't Pallieterke van 29 mei 2025

ENKEL VOOR DE STRIJD

TEGEN RECHTS IS ER GELD

We gaan onze beoordeling over de werking van het Belgische gerecht moeten herzien. We hebben vaak geklaagd over de lage vervolgingsgraad, het gebrek aan personeel, de lakse straffen en de straffeloosheid in het algemeen, maar we zaten fout. Het Belgische gerecht is de laatste tijd heel efficiënt en krachtdadig. Helaas merken we dat enkel bij een zeer, zeer kleine groep van misdrijven en beklaagden.

Als er in Ninove onregelmatigheden werden begaan bij het verzamelen van verkiezingsvolmachten, moet dat inderdaad onderzocht worden, zelfs als die geen effect hadden op de zetelverdeling, zoals men toegeeft. We mogen ons wel de vraag stellen van welke vreselijke misdrijven de acht mensen van Forza Ninove, waarvan twee schepenen, worden verdacht, die het nodig maakten dat ze een nacht in de cel werden opgesloten.

Bij dezelfde verkiezingen werd verkiezingsfraude vastgesteld in Sint-Joost-ten-Node, met overduidelijk gesjoemel rond volmachten, waar burgemeester Emir Kir zelf bij betrokken was. Niemand werd van zijn bed gelicht, niemand wordt vervolgd. De verkiezingen werden overgedaan en Kir mag ‘sultan’ (niet mijn woorden, maar die van een groen gemeenteraadslid) van Sint-Joost-tenNode blijven.

Geen nachtjes in de cel

De parlementaire werkgroep die onderzoek verricht naar het gesjoemel bij het OCMW van Anderlecht was deze week duidelijk in zijn conclusies: er is grove fraude gepleegd met federale subsidies. Politici, met de voorzitter van het OCMW in een hoofdrol, smeten met geld om stemmen voor de PS te verzamelen. Het parket zegt de zaak te onderzoeken, maar nog niemand is een nachtje in de cel gehouden. We maken ons weinig illusies over de resultaten.

Vorige week werd Luc Vermeulen schuldig bevonden voor een actie van Voorpost in het asielcentrum van Zutendaal. Hij kreeg wel opschorting van straf, maar zelfs de vervolging was eigenlijk al bespottelijk voor een brave actie waarbij niemand werd gekwetst.

Vakbonden kunnen bij hun acties vernielin-

& 12

gen aanrichten en zelfs politiemensen verwonden zonder daar ooit door het gerecht over lastig gevallen te worden. Extreemlinkse studenten mogen zonder problemen gebouwen van de universiteit wekenlang bezetten, ook als daar personeelsleden bij gewond ra ken.

MOGEN WE STILAAN HET PATROON ZIEN?

En dan is er natuurlijk Dries Van Langen hove die in eerste aanleg een jaar gevangenis straf kreeg voor wat uiteindelijk alleen wat foute opmerkingen en grappen in een geslo ten internetgroep waren. Mogen we stilaan het patroon zien?

Foute ‘gedragingen’

Deze week stelde het federaal parket het Jaarverslag 2024 voor. In het hoofdstuk ‘Terrorisme’ zegt men dat meer dossiers werden geopend over ‘ex treemrechtse gedragingen’. Gedra gingen? In dit land zijn al heel wat

islamistische en extreemlinkse terreurdaden gepleegd, maar de teller van het extreemrechts terrorisme staat nog steeds op nul. De ‘terroristische gedragingen’ gaan in de praktijk over propaganda, verduidelijkt een woordvoerder.

“Succes van Guy D’haeseleer is grootste bedreiging voor politieke establishment”

INTERVIEW

8-9

TOM VAN GRIEKEN

VLAAMS BELANG

Rijden onder invloed, relict uit verleden?

Acteur en VRT-schermgezicht Tom Waes kent sinds maandag zijn straf voor het ongeval dat hij eind vorig jaar veroorzaakte. Hij reed toen met 2,44 promille in het bloed, aan een te hoge snelheid en zonder zijn gordel te dragen in op een botsabsorbeerder aan de Kennedytunnel in Antwerpen. De politierechter legt hem daarvoor een rijverbod van 3 maanden – waarvan 1 maand met uitstel –en een boete van 2.560 euro op. Daarnaast krijgt Waes een alcoholslot voor de periode van 1 jaar en moet hij zijn rijexamens opnieuw afleggen.

Als u het mij vraagt, krijgt Waes een terechte straf. Als publiek figuur had hij beter moeten weten. Bovendien werd hij eerder al één keer veroordeeld voor intoxicatie. En het is niet dat er geen andere manieren waren waarop Waes na zijn cafébezoek thuis had kunnen geraken: er zijn duizend-en-een apps die een alternatief vervoermiddel aanbieden. Dankzij de vele campagnes van de overheid, verkeerspolitie en slachtofferorganisaties hadden ook de gevaren van alcohol in het verkeer voldoende duidelijk moeten zijn. De cijfers liegen er immers niet om: bij 10 procent van alle verkeersongevallen is minstens één bestuurder onder invloed van alcohol betrokken. In het weekend is dat zelfs 40 procent.

Men zegt wel eens dat dronken rijgedrag iets van het verleden of van de oudere generaties is. Maar is dat wel echt zo? In mijn eigen jongere omgeving zijn er nog steeds vrienden- en kennissen die dronken achter het stuur kruipen. Maar als ze op hun asociaal gedrag worden aangesproken, reageren ze vaak lacherig en minimaliseren ze de gevaren.

Alcohol is lang niet de enige sluipmoordenaar in het verkeer: ook gsm-gebruik achter het stuur, verantwoordelijk voor 8 procent van de dodelijke ongevallen, is er zo eentje. Afgelopen zondag reed ik op de E17 richting Kortrijk. Voor mij, op het middelste rijvak, reed een bestelwagen met Franse nummerplaat. Het rijgedrag van de chauffeur deed me vermoeden dat hij ofwel afgeleid was door zijn smartphone, ofwel een glaasje te veel gedronken had – of een combinatie van beide. Hij zwenkte voortdurend uit van links naar rechts, en bleef zonder aanwijsbare reden op het middelste rijvak rijden. Toen ik hem langs links voorbijreed, bleek dat de chauffeur niet met één, maar met twee (!) smartphones tegelijk in de weer was. Elke dronken of gsm’ende chauffeur op de baan is er een te veel. Maar wat is de juiste manier om met hen om te gaan als de vele sensibiliseringscampagnes niet het gewenste effect hebben? Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi begint zijn boek ‘Van hol naar vol’ uit 2021 met de parabel van een socialist, liberaal en christendemocraat die samen op café gaan, en daar een dronken man aantreffen. Terwijl de socialist pleit voor een verbod op meer dan vier alcoholconsumpties per uur (en dus naar de overheid kijkt), legt de liberaal de nadruk op de individuele keuzevrijheid van de man om zoveel te drinken als hij wil. De christendemocraat, daarentegen, zal zich ontfermen over de man, met hem in dialoog gaan en hem vragen of het wel zo verstandig is om nog een glas leeg te drinken. Met repressie alleen, zoals de socialist wil, zullen we het probleem niet oplossen. De pakkans zal altijd te laag zijn, waardoor balorige bestuurders door de mazen van het net kunnen blijven glippen. Ook een nultolerantie voor alcohol in het verkeer is niet de oplossing. Smartphonegebruik achter het stuur is nu al verboden, maar dat weerhoudt veel bestuurders er niet van om hun gsm toch te gebruiken. Waarom zou dat voor alcohol anders zijn bij een volledig verbod?

Het lijkt me ook niet aangewezen om het aan de bestuurders zelf over te laten om te bepalen met welk promillage ze achter het stuur kruipen en of ze hun smartphone al dan niet gebruiken. Daarvoor is de schade die ze andere weggebruikers kunnen berokkenen, zowel lichamelijk als materieel, veel te groot. Individuele vrijheid is niet absoluut en mag worden ingeperkt als die de fysieke integriteit van anderen in gevaar brengt.

Nee, ik zie eerder heil in een combinatie van de drie benaderingswijzen. Als samenleving is het onze plicht om onze naasten op hun verantwoordelijkheid te wijzen, zoals christendemocraten en conservatieven bepleiten. Wettelijke beperkingen en individuele verantwoordelijkheidszin kunnen daarbij fungeren als stok achter de deur. Als een zatte nonkel voor de zoveelste keer dronken achter het stuur kruipt na een familiefeest, moeten we er misschien mee dreigen om hem de volgende keer niet meer uit te nodigen? Dronken bestuurders mogen zeker publiek worden terechtgewezen. Maar daarbij mag het niet blijven: we mogen niet doof en blind zijn voor de problemen die aan de basis liggen van het problematische gedrag. Anders veronachtzamen ook wij als samenleving onze verantwoordelijkheid.

EDITORIAAL ANTON SCHELFAUT

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

KANSEN VOOR VLAAMSE OPPOSITIE

De Vlaamse regering overtuigt niet. Dat is een unieke kans voor het Vlaams Belang om zich als oppositiepartij bij uitstek te profileren. Dat deed de partij al in het verleden, maar nu kan nog een tandje worden bijgestoken. Tenslotte is de partij van Tom Van Grieken op Vlaams niveau nog steeds een beleidsalternatief, wat federaal veel minder het geval is.

“Deze nota was absoluut noodzakelijk”, zo luidde de reactie van Vlaams Parlementslid Tom Lamont (Vlaams Belang) op de beleidsvoorstellen van minister van Werk Zuhal Demir (N-VA) voor een strengere arbeidsmigratie. Het is de bedoeling van de Vlaamse regering om hier vooral te focussen op hooggeschoolden en zo de tekorten op de arbeidsmarkt op te vangen. Arbeidsmigratie voor midden- en laaggeschoolden zal worden verstrengd. Demir heeft gelijk en krijgt hier terecht goede punten van het Vlaams Belang. Voor laaggeschoolde banen kan nog altijd in eerste instantie gekeken worden naar de eigen groep werklozen en inactieven. Daarnaast is de grenzen zomaar open zetten om de krapte op de arbeidsmarkt op te vangen, een zwaktebod. Het verleden heeft geleerd dat werkgevers er zich niet veel van aantrekken van zodra ze die buitenlandse werknemers niet meer nodig hebben. En dan hebben we het nog niet over de negatieve gevolgen van gezinshereniging en volgmigratie.

Constructieve kritiek versterkt geloofwaardigheid

Dat het Vlaams Belang hier kiest voor een constructieve communicatie in de oppositie, verdient respect. Het is ook die manier dat je geloofwaardig kritiek uit op een regering. Slaan en zalven tegelijk helpt. Dat is een verschil met Open Vld op federaal niveau, die schiet op alles wat beweegt. De Vlaamse liberalen hebben echter kritiek op een regering die maatregelen doorvoert (beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen) die ze zelf nooit heeft kunnen realiseren. En dat gebeurt dan nog bij monde van oud-ministers uit de vorige regeringen die verantwoordelijk zijn voor dit non-beleid. Het verbaast dan ook niet dat zelfs de bevriende pers als De Standaard openlijk hint op het verdwijnen van Open Vld.

JARENLANG INHOUDELIJK STERKE EN CONSTRUCTIEVE OPPOSITIE VOEREN, LOONT

Het Vlaams Belang pakt het hier dus verstandiger aan. Of federaal vlak fulmineert de partij ook tegen de regering-De Wever en de N-VA die het communautaire programma in de koelkast steek. En dat wellicht voor veel jaren. Het is nuttig om op diezelfde nagel te blijven kloppen. Maar men moet bij de radicale Vlaams-nationalisten wel beseffen dat dit voor hen dient om zich als oppositiepartij te profileren die het onafhankelijkheidsdenken promoot. De regering-De Wever kan nog altijd op relatief veel goodwill bij de bevolking rekenen. Die in de problemen brengen is geen gemakkelijke opdracht. Aanvallen op de spilzieke regering

Anders is het uiteraard met de Vlaamse Regering. Er mogen dan wel bloemetjes gegooid worden naar Demir omwille van haar strenger migratiebeleid, voor de rest is het huilen met de pet op. Vorige week schreven we hier al dat de Vlaamse Regering een kibbelkabinet dreigt te worden en ondermaats presteert.

Aanvallen op het beleid loont. De Vlaamse Regering is een spilzieke regering. Ex-Open Vld-parlementslid Maurits Vande Reyde kan er zich op profileren en vermijden dat hij als onafhankelijk volksvertegenwoordiger in de anonimiteit terecht komt. Het Vlaams Belang speelt hier als grootste oppositiepartij bij monde van vooral Chris Janssens en Filip Brusselmans, en mag gerust nog een tandje

bijsteken. Het is het Vlaams Belang dat vorig jaar al aantoonde dat er rond de frigobonnen een secundaire markt is ontstaan waarbij die worden doorverkocht voor cash, door mensen die de bon niet nodig hebben.

De indruk is de voorbije weken ontstaan dat de Vlaamse Regering sterk naar links aan het overhellen is, vooral dan omdat het Vooruit is dat de communicatie beheerst. Zitten er eigenlijk nog rechtse ministers in de regering? Het is een vraag die het Vlaams Belang elke woensdag tijdens de plenaire zittingen mag stellen.

De cultuursector wordt te veel gesust

Een ander doelwit van deze regering is de cultuursector. Het was zo onder Jan Jambon en het is zo onder Matthias Diependaele: de Vlaamse Regering blijft de linkse culturo’s kwistig subsidiëren. Men denkt blijkbaar dat dit een manier is om de sector te sussen. IJdele hoop. Ze laten geen kans voorbijgaan om kritiek te uiten op alles wat Vlaams is, tenzij het Vlaamse manna. Nu er een subsidieregister is en men zich meer op de kerntaken van de overheid wil richten, zou deze regering echt eens werk moeten maken van een rationalisering van die geldstromen

DE INDRUK IS DE VOORBIJE WEKEN ONTSTAAN DAT DE VLAAMSE REGERING STERK NAAR LINKS AAN HET OVERHELLEN IS

En dus subsidies sterk afbouwen. Maar dat durft men niet. Ook hier zijn er kansen voor het Vlaams Belang om te wijzen op de hypocrisie van de culturele sector. Uiteraard zal men een partij als Vooruit daar geen pijn mee doen, maar wel de N-VA. Ook binnen de partij van Bart De Wever gaan er stemmen op die zeggen dat deze regering niet rechts genoeg is en de weldenkende elite te veel tegemoet komt. En dan hebben we het nog niet over de gepolitiseerde én inefficiënte openbare omroep VRT. Wanneer gaat men daar eens structureel het mes in zetten?

Richting regeringsdeelname in 2029?

Aangezien de Vlaamse Regering een legislatuurregering is, kan ze niet vallen en zijn vervroegde verkiezingen onmogelijk. De volgende stembusslag is pas in 2029. En toch kan het geen kwaad om al te denken aan die datum. Jarenlang inhoudelijk sterke en constructieve oppositie voeren, loont. Men kan zich in de markt zetten als ernstige regeringspartij. Federaal is het Vlaams Belang dat niet, Vlaams wel. Ook de kiezer ziet de partij van Tom Van Grieken als een Vlaams beleidsalternatief.

Het heeft uiteraard met persoonlijkheden te maken – een Bart De Wever op de federale lijst zorgt voor relatief meer N-VA-stemmen –, maar verschillende verkiezingen hebben al aangetoond dat het Vlaams Belang meer stemmen haalt bij de Vlaamse dan de federale verkiezingen. Als dit zich in 2029 doortrekt, dan kan het VB misschien nummer één worden en het initiatiefrecht nemen voor de vorming van een Vlaamse Regering. Akkoord, bij de N-VA heerst een kadaverdiscipline en men zal daar niet snel een coalitie vormen met Tom Van Grieken en co, maar niemand weet hoe de wereld, Vlaanderen en het electorale landschap er over vier jaar zal uitzien.

Filip Brusselmans hamert in het parlement op de 'spilziekte' van de Vlaamse Regering

Tijdens

PERS WAS MEDEPLICHTIG AAN DOOFPOTOPERATIE ROND AFTAKELING BIDEN

“We moeten er voor zorgen dat elke persoon … euh ... in aanmerking komt voor wat ik kon doen met … euh … de Covid, (sluit de ogen en kijkt naar de grond) … excuseer, … doen met alles wat we moeten doen met … kijk … als we eindelijk Medicare hebben verslagen … (lange, pijnlijke stilte).” Tegen zijn gewoonte in luisterde Trump geduldig, terwijl Biden zichzelf keer op keer in de gracht reed in het intussen legendarische debat van 27 juni 2024.

Het debat was nog maar net begonnen toen Jake Tapper, die het debat leidde namens CNN, via zijn tablet het bericht ‘Holy smokes!’ naar de regie stuurde. Zijn collega-presentator begreep ook wat aan het gebeuren was: “Biden heeft zopas de verkiezingen verloren.” Na het debat kon niemand het nog ontkennen: Biden was totaal ongeschikt om het land nog te leiden. De pers toonde zich achteraf verbijsterd over het verlies aan cognitieve vaardigheden van de president. Niet iedereen was verrast. Verschillende commentatoren aan de rechterzijde hadden al vaak, zich baserend op talrijke voorvallen, gewaarschuwd dat Biden mentaal niet meer spoorde. Je moest het alleen willen zien. Biden had al tientallen keren blijk gegeven van mentale kortsluitingen die niet moesten onderdoen voor zijn gewauwel op het debat met Trump. In 2020, in een uitleg over zijn geplande aanpak van Covid-19: “Um, weet je, er is een, uh, tijdens de Tweede Wereldoorlog, uh, weet je, waar Roosevelt kwam met een ding, uh, dat, uh, weet je, was totaal anders dan een, dan de, het heet, hij noemde het, de, weet je, de Tweede Wereldoorlog, had hij de oorlog – de, de War Production Board.”

Original Sin

Recent zijn drie boeken verschenen over de doofpotoperatie rond de mentale gezondheid van Biden. Het meeste ophefmakende kwam vorige week uit. In ‘Original Sin’ schrijven Jake Tapper (zie hoger) en Alex Thompson neer wat ze zijn te weten gekomen uit gesprekken met meer dan tweehonderd Democratische politici en medewerkers. Het beeld dat daaruit naar voorkomt, is ontluisterend, maar tegelijk fascinerend, omdat het zoveel vertelt over groepsdynamiek in de politiek.

“Scherper dan ooit”

2023 wordt gezien als een kantelpunt. Vanaf dan werd Biden niet alleen weggehouden van de pers, maar ook van politici en topmedewerkers. Hij werd een schim. Zelfs kabinetsvergaderingen werden geregisseerd. Biden kreeg vooraf kaartjes met wat hij moest vertellen aan wie. De aanwezigen moesten hun naambordjes op de tafel in zijn richting draaien zodat hij hun naam kon lezen. Besluiten en wetten werden ondertekend met een ‘autopen’, een apparaatje dat de handtekening nabootst.

DE INFORMATIE WAS ER ALTIJD AL

In 2024, terwijl zijn woordvoerster nog aan de pers vertelde dat Biden “scherper dan ooit” stond, waren er achter de schermen steeds meer momenten waar hij niet meer van deze planeet was. Tussen 10 uur en 14 uur was hij af en toe president, daarna werd hij weer naar zijn kamer gestuurd. Kabinetsleden geven toe dat deze Biden niet meer in staat was om om 2 uur ’s nachts te reageren op een plotse veiligheidscrisis.

De derde schutskring

Tapper en Thompson hebben een uitstekend boek geschreven over de twee binnenste beschermlagen rond Biden. De kleine kring van zeer naaste medewerkers en familie wist wat er aan de hand was, maar legde een steeds strikter cordon rond de president. Daarrond draaiden andere medewerkers, kabinetsleden en toppolitici, die uit hun steeds zeldzamere contacten met Biden al de indruk hadden opgedaan van een verwarde man, maar niet alles wisten en al zeker niet de moed hadden om daar publiek iets van te zeggen.

