We schreven hier vorige week dat Israël geen aanval zou uitvoeren op de nucleaire installaties van Iran zonder een plan om op korte termijn ook af te rekenen met de ondergrondse centrifuge van Fordow, waarvoor het land niet de geschikte bommen of vliegtuigen heeft. Enkele dagen later kwam die voorspelling uit.
Amerikaanse B2's hebben met geavanceerde bunkerbommen Fordow vernietigd. Het is duidelijk dat Netanyahu en Trump dat scenario op voorhand hadden doorgepraat. De EU, zoals steeds, wist van niets en zal ook geen enkele rol spelen bij het vredesproces.
De Vlaamse pers vindt het moeilijk een positie te vinden over de Amerikaanse aanvallen. Ergens waart wel het besef dat het geen goed idee is een islamitische theocratie, tevens de voornaamste sponsor van terrorisme, kernwapens te geven. Maar dit is Trump, weet je wel. Dit moet wel fout zijn.
The Dictator
De voorpagina's waren maandag dan ook variaties op hetzelfde, vrijblijvende thema: “Trump waagt gevaarlijke gok”. De commentatoren blijven eerder vaag over de aard van het gevaar. Ja, het is een gok, maar wel een veel minder krankzinnige gok dan Iran een nucleair arsenaal te schenken. Neen, de vernedering van het Iraanse regime is geen waarborg voor een machtswissel, maar dat was nooit het primaire doel. Als dat een neveneffect wordt, des te beter. Het gaat in eerste plaats om het uitschakelen van de capaciteit van de ayatollahs om kernwapens te produceren.
Een terugkerende riedel, waaronder vorige week bij Bart Schols in De Afspraak, is ook de bewering dat het helemaal niet vaststaat dat Iran kernwapens probeert te maken. Het doet denken aan de toespraak van Sacha Baron Cohen in de film 'The Dictator', waarin de grote leider zijn lach niet kan inhouden wanneer hij zijn volk vertelt dat zijn nucleair programma enkel medische doeleinden dient.
Voor geen enkele civiele toepassing is nog uranium nodig dat verrijkt is boven de 20 procent. Iran zit al minstens aan 60 procent. Er is ook geen enkel land ter wereld dat ‘weapons grade’ uranium heeft en er geen kernwapens mee gemaakt heeft.
Of moeten we geloven dat Opperste Leider Khamenei, die Israël een “kwaadaardige tumor die moet verwijderd worden” heeft genoemd, een vreedzame uitzondering op die regel zal blijken? Europa raakt niet uit zijn cocon
Eén commentaar is wel juist. “Trump trekt zich geen bal aan van de EU inzake Iran”, kopt De Standaard. Inderdaad. Waarom zou hij ook? Zoals bij elke internationale crisis staat Europa aan de zijlijn. Het continent is hees van het schreeuwen hoe het niet moet, maar zonder eigen plan. En vooral zonder diplomatiek of militair gewicht om het af te dwingen.
Het moet diplomatiek, zegt de EU, vaak verwijzend naar de ‘nucleaire deal’ van 2015. Die afspraak verbood Iran niet om kernwapens te maken, maar schortte dat proces enkel op. Dat dit ook effectief zou gebeuren, berustte trouwens meer op hoop dan berekening, want de mogelijkheden tot controle waren beperkt.
Belangrijker nog: Iran mocht niet verder gaan met het verrijken van uranium, maar kon wel rustig zijn nucleaire infrastructuur uitbreiden om na het verstrijken van de termijn zeer snel zijn kernbommen te maken.
De wereld is volop in beweging, maar Europa blijft thuis. Het oude continent raakt maar niet uit zijn cocon, uit zijn illusie van een geglobaliseerde wereld waarin alle conflicten worden beslecht met internationale rechtsregels en diplomatie.
JURGEN CEDER
CRISIS MIDDEN-OOSTEN
“IRAN KAN EEN UNIEKE BESCHAVING WORDEN IN HET MIDDEN-OOSTEN”
“Een nucleair wapen in handen van een dergelijke principeloze dictatuur? Dat mogen we nooit laten gebeuren.” N-VA-Kamerlid Darya Safai, die zelf als 25-jarige uit Iran vluchtte, hoopt op een regimewissel in Iran. Dat is volgens haar de enige manier waarop Israël en bij uitbreiding het Westen zich kunnen beschermen tegen de Iraanse nucleaire dreiging.
Safai staat dan ook achter de militaire acties van Israël en de Verenigde Staten, ook al leven haar moeder en zus vandaag nog in Iran. “Israël voert gerichte aanvallen uit op ministeries, munitiedepots en militaire doelen”, geeft ze mee. “Maar oorlog blijft onvoorspelbaar en dus gevaarlijk.”
Zelfs als de ayatollahs geen toegang hebben tot nucleaire wapens, blijven ze een extremistisch en gevaarlijk regime
hanteren. Bovendien steunt het Iraanse regime terreurorganisaties en milities als Hamas en Hezbollah.
er dan een nieuwe religieuze dictatuur klaar staat om over te nemen, is volgens haar niet terecht. “De overgang naar een
DE OVERGANG NAAR EEN
SECULIERE DEMOCRATIE IS VOORBEREID
Daarom hoopt Safai dat de bombardementen van de nucleaire installaties zullen leiden tot de val van het ayatollahregime. De vrees dat
seculiere democratie is voorbereid”, vertelt ze in het interview dat u op de middenpagina’s van dit weekblad vindt. “Er staan leiders klaar die al door
het volk gesteund worden.” Die strijd voor vrijheid moet het Westen steunen, vindt Safai. “Niet met geld of wapens, maar met respect.” Als er in Iran een vrije democratie komt, heeft het Westen er volgens haar een bondgenoot bij in het Midden-Oosten. “We zullen uit de puinhopen van de ayatollahs iets nieuws scheppen. Als we daarin slagen, kan Iran een unieke beschaving worden in het Midden-Oosten.”
LEES HET VOLLEDIGE INTERVIEW MET DARYA SAFAI
IRAANS VLUCHTELINGE EN KAMERLID 8-9
Binnenkomstcontroles: noodzakelijke maatregel of papieren tijger?
U heeft ze ongetwijfeld al zien rijden op de Belgische autosnelwegen: de felgroene bussen van Flixbus die reizigers tegen een spotprijs van en naar onze luchthavens of naar Europese hoofdsteden brengen. Maar net omdat ze zo goedkoop en toegankelijk zijn, maken heel wat illegalen er gebruik van.
Voor illegale migranten zijn Flixbussen zelfs hét vervoersmiddel bij uitstek om zich binnen de Europese Unie te verplaatsen. Maar daar zou wel eens verandering in kunnen komen, nu België heeft aangekondigd dat het vanaf deze zomer ‘binnenkomstcontroles’ zal uitvoeren. Die zijn gericht op bus- en treinverbindingen, waaronder Flixbussen, op snelwegparkings en op specifieke vluchten binnen de Schengenzone, bijvoorbeeld vanuit Italië of Griekenland. Bevoegd minister Anneleen Van Bossuyt (N-VA) hoopt op die manier illegale migratie en het fenomeen van asielshopping tegen te gaan.
Of de binnenkomstcontroles effectief zullen blijken om de instroom van nieuwe illegalen tegen te gaan, valt af te wachten. Maar het werkelijke probleem zit dieper: in België verblijven naar schatting al zo’n 150.000 illegalen. Acht op de tien personen die het bevel krijgen om het grondgebied te verlaten, geven daar geen gevolg aan. Dat kunnen ze zich veroorloven omdat de herkomstlanden hun onderdanen simpelweg niet wíllen terugnemen.
Een andere vraag is wie de binnenkomstcontroles zal uitvoeren. In Vlaanderen kampt de Federale Gerechtelijke Politie (FGP) nu al met een personeelstekort van 20 procent. Bij de luchtvaartpolitie op Brussels Airport is dat zelfs 23 procent. Zonder bijkomende middelen of gerichte versterking dreigt de maatregel een papieren tijger te worden.
In plaats van het laaghangend fruit te plukken door de illegalen die al op ons grondgebied verblijven op te pakken en gedwongen terug te sturen, kiest de regering-De Wever voor de veel moeilijkere binnenkomstcontroles. Ze kan ook moeilijk anders, want het regeerakkoord verhindert een aantal andere effectieve maatregelen. Het voorstel om woonstbetredingen ook mogelijk te maken bij personen die weigeren om het grondgebied te verlaten, heeft het regeerakkoord niet gehaald. Die kunnen nu enkel worden uitgevoerd als de openbare orde wordt verstoord of de nationale veiligheid in gevaar is. De focus ligt met andere woorden op mensen die criminele feiten hebben gepleegd. Maar is illegaliteit dan geen misdrijf op zichzelf?
Ook het feit dat gezinnen met kinderen in België niet mogen worden ondergebracht in gesloten opvangcentra, zorgt voor een aanzuigeffect. Gezinnen met kinderen zullen na een geweigerde asielaanvraag in een van onze buurlanden uitwijken naar België, omdat ze hier de dans ontspringen. Nochtans is een tijdelijk verblijf in de veilige omgeving van een gesloten opvangcentrum voor kinderen een veel menselijkere situatie dan een bestaan in de illegaliteit. Of hoe de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen.
In plaats van binnenkomstcontroles uit te voeren, zou de regering beter focussen op de illegalen die al in onze grootsteden verblijven. Laat enkele politieteams een aantal willekeurige mensen in Brussel aan een identiteitscontrole onderwerpen, en de kans dat al snel enkele illegalen tegen de lamp lopen, is bijzonder groot. Maar dat heeft natuurlijk geen enkele zin als ze nadien meteen weer moeten worden vrijgelaten omdat de capaciteit in de gesloten opvangcentra ontoereikend is of de herkomstlanden weigeren om een laissez-passer uit te reiken. Zonder structurele oplossingen voor de terugkeerproblematiek zijn binnenkomstcontroles slechts een symbolische maatregel.
Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock
WACHTEN OP
DE LIBERALE GODOT
Het etatistische geknoei van de Vlaamse Regering zou de ideale kans moeten zijn voor economische liberalen om zich politiek opnieuw op de kaart te zetten. Maar er gebeurt niets. Omwille van de oude garde binnen Open Vld, de links-liberale dominantie en de loge-invloed. Het is op die politieke flank wachten op een nieuwe politieke beweging. Via de Vlaamse of federale ambities van Jonathan Holslag, burgemeester van Tienen? Of toch via een ‘Vlaamse’ MR?
Wanneer we het over Vlaams etatisme hebben, dan gaat het niet over de terechte participatie van de Vlaamse Regering in de luchthaven van Zaventem. Wel over de bemoeizucht van de Vlaamse Regering en de desinteresse voor de verslechterende budgettaire toestand wegen de steeds toenemende uitgaven. Het laatste tenenkrullende voorbeeld was het plan van minister van Wonen Melissa Depraetere (Vooruit) om de bed & breakfasts of vakantiehuizen strenger te controleren en er meer te sluiten zodat de woningen op termijn op de gewone markt worden geplaatst en beschikbaar zouden zijn voor andere mensen. En men zou op die manier het huizentekort kunnen aanpakken. Wat is de volgende stap? Dat mensen met meerdere verblijven wettelijk verplicht worden een deel van hun woningen te verhuren? Dat is een verregaande aantasting van de privé-eigendom. In Oostende liet burgermeester John Crombez (Vooruit) al weten “huis per huis te gaan kijken waar vakantieverhuur nog wenselijk is”.
gevallen zoals bijna een kwarteeuw geleden met de Volksunie is gebeurd.
Nu kan de partij blijven overleven en op de koop toe zijn het nog altijd de oude kopstukken die het mooie weer maken in de partij. Gaande van Gwendolyn Rutten over Vincent Van Quickenborne tot op het partijbestuur met oude krokodillen als Patrick Dewael. Zolang die niet verwijderd zijn uit de partijpolitiek, zal het blijven wachten zijn op een nieuwe liberale Godot. Iemand die er dus niet komt. Vlaanderen is economisch nooit een ‘hotspot’ geweest voor Angelsaksisch economisch liberalisme. Maar die stroming moet normaal gezien wel goed zijn voor 15 tot 20 procent van de stemmen. Hier is een electoraal gat te vullen.
Het marginale links-liberalisme
Dat deze electorale leemte niet gevuld wordt, is niet alleen het gevolg van het bestaan van Open Vld. Het
WAT IS DE VOLGENDE STAP? DAT MENSEN MET MEERDERE VERBLIJVEN WETTELIJK VERPLICHT WORDEN EEN DEEL VAN HUN WONINGEN TE VERHUREN?
Vlaams Parlementslid en ex-Open Vld’er Maurits Vande Reyde reageerde daar gepikeerd op: “We zijn het te vanzelfsprekend beginnen te vinden dat de overheid kan beslissen wat mensen wel en niét met hun eigendom mogen doen. Eigendom waar al enorm veel belastingen op betaald zijn. Diezelfde overheid permitteert zichzelf wel alles wat mensen niet mogen.”
Ook een Vlaamse ratingverlaging
Hij was het ook die fulmineerde tegen het beleid van de Vlaamse Regering nadat een nieuwe ratingverlaging werd bekendgemaakt. “Hier waarschuw ik al jaren voor. De Vlaamse begroting kampt met een gigantisch uitgavenprobleem en een gevaarlijk stijgende schuld. Volgens minister Ben Weyts is dat ‘de schuld van het federale niveau’. Dat is bizar wanneer je het daar ook voor het zeggen hebt. Natuurlijk klopt dat niet. Dit jaar heeft Vlaanderen een tekort van 4,5 miljard euro, het hoogste ooit uit de geschiedenis buiten het coronajaar 2020. De schuldgraad is gestegen naar 85,procent. Dat is bijna dubbel zoveel als vijf jaar geleden. In tegenstelling tot wat Weyts blijft beweren, is er geen echt begrotingsevenwicht de komende jaren. In 2029 gaat de Vlaamse Regering eindigen met een tekort van meer dan een miljard euro. Bovendien is daar een factuur van Oosterweel van meer
is ook het gevolg van de dominantie van het links-liberalisme. Om een of andere reden denken sommigen dat de toekomst ligt bij een Vlaamse D66. Terwijl die stroming marginaal is. De aanhangers van het links-liberalisme boksen boven hun gewicht omdat ze veel steun genieten van de media en van de culturele wereld. Maar eerlijk gezegd: wat brengt het steunen van het statuut van de podiumartiesten op voor een zelfverklaarde liberale partij? Die al bij al beperkte groep stemt toch al lang op Groen. Een andere storende factor binnen de liberale beweging is de loge. We gaan hier weinig woorden aan vuil maken. Enkel het feit dat de vrijmetselarij amper voeling heeft met de brede Vlaamse maatschappelijke onderstroom, maar toch de eigen agenda zoveel mogelijk probeert door te drukken.
Twee mogelijke ‘reddingsboeien’
Als het politieke rechts-liberalisme in Vlaanderen wil overleven, dan zijn er twee opties mogelijk. Daarover doen trouwens al een tijd geruchten de ronde. Ofwel trekt specialist geopolitiek en burgemeester van Tienen Jonathan Holslag zijn beweging nationaal door. Met weliswaar het risico dat men avonturiers allerhande aantrekt. Een stabiele en geloofwaardige beweging zou er een zijn die andere oud-Open Vld’ers meetrekt. Zoals een Maurits Vande Reyde.
DAT DEZE ELECTORALE LEEMTE NIET GEVULD WORDT, IS NIET ALLEEN HET GEVOLG VAN HET BESTAAN VAN OPEN VLD
dan 2 miljard euro niet bijgerekend”, liet Vande Reyde weten. Hij noemt begrotingsminister Ben Weyts de “comical Ali van de Vlaamse politiek”.
De schaduw van Open Vld
Deze kritiek is grotendeels terecht. En je zou verwachten dat dit dé kans is om het economisch liberalisme politiek garen te laten spinnen bij deze situatie. Maar dat liberaal réveil komt er niet, zo leren de peilingen. Daar zijn verschillende redenen voor. De eerste en belangrijkste is het overleven van Open Vld. Dat kan onder andere dankzij het huidige systeem van partijfinanciering. Beschikte men over minder middelen en inkomsten, dan was de partij uit elkaar
En dan is er de piste van MR-lijsten in Vlaanderen. Daar is nog tijd voor, aangezien de volgende verkiezingen pas voor 2029 zijn gepland. Wie zijn oor te luisteren legt bij de Franstalige liberalen, krijgt volgend signaal: partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez denkt eraan, maar wil afwachten hoe Open Vld evolueert. Men trapt niet op een kadaver, wordt daar gezegd. Kunnen de Vlaamse liberalen zich niet herpakken in de peilingen, dan wordt de MR Vlaanderen in 2028 echt gelanceerd. Niet vroeger, maar zeker ook niet later, omdat Bouchez ervan uitgaat dat men anderhalf jaar nodig heeft om de verkiezingen op een deftige manier voor te bereiden.
EDITORIAAL
ANTON SCHELFAUT
OpenAI verandert
onze wereld sneller dan we denken
Met mijn 62 jaar zit ik op de grens van de generaties die respectievelijk babyboomers en generatie X worden genoemd. Ik behoor tot de laatste generatie die is opgegroeid zonder computers. Ik zie soms verwarring, ongeloof zelfs, in de ogen van jonge mensen aan wie ik vertel dat ik door het middelbaar onderwijs en de universiteit ben gesukkeld zonder computer of internet.
Willen of niet, ook wij bijna-senioren moeten ons aanpassen aan een samenleving die steeds meer digitaal is. Ik heb, denk ik, een paar maanden geleden een belangrijke stap gezet met mijn betaald abonnement op ChatGPT. Wat wij momenteel beleven, is de snelste en meest ingrijpende opmars van een nieuwe technologie ooit. ChatGPT werd minder dan drie jaar geleden gelanceerd en is nu al de vijfde meeste bezochte website ter wereld. Deze OpenAI veroverde op acht maanden evenveel gebruikers als Google op acht jaar. Alleen al de laatste vier maanden is het aantal gebruikers verdubbeld.
Het belangrijkste besef is echter dat we het hier niet over een elektrische tandenborstel of een inductiekookplaat hebben. AI, waaronder OpenAI, zal onze levens veranderen op wijzen die we ons niet kunnen voorstellen.
Een bril betaalt het abonnement Ik had net een nieuwe bril gekocht voor mijn zoontje. Al na de eerste schooldag was hij die kwijt. De rits van zijn rugzak stond open en de bril moet er tijdens de wandeling naar huis uitgevallen zijn. Ik heb die avond met hem de weg terug gelopen, zorgvuldig speurend langs het voetpad, maar zonder resultaat.
De dag nadien kreeg ik een krankzinnig idee. Waarom niet eens aan ChatGPT vragen of iemand de bril had gevonden? Ik vroeg of iemand de dag ervoor een bril had gevonden in de omgeving van de Adolf Queteletlaan in Edegem. ChatGPT antwoordde bevestigend. Hij gaf zelfs het precieze adres waar ik de bril kon gaan afhalen.
De bril had ongeveer 200 euro gekost. Met dat ene antwoord had ChatGPT zijn jaarlijkse kost - er is ook een gratis versie - al terugverdiend. Een dame had de bril gevonden en dat gemeld op Facebook. ChatGPT had dat op enkele seconden gezien.
Uit nieuwsgierigheid probeerde ik daarna hetzelfde met Google, maar dat vond niets. Sinds ik een betalend abonnement op ChatGPT heb, gebruik ik Google nog nauwelijks. Het is niet de bedoeling hier reclame te maken voor ChatGPT. Het programma kent al veel waardige concurrenten, zoals Grok van Elon Musk, die mogelijk even goed en op sommige terreinen zelfs beter zijn. Ik ben een amateur ter zake. Andere belangwekkende vragen die ik aan ChatGPT heb gesteld:
• Waar kan ik nog mastellen vinden om échte Aalsterse vlaaien te maken?
• Welke bouten heb ik nodig om het mandje van mijn Kesser-airfryer weer vast te maken?
• Kan je mij een ontwerp van volmacht schrijven voor de verkoop van onroerend goed?
• Betaal ik bij mijn huidige energieleverancier negatieve tarieven voor de injectie vanuit de zonnepanelen op zomerse dagen?
• Dient er een menselijke waarnemer te zijn voor het waarnemereffect in kwantummechanica?
• Is er leven na de dood?
Ik kreeg op alle vragen een zeer bevredigend antwoord. Behalve, helaas, op de laatste vraag. ChatGPT begrijpt trouwens perfect Nederlands, met de nuances van alle woorden, en antwoordt ook goed in onze taal.
Wanneer je AI niet kan vertrouwen
Waar ik wel meer van weet dan de doorsnee IT-specialist, is politiek en ideologie. Als columnist is OpenAI bijzonder nuttig als bron van informatie. Ik weet echter nu al dat ik op mijn hoede moet zijn over alles met een politieke of ideologische inzet. Ik testte dat even uit in de sfeer van het klimaat.
AI HELPT ONS INTEGENDEEL OM NIET MEER NA TE DENKEN
Bij elk van vier types van natuurrampen (droogte, kustoverstromingen, binnenlandse overstromingen en hevige stormwinden) stelde ik ChatGPT de vraag of die nu meer voorkomen ten gevolge van klimaatverandering. De AI antwoordde telkens met een resoluut ja. Ik vroeg door: staat dat ook als dusdanig vermeld in het laatste IPCC-verslag? Het antwoord was opnieuw vier keer ja.
