't Pallieterke van 31 juli 2025

DEUGPRONKERIJ ONDERMIJNT DE REGERING

Sammy Mahdi eist dat België sancties uitvaardigt tegen Israël. “Anders weet ik niet hoe we de komende maanden alle andere knopen in de regering gaan kunnen ontwarren”, schrijft hij op sociale media. Hij dreigt met andere woorden met een regeringscrisis.

Uiteraard zouden Belgische sancties geen enkel verschil maken. Mahdi wil wat deugpunten scoren, die de pers hem ook onmiddellijk gunde. Hij wil echter vooral de N-VA een hak zetten. Bouchez van MR is heel duidelijk: hij wil geen sancties, punt. De N-VA beweert daar wel voor open te staan, maar blokkeert achter de schermen de maatregelen tegen Israël. De zet van Mahdi is niet gericht tegen de MR, die geen concurrent is, maar tegen de N-VA. Mahdi weet dat die partij intern verdeeld is over de kwestie en probeert de top tot een niet-vrijblijvend standpunt te dwingen.

Naar aanleiding van de voorstelling van het boek van Maarten Boudry, een academicus die weigert mee te stappen in de anti-Israëlische hetze, had Bart De Wever een vraaggesprek met hem. Daarin liet de premier zich een paar keer ontvallen – slechts

half lachend – dat hij nooit openlijk zijn mening geeft over het conflict in Gaza, omdat hij anders ontslag zou moeten nemen. Joël De Ceulaer schrijft in De Morgen dat De Wever ons die mening wel verschuldigd is. Ikzelf hoef niet alles te weten wat zich in het hoofd van de mens De Wever afspeelt. Ik ben alleen geïnteresseerd in de openbare stellingnames van de politicus De Wever. Ik kan ook wel raden in welke richting de mening van de premier gaat. Geen enkele westerse politicus zou moeten ontslag nemen als hij mee zijn verontwaardiging zou uitschreeuwen over de daden van het perfide Israël. De mening van De Wever kan niet anders dan veel genuanceerder zijn, misschien zelfs wat meer dan dat.

Mahdi zegt dat hij niet meer in de spiegel zou kunnen kijken als hij geen actie zou ondernemen tegen de mensonwaardige

omstandigheden in Gaza. ‘In de spiegel kunnen kijken’ is een populaire uitdrukking wanneer men in de politiek morele verontwaardiging wil uitspreken. Astrid Roelandt van HLN geeft de politici van N-VA volgende raad: “Kijk nog eens naar de beelden van die kinderen (in Gaza), en dan in de spiegel.” Gespeelde verontwaardiging

Ik ben het eens met De Montherlant, die schreef dat valse verontwaardiging de meest afstotelijke vorm van schijnheiligheid is. Mahdi is een hypocriet. Zoals ik hier al meerdere keren heb geschreven, is Gaza zelfs niet bij benadering de ergste humanitaire crisis van dit ogenblik. In Oost-Congo, Jemen en de Tigray-provincie van Ethiopië vielen al veel meer slachtoffers door oorlog en honger. Geen enkele politicus vindt het lonend zich daarop te profileren en korda te standpunten en acties te eisen van de regering.

Op dit ogenblik is in Soedan, in tegen stelling tot Gaza, bijvoorbeeld een echte genocide bezig, van Arabische milities

op de zwarte inwoners, maar niemand gooit daarover een stok in het politieke kippenhok. Ook de pers niet, die van Gaza wel een vaste rubriek heeft gemaakt. Politici die Gaza een regeringscrisis waard achten, lopen hun menselijke goedheid niet achterna, maar wel opgehitste krantentitels. Wat opvalt, is dat op betogingen, in opinieartikels, in politieke oprispingen altijd maar gevraagd wordt dat Israël het geweld in Gaza zou stoppen. Nooit horen we een oproep aan Hamas om de wapens neer te leggen, wat onmiddellijk een einde zou maken aan de ellende van de eigen mensen. Zou dat de schuldvraag misschien te verwarrend maken?

JURGEN CEDER

Op de knieën en slikken

Europa heeft zich laten vernederen door de Amerikaanse president Donald Trump en diens pestgedrag beloond. Dat is de korte samenvatting van het treurige schouwspel dat zich afgelopen zondag afspeelde in het golfresort van Trump in Schotland, met Ursula von der Leyen als lijdzame tegenspeler.

De Europese Unie en de Verenigde Staten hebben afgelopen weekend een langverwacht handelsakkoord gesloten. Maar daarmee is meteen zowat alles gezegd. Trump had gedreigd met importheffingen van 30 tot 50 procent op Europese producten. Het is uiteindelijk ‘slechts’ 15 procent geworden. Maar dat is allesbehalve een reden tot vieren. Wie zou verwachten dat een handelsblok van 450 miljoen relatief welvarende consumenten op z’n minst proportioneel zou terugslaan met wraakheffingen, komt helaas bedrogen uit. Sterker nog, de EU deelde nog meer lekkers uit aan Trump: ze zal voor miljarden dollars aan militair materieel en energie aankopen in de VS, en er voor 600 miljard dollar investeren.

‘Daddy’ Trump krijgt dus opnieuw zijn zin. Of om het met de gevleugelde woorden van Bart De Wever uit 2020 te zeggen, toen over de blauwe vrienden van Open Vld: Europa is op de knieën gegaan, heeft zijn mond opengedaan en een ongunstig handelsakkoord moeten doorslikken.

Niet dat Ursula von der Leyen een andere keuze had. Net als op militair vlak heeft Europa de afgelopen jaren ook op economisch vlak aan zelfkastijding gedaan. Door de groen-linkse ideologie te laten primeren op de economische logica en het gezond verstand, zat Von der Leyen zonder hefbomen aan de onderhandelingstafel. Ze had dus allicht geen andere keuze dan de dictaten van Trump lijdzaam te ondergaan.

In zijn boek ‘Grootmacht Europa’ doet professor Marc De Vos zijn idee van een gelaagd lidmaatschapsmodel van de Europese Unie uit de doeken. Dat is volgens hem de enige manier waarop een EU met 27 – en in de toekomst allicht nog meer – lidstaten kan functioneren. Momenteel is het immers zo dat één land op strategische domeinen kan verhinderen dat de moeilijke maar

noodzakelijke maatregelen worden genomen. De onderste laag van De Vos’ lidmaatschapsmodel staat voor veiligheid, integriteit van het grondgebied en defensie. Tot die laag zou bijvoorbeeld Oekraïne op termijn kunnen toetreden. De tweede laag staat voor economische samenwerking. Ook op dat vlak zijn veel landen het eens over de te varen koers. Het venijn zit hem in de staart, in dit geval op het hoogste niveau van lidmaatschap, de zogenaamde derde laag: samenwerking op vlak van mensenrechten, democratie en interne migratie.

VON DER LEYEN HAD

GEEN ANDERE KEUZE

DAN DE DICTATEN VAN

TRUMP LIJDZAAM TE ONDERGAAN

Het zou een goede zaak zijn als Europa die laatste laag even laat voor wat ze is en vooral focust op economische samenwerking en veiligheid. Zoals premier De Wever terecht stelde in zijn reactie op het handelsakkoord: Europa moet "doorgaan met het uitdiepen van de interne markt, onnodige regelgeving aan banden leggen en nieuwe partnerschappen smeden". Daarvoor moeten alle 27 lidstaten aan één zeel trekken en de macht van hun samen 450 miljoen consumenten eindelijk ten volle benutten. We kunnen het ons niet veroorloven om onenigheid over de derde laag ons economisch welvaren te laten bedreigen. De EU is ooit begonnen als een economisch samenwer-dagende tijden terugkeren naar de

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be

Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

HET WAALSE KLAAGFEDERALISME IS TERUG VAN NOOIT WEGGEWEEST

De Franstalige oppositiepartijen, de PS voorop, zien in de regering-De Wever een beleidsploeg die vooral Wallonië benadeelt en de Vlaamse macht over België versterkt. Paul Magnette en co lijken de ene kaakslag na de andere te moeten incasseren. Een betoog dat niet nieuw is en een echo is van ‘l’état belgo-flamand’. In het verleden deden zelfs complottheorieën de ronde over een Vlaamse ‘kolonisering’ van Wallonië.

Federaal minister van Werk David Clarinval (MR) moest kort na het sluiten van het zomerakkoord fake news uit de wereld helpen. In een aantal Franstalige kranten werd beweerd dat vissers en dokwerkers een uitzondering kregen op de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd. “Een pro-Vlaamse maatregel, want die mensen wonen allemaal in Vlaanderen. Opnieuw het bewijs dat de Walen hier benadeeld worden. Tenslotte tellen die al het gros van de langdurig werklozen die hun uitkering zullen verliezen”, was de reactie van de media. Clarinval repliceerde dat er ook nog uitzonderingen zijn voor kunstenaars en artiesten die niét onder de strengere werkloosheidsregels zullen vallen. “En dat zijn voor 80 procent Franstaligen”, benadrukte hij. Deze discussie is symptomatisch voor de sfeerschepping bij een deel van de Franstalige media en politici. Vooral dan de politici van de Franstalige oppositiepartijen, de Parti Socialiste voorop. Voorzitter Paul Magnette, ex-premier Elio Di Rupo, voormalig minister Thomas Dermine: altijd en overal zoeken en vinden ze bewijzen voor hun stelling dat de regering-De Wever een anti-Waals beleid voert en op de koop toe een Vlaamse machtsovername van de Belgische instellingen voorbereidt. Over de vele Franstalige blokkeringsmechanismen binnen België die zo’n ‘machtsgreep’ quasi onmogelijk maken, hoort men echter niemand.

De nieuwe versie van de CVP-staat

Het is een echo van het vroegere Waalse en vooral PS-betoog dat de Vlamingen hun numerieke meerderheid in België gebruiken om hun wil op te leggen. Men vreest constant voor dominantie door de rijkste en economisch sterkste regio. Een angst die dateert van de jaren 1960. Het leidde tot een vorm van Waals ‘klaagfederalisme’. In die tijd pleitte men bezuiden de taalgrens voor federalisme om de Vlaamse overheersing te counteren. Er werd soms lacherig over gedaan, maar de Walen hadden en hebben hun eigen discours over kaakslagen en vernederingen. Indertijd was het de vrees voor een dominerende CVP-staat of ‘état belgo-flamand’.

OVER DE VELE FRANSTALIGE BLOKKERINGSMECHANISMEN DIE ZO’N ‘MACHTSGREEP’ QUASI ONMOGELIJK MAKEN, HOORT MEN NIEMAND

Dat Waals ongenoegen heeft de weg naar het federalisme versneld en kwam de toen almachtige CVP goed uit, net als de PS (toen nog een deel van de unitaire BSP) bezuiden de taalgrens. Want die twee partijen waren dominant in de eigen regio en dus zouden de beleidshefbomen en de middelen vooral die partijen ten goede komen. Wafelijzerpolitiek werkte niet zoals het moet

Anno 2025 is de situatie anders met een sterk geregionaliseerd België. Delen van de sociale zekerheid gelden nog als het enige cement van het land, volgens de PS. Een regionalisering daarvan is een Waals taboe. Paul Magnette ziet in de arbeidsmarkten pensioenhervormingen die de regering-De Wever plant een complot om de sociale zekerheid te ontmantelen. Wel vreemd, gegeven het feit dat bijvoorbeeld de beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen zowat overal in Europa verworven

is en dat in federale staten als Duitsland en in landen met grote regionale arbeidsmarktverschillen dat niet tot het uiteenvallen van de staat leidde. Nu, wie de geschiedenis van Wallonië een beetje kent, weet dat dit Waalse complotdenken niet nieuw is. Twee voorbeelden om dat aan te tonen. Het eerste heeft te maken met de wafelijzerpolitiek die tot een stuk in de jaren 1970 opgeld maakte. Grote investeringen in Vlaanderen moesten gevolgd worden door even grote infrastructuurwerken in Wallonië. Maar volgens de Walen was er weinig of geen sprake van gelijk oversteken, ondanks megalomane projecten als het hellend vlak van Ronquières. Of de scheepslift van Strépy-Thieu, waar Bart De Wever als relatief jong N-VA in 2005 naartoe reed met 12 vrachtwagens vol nepgeld

WIE DE GESCHIEDENIS EEN BEETJE KENT, WEET DAT DIT WAALSE COMPLOTDENKEN NIET NIEUW

Een minder bekend onderdeel van de wafelijzerpolitiek is de uitbouw van het netwerk van autosnelwegen. De eerste autosnelweg tussen Mechelen en Antwerpen dateert van 1930. In 1956 werd de huidige E19 tussen Antwerpen en Brussel geopend. Dat was ook het jaar dat de volledige verbinding van de E5, de latere E40, tussen Brussel en de kust een feit was. In Wallonië was het echter wachten op de ‘Autoroute de Wallonie’, de huidige E42 tussen Doornik en Luik. In de in 2000 gepubliceerde ‘Encyclopédie du Mouvement Wallon’ besteedt een lemma er uitgebreid aandacht aan. Daarin wordt gesteld dat Wallonië hier constant werd achtergesteld tegenover Vlaanderen. Het eerste stuk van de snelweg in het Luikse kwam er pas in 1962. De autosnelweg werd pas afgewerkt in 1972. En dan was de verbinding tussen Bergen en Doornik nog niet klaar. André Cools, PS-kopstuk en toen vicepremier benadrukte bij de opening dat “het voor de eerste keer is dat een autosnelweg niet door Vlaanderen loopt. Een bewijs van de regionalisering van het land.”

‘Kolonisering’ van Wallonië?

Een ander voorbeeld is het lemma in de Encyclopédie du Mouvement Wallon over de Waalse landbouw. Daaruit blijkt dat men beneden de taalgrens decennialang bevreesd was voor zowaar een kolonisering van Wallonië door Vlaamse boeren die er zich kwamen vestigen en vooral een machtsgreep van de machtige Vlaamse Boerenbond. De term ‘kolonisering’ werd ook gebruikt in wallingantische publicaties. Na de Tweede Wereldoorlog vestigden meer en meer Vlaamse landbouwers zich in Wallonië. Het zou gaan over 15.000 gezinnen. Op tien ‘openstaande’ boerderijen zouden er zeven tot acht worden ingenomen door Vlamingen. Organisaties als ‘Wallonie Libre’ waarschuwden in pamfletten de Waalse boeren: “De Boerenbond neemt uw gronden in en zet haar Vlaamse slaven (sic) in de boerderijen. Wil u door deze vijanden van het volk worden neergeslagen?” In de jaren 1960 en begin jaren 1970 probeerde het regionalistische Rassemblement Wallon (RW) garen te spinnen bij die sterke aanwezigheid van de Boerenbond in Wallonië. Al is het protest snel weggeëbd door het dalend aantal landbouwers en de assimilatie van de Vlaamse boerenmigranten.

BELGA

Elio Di Rupo en Paul Magnette spreken van 'Vlaams kolonialisme'

WAAROM ZIJ OP GROEN STEMT

EN HIJ OP HET VLAAMS BELANG

De socialisten vertellen ons graag dat de strijd voor de emancipatie van de arbeiders hand in hand in ging met de strijd voor vrouwenrechten. Ze zouden graag hebben dat we vergeten dat in heel wat Europese landen, waaronder België, de socialistische partijen net de laatste tegenstanders waren van de toekenning van stemrecht aan de vrouwen. In dit land waren liberale feministen en katholieke vrouwenbewegingen de motor van de strijd voor politieke gelijkberechtiging. De socialisten vreesden dat vrouwen te volgzaam en te katholiek zouden zijn om voor een linkse partij te stemmen. Pas na de Tweede Wereldoorlog veranderde het standpunt van de BSP.

Een eeuw later blijken de vooroordelen van de socialisten over het inherente conservatisme van vrouwen onterecht. In alle westerse landen groeit er een politieke kloof tussen de geslachten, maar dan wel in omgekeerde richting. Vrouwen worden steeds linkser, mannen steeds rechtser.

Boze meisjes, boze jongens

“Woke werd uitgevonden door boze schoolmeisjes”, schrijft de Britse columniste Ella Dorn in The Spectator. Zij en haar vriendinnen ontdekten in hun vroege puberjaren het socialemediakanaal Tumblr. De meisjes schreven er in hun miniblogs eerst over depressie en angst, daarna over politiek en maatschappelijk onrecht, maar er was een band tussen het eerste en het tweede thema. “We slaagden erin onszelf te overtuigen dat we geen gewone tieners waren,” schrijft ze, “maar de meest onderdrukte en ongelukkige groep van de westerse wereld.” Ella Dorn: “De anonimiteit van de website was aantrekkelijk voor jonge mensen zonder sociale vaardigheden – en de vaardigheden die we wél hadden, gingen al snel achteruit door de isolatie. Ons gedeelde politieke uitgangspunt leek links te zijn, maar in werkelijkheid was het vooral afgunst en wrok.”

Het woord ‘woke’ was destijds nog niet ingeburgerd, maar in deze microkosmos ontwikkelde zich de ideologie die later intellectuele terreur zou zaaien in de westerse wereld. Micro-agressie, toxische mannelijkheid, mansplaining, intersectionaliteit, safe spaces, cis, body shaming,… : het hele vocabularium van woke kwam tot stand op Tumblr rond het jaar 2010. Het gemak waarmee deze puberale, radicale politieke ideeën daarna in de academische wereld konden binnendringen, zegt veel over de staat van onze universiteiten.

Die ideeën bestaan nog steeds, maar de linkse machtsgreep op het internet zelf was kortstondig. Na Gamergate (2014) waren het de boze jongemannen die de ideologische toon gingen zetten. En die is behoorlijk rechts. De electorale overwinning van Trump is mede het gevolg van de dominantie van de rechtse tegencultuur op het internet, vooral via podcasts en sociale media. “De jonge mannen zijn MAGA geworden”, klaagt The New Yorker.

Mannen naar rechts, vrouwen naar links

De groeiende politieke kloof tussen mannen en vrouwen blijkt niet alleen uit verhalen over cultuuroorlogen op het internet, die bij buitenstaanders obscuur kunnen overkomen. Ze is ook zichtbaar in de naakte cijfers. 55 procent van de Amerikaanse mannen stemde voor Trump, tegenover slechts 45 procent van de vrouwen.

HET IS GEEN TOEVAL DAT DE CANCELCULTUUR IS ONTWIKKELD IN EEN LABORATORIUM VAN BOZE JONGE VROUWEN

Ook in Vlaanderen krijg je dergelijke resultaten. Uit alle peilingen blijkt dat meer mannen dan vrouwen stemmen voor het Vlaams Belang. Het is een belangrijke vaststelling dat die geslachtelijke kloof zich vooral voordoet bij jonge kiezers, zoals vorig jaar bleek uit een studie van de Universiteit Antwerpen. 25 procent van de jonge mannen stemt voor het VB, tegen slechts 15 procent van de jonge vrouwen. Dat is een betekenisvol verschil. Dat de politieke kloof zich vooral bij jongvolwassen voordoet, haalt meteen het idee onderuit dat ze het gevolg is van een verschil in opleidingsniveau of sociale positie. Die kloof tussen mannen en vrouwen is bij die jonge generatie net zeer klein geworden. Je zou dan ook eerder verwachten dat de kijk van mannen en vrouwen op de wereld wat meer zou gaan overeenstemmen, maar het omgekeerde blijkt. In 1999 waren er in de Verenigde Staten al 12 procent meer jonge vrouwen dan jonge mannen die zichzelf als ‘links’ bestempelden, bleek uit een peiling van Gallup. Toen vorig jaar dezelfde peiling werd georganiseerd, bleek dat de kloof intussen is verdubbeld. In mijn boek beschreef ik de ‘paradox van Peterson’, het gegeven dat net in samenlevingen waar de mannen en de vrouwen het meest op gelijke voet staan, ze meer keuzes maken die van elkaar verschillen, het meest opvallend op het gebied van onderwijs en beroep. Geëmancipeerde vrouwen voelen minder de behoefte om mannelijk gedrag te kopiëren. Zij voelen zich vrij genoeg hun eigen voorkeuren te laten gelden en dat resulteert in grotere verschillen, blijkbaar ook op politiek vlak.

