't Pallieterke van 12 juni 2025

IN DE HOOFDSTAD VAN

EUROPA WORDT TERRORISME

OPENLIJK GEVIERD

Zondag liepen vier gewapende mannen met hun gezichten verstopt onder Palestijnse sjaals, het Bethlehemplein van Sint-Gillis op en schoten in alle richtingen. Op de grond lagen bebloede lichamen. De mannen schoten met namaakwapens en het bloed van de slachtoffers was nep, maar wat ze uitbeeldden was echt genoeg. De organisatoren van het ‘Resistance Festival’ wilden hiermee Palestijnse terroristen huldigen. Achter de schietende figuranten wapperde een banier met de naam van Ahmad Sa’Adat, leider van terreurorganisatie PFLP (Volksfront voor de Bevrijding van Palestina).

De burgemeester van Sint-Gillis, PS-er Jean Spinette, toonde zich achteraf boos over deze verheerlijking van terrorisme. Hij zegt dat de organisatoren de afspraken niet hebben nageleefd. Er mocht geen sprake zijn van oproepen tot haat of geweld en “de sociale cohesie moest gerespecteerd worden", zei hij.

Spinette is een hypocriet. Het festival werd georganiseerd door Samidoun. Deze club presenteert zichzelf als een hulporganisatie voor Palestijnse gevangenen, maar de hele wereld weet dat ze de sponsor is van het PFLP. Het PFLP staat op de lijst der terreurorganisaties van zowel de Europese Unie als de Verenigde Staten. Samidoun wordt ook zelf als een groep die terrorisme steunt beschouwd door Duitsland, de VS en Canada. Het Vlaams

Belang, de N-VA en de MR hebben al gepleit om Samidoun ook bij ons te verbieden. Spinette wist donders goed aan wie hij een podium gaf.

DE BURGEMEESTER WIST AAN WIE HIJ EEN PODIUM GAF

Deze openlijk viering van terreurdaden is een symptoom van een diepgaandere collaboratie in onze samenleving met Palestijns terrorisme. Het ‘Resistance Festival’ werd mede georganiseerd door tientallen organisaties, waarvan de tentakels doorheen de samenleving lopen. La Voix des Sans-Papiers krijgt bijvoorbeeld geld van de Koning Bou-

dewijnstichting. Het platform ‘Charleroi pour la Palestine’, dat zichzelf deel noemt van het Samidoun-netwerk, telt enkele afdelingen van de christelijke en de socialistische vakbond onder zijn leden. Het wordt ook gesteund door Teralis, een toerisme-vzw van de provincie Henegouwen. Verder ook bij de organisatoren: verenigingen die met culturele en culinaire initiatieven geld inzamelen voor de ‘goede zaak’. Eet wat maqlouba met fattoush en help zo Jalal de Terrorist aan een nieuwe AK-47.

‘Bevrijding’

Ook interessant om weten: het festival ging door in CC De Pianofabriek. Ook deze met

Vlaams belastinggeld onderhouden instelling zag geen graten in het gebruik van haar zalen door een organisatie die terrorisme financiert. De meeste organisatoren bevinden zich in de invloedssfeer van PVDA en PTB, die de haat tegen Israël nog steeds kaderen in de oude marxistisch-leninistische oorlog tegen ‘kolonisten’. Het religieuze element speelt bij hen minder. Ook in hun geval moeten we echter de mensen ontgoochelen die denken dat de gewapende acties van Palestijnen tegen Israël iets te maken hebben met de strijd van een volk voor onafhankelijkheid. Net als Hamas zeggen Samidoun en PFLP heel duidelijk dat ze geen tweestatenoplossing willen, maar een ‘volledige bevrijding‘ van Israël. Wat die bevrijding voor de joden zou betekenen, mag u zelf proberen in te vullen. Tip: 7 oktober 2023.

De collaboratie van PS-burgemeesters met islamogauchistische terreurprogaganda is één zaak. Maar waar bleven de inlichtingen-

zijn niet per se de beste wetenschappers, maar vaak de beste lobbyisten”

JURGEN CEDER

Geloof in vooruitgang!

Tijdens een werfbezoek aan de nieuwe ethaankraker van Ineos in de Antwerpse haven heeft CEO Jim Ratcliff een somber beeld geschetst van de toekomst van de Europese industrie. “De helft van de industrie die hier ligt, is binnen tien jaar verdwenen”, waarschuwde hij.

Als Ratcliff vandaag opnieuw zou mogen kiezen, zou hij niet meer voor Antwerpen kiezen. Daar zitten onder meer de hoge energiekosten en de Europese regelneverij – “de cash moet hier vooral naar koolstoftaksen gaan in plaats van naar investeringen” – voor iets tussen. Ook de Vlaamse stikstofproblematiek uit 2023 zit Ratcliff nog vers in het geheugen. De werken aan de nieuwe ethaankraker – de eerste nieuwe in Europa in dertig jaar – werden toen maandenlang stilgelegd. Die onnodige vertraging heeft Ineos volgens zijn CEO “honderden miljoenen” gekost.

Ratcliff is lang niet de enige die Antwerpen en bij uitbreiding Europa in de toekomst links zal laten liggen. Concurrent TotalEnergies besloot eind april al om een van zijn twee stoomkrakers in de Antwerpse haven te sluiten. Daardoor zullen 250 jobs verdwijnen. Staalreus ArcelorMittal drukte op zijn beurt de pauzeknop in voor de geplande investering in zijn vestiging in Gent. Het investeert wel 1,2 miljard euro in de vergroening van zijn fabriek in het Frans-Vlaamse Duinkerke.

Alsof de hoge energiekosten, de regelneverij en de rechtsonzekerheid over vergunningen nog niet zouden volstaan, zette ook de fiscale administratie vorige week de aanval in op ondernemend Vlaanderen. Ze lekte een vertrouwelijk dossier over een fiscaal interpretatiegeschil – de technische details zullen we u besparen – tussen Katoen Natie, het bedrijf van Fernand Huts, en de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) naar de pers.

In een brandbrief aan minister van Financiën Jan Jambon (N-VA) toonde Huts zich bijzonder misnoegd over het lek. De voorzitter van Katoen Natie hekelt de structurele ontsporing van de fiscale cultuur en de sfeer van onzekerheid, willekeur en zelfs intimidatie die de fiscale administratie heeft gecreëerd. “Zolang lekken en reputatieschade als strategie worden ingezet, blijft de hervormingswil (van de federale regering, red.) theorie en zal het ondernemingsklimaat verzanden en ten onder gaan.” Vooral dat laatste is een waarschuwing die kan tellen.

Het is overigens niet de eerste keer dat Huts geconfronteerd wordt met de onbetrouwbaarheid van de overheid en administratie. Hij investeerde massaal in zonnepanelen en zou in ruil daarvoor jaarlijks zo’n 13 miljoen euro aan inkomsten uit de verkoop van groenestroomcertificaten ontvangen, en dat 20 jaar lang. Maar omdat de Vlaamse Regering van oordeel was dat Huts zijn investering al lang had terugverdiend, besloot ze in 2022 plots om de steun voor oudere installaties af te bouwen.

Volgens Huts maakte de Vlaamse Regering zich schuldig aan contractbreuk, maar de Raad van State gaf de regering gelijk. Toch kreeg het imago van de Vlaamse overheid als betrouwbare partner daardoor een flinke deuk. Iemand die de spelregels tijdens het spel verandert wanneer blijkt dat hij of zij aan het verliezen is door ondoordachte beslissingen in een eerdere fase van het spel, zouden we in het dagelijkse leven een valsspeler noemen. Vooruitgangsgeloof

Wanneer zijn we ondernemerschap, innovatie en vooruitgang zo gaan haten dat we het voor ondernemers onmogelijk hebben gemaakt om nog te functioneren in Vlaanderen en Europa? Het is de vraag van vele miljarden die wetenschapsfilosoof Maarten Boudry (UGent) probeert te beantwoorden in zijn boek ‘Het verraad aan de verlichting’. Daarin ontwikkelt hij de these dat progressieven vandaag niet meer progressief zijn, omdat ze hun geloof in vooruitgang hebben verloren. Sterker nog, ze willen onze economische groei zelfs begrenzen in naam van het klimaat en ongelijkheid, terwijl technologische vooruitgang net de oplossing is voor die problemen. Dat we wel degelijk tot grootse dingen in staat zijn wanneer we ons geloof in vooruitgang en ondernemerschap herwinnen, maakte een mijlpaal voor de Antwerpse Oosterweelverbinding eind mei nog duidelijk. Het eerste van acht gigantische tunnelelementen – 160 meter lang, 42 meter breed en 60.000 ton zwaar – legde toen met succes de tocht van meer dan 100 kilometer af van de haven van Zeebrugge naar het Doeldok in de Antwerpse haven. Van over heel de wereld kwam men kijken naar dat maritieme huzarenstukje. Bouwheer Lantis had het over “één van de meest complexe en indrukwekkende nautische operaties in Vlaanderen”. Daartoe kan ons vooruitgangsgeloof dus leiden.

DE VOLGENDE VERKIEZINGEN WORDEN SOWIESO

COMMUNAUTAIR

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Zal Paul Magnette de communautaire trom slaan?

Het is nog vier jaar voor de volgende federale verkiezingen, maar nu al wordt duidelijk dat er tegen dan een stuk communautaire spanning zal worden opgebouwd. Niet zozeer door Vlaams-nationalistische partijen als het Vlaams Belang of de N-VA. Wel door de PS, die jarenlang zal dreigen de hervormingen van de regering-De Wever volledig terug te draaien. Paradoxaal genoeg heeft ook het diaboliseren van de MR van Georges-Louis Bouchez een communautair kantje.

Het waren cijfers die minister van Werk David Clarinval (MR) had rondgedeeld bij de stemming van de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd in de bevoegde Kamercommissie: in het Brussels Gewest zijn meer dan 5.000 mensen langer dan 20 jaar werkloos. Dat is meer dan in het veel grotere Vlaanderen (4.559). In Wallonië leven er maar liefst 15.652 inwoners meer dan 20 jaar zonder een baan en kregen ze al die tijd een werkloosheidsuitkering. “Waanzinnige regionale verschillen”, zoals N-VA-fractieleider Axel Ronse terecht stelde. Het verklaart nog maar eens waarom de PS van Paul Magnette zo hevig tekeergaat. Deze maatregel die de logica zelve is in alle andere EU-landen. Jarenlang hebben de Franstalige socialisten aan hun achterban beloofd dat ze het systeem eeuwig zouden behouden. Niet dus. En het is bekend dat het in België zeer moeilijk is om genomen beslissingen terug te draaien. Toch verzekeren

aard niet tegen kan zijn. Maar in zijn ogen is het veel te weinig. De heffing van 10 procent is maar een mager beestje, verklaarde de PS-voorzitter in L’Echo. Hij pleit voor een meerwaardetaks van 30 procent op de winst op aandelen. In dat geval zou de opbrengst niet 500 miljoen euro, maar 3 miljard euro bedragen, zo stelt hij. De vraag is of dat klopt. Wat wel zeker is, is dat een meerwaardetaks van 30 procent er meteen voor zorgt dat België de hoogste belastingdruk ter wereld heeft. Een record dat vooral de Vlaamse spaarder en belegger zal raken. Het voorbeeld van die zware meerwaardetaks toont aan hoe de PS een links curiosum in Europa is geworden. Daar waar de andere socialistische partijen opschuiven richting gematigde sociaaldemocratie, doen de Waalse socialisten het omgekeerde. Willen de Vlamingen dat er met die partij op federaal niveau nog wordt samengewerkt?

HET IS BEKEND DAT PREMIER BART DE WEVER HET CONFEDERALE CREDO OPNIEUW ZAL HANTEREN ALS DE PS TERUG ZOU KEREN IN DE FEDERALE REGERING

Paul Magnette en co dat ze het in de toekomst zullen doen. Het beleid van de regering moet na de verkiezingen van 2029 op de schop. Het is nog vier jaar, maar dat wordt duidelijk de rode draad door het jarenlang oppositie voeren van de PS.

Confederalisme opnieuw op tafel

En daarmee wordt het communautaire vuur duidelijk opgepookt. Niet door de N-VA en het Vlaams Belang, maar wel door de PS. Want het is bekend dat premier Bart De Wever het confederale credo opnieuw zal hanteren als de PS terug zou keren in de federale regering. Het werd al gezegd ten tijde van de regering-Michel (2014-2018) en dat is nu opnieuw het geval: sociaaleconomische hervormingen zijn verworven. Als ze later in vraag worden gesteld door een linkse Franstalige meerderheid, is een volgende verregaande staatshervorming een noodzaak.

Peilingen moeten met een flinke korrel zout worden genomen. Maar als de PS de komende jaren in die opiniepeilingen stand blijft houden en constant met de MR om het marktleiderschap van Wallonië vecht, zal de N-VA weinig anders kunnen doen dan te stellen dat confederalisme de oplossing is indien er in 2029 geen Arizona-regering bis mogelijk is. Voor een eerste minister is die boodschap misschien niet zo gemakkelijk te brengen, maar dat kan wel gebeuren bij monde van partijvoorzitter Valerie Van Peel. Een links curiosum in Europa

Wat eveneens voor toenemende Vlaams-Waalse spanningen kan zorgen, is de radicaal-linkse toon die de PS blijft aanslaan. Een goed voorbeeld daarvan is het betoog van Paul Magnette over de meerwaardebelasting op aandelen, een taks waar zijn partij uiter-

De ‘Sonderweg’ van de PS in Europa werd de voorbije weken ook duidelijk tijdens het debat over de brief die een aantal Europese staatshoofden en regeringsleiders geschreven hebben naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Staatsburg. Daarin wordt gewezen op de overdreven brede interpretatie van een aantal grondrechten in de uitspraken, waardoor regeringsbeslissingen over een strenger migratiebeleid worden teruggedraaid. Een ‘gouvernement des juges’ die de rechtsstaat in gevaar brengt. In de Kamer fulmineerde de PS over deze brief die België heeft ondertekend. Dat een aantal andere regeringen met sociaaldemocraten aan boord - zoals Denemarken - dat ook hebben gedaan, werd even vergeten. Ook opvallend: de interpellaties tijdens het vragenuurtje kwamen enkel van Franstalige kant. Het kan een detail lijken, maar dat is het niet. Daar waar in Vlaanderen een consensus gegroeid is voor een streng migratiebeleid, is dat in Franstalig België nog altijd veel minder het geval. Hoe dichter we bij de verkiezingen komen, hoe meer Vlaamse politici de vraag zullen stellen aan hun potentiële kiezers: willen jullie opnieuw met opengrenzenpartijen als de PS en Ecolo in een regering?

Diabolisering van centrumrechtse partijen

Tenslotte is er nog een politieke evolutie die het communautaire vuur aanwakkert. Paradoxaal genoeg blijft ze beperkt tot de andere kant van de taalgrens. Het gaat over de constante diabolisering van de MR van Georges-Louis Bouchez door de PS. De Franstalige liberalen zouden hun ‘humanistische waarden’ hebben laten vallen door voorstander te zijn van een strenger migratiebeleid. Het discours van Bouchez tegen de woke-tendensen is voor de PS een bijkomend bewijs dat de MR flirt met extreemrechts. Zelfs de steun aan de staat Israël wordt erbij gesleurd. PS-militanten schuimen sociale media af om foto’s te zoeken van selfies die Georges-Louis Bouchez genomen heeft met ex-leden van het radicaal-rechtse Chez Nous.

In Vlaanderen heeft het Vlaams Belang uiteraard voldoende ervaring met het proces van politieke diabolisering, waarbij er vaak een-tweetjes met de media worden opgezet. Maar de praktijken waarbij men gematigd rechtse partijen in de radicale en dus niet te frequenteren hoek duwt, is iets dat in Vlaanderen gelukkig veel minder voorkomt. Het is niet de bedoeling dat deze praktijken hier over een aantal jaren opnieuw de norm worden.

EDITORIAAL

ANTON

VERRASSING: DE BOKSER DIE ER UITZIET ALS EEN MAN EN BOKST

ALS EEN MAN… IS EEN MAN

De match was amper 46 seconden bezig toen de Italiaanse boksster Angela Carini al wenend op de knieën ging. Ze had nog maar twee slagen geïncasseerd, maar ze zei achteraf dat die de zwaarste waren die ze ooit had gekregen. Ze had het over ‘ondraaglijke pijn’. Carini gaf onmiddellijk op. De Algerijnse overwinnaar, Imane Khelif, stootte door naar de volgende ronde en won uiteindelijk ook de olympische gouden medaille op de Spelen in Parijs.

De reden waarom Carini nooit eerder dergelijke slagen had gekregen, is dat dat ze nooit eerder tegen een man had gevochten. Mannen hebben gemiddeld 30 tot 40 procent meer spiermassa, vooral in het bovenlichaam. Hun grotere kracht, met name in de armen en de romp, is cruciaal in het boksen, voor het opwekken van stootkracht. De slag van een man heeft gemiddeld 100 procent meer kracht dan die van een vrouw. Dat onevenwicht wordt nog vergroot door het grotere vermogen van een man om slagen op te vangen: grotere massa, meer spieren en minder vet, dikkere schedelbeenderen, een hogere botdichtheid en een dikkere nek. Mannen zijn statistisch ook minder gevoelig voor hersenschuddingen. Mannen zijn door de natuur gemaakt om te vechten, vrouwen niet.

XY-chromosomen

Behalve het mannelijke uitzicht en de mannelijke kracht van Khelif was er eigenlijk ook al een officiële bevestiging dat hij geen vrouw is. De internationale boksfederatie (IBA) had hem in 2023 verbannen uit het vrouwenboksen na een geslachtstest. Omdat het resultaat van dit onderzoek onder het medisch geheim valt, kon het niet openbaar worden gemaakt, wat het commentariaat toeliet twijfel te zaaien over de gegrondheid ervan. Het zou niet wetenschappelijk zijn. Het zou zelfs Russische desinformatie zijn, zei IOC-baas Thomas Bach, omdat de toenmalige voorzitter van de IBA een Rus was

DE STILTE VAN DE PERS IS BEGRIJPELIJK, NA DE ONZIN DIE VORIG JAAR IS VERSCHENEN OVER HET GESLACHT VAN KHELIF

Khelif had het rapport met de testresultaat echter wél in handen. Dat hij verkoos het niet bekend te maken en dat hij het ook niet heeft aangevochten, hoewel hij dat eerst wel had aangekondigd, vertelde in feite al genoeg. Als er nog redelijke twijfel kon bestaan, is die vorige week weggenomen. Een kopie van de testresultaten van 2023 is gelekt. Daarin staat zwart op wit dat Khelif XY-chromosomen heeft, dus dat zijn karyotype dat van een man is. In niet-wetenschappelijke termen gezegd: hij is als man en geboren en is dat nog steeds. Het onderzoek werd niet afgenomen door de lijfarts van Poetin, maar door een gereputeerd Indisch laboratorium.

Vlaamse pers plots erg stil

De meeste Vlaamse kranten hebben verkozen dat nieuws niet te brengen. HLN geeft nu

wel toe dat de restresultaten lijken aan te geven dat Khelif een man is, maar blijft tegelijk over hem schrijven als een ‘zij’. De stilte van de pers is begrijpelijk, na de onzin die vorig jaar is verschenen over het geslacht van Khelif. Heel even waren de sportredacties oprecht geschrokken over het gemak waarmee Khelif (De Standaard: “een hyperandrogene boksster”) Carini tot moes sloeg, maar al snel werd de ideologische orde in de rangen hersteld.

Ze kunnen niet anders Emmery erkende dat Khelif wel aan DSD (differences of sex development) zou kunnen lijden, maar verdronk daarna de vis in de complexiteit van de geslachtsproblematiek en de onduidelijkheid van de regels. Iedereen kon nochtans zien wat er was gebeurd. Een man had een vrouw voor de ogen van de wereld een pak slaag gegeven, wat normaal een storm van verontwaardiging zou uitlok-

DE NIEUWE IOC-VOORZITTER HEEFT AL DUIDELIJK GEZEGD DAT ZIJ DE VROUWENSPORT ZAL BESCHERMEN TEGEN TRANSGENDERS

Sam Vergauwen (NB) noemde het gerucht dat Khelif een man of transgender zou zijn ‘foutieve informatie’. Kris Vanmarsenille in Gazet van Antwerpen: “De discussie dwaalde almaar verder af van de waarheid. Khelif en Yu-ting zijn namelijk geen mannen, en ook geen transvrouwen. Beiden voelen zich vrouw en zijn vrouw.”

