Onwetendheid in België

Onwetendheid blijft groot

Als het over wiet gaat, heerst in België momenteel het grote zwijgen. En dus blijft ook de onwetendheid groot, de vooringenomenheid en de kwaadwilligheid.

Door: Karel Michiels

Het verbaast me nog altijd hoe weinig de meeste Vlaamse intellectuelen, wetenschappers en opiniemakers afweten van cannabis. Nu het gedoogbeleid is afgeschaft en het debat zowat helemaal stilvalt (behalve over mediwiet), voelen sommigen zich zelfs geroepen om reactionaire standpunten in te nemen zoals ik die sinds de jaren 90 niet meer gehoord heb, tenzij dan in extreemrechtse hoek en uit de mond van de Grote Leider die dit land sinds vorig jaar regeert.

Kramp

Journalisten en bewuste burgers die zich graag links en vooruitstrevend noemen, schieten in een kramp als

het woord cannabis nog maar genoemd wordt. Ik heb het zelf recent nog mogen ondervinden toen ik een opiniestuk instuurde naar aanleiding van het nieuwe regeringsbeleid. De afspraak was gemaakt, de ruimte werd vrij gehouden, maar in laatste instantie besliste de eindredactie dat mijn stuk toch niet gepubliceerd kon worden. Te 'extreem' heette het, niet objectief, overdreven positief. Precies wat een opiniestuk moet en kan zijn, vind ik, hoewel ik mezelf zeker geen extreme standpunten zou toeschrijven. Vooral volgend fragment zou sommige redacteurs tegen de borst gestoten hebben: 'Wat als cannabis inderdaad het ultieme universele medicijn zou zijn, zoals de meest fervente voorstanders beweren? Niet alleen een effectieve remedie tegen 1001 ziektes en aandoeningen, zoals intussen wetenschappelijk is bewezen, maar een middel dat je fysiek en mentaal gezond houdt en je immuunsysteem versterkt. Misschien creëer je door te blowen wel een bevrijdend evenwicht in je geest, ontdaan van alle trauma’s, remmingen en frustraties die vaak ziekelijk woekeren in het lichaam. Misschien is cannabis wel de missing link tussen zielenzorg en lichamelijke gezondheid.'

Extreem?

Extreem? Dan zou ik er in elk geval geen vraagtekens bij gezet hebben. Opvallend ook dat over dit thema blijkbaar een hele eindredactie haar zeg mag hebben, terwijl die opiniepagina's doorgaans gevuld worden door twee vaste medewerkers. Ik voel ook dat veel collega's het blo-

wen als een smet op mijn 'carrière' zien, een soort afwijking of verslaving waar ik maar niet van af geraak. Ik word in de media zelden of nooit gevraagd als (ervarings)deskundige, ook al ben ik de enige journalist die nu al decennia lang publiceert over cannabis. Iedere pipo die een boek publiceert over eender welk onderwerp wordt on the spot gebombardeerd tot specialist, maar voor wiet gelden blijkbaar andere criteria.

Journalisten en bewuste burgers die zich graag links en vooruitstrevend noemen, schieten in een kramp als het woord cannabis nog maar genoemd wordt.

Angsthazen

Via een persoonlijke kennis mocht ik een paar weken geleden dan toch aanschuiven in 'Interne Keuken' op Radio 1, een zaterdags praatprogramma waar de gasten ruimschoots de tijd krijgen om hun verhaal te doen, gepresenteerd door twee mannen die oprecht geïnteresseerd zijn in de meest uiteenlopende onderwerpen. Hun uitgangspunt is onwetendheid en ze tonen zich ook ongegeneerd verwonderd als ze iets horen wat hen verrast, verbaast of enigszins anders beroert. Ik neem het hen dus niet kwalijk dat ze vragen stelden over psychoses, veel te sterke skunk en gebruik bij kinderen. Maar het zijn toch ook een beetje angsthazen, zoals de meeste verburgerlijkte universitairen en hoog opge-

leiden. Ze hebben toch allemaal zo'n angst om de controle te verliezen, en dat is wat wiet wel eens zou kunnen doen, vrezen ze, zonder dat ze het beseffen volledig geïndoctrineerd door de jarenlange demonisering en de War on Drugs. Ze wanen zichzelf kritisch en goed geïnformeerd, maar doen meestal geen enkele moeite om de berichtgeving over cannabis nader te onderzoeken, laat staan dat ze het ooit zelf zouden proberen.

Kwaadwilligheid

Het ergste is kwaadwilligheid. In het gerenommeerde magazine Knack (een beetje de Vrij Nederland van Vlaanderen, maar dan minder links) stond vorige maand een groot interview met de Nederlandse filosoof Wouter Kusters, 'ervaringsdeskundige op het vlak van psychoses.' Titel van het stuk: 'We zijn te lang te tolerant geweest tegenover softdrugs'. Ik meteen zoeken naar de desbetreffende quote in het stuk. Kusters heeft een boek geschreven, 'Filosofie van de waanzin', en maakte zelf twee psychoses door, 'aangewakkerd door cannabis' maar even goed door een 'diepe liefdescrisis' en 'bevlogen door de schijn van het vinden van een antwoord op de grote levensvragen.' Wiet als een van de elementen die een psychose kunnen triggeren dus: dat is bekend. 'Cannabis is een van de routes die naar de waanzin leiden,' zegt Kusters drie bladzijden verder. Die 'mij en sommige andere mensen naar de waanzin leiden', zou beter geweest zijn. En dan komt de uitspraak die de auteur van het artikel aanhaalt in de titel: 'In Nederland zijn we dertig, veertig jaar lang heel tolerant geweest tegenover softdrugs. Nu weten we dat het een van de risicof actoren is om psychotisch te worden. Dat zou veel meer aan jonge mensen duidelijk gemaakt moeten worden.' Hoezo TE lang en TE tolerant, zoals in de titel staat? In essentie zijn Kusters en ik het helemaal eens. We moeten de jongeren informeren over de mogelijke gevaren van blowen. Maar door de uitspraak bewust licht te manipuleren, krijgt ze plots een heel andere betekenis. Spijkers op laag water, zullen sommige mensen zeggen. Waar heb je het over? Over de kwaadwillige misleiding die nog altijd aan de gang is in de media, en zich uit in dit soort subtiele verdraaiingen van de werkelijkheid. Journalisten en redacties weten dat hun lezers vaak alleen de titels lezen en onthouden, zeker boven de wetenschappelijke stukken en nog meer als ze het ermee eens zijn. Ooit komt de dag dat al die kwaadwillige mediamensen de rekening gepresenteerd krijgen (hoop ik dan maar).

Minder tongen door cannabis?

Motorische neuronen (of bewegingszenuwcellen) geleiden impulsen van het centraal zenuwstelsel naar de spieren, waardoor deze samentrekken. Een volgens deskundigen baanbrekend Spaans onderzoek werpt licht op de manier waarop cannabis de activiteit van deze zenuwcellen reduceert.

Door: redactie Highlife

Bij dit aan de Universiteit van Cadiz uitgevoerde onderzoek werden synthetische cannabinoïden gebruikt om te bestuderen welk effect die hadden op bewegingen, in dit geval van de tong. Die bleek na toediening van de cannabinoïden een sterk verminderde activiteit te vertonen. Volgens de onderzoekers verklaart dat de problemen die blowers vaak zouden hebben met praten, ademhalen en het doorslikken van voedsel. Belangrijker is de conclusie dat het uitschakelen van bewegingszenuwcellen mogelijk het positieve effect verklaart dat cannabis heeft op mensen met degeneratieve zenuwziektes, zoals multiple sclerose.