“ภูมิใจไหม? ดังใหญแลวนี่ ตองตั้งโตะแจกลายเซ็นเลยไหม คิดวาไอพวกหัวงูพวกนั้นมันคงชอบ” น้ําเสียงประชดประชันระคนดูถูก “ทําอะไรสิ้นคิด”เขายังบนวา เธอตอไปอยางไมปรานี จนเธอชักทนไมไหว เมื่อไหรเขาจะยอมเขาใจซะ ทีวานั่นไมใชเธอ พูดไปก็เหมือนพูดกับลมกับฟา มันไมเขาไปในหูคนฟงเลยสัก นิด “แลวทําไม ฉันจะทําอะไรมันก็สิทธิ์ของฉัน คุณไมเกี่ยว มันเปน เรื่องสวนตัวของฉัน คุณเปนแคนายจาง อยามากาวกาย” รินรดายอนใสอย างดุเ ดือด เมื่ออธิบายแลวเขาไม ยอมฟ ง เธอก็จะไมสนใจเขาอีก อยากคิดอะไรก็ตามใจ อยากใหเธอเปนเรณุกา เธอก็จะเปนใหดู “แคนายจางเหรอ? แนใจเหรอวาเปนแคนั้น ตองใหผมทวน ความจําคุณไหมวาเราเปนอะไรกัน” “เราไมไดเปนอะไรกัน” รินรดายอนเสียงดังอยางลืม ตัว จน คนที่ผานไปมาเริ่มมอง “คุณเปนเมียผม” เบรยเดนขึ้นเสียงใส “เฮอะ! เมียหรือนางบําเรอ คุณนี่กลับกลอกจริงนะ”
2
มนตอสูรรายรัก จากใจ... นักเขียน สวัสดีนกั อ่านทีรักทุกท่าน ก่อนอืนอยากบอกว่ารู้ สึกตืนเต้ นมากกับ การเขียนคํานําเป็ นครังแรก และอยากขอบคุณนักอ่านทุกๆ ท่านทีเลื อกหยิบ นิยายเรื องนีขึนมา หนึงในตัวเลือกมากมาย เรื องนีเป็ นผลงานเรื องแรกทีได้ รับ การตีพมิ พ์ ดีใจมากๆ ค่ะ นิยายเรื องนีได้ รับแรงบันดาลใจมาจากทีผู้เขี ยนชอบดูหนัง ฟั งเพลง จนเกิดเป็ นวรรณกรรมเรื องนีขึนมา เรื องราวของความรักทีมีทงรอยยิ ั ม และ นําตาของคนสองคน เกิดจากความผิดฝาผิดตัวจนนํามาซึงเรื องวุน่ วาย ความ ไม่เข้ าใจกัน บททดสอบของความรัก กับอุปสรรคต่างๆ มาร่วมเดินทางไปกับเบรย์เดน ผู้ชายเจ้ าเล่ห์แสนกลแต่มีรักเดียว กับ ไมร่ า ผู้ แ สนงอนกัน นะคะ ผู้ เ ขี ยนหวัง เป็ นอย่า งยิ งว่า มัน จะสร้ างความสุ ข สนุกสนานให้ กบั นักอ่านไม่มากก็น้อย จากนักเขี ยนตัวน้ อยทีเพิงจะโลดแล่น บนเส้ นทางของคนเขียนฝั น หวังว่านักอ่านทุกท่านจะเปิ ดรับนักเขี ยนหน้ าใหม่อย่างกุหลาบสี นิล เข้ าไปสู่อ้อมใจของทุกท่านด้ วยนะค่ะ ผู้เขี ยนสัญญาว่าจะพยายามปรับปรุ ง ฝี มือให้ ดีขึน และขอแรงใจจากนักอ่าน เพือทีผู้เขี ยนจะได้ รังสรรค์ผลงานชิน ต่อๆ ไปค่ะ สุ ด ท้ า ยนี ขอฝาก มนต์ อ สู ร ร่ า ยรั ก ด้ ว ยค่ ะ กอดกัน แน่ น ๆ นะคะ ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านอีกครังทีให้ ความสนใจนิยายเรื องนี และขาดไม่ได้ ต้ องขอบคุณสํานักพิมพ์รัตมาบุ๊คส์ทีแสนใจดี ให้ นิยายเรื องนีได้ มีโอกาสตีพมิ พ์ เป็ นรู ปเล่มอย่างสวยงาม ทังนีแวะมาทักทายพูดคุยกันทีบ้ านกุหลาบสีนลิ ได้ นะคะ http://www.facebook.com/datchani.chingjo
ขอบคุณจากใจ ค่ะ ... กุหลาบสีนิล Email: everlyn25@hotmail.com
กุหลาบสีนิล
3
4
มนตอสูรรายรัก
ตอน 1 ท่ าอากาศยานสุวรรณภูมิ หญิ งสาวร่ างบางลากกระเป๋ าใบเขื องไปตามทางเดินผู้โดยสารขา ออกทีมีผ้ ูคนเดินกันอย่างขวักไขว่ หลังจากเครื องบินโดยสารลํ าใหญ่ซึงบิน จากต้ นทางลอนดอนแตะลงสู่พืนรันเวย์อย่างนุม่ นวล ผู้คนพากันทยอยลงมา จากเครื องค่อนข้ างโกลาหลเล็กน้ อย ไม่มีใครสนใจใครมากนัก ‘ไมร่า ริ นรดา แลนซล็อต’ เธอเป็ นคนไทยทีไปใช้ ชีวิตเติบโตทีนัน นีเป็ นครังแรกนับตังแต่ทีหญิงสาวจากไปเมือยีสิบกว่าปี ก่อน และได้ กลั บ มาเหยี ยบแผ่ น ดิ น บ้ า นเกิ ดอี กครั ง ริ น รดามี ลั กษณะรู ป ร่ า งผอมสู ง สมส่วน ได้ รูป นัยน์ตากลมโต ดําขลับ เส้ นผมยาวสลวยสีนําตาลเข้ ม หยักศก แบบธรรมชาติ ใบหน้ าสวยหวานออกไปทางแนวลูกครึ งนิดๆ แต่ไม่แน่ใจว่า ครึงอะไร? เพราะช่วงวัยเยาว์เธอไปอยูท่ สถานเลี ี ยงเด็กกําพร้ า เมืออายุได้ ราวๆ สองขวบ ได้ ถกู สองสามีภรรยาชาวอังกฤษนําไปอุปการะและรับเป็ นบุตรบุญ ธรรม ทังคูเ่ ลียงดูเธอเป็ นอย่างดี ดูแลเอาใจใส่ราวกับหญิงสาวเป็ นลูกแท้ ๆ ก็ ไม่ปาน ริ นรดาแทบไม่ร้ ู สึกว่าตนเองเป็ นคนอืนเลย ริ นรดาเติบโตขึนมาพร้ อมกับความอบอุ่น ซํายังได้ รับความรักอย่าง เต็มที จนเมือหลายปี ก่อน ‘ปี เตอร์ แลนซล็อต’ ผู้เป็ นบิดาได้ เสียชีวิตลงด้ วย
กุหลาบสีนิล
5
อุบตั ิเหตุ ถัดมาอีกไม่กีปี ‘แมนดี’ ผู้เป็ นมารดาก็เสี ยชีวิตลงไปอีกคนด้ วยโรค ประจําตัว สร้ างความโศกเศร้ าเสียใจให้ เธอเป็ นอย่างยิง เมือผู้อปุ ถัมภ์มาด่วน จากไป เธอนึกว่ามี เพียงทังคู่ที เป็ นคนในครอบครัว ซึงเหลื ออยู่ จนกระทัง ก่อนทีแมนดีจะเสียชีวิต ก็ได้ บอกความจริ งให้ รับรู้ ว่าริ นรดายังมีน้องสาวฝา แฝดอยูอ่ ีกหนึงคน ซึงถูกรับไปเลียงก่อนหน้ าทีทังคูจ่ ะได้ พบเธอ ริ นรดาตกใจ กับข่าวนีมาก เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีพีน้ องร่ วมสายเลื อดเดียวกันอยู่อีก แถมยังเป็ นฝาแฝด ซึงการตัดสินใจกลับมาเมืองไทยครังนีก็เพือทีจะมาตามหา ‘เรณุกา’ น้ องสาวอีกคนซึงพลัดพราก โชคยังดีทีเธอมีเพือนเป็ นคนไทยอยู่ทีนี นันคือ ‘ลัล นา’ อี กฝ่ ายเป็ นนักเรี ยนทุน และได้ ไปเล่ า เรี ยนอยู่ที ประเทศอัง กฤษ ช่วงหนึง ทําให้ ทงคู ั ส่ นิทสนมกันมากพอดู ระหว่างทีเธอเดินออกไปยังด้ านนอกอาคาร ซึงถ้ าไม่มีอะไรผิดพลาด ลัลนาน่าจะมารออยูแ่ ล้ ว ขณะนันเองเธอก็ถกู ใครคนหนึงชนเข้ าอย่างจัง ทํา เอาเธอเกือ บล้ มหน้ า ควํ า ก่อนจะหันไปตวัดสายตามองคนที ชนเธออย่า ง หงุดหงิด ชายหนุม่ ร่างสูงใหญ่ นัยน์ตาสีเขียวนําทะเลเป็ นประกายวาววับดูมี เสน่ ห์ แม้ เ ขาคนนี จะซุ่ มซ่ า มไม่ ดู ต าม้ า ตาเรื อ แต่ ก็ ย อมรั บ ว่ า ดู ดี อ ย่ า ง เหลือเชือ ราวกับนายแบบบนหน้ าแม็กกาซีน ทีเผยให้ เห็นความสง่ากับเรื อน กายกํายําซึงอยูภ่ ายใต้ เสือเชิตสีฟ้าอมเทาแบบพอดีตวั รับรู้ ได้ วา่ อีกฝ่ ายคงจะ ดูแลสุขภาพของตนเองอย่างดี เส้ นผมสีฟางอ่อนขับเน้ นให้ ใบหน้ าหล่อ ดูโดดเด่นสะดุดตาชวนมอง ชายหนุม่ รี บขอโทษขอโพยเป็ นการใหญ่อย่างรู้ สึกผิ ด ดวงตาคู่คมหรี ลงมอง เธอเล็กน้ อย มันมีแววซุกซนและประกายขีเล่นแฝงอยู่ “ขอโทษครับ...คุณเป็ นอะไรรึเปล่า?” เขาเอ่ยด้ วยวาจาสุภาพเรี ยบร้ อยแบบผู้ดี ริ นรดาส่ายหน้ าเล็ กน้ อย เพราะรู้ วา่ เขาไม่ได้ ตงใจ ั 6
มนตอสูรรายรัก “ไม่เป็ นไรค่ะ” เจ้ าของเสียงหวานยิมให้ นิดๆ อย่างไม่ถือสา ก่อนจะ เดินจากมา ชายหนุม่ มองตามหลัง ดวงตาเป็ นประกาย แอบยิมอย่างพึงพอใจ อยูล่ ึกๆ เธอเป็ นผู้หญิงทีดูดีทีเดียว สามารถสะกดสายตาของเขาได้ อยูห่ มัด นี ขนาดแต่งตัวมิดชิดแต่ก็ยงั เซ็กซีขยีใจชายเสียจริ ง โดยเฉพาะยามเมือสะโพกเต็มตึงยักย้ ายเรื อนร่างไปตามทางเดินมัน ชวนคิดเตลิดไปถึงไหนต่อไหน เขาไม่ใช่คนลามกหรอกนะ แต่วา่ หุน่ เธอมันน่า ฟั ดชะมัด อาการแบบนีเป็ นเรื องปกติธรรมดาสําหรับเขา เมือเจอสาวสวยทีไร รู้ สึกห้ ามใจไม่อยูส่ กั ที ‘เบรย์เดน เบนจามิน คอนราด’นักธุรกิจหนุม่ รุ่นใหม่ไฟแรง ผู้ชืนชอบ สะสมสาวๆ ไว้ เป็ นของเล่น และกิจกรรมยามว่างซึงมันสร้ างความหฤหรรษ์ให้ เขาไม่น้อย พอเบือก็จดั การเขียทิง แน่นอนว่าชายหนุม่ ย่อมไม่พลาดทีจะเก็บ เธอคนนีไว้ เป็ นของสะสมอีกชินหนึงของตนเองอย่างแน่นอน ระหว่างทียื นยิมให้ กบั แผนร้ ายของตนนัน ไมเคิล ชายหนุ่มซึงเป็ น บอดีการ์ ดและคอยตามติดเขาทุกฝี ก้ าวตามหน้ าที เดินตามมาสมทบพร้ อม กับอองรี และดอนลูกน้ องอีกสองคน ในมือลากกระเป๋ าใบโตตามมาด้ วย พลางหยุดมองตามสายตาของ เจ้ านายใหญ่ ครันเห็นสิงทีดึงดูดนัยน์ตาของอีกฝ่ ายก็แอบยิมนิดๆ “ถูกใจเหรอครับ?” บอดีการ์ ดคนสนิทเอ่ยอย่างรู้ ทนั ตามประสาผู้ร้ ู ใจเจ้ านาย เบรย์เดน พยักหน้ านิดๆ ทังทีสายตายังไม่ละจากแม่สาวร่างบางทียืนอยูห่ น้ าอาคาร เขา กําลังคิดว่าจะให้ ลูกน้ องไปสืบอยู่ พอดีกบั ทีอีกฝ่ ายชิงพูดขึนมาเสียก่อน “เธอเป็ นนางแบบ...” ลูกน้ องหนุม่ บอกเสียงเรี ยบ “มินา่ ล่ะ!” เบรย์เดนหันมามองและแสดงท่าทางสนใจทันที “ผมเคยเห็นเธอขึนปกนิตยสาร พวกปลุกใจเสือป่ า ประมาณว่าถ่าย แบบวาบหวิ ว อะไรพวกนันน่ะ ครับ ” เขาบอกไปตามที รู้ มาโดยไม่ท ราบว่า ตัวเองกําลังเข้ าใจผิด
กุหลาบสีนิล
7
เบรย์ เ ดนนิ วหน้ า ด้ ว ยความฉงน เพราะบุคลิ กท่า ทางของเธอไม่ เหมือนคนจําพวกนันเลย ดูออกจะเรี ยบร้ อย แอบผิ ดหวังนิดๆ ไม่ได้ ทีแท้ ก็ ผู้หญิงเกรดตํา แต่ก็นนล่ ั ะมันก็ยงั ทําให้ เขาอยากได้ อยูด่ ี “จะเล่นกับเธอ...ไม่ยากเลย แค่มีเงินอะไรๆ ก็ง่ายยิงกว่าพลิ กฝ่ ามือ ไม่เชือคุณเบร์ ยเดนลองดูสิครับ” ลูกน้ องคนสนิทพูดแบบประจบเอาใจโดยหารู้ ไม่ว่าความซวยกําลัง มาเยือน และยิงอีกฝ่ ายกําลังหน้ ามืดด้ วยความหยิงผยองในตัว เพราะถ้ าลอง เขาได้ หมายตาใครไว้ แล้ ว ไม่เคยพลาด ร่างแกร่งก้ าวเข้ าไปหาเธออย่างมีจดุ มุง่ หมายด้ วยความมันอกมันใจ ว่าเสน่ห์ของเขาไม่เป็ นสองรองใคร และ ไม่ใช่เรื องยากทีจะทําให้ ผ้ หู ญิงหันมา ให้ ความสนใจตนเอง ริ นรดายื นรออยู่พั ก หนึ งแต่ ก็ ยั ง ไม่ เ ห็ นวี แววของลั ล นา ชัก หงุดหงิดอารมณ์เล็กๆ ยัยเพือนตัวดีนีทําไมยังไม่มาอีกนะ รึ ว่าลื ม หญิ งสาว แสดงอาการหน้ ามุย่ ก่อนจะเดินเลียงไปหามุมเงียบๆ เพือโทรศัพท์หาอีกฝ่ าย มือเรี ยวดึงโทรศัพท์ออกมากดโทร. รออยูค่ รู่หนึงจึงมีคนรับสาย “ฮัล โหล! ยัย รั น แกอยู่ ไหน?” หญิ ง สาวถามเสี ยงห้ ว นๆ แบบคน อารมณ์เสีย “ออกมาได้ ครึงทางแล้ วจ้ า รอแป๊ บนะ” เสี ยงจากปลายสายดังลอด มา ทําเอาคนฟั งถึงกับร้ องคราง “ครึงทาง? โอ๊ ย! จะบ้ าตาย เร็ วๆ นะ” ริ นรดาเร่งอย่างหงุดหงิด “จ้ า รู้ แล้ ว แค่นีก่อนนะ เดียวถึงแล้ วจะโทร.หา” ลัลนาเอ่ยแล้ วรี บวางสายไป ก่อนจะลุกขึนแต่งตัวอย่างด่วนจี เพราะ เมือคืนเธอดืมหนักไปหน่อย เลยลืมไปว่าวันนีต้ องไปรับริ นรดาทีสนามบิน เธอ เพิงรู้ สึกตัวก็ตอนทีอีกฝ่ ายโทร. มาปลุกนีล่ะโชคยังดีทีบ้ านเธออยู่ไม่ไกลจาก สนามบิน พอวางสายจากลัลนา ริ นรดาก็ตงใจว่ ั าจะเข้ าไปหากาแฟดืมเพือฆ่า 8
มนตอสูรรายรัก เวลา แต่พอหันมาเจอเข้ ากับชายหนุ่ม เธอจําได้ ว่าเขาเป็ นคนทีชนเธอเมือกี หญิงสาวยิมให้ อย่างเป็ นมิตร แต่สายตาทีมองมามันช่างต่างจากเมือกีลิ บลับ มันทําเธอรู้ สึกแปร่งๆ ยังไงไม่ร้ ู “เพือนไม่มารับเหรอครับ?” ชายหนุม่ เอ่ยถามเสียงทุ้ม เหยียดยิมพราย มีแววเจ้ าเล่ห์แฝงอยู่ มัน ทําให้ คนทีถูกมองไม่คอ่ ยสบายใจนัก โดยเฉพาะสายตาทีจับจ้ องอยู่กบั เรื อน ร่างซึงไม่คิดทีจะปกปิ ดความปรารถนา หืนกระหายในแววตา “ให้ ผมไปส่งไหมครับ” วาจาทีเอือนเอ่ยเหมือนจะหวังดี แต่ไอ้ กิริยาท่าทางของเขานีสิ มันไม่ น่าไว้ ใจเอาเสียเลย “ไม่ต้องค่ะ...ขอบคุณ เดียวเพือนฉันก็มาแล้ ว” เธอบอกอย่างมีมารยาท พลางเดินเลียงเตรี ยมกลับเข้ าไปในอาคาร เพราะจุดทีเธอยืนอยู่มนั ค่อนข้ างลับตาคน เกิดนายคนนีคิดจะทํามิดีมิร้า ย ขึนมาเธอจะเสียเปรี ยบเอาได้ แต่ทว่ายังไม่ทนั ได้ ทําอย่างทีคิด เมืออยู่ๆเขาก็ดนั ร่ างเธอไปจนติด กับกําแพง มือข้ างหนึงยกขึนคําผนัง เหมือนจะกันไว้ ไม่ให้ เธอหนี “ทําไมล่ะ?...ไม่ต้องเกรงใจหรอก” เบรย์เดนยืนใบหน้ าทีหล่อเหลาราวกับเทพบุตร แต่แววตาคล้ ายกับ ซาตาน มันส่อประกายแบบคนไม่หวังดียามเมือเข้ ามาใกล้ ริ นรดาใช้ มือยัน แผ่นอกเขาไว้ เพือไม่ให้ มนั ใกล้ ชิดเธอไปมากกว่านี อยากบอกเขาว่าเธอไม่ได้ เกรงใจแต่ไม่ไว้ ใจต่างหาก โดยเฉพาะยามทีใบหน้ าของเขาชิดใกล้ เธอ ระยะห่างของวงหน้ าคม กับใบหน้ าเรี ยวแทบจะไม่ถงึ หนึงเซนติเมตรด้ วยซํา มันทําให้ เธอรู้ สึกหวันไหวแปลกๆ เพราะตังแต่โตเป็ นสาวมาก็เพิงได้ ใกล้ ชิดเพศตรงข้ ามมากทีสุดก็หนนีแหละ แถมยังเป็ นคนแปลกหน้ า แล้ วไอ้ สันจมูกคมๆ ของเขา มันยังจ่ออยูท่ ีแก้ มนวล เธอถึงกับขนลุกซู่ เลื อดลมตีวน อยูใ่ นช่องท้ อง ชักจะหายใจติดขัด ใจเต้ นไม่เป็ นสํา