“Nogmaal: Imane is geen transvrouw”, wist Hans Vandeweghe in De Morgen. Dat was ook niet echt het punt. Khelif is inderdaad geen transvrouw. Hij is geen omgebouwde of bekeerde man. Khelif is eerder het omgekeerde: iemand waarvan men dacht dat het een meisje was, maar die na de puberteit werd ingehaald door zijn mannelijke biologie.

Waarom factchecking bedrog is

Bart Schols was in een interview met HUMO ook heel zeker van zijn zaak: “Bokser Victor Schelstraete beweerde in ‘Paris by Night’ dat Khelif geboren is als een man, maar dat klopt niet. Zelfs de zeer verstandige Johan Op de Beeck liep in de val, toen hij een post retweette waarin stond dat Khelif een transgender is. Néééén. Khelif is als vrouw geboren, maar heeft hoge lichaamseigen testosteronwaarden. We moeten opletten dat we ons niet mengen in discussies zonder de juiste feiten te kennen.” Dat laatste is net wat Schols zelf deed. De factcheck van Knack was even kordaat: “Nee, de Algerijnse boksster Imane Khelif is geen man.” Zeker. Geen twijfel. Overduidelijk. Zaak gesloten. Dit zijn de momenten waarbij je eigenlijk wel een ‘factchecker’ zou kunnen gebruiken: een scheidsrechter, iemand die, over ideologieën en polemieken heen, naar de waarheid en niets dan de waarheid op zoek gaat. De factcheck van Rien Emmery, deken van het Vlaamse gild der factcheckers, werd echter een kinderlijk politiek pamfletje. Hij stelde vast dat vooral ‘antitransactivisten zoals Elon Musk en schrijfster J.K. Rowling’ en ‘conservatieve en radicaal-rechtse commentatoren’ het geslacht van Khelif in twijfel trokken. En dan kan Rien niets anders dan voor het andere kamp kiezen.

ken. In dit geval zwegen de critici liever dan in het verkeerde kamp terecht te komen. En voor Emmery was het verkeerde kamp de “politieke actoren die transpersonen – en andere mensen die buiten hun eigen norm vallen – maar al te graag als boksbal willen gebruiken”. Ideologie wint altijd van de waarheid, elke keer opnieuw. Zelfs wanneer er ‘factcheck’ in de titel staat, zal in elke kwestie met de minste ideologische inzet aan desinformatie worden gedaan. Ze willen niet liegen, maar - net zoals ook bleek bij de desinformatie over het aftakelen van Joe Biden - ze kunnen niet anders.

Toen Trump zich later moeide met de zaak en liet verstaan dat hij in VS niet zou toelaten dat Khelif op vrouwen zou komen slaan, ging de Vlaams pers uiteraard nog dieper de loopgraven in. “Zo herhaalde Trump nog eens de leugen dat de Algerijnse boksster Imane Khelif een man zou zijn.“ (DM) “Trump noemde Khelif al enkele keren verkeerdelijk een man.” (DS)

Is het ergste voorbij?

Het is mogelijk dat de transonzin nu wel over haar hoogtepunt heen is. Ik had het enkele weken geleden nog over arrest van het Britse Hoogrechtshof, waarin werd beslist dat een vrouw, in de zin van de wet op de gendergelijkheid, enkel een biologische vrouw kan zijn. Dat was hopelijk een definitief kantelpunt

ALS ER NOG REDELIJKE TWIJFEL KON BESTAAN, IS DIE VORIGE WEEK WEGGENOMEN

Ik las vorige week ook in enkele Nederlandse kranten een sterke vrije tribune van de hand van Marianne Driessen. Zij is oud-docente biologie en leert nu zelfverdediging aan vrouwen en meisjes. Driessen: “Bij Khelif gaat het waarschijnlijk om de zeldzame vorm 5-ARD (5-alfa-reductase deficiëntie), waar bij de geboorte geen duidelijke mannelijke geslachtsdelen te zien zijn. Vroeger werd dit

niet herkend, en in arme landen nog steeds niet. Dan werd besloten het kind als ‘meisje’ op te voeden. Later, tijdens de puberteit, maakt het lichaam tóch testosteron aan en vindt er vermannelijking plaats, zoals een sterkere groei van skelet en spiermassa.”

Het deed mij plezier dat te lezen, omdat ik precies hetzelfde had geschreven na de match Khelif-Carini: “Carole Hooven, professor aan Harvard, gespecialiseerd in de werking van testosteron, en andere experten hebben uitgelegd dat Khelif een geval van DSD is (Difference of Sex Development), meer bepaald van 5-ARD, waarbij een kind wordt geboren met de uiterlijke geslachtelijke kenmerken van een vrouw, maar die intern man zijn, onder andere met verborgen teelballen, XY-chromosomen en mannelijke niveaus van testosteron.”

Iemand met 5-ARD lijkt zich vóór de puberteit als een meisje te ontwikkelen, maar gaat daarna de fysieke kenmerken van een man vertonen op gebied van spiermassa, snelheid en kracht. Tegenover Angela Carini stond dus een man te boksen. Zelfs zonder kennis van die wetenschappelijke termen, kon eigenlijk iedereen dat zien.

Feministes in het verweer

Dit pinksterweekend ging de Eindhoven Box Cup door. Bij de aankondiging werd ook nog de deelname van Khelif vermeld. De organisatoren hebben nu beslist dat hij niet kan deelnemen, tenzij hij eerst een geslachtstest ondergaat. De IBA heeft die regel eind vorige maand uitgevaardigd, in navolging van heel wat andere sporten. Een linkse meerheid in de gemeenteraad van Eindhoven stemde onmiddellijk een protestmotie: “Eindhoven moet een stad zijn waar iedereen welkom is en zichzelf kan zijn. Sport hoort mensen te verbinden, niet uit te sluiten”. Compleet naast de kwestie, maar de deugpunten zijn weer verdiend.

Marianne Driessen ziet het anders: ‘Eindhoven Box Cup redt het vrouwenboksen’ is de titel van haar stuk. Ze heeft gelijk. De infiltratie van enkele mannen bedreigt de vrouwensport in zijn geheel. In Parijs was Khelif niet alleen. De Taiwanese Lin Yu-ting, ook al verbannen door de IBA, omdat hij een man is, won er ook goud, in een andere gewichtsklasse. Het is geen toeval dat het gezond verstand hier weer van een feministisch ingestelde vrouw moet komen. De meeste mannen zijn te laf om dat nog te zeggen. Ook de zaak voor het Britse Hooggerechtshof werd ingespannen door feministes. En ook de meest zichtbare figuren in de strijd tegen de indringing van mannen in de vrouwensport zijn vrouwen, zoals JK Rowling, Martina Navratilova en Riley Gaines.

Deze dames hebben er sinds maart een belangrijke bondgenote bij. De blanke Zimbabwaanse Kirsty Coventry is verkozen tot de eerste vrouwelijke voorzitter van het IOC. Zij heeft al duidelijk gezegd dat zij de vrouwensport zal beschermen tegen transgenders. De Olympische Spelen hebben in 2028 plaats in Los Angeles. Coventry zal er geen tegenwind krijgen van de president van het gastland. JURGEN

Khelif won goud op de Olympische Spelen

Stokebrand Sammy Mahdi lokte een nieuw conflict over de meerwaardetaks uit

Kakofonie over belasting op pensioensparen

Dagenlang kibbelden Vooruit en cd&v over de vraag of het pensioensparen al dan niet onder de meerwaardetaks zal vallen. Door een gebrek aan kennis in de materie namen politici de meest absurde standpunten in. Wanneer een bekend fiscaal expert zich met de zaak ging mengen en zelf warm en koud blies, was de chaos totaal.

Het begon al op zondag 1 juni in De Zevende Dag en de vaudeville hield dagenlang aan. Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi beweerde dat de socialisten van Vooruit voorstander zijn om ook het pensioensparen via de meerwaardetaks-in-wording te belasten. Onaanvaardbaar voor de christendemocraat, want daarmee worden niet de superrijken geraakt, maar wel de middenklasse. Vier miljoen Vlamingen sparen via het fiscaal voordelige systeem dat de zogenaamde derde pijler wordt genoemd voor een appeltje voor de dorst. Men kan die stortingen voor de derde pijler grotendeels fiscaal aftrekken.

Pensioensparen: ja of nee?

Vooruit-voorzitter Conner Rousseau kon de aanval van Mahdi niet laten passeren en kwam ’s avonds in de VTM-studio’s de meerwaardebelasting verdedigen, maar kwam zeer verward over wanneer het pensioensparen ter sprake kwamen. Of die taks uiteindelijk ook van toepassing zou zijn op het pensioensparen, werd met de dag onduidelijker. Na een paar dagen moesten de Vlaamse socialisten bevestigen dat dit niet het geval was, maar dat er wel nog een meerwaarde zou kunnen worden geheven voor de periode tussen 60 en 65 jaar als een rechthebbende stortingen doet in een fonds.

in de grond onwettelijk. De Tijd berekende trouwens dat zo’n meerwaardetaks een spaarpot van 100.000 euro dermate afroomt dat er gemiddeld nog 280 euro per maand extra over is voor iemand die nog 20 jaar leeft; duidelijk onvoldoende om bovenop het wettelijk pensioen nog eens een rusthuis te betalen, laat staan een relatief interessante levensstandaard te behouden. Nogmaals: de superrijken, het doelwit van Vooruit, doen niet aan pensioensparen.

Promoten en dan belasten

En dan komen we bij de tweede absurditeit: het pensioensparen werd sinds 1999 net gepromoot omdat het wettelijk pensioen qua koopkracht te laag was. Tijdens loononderhandelingen op interprofessioneel en op sectoraal niveau kwamen vakbonden en werkgevers meer dan eens overeen om stortingen door de bedrijven in groepsverzekeringen aan te moedigen en dat op een fiscaal interessante manier. Nu zou belastingkorting via de omweg van de meerwaardetaks teniet worden gedaan? Begrijpe wie kan.

Ten derde is het ook zo dat de belastingvermindering op de verschillende vormen van pensioensparen een afruil zijn voor het weinig rechtvaardige wettelijke pensioen. Het is ingewikkeld, maar toch een poging tot verdui-

HET PENSIOENSPAREN WERD SINDS 1999 NET GEPROMOOT OMDAT HET WETTELIJK PENSIOEN QUA KOOPKRACHT TE LAAG WAS

Groepsverzekeringen, dat is pensioensparen via de zogenaamde tweede pijler, zouden wel nog onder de meerwaardetaks vallen. Die tweede pijler is ook een fiscaal gunstig systeem. Bij de Franstalige liberalen van de MR was dan weer te horen dat elke vorm van pensioensparen moest worden vrijgesteld. Gelukkig hield de N-VA zich op de vlakte, want de kakofonie is totaal.

Het ging hier in eerste instantie om politieke profileringsdrang, maar de verbale chaos was ook en vooral het resultaat van een gebrek aan dossierkennis. We moeten eerlijk zijn: het gros van de politici heeft geen verstand van het systeem van het pensioensparen en van de finaliteit ervan. En dat is zeer pijnlijk. We sommen de absurditeiten even op.

Eén: als er een meerwaardebelasting op pensioensparen komt, dan is dat een dubbele of zelfs driedubbele belasting. Immers: wanneer men de kaap van 60 jaar rondt, wordt dat sparen nu al eens aan 8 procent belast. Bij het uitkeren van het kapitaal als men 65 jaar is, komt daar nog eens een belasting bij, want het geld wordt aan de aangifte in de personenbelasting gekoppeld. En dan nog een meerwaardetaks? Een belasting op een belasting is niet alleen absurd, maar ook

Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.

delijking. Wie een bovengemiddeld inkomen heeft als werknemer (meer dan 80.000 euro bruto per jaar), betaalt daar sociale bijdragen op, maar bouwt geen extra pensioenrechten op. Inkomens uit wat de hogere middenklasse wordt genoemd, worden dus via steeds hogere sociale bijdragen extra belast zonder er iets van terug te zien als men stopt met werken.

Het wettelijk pensioen voor werknemers is dus geplafonneerd. Vandaar dat het pensioensparen werd gepromoot. Dat nu extra belasten, verstoort gevoelige fiscale evenwichten.

Vlaams fenomeen

In zo’n politieke discussie is het meestal een verademing als fiscale experts voor verduidelijking zorgen. Maar nu gebeurde het omgekeerde. Door de tussenkomsten van fiscaal advocaat Michel Maus (VUB) werd de kakofonie nog erger. In Knack stelde hij dat een meerwaardetaks op pensioensparen geen probleem hoefde te zijn: “Indien je voor een meerwaardebelasting bent, waarom zou je dan bepaalde categorieën zonder goede redenen vrijstellen? Het valt principieel moeilijk te verdedigen dat je mensen die ervoor kiezen om hun spaargeld niet in pensioensparen te beleggen, maar in aandelen, wél zou treffen met een meerwaardebelasting, en de pensioenspaarders niet.”

Om na een volgende vraag toe te geven dat je het pensioensparen niet verschillende keren na elkaar moet belasten. Wat is het nu eigenlijk? Maus maakt het nog erger door op X/Twitter plots te beginnen over het fiscale voordeel op pensioensparen –iets dat losstaat van de discussie over de meerwaardetaks. Dat voordeel zou volgens hem best worden afgeschaft. Best vreemd voor een fiscaal expert die op de website van Het Laatste Nieuws mensen adviseert hoe ze hun belastingvoordeel met pensioensparen kunnen vrijwaren en dan zegt dat spaarders niet moet zagen over afromen door de overheid. Maus heeft gelijk dat we hier geconfronteerd worden met de typisch Belgische koterijen in de fiscaliteit. Dat is echter nog geen alibi om gewoon de totale fiscale druk nog verder te verhogen. Een laatste bedenking: heel deze vaudeville over pensioensparen en meerwaardetaks is vooral een Vlaams fenomeen. De enige Franstalige die er zich mee moeit, is MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Voor de rest leeft het weinig bezuiden de taalgrens. Nogmaals het bewijs dat die meerwaardetaks als belasting op vermogenswinsten vooral de Vlamingen zal raken.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

14 juni 1982: Einde van de Falklandoorlog Op deze dag kwam er na drie maanden een einde aan de oorlog om de Falklandeilanden tussen het Verenigd Koninkrijk en Argentinië. Die zou volgens de buitenlandrubriek in ’t Pallieterke effect hebben op de Engelse stembusslag. “Het gros der bevolking blijft achter het kordate optreden van Margaret Thatcher staan”, klonk het. “Meteen is er een tendens bij de kiezer om uit patriottische gevoelens voor de kandidaat van de regeringspartij te stemmen ook al zou men in normale tijden anders gekozen hebben.”

15 juni 1969: Pompidou leek het veiligst “Het gevaar dat Pompidou Frankrijk groot en sterk zal maken lijkt ons veeleer denkbeeldig. Het zou ons zelfs niet verbazen indien hij als president een zwakke figuur zou slaan, hoofdzakelijk omdat de Gaullistische partij een vat vol tegenstrijdigheden is.” Het was geen verrassing dat Georges Pompidou de verkiezingen zou winnen. En de conclusie in de Diplomatieke Valies? “Men mag eruit besluiten dat het Franse volk niet zo links staat als men in het buitenland soms denkt.”

16 juni 1983: Luik stinkt naar de Waalse ontbinding “In Luik stinkt het letterlijk naar verrotting en ontbinding. Een stad in anarchie, waar rijkswacht, leger en Civiele Bescherming moesten binnentrekken om het leven er tenminste een béétje leefbaar te houden en om te vermijden dat openbare orde en gezondheid té erg in gevaar worden gebracht. Want in die stad, waar ratten en muizen, waar veelsoortig vliegend en kruipend ongedierte het aards paradijs hebben gevonden, heeft het stadspersoneel de armen gekruist.”

17 juni 1948: Vaderlandse plicht

“Vrouwen van België, bekommert u voorlopig niet om uw zomerkleedjes. Mannen van België, verzaakt aan het schuimend gerstenat! Belgen, de vaderlandse plicht roept: bestrijd de coloradokever!” Toen de warme winden van 1948 coloradokevers deden neerstrijken aan de kust, werd sproeien met het intussen verboden DDT verplicht. De suggesties van ’t Pallieterke waren anders: “Ronsel vrijwilligers voor het Oostfront. De coloradokevers zullen zeggen: Maar deze keer niet zulle, schele. En ze zullen u de rug toekeren.”

18 juni 1997: Alle middelen

In de week voorafgaand aan deze editie van ’t Pallieterke was er een poging om brand te stichten in de kantoren van het Vlaams Blok in Antwerpen. “Louis ‘alle middelen zijn goed’ Tobback is op zijn wensen bediend”, kopte het weekblad toen. “Men weet nu met zekerheid dat een bende misdadigers werd gevormd met het doel fysiek geweld te gebruiken tegen het Vlaams Blok, en dat deze kriminelen niet terugschrikken van brandstichting en moord.”

19 juni 2014: Syndicale voorbereidingen Toen de regering-Michel I eraan zat te komen (ze kwam er uiteindelijk op 11 oktober 2014), begonnen de vakbonden hun messen al te slijpen. “Maar dat is slechts schijn”, schreef Angélique Vanderstraeten in de Smalle Beursstraat. “Het ACV beseft dat een centrumrechts beleid de komende jaren eigenlijk onvermijdelijk is, los van de samenstelling van de regering”, schreef ze. “En naar verluidt is er in de Wetstraat een deal in de maak tussen N-VA en ACW/ACV. Op zo’n moment staat het ABVV alleen met haar verzet tegen een rechtse regering.”

20 juni 1995: Godfather Vande Lanotte Toen het boek ‘De keizer van Oostende’ over Johan Vande Lanotte uitkwam, werden de VRT-journalisten een tijdlang op non-actief gezet. “Zelden is de collusie tussen politiek en de openbare omroep zo in het oog gesprongen”, klonk het toen in ’t Pallieterke – met godfather Johan Vande Lanotte op de voorpagina.

GULLIVER REIST NAAR BRUSSEL

Hoe politiek onvermogen een stad en een land wurgt

In ‘Gullivers reizen van Jonathan Swift bezoekt Lemuel Gulliver het vliegende eiland Laputa, bevolkt door wereldvreemde geleerden die zich verliezen in bizarre experimenten en theoretische hersenspinsels. Ze proberen buskruit te maken van ijs en huizen te bouwen van het dak naar beneden. Wat Swift beschreef als absurde satire, lijkt vandaag bittere realiteit in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Want net als op Laputa worden ook in Brussel luchtkastelen gebouwd, terwijl de fundamenten van de samenleving dreigen in te storten. Een jaar na de verkiezingen is de situatie onhoudbaar.

Laputa werd geleid door mensen die zich verheven voelden, die hun intellectuele superioriteit beschouwden als een vrijgeleide voor onbegrijpelijk en onpraktisch beleid. Ze waren niet in staat om huizen degelijk te bouwen of wegen aan te leggen, maar waanden zich moreel onaantastbaar. In Brussel regeert men met dezelfde arrogantie. Het gewest wordt al decennia geleid door een wereldvreemde politieke elite die het contact met de realiteit kwijt is. Het enige dat telt is de partij, de postjes en de verdeling van mandaten. Het belang van de Brusselaar is ondergeschikt aan het overleven van een uitgeleefd systeem. Brussel is vandaag failliet. De schuldenberg overstijgt 15 miljard euro. Het begrotingstekort bedraagt 1,6 miljard euro, 20 procent van de totale begroting. Toch lijken de beleidsmakers geen gevoel van urgentie te kennen. De toekomst bestaat niet meer. Brussel is enkel nog bezig met overleven in het heden.

Oogkleppenbeleid

Zoals de Laputianen zich verliezen in pseudowetenschappelijke waanzin, zo verliezen Brusselse politici zich in irrelevante en ideologisch ingegeven strijdpunten. Terwijl Brussel verdrinkt in werkloosheid, criminaliteit en armoede, dienden DéFI, Ecolo-Groen, PS en zelfs Open Vld vorige week een belangenconflict in tegen de federale plannen om langdurige werkloosheid te beperken. Een maatregel die nochtans broodnodig is, want 60 procent van de Brusselse werklozen zit al langer dan twee jaar zonder werk. In Vlaanderen is dat 38 procent.

De Brusselse OCMW’s luiden de alarmbel, want de sociale diensten worden overspoeld. Werkgevers schreeuwen om mensen: er zijn

PEILING

22.000 openstaande vacatures in knelpuntberoepen, maar slechts weinigen raken uit het inactieve moeras. De PS en haar satellieten hebben jarenlang een politiek van passiviteit gevoerd, waarin werkloosheid eerder werd getolereerd dan bestreden. Clerfayt, Brussels minister van Werk, noemt de federale maatregel een “botte besparingsmaatregel”, maar hij vergeet dat het vooral het Brusselse beleidsfalen is dat mensen werkloos houdt: slecht onderwijs, het gebrek aan taalkennis, en de criminaliteit die bedrijven wegjaagt.

