Issuu

HOE VERDRAAGZAAM

MOET RECHTS ZIJN?

maakte over een lesbische speelster van de Belgian Cats. Demarez werd een jaar van het scherm geweerd en moest een heropvoedingstraject doorlopen.

Typisch voor het onevenwicht op gebied van verdraagzaamheid tussen links en rechts, kwam er onmiddellijk kritiek van rechts op het ontslag van Kimmel. Ted Cruz, nochtans niet van de gematigde flank van de Republikeinse Partij, uitte kritiek op zijn partijgenoten die, via toezichthouder FCC, druk hadden gezet op ABC. Cruz vindt dat zijn eigen zijde zich niet mag schuldig maken aan het soort praktijken waar ze zelfs steeds over geklaagd heeft.

Bart Schols, Goedele Liekens en Fatma Taspinar maken zich zorgen over het ontslag van Jimmy Kimmel, lees ik in het Nieuwsblad. Deze Amerikaanse komiek werd door zijn tv-zender opzij gezet nadat hij had beweerd dat de moordenaar van Charlie Kirk een rechtse jongen is, wat een manifeste leugen is. Volgens Roeland Termote in DS is dit slechts één voorbeeld van de ‘storm van censuur en repressie’ die Trump aan het ontketenen is. Links ontdekt dat de ‘cancelcultuur’ zich ook tegen hen kan keren. Het is nochtans een milde versie. Trump heeft Kimmel niet ontslagen, wel zijn werkgever, ABC. Disney, eigenaar van ABC, had enkele jaren geleden nog actrice Gina Carano ontslagen omdat die zich iets te rechts had gepositioneerd over thema’s als Covid-19, BLM en transgenderideologie. Niemand van degenen die nu protesteren had daar toen iets op aan te merken. Ze protesteerden ook niet toen Roseanne Barr, de hoofdactrice van de succesvolle serie ‘Roseanne’, nooit meer aan de bak kwam na een tweet die sommigen racistisch vonden. Onevenwichtige verdraagzaamheid

Schols en Taspinar mogen zich ook wat minder geschokt tonen. Ze werken voor de VRT, de zender die Eddy Demarez op non-actief plaatste omdat hij even niet had gemerkt dat de micro nog aanstond toen hij een mop

Rechts is op dat punt inderdaad anders. Het doet mij denken aan de discussie over Jihad Van Puymbroeck, die een militante was van extreemlinkse organisaties als Kif Kif, en die heel wat ze controversiële uitspraken heeft gedaan op sociale media. PAL (toen nog SCEPTR) onthulde dat ze daar onder andere

de Holocaust minimaliseerde en De Wever vergeleek met Hitler. Toch kon ze aan de slag bij de VRT, op de ‘redactie sociale media’ nog wel. Daar kwam heel wat kritiek op van rechts, maar uiteindelijk waren het politici van de N-VA, waaronder Theo Francken, die voor haar in de bres sprongen.

Rechts is te braaf

Is rechts niet veel te braaf, vroeg ik mij toen af. Bij de beoordeling van dat soort beslissingen is de enige juiste lakmoesproef: zou links dezelfde grootmoedigheid aan de dag leggen voor mensen met een vergelijkbaar parcours op rechts? Ik kan zelf getuigen dat dit niet zo is. Lidmaatschap van het Vlaams Belang is in dit land een brandmerk voor het leven.

Iemand zo radicaal links als Petra De Sutter kan aanblijven als rector van de UGent, ook wanneer ze, zoals nu blijkt, haar politiek activisme niet kan scheiden van haar verant

woordelijkheid als rector. Rechts tolereert dat de vertegenwoordigster van een kleine, marginale, linkse partij een grote universiteit leidt. Zou links tolereren dat iemand van het Vlaams Belang, een drie keer grotere partij, op een dergelijke positie zou terecht komen? Vorige week werd trouwens, aan dezelfde universiteit, nog eens geïllustreerd hoe eenzijdig de verdraagzaamheid in dit land werkt. NSV!-Gent werd geschorst omwille van een foute grap over dezelfde Petra De Sutter. Ik heb niemand horen protesteren. Ik vraag mij nog steeds af of rechts niet te braaf is. Het ligt inderdaad niet voldoende in onze aard om andere meningen verbieden of, zoals ik vorige week opmerkte, politieke meningsverschillen om te zetten in haat voor personen, maar het is wel een goede zaak dat de linkerzijde ontdekt dat de cancelcultuur zich ook tegen haar kan keren. Er zal echter nog meer dan één Kimmel moe

Begrotingsakkoord: Vlaming betaalt de prijs

In haar zoektocht naar 1,5 miljard euro heeft de Vlaamse Regering de Vlaming niet gespaard. In het begrotingsakkoord zit voor elke partij wat wils: de N-VA krijgt opnieuw de wortel voorgehouden van een begroting in evenwicht tegen 2027, Vooruit kan uitpakken met enkele ‘sociale correcties’ en cd&v hield met succes een zoveelste verhoging van de waterfactuur tegen.

Maar de Vlaming betaalt wel degelijk een prijs voor dit akkoord, onder meer in de vorm van een verhoging van de zorgpremie. Dat is de jaarlijkse solidariteitsbijdrage die elke Vlaming ouder dan 25 jaar aan zijn of haar ziekenfonds betaalt. Elke Vlaming zal voortaan jaarlijks 100 euro in plaats van 64 euro moeten ophoesten, een stijging met 36 euro of meer dan 50 procent. In een land waarvan de inwoners al tot de meest belaste ter wereld behoren, kan deze belastingverhoging best tellen. Daarnaast zullen de hogere inkomens vanaf 1 januari niet langer een verbouwpremie krijgen als ze hun woning energiezuiniger willen maken. Dat is een serieuze streep door de rekening van wie aan het verbouwen was of dat van plan is. De factuur kan plots honderden of duizenden euro’s duurder uitvallen. Ook de schoolbonus die ouders van schoolgaande of studerende kinderen in augustus op hun rekening gestort kregen, verdwijnt vanaf 2026. Enkel gezinnen met een beperkt inkomen zullen hem nog ontvangen.

