รักรายกามเทพ โดย
รัตมา
ราคา
319 บาท
สงวนสิทธิตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิพ.ศ. 2537 จัดอาร์ ท
2
ต้ นข้ าว
รักรายกามเทพ
“นี่คุณชิน
ไมมีใครเคยสอนเรื่องมารยาทกับคุณเลยรึไง
กัน” แตชินกริชดูจะไมสนใจกับคําตําหนิของเธอเมื่อเห็นสิ่งที่ อยูขางใน เขาหยิบมันขึ้นมาอาน "ยาคลุมฉุกเฉิน ที่ตรวจครรภ หมายความวายังไง ซื้อมา ทําไม” “ฉันก็เอามาปองกันตัวเองนะสิ” “ปองกันตัวเองเวลาไปนอนกับผูชายคนอื่นเหรอ ฉลาดนี่ คงจะใชบอยสินะ” บอกดวยนัยนตาเยยหยัน “ฉันเอามาปองกันตัวเองหลังจากมีอะไรกับ คุณตางหาก ละ” บอกใหเขาไดฟงอยางชัดเจน “กลัวทองวางั้นสินะ” “ใช ฉันไมอยากมีปญหากับ คุณวิชัย ฉัน จะถือวาสิ่งที่ฉัน เสียไปเปนการใหทานไป” “ใหบอยรึเปลาทานแบบนี้นะ” ถามอยางดูถูกซ้ํา “คุณเปนคนแรกและจะเปนครั้งสุดทาย”
รัตมา
3
จากใจ... นักเขียน พบกับนิยาย ebook เรื องใหม่ของต้ นข้ าวอีกแล้ วนะคะ ช่วงนีว่างเลยมีเวลาปั นเรื องใหม่มาให้ อ่านค่ะ รักร้ ายกามเทพ เป็ นเรื องของ แม่เลียงกับลูกเลียงหนุม่ ค่ะ พอดีอยากอ่านแนวนีค่ะ ก็เลยเขี ยนขึนมา เปรม ฤทัยต้ อ งมาเป็ นแม่เลี ยงของชิน กริ ช ซึงเธอเป็ นผู้หญิ งที เขาแอบประทับใจ ตังแต่แรกเห็น แต่พอรู้ วา่ หนูเปรมมาเป็ นแม่เลี ยง ชินกริ ชก็ไม่สามารถยอมรับ ได้ ก็เลยมีแต่เรื องทะเลาะเบาะแว้ งระหว่างแม่เลียงกับลูกเลียง แล้ วจะลงเอย กันยังไงนะมาลุ้นกันค่ะ ฝากเป็ นกําลังใจให้ กบั ต้ นข้ าวด้ วยนะคะ ขอให้ ทกุ ท่านมีความสุขกับ การอ่านนิยายนะคะ
ด้ วยรักจากใจ รัตมา...
4
รักรายกามเทพ
รัตมา
5
1 ประทับใจ หลังจากทีชินกริ ชไปดูงานยังไซท์ ก่อสร้ างเสร็ จ เขาก็กลับไป อาบนําแต่งตัวอย่างรวดเร็ วเพือนเตรี ยมตัวไปงานทีได้ นดั กับเพือนหนุม่ ไว้ ชิน กริ ชเรี ยนจบก็ออกมาช่วยดูแลบริ ษัทของครอบครัว ชายหนุ่มอายุ 29 ปี เป็ น ลูกชายเพียงคนเดียวของครอบครัว โดยมารดาเลิ กกับผู้เป็ นพ่อไปตังแต่เขา อายุเพียง 5 ปี ซึงเวลานีบิดาเป็ นผู้บริ หารใหญ่ และเขาก็มาช่วยสานต่อธุรกิจอย่าง เต็ มตัวเป็ นเวลาหลายปี แล้ ว ระหว่า งที กํ าลังมองหาที จอดรถอยู่น ัน เสี ยง โทรศัพท์ส่วนตัวของเขาก็พลันดังขึนมา ไม่ต้องเดาก็ร้ ู ว่าใครเป็ นคนทีโทรมา หาตนเองในยามนี จะเป็ นใครไปได้ ถ้าไม่ใช่เพือนสนิททีโทรมาถาม และเพียงหยิบขึนมา ก็เห็นเบอร์ ของเพือนหนุม่ ทีเป็ นนายตํารวจยศสูงโชว์ยงั หน้ าจอโทรศัพท์ มือ ใหญ่กดขึนมารับสายและบอกออกไปในทันที โดยทีไม่ต้องทักทายบุคคลซึง โทรมาเลย “กําลังหาทีจอดรถอยู่ เดียวเข้ าไป”บอกไปทังทีขับรถเพียงมือเดียว
6
รักรายกามเทพ เพือนหนุม่ เอ่ยสัพยอกมาทางสายด้ วยนําเสียงอารมณ์ดี “นึกว่านายจะเบียวแล้ วซะอีก” ชินกริ ชรี บตอบกลับไปอย่างเร็ ว ด้ วย การตัดบทแบบสันๆ ไม่ให้ เสียเวลา “จะเบียวได้ ยงั ไงกันล่ะ โอเคแค่นีก่อนนะ เดียวเจอกันในงาน” เอ่ย จบก็กดวางสาย ก่อนทีเขาขับรถเข้ าไปยังบริ เวณทีว่าง ซึงมองเห็นอยู่เบือง หน้ า หลังจากจอดรถเสร็ จเรี ยบร้ อยแล้ ว ร่างสูงในชุดเสือเชิตสีนาเงิ ํ นตัดริว ขาวเป็ นลายทาง สวมคลุมทับเสื อยืดสี ขาวตัวในกับกางเกงยีนเข้ ม ดูเข้ ากัน กับรองเท้ าผ้ าใบคูก่ าย ร่างสูงก้ าวออกมาจากรถ และตรงไปเข้ าไปในงานทีจัด อยู่ยงั ห้ องหอประชุมใหญ่ของทางที ว่าการอําเภอ วีรเชษฐ์ ที มองเห็ นเพือน สนิทเดินเข้ ามา จึงส่งเสียงเรี ยกและโบกมือทักทายให้ อีกฝ่ ายได้ เห็นอย่างชัดๆ “เฮ้ ทางนีชิน” ครันเห็นสัญญาณโบกมือของเพือน เขาจึงเดินตรงไปยังโต๊ ะอย่างไม่ รอช้ า ก่อนจะทรุ ดกายนังลงยังเก้ าอีตัวทีว่าง พลางถามด้ วยความอยากรู้ “นายมานานหรื อยัง” วีรเชษฐ์ จงึ บอกให้ อีกฝ่ ายทราบ “สักพักแล้ วล่ะ แล้ วทําไมนายถึงมาช้ าล่ะ” ชินกริ ชก็ตอบหลังจากนัน “พอดีช่ว งนี ที บริ ษัท ยุ่งมากน่ะ ” เขาทํ าสี ห น้ า สื ออาการพร้ อมกับ คําพูด โดยมือใหญ่หยิบแก้ วเครื องดืมยกขึนมากินแก้ กระหาย หลังจากบริ กร นํามาเสิร์ฟ เพือนหนุม่ ทําท่าคล้ ายไม่เชือในคําพูดทีเอ่ยสักเท่าใดนัก “งานยุง่ จริ งเหรอ ไม่ใช่ยงุ่ อยูก่ บั สาวเหรอไงนายน่ะ” “สาวเสิวทีไหนกัน งานจริ งๆ นายไม่เห็นเหรอฉันดูโทรมลงไปตังเยอะ เพราะมัวแต่ไปตรวจงาน” เขาบอกอย่างยืนกราน นายตํารวจหนุ่มจึงสํ ารวจ ไปตามวงหน้ าคมของอี กฝ่ าย ก่อนจะพยักหน้ าออกมาเหมือนเห็ นด้ ว ยกับ
รัตมา
7
คําพูดดังกล่าว “จริ งด้ วย ดูนายคลําไปกว่าเดิม เข้ มขึนเป็ นกอง” “ก็ใช่นะ่ สิ” ชินกริ ชบอกพร้ อมกับมองไปยังเวทีด้านหน้ า ซึงยามนี บนเวที น ันกํ า ลั ง มี ก ารแสดงรํ า อวยพรโดยนัก เรี ย นชัน อนุบาล ระหว่างทีชินกริ ชกําลังมองตรงไปนัน ก็พลันมองเห็นร่างระหงของใคร คนหนึง ยืนอยูไ่ ม่ไกลเท่าใดนัก ในมือของเธอมีกล้ องถ่ายภาพแบบใช้ แฟลช นิวกดบันทึกภาพการร่ายรํ าของเด็ก ๆ ทีอยูบ่ นเวที เพือนหนุม่ ทีนังอยู่ด้วยกัน เห็นเพือนมองไปยังข้ างหน้ าตลอด จึงแกล้ งแซวเล่นอย่างอดปากไว้ ไม่ได้ “ไง เห็นเด็กผู้หญิงบนเวทีแล้ ว อยากมีลูกเองบ้ างล่ะสิ ใช่ไหมชิน” “ก็เคยคิด แต่ยงั หาแม่พนั ธ์ ดีๆ ไม่ได้ เลย” เขาตอบให้ เพือนฟั ง เพียง ได้ ยินสารวัตรหนุม่ ก็ยอกย้ อนกลับมาอย่างติดตลก “นายนีเปรี ยบผู้หญิงเป็ นวัวเลยรึไงกัน” “อ้ าวก็พดู เรื องจริ งนี จะหาทังที ต้ องได้ แบบดีๆ หน่อย ไม่เห็นแก่เงิ น รักเราทีตัวเรา” โดยขณะทีพูดนันนัยน์ตาก็มองไปยังหญิ งสาวทีอยู่ในชุดเสื อเชิตสี ชมพูกบั กระโปรงย้ วยสีดํา ความยาวประมาณเข่า มัดผมเป็ นหางม้ า สมัยนี ยังมีคนแต่งตัวแบบนีอยูอ่ ีกเหรอ เชยบรม สาวๆ เดียวนีเน้ นสัน รัดรู ป เพืออวด เรื อนร่างกันทังนัน เพราะไม่อยากโดนเรี ยกว่ายัยเชย เขาวิจารณ์ การแต่งกาย ของเธอในใจ โดยหญิงสาวทีกําลังถูกลอบมองนัน เหมือนจะมีเซ้ นส์ ว่าตนเองตก อยูใ่ นสายตาของใครบางคน หลังจากถ่ายรู ปเสร็ จเธอก็หนั ใบหน้ ากลับมา วง หน้ านวลดูผ่อ งใส ผุดผาด แม้ จะไม่ได้ แต่งหน้ าเข้ มมากก็ตามที แต่ก็ดูสวย อย่า งเป็ นธรรมชาติ วัน นี เปรมฤทัยได้ พาลู กศิ ษ ย์ ตัว น้ อ ยมารํ า ไทยที งาน 8
รักรายกามเทพ ดังกล่าว เธอมีหน้ าทีช่วยแต่งหน้ าและแต่งตัวเพือเตรี ยมพร้ อมให้ กบั นักเรี ยน นันเพราะหญิงสาวเป็ นครู สอนรํ าไทย เรี ยนจบมาทางด้ านนาฎศิลป์ ปั จจุบนั อายุ 24 ปี ได้ งานเป็ นครู โรงเรี ยนอนุบาลในตัวจังหวัดพังงา เสียงเพลง รํ าอวยพรทีเธอเคยมีโอกาสรํ าให้ บิดาของตนได้ ดสู มัยเป็ นเด็ก หวนย้ อนกลับ มาให้ นกึ ถึง โดยเวลานัน ครอบครัวของเธอยังอยู่อย่างพร้ อมหน้ าพร้ อมตาด้ วย เพลงนีเช่นกัน ยังจําได้ ทีตนเองอยูใ่ นชุดรํ าไทย บิดากับมารดามาถ่ายรู ปของ ตัว เธอ แต่น ันเป็ นเพี ยงภาพอดี ตไปแล้ ว ทุก สิ งที ผ่ า นไปไม่อ าจที จะหวน คืนกลับมาได้ ดงั เก่า ซึงยามนีเสียงเพลงร่ายรํ าอันอ่อนหวานกําลังดังอย่างไม่ หยุด คําร้ อง พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที 6 ขออวยพรอ่อนหวานประสานศัพท์ ร้ องรับบรรเลงเพลงประสม ทังร่ายรํ างามตาน่าชม สุขสมอารมณ์รืนชืนฤดี ทุกข์โศกโรคภัยไม่บีฑา ทังสมมาตรปรารถนาไปทุกที สบโชคโภคทรัพย์นบั ทวี เจริ ญศรี เกียรติยศปรากฏแทน เมือเด็กๆ รํ าเสร็ จแล้ ว เปรมฤทัยก็เดินกลับเข้ าไปยังหลังเวที เธออยู่ รอจนกระทังผู้ปกครองมารอรับเด็กๆ กลับบ้ าน ซึงแต่ละคนก็มีนําใจกับคุณครู เปรมอย่างมากมาย “คุณครู เปรมขา กลับบ้ านพร้ อมน้ องโดนัทไหมคะ” เด็กหญิ งทีผู ก ผมแกละทังสองข้ าง วงหน้ าจิมลิ มเดินเข้ ามาหาและถาม ซึงหญิ งสาวก็ยิม และบอกให้ เด็กหญิงโดนัทได้ ทราบถึงความจําเป็ นของตน “ครู ยงั กลับไม่ได้ หรอกค่ะ ต้ องรอเพือนๆ ของหนูกลับหมดก่อน” “ให้ น้องโดนัทรอเป็ นเพือนคุณครู เปรมไหมคะ” พูดอย่า งรับอาสา
รัตมา
9
ด้ วยท่าทางน่ารัก หากเธอกลับปฏิเสธด้ วยความเกรงใจในตัวของผู้ใหญ่ทียืน อยูด่ ้ วยกับเด็กหญิงตัวเล็ก “ไม่เ ป็ นไรจ้ ะ น้ อ งโดนัท กลับไปพร้ อ มคุณแม่เ ถอะค่ะ กว่า คุณครู เปรมจะกลับ ก็ คงอี กนาน เดี ยวคุณครู เ ปรมขอเข้ า ไปดูเ พื อนๆ ก่อนนะคะ สวัสดีคะ่ ” เธอเอ่ยกับเด็กนักเรี ยนเสร็ จจึงหันไปพูดกับพ่อของลูกศิษย์ต่อด้ วย รอยยิม ก่อนจะเดินตรงเข้ าไปยังด้ านใน โดยจังหวะทีเธอจะก้ าวเข้ าไปนัน ก็ มองเห็นร่างสูงของเขาอย่างพอดี ชินกริ ชเดินมาเข้ าห้ องนําและได้ เห็นอีกฝ่ าย เข้ า ด้ วยความบังเอิญ จึงหยุดยืนมองยามทีวงหน้ านวลเกลียรอยยิมไปทัว มัน ทําให้ ดเู หมือนว่า โลกใบนีช่างน่าอยูข่ ึนเยอะเลยทีเดียว เป็ นรอยยิมทีดูอ่อนโยนมาก โดยเฉพาะลักยิมทีอยู่ยงั ข้ างแก้ มช่วย เสริ มให้ ว งหน้ า ดูอ่อ นเยาว์ ยิงนัก จากที เขาตังใจว่า จะเดิ น กลับ ไปที โต๊ ะ ทางด้ า นนอก ชายหนุ่มจึงไม่ได้ ทํ า ได้ แต่ยืน มองร่ างระหงอยู่ตรงนันอย่า ง เงียบๆ โดยทีหญิงสาวอีกคนไม่รับทราบ จนกระทังเมือเปรมฤทัยหันใบหน้ ากลับมานันล่ะ เธอจึงเห็นเขาด้ วย ความบังเอิญ นัยน์ตากลมมองไปยังวงหน้ าคม พลางส่งรอยยิมมอบกลับไป ให้ แบบอ่อนหวานและถามเขาด้ วยความสงสัย “มารับ เด็ กนักเรี ยนรึ เปล่า คะ” ชิน กริ ช ทีได้ ยินดังนันจึงรี บปฏิ เ สธ กลับไปทันที “เอ่อ เปล่า ครั บ พอดี ผมมาเข้ าห้ องนําน่ะ ครับ เอ่อ ขอตัวก่อนนะ ครับ” เพียงพูดจบชายหนุ่มก็เดิน ออกไป เหมื อนรู้ สึกเขิ นนิ ดหนึงจนตอบ อะไรไม่ถูก ทีโดนอีกฝ่ ายจับได้ ว่ากําลังยืนแอบมองอยู่ หากสิ งทีเกิดขึนกับ 10
รักรายกามเทพ เปรมฤทัยนันก็คือความชืนชม นันเพราะชายหนุม่ ทีเดินไปเมือครู่ เป็ นผู้ทีมีใบหน้ าหล่อคมสันเป็ น อย่างมาก บวกกับเรื อนร่างทีดูสูงโปร่ง ทําให้ เขาดูดียิงนัก แม้ วา่ อีกฝ่ ายจะอยู่ ในชุดทีเรี ยบง่าย แต่ลกั ษณะท่าทางของเขาก็ช่างน่ามอง โดยเฉพาะรอยยิม เมือครู่ทีดูเขินๆ เพียงแค่เธอถามว่ามารับเด็กนักเรี ยนรึเปล่า ดูเขาจะทําท่าสะดุ้งเลย ทีเดียว แปลกจัง ถามแค่นีต้ องทําหน้ าตาตกใจมากขนาดนีด้ วย น่าขันดี แต่ก็ยอมรั บล่ ะ เวลาเขายิมนันดูน่า มองยิงกว่า ตอนไม่ยิมเสี ยอี ก เธอยืนคิดถึงร่างสูงทีเดินออกไปเมือครู่ โดยสายตามองไปตามแผ่นหลังกว้ าง ของอีกฝ่ าย ซึงจังหวะนันเขาก็เหลียวกลับมามองว่าหญิ งสาวเดินเข้ าไปหรื อ ยัง แต่พอหันมองมาแววตาคมก็ประสานกับดวงตาของหญิ งสาวอย่าง ไม่ทนั ตังใจ ซึงเปรมฤทัยทีกําลังยืนมองเขาอยูก่ ็รีบก้ มหน้ าลง นันเพราะถูกเขา จับได้ วา่ ยืนมองอยู่ เธอก้ าวกลับเข้ าไปยังห้ องแต่งตัวของเด็กๆ ในทันที เพือ นังรอเป็ นเพือนของลูกศิษย์ตวั น้ อย ทียังมีผ้ ปู กครองมารับกลับไม่หมด ทางด้ านของชินกริ ชก็ทําท่างงงันทีเห็นเธอรี บเดินไปโดยเร็ ว เพียงแค่ เขาหันไปและพบว่าอีกฝ่ ายกําลังยืนมองตนเองอยู่ จึงอดยิมอย่างมันใจใน เสน่ห์ของตนเองไม่ได้ แสดงว่าเราก็คงหล่อเหมือนกัน ไม่อย่างนันเธอคงไม่ยนื มองอยูน่ านหรอก ชินกริ ชใช้ สายตาของเขามองตามร่ างระหงทีก้ าวกลับเข้ า ไปด้ านในด้ วยความสนใจอย่างไม่เลิกรา เป็ นเอามากเลยเรา ทําอย่างกับไม่เคยเห็นผู้หญิงไปได้ ทังทีอีกฝ่ ายก็ ไม่ได้ ดสู ะดุดตาอะไรมากมายเท่าไหร่ แต่นา่ แปลกกลับสะดุดใจเขายิงนัก อาจจะเป็ นเพราะชายหนุ่มเคยเจอแต่สาวๆ ทีแต่งตัว เปรี ยว เฉี ยว
รัตมา
11
และทัน สมัย มาอย่ า งมากมาย ครั นมาเจออะไรที ดู อ่ อ นใส หากดู เ ป็ น ธรรมชาติ กลับทําให้ เขารู้ สึกชืนชมมากยิงกว่า แม้ ไม่ต้องแต่งเติมเสริ มสวย มาก แต่วงหน้ าทีอ่อนหวานนันก็ดนู า่ มองเป็ นอย่างยิงทีเดียว และเมือชินกริ ชเดินกลับมาทีโต๊ ะอีกครังหนึง วีรเชษฐ์ ซงนั ึ งรออยูเ่ ป็ น ครู่ ก็ถ ามเพื อนด้ ว ยความสงสัย ที กว่ า อี กฝ่ ายจะออกมาก็ ห ลายนาที อ ยู่ เหมือนกัน “คนเยอะหรื อไงถึงหายไปนานเชียว” เขาพยักหน้ าตอบรับเพียงสัน ๆ “ก็นิดหน่อยน่ะ” ชินกริ ชไม่ได้ บอกให้ เพือนรู้ ว่าไปทําสิ งใดมา นันเพราะไม่อยากโดน ล้ อ แถมอาจจะทําหน้ าตาตกใจก็ได้ ทีเขามองตามผู้หญิงแบบไหน ร่างสูงทรุด กายนังลงทีเก้ าอีตัวเดิม โดยสนใจดูรายการบนเวทีตอ่ ไปเพือหวังว่าอาจจะได้ พบกับสาวน้ อยคนเมื อครู่ นีอี ก แต่เ ขาก็ต้องผิ ดหวังเมือเปรมฤทัยไม่ได้ เดิ น ออกไป เพราะเธอนํานักเรี ยนขึนโชว์การแสดงจนจบแล้ ว หลังจากเด็กนักเรี ยนมีผ้ ูปกครองมารับกลับไปจนหมด เปรมฤทัยก็ ขอติดรถของผู้ปกครองเด็กนักเรี ยนคนสุดท้ ายไปลงยังหน้ าปากทางของซอย เข้ าบ้ านตนเองด้ วย แต่ทว่าคุณพ่อกับคุณแม่ทีน่ารักของลูกศิษย์กลับไม่ปล่อย ให้ เป็ นเช่นนัน กลั บ อาสาขั บ เข้ าไปส่ ง จนกระทังถึ ง บ้ า นหญิ ง สาวเลยที เ ดี ย ว เนืองจากเห็นว่าเป็ นเวลามืดคํามากแล้ ว อาจไม่เหมาะทีจะให้ คุณครู ส าวนัง ซ้ อนมอเตอร์ ไซค์เข้ าไปเพียงคนเดียว โดยรถเก๋งคันใหญ่ก็ขบั เข้ ามาจอดทีหน้ ารัวบ้ านทาวน์เฮาส์ ลักษณะ ชันเดียว ซึงสี ของผนังและหลังคาดูซีดลงกว่าเดิมเป็ นอย่างมาก บ่งบอกให้ ทราบถึงระยะเวลาของมันว่าผ่านการอยูอ่ าศัยมานานหลายปี แล้ ว บ้ านหลังนี 12
รักรายกามเทพ คือบ้ านเช่าทีเปรมฤทัยและมารดาพัก ซึงได้ ขายบ้ านเก่าทิงไปเพราะบิดานํา โฉนดไปจํานองทีธนาคาร และไม่มีเงินไถ่ จึงถูกยึดและขายทอดตลาดแทน มารดาของเธอได้ เงินไปใช้ หนีและมีเหลือเก็บเพียงไม่มาก ก่อนจะมา เช่าบ้ านหลังนีอยูแ่ ทน หญิงสาวก้ าวลงมาจากรถพลางกล่าวกับผู้ทีขับรถเข้ า มาส่งตนเองด้ วยรอยยิมยินดี “ขอบคุณนะคะทีอุตส่าห์ขบั รถเข้ ามาส่งถึงหน้ าบ้ านเลยทีเดียว” “ไม่เป็ นไรหรอกค่ะคุณครู เปรม น้ องผิ งคะ สวัสดีคุณครู เปรมก่อนสิ คะ” คุณแม่ยงั สาวบอกกับเด็กหญิงร่างน้ อยผู้เป็ นบุตร ซึงคนตัวเล็ กก็ทําตาม แบบว่าง่าย โดยการยกมือขึนมาไหว้ เธอด้ วยท่วงท่าอันน่ารัก “สวัสดีคะ่ คุณครู เปรม” “สวัสดีค่ะ น้ องผิ ง ขับรถกลับบ้ านดีๆ นะคะ” หญิ งสาวบอกอย่า ง ห่วงใย ก่อนจะยกมือขึนโบกบ๊ ายบายให้ กบั ลูกศิษย์ตวั น้ อยทียกมือตอบรับ เธอในลักษณะแบบเดียวกัน จนกระทังรถคันใหญ่ขบั ออกไป เปรมฤทัยจึงสะพายกระเป๋ าเตรี ยม ตัวเข้ าบ้ าน หากพอมองเข้ าไปยังด้ านในก็พลันพบกับความเงียบเชียบ สายตา มองเห็นไฟในบ้ านยังคงมืดสนิทอยู่ นันก็แสดงว่ามารดาของเธอ คงจะยังไม่ กลับมาจากบ่อนอย่างแน่นอน หญิงสาวทําท่าถอนหายใจออกมาอย่างเหนือยหน่าย พร้ อมกับทีมือ เรี ยวหยิบกุญแจบ้ านออกมาจากกระเป๋ าสะพาย และจัดการไขประตูเปิ ดเข้ า ไป มือเรี ยวควานหาไปยังปุ่ มสวิทช์โดยเปิ ดไฟเพือให้ ความสว่าง สายตา ก็เหลือบมองเห็นกองผ้ าอยูใ่ นตะกร้ าทางมุมห้ อง ครันเดินเข้ าไปในครัวก็พบ จานกับชามทีใช้ แล้ ว ถูกทิงไว้ ในอ่างและยังไม่ได้ ล้าง เปรมฤทัยวางกระเป๋ า
