“คุณซอนสรอยคอเสนนั้นไวกับตัวใชไหม?” คุณพระ! เขาเอาอะไรคิด ตั้งแตจําความไดเธอไมคิดขโมยของ ใครเลยดวยซ้ํา “ฉันไมใชขโมย ไมมีความจําเปนที่ฉันต องทําแบบนั้นดวย ถึง ฉันจะจนแตฉันก็ไมเคยใหใครหนาไหนมาดูถูกเหยียบย่ําศักดิ์ศรีได” ลัน ตาเชิ ดหน าขึ้ น ทั้ ง ที่ น้ํ าตาไหลมาคลอเบ าตาด วยความ นอยใจ “พู ดได ส วย แต คํ า พู ดก็ เ ป น แค ล มปาก เชื่ อถื อ ไม ได ถอด เสื้อผาออกซะลันตา!” ลันตาถึงกับหนาตึงดวยความโกรธเมื่อไดยินคําสั่งที่หลุดจาก ปากเขา “คุณมันบาไปแลวคุณประกาศิต!” “ถอดเสื้ อออกเดี๋ยวนี้นี่ คือคํ าสั่ ง ” ชายหนุม เค นเสี ยงเย็ น ดวงตาสีฟาวาวโรจนราวกับมีเปลวเพลิงลุกโชนอัดแนนอยูในนั้น “ไมคะ” “อยาลองดีกับผม!”
2
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
บําเรอรักจาวหัวใจทมิฬ
โดย แวววิวาห์ พิมพ์ ครั งที 1 กุมภาพันธ์ 2558 หมายเลข ISBN 978-616-382-195-9 ราคา 269 บาท สงวนสิทธิตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิพ.ศ. 2537 จัดอาร์ ท ต้ นข้ าว ปก หลานยายราญ จัดพิมพ์ โดย สํานักพิมพ์ รั ตมาบุ๊คส์ 100/398 ถ. บางกรวย-ไทรน้ อย ต. บางบัวทอง อ. บางบัวทอง จ.นนทบุรี 11110 โทร. 089-6068529 www.rattamabooks.com จัดจําหน่ ายโดย สํานักพิมพ์ อมริ นทร์ บุ๊ค เซนเตอร์ 108 หมูท่ ี 2 ถ. บางกรวย-จงถนอม ต. มหาสวัสดิ อ. บางกรวย จ. นนทบุรี 11130 โทร. 0-2423-9999 โทรสาร 0-2449-9500-6 http://www.naiin.com พิมพ์ ที โรงพิมพ์ เฟิ ร์ สออฟเซต ทีอยู่ 99/11 หมู่ 7 ต.ลําโพ อ.บางบัวทอง จ. นนทบุรี 11110 ปล. ค่ ะ ถ้ าไม่ เห็นหนังสือบนชัน สามารถสอบถามจากพนักงานทีร้ าน หนังสือได้ ค่ะ
แวววิวาห
3
จากใจ... นักเขียน สวัสดีเพือนๆ นักอ่านทีหยิบหนังสื อ ‘บําเรอรักจ้ าวหัวใจทมิฬ’ ของ แวววิวาห์ขึนมาค่ะ วันหนึงเปิ ดหน้ าเฟสบุ๊กขึนมา แล้ วเห็นข้ อความของใครบางคนเข้ า... ชะงักไปชัวขณะหนึง เพราะเป็ นพีสาวทีรู้ จกั และคุ้นเคยกันเป็ นอย่างดี ตอน คลิกอ่านข้ อความ หัวใจเต้ นแรง ตุ้มๆ ต่อมๆ พอรู้ วา่ ถูกจีบเท่านัน แทบกรี ดลัน บ้ า น ดี ใ จค่ะ ดี ใ จมาก รู้ สึ กเป็ นเกี ย รติ แ ละยิ น ดี มากๆ ที ทางสํ า นักพิ ม พ์ รัตมาบุ๊คส์ เปิ ดโอกาสให้ แวววิวาห์ได้ ร่วมงาน และยังให้ การต้ อนรับทีอบอุ่น เป็ นกันเอง ณ โอกาสนี ขอขอบคุณ สํานักพิมพ์รัตมาบุ๊คส์ บ้ านแสนอบอุ่นทีเปิ ด โอกาสให้ แวววิวาห์ได้ เป็ นนักเขียนตัวน้ อยๆ ในบ้ านหลังนี ขอบคุณพีข้ าว (รั ตมา) เพื อนๆ นักเขี ยน และเพื อนนักอ่านในเว็ บ เด็กดีและเว็บห้ องสมุดทุกคนทีคอยเป็ นกําลังใจไม่หา่ ง ขอให้ ทกุ ท่านมีความสุขกับการอ่านค่ะ ขอบคุณช่วงเวลาและตัวหนังสือ ทีทําให้ เรารู้ จกั กัน แวว – แวววิวาห์ http://www.facebook.com/wedding.novel
4
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
แวววิวาห
5
1 หนีสิน ใต้ ร่มเงาของต้ นมะพร้ าว หญิงสาวผู้มีวงหน้ าหวานชวนมองไม่ รู้ เบือ กับนัยน์ตากลมโตอันเป็ นประกาย ซึงเป็ นจุดเด่นของใบหน้ าเรี ยวทีไม่ได้ แต่งแต้ มเครื องสําอาง แต่กลับดูนวลเนียนสวยอย่างเป็ นธรรมชาติ เธอกําลังยื นดูคนงานลํ าเลี ยงมะพร้ า วจํา นวนหลายตัน ขึนไปบน รถบรรทุกคันใหญ่ ด้ วยความรู้ สึกโล่งใจกึงปลาบปลืมใจ หลังจากมะพร้ าวทีลันตาดูแลเองกับมือลํ าเลี ยงขึนรถหมดแล้ ว เธอ จึงเดินมาหาพ่อค้ าคนกลางรายใหม่ ทีเพิงทําการซือขายเพือรับค่าตอบแทน จากผลผลิต ทีเธอและครอบครัวทุม่ เทแรงกายแรงใจ ยึดเป็ นอาชีพหลักเลี ยง ปากเลียงท้ องมาสองชัวอายุคน “ช่วงนีมะพร้ าวราคาดี ถ้ ายังมีผลผลิตอีกก็โทรเรี ยกผมได้ นะ” พ่อ ค้ า คนกลางเอ่ยขึ นด้ วยใบหน้ ายิ มแย้ ม พลางส่ งธนบัตรให้ กับ ลันตาซึงเป็ นลูกสาวเจ้ าของสวนมะพร้ าวเป็ นค่าตอบแทน “คงต้ อ งรอสักพักแล้ ว ล่ ะ เถ้ า แก่ ถ้ า มี มะพร้ าวอี กหนูโทรไปเรี ย ก แน่นอน” ลันตาบอกด้ วยใบหน้ ายิมแย้ ม เพราะเงินค่าตอบแทนทีได้ รับในครัง นีค่อนข้ างเป็ นกอบเป็ นกํา พอทีจะนําไปเป็ นค่าใช้ จ่ายในครอบครัวได้ เกือบ สองเดือนเลยทีเดียว “ไม่มีอะไรแล้ ว ผมกลับก่อนนะ” ลันตายิมให้ พ่อค้ าคนกลางพอเป็ นมารยาท พอรถบรรทุกแล่นห่าง 6
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ออกไปจากสวนมะพร้ าว เธอจึงกลับเข้ ามาในบ้ านหลังเก่าทียังทนทาน กันลม แดดและฝนได้ เป็ นอย่างดี ทว่าหญิ งสาวต้ องรี บวิ งหน้ าตาตืนขึ นมาบนบ้ าน เมือพบผู้ เป็ นแม่ เป็ นลมอยูก่ บั พืนบ้ าน “แม่!” ลันตาร้ องเสียงหลง ก่อนประคองผู้เป็ นแม่ไปนัง รี บหายาดม และพัดมาพัดให้ “แม่จ๊ะ แม่!” ลันตารู้ สึกใจคอไม่ดีกบั สิงทีเกิดขึนแม้ แต่น้อย ทังนีเป็ นเพราะแม่ของ เธอมีสุขภาพทีไม่คอ่ ยแข็ งแรง อีกทังมีโรคประจําตัวต้ องหาหมอเป็ นประจํา นันเอง แล้ วไหนยังจะต้ องมาเครี ยดกับเรื องพีชายตัวแสบทีหายหน้ าหายตาไป จากบ้ าน และไม่มีการติดต่อกลับมานานร่วมปี “แม่จ๊ะ แม่ได้ ยินลันตาไหม” หญิงสาวเรี ยกซํา เขย่าแขนมารดาเบาๆ อีกครัง พอชดช้ อยผู้เป็ นแม่ลืมตาและได้ สติกลับคืนมาเท่านัน ลันตาจึงผ่อน ลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เป็ นไงบ้ างจ๊ ะแม่?” เธอมองหน้ ามารดาตาละห้ อย นําตาคลอเบ้ า ด้ วยความรักและห่วงใย นางชดช้ อย สตรี วยั ห้ าสิบเศษๆ ยังนอนนิงไม่ขยับตัว นางมีสีหน้ าที อ่อนล้ าอิดโรย ดวงตาคูส่ วยแฝงความโศกเศร้ านันไหวระริ ก ก่อนนําตาจะไหล มาคลอเบ้ า “แม่ร้องไห้ ทําไมจ๊ ะ?” ลันตาทําหน้ าตกใจ “แม่คิดถึงเจ้ ารื นเหลือเกิน ลันตา ไม่ร้ ู ป่านนีเจ้ ารื นเป็ นอย่างไรบ้ าง” เพี ยงประโยคเดียวของมารดา ก็ ทํ า ให้ ลัน ตารู้ สึกอ่อ นอกอ่อ นใจ ขึนมาทันที เจ้ ารื น หรื อ รื นฤทธิ คือพีชายของเธอ พีชายแท้ๆ ทีใช้ ชีวิตต่างกับเธอ ราวฟ้ากับเหว! รื นฤทธิ คือหัวแก้ วหัวแหวนของครอบครัวเลยก็ว่าได้ ทังพ่อและแม่
แวววิวาห
7
ต่างพะเน้ าพะนอเอาอกเอาใจพีชายของเธอจนออกนอกหน้ า หากรื นฤทธิ ต้ อ งการอะไร เพี ยงแค่เ อ่ยปากเท่ า นัน ทังพ่อ และแม่ก็จ ะหาสิ งที รื นฤทธิ ต้ องการมาให้ ทนั ที ซึงบางครังเธอเองก็แอบน้ อยใจเช่นกัน ทีพ่อและแม่รักลูก ไม่เท่ากัน อาจเพราะเธอกับรื นฤทธิ อายุหา่ งกันหลายปี ด้ วยละมังเธอจึงดูเป็ น เด็กในสายตาพ่อและแม่ ทังสองท่านจึงให้ ความสนใจพีชายของเธอมากกว่า ... เท่าทีจําได้ พ่อแม่แทบไม่ใส่ใจเธอด้ วยซํา และจากทีเคยได้ ยินผู้ใหญ่คยุ กัน เธอเป็ นลูกหลงมานันเอง คงเพราะ สาเหตุนีด้ วยกระมังทุกคนในบ้ านจึงพะเน้ าพะนอแต่พีชายของเธอ รื นฤทธิ เรี ยนหนังสือเก่ง สอบได้ อนั ดับต้ น ๆ ของห้ องเป็ นประจํา พ่อ และแม่จงึ ซือของขวัญให้ เป็ นรางวัลเสมอ ส่วนเธอนันเรี ยนหนังสื อไม่เก่ง จึง ไม่เคยได้ รับของขวัญใดๆ เลย ของเล่นประจําของเธอคือ กะลามะพร้ าวจากในสวนทีเธอเก็บมา เล่นขายของเท่านัน ซึงเรื องทีพีชายสอบได้ อนั ดับต้ นๆ ของห้ อง ทําให้ เธอขยัน มุง่ มัน ตังใจเรี ยนหนังสือมากขึน เพราะอยากได้ ของขวัญอย่างพีชายบ้ าง แต่เอาเข้ าจริ งเธอไม่เคยได้ รับรางวัลจากพ่อและแม่ ถึงแม้ ว่าเธอจะ สอบได้ ที 5 ของชันเรี ยนก็ตาม หลายครังทีรื นฤทธิ ได้ เสือผ้ าใหม่ ส่วนเธอนันต้ องใส่เสือผ้ าตัวเก่าที พีชายไม่เอาแล้ ว จนบางครังเธอถูกเด็กแถวๆ บ้ านล้ ออยูเ่ สมอ นอกจากนียังมี อีกหลายๆ เรื องทีแสดงให้ เห็นว่า เธออยูน่ อกสายตาของพ่อและแม่ตลอด แต่นนไม่ ั ทําให้ เธอรู้ สึกน้ อยเนือตําใจเท่ากับเรื องเรี ยนหนังสือ... พีชายของเธอได้ เรี ยนหนังสือจนจบมหาวิทยาลัยในกรุ งเทพ ขณะที เธอได้ เรี ยนหนังสื อแค่ชนมั ั ธ ยมศึกษาตอนปลายเท่านัน โดยแม่ข องเธอให้ เหตุผลทีว่า ‘เป็ นลูกผู้หญิง เรี ยนสูงไปก็ไม่ได้ ใช้ เผลอๆ เรี ยนยังไม่ทนั จบก็มี ครอบครัวก่อนด้ วยซํา’ แน่นอนว่านีคือความเสียใจอย่างสุดซึง แต่ลนั ตาไม่สามารถพูดหรื อ ระบายให้ ใครรับฟั งได้ เลย 8
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ความแตกต่า งระหว่างเธอกับ พี ชายมี เ พิ มมากขึ นเรื อยๆ จนเห็ น ชัดเจน หลัง จากเรี ยนจบ รื นฤทธิ ได้ ทํ างานกับบริ ษัท ยักษ์ ใหญ่ใ นกรุ งเทพ ขณะทีเธอต้ องแบกรับภาระของครอบครัว และเปลียนตัวเองมาเป็ นเสาหลัก เพือดูแลสวนมะพร้ าวทีตกทอดมาตังแต่รุ่นตายาย พอเจอกับงานหนักจนเกินกําลัง ความน้ อยใจจึงเกิดขึนอีกครัง! ทังๆ ทีงานดูแลสวนมะพร้ าวสมควรเป็ นงานของผู้ชาย แต่เธอต้ องมา รับผิดชอบโดยปริ ปากบ่นไม่ได้ สกั คํา! แต่นนไม่ ั ยําแย่เท่ากับว่า เธอกับแม่ต้อง คอยตามใช้ หนีสินทีรื นฤทธิ ก่อขึน และทีร้ ายกาจไปกว่านันก็คือ คนก่อหนีได้ หายเข้ ากลีบเมฆไม่ยอมโผล่หวั มาทีบ้ านนานเป็ นแรมปี “ป่ านนีพีรื นคงลืมเราไปแล้ วมังจ๊ ะแม่” หลุดปากออกไปเท่านัน คนฟั งอย่างนางชดช้ อยทีมีจิตใจอ่อนไหวจึง ร้ องไห้ โฮออกมาทันที ซึงการเห็นแม่ของตัวเองรํ าไห้ ด้วยความน้ อยอกน้ อยใจ นันได้ สร้ างความหนักใจให้ ลนั ตาไม่น้อย “แม่จา๋ ลันตาขอโทษนะจ๊ ะ ลันตาไม่ตงใจพู ั ดให้ แม่เสียใจ” นางชดช้ อยนําตานองอาบแก้ ม พลางพยักหน้ าให้ บุตรสาวคนเล็ ก ผ่านม่านนําตา “แม่ไม่ได้ โกรธลันตา แต่แม่น้อยใจเจ้ ารื นมัน ได้ ดิบได้ ดีก็ไม่เคยหัน หลังกลับมาหาเราบ้ างเลย ซํายังก่อ หนีให้ ครอบครั วตลอด นี ทํา งานมาตัง หลายปี แล้ ว เงินสักสลึงแดงเดียวแม่ไม่เคยได้ รับจากเจ้ ารื นเลย คิดแล้ วก็น่า น้ อยใจนัก” นางชดช้ อ ยเช็ ด นํ าตาออกจากแก้ ม ดวงตาของนางเจื อ ความ โศกเศร้ าอย่างเห็นได้ ชดั ลันตาเงียบไป พลางเม้ มปากเป็ นเส้ นตรง เพราะเธอเองก็จนใจกับ พีชายคนนีเช่นกัน “เจ้ ารื น มันลื นสมชือจริ งๆ เลยนะ เฮ้ อ... ลื นไหล แล้ วก็หายหัวไป เลย” พอพูดถึงบุตรชายคนโต จึงมีรอยยิมขืนจากนางชดช้ อยให้ เห็น “แม่อย่าคิดมากเลยนะจ๊ ะ”
แวววิวาห
9
“มันอดคิดไม่ได้ จริ งๆ ลันตา แม่เหนือยกับเจ้ ารื นเหลือเกิน ไม่ร้ ู จะทํา ยังไงกับมันแล้ ว” หลุดปากสิงทีเก็บงําซ่อนไว้ ในใจออกมา นําตามากมายจึง ไหลพรังพรู ลันตาบีบมือมารดาเบาๆ เธอเลือกจมอยู่ในความเงี ยบพักใหญ่ จน ชดช้ อยหยุดร้ องไห้ “แม่พกั ผ่อนเถอะนะ เดียวลันตาไปเตรี ยมกับข้ าวกับปลาก่อน” ชดช้ อยพยักหน้ าให้ พอลูกสาวคนเล็ กจากไป เสี ยงถอนหายใจของ นางชดช้ อยจึงถูกผ่อนออกมาเบาๆ ทางด้ านลันตา พอก้ าวเข้ ามาในครั วขนาดเล็ก ทีต่ อเติมและ ยืนออกมาจากตัวบ้ าน ซึงมีลกั ษณะเหมือนเล้ าไก่ ต้ องหยุดเท้ าเพียงเท่านัน เมือพบนพพลพ่อเลียงตัวแสบอยูใ่ นครัว หญิงสาวรี บหันหลังออกมาจากครัว ทันที ทังนีเนืองจากสายตาเจ้ าชู้กรุ้ มกริ มของนพพลจอมขี เมาทีมองเธออยู่ นันเอง “ขยันหลบหน้ าเป็ นนางอายเลยนะ” คนเมาเอ่ยปากขึนลอยๆ ลันตาไม่สนใจสักนิด และไม่เคยคิดใส่ใจคําพูดของนพพลด้ วย หรื อ ถ้ าพูดให้ ถกู เธอไม่อยากเฉียดใกล้ ผ้ ชู ายคนนี ซึงมีฐานะเป็ นพ่อเลี ยงของเธอ ด้ วยซํา ทังนีเป็ นเพราะเธอเกลียดขีหน้ านพพลนันเอง! หลั ง จากพ่ อ ของเธอเสี ย ชี วิ ต ลงตอนที เธออายุ ไ ด้ สิ บ ห้ า ปี การ เปลียนแปลงในครอบครัวจึงเกิดขึน เมือขาดเสาหลักของบ้ านไป แม่ของเธอ จึงรับหน้ าทีดูแลสวนมะพร้ าวซึงเป็ นมรดกตกทอดจากตายาย เพือหาเลี ยง เธอกับพีชายเพียงลําพัง ความเหนื อยยากของแม่ อ ยู่ ใ นสายตาของลั น ตาตลอด เธอจึ ง พยายามแบ่งเบาภาระของครอบครัวให้ ได้ มากทีสุด ซึงเธอก็ทําอะไรไม่ได้ มาก นัก นอกจากทําข้ าวเหนียวหมูปิงไปขายเพือนๆ ทีโรงเรี ยน และช่วยแม่ทํางาน บ้ านเท่านัน หลังจากมรสุมชีวิตลูกใหญ่พดั ผ่านไป ท้ องฟ้าจึงปลอดโปร่ ง... ทว่า 10
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
การเปลียนแปลงจึงเกิดขึนอีกครัง แม่ของเธอทีตกพุม่ หม้ ายได้ ปีเศษ พบรักกับนพพลซึงเป็ นพ่อค้ าคน กลาง รับซือมะพร้ าวตามสวน เธอเองไม่เคยคิดขัดขวางความรักของแม่ หาก แม่จะมีรักครังใหม่เธอเองก็ยินดี เพราะเธออยากเห็นแม่มีความสุข และไม่ อยากให้ แม่นอนร้ องไห้ เพราะคิดถึงพ่อ แต่เมือนพพลก้ าวเข้ ามาเป็ นพ่อเลี ยงของเธอเท่านัน ปั ญหาต่าง ๆ จึงเกิดขึน นพพลเป็ นผู้ชายเจ้ าชู้ กะลิมกะเหลี ย ติดเหล้ า และให้ ความสนใจ ในตัวเธอตังแต่เหยียบเข้ ามาในบ้ าน ตอนแรกเธอนึกว่าตัวเองอาจจะคิดไปเอง แต่พอจับได้ วา่ นพพลแอบ ดูเธอกระโจมอกอาบนํา จึงทําให้ เธอต้ องระมัดระวังตัวมากขึน ชนิดทุกฝี ก้ าว เลยก็วา่ ได้ ! เรื องนีเธอไม่เคยบอกใคร และไม่กล้ าบอกให้ แม่ร้ ู ด้วย เพราะเกรงว่า แม่จะไม่สบายใจ แต่การทีเธอไม่บอกใครนีล่ะ จึงทําให้ นพพลได้ ใจ พออยู่ลับ หลังผู้คน นพพลจะคอยแทะโลมและพยายามลวนลามเธอตลอด สาเหตุนีเองเธอจึงต้ องระมัดระวังตัวเอง และพยายามหลี กห่างจาก ผู้ชายคนนีตลอดเวลาหากผู้ชายคนนีอยูใ่ นบ้ าน “เฮ้ อ...” ลันตาผ่อนลมหายใจออกมา ก่อ นปลี กตัวไปทํางานบ้ านอย่างอื น แทน พอนพพลพ้ นไปจากห้ องครัวแล้ วนันล่ะ เธอจึงเข้ ามาจัดการทํากับข้ าว กับปลา หลังจากอิมท้ องกับอาหารมือเย็นเรี ยบร้ อยแล้ ว ลันตาจึงมาเอนหลัง พักให้ ข้าวเรี ยงเม็ดทีโต๊ ะไม้ ไผ่หน้ าบ้ าน และตากลมเย็นเพือพักผ่อนหย่อนใจ ทว่าอยูๆ่ กลับมีรถตู้แล่นมาจอดหน้ าบ้ าน คนแปลกหน้ าได้ ตรงเข้ ามาหาแม่ของเธอ ดูจากการแต่งตัวและฟั ง จากสําเนียงภาษา รวมถึงผู้ติดตามทีสวมชุดดําดูเหมือนบอดีการ์ ด ลันตาเชือ ว่าแขกทีมาเยือนในครังนี น่ามาจากกรุ งเทพ
แวววิวาห
11
พอรู้ ถงึ ‘ธุระ’ ทีทําให้ คนเหล่านีต้ องเดินทางมาถึงทีนีเท่านัน เธอจึง รู้ สึกเครี ยด และหนักใจกับเรื องทีคนแปลกหน้ าพามาไม่น้อย รื นฤทธิ สร้ า ง หนีสินให้ ครอบครัวของเธอได้ ชดใช้ เป็ นเงินเกือบหนึงแสนบาท! แต่นนไม่ ั ทําให้ เธอเครี ยดเท่ากับ รื นฤทธิ ออกจากงานแล้ วหนีไปอยู่ที อืน “ตอนนี ผมอยากเจอตัว นายรื นฤทธิ โดยเร็ ว ที สุ ด ผมต้ อ งการเงิ น จํานวนนันคืน” “เจ้ ารื นไม่กลับมาเหยียบบ้ านจะปี แล้ วพ่อหนุม่ ฉันรอเจ้ ารื นกลับมา เหมือนกัน” นางชดช้ อยทีฟั งอยูน่ านเอ่ยปาก สีหน้ าของนางเต็มไปด้ วยความ ไม่สบายใจกับเรื องทีคนแปลกหน้ านํามาให้ “นีไม่ใช่ข้อแก้ ตวั ทีดีนะครับป้า ลูกชายของป้าสร้ างหนีเอาไว้ แล้ วหนี หายไป ป้าเป็ นแม่ของนายรื นฤทธิ ก็สมควรใช้ หนีแทนลูกชายสิครับ” ชายหนุม่ หน้ าตาดี แต่งกายดูสะอาดสะอ้ านเอ่ยเสียงเรี ยบ ทว่าคําพูดนันกลับเพิมความเครี ยดให้ กบั นางชดช้ อยซึงเป็ นคนคิด มากเข้ าไปอีก “เงินตังมากมายขนาดนี ฉันไม่มีปัญญาหามาจ่ายคืนพ่อหนุ่มหรอก ฉันไม่เคยคิดโกงใครนะ แต่ฉนั เองก็ไม่คอ่ ยจะมี ลําพังเงิ นจะรักษาตัวยังแทบ ไม่มี ฉันยังต้ องกู้มาใช้ เลยพ่อคุณ” บอกออกมาแค่นนั นําตาจึงไหลลงมา เปื อนใบหน้ าทีซูบซีดของนางชดช้ อย ลันตารี บเข้ าไปประคองผู้เป็ นแม่มานังลงบนเก้ าอีไม้ ไผ่ตวั เก่า เพราะ เกรงว่าแม่ของตนจะเป็ นลมล้ มพับไปเหมือนเมือช่วงกลางวันอีก พอจัดการ หาทีนังให้ แม่เรี ยบร้ อยแล้ ว เธอจึง หันมาให้ ความสนใจกับคนแปลกหน้ า ที ตามมาทวงหนีถึงบ้ าน “ฉันคิดว่าคุณควรกลับไปทวงหนีจากคนทีเอาเงิ นของคุณไปใช้ จ ะ ดีกว่านะคะ มาทวงจากพวกเรา พวกเราไม่มีให้ หรอก ก็อย่างทีแม่บอก เรามี เงินแค่พอค่ากับข้ าวเท่านัน” ลันตาเอ่ยเสียงเครี ยด หลังจากเป็ นผู้ฟังมาพักใหญ่ ดูว่าเป็ นเรื องที 12