VAN ONZE OPA ZOUDEN WE DE AUTOSLEUTELS AFNEMEN, MAAR BIDEN WERD EI ZO NA OPNIEUW KANDIDAAT OM HET MACHTIGSTE LAND TER WERELD TE LEIDEN

Eigenlijk manifesteerde het probleem zich al voor zijn verkiezing. In 2019 kon Biden zich de naam niet herinneren van een medewerker die hem al 30 jaar dagelijks had bijgestaan. Het coronavirus was toen nog een goed excuus om hem tijdens de campagne weg te houden van contacten met pers en publiek. Het geheugenverlies nam elk jaar toe. In 2022 vergat hij al de namen van regeringsleden. Het meest tot de verbeelding spreekt een gebeurtenis van twee jaar later. George Clooney is niet alleen een goede vriend van Biden, maar ook een van de meest herkenbare acteurs ter wereld. Clooney geeft nu toe, tijdens een privégesprek, dat Biden duidelijk niet meer wist wie hij was.

Tapper en Thompson, allebei links te situeren journalisten, zeggen vrijwel niets over de derde en misschien wel de belangrijkste beschermlaag rond Biden: de pers, zijzelf dus. Waarom hebben we niet gezien wat zich voor onze neus afspeelde, vragen ze zich luidop af. Het antwoord: omdat ze het niet wilden zien. Michiel Vos kan dan wel de schoonzoon van Nancy Pelosi zijn, maar als hij het woord krijgt in de Vlaamse pers is hij meestal een stuk oprechter dan veel andere journalisten. In De Afspraak van vorige week gaf hij toe, tot ergernis van een andere studiogast, Conner Rousseau, dat de pers wel degelijk mee verantwoordelijk is, omdat “ze het wist, maar het niet wilde schrijven, omdat ze niet pro-Trump wilde zijn”.

Dat is inderdaad de enige juiste verklaring. De traditionele pers was al zo betrokken in de strijd tegen Trump, dat ze allergisch reageerde op elke onthulling die Trump kon helpen. In de eerste dagen van Bidens presidentschap, toen zijn mentale achteruitgang alleen nog maar bestond uit versprekingen en het verzinnen van nooit gebeurde verhalen over zijn eigen leven, was dat nog een kleine leugen. Naarmate Biden verder aftakelde, werd de kleine leugen een van de grootste van de Amerikaanse politieke geschiedenis.

Gewetensonderzoek

De ironie van het verhaal is dat de pers op die manier Trump aan de macht heeft geholpen. Bidens ongeschiktheid werd onweerlegbaar na het debat met Trump. Dan was het te laat voor voorverkiezingen bij de Democraten, die een sterke kandidaat als Gretchen Whitmer, JB Prizker of Josh Shapiro op het voorplan konden brengen. Joe Biden beging zijn laatste blunder toen hij eenzijdig Kamala Harris als presidentskandidaat voordroeg. Toen vertrok er een trein naar de afgrond, die zelfs Obama en Pelosi, die weinig enthousiast waren over de onbekwame Harris, niet meer konden stoppen

onze ‘Amerika-kenners’ bereid te erkennen dat Biden niet geschikt was, hoewel ze dat heel gemakkelijk vroeger hadden kunnen weten. De interne bronnen van Tapper zijn daarvoor immers niet nodig. De sociale media staan vol met filmpjes van een blunderende Biden. Waarop hij congresvrouw Jack Walorski publiek begroet, hoewel die al een maand eerder was overleden. Waarop hij een hand geeft aan de lucht. Waar hij op de herdenking van D-Day poogt te gaan zitten op een stoel die er niet is. Waarop hij zijn weg verliest in de tuin van het Witte Huis. Waarop hij tijdens de laatste campagne waarschuwt: “Willen we echt nog opnieuw vier jaar George B... ?” (Ondanks het gefluister van zijn vrouw naast hem, kon hij op de naam van Trump niet komen.) Van onze lieve opa zouden we dan de autosleutels afnemen, maar Biden werd ei zo na opnieuw kandidaat om het machtigste land ter wereld te leiden. Het artikel waarin ik voor het eerst verwijs naar de cognitieve achteruitgang van Biden dateert al van enkele maanden vóór zijn verkiezing in 2020. Tijdens zijn presidentschap heb ik die vaststelling meermaals herhaald en versterkt, telkens aan de hand van voorbeelden. Aan de hoofdredactie vertelde ik dat we een wekelijkse rubriek konden vullen met de flaters van Biden. De ‘stuitende koppigheid’

“DE RECHTSE MEDIA HEBBEN INDERDAAD ALLE RECHT OM TE ZEGGEN: WIJ HADDEN GELIJK, DE TRADITIONELE MEDIA HADDEN ONGELIJK” JAKE TANNER

Het is bemoedigend dat een deel van de linkse, traditionele pers in de VS nu aan een gewetensonderzoek is begonnen over de eigen verantwoordelijkheid bij de doofpotoperatie. Ezra Klein, de toonaangevende columnist van The New York Times, geeft toe dat groepsdenken de pers heeft weerhouden om de waarheid, die hen nochtans in het gezicht staarde, te zien en te vertellen.

Hoewel hij daar in het boek zelf weinig over zegt, geeft ook Jake Tapper dat toe in interviews. Tot zijn verlegenheid duikt nu het filmpje weer op waarin hij Lara Trump (schoondochter van) terechtwijst voor haar kritiek op de mentale toestand van Biden. Hij bekent dat ze eigenlijk gelijk had. Meer zelfs, bij Megan Kelly van Fox gaf hij het letterlijk toe: “De rechtse media hebben inderdaad alle recht om te zeggen: wij hadden gelijk, de traditionele media hadden ongelijk.”

Er was geen interne informatie nodig

Voor een columnist van dit rioolkrantje blijft het een verre droom om die woorden ooit te horen uit de mond van een toonaangevende

Vlaamse journalist. Want uiteindelijk deed men hier precies hetzelfde. Ook tijdens het presidentschap van Biden ging het eigenlijk altijd over Trump. Pas na het debat met Trump waren

Vlaamse ‘Amerika-kenners’ bleven zich intussen vastklampen aan elke strohalm om zijn mentale scherpte te beklemtonen. In maart 2024 slaagde een dagenlang getrainde Joe Biden er nog zonder veel haperen in een tekst af te lezen in zijn State of the Union, mogelijk met hulp van enige pillen. De Vlaamse pers, die de lat intussen zo laag had gelegd dat ze bijna de grond raakte, zag daar een president die “begeesterend, vitaal, scherp, krachtig” was (Het Laatste Nieuws). Romina Van Camp: “He was on fire. We zagen een zeer energieke Biden die een forse speech neerzette.” Steven Defoer: “De president was in topvorm, inhoudelijk en qua krachtdadigheid en mentale fitheid.” Björn Soenens: “Een strijdvaardige en energieke president Biden.”

Bij ons geen gewetensonderzoek daarover. Ruud Goossens stelt deze week in De Standaard dat Original Sin zeer kritisch is voor de entourage van Biden die “met stuitende koppigheid bleef vasthouden aan ‘hun’ man”, maar zegt niets over de stuitende koppigheid van de pers. Zo ook Roel Verrycken in De Tijd, die stelt dat pas op het debat met Trump “de ware toedracht op de meest pijnlijke manier naar buiten kwam”, toen Biden er “niet in slaagde coherente en verstaanbare antwoorden te formuleren en zijn gedachten af te maken”. Het verhaal dat deze journalisten u willen laten geloven, is dat van een goed verborgen geheim, dat nu pas aan het licht wordt gebracht door informatie van binnenin. Die informatie was er altijd al, open en bloot, in overvloed zelfs. De zelfbevraging van de Vlaamse pers ligt nog niet in het verschiet.

JURGEN CEDER

Naar een niet zo anti-Vlaamse meerwaardetaks?

Tegen 1 juli moet de federale regering een definitieve regeling voor de meerwaardebelasting op aandelen klaar hebben. Vooruit zet de hakken in het zand en wil zo weinig mogelijk uitzonderingen op de belasting, uit vrees dat ze te weinig opbrengt en een groep kapitaalkrachtigen de dans ontspringt. De focus van de socialisten daarop geeft minister van Financiën Jan Jambon (N-VA) misschien de kans om de taks via een onderdeel dat weinig aandacht krijgt minder zwaar te maken voor de Vlamingen.

Nu er een gedetailleerd akkoord is over de beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen, kan de regering-De Wever zich buigen over het volgende grote sociaaleconomische dossier: de meerwaardebelasting op aandelen, een taks die op termijn 500 miljoen euro moet opbrengen. Bij het sluiten van het regeerakkoord werden enkel de grote principes vastgelegd. Wie bij de verkoop van aandelen winst maakt, zal daarop roerende voorheffing tot 10 procent moeten betalen. Maar al kort na het aantreden van de regering kwamen vooral de Franstalige liberalen van de MR pleiten voor een aantal uitzonderingen.

Trofee voor socialisten

Het zorgde in de media voor wat heen-en-weerdiscussies, zeker tussen de MR en Vooruit. De Vlaamse socialisten zijn er als de dood voor dat deze belasting wordt uitgehold en dat een aantal kapitaalkrachtige bezitters van aandelen de dans ontspringt. Nu hoeven we hier niet de discussie te voeren over de relevantie van belastingen op vermogenswinsten. Het is algemeen bekend dat de superrijken altijd wel een manier vinden om zo’n taks te ontwijken, waardoor het uiteindelijk de middenklasse is die het gelag betaalt. Binnen de regering heeft men dit argument al vaak aangehaald tegenover Vooruit, maar het mocht niet baten. De taks moet er komen, want het is een trofee voor de enige uitgesproken linkse partij in de regering. Vanuit de MR en de N-VA, maar ook in mindere mate cd&v blijft men ondertussen druk zetten om de uitzonderingen erdoor te krijgen. Zo zou iemand die als goede ‘huisvaderbelegger’ de aandelen meer dan tien jaar aanhoudt, geen meerwaardetaks moeten betalen. Ook zou er een belastingvrijstelling komen voor wie meer dan 20 procent van het bedrijf bezit. Men vertrekt in de basistekst van de wet van 10.000 euro vrijstelling, maar wie een aanzienlijk belang heeft, zou pas boven de 1 miljoen belast worden aan het geplande basistarief van 10 procent. Daaronder zouden lagere tarieven worden geheven. Ondertussen is er ook sprake van een vrijstelling van verwanten van de eigenaar, die een aanzienlijk belang in de vennootschap hebben. Dit alles zou als doel hebben om de familiale aandeelhouders te ontzien wanneer

ze hun bedrijf verkopen. Volgens Vooruit wordt de belasting hiermee veel te veel uitgehold. Het beloven dus nog pittige discussies te worden voor eind juni.

De harde houding van Vooruit wekt terecht ergernis, want het is bekend dat het vooral Vlamingen zijn die deze meerwaardetaks moeten betalen. De kritiek van het Vlaams Belang dat dit een anti-Vlaamse belasting is, is terecht. Al is het nu niet duidelijk of de Vlamingen 60, 70 of 80 procent van de taks zullen betalen. Dat ze de grote meerderheid uitmaken, staat vast.

Is het dan begrijpelijk dat een Vlaams-nationalistische partij als de N-VA dit zomaar laat passeren?

De zaken liggen ingewikkelder dan gedacht. Uiteraard moet men de definitieve wetteksten over de meerwaardetaks afwachten. Maar de obsessie van Vooruit dat een zo groot mogelijke groep moet bijdragen, biedt mogelijkheden om… de belasting via een omweg toch minder anti-Vlaams te maken.

Lagere waardering

Wij herhalen het: het is wachten op de definitieve bepaling, maar het kabinet-Jambon zou vertrekken van een waardering op basis van het eigen vermogen van een bedrijf en – vooral – de ebitda of de operationele kasstroom. Dat is de winst voor de aftrek van interest, belastingen, afschrijving en afboekingen. Welnu, de waardering van een bedrijf zou vier keer de operationele kasstroom zijn. En nu wordt het interessant. Studiewerk van onder andere de Vlerick Business School leert dat men de waardering – bijvoorbeeld bij een overname –bepaalt op basis van gemiddeld 6,5 keer de operationele kasstroom. Kortom, de waardering van 4 keer zoals het kabinet-Jambon stelt, zou bedrijven en dus aandelen minder hoog waarderen dan aangenomen of gevreesd werd, waardoor de meerwaardetaks ook minder hoog zou uitvallen. Goed nieuws, omdat de meerderheid van de bedrijven die de belasting moeten ophoesten Vlaams is.

En er is meer. Onderzoek toont aan dat de regio waar het bedrijf gevestigd is een impact heeft op de waardering, en Vlaamse bedrijven worden bij een overname of fusie hoger gewaardeerd dan in Wallonië en Brussel. Er is in dat geval sprake van een courante waardering van Vlaamse bedrijven tot 8 keer de ebitda. Als het uiteindelijk 4 wordt, dan komt dat de Vlaamse bedrijven en de aandeelhouders goed uit. Het

DE MEERWAARDEBELASTING IS EEN

TROFEE

VOOR VOORUIT, DE ENIGE UITGESPROKEN LINKSE

PARTIJ IN DE REGERING

Het is wat technisch, maar alles draait rond de waardering van het bedrijf en de aandelen. Het is de bedoeling dat meerwaarden geboekt vanaf 2026 worden belast. Voor beursgenoteerde bedrijven is het zeer eenvoudig om de waarde van de aandelen te bepalen: je bekijkt gewoon de beurskoers. Anders is dat voor niet-beursgenoteerde bedrijven.

is een technische discussie die aan de bollebozen van Vooruit voorbij lijkt te gaan. Gelukkig maar. Het zou na de goedkeuring van de belasting geen slechte zaak zijn dat de N-VA-ministers communiceren dat ze de pil hebben verguld voor Vlaamse bedrijven.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.

31 mei 1961: Afrikaanse perikelen “De Afrikaanse boeren hebben een dikke streep getrokken onder de episoden van Britse overheersing en Angelsaksische potkijkerij.” Op deze datum werd Zuid-Afrika een republiek en trad het uit het Britse Gemenebest. Een belangrijke datum, zeker gelet op wat er vandaag in Zuid-Afrika gebeurt. “Wij bewonderen uw taaiheid, uw doorzicht, uw liefde voor land en volk en taal”, was de boodschap van het Verbond der Vlaamse Academici in ’t Pallieterke. “Zelfs de houding van de Engelse kween was waardig: zij stuurde een telegram met gelukwensen naar de afgescheiden republiek. De Britten verstaan de kunst, kloppen stoïcijns te inkasseren!”

1 juni 1962: Exit Eichmann

“Eichmann werd opgeknoopt, en zo is dan ’t doek gevallen over een onverkwikkelijke zaak die in mei 1960 begon met de ontvoering van de gewezen SS-man door Joodse commando’s.” Eichmann, de hoofdverantwoordelijke voor de massamoord op de Joden, werd een drietal weken eerder door de Mossad uit Argentinië ontvoerd, waarna Israël een proces tegen hem begon en hem daarop in de nacht van 31 mei op 1 juni executeerde. “Er werden tonnen papier bedrukt over dit proces. Het zou een middel zijn om Duitsland nog eens flink vast te spijkeren in zijn positie van wereldboeman.”

2 juni 1957: Middelheim

“Middelheim, waar staal en steen u tegenlachen.” Ter gelegenheid van de biënnale in het Middelheimpark verkocht de stad Antwerpen een uitgebreide catalogus van de kunsttentoonstelling. “Niet iedere Middelheimbezoeker bezit de kracht om deze katalogus over-

al met zich mee te slepen of een fortuin die hem toelaat dit lijvig boek aan te kopen. Vandaar dat dit artikel zowel de fisieke als de financiële leemte zal vullen. Mogen deze luttele lijnen bijdragen tot het sukses van de biënnale!” Eén van de besproken kunstwerken: Lode Craeybeckx. “Een constructie in gegalvaniseerde ijzerdraad en pekdraad, van de Koreaanse beeldhouwer Lou Chi Wanke, als hulde aan de voorvechter van de vooruitstrevende mobiele sculptuur.”

3 juni 1982: Redaktiesovjet van de BRT “Ik heb zo ’t vermoeden dat in de afgelopen week vele VRT-oren ongewoon fel aan het tuiten zijn gegaan, want die nationale instelling die zichzelf het Oorbeest noemt, is hard aangepakt vanuit verschillende richtingen.” Heel wat politici stelden zich plots vragen bij de monopoliepositie van de openbare omroep. “De blauwselblauwen hebben hun zwaar geschut in de strijd geworpen. Ook Krol de Clercq is in de afgelopen week even uit de rol van minister van Financiën getreden om de monopoliepositie van BRT en RTBF te betreuren.”

4 juni 2003: De Wet en de Ethiek “De vorige paars-groene meerderheid ging – tot in haar kiespropaganda – prat op haar vernieuwingsdynamiek en de wetten die daaruit waren voortgesproten.” Maar of die vernieuwingen altijd nuttig waren? “Daar was o.a. de fameuze genocidewet, waarmee ieder individu dat van massamoord wordt beschuldigd voor een Belze rechtbank kon worden gebracht. Van moreel standpunt uit niks verkeerds, maar… Soms moet ethische bevlogenheid het afleggen tegen staatsraison en Realpolitiek.”

5 juni 1991: Kijk binnen in de redactie “Zo gaat het er aan toe wanneer onze hoofdredacteur (zoals altijd uiterst rechts) in zijn weelderig kantoor dames ontvangt die een abonnement komen nemen voor de periode juli-december 1991! Vooral charmante dames (zie foto) worden duidelijk hartelijk ontvangen, wat zijn sekretaresse met meer dan sceptische blik bekijkt!”

6 juni 1946: Kamiel en Frans “De drie ‘kraaiende hanen’ in het parlement, zoals Camille Huysmans zichzelf, Frans Van Cauwelaert en Louis Franck noemde, trokken op vlak van vernederlandsing geregeld aan één zeel. Over andere thema’s vlogen ze elkaar dan weer geregeld in de haren. Of was dat slechts… comedia?”

Frans regeringsrapport: Brussel is Europees zenuwcentrum van Moslimbroederschap

In Frankrijk verscheen recent een alarmerend regeringsrapport dat de ideologische expansie van de Moslimbroederschap in Europa blootlegt. Het schetst een ontnuchterend beeld van een goed georganiseerd, ideologisch gedreven netwerk dat niet alleen in Frankrijk, maar ook in België en andere Europese landen systematisch werkt aan de opbouw van een parallelle samenleving. Het einddoel? De invoering van shariawetten.

De cijfers liegen niet. Volgens het Franse rapport controleert de Moslimbroederschap in Frankrijk 139 moskeeën en nog eens 68 bijkomende gebedsplaatsen. Het netwerk telt ruim 280 organisaties die actief zijn in onderwijs, sport en cultuur, naast 21 scholen (sommige met staatssteun) en maar liefst 815 Koranscholen.

Maar de meest succesvolle infiltratie verloopt digitaal. Via sociale media verspreiden radicale predikers hun ideologie rechtstreeks naar jongeren, buiten het zicht van scholen, ouders of overheden. Het islamisme sluipt stilletjes de samenleving binnen, dringt door in scholen, verenigingen en zelfs lokale besturen. De Moslimbroeders bouwen gestaag aan een parallelle structuur die haaks staat op de basisprincipes van de westerse democratie.

België als Europees knooppunt

Opvallend is dat het rapport België expliciet aanduidt als bijzonder kwetsbaar. De versnippering van bevoegdheden tussen federale, gewestelijke en lokale niveaus maakt een gecoordineerde aanpak haast onmogelijk. Brussel wordt genoemd als Europees zenuwcentrum, met organisaties als Fymeso, het

Collectief tegen Islamofobie in België (CJIB), het Europees Moslimconsilium (CEM) en de netwerken rond de Grote Moskee.

Maar het gaat verder dan de Moslimbroeders. De Grote Moskee van Brussel kwam al eerder in opspraak. In 2017 verloor de Egyptische opgeleide imam Abdelhadi Sewif zijn verblijfsvergunning wegens extremistische opvattingen. In 2018 verbrak de Belgische regering de concessie met Saoedi-Arabië, uit bezorgdheid over salafistische en wahabitische invloeden. Ook de terreurcel die verantwoordelijk was voor de aanslagen in Parijs (2015) en Brussel (2016), had wortels in Brussel. Vandaag staat ook Samidoun, een pro-Palestijnse organisatie met banden naar het door de EU als terroristisch bestempelde Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), onder verhoogd toezicht. Na beschuldigingen van extremisme en spionage werd de radicale imam Mohamed Toujgani in 2021 uitgewezen, maar hij kreeg later toch de Belgische nationaliteit omdat de beschuldigingen onvoldoende concreet waren

WE HEBBEN EEN GECOÖRDINEERDE AANPAK NODIG

In 2022 bestempelden zowel de Belgische Staatsveiligheid als de militaire inlichtingendienst ADIV de Moslimbroederschap al als een “hoog prioritair dreigingsfenomeen”, maar ook hier bleef het bij een waarschuwing.