กุหลาบสีนิล
9
“ถอย...ออกไปนะ” ริ นรดาแทบจะเปล่งเสียงออกมาไม่ได้ เลย “เล่นตัวซะด้ วย!” เขาว่าเสียงหยอกเย้ า ลมหายใจอุ่นๆ รดแก้ มนวล ริ มฝี ปากหยักได้ รู ปเหยียดออก พานทําให้ เธอแทบกลันหายใจ “แบบนีสิ! ผมชอบ ให้ ผมไปส่ง ดีกว่าน่า” ดวงตาเลือนตําลงมาทีเสื อสายเดียว ซึงสวมทับด้ วยแจ็กเกตสี เข้ ม แต่มนั ก็พอมองเห็นเนินอกอวบอิมได้ ชดั เจน จนคนมองทําอาการหอบหายใจ แรงๆ ด้ วยความอยากได้ อยากสัมผัสเต็มแก่ ให้ ตายสิ! ผู้หญิงอะไรก็ไม่ร้ ู นา่ ฟั ดชะมัด อยากแนบชิดสนิทแน่นให้ มากกว่านี ถ้ าไม่เกรงว่าเป็ นสนามบินทีมี คนพลุกพล่าน “ก็บอกว่าไม่ต้องไง?” ริ นรดาขึนเสี ยงใส่ อยากให้ เขาหยุดลวนลามเธอทางสายตาเสี ยที เธอแทบจะละลายลงไปกองกับพืนอยูแ่ ล้ ว เพราะตังแต่แตกเนือสาวมาก็ยงั ไม่ เคยโดนใครทําแบบนีกับเธอ อีกใจหนึงก็เกลียดการกระทําของเขาเสียจริ ง “ต้ องการอะไรล่ะ? ว่ามาเลย ผมยินดีทุ่มเต็มที เพือคุณผมจ่ายไม่ อัน” ไอ้ ประโยคสุดท้ า ยของเขามันทํา ให้ เส้ นบางๆ ของความอดทนอด กลันขาดสะบันลงไปในบัดดล ริ นรดาเงยหน้ ามองเขาตรงๆ ด้ วยสายตาที ชิงชังจับใจ ออกลายจนได้ สินะ ทีแท้ ก็แค่ผ้ ชู ายบ้ ากาม ทีแค่เล่นสนุกไปวันๆ คิดว่ามีเงินจะใช้ มนั ซืออะไรก็ได้ แม้ กระทังศักดิ ศรี ของคนอืน... โดยไม่ ส นเลยว่ า มั น จะทํ า ให้ ค นฟั งไม่ พ อใจแค่ ไ หน หญิ ง สาว พยายามข่มความโกรธลงไปให้ ลึกทีสุด แม้ ใจแทบอยากจะบีบคอเขาให้ ตาย คามือ ให้ สมกับความตัณหาหน้ ามืดแบบไม่เลือกทีของเขา เธอใช้ สองมือน้ อยๆ เปลี ยนจากยันแผ่นอกกว้ างเป็ นขยับไปยังบ่า แกร่ง พลางส่งยิมหวานไปให้ แบบยัวเย้ า แววตาพราวระยับอย่างคนมีแผน เอาสิ! อยากเล่นเกมใช่ไหม ได้ เลย 10
มนตอสูรรายรัก เธอคิดอย่างครึมอกครึมใจ ค่อยๆ ดันร่ างสูงใหญ่ของชายหนุ่มช้ าๆ เพราะมัวหลงเคลิบเคลิมกับรอยยิมเจ้ าเสน่ห์ของเธอ มันช่างยัวยวนใจเสี ยนี กระไร จนไม่ร้ ู ตัวเลยว่า ถูกเธอดันกลับ ไปหากลุ่ มคนที กํ า ลัง ยืน รอรถอยู่ ทางด้ านหน้ า รู้ ตวั อีกทีก็โดนผลักจนเซ ชายหนุ่มมองหน้ าเธออย่างไม่เข้ าใจ ปฏิกิริยาเมือครู่เปลียนไป รอยยิมทีฉาบอยูบ่ นใบหน้ าสวยกลายเป็ นมุง่ ร้ ายไป ในทันที และยิงไปกว่านัน เธอทําในสิงทีเขาคาดไม่ถึง โดยการปรบมือเสี ยง ดังสองสามที ทําให้ ผ้ ูคนแถวนันหันมามองทังคู่เป็ นตาเดียวกัน เรี ยวปากสี แดงเชอร์ รีเหยียดออกเล็กน้ อย “ขออภัยที รบกวนเวลาอัน มีค่าของทุกท่า น นี เป็ นครังแรกที ฉัน ได้ กลับมาเหยียบแผ่นดินเกิด แต่กลับไม่คิดเลยว่าจะได้ มาเจอคนทีน่ารังเกียจ ผู้ชายคนนีทีถือดีว่าตัวเองมีเงิ น กลับหยามเกียรติด้วยการใช้ มนั ฟาดหัวฉัน ช่างเป็ นคนทีน่าสมเพชอย่างมาก” ริ น รดาพูดเสี ยงดัง ฟั งชัดทํ า ให้ พวกคนที ยื นออกัน อยู่ ยงั ด้ า นหน้ า พร้ อมใจกันมองเขาเป็ นทางเดียว มิหนําซํายังยกมือป้องปากกระซิบด้ วย มัน ทําให้ เขาอับอายอย่างเหลือแสน แทบอยากจะทําตัวให้ กลืนหายไปกับกําแพง ซะเดียวนี “นีคุณทําอะไร?” เบรย์เดนแค่นเสียงลอดไรฟั น เรี ยวปากหยักเม้ มแน่นอย่างโกรธจัดที โดนประจานต่อหน้ าสาธารณชน ใบหน้ าแดงกําจนคล้ ายกับกําลังลุกไหม้ ด้วย โทสะทีพลุ่งพล่าน แต่เธอกลับไม่สนใจ ยังกล่าวอย่างคะนองปาก ยิงเขาอับ อายเท่าไหร่เธอยิงพอใจ ให้ เขารู้ สํานึกเสี ยบ้ างว่าการถูกดูหมินเหยียดหยาม มันเป็ นยังไง “คุณรู้ ไหมว่าฉันไม่เคยเจอใครทีน่ารังเกียจเท่าคุณมาก่อนเลย รู้ จกั ไหมคําว่าสุภาพบุรุษน่ะ หน้ าตาก็ดี แต่จิตใจกลับสกปรกสินดีเลย” ริ นรดาใช้ นําเสี ยงเยาะเย้ ยถากถางเป็ นทีสุด ทําราวกับเขาเป็ นเชือ
กุหลาบสีนิล
11
โรคทีน่าขยะแขยง เบรย์เดนแทบอยากเข้ าไปหักคอเธอนักเชียวถ้ าไม่ใช่เพราะ มี ค นนับ สิ บ ยื น มุ ง ดู เ หตุ ก ารณ์ อ ยู่ ฝ่ ามื อ กํ า แน่ น เขาจ้ อ งเธอเขม็ ง ด้ ว ย ความแค้ นใจเพราะทําอะไรไม่ได้ วิธีแก้ เผ็ดของเธอมันแสบสันดีจริ ง “เราได้ เจอกันอีกแน่...” ชายหนุ่ ม กล่ า วทิ งท้ ายอย่ า งอาฆ าตมาดร้ าย ก่ อ นจะเดิ น กระฟั ดกระเฟี ยดไปขึนรถทีจอดรออยูใ่ กล้ ๆ โดยมีลูกน้ องคนสนิทวิงตามหลัง อย่างรี บร้ อน หญิงสาวหัวเราะเยาะตามหลัง “หึ...โธ่เอ๊ ย! นึกว่าแน่” ริ นรดาใช้ สองมือเท้ าสะเอว เหยียดยิมด้ วยความสะใจ เป็ นไง? เจ็บดี ไหมล่ ะ คงเข็ ดไปอี กนานเลยสิ หญิ ง สาวนึกกระหยิมยิ มย่องอย่า งชอบใจ ลัลนาทีมาไม่ทนั เห็นฉากเด็ดตรงปรี มาหา มองเห็นพวกไทยมุงทีกําลังแยก ย้ ายกันออกไป พลางนิวหน้ าอย่างนึกสงสัย “เกิดอะไรขึน?” “ไม่มีอะไร ก็แค่คนตาถัว อย่าไปสนใจเลย” เธอว่า อย่างอารมณ์ ดีทีได้ แกล้ งคน เดินฮัมเพลงเบาๆ กลับ ไปเอา กระเป๋ าทีวางทิงไว้ อยูบ่ นพืน ก่อนจะเดินตามลัลนาทียังมีสีหน้ าสงสัยกลับไป ทีรถ ณ โรงแรมสุดหรู ในยามคําคืน เบรย์ เดนฟาดงวงฟาดงาด้ วย ความโมโหสุดขีด กับความอัปยศครังร้ ายแรงทีสุด ไม่เคยอับอายขายขี หน้ า ขนาดนีมาก่อนเลยในชีวิต หล่อนกล้ าดียงั ไงถึงกล้ าประจานเขาแบบไม่ไว้ หน้ า มันน่าแค้ นใจนัก เจ็บใจสุดๆ ก่อนจะหันไปหาบ่างช่างยุทียืนสยองอยูใ่ กล้ ๆ โดยทิงตัว ลงนังบนเก้ าอีโซฟาตัวยาวบุนวมอย่างดีแบบคนอารมณ์เสีย “ไหนว่าง่ายไง? แล้ วทําไมมันเป็ นแบบนี” ชายหนุม่ ตวาดใส่เสียงดังลัน เพราะไอ้ นีคนเดียวเลย ทําให้ เขาต้ อง ถูกยัยนันตลบหลังซะแสบทรวง 12
มนตอสูรรายรัก “คือ...ขอประทานโทษครับ ผมไม่คิดว่าเธอจะเล่นตัวขนาดนี” ไมเคิลบอกเสียงอ่อย เขายกมือเกาหัวทีมีเส้ นผมหยิกหย็องแบบไม่ ตังใจ ก็ใครจะไปรู้ ล่ะ เพราะเท่าทีเขาได้ ยินกิตติศพั ท์เธอมามันไม่ใช่แบบนีนี นา แม้ อีกฝ่ ายจะไม่ใช่ดาราดังอะไร แต่เพราะเขาเป็ นคนอ่านหนังสือจําพวกนีอยู่แล้ ว ทําให้ เคยเห็นเธอ ตามหน้ านิตยสารอยู่บ่อยๆแถมยังมีข่าวทํานองนีออกมาหลายครัง เปลี ยน ผู้ชายไม่ซําหน้ า “แบบนีไม่เรี ยกว่าเล่นตัวหรอก อย่าให้ ถงึ ทีฉนั มังก็แล้ วกัน จะเอาให้ แสบสันสะท้ านทรวงยิงกว่านีอีก” เขาขบกรามแน่นด้ วยความเคียดแค้ น ทีจริ งมันจะไม่เป็ นแบบนีเลย ถ้ าเขารู้ จ ักข่ มใจเสี ยบ้ า ง แต่ไม่ร้ ู เ ป็ นไงพอเห็ นสาวสวยที ไร สัญชาตญาณ คาสโนว่าเป็ นออกลายทุกทีเลยสินา่ ยิงเป็ นแบบนีเขายิงอยากเอาชนะให้ ได้ ไม่เคยแพ้ ให้ กบั ใครมาก่อน โดยเฉพาะผู้หญิงตัวเล็กๆ อ้ อนแอ้ นอรชร บอบบางแบบนันด้ วยแล้ ว วันนีเธออาจชนะ แต่เชือเถอะว่า โชคต้ องเข้ าข้ าง เขาสักวัน มันไม่จบแค่นีแน่ การมาเมื อ งไทยครั งนี กะว่า จะมาเยี ยม ‘แองเจล่ า ’น้ อ งสาวต่า ง สายเลือด เธอเป็ นลูกสาวของเพือนพ่อเขาทีเสียไปนานแล้ ว ทังคู่สนิทกันราว กับพีน้ องแท้ ๆ ช่วงก่อนเธอมาชวนเขาร่วมลงหุ้นเปิ ดผับแห่งหนึงในกรุ งเทพฯ กับเพือนคนหนึง เขาไม่เคยเห็นหน้ าค่าตาของเพือนคนนันของหล่อนหรอก แต่เห็นว่า เป็ นน้ องสาวเลยไม่ขัด นี ก็เป็ นครังแรกทีจะมาดูส ถานที ปกติแล้ วเขาไม่มา ยุ่มย่าม ปล่อยให้ หล่อนจัดการเองทังหมด ระหว่างทีเขากําลังนังหัวฟั ดหัว เหวียงอยูก่ บั สาวสวยทีทําเขาเจ็บแสบอยูน่ นั จูๆ่ เสียงเคาะประตูก็ดงั ขึน พร้ อมสาวร่ างบางหน้ าตาแฉล้ มร้ องห่ม ร้ องไห้ เดินเข้ ามา ทําเอาเขาลืมเรื องขุ่นเคืองใจไปแวบหนึง “ฮือๆ พีเบรย์เดน พีต้ องช่วยฉันนะ”
กุหลาบสีนิล
13
หล่อนว่าพร้ อมกับหลับหูหลับตาร้ องไห้ จนพูดแทบไม่ร้ ู เรื อง ส่งเสี ยง กระซิกๆ ซบหน้ าอยูก่ บั ไหล่ของเขา “ใจเย็นๆ ก่อนแองจี...มีอะไร?” เขาถามเสียงนุ่ม นําเสี ยงเป็ นห่วงเป็ นใยตามประสาพีชายทีแสนดี เขาต้ องปลอบอยูน่ านกว่าแองเจล่าจะหยุดร้ อง ฝ่ ามือหนาตบหลังเธอเบาๆ แต่อีกฝ่ ายยังสะอืนเป็ นพักๆ พูดทังนําตาต่อไป “ก็ยยั เรณุกาเพือนทรยศนะสิ! หล่อนหอบเงินทีจะเอามาลงทุนขยาย ร้ านหนีหายไปแล้ ว ฮือๆ ฉันไม่คิดเลยว่าหล่อนจะกล้ าทําแบบนีกับฉัน ฮือๆ เห็นเป็ นเพือนสนิทกัน ฉันเลยไว้ ใจ ทีไหนได้ หล่อนกลับหักหลังฉัน” พูดเสี ยงฟุดฟิ ดขึนจมูกคล้ ายคนเป็ นหวัด ดวงตาแดงกําหยาดนํ า เกาะพราวไปทัวใบหน้ า ขณะทีเบรย์เดนยืนกระดาษทิชชูให้ นังฟั งหน้ านิงไม่ รู้ สึกเป็ นเดือดเป็ นร้ อนเท่าไหร่นกั เพราะเงินจํานวนนันสําหรับเขาแล้ วมันไม่ได้ มากมายเท่าไหร่ “เอาน่าไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ ว เงิ น แค่นนอย่ ั าไปเสี ยดายเลย”เขาบอก อย่างปลอบใจ “ไม่ได้ นะเงินนันเป็ นของพี อยูด่ ีๆ ยัยนันมาเชิดไปแบบนี ฉันไม่ยอม” แองเจล่าว่าเสียงกร้ าว ความโกรธแค้ นพุง่ ขึนมาทันทีเมือนึกถึงเพือน สาวจอมทรยศ ทีเจ็บใจไปกว่านันก็คือ หล่อนหนีไปกับแฟนหนุ่มของเธอด้ วย นีสิ มันแค้ นจนแทบกระอักเลือด เสียแรงทีอุตส่าห์หลงไว้ ใจคนผิ ด หญิ ง ก็ชวั ชายก็เลว “แล้ วจะให้ พีทํายังไง?” เขาถามเสียงเนือยๆ แบบไม่กระตือรื อร้ น “พีตามเอาเงินคืนมาได้ ไหม? คนของพีออกเยอะแยะ” แองเจล่าถามอย่างมีความหวัง ไม่ว่ายังไงเธอก็จะเอาคืนคนทรยศ สองคนนันให้ สาสม กล้ าหักหลังเธอแบบนีอย่าหวังเลยว่าจะรอดไปได้ เบรย์ เดนลอบถอนใจ “พีมีคนเยอะก็จริ ง แต่นีไม่ใช่ถินเรา แถมหน้ าตาก็ไม่เคยเห็น แล้ วจะ 14
มนตอสูรรายรัก ตามยังไง? พีว่าเรากลับไปอยู่องั กฤษกับแม่ดีไหม? อาลูซีถามหาเธออยู่ บ่อยๆ กลับไปเยียมแม่บ้างก็ดีนะ” “ไม่เอา! ฉันไม่กลับ ตราบใดทียังไม่ได้ แก้ แค้ นสองคนนัน...” เธอเผลอหลุดปากออกมา เพราะเบรย์เดนยังไม่ร้ ู ว่าหญิ งสาวมีแฟน หนุม่ แถมยังเอาเงินไปปรนเปรอไอ้ แมงดาคนนันจนแทบจะหมดตัว ชายหนุ่ม หรี ตาลงทันที “คือฉันหมายถึงว่า...ถ้ าไม่ได้ เงินคืนฉันจะไม่ยอมกลับ” “เอางีก็แล้ วกันเธอกลับไปก่อน ส่วนเรื องทางนีพีจะจัดการเอง ตกลง ไหม?” ชายหนุ่มพยายามเกลี ยกล่อมเธอ เพราะรับปากกับมารดาของอีก ฝ่ ายไว้ วา่ ให้ เอาเธอกลับประเทศให้ ได้ “จริ งนะ!”หญิงสาวถามยําเพือความแน่ใจ “จริ ง ว่า แต่เ ธอมี รูปเพือนคนนันไหม จะให้ ตามหาทังทีไม่เคยเห็ น หน้ าก็ยงั ไงอยู”่ “มี เดียวนะ” เธอล้ วงมือเข้ าไปในกระเป๋ าถือใบเขือง ควานหาโทรศัพท์อยู่พกั หนึง ก่อนจะดึงมันออกมา กดหาอยู่อึดใจ จากนันก็ส่งให้ เขาดู พอได้ เห็นเท่านัน แหละ ชายหนุม่ ถึงกับแค่นเสียงหัวเราะออกมาจ้ องรู ปถ่ายอย่างไม่อยากเชือ สายตา “อะไรมันจะบังเอิญขนาดนัน” พึมพําอย่างนึกขัน มองรู ปหญิ งสาวในโทรศัพท์มือถือ ไม่อยากเชือ เลยว่าเธอจะเป็ นคนคนเดียวกับทีเขาเจอทีสนามบิน แถมยังเล่นงานตนเอง จนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี ในทีสุดโชคก็เข้ าข้ างเขาเสียที “เนียเหรอเพือนเธอทีว่า” “ใช่! ยัยนีแหละตัวแสบ” ใช่!แสบจริ งๆ แสบราวกับนํากรด ชายหนุม่ คิด “พีต้ องเล่นงานหล่อนคืนให้ ฉนั ด้ วยนะ”แองเจล่ายําชัดเสียงเข้ ม
กุหลาบสีนิล
15