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ชายแปลกหน้ าพวกนี พามาให้ ที บ้ าน จะเป็ นเรื องใหญ่ แ ละเครี ย ดอยู่ พอสมควร “พูดแบบนีเหมือนไม่รับผิดชอบเลยนะสาวน้ อย” ลันตาไม่ชอบใจกับสรรพนามทีชายแปลกหน้ าใช้ เรี ยกเธอแม้ แต่น้อย แต่เธอก็ไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้ เห็น “เราสองคนแม่ลูกไม่เคยปั ดความรับผิดชอบ คุณควรไปทวงกับพีรื น ถึงจะถูก” “ผมทําแบบนันอยูแ่ ล้ ว แต่เพราะผมหาตัวนายรื นฤทธิ ไม่เจอน่ะสิ ผม ถึงมาไล่เบียจากคนในครอบครัว หวังว่าคุณคงจะเข้ าใจนะ” ลันตาจนด้ วยคําพูดทันที เธอรู้ วา่ เจ้ าหนีมีสิทธิ ทวงเงิ นจากลูกหนีได้ แต่การทีเจ้ าหนีมาไล่เบียจากคนในครอบครัวของลูกหนีทีไม่ร้ ู อีโหน่อีเหน่ ใช่ เรื องทีถูกต้ องแล้ วหรื อ?! “ฉันเข้ าใจค่ะ แต่คณ ุ มากล่าวลอยๆ ไม่มีหลักฐานอะไรมาแสดง คุณ จะให้ ฉันกับแม่เอาเงิ นไปให้ คุณงันเหรอคะ? คุณอาจจะเป็ นพวกมิจฉาชี พ แอบอ้ างก็ได้ ทีสําคัญฉันกับแม่ไม่เคยรู้ จกั คุณมาก่อน” คราวนีชายแปลกหน้ ามองเธอตังแต่ศีรษะจรดปลายเท้ า ซึงลันตาไม่ ชอบสายตาของคนพวกนีเลย เธอไม่เ คยชอบใจสายตาแทะโลมของพวก หนุม่ ๆ ทีเห็นเธอเป็ นของหวานแม้ แต่น้อย! “ผมกําลังทําความรู้ จกั กับครอบครัวของคุณอยูน่ ีไง” “ฉันไม่อยากญาติดีกบั คนแปลกหน้ าทีไม่ร้ ู จกั หัวนอนปลายเท้ า” หญิงสาวเชิดหน้ าขึนน้ อยๆ มีสีหน้ าไม่สบอารมณ์ขึนมาทันที “พูดกัน ตรงๆ เลยดีกว่า ฉันกับแม่ไม่สามารถหาเงินร่วมแสนมาคืนให้ คณ ุ ได้ หรอก เรา สองแม่ลูกไม่ขอรับรู้ อะไรเรื องหนีสินทีพีรื นก่อเอาไว้ เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ” เมือหมดความอดทนลันตาจึงออกปากไล่ไปตรงๆ แต่เธอกลับรู้ สึก หายใจไม่ทวท้ ั องเมือถูกหนุม่ แปลกหน้ ามองด้ วยสายตากึงแทะโลม อีกทังยิม มุมปากชวนให้ ขนลุก “แต่ผมมีวิธีปลดหนีทีดีมาแนะนํานะ” ผลิตโชคยิมเจ้ าเล่ห์
แวววิวาห
13
“วิธีอะไร?” หญิงสาวถามเสียงห้ วน “มาทํางานในบ่อนพนันของผมสักครึงปี รับรองว่านอกจากปลดหนี พนันให้ พีชายคุณได้ แล้ ว ดีไม่ดีคณ ุ อาจกลายเป็ นเศรษฐี ขึนมาก็ได้ ” ลันตาหน้ าตึงขึนมาทันที แต่เธอก็ ควบคุมความโกรธของตัวเองได้ เป็ นอย่างดี ซึงการรู้ วา่ รื นฤทธิ สร้ างหนีจากการเล่นการพนันก็ยิงทําให้ เธอนึก โกรธรื นฤทธิ มากขึนกว่าเดิม และเธอก็มาพาลลงกับเจ้ าหนี “เชิญคุณกลับไปเถอะ ฉันไม่สนใจงานทีคุณแนะนําหรอก” มีรอยยิมจากชายแปลกหน้ าอีกครัง “ไม่สนใจก็ไม่เป็ นไร วันนีเราคงคุยกันไม่ร้ ู เรื อง เอาเป็ นว่าว่างๆ ผม จะแวะมาใหม่” “ถ้ า เป็ นไปได้ ไม่ต้อ งมาเหยี ยบที นี อี ก ฉัน จะขอบคุณคุณมากๆ” หญิงสาวเอ่ยหน้ าตาย แต่เธอกลับได้ รับรอยยิมชวนให้ ขนลุกจากชายแปลก หน้ า “ผมมาอีกแน่นอน” ลันตาค้ อนคมใส่คนพูด พอชายแปลกหน้ าซึงมาประกาศตัวว่าเป็ น เจ้ า หนี ของรื นฤทธิ กลับ ขึ นรถตู้พร้ อมกับ ผู้ ติดตามไปแล้ ว ลัน ตาจึง รี บ พา มารดาขึนบ้ านพร้ อมทังปิ ดประตูลงกลอนทันที “คนพวกนันจะกลับมาทีนีอีกไหมลันตา แม่ไม่สบายใจเลย” “อย่าไปสนใจเลยแม่ คนพวกนีอาจเป็ นนักต้ มตุน๋ ก็ได้ ” ถึงจะได้ รับคําปลอบใจจากลูกสาว แต่ชดช้ อยกลับไม่ร้ ู สึกสบายใจ แม้ แต่น้อย ซํายังรู้ สึกหนักอกหนักใจและเป็ นกังวลยิงกว่าเดิม ทังนีเป็ นเพราะ นางห่วงใยในตัวรื นฤทธิ นันเอง “แม่ปล่อยเรื องนีไปโดยไม่สนใจไม่ได้ หรอกลันตา กีครังแล้ วทีเจ้ ารื น มันก่อเรื อง แล้ วปล่อยให้ เราสองคนแม่ลูกต้ องร่ วมกันรับผิ ดชอบ เฮ้ อ ... แม่ อยากเจอหน้ าเจ้ ารื นเหลื อเกิน” นางชดช้ อยเอ่ยด้ วยนําเสี ยงเนือยๆ ดวงตา โศกเศร้ าหม่นแสงลง เพราะรู้ จกั นิสยั ของลูกชายเป็ นอย่างดี นางเลียงลูกไม่ดีเอง การพะเน้ าพะนอตามใจรื นฤทธิ ตังแต่เล็ กจนโต 14
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
และสอนให้ ลูกอยูก่ บั ความสบายจนเคยชิน จึงทําให้ รืนฤทธิ กลายเป็ นคนหัว สูง หยิบโหย่ง ทํางานหนักไม่เป็ น แต่ทีสร้ างความหนักใจให้ นางชดช้ อยมาก ทีสุดก็คือ รื นฤทธิ ติดการพนัน! “ลันตาไปตามพีรื นทีกรุ งเทพได้ ไหมจ๊ ะ? ลันตาพอมีเพือนทีกรุ งเทพ ลันตาไปขอความช่วยเหลือเรื องทีพักจากพวกเขาได้ ” “อย่าเชียวนะลันตา เป็ นผู้หญิ งไปกรุ งเทพตัวคนเดียวมันอันตราย แม่ไม่ไว้ วางใจใครทังนัน อีกอย่างเรารู้ เหรอจะไปตามหาตัวเจ้ ารื นจากทีไหน?” เจอคําถามนีเข้ าไป ลันตาก็จนปั ญญาทีจะตอบนางชดช้ อยเช่นกัน นันสิ เธอจะไปตามหาพีชายตัวแสบได้ จากทีไหน ในเมือพีชายของ เธอเปลียนงานและย้ ายทีอยูอ่ าศัยเป็ นว่าเล่น ทีสําคัญเธอไม่เจอหน้ าพีชายจะ ร่วมปี แล้ ว “ลันตาก็ไม่ร้ ู เ หมื อนกัน”สุดท้ ายแล้ วหญิ งสาวก็ต้องยอมรับสภาพ ความเป็ นจริ งทีเธอไม่อาจปฏิเสธได้ “ตอนนีแม่มีลนั ตาคนเดียวเท่านัน แม่เป็ นห่วงเรานะ แม่ไม่อยากให้ ลันตาอยูไ่ กลจากสายตาของแม่ด้วยซํา” หญิงสาวยิมชืดกับความห่วงใยของมารดาบังเกิดเกล้ า “ลันตาไม่ใช่ เด็กๆ แล้ วนะแม่ ปี นีลันตาอายุ 22 แล้ วนะ” นางชดช้ อยส่ายหน้ าช้ าๆ “เด็กหนอเด็ก หนูจะอายุเท่าไร ในสายตา ของคนเป็ นแม่ หนูก็ยงั เป็ นเด็ กในสายตาของแม่อยู่ดี ” หญิ งสาวพยักหน้ า รู้ สึกอบอุน่ หัวใจขึนมาอย่างประหลาด ทีแม่เห็นเธออยูใ่ นสายตาบ้ างแล้ ว... “ถ้ าลันตาอายุ 70 ล่ะจ๊ ะ แม่จะยังเห็นลันตาเป็ นเด็กอยู่ไหม?” หญิ ง สาวป้อนคําถามให้ ก่อนเอนกายลงกับพืนแล้ วหนุนตักอุน่ ของนางชดช้ อยต่าง หมอน “ถึงหนูจะอายุ 90 ถ้ าแม่ยงั มีชีวิตอยู่ หนูก็ยงั เป็ นเด็กในสายตาของ แม่อ ยู่ดี ” ลัน ตาหัว เราะคิ กคักลื มความเครี ยดไปชัวขณะหนึงเธอนึกภาพ อนาคตอันไกลโพ้ นไม่ออกเช่นกัน ว่าตอนทีเธออายุ 90 จะมีหน้ าตาเป็ นเช่นไร แต่สิงหนึงทีเธอรู้ ก็คือ แม่ของเธอรักเธอแม้ จะน้ อยกว่ารื นฤทธิ ก็ตาม...
แวววิวาห
15
2 แรกพบ ดวงจันทร์ กลมโตเคลือนตรงศีรษะแล้ ว แต่ ลันตาไม่ อาจข่ มตา ให้ หลับลงได้ หญิงสาวยังนังกอดเข่าจมอยูก่ บั ความกระวนกระวายใจกับเรือง ทีชายแปลกหน้ านํามาให้ ใช่ว่าเธอจะไม่เชือเรื องทีรื นฤทธิ ก่อหนีสิ นเอาไว้ ให้ ครอบครัว แต่ที เป็ นกังวลและรู้ สึกเครี ยด เห็นจะเป็ นตัวเลขจํานวนเกือบหกหลักทีเธอและแม่ ต้ องหามาใช้ หนีการพนันต่างหาก ลมหายใจถูกผ่อ นออกมาอี กครั ง พอไม่ส ามารถข่มตาให้ หลับ ได้ ลันตาจึงตัดสินใจกระทําบางสิง นันคือการเข้ าไปค้ นห้ องนอนของพีชาย เผื อ ว่ารื นฤทธิ จะทิงเอกสารทีพอติดต่อได้ บ้าง ซึงเมือเข้ าไปค้ นตามลิ นชักและหัวเตียง ลันตากลับไม่พบเอกสาร ใดๆ นอกจากสมุดโทรศัพท์เล่มเล็ กทีเก่าจนแทบขาด เธอนังดูเบอร์ โทรและ รายชือ ก่อนตัดสินใจโทรหาคนเหล่านันเพือถามหาข่าวคราวของพีชาย คนส่ ว นใหญ่ บ อกกับ เธอว่ า ไม่ ไ ด้ ติ ด ต่ อ กับ รื นฤทธิ มานานแล้ ว จนกระทังได้ เบาะแสของรื นฤทธิ จากใครคนหนึงซึงลันตาพอจะรู้ จกั เขา “ไอ้ รืนมันกลับไปชุมพรสักพักแล้ วลันตา ตอนนีทํ างานทีชุมพรนัน ล่ะ” “ไม่เ ห็น พีรื นกลับมาบ้ า นเลย” หญิ งสาวบอกเสี ยงแผ่ว หัวใจเหียว แฟบ 16
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
“อะไรกันมันยังไม่กลับบ้ านอีกเหรอ?” “พีรื นไม่มาเหยียบบ้ านเกือบปี แล้ ว” “แย่จริ ง เจ้ ารื นนะเจ้ ารื น มันลืนสมชือเลยจริ งๆ เอาอย่างนีพีจะให้ ชือ ทีทํา งานใหม่ของมันไป แต่ลัน ตาอย่าไปบอกมัน นะว่า พีบอก พี ไม่อยากมี ปั ญหากับมัน” “ได้ จ้ะ” คนปลายทางให้ รายละเอียดทีเป็ นประโยชน์กบั ลันตา ช่าง โชคดีเหลื อเกินทีรื นฤทธิ ไม่หนีไปไกลอย่างทีเธอคิด แต่รืนฤทธิ อยู่แค่ปลาย จมูกของเธอเท่านัน แน่นอนเธอรู้ วา่ จะไปตามหาพีชายตัวแสบจากทีใด “ขอบคุณพีโต้ งมากเลยค่ะ” “ยําอีกครังอย่าบอกว่าพีบอกล่ะลันตา พีขีเกียจฟั งเจ้ ารื นมันบ่น” “จ้ ะพี” หญิงสาวรับปาก อีกทังยิมบางอย่างมีความหวัง อย่างน้ อยตอนนีเธอก็ร้ ู วา่ จะออกไปตามหาตัวพีชายจอมกะล่อนได้ จากทีไหน... รุ่ งขึนหลังจากจัดการเรื องปากท้ องเรี ยบร้ อยแล้ ว ลันตาจึงแต่งตัว เตรี ยมออกนอกบ้ าน เพือจัดการธุระเรื องตามหาตัวพีชายทันที “ไปไหนแต่เช้ าเหรอลันตา?” นางชดช้ อยที นังทํ าของชํ าร่ ว ยเป็ นรายได้ เสริ มของครอบครัว มอง หน้ าลูกสาว ซึงตอนนีลันตาได้ สวมเสือแขนยาว กางเกงขายาว เกล้ าผมหาง ม้ า แต่งหน้ าอ่อนๆ ในมือถือหมวกปี กกว้ างสําหรับใส่กนั แดด “ไปทําธุระในเมืองนิดหน่อยจ้ ะแม่ เดียวสายๆ ลันตากลับมานะจ๊ ะ” นางชดช้ อยพยักหน้ าให้ ไม่ป้อนคําถามอะไรให้ อีกนอกจากก้ มหน้ า ก้ มตาทําของชําร่วยแต่งงานต่อ ลันตาอมยิมให้ กบั มารดา หากเธอสามารถตามตัวรื นฤทธิ กลับมา บ้ านได้ แม่ของเธอคงคลายความคิดถึงและคลายความกังวลลงไปได้ บ้าง คิด ได้ เช่นนัน ลันตาจึงออกจากบ้ านทันที แต่เธอต้ องหยุดชะงักเมืออยู่ๆ นพพล
แวววิวาห
17
มาขวางทางลงบันไดเสียก่อน อีกทังในมือของนพพลยังมีขวดเหล้ าขาวติดมา ด้ วย “แต่งตัวซะสวยเชียว จะไปไหนแต่เช้ าเหรอน้ องลันตาคนสวย” นพพลยิมกะลิมกะเหลีย ตามประสาคนเจ้ าชู้ ทว่าสายตาหยาดเยิมเพราะความเมาของพ่อเลี ยง กอปรกับนิสัย เจ้ าชู้ไก่แจ้ ได้ สร้ างความอัดอัดให้ กบั ลันตาเป็ นอย่างมาก หากเป็ นไปได้ เธอไม่ อยากเห็นหน้ าผู้ชายคนนีด้ วยซํา “หลบไป” หญิงสาวเอ่ยเสียงเรี ยบขยับตัวไปอีกด้ าน แต่นพพลก็กาง มือขวางทางเธอเอาไว้ “พูดด้ วยก็ไม่พดู ด้ วย จะหยิงไปถึงไหน นังลันตา” ลันตาถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้ วยความเอือมระอากับพฤติกรรม ของพ่อเลียง “ฉันจะไปไหนก็เ รื องของฉัน น้ านพมี อะไรก็ไปทํ าเถอะ ไม่ต้อ งมา สนใจธุระของฉันหรอก” บอกด้ วยนําเสี ยงไม่พอใจแค่นนั ลันตาจึงเดินห่าง ออกไปทันที “ร่านไปหาผู้ชายหรื อไง?” ลันตาสะอึกกับคําพูดของนพพลไม่น้อย แต่เธอก็เลื อกไม่สนใจ ทว่า นพพลกลับย่ามใจ นึกสนุกจึงลวนลามลูกเลี ยงสาวคนสวยด้ วยการคว้ าตัว หญิงสาวมากอด “อ๊ าย!” อุทานออกมาด้ วยความตกใจแค่นนั ลันตาจึงกระทุ้งข้ อศอก กลับไปอย่างรวดเร็ ว จากนันจึงหันกลับ มาตีเข่ าใส่กล่ องดวงใจของนพพล ทันที! ผลก็คือพ่อเลี ยงตัวแสบทรุ ดลงกับพืน กุมกล่องดวงใจด้ วยใบหน้ า เจ็บปวด “อู้ยส์ ... นังลันตา เอ็งจะฆ่าข้ าเลยหรื อไง?” นพพลครวญคราง ทํา หน้ าเหยเกทรมาน “ช่วยไม่ได้ น้ านพอยากทํารุ่มรามกับฉันก่อนทําไม” 18
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
“ข้ าจะฟ้องแม่เอ็ง”คนเจ็บขู่เสียงเขียว “เชิญไปฟ้องเลย ถ้ าแม่ร้ ู เรื องเข้ ารับรองว่า น้ า นพเจ็บตัวกว่านีแน่” ลันตามองอีกฝ่ ายด้ วยความเกลียดชังเพราะนีเป็ นครังแรกทีนพพลกล้ าถึงเนือ ถึงตัวเธอ “เอ็งขู่ข้าเหรอ นังลันตา” “ฉันไม่ได้ ขู่ ฉันทนกับพฤติกรรมเลวๆ ของน้ านพมานานแล้ ว ไหนๆ ก็ มีเรื องแล้ ว ฉันจะได้ ปิดบัญชีกบั น้ านพซะที ฉันจะบอกแม่ให้ หมดว่าน้ านพทํา อะไรไว้ กบั ฉันบ้ าง อย่าคิดว่าฉันไม่ร้ ู นะ น้ านพแอบดูฉนั อาบนํา” หญิงสาวทําหน้ าตาขึงขัง ซึงดวงตาเป็ นประกายระยับ ดูเอาเรืองของ หญิงสาวก็ทําให้ นพพลรู้ สึกขยาดไปด้ วย ก็สายตาของลันตาเหมือนชดช้ อยไม่มีผิด ถึงลูกเลียงสาวจะสวยสด งดงามน่ากินเพียงใด แต่เมือลันตาไม่สบอารมณ์ขึนมา เขาก็ไม่กล้ าแหย่ด้วย เช่นกัน “แม่เอ็งไม่สบาย เอ็งจะหาเรื องกลุ้มใจให้ แม่เอ็งอีกเหรอ?” นพพล เจรจาไปกุมกล่องดวงใจไป “คนทีหาเรื องให้ แม่ คือน้ านพต่างหาก ไม่ใช่ฉัน” ลันตาเถียงเสี ยง แข็ง “ถ้ าเอ็งอยากให้ แม่ของเอ็งหัวใจวายก็เอาสิ นังลันตา” เจอไม้ นีเข้ าไป ลันตาจึงเงี ยบไป เพราะนีคือประเด็นสํ าคัญทีทําให้ เธอไม่กล้ าบอกเรื องนพพลกับแม่ หญิงสาวจ้ องหน้ านพพลอีกครัง อีกทังผ่อนลมหายใจออกมา ก่อน ตัดสิ นใจยุติปัญหาด้ วยการเดินห่างออกไปดือๆ ลันตาจึงไม่ทนั เห็นสายตา ของนพพลทีมองเธออยูน่ นราวกั ั บไฮยีนา่ ผู้หิวโหยเลยทีเดียว “อวดเก่งไปก่อนเถอะนังลันตา ข้ าได้ เอ็งเป็ นเมียเมือไรจะกําราบให้ อยูห่ มัดเลยทีเดียว!” นพพลหรี ตาลงอย่างอาฆาต อีกทังร้ องโอดโอยกับความ เจ็บปวดทีลูกเลียงสาวตัวแสบฝากไว้ ให้
แวววิวาห
19
ทางด้ านลันตาเมือจับรถสองแถวเข้ ามาในเมืองได้ เธอจึงหาบริ ษัทที รื นฤทธิ ทํางานทันที มีรอยยิมอย่างดีใจระบายอยู่บนหน้ าหวานชวนมองเมือ มาถึ ง จุ ด หมายปลายทาง โดยที หญิ ง สาวไม่ ท ัน รู้ ตัว เลยว่ า ทุ ก ความ เคลือนไหวของเธอนัน ได้ ตกอยูใ่ นสายตาของใครบางคนทีนังอยูใ่ นรถตู้คนั หรู ติดฟิ ล์มสีดํา ซึงรอยยิมเปิ ดโลกของหญิงสาวนีเอง สามารถสะกดสายตาของชาย หนุม่ ผู้นนได้ ั เป็ นอย่างดี... ลันตาเดินวนไปวนมาอยู่หน้ าบริ ษัทยักษ์ ใหญ่อยู่หลายชัวโมง เธอ กําลังลังเลไม่แน่ใจว่าจะเข้ าไปสอบถามเรื องของรื นฤทธิ ดีไหม เพราะบริ ษัทที เธอจิน ตนาการเอาไว้ กับบริ ษัท ของจริ ง ตรงหน้ า ดูแ ตกต่า งกันมากนัก แต่ สุ ด ท้ า ยแล้ ว เธอก็ ร วบรวมความกล้ าก้ า วเข้ าไปในบริ ษั ท และตรงไปยัง เคาน์เตอร์ ประชาสัมพันธ์ ทนั ที “มาสมัครงานเหรอคะ?” เจ้ าหน้ าทีในบริ ษัท ซึงเป็ นหญิงสาวหน้ าตา ดี แต่งกายด้ วยชุดแบบฟอร์ มสีเหลืองอ่อน ป้อนคําถามให้ เธอด้ วยใบหน้ ายิม แย้ ม “เปล่าค่ะ คือ... ฉันมาหาพนักงานทีชือรื นฤทธิ วรากรค่ะ” “ไม่ทราบว่าคุณรื นฤทธิ ทํางานอยูแ่ ผนกไหนคะ?” “ไม่ทราบค่ะ รู้ แค่วา่ เขาเพิงเข้ าทํางานทีนี” ลันตายิมชืดให้ พนักงานสาวสวยจึงทําการค้ นหาข้ อมูลกับคอมพิวเตอร์ ผ่านไปสัก พักลันตาจึงได้ รับข้ อมูล “คุณรื นฤทธิ ตอนนีไม่ได้ ประจําอยูท่ ีบริ ษัทนะคะ” หญิงสาวชะงักไป อีกทังย่นคิวเข้ าหากัน “แต่ฉนั รู้ มาว่าเขาทํางานอยู่ ทีบริ ษัทนี” “ใช่คะ่ แต่ตอนนีเขาย้ ายไปทํางานบนเกาะแล้ วค่ะ” เป็ นคําตอบทีไม่ให้ ความกระจ่างชัดกับลันตาเลย ซํายังสร้ างความ งวยงงให้ เธอไม่น้อย “เกาะทีไหนคะ?” 20
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