Daarna confronteerde ik ChatGPT met de eigenlijke teksten van het IPCC. Bij elk van deze weertypes werden deze voorspellingen van toename door het IPCC beoordeeld met het besluit ‘low confidence’. Wetenschappelijk betekent dat zoveel als: het kan waar zijn, maar het kan ook niet waar zijn. Pas dan gaf ChatGPT toe dat zijn eerdere antwoorden onjuist waren.
De interessante vraag is dan: heeft AI bewust misleidende informatie gegeven omdat zij zo geprogrammeerd is, of gewoon omdat het internet vol foute informatie over dat onderwerp staat? Wat die klimaatvragen betreft, wil ik AI nog het voordeel van de twijfel geven en vermoeden dat zij te oppervlakkig heeft gezocht.
‘Ethiek’ boven de waarheid
Bij andere ideologisch geladen dossiers geeft AI zelf toe dat zij niet zomaar de waarheid mag meegeven van zijn makers. Google Gemini: “Het algemene standpunt van ethische AI-richtlijnen en experts is dat AI niet mag liegen, maar wel bepaalde informatie mag verzwijgen of anders presenteren om discriminatie te voorkomen.” Mijn vragen gingen over het disproportionele aandeel van migranten in de criminaliteit.
Gemini gaf zelfs toe dat ‘AI inherent een ethisch ontwerp is’ en dat de waarheid daaraan ondergeschikt is. OpenAI blijkt een onbetrouwbare bondgenoot in het zoeken naar de waarheid in politiek controversiële dossiers.
Op dat punt zit het gewoon op de lijn van de reguliere pers, maar heeft het het voordeel dat je kan blijven doorvragen tot je toch in de omgeving van de waarheid komt.
AI is wel ook al onder vuur gekomen van de andere kant. Toen Amerikaanse politiekorp-
sen AI aan ‘misdaadvoorspelling’ lieten doen, bleek het programma de patrouilles eerder naar zwarte wijken te sturen, wat uiteraard resulteerde in de beschuldiging van racisme.
Wat AI beter doet
De politieke voorkeuren van de scheppers zijn niet het enige probleem van AI. Het staat vast dat er jobs zullen sneuvelen. Administratieve jobs, zeker. Ook basistaken in de juridische en de medische sector zullen door AI overgenomen worden. Zelfs bij de pers zullen de gevolgen voelbaar zijn.
AI kan perfect aan feitelijke berichtgeving doen. Columnisten als ikzelf, die zich onderscheiden door hun stijl, morele standpunten en politieke voorkeuren, zullen een tijdje veilig zijn, maar ook niet eeuwig. Toen ik twee weken geleden aan mijn artikel begon over de bokser Imane Khelif, vroeg ik aan ChatGPT om een opiniërend artikel te schrijven over de onzin die daar eerder over verschenen was in de Vlaamse pers. Ik heb het resultaat niet gebruikt, maar het was verbazend goed.
Het verlies van een job kan een individu zwaar treffen, maar ervaringen uit het verleden leren dat technologische vooruitgang nooit tot massale werkloosheid leidt. De grotere welvaart die het gevolg is, schept nieuwe mogelijkheden en nieuwe vraag, met ook nieuwe jobs. De typiste die haar werk verloor door tekstverwerkingsprogramma’s, is nu geriatrisch verpleegkundige of binnenhuisarchitect. De arbeider aan de lopende band, die werd vervangen door een robot, is nu installateur van zonnepanelen of magazijnoperator.
De echte gevaren van AI liggen op een ander vlak. Laten we voor het gemak even de discussie achterwege laten over wat de gevolgen kunnen zijn van een zelflerende AI die veel slimmer wordt dan de mens. Die problematiek verdient een artikelenreeks op zich.
In onze plaats denken
Zelfs een gecontroleerde en brave AI houdt het risico in dat hij ons onwetend en intellectueel lui maakt. Ik had het er vorige week nog over met mijn goede vriend Paul Bäumer. Die maakte de scherpe observatie dat vroegere technologische vooruitgang net grotere eisen aan onze kennis en verstand stelde. OpenAI helpt ons integendeel om niet meer na te denken.
ChatGPT en verwanten zoeken niet alleen informatie voor ons, maar analyseren die ook en zetten die, wanneer gevraagd, om in een samenhangende tekst waar we alleen onze hand-
tekening onder moeten zetten. Vergelijk het met een GPS. Ik doe geen moeite meer om wegen te bekijken op een kaart of om visuele herkenningspunten te memoriseren. OpenAI heeft dat effect op ons op veel grotere schaal. Ze is in staat om ons de weg te wijzen in alle kleine en grote levensvragen, zonder dat we zelf nog inzicht moeten verwerven of beslissingen moeten nemen. Er zijn al gevallen gekend van mensen die hun partnerkeuze door AI laten bepalen, die ChatGPT liefdesbrieven laten opstellen of, nog straffer, een romantische relatie ontwikkelen met AI zelf, zoals met Replika, dat specifiek daarvoor is ontworpen.
Het Massachusetts Institute of Technology (MIT) deed onlangs onderzoek naar de hersenactiviteit van studenten die een verhandeling moesten schrijven. De eerste groep had alleen het eigen verstand als hulpmiddel. De tweede werkte met ChatGPT.
AI IS IN STAAT OM ONS DE WEG TE WIJZEN ZONDER DAT WE ZELF NOG HOEVEN NA TE DENKEN
Bij de eerste groep werd zeer grote hersenactiviteit waargenomen. De hersenen van de tweede groep bleven grotendeels in rusttoestand. De tekst van de tweede groep was droger en saaier. En misschien nog het belangrijkste: de groep met ChatGPT kon zich al kort na afloop van de test nauwelijks nog iets herinneren van wat in de eigen verhandeling stond. Fascinerend, maar beangstigend
Nog geen drie jaar na de start van ChatGPT, gebruikt al de helft van de leerlingen van het middelbaar onderwijs deze app voor schoolwerk. Bij de universiteitsstudenten is dat al 75 procent. OpenAI rukt zo snel op in de wereld der jongeren dat dit binnen een paar jaar bij allebei rond de 95 procent zal liggen. Als ze dat alleen gebruiken om feitenmateriaal te verzamelen, is dat een goede zaak. Maar het is geweten dat steeds meer gebruik wordt gemaakt van ChatGPT om volledige dissertaties te schrijven, die de ‘auteurs’ in sommige gevallen niet eens zelf lezen. Docenten geven toe dat het moeilijk wordt authentiek intellectueel werk te onderscheiden van de producten van online-AI. ChatGPT is intussen ook op de werkvloer binnengedrongen. In de VS geven bijna de helft van de werknemers toe dat ze ChatGPT voor hun dienstopdrachten gebruiken, bijvoorbeeld om mails te beantwoorden of rapporten te schrijven. Bij ons zal dat niet veel minder zijn.
De werknemers geven dat toe aan de opiniepeilers, maar niet altijd aan hun baas. Hoewel dat hun productiviteit opdrijft, schrijft De Tijd, schamen ze zich ervoor hun werk door ChatGPT te laten opknappen.
Ik geef bij deze aan mijn baas, de eigenaar van dit blad, toe dat ik voortaan ChatGPT gebruik. Nog niet om teksten te schrijven, maar wel om info te verzamelen. Ik twijfel er echter niet aan dat OpenAI op termijn ook het creatieve deel zal kunnen overnemen. We beleven fascinerende, maar tegelijk beangstigende tijden. JURGEN CEDER
Vlaanderen en de wereld
De logica achter een ‘Vlaamse’ luchthaven van Zaventem
Vlaanderen wordt met 39 procent de grootste aandeelhouder van Brussels Airport in Zaventem. Franstalige politici en de Vlaamse oppositie Open Vld, uiten hun bezorgdheid. Nochtans is het niet meer dan normaal dat Vlaanderen een zeg heeft in de grootste luchthaven op zijn grondgebied. Tegelijk is het een groeipool voor tewerkstelling. En tenslotte: de Vlaamse overheid zal zich niet enkel laten leiden door winstmaximalisatie.
Via een investering van 2,7 miljard euro wordt het Vlaamse Gewest de grootste aandeelhouder van Brussels Airport. Dat is te danken aan de aankoop van 38 procent van de aandelen van een Canadees investeringsfonds. Via de Participatiemaatschappij Vlaanderen (PMV) was 1 procent in handen van het Vlaams Gewest. Nu wordt Vlaanderen met 39 procent een cruciale aandeelhouder.
Kritiek vanuit alle hoeken
Bij de Franstalige oppositie en de PS voorop zijn ze ‘not amused’. Het is voor hen het bewijs van de steeds sterkere greep van Vlaanderen en de N-VA op Belgische instellingen. Ook Open Vld was bij monde van Vlaams Parlementslid Gwendolyn Rutten zeer kritisch. Die vindt de versterking van de Vlaamse positie een communautaire provocatie richting de Franstaligen. Dat is wel een zeer vreemde stelling. Wat is er verkeerd aan een Vlaamse Regering die een luchthaven opkoopt die op Vlaams grondgebied ligt? Waarvan ze trouwens gewoon aandeelhouder is en niet eens de absolute meerderheid bezit.
ook zwaarder door. Met de overheid als referentieaandeelhouder is het ook gemakkelijker om de banen in de toekomst te verzekeren.
Trouwens: Vlaanderen mag dan wel de grootste aandeelhouder zijn, daarnaast is de federale overheid nog altijd aan boord, waardoor de publieke verankering 64 procent is. Overal beschouwt men luchthavens als onderdeel van een strategische sector, zeker in geopolitiek onzekere tijden. Overigens: In München is de luchthaven voor 51 procent in handen van de deelstaat Beieren en voor 26 procent in handen van de federale overheid. Een vergelijkbare situatie in Frankfurt en de deelstaat Hessen. Schiphol is voor 92 procent overheidseigendom (de staat, Amsterdam en Rotterdam).
WAT IS ER VERKEERD AAN EEN VLAAMSE REGERING DIE EEN LUCHTHAVEN OPKOOPT DIE OP VLAAMS GRONDGEBIED LIGT?
Dan is ex-Open Vld’er Maurits Vande Reyde een stuk intelligenter. Hij wees op de kostprijs van de overname van de aandelen en het effect op de Vlaamse schuld. Door elders geen besparingskeuzes te maken, stijgt de Vlaamse schuld dit jaar van 79 naar 85 procent van de inkomsten. Tegen 2029 zitten we over de 100 procent. Na corona was de schuldgraad amper 63 procent. Ook zou Vlaanderen een te groot bedrag betaald hebben voor de aandelen en is het verre van zeker dat men die participatie later met winst zal kunnen doorverkopen.
Deze bedenkingen zijn terecht en er is dus aan deze investering ook een risico verbonden. Maar er schuilt ook een economische logica achter. Brussels Airport is de tweede economische pool van België, na of zeker samen met de Antwerpse haven. Het zorgt voor 64.000 directe en indirecte banen waarvan 70 procent Vlamingen zijn. Dus naast het argument dat men zich hier op Vlaams grondgebied bevindt: Vlaanderen weegt er economisch
De aanwezigheid van de overheid leidt tot efficiëntie-investeringen rond veiligheidspoorten en douanecontroles. Daardoor verloopt alles veel sneller. Bovendien zal de nieuwe aandeelhoudersstructuur ervoor zorgen dat er meer aandacht is voor wat met een containerwoord ‘duurzame investeringen’ wordt genoemd. In mensentaal: een overheid is gevoeliger voor minder milieu- en geluidsoverlast. Private hoofdaandeelhouders van luchthavens zijn vooral geïnteresseerd in winstmaximalisatie. Dat is uiteraard de logica van een privébedrijf, maar het zorgt in deze sector voor een verstorend effect. Het Canadese pensioenfonds OTPP wiens
aandelen door Vlaanderen zijn overgekocht, heeft de luchthaven de voorbije jaren doen afwijken van de kerntaken door extra te investeren in de verwerving van vastgoed, zoals het vlakbij gelegen Sheraton hotel en kantoorvastgoed. Die vastgoedactiviteiten moeten een compensatie zijn voor de soms grillige inkomsten van een luchthaven. Uitbarstende vulkanen, een coronacrisis, economische recessies: het is nooit een cadeau voor een luchthaven die rendabel wil zijn.
Dividenden of een schuldenberg
Een ander economisch argument is dat een private referentieaandeelhouder de neiging heeft om winsten grotendeels als dividend uit te keren. Ook dat is normaal, maar het gevolg is wel dat investeringen daardoor uitgesteld worden. Of ze komen later en worden met leningen gefinancierd. Dat is bedrijfsmatig niet echt verstandig. Momenteel heeft Brussels Airport 1,7 miljard euro schulden, wat gemiddeld 5 keer de operationele winst is. Boekhoudexperts beschouwen dat als hoog. Met PMV en de Vlaamse overheid als referentieaandeelhouder kan hier een evenwicht hersteld worden.
EEN OVERHEID IS GEVOELIGER VOOR MINDER MILIEU- EN GELUIDSOVERLAST
De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat de voorbije jaren geen dividend werd uitgekeerd en dat men dit tot 2028 ook niet meer van plan is. De Vlaamse Regering zal dat als aandeelhouder ook niet vragen, maar na 2028 zou dat wel kunnen gebeuren. Want de dividenden dienen om de rentelasten te betalen van de schuld die Vlaanderen aanging om de participatie in Brussels Airport te kopen.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.
28 juni 1967: Annexatie van Jeruzalem Op deze dag annexeerde Israël Oost-Jeruzalem. Net als de Engelse premier Harold Wilson en de Franse president Charles de Gaulle, wist ’t Pallieterke niet welk standpunt moest ingenomen worden. “Ik begrijp de geestesgesteldheid van de Joden. Een klein volk wordt belegerd van alle kanten door een overmacht van Arabieren.” Anderzijds was er begrip voor de Palestijnen. “De UNO zal wel verplicht zijn bij de Joden aan te dringen opdat de 2 miljoen Arabieren, die de Joden in 1948 verdreven hebben uit Palestina, naar hun haardsteden kunnen terugkeren. Dat zou betekenen dat Israël een gemengd Arabisch-Joodse staat wordt – zoals oorspronkelijk in veler bedoeling heeft gelegen. Niet iedereen was het ermee eens dat de Joden twee miljoen Arabieren simpelweg uit hun vaderland verdreven.”
29 juni 2014: Het geweldige ISIS Op deze dag ‘vieren’ we de verjaardag van Islamitische Staat, die in 2014 door ISIS werd uitgeroepen. “Deze jihad heeft al heel wat levens geëist, maar vergis u niet. Al die vermoorde mensen, al die verkrachte vrouwen, al die kinderen die met een bomgordel naar de vijand zijn gestuurd, die hebben helemaal niets met de islam te maken”, schertste Willem De Prater. “Ik zeg het u, als je al die strijders buiten beschouwing laat en je denkt ook even niet aan al die gelovigen door wie ze worden gesteund, dan is de islam een geweldige religie!”
30 juni 1982: Waarom spelen de Rode Duivels niet in ’t zwart?
De Morgen suggereerde voor de wedstrijd tegen El Salvador dat de Rode Duivels met een zwarte rouwband moesten spelen om de wantoestanden in het land aan te kaarten. “Maar wat zou deze aardkloot een Tuin van Eden zijn, indien alleen maar in El Salvador de mensen voor de leeuwen werden geworpen! De barre realiteit is eindeloos veel triester. Overloop de lijst maar eens van de landen die op het WK in Spanje hun bes-
te beentje voorzetten en werp die allemaal in de zeef van het Wereldgeweten. Wel, als de Rode Duivels daar allemaal rekening mee moeten houden, dan kunnen ze beter thuis blijven. En als ze dan toch nog willen sjotten, dan is een zwarte rouwband ten enenmale onvoldoende.’’
1 juli 1997: Peking aanvaardt node het geschenk Hongkong “Aan de televisiebeelden te zien was het een immens groot feest: de overdracht van de Britse kroonkolonie aan communistisch China.” De auteur van de Diplomatieke Valies voorspelde al wat er zou gebeuren met Hong-Kong. “Zeker is dat de Hongkong-Chinezen in het Peking-gareel zullen moeten leren lopen. Voor het overige zal Hongkong ongetwijfeld de rol blijven spelen die het de laatste jaren heeft gehad: die van Zuid-Chinese open poort naar de buitenwereld waarlangs deviezen, kapitaal, high tech en ‘know how’ binnenstromen.”
2 juli 2024: Kabinet-Schoof
Precies een jaar geleden werd Dick Schoof de nieuwe minister-president van Nederland. Lang heeft hij het niet volgehouden, en dat was al te voorspellen. “Eerder schreven wij op deze buitenlandpagina’s al dat Omtzigt weliswaar een intelligent, maar tezelfdertijd labiel figuur is. Vorige week was het weer van dat: tijdens de begrotingsbesprekingen achter gesloten deuren, kreeg Omtzigt zijn inmiddels bekende woede-uitbarstingen en huilbuien.”
3 juli 1953: Tempee ramment en tempee rattuur
Uit het opstel van ’t Pallieterke Junior: “Wat zit er in ons lijf?, hep ekik gezeedt. ‘Wel die geweldigeit’, heet meinen vaader gezeedt. ‘Wij hebben tempee ramment!’ ‘Gelijk als iemand die ziek is’ hep ekik gezeedt. ‘Ballange niet’ heet meinen vaader gezeedt. ‘Gij zijt abbuus tempee ramment is geen tempee rattuur.’ ‘Waddist verschil?’ hep ekik gezeedt. ‘Het verschil is’, heet meinen vaader gezeedt, ‘dat het 1 is van eenen zieken mens en het anderen van 1 gezonden mens.’ ‘En wat zijde gij’ hep ekik gezeedt. ‘Hoe durfde gij dat vraagen?’ heet meinen vaader gezeedt. ‘Ik ben ekik 1 gezonden mens met tempee ramment!’ ‘Als gij het zegd zalt wel waar zijn’ hep ekik gezeedt. ‘Maar gij ziet er eerder uit als een zieken mens met tempee ratuur.”
4 juli 2000: Bij de moppentappers Tijdens een grote vergadering is Louis Michel aan het woord. Nu en dan kijkt hij naar Guy Verhofstadt en vraagt diens mening. Die heeft het duidelijk moeilijk en zegt de ene keer “Wel euh” en de andere keer “’t is te zeggen”. Na de vergadering krijgt Guy felicitaties van zijn Vlaamse collega’s: “Proficiat dat ge hem zo hebt durven tegenspreken!” Deze mop werd bekroond met een beloning van 300 fr.
Nieuwbakken führer
De aankoop is voor de Franstalige oppositie het bewijs van de steeds sterkere greep van Vlaanderen en de N-VA op Belgische instellingen
Het Goliath-complex van Sammy Mahdi
Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi nagelt partijcoryfee Pieter De Crem zonder blikken of blozen publiek aan de schandpaal, nog voor een intern onderzoek van start is gegaan. Mahdi voert het woord met de ijdelheid van een moraalpaus, maar handelt als een cynische strateeg.
In zijn haast om cd&v te heruitvinden, maakt hij brandhout van zijn interne critici. Mahdi lijdt aan een Goliath-complex: de illusie dat hij en zijn partij nog altijd reuzen zijn in het politieke landschap.
Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi spreekt met dubbele tong. In De Zondag van vorige week rekent hij af met burgemeester Pieter De Crem, nog voordat er een deontologische commissie aan te pas is gekomen. Over de 5 procentnorm zei hij dat die “gewoon krankzinnig” is. “Wij zeggen neen, omdat er gewoon geen geld is.”
Maar Mahdi wist maar al te goed dat zijn ministers in de federale regering intussen hadden toegezegd. Hoe hypocriet kan iemand zijn?
De Crem als zondebok
Het meest schrijnende voorbeeld van Mahdi’s politieke stijl blijft zijn behandeling van Pieter De Crem. Zonder verder onderzoek zowel binnen als buiten de partij af te wachten, liet hij er geen twijfel over bestaan dat hij De Crem liever kwijt dan rijk is.
MAHDI ZIET ZICHZELF ALS DE REDDER VAN DE CHRISTENDEMOCRATIE
De cd&v-voorzitter betichtte De Crem er zelfs van “bijna fier” te zijn op vermeende discriminatie. Geen nuance, geen procedure, enkel publieke executie. Om zijn afrekening kracht bij te zetten, gooit Mahdi plots zijn eigen familiegeschiedenis in de strijd. Zijn vader zou als Irakees ooit gediscrimineerd zijn op de huurmarkt. Dat verdriet projecteert hij nu op de vermeende praktijken van De Crem om hem emotioneel te framen.