“ได้ เลย! พีจะจัดการ...แบบไม่ปรานีเลย” ชายหนุม่ เหยียดยิมนิดๆ ด้ วยความพอใจ แววตามุ่งร้ ายฉายโชนมัน มีประกายแรงกล้ า ได้ เวลาเอาคืนแล้ วสิ ทีหมู่บ้านจัดสรรแห่ งหนึงแถบชานเมือง ริ นรดานังเอนหลังพิง โซฟาในห้ องนังเล่นด้ วยความเมือยล้ า ตัวห้ องขนาดกว้ างตกแต่งแบบเรี ยบ ง่าย ดูสะอาดตา ผนังสีครี มเข้ าชุดกับโซฟานําตาลอ่อน มีภาพวาดเป็ น แกลเลอรี ขนาดย่อ มประดับ อยู่ บ นผนัง ริ น รดานังบิ ด ขี เกี ย จเพื อคลายกล้ า มเนื อ เดินทางมาเหนือยแถมยังเจอคนโรคจิตอีก ช่างเป็ นวันทีแสนซวยดีแท้ แต่ก็ยงั ดีทีได้ แก้ เผ็ดเอาคืนบ้ าง สมนําหน้ าคนหน้ าหืน อยากไม่ดูตาม้ าตาเรื อ ป่ านนีคงอกแตกตาย ไปแล้ วมัง คิดแล้ วก็นา่ ขัน เมือนึกถึงตอนเขาหน้ าถอดสี มันสะใจอย่าบอกใคร เชียว เธอมองลัลนาทีนังลงตามและวางแก้ วนําลงเบืองหน้ า ดูออ่ นล้ ากว่า เธอเสียอีก ชะรอยว่าน่าจะเป็ นเพราะเมาค้ าง โดยรู้ ว่าเพือนคนนีมีนิสัยชอบ ตระเวนราตรี เป็ นกิจวัตร “เออแล้ วนีเรื องทีฉันให้ ไปสืบได้ อะไรมาบ้ าง” ริ นรดาเอ่ยถามเสียงนุม่ ระหว่างทีหยิบแก้ วนําขึนดืมเพือดับกระหาย “ฉันไปสืบมาแล้ ว สถานเลียงเด็กกําพร้ าทีเธอเคยอยูม่ นั ยังเปิ ดอยูน่ ะ เห็ นคนเก่า คนแก่ทีนันบอกว่า หลังจากเธอทังคู่ต่างถูกรับ ไปเลี ยง ไม่น าน ครอบครั ว ที อุป ถัมภ์ เ รณุกาก็ เ สี ยชี วิ ตลง แถมยัง มี ห นี สิ น ท่ว มหัว สุ ดท้ า ย เรณุกาเลยกลับไปบ้ านเด็กกําพร้ าตามเดิม เห็นว่าอยูท่ ีนันหลายปี จนกระทัง พอโตเป็ นสาวก็ แ ยกตัว ออกมา ได้ ข่ า วว่า ไปเป็ น...นางแบบ” ลัล นาเล่ า รายละเอียดให้ ฟังด้ วยนําเสียงทีไม่คอ่ ยสู้ดีนกั “นางแบบเหรอ?” หญิงสาวตังหน้ าตังตาฟั งอย่างสนอกสนใจ “แต่ว่า เป็ น นางแบบ...แบบว่า หนัง สื อ จํ า พวกปลุ กใจเสื อ ป่ านะ 16
มนตอสูรรายรัก ประมาณว่านางแบบนู้ดน่ะ” ประโยคสุดท้ ายเธอบอกเสียงอ่อย ลอบชําเลืองริ นรดาเล็กน้ อย หญิง สาวนิวหน้ า “นู้ด แบบไหน?”หญิงสาวถามต่อไปแบบไม่คอ่ ยเต็มเสียง “ก็...” ลัลนาชังใจอยู่ชวครู ั ่ ก่อนจะหยิบนิตยสารเล่มหนึงทีวางซ้ อนกันอยู่ เล่มล่างสุดขึนมาส่งให้ เธอ พอริ นรดาได้ เห็นเท่านัน ถึงกับอ้ าปากค้ าง โอ้ แม่ เจ้ า! อล่างฉ่างสุดจะบรรยาย เป็ นภาพของสตรี นางหนึงนอนเปลือยกายอยูบ่ นกระโปรงรถ แทบจะ ไม่มีอ ะไรปกปิ ด มีเ พี ยงผ้ าผื น น้ อ ยพัน กายเผยให้ เ ห็ นของสงวนแบบวับ ๆ แวมๆ ริ นรดาแทบกลันหายใจ รู้ สึกราวกับมองตัวเองอีกด้ านหนึง แฝดสาว มีหน้ าตาเหมือนเธอทุกกระเบียดนิว มีเพียงแววตาเท่านัน ทีแยกได้ ว่าไม่ใช่ เธอ มันมีแววยัวยวนแบบทีชาตินีมันจะไม่มีวนั ออกมาจากดวงตาคู่งามของ เธอ ไม่อยากเชือเลยว่านีคือแฝดอีกคน อีกฝ่ ายช่างใจกล้ าโชว์เนือหนังมังสาแบบไม่ปกปิ ด แทบจะเห็นทุก สัดส่วนหยัดโค้ ง เรื อนร่างทีเรี ยบนวลไร้ ทีติ หากแต่ในสายตาเธอมันไม่ได้ ดูดี เลยสักนิด เกิดความเงี ยบไปอึดใจใหญ่ ริ นรดาอึงจนพูดอะไรไม่ออกอยู่พกั หนึง “แล้ วเอ่อ...ตอนนีเธออยูไ่ หน?” พูดต่อไปด้ วยนําเสียงราบเรี ยบทีสุด “ได้ ยินว่าตอนนีเรณุการ่วมหุ้นกับเพือนเปิ ดผับอยูแ่ ถวๆ สุขุมวิท” ลัลนาตอบเสียงเบา มองเพือนด้ วยความเห็นใจ เพราะความผิ ดหวัง มันส่อออกมาทางแววตาอย่างชัดเจน ริ นรดาส่งยิมให้ นิดๆ ทําเหมือนไม่ได้ คิด อะไรมาก แม้ จะเสียใจเล็กๆ ไม่คิดว่าเรณุกา ซึงเป็ นญาติคนเดียวของเธอจะ เป็ นแบบนี “งันคืนนีเราคงต้ องแปลงร่างเป็ นผีเสือราตรี กนั สักหน่อยแล้ ว” เธอว่าเสี ยงสดใส พยายามทําสี หน้ าให้ สดชืน ไม่ว่าเรณุกาจะเป็ น
กุหลาบสีนิล
17
ยังไง แต่สิงทีปฏิเสธไม่ได้ นนก็ ั คือ อีกฝ่ ายเป็ นน้ องสาวร่วมสายเลือด เป็ นคนๆ เดียวในครอบครัวทีเหลืออยู่ ถึงแม้ วา่ สิงทีทํานันมันจะไม่นา่ ภูมิใจก็ตามที “งานถนัดฉันเลย” ลัลนาบอกอย่างครึกครื น ดีใจทีเพือนสนิทเปลี ยนเรื อง หลังจากนัน ทังสองสาวก็เตรี ยมตัวออกยําตระเวนราตรี อย่างเบิกบานใจ โดยหารู้ ไม่ว่า เรื องยุง่ ยากกําลังรออยูต่ รงหน้ า
18
มนตอสูรรายรัก
ตอน 2 ณ Blueangel Club ตั ว ร้ านตั งอยู่ใ จกลางเมื องติ ด ริ ม ถนน สุขุมวิท ทังคูม่ าถึงร้ านราวๆ สามทุม่ กว่า เป็ นเวลาเปิ ดบริ การพอดี หน้ าร้ าน ตกแต่งด้ วยแสงไฟวิบวับสะดุดตา ป้ายหน้ าร้ านขนาดใหญ่โดดเด่นชวนให้ นกั เทียวทังหลายแวะเวียน เข้ ามา สองสาวเดินผ่านการ์ ดหน้ าเข้ มทียืนคุมเชิงอยูท่ หน้ ี าร้ านราวๆ สองสาม คน พวกเขามองริ นรดาด้ วยความประหลาดใจ ซึงเธอก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะคิดว่าพวกเขาคงเข้ าใจว่าเธอเป็ น เรณุกา ทังคูผ่ ่านเข้ าไปโดยไม่มีการตรวจตราใดๆ ทังสิน โดยร้ านเป็ นแบบห้ อง โถงขนาดกว้ าง โต๊ ะทรงกลมและเก้ าอีนับสิ บวางเรี ยงรายอย่างเป็ นระเบียบ พร้ อม กับนักท่องเทียวทีหนาตา บรรดาพนักงานทีพอเห็นเธอต่างก็มองด้ วยความ สงสัย บางคนถึงกับป้องปากกระซิบ เมือริ นรดาเดินผ่านไปทําท่าโค้ งศีรษะ ให้ เล็กน้ อย อย่างไรก็ดีเธอไม่ชอบสายตาพวกนีเลย มันเหมือนอยากรู้ อยาก เห็น เหมือนมีเรื องข้ องใจยังไงไม่ร้ ู ทําราวกับไม่เคยเห็นเธอ แน่ละต้ องไม่เคยเห็นอยู่แล้ ว แต่พวกเขาน่าจะคุ้นกับเรณุกา ถ้ าคิด ในมุมของเธอทีมีรูปร่ างหน้ าตาเหมื อนเป็ นพิมพ์เ ดียวกันแบบนี อีกนัยหนึง เรณุกาก็มีฐานะเป็ นหุ้นส่วนทีนีเหมือนกัน แต่อาการแบบนีมันแปร่งๆ ชอบกล
กุหลาบสีนิล
19
รู้ สึกเหมือนตัวเองเป็ นตัวประหลาดยังไงไม่ร้ ู ทําเหมือนแปลกใจอย่างสุดแสนทีเห็นเธอเข้ ามาในนี หญิ งสาวนิว หน้ าเล็กน้ อย ก่อนจะลากลัลนาตรงไปยังเคาน์เตอร์ บาร์ เฉกเช่นเดียวกับคน อืน พอบาร์ เทนดีสาวเห็นเธอเข้ าถึงกับผงะเล็กน้ อย “คุณเรณุกา...” อุทานออกมาด้ วยความตกใจระคนสงสัย ริ นรดาอมยิมนิดๆ อย่าง นึกขําทีอีกฝ่ ายเข้ าใจผิด ระหว่างทีลัลนากวาดตามองไปรอบๆ อย่างตืนเต้ น นัน เธอเพิงเคยมาทีนีเป็ นครังแรก เลยเกิดความสนอกสนใจมากเป็ นพิเศษ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นชายหนุม่ คนหนึงทีกําลังแหวกผู้คนตรงมา แวบหนึงพอเห็นใบหน้ าเขาอย่างชัดๆ ก็อดมองด้ วยความเป็ นปลื ม ไม่ได้ ว่าผู้ชายคนนีช่างเท่บาดใจเสียจริ ง “โอ้ โฮ! หล่ออ่ะ” เธอกระซิบบอกริ นรดา ดวงตายังคงจ้ องมองหนุม่ เจ้ าเสน่ห์ทีเดินเข้ า มาใกล้ เรื อยๆ แต่เพือนสนิททีมัวแต่ใจจดใจจ่ออยูก่ บั บาร์ เทนดีสาว ไม่แม้ แต่ จะเอียวหน้ าหันกลับมามอง เธอกําลังจะอ้ าปากถามก็พอดีกบั ทีเหลื อบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึง เดินเข้ ามายืนอยูข่ ้ างๆ ลัลนา แถมยังคุ้นหน้ าเป็ นอย่างมาก ก่อนจะนึกขึนได้ ว่า เธอเคยเห็นเขาทีสนามบิน ร่างสูงอยูใ่ นชุดสูทสีดํา มาดขรึม และแล้ วก็นึก ออกจนได้ เขาคนนีคือลูกน้ องของไอ้ หืนกามนันนีนา ยังไม่ทนั ได้ ทําอะไร เสียงกระแอมก็พลันดังมาจากด้ านหลัง พอเธอ หันไปมอง เกิ ดอาการสะดุ้งโหยงด้ วยความตกใจสุดขี ดอุท านออกมาด้ ว ย ความประหลาดใจแบบสุดๆ มันช่างบังเอิญเหลือเชือทีได้ มาเจอคนทีไม่อยาก เจอทีสุด “จําผมได้ ใช่ไหม? แน่ละ ต้ องไม่ลืมอยูแ่ ล้ ว เพราะผมเองยังจําคุณได้ ขึนใจเลย” ชายหนุ่มพูดเสี ยงเย็นเยี ยบ แสยะยิมแบบชัวร้ าย ทีทํา เอาคนมอง อย่างเธอถึงกับสยองตามไปด้ วยอย่างง่ายดาย “ยังกล้ ากลับมาอีกนะ” 20
มนตอสูรรายรัก สุ้มเสียงทีบ่งบอกว่าไม่ชอบใจอย่างแรง ซึงตอนแรกริ นดาเข้ าใจว่า เขาคงจะเคืองเรื องทีเธอประจานเขาทีสนามบิน “เรามีเรื องต้ องคุยกันหน่อย” ไม่พดู แค่ปากเท่านัน แต่มือหนากลับคว้ าต้ นแขนเรี ยวหมับ กึงลาก กึงฉุดจนตัวเธอปลิวไปตามแรงกระชากของชายหนุม่ “เฮ้ ! คุณทําอะไรน่ะ? ปล่อยฉันเดียวนี ไม่งันฉันจะแจ้ งความ” หญิ ง สาวขู่เสียงกร้ าว แต่เขากลับแค่นหัวเราะเยาะใส่ “แจ้ งก็ดี คุณจะได้ ติดคุกหัวโต ข้ อหาฉ้ อโกงมันหนักอยูน่ ะ” ริ น รดาไม่เ ข้ า ใจที เขาพูดเลยแม้ แ ต่นิ ดเดียว แต่ก็ทํา ให้ เธอใจไม่ดี หญิ งสาวถูกลากขึนไปยัง อีกชันหนึงซึงเป็ นออฟฟิ ศ สํ าหรั บหุ้นส่ว นเท่านัน ลัลนาทําท่าจะตามไปด้ วยความเป็ นห่วง แต่ถกู ไมเคิลขวางเอาไว้ “นีมันอะไรกันเนีย? เขาจะพาเพือนฉันไปไหน” พลางขึนเสียงแบบคนอารมณ์เสีย ไม่พอใจอย่างมากทีชายคนนันฉุด กระชากลากถูรินรดาไปต่อหน้ าต่อตาเธอ “ไม่มีอะไรหรอก แค่ห้ นุ ส่วนเขามีเรื องจะเคลียร์ กนั นิดหน่อย” ไมเคิล บอกเสียงเรี ยบ “หุ้นส่วน?...มันไม่ใช่แบบนันนะ” ลัลนาพยายามจะอธิ บายเรื องทีพวกเขาเข้ าใจผิ ด แต่ชายเบืองหน้ า กลับทําเสียงดุเข้ ม แววตาแข็งกร้ าวเป็ นเชิงข่มขู่ “กรุ ณาอยู่เ ฉยๆ เถอะครั บ คุณผู้ ห ญิ ง เจ้ า นายผมไม่ทํ า อะไรเธอ หรอก” ไมเคิลว่า พร้ อมกับส่งสายตาพิฆาต ทําเอาลัลนาถึงกับหงอย หน้ า เจื อนลง รู้ สึ กเป็ นห่ว งริ นรดาขึ นมาตงิ ดๆ ผู้ ช ายอะไรก็ ไม่ร้ ู หน้ า ตาก็ ดี แต่ ท่าทางน่ากลัวชะมัด ไม่ร้ ู วา่ เรณุกาไปก่อเรื องอะไรเข้ า ริ นรดาเลยต้ องมารับกรรมแทน... ถัดมาอีกชัน ริ น รดาถูกชายหนุ่มลากขึนมาอย่างขลุกขลัก ก่อนจะ
กุหลาบสีนิล
21
ผลักเข้ าไปในห้ องทีมีกระจกติดฟิ ล์มหนาทึบรอบทิศ ถ้ ามองจากด้ านนอกจะ ไม่เห็นด้ านในนีเลย แต่มองจากในห้ อ งสามารถเห็ นบรรยากาศในร้ านทุกซอกทุกมุม ชะรอยว่าเขาคงเห็นเธอตังแต่เดินเข้ ามาแล้ ว บรรยากาศในห้ องค่อนข้ างสลัว ชวนให้ หวันใจ โดยเฉพาะยามนีเธออยูก่ บั เขาสองต่อสอง หญิงสาวถูกผลักลงไปนังบนเก้ าอีโซฟา มันยุบฮวบลง เธอแหงนหน้ า มองชายหนุม่ เบืองหน้ า พยายามใช้ มือขยับชุดแซกสันสี ดําแนบเนือให้ เข้ าที เพือทีมันจะได้ ไม่เผยอะไรทีไม่ควรจะเห็น เบรย์เดนยืนทําท่ากอดอก ดวงตา เขม่นขวางชอบกล “คุณพาฉันขึนมาทําไม?” ริ น รดาถามออกไปอย่า งหวาดๆ ปรายตามองเขาอย่า งไม่ไ ว้ ใ จ ท่าทางดูเอาเรื องของเขามันทําให้ เธอหวันใจ ไม่ร้ ู ชายคนนีจะเล่นตลกอะไรกับ เธออีก “กล้ ามากนะทีเสนอหน้ ากลับมาอีก เรณุกา!” นําเสี ยงดูหมินอย่าง ยิงยวด “ทําไมเงินหมดแล้ วรึไง?” ริ นรดาไม่เข้ าใจทีเขาพูดเลยสักนิดเดียว นีเขากําลังพูดเรื องอะไรของ เขาเนีย ทําไมเธอ หรื อในความคิดของเขา ทําไมเรณุกาจะไม่กล้ ากลับมา “รู้ ไหม? คุณเล่นละครได้ เก่งมาก ต้ องยกนิวให้ เลย เล่นเอาผมเกือบ เชือแน่ะ ทํา เป็ นเล่ นตัว เหมือนว่าสู งส่ งอะไรนักหนา ทีแท้ ก็ผ้ ู หญิ ง หน้ า เงิ น เกือบเนียนละ ถ้ าไม่ใช่เพราะผมไปรู้ วีรกรรมของคุณเข้ าซะก่อน แหม! ทําเป็ น เมินเงินผม เพราะอย่างนีเองใช่ไหม ได้ เงินก้ อนใหญ่ไปถลุง แถมยังหน้ าด้ าน กลับมาอีก” “คุณพูดอะไรของคุณเนีย ฉันไม่เข้ าใจ” เธอพยายามใช้ นํ าเสี ย งให้ ดู ป กติ ทังที ใจกลั ว แทบตาย ชัก จะ ทะแม่งๆ ยังไงชอบกล หรื อว่าเรณุกาไปก่อเรื องอะไรไว้ ไม่งันชายคนนีจะมา ยืนด่าเธอปาวๆ แบบนีได้ ไง “ไม่ต้องมาตีหน้ าซือ เห็นแล้ วมันขัดลูกตา” 22
มนตอสูรรายรัก เขาตวาดเสียงดัง ทําเอาเธอสะดุ้งโหยงสะบัดร้ อนสะบัดหนาวอย่าง เลียงไม่ได้ “อย่ามาทําเนียนนะ คุณรู้ ว่าผมหมายถึงอะไร เงิ นทีเอาไปเอามา คืนซะดีๆ” สุ้มเสียงวางอํานาจ แววตาแข็งกร้ าวแทบจะทําให้ คนมองหัวใจวาย ตายได้ ในวินาทีใดวินาทีหนึง ริ นรดาขยับตัวในท่าระแวดระวังแบบสุดๆ เพราะ เขาขยับร่างเข้ ามาหาทีละน้ อย “เงินอะไร” หญิงสาวย้ อนถามด้ วยความฉงนสนเท่ห์ เสี ยงสันเล็ กน้ อยมองเขา อย่างเลิกลัก “ยัง ยังไม่สํานึก ก็เงินทีคุณโกงน้ องสาวผมไปไง หรื ออีกนัยหนึงมัน เป็ นเงินผม เอาคืนมาซะ!” นําเสี ยงเหียมเกรี ยมเป็ นทีสุด ริ นรดาเริ มหายใจไม่ทวท้ ั อง ตายละ หว่า! นีเรณุกาเอาเงินเขาไปเหรอเนีย “ทะ...เท่าไหร่?” “ห้ าล้ าน ปอนด์” ชายหนุม่ เสริ มเสียงแข็ง แววตามุ่งร้ ายอย่างรุ นแรง มองผู้หญิ งทีนัง ตัวสันอยูต่ รงหน้ าด้ วยความสะใจ เป็ นไงล่ะ! กลัวขึนมาแล้ วล่ะสิ เขาคิด “ห้ าล้ าน!” ริ นรดาอุทานออกมาด้ วยความตกใจอย่างสุดแสน ลําพังห้ าล้ านบาท เธอก็แทบหมดตัว นีตังห้ าล้ านปอนด์ เธอจะเอาเงิ นมากมายขนาดนันทีไหน มาให้ “มากขนาดนันฉันไม่มีหรอก ขอเวลาหน่อยได้ ไหม?” เธอพยายามต่อรอง ขณะทีชายหนุม่ เหยียดยิมด้ วยความพอใจ แหง ล่ะเธอจะไปมีได้ ยงั ไง ก็เธอเอาไปแค่สามล้ านเท่านัน แต่อีกสองล้ านเขาคิด ดอก โทษฐานทีกล้ าโกงเขา หรื อจริ งๆ แล้ ว โทษฐานทีเธอกล้ าประจานเขา จะ เอาให้ ค้ มุ เลย “ก็ได้ สามวัน” โดยยิมเยาะอย่างคนมีแผน แต่นนไม่ ั ได้ ทําให้ รินรดาสบายใจขึนมา
กุหลาบสีนิล