“เกาะส่วนตัวของบอสค่ะ อันนีดิฉนั ไม่สามารถให้ รายละเอียดได้ ” ลันตาเม้ มปากเป็ นเส้ นตรง รู้ สึกว่าความหวังทีสว่างโรจน์ได้ ดบั วูบลง ดือๆ ทังนีเป็ นเพราะไม่ร้ ู วา่ จะไปตามหาตัวรื นฤทธิ ได้ จากทีไหนนันเอง แต่จะ ให้ เธอก้ มหน้ ายอมแพ้ ปล่อยให้ แม่และเธอต้ องรับใช้ หนีเกือบแสนบาทอีกล่ะ ก็ ไม่มีทาง! คนก่อเรื องไว้ ต้องรับผิดชอบสิ! “เอ่อ ถ้ าฉันอยากพบเขา ต้ องทําอย่างไรบ้ างคะ?” หลุดปากป้อนคําถามนีไปแล้ ว พนักงานสาวจึงเงี ยบไปอึดใจ อีกทัง มองเธออย่างพิจารณา “ทางบริ ษัทไม่อนุญาตให้ คนนอกเข้ าไปทีนันค่ะ” ลันตาพยักหน้ า เธอรู้ วา่ รื นฤทธิ เปลียนงานใหม่ เขาสมัครงานเข้ ามา ในบริ ษัททีทําธุรกิจเกียวกับการท่องเทียวและการโรงแรม แต่ไม่คิดว่าพีชาย จะถูกส่ ง ตัวไปอยู่เ กาะกลางทะเล อาจเป็ นไปได้ ว่าเจ้ า ของบริ ษั ท แห่ง นี มี โรงแรมอยูบ่ นเกาะเพือเปิ ดรับนักท่องเทียวกระเป๋ าหนักก็ได้ ... แต่พอมาคิดอีกที ให้ รืนฤทธิ ทํางานอยูบ่ นเกาะก็ดีเหมือนกัน อยู่ห่าง จากฝั ง ห่ า งไกลจากความเจริ ญ เผื อว่ า รื นฤทธิ จะไม่ ส ร้ างปั ญหาให้ กับ ครอบครัวเพิมอีก แต่ปัญหาทีเกิดขึนในตอนนีก็ยงั เป็ นปั ญหา เธอจะรับมือกับเจ้ าหนี รายใหม่ทีน่ากลัวของรื นฤทธิ ได้ อย่างไร! “เอ่อ... ถ้ าฉันอยากสมัครงานเพือไปทํางานทีเกาะแห่งนันล่ะคะ พอ มีตําแหน่งงานอะไรให้ ฉนั ทําบ้ าง” “สักครู่นะคะ” ว่าแล้ วพนักงานสาวจึงก้ มหน้ าลงเพือตรวจสอบข้ อมูล ก่อนเงยหน้ าขึน “มีตําแหน่งแม่บ้านค่ะ เรามีเอกสารใบสมัคร จะรับไปอ่าน เล่นก็ได้ นะคะ เผือคุณสนใจ” “ขอบคุณมาก ยังไงฉันขอปรึ กษากับครอบครัวก่อนนะคะ” ลันตา ตอบสันๆ ก่อนหันหลังเพือเดินออกมาจากสํานักงานสุดหรู เพราะไม่ทนั มองทางเธอจึงหันมาชนโครมเข้ ากับใครบางคนทีตัวสูง
แวววิวาห
21
ใหญ่เข้ าอย่างจัง ซําเธอกลับเป็ นฝ่ ายเสี ยหลักซะเอง แต่โชคดีทีว่าคู่กรณี ไว กว่าเขาจึงคว้ าตัวเธอเอาไว้ ได้ ทนั นันจึงทําให้ เธอไม่หงายท้ องก้ นกระแทกพืน แต่แรงปะทะก็ทําให้ เธอมึนเล็กน้ อยได้ เช่นกัน “ขอ... ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ ฉันไม่ทนั มอง” หญิงสาวรี บผละห่างจากชายหนุ่มร่ างสูงใหญ่ทนั ที อีกทังรี บยกมือ ไหว้ ขอโทษขอโพยเป็ นการใหญ่แต่พอเงยหน้ าขึนสบตาสีฟ้านําทะเลของชาย หนุม่ ซึงไว้ ผมยาวปะบ่าและเขาอยูใ่ นชุดสูทเท่านัน หัวใจดวงน้ อยของเธอจึงกระตุกวูบขึนมาทันที เธอจ้ อ งมองเขาอยู่ นาน นานจนลืมลมหายใจของตัวเองเลยทีเดียว ราวกับทุกสิ งรอบกายหยุด เคลือนไหว เวลาหยุดหมุน และหัวใจของเธอก็เต้ นรัวแรง! ตังแต่โตเป็ นสาวมาเธอไม่เคยเจอผู้ช ายคนไหนทีดูดีเ ท่านีมาก่อ น เธอรู้ สึกเหมือนเขาเป็ นเทพบุตรทีก้ าวออกมาจากโลกนวนิยายเลยทีเดียว แต่ พอถูกเขามองกลับมาด้ วยสายตาดุๆ แกมตําหนิ ลันตากลับหายใจไม่ทวท้ ั อง ซําใบหน้ าของตนเองเห่อร้ อนขึนมาทันที! นีใช่ไหม ทีเรี ยกกว่าอาการตกหลุมรักจากรักแรกพบ! “เป็ นอะไรหรื อเปล่า?” ชายหนุม่ ซึงดูดีทกุ องศาและดูเหมือนชาวต่างชาติป้อนคําถามให้ เธอ ด้ วยภาษาไทยทีชัดแจ๋ว แต่เหนือ อืนใดคื อนํ าเสี ยงทรงอํ านาจที แฝงความ เย่อหยิงทะนงตน แต่ลนั ตาไม่ทนั ฟั งคําถาม เธอสนใจแค่คณ ุ สมบัติพิเศษของ เขาเท่านัน และนี คื อ ความมหัศ จรรย์ ที สุ ด สํ า หรั บ ลั น ตาเลยที เ ดี ย วฝรั งพู ด ภาษาไทยได้ “ไม่... ไม่คะ่ ฉันไม่เป็ นไร” หญิงสาวยิมอายๆ ให้ กบั เขา รู้ สึกว่าหน้ า ร้ อนผ่าวยิงกว่าเดิมเมือถูกสายตาทรงอํานาจของเขาจ้ องมอง ทังทีความจริ ง เธออยากตอบเหลือเกิน ว่าเธอรู้ สึกเหมือนเดินชนรถถัง! “ขอบคุณอีกครังนะคะ” ชายหนุม่ ซึงดูเหมือนชาวต่างชาติสวมชุดสูทดูทีไปทุกอิริยาบถหรี ตา 22
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
มองเธออีกครัง... ไม่มีรอยยิมบนใบหน้ าคมคายทีหล่อกระชากหัวใจ แต่สิงทีซ่อนเร้ น ในดวงตาและวิธีการมองของเขา ก็ส่งผลให้ ลันตาหายใจไม่ทวท้ ั อง...วิธีการ มองของเขา ราวกับจะเปลืองผ้ าของเธอออกเลยทีเดียว! ‘เอ๊ ะ เราคิดไปถึงไหนแล้ ว ในเมือเขายังยืนเฉยๆ’ ลันตาดุตวั เอง ทว่าอยูๆ่ ความชืนชมเป็ นอันต้ องลดหาย ชายหนุ่มทีดูดีทุกอิริยาบถ เชยคางเธอขึน ดวงตาทรงอํานาจทีแฝงความเย็นชาของเขามองลึกลงไปใน ดวงตาของเธอ และการมองแบบนีเองทีทําให้ ลนั ตารู้ สึกอึดอัด เขินอาย โกรธ และหลากหลายอารมณ์ ใ นเวลาเดียวกัน เธอจึง รี บปั ดมือหนาของเขาออก ทันที “สนใจเป็ นผู้หญิงของผมไหม?” “อะไรนะ?!” หญิงสาวทําหน้ ายุง่ ทีถามออกไปแบบนัน ใช่ว่า เธอไม่ได้ ยิน คํ าถามที ชัดเจนของเขา หรอกนะ แต่ทีหลุดปากออกไป เพราะตกใจกับคําชวนของเขาต่างหาก ชายหนุ่มไม่พูดซําประโยคเดิม แต่เขาล้ วงเอานามบัตรสี เงิ นใส่มือ ของเธอ “สนใจก็ติดต่อมาได้ ตลอดเวลา” บอกสันๆ เท่านัน ร่างสูงใหญ่ดสู ง่างามและน่าเกรงขาม จึงเดินเอา มือล้ วงกระเป๋ าก้ า วผ่ านเธอไป โดยมี ลูกน้ องผู้ติดตามซึ งเป็ นชายร่ างยักษ์ ตามหลังไปติดๆ พนักงานในบริ ษัทต่างก้ มหน้ าก้ มตาทํางานของตนเองไป แต่ก็มีคน ใจถึง กล้ า ทักทายเขา นอกจากนียังมีบางรายทีมองมาทีเธออย่า งให้ ความ สนใจ พอชายหนุ่มร่ างสู งใหญ่ซึงดูเหมื อนชาวต่า งชาติขึนลิ ฟต์ไปแล้ ว ทุก เสียงจอแจทีหายไปเพราะการปรากฏตัวของเขาจึงกลับมาอีกครัง ทว่าลันตายังยืนอึงอยูก่ บั ทีอยูอ่ ย่างนัน นีมันเรื องบ้ าอะไรกัน? เธอเคยถูกผู้ชายตามจีบมากมาย ไม่เว้ นแม้ แต่พอ่ เลียงจอมกะล่อนที
แวววิวาห
23
กะลิมกะเหลียเธอ แต่ไม่คิดว่าเธอจะถูกหนุม่ ต่างชายเอ่ยปากชวนเธอไปเป็ น ผู้หญิงของเขาดือๆ แล้ วจะให้ เธอตอบรับเหรอ “ไม่มีท างหรอกอี ตาบ้ า !” ลัน ตางึ มงํ า กับ ตัว เอง ก่อ นจัดการฉี ก นามบัตรในมือทิงโดยไม่อา่ นชือเจ้ าของนามบัตรแม้ แต่น้อย จากนันเธอจึงหัน ไปหาพนักงานคนเดิม “คุณพอรู้ จกั ผู้ชายคนเมือครู่มยคะ?” ั “ค่ะ คุณประกาศิตเป็ นเจ้ าของบริ ษัทแห่งนีค่ะ” ได้ รับข้ อมูลกลับมาลันตายิงอึงเข้ าไปอีก ไม่อยากเชือผู้ชายทีหน้ าตา เหมือนชาวต่างชาติจะมีชือไทยด้ วย แต่นนไม่ ั ใช่เรื องทีเธอต้ องมาใส่ใจนีนาถึง เขาจะหล่อ ดูดี และถูกใจเธอแต่แรกเห็น แต่เมือเจอพฤติกรรมแบบนีเข้ าไป ทุกอย่างเป็ นอันติดลบ “ถ้ างัน รบกวนคุณสักเรื องนะคะ ช่วยฝากคืน นามบัตรให้ เจ้ านาย ของคุณด้ วย” วางเศษกระดาษไว้ บนเคาน์เตอร์ ประชาสัมพันธ์ เรี ยบร้ อยแล้ ว ลันตา จึงรี บก้ าวออกมาจากบริ ษัททันที โดยไม่สนใจสายตาอยากรู้ อยากเห็นของ เหล่าพนักงานอีก กลับถึงบ้ านได้ พักใหญ่ แต่ ลันตายังรู้ สึกหงุดหงิดไม่ หาย ด้ วย ว่าแววตา สีหน้ า คําพูดของผู้ชายทีเหมือนชาวต่างชาติยงั ติดอยูใ่ นใจ และยัง รบกวนความรู้ สึกของเธออยูน่ นเองพอกลั ั บมานึกถึงคําพูดของเขา ก็ยิงทําให้ เธอโมโหขึนมาอีกจนได้ ‘ผู้ชายอะไร เหยียบยําศักดิ ศรี ลูกผู้หญิงเหลือเกิน!’ “โอ๊ ย!” ลันตาหดมือรี บวางมีดหันผักลงทันที ทังนีเป็ นเพราะเธอคิด อะไรเพลินไปหน่อย จึงพลาดหันเอานิวมือเข้ านันเอง “เป็ นอะไรไปลันตา?” นางชดช้ อยทีช่วยตํานําพริ กแกงส้ มเงยหน้ าขึน มองลูกสาว “ไม่มีอะไรจ้ าแม่” ลันตาปด ก่อนห้ ามเลือดให้ ตวั เอง กระนันเธอกลับ 24
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
รู้ สึกหงุดหงิดผู้ชายคนนันมากกว่าเก่าอีก เพราะเขาคนเดียว เธอถึงเหม่อลอย จึงพลาดหันโดนนิวตัวเองเข้ า “อีตาบ้ าประกาศิต!” “แน่ใจนะลันตาว่าไม่มีอะไร?” อีกครังทีนางชดช้ อยหันมาสนใจบุตรสาวทีดูใจลอยจนผิดปกติ “ไม่มีอ ะไรจ้ าแม่” ลัน ตารี บ เช็ ดมื อให้ แ ห้ ง จากนันจึง หัน กลับ มา ทํากับข้ าวต่อ “วันนีเราเข้ าเมืองไปทําธุระอะไรมาล่ะลูก?” พอมารดาป้อนคําถามให้ หญิงสาวจึงหยุดชะงักมือกับสิ งทีทําทันที “ไม่มีอะไรหรอกแม่” “ไม่มีได้ ไง ก็แม่เห็นเราออกไป” หญิงสาวเม้ มปากเป็ นเส้ นตรง เพราะรู้ วา่ ปิ ดบังมารดาคงเป็ นเรื องที ยาก“ลันตาไปตามหาพีรื นมาจ้ า พอดีเมือคืนลันตาลองติดต่อกับพีโต้ งเพือนพี รื นน่ะ” “ได้ ความไงบ้ างลูก?” นางชดช้ อยรี บวางมือจากสิ งทีทํา ตังอกตังใจ ฟั งลูกสาวทันที “พีโต้ งบอกว่าพีรื นลงมาทํางานทีชุมพรแล้ วจ้ าแม่ ลันตาเลยไปตาม หาทีบริ ษัท แต่พนักงานทีนันบอกว่าพีรื นถูกส่งตัวไปทํางานบนเกาะ” นางชดช้ อยพยักหน้ ารับ พลางผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ “เฮ้ อ... กลับมาถึงบ้ านเกิดทังที แทนทีจะแวะมาหาแม่หาน้ องบ้ างไม่ มีเลย เจ้ ารื นนะเจ้ ารื น ลืนเป็ นปลาไหลเหลือเกินพ่อคุณเอ๊ ย” ลันตามองหน้ ามารดา พอเห็นสีหน้ าไม่สบายใจของแม่ เธอก็ร้ ู สึกไม่ สบายใจตามไปด้ วย“แม่ อ ย่ า คิ ด มากสิ จ๊ ะ ลั น ตาว่ า จะไปตามพี รื นอยู่ เหมือนกัน” “ไปยังไงล่ะลูก ก็ไหนหนูบอกว่าเจ้ ารื นอยูเ่ กาะ” “ลัน ตาว่า จะไปสมัครงานเป็ นแม่บ้ า นที นัน แม่คิดว่า ไงบ้ า งจ๊ ะ ?” หญิงสาวมองหน้ ามารดาขณะขอความเห็น
แวววิวาห
25
“แม่เป็ นห่วงหนู ผู้หญิงตัวคนเดียวจะกินจะนอนยังไง” “อย่า ห่ว งเลยแม่ ลัน ตาโตแล้ ว ดูแ ลตัว เองได้ อี กอย่า งตอนนี เรา กําลังขาดรายได้ มะพร้ าวสวนของเราก็เพิงเก็บลูกไป ลันตาว่าจะลองสมัคร งานทีนันดู นอกจากได้ ตามตัวพี รื นกลับมาแล้ ว ครอบครั ว ของเราจะได้ มี รายได้ เพิมขึนมาอีกนะจ๊ ะ” นางชดช้ อยยิมเซียว นางรู้ วา่ ลูกสาวคนเล็ กขยันขันแข็ งอยู่เฉยๆ ไม่ ค่อยจะเป็ น จะว่าไปลันตาทํางานได้ เก่งกว่าและคล่องตัวกว่าผู้ชายตัวโตๆ ซะ อีก งานหนักหรื องานเบาไม่เคยเกียง ขอแค่มีรายได้ มาเลียงครอบครัวเท่านัน ขนาดรื นฤทธิ ยังไม่ได้ ครึงของลันตาด้ วยซํา “แม่อยากให้ ลนั ตาอยูบ่ ้ านเป็ นเพือนแม่มากกว่า อีกอย่างรายได้ จาก ของชําร่วยเล็กๆ น้ อยๆ ก็พอเป็ นค่ากับข้ าวให้ เราอยู่ได้ ” พอนางชดช้ อยเอ่ย ปากออกมาแบบนัน ลันตาจึงเงียบไป... ไม่วา่ เธอจะมีอายุเท่าไร แม่ของเธอก็ยงั ไม่อยากให้ เธอห่างไปไหนอยู่ ดี “ถ้ าอย่างนันลันตาจะลองหาวิธีติดต่อพีรื นดูอีกทีนะแม่” นางชดช้ อยพยักหน้ าอย่างพึงพอใจ ก่อนจัดการตํานําพริ กแกงส้ มไป พลางๆ ทว่าเย็นวันนีเจ้ าหนีของรื นฤทธิ ก็ได้ กลับมาเหยียบบ้ านอีกครัง งานนี ลันตาจึงรี บออกหน้ าจัดการธุระให้ กบั ครอบครัวของตนเองทันที “สวัสดีครับคุณคนสวย” ผลิตโชคทักทายทันทีเมือได้ พบหญิ งสาวที ต้ องตาเขาแต่แรกเห็น “ฉัน บอกคุณ แล้ วไง ที นี ไม่ต้ อ นรั บ คุณ ” ลัน ตาทํ า หน้ า ดุ ใ ส่ เ มื อ เผชิญหน้ ากับเจ้ าหนีของรื นฤทธิ “ลูกหนีทีดี ไม่ควรพูดกับเจ้ าหนีแบบนีนะครับ” “ฉันกับแม่ไม่ใ ช่ลูกหนีของคุณ เชิญคุณและคนของคุณกลับไปได้ แล้ ว” พอถูกไล่แทนทีผลิตโชคจะจากไป แต่ชายหนุม่ กลับยิมอย่างชอบอก ชอบใจ 26
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
“ไม่เอาน่าผมมาดี วันนีผมนําเอกสารเงินกู้ทีนายรื นฤทธิ เซ็นยอมรับ มาให้ ดู คุณจะได้ ร้ ู วา่ ผมไม่ได้ กล่าวหาใครลอยๆ โดยไม่มีหลักฐานอีก” ลันตาหลุบตามองซองใส่เอกสารสี นําตาล ก่อนรับของสิ งนันจาก ชายหนุม่ มาเปิ ดดูอย่างเสียไม่ได้ พอเห็นสําเนาบัตรประชาชนของรื นฤทธิ อีก ทังลายเซ็น และลายนิวมือยอมรับการเป็ นลูกหนี ก็ยิงสร้ างความไม่สบายใจ ให้ กบั ลันตาเป็ นอย่างมากเป็ นอีกครังทีรื นฤทธิ สร้ างหนีให้ ครอบครัว... ซํายังเป็ นจํานวนเงินทีมากกว่าครังทีแล้ วเกือบห้ าเท่า! “ฉันยอมรับว่าพีรื นเป็ นหนีคุณ แต่ฉนั กับแม่ไม่มีส่วนรู้ เห็นกับเรื องนี แต่ต้น เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ ถ้ าพีรื นกลับมาบ้ านฉันจะบอกเขาให้ ” “ขยันไล่ผมจังเลยนะคุณคนสวย” ผลิตโชคยิมมุมปาก มองหญิงสาว ตังแต่ศีรษะจรดปลายเท้ าด้ วยความพึงพอใจ เขาเจอผู้ ห ญิ ง สวยมามาก แต่ไม่มีผ้ ู ห ญิ ง คนไหนที สวยสะดุดตา สะดุดใจเขาตังแต่แรกเห็นมาก่อนเหมือนผู้หญิงคนนี ถึงแม้ วา่ ผู้หญิงตาคมผม ยาวคนนีจะดูปอน ๆ เพราะไม่คอ่ ยแต่งเนือแต่งตัวเหมือนสาวกรุ งเทพเลยก็ตาม แต่ด้วย วงหน้ าผุดผาด กับรู ปร่างสูงโปร่ง อีกทังทุกสัดส่วนทีดูกลมกลืน นันก็ทําให้ เขา หวันไหวได้ ไม่ยาก ซึงผลิตโชคเชือว่าผู้ชายทุกคนทีเห็นผู้หญิงคนนี ต้ องรู้ สึกเหมือนเขา เช่นกัน “ฉันไม่ชอบให้ คณ ุ เรี ยกฉันแบบนี” ผลิตโชคไหวไหล่อีกทังยิมให้ “คุณเหมาะกับชือนีมาก” คราวนีลันตาชักสี หน้ าไม่พอใจ เธอเกลี ยดผู้ชายกะลิ มกะเหลี ยนัก เชียว! “ถ้ าคุณมาทีนีเพราะเรื องไร้ สาระล่ะก็ เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ” เป็ นอีกครังทีผลิตโชคถูกไล่ แต่เขาก็ไหวไหล่ไม่ยีหระ “ถ้ าอย่างนันผมเข้ าประเด็นเลยก็แล้ วกัน ผมมาทีนีเพราะมีข้อเสนอ ดีๆ มาให้ ถ้ าคุณยิ น ดีทํ างานกับผม ผมจะให้ เ งิ น สดกับครอบครั วของคุณ
แวววิวาห
27
จํานวนหนึงแสนบาท พร้ อมทังปลดหนีให้ พีชายของคุณด้ วย” “ฉัน ขอปฏิ เ สธค่ะ ” ลัน ตาตอบเสี ยงแข็ ง ชนิดไม่ต้อ งเสี ยเวลาคิ ด แม้ แต่น้อย ส่วนผลิตโชคบดฟั นกรามเข้ าหากันจนเป็ นสันนูน เพราะเขาไม่อยาก เชื อในสิ งที หญิ ง สาวตัดสิ น ใจเลื อกชนิดไม่คิดทบทวนนันเอง และเขาก็ ไม่ อยากเชือด้ วยว่าจะมีใครสักคนหลุดพ้ นอํานาจของเงินตราไปได้ “หรื อผมให้ คณ ุ น้ อยไป สักสองแสนเป็ นไง” “เก็บเศษเงิ นของคุณไว้ เถอะ ฉันไม่คิดทีจะขายตัว ” ลันตาเชิดหน้ า ขึนอย่างหยิงในศักดิ ศรี “ลองคิดทบทวนก่อนก็ได้ นะครับ โอกาสดีๆ แบบนีไม่ใช่ว่าจะหากัน ได้ ง่ายๆ” ผลิตโชคบอกด้ วยนําเสียงเนิบๆ ดูใจเย็น ทังทีความจริ งเขาก็ร้ ู สกึ เสีย หน้ าเช่นกันทีหญิงสาวกล้ าปฏิเสธ “เก็บโอกาสนีไว้ ให้ คนอืนเถอะค่ะ เชิญคุณกลับไปได้ แล้ ว!” “ผมให้ โอกาสดีๆ กับพวกคุณแล้ วนะ ถ้ าปฏิ เสธ ผมจะยืนเรื องต่อ ศาล” นีคือคําขู่ชดั ๆ! “เชิญตามสบาย หมดเรื องแล้ วใช่ไหมคะ?” ลันตายังวางสีหน้ าได้ เรี ยบสนิท ทังทีเธอกําลังโกรธผู้ชายคนนีมากๆ ให้ ตายเถอะ! วัน นี มัน วัน ซวยของเธอหรื ออย่า งไรนะ ถึง ได้ มีผ้ ู ช ายมายื น ข้ อเสนอให้ เธอไปเป็ นเมียเก็บถึงสองรายในวันเดียวกัน “ก็อย่าหาว่าผมใจร้ ายก็แล้ วกันคนสวย” ผลิตโชคหรี ตาลง อีกทังยิม มุมปากตาวาว ดูเจ้ าเล่ห์แฝงเลศนัยก่อนเดินไปขึนรถตู้ “คุณผลิตโชคได้ ให้ โอกาสแล้ ว คุณน่าจะคว้ าไว้ นะครับ” ผู้ติดตามซึง มีใบหน้ าดุดนั ออกความคิดเห็น “ถ้ า เจ้ า นายของคุ ณยื นโอกาสนี ให้ น้ อ งสาวของคุณ หรื อ คนใน ครอบครัวคุณ คุณยังจะพูดกับฉันแบบนีไหมคะ?” ดูวา่ บอดีการ์ ดผู้ติดตามจะอึงพอสมควร แต่เขาไม่พูดอะไรนอกจาก 28
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
เดินไปขึนรถ พอเจ้ าหนีของรื นฤทธิ จากไปแล้ ว ลันตาจึงถอนหายใจออกมาอีก หนึงเฮือกใหญ่ “เขาจะส่งคนมายึดบ้ านของเราไหมลันตา” นางชดช้ อยมีสีหน้ าวิตก กังวลอย่างเห็นได้ ชดั “บ้ านเมืองมีกฎหมาย ใช่วา่ ใครจะมายึดบ้ านเราง่ายๆ เล่า อีกอย่าง เราไม่ใช่คนคําประกัน ลันตาว่าแม่อย่าไปสนใจเลย เรามาช่วยกันทําแกงส้ ม ต่อเถอะ” หญิงสาวทําทีไม่ใส่ใจอะไรก่อนหันมาหันผักและปอกเปลื อกกุ้งต่อ กระนันถึงเธอจะแสดงออกด้ วยการนิงเฉย ไม่ใส่ใจคํา พูดของคนแปลกหน้ า พวกนัน แต่ลึกๆ แล้ วเธอก็กงั วลเรื องหนีสินทีรื นฤทธิ ก่อเอาไว้ เช่นกัน...