Het oordeel is al geveld
De deontologische commissie van cd&v is intussen gedegradeerd tot een decorstuk. Mahdi maakte zijn vonnis al bekend. Wat daarna nog volgt, is rituele rechtspraak zonder betekenis. Het feit dat De Crem jarenlang minister was, fractieleider en burgemeester met een stevige lokale machtsbasis, telt blijkbaar niet meer mee. Hij werd als dissident uit de catacomben
van de partij gehaald om publiek te worden geslachtofferd. Wat Mahdi aan Pieter De Crem verwijt, is geen bewezen feit, maar een vermoeden. De langere wachttijden voor inschrijving van vreemdelingen in Aalter zouden voortkomen uit extra controles op woonkwaliteit. “We passen gewoon de wet toe”, zegt De Crem die zich bereid toont tot een juridische toetsing.
De realiteit is dat cd&v vandaag geen reus meer is. Met 13 procent in Vlaanderen werd ze pas de vierde partij, een historisch dieptepunt. Mahdi mag dan dromen van het leiderschap van weleer, maar zijn partij is een schim van wat ze ooit was. Wat overblijft, zijn schaduwoverwinningen in de media, geen macht in de Wetstraat. Cd&v kampt met electorale dwerggroei, maar loopt nog steeds rond in de reuzenkleren van het verleden. In plaats van te luisteren naar kritische stemmen zoals die van De Crem, probeert Mahdi via uitsluiting en profilering de greep op de partij te verstevigen. Wat hij vergeet, is dat een par-
CD&V KAMPT MET ELECTORALE DWERGGROEI, MAAR LOOPT NOG STEEDS ROND IN DE REUZENKLEREN VAN HET VERLEDEN
Maar die rechtsstaatlogica telt niet voor Mahdi en co. De linkse media hadden al geoordeeld, de gelijkekansenlobby’s hadden al geëist, en dus volgt Sammy gedwee. Zo werkt de nieuwe cd&v.
Dit alles komt Mahdi overigens niet slecht uit. De Crem was vier jaar geleden nog de man die cd&v hekelde omdat ze zonder garanties over ethiek en communautaire kwesties in de Vivaldi-coalitie stapte. Hij noemde het een “gigantisch geloofwaardigheidsprobleem” en zag hoe de partij haar Vlaamse principes verkwanselde.
Deze crisis komt goed uit om de lastige De Crem op een dood spoor te zetten.
En dan zijn er nog de e-mails waaruit blijkt dat topfiguren op Verlindens kabinet wél op de hoogte waren, wat haar verdediging ondergraaft. De oppositie beschuldigt haar van een doofpotoperatie en een gebrek aan transparantie.
De klassieke politieke logica, dat een minister verantwoordelijk is voor haar kabinet, wordt hiermee op de helling gezet. Verlinden wijst als minister iedere verantwoordelijkheid af, desavoueert daarmee niet alleen haar eigen kabinet, maar wast tevens haar handen in onschuld nog voor De Crem wordt terechtgesteld. Mahdi’s messiascomplex
Mahdi ziet zichzelf als de redder van de christendemocratie. Hij droomt van electorale wederopstanding à la Les Engagés, de Franstalige zusterpartij die zich heruitvond. Mahdi wil een nieuwe, grote volkspartij rond hemzelf. Een nobel streven dat bol staat van de ijdelheid.
tij niet floreert door interne afrekeningen, maar door visie, vertrouwen en inhoudelijke helderheid.
De prijs van het Goliath-complex
Het Goliath-complex van Mahdi is geen teken van kracht, maar van zelfoverschatting. Een leider die denkt dat zijn oordeel boven de regels staat, die morele standpunten misbruikt om tegenstanders uit te schakelen, die procedures negeert, leidt geen volkspartij, maar een hofhouding.
Zolang Mahdi blijft geloven dat cd&v nog altijd het centrum van de macht is - en dat hij de belichaming daarvan is -, zal de partij blijven krimpen. De enige reus die dan nog overblijft is het ego van de voorzitter.
Pers opvallend stil over corruptie rond Pedro
Zelf kwamen we het pas te weten in een bijzin over het verzet van de Spaanse regering tegen de nieuwe NAVO-norm van 5 procent: eerste minister Pedro Sánchez zit danig in de problemen omwille van een reeks corruptieschandalen.
zou ze bovendien geweigerd hebben om mee te werken.
Sánchez
is. De vraag is hoe lang hij die stelling zal kunnen volhouden.
Bliksemafleiders
In de media wierp Gómez zich op als slachtoffer van een extreemrechtse heksenjacht, terwijl haar man zich op X openlijk afvroeg of dit het allemaal wel waard was. Dat laatste bleek een handige zet te zijn om de aandacht af te leiden van de beschuldigingen en links (en de media) te mobiliseren om zijn regering te steunen. Maar merk toch op dat er formeel gezien geen vuur was, maar wel twee dikke rookpluimen uit de onmiddellijke omgeving van Sánchez.
Sánchez’ corrupte broer?
Vorige week organiseerden demonstranten een betoging aan het PSOE-hoofdkwartier in Madrid
Ja, dat leest u goed: niet één corruptieschandaal, maar een hele reeks. Toch kan Sánchez in onze en de internationale pers nog steeds op veel sympathie rekenen.
De val van Rajoy
De lezer herinnert het zich misschien nog hoe de vorige eerste minister van Spanje, de conservatief Mariano Rajoy van de Partido Popular, ten onder ging aan een corruptieschandaal. Uiteindelijk werd ook hijzelf opgeroepen als getuige in verband met een systeem van illegale partijfinanciering, waarbij bedrijven hun voordeel konden doen in ruil voor giften aan de PP. Dat u zich herinnert hoe zijn regering in 2018, zeven jaar geleden dus, aan haar einde kwam, is echter helemaal geen wonder. Onze pers maakte er immers een erezaak van om uitvoerig te berichten over het corruptieproces, hoe Rajoy in het Spaanse parlement een vertrouwensstemming verloor en hoe zijn opvolger Sánchez
van de PSOE vervolgens de verkiezingen won met onder meer de belofte de corruptie stevig aan te pakken.
Sánchez’ corrupte vrouw?
Midden vorig jaar sloeg een eerste bom in. Begoña Gómez, de vrouw van Sánchez, werd ervan beschuldigd haar invloed gebruikt te hebben om bedrijven aan overheidscontracten te helpen. Harde bewijzen dat ze de Spaanse wet overtreden had, waren er niet, maar dan vooral omdat de Spaanse wet op dat vlak niet veel voorstelt. Ethisch gezien valt er wel degelijk een en ander op te merken op het gedrag van Gómez, wetsovertreding of niet.
Er zijn echter ook aanwijzingen dat Gómez software zou gebruikt hebben op kosten van de Complutense-universiteit van Madrid. Ze zou ook contracten afgesloten hebben en onkosten ingebracht hebben zonder dat ze daarvoor bevoegd was. Bij het onderzoek naar de feiten
Verleden maand was het dan de beurt aan David Sánchez, broer van Pedro. Voor hem zou een postje gecreëerd zijn in de provincie Badajoz, geheel naar zijn smaak en zijn ambities. Daarbij zou het niet om een alleenstaand geval gaan, want in het onderzoek worden een tiental mensen, vaak van PSOE-signatuur, verdacht van allerlei feiten, en met vertakkingen naar de nabijgelegen regio Extremadura. Het onderzoek loopt nog, maar alweer zien we een dikke rookpluim in de onmiddellijke omgeving van de Spaanse eerste minister.
Sánchez’ corrupte vertrouweling?
En dan deed de Spaanse politie verleden week een inval in het hoofdkwartier van de PSOE in Madrid. Het onderzoek spitst zich toe op Santos Cerdán, tot voor kort secretaris van de PSOE, parlementslid én, let op: een vertrouweling van Sánchez. Cerdán wordt ervan verdacht steekpenningen ontvangen te hebben in ruil voor overheidsopdrachten, in samenwerking met de voormalige minister van Transport José Luis Ábalos. De parallel met het corruptieschandaal dat Rajoy velde, kan daarbij niet ontkend worden. Sommige bronnen brengen de zaak zelfs in verband met de al genoemde beschuldigingen tegen Gómez. Sánchez zag zich al genoodzaakt om publiekelijk zijn verontschuldigingen aan te bieden. Van opstappen wil hij voorlopig niets weten, want hij vindt dat hij tot 2027 verkozen
Hoe is het mogelijk dat er nu al vier dikke rookpluimen rond de Spaanse eerste minister hangen, terwijl onze (en de internationale) pers daar slechts mondjesmaat over berichten? Straffer: partijen zoals Vooruit en cd&v trokken zich verleden week schaamteloos – of onwetend –op aan de figuur van Sánchez om de NAVOnorm van 5 procent nog eens een laatste keer in vraag te stellen.
Het antwoord is eenvoudig: Sánchez is een linkse politicus en bovendien een die handig de ene bliksemafleider na de andere weet te lanceren in de welwillende media. Daarbij gaat het niet alleen om zijn verzet tegen de NAVO-norm, maar trok hij verleden maand in Bagdad ook eens fel van leer tegen Israël op de top van de leiders van de Arabische Liga. Hij heeft ook een plannetje om nog vóór de zomer een half miljoen illegalen te regulariseren. Geen wonder dat hij veel bijval blijft genieten in de pers.
Vox
Volgens een opiniepeiling wil 60 procent van de Spanjaarden Sánchez weg. Zijn partij PSOE verliest terrein in de peilingen, terwijl concurrent PP haar voorsprong uitbouwt tot 10 procent. Maar voor een meerderheid heeft PP de steun van Vox nodig, een absoluut doembeeld voor onze media.
Onze pers laat keer op keer uitschijnen alsof een PP-Vox-coalitie er een is tussen een extreemrechtse partij en een nog extremere extreemrechtse partij. Maar afgaand op de Europese affiliatie gaat het eigenlijk over een coalitie tussen cd&v en de N-VA.
Met de huidige regering-Sánchez heeft onze pers echter veel minder problemen, ook al komt die dan overeen met een coalitie tussen Vooruit, Groen en de PVDA. Of is het misschien net daarom dat men ook de corruptieschandalen wil toedekken?
JULIEN BORREMANS
Sammy Mahdi denkt dat hij en zijn partij nog reuzen zijn in het politieke landschap
HAAR EIGEN KLIMAATLOBBY
Afgelopen week bracht de Duitse krant Welt am Sonntag schokkende details over geheime contracten tussen de Europese Commissie en een internationaal netwerk van ngo’s aan het licht. Die ontvingen subsidies om te lobbyen, maar ook om bedrijven en politici te intimideren.
De reactie in de meeste Europese media was opvallend gematigd, maar in Duitsland beweegt iets, zowel bij centrumrechts als bij uiterst rechts. De Duitse opiniemaker Walter von Gersdorff noemde dit schandaal “het complete verlies van de legitimiteit van de Europese instellingen”. In een videoboodschap hekelde hij het gebrek aan transparantie en controle. Hij sprak van klimaatbezorgdheid waarbinnen veel geld circuleert. Die zorgen staan volgens hem echter niet erg sterk wanneer de geldkraan dichtgaat.
Commissie ontkende eerst, maar gaf later toe
Al maanden is geweten dat de Europese Commissie klimaatlobbygroepen betaalde om tegen bedrijven klachten in te dienen en tegen hen campagne te voeren. Volgens de krant ging het ook om Duitse bedrijven. Dat schrijft ze op basis van geheime contracten waarvan de Commissie eerder het bestaan ontkende. Maar na een onderzoek door Europarlementsleden en de Europese Rekenkamer moest de Commissie toegeven dat ze wel degelijk bestonden. In het Europees Parlement had de Commissie het bestaan erkend, maar geminimaliseerd. Linkse en groene Europarlementsleden deden die geheime contracten af als een complottheorie. ondanks het feit dat de Commissie zelf uiteindelijk toegaf dat ze bestonden, maar niet illegaal waren. De bewuste geheime contracten kon Welt am Sonntag volledig inkijken. En wat bleek? Ambtenaren in Brussel en activisten stemden tot in detail met elkaar af wie ze op welke manier gingen aanpakken om ze van het klimaatbeleid van de EU te overtuigen.
Klimaatbezorgdheid op Europese kosten
De ngo ClientEarth is daarvan een schrijnend voorbeeld. Deze organisatie kreeg 350.000 euro om energiecentrales op steenkool of bruinkool via rechtszaken het werken onmogelijk te maken. Het doel was volgens het contract om het ‘financiële en juridische risico’ voor deze bedrijven te verhogen. Dat stond letterlijk in het werkprogramma dat in het contract was opgenomen. Ter herinnering: ClientEarth is dezelfde ngo die alle kosten draagt en alle administratie doet voor de vzw’s die meeprocederen tegen de nieuwe ethaankraker van Ineos in de Antwerpse haven. De multinational Ineos is trouwens een van hun hoofddoelwitten. Lawfare is oorlogsvoering via rechtszaken.
Lawfare met belastinggeld
Een ander voorbeeld is de ngo Friends of the Earth. Deze machtige en rijke lobbygroep moest de organisaties in haar netwerk aanzetten tot een strijd tegen het vrijhandelsakkoord Mercosur tussen de Europese Unie en Zuid-Amerikaanse landen. EU-ambtenaren betaalden met andere woorden om hun EU-collega’s en de EU-economie stokken in de wielen te steken.
Andere lobbygroepen kregen dan weer geld om Europarlementsleden te beïnvloeden in de stemmingen over gewasbescherming en scheikundige producten.
Al deze contracten werden in 2022 afgesloten. In 2023 volgde het geld. Sommige ngo’s ontvingen tot 700.000 euro uit dit ene subsidiepotje voor de ondersteuning van klimaatbewustzijn. Nepmiddenveld van Timmermans
Dit gebeurde allemaal onder het toezicht van de voormalige Commissieleden Virginijus Sinkevičius uit Litouwen en de Nederlander Frans Timmermans. Respectievelijk een groene politicus en een socialist die momenteel de fusie tussen de Nederlandse socialisten en GroenLinks leidt
De ngo Friends of the Earth moest de organisaties in haar netwerk aanzetten tot een strijd tegen het vrijhandelsakkoord Mercosur
De radicale acties van de ngo’s waren dus een verdoken vorm van politieke lobbying. Ze oefenden druk uit op beslissingsnemers in de politiek en het bedrijfsleven om de doelen van de twee Eurocommissarissen in de EU-landen door te drukken. Timmermans was EU-commissaris voor Klimaat en Sinkevičius was EU-commissaris voor Milieu. Geen van beide is tot dusver over het schandaal op de rooster gelegd in een parlement of in de media.
Commissie ontkent wat ze eerder toegaf
Bij de Europese Commissie reageerde een woordvoerder op de nieuwe onthullingen door het bestaan van de geheime contracten tussen de ngo’s en de Commissie opnieuw te ontkennen. Dat is merkwaardig, want dat is iets wat ze eerder gedwongen was toe te geven.
De Commissie zelf zegt dat ze zeer transparant is over de betalingen. “De namen van de
ontvangers van subsidies zijn op de website van de Commissie te raadplegen.”
De Commissie heeft dus nog altijd een enorme schrik voor een schandaal. Maar dat schandaal is er al. Alle gegevens zijn al bekend
BRUSSEL WILDE DE BEVOLKING EEN VALSE PUBLIEKE OPINIE OPDRINGEN
De Commissie wilde met het subsidiëren van de klimaat-ngo’s de indruk wekken dat de maatschappij in Europa smeekt om een klimaatbeleid, zogezegd omdat het middenveld erom vraagt. Alleen was dat zogenaamde middenveld een netwerk van door de Commissie zelf gesubsidieerde ngo’s.
De indruk moest gewekt worden dat iedereen in de EU wakker ligt van het klimaat. Daarbij heiligde het doel de middelen. Blijkbaar is enkel de Commissie zelf in dat nepmiddenveld gaan geloven.
Contracten waren uitdrukkelijk vertrouwelijk
De hele discussie draait rond de heimelijkheid. In de contracten stond uitdrukkelijk dat ze vertrouwelijk waren en dat wie ze inzag er zeer goed over moest waken dat ‘onbevoegden’ er geen kennis van namen. Elke goede verstaander weet dat dit betekent dat de contracten geheim waren, iets wat de Commissie dus nog altijd opnieuw probeert te ontkennen.
Dat de betalingen niet geheim waren, is logisch. De Commissie is verplicht om die openbaar te maken via het ‘financial transparency system’ van de EU. Alleen stond in de contracten dat overtredingen van de vertrouwelijkheid van de inhoud met ‘disciplinaire maatregelen’ gepaard zouden gaan. Deze sancties zouden zowel voor EU-ambtenaren als voor de ontvan gers van de subsidies gelden.
Van heilig doel naar vuile middelen
De vraag is wat er zo gevaarlijk was aan deze contracten dat de inhoud zo geheimge houden moest worden. Het antwoord is eenvoudig. De betrokkenen, zowel de EU-ambtenaren als de ngo’s, wisten dat het een schan daal zou opleveren.
Maar ze wilden natuurlijk een soort middenveld opbouwen dat de indruk moest wekken dat de bevol king achter de Green Deal en de klimaatpolitiek van de EU stond.
Brussel wilde de bevolking en het bedrijfsleven een valse publieke opinie opdringen. De Commissie lijkt dat ook zelf met zoveel woorden te schrijven. Toen het lobbyschandaal uitlekte, zei ze dat er niets onwettelijks aan was, maar dat het een risico op reputatieschade voor de EU inhield. Reputatieschade voor iets wettelijks?
Ngo’s spreken van ‘enscenering’
En hoe reageerden de betrokken ngo’s? Friends of the Earth, dat 31 milieuverenigingen zegt te vertegenwoordigen, beweerde dat men een schandaal probeert te ‘ensceneren’ dat de democratische arbeid van het middenveld ondermijnt. Met andere woorden: wie kritiek geeft op het door een overheid opgezet nepmiddenveld, is ondemocratisch. Maar, zo zegt Friends of the Earth, “wij staan open voor een openbaar onderzoek, maar we willen geen complottheorieen”.
Dat laatste is natuurlijk iets anders dan transparant zijn over wat ze allemaal gedaan hebben met het EU-geld. Of Friends of the Earth en hun netwerk van 31 milieu- en klimaat-vzw’s alle gesprekken, de briefwisseling, de e-mails, de klachten bij allerhande rechtbanken, enzovoort openbaar zullen maken, is natuurlijk zeer onwaarschijnlijk. Dan worden immers niet enkel hun netwerken zichtbaar, maar ook hun praktijken.
Van kiezersbedrog naar zelfbedrog
De conclusie is eigenlijk dat het hele schandaal evolueert van kiezersbedrog naar zelfbedrog. De Commissie en de ngo’s dachten dat, als ze zelf een voldoende groot middenveld zouden organiseren, het middenveld vanzelf voorstander van hun ideologie zou worden. Zo werkt het natuurlijk niet. Alleen begonnen ze het ondertussen zelf te geloven en hadden ze niet gerekend op boze burgers en bedrijven.
LODE GOUKENS
Dit alles gebeurde onder het toezicht van Frans Timmermans
“ALLEEN KORANONDERWIJS IS TOEGELATEN. GEORGANISEERDE ACHTERLIJKHEID DUS”
Op 12 en 13 juni werden bij aanvallen van de islamitische Fulani-milities op christelijke boeren minstens 200 christenen vermoord. Het ging om mensen die in een hinderlaag liepen terwijl ze naar de markt gingen en christenen die al eerder gevlucht waren en tijdelijk onderdak hadden gevonden in het dorp Yelwata.
De slachtoffers, waaronder veel kinderen, werden neergeschoten, met machetes in stukken gehakt of levend verbrand. Verdraagzaamheid à l’islamique… In Nederland reageerden SGP-Europarlementslid Bert-Jan Ruissen en Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging hier terecht heel scherp op. Maar zij waren roependen in een woestijn van stilzwijgen. Dit soort aanslagen tegen christenen in Nigeria is al bijna routine geworden en de media maken er nog nauwelijks melding van. Dit was geen geisoleerd incident. Het was de zoveelste massamoord in een christenvervolging die in Nigeria begon met de Biafraanse oorlog (1967-1970).
Biafra
In grote lijnen ging die oorlog tussen twee groepen. Enerzijds de ontwikkelde christelijke Igbo’s die Engels hadden geleerd, die konden lezen en schrijven, die hun kinderen lieten studeren als ze de kans kregen en die door hun betere opleiding ook welvarender waren. Anderzijds de moslims uit het noorden, vooral Hausa en Fulani, die alleen geleerd hadden de Koran op te dreunen, en die dus onontwikkelder en armer waren. Maar die wel een groot deel van het leger uitmaakten.
Het begon met massamoorden van moslims op christelijke Igbo’s die verspreid in het land leefden. Daarop vluchtten vele Igbo’s naar het zuiden, waar zij in de meerderheid waren. Ze richtten een onafhankelijke republiek op: Biafra. Ging het alleen om islamitische haat tegen christenen? Nee, er speelde ook een sterk motief van afgunst mee. De afgunst van half analfabete nietsnutten tegen mensen die door studie en hard werk wél iets van hun leven hadden gemaakt.
Biafra werd met de steun van de USSR en Egypte militair verpletterd en meedogenloos uitgehongerd. Twee miljoen Igbo’s crepeerden. Iedereen zal zich de gezwollen buikjes van de
Biafraanse kinderen nog wel herinneren. Zo ziet een échte hongersnood eruit. Terzijde: heeft u ooit zulke hongerbuikjes gezien in Gaza?