23
เลย แค่สามวันมันไม่พอทีจะหาเงินก้ อนใหญ่ขนาดนันได้ หรอก “สามวันมันน้ อยไป เงินตังห้ าล้ าน ขอ...” “ไม่ได้ ผมให้ ได้ เท่านีล่ะ ไม่งนได้ ั ขึนศาลแน่ รับรองได้ ว่าอนาคตของ คุณวูบดับในชัวพริ บตา” “คุณนีมันโหดจริ งๆ” ริ นรดาแค่นเสียงลอดไรฟั นด้ วยความเจ็บใจ เพราะรู้ วา่ เขาอนุโลมให้ ได้ แต่ไม่ทํา เธอรู้ วา่ เขายังเจ็บใจเรื องทีสนามบินเลยเอาเรื องนีมาแก้ แค้ นเธอ เรี ยวปากอิมเม้ มแน่นด้ วยความขุ่นเคืองใจ “ผมจะโหดกับบางคนเท่านันล่ะ โดยเฉพาะกับผู้ หญิ ง หน้ าด้ า นไร้ ยางอายอย่างคุณ สามวันมันยังมากเกินไปเลย” พร้ อมกับย่างเท้ าเข้ ามาหา ส่งสายตาดูถกู เหยียดหยาม ตวัดสายตา มองเธอตังแต่หวั จรดเท้ า ขณะทีเธอขยับตัวลุกหนีอย่างหวาดระแวง ชายหนุม่ แค่นเสียงหัวเราะ “ไม่ต้องมาทําเป็ นสะดีดสะดิงใส่ ไอ้ มารยาสามร้ อยเล่มเกวียนใช้ กบั ผมไม่ได้ ผลหรอก ทําเป็ นสวยใสไร้ เดียงสา แต่หน้ าซือใจคด ผ่านมากีคนแล้ ว ล่ะ? คงจะเยอะจนนับไม่ถ้วนแล้ วล่ะสิ!” “มากไปแล้ วนะกรุ ณาให้ เกียรติกนั หน่อย” ริ นรดาเอ่ยด้ วยนําเสี ยงผ่านลํ าคอเล็ กอย่างโกรธจัดทีโดนปรามาส ถึงแม้ ทีเขาว่านันอาจจะไม่ใช่เธอ แต่ยงั ไงก็เป็ นน้ องสาวของเธอ และไอ้ ทีเขา กําลังดูถกู อยูเ่ นียมันไม่ตา่ งจากโดนนํากรดสาดหน้ า ทําให้ เธออดรู้ สึกเป็ นเดือดเป็ นแค้ นแทนไม่ได้ ต่อให้ เรณุกามีบุคลิ กแบบนันจริ ง ก็ไม่สมควรจะพูดแบบนี มันไม่มี ความเป็ นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย “น้ อยไปสิ ! เกียรติ คํานี ผมก็ มีให้ เฉพาะกับบางคนเหมื อนกัน แต่ ผู้หญิงสําส่อนอย่างคุณ...” ริ นรดาถึงกับควันออกหูเมือได้ ยินคํานีของเขา โกรธจนเลื อดขึนหน้ า เธอง้ างมือเข้ าใส่อย่างลื มตัว แต่ทว่าเขาคว้ ามัน ไว้ ซะก่อน กําแน่นจนหญิ ง 24
มนตอสูรรายรัก สาวนิวหน้ า รู้ ตวั อีกทีก็โดนดันร่างไปจนติดผนังกระจก ชายหนุ่มใช้ ต้นขากดกายเบืองล่างของเธอไว้ มือข้ างทีว่างบีบคาง เรี ยว ริ นรดาใช้ มือซึงเป็ นอิสระทังทุบทังตีให้ เขาปล่อย แต่มนั ก็ไม่ทําให้ กาย กํายํารู้ สึกสะดุ้งสะเทือนเลย รอยยิมทีฉาบอยู่บนใบหน้ าอันหล่ อเหลานันมันช่า งเหมือนอสูรชัว ร้ ายทีหลุดมาจากขุมนรก “อย่ามาลองดีนะ! เพราะผมไม่ใช่คนทีมีความอดทนสูง” เสี ยงที เล็ ดลอดออกมาจากริ มฝี ปากหนานันไม่ได้ ดังไปกว่า เสี ยง กระซิบ แต่กระนันมันก็ทําให้ เธอได้ ยินชัดทุกถ้ อยคํา เพราะมันจ่ออยู่ทีกกหู และค่อยๆ แตะลงมาตามผิวเนือ รู้ สึกร้ อนวูบราวกับถูกเผาไหม้ เธอพยายามดินขลุกขลักอย่างไร้ ผล ชายหนุม่ กดร่ างนุ่มจนแนบกับผนัง มือหนาลดตําลง ลูบไล้ ไปตาม ต้ นขาเรี ยว ก่อนจะจับมันยกขึนแนบกับสะโพกแกร่งภายใต้ กางเกงสแลคเนือ หนา ร่างหญิงสาวสันสะท้ าน เริ มหายใจติดขัด “ปะ...ปล่อยฉันนะ” เค้ นเสียงออกมาอย่างยากลําบาก ใจมันหวาดกลัวสุดขี ด เธอกําลัง โดนเขาลวนลามอีกแล้ ว ตาคู่งามหลับปี ระหว่างทีวงหน้ าคมยังคงซุกไซ้ อยู่ กับเนินอกอวบอิมของเธอ ลมหายใจร้ อนผ่าวของเขามันทําให้ เธอเกิดอาการหวิวไหวภายใน ช่องท้ อ ง ราวกับมีผี เสื อบิน วนอยู่หลายสิ บตัว ขณะทีเขากํา ลังเพลิ นอยู่กับ เรื อนร่างอรชรตรงหน้ า แทบไม่อยากละจากผิวนุม่ เลย กลินกายหอมกรุ่นของหญิงสาวมันทําเขาเกือบขาดสติ สูดกลิ นเนือ นวลนุม่ นิมเย้ ายวนใจ มันช่างหอมเหลือเกิน พลางไล้ ริมฝี ปากไปตามผิวเนียน เรี ยบดุจแพรไหมเนือดี โดยปลุกเร้ าความรุ มร้ อนให้ กบั กายเบืองล่างอย่างง่ายดาย แต่กอ่ นที ใจจะเตลิ ดเปิ ดเปิ งไปไกลจนกู่ไม่กลับ นัน เขาจํ า เป็ นต้ อ งถอนตัว ออกมา เพราะร่างของเธอสันราวกับลูกนก มองใบหน้ านวลทีทําท่าเหมือนจะร้ องไห้
กุหลาบสีนิล
25
จูๆ่ ก็ใจอ่อนขึนมา ทําไม่ลง ไม่ร้ ู เหมือนกันว่าทําไม เบรย์เดนผละออกมาอย่างไม่เต็มใจ “สามวัน...ห้ ามเบียว ห้ ามหนี ไม่งนเจอดี ั ” คนร่ า งใหญ่บ อกเสี ยงแข็ ง พอเขายอมปล่ อ ยเธอ ริ น รดาก็ รี บ เร่ ง ออกไปจากห้ องทันที เพราะกลัวเขาจะเปลียนใจ หญิงสาวก้ าวเท้ าลงบันไดด้ วยความรี บร้ อน จนเกือบพลัดตกบันได ใจยังเต้ นแรงไม่หาย มันสันสะท้ านจนแทบควบคุมไม่อยู่ สองครังแล้ วทีโดน ผู้ชายคนนันลวนลาม เกิดความรู้ สึกแปลกๆ ขึนมาในใจ นึกถึงสัมผัสนันของ เขา มันหวิวๆ ยังไงไม่ร้ ู ไม่ชอบเลยความรู้ สึกแบบนี รี บกลับไปหาลัลนาทีนังรออยู่ทีเคาน์เตอร์ อย่างกังวล พอเห็นหน้ า เธอ ก็ยิมออกมาด้ วยความดีใจ “ไมร่า... เขาทําอะไรเธอรึเปล่า?” ลัลนารี บถามทันทีด้ว ยความเป็ นห่วง แต่เธอไม่มีเวลาตอบเพราะ อยากออกไปจากทีนีเต็มแก่ ยิงอยูน่ านก็ยิงรู้ สึกขนลุก ไม่ร้ ู เป็ นเพราะสถานที หรื อเป็ นเพราะคนกันแน่ เธอลากลัลนาออกมาอย่างด่วนจี ภายในรถระหว่ างทีลัลนาขับออกมา ริ นรดาเล่ าเรื องทีเกิดขึน ทังหมดให้ ฟัง ยกเว้ นเรื องทีโดนนายคนนันล่วงเกิน มันอับอายจนไม่กล้ าเล่า ร่องรอยจางๆ ระคนกับความหวิวหวามทีเขาทิงไว้ บนเนินอกยังพอมองเห็นอยู่ แต่เพราะลัลนามัวแต่ฟังเรื องวีรกรรมของเรณุกาเลยไม่ทนั สังเกต “จริ งเหรอ เรณุกาเชิดเงิ น เขาหนีไปเหรอ” ลัลนาถามยําด้ วยความ ตกใจกับข่าวนี “แล้ วอย่างงี เธอจะทํายังไง ฉันว่าเธอหนีกลับอังกฤษไปเลย ดีกว่านะ” เพือนสาวเสนออย่างหวังดีเพราะเงิ นไม่ใช่จํานวนน้ อยๆ ลัลนารู้ ว่า ต่อให้ ขายทรัพย์สินจนหมดตัวก็ยงั ไม่พอใช้ หนี “ทําแบบนันได้ ไง แล้ วเรณุกาล่ะ! ฉันจะหนีเอาตัวรอดคนเดียวได้ ยังไง?” 26
มนตอสูรรายรัก “แต่เธอก็ไม่ได้ ร่วมสร้ างหนีนีนะ ไมร่ า เธอไม่จําเป็ นต้ องรับผิ ดชอบ อีกอย่างเจ้ าตัวก็หนีไปแล้ ว เงินก็ตงมากมายเธอจะเอาที ั ไหนไปให้ เขา” ลัลนาพูดอย่างมีเหตุผล ริ นรดาชักคิดหนัก แต่คําขู่ของเบรย์เดนมันก็ ยังลอยวนอยูใ่ นหัว ‘ห้ ามเบียว ห้ ามหนี ไม่งนเจอดี ั ’ ลําพังตัวเธอเองน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เป็ นห่วงเรณุกามากกว่า ผู้ชายคน นันร้ ายกาจ เธอรู้ วา่ เขายังทําได้ มากกว่านีอีก ในฐานะทีเป็ นพี ซึงไม่เคยดูดําดู ดี ทิงให้ น้องสาวใช้ ชีวิตอยูค่ นเดียวมานานขณะทีตัวเองอยูอ่ ย่างสุขสบาย เมืออีกฝ่ ายมีปัญหา แล้ วตัวเองยังรักตัวกลัวตาย ทิงให้ เรณุกาเผชิญ ปั ญหาแต่เพียงลําพังก็ไม่ใช่คนแล้ ว “ฉันทําไม่ได้ หรอกรัน จะหนีเอาตัวรอดคนเดียวแบบนันไม่ได้ จริ งๆ มันต้ องมีว.ิ ..” เธอพูดได้ แค่นนสายตาก็ ั เหลือบไปเห็นใครคนหนึงเดินเอือยเฉือยอยู่ ริ มบาทวิถี แค่แวบเดียวเท่านันเธอก็จําได้ ทนั ที โชคดีทีรถจอดติดไฟแดง หญิ ง สาวเปิ ดประตูลงไปอย่างกะทันหัน จนลัลนาเรี ยกไว้ ไม่ทนั จําต้ องขับต่อไปเพราะไฟเขี ยวพอดี ก่อนจะ วนรถกลับมาใหม่ ริ นรดาเร่ งฝี เท้ าก้ าวอาดๆตามหญิ งสาวคนหนึงไป หล่อน สวมกางเกงยีนรัดรู ปสีซีด กับเสือแขนยาวมีฮ้ ดู คลุมหัว บรรยากาศในยามคําคืนทําให้ เห็ นหน้ าอีกฝ่ ายไม่ชดั แต่เธอมีลาง สังหรณ์วา่ ต้ องใช่น้องสาวเป็ นแน่ “เรณุกา...” ริ นรดาตัดสินใจเรี ยกไว้ กายระหงหยุดชะงักและสะดุ้งเล็ กน้ อย หัน มามองอย่า งหวาดระแวงตามประสาวัวสัน หลังหวะ ก่อนจะเห็ นคนทีเรี ยก ตนเองไว้ สีหน้ าเปลียนจากหวาดกลัวเป็ นประหลาดใจ เอียงหน้ านิดๆ ค่อยๆ เลือนฮู้ดออกช้ าๆ เผยให้ เห็นใบหน้ าทีเหมือนกันราวกับแกะ ในมือยังคีบบุหรี ไว้ อยู่ พ่น
กุหลาบสีนิล
27
ควันยาวๆ ก่อนจะดีดก้ นกรองลงพืน “ริ นรดา...ไม่อยากเชือว่าชาตินีฉันจะได้ เจอเธอ” เรณุกาเอ่ยด้ วยความแปลกใจระคนสงสัย ขณะทีทังคู่ต่างจ้ องมอง อีกฝ่ ายกับการพบกันครังแรกนับตังแต่ถกู แยกจากกันไป ริ นรดารู้ สึกเหมือนว่า ยืนมองตัวเองผ่านกระจกเงา ผู้หญิงทีอยูต่ รงหน้ าช่างเหมือนเธออย่างไม่ผิดเพียน ทังสัดส่วน รู ปร่าง หน้ าตา มีเพียงสีผิวทีคลํากว่าเล็กน้ อย กับแววตา ที ดูแ ข็ ง กระด้ า ง มี แ ววรั นอยู่ใ นที มัน เป็ นประกายวาววับ ลัล นาซึงวนลง กลับมาหลังจากนันเดินตามมาสมทบ มองสองพีน้ องด้ วยความตกตะลึง “โอ้ แม่เจ้ า...” อุทานออกมาด้ วยความประหลาดใจ ภายในร้ านอาหารแห่งหนึง สามสาวนังเงี ยบอยู่อึดใจใหญ่ ริ นรดา จ้ องมองแฝดผู้น้องนังจิบเครื องดืมอย่างสบายอารมณ์ ดูไม่ทุกข์ ไม่ร้อ นกับ อะไรเลย ขณะทีลัลนานังมองเรณุกาตาไม่กะพริ บ เธอรู้ จกั กับริ นรดามานาน ก็เพิงจะรู้ วา่ มีแฝดเมือเร็ วๆ นีเอง ถ้ ามองจากรู ปลักษณ์ภายนอก ก็เหมือนอยูห่ รอก แต่ไอ้ กิริยาท่าทาง ที ดู แ ข็ ง ๆ ดวงตาลอกแลกแบบคนไม่น่ า ไว้ ใ จมัน ช่ า งต่ า งจากริ น รดาที ดู อ่อนโยนกว่ามาก “มันเป็ นเหตุสุดวิสยั ฉันไม่ได้ ตงใจโกงหล่ ั อน เพราะฉันเองก็ถูกโกง เหมือนกัน” เรณุกาว่าเสี ยงเนือยๆ ซึงมันทังถูกและไม่ถูก เพราะจริ งๆแล้ วเธอ ตังใจเอาเงิ นแองเจล่ ามาจริ งๆ แต่ก็ถูกไอ้ แมงดานันหลอกเอาไปจนเกลี ยง เหมือนกัน คิดแล้ วก็เจ็บใจ ไม่นา่ เลยเรา เรื องนีริ นรดาไม่จําเป็ นต้ องรู้ “แล้ วทําไมเธอไม่ไปพูดกับเขาดีๆ” ริ นรดาว่าอย่างเครี ยดๆ “ขืนโผล่หน้ าไป ยัยแองจีเอาฉันตายนะสิ” แฝดสาวบอกเสียงห้ วนแบบคนหงุดหงิ ด เหมือนว่าสิ งทีริ นรดาถาม มามันโง่เหลือใจ ยิงเธอหนีมากับแฟนหนุ่มของแองเจล่าด้ วยแล้ ว กลับไปมี 28
มนตอสูรรายรัก หวังตายหยังเขียด “แต่เงินนันไม่ใช่ของแองเจล่านะ มันเป็ นของพีชายเธอ” “เบรย์เดนนะเหรอ?” เรณุกาขัดขึน เธอเคยได้ ยินแต่แองเจล่าพูดถึง แต่ไม่เคยเห็นหน้ าค่า ตา “ใช่! และเขาก็โมโหมากด้ วย เขาคิดว่าฉันเป็ นเธอ จะเอาเรื องให้ ถึง ทีสุดถ้ าไม่นําเงินไปคืน”ริ นรดาบอกอย่างไม่สบายใจ “แต่ฉนั ไม่ม.ี ..ไมร่าเธอช่วยฉันทีนะ ฉันไม่ร้ ู จะหันหน้ าไปพึงใครแล้ ว” เธอเปลียนสีหน้ าเป็ นเศร้ าสลดขึนมาทันที แต่คนทีนังอยู่ข้างๆอย่าง ลัลนามองออกว่าเสแสร้ ง “ฉันจะช่วยได้ ยงั ไง? เงินตังห้ าล้ าน ต่อให้ ขายทรัพย์สินจนหมดตัวก็ ยังไม่พอใช้ หนีเลย”ริ นรดาบอกอย่างจนปั ญญา “ห้ าล้ าน? แต่ฉนั เอามาแค่สามล้ านเองนะ” “อ้ าว! ก็นายเบรย์เดนบอกห้ าล้ าน” ริ นรดารี บบอกด้ วยความตกใจ “สงสัยเขาคิดดอกมัง!”เรณุกาพูดแบบไม่ยีหระต่อจํานวนเงิน “โห!เจ้ าหนีเงินโหด” ลัลนาแทรกอย่างลืมตัว “ตาบ้ านันเล่นแรงไปแล้ วนะ” ริ นรดาบ่นพึมพําอย่างหงุดหงิดใจ เขาจงใจแกล้ งเธอแน่ๆ คิดแล้ วก็ เจ็บใจ วันนันทีสนามบินเธอไม่นา่ ทําเขาเลย พอได้ ทีเขาเลยซําซะเกือบหมด ทาง “นะ...ช่วยพูดกับเขาให้ ที หรื อเธอมีเงินไหม เอาไปใช้ หนีให้ หน่อยสัก ครึงหนึง แล้ วจะหามาคืนให้ ” เรณุกามองอย่างอ้ อนวอน ร้ องขอความเห็นใจ พอจะดูออกว่าริ นรดา เป็ นคนใจอ่อน หญิงสาวทําท่าเหมือนคิดหนัก “ช่วงนีฉันกําลังมีปัญหา ถ้ าเธอไม่ชว่ ย ฉันตายแน่ๆ” อีกฝ่ ายทํา ท่าหรี ตามอง ขณะทีริ น รดานิวหน้ า เรณุกาจึงรี บ เสริ ม ต่อไปด้ วยนําเสียงประชดประชันเมือเห็นผู้เป็ นพีสาวแสดงอาการอึกอัก
กุหลาบสีนิล
29