แวววิวาห
29
3 พ่ อเลียง เป็ นอีกหนึ งคําคืนทีลันตานอนไม่ หลับ เพียงปิ ดตาลงเท่ านั น ใบหน้ าหล่อเหลาของหนุม่ ต่างชาติทีชือ ‘ประกาศิต’ ก็เข้ ามารบกวนจิตใจของ เธอ ดวงตาคมคายสีฟ้าทรงอํานาจของเขายังตราตรึงอยูใ่ นความทรงจํา และ รวมไปถึงริ มฝี ปากทียกขึนเหมือนรอยยิม แต่แฝงฝั งความเย็นชานันด้ วย แต่เหนืออืนใดทีร้ ายกาจทีสุดก็คือ หัวใจของเธอกลับเต้ นรัวแรงเมือ นึกถึงเขาขึนมา นีเธอเป็ นอะไรไปแล้ ว! เธอปล่อยให้ คนแปลกหน้ าทีเพิงเห็นกันครัง แรกเข้ ามามีอิทธิ พลเหนือจิตใจได้ ไง พอข่มตาหลับไม่ลง ลันตาจึงลุกขึนออกมาเดินเล่นนอกบ้ านเพือสูด อากาศสดชืน... เป็ นอี กหนึงคํ าคื น ที พระจัน ทร์ ท รงกรด กระนันถึง บรรยากาศจะ โรแมนติกชวนให้ พกั ผ่อนหย่อนใจ แต่เธอกลับค้ นหาความสงบภายในจิตใจ ไม่พบ ตอนนีสมองของเธอกําลังทํางานหนัก พอคิดมากเข้ าจึงกลายเป็ นความเครี ยด มีทงเรื ั องพีชาย เรื องเจ้ าหนี ของพีชาย แล้ วไหนจะผู้ชายตาฟ้าคนนัน ทุกอย่างประดังเข้ ามาทีเธอพร้ อมๆ กัน แต่ทีติดใจทีสุดคือเขาคนนัน ลันตาโฟกัสเรื องผู้ชายผู้มีดวงตาสี ฟ้า มากที สุ ด เธอติ ดใจตังแต่ร้ ู ว่า เขาชื อ ‘ประกาศิ ต ’ ด้ ว ยซํ า ก็ เ ขาดูเ หมื อ น 30
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ชาวต่างชาติทกุ กระเบียดนิว หากไม่อ้าปากพูดภาษาไทย เธอจะคิดว่าเขามา จากต่างประเทศแน่นอน เธอยอมรับกับตัวเองว่าเขามีอิทธิ พลเหนือเธออย่าง ปฏิเสธไม่ได้ เสน่ห์อนั ร้ ายกาจของเขา ทําให้ เธอตกหลุมรักตังแต่วินาทีแรกที เห็นหน้ าด้ วยซํา จะว่าไปเธอก็เหมือนคนใจง่าย ทังๆ ทีเธอไม่เคยรู้ สึกกับผู้ชายคนไหน แบบนีมาก่อน แต่เ ธอก็ เ ลื อ กหักดิ บ ความรู้ สึ กของตัว เองด้ ว ยการหันหลั ง ให้ เ ขา เช่นกัน! เธอไม่มีวนั ยอมรับผู้ชายทีดูถกู เหยียบยําศักดิ ศรี ของผู้หญิง และเห็น ผู้หญิงเป็ นเครื องมือระบายความใคร่อย่างเด็ดขาด! “ทําไมเราต้ องใส่ใจคนแบบนันด้ วย” หญิงสาวตังคําถามกับตัวเอง ก่อนกอดอกเข้ าหากันเมือลมเย็นลูบไล้ ผ่านผิวกาย ลันตาเลือกจมอยูก่ บั ความเงียบสงบท่ามกลางบรรยากาศยามคํา คืน เส้ นผมสลวยยาวถึงกลางแผ่นหลังถูกปล่อยสยายปลิวตามลมเย็นทีลูบไล้ ผิวกาย เธอพริ มตาหลับและสูดเอาอากาศบริ สุทธิ เข้ าปอดซําๆ เพือให้ ตวั เอง รู้ สึกสดชืน จากนันจึงลืมตาขึน แล้ วเงยหน้ ามองยอดมะพร้ าวทีไหวสะบัดตาม แรงลม เป็ นภาพทีสร้ างความประทับใจให้ กบั เธอทุกครังทีแหงนหน้ ามอง หญิงสาวพบความงดงามในความสุขสงบ เธอจมอยูก่ บั บรรยากาศที อาบด้ วยแสงนวลตาของพระจันทร์ ดวงโตพักใหญ่ พอรู้ สึกง่วงจึงกลับเข้ าห้ อง เพือพักผ่อ นแต่ทว่าเพียงปิ ดประตูห้ องเข้ าหากันเท่านัน ลันตาถึงกับ สะดุ้ง เฮือกเมือมีใครบางคนบุกรุ กเข้ ามาในห้ องนอน ซําคนผู้นนยั ั งลวนลามเธออีก พอกลินเหล้ าขาวโชยเข้ าจมูกเท่านัน ลันตารู้ ได้ ทนั ทีวา่ ผู้ทีกระทําอุก อาจคือใคร “ปล่อยฉันเดียวนีนะน้ านพ!” หญิงสาวตวาดเสียงเขียว อีกทังกระทุ้ง ศอกกลับไป แต่เพราะนพพลประชิดตัวมากไป ลันตาจึงเล่นงานฝ่ ายนันไม่
แวววิวาห
31
ถนัด “เรื องอะไรจะปล่อย ข้ ารอโอกาสนีมานานแล้ วนังลันตา” สินคํานพพลจึงลากตัวหญิงสาวมายังทีนอน ซึงมีแค่เสือ หมอน และ ผ้ าห่มเท่านัน แน่นอนว่างานนีลันตากัดฟั นสู้ยิบตา เธอไม่ยอมให้ นพพลรังแก เธอง่ายๆ อย่างเด็ดขาด “ช่ว ยด้ ว ย! แม่จ๋า ช่ ว ยลัน ตาด้ ว ย” หญิ ง สาวกรี ด ร้ องขอความ ช่วยเหลื อ ทัน ที อี กทังดิ นขลุกขลักเพื อให้ ห ลุดจากเงื อมมือของนพพลทว่า นพพลกลับหยิบมีดสันวาววับขึนมาขู่เสียก่อน “เงียบ! ถ้ าเอ็งแหกปากร้ อง ข้ าจะเอามีดปาดคอเอ็ง” เพียงแค่เห็นมีดวาววับในมือนพพลทีนํามาจ่อลําคอ หญิงสาวถึงกับ ชะงักงัน ราวต้ องคํา สาป ลัน ตาเบิ งตากว้ างด้ ว ยความตกใจผสมกับ ความ หวาดกลัว เธอมันใจว่านพพลสามารถทําอย่างทีขู่ได้ อย่างแน่นอน ทังนีเป็ น เพราะพ่อเลียงของเธอเมาจนขาดสติอยูน่ นเอง ั “อย่าทําอะไรฉันเลยนะจ๊ ะ ฉันไหว้ ล่ะน้ านพ ถ้ าไม่เห็นแก่ฉัน ก็เห็น แก่แม่ของฉันก็ยงั ดี” พอใช้ ไม้ แข็งไม่ได้ ผล ลันตาจึงเปลี ยนมาใช้ ไม้ นวมทันที เธอวิงวอน ขอความเห็นใจจากนพพล เธอไม่อยากให้ แม่ต้องมารู้ เรื องนี แม่ของเธอเป็ น คนคิ ด มาก อี ก ทั งแ ม่ ข องเธ อเป็ นโรคหั ว ใ จอ่ อ นๆ หากมี เ รื องมา กระทบกระเทือนใจ ซํายังเป็ นเรื องฉาวโฉ่ในลักษณะนี ย่อมไม่เป็ นผลดีต่อ สุขภาพของแม่แน่นอน ขณะเดียวกันเธอเองก็ไม่ยอมให้ นพพลรังแกเธอได้ ง่ายๆ เช่นกัน สู้ให้ เธอตาย ยังจะดีกว่าทีต้ องตกเป็ นเมียของผู้ชายเลวๆ อย่างนพ พล “ข้ าไม่ใจดีกบั เอ็งหรอกนังลันตา เป็ นเมียข้ าซะดีๆ เถอะ เอ็งจะได้ เลิก จองหองแผงฤทธิ ใส่ข้ าซะที ข้ าจะทําให้ เอ็งรู้ จกั กับสวรรค์บนดิน!” สิ นคํานพ พลจึงลงมือปลุกปลําลูกเลียงสาวทันที ความกลัวทําให้ หญิงสาวตัวสัน นําตาไหลลงมาเปื อนแก้ ม แต่ลนั ตา 32
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ก็ขดั ขืนการกระทําอันชัวช้ าของพ่อเลียงสุดกําลัง แล้ วมีหรื อทีเธอจะสู้แรงของ นพพลได้ “ปล่อยฉันนะ กรี ด!” พอถูกนพพลตรึ งข้ อมื อไว้ กับที นอน อีกทังนพพลพยายามฉี กเสื อ นอนตัวเก่า ลันตายิงกระเจิดกระเจิงจนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ไว้ ได้ ความกลัวแล่นเข้ ามาเกาะกุมหัวใจจนร่ างกายสันระริ ก ในใจของหญิ ง สาวได้ แต่อ้อนวอนคุณพระคุณเจ้ า เธอได้ แต่ภาวนาให้ ตวั เองรอดพ้ นจากเหตุการณ์ ในครังนี หากเกิ ด เรื องฉาวโฉ่ขึนมาในบ้ าน แม่ของเธอจะเป็ นอย่างไร เธอจะกล้ าสู้หน้ าแม่ได้ เหรอ พอคิดถึงแม่ของตัวเองเท่านัน ความกลัวจึงขาดผึง สติทีหายไปเพราะ ความตกใจจึงกลับคืนมา ลันตาบอกตัวเองว่า เธอไม่มีทางปล่อยให้ นพพลกระทํายํายีเธอได้ เด็ดขาด... พอนพพลฝั งจมูกมาทีซอกคอเท่านัน ความขยะแขยงจึงเกิดขึนใน วินาทีนนั เส้ นขนบนร่ างกายลุ กชูชนั ราวกับถูกสัตว์ทีน่ารังเกียจเกาะ แต่ที ชัดเจนสุดในความรู้ สึกก็คือ เธอเกลียดนพพลจนเข้ ากระดูกดํา และรวมไปถึง เกลียดลมหายใจทีเหม็นกลินแอลกอฮอล์นนด้ ั วย “กลินตัวเอ็งหอมชืนใจนัก นังลันตา” ลันตาได้ ยินคําชมทีชวนสยดสยองจากพ่อเลี ยง ซึงเธอพยายามดัน ตัวนพพลออกเต็ มที แต่มนั ก็ไม่ได้ ผล เธอจึง เปลี ยนมาควานมือไปข้ างกาย เพือหาสิ งของที พอใช้ เ ป็ นอาวุธได้ ... ช่างโชคดีเ หลื อเกิ นที เธอพบบางสิ งที ขนาดพอเหมาะมือ พอได้ กระปุกออมสินเท่านัน ลันตาจึงนําของสิงนันทุบหัว นพพลทีกําลังเริ มลงมือสํารวจร่างกายของเธอชนิดไม่มีการออมแรงทันที “โอ๊ ย!” ผลก็ คือ นพพลครางโอดโอยออกมา อี กทังเอามื อ กุมขมับ ตัว เอง ลันตาจึงฉวยจังหวะทีนพพลกําลังเจ็บรี บวิงหน้ าตังออกจากห้ อง แล้ วร้ องขอ ความช่วยเหลือจากแม่ตนเองทันที
แวววิวาห
33
“ช่วยด้ วย แม่จา๋ ช่วยลันตาด้ วย!” “นังลันตา เอ็งอยากให้ แม่ของเอ็งหัวใจวายหรื อไง!” เสียงนพพลดังแจ้ วๆ อยูใ่ นห้ องนอนของเธอ แต่ลันตาไม่สนใจอะไร นอกจากเคาะประตูห้องของแม่ อีกทังกวาดสายตามองหาสิ งของทีพอจะใช้ เป็ นอาวุธสํ าหรับป้องกันตัว พอประตูห้องนอนของชดช้ อยเปิ ดออกเท่านัน ลันตารู้ สึกว่าประตูสวรรค์ได้ เปิ ดทางให้ กบั เธอแล้ ว หญิงสาวรี บโผตัวเข้ ากอด แม่ทนั ที “แม่จ๋า แม่ช่ว ยลัน ตาด้ ว ย น้ า นพจะปลํ าลัน ตา!” หญิ ง สาวบอก หน้ าตาตืน ตัวสัน อีกทังนําตานองหน้ าด้ วยความกลัว “อะไรนะลูก?” นางชดช้ อยทีเพิงตืนนอนย่นคิวเข้ าหากัน “น้ านพจะปลําลันตาจ้ าแม่ แม่ต้องช่วยลันตานะจ๊ ะ” ลันตาฟ้องเสียง สัน นําตานองหน้ าด้ วยความตกใจ และขวัญหายกับเรื องทีเกิดขึน “พูดจาเลอะเทอะใหญ่แล้ วหนูลนั ตา” นพพลทีถูกตีหวั แตกเลื อดไหลลงมาเปื อนใบหน้ ารี บตามมาแก้ ตัว อีกทังนพพลยังเก็บอารมณ์ ได้ อย่างดีเ ยียม ทังที โกรธจัด โกรธจนอยากจับ ลูกเลี ยงสาวมาฉี กทึงเป็ นชินๆ ด้ วย โทษฐานทีลันตาบังอาจฟาดหัวเขาจน แตก “นพ! นันหัวไปโดนอะไรมาน่ะ?” นางชดช้ อยถึงกับหน้ าถอดสี เมือ เห็นสามีทีอายุน้อยกว่าเลือดไหลลงมายังใบหน้ า “ก็ลูกสาวตัวดีของพีช้ อยนันแหละทําผม” นพพลโกหกคําโตหน้ าตาย สายตาเอาเรื องหยุดทีลันตา “ไม่จ ริ ง นะจ๊ ะ แม่ ลัน ตาแค่ป้ องกัน ตัว เท่า นัน น้ านพแอบย่อ งเข้ า ห้ องนอน เขาจะปลําลันตา” ลันตารี บฟ้องหน้ าตาตืนมือไม้ ทีจับแม่เย็นเฉียบ พอได้ ยินลูกสาวเอ่ยปากออกมาเท่านัน ชดช้ อยจึงหันมาทําตาดุใส่ สามีทนั ที “จริ งหรื อเปล่า” “นีพี ช้ อยไม่เ ชื อใจผมแล้ ว เหรอ น่า น้ อยใจนะ ผมรักเจ้ า รื นกับ หนู 34
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ลันตาเหมือนลูกแท้ ๆ พีช้ อยก็ร้ ู ใครจะไปทําแบบนันเล่า” นพพลยังหาข้ อแก้ ตัวได้ นําขุ่นๆ “ไม่จริ งนะแม่ น้ านพโกหก แม่อย่าไปเชือนะ น้ านพเอามีดจีคอลันตา ด้ วย เขาจะข่มขื นลันตา” ลันตารี บแย้ งนําตาอาบแก้ ม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึน วันนีเธอจะเอาเรื องนพพลให้ ถงึ ทีสุด เป็ นไงเป็ นกัน! “ฉันเชือลูกสาวมากกว่านะ ถ้ านพไม่ทําอะไรลันตานพจะหัวแตกได้ ไง?” พอนางชดช้ อยย้ อนถาม นพพลจึงเงียบไปอีกทังไม่กล้ าสบตาเมีย “ว่าไงล่ะ? ฉันอยากให้ นพพูดความจริ งกับฉันนะ ถ้ าคิดจะอยู่บ้าน หลังนีต่อ” “ก็... ก็เด็กมันยัว ผมเลยอดใจไม่ไหว” “พูดแบบนี หมายความว่า ไง?” นางชดช้ อยเสี ยงเขี ยว ทํ าหน้ า ยุ่ง ขึนมาทันที “ก็หมายความตามนันแหละพีช้ อย ไม่เห็นเหรอมีผ้ ูชายมาติดพันลูก สาวพีตังมากมาย ถ้ าลูกพีช้ อยไม่ชายหูชายตาให้ มีหรื อผู้ชายพวกนันจะตาม มาถึงบ้ าน อีกอย่างผมไม่เคยคิดแตะต้ องลูกสาวของพีอยูแ่ ล้ ว ถ้ าเด็กไม่ให้ ทา่ ผมก่อนนะ” ฟั งเหตุผลของนพพลเข้ าไป ลัน ตาถึงกับโกรธจนตัว สันควันออกหู เธอรู้ มาว่านพพลคอยเสียมแม่ของเธอ และคอยใส่ร้ายเธออยู่ตลอดเวลา ใน เรื องทีเธอทําตัวไม่ดี ชอบให้ ท่าผู้ชาย นีจึงเป็ นเหตุผลสํ าคัญทีทําให้ แม่ของ เธอไม่อาจปล่อยให้ เธออยูไ่ กลหูไกลตาได้ “น้ านพพูดแบบนีได้ ไง” ลันตาถามเสี ยงสันเครื อ นําตาปริ มขอบตา อีกครัง “หรื อมันไม่จริ งล่ะ” “ไม่จริ ง น้ านพใส่ความฉัน น้ านพนันแหละทีคิดไม่ดีกบั ฉัน ต้ องให้ ฉันบอกแม่ด้วยไหมว่าน้ านพแอบดูฉันอาบนํา น้ านพชอบแอบลวนลามฉัน ตอนลับ หลังแม่ แล้ ว ไหนน้ า นพยัง แอบนอกใจแม่ไปติดอีกหนูที ร้ า นบะหมี
แวววิวาห
35
เกียวปากซอยอีก ทําอะไรเอาไว้ อย่าคิดว่าฉันไม่ร้ ู ไม่เห็นนะ” “อย่ากล่าวหากันดีกว่าน่าหนูลนั ตา พีช้ อยดูลูกสาวพีช้ อยเถอะ ผิ ดก็ ไม่ยอมรับผิ ด ใส่ความผมทังๆ ทีผมไม่เคยทําเรื องทุเรศแบบนัน ผมรักแต่พี ช้ อยคนเดียวเท่านันนะ เรื องนีฟ้าดินเป็ นพยานได้ ” พอเจอคําหวานเข้ าไป นางชดช้ อยทีกําลังโกรธสามีเป็ นฟื นเป็ นไฟก็ ถึงกับใจอ่อนยวบได้ เช่นกันแน่นอนว่านีคือจุดอ่อนของนางชดช้ อยทีนพพลรู้ “มีเ รื องไม่เ ข้ าใจอะไรกัน ก็ ค่อยพูดค่อ ยจากัน สิ ลัน ตา เราอยู่เ ป็ น ครอบครัวเดียวกันมาตังนานแล้ ว นพพลก็ไม่ใช่คนอืนคนไกลทังนัน” “แม่!” หญิ งสาวถึงกับร้ องเสี ยงหลง เพราะไม่คิดว่าแม่ของเธอจะ หลงผู้ชายคนนีจนโงหัวไม่ขึน! นอกจากแม่จะไม่ยอมรับฟั งเธอแล้ ว แม้ แต่เรื องร้ ายแรงทีนพพลย่อง เข้ าหาพยายามปลุกปลําเธอ แม่ของเธอยังเลือกทีจะเอาหูไปนา เอาตาไปไร่! คุณพระช่วย! นพพลใช้ เสน่ห์เล่ห์กลอันใดกับแม่เธอหรื อนี “เอาน่าลันตา ค่อยๆ คุยกัน ยังไงเราก็คนครอบครัวเดียวกัน เกิดเรื อง นีแพร่ออกไปจะกลายเป็ นขีปากชาวบ้ านเสียเปล่าๆ” ราวกับสายฟ้าฟาดลงมาตรงหน้ าเลยทีเดียว... ลันตายังยืนอึงรับประทานอยู่อย่างนัน ทว่านําตาแห่งความน้ อยใจ กลับไหลมาคลอเบ้ าตา “ลัน ตาไม่เ คยใส่ ความน้ า นพเลยนะจ๊ ะ ลันตาพูดความจริ ง และ ลันตาก็หมดความอดทนกับผู้ชายคนนีแล้ วด้ วย ถ้ าแม่เลื อกผู้ชายคนนีไว้ ใน บ้ าน ลันตาก็อยู่ทีนีไม่ได้ เหมือนกัน” หลุดเอาความอัดอันตันใจออกมาแล้ ว นําตาแห่งความน้ อยใจจึงไหลพรังพรู ขนาดแม่ยงั ไม่เข้ าข้ างเธอเลย อีกทัง เลือกรับฟั งคําเท็จของนพพลเพียงอย่างเดียว นีมันเรื องเลวร้ ายทีสุดในชีวิต ของเธอชัดๆ “พีช้ อยดูเถอะ ดูความร้ ายกาจของลูกสาวพีช้ อยสิ ให้ ทา่ ผมไม่พอยัง ยุให้ พีช้ อยไล่ผมออกจากบ้ านอีก” นางชดช้ อยมีสีหน้ าลํ าบากใจอย่างเห็นได้ ชดั นางมองลูกสาวสลับ 36
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
กับสามีใหม่ด้วยความรู้ สึกเจ็บปวดหัวใจ นางรู้ สึกเหมือนกลื นไม่เข้ าคายไม่ ออกกับสิงทีเกิดขึน เพราะคิดไม่ถงึ ว่าลูกสาวทีตนเลี ยงมากับมือจะทําตัวแย่ แบบนี แต่พอเห็น ว่านพพลเสี ยเลื อดมาก นางจึง ไม่สนใจอะไรอีกนอกจาก ห่วงใยนพพลเท่านัน “พีว่านพไปโรงพยาบาลทําแผลก่อนเถอะ ส่วนเรื องเครี ยดๆ พวกนี ค่อยว่ากันทีหลัง” พอชดช้ อ ยเอ่ยปากออกมาแบบนัน นพพลจึง ยิ มกริ ม แต่สํ า หรั บ ลันตาทีเรี ยกร้ องความยุติธรรมนีสิ ถึงกับหน้ าถอดสี “แม่! ปล่อยเรื องนีไว้ โดยไม่ทําอะไรไม่ได้ นะจ๊ ะ” “แม่ร้ ู แล้ วเราไปทําเรื องอะไรไว้ ล่ะ น้ านพถึงคิดว่าเราให้ ทา่ ” ลันตาถึงกับอึง อึงจนพูดอะไรไม่ออกไปชัวขณะเมือแม่ของเธอย้ อน ถามเธอเช่นนี นีคือข้ อสรุ ปของเรื องนี! หญิ ง สาวรู้ สึกจุกในอกจนพูดอะไรไม่อ อก นอกจากเม้ มปากเป็ น เส้ นตรง กํามือเข้ าหากันแน่นเมือเห็นสายตาเย้ ยเยาะ อีกทังรอยยิมแห่งชัย ชนะของนพพล! “แม่ควรมองความจริ งบ้ า ง น้ า นพไม่ใช่คนดี อ ย่า งที แม่คิดนะจ๊ ะ ” ลันตาบอกเสียงขืน มองมารดาด้ วยสายตาตัดพ้ อ นางชดช้ อยพูดอะไรไม่ออก นอกจากส่ายหน้ าไปมา “พอเถอะลันตา แม่เหนือยใจเหลือเกิน” ลันตาถอนหายใจออกมา เธอจึงยอมหยุดทุกสิ ง หยุดแม้ กระทังจะ เอาผิดนพพลให้ ถงึ ทีสุด! พอแม่ของเธอและนพพลออกไปจากบ้ านเพื อไปโรงพยาบาลแล้ ว ลันตาจึงกลับเข้ าห้ องนอนทันที หญิงสาวปิ ดประตูลงกลอนให้ แน่นหนาแล้ ว ยืนพิงประตูบ้านอยู่นาน ก่อนทิงตัวนังกอดเข่า พร้ อมกับคําถามทีว่า ความ ยุติธรรมอยูท่ ีไหน?... เธอร้ องห่มร้ องไห้ ด้วยความอัดอันตันใจ ไม่มีเหตุการณ์ ร้า ยๆ ครั ง