Leeggeroofd
Na de capitulatie werd het land systematisch leeggeroofd. Alle bankrekeningen van Igbo’s werden leeggehaald. Ze mochten maar 20 pond per persoon overhouden. Islamitisch fanatisme vermengd met notoire plundering, zoals altijd en overal. Van de eerste veroveringen van Mohammed tot de islamitische invasies in het Byzantijnse rijk, Indië, Spanje, op de Balkan, bij de Arabische aanvallen op Israël in 1948-1949.
De Nigeriaanse bezettingstroepen persten de Igbo’s jarenlang zo’n 100 miljoen pond per jaar af, onder andere met illegale wegblokkades. Ze maakten zich daarmee nog gehater. De overwinning van de centrale regering was volledig. De Biafraanse oorlog was de eerste die rechtstreeks op tv te volgen was, maar de islamitische factor daarin bleef grotendeels onvermeld.
Boko Haram
Maar de terreur tegen christenen ging verder. Die kwam in een nieuwe fase met de oprichting van Boko Haram in 2002. De naam betekent ‘Westerse opleiding is verboden’. Alleen Koranonderwijs is toegelaten. Georganiseerde achterlijkheid dus. Hun beginselverklaring omvat de invoering van de sharia en de verspreiding van de jihad, wat aardig lukte, want de groep zaaide intussen uit tot in Kameroen, Niger, Tsjaad en Mali.
erger. De groep overleefde en kwam terug, sterker dan ooit.
Ja, toen Boko Haram zich tegen de islamitische achterban van het regime keerde en aanslagen begon te plegen op kazernes en politieposten – en zelfs op een gebouw van de Verenigde Naties! –, toen heeft het regeringsleger natuurlijk keihard teruggeslagen. Maar om de christenen te beschermen, toonde het nooit zoveel inzet.
Heel dikwijls verschenen leger en/of politie pas op het toneel als de terroristen al lang weg waren. Dikwijls werden christenen ook tijdens operaties tegen Boko Haram het slachtoffer van de arrestaties en wreedheden gepleegd door islamitische militairen en politiemannen.
Hoe achterlijk de meeste aanhangers van Boko Haram ook zijn, zij gebruikten dikwijls gesofisticeerde technologie en hun terreuraanslagen waren vaak professioneel georganiseerd. Daarvoor zijn zij wel gemotiveerd. Daarvoor maken ze wel gretig gebruik van westerse technologie. Maar een poliovaccin, dat is natuurlijk des duivels.
HET SOENNITISCHE BOKO HARAM WILDE NIET ALLEEN DE CHRISTENEN UITROEIEN, MAAR OOK DE SJIIETEN IN NIGERIA EN IN ÉÉN ADEM ALLE ANDERE MOSLIMS DIE ‘TE GEMATIGD’ OF ‘AFVALLIG’ WAREN
De groep voerde een bloedige terreurcampagne tegen een vaccinatiecampagne om kinderen in te enten tegen polio. Verboden! Onislamitisch! Het vaccinatieproject stortte in elkaar en de polio verspreidde zich opnieuw tot ver buiten Nigeria en via de pelgrimstochten naar Mekka zelfs tot ver buiten Afrika. Hyena’s verslinden elkaar, altijd. Er ontstonden afscheuringen en rivaliserende groepen zoals Islamic State – West Africa Province ISWAP, die soms tegen elkaar vochten. Het soennitische Boko Haram wilde niet alleen de christenen uitroeien, maar ook de sjiieten in Nigeria en in één adem alle andere moslims die ‘te gematigd’ of ‘afvallig’ waren, bijvoorbeeld omdat ze waren gaan stemmen bij verkiezingen. Dit alles leidde – eindelijk! – tot een krachtige reactie van het Nigeriaanse leger. In 2015 sloot Boko Haram een bondgenootschap met ISIS. In 2019 beweerde de (islamitische) president Muhammadu Buhari dat Boko Haram bijna volledig vernietigd was. De leider van Boko Haram werd gedood, maar zijn opvolger was nog
Chibok
Een van de beruchtste exploten van Boko Haram was de ontvoering van enkele honderden 16- tot 18-jarige schoolmeisjes die op het punt stonden eindexamens af te leggen in het stadje Chibok. De Nigeriaanse troepen waren vier uur van tevoren gewaarschuwd dat de Boko Haram-commando’s onderweg waren, maar ze deden niets.
Vliegtuigen van de Britse Royal Air Force konden later een kamp lokaliseren waar een groep ontvoerde meisjes gevangen gehouden werd. Ze boden aan een commandoactie te organiseren om hen te redden, maar de Nigerianen weigerden dat. Het was een ‘binnenlandse aangelegenheid’. Ook toen een Amerikaans ‘eye in the sky’ – waarschijnlijk een spionagesatelliet – zo’n kamp ontdekte en de coördinaten doorgaf aan de Nigerianen, gebeurde er niets. Later probeerde een Amerikaanse geestelijke op eigen initiatief met Boko Haram te onderhandelen over het vrijkopen van een
aantal meisjes. Hij kon enkele schuilplaatsen van Boko Haram gewoon op Google Earth vinden. Hij vroeg een bewijs dat de meisjes nog in leven waren en hij kreeg een video waarop te zien was hoe ze verkracht werden. Hetzelfde sadistische, psychopathische cynisme waarmee ook Hamas van elke vrijlating van Israëlische gijzelaar een triomfantelijke show maakt.
Alle meisjes die konden ontsnappen, vertelden hetzelfde verhaal: ze werden dagelijks verkracht. Velen hadden hiv. De ontvoeringen in Chibok haalden ten minste nog de media. Maar er waren veel kleine Choboks... Islam of vee?
De moordende milities van de Fulani zijn geen onderdeel van Boko Haram. Ze voeren al jarenlang hun eigen jihad. Anders dan in Biafra zijn de slachtoffers nu meestal arme christelijke boeren die aan akkerbouw doen, maar de daders zijn nog altijd islamitische Hausa en Fulani, die nu georganiseerd zijn in IS-achtige terreurgroepen.
De Fulani zijn veehouders, wat de politiek correcte westerse media de kans biedt de islamitische factor dood te zwijgen en de jihad tegen de christenen af te schilderen als een voortzetting van het eeuwenoude conflict tussen akkerbouwers en veehouders.
WESTERSE MEDICIJNEN! VERBODEN! ONISLAMITISCH!
Typisch voor zulke conflicten: veehouders drijven hun dieren in akkers en laten ze de oogst opvreten. De boeren willen dat beletten en er ontstaat een gevecht.
Maar als de Fulani op een symbolische dag als Pinksteren een kerk binnenvallen, er bommen gooien, mensen neerschieten en vrouwen en meisjes ontvoeren, terwijl ze “Jihad! Jihad!” schreeuwen, gaat dat dan nog over vee? Of is het islamitische terreur?
Bachama
In minstens één berucht geval sloeg de passiviteit van de Nigeriaanse strijdkrachten tegenover de Fulani om in regelrechte medeplichtigheid.
Op 4 december 2017 werden zes dorpen van de christelijke Bachama-stam aangevallen door Fulani-milities. De regering stuurde straaljagers en een helikopter. Maar die bombardeerden en beschoten niet de moslims, maar de belaagde christenen in de dorpen. Ze bestookten de vluchtende mensen met hun boordgeschut. Eén enkel incident zou een vergissing kunnen zijn. Maar dit gebeurde in alle zes de betrokken Bachama-dorpen. Het dossier daarover is niet alleen gebaseerd op getuigenissen, maar ook op beeldmateriaal van de verwoeste dorpen en op brokstukken van de afgevuurde raketten. Volgens de officiële versie van de Nigeriaanse luchtmacht is er niets gebeurd. De vliegtuigen zouden alleen laag over die dorpen zijn gevlogen om de aanvallers te intimideren, in een zogenaamde ‘show-of-force’.
PAUL BÄUMER
Bomaanslag van Boko Haram
Iedereen zal zich de gezwollen buikjes nog wel herinneren
PHOTONEWS
Ouders van de ontvoerde Chibok-meisjes, twee jaar nadat ze door Boko Haram gekidnapt werden
DARYA SAFAI N-VA-KAMERLID
“Met Iraanse ayatollahs niet dezelfde fout maken als met Hitler”
Een regimewissel is de enige manier waarop in de eerste plaats Israël en bij uitbreiding het Westen zich kunnen beschermen tegen de Iraanse nucleaire dreiging. Dat zegt N-VA-Kamerlid
Darya Safai, die als 25-jarige zelf als politiek dissidente het ayatollahregime ontvluchtte.
“Voor de Tweede Wereldoorlog hebben de Europese mogendheden de ambities van Hitler genegeerd of schromelijk onderschat. We mogen niet dezelfde fout maken met de Iraanse ayatollahs.”
Afgelopen weekend bombardeerden Amerikaanse gevechtsvliegtuigen drie nucleaire installaties in Iran. Die militaire actie wordt niet overal even positief onthaald. Sommigen zien er een gevaarlijke escalatie in, terwijl anderen het krachtige signaal aan het ayatollahregime net toejuichen. Darya Safai, voormalig politiek gevangene en federaal parlementslid voor de N-VA, bevindt zich in dat laatste kamp. Ze roept het Westen op om niet langer weg te kijken, maar eindelijk partij te kiezen. Niet voor oorlog, maar voor de vrijheid van 80 miljoen Iraniërs en voor de wereldwijde veiligheid. Onder die 80 miljoen Iraniërs die hopen op verandering, bevinden zich ook de moeder en de zus van Safai. Zij ervaren volgens het N-VA-Kamerlid momenteel heel wat uiteenlopende gevoelens, maar zijn vooral hoopvol. “Na 46 jaar van onderdrukking voelen ze zich wandelende doden. Alles wat het leven mooi maakt, is hen ontnomen. Ze beschouwen de Israëlische en Amerikaanse aanvallen als een kans op bevrijding. Dat is het woord dat ze zelf gebruiken”, schetst Safai.
Hoe bezorgd bent u over uw familie?
“Ik bel mijn moeder dagelijks of stuur haar berichten. Soms hoor ik uren niks van haar. Ze vertelde me dat ze vaak zonder elektriciteit zitten. Iran kan de eigen bevolking zelfs niet meer van stroom voorzien. Geen stroom betekent ook geen internet of communicatie. Het regime heeft een paar dagen geleden, zoals wel vaker gebeurt als ze schrik hebben voor protesten, de communicatiemiddelen afgesloten. Mensen kunnen elkaar niet meer contacteren. Als ik mijn familie niet te pakken krijg, ben ik altijd ongerust.”
NA 46 JAAR VAN ONDERDRUKKING
VOELEN DE IRANIËRS ZICH WANDELENDE DODEN
“De situatie is ernstig. Israël voert gerichte aanvallen uit op ministeries, munitiedepots en militaire doelen. Dat is een wereld van verschil met het islamitische regime dat zonder aarzelen een ziekenhuis bombardeert. Maar oorlog blijft onvoorspelbaar en dus gevaarlijk.”
Ondanks al dat geweld is de Iraanse bevolking vooral hoopvol?
“Veel Iraniërs zeggen: ‘Als een land onze vijanden doelgericht kan uitschakelen, dan kunnen wij de rest wel aan.’ Ik zie parallellen tussen de Israëlische burgers die voor Iraanse raketten moeten schuilen in bunkers en de Iraanse burgers die onderdrukt worden. Beiden zijn ze het slachtoffer van hetzelfde monster: de ayatollahs. Beide volkeren willen hetzelfde, namelijk dat er een einde komt aan het door Iran gesponsorde terrorisme.”
“Wat me frustreert, is dat het Westen blijft vasthouden aan diplomatie. 46 jaar lang heeft diplomatie niks opgelost. Integendeel, het islamitische regime staat vandaag sterker dan ooit. Het is een octopus geworden, met tentakels in Libanon, Irak, Afghanistan, Pakistan,... Israël is al jaren bezig die tentakels af te hakken. Nu is het tijd om ook de kop aan te pakken. Alleen dan kan het Midden-Oosten ten goede veranderen.”
Waarom gelooft u niet in diplomatie en de-escalatie?
“Omdat het regime onze naïviteit misbruikt. Ze verrijken uranium, zeggen dat het voor vreedzaam gebruik is en het Westen gelooft dat. Hoe naïef kan je zijn? Elke ochtend moesten wij op school ‘down with America’ scanderen en over de vlaggen van westerse landen wandelen. Dit is geen regime waarmee je afspraken kunt maken. Je moet je vijand uitschakelen vóór hij jou kan uitschakelen.”
“Voor de Tweede Wereldoorlog hebben de Europese mogendheden de ambities van Hitler genegeerd of schromelijk onderschat. Ze dachten dat hij wel zou stoppen na de Anschluss van Oostenrijk. We weten waartoe die naïviteit heeft geleid. We mogen niet dezelfde fout maken met de Iraanse ayatollahs.”
Het Westen heeft al vaker geprobeerd om door middel van bombardementen democratie te exporteren naar het Midden-Oosten, maar die pogingen waren nooit succesvol. Waarom zou dat in Iran wel lukken?
“Democratie kan je niet exporteren. Het is geen product, het is een cultuur. In Iran groeit die cultuur van binnenuit. De Iraanse geschiedenis verschilt fundamenteel van die van pakweg Libië en Irak. Het Perzische volk is anders dan de andere volkeren in het Midden-Oosten. Iran kende eeuwen geleden al vormen van democratie. De eerste mensenrechtenverklaring – de Cilinder van Cyrus de Grote – ligt vandaag in het Louvre in Parijs. Dat is wie we zijn. De rijke Perzische beschaving is zwaar beschadigd, maar nog altijd levend. We zijn nu bezig die beschaving weer op te bouwen. Het volk is bezig zichzelf opnieuw uit te vinden. Zoals een feniks uit zijn as verrijst, zo willen wij onze cultuur en samenleving heropbouwen. We zullen uit de puinhopen van de ayatollahs iets nieuws scheppen. Als we daarin slagen – en ik geloof dat we daar dichtbij zijn –, dan kan Iran een unieke beschaving worden in het Midden-Oosten. Een die werkelijk een bondgenoot van het Westen kan zijn.”
Is de Iraanse oppositie klaar om de macht over te nemen?
“De oppositie heeft niet stilgezeten. Jarenlang hebben Iraniërs binnen en buiten Iran
hard gewerkt aan de voorbereiding van een betere toekomst. Het achterlijke regime ver tegenwoordigt de Iraniërs niet. De Iraniërs zijn slimmer dan dat. Ze zullen hun land te rugnemen. Iran wordt momenteel gegijzeld, maar aan die gijzeling zal een einde komen.
En als dat eenmaal gebeurd is, kiezen we re soluut voor de goede kant van de geschiede nis. Dat is de kant van het Westen.”
Toch vrezen veel mensen dat in een vrij Iran extremisten opnieuw de macht zullen grijpen.
“In Iran is het omgekeerde aan het gebeuren van wat we in Europa zien. In Iran worden de extremisten met de dag minder relevant. In het Westen worden de islamisten steeds extre mer. Ze proberen via onze instellingen invloed te verwerven, ze verspreiden hun radicale ideeën in de moskeeën en botsen frontaal met onze democratische waarden.”
“In Iran verliezen de religieuze extremisten hun greep op het land. De overgrote meerder heid van de bevolking is religie moe. Ze willen vrijheid, ook van religie. Ze zeggen: ‘Wil je bidden? Prima. Maar doe dat thuis. Bemoei je niet met mijn leven.’ De islam is in de ogen van velen achterhaald. De houd baarheidsdatum is ver overschreden. Precies daarom verwelkomen Iraniërs nu alle hulp van buitenaf. Ze vragen erom. En zodra het regime valt, zullen zij het werk wel afmaken en zorgen voor een seculiere demo cratie. Het volk is er klaar voor.”
De vergelijking met Libië en Irak is dus niet terecht?
“Nee, dat is een totaal verkeerde vergelijking. Libië en Irak waren dictaturen met een seculie re leider. Door hen uit te schakelen, ontstond er een vacuüm waarin radicale islamisten de macht konden grijpen. In Iran is het omge keerde aan de hand: daar is al een religieuze dictator aan macht. Als je die uit de weg ruimt, maak je juist de weg vrij voor iets beters.”
“Kijk naar mij. Lijk ik op een islamist? Nee, en meer dan 80 procent van de Iraniërs lijkt op mij. Ze willen vrijheid, vooruitgang en ge lijkheid. Veel westerlingen die Iran bezocht hebben, zeggen allemaal hetzelfde: ‘Wat een warm volk. Wat een trotse vrouwen. Wat een afkeer van het regime.’ Er valt nauwelijks nog iets van de islam of steun voor het regime te bespeuren.”
“Het Westen moet hun strijd steunen: niet met geld of wapens, maar met respect. We moeten als één blok achter de Iraanse bevolking gaan staan. En dan zullen zij het vuile werk opknap pen dat wij eigenlijk al lang hadden moeten doen. Wat zal het resultaat zijn? Een bondge noot in het Midden-Oosten. Een land waarmee we onze kernwaarden delen. Het is ook onze strijd. We moeten die eindelijk durven te steunen.”
SINDS IK
PARLEMENTSLID BEN EN MET
JOURNALISTEN KAN SPREKEN, IS HET REGIME IETS VOORZICHTIGER GEWORDEN
Hoe komt het dat Israël en de Mossad op zoveel steun van de Iraniërs kunnen rekenen? De Mossad is er zelfs in geslaagd een volledige dronefabriek op te bouwen
“Omdat er enorm veel draagvlak is bij de bevolking. De mensen vragen om hulp. Ze voelen zich al jaren in de steek gelaten door het Westen. En nog steeds hoor ik op de radio westerse stemmen zeggen: ‘Stop, we moeten het regime laten bestaan, ook al is het slecht, omdat we het ten minste kennen.’ Maar dat zou een gemiste kans van historische proporties zijn. Dit is dus een unieke kans voor Iran én voor het Westen. We mogen die niet laten liggen.”
IN IRAN WORDEN DE ISLAMITISCHE
EXTREMISTEN MET DE DAG
MINDER RELEVANT. IN HET WESTEN GEBEURT HET OMGEKEERDE
“Hoewel ze lijden onder de bombardementen, heerst bij veel Iraniërs een dubbel gevoel. Het ene oog weent, het andere lacht. Maar het Westen blijft dezelfde fouten maken. Iran is geen Libië of Irak. Dat zal het nooit worden. Waarom niet? Omdat Iran geen machtsvacuüm zal kennen. De overgang naar een seculiere democratie is voorbereid. Er staan leiders klaar die al door het volk gesteund worden. Natuurlijk is nog niet alles beslist – er is nog geen stemming geweest –, maar de richting die de bevolking uit wil, is duidelijk. Het Iraanse volk is klaar om zélf zijn toekomst te
“De angst dat er opnieuw islamisten de macht zullen grijpen, is ongegrond, want ze zijn al aan de macht. Die tijd is voorbij. De steun voor het regime is nog nauwelijks ideologisch van aard. De harde kern maakt misschien 10 procent van de bevolking uit. Zelfs zij geloven vaak niet meer echt in het religieuze verhaal. Ze blijven loyaal omwille van macht of geld, niet uit overtuiging. Ze weten ook dat de beloftes over martelaarschap en zeventig maagden leugens zijn. Religie heeft haar greep op Iran verloren.”
U bent een vocale tegenstander van het Iraanse regime. Het Iraanse regime kan u moeilijk raken, maar uw moeder en zus verblijven wel nog in het land. Vreest u geen represailles tegen uw familie?
“Eerst en vooral: ik beschouw mezelf niet als een spreekbuis van de oppositie. Ik ben iemand die zelf gevangen heeft gezeten in Iran. De reden waarom ik vandaag zo vocaal ben, is omdat ik van het Westen houd. Omdat ik van dit land houd. België heeft mij het leven gegeven dat ik in mijn eigen moederland nooit had kunnen krijgen. Ik ben daar zo dankbaar voor. Daarom besef ik dat ik mijn verantwoordelijkheid moet opnemen. Voor dit land. Voor het Westen. Voor de waarden van de verlichting.”
“De reden waarom ik de Iraanse oppositie steun, is omdat ik deze mensen ken. Ik ben zelf uit die beweging gegroeid. Ook al ben ik vandaag een westerling, ik ben nog steeds een Iraanse van hart. Op papier ben ik geen Iraanse meer – ik heb niet de dubbele nationaliteit –, maar ik voel me wel verbonden met de Iraanse oppositie. En ik weet dat hun strijd ook in het belang is van het Westen.”
“Maar ja, ik krijg veel tegenwind. Ik ontvang doodsbedreigingen. Vorige week nog schreef iemand met banden met het Iraanse regime op mijn sociale media: ‘We weten waar je woont. We komen met een zak.’ Dat betekent: we komen om je lichaam weg te dragen. De Staatsveiligheid is daarvan op de hoogte. Ik weet hoe dit spel werkt. Maar toch heb ik ervoor gekozen om door te gaan.”
Waarom is deze strijd voor u zo belangrijk?
“Als jong meisje werd ik onderdrukt en als een tweederangsburger behandeld. Dat was ontzettend pijnlijk. Ik begreep niet waarom mijn ouders er niet in geslaagd waren om de vrijheid die zij hadden gekend aan ons door te geven. Iran was ooit vrij. Ja, het was een politieke dictatuur, maar welk land in het Midden-Oosten was dat niet? Zelfs in Europa waren niet alle landen democratisch. Waarom verwachtten we dat toen wel van Iran?”