Vrouwelijk extremisme in opmars

De verlinksing van westerse vrouwen brengt ook vrouwelijk extremisme mee. Uit een studie van drie Britse universiteiten blijkt dat tot twee derden van de militanten van Ex-

tinction Rebellion, een groep aan het radicale uiteinde van het klimaatprotest, vrouwen zijn. Anuna De Wever is een goed voorbeeld. Een recent rapport van OCAD waarschuwt voor een ‘zorgwekkende radicalisering’ van het klimaatactivisme. Daarin viel ook haar naam: “De Wever heeft in korte tijd een veel radicalere visie ontwikkeld.”

Ook het internationale boegbeeld van het klimaatactivisme is een jonge vrouw. Een autistisch meisje van 15 jaar dat op haar eentje een schoolstaking begint tegen klimaatverandering, heeft eigenlijk psychologische begeleiding nodig, maar werd door de media tot hét symbool van het klimaatprotest gemaakt. Greta Thunberg werd ‘persoon van het jaar’ bij Time, werd verschillende keren voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Vrede en kreeg zelfs enkele eredoctoraten (waaronder van de Universiteit van Bergen). “Wat men ook denkt van Thunbergs activisme, het is moeilijk om voor te stellen dat een jonge man dezelfde wereldwijde bewondering zou ontvangen”, schrijft Claire Lehman op Quillette. “Een Geert Thunberg die kinderen zou aanmoedigen om te spijbelen, zou eerder strafstudie krijgen dan een uitnodiging voor de VN.”

Jonge vrouwen die in de radicale denksfeer worden binnengeleid via naïef klimaatalarmisme, gaan ook gemakkelijk over naar militantisme inzake andere progressieve dossiers. Er is geen enkele logische band tussen het klimaat en de situatie in Gaza, maar Thunberg probeert die toch te leggen: “Er is geen klimaatgerechtigdheid zonder mensenrechten”, schrijft ze. Anuna De Wever heeft dezelfde stap gezet. Eind vorig jaar werd ze betrapt terwijl ze pro-Palestijnse slogans aan het spuiten was aan de ingang van een bedrijf in Oudenaarde, dat ze ervan verdenkt militair materiaal te leveren aan Israël.

Het moreel aanvoelen van de geslachten

De baanbrekende Morele Grondslagentheorie (Moral Foundations Theory) van Jonathan Haidt zet ons op weg naar een verklaring van de verschillen in politieke voorkeur van mannen en vrouwen. Onze morele opvattingen berusten op ingebakken, intuïtieve psychologische grondslagen, stelt hij. Haidt onderscheidt er zes. Op een van die zes, de vrijheidsliefde, is er weinig verschil, maar op de andere vijf scoren mannen en vrouwen anders, en dat over alle culturen heen. Die verschillen in moreel aanvoelen uiten zich ook in politieke verschillen.

Vrouwen hechten groter belang dan mannen aan zorgzaamheid, eerlijkheid en puurheid, maar minder aan loyaliteit en gezag. Lehman ziet daarin de verklaring van de verschillende politieke neigingen van mannen en vrouwen: “Deze neigingen, hoewel ze in veel contexten nuttig zijn, kunnen jonge vrouwen ook bijzonder ontvankelijk maken voor politieke verhalen die zijn opgebouwd rond trau-

ma, onrecht en moreel absolutisme. Tegelijk maken ze hen kwetsbaar voor ideologieën die slachtofferschap uitbuiten.”

Vandaar zijn we weer terug bij wat Ella Dorn als puber merkte bij de vrouwenblogs op Tumblr. Vrouwen ervaren meer druk om zich aan te passen in een groep, waardoor ze zich snel alle strijdpunten eigen maken van de linkse groepscultuur, zegt Lehman: “De manier waarop jonge vrouwen hun sociale leven organiseren, versterkt deze kwetsbaarheid. Onderzoek van ontwikkelingspsychologe Joyce Benenson heeft aangetoond dat vrouwelijke vriendengroepen doorgaans minder veerkrachtig zijn dan die van jongens, en dat veel vrouwen kampen met een intense angst om sociaal buitengesloten te worden. De druk om ‘in de groep te passen’ is groter bij meisjes dan bij jongens, wat ertoe kan leiden dat meisjes bepaalde overtuigingen of ideeën steunen uit een verlangen naar sociale harmonie, eerder dan uit echte overtuiging.”

Rechtse Romeo’s, linkse Julia’s Westerse vrouwen zijn dus aan het radicaliseren, maar niet op dezelfde manier als mannen. Terrorisme blijft bijvoorbeeld het werk van mannen. Er zijn 100 Andreas Baaders voor elke Ulrike Meinhof. Hetzelfde geldt voor geweld op politieke acties. Manifestaties met een meerderheid aan vrouwen lopen niet snel uit op rellen en baldadigheden.

VROUWEN HECHTEN GROTER BELANG DAN MANNEN AAN ZORGZAAMHEID, EERLIJKHEID EN PUURHEID, MAAR MINDER AAN LOYALITEIT EN GEZAG

“Begrijp dit niet alsof vrouwen niet agressief zouden zijn; dat zijn ze wel”, schrijft Kay S. Hymowitz. “Hun strategieën zijn echter vaak geraffineerder dan die van mannen, en blijven niet alleen onzichtbaar voor hun goedgelovige slachtoffers, maar soms zelfs voor henzelf. Ze beheersen de kunst van de subtiele psychologische oorlogsvoering als geen ander. Sociale uitsluiting – het buitensluiten van mensen die door de groep als verwerpelijk worden beschouwd – is hun favoriete tactiek.” Het is geen toeval dat de cancelcultuur, het favoriete wapen van woke, is ontwikkeld in een laboratorium van boze jonge vrouwen. Als de kloof tussen de geslachten nog verder zou gaan samenvallen met een ideologische kloof, is dat uiteraard geen goed nieuws voor de samenleving. “Als er oorlog tussen de geslachten komt, zullen er geen mensen meer zijn”, zingt Joe Jackson in Real Men. Zover zijn we nog niet, maar er zijn wel al ernstige studies die zeggen dat de politieke meningsverschillen steeds meer een hindernis zijn bij partnerkeuze en gezinsvorming. Anuna en Dries, dat kan nooit iets worden.

De wokebeweging ontstond voor een stuk op Tumblr

©

DISCUSSIE OVER MEERWAARDETAKS NOG NIET VOORBIJ

De regering-De Wever rondde een maand geleden een belangrijke klif met de invoering van een meerwaardetaks op financiële activa. Maar daarmee is het debat over deze belasting nog niet voorbij. Ze wordt pas na het zomerreces in de federale Kamer gestemd en meer bepaald de MR wil die periode als hefboom gebruiken om de belasting uit te hollen. Wat trouwens al met het afsluiten van het zomerakkoord gebeurd is.

In de communicatie rond het federale zomerakkoord ging quasi alle aandacht naar de maatregelen op het vlak van pensioenen en arbeidsmarktbeleid. Nochtans werden ook nog een aantal andere zaken afgeklopt, zoals een aantal onderdelen van de meerwaardebelasting op financiële activa. Daarover had de federale regering weliswaar al eind juni een akkoord bereikt en daarmee het moeilijkste dossier afgehandeld.

Alleen: in de zoektocht naar een compromis volgden nog een aantal bijsturingen, vooral onder druk van de Franstalige liberalen van de MR. De N-VA is ook niet gelukkig met deze nieuwe belasting, maar duwt minder hard op het rempedaal. De bijsturingen zijn grotendeels in het voordeel van de belegger, zij het dat ze geen echt zware uitholling van de meerwaardetaks betekenen. Maar het toont wel aan dat de discussie over deze belasting nog niet gesloten is.

De basisregels van de belasting blijven uiteraard overeind, namelijk een taks van 10 procent op meerwaarden van financiële activa zoals aandelen, met weliswaar een vrijstelling van de meerwaarden tot 10.000 euro. Wie 20 procent van een bedrijf bezit, zoals een KMO, betaalt een opklimmend tarief tussen 1,25 en 10 procent afhankelijk van de omvang van de meerwaarde. Wat recent wel veranderd is, is de aangifte van de meerwaarden. Dit zal gebeuren via de bankinstelling. Maar in het zomerakkoord staat dat een belastingplichtige het recht heeft die aangifte zelf te doen. En weliswaar zelf de taks te betalen op alle meerwaarden, maar zonder dat de overheid een gedetailleerd overzicht heeft van het volledige patrimonium. Ook komt er meer flexibiliteit in het tijdstip van de betaling. Kortom, de bronheffing door de bank wordt bijgestuurd. Het is geen manier om de belasting te ontwijken, maar het geeft de belastingplichtige meer vrijheid. Een vergelijkbare regeling komt er voor de fiscale experts, de advocaten en de accountants die in de oorspronkelijke regeling bijna als een soort van fiscale ambtenaren moesten optreden. Aanvankelijk was voorzien dat zij ‘interne’ transacties zoals het verkopen van aandelen van een bedrijf aan een holding moesten aangeven bij de

fiscus. Nu is het aan de fiscus zelf om daarnaar op zoek te gaan. Het is allemaal tamelijk technisch, maar het verhoogt in elk geval de kans dat de overheid minder geld overhoudt aan deze nieuwe belasting. Verder is er de exittaks. Deze belasting moet ervoor zorgen dan vennootschappen die België verlaten om aan de meerwaardetaks te ontsnappen, toch worden belast. Dat is een van de zogenaamde achterpoortjes die volgens federaal minister Frank Vandenbroucke worden “dichtgemetseld”. Al valt dit te nuanceren na de laatste aanpassingen. Er is sprake van een versoepeling: wie België verlaat na 2026 en zijn financiële activa niet verkoopt binnen de twee jaar, zal die belasting niet moeten betalen. Wie bijvoorbeeld de aandelen binnen die twee jaar verkoopt, wél. Kortom, de meerwaardetaks is minder ‘streng’ dan aanvankelijk gedacht. En het is nog niet gedaan. Deze belasting moet nog worden gestemd in de Kamer. Dat is pas gepland tegen oktober. Tussen nu en het najaar is er dus nog ruimte voor aanpassingen. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft al in vertrouwelijke gesprekken laten weten die periode te gebruiken om de taks verder uit te hollen. Hij is ook van plan om te dreigen met een vertraging van de stemming als an-

dere dossiers zoals de voorziene lagere lasten op arbeid niet versneld worden doorgevoerd. Politiek vuurwerk verzekerd dus. Bouchez ging zelfs zover om aan eerste minister Bart De Wever (N-VA) te vragen om in het najaar bij die discussies zelf betrokken te worden. Ook al omdat er een zware budgettaire opdracht wacht en de kans reëel is dat de opbrengst van de meerwaardetaks tegenvalt. Maar De Wever houdt de boot af. Hij wil geen partijvoorzitters als politieke schoonmoeders. Ten slotte is het debat over de meerwaardetaks om juridische redenen nog niet voorbij. Bij fiscale experten is te horen dat er nog altijd een kans bestaat dat het Grondwettelijk Hof de meerwaardetaks vernietigt omwille van het arbitraire onderscheid tussen wie meer of minder dan 20 procent van de aandelen bezit. Iemand met 20 procent betaalt zoals hierboven gesteld een opklimmend tarief van 1,25 tot 10 procent. Maar als je 19,9 procent bezit, word je aan tien procent belast. Dat is niet billijk en ruikt naar discriminatie. Onder andere de MR en de N-VA hebben geprobeerd om daar een mouw aan te passen door te opperen dat participaties van personen uit hetzelfde gezin kunnen worden samengevoegd, waardoor men sneller en vaker de grens van 20 procent en dus het lagere tarief bereikt. Maar dat is niet weerhouden.

Zelfs indien het Grondwettelijk Hof de wet niet vernietigt, komt ze in het najaar opnieuw op de tafel van de regering. Bijvoorbeeld als de Raad van State bedenkingen formuleert bij de verschillende drempels en tarieven.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

DEZE WEEK IN DE GESCHIEDENIS

VAN ’T PALLIETERKE

Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.

2 augustus 1956 De weerstand spot niet met de tramdictatuur “De eerste incidenten grepen gisteren reeds vroeg in de morgen plaats toen een arbeider met een brandende sigaret op een tram sprong. Onmiddellijk minderde het voertuig zijn vaart om plots te blijven staan. Een half dozijn of zelfs iets meer in gewone reizigers vermomde kontroleurs sprongen op de verraste arbeider toe en dwongen hem de voituur te verlaten, hem toeschreeuwend ‘dat het nu gedaan moest zijn met die flauwe kul en dat hij goed genoeg wist dat hij van 1 augustus af op de tram niet meer mocht smoren.”

3 augustus 2016: ANC niet weggevaagd Het ANC van president Jacob Zuma krijgt zware klappen bij de lokale verkiezingen. “Niet dat het ANC is weggevaagd, verre van. Over het hele land gezien behaalt de partij nog altijd bijna 60 procent. Maar in elk geval is het een signaal voor president Zuma dat een toenemend aantal Zuid-Afrikanen zijn door en door corrupte beleid meer dan zat is.”

4 augustus 2009: Varkensgriep In Nederland valt de eerste dode als gevolg van de Mexicaanse griep. “Maar komt die griep nu uit Mexico of toch uit de Verenigde Staten? Wie zal het zeggen? De reisagentschappen alvast niet! Voorlopig houden wij ons recht met was vitamine C in de vorm van peterselie en iedere avond een ferme borrel sleedoornlikeur, het Voerdrupke, voor het slapengaan. Gezondheid!”

5 augustus 1969: Marsmannen en vrouwen “Het is natuurlijk zo dat de vraag of Eddy Merckx het Kriterium van Pummelgem zal winnen, voor ons volk van véél meer belang is dan het raadsel van het leven op Mars.” Dat was de eerste zin op de voorpagina van ’t Pallieterke dat twee dagen na de landing van de Mariner 7 op Mars uitkwam. Een uitgebreid onderzoek naar de Marsmannen diende zich aan. “Dat de Marsmannen drie benen hebben en een kamwiel op de neus en bloknagels smoren, en dat de Marsvrouwtjes met twee

blote buiken en één stel valse wimpers lopen, dat is de vrucht der fantazie van Science-fiction-fabrikanten. De Marsbewoners hebben zeden en gewoonten die in grote lijnen overeenkomen met de onze. Zij verrichten weinig en eisen daarvoor veel in ruil. Hun leven bestaat uit wachten op de avondstond, wanneer de ouderen samenkruipen in het duister rond de kijkkast. Jongere Martianen doen dat ook, maar in nog donkerder duister en zonder kijkkast, want zij hebben deze niet vandoen om moe en droef te zijn.”

6 augustus 1987: Happart en Capart

“Toeval of niet, maar de zoveelste ronde van de Voerense carrousel viel verleden week woensdag samen met het nieuws dat gouwheer Roggen van Brabant de tweede herverkiezing van René Capart tot voorzitter van het OCMW van Kraainem heeft vernietigd. Beide kwesties vertonen een paar opvallende gelijkenissen. Happart en Capart zijn familienamen die, tot eer en glorie van de hof- en andere dichters, volmaakt op elkaar rijmen. Voeren en Kraainem zijn twee gemeenten die officieel en onherroepelijk tot het Vlaamse Gewest en het Nederlandse taalgebied behoren.”

7 augustus 1947: Prijzenslag

“Dat is weer een heel affaire daar met dien opslag van ’t brood en van de rest en met die beenhouwers die ’s Maandags en ’s Vrijdags hun blaffetuurkens naar beneden moeten laten! Als ge daarbij dan nagaat dat wij hier bij ons nog de troetelkinderen van het bevoorradingsschicksel zijn en we, alle verhoudingen in acht genomen, een oasis van weelde zijn temidden een Europa vol miserie, dan kunt ge toch moeilijk blijven beweren dat de geallieerden werkelijk den oorlog gewonnen hebben. En dan moet ge toch toegeven dat den dag van vandaag oorlogen niet meer die goede, degelijke oorlogen zijn uit den goeden ouden tijd, met een overwinnaar en een overwonnene.”

8 augustus 1974: Ja, het verandert bij de Fiskus!

Ook in 1974 was men al bezig met gaten in de begroting te dichten –ook niet altijd met succes. “Wij, Belgen, zullen in 1975 iedere minuut 1,2 miljoen franken betalen aan de staat, dat is 25% meer dan in 1974.” Toch had ’t Pallieterke een grotere stijging verwacht. “Het gat bedroeg aanvankelijk 40 miljard, waarvan de regering er twintig voor haar rekening neemt; bij manier van spreken natuurlijk. (…) Dat betekent dat deze regering-Tindemans niet vrij te pleiten is van zekere boekhoudkundige truuks waarin Leburton en his band gespecializeerd waren.

Regering wil extremistische organisaties zoals Samidoun verbieden

De federale regering heeft een wetsontwerp klaar dat radicale en extremistische organisaties in België kan verbieden. Een maatregel die meer dan ooit noodzakelijk is. Het voorstel richt zich op organisaties die een ernstige bedreiging vormen voor de nationale veiligheid of de democratische rechtsorde. Groepen die gewelddaden verheerlijken, haat zaaien of trachten instellingen te infiltreren via frauduleuze of clandestiene middelen, worden geviseerd. Gelijkaardige wetten bestaan al in Frankrijk, Duitsland en Nederland.

De maatregel is een antwoord op een toenemende dreiging, ook van binnenuit. Herhaalde aanzet tot haat, segregatie en het ondermijnen van de rechtsstaat kunnen niet langer worden afgedaan als randfenomenen. Uit het jaarverslag van OCAD blijkt dat in 2024 maar liefst 18 procent van de dreigingsmeldingen minderjarigen betrof. Jongeren radicaliseren sneller dan ooit, vaak onder invloed van onlinepredikers die geweld en haat verheerlijken. OCAD waarschuwt voor een stijging van minderjarigen die betrokken zijn bij plannen voor extreem of terroristisch geweld in België.

Samidoun

In dit klimaat is het logisch dat ook organisaties als Samidoun onder de loep worden genomen. De zelfverklaarde mensenrechtenorganisatie presenteert zich als stem voor Palestijnen, maar blijkt in realiteit een schimmig netwerk met nauwe banden met het terreurgelabelde Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP). Die marxistisch-leninistische groepering wordt door de EU, VS, Canada en Israël bestempeld als terroristische organisatie.