Kafkiaans

De bestuurlijke realiteit in Brussel is even kafkaiaans als het bestuursmodel van Laputa. Negen verschillende overheden zijn bevoegd voor het dagelijkse bestuur. In het Brussels par-

lement zetelen gemeentemandatarissen die zichzelf mogen controleren. De bevoegdheden zijn versnipperd, de structuren log, duur en inefficiënt. In dit kluwen is verantwoordelijkheid verdampt. Iedereen is bevoegd, niemand verantwoordelijk.

De financiële markten kijken intussen met argusogen toe. Standard & Poor’s dreigt de kredietwaardigheid van Brussel opnieuw te verlagen. Dat betekent dat Brussel nog duurder zal moeten lenen. Dat geld zal niet naar beleid gaan, maar naar rentelasten. Niet alleen Brussel zit op een tijdbom, ook België als geheel. Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank, waarschuwt voor een tekort van 7 procent bij een nieuwe economische schok. Lenen wordt dan fors duurder en investeringen worden onhaalbaar, tenzij er zwaar wordt gesnoeid in de sociale zekerheid.

Symbolische voogdij of harde realiteit?

Bart De Wever gooide recent de knuppel in het hoenderhok: als Brussel hulp nodig heeft, moet het onder federale voogdij worden geplaatst: wie geld vraagt, krijgt het alleen onder strikte voorwaarden. Het is voorlopig eerder een politiek statement dan juridische realiteit. Franstalige partijen zoals PS en Ecolo reageerden - voorspelbaar - verontwaardigd.

De huidige situatie is onhoudbaar. Brussel heeft geen begrotingsdiscipline, geen politieke slagkracht en geen strategisch beleid. En bovenal: geen toekomstvisie. Zoals op Laputa is

alles gericht op het instant behoud van macht, mandaten en schijnresultaten. De bevolking lijdt onder de gevolgen van werkloosheid, armoede, onveiligheid. Brussel behoort op het vlak van diefstal, inbraak, overvallen, geweld en moord tot de top vier van de Europese hoofdsteden.

De schijnwereld ontmaskerd

De parallel met Laputa is een aanklacht tegen een bestuur dat zich wentelt in ideologie, theoretische constructies en morele superioriteit, terwijl het faalt in het zorgen voor orde, welvaart en perspectief. De Brusselse elite leeft, net als de Laputianen, in een bubbel van zelfbedrog en zelfgenoegzaamheid.

Brussel is vandaag het resultaat van structureel wanbeleid, politieke onwil en institutionele zelfparodie. Het is een stad met potentieel, die gegijzeld wordt door zijn eigen leiders. De vergelijking met Laputa is pijnlijk accuraat. Wie wil dat Brussel overeind blijft, moet eerst de luchtkastelen neerhalen. De tijd van gevaarlijke ideologische fantasieën is voorbij. Intussen zijn we een jaar na de verkiezingen en blijft de politieke crisis als een etterend abces van een veel diepere malaise verder sudderen. De Wever komt dan ook vanzelf bij zijn uitgangspunt: de crisis van dit land kan niet worden opgelost zonder diepgaande structurele en communautaire hervormingen.

JULIEN BORREMANS

Einde wittebroodsweken voor regering-De Wever?

Dit weekend publiceerden Het Laatste Nieuws, Le Soir, VTM en RTL TVi de resultaten van een nieuwe peiling. Voor Open Vld waren de resultaten nog maar eens slecht, terwijl de N-VA het opmerkelijk goed deed. Maar minstens even opmerkelijk: de peiling zorgde ook voor redelijk wat rivaliteit en wrijvingen binnen de federale regering.

Beginnen we deze keer met de kleinste partijen eerst. Voor Open Vld is dit alweer een barslechte peiling, die de trend richting de kiesdrempel opnieuw bevestigt. Tenzij de partij die trend weet om te buigen, is het slechts een kwestie van tijd voor de partij ook echt onder de kiesdrempel duikt in een peiling. Met deze uitslag zouden de liberalen in het Vlaams Parlement nog steeds vijf zetels behouden, maar echt zeker is dat natuurlijk niet. In de Kamer zakt de partij echter weg naar amper drie zetels, wat meteen ook betekent dat ze in een aantal kieskringen effectief onderuit gaat. Drie zetels is echter te weinig om nog erkend te kunnen worden als een aparte kamerfractie. Het spookbeeld van de irrelevantie wordt daarmee wel heel tastbaar, ook al omdat de partij in het Europees Parlement helemaal niet meer vertegenwoordigd zou zijn.

Status quo voor linkse oppositie

De linkse oppositiepartijen Groen en PVDA maken beide een lichte winst, maar statistisch gezien is die winst verwaarloosbaar. Groen slaagt er nog steeds niet in zich in de actualiteit te werken, en zo gezien is een status quo misschien nog niet zo’n slecht resultaat. Dit resultaat is ook lang niet zo dramatisch als dat van Open Vld, maar de vraag blijft zich opdringen of de huidige leiding wel opgewassen is tegen haar taak. De PVDA staat er iets beter voor met bijna negen procent, maar slaagt er duidelijk niet in te kapitaliseren op een ‘rechtse’ regering waar Vooruit deel van uitmaakt. Merk op dat de partij in Wallonië duidelijk beter scoort, met opnieuw bijna vijftien procent van de kiesintenties. Dat is des te opmerkelijker aangezien ook de PS en Ecolo daar winst boeken. Wallonië zwenkt duidelijk weer naar links af.

Rivaliteit tussen Vooruit en cd&v

In deze peiling springt cd&v voor het eerst sedert begin verleden jaar opnieuw vóór Vooruit. Voor cd&v betekent dit een kleine winst tegenover de jongste verkiezingen, terwijl Vooruit ongeveer status quo blijft.

Opvallend was wel de uithaal van Conner Rousseau eerder op de week naar de andere

Zetelverdeling voor het Vlaams Parlement

Basis: Opiniepeiling door Ipsos voor Het Laatste Nieuws, Le Soir, RTL TVi en VTM, 27 mei - 3 juni 2025

regeringspartners, die hij verweet zich te profileren over de meerwaardebelasting “voor een peiling die volgende week uitkomt”. Hij bleek er dus een week naast te zitten, en als de profileringsdrang van de anderen al enig effect zou gehad hebben op de Vlaamse of Franstalige kiezers, dan kwam die ook te laat voor deze peiling. Of dit resultaat betekent dat Sammy Mahdi en cd&v opnieuw gelanceerd zijn is verre van zeker. Eén zwaluw maakt immers de lente niet. Maar de zure oprisping van Rousseau doet wel vermoeden dat het relatief zwakke resultaat van Vooruit voor hem misschien geen verrassing was.

Status quo voor Vlaams Belang

In de peiling evenaart het Vlaams Belang de score van verleden jaar voor het Vlaams Parlement. Dat is misschien toch wel opmerkelijk nu grootste rivaal N-VA de Belgische eerste minister

levert. Bovendien moet de partij haar eerste plaats opnieuw afstaan aan diezelfde rivaal, ook al blijft ze natuurlijk met ruime marge de grootste oppositiepartij, zowel in Vlaanderen als in België. Maar we denken niet dat men op het partijhoofdkwartier erg vrolijk geworden is van de resultaten van deze peiling. Een magere troost: de V-meerderheid in het Vlaams Parlement dikt deze keer redelijk aan. De nakende implosie van Open Vld kan die V-meerderheid trouwens alleen maar vergroten.

Winst voor N-VA

Aan Vlaamse kant gaat de grootste winst in deze peiling naar N-VA. We denken dat dit toch vooral op het conto van Bart De Wever geschreven kan worden, en dat de Vlaamse kiezer het werk van de eerste minister voorlopig weet te appreciëren. Erg ongewoon is het echter niet dat de leidende partij van een nieuwe regering in de eerste peilingen de wind in de rug heeft, maar het zou pas echt dramatisch zijn indien de N-VA nu reeds tegen een fiks verlies aan zou kijken. Het probleem is echter dat de wittebroodsweken van eerste minister De Wever nu definitief over lijken. We hadden het al over de zure oprisping van Rousseau die waarschijnlijk vooral richting cd&v bedoeld was. Maar in Wallonië staan zowel MR als Les Engagés in deze peiling op verlies, en dat zal de profileringsdrang van vooral die eerste, om partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez niet bij naam te noemen, zeker niet doen afnemen. De recente strubbelingen in de Franse gemeenschapsregering zijn daar ook niet vreemd aan.

Arizona II onwaarschijnlijk

Een projectie voor de Kamer toont overigens aan dat de meerderheid voor Arizona nu reeds aan een zijden draadje hangt. Van de 82 zetels waarmee de coalitie vertrok blijven er vandaag maar 79 meer over. Het is best mogelijk dat eerste minister De Wever wel zin heeft in een tweede termijn om de economie helemaal op orde te brengen, maar aan dit tempo is het onwaarschijnlijk dat Arizona in 2029 nog een meerderheid zal hebben. Doe daar de spanningen bij die vanaf nu alleen maar kunnen oplopen, deels omwille van de asymmetrie die in de federale regering ingebouwd zit, maar deels ook omwille van de nieuwe NAVO-norm die op ons land afkomt, en we denken dat het al goed zal zijn als de regering-De Wever haar huidige termijn volledig uit zal kunnen doen.

FILIP VAN

Gulliver ziet het vliegende eiland Laputa voor het eerst

De Vlaming geeft premier De Wever voorlopig een duim omhoog

Onderzoek

Europese Commissie wil af van overleg met regio’s

De Europese Commissie overweegt om het overleg met regio’s af te bouwen en het verdelen van Europees geld aan de nationale overheden over te laten.

De Europese Commissie luistert niet naar de regio’s. Dit was eigenlijk al langer bekend, maar bij de verdeling van het coronaherstelfonds werd het overduidelijk. In theorie is het Europees Comité van de Regio’s nochtans een officieel adviesorgaan van de EU dat de stem van lokale overheden moet laten horen.

Officieel is ECoR net als het Europees Economisch en Sociaal Comite (EESC) één van de twee adviesorganen die de Europese Commissie verplicht moet raadplegen bij het maken van haar regelgeving. In de praktijk heeft dat regiocomité een louter symbolische functie. Voor België zetelen onder andere Willy Borsus (MR), Olivier de Wasseige (Les Engagées) en Karl Vanlouwe (N-VA) in het comité.

Lobbywerk

De 329 leden van het CoR worden niet betaald, maar de EU betaalt reiskosten terug en geeft een toelage

voor kosten tijdens vergaderingen en missies. Dat bracht met zich mee dat sommige leden niet enkel rapporten en adviezen schrijven, maar actief gingen lobbyen voor regiosubsidies bij collega’s in het Europees Parlement. Alleen blijkt de Europese Commissie niet bijzonder gecharmeerd door die extra bemoeiallen. Steun van de lidstaten moeten de leden van de ECoR niet verwachten. Zeker de meer centralistische lidstaten in de Raad van de EU of de Europese Raad waren nooit felle voorstanders van de adviezen van regionale verkozenen in Brussel. Enig politiek snobisme zorgt er ook voor dat de stem van gemeenteraadsleden of provincieraadsleden nauwelijks indruk maakt.

In de wandelgangen gaat het gerucht dat de Europese Commissie af wil van de verplichte adviezen van ECoR, maar dat niemand binnen de EU de organisatie wil afschaffen. Dat zou voor de grote politieke fracties te gevoelig liggen. Wel gaat ze enkel nog met de nationale vertegenwoordigers praten in de Raad van de Europese Unie. Die nationale overheden moeten dan maar de subsidies binnen eigen land verdelen. Dat is overigens voor België recent al in voege gegaan. De federale overheid verdeelt voortaan de EU-subsidies, terwijl het de afgelopen jaren via een verdeelsleutel door de gewestregeringen gebeurde.

LODE GOUKENS

LEZ-zones in Frankrijk sneuvelen, Europa dreigt 9,4 miljard euro in te houden

Historisch onderzoek publiceren? Dat lukt enkel als insteek links is

Het is een veelgehoorde kritiek dat universiteiten linkse bastions zijn. Een Duits onderzoek bewijst nu dat de politieke voorkeur van historici bepaalt of hun geschiedkundig onderzoek gepubliceerd zal worden in wetenschappelijke tijdschriften.

In één van de interessantste psychologische experimenten van de afgelopen jaren onthullen twee Duitse psychologen dat professoren geschiedenis en hun assistenten in hoge mate wetenschappelijke artikels beoordelen volgens hun eigen politieke voorkeur. Dat heeft gevolgen voor welke artikels verschijnen in wetenschappelijke publicaties, zeker omdat de meeste historici eerder links tot zeer links blijken te zijn.

tief zouden oordelen dan in de eerste stap. Dat bleek helemaal niet het geval te zijn. In het algemeen ging de voorkeur uit naar progressieve abstracts. De studie suggereert dat de politieke voorkeur de evaluatie van een onderzoek beinvloedt en dat een meer beredeneerde verwerking daar niks aan verandert.

De afschaffing komt er na een onlinecampagne met als boegbeeld de Franse romancier Alexandre Jardin (bekend van zijn succesroman Le Zèbre). Jardin doopte zijn beweging ‘les gueux’, de bedelaars of geuzen. De buit is evenwel nog niet binnen, want het wetsartikel dat tot doel heeft om de LEZ op te heffen, moet nog aangenomen worden na een stemming over het integrale wetsontwerp. Met de LEZ-zones wilde de Franse regering het verkeer van voertuigen op brandstof sterk beperken. Monsterboetes waren de stok om het beleid door te drukken. De stemming die het tij keerde, kwam er op initiatief van de partijen LR (de voormalige Gaullisten) en de radicaal-rechtse partij Rassemblement National (RN). Er werd een overtuigende meerderheid van 98 stemmen tegen 51 gevonden in de commissievergadering.

Verzet

De LEZ-zones kwamen er in 2019, aanvankelijk nog om de hoeveel-

Julien Uyttendaele

heid fijn stof in de lucht te verminderen, maar al snel omwille van de klimaatverandering tegen te gaan.

De LEZ-zones waren een maatregel uit de Klimaatwet van president Emmanuel Macron.

De verbannen auto’s moesten peperdure vignetten kopen (Crit’Air 3 of erger), afhankelijk van de stad waarin ze rondreden. Daarmee, zo beweerde Jardin, sloot de regering de facto de steden voor de ‘sukkelaars’ buiten de steden.

De toepassing van de LEZ-zones kon door de volkswoede erover al snel op kritiek rekenen op alle banken van het Franse parlement, zelfs binnen Macrons eigen partij. De sociale uitsluiting die gepaard ging met de lage-emissiezones, was voor veel Fransen onverteerbaar.

De uitleg van de regering was dat 40.000 Fransen per jaar vroegtijdige sterven door luchtvervuiling veroorzaakt door auto’s. Die cijfers werden nooit bewezen, maar werden veelvuldig in propaganda verspreid door voorstanders van een

Het Franse parlement, de Assemblée nationale, keurde begin deze maand de afschaffing van de lage-emissiezones goed. De groenen schreeuwen moord en brand, en verwijten hun tegenstanders demagogie en een aanval op de volksgezondheid. De Europese Unie dreigt er dan weer mee om 9,4 miljard euro aan subsidies voor Frankrijk in te houden. CITAAT VAN DE WEEK

klimaatbeleid tegen auto’s. Vooral Macrons minister van Ecologische Transitie, Agnès Pannier-Runnacher, blijft de maatregel verdedigen.

“Anti-ecologische demagogie”

De groenen noemden de stemming een voorbeeld van anti-ecologische demagogie. De rechterhand van de linkse burgemeester van Parijs Anne Hidalgo, David Belliard – die instaat voor mobiliteit in de lichtstad – noemde de stemming “dom en onrechtvaardig”. Volgens Belliard “sterven meer armen dan rijken aan luchtvervuiling”.

Hoewel het wetsvoorstel nog moet worden goedgekeurd, dreigen al een aantal banbliksems. De eerste is afkomstig van de Europese Commissie, die LEZ-zones oplegt. De tweede van de ‘Conseil d’État en de Conseil constitutionnel’, de Franse tegenhangers van de Raad van State en het Grondwettelijk Hof. De kans is groot dat zij nog zullen proberen om roet in het eten te gooien. Niet omwille van de grote democratische principes, maar om 9,4 miljard euro aan Europese subsidies – die pas naar Frankrijk zullen vloeien als het lage-emissiezones invoert – niet mis te lopen.

LODE GOUKENS

Een artikel over het experiment verscheen eind maart. Wat deden Louis Schiekiera en Helen Niemeyer? Ze zetten een experiment op waarin historici die al publicaties in wetenschappelijke tijdschriften op hun naam hadden staan, samenvattingen of ‘abstracts’ moesten beoordelen. De abstracts waren gemaakt met ChatGPT en hadden steeds een conservatieve en een progressieve insteek. Die insteek viel op te maken uit bepaalde woorden zoals ‘right-wing’, ‘left-wing’, ‘economic’, ‘social’, ‘societal’, ‘neofascist’, enzovoort.

Publication bias

Het experiment verliep in drie stappen. Eerst werd aan de respondenten een snelle, intuïtieve reactie gevraagd. Daarna volgde een reactie waarbij de respondenten moesten aangeven of de inhoud volgens hen klopte. In de laatste, beredeneerde stap moesten de respondenten nadenken over hun eigen politieke voorkeuren en beslissen of het artikel het waard was om gepubliceerd te worden. De verwachting was dat in de tweede en zeker de der de stap de historici minder nega

De studie noemt dat een ‘publication bias’. Dat is het vooroordeel waarbij de politieke voorkeur meer doorweegt dan de kwaliteit van het onderzoek. Dat is problematisch voor wie van mening is dat historici een sociale verantwoordelijkheid hebben om historische gebeurtenissen accuraat en waarheidsgetrouw te beschrijven en uit te leggen.

De auteurs zijn van oordeel dat een grotere bewustwording nodig is van de risico’s op mogelijke vooroordelen in de geschiedschrijving. Ze opperen zelfs om nieuwe strategieën te bedenken om die aan te pakken. De aanvaarding van een artikel voor publicatie hangt immers af van de politieke voorkeur van wie evalueert. Daarbij valt op dat slechts een klein deel van de historici naar rechts overhelt. Die groep is ongeveer even groot als de groep van neutrale historici. De linkse en zeer linkse historici maken de overgrote meerderheid uit, iets wat eerdere studies ook al aangaven.

LODE GOUKENS

“Team Fouad Ahidar is een instrument van de politieke agenda van de Moslimbroederschap”

Julien Uyttendaele, tot vorig jaar nog Brussels Parlementslid voor de PS, staat niet achter de plannen van Brussels PS-voorzitter Ahmed Laaouej om een progressieve coalitie te vormen met PVDA, Ecolo, Groen, Vooruit en Team Fouad Ahidar. “We kunnen niet zeggen dat Team Fouad Ahidar een progressieve partij is”, gaf hij aan bij LN24. “Het is een religieuze, conservatieve moslimpartij.” Uyttendaele nam afscheid van de Franstalige socialisten hij zich niet meer kon verzoenen met de communautaristische koers die zij onder Laaouej in Brussel varen - denk aan de standpunten rond onverdoofd slachten en religieuze symbolen aan de loketten. “Bewust of onbewust dient Team Ahidar de agenda van de Moslimbroeders”, besloot hij op de Franstalige zender.

Karl Vanlouwe

PHOTONEWS

Helen Niemeyer

Louis Schiekiera

ETNISCHE ZUIVERING IN ZUID-AFRIKA

Onmiddellijk na de afschaffing van de Apartheid begonnen Zuid-Afrikaanse zwarte politici samen met criminelen aan een verschrikkelijke terreurcampagne om de blanke Boeren te verdrijven. Nee, het was geen gewone criminaliteit.

De roman Cry, the beloved country van de blanke Zuid-Afrikaanse auteur Alan Paton was een bestseller. Het verhaal op zich is menselijk en aangrijpend. Een oude Zoeloe-dominee gaat op zoek naar zijn zoon en zijn dochter, die naar de stad getrokken zijn. Daar ontdekt hij dat zijn dochter in de prostitutie zit en dat zijn zoon een roofmoord heeft gepleegd en daarvoor geëxecuteerd zal worden. Het boek werd vooral gebruikt als politiek pamflet tegen de Apartheid.

