Het grote zwijgen in België over wiet
Onwetendheid blijft groot Door: Karel Michiels
Als het over wiet gaat, heerst in België momenteel het grote zwijgen. En dus blijft ook de onwetendheid groot, de vooringenomenheid en de kwaadwilligheid.
Het verbaast me nog altijd hoe weinig de meeste Vlaamse intellectuelen, wetenschappers en opiniemakers afweten van cannabis. Nu het gedoogbeleid is afgeschaft en het debat zowat helemaal stilvalt (behalve over mediwiet), voelen sommigen zich zelfs geroepen om reactionaire standpunten in te nemen zoals ik die sinds de
jaren 90 niet meer gehoord heb, tenzij dan in extreemrechtse hoek en uit de mond van de Grote Leider die dit land sinds vorig jaar regeert.
Kramp Journalisten en bewuste burgers die zich graag links en vooruitstrevend noemen, schieten in een kramp als
Extreem? Extreem? Dan zou ik er in elk geval geen vraagtekens bij gezet hebben. Opvallend ook dat over dit thema blijkbaar een hele eindredactie haar zeg mag hebben, terwijl die opiniepagina's doorgaans gevuld worden door twee vaste medewerkers. Ik voel ook dat veel collega's het blo-
Journalisten en bewuste burgers die zich graag links en vooruitstrevend noemen, schieten in een kramp als het woord cannabis nog maar genoemd wordt. het woord cannabis nog maar genoemd wordt. Ik heb het zelf recent nog mogen ondervinden toen ik een opiniestuk instuurde naar aanleiding van het nieuwe regeringsbeleid. De afspraak was gemaakt, de ruimte werd vrij gehouden, maar in laatste instantie besliste de eindredactie dat mijn stuk toch niet gepubliceerd kon worden. Te 'extreem' heette het, niet objectief, overdreven positief. Precies wat een opiniestuk moet en kan zijn, vind ik, hoewel ik mezelf zeker geen extreme standpunten zou toeschrijven. Vooral volgend fragment zou sommige redacteurs tegen de borst gestoten hebben: 'Wat als cannabis inderdaad het ultieme universele medicijn zou zijn, zoals de meest fervente voorstanders beweren? Niet alleen een effectieve remedie tegen 1001 ziektes en aandoeningen, zoals intussen wetenschappelijk is bewezen, maar een middel dat je fysiek en mentaal gezond houdt en je immuunsysteem versterkt. Misschien creëer je door te blowen wel een bevrijdend evenwicht in je geest, ontdaan van alle trauma’s, remmingen en frustraties die vaak ziekelijk woekeren in het lichaam. Misschien is cannabis wel de missing link tussen zielenzorg en lichamelijke gezondheid.'
48
wen als een smet op mijn 'carrière' zien, een soort afwijking of verslaving waar ik maar niet van af geraak. Ik word in de media zelden of nooit gevraagd als (ervarings)deskundige, ook al ben ik de enige journalist die nu al decennia lang publiceert over cannabis. Iedere pipo die een boek publiceert over eender welk onderwerp wordt on the spot gebombardeerd tot specialist, maar voor wiet gelden blijkbaar andere criteria.
Angsthazen Via een persoonlijke kennis mocht ik een paar weken geleden dan toch aanschuiven in 'Interne Keuken' op Radio 1, een zaterdags praatprogramma waar de gasten ruimschoots de tijd krijgen om hun verhaal te doen, gepresenteerd door twee mannen die oprecht geïnteresseerd zijn in de meest uiteenlopende onderwerpen. Hun uitgangspunt is onwetendheid en ze tonen zich ook ongegeneerd verwonderd als ze iets horen wat hen verrast, verbaast of enigszins anders beroert. Ik neem het hen dus niet kwalijk dat ze vragen stelden over psychoses, veel te sterke skunk en gebruik bij kinderen. Maar het zijn toch ook een beetje angsthazen, zoals de meeste verburgerlijkte universitairen en hoog opge-