แวววิวาห
37
ไหนจะทําให้ เธอเสียใจหนักเท่ากับครังนี สิงเดียวทีลันตารู้ ก็คือ แม่ของเธอกําลังหลงนพพลอย่างหนัก! หญิ งสาวจมอยู่กบั เสี ยงสะอืนของตัว เอง สุดท้ า ยเธอจึง ตัดสิ น ใจ เด็ดขาดทีจะหาทีอยูใ่ หม่ให้ ตวั เอง เช้ ารุ่ งขึ นหลัง จากจั ดการเรื องอาหารการกิ นเสร็ จเรี ย บร้ อย แล้ ว ลันตาจึงเตรี ยมเอกสารสําหรับสมัครงานทันที “ลันตา” พอถูกนางชดช้ อยเรี ยก ลันตาทีก้ าวลงบันไดบ้ านจึงหยุดชะงักหันมา มองหน้ าแม่แต่เธอก็ไม่พดู อะไร นอกจากยกคิวเรี ยวขึนสูงแทนคําถาม “แม่มีเรื องอยากคุยกับหนู” ลันตาพยักหน้ า วางกระเป๋ าใส่เอกสารลงทีหัวบันไดบ้ าน “เรื องอะไร เหรอจ๊ ะ?” “เรื องน้ านพ” แค่ชือเรื องก็ทําให้ หญิงสาวรู้ สึกเครี ยดขึนมาทันที... “ลันตาไม่มีอ ะไรจะคุยกับแม่แล้ วล่ ะ ” หญิ ง สาวบอกด้ วยนําเสี ยง เหนือยหน่าย ราวหมดอาลัยตายอยากในชีวิตไปแล้ ว “แต่แม่ต้องคุยกับหนูให้ ร้ ู เรื อง นพบอกว่าลันตาให้ ทา่ เขา” เป็ นอีกครังทีลันตารู้ สึกเหมือนถูกเข็ มแหลมทิมแทงลงเนือใจ หญิ ง สาวเม้ มปากเป็ นเส้ น ตรงด้ ว ยความน้ อ ยใจ กระบอกตาร้ อนผ่ า ว นํ าตาที หายไปทําท่าว่าจะไหลลงมาเปื อนใบหน้ าอีกครัง “แม่เลียงลันตามากับมือ แม่นา่ จะรู้ วา่ ลันตาเป็ นคนยังไงนะจ๊ ะ” “แม่ร้ ู ดีวา่ ลูกของแม่เป็ นยังไง และแม่ก็ร้ ู ว่าลันตามีเหตุผลทีตีหวั นพ จนเลื อ ดอาบ แต่แ ม่ไล่ นพออกจากบ้ า นไม่ได้ ลัน ตาก็ ร้ ู ว่า นพเป็ นหัว หน้ า ครอบครัวแทนพ่อ เขาช่วยงานเราตลอด ถ้ าขาดเขาไปสักคน ใครจะหาคนมา ซือมะพร้ าวทีสวนของเราล่ะลูก” เป็ นเหตุผลทีฟั งไม่ขึนสักนิด! 38
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
แต่ ลั น ตาเลื อ กที จะสงบปากสงบคํ า เพื อความสบายใจของแม่ กระนันเธอกลับรู้ สึกขมขื นทีสุด เธอรู้ ดีว่าสิ งทีแม่พูดคือข้ ออ้ างเท่านัน ส่ว น เหตุผลแท้ จริ งก็คือ แม่ข องเธอทังรั กและหลงผู้ช ายคนนีจนแยกแยะถูกผิ ด ไม่ได้ ! จริ งอยูว่ า่ นพพลช่วยเหลือเกือกูลครอบครัวของเธอ และมีส่วนช่วย ส่งเสี ยเลี ยงดูให้ รืนฤทธิ เรี ยนหนัง สื อจบ แต่นนก็ ั เ ป็ นแค่ระยะแรกๆ เท่านัน ตอนนี แม่ของเธอแทบจะเลี ยงนพพลด้ ว ยซํ า ยัง ดี ที ว่านพพลยังติ ดต่อ หา พ่อค้ าคนกลางมาซือมะพร้ าวทีสวนบ้ าง และรวมไปถึงจัดการหาคนมาปี นเก็บมะพร้ าว ผู้ชายคนนีจึงไม่เข้ า ข่ายแมงดาเกาะเมียกินซะเลยทีเดียว แต่การทํางานของนพพลมิได้ โปร่ งใส แม้ แต่น้อย เธอรู้ ว่านพพลได้ ยกั ยอกรายได้ ส่ว นหนึงเข้ ากระเป๋ าตัวเองเพื อ นําไปกินเหล้ าทุกครัง อีกทังยังแอบมีเมียน้ อย พอเธอรู้ เรื องนีเข้ าจึงลุกขึนมาจัดการดูแล สวนมะพร้ า วของครอบครัวด้ วยตัวเอง แต่กลายเป็ นว่านพพลไม่พอใจการ กระทําของเธอ นพพลจึงได้ หาเรื องเป่ าหูแม่ของเธอแทบจะทุกวัน “ลันตาว่าเราหยุดพูดเรื องนีเถอะ ยังไงลันตาขอไปหาข่าวของพีรื น ก่อนนะจ๊ ะ” นางชดช้ อยไม่ห้ามอะไรอีก นอกจากยิมเซียวให้ บตุ รสาว “ได้ ข่าวอย่างไรเกียวกับเจ้ ารื นบอกแม่บ้างนะ” ลันตาพยักหน้ า ก่อนเดินคอตกออกจากบ้ านทันที เธอบอกกับตัวเอง ว่า นีคื อการตัดสิ น ใจขันเด็ดขาดทีจะเปลี ยนชีวิตของเธอให้ ดีขึนในเมือแม่ เลือกผู้ชายคนนันอยูใ่ นบ้ าน เธอก็ขอเป็ นฝ่ ายไปแล้ วกัน ก้ าวเข้ ามาในบริ ษัทเดิมอีกครัง ลันตากลับรู้สึกหัวใจเต้ นตุ้มๆ ต่อมๆ เธอทําใจกับการเจอหน้ าผู้ชายทีดูดีทุกองศาคนนันเอาไว้ แล้ ว แต่เมือ เข้ ามาเหยี ยบในบริ ษัท ทุกอย่างกลับ ไม่เ ป็ นอย่างที เธอคิดไว้ พนักงานทุก คนทํางานกันตามปกติ ไม่มีใครสนใจเธอ ซึงบรรยากาศในสํ านักงานไม่สร้ าง ความอึดอัดใจให้ เธออีก
แวววิวาห
39
พอกรอกเอกสารในตํ า แหน่ง แม่ บ้ า นเรี ยบร้ อยแล้ ว ลัน ตาจึง ยื น เอกสารให้ กบั เจ้ าหน้ าที “ยังไงทางบริ ษัทจะติดต่อกลับไปอีกที เพือเรี ยกตัวเข้ าสัมภาษณ์ นะ คะ” “ขอบคุณค่ะ” ลันตาส่งยิมอย่างเป็ นมิตรให้ กบั พนักงาน ก่อนกลับออกมานังรอรถ สองแถวทีหน้ าบริ ษัท ซึงหญิงสาวไม่ร้ ู ตวั เลยว่า ความบังเอิญได้ เกิดขึนกับเธอ อีกครังแล้ ว เจ้ าของบริ ษัทหันมาเห็นเธอเข้ าพอดี “จอดรถหน้ าบริ ษัทก่อน” ประกาศิตสังลูกน้ องคนขับรถด้ วยนําเสี ยง ราบเรี ยบ ใบหน้ าหล่อเหลานันนิงเฉยตามประสา ‘เสือยิมยาก’ “นายลืมของเหรอครับ เดียวผมลงไปเอามาให้ ” “เปล่ า” บอกสันๆ แค่นนประกาศิ ั ตจึง กดเลื อนกระจกไฟฟ้าของ รถยนต์คนั หรู ลง ดวงตาสีฟ้าทรงอํานาจของเขาหยุดอยู่ทีหญิ งสาวคนเดิม ที สวยต้ องตาต้ องใจเขาแต่แรกเห็น “บีบแตรซิ” เป็ นอี กครั งที คนขับรถทํา หน้ า งงๆ กับคํ าสังของเจ้ านาย แต่เขาก็ ปฏิบตั ิตามอย่างไม่สามารถขัดได้ เสียงแตรทําให้ ลนั ตาทีนังเหม่อลอยคิดอะไรเรื อยเปื อยถึงกับสะดุ้ง พอมองไปยังรถยนต์คนั หรู สีดําทีจอดอยูร่ ิ มฟุตบาทไม่ห่างจากเธอ หญิ งสาว จึงชะงักไป ‘เขานันเอง!’ “ขึนมาสิ” ชายหนุม่ เรี ยก ลันตามองหน้ าคนชวนแวบหนึงก่อนทําเป็ นไม่ร้ ู ไม่ชี กระนันในความ นิงสงบลันตากลับรู้ สึกว่าหัวใจของเธอกําลังเต้ นรัวแรง ราวกับวิงมาไกลแสน ไกล ผู้ชายคนนีช่างมีอิทธิ พลต่อเธอนักขนาดเลื อกไม่ใส่ใจแล้ ว เขายังทําให้ เธอหวันไหวได้ พอเธอเลือกทีจะนิงเฉย จึงกลายเป็ นว่าเสี ยงแตรรถดังขึนอีกครัง... 40
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
อีกครัง... และอีกครัง! จนผู้คนทีผ่านไปผ่านมาแถวนัน เริ มให้ ความสนใจเธอ เป็ นสายตาเดียว ลันตาทํา หน้ าบูดบึงทันที แต่ดูเหมือนเขาจะพึงพอใจกับการทีเธอ แสดงกิริยาไม่พอใจใส่ ก็ใบหน้ านิงๆ นันเหมือนมีรอยยิมแต้ มอยู่ ถึงจะเป็ น รอยยิมทีฉาบด้ วยความเยือกเย็นก็ตาม “ขึนรถสิ ผมจะไปส่ง” อีกครังทีประกาศิตตะโกนออกมาจากรถ โดย ทีเขาไม่ยอมก้ าวลงมา ลันตาลุกขึนจากทีนังรอรถตามคําชวนทันที แทนทีเธอจะเดินไปขึน รถคันหรู ของประกาศิต ก็เปล่าเลย เธอเลื อกเดินเลยไปขึนรถสองแถวทีจอด รับผู้โดยสารดือๆ โดยไม่สนใจชายหนุ่มอีก ซึงการกระทําของลันตา ได้ สร้ าง ความเสียหน้ าและความรู้ สึกหงุดหงิดให้ กบั ประกาศิตมากนัก ไม่เคยมีผ้ หู ญิงคนไหนกล้ าปฏิ เสธเขา และไม่เคยมีผ้ ูหญิ งคนไหนที ปฏิบตั ติ อ่ เขาแบบนี “ให้ ผมเรี ยกเธอให้ ไหมครับนาย?” คนขับรถทีเห็นเหตุการณ์ ทําลาย ความเงียบลง “ไม่ต้อง” ได้ รั บ คํ า ตอบที ไม่ส บอารมณ์ จ ากผู้ เ ป็ นนาย สารถี ห นุ่มจึง เลื อน กระจกรถยนต์ขึน ก่อนพาผู้เป็ นนายกลับไปส่งบ้ านทันที...
แวววิวาห
41
4 นายจ้ าง บรรยากาศในบ้ านหลังน้ อยค่ อนข้ างตึงเครี ยดเมื อชดช้ อยเอา แต่ปิดปากเงียบไม่ยอมพูดจากับลูกสาว กระนันลันตายังทําหน้ าทีของตนเอง ไปเรื อยๆ จนหมดวันเธอก็ยงั ไม่ได้ คยุ กับผู้เป็ นแม่ ด้ วยว่าแม่ของเธอพยายาม หลบหน้ าเธอนันเอง นอกจากความอึดอัดแล้ ว หญิงสาวยังต้ องคอยระมัดระวังตัวตลอด แทบจะทุกฝี ก้ าว ทังนีเป็ นเพราะนพพลแอบด้ อมๆ มองๆ เธออยู่ตลอดเวลา นันเอง! พอตะวันลาลับขอบฟ้าไป ลันตาจึงรี บอาบนําเข้ านอนเร็ วกว่าปกติ แต่เธอเตรี ยมอาวุธสําหรับป้องกันตัวไม่หา่ งกาย อีกทังปิ ดประตูและหน้ าต่าง ให้ หนาแน่นกว่าเดิม... เธอไม่เคยไว้ ใจนพพล ยิงเห็นสายตาหืนกระหายของ นพพลทีมองเธอในวันนีด้ วยแล้ ว ลันตายิงไม่อาจละเลยเรื องความปลอดภัย ไปได้ แล้ วความชัวร้ ายของนพพลก็เริ มต้ นขึนอีกครังในกลางดึก อีกฝ่ ายแอบย่องมาหาเธอทีห้ องนอน แต่ครังนีลันตารู้ สึกอุ่นใจได้ ใน ระดับหนึง เพราะนอกจากจะปิ ดประตูหน้ าต่างลงกลอนจนแน่นหนาแล้ ว เธอ ยังนําไม้ สามเหลียมไปขัดทีใต้ ประตู อีกทังเธอยังพกมีดไว้ ทีหัวนอน เสียงเขย่า ประตูดงั ขึนหลายครัง นพพลพยายามงัดลูกบิด แต่โชคดีเหลือเกินทีเธอใส่กลอนเอาไว้ พอ 42
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
หมดโอกาสทีจะบุกเข้ ามาก่อเรื อง พ่อเลียงใจชัวจึงกลับไป “เฮ้ อ... “ หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมาด้ วยความรู้ สึกโล่งใจ แต่ก็ ไม่ใช่ความรู้ สึกสบายใจซะเลยทีเดียว มี เ รื องกับ เธอขนาดนี แล้ ว นพพลยัง ไม่ยอมรามื อ อี ก พอเห็ น การ กระทําในคําคืนนีของพ่อเลียง จึงกลายเป็ นแรงผลักดันให้ ลนั ตาตัดสินใจออก จากบ้ า นได้ ง่ า ยขึ น เพราะถ้ า นพพลยัง มี พฤติ กรรมเช่น นี เธอก็ คงอยู่ร่ ว ม ชายคาไม่ได้ เช่นกัน ลั น ตาตังใจว่ า จะเอาเรื องนพพลให้ ถึ ง ที สุ ด เธอจะหัน หน้ า พึ ง เจ้ าหน้ าทีตํารวจ และจะไม่เห็นแก่หน้ าใครทังสินแม้ แต่แม่ของเธอก็ตาม! เช้ าวันรุ่งขึนลันตารี บลุกขึนมาหุงข้ าวทํากับข้ าวเพือใส่บาตรเหมือน อย่างเคย พอจัดการกับกิจวัตรประจําวันเสร็ จเรี ยบร้ อยแล้ ว บริ ษัททีเธอยืน เอกสารสมัครงานไว้ จงึ โทรมาตามตัวเพือเรี ยกตัวเธอเข้ าสัมภาษณ์ ใช้ เวลาไม่นานหญิงสาวจึงเดินทางมาถึงบริ ษัททีรื นฤทธิ ทํางานอีก ครัง พอก้ าวเข้ ามาในบริ ษัท ลันตากลับรู้ สึกว่าหัวใจของตนเองกําลังเต้ นรัว แรงด้ วยความตืนเต้ น ผู้คนรอบกายดูวนุ่ วายกับหน้ าทีการงาน นอกจากนียังมี ผู้รอสัมภาษณ์งานอีกหลายคน มี ท ังชายและหญิ ง ในวัยต่า งๆ ทว่า แต่ล ะคนที ก้ า วออกจากห้ อ ง ผู้จดั การ ต่างพากันส่ายหน้ าตามๆ กัน ลันตานังมองคนนันคนนีไปเรื อยเปื อย ผ่านไปเพียงสิบนาที เธอก็ถกู เรี ยกเข้ าสัมภาษณ์เป็ นรายต่อไป มีคําถามมากมายถูกตังขึน และให้ เธอเป็ นผู้ตอบ “คุณสามารถพักอยูบ่ นเกาะทีไม่มีความสะดวกสบายเหมือนบนฝั ง ได้ ไหมครับ?” “ฉันไม่เรื องมากค่ะ แค่มีทีอยู่ อาหาร มีงานทํา มีรายได้ ฉันก็อยู่ได้ แล้ วล่ะค่ะ” “คุณพร้ อมเริ มงานเมือไร?” ผู้จดั การฝ่ ายบุคคลเป็ นผู้ชายบุคลิ กดี ป้อนคําถามให้ เธออีกครัง
แวววิวาห
43
“ฉันพร้ อมทุกเมือค่ะ ให้ เริ มงานตอนนีก็ยงั ได้ ” ผู้จดั การฝ่ ายบุคคลพยักหน้ าอย่างพอใจ เขามองลอดแว่นตาอีกทัง เอามือผสานเข้ าหากันด้ วยท่าทางเคร่งเครี ยด “งานแม่บ้านบนเกาะค่อนข้ าง หนัก ทีนันไม่มีวนั หยุดพักผ่อนให้ กบั แม่บ้าน แต่บริ ษัทจะจ่ายค่าแรงให้ คุณ เป็ นสองเท่าในวันหยุด คุณพอรับเงือนไขนีได้ มย” ั “ได้ ค่ะ ฉันไม่มีปัญหา มีเงื อนไขอืนอีกไหมคะ?” คราวนีลันตาเป็ น ฝ่ ายป้อนคําถามให้ ผ้ จู ดั การฝ่ ายบุคคลบ้ าง “หลังจากผ่านการสัมภาษณ์งานแล้ ว คุณต้ องเซ็นสัญญากับบริ ษัท เพือเข้ าเป็ นพนักงานของเราเป็ นเวลาหกเดือน ซึงหกเดือนต่อจากนีไป ห้ าม คุณลาออกจากงานเด็ดขาด หากคุณละเมิดสัญญาทางบริ ษัทจะเรี ยกค่าปรับ จากคุณเป็ นจํานวนเงินสามหมืนบาท คุณรับเงือนไขนีได้ ไหมครับ” “ทําไมต้ องทําแบบนีด้ วยคะ?” คิวเรี ยวได้ รูปรับกับ วงหน้ ารู ปไข่ย่น เข้ าหากัน ความรู้ สึกอึดอัดฉายชัดบนใบหน้ า “อัน นีเป็ นกฎระเบี ยบของบริ ษัท ครับ พนักงานทุกคนของที นี ต้ อ ง ยอมรับเงือนไขนี เพราะหากคุณลาออกกะทันหัน อาจทําให้ แผนงานของเรา เสียหายได้ ” ผู้จดั การฝ่ ายบุคคลชีแจง ลันตาจึงนิงไปอีกอย่างลังเลไม่แน่ใจว่า จะยอมรับ เงื อนไขนีดี ไหม เพราะเธอเองก็ ยงั ไม่ร้ ู เป้ าหมายในอนาคตของ ตัวเองด้ วยซํา “ผมไม่บงั คับนะครับบริ ษัทของเราเน้ นทีตัวบุคคลเป็ นหลัก และทาง เราเคารพการตัดสินใจของทุกๆ คน” “ฉันตกลงค่ะ” หญิงสาวตัดสินใจทันที เพราะอยู่บ้ านต่อ ไปก็ ไม่มีอ ะไรดี ขึน สู้ ออกมาหางานทํ า รายได้ ดี และไม่ต้องเห็นหน้ านพพลอีก แค่นีก็ถือว่าดีมากแล้ ว “บ่ายสามของวันนีคุณเก็บเสือผ้ ามาทีบริ ษัทได้ เลย ผมนัดทําสัญญา กับคุณก่อนออกเดินทางไปยังเกาะ ยินดีด้วยนะครับ” “ขอบคุณค่ะ” ลันตายกมือไหว้ ขอบคุณผู้จดั การ เธอรู้ แค่ว่าทุกอย่าง ช่างรวดเร็ วนัก แต่ก็ดี เริ มงานวันนีซะ เธอจะได้ พ้นๆ เงื อมมือของนพพลซะที 44
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
... พอกลับมาถึง บ้ านลันตาจึง เก็ บเสื อผ้ าและของใช้ ส่ วนตั วลง กระเป๋ าสะพายทันที ทว่าหูของเธอกลับแว่วได้ ยินนพพลคุยกับแม่ของเธอเข้ า “จะมีเรื องอะไรได้ อีกล่ะพีช้ อยนอกจากเรื องผู้ชาย ถ้ าลูกสาวของพี ช้ อยไม่เก็บ เสื อผ้ าหนี ตามเสี ยจากกรุ งเทพไป ก็ อยู่ทีนี ไม่ได้ เพราะไม่กล้ า สู้ หน้ าผมนันล่ะ” ลันตารู้ สึกร้ อนวาบกลางอกขึนมาทันทีเมือได้ ยินคําพูดใส่ความจาก นพพล แต่จะให้ เธอไปโต้ คารมกับนพพลอีกล่ะก็ ไม่มที าง! เพราะต่อให้ พดู จน นําลายแห้ ง ก็ไม่มีประโยชน์ ถึงอย่างไรแม่ของเธอก็เ ข้ าข้ างผู้ช ายคนนีอยู่ดี และไม่มีทางทีแม่ของเธอจะรับฟั งความจริ งจากเธอ! พอเก็บเสือผ้ าและของใช้ ส่วนตัวทีจําเป็ นเสร็ จเรี ยบร้ อยแล้ ว ลันตา จึงมากราบลาแม่ทนั ที แน่นอนว่าชดช้ อยแปลกใจกับการกระทําของลูกสาว ไม่น้อย “จะไปไหนเหรอลันตา?” “ลันตามาลาแม่จ้ะ ลันตาได้ งานทีเดียวกับพีรื น” “ทํางานทีไหน” นางชดช้ อยย่นคิวเข้ าหากัน “งานแม่บ้านของบริ ษัทจ้ ะแม่ บริ ษัทส่งตัวไปทีเกาะเย็นนี ถ้ าลันตา เจอพีรื น ลันตาจะบอกพีรื นให้ กลับมาหาแม่นะจ๊ ะ” หญิงสาวบอกเสียงเครื อพยายามกลันนําตาไม่ให้ ไหลออกมา แต่มนั ก็ไม่ใช่เรื องง่ายเลย เพราะนีเป็ นครังแรกในชีวิตทีเธอจะออกเดินทางไปใช้ ชวี ติ นอกบ้ านเพียงลําพัง “แน่ใจแล้ วเหรอว่าจะไปจากทีนีจริ งๆ?” นางชดช้ อยถามด้ วยนําเสียง เย็นชากว่าเดิม ลันตาเงี ยบไปแต่นําตากลับปริ มขอบตา เธอพยักหน้ าน้ อ ยๆ รู้ สึ ก โหวงกลางอกขึนมา “จ้ าแม่ ลันตาตัดสินใจแล้ วจ้ ะ” “ถ้ าคิดว่าจากบ้ านจากช่องไป แล้ วชีวิตความเป็ นอยู่จะดีขึนก็เอาสิ ปี กกล้ าขาแข็งแล้ วนี”