Samidoun verheerlijkt geweld, ontkent het bestaansrecht van Israël en flirt openlijk met regimes zoals Iran. De organisatie werd intussen verboden in Duitsland, op de terreurlijst geplaatst in Canada en financieel gesanctioneerd door de VS. Haar Europese coördinator Mohammed Khatib werd in Nederland geweerd en verloor in België zijn vluchtelingenstatus, een beslissing op

basis van informatie van de veiligheidsdiensten. Voormalig staatssecretaris Nicole De Moor noemde hem een “extremistische haatprediker”.

KHATIB ROEPT OP TOT STRAATPROTEST EN NOEMT HET ONTWERP

‘EEN AANVAL OP DE VRIJE MENINGSUITING’

Lezingen waarin ex-terroristen als helden worden opgevoerd, bezoeken aan de Iraanse ambassade vlak na bombardementen en retoriek waarin de terreurdaden van Hamas worden geminimaliseerd of gelegitimeerd, het is een patroon van ideologische terreur onder het mom van activisme. Samidoun beweegt zich handig onder de radar, maar de boodschap die ze verspreidt, is duidelijk: haat, geweld en delegitimering van de democratische rechtsstaat. Dat de organisatie zich verzet tegen het wetsvoorstel, hoeft niet te verbazen. Khatib roept op tot straatprotest en noemt het ontwerp “een aanval op de vrije meningsuiting”. Maar dat is de wereld op zijn kop. Vrijheid van meningsuiting is geen vrijgeleide voor het verspreiden van terreurpropaganda, het aanzetten tot haat of het ondermijnen van onze instellingen.

Situatie is kritiek

Toch komt er kritiek uit voorspelbare hoek. Sommigen vrezen dat de wet ook gebruikt kan worden om klimaatactiegroepen of andere activistische bewegingen te viseren. Maar dat is een valse tegenstelling. Wie vreedzaam protesteert, heeft niets te vrezen. Het wetsontwerp richt zich op het verlenen van materiële of logistieke steun aan terreur, het verheerlijken van geweld, het doelgericht ondermijnen van de rechtsorde.

Intussen laten andere landen zien wat wel mogelijk is. In Frankrijk grijpen burgemeesters naar het zwaarste middel: avondklokken voor jongeren onder de 16. In steden als Nîmes, Limoges en Béziers mogen minderjarigen na 21 uur niet meer alleen buiten. De aanleiding: een explosie aan geweld, schietpartijen en drugsbendes die kinderen inzetten als koeriers en loopjongens.

INTUSSEN LATEN ANDERE LANDEN ZIEN WAT WEL MOGELIJK IS

Ook in Brussel is de situatie kritiek: een falende overheid, een machteloze politie en een justitie die verdrinkt in onuitgevoerde dossiers. Duizenden jongeren met een problematische opvoedingssituatie worden

Gentse katholieke school bewondert Che Guevara

In het kader van de voorbereiding van een boek, deed ik wat opzoekingswerk betreffende het Sint-Pietersinstituut in Gent. Blijkt dat ze in deze school een grote bewondering hebben voor Che Guevara.

Eerst wat geschiedenis. De school gaat in 1904 van start met een kleuter- en lagere school. In de loop der jaren volgde de ene uitbreiding na de andere en kreeg ook het middelbaar onderwijs een plaats. Er was ook een pensionaat. De school was in eerste instantie gericht op kinderen van de betere burgerij, vrij vertaald: de Franstalige elite. Pas na 1963, onder invloed van de taalwetgeving, werd het onderwijs vernederlandst. Nog niet zo lang geleden, meer bepaald op 1 januari 2022, werd de school onderdeel van het Don Bosco Onderwijscentrum vzw. De school heet nu officieel Don Bosco Sint-Pieters, maar in de volksmond en bij de oud-leerlingen is het nog steeds kortweg ‘Sint-Pieters’.

Marxist

Dit kwamen we allemaal te weten op de website van de school. Groot was onze verbazing toen we een foto zagen van een klaslokaal met een reuzegrote vlag met de beeltenis van Che Guevara. U kent de man ongetwijfeld als marxistisch revolutionair. Che Guevara, geboren in Arentinië, sloot zich in de jaren vijftig aan bij de guerrillabeweging van Fidel Castro. Toen de communisten aan de macht kwamen, werd ook Che als minister opgenomen in de regering. Maar historici zijn het erover eens: er kleeft heel wat bloed aan Che Guevara’s handen.

WAT DOET ZO’N VLAG IN EEN KLASLOKAAL?

Om te beginnen was hij genadeloos voor zijn eigen kompanen van de revolutie. ‘Kameraden’ die verdacht werden van verraad of spionage, werden op zijn bevel geëxecuteerd, zonder proces. En het is niet dat wij dat uit onze duim zuigen, Che schreef er zelf over in zijn dagboeken. In de beruchte Cubaanse gevangenis La Cabane liet hij politieke gevange-

nen – medestanders van de verdreven dictator Batista – martelen en excecuteren. In een brief aan een vriend schreef hij dat de executies ‘noodzakelijk waren voor Cuba’. Algemeen wordt aangenomen dat hij persoonlijk verantwoordelijk is voor de dood van tientallen, zoniet honderden, gevangenen. Kortom: Che is absoluut niet de Christusfiguur zoals hij op de iconische foto wordt afgebeeld. Voorbeeld

Vandaag is Che Guevara het symbool van het marxisme-leninisme. Logisch dat ze bij de PVDA de man en zijn portret gebruiken als grote voorbeeld. Maar wat doet dan zo’n vlag in een klaslokaal van een katholieke school? Ik weet niet of

bij het parket aangemeld, maar krijgen vrij spel. Het verzwakte onderwijs kan de ideologische indoctrinatie in de klaslokalen niet meer keren. In Brussel is er sterker dan ooit de voedingsbodem voor radicalisering.

De oproep van radicale organisaties om acties te ondernemen tegen Israëlische of Joodse doelwitten en hun bondgenoten, is bijzonder zorgwekkend. Samidoun maakt misbruik van onze tolerantie, speelt in op slachtofferschap en neemt gretig plaats in een publieke ruimte die ze zelf ondermijnt. Sharia

De politieke islam maakt in ons land al jarenlang opgang. Volgens de Franse inlichtingendiensten speelt de Moslimbroederschap – met satellietorganisaties zoals het Collectif contre l’Islamophobie en Belgique – daarbij een sleutelrol, en is ze diep verankerd in het politieke en sociale weefsel. De Moslimbroeders hanteren een masker van voorzichtigheid en aanvaarding, maar prediken intern de sharia. Brussel wordt in het buitenland al geruime tijd genoemd als het Europese zenuwcentrum. Het wingewest is het onderwijs, waar leerlingen door tal van islamleerkrachten worden gehersenspoeld. Het wetsvoorstel vormt een poging om die vrije samenleving overeind te houden tegenover hen die haar van binnenuit trachten te ondergraven. Het is een stap in de goede richting om islamitische organisaties die al jaren de sociale en politieke netwerken infiltreren te verbieden en te ontmantelen.

JULIEN BORREMANS

de vlag nog steeds in het klaslokaal hangt, maar ze wordt wel prominent getoond op een foto op de website van de school. Dat is geen vergissing, maar een duidelijk statement. De katholieke school had gerust een andere foto kunnen plaatsen.

IN DEZE SCHOOL WORDT CHRISTUS VERVANGEN DOOR EEN MARXISTISCHE REVOLUTIONAIR

Nu ja, oud-studenten van de school wisten mij te vertellen dat Sint-Pieters niet echt meer ‘katholiek’ is, een kentering die al 20 jaar geleden begonnen is. Op zich kadert zich dat in een algemene tendens en hoeft die verandering niet echt te verbazen. Maar in deze school wordt Christus dus wel degelijk vervangen door een marxistische revolutionair die het geweld niet schuwde. We zijn benieuwd of Lode Van Hecke, bisschop van Gent, het bestuur van Sint-Pieters op de vingers gaat tikken. De vraag stellen is ze beantwoorden.

Voedseltekorten

Het stoffelijk overschot van Che Guevara ligt in een mausoleum op Cuba, waar hij vereerd wordt als een held. Sinds de marxisten er aan de macht zijn, wordt de oppositie er monddood gemaakt.Het communistische paradijs kent trouwens grote voedseltekorten en stroomuitval, maar daartegen op straat komen, mag niet. In 2022 werden er meer dan 500 mensen veroordeeld voor hun deelname aan protesten tegen de regering. Onze vriend Joe Biden veroordeelde toen “ondubbelzinnig de massale detenties en schijnprocessen die onterecht tot gevangenisstraffen leiden”. Zeg nu nog eens dat Biden af en toe geen helder moment kende... Ook in maart 2024 waren er grootse protesten tegen de linkse regering, maar daar heeft u weinig over kunnen vernemen in ons media. Neen, Che Guevara hoort niet thuis in een katholieke school in Vlaanderen!

KARL VAN CAMP

Stad Brussel gaat rattenplaag aanpakken… met werkgroep

In het juli-augustusnummer van Brusseleir, het informatieblad van de stad Brussel, stond een bijzonder artikel met de titel “meer ratten vergen meer maatregelen”. Ondertussen is de officiële uitleg aan de loketten en op de website nochtans steeds dat er geen toename van ratten is.

De inleiding luidde: “De Stad wil de toename van de rattenpopulatie indijken. Daarom rolt ze op verschillende fronten een actieplan uit en stelt ze haar diensten gratis beschikbaar voor inwoners en handelaars.” Er komt een stedelijke werkgroep en een gewestelijke taskforce om de rattenplaag te onderzoeken. Dat is nodig, want het aantal klachten neemt toe. In 2024 kwamen bij het Gewest 38 procent meer meldingen van rattenproblemen binnen uit de 19 Brusselse gemeenten. Meer, minder of niet geteld

Op de website van dezelfde Stad Brussel staat onder de hoofding ‘Dierenwelzijn’ dan weer letterlijk het volgende: “Neemt het aantal ratten in Brussel toe? Nee, hoewel ze soms zichtbaarder kunnen zijn, is het op dit moment niet mogelijk te bevestigen dat hun populatie in Brussel toeneemt.” Die zeer tegenstrijdige bewering wordt gevolgd door de mededeling: “Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voert geen systematische en regelmatige tellingen uit die het mogelijk maken om de populatie op lange termijn te volgen.”

De groter wordende zichtbaarheid, bijvoorbeeld in de buurt van het Noordstation, wijt de stad aan een aantal factoren die ervoor zorgen dat ratten uit de riolen komen. Dat het aantal klachten over ratten toeneemt, betekent volgens de stad niet dat er meer zijn. Tellingen zouden onbetrouwbaar zijn “door de invloed van omstandigheden en lokale factoren”, volgens de website. “Wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat de klachten

van bewoners niet altijd een werkelijke toename van de rattenpopulatie weerspiegelen. Ze kunnen eerder duiden op een grotere zichtbaarheid of een gevoel van afkeer ten opzichte van dit dier.”

Omdat ratten ‘s avonds met tientallen over de perrons lopen en in de aanpalende straten zeer zichtbaar zijn na valavond, kijken sommigen naar de NMBS. De NMBS vertelde dat het effectief over een preventieprogramma beschikt om de aanwezigheid van ratten te bestrijden. “Daarvoor werkt NMBS samen met een externe gespecialiseerde firma die op regelmatige basis preventieve maatregelen doorvoert. Dat is, net zoals in de andere grote(re) stations, ook het geval voor Brussel-Noord. De frequentie van die maatregelen wordt opgevoerd indien nodig.”

80 ratten per hectare

Bij de recente ingrepen in 2025 bleek dat rond de treinstations Zuid en Noord, de parken Josaphat en Elisabeth en de gemeenten Molenbeek en Anderlecht de dichtheid van ratten opgelopen was tot 80 ratten per hectare. De gegeven uitleg van twee volle pagina’s in Brusseleir is op zijn minst verrassend te noemen. De aanwezigheid van ratten blijkt volgens de publicatie een positieve zaak omdat ze bijdragen tot de werking van het ecosysteem. Er volgt echter een ‘maar’: “Een teveel van deze knaagdieren heeft negatieve gevolgen op het dagelijkse leven.”

Volgens cijfers van de Brusselse schepen van Openbare Netheid Anas Ben Abdelmoumen (PS) vond de helft van deze acties plaats in Laken. De schepen

kreeg enorm veel foto’s en video’s van bewoners en besloot van de bestrijding werk te maken.

Werkgroep

Zoals meestal bij een acuut probleem, richtte de overheid een werkgroep op: “Aangezien we de verantwoordelijkheid delen met andere openbare instellingen, besloten we een werkgroep ‘rattenbestrijding’ op te starten met onder meer de Haven van Brussel, de Lakense Haard en Net Brussel, om goede werkmethoden uit te wisselen.” Dus haven, sociale woningmaatschappij en huisvuilophalingen.

Op gewestelijk niveau houdt drinkwatermaatschappij Vivaqua twee keer per jaar rattenbestrijdingsacties in de riolen. Sinds juni is ook de uittredende regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wakker geschoten. Het Gewest zette een ‘taskforce’ op die een budget kreeg van 2,1 miljoen euro voor 2025. Ratten zijn volgens uittredend minister Alain Maron ziekteverwekkers, terwijl dat op de websites van zowel de Stad Brussel als van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ontkend wordt. De groene minister voerde zelfs een loket in voor de rattenplaag en startte eveneens een samenwerking met de Brusselse universiteiten VUB en ULB. Een opvallend verschil met de Parijse burgemeester, die vorig jaar zei dat Parijzenaren maar moeten leren samenleven met ratten. De Stad Brussel benadrukt wel dat “op lange termijn alleen preventie resultaten oplevert, door de toegang tot voedsel, water en schuilplaatsen te beperken”. Dat neemt niet weg dat beleid mee de rattenplaag veroorzaakte. Door de Natuurverordening van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is het voor bedrijven en particulieren zelfs verboden om rattenvergif te gebruiken. “Dit verbod geldt voor alle zoogdieren, of ze nu beschermd zijn of niet.” Bedrijven die ratten bestrijden op het grondgebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, moeten een uitzondering hierop aanvragen. De regelgeving betreft “biociden” waaronder rattenvergif, pesticiden en onkruidverdelger, werd onder Maron zeer strikt toegepast omwille van biodiversiteit in de “groene ruimten”. Maron voerde zelfs een “gewestelijk programma voor pesticidenreductie 2023-2027” in.

Naast de Natuurverordening in Brussel is er blijkbaar ook een ander wettelijk kader volgens de Stad Brussel: “Artikel 15 van de wet van 14 augustus 1986 betreffende de bescherming en het welzijn van dieren stelt dat een gewerveld dier alleen mag worden gedood door een gekwalificeerde persoon, met de minst pijnlijke methode, meestal onder verdoving of bedwelming, tenzij in gevallen van nood of overmacht.” Een opmerkelijke mededeling in een Gewest waar onverdoofd slachten al jaren een politiek breekpunt blijkt te zijn voor de PS. Zelfs Ecolo liet in 2024 de Brusselse code voor dierenwelzijn stemmen zonder amendementen over het onverdoofd slachten.

LODE GOUKENS

Geen antisemitisme,

maar zelfhaat

Het militaire overwicht van Israël in Gaza is overweldigend, maar het land lijkt de strijd om de publieke opinie in Europa te hebben verloren. Honderdduizenden mensen gingen al de straat op om hun solidariteit met de Palestijnen te betuigen. De overgrote meerderheid van deze betogers zijn oprechte mensen. Zij geloven dat ze opkomen voor vrede en voor een rechtvaardige oplossing. Wat er in Gaza gebeurt, is immers verschrikkelijk. Je zal er maar wonen. Het aantal slachtoffers heeft ondertussen de kaap van 60.000 overschreden. Dat zijn heel veel dode mensen.

Gaza is evenwel niet het enige bloedige conflict op dit ogenblik. De aanvallen van de islamitische jihadisten in West-Afrika en de burgeroorlog in Soedan maakten al minstens evenveel slachtoffers. De oorlog in Oekraïne en de oorlog in Jemen hebben al een veelvoud aan mensenlevens gekost. Voor het schoolvoorbeeld van een etnische zuivering moet je in Nagorno-Karabach zijn, waar de christelijke Armeense bevolking ondertussen door de islamitische Azeris werd weggeveegd. Waarom zien we dan vooral ellende uit Gaza in het nieuws? Waarom pleit links dan enkel voor sancties tegen Israël? Waarom wapperen er dan enkel Palestijnse vlaggen op de muziekfestivals?

In het pro-Israëlische kamp wordt deze selectieve verontwaardiging al snel weggezet als antisemitisme. Ik begrijp natuurlijk waarom men naar dit wapen grijpt. Net als de beschuldiging ‘racisme’ of ‘seksisme’ is de kreet ‘antisemitisme’ een efficiënte manier om een politieke tegenstander in een hoek te dringen. Dat betekent echter niet dat de beschuldiging hout snijdt. De soms blinde sympathie voor de Palestijnse zaak lijkt me niet zozeer ingegeven door antisemitisme dan wel door westerse zelfhaat. De Nederlandse libertariër Bart Croughs omschreef dit jaren geleden al als ‘de wet van het abjecte Westen’. In één zin samengevat: ‘Bij een conflict tussen westers en niet-westers kiest de progressieve intellectueel altijd voor niet-westers’. En Israël wordt gezien als een westers land.

Sinds de jaren 1960 is het morele kompas van links fundamenteel verschoven. Waar links vroeger de economische uitbuiting van de eigen arbeiders centraal stelde, ligt de nadruk nu op ras, minderheden en historische schuld. Voor linkse intellectuelen is het Westen niet de motor van vooruitgang, maar het epicentrum van onrecht. Het Westen is koloniaal, klimaatverwoestend, patriarchaal en structureel racistisch. Daarom liepen de meest fanatieke activisten voor het klimaat ook voorop bij Black Lives Matter en bij MeToo. Vandaag organiseren ze dus steunacties voor de Palestijnen. Greta Thunberg reist wel naar Palestina, maar je ziet haar niet in Oekraïne, Soedan of Nagorno-Karabach. De linkse westerling kijkt niet als analist naar het conflict, maar als boeteling. Het gaat niet om de Palestijnen als zodanig, maar om het Westen en zijn zonden. Pech voor de kinderen van Soedan en Jemen, maar een dood kind is voor veel activisten maar interessant wanneer het kind niet-westers is en de dader westers.

De zelfkritiek zit ingebakken in de christelijke wortels van de westerse beschaving. De schuldbekentenis ‘mea culpa, mea maxima culpa’ (door mijn schuld, door mijn grote schuld) kent geen analogie in de Aziatische of Afrikaanse cultuur, en al helemaal niet in de islamitische wereld. Overigens is zelfkritiek op zich niet verkeerd. Het is een noodzakelijke stap om te kunnen leren uit de eigen fouten en om daarna vooruitgang te kunnen boeken. Op die manier vormt een gezonde zelfkritiek een essentieel element voor het succes van de westerse beschaving.