Leerkrachten, zoals beschreven in het boek ‘Allah n’a rien à faire dans ma classe’, melden leerlingen die tijdens de ramadan weigeren naast meisjes te zitten, evolutionaire theorieën afwijzen, Holocaustontkenning verspreiden en vrouwelijke leerkrachten beledigen of bedreigen. Islamitische meisjes willen in alle omstandigheden hun hoofddoek behouden.

Fortuyns waarschuwing

Nieuw is dit fenomeen niet. In 1997 waarschuwde Pim Fortuyn in zijn boek ‘Tegen de islamisering van onze cultuur’ reeds voor het toenemende islamisme. Hij zag toen al dat fundamen-

VRT en De Standaard publiceren verouderde peiling

Vorige week publiceerden VRT, De Standaard en RTBF de resultaten van ‘De Stemming’, het jaarlijkse onderzoek naar de politieke mening van de Belgen. Daar hoort ook een peiling naar de kiesintenties van de ondervraagden bij, en die zorgde reeds dagen op voorhand voor spanningen bij Open Vld. Probleem is echter dat het onderzoek twee maanden geleden al uitgevoerd werd en daardoor voor een groot stuk volkomen achterhaald is.

Op zich is het natuurlijk verdienstelijk dat Universiteit Antwerpen en ULB in opdracht van VRT, De Standaard en RTBF een diepgaand onderzoek uitvoeren naar de politieke mening van de Belgen. Het is ook begrijpelijk dat zo’n onderzoek niet elke maand uitgevoerd kan worden, en dat het ook enige tijd vergt voor de antwoorden van de ondervraagden volledig verwerkt zijn om ze te kunnen publiceren. Daarbij zijn de diepergaande resultaten zeker niet waardeloos, zoals bijvoorbeeld in hoeverre de politieke partijen bepaalde thema’s weten te bezetten, of net niet.

Oude peiling

Wel hebben we grote problemen met de manier waarop De Standaard en VRT, en in hun zog ook een aantal andere media, berichtten over het luik met de kiesintenties. Het onderzoek werd immers al in maart uitgevoerd, twee maanden geleden dus. In de politiek is dat een eeuwigheid. De federale regering zat toen nog maar net een maand in het zadel en op dat ogenblik was bijvoorbeeld nog geen sprake van dat de uitgaven voor defensie nog vóór de zomer opgetrokken zouden worden tot twee procent van het bruto binnenlands product (bbp). Er kunnen dus vragen gesteld worden over de relevantie vandaag van een peiling die twee maanden in een schuif gelegen heeft.

Toch lazen we zaterdag op de voorpagina van De Standaard dat volgens de resultaten van De Stemming Vooruit beloond wordt voor zijn regeringsdeelname. Alleen: daarvoor was het in maart nog veel te vroeg. Hoogstens kan je stellen dat Vooruit toen door de Vlaamse kiezer beloond werd voor zijn toetreding tot de federale regering, een niet onbelangrijke nuance is. Pas in de volgende peilingen kunnen we de eerste indicaties zien over wat de Vlaming denkt van de federale regeringsdeelname van Vooruit.

Onbeslisten

Maar we hebben ook problemen met de manier waarop de resultaten voor de kiesintenties gepresenteerd worden. België heeft geen traditie om de onbesliste kiezers mee op te nemen in de resultaten van een peiling. Doet men dat plots toch, dan kan dat alleen maar voor verwarring zorgen, met bovendien een gevaar op foute conclusies

DE RESULTATEN ZIJN AL VOLKOMEN VOORBIJGESTREEFD

Zo lazen we in zowat alle analyses en commentaren dat Open Vld met amper 5,3 procent van de kiesintenties zou flirten met de kiesdrempel. In werkelijkheid zit de partij echter een stukje hoger, namelijk op 5,7 procent als je de onbeslisten evenredig over alle partijen verdeelt. Andere verdelingen plaatsen de partij zelfs boven de zes procent. Let wel: 5,7 is nog steeds een dramatisch lage score voor Open Vld en de kiesdrempel is inder daad niet meer veraf. Maar flirten met de kiesdrempel zouden we dit misschien toch niet meer noemen. Ondertussen plakt het getal 5,3 procent wel op Open Vld en partijvoorzitter Eva De Bleeker.

talisme uit islamitische landen “buitengewoon makkelijk wordt geïmporteerd” en dat dit zonder krachtig integratiebeleid zou leiden tot “militant fundamentalisme in de eigen samenleving”. Fortuyn verzette zich fel tegen het cultuurrelativisme van de multiculturele samenleving, dat fundamentele waarden als de scheiding tussen kerk en staat op de helling zette. Hij trok toen al aan de alarmbel over concentratiewijken, zwarte scholen, de erosie van gemeenschappelijke identiteit. Fortuyn was visionair

OPVALLEND IS DAT HET RAPPORT BELGIË EXPLICIET AANDUIDT ALS BIJZONDER KWETSBAAR

Volgens Ayaan Hirsi Ali is het kwaad intussen geschied. “Jullie Grondwet is niet opgewassen tegen het islamisme”, zegt ze in Elsevier Weekblad. De integratie is op grote schaal mislukt. Wat ons fataal werd? Het links-progressieve cultuurrelativisme dat sinds de jaren 1990 elke verdediging van de eigen waarden als verdacht of racistisch heeft weggezet.

“De leegte van links is opgevuld door het islamisme”, stelt Hirsi Ali onomwonden vast. Vroeger stond links voor vrijheid van meningsuiting, vrouwenrechten en eigen verantwoordelijkheid. Vandaag zijn die principes verdrongen door een dystopisch postmodernisme dat eigen identiteit wegzet als crimineel en de ontkenning ervan als morele plicht. Volgens Hirsi Ali dreigt Nederland een shariastaat te worden als we dit pad blijven volgen. “Als je nu niets doet, breken ze stap voor stap de Grondwet af.”

De strijd vóór vrijheid

Dit gaat niet over geloof, maar over een totalitaire ideologie die zich politiek manifesteert, critici monddood maakt en stap voor stap onze fundamentele waarden aantast. Europa kan niet langer wegkijken. We hebben een gecoördineerde aanpak nodig. “Onze wetten moeten sterker zijn dan hun dogma’s. Onze democratie weerbaarder dan hun strategieën. Onze meisjes vrijer dan hun ketens toestaan”, benadrukt Europarlementslid Assita Kanko (N-VA). Het wordt dringend tijd dat we de sloop van onze democratie, identiteit, waarden en normen tegengaan.

JULIEN BORREMANS

Het is overigens best wel ironisch dat De Standaard en VRT op dit punt volledig de mist ingaan door de resultaten van een twee maanden oude peiling verkeerd voor te stellen. Zelf weigeren ze immers hautain en consequent te berichten over de driemaandelijkse peilingen van Het Laatste Nieuws en VTM, tenzij het echt niet anders kan. De smoes die ze daarbij gebruiken is dat díe peilingen niet aan hun kwaliteitseisen zouden voldoen, en dus onbetrouwbaar zijn. Die houding gaat bovendien dan nog eens voorbij aan de vaststelling dat peilingen met een hogere frequentie veel beter de veranderingen in het politieke landschap kunnen inschatten dan onderzoeken die slechts één keer per jaar uitgevoerd worden.

BELGIË HEEFT GEEN TRADITIE OM DE ONBESLISTE KIEZERS MEE TE NEMEN

Maar bovenop de vertekende resultaten verkondigen VRT en De Standaard nog meer onzin over de groep onbesliste kiezers. Zo zou in Vlaanderen ‘al’ zeven procent van de Vlamingen ‘opnieuw’ onbeslist zijn, alsof de teller vlak na de verkiezingen op nul zou gestaan hebben. We denken echter dat zelfs op de dag van de verkiezingen een behoorlijk aantal kiezers, niet alleen hier, maar ook in andere landen, onbeslist het stembureau binnenstappen, er hun stem aan een of andere partij geven, om vervolgens weer even onbeslist naar buiten te wandelen.

Brussel

Tot slot, om het af te leren, ook een woordje over Brussel. Daar vergaten de onderzoekers blijkbaar te peilen naar Team Fouad Ahidar, toch geen onbelangrijke partij in het Vlaamse gedeelte van het Brussels Parlement. In de laatste peiling van VTM en Het Laatste Nieuws, afgenomen in dezelfde periode, was die partij in Brussel nog altijd even groot als Open Vld. Mochten de resultaten van De Stemming aangetoond hebben dat de partij op dat ogenblik zelfs nog kleiner was, dan was dat toch wel het vermelden waard geweest. Maar ook in Brussel zijn de resultaten van deze peiling ondertussen al volkomen voorbijgestreefd. Herinneren we er immers aan dat Olivier Maingain in december van vorig jaar uit DéFI stapte en zijn zoon Fabian Maingain zijn voorbeeld eind april volgde om hem te vervoegen bij de voorstelling van diens nieuwe partij lib.res. Peilingen hebben een beperkte houdbaarheidsdatum en wat De Stemming betreft, was die houdbaarheidsdatum duidelijk ver overschreden, lang voor de resultaten ervan gepubliceerd werden.

Vooruit zou ‘beloond’ zijn voor de regeringsdeelname, maar het was in maart veel te vroeg om daarover te oordelen.

Grote Moskee van Brussel

Onderzoek

Europese Commissie wil dat u voortaan

De Europese Commissie weigerde om de sms-berichten tussen haar voorzitster Ursula von der Leyen en het farmaceutisch bedrijf Pfizer vrij te geven toen een Amerikaanse journaliste dit vroeg. De Europese rechter heeft die weigering woensdag vernietigd.

Yale-docent: “Advocaten die fossiele bedrijven bijstaan, moeten ook vervolgd worden”

In de nieuwe richtlijn voor afvalwater en waterzuivering van 27 november 2024 eist de Europese Commissie dat onvervuild regenwater apart moet opgevangen worden. In sterk verstedelijkte gebieden moet een zogenaamde ‘grijze infrastructuur’ worden opgezet. Met ‘natuurlijke oplossingen’ wil de Commissie vervuiling voorkomen. Regenwater en zogenaamd ‘grijs water’ kunnen volgens de Europese Commissie gebruikt worden in plaats van drinkwater om wc’s door te spoelen, schoon te maken en om de tuin te besproeien. Op die manier wil de Commissie het drinkwaterverbruik en de hoeveelheid afvalwater reduceren. Het gebruik van regenwater zou ook goedkoper zijn. Tenminste, dat is wat het European Cluster Collaboration Platform (ECCP) beweert. EU-projecten krijgen subsidies als ze met grijs water aan de slag gaan. Het European Cluster Collaboration Platform (ECCP) is een soort propagandavehikel van de Europese Commissie. ECCP noemt zichzelf een kennishub die kmo’s helpt om handboeken voor gendergelijkheid op te stellen, windmolenprojecten te promoten, hun duurzaamheid te verbeteren of regenwater te gebruiken voor wc’s, wasmachines en douches. Dat laatste proberen door de EU gesubsidieerde milieuactivisten al jaren door te drukken via lobbying. De Europese Commissie is voorstander, maar in veel lidstaten mag regenwater niet gebruikt worden omwille van de gevaren voor de volksgezondheid.

Grijs water?

Grijs water is licht vervuild afvalwater afkomstig uit douches of productie-omgevingen. Het kan volgens het ECCP eenvoudig behandeld en hergebruikt worden. Regenwater kan dan

weer gebruikt worden door de brandweer, als koelwater of in verwarmingstoestellen. Regenwater kan opgevangen worden via daken en gefilterd worden in reservoirs of regenwaterputten. Regenwater bevat geen kalk, waardoor er minder detergent en chemicaliën nodig zijn om het te reinigen. Het gebruik van regenwater en grijs water kan de drinkwaterfactuur verminderen, aldus de Europese Commissie. Het zou ook de kosten van rioleringen verlagen. Maar dat is niet voldoende. Mensen en bedrijven moeten ook zuiniger en efficiënter omspringen met drinkwater. Het hergebruik van regenwater en grijs water zou de consumptie van drinkwater verminderen met 10 procent. Naast de financiële en milieuvoordelen die het opbrengt, moet het gebruik van regenwater ook de impact van de klimaatverandering helpen te verzachten.

verboden. Het gevaar dat via uitwerpselen van vogels of knaagdieren ernstige besmettingen in de leidingen met drinkwater zouden terechtkomen, is niet denkbeeldig.

HET HERGEBRUIK VAN REGENWATER EN GRIJS

WATER ZOU DE CONSUMPTIE VAN DRINKWATER VERMINDEREN MET 10 PROCENT

De besparingen waarover de Europese Commissie schrijft in haar richtlijn en de informatie daarrond zijn trouwens enkel van toepassing op de watermaatschappijen en de lokale overheden (via intercommunales). Met douchen met regenwater valt geen geld te besparen. Ten eerste kost een betonnen regenwaterput met de nodige pomp en standaardfiltervoorzieningen minstens 5.000 euro. Die zijn ondertussen door de Vlaamse regering wel verplicht bij nieuwbouw. De maatregel, die dateert uit 2022, werd ingevoerd door Zuhal Demir (NVA) en is een onderdeel van het Vlaams Klimaatplan.

De installatie van recyclagesystemen die regenwater en grijs water kunnen verwerken, is door de EU voortaan verplicht in alle nieuwe gebouwen. Bestaande gebouwen uitrusten met een dergelijk systeem is duur en niet praktisch, tenzij een uitgebreide renovatie plaatsvindt.

Verboden in Vlaanderen

De nieuwe verplichting brengt wel een aantal problemen met zich mee. Zo is douchen met regenwater momenteel verboden in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Douchewater moet immers dezelfde kwaliteit hebben als drinkwater. Bovendien is elke verbinding tussen een regenwatersysteem en het leidingnet

DE VLAAMSE

REGELGEVING LOOPT

WEERAL VOORUIT OP DE EUROPESE

De Vlaamse regelgeving loopt trouwens weer vooruit op de Europese. De gewestelijke hemelwaterverordening uit 2023 legt de verplichting op om regenwater in een regenwaterput zoveel mogelijk te hergebruiken voor toepassingen die niet vallen onder drinkwater, zoals wc’s en wasmachines, en om de tuin te besproeien. De volgende stap is een verplichting om wc’s en douches aan te sluiten op de regenwaterput.

LODE GOUKENS

Advocaten die bedrijven of personen bijstaan die beschuldigd worden van schade aan het klimaat, moeten ook vervolgd kunnen worden. Dat vindt Camila Bustos, een medewerker en assistent-professor aan de prestigieuze universiteit van Yale. Vrij vertaald: ‘tegenstanders’ van de klimaatverdediging moeten hun recht op verdediging

zij ‘klimaatslopers’ noemt dus niet.

“Dat advocaten een burgerplicht vervullen als ze klimaatslopers vertegenwoordigen, rechtvaardigt geen beslissing die ten gronde verdere planetaire verstoring mogelijk maakt.” 72 pagina’s lang hekelt Bustos onderzoekers, studenten, de balie, de orde van advocaten, de industrie enzovoort. Ze noemt hele beroepsgroepen en sectoren ‘climate wreckers’ – klimaatslopers dus. Ze beweert bewijzen te hebben van bedrog, maar slaagt er niet in die hard te maken.

Om vervolgens de advocaten in het vizier te nemen en hen uit te schelden voor allerlei, gaande van zeloten tot onethische geldwolven.

Boycot

Bustos meent ook dat steeds meer advocatenkantoren afzien van opdrachten voor klimaatslopers omwille van de negatieve publiciteit. Of, beter gezegd, door het activisme tegen hen en hun cliënten. Amerikaanse advocaten zijn volgens haar immers niet

verplicht om een cliënt bij te staan. Ze maakt daarbij een onderscheid tussen criminelen die recht op een advocaat hebben en burgerlijke zaken waar dit niet zo vanzelfsprekend zou zijn. Bij burgerlijke zaken gaat het vaak over schadevergoedingen en niet over straffen. Ze vergeet daarbij dat veel sukkelaars zonder advocaat in burgerlijke zaken die bijstand missen wegens een gebrek aan geld. Zelfs in een land waar de vergoeding van een advocaat op een ‘no cure, no pay’-basis is toegestaan. Volgens Bustos mogen we niet denken dat klimaatslopers, bijvoorbeeld bedrijven die actief zijn in de fossiele brandstoffenindustrie, het recht op een verdediging hebben. Vervolgens vraagt ze zich ze ook af of “rijke advocaten die hier geld aan verdienen” niet zélf aansprakelijk gesteld kunnen worden omwille van hun verdienmodel dat ten koste gaat van een goed klimaat.

Om dit te veranderen, moeten de ethische codes of de deontologie van advocaten veranderen. Klimaatverandering vergt volgens de professor immers een regimewissel waarin ethische regels en principes op een ‘zinvolle manier’ worden opgelegd om advocaten te verhinderen medeplichtig te zijn aan ‘klimaatmisdaden’. “Advocaten mogen zich niet kunnen verbergen achter hun professionele rol”, is de boodschap.

Dat een dergelijk extremistisch betoog nergens bij Elsevier alarmbellen deed afgaan, is ronduit zorgwekkend. Bij specialisten in milieurecht is het misschien zelfs ‘bon ton’ om zo’n totalitaire denkwijze te etaleren – het was immers de organisatie achter de auteur die betaalde voor de publicatie.

LODE GOUKENS

Ursula von der Leyen

WAT IS EEN GENOCIDE?

Daden van genocide zijn meestal gemakkelijk te herkennen en te bewijzen. De intentie aantonen, is veel moeilijker. Zeker als men een genocide niet wil zien. Nochtans is de intentie van die daden essentieel – ook voor het internationaal recht.

De definitie van genocide is vastgelegd in het Verdrag inzake de voorkoming en de bestraffing van genocide. Een gelijkluidende definitie is te vinden in het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof. Bij genocide gaat het om ‘handelingen gepleegd met de bedoeling om een nationale, etnische, godsdienstige groep, geheel of gedeeltelijk als zodanig te vernietigen’.

Wat niet?

Merk op dat het moet gaan om nationale, etnische of godsdienstige groepen. Als een regime alle aanhangers van een oppositiepartij laat vermoorden, met hun vrouwen en kinderen erbij, dan is dat een gruwelijke massamoord, maar officieel geen genocide. Ook het uitroeien van een terreurgroep is géén genocide, ongeacht het aantal burgers dat daarbij omkomt. Verwoestende bombardementen op steden om de vijandelijke industrie lam te leggen of om de vijand te dwingen en deel van zijn militaire middelen in te zetten om zijn eigen grondgebied te verdedigen – denk aan de Duitse en Britse nachtbombardementen op steden tijdens WO II –, zijn géén genocide, hoeveel burgerdoden daarbij ook zijn gevallen.

Wat wel?

‘Het doden en/of het toebrengen van ernstig lichamelijk of geestelijk letsel aan leden van de groep.’ Dat is vanzelfsprekend en – behalve het geestelijk letsel – meestal eenvoudig te bewijzen.

‘Het opleggen van levensvoorwaarden die gericht zijn op haar gehele of gedeeltelijke lichamelijke vernietiging.’ Voorbeelden: de uithongering van de Oekraïners tijdens de Holodomor – in vredestijd! De hongerrantsoenen die de nazi’s de bevolking oplegden na de bezetting van de Slavische gebieden in het oosten, passen ook in dat kader.

WAAROM ALLE

VROUWEN DODEN ALS MEN ZE NOG ALS SEKSSLAVINNEN KAN GEBRUIKEN?