Alan Paton zelf stierf in 1988, maar zijn verhaal kreeg een bittere epiloog toen zijn weduwe Zuid-Afrika moest verlaten. Zij kon de onveiligheid en de terreur in haar oude vaderland niet meer verdragen. In een ingezonden stuk in de London Sunday Times van 29 november 1998 beschreef ze hoe haar echtgenoot jarenlang campagne had gevoerd voor de vrijlating van Nelson Mandela, en hoe hoopvol hij was voor de toekomst. “Het speet mij zo dat hij de euforie en de liefde niet meer kon zien op het ogenblik van de verkiezingen van 1994. Maar ik ben blij dat hij nu niet meer leeft. Hij zou ontredderd zijn als hij zag wat er van zijn geliefde land was geworden. Ik hou hartstochtelijk veel van dit land, maar ik kan hier niet meer leven. (…) In mijn vrienden- en kennissenkring ken ik negen mensen die de voorbije vier jaar zijn vermoord. Een oude vriendin, een bejaarde dame al, werd verkracht en vermoord door iemand die zonder enige reden bij haar had ingebroken; een andere werd doodgeschoten in een garage.” Patons weduwe vertelt hoe ze het slachtoffer werd van een carjacking en hoe ze tijdens een inbraak op klaarlichte dag door drie mannen werd vastgebonden en met de dood werd bedreigd. Haar huis werd leeggeroofd, maar zij had nog geluk, want ze werd niet verkracht, niet gemarteld en niet vermoord.

Enkele weken later braken dieven weer in haar garage in en stalen haar autoradio. En nog enkele weken later, kort voor haar éénenzeventigste verjaardag, werd mevrouw Paton opnieuw op klaarlichte dag overvallen in haar woning. Zij drukte een alarmknop in en de sirenes begonnen te loeien, maar de inbrekers trokken zich daar niets van aan. Eén van hen bleef zelfs nog proberen de voordeur in te beuken, terwijl zijn medeplichtige een venster insloeg met een hamer. De man bij de voordeur werd later gearresteerd, maar weer vrijgelaten. Een zwarte magistraat legde mevrouw Paton uit dat tegen een deur rammen geen misdaad was en dat zij niet kon bewijzen dat de man vijandige bedoelingen had. “Vorige week,” schrijft mevrouw Paton nog, “werd een oud echtpaar uit hun huis gehaald en in de tuin vermoord. De vrouw

tement was overgenomen door de georganiseerde misdaad. De helft van de auto’s die in Johannesburg werden gestolen, werden binnen de maand gelegaliseerd met nieuwe officiële documenten. Het enige resultaat van dat rapport was dat Gerneke van racisme werd beschuldigd en geschorst. Toen later elders een bende carjackers werd opgerold, bleken vijf van de zestien arrestanten politiemannen te zijn. Zij kregen de gestolen auto’s en verkochten ze door aan hun klanten. In dat ene jaar 1997 werden meer dan 2.300 politiemannen van corruptie beschuldigd. Een soortgelijke binding tussen de misdaadsyndicaten en de overheid kwam aan het licht toen een bende werd opgerold die gespecialiseerd was in overvallen met AK-47’s op geldtransporten. De daders waren allemaal ANC-militanten. Gearresteerde criminelen met de juiste connecties kunnen heel gemakkelijk uit de gevangenis ontsnappen: de bewakers kijken gewoon de andere kant uit. In de tien jaar sinds de ineenstorting van de Apartheid is het aantal gevallen van kinderverkrachting met 400 procent gestegen. Bij

HET GAAT HIER OM EEN GEORKESTREERDE EN DOOR DE OVERHEID GETOLEREERDE EN ZELFS AANGEMOEDIGDE CAMPAGNE VAN RACISTISCHE TERREUR TEGEN BLANKEN

had maar één been en ze zat in een rolstoel. Toch werden ze doodgestoken en gewurgd voor een heel klein beetje geld. Dat was het tweede oude echtpaar dat in een week tijd was vermoord.” Zij vertelde ook hoe de politie weigerde tussenbeide te komen bij een roofoverval op een supermarkt. “We hebben geen transport”, antwoordde de agent aan de telefoon. Maar de overval vond plaats op slechts twee minuten lopen van de politiepost. Het was onwil of medeplichtigheid.

Die, the beloved country

Jim Peron (Institute for Liberal Values) wees net als Anne Paton op de straffeloosheid en de daaruitvolgende explosie van misdaad en terreur. Met een bitter sarcasme gaf hij zijn tekst de titel ‘Die, the beloved country’. “Sommige straatbendes zitten op de straathoeken en beroven passerende automobilisten. Ze slaan het autoraampje in, nemen wat ze willen hebben, stapelen het op het trottoir en wachten op een andere auto. Ze rennen zelfs niet weg met de gestolen goederen. Dat is niet nodig, want niemand zal hen arresteren.”

Nog tragischer zijn de gewelddadige carjackings die dikwijls gepaard gaan met moord. “Een familie rijdend naar Durban werd aan de kant gezet, zodat twee kleine jongetjes konden uitstappen en hun eigen boontjes konden doppen. Enkele uren later vond de politie de twee kinderen zittend tegenover de lichamen van hun dode ouders, vermoord voor een auto.” Uit documenten van het Licensing Department voor Johannesburg blijkt duidelijk de medeplichtigheid van de overheid. Gerrie Gerneke, het hoofd van het Licensing Department, publiceerde al in juli 1997 een rapport waaruit bleek dat het depar-

de slachtoffertjes zijn vaak driejarige kleuters en zelfs baby’s. In Zuid-Afrika is de verkrachting van baby’s een wijdverspreid maatschappelijk probleem. In sommige buurten van Johannesburg hadden de inwoners hekken en bewakers neergezet om te controleren wie er in en uit reed. In die bewaakte wijken daalde de criminaliteit drastisch. Maar het ANC gaf bevel om de controleposten weg te halen. Die waren immers bedoeld om de misdaad buiten de blanke gebieden te houden en dat was dus racistisch. Wie zwarte misdadigers niet de vrije teugel wil geven, is een racist… Intussen noemde de ‘heilige’ Nelson Mandela de duizenden blanken die het land ontvluchtten “lafaards” en zegde hij: “We hebben jullie niet nodig.”

Terreurcampagne tegen Boeren

Op 27 juli 2001 braken acht gewapende Xhosa binnen in de kleine boerderij van de le Granges, een verarmd, oud Afrikaner-echtpaar bij Witbank. De man werd gemarteld en doodgeslagen. De vrouw werd urenlang gefolterd. Haar vingernagels werden uitgerukt en ze werd met gloeiende ijzers bewerkt, maar bleef als bij wonder in leven. Beide slachtoffers waren ouder dan tachtig jaar. Na de moord op le Grange trokken de aanvallers naar de nabijgelegen woning van zijn dochter. De vrouw slaagde er nog in haar baby te verbergen toen zij de overvallers zag naderen, maar zijzelf en haar vierjarige (!) dochtertje werden gekneveld, gefolterd en herhaaldelijk verkracht. De overvallers namen alleen enkele wapens, wat goedkope juwelen en een oude vrachtwagen mee. Alleen de baby bleef ongedeerd achter, omdat de overvallers het kind niet ontdekt hadden. Dit voorbeeld is helaas

Zuid-Afrikaanse politie

representatief voor honderden vergelijkbare overvallen en voor heel de terreurcampagne tegen blanken in het nieuwe Zuid-Afrika. Bij andere overvallen op boerderijen van Boeren werden blanke baby’s met benzine overgoten of in krantenpapier gewikkeld en levend verbrand. Vele Boeren worden na urenlange folteringen opgehangen in hun eigen huis. Bij een gewone executie met een strop sterft de veroordeelde in enkele seconden doordat hij zijn nek breekt. Maar de zwarten die boerderijen overvallen, gebruiken vaak een techniek waarbij het slachtoffer langzaam wordt gewurgd, soms met prikkeldraad, zodat de doodstrijd zeer lang duurt. Veel slachtoffers worden met strijkijzers of andere gloeiende voorwerpen bewerkt.

Dikwijls worden hun geslachtsorganen verminkt. Een studie van de Universiteit van Potchefstroom uit 2008 wees uit dat er sinds de machtsovername door het ANC toen al bijna 8.000 zulke overvallen op boerderijen zijn gepleegd. Daarbij waren 1.425 mensen vermoord. Honderden van hun familieleden werden verkracht, verminkt en/of gefolterd. Vele van de vrouwen en meisjes die seksueel misbruikt werden, zijn besmet met HIV.

Medeplichtige overheid

Het gaat hier om een georkestreerde, door de overheid getolereerde en zelfs aangemoedigde campagne van racistische terreur tegen blanken. Roof en diefstal waren hoogstens bijkomende motieven. In vele gevallen waren de slachtoffers straatarm. Bij een kwart van de overvallen werd zelfs helemaal niets gestolen. In meer dan helft van die aanvallen drongen de daders in de loop van de ochtend binnen in een boerderij en bleven ze wachten tot de eigenaars na de middag zouden terugkomen. Dat past allemaal niet in het klassieke patroon van diefstallen en inbraken met roof als motief. Dit gaat duidelijk om sadistische, raciaal geïnspireerde moorden op Boerenfamilies. De daders worden slechts zelden gearresteerd en veroordeeld. Als dat per uitzondering toch gebeurt, dan kregen ze heel dikwijls nog gratie van president Mbeki. De speciale politie-eenheden die de orde op het platteland moesten handhaven, zijn op bevel van Mbeki ontbonden. Vele families op het platteland hadden vroeger automatische of halfautomatische geweren om zich in geval van nood te kunnen verdedigen. Maar die moesten ze op bevel van de regering allemaal afgeven.

PAUL BÄUMER

Luchtfoto van Witbank

Nelson Mandela noemde de duizenden blanken die het land ontvluchtten lafaards

SAM BROKKEN OUD-GEZONDHEIDSWETENSCHAPPER

“Lockdowns hebben de samenleving verlamd en veel meer kwaad dan goed gedaan”

Vijf jaar na het coronadebat in De Zevende Dag dat zijn leven zou veranderen, blikt Sam Brokken in een nieuw boek terug op zijn leven tijdens de coronapandemie. “De lockdown was zonder twijfel de schadelijkste maatregel die men had kunnen nemen.”

Op Valentijnsdag 2021 werd Sam Brokken even wereldberoemd in Vlaanderen naar aanleiding van een debat in De Zevende Dag. Hij had zich daarin kritisch uitgelaten over het vaccinatiebeleid. Anderhalve maand later werd hij door Hogeschool PXL, waar hij aan de slag was als onderzoeker en lector gezondheidswetenschappen, ontslagen. Volgens Brokken zelf was zijn ontslag een rechtstreeks gevolg van zijn publieke optredens tijdens de coronacrisis. Hij trok naar de rechtbank om eerherstel te krijgen, maar werd recent ook in hoger beroep in het ongelijk gesteld. Het causaal verband tussen zijn ontslag en zijn media-optredens kon niet worden aangetoond, luidde de argumentatie van de rechtbank. Brokken verblijft nu in India, waar hij de afgelopen 2,5 jaar Humani-Well oprichtte. Dat is een platform dat kritisch kijkt naar de laatste evoluties op (bio)medisch en maatschappelijk vlak, van klimaat tot mensenrechten. Hij belt in vanuit de omgeving van Mumbai, de grootste stad van India. De aanleiding voor dit (video)gesprek is zijn nieuwe boek, ‘Van zero tot zorro in 1 min. 49 sec.’, dat later deze maand verschijnt.

Die 1 minuut en 49 seconden in de titel verwijst naar de spreektijd die Brokken kreeg in het bewuste debat in De Zevende Dag. “Dat debat – dat anderhalve minuut duurde – heeft mijn leven volledig overhoopgehaald”, zegt hij daar bijna 4,5 jaar later over. “De media hebben mij daarna weggezet als een complotdenker en antivaxer, en in hetzelfde hoekje gezet als extreemrechtse figuren waarvan ik nog nooit had gehoord. Als je vervolgens twee weken lang in de kranten en andere media onderuitgehaald wordt, dan stort je leven in. Er is geen enkele werkgever die je dan nog graag ziet komen. Niemand durfde het na mijn ontslag nog aan om mij aan te nemen.”

Heeft u spijt van uw deelname aan dat debat?

“Nee, absoluut niet. Ik zou opnieuw deelnemen. Tenminste, als ik geen voorkennis zou hebben van wat daarna allemaal zou gebeuren. Maar in dezelfde omstandigheden als toen zou ik dezelfde beslissing nemen. Ik heb in het debat drie stellingen geponeerd waarvan ik nog altijd denk dat ze niet fout waren – integendeel; achteraf bleken ze zelfs correct te zijn. Alleen was de timing op dat moment erg ongelukkig, omdat ze ingingen tegen het heersende narratief. Bovendien legden ze een kleine bom onder de vaccinatiecampag-

ne die toen net werd gelanceerd. Ik zaaide twijfel, en dat was niet wat de ‘powers that be’ graag wilden horen.”

Welke stellingen waren dat?

“Mijn belangrijkste punt was dat het niet zinvol is om de hele bevolking te vaccineren tegen een virus waar de meeste mensen niet ernstig ziek van worden. Gezonde mensen jonger dan 65 jaar zouden er, grosso modo, hoogstens een stevige griep aan overhouden. Ook de bewering dat de vaccins andere mensen zouden beschermen, kwam niet overeen met de feiten.”

“Waar ik het vooral moeilijk mee had, was het plan om kinderen te vaccineren. Ik vind dat nog steeds totaal immoreel en onethisch. Het vaccin was niet getest op kinderen onder de 16 jaar. Hoe kan je verantwoorden dat je kinderen vaccineert zonder data over de effectiviteit of veiligheid van het vaccin bij die doelgroep?”

HET WAS NIET ZINVOL OM DE HELE BEVOLKING TE VACCINEREN TEGEN EEN VIRUS WAAR DE MEESTE MENSEN NIET ERNSTIG ZIEK VAN WORDEN

“De cijfers toonden nochtans aan dat kinderen in essentie niet overleden aan covid. Alleen in uitzonderlijke gevallen – bijvoorbeeld bij kinderen met ernstige onderliggende aandoeningen, zoals auto-immuunziekten of kanker – was er een risico. Door hen te vaccineren, heeft men kinderen blootgesteld aan een potentieel risico op bijwerkingen, terwijl Covid-19 voor gezonde kinderen nauwelijks een gevaar vormde. Men kon ook niet hardmaken dat gevaccineerde kinderen significant zouden bijdragen aan de bescherming van hun ouders of grootouders. Hoe ethisch en moreel is het om kinderen een medische handeling aan te praten waarvan je niet kan aantonen dat ze werkt, laat staan dat ze veilig is voor hen, terwijl je wéét dat kinderen door de band genomen geen risico lopen? Dat is onethisch en immoreel. En dat is wat ik toen heb proberen duidelijk te maken.”

U bent dus geen antivaxer?

“Nee, dat ben ik niet. De kritiek dat ik een antivaxer zou zijn, slaat nergens op. Ik ben ook niet tegen griepvaccins. In mijn boek heb ik data verzameld van de periode tussen 2009 en 2024: slechts vier keer was het griepvaccin meer dan 50 procent effectief, met een dieptepunt van 19 procent. Maar zelfs dan heb ik altijd gezegd dat het best zou kunnen dat die 19 procent efficiëntie bij een oudere persoon met comorbiditeiten het verschil maakt tussen leven en dood. Dus laten we eerlijk zijn: voor die mensen kan een vaccin zeker helpen.”

Hoe had u de coronapandemie zelf aangepakt?

“In augustus 2020 heb ik een open brief geschreven waarin ik pleitte voor een omgekeerde lockdown – een gerichte bescherming. Als we daar toen voor hadden gekozen, dan had de gezonde bevolking van nul tot 65 jaar binnen drie tot zes maanden Covid-19 doorgemaakt of was ze op z’n minst in contact gekomen met het virus. Die mensen zouden dan antistoffen hebben aangemaakt en een sterker immuunsysteem hebben opgebouwd, ook voor mogelijke volgende varianten.”

“Maar in plaats daarvan hebben we mensen maandenlang opgesloten en alles overhygiënisch gemaakt – stoelen, tafels, noem maar op –, terwijl wetenschappelijk bewezen is dat het immuunsysteem juist prikkels nodig heeft. Onze huid en darmen, bijvoorbeeld, zitten vol met bacteriën, virussen en parasieten. Dat is normaal. We leven in co-existentie met die micro-organismen. Als je mensen daar volledig van afschermt, dan raakt hun immuunsysteem verzwakt. Ik heb destijds voorspeld dat een tweede golf veel heviger zou zijn dan nodig, net omdat mensen door in isolatie te zitten minder weerbaar waren geworden.”

“Daarbovenop kwam nog de mentale belasting. We weten uit tal van onderzoeken dat verhoogde stress- en cortisolniveaus het immuunsysteem onderdrukken. We hebben de immuniteit van de bevolking ondermijnd en dan krijg je natuurlijk problemen bij een volgende besmettingsgolf.”

Wat was uw pleidooi?

“Mijn pleidooi was: laat het virus circuleren binnen de gezonde populatie, zodat die op natuurlijke wijze weerstand opbouwt. En laat ouderen en mensen met comorbiditeiten sa-

men met hun huisarts bepalen welke maatregelen voor hen gepast zijn. Ik bepleitte een op maat gemaakte en individuele aanpak, niet één aanpak voor iedereen.” “Wat men heeft gedaan, is de hele wereldbevolking onderworpen aan een ‘one size fits all’-strategie. Dat is onzinnig. In India is de gemiddelde leeftijd 25,7 jaar. Waarom zou je daar een bevolking van 1,5 miljard mensen willen vaccineren als ze nauwelijks tot de risicogroep behoren? In Europa ligt de gemiddelde leeftijd tegen de 50 jaar. Dat vraagt om een totaal andere aanpak.”

“De geglobaliseerde strategie, gestuurd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), lobbygroepen, de farmaceutische industrie en enkele filantrokapitalisten, heeft ertoe geleid dat op grote schaal maatregelen werden opgelegd aan mensen die daar geen baat bij hadden. Met mijn pleidooi voor een gerichte bescherming beoogde ik net het omgekeerde. We hadden onze inspanningen moeten richten op hen die er echt baat bij hadden. Dat zou ook financieel een enorme besparing hebben betekend. Europa heeft miljarden geïnvesteerd en acht vaccins per capita ingekocht. Daar zijn een paar mensen duidelijk

IK HAD HET VOORAL MOEILIJK MET HET PLAN OM KINDEREN TE VACCINEREN.

DAT IS TOTAAL IMMOREEL EN ONETHISCH

beter van geworden, onder wie – toevallig of niet – de echtgenoot van Ursula von der Leyen.”

U schrijft in uw boek dat de pandemie gemanipuleerd werd en dat het narratief gestuurd werd. Overschat u de macht van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) daarmee niet schromelijk?

“De lokale bestuursniveaus waren afhankelijk van informatie van bovenaf. Elk land heeft zijn eigen regering, maar onze beleidsmakers zijn doorgaans niet opgeleid in virologie of epidemiologie. Ze moeten dus ergens de informatie vandaan halen waarop ze hun beleid kunnen baseren. We hebben gezien dat de Wereldgezondheidsorganisatie na drie maanden wereldwijd de leiding overnam van de nationale regeringen. De eerste drie maanden van de crisis zagen we nog een wetenschappelijke aanpak: er werd bijvoorbeeld gezegd dat mondmaskers niet efficiënt waren en dat je vooral afstand moest houden van wie mogelijk ziek was. Dat zijn logische aanbevelingen. Maar vanaf april zag je wereldwijd en overal tegelijk een verandering in het narratief.”

Waarom is dat volgens u een reden tot bezorgdheid?

“Wie voedt de nationale overheden met informatie? Dat zijn de staatsexperts, mensen die door de overheid zijn aangesteld als adviseurs. En wie zijn dat meestal? Niet per se de beste wetenschappers, maar vaak de beste lobbyisten. Het zijn mensen met een groot netwerk die bekend zijn bij de overheid, net

subsidies werden vrijwel onvoorwaardelijk toegekend. Maar daarna is men, vooral in de Verenigde Staten, beginnen toelaten dat de industrie rechtstreeks onderzoeksinstellingen ging sponsoren. Toen is het beginnen fout lopen. We moeten dat model herbekijken. We moeten ons durven afvragen: zijn we nog wel bezig met volksgezondheid? Of zijn we vooral bezig met het dienen van financiële en institutionele belangen?”

U schrijft in uw boek over de disproportionaliteit van sommige coronamaatregelen. Als u er één zou moeten uitkiezen, welke vindt u dan de schadelijkste?