Niet allemaal kommer en kwel

Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Dat de subsidiezieke Vlaamse regering 170 miljoen euro extra snoeit in de subsidies, is een goede zaak. Al mocht dat wat ons betreft gerust nog wat meer zijn, vooral in het sociaal-cultureel volwassenenwerk. Als zes Vlaamsgezinde organisaties, waaronder de Vlaamse Volksbeweging (VVB), hun subsidies dan toch verliezen, had de N-VA gerust mogen eisen dat er ook wat linkse haatclubjes zouden volgen.

U herinnert zich ongetwijfeld nog de ‘frigobon’ van 250 euro voor de

aankoop van energiezuinige huishoudtoestellen van Melissa Depraetere (Vooruit). Wel, ook die gaat amper een klein jaar na de invoering ervan al op de schop. De Vlaamse overheid is in die periode wel 18 miljoen euro – 4 keer meer dan begroot – armer geworden.

Ook de Vlaamse ontwikkelingshulp gaat bijna volledig op de schop: Malawi, Marokko en Mozambique krijgen geen directe steun meer en de groep boven MO* Magazine verliest zijn subsidies. Die beslissing kunnen we alleen maar toejuichen. Hopelijk vormt ze de voorbode van een gelijkaardige beslissing op federaal niveau, waar nog steeds een aanzienlijk bedrag naar ontwikkelingshulp gaat. Het is jammer dat de regering niet bereid was om enkele socialistische heilige huisjes, zoals de geflopte subsidie voor gezonde maaltijden op school, te slopen. Dat had nochtans een mooie besparing kunnen opleveren, aangezien slechts een fractie van de voorziene 70 miljoen euro al is opgebruikt.

De Vlaamse besparingsoefening is klein bier in vergelijking met wat eerste minister Bart De Wever (N-VA) op federaal niveau zal moeten klaarspelen. Het Monitoringcomité schetst in een nieuw rapport een dramatisch beeld van de Belgische begroting: het tekort dreigt dit jaar op te lopen tot 4,2 procent van het bbp, ofwel ruim 26,5 miljard euro. Tegen 2029 zou dat bij ongewijzigd beleid zelfs 5,5 procent of 39 miljard euro zijn. Tegen dat Belgische betonrot is geen enkele nieuwe belasting opgewassen. Al maken we ons geen illusies: na de Vlaamse Regering zal ook de federale binnenkort nog dieper in uw zaken zitten.

ANTON SCHELFAUT

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

HOE DE RELATIE TUSSEN N-VA EN CD&V VERZIEKT RAAKTE

Ooit waren ze meer dan 4,5 jaar kartelpartner en zagen ze elkaar als trouwe bondgenoten in verschillende regeringen. Vandaag is het ‘af’ tussen de N-VA en cd&v. En niet alleen door het aanstellerige gedrag van voorzitter Sammy Mahdi. Al verder in het verleden bleken de christendemocraten een steeds minder betrouwbare partner te zijn.

Wie de voorbije dagen de kranten las, krijgt de indruk dat er deze zomer iets gebroken is tussen eerste minister Bart De Wever (N-VA) en cd&v van Sammy Mahdi. De analyse is dat de familie De Wever met de gezondheidsproblemen van echtgenote Veerle Hegge eens een gewone rustige vakantie wou doorbrengen. En dat was ook doorgesproken met de federale coalitiepartners.

Maar uitgerekend tijdens die zomervakantie kwam de ene Scud-aanval na de andere van Sammy Mahdi richting De Wever. Het ging meer bepaald over het stilzwijgen van de eerste minister, nadat vanuit de Wetstraat herhaaldelijk werd aangedrongen op een ministerraad over het Gaza-drama. Dat aanstellerige gedrag van Mahdi ergerde De Wever mateloos en het feit dat de dagbladpers in de komkommertijd lustig meedeed, hielp ook niet. Al geldt hier wel de verzachtende omstandigheid dat er ook weinig ander nieuws was.

Het zou echter verkeerd zijn te denken dat er toen iets gebroken is tussen De Wever en de N-VA enerzijds en cd&v anderzijds. Er zit al langer een haar in de boter. Eigenlijk dateren de ergernissen van de Vlaams-nationalisten al van kort na de totstandkoming van het kartel cd&v-N-VA in februari 2004; een kartel dat uiteindelijk ongeveer 4,5 jaar standhield. Daarna wist de N-VA de christendemocraten electoraal te overvleugelen. Wel zagen beide partijen elkaar als logische partner in verschillende regeringen. Maar de ergernis bij De Wever en co bleef groeien.

Van de zaak-Dedecker tot het ‘destructieplan’ van Wouter Beke

Eigenlijk zat er al eind 2006, begin 2007 een haar in de boter toen de N-VA de gedefenestreerde Open Vld’er Jean-Marie Dedecker actief benaderde om lid te worden. Uiteindelijk werd zijn toetreding afgeblokt door cd&v, wat leidde tot frustraties bij de N-VA. Dit was een van de eerste duidelijke tekenen van onenigheid binnen het kartel, en zorgde zelfs voor spanningen binnen de N-VA. Op dat moment waren er al in de dichte entourage van Bart De Wever figuren (naar verluidt politiek directeur Piet De Zaeger) die ervoor pleitten om de Rubicon over te steken en effectief als een aparte partij verder te gaan. Dat gebeurde pas in 2008. Wat er met Dedecker was gebeurd, werd bij de Vlaams-nationalisten niet licht vergeten.

Peeters als centrale pion. Hij trok de coalitie constant naar links.

De Antwerpse ‘moeial’ Kris Peeters Wie Bart De Wever in die tijd als burgemeester van Antwerpen ging interviewen, merkte dat de ergernis over Kris Peeters met de dag groter werd. Toen diezelfde Peeters zich dan nog als uitdager van De Wever profileerde bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, was het hek volledig van de dam. Peeters werd weggezet als een ‘moeial’ die in de Koekenstad niets te zoeken had. Diens nederlaag smaakte dan ook zoet.