“จะไม่ชว่ ยก็ได้ นะ เธอมันใจดําอยูแ่ ล้ วนี หนีไปอยู่สุขสบายคนเดียว ขณะทีฉันต้ องปากกัดตีนถีบ เพือเอาชีวิตรอดจากโลกทีโหดร้ าย ไม่เป็ นไร ก็ แค่ติดคุก” พลางว่าเหน็บ จนลัลนามองค้ อนแอบไม่พอใจแทนอยู่ลึกๆ เรณุกา จงใจพูดเสียดสีแกมบังคับ ตัวเองสร้ างปั ญหาแท้ ๆ กลับให้ พีสาวมาแก้ แทน “อย่าพูดอย่างงันสิ ไม่ใช่วา่ จะไม่ชว่ ย” ริ นรดารี บพูดขึนเพราะกลัวน้ องสาวน้ อยใจ ทีรู้ สึกกังวลไม่ใช่เพราะ เรื องเงิ นหรอก มันเป็ นของนอกกายไม่ตายเธอก็ห าใหม่ได้ แต่ทีเธอหนักใจ มากก็คอื ผู้ชายทีชือเบรย์เดนต่างหาก ไม่ร้ ูวา่ เขาจะยอมไหม? “ก็ได้ ฉันจะลองไปพูดกับเขาดู ฉันมีเงินเก็บอยูน่ ิดหน่อย กับมรดกที คุณพ่อคุณแม่ให้ มาก็คงพอจะใช้ หนีได้ สกั ครึงนึง” “เยียมเลย” เรณุก าตะโกนอย่า งยิ น ดี โดยเอนหลัง พิ ง พนัก เก้ า อี แบบสบาย อารมณ์ไม่ต้องใช้ หนีเองก็มีคนมาช่วย ซึงระหว่างทางนังรถกลับริ นรดานังหน้ าเครี ยดมาตลอดทาง ครุ่ นคิด กังวล เธอไม่มนใจเอาเสี ั ยเลยว่าจะพูดกับเขารู้ เรื องรึเปล่า เพราะดูทา่ แล้ วคน อย่างเบรย์เดนคงไม่ยอมง่ายๆ ยิงเธอเคยทําเขาแสบอยู่ด้วย แต่อีกนัยหนึงที เรณุกาเป็ นหนีขนาดนีก็เพราะเธอเป็ นเหตุ ถ้ า ไม่แกล้ ง เบรย์เ ดนที สนามบิน แต่แ รก เขาคงไม่ท บหนี ขึนมาอี ก เกือบเท่าตัวแบบนี ลอบถอนใจเฮือกใหญ่ ขณะทีลัลนาได้ แต่มองอย่างเห็นใจ วันต่ อมาริ นรดาก็ได้ มายืนอยู่หน้ าผับของเขา ใจเต้ นตึกตัก ไม่ อยากเข้ าไปเลยจริ งๆ แต่มนั จําเป็ น ในมือถือซองสี ขาวไว้ แน่น สูดลมหายใจ เข้ าปอดลึกๆ ลัลนาตบบ่าเป็ นเชิงให้ กําลังใจ เธอหันไปยิมให้ นิดๆ แต่มนั ดู เจือนๆ สองสาวเข้ าไปในร้ านทีอัดแน่นไปด้ วยผู้คนอีกเช่นเคย แหวกผ่านนัก เทียว ซึงเบียดเสียดกันจนหนาแน่น พอไปถึงตรงบันไดวนทางขึนไปยังอีกชัน 30
มนตอสูรรายรัก ของร้ านส่วนนันอันเป็ นโซนส่วนตัว จึงไม่แปลกทีจะมีบอดีการ์ ดยืนคุมอยู่ตรง ทางเข้ า ริ น รดาเดิ น ขึ นไปได้ ขันเดี ยวก่อ นจะเอี ยวหน้ า กลับ มามอง พลั น เห็นลัลนาถูกกันไว้ ไม่ให้ ตามขึนไป “คุณเบรย์เดนอนุญาตให้ คณ ุ เรณุกาขึนไปได้ คนเดียวครับ” ไมเคิลบอกเสี ยงเรี ยบ ริ นรดาทํา หน้ าไม่ถูกเลย เธอไม่อยากอยู่กับ เขาสองต่อสอง แต่ในเมือไม่มีทางเลื อก ก็จําต้ องพยักหน้ าให้ ลัลนานิดหนึง เพือให้ อีกฝ่ ายไปนังรอทีเคาน์เตอร์ บาร์ ก่อนจะทําใจกล้ าขึนไปข้ างบนแต่เพียงลํ าพัง มือก็ขยับกระโปรงให้ เข้ าที ‘รู้ งีน่าจะใส่กางเกงมาก็ดี เธอลืมคิดถึงข้ อนีไป พร้ อมกับยกมือเคาะ ประตูเบาๆ ผู้ทีอยูใ่ นห้ องก็กล่าวอนุญาต “เชิญ” จากนันก็คอ่ ยๆ เปิ ดเข้ าไป พบว่าเบรย์เดนนังเหยียดกายอยู่บนเก้ าอีโซฟาอย่างสบายอารมณ์ กระตุกยิ มนิดๆ แบบคนเจ้ าเล่ห์ ทีเธอเห็นทีไรเป็ นเกลี ยดเข้ า ไส้ ทุกที เลย ไอ้ รอยยิมกวนๆ แบบนีมันน่าหมันไส้ จริ งเชียว ชายหนุม่ ดูพออกพอใจทีเห็นเธอมาหาเขาเร็ วกว่าทีคิด มันใจว่าเธอ ยังหาเงินมาให้ ไม่ได้ แน่นอน นีคงจะมาขอผ่อนผันกระมัง จ้ างให้ เขาก็ไม่ยอม หรอก จะสอนให้ เธอรู้ สํานึกเสียบ้ าง ผลของการทีกล้ ามากระตุกหนวดเสืออย่างเขามันจะเป็ นยังไง พลาง แสยะยิมอย่างหมายมาดแบบคนเป็ นต่อ “ว่าไง? มีเงินมาใช้ หนีไหม?” เบรย์เดนถามออกไปงันๆ แต่เธอกลับวางซองสีขาวลงบนโต๊ ะกระจก ตรงหน้ า แวบหนึงรอยยิมมันเจือนลงไปจากใบหน้ าคมเล็ กน้ อย นึกว่าเธอหา เงินจนครบจํานวนมาคืนให้ ได้ แล้ ว ดวงตาสี เขี ยวนําทะเลหรี ลงนิดๆ ก่อนจะฉวยมันขึนมาเปิ ดดู ชาย หนุม่ เลิกคิวขึนทันที
กุหลาบสีนิล
31
“สามล้ าน?” มองจํานวนตัวเลขด้ วยความพอใจเป็ นอย่างยิง “ฉันมีแค่นีแหละ นีก็เกือบหมดตัวแล้ ว คุณจะช่วย...” เธอพูดไม่ทนั จบเขาก็รีบดักคอไว้ ทนั ทีวา่ “ไม่ได้ !” เบรย์เดนวางมันลงทีเดิ มอย่างไม่ใ ส่ใจ “ต้ อ งครบจํา นวน เท่านัน ห้ ามขาดแม้ แต่แดงเดียว” เชิดใบหน้ ารันๆ ขึนสูงเป็ นเชิงเยาะ ริ นรดา ยืนตัวสันด้ วยความกรุ่นโกรธ ชิงชังเขาจับใจ “คุณนีมันหน้ าเลือดจริ งๆ เธอ.. ฉันเอาเงินมาแค่สามล้ าน แต่คุณดัน ทบต้ นเกือบเท่าตัว” “ถ้ างันก็ควรคิดก่อนทําสิ ! มันก็ช่วยไม่ได้ นะ คุณอยากโลภมากเอง ทําไม ทังหมดนีก็เพราะคุณทําตัวของคุณเอง” คําพูดของเขาทํ าเอาเธอเถียงไม่ออก ได้ แ ต่กดั ฟั น ดังกรอดๆ ด้ ว ย ความเจ็บใจ “สามวันมันน้ อยเกินไป ฉันคงไม่มีปัญญาหาเงิ นมาคืนคุณทัน หรอก” เธอบอกออกไปอย่างจนตรอกเพราะหมดสินหนทางแล้ ว จําต้ องบาก หน้ า มา เพราะต่อ ให้ ฆ่า เธอให้ ตายก็ ไม่มีท างหาเงิ น ได้ ครบตามจํา นวนใน ระยะเวลาอันสันแบบนี “ถ้ างัน... ก็เอาอย่างอืนมาใช้ แทนสิ!” รอยยิมชัวร้ ายทีปรากฏอยูบ่ นวงหน้ าคม มันทําให้ เธอแทบทนไม่ไหว อยากปราดเข้ าไปหา แล้ วเค้ นลําคอให้ เขาดีดดินตายคามือซะเหลื อเกิน ช่าง พูดออกมาได้ ไม่อายปาก “ไปลงนรกซะไป!” เธอพูดออกไปอย่างเหลืออด “ไปด้ วยกันไหมล่ะ?” เขาย้ อนอย่างหน้ าไม่อาย ทําท่ายียวนกวนประสาทเหลือแสน ลุกขึน เดินมาหา หญิงสาวถอยร่ นไปหลายก้ าวด้ วยความหวันวิตก เอาแล้ วไง เธอ ลอบชําเลืองไปทีประตู ตังท่าจะหนีหากเขาคิดลวนลามเธออีก ไวเท่าความคิด พอเขาเข้ ามาใกล้ เกินระยะทีเธอกะไว้ ก็รีบกระโจน ออกไปจากห้ องทันที แต่ชะรอยว่าคงจะรี บร้ อนมากไปหน่อย พอลงบันไดไป 32
มนตอสูรรายรัก เกือบจะถึงพืนอยูแ่ ล้ ว ดันสะดุดขาตัวเอง แม้ มนั จะแค่สองขัน แต่เพราะเธอ เอาเข่าลงพืน กรี ด! ตุบ! ริ นรดาร้ องเสียงหลง นังกอดเข่าอยู่บนพืน ได้ เลื อดซิบๆ ซึมออกมา จากรอยปริ ร้ องโอดโอยด้ วยความเจ็บปวด เพราะชายสองคนทียืนอยู่ตรงหัว บันไดหันหลังให้ แถมเสียงเพลงก็ดงั เลยรับเธอไม่ทนั หันมาอีกทีเธอก็นงอยู ั ก่ บั พืนเสียแล้ ว “อ้ าว! คุณเรณุกา...เป็ นอะไรรึเปล่าครับ?” ไมเคิลถามด้ วยความเป็ นห่วง เบรย์เดนทียืนหัวเราะอยู่ข้างบนก้ ม หน้ าลงมองอย่างนึกขํา อะไรจะกลัวเขาขนาดนัน ใจหนึงก็สมนําหน้ า อีกใจก็ นึกสงสาร เบรย์ เดนเดิน ลงมาหาช้ าๆ เธอยัง พยายามขยับ หนี เบรย์เดนส่า ย หน้ า จากนันก้ มลงจะช้ อนร่างเธอขึนมา “ทําอะไรน่ะ? นี อย่านะ” ริ นรดาขืนตัวเอาไว้ แต่แรงเขาเยอะกว่า ในทีสุดร่างของเธอก็ถูกอุ้ม ขึน โดยตกอยูใ่ นอ้ อมแขนเขาอย่างง่ายดาย “อย่าดินสิ! เดียวก็ได้ ลงไปจูบพืนอีกหรอก” ชายหนุม่ พูดกลัวหัวเราะ กระชับร่ างเธอไว้ ในอ้ อมแขนแน่น ริ นรดา มองเขาอย่างไม่ไว้ ใจ ขณะทีถูกร่างแกร่งพากลับขึนไปยังชันบนตามเดิม
กุหลาบสีนิล
33
34
มนตอสูรรายรัก
ตอน 3 ชายหนุ่ ม วางเธอลงบนโซฟาอย่ างเบามื อ จากนั นก็ เดินไปที โต๊ ะตัวหนึงทีตังอยูม่ มุ ห้ อง เปิ ดลินชักค้ นหาอะไรสักอย่าง ก่อนจะดึงเอากล่อง สีเหลียมสีดําสนิทติดมือกลับมา นังลงข้ างๆ จู่ๆ เขาก็ดึงขาเธอไปพาดไว้ บน ตัก “เฮ้ !” ริ นรดาร้ องประท้ วงแบบไม่พอใจนิดๆ พยายามชักกลับ แต่เขาขึงตา มองแบบดุๆ แล้ วหันไปเปิ ดกล่องออก หญิ งสาวถึงเห็นว่ามันเป็ นกล่องปฐม พยาบาล ริ น รดาปรายตามองเขาอย่างคาดไม่ถึง ขณะทีชายหนุ่มหยิบเอา สํ าลี เทแอลกอฮอล์ ล งไปจนชุ่มเช็ ดแผลให้ มัน แสบจี ดทันทีที แตะผิ วเนือที ถลอก “โอ๊ ย! แสบ”เธอเผลอร้ องออกมาเบาๆ “สมนําหน้ า! กลัวอะไรไม่เข้ าท่า” เขาว่าเยาะเย้ ย แต่นําหนักทีกดลงบนแผลมันเบามือและนุม่ นวลเป็ น ทีสุด ริ นรดาทําหน้ าบูดบึงเข้ าใส่ “ก็คณ ุ นันแหละทําให้ ฉนั กลัว” “ผมไม่ได้ ทําอะไรสักหน่อย คุณคิดมากไปเอง” เบรย์เดนย้ อนอย่างนึกขัน มือก็ยงั ทําแผลให้ แต่ตาเขามันดันเหลื อบ ไปมองใต้ กระโปรงของเธอโดยไม่ตงใจ ั ก็อี กฝ่ ายนังชันเข่าอยู่ จะไม่มองก็
กุหลาบสีนิล
35
ไม่ได้ แต่จะว่าไปแล้ วก็ไม่เห็นอะไรหรอก นอกจากต้ นขาเนียนๆ มันเรี ยบลื น นุม่ มือดีแท้ นีแค่ขานะ ถ้ าเป็ นอย่างอืนจะขนาดไหน มือหนาลูบไล้ ไปตามเนื อ นวลอย่างลืมตัว ริ นรดาเห็นท่าไม่ดี ตีมือเขาดัง เผียะ! “อย่ามาลวนลามฉันนะ” เธอพูดใส่เสียงห้ วน ตาบ้ านีมีโอกาสเป็ นไม่ได้ กําลังจะรู้ สึกดีอยู่แล้ ว เชี ยวทีเขายังใจดี ทํา แผลให้ ไม่นึกว่า โหดๆ แบบนี จะอ่อ นโยนกับ เขาเป็ น เหมือนกัน ไม่ทนั ไรดีแตกซะแล้ ว หญิงสาวดึงขากลับ เบรย์เดนเผลอทําหน้ าเสียดาย กําลังเพลิ นเลย ลอบถอนใจก่อนจะ พูดต่อไปอย่างเป็ นงานเป็ นการ “มาคุยกันต่อดีกว่า ในเมือคุณไม่มีเงิ นมาคืน...งันก็มาทํางานใช้ หนี แทนแล้ วกัน” ชายหนุม่ เสนอเสียงเรี ยบ ดวงตาเป็ นประกายวาววับแบบคนมีแผน มุมปากหยักกระตุกนิดๆ ยิงทําให้ เครื องหน้ าทีดูหล่อเหลาราวกับรูปแกะสลักดู ดีขึนไปอีก แต่ทว่าในสายตาเธอมันกลับน่าชัง “งานอะไร? นางบําเรอไม่เอานะ เพราะถ้ าเป็ นแบบนัน ฉันยอมติด คุก” ริ น รดาดักคอไว้ ก่อน เรื องอะไรจะยอมให้ เ ขาเอาเปรี ยบ หนี เธอก็ ไม่ได้ เป็ นคนก่อ แถมยังขูดเลื อดคิดทบต้ นตังเกือบเท่าตัว เจ็บใจทีต้ องเป็ น ฝ่ ายยอม เพราะฝ่ ายเธอผิดเต็มๆ ถ้ าเป็ นเงินกู้ธรรมดาเธอไม่มีวนั ยอมให้ เขา เรี ยกมากมายขนาดนีหรอก นีมันไม่ใช่ดอกเบีย แต่มนั เป็ นค่าเสี ยหายทีเรณุกาไปเอาเงิ นเขามา เพราะงันเลยทําอะไรเขาไม่ได้ ต้ องจ่ายค่าตอบแทนทีสูงลิว เจ็บใจจริ งๆ เบรย์ เดนทําเสียงจึกจักอย่างไม่สบอารมณ์ เกลียดจริ งๆ คนรู้ ทนั เนีย แวบหนึงเขาก็คิดแบบนันอยูเ่ หมือนกัน “แหมไม่ต้องมาเล่นตัวหรอกน่า ผู้หญิงสกปรกอย่างคุณผมไม่อยาก แตะนักหรอก” พูดออกไปงันๆ เพราะกลัวเสียฟอร์ ม 36
มนตอสูรรายรัก “แล้ วเมือกีลูบขาฉันทําไม ใครกันทีลวนลามฉันทีสนามบิน” ริ นรดาย้ อนใส่อย่างดุเดือด ปากว่าทําไม่สน แต่ถ้ามีโอกาสเป็ นต้ อง ปล่อยความหืนเข้ าใส่ทกุ ทีแค่เห็นหน้ าก็ร้ ู วา่ หืนแบบสุดๆ “ก็ตอนนันผมยังไม่ร้ ู ธาตุแท้ ของคุณไง” ชายหนุ่ มเถี ยงออกไปแบบข้ า งๆคู ๆ ขื น ยอมรั บ ก็ เ สี ยฟอร์ ม แย่ สิ จากนันก็ปรับสีหน้ าให้ มนั เรี ยบนิง แล้ วกล่าวต่อไป “มาทํางานใช้ หนีแทนจํานวนเงินทีขาดไป จนกว่าจะครบหรื อหาเงิ น มาใช้ ได้ แลกกับการทีผมจะไม่แจ้ งความ ตกลงไหม” “งานอะไร” ริ นรดาย้ อนถามเสี ยงขุ่นๆ ใบหน้ านวลยับย่นอย่างคน หวาดระแวง ก็เขาทําตัวไม่นา่ ไว้ ใจนี “ทุกอย่าง คุณต้ องมาดูแลเรื องส่วนตัวของผม ตังแต่เสื อผ้ า อาหาร การกิน หรื ออะไรก็แล้ วแต่ทีผมสัง” “สรุ ปแล้ วให้ ไปเป็ นคนใช้ วา่ งันเหอะ!” “ก็ประมาณนัน” เขายักคิวหลิ วตาให้ แบบกวนอารมณ์ สุดๆ ดูมีความสุขเหลื อเกิน ที ต้ อนเธอจนมุม รู้ วา่ เธอไม่มีทางเลือก สุดท้ ายก็ต้องยอมทําตามเขา เกมนีเขา เป็ นคนคุม หมากตัวเล็กๆ อย่างเธอคงได้ แต่ทําตาม “ขอเวลาคิดหน่อยได้ ไหม?” เธอยังพยายามยือต่อไป ให้ ไปทํางานกับเขาคงไม่ตา่ งอะไรจากทาส ในเรื อ นเบีย ไม่พ้น โดนโขกสับ หรื อร้ ายกว่า อาจจะถื อ โอกาสรวบเธอเอา เสียเลย “วันเดียว!”เบรย์เดนบอกเสียงเย็น ริ นรดาทําตาลุกวาว “คราวทีแล้ วให้ ตงสามวั ั น” เธอแย้ งอย่างหงุดหงิด นีไม่เท่ากับถูกบีบ เลยหรื อไงเนีย “ให้ ได้ แค่น ัน...อย่าเรื องมาก ถ้ าตกลงพรุ่ ง นีเก็ บเสื อผ้ า ไปหาผมที โรงแรม” นําเสียงเด็ดขาด มาดมัน ไม่วา่ ยังไงเขาต้ องทําให้ เธอยอมศิโรราบให้
กุหลาบสีนิล
37
ได้ มองใบหน้ าหวานทีใช้ สายตาจิกกัดเขาเป็ นระยะราวกับมันจะทําอะไรเขา ได้ อย่างงันล่ะ ยิงเธอทําหน้ าหงิกงอมันยิงชวนมอง ริ มฝี ปากอิมสี ระเรื อยืนออกมา ในบรรดาผู้หญิงของเขา เธอถือเป็ นเพชรนําเอก แม้ วา่ ชีวิตส่วนตัวเธอจะไม่น่าพึงใจ แต่ก็ปฏิ เสธไม่ได้ ว่า มันน่าลิ ม ลอง หลังจากทีเธอไปแล้ ว ชายหนุ่มยังนังอมยิมให้ กับความเจ้ าเล่ ห์ ของตนเอง ไม่ร้ ู เป็ นไงชอบทีจะแกล้ งเธอ ยิงโมโหหัวฟั ดหัวเหวียงก็ยิงน่ารัก พักหลังมานีเอาแต่คิดวนเวียนเรื องเธอจนไม่เป็ นอันทําอะไร สงสัยเขาจะบ้ า ไปแล้ ว แน่ ๆ ไอ้ เ รื องเงิ น ก้ อ นนันความจริ ง ถ้ า เขา อนุโลมให้ ก็ได้ อยูห่ รอก แต่อย่าเลย! ก็อยากโลภเอง เธอคิดผิ ดตังแต่แรกทีหอบเงิ นหนีไป แถมเสนอหน้ ากลับมาให้ เขา เอาคืนอีก ทีเขาทํามันก็สมควรแล้ ว กะอีแค่มาเป็ นลูกจ้ างขัดดอกนีก็ว่าปรานี มากแล้ ว บุญเท่าไหร่ทีไม่เอาเข้ าคุกให้ สาสมกับทีทรยศหักหลังเพือน จริ งๆ เขาไม่ควรทีจะใจดีกบั เธอแบบนีด้ วยซํา ก็แค่ผ้ หู ญิงหน้ าเงินคน หนึง ไม่ได้ เลิศเลออะไรนักหนา นีเขากําลังเสียเวลาอยูร่ ึเปล่านะ ชักเริ มสับสน กับความคิดของตัวเอง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ สะบัดหัวไล่เธอออกไปจากใจ ก่อนจะเดินไปยืนมองฝ่ าผนังกระจกลงไปยังห้ องโถงเบืองล่าง มัน คลาคลําไปด้ วยนักเทียวละลานตาทีหลงแสงสี ในยามคําคืน ส่วนตัวเขาเอง ไม่ได้ ชืนชอบกับสิงยัวยวนใจเหล่านี หากแต่ก็ไม่รังเกียจเดียดฉันท์ เพราะท่ามกลางผู้คนทีคับคัง มันก็มีสิงทีดึงดูดความสนใจเขาอยู่ โดยเฉพาะแม่สาวร่ างบางที ยืน ยักย้ ายส่า ยสะโพกไปตามจังหวะ เพลง ยัวเย้ าสายตาของบรรดาหนุ่มๆ ทียืนมองจนนําลายหกกันเป็ นแถบๆ แน่นอนว่ามันก็ทําให้ เขาสนใจไม่น้อย ความลุ่มหลงในเรื อ นร่ างของอิ สตรี จนเป็ นนิสัย กิ จกรรมยามว่า ง 38