‘Het nemen van maatregelen, bedoeld om geboorten binnen de groep te voorkomen.’ Voorbeelden: de gedwongen sterilisaties van Tibetaanse of Oeigoerse vrouwen door de Chinese bezetters, de castratie van Oekraïense

Merk op dat oorlogsmisdaden een heel andere categorie zijn dan genocide. Merk ook op dat oorlogsrecht toelaat de voedselvoorziening van een vijandelijke staat af te snijden om de tegenstander te verzwakken of tot capitulatie te dwingen. Tijdens de wereldoorlogen hebben zowel de Duitsers als de geallieerden dat intensief gedaan – of proberen te doen. Uithongering wordt pas als een element van genocide beschouwd als dat ook na de capitulatie wordt voortgezet. In geen enkele oorlog heeft men ooit leveringen van voedsel of medicatie voor de vijand doorgelaten.

krijgsgevangenen door de Russen nu… De Arabische slavenjagers castreerden systematisch al hun mannelijke zwarte slaven, zodat die zich niet zouden kunnen voortplanten in de islamitische landen waar ze verkocht gingen worden. Een soort preventieve genocide… Tijdens de veroveringen van de moslims in India (zie mijn bijdrage over Kasjmir in ’t Pallieterke van 15 mei) werd deze methode ‘om geboorten binnen de groep te voorkomen’ zeer doeltreffend toegepast. Geen gedoe met het steriliseren van vrouwen. Ik weet trouwens niet of dat toen al kon. Het ging veel simpeler en brutaler: alle

heid” noemden. Er waren maar één procent Joden in Duitsland. Maar toch kon de nazipropaganda de irrationele vrees aanwakkeren dat zij met hun ‘sluwheid’ heel het land, ja, heel de wereld zouden overheersen.

Dood de elites

In de meest simplistische visie betekent genocide dat ‘iedereen dood moet’. Ja, er zijn extreme genocides van die aard geweest, al zijn die – gelukkig! – geen van alle geslaagd. De Holocaust was zo’n genocide. De Rwandese genocide tegen de Tutsi’s ook. Wat de Bantoes eeuwenlang met de pygmeeën hebben gedaan, komt heel dicht in de buurt. En als Israël ooit één oorlog verliest en één keer door de moslims bezet wordt, dan zal daar ook zo’n totale genocide volgen van het type ‘iedereen moet dood’. Maar historisch gezien verlopen de meeste genocides volgens een ander patroon. Men wil niet iederéén van een onderworpen volk doden. Waarom zou men nuttige landbouwslaven of lijfeigenen afmaken? Waarom alle vrouwen doden als men ze nog als seksslavinnen, concubines of haremvrouwen kan gebruiken? De Bantoes deden dat in hun genocidale oorlogen tegen de pygmeeën, de moslims doen het bijna altijd

DE ARABISCHE SLAVENJAGERS CASTREERDEN SYSTEMATISCH AL HUN MANNELIJKE ZWARTE SLAVEN

hindoemannen werden gedood of als slaven verkocht, en alle vrouwen werden als krijgsbuit onder de moslimmilitairen verdeeld.

Zelfs een gewone soldaat kreeg soms tien vrouwen, waarmee hij kinderen verwekte die als moslims werden opgevoed. Vele kleine Indische volkeren zijn zo in één generatie tijd bijna volledig verdwenen. Genocide en omvolking in één islamitisch voordeelpakket! De nazi’s pasten ook op grote schaal sterilisaties toe. Officieel gaat het om 360.000 mensen, dikwijls van ‘gemengd ras’ – wat dat toen ook betekende –, maar heel vaak ook om eugenetische redenen, wat toen helemaal geen monopolie was van de nazi’s. De band met de genocide op de Joden is hier niet zo duidelijk als men soms denkt.

‘Het gewelddadig overbrengen van kinderen van de geviseerde groep naar een andere groep.’ Dat is wat de Russen nu systematisch doen met Oekraïense kinderen die ze uit de veroverde gebieden weghalen en in het beste geval door Russische families laten adopteren. De nazi’s deden dat met Poolse kinderen waarvan ze dachten dat ze van Germaanse voorouders afstamden, maar nooit met Joodse kinderen. Dit gebeurde zeer vaak tijdens genocides die niet om raciale, maar om religieuze (meestal islamitische), politieke en/of culturele redenen werden gepleegd. Inferieur?

Worden de slachtoffers van genocides door de daders als inferieur beschouwd? Dat is de simplistische, politieke correcte visie. Maar… minstens drie van de verschrikkelijkste genocides uit de geschiedenis blijken niet in dat schema te passen: Armenië, de Shoah en Rwanda. O ja, officieel schilderen de daders zichzelf altijd als superieur af en hun slachtoffers als inferieur. Maar onder de oppervlakte ging in deze drie gevallen een heimelijk mengsel van vrees en afgunst schuil voor de superieure intelligentie van de slachtoffers. De Hutu’s noemden de Tutsi’s dan wel “kakkerlakken”, maar diep vanbinnen wisten ze heel goed waarom zij de Tutsi’s haatten en vreesden. Zelfs toen de Tutsi’s een minderheid waren van amper 10 procent, hadden zij dank zij hun superieure intelligentie, hun organisatietalent en hun discipline toch altijd de plak gezwaaid over de Hutu-meerderheid. Leid daar niet uit af dat ik de Tutsi’s bewonder. Hun wreedheid en hun cynisme zijn weerzinwekkend

MEN KAN EEN VOLK OOK VERNIETIGEN DOOR AL ZIJN NATUURLIJKE LEIDERS TE VERMOORDEN

De Turken dachten hetzelfde over de Armeniërs. Hoe konden zij als minderheid zoveel succes hebben in de zakenwereld en de handel? De sluwe vossen! De beuk erin! En de nazi’s… dachten over de Joden precies hetzelfde als de Hutu’s over de Tutsi’s. Ze vreesden hun intelligentie die zij natuurlijk “perfide sluw-

Men kan een volk ook vernietigen door al zijn natuurlijke leiders en zijn culturele elites te vermoorden. Al naar gelang de situatie kunnen dat priesters of hogepriesters zijn, lama’s in Tibet, bisschoppen, christelijke of boeddhistische monniken, aristocraten, brahmanen, schrijvers en/of intellectuelen. Dan houdt men een gedesoriënteerde, gedweeë massa over, die afgesneden is van haar eigen taal en cultuur, met mensen die hoogstens lager onderwijs mogen krijgen en dan liefst niet eens in hun eigen moedertaal, zodat men naar believen kan russificeren, arabiseren of verturksen Als dat een beetje werkt, kunnen de overwinnaars hen zelfs als kanonnenvlees in hun eigen legers laten vechten. Dat was wat de tsaren, de nazi’s en de sovjets in Polen en Oekraïne wilden doen, en wat het Kremlin nu nog eens dunnetjes wil overdoen. Dat is wat de Chinezen nu met de Tibetanen en de Oeigoeren doen. Dat wordt óók als genocide beschouwd, en terecht. Bewijslast in Zuid-Afrika

Maar… zoals uit al het voorgaande blijkt, kan men juridisch gezien slechts van een genocide spreken als er de bedoeling is om een volk te vernietigen. Massamoorden alleen zijn niet genoeg. Het is dikwijls heel moeilijk om bedoelingen of intenties te bewijzen, zeker als de vijand ze niet luidkeels van de daken schreeuwt. En nog meer als de media en de internationale organisaties die bedoeling niet wíllen zien.

De manier waarop de media het gesprek tussen Ramaphosa en Trump hebben weergegeven, was daar een walgelijk voorbeeld van. Ik neem hier als ergste element de berichtgeving over het Witkruis Monument of Plaasmoorde Monument, langs de weg tussen Potgietersrus en Pietersburg, pardon, Mokopane en Polokwane, waar drieduizend witmetalen kruisen staan ter nagedachtenis aan de Boeren die bij ‘plaasmoorde’ zijn afgeslacht. Had Trump zijn dossier niet goed voorbereid? Het zou de eerste keer niet zijn. Maar de media die dat een ‘vervalsing’ noemden, logen natuurlijk wetens en willens. Het was hoogstens een vergissing. Iedere journalist had kunnen weten dat het Witkruis Monument een symbolische begraafplaats is. Het staat gewoon op Wikipedia. De vermoorde Afrikaner Boeren liggen niet echt daar begraven. Maar ze zijn wel echt door zwarte barbaren vermoord… Gezien de zware bewijslast, zou het voor de Boeren tactisch gezien beter te zijn asiel te vragen op basis van het feit dat zij het slachtoffer zijn van discriminatie, rechteloosheid, roof, moord en vervolging. Die dingen zijn heel gemakkelijk met feiten en cijfers te bewijzen. Een genocide niet. Tot het te laat is natuurlijk.

PAUL BÄUMER

Witkruis Monument in Zuid-Afrika

Holocaustmemorial in Berlijn

Belgische para’s in Rwanda

TOM VAN GRIEKEN VOORZITTER VLAAMS BELANG

“Succes van Guy D’haeseleer en Forza Ninove is grootste bedreiging voor politieke establishment”

In het onderzoek naar mogelijke verkiezingsfraude in Ninove werden vorige week acht mensen opgepakt voor verhoor. De plusdochter van Ninoofs burgemeester Guy D’haeseleer, Malika Sclacmender, moest zelfs een nacht in de cel doorbrengen. De manier waarop het parket van Oost-Vlaanderen te werk gaat, zet kwaad bloed bij Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken. “Dit ruikt naar regelrechte straatintimidatie die meer past in het Rusland van Poetin dan in een vrij Europees land.”

Op 13 oktober vorig jaar behaalden Guy D’haeseleer en zijn Forza Ninove een absolute meerderheid in de Ninoofse gemeenteraad. Maar nog voor de laatste stemmen geteld waren, meldde het parket van Oost-Vlaanderen dat het een onderzoek had opgestart naar mogelijke verkiezingsfraude. Concreet onderzoekt het parket mogelijke onregelmatigheden bij het gebruik van volmachten. Bij verschillende van die volmachten zouden gekopieerde doktersbriefjes zijn gevoegd.

Voor Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken is het duidelijk wat het motief van het parket van Oost-Vlaanderen is: “Het Vlaams Belang scoorde bijzonder sterk in 2024 en heeft een goede start genomen in de diverse gemeenten waar het bestuurt. Niks is een grotere bedreiging voor het Belgische politieke establishment dan het succes van Guy D’haeseleer en zijn team in Ninove.” “Guy toont hoe een Vlaams Belang-burgemeester het verschil kan maken door zijn voortdurende dienstbaarheid aan de Ninovieter en door consequent onze mensen op de eerste plaats te zetten”, vervolgt Van Grieken. “Als dat lokaal lukt, waarom zou dat dan op Vlaams niveau niet lukken? Maar dat zou uiteraard consequenties hebben voor het Belgische systeem, dat daarom Justitie tegen onze partij in het gareel brengt.” Van Grieken ziet in andere Europese landen, zoals Frankrijk en Duitsland, dezelfde evolutie plaatsvinden. “In Frankrijk mag Marine Le Pen, dé leider van de oppositie en uitdager van het systeem, zich zelfs niet meer ver-

kiesbaar stellen door toedoen van Justitie. In Duitsland dreigt het AfD verboden te worden, eveneens door toedoen van hogerhand. Wat de politieke elite niet lukt in het stemhokje, probeert ze via haar getrouwen in de rechtbank.”

Ziet u ook parallellen tussen het onderzoek in Ninove en de zaak-Schild & Vrienden?

“Er is één heel duidelijke parallel: het parket van Gent. Van de veroordeling van de vzw’s achter het Vlaams Blok in 2004, over het proces tegen de jongens van Schild & Vrienden, tot de intimidatie tegen Guy D’haeseleer en zijn team: al die politieke processen en acties zijn op touw gezet door het parket van Gent. De meeste magistraten doen met weinig middelen hun uiterste best om Justitie draaiende te houden, maar het is overduidelijk dat er in Gent politieke motieven spelen.”

Waarom heeft u geen vertrouwen meer in het parket van Gent?

“Al in 2004 hebben ze hun eigen geloofwaardigheid ondermijnd. De schandalige veroordeling van het Vlaams Blok ligt mee aan de basis van mijn eigen politieke engagement en mijn politieke visie. Relschoppers die de politie bekogelen met molotovcocktails en nietsontziend winkels, straatmeubilair en auto’s slopen, lopen in dit land een uur nadat ze opgepakt zijn alweer het politiekantoor uit. Maar een jonge schepen van Forza Ninove

wordt 24 uur in de cel gehouden, als pure intimidatie. Zonder dat er een aanhoudingsbevel volgt en zonder dat er zelfs maar een onderzoeksrechter werd gevorderd. Waarom zou ik dan nog vertrouwen hebben in dat parket?”

De laatste ontwikkelingen uit het onderzoek waren vrijwel live te volgen op alle nieuwssites. Bewijst dat voor u dat de media en Justitie onder één hoedje spelen?

“Het parket van Gent lekt doelbewust en gericht informatie naar journalisten. Ook dat is een parallel met de zaak-Schild & Vrienden, trouwens. Het parket houdt de media minuut per minuut op de hoogte. Journalisten weten zo vaak meer dan de betrokkenen en hun families zelf. De pers was vooraf getipt dat de arrestaties zouden plaatsvinden. Waarom zouden ze dat doen? Uiteraard zit daar meer achter.”

ALS VLAAMS BELANGER

BEN JE SCHULDIG TOT HET TEGENDEEL BEWEZEN IS. JE WORDT METEEN ALS CRIMINEEL BEHANDELD EN MEEGESLEURD IN EEN POLITIECOMBI

“De vierde macht die de waakhond zou moeten spelen over de andere machten, speelt het politieke spel van het parket zonder meer mee. Dat is bijzonder kwalijk en verontrustend. Er kwam geen énkele verontwaardigde reactie van de zelfverklaarde opiniemakers op de werkwijze van het parket. Wat is dan eigenlijk wél de rol van de zogenaamd onafhankelijke media?”

Bestaat er in België nog zoiets als het vermoeden van onschuld, het geheim van het onderzoek en respect voor de privacy van de betrokkenen?

“Neen. Het vermoeden van onschuld bestaat blijkbaar enkel als dat het Belgische systeem goed uitkomt. Als Vlaams Belanger ben je schuldig tot het tegendeel bewezen is. Dan word je meteen als crimineel behandeld en meegesleurd in een politiecombi. Ook voor de privacy van de betrokkenen was geen enkel respect: de namen van wie gearresteerd werd, kregen de journalisten

meteen doorgespeeld. Sommigen zouden zelfs inzage hebben gehad in de documenten. Ook het geheim van het onderzoek is dus een lachertje.”

Heeft u al contact gehad met Guy en Malika? Hoe gaat het met hen?

“Met Guy heb ik af en toe contact. Hij is uiteraard nog steeds herstellende van zijn zware levertransplantatie en dat vergt al zijn krachten, maar hij klinkt wel erg strijdvaardig. Malika wil nu vooral met rust gelaten worden. Ze heeft tijd nodig om alles te verwerken en om bij haar positieven te komen, zodat ze haar werk als schepen kan hervatten.”

U zei dat niet te ontkennen valt dat de arrestaties in Ninove “door hogerop werden georkestreerd”. Welke aanwijzingen heeft u?

“Plots beslissen om in een vooronderzoek mensen te arresteren, bewust lekken naar de pers en journalisten op voorhand tippen over die arrestaties, verkozen politici in de vroege uren uit hun bed lichten en nodeloos vasthouden, en hen intimideren met de massale inzet van politiemiddelen,... Dat alles ruikt

naar regelrechte staatsintimidatie en past meer in het Rusland van Poetin dan in een vrij, Europees land. Wanneer het parket zich als een politiek instrument gedraagt, is dat om politieke redenen.”

Was het parket van Oost-Vlaanderen van plan om Guy D’haeseleer dinsdagochtend op te pakken?

“Ik heb vernomen dat er politieagenten aan zijn deur stonden op hetzelfde moment als bij de anderen die gearresteerd werden, en dat er geïnformeerd werd naar zijn aanwezigheid. Misschien wilden ze hem wel een spoedig herstel wensen, maar dat betwijfel ik ten zeerste.”

Vindt u dat het getuigt van hypocrisie dat de andere partijen nu moord en brand schreeuwen over het sprokkelen van volmachten?

“In hoeveel gemeenten zijn de klassieke machtspartijen stemmen gaan ronselen in woonzorgcentra? Ze zijn maar al te blij dat de aandacht niet op hen wordt gevestigd en dat ze mee kunnen huilen met de wolven in het bos.”

Kan Dries Van Langenhove een eerlijk proces krijgen als getuigen niet durven te getuigen uit angst

“Een politiek gemotiveerd proces verloopt zelden volledig eerlijk. Ik ken de details niet van die situatie, maar het is onrustwekkend dat er getuigen zouden zijn die niet naar voren durven te treden uit angst voor de media. Veel media hebben het proces van Dries Van Langenhove al jaren geleden gevoerd en hem nu al schuldig bevonden. Zoals ik al eerder zei: aan de rechterzijde ben je vaker wel dan niet schuldig tot het tegendeel bewezen

Wat is uw mening over het alcoholverbod dat de Kamer zichzelf sinds vorige week oplegt?

“De Kamer was tot voor kort de laatste plaats in Vlaanderen waar je op de werkvloer gratis alcoholische dranken kon verkrijgen. Ik vind het logisch dat daar nu een einde aan komt. We hebben ons daar uiteraard niet tegen verzet. Wat wel opmerkelijk is, is de manier waarop het alcoholverbod tot stand is gekomen: De Wever heeft het persoonlijk doorgedrukt. Hij heeft als regeringsleider blijkbaar nog niet genoeg belangrijke dossiers aan zijn hoofd. Dat is een vreemd signaal, want het is niet aan de regering om te beslissen hoe het

HET PARKET VAN GENT LEKT DOELBEWUST EN GERICHT INFORMATIE NAAR JOURNALISTEN

“Blijkbaar is het voor sommige N-VA’ers ook een bijzonder lastige pil om te slikken. Zo maakte Jean-Marie Dedecker zich kwader over het alcoholverbod dan over het falende migratiebeleid. Maaike De Vreese (N-VA) vond dan weer dat alcohol in het parlement ‘deel uitmaakt van onze cultuur’ en zorgt voor ‘uitwisseling tussen de partijen’. Ik vraag me dan af naar welke uitwisseling ze precies verwijst.”

Waar haalt u de energie vandaan om na tien jaar te blijven doorgaan als voorzitter, ook al lijkt een bovenlokale bestuursdeelname nog niet voor morgen? Zou u soms niet liever ten volle genieten van uw gezin?

“Ik doe net aan politiek omwille van mijn gezin en mijn kinderen. Toegegeven: het is geen makkelijke combinatie. Dat merk ik sinds de geboorte van mijn jongste dochter opnieuw heel sterk. De zorg voor drie jonge kinderen kost veel tijd, maar je krijgt ook ongelooflijk veel energie terug. Ik kan des te meer mijn batterijen opladen om aan politiek te doen, want het is voor de toekomst van onze kinderen dat we het allemaal doen.”

“De verkiezingen liggen inderdaad nog een stuk in de toekomst, maar dat wil niet zeggen dat er geen grote stapels belangrijk werk op de plank liggen. Zeker met de huidige regering die vooral druk bezig is met het optrekken van rookgordijnen en het maken van loze beloftes, is onze rol als grootste oppositieleider belangrijker dan ooit tevoren.”

De wittebroodsweken van de regering-De Wever lijken nog niet voorbij te zijn. Maakt dat het moeilijk om oppositie te voeren?

“Integendeel. Al sinds dag één is het duidelijk dat de verkiezingsbeloftes opnieuw loze beloftes waren. De Wever wilde snel een hervormingsregering installeren om versneld de begroting op orde te zetten. Maar in werkelijkheid deed hij er bijzonder lang over om een regering te vormen. De begroting is alleen maar verder ontspoord en plots luidt het dat het zeker nog 10 jaar zal duren om dat zogezegd recht te trekken.”

“Maar laat me u iets verklappen: de problemen in dit land zijn structureel en bovendien volledig ingebouwd in het Belgische staatsbestel. De hervormingen die nu voorliggen, zijn slechts oppervlakkige ingrepen. Ook deze regering kan en zal geen echte verandering verwezenlijken. Bart Maddens verwoord-

de het heel treffend: ‘De Wever probeert een systeem te redden waarvan hij zelf zegt dat het niet kan werken.’”

Bent u tevreden met de oppositie die uw partij de afgelopen maanden heeft gevoerd tegen de regering-De Wever?

“Absoluut. Met de beleidsnota’s wordt steeds duidelijker en concreter hoezeer het groteske beleid van deze regering tekort zal schieten om de uitdagingen die op ons afkomen aan te pakken. Daar is meer dan genoeg over te zeggen in het parlement. We hebben onze handen vol met ons oppositiewerk. Onze ploeg parlementairen, zowel in het federaal als in het Vlaams Parlement, slaagt er nu al bijzonder goed in om de regering pijn te doen met degelijke dossierkennis en inhoudelijke oppositie. Wat dat betreft, ben ik een erg tevreden voorzitter.”

