Een bijzondere zomer “Oma mag ik een boks?”, ontroerd vertelt een bewoner over de ontmoeting met haar kleindochter. “Het is zo heerlijk om elkaar weer ‘live’ te kunnen zien. Weliswaar op veilige afstand, maar het voelt als vanouds”. De kleine, gewone en vertrouwde dingen mogen weer. Samen met je zoon lekker op het bankje zitten bij het grasveld in de zon. Een ijsje eten aan het water. Een wandeling door de wijk. “Het deed me zo goed dat mensen blij waren me weer te zien op het terrasje en dat men mij ook gemist had”. Ze zegt het met tranen in de ogen. ”Ze hebben mij gemist! Het klinkt misschien raar, maar het deed me goed”, vertelt ze verder.
‘Ik verheug me op een dagje naar de dierentuin en hoop dat het kan!’ Of: ‘misschien kom ik nog een keertje aan zee’. Wie herinnert zich niet die uitstapjes van vroeger? Je kon er weken op teren. Het is een speciale zomer dit jaar, die we waarschijnlijk niet snel zullen vergeten. Met vakanties veelal in eigen land, de nabije omgeving bekijken we met nieuwe ogen. En misschien nog een beetje onwennig genieten we van alles wat weer kan en mag. Een bijzondere zomer! Melanie Kraanen, Brigitte Caminada, Jeanne Rens, geestelijk verzorgers - team zingeving en ethiek
Het zijn de kleine dingen die het doen en waar we niet altijd bij stilstaan. De kleine geniet-momenten van je gekend weten en je gezien voelen. Die geven zin aan het leven. En daar hoort ook het contact met de familie bij. Dikwijls hoorden we de afgelopen maanden: ‘Je mist iets pas als het er niet meer is’.
“Het zijn de kleine dingen die het doen. Daar staan we niet altijd bij stil.” Een open deur; maar toch… De blijdschap over al die warme ontmoetingen doet de lucht als het ware trillen. Het gewone is weer heel bijzonder. ‘Ik hoef echt niet naar de supermarkt, laat mij maar even bij de Rijn gaan kijken’. Hartenwensen gaan in vervulling en stille verlangens worden voorzichtig uit gesproken. Zo ook de hoop dat we wat geweest is niet meer zullen meemaken!
7