มนตอสูรรายรัก สร้ างความรื นเริ งบันเทิงใจได้ ดีนกั แล โดยเฉพาะหุ่นอวบอัดน่าฟั ดช่วยขจัด เรื องกวนใจออกไปได้ ชะงัด ริ มฝี ปากหนาเหยียดยิมพราย ดวงตาคูค่ มแวววาวพราวระยับตามสัญชาตญาณของผู้ทีมีไฟราคะ อยูเ่ ต็มเปี ยม ณ ชันห้ องพักของโรงแรมชือดังในย่านใจกลางกรุ ง ซึงเป็ นห้ องชุด บรรยากาศในห้ อ งค่ อ นข้ างสลั ว แยกเป็ นห้ อ งนอนสามห้ อ ง กับ อี ก หนึ ง ห้ องนังเล่น ในห้ องนอนใหญ่ เสียงหัวร่อต่อกระซิกของเจ้ าของห้ องทีกําลังเมามันอยู่กบั เครื องดืม รสเลิศ พร้ อมกับสาวสวยเซ็กซีทีเขาเพิงหิวกลับมาจากผับ ทังคู่นงกอดรั ั ดฟั ด เหวียงอยูบ่ นเก้ าอีโซฟา เสียงเพลงคลอเบาๆบรรยากาศเป็ นใจชวนให้ เคลิ บเคลิ ม หญิ งสาว ชม้ อยชายตาให้ กบั ชายหนุม่ ผู้ทีกําลังมึนเมากับสิงยวนใจทีอยูต่ รงหน้ า เธอเบียดเรื อนร่างทีแทบจะไร้ อาภรณ์ ปกปิ ดแนบชิด เจ้ าตัวกระตุก ยิมด้ วยความพึงพอใจเป็ นอย่างยิง ไฟราคะรุ นแรงคุกรุ่น อยากจะละเลงรักให้ มันหนําใจ อารมณ์มนั กําลังพุ่งถึงขี ดสุด ราวกับเครื องยนต์ทีกําลังร้ อนจัด ยก ร่างสาวขึน ขณะเจ้ าหล่อนหัวเราะคิกๆ แบบมีจริ ตจะก้ าน เขาพาร่ างนุ่มไป วางลงบนเตียง เอนกายกํายําลงไป ซุกหน้ าเข้ าหาความนุม่ นิมด้ วยความเพลิดเพลิ นใจ แต่ทว่าพอโงหัว ขึนมา เขากลับเห็ นภาพหลอน ถึงกับชะงักค้ าง ภาพใบหน้ า หญิ งสาวทีอยู่ ตรงหน้ า มันไม่ใช่คนทีเขาพากลับมา หากแต่เป็ นริ นรดา... ชายหนุม่ กะพริ บตาถีๆ เพือให้ เห็นชัดขึน สาวเจ้ าทีนอนทํานัยน์ตา ปริ บๆ อยูใ่ ต้ ร่างแกร่งมองด้ วยความฉงน “เป็ นอะไรคะ” ถามอย่า งสงสัย เบรย์เ ดนสะบัดหัว ช้ า ๆ นี เขาตาฝาดไปหรื อ คง เพราะฤทธิ แอลกอฮอล์ เป็ นเหตุ แต่กระนันมันก็ทําให้ ความต้ องการทีจะเริ ง
กุหลาบสีนิล
39
สวาทกับแม่สาวคนนีดับวูบลงทันที ผละออกมาอย่างมึนงง เขาเป็ นอะไรเนีย เธอขยับตัวลุกขึนตาม “ฉันทําอะไรให้ คณ ุ ไม่พอใจงันหรื อคะ” “เปล่าไม่ม.ี ..” ชายหนุม่ บอกเสียงเรี ยบ มือกุมหน้ าผาก ความสับสนวิงวนอยู่ในใจ ทําไมอยูด่ ีๆ ก็นกึ ถึงหน้ าเธอขึนมานะ บ้ าไปแล้ วเบรย์เดน นีเธอมามีอิทธิ พล กับชีวิตเขาตังแต่เมือไหร่กนั ผ่อนลมหายใจออกมาช้ าๆ “คุณกลับไปเถอะ” “ทําไมล่ะคะ? คุณอยากให้ ฉันทําอะไรบอกได้ นะ ฉันยินดีทําตามที คุณต้ องการโดยไม่อิดออดเลย” ยืนใบหน้ าเรี ยวยาวเข้ ามาใกล้ แตะริ มฝี ปากสีแดงฉูดฉาดละเลียดไป ตามลํ าคอ สองมือสอดรอบเอวหนา เสี ยดสี ทรวงอกอวบสล้ าง แบบยัวเย้ า สุดๆ แต่กลับไม่ได้ ทําให้ เขาเคลิมตามเลย ชายหนุม่ ดันร่างเธอออก ยิมให้ นิดๆ “กลับเถอะ...นะ วันนีผมรู้ สึกเหนือย อยากพักผ่อน” เบรย์เดนบอกปั ด จากนันเดินไปทีประตูเ ปิ ดออกไป เห็นไมเคิลนัง อ่านนิตยสารอยู่ “ไมเคิล...ช่วยไปส่งหล่อนที” ชายหนุม่ สังเสียงเย็น ไมเคิ ล นิ วหน้ า ประหลาดใจเป็ นอย่า งมาก เร็ ว กว่ า ที คิ ดอี กแฮะ ขณะทีเจ้ าหล่อนยังทําหน้ างง ไม่เข้ าใจว่าตนทําผิดอะไร เขาเดินไปยังตู้เซฟที ตังอยูบ่ นหัวเตียง หยิบเอาเงินปึ กหนึงส่งให้ มือเรี ยวรับไปด้ วยความพอใจ เห็ น จํา นวนของมัน ถึง กับตาโต ส่ งยิ มเฉิ ดฉายให้ เ ป็ นครั งสุดท้ า ย ก่อนจะยอมออกไปแต่โดยดี เบรย์เดนส่ายหน้ าตามหลัง พวกผู้หญิ งหน้ าเงิ น คุณก็คงเหมือนกันใช่ไหม เรณุกา เช้ าวันต่ อมา ริ นรดาโทร. นั ดเรณุกาออกมาปรึ กษา หญิงสาว นังเคาะนิวลงไปบนโต๊ ะสีขาวอย่างร้ อนใจ เลยเวลานัดมาตังเกือบครึ งชัวโมง ยังไม่เห็นเงาของเรณุกาเลย เธอมานังรอในร้ านอาหารแห่งหนึงแถวๆ บ้ าน ใจ ครุ่นคิดกังวล ผ่านไปพักหนึงจึงเหลือบไปเห็นหญิงสาวในชุดทีมิดชิด ใส่กางเกงยีน 40
มนตอสูรรายรัก ขายาวสีเข้ ม สวมเสือเชิตแขนยาวเนือผ้ าชีฟอง ขยับแว่นตาดําอันเขืองเพืออํา พรางใบหน้ า เดินดุม่ ๆ เข้ ามาหา “โทษทีมาช้ าไปหน่อย รถติด” หญิงสาวแก้ ตวั ในท่าทีทีเอือยเฉื อยอย่างไม่กระตือรื อร้ น เรณุกาสัง เครื องดืมกับพนักงานแบบส่งๆ ระหว่างนังฟั งเรื องทีริ นรดาไปเจรจากับเจ้ าหนี ของตนเองให้ ฟัง “เขาไม่ยอมอนุโลมให้ จะเอาให้ ครบจํ านวนเท่านัน ไม่งันจะแจ้ ง ความ” ริ นรดาบอกด้ วยสีหน้ าเคร่งเครี ยด “หรื อไม่ก็ไปทํางานกับเขา” “งันเธอก็ไปสิ!” เรณุกาพูดออกมาหน้ าตาเฉย ทําเอาคนฟั งถึงกับอึง “ฉันเหรอ? ฉันทําไม่ได้ หรอก เกลียดหมอนันอย่างกับอะไรดี ขืนให้ ไป ทํางานด้ วย ได้ อกแตกตายก่อนใช้ หนีหมดแน่” หญิ งสาวส่ายหน้ าอย่างเอา เป็ นเอาตาย พอนึกถึงใบหน้ ากวนประสาทของเขาพานให้ นกึ เคืองขึนมาตงิดๆ “โธ่! ไมร่า ช่วยฉันหน่อยสิ แค่ช่วงเดียวเท่านัน ฉันสัญญาจะรี บหา เงินมาคืน เธอไม่ต้องอยูท่ นัี นนานหรอก นะ” เรณุกาทําหน้ าละห้ อยอย่างน่า สงสาร ริ นรดาทีเป็ นคนใจอ่อนอยูแ่ ล้ ว อดเห็นใจไม่ได้ “เอ่อ...” หญิ งสาวอึกอักด้ วยความลํ า บากใจ ถ้ าเป็ นคนอื นเธอจะไม่ลัง เล แบบนีเลย แต่นีเป็ นนายเบรย์เดนคนนัน คนทีเธอไม่ชอบขี หน้ า ถ้ าต้ องไปทน ฝื นใจทํางานกับเขา คงเป็ นช่วงเวลาเลวร้ ายทีสุดในชีวิต “ทําไม! แค่นีช่วยไม่ได้ รึไง?” เรณุกาเปลี ยนสี หน้ าเป็ นแข็ งกระด้ าง ทันที “ไม่ใช่อย่างนันนะ เพียงแต่...” ริ นรดาหยุดคิดอย่างชังใจ สุดท้ ายก็จํายอมรับปากแบบไม่ค่อยเต็ม เสียง “ก็ได้ สัญญานะว่าเธอจะรี บหาเงินมาคืนเขาให้ เร็ วทีสุด” “ได้ ! ฉันสัญญา” เรณุกายิมกว้ างด้ วยความดีใจ ในตอนบ่าย ริ นรดากลับมาเก็บเสือผ้ า บรรจงพับมันลงกระเป๋ าอย่าง ไม่คอ่ ยเร่ งรี บ ยือเวลาไปให้ นานทีสุดเท่าทีจะนานได้ เธอได้ ฟังประวัติเบรย์
กุหลาบสีนิล
41
เดนอย่างคร่าวๆ จากเรณุกา เหมือนว่าเขาดีเลิศ แต่ทําไมตัวจริ งถึงต่างกันนักนะ เรณุกาบอกว่า เขามีธุรกิจอสังหาริ มทรัพย์อยู่ทีลอนดอน ไม่มีครอบครัว มีเพียงแองเจล่าที เป็ นญาติแต่ไม่ใช่ทางสายเลือดโดยตรง ฟั งจากทีเรณุกาเล่าพูดซะเหมือนเป็ นสุภาพบุรุษ เป็ นคนอ่อนโยน จิตใจดี ดีแตกล่ะสิไม่วา่ คงจะดีกบั แองเจล่าคนเดียวล่ะมัง ทังทีตัวจริ งแสนจะ เอาแต่ใจ และหลงตัวเองเป็ นอย่างยิง แถมยังเจ้ าชู้แบบสุดๆแต่ก็นนล่ ั ะ หล่อน ก็เล่ามาตามทีแองเจล่าเล่าให้ ฟังอีกที ก็ไม่เคยเจอตัวจริ ง ถึงไม่ร้ ู ว่านายคนนี น่ากลัวขนาดไหน เวลาอยูใ่ กล้ ทีไรขนลุกทุกที พอจัดแจงข้ า วของเรี ยบร้ อยแล้ ว ริ น รดาก็ ล ากกระเป๋ าออกมาที ห้ องนังเล่น รออยูพ่ กั ใหญ่จนลัลนากลับมา เสียงรถยนต์แล่นเข้ ามาจอดหน้ าบ้ าน ก่อนทีมันจะดับสนิท จากนัน ลัลนาก็เปิ ดประตูเข้ ามา เจอริ นรดานังกุมขมับ มองกระเป๋ าเดินทางสีเงินทีวาง อยูข่ ้ างตัวเธอ พอฟั งเธอเล่าเรื องทีต้ องไปทํางานแทนเรณุกา ก็หน้ าเครี ยดลง ทันทีด้วยความอ่อนใจ “คิ ดดี แ ล้ ว เหรอ?” ลัล นาถามลองเชิ ง เพราะไม่เ ห็ น ด้ ว ยกับ การ ตัดสินใจของเธอ “ทําไงได้ ไม่มีทางเลือกนี” เธอบอกอย่างเหนือยใจ ดวงตาคูง่ ามหลับ ลงด้ วยความอ่อนล้ า “ทําไมเจ้ าตัวไม่ไปทําเองล่ะ” เพือนสาวมองอย่างไม่เข้ าใจ ทังทีเรณุ กาก่อเรื องเองแท้ ๆ แต่กลับให้ รินรดาทีไม่ร้ ู เรื องอะไรด้ วยต้ องมาชดใช้ แทน “เรณุกาบอกว่าจะไปหาเงินมาคืนเขา ฉันก็แค่ไปเป็ นตัวประกันแทน ชัวคราว คงไม่เลวร้ ายเท่าไหร่หรอกมัง?” แต่สีหน้ าและแววตามันกลับมีความไม่มนใจเอาซะเลย ั ลัลนาส่าย หน้ าเหนือยใจแทน ช่างเป็ นพีน้ องฝาแฝดทีต่างกันเหลื อเกิน เหมือนขัวบวก กับขัวลบ “อย่าหาว่าฉันยุง่ ไม่เข้ าเรื องเลยนะ แต่น้องสาวเธอคนนีเห็นแก่ตวั จัง 42
มนตอสูรรายรัก เลย” “รัน!” ริ นรดาร้ องท้ วง “ก็มนั จริ งนีนา เธอเอาเงินไปใช้ หนีให้ แล้ วครึงหนึง ไม่พอยังให้ เธอไป ทํางานใช้ หนีแทนอีก แบบนีเอาเปรี ยบกันเห็นๆ ชอบเอาความเป็ นพีน้ องมา ข่ม เธอยอมน้ องสาวมากไปรึเปล่า?” ลัลนาย่นจมูกด้ วยความไม่ชอบใจเป็ น อย่างมาก “เอาน่า ลําบากก็ต้องช่วยๆ กัน ก็แค่ระยะหนึงเท่านัน พอเรณุกามี เงิ น มาคื นเขา ฉันก็ จะเป็ นอิส ระ” เธอบอกอย่างมี นําอดนํ าทน ยกนาฬิ กา ข้ อมือสีเงินวาวขึนดู “นีก็จะเย็นแล้ ว ฉันไปล่ะ!” หญิงสาวตัดบท เพราะไม่อ ยากให้ การสนทนายื ดยาวไปอี ก มื อเรี ยวคว้ า กระเป๋ า เดินทางใบน้ อย ก่อนลากออกไปทีรถโดยมีลลั นาขับไปส่ง เบรย์ เดนยืนหน้ านิงอยู่ริมระเบียงทียืนออกไปเล็กน้ อย มื อทัง สองข้ างคําอยูก่ บั ขอบระเบียง ลมโบกสะบัดค่อนข้ างแรงเพราะอยู่เกือบชัน บนสุดของตึกระฟ้าสูงหกสิ บชัน สายตาคอยแต่จ้องมองนาฬิ กาข้ อมือราคา เหยียบล้ านปอนด์ด้วยความหงุดหงิด เขารอเธอทังวันด้ วยความกระวนกระวาย ใจหนึงก็กลัวว่าเธอจะไม่ มาตามนัด ไม่ร้ ู ทําไมถึง สนอกสนใจผู้หญิ งคนนีนักหนา ทังทีพยายามบอก ตัวเองว่า ก็แค่ผ้ หู ญิ งธรรมดาคนหนึง แถมยังไม่รักศักดิ ศรี ไอ้ อาชีพทีหล่อน ทํา มันไม่ตา่ งจากขายเรื อนร่างแลกเศษเงิ น ไม่คู่ควรทีจะให้ เขาชําเลื องมอง เสียด้ วยซํา เขาเพิงเห็นปกนิตยสารทีเธอถ่ายเอาไว้ บอกตรงๆ ว่าแทบจะทนดู ไม่ได้ ไร้ ยางอายจริ งๆ จู่ๆ ก็ร้ ู สึกโกรธขึนมาอย่างไม่มีเหตุผล ใช่ว่าจะไม่เคย เห็นรู ปภาพแบบนี แต่เพราะเป็ นเธอเลยทําให้ ไม่พอใจ ซึงก็ไม่ร้ ู เหมือนกันว่า ทําไม เพราะจริ งๆแล้ วเธอจะทําอะไรมันก็เรื องของเธอนีนา แต่ก็นะผู้หญิ งคน นีเล่นละครตบตาเก่งจริ งๆ ต่อหน้ าทําเป็ นไร้ เดียงสา เหมือนไม่จดั เจนต่อเรื องพรรค์นี พอเอาเข้ าจริ งก็เห็นแก่เงิ นจนยอม
กุหลาบสีนิล
43
เปลืองผ้ า แกร๊ ก... เสียงประตูบานเลือนเปิ ดออก พร้ อมกับร่างสูงของไมเคิลก้ าวเข้ ามา ชายหนุม่ เอียวหน้ าไปมอง “เธอมาแล้ วครับ” เขารายงานเสียงขรึม เบรย์เดนพยักหน้ านิดๆ ก่อน จะตามไมเคิลเข้ าไป ทีห้ องรับแขก ริ นรดานังตัวคู้กวาดตามองไปรอบๆ อย่างสนใจใคร่ ร้ ู เพราะไม่เคยเข้ า พักโรงแรมหรู ขนาดนี มาก่อนเลย แม้ ฐ านะทางบ้ านจะไม่ ลําบาก ออกจะเหลือใช้ แต่ก็ไม่ได้ ฟมเฟื ุ่ อย ตัว ห้ อ งจัดแต่งอย่างหรู ห รา ตกแต่งด้ วยโทนสี เ ทาอ่อนสะอาดตา พร้ อมกับเฟอร์ นิเจอร์ ราคาแพงเข้ าชุด สมกับทีเป็ นโรงแรมระดับห้ าดาว จน เธอรู้ สึกตัวเล็กลีบไปเลย ชายหนุ่มก้ าวอาดๆ เข้ ามา แววตาขึงขังมากกว่าที เคยเป็ น มันไม่มีความซุกซนขีเล่นเหมือนอย่างเคย มันดูเย็นชา เบรย์เดนวาง เอกสารลงตรงหน้ า ริ นรดาขมวดคิวมุน่ ด้ วยความสงสัย “สัญญาว่าจ้ าง อ่านแล้ วก็เซ็นซะ” เขาบอกห้ วนๆ ดูสีหน้ าแล้ วเหมือนโกรธใครมา อันทีจริ งมันเหมือน โกรธเธอต่างหาก ซึงก็ไม่ร้ ู วา่ ไปทําอะไรให้ อีก ริ นรดาหยิบมันขึนมาอ่านอย่าง ละเอียด ต้ องรอบคอบให้ มากทีสุดจะได้ ไม่เสียเปรี ยบ สัญญามีสองฉบับ หญิงสาวไล่เรี ยงไปตามบรรทัด หลักๆ ก็ว่าด้ วย เรื องจํานวนเงินทีเธอติดค้ างเขาอยู่ และมีจํานวนเงินค่าจ้ างทีจะได้ แต่ละเดือน ซึงก็ไม่ถึงหมืนปอนด์ด้ว ยซํา แบบนี ไม่ร้ ู เมือไหร่ จะปลดหนีได้ ห มด พออ่า น ทวนเป็ นครังทีสาม ริ นรดาก็จรดปากกาเซ็นลงนามยอมรับข้ อตกลงแบบไม่ เต็มใจ เบรย์เดนเหยียดยิมด้ วยความพอใจนิดๆ ดึงมันไปอ่าน ก่อนจะนิวหน้ า “ไมร่า ริ นรดา แลนซล็อต...คุณเปลียนชือเหรอ?” ชายหนุ่มเงยหน้ าขึนมาจากเอกสารด้ วยความฉงน ริ นรดาทําหน้ า เหลอหลา ตายจริ ง! เธอลืมไปเลยว่าตัวเองมาในฐานะเรณุกา “เอ่อ...ใช่ฉนั เปลียนชือ” 44