รัตมา
13
สะพายยังโซฟาตัวเล็ กแบบไม่พูดอะไร ก่อนจะเป็ นคนลงมือจัดการเก็บล้ าง เสียเอง ส่วนผ้ าก็คงต้ องเก็บไว้ ซกั ในวันพรุ่งนี ซึงเป็ นวันเสาร์ ตรงกับเวลาหยุด ของเธอ หลังจากทํางานเสร็ จเปรมฤทัยก็เปิ ดตู้เย็นหยิบเนือสดทีแช่ไว้ ออกมา วางยังด้ านนอกเนืองจากรู้ ดีวา่ ถ้ ามารดากลับมาจะต้ องบ่นหิวก่อนเป็ นลํ าดับ แรกอย่างแน่นอน และป่ านนีจะไปหาร้ านอาหารทีไหนเปิ ดอีกล่ะ จึงจัดการหุง ข้ าวและทํากับข้ าวเตรี ยมรอไว้ โดยวันนีเธอทําเมนูผดั กระเพราหมูสบั กับแกงจืดไข่ เป็ นกับข้ าวทีทํา ง่ายและไม่ยงุ่ ยากเท่าใดนัก ครู่ใหญ่จงึ นํากับข้ าวทีทําเสร็ จเรี ยบร้ อยมาวางยัง โต๊ ะกินข้ าวไม้ ใช้ ฝาชีครอบจานอาหารไว้ ก่อนจะเตรี ยมตัวอาบนําเปลียนเสือผ้ าเป็ นชุดใหม่ นันเพราะว่าเธอ รู้ สึกเหนียวตัวเป็ นอย่างมากยิงนักไม่นานหญิ งสาวก็อยู่ในชุดเสื อยืดตัวใหญ่ กับกางเกงขาสามส่วนแบบสบาย อันเป็ นชุดอยู่บ้านทีเปรมฤทัยชอบใส่ มือ เรี ยวใช้ ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดไปยังเส้ นผมทีเปี ยกโชก ซึงเพิ งสระเสร็ จ มาหมาดๆ ครู่ ใ หญ่ น่ะ ล่ ะ หญิ ง สาวก็ ไ ด้ ยิน เสี ย ง มอเตอร์ ไซค์ขีมาจอดยังหน้ าบ้ านของตน พร้ อมกับเสียงพูดทีคุ้นเคยเป็ นอย่าง ดีมาตังแต่เด็ก แสดงว่าแม่ของตนกลับมาแล้ ว วันนีไม่อยูด่ กึ มาก แต่เธอรู้ ว่าเพราะ อะไรมารดาจึงกลับมาเร็ ว ก็คงจะเล่นเสี ย ลองถ้ าเล่นได้ ล่ะก็ จ้ างให้ ก็ยงั ไม่ กลับ หรอก เปรมฤทัยทราบดี ที เดี ยว โดยทางด้ า นนอก มี ร่ า งของหญิ ง วัย กลางคน ที อยู่ใ นชุดเสื อเชิ ตแขนยาวสี เ ขี ยวหัว เป็ ด สะพายกระเป๋ าหนัง สี นําตาล สีหน้ าดูไม่คอ่ ยสบอารมณ์เท่าทีควร คุณ ปรางใจเป็ นหญิ ง ม่า ยอยู่กับ ลู กสาวเพี ยงแค่ ส องคนเท่า นัน 14
รักรายกามเทพ เนืองจากสามีได้ เสี ยชีวิตไปก่อนวัยอันควรด้ วยอุบ ัติเหตุ โชคดีทีเป็ นช่วงซึง เปรมฤทัยผู้เ ป็ นบุตรสาวเรี ยนจบอย่างพอดี คุณปรางใจจึงไม่ต้อ งลํ าบาก มากมายเท่า ใดนัก เธอเปิ ดประตูเ ข้ า มาพลางบ่น อย่า งเซ็ ง ๆ สี ห น้ า ดูจ ะ หงุดหงิดงุ่นง่าน จะได้ พบอยูเ่ ป็ นประจํายามทีกลับมาถึงบ้ านไว “โอ๊ ย มีแต่เสีย เบือจริ งๆ ทําไมมันถึงแย่อย่างนีกันนะ” คุณปรางใจบ่น ขณะทีเดิ นเข้ ามา โดยตรงไปยัง ห้ อ งครั วด้ า นหลัง พลางเปิ ดตู้เย็นเทนําใส่แก้ วใสทีควําวางไว้ ในถาดด้ วยความกระหาย หญิ ง สาวทีอยูใ่ นบ้ านจึงอดทีจะพูดไม่ได้ แม้ จะรู้ วา่ พูดไปก็ไม่ได้ ประโยชน์อะไรกับ อีกฝ่ ายเลย ยังไงแม่ของเธอก็คงจะไม่ยินดียอมรับฟั งเหมือนเช่นเดิมทุกครัง แต่ หญิงสาวก็ยงั คงบอกยําแบบไม่หยุดอยูด่ ี “การพนันน่ะมันไม่ช่วยให้ คนรวยหรอกนะคะแม่ ” สิ นคําทีลูกสาว บอก ผู้เป็ นมารดาก็เถียงกลับมาในทันที คล้ ายดังกับว่าสิงทีทํานันไม่ใช่เรื องที ผิดเลยเสียด้ วยซําไป “แล้ วจะให้ ฉนั อยูแ่ ต่บ้านอย่างนีเนียน่ะเหรอ เบือจะตายชัก ไหนดูซิ มีอะไรให้ กินบ้ าง กําลังหิว” คุณปรางใจพูดพร้ อมกับเดินมายังโต๊ ะกินข้ าวไม้ ที ตัวไม่คอ่ ยใหญ่เท่าใดนัก หญิงสาวจึงบอกให้ มารดาได้ ร้ ู “เปรมทําผัดกระเพราหมูไว้ ให้ แม่น่ะกับแกงจืดไข่” อีกฝ่ ายทีได้ ยินก็ รี บเดินไปตักข้ าวใส่จาน และทรุ ดกายนังทีโต๊ ะมือเปิ ดฝาชีทีครอบกับข้ าวไว้ ออก โดยพูดขึนมากับลูกสาว “ยังดีนะ ทีมีกบั ข้ าวให้ กิน แต่บางทีก็เบือกับข้ าวพวกนีเหมือนกัน นี ถ้ าเราได้ แต่งงานกับคนรวย ป่ านนีแม่ก็คงจะสบายไปแล้ วล่ะ ไม่ต้องมาทนอยู่ ในบ้ านเก่าๆ อย่างนีหรอก”
รัตมา
15
บ่นเหมือนเป็ นความผิดของลูกสาวตนเองมากกว่า เปรมฤทัยทีได้ ยนิ เรื องนีก็มีความรู้ สึกคร้ านทีจะฟั งเสียจริ งเชียว หญิ งสาวทําเป็ นนังดูโทรทัศน์ อย่า งไม่ส นใจ ด้ ว ยท่าทางหูทวนลม คล้ า ยดัง หูซ้ า ยทะลุ อ อกหูข วา แต่ดู เหมือนว่าผู้เป็ นแม่จะไม่ยอมให้ เป็ นเช่นนัน คุณปรางใจกลับ ยังคงพูดต่ออย่า งไม่หยุด เพื อจะให้ ลูกสาวได้ ฟัง โดยมือยังคงตักกับข้ าวใส่ในจาน “นียายเปรม ถ้ าเกิดว่ามีคนรวยเขามาสนใจ จะว่ายังไงน่ะ” เพียงได้ ยินวงหน้ านวลก็มีลักษณะชะงักในพลัน และตอบกลับมา โดยเร็ วแบบไม่ต้องคิดนานเลยด้ วยซํา เพราะเป็ นสิ งทีเธอไม่ค่อยจะชืนชอบ เสียเท่าไหร่ จึงบอกปฏิเสธมารดา “ไม่เอาหรอกแม่” พร้ อมกับทําท่าสันหน้ าสือให้ เห็นถึงความรู้ สึกอย่างชัดเจน คุณปราง ใจก็ยงั คงเกลี ยกล่อมอย่างไม่เลิ กรา เพือหวังจะให้ ลูกสาวเห็นดีเห็นงามไป ด้ วยให้ ได้ “จริ งๆนะ แม่ไม่ได้ พดู เล่นเลย คุณวิชยั น่ะเขาบอกว่าสนใจเรา แล้ ว ยังบอกอีกด้ วยว่า ถ้ าเรายอมไปอยู่กบั เขา หนีทีติดไว้ จะยกให้ หมดเลย แถม สินสอดให้ อีกต่างหากด้ วย” จากทีนังอย่างไม่ใส่ใจเมือครู่ แต่พอฟั งมารดาพูดจบ จะให้ เธอนัง เฉยเหมือนเช่นเดิมคงจะทําไม่ได้ อีกแล้ วล่ ะ นัยน์ตากลมเบิกกว้ างอย่างไม่ ค่อยจะพอใจสักเท่าไร จึงย้ อนถามอีกฝ่ ายกลับไปด้ วยนําเสียงเข้ มเลยทีเดียว ใครจะนึกว่ามารดาจะมองตนเป็ นสินค้ าแบบนีกัน “นีแม่จะขายเปรมเหรอ เปรมเป็ นคนนะแม่ ไม่ใช่สินค้ าทีแม่จะเอาไป เร่ขาย” 16
รักรายกามเทพ ทุกครังเคยได้ ยินผู้เป็ นมารดาบ่นแต่ว่าถ้ าเธอมีแฟนรวยก็คงสบาย แต่ก็แค่บน่ เท่านัน เดียวเบือก็คงเลิกบ่นไปเองน่ะล่ะ หากคราวนีมันไม่ใช่อย่าง ทีคิดแล้ ว เมือแม่ของตนกลับเสนอแนะใครบางคนขึนมา เมือเห็นลูกสาวทํา ท่าทางฮึดฮัดฟึ ดฟั ดคุณปรางใจก็อธิ บายให้ ฟังเกียวกับข้ อแนะนําดังกล่าว พร้ อมทังบอกสาธยายคุณสมบัติข องผู้ทีอยากได้ มาเป็ นลู กเขยใน อนาคตให้ เธอได้ ฟังต่ออีกด้ วย “ใครบอกว่าแม่ขายเรากันล่ะ แม่หวังดีตา่ งหากยายเปรม” รี บแก้ ความเข้ าใจผิ ดกลับไปในทันที คิวเรี ยวสวยทังสองขมวดมุ่น เข้ ามาชนกันอย่างไม่ชอบใจ และไม่เข้ าใจไปตามเช่นทีมารดากล่าวเลยด้ วย ซําไป กลับต่อว่าต่อขานแบบโมโหผสมน้ อยใจ “แม่ทําอย่างนีได้ ยงั ไงกัน เปรมไม่ได้ รักคุณวิชงวิชยั อะไรนันหรอกนะ จะไปอยูก่ บั เขาได้ ยงั ไงกัน เปรมไม่ยอมทําตามทีแม่บอกหรอก” เพียงได้ ยินบุตรสาวเอ่ยถึงเรื องความรัก คุณปรางใจก็เถียงกลับมา แบบไม่ใคร่เชือถือสักเท่าไหร่ โดยการยกตัวอย่างของชีวิตตนเองเป็ นหลัก ที ทําให้ ความคิดทีว่าเปลียนไป “โอ๊ ย สมัยนีน่ะ เขาไม่สนความรักความเริ กกันแล้ วล่ะ โน่นเขาสนกัน แต่เรื องเงินทังนัน แค่มีเงินนะ ก็มีความสุขแล้ ว ดูอย่างพ่อเราสิ มีความรักให้ ฉันมากก็จริ ง แต่ดนั เอาบ้ านไปจํานองเพือทําธุรกิจ แล้ วก็ขาดทุน เป็ นหนีเป็ น สินมากมาย ยังไม่ทนั ใช้ หนี ก็ดนั มาด่วนตายไปก่อนอีก บ้ านก็ถกู ยึด แถมเงิ น ทีขายบ้ านมาก็ต้องเอาไปใช้ หนี เหลือกลับมาให้ สักเท่าไหร่ กนั เชียว รู้ อย่างนี ฉันเลือกแต่งกับอีกคนหนึงดีกว่า” ในสายตาคุณปรางใจเงินเท่านันทีบันดาลความสุขให้ ได้ ฟั งทีมารดา เอ่ยถึงบิดา เปรมฤทัยก็ร้ ู สึกไม่ชอบใจเท่าใดนัก
รัตมา
17
“แม่พดู อย่างนีได้ ยงั ไงกัน ถ้ าพ่อรู้ ว่าธุ รกิจมันจะขาดทุน พ่อก็คงไม่ ทํา หรอก พ่อกลัว พวกเราลํ าบากอยู่แล้ ว แต่เพราะพ่อ ไม่ร้ ู ว่าการลงทุน จะ ผิดพลาดแบบนี พ่อเขาก็คงจะรู้ สึกแย่เหมือนกันล่ะค่ะ นีถ้ าพ่อรู้ วา่ แม่คิดแบบ นีคงจะเสียใจมากแน่ๆ ” เธอเถียงกลับอย่างไม่ยอมให้ มารดาเข้ าใจเช่นนัน เพราะความรักพ่อ อย่ า งมากมาย คุ ณปรางใจที เห็ น ลู กสาวพู ดถึ ง บิ ด าที จากไปด้ ว ยสี ห น้ า เจ็บปวด จึงไม่อยากจะพูดทําร้ ายจิตใจอีก “ก็ได้ พ่อเราไม่ผิด แต่ถงึ ยังไงแม่ก็อยากให้ เราได้ กบั คนทีดี ทีเลี ยงดู เราได้ คุณวิชยั ชาญน่ะ เขาพร้ อมทุกอย่าง เสียก็แต่ว่าเป็ นพ่อม่ายเท่านัน อ้ อ แล้ วก็มีลูกติดมาด้ วยคนหนึง แต่มนั ก็ไม่มีอะไรเสี ยหายนี ใครๆ เขาไม่ถือกัน แล้ วล่ะ สมัยนีน่ะ” แนะนําเหมือนเป็ นหนทางทีควรเลื อกเสี ยจริ งเชียว เปรมฤทัยถอน หายใจด้ ว ยความหนักใจ สุ ดท้ า ยก็ ยัง ไม่เ ลิ กให้ เ ธอทํ า ตามที บอก เธอจึ ง ปฏิเสธกลับไปด้ วยนําเสียงแข็ง “ไม่เอา เปรมไม่ยอมทําอะไรแบบไร้ ศกั ดิ ศรี อย่างนันเด็ดขาด” เธอบอกอย่างไม่ชืนชอบกับวิธีทีมารดาพูดถึง คุณปรางใจกลับมอง เป็ นเรื องไร้ สาระแทนเสี ยนัน ซําอย่างต่อว่าต่อขานแบบน้ อยเนือตําใจทีลูก สาวไม่สนใจไยดีตนเอง “ศักดิ ศรี มนั กินได้ รึไงกันล่ะ ห่วงแต่ศกั ดิ ศรี ของตัวเองอยูน่ นล่ ั ะ แต่ไม่ ห่วงแม่เลยใช่ไหม ถ้ าฉันไม่มีเ งิ น ไปใช้ เขา ก็คงจะเอาตํ ารวจมาจับ ฉัน แก อยากให้ แม่ไปกินข้ าวแดงอยูใ่ นคุกอย่างนันเหรอ แกจะยอมให้ แม่โดนจับไปรึ ไงกัน” คุณปรางใจเผลอหลุ ดปากออกไปอย่างลื มตัว ดวงตาทังสองเบิ ก 18
รักรายกามเทพ กว้ างด้ วยความตกใจ พลางยกมือขึ นปิ ดปากตนเองแทบไม่ทนั ทีดันพล่า ม ความจริ งออกไปจนหมด เปรมฤทัยทีได้ ยินดังนันจึงหันกลับมามองด้ วยทีท่า สงสัยแบบจับผิด “เมือกีแม่วา่ อะไรนะ ถ้ าแม่ไม่มีเงินไปใช้ เขา นายวิชยั ชาญจะมาจับ แม่ไปเข้ าคุกอย่างนันเหรอ” เมือรู้ วา่ ไม่สามารถทีจะปิ ดบังความจริ งทีว่าไว้ ได้ จึงจําต้ องพยักหน้ ายอมรับอย่างไม่อาจทีจะหลีกเลียง “ก็ใช่นะ่ สิ” “นีแม่ไปกู้เงินเขามาเหรอ ทําไมแม่ถงึ ทําอย่างนี ถ้ าแม่ไม่ไปกู้เงินเขา ก็คงไม่ต้องเดือดร้ อนแบบนีหรอก” เธอบอกกลับไปให้ อีกฝ่ ายได้ ร้ ู ถงึ ความร้ อนใจทีว่า ซึงไม่ได้ เข้ ามาเอง สักหน่อย แต่เพราะอีกฝ่ ายไปเล่นการพนัน แล้ วยังไปกู้เงินเขามาอีก คุณปราง ใจได้ ยินลูกสาวพูดอย่างไม่ใส่ใจ และทําท่าเหมือนไม่อินงั ขังขอบตนเอง ก็เอ่ย ปากทวงบุญทวงคุณกับค่านํานมทีได้ เลียงดูมาจนเติบโต “ใช่สิน ะ เดี ยวนีแม่ไม่มีความหมายแล้ ว นี ลูกมัน ถึง ไม่สนใจ ดี ถ้า อย่างนันฉันจะไปบอกเขาว่า ฉันไม่มีเงิ นใช้ หนี ขอติดคุกแทนละกัน เลี ยงมา ตังแต่เท้ าเท่าฝาหอย พอโตแล้ วฉันก็หมดความหมาย เพิงรู้ นะว่าตอบแทนกัน แบบนีน่ะ”
รัตมา
19
2 ปั ญหา เปรมฤทัยถอนหายใจออกมาอย่ างหนั กหน่ วง ทําไมต้ องเป็ น แบบนี ด้ วยกั น ตังแต่ พ่ อ จากไป ชี วิ ต ของเธอกั บ แม่ ก็ ต กตํ าลงเรื อยๆ โดยเฉพาะเมือมารดาได้ เข้ าไปข้ องเกียวกับเรื องการเล่นพนัน อะไรก็ดูแย่ไป หมดมากยิงขึนกว่าเดิม เขาถึงว่าโจรขึนบ้ านสิบครัง ก็ยงั ไม่เท่ากับผี พนันเข้ า สิงเลย “แม่ติด หนี เขาเท่า ไรกัน ”เธอถามออกไปด้ ว ยความอยากรู้ อย่า ง มากมาย คุณปรางใจทีนังอยูจ่ งึ ตอบออกมาให้ ผ้ เู ป็ นบุตรสาวได้ ทราบ “ก็แค่... สาม... แสนเท่านันเอง” ในคราแรกหญิงสาวคิดว่าคงจะเป็ น หลักหมืน ยามทีมารดาเอ่ยว่าแค่ แต่พออีกฝ่ ายพูดจบเธอก็ชะงักค้ างนิงงันไป ในทันที กลืนนําลายแทบจะไม่ลงเลยทีเดียว เกือบจะติดคอด้ วยซําไปเมือได้ ฟั งผู้เป็ นแม่พดู เธอตะโกนออกมาเสียงดังอย่างคาดไม่ถงึ เลยทีเดียว “สามแสน ทํา ไมแม่ถึง ได้ ไปกู้เ ขาเยอะขนาดนันกัน แล้ ว นีเราจะมี ปั ญญาหาเงินไปใช้ คืนเขาได้ ยงั ไง ตกลงเรื องทีจะให้ แต่งงานเนีย มันเกียวกับ เรื องนีด้ วยสินะคะแม่” สีหน้ าดูเป็ นกังวลยิงนัก หากดูเหมือนคุณปรางใจจะไม่
20
รักรายกามเทพ ใส่ใจกับมูลค่าของมันเลย “ใช่ เขาบอกว่าชอบเรา แล้ วก็บอกแม่วา่ อยากกู้เงินเท่าไหร่ก็ก้ ไู ป ใน ฐานะว่าทีแม่ยายในอนาคต” เปรมฤทัยทําสีหน้ ารังเกียจผู้ชายทีให้ แม่ของตน กู้เงินแบบมีแผนยิงนัก “เปรมจะไปคุยกับคุณวิชยั เรื องหนีของแม่” “แกมีเงินไปใช้ หนีรึไงกัน หา นังเปรม” มารดาถามอย่างปรามาส จานข้ าวทีกินกันหิวอยูเ่ มือครู่ ก็ถูกวางลง เสี ยอย่า งดื อๆ ก่อ นจะเดิน เข้ า ไปยัง ห้ อ งนอนแบบไม่รั บ รู้ ด้ ว ย ว่า ได้ ส ร้ าง ปั ญหาให้ กบั ลูกสาวขนาดไหน ซึงหลังจากได้ รับรู้ เรื องราวทังหมดแล้ ว พลอย ทําให้ เปรมฤทัยเครี ยดเป็ นอย่างมาก หญิงสาวตัดสินใจนังรถไปยังบริ ษัทของผู้ทีหวังดีต่อมารดามาก ยัง บริ ษัทวิชยั ชาญ บิวดิงเพลส โดยคุณวิชยั ชาญได้ เห็นภาพของเปรมฤทัยด้ วย ความบังเอิญ ในช่วงทีคุณปรางใจไปขอกู้ยืมเงิน ซึงคุณวิชยั ชาญนอกจากจะ ทํากิจการก่อสร้ างแล้ ว เขายังทําบริ ษัทปล่อยเงินกู้ด้วย และเพียงเห็นรู ปถ่ายนันก็เกิดอาการถูกใจในทันที ครันคุณปรางใจ เห็นเขาจ้ องมองมาทีรู ปถ่ายยังกระเป๋ าก็รีบบอกให้ เขาได้ ร้ ู ว่าเป็ นบุตรสาว จึง ถามด้ วยความอยากรู้ วา่ ยังโสดหรื อว่าแต่งงานแล้ ว ครันรับรู้ ว่าโสดเขาก็ยิม อย่างดีใจ พร้ อมทังทีคุณปรางใจได้ อภิสิทธิ กู้เงินเยอะกว่าคนอืนเป็ นพิเศษ เมือ ทราบว่าอีกฝ่ ายสนใจในตัวของเปรมฤทัย ก็ร้ ู สึกยินดีเป็ นอย่างมาก ถ้ าหากว่า ลูกสาวของตนจะได้ แต่งงานกับผู้ชายทีรํ ารวย มีบริ ษัทใหญ่โต ชีวิตของเธอก็ จะได้ สบายกับเขาเสียทีนนเอง ั
รัตมา
21
รถโดยสารทีเปรมฤทัยนั งมา ก็ขับไปจอดยังหน้ าบริ ษัท หญิง สาวจ่ายเงินเสร็ จจึงเดินเข้ าไปยังบริ ษัทวิชยั ชาญ บิวดิงเพลส เธอมองเห็นตึก สูงทีอยูท่ างด้ านหน้ า ก็เดาถึงสถานะการเงินของอีกฝ่ ายได้ ว่าเป็ นเช่นไร ร่ าง ระหงสะพายกระเป๋ าเดินตรงเข้ าไปยังด้ านใน ซึงระหว่างนันหญิงสาวคนหนึง ก็เดินเข้ ามาถามเธอด้ วยท่าทางสุภาพพร้ อมกับรอยยิม “มาติดต่องานรึเปล่าคะ” “ดิฉนั มาขอพบคุณวิชยั ชาญค่ะ” เธอแจ้ งเจตจํานงออกไปอย่างไม่รอ ช้ า ผู้หญิงคนเดิมก็ถามกลับมาอีกครังหนึง “นัดไว้ รึเปล่าคะ” “เปล่าค่ะ แต่คณ ุ ช่วยไปบอกให้ เขาทราบได้ ไหมคะว่าดิฉนั เปรมฤทัย ลูกสาวของคุณปรางใจมาขอพบค่ะ ” เธอทําหน้ าเหมือนไม่ใคร่ ใส่ใจเท่าไร หลังจากทีกวาดตามองไปยังสภาพของหญิงสาว พลางบอกกลับมาแบบสัน ๆ “ค่ะ ดิฉนั จะบอกให้ แต่ไม่ร้ ู นะคะว่าคุณวิชยั ชาญจะยอมให้ คุณขึน ไปพบรึเปล่า” บอกจบก็ตอ่ โทรศัพท์ขึนไปหาเลขาของเจ้ านายใหญ่ และเพียง คุณวิชยั ชาญรับรู้ วา่ เป็ นใครทีมาขอพบก็รีบให้ อีกฝ่ ายขึนไปหาโดยทันทีอย่าง ไม่ต้องคิดนาน “เชิญค่ะ คุณเปรมฤทัย คุณวิชยั ชาญให้ ขึนไปพบได้ ค่ะ ” เปรมฤทัย ยิมตอบกลับไป “ขอบคุณนะคะ” หลังจากนันหญิ งสาวก็ขึนลิ ฟท์ไปยังห้ องทํางาน ของนักธุรกิจใหญ่ ติง! เสี ยงลิ ฟท์ บ่งบอกให้ ร้ ู ว่า ถึง ชันทํา งานของคุณวิช ัยชาญแล้ ว เปรมฤทัยจึงเดินไปยังห้ องทํางานของอีกฝ่ าย ไม่ต้องมองหานานเลยเธอก็พบ เพราะมีป้ายโลหะซึงมีชือและตําแหน่งติดไว้ ให้ เห็นอย่างเด่นสง่าอยู่ทางด้ าน
22