CD&V-VOORZITTER WOUTER BEKE HOOPTE DAT DE N-VA ZICH IN DE ZWEEDSE COALITIE KAPOT ZOU REGEREN

In de Vlaamse Regering liep het al evenmin vlot. De N-VA botste daar op de oude machtsstructuren van cd&v op kabinetten en administraties. Figuren als de christendemocratische kabinetschef Raf Suys hielden de touwtjes strak in handen. Het was moeilijk om echt beleid te voeren. Dat de cd&v-ministers als Hilde Crevits niets deden zonder verregaande ruggespraak met Suys, ergerde de N-VA mateloos. Een vernederde Jan Jambon

De situatie begon te verzieken nog voor Sammy Mahdi in 2022 partijvoorzitter werd. Maar met zijn aantreden werd inderdaad een dieptepunt bereikt. Herinner u: in 2022 was de Vlaamse regering-Jambon al drie jaar aan de slag, maar ze kreeg veel kritiek. Het was de zoveelste steriele notarisregering. Dat gaf zelfs Bart De Wever toe. Maar toen deed Sammy Mahdi iets wat de toenmalige N-VA-voorzitter niet snel ging vergeten. Hij bleef tijdens het Vlaams begrotingsconclaaf van 2022 het been stijf houden rond een aantal dossiers, zoals de indexering van de kinderbijslag. Daardoor sleepten de onderhandelingen aan en moest Jambon zijn Septemberverklaring uitstellen. Een vernedering in de ogen van De Wever. Dat Jambon, een van de grote vertrouwelingen, daarvan het slachtoffer werd, maakte alles nog een stukje erger.

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland: Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock www.pal.be

DE ERGERNISSEN VAN DE VLAAMS-NATIONALISTEN DATEREN AL VAN KORT NA DE TOTSTANDKOMING VAN HET KARTEL CD&V-N-VA IN FEBRUARI 2004

Een tijdlang waren de N-VA en cd&v trouwe partners in de federale regering. Dat de christendemocraten in 2011 uiteindelijk zonder De Wever en co in de federale regering-Di Rupo stapten, woog achteraf gezien niet zo zwaar door. Anno 2025 is duidelijk dat de N-VA toen tijd wou kopen. De partij zag zich nog niet klaar om federaal bestuursverantwoordelijkheid op te nemen.

Dat gebeurde in 2014 wel en zorgde voor nieuwe spanningen met cd&v. Al snel werd duidelijk dat cd&v-voorzitter Wouter Beke hoopte dat de N-VA zich in de Zweedse coalitie kapot zou regeren. Het ‘destructieplan’ werd opgezet met vicepremier Kris

De Wever vergeet niet vlug en sindsdien was het echt ‘af’ met cd&v. Het gedrag van die partij tijdens de regeringsonderhandelingen van 2024 hielp evenmin. Bij de N-VA was men verbaasd dat de christendemocraten nul interesse meer hadden in communautaire thema’s, daar waar ze vroeger in cd&v een bondgenoot vonden voor meer Vlaamse autonomie. Meer bepaald Annelies Verlinden bleek geen enkele Vlaamse reflex meer te hebben. Ten slotte zat Mahdi tijdens zowel de Vlaamse als de federale onderhandelingen voortdurend onwaarheden te verspreiden naar de media over de dossiers waar er wel of niet een akkoord over was. Voor de N-VA is het ondertussen duidelijk: als men in 2029 een regering kan vormen zonder cd&v, dan zal men dat ook daadwerkelijk doen. En met het vertrek van Pieter De Crem hopen de nationalisten tegen dan nog de laatste overblijfselen van de rechterflank binnen te halen.

Sammy Mahdi en Bart De Wever

DE FISCALE ZELFMOORD

VAN EEN UITGEPUTTE NATIE

In de diepten van de Franse politiek, waar links – van de Socialistische Partij tot de schreeuwers van La France Insoumise – kreunt onder het gewicht van zijn verkiezingsnederlagen, verschijnt een nieuwe fiscale hersenschim die de eer en de stembussen moet redden: de Zucman-belasting.

Geïnspireerd door het werk van de marxistische econoom Gabriel Zucman, wordt dit een voorstel voor een minimumbelasting van 2 procent op het vermogen van de ‘rijken’; mensen met een fortuin van meer dan 100 miljoen euro. Volgens het wetsvoorstel dat door de groene parlementsleden is ingediend, is dit hét wondermiddel, niet alleen voor Frankrijk, maar voor de hele wereld. Want uiteraard koestert Frankrijk, dat tanende baken van de mensheid, nog steeds de droom van een rol als universele wetgever.

Anatomie van Cthulhu

Ongelooflijk, nietwaar? Terwijl het land in het eerste kwartaal van 2025 gebukt gaat onder een staatsschuld van 3.345 miljard euro – 116 procent van het bbp, en volgens Fitch Ratings op weg naar 121 procent tegen 2027 –, bedenkt links als reddingsboei een belasting op de ‘grote wereldwijde fortuinen’, alsof Parijs zijn wetten zou kunnen opleggen aan New York, Moskou, Tokio en Peking.

Laten we de feiten bekijken, want achter de gebarsten egalitaire façade schuilt een hels mechanisme. De Zucman-belasting, zoals voorgesteld in Frankrijk, viseert alle vermogens van meer dan 100 miljoen euro – een veel lagere drempel dan de wereldwijde versie van Zucman, die alleen miljardairs met een vermogen van meer dan 1 miljard dollar viseert en die naar verwachting jaarlijks 200 tot 250 miljard dollar zou moeten opleveren van 3.000 belastingplichtigen wereldwijd.

In Frankrijk omvat het Zucman-voorstel niet alleen inkomsten, maar ook latente meerwaarden op aandelen en alle beroepsactiva, zelfs niet-gerealiseerde, tegen een tarief van 2 procent, vergeleken met de huidige vermogensbelasting op onroerend goed (IFI), die tussen 0,5 en 1,5 procent bedraagt.

hebben opgebouwd – laten we dat niet vergeten. Maar deze verleiding is een illusie: door waardecreatie te belasten nog vóór ze zich concretiseert, maakt men investeren onmogelijk, smoort men innovatie in de kiem en versnelt men de vlucht van kennis en kapitaal naar gunstigere oorden. Het is de allegorie van de kip met de gouden eieren: dood de kip en zeg vaarwel tegen de eieren. Het belasten van niet-gerealiseerde winsten vermindert de risicobereidheid van ondernemers, ontmoedigt investeringen in innovatieve ondernemingen en stimuleert kapitaalvlucht naar het buitenland.