แวววิวาห
45
ลันตาชะงักกับคํ าพูดของแม่ท ันที แทนทีนางชดช้ อยจะห้ า ม นาง กลับประชดประชันดือๆ อีกทังเชิดหน้ าขึนไม่สนใจลูกสาวอีก เจอแบบนีเข้ าไป ลันตาถึง กับขมคอเลยทีเดี ยว เธอรู้ สึกน้ อยใจกับสิ งทีเกิ ดขึนกับตัวเองเป็ น อย่างมาก แต่จะให้ เปลียนใจอยูบ่ ้ านใต้ ชายคาเดียวกับนพพลอีกล่ะก็ ไม่มีทาง! สู้ให้ เธอไปตายเอาดาบหน้ าเสียดีกว่า... หญิ ง สาวก้ มลงกราบเท้ า มารดาอี กครัง “ลัน ตาลาล่ะ จ้ า แม่ดูแ ล ตัวเองให้ ดีนะ” นางชดช้ อยเมินหน้ าหนีไปทางอืน ไม่มองหน้ าลูกสาวหรื อพูดอะไร อีก แต่พอลันตาหยิบกระเป๋ าเสื อผ้ าพ้ นไปจากบ้ านเท่านัน นําตามากมายที กลันเอาไว้ จงึ ไหลลงมาเปื อนใบหน้ าของนางชดช้ อย อีกทังเสี ยงสะอึกสะอืน เบาๆ ทังทีรู้ จกั นิสยั ใจคอของลูกสาวของตัวเองอยูเ่ ต็มอก ว่าลันตามิใช่เด็ก เกเรทําตัวอ่อยผู้ชาย อย่างทีนพพลกล่าวหามาโดยตลอด แต่นางก็ต้องใจแข็ง ปล่อยให้ ลูกสาวจากไปเพืออนาคตทีดีกว่า และเพือความปลอดภัยของลันตา เอง ถึงนางจะรักลูกมาก แต่นางก็ผูกพันกับนพพลมากกว่า เพราะนพพลเป็ นทุกสิงสําหรับนาง หากนพพลจากไปนางคงมีชีวิต อยูไ่ ม่ได้ เพราะนางรักนพพลเหลือเกิน “อย่าร้ องไห้ สิพีช้ อย เด็กมันไม่รักดีพีจะสนใจทําไม” พอได้ ทีนพพลจึงฉวยโอกาสเล่นงานลันตาลับหลังอีกครัง ซึงคําพูด ของนพพลก็ทําให้ นางชดช้ อยสะอึกได้ เช่นกัน “ลันตาไปทํางานนะนพ” “พีเชือลูกเหรอ?” พอนพพลย้ อนถามเสี ยงแข็ ง ชดช้ อยนิงลอบผ่อน ลมหายใจออกมาเบาๆ “พีอดเป็ นห่วงลันตาไม่ได้ ลันตาไม่เคยห่างจากอกพีเลย” “เอาน่าอย่าคิดมากเลยพี ลูกสาวพีใช่เด็กซะทีไหนล่ะ ดูแลตัวเองได้ แล้ วเชือผมเถอะ ลูกสาวพีมันใจแตกมาแต่ไหนแต่ไร พีดูเอาเถอะ พอมีเสียมา 46
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ทาบทามหน่อย ลูกสาวพีก็รีบเก็บเสือผ้ าแจ้ นออกจากบ้ านทันที” นางชดช้ อยพูดอะไรไม่ออก และไม่คดั ค้ านถ้ อยคําเท็จทีนพพลสร้ าง ขึนด้ วย นางได้ แต่เก็บความรู้ สึกต่างๆ เอาไว้ ก้นบึงของหัวใจเท่านัน กระนัน นางกลับรู้ สึกเจ็บจีดกลางอกราวถูกเข็มแหลมคมทิมแทง เพราะสิงทีนางกลัว และกังวลไม่ใช่การทีลันตาออกจากบ้ านเพียงอย่างเดียว แต่สิงทีนางกลัวมาก ทีสุด ก็คือกลัวว่านพพลจะทิงนางไปต่างหาก! เมือมาถึงบริ ษัทในตอนเย็นตามเวลานัดหมาย ลันตาจึงพบว่าไม่ใช่ แค่เธอคนเดียวทีผ่านการคัดเลือกเข้ าเป็ นพนักงานของบริ ษัททัวร์ แห่งนี แต่ยงั มีผ้ ชู ายหน่วยก้ านดีอีกหลายสิบคน และรวมไปถึงผู้หญิ งซึงมีวยั มากกว่าเธอ รอร่วมทําสัญญาอีกทังร่วมเดินทางในครังนีด้ วย พอถึงเวลานัดหมายผู้จดั การฝ่ ายบุคคลซึงเป็ นคนสัมภาษณ์ งาน จึง แจกเอกสารสั ญ ญาให้ ทุ ก คนอ่ า นและได้ เ ซ็ น จากนั นจึ ง ได้ จัด รถตู้ ใ ห้ นอกจากนียังให้ ข้อมูลของบริ ษัทเพิมเติม อีกทังให้ รายละเอียดเกี ยวกับการ ทํางานในตําแหน่งงานต่างๆ โดยรวมแบบคร่าวๆ ลันตาจึงรู้ วา่ บริ ษัททีเธอยืนใบสมัครงานนัน ไม่ได้ ทําธุ รกิจทัวร์ เพียง อย่างเดียว แต่ยงั มีธุรกิจการโรงแรม และธุรกิจเหมืองแร่พว่ งมาอีกด้ วย พอให้ ข้อมูลเรี ยบร้ อยแล้ วพนักงานใหม่แกะกล่องทังหมดจึงขึนรถ จากรถจึงเปลียนมาลงเรื อลําใหญ่ทีท่าเรื อนําลึก โดยมีผ้ จู ดั การฝ่ ายบุคคลเป็ น ผู้ดแู ลเรื องนี ทว่าจะมีก็แต่ลันตาเท่านันทีถูกพาตัวไปขึนเรื อเฟอร์ รีสุดหรู ซึง จอดอยูห่ า่ งออกไป “ฉัน ไปกับพวกเขาก็ ได้ นี ค่ะ ” ลัน ตารี บออกตัว ทัน ทีเ มื อพบความ ผิดปกติ ไม่ชอบมาพากลเข้ า “ทีทํางานของคุณอยูค่ นละทีกับพวกเขาครับ” ลันตาทําหน้ างง “ฉันไม่เข้ าใจค่ะ” “คนงานชายพวกนันถูกส่งตัวไปทําเหมื องแร่ ส่วนคุณเป็ นแม่บ้า น ครับ เจ้ านายกําลังต้ องการคน ทางเราจึงอยากให้ คุณเริ มต้ นงานตอนนีเลย”
แวววิวาห
47
ผู้จดั การฝ่ ายบุคคลอธิ บายอย่างใจเย็น ลันตาย่นคิวเข้ าหากัน “แล้ วพวกผู้หญิงคนอืนๆ ล่ะคะ?” “คนอืน ๆ เป็ นแม่บ้านเหมือนกันครับ แต่ทํางานคนละทีกับคุณ งาน ของคุณรออยูบ่ นเรื อแล้ วครับ” ลันตาพยักหน้ าเข้ าใจอะไรมากขึน บริ ษัทคงจะขาดคนจริ งๆ ไม่งนคง ั ไม่รีบรับตัวเธอเข้ าทํางานแบบเร่งด่วนอย่างนีหรอก แต่ก็ดีเธอจะได้ เริ มต้ นนับ หนึงใหม่ให้ ชีวิตเสียที “เอ่อ คุณคงไม่ได้ หมายความว่าให้ ฉันทํา ความสะอาดภายในเรื อ เฟอร์ รีลําหรู นีนะคะ” “ใช่ครับ เจ้ านายของผมต้ องการคนจัดการเรื องนีอย่างเร่งด่วน” ผู้จดั การหนุ่มตอบด้ วยนําเสี ยงจริ งจัง จากนันเขาจึงพาเธอไปส่งที เรื อเฟอร์ รี พอเหยียบลงเรื อเท่านัน ผู้จดั การฝ่ ายบุคคลจึงโทรรายงานเจ้ านาย ทันที พอลันตาลงเรื อเท่ านันเรื อเฟอร์ รีจึงออกจากท่ า วิ นาทีนีเองที ลัน ตารู้ สึ ก ตื นเต้ น และเป็ นกัง วลกับ อนาคตพร้ อมๆ กัน เธอรู้ แค่ว่ า การ เปลียนแปลงได้ เริ มต้ นขึนแล้ ว... หญิ งสาวยื น มองฝั งซึงห่างออกไปเรื อยๆ ปรอยผมปลิ วแนบแก้ ม เนียนตามแรงลม กระนันดวงตาคู่สวยยังมองฝั งด้ วยความรู้ สึกหลากหลาย ทังโหยหาบ้ าน อาลัยอาวรณ์กบั สถานทีจากมา และเคว้ งคว้ างกับการเริ มต้ น อย่างบอกไม่ถกู “ไร้ สาระน่าลัน ตา” หญิ งสาวเตือนสติตวั เอง พอสลัดเอาอารมณ์ หลายหลากออกไปได้ แล้ ว ลันตาจึงหันมาสํารวจเรื อเฟอร์ รีสุดหรู แทน พอก้ าวเข้ ามาในเรื อเท่านัน ลันตาถึงชะงักกับภาพทีเห็น ด้ วยว่านีคือ ความหรู หราของจริ งทีเธอสัมผัสได้ ! การตกแต่งภายในเรื อลํ านี ราวกับโรงแรมชันเลิ ศทีเธอเคยเห็ นใน ละครเลยทีเดียว นอกจากข้ าวของเครื องใช้ อนั ทันสมัยทีอํานวยความสะดวก 48
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ครบครันแล้ ว ภายในเรื อยังติดเครื องปรับอากาศเอาไว้ อีก ลันตากวาดสายตา ไปรอบห้ องด้ วยความตืนเต้ น แต่เธอกลับไม่พบใครสักคน “มีใครอยูไ่ หมคะ?” หญิงสาวตะโกนถาม แต่ไม่มีใครตอบรับเธอเลย ลันตาจึงวางกระเป๋ าใบเก่าลง ก่อนเดิน สํารวจเรื อจนทัว จากนันจึงขึนไปยังชันบน เพียงเหยียบเท้ าขึนมาบนดาดฟ้าเรื อ ลันตาจึงถูกจานรองแก้ วเหวียง ใส่เข้ าเต็มๆ “โอ๊ ย!” พอหันไปจะต่อว่าคนทํา จึงกลายเป็ นว่าจานกระเบืองได้ ลอยแหวก อากาศตรงมาทีเธออีก คราวนีหญิงสาวรี บย่อตัวหลบสิ งของทีลอยมายังเธอ แทบไม่ทนั พอหาทีหลบได้ เท่านัน เสี ยงข้ าวของแตกหักจึงดังตามมาอย่า ง ต่อเนือง ‘นีมันเรื องอะไรกัน?’ ลันตาได้ แต่ตงคํ ั าถามในใจ แต่ไม่กล้ ามองคนทีกําลังอาละวาดอย่าง หนัก นอกจากหลบอยูห่ ลังเก้ าอีผ้ าใบสีขาว รอจนเหตุการณ์สงบนันล่ะเธอจึง ค่อยๆ ลุกขึน แล้ วกวาดสายตาไปรอบๆ บริ เวณ นอกจากเศษอาหาร จานใส่ อาหารทีแตกกระจายเป็ นเสี ยงๆ แล้ ว ยังมีขวดเหล้ า นอก และแก้ ว คริ สตัล ราคาแพงระยับแตกกระจายอยูเ่ ต็มพืน แต่น ันไม่ทํ า ให้ เธอเครี ยดเท่า กับ การเผชิ ญหน้ า กับ ชายหนุ่ มผู้ มี ดวงตาสีฟ้าอีกครังหรอก “คุณประกาศิต!” หญิงสาวพึมพํา ริ มฝี ปากสันระริ ก หัวใจดวงน้ อยกระตุกวูบขึนมา เพียงเพราะเจ้ าของใบหน้ าคมคาย หล่อเหลา ราวกับพระเอกหนังของฮอลลีวดู แต่ติดดุนนได้ ั หนั มามองเธอ ตังแต่ ศีรษะจรดปลายเท้ า ซําหน้ าตาของเขาดูบงตึ ึ งดุดนั ราวกับเพิงไปกินเลื อดกิน เนือใครมา แต่เหนืออืนใดทีทําให้ ลนั ตาหัวใจเต้ นรัวแรงก็คือ เธอยังไม่พร้ อมการ เผชิญหน้ ากับเขา!
แวววิวาห
49
อย่ า ว่ า แต่ ลั น ตาที อยู่ ใ นภาวะตกตะลึ ง ไปชั วขณะเลย แม้ แต่ ประกาศิ ตที กํ า ลัง หงุ ดหงิ ดหัว เสี ยกับ เรื องส่ ว นตัว ยัง แปลกประหลาดใจ เช่นกัน เมืออยูๆ่ ผู้หญิงทีเขาหมายตาเอาไว้ แต่แรกเห็นได้ มาปรากฏตัวอยู่บน เรื อของเขา เพี ยงแค่เห็ นวงหน้ า หวาน เขาก็คลายจากอาการหงุดหงิ ดหัวเสี ย ในทันที “ไม่คิดว่าโลกจะกลมมากถึงขนาดนี” เพียงเขาเอ่ยขึนลอยๆ ลันตาถึงกับหายใจสะดุด หญิ งสาวเม้ มปาก เป็ นเส้ นตรง ใบหน้ า เห่อ ร้ อนขึ นมาทัน ทีเ มื อถูกชายหนุ่มมองอย่างสํ ารวจ ตังแต่ศีรษะจรดปลายเท้ า ซึงการมองของเขายิงทําให้ เธอรู้ สึกประหม่า และ หายใจไม่ทวท้ ั องอย่างทีไม่เคยเป็ นมาก่อน ก็ดวงตาสีฟ้าคูค่ มเป็ นประกายวาววับทีจับจ้ องเธออยู่นนั ราวกับจะ เปลืองผ้ าของเธอออกเลยทีเดียว “ฉันก็คิดไม่ถงึ ว่าต้ องเจอคุณอีก โชคร้ ายชะมัด” ลันตาต่อท้ ายในใจ ซึงเธอมองเขาไม่เต็มสายตานัก อีกทังเสมองไปทางอืน ส่วนประกาศิตหรี ตาลง มองหญิ งสาวตรงหน้ าอย่างประเมิน ถึงจะ เจอผู้หญิงคนนีเป็ นครังทีสามแล้ ว แต่เขากลับไม่ร้ ู จกั เบือความสวยของเจ้ า หล่อนเลย ยิงมองนานๆ ผู้หญิ งคนนียิงสวยบาดใจนัก และเขาไม่อยากเชือ สายตาตัวเองด้ วยซํา ว่าผู้หญิงดูบอบบางทีสวยสะดุดหัวใจเขาแต่แรกเห็น ทีเขาพึงพอใจที จะเลียงเธอไว้ ในฐานะ ‘นางบําเรอ’ จะสมัครงานเข้ ามาเป็ นแม่บ้าน ทังๆ ทีเขา มีข้อเสนอสุดวิเศษรอเธออยู!่ แต่นนล่ ั ะในเมือเธอมาอยู่ในกํามือง่ายๆ โดยทีเขาไม่ต้องเสี ยเวลา ตามตัว เจ้ าหล่ อนให้ วุ่นวาย เขาก็ พึงพอใจทีจะเล่ นเกมกับผู้ หญิ ง คนนี ใน วินาทีนีเองประกาศิตได้ บอกกับตัวเองเลยว่า เขาไม่มีวนั ปล่อยหญิ งสาวคนนี ให้ หลุดมือเป็ นอันขาด เธอจะต้ อ งเป็ นนางบํา เรอชันเลิ ศของเขาในอนาคตอัน ใกล้ อย่า ง 50
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
แน่นอน... “ยินดีต้อนรับสาวน้ อย” ถึงจะเป็ นคําทักทายธรรมดา แต่ด้วยวิธีการมองของชายหนุ่ม กลับ ทําให้ ลนั ตารู้ สึกขัดเขินขึนมา ทังๆ ทีเธอไม่เคยมีปฏิ กิริยาแบบนีกับผู้ชายคน ไหนมาก่อน “คุณเป็ นเจ้ าของเรื อลํานีเหรอคะ?” ลันตาถามแก้ เก้ อ “ผมเป็ นเจ้ าของทุกสิงบนเรื อลํานี” พอได้ ยินคําตอบแบบมีนยั หัวใจดวงน้ อยของหญิงสาวจึงเต้ นรัวแรง กว่าเดิม แก้ มของเธอเห่อร้ อนราวกับคนเป็ นไข้ ลันตารู้ ด้วยสัญชาตญาณใน วินาทีนีเลยล่ะว่า ผู้ชายคนนีเป็ นบุคคลอันตราย! เธอควรมองข้ ามเสน่ห์ดงึ ดูด น่าค้ นหาออกไป และที สํ าคัญเธอไม่ควรเฉี ยดใกล้ รัศมี ของผู้ ชายคนนีในระยะหนึง เมตร ทว่าถึงจะบอกตัวเองไว้ แบบนัน แต่เธอกลับเผลอตัวสบสายตากับเขา เข้ าอี ก ด้ วยสายตาคมดุราวราชสี ห์จ้ องเหยื อแต่แฝงด้ วยเสน่ห์ ก็ ยิงทํา ให้ ลันตารู้ สึกสะบัดร้ อนสะบัดหนาวขึนมาได้ วินาทีนีเอง ทีลันตารู้ สึกว่า กามเทพได้ เล่นตลกกับเธอแล้ ว! การสลัดผู้ชายคนนีออกไปจากหัวใจ ไม่ใช่เรื องทีทําได้ ง่ายๆ เลย!!! “เอาเป็ นว่าฉันรับทราบ... ว่าแต่ ฉันเริ มงานได้ หรื อยังคะ?” ประกาศิตหรี ตาลง เขารู้ สึกว่าผู้หญิงคนนีไม่ธรรมดาอย่างทีคิดแล้ ว ล่ะ เธอรู้ จกั เอาตัวรอด อีกทังแก้ สถานการณ์ได้ อย่างดีเยียม แต่เหนืออืนใดที ทําให้ เขาเกิดติดใจเธอขึนมา นันก็คือกิริยาหยิงๆ ของเธอนันเอง “ก่อนเริ มงาน คุณควรแนะนําตัวกับผู้วา่ จ้ างคุณก่อนนะ” หญิงสาวสบตากับเขาแวบหนึง แล้ วเบือนหน้ าไปทางอืนเพือหลบ สายตาคูค่ ม “ฉันชือลันตาค่ะ” “ชือเพราะมาก” ประกาศิตชม ดวงตาเป็ นประกายระยับยังหยุดทีริ มฝี ปากจิมลิมของหญิ งสาว เขา กําลังประเมินความหวาน ซึงชายหนุม่ ไม่ร้ ู ตวั เลยว่าวิธีการมองของเขาสร้ าง
แวววิวาห
51
ความอึดอัดให้ กบั ลันตามาก “ถ้ าไม่มีอะไรแล้ ว ฉันขอเริ มงานเลยนะคะ” “ตามสบาย” ชายหนุม่ บอกเสียงห้ วนๆ ก่อนเดินลงไปพักผ่อนยังชัน ล่างของเรื อ ส่วนลันตาถึงกับพ่นลมหายใจออกมาทางปาก ความหนักใจเกิดขึน ในวินาทีนี นีคือการหนีเสือปะจระเข้ ชดั ๆ! เธอหนี นพพลมาได้ แต่กลายเป็ นว่าเธอต้ อ งมาเจอกับ ประกาศิ ต แน่นอนว่าผู้ชายผู้ทรงอํานาจคนนี น่ากลัวกว่านพพลเป็ นสิ บๆ เท่า นอกจาก เธอจะอ่านเขาไม่ออกแล้ ว เธอยังพ่ายแพ้ กบั เสน่ห์อนั ร้ ายกาจของผู้ชายซึงมี ชื อไทย แต่ ห น้ า ฝรั งอย่ า งหมดรู ป ด้ ว ย เขาช่ า งน่ า ค้ น หาตัว ตนที แท้ จ ริ ง เหลือเกิน... ‘เอ๊ ะ เราเป็ นอะไรไปแล้ ว?’ ลันตารี บส่ายศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวทันที จากนันเธอ จึงลงมือเก็บข้ าวของทีกระจัดกระจายบนดาดฟ้าเรื อให้ เสร็ จเรี ยบร้ อย ซึงกว่า จะจัดการทุกอย่างให้ เข้ าที ก็ทําให้ เธอเวียนศีรษะเลยทีเดียว งานน่ะ ไม่หนัก เท่าไรหรอก แต่ทีหนัก! คือเธอกําลังเมาเรื อต่างหาก! พอทนต่อสภาพพื นโคลงเคลงไม่ไหว ลันตาจึ ง เกาะขอบเรื อ แล้ ว อาเจียนทันที ความทรมานเกิ ด ขึ นวิ น าที น ัน เธออาเจี ย นอย่ า งหนัก จนหมด เรี ยวแรง พอทิงตัวนังบนพืนพิงขอบเรื ออย่างหมดสภาพเท่านัน ชายหนุ่มผู้มี ดวงตาสี ฟ้าจึงกลับ ขึนมาบนดาดฟ้าอี กครัง ซําเขายังย่นคิวเข้ า หากันขณะ มองเธอ “เป็ นอะไรไป เริ มงานวันแรกก็ไม่ไหวแล้ วเหรอ” หากลันตารู้ จักประกาศิตดีกว่านี เธอจะรู้ ว่านีคือความห่วงใยจาก ผู้ชายคนนี แต่เพราะเธอไม่ร้ ู จกั ผู้ชายคนนีเลย เธอจึง รู้ สึกว่านีคื อคําตําหนิ ลันตาฝื นลืมตาขึน รู้ สึกว่าภาพรอบๆ ตัวหมุนติวๆ ไม่หยุด ซําพืนทีเธอนังอยู่ก็ โคลงเคลง และทําให้ เธอวิงเวียนจนอยากอาเจียนออกมาอีก 52
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