Zelfkritiek kan echter ook pathologische vormen aannemen en ontsporen in zelfhaat. Voor sommige doorgedraaide activisten is de ondergang van het Westen een noodzakelijke voorwaarde om de wereld te redden. Dat leidt tot een onvoorwaardelijke sympathie voor al degenen die het Westen bestrijden. Wie zich als slachtoffer van het Westen kan manifesteren, moet zelf niet aan enige morele standaard voldoen. Hamas en andere vijanden van het Westen hoeven de democratie, de vrijheid van meningsuiting of de gelijkheid van man en vrouw niet te omarmen. Zij mogen oorlog en genocide prediken. Hun wandaden worden verzwegen of vergoelijkt. Veel pro-Palestinabetogers zijn ongetwijfeld mensen van goede wil die iedereen een plek onder de zon gunnen. De organisatoren van de manifestaties zijn dat niet.

KARIM VAN OVERMEIRE

Geert Noels over Frank Vandenbroucke

“Hij heeft veel leiding gegeven, maar het pad leidde altijd naar beneden”

In een interview met econoom Geert Noels in De Morgen gaat het over de hervormingsplannen van minister Frank Vandenbroucke in de gezondheidszorg. Al snel gaat het over de ideologie van de Vooruit-minister. “Hij heeft zich de voorbije dertig jaar beziggehouden met onderwijs, pensioenen en gezondheidszorg. En altijd creëerde hij een staatssysteem dat botst met de vrije keuze”, vertelde Noels. “Hij houdt blijkbaar niet van excellentie.” Volgens Noels zal hetzelfde gebeuren met de gezondheidszorg als met de kwaliteit van het onderwijs. “Hij weet dat het effect van zijn maatregelen pas op lange termijn zal blijken. Eigenlijk is hij de meest impactvolle politicus van de jongste decennia. Hij heeft veel leiding gegeven, maar het pad leidde altijd naar beneden.” CITAAT VAN DE WEEK

GESCHIEDENIS IN POLEN

In juli reisden mijn zoon en ikzelf samen naar Polen. Het was onze eerste reis sinds het onverwachte overlijden van mijn echtgenote, zijn moeder dus. We waren allebei waarschijnlijk vatbaarder voor emoties dan gewoonlijk.

Onze eerste bestemming was het natuurpark van Bielowieza, in het meest oostelijke stuk van Polen, vlak bij de grens met Wit-Rusland. Zo gauw we de autosnelweg afreden, kwamen we over landwegen in een andere, tragere, oudere wereld terecht. Geen hoogbouw, geen industrie, eindeloze velden, met altijd wouden in de verte. Ooievaarsnesten in bomen en op schoorstenen, mooie houten huizen in heldere kleuren, met bloembakken en verzorgde tuinen en… overal Poolse vlaggen. Op gewone huizen, bij kruisbeelden, bij Christusbeelden, bij Mariakapelletjes, bij monumentjes,… Zelfs op een gewone werkdag zagen we meer Poolse vlaggen dan bij ons op 11 juli leeuwenvlaggen. Ook overal monumenten. In een onooglijk klein stadje een soort gedenkzuil voor de Poolse reserveofficieren die in Katyn waren vermoord. Een onwaarschijnlijk lange lijst namen voor zo’n klein plaatsje. Een beetje verderop: een gedenksteen ter nagedachtenis aan verzetsstrijders van het Armija Krajowa, verder AK, die daar door de nazi’s waren vermoord. Of voor willekeurige Poolse burgers die waren doodgeschoten bij represailles. En overal, bij al die monumentjes: Poolse vlaggetjes, rood-witte lintjes en verse bloemen.

IEMAND DIE DEZE RUÏNES

HEEFT BEZOCHT EN TOCH NOG TWIJFEL PROBEERT TE ZAAIEN, IS KWAADWILLIG OF OPZETTELIJK BLIND

Bij ons worden mooie historische kerken gesloopt of verkocht en voor seculiere doeleinden gebruikt. In Polen worden nieuwe kerken gebouwd en oude, verwoeste kerken worden zorgvuldig gerestaureerd. Heel dikwijls zagen we nog nonnen met kappen en priesters in soutane. Mijn zoon had één keer een kleurling gezien. Ik had hem niet opgemerkt. Het diepe oosten van Polen is nog volledig blank. Ja, we zaten vlakbij de grens met Wit-Rusland, dus er waren veel militaire voertuigen op de wegen. Een meisje dat onze bestellingen opnam in het hotelletje –een houten huisje met vier kleine kamers en een dak met houten schaliën – vroeg of we gekomen waren voor de bizons in het reservaat. Ik zegde naar waarheid dat ik eigenlijk gekomen was omdat ik aan een fantasy-boek werkte over Polen in de zestiende eeuw, dat zich grotendeels afspeelt in het woud van Bielowieza.

Toen ik de contouren van het verhaal schetste, kon ze de historische aspecten ervan onmiddellijk situeren. “Kent u deze veldslag? Er staat een filmpje over op YouTube.” “Oh, komt die adellijke familie erin voor? Wist u dat…” Ik heb later nog enkele keren de proef op de som genomen, bij

diensters in hotels of brasserieën in andere steden, en allemaal gaven ze blijk van een veel grotere historische kennis dan bij ons gebruikelijk is. Het verleden leeft in Polen. De geschiedenis is er niet vergeten. Niet het glorierijke verre verleden, met de oorlogen tegen de Zweden, de Russen, de Ottomanen en de Tataren, en ook niet de recentere geschiedenis van oorlogen tegen de Sovjets en de nazi’s, van onderdrukking, terreur en genocide. De Polen weten heel goed wie hun vijanden zijn… en ze zijn zeer bezorgd over de toekomst.

Warschau

Visueel vond ik Warschau een afschuwelijke stad. Na het neerslaan van de Poolse opstand in 1944 was de stad al gedeeltelijk verwoest en wat er in het historische centrum nog rechtstond, werd achteraf door de nazi’s uit wraak volledig met de grond gelijk gemaakt. Alleen een klein deel van het historische centrum is – al in de communistische periode! - volledig in oude stijl heropgebouwd en dat is ongelooflijk goed gedaan. De rest is zielloze moderne architectuur à la de Ghelamco – of tegenwoordig Planet Group –Arena. Het is zelfs nóg lelijker dan het reusachtige Cultuurmonument uit de Sovjettijd, in echte Stalin-gotiek. In Warschau is de herinnering aan de mislukte Poolse opstand alomtegenwoordig: in monumenten, plaquettes, standbeelden, straatnamen, in de graffiti en bas-reliëfs met het ankersymbool van het AK… en vooral in musea.

Bij een politiebureau opnieuw een plaquette met de namen van politiemensen die lid waren van het AK, met hun echte naam en hun codenaam, en de datum waarop ze vermoord werden of sneuvelden. En heel, heel lange lijst… Het museum is een claustrofobisch, donker meesterwerk, dat het effect heeft van een tijdmachine: het geeft de bezoeker het gevoel echt in het verleden te zijn en echt in de – letterlijk en figuurlijk – ondergrondse wereld van schuilkelders, ruïnes, tunnels, bunkers, kelders en riolen (!) waarin de opstand grotendeels werd uitgevochten. Ook de met primitieve middelen gefilmde opnamen met scènes en getuigenissen uit de opstand zijn aangrijpend en verschrikkelijk … en helemaal anders dan in filmscènes met acteurs. Veel duisterder, veel gruwelijker. Men hoort de stemmen van de doden en men ziet het lijden in hun ogen. De Polen hadden

gehoopt hun hoofdstad te kunnen heroveren terwijl de nazi’s nog hun handen vol handen met het oprukkende Rode Leger. Maar Stalin legde zijn offensief stil, zodat de nazi’s de handen vrij hadden om de opstand neer te slaan. Britse en Amerikaanse vliegtuigen, dikwijls met Poolse piloten, probeerden vanuit Italië ’s nachts wapens en munitie over te vliegen en boven Warschau te parachuteren. Ze werden niet alleen door de Duitsers aangevallen, maar ook door Russische luchtafweer en Russische jachtvliegtuigen. Niet één keer, maar vele opeenvolgende nachten, telkens ‘per vergissing’.

ZELFS OP EEN GEWONE WERKDAG ZAGEN WE MEER POOLSE VLAGGEN DAN BIJ ONS OP 11 JULI LEEUWENVLAGGEN

De meeste droppings mislukten. Toen de Sovjets ten slotte Warschau en de rest van Polen veroverden, vermoordden zij alle officieren van het AK die aan de Duitsers waren ontsnapt. De gewone soldaten werden gedwongen als kanonnenvoer in het Rode Leger te vechten. Van het Joodse getto is vrijwel niets overgebleven, maar het moderne, interactieve POLIN-Museum over het Jodendom in Polen gaat er uitgebreid op in.

Krakau

Deze stad werd niet zo zwaar getroffen door de oorlog. Het middeleeuwse erfgoed is nog grotendeels intact, met zijn basiliek, zijn kathedraal en zijn prachtige kastelen. De kathedralen van Krakau zijn even mooi als hun beroemde tegenhangers in Engeland en Frankrijk. Het is hetzelfde katholicisme, herkenbaar, maar toch anders, met een ander kleurenpalet, donkerder, met meer heroïsme, meer droefheid en lijden. De beroemde Vlaamse retabels zijn bijna allemaal tijdens de Beeldenstorm vernield, maar in Krakau kun je hun Poolse evenbeelden nog zien. Dezelfde gewaden die wel van goud lijken, maar andere harnassen natuurlijk, andere gezichten en opnieuw… meer lijden, explicietere uitbeeldingen van folteringen en van Christus’ verwondingen en ook van de sporen van Zijn geseling, die in de westerse kunst meestal niet of slechts minimaal weergegeven worden. Overal zie je ook dat de Poolse paus Johannes Paulus II wordt vereerd als een nationale held en een redder des vaderlands, op dezelfde voet als grote politieke en militaire leiders als koning Sobieski en maarschalk Pilsudski.

Gaskamers

Diep vanbinnen was ik bang om naar Auschwitz te gaan. Toen ik in laatste jaren van de USSR Leningrad bezocht, voelde ik daar bijna fysiek de aanwezigheid van de duizenden doden die daar nog in de kanalen moesten liggen en bovenop een oud massagraf

in Moskou was dat gevoel nog sterker. Hoe zou ik reageren in Auschwitz, in de geëmotioneerde toestand waarin ik mij toen al bevond, met slachtoffers waarmee ik een veel sterkere verbondenheid en verwantschap voelde dan met de Russen? Maar ik heb doorgebeten.

Ik stond nergens voor verrassingen. Over alles wat in Auschwitz en Birkenau zag, had ik al eerder in boeken gelezen. Maar pas toen ik daar was, besefte ik hoe onvolkomen en futiel boekenwijsheid was. Cijfergegevens over aantallen slachtoffers worden al snel abstracties. Een kamer vol brillen, haren of kleren van vergaste Joden is al verschrikkelijk genoeg, maar een detail als het ene kleine vlechtje of brilletje van een kind, of het broekje van een peuter was voor mij gewoon hartverscheurend. Mijn zoon had me gewaarschuwd niet in de benauwende smalle gang binnen te gaan waar de kleine eenpersoonscellen waren waarin vijf gevangenen opeengeperst werden opgesloten zonder licht en met nauwelijks lucht, zodat ze stapelgek werden. Of de hongercel waarin ze opgesloten werden zonder voedsel of water, tot ze na een dagenlange doodstrijd stierven van de dorst. In zo’n cel was pater Kolbe gestorven, nadat hij vrijwillig de plaats had ingenomen van een (niet-Joodse) Poolse gevangene, die daardoor de oorlog overleefde. Er stond nog steeds een kaars ter nagedachtenis aan Kolbe, die later door paus Johannes Paulus II werd heiligverklaard.

VISUEEL VOND IK WARSCHAU EEN AFSCHUWELIJKE STAD

Een eind verder ligt Birkenau, met de spoorweg en de toegangspoort die in alle films te zien is, maar ook met de restanten van gaskamers die weliswaar zijn opgeblazen en ingestort, maar niet volledig vernield werden. Ik ben heel dikwijls bestookt geweest met negationistische literatuur van holocaustontkenners of ‘minimaliseerders’, onder andere met het Leuchter-rapport. Ik heb altijd geprobeerd dat met argumenten, getuigenissen en chemische feiten te weerleggen. Maar als men het één keer zelf heeft gezien, beseft men dat die negationisten gewoon liegen. Iemand die deze ruïnes heeft bezocht en toch nog twijfel probeert te zaaien, is kwaadwillig of opzettelijk blind. PAUL BÄUMER

De ingestorte gaskamers

Gewone huizen in Oost-Polen

Vlamingen in de Formule 1

Van de Wetstraat naar de Formule 1. Nee, het is niet een of andere vreemde carrièreswitch van een politicus die het op latere leeftijd schopt tot Formule 1-piloot (al zou het zomaar eens de ambitie van Georges-Louis Bouchez kunnen zijn). Het is uw verslaggever die afgelopen weekend het Wetstraat-circus even inruilde voor een ander circus, dat van de Formule 1 en de Grote Prijs van België. Er zijn immers heel wat parallellen te trekken tussen de twee, zo kon ik afgelopen weekend met mijn eigen ogen vaststellen. Zakelijke en politieke belangen lopen er door elkaar heen. En net als de Wetstraat is de Formule 1-paddock een bubbel waar politici, zakenmensen, coureurs, journalisten, teambazen en technici elkaar ontmoeten.

De reden waarom we de Wetstraat even inruilden voor het circuit van Spa-Francorchamps, is omdat er drie halve Vlamingen aan de start van de Grote Prijs Formule 1 van België stonden: Lando Norris (25, McLaren), Max Verstappen (27, Red Bull) en Lando Stroll (26, Aston Martin). Alle drie hebben ze een Vlaamse moeder, respectievelijk Cisca Wauman, Sophie Kumpen en Claire-Ann Callens. “Voor Vlaanderen!”, riep die eerste zondag in de camera, terwijl ze met haar handen haar kenmerkende hartje vormde.

IN 2020 ZORGDE EEN HELM

MET ENKELE VLAAMSE LEEUWEN OP NOG VOOR BEROERING IN SPA

Zoonlief Lando Norris was net tweede geworden in zijn tweede thuisrace, de Grote Prijs van België. Hij was de race begonnen in pole position, maar kon die gunstige uitgangspositie niet verzilveren. Daar zaten onder meer een trage pitstop en twee schoonheidsfoutjes voor iets tussen. Ploegmaat Oscar Piastri zou uiteindelijk aan het langste eind trekken.

Na twee overwinningen op rij – in Oostenrijk en Groot-Brittannië – kwam in Spa een einde aan de zegereeks van Norris. Daardoor neemt Piastri weer een kleine voorsprong op zijn ploegmaat in de strijd om het wereldkampioenschap. Vooraf gingen waarnemers er nochtans van uit dat Norris zijn derde overwinning op rij zou kunnen boeken, omdat het mentale voordeel bij hem lag. Piastri is steeds een ijskonijn, maar na de overwinning van Norris in de GP van Groot-Brittannië zagen waarnemers voor het eerst iets van twijfel op zijn gezicht toen hij zijn helm afzette.

Uit het Waasland

Norris is zich maar al te goed bewust van zijn Vlaamse – en meer specifiek Waaslandse – afkomst. Dat bleek dit weekend nog maar eens uit een interview dat hij aan Sporza gaf. “Spa is zeker speciaal omdat mijn moeder van België is. (…) Daardoor is het toch een soort van thuisrace voor mij”, zei hij.

In een interview met HLN ging hij zelfs nog een stapje verder: “Mocht ik één ding kunnen veranderen, dan is het terug in de tijd gaan en wat meer Vlaams leren. Zodat ik vandaag wat meer in het Nederlands zou kunnen converseren met mama…”

En hoewel hij misschien niet iedere week in het Waasland verblijft, blijft het toch zijn tweede huis, zo vervolgde Norris in het interview met HLN. “Ik ben hier grotendeels opgegroeid. Als kind bracht ik alle paas- of kerstvakanties door in het Waasland. Helaas zijn mijn Vlaamse grootouders er ondertussen niet meer, maar ik weet zeker dat ze héél trots zouden zijn op hoe ik dit seizoen presteer”, aldus Norris.

Dat maakt het des te jammer dat Norris geen Vlaamse of Belgische fanclub heeft. Een van de redenen daarvoor is dat het bijzonder prijzig en ingewikkeld is om reizen naar alle Grote Prijzen te organiseren. De F1 doet immers heel de wereld aan: van Australië over Spa naar Miami en Saoedi-Arabië. Ga er maar aan staan, als kleine Vlaamse fanclub.

De interviewer, Joost Bolle, hekelde in de inleiding van zijn interview met Norris wat hij “het gehannes met e-mails” noemt dat aan het interview voorafging. McLaren wilde immers weten welke vragen Norris zou krijgen en had telkens wel een opmerking. “Ach. Gebeurt wel vaker in Formule 1, waar alles politiek correct hoort te zijn”, nuanceerde hij.

Ook uw verslaggever kon ter plekke vaststellen hoezeer McLaren zijn goudhaantjes, Norris en Piastri, afschermt van de bui-

tenwereld. Het contrast met vroeger, toen McLaren op sportief vlak door een mindere periode ging, kan haast niet groter zijn. “Vroeger was veel meer mogelijk bij McLaren, omdat de meeste F1-fans het team links lieten liggen door de mindere prestaties”, klinkt het bij ingewijden.

NORRIS IS ZICH MAAR AL TE GOED BEWUST VAN ZIJN VLAAMSE – EN MEER SPECIFIEK WAASLANDSE –AFKOMST

In 2020 zorgde een helm met enkele Vlaamse Leeuwen op nog voor beroering in Spa. Norris had die laten ontwerpen om zijn grootouders aan moederskant te eren. Maar nadat enkele officials van het Waalse circuit hem hadden meegedeeld dat de Vlaamse Leeuw symbool staat voor ‘extreemrechts flamingantisme’, besloot hij tijdens de rest van het raceweekend een andere helm te gebruiken. “Ik had er geen benul van dat dit symbool zo beladen was, en het leek me ongepast om het verder te gebruiken”, klonk het toen in een mededeling. Maar dat weerhield hem er niet van om de jaren nadien nog met een (weliswaar kleinere) Vlaamse Leeuwenvlag naast de Britse vlag op zijn helm rond te rijden.

Norris is lang niet de enige die zijn Vlaamse roots niet vergeten is. Ook viervoudig wereldkampioen Max Verstappen beschouwt de GP van België als een van zijn thuisraces. Hij zou zich ooit hebben laten ontvallen dat als Norris Spa mag opeisen als thuisrace, hij dat met evenveel recht mag doen.

Lando Norris met een Vlaamse Leeuw op zijn helm

Ook Lance Stroll (Aston Martin) heeft een Vlaamse moeder

Bijna 400.000 bezoekers in Spa: “Waals cultureel erfoed”

Net geen 400.000 bezoekers – 389.000 om precies te zijn – zakten afgelopen weekend, van vrijdag tot en met zondag, af naar Spa-Francorchamps. Dat waren er nog eens 10.000 meer dan vorig jaar. Daarmee behoort Spa tot de bestbezochte races op de kalender. MR-voorzitter en ondervoorzitter van Spa Grand Prix Georges-Louis Bouchez stak zijn trots op X niet onder stoelen of banken: “Het grootste internationale Belgische evenement is Waals en het vindt plaats in Spa!”, schreef hij. “De economische impact is enorm en ook ons imago is er bij gebaat.”