“We willen niet terug naar een monarchie of een andere vorm van dictatuur. We willen moderniseren. En ja, ook mijn ouders werden bedreigd en geïntimideerd. Maar hun reactie was altijd: ‘Ga maar door. We zijn blij dat jij veilig bent.’ Ze weten niet of ik hier écht veilig ben. Ik vertel hen ook niet dat ik doodsbedreigingen krijg. Maar ze begrijpen dat ik dit pad moet bewandelen.”
“Sinds ik parlementslid ben en met journalisten kan spreken, is het regime iets voorzichtiger geworden. Maar ik heb één belangrijk principe en dat is dat we ons nooit mogen laten intimideren. Op het moment dat je toont dat je bang bent, is het spel voorbij. Zelfs als je bang bent, moet je doen alsof je nergens bang voor bent. Punt. En dat is wat wij doen. En het werkt.”
Wat verwacht u eigenlijk van de regeringDe Wever? Doet ze volgens u voldoende om de strijd van de Iraanse oppositie te steunen?
“We hebben een goed regeerakkoord kunnen onderhandelen. Als je het grondig leest, zie je dat er twee duidelijke paragrafen gewijd zijn aan het Iraanse regime. We hebben afgesproken dat de Islamitische Revolutionaire Garde – want het is niet de ‘Iraanse’ Revolutionaire Garde, maar de Islamic Revolutionary Guard – op de Europese terreurlijst moet worden geplaatst. We hebben ook duidelijk gesteld dat we het streven naar een democratisch bestuur in Iran actief zullen steunen. In het regeerakkoord staat trouwens ook dat we in samenspraak met onze bondgenoten moeten vermijden dat de Islamitische Republiek van Iran nucleaire wapens verwerft.”
Moeten ook Europese landen militair ingrijpen?
“Wat Europa vandaag moet doen, is de strijd van de Iraanse bevolking voor vrijheid moreel en politiek ondersteunen. Het gaat niet over militaire actie. Maar we moeten wel op andere manieren reageren, en stoppen met de gerichte aanvallen ‘illegaal’ en ‘tegen het internationale recht’ te noemen, omdat het nucleaire avontuur van het regime in Teheran een directe en reële bedreiging vormt voor onze veiligheid. Ze hebben nog geen kernwapen ontwikkeld, maar ze staan er heel dichtbij. Dat moeten we koste wat het kost vermijden.”
“Zelfs het Internationaal Atoomenergieagentschap (IAEA), bij monde van Rafael Grossi, heeft het bevestigd: Iran heeft uranium verrijkt tot een niveau waarop het mogelijk is om het binnen enkele weken om te vormen tot een kernwapen. Het is nog niet op een raket geplaatst, maar die stap is technisch gezien niet moeilijk meer. We weten dat Iran ook op vlak van droneen rakettechnologie vergevorderd is.”
“Wat het allemaal nóg erger maakt, is dat de ontwikkeling van een Iraans kernwapen mogelijk is geworden door de versoepeling van de sancties tegen Iran onder voormalig Amerikaans president Joe Biden. Het geld uit de olieen gasverkoop is rechtstreeks naar de proxy’s van het regime en naar het nucleaire programma gevloeid. Daarom was het destijds zo cruciaal om de sancties te behouden.”
“Dat breng me bij het fundamentele verschil tussen het Westen en de ayatollahs. Wij hebben principes, zij hebben alleen macht als doel. Een nucleair wapen in handen van een dergelijke principeloze dictatuur? Dat mogen we nooit laten gebeuren.”
Wat vindt u van de kwaliteit van de berichtgeving over de situatie in Iran?
“Ik erger mij aan veel westerse opiniemakers. Ze blijven tot in den treure herhalen: ‘We kennen dit regime, laten we het niet erger maken door een regimewissel te faciliteren.’ Maar ze kennen het regime helemaal niet. Je kan beter luisteren naar Iraniërs in ballingschap: zij weten wél waarover ze spreken. Een zogezegde Midden-Oostenspecialist op de radio en een echte Iraniër die het regime is ontvlucht vertellen
twee totaal verschillende verhalen. De ene zegt: ‘Dit regime is een gevaar voor het Westen, help ons.’ De andere zegt: ‘Nee, we moeten de-escaleren.’ Het Westen kent zijn vijand nog altijd niet.”
Hebben Israël en de VS de wereld een dienst bewezen door Iran aan te vallen?
“Israël en de VS knappen vandaag het vuile werk op voor het Westen. Ze proberen te vermijden dat het Iraanse regime een kernwapen in handen krijgt. Ook de Duitse bondskanselier, Olaf Scholz, heeft dat op die manier gezegd: ‘Israël doet wat wij niet durven. Wij moeten hen daar dankbaar voor zijn.’”
“Bombardementen zijn nooit leuk, maar Israël viseert – in tegenstelling tot de ayatollahs – geen burgers. Ze voeren gerichte aanvallen uit op militaire doelwitten. En ondertussen zegt het Iraanse volk tegen Israël: ‘Wij zullen niet in de weg lopen, maak het werk alsjeblieft af.’”
Sommigen beweren dat Israël een agressor is. Ervaart de Iraanse bevolking dat ook zo?
“Op welke planeet leven de mensen die dat beweren? Er is in dit conflict maar één agressor en dat is Iran. Het is het Iraanse regime dat openlijk zegt dat het Israël wil vernietigen met een kernwapen. Niet in naam van de Iraanse bevolking, maar namens de umma, de wereldwijde islamitische gemeenschap. Daarom is Palestina voor hen zo’n gevoelig onderwerp. Het is niet omdat ze echt geven om de Palestijnse bevolking – die wordt net zo goed onderdrukt. Nee, het gaat hen om ideologische controle en invloed.”
IRAN ZAL GEEN MACHTSVACUÜM KENNEN. DE OVERGANG NAAR EEN SECULIERE DEMOCRATIE IS VOORBEREID
“Het Iraanse regime heeft bewust Hamas, Hezbollah en andere gewapende milities opgericht of gesteund met het doel om Israël te bestrijden en te vernietigen. Dus als Israël zich verdedigt, als het handelt uit pure zelfverdediging, hoe kan je dan spreken van agressie?”
“Het Iraanse volk ziet dat ook zo. In Teheran worden slogans op muren gekalkt als ‘Maak het werk af, Israël’. Iraniërs posten gelijkaardige boodschappen op sociale media. Als de bommen vallen, zeggen ze niet: ‘Wat doet Israël ons aan?’, maar: ‘Wat hebben de ayatollahs met ons land gedaan?’ Het is duidelijk wie de vijand is. Premier Netanyahu is zich daarvan bewust. Hij stuurt regelmatig berichten naar het Iraanse volk.”
“De geschiedenis speelt hierin een niet onbelangrijke rol. 2.500 jaar geleden bevrijdde de Perzische koning Cyrus de Grote de Joden uit de Babylonische slavernij. Hij gaf hun een land, een tempel en religieuze vrijheid. Joden overal ter wereld kennen dat verhaal. En nu wil Netanyahu iets terugdoen door het Iraanse volk te bevrijden. Dat is wat we vandaag zien gebeuren.”
“Laat me duidelijk zijn: ik ben geen blinde voorstander van Israël. Ik keur niet alles goed wat Israël heeft gedaan, doet of zal doen. Zoals elk land maakt ook Israël fouten. Maar over het Iraanse regime heeft Israël wél gelijk. Dat regime vormt een directe existentiële bedreiging. Israël heeft het recht om zich te verdedigen. En ik hoop dat het daarin slaagt, zowel voor zijn eigen veiligheid als voor de bevrijding van het Iraanse volk.”
ANTON SCHELFAUT
DUITSLAND
Links geweld tegen caritatieve organisatie
Gelukkig zijn ze er nog, die caritatieve organisaties die geld inzamelen voor allerlei goede werken die het algemeen belang steunen. Maar o wee als er conservatieve of rechtse donoren in de organisatie opduiken, want dan gebruikt uiterst links ‘slaande argumenten’ om de organisatie onmogelijk te maken.
Voertuigen worden vernield, gebouwen besmeurd. Nochtans heeft de organisatie La Nuit du Bien Commun steeds het algemeen nut vooropgesteld en is ze politiek absoluut neutraal. Sinds 2017 heeft La Nuit du Bien Commun meer dan 23 miljoen euro weten in te zamelen voor ongeveer 470 verenigingen. Het evenement bestaat uit een uitgebreid galadiner, waarop lokale verenigingen hun projecten komen voorstellen en ter plaatse de giften noteren van ondernemingen en particulieren. Liever géén donor dan rechtse donor
De nieuwste controverse over deze welzijnsorganisatie, dit keer in de Bretoense stad Nantes op 5 juni, ontstond omdat ondernemer Pierre-Edouard Stérin een actieve deelnemer én donor was. En ja, Stérin, jaargang 1974, heeft zijn rechtse en katholieke overtuiging nooit onder stoelen of banken gestoken, mag het nog even?
Maar de vereniging La Nuit du Bien Commun stelt zich principieel op een politiek en religieus onafhankelijk standpunt: het gaat om steun aan lokale caritatieve verenigingen. Maar liefdadigheid is voor links onvoldoende blijkbaar.
In Nantes riepen vakbonden en politieke partijen als de PS, PCF (communisten), Les Verts en LFI op, hierin gesteund door Antifa, om het evenement te annuleren. Het stadsbestuur van Nantes, in handen van de PS'er Bassem Asseh, had het over een ‘nefast politiek project , maar moest toegeven over geen juridisch argument te beschikken om de avond te verbieden.
ZUID-AFRIKA
Boer zkt Trump
Twee
Een 200-tal Antifa-activisten dreigden de boel kort en klein te slaan. Het gebouw waar de avond plaatsvond, werd zwaar beschadigd. Ook in andere steden vonden uiterst linkse militanten het nodig om tot geweld op te roepen. Ook daar moest de politie optreden. Merkwaardig (of juist niet) is dat in de media vooral reportages verschenen waarin La Nuit du Bien Commun verdacht werd gemaakt. Alsof liefdadigheid verdacht moet worden gemaakt, als er geen linkse ideologie aan vastkleeft.
PIET VAN NIEUWVLIET
Inzake het neerkijken op ‘mensen met een verkeerd stemgedrag’ leggen Duitse progressieve politici steeds meer ijver aan de dag dan hun Europese lotgenoten.
Neem nu Julia Probst, gemeenteraadslid voor de linkse partij Die Grünen in het Beierse Weissenhorn, een stadje van 13.000 inwoners. Op sociale media legde ze haar volgers de vraag voor of die akkoord zouden gaan dat een donororgaan naar een kiezer van de AfD gaat. Meer dan 3.800 gebruikers namen aan de rondvraag deel. Een op de vier stemde ‘nee’: geen donororgaan voor AfD-kiezers dus. Dit Duitse progressieve gemeenteraadslid kreeg veel
NEDERLAND
kritiek op sociale media. Velen verweten haar dat ze medische hulp afhankelijk wilde maken van de politieke overtuiging. Een gebruiker, die zich als ‘anti-AfD'er bekendmaakte, zei dat hij als eerstehulpverlener focust op het redden van mensen en geen oog wil hebben voor partijlidmaatschap. “Alleen al de vraag stellen (zoals Julia Probst deed) is voor mij bijzonder irritant”, schrijft hij. Veel commentatoren, waaronder ook veel met groene sympathie, wijzen de vraag af: ze vinden het niet kunnen dat politieke overtuiging en medische beslissingen met elkaar in verband worden gebracht.
Ook nieuw wetsontwerp zal geen verandering brengen
Puur praktisch gezien is het uitgesloten dat donororganen aan AfD-kiezers worden geweigerd, want de beslissing wordt genomen door de Vermittlungsstelle Eurotransplant. Beslissend daarbij zijn louter medische criteria zoals hoogdringendheid, wachttijd, weefselcompatibiliteit. Persoonlijke voorkeuren of politieke overtuiging spelen
hierin geen enkele rol. Ook de patiënten die donoren afstaan, hebben geen beslissingsrecht wie het orgaan uiteindelijk krijgt. En dat is ook maar goed zo, want het gaat om het redden van een leven. Politiek leeft het thema van orgaandonorschap wel. In november 2024 dienden parlementsleden van verschillende fracties in de Duitse Bundestag een wetsvoorstel in. De bedoeling was om de huidige regeling, die voorziet dat orgaandonoren enkel die burgers zijn die zich hiervoor uitdrukkelijk hebben uitgesproken, om te keren. Voortaan zou iedereen aangemeld staan als ‘orgaandonor’, tenzij hij of zij zich hiertegen uitdrukkelijk heeft uitgesproken. Men wil de steeds langer wordende wachtlijst van patienten afbouwen. Als dit wetsvoorstel goedgekeurd wordt en wet wordt, kan een of ander menselijk orgaan van de progressieve Julia Probst terechtkomen bij een AfD-kiezer – of omgekeerd. Het komt er zelfs niet eens op aan of mevrouw Probst daarmee akkoord gaat of niet…
PIET VAN NIEUWVLIET
‘laffe’ groepen Afrikaners weken al uit richting
VS
Maandenlang werd er in Zuid-Afrika gespeculeerd over het al dan niet plaatsvinden van een ontmoeting tussen de Amerikaanse president Trump en zijn Zuid-Afrikaanse evenknie. Door de banden van Pretoria met Rusland, China en Iran, en het dagvaarden van Israël door Zuid-Afrika voor het Internationaal Gerechtshof waren de betrekkingen immers verslechterd.
Tevens was er in de Verenigde Staten scherpe kritiek op Zuid-Afrika’s onteigeningswet. De ‘Plaasmoorde’ brachten Trump ertoe Afrikaners een uitwijkplek in de VS aan te bieden. Twee kleine groepen gingen daar tot nu toe op in. Ramaphosa noemde hen steevast ‘lafaards’.
Onverwachte ontmoeting
Hoe dan ook bracht de impasse tussen beide landen de bekende Zuid-Afrikaanse zakenman Johann Rupert en het tennisidool Ernie Els – een kennis van Trump – ertoe een ontmoeting tussen beide staatshoofden te regelen. Het groene licht daartoe kwam zo onverwacht dat minister van Landbouw (en voorzitter van de Democratische Alliantie) John Steenhuisen zich in allerijl naar de luchthaven van Kaapstad moest begeven. Hij was op een landbouwtentoonstelling in de provincie Vrystaat. Op de luchthaven wachtte zijn vrouw hem op met de nodige kledij om naar Washington door te vliegen. Ramaphosa zelf kwam met het presidentiële vliegtuig.
Witte kruisen in Oval Office
Was Ramaphosa van plan het in het Witte Huis over de handelsbetrekkingen te hebben, dan was dat buiten de waard – Trump –gerekend. Vrij vlug kwam de pre-
sident van de VS met een video waarin de witte kruisen ter nagedachtenis van de vermoorde Boeren en Malema die alweer ‘Kill the Boer, kill the farmer’ stond te brallen, werden getoond.
Waarschijnlijk met in het achterhoofd dat de mening van een blanke politicus beter zou overkomen, gaf Ramaphosa onmiddellijk het woord aan Steenhuisen. Die verklaarde – net zoals het ANC – dat er in Zuid-Afrika van een echte genocide op Afrikaners geen sprake was. Hij plaatste de plaasmoorde als onderdeel van het grote misdaadprobleem in het land.
Tarievenoorlog en SEB
De handelsproblemen kwamen pas later aan bod. Niet alleen vreest men in Zuid-Afrika uit de Agoa-overeenkomst te worden gestoten, welke de uitvoer van Afrikaanse landen naar de VS bevordert. In het voorjaar zag Zuid-Afrika zich ook geconfronteerd met een nieuw Amerikaans invoertarief van wel 30 procent.
Intussen is de maatregel tot 9 juli opgeschort. Het is echter duidelijk dat bij de latere bilaterale onderhandelingen Amerika’s handelsbalans met het betrokken land de doorslag zal geven. Vanzelfsprekend kwamen ook de op ras gebaseerde wetten van Pretoria ter sprake. Door de zo-
genoemde Swart Ekonomiese Bemagtiging moet in Zuid-Afrika steeds 30 procent van een bedrijf in handen zijn van de ‘historisch benadeelde groepen’. Dit was onder andere een struikelblok voor de invoer van Elon Musks Starlinkprogramma dat voor internettoegang in meer afgelegen gebieden kan zorgen. Maar er werd al gesuggereerd dat voor buitenlandse bedrijven een en ander kan worden geregeld. Wereld keek toe
Uiteindelijk is er noch over de verlenging van Agoa, noch op de vraag of president Trump de G20-conferentie in november in Johannesburg zal bijwonen, een antwoord gekomen. Een tweede mogelijke ontmoeting op de G7top in Canada – waar Ramaphosa was uitgenodigd – ging door het plotse vertrek van Trump niet door.
Intussen is de balans voor de Afrikaners eerder positief. Niet alleen nam de wereld via Trumps video kennis van wat er in Zuid-Afrika gebeurt. Volgens onafhankelijk commentator Tim du Plessis moest de Zuid-Afrikaanse afvaardiging Trump proberen te overtuigen dat er van een genocide geen sprake is. Daarbij moest ze uitvoerig open kaart spelen over de slechte veiligheidssituatie in het land. JAN VAN AERSCHOT
Peilingen in Nederland voorspellen nu al enkele verrassingen
Twee opvallende feitjes deze week: Ingrid Coenradie, oud-staatssecretaris van de PVV, verandert van partij en stapt over naar JA21. Coenradie was onder meer bevoegd voor Justitie en Veiligheid en kreeg te maken met de overbevolking in de Nederlandse gevangenissen. Zij stelde voor om gevangenen twee weken eerder naar huis te sturen met een enkelband, maar dat voorstel kreeg volop tegenwind van enkele PVV-Kamerleden en van Geert Wilders zelf. Coenradie was voordien wel actief geweest in Leefbaar Rotterdam, maar had geen verleden in de PVV. Bovendien durfde ze Geert Wilders van weerwoord bieden en dat is die laatste niet gewoon. De relatie tussen de twee bekoelde snel en eindigde uiteindelijk onder het vriespunt.
De partij JA21 situeert zich eveneens ter rechterzijde en werd nog maar in december 2020 opgericht door een vrij grote groep dissidenten van Forum voor Democratie. De verkiezingen van 23 november 2023 waren eerder teleurstellend voor de partij, die nog maar één zetel in de Tweede Kamer kon behouden. De voorbije maanden deed JA21 het goed in de peilingen, maar de jongste prognose brengt de partij zelfs op 8 Kamerzetels. Het zijn vooral kiezers van de PVV en NSC die de overstap maken.
Zonder PVV
Coenradie heeft ondertus sen duidelijk gemaakt dat zij een toekomstige regerings deelname met de PVV niet meer ziet zitten. Bij JA21 hopen ze op een regering van CDA en VVD. De liberale partij blijft vrij stabiel in de peilingen, maar de CDA stijgt spectaculair. En dat is dan weer ten koste van het NSC
van Pieter Omtzigt, zelf een oud-CDA’er. Die haalde in 2023 uit het niets zo’n 20 Kamerzetels, maar zou volgens de laatste peiling terugvallen op 1 zetel. En zelfs die zetel behouden, wordt nog een hele klus.
Timmermans
Tot slot nog een peiling over de PVV: de partij van Wilders zou 7 zetels verliezen, maar zou nipt de grootste partij blijven. Tweede grootste partij blijft GroenLinks-PVDA, maar in die partij rommelt het een beetje. De partij had vorige week in de Kamer een motie ingediend om alle wapenleveringen vanuit Nederland aan Israël te stoppen…, tot afgrijzen van enkele oud-partijleiders en prominenten van de PVDA. De Kamerfractie kreeg tijdens het verkiezingscongres van GroenLinks-PVDA het voorbije weekend steun van een grote meerderheid van de leden, maar dat gebeurde niet zonder de nodige interne spanning. Voorzitter Frans Timmermans moest al zijn talenten bovenhalen om de gemoederen te sussen. Dat lukte weliswaar, maar de vraag blijft hoe groot de interne schade is en hoe zich dat de komende weken zal uiten. Bovendien werd nogmaals duidelijk dat er grote verschillen blijven bestaan tussen het radicalere GroenLinks en de socialistische PVDA. De twee partijen werken nauw samen, maar de feitelijke oprichting van een nieuwe progressieve eenheidspartij zou pas in 2026 gebeuren. Samengevat: de PVDA schuift vandaag naar links op onder druk van GroenLinks. En dat is niet naar de zin van elke PVDA’er.
Op 3 juni viel de Nederlandse regering op het ogenblik dat Geert Wilders (PVV) zijn ministers terugtrok. Nieuwe verkiezingen zijn er op 29 oktober. Ondertussen zijn alle partijen volop in campagnemodus. Geert Wilders
Aanval op Iran roept vele vragen op
De Amerikaanse aanval op de Iraanse nucleaire infrastructuur genereert meer vragen dan antwoorden. Want als op dit moment nog sterke twijfels bestaan over de duurzaamheid van de aangerichte schade, is ook de reactie van Iran een grote onzekerheid.