รักรายกามเทพ นอกอย่างชัดเจน เลขาสาวพูดแบบเชือเชิญด้ วยท่าทางสุภาพ หลังจากวางโทรศัพท์ลง เมือครู่กอ่ นหน้ าทีจะได้ รับอนุญาตจากผู้เป็ นนาย “คุณวิชยั ชาญกําลังรออยู่ค่ะ” พร้ อมกับลุกขึนมาเปิ ดประตูให้ หญิ ง สาวเดินเข้ าไป และไม่ลืมบอกให้ เจ้ านายใหญ่ได้ ทราบ “คุณวิชยั คะ คุณเปรม ฤทัยมาแล้ วค่ะ” “ขอบใจมาก เดียวเอานําส้ มมาให้ คณ ุ เปรมฤทัยด้ วยนะ” เจ้ านายสัง ออกมาหลังจากนัน เลขาสาวจึงผงกศีรษะตอบรับกลับไปอย่างโดยดี “ได้ คะ่ ” ก่อนจะเดินออกไปจากห้ องทํางานดังกล่าว ยามนีจึงเหลื อเธอกับนายวิชยั ชาญเพียงสองคนเท่านัน เปรมฤทัย กวาดตามองไปทัวห้ องทํางานหรู ซึงออกแบบอย่างมีดีไซน์สวยงาม แม้ จะดู เรี ยบง่ายแต่ก็บง่ บอกความมีรสนิยมทีเดียว ชายวัยกลางคนบอกกับเธอด้ วย ท่าทางเป็ นกันเอง โดยการทําท่าเชือเชิญ “นังก่อนสิหนูเปรม” หญิงสาวจึงทําตามทีเขาบอก “ขอบคุณค่ะ” เธอตอบเขากลับไปสันๆ นายวิ ชยั ชาญทํ าหน้ าตา สงสัยเมือเห็นเธอทีนี “หนูเปรมมาหาผมมีเรื องอะไรรึเปล่า” “คือ ฉันอยากจะมาคุยเรื องหนีของแม่น่ะค่ะ ” เพียงได้ ยินอีกฝ่ ายก็ ทําท่าพยักหน้ าด้ วยความเข้ าใจ “อ้ อ นึกว่า เรื องอะไร ความจริ งหนี ก้ อ นนี น่ะ ผมไม่ ได้ อ ยากได้ คืน หรอกนะ ถ้ าหนูเปรมมาอยูก่ บั ผมน่ะ” เปรมฤทัยนิงไปครู่ หนึง ก่อนจะบอกให้ ทราบถึงธุระทีมาหาเขาในวันนี “ฉันอยากจะมาขอต่อรองคุณวิชยั ค่ะ ฉันจะหาเงินมาใช้ ให้ คณ ุ ค่ะ”
รัตมา
23
“หนูเปรมมีเงินเหรอ”ถามกลับด้ วยความอยากรู้ หากคําตอบทีได้ รับ นันคือการสันหน้ า จะมีได้ ยงั ไงกันทุกวันนีแค่มีกินมีใช้ ก็ดีถมเถไปละ “ไม่มีหรอกค่ะ แต่ถ้าคุณจะกรุ ณา…” ยังพูดไม่ทนั จบดีเท่าใดนัก นายวิชยั ชาญก็เอ่ยขึนมากลางครัน “ไม่ ก็ผมบอกแล้ วไงล่ะ ว่าถ้ าแม่ของหนูเปรมไม่มีเงิ นมาใช้ ผมก็คง ต้ องดําเนินตามกฎหมาย แต่ถ้าหนูยอมมาอยู่กบั ผม เงิ นก้ อนนันผมก็ไม่เอา หรอก นีเป็ นเงินทีแม่ของหนูก้ ไู ปทังหมด” เขาหยิบสัญญาการกู้ยืม ซึงเป็ นแบบถ่ายเอกสารออกมา ให้ เปรม ฤทัยได้ ดู โดยวางลงไปบนโต๊ ะทํางานเบืองหน้ า เปรมฤทัยทีเห็นแผ่นกระดาษ มือเรี ยวก็รีบหยิบมาอ่านดูอย่างไม่รอช้ าในทันที พลางกวาดสายตาไล่มอง รายละเอียดทีอยู่ในนัน ซึงเป็ นสัญญาเงิ นกู้ทีถูกต้ องตามกฎหมายทุกอย่าง รวมทังมีลายเซนของมารดาเธออยูบ่ นนันด้ วย แต่ครันหญิงสาวเหลือบมองไปยังตัวเลขทีเป็ นจํานวนเงินอันเป็ นหนี ทังหมดเสร็ จ เธอก็เงยหน้ าขึนมามองหน้ าของนักธุรกิจใหญ่ทีอยูไ่ ม่ไกล พลาง ถามด้ วยความสงสัยเป็ นอย่างมาก “ฉันไม่เข้ าใจเลย ทํา ไมคุณถึงให้ แม่ฉันกู้เงิ นเยอะขนาดนีคะ ดูมัน มากเกินไป” “ไม่มากเกินไปหรอกสําหรับครอบครัวของหนู แต่ถ้าหนูไม่มีเงิ นก้ อน มาใช้ ผมก็ต้องจับแม่ของหนู” พูดอย่างเป็ นต่อคล้ ายบีบไม่ให้ อีกฝ่ ายมีทางเลื อก ตามคําแนะนําที มารดาของหญิ งสาวบอก เพี ยงได้ ยิ นอี กฝ่ ายพูดว่า จะทํา สิ งใด สี หน้ าของ เปรมฤทัยก็ดเู หมือนตัดสิ นใจอะไรไม่ถูกเลย ใครจะไปทนเห็นแม่ของตัวเอง ต้ องไปอยู่ในคุกได้ กนั เปรมฤทัยบอกความรู้ สึกของตัวเองออกไปให้ เขาได้ 24
รักรายกามเทพ ทราบเผือว่าจะทําให้ อีกฝ่ ายเปลียนความคิดไป “คุณวิชยั ชาญคะ ฉันไม่ได้ เต็มใจทีจะไปอยูก่ บั คุณเลยนะคะ” “ถ้ าอย่างนันผมก็คงต้ องทําตามกฎหมาย ผมจะส่งทนายความไปหา คุณปรางใจ พร้ อมกับใบแจ้ งความ” สิ นคํ าพูดของเขา เปรมฤทัยทีไม่อาจ ปล่อยแม่ให้ ติดคุกได้ ก็เอ่ยอ้ อนวอนเขาซํา “แต่วา่ ฉันอยากจะขอร้ องค่ะ” “หนูอย่าเพิงปฏิ เสธฉันสิ จะไม่ลองฟั งหน่อยเหรอ ว่าถ้ าหนูไปอยู่ที บ้ านฉัน หนูจะได้ อะไรบ้ าง” จากนันนายวิชยั ชาญก็พูดถึงสิ งทีเป็ นประโยชน์ กับตัวเธอ “หนูกบั แม่หนูจะได้ อยูอ่ ย่างสบาย มีเงิ นใช้ โดยไม่ต้องทํางานด้ วย ซํา ไม่อยากให้ แม่สบายรึไงกัน” เอาความสุขมาล่อลวงเธอ “ฉันขอคิดดูกอ่ นละกันนะคะ” “ได้ ผมจะให้ เวลาหนูคิดหนึงอาทิตย์ แล้ วค่อยให้ คําตอบ แต่หวังว่า คงเป็ นคําตอบทีผมอยากฟั งนะ” นักธุรกิจใหญ่ไม่ได้ เอ่ยอย่างเร่งร้ อน “ขอบคุณนะคะคุณวิชยั ชาญทีให้ เวลาฉันคิด” หลังจากนันเธอจึงก้ าว ออกไปจากบริ ษัทของเขา ร่างระหงเดินไปตามทางเดินด้ วยหัวใจทีหม่นเศร้ า ทําไมชีวิตเธอต้ องเป็ นแบบนีด้ วยกัน พลางถอนหายใจออกมาโดยแรงอย่าง หนักอก “แล้ วนีจะไปหาเงินทีไหนมาใช้ หนีได้ กนั ” เปรมฤทัยไปทํางานด้ วยหัวใจทีหนักหน่วง วงหน้ านวลไม่มีรอยยิม เลยนับตังแต่วนั ทีก้ าวออกมาจากบริ ษัทของนายวิชยั ชาญ เพราะจนปั ญญา กับปั ญหาทีเกิดขึน จนอนุชาเพือนสนิทซึงมีลักษณะตัวเป็ นชายใจเป็ นหญิ ง ถามอย่างสงสัย “เป็ นอะไรเปรมทําไมหน้ าตาดูไม่ดีเลย” เธอจึงเล่าเรื องทีเกิดขึนให้ อกี
รัตมา
25
ฝ่ ายได้ ฟัง พร้ อมกับแสดงสีหน้ าโมโหด้ วย “ก็แม่นะ่ สิดนั ไปสร้ างหนีไว้ ก้อนใหญ่เลย” “น้ าปรางใจนะน้ าปรางใจ ทําไมถึงทําแบบนีกัน เฮ้ อ ” อนุชาแสดง ความไม่พอใจออกมาเมือได้ ยินสิงทีเพือนเอ่ย “มันไม่แค่นนนะนุ ั รู้ ไหมว่าเจ้ าหนีแม่นะ่ เขาบอกว่าไม่อยากได้ เงินคืน ด้ วย” “อ้ าว ไม่อยากได้ เงิ นคืนแล้ วอยากได้ อะไรล่ะ ” พลางแสดงท่าทาง แปลกใจ “อย่าบอกนะว่า...” นัยน์ตามองไปยังใบหน้ านวลแบบคาดเดาได้ เปรมฤทัยพยักหน้ าตอบรับ “อืม ใช่นนล่ ั ะ อย่างทีแกคิดเลย” “บ้ าแล้ ว นีน้ าปรางใจก็ยอมอย่างนันเหรอ มีแม่ทีไหนกันทีคิดจะขาย ลูกกินอย่างนี” อนุชาโมโหตามเพือนเช่นกัน “แม่นะ่ อยากให้ ฉนั มีแฟนรวยๆ พอคุณวิชยั เสนอเรื องนีขึนมา แม่ฉัน ก็ดีใจใหญ่เลยล่ะ” “แต่เธอคงไม่ยอมใช่ไหม” ชายหนุม่ เบืองหน้ าเอ่ยอย่างคาดการณ์ “ถ้ า ฉัน ยอมน่ะ ฉัน จะมานังหน้ าเครี ยดจนกระบาลจะแตกอย่า งนี เหรอ” เธอใช้ มือจิมไปทีหัวของตนเองด้ วย “แกช่วยคิดหน่อยสิ ว่าฉันจะไปหา เงิ นด้ วยวิธีไหนทีได้ เงิ นก้ อนใหญ่มาใช้ หนีได้ เนีย” พลางหันไปสอบถามอี ก ฝ่ ายด้ วยสีหน้ าทีทุกข์หนัก “แล้ วแม่แกน่ะเป็ นหนีอยูเ่ ท่าไรล่ะยายเปรม” “สาม...” “สามหมืนเหรอ” อนุชาเอ่ยขึนมาก่อนพูดจบ “ถ้ าสามหมืนน่ะฉันคงไม่มานังเครี ยดจนผมจะร่วงอย่างนีหรอก” 26
รักรายกามเทพ “นีแกอย่าบอกนะว่าแม่แกไปสร้ างหนีสามล้ านน่ะ” ดูโอเวอร์ เข้ าไป อีก “บ้ าล่ะแก ถ้ าสามล้ านนะฉันหนีไปบวชละ” “งันแกก็ชวนแม่แกหนีสิ” “เออ จริ งด้ วย ทําไมฉันไม่คิดได้ แต่แรกเนีย ขอบใจมากเลยนะนุ ฉัน ก็มวั แต่นงเครี ั ยดจนแทบจะกินยาตายอยู่แล้ วเนีย” วงหน้ านวลเต็มไปด้ วย รอยยิมเมือคิดหาทางออกได้ แล้ ว “ไม่ แม่ ไม่ หนี หรอก” คุณปรางใจพอได้ ยินทีลูกสาวบอกก็รีบ ส่ายหน้ าปฏิเสธทันที “แล้ วแม่จะเอาเงินทีไหนมาใช้ เขากัน ถ้ าแม่ไม่หนีเปรมไปเองก็ได้ คะ่ ” เธอคิดว่าอีกฝ่ ายจะต้ องทําตามทีตัวเองบอกถ้ าหากว่าหญิงสาวเอ่ยเช่นนี “นีเราจะทิงแม่เหรอยายเปรม” “เปรมไม่ได้ ทิงสักหน่อยค่ะ แค่ถอยไปตังหลักก่อน ก็ในเมือเราไม่มี เงินไปใช้ เขาจะอยูใ่ ห้ ตํารวจให้ ตํารวจมาจับทําไมล่ะคะแม่” หญิ งสาวบอกถึง เหตุผลทีต้ องทําอย่างนี “ความจริ งถ้ าเราทําตามทีคุณวิชยั บอกเราก็ไม่ต้องหนีด้วย” “เปรมไม่มีวนั ทําแบบนันเด็ดขาด แม่รีบไปเก็บของดีกว่า เปรมก็จะ ไปเก็บเหมือนกัน”หลังจากนันเปรมฤทัยก็รีบเดินไปยังห้ องนอนของตนเองเพือ ทําตามทีได้ คิดไว้ ครันเก็บของเสร็ จเรี ยบร้ อยแล้ วทังสองก็เตรี ยมปิ ดประตู เปรมฤทัย หันไปเร่งมารดาเมือเห็นอีกฝ่ ายทําอะไรลุกลีลุกลนมาก “เร็ วหน่อยสิคะแม่ จะได้ รีบไป”
รัตมา
27
“ก็ รี บ อยู่นี ล่ ะ กํ า ลั ง ปิ ดประตูอ ยู่ไ ม่เ ห็ น รึ ไ ง” คุณ ปรางใจใช้ แ ม่ กุญแจล็อกบ้ าน จนเสร็ จก็หนั มายังลูกสาว “เสร็ จแล้ วล่ะ” “อย่างนันเรารี บไปกันเถอะค่ะแม่” เปรมฤทัยฉุดมือของมารดาเพือ จะเดินไปขึนรถทีหน้ าปากซอย แต่ยงั ไม่ทนั ได้ ทําอย่างทีคิดก็มีรถคันหนึงขับ มาจอดดักตรงหน้ า พร้ อมกับบานประตูเปิ ดออกมา ชายในชุดดําหน้ าตาโหด ถามอย่างอยากรู้ “จะไปไหนคุณปรางใจ” เปรมฤทัยหันไปถามมารดาด้ วยความสงสัย “ใครเหรอคะแม่” อีกฝ่ ายก็อยูใ่ นลักษณะสีหน้ าอําอึงไม่กล้ าบอกลูก สาว ซึงอีกฝ่ ายก็ดจู ะรู้ เท่าทัน “บอกลูกสาวไปสิวา่ พวกฉันเป็ นใครน่ะ” “คือ เปรม พวกนี คื อ พวกที อยู่บ่อ นน่ะ ” พอได้ ยิน ที ผู้ เ ป็ นแม่บ อก นัยน์ตาของเธอก็เบิกกว้ างอย่างตกใจ “นีอย่าบอกนะคะว่าแม่เป็ นหนีทีบ่อนอีก” คุณปรางใจถอนหายใจ ออกมาโดยแรง “แม่ก็ไม่อยากบอกหรอก แต่วา่ มันใช่นะ่ ” “ทําไมแม่ถึงทําอย่างนีกัน นีแม่ไม่สงสารเปรมบ้ างเลยเหรอ เปรม ทํา งานเหนื อยเพื อหาเงิ น มาใช้ หนี ให้ แม่ แต่แ ม่ก็สร้ างหนี ให้ เปรมไม่หยุด ” หญิงสาวเอ่ยด้ วยความรู้ สึกท้ อใจเหลือเกิน “แม่ขอโทษนะเปรม ก็ตอนนันมันมันส์ มือไปหน่อยน่ะ” คุณปรางใจ พูดด้ วยนําเสียงอ่อย “นีคงจะคิดหนีสินะ” ลูกน้ องเจ้ าของบ่อนถามอย่างคาดเดา ผู้เป็ นแม่ ก็รีบส่ายหน้ าปฏิเสธพร้ อมกับยกมือด้ วย 28
รักรายกามเทพ “เปล่านะ ไม่ได้ หนีสกั หน่อย” อีกฝ่ ายเดินเข้ ามากระชากกระเป๋ าทีถือ อยูใ่ นมือคุณปรางใจทันทีแล้ วเปิ ดซิปหยิบของทีอยู่ข้างในปาลงไปทีพืนด้ วย ความโมโห “ไม่ได้ หนีแ ล้ วนี อะไรเก็ บกระเป๋ าเสื อผ้ าแบบนี น่ะนี คิดจะเบี ยวกัน อย่างนันเหรอ” เอ่ยอย่างคาดการณ์ “ฉัน ขอเวลาหน่อ ยได้ ไหม แล้ ว ฉัน จะทะยอยหาเงิ น มาใช้ ห นี ให้ ” เปรมฤทัยพยายามต่อรองอีกฝ่ าย แต่ดเู หมือนมันจะไม่มีประโยชน์เลย “ขอเวลา พวกแกสองคนจะได้ หนีอีกล่ะสิ” “ฉันรับรองว่าฉันจะไม่หนี” หญิงสาวตอบให้ ชายเบืองหน้ าเชือใจ “ใช่ๆ ฉันไม่หนีหรอก” คุณปรางใจพยักหน้ าตอบรับไม่ตา่ งกัน “เอ ความจริ งจะให้ เวลาคุณนายก็ได้ นะแต่วา่ ลูกสาวคุณนายต้ องไป อยูท่ ีบ่อนกับพวกเรา” ครันได้ ฟังคําต่อรองของพวกในบ่อนคุณปรางใจก็รีบ ร้ องออกมาเสียงดัง “ไม่นะ จะเอาลูกสาวฉันไปทีบ่อนไม่ได้ เด็ดขาด” “งันคุณนายก็รีบหาเงินมาใช้ ให้ ได้ วนั นี ไม่อย่างนันพวกเราจะเอาตัว ลูกสาวคุณนายไป” อีกฝ่ ายไม่สนใจถึงความเดือดร้ อนของลูกหนีเลย “แล้ วฉันจะไปหาเงินให้ พวกแกได้ ทีไหนล่ะ คืนนีน่ะ” คุณปรางใจแย้ ง กลับไป “หาไม่ได้ มนั ก็ช่วยไม่ได้ ขึนรถเลยสาวน้ อยแม่เธอยังไม่มีเงิ นมาใช้ เจ้ านายพวกเรา เธอก็ต้องไปกับพวกเราก่อน” โดยฉุดกระชากร่ างของเปรม ฤทัยไปทีรถ คุณปรางใจเดินเข้ ามาฉุดมือของลูกสาวไว้ และบอกเหมือนนึก ขึนมาได้ วา่ ใครทีจะสามารถช่วยตนเองกับลูกได้ “เดียวๆ ฉันรู้ แล้ วว่าจะหาเงินมาใช้ หนีพวกแกได้ ยงั ไง”
รัตมา
29
“ก็รีบจัดการสิ” อีกฝ่ ายบอกด้ วยนําเสียงห้ วน “แม่จะหาเงินมาจากไหนคะ” “คุณวิชยั ชาญไงล่ะ คุณวิชยั เพียงคนเดียวเท่านันทีช่วยเราสองคน แม่ลูกได้ ” คุณปรางใจเอ่ยด้ วยความเชือมัน เปรมฤทัย หญิ งสาวคิดอย่างทด ท้ อในใจ “หรื อว่าเราต้ องยอมไปอยู่กบั คุณวิชยั กันนะ” สี หน้ าของเธอเต็มไป ด้ วยความเศร้ ากับโชคชะตาของตนเอง ตึง... เสียงโทรศัพท์ ส่วนตัวของคุณวิชัยชาญดังขึน โดยอีกฝ่ าย กําลังนังอยู่ทีห้ องรับแขก มองเห็นเบอร์ ทีโชว์อยู่บนหน้ าจอเขี ยนว่าปรางใจ เขาก็กดรับสายและเอ่ยทักทายอีกฝ่ าย “ว่าไงเหรอคุณปรางใจ” “คุณวิชยั คะ ช่วยฉันกับยายเปรมด้ วยค่ะ” ได้ ยินนําเสี ยงไม่ค่อยสู้ดี ของอีกฝ่ าย วิชยั ชาญก็ย้อนถามกลับไป “เกิดอะไรขึนเหรอครับคุณปรางใจ” “พวกทีบ่อนน่ะค่ะมันมาตามเก็บหนีฉัน มันบอกว่าถ้ าฉันไม่มีเงิ นมา ใช้ หนี พวกนันก็จะเอาตัวยายเปรมไปค่ะ คุณวิชยั ต้ องช่วยเราสองคนด้ วยนะ คะ” นําเสียงสันเครื ออย่างมาก “จะให้ ผมช่วยยังไงเหรอครับคุณปรางใจ” “ช่วยใช้ หนีให้ ฉันหน่อยได้ ไหมคะ ฉันขอร้ องล่ะค่ะคุณวิชยั ” ตอนนี คุณปรางใจเพิ งรู้ ถึง ผลร้ ายในการกระทํ า ของตนเองแล้ ว ว่า ทํ า ให้ ลู กสาว เดือดร้ อนมากเพียงใด “ถ้ าหนูเปรมรับปากเรื องทีจะมาอยูท่ ีบ้ านผม ผมถึงจะช่วย แต่ถ้าหนู ไม่รับปากเรื องนี ผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ” นําเสียงเอ่ยอย่างตัดรอนแบบใจร้ าย
30
รักรายกามเทพ อย่างมาก “ยายเปรมคุณวิชยั บอกว่าถ้ าเราไม่รับปากว่าจะไปอยูท่ ีบ้ านคุณวิชยั ก็จะไม่ยอมช่วยเรา” คุณปรางใจหันไปหาลูกสาว เธอจําต้ องฝื นใจทําในสิ งที ไม่อยากทํา “เปรมจะไปอยูท่ ีบ้ านของคุณวิชยั ค่ะแม่” “ยายเปรมยอมไปอยูท่ ีบ้ านคุณวิชยั แล้ วค่ะ” คุณปรางใจรี บบอกให้ คนในสายได้ ยิน “อย่างนันคุณปรางใจบอกพวกนันว่าเดียวผมจะไปหาทีบ้ านจะไปคุย เรื องหนีของคุณปรางใจให้ ” ครันได้ ยินคําพูดของเปรมฤทัยแล้ วก็รีบรับปาก ทันที “ได้ คะ่ ขอบคุณมากเลยนะคะคุณวิชยั ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของคุณ เลยค่ะ” รี บตอบกลับไปโดยเร็ วก่อนจะหันไปยังลูกน้ องเจ้ าของบ่อน พร้ อมกับ ดึงร่างของลูกสาวออกมาด้ วย “พวกนายรอก่อนนะ เดียวคุณวิชยั ชาญจะมาทีนี จะเป็ นคนใช้ ห นี ก้ อนนีให้ เอง” “แน่เหรอ” อีกฝ่ ายดูไม่เชือถือเลย “เอาโทรศัพท์ของคุณให้ ผมคุยกับพวกนันหน่อย” วิชยั ชาญสังการ ออกไป คุณปรางใจก็ทําตามทีบอก “เอาไปคุยซะ จะได้ ร้ ู วา่ ฉันไม่ได้ โกหก” พลางยืนโทรศัพท์ในมือให้ กบั อีกฝ่ าย ลูกน้ องเจ้ าของบ่อนก็รับไป “ว่าไง” “ผมวิชยั ชาญ เจ้ าของบริ ษัท วิชยั ชาญ บิวดิงจะเป็ นคนใช้ หนีให้ พวก นายเองทังหมด รออยูต่ รงนันนะฉันจะเอาเงินไปให้ พวกแก” โดยบอกให้ พวก
รัตมา
31
นันรับรู้ “ได้ ฉันจะรออยู่ทีนี” หลังจากนันอีกฝ่ ายก็คืนโทรศัพท์มาให้ กบั คุณ ปรางใจ “คุณปรางรอเดียวนะ ผมกําลังจะนังรถไปทีบ้ านของคุณ” “ค่ะ คุณวิชยั ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ” ซึงคุณวิชยั ชาญก็กดวางสาย ไป สองชัวโมงผ่านไปรถเบนซ์ของคุณวิชยั ชาญก็ไปถึงบ้ านของคุณปราง ใจ เขาก้ าวลงมาพร้ อมกับเงิ นตามทีได้ รับปากไว้ นีเป็ นเงิ นจํานวนสองแสน บาททีคุณปรางใจติดบ่อนพวกนายไว้ เขาให้ พวกนันมองเห็นจํานวนตัวเลขที อยูบ่ นแผ่นกระดาษ อีกฝ่ ายก็เตรี ยมหยิบไปแต่นกั ธุ รกิจใหญ่กลับชักหนีและ บอก “เดียว ฉันจะไม่จา่ ยเงินทีนี แต่ฉนั จะไปจ่ายเงิ นให้ ทีบ่อนของนาย นี เป็ นนามบัตรของฉัน” คุณวิชยั ชาญหยิบแผ่นกระดาษใบเล็กออกมาด้ วย “แล้ วพวกเราจะแน่ใจได้ ยงั ไงว่าพวกนายกับยายคุณนายเนียจะไม่ ตุกติก” “ฉันจะให้ นายนังรถไปพร้ อมกับคุณปรางแล้ วก็หนูเปรม ส่วนฉันจะ ขับรถตามไป แค่นีพอทีจะเชือใจได้ รึยงั ” นักธุรกิจใหญ่ตอบอย่างชาญฉลาด “อย่างนันก็ได้ ” อีกฝ่ ายยอมเชือดู “คุณปราง หนูเปรม นังรถไปกับพวกมันก่อนนะ” เขาเดินไปสังกับ หญิงสาวทังสองคน “ได้ คะ่ คุณวิชยั ” ซึงสองแม่ลูกก็นงรถลู ั กน้ องเจ้ าของบ่อนไป โดยรถ เบ้ นซ์คนั ใหญ่ก็ขบั ตามไป กระทังคุณวิชยั ชาญจัดการใช้ หนีให้ กบั คุณปรางใจเรี ยบร้ อยแล้ ว ทัง 32