Maar dat de faciliteiten stilaan uit hun voegen barsten, kon uw verslaggever zelf aan den lijve ondervinden. De uittocht van de fans op zaterdag, na de kwalificatie, verliep bijzonder moeizaam. Twee groepen fans die zich in tegenovergestelde richtingen begaven – van de tribunes naar de fanzone en omgekeerd –zorgden voor een opstopping die pas na ruim een uur zou verdwijnen. Uw verslaggever besloot om zich veilig op een tribune op te stellen en het gebeuren vanop een afstand te aanschouwen. “En dan zeggen ze dat Mexicanen gedesorganiseerd zijn”, liet een fan uit Mexico die naast me stond zich ontvallen. Of zoals een Nederlandse fan het verwoordde: “Het zijn en blijven Belgen.”

De 7 kilometer lange racebaan van SpaFrancorchamps – de langste op de kalender – is nog maar sinds januari verzekerd van een verlengd verblijf op de Formule 1-kalender. In 2026, 2027, 2029 en 2031 vindt al zeker een Grote Prijs van België plaats. Voor 2028 en 2030 houdt de rechtenhouder zijn opties nog open. Maar als het raceweekend in Spa daadwerkelijk zou vervellen tot een tweejaarlijks gebeuren, zou dat op termijn wel eens een doodsvonnis kunnen zijn. Almaar meer circuits – vaak met diepere zakken dan Spa-Francorchamps – proberen immers een van de schaarse plekjes op de kalender te veroveren. Saoedi-Arabië, bijvoorbeeld, legde 650 miljoen euro op tafel om de komende 10 jaar een Grote Prijs te mogen organiseren op het circuit van Jeddah.

Traditie

Maar Spa heeft enkele troeven die de kapitaalkrachtige concurrentie niet heeft, zoals zijn lange geschiedenis en traditie. Het circuit staat al sinds de begindagen van de Formule 1 op de kalender. Bovendien zijn alle coureurs het er unaniem over eens dat het circuit van Spa het mooiste ter wereld is. Het circuit bevindt zich in de open natuur, geen enkel ander circuit kent dezelfde hoogteverschillen en de technische bocht Eau Rouge is wereldberoemd.

Toch heeft het circuit ook enkele nadelen. Zo is het op het vlak van hotels en accomodatie magertjes gesteld in de buurt, waardoor minder zakenmensen afzakken naar Spa-Francorchamps. “Het is een circuit waar doorgaans minder zakelijke deals worden gesloten, want het is minder interessant om naar af te zakken door de afwezigheid van luxehotels”, klinkt het bij aanwezigen met kennis ter zake. Maar vergis u niet: ook in Spa worden zakelijke deals gesloten. U hoeft dus niet vreemd op te kijken als u binnenkort medewerkers van de MR met een donkerblauwe elektrische step van Pure Electric, het bedrijf van de vader van Lando Norris, tussen het hoofdkantoor van de MR en de Wetstraat ziet pendelen.

De weinige hotels die er wel in de buurt zijn, zijn al ruim op voorhand volzet. Twee weken voor het raceweekend liepen de prijzen op booking.com op tot 2.000 of zelfs 3.000 euro per nacht. En omdat er zo weinig luxehotels beschikbaar zijn, moeten zelfs topmensen van de FIA of de Formula 1 zich tevreden stellen met een verblijf in pakweg Center Parcs. Dat zorgt ongetwijfeld voor wrevel. Commercieel meer benutten

Investeringen in en rond het circuit zijn dus broodnodig om de toekomst van de Grote

Prijs van België te garanderen. Met MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft Spa Grand Prix alleszins een vicevoorzitter die zijn politieke gewicht volledig in de schaal zal gooien om daarvoor te zorgen. “Mijn doel als vicevoorzitter van de Grote Prijs is om de F1 in Spa te behouden, maar ook om het economisch model voortdurend te laten evolueren en verbeteren, met als doel het aandeel van publieke middelen te verminderen en dat van privé-investeringen te vergroten”, schreef hij maandagochtend op X. Voor Bouchez gaat het om meer dan alleen een Formule 1-race. “De F1-race is een motor voor het circuit van Spa-Francorchamps, dat op zijn beurt een troef is voor de economische activiteit van de regio.”

Het bedrijf Spa Grand Prix is er nog nooit in geslaagd om een begroting in evenwicht voor te leggen. De eigenaar, de Waalse overheid, past de verliezen steeds bij via kapitaalverhogingen. Volgens De Tijd zou het jaarlijks gaan om 3 tot 4 miljoen euro. Maar daar staat volgens Vanessa Maes, de directrice van raceorganisator Spa Grand Prix, wel een positieve economische impact van 41,1 miljoen euro voor Wallonië tegenover, rekening houdend met de investering van het Waals Gewest. Dat vertelde ze vorig jaar in een interview met dit weekblad.

Naast Bouchez was ook N-VA-Kamerlid Axel Ronse afgelopen weekend aanwezig op het circuit. Hij heeft het over een “machtig evenement dat tot het Waals cultureel erfgoed behoort”. Zijn advies? “Behouden en versterken, en commercieel meer benutten.”

ANTON SCHELFAUT

Betaalt jouw ziekenfonds tandkosten tot 1.200 euro terug?

Mama Cisca en zoon Norris vieren de overwinning in Silverstone

Onze journalist met Max Verstappen

Druggebruik tijdens werk stijgt verontrustend

Een onderzoek bij 110.000 werknemers door het bedrijf iThylo, bekend voor zijn doorlichtingen, leverde belangwekkende resultaten op over het gebruik van psychoactieve middelen in Frankrijk tijdens het werk. Het onderzoek beslaat de periode van 2017 tot april 2025. Er werden meer dan 110.000 speeksel- en alcoholtests afgenomen. Het gebruik van drugs en alcohol blijkt in een verontrustend tempo toe te nemen in Frankrijk.

In 2017 testte 2,6 procent van de onderzochte werknemers positief voor alcohol of drugs, in 2025 was dit percentage opgelopen tot 5,3 procent, meer dan een verdubbeling dus. Vooral sinds de covidpandemie versnelde deze problematiek nog, met een toename van alcohol met 43 procent en van drugs met 52 procent (tussen 2022 en april 2025). En in tegenstelling tot de perceptie die hardnekkig overeind blijft: uit de studie blijkt dat het gebruik niet langer beperkt is tot sommige stadsbohemiens of gestresseerde kaderfuncties, want alle lagen van de werkende bevolking worden getroffen.

Cannabis en vooral cocaïne in stijgende lijn

Uit de resultaten van het onderzoek door iThylo blijkt dat cannabis nog steeds de meest verspreide drug is: 1,8 procent van alle onderzochte werknemers vertoonde sporen van cannabis. Maar, merkwaardig, vooral cocaïne wordt steeds vaker gebruikt: tussen 2017 en 2025 steeg het gebruik in het dagelijkse werkkader met 1.200 procent. De meest frappante voorbeelden werden gevonden bij groepen werknemers die collectief gebruiken tijdens nachtploegen. Ook heroïne blijft veel voorkomen, bij ongeveer 1 op de 3 positief geteste werknemers.

Wat alcohol betreft, tonen de uitgevoerde testen dat deze vooral naar het einde van de werkdag of tijdens nachtshiften wordt gebruikt. Tot 7 procent van de werknemers in bepaalde sectoren en bepaalde uurroosters blijkt alcohol te gebruiken. En ook vrijdag blijft een piekmoment in het

GRIEKENLAND

gebruik van alcohol op het werk. De cijfers laten in elk geval een onaangenaam gevoel achter: waarom stijgt het gebruik? De studie wil vooral wijzen op toegenomen risico’s op arbeidsongevallen en op de financiële gevolgen voor zowel werknemer als klanten bij wie werken worden uitgevoerd door werknemers onder invloed. De fundamentele vraag blijft evenwel overeind: waarom gebruiken zoveel werknemers drugs en/of alcohol?

PIET VAN NIEUWVLIET

CSU-lid uit partij gezet omdat hij samen met AfD tegen dragqueenlezing protesteerde

CSU-lid en lokale politicus Markus Hammer demonstreert tegen een lezing van dragqueens voor kinderen. De partij stelt hem hierop een ultimatum: of hij neemt zelf ontslag, of hij wordt uit de partij gezet. Intussen geven documenten inzake de mogelijke schrapping van Hammer een duidelijk inzicht in de echte verwijten tegen hem. Er wordt hem ten laste gelegd dat hij de zogenaamde ‘Brandmauer’ tegen het AfD als niet meer eigentijds vindt, aldus het onlinemagazine Apollo News.

Alles begon met een voorstelling in het Beierse Puchheim. In februari vond daar in de stadsbibliotheek een lezing plaats met dragqueen Vicky Voyage. “Broeken voor jongens en rokken voor meisjes? Twee mama’s of twee papa’s? – Wie zegt eigenlijk wat normaal is en wat niet? Vicky Voyage bewijst tijdens deze bijzondere lezing dat anders zijn tot het leven behoort en dat iedereen moet kunnen leven zoals men zelf wenst”, stond in de aankondiging. AfD protesteerde, Hammer sloot zich bij protest aan.

Kreta overspoeld door migratiegolf uit Libië

Sinds enkele weken is het Griekse eiland Kreta het epicentrum geworden van een nieuwe migratiecrisis. Vissersboten vol jonge mannen komen in steeds grotere aantallen aan de zuidkant van het eiland aan; het vertrekpunt lag steevast in Libië. Alleen al op 21 juni bijvoorbeeld kwamen 731 migranten aan land, de dag ervoor nog eens 501. In de voorbije weken arriveerden 7.000 migranten op Kreta.

De meerderheid van de migranten zijn Soedanezen, gevolgd door Egyptenaren. Niet verwonderlijk, want volgens bronnen dicht bij het Griekse ministerie van Migratie staan op migratiewachtlijsten minstens 50.000 Egyptenaren. Voor Soedanezen is de toestand ronduit dramatisch: door de burgeroorlog in hun land zijn er 10 miljoen mensen op de dool en minstens 2 miljoen zouden het land al hebben verlaten, allicht met bestemming Europa.

Griekse marine wordt ingeschakeld

Wat vroeger een obscure smokkelroute was, werd een georganiseerde corridor. De Griekse geheime dienst gaat uit van georganisseerde netwerken die de chaos in Libië (en de falende staatscontrole daar) gebruiken om de route maximaal te benutten. De Griekse veiligheidsraad (KYSEA) besloot daarom Griekse oorlogsschepen naar het gebied te sturen, die de smokkeloperaties zullen opsporen en in samenwerking met de Libische kustwachten de bootjes zullen onderscheppen, vooraleer ze in internationale wateren terechtkomen.

Griekenland wil met het optreden van oorlogsschepen mensensmokkelaars afschrikken. Ten tweede wil het een internationaal diplomatiek signaal zenden, want zowel de EU als de Libische overheden werden verwittigd van het optreden van de Griekse marine. Egypte is in deze een belangrijke actor omdat het deel uitmaakt van de illegale migratieroute. Momenteel onderhandelt Egypte met de EU over het migratievraagstuk. Intussen heeft de Griekse regering de maandelijkse uitkering van 75 euro aan asielzoekers geschrapt. Voortaan moeten asielzoekers op het Griekse eiland 12 maanden geduld hebben vooraleer ze recht hebben op sociale uitkeringen. De Europese Unie is van oordeel dat de termijn te lang is en startte al een procedure op om die maatregel te laten corrigeren. PIET VAN NIEUWVLIET

VERENIGD KONINKRIJK

Het AfD organiseerde een bijeenkomst waarop men vanuit veiligheidsoverwegingen voor de kinderen vroeg deze queerlezing te schrappen. Ook CSU-politicus Hammer sloot zich bij het protest aan. Tijdens die bijeenkomst nam Markus Hammer het woord en stelde “de te ver doorgeschoten tolerantie” aan de kaak. Aansluitend zou Hammer de Brandmauer tussen de CSU en het AfD in vraag hebben gesteld. “De u toegeschreven uitspraken over de afgrenzing van CSU en AfD als ‘niet meer aangepast aan de tijd’ is ons in het verkeerde keelgat geschoten”, aldus de lokale CSU-voorzitter Katrin Staffler.

In het schrijven wordt Markus Hammer dringend aangemaand ontslag uit de partij te nemen. “Als u dit niet doet, zal ik een uitzettingsprocedure starten”, dreigde Staffler in haar e-mailbericht. Hammer reageerde hierop niet. Staffler, die ook CSU-parlementslid is, liet hem in een volgend bericht weten dat ze de uitzettingsprocedure intussen heeft ingeleid. “Een gemeenschappelijke basis die op de waarden van de CSU berust, is er niet meer.” Hammer voelt zich onheus behandeld. Hij deed naar eigen zeggen al enkele keren het aanbod om in gesprek te gaan. Er kwam geen antwoord van de CSU.

PIET VAN NIEUWVLIET

nieuwe islamitische partij?

Het is een ongeschreven, maar onveranderlijke wet in de geschiedenis: uiteindelijk krijgt elke demografische verandering een gezicht in het stemhokje. Het is een elementaire waarheid die maar weinig voorstanders van onbeperkte migratie onder ogen willen zien, namelijk dat massamigratie niet enkel economische of culturele gevolgen heeft, maar uiteindelijk ook politieke.

Labour in het Verenigd Koninkrijk mag dan al jarenlang, omwille van haar pro-migratiebeleid, gemeend hebben ‘recht te hebben op de stem van de islamitische kiezer’, uiteindelijk beslist de islamitische kiezer zelf. Begin juli 2025 nam Zarah Sultana ontslag bij Labour. Ze is van afkomst Pakistaanse, ze studeerde met succes aan de universiteit van Birmingham en behoorde als Labour-parlementslid tot de linkervleugel. Ze zegt mee te willen werken aan de nieuwe, uiterst linkse politieke partij van Jeremy Corbyn, oud-voorzitter en icoon van Engels radicaal-links. Merkwaardig: Jeremy Corbyn was verheugd, maar viel tevens uit de lucht, want mevrouw Sultana had hem niet eens verwittigd van haar overstap. “Niettemin, bijzonder welkom”, aldus Corbyn.

Het groeiende gewicht van islamstemmen in VK

Sultana is echter niet alleen een actief en zeer links parlementslid, ze is daarenboven een overtuigde moslima die in de pers al enige keren de zogenaamd wijdverspreide islamfobie in het Verenigd Koninkrijk aanklaagde. Zarah Sultana is vooral het symbool van de groeiende macht van moslims in linkse partijen in West-Europa – het volstaat te verwijzen naar de Brusselse PS of La France Insoumise van JeanLuc Mélenchon.

In het Verenigd Koninkrijk vormt zich een embryo van een succesvolle islamitische politieke partij. De drukkingsgroep The Muslim Vote werd in 2023 opgericht om tegengas te geven tegen Conservatieve of Labourkandidaten die de Palestijnse zaak niet genegen waren. Het is een drukkingsgroep die aan het uitgroeien is tot een politieke partij, want de groep haalde ver-

schillende lokale zitjes binnen tijdens de jongste gemeenteraadsverkiezingen in het Verenigd Koninkrijk. Het gaat niet meer om links-rechts, maar het gaat louter nog om etnisch-confessionele breuklijnen bij The Muslim Vote.

Volgens Richard North, een Britse blogger en voormalig ambtenaar en onderzoeker, zou de islamitische stem in een 50-tal kiesdistricten zwaar genoeg wegen om de doorslag te kunnen geven. Het zou vooral Labour zijn die in eerste instantie de meeste stemmen zou verliezen, want onderzoek gaf aan dat 86 procent van de stemmen voor The Muslim Vote voorheen naar Labour ging

PIET VAN NIEUWVLIET

Het onafwendbare van de Syrische heksenketel

Le roi est mort, vive le roi… Was het maar zo simpel in Syrië. Na ettelijke keren zijn eigen einde overleefd te hebben, moest de Syrische leider Assad eind 2024 op de vlucht slaan. En nadat de vreugde over het vertrek van de boosaardige leider wegebde, tekende zich een nieuwe realiteit af. Alleen is niet helemaal duidelijk hoe de nieuwe leiding het Syrië van morgen zal boetseren. De vrees dat chaos de norm wordt, is meer dan reëel. DIPLOMATIEKE

“De val van Assad is het opbeurendste nieuws van het jaar”, blokletterde De Standaard begin december vorig jaar. Het edito was getekend… Karel Verhoeven, hoofdredacteur (sic) van wat ooit de AVV-VVKkrant was, én een personage dat iconen als Manu Ruys of LDL (en dan hebben we het nog niet over oprichter Frans Van Cauwelaert) in hun graf doet omkeren. Zou hij dat vandaag, medio 2025, nog durven herhalen? We denken eerder aan die Perzische filosoof al-Ghazali die erop wees dat “één jaar van anarchie erger is dan honderd jaar tirannie”.

Of, als we het dichter bij huis zoeken: “Politik ist die Wahl zwischen dem Schlechten und dem Schlimmeren” – politiek is de keuze tussen het slechte en het nog slechtere –, dixit Otto von Bismarck. Maar terug naar dat land van Assad en – inmiddels – Ahmed al-Sharaa, topman van de ‘rebellengroep’ Hayat Tahrir al-Sham (HTS), die tot grote vreugde van Karel Verhoeven de verfoeide Assad aan het wankelen bracht en in januari tot interim-president van Syrië benoemd werd. Inmiddels is er al heel wat water (en bloed) door de Tigris gestroomd.

Druzen

Rond die al-Sharaa hingen vanaf dag één heel wat vraagtekens. De man sleurde zijn verleden als jihadist mee (met een Amerikaanse prijs op zijn hoofd; inmiddels pragmatisch verwijderd), wat niet ongevaarlijk is in een land dat op broze etnische en religieuze evenwichten berust. Een ervan, de druzen, kwamen in het oog van de storm

FRANKRIJK

de voorbije weken. Belaagd door ‘milities’ lieten honderden het leven. Geholpen door een militaire interventie van Israël, kwam men tot een staakt-het-vuren – voorlopig toch.

De tussenkomsten van Israël in Syrië, die al een tijdje aan de gang zijn, draaien rond zijn rol als regionale mogendheid, maar hier speelt iets extra’s. Zo’n 125.000 druzen wonen in Israël, zijn er staatsburger en dienen in het leger – alle verhoudingen in acht genomen zelfs op een erg actieve manier. Bovendien wonen er nog zo’n 25.000 op de Golanhoogte (weliswaar zonder het Isra-

elische staatsburgerschap te bezitten). De moorden en vervolgingen op druzen raakten met andere woorden de kern van de binnenlandse politiek van de Joodse staat.

Drie scenario’s

Wat het meest plausibele scenario voor Syrië wordt, is een vette kluif voor de bookmakers. Eigenlijk zijn er drie grote verhaallijnen, waarbij men op het terrein altijd wel in de buurt van een van de drie zal vertoeven. Er is de utopische, de meest dramatische en de meest waarschijnlijke.

De gênante stilte in het Aisne-intoxicatieschandaal

30 E.coli-besmettingen, vooral bij kinderen. Eén kind overlijdt, nog een ander kind bezwijkt later ook. Vijf slagerijen die administratief worden gesloten: er zou immers een “formeel biologisch verband” zijn met halalslagerijen.