De feiten spreken boekdelen: Franse ondernemers vluchten nu al massaal. In 2025 melden expatadviesbureaus een forse stijging van het aantal vertrekken om fiscale redenen onder de Franse elite, die anticiperen op belastingverhogingen zoals de Zucman-belasting.

De Franse ‘exit taks’, een anti-ontwijkingsmaatregel die latente meerwaarden belast op het moment van vertrek, verandert daar niets aan, want die houdt de rijken niet tegen, maar zet hen er juist toe aan hun vertrek eerder te organiseren, richting Zwitserland, België (!) of de Verenigde Staten.

Ondertussen, in de VS...

Microsoft investeerde 80 miljard dollar voor het boekjaar 2025 (dat eindigt in juni 2025), waarvan meer dan de helft in de Verenigde Staten, om AI-aangedreven datacenters te ontwikkelen, AI-modellen te trainen en cloudapplicaties te implementeren. Dit maakt deel uit van een bredere inspanning om de AI-infrastructuur uit te breiden, met uitgaven die in het eerste fiscale kwartaal van 2025 al 20 miljard dollar bedroegen.

Amazon verbindt zich ertoe om in 2025 meer dan 100 miljard dollar te investeren via Amazon Web Services (AWS), tegenover

IN PLAATS VAN ZIJN DURF TE PRIJZEN IN EEN LAND WAAR HET CREËREN VAN RIJKDOM AL EEN BIJBELS WONDER IS, ZOU MEN HEM EEN JAARLIJKSE BELASTING VAN MINSTENS 2 MILJOEN EURO OPLEGGEN

Stel je voor: een Franse ondernemer – die zeldzame vogel, die onschatbare overlevende van de normatieve en fiscale hel van Frankrijk, waar de totale belastingdruk de hoogste is van Europa, samen met het onbeschrijfelijke België – herinvesteert zijn magere winst in de groei van zijn bedrijf.

In plaats van zijn durf te prijzen in een land waar het creëren van rijkdom al een bijbels wonder is, zou men hem een jaarlijkse belasting van minstens 2 miljoen euro opleggen – op geld dat hij niet heeft aangeraakt, niet heeft verkocht, dat hij eenvoudigweg niet bezit. Hij zou gedwongen worden activa te liquideren en aandelen van zijn bedrijf te verkopen om te betalen. Of aandelen in natura over te dragen aan een door de staat beheerd fonds, wat neerkomt op de intrede van de alwetende Franse staat in het kapitaal van zijn onderneming. Diefstal, roof, confiscatie –allemaal onder het mom van ‘legaliteit’.

Afgunst, woede, haat en jaloezie

Dit klinkt natuurlijk aantrekkelijk voor Fransen die moeten rondkomen met 1.000 euro per maand en worden uitgeput door de fiscale roofzucht van een zwaarlijvige staat die zij zelf, verkiezing na verkiezing,

83 miljard in 2024, voornamelijk voor datacenters en AI-infrastructuur, om te voldoen aan de groeiende vraag naar clouddiensten en AI-computing.

NVIDIA kondigde een investering aan van 500 miljard dollar voor de komende vier jaar (2025-2029) om in de VS een AI-infrastructuur op te bouwen, inclusief de productie van geavanceerde AI-chips, supercomputers en datacenters. Het bedrijf sluit partnerschappen met TSMC, Foxconn en andere om gigawatt-AI-fabrieken te bouwen, wat de eerste massaproductie van AI-supercomputers ‘made in the USA’ mogelijk maakt.

Alphabet verwacht 85 miljard dollar aan kapitaaluitgaven (‘capex’) voor 2025, een forse stijging ten opzichte van de 52,5 miljard in 2024, voornamelijk voor de uitbreiding van servers en datacenters om de vraag naar AI en cloud te ondersteunen. Dit omvat ook investeringen in en modernisering van waterkrachtvoorzieningen.

Meta engageert zich om tegen 2028 600 miljard dollar te investeren in de VS in AI-infrastructuur, waaronder enorme datacenters en meer dan 1,3 miljoen GPU’s (gespecialiseerde elektronische circuits) tegen eind 2025. Alleen al voor 2025 gaat het om 60 tot 65 miljard dollar aan kapitaaluitgaven, met een vergelijkbare groei in 2026, om modellen zoals Llama 4 en Meta AI te voeden, met een beoogd rekenvermogen van 1 GW.

Om 1.000 miljard te investeren, moet je het wel hebben!

Deze korte voorbeelden herinneren ons aan een waarheid die alle boze Zucmans van deze wereld bewust negeren: om kapitaal te investeren, moet je het eerst opbouwen. Met andere woorden,

om Amazon, Meta en NVIDIA in staat te stellen duizenden miljarden te investeren in de bouw van de halfgeleiders van morgen, moest men hen eerst dit kapitaal laten accumuleren.

De Zucman-belasting, deze zoveelste variant van de ‘Franse geest’ – waarvan alleen nog maar de viscerale afgunst en marxistische verbittering overblijven – rust op een vals, marxistisch, hatelijk en dom uitgangspunt, namelijk dat de concentratie van kapitaal op zich slecht zou zijn. Belachelijk. Wanneer de wet voor iedereen gelijk is, zijn de materiële ongelijkheden die daaruit voortvloeien op geen enkele manier onrechtvaardig. Ze zijn het resultaat van verdienste, risico en inspanning – van die vindingrijkheid die de mens van de aap onderscheidt. Wanneer een ondernemer, ondanks de Europese fiscale en normatieve hel, succes boekt, moet hij zoveel mogelijk eigen kapitaal behouden om te blijven investeren, mensen aan te nemen en te innoveren. Precies dat doen de Amerikanen, wier economie floreert dankzij een belastingstelsel dat risico’s beloont in plaats van bestraft. Zelfs de Chinese ‘communisten’ hebben dit begrepen. Zij die zich beroepen op Marx (!), zijn minder dom dan Europees links. In Peking krijgen ondernemers enorme fiscale voordelen voor start-ups, speciale economische zones bevorderen kapitaalaccumulatie en bruto-investeringen in vaste activa bedragen bijna 45 procent van het bbp, wat de nationale groei aanjaagt. De Chinese autoriteiten stimuleren particuliere en buitenlandse investeringen en hebben de handel en het plattelandsondernemerschap de afgelopen vijftig jaar geliberaliseerd om het succes van bedrijven én van de natie te verzekeren en niet om gelijkheid in armoede te bereiken.