รักรายกามเทพ สองก็นงรถออกมาจากบ่ ั อน ระหว่างนันเขาก็เอ่ยถึงสิงทีคิดไว้ ออกมา “ผมว่าคุณปรางใจกับหนูเปรมอย้ ายไปอยูท่ ีบ้ านผมเลยดีกว่า” “อะไรนะคะ นีคุณจะให้ ฉันกับยายเปรมย้ ายไปอยู่กบั คุณคืนนีเลย เหรอคะ” ปรางใจถามอย่างไม่เชือหู “ก็ถ้าผมให้ พวกคุณย้ ายไปอยูว่ นั อืน ผมกลัวว่าพวกคุณอาจจะหนีไป ก็ได้ กระเป๋ าเสือผ้ าสองใบนันมันไม่ได้ หมายความว่าคุณกําลังจะหนีหนีรึ ไง กัน ” อี ก ฝ่ ายนิ งงัน ไปไม่กล้ า ตอบ “เพราะฉะนันผมเองก็ กลัว เสี ยเงิ น ฟรี เหมือนกัน ไหนๆ พวกคุณก็เก็บของเตรี ยมหนีแล้ วนี
รัตมา
33
3 แม่ เลียงคนใหม่ “ก็ได้ ค่ะฉันกับแม่ จะย้ ายไปอยู่กับคุณทีบ้ านคืนนี ” จะย้ ายเร็ ว ย้ ายช้ ายังไงก็ต้องย้ ายอยูด่ ี “อย่างนันก็ขบั รถไปทีบ้ านได้ เลยกําธร” นักธุรกิจใหญ่ออกคําสังหลัง จากนัน “ครับคุณวิชยั ” อีกฝ่ ายรับคําสังเจ้ านายและหักพวงมาลัยไปยังถนน อีกสายหนึง เปรมฤทัยได้ แต่นงเงี ั ยบงัน คิดว่าเรื องทีเกิดขึนมันคงเป็ นกรรม ของตนเอง ถึงต้ องทําในสิงทีน่าละอายเช่นนี โดยเมือมาถึงบ้ านคุณวิชยั ชาญก็บอกอย่างใจกว้ างและเดินนําทัง สองเข้ ามายังตึกหลังใหญ่ทีตังตะหง่านอย่างสวยงาม คุณปรางใจทํานัยน์ตา ตืนเต้ นเมือได้ เห็นบ้ านของอีกฝ่ าย “โอ้ โห บ้ านคุณวิชยั หลังใหญ่มากเลยค่ะ” “ทําตัวตามสบายเลยนะ หนูเปรม คุณปราง คิดว่าทีนีเป็ นบ้ านของ ทังสองคนละกันในฐานะทีเป็ นภรรยา เป็ นแม่ยายผมมีสิทธิ ทุกอย่างในบ้ านนี” คุณวิชยั ชาญบอกให้ เธอได้ รับรู้ วา่ หญิงสาวอยูใ่ นสถานะใด เพียงได้ ยินมารดา
34
รักรายกามเทพ ของเปรมฤทัย็ยิมอย่างยิน ดี จะไม่ยิน ดีได้ ยังไงกันในเมือมีลู กเขยรวยมาก อย่างนี “ขอบคุณค่ะคุณวิชยั ” “เดียวผมพาหนูเปรมกับคุณปรางไปดูห้องก็แล้ วกัน” พร้ อมกับคุณ วิชยั ชาญเดินนําไปยังห้ องชันบน คุณปรางใจหันไปบอกกับลูกสาว “ไม่เห็นจะแย่อะไรเลยยายเปรม แม่วา่ ดีซะด้ วยซําไปทีได้ ย้ายมาอยู่ บ้ านหลังใหญ่กว่าเดิม แล้ วก็มีเงิ นใช้ ด้วย” เธอก็ยงั เงี ยบงันดังเก่า นักธุ รกิจ ใหญ่เปิ ดประตูยงั ห้ องหนึง เพียงเห็นสภาพภายในก็ยิมอย่างชืนชอบ “โอ้ โห สวยจังเลยค่ะ” “คุณปรางใจพักทีห้ องนีละกันนะครับ” บอกอย่างต้ อนรับ “ได้ คะ่ คุณวิชยั ” มารดาของเธอรี บตอบรับโดยเร็ ว “ส่วนหนูเปรมก็พกั ห้ องเดียวกับผมละกันนะ” “เอ่อ คุณวิชยั คะ จะเป็ นอะไรไหมคะถ้ าฉันจะขอเวลาเกียวกับเรื องนี สักหน่อยน่ะค่ะ คือฉันยังใม่พร้ อมน่ะค่ะ” เมือรับรู้ ว่าเธอต้ องพักห้ องเดียวกับ เขาก็รีบแย้ งออกไปทันที ซึงอีกฝ่ ายก็ใจดียอมทําตามทีเธอบอก “ก็ได้ ผมจะให้ เวลาหนูเปรมหนึงเดือนละกัน” ได้ ยินดังนันเธอจึงยิม อย่างดีใจ “ขอบคุณมากเลยค่ะคุณวิชยั ” “งันหนูเปรมพักห้ องติดกับแม่ละกันนะ” คุณวิชยั ไม่อยากทีจะเร่ งรัด อีกฝ่ ายเพราะรู้ ดีวา่ หญิงสาวคงยังไม่เคยกับเรื องอย่างว่า เพราะคุณปรางใจ บอกว่าอีกฝ่ ายยังไม่มีแฟน “ถ้ าไม่ชอบห้ องทีอยู่ เดียวผมจะให้ คนมาเปลี ยน เฟอร์ นิเจอร์ ให้ ”บอกอย่างใจกว้ างยิงนัก “ไม่เป็ นไรค่ะ ใช้ เฟอร์ นิเจอร์ เก่าก็ได้ คะ่ ”
รัตมา
35
“อย่างนันผมไม่รบกวนคุณปรางกับหนูเปรมละนะ พักผ่อนให้ สบาย ในแล้ วพรุ่งนีเจอกัน” “ค่ะคุณวิชยั ” คุณปรางใจตอบรับเสียงหวาน ก่อนทีนักธุรกิจใหญ่จะ เดินไปยังห้ องของตนเอง เปรมฤทัยเดินเข้ าไปในห้ องและทิงตัวลงไปยังเตียง กว้ างอย่างคนหมดอาลัยตายยาก คุณปรางใจก็เดินเข้ ามาบอก “อย่าทําหน้ าแบบนีสิยายเปรม ความจริ งเราควรจะดีใจด้ วยซํา” “เปรมไม่ได้ อยากมาอยู่ทีนีนะคะแม่ ถ้ าไม่เป็ นเพราะแม่ไปเล่นการ พนันชีวิตของเปรมก็คงไม่เป็ นแบบนี” “เอาน่าแม่ขอโทษ แม่ให้ สญ ั ญาว่าต่อไปแม่จะไม่ไปเล่นการพนันอีก แล้ ว” เข็ดจนตายเลยล่ะ “หนูง่วงนอนแล้ วค่ะแม่” หญิงสาวพลิกกายไปทางอืน คุณปรางใจจึง เดินออกมาจากห้ อง ก่อนจะบอกอย่างไม่คอ่ ยสํานึกผิดอย่างทีปากพูดเท่าใด นัก “ถึงแม่จะทําให้ เราเดือดร้ อน แต่ตอนนีแม่ก็ทําให้ เราสบายแล้ วนะ ยายเปรม”หลังจากนันคุณปรางใจก็เดินกลับไปทีห้ องอย่างสบายอารมณ์ หากคนในห้ องกลับนอนลื มตาโพลงอยู่ในความมืดพร้ อมกับหยาด นําตาทีริ นไหลออกมาด้ วยความหม่นเศร้ า “ทําไมชีวิตของเราต้ องเป็ นแบบนีด้ วยกัน พ่อคะเปรมคิดถึงพ่อทีสุด เลยค่ะ” โดยร้ องไห้ อย่างรู้ สึกแย่เหลือเกิน ยามเช้ าเปรมฤทัยก็ตืนขึนมาอาบนํา เมือคืนนีกว่ าเธอจะนอน ได้ ก็เกือบรุ่งเช้ าทีเดียว ตลอดทังคืนหญิงสาวร้ องไห้ ไม่หยุด เอาแต่คิดถึงผู้เป็ น พ่อกายนุม่ ก้ าวเข้ าไปยังใต้ ฝักบัว พร้ อมกับหยาดนําตาทีริ นไหลออกมายังวง
36
รักรายกามเทพ หน้ านวล ตอนนีชีวิตของเธอมันไม่เหมือนเดิมแล้ ว หญิงสาวปล่อยให้ นําจากด้ านบนริ นรดลงมาสู่กายนุม่ จนไม่รับรู้ เลย ว่าไหนคือนําตา และไหนคือนําจากฝั กบัว คุณวิชยั ชาญให้ เวลาเธอทําใจก่อน จะเริ มหน้ าทีเมียของอีกฝ่ าย มันช่างเป็ นเวลาทีน้ อยนิดเสียจริ งเชียว ร่ างนวล เอนกายกับผนังทีเย็นชืด กับความหนาวทีจับไปทัวกาย ซึงมันเสียดแทงใจอย่างลึกสุดขัวทีเดียว มือเรี ยวยกขึนกอดอกก่อน จะทรุ ดร่างลงไปนังทีพืนด้ วยความรู้ สึกหม่นเศร้ า โดยว่า ที สามี ข องเธอก็ น ังอยู่ด้า นล่ า งที โต๊ ะ อาหารในยามเช้ า ซึ ง ชินกริ ชผู้เป็ นลูกชายก็ลงมากินอาหารเช้ าในตอนสาย เนืองจากเป็ นวันหยุด ก่อนจะเดินมานังทีห้ องรับแขก พลางสอบถามบิดา “วันนีพ่อไม่ไปไหนเหรอครับ” “พ่อมีนดั ตีกอล์ฟตอนบ่ายน่ะ แล้ วชินล่ะไม่ออกไปไหนเหรอวันนี” ผู้ เป็ นพ่อถามกลับมาเช่นกัน “วันหยุดผมชอบอยูบ่ ้ าน จะได้ นอนเต็มที” เขาบอกถึงสิ งทีตนเองชืน ชอบ “อ้ อ พ่อมีเรื องจะบอกชินน่ะ” อีกฝ่ ายทําอาการเลิกคิวขึนสูงย้ อนถาม กลับไป “จะบอกอะไรผมเหรอครับคุณพ่อ” ““ชินคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมถ้ าพ่อ จะพาคุณหนูเปรมกับ แม่มาอยู่ที นี น่ะ” เพียงได้ ยินใบหน้ าหล่อก็เกลือนไปด้ วยรอยยิม เอ่ยอย่างคาดเดา “นีแปลว่าผู้หญิงทีคุณพ่อตามจีบตอบตกลงแล้ วเหรอครับ”นันเพราะ เขารู้ มาจากคนขับรถว่าพ่อของตนกําลังมีความรักใหม่ ครันได้ ยินทีลูกชาย ถามคุณวิชยั ชาญก็ผงกศีรษะตอบรับกลับไป
รัตมา
37
“ใช่” “บ้ า นของพ่ออยากพาใครมาอยู่ก็ได้ ขอแต่ให้ เขารักพ่อ จริ ง ๆ ผม ยอมรับได้ ครับ” ชายหนุม่ เองก็อยากให้ บิดาหาผู้หญิ งคนใหม่ คนวัยเดียวกัน คงจะดูแลกันได้ ดีอยูแ่ ล้ ว “พ่อดีใจนะทีชินยอมรับได้ ” มือคร้ ามตีไปยังบ่าสูงนันเบาๆ “แล้ วว่าแต่คณ ุ เปรมของพ่ออยูไ่ หนเหรอครับ ผมจะได้ ทําความรู้ จกั ไว้ ” ชายหนุ่มเอ่ยโดยไม่ร้ ู ว่า คนทีจะมาอยู่ร่วมบ้ านกับตนเป็ นใคร คุณวิช ัย ชาญจึงหันไปยังคนของตนเอง “แม่เดือน เดียวช่วยไปตามหนูเปรมกับคุณปรางมาทีนีหน่อยนะ” “ได้ คะ่ ” หลังจากนันอีกฝ่ ายก็ก้าวออกไป เวลานีเปรมฤทัยก็นงเล่ ั นอยูท่ ีสนามหญ้ าตามลํ าพัง ด้ วยความรู้ สึก แย่มากมือเรี ยวกําลังคุยโทรศัพท์กบั เพือนสนิทน่ะเอง “นุ ฉันไม่ได้ อยูท่ ีบ้ านเก่าแล้ วนะ” “อ้ าว แล้ วเธออยู่ไหนล่ ะยายเปรม” อีกฝ่ ายย้ อ นถามกลับมาด้ ว ย ความอยากรู้ “ฉันอยูบ่ ้ านคุณวิชยั น่ะ” “นีอย่าบอกนะว่าเธอยอมเป็ นเมียคุณวิชยั น่ะ” อนุชาเอ่ยอย่างคาด เดา “ก็ใช่นะ่ สิ ทํายังไงได้ ล่ะในเมือแม่ของฉันไปติดหนีบ่อนด้ วยน่ะ แถม พวกนันยังจะเอาตัวฉันไปทีบ่อนด้ วยนะถ้ าแม่ฉนั ไม่เอาเงินมาใช้ หนี ฉันก็ต้อง อยูท่ ีนันตลอดไป” “โอ้ มายก้ อด น้ าปรางนีสร้ างปั ญหาจริ งๆ” “ฉัน ไม่มีท างเลื อ กนะนุ คุณวิช ัยบอกว่าถ้ า ฉัน ไม่ยอมย้ า ยมาอยู่ที 38
รักรายกามเทพ บ้ านเขา ก็จะไม่ชว่ ยเรื องนีน่ะ” เธอเล่าให้ เพือนฟั งด้ วยนําเสียงทดท้ อใจยิงนัก “ฉันเข้ าใจเปรม น่าสงสารเธอจริ งๆ ถ้ าฉันกลับไปถึงฉันจะแวะไปหา เธอนะเปรม” ด้ วยเพราะอีกฝ่ ายเป็ นเซลล์ขายของจึงต้ องไปมาต่างจังหวัดอยู่ บ่อยๆ “ฉัน ว่า อย่าดี กว่า เรานัดเจอกัน ข้ า งนอกเถอะนุ ” หญิ งสาวเสนอ ความเห็นออกไป อีกฝ่ ายก็ตอบรับด้ วยความเข้ าใจ “ได้ งันถ้ าฉันกลับไปถึงเมือไรจะโทรนัดเธอออกมาละกัน เดียวฉันไป ทํางานก่อนนะ” “จ้ ะ” หลังจากนันเปรมฤทัยก็กดวางสาย “คุณเปรมคะคุณผู้ชายเชิญทีห้ องรับแขกค่ะ” “จ้ ะแม่เดือน” หญิงสาวเดินกลับเข้ าไปยังด้ านใน ซึงอีกฝ่ ายก็ไปเรี ยก มารดาของเธอทีอยูย่ งั ห้ องชันบนกําลังนอนดูโทรทัศน์อย่างสบายอารมณ์ ก๊ อก... “คุณปรางคะ คุณผู้ชายเชิ ญทีห้ องรับแขกค่ะ ”อีกฝ่ ายรี บ ลุกขึ นมา เปิ ดประตูถามอย่างสงสัย “มีอะไรเหรอแม่เดือน คุณวิชยั ให้ ฉนั ลงไปทําไมกัน” นันเพราะกําลัง สนุกกับละครอยูท่ ีเดียว “คุณผู้ชายจะแนะนําคุณปรางกับคุณเปรมให้ ร้ ู จกั คุณชินน่ะค่ะ” “แล้ วคุณชินน่ะเป็ นใคร” ยังคงซักไซ้ อย่างไม่เลิกรา “ลูกชายของคุณวิชยั ค่ะ พอดีวา่ คุณผู้ชายบอกว่าตอนนีคุณปรางกับ คุณเปรมย้ ายมาอยูท่ ีนีแล้ ว คุณผู้ชายก็เลยอยากจะแนะนําให้ คุณชินได้ ร้ ู จกั คุณปรางกับคุณเปรมน่ะค่ะ” “อย่างนันเดียวฉันตามลงไป”
รัตมา
39
“ค่ะคุณปราง” คุณแม่บ้านก้ าวลงไปยังชันล่าง เมือจัดการตามคําสัง เป็ นทีเรี ยบร้ อยแล้ ว ชินกริ ชก็อยากทีจะเห็นแม่เลียงของตนเองเสียจริ ง อยากรู้ ว่าจะเป็ น ผู้หญิงแบบไหนกัน โดยเปรมฤทัยก็เดินเข้ าไปทีห้ องรับแขก พอคุณวิชยั ชาญ เห็นเธอก็เดินไปหาและกุมมือเรี ยวด้ วย “นีไงหนูเปรมมาแล้ ว หนูเปรมนีนายชินลูกชายของผม” หญิงสาวทีชือหนูเปรมหันใบหน้ ากลับมามองเมือได้ รับการแนะนํา จากอีกฝ่ าย ซึงเพียงชินกริ ชเห็นวงหน้ านวลก็ถึงกับนิงค้ างไปเลย แววตาทีมี รอยยิมเมือครู่เปลียนเป็ นประหลาดใจในทันที ชินกริ ชยืนชะงักงันอยูก่ บั ทีตรง นันดุจเป็ นก้ อนหินเลยทีเดียว เมื อภาพของคุณครู ส าวที ได้ พบยัง ที ว่า การอํ า เภอเมือเดื อ นก่อ น ปรากฎขึ นมาให้ ได้ เ ห็น อี กคราหนึง กับ รอยยิ มที แสนประทับ ใจซึงมอบให้ กลับมาอย่างอ่อนหวาน ทางด้ านของเปรมฤทัยก็นิงไปเช่นเดียวกัน เมือนึกได้ ว่าเคยพบผู้ชายคนนีทีไหนมาก่อนหน้ านัน ผู้ชายทีเธอยิมให้ ในวันทีพาลูกศิษย์ตวั น้ อยไปฟ้อนรํ าทีอําเภอนันเอง และเธอก็เข้ าใจว่าเขามารับลูกศิษย์ของตน มือเรี ยวกําเข้ าหากันแน่น ด้ วย ความขัดเขิน อย่างทีไม่ร้ ู จะวางเอาไว้ ทีใดดี ดูมนั เกะกะไปหมดเหลือเกิน โดยเฉพาะแววตาที มองมาเหมื อ นไม่ช อบใจในตัว เธอเท่า ใดนัก เปรมฤทัยมองเห็ น ริ มฝี ปากของเขาเม้ มแน่น ซึ งเวลานี ชิ น กริ ช กํ า ลัง ยื น ประเมินผู้หญิงเบืองหน้ า ด้ วยความผิดหวัง ไม่คิดเลยว่าคนทีตนเองประทับใจ ในคราวแรก ก็เหมือนผู้หญิงคนอืนทีเขาเคยได้ พบ แล้ วดูสิถ้าอายุมากกว่านี เขาจะไม่ว่าเลย แต่นีอะไรหน้ าตาเหมือน เด็กเพิงเรี ยนจบมหาวิทยาลัยอย่างไรอย่างนัน แต่ริอา่ นสบายทางลัดเสี ยแล้ ว 40
รักรายกามเทพ เปรมฤทัยไม่ชอบแววตาทีเขามองมายังตนเองเลย มันดูเ หมื อนกํ าลัง ดูถูก และเย้ ยหยันใส่ นีเขาคงจะรู้ สินะ ว่าเธอมาแต่งงานกับพ่อของเขาเพือล้ างหนี เธอก้ ม วงหน้ าหลบ และไม่กล้ าประสานสายตากับอีกฝ่ าย ไม่เคยมีครั งไหนเลยที หญิงสาวจะรู้ สึกแย่อย่างมากมายเช่นนี เมือได้ เจอกับแววตาทีคล้ ายเหยียด หยาม บรรยากาศรอบตัวดูไม่ผ่องใสเหมือนตอนทีเข้ ามา ทุกอย่างราวกับเปลวไฟทีแผดเผาใจของทังสอง คนหนึงก็มองโลกใน แง่ร้าย อีกคนหนึงก็ละอายแก่ใจทีต้ องมาทําเช่นนี ซึงปฏิ กิริ ยาที ผิ ดแผกไปจากเดิ มนัน นายวิ ช ัยชาญไม่ได้ รั บ รู้ หรื อ สังเกตเห็นอะไรเลย ว่าลูกชายของตนกับว่าทีภรรยาสาวมีท่าทางเงี ยบงันไป นันเพราะนายวิช ัยชาญไม่ร้ ู ถึง เรื องที ทังคู่เ คยได้ พบกัน มาก่อนหน้ านัน จึง แนะนําทังคูใ่ ห้ ร้ ู จกั กัน “หนูเปรมนีเจ้ าชิน ลูกชายของผมเอง หนูเปรมฤทัยจะมาเป็ นภรรยา ของพ่อ” “นีเหรอครับแม่เลี ยงคนใหม่ของผม ก็สวยดีนะครับ สวัสดีครับคุณ แม่เลียง” “สวัสดีคะ่ คุณชิน”หญิงสาวเอ่ยทักทายกลับไปด้ วยรอยยิมเจือนๆ “แม่เลียงผมดูจะอายุน้อยกว่าผมอีกนะครับคุณพ่อ” พลางเอ่ยอย่าง สัพยอกบิดา “ใช่ หนูเปรมเพิงอายุ 24 ปี แต่เรื องอายุไม่สําคัญนี อยู่ทีใจต่างหาก ล่ะใช่ไหมหนูเปรม” คุณวิชยั ชาญหันไปทางหญิงสาวทียืนอยูเ่ คียงข้ างกัน ใจ เหรอ เขาไม่เชือหรอก ไปหลอกเด็กเถอะ ชินกริ ชเถี ยงอย่างไม่ ยอมรับกับประโยคเมือครู่ข้างใน พลางทําท่าเบะปากใส่หญิ งสาวในขณะทีผู้
รัตมา
41
เป็ นพ่อไม่เห็น ดูเหมือนว่าตังแต่ทเปรมฤทั ี ยก้ าวเข้ ามาในห้ องรับแขก จะทําให้ หญิงสาวหายใจไม่สะดวกเสียเลย คล้ ายอากาศเป็ นมลพิษในพลัน ใบหน้ าทีควรจะยินดีกลับเปลี ยนเป็ นนิงขรึ มอย่างรวดเร็ ว คุณวิชยั ชาญไม่ทนั สังเกตเห็นสีหน้ าทีเปลียนไปของลูกชายก็แนะนําผู้หญิ งอีกคนให้ รู้ จกั เป็ นลําดับต่อไป “แล้ วนีก็คณ ุ ปราง แม่ของหนูเปรมนะชิน” “สวัสดีครับคุณปราง เอ่อ พ่อครั บ ผมขอตัวขึนไปโทรศัพท์ก่อนนะ ครับ พอดีนกึ ได้ วา่ มีนดั ต้ องคุยงานกับลูกค้ าน่ะครับ” ชายหนุม่ รี บลุกขึนพร้ อม เอ่ยตัดบทออกมาในทันที คุณวิชยั ชาญก็ไม่ได้ รังอะไรไว้ ร่ า งสู ง เดิ น เข้ า ไปยัง ห้ อ งชันบนแสดงสายตาดูถู กเมื อนึก ถึง การ เผชิญหน้ ากับผู้หญิงทีอยูด่ ้ านล่าง เขาไม่เชือหรอกว่าอีกฝ่ ายจะรักพ่อของตน อย่างจริ งใจ จะมีสักกีคนกันทีผู้หญิ งสาวอย่างนันจะเลื อกมาชอบกับคนแก่ เขาจะต้ องสืบให้ ร้ ู วา่ อีกฝ่ ายเป็ นยังไง แล้ วมารู้ จกั กับพ่อของตนได้ เพราะอะไร กัน ซึงชินกฤชก็ทาํ ตามทีตนตังใจ จึงตามสืบถามเรื องของเธอจาก คนขับรถที มักจะไปไหนมาไหนด้ วยกัน กับ บิดาโดยเดินไปยังหลังบ้ านและ เรี ยกอีกฝ่ ายทีกําลังเช็ดรถอยูอ่ ย่างขะมักเขม้ น “ดอน ฉัน มีเ รื องจะถามแกหน่อ ย” ดอนหรื อ อุดรซึงทํ าหน้ า ทีเป็ น คนขับรถก็หยุดทํางาน พร้ อมกับถามเขากลับไปด้ วยความอยากรู้ “คุณชินมีอะไรเหรอครับ” “ฉันอยากจะรู้ เรื องของแม่เปรมฤทัยทีย้ ายมาอยูใ่ นบ้ านน่ะ” ซักไซ้ อีก ฝ่ ายออกไปตรงๆ แบบไม่อ้อมค้ อม
42