Even de feiten: midden juni worden 32 gevallen van E.coli-besmetting vastgesteld in het Franse departement van de Aisne. E.coli is een levensnoodzakelijke bacterie, maar ze kan ook vreselijke ziektes veroorzaken. In dit geval was er sprake van uremische problemen en een problematische afbraak van rode bloedcellen. Onder de 32 besmettingen zijn er 29 kinderen. Een meisje van 11 sterft, even later bezwijkt ook een kind van 12 jaar. De gezondheidsdiensten focussen al heel snel op slagerijen in de buurt: 6 werden tijdelijk gesloten, 5 zijn sinds begin juli nog steeds gesloten.

Halal

Op 2 juli publiceert de prefect de resultaten van de analyses van het Nationaal Laboratorium van het Institut Pasteur. “Het onweerlegbaar bewijs van een verband tussen de bacteriën die bij bepaald vlees in de betrokken slagerijen werden aangetroffen en de bacteriën die bij de zieken werden aangetroffen.” 5 van de 6 slagerijen zijn gekend als halalslagerijen, aldus nog het bericht in de Franse krant Le Figaro. Het verband tussen bepaalde praktijken bij het ritueel (halal)slachten van dieren en toegenomen risico’s op bacteriële besmetting is gekend bij veeartsen. De voorzitter van de Académie vétérinaire de France, Jean Derégnaucourt, heeft de Franse minister van Volksgezondheid vroeger al aangeschreven om hem te wijzen op de risico’s voor de volksgezondheid. Nochtans draaiden de camera’s van de mainstreammedia weg en wordt dit

onderwerp – dat nu helaas de eerste slachtoffertjes maakte – gemeden als de pest. Intussen gaan de infecties verder hun weg. Op 5 juli werden twee nieuwe gevallen gesignaleerd. Het nationaal parket zou de zaak intussen in handen genomen hebben. Hoelang zwijgt de Franse pers over dit sanitair drama? Of wacht ze tot de bom barst, zoals na de massaverkrachting op Sylvesternacht in Keulen in 2015?

PIET VAN NIEUWVLIET

DUITSLAND

Het eerste scenario steunt op een enorm geloof in het potentieel van al-Sharaa, aan de macht gekomen via de steun van onder meer Turkije, waardoor hij een land erfde dat verbrokkeld is en waarvan strategische delen onder andermans controle staan (Israël, Turkije,…).

Men moet al heel optimistisch ingesteld zijn om te beweren dat soevereiniteit van Syrië (ook al jaren geleden onder Assad kwijtgespeeld) aan de orde is. Over het doemscenario kunnen we kort zijn: een absolute fragmentatie en een conflict van de diverse groepen. Kortom, een clash en een heuse wildenstaat. En dan is er die middenweg: een min of meer centraal aangestuurd land, zij het met gebieden die de facto onder andermans controle blijven en aan het gezag van Damascus onttrokken worden, wat dan weer ruimte biedt aan tal van malafide groepuscules die het ook wel eens op dat verfoeide Westen gemunt hebben.

Wortels van IS

Tal van analyses kunnen gemaakt worden over het verdwijnen van Assad – naar verluidt vandaag als (bevoorrecht) politiek vluchteling in Moskou vertoevend. Ettelijke keren was hij ten dode opgeschreven, maar zie: bondgenoten als Iran en Rusland hielden hem in het zadel. Alleen wijzigden de omstandigheden en zorgden de oorlog in Oekraïne en de mokerslagen die Iran toegediend werden voor een fatale verzwakking van zijn positie. En dan krijg je een verdeeld en zelfs chaotisch land waar IS en vele aanverwanten weer wortel kunnen schieten. Dem Schlechten und dem Schlimmeren… Waarom zindert dit meer na dan de vreugdedans van Verhoeven en co?

Kinderdagverblijf biedt alleen nog halalworsten aan

In een kinderdagverblijf in Bad Harzburg, in de Duitse noordelijke deelstaat Nedersaksen, zorgt een nieuw voedingsconcept voor ergernis bij vele ouders. In het kinderdagverblijf dat door het stadje wordt uitgebaat, worden sinds kort enkel nog halalworsten als ontbijt voorzien. Uit onderzoek van Apollo News (een alternatief nieuwsmedium) blijkt dat bezwaren van verschillende ouders door de inrichtende macht van het kinderdagverblijf genegeerd werden of zelfs in het belachelijke werden getrokken.

De wijzigingen in het ontbijtaanbod zijn het gevolg van een nieuwe leiding van het kinderdagverblijf, sinds januari 2024 in functie. In een interne mededeling staat dat men een “uniek verkoopsargument” wilde

creëren, “zodat kinderen van alle mogelijke culturele achtergronden enthousiast en blij aan het ontbijt kunnen deelnemen”.

“Schade door halal?”

In dit verband is de reactie van de leiding van dit kinderdagverblijf stuitend. Ouders die stelden zich in te zetten voor een neutraal en cultureel veelzijdig aanbod, werden naar eigen zeggen bij Apollo News door de directie gewoon de deur gewezen. Op een vraag van een bezorgde ouder zou het antwoord als volgt hebben geklonken: “Heeft uw kind soms schade ondervonden omdat het halal heeft gegeten?” Een andere keer luidde het: “En als iemand dan geen broccoli lust, moeten we dan maar de broccoli schrappen, of wat?”

Op verwijzingen door ouders naar de officiele neutraliteitsplicht of naar het noodzakelijk afstand nemen van wereldbeschouwingen en ideologische invalshoeken, wil deze directie zelfs niet ingaan. Een moeder die de minachting van de directie meer dan beu was, richtte zich dan maar naar burgemeester Ralf Abrahms (Die Grünen). Ze wacht nog steeds op een antwoord. De directie weigerde ook in te gaan op vragen van verschillende islamkritische media.

Rond al-Sharaa hingen vanaf dag één heel wat vraagtekens

DE FICTIE VAN EEN PALESTIJNSE STAAT

In 2005 liet de toenmalige Israëlische premier Sharon alle Joodse nederzettingen in de Gaza ontruimen en ook vier in Judea en Samaria. Alle Israëlische troepen werden uit Gaza teruggetrokken.

Daarbij speelde zich één incident af, dat een sinister voorteken zou blijken te zijn. Veel Israëlische boeren in de nederzettingen hadden het niet over hun hart kunnen krijgen hun serres te vernietigen. Ze hadden die intact achtergelaten. In een normaal land had dit het begin kunnen zijn van een bloeiende sector in de glastuinbouw. Maar al die serres werden na de terugtrekking van de Israëlische troepen onmiddellijk door een razende menigte vernield. Zij hadden geen belangstelling voor de ontwikkeling van landbouw of welvaart of een eigen economie. Zij hadden alleen haat. Was Gaza toen een officieel erkende Palestijnse staat? Nee, inderdaad niet. Maar toch bijna. Israël bleef de buitengrenzen controleren, maar voor de rest kon Gaza zichzelf besturen. Er stroomden voor miljarden geld en hulpgoederen binnen, van UNRWA, van de EU, van Arabische oliestaten en ook honderden nuttige idioten van ngo’s en hulporganisaties. De meeste pas onafhankelijke staten moeten het met veel minder doen. Maar toch werd het een ramp. In 2006 werden er vanuit Gaza al meer dan duizend raketten op Israël afgeschoten, in 2007 meer dan 2.200 en in 2008 meer dan 3.100. Dat aantal verminderde pas na de Israëlische ‘Operatie Cast Lead’ van 20082009. Maar ook toen werd Hamas niet afgemaakt en het hele circus van wederopbouw,

hulpverleners en toestromende fondsen, wapens en terroristen begon opnieuw, en ook de raketaanvallen met steeds modernere raketten, met een steeds groter bereik.

FATAH WIL EVENGOED ALS HAMAS DE VERNIETIGING VAN ISRAËL EN DE UITROEIING VAN DE JODEN DIE DAAR WONEN

In 2014 werd met 4.225 vanuit Gaza afgevuurde raketten een nieuw tijdelijk record bereikt. Niet alleen vanuit Israëlisch oogpunt was het experiment met een embryonale staat in Gaza mislukt, maar ook voor de Arabieren zelf. In 2006 konden de Arabieren in Oost-Jeruzalem, Judea, Samaria en Gaza een nieuw parlement kiezen. Ondanks massale Amerikaanse steun voor het Fatah-regime van Abbas, werd het een klinkende overwinning voor Hamas. In Gaza zelf kwam een regering aan de macht die alleen uit Hamas-leden bestond. In de andere gebieden werden de verkiezingsresultaten genegeerd en Fatah bleef, met stil-

zwijgende goedkeuring van het Westen en veel Arabische staten, aan de macht zonder parlementaire meerderheid. Maar daarmee was de ellende nog niet voorbij. In 2007 begonnen de Fatah- en de Hamas-hyena’s in Gaza elkaar te verslinden. Minstens 600 Arabieren kwamen om in onderlinge gevechten, moorden en afrekeningen. Hamas behaalde de totale overwinning. Vele Fatah-leden werden doodgefolterd en alleen de gelukkigsten konden – oh ironie! – naar Israël ontsnappen. Nog iemand die gelooft in een Palestijnse staat?

Fatah?

Zou men misschien een Palestijnse staat kunnen maken met Fatah? Maar die zou

dan geen parlementaire meerderheid hebben… Het enige verschil tussen Hamas en Fatah is dit: Fatah wil evengoed als Hamas de vernietiging van Israël en de uitroeiing van de Joden die daar wonen. Maar Fatah wil dat in twee fasen doen, met een Palestijnse staat als tussenstap. Dat blijkt duidelijk uit de Arabischtalige teksten die voor hun eigen achterban bestemd zijn. Maar in de Engelstalige teksten voor buitenlands gebruik, houden ze de schijn hoog dat ze alleen een eigen staat willen. Een tussenstap die Hamas gewoon wil overslaan

ECHTE NATIES KUNNEN OVER POLITIEKE EN RELIGIEUZE TEGENSTELLINGEN HEEN EEN STAAT OPBOUWEN

Echte naties kunnen over politieke en religieuze tegenstellingen heen een staat opbouwen. Maar de Palestijnen zijn geen natie. Die fictie is pas in 1964 door de KGB gelanceerd. Ze zijn de afstammelingen van Arabische immigranten die naar het grondgebied van het huidige Israël afzakten uit wat nu Syrië, Egypte, Jordanië en Saoedi-Arabië is, en die geen enkel gemeenschappelijk natiegevoel hebben. Voor 1964 noemde niemand hen Palestijnen, ook zijzelf niet. Zij hebben slechts twee dingen die hen binden: de islam en hun genocidaire haat tegen Israël. Op die basis kan men geen fatsoenlijke staat bouwen. Zélfs niet met de hulp van Macron.

PAUL BÄUMER

Nederland voert strijd op tegen buitenlandse inmenging

Het Nederlands Openbaar Ministerie (OM) is van het internet afgesloten door een hacking begin vorige week. Wie er achter de cyberaanval zit, is nog niet duidelijk. Tegelijkertijd gaan politie en justitie bij onze noorderburen stappen zetten in de strijd tegen (Russische) spionage en sabotage. Nederland bleek de afgelopen jaren – net zoals België – niet altijd bestand tegen dergelijke aanvallen.

Onder leiding van het Landelijk Parket van het Openbaar Ministerie zal de politie-eenheid Landelijke Opsporing en Interventies een team Statelijke Inmenging opstarten. Die nieuwe groep zal zich volledig richten op de strijd tegen spionage en sabotage uit ‘schimmige’ landen zoals Iran, China en met name Rusland. Volgens De Telegraaf is dit een duidelijk signaal. “Nederland wil weerbaar worden tegen toenemende geopolitieke dreigingen.” In Nederland lopen er momenteel een tiental onderzoeken naar buitenlandse inmenging en sabotage, die gaan van hacking tot het versturen van zelfontbrandende pakketten via de post.

“Die postpakketten zijn een duidelijk voorbeeld waar uiteindelijk het doel was om onrust te zaaien”, reageerde landelijk officier van justitie Statelijke Inmenging Corjan Kroon in De Telegraaf. Hij verwijst naar een incident waarbij twee mannen opgepakt werden nadat ze een postpakket met kleding verstuurden vanaf een Amsterdams DHLpunt. In Duitsland ontbrandde een soortgelijk pakket vlak voordat het aan boord ging van een vrachtvliegtuig en in andere Europese steden werden nog soortgelijke pakketten ontdekt. De Russische spionnendienst GRu zat achter de incidenten – en na onderzoek bleek dat de verstuurders van de pakketten uit Nederland zich van geen kwaad bewust waren.

BUITENLANDSE

INMENGING HOEFT NIET OPVALLEND TE ZIJN

Ook ons land werd de afgelopen jaren enkele keren slachtoffer van hacking en buitenlandse inmenging. Zo werd de federale overheidsdienst Binnenlandse Zaken gehackt en was er een lek bij Defensie, werden verschillende Europese politici – waaronder een aantal Belgen – gehackt door een Chinese groep en stelt het Intelligence Report 2024

van Staatsveiligheid vast dat buitenlandse mogendheden hybride acties blijven ondernemen om Westerse democratieën te destabiliseren.

China en Rusland

Net als Nederland stelt België vast dat het gevaar vooral uit het oosten komt. “Vooral Rusland lijkt zijn acties in Europa te hebben opgeschaald. De Russische hybride dreiging breidt uit van Oost- naar West-Europa en bevat een breed scala aan methoden (cyberaanvallen, sabotage, desinformatie,…). (…) China stelt zich ook steeds assertiever op tegen het Westen.”

In De Telegraaf geven Corjan Kroon en hoofd Operaties Eenheid Landelijke Opsporing en Interventies Youssef Ait Daoud uitleg: “De kunst is om buitenlandse inmenging te herkennen en te onderscheiden van ‘gewone’ incidenten.” Bovendien hoeft buitenlandse inmenging of sabotage niet bruusk of opvallend te zijn. “De dreiging varieert van subtiele pogingen om invloed te winnen in

universiteiten of bedrijven tot brute sabotage van havens, transportsystemen of it-infrastructuur.” Daarom gaan de Nederlanders aan de slag met een gespecialiseerd team.

VOORAL RUSLAND LIJKT ZIJN ACTIES IN EUROPA TE HEBBEN OPGESCHAALD

In België is de Staatsveiligheid bevoegd voor de detectie en de neutralisering van buitenlandse inmenging. Ook de militaire inlichtingendienst ADIV treedt op tegen spionage, sabotage en militaire dreiging. Zij werken samen met de Staatsveiligheid via het OCAD. De federale politie richt zich dan weer vooral op incidenten waar buitenlandse inmenging overlapt met georganiseerde criminele netwerken.

WANNES NEUKERMANS

Ariel Sharon

DE CONFERENTIE VAN BERLIJN

‘‘Eén

grote blinde vlek

op de landkaarten‘‘

Precies140jaargeledenvondinBerlijn eeninternationaleconferentieplaats diegrotegevolgenvooronslandhad. Deze conferentie – die officieel de KolonialeConferentiewerdgeheten–was op15november1884vanstartgegaanen duurde tot 26 februari 1885.

Diplomaten en politici uit Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Italië, Portugal, Nederland, Spanje, Zweden, België, Denemarken, Noorwegen, Rusland, het Ottomaanse Rijk en de Verenigde Staten bogen zich drie maanden lang in de Duitse hoofdstad over het vraagstuk van de koloniale invloedssfeer in Afrika. Officieel had de Duitse rijkskanselier Otto von Bismarck, gesteund door de Franse premier Jules Ferry en op verzoek van de Belgische koning Léopold II, de conferentie bijeengeroepen met het oog op ‘het bevorderen van gezamenlijke handel op het Afrikaanse continent’. In realiteit ging het echter over de verdeling van Afrika en het vastleggen van de spelregels voor de Wedloop om Afrika die toen al volop bezig was.

In het laatste kwart van de 19de eeuw hadden de grote westerse mogendheden hun zinnen op het ‘donkere continent’ gezet. Afrika was immers erg rijk aan mineralen en grondstoffen waaraan, door de nieuwe technologieën in het snel industrialiserende Westen, op grote schaal behoefte was. De industriële revolutie in het Westen leidde niet alleen tot de stijgende vraag naar grondstoffen, maar ook naar nieuwe exportmarkten. En die hoopte men ook op het Afrikaanse continent zo snel mogelijk te ontsluiten.

Afrika was sinds het begin van de 19de eeuw dan ook de bestemming van heel wat Europese expedities. De kustzones waren natuurlijk al langer bekend door de handel en de slavernij, maar verder landinwaarts was er één grote blinde vlek op de landkaarten. De expedities hadden dan ook vaak als doel om deze ‘terra incognita’ in kaart te brengen en spraken vaak tot de verbeelding van een breed publiek. Denken we bijvoorbeeld maar aan de zoektocht naar de bron van de Nijl. Deze expedities kregen echter al gauw een massaal en geopolitiek karakter naarmate de koloniale ambities van de Europese grootmachten groeiden. Die veranderden het geweer van schouder. Het ging nu niet langer over het in kaart brengen van het werelddeel, maar om beschaving brengen en missionering. Evangeliseren en een einde maken aan de slavenhandel waar de Arabieren zich nog mee bezighielden, werden de nobele, filantropische voorwendsels om het grondgebied én de rijkdommen van het continent te claimen. Bron van conflict

Om conflicten in de toekomst te vermijden, bereikten ze tijdens de Conferentie van Berlijn een akkoord over de zones van het continent die ze vanaf dan zouden koloniseren – overigens zonder dat ze daarvoor overleg hadden gepleegd met de vertegenwoordigers van de plaatselijke Afrikaanse bevolking. Op de kaart van Afrika werden grenzen getekend, niet in functie van de plaatselijke maatschappelijke, etnische of geografische samenhang, maar wel in functie van de wensen en de belangen van ieder betrokken Europees land. Etnische groepen werden daardoor van de ene dag op de andere opgesplitst. Tegelijkertijd werden op de Conferentie ook volkeren op een kunstmatige manier samengebracht die niets met elkaar gemeen hadden. Deze willekeur is een van de redenen waarom de Conferentie van Berlijn vandaag de dag door veel historici als een van de bronnen van de huidige conflicten en de chaos op het Afrikaanse continent wordt beschouwd.

In feite werd tijdens de Conferentie van Berlijn carte blanche gegeven om Afrika naar eigen godsvrucht en behoefte te koloniseren. En dat gebeurde razendsnel. In 1870 stond nog tachtig procent van Afrika ten zuiden van de Sahara onder het bewind van inheemse leiders. Veertig jaar later was vrijwel alles in buitenlandse handen… Persoonlijk gewin

De gehaaide Belgische koning Leopold II wist in Berlijn het grootste stuk uit de Afrikaanse taart binnen te rijven. De vorst der Belgen was niet alleen een notoire hoerenloper, maar ook een man met een grenzeloze geldingsdrang én ambities, die vastbesloten was om zijn koninkrijkje op te stuwen in de vaart der volkeren. Men mag in dit verband niet vergeten dat ons land in de periode – afgezet naar bevolking en oppervlakte – na het Verenigd Koninkrijk het meest geïndustrialiseerde land ter wereld was. Maar hij was vooral uit op persoonlijk gewin en daarom slaagde hij er in februari 1885, tijdens de eindbesprekingen van de Conferentie van Berlijn, in om een immense zone in het midden van Afrika als zijn privé-eigendom te laten erkennen – een grondgebied dat even groot was als West-Europa en dat zich uitstrekte van de Atlantische Oceaan tot de Grote Meren. Dit immense gebied ging de geschiedenis in als Congo Vrijstaat en omvatte, naast het privékroondomein, ook een uitgebreide vrijhandelszone. De Conferentie van Berlijn erkende Leopold II als staatshoofd van de Vrijstaat. Dit druiste echter in tegen de Belgische Grondwet. Nog in datzelfde jaar stemde het Belgische parlement er echter schoorvoetend mee in dat Leopold II ook staatshoofd van de Congostaat werd.