มนตอสูรรายรัก โกหกออกไปแบบขอไปที เขาไม่ร้ ู ว่าเธอไม่ใช่เรณุกาเป็ นดี ทีสุ ด ขี เกียจตอบคําถาม ชายหนุม่ พยักหน้ านิดๆ “เป็ นอันว่าตอนนี คุณเป็ นลูกจ้ างผมแล้ ว” เบรย์เดนยืนสัญญาให้ ไมเคิลเอาไปเก็บส่วนอีกฉบับริ นรดาเก็บไว้ “แล้ วไงต่อ?” หญิงสาวจ้ องหน้ าเขาตรงๆ เหมือนจะถามว่าเธอต้ องทําอย่างไร หรือ ต้ องทําอะไรบ้ าง “ก็ไม่มีอ ะไรมาก แค่ดูแ ลเรื องส่ว นตัว ทุกเช้ า คุณต้ อ งมาปลุ กผม เตรี ยมทุกอย่างให้ เสร็ จสรรพก่อนผมตืน คอยรับคํ าสัง ห้ ามค้ า น ห้ ามเถียง ห้ ามเกียงเวลาผมบอกให้ ทําอะไร ห้ ามขัดใจ ห้ ามทําหน้ าไม่พอใจ ห้ ามด่า อัน นีสําคัญ” บอกเสี ยงดังฟั งชัด ริ นรดาถลึงตาใส่เนียนะไม่มากสารพัดจะห้ า ม เผลอทําหน้ าไม่พอใจนิดๆ ออกมา “นันไง! เพิงบอกอยูห่ ยกๆ นีครังแรกผมจะ ไม่ถือสา แต่ถ้ามีครังต่อไป ผมจะตัดเงินคุณ” “ผู้ชายหน้ าเลือด” เธอด่าออกไปอย่างลืมตัว “หนึงร้ อยปอนด์ ต่อความผิดหนึงครัง จดไว้ ด้วยไมเคิล” เบรย์เดนสังลูกน้ องทียืนกลัวหัวเราะอยู่ข้างๆ โดยทีดวงตายังจ้ อ ง เขม็งอยูท่ ีเธอ ริ นรดาอยากกรี ดใส่หน้ าเขาเหลือเกิน แต่ต้องพยายามข่มมันไว้ ‘ไอ้ ผ้ ชู ายบ้ า ไอ้ คนเฮงซวย’ เธอแทบอยากร้ องไห้ แค่วนั แรกก็โดนตัด เงินเสียแล้ ว แบบนีทําไปจนถึงชาติหน้ ามันก็ไม่มีวนั ใช้ หนีหมด
กุหลาบสีนิล
45
46
มนตอสูรรายรัก
ตอน 4 เช้ าวั นต่ อมาริ นรดาตื นแต่ เ ช้ าตรู่ วั นแรกของการทํางานไม่ ค่อยสดใสเอาเสียเลย เธอลุกไปอาบนําเปลียนเสือผ้ า หยิบชุดทีรัดกุมทีสุดมา สวม กันไว้ กอ่ น กางเกงยีนตัวหนากับเสือเชิตแขนยาวสีฟ้าอ่อน ตรวจดูว่ามัน ไม่ล่อแหลมมากเกินไป ก่อนจะหันไปถอนหายใจให้ กบั ประตูทีมันเชือมไปยังอีกห้ อง ทําหน้ า ราวกับว่ามันเป็ นประตูสู่ขุมนรก โดยเฉพาะมีเจ้ าชายอสูรอย่างเบรย์เดนรออยู่ เอือมมือไปบิดลูกบิดเปิ ดออกช้ าๆ ค่อยๆแทรกร่างอรชรเข้ าไป ยืนกอดอกอยูป่ ลายเตียง สายตาจับจ้ อง มองเบรย์เดนทีนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ เธอเหลื อบมอง นาฬิ กาข้ อมือเป็ นระยะ ขณะที เข็ มยาวก็ หมุนวนไปเรื อยๆ หญิ งสาวแอบย่องไปเตรี ยมทุก อย่างให้ เขาเสร็ จสรรพ เตรี ยมนํ าอุ่นไว้ รอท่า พร้ อมกับชุดทีแขวนอยู่หน้ า ตู้ จากนันก็รอเวลาปลุก ระหว่างทียืนนิง มองสํารวจใบหน้ าเจ้ านายหนุม่ อย่างเลือนลอย ยาม หลับปุ๋ยแบบนีดูไร้ พิษสง สงบนิง ดวงตาหลับพริ ม ผิ วหน้ ากึงเกลี ยงเกลา ไร หนวดจางๆ เพิมเสน่ห์ความเป็ นหนุม่ ให้ นา่ มอง มันสามารถละลายใจหญิงได้ ในชัวพริ บตา จนแม้ เธอเองยามนียังละ สายตาไม่ได้
กุหลาบสีนิล
47
ยอมรับเลยว่าผู้ชายคนนีเพอร์ เฟกต์ไร้ ทีติ เพราะเครื องหน้ าทีรับกัน ได้ อย่า งลงตัว เส้ นคิ วทีเรี ยงกัน ดกดํ าเป็ นแพหนา เลื อนตําลงมาจนถึง ริ ม ฝี ปากได้ รูปทีมันเผยอขึนเล็กน้ อย อยูด่ ีๆ ก็ร้อนวูบขึนมาอย่างไม่มีสาเหตุ ริ นรดารี บเมินหน้ า ชัวขณะ หนึงจิตใจสาวเริ มหวันไหว คิดบ้ าอะไรของเราวะเนีย? ยกมือเกาหัวอย่างมึนๆ ราวกับตกอยูใ่ นภวังค์ไปชัวครู่ เหมือนโดนมนตร์ สะกดยังไงไม่ร้ ู มองนาฬิ กาอีกทีได้ เวลาปลุกแล้ ว เธอยังยืนนิงอยูท่ ีเดิม ส่งเสียงเรี ยกเขาเบาๆ “คุณคอนราด!” ชายหนุม่ ยังนอนนิงไม่ไหวติง หญิงสาวกลอกตาใส่ “คุณคอนราด...” คราวนีริ นรดาเพิมระดับให้ มนั ดังขึน แต่ให้ ตายสิ ! เขายังหลับปุ๋ยอยู่ เลย คนอะไรหลับลึกจริ งๆ ขนาดเธอมายืนดูเขาอยูต่ งนานยั ั งไม่ร้ ู สึกอีก หญิ ง สาวเอือมมือไปสะกิดปลายเท้ าเขาเบาๆ ก็ยงั เฉย ดึงผ้ าห่มแรงๆ ก็ยงั นิง โอยจะบ้ าตาย! ริ นรดาพ่นลมดังฮึดฮัด ตัดสินใจเดินอ้ อมไปข้ างๆ เตียง ยืนมือไปหมายจะปลุกเขาให้ ตืน แต่ ถูกเบรย์ เดนที ลื มตาขึ นมาคว้ ามื อ เรี ยวเอาไว้ ก่อนจะดึง ร่ างเธออย่างแรง ริ นรดาหน้ าควําลงไปบนเตียง ร่างทาบอยูบ่ นตัวเขา ชายหนุม่ แกล้ งปรื อเปลือกตาหนาๆ เหมือนคน เพิ งตื นนอน ทังที ความจริ ง ตื นตังนานแล้ ว ใช้ เท้ า ยัน ผ้ า ห่มออก ท่อ นแขน กํายําลําสันสอดรวบเอวคอดไว้ แน่น ใบหน้ านวลผ่องอยู่ห่า งจากปลายจมูกเขาไม่ถึงคืบ กรุ่ นกลิ นหอม จางๆ ลอยเอือย บางอย่างในตัวของหญิ งสาวกําลังตีวนมัวไปหมด ราวกับ พายุหมุนทีมันแปรปรวน ปั นป่ วนในท้ อง ริ นรดาใช้ สองมือ น้ อยๆ ดันตัวออก แต่ทว่าเบรย์เ ดนยิงเพิ มแรงรั ด มากขึนไปอีก “กลินอะไร หอมจัง” แกล้ งยืนใบหน้ าคมคร้ ามเข้ ามาใกล้ สูดกลินเนือนวล แก้ มใสสุกปลัง 48
มนตอสูรรายรัก สีแดงระเรื อ ฝ่ ามือทาบอยู่บนแผ่นหลังทีมีเสื อตัวหนาคันกลาง แต่รับรู้ ได้ ถึง อุณหภูมิทีเพิมขึนของคนในอ้ อมแขน นุม่ อุน่ เขาใช้ ปลายนิวแทรกไปตามไรผมนุ่มลื นดุจแพรไหม ฉวยมันมาดม ช่างหอมฟุ้งยวนใจ ดวงตากลมโตสีนิลวาวของเธอเบิกกว้ าง หายใจติดขัดเป็ น ช่วงๆ “ปล่อย อย่ายุง่ กับผมฉัน” ริ นรดาขืนตัวออก แต่ชายหนุม่ ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ หญิ งสาวถลึงตา ใส่อย่างกรุ่นโกรธ “นี การทีคุณเป็ นนายจ้ างฉัน แต่ไม่ได้ แปลว่า คุณมีสิทธิ ลวนลามฉัน ได้ นะ” ขู่เสียงดังฟ่ อๆ ใส่ เบรย์เดนกลับแสร้ งยิมหน้ าตายไม่สะดุ้งสะเทือน ต่อคําขู่ พลิ กตัวขึนมา แล้ วดันร่ างเธอลงไปนอนแทน แกล้ งชะโงกหน้ าไปดู นาฬิ กาทีหัวเตียง ขณะทีร่างเขายังทับเธออยูจ่ นขยับไม่ได้ “แปดโมงเอง ผมยังง่วงอยูเ่ ลย ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ” เขาพูด เสี ยงกระซิ บ จากนันก็ ซ บหน้ า ลงบนอกเธอเฉยเลย ร่ า ง เบรย์เดนทังหนา ทังหนัก เขาไม่ร้ ู รึไงว่าเธอกําลังจะขาดใจตาย “คุณคอนราด...ถ้ าง่วงคุณก็ลงไปนอนดีๆสิ คุณมานอนทับฉันแบบนี ฉันหายใจไม่ออก” ริ นรดาดึงตัวเขาออกอย่างขลุกขลัก ชายหนุ่มจําต้ องผละออกทังที ใจมันอยากนอนอยูอ่ ย่างนัน อกอุน่ ๆ ของเธอมันทําให้ เจ้ านายหนุ่มอย่างเขา แทบโงหัวไม่ขึนราวกับลูกตะกัวนับสิบตันถ่วงเอาไว้ ก็ไม่ปาน ผ่อนลมหายใจช้ าๆ เนิบๆ เมือสายตาเจ้ าเล่ห์ของเขาสะดุดอยูท่ ีซอก คอขาวเนียน อยากฝั งเขียวลงไปจัง เขาไม่ค่อยมีความอดทนกับเนือหนังมัง สาเสียด้ วยสิ อยากจะกลืนกินเธอทังตัวเลย แต่เพราะสายตาขุ่นขวางของเจ้ าหล่อนทีส่งออกมา มันทําให้ เขาต้ อง หยุดความคิ ดชัวร้ ายไว้ ชวคราวก่ ั อ น ย้ า ยร่ า งออกไปจากเตี ยงนอนอย่า ง หงุดหงิดใจ ปรายตามองสาวเจ้ าทีดึงเสือเชิตทีมันเลิกขึนจนเห็นหน้ าท้ องแบน
กุหลาบสีนิล
49
ราบนวลเนียน โอย...อยากกลันใจตาย เดินหน้ ามุ่ยเข้ าห้ องนําไป ริ นรดาพ่น ลมหายใจดังฟู่ “มีโอกาสเป็ นไม่ได้ เลยนะ คนอะไรหืนได้ หืนดี ถึงว่าให้ เรามาปลุกแต่ เช้ าเพราะอย่างนีนีเอง แผนสูงนักนะ” เธอบ่นพึมพํ าเสี ยงค่อย ดวงหน้ ายังร้ อ นผ่า วอยู่ แต่ทว่ามี เสี ยงดัง ลอยออกมาจากห้ องนําว่า “ได้ ยินนะ นินทาเจ้ านายระวังเงินเดือนจะไม่เหลือ” ริ นรดามองค้ อนปะหลับปะเหลือกไปทีประตู ทีงีหูดีจงั ! ผ่านไปเกือบครึงชัวโมง เธอว่าเธออาบนํานานแล้ วนะ แต่ผ้ ชู ายคนนี นานยิงกว่า ต้ องสะอาด ต้ องเนียบทุกกระเบียดนิว ริ นรดาหยิบชุดทีเตรี ยมไว้ ไปวางบนเตียง บานประตูห้องนําเปิ ดแง้ มออกมา เบรย์เดนอยู่ในชุดเสื อคลุม อาบนํา เนือตัวเปี ยกม่อลอกม่อแลก มือข้ างหนึงถือผ้ าขนหนูผืนเล็ กซับหน้ า คอเสื อเปิ ดออกอย่างล่อแหลม มองเห็นแผงอกแข็ งแกร่ งที มีไรขนสี นําตาล อ่อนยาวจนถึงหน้ าท้ องทีเป็ นลอน กล้ ามเนือแน่นปึ ก ไม่ร้ ู จงใจหรื ออย่างไร แต่มนั ทําให้ ใจเธอเต้ นแรง รี บเมินหน้ าไปทาง อืน “ฉันเตรี ยมชุดไว้ ให้ แล้ ว” เธอชีมือชีไม้ ทีปลายเตียง เสื อเชิตเนือผ้ าเรี ยบลื นเป็ นมันวาวสี ขาว กับ สู ท ลํ า ลองสี กรมท่า พร้ อมกับ กางเกงยี น สี เ ข้ ม แกล้ ง มองไปทางอื น เพือทีจะได้ ไม่ต้องประสานสายตากับเขา เจ้ านายหนุม่ อมยิมน้ อยๆ พอใจทีเห็นใบหน้ าสวยหวานกําลังเป็ นสี เข้ มขึนอีกครัง หรี ตาคูค่ มลงอย่างนึกสนุก “ผมไม่ชอบชุดนัน” เขาพูดด้ ว ยนําเสี ยงเอื อยเฉื อย หญิ ง สาวหันขวับไปมองแต่ก็ต้อ ง สะดุดกับรอยยิมเจ้ าเสน่ห์เล็กน้ อย พยายามปรับสีหน้ าให้ เรี ยบนิง บอกตัวเอง 50
มนตอสูรรายรัก ว่าห้ ามโกรธเดียวโดนตัดเงิน ปั ดไรผมเหน็บหูอย่างรํ าคาญ เดินไปทีตู้เสื อผ้ า เพือเลือกชุดใหม่ให้ เจ้ านายใหญ่ผ้ เู รื องมาก เธอเปิ ดตู้ออกมาได้ ข้างเดียว ร่ างสูงใหญ่ของเบรย์เดนก็เข้ ามายืน ประกบหลังแบบไม่ทนั ตังตัว ริ นรดาสะดุ้งเฮือก! เอาอีกแล้ วนะคนฉวยโอกาส “ตัวไหนดีน้า...” เบรย์เดนแกล้ งทําเป็ นเลือกเสือผ้ า มือก็ควานหาไปเรื อย ใช้ มือดันตัว แล้ วตัวเล่า โดยเสื อผ้ าที อัดแน่นอยู่ใ นตู้มีแต่แบรนด์ดังๆ ทังนัน มื ออี กข้ า ง ประคองอยูท่ ีเอวกิว ซําสันจมูกคมๆ ยังเคลียอยูข่ ้ างๆหู รู้ สึกถึงลมหายใจร้ อนๆ ไรขนอ่อนพร้ อมใจกันตังชันขึนโดยมิได้ นดั หมาย เธอทนไม่ไหวแล้ วนะ แม้ จะถูกเลียงมาแบบธรรมเนียมฝรัง การถูกเนือ ต้ องตัวกันเป็ นเรื องธรรมดา แต่แบบนีมันออกจะเกินไปหน่อย เธอรู้ มาว่าธรรมเนียมของคนไทยหนุม่ สาวไม่ควรใกล้ ชิดกันมากเกิน จําเป็ น และนีมันก็เลยเถิด เธอจะยอมให้ เจ้ านายลามกแบบนีล่วงเกินซําแล้ ว ซําเล่าอีกไม่ได้ ตังแต่โตเป็ นสาวมาขนาดตอนมีแฟนอย่างมากก็แค่จบั มือหรื อหอม แก้ มเท่านัน เพราะงันเธอเลยถูกทิงเพราะเขาหาว่าเล่นตัว แต่เรื องนันไม่ใช่ ประเด็น ตอนนีเธอกําลังโดนลวนลามครังทีเท่าไหร่แล้ วไม่ร้ ู ริ นรดาจับมือเขาออกจากเอว ก่อนจะหันมาประจันหน้ าแต่ทว่าเธอ ทํ า ตัว เองติ ดกับ เพราะหัน กลับ มาไวเกิ น ตอนนี ปลายจมูก อยู่ ชิ ดติ ดกัน ชายหนุม่ เองก็ตกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าเธอจะหันหน้ ามา เขากํ า ลัง เพลิ น อยู่กับ การแกล้ ง คนอยู่แ ล้ ว เชี ยว จู่ๆ ก็ มีพลัง งาน บางอย่างพุง่ ขึนมา เบรย์เดนจ้ องเข้ าไปในดวงตาคูโ่ ตสีนิลชวนฝั นดําดิงลึกลง ไปด้ วยใจทีสับสน เกิดการต่อสู้ขึนภายในใจทีกําลังสันไหวอย่างรุ นแรง ใจมันแบ่งแยก ออกเป็ นสองส่วน ด้ านหนึงมันอยากชิมรสหวานจากริ มฝี ปากอิมสีแดงเชอร์รีที กําลังสันระริ ก แต่อีกด้ านมันก็ดงึ รังความปรารถนาเขาไว้ มีเสียงหนึงผุดขึนมาในใจ
กุหลาบสีนิล
51
ว่า อย่าเชียวนะ! เธอเป็ นผู้หญิงมากรัก ไร้ ยางอายอย่าลืมสิ! ภาพทีเธอถ่ายแบบวาบหวิวลงปกนิตยสารลอยแวบเข้ ามา พร้ อมกับ ข่าวซุบซิบนินทาทีเขาได้ อา่ นแบบผ่านๆ ว่าเธอเปลียนผู้ชายเป็ นว่าเล่น มันทํา ให้ เขาหยุดชะงัก แล้ วเพิงสืบได้ มาว่า แท้ ทีจริ งแล้ วเรณุกาไม่ได้ หอบเอาเพียงเงิ นหนีไปเท่านัน แต่เธอยัง หนีไปกับแฟนหนุม่ ของแองเจล่าด้ วย เบรย์เดนค่อยๆ ผละออก แวบหนึงมันมีแววรังเกียจอยูใ่ นดวงตาสีนาํ ทะเลของเขา มันเรี ยบนิงราวกับผิ วนํามหาสมุทรยามไม่มีคลื นลม เยือกเย็น ยากทีจะหยังถึง อารมณ์ ทีมัน เปลี ยนไปอย่างฉับไวจนริ นรดาหน้ าเจือนลงเล็ กน้ อ ย รู้ สึกแปลบๆ กับแววตาแบบนีของเขา เธอหลุบตาตําลง “ฉันไปรอข้ างนอกนะ” เธอบอกเสี ยงเบาก่อ นจะเปิ ดประตูออกไป ทิ งให้ เบรย์เ ดนอยู่กับ ความสับสนแต่เพียงลําพัง “คุณเป็ นอย่างทีเขาว่ากันจริ งรึ เ ปล่านะ เรณุกา!” ชายหนุ่มพึมพํ า ตามหลัง ริ นรดาเดิ นออกมารั บลมเล่ นทีริ มระเบี ย ง สี หน้ าเหม่ อลอย พร้ อมกับ ใจทีครุ่ น คิด สี หน้ าแบบนันของเขามัน หมายความว่า ไงนะ นี เขา รังเกียจเธอหรื อ แต่ก็อย่างว่า มัน จะแปลกอะไร ในเมื อความเข้ า ใจของเขาเธอคื อ เรณุกา และรายนันก็ประวัติไม่ดีเท่าไหร่ เขาคงจะเคยได้ ยินข่าวเสี ยๆ หายๆ ของน้ องสาวเธอมาไม่มากก็น้อย นึกถึง คํ า พูดของลัล นา ต้ อ งมายอมรั บ ในสิ งที ตัว เองไม่ได้ ก่อ ใน สายตาของใครหลายคนอาจมองว่าเธอโง่ มันก็อาจใช่! แต่การทียอมทําเพือ น้ องแบบนีไม่ใช่เรื องเหลือบ่ากว่าแรงเกินกว่าทีจะทําไม่ได้ ก็แค่ยอมทนให้ คนอืนดูถกู หน่อยเพือแลกกับการทีเรณุกาไม่ต้องติด 52