De Zucman-belasting, een bekentenis van een land in nood

Ten slotte heeft de Zucman-belasting alleen zin als ze wereldwijd wordt toegepast, waarbij Trump zijn instructies bij Macron komt halen. Wordt ze alleen in dat stukje natie dat Frankrijk is ingevoerd, dan zou dat het verval enkel versnellen.

De Zucman-belasting is geen hervorming: het is de bekentenis van een stervend land, verteerd door afgunst en ideologie, dat niet in staat is zijn parasitaire staat te hervormen om de economie te herstellen en de toekomst te omarmen. In plaats van belastingen te verlagen, energie vrij te maken en de schuld te verminderen die de financieringskosten verzwaren – zie het voorbeeld van Milei –, geeft men de voorkeur aan de vruchteloze fantasie om de laatste succesvolle ondernemers van Frankrijk uit te melken, waardoor de neergang versnelt.

De Zucman-belasting is een laatste, woedende, marxistische belediging aan het adres van de realiteit.

DRIEU GODEFRIDI

Franse industrie

ECONOMISCHE

HET VBO BLIJFT

EEN CD&V-BASTION

Danny Van Assche, voormalig topman van KMO- en zelfstandigenorganisatie Unizo, verkast naar het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO). Hij wordt er in de loop van 2026 nummer twee na Pieter Timmermans. Daarmee blijft de werkgeversorganisatie een duidelijk cd&v-signatuur hebben. Vreemd, want de relatie tussen de christendemocraten en het bedrijfsleven is gespannen.

Op een paar maanden tijd is er sprake van een zelden geziene stoelendans bij de verschillende werkgeversorganisaties. Op Vlaams vlak stopte Hans Maertens als gedelegeerd bestuurder van Voka en werd hij opgevolgd door Frank Beckx, hoofd van het Kenniscentrum. Ingrijpender was de verandering bij KMO- en zelfstandigenorganisatie Unizo. Danny Van Assche, sinds 2018 gedelegeerd bestuurder, nam in februari van dit jaar onverwacht ontslag. Wat de reden is, blijft onduidelijk, maar men maakt gewag van spanningen met de lokale afdelingen. Plus het feit dat Unizo onder Van Assches voorganger Karel Van Eetvelt zijn broek gescheurd heeft aan een verhuis naar een nieuw gebouw vlak bij de Brusselse Kanaalzone. Een financieel probleem dat nog altijd niet zou opgelost zijn.

van toenmalig minister van Financiën Herman Van Rompuy. Wijlen Tony Vandeputte die gedelegeerd bestuurder was van 1990 tot 2004, gold ook als een christendemocraat. Dat het VBO geleid werd door mensen met een CVP/cd&v-stempel, was lange tijd logisch. Ten eerste was er binnen de christendemocratie toen nog een rechterflank. De CVP was ook de staatsdragende partij en een goede relatie met de sociale partners was noodzakelijk en wenselijk. Zelfs toen de CVP van haar pluimen liet, was de link te begrijpen. Tot ongeveer 2010 werd het sociaal overleg gestut door een alliantie tussen VBO en de christelijke vakbond ACV. Zij maakten de grote sociale akkoorden. En indien nodig, kwam de federale regering met geld over de brug om een akkoord te ‘smeren’.

ONDERNEMERS VINDEN ZICH NU MEER TERUG IN HET PROGRAMMA VAN DE N-VA

Ondertussen heeft Danny Van Assche een opvolger: Bart Buysse leidt Unizo. Hij was in een vorig leven de nummer twee van het VBO en tot voor kort baas van Fevia, de federatie van voedingsbedrijven. Buysse vertrok indertijd bij het VBO omdat hij besefte niet snel de plaats van gedelegeerd bestuurder Pieter Timmermans te kunnen innemen. En zie, nu duikt Danny Van Assche (53) op als adviseur-generaal bij de Belgische werkgeversorganisatie. Hij wordt in de loop van 2026 de nummer twee in opvolging van huidig directeur-generaal Monica De Jonghe. En iedereen gaat ervan uit dat Van Assche de gedoodverfde opvolger is van Pieter Timmermans. Pieter Timmermans is 61 jaar en wanneer hij met pensioen vertrekt, zou Van Assche diens plaats innemen, zo wordt in werkgeverskringen bevestigd.

Nieuwe namen, zelfde stal

Met de komst van Antwerpenaar Van Assche blijft het Verbond van Belgische Ondernemingen een duidelijke cd&v-signatuur dragen. Officieel is men neutraal, maar feit is dat verschillende gedelegeerd bestuurders uit de christendemocratische stal komen. Van Assche was jarenlang actief binnen cd&v. In de periode 2000-2010 was hij achtereenvolgens districtsraadslid en districtsschepen in Wilrijk. Hij werkte in de jaren 1990 ook op het kabinet van Vlaams minister van Economie Eric Van Rompuy (CVP). Pieter Timmermans begon zijn carrière in diezelfde jaren 1990 op het kabinet

De voorbije 15 jaar is de situatie echter fundamenteel veranderd. Federaal is er geen geld meer om het sociaal overleg vlot te trekken. Ook is cd&v sociaaleconomisch meer en meer naar links opgeschoven. Daarom is het vreemd dat mensen van christendemocratische signatuur nog altijd het mooie weer maken bij het VBO. Het is misschien over een aantal jaren een thema voor een proefschrift van een student economische geschiedenis.