“Zonder twijfel de lockdown. Het isolement heeft een enorme impact gehad op het mentaal welzijn en de psychologische gezondheid van de bevolking. Het aantal zelfmoorden en het aantal gevallen van intrafamiliaal geweld – ook tegen kinderen – is tijdens die periode sterk toegenomen. Je kunt mensen niet opsluiten alsof ze dieren in een kooi zijn. Dat veroorzaakt onvermijdelijk psychologische en sociale problemen. Al in mei 2020 heb ik een poging gedaan om dat wetenschappelijk aan te kaarten. Samen met twee collega’s heb ik toen een artikel proberen te publiceren waarin we de impact van de eerste 71 dagen van de Belgische lockdown onderzochten. De conclusie was verpletterend: er zou minstens 4,3 miljard euro nodig zijn om de schade van die periode nog maar gedeeltelijk te herstellen. Dat bewijst hoe desastreus de effecten waren.”

DE STAATSEXPERTS ZIJN

NIET PER SE DE BESTE WETENSCHAPPERS, MAAR VAAK DE BESTE LOBBYISTEN

“Alles wat mensen nodig hadden om fysiek en mentaal gezond te blijven – beweging, frisse lucht, sociaal contact, sport –, werd ons afgenomen. Lockdowns en avondklokken zijn waanzinnige maatregelen. Neem nu de avondklok: vanaf middernacht mocht niemand nog buiten. Alsof het virus plots ’s nachts actiever werd. Dat slaat nergens op. De meeste mensen liggen dan toch te slapen. Er was geen enkele logische of wetenschappelijke basis.”

het snel. Overheden zijn tegenwoordig sterk met elkaar verbonden. Er was sprake van een collectieve reflex, gebaseerd op angst.”

“Maar ik vrees dat de angst later ook bewust in stand is gehouden. Vanaf de zomer van 2020 tot diep in 2021 zijn bepaalde maatregelen blijven gelden, niet omdat ze nog effect hadden, maar om de vaccinatiecampagnes maximaal te laten renderen. Je moest mensen blijven voeden met het idee dat ze gevaar liepen. Anders zouden ze zich niet laten vaccineren. Als je weet dat het drie keer zoveel kost om een vaccin te vernietigen dan om het te maken, dan begrijp je waarom de druk zo groot was.”

Denkt u dat we lessen hebben geleerd uit de aanpak van de coronapandemie? Zullen we het in de toekomst anders aanpakken?

“Ik vrees van niet, of toch niet overal. Volgens de Pareto-verdeling zie ik 80 procent van de westerse landen bij een volgende pandemie opnieuw dezelfde fouten maken. Elke crisis brengt geld in het laatje, wat het voor bepaalde groepen aantrekkelijk maakt om een crisis te laten duren. Tegelijk zie je dat sommige politici wel degelijk erkennen dat het beleid fout was, en dat het sociaal, economisch en individueel enorme schade heeft aangericht.”

“We zien nu ook een tegenbeweging ontstaan. Paraguay heeft zopas beslist om uit de WHO te stappen, net als Javier Milei in Argentinië. De Verenigde Staten zijn er ook uitgestapt. Landen willen hun volksgezondheid opnieuw in eigen handen nemen. Ze willen zich niet meer laten leiden door een globale organisatie. Ik zie een kentering. Er beginnen symbolisch gezien al stenen uit het gebouw van de WHO in Geneve te vallen. Mijn hoop is dat het volledig instort.”

Waarom staat u zo vijandig ten opzichte van de WHO?

“De WHO heeft geen democratische legitimiteit. Ze vertegenwoordigt niet de wil van de mensen. In ‘evidence-based medicine’ zijn er drie pijlers: wetenschappelijk bewijs, klinische ervaring en de voorkeur van de patiënt. Die laatste pijler dreigt volledig te verdwijnen als de WHO het voor het zeggen blijft hebben.”

Moet de WHO volgens u volledig verdwijnen?

omdat ze zo zichtbaar zijn. Er zijn veel bekwame wetenschappers die je nooit op televisie ziet, omdat ze zich met hun werk bezighouden en niet met netwerken. Maar het zijn net de zichtbare figuren – vaak netwerkers, soms betere verkopers dan wetenschappers – die een sterke band hebben met organisaties als de WHO of de Bill & Melinda Gates Foundation. Universiteiten vinden die mensen interessant omdat ze veel fondsen binnenhalen. Ze reizen de wereld rond, halen geld op bij internationale organisaties en worden daardoor invloedrijk. In veel landen zijn het net deze mensen die het beleid mee bepalen.”

Heeft u daar ook bewijs van? Of is dat vooral een aanvoelen?

“Ik heb zelf anderhalf jaar kunnen samenzitten met de Maleisische expertengroep. Het was interessant om te merken hoe open ze daar waren. Ze waren extreem streng in hun aanpak – ik was het vaak niet met hen eens –, maar ze luisterden tenminste. De staatsexperts gaven zelf toe dat ze tussen twee vuren zaten. Ze zeiden letterlijk: ‘Wij krijgen fondsen van de partijen die nu ook de maatregelen opleggen en we hebben die fondsen nodig om onze faculteit draaiende te houden.’ Het is moeilijk om dan tegen de stroom in te zwemmen. Als je ‘nee’ zegt tegen bepaalde maatregelen, kan je in de volgende financieringsronde fluiten naar je geld.”

Is dat altijd al zo geweest?

“Tot het begin van de jaren 1970 werden universiteiten vooral gefinancierd door de overheid, zonder al te veel voorwaarden. De

“Lockdowns hebben de samenleving verlamd, mensen beschadigd en uiteindelijk veel meer kwaad dan goed gedaan. Daarom blijf ik erbij: dat was de schadelijkste maatregel van allemaal.”

Waren maatregelen zoals de lockdown vooral te wijten aan onwetendheid en paniek? Of getuigen ze gewoon van slecht beleid?

“Het was een combinatie van verschillende factoren. Zoals ik ook zei in De Zevende Dag: als je als expert wordt aangesteld door de overheid in een situatie waarin niemand precies weet in welke richting we evolueren, dan begrijp ik dat men het voorzorgsprincipe hanteert. Dat is verdedigbaar. Maar na de eerste lockdown hadden we de eerlijkheid moeten hebben om te zeggen: ‘Dit was niet de juiste aanpak. Dit heeft veel schade veroorzaakt. Hoe kunnen we het in de toekomst anders aanpakken?’ Dat is jammer genoeg niet gebeurd. Daarom heb ik in augustus 2020 een open brief gepubliceerd. Ik wist dat de cijfers in het najaar opnieuw zouden stijgen en wilde laten zien dat er wel degelijk alternatieven waren. Maar men bleef vasthouden aan dezelfde aanpak.” “Een deel van het probleem is ontstaan op 16 maart, toen het model van professor Ferguson uitkwam. Daarin voorspelde deze professor dat er in het Verenigd Koninkrijk 250.000 doden zouden vallen. Dat nieuws veroorzaakte een paniekreactie, waarna de bal echt aan het rollen is gegaan. Lockdowns werden plots gezien als hét instrument om besmettingen te voorkomen. Binnen de 24 uur zagen we overheden wereldwijd dezelfde maatregelen implementeren. De WHO sprak haar steun uit voor dat beleid en daarna ging

“Nee, de WHO moet gereduceerd worden tot een databank. Het is wel degelijk nuttig om gegevens te verzamelen over wereldwijde uitbraken. Maar ze mag niet langer beleidsaanbevelingen doen. Die moeten opnieuw van de lokale overheden komen, zodat er opnieuw debat over kan zijn, overheden hun verantwoordelijkheid moeten opnemen en er ruimte is voor nuance. Tijdens de coronapandemie konden staats- en overheidsexperten zich verstoppen achter de paraplu van de WHO, terwijl ze zelf mee het beleid van de WHO hebben bepaald. Ze waren rechter én partij tegelijkertijd. Dat kan niet.”

ANTON SCHELFAUT

Sam Brokken, ‘Van Zero tot Zorro in 1 min. 49 sec.’. 27 juni 2025, eigen uitgave. 224 p., 23,99 euro. ISBN 9789090402550. Verkrijgbaar via humaniwell.org.

Betaalt

jouw ziekenfonds het lidgeld van je sportclub tot 30 euro terug?

DUITSLAND

Syrische familie in Wenen ontvangt 9.000

euro per maand

Een familie van Syrische vluchtelingen in Wenen incasseert 9.000 euro per maand. Het gaat om uitkeringen in het kader van de Weense basisverzekering, te vergelijken met het Bürgergeld in Duitsland.

Factcheckers: dit is geen fantasieverhaal, met cijfers die ongecontroleerd via sociale media werden verspreid. Neen, dit zijn cijfers die door de Weense schepen voor Sociale Zaken, Peter Hacker (SPÖ), werden bevestigd, al gaat het – volgens hem – om een “randfenomeen”.

In de lagere school Carl-Bolle in de Berlijnse wijk Moabit werd een homoseksuele leraar gedurende maanden door islamitische leerlingen gepest en bedreigd. Hij kreeg verwijten naar het hoofd geslingerd als: “Schwul is vies” en “Het is een schande voor de islam”. Er was tevens sprake van fysieke bedreiging. In de Duitse krant Süddeutsche Zeitung wees de leraar naar islamitische scholieren als verantwoordelijke daders. In deze lagere school heeft 95 procent van de kinderen een migratieachtergrond. OOSTENRIJK

De familie bestaat uit de ouders en 11 kinderen. Ze ontvangt op maandbasis 6.000 euro in het kader van de Mindestsicherung, inclusief huurbijstand en meer dan 3.000 euro aan kosten voor familiehulp en allerlei kinderbijslagen. Volgens een woordvoerder van de Weense sociale dienst gaat het in de Mindestsicherung in de overgrote meerderheid om gezinnen met één tot twee kinderen. Momenteel zijn er in Wenen 4 families met 11 kinderen geregistreerd en 6 families met 10 kinderen.

Totale kostenplaatje loopt fors op

In de Oostenrijkse krant Kronen Zeitung kan men lezen dat dergelijke astronomische bedragen ook uitgekeerd worden in Vorarlberg (waar FPÖ momenteel met de ÖVP regeert). De stad Wenen, met een links-liberaal en -sociaaldemocratisch bestuur, is al langer voorstander om de Mindestsicherung in gans Oostenrijk uit te rollen. De kostprijs voor deze (hoge) basisuitkering is voor een stad als Wenen gigantisch hoog: in 2024 keerde Wenen meer dan 1,09 miljard euro uit in het kader van de Mindestsicherung, aldus de Oostenrijkse krant.

De onthulling van dit bedrag in de Kronen Zeitung zorgt er in elk geval voor dat de discussie is losgebarsten. Veel commentatoren wijzen erop dat het bestaande systeem in Wenen dringend moet worden hervormd,

DUITSLAND

omdat het niet langer financieel houdbaar is. Het is niet de eerste keer dat dit debat in de Alpenstaat losbarst. Enkele weken geleden was er al discussie toen bekend raakte dat een Syrische familie van 9 per maand 4.600 euro ontving. Herbert Kickl van de rechtse FPÖ vroeg toen dat een einde zou worden gemaakt aan dit “Sozialleistungs-Eldorado” voor migranten, om zo voor meer gerechtigheid tegenover de eigen burgers te zorgen.

PIET VAN NIEUWVLIET

Homoseksuele

leraar weggepest door moslims

De agressie werd dermate erg dat leraar Oziel Inàcio-Stech al maandenlang geen les meer kan geven en in behandeling is bij een psycholoog. De schoolleiding verweet de leraar intussen inbreuken op de zorgvuldigheidsplicht en liet hem vallen, zelfs toen bekend werd dat de politie een onderzoek was

Ook asielzoekers die op hotel verblijven hebben recht op gratis verplaatsingen

Asielzoekers in Frankrijk genieten, zoals bij ons, van veel voorzieningen. Bij aankomst krijgt een asielzoeker te horen dat hij tijdens de periode dat zijn asielaanvraag wordt onderzocht, kan “genieten van allerlei materiële voorwaarden, zoals opvang, financiële bijstand en sociale rechten betreffende werk, gezondheid en onderwijs”. Migranten worden opgevangen in zogenaamde CADA (centre d’acceuil pour demanders d’asile) of in HUDA (Hébergement d’urgence pour demandeurs d’asile), op voorwaarde dat er plaatsen beschikbaar zijn.

Aan het migratieritme van vandaag zijn plaatsen in deze beide vormen van opvangcentra niet of bijna niet meer beschikbaar. En dan wordt een asielzoeker meestal naar een hotel gestuurd. Cijfers betreffende de hotelkamers en de kostprijs ervan zijn schaars en vaak gedateerd. De laatste cijfers dateren van 2018 en ramen de hotelovernachting – per nacht – op 18 euro. In de Franse krant Le Figaro kon men in juni 2024 lezen dat de Franse overheid elke nacht 52.000 hotelbedden reserveert – alleen al in Île de France. Geraamde kostprijs: 1,2 miljard euro per jaar. “Schrijnende discriminatie”

Recent zijn twee pro-migratieverenigingen, Cimade en GISTI (Groupe d’information et de soutien des immigrés), naar de Franse Raad van State gestapt om een “schrijnende discriminatie” aan te klagen. Asielzoekers die worden opgevangen in CADA’s of HUDA’s, hebben recht op een gratis verplaatsing als ze worden opgeroepen om

toelichting te geven bij hun asielaanvraag. De asielzoekers die niet worden opgevangen in de staatsopvangcentra, maar in hotels verblijven, moeten hun verplaatsingen zelf betalen. Volgens het OFFI (Office français de l’intégration et de l’immigration –Frans Agentschap voor Integratie en Migratie) valt 25 procent van de asielzoekers niet onder de regeling van de gratis verplaatsing omdat de betrokkenen op hotel verblijven. Een “zoveelste discriminatie”, klinkt het. Daarom trekken Cimade en GISTI aan de alarmbel. De Raad van State oordeelde dat het inderdaad een inbreuk betreft op het principe van gelijkheid. Op 6 mei maakte ze haar beslissing bekend. Daarin klaagt ze “deze illegale inbreuk op het gelijkheidsbeginsel aan”. Ze vraagt de eerste minister dringend maatregelen te nemen om deze discriminatie uit de wereld te helpen, en dit binnen een termijn van 9 maanden.

NEDERLAND

gestart naar de pesterijen van de leerlingen. In 2020 werd, door een loslippigheid van de leraar zelf, bekend dat hij met een man samenleefde. Een islamitische leerlinge verklaarde hierop dat ze dit bericht zou rondvertellen. Kort daarna, toen de coronapandemie losbarstte, werden alle lessen geschorst. Hoe Grünen-politica op het gebeuren reageerde…

In het voorjaar van 2023 werden de lessen hervat, en “brak de hel los”, aldus nog leraar Inàcio-Stech. Leerlingen bedreigden hem fysiek en er werd in de klassen geroepen. In de wandelgangen verspreidde het gerucht dat hij “vrouwen haatte en wilde vermoorden”. Toen hij de klas hierop aansprak, werd hem geantwoord: “Jij vuile homoseksueel, ga weg. Hier is de islam de baas.” Toen hij het schoolbestuur hierover aansprak, en vroeg om iets tegen deze aanvallen te doen, werd hij gewoon genegeerd. Enige tijd daarvoor had een joodse medewerker de school verlaten na verwijten door islamitische leerlingen.

Intussen liet een politica van de linkse Grünen, Lamya Kaddor, van zich horen in de zaak. Zij leek zich vooral zorgen te maken over het “racistisch narratief” waarvan de leraar gebruik maakt. Op X schreef ze: “Wie met de vinger naar één bepaalde groep wijst, bedient zich enkel van een racistisch narratief, en hierdoor worden ook echte oplossingen onmogelijk gemaakt.”

PIET VAN NIEUWVLIET

Houdt Geert Wilders stand?

336 dagen: zo lang heeft de Nederlandse regering standgehouden, totdat Geert Wilders van de PVV er vorige week de stekker uittrok. Op 29 oktober volgen er nieuwe verkiezingen. Dan zal duidelijk worden of Wilders zijn gok kan verzilveren met nog meer stemmen.

Geen jaar heeft de rechtse regering het uitgehouden in Nederland. De coalitie van PVV, NSC, VVD en BBB implodeerde nadat Wilders zijn ministers had teruggetrokken. Zijn drie coalitiepartners konden geen begrip opbrengen voor het vertrek van de PVV-ministers. In feite was de regering al onder een moeilijk gesternte van start gegaan, nadat NSC en VVD zich verzet hadden tegen het eersteministerschap van Wilders. Die gaf uiteindelijk toe en na enig zoekwerk werd de partijloze Dick Schoof de premier van Nederland. Al van in het begin was het duidelijk dat het regeringswerk niet van een leien dakje zou lopen. Allereerst was de liberale partij VVD de enige partij met enige regeringservaring. Bovendien bleek ook al gauw dat de rechtse regering op tegenwerking kon rekenen van de ambtenarij.

Ook binnen de regering rommelde het bijna elke week tussen de vier coalitiepartners. Dag na dag moest Geert Wilders vaststellen dat van een aantal van zijn verkiezingsbeloften niets in huis kwam. Zo had hij een huurbevriezing beloofd voor sociale huurders gedurende twee jaar. Maar dat leidde tot protest bij de bouwcoöperaties die geacht worden om jaarlijks 100.000 woningen te bouwen

en die daarvoor de huurgelden nodig hebben. Trouwens, de gehele problematiek van huurwoningen – er zijn er veel en veel te weinig – zal in de toekomst een belangrijk verkiezingsthema worden. Het gebrek aan betaalbare woningen zorgt voor veel ongenoegen bij vooral jonge gezinnen. En er was het migratie- en asielbeleid, een bevoegdheid van PVV-minister Faber. Ondanks alle verkiezingsbeloften kon de PVV de instroom van nieuwkomers niet beperken, noch de uitstroom van uitgeprocedeerden bevorderen. De instroom van nieuwe asielzoekers is weliswaar in de eerste maanden van dit jaar gehalveerd ten opzichte van vorig jaar, maar dat heeft meer te maken met de veranderde toestand in bijvoorbeeld Syrië dan met het beleid van de PVV. Bij de achterban van de PVV klonk het gemor steeds luider.

Toekomst

Wat brengt de toekomst? Allereerst is er het NSC, de partij opgericht door Pieter Omtzigt. Die partij haalde bij de verkiezingen van november 2023 uit het niets zo’n 20 zetels. Vandaag heeft Omtzigt de politiek én de partij verlaten en wordt de partij nog op 1 à 2 zetels gepeild. Wel-

ke partijen zullen die 18 overige zetels inpikken? Omtzigt was oorspronkelijk actief in de CDA en nogal wat leden van die partij maakten mee de overstap naar NSC. Uit peilingen blijkt dat CDA een tiental zetels kan terugwinnen. De liberale VVD zou zich stabiliseren rond de 24 zetels. Derde coalitiepartner BBB verliest volgens de peilingen de helft van haar zetels en zou van de zeven zetels nu er nog maar 3 à 4 overhouden. En dan is er nog de PVV van Geert Wilders: zijn partij haalde in november 2023 een monsterscore van 37 zetels. Daarvan houdt hij er volgens de jongste peilingen nog zo’n 30 à 31 over. Hij verliest dus wel zetels, maar zou wel de grootste partij van Nederland blijven al is het een nek aan nekrace met GroenLinks. Hierbij hoort wel een nuance: de PVV scoorde in de peilingen van begin november 2023 zo’n 20 zetels. Bij de verkiezingen drie weken later waren het er 37. Van een foutenmarge gesproken…

Ondertussen heeft de VVD de deur dichtgesmeten voor Wilders en kondigt de partij nu al aan om niet met de PVV in een volgende regering te stappen. Maar of dat nog een grote indruk zal maken op de kiezer, valt af te wachten.

KARL VAN CAMP

DIPLOMATIEKE

Hoe lang kan men de Houthi’s onder controle houden?

Bijna twee jaar lang terroriseerden de Houthi’s het scheepsverkeer in de Rode Zee, die Azië met Europa verbindt. De economische kost hiervan was gigantisch, maar tegelijkertijd was het ook erg lucratief. Inmiddels lijkt een akkoord met de VS bereikt te zijn en keerde een zekere rust terug. Maar voor hoelang?

Terughoudendheid betekent immers het ontberen van inkomsten voor die Houthi’s, wat tot de vraag leidt of dan wel wanneer ze terug zullen grijpen naar hun beproefde recept van piraterij. Herinner u de gevolgen van het vastlopen van het schip de Ever Given in het Kanaal van Suez in maart 2021. Zes dagen lang duurde de letterlijke patstelling, goed voor een totale economische kost van 416 miljoen dollar per uur. Dat afgeklopt werd op een compensatieclaim van 540 miljoen dollar, is misleidend voor de reëel geleden schade.