มนตอสูรรายรัก คุก แน่นอนว่าเธอก็ไม่ได้ เห็ นดีเห็ นงามกับการกระทําของหล่อ น แต่ก็ ไม่ใ ช่เ วลาที จะมาซํ าเติ ม แม้ พวกเธอจะไม่ได้ โตมาด้ ว ยกัน สายสัมพัน ธ์ ระหว่างพีน้ องก็ไม่ได้ แนบแน่น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ วา่ อีกฝ่ ายเป็ นน้ องร่วมอุทรอะไรทีพอจะทําให้ ได้ ถ้า ไม่เกินความสามารถของเธอเกินไปนัก แค่นีทําไมจะทนไม่ได้ ในยามบ่ายเบรย์เดนออกมาว่ายนําเล่นทีสระนําของโรงแรมบนชัน ลอย โซนนีเป็ นโซนของลูกค้ าวีไอพีเท่านัน มันเลยไม่คอ่ ยมีคนเท่าไหร่นกั มีแค่ ผู้ชายสองคนทีนังคุยกันอยูม่ มุ สระอีกฟากหนึง สระนําขนาดกว้ างตกแต่งแบบธรรมชาติราวกับอยูก่ ลางสวนลอยฟ้า กลิ นหอมเอื อยๆ ของต้ นลี ล าวดีล อยมาตามลม กลี บดอกสี ขาวนวลแซมสี เหลืองตรงเกสรร่วงหล่นลงไปบนพืนนํา ริ น รดานังอยู่บนเก้ าอี ไม้ เ นือดีใ ต้ เงาต้ นลันทมหรื ออี กชือหนึงของ ลีลาวดี ลําต้ นมันไม่ใหญ่มาก แต่ก็แผ่กิงก้ านสาขาพอได้ หลบแสงจ้ า เธอเก็บ เอาดอกทีมันร่วงลงบนหนังสือทีเปิ ดอ่านอยูพ่ อดี หยิบขึนมาดมกลินหอมชืนใจ แล้ วทัดมันไว้ ข้างหู ขยับเสือแขนสันทํา ให้ ไหล่ลู่ลงเล็กน้ อยเผยให้ เห็นเนือนวล และนังชันเข่าเห็นขาขาววับๆ แวมๆ เพราะเป็ นกางเกงยีนขาสัน แม้ จะเติบโตมาจากต่างแดน แต่พ่อแม่บุญธรรมก็ สอนให้ เ ธอเรี ยนรู้ เกียวกับ บ้ า นเกิ ดเมืองนอน เพือทีเธอจะได้ ไม่ลืมว่าตัวเองก็เป็ นคนไทยคนหนึงเหมือนกัน และทีเธอชอบ มากทีสุดคือเรื องราวประวัติศาสตร์ สามารถนังอ่านได้ เป็ นวันๆ เช่นเดียวกับตอนนีเธอหนีบติดมือมาด้ วย เล่ ม หนึง แต่ ท ว่า ไม่ค่ อ ยมี ส มาธิ เ ท่ า ไหร่ น ักเพราะสายตาลอยเอื อยอยู่ ที เบรย์เดน ชายหนุม่ กําลังว่ายทวนไปมาอยูห่ ลายรอบด้ วยความเพลิดเพลินใจ ดําผุดดําว่ายอย่างไม่ร้ ู สึกเบือ และห่างออกไปมีไมเคิลยืนดูอยู่ไกลๆ ริ นรดา ปิ ดหนังสือเล่มหนา วางมันลงบนโต๊ ะ ก่อนจะออกไปยืนเกาะรัวระเบียง เฝ้า
กุหลาบสีนิล
53
มองทิวทัศน์ของกรุ งเทพฯอย่างเหม่อลอย จากมุมนีสามารถมองเห็นเมืองทังเมืองได้ เป็ นอย่างดี มันเบียดเสียด ยัดเยียดไปด้ วยตึกจํานวนนับไม่ถ้วน ท้ องฟ้าทีเริ มมีหมูเ่ มฆมาบดบัง มองเห็น พายุฝนตังเค้ าอยูไ่ กลๆ หลั ง จากที ว่ า ยวนอยู่ ห ลายรอบจนเริ มหอบ ชายหนุ่ ม เกาะริ ม สระลอยคอเพื อคลายกล้ า มเนื อที มัน เริ มล้ า สายตาจับ จ้ อ งไปที สาวงาม ดวงตาสีเขียวนําทะเลหรี ลงอย่างครุ่นคิด มีเรื องมากมายอยู่ในหัว ซึงส่วนใหญ่ล้วนแล้ วแต่เป็ นเรื องเธอ คุณ เป็ นคนแบบไหนนะ เรณุกา กิตติศพั ท์ทีได้ ยินมามันช่างต่างจากตัวจริ งลิบลับ จนบางครังอดสงสัยไม่ได้ วา่ ทีพวกเขาพูดมันใช่เธอรึเปล่า? เรณุกาทีอยูต่ รงหน้ าเขานีดูใสซือ และอ่อนโยน หรื อว่านีเธอกําลังเส แสร้ งอยู่ พลันสายตาเหลือบไปเห็นชายคนหนึงกําลังตรงปรี เข้ าไปหา เผลอชัก สีหน้ าใส่อย่างลืมตัว ระหว่างทีริ นรดากําลังชืนชมทัศนียภาพเบืองหน้ าอยูน่ นั เสียงใครคน หนึงก็ทกั ขึนมาเบาๆ หญิงสาวเอียวหน้ าไปมอง เป็ นชายแปลกหน้ าทีเธอไม่ รู้ จักมักคุ้น อยู่ใ นชุดกางเกงขาสัน ท่า ทางภู มิฐ าน ดวงตาสี ฟ้าอ่อ นแบบ ชาวตะวันตก รู ปร่างสูงใหญ่ เขาส่งยิมทีดูเป็ นมิตรมาให้ “สวัสดีครับ”เสียงทุ้มนุม่ พร้ อมกับเดินมายืนข้ างๆ “มาคนเดียวเหรอ ครับ” ชายแปลกหน้ าเอ่ยเป็ นเชิงชวนคุย “เปล่าค่ะ ฉันมากับเจ้ านาย” ริ นรดาหันไปมองเบรย์เดนทีขึนมาจากนําแล้ ว กําลังนังจิบเครื องดืม อยู่ เขามองตามแบบผ่านๆ ก่อนจะหันมาสนใจเธอต่อ “งันเหรอ?” ชายแปลกหน้ าเอียงศีรษะนิดๆ เหมือนกําลังครุ่ นคิดอะไรบางอย่าง อยู่ ก่อนจะเสริ มด้ วยเสี ยงเรี ยบนุ่ม “ผมจําคุณได้ นะ จากแมกกาซีน ผมเป็ น แฟนคลับตัวยงของคุณเลย” เขากล่าวอย่างโอ้ อวด ซึงมันไม่จริ งเลยเขาเพิงจะเคยอ่านนิตยสารที 54
มนตอสูรรายรัก มี เ รณุกาขึ นปกแล้ วเข้ า ใจว่า เป็ นริ น รดาเมื อคื น นี เอง แต่ห ญิ ง สาวเข้ า ใจ ความหมายในรอยยิมโปรยเสน่ห์นนทั ั นทีวา่ เขาหวังอะไร และมันทําให้ เธอนึกเอะใจว่า เบรย์เดนอาจจะเห็นมันเหมือนกัน ถึง ได้ แสดงอาการรังเกียจเธอ ต้ องเป็ นอย่างนันแน่ๆเลย “งันหรื อคะ” หญิงสาวเลิกคิวอย่างไม่ใส่ใจ ชายแปลกหน้ าเบียดตัวเข้ ามาใกล้ อีก แววตามีจุดมุ่ง หมาย พร้ อมกับเอือมมือ มาจะแตะเธอ ทัน ใดนันเอง เสี ยง กระแอมดังๆ ของเบรย์เดนดังแทรกขึนมา ทังคูห่ นั ขวับกลับไปมอง เจ้ านายหนุม่ จ้ องลูกจ้ างสาวตาขวางบอกได้ เลยว่า เขาไม่พอใจอย่างมากเขม้ น มองมื อ ชายคนดังกล่ า วที ค้ างอยู่กลาง อากาศ เขาจึงหดมันกลับอย่างเลียงไม่ได้ “ผมอยากจะกลับห้ องแล้ ว” ชายหนุม่ บอกเสียงห้ วนแบบคนอารมณ์ไม่ดี จากนันก็ฉวยเอาข้ อมือ เล็กๆ ของเธอไป พาออกมาจากตรงนันด้ วยอารมณ์ ทีขุ่นมัวชายแปลกหน้ า มองตามด้ ว ยความเสี ยดาย กะว่า จะแอบขอเบอร์ เ พื อสานสัมพันธ์ ต่อ ซะ หน่อย ท่าทางผู้ชายคนนันจะหวงมากซะด้ วย ก็ แ น่ล่ ะ มี ลู กจ้ า งสาวสวยเซ็ กซี ขนาดนี ยิ งเวลาหล่ อ นอยู่บ นปก แมกกาซีนน่าฟั ดอย่าบอกใครเชียว ทีบริ เวณหน้ าลิฟต์ เบรย์เดนกระแทกนิวลงไปบนปุ่ มอย่างหัวเสีย บีบ ข้ อมือเธอแน่นจนมันแทบจะแหลกคามือ ริ นรดานิวหน้ าด้ วยความเจ็บปวดจน ต้ องร้ องคราง พอประตูบานเลือนเปิ ดออก เขาก็ดนั ร่างเธอก่อนจะแทรกตัวตามเข้ า ไป ทันทีทีประตูปิดสนิท เขาก็หนั มาเล่นงานหญิงสาวด้ วยท่าทางเอาเรื อง “อดใจไม่ได้ เลยใช่ไหม” นําเสี ยงประชดประชันแบบสุ ดๆ ริ นรดาทํ าหน้ าไม่เข้ าใจทีเขาพูด ชายหนุม่ บีบข้ อมือน้ อยๆ ของเธอแรงขึนอีก แววตาสี เขี ยวอ่อนวาวโรจน์เป็ น ประกายราวกับท้ องทะเลทีบ้ าคลัง
กุหลาบสีนิล
55
“ฉันเจ็บ!” ริ นรดาครางเสียงอ่อย พยายามแกะมือเขาออก “คุณพูด อะไรฉันไม่เข้ าใจ” “ก็ไปอ่อยไอ้ หมอนันไง” เขาตะคอกเสี ยงเข้ ม ใบหน้ านวลตึงขึนมา ด้ วยความไม่พอใจ “ฉันไม่ร้ ู จกั เขา ไม่ร้ ู ด้วยซําว่าเขาเป็ นใคร แล้ วถ้ าคุณจะช่วยกรุ ณา ปล่อยมือฉันได้ ไหม” ริ นรดาบอกพร้ อมกับสะบัดมือออก ปั ดเรื อนผมทีมันเคลี ยข้ างแก้ ม ออกอย่างหงุดหงิด “นีคุณเป็ นอะไรเนีย คิดอะไรบ้ าๆ ฉันไปอ่อยเขาตอนไหน ถ้ าเผื อคุณ สังเกตจะรู้ ว่าเขาเป็ นฝ่ ายเดินมาหาฉันก่อน และอีกอย่า งไม่มีกฎข้ อไหนใน สัญญาทีห้ ามฉันคุยกับคนแปลกหน้ าเพราะงันอย่ามา...” ริ นรดาพูดด้ วยอารมณ์เดือด เชิดปลายคางอย่างท้ าทาย เจ็บแปลบ ทีข้ อ มือและมันก็ เริ มเป็ นรอยแดงกํ าลัง เปลี ยนเป็ นสี คลํ า ช้ อนสายตามอง อย่างโกรธๆ อยู่ๆ ก็มาโมโหใส่ เธอกับเรื องไม่เป็ นเรื อง ทําอย่างกับหึงแน่ะชาย หนุม่ ขมวดคิวมุน่ ให้ กบั ลูกจ้ างสาวทีทําตาขุ่นขวาง! ติง... พอประตูลิ ฟต์เ ปิ ดออกริ น รดาก็ เดิ น ดุ่มๆออกไปโดยไม่ร อ ขณะที เบรย์เดนสาวเท้ ายาวๆ ตามให้ ทนั “เรณุกา!” เรี ยกเสียงดังแต่เธอทําเหมือนไม่ได้ ยิน “ไมร่า...” แต่คําหลังทําเอาเธอหยุดกึก เพิงเคยได้ ยินเขาเรี ยกชือเธอ เขานิงไป อึด ใจ สี ห น้ า เจื อนลงเล็ ก น้ อ ยตามประสาคนสํ า นึ ก ผิ ด เพิ งรู้ ว่า ตัว เองมี ปฏิกิริยารุ นแรงไปหน่อย เขาทําไปโดยไม่ร้ ู ตวั ไม่ร้ ู เหมือนกันว่าทําไมถึงรู้ สึกโกรธมากขนาดนี “ผม...” ทําหน้ าเหมือนครุ่นคิดอย่างหนัก “ก็แค่ไม่ชอบเห็นคุณคุยกับ ผู้ชายคนอืน เดียวจะโดนมองไม่ด”ี ริ นรดาแอบจิกสายตาใส่ แถไปเรื อย เบรย์ เดนมองข้ อมือของเธอมีรอยนิวของเขาพาดอยูร่ อบๆ 56
มนตอสูรรายรัก “เจ็บไหม” ยืนมือออกหมายจะแตะดู แต่รินรดาเบียงหลบ “ช่วยเปิ ดประตูหน่อยได้ ไหม” เธอไม่ยอมมองหน้ า เขาเพราะยัง ขุ่ น เคือ งใจ ก็ ยัง เจ็ บ ข้ อ มื อ อยู่นี ใบหน้ านวลงองําปากยืนนิดๆ จนเบรย์เดนแอบขํา ปลายนิวเสี ยบคีย์การ์ ดไป ทีช่องเปิ ดประตูออก ริ นรดาแทรกตัวเข้ าไปทันที เดินดุ่มๆเข้ าห้ องตัวเองไป เธอตรงไปที โต๊ ะเครื องแป้ง รื อค้ นกระเป๋ าถือล้ วงเอาขวดแก้ วใสๆ มีของเหลวข้ น ชายหนุม่ ตามเข้ ามา ฉวยเอาขีผึงจากมือเธอ ก่อนจะบรรจงทาให้ อย่างเบามือ มองหน้ า สาวทียังทําอาการบูดบึง “ยังโกรธอยูเ่ หรอ?” “ไม่มง!” ั ริ นรดาย่นหน้ าใส่ รู้ แล้ วยังจะมาถาม ไม่โกรธได้ ไง นายหนุ่มหัวเราะ เบาๆ ชัวขณะหนึงเกิดความรู้ สึกอยากทําอะไรขึนมา เอือมมือไปแตะใบหน้ า หญิงสาว มันร้ อนฉ่า เมือตาประสานตา อุ้งมือร้ อนๆ ประคองวงหน้ านวลให้ เงยขึน ดวงตากลมโตวาววับมีแววสงสัยว่าเขาจะทําอย่างไรต่อไป แต่อี กฝ่ ายกลับ มีสี ห น้ า ลัง เลใจ แวบหนึงรอยยิ มจางหายไปจาก ใบหน้ าของเขา ริ นรดาหลุบตาตําลงพร้ อมกับจะขยับตัวออก แต่เบรย์เดนดัน เธอไปจนติดโต๊ ะเครื องแป้ง จากนันก็ทาบทับริ มฝี ปากอุ่นๆ ลงมาดูดกลื นความหอมหวานจาก ปากอิมสีแดงเชอร์ รี ได้ กลินมินต์จากลิปกลอส แค่จูบสันๆ ของเขามันทําเธอ แทบละลายราวกับถูกเผาไหม้ ร้ อนวูบวาบไปทัวหน้ า เบรย์เดนไม่ได้ หยุดแค่นนั เขายังบดขยีลงไปอีก เพิมความร้ อนแรง จนร่างสาวสันสะท้ าน เสี ยงครางตําๆในลํ าคอหนุ่มด้ วยความพอใจ ริ นรดา ร้ องดังอือๆ ใช้ มือน้ อยๆ ยันอกแกร่งทีพยายามเบียดเข้ าหา มือหยาบหนาของเขากดสะโพกจนอยู่หมัด กายสาวอ่อนระทวยไป ตามแรงปรารถนา ริ นรดาลืมสินทุกอย่างไปชัวขณะ ปล่อยใจตัวเองล่องลอย
กุหลาบสีนิล
57
ไปกับรสจูบทีดูดดืมซึงเขามอบให้ เผลอยกมื อ ลู บ ไล้ ไปบนแผงอกที เต็ มไปด้ ว ยไรขนอย่า งหลงใหล ค่อยๆ เปลียนไปประคองศีรษะซึงปกคลุมด้ วยเส้ นผมสีเข้ ม นวดคลึงเบาๆ ตก อยูใ่ นภวังค์รักอย่างง่ายดาย มันรุ นแรงขึนเรื อยๆ ตามอารมณ์ทีคุกรุ่นด้ วยไฟราคะของชายหนุ่มที มัน กํ าลัง พุ่ง ทะยานราวกับ ติดจรวด นีเป็ นสิ งทีเขารอมานาน จะไม่ป ล่ อ ย โอกาสให้ หลุดลอยอีกเป็ นอันขาด ยิงเมือเธอเปิ ดรับสัมผัสรักเขาอย่างเต็มใจ เขาจะกลืนกินเธอให้ หมด ทังตัวเลย ฝ่ ามือร้ อนหนาของเบรย์เดนขยับขึนทาบลงไปบนเนินนุ่มนิมบี บ เคล้ นเบาๆ แต่ทว่าเหมือนเธอพยายามต่อต้ าน เรื องอะไรเขาจะยอม ถอนริ มฝี ปากออกเปลียนจุดหมายไปทีลําคอระหงฝากรอยรักไว้ เป็ น จุดๆ “คะ...คุณคอนราด” ริ นรดาร้ องท้ วงขึนมา เมือเขาโลมไล้ ตําลงไป เรื อยๆ “เรี ยกผมว่าเบรย์เดนสิ! ผมชอบแบบนันมากกว่า” เขากระซิบข้ างๆ หู เสียงกระเส่าสัน งับมันเบาๆ ยกร่างสาวขึนมา ซึง ตอนนีมันเกร็ งสุดตัว ก่อนวางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ทาบร่ างหนาของเขา ตามลงไป “เบรย์เดน...อย่า!” อยูๆ่ เธอก็ร้ ู สึกกลัวขึนมา ทังทีใจมันเตลิ ดไปไกลแล้ ว แต่เธอฝื นดึง มันกลับมา เธอไม่อยากปล่อยตัวปล่อยใจให้ เขาไปกับอารมณ์ชววู ั บเพราะเธอ ไม่อยูใ่ นสถานะทีจะทําแบบนันได้ ระหว่ า งเธอกั บ เขาเป็ นแค่ เ จ้ านายกั บ ลู ก จ้ าง มั น ไม่ ค วรมี ความสัมพันธ์ ทีเกินเลย หญิงสาวดันเขาออก เบรย์เดนจําต้ องขยับ ศีรษะขึนมาจากทรวงอกอิม ริ นรดาส่ายหน้ า เป็ นเชิงห้ าม เขาแทบอยากเอาหัวโขกกําแพงตายให้ มนั รู้ แล้ วรู้ รอด เหมือน โดนดึงตกจากสวรรค์ อารมณ์ทีมันฮึกเหิมจนถึงขีดสุด 58
มนตอสูรรายรัก ความต้ องการทีจะบรรเลงเพลงรักกับเธอดับวูบลงเพราะสายตากึงดุ กึงอ้ อ นวอนของเธอ มันไม่อยากหยุดเลย แต่เพราะเธอไม่ใ ห้ ความร่ วมมื อ และเขาก็ไม่ชอบฝื นใจใคร ลุกออกไปอย่างคนอารมณ์ค้างเติง ขืนอยูน่ านเดียวอดใจไม่ไหว…
กุหลาบสีนิล
59