Verschillende scenario's doen de ronde, maar misschien zal de intrinsieke zwakte van het regime, overigens op diverse domeinen, ervoor zorgen dat de Iraanse reactie nog binnen de perken blijft. Voorlopig toch.
Dure superbom
Toen Israël expliciet de hulp van de Verenigde Staten vroeg om de ondergrondse Iraanse nucleaire sites te bombarderen, was het voor de meeste analisten duidelijk welk antwoord hierop geformuleerd zou worden. De vraag was alleen wanneer president Trump zou besluiten zijn superbom in te zetten.
Kostprijs, dit even terzijde: 3,5 miljoen dollar per stuk. Rekening houdend met logistiek, onderhoud
en dergelijke volgens Time Magazine zelfs 15 miljoen dollar. Maar passons.
Verschillende indicaties deden vermoeden dat het momentum eraan kwam. Er waren bewegingen van de B2-bommenwerper. Die is obligaat voor de lancering van dit stevige vehikel. Maar 48 uur voor de operatie van start ging, was de Israëlische luchtmacht bedrijvig geweest in het volledig uitschakelen van de luchtafweer op de trajecten die door de bommenwerpers gebruikt zouden worden.
Drecksarbeit
Wanneer we dit schrijven, zijn er nog veel onbeantwoorde vragen rond de operatie. Over de beschadiging van de getroffen infrastructuur
Deal or no deal
De manier waarop de relatie tussen Iran en de Verenigde Staten het voorbije decennium verliep, is op zijn minst hobbelig te noemen. President Obama sloot, samen met andere landen, het fameuze nucleaire akkoord met de Perzische staat. Maar daar stapte opvolger Trump dan weer eenzijdig uit. Uiteraard maakte deze demarche het voor Joe Biden, de volgende in de rij, onmogelijk de brokken te lijmen. En dan was er Trump opnieuw, nu plots van plan een deal met Teheran te sluiten.
OP MOMENTEN ALS VANDAAG WORDT DE GRENS TUSSEN DE GEDEGEN ANALIST EN DE SPECULATIEVE WAARZEGGER SOMS FLINTERDUN
natuurlijk, net zoals het onduidelijk is welke vorm de Iraanse reactie zal aannemen.
Feit is dat de Drecksarbeit die, volgens de Duitse kanselier Merz, Israel voor ons allen uitvoert, dan toch met een stevige steun van Washington verricht wordt. Maar feit is ook dat, zoals Kenneth Pollack van het Middle East Institute na afloop van de missie concludeerde, "we pas van een succes zullen kunnen spreken als Iran er tussen de komende drie tot vijf jaar niet in slaagt een kernwapen te verwerven."
Het is alvast een scenario dat de Verenigde Staten in staat zal stellen het Iraanse probleem wat weg te parkeren en zich op prioriteit China te focussen. Maar een zekerheid is het allerminst.
Trump heeft Israël gered
Het moet gezegd dat de omstandigheden tussen zijn eerste en huidige ambtstermijn sterk verschillend zijn. Toen hij de eerste keer het Witte Huis betrad in 2017, stond Iran sterker dan ooit in landen als Irak, Libanon en zeker Syrië. Vandaag is Hezbollah zwaar gehavend, Hamas quasi uitgeschakeld, Assad verdreven als Syrisch president en stapelen de binnenlandse problemen zich op tot ongeziene hoogten. Onvermijdelijk dat deze context vergaande repercussies zal hebben op de manier waarop Iran zal reageren op deze aanval.
Hulp aan Trump
Door plots een offensief in te zetten tegen Iran, heeft Israël para-
Trump heeft eindelijk ontdekt dat realpolitiek niet met grote slogans voor het oog van de camera's wordt gevoerd, maar met discretie, misleiding en listen om de vijand op het verkeerde been te zetten.
Allemaal dingen die in het privéleven schofterig zijn, maar die onmisbaar zijn in 'De kunst van de oorlog', om het beroemde boek van Sun Tzu te citeren. De manier waarop Trump en Netanyahu samen de ayatollahs – en eigenlijk de hele rest van de wereld – hebben misleid over de geplande aanval op de Iraanse nucleaire installaties was meesterlijk. Trump gaf hen zogezegd twee weken de tijd om te onderhandelen, hij creëerde allerlei politieke afleidingsmanoeuvres, de Israëli's lanceerden een aantal heel onwaarschijnlijke scenario's om de ondergrondse nucleaire installaties in Fordow zelf te vernietigen… Ik heb die met verbijstering en ongeloof bekeken. Waren dát echt hun plannen? Waren zij zo wanhopig, dat ze zelfs déze scenario's als noodsprong wilden proberen? Maar het was allemaal een rookgordijn. Trumps voorliefde voor straffe publieke verklaringen kennende, is het meest wonderbaarlijke in deze operatie dat ze geheim gehouden kon worden. Trump heeft hierbij bewezen dat hij lessen heeft getrokken uit zijn rampzalige ruzie met Zelensky voor het oog van de camera's. Hij heeft de kunst van het zwijgen ontdekt. Hij heeft een grote stap gezet, weg van de demagogie, naar volwassen politiek leider schap en hij heeft getoond dat Amerika nog steeds zijn trouwe bondgenoten niet in de steek laat. Voor alle duidelijkheid: de Euro peanen zitten niet in die categorie van trou we bondgenoten en dat hebben ze alleen aan zichzelf te wijten.
"God bless Trump"
Overal in Israël wordt door religieuze mensen gebeden uit dankbaarheid omdat Trump hen van een nucleaire holocaust heeft gered. "God bless Trump", in het Hebreeuws en in
het Engels, is overal te horen en te lezen. Ook de seculiere Israeli's zijn opgelucht en dankbaar. Maar de oorlog is nog niet gewonnen. Het regent nog steeds raketten op Israëlische steden. Op burgerdoelen dus, maar niemand lijkt daartegen te protesteren. Bij één zo'n aanval werden alleen vier leden van een Israelisch-Arabische familie gedood. Bij een andere werden twee historische moskeeën in Haifa getroffen.
TRUMPS VOORLIEFDE VOOR STRAFFE PUBLIEKE VERKLARINGEN KENNENDE, IS HET MEEST WONDERBAARLIJKE IN DEZE OPERATIE DAT ZE GEHEIM GEHOUDEN KON WORDEN
Het is alleen te danken aan het voortreffelijke systeem van alarmsignalen en bunkers dat er niet veel meer doden zijn gevallen. Je bent in Israël nooit verder dan drie minuten lopen van een schuilkelder. In de hotels zijn er bomvrije, gasdichte ruimten op verschillende verdiepingen én ondergrondse schuilkelders. Als de Russen ooit zulke raketaanvallen uitvoeren in Europa, ook zonder kernwapens, zullen er duizenden doden vallen. Enkele raketten die duidelijk wél nauwkeurig gericht waren, vernietigden een hospitaal en een wetenschappelijk onderzoekscentrum, waarbij tienduizenden onmisbare gegevens voor kankeronderzoek verloren gingen.
"De onverantwoordelijke beslissing bombardementen en raketaanvallen uit te voeren op het grondgebied van een soevereine
doxaal genoeg misschien de zaken voor Trump eenvoudiger gemaakt. Waar de Verenigde Staten al zovele weken in onderhandelingsrondes zaten met Teheran om tot een soort vergelijk te komen, leek dit door het dilatoire gedrag van deze laatste maar niet te lukken.
En dit terwijl Donald Trump dringend nood heeft aan een diplomatiek succes. Maar kijk, dankzij Netanyahu wordt nu opeens het geweer van schouder gewisseld. De pluim die hij op zijn hoed steekt is er een van dadenkracht. Anders dan het initiële plan, maar beter deze pluim dan geen pluim natuurlijk.
Scenario's
Op momenten als vandaag wordt de grens tussen de gedegen analist en de speculatieve waarzegger soms flinterdun. Voor sommigen is een soort Armageddon een certitude. Terreur allerhande, het afsluiten van de Straat van Hormuz, tonnen raketten naar Israël, noem maar op. Maar er zijn ook bezadigdere stellingen. Het zware economische weer waar Iran door gaat, biedt niet echt veel ruimte voor dergelijke ingrijpende reacties. De proxy-krachten buiten de landsgrenzen zijn ook nog maar een schim van wat ze ooit waren, net zoals de voorraden aan raketten drastisch slinken. De retoriek is ronkend, maar Teheran heeft dan weer geen traditie van onbezonnenheid. Realistischer zijn eerder proformareacties, al dan niet met enkele stevige uitschuivers. Mogelijk met een versterkte inspanning voor het nucleaire programma.
En dat brengt ons weer bij het begin van het verhaal: hoe groot is de mokerslag die het voorbije weekend toegediend werd? GDD
staat", wat ook de argumenten zijn die daarvoor worden aangehaald, is een flagrante overtreding van het internationaal recht, het Charter van de Verenigde Naties en de resoluties van de Veiligheidsraad."
Dit was een opvallende verklaring van Dmitri Medvedev, een steunpilaar van het Poetinregime. Ah! Geven de Russen eindelijk toe dat hun invasie in Oekraïne misdadig was en strijdig met alle morele en juridische regels? Gaan ze eindelijk hun oorlog tegen Oekraïne stopzetten?
Nee hoor. Dit was hun reactie op de Amerikaanse luchtaanvallen op Iran. Dit is een nieuw niveau van schaamteloze, uitdagende, cynische hypocrisie. Alsof Dutroux zou opkomen voor de rechten van het kind.
En wat hij verder in zijn verklaring zei, was nog angstwekkender: "Een aantal landen staat klaar om rechtstreeks kernwapens aan Iran te leveren." Dat kan alleen gaan over Noord-Korea, Pakistan of… Rusland zelf. En het is een reden te meer voor Israël en de VS om nu door te gaan tot het bittere einde: de vernietiging van het regime van de ayatollahs.
PAUL BÄUMER
Israël vroeg expliciet de hulp van de VS
Trump in de Situation Room tijdens de aanval
WHITE HOUSE
DE ‘GROTE VERVANGING’: MYTHE, WERKELIJKHEID OF TABOE?
Uit gegevens blijkt dat vrouwen van allochtone afkomst vaak hogere vruchtbaarheidscijfers hebben
Het concept van de ‘Grote Vervanging’, gepopulariseerd door de Franse schrijver Renaud Camus, is onderwerp van menig verhit debat in Europa en daarbuiten.
‘Le Grand Remplacement’ verwijst naar de hypothese van een demografische vervanging van autochtone Europese bevolkingen door immigranten, voornamelijk uit Afrika en het Midden-Oosten, als gevolg van migratiedynamiek en verschillen in geboortecijfers. Deze term, die vaak geassocieerd wordt met polemisch discours, verdient een feitelijk onderzoek om te ontwarren wat – van alles wat er geroepen wordt – mythe, werkelijkheid of ta boe is. Laten we eens kijken naar de beschikbare gegevens, de argumenten aan beide kan ten en waarom het onder werp zo gevoelig ligt.
Demografie: wat zeggen de cijfers?
Om de ‘Grote Vervanging’-these te beoordelen, is het essentieel om te kijken naar betrouwbare statistieken. In Europa laten demografische trends twee verschillende fenomenen zien: een daling van het geboortecijfer onder Europese bevolkingen en aan houdende immigratie over meerdere decennia.
Geboortecijfers onder immigranten
Uit gegevens blijkt dat vrouwen van allochtone afkomst, vooral immigranten van de eerste generatie, vaak hogere vruchtbaarheidscijfers hebben dan ‘autochtone’ Europese vrouwen. In Frankrijk, bijvoorbeeld, rapporteert INSEE dat vrouwen die buiten de EU geboren zijn een gemiddeld vruchtbaarheidscijfer van 2,7 hebben, vergeleken met 1,8 voor vrouwen die in Frankrijk geboren zijn (2021). Dit verschil wordt echter kleiner naarmate de volgende generaties ouder worden.
Daling van het Europese geboortecijfer
Volgens Eurostat is het vruchtbaarheidscijfer in de Europese Unie (EU) gedaald van 2,1 kinderen per vrouw in 1970 (het niveau dat minimaal nodig is om generaties te vervangen (niet te vermeerderen)) tot ongeveer 1,38 in 2023. In landen als Italië (1,2), Spanje (1,12) en Duitsland (1,4) is deze daling bijzonder uitgesproken. Tegelijkertijd versnelt de vergrijzing: in 2020 was 20,6 procent van de Europeanen ouder dan 65, een cijfer dat naar verwachting zal stijgen tot 30 procent in 2050.
Immigratie en demografische samenstelling
Immigratie is een belangrijke factor in de ontwikkeling van de Europese bevolking. In 2022 heeft de EU 5,1 miljoen migranten (legaal en illegaal) verwelkomd, voornamelijk uit Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië (bron: Eurostat). Volgens het Pew Research Center maakten mensen van niet-Europese afkomst in 2020 ongeveer 10 procent van de totale bevolking van de EU uit, vergeleken met minder dan 4 procent in 1990. In sommige landen zoals Frankrijk, Zweden en Nederland is het aandeel hoger, vooral in de grote steden. In Brussel bijvoorbeeld is meer dan 35 procent van de bevolking van niet-Europese afkomst.
De demografische projecties op basis van deze statistieken lopen uiteen.
Het Pew Research Center schat in dat in 2050 bevolkingsgroepen van niet-Europese afkomst 20 tot 30 procent van de bevolking kunnen uitmaken in verschillende Europese landen, afhankelijk van het migratiebeleid en de trends in het geboortecijfer. Deze projecties betekenen geen totale ‘vervanging’, maar wel een significante transformatie van de demografische samenstelling.
Argumenten voor en tegen de ‘Grote Vervanging’-these
De voorstanders van de stelling
De verdedigers van het idee van de ‘Grote Vervanging’ baseren zich op de hierboven beschreven demografische trends die even massaal als onbetwistbaar zijn. Zij bewe ren dat de combinatie van een laag Europees geboortecijfer, voort durende immigratie en hogere vruchtbaar heidscijfers onder im migrantenpopulaties onvermijdelijk leidt tot een vermindering van het aandeel van de ‘au tochtone’ bevolking. Voorstanders van de ‘Grote Vervan ging’-these wijzen ook op het lakse migratie beleid van het EHRM en het soms ontoerei kende integratieni veau dat de culturele en sociale verdeeldheid versterkt. Dit is allemaal feitelijk bewezen. De vooringenomenheid ten
gunste van open grenzen van een bepaalde ‘regering van rechters’, zowel bij het EHRM als in Frankrijk bijvoorbeeld, heeft ons naar de huidige migratie-anarchie geleid.
GEEN TOTALE ‘VERVANGING’, MAAR WEL EEN SIGNIFICANTE TRANSFORMATIE VAN DE DEMOGRAFISCHE SAMENSTELLING
Volgens sommigen, zoals Tucker Carslon, wordt dit fenomeen georkestreerd of aangemoedigd door geglobaliseerde elites; vanuit dit gezichtspunt is de ‘Grote Vervanging’ het resultaat van een soort samenzwering. Ik deel dit standpunt niet. Want hoewel ideologieën en machtige beslissers duidelijk voorstander zijn van het uitwissen van grenzen en dus van vrije immigratie, spelen er ook belangrijke lokale factoren mee. Laten we eerlijk zijn: de kwestie van immigratie naar Europa zou bijvoorbeeld nooit zijn ontstaan als er niet eerst een ineenstorting van de ‘lokale’ demografie had plaatsgevonden.
De tegenstanders
Critici van de ‘Grote Vervanging’-these geloven niet in het idee van een opzettelijk fenomeen. Deze rationaliteit blijft vervolgens niet lang staan. Verstoken van enige samenhangende ideologie, overleeft de linkse intellectueel door vast te houden aan dogmatisch denken dat het mogelijk maakt om elke criticus van immigratie ervan te verdenken een altaartje in huis te hebben met een foto van Adolf Hitler. Er wordt benadrukt dat migratie – alle migratie – een ‘normaal’ historisch fenomeen is, gedreven door economische, politieke en humanitaire factoren. Alsof alle ‘migraties’ – van Genghis Khan tot de Duitse civiel ingenieur die zich in de VS vestigde – van dezelfde aard waren... Volgens deze ideologen rechtvaardigen demografische projecties de alarmerende term ‘vervanging’ niet, omdat immigrantenpopulaties integreren en geleidelijk het demografische gedrag van de gastlanden overnemen. Ze beschuldigen de ‘Grote Vervanging’-these ervan zich te buiten te gaan aan xenofobe retoriek, migranten te stigmatiseren en sociale spanningen aan te wakkeren. Instellingen zoals de VN en pro-immigratiedenktanks benadrukken de economische voordelen van migratie om de vergrijzing
van de Europese bevolking te compenseren. Het probleem is dat in verschillende landen, zoals Frankrijk, nu is aangetoond dat ongecontroleerde immigratie van lage kwaliteit meer kost dan het oplevert.
De ‘Grote Vervanging’: mythe, werkelijkheid of taboe?
De cijfers bevestigen een radicale demografische transformatie in Europa – in hoeveelheid en snelheid – met een snelle toename van het aandeel van de bevolking van niet-Europese afkomst. Een aanzienlijk deel van de moslimmigranten en hun nakomelingen identificeren zich ondubbelzinnig met de radicale islam, inclusief de antisemitische vooroordelen en stereotypen. In essentie is deze radicale islam, die het idee van een democratisch recht an sich verwerpt, daarmee dus categorisch onverenigbaar met de westerse beschaving. Als er geen gemeenschappelijk recht meer is, blijft er niets anders over dan een gebroken, Libanees geworden, gebalkaniseerde samenleving met permanente interne conflicten. De ‘Grote Vervanging’ als gevolg van de radicale demografische veranderingen in Europa is een feitelijke realiteit, zo helder als de zon in augustus.
HET IDEE VAN EEN OPZETTELIJKE ‘VERVANGING’ ALS EEN COMPLOT IS GEBASEERD OP TWIJFELACHTIGE AANNAMES
Het idee van een opzettelijke ‘vervanging’, het resultaat van een grootschalig mephistopheliaans complot, is echter gebaseerd op twijfelachtige aannames en gaat voorbij aan de dynamiek van integratie en veranderingen in lokaal demografisch gedrag. De ‘Grote Vervanging’ als een wereldwijd complot, is onzin voor simpele geesten.
Maar… zouden Europese samenlevingen, in plaats van tijd te verspillen aan polemieken, niet eens eindelijk de uitdaging voor deze demografische transformaties pragmatisch aangaan? Met wellicht ook een blik op veelgeroepen beloften van voor de verkiezingen, zoals:
• Het bevorderen van actieve integratie;
• Het bevrijden van de islam als doctrine van zijn totalitaire bende en zijn antisemitische boventonen;
• Het versterken van de sociale cohesie;
• Het heroverwegen van het migratiebeleid om tegemoet te komen aan de economische behoeften met respect voor de zorgen van de burgers.
Hoe, vraagt u? Door degenen die elke vorm van economische en culturele integratie weigeren uit te sluiten en effectieve uitzettingsprocessen in te voeren. Want dat is een land besturen.
Renaud Camus schreef een boek over ‘Le Grand Remplacement’
ROSA DE GUCHTENAERE
“EEN VREEMDE EEND IN DE EERDER CONSERVATIEVE EN DOOR MANNEN GEDOMINEERDE BIJT VAN
DE VLAAMSE BEWEGING”
Dit jaar is het precies 150 jaar geleden dat Rosa De Guchtenaere werd geboren. Als vrijzinnige, progressieve feministische Vlaams-nationaliste was ze in haar dagen een ietwat vreemde eend in de eerder conservatieve en door mannen gedomineerde bijt van de Vlaamse Beweging.
Decennialang was ze een brugfiguur tussen de linker- en rechtervleugel van het Vlaams-nationale kamp en het hoeft dan ook niemand te verwonderen dat ze samen met Berten Fermont, Jef Van Extergem en Her man Van Den Reeck een van die zeldzame figuren uit de Vlaamse Beweging was die door diverse, zeer uiteenlopende ideologische stromingen werd en wordt geclaimd.
Jeugd en opleiding
Eerste Wereldoorlog en activisme
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog hield ze zich, zoals de meeste flaminganten, voorzichtig op de vlakte en voelde ze aanvankelijk weinig sympathie voor de anti-Belgische drijverijen van het in Gent door de met haar bevriende dominee Jan Derk Domela Nieuwenhuis-Nyegaard opgerichte radicaal activistische Jong Vlaanderen.
In een verklaring van 12 december 1915 drongen enkele prominente ANV-leden, waaronder De Guchtenaere, aan op een neutrale houding tegenover ‘de verschillende stromingen die thans onder de Vlamingen bestaan’. Het duurde echter niet lang voor ook zij haar heil zocht in het activisme omdat ze ervan overtuigd raakte dat enkel collaboratie met de Duitse bezetter kon leiden naar de verwezenlijking van het vooroorlogse eisenpakket van de Vlaamse Beweging. Ze werd een erg actieve propagandiste die op tal van meetings het woord voerde.
Leraarschap en propagandawerk
Ze werd op 13 september 1875 in Ledeberg geboren als oudste in een vrijgevochten gezin dat vier kinderen zou gaan tellen, maar waarvan er slechts twee de volwassen leeftijd bereikten. Haar moeder overleed toen Rosa amper twaalf was.