Het zegt veel over het belang van het be-

wuste kanaal en de Rode Zee voor de wereldhandel. Uit cijfers van de Wereldbank blijkt een verwerking van 12 tot 15 procent van de globale handel en 30 procent van het wereldwijde containertransport. De ideale plek dus voor de Houthi’s om disruptief toe te slaan; iets wat ze ergens in 2023 begonnen te doen. Zo’n 100 transportschepen werden aangevallen, en dan hebben we het nog niet over het commercieel potentieel van het afdreigen - we komen er verder nader op terug.

De hele situatie leidde ertoe dat zo’n 2.000 schepen afgeleid werden via Afrika

om hun trip van Azië naar Europa zonder kleerscheuren te voltooien. Veel parameters brengen de meerkost die eraan verbonden is in kaart, maar we beperken ons tot één gemiddelde: +35 procent indien niet langer gebruik kan worden gemaakt van het Suezkanaal. Maar dat was toen. Sinds ruim een maand is er een vergelijk, en houden die Houthi’s zich gedeisd. Pourvu que ça dure.

Belasting marine

Oekraïne en Gaza zuigen de aandacht naar zich toe, waardoor men al snel vergeet dat het Rode Zee-gebied de voorbije twee jaar bijzonder geanimeerd is geweest. Om de vrijhandel en dus vrij transport over zee te beschermen, engageerde de Amerikaanse marine zich in de regio, overigens bijgestaan door andere landen waaronder België.

De steun die uit Perzische hoek gekregen wordt, doet echter geen afbreuk aan het feit dat ze met afpersingsactiviteiten een stevig verdienmodel wisten uit te bouwen. Volgens schattingen van de VN zou dit tot 180 miljoen dollar per maand oplopen, ongeveer 2 miljard dollar op jaarbasis dus, ook al menen andere analisten dat dit cijfer wat overschat is. Een goed uitgewerkt e-mailsysteem laat rederijen toe makkelijk te betalen voor een vrije doorgang. En naar verluidt hebben ze zelfs een lucratieve deal op zak met Peking om Chinese schepen ongemoeid te laten.

Onvermijdelijke terugkeer?

Net het wegvallen van die financiële voordelen plaatst vraagtekens bij de deal die de VS met de Houthi’s wisten te sluiten. Ruim een maand worden schepen met rust gelaten, alleen betekent dat ook dat er geen

VOLGENS SCHATTINGEN VAN DE VN ZOU DE AFPERSING TOT 180 MILJOEN DOLLAR PER MAAND OPLEVEREN

Het leidde tot engagementen die niet meer gezien zijn sinds de Tweede Wereldoorlog: een destroyer die urenlang drones en kruisraketten uit de lucht haalt, het sneuvelen van enkele Navy Seals in actie en zelfs het verlies van enkele jachtvliegtuigen. Daaronder één door eigen vuur, jammerlijk verward met een Houthi-kruisraket.

Verdienmodel

Diepgang over de Jemenitische burgeroorlog zou ons te ver brengen, maar laten we het beperken tot de vaststelling dat de Houthi’s in dit conflict als verlengstuk van Iran worden beschouwd. Niet onbelangrijk voor Teheran, nu zijn macht in het Midden-Oosten onder erg zware druk staat (net als binnen de landsgrenzen).

geld in het laatje komt. Ander merkwaardig element: op geen enkele manier was Israël betrokken bij dit akkoord. Dat is zonder meer een belangrijk signaal van het Witte Huis. De Houthi’s hebben zich trouwens enkel geëngageerd om de schepen met rust te laten. Voor de rest staat het hen vrij Israëlische doelen aan te vallen, toch volgens dit akkoord.

Uiteraard kunnen de Houthi’s een rol spelen in de ruimere onderhandelingen tussen de VS en Iran. Alleen zal moeten blijken hoe groot de Perzische greep op die lui is. Voor de Amerikaanse marine waren de voorbije weken rustiger dan de maanden die eraan voorafgingen. Toch zegt iets ons dat de alertheid groot blijft.

Geen Russisch Pearl Harbor

De Oekraïners hebben in een briljante drone-aanval op vier vliegvelden diep in Rusland 41 peperdure Russische bommenwerpers geraakt. Waarschijnlijk zijn er 14 daarvan volledig vernield.

De reacties van de Poetinisten op Telegram waren soms ronduit hilarisch. Er waren ontkenners die beweerden dat alle beelden daarvan gefotoshopt waren en minimalisten die toegaven dat er wel wat schade was, maar dat het alles bij elkaar best meeviel. In de marge daarvan ontspon zich ook een idiote discussie over de Russische wanhoopspogingen om hun vliegtuigen te beschermen door er autobanden op te leggen. Dat zou zogezegd bescherming bieden tegen drones. Eén kritische Telegrammer antwoordde daarop: “Het is bedoeld om de Oekraïeners te laten sterven van het lachen.”

DE HEERSCHAPPIJ

VAN DE DRONES ZAL

BEANTWOORD WORDEN

MET NIEUWE

ANTIDRONESYSTEMEN

Maar de meeste Telegrammers waren razend. Ze noemden dit “een Russisch Pearl Harbor” en ze eisten dezelfde eensgezinde reactie als die van de Amerikanen na het echte Pearl Harbor. De vergelijking is idioot. Het echte Pearl Harbor was een niet-uitgelokte aanval, zonder oorlogsverklaring, op een neutraal land. Natuurlijk waren de Amerika-

nen woest, ook de grote meerderheid die zich nog had vastgeklampt aan de hoop dat hun land neutraal zou kunnen blijven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze Oekraïense operatie was een tegenaanval op militaire doelen in een oorlog die door Rusland begonnen was, ook zonder oorlogsverklaring. De Russen van de Poetinistische soort – er zijn er ook andere – vinden het normaal dat hun strijdkrachten hele steden in puin schieten, een stuwdam opblazen, drones en raketten afschieten op woonblokken, hospi-

talen, scholen en flatgebouwen, dat hun troepen systematisch Oekraiense burgers en krijgsgevangenen vermoorden, folteren, verkrachten en castreren, en duizenden kinderen uit de veroverde gebieden deporteren.

Die Russische ‘war lovers’ juichen dat allemaal toe. Maar als de Oekraïeners terugschieten op militaire doelen, worden ze witheet van woede. In dat opzicht lijken zij op de moslims die overal ter wereld de massamoorden, verkrachtingen en ontvoeringen van Hamas op 7

oktober toejuichten, maar die twee dagen later, toen de Israëlische tegenaanvallen begonnen, plots in slachtoffermodus gingen. “De smeerlappen! Ze schieten terug.”

WAAROM ZIJN ZIJ AL LANG NIET ZELF NAAR OEKRAÏNE VERTROKKEN?

Men vraagt zich af waarom al die wraakzuchtige Telegrammers nog achter hun computer zitten te jammeren. Waarom zijn zij al lang niet zelf naar Oekraïne vertrokken om zich met een honderd jaar oud geweer, een helm van dun plastic en een nutteloos ‘kogelvrij’ vest heldhaftig in de strijd te storten?

Lessen

Een helemaal ander aspect van deze geslaagde droneaanval is de vraag welke lessen westerse legers hieruit moeten trekken. Eén les zou zeker moeten zijn: parkeer vliegtuigen niet zomaar in open lucht. Voor jachtvliegtuigen waren er vroeger betonnen bunkers. Vele daarvan hebben een andere bestemming gekregen. Die moeten dringend gereactiveerd worden. Sommige NAVO-landen zijn daar nu al mee bezig. Voor grotere vliegtuigen zoals strategische bommenwerpers, AWACS en grote transporttoestel-

len is dat op korte termijn niet haalbaar. Maar zelfs eenvoudige lichte hangars die volledig afgesloten kunnen worden, zouden al een redelijke bescherming bieden. De Amerikaanse nucleaire vliegdekschepen met twee kernreactoren en dus onbeperkte energie voor hun laserwapens zullen wel van zich af kunnen bijten, maar de Britse zeker niet. Hun verdediging tegen drones is nu al verouderd en zij hebben zelfs geen luchtafweerraketten. Er moet dringend massaal geïnvesteerd worden in wapens tegen drones.

Geloof de profeten niet die beweren dat drones de oude dure wapensystemen overbodig zullen maken. Ik heb vijftig jaar oude militaire boeken waarin wordt voorspeld dat door de geleide raketten die toen een nieuwigheid waren, alle tanks, oppervlakteschepen en bemande vliegtuigen spoedig zouden verdwijnen. Maar ze zijn er nog steeds en ze zijn nog steeds onmisbaar. Het slagveld zal altijd complexer worden. Er zullen altijd nieuwe wapensystemen bijkomen, maar de oude zullen niet zo snel verdwijnen. En de heerschappij van de drones zal beantwoord worden met nieuwe antidronesystemen.

PAUL BÄUMER

Onderschepping van Houthi-rebellen

Drie volledig vernielde Russische bommenwerpers

FRANSE ENERGIEMULTINATIONALS MENGDEN ZICH IN BESLISSING OVER ENERGIE-EILAND

Vorige week vrijdag hakte de federale regering eindelijk de knoop door over het energieeiland van Elia dat op onze energiefacturen zou belanden. Volgens de minister van Energie Mathieu Bihet (MR) bespaarde hij de bevolking zo 3 miljard euro. Alleen komt het energie-eiland er toch en zullen de kosten op de energiefacturen voor windmolenparken en het energie-eiland blijven stijgen. Volgens diverse bronnen komt dit omdat de Franse energiemultinationals Engie, EDF (de eigenaar van Luminus) en TotalEnergies fors hebben gelobbyd.

Iedereen denkt misschien dat enkel Elia en zijn aandeelhouders miljarden euro’s te verliezen hebben bij de stopzetting van het energie-eiland. Dat blijkt niet helemaal te kloppen. Bij de openbare aanbesteding van de drie nieuwe windmolenparken op de Noordzee valt veel te verliezen voor internationale energiebedrijven en hun partners. Elk van de drie projecten gaat naar een consortium. Veel kandidaten zijn er niet. Dat maakt dat de gegarandeerde stroomprijs die de Belgische regering zal moeten toestaan, hoog zal zijn, omdat de marktspelers niet tegen elkaar opbieden.

De aanbesteding van het eerste windmolenpark strompelt voort. Bihet hield de procedure voor de twee andere voorlopig tegen en liet uitschijnen in de Kamercommissie Energie dat hij ze eventueel zou schrappen. Dat zorgde voor onrust in de hoofdkantoren van de Franse energiegroepen Engie, EDF en TotalEnergies, die elk een consortium hadden gevormd met veel kleinere lokale Belgische partners. Dat er slechts drie spelers voor drie windmolenparken waren, betekent dat er eigenlijk maar één gegadigde per concessie was.

Het derde windmolenpark zal mogelijk een andere aansluiting krijgen, namelijk op het gelijkstroomgedeelte. In dat scenario zal een van de drie grote Franse energiereuzen naast de prijzen grijpen, want het gelijkstroomgedeelte sneuvelde vorige week op de regeringstafel.

Ook Franse regering roert zich

Ruim voor die beslissing werd genomen, schoten de drie Franse energiemultinationals - met steun van de Franse regering - in actie. Brieven vertrokken vanuit Parijs, vergaderingen werden belegd, de Franse regering roerde zich en lobbyisten werden op pad gestuurd. Niet enkel de Fransen kwamen in beweging, maar ook lobbyisten van de andere consortiumleden, waaronder de Vlaamse baggeraars DEME en Jan de Nul. Dat gebeurde volgens onze bronnen allemaal in de afgelopen twee tot drie maanden. Van het kabinet van Bihet kregen we

bevestiging noch ontkenning van de inmenging. Maar het persbericht van afgelopen vrijdag laat de deur op een kier staan. Al zal die deur de energieverbruiker in België wel miljarden euro’s kosten. 5 miljard euro om precies te zijn. Dat is weliswaar 3 miljard euro minder dan wanneer het project van Elia inzake het energie-eiland volledig behouden was gebleven.

Grondige herevaluatie

Bihet begon bij zijn aantreden meteen met een grondige herevaluatie van het hele energiedossier. Het meest zichtbare dossier was het energie-eiland. Toen een maand geleden geruchten de ronde deden over een stopzetting van de bouw van het eiland en een artikel in het Franstalige weekblad Trends/Tendances verscheen, vroeg de entourage van de minister om te wachten op de beslissing van de regering.

Vrijdag nam de regering de aangekondigde beslissingen. Die dienen een dubbel doel: “De energiebevoorradingszekerheid van het land garanderen en zorgen voor een strikt beheer van de overheidsfinanciën, waarbij buitensporige lasten worden vermeden voor huishoudens en ondernemingen.”

Dat vergt enige politieke tekstanalyse, want de kosten van het energie-eiland komen via de nettarieven volledig op de energierekeningen van huishoudens en ondernemingen terecht. Er zou dus helemaal geen impact zijn op de overheidsfinanciën. Die zijn enkel bedreigd als de energiebedrijven in de consortia met de baggeraars en andere partners juridische stappen zouden ondernemen om een schadevergoeding te eisen als ook de windprojecten worden afgeblazen. In eerste instantie moeten ze dan Elia voor de rechter dagen om de schade te verhalen, want Elia is de bouwheer van het energie-eiland. Binnen de regering was al sprake van een compensatiemechanisme voor het geval dat een aansluiting op het energie-eiland onmogelijk zou blijken. Dat compensatiemechanisme zette de vorige minister van Energie, Tinne Van der Straeten (Groen), zelfs in de openbare

aanbesteding. Het kabinet van Bihet zag dit over het hoofd. Door het compensatiemechanisme zou de federale regering in de problemen komen als het energie-eiland begraven zou worden.

Afgesproken prijs

Voor de energiereuzen en Elia (waarvan de gemeenten aandeelhouders zijn) is de rol van de federale regering in dit dossier cruciaal. De regering onderhandelt in een openbare aanbesteding immers over de prijzen van de opgewekte stroom. Als de stroomprijs op de markt lager is dan het aanvaarde bod van een consortium, dan past de federale regering bij tot de afgesproken prijs wordt bereikt. Dat verschil komt op de facturen van de huishoudens en de ondernemingen terecht. Als de marktprijs hoger is dan het vastgelegde bedrag, dan betalen de energiebedrijven het verschil aan de schatkist. Het resultaat is dat stroom uit hernieuwbare energie altijd duur is voor huishoudens en ondernemingen.

Voor de energiebedrijven Engie, EDF en TotalEnergies zat er een heel belangrijk aspect aan die regeling. Ze lenen samen met de andere deelnemers in hun consortium immers bij de banken om hun projecten te financieren. Zonder hoge gegarandeerde stroomprijzen krijgen ze geen leningen om de windmolenparken te bouwen.

Deze bedrijven moeten hun stroom niet verkopen aan de marktprijzen, want Engie, EDF (via dochterbedrijf Luminus) en TotalEnergies leveren die stroom aan hun eigen zusterbedrijven op basis van afnamecontracten. Met andere woorden: de federale regering geeft aan deze bedrijven de toestemming om de stroom die ze op de Noordzee opwekken aan een hoge prijs te verkopen aan hun klanten in België. Dat is vooral bijzonder lucratief voor andere partners in de consortia, zoals Aspiravi (een intercommunale die windmolens uitbaat) en Elicio (het voormalige failliete Electrawinds uit Oostende). Dat zijn bedrijven met zeer goede banden met socialistische politici.

Het energie-eiland: hoe zat dat nu weer?

Het energie-eiland is een project van de Belgische baggeraars DEME en Jan de Nul. Het werd ontworpen om de toekomstige offshore windmolenparken op de Noordzee op aan te sluiten. Die windparken worden door dezelfde baggeraars aangelegd.

Verschillende vorige ministers van Energie weigerden het megalomane project uit te voeren. Maar in de vorige regering ging Tinne Van der Straeten (Groen) vanaf dag één aan de slag om dat project, waarmee DEME al jaren vruchteloos leurde, in de praktijk te brengen.

Het energie-eiland bleek al snel veel duurder uit te vallen dan voorzien. De kostprijs ging van een half miljard naar 2,2 miljard euro en dreigde zelfs op te lopen tot bijna 8 miljard euro. Door de financieringswijze, namelijk de terugbetaling van leningen bij de banken met de inkomsten uit de nettarieven, had het project een rechtstreekse impact op de factuur van de consument.

Dat wist kersvers minister Bihet als voormalig lid van de Kamercommissie Energie maar al te goed. Daarom heeft hij sinds zijn aantreden de CREG, de AD Energie en Elia samengebracht om het project grondig te herbekijken. Meteen bleek de CREG plots kritischer te staan tegenover het project. Elia, dat ondertussen in slechtere financiële papieren zat, moest toegeven dat de kosten uit de hand dreigden te lopen. Naast een zuiver economisch dossier werd het daardoor ook een juridisch dossier. Dat lieten de energiemultinationals ook weten in brieven aan de minister over compensatieregelingen. Daarbij gingen ze niet altijd even discreet te werk. De brief van TotalEnergies lekte uit in de pers. Zelfs buitenlandse groepen, zoals de Duitse energiegroep RWE en de voormalige Deense staatsoliemaatschappij en bijna failliete windmolenuitbater Ørsted, schreven brieven, hoewel ze niet eens deel uitmaken van een consortium dat meedingt naar een Belgische concessie. Tijdens de voorbereidingen van de Energieraad van 16 juni oefenden Franse ambtenaren op Europees niveau druk uit op hun Belgische collega’s.

Rug tegen de muur

Bihet stond met andere woorden met de rug tegen de muur. De Belgische bevolking en vooral de Belgische industrie wisten ondertussen dat het energie-eiland een ‘financieel onhoudbaar pad’ was om te bewandelen. Het zou een rechtstreekse impact hebben op de koopkracht van de Belgische huishoudens en de competitiviteit van ondernemingen. Daarom schrapt Bihet de DC-infrastructuur op het energie-eiland. Dat is een besparing van 3 miljard euro voor de burgers. Maar er blijft nog steeds 5 miljard euro over. De bouw van het energie-eiland en de wisselstroominfrastructuur die nodig is voor de aansluiting van de toekomstige offshore windmolenparken, was tijdens de vorige legislatuur al gegund en zal worden voortgezet. Anders volgen verbrekingsvergoedingen voor de federale regering.

Voor de minister restte niks anders dan proberen duidelijk te maken dat de factuur de schuld is van zijn voorgangster Tinne Van der Straeten (Groen) en het vorige bestuur van Elia.

Huidig minister van Energie Mathieu Bihet (MR)

En dan spreekt men nog niet eens over de impact op de facturen van de twee of drie windmolenparken die Bihet zal moeten vergunnen.

Voormalig minister van Energie Tinne Van der Straeten

DE SLAG BIJ WATERLOO

ALLESBEHALVE EEN BRITSE ZEGEN

“Het was verdomd mooi – het mooiste dat je ooit in je leven hebt gezien”, zou de Britse opperbevelhebber Wellington hebben gezegd na de Slag bij Waterloo, op 18 juni precies 210 jaar geleden. “Bij God!”, voegde hij er - de bescheidenheid zelve - aan toe. “Ik denk niet dat het zo zou zijn als ik er niet was geweest.” Wat hijzelf en héél veel Britse historici vergaten, was dat de zege bij Waterloo niet een Britse maar vooral een geallieerde overwinning was. Het verhaal van Waterloo is al 200 jaar gedrenkt in ambivalentie en historische verdraaiing.

Vaak vergeet men bijvoorbeeld dat de steile heuvel met de dreigende, naar Frankrijk gerichte bronzen leeuw die over het slagveld uitkijkt, niet ter ere van Wellington, of van de Pruisische maarschalk Blücher die hem op een kritiek moment te hulp schoot, werd opgericht. Het standbeeld van de leeuw werd opgericht om het feit te herdenken dat de prins van Oranje hier gewond raakte terwijl hij de Nederlandse troepen aanvoerde.