Als Vlaams-nationalist is het streven van een volk naar een eigen staat u niet vreemd. Heeft u vanuit die optiek ook sympathie voor de Palestijnse zaak?

“Het Vlaams Belang steunt als nationalistische partij principieel het recht van elk volk op zelfbeschikking en een eigen plek. Dat geldt zowel voor Israël als voor de op te richten Palestijnse staat. Ik voel vooral sympathie voor wie naar een duurzame vrede wil streven in dit conflict waar - laat ons wel wezen - geen goede kant aan is. Voor wie het daarentegen nodig vindt dat conflict ook naar onze straten te brengen, heb ik heel wat minder sympathie. We hebben in onze samenleving geen behoefte aan geïmporteerde buitenlandse conflicten. Ik kan me ook mateloos ergeren aan de symboolpolitiek en het politiek activisme die absoluut niet bijdragen aan de stabiliteit in het Midden-Oosten en enkel meer spanningen creëeren in onze eigen samenleving.”

Hoe zou u het conflict tussen Israël en Gaza oplossen?

“Wij pleiten voor een onderhandelde vrede die uiteindelijk moet uitmonden in een tweestatenoplossing, volgens de grenzen die na de Zesdaagse Oorlog door de VN erkend werden. Er zijn drie kernproblemen die dat in de weg staan: de kolonisatiepolitiek van Israël, het terrorisme van Hamas, de Islamitische jihad en de dreiging die uitgaat van Iran, en ten slotte het feit dat de Arabische landen Israël niet erkennen. Wie initiatieven neemt om die kernproblemen op te lossen in functie van een duurzame situatie, kan op onze steun rekenen.”

Bereidt u zichzelf voor op een gewapend conflict op Europese bodem, bijvoorbeeld door noodvoorraden in huis te halen?

“Er is uiteraard al een conflict op Europese bodem aan de gang, in Oekraïne. Maar de kans dat dat op korte termijn in onze straten uitgevochten wordt, is quasi onbestaande. Dat neemt uiteraard niet weg dat het altijd belangrijk is om voldoende voorbereid te zijn op rampen of crisissen die door tal van zaken veroorzaakt kunnen worden: oorlog, maar ook een gezondheidscrisis of economische crisis. Ik heb geen echte noodvoorraad in huis, wel een goedgevulde voorraadkast. Hopelijk komen we daar ook al een eindje mee verder.”

Volgens politicoloog Bart Maddens heeft de N-VA de rationele afweging gemaakt dat een uitgesproken Vlaams-nationaal profiel de partij electoraal meer kost dan het opbrengt. Hebben jullie die analyse intern ook al gemaakt?

“Wij zijn een partij van principes en ideeën. Ik geloof niet dat je op lange termijn geloofwaardig en succesvol kan blijven als je de kiezer steeds zomaar naar de mond praat. Als we naar de voorbije twintig jaar kijken, neem ik dát de N-VA misschien nog wel het meeste kwalijk: ze heeft niets gedaan om het ideaal van Vlaamse onafhankelijkheid in de markt te zetten, ondanks het feit dat ze sinds 2004 onafgebroken in de Vlaamse Regering zit.”

“Dat sommige kiezers misschien minder voeling hebben met de Vlaamse gedachte, ontslaat ons als Vlaams-nationalistische partij

niet van de verplichting die gedachte uit te dragen, te beargumenteren en te promoten. Integendeel. Gerolf Annemans en Barbara Pas hebben hun rol daarin ruimschoots en met glans vervuld. Wie zijn principes verloochent, verloochent ook zichzelf.”

Vreest u dat de juridische perikelen van onder meer Malika Sclacmender andere jongeren ervan zullen weerhouden om zich nog te engageren voor het Vlaams Belang?

“Neen. De moeilijkheden waarmee ons bestuur in Ninove geconfronteerd wordt, kunnen voor jongeren een reden zijn om zich net wel te engageren voor het Vlaams Belang. Een Vlaams Belanger laat zich niet zomaar intimideren. Voor velen van ons gaat een groot deel van ons politiek engagement terug naar onze verontwaardiging over het onrecht dat onze mensen wordt aangedaan. Het onrecht waarmee niet alleen de mensen van Ninove, maar alle Vlamingen geconfronteerd worden: de torenhoge belastingen waar we veel te weinig voor terugkrijgen, de massamigratie die ervoor zorgt dat vele van onze mensen op eindeloze wachtlijsten staan en de schrijnende verhalen van de Vlamingen die vergeten worden door de systeempartijen.”

Bent u tevreden met de open brief die Bart De Wever donderdag samen met acht andere Europese regeringsleiders ondertekende?

“De terechte kritiek op het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, dat al te vaak misbruikt wordt om uitwijzingen te blokkeren, klinkt bij onze partij natuurlijk al jaren luid en duidelijk. Toen wij die analyse maakten, werden we zowaar weggezet als extremisten zonder respect voor de mensenrechten. Het is merkwaardig dat net die partijen nu plots hetzelfde verhaal beginnen te verkondigen, maar zonder daar enig concreet beleid aan vast te koppelen. De brief blijft dus niets meer dan een vrijblijvende boodschap aan niemand in het bijzonder, terwijl de regering-De Wever dag na dag grandioos faalt in haar migratiebeleid.”

“De cijfers spreken boekdelen: sinds 2015 kwamen er nooit zoveel asielaanvragen binnen. Ook de opvang van asielzoekers in hotels gaat onverminderd door. Minister Van Bossuyt pompt miljarden in een overbelast opvangnetwerk, terwijl de terugkeercijfers beschamend laag blijven. Wat we nodig hebben, is geen nieuwe brief, maar nieuwe wetgeving. Geen communicatie, maar concrete maatregelen. Het Vlaams Belang pleit al jaren voor een kordaat beleid met grenscontroles, strenge uitwijzingen, woonstbetredingen en de stopzetting van de luxeopvang. Zolang De Wever blijft communiceren in plaats van te regeren, verandert er niets. Vlaanderen verdient beter.”

“Elke Vlaming kan zijn eigen steentje bijdragen tot de realisatie van een volwaardige Vlaamse sociale zekerheid. Hoe? Door aan te sluiten bij een ziekenfonds dat hier al decennialang gedreven en eerlijk pleitbezorger van is: hét VNZ. Aarzel dus niet, doe iets concreet voor onze Vlaamse sociale zekerheid en sluit je onmiddellijk aan bij het VNZ. Jijzelf vaart er wel bij en Vlaanderen ook!”

Guido Moons, gewezen VVB-voorzitter

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 www.vnz.be

ANTON SCHELFAUT

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Die Grünen juichen terugkeer van

IS-terroristen toe

Duitsland haalt opnieuw een IS-terroriste uit Syrië terug. De woordvoerder Binnenlandse Zaken van de Die Grünen-fractie in de Bundestag, Lamya Kaddor, heeft hier lof voor. Het bericht dat het Agentschap voor Buitenlandse Zaken nog kort voor het einde van de legislatuur van de links-liberale regering Scholz een IS-aanhangster met Duitse nationaliteit naar Duitsland heeft overgevlogen, krijgt van Kaddor op X de commentaar “goed zo”.

De terroristen die sinds jaren in kampen in Noord-Syrië werden opgesloten, “betekenen een enorm veiligheidsrisico voor de fragiele veiligheidstoestand in Syrië”, onderstreepte de politica van Die Grünen. Met een blik op de veiligheidssituatie in dit Arabische land is het “des te dramatischer dat door het wegvallen van de financiële steun uit de Verenigde Staten ook de bewaking van het kamp zelf in gevaar is gekomen”. Daarom is het zo belangrijk, zegt Kaddor, dat de Europese Unie ook in toekomst financieel blijft steunen.

Ineenstorting van de kampen

“Een ineenstorting van die kampen zou fataal zijn voor de regio, maar ook voor Europa”, stelt Kaddor, die aan de verantwoordelijkheidszin van de politiek appelleerde voor de eigen staatsburgers in de Syrische kampen. “De nieuwe Bondsregering mag de ogen niet sluiten voor dit probleem”, eiste de politica. De achtergrond is de terugkeer van de Duitse burger Lydia G. Zij en haar vier minderjarige kinderen werden met het vliegtuig terug naar Duitsland gebracht. Lydia G. werd gearresteerd en haar kinderen bij de grootmoeder ondergebracht. Elf jaar geleden was ze via Turkije naar haar echtgenoot getrokken, die bij Islamitische Staat was aangesloten. Het Duitse Openbaar Ministerie gaat ervan uit dat zij in Syrië heeft leren omgaan met wapens allerhande. Na de dood van haar eerste echtgenoot is ze gehuwd met een andere IS-ter-

VERENIGD KONINKRIJK

rorist. Volgens gegevens van Buitenlandse Zaken heeft de Bondsregering in de voorbije jaren 27 vrouwelijke IS-leden en 80 kinderen terug naar Duitsland gebracht.

Asielzoeker klaagt over verplichte job in ziekenhuis

Een asielzoeker in Duitsland, afkomstig uit Iran, weigert een hem aangeboden arbeidsplaats in een lokaal ziekenhuis. Als hem even later een job in de IT-sector wordt aangeboden, weigert hij ook dit aanbod. Hij kan zich niet motiveren voor dit werk, zo zegt hij, en hij trekt naar de rechtbank om zijn gelijk te halen. Hamid S., die sinds de zomer van 2024 in een asielopvangcentrum verblijft, weigerde in eerste instantie een functie in het ziekenhuis.

Het ging om een taak in de zorg en die was zeer specifiek bedoeld om de integratie van Hamid S. te bevorderen. Een zorgtaak die Hamid S. eigenlijk moest opnemen, want verplichte tewerkstelling maakt deel uit van de Duitse inburgeringswetten. Maar Hamid S. verzette zich tegen deze maatregel en wei-

Op Farage spat Labour uit elkaar

Met de lokale verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk in het vooruitzicht, steeg de ongerustheid in kringen van de regeringspartij Labour. Maurice Glasman, invloedrijk lid van het House of Lords en atypisch Labour-politicus, trok aan de alarmbel: tegenover de opkomst van Reform UK van Nigel Farage dreigt Labour “uiteen te spatten”. In een interview met de linkse krant The Observer verklaarde hij: “Als Labour niet verandert, is het over en uit.”

Sinds Labour aan de macht is, heeft de partij zich totaal losgemaakt van haar traditionele arbeidersachterban. “Labour moet terug een arbeiderspartij worden, die vasthoudt aan de Engelse identiteit en stopt met de absurditeiten over diversiteit”, aldus Glasman. De problematiek is volgens hem fundamenteel. Door prioriteit te geven aan maatschappelijke woke thema’s, stoot Labour haar volks electoraat af. Ze ageert onvoldoende tegen illegale migratie, ze beheert de economie slecht en houdt zich bezig met onderwerpen die veraf staan van de bezorgdheden van het Britse publiek. Dit opent invalswegen voor Farage en zijn partij – zoals terecht is gebleken uit de resultaten van de lokale verkiezingen.

Marginale lijn

Glasman is oprichter van Blue Labour, dat inzet op herindustrialisering van het land, regulering van de vrije markt en een strikte controle op migratie ten bate van de volksklassen. Een lijn ook die inzet op de Engelse identiteit. Een coherente lijn, maar eerder marginaal binnen Labour.

“Men heeft globalisering aan de Britten verkocht als een bloeiende toekomst waarin iedereen zijn dorp moest verlaten om in een anonieme metropool te leven. Maar de waarheid is dat mensen liever dicht bij hun familie blijven wonen”, zegt Glasman. “De globalisering, dat is gedaan. We moeten terug zelf leren produceren”, stelt hij verder.

Glasman heeft de vijandigheid van een deel van Labour aan den lijve mogen ondervinden. Hij herinnert zich de zware aanvallen tegen zijn persoon, toen hij suggereerde dat men migratie moest indammen en de hand moest reiken aan kiezers die dachten zoals Tommy Robinson. “Ik werd uitgemaakt voor racist, voor fascist, voor imperialist”, vertelt hij. “Ik werd aan de schandpaal genageld.” Scherp besluit hij: “Niemand is meer sectair dan diegenen die zich voortdurend beroepen op inclusiviteit. Niemand is wreder dan diegenen die zich op hoffelijkheid beroepen. Niemand doet hatelijker dan zij die zich achter een zachte politiek verbergen.”

gerde zijn job op te nemen. De sfeer in het ziekenhuis zat niet goed, liet hij verstaan.

Zaak verloren

Toen hem een tweede kans geboden werd en de medewerkers van de stad een functie aanboden in de voor hem meer aangepaste IT-sector, weigerde hij ook dit aanbod. Daarop wendde Hamid S. zich naar de rechtbank en vroeg in eerste instantie gratis rechtsbijstand aan. De arbeidsrechtbank van Altenburg weigerde in te gaan op zijn vraag. De rechtbank besloot dat de maatregelen van jobverplichting in het algemeen belang waren en bijdragen tot de integratie van de Iraniër. De voorzitter stelde ook dat arbeidsverplichting voor asielzoekers “zo snel mogelijk moet worden doorgevoerd” om zo onderbrekingen door allerlei juridische problemen en discussies te vermijden. Dit vonnis is in elk geval een duidelijk signaal, omdat de rechtbank de rechtmatigheid van de maatregel van verplichte arbeid duidelijk bevestigde.

Of de zaak hiermee afgesloten is? Nog niet helemaal. De Iraniër mag dan wel in eerste instantie hebben verloren, de asielzoeker ging tegen de beslissing in hoger beroep. Maar feitelijk is de zaak intussen ook ‘van de baan’, omdat de asielzoeker – die een dérde kans van de Duitse overheid heeft gekregen – ingegaan is op een jobaanbod in de stad Gera.

PIET VAN NIEUWVLIET

LIBANON

Van multinationale naar failliete staat

Libanon was in het verleden een bastion van politiek en religieus pluralisme, en van cultureel raffinement in het Midden-Oosten. Beiroet was er gekend als het ‘Parijs van het zuiden’. Tegenwoordig gaat het ten onder aan de kanker van corruptie, strijd tussen de verschillende religieuze gemeenschappen en is het ten prooi gevallen aan allerlei buitenlandse inmenging. Het is daarenboven een van de terreinen waar de oorlog tussen Israël en Iran zich afspeelt. De staatsinstellingen vallen uiteen.

“Het fiasco is totaal”, zegt Fouad Khoury Helou, een gezaghebbende stem in het francofone Libanon en uitgever van het Franstalige dagblad L’Orient-Le Jour. Vooral op het politieke vlak is de mislukking zichtbaar. “Libanon beschikt gelukkig wel nog over een actieve en dynamische burgermaatschappij, maar de zwakte zit hem in de staatsconstructie, die al jaren in een staat van faillissement verkeert, vooral dan met haar administratie die al lang in verval verkeert.”

Buitenlandse inmenging en de gevolgen van de Syrische burgeroorlog

Fouad Khoury Helou somt verschillende vergissingen uit het verleden op, zoals het vastleggen van de grenzen van Libanon in 1920, toen het ‘kleine’ Libanon werd uitgebreid tot de

‘staat Groot-Libanon’ – “daardoor werden zeer uiteenlopende bevolkingsgroepen aangetrokken, die niet de neiging voelden om samen één staat te worden”. Een tweede vergissing was zeker ook het Akkoord van Caïro van 1969, waarbij Libanon een deel van zijn soevereiniteit afstond en de gewapende Palestijnse milities de mogelijkheid bood om tegen Israël op te treden vanuit Zuid-Libanon. “Dit leidde tot verschillende represailles van Israël en een oorlog die tot op vandaag blijft duren.”

Maar het is vooral Syrië onder Hafez el-Assad dat bleef stoken in Libanon en ervoor zorgde dat de burgeroorlog in Libanon nooit ophield. Het Syrische leger trok Libanon binnen en zou er (met terreur) regeren tussen 1976 en 2005. En nu is er dus Hezbollah dat in Libanon regeert als “een staat binnen de staat”, aldus Khoury Helou. “Er is drin-

gend nood aan een politieke structuur waarin ook sjiieten voldoende rechten toebedeeld krijgen en waar ze geen nood meer hebben aan wapens om hun rechten te doen erkennen”. Libanon moet zich uit het conflict tussen Iran en Israël verwijderen, en liefst zo snel mogelijk. De gevolgen van de Syrische burgeroorlog zijn in Libanon niet te overzien. De aanwezigheid van Syrische vluchtelingen kostte Libanon tientallen miljarden dollars (infrastructuur, energie, opvang). Vandaag maken de Syriërs ongeveer de helft van de Libanese bevolking uit. “Als deze Syrische bevolking in Libanon zou blijven, wordt het sociaal, identiteits- en politiek landschap radicaal aangetast, en dreigt Libanon zijn identiteit op termijn helemaal te verliezen.”

PIET VAN NIEUWVLIET

DIPLOMATIEKE VALIES

Trump wil van Iran diplomatiek succes maken

Het begon enkele weken geleden met de nodige discretie: gesprekken tussen de VS en Iran om tot een (nieuwe) deal te komen. Donald Trump blies destijds de vorige eenzijdig op, maar de tijden zijn veranderd. Verschillende factoren dragen bij tot een gesternte dat gunstiger oogt dan nog maar enkele maanden geleden, maar laten we het verhaal van die beer en zijn vel nooit vergeten. Vorige vrijdag vond een vijfde gespreksronde plaats (gespreid over ongeveer evenveel weken) en op dit eigenste moment vindt de terugkoppeling plaats. Zweven tussen hoop en vrees, heet zoiets.

Het bleef allemaal wat onder de radar de voorbije weken, maar afgelopen vrijdag vond de vijfde ronde van (nieuwe) onderhandelingen tussen Iran en de VS plaats. En steeds is Oman de diplomatieke facilitator van de gesprekken, die trouwens quasi afwisselend in de hoofdstad Muscat of, zoals vrijdag, in de Omaanse ambassade in Rome plaatsvinden. Concrete resultaten zijn er schijnbaar nog niet, maar bij het afronden van de besprekingen vorige week had de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Abbas Araghchi het over “de meest professionele sessie” sinds de opstart van de onderhandelingen. Een datum voor een volgende ontmoeting is er niet; nu volgt een fase

van terugkoppeling met de resultaten naar Washington en Teheran.

Speciale tijden

Ergens zit er iets ironisch in het feit dat de VS, nauwelijks enkele maanden na de eedaflegging van Donald Trump, op het bereiken van een deal met de Perzen aansturen. Precies één decennium geleden sloot diens voorganger een akkoord met Teheran. Trump verfoeide dit, waarna hij het eenzijdig opzegde. Het is een argument/verwijt dat de voorbije weken wellicht vaker aan de gesprekstafel gehoord werd. Maar dit zijn speciale tijden, niet in het minst omdat

Trump wel een diplomatiek succes kan gebruiken. Aan de kern van het verhaal is echter nog niet veel veranderd. Eenvoudig gegeven

Om de druk van de gesprekken wat op te voeren afgelopen vrijdag, zwierde hoofdonderhandelaar Araghchi een duidelijke boodschap op sociale media. “De weg naar een deal is geen rocket science”, schreef hij, en dan kwam het: “Zero nuclear weapons = we DO have a deal. Zero enrichment = we do NOT have a deal. Time to decide…” Simpel samengevat, maar daarom niet minder pertinent. De VS (en niet enkel zij) willen vermijden dat Iran een kernwapen ontwikkelt, en wellicht wil Teheran dat evenmin. Maar de bedreiging die stap te zetten, is een diplomatieke pasmunt die ze niet zomaar uit handen zullen geven – ook zij zagen wat de gevolgen waren voor Oekraïne en Libië door afstand te doen van hun nucleair verhaal. En dus verrijken ze uranium, officieel om een burgerlijk programma van kernenergie uit te bouwen. Het punt is dat het verrijkingspercentage dat ze vandaag halen, een stuk hoger ligt dan wat hiervoor nodig is, maar nog niet op het peil dat vereist is voor militaire toepassingen.