Leopold verdeelde het uitgestrekte land in kavels die in concessie werden gegeven aan particuliere ondernemingen. Zij mochten de grondstoffen ontginnen. Meestal verwierf Leopold II 50 procent van de aandelen van deze ondernemingen. Anderen brachten de overige 50 procent van de aandelen in met liquide middelen. Naast de opbrengsten uit de ondernemingen ontving hij persoonlijk ook de opbrengsten uit belastingen en heffingen die deze ondernemingen moesten betalen aan Congo Vrijstaat.

Godgeschenk

De uitvinding van de opblaasbare rubberband door de Brit John Dunlop in 1888 was een godsgeschenk voor Leopold II. Er ontstond namelijk wereldwijd een gigantische vraag naar rubber die men vooral kon oogsten in het equatoriaal regenwoud dat meer dan de helft van Congo bedekte. Natuurlijke rubber werd al vlug de belangrijkste bron van inkomsten in de Vrijstaat. De enorme winsten die de Vrijstaat maakte, gingen ten koste van de lokale bevolking die werd geterroriseerd door Leopolds privélegertje, de ‘Force Publique’, en de agenten van de rubberondernemingen. Het immense verlies aan mensenlevens tijdens deze periode kan toegeschreven worden aan een combinatie van factoren: mishandelingen, terechtstellingen, hongersnood, uitputting en ziekten, met als onlosmakelijk gevolg van dit alles een sterk dalend geboortecijfer…

Er kwam onvermijdelijk steeds meer internationale kritiek op de situatie in Congo-Vrijstaat, waardoor Leopold in 1908 gedwongen werd zijn privékolonie te verkopen aan de Belgische staat. Het volledige archief van Congo Vrijstaat werd voorafgaand aan de overdracht vernietigd… JAN HUIJBRECHTS

Romans over China

Paul Baümer selecteert negen historische romans over China, die het volgens hem meer dan waard zijn om gelezen te worden

Mo Yan werd in een klap beroemd met zijn boek ‘Het Rode Korenveld’. Dat rood slaat niet op het communisme, maar op de rode gloed van de graansoort sorghum als de aren rijp zijn. Maar het wordt al snel het rood van bloed. Het is een gruwelijk verhaal van brute krijgsheren, Japanse wreedheden, hongersnoden, kannibalisme, foltering, verzet en terreur, maar ook van menselijke moed en volharding.

In ‘De vreugde en gelukclub’ beschrijft auteur Amy Tan het leven van vier Chinese vrouwen in het moderne Amerika, maar vooral hun herinneringen aan het oude China, getekend door de burgeroorlog tussen Mao en de nationalisten, én door de Japanse invasies. Een tweede thema is de pijnlijke vervreemding van hun kinderen die steeds minder Chinees en meer Amerikaans worden. Soms een bevrijding, soms een verlies, soms een bron van verdriet…

‘De honderd geheime zintuigen’ gaat niet over erotiek, maar over zeldzame psychische gaven, vooral het vermogen om in contact te staan met de geestenwereld. Voor Engelsen uit de Victoriaanse tijd en voor Chinezen is dat niet zo vreemd als voor ons. Bovendien herinnert de hoofdpersoon zich ook zeer levendig de gebeurtenissen die zij in vorige reïncarnaties in de negentiende eeuw heeft meegemaakt. Ze bouwt hierbij niet voort op het hindoeïsme, maar op het Chinese boeddhisme en vooral het volksgeloof waarin reïncarnatie en de aanwezigheid van de geesten van voorouders een grote rol spelen.

Overigens beschrijft Amy Tan in boeken over haar ‘moderne’ leven in het huidige Amerika ook zulke ervaringen, bijvoorbeeld in ‘De keerzijde van het lot’. Is ze bijgelovig… of hebben wij nuchtere westerlingen met ons rationalisme een deel van onze ‘geheime zintuigen’ laten wegkwijnen? In ‘De vrouw van de keukengod’ vertelt de oude Chinees-Amerikaanse Winnieh Louie haar dochter Pearl over haar tragische leven in het China in de jaren voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een leven dat getekend is door onderdrukking, burgeroorlog, de wreedheden van de Japanners en, nog het ergste, van een tirannieke echtgenoot. Natuurlijk is Amy Tan zelf de luisterende Pearl en is de oude vertelster haar moeder. Overigens had die moeder ook in de Verenigde Staten nog alle honderd geheime zintuigen… Jung Chang, geboren in 1952, werd beroemd dankzij de autobiografische familieroman ‘Wilde Zwanen’. Haar grootmoeder was de concubine van een feodale krijgsheer, haar moeder was een kopstuk van Chinese communistische partij en zijzelf groeide op onder het terreurbewind van Mao en maakte de hongersnoden mee tijdens de Grote Sprong Voorwaarts en de hysterie van vernielingen, moorden, zuiveringen, kannibalisme en burgeroorlog die Mao veroorzaakte met zijn Culturele Revolutie, toen in China en het bezette Tibet meer cultureel erfgoed werd vernietigd dan ooit eerder in de Chinese geschiedenis. Haar documentaire werken zijn ‘Mao, het onbekende verhaal’ en ‘De Keizerin’, over de keizerlijke concubine Cixi die zich met listen en intriges een weg naar de top baande en van 1861 tot 1908 als keizerin heerste over China. Pearl S. Buck (1892-1973) was de dochter van Amerikaanse missionarissen die in China bekeringswerk deden. De eerste veertig jaar van haar leven woonde zij vrijwel zonder onderbreking in China. Haar beroemdste boek is ‘De Goede Aarde’, het levensverhaal van een eenvoudige boer die zich door hard werk en veel geluk kan opwerken, ondanks de misoogsten en hongersnoden. De aangrijpendste passage is misschien als zijn vrouw tijdens zo’n hongersnood weer moet bevallen. Hij hoort de baby krijsen en dan wordt het stil. De vrouw zegt dat het kind doodgeboren was, maar hij weet dat ze het heeft gedood omdat ze niet nog een mondje kon voeden. Pearl Buck beschrijft minder expliciete wreedheden, maar ze biedt ons een voor westerlingen begrijpelijker, subtieler inzicht in de Chinese manier van denken en voelen. Ook haar kortverhalen en novellen over China zijn dikwijls pareltjes. Maar ‘Mandala’, over India, kon mij niet overtuigen. Opgedragen aan mijn geliefde en betreurde echtgenote Annemie Cherlet (1954-2025), die mij via haar cursussen Mandarijn in contact bracht met de rijkdom van de Chinese literatuur.

PAUL BÄUMER

De Conferentie van Berlijn

Leopold II, de Duitse keizer Wilhelm I en de Russische beer verdelen Congo

Nog eens 5 geslaagde historische romans

In ’t Pallieterke van 17 juli stelde Paul Bäumer al vijf geslaagde historische romans voor. “Om personages voor moderne lezers aanvaardbaar te maken, moet je hen bijschaven.” Om dat te doen zonder de geschiedenis te vervalsen, moet de auteur een moeilijke evenwichtsoefening maken. Net zoals twee weken geleden geeft Bäumer vijf geslaagde voorbeelden.

Johan Fabricius – Het Beest uit de Zee

De Nederlandse schrijver en journalist Johan Fabricius schrijft in romanvorm de gruwelijkste tragedie uit de Nederlandse scheepvaartgeschiedenis: de ondergang van de Batavia die in 1629 op een zandbank liep voor de kust van Australië. De meeste overlevenden vonden een toevlucht op de nabijgelegen eilanden. Daar was geen zoet water, maar er waren nog grote voorraden aan boord van het wrak, genoeg om te overleven totdat er hulp kwam. Maar de bemanning, die al eerder een poging tot muiterij had ondernomen, begon nu onder leiding van onderkoopman Pelsaert een waar schrikbewind dat model zou kunnen staan voor de totalitaire staten van de 20ste eeuw. Ze eigenden zich de mooiste vrouwen toe en begonnen naar willekeur mensen af te slachten. Maar een groepje gewone, eenvoudige soldaten die zoals in alle terreurregimes eerst hun wapens hadden moeten afgeven, konden dankzij hun moed en vindingrijkheid een einde maken aan de muiterij. Geromantiseerd, zeker. Maar even duister en aangrijpend als het ware verhaal.

Maryse Condé – Segou

Segou was de hoofdstad van het 19de-eeuwse Bambara-koninkrijk, wat ongeveer overeenkomt met het huidige Mali. Het verhaal omspant de periode tussen 1799 en 1860. De inwoners beleden nog de traditionele Afrikaanse godsdiensten. Het is geen volmaakte maatschappij. Maryse Condé idealiseert niet. Ze toont ook de primitieve, barbaarse kantjes ervan. Maar het zal nog veel erger worden als de slavenjagers komen, de christelijke kolonisatoren en vooral de moslims. Ook de slavernijverhalen zijn soms hartverscheurend, maar het is tenslotte de islam die de grootste verwoestende – en blijvende – kracht blijkt te zijn. Twee delen: ‘De Aarden Wallen’ en ‘De Verkruimelde Aarde’. Maryse Condé is een zwarte Frans-Caraïbische schrijfster die vorig jaar overleed. Haar andere boeken zijn veel politiek correcter en halen helemaal niet het niveau van ‘Segou’.

Hella Haasse – Heren van de Thee

Dit verhaal speelt zich af op Java in Nederlands-Indië tussen 1872 en 1907, en is gebaseerd op de brieven en de familiekronieken van de echt bestaande plantersfamilie Kerkhove. Sommige situaties – en vooral de twijfels en de angsten – doen denken aan de Indië-romans van Couperus. Maar hij kon een tijdperk en een maatschappij beschrijven die hij zelf had gekend. Hella Haasse werd in 1918 geboren, lang na de gebeurtenissen uit ‘Heren van Thee’. Zij moest het verleden reconstrueren en ze heeft dat schitterend gedaan. Ook ‘De Scharlaken Stad’ over Rome tijdens de renaissance is een juweeltje.

Amin Maalouf – Galeislaaf, Geleerde, Wereldreiziger in de Renaissance - Het leven van Leo Africanus

Amin Maalouf schreef een geromantiseerde biografie van de islamitische diplomaat, reiziger en geleerde al-Hasan ibn Mohammed al-Fasi, die door Spaanse piraten werd gevangengenomen en overgedragen aan Paus Leo X die hem met veel egards behandelde. Hij bekeerde zich tot het christendom, werd door de paus zelf gedoopt en ontwikkelde zich tot een groot geleerde in de beste tradities van de Italiaanse renaissance en het humanisme. Hij schreef een groot aantal wetenschappelijke werken. Amin Maalouf komt uit een christelijke familie. Hij ziet zichzelf als seculier en humanistisch. Hij heeft het verhaal een kosmopolitisch tintje gegeven, dat hier heel toepasselijk en misschien zelfs onvermijdelijk is, maar waar ik mij niet in kon herkennen. Maar toch… wie aandachtig leest, voelt daaronder ook de eenzaamheid, de ontworteling en het heimwee van Leo Africanus die na zijn vele reizen toch terugkeerde naar Noord-Afrika en zich opnieuw tot de islam bekeerde.

Rob Roy Smith – Kind 44

Dit boek is de verschrikkelijkste, meest claustrofobische romanevocatie van het Stalintijdperk dat ik ooit heb gelezen. Je kunt de angst en de stank van folterkamers bijna ruiken. Vele verhaallijnen kruisen elkaar. De Oekraïense Holodomor. Demidov, een fanatieke officier van de geheime dienst MGB. En natuurlijk de seriemoordenaar die al 44 kinderen vermoord en gruwelijk verminkt heeft. Demidov moet hem dik tegen zijn zin ontmaskeren, maar hij stuit op de onwil van de autoriteiten die blijven ontkennen dat er in hun paradijs van arbeiders en boeren seriemoordenaars kunnen zijn. Maar geleidelijk gaat hij aan de officiële versie twijfelen. En hij begint ook te betwijfelen of de mensen die hij heeft gearresteerd en laten folteren wel echt schuldig waren… Alles om hem heen wordt onzeker. Waarom is zijn vrouw eigenlijk met hem getrouwd? Wie is de seriemoordenaar? En wie is hijzelf? Klopt zijn officiële identiteit wel? En dan beseft hij dat de moordenaar een nieuw slachtoffer heeft gekozen. Geen kind, maar Demidov zelf. Een gruwelijk goed boek. Letterlijk.

DE WERELD DRAAIT DOOR

Staat Airkoe in jouw weide aan?

De Vlaamse regering maakt 600.000 euro vrij voor bomen en struiken die koeien van schaduw moeten voorzien. Dat heeft de regering beslist op voorstel van minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA).

Concreet wordt de subsidie toegekend aan het Regionaal Landschap West-Vlaamse Hart, voor de uitvoering van het project ‘AIRKOE’. Dat project moet actieve landbouwers financieel ondersteunen om struiken en bomen aan te planten die koeien en andere buitendieren van schaduw voorzien. Het project draagt rechtstreeks bij aan de uitvoering van de Vlaamse Codex Dierenwelzijn. Die bepaalt dat er tegen 1 januari 2029 verplichte beschutting moet zijn voor dieren die buiten worden gehouden. Volgens de officiële documentatie gaat het

om 900 bomen of struiken per jaar, aan een forfaitaire vergoeding van 325 euro per stuk – goed voor een kleine 585.000 euro. Met de resterende 15.000 euro wil men onder meer ‘publiciteit in gespecialiseerde media’ betalen.

Kerntakendebat

Vlaams Parlementslid Tom Lamont (Vlaams Belang) betreurt dat er nauwelijks voorwaarden gekoppeld zijn aan de toekenning van de subsidie. Daarnaast toont het volgens hem de noodzaak van een kerntakendebat op Vlaams niveau aan. “Dit is geen beleid, dit is belastinggeldverkwisting in het kwadraat.” ANTON SCHELFAUT

LEZERSBRIEVEN

VlaamseBeweging in de touwen?!

Pallieterke, Eilaba Karl! Nog een geluk dat ik mijn veiligheidsschoenen draag, zodat u mijn tenen niet kunt bezeren! U durft nogal, beweren en zelfs schrijven dat de Vlaamse Beweging in de touwen hangt! Niet veralgemenen, hé Karl, want ik durf met de grootste stelligheid beweren dat de Vlaamse Volksbeweging(VVB)zeeractiefis.Alsual van touwen zou spreken, dan zouden het eerder springtouwen zijn! Maarmetmijngoedhart(enslecht karakter)vergeefikhetu. André Segers, Lebbeke Sharia4Europe

Pallieterke, België is het geschikte hoofdkwartier voor de beweging ‘Sharia 4 Europe’. Vorige maand kwam haatprediker imam Toujgani aan, mét een Belgisch paspoort, nadat hij vier jaar geleden uit het land was gezet. Deze maand is het de korandocent Said Bouhdifidie die wordt verwelkomd in Gent, nadat hij in Frankrijk is drooggelegd wegens lid van de Moslimbroederschap. De orkestmeester van het hele opzet? De invloedrijkste imam van België, Khalid Benhaddou, met vliegverbod boven de Verenigde Staten omwille van zijn salafistische opleiding, in de grote moskee van Brussel. In de hoofdstad Brussel heeft Ahmed Laaouejdemacht.Datheefthijnu al meer dan een jaar laten voelen. Het ‘Belgisch evenwicht’ zal hem worst wezen. De enige die hier de zaakkanrechtzetten,isdepremier zelf. In ‘De doodgravers van België’ typeert Wouter Verschelden hem: “Zijn slechtste eigenschap is misschien wel het ontbreken van een dosis moed ... op momenten datlastigeknopenmoetenworden doorgehakt. De Wever neemt niet graag risico’s.” Een angsthaas dus! Verschelden is de enige auteur die dit heeft opgemerkt. Angst is altijd een slechte raadgever. We zijn besjochen!

Emil Maes, Ranst

Gaza

Pallieterke,

Deeersteverantwoordelijkenvoor deonmenselijkheidinGazazijnde Palestijnse regering en ambtenarij die aan hamas de bouwtoelating gaventotdieeindelozetunnelsonder scholen en ziekenhuizen. Dat is één bende huichelaars. En dan maar in strak maatpak op de vergadering van de VN zitten wenen. Foei!Detweedeverantwoordelijke is Hamas zelf, met zijn nietsontziende aanvallen op onschuldige burgers uit Israël en andere landen.Zijnonmenselijkoptredenen gijzeling verantwoorden een spoedige en gehele uitroeiing van geheel Hamas. Andere verantwoordelijken zijn de regering en het leger van Israël, die hun troepen onvoldoende onder controle houdenbijdevoedselbedelinginGaza. Laat ons hopen dat met het initiatief van de Franse president tot erkenning van de Palestijnse staat ereenspoedigeindekomtaanwat onze koning terecht ‘een schande voordemensheid’noemde. Jozef Van den Berghe, Ninove VRT-nieuws Pallieterke, In de rubriek Nostradamus werd vorige week terecht gewezen op de ‘verkleutering van het VRT-

nieuws’. Ik erger mij ook al lang aan de berichtgeving, in die mate zelfs dat ik enkele weken geleden een mail naar de VRT-ombudsdienst heb gestuurd. Dat deed ik naar aanleiding van de dag dat Nina Derwael haar afscheid aankondigde.‘sAvondswerd12(!)minuten besteed aan dat onderwerp bij het begin van het Journaal. Daarna volgde nog eens ‘gezever’ overRemco!Erwasnauwelijkstijd voor ‘echt’ nieuws. De inhoud was dus nul. Beide items hadden in het sportnieuws hun plaats kunnen hebben, maar neen. De reactie van de ombudsdienst was nietszeggend: ‘Wij hebben uw bericht ontvangen en… bla bla…’ En dan voorziet de VRT ook nog eens elke daggedurende160kmrechtstreekse maar nietszeggende commentaar tijdens een tourrit. ‘s Avonds kiezenzenogeenseendurelocatie voor de gasten van Vive le Vélo… Ook het EK-damesvoetbal, waarin niemand geïnteresseerd is, komt aan bod. Voor andere sporten is er geen aandacht. Het resultaat? Ik kijk niet meer naar het VRTnieuws.