“ฉัน... เมาเรื อ” บอกเท่านัน หญิงสาวจึงโก่งตัวอาเจียนอีกครัง “ถ้ ารู้ วา่ เมาเรื อ ทําไมไม่เตรี ยมตัวให้ พร้ อมก่อนขึนเรื อ” เขาถามเสียง ดุ “ฉันไม่ร้ ู วา่ ต้ องขึนเรื อ” หญิงสาวตอบด้ วยนําเสียงหงุดหงิดก่อนโก่งตัวอาเจียนอีกครัง เรี ยก ได้ วา่ อะไรทีอยูใ่ นท้ อง ตอนนีถูกปล่อยออกมาจนหมดไส้ หมดพุงเลยทีเดียว “ไปพักผ่อนข้ างล่างเถอะ เผือจะรู้ สึกดีขึน” เพราะคําว่าดีขึนนีล่ะ ทีทําให้ ลันตากระตือรื อร้ นพรวดพราดลุกขึน ทว่าเดินได้ แค่สองก้ าวเท่านัน แข้ งขากลับไม่มีแรงดือๆ เธอจึงทรุ ดฮวบทันที ดี ทีประกาศิตไหวตัวได้ ทนั เขาจึงช่วยประคองหญิงสาวเอาไว้ จากนันเขาจึงอุ้ม ช้ อนใต้ ขาพับจนหญิงสาวตัวลอยขึนจากพืน “อุ๊ยคุณ! ปล่ อ ยค่ ะ ฉัน เดิ น เองได้ ” ลัน ตาบอกหน้ า ตาตื น อี กทัง พยายามขืนตัวออกเมือถูกชายแปลกหน้ าทีเห็นกันไม่กีครังเข้ าถึงเนือตัว “อยูเ่ ฉยๆ สิ” “ปล่อยเถอะค่ะ ฉันเดินเองได้ ” “คุณเดิน ไม่ไหวหรอก อย่า อวดเก่งเลยน่า ” ประกาศิตดุเสี ยงเข้ ม ก่อนก้ าวยาวๆ ลงมาชันล่าง ลันตาไม่กล้ าแย้ งอะไรอีก เพราะรู้ สึกกลัวเขาอย่างไม่มีเหตุผล แต่ เหนือ อืนใด หัวใจดวงน้ อยของเธอกํา ลังเต้ นรัวแรง เธอรู้ แค่ว่า กลิ นตัวของ ผู้ชายคนนีช่างน่าหลงใหลนัก เป็ นกลินของนํายาโกนหนวด ผสมกับกลินเหงือ จางๆ จนเธอเผลอแอบสูดลมหายใจเข้ าปอดไปหลายครัง ‘นีเราเป็ นอะไรไปแล้ ว’ หญิ งสาวตังคําถามกับตนเอง ใบหน้ าร้ อ น ผ่าวอีกครัง แต่เธอก็แก้ ปัญหาด้ วยการมองไปทางอืนซะ ลันตารู้ วา่ ประกาศิตเป็ นผู้ชายทีแข็ งแรงมากๆ เพราะเธอมีนําหนัก เกือบครึ งร้ อยกิโลกรัมเลยทีเดียว นอกจากจะทึงในความแข็ งแกร่ งของเขา แล้ ว ยัง มี อี ก หลากหลายอารมณ์ ที โหมเข้ าใส่ ใ นเวลาเดี ย วกัน ทังรู้ สึ ก หวาดหวันทีต้ องอยูก่ บั เขาในสถานทีแบบนี
แวววิวาห
53
อีกทังเธอยังรู้ สึกสูญเสี ยความเป็ นตัวเองจนหมดสิ นเมือได้ อยู่ใกล้ เขา... พอลงมาอยูช่ นสองซึ ั งเป็ นห้ องสุดหรู สําหรับพักผ่อน ทีเธอสํ ารวจไป เมือครู่ ลันตาจึงพบความอึดอัดทีมากขึนกว่าเดิมก็เธออยูก่ บั เขาสองต่อสอง “ปล่อยฉันลงเถอะค่ะ ฉันเดินเองได้ ” ประกาศิตหรี ตาลงทันทีเมือถูกหญิงสาวสัง กระนันใบหน้ าของเขายัง เรี ยบสนิทจนติดดุ ทว่าการมองของเขาก็ทําให้ ลันตาไม่กล้ าทักท้ วงอะไรอีก นอกจากสงบปากสงบคํ า แล้ วก้ มหน้ า ลง เขาวางเธอลงบนโซฟาตัว นุ่ ม จากนันจึงผละไปค้ นหาบางสิงจากลินชัก ลันตาได้ แต่ทําตาปริ บๆ มองการเคลื อนไหวทีสง่างามของเขา เธอ อยากลุกขึนนังเหลือเกิน แต่ตอนนีเธอกลับรู้ สึกมึนศีรษะอย่างทีไม่เคยเป็ นมา ก่อน พอประกาศิตหันกลับมามองเธอเท่านัน ลันตาจึงรี บเสไปมองทางอืน อีก ทังหน้ าร้ อนผ่าวขึนมาอีก ประกาศิตยกมุมปากขึนน้ อยๆ เมือรู้ วา่ หญิงสาวให้ ความสนใจในตัว เขาอย่างเปิ ดเผย ก็สายตาคู่สวยของเจ้ าหล่อนฉายความอยากรู้ อยากเห็ น อย่างชัดเจน แต่ทีชัดทีสุดก็คือ เธอกําลังสนใจเขา... ชายหนุม่ ปรับสีหน้ าให้ ราบเรี ยบเหมือนเดิม จากนันเขาจึงเดินมาหา หญิงสาว พลางส่งยาแก้ เมาเรื อและนํามาให้ “อะไรคะ?” ลันตาไม่กล้ ามองเขาแม้ แต่น้อย นอกจากมองสิ งทีเขา ยืนให้ “ยาแก้ เมา กินแล้ วนอนพักซะ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ เดียวถึงฝั งฉันคงหายแล้ ว” หญิงสาวรี บปฏิเสธ เพราะความไม่ไว้ วางใจในตัวเขานันเอง เกิดเขา เอายาอย่างอืนมาให้ เธอกินล่ะ เธอไม่แย่เลยเหรอ อยู่บนเรื อของเขาแล้ วใคร จะมาช่วยเธอได้ “ใครบอกคุณว่าเราจะถึงฝั งในเร็ วๆ นี” ชายหนุ่มย้ อนถามเสี ยงเข้ ม ดวงตาสีฟ้าของเขาวาววับขึนมาคล้ ายขบขัน แต่กลับไม่มีรอยยิมบนใบหน้ า 54
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ลันตาจึงลอบกลืนนําลายลงคอก่อนอ้ อมแอ้ มเสียงแผ่ว “ฉันเดาเอาค่ะ” “หึ” เขาทําเสียงในลําคอคล้ ายเยาะเย้ ย กระนันริ มฝี ปากหยักได้ รูปดู เซ็กซีกลับยกขึนเกือบๆ เป็ นรอยยิม แต่ยงั ไม่ใช่! “ฉันเดาผิดเหรอคะ?” ชายหนุม่ พยักหน้ าน้ อยๆ “กว่าจะถึงเกาะก็พรุ่ ง นีตอนเช้ า คุณอยากจะเมาเรื อจนหมดแรงก็ ตามใจ” บอกเสี ยงเย็น แค่นนประกาศิ ั ตจึง วางยาและนําลงบนโต๊ ะกระจก ก่อนผละไปจากห้ องดือๆ ทิงให้ ลนั ตามองตามแผ่นหลังกว้ างตาปริ บๆ เพราะ ตามอารมณ์ของเขาไม่ทนั แต่เมือทนกับอาการวิงเวียนต่อไปไม่ไหว หญิงสาว จึงจําใจต้ องกินยาทีเขาหามาให้ แล้ วล้ มตัวนอนเพือพักผ่อน
แวววิวาห
55
5 ข้ อกล่ าวหา ประกาศิตปลีกตัวออกมานั งรั บลมทะเลเพือดูพระอาทิตย์ ตก นําอย่างไม่ร้ ู ว่าจะทํากิจกรรมอะไรดี พออยู่กบั ความสงบของธรรมชาติ เขา กลับรู้ สกึ ถึงความสงบอันแท้ จริ งอย่างทีไม่เคยเป็ นมาก่อน ทังทีเมือครู่ ใหญ่ เขาเพิงหงุดหงิดหัวเสีย อาละวาด ทําลายข้ าวของเพือระบายความโกรธ เพียงเพราะ ‘อดีตแม่ยายมหาภัย’ โทรมาขอเงินเล่นไพ่นนเอง ั ดวงตาสีฟ้าดังชาวตะวันตกทอดสายตามองนําทะเลทีย้ อมด้ วยสี ส้ม แดงจากดวงอาทิ ตย์ ประกาศิตปิ ดเปลื อกตาลงเพือฟั งเสี ยงคลื น เสี ยงลม ทะเล พอจมอยู่กับ ธรรมชาติ ความผ่อ นคลายจึงเกิ ดขึ น ชายหนุ่มเปลี ยน อิริยาบถด้ วยการเอนหลังพิงเก้ าอีตัวยาวแล้ วคิดอะไรไปเรื อยเปื อย สุดท้ ายเขาก็หยุดอยูท่ ีชีวิตของตัวเอง… ประกาศิ ตรู้ สึกว่า ชี วิ ตในวัยสามสิ บ ต้ น ๆ ของเขาได้ ผ่ า นการครํ า หวอดโลกมามากกว่าคนในวัยเดียวกันมากนัก อีกทังยังก้ าวผ่านความลําบาก มามากมาย หากจะใช้ คําว่าโชกโชนก็คงไม่ผิดสักเท่าไร ตังแต่ลืมตาดูโลกและ จําความได้ ผู้คนรอบข้ างในสลัมได้ พดู กรอกหูมาตลอด ว่าเขาเป็ น ‘ลูกฝรังถูกไข่ทิง’ บ้ าง เป็ น ‘ไอ้ ลูกไม่มีพ่อ’ บ้ าง อีกทังเขา ได้ เติบโตมาในสลัม โดยมีแม่เป็ นโสเภณีนอนกับผู้ชายไม่เลื อกหน้ าเพือแลก เงิน นีคือภาพทีเขาจําติดตาตังแต่เล็กจนโต 56
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
แต่นนไม่ ั ทําให้ เขาเสียใจเท่ากับ เขาไม่เคยได้ รับความรักจากแม่เลย! พอโตขึ นมาอี กนิดเขาถูกส่ง ตัวเข้ า โรงเรี ยนรั ฐบาลเพือที ว่า แม่จ ะ สะดวกรับแขกขึน ด้ วยความทีเขา ‘แปลก’ ไปจากเด็กๆ ทุกคน เพราะหน้ าตา ของเขาค่อนไปทางพ่อซึงเป็ นชาวตะวันตก ทีตัวแม่เองก็จําหน้ าไม่ได้ ว่าอุ้ม ท้ องกับผัวฝรังคนไหน และด้ วยความแตกต่างไม่เหมือนเด็กคนอืนๆ นีล่ะ เขาจึงกลายเป็ น ‘สิงแปลกปลอม’ อีกทังกลายเป็ น ‘ตัวประหลาด’ ทีเพือนๆ ไม่เล่นด้ วย เขามีผมสีทองนัยน์ตาสีฟ้า เขาจึงเป็ นทีสะดุดตาสํ าหรับผู้ทีพบเห็น แต่ด้วยความแตกต่าง จึงนํามาซึงความแตกแยกชัดเจน ไปเรี ยนหนังสื อหนึง เทอมเต็มๆ เขากลับไม่มีเพือนเลย อีกทังยังถูกเพือนๆ ล้ อ ครู ประจําชันเห็น เขาร้ องไห้ ไปโรงเรี ยนเป็ นประจํา จึงพาเขาไปย้ อมสีผมให้ เป็ นสีดํา ในที สุ ด ความคุ้ น เคยจึ ง ทํ า ให้ เ พื อนๆ ร่ ว มชันยอมรั บ ในตัว เขา ประกาศิ ตรู้ แค่ว่า การที เขามี สี ผ มเหมื อ นกับ เด็ กคนอื นๆ จะทํ า ให้ ทุกคน ยอมรับ นันจึงเป็ นเหตุให้ เขาต้ องย้ อมสีผมอยูเ่ ป็ นประจํา จนติดเป็ นนิสัยและ กลายเป็ นความเคยชินในทีสุด ความรันทดของชีวิตไม่ได้ หมดเท่านัน นอกจากแม่ไม่รัก ไม่มีพอ่ เข้ า กับเพือนๆ ทีโรงเรี ยนไม่ได้ เขายังต้ องต่อสู้กบั ความยากจนอีกด้ วย... ทว่าในความโชคร้ ายก็ยงั มีความโชคดีปะปนมา ถึงจะเป็ นผื นดินที แห้ งแล้ งแตกระแหงแต่ก็มีนําค้ างหยดใส่ให้ ดินชุ่มฉํ า ถึงแม่จะไม่รักเขา และ ไม่เคยกอดเขา วันๆ เอาแต่สนใจเรื องแต่งตัว หาเงิ นกับผู้ชายแปลกหน้ า แต่ เขายังมีน้าสาวคอยดูแล น้ าสาวของเขามีอาชีพเป็ นแม่ค้าขายไข่นกกระทาทอดในตลาด เขา จึง ตามน้ าไปขายของหลังจากเลิ กเรี ยน และรวมไปถึง วัน หยุดเป็ นประจํ า นอกจากนีเขายังหารายได้ เสริ มให้ กบั ตัวเองด้ วยการขายนําเก๊ กฮวย นําลํ าไย อ้ อยควัน ถัวต้ มตามคิวรถ มันไม่ใช่ง่ายๆ เลยทีเด็กคนหนึงจะยืนหยัดอยูด่ ้ วยลําแข้ งของตัวเอง แต่โชคดีทีว่าเขาสอบได้ ทนุ เรี ยนฟรี
แวววิวาห
57
แล้ ว วันหนึงมรสุ มชี วิ ตก็ พัดเข้ า มาในชี วิ ตอี กครั ง น้ า สาวทีเขารั ก ประหนึงแม่แท้ ๆ และรวมไปถึงแม่ของเขาประสบอุบตั ิเหตุรถยนต์พลิ กควํา เสียชีวิตพร้ อมๆ กัน เขาจึงกลายเป็ นเด็กกําพร้ าเต็มตัว ความเคว้ งคว้ างเกิดขึนในเสียววินาทีนนั โลกทีโหดร้ ายฉาบทาด้ วยสี ดํามืดหม่นในทันใด... ประกาศิตกลืนนําลายลงคอเมือนึกถึงอดีตทีขมขื น หลังจากนันเขา ต้ องออกจากโรงเรี ยนทังที เรี ยนแค่ช ันมัธยมศึกษาปี ที สาม ความโดดเดียว เกิดขึน ณ ช่วงเวลานัน เขาไม่มีญาติพีน้ องทีไหน อีกทังหันหน้ าไปพึงใครไม่ได้ การทํางานแลกเงินเพือเลียงปากเลียงท้ องตัวเองและสร้ างอนาคตจึงเริ มต้ น ขึน เขาตังปฏิญาณเอาไว้ อย่างแรงกล้ า เขาจะต้ องหลุดพ้ นจากความจน ให้ ได้ ! เขาเริ มต้ นชีวิตจากการเป็ นเด็กเสิ ร์ฟอาหารในภัตตาคาร อาศัยกิน อาหารก้ นครัวประทังชีวิตไปวันๆ พอมีเงินทุนเขาจึงลงทุนทําร้ านอาหารเล็ กๆ ด้ วยตัวเอง อาจเพราะโชคช่วย เพราะสี ปี ที อยู่ใ นร้ านอาหาร เขาเรี ยนรู้ ทุก อย่างจนหมด พอมาเปิ ดกิจการ ประกอบกับได้ ทําเลทีเหมาะสม มีลูกค้ าเข้ ามาใช้ บริ การมากมาย เขาจึงมีเงินทุนหมุนเวียนหนาขึน แต่เขาก็ไม่หยุดตัวเองอยูแ่ ค่นนั เขานําทุนไปต่อยอดด้ วยการขอกู้เงิน กับธนาคารเพือซือตึกคูหาแล้ วเปิ ดให้ คนเช่า โดยนําค่าเช่านันไปจ่ายกับทาง ธนาคาร พอมีเงินลงทุนหมุนเวียนเขาจึงจับธุรกิจทีใหญ่ขึน จนกระทังสามารถ ก้ าวผ่านความจน และกลายเป็ นนักธุรกิจรายใหญ่ในพืนทีภาคใต้ หลั ง จากผ่ า นอะไรมามากมาย เขาจึ ง รู้ ว่า ‘ชี วิ ต คื อ การเล่ น กับ จังหวะ’ และสิงหนึงทีทําให้ เขาประสบความสํ าเร็ จได้ ก็คือ ความขยัน ขอแค่ ขยันถึงอย่างไรก็ไม่อดตาย พอเริ มมีฐานะการเงินมันคงและมีชือเสี ยง จึงกลายเป็ นว่ามีผ้ ูหญิ ง มากหน้ าหลายตา หลากหลายอาชีพหลายวงการก้ าวเข้ ามาในชีวิตของเขา 58
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
มากขึน แต่ถามเขาว่านีใช่ความรักไหม คําตอบคือไม่ใช่! ผู้หญิงเหล่านีทําให้ เขานึกถึงแม่ของตัวเองตลอดเวลา... เธอแค่ต้องการเงินและความสะดวกสบายเท่านัน ซึงเขาเองไม่เคย คิดจริ งจังกับใครด้ วยว่าเขาไม่เคยศรัทธาในความรักเลย สําหรับเขาแล้ วความ รักเป็ นเรื องเพ้ อเจ้ อ มันไม่สวยงามเท่ากับสิ งทีนักกวีทวโลกเขี ั ยนไว้ เลย และ เรื องผู้หญิงเป็ นเรื องทีไร้ สาระมากๆ ในสายตาของเขา ผู้หญิงกับเงิน คือของคูก่ นั ทีไม่อาจแยกออกจากกันได้ ถ้ ามีเงินมีทอง มีฐานะผู้หญิงก็จะมาเอง! แต่แล้ วโชคชะตาก็เล่นตลกกับเขาอีกครัง เขาต้ องฉี กความเชือของ ตนเองทิ งจนหมดเมือได้ พบผู้หญิ งทรงเสน่ห์คนหนึงเข้ า เธอชื อ สลิ ล โรส... ผู้หญิงเซ็กซีทีร้ อนแรงทุกองศา เพียงแวบแรกทีสบตากันกลับทําให้ หวั ใจของ เขาเต้ นรัวแรงขึนมาอย่างไม่มีเหตุผ ล พอได้ พูดคุยกับเธอความรักจึงก่อตัว เงียบๆ อยูใ่ นหัวใจของเขา ทว่าความรักทีเขาเห็นว่าสวยงามและเร่าร้ อน กลับกลายเป็ นไฟทีเผา ไหม้ เขาให้ ตายทังเป็ น! ประกาศิตถอนหายใจออกมาเบาๆ เมือเรื องในอดีตเมือห้ าปี ก่อนได้ ย้ อ นกลั บ เข้ ามาในหัว อี ก แต่เ ขาก็ ส ลัด ไล่ เ รื องไร้ สาระออกไปเมื อเสี ย ง โทรศัพท์มือถือดังขึนเสียก่อน “ว่าไง?” “นายจะตกปลาไหมครับ ผมจะได้ จอดเรื อ” กัปตันเรื อทีทํางานให้ ประกาศิตมาหลายปี โทรมาจากห้ องควบคุมเรื อ “ก็ด”ี ชายหนุม่ ตอบสันๆ ก่อนตัดสายทิง ตอนนีเขาไม่รีบร้ อนและไม่ต้องทํางานแข่งกับรอบวงของโมงยามอีก ต่อไปแล้ ว จะบอกว่าการเดินทางครังนีเป็ นการพักผ่อนก็คงไม่ผิด อีกอย่างเขา ไม่ต้องรี บ กลับขึ นเกาะ เพราะคนงานชุด ใหม่ที ได้ มานันยัง ต้ อ งเรี ยนรู้ และ ฝึ กอบรมทักษะการทํางานกับหัวหน้ าคนงานอีกหลายวัน ก่อนจะส่งตัวไปยัง
แวววิวาห
59
เหมืองแร่เพือลงมือปฏิบตั ิงานจริ ง ผ่านไปอึดใจเดียวเรื อเฟอร์ รีจึงจอดทอดสมอลอยลํ าอยู่กลางทะเล กัปตันในวัยห้ าสิบต้ นๆ ได้ นําคันเบ็ดพร้ อมเหยือตกปลามาให้ ประกาศิต บท สนทนาระหว่างเจ้ านายและลูกน้ องซึงดูเหมือนเพือนต่างวัยก็เริ มต้ นขึน คัน เบ็ดหลายคันเกียวเหยือและถูกพิงไว้ กบั ขอบเรื อ ขณะเดียวกันในมือของชาย หนุม่ ก็ได้ ถือเบ็ดคันโปรดเอาไว้ “นึกยังไงถึงชวนผมตกปลาล่ะลุง?” ประกาศิตเหลือบตามองกัปตันผู้ ครํ าหวอดโลกนิดหนึง “ผมไม่เห็นนายหัวตกปลานานมากแล้ ว เลยลองชวนมาลับฝี มือ” ริ มฝี ปากหยักได้ รูปยกขึนเป็ นรอยยิม จากนันทุกอย่างจึง ตกอยู่ใ น ความเงียบสงบ พอท้ องฟ้าเริ มเปลียนเป็ นสีนําเงินกรมท่าอีกทังเหยือตกปลา หมดลง ประกาศิตจึงกลับลงมายังชันล่างของเรื อ พบว่าแม่บ้านสาวยังพริ ม ตาหลับอย่างสบายอยูบ่ นโซฟา ชายหนุม่ จึงหยุดเท้ ายืนมองวงหน้ าหวานทีดู อ่อนเยาว์ของหญิงสาวอย่างพิจารณา ทําไมนะ! ผู้หญิงปอนๆ สุดแสนธรรมดารายนีถึงทําให้ หวั ใจของเขา กระตุกวู บ ขึ นมา เพี ยงแค่พบหน้ า เธอครั งแรก เพราะเมื อพิ จ ารณาจริ ง ๆ ผู้หญิงคนนีไม่ได้ มีอะไรเหนือกว่าผู้หญิงคนก่อนๆ ของเขาเลยสักนิด ซําลันตา ยังดูจืดชืดสนิทเมือนําเธอไปเทียบกับผู้หญิงคนก่อนๆ ของเขา เรื องการแต่งเนือแต่งตัวไม่ต้องพูดถึง ลันตาแต่งตัวได้ เชยระเบิดมาก อย่างกับสาวชาวสวนทีทํางานตามสวนตามไร่ ซะด้ วยซํา เห็ นกีครังๆ เธอก็ สวมเสือเชิตลายสก๊ อต กางเกงขายาวทีมีรอยปะ หน้ าตาจิมลิ มถึงจะผุดผาด ชวนมองโดยไม่ต้องแต่งอะไรให้ มาก แต่ถ้าพูดกันตามความจริ งลันตาก็ไม่ใช่ผ้ ูหญิ งในสเปคของเขาอยู่ดี แต่เธอก็พิเศษกว่าผู้หญิงคนอืนๆ ตรงทีว่า เธอสะดุดใจเขาแต่แรกเห็นนีล่ะ! ประกาศิตไล้ นิวบนผิ วแก้ มเนียนเบาๆ เพือเอาลูกผมออกจากแก้ ม การกระทํานีเองทีปลุกให้ ลนั ตาตืนขึน พอเห็นใบหน้ าติดดุของชายหนุม่ เท่านัน หญิงสาวจึงรี บลุกพรวดจาก 60