รักรายกามเทพ “ทําไมเหรอครับ คุณชินสงสัยอะไร” “ฉันไม่เชือหรอกนะว่าแม่นีจะรักพ่อจริ ง คิดดูสิฉันก็นึกว่า คุณเปรม อะไรของพ่อจะอายุพอๆ กัน ถึงได้ ไม่วา่ อะไรถ้ าอีกฝ่ ายจะย้ ายเข้ ามาอยู่ แต่ที ไหนได้ ดนั เป็ นผู้หญิ งที ยังสาวขนาดนี เป็ นแกจะให้ คิดยังไงกัน ไหนแกลอง บอกมาสิ พ่อไปเจอผู้หญิงคนนีได้ ยงั ไง” อุดรจึงเล่าเรื องทังหมดให้ เจ้ านายคน ทีสองของบ้ านได้ ฟังในทันที “คุณผู้ชายเจอคุณปรางใจตอนขากลับจากทํางานน่ะครับ รู้ สึกว่าจะ ถูกรถเฉี ยว คุณผู้ชายก็เลยช่วยพาไปโรงพยาบาล แล้ วก็พาไปส่งบ้ าน ตอน แรกผมก็นกึ ว่าคุณผู้ชายไปชอบแม่คณ ุ เปรมซะอีก เห็นบอกให้ ผมขับรถไปหา บ่อย ๆ แล้ วก็ให้ คณ ุ ปรางกู้เงินตังสามแสนน่ะครับ” “อะไรนะกู้เงินตังสามแสนเลยเหรอ” พอได้ ยินเขาก็ย้อนถามกลับไป ซําอีกครา “ใช่ครับ แล้ วเมือคืนนีคุณผู้ชายก็ไปช่วยใช้ หนีทีบ่อนสองแสนบาทให้ คุณปรางด้ วยนะครับ” ผมเห็นคุณวิชยั ส่งเช็คให้ คุณปรางใจ” ครันรับรู้ เขาก็ แสดงความชิงชังในตัวทังสองคนอย่างมาก “กะแล้ ว เชียวว่ามันต้ อ งมีอะไรสักอย่าง เอาลูกสาวมาอ่อ ยเพือจะ ผลาญเงินพ่อน่ะเอง” แววตาเป็ นประกายกร้ าวขณะทีเอ่ย ระหว่า งที นายวิช ัยชาญนังอยู่ใ นห้ อ งรั บแขกกับ เปรมฤทัย ซึงมี สี หน้ าทีรู้ สึกอึดอัดอย่างมากเมือต้ องมาใกล้ ชิดกับอีกฝ่ าย โดยทีตนเองไม่ได้ รู้ สึกดีด้วยเลย ในช่ว งเวลาดังกล่ าวเสี ยงโทรศัพท์ก็พลันดังขึ นมา นักธุ รกิ จ ใหญ่จงึ กดรับสาย “สวัสดีครับผมวิชยั ชาญพูดครับ” “คุณวิชยั เหรอครับพอดีวา่ ผมมีโครงการใหม่นะ่ ครับอยากจะให้ ทาง
รัตมา
43
บริ ษัทของคุณสร้ างน่ะครับ” “ได้ เลยครับ เดียวชินคุณกับหนูเปรมไปก่อนนะ พ่อไปคุยงานทีห้ อง ทํางานก่อน” นักธุรกิจเอ่ยเมือมองเห็นลูกชายเดินเข้ ามาในห้ องดังกล่าวพอดี หลังจากนันนักธุรกิจใหญ่ก็ก้าวออกไป จึงเหลือเพียงลูกเลียงกับแม่เลี ยงตาม ลําพัง ชิ น กริ ช ที เห็ น อี กฝ่ ายอยู่ค นเดี ย วในห้ อ งรั บ แขกจึง สอบถามด้ ว ย นําเสียงทีแสดงความเป็ นอริ กบั หญิงสาวอย่างชัดเจน “ไม่ยกั รู้ วา่ คุณจะมาเป็ นแม่เลียงผม” “ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันค่ะว่าจะได้ พบคุณทีนี เป็ นเรื องบังเอิญจังเลย นะคะ” เธอตอบเขากลับไปด้ วยนําเสี ยงนิงๆ ชินกริ ชจึงว่าอย่างดูถูกเข้ าให้ อย่างไม่ไว้ หน้ าหญิงสาว ผิดกับยามทีบิดาของเขายืนอยูร่ ่วมด้ วย จากทีพูดจา ดีๆ ก็เปลียนเป็ นไม่ให้ เกียรติ “ไม่ละอายเลยรึไง ทีทําตัวแบบนีน่ะ” “คุณพูดถึงเรื องอะไรกัน ฉันไม่เข้ าใจ” วงหน้ านวลย้ อนกลับ พลาง ทําท่าคิวขมวด “ทํ า ท่า ทางอิ น โนเซ้ น ส์ อ ย่า งนี สิ น ะ พ่อ ถึง ติ ด ใจ ถามจริ ง ๆ เถอะ ทําไมถึงคิดเป็ นเมียคนแก่ ไม่มีผ้ ชู ายคนอืนให้ สนใจแล้ วรึไง” “คุณคิดว่าฉันอยากทําอย่างนีนักรึไงกันคะ” “จะบอกว่าทีย้ ายมาอยู่กบั พ่อผมแบบผู้หญิ งใจง่ายน่ะ ไม่ใช่เพราะ อยากย้ ายมารึไง” ถามกลับอย่างไม่เชือหูในสิงทีเธอบอก หญิ งสาวพยักหน้ า ยอมรับออกมา “ใช่คะ่ ” หากเพียงเธอพูดจบเท่านัน ชินกริ ชก็หวั เราะออกมา คล้ าย เป็ นเรื องตลกขําขันอย่างเหลือเกิน 44
รักรายกามเทพ “ฮะฮะ เชือตายละ แล้ วมาอยูท่ ีนีทําไมกันแม่ค้ ณ ุ !” “คุณไม่เข้ าใจหรอกว่าฉันทําอย่างนีทําไม” “อยากสบายทางลัดล่ะ สิ เกาะผู้ ชายกิ นสบายกว่าทํางานเยอะไม่ ต้ องเหนือยด้ วย แค่ทํางานบนเตียงอย่างเดียวก็พอ ผู้หญิ งรุ่ นลูกแบบเธอมา เป็ นเมียคนแก่ จะมีอะไร้ ถ้ าไม่ใช่อย่างนีน่ะ รอสามีตายจะได้ ฮบุ สมบัติเอาไป ปรนเปรอผู้ชาย” พูดอย่างดูถกู เธอ ทําให้ เปรมฤทัยไม่อาจทีจะทนรับฟั งได้ “คุณชินมันจะมากไปแล้ วนะ” “ผมชื อชิน กริ ช เรี ยกให้ เต็มๆ ด้ วย ชินน่ะเอาไว้ ให้ เ ฉพาะคนทีสนิ ท เรี ยกเท่านัน คนอืนอย่างคุณห้ ามเรี ยก” พูดแบบออกคําสังด้ วยนิสัยเอาแต่ใจ ตัวเอง และเน้ นตรงคํา ว่าคนอื นให้ อีกฝ่ ายได้ ยินอย่างชัดเจน เปรมฤทัยไม่ อยากเถียงกับคนแบบนีจึงเอ่ยอย่างตัดบทและยอมทําตามทีเขาบอกอย่างว่า ง่าย “นึกว่าฉันอยากเรี ยกชือคุณนักรึ ไงกัน ถ้ าไม่ใ ห้ เ รี ยกฉัน ก็ไม่อ ยาก เรี ยกหรอก” พูดจบเธอก็เตรี ยมทีจะเดินหนีเข้ าบ้ าน ชายหนุ่มก็ก้าวตามเพือ มาตอกยําอีกคราด้ วยการมายืนดักหน้ าขวางไว้ “ทนฟั งไม่ได้ สินะ ว่าตัวเองเป็ นคนยังไง” “แล้ วแต่คณ ุ จะคิดเถอะคุณชินกริ ช ฉันไม่สนใจหรอกว่าคุณจะมอง ว่าฉันเป็ นคนยังไง” “ไม่มีทางไปมากสินะ ถึงต้ องมาทําอาชีพเป็ นปลิ งน่ะ พวกสิ นคิดไร้ ปั ญญา” ชายหนุม่ พูดอย่างไม่ออมคําถนอมนําใจ “กรุ ณาสุภ าพกับฉันด้ วยค่ะ” เปรมฤทัยเอ่ยปรามเขาด้ ว ยสี หน้ า ที แสดงความไม่ชอบใจ “กับคนทีควรสุภาพด้ วยเท่านัน แต่กบั บางคนมันไม่จําเป็ น” พูดและ
รัตมา
45
มองด้ วยแววตาเย้ ยหยัน “ฉันมีเหตุผลจําเป็ นทีต้ องทําแบบนี” หญิ งสาวบอกให้ เขาได้ ทราบ อย่างรู้ สึกละอายใจ “เหตุผลก็คือยังผลาญเงินพ่อฉันไม่หมดสินะ ไม่ทนั ไรก็ผลาญเงินพ่อ ฉันไปเกือบครึ งล้ านแล้ วนี แบบนีไม่เรี ยกว่าปลิ งดูดเงิ นแล้ วจะเรี ยกว่าอะไร แม่เธอนีฉลาดนะอ่อยเองไม่ติดก็เลยเอาลูกสาวมาอ่อยแทน” ดูถูกแบบไม่ให้ เกียรติเธอมากขึนกว่าเดิม นันจึงทําให้ เปรมฤทัยรู้ สึกโมโหมากทีเขาด่าเธอ ด้ วยคําพูดรุ นแรงเช่นนี “นี ฉันจะไม่ทนให้ คณ ุ มาด่าฉันอีกแล้ วนะ” ตอนนีเธอรู้ แล้ วว่าอีกฝ่ าย ไม่ได้ ยินดีต้อนรับตัวเองกับมารดาเลย เรื องอะไรเธอจะต้ องมาทนให้ อีกฝ่ าย ด่าด้ วย “ทําไมรับฟั งไม่ได้ สินะ ทีมีคนรู้ ทนั เธอกับแม่เธอน่ะ ผู้หญิงดีๆ เขาไม่ ทําอะไรทีไร้ ยางอายแบบนีหรอก ใฝ่ ตําสินดี” สุดทีหญิงสาวจะทนไหว มือเรี ยวยกขึนตบใบหน้ าคมโดยแรง เพียะ! .ใบหน้ า ของชิ น กริ ช หัน ไปตามแรงตบ แววตาของเขาเปลี ยนเป็ นน่า กลั ว หลังจากนัน พลางกระชากร่างของเธอเข้ ามาใกล้ “กล้ ามากเลยนะ ทีตบหน้ าคนอย่างฉัน” “คุณเองยังด่าฉันเลย ทําไมฉันต้ องยอมให้ คณ ุ มาดูถกู ฝ่ ายเดียวด้ วย ล่ะ” หญิงสาวตอบเขาอย่างไม่กลัวเกรง “ได้ เงินไปก้ อนหนึงแล้ วยังไม่สะใจอีกเหรอ ต้ องผลาญอีกสักเท่าไหร่ กัน” “ฉัน ไม่เคยคิ ดผลาญเงิ น พ่อ ของคุณ ถ้ าแม่ข องฉัน ไม่เ ป็ นหนี ของ พ่อคุณแล้ วก็เ ป็ นหนีบ่อ นการพนัน ฉันก็ไม่คิดทําอะไรใฝ่ ตํ าอย่างที คุณพูด 46
รักรายกามเทพ หรอก” เปรมฤทัยชีแจงให้ เขาฟั ง “น่าเชือตายล่ะ ผู้หญิงแบบเธอมีเกลือนไป ทําตัวเหมือนขยะ รี ไซเคิล ตัวเองเป็ นของใหม่ ทังทีความจริ งเน่าเฟะสกปรก ฉันไม่เชือหรอกนะว่าอย่าง เธอน่ะจะไม่เคยนอนกับผู้ชาย ทําไมผู้ชายคนอืนบทรักมันสู้คนแก่ไม่ได้ รึไงกัน ไม่เร่าร้ อนถึงใจมากเลยเหรอคุณเปรมฤทัย ถึงได้ สินคิดยอมเป็ นเมียคนแก่รุ่น พ่อน่ะ” “คุณชิน กริ ช คุณดูถูกฉัน เกิน ไปแล้ ว นะ” หญิ ง สาวต่อ ว่าเขาด้ ว ย นัยน์ตาแดงกรํ า โกรธเป็ นทีสุด “ใช่ ฉัน ดูถูก ไม่ได้ ดูผิ ดนี ว่า ผู้ ห ญิ ง อย่า งเธอน่ะ ใครได้ เ ป็ นเมี ยก็ เตรี ยมตัวฉิบหายได้ เลย” ชินกริ ชด่าแบบตรงๆ
รัตมา
47
4 เกลียดชัง เปรมฤทัยเดินหนีไปทางอืน เธอไม่ เคยเจอใครพูดจาดูถูกแบบ นีมาก่อน แต่ชายหนุ่มกลับคว้ าข้ อมืออีกฝ่ ายไว้ และบอกอย่างเหยียดหยาม มากขึน “จะไปไหน...” ท่าทางสุภาพของเขาทีแสดงออกมาเลื อนหายไปจน หมดสิน เหลือเพียงแต่ผ้ ชู ายเจ้ าอารมณ์เพียงอย่างเดียว “ปล่อยฉันเดียวนี ไม่อย่างนันฉันจะร้ อง...” “นึกว่าฉันอยากแตะผู้หญิงสกปรกอย่างเธอนักเหรอ อยากร้ องก็ร้อง เลย ฉันจะได้ บอกว่านอกจากเธอจะอ่อยพ่อฉันแล้ ว เธอยังอ่อยฉันด้ วย ดูสิว่า พ่อฉันจะเชือใครมากกว่ากัน” ชายหนุม่ เอ่ยอย่างไม่กลัวคําขู่ “คุณต้ องการอะไรจากฉันกันถึงได้ มาพูดแบบนีน่ะ ” หญิ งสาวย้ อน ถามกลับไป “ออกไปจากบ้ านฉันซะ ไม่อย่างนันฉันจะทําให้ เธอออกไปจากบ้ านนี เอง” ดวงตาจับจ้ องหญิงสาวอย่างรังเกียจ “คุณจะทําอะไร” เอ่ยด้ วยความสงสัย
48
รักรายกามเทพ “ทําทุกทางให้ ผ้ หู ญิงสกปรกโสมมอย่างเธอกับแม่ของเธอออกไปจาก ชีวิตของพ่อฉัน” พร้ อมกับทีเขาผลักร่างนวลออกไปโดยแรงอย่างไม่ใยดี ก่อนทีร่างสูง จะเดินออกไป เปรมฤทัยวิงขึนไปยังห้ องนอนชันบนและร้ องไห้ ออกมาอย่าง มากมาย ซึงสวนกับ คุณปรางใจที เปิ ดประตูอ อกมาพอดี แ ละเห็ น ลู กสาว ร้ องไห้ จงึ เรี ยกไว้ ด้วยสีหน้ าตกใจ “ยายเปรม ร้ องไห้ ทํ า ไมกัน ใครทํ า อะไร” รี บ ก้ า วเข้ า ไปในห้ อ ง มองเห็ น ลู กสาวร้ องไห้ อ ย่า งหนักเพี ยงอย่า งเดี ยว อี กฝ่ ายไม่ได้ คํ า ตอบก็ คาดคันซํา “ว่าไงยายเปรม บอกแม่มาสิวา่ ใครทําอะไร” “เพราะแม่ถงึ ทําให้ ผ้ ชู ายคนนันดูถกู เปรมมากอย่างนี” เธอต่อว่าต่อ ขานมารดา “ใครดูถกู เรากัน หา!” คุณปรางใจซักไซ้ ตอ่ “คุณชินลูกชายของคุณวิชยั ไงล่ะคะแม่ เขาหาว่าเราสองคนเป็ นปลิง ดูดเงิน ผลาญเงินพ่อของเขา” “นีว่ากันแรงขนาดนีเลยเหรอ” ผู้เป็ นมารดาได้ ยินแล้ วก็ของขึน “ก็แล้ ว มันไม่จริ งเหรอคะ ถ้ า แม่ไม่ไปติดหนีของคุณวิ ชยั กับ ทีบ่อ น เปรมก็คงไม่โดนเขาดูถกู อย่างนี” วงหน้ านวลแนบซบกับหมอนใบใหญ่ทีเอ่อ คลอไปด้ วยหยาดนําตา หลัง จากที วางสายจากลู กค้ า แล้ ว คุณวิ ช ัยชาญก็ เ ดิ น กลับ มายัง ห้ องรับแขกพลางสอบถามลูกชายเมือเห็นเขายืนอยูเ่ พียงคนเดียว “หนูเปรมไปไหนล่ะ” “ขึนไปข้ างบนครับ” “พ่อกําลังคิดว่าจะจัดงานแต่งงาน” เพียงได้ ยินทีผู้เป็ นพ่อเอ่ย ชิน
รัตมา
49
กริ ชก็ถามกลับซํา “อะไรนะครับ พ่อจะจัดงานแต่งงานเหรอครับ” คิวเข้ มทังสองของเขา เลิกขึนสูงด้ วย “ใช่” อีกฝ่ ายก็พยักหน้ ายืนยัน “มันจําเป็ นต้ องจัดงานด้ วยเหรอครับพ่อ ผมว่ามันไม่จําเป็ นเลยนะ ครับ” จัดงานแต่งงานเพือประกาศให้ ทุกคนรู้ ว่าอีกฝ่ ายกําลังจะมาเป็ นแม่ เลียงของเขา ซึงชินกริ ชไม่มีทางยอมรับอย่างเด็ดขาด “พ่ออยากจัดให้ หนูเปรมน่ะ ผู้หญิงเป็ นใครก็อยากมีงานแต่งเป็ นของ ตัวเองทังนันล่ะ เพือเป็ นการให้ เกียรติกบั หนูเปรมด้ วยทีย้ ายมาอยู่บ้านเราใน ฐานะภรรยาของพ่อ” ชินกริ ชเอ่ยอย่างเข่นเขียวในใจ ‘เกียรติอย่างนันเหรอ ผู้หญิงแบบนันมีด้วยเหรอ นอกจากความโลภ มากอย่างเดียวเท่านันล่ะทีเขามองเห็น’ ชายหนุม่ กําหมัดแน่นเมือรับรู้ วา่ พ่อของตนจะยกย่องเชิดชูผ้ หู ญิงคน นีให้ เป็ นภรรยาอย่างออกหน้ าออกตา ถ้ าเป็ นผู้หญิงดีๆ เขาจะไม่วา่ เลย “แล้ วก็จะพาหนูเปรมไปจดทะเบียนสมรสด้ วย” นันเป็ นสิ งทีชินกริ ช ยอมไม่ได้ เด็ ดขาด เขาไม่มีว ันยอมให้ ครอบครั ว ปลิ ง ของผู้ ห ญิ ง คนนันมา ผลาญสมบัติทงหมดของพ่ ั อเด็ดขาด “ผมว่าเรื องนีเอาไว้ กอ่ นดีกว่าครับพ่อ” “ทําไมล่ะชิน พ่อจดทะเบียนสมรสกับหนูเปรม หนูเปรมก็จะได้ เป็ น ภรรยาของพ่ออย่า งถูกต้ องตามกฎหมายแล้ วก็ มีสิทธิ เป็ นเจ้ าของทุกอย่า ง เหมือนพ่อ” “ผมอยากขอดูแม่เลี ยงของผมอีกหน่อยน่ะครับ พ่ออย่าลื มนะครับ หนูเปรมของพ่อน่ะอายุยงั น้ อย มีสิทธิ เปลี ยนใจไปชอบคนอืนได้ ตลอดเวลา 50
รักรายกามเทพ ทางทีดีผมว่าพ่ออย่าเพิงจดเลยครับ ดูให้ แน่ใจก่อนว่าหนูเปรมรักพ่อจริ งตอน นันค่อยจดทะเบียนก็ไม่เสียหายนีครับ” ได้ ฟังคําทีลูกชายบอก คุณวิชยั ชาญก็ เงียบไปก่อนจะพยักหน้ าอย่างเห็นด้ วยกับลูกชาย “อย่างนันจัดงานแต่งงานก่อนก็แล้ วกันนะชิน” “เรื องนีผมก็คิดว่ายังไม่จําเป็ นเหมือนกันครับ” “เรื องนีพ่อขอล่ะ หนูเปรมน่ะยังโสดไม่เคยมีแฟน พ่อก็ต้องให้ เกียรติ หนูเปรมด้ วยการจัดงานแต่งงานให้ ” ผู้เป็ นพ่อแย้ งอย่างไม่ยอม ชินกริ ชเม้ มริม ฝี ปากแน่นและนึกไปถึงผู้หญิงทีอยู่ยงั ห้ องชันบน คงจะหวังเข้ ามาสูบสมบัติ ของพ่อฉันมากสินะ ยังโสดเหรอ ไม่เคยมีแฟน แต่คงจะมีคนู่ อนเยอะเลยล่ะสิ ท่า เขาเอ่ยอย่างปรามาสใส่ ชิงชังหญิงสาวทีถูกเอ่ยถึงยิงนัก โดยในช่ วงหัว คําระหว่ างทีกิ นข้ าวนั น คุ ณวิ ชัย ชาญก็ เอ่ ย ถึ ง เรื องนีให้ เปรมฤทัยรับรู้ เพราะคิดว่าเธอจะต้ องตืนเต้ นและดีใจมากแน่นอน “ผมว่าจะจัดงานแต่งงานให้ หนูเปรมด้ วยนะ” “อุ๊ย” เพลัง ซ่า... เพียงได้ ยินประโยคดังกล่าว มือเรี ยวก็เผลอปั ดแก้ วนําที อยูบ่ นโต๊ ะหล่นลงไปทีพืนจนแก้ วแตกกระจาย “เอ่อ เปรมขอโทษค่ะ เมือกีนีคุณวิชยั ว่ายังไงนะคะ” ถามซําราวได้ ยินไม่ชดั เจน นัยน์ตามองไปยังใบหน้ าของอีกฝ่ ายด้ วย “ผมบอกว่ า จะจัด งานแต่ง งานให้ ห นูเ ปรมน่ะ ” ดวงตาของเธอ เปลียนเป็ นไม่ชืนชอบเมือได้ ฟังอย่างชัดเจน “อุ๊ย จริ งเหรอคะ ทีคุณวิชยั จะจัดงานแต่งงานให้ ยายเปรม ฉันดีใจ มากเลยค่ะ” มารดาของหญิงสาวบอกด้ วยนําเสียงตืนเต้ นแทนราวกับตัวเอง
รัตมา
51
จะได้ แต่งเองอย่างนันล่ะ “แต่เปรมว่า...” เธอจะแย้ งกลับไปแต่ถกู ดักคอด้ วยเสียงคุณปรางใจ ทีคาดเดาได้ วา่ อีกฝ่ ายคิดจะทําอะไร “ยายเปรม คุณวิชยั เขาจะจัดงานแต่งงานให้ เราน่ะ เป็ นเรื องทีดีมาก เลยนะ จะปฏิเสธได้ ยงั ไงกัน” “นันสิหนูเปรมทีผมอยากจะจัดงานแต่งงานให้ หนูเปรม ก็เพราะว่า อยากให้ ทกุ คนรับรู้ วา่ หนูเปรมเป็ นภรรยาผม” “คือเปรมคิดว่ามันไม่จําเป็ นน่ะค่ะ” “ไม่ได้ หรอกหนูเปรม ยังไงผมก็ต้องจัดงานแต่งงานให้ หนูเปรม ต่อให้ หนูเปรมไม่อยากให้ จดั ก็เถอะ” นักธุรกิจใหญ่ยงั คงยืนกรานดังเก่าตามความ ตังใจ “แต่เปรมว่า...” “ไม่วา่ หนูเปรมจะบอกว่าไม่จําเป็ น แต่ยงั ไงผมก็มองว่ามันเป็ นเรื อง สําคัญมาก” “คุณวิชยั เนียใจดีจงั เลยนะคะ นอกจากจะไม่คิดหนีทีติดไว้ แล้ ว ยัง ช่วยใช้ หนีทีบ่อนให้ แล้ วก็ยงั จัดงานแต่งงานให้ อีก ฉันกับลูกรู้ สึกซาบซึงสิ งที คุณทํามากเลยค่ะ” รี บชิงแย่งพูดก่อนทีลูกสาวจะทําทุกอย่างพัง และบอกให้ อีกฝ่ ายรู้ สึก ดี แต่กลายเป็ นว่า สิ งที พูด นันทํ า ให้ ลู ก สาวโดนมองในแง่ ดูถู กไม่เ ปลี ยน ชินกริ ชมองหน้ าของอีกฝ่ ายแบบรอยยิมเยาะเย้ ย พร้ อมกับดวงตาก็จบั จ้ อง มองมายังวงหน้ านวลด้ วย หญิ งสาวแทบจะกินข้ าวไม่ลงเลยทีเดียวสํ าหรับ อาหารมือนี รู้ สึกฝื ดคอไปหมด กว่า จะผ่านเวลาแห่ง ความอึดอัดไปได้ ก็ยามดึกที เดี ยว เธอนึกถึง 52
รักรายกามเทพ สายตาของลูกชายคุณวิชยั ชาญ ก็คาดเดาได้ วา่ เขาคงจะเข้ าใจว่าเธอตืนเต้ น อยากทีจะเป็ นเจ้ าสาวของพ่อเขามากน่ะเอง ยามนีเปรมฤทัยกําลังยืนอยู่ยงั ระเบียงของห้ องตามลําพัง “เธอไม่ได้ อยากเป็ นเจ้ าสาวสักหน่อย” “ดีใจจนนอนไม่หลับเลยเหรอ” เพียงได้ ยินเสียงเย้ ยหยันเธอก็รีบหันใบหน้ ากลับไปโดยเร็ ว ก็พบกับ ชายหนุ่มที เป็ นว่า ที ลู กเลี ยงของตนเอง เธอจึง เตรี ยมที จะเดิ น หนีเ ข้ า ห้ อ ง อุตส่าห์หนีขึนมาอยูบ่ นห้ องตังแต่ช่วงหัวคําแล้ วแท้ ๆ ไม่วายต้ องเจออีกฝ่ าย ครันชายหนุม่ เห็นเธอเดินเข้ าห้ องเขาก็รีบตามไปโดยเร็ ว มือเรี ยวจะปิ ดประตูแต่เขาก็ผลักเข้ ามาได้ นันจึงทําให้ ร่างละมุนตัว เซไปนิดหนึง ก่อนทีกายสูงของชินกริ ชจะเข้ ามายืนอยูท่ ีห้ องของเธอ “คุณชินกริ ชนีมันห้ องนอนของฉันนะ” เธอบอกให้ เขาได้ ทราบ “ฉันรู้ วา่ ห้ องนอนของเธอ” เขาตอบอย่างเข้ าใจ “อย่างนันก็ออกไปสิ” เปรมฤทัยออกปากไล่เขาอย่างไม่ไว้ หน้ า “วางแผนไว้ แ ล้ วสิ นะ ทําเป็ นเอาแม่มาอ้ างว่าติดหนี พ่อฉัน ติดหนี บ่อนด้ วย เห็นพ่อของฉันถูกใจหน่อยก็เลยวางแผนสูบเงินเต็มทีเชียว ไม่ร้ ู วา่ ไอ้ บ่อนบ้ า นันน่ะมันรู้ เห็ นเป็ นใจกับเธอแล้ ว ก็แม่ของเธอด้ วยรึ เ ปล่า” ชินกริ ช ยังคงเชือมันว่าสิงทีตนเองคิดมันถูกต้ อง “ฉันไม่ร้ ู เกียวกับเรื องนีเลย” “โกหก นีคงจะออดอ้ อนออเซาะให้ พอ่ ของฉันจัดงานแต่งงานให้ ละ่ สิ” ไม่เพียงพูดแต่มือยังบีบต้ นแขนนวลอย่างแรงด้ วยทังสองด้ าน “โอ๊ ย คุณชินกริ ช ฉันเจ็บนะ” “ผู้หญิงหน้ าด้ านอย่างเธอมีความรู้ สึกเจ็บด้ วยรึ ไง นึกว่าด้ านจนไม่