De Slag bij Waterloo maakte een definitief einde aan de grenzeloze ambities van de Franse keizer Napoleon Bonaparte. Na zijn desastreuze Ruslandveldtocht in de winter van 1812 en 1813 en de daaropvolgende Franse nederlagen op alle fronten, werd hij op 11 april 1814 gedwongen af te treden en verbannen naar het eiland Elba. Het Eerste Franse Keizerrijk werd ontbonden en de Bourbon-monarchie werd hersteld. Maar in februari 1815 ontsnapte Napoleon uit zijn ballingschap en keerde hij terug naar Frankrijk om er opnieuw de macht te grijpen. Om die macht te consolideren was het echter wel noodzakelijk om de door Wellington bevolen geallieerde troepenmacht die zich aan zijn noordgrens bevond, te verslaan. De drie strategische steunpunten

Aanvankelijk leken de goden Bonaparte welgevallig. Op 16 juni bezorgde hij de Pruisen een flinke bloedneus bij Ligny, terwijl diezelfde dag, iets verderop, bij het strategische belangrijke Quatre-Bras een confrontatie met de Britten en Nederlanders onbeslist bleef. Op 18 juni besloot hij zijn laatste troefkaart uit te spelen. Met zijn leger waagde hij een gedurfde gok: de troepen van Wellington en Blücher afzonderlijk verslaan voordat de coalitie een tegenoffensief lanceerde. Meer dan 10 uur lang vochten 180.000 mannen net ten zuiden van Brussel om het lot van Europa.

DECENNIALANG SLOTEN HISTORICI DE OGEN VOOR HET FEIT DAT ALLE DRIE

VAN WELLINGTONS STRATEGISCHE STEUNPUNTEN WERDEN VERDEDIGD

DOOR DUITSE TROEPEN

Wellingtons leger was, zoals gezegd, een leger van geallieerden. Slechts 36 procent van de ingezette troepen kon als Brits (Engels, Iers, Welsh en Schots) worden omschreven. De rest bestond uit mannen die onder mee afkomstig waren uit Pruisen, Hannover, Braunschweig, Saksen, Nederland én, niet te vergeten, Vlaanderen en Wallonië die toen integraal deel uitmaakten van het Verenigd Koningrijk der Nederlanden. Van de 26 infanteriebrigades in Wellingtons leger van 70.000 man waren er slechts negen Brits; van de 12 cavaleriebrigades waren er slechts 7 Brits. De helft van de 29 artilleriebatterijen was Hannoveraans, of Nederlands. En dan zwijg ik nog over de 53.000 Pruisen die uiteindelijk de slag in het voordeel van Wellington deden uitdraaien toen ze in ultimo, na een geforceerde mars, op het slagveld bij Plancenoit arriveerden. Decennialang sloten historici de ogen voor het feit dat alle drie van Wellingtons strategische steunpunten bij Waterloo, zijnde het gehucht Papelotte, en de herenhoeves La Haye Sainte en Hougoumont, werden verdedigd door Duitse troepen. Papelotte, op Wellingtons uiterste linkerflank, werd verdedigd door de brigade van Bernhard van Saksen-Weimar die bestond uit Duitsers

van het Oranje-Nassau Regiment en het tweede Nassause Regiment. De centraal op het slagveld liggende hoeve La Haye Sainte werd verdedigd door één bataljon van het King’s German Legion, een groep van ongeveer 400 man uit Hannover onder Brits bevel. De Engelse koning George III was namelijk door afstamming titelvoerend keurvorst van Hannover voordat deze Noord-Duitse stadsstaat in 1803 door Napoleon werd ingenomen. Dit bataljon, dat vakkundig werd geleid door majoor Baring, wist urenlang de Franse opmars in deze cruciale sector gevoelig te vertragen en vocht tot de laatste kogel.

50 grote kanonnen

De Britse regering gaf een paar jaar geleden meer dan een miljoen euro uit om Hougoumont, het derde van Wellingtons steunpunten, te restaureren en te conserveren. Dat was natuurlijk terecht, want ze werd manhaftig verdedigd door 600 mannen van de Britse Divisie Foot Guards, maar men vergeet maar al te vaak dat naast deze Britten een veelvoud aan Duitse troepen betrokken was bij de zware afweergevechten rond deze kasteelhoeve, waaronder een bataljon van het tweede Nassause Regiment onder leiding van majoor Busgen, verschillende compagnieën Hannoverse jagers, enkele lichte compagnieën van het Braunschweig Korps en een deel van de bij de Britse generaal Halkett ingedeelde Hannoverse Landwehrbrigade.

Ondanks deze onweerlegbare historische feiten bezondigde Wellington - als een gepatenteerde roemzoeker - op de voet gevolgd door veel historici, zich jarenlang aan het opzettelijk misleiden van het grote publiek over diverse aspecten van de campagne. Hij bagatelliseerde doelbewust de rol van zijn bondgenoten, waardoor de inspanningen van deze laatsten tot een zaak van secundair belang werden gereduceerd. Daarbij werden zelfs flagrante leugens niet uit de weg gegaan. Zo poneerden de Britten dat de Nederlandse troepen zich meermaals op laffe wijze hadden gedragen. De brigade van generaal Van Bijlandt zou aan de haal zijn gegaan en de drie regimenten zware cavalerie onder generaal Trip zouden op een gegeven moment geweigerd hebben te chargeren. De Brigade Bijlandt bevond zich in de eerste lijn voor de meer dan 50 kanonnen van Napoleons Grande Batterie, die de geallieerde linies tegenover hen met ongekende vuurkracht bestookten. Wellington wist de Britse verliezen in deze sector te beperken door zijn troepen achter een langgerekte heuvelrug op te stellen, grotendeels buiten het zicht en voor een belangrijk deel ook buiten het schootsveld van het Franse geschut. Bovendien gaf hij opdracht zijn mannen – infanteristen en cavaleristen – ter bescherming tegen het overvliegende lood plat op grond te laten liggen. De meestal uit onervaren rekruten bestaande Brigade Bijlandt mocht dit evenwel niet. Zij kregen de volle lading en leden erg zware verliezen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat een aantal rekruten bezweken, maar de meer ervaren mannen van het grotendeels uit Vlamingen bestaande zevende Bataljon van Linie wisten de lijn, ondanks de daarop volgende Franse infanterieaanvallen, te houden. Het incident met de cavaleristen van Trip had dan weer alles te maken met een gebrek aan communicatie. In het heetst van de strijd had Lord Uxbridge - één van de favorieten van Wellingtoinplots het bevel over de cavalerie gekregen maar Trip was daarvan nooit op de hoogte gebracht. Toen de wild gesticulerende Uxbridge kwam aandraven en hem in het Engels bevel gaf te chargeren, had dit even goed in het Chinees kunnen gebeuren want Trip sprak geen gebenedijd woord Engels en bijgevolg bleven zijn ruiters ter plaatse trappelen. Nadien wisten ze dit goedgemaakt met een paar bewonderenswaardige charges, wat meteen van hun zogenaamde lafheid een broodje-aap-verhaal maakte.

Beschouwingen over rechts in Europa

We schrijven ergens begin jaren 1990. De IJzerbedevaart wist toen nog de hoofdlaan in Diksmuide te laten vollopen. Een bevriend journalist wenkte mijn vader en mij om hem op het terras te vervoegen. In zijn gezelschap een jonge Nederlandse collega, die zich bij De Standaard verder in de stiel kwam bekwamen. Ik herinner me nog levendig dat hij de voorbijtrekkende menigte eerder geamuseerd en zeker niet verzuurd gadesloeg. Bij het afscheid liet hij zich ontvallen dat deze ‘foute’ bijeenkomst hem beter meeviel dan waarvoor hij was gewaarschuwd.

Het is sindsdien met meer dan gemiddelde interesse dat ik de handel en wandel van deze Nederbelg volg. Hij houdt de Belgische politiek immers geregeld een spiegel voor. Nooit kwetsend, altijd raak en humoristisch. Krijgt hij als buitenstaander meer kansen om de bestuurlijke en culturele elite te wijzen op hun pretentie en onvolmaaktheden?

Van vele markten thuis

Wie zijn indrukwekkende lijst boeken heeft verslonden, weet dat hij na de journalistiek de Europese ambtenarij en de politiek is ingerold. Derk-Jan Eppink past perfect in de Nederlandse traditie van het rechts-liberalisme, met Frits Bolkestein en Pim Fortuyn als bekendste vaandeldragers. Eerst engageerde hij zich in het Europees Parlement voor Lijst Dedecker en daarna voor Forum Voor Democratie. Dan volgde de Tweede Kamer in Den Haag: eerst op de lijst JA21 en vervolgens bij de partij BBB. Heel wat politieke watertjes en dus veel ontmoetingen met een bont gezelschap politieke bondgenoten en concurrenten. Het brengt voldoende ervaring met zich mee over verkiezingszeges, maar ook inzake menselijke tragedies. Eppink kan tegelijk bogen over een indrukwekkende lijst contacten op diverse niveaus. Hij verklapt onder andere dat hij samen met ondernemer Rudi De Kerpel een afspraak heeft geregeld tussen de toenmalige Britse premier David Cameron en de nog jonge N-VA-voorzitter Bart De Wever in Downing Street 10. Naast een ruim netwerk blijkt ook discretie een belangrijke eigenschap om dergelijke missies tot een succesvol einde te brengen.

Valkuilen

De schrijver is dus een bevoorrecht acteur in het politieke schouwspel. Hij laat ons meegluren achter de coulissen. In Europa, waar de financiële verleidingen en drank legio zijn. In Den Haag, waar alles ernstiger en meer op consensus gericht is. Met de inzet op immigratie en identiteit heeft rechts een electorale goudader aangeboord. Al waarschuwt hij voor te gemakkelijke oplossingen. Demografie laat zich zowel in Europa als Afrika slechts op ten vroegste middellange termijn oplossen. Het boek beschrijft eveneens waar het fout kan lopen: narcistische leiders, onduidelijke strategie, interne verdeeldheid en/ of nepotisme. Op zich een prestatie hoe Bart De Wever en Tom Van Grieken tussen deze gevaarlijke rotsen weten te laveren. Gezien zijn vroegere engagement, krijgen we ook een persoonlijke opinie over de partij en de persoon van Thierry Baudet. Een karakterschets van de fraaie en duistere kanten van de gewezen academicus. Naast de visie op Covid-19 en Poetin is voor Eppink vooral het besef moeilijk te aanvaarden dat de partij liever klein wil blijven dan beleid te voeren. Wilders heeft die stap wel gezet, maar trok zonet voor de tweede maal de stekker uit de regering. De kunst van het haalbare uit de brand te slepen en toch ambitieus genoeg het onderste uit de kan te halen, blijkt toch minder evident te zijn dan gedacht.

Regeren om ons leven beter te maken

Zijn internationale ervaring (New York, Brussel), zijn veelzijdige carrière en zijn scherp observatievermogen stellen de schrijver in de gelegenheid om de nodige tips te geven aan de politieke rechterzijde. Nu de westerse bevolking links ontgoocheld de rug heeft toegedraaid, krijgen conservatieve partijen terug de wind in de zeilen. Een schutskring of brandmuur dient hier en daar soms nog gesloopt. Maar van Washington over Den Haag tot Rome heeft rechts zich in de bestuurszetels genesteld. Een unieke kans om eindelijk de westerse samenleving op het recht(s)e pad te brengen.

JAN HUIJBRECHTS

Dit vergt een combinatie van politieke moed en tegelijk diplomatie, maar ook van strategisch inzicht en ideologische standvastigheid. Men mag dan wel het parlement en de regering in handen hebben, in de praktijk zien we dat de administratie en het gerecht minder politiek representatief zijn; lees: nog verankerd in decennia links bestuur. Een ander manco is het falen in Vlaanderen om een groot rechts medium op poten te zetten als tegengewicht voor de grote persgroepen. Nog lang geen tijd om op hun lauweren te rusten, want zoals Eppink terecht schrijft: “Als rechtse partijen niet coherent en effectief kunnen besturen, valt het werk uit hun handen, en staat ‘de gewone man’ (weer) met lege handen.” En toen ging in Den Haag plots het licht uit. Amen.

PIETER VANDERMOERE

Derk Jan Eppink, ‘RechtsomkeertDe opstand van de gewone man’. 2024, Blauwburgwal. 206 p., 22,95 euro. ISBN 9789493340220

Napoleon na de Slag bij Waterloo

De slag bij Waterloo.

“We moeten ons gemeenschappelijk verhaal durven vertellen”

Karim Van Overmeire trekt drie maanden door Spanje en Portugal in de voetsporen van de Vlaamse en Hollandse soldaten van Napoleon. Dat avontuur moet een nieuw boek opleveren. Ondertussen deelt hij zijn ervaringen en indrukken. Vandaag: het Museu d’Història de Catalunya in Barcelona.

LEZERSBRIEVEN

Het dakterras op de vierde verdieping geeft een schitterend uitzicht over de jachthaven en de stad

Een bezoek aan Barcelona is voor mij niet volledig zonder eens binnen te lopen in het Museu d’Història de Catalunya in het Palau de Mar. Dat ligt aan de waterkant, vlakbij de jachthaven van Barcelona en niet zo ver van het begin van de Ramblas. Het museum kwam tot stand met de steun van de befaamde Catalaanse minister-president Jordi Pujol, een man die ik in een vorig leven nog heb ontmoet. Het museum werd in 1996 geopend. Het is gevestigd in een mooi gerestaureerd pakhuis uit de 19de eeuw. De geschiedenis van het pand belet niet dat de binneninrichting zeer modern oogt.

EEN GELIJKAARDIG INITIATIEF IN VLAANDEREN ONTBREEKT

Zoals de naam al doet vermoeden, biedt dit museum een overzicht van de geschiedenis van Catalonië. Met vier verdiepingen en een totale oppervlakte van 4.000m2 kan je al eens iets laten zien. De eerste verdieping is voorbehouden aan tijdelijke tentoonstellingen. De tweede en derde verdieping bieden onderdak aan de permanente tentoonstelling met teksten in het Catalaans, Spaans en Engels. Je loopt er letterlijk doorheen de Catalaanse geschiedenis, van de prehistorie tot een stuk in de 21ste eeuw. Alleen de jongste jaren zijn niet in beeld gebracht. Ik heb daar begrip voor: daarvoor zijn de gebeurtenissen nog te veel actualiteit. Dan heb ik nog niets gezegd over het dakterras op de vierde verdieping dat een schitterend uitzicht geeft over de jachthaven en de stad.

De geschiedenis gebruiken

Critici zullen opmerken dat dergelijke initiatieven een vorm zijn van ‘instrumentalisering van de geschiedenis’. Dat is een moeilijke term om aan te geven dat het verleden bewust gebruikt of misbruikt wordt als middel om een bepaald doel in het heden te bereiken, in dit geval dan het promoten van het Catalaanse natiegevoel en uiteindelijk de Catalaanse onafhankelijkheid. We moeten daar niet flauw over doen: dat speelt zeker mee. Alleen heb ik nog geen vormen van geschiedschrijving ontmoet die niet op één of andere manier ‘instrumentaliseren’. Je kan wel dromen van een compleet objectieve geschiedenis

als academische discipline, maar in de praktijk merk je dat er door de selectie van de gebeurtenissen en door de gekozen terminologie altijd een bepaald narratief wordt gediend. Geschiedenis wordt altijd door mensen verteld en die hebben bepaalde overtuigingen, belangen, waarden en perspectieven. Neem er gerust de cursussen bij die vandaag op de Vlaamse schoolbanken worden gebruikt. Degenen - meestal ter linkerzijde – die aan de nationalisten ‘instrumentalisering van de geschiedenis’ verwijten, draaien er zelf hun hand niet voor om. De grote pot verwijt hier het kleine keteltje. Ik heb de voorbije jaren al geregeld een boompje opgezet over het ontbreken van een gelijkaardig initiatief in Vlaanderen. De realisatie van een fysiek Museum van de Geschiedenis van Vlaanderen was bij de regeringsonderhandelingen blijkbaar niet haalbaar of in elk geval geen breekpunt. In Vlaanderen hebben we sinds 2024 FAAM (Flanders All Around Museum) als virtueel museum. De mensen van FAAM doen hun best en leveren verdienstelijk werk, maar een digitaal platform is natuurlijk geen fysiek museum. In Barcelona lopen de bezoekerscijfers op tot 300.000 en meer per jaar. De kern van elk nationalisme is dat we geen toevallige verzameling van individuen zijn, geen los zand, maar dat we gevormd zijn door ons verleden. We hebben een erfenis gekregen van onze grootouders en ouders, die we moeten doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen. We maken deel uit van een gemeenschap die opgebouwd is rond een gemeenschappelijk verhaal. Dat verhaal moet je durven vertellen.

KARIM VAN OVERMEIRE

DE WERELD DRAAIT DOOR

Selectieve blindheid

Groot nieuws in Antwerpen: de Brits-Albanese zangeres Dua Lipa heeft de boekenwinkel ‘De Groene Waterman’ uitgeroepen tot boekhandel van de maand. Dua Lipa heeft op Instagram namelijk een eigen boekenclub en promoot daarbij ook boekhandels.

Deze week treedt de zangeres op in het Sportpaleis en dat was de aanleiding om iets in Antwerpen onder de aandacht te brengen. Daarbij schreef ze dus lovend over de boekhandel in de Wolstraat. En dat feit was dan weer de aanleiding voor onze media, HLN en GVA op kop, om uitgebreid te schrijven over de keuze van Dua Lipa. De Antwerpse regionale zen-

der ATV bracht er zelfs een reportage over.

Gezellig

Wat alle, lees: alle, journalisten vergeten te melden, is dat De Groene Waterman de boekhandel is van de PVDA, de marxistische partij van België. Of Dua Lipa dat weet, durven we te betwijfelen. Maar zouden onze Vlaamse col-

lega-journalisten dat nu echt niet weten?

De boekhandel profileert zich als ‘progressief’ en ‘literair’. De ‘baas’ van de Groene Waterman is Katrien Merckx, dochter van dr. Kris Merckx, Amadees van het eerste uur. Er zijn drie entiteiten: er is de coöperatieve venootschap De Groene Waterman, er is de vzw De Groene Waterman en er is de Naamloze Vennootschap De Groene Waterman, allen gevestigd op hetzelfde adres in de Wolstraat. Zowat alle bestuurdersleden van deze organisaties zijn actief in de PVDA of in een van haar dochterverenigingen. Maar onze media weten

Rolf Falter Pallieterke, Nooit heb ik zoveel kritiekloze onzin gelezen als in het interview met Rolf Falter. Falter zegt dat de Vlamingen moeilijk kunnen beweren dat ze nog gediscrimineerd worden in dit land. Is het dan geen discriminatie dat er per zetel in het parlement meer Nederlandstalige stemmen nodig zijn dan Franstalige? Is het dan geen discriminatie dat de minderheid elke beslissing kan blokkeren? Dat er geen Groot-Nederlandse eensgezindheid bestond, is juist, maar betrekkelijk en doet eigenlijk niks ter zake. Ook in bondsstaten zoals Duitsland en Zwitserland zijn er onderlinge wrijvingen. Verder beweert Falter dat er geen eenheidstaal is. Wat dan met het Algemeen Nederlands? Een samengaan van Nederlandstalig België (en niet Vlaanderen) met Nederland kan wel degelijk en heeft zin, op voorwaarde dat dit gebeurt op provinciale basis. Dat koning Willem I geprofiteerd heeft van de industrialisatie van het zuiden is mogelijk, maar men mag niet vergeten dat hij ook een van de geldschieters is geweest van deze industrialisering. Alle Belgische vorsten hebben zich trouwens verrijkt. Ook wordt in het interview nergens gesproken over de vernederlandsing van het onderwijs, de administratie en het rechtswezen in de zuidelijke Nederlanden. Het is terecht dat er een standbeeld van Willem staat in Gent. Van een ‘historicus’ en oud-adviseur van iemand als de belgicist Verhofstadt kan men niet meer verlangen, maar ik had toch wel enige kritische reactie van A. Schelfaut verwacht. Nu lijkt het artikel meer op een publiciteit voor het boek. Luc Neefs, Kasterlee Rolf Falter (2)

Pallieterke, Op welke planeet leeft de heer Falter wanneer hij beweert dat Vlamingen niet meer gediscrimineerd worden in dit land? Onze taalwetgeving wordt constant met de voeten getreden in en rond Brussel. Bijna overal in Vlaanderen worden we mismeesterd door francofonen en migranten, en de Brusselse olievlek dijt alleen maar verder uit. Vlaanderen presteert 33 procent beter op economisch vlak dan Wallonië en Brussel, zegt Falter. Maar wat zijn we daarmee als er miljardentransfers naar Wallonië blijven vloeien? Onze oudjes en gehandicapten staan op oeverloze wachtlijsten, net als armere Vlamingen die wachten op een sociale woning. Het lijstje is nog lang, want door onze onderdanigheid worden we langzaam platgewalst. We worden op alle vlakken gediscrimineerd.