DERGELIJKE DEMARCHES DOEN TEL AVIV KNARSETANDEN

Ondertussen loopt het land gebukt onder de internationale sancties en staat het lugubere regime – wat een gamechanger kan zijn – zwakker dan ooit. Nog maar enkele jaren geleden hield Teheran de touwtjes in handen in Syrië, Libanon en Irak, maar die macht

kreeg rake klappen. En dan hebben we het nog niet over de binnenlandse moeilijkheden, met een armoede die een derde van de bevolking in haar greep heeft. Een noodzakelijk Amerikaans succes en de vereiste ademruimte om de overleving van het regime te verzekeren; ziehier de belangrijkste factoren die een optimistische kijk op de gebeurtenissen van de voorbije weken rechtvaardigen. Overlever Netanyahu

Wanneer dergelijke initiatieven genomen worden, worden de pro's en contra's afgewogen. Wie waar belang bij heeft, is de hamvraag, waarna al snel blijkt dat Israël de olifant in de porseleinkast is. Zopas vond een ontmoeting plaats tussen de Saoedische minister van Defensie Khalid bin Salman (broer van de sterke man aldaar) en Ayatollah Khamenei, de eerste van dat genre in bijna twintig jaar. Dergelijke demarches doen Tel Aviv knarsetanden. Zeker met een op eigen overleven gerichte Netanyahu aan het hoofd is een aanval op de Iraanse nucleaire infrastructuur een geliefkoosd plan, ongeacht de gevolgen, die ontzettend groot zullen zijn.

HET LAND LOOPT GEBUKT ONDER INTERNATIONALE SANCTIES EN HET LUGUBERE REGIME STAAT ZWAKKER DAN OOIT

Een escalatie levert meer verliezers dan winnaars op, maar internationale betrekkingen zijn zoveel meer dan een rationele afweging. En tot slot nog dit. Zoals in een recente studie van Brookings uitvoerig becommentarieerd wordt, blijkt er bij de Amerikaanse bevolking een groot draagvlak te bestaan voor een akkoord met Iran. Ook wanneer men de resultaten opdeelt tussen Democraten en Republikeinen. Als dat geen argument is dat Donald Trump kan motiveren?!

Trump, Ramaphosa en de moorden op blanke Boeren

De Amerikaanse president Donald Trump toonde de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa woensdag een video waarin de marxist Julius Malema van de Economic Freedom Fighters (EFF) het lied ‘Kill the Boer’ zingt.

Zoek maar eens op Wikipedia de volledige tekst op en u krijgt een goed idee van het intellectuele gehalte van Malema en zijn barbaarse volgelingen. De Morgen schreef daarover: “In de tekst van het lied (…) worden witte boeren weggezet als ‘lafaards’ en ‘honden’. Malema heeft herhaaldelijk verklaard – zowel in de rechtbank als in interviews – dat hij ‘niet oproept tot de slachting van blanke mensen, althans niet voor nu’.”

ZUID-AFRIKA IS EEN VAN MEEST ANARCHISTISCHE MOORDLANDEN TER WERELD

Een pareltje van desinformatie. “Niet voor nu.” In de toekomst dus wel? Zuid-Afrika is één van de meest wetteloze, rechteloze en anarchistische moordlanden ter wereld. Per 100.000 inwoners worden er jaarlijks 45,5 moorden gepleegd. Dat is dubbel zoveel als in Mexico. Ter vergelijking: in de VS is dat 5,76 en in heel Afrika 10,57.

Cijfers en gruwel

In 1996 waren nog ongeveer 67.000 Boeren actief in de landbouw. Laat ons aannemen dat Ramaphosa niet liegt als hij beweert dat het percentage vermoorde Boeren niet boven het nationale gemiddelde ligt. Dat betekent dat er jaarlijks 30 Boeren worden vermoord. In de 35 jaar van de post-Apartheidperiode komt men dan aan 1.030 doden. Zelfs meer dan de duizend die Trump noemde. Dat zijn slechts statistische schattingen, maar bij gebrek aan eerlijke statistieken komt men niet dichter bij de waarheid dan dat.

AfriForum schat trouwens dat er gemiddeld 56 Boeren per jaar worden vermoord. En nog alarmerender: zelfs als de daders bekend zijn, worden ze slechts in 47 procent van de gevallen gearresteerd, en daarvan wordt slechts 33 procent veroordeeld. 85 procent gaat dus vrijuit. Zelfs áls het waar is, is het argument van Ramaphosa vreselijk cynisch. Kort samengevat: ‘Ja, we laten de Boeren straffeloos vermoorden. Maar onze eigen mensen toch ook?’ Als Hitler ook nog eens zes miljoen Duitsers had laten vermoorden, zou de Holocaust dan geen genocide meer zijn geweest? De officiële Zuid-Afrikaanse politiestatistieken puilen uit van nietszeggende details. Je kunt zelfs terugvinden hoeveel wurgmoorden er met schoenveters zijn gepleegd. Maar wat iedereen wil weten, staat er niet: hoeveel criminelen en hoeveel slachtoffers behoren tot elke bevolkingsgroep? Hoeveel blanken worden door zwarten vermoord, en hoeveel omgekeerd? Idem voor verkrachtingen en andere misdaden. Dat zijn de hamvragen en die worden in Zuid-Afrika nooit beantwoord. Cijfers zeggen overigens niet alles. De meeste ‘plaasmoorde’ gaan gepaard met verkrachtingen en gruwelijke folteringen.

Retoriek?

Het is natuurlijk waar dat álle etnische groepen in Zuid-Afrika geteisterd worden door criminaliteit. Maar er is geen enkele partij die oproept tot het vermoorden van Zoeloes of Xhosa. Alleen de Boeren zijn het doelwit van zo’n haatliederen en -toespraken. Hoe ziet men het verschil tussen liederen of toespraken die alleen maar retoriek zijn en andere die een oproep tot moord zijn? Nu, dat kan heel eenvoudig: door naar de gevolgen te kijken.

Veel Vlamingen zongen heldhaftige liederen over de Guldensporenslag en het doodslaan van Fransen en Leliaerts met goedendags, en ze scandeerden: “Cyaankali voor het FDF!” Maar dat waren duidelijk allemaal holle woorden. Er werd nooit één franskiljon met goedendags doodgeslagen en niet één FDF’er vergiftigd. Kan men dat over het ‘Kill the Boer!’-lied ook zeggen? Was het getier van Goebbels retoriek of bloedige ernst? Kijk gewoon naar de gevolgen. Al één maand nadat Trump zijn decreet had ondertekend waarbij de blanke Boeren als vluchtelingen erkend konden worden, kwamen 8.000 asielaanvragen binnen. In Australië zitten nu al 49.000 Afrikaners, in Nieuw-Zeeland 37.000, in Canada 15.000. Allemaal zijn ze uit hun vaderland gevlucht of geëmigreerd omwille van duizenden moorden, ontvoeringen, verkrachtingen, groepsverkrachtingen en roofovervallen. Of de motieven daarachter nu racistisch of marxistisch zijn, of allebei, is eigenlijk een bijkomstigheid. Als u wil weten wat er écht in Zuid-Afrika gebeurt, met álle blanken, kijk dan op YouTube naar de video’s van SerpentZA.

ALS HITLER OOK NOG EENS ZES MILJOEN DUITSERS HAD LATEN VERMOORDEN, ZOU DE HOLOCAUST DAN GEEN GENOCIDE MEER ZIJN GEWEEST?

Cyril Ramaphosa en Donald Trump in het Witte Huis

De sancties hebben veel impact op de Iraanse economie

ECOLO GEÏNFILTREERD

DOOR DE MOSLIMBROEDERSCHAP

Sinds de publicatie van het rapport ‘Moslimbroederschap en politiek islamisme in Frankrijk’ zijn de tongen losgekomen. Het rapport getuigt niet alleen van de enorme invloed van de Moslimbroederschap (MB) in Frankrijk, maar stelt ook vast dat België, en Brussel in het bijzonder, het zenuwcentrum en het operationeel centrum is van het netwerk van de Moslimbroederschap in Europa.

De Moslimbroederschap is een totalitaire organisatie die met name door Saoedi-Arabië als terroristisch wordt erkend, een land waarvan de kennis van de islam niet kan worden ontkend, aangezien het de islam heeft uitgevonden. Saoedi-Arabië classificeerde de Moslimbroederschap in 2014 als terroristische organisatie, na een geleidelijke breuk in de betrekkingen die begon na de aanslagen van 11 september 2001. De toenmalige Saoedische minister van Binnenlandse Zaken, prins Nayef ben Abdel Aziz, beschuldigde de Broederschap ervan de “bron van alle kwaad” in het koninkrijk te zijn en hield hen verantwoordelijk voor ideologische instabiliteit en extremistische excessen.

Verboden in veel landen

Naast Saoedi-Arabië hebben verschillende landen de Moslimbroederschap als terroristisch geclassificeerd. Egypte deed dat na de afzetting van Mohamed Morsi, een lid van de Broederschap. De organisatie werd verboden en bestempeld als terroristische organisatie. Rusland: het eerste land dat de organisatie verbood, in de context van de Tsjetsjeense opstand. De Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein volgden vanwege het risico op destabilisatie. De Oostenrijkse autoriteiten zetten de Broederschap op de zwarte lijst wegens ‘verdenking van het vormen van een terroristische organisatie’ en verboden hun symbool: de gekruiste zwaarden en de Koran.

Vorige maand verbood ook Jordanië de Moslimbroederschap, omdat het ervan beschuldigd werd het land te willen destabiliseren en zich te bewapenen. “Er is besloten om alle activiteiten van de zogenaamde Moslimbroederschap te verbieden en elke ac tie van hun kant te beschouwen als een schending van de wet”, kondigde minister van Binnenlandse Zaken Mazen al-Faraya aan. Hij voegde eraan toe dat “alle kantoren” die verbonden zijn met de beweging, inclusief die welke gedeeld worden met andere organisaties, gesloten zullen worden

heden, met name in onze instellingen. Een voorbeeld hiervan is de benoeming en het daaropvolgende ontslag van Ihsane Haouach als regeringscommissaris voor het Instituut voor Gendergelijkheid. Een notitie van de Staatsveiligheid getuigde van Haouachs nauwe contacten met de MB. Dan is er nog Farida Tahar, een voormalig senator van Ecolo, wier islamistische sympathieën door Georges Dallemagne aan de kaak werden gesteld, en Hajib El Hajjaji, een verkozen vertegenwoordiger van Ecolo die volgens Le Vif bekendstaat om zijn nauwe banden met de Moslimbroeders

HET IS REDELIJK OM ECOLO EEN GEWILLIG ‘SLACHTOFFER’ VAN DE MOSLIMBROEDERSCHAP TE NOEMEN

Deze drie voorbeelden, naast vele andere, laten zien dat extreme islamitische banden geen belemmering vormen voor een goede carrière binnen Ecolo. Ideologie overnemen

De infiltratie van de MB in Ecolo uit zich vervolgens in het slaafs overnemen van grote delen van de islamistische ideologie: het onverdoofd slachten van dieren, het dragen van de sluier bij openbare ambten, ‘islamitische’ vrije dagen à la carte, het dragen van de sluier op scholen enzovoort. Dit zijn allemaal fundamentele programmatische elementen voor de MB, in essentie, en omdat ze de symbolische en effectieve kolonisatie van de publieke ruimte mogelijk maken. De sluier is een identiteitsmerk, een instrument voor mobilisatie en sociale controle en in alle opzichten de vlag van de Moslimbroederschap. Volhouden, zoals gekozen vertegenwoordigers van Ecolo blijven doen, dat de sluier niet meer is dan een stuk stof, een kledingkeuze, laat zien hoe groot de blindheid is. Of medeplichtigheid?

overheid, op initiatief van de minister van Mobiliteit Georges Gilkinet en staatssecretaris M.C. Leroy, beiden Ecolo, in naam van ‘de strijd tegen racisme’. Het CIIB is volledig gebouwd op het concept van islamofobie, gedefinieerd als een ‘daad van geweld’. Vergeet niet dat islamofobie, als een afwijzing van een doctrine, een grondwettelijk recht is. De verwerping van welke doctrine dan ook – socialisme, fascisme, ecologie, religie – is op geen enkele manier gewelddadig en vormt de definitie zelf van vrijheid van geweten, mening en meningsuiting. De verwerping van de islamitische doctrine vereenzelvigen met haatdragend geweld, is het kenmerk van fanatisme. Het CIIB wordt ook verguisd vanwege zijn juridische actie tegen seculiere figuren en zijn steun aan controversiële persoonlijkheden zoals imam Hassan Iquioussen, die uit Frankrijk en België werd verbannen vanwege zijn antisemitische en ‘broederlijke’ prediking. “Islamofobie”

In het algemeen neemt Ecolo systematisch het MB-concept van islamofobie over, dat ontkent dat de islam een doctrine is en geen ras, en probeert elke kritiek op de islam uit te sluiten van het publieke debat in de naam van ‘racisme’. Op zijn website verwerpt Ecolo “alle vormen van racisme (antisemitisme, islamofobie, negrofobie, asiofobie enzovoort)”, waarmee het realiteiten door elkaar haalt die even vreemd zijn als Venus is voor Pluto. Ik heb de islam bestudeerd, met name aan het Oxford Centre for Islamic Studies, en ik kan beweren dat ik er enige kennis van heb. Ik ben geïnteresseerd in de seculiere sedimentatie van deze doctrine. Ik ben zo ver verwijderd van haatgevoelens als maar mogelijk is. Maar ik onderschrijf deze doctrine net zo min als het marxisme of het ecologisme

ECOLO VOLGT SLAAFS GROTE DELEN VAN DE ISLAMITISCHE IDEOLOGIE

Er is niet het minste spoor van racisme of haat in deze afwijzing. Islamofobie, als een afwijzing van de islamitische doctrine, is een grondwettelijk recht.

Entrisme of medeplichtigheid?

ECOLO NEEMT SYSTEMATISCH HET MB-CONCEPT VAN ISLAMOFOBIE OVER

In december 2023, toen Olivier Maingain de aan dacht van Ecolo-covoorzitter Marie Lecocq ves tigde op de gevaren van islamistisch entryisme binnen de groene partij, reageerde mevrouw Lecocq minachtend door hem te bedreigen met juridische stappen. Nu de feiten niet langer ter discussie staan, verklaart dezelfde Marie Lecocq op LN24: “Het baart me zorgen.” Islamistisch en tryisme, in feite de infiltratie van de partij Ecolo door de Moslimbroederschap, kan op een genuan ceerde manier geanalyseerd worden: men is geen lid van de Moslimbroederschap op dezelfde manier als men lid is van de Colruyt Loyalty Points Club. Deze infiltratie uit zich op vier manieren.

Compagnons de route

Vooraanstaande figuren van de Moslimbroederschap, of ‘compagnons de route’, zijn al vele jaren betrokken bij Ecolo. Met kennis van zaken promoot Ecolo deze persoonlijk-

Beweren, zoals Ecolo doet, dat de sluier gewoon een kwestie van individuele vrijheid is, is een belediging voor het neutraliteitsprincipe. De sluier is een teken van het onderschrijven van de islamitische doctrine, die op zijn zachtst gezegd een bijzonder en twijfelachtig lot toekent aan Joden en niet-moslims. Joden, en niet-moslims in het algemeen, hebben het recht om in de administratie en op openbare scholen bediend te worden door vertegenwoordigers die hun religieuze overtuiging niet tonen. Wat zou Ecolo zeggen van een lid van het Vlaams Belang dat met een VB-armband

Let op de organische samenwerking van Ecolo en de overheidsfinanciering, op initiatief van Ecolo, van islamistische organisaties zoals het CIIB (Collectif pour l’Inclusion et contre l’Islamophobie en Belgique), voorheen het CCIB (Collectif Contre l’Islamophobie en Belgique), een uitloper van de tweelingorganisatie die in Frankrijk verboden werd na de onthoofding van professor Samuel Paty. Op 15 april 2024 ontving het CIIB nog eens 95.890 euro subsidies van de Belgische

Het concept van entryisme lijkt in het geval van Ecolo achterhaald. Een partij die het slachtoffer is van infiltratie, neemt de gepaste maatregelen zodra de infiltratie bewezen is. Dit is niet het geval bij Ecolo, dat veel moeite heeft gedaan om de realiteit van islamistische infiltratie binnen haar gelederen te ontkennen. Het is daarom redelijk om Ecolo een gewillig ‘slachtoffer’ van de Moslimbroederschap te noemen. Want op de lange termijn, wanneer de feiten openbaar zijn, is er geen sprake meer van blindheid, maar van medeplichtigheid.

DRIEU GODEFRIDI

Marie Lecocq

Toenmalig staatssecretaris Sarah Schlitz lag onder vuur door de aanstelling van Ihsane Houach © BELGA

DE GEBOORTE VAN KEIZER KAREL V

In de wieg gelegd voor grootse daden

Matthias De Clercq mag zich dan wel in het diepst van zijn gedachten de belangrijkste Gentenaar ooit wanen, die eer gaat volgens mij naar Karel V, de keizer van een rijk waarvan men beweerde dat de zon er nooit onderging. Het is dit jaar precies 525 jaar geleden dat Johanna van Castilië – die men later, niet geheel ten onrechte, ‘De Waanzinnige’ zou gaan noemen – in het Prinsenhof van Gent, hurkend boven een pispot, het leven aan hem schonk. Of, zoals Louis Paul Boon het in zijn magistrale Geuzenboek zo plastisch verwoordde: “Het was belachelijk, grotesk en afschuwelijk: uit de vuilnis van een nachtpot moest men deze oprapen die de grote Keizer Karel zou worden...”

Wat er ook van zij, Karel was in de wieg gelegd voor grootse daden. Hij was amper vijftien toen in 1515 hij als erfgenaam van de Bourgondische bezittingen aangesteld werd tot heerser over de Nederlanden. Een jaar later mocht hij zichzelf koning van Aragon en Castilië noemen. Vier jaar later werd hij – na het betalen van de nodige steekpenningen – verkozen tot keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie. Als koning Karel I regeerde hij over het door hem eengemaakte Spanje, als keizer Karel V over een gigantisch gebied dat ongeveer de helft van Europa besloeg, alsook een flink deel van het Amerikaanse continent.

Van oorlog naar oorlog

Geconfronteerd met onwillige Duitse vorsten, oprukkende Ottomanen en een Franse koning die hem wantrouwde, trok Karel – bijna onvermijdelijk – van oorlog naar oorlog. Dat kostte veel geld, dat mede opgehoest moest worden door de welvarende Nederlanden. Ondertussen probeerde hij van diezelfde Nederlanden, die tot dan toe een los allegaartje van allerlei graafschappen en hertogdommen waren geweest, een bestuurlijke eenheid te maken. Hij veroverde hij de laatste zelfstandige gewesten in deze streken: de heerlijkheid Groningen en het hertogdom Gelre. Zo realiseerde hij de Zeventien Provinciën. Karel beknotte echter tegelijkertijd de macht van de adel in de Lage Landen door deze stand uit het bestuur en staatszaken te sluiten ten voordele van – veelal Spaanse –beroepsambtenaren. Die zouden een sleutelrol gaan spelen in de transformatie van een op feodale leest geschoeide samenleving naar een nieuwe, op kapitaal steunende maatschappij.

HURKEND BOVEN EEN PISPOT SCHONK JOHANNA DE WAANZINNIGE HEM HET LEVEN

Niet iedereen verwelkomde deze centralisatiepolitiek even enthousiast. De op hun autonomie staande steden verzetten zich tegen de vaak torenhoge belastingen en koesterden hun privileges, terwijl de edellieden in onze gewesten met hand en tand hun bestuursfuncties verdedigden tegen de nieuwe ambtenaren van Karel. De vele aanhangers en sympathisanten van de Reformatie onder hen vergrootten de onderhuidse spanningen in het rijk. Karel mocht dan wel privé een vrolijke flierefluiter zijn die het niet al te nauw nam met de kerkelijke voorschriften qua huwelijkstrouw, voor de buitenwereld was hij een vrome pilaarbijter die rigide vasthield aan de eenheid van de Kerk en die – met het instellen van de Inquisitie, het afkondigen van de plakkaten en de eerste openbare verbrandingen van ketters én hun geschriften – met harde hand optrad tegen andersdenkenden.