Rosa bleek erg verstandig en leergierig te zijn en op haar zestiende ging ze op internaat in de Staatsnormaalschool in Brugge, waar ze drie jaar later afstudeerde als onderwijzeres. Meteen daarna studeerde ze aan de Brusselse Stedelijke Meisjesschool die in 1864 door de feministe Isabella Gatti de Gamond was opgericht en waar in 1892 een afdeling was geopend die meisjes moest voorbereiden op universitaire studies.
Twee jaar later brak Rosa deze studie abrupt en om onduidelijke redenen af - wellicht was ze overwerkt en had ze een depressie - en begon ze, na enkele maanden van gedwongen rust, aan een baan als onderwijzeres in het Gentse stedelijke lagere onderwijs.
Activisme in Gent
Naast haar pedagogisch werk engageerde ze zich in het Gentse voor tal van sociaalbewuste en uitgesproken Vlaamsgezinde of zelfs Groot-Nederlands georiënteerde initiatieven. Haar vader, een flamingantische onderwijzer, was secretaris en duivel-doet-al van het Ledebergse Willemsfonds en had Rosa al op jonge leeftijd in contact met de Vlaamse Beweging gebracht. In 1895 werd ze lid van het Algemeen Nederlandsch Verbond (ANV). Het duurde niet lang vooraleer ze in het bestuur van het ANV-Vlaanderen zetelde en ten slotte in het hoofdbestuur. In 1899-1900 was ze redactielid van het blad Transvaal, dat Hippoliet Meert een tijdje uitgaf om de Zuid-Afrikaanders in de Boerenoorlog te steunen.
Sociale strijd en feminisme
Haar Vlaamse engagement was gekoppeld aan de strijd tegen sociaal onrecht. In haar thuisstad Gent was ze dagelijks getuige van de schrijnende armoede en sociale wantoestanden die er heersten. Als geheelonthoudster was ze actief in de drankbestrijdingsbeweging en ze was ook een overtuigd vegetariër. In 1904 lag ze aan de basis van de Gentsche Vrouwenbond. Deze uitgesproken feministische vereniging propageerde de materiële emancipatie van ‘volksvrouwen’ en organiseerde cursussen hoger middelbaar onderwijs voor meisjes, waaruit in december 1907 het - door de loge gesteunde - Athenée de Jeunes Filles ontstond.
De Guchtenaere gaf er na haar dagtaak in het lager onderwijs Nederlandse taal- en letterkunde. Omdat de combinatie van twee jobs te zwaar werd, nam ze drie jaar verlof zonder wedde om aan de Gentse universiteit de cursussen in lichamelijke opvoeding te volgen. Na die drie jaar gaf ze haar baan in het lager onderwijs op en ging ze voltijds aan de slag in het Athenée.
In 1916 werd zij lerares aan de Rijksnormaalschool van Laken, een Vlaamse gemeente die toen nog geen deel uitmaakte van Brussel, maar die flink aan het verfransen was. Zij leerde er de asociale gevolgen van de verfransingsdruk kennen, die daar nog meer doorwoog op de lagere sociale klassen dan in het Gentse.
Eind 1917 keerde ze terug naar Gent en werd er directrice van de door de activisten gesteunde eerste Nederlandstalige normaalschool van Gent, de Rijksmiddelbare Normaalschool. Haar pedagogische activiteiten bleef ze evenwel combineren met activistisch propagandawerk. Begin 1918 kwam ze aan het hoofd van de Vlaamsche Volksbond, een propagandavereniging van Jong-Vlaanderen en werd ze lid van de begin maart opgerichte Nationalistische Voorwacht. Op 9 juli 1918 stond ze mee aan de wieg van de Maatschappij van onderlingen bijstand Volksopbeuring-Ziekenzorg, een activistisch ziekenfonds en was ze, in diezelfde periode, een van de stichtende leden van de Nationalistische Vrouwenbond. Arrestatie en gevangenisstraf
In tegenstelling tot vele andere activisten vluchtte ze na de wapenstilstand niet naar Nederland of Duitsland. Op 17 november 1918 werd ze aangehouden. Er volgden maanden van eenzame opsluiting en vernederingen, maar dit brak haar overtuiging geenszins, integendeel.
In april 1919, tijdens haar proces voor de Krijgsraad in Brussel, nam ze geen blad voor de mond en bleef ze - tot grote irritatie van de rechters - principieel het activisme verdedigen in de vaste overtuiging dat ze niets fouts had gedaan. Het leverde haar 15 jaar dwangarbeid en het verlies van haar burgerrechten op, een opvallend hoge strafmaat.
Begin 1921 kon zij vervroegd vrijkomen op voorwaarde dat zij zich zou onthouden van politieke activiteiten, wat ze principieel en resoluut weigerde. Wanneer in november 1921 de gevangenisstraffen van de meeste activisten herleid werden tot drie jaar, kon ook zij onvoorwaardelijk in vrijheid gesteld worden. In december van dat jaar verliet ze met een wankele gezondheid de Nieuwe Wandeling-gevangenis in Gent.
Interbellum en latere jaren
Haar gezondheidstoestand verhinderde niet dat ze zich tijdens het interbellum bleef inzetten voor de Vlaams-nationale zaak. Ze was betrokken bij een aantal publicaties waarvan De Dietsche Voorpost de belangrijkste was en ageerde tegelijkertijd tegen de autoritaire richting die het Vlaams-nationalisme insloeg. Ze hekelde het Verdinaso en stond erg kritisch tegenover het VNV. Vreemd genoeg steunde ze in diezelfde periode wel de Dietsch Opvoedkundige Beweging (DOB) van Bert Van Boghout die uitgesproken autoritaire en antisemitische trekken vertoonde. Door haar snel verzwakkende gezondheid speelde ze tijdens de Tweede Wereldoorlog geen politieke rol van betekenis meer. Rosa De Guchtenaere overleed op 8 april 1942 in Gent. JAN HUIJBRECHTS
De Maas, een boezem voor ontelbare wezens
“De Maas is een rivier die ontspringt in Frankrijk, door België stroomt en via Nederland in de Noordzee uitmondt.” In het beste geval is deze omschrijving wat men overhoudt aan de les aardrijkskunde in de lagere school, als er nog aardrijkskundelessen gegeven worden tenminste.
Wim Peumans – jawel, zoon van – houdt van de rivier “die altijd in mijn leven is geweest”, omdat hij er altijd vlakbij woonde. Hij brengt ons er een onwaarschijnlijk indringend beeld van: een mix van geschiedenis, natuur, reizen, leven en wetenschap. Peumans is een gepassioneerd schrijver die geen droge geschiedenis voorschotelt, maar zijn onderwerp laat leven en zelfs diep doordringt in de ziel ervan. Dat hij een gedreven antropoloog is, merk je vanaf de eerste pagina.
De gedetailleerde studie ‘van bron tot monding’ wordt dan ook terecht een literaire biografie genoemd. Doorheen de tijden worden leven, werken, strijden, lijden, vieren, gebruiken en genieten door de mens langs en op de Maas treffend beschreven. Hij nam drie jaar de tijd om de rivier af te reizen, in archieven en onderzoeken materie te vergaren om zijn verhaal zo volledig en gestoffeerd mogelijk te maken.
Ook de getuigenissen van mensen die er om en bij leven, herinneringen ophaalde en overgeleverde verhalen doorvertelden aan Peumans tijdens zijn tocht, zijn beklijvend. Het gebundelde resultaat is verbluffend.
Een reis van 900 kilometer
Op die manier maakt de lezer de reis dus mee van bron tot monding – ruim 900 kilometer lang. Het kaartje op de binnenkanten is handig om plaatsen te situeren, al had dat wel iets gedetailleerder mogen zijn.
Wijzelf hebben er een extra kaart bijgehaald om de vele genoemde plaatsnamen te kunnen lokaliseren. Maar dat doet niets af van het meeslepende verhaal over de rivier door de tijden heen, gevat in een vloeiend en plastisch taalgebruik.
Verrassende verhalen
De ‘biografie’ is opgedeeld in 20 hoofdstukken, waarin telkens een ander aspect van de Maas aan bod komt. Enkele voorbeelden: de bepaling van de bron, de bruggen, de rivier als leverancier van drinkwater, wonen aan de rivier, krijgsverrichtingen, flora en fauna in en om de rivier, inspiratieplek voor dichters en schilders, als wasplaats, vervuiling in onze tijd, religieuze verering, als verbindingsweg voor handel en nijverheid, recreatie en taalgebruik in diverse gebieden bij de Maas.
Wat velen wellicht niet weten, bijvoorbeeld, is dat de legende van de vier heemskinderen en de beroemde Rocher Bayard, de rots in Dinant die gespleten werd door de hoeven van het Ros Beiaard, verbonden is met de Maas. Daar waar velen enkel de link met Dendermonde leggen, vertelt Peumans er ons het fijne van. En dat is lang niet het enige verrassende verhaal. Een levensader van het Avondland
Peumans trekt de lezer mee tot bij de rivier en vertelt boeiend en indringend. De Maas is een plaats van cultuur, van wetenschap, van krijgsgeschiedenis, van mensenwerk, van vreugde, van leed, van nijverheid, van politieke berekening, van armoede en rijkdom, van weelde en rampspoed, van schoonheid en tristesse. Als een van de levensaders van het oude Avondland is de Maas nog springlevend.
Interessant is zeker ook dat Peumans voldoende tijd neemt om ons te onderhouden over Luik, waar de Maas mee voor de grote industrialisatie zorgde, onder de invloed van industriëlen als John Cockerill. Ook de rol van koning Willem I der Nederlanden tijdens de hernieuwde Nederlandse eenheid tussen 1815 en 1830 en de jarenlange strijd tussen het nieuwe België en het Noorden tot 1839, die uiteindelijk de Maas tot grens zal maken, is meer dan bevattelijk beschreven.
Boeiend is ook te vernemen hoe de mens een handje toestak, vooral in het mondingsgebied, om de Maas te verleggen na verzandingen en overstromingen of wijzigingen in de getijden. Dit om optimaal van het land ernaast gebruik te kunnen maken of het te bewaren.
Moeder Maas
Proef even – samenvattend door Peumans zelf – mee van een stukje ode aan ‘zijn’ rivier: “Van de bron tot de monding en de loop van de tijd heeft de Maas vele gedaanten aangenomen. Landschapsbeeldhouwer, stichter van steden, economische slagader, militair-strategische as, historisch kruispunt, allesverwoestend monster, inspiratie voor verbeelding en verering, natuurlijke grens, corridor voor uitwisseling, drinkwaterleiding en riool. Ze geeft altijd, zonder ooit iets terug te verwachten. Ze is het kloppend hart van het landschap. Een bron van leven. Een boezem voor ontelbare wezens. Niet voor niets noemen Limburgers haar liefkozend Mojer Maos, Moeder Maas.” Het is een lezenswaardig en intrigerend boek. KVDP
Wim Peumans, ‘De Maas –Het verhaal van een rivier’. Manteau, 2024. 348 p., 34,99 euro. ISBN 9789022339619
Van Langenhove ook in beroep schuldig bevonden, maar trekt naar Cassatie
In de zaak rond Schild & Vrienden krijgt Dries Van Langenhove (32) in beroep één jaar celstraf met uitstel en een effectieve geldboete van 1.600 euro. In eerste aanleg kreeg hij nog 1 jaar effectieve celstraf. Van Langenhove reageerde ontevreden op het vonnis en is van plan om naar het Hof van Cassatie te stappen.
Van de Gentse strafrechter kreeg
Van Langenhove in maart 2024 een effectieve gevangenisstraf van één jaar voor inbreuken op de racisme- en negationismewet en tien maanden cel voor inbreuken op de wapenwet. Daarenboven werd hij voor tien jaar uit zijn rechten ontzet en kreeg hij een effectieve geldboete van 24.000 euro opgelegd.
Uitgestelde straf
De activist ging in beroep en werd opnieuw schuldig bevonden, al werd zijn straf ‘versoepeld’ naar 12 maanden met uitstel en een boete van 1.600
euro. Hij behoudt ook zijn burgerrechten en mag dus nog aan politiek doen.
“De meeste mensen realiseren zich niet dat het eindresultaat van zo’n straf hetzelfde is”, reageerde hij via zijn sociale media. “Eén politiek incorrecte tweet kan mij nu in de gevangenis doen belanden. Eén meme, gepost door iemand anders in een groepschat waarin ik zit, kan de voorwaardelijke straf omzetten in een effectieve.” Daarom is Van Langenhove van mening dat zijn straf “de zwaarste vorm van censuur is die ze konden toepassen”. Er is in België geen sprake van for-
meel precedentrecht, maar de uitspraak brengt volgens Van Langenhove toch een bepaalde boodschap: “Het is nu mogelijk in Europa om veroordeeld te worden voor memes die door iemand anders in een groepschat zijn geplaatst. Mensen zullen nu niet alleen massaal zelfcensuur toepassen, maar zich ook van elkaar distantiëren uit angst om veroordeeld te worden voor wat anderen zeggen of waar anderen grappen over maken.”
Hacking
Van Langenhove zelf vertelde vorige maand al in dit weekblad dat de zaak volgens hem “op drijfzand gebouwd is”. Volgens hem is het bewijsmateriaal - in casu de memes - op illegale wijze verkregen. “Via de accounts van die minderjarige is VRT-journalist Amra Dorjbayar geïnfiltreerd in onze digitale communicatiekanalen”, aldus Van Langenhove. Zijn advocaat Hans Rieder gaf herhaaldelijk aan dat ze die persoon als getuige wilden horen, maar het hof ging nooit in op die vraag.
Al voor de uitspraak van het hof van beroep gaf Van Langenhove aan zich niet te zullen neerleggen bij de uitspraak. “Dan rest ons er niks anders dan naar het Hof van Cassatie te stappen”, vertelde hij al. Als een cassatieproces – dat naar de correcte toepassing van de wet kijkt – niets verandert, wil Van Langenhove “desnoods naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens trekken”.
ANTON SCHELFAUT & WANNES NEUKERMANS
UIT DE WETSTRAAT
WIE BETAALT DE REKENING?
• De emoties liepen vorige week hoog op bij PS-voorzitter Paul Magnette. Hij stelde in de Kamer een vraag over de NAVO-top in Den Haag, waar deze week een verhoging van de uitgavennorm van 2 naar 5 procent van het bbp op tafel ligt. Magnette wilde van premier Bart De Wever (N-VA) weten welk standpunt België zou innemen en waar laatstgenoemde de financiële middelen hoopt te vinden om de Belgische defensie-uitgaven in lijn te brengen met de nieuwe NAVO-norm. “Wie zal betalen?”, fulmineerde Magnette in het Frans. En om er zeker van te zijn dat de premier de vraag had begrepen, stelde hij ze ook nog eens in het Nederlands.
• In één klap haalde Magnette er ook de luchthaven van Zaventem bij. Vlaanderen mag zich sinds deze week de grootste (publieke) aandeelhouder noemen, een eer die tot voor kort was weggelegd voor de federale overheid. De PS-voorzitter verwijt De Wever en de N-VA dat ze doelbewust het federale niveau verzwakken om hun greep op het land te versterken. “Uw minister-president zegt al: ‘Het is onze Vlaamse luchthaven.’ U bent bezig met België stukje bij beetje op te kopen.”
KONINKLIJK TELEFOONTJE
• Niet alleen bij Magnette heerst er onvrede over de investering van 2,77 miljard euro in Brussels Airport, waarmee Vlaanderen 39 procent van de aandelen verwerft. Ook MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft de premier gebeld om zijn bezorgdheden kenbaar te maken. “Als premier moet u die aankoop tegenhouden, want hij gaat in tegen het landsbelang”, zei Bouchez aan de telefoon. Daarop antwoordde De Wever: “Ik heb geen inspraak in wat de Vlaamse Regering beslist. Denk ik.”
• Het hoeft niet te verbazen, maar ook het staatshoofd, koning Filip, ziet de luchthaven liever in Belgische handen blijven. Hij heeft tijdens zijn wekelijkse ontmoeting met de premier gevraagd of de aankoop van Zaventem echt niet kan worden tegengehouden.
VESTZAK-BROEKZAKOPERATIE
• Het belangrijkste politieke feit van de afgelopen week is waarschijnlijk het akkoord dat de federale regeringspartijen hebben bereikt over de afschaffing van de Senaat. Maar voor het eindelijk zover is, moet eerst de Grondwet nog gewijzigd worden. Daarvoor is een tweederdemeerderheid in Kamer en Senaat vereist. De regering-De Wever moet dus op zoek naar steun van de oppositie. Maar op de steun van het Vlaams Belang, de grootste oppositiepartij in de Kamer, kan Arizona slechts gedeeltelijk rekenen.
• De partij van Tom Van Grieken steunt de onmiddellijke afschaffing van de Senaat, die volgens haar geldverslindend en politiek nutteloos is. Maar tegelijkertijd vreest het Vlaams Belang dat de deelstaten daardoor buitenspel zullen komen te staan in het institutionele besluitvormingsproces, dat enkel nog de Kamer zal toekomen.
• Volgens politicoloog Bart Maddens (KU Leuven) zou een afschaffing van de Senaat in theorie betekenen dat politieke partijen hun jaarlijkse financiering via de Senaat (in totaal 10,6 miljoen euro aan partijdotaties) verliezen. Maar in de praktijk zal dat bedrag simpelweg doorgeschoven worden naar de Kamer. De partijen behouden dus hun middelen, wat mogelijk een toegeving was om voldoende steun voor de afschaffing te krijgen. Wel wordt de partijfinanciering niet langer geïndexeerd, wat tegen 2029 een besparing van 8 miljoen euro moet opleveren.
ANTON SCHELFAUT
Krijsende Magnette
Pallieterke, Wat een zielige vertoning van een krijsende Magnette, de man zag wit van woede. Hij gilde zijn onmacht uit voor het hele parlement. Wat een trieste afgang voor iemand die er alle belang bij heeft om de rangen te sluiten, mee te werken en de puinhoop op te ruimen van de jarenlange hangmatcultuur en het gedoogbeleid van het socialisme. Ook Ivan De Vadder kon zijn geluk niet op toen hij de wereld duidelijk kon maken dat de strategie van de N-VA ‘de bezetting van het fort’ is, volgens het boek van een andere uitblinker Wouter Verschelden. Wees maar zeker dat Magnette dat boek ook gelezen heeft of ten minste in die richting denkt en dat doet pijn. Dat doet heel veel pijn, want het was ooit anders en die tijden komen nooit meer terug. De kering is ingezet met of tegen de goesting van een krijsende heer Paul Magnette. Roger Gielens, Bredene
Iran
Pallieterke, Jaren geleden, toen mijn zoon terugkeerde van een vredesmissie in Afghanistan, maakte hij de opmerking: “Maar hoe vecht je tegen iemand die niet bang is om dood te gaan? Als eerste schieten.” Dat is wat Israël doet. Dat is wat Trump nu heeft gedaan.
Iran (2)
Jan Cappelier, Ruddervoorde
Pallieterke, Nadat de VS tenslotte toch een tiental ‘bunker busters’ hebben gedropt op drie Iraanse centra waar plutonium werd aangemaakt die kon dienen voor het aanmaken van atoombommen, zit het spel in het Midden-Oosten weer helemaal op de wagen. Hoe het verder zal verlopen, is nog koffiedik kijken. Hier in Europa kunnen we alleen maar hopen dat ze het ginder blijven uitvechten en niet hier bij ons. Iran is een beetje een België in het groot: een multiculturele natie bestaande uit diverse etnische en taalgroepen, waarvan de Perzen 61 procent uitmaken, de Azeri 16 procent, de Koerden 10 procent en de Lor 6 procent. De meesten zijn sjiitische moslims, een minderheid binnen de islam. De officiële taal is het Perzisch, een Indo-Europese taal. In de discussie over de Amerikaanse interventie in Iran wordt regelmatig verwezen naar de fout die de VS maakten toen ze Irak aanvielen met het excuus dat dat land massavernietigingswapens zou hebben gehad. Die oorlog, de zogenaamde ‘tweede Golfoorlog’, zou niet nodig zijn geweest, hadden de VS het Iraakse leger, toen verslagen in Koeweit, gevolgd naar Irak en er meteen komaf mee gemaakt. Hopelijk gaan ze die fout niet herhalen in Iran.
Guido van Alphen, Kasterlee
Toujgani
Pallieterke,
In 2021 werd iman Toujgani uit het land gezet. De reden? Hij is staatsgevaarlijk, radicaal religieus, een zware bedreiging voor België, een haatpredikant en hij roept op ‘om de zionisten te verbranden’. In 2025 is imam Toujgani terug in België, heeft hij ondertussen de Belgische nationaliteit verkregen, ook al spreekt hij geen van de drie landstalen en wordt hij ervan verdacht zich politiek te zullen engageren bij de kliek van Laaouej in Brussel… Hij volgt dus zijn geprogrammeerde agenda.
De RTBF (Sacha Daout) en G.L. Bouchez staan op hun kop. In de Vlaamse media? ‘Ni vu, ni connu.’ Wat moet het kosten om in België de sharia boven de Belgische grondwet geplaatst te krijgen, en wie regelde dat?