รัตมา
53
รู้ สึกอะไรแล้ วซะอีก” เขาบอกอย่างเหน็บแนมใส่ “ฉันไม่ได้ อยากแต่งงานกับ คุณพ่อของคุณเลยนะ” ยังคงยืนกราน ความรู้ สึกของตนเองให้ เขาฟั งแม้ มนั จะไม่ได้ ประโยชน์อะไรเลย “มารยา ทํ าเป็ นเล่น ละครว่า ไม่อยากแต่ง แต่ข้า งในน่ะ คงจะเต้ น ระริ กระรี มากเลยสินะ” “แล้ วคุณจะให้ ฉันทํายังไงกัน ในเมือฉันบอกไม่อยากแต่งงานแล้ ว แต่คณ ุ พ่อคุณยืนยันทีจะจัดน่ะ คุณเปลียนใจคุณพ่อคุณได้ ไหมล่ะ ถ้ าคุณทํา ได้ ฉันก็จะได้ ไม่ต้องแต่งงานกับคุณพ่อของคุณ” ชินกริ ชมีสีหน้ าเครี ยดนัน เพราะตนเองก็เ ปลี ยนใจบิ ดาไม่สํ าเร็ จเช่น กัน ทํา ได้ เพี ยงแค่ร ะงับ การจด ทะเบียนสมรสเท่านัน “ยังไงฉันก็ไม่มีวนั ยอมรับเธอเป็ นแม่เลียงฉันหรอก รู้ ไว้ เลยนะว่าฉัน รู้ สึกแย่มากถ้ ามีคนเข้ าใจว่าเธอเป็ นแม่เลียงของฉันน่ะ ผู้หญิ งตําๆ อย่างเธอ ไม่มีสิทธิ กับตําแหน่งนี” ชายหนุม่ พูดอย่างดูถกู และปล่อยมือทีบีบข้ อมือของเธอเมือครู่นีด้ วย ความรังเกียจ ก่อนจะเดินกลับไปทีห้ องของตนเอง นัยน์ตาของเปรมฤทัยมอง ไปยังรอยชําบนข้ อมือทีถูกเขาบีบอย่างแรงเมือครู่นี ก่อนจะทรุ ดกายนังลงไป ยังเตียงนอนและนึกถึงบิดาสุดทีรัก “พ่อคะ เปรมควรจะทํายังไงดีคะ” นําตาไหลริ นจนกลบดวงตาคู่สวย กลายเป็ นม่านหม่นมัวไปหมด ชินกริ ชไปทํางานด้ ว ยอารมณ์ ทีแสดงความขุ่ นมั ว นั นเพราะ รู้ สึกผิดหวังเมือผู้หญิงทีตนเองติดใจกลายมาเป็ นแม่เลี ยงของเขาและไม่เชือ ว่าอีกฝ่ ายจะรักพ่อจริ ง กลัวว่าจะมาผลาญเงินของพ่อเขามากกว่า กายสูงนัง
54
รักรายกามเทพ อยูเ่ บืองหลังโต๊ ะทํางานตัวใหญ่ด้วยสีหน้ าทีเครี ยดขรึ มอย่างมาก คําพูดของ หญิงสาวอีกคนดังขึนมาให้ ได้ ยิน ‘คุณเปลี ยนใจคุณพ่อ คุณได้ ไหมล่ะ ถ้ าคุณทําได้ ฉัน ก็จะได้ ไม่ต้อ ง แต่งงานกับคุณพ่อของคุณ’ “เฮงซวยเอ๊ ย” มือทีกําหมัดแน่นทุบไปยังโต๊ ะทํางานตัวใหญ่ดงั ปึ ง... ระหว่างนันเสียงเคาะประตูก็พลันดังขึนมาติดต่อกันสามครัง ก๊ อก... เพือเป็ นสัญญาณบอกให้ คนในห้ องได้ ยิน ชินกริ ชจึงเอ่ยปากอนุญาต “เข้ ามาได้ ” ผู้ชว่ ยหนุม่ ก้ าวเข้ ามายังด้ านในด้ วยท่าทางนอบน้ อม “ว่าไงปราการ ได้ เรื องอะไรแล้ วเหรอ” “เมือกี เด็กที ผมส่ง เข้ า ไปสื บ โทรมาบอกว่า พวกนันเตรี ยมตัวทีจะ ย้ ายของในคืนนีครับ” “อย่างนันเหรอ งันคืนนีคุณไปกับผมละกันนะ จะได้ จบั ตัวคนขโมย ของได้ อย่า งคาหนังคาเขาซะที” เขาออกคํ าสัง อีกฝ่ ายก็พยักหน้ า ตอบรั บ อย่างไม่โต้ แย้ ง “ได้ ครับคุณชิน” หลังจากนันปราการก็เดินออกไป ชินกริ ชตามสืบเรื องนีมาสักพักแล้ ว เกียวกับการยักยอกอุปกรณ์กอ่ สร้ างของลูกค้ า ทีใช้ ในการสร้ างบ้ าน ก็เลยให้ ปราการหาเด็กส่งเข้ าไปเป็ นคนงานก่อสร้ างเพือสืบเรื องนี นันเพราะดูเหมือน ค่าวัสดุกอ่ สร้ างจะได้ รับการเบิกเพิมมากกว่าปกติ จนทําให้ กําไรทีควรจะได้ เยอะลดลงเพราะโดนมาหลายหลังทีเดียว ชายหนุม่ อยากจะเรี ยกหัวหน้ าคนคุมงานการก่อสร้ างมากถาม แต่ก็กลัวว่าจะ ไปถามเอากับคนร้ าย แล้ วจะมีคนร้ ายทีไหนยอมรับว่าเป็ นคนเอาไป ไม่เอา หรอกเขายังไม่อยากไปทําให้ พวกมันตืนตัว จะพลอยทําให้ สืบหาความจริ ง
รัตมา
55
ไม่ได้ ชินกริ ชเดินเข้ าไปบอกบิดาในห้ องทํางาน เพือรายงานเรื องทังหมด ให้ ได้ รับทราบ “พ่อครับ วันนีผมคงไม่ได้ กลับไปกินข้ าวทีบ้ านนะครับ ผมจะไปจับ พวกทียักยอกวัสดุสร้ างบ้ านของลูกค้ าน่ะครับ ”รู้ แล้ วเหรอชินว่าพวกนันเป็ นใครน่ะ” อีกฝ่ ายย้ อนถามกลับมา “รู้ แล้ วครับพ่อ ผมเช็คจากการเบิกวัสดุก่อสร้ างครับ นายสุพจน์เบิก ของเพิมมากขึนในระยะหลังครับ” “ระวังตัวด้ วยนะชิน” คุณวิชยั ชาญจับไปยังบ่าแกร่งของลูกชาย “ครับพ่อ ผมจะระวังตัวอย่างดี”เขาตอบเพือให้ ทา่ นสบายใจ ครันได้ เวลาชินกริ ชก็ขบั รถไปจอดทีอืนซึงอยูซ่ อยถัดไป แต่อยู่ไม่ไกล จากเขตก่อสร้ างเท่าใดนัก ก่อนจะเดินเข้ าไปยังบ้ านของลูกค้ าทียังก่อสร้ างไม่ เสร็ จ พร้ อมกับปราการผู้ช่วยหนุ่ม เขายืนดักซุ่มดูพวกที มีนิสัยคดโกงอย่า ง มาก และคอยสังเกตการณ์อย่างใจเย็น โดยไม่ให้ เห็นตัวในความมืด รอจนอีกฝ่ ายเริ มลงมือตามทีสายของปราการได้ บอกไว้ เขามองเห็น กลุ่มคนงานประมาณห้ าคนช่วยกันขนอุปกรณ์สร้ างบ้ านออกมา ไม่ไกลกันนัน ก็ มองเห็ น รถสิ บ ล้ อคัน ใหญ่ ส องคัน ด้ ว ย เพื อขนย้ า ยของทังหมดไปที อื น จากนันก็ทําเรื องเบิกซือของเพิมใหม่ ความจริ งชินกริ ชไม่เคยคิดทีจะเอะใจเกียวกับเรื องดังกล่าวนีเลย ถ้ า หากว่าในช่วงทีเศรษฐกิจไม่ดี จะไม่ทําให้ เขาหยิบรายงานทุกสิ นปี ซึงสรุ ปงบ ดุลเมือสองปี ทีผ่านมา ถูกนํามาเปรี ยบเทียบกับค่าใช้ จ่ายทังหมดปี ทีแล้ ว จึง พบว่ารายการทีเป็ นค่าวัสดุแทบไม่ตา่ งกันเลย หากแต่ตวั เงินทีได้ มา กลับน้ อย กว่ามาก จึงทําให้ เขาเกิดความประหลาดใจ 56
รักรายกามเทพ มัน เป็ นไปได้ ยงั ไงกัน ในเมือช่วงทีเศรษฐกิจไม่ดี วัสดุราคาขึนก็จริ ง แต่ก็ไม่นา่ จะทีจะแตกต่างกันมากถึงขนาดนี เมือรวมกับบิลทีมีจํานวนหลาย ใบแล้ ว ทําให้ เขามานังนึกเอะใจกับความผิดปกติทีว่า บ้ านก็สร้ างน้ อยกว่า แต่ทําไมค่าใช้ จ่ายกลับมากกว่าเสี ยอีก แสดง ว่ามันจะต้ องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ เขาจึงเก็บความสงสัยนีไว้ และนํามาปรึ กษากับปราการผู้ช่วยของ ตน ซึงอีกฝ่ ายก็ช่วยเขาได้ เป็ นอย่างดีเลยทีเดียว โดยการส่งเด็กใหม่เข้ าไป เป็ นสายคอยสอดส่องแทนตนเอง ทางฝ่ ายบัญชีนนั ชินกริ ชก็เรี ยกเข้ ามาคุย จนได้ รับรู้ วา่ บิลทังหมดนันหัวหน้ าก่อสร้ างเป็ นผู้นํามาเบิก แต่จะเข้ าไปบอกว่าเขารู้ แล้ ว เกียวกับเรื องการยักยอกวัสดุก่อสร้ าง โดยไม่มีหลักฐานอะไรเลยก็คงจะทําไม่ได้ ดังนันจึงต้ องจับให้ ได้ คาหนังคาเขา ทังตัวนายสุพจน์และผู้ร่วมมือ จะลงมือวางแผนจับกุมทังที ก็ต้องให้ ได้ ทงตั ั ว หัวหน้ ากับลูกน้ อง จะรวบเข้ าซังเตให้ หมดเลยทีเดียวไม่เชือคอยดู และเมื อของถู ก ขนใส่ ร ถสิ บ ล้ อไปทั งหมด ชายหนุ่ ม ก็ ไ ด้ กด บัน ทึกภาพไว้ ด้ว ยกล้ อ งวี ดีโอ ที ปรั บ ภาพในความมืดอัตโนมัติ เพื อไว้ เ ป็ น หลักฐาน ทีจะทําให้ พวกนันไม่สามารถดินหลุดไปได้ หลังจากนันก็ขับรถตาม พวกนันไปอย่างไม่ให้ อีกฝ่ ายรู้ ตวั “เท่านีก็มีหลักฐานเอาผิดพวกนันแล้ ว” “จริ งด้ วยครับคุณชิน” นัยน์ตาคมแสดงความพึงพอใจอย่างมากทีจับ ตัวคนไม่ซือสัตย์ ในบริ ษั ทของตนเองได้ แล้ ว เขากดโทรศัพท์ต่อไปหาเพือน สนิทของตนเองทีกําลังเข้ าเวรอยูย่ งั สถานีตํารวจ “เชษฐ์ นายช่วยพาตํารวจมาทีนีหน่อยได้ ไหม” “ทีไหนเหรอชิน” อีกฝ่ ายถามกลับมาทันที
รัตมา
57
“ทีร้ านขายวัสดุกอ่ สร้ างพัฒนากร” ชินกริ ชบอกถึงเส้ นทางให้ อีกฝ่ าย ทราบ “โอเค ฉันจะรี บไปเดียวนีล่ะ”เพือนหนุม่ รับปากอย่างไม่รอช้ า “ฉันจะรอนะ”หลังจากนันชายหนุม่ ก็กดวางสาย ชินกริ ชเห็นพวกคนงานของตนเองกับคนงานของร้ า นค้ า วัสดุต่า ง ช่วยกันขนของเข้ าไปในร้ าน เพียงไม่นานวีร เชษฐ์ ก็มาพร้ อ มกับตํา รวจโดย ไม่ได้ ขบั รถเปิ ดสัญญาณไฟ “เข้ าไปจับเลย ฉันมีหลักฐานทุกอย่างแล้ ว” ระหว่างทีเขารอเพือนมา ก็บนั ทึกภาพการขนย้ ายอย่างชัดเจน เพือนสนิทดูภาพในกล้ องซึงเป็ นแบบ วีดีโอเคลือนไหว เห็นใบหน้ าของทังหมด จึงแสดงตัวให้ พวกคนงานทีกําลังขน ของลงจากรถสิบล้ อได้ ร้ ู พร้ อมกับหยิบปื นออกมาด้ วย “หยุด นีเจ้ าหน้ าทีตํารวจ ขอจับกุมพวกคุณทุกคน” “จับกุมพวกเรา จับเรื องอะไรเหรอครับ” เจ้ าของร้ านขายวัสดุกอ่ สร้ าง ย้ อนถามกลับมา ทําหน้ าตาเหมือนไม่ร้ ู เรื อง “คุณรับ ซือของโจร และคุณสุ พจน์คุณถูกจับกุมข้ อ หายักยอกวัส ดุ ก่อสร้ างของบริ ษัท วิชยั ชาญ บิวดิง” “ผมไม่คิดเลยนะว่าคนทีไว้ ใจมากจะเลวมากอย่างนี” ชินกริ ชแสดง ตัวให้ ลูกน้ องในบริ ษัทของตนเองได้ เห็นอย่างไม่ปิดบัง “คุณชินกริ ช” หัวหน้ าคนงานก่อสร้ างตกใจอย่างมากเมือเห็นเขายืน อยูต่ รงหน้ า “ตกใจสินะทีเห็นผม คงไม่คิดล่ะสิวา่ ผมจะรู้ เรื องชัวๆ ของคุณ” “คือผม...” อีกฝ่ ายพยายามจะแก้ ตวั แต่ดเู หมือนว่าเจ้ านายใหญ่จะ ไม่สนใจรับรู้ 58
รักรายกามเทพ “จะแก้ ตวั ว่าไม่ได้ ทําอย่างนันเหรอ แต่ในวีดีโอมันบันทึกทุกอย่างว่า คุณเป็ นคนสังลูกน้ องให้ ชว่ ยกันขนของขึนรถสิบล้ อ ไปแก้ ตวั ทีสถานีตํารวจก็ แล้ วกัน เชษฐ์ เอาตัวขึนรถไปทังหมดเลย” ทุกคนจึงโดนควบคุมตัวไปทีสถานี ตํารวจ โดยชินกริชกับคุณวิชยั ชาญก็ได้ ไปทีสถานีตํารวจในยามสายเพือรับ ฟั งคําสารภาพและคําแก้ ตวั ของนายสุพจน์กบั พรรคพวก ว่าเหตุใดจึงทําเช่นนี หนุม่ ใหญ่หวั หน้ าก่อสร้ างรี บคลุกเข่าเข้ ามาอ้ อนวอนขอร้ องชายหนุ่มด้ วยสี หน้ าสํานึกผิด “อย่าจับผมเลยนะครับคุณชิน ผมสัญญาครับ ว่าจะไม่ทําแบบนีอีก แล้ ว ทีผมทําไป ก็เพราะมีเหตุจําเป็ นจริ ง ๆ ครับ…” หากชิ นกริ ช ซึงเป็ นคนทีเด็ดเดี ยว กลับไม่มีการยอมความสํ าหรั บ คนทํางานทีไม่ซือสัตย์ตอ่ บริ ษัท เขาจะไม่ละเว้ นโดยเด็ดขาด ใครจะมันใจได้ กันว่า หากรอบนีนายสุพจน์ไม่โดนจับ จะมีรอบหน้ าเกิดขึนมาอีกไหม หรื อ บางทีอาจจะคิดหาวิธีทีจะทําให้ ไม่ถกู จับได้ ถ้ าเป็ นแบบนันคงเหมือนเลียงงูเห่าไว้ ข้างตัวตลอดเวลา เขาไม่อยาก เจอกับเหตุการณ์แบบเมือคืนนีอีกแล้ ว ชายหนุม่ สันหน้ าปฎิเสธและตอบอย่าง ชัดเจน “ไม่มีอีกแล้ วคุณสุพจน์ ถ้ าเกิดว่าจับไม่ได้ คาหนังคาเขาแบบนี คุณก็ คงจะยักยอกของในบริ ษัทไม่เลิก เชษฐ์ นายจัดการไปได้ เลย ฉันไม่เลี ยงคนขี โกงไว้ ใ นบริ ษั ท หรอก” เมื อเห็ น ว่า ขอร้ องชายหนุ่ม ผู้ เ ป็ นลู ก ชายไม่ เ ป็ น ผลสําเร็ จ จึงหันมาขอร้ องต่อเจ้ านายใหญ่แทน “คุณวิชยั ครับ กรุ ณาอย่าจับผมเลยนะครับ ผมยังมีครอบครัวทีต้ อง เลียงดู แล้ วอีกอย่างผมเองก็ทํางานกับคุณวิชยั มานานแล้ ว จะให้ อภัยกันสัก
รัตมา
59
ครังไม่ได้ เลยหรื อครับ อย่าลื มนะครับว่าถ้ าไม่มีผม บริ ษัทของคุณก็คงจะไม่ เติ บโตมาจนถึงขนาดนี ” นายสุ พจน์ พูดทวงบุญคุณ วี ร เชษฐ์ จึงพูดขัด คอ ออกมาแบบไม่ช อบใจ เกลี ยดจริ ง ๆ คนที ทํา ผิ ด แล้ ว ชอบยกคํ าว่าบุญคุณ ขึนมาอ้ าง “บุญคุณก็ส่วนบุญคุณ ขโมยก็ส่วนขโมย มันไม่เกียวกันสักหน่อย” “นีไม่ใช่การทําครังแรกแล้ วคุณถูกจับได้ นะคุณสุพจน์ ทีพวกเราจะ ยอมอภัยให้ กนั อย่างง่ายๆ นันเพราะถือว่าทําผิดด้ วยความจําเป็ น แต่นคุี ณทํา เพือเอาเงินไปเล่นการพนัน คุณทํามาหลายครังแล้ วอย่างนี ยังจะให้ พวกเรา ยกโทษให้ คณ ุ อีกเหรอคุณสุพจน์ พวกเราคงทําตามทีคุณขอไม่ได้ หรอก” ชิน กริ ชบอกออกมาอีกคราหนึง วีรเชษฐ์ จงึ พยักหน้ าอย่างเห็นดีเห็นงามกับสิ งที เพือนพูด “นันสิ น ะ ถ้ า คนที ซื อสัตย์ ต่อ กัน จริ ง ก็ คงจะไม่ทํ า กัน แบบนี หรอก บริ ษัทเสียหายไปตังหลายล้ าน คุณจะชดใช้ ยงั ไงล่ะ อย่างคุณน่ะคงไม่มีทาง หาเงินมาใช้ ได้ แน่ เพราะฉะนันเข้ าไปอยูใ่ นคุกน่ะล่ะ ดีละ” นายสุพจน์มองไป ยังนายวิชยั ชาญ ทีแสดงสีหน้ าผิดหวัง หากมือยังจับอยูท่ ีขาของเจ้ านายใหญ่ ทีตนทํางานด้ วยมาหลายปี “คุณวิชยั ครับ ได้ โปรดอย่าจับผมส่งตํารวจเลยนะครับ ผมสัญญาว่า จะไม่ทําอีกแล้ ว” คุณวิชยั ชาญสันหน้ าพร้ อมตอบกลับไป “ผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้ หรอกคุณสุพจน์ คงต้ องให้ กฎหมายจัดการ ไปตามขันตอน” “คนทําผิด ยังไงก็ผิดวันยังคํา ไป เข้ าห้ องขังไปเลย ไปนังสํานึกในคุก โน่น” พูดจบวีรเชษฐ์ ก็หยิบกุญแจมือมาใส่นายสุพจน์กอ่ นจะพาคนทีเหลือ 60
รักรายกามเทพ ตามไป ทังคูเ่ ห็นสีหน้ าของนายสุพจน์จบั จ้ องมองมาทีพวกเขาด้ วยความโกรธ แค้ น แต่ทงสองก็ ั ไม่สนใจ คนโกงไปใช้ ชีวิตต่อในคุกเถอะ ซึงเมือจัดการเรื องนีเสร็ จเรี ยบร้ อยแล้ ว นายวิชยั ชาญก็นงรถกลั ั บไป ทีบริ ษัท ส่วนทางด้ านชินกริ ชนันยังไม่ได้ กลับ แต่นงคุ ั ยอยูก่ บั เพือนหนุม่ เมือกลับไปถึงยังห้ องทํางาน ก็ได้ พบกับเลขาสาว ทีดูเหมือนจะทําสี หน้ าไม่คอ่ ยสบายใจ จึงถามด้ วยความสงสัย “มีอะไรเหรอคุณประอรนุช ดูหน้ าตาคุณดูแปลกๆ” “คือ มีกระดาษแฟกซ์ถกู ส่งเข้ ามาหาค่ะคุณวิชยั ” บอกพร้ อมกับยืนแผ่นกระดาษในมือให้ กบั ผู้บริ หารของตน มือใหญ่ รับไปอ่านในทันที สายตาก็มองเห็นข้ อความทีอยูบ่ นหน้ ากระดาษสีขาว เขียน เอาไว้ วา่ “รี บถอนตัวออกจากโครงการห้ างพังงาซะ” เลขาสาวทีอ่านข้ อความ เมือครู่จบลง ก็เอ่ยแสดงความคิดเห็นออกมา “คงจะเป็ นพวกที ไม่ อ ยากให้ บ ริ ษั ท ของเรา เข้ า ร่ ว มการประมู ล โครงการห้ างฯ แน่เลยค่ะคุณวิชยั ” “ใช่ น่าจะเป็ นอย่างนันล่ะ” นายวิชยั ชาญพยักหน้ าอย่างเห็นด้ วย “แล้ วคุณวิชยั จะทํายังไงต่อไปล่ะคะ” เลขาสาวพูดอย่างเป็ นห่วง “เดียวจะลองปรึกษานายชินดู” โดยหยิบทีทับกระดาษมาวางไว้ บนนัน และนังทํางานต่อไป เพือรอ ให้ ลูกชายกลับมาก่อน
รัตมา
61
5 ทุกข์ ตรม ในช่ วงสายของวันต่ อมาคุณวิชัยชาญก็บอกให้ หญิงสาวได้ รับรู้ ถึงสิงทีตนเองจะทําให้ กบั อีกฝ่ าย และไม่คิดทีจะเปลี ยนแปลงแม้ ว่าลูกชาย หรื อว่าทีภรรยาจะคัดค้ านก็ตาม “หนูเปรมเดียววันนีออกไปข้ างนอกกับผมนะ” หญิ งสาวแสดงความ สงสัยใคร่ร้ ู “ไปไหนเหรอคะคุณวิชยั ” “ไปร้ านเวดดิ งสตูดิโ อน่ ะ ”เพี ยงได้ ยิ น นัย น์ ต ากลมโตก็ เ บิ กกว้ า ง มากกว่าปกติด้วยความตกใจ “อะไรนะคะไปร้ านเวดดิงสตูดิโอเหรอคะ” พักหลักเธอกลายเป็ นคนหู ไม่คอ่ ยได้ ยินรึไงกันถึงต้ องถามอะไรทวนซําแบบนี โดยเฉพาะถ้ าเกียวกับเรื อง การแต่งงานระหว่างตนเองกับนักธุรกิจใหญ่ “ใช่ เราต้ อ งเตรี ยมงานได้ แ ล้ ว นะ กว่า จะเตรี ย มงานเสร็ จ ก็ หลาย เดือนอยู่ ผมอยากแต่งงานกับหนูเปรมเร็ วๆ น่ะ” เหมือนมีอะไรบางอย่างมา ตันอยูย่ งั ลําคอของเธอเสียเหลือเกิน
62