Ondanks gespannen relatie

Want we moeten eerlijk zijn: de relatie tussen het bedrijfsleven en cd&v is gespannen. Ondernemers vinden zich nu meer terug in het programma van de N-VA. Zij ergeren zich aan de vele federale rege-

ringen waar niet alleen Open Vld, maar ook cd&v zich lieten overvleugelen door de PS, een partij die geen oog heeft voor de belangen van de werkgevers.

Een paar voorbeelden uit de voorbij 10 tot 15 jaar tonen aan dat de christendemocraten de ondernemerswereld bij belangrijke beleidskeuzes niet hebben geholpen. Een gemakkelijk voorbeeld is de sabotage van de regering-Michel door vicepremier Kris Peeters. Er is ook het verhaal van 2012 toen de sluiting van Ford Genk werd aangekondigd. Kris Peeters was toen Vlaams minister-president en had wél een pro-werkgeversreflex. Hij zette druk op de federale regering om concurrentie bevorderende maatregelen te nemen voor de bedrijven, onder meer via een hervorming van het systeem van automatische loonindexering. Dat pro-ondernemersbeleid was een blinde vlek in het regeerakkoord-Di Rupo. En eerste minister Elio Di Rupo liet aan de ministers weten hier een ‘geste’ te willen doen als er een meerderheid binnen de regering voorstander was van zo’n hervorming van de index, ook al was de PS zelf geen voorstander. Welnu, net voor de cruciale vergadering liet toenmalig minister van Financiën Steven Vanackere (cd&v) weten dat hij daar ook open voor stond. Tot tijdens de vergadering Di Rupo de tafel rondging en vroeg wat het standpunt was van de partijen. Plots wou Vanackere geen standpunt innemen. Resultaat: geen maatregelen voor meer concurrentiekracht. Alexander De Croo, toen minister van Pensioenen, was terecht woest.

De vraag die je op dat moment moet stellen: wat heeft de ‘band’ tussen cd&v’ers in de regering en bij het VBO recentelijk opgeleverd voor het bedrijfsleven? Zeer weinig. Het weegt dan ook op de legitimiteit van de werkgeversorganisatie.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

DEZE WEEK IN DE GESCHIEDENIS

VAN ’T PALLIETERKE

Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.

19 september 1985: De vete wordt een veto “De vete wordt een veto. De arme Tindemans vangt wéér bot. Hij moet en zal uit de Belgische en internationale politieke arena verdwijnen wanneer hij straks vijfenzestig wordt. Hij mag al beginnen met een uitgever te zoeken voor de mémoires die hij zal schrijven, maar dat is dan ook alles wat hem nog gegund wordt door zijn boezemvijand Martens.”

20 september 2005: Storm op komst “De regering zit ernstig in nesten. Vooral het ABVV lijkt voor geen rede vatbaar en kiest voor de vlucht vooruit. Nog liever de economie saboteren dan veranderingen bespreken die noodzakelijk zijn om het probleem van de vergrijzing aan te pakken. Wat de kranten niet vertelden, is dat de heer premier die patstelling voor een groot deel aan zichzelf te wijten heeft.”

Heizel zal blijven is, naar de mening van de brandweer, nog absoluut niet veilig. Als er daar nog eens vodden van komen, zal er dan wéér een burgemeester en een rijkswachtofficier verantwoordelijk gesteld worden?” En wat blijkt? Ook voor de Rode Duivels was het niet veilig: “In de Nieuwe Heizel verslaan de Denen de Belzen.”

21 september 1945: Alles is betrekkelijk We hebben gister, in een winkel van tweedehandsboeken een tiental nummer van het ‘monatschrift’ De Vlag gekocht. Waarom? Een héél klein beetje om het tijdschrift zélf en héél veel om het sadistisch genoegen te smaken iets te doen wat geen mensch ons nú kwalijk nemen kan en waarvoor we daarentegen misschien al een jaar zouden vastzitten had men ons drie jaar geleden zien doen.”

22 september 2010: De rekening volgt “In 2000 schaarde heel Antwerpen, de partij van Janssens incluis, zich achter de Oosterweelverbinding met brug. Idem toen de Vlaamse regering een half jaar later het fameuze Masterplan mét de bewuste brug goedkeurde. In 2003 werd Janssens burgemeester en kreeg de draaikonterij meer en meer vorm.”

7 jaar later werd het alsnog een tunnel. “Er was een tijd dat socialisme geassocieerd werd met vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid. Nu staat het gelijk met het camoufleren van leugens en bedrog, net zoals de PS meer dan honderd jaar geleden een verregaande staatshervorming beloofde. Die is intussen ook volledig de grond in geboord.”

23 september 1995: Nog niet veilig

“Wat ‘men’ het Koning Boudewijnstadion is gaan noemen, maar wat voor ons de Nieuwe

24 september 2020: De waarde van digitale discretie “De zondaars zijn niet bv’s die zichzelf bevredigen voor het oog van de camera, maar het volkje dat zich op sociale media vrolijk maakt over zoveel dwaasheid.” Dat, schreef Jurgen Ceder, was de conclusie van de pers na het Eveline-schandaal waarbij verschillende bekende Vlamingen naakt op het internet verschenen. “Niemand kan zeker zijn dat er nooit stiekem beelden zullen genomen worden van zeer persoonlijke situaties. Niemand kan ook zeker zijn dat foto’s die niet voor het publiek bestemd zijn, nooit gelekt zullen worden. Maar wie zich bewust pleziert voor een online camera, zet zichzelf wel in een heel aparte en kleine risicogroep, in het bijzonder als hij niet eens weet wie aan de andere kant staat van die camera.”

25 september 2023: Einde van Nagorno-Karabach Uit vrees voor etnische zuivering door de Azeri’s, vluchten tienduizenden Armeniërs uit Nagorno-Karabach weg. “Armenië ligt als enige christelijke land in de regio ‘in de weg’ van de droom van Erdogan om een nieuw Ottomaans Rijk te stichten, dat zich uitstrekt van de Middellandse Zee over de Zwarte Zee tot de Kaspische Zee.”