Pot van Olen

De ambitieuze, op macht beluste en vaak niet erg diplomatische keizer liet steeds zijn Bourgondische onderlip hangen wanneer zijn verreikende ambities niet bevredigd werden. Karel, die in de volkse over-

levering – denken we maar aan de Pot van Olen – als een sympathieke, joviale heerser werd afgeschilderd, was in realiteit, net als alle andere groten van zijn tijd, een absolutistische heerser met despotische trekjes. Een ‘fraai’ voorbeeld daarvan was hoe hij in 1540 naar zijn geboortestad trok om de Gentenaars die het gewaagd hadden luidkeels tegen zijn belastingen te protesteren, een lesje te leren dat ze niet gauw zouden vergeten. Met zijn zuster de landvoogdes, vierduizend paarden, vierduizend piekeniers, duizend boogschutters, vijfduizend hellebaardiers en musketiers, duurde zijn intrede in Gent op 14 februari meer dan zes uren. Vervolgens liet hij de stad wekenlang bang sudderen in afwachting van zijn vonnis.

Op 3 mei 1540 had de keizer zich, geflankeerd door zijn zuster, in het Prinsenhof op een troon met baldakijn neergevlijd en achter zich zes grote stukken zwart laken laten ophangen, zodat de hele bedoening de grimmige sfeer van een sterfhuis benaderde. De vijftig zogenaamde leiders van de opstand – waaronder het hele stadsbestuur – waren gesommeerd om op blote voeten, zonder halskettingen en blootshoofds in rouwgewaad de sombere, half verduisterde zaal te betreden. Zij werden op de voet gevolgd door vijftig kopstukken van de stedelijke gilden in hun nachthemd en met een strop om de hals, alsof ze naar het schavot stapten. De keizer las hen de levieten, beschuldigde hen van grove ongehoorzaamheid, manifeste ontrouw en hoogverraad. Waarop ze geknield, hardop en goed verstaanbaar om genade en vergeving moesten smeken

OMDAT HIJ IN ZIJN GEBOORTESTAD WAS MOESTEN SLECHTS 25 OPSTANDIGE GENTANAARS WORDEN OPGEHANGEN

De keizer en zijn zuster voerden daarop een toneelstukje op waarbij Karel zich grootmoedig kon tonen, omdat hij tenslotte in zijn geboortestad was en dus moesten er ‘slechts’ vijfentwintig opstandige Gentenaars worden opgehangen. Maar dat was niet alles. Alle handvesten, privilegies en rechten van de stad Gent werden nietig verklaard. Alle openbare eigendommen, renten, inkomsten, enzovoort werden verbeurd verklaard aan de kroon. Bovenop het verschuldigde belastingbedrag moest Gent ook nog eens een forse boete betalen. Alsof dat alles niet volstond, werd Klokke Roeland, de klok die storm in Vlaanderenland luidde, naar beneden gehaald en aan haar klepel werd de poorter opgehangen die storm tegen de keizer had geluid. Om zich van de loyaliteit van de Gentenaars te verzekeren, werd als de spreekwoordelijke kers op de al even spreekwoordelijke taart de eeuwenoude abdij van Sint-Baafs afgebroken om plaats te maken voor een dwangburcht vol Spaanse soldaten, het Spaans Kasteel.

Niets menselijks was Karel dus vreemd en hij had ontegensprekelijk zijn kleine kantjes; denken we maar aan zijn vaak erg aarzelend optreden, zijn bastaardkinderen of zijn te pas en vooral te onpas beroep doen op de Goddelijke voorzienigheid. Ondanks zijn vele lichamelijke kwalen wist hij echter wel bergen werk te verzetten en werd hij de belichaming van de transitie van het middeleeuwse ridderschap van de middeleeuwen naar de Nieuwe Tijd. Hij kon, tot zijn grote frustratie, niet verhinderen dat de christelijke eenheid van Europa werd verscheurd door de Reformatie. Maar hij wist wél in zijn Bourgondische erflanden de basis te leggen voor de moderne eenheidsstaat die de Nederlanden – helaas veel te kortstondig – vormden, en daar kunnen we deze niet geheel onomstreden Gentenaar alleen maar erkentelijk voor zijn…

“Kogels en explosies geven verkeerd beeld van echte gevechten”

In oorlogsfilms en nog meer in westerns en politiereeksen ziet men mensen die door een kogel worden geraakt achteruit vliegen alsof ze door een onzichtbaar rotsblok zijn getroffen. Dat gebeurt in werkelijkheid nooit, zelfs niet als het slachtoffer een kogelvrij vest draagt. De kinetische energie van een kogel uit een handvuurwapen of zelfs een mitrailleur is daar gewoon niet groot genoeg voor.

Ook bij ontploffingen van handgranaten, artilleriegranaten of bommen worden soldaten bijna nooit omhoog geslingerd. Bijna altijd worden ze gewoon tegen de grond gesmakt. Tenzij heel uitzonderlijk, als een granaat of een bom vlak onder hun voeten zou ontploffen. Maar cineasten zijn duidelijk verzot op rondvliegende lichamen, en zelfs auto’s. Nee, auto’s en vrachtwagens zullen niet zo gauw ontploffen als er met geweren of pistolen op wordt geschoten. Als er een benzinetank wordt lek geschoten, dan kan er wel een brand ontstaan. Maar zelfs dan gaat een auto niet omhoogvliegen, zoals in films al te vaak gebeurt.

Tanks

Die Hollywood-obsessie voor spectaculaire explosies geldt ook voor tanks. Ja, als een tank een voltreffer krijgt in zijn munitiemagazijn, dan volgt er dikwijls een kettingreactie van explosies. Maar de meeste tanks van de types die in de twintigste eeuw gebruikt werden, ontploften niet, zelfs niet bij een flinke voltreffer. Zij brandden uit, hun rupsaandrijving of hun motor werd kapotgeschoten of soms, bij sommige types antitankgranaten, werden alle inzittenden aan flarden gereten, maar bleven de tanks zelf relatief intact. Behalve een gat in het pantser. Of twee gaten, als de granaat er dwars doorheen ging. Maar dat is natuurlijk saai. Een napalmachtige explosie is veel sensationeler.

VOOR CINEASTEN IS 1917 OF 1945 KLAARBLIJKELIJK BIJNA HETZELFDE

Tijdens de oorlog in Oekraïne ziet met dikwijls koepels van Russische tanks die tientallen meters hoog in de lucht vliegen, maar dat is een combinatie van twee relatief moderne ontwikkelingen: het ontwerp van Russische tanks met een automatische lader, waarbij de bemanning bovenop de granaten zit en van moderne antitakraketten die in de laatste fase van hun vlucht een eindje omhoog vliegen en zich dan verticaal naar beneden storten doorheen het dunne koepeldak. Maar in voorgaande oorlogen gebeurde zoiets nooit. Zoals het ook nooit gebeurde dat tanks al rijdend met hun kanon schoten. Tot voor zeer kort moest een tank eerst stilstaan en pas dan kon haar kanon gericht worden. De tankfilm ‘Fury’ is redelijk accuraat, maar de slotscène waarbij die ene defecte tank een heel bataljon SS-ers urenlang tegenhoudt, is gewoon onzinnig. Dat was een nabootsing van iets wat de Britse tank ‘Fray Bastos’ in 1917 had gedaan, bij Passendale. Maar toen hadden de Duitse soldaten nog geen individuele antitankwapens. Ze probeerden tevergeefs handgranaten doorheen een gat te duwen. In 1945 hadden bijna alle Duitse militairen Panzerfausts. ‘Fury’ zou in enkele minuten afgemaakt zijn. Voor cineasten is 1917 of 1945 klaarblijkelijk bijna hetzelfde.

JAN HUIJBRECHTS

De jonge Karel te midden van zijn grootvader keizer Maximiliaan 1, vader Filips de Schone, de reeds overleden grootmoeder Maria van Bourgondië, broer Ferdinand en zwager Lodewijk II van Hongarije

Vuurwapens

Iedereen die ooit met echte vuurwapens heeft geoefend, weet dat een schot vanuit de heup bijna nooit iets raakt, tenzij je doelwit vlak voor je staat. Maar filmsoldaten maaien zo in het wilde weg schietend hele pelotons vijanden weg. Zoals zij schieten, zouden de lopen van hun wapens snel oververhit raken en ze zouden heel snel al hun munitie hebben opgebruikt.

In de praktijk vuurt men met automatische wapens vuurstoten van vijf of zes patronen af en dan richt men opnieuw. Alleen in films richten scherpschutters altijd op het hoofd. In werkelijkheid doen ze dat alleen in heel uitzonderlijke omstandigheden. Normaal richten scherpschutters op de borstkas. Ze schieten nooit vanuit een venster hangend. Een bekwame scherpschutter neemt een positie in in een kamer en schiet door het venster zonder dat de loop van zijn geweer naar buiten steekt.

PAUL BÄUMER

De Zeventien Provinciën

Flandes is overal

Karim Van Overmeire trekt drie maanden door Spanje en Portugal in de voetsporen van de Vlaamse en Hollandse soldaten van Napoleon. Dat avontuur moet een nieuw boek opleveren. Ondertussen deelt hij zijn ervaringen en indrukken. Vandaag: de Vlaamse kunstenaars in de Spaanse musea, paleizen en kathedralen.

Het waren de Bourgondiërs die de verschillende graafschappen en hertogdommen van de Lage Landen tot één politiek geheel smeedden. Toen Maria van Bourgondië in het huwelijk trad met Maximiliaan van Oostenrijk kwamen de Nederlanden in handen van de Habsburgers. De in Gent geboren Karel V (‘Charlequin’ voor de Gentenaars) was geen kleine jongen: hij was tegelijk keizer van Duitsland, koning van Spanje (inclusief de Amerikaanse kolonies) en landsheer van de Nederlanden. De dynastieke band tussen de Lage Landen en Spanje zou anderhalve eeuw blijven bestaan.

Poner una pica

De Spanjaarden omschreven de Lage Landen als Flandes. Dat was een pars pro toto: alhoewel het hertogdom Brabant steeds belangrijker werd, was het graafschap Vlaanderen toen historisch gezien de belangrijkste component. Met de opkomst van het protestantisme in onze gewesten bezorgde Flandes aan de Spaanse vorsten heel wat hoofdbrekens. Ze moesten voortdurend bijkomende troepen sturen en dat was, gezien de afstand, niet eenvoudig. ‘Poner una pica en Flandes’ (een piek, of een eenheid piekeniers, in Vlaanderen plaatsen) is vandaag nog altijd een Spaanse uitdrukking om aan te geven dat men een zware of bijna onmogelijke taak moet volbrengen. De dynastieke band tussen de Nederlanden en Spanje toont zich vandaag nog in de kunst. Je kan geen museum, paleis of kathedraal in Spanje bezoeken of je wordt geconfronteerd met Vlaamse kunst, vooral dan uit

de 16de en 17de eeuw. Anders dan de Vlaamse kunst die je bijvoorbeeld in het Louvre ziet – en die het resultaat is van de georganiseerde roofpartijen van de Franse Revolutionairen en Napoleon –, is de Vlaamse kunst meestal op een ‘normale’ manier in Spanje gekomen. Door de onophoudelijke stroom van zilver uit de zilvermijnen in Amerika hadden de Spanjaarden geld genoeg om in de Lage Landen tegen hoge prijzen kunstwerken aan te kopen of zelfs Vlaamse kunstenaars te overtuigen om in Spanje te komen werken. In Spanje kregen de Vlamin-

een hoogtepunt. Filips was streng religieus en had een bijzondere interesse in het werk van Jeroen Bosch, wiens bizarre en vaak apocalyptische schilderijen een duidelijke oproep inhielden tot soberheid en vroomheid. Vandaag hangen ‘De Tuin der Lusten’, ‘De Hooiwagen’ en ‘De Keisnijding’ van Bosch prominent in het Prado. Als Aalstenaar mag ik vanzelfsprekend Pieter Coecke van Aalst niet vergeten. Zijn wandtapijten dienden niet alleen als versiering, maar ook en vooral als koninklijk propaganda-instrument. In de Galería de las Colecciones Reales in Madrid, gelegen naast het Koninklijk Paleis, hangt de ene Pieter Coecke naast de andere. En als er op het bordje naast een wandtapijt dan eens niet de naam van Pieter Coecke te lezen is, dan is het tapijt wellicht een werk van de Brusselaar Willem de Pannemaker.

PONER UNA PICA EN FLANDES IS NOG ALTIJD

EEN SPAANSE UITDRUKKING OM AAN TE GEVEN

DAT MEN EEN ZWARE OF BIJNA ONMOGELIJKE

TAAK MOET VOLBRENGEN

gen prestigieuze opdrachten, zoals het portretteren van leden van de koninklijke familie of het schilderen van grootse taferelen met religieuze of antieke achtergrond. De Vlamingen werden ook ingezet om de paleizen te decoreren, onder meer met de befaamde wandtapijten, waarbij Brussel en Oudenaarde belangrijke productiecentra waren. Veel van het houtsnijwerk in de kathedralen is door Vlaamse handen gemaakt.

Pieter Coecke in Madrid Karel V bracht onder meer de Brusselse tekenaar Bernard van Orley en de Hollandse schilder Jan Cornelisz Vermeyen naar het Spaanse Hof. Onder Filips II, de zoon van Karel V, bereikte de import van Vlaamse kunst

Peter Paul Rubens was een sleutelfiguur in de artistieke betrekkingen tussen Vlaanderen en Spanje in de 17de eeuw. Hij werkte twee jaar lang aan het hof van Filips IV en schilderde onder andere een reeks mythologische werken voor het jachtslot Torre de la Parada. Voor de grootste collectie Rubens-schilderijen ter wereld moet je vandaag dan ook in het Prado zijn. Dan heb ik Juan de Flandes (nomen est omen) nog niet vernoemd, of de Mechelaar Michiel Coxcie. Je kan als Vlaming of Nederlander niet door het Prado of de Colecciones Reales lopen zonder te mijmeren over de tijd dat de Lage Landen toonaangevend waren op het vlak van kunst. En een beetje fierheid mag toch, of niet?

KARIM VAN OVERMEIRE

Religie kan geen vrijbrief zijn voor dierenleed

Op 3 en 6 januari 2025 diende de vzw Islamitisch Offerfeest Antwerpen twee beroepen in bij het Grondwettelijk Hof tot vernietiging van een aantal bepalingen uit de Vlaamse Codex Dierenwelzijn van 17 mei 2024. Terwijl het Grondwettelijk Hof zich over deze delicate materie buigt, dringen enkele bedenkingen zich op.

Zoals Mathieu Stroeykens treffend stelde in zijn bekroonde scriptie ‘Ode aan de vrijheid van meningsuiting?’ (De Juristenkrant, 30 april 2025), is de zoektocht naar het juiste evenwicht tussen fundamentele rechten een voortdurend en complex proces. Die analyse geldt niet alleen voor de vrijheid van meningsuiting, maar evenzeer voor het spanningsveld tussen religieuze vrijheid en dierenwelzijn. Stroeykens benadrukt dat de bescherming van dierenwelzijn een “dwingende maatschappelijke behoefte” kan zijn, die een beperking van grondrechten kan rechtvaardigen. Dat geldt ook voor de vrijheid van eredienst die – hoe fundamenteel ook – niet absoluut is. In die geest onderschrijven we volmondig de woorden van Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts: (N-VA): “Religie kan geen vrijbrief zijn voor dierenleed of voor thuisslachtingen door mensen die noch het juiste materiaal, noch de juiste opleiding hebben om een dier zo professioneel mogelijk te doden.” Ook Michel Vandenbosch heeft overschot van gelijk wanneer hij stelt dat een beschaving moreel verplicht is om dierenleed te vermijden.

Wetgevend kader en doelstellingen van de decreetgever De Vlaamse Codex Dierenwelzijn verving op 1 januari 2025 de federale dierenwelzijnswet van 14 augustus 1986. De fundamentele bepaling over het verbod op onnodig dierenleed bleef in essentie ongewijzigd: “Be-

halve in geval van overmacht, mag niemand handelingen stellen die niet in dit decreet zijn voorzien, noch nalaten handelingen te stellen die redelijkerwijze mogelijk zijn, wanneer daardoor een dier onnodig sterft of op andere wijze, zonder noodzaak, schade wordt toegebracht aan zijn welzijn, hetzij op fysiologisch, hetzij op ethologisch vlak.”

Concreet bevat de Codex een aantal kernbepalingen:

• Artikel 36 bepaalt dat gewervelde dieren enkel mogen worden gedood na voorafgaande verdoving, op een zo snel en pijnloos mogelijke manier en uitsluitend door daartoe bekwame personen. In het geval van religieuze slacht is omkeerbare verdoving toegestaan, mits het dier niet door de verdoving sterft.

• Artikel 84 voorziet een tijdelijke uitzondering voor runderen (uitgezonderd kalveren): bij religieuze slacht mag de verdoving uitzonderlijk ná het kelen plaatsvinden, in afwachting van technisch haalbare methodes voor omkeerbare verdoving vóór het kelen.

• Artikel 39, §3 verbiedt het thuisslachten van schapen, geiten en varkens voor eigen gebruik, tenzij dit gebeurt in erkende slachthuizen of inrichtingen. Dit garandeert controle op dierenwelzijn, voedselveiligheid en hygiëne.

De decreetgever streeft met deze bepalingen een evenwicht na tussen het respect voor religieuze overtuigingen en de prioritaire bescherming

LEZERSBRIEVEN

Terug in de tijd Pallieterke, Dat de klantenservice van de telecomoperatoren soms erg te wensen overlaat, is geen nieuws. Op een aangetekende brief aan Telenet kreeg ik ondanks de ontvangstbevestiging nooit een antwoord. Maar bij Scarlet kennen ze er ook iets van. In hun antwoord op mijn Nederlandstalige klacht via de Ombudsdienst voor Telecommunicatie tegen hun onfrisse praktijken voor klantenwerving, reageren zij naast de kwestie en met een Franstalige standaardbrief. Hup, zo’n tweehonderd jaar terug in de tijd. Daniël Goes, Oostende

Werkloosheid

Pallieterke, Het Nieuwsblad heeft weer eens felle kritiek op de huidige regering die eindelijk iets wil doen aan de onbeperkte werkloosheidsuitkeringen. Ik heb niet geweten dat de krant voorheen felle kritiek had op de vele werklozen, soms drie generaties lang in één familie, of dat het verschil tussen werken en niet werken qua inkomsten vaak heel klein was. Maar ja, de redactie van het Nieuwsblad heeft nooit veel sympathie gehad voor Bart De Wever, en nu is die toch wel eerste minister. Tussen haakjes, zelfs onze vorst geloofde in BDW om het land enigszins weer op het juiste spoor te krijgen.

Roland Vanermen, Haasrode

Zuid-Afrika

van dierenwelzijn, in overeenstemming met Europese rechtspraak en maatschappelijke normen.

Genuanceerd, maar duidelijk

Binnen delen van de islamitische gemeenschap bestaat verzet tegen het verbod op onverdoofd slachten. Dat leidt tot reële spanningen met democratisch vastgelegde dierenwelzijnsnormen. Deze spanning vraagt om een zorgvuldige juridische afweging door het Grondwettelijk Hof, met aandacht voor zowel godsdienstvrijheid als dierenrechten.

Hoewel de sharia strikte regels voorschrijft voor een respectvolle slachtwijze – waaronder het gebruik van een scherp mes en een snelle handeling –, kan dit niet volstaan als rechtvaardiging voor praktijken die indruisen tegen algemeen geldende dierenwelzijnsnormen. Iedereen, ongeacht religie, is gebonden aan de democratisch vastgelegde wetten van onze samenleving.

De suggestie dat de bescherming van het dierenwelzijn een vorm van culturele bevoogding zou zijn, miskent het feit dat deze regels net een uitdrukking zijn van fundamentele menselijke waardigheid en ethiek. Zoals Elien Verniers in De Juristenkrant (6 november 2024) opmerkte: “Het grootste werk ligt in de vertaalslag van regelgeving naar praktijk, via effectief toezicht en handhaving, liefst gecoördineerd op Europees niveau.”

Het arrest van het Grondwettelijk Hof wordt met grote belangstelling verwacht. Maar wat ook de uitkomst moge zijn, één principe moet overeind blijven: religie mag nooit dienen als vrijgeleide om dierenleed toe te staan of democratisch vastgelegde normen te ondergraven.