รักรายกามเทพ “แต่เปรมว่าไม่ต้องรี บก็ได้ นีคะ” พลางแย้ งกลับไป “ยายเปรมงานแต่งงานน่ะ มันใช้ เวลาเหมือนกันนะ ไม่ได้ รีบแต่งปุ๊ บ ปั บเลยสักหน่อย บางทีก็ปาไปเกือบครึงปี เลยนะ” คุณปรางใจแสดงความคิดเห็นออกมา รู้ สึกเหนือยหน่ายกับลูกสาว เหลื อเกิน อุตส่าห์จ ะจัดงานแต่งงานเร็ วๆ น่าจะดีใจทีจะได้ เป็ นเมียคนรวย เป็ นตัวเองหน่อยล่ะก็คงดีใจจนเนือเต้ นเป็ นแน่ “จริ งอย่างทีคุณปรางบอก เราควรเตรี ยมงานก่อน หรื อว่าหนูเปรมจะ ผิดคําสัญญาทีให้ ไว้ กบั ผมล่ะ” เห็นสีหน้ าของอีกฝ่ ายก็พดู ท้ วงขึนมาอย่างทวง บุญคุณ “ยายเปรมไม่กล้ าผิ ดคําสัญญาหรอกค่ะคุณวิชยั ใช่ไหมยายเปรม” พลางหันไปยังลูกสาวเพือให้ ยืนยันคําพูดออกมาชัดๆ ซึงเปรมฤทัยก็จําต้ อง ตอบรับด้ วยหัวใจทีหม่นเศร้ า “ค่ะ เปรมไม่กล้ าผิดสัญญาหรอกค่ะ” นันเพราะกลัว ว่า อี กฝ่ ายจะทวงเงิ น ทังหมดคื น ซึ งเธอก็ ค งไม่ มี ปั ญญาหามาใช้ คืนได้ อย่างแน่นอน และก็คงปล่อยให้ อีกฝ่ ายเอาเรื องผู้เป็ น แม่ไม่ได้ อีกด้ วย ต้ องจํายอมกลํากลืนฝื นทนด้ วยอาการนําตาตกภายในอก เปรมฤทัยจึงขึนไปเปลียนเป็ นชุดใหม่ เพือนังรถไปพร้ อมกับคุณวิชยั ชาญ พร้ อมกับมารดา คนทีกําลังจะได้ เป็ นเจ้ าสาว สีหน้ าคงจะไม่เหมือนเธอ หรอกสินะทีเหมือนกําลังจะตายให้ ได้ ทีเดียว เพียงเจ้ าของร้ านเห็นทังคู่เดิน เข้ ามาก็ให้ การต้ อนรับเป็ นอย่างดี “สวัสดีคะ่ ยินดีต้อนรับค่ะ” “ผมจะพาเจ้ าสาวมาตัดชุดแต่งงานน่ะครับ” คุณวิชยั ชาญบอกให้ เจ้ าของร้ านได้ ทราบ
รัตมา
63
“แล้ วเจ้ าบ่าวไม่ได้ มาด้ วยเหรอคะ” “ผมนีล่ะครับเจ้ าบ่าว” เขารี บแนะนําสถานะของตนเองให้ อีกฝ่ าย รับรู้ “ค่ะ เชิญด้ านในเลยค่ะ” เปรมฤทัยคิดว่าทุกคนคงจะมองว่าอีกฝ่ าย แต่งงานกับรุ่นลูก ส่วนเธอก็มีสามีแก่คราวพ่อสินะ พนักงานหยิบแคตตาล็ อก ชุดเจ้ าบ่าวกับเจ้ าสาวมาให้ ทงสองได้ ั เลือก “หนูเปรมเลื อกได้ เลยนะถูกใจชุดไหนบอกทางร้ านไปได้ เลย งบไม่ อัน” บอกด้ วยความใจกว้ างยิงนัก ถ้ าหญิงสาวได้ แต่งงานกับคนทีรัก ก็คงจะดี อยู่ห รอก แต่นีเธอไม่ได้ รั กอี กฝ่ ายเลย พลัน วงหน้ า คมของใครอี กคนก็ ผุ ด ขึนมาให้ เธอได้ นกึ ถึง “บ้ าแล้ ว ไม่มที างเป็ นไปได้ เด็ดขาด” เพราะอีกฝ่ ายเกลียดเธอราวกับ กิงกือไส้ เดือนทีเดียว เธอย้ อนนึกไปถึงคืนทีทังสองได้ พบกันทีงานเลียงของทีว่าการอําเภอ ยอมรับว่าอีกฝ่ ายหน้ าตาดี ชวนมองอย่างมาก เพราะบุคลิกของเขาดูสง่างาม ด้ วยเพราะความสูงและร่ างกายทีกํายํา ทําให้ ดูน่าสนใจ โดยเฉพาะรอยยิม กับนัยน์ตาทีเป็ นประกายยามทีเธอถามเขาเพราะคิดว่ามารับเด็กนักเรี ยน ทําให้ วงหน้ าหล่อดูดีอย่างเหลือเกิน ถ้ าเธอไม่ได้ มาเป็ นแม่เลี ยงของ เขา ก็คงจะพูดดีกบั ตนเองสินะ ตลอดเวลาทีเลือกชุดเจ้ าสาวนัน ใจของเปรม ฤทัยไม่ได้ จ ดจ่อ อยู่กับ มัน เลย อาการเหมื อ นคนที ทํ า อะไรด้ ว ยความรู้ สึ ก ซังกะตายอย่างมาก กระทังเวลาผ่านไปก็ยงั ตัดสิ นใจเลื อ กชุดไม่ได้ เพราะตัวเธอไม่ได้ ตืนเต้ นกับงานดังกล่าวนีเลย “ตกลงเลือกชุดแต่งงานได้ รึยงั ยายเปรม แม่เลือกชุดได้ แล้ วนะนีไง สี 64
รักรายกามเทพ แดงสด ใส่แล้ วต้ องขับผิวแน่ๆ”คุณปรางใจถามลูกสาวทีนังอยูด่ ้ วยกัน “ชุดมันสวยหมดเลย เปรมเลยเลือกไม่ถกู ” ตอบอย่างตัดบทแบบไม่ ใส่ใจ “ให้ ท างร้ านเลื อ กให้ ดีไหมคะ” เมื อเจ้ า ของร้ านได้ ยิน เช่น นันจึง เสนอแนะด้ วยความหวังดี “ก็ได้ คะ่ ” หญิงสาวพยักหน้ าตอบรับ “แต่แม่วา่ ชุดนีก็สวยนะยายเปรม นีก็สวย นันก็สวย อุ๊ย ทําไมตอน แม่ได้ เป็ นเจ้ าสาวไม่ได้ เลือกชุดสวยๆ แบบนีนะ สวยไปหมดเลย” มือเปิ ดดูชุด แต่งงานไม่หยุด เจ้ าของร้ านจึงเปิ ดไปยังชุดแต่งงานทีคิดว่าเหมาะสม “ชุดนีถูกใจไหมคะ” เป็ นชุดเจ้ าสาวสี ขาวแบบเกาะอกอวดผิ วนวล เนียนผ่องพรรณ “มันโป๊ ไปรึเปล่าคะ” เปรมฤทัยแย้ งกลับไป “อย่างนันเอาเป็ นแบบเปิ ดไหล่ละกันค่ะ” หญิ งสาวอีกคนจึงเปิ ดไป อีกแบบหนึง “แบบนีชอบไหมคะ” “อุ๊ย สวย ยายเปรมเอาชุดนีล่ะ” เธอก็ตามใจมารดา เพราะความจริ ง เธอไม่ได้ คิดอะไรอยูแ่ ล้ วกับเรื องดังกล่าว “ชุดนีก็ได้ คะ่ ” “แล้ วเจ้ าบ่า วละค่ะตกลงเลื อกชุดสี อะไรคะ” ชุดเจ้ าบ่าวไม่ค่อยมี อะไรมากเหมือนชุดเจ้ าสาว “ผมเลือกชุดสีครี มครับ” คุณวิชยั ชาญบอกให้ ได้ ทราบ “ได้ ชุด แล้ วอย่า งนันก็ เ ลื อ กของชํ า ร่ ว ยกับ การ์ ดแต่ง งานนะคะ” เจ้ าของร้ านหยิบแคตตาล็อกมาให้ เลือกต่อ ซึงเปรมฤทัยก็เลือกไปแบบแกนๆ ดังเดิม
รัตมา
65
โดยชิ น กริ ช ก็ ได้ พบกับ บิ ดาของตนเองในยามบ่า ย จึง เดิ น เข้ า ไป สอบถามด้ วยความอยากรู้ “ไปคุยงานเพิงเข้ ามาเหรอครับคุณพ่อ” “เปล่าหรอกพ่อพาหนูเปรมกับคุณปรางใจไปเลือกชุดแต่งงานแล้ วก็ การ์ ดแต่งงานกับของชําร่วยด้ วย” พอเขาได้ ยินสี หน้ าทีเกลื อนไปด้ วยรอยยิม เมือครู่นีก็หบุ ลงทันที “ตกลงคุณพ่อจะจัดงานแต่งงานให้ คณ ุ เปรมจริ งๆ เหรอครับ” นีก็คง ไม่ตา่ งกับเปรมฤทัยเช่นกัน ทีต้ องคาดคันซําอีกคราว “ก็ใช่นะ่ สิชิน ชินก็ควรเตรี ยมตัดชุดได้ แล้ วนะ” ระหว่างนันเลขาสาว ของเขาก็เดินเข้ ามาบอก “คุณธงไธมารอพบคุณวิชยั ค่ะ” “รู้ แล้ วล่ะ” นันเพราะว่าเพือนของเขาได้ โทรมาบอกแล้ ว “พ่อขอตัวไป หาเพือนก่อนนะ” หลังจากนันก็ก้าวออกไป ชินกริ ชแสดงสีหน้ าหงุดหงิดใจ “อยากจะประกาศให้ คนรู้ สินะว่าเป็ นเมียพ่อฉันน่ะ จะได้ มานังชูคอ เป็ นคุณนายในบริ ษัท” เขานึกเข่นเขียวไปถึงหญิงสาวอีกคน ทางด้ านเปรมฤทัยก็เดินเข้ าบ้ านด้ วยสีหน้ าทีไม่สดชืน ผิ ดกับมารดา ของเธอทีดูตืนแต้ นและอารมณ์ดีเสียจริ ง “นียายเปรม รู้ ไหมว่าเราน่ะเป็ นผู้หญิ งทีโชคดีมากเลยนะ” พลางใช้ มือโอบไปยังบ่าเล็กด้ วย “แม่คิดว่า เปรมโชดคี มากเหรอคะที ต้ อ งมาแต่ง งานกับคนทีเปรม ไม่ได้ รัก ซํายังอายุมากพอๆ กับพ่อของเปรมอีก” หญิ งสาวย้ อนถามอีกฝ่ าย กลับไปด้ วยสีหน้ าทีไร้ ความสุขอย่างมาก “เดี ยวอยู่ กัน ไปก็ รั กกัน เองน่ ะ ล่ ะ เหมื อ นพ่ อ กับ แม่ ไง ตอนที แม่ 66
รักรายกามเทพ แต่งงานกับพ่อของเราก็ไม่ได้ รักหรอกนะแต่อยู่ๆ ไปก็รักกัน” ผู้เป็ นลูกสาวจึง ถามซํา “แม่เลือกแต่งงานกับพ่อเพราะอะไรคะ ทําไมตอนแต่งงานแม่ถึงยัง ไม่รักพ่อกัน”เป็ นสิ งทีเธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าแม่ของตนไม่ได้ รักพ่อในคราว แรก แม้ วา่ จะแต่งงานแล้ วก็ตาม “ก็เลือกเพราะความเหมาะสม” “เหมาะสมยังไงเหรอคะ” ไม่วายซักถามต่อ “ก็พอ่ เรารวย มีบริ ษัทเป็ นของตัวเอง เรี ยนจบสูง นิสัยก็ดี” คุณปราง ใจบอกให้ ลูกสาวได้ ฟังเป็ นข้ อๆ ทีไม่มีเรื องความรู้ สึกเข้ ามาเกียวข้ องเลย “แค่นนเองเหรอคะแม่ ั แล้ วพ่อรู้ ไหมคะว่าแม่ไม่ได้ รักพ่อเลย” “ไม่ร้ ู เพราะไม่ได้ บอก จะบอกทําไมให้ มีปัญหากันล่ะ แต่แม่ก็รักพ่อ นะตอนหลังน่ะ” “รักเพราะอะไรคะเพราะพ่อหาเงินให้ แม่ได้ ใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยอย่าง คาดการณ์ออกมา “ก็พอ่ เราเป็ นคนดี หาเงินให้ แม่ใช้ ได้ ก็มีส่วน นียายเปรมเราอย่ามา นําเน่าให้ มากเลยนะ สมัยนีน่ะความรักมันก็ตีเป็ นราคากันทังนันล่ะ ไม่มีใคร เขาอยากได้ ผ้ ชู ายจนๆ มาเป็ นแฟนหรอกนะ แล้ วเนียคุณวิชยั น่ะมีพร้ อมทุก อย่าง ทังเงิน บริ ษัท บ้ านหลังใหญ่โต ความมันคงทังนัน อีกอย่างหนึงนะถ้ า เรามีลูกกับคุณวิชยั ลูกเราก็ได้ มรดกด้ วยถึงจะแบ่งกับคุณชินแล้ ว ก็ยงั ใช้ ไม่ หมดหรอก เราไม่ดีใจรึไง ถ้ าลูกเราไม่ต้องลําบากน่ะ แม่นะดีใจมากเลยทีเรา จะได้ เป็ นภรรยาของคุณวิชยั ” พูดไปก็เท่านันมารดาของเธอคงไม่สนใจรับรู้ หรอกว่าสิงทีตัวเองหวังดีนนมั ั นทําร้ ายลูกสาวมากเพียงใด
รัตมา
67
6 เย้ ยหยัน ช่ วงเช้ าเสียงนาฬิกาก็ปลุกก็พลันดังขึนมา ร่ างสูงทีนอนอยู่ยัง เตียงกว้ างก็พลิกกายพร้ อมกับลืมตาตืนขึนมา เส้ นผมทีปรกวงหน้ าคมถูกเสย ไปยังเบืองหลังอย่างไม่ใส่ใจเท่าใดนัก ทุกวันชินกริ ชจะตืนขึนมาวิง เพราะทํา ให้ ร่ า งกายกระชุ่มกระชวยอย่า งมากและจิ ตใจก็ ส ดชื นแจ่มใส ชายหนุ่ ม ออกไปสูดอากาศเต็ มทีทางด้ านนอก ก็ พลัน มองเห็นร่ างหนึงนังอยู่ที ชิงช้ า เบืองล่าง แววตาคมมองไปยังใบหน้ านวลทีนังอยู่ในลักษณะคล้ ายคนเหม่อ ลอย ก็ยิมกระหยิมด้ วยความเจ้ าเล่ห์ เช้ านีมีอะไรให้ ทําแล้ ว นึกได้ ดงั นันร่ าง สูงก็รีบจัดการเปลี ยนเป็ นชุดไปจ็อกกิง และลงไปยังกลางสนาม บริ เวณซึง หญิงสาวนังอยู่ น่าแปลกทังทีปากบอกว่ารังเกียจอีกฝ่ ายทุกคราว แต่ก็พยายามพา ตัวเองเข้ าไปใกล้ ผ้ เู ป็ นแม่เลี ยงสาวตลอด ชินกริ ชเดินล้ วงกระเป๋ าเข้ าไปเอ่ย ทักทาย คล้ ายเหมือนกับว่าทังคูไ่ ม่เคยมีปัญหาต่อกัน “ตืนเช้ าจังเลยนะครับคุณแม่เลียง หรื อว่านอนไม่หลับตังแต่เมือคืน
68
รักรายกามเทพ ทีกําลังจะได้ แต่งงานเป็ นเจ้ าสาว จะได้ ประกาศให้ คนรู้ ว่ามีสามีแก่คราวพ่อ แต่ก็ไม่นีนะเพราะไม่เห็นออกมาเลย” เมื อคื น ชายหนุ่มมองไปยัง ห้ อ งของอี กฝ่ ายเมื อคื นนี นันเพราะว่า เปรมฤทัยไม่อยากทีจะเจอเขาต่างหาก แต่เขาก็พดู ถูกตรงทีรู้ หญิงสาวนอนไม่ หลั บ เจ้ า สาวคนอื นคงตื นเต้ น จนนอนไม่ห ลั บ แต่ เ จ้ า สาวเช่น เธอกลั บ หวาดกลัวนอนร้ องไห้ ทงคื ั น แม้ จะเรี ยกเหมือนยกย่องและนับถือ แต่เปรมฤทัยรู้ ดีวา่ นันเป็ นเพียง การพูดจาประชด เธอรู้ ถงึ ความนัยทีสือออกมาว่าความจริ งแล้ ว เขาไม่ได้ ยนิ ดี ยอมรับตนเองเป็ นแม่เลียงหรอก แต่ฐานะอะไรล่ะทีเขาจะสามารถยอมรับได้ กัน ร่างระหงลุกขึนจากชิงช้ าเตรี ยมเดินกลับเข้ าบ้ านทําเป็ นไม่ได้ ใส่ใจ กับคําพูดทีลอยลมมาให้ ได้ ยิน อยากพูดอะไรก็ปล่อยเขาไปเถอะ ทําคล้ ายกับ ว่าอีกฝ่ ายไม่มีตวั ตน เป็ นเพียงธาตุอากาศทีมองไม่เห็น ซึงบุคคลทีไม่ได้ ยิน การตอบรับกลับเป็ นฝ่ ายทีทนอยูเ่ ฉยไม่ได้ “ไม่ได้ เอาปากลงมาเหรอครับคุณแม่เลียงเปรมฤทัย” เรี ยกด้ ว ยนําเสี ยงยี ยวนกวนอารมณ์ เป็ นทีสุด หญิ งสาวยังคงไม่มี ท่าทีทีจะมาสนใจ คนจอมพาลก็ไม่ยอมคิดทีจะเลิ กราวี “นีคุณแม่เลี ยง ผม ถามน่ะ ทําไมถึง ไม่ตอบ” เปรมฤทัยถอนหายใจออกมาอย่า งแรง และพูด กลับไปด้ วยท่าทางกวน ๆ ไม่ตา่ งกันเลย แต่หน้ าตานิงขรึมเป็ นทีสุด “เพราะฉันไม่อยากตอบ” “ไม่อยากตอบ หรื อว่า กลัวเถียงสู้ไม่ได้ กนั แน่” เธอพยักหน้ ายอมรับ ออกมาแบบไม่โต้ แย้ ง “ก็ มี ส่ ว นเหมื อ นกัน ค่ ะ เพราะพู ด กับ คนอย่ า งคุ ณ ไป มัน ก็ ดู จ ะ
รัตมา
69
เสียเวลาเปล่า สู้เงียบไว้ เป็ นดีกว่า” เจอคํ าพูดยอกย้ อนกลับมาก็ทําให้ ชายหนุ่มอดทีจะแปลกใจไม่ได้ เมือวานนีเขายังเห็นอีกฝ่ ายยืนร้ องห่มร้ องไห้ เสี ยอกเสี ยใจอยู่หยกๆ เลย แต่ มาเช้ านีกลับไม่เหลื อ ภาพอ้ อยสร้ อยรํ าพันนันให้ เห็นแล้ ว จึงเกิ ดความรู้ สึ ก สงสัยเป็ นยิงนัก “ทําไม เลิกร้ องไห้ แล้ วเหรอ จริ งสิ นะตอนนีเธอกับแม่คงจะดีใจเป็ น ปลากระดีทีอีกไม่นานก็จะได้ สูบสมบัติของคนอืนอย่างเต็มที คงจะอยากมา นังเป็ นคุณนาย ทําคอเชิด อยากประกาศให้ คนรู้ มากล่ะสิ ว่าเป็ นเมียพ่อของ ฉันน่ะ” เพราะรู้ ว่า ไม่มี อ ะไรที จะสามารถทํ า ร้ ายหญิ ง สาวเบื องหน้ า ได้ เท่ากับคําพูดอันร้ ายกาจ ชินกริ ชจึงไม่หยุดทีจะว่าอีกฝ่ าย ถ้ าหากมีโอกาสทุก ครัง เปรมฤทัยกํามืออย่างแนบแน่นเพือระงับอารมณ์ไม่ให้ โต้ เถียงเขาออกไป เถียงไปก็มีแต่จะเข้ าเนือตัวเองเพียงอย่างเดียว ดูราวกับจะได้ ไม่ค้ มุ เสียซะมากกว่า แต่บางทีมนั ก็ทําให้ อดใจไว้ ไม่ได้ เมือเจออีกฝ่ ายยัวเข้ าให้ อย่างเต็มขันแบบนี “คุณสนใจด้ วยเหรอ ว่าฉันจะหยุดร้ องไห้ หรื อไม่ร้องไห้ นะ่ ” ฟั งคําพูดจากหญิงสาวแบบสะอึกเข้ าไป ทําให้ ชินกริ ชทียืนปากเก่ง เมือครู่ ต้ องรี บหาประโยคมาโต้ ตอบด้ วยสีหน้ าเยาะเย้ ย “ใคร! ใครสนใจเธอกัน อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย คิดว่าคนอย่าง ฉันจะติดบ่วงมารของเธอเหมือนพ่อของฉันอีกคนรึไง” หลังจากฟั งเขาพูดจบ เปรมฤทัยก็เตรี ยมทีจะโต้ เถียงกลับไป ก็พอดี กับทีคุณแม่บ้านเดือนเดินออกมาถามหญิงสาวเสียก่อน “คุณผู้หญิงจะใส่บาตรไหมคะ ดิฉนั จะได้ เตรี ยมของไว้ ให้ คะ่ ” 70
รักรายกามเทพ เมือมีระฆังเข้ ามาช่วยมีหรื อทีเปรมฤทัยจะไม่รีบคว้ าไว้ ก่อน เธอรี บ ตอบรับโดยการพยักหน้ ากลับไปทันทีด้วยความรวดเร็ ว “ใส่จ้ะ เตรี ยมของไว้ ได้ เลย” “เตรี ยมให้ ผมด้ วยนะคุณแม่บ้านเดือน” เขาสังอีกฝ่ ายกลับไปด้ วย เช่นกัน คุณแม่บ้านทําท่าแปลกใจ นันเพราะเจ้ านายหนุม่ ไม่เคยสังให้ ทําเช่นนี เลยตังแต่อยูท่ ีนีมานาน “คุณชิ นจะตักบาตรด้ ว ยเหรอคะ” อีกฝ่ ายถามชายหนุ่มกลับ เพื อ ความมันใจอีกครา ซึงชินกริ ชก็ยืนยันให้ ได้ ยินอย่างชัดเจน “ใช่ เผื อว่าจะได้ กรวดนําควําขันให้ กบั พวกสรรพสัตว์ กบั วิญญาณ สัมภเวสีแล้ วก็เปรตทังหลายด้ วย ทีชอบมาขอส่วนบุญกันนัก” วงหน้ าคมพูดแบบหน้ าตาเฉย แต่เจ็บเข้ าไปถึงกระดองใจเลยทีเดียว นีถ้ าหากว่าคําพูดของอีกฝ่ ายเป็ นดังเข็มล่ะก็ เชือได้ เลยว่าร่ างของเปรมฤทัย คงจะพรุ นไปจนหมดทังตัวแล้ วเป็ นแน่ นันเพราะโดนทิมแทงได้ ทุกครังทีเขามี โอกาสทําร้ ายจิตใจกัน เปรมฤทัยลุกขึนและบอกกับอีกฝ่ ายอย่างรับอาสา “เดียวฉันเข้ าไปช่วยจ้ ะ” คุณแม่บ้านก็ ตอบปฏิ เสธกลับมาในทัน ที ด้ วยการยกมือขึนมาห้ ามปราม “อุ้ย ไม่ต้องหรอกค่ะคุณผู้หญิง เดียวฉันจัดการให้ เองดีกว่าค่ะ คุณ ผู้หญิงไปคอยอยูท่ ีหน้ าบ้ านเถอะค่ะ” แต่เธอก็ยงั ยืนกรานดังเดิม “ไม่เป็ นไรจ้ ะ ฉันช่วยดีกว่า” ดีกว่าให้ ออกไปโดนใครบางคนกัดเอา ด้ วยคําพูดทีเจ็บแสบ ซึงเมือคุณแม่ บ้านเตรี ยมของจนเสร็จเรี ยบร้ อยแล้ ว เปรมฤทัย ก็ชว่ ยยกออกมาทางด้ านนอก วางของทุกอย่างลงยังโต๊ ะตัวเล็ กด้ านนอก ไม่
รัตมา
71