Didier Van Haver, Geraardsbergen

Bunkers

scherming van het milieu... Wat heeft ze te zoeken in Gaza? Er zijn vele brandhaarden in de wereld, maar zoals heel de weldenkende meute heeft ze alleen belangstelling voor Gaza. Verder zou ik mijn oproep willen herhalen voor de Vlaams-nationalist Van Langenhove. Als iedere lezer van ons lijfblad 10 euro stort, dan is hij een tijdje uit de zorgen. Robert Bové, Wichelen Musk en Trump Pallieterke,

De soap van onze media over de twee machtigste en rijkste Amerikanen loopt de spuigaten uit. Elke dag wordt hun wisselende toestand uitgebreid uit de doeken gedaan. We leven precies in Amerika. En wat brengt de soap? Soms zijn de heren vrienden, dan vijanden en ten slotte weer vrienden. Heerlijk toch? Ik heb serieuze twijfels over de echtheid van die toestand. De miljardairs komen graag in de aandacht. Het dagelijks voeden van hun populariteit is hun overleving. Vergeten we niet dat het twee uitgeslapen kerels zijn die de wetten van de economie en de zakenwereld kennen als hun rijke broekzak. En is het niet zo dat negatieve berichtgeving ook reclame is? Als de vriendschap zogezegd wijkt, dan kleuren de beurzen rood en verliest Musk miljarden dollars. Maar als alles wordt bijgelegd, dan is de ene weer ‘a nice guy’ en de andere ‘a good president’. Dan veren de beurzen weer op en worden de miljarden probleemloos teruggewonnen, met een flinke bonus erbovenop. Slim toch? Vergeten we ook niet dat Musk zopas het bericht op X over Trump en het Epstein-schandaal heeft verwijderd. Een nieuwe romance kondigt zich aan…

Wim Menheer, Tienen Forza Ninove Pallieterke, Ik ga er helemaal mee akkoord dat onze procureurs de moed hadden om naar onze minister van Justitie een gezamenlijke brief te sturen over de beteugeling van de criminaliteit en over de strafuitvoering. Maar hier in Ninove vragen wij ons met verbijstering af of de procureur van Gent wel op de hoogte was van het feit dat zijn ondergeschikten onlangs een regelrechte razzia hebben gehouden waarbij verscheidene leden van Forza Ninove zelfs een nacht in de cel hebben moeten doorbrengen. Wij zien niet goed in hoe dergelijke acties kunnen bijdragen aan de zo gewenste beteugeling van de criminaliteit.

Jozef Van den Berghe, Ninove Benhaddou versus De Wever Pallieterke,

Pallieterke, Een lezer heeft zich in ‘t Pallieterke van 5 juni beklaagd over het Israëlische optreden in Gaza. Hierbij vergeet hij wel iets. Gedurende jaren heeft Hamas tunnels gebouwd ter voorbereiding van de Israelische reactie die zeker zou komen na een slachting als die op 7 oktober. Maar er is geen enkele schuilplaats of bunker gebouwd voor de burgers van Gaza. Waarom niet? Om zoveel mogelijk burgerslachtoffers te hebben en de naïeve westerse toeschouwer te doen geloven dat enkel Israël de schuldige is. Voor Hamas zijn burgerslachtoffers ideologisch goed voor zijn zaak.

Greta

Instagramverhaal van de zangeres

blijkbaar niet beter en maken van een extreemlinkse boekhandel een ‘gezellige’ plek om te winkelen. KARL VAN CAMP

Gunter Deleyn, Mariakerke

Pallieterke, Het was voor een kritische rechtse mens al lang duidelijk dat het over het paard getilde joch (m/v) Greta Thunberg meer op haar agenda had staan dan de be-

Een lezersbrief insturen?

Met zijn laatste boek, ‘De monsters van deze tijd’, ruimt Benhaddou alle westerse morele en religieuze ideologieën (Katholicisme, verlichting en postmodernisme) van de baan, zodat de enige juiste en gewenste islam de vrije baan krijgt. Ook economische begrippen, globalisering (met migratie), imperialisme en ongelijkheid passen in zijn kraam. Reeds in De Morgen van 21/05/2016 verwierp Benhaddou de categorische imperatieven van Kant, de hoeksteen van de westerse wetgeving, hoewel hij toen nog sprak van een ‘rationele islam’. Hoe is het mogelijk dat het Westen en België in het bijzonder een erkenning en bijhorende subsidies toekennen aan een instituut dat weigert de mensenrechten te erkennen? Benhaddou, met gigantische financiële ruggensteun, heeft nooit anders gedaan dan wat de islam hem opdraagt. Dat De Wever blijft geloven in ‘een constructieve bijdrage aan de westerse identiteit’ geeft niet alleen blijk van naïviteit, maar lijkt ook verdacht omdat we hem moeilijk onwetendheid kunnen toeschrijven. Emil Maes, Ranst

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pal.be. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

Vlaanderen is enkel goed om de factuur te betalen

Het is een oud zeer dat al jarenlang zorgt voor frustratie en ongenoegen bij Vlaams-nationalisten. De Vlaamse overheid financiert nog steeds een tiental basisscholen in de zes faciliteitengemeenten rond Brussel.

Al in 2007 keurde het Vlaams Parlement unaniem een decreet goed dat de Franstalige scholen in de faciliteitengemeenten onder de Vlaamse onderwijsregels moest brengen. Dat decreet werd evenwel deels vernietigd door het Grondwettelijk Hof na een klacht van Franstalige besturen, ouders en de Franse Gemeenschap. En dus bleef alles bij het oude. Samengevat: de tien Franstalige basisscholen worden gefinancierd door de Vlaamse Overheid, maar ze hanteren Franstalige eindtermen en worden gecontroleerd door de Franstalige Onderwijsinspectie. De Vlaamse inspectie mag er van het Grondwettelijk Hof zelfs het niveau van het Nederlands niet controleren. Weyts zou er iets aan doen

In september 2020 kondigde toenmalig minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) aan dat hij er iets ging aan doen. Hij zou niet zozeer de financiering aanpakken, maar hij zou ervoor zorgen dat de Vlaamse eindtermen gevolgd moesten worden. Dat gebeurt vandaag niet in de Franstalige basisscholen, omdat die telkens een gemotiveerd verzoek voor deze afwijking richten aan het Vlaams departement Onderwijs. In 2020 verwoordde Ben Weyts het zo in dit blad: “In het verleden werd zo’n afwijking systematisch toegestaan, maar ik stel me daar vragen bij. Per slot van rekening zijn dit scholen waar wij ook voor betalen. Het lijkt me dan ook niet meer dan normaal dat we ook toekijken of deze wel een degelijk niveau behalen.”

Nog een onderzoekscommissue

Er werd een onafhankelijke commissie in het leven geroepen die moest nagaan of de gebruikte eindtermen gelijkwaardig zijn aan de Vlaamse. Zo moest ook worden nagegaan of er voldoende aandacht was voor de lessen Nederlands. Dat laatste bleek alvast niet het geval. Uiteindelijk kon de onderzoekscommissie geen verandering bekomen en opnieuw konden de faciliteitenscholen een afwijking bekomen.

Het is en blijft een pijnlijke situatie voor de Vlaamse onderwijsministers, zijnde Ben Weyts (vroeger) en nu Zuhal Demir, beiden N-VA. Weyts is bovendien in de Vlaamse Regering al 10 jaar bevoegd voor de Vlaamse Rand. In februari 2020 verklaarde Weyts: “Het is geheel onduidelijk op basis van welke juridische elementen deze scholen uit de subsidiëring zouden kunnen gehaald worden.” Vlaams geld…

Het is dus enigszins logisch dat oppositiepartij Vlaams Belang lastige vragen blijft stellen over deze materie aan de onderwijsminister. Uit cijfers die Vlaams Parlementslid Klaas Slootmans opvroeg bij minister van Onderwijs Zuhal Demir, blijkt alvast dat het Franstalig faciliteitenonderwijs in de periode 2021-2024 meer dan 43 miljoen euro aan Vlaamse loonsubsidies ontving. Voor het schooljaar 2023-2024 alleen ging het om meer dan 18 miljoen euro aan Vlaamse middelen, bestaande uit 15,3 miljoen euro aan weddesubsidies en 2,7 miljoen euro aan werkingsmiddelen en toelagen. Ook infrastructuurinvesteringen blijven doorgaan, met subsidies voor scholen in onder meer de Franstalige scholen van Sint-Genesius-Rode en Wezembeek-Oppem. “Vlaanderen betaalt zich blauw aan zijn eigen verfransing”, aldus Slootmans. “En dat terwijl het geen enkele structurele controle heeft over de inhoud en organisatie van dat onderwijs in de Vlaamse Rand. Noch de Vlaamse onderwijsinspectie, noch de Vlaamse eindtermen zijn er van toepassing. De regie ligt volledig in handen van de Franse Gemeenschap. Vlaanderen is enkel goed om de factuur te betalen.” De financiering van de Franstalige scholen is maar een klein deeltje van de transfers, vandaag goed voor 13 miljard Vlaams geld dat jaarlijks naar Wallonië stroomt. Hoe klonk dat ook weer? “Adieu aan de Walen,…”

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

Vlaamse Leeuwenvlag in voetbalstadion? Boete en stadioverbod!

In de commissie voor Sport heeft Vlaams Parlementslid Tom Lamont (Vlaams Belang) zich vorige week kritisch uitgelaten over de toepassing van de Voetbalwet. Dat voetbalsupporters die een Vlaamse Leeuwenvlag meebrengen een stadionverbod en een boete riskeren, is hem een doorn in het oog.

De aanleiding voor de parlementaire vraag was de melding van een voetbalsupporter uit Lokeren. Die had tijdens een uitwedstrijd tegen RWDM een proces-verbaal gekregen, naar eigen zeggen enkel en alleen omdat hij een Vlaamse Leeuwenvlag bij zich had. Volgens Lamont wordt die vlag in het pv geassocieerd met het Belgische seperatisme tijdens de Tweede Wereldoorlog en de collaboratie aan de zijde van de Duitse bezetter. “Het is wel heel straf dat we financiële boetes en stadionverboden uitdelen voor het meenemen van een vlag die ook gewoon de vlag van ons parlement is”, fulmineerde Lamont. “Dat kan toch niet?”

Lamont riep bevoegd minister Annick De Ridder (N-VA) op om het incident aan te kaarten bij haar federale collega’s. “Het kan niet zijn dat iemand een stadionverbod krijgt omdat hij trots is op zijn streek”, aldus nog Lamont.

De Ridder toonde begrip, maar bleef voorzichtig. “Onze Vlaamse symbolen zijn onlosmakelijk verbonden met onze Vlaamse sportbeleving”, zei ze. “Kijk naar het wielrennen: die Vlaamse Leeuw hoort daar thuis.”

Over de specifieke zaak van de Lokerse voetbalsupporter wilde de minister zich niet uitspreken. De Ridder: “Ik ken de casus niet. Ik weet ook niet hoe die man of vrouw zich gedragen heeft met die vlag rond de schouders. Als het puur om het dragen van Vlaamse symbolen gaat, dan is dat uiteraard niet goed. Maar als er sprake was van ander wangedrag, dan spelen er andere factoren mee.” De minister raadde op haar beurt Lamont aan om de zaak federaal aan te kaarten. “Het gaat hier over handhaving door politiediensten. Daar moet nagegaan worden hoe men omgaat met zulke situaties”, besloot ze.

HORIZONTAAL

A. Inschikkelijker / B. Beluistert - GebalkSpuugzat / C. Landbouwwerktuig - Egyptische godin van de natuurkracht - Bekende Vlaming / D. Hondje van Garfield - Joodse geestelijke / E. Frituurproduct - Roerende voorheffing / F. Ruthenium - Elektronische leesvoer - Mannelijke bij / G. Ontwikkelde zoogdieren - Vlaamse Democraten - Deel van Latijns-Amerika / H. Nederlands publiek omroepbestel - Salarisvorm / I. Kerndeeltje - Internetlandcode voor Barbados / J. Brengt slordig aan - Woonboot / K. Voegwoord - Japanse zwaardvechter / L. Doordrenkte - Maakt een naad los

VERTICAAL

1. NVA-kopstuk / 2. Optisch geneesmiddel / 3. Nederlandse omroep - Romeins cijfer tweeRuw bewerkte steen uit de oertijd / 4. Europeanen - Graafschap in het Zuidoosten van Engeland / 5. Gravure - Bepaalde bloedgroepGok / 6. Als nieuwigheid invoeren / 7. BunzingRoekeloze tocht / 8. Muzieknoot - ElastiekToegepast-natuurwetenschappelijk onderzoek / 9. Dansavond - Vlaamse instantie voor leerlingenbegeleiding - De jongere / 10. Belgische voetbalbond - Gedeelde betrekking / 11. Nederlandse waterloop - Beeldhouwwerk op de Antwerpse Grote Markt / 12. Vlaamse oorlogsjournalist

KARL VAN CAMP

ANTON SCHELFAUT

Tom Lamont

NOSTRADAMUS

PVDA, een partij als alle andere

Het is belastingseizoen en dan haalt de PVDA graag nog eens aan hoe anderen beter af zijn dan de doorsnee burger. En hun favoriete ‘anderen’, dat zijn uiteraard de andere politici. Ministers die bovenop hun loon 1.100 en nog wat per maand cadeau krijgen om hun huis af te betalen, inclusief kuisvrouw. Het regende ongenoegen bij de journalisten die graag mee op de kar der jaloezie sprongen. Normaal waait zoiets over, maar niet deze keer.

Je kan er niet omheen: de politiek zorgt bijzonder goed voor zichzelf. Er zijn uittredingsvergoedingen, vervroegde pensioenen op 55, uittredingsvergoedingen die makkelijk lopen tot het vervroegd pensioen op 55 en rijkelijke pensioenen die voorafgegaan worden door rijkelijke lonen.

Toen de jongens en de meisjes van Arizona vastbesloten waren om de ambtenaren minder te laten wegen op de staatskas, wilden ze duidelijk gaan snoeien in hun eigen uitgaven. Alle uitgaven? Nee, voor zichzelf mocht er gerust nog wat bij via de Senaat die ze zouden afschaffen. Het was pas toen de PVDA op die kleine vergetelheid wees, dat ze morrend wat begonnen te morrelen.

Het succes van die actie gaf hen honger naar meer. De extra 1.100 euro voor ministers bijvoorbeeld. Proberen kan altijd. En zie,

Conner en Sammy dansten opnieuw naar de communistische pijpen. Tot groot jolijt van Jos D’Haese. Bij de PVDA is de jaloezie op andermans verdiensten namelijk groot. Ze verdienen dan wel net zoveel als hun buurman, maar de doctrine verplicht hen om dat geld te doneren aan de partij, die er vervolgens vastgoed mee koopt. Wie echt beter wordt van hun royale bijdrages? De Partij! Raoul dus.

De Rudi-norm

Diep in hun hartje zijn de mannen van de PVDA niet zo heel erg gelukkig met het succes van hun acties. Tenslotte snijden ze ook in hun eigen vel en dat communistisch ideaal is mooi, hoor, daar niet van. Maar dat betaalt de Dacia niet af. Zeker nu met Rudi Kennes een Europees Parlementslid is opgestapt uit de communistische kliek. Hierdoor steeg het loon van de man met zo’n 10.000 euro netto per maand. En dat nog voor de volgende vier jaar. Rudi steunt de Commechezsoi, de rest van de partij eet kapitalistische hamburgers. Dat wringt een beetje.

Binnen de partij broeit de revolutie. Niet die van Jos D’haese, maar van de Rudi. Slagzin? Een Thatcheriaans ‘I want my money back’. Vandaag al krijgen topfiguren van de partij wat extra ‘onkosten’, wat de zaak enkel erger gaat maken. Jaloezie is een lelijk beest. Geef het nog één legislatuur en de PVDA’ers zijn net zo hebberig als een doorsnee-Open Vld’er. En dat wil wat zeggen. De Rudi-norm wordt dé norm. En dan zal de PVDA een partij als een andere zijn.

Profi ciat met je Vlaamse overtuiging!

DE WERELD VOLGENS OPEN VLD

“Gatz had gedronken? Nee, wacht. Ik heb een betere!”

-

Frédéric De Gucht

De nieuwste telg uit het geslacht De Gucht maakt furore bij Open Vld. Met een duidelijk rechts ideaal wil hij zijn partij terug in de politieke arena loodsen. Hij hakt genadeloos in op het beleid van Arizona en zoekt zo naar een eigen smoel voor zijn partij die in het verleden gewoon op commando een andere bek trok. “We moeten daar eens mee ophouden,” stelde hij, “en onze excuses aanbieden aan de kiezer.”

“Frédéric kreeg net als zijn broer Jean-Jacques een uitgesproken Franse naam. Een bewuste zet van papa Karel die zich in de vriendenkring graag Charles laat noemen om iedere referentie met de Vlaamse klei te kunnen ontkennen. Maar zie, Frédéric wil gaan voor het Vlaams voorzitterschap van de VLD. In kleine stapjes weliswaar. Momenteel mag hij afbouwen in Brussel. En wij kregen een slappe koffie. Goededag, Mijnheer Frédéric!

heb een betere. Wij hebben dat gedaan omdat het plan van de federale collega’s gewoon veel te links is. Het is bijna stalinistisch. Als wij ooit in de regering raken, willen we werkloosheidsuitkeringen helemaal afschaffen. En wie werkloos wordt, willen we extra belasten. Laat de zwakste schouders de crisis betalen! Dat is onze leuze. Profiteurs, dat zijn het.”

U heeft ook gezegd dat Open Vld zich moet excuseren bij de kiezers. Waarvoor dan?

Frédéric: “Dat klopt. We hebben wel een en ander goed te maken. Maar dat gaan we in dit interview niet kunnen benoemen, hoor. Dat is een boekenreeks met meerdere vuistdikke volumes. Ik heb gezegd dat we ons moeten excuseren voor al onze fouten en zeker tien jaar in de oppositie moeten gaan zitten om het vertrouwen te herwinnen. Dat is ongeveer de tijd die nodig is om voor al onze stommiteiten excuses te maken. Maar daarna zullen we er weer staan. Beloofd.”

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal

Ziekenfonds?

Splits zelf de sociale zekerheid!

“Niet zo formeel alstublieft. Noemt u mij maar gewoon ‘meneer de voorzitter van het Europees Liberalisme en redder des vaderlands’. Had u nog wat vragen voor mij? Anders laat u uw opnamemateriaal een uurtje achter

Maar waarom zou de kiezer nog vertrouwen hebben in een partij die voor De Croo een topjob probeert te regelen bij de VN? Moeten jullie zich niet excuseren voor zijn Vivaldi-werk?

Word lid van het VNZ.

Ik blijf toch liever nog even, als u het niet erg vindt. U wil duidelijk een rechtse koers varen met Open Vld?

“Klopt, dat links gedoe van Arizona moet maar eens stoppen. Neem nu dat voorstel van Vooruit om die arme mensen van Engie te belasten op hun woekerwinsten. Vreselijk toch? Toen papa en Guy Verhofstadt onze kerncentrales voor een appel en een ei verkochten aan Frankrijk, was dat niet om daar belastingen op te heffen, hé. Integendeel. De Franse overheid investeert die middelen verstandiger dan wij, Vlamingen, kunnen bedenken. En wijpapa en Guy - hebben er een mooi wijndomein in Toscane aan overgehouden. Dat is ondernemerschap! Daar moeten we ruimte voor maken, in plaats van het af te pakken.”

Frankrijk gebruikt die middelen om de energiekost in eigen land laag te houden en België als melkkoe te behandelen.

“Iedere deal heeft voor- en nadelen, nietwaar? Maar maakt u zich maar geen zorgen. In Toscane is het meestal lekker warm en zijn de energieprijzen laag. Wel heel vriendelijk van u om hiernaar te vragen.”

U bent voor de beperking van de werkloosheid in de tijd. Maar toch diende uw Brusselse minister van Begroting , Sven Gatz, een belangenconflict in om de federale plannen te dwarsbomen. Is dat

“Dat vind ik zo geen leuke vraag.

Ik zou er toch een antwoord op willen.

“Gatz had gedronken? Nee, wacht. Ik

Frédéric: “Ach, dat hebben we voor papa en Guy toch ook gedaan? Daar wens ik niet op beoordeeld te worden. U moet maar denken: daar zit hij op kosten van de hele wereld. Een flinke besparing dus. En u mag niet vergeten dat Alexander ook nuttige dingen heeft gedaan. Een absoluut fortuin aan Engie gegeven om de kerncentrales open te houden. Ik verwacht hem in de TWC!”

TWC?

Frédéric: “Toscaanse Wijn Club. Een select gezelschap van ondernemers met belastinggeld. Je bent liberaal of je bent het niet. Altijd maar ondernemen. Zo zijn we.”