PATRICK HERBOTS

EN MIET DRIESSEN, ADVOCATEN

NAVO Pallieterke,

“NAVO duwt België naar de afgrond”, schrijft linkse rakker Paul Goossens in De Standaard van vrijdag 23 mei. Immers, als 5 procent de nieuwe NAVO-norm wordt, gaat het mes in de sociale uitgaven. Laat ons even die sociale uitgaven onder de loep nemen. Werknemers betalen daarvan 13,07 procent, aangevuld met de werkgeversbijdrage van 27 procent. Zelfstandigen betalen 20,5 procent per kwartaal op hun netto belastbaar inkomen. Als ik goed kan rekenen, is er in beide stelsels een groot tekort dat wordt bijgepast uit de algemene middelen van de overheid. In Gent werd de gewezen Leopoldskazerne verkocht aan de provincie voor 13.055.000 euro. Nadien verkocht de provincie een deel voor 5.459.091 euro, dus met een verlies van 7,5 miljoen euro. Ze beheren onze belastinggelden daar als een goede huisvader. Ook verkocht men de legerdomeinen ‘Kwartier Beervelde’ te Destelbergen en ‘Het Leen’ te Eeklo. Waar vloeiden die gelden naartoe?

Pallieterke, De president van Zuid-Afrika was op bezoek bij Trump. Trump begon daarbij tegen Ramaphosa over de zogenaamde ‘plaasmoorde’. Dat was weer een kans voor de Vlaamse media om alles nog eens flagrant te ontkennen, zodat de gemiddelde VTM-kijker weer totaal op het verkeerde been werd gezet. Eigenlijk was het slim gezien om over de term ‘genocide’ te beginnen, want in Zuid-Afrika vindt er wel degelijk geen genocide plaats in de juridische betekenis van het woord, zoals door de VN omschreven. Over de plaasmoorde, die in feite al jaren bezig zijn, gaan we het vooral niet hebben. Als men op VTM dan zegt dat er in Zuid-Afrika geen genocide plaatsvindt, is dat juridisch juist. Maar de bedoeling is op die manier de kijker een rad voor de ogen draaien. Voor de rest hoort men over Zuid-Afrika zo goed als niets in de gewone media. Dat het daar economisch langs geen kanten loopt, zal een verboden onderwerp zijn. De beste illustratie daarvoor vind ik nog altijd de evolutie van de rand, de Zuid-Afrikaanse munt. Die is nu zes keer minder waard dan in 1994: van een ravage gesproken.

Louis Lavrysen, Schoten

Botswana

Pallieterke,

Ik las net het artikel van Paul Bäumer over Botswana en de open vragen die blijven. Het doet me denken aan hoofdstuk 14 uit ‘Why Nations Fail’ van Daron Acemoglu, waarin hij het geval Botswana redelijk uitgebreid analyseert. Het hele boek is wel een aanrader, al heb je halverwege de boodschap wel begrepen. Let wel: in het boek zijn ‘inclusive institutions’ de tegenpool van ‘extractive institutions’, en niet wat de ‘newspeak’ dicteert.

Stef Coppieters, Kapellen

Een lezersbrief insturen?

Guy Van Rysseghem, Lochristi 80 jaar ’t Pallieterke Pallieterke, 65 jaar geleden leerde ik ’t Pallieterke van mijn vader zaliger kennen. De lectuur ervan vormde me mee tot Vlaams-nationalist. 65 jaar lang al is ‘t Pallieterke mijn wekelijkse gezel. Proficiat met uw 80-jarig bestaan en nog vele jaren toegewenst. Schol! Francis Kermans, Kontich

De Michels

Pallieterke,

In stilte heeft Charles Michel de Europese Unie langs de achterdeur verlaten, op zoek naar een nieuwe ‘uitdaging’. Knack bericht dat hij gaat lesgeven aan een Chinese universiteit, waarschijnlijk de cursus ‘scharrelen’, geschreven door zijn vader die zoals Charles ‘aan de (financieel) goede kant van de geschiedenis staat’. Sommige media en politici beseffen reeds lang niet meer hoe lachwekkend zij geworden zijn. Marc Bertrand, Edegem

Justitie

Pallieterke,

Dat het hier al jaren compleet verkeerd gaat bij Justitie, met een teveel aan linkse rechters, had ik al eens gemeld. Maar het kan altijd nog wat erger. Minister Annelies Verlinden neemt beslissingen die vlees noch vis zijn. Demir doet daar nog eens schepje bovenop door 4.000 enkelbanden uit te delen. Enkelbanden worden hier uitgedeeld zoals snoepjes. Een enkelband beschouw ik niet als een straf: thuiszitten met vrienden, voetbal kijken, pintjes drinken, barbecueën,… Toffe straf! Als ze nu eens alle illegale gevangenen en die van vreemde origine hun straf laten uitzitten in hun land van herkomst, dan is er plaats over. Maar dat zal weer te gevoelig liggen voor de linkse politiekers en media.

Didier Van Haver, Geraardsbergen

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

PAL voor Vlaanderen

Veroordeeld voor protest

Een maand geleden schreven we in deze kolommen dat Voorpost-oprichter Luc Vermeulen en zeven van zijn kompanen een werkstraf riskeerden voor hun actie aan het nieuwe asielcentrum in Zutendaal. Vorige vrijdag werd het vonnis uitgesproken.

Op 30 juni 2024 organiseerden enkele leden van Voorpost een protestactie bij het voormalige hotel Apollo in Zutendaal. Dat gebouw was eerder omgevormd tot asielcentrum door Fedasil en het Rode Kruis-Vlaanderen, op vraag van staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v). Enkele militanten klommen met ladders op het terras op de eerste verdieping, terwijl actieleider Nick Van Mieghem nog een verdieping hoger klom tot op het platte dak. Nog enkele andere militanten plakten Voorpost-affiches met behangerslijm op een groot venster van het gebouw. Volgens het parket was het een ‘racistisch ingelaten’ protestactie waarbij de actievoerders zich schuldig maakten aan woonstschennis en belaging. Het Rode Kruis-Vlaanderen en gelijkekansencentrum Unia stelden zich burgerlijke partij. Tot zover een samenvatting van de feiten. Veroordeling

Vorige week vrijdag deed de rechter in Tongeren uitspraak. Hij was van oordeel dat de belaging, het beschadigen van het gebouw (het plakken van de affiches) en de woonstschennis wel degelijk bewezen waren. Maar de rechter aanvaardde wel het argument dat de actie niet zozeer gericht was tegen de bewoners van het pand, maar wel tegen het algemene asielbeleid.

De aanklager had voor Luc Vermeulen, ondertussen 82 jaar oud, een werkstraf geëist van 80 uur en een boete van 800 euro. In het vonnis van 23 mei wordt Vermeulen wel degelijk veroordeeld voor ‘belaging’, alhoewel hij het gebouw niet betrad. Vijf andere Voorposters werden veroordeeld voor ‘binnendringing’, al gebeurde die indringing via ladders via de buitenzijde en geraakten ze niet verder dan het terras en het platte dak. Ook de twee plakkers van de affiches worden gestraft voor ‘belaging’ en voor ‘beschadiging van andermans onroerende eigendommen’.

Luc en de zijnen werden dan wel schuldig bevonden en veroordeeld, ze krijgen opschorting van straf met een proeftijd van 3 jaar. Alleen actieleider Nick Van Mieghem krijgt geen opschorting, want hij heeft al een gelijkaardige straf opgelopen in het verleden. Voor zijn aandeel in de actie in Zutendaal krijgt hij een werkstraf van 46 uren en een geldboete. Opschorting

Het Rode Kruis-Vlaanderen en Unia hadden zich in eerste instantie burgerlijke partij gesteld. Eerstgenoemde partij had als beheerder van het gebouw zelfs 5.000 euro gevraagd als morele schadevergoeding. De rechter ging daar niet op in, maar de plakkers van de affiches draaien wel op voor de kosten van het verwijderen van hun affiches, goed voor 1.060 euro. De eis van UNIA, zijnde een symbolische vergoeding van 500 euro, werd afgewezen.

Nu lijkt die opschorting van straf op het eerste gezicht wel mee te vallen, maar het betekent hoe dan ook dat de veroordeelden zich de komende 3 jaar ‘kalm’ moeten houden en best geen gelijkaardige feiten plegen. Komt het dan weer tot een aanklacht, dan kan de rechter wel degelijk teruggrijpen naar de feiten in Zutendaal en daarmee rekening houden in een veroordeling. Al bij al een veroordeling die meevalt, want bij Voorpost had men een zwaarder vonnis verwacht. Had de rechtbank de openbare aanklager gevolgd en het zogezegd ‘racistisch’ karakter van de protestactie weerhouden, dan had het wel eens anders kunnen uitdraaien.

PALvoorVlaandereniseenprojectvanPALAcademievzw.Metdie vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

Rapport Brusselse

vicegouverneur: Brusselse gemeenten en OCMW’s blijven taalwetgeving met voeten treden

Brussels vicegouverneur Jozef Ostyn heeft vorige week zijn verslag over de toepassing van de taalwetgeving in Brussel in 2024 vrijgegeven. Daaruit blijkt dat amper 14,4 procent van de benoemingen door Brusselse gemeenten en OCMW’s conform de taalwetgeving was.

De vicegouverneur van Brussel brengt elk jaar verslag uit over de (niet-)toepassing van de taalwetgeving door de Brusselse lokale besturen. In 2024 nam hij 3.639 benoemingen en bevorderingen door de Brusselse gemeenten en OCMW’s onder de loep. Slechts 560 daarvan, of nauwelijks 15,4 procent, waren conform de taalwetgeving. Dat wil zeggen dat de overige 3.079 ambtenaren niet tweetalig waren, wat nochtans wettelijk verplicht is. Het probleem situeert zich vooral bij de OCMW’s. Slechts 6,8 procent van de benoemingen verloopt er correct, terwijl dat bij de gemeenten nog 25 procent is. De vernietiging van onwettige benoemingen is de bevoegdheid van de Brusselse regering, maar die liet dat opnieuw na. Nochtans heeft de Raad van State al meermaals benadrukt dat ze daartoe verplicht is. Daarom pleit Barbara Pas, fractieleider

Herdenkingsmunten vliegen

de deur uit

van Vlaams Belang in de Kamer, ervoor om de Brusselse regering haar toezichtsbevoegdheid te ontnemen. Concreet wil ze een bijzonder administratief toezicht in het leven roepen. “We moeten niet alleen de schorsingsbevoegdheid, maar ook de vernietigingsbevoegdheid bij de vicegouverneur onderbrengen. Dat kan bij gewone meerderheid in de Kamer”, aldus Pas.

ANTON SCHELFAUT

De speciale herdenkingsmunten van oprichter Bruno De Winter die ’t Pallieterke liet maken ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag, vliegen de deur uit! Amper twee weken nadat ze werden aangekondigd, is meer dan de helft ervan verkocht. Wenst u ook nog een herdenkingsmunt met stijlvolle kartonnen houder te bemachtigen? Schrijf dan vandaag nog 20 euro (verzendingskosten inbegrepen) over naar rekening BE07 7370 5149 9666 van ’t Pallieterke. Graag MUNT + naam en adres vermelden, zodat we de munt juist kunnen opsturen. Zolang de voorraad strekt.

HORIZONTAAL

A. Bofkonten / B. Spaanse deelstaat - Antwerpse gemeente / C. Sportartikel - Langer of wijder maken / D. Probeerden uit - Tiencijferige codering die aan boeken wordt toegekend / E. Oraal rehydratiemiddelJongensnaam - De aarde betreffend voorvoegsel / F. Streef naar toekenning van gelijkrechtigheid / G. Actrice Bo die beroemd werd door haar rol in de film '10' - Feest in december / H. Eilandengroep in de Stille Oceaan - Inwoonster van een Europees land / I. Meisjesnaam - Dorsvloer - Woord waarmee je naar jezelf verwijst / J. Hel over naar iets - Boezemvrienden / K. Karperachtig visje - Antieken / L. Piraten

VERTICAAL

1. Vlaams dichter/journalist. initiatiefnemer van de Encyclopedie van de Vlaamse Beweging / 2. Hoekbalkon - Broze / 3. Een stijl van leidinggeven waarbij de leidinggevende (bijna) alles aan de medewerkers overlaat / 4. Vlaamse universiteitDeel van het jaar - Vermoed / 5. Volgens dit kinderliedje is dit meisje in de week ziek maar 's zondags niet - Technetium / 6. Afgesneden plakken - Van Ierland / 7. Vlaams tijdschrift - Plus / 8. EvenzeerAntwerpse gemeente - Frans pers. vnw. / 9. Riet als dakbedekking - Van de beste kwaliteit / 10. Van gelijke opvatting zijnde / 11. Natuurlijk logaritmeNederlands schrijver met de voornaam Nicolaas. ook bekend als Hildebrand - Europeaan / 12. Snurk

Loofboom - Naschrift

KARL VAN CAMP

NOSTRADAMUS VAN DE WEEK

De eerste tonen van de lente van Vivaldi

De Arizona-regering weet hoe de Vlaming over haar regeerakkoord denkt. Uit een peiling van De Standaard en de VRT blijkt dat het geloof in de democratie nog nooit zo groot is geweest als vandaag. Vlag, wimpels en feestgedruis dus in de Wetstraat. Een kleine nuance evenwel. De enquête werd afgenomen in de eerste weken van Arizona. Toen het hebben van een regering, ongeacht de welke, de Vlaming kon verblijden. Er komen andere tijden…

Volgens de recente editie van ‘De Stemming’ is de houding van de Vlaming ten aanzien van de Arizona-regering er eentje die zo vanuit cd&v kan komen. Enerzijds is er sprake van enige euforie over de machtsdeelname van De Wever en zijn regeerprogramma. Dat vinden ze wat gek ter linkerzijde van het politieke spectrum, maar dat hebben ze wel vaker over regeringen waar de grootste partij in vertegenwoordigd is. Anderzijds is er grote bezorgdheid over de eerlijkheid van de last die ‘de sterkste schouders’ zouden moeten dragen.

Vrijwel alle partijen houden stand. Met uitzondering van de MR van Bouchez. ‘Meneer 30 procent’ tottert na één maand regeringsdeelname opnieuw naar de 20 procent en is net iets kleiner dan de PS. Vooruit is dan weer de enige partij die echt een beetje stijgt. De narcistische kleine Mussolini van Vooruit triomfeert. De narcistische bebaarde Mussolini

van de MR krijgt rake klappen. Voelt u hem al komen? Jawel hoor, het wordt ouderwets hommeles, daar in Arizona.

Oorlog der narcisten

“Hoera,” zal Conner schreeuwen, “wij worden beloond voor zoveel politieke moed. Alleen moeten we wel wat bijschaven over die sterkste schouders! Daar moet meer geld van komen.” “Hoera,” zal Bouchez schreeuwen, “de mensen staan achter onze drastische besparingen, maar verwerpen duidelijk de meerwaardetaks van die paar lelijke sossen die in de regering rondlopen!” Waarop Conner wat zal knabbelen aan de pensioen- en werkloosheidsplannen en Bouchez wat zal knabbelen aan de meerwaardetaks. De wielen van Arizona zullen binnen de kortste keren zo vol stokken zitten dat het eerder op een stacaravan zal lijken dan op een auto. En De Wever? Die zal zich de dag beklagen dat hij naar buiten kwam met een regeerakkoord waar geen echt akkoord over was en een schuldenplan dat met spuug en touw aaneen hangt. De beperking van de werkloosheid in de tijd loopt al ernstige vertraging op. En deze week kondigde Jambon al aan dat de ‘modaliteiten’ van de meerwaardetaks over de zomer getild gaan worden. Lees: niemand vindt het op wat trekken, laat staan dat ze het gestemd krijgen. De strijd tussen de narcisten die de regering domineren, zal doldwaze debatten opleveren. Journalisten zullen hoogdagen beleven en informatie zal langs alle kanten lekken. Het begon allemaal mooi en aardig daar in Arizona. Maar wie goed luistert, hoort nu al de eerste tonen van de lente van Vivaldi.

MINISTER VERLINDEN IN NAUWE SCHOENTJES

“Ik kan u verzekeren dat voetomvang en desbetreffend schoeisel zich op een correcte manier tot elkaar verhouden”

Onze minister van Justitie moffelde een brief weg die haar eigen burgemeester, Pieter De Crem, in diskrediet kon brengen. In de brief die ze had moeten ondertekenen, stond dat het inschrijvingsbeleid van niet-Belgen in de gemeente Aalter tot negen keer langer duurde dan wel-Belgen. Alsook dat dit omzeggens toch een beetje naar discriminatie rook.

Annelies wist er dus van, maar deed alsof haar neus bloedde. Een dubbelgesprek met De Crem en Verlinden moet de waarheid aan het licht brengen. Wat wist minister Verlinden? Naar eigen zeggen: niet veel. Om niet te zeggen: niets. Wat wist minister De Crem? Naar eigen zeggen dat hij gewoon de wet toepast en dat de rest niet moet lopen zagen. Maar ondertussen schrapte hij wel de vertragingstechnieken. Laat ons dan ook de meest prangende vraag in de groep gooien.

“Weet u, ik ben destijds nog minister geweest. Ik vind niet dat ik mij moet verantwoorden aan deze of gene minister. Of ik zal eens een boekje opendoen over de collega’s. Als ik al iets ben, is het een slachtoffer van de linkse meute van de pers. Wat is er eigenlijk legaal of illegaal in dit apenland? In Aalter willen we

vraag ten volle en correct te beantwoorden, is dus iemand anders beter geschikt dan mezelf.”

DE CREM: “Heerlijk is dat. Je zou bijna denken dat iedereen zowat beter geschikt is dan zijzelf om een vraag te beantwoorden? Topminister! Maar ze wist van niks. Laat onze robotminister met rust.” Maar u bent toch politiek verantwoordelijk?

VERLINDEN: “Alweer een vraag van Gallina en Ovum.”

DE CREM: “Hey, ik moet het nakijken, maar Gallina en Ovum zijn volledig vrijwillig verhuisd nadat hun huis per ongeluk afbrandde net op de dag dat de brandweerwagen een kapotte pinker had. Dan mag je nu eenmaal niet op de weg en ik houd me aan de regels.”

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds?

Splits zelf de sociale zekerheid! Word lid van het VNZ.

“Ik denk dat inschrijven in een gemeente een recht is indien de aanvrager over de rechten beschikt om die te doen gelden in de gemeentelijke omgeving waar hij die verkiest te doen gelden. Daar is de wetgever heel duidelijk in geweest bij zijn opstelling van de desbetreffende artikelen van toepassing, waar hij geen uitzonderingen maakte over desbetreffende, al dan niet van toepassing zijnde, achtergronden

Vaneigens, maar heeft De Crem die wetgeving overtreden?

“Ik heb niet de gewoonte om grote uitspraken te doen over de wettelijkheid van maatregelen. Daar is iemand anders meer en beter voor geplaatst. Derhalve kan ik uw vraag vandaag niet negatief, maar bovendien en in nevengeschikte orde ook niet positief be-

“Goed gezegd, meiske! Ze klapt wat raar, maar iedereen kan erin horen wat hij wilt. Dat is een kunst, hoor. We zijn niet meer de partij van enerzijds, anderzijds. Nu wauwelen onze ministers maar wat.”

Wist u echt niet van die brief? Uw collega’s, de administratie, uw kabinet… Iedereen was op de hoogte. Behalve u. Dat is toch weinig geloofwaardig?

“Luister eens goed hier. Als Annelies zegt dat ze niet op de hoogte was, dan was

“Weet u, in een complexe samenleving is het moeilijk om te oordelen over wat echt volwaardig wetenschap is dan wel eerder een aanreiking van informatie die aanleiding kan geven tot wetenschap indien er wordt volhard in het onderzoek. Daartoe beschikken wij als ministers over een kabinet dat een samenstelling is van experten die wetenschap in onze plaats definiëren. Ik wil het wel navragen aan mijn onderhorigen, hoor, maar om die

VERLINDEN: “U begrijpt me verkeerd. Gallina en Ovum zijn de Latijnse benamingen van kip en ei. Als u mij verantwoordelijk wilt stellen voor niet gehandeld te hebben in weerwil van mijn kennis van het dossier waarvan sprake, kan u zich ook de vraag stellen wie verantwoordelijk is voor de functie waarin ik vandaag het land dien. Ben ik dat zelf dan wel of de kiezer die mij door middel van zijn steun op die positie plaatste?”

DE CREM: “Nee kind, het is niet de schuld van de kiezer. Die hebben we nog nodig. En al zeker uw schuld niet. Jij wist en weet duidelijk nergens van. Absoluut nergens. Maar wie stelt ministers aan? Wie kiest hen? Die vuile Irakees van een Sammy toch? Die moet eruit! In Aalter zou hij alvast niet binnenraken. Dat geef ik u op een briefje.”