Danny Van Assche

Sammy Mahdi

De groeiende invloed van de Moslimbroederschap in de hoofdstad van Europa

Vorige week organiseerde de MR in Anderlecht een conferentie met onder meer de Franse antropologe en onderzoekster Florence Bergeaud-Blackler over de dreiging van de Moslimbroederschap in Europa. De conferentie riep bij de moslimgemeenschap in Brussel heel wat weerstand op. De druk om de bijeenkomst niet te laten doorgaan, was bijzonder groot. Er werd een indrukwekkende politiemacht opgeroepen. Privébewaking en metaaldetectors moesten voorkomen dat activisten de lezing zouden verstoren.

De dag nadien werden het MR-partijhoofdkwartier en de conferentiezaal in Anderlecht met slogans beklad. In de hoofdstad van België en Europa blijkt vrije meningsuiting een relatief begrip. Recent waarschuwde een Frans rapport nog dat verschillende Brusselse gemeenten, zoals Sint-Joost-tenNode en Sint-Jans-Molenbeek, onder controle staan van islamisten. Volgens speci alisten gaat het om gemeenten waar een overweldigende meerderheid van de inwo ners van buitenlandse origine is. “Zij verto nen de kenmerken van zones die overgeno men zijn”, aldus het rapport.

Netwerken

Florence Bergeaud-Blackler benadrukte in het verleden dat vele vluchtelingen en migranten een cruciale rol spelen in het or ganiseren van internationale netwerken in onze samenleving. Deze netwerken bestaan uit moskeeën, Koranscholen, halalzaken, sportclubs en media. Via deze weg circuleren tal van internationale contacten en wordt een parallelle samenleving opgebouwd, met de islamisering van Europa als doel. Volgens Bergeaud-Blackler is het bijzonder naïef te denken dat de islam zich in Europa zal aanpassen aan het verlichtingsdenken. Zij omschrijft de islam als een premoderne, to talitaire ideologie die actief het verlichtings denken bestrijdt en de sharia wil invoeren. Binnen de democratische en multicultu rele samenleving krijgen deze netwerken alle kansen om zich snel te ontwikkelen. Het

opengrenzenbeleid zorgt voor een constante instroom van islamitische activisten die de conflicten uit het Midden-Oosten importeren. Brussel fungeert daarbij steeds vaker als vrijhaven.

Ze verwijst ook naar de campagne van de Raad van Europa ter promotie van de hijab, waarin affiches de hoofddoek associeerden met waarden als schoonheid, vrijheid en vreugde. Tegenstanders, zoals de Franse

lingen, predikt gematigdheid en sluit allianties met activistische bewegingen. “Het is de broeders toegestaan om tijdelijke verbintenissen met ongelovigen aan te gaan”, klinkt het.

DOOR ZICHZELF VOOR TE STELLEN ALS WAPEN TEGEN EXTREEMRECHTS, ONTVANGT DE MOSLIMBROEDERSCHAP AANZIENLIJKE EUROPESE SUBSIDIES

regering, werden meteen weggezet als islamofoob of extreemrechts. Voor Bergeaud-Blackler is dit een duidelijk bewijs van

Bergeaud-Blackler omschrijft socialistische en ecologische partijen als “koekoekspartijen”: ze leggen hun eieren in het nest van progressieve organisaties om die door anderen te laten uitbroeden. Thema’s zoals intersectioneel feminisme, de-koloniaal denken en de strijd tegen islamofobie en racisme zijn interessant omdat ze de tegenstanders verdelen én omdat ze veel subsidies opleveren.

Sinds maart vormen Palestijnen de grootste groep asielzoekers in België, zo blijkt uit cijfers van het Commissariaat-generaal voor dus Bergeaud-Blackler.

Wanneer gaat Petra De Sutter eens op bezoek bij Hamas?

De nieuwe rector van de UGent reist niet mee met een handelsmissie naar de Verenigde Staten. We citeren haar: “Ik ben niet anoniem. Als ik daarheen ga, wordt het een statement en dat wil ik vermijden. Daarom blijf ik thuis.” Het is waarschijnlijk ook net om geen statement te maken, dat Petra De Sutter zich afgelopen woensdag daarover liet interviewen door Belga en er een dag later nog eens op terugkwam in De Ochtend op Radio 1.

Bestond er in Vlaanderen een wisselbeker hypocrisie, dan ging die vorige week zonder twijfel naar Petra De Sutter. Officieel nam ze afgelopen vrijdag de fakkel over van Rik Van de Walle als rector van de Gentse universiteit, maar toen al had ze er een bijzonder drukke week op zitten, met het ene interview na het andere.

‘Administratieve’ problemen

Naar eigen zeggen heeft De Sutter zich bij de Amerikaanse diensten geïnformeerd over een mogelijke deelname aan een handelsmissie naar de VS, maar had ze geen ‘garanties’ kunnen krijgen dat ze zonder problemen het land binnengelaten zou worden. Stel je voor: de regels die voor iedereen gelden, zouden ook voor haar gelden, zo klaagt ze bij Belga.

STEL JE EENS VOOR DAT ZE WEL MEEGEREISD WAS EN ZONDER PROBLEMEN DE VS WAS BINNENGELATEN: DAT ZOU PAS EEN AFGANG GEWEEST ZIJN

Nu zou het op zich bijzonder zijn als iemand op voorhand garanties zou kunnen afdwingen om een land in te reizen, maar het is wel begrijpelijk dat ze zich als transpersoon even informeert. Wat dat betreft, is er in principe echter geen probleem om naar de VS te reizen, tenzij je in je paspoort voor ‘X’ gekozen hebt. We hebben het paspoort van De Sutter niet nagekeken, maar iets zegt ons dat ze daar toch voluit voor de optie ‘V’ gekozen heeft.