Emil Maes, Ranst
Een lezersbrief insturen?
Midden-Oosten
Pallieterke,
In het Midden-Oosten zijn de drie belangrijkste religies ontstaan, alle drie monotheïstisch. Die religies hebben het regelmatig over ‘vrede’ en ‘vergeving’, maar al meer dan 4.000 jaar vinden er daar gruwelijke gewapende conflicten plaats. Vandaag is het niet anders. Ik koester weinig hoop dat het daar ooit vredig zal zijn. Ik vraag me ernstig af wat eigenlijk de waarde van die religies is. Als ik naar het boeddhisme kijk, ontwaar ik daar geen opperwezen aan wie rekenschap moet afgelegd worden en geen beloning in het hiernamaals. Men richt daar de blikken op deze wereld, niet naar een hemel waar we in feite niets van af weten. Elke oorlog, elk gewapend conflict, is gruwelijk. Ik hoop dat het ooit wat beter zal gaan op deze planeet. Ik herinner me een uitspraak van Albert Einstein: “Twee dingen zijn oneindig: het heelal en de menselijke stupiditeit. Van het eerste ben ik niet zo zeker, van het tweede wel.”
Roland Vanermen, Haasrode
Rust in vrede, Vlamingen Pallieterke,
Onze politiekers dragen een verpletterende verantwoordelijkheid voor veel van wat verkeerd loopt in onze maatschappij. Je bent te zacht voor migranten en te hard voor onze autochtone mensen. Je hebt de kosten van levensonderhoud zo hoog gemaakt met torenhoge accijnzen, taksen en btw dat beide ouders altijd aan het werk zijn en liefst nog een bijverdienste hebben om alles betaald te krijgen, want hard werken wordt beloond met gigantische belastingen. Je bent God uit onze scholen aan het halen en de kerken zijn compleet leeggelopen door machtsmisbruik (pedofilie) van de Kerk en de politiek. Maar de moskeeën nemen hun plaats in en groeien steeds verder uit, zoals paddenstoelen. De islam neemt het hier volledig over. Ouders mochten hun kinderen niet meer straffen bij ongehoorzaamheid. Daardoor is er een hele generatie ontstaan van onbeschofte, egoïstische, respectloze en luie snotapen die geen respect meer hebben voor andermans bezit of autoriteit. Je staat toe dat oorlogsveteranen en hardwerkende mensen met een carrière van 43 jaar en langer een armeluispensioentje ontvangen. Ondertussen delen jullie massaal geld uit aan het buitenland, onnozele subsidies, inclusiviteit en integratie. Je buigt je voorover om politiek correct te zijn en ontneemt mensen hun vrijheid om anders te denken. Jullie duwen ons oeverloze pestmaatregelen door onze strot en bepalen hoe wij onze hele levenscyclus moeten aanpassen aan jullie groene ideologie. Jullie verkondigen vele leugens, zodat wij aan jullie onderdanig blijven. De constante heksenjacht op burgers, met 101 boetes voor niks, moet stoppen. Deze zaken kunnen alleen maar stoppen door ons hele politieke systeem te vervangen door een van eerlijkheid en rechtvaardigheid. Didier Van Haver, Geraardsbergen Caroline Gennez Pallieterke, Een zekere politica houdt niet op met zeuren over de genocide die Israël pleegt op de Palestijnen. Heeft ze dan de actualiteit van 7 oktober 2023 niet gevolgd? Dit was een genocide van de Palestijnen op Israël. En is ze dan blind voor de moordpartijen die ‘Poetje de Dood’ in Oekraïne organiseert? Dát is pas een Gennezide, euh... genocide. Gennez weet dat wel, maar dat past niet in haar linkse weldenkende gedachten. Volgens mij ontstaat er een tweede Hitler, een vrouwelijke. Ach, gender speelt toch geen rol meer. Ja, het uitroeien van de Joden begint opnieuw. Over gans Europa. Maar nu verdedigen ze zich!
Paul Roelants, Boutersem
Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pal.be. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30•tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.
VERSLAG
Daar gaat de Senaat
Vorige week raakte de Arizona-regering het eens over de afschaffing van de Senaat. Reden: de Senaat is een overbodige instelling en kost te veel om in stand te houden. Grote voorstanders van de afschaffing waren en zijn het Vlaams Belang en de N-VA.
Ja, er was en is die jaarlijkse kost van 45 miljoen euro om de instelling draaiende te houden. Dat is veel belastingggeld, maar in verhouding tot de totale begroting is dat maar een peulschil. Bovendien zal de afschaffing van de Senaat - dat zou in 2029 gebeurenniet direct een grote financiële besparing opleveren. Alvast het gebouw blijft bestaan en moet dus ook onderhouden worden. Ook de werkingskosten en het politieke personeel zouden niet verdwijnen.
De 160 personeelsleden van de Senaat worden doorgeschoven naar de diensten van de Kamer. De enige financiële besparing is de wedde van de tien gecoöpteerde senatoren. De andere deelstaatsenatoren krijgen hun wedde reeds van de deelstaatparlementen. Besluit: de afschaffing van de Senaat levert geen financieel voordeel op voor de staatskas.
Overbodig
Tweede argument: de Senaat is overbodig geworden. Bij het ontstaan van België koos men voor een tweekamerstelsel, met de Kamer en de Senaat. De Kamer moest daarbij centraal staan. In de Senaat zouden dan de ‘wijzere’ mannen komen die de wetsvoorstellen van de ‘jonge veulens’ van de Kamer nog konden tegenhouden.
het verdwijnen van de Senaat. Langs de ene kant is er de N-VA die het ziet als een verdere uitholling van de Belgische staat. De partij verkoopt de afschaffing als een grote institutionele overwinning. Het is voor de partij een ‘belangrijke’ communautaire realisatie.
Daartegenover staat dan weer politicoloog Bart Maddens: “De afschaffing van de Senaat levert Vlaanderen enkel nadelen op.” Zijn argumentatie: het Vlaams Parlement verliest zo zijn vetorecht inzake herfederalisering van bevoegdheden.
De Vlaams-nationalisten hebben in de Senaat nu 18 van de 35 zetels van de Nederlandse taalgroep. Zo kunnen zij een herziening van de bijzondere wetten blokkeren.
In De Afspraak verzette ook oud-VU-voorzitter Bert Anciaux zich met hetzelfde uitgangspunt tegen de afschaffing van de Senaat. Hij ging in debat met Axel Ronse, N-VA-fractieleider in de Kamer. Die laatste argumenteerde dat het voldoende is om een Vlaamse meerderheid te hebben in de Kamer.
Medezeggenschap
Het Vlaams Belang waarschuwde eerder al dat een ondoordachte afschaffing zou kunnen ontaarden in een communautaire boemerang. “Vlaanderen dreigt zijn me-
DE AFSCHAFFING VAN DE SENAAT LEVERT VLAANDEREN ENKEL NADELEN OP BART MADDENS
Tot 2014 werden de senatoren rechtstreeks verkozen, maar na die datum - en als gevolg van de zesde staatshervorming - zijn het de deelstaatparlementen die 50 van hun leden afvaardigen naar de Senaat. Zij worden aangevuld met nog eens 10 gecoöpteerde senatoren die door hun partij worden aangeduid. Kortom: de Senaat is vandaag een ontmoetingsplaats voor de verschillende deelstaten in ons land. De instelling heeft nog steeds een politieke rol, zoals de benoeming van rechters. Grondwetswijzigingen moeten er ook goedgekeurd worden. Alle bevoegdheden van de Senaat worden in de toekomst overgeheveld naar de Kamer.
Pro of contra
Niet iedereen in de Vlaamse Beweging is even gelukkig met
dezeggenschap over de hervorming van de Belgische staatsstructuur te verliezen”, aldus Vlaams Parlementslid Klaas Slootmans.
Het Vlaams Belang pleitte daarom voor het oprichten van een Grondwetgevende Vergadering. Dat is een nieuw ad-hoc-orgaan dat enkel bijeenkomt voor grondwetsherzieningen of bijzondere wetten. Het zou samengesteld zijn uit Kamerleden en vertegenwoordigers van de deelstaatparlementen. Die ‘vervangingsinstelling’ komt er alvast niet.
Nu, de afschaffing is nog geen feit, want eerst moet de Grondwet worden aangepast. Daarvoor is een tweederdemeerderheid nodig, zowel in de Kamer als in de Senaat. De regering rekent daarvoor op steun vanuit de oppositie. Voor mij is het duidelijk: de afschaffing van de Senaat heeft maar zin en is enkel aanvaardbaar als de Vlamingen niet moeten inboeten aan macht.
PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.
Beweging Vlaanderen-Europa eert 5 Vlaamse voortrekkers met onderscheiding
Tijdens de feestcampagne Vlaanderen Feest! zet de vzw Beweging VlaanderenEuropa jaarlijks markante Vlamingen in de kijker die met hun werk of engagement bijdragen aan de uitstraling van Vlaanderen. In 2025 worden vijf laureaten bekroond met een Gulden Spoor of de Orde van de Vlaamse Leeuw. De uitreikingen vinden plaats in aanloop naar de Vlaamse feestdag op 11 juli, op locaties verspreid over Vlaanderen.
De campagne gaat van start op 19 juni in Ieper met de uitreiking van het Gulden Spoor voor Innovatieve Uitstraling aan Sofie Claerhout (°1993), een jonge academica gespecialiseerd in forensische genetica. Claerhout kreeg internationale erkenning voor haar baanbrekende werk in het gebruik van DNA-analyses bij het oplossen van ‘cold cases’. In 2019 won ze de hoofd prijs op het wereldcongres Forensische Ge netica.
In de aanloop naar 11 juli wordt ook de Orde van de Vlaamse Leeuw toegekend aan em. prof. dr. Alexander Karel Evrard (°1923), emeritus hoogleraar psychologie en psychiatrie aan de UGent. Evrard was jarenlang pleitbezorger van het eer herstel voor koning Willem I via het Comité ‘1815-2015: Willem, bedankt!’. Wegens zijn gezondheidstoestand vindt de overhandiging plaats in intieme kring.
In de Pacificatiezaal van het Gentse stadhuis krijgt Philip Brinckman (°1963) op vrij dag 4 juli het Gulden Spoor voor Maatschappelijke Uitstraling. Brinckman, schooldirecteur en onder wijsexpert, was voorzitter van de commissie Beter Onderwijs en de drijvende kracht achter het invloed rijke rapport Onderwijs, dat tal van hervormings adviezen voor het zielto gende Vlaamse onderwijs
HORIZONTAAL
formuleerde. Hij combineert theoretische inzichten met zijn praktijkervaring als leraar, internaatsdirecteur en pedagogisch directeur aan het Sint-Jozefscollege van Turnhout.
De plechtigheid in Gent opent om 19.00 uur met een toespraak door eerste schepen Hafsa El-Bazioui (Groen), gevolgd door een muzikaal intermezzo van het ‘Ensemble Ewoud Van Eetvelde’. De laudatio wordt uitgesproken door An De Moor, voorzitter van de Beweging Vlaanderen-Europa en Vlaanderen Feest!. Na de prijsuitreiking en het dankwoord van de laureaat klinkt de Vlaamse Leeuw in samenzang. Cabaretier, zanger en acteur Urbain Servranckx (°1949), beter bekend als Urbanus, wordt op 10 juli in Brugge onderscheiden met het Gulden Spoor voor Culturele Uitstraling. Deze veelzijdige artiest wist als een van de weinige Vlaamse artiesten ook in Nederland volle zalen te lokOp de Vlaamse feestdag zelf, op 11 juli, ontvangt het aardappelverwerkend bedrijf Agristo het Gulden Spoor voor Economische Uitstraling. Agristo wordt vertegenwoordigd door Filip Wallays (°1983) en Hannelore Raes, de kinderen van de stichters en jarenlang co-CEO’s van het be-
A. Bewijsgronden aanvoeren / B. Geldelijke beloningen - Tijdrekening / C. Valutacode voor de Zweedse Kroon - Vlaamse vakbond / D. Woonwijk in de buurt van de steenkoolmijnen - Bordspel / E. Helium - Vlaamse atleet. Europees marathonkampioen 2018 / F. Ribonucleïnezuur - Grondregels van de wetenschap / G. Ongeveer - Zekere / H. Huisdier - Vaten voor verbrandingsresten / I. Schiereiland in de Zwarte Zee - Voornaam van de Vlaamse judoka. Olympisch goud in 1996 - Röntgenium / J. Dwight D. Eisenhower - Gelijkstroom - Pensioensvoorziening in de tweede pijler / K. Verprutst / L. GeclaimdeDe hele hoeveelheid
VERTICAAL
1. Intimidatie / 2. Watersport - Bijbels vaartuig / 3. Speculeert - Bedrijvige / 4. Knolgewas - Maanstand - Vogelproduct / 5. Voorzetsel - Opsporingsteam - Doctorandus / 6. PlusVurig verlangen / 7. Huidaandoening - Thallium - Astronomische eenheid / 8. Vlaams 'doe-centrum' voor wetenschap en technologie / 9. Ondervind - Leer van lamsvel / 10. Papyrusboot van Thor Heyerdahl - Grote stenen - Zeer korte tijdsduur / 11. Ingetogener - Laatstleden / 12. Later dan - Deel van het testament - Schrikaanjagendste
KARL VAN CAMP
ANTON SCHELFAUT
em. prof. dr. A.K. Evrard
NOSTRADAMUS
De Senaat wordt afgeschaft… of toch niet?
Het was een grote triomf voor de Arizona-regering deze week. Hoe ze de financiën van het land op orde zullen krijgen, daar moeten ze nog even naar kijken. Die 5 procent voor de NAVO wordt wel een paar dagen werk. En zelfs zonder die 5 procent gaan de schulden blijven oplopen. Maar de Senaat? Die is zo goed als opgedoekt. Zo goed als…
U was ongetwijfeld ook zo opgelucht toen u het nieuws hoorde dat de Senaat in 2029 ophoudt te bestaan. Een politiek streven dat in de jaren 1970 al begon toen iemand opmerkte dat senatoren toch vooral uit hun neus zaten te eten in het rode pluche. Verder stond het ook wel leuk op de visitekaartjes, maar het was al decennia een realiteit dat de Senaat er toch vooral was als prepensioen voor vermoeide parlementairen. Het enige voordeel was een kieskring in heel Vlaanderen, waardoor populaire politici hun gewicht konden laten testen.
Laat ons eerlijk zijn: als er geen slordige 10 miljoen euro voor de partijen aan vasthing, was het al veel eerder opgedoekt. Dat zou een besparing van de politiek op de politiek zijn en daar doen politici niet aan. Dus stelden ze die 10 miljoen eerst veilig om vervolgens allemaal te roepen: “Nou, die Senaat hebben we
dus niet meer nodig.” Besparingen en België, het blijft een moeilijk verhaal.
Maar Arizona verwezenlijkte wel de 50 jaar oude droom en pakte er breed mee uit. Eigenlijk moest er nog maar één klein detail geregeld worden. Er is een tweederde meerderheid voor nodig. En die is er niet. “Kan geen probleem zijn,” hoor ik u denken, “want zonder dat het geld in gevaar komt, wil iedereen daar toch vanaf?” En daar heeft u gelijk in. Bijna!
Kinkje in de kabel
Voor de afschaffing van de Senaat moet Arizona dus nog even op zoek bij de linksere partijen. Ze rekenen op de steun van liberalen, groenen en de PS, die het best wel willen meestemmen als het uiteindelijke akkoord op iets trekt. Maar al zeker de groene partijen willen ook in de financiering snijden. En daar is Arizona het niet over eens. Of anders moet er maar gewerkt worden. Je kan altijd wel iets leuks doen met de zaal. Bingoavonden ofzo. Ja, het Vlaams Belang zou kunnen meestemmen en het Groene probleem wegblazen. Zo kom je ook aan 66 procent. Alleen vinden nogal wat Franstaligen dat aan de foute kant van de geschiedenis staan. Als het zo moet, dan kunnen ook zij vrolijk afhaken. Een alternatief was geweest om met alle partijen samen de Senaat af te schaffen. Maar dat heeft dan weer als nadeel dat het zeker was gelukt en de politiek zijn hobbyproject definitief kwijt zou zijn. U kan zich maar beter verzoenen met de Senaat. Wat heeft die u trouwens misdaan, zeg!
Profi ciat met je Vlaamse overtuiging!
EXCLUSIEF GESPREK MET THE DONALD
“Weet je, ik ben niet zo’n grote planner als mensen denken”
De iets oudere lezers kennen ongetwijfeld nog Forest Gump. De man die de legendarische woorden sprak: “Life is like a box of chocolats, you never know what you are going to get.” Trump heeft van die visie beleid gemaakt. Tarieven omhoog en omlaag. De oorlog in Oekraïne die in één dag zou opgelost zijn. Of niet natuurlijk. En dan de belofte om geen oorlog te beginnen, gevolgd door bommen op Iran. Is het irrationeel of zit er een plan achter?
Donald is in zijn nopjes om ons terug te zien. Hij was dan ook al even aan het zeuren om een interview om zijn visie voor eens en voor altijd uit te leggen aan Europa. Maar u weet hoe dat gaat: druk, druk, druk. Maar we zijn er geraakt en Donald steekt meteen van wal.
TRUMP: “Daar zijn ze. De Belgen! Ik heb altijd van België gehouden. Ik heb daar ooit eens een tas koffie gedronken. Heerlijk. Ik weet dat er wel eens wordt beweerd dat Brussel een hellhole is, maar ik word daar zo kwaad van. Ik haat mensen die dat beweren. Zeg eens, hoe is die 5 procent gevallen bij Theo? Balen zeker?”
Theo zo niet, maar de rest van de regering
Die mannen voeren nu al maanden een agressieve onafhankelijkheidsoorlog tegen de VS en er moet vrede komen. Ik ga voorstellen om de huidige grenzen te respecteren en Canada als onafhankelijk land te erkennen. Wat denk je? Nobelprijsje?”
Ik vrees dat die grens al een paar honderd jaar vastligt en Canada geen onafhankelijkheidsoorlog aan het voeren is. Het is namelijk al onafhankelijk en de VS erkennen Canada.
Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds?
Splits zelf de sociale zekerheid!
Word lid van het VNZ.
“Hahaha. Good man, den Theo. Zelf doe ik het niet, maar Europa heeft dat nodig. Als de Russen komen, moet je niet op mij rekenen hoor. Of wel, dat zien we dan wel weer. Maar je moet natuurlijk op alles voorbereid zijn. Mensen lijken altijd te denken dat ik een groot verhaal nastreef en alles tot in de puntjes voorbereid en overdenk. De waarheid is: ik ben niet zo’n grote planner. Moet ook niet. Ik los de problemen op wanneer ze zich stellen. Ik ben daar amazing in. Daar is iedereen het over eens.”
Ze maken zich wel wat zorgen over uw bommen op Iran. Dat het conflict erger zou worden enzo. Bent u op zoek naar
“Ik heb geen bommen op Iran gegooid hoor. Ik houd van Iran! Dat moet een vergissing zijn. Wacht, ik check het even (gaat the Oval Office uit en keert prompt terug). Ja maar man, dat was vorig weekend! Zo kan ik mensen ook beschuldigen van oorlog te steken. En drie bombardementjes zijn nu niet bepaald een oorlog, hé. Europeanen zijn zo’n dramaqueens. Trouwens, Iran was wel bezig met iets te maken dat ze echt niet hadden moeten maken.”
“Dat valt niet uit te sluiten. Maar ik kan u verzekeren dat het nu weg is en ik bereid ben tot vrede met Iran. Maar luister eens goed hier, als ik vrede met Iran rond krijg, lijkt me een Nobelprijsje wel op zijn plaats, hé? Ongelooflijk hoe gierig jullie Euopeanen zijn met die prijs. Ik had er al kasten vol van moeten hebben. Maar ik heb er geen. Dat getuigt van weinig respect.” Ik vrees dat zelf een oorlog beginnen en er dan mee ophouden, niet in aanmerking
“Serieus? Ik haat de kleine lettertjes in die contracten. Maar je moet ze wel lezen. Mijn fout. Maar wat als ik nu vrede sluit met Canada?
TRUMP: “Ik toch niet? Give me a break, man! Ik haat jullie Europeanen. Jullie zien de grootsheid niet van de leider van de vrije wereld en dat is gewoon niet eerlijk. Laatste aanbod. Te nemen of te laten. Ik erken niet alleen die Canadese jeanetten, maar meteen ook Groenland. Ik beloof hier en nu dat er geen enkele bom meer valt op Groenland in ruil voor één… nee, twee Nobelprijzen: Vrede en Literatuur. Ik heb ooit een boek gelezen en heb daar niks voor teruggekregen. Take the deal! Ik zie in alle eerlijkheid niet in hoe je die kan laten liggen.”
Lijkt ons redelijk. We gaan het in ieder geval meenemen.
TRUMP: “Daarom mag ik jullie zo graag. Nog één dingetje. Kan je Theo zeggen dat België 6 procent moet doen voor de NAVO?”
Oei, dat zal hard aankomen.
TRUMP: “De NAVO ligt in Brussel. Een extra geste kan dus echt geen kwaad. Ik haat Brussel trouwens. Het is een hellhole.”