Marc Ruiters, Oostduinkerke

Ongemakkelijke Belgischefeestdag Pallieterke,

In het nummer van 24 juli geeft Jurgen Ceder degelijk uitleg over dat ongemak. Het probleem is me reeds 70 jaar bekend. Sommige vanmijnmilitanteVlaamsgezinde vrienden vonden het niet kunnen dat VU- en later VB-mandatarissen zomaar de eed van trouw aan de koning aflegden. Voor een echte Vlaamse Beweger is dat toch slechts een formaliteit zonder waarde. Zelf heb ik die eed viermaal afgelegd: driemaal als ambtenaar en eenmaal als reserveofficier. Immers, waar haalt die staat het recht mij, als belastingbetaler, een openbare functie te ontzeggen? En dan nog een staat die ons volk zoveel onrecht aandoet. Beste gefrustreerdevrienden:geenscrupules.Diehebbenonzenietzobestevriendenookniet.

Remi Schillewaert, Damme Elektriciteit

Pallieterke,

Dat men een vuil spel heeft gespeeld met onze energievoorziening, wordt met de dag duidelijker. In Nederland begint het te dagen dat men verkeerd bezig is. Maar hoe is het mogelijk dat men dergelijke ondoordachte beslissingen erdoor krijgt? Eerst en vooral krijgen mensen die op dat gebied echt onderlegd zijn, te weinig inspraak in het debat dat vergiftigd isdoorideologie.Maarookdemedia spelen op dat gebied een niet te onderschatten rol die de meeste mensen op het verkeerde been zet. Een voorbeeld maakt meer duidelijk. Een windmolen van 2 megawatt kan 2. 000 gezinnen van stroom voorzien – elektrische auto en warmtepomp niet meegerekend. Wat ik nog nooit gehoord heb, is dat diezelfde windmolen maarjuistgenoegisvooreentrein. Is het een zware goederentrein, danisdatalgauw5keermeer.Een vergelijking met een kerncentrale maakt ook veel duidelijk. Een windmolen van 2 megawatt is al een vrij grote. Enkel en alleen om de capaciteit van Doel te vervangen, zijn er zo 1.500 nodig. Waar gaanwedieallemaalzetten?

Louis Lavrysen, Schoten

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pal.be. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30•tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

Beïnvloeding en censuur

Meta, het bedrijf achter onder meer Facebook en Instagram, stopt op 1 oktober met betaalde advertenties die te maken hebben met politiek, verkiezingen of maatschappelijke kwesties. De reden? De nieuwe Europese regels over ‘transparantie’ en ‘doelgerichtheid’ van politieke reclame.

Het Amerikaanse bedrijf wijst daarbij op de “onwerkbare vereisten en juridische onzekerheden die geïntroduceerd werden door de EU-verordening”. Het is niet de eerste keer dat Europa zich laat kennen door ingewikkelde regelgeving. De vraag is natuurlijk: heeft de EU deze regeltjes opgesteld om het vooral rechtse partijen weer eens extra moeilijk te maken om publiciteit te maken?

In eigen land is het vooral het Vlaams Belang dat al jarenlang gretig gebruik maakt van sociale media om zijn boodschap bij het grote publiek te brengen. Alle Belgische partijen betaalden Meta zo’n 11 miljoen euro aan advertenties in 2024. Het Vlaams Belang was daarbij goed voor een dikke 2 miljoen euro. Terwijl alle Vlaamse partijen méér geld uitgaven in 2024 dan in 2023, was dat bij de N-VA juist omgekeerd. Ondanks het feit dat 2024 een druk verkiezingsjaar was, gaf deze partij juist minder uit dan het jaar voordien. U herinnert zich ongetwijfeld de verkiezingsuitslag van 9 juni 2024: zowel de N-VA als het Vlaams Belang konden zich als winnaars uitroepen. Ik denk dan ook dat de impact van het Europese verbod weinig invloed gaat hebben op de toekomstige verkiezingsuitslagen. Wel zal het moeilijker worden voor kleine partijen om zich via sociale media te lanceren.

Censuur

De EU zegt met deze wet onder meer buitenlandse beïnvloeding bij verkiezingen te willen tegengaan. Zo staat in de wet een verbod op politieke advertenties van buiten de EU in de drie maanden voor een verkiezing. Niemand die daar een probleem mee heeft, denk ik. Maar waarom zwijgt Europa over onze eigen media die volop meedoen aan beïnvloeding en censuur? Of hoe moeten we het cordon médiatique anders noemen? Het Vlaams

Belang blijft immers uitgesloten van politieke advertenties in kranten en weekbladen, van élke persgroep in België. Maar ook het cordon médiatique kon de opkomst van het Vlaams Belang niet tegenhouden. Zo wordt ook de N-VA in Wallonië beschouwd als extreemrechts en ondemocratisch. De lijsttrekker van de N-VA-lijst, die bij de jongste verkiezingen opkwam in Wallonië, werd daarom niet uitgenodigd in debatten op radio en televisie. België een democratisch land waar iedereen gelijk is voor de wet? Vergeet het.

Trop is te veel

Politieke partijen en hun politici kunnen trouwens actief blijven op Facebook, het is dan een kwestie van zoveel mogelijk volgers te krijgen die op hun beurt zo veel mogelijk het bericht delen. Maar er zit ook een addertje onder het gras: trop is te veel en te veel is trop; u kent de uitdrukking van VdB zaliger. Ik bedoel: te veel politieke reclame op Facebook en aanverwanten is ook niet goed. Door de ingebouwde algoritmes kreeg ik uiteraard veel advertenties te zien van het Vlaams Belang en de N-VA. Het duurde niet lang of ik negeerde de filmpjes zonder dat ik de boodschap gezien had. Genoeg is genoeg! En ik ben dan nog geïnteresseerd in politiek. Je kan je afvragen hoe die overvloed aan politieke boodschappen overkomt bij mensen die niet geïnteresseerd zijn in politiek. Zal het EU-verbod invloed hebben op de verkiezingen? Onze politici zijn nu al volop bezig met het zoeken naar alternatieven. TikTok is blijkbaar nu het aangewezen alternatieve communicatiemiddel op de sociale media. En ook de inzet van ‘influencers’ is een mogelijkheid om de wetgeving te omzeilen. Och, zo’n dertig jaar geleden kwam er een verbod op het gebruik van grote muuraffiches, de borden van 20 m2 in het straatbeeld. Ook toen werd naar het Vlaams Blok gewezen als zijnde het grootste slachtoffer van dit verbod. Vandaag weten we dat ook die maatregel geen impact had in de groei van de partij in de jaren nadien.

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

Grensland viert 50-jarige bestaan

Dit jaar richt Grensland vzw haar 50ste zomerkamp in. Velen onder onze lezers en medewerkers koesteren warme herinneringen aan Grensland. De organisatie Grensland vzw werd in de lente van 1975 opgericht door enkele mensen uit de Vlaamse beweging. Het doel was - en is nog steeds - om Vlaamse kinderen uit Brussel en de Vlaamse Rand een ontspannend en Nederlandstalig vakantiekamp aan te bieden.

Grensland bouwde in de voorbije 50 jaar een stevige werking in Brussel en de Vlaamse Rand uit. Er is niet alleen het zomerkamp, maar er zijn ook tal van activiteiten waaronder een jaarlijks Sinterklaasfeest in de grote feestzaal van het Gemeenschapscentrum de Zandloper in de faciliteitengemeente Wemmel.

Grensland richt zich vooral tot kinderen en jongeren en geeft hen spelenderwijs via de jaarlijks wisselde kampthema’s zoals de Boerenkrijg, de Guldensporenslag, de Geuzen,... meteen een hele brok van onze eigen geschiedenis en cultuur mee. Dit in de hoop dat ergens na de kindertijd een Vlaams waakvlammetje brandend wordt gehouden. Dat dit jaar het vijftigste zomerkamp plaatsvindt en daarmee de werking

Nieuwe

ook zijn vijftigste verjaardag viert, wil men graag groot vieren. Op zaterdag 9 augustus zijn alle medewerkers van de voorbije 50 jaar uitgenodigd op een groot feest op het domein de Hoge Rielen in Kasterlee. Wie er in de loop van al die jaren bij was en alles nog eens wil herbeleven, moet zich zeker inschrijven op www.grensland.org/50jaar

verbondsleider voor het VNJ

Afgelopen zaterdag 26 juli werd in Ieper, op de laatste dag en tijdens de slotformatie van het verbondskamp van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond, een nieuwe verbondsleider aangesteld. De West-Vlaming

Remko Quidousse treedt in de voetsporen van Femke Pieters. Een van de komende weken hebben we een gesprek met Remko over zijn ambities en de toekomst van het VNJ.

Bemachtig een van de laatste munten

De speciale herdenkingsmunten van oprichter Bruno De Winter die ’t Pallieterke liet maken ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag, vonden tot onze grote blijdschap al een heleboel gegadigden. Na amper twee weken was al meer dan de helft ervan verkocht, maar uitverkocht zijn we nog steeds niet.

Wenst u ook nog een herdenkingsmunt met stijlvolle kartonnen houder te bemachtigen? Schrijf dan vandaag nog 20 euro (verzendingskosten inbegrepen) over naar rekening BE07 7370 5149 9666 van ’t Pallieterke. Graag MUNT + naam en adres vermelden, zodat we de munt juist kunnen opsturen. Zolang de voorraad strekt.

DIENSTMEDEDELING: TIJDENS DE MAAND AUGUSTUS ZIJN DE KANTOREN OP DONDERDAG EN VRIJDAG GESLOTEN. WE ZIJN ER ONS VAN BEWUST DAT DE POST ‘T PALLIETERKE AL TE VAAK PAS OP MAANDAG AFLEVERT. HET HEEFT DAN OOK GEEN ZIN OM VOOR HET WEEKEND EEN VERVANGEXEMPLAAR AAN TE VRAGEN. ONZE EXCUSES VOOR HET ONGEMAK.

HORIZONTAAL

A. Mensen met ervaring op het gebied van regeren / B. Tegenovergestelde - Pers. vnw. / C. Beweegbare afscheiding - Tennisscheidsrechter / D. Volksstrerrenwacht in het Antwerpse - Zeer belangrijk persoon / E. Internetlandcode voor Roemenië - Neon - Heilig boek der hindoes / F. Meetinstrumenten / G. Voormalige Duitse munteenheid (afk,) - Zelfhulpgroep voor alcoholverslaafden - Seleen - Milieueffectrapport / H. Duits leesteken - Roemend / I. Meervoudig wereldkampioen veldrijden / J. Internetlandcode voor Brunei - Pers. vnw. - Uitvinder van de fonograaf / K. Schildpad uit 'Jungle Boek' - Vluchtig - Deel van een mast / L. Lustoorden met stenige bodems VERTICAAL

1. Matrasvulling / 2. Rondrit - Hoofdstad van een land in het Midden-Oosten / 3. Turkse grootstad - Lawrencium - Deel van het testament / 4. Verorberde - Korte geschreven mededelingen / 5. Kledingstuk - West-Vlaams dorp / 6. Nieuwe naam van Ziekenzorg CM - Voorzetsel - Europese Unie / 7. Lichaamsdeel - Kunstwerk - Derde zoon van aartsvader Jakob / 8. Deel van het oog - Kweekten / 9. Maatschappelijk aanzien - Noordse oergod - Zuivere / 10. Naaste / 11. Landbouwwerktuig - Identiteitskaart - Vlaamse filmprijs / 12. Dikhuidig zoogdier - Grapjas

KARL VAN CAMP

Mijn golfterrein, mijn regels

De zakenwereld haalt opgelucht adem. Er is een deal tussen de EU en Trump over de importheffingen die Europa gaat betalen om de Amerikaanse markt te betreden. Niet de 30 procent die Trump in gedachten had, maar slechts 15 procent. Dat heeft ons Ursula goed onderhandeld, denken we dan met zijn allen. En daar kunnen we ons met zijn allen lelijk in vergissen. Zo zal blijken.

Vraagt u het maar na bij mensen die het kunnen weten. Trump is een groots zakenman. Een gigantisch zakenimperium heeft de man opgebouwd door een uniek financieel inzicht, een neus voor de beste deal en vooral… zijn personeel of leveranciers niet te betalen wat was overeengekomen en ze tot faillissementen te dwingen. Dat laatste kan voor de onnozele leek op oplichting lijken, maar dat is omdat leken niets van zaken kennen.

Trump kent zijn cijfers en weet exact wat de impact is van zijn daden. Zo beloofde hij de Amerikanen twee weken geleden nog om de prijs van medicijnen terug te brengen met maar liefst, u zal het niet voor mogelijk houden, 1 000 procent. “Een daling die tot voor kort nog onmogelijk leek”, voegde hij voor de duidelijkheid daar nog aan toe. Het deed een voornaam expert be-

rekenen dat de rijkste mensen van het jaar 2026 allemaal leukemiepatiënten zullen zijn die hun fortuin zullen vergaren door de terugbetalingen van hun medicijnen. Dat is dus de man die de Europese Unie op sluwe wijze zal laten betalen en met die deal de rust laat weerkeren op beurzen wereldwijd. Rest de vraag: zal hij daar nog van op de hoogte zijn over een paar weken, wanneer de deal op papier wordt gezet?

Mad old German cow

Dit is wat er gaat gebeuren. Zodra de beurzen gekalmeerd zijn en Trump zich wat verveelt in het Witte Huis, zal hij zich niets meer herinneren van de deal die hij maakte in Schotland met ons Ursula. Wat hij zich wel gaat herinneren, is dat de Europese media zich vrolijk hebben gemaakt over zijn valsspelen op zijn Schots golfveld. Dat zijn hulpje achteloos de bal liet vallen, vlakbij het hole, werd vastgelegd door de camera. Trump speelt altijd zo volgens het credo ‘mijn golfterrein, mijn regels’. Om ons het lachen te doen vergaan, besloot hij in eerste instantie dat Poetin het ideale afleidingsmanoeuvre zou zijn. Trump had Poetin 50 dagen gegeven om de oorlog in Oekraïne te stoppen. Daar houdt hij er ineens nog maar een tiental van over. Trump en cijfers, het blijft een avontuur. Omdat ook dit niet zal volstaan om de lachers te doen stoppen, zal Ursula het moeten ontgelden. “Fifteen percent? That mad old German cow must be deaf, I said fifty. I really did. I really think that I really did.” Waarna de hele miserie kan herbeginnen.

ZOMERREEKS: TOPPOLITICI

Conner

Het was het waterdichte plan van Vooruit. Ze zouden het socialisme heruitvinden. Zich in een neoliberale regering gaan nestelen en toch links beleid voeren. Dat nestelen in een neoliberale regering is alvast prima gelukt. Dat links beleid kan je nog niet echt zien. “Heb je wel eens heel goed gekeken?”, glimlacht Conner. “Het is er wel hoor. Ik doe mensen weer dromen!” me. Ik zeg altijd, een socialist die geen mojito drinkt, leeft in ontkenning. Leve het mojito-marxisme!”

Het gaat niet zo heel erg goed met de sociale media van Conner Rousseau. In het verleden oogstte hij niets dan lof van zijn fans. Vandaag krijgt hij bakken kritiek over zich heen, zodra hij diezelfde fans goedemorgen zegt. “Wat is er toch gebeurd met onze mooie stad SintNiklaas?”, jammerde hij op Facebook na een schietpartij in de stad. Het meest gegeven antwoord was: Conner! Het Conner-effect heeft even afgedaan. Geen wonder dat hij de batterijen moet opladen deze zomer.

Meneer Rousseau, we maken ons wat zorgen over u.

Ik ben 92, Vlaams-nationalist in hart en nieren en meer dan tevreden lid en ambassadeur van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds.

Elke Vlaming zou lid moeten zijn of worden van dit ziekenfonds dat een persoonlijke dienstverlening koppelt aan talrijke troeven en met een Vlaamse reflex.

Alleen met een eigen sociale zekerheid kan Vlaanderen bloeien. Dus volg mijn voorbeeld: word nu lid en wees een consequente Vlaming!

Mark Gabriëls, Dilbeek

CONNER: “Dat is lief hoor, maar compleet overbodig. Alles gaat prima. Dankzij ons is de welvaart in dit land gered. We hebben minder gezondheidszorg, minder sociale bescherming, we belasten de werklozen, geven een fortuin uit dat we niet hebben aan defensie, schrappen overbetaling voor nachtarbeid en laten mensen alsmaar later op pensioen gaan… Wat kan je nog meer doen als socialistische partij? Ik weet wat je gaat zeggen. Goedkope rosé aan de strandbar in Nieuwpoort? Wel, ik heb dat geregeld. En gij nu! Voor 30 euro ben je gesteld. Wel zelf koelen. De bomen groeien niet tot in de hemel, hé.”

Dat is net het probleem. Niemand ziet nog iets socialistisch aan het beleid.

CONNER: “Dan zijn ze toch echt wel van slechte wil, hoor. Kijk eens naar de staatsschuld. Die blijft maar aangroeien, het begrotingstekort is gigantisch. Wat is er meer socialistisch dan dat? Niks, toch! Ik garandeer u dat de volgende generatie nog dieper in de stront gaat zitten dan deze. Op mijn erewoord. Als dat geen socialisme is, wat dan wel?”

Kan u het nieuwe socialisme eens uitleggen aan de mensen?

CONNER: “Het oude socialisme gooide wat kruimels naar de sukkelaars en verrijkte zichzelf. Nu zijn het harde tijden, begrijp je? We moeten allemaal de broeksriem wat aanspannen. Die kruimels zijn er dus wat te veel aan. Doen we niet meer. We moeten ook niet flauw doen, hé. De mensen hebben rechts gestemd en dat krijgen ze nu. Bij Vooruit geven we de mensen waarvoor ze stemmen. Ik zie niet wat het probleem is.”

Uw kiezers hebben op u gestemd om de kruimels te kunnen behouden?

CONNER: “Stop toch eens over die kruimels, man. Je leeft in het verleden. Het oude socialisme is dood, leve Conner. Ik geef de mensen iets dat ze al lang niet meer konden: ik laat ze dromen. Dat is de kern van onze boodschap. Kijk naar mij, ik ben een gewone jongen. Van simpele komaf. Maar wie zit er straks cocktails te nippen in Marbella in een viersterrenhotel? Bibi! Dream Big! Dat is het nieuwe socialis-

U bent van zeer rijke komaf. Is dat niet wat misleidend?

CONNER: “Dat zie je verkeerd. Oké, ik heb alles van papa en mama gekregen. Inclusief de partij. Maar wat doe ik met dat geld? Ik steek dat in het mojito-marxisme. Ik investeer het in dure vakantieoorden, het jetsetleven en een indrukwekkende kleerkast. Ik infiltreer in die kapitalistische kringen. Je moet de vijand leren kennen, voor je hem kan verslaan. En ik heb ze bijna door, hoor. Geef me nog een jaar of vijftig. Rome is niet op één dag gebouwd.”

HET ENIGE WAT BIJ MIJN ACHTERBAN HOORT TE PRIKKEN, IS DE CHAMPAGNE IN HUN KEEL

U haalt ook niks binnen voor de Palestijnse zaak. Prikt dat niet bij uw achterban?

CONNER: “Het enige wat bij mijn achterban hoort te prikken, is de champagne in hun keel. Wat Palestina betreft, doen we aan geweldloos verzet. Ghandi-stijl. Laat ze maar doen. Alles komt vanzelf goed. Ik denk dat ik een Ghandi-cocktail ga samenstellen. Met een watermeloen! Ter ere van Palestina. Dat is een duidelijk signaal. Ik kan dat goed, nieuw cocktails verzinnen. Maar je krijgt er wel hoofdpijn van.”