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
โซฟาตัว นุ่ ม แทบไม่ ท ัน ด้ ว ยความตกใจ! ดวงตาคู่ ส วยของเธอจ้ อ งมอง ชายหนุม่ ด้ วยความหวาดระแวงและปราศจากความเป็ นมิตร กระนันลันตายัง ทําใจดีส้ เู สือร้ าย “มี... มีอะไรคะ?” หญิงสาวถามตะกุกตะกัก ประกาศิตสูดลมหายใจเข้ าปอดกับพฤติกรรมของหญิงสาว เธอเห็น เขาเป็ นผู้ร้ายฆ่าคนตายหรื อไง ถึงได้ แสดงกิริยาเช่นนีออกมา “ผมหิว!” พอชายหนุ่มหลุ ดปากออกมาลัน ตาจึ ง เพิ งนึก ได้ เธอหัน ไปมอง นาฬิ กาเรื อนหรู ท ันที ตอนนีเกือบสองทุม่ ครึงแล้ วแต่เธอยังไม่ได้ เตรี ยมอาหาร เย็นให้ เจ้ านายเลย “ขอโทษค่ะ ฉันหลับเพลินไปหน่อย” “ไม่เป็ นไร วันแรกผมให้ อภัยได้ ” ถึงเขาจะพูดออกมาแบบนันแต่ลันตากลับรู้ สึกไม่สบายใจเลย เธอ ทํางานบกพร่องตังแต่วนั แรกซะแล้ ว “ครังหน้ าฉันจะรักษาเวลาให้ มากกว่านี ต้ องขอโทษคุณด้ วย” ชายหนุม่ พยักหน้ า แต่เขายังวางหน้ านิงได้ อย่างดีเยียม “เป็ นไงบ้ าง” “ดีขึนแล้ วค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเรี ยบโดยไม่มองหน้ า “ถ้ างันเตรี ยมอาหารให้ ผมกับกัปตันของผมด้ วย ครัวอยูท่ ้ ายเรื อ” สัง ด้ วยนําเสียงเฉียบขาด และประกาศิตก็ผละไปเอนหลังดูสารคดีทนั ที ส่วนลันตาถึงกับลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก อย่างน้ อยเธอ ก็ไม่ได้ อยูก่ บั เขาสองต่อสองบนเรื อลํานี พอสบายใจแล้ วเธอจึงกระวีกระวาด ปฏิบตั ิตามคําสังของเจ้ านายจนหัวปั น เดินไปยังท้ ายเรื อซึงถูกจัดเป็ นห้ องครัว ขนาดกะทัดรัดทีทันสมัย อีกทังมีอปุ กรณ์ทนั สมัยครบครัน ความวุน่ วายและคําถามจึงเกิดขึน เธอจะทําอะไรให้ เจ้ านายรับประทานดี? พอเปิ ดตู้เย็น ลันตาจึงพบข้ าวกล่องสําเร็ จรู ปแช่อยู่ รวมไปถึงอาหาร
แวววิวาห
61
ทะเลสด หญิงสาวหยิบข้ าวกล่องขึนมาอย่างลังเล ไม่แน่ใจว่าเธอจะจัดการ กับมันอย่างไร เพราะเธอใช้ อปุ กรณ์ทนั สมัยอย่างไมโครเวฟไม่เป็ นเนืองจาก ไม่เคยใช้ สุดท้ ายแล้ วลันตาจึงจัดการทําข้ าวต้ มปลาหมึกให้ กบั ชายหนุม่ แทน โดยเธอนําข้ าวจากข้ าวกล่องสําเร็ จรู ปมาต้ ม ผ่ า นไปยี สิ บ นาที ทุ กอย่ า งจึ ง เสร็ จ เรี ย บร้ อย พอเสิ ร์ ฟ อาหารให้ ประกาศิ ตแล้ ว ลันตาจึง ปลี กตัวมาท้ ายเรื อ เพือจัดการอาหารในส่ วนของ ตนเอง ความเหนือยและความหิวทําให้ เธอเจริ ญอาหารได้ ดี พออิมท้ องกับอาหารทีปรุ งเองกับมือลันตาจึงกลับมาเก็บจานไปล้ าง และเธอก็พบว่าประกาศิตกินอาหารทีเธอทําจนเกลียงจานเลยทีเดียว ความภาคภูมใิ จจึงเกิดขึนในวินาทีนน...เพราะเธอทึ ั กทักเอาเอง ว่า เธอทําอาหารอร่อย พอจัดการงานที ต้ อ งทํ า เรี ยบร้ อยแล้ ว ลัน ตาจึง หัน มาจัดการกับ ตัวเองบ้ าง ถึงจะอยูใ่ นห้ องแอร์ แต่ลมทะเลและกระไอนําเค็ม อีกทังทํากับข้ าว อยูห่ น้ าเตาหุงต้ มก็ทําให้ เธอรู้ สึกเหนียวตัวได้ เช่นกัน หญิ งสาวเลื อกเสื อผ้ าที กระชับรัดกุมดูเรี ยบร้ อยมาใส่ ทังนีเพือป้องกันไม่ให้ เจ้ าของเรื อคิดว่าเธอยัวยวนเขานันเอง ทว่าปั ญหาใหม่ก็เกิดขึนตามมาอีก ว่าแต่คืนนีเธอจะนอนตรงไหน? ครันจะเอ่ยปากถามเจ้ าของเรื อเธอก็ไม่กล้ า หญิ งสาวกวาดสายตาไปรอบๆ ห้ องสุดหรู เพือหาพืนทีว่างและปลอดภัยสําหรับซุกหัวนอน เตียงนอนขาวสะอาดขนาดกะทัดรัดวางอยู่มุมหนึงของเรื อ โดยตัง ชิดกับ กระจกทรงกลมของเรื อ ส่ วนอีกมุมหนึงเป็ นพื นที สํ า หรับ พักผ่ อน มี โซฟาสีขาวสะอาดตังไว้ และทีผนังเรื อมีโทรทัศน์จอแบนฝั งเอาไว้ ลําโพงแบบ โฮมเธี ยเตอร์ ชันใส่ซีดี ไม่วา่ มุมไหนก็ไม่เหมาะสําหรับเธออยูด่ ี สุดท้ ายแล้ วลันตาจึงให้ คําตอบกับตัวเอง คืนนีเธอคงต้ องหนีไปนอน ในห้ องครัวแล้ วล่ะ อย่างน้ อยการอยู่ห่างจากผู้ชายหน้ าฝรัง ก็ทําให้ เธอรู้ สึก ปลอดภัยมากกว่าการอยูใ่ กล้ ๆ เขา 62
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ลันตาเดินสํารวจข้ าวของเครื องใช้ ราคาแพงระยับในเรื อไปพลางๆ มือบางสัมผัสเฟอร์ นิเจอร์ สุดหรู อย่างเบามือ เธอบอกตัวเองว่าทังชีวิตเธอคง ไม่มีเงินทองมาซือข้ าวของพวกนีใช้ หรอก พอก้ าวมาหยุดทีโต๊ ะเครื องแป้งซึงมี กระจกบานโตติดอยู่ ลันตาจึงเห็นภาพถ่ายโบราณเข้ า หญิงสาวหยิบกรอบรู ปขึนมาดูอย่างสนอกสนใจ ดูเหมือนภาพถ่ายนี จะเป็ นสิ งแปลกปลอมเพี ยงหนึงเดียวของเรื อ ลํ า นีก็ ว่าได้ ทังนี เป็ นเพราะ ภาพถ่ายดูไม่เข้ า พวกกับ ข้ าวของเครื องใช้ อื นๆ ที ดูทนั สมัยนันเอง ลัน ตา พิจารณาภาพถ่ายอยูน่ าน คนในภาพคือผู้หญิงทีสวยจัด เต็มเปี ยมล้ นด้ วยเสน่ห์ ดวงตาคมคาย และดูร้อนแรงทุกองศา เธออุ้มเด็กน้ อยจํามําซึงหน้ าตาเหมือนเด็กฝรัง ลันตาหยุดสายตาไว้ ทีเด็กน้ อยอยูน่ าน ถ้ าให้ ทายลันตาทายว่า เด็ก น้ อยในรู ปน่าจะเป็ นประกาศิต และผู้หญิงในรู ปซึงเป็ นผู้หญิ งไทย น่าจะเป็ น แม่ข องเขา เพราะผู้ หญิ งในรู ป มีดวงตาทีเหมื อนประกาศิตมากๆ เพียงแต่ นัยน์ตาคนละสีเท่านัน “ทําอะไรน่ะ!” อยูๆ่ เสียงตวาดก็ดงั ขึน ลันตาถึงกับสะดุ้งเฮือก ความตกใจจึงทําให้ กรอบรู ปหลุดมือทันที “อุ๊ย!” เพล้ ง! เสี ย งกระจกแตกช่า งกรี ดลึ กลงในอารมณ์ ข องชายหนุ่ มได้ ดีน ัก แน่นอนว่าสิงทีเกิดขึนทําให้ เขาอารมณ์เสียขึนมาทันที “ลันตา!” ประกาศิตเค้ นเสี ยงเย็น แยกเขี ยว ตาวาว ขณะมองหญิ ง สาว ปฏิกิริยาจากชายหนุม่ นีเอง ยิงทําให้ ลนั ตากลัวจนลนลาน หญิงสาว เบิงตากว้ างด้ วยความตกใจ มือไม้ สัน สี หน้ าขาวซีดราวกระดาษ ความกลัว เข้ ามาเกาะกุมหัวใจทันทีเมือเธอทําของสําคัญของเขาเสียหาย พอย่อตัวเก็บ เท่านัน ประกาศิตจึงก้ าวยาวๆ มาถึงตัวแล้ วผลักหญิงสาวออกไป
แวววิวาห
63
“ไม่ต้องยุง่ !” หญิ ง สาวกลื น นํ าลายลงคออย่า งยากลํ า บาก อี กทังยื น เก้ ๆ กัง ๆ อย่างทําอะไรไม่ถกู “ขอโทษค่ะฉันไม่ตงใจ ั ฉันแค่หยิบมาดูเฉยๆ” “ทีหลังถ้ าไม่ได้ สงไม่ ั ต้องยุง่ จําไว้ !” ประกาศิตตวาดเสียงดัง อีกทังถลึงตาดุใส่คนก่อเรื อง ก่อนเก็บกรอบรู ปทีแตกไปตังไว้ ทีเดิม ทว่าเขากลับพบถึงความผิดปกติเข้ า ข้ าวของบนหน้ ากระจกควรเป็ นระเบียบ มากกว่า นีสิ ดูก็ร้ ู ว่า มี ใ ครสักคนได้ รื อค้ น ข้ า วของของเขา เขาจึง ดึง ลิ นชัก ออกมาตรวจสอบข้ าวของทันที นันเองเขาจึงพบว่ามีบางสิงหายไป... ชายหนุม่ บดฟั นกรามเข้ าหากัน ก่อนปรายตามามองหญิงสาวอย่าง เอาเรื อง “สร้ อยอยูไ่ หน?!” “สร้ อยอะไรคะ” ลันตาทําหน้ างง “สร้ อยทอง คุณเอามันไปไว้ ไหน” ชายหนุม่ ถามเสียงแข็งกระด้ าง อีก ทังกดนําเสียงตําลง จากที กลัว ความผิ ดเป็ นทุน เดิ มอยู่แ ล้ ว พอเจอปฏิ กิ ริ ยาจากเขา ลันตายิงรู้ สึกกลัวเขามากขึนกว่าเดิมอีก เขาจะรู้ หรื อไม่ ว่าสายตาของเขาช่าง ดุดนั น่ากลัวเหลือเกิน ลันตากลืนนําลายลงคออย่างยากลําบากอีกครัง “ฉันไม่เห็นค่ะ ฉันแค่หยิบรู ปขึนมาดูเท่านัน” หญิ งสาวทํา หน้ าเหมื อนอยากร้ อ งไห้ เ มือถูกปรั กปรํ า ดือๆ ซําเป็ น เรื องทีไม่ร้ ู อีโหน่อีเหน่ซะด้ วย แต่ลนั ตาไม่ร้ ู เลยว่าการปฏิ เสธของเธอ คือการ ราดนํามันลงไปในกองเพลิงแห่งความโกรธชัดๆ! ดวงตาสี ฟ้าที ดูดุดนั จ้ อ งเธอตาเขม็ ง ซึงการมองของเขายิ งทํ า ให้ ลันตาหายใจไม่ทวท้ ั อง “ผมไม่เชื อ! ไม่มีผ้ ูร้ ายคนไหนยอมรับ ว่า ตัว เองเป็ นหัว ขโมยง่า ยๆ หรอกลันตา!” “ฉันไม่ใช่ขโมย ฉันไม่ร้ ู เรื องจริ งๆ นะคะ” 64
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
อีกครังทีลันตายืนยันความบริ สุทธิ ของตัวเอง แต่ประกาศิตกลับไม่ เชือคําพูดของหญิงสาวแม้ แต่น้อย ซําเขายังขยับตัวเข้ ามาใกล้ เธออย่างใจเย็น กิริยานันไม่ตา่ งจากราชสีห์ต้อนเหยือเลยทีเดียว “คุณจะทํ าอะไรน่ะ!” หญิ ง สาวชักเท้ าถอยหลัง ที ล ะก้ าว ขณะที สายตายังจับจ้ องเขาไม่วางตา “สารภาพมา เอาสร้ อยทองของผมไปไว้ ทีไหน” หญิงสาวรู้ สึกขมคอขึนมาเมือถูกเขายัดเยียดข้ อกล่าวหามาให้ “ก่อนกล่าวหาคนอืนว่าเป็ นขโมย คุณได้ ค้นหาสร้ อยเส้ นนันดีหรื อยัง คะ” “ไม่ต้องเสียเวลาหาหรอก หายก็คือหาย ผมใส่ไว้ ในลิ นชักมาตลอด ไม่เคยหยิบไปไหนทังนัน คุณเอามันไปไว้ ไหน?” ลันตาเม้ มปากเป็ นเส้ นตรง รู้ สึกเหมื อนมีก้อนแข็ งๆ มาจุกทีลํ าคอ คําพูดของเขาคือการใส่ร้ายเธอชัดๆ “ทําไมคุณถึงไม่คิดว่าคนอืนอาจจะขโมยสร้ อยไปบ้ างล่ะคะ คุณมี ลูกน้ องแค่ฉนั คนเดียวหรื อไง” พอเข้ าตาจน ลั น ตาจึ ง หาเหตุ ผ ลที ฟั งขึ นมาแย้ งกั บ เขาบ้ าง ประกาศิตส่ายหน้ า “บนเรื อลํ านีไม่เคยมีขโมย พอเธอเหยียบขึนเรื อมาวันแรก สร้ อยก็ หายไป แบบนีจะให้ ผมคิดว่ายังไง?” ลันตาจนด้ ว ยคําพูดทันที เธออยากเถียงเหลื อเกิน ว่าเธอไม่ได้ ทํ า เธอไม่ได้ ทํา! แต่เขาจะเชือไหมล่ะในเมือเธอเองก็ไม่มีหลักฐานยืนยัน อีกทังเรื องนี จับมือใครดมไม่ได้ เพราะอยูๆ่ เขาก็ตงข้ ั อหาหัวขโมยให้ เธอแบบลอยๆ “ฉันไม่ใช่ขโมยค่ะ” ลันตาพยายามสงบสติอารมณ์ และข่มความกลัว เอาไว้ “ถ้ าไม่เชือคุณจะค้ นตัว และค้ นกระเป๋ าเสื อผ้ าของฉันดูก็ได้ ” เมือไม่มี อะไรจะพิสูจน์ตวั เอง ลันตาจึงงัดวิธีนีขึนมาใช้ แต่หญิงสาวหารู้ ไม่วา่ เธอกําลังผูกมัดตัวเองชัดๆ...
แวววิวาห
65
“ถ้ าผมเจอของกลาง คุณได้ เจอดีแน่ลนั ตา!” ขู่เสร็ จประกาศิตจึงตรงดิงไปยังกระเป๋ าเสือของหญิงสาวทันที เขาเท ข้ า วของในกระเป๋ าใบเล็ กของลัน ตาออกจนหมดเกลี ยง นอกจากเสื อผ้ า จํานวนสองชุด ชุดชันใน และของใช้ ส่วนตัวจุกจิกตามประสาผู้ หญิ ง เขายัง พบกระเป๋ าสตางค์ใบเก่า ทว่า... ทีประกาศิตให้ ความสนใจมากทีสุดก็คือกระเป๋ าสตางค์ของ หญิงสาวนันเอง ชายหนุม่ ค้ นทุกซอกทุกมุมในกระเป๋ าสตางค์โดยไม่สนใจสายตาของ หญิ งสาวแม้ แต่น้อย นอกจากธนบัตรสี ม่วงเพียงใบเดียว ก็ไม่มีอะไรทีมีค่า มากกว่านัน สุดท้ ายชายหนุ่มจึงหันมาให้ ความสนใจกับบัตรประชาชนของ หญิงสาวแทน ‘นางสาวลันตา วรากร’ ชายหนุม่ ย่นคิวเข้ าหากัน ทีสะดุดไม่ใช่ชือของเธอ แต่เป็ นนามสกุล ต่างหาก ทีเขารู้ สึกคุ้นเหลือเกิน... “พอใจหรื อยังคะ?” ลันตาทําลายความเงียบ อีกทังมาดึงกระเป๋ าสตางค์ออกจากมือหนา ด้ วยความไม่พอใจ ทังนีเป็ นเพราะเขาละลาบละล้ วงเรื องส่วนตัวของเธอมาก ไปนันเอง ประกาศิตปล่อยกระเป๋ าสตางค์ใบเก่าคืนให้ หญิงสาว พลางเงยหน้ า มองคูก่ รณีอีกครัง “คุณเอาสร้ อยเส้ นนันไปไว้ ไหน” พอถูกถามด้ วยนําเสียงเย็นเยียบ ลันตาจึงพ่นลมหายใจออกมาหนึง เฮือก เธอเพิงรู้ วา่ ผู้ชายคนนีงีเง่า ไม่มีเหตุผล และเจ้ าอารมณ์ ก็ตอนนีเอง แต่ ลันตาก็เลือกทีจะสงบปากสงบคํา เพราะรู้ ดีว่าการงัดข้ อกับเขาไม่ใช่เรื องที ฉลาดเลยโดยเฉพาะพืนทีตรงนีเป็ นของเขา! “พูด!” หญิงสาวสะดุ้งเฮือกและหน้ าจืดเมือถูกตวาดเสียงดัง เธอก้ มหน้ างุด อีกทังดวงตาคูส่ วยยังไหวระริ กเหมือนจะร้ องไห้ แต่กลับไม่มีนําตาแต่กริ ิยานัน 66
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
ประกาศิตตีความว่า หญิงสาวกําลังก้ มหน้ ายอมรับความผิด “หรื อต้ องให้ ผมค้ นตัว” “อย่านะคะ!” ลันตาทําตาโตรี บห้ ามทันที ประกาศิตหรี ตาลงเมือหญิ งสาวแสดงพิรุธออกมาให้ เห็น เขาน่ะไม่ เคยเสียดายทรัพย์สินแม้ แต่น้อย หากเขาได้ ยกของสิงนันให้ กบั ผู้อืนด้ วยความ สมัครใจ แต่ทีเขาไม่ชอบใจทีสุด คือการลักเล็กขโมยน้ อยนีล่ะ! ทีสํ าคัญสร้ อยทองเส้ นนันเป็ นสมบัติให้ ดูต่างหน้ า ของแม่เพียงชิ น เดียว เขาจึงหวงแหนสร้ อยเส้ นนันเป็ นพิเศษ เขาเก็บมันไว้ ในลินชักอย่างดี โดยไม่มีใครกล้ ามายุ่ง แต่พอผู้หญิ งคนนีขึนมาบนเรื อ สมบัติชินเดียวทีเขา หวงแหนจึงอันตรธาน แน่น อนว่าการปล่อยให้ ใครสักคนมาล้ ว งคอถึง ถิน เป็ นเรื องที เขา ยอมรับไม่ได้ ! “คุณซ่อนสร้ อยคอเส้ นนันไว้ กบั ตัวใช่ไหม?” คุณพระ! เขาเอาอะไรคิด ตังแต่จําความได้ เธอไม่คิดขโมยของใคร เลยด้ วยซํา “ฉันไม่ใช่ขโมย ไม่มีความจําเป็ นทีฉันต้ องทําแบบนันด้ วย ถึงฉันจะ จนแต่ฉนั ก็ไม่เคยให้ ใครหน้ าไหนมาดูถกู เหยียบยําศักดิ ศรี ได้” ลันตาเชิดหน้ า ขึน ทังทีนําตาไหลมาคลอเบ้ าตาด้ วยความน้ อยใจ “พูดได้ สวย แต่คําพูดก็เป็ นแค่ลมปาก เชือถือไม่ได้ ถอดเสื อผ้ าออก ซะลันตา!” ลันตาถึงกับหน้ าตึงด้ ว ยความโกรธเมือได้ ยินคําสังทีหลุดจากปาก เขา “คุณมันบ้ าไปแล้ วคุณประกาศิต!” “ถอดเสือออกเดียวนีนีคือคําสัง” ชายหนุม่ เค้ นเสียงเย็น ดวงตาสี ฟ้า วาวโรจน์ราวกับมีเปลวเพลิงลุกโชนอัดแน่นอยูใ่ นนัน “ไม่คะ่ ”
แวววิวาห
67
“อย่าลองดีกบั ผม!” “ฉันไม่ได้ ลองดีแต่คณ ุ ทําเกินไปหรื อเปล่า กระเป๋ าเสือผ้ ากับกระเป๋ า สตางค์ของฉันคุณก็ค้นไปหมดแล้ ว คุณจะเอาอะไรอีก” เถียงออกไปแล้ วลันตาจึงได้ ยินเสี ยงคํารามตามมา สัญชาตญาณ บอกให้ เธอถอย เธออ่อนแอและบอบบางเกินกว่าจะงัดข้ อกับผู้ชายทีสูงใหญ่ สง่างามเหมือนชาวต่างชาติรายนี ยังไงเธอก็ส้ ูเขาไม่ได้ อยูด่ ี แต่ความยุติธรรม ความถูกต้ องมันคําคอเอาไว้ ลันตาจึงเลือกการเผชิญหน้ ากับเขา เพือล้ างมลทินให้ ตวั เอง! “คุณกล้ ามากนะลันตา แล้ วคุณจะเสียใจทีกล้ าขัดคําสังผม” ชายหนุม่ แยกเขียวตาวาว ก่อนตรงเข้ าเล่นงานหญิงสาวทันที
68
บําเรอรัก
จาวหัวใจทมิฬ
แวววิวาห
69