ว่ า จะเป็ นอาหารและดอกไม้ เป็ นช่ ว งเดี ย วกับ ที พระสงฆ์ เ ดิ น ออกมา บิณฑบาต เปรมฤทัยจึงเตรี ยมหยิบของทีอยูเ่ บืองหน้ ามาใส่บาตร พลางทําท่า ยกมือขึนมากล่าวคําอธิ ษฐาน ‘ขอให้ เรื องราวทุกอย่างผ่านไปด้ วยดีเถิด ชาติหน้ าขออย่าให้ ชวี ติ ของ เธอ ต้ องมีความทุกข์แบบชาตินีอีกเลย’ เพียงอธิ ษฐานจบ เธอก็ใช้ มือจับทัพพี ตักข้ าวใส่บ าตรพระสงฆ์ ก่อนจะตามมาด้ วยของคาวและของหวานทีคุณ แม่บ้านได้ เตรี ยมไว้ ให้ ซึงชายหนุม่ ก็ทําไม่ตา่ งกัน แต่อธิ ษฐานออกมาเสี ยงดังให้ ใครอีกคน ได้ ยินอย่างชัดๆ ราวจงใจเหน็บแนมใครบางคนทียืนอยูไ่ ม่ไกล “ขอให้ อ ย่าต้ อ งพบเจอพวกปลิ ง ที หวังดูดเงิ น คนอื นอี กเลย เพี ยง ขอให้ พวกนีจงหมดไปจากชีวิตซะทีเถอะ” เปรมฤทัยจําต้ องระงับอารมณ์ ทีจะไม่เผลอเอาขันในมือควําลงไป บนศีรษะของอีกฝ่ าย เธอรู้ ดีทีเดียวว่าเขาหมายถึงใครตรงคําว่าปลิ งดูดเลื อด นัน ว่าตนเองกับแม่สินะ เมือใส่บาตรจนเสร็ จเรี ยบร้ อยแล้ ว ทังคูก่ ็รับพรจากพระสงฆ์ มือเรี ยว ยกขึ นมาพนมยัง อกและก้ มหัว ลง จากนันหญิ ง สาวก็ รี บเดิ น กลับ เข้ า บ้ า น ในทันทีหลังจากรับพรเสร็ จ ราวกับอยากจะไปให้ ห่างอีกฝ่ ายยิงนัก หากคน จอมยียวนทีเป็ นดังวิญญาณคอยหลอกหลอนเธอก็รีตามมาเช่นกัน “ร้ อนรึไง เห็นรี บเข้ าบ้ านเชียว ถึงจะทําบุญยังไงน่ะ มันก็ไม่ได้ ช่วย ชดเชยจิตใจเลวๆ หรอกนะ” วงหน้ า นวลไม่อ ยากโต้ เ ถี ยงอะไร รู้ ว่า เถี ยงไปก็คงสู้ อีกฝ่ ายไม่ไ ด้ อยากพล่ามอะไรก็ตามสบายละกัน แต่เหมือนพวกยิงหลบยิงเจอ นันเพราะ เธอหยุด แต่ชายหนุม่ อีกคนไม่หยุดตาม ยังคงตามยัวประสาทอย่างไม่เลิ กรา 72
รักรายกามเทพ “เมือกีอธิ ษฐานอะไรล่ะคุณแม่เลียง ขอให้ ชาติหน้ าอย่าเกิดเป็ นปลิงรึเปล่า จะ ได้ ไม่ต้องมาเทียวกระโดดเกาะดูดเงินคนอืนอีก” คราวนีเปรมฤทัยไม่ปล่อยให้ เขาป่ วนความรู้ สึกเธอฝ่ ายเดียวอีกแล้ ว หญิงสาวโต้ คารมกลับไปอย่างไม่ยอมเช่นกัน “ฉันชักจะทนคุณไม่ไหวแล้ วนะ” “ทนไม่ไหวแล้ วจะทําไม ในเมือทุกสิงทีฉันพูดออกไปน่ะมันเป็ นความ จริ งทังนัน คนบาปน่ะ ทําบุญไปก็เสียของ ตราบใดทีจิตใจคิดแต่เรื องชัวๆ มัน ก็ไม่ชว่ ยลบล้ างบาปได้ หรอก” ชายหนุม่ แย้ งกลับมาอย่างไม่สนใจเลยว่ากําลังทําให้ คนอืนเจ็บปวด มากเพียงไหน มือเรี ยวกําแน่นแต่มากกว่าทุกครังรับรู้ ได้ ถงึ ปลายเล็บทีทิมเข้ า ไปในเนือ อยากจะยกขึนข่วนไปทีวงหน้ าคมเพือให้ รับรู้ ถงึ ความเจ็บปวดบ้ าง “ในเมือรู้ วา่ ฉันเป็ นคนบาป คนดีอย่างคุณก็ไม่ควรทีจะมาเสวนาด้ วย สิ นอกซะจากว่า…” หญิ ง สาวหยุด พู ดค้ า งไว้ ไม่ย อมเอ่ย จนจบ ชิ น กริ ช จึ ง ย้ อ นถาม กลับมาด้ วยความสงสัยและอยากรู้ ด้วยนําเสียงห้ วนทีเดียว “นอกซะจากว่าอะไรกัน” เปรมฤทัยยิมออกมาและบอกให้ เขาได้ ทราบจนจบอย่างช้ า ๆ “นอกซะจากว่า.. ทีคุณมาตามตอแยฉัน เพราะว่าหลงเสน่ห์ฉันเข้ า ให้ แล้ วน่ะสิ” ครันได้ ฟังทีเธอพูดจบ ก็ตอบกลับมาทันควันด้ วยสีหน้ ามุย่ “เพ้ อเจ้ อ อย่าเข้ าข้ างตัวเองไปหน่อยเลย ฉันคงไม่มีวนั โง่ทํา อะไร อย่างนันเด็ดขาด ถ้ าจะทําล่ะ ก็ คงเป็ นเพราะ ช่วยสนองความอยากให้ กับ ผู้หญิงทีไม่ร้ ู จกั พอ คนแก่ทําไม่ถงึ ใจ ก็เลยจะมาให้ สนองแทน ถ้ าเป็ นแบบนัน ก็อ าจจะได้ หรอกนะ จะฝื นใจยอมมี อ ะไรด้ วย คิ ดซะว่า กํา ลัง นอนกับพวก
รัตมา
73
โสเภณีในซ่องแทนน่ะ” ริ มฝี ปากของเปรมฤทัยสันระริ กด้ วยความโกรธยิงนัก เกิดมาไม่เคย คิดเกลี ยดใครมากเท่าผู้ช ายคนนี มาก่อนเลย ให้ ตายสิ สุ ดที จะทานทนต่อ วาจาอันหยาบกระด้ างของเขาได้ อีกต่อไป หญิ งสาวยกมือขึนมาตบไปยังวง หน้ าคมโดยแรงแบบเต็มเหนียว เสียงดังเพียะ อย่างชัดเจน และพูดต่อว่าอีก ฝ่ าย “ปากสกปรก” วงหน้ าคมหันไปตามแรงตบอย่างไม่ตงตั ั วเหมือนครังก่อน แววตา ของชินกริ ชเปลียนเป็ นโกรธแบบมากมายพลางตะโกนถามกลับมาเสียงดัง “นีเธอกล้ าดียงั ไง มาตบหน้ าฉันน่ะ ครังก่อนเธอก็ตบฉันไปรอบหนึง แล้ วนะ” “ก็แล้ วคุณล่ะ กล้ าดียงั ไงมาว่าคนอืน” เปรมฤทัยพูดอย่า งไม่กลัวเกรงเลย ว่า จะถูกอี กฝ่ ายทําร้ ายเอาได้ ยามนีหญิงสาวไม่สนใจแล้ วว่าจะต้ องใจเย็น ยืนข่มอารมณ์ ทีจะไม่มีเรื อง กับ ผู้ชายคนนีมันไม่สามารถช่วยอะไรได้ เลย กลับจะยิงตกเป็ นเบียล่างให้ เขาดู ถูกอย่างสนุกปากแทนเสียนัน ชินกริ ชยกมือขึนมาสูง เพือจะโต้ ตอบโดยการตบกลับคืน ทําให้ หญิ ง สาวรู้ สึกหวาดกลัวขึนมาเป็ นทีสุด เพิงรู้ ว่าเมือครู่ ไม่ควรทีจะไปลงมือทําร้ าย เขาก่อนเลย แต่จะให้ ทํายังไงล่ะ ในเมือตบไปแล้ วน่ะ จะให้ มายืนทําท่ากลัว ต่อหน้ าอีกฝ่ ายเธอก็ทําไม่ได้ เช่นเดียวกัน ดวงตาประสานกับนัยน์ตาคมทีมี ประกายเพลิงแห่งความโกรธอย่างมากมายแบบไม่หลบ พอดีกับที คุณปรางใจเดิ นออกมาทางด้ า นนอกด้ วยความบังเอิ ญ และทันได้ เห็นเหตุการณ์ดงั กล่าวทีเกิดขึนในยามนัน จึงรี บวิงเข้ ามาหาลูกสาว 74
รักรายกามเทพ พร้ อมทังร้ องออกมาเสียงดังด้ วยสีหน้ าแสดงความตกใจเป็ นอย่างมาก “ตายแล้ ว นันเกิดอะไรขึนน่ะ ถึงกับจะลงไม้ ลงมือกันเลยเหรอคะ คุณชิน” ชินกริ ชทีไม่เคยคิดทีจะทําร้ ายผู้ หญิ งมาก่อน ยกมือค้ างไว้ อยู่กบั ที อยากจะลงมือตบสังสอนผู้หญิ งคนนีนัก ทีบังอาจกล้ ามาตบหน้ าตนเอง แต่ เขากลับทําไม่ได้ นันเพราะไม่เคยถูกสังสอนมา ให้ ตบตีเพศทีอ่อนแอกว่า แต่ จะให้ ปล่อยไปเฉยๆ ก็ดจู ะไม่ใช่นิสยั เขาอีกเช่นกัน ครันชายหนุม่ มองเห็นกอกุหลาบทีอยูไ่ ม่ไกล เขาจึงเปลี ยนเป็ นผลัก ร่ างระหงให้ ล้มลงไปโดยแรง ก่อนจะก้ าวออกไปจากบริ เวณทียืนอยู่เมือครู่ ในทันที เปรมฤทัยทีคิดว่าจะโดนตบคืน ถึงกลับหลับตาปี เลยทีเดียว เมือคิด ว่าจะต้ องถูกเอาคืนเป็ นอย่างหนักแน่นอน หากแต่แล้ วสิงทีได้ รับกลับมา นันก็ คือร่ างบางถูกผลักล้ มลงไปจนหงายหลัง รั บรู้ ได้ ถึงความเจ็บ รอบกายและ ใบหน้ า เมือผิวอันเรี ยบเนียนถูกหนามกุหลาบทิมและครู ดลงมาจนได้ เลื อด ชายหนุม่ ยืนมองเธอด้ วยแววตาน่ากลัว พลางยกนิวขึนมาชีหน้ าหญิงสาวก่อน จะเดินไป “อย่าริ อา่ นคิดมาทําร้ ายฉันอีก ไม่อย่างนันจะหาว่าไม่เตือน นีถือว่า เป็ นการสังสอน” “อะไรกัน มันเกิดอะไรขึนยัยเปรม ไหนบอกแม่มาสิ” คุณปรางใจมาถึง แต่ไม่ทนั ชินกริ ชทีก้ าวออกไปแล้ ว รวมทังบุตรสาว เองก็ไม่ยินดีทีจะยืนอยูเ่ พือตอบคําถามกับมารดา นอกจากวิงขึนไปยังห้ องชัน บนเพือไปร้ องไห้ ด้วยความเจ็บปวด
รัตมา
75
แต่พอเธอเดิน ขึ นไป ก็ พลัน ได้ พบกับ นายวิช ัยชาญที ยามนี ตืนขึ น มาแล้ ว และเมือได้ เห็นสภาพของหญิงสาวซึงมีรอยเลือดไหลซึมออกมาทีแก้ ม ก็ทําสีหน้ าตกใจ พลางถามอย่างห่วงใย “หนูเปรม นีไปโดนอะไรมาน่ะ ทําไมหน้ าถึงได้ เลื อดออกอย่างนีกัน” หญิงสาวโกหกกลับไป “เอ่อ เปรมหกล้ มไปในกอกุห ลาบน่ะ ค่ะ คุณวิช ัย ไม่เ ป็ นอะไรมาก หรอกค่ะ” หากดูเหมื อนเสี ยใหญ่จะไม่ยอมเชือในสิ งทีเธอพูด เขาเดินเข้ ามา ใกล้ ทังยังสํารวจไปจนทัวร่ าง ก็พบกับบาดแผล อีกหลายรอยทีแขนทังสอง ด้ านเป็ นแนวยาวหลายแนว ดูทา่ น่าจะเจ็บมากเลยทีเดียว “นีไม่ใช่แค่หกล้ มหรอกใช่ไหมหนูเปรม ถ้ าหกล้ มแผลมันคงไม่เยอะ แบบนีเด็ดขาด มีเรื องอะไรเกิดขึนกันเหรอ ไหนลองเล่าให้ ผมฟั งซิ” นายวิชยั ชาญยังคงซักไซ้ ตอ่ ไม่เลิก “ไม่มีคะ่ ไม่มีจริ ง ๆ” แต่เพียงแค่เธอเอ่ยจบ คุณปรางใจก็รีบรี มาฟ้อง ถึงการกระทําของชายหนุม่ คนเมือครู่ “คุณวิชยั คะ ฉันไม่ยอมนะคะ คุณชินทําแบบนีกับยายเปรมได้ ยงั ไง กันคะ” “นายชินทําอะไรเหรอคุณปรางผมงงไปหมดแล้ ว ถามหนูเปรมก็บอก ว่าไม่มีอะไรแค่หกล้ มเท่านัน” เขาบอกให้ มารดาหญิงสาวได้ ทราบ “หกล้ มทีไหนล่ะคะ คุณชินน่ะ…” “แม่คะเปรมไม่ได้ เ ป็ นอะไรมากหรอกค่ะ ” หญิ งสาวรี บ พูดแทรก ขึนมา เพือไม่ให้ มารดาฟ้องถึงความผิดดังกล่าวทีเมือครู่ ได้ เห็น แต่คุณปราง ใจกลับไม่ยอมฟั ง 76
รักรายกามเทพ “จะไม่เ ป็ นไรได้ ยังไงกัน ล่ะ ดูสิ แผลเต็มตัวไปหมดอย่า งนี น่ะ ” ไม่ เพียงพูดยังใช้ มือจับไปทีแขนเรี ยวนันด้ วย เพือยืนยันให้ คุณวิชยั ชาญได้ เห็น อย่างชัดๆ “เปรมไม่เป็ นอะไรจริ งๆ ค่ะแม่” เพียงเท่านันเธอก็เดินออกมาคล้ ายไม่อยากทีจะอยูย่ ืนฟั งสิงทีมารดา ฟ้อง เพราะไม่อยากให้ อีกฝ่ ายรู้ สึกไม่ดีกบั ตัวเธอ เข้ าใจว่าพอตนเข้ ามาอยูท่ ีนี ก็ทําให้ พอ่ ลูกต้ องแตกคอกัน เธอเดินไปยังด้ านนอก ปล่อยให้ ผ้ ูใหญ่ทงสอง ั คนได้ คยุ กันเองตามลําพัง ซึงเวลานีชินกริ ชผู้ทีตกเป็ นจําเลยก่อเรื องก็ขบั รถไปหาวีรเชษฐ์ เพือน หนุม่ โดยอีกฝ่ ายได้ ให้ กญ ุ แจห้ องอีกดอกหนึงกับเขาไว้ ถ้ าหากว่าอยากจะมา นอนพักเมือไหร่ ก็ตามสบาย ชายหนุ่มจอดรถไว้ ใต้ อ าคาร ซึงเป็ นทีพักของ เหล่านายตํารวจทังหลาย ก่อนจะก้ าวขึนไปชันบน โดยยามทีเห็ น เขามาอยู่เป็ นประจํ า ก็ ปล่ อ ยให้ ชิ นกริ ช เดิ น เข้ า ไป อย่างง่ายดาย ร่างสูงขึนบันไดไปยังห้ องพักของเพือน ก่อนจะใช้ กญ ุ แจไขเปิ ด ประตูเข้ าไป เขาเดินตรงไปยังตู้เย็นและหยิบเบียร์ เย็นๆ ในตู้ออกมานังดืมที ห้ องรับแขก มือกดรี โมทคอนโทรลโทรทัศน์ เปิ ดเพือเป็ นการผ่อนคลายอารมณ์ ยามทีโมโห มือก็ยกขวดเบียร์ ขึนดืมโดยไม่ได้ ใส่แก้ ว แต่ดูเหมือนว่าภาพบน จอโทรทัศน์ จะไม่ชว่ ยให้ เขาผ่อนคลายอารมณ์ความรุ่มร้ อนได้ เลย ได้ แต่ใช้ มือกดปุ่ มรี โมทไปมาอยูห่ ลายช่อง จนสุดท้ ายก็ตดั สิ นใจปิ ด เครื องลง ชายหนุม่ ทีนอนอยูใ่ นห้ องได้ ยินเสี ยงเปิ ดโทรทัศน์ดงั ราวกับจะเผื อ แผ่ชาวบ้ านในละแวกเดียวกันฟั งด้ วย ไม่ต้องเดาก็ร้ ู ว่าใครมาทีห้ องของตน มี เพียงแค่คนเดียวเท่านันล่ะ
รัตมา
77
วีรเชษฐ์ ตืนขึนมาด้ วยท่าทางงัวเงีย มองเห็นเพือนหนุม่ นังทําหน้ าบึง ก็อดถามด้ วยความสงสัยและอยากรู้ ไม่ได้ “ทําหน้ าแบบนี จะต้ องมีใครทําให้ นายโมโหมาแน่เลยใช่ไหม” “จะเป็ นใครซะอีกล่ะ ก็ยยั แม่มด” เพียงเอ่ยมาถึงชือนีเพือนหนุ่มก็ ทําท่าฉงนอย่างประหลาดใจ “ยัยแม่มด ใครกันน่ะ” เขาจึงบอกออกไปให้ กระจ่าง ถึงบุคคลทีทําให้ อารมณ์บดู เป็ นอย่างมากในยามนี “ก็ยายแม่เลียงคนใหม่ไงล่ะ ทีทําให้ ฉนั มีปัญหา” เพียงวีรเชษฐ์ ได้ ยิน ดวงตาทังสองด้ านก็เบิกกว้ างย้ อนถามแบบคาดเดาออกมา “หา นีอย่าบอกนะว่าภรรยาใหม่ของพ่อนาย เข้ าหานายน่ะ” “บ้ า น่ะ สิ ไม่ใช่อ ย่างนันสักหน่อย” เขารี บ ปฏิ เสธกลับ ไปโดยเร็ ว วีรเชษฐ์ ก็เดาออกมาอีกคราหนึง “งันนายก็ชอบยายแม่เลียงอย่างนันเหรอ แต่ติดตรงทีว่าเป็ นเมียพ่อ” ชินกริ ชทําท่าสะดุ้งโหยงขึนมาเลยทีเดียว พลางปั ดพัลวันไปมาด้ วยความไม่ พอใจในสิงทีเพือนพูด “นีนายจะคิดให้ มนั ดีกว่านี ไม่ได้ รึไงกัน นอกจากเรื องแบบนีน่ะ” “อ้ าวจะไปรู้ เหรอ ก็เห็นส่วนใหญ่แม่เลียงสาวกับลูกเลี ยงหนุ่มมักจะ มีแต่ปัญหาแบบนีนีนา” วงหน้ าคมบึงตึงกับอาการจีใจดําของอีกฝ่ าย ใช่เขายอมรับก็ได้ ว่า ติดใจยายแม่เลียงสาวตังแต่ครังแรกทีได้ เห็นหน้ า ขนาดพูดว่าเกลี ยดและไม่ ชอบอีกฝ่ าย แต่เขาก็ ชอบพาตัวเองเข้ า ไปยุ่งเกียวกับ เธอ แต่จ ะให้ ยอมรั บ ออกไปได้ ยงั ไงล่ะ เสียเชิงแย่นะ่ สิ สิ งเดียวทีทําได้ นนก็ ั คือใช้ อาการโกรธกลบเกลื อนความรู้ สึกจริ งไว้ 78
รักรายกามเทพ โดยบอกให้ ทราบถึงสาเหตุทีต้ องระเห็ดออกมาทีนีแทน “ฉันโดนยายนันตบมา” วีรเชษฐ์ เมือได้ ยินทีเพือนบอก ก็มองวงหน้ าคมซึงเป็ นบริ เวณแก้ ม จึง เห็นรอยแดงอย่างชัดเจน มือคร้ ามแตะไปทีใบหน้ าของอีกฝ่ ายและขยับมาดู ใกล้ ๆ พลางถามด้ วยความสงสัยผสมอยากรู้ ยิงนัก “นีรุ นแรงกันถึงขนาดนีเลยเหรอ แล้ วนายไปทําอะไรให้ เขาโกรธล่ะ ถึงขันอีกฝ่ ายทนไม่ไหวตบเข้ าให้ นะ่ ” “ก็ยายนันว่าฉันไปหลงเสน่ห์เขาน่ะสิ” “แล้ วนายตอบว่าไง” ซักไซ้ ตอ่ ด้ วยท่าทางอยากรู้ อย่างมากมาย “ฉันก็แค่ตอบไปว่า…” ทําเป็ นเว้ นค้ างไว้ ไม่ได้ พูดต่อ เพือนหนุ่มก็รุก แบบไม่หยุด “ว่าอะไร!” “นายจะเร่งอะไรฉันนักเนียเชษฐ์ ” ชินกริ ชทํานําเสี ยงหงุดหงิ ด เพือน หนุม่ จึงบอกออกมาให้ ฟัง “อยูๆ่ นายโดนตบซะขนาดนี ก็ยอ่ มแสดงว่าคําตอบทีพูดออกมา มัน จะต้ องแรงพอกัน ไม่อย่างนันคงไม่โดนตบเต็มเหนียวจนเป็ นรอยแดงอย่างนี หรอก” เอ่ยอย่างคาดการณ์ ชินกริ ชจึงพูดแบบช้ าๆ เป็ นครังแรกทีเขาพูดรุ นแรงกับผู้หญิ ง ซึงไม่ เคยคิดทํามาก่อนเลย ถ้ าหากว่าผู้หญิ งทีมาเป็ นแม่เลี ยงจะไม่ใช่คนทีตนเอง เกิดปิ งและประทับใจมาก่อน “ก็แค่บอกว่าฉันไม่มีวนั ทีจะโง่ทําอะไรอย่างนันโดยเด็ดขาด ถ้ าจะทํา ก็คงจะเป็ นเพราะ ช่วยสนองความอยากให้ กบั ผู้หญิงทีไม่ร้ ู จกั พอ คนแก่ทําไม่ ถึงใจก็เลยจะมาให้ สนองแทน จะฝื นใจมีอะไรด้ วยคิดซะว่านอนกับโสเภณี ใน
รัตมา
79
ซ่อง” เพียงพูดจบ วีรเชษฐ์ ก็มองหน้ าเขานิงงันไป ไม่นกึ เลยว่าเพือนของตนจะ ปากร้ ายขนาดนี “นีนายกล้ าพูดอย่างนีเลยเหรอชิน” ถามกลับแบบไม่คอ่ ยจะเชือหูสกั เท่าไหร่ เพือนหนุม่ จึงพยักหน้ ายอมรับออกมาตรงๆ “ใช่ ก็ อ ยากมาว่า ฉัน หลงเสน่ห์ ก่อ นทํ า ไมล่ ะ ” เถี ยงราวกับ เป็ น เด็กผู้ชายหัวดือ วีรเชษฐ์ จงึ เอ่ยแสดงความคิดเห็นของตนเอง เกียวกับความ ปากร้ ายของเพือน “แต่นายก็ไปว่าเขาแรงเหมือนกันนะ” ชินกริ ชทีได้ ยินดังนันจึงถาม กลับมาด้ วยความไม่พอใจทีเพือนพูดเช่นนี “นีตกลงนายเข้ าข้ างยายนันเหรอ เสียแรงนะทีเป็ นเพือนกัน” “ก็นายพูดแรงเกิ นไปจริ งๆ นี แล้ วทีเขาเข้ า ใจว่านายหลงเสน่ห์น่ะ นายไปทํ า อะไรให้ เ ขาเข้ า ใจอย่า งนัน ”ถามกลับ ด้ วยการจับ ผิ ด ตามวิ สัย สายสืบ ชินกริ ชทําท่ากลอกตาไปมา หาคําตอบให้ กบั เพือน วีรเชษฐ์ ทีเห็นอีก ฝ่ ายเงี ยบไป จึง มองและพูดเหมื อ นรู้ เท่า ทัน “นายไปวุ่นวายกับเขารึ เปล่ า ไม่อย่างนันเขาคงไม่พดู แบบนีหรอก” “ใครไปวุ่นวายล่ะ นายอย่ามาเดาสุ่ม ” คิวทังสองมุ่นเข้ ามาชนกัน อย่างไม่ชอบใจในการตังคําถามของเพือนเท่าใดนัก “จะไปรู้ เหรอ ก็ถ้านายไม่ไปยุ่งกับเขา จะกล้ าพูดออกมาอย่างนีได้ ยังไงกันว่านายหลงเสน่ห”์ “พูดกับนายนี ยิงพูดยิงไม่ร้ ู เรื อง” จากทีหวังว่าเพือนหนุม่ จะเป็ นทีปรึกษาทีดี ในยามอารมณ์ โมโห แต่ กลายกลับเป็ นว่ามานังชวนทะเลาะแทน นันเป็ นเพราะสิ งทีเอ่ยมันแทงใจดํา 80
รักรายกามเทพ ชายหนุ่มทุกอย่ า งน่ะ สิ ที พูดแรงใส่ ห ญิ ง สาวอี กคนแรงๆ ก็ คงเป็ นเพราะ ผิดหวังมาก ทีมองคนผิดไป ไม่นกึ เลยว่าจะเป็ นคนอีกแบบหนึง แล้ วพอเพือน มาหาว่าเขาไปวุ่นวายกับอีกฝ่ าย ชินกริ ชก็ทําท่า อึกอักตอบไม่ถูก ก็มนั เป็ น เช่นนันจริ งๆ น่ะล่ะ โดยเฉพาะเพือนทีเป็ นสารวัตร ซึงมีนิสยั ชอบไล่ต้อนคนเก่งด้ วยแล้ ว ก็ทําให้ เขาแทบจะจนมุม จนหาทางออกไม่เจอเลยทีเดียวเชียว วีรเชษฐ์ ทีเห็น เพือนแสดงอาการหงุดหงิ ดงุ่นง่านไปหมด จึงมองด้ วยสี หน้ ายิมๆ แบบรู้ เท่า ทัน ก็เพราะไม่คอ่ ยจะเคยเห็นอาการเช่นนีจากเพือนสนิทมาก่อน จึงเกิดความ ประหลาดใจยิ งนัก พลางยกมื อ ของตนเองขึ นมาชี ทํ า ท่า คาดการณ์ แ บบ ครุ่นคิดออกมา “ฉันว่านายต้ องไปวุน่ วายกับเขาแน่ๆ แบบว่าแอบชอบแม่เลียงตัวเอง แหงๆ เลย”
รัตมา
81