Het probleem is echter dat De Sutter zich ook openlijk en zeer nadrukkelijk geprofileerd heeft als transpersoon. Het is daarom niet helemaal denkbeeldig dat ze aan de grens toch problemen zou ondervinden, ook als ze meereist met een handelsmissie. Maar thuisblijven “om geen statement te maken” en om vervol-

gens een interview te geven aan Belga, verraadt natuurlijk dat het haar wel degelijk om een statement te doen was. Meer zelfs: stel je eens voor dat ze wel meegereisd was en zonder problemen de VS was binnengelaten: dat zou pas een afgang geweest zijn! We kunnen best begrijpen dat De Sutter dat risico niet wou lopen.

Genocide

Maar zou haar geslacht, en misschien nog vooral haar profilering daarrond, voor haar het enige probleem zijn om naar de VS te kunnen reizen? We denken immers dat er toch minstens één ander thema ook meespeelt, en dat is De Sutters profilering rond Israël en Gaza.

Een paar dagen eerder had ze zich in een interview met De Morgen immers laten ontvallen dat “onderzoekers die proberen aan te tonen dat in Gaza geen genocide plaatsvindt een grens zouden overschrijden”. Meer zelfs, proffen die toch vraagtekens durven te stellen bij de bewering dat er in Gaza een genocide plaatsvindt, zouden daarop aangesproken moeten worden, in de eerste plaats door hun collega’s.

Het staat dan wel mooi om enkele dagen later in het interview met Belga te klagen dat de academische vrijheid in de Verenigde Staten onder druk staat. We citeren haar op een punt waar we het gloeiend eens mee zijn: “Extreme standpunten zijn nooit te verdedigen, maar voor de rest moet het gesprek hier volop kunnen plaatsvinden. Als het aan de universiteit niet kan, waar dan wel?” Maar wie aan haar eigen universiteit een dissidente mening over Gaza heeft, die moet daar dus op aangesproken worden…

Internationaal Gerechtshof

Overigens is De Sutter met haar uitspraak in De Morgen niet aan haar proefstuk toe. Meer dan een jaar geleden, toen ze nog federaal minister was, eiste ze dat de Belgische regering naar het Internationaal Gerechtshof zou stappen om daar in navolging van Zuid-Afrika Israël aan te klagen. En na de verkiezingen, toen de regering in lopende zaken was, vond ze zelfs dat

MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez pleit al langer voor een officieel rapport over de invloed van de Moslimbroederschap in België. Zijn verzet tegen de toenemende islamisering maakt hem bij een deel van de Franstalige linkerzijde persona non grata. Zo pleit vakbond FGTB openlijk voor een cordon sanitaire rond Bouchez, terwijl Antifa zelfs oproept tot geweld tegen hem: “Met fascisten praat je niet. On les combat.”

Culturele hoofdstad

Vorige week landde een delegatie in Brussel om na te gaan of Molenbeek in aanmerking komt om in 2030 culturele hoofdstad van Europa te worden. Volgens critici is dit het zoveelste rookgordijn dat de verdere islamisering van Brusselse wijken moet verdoezelen.

JULIEN BORREMANS

België bij de Verenigde Naties had moeten gaan pleiten voor een militaire interventie met blauwhelmen.

De Sutter neemt het dus al langer op voor ‘Gaza’, wat in de praktijk op niets anders neerkomt dan steun aan Hamas. En ook met steun aan terroristische organisaties, en dan in het bijzonder Hamas, lopen ze in de VS aan de grensovergangen tegenwoordig niet zo hoog meer op.

Alternatieve reis

Nu De Sutter noodgedwongen (of vrijwillig, wie zal het zeggen?) thuisblijft van die handelsmissie naar de VS, heeft ze misschien tijd over om een alternatieve reis te plannen, een met een academischer doel? Zo beklaagt ze zich bij Belga erover dat er in de VS “ideologische dogma’s opgelegd worden” (tiens…) en haalt ze als concrete voorbeelden “het verbieden van klimaatonderzoek tot het ontkennen van genderstudies” aan.

Voor ons hoeft ze het, gezien de omstandigheden, niet noodzakelijk meteen in Gaza te gaan zoeken, maar een rondreis in het Midden-Oosten bij universiteiten met faculteiten waar er wel uitgebreid genderstudies aangeboden worden, dát zou pas een moedig statement geweest zijn. We vrezen echter dat ze nogal snel zou ontdekken dat er in het Midden-Oosten slechts één land is met universiteiten waar er ruimte is voor genderstudies zoals zij die begrijpt, maar laat dat nu net het land zijn waarmee zij als rector zo snel mogelijk elke academische band wil breken.

Zoals ze zelf bevestigde bij Belga: “Er werd niet gevreesd voor mijn veiligheid.” En ook in Israël zou ze waarschijnlijk niet hoeven te vrezen voor haar vrijheid. In de rest van het Midden-Oosten is het risico reëel dat ze meteen naar het dakterras van het hoogste universiteitsgebouw zou verwezen worden, maar dan niet voor een hartelijke welkomstdrink…

FILIP VAN LAENEN

Florence Bergeaud-Blackler op een eerdere conferentie in Frankrijk

Rapport van Rekenhof leest nog steeds als blunderboek

In zijn 182ste Boek (deel I) rapporteert het Rekenhof aan het parlement over zijn onderzoek van de rekeningen 2024 van het algemeen bestuur, de ADBA’s, de AOI’s en de gelijkgestelde instellingen. Een ADBA is een administratieve dienst met boekhoudkundige autonomie en een AOI is een administratieve openbare instelling.

Het doel van de algemene rekening is de Kamer van volksvertegenwoordigers en andere belanghebbenden te informeren over de verrichtingen van het begrotingsjaar 2024 en over de vermogenstoestand van het algemeen bestuur op 31 december 2024.

Onvoldoende betrouwbaar

De gerapporteerde cijfers zijn volgens het Rekenhof echter onvoldoende betrouwbaar en de toelichtingen bieden onvoldoende juiste en relevante informatie om die doelstelling waar te maken.

De Federale Accountant en de departementen blijven wel inspanningen leveren om problemen aan te pakken en de leesbaarheid van de rekening te verbeteren. Het Rekenhof: “Zo is de methode om de waardevermindering op fiscale vorderingen te berekenen verbeterd, en is de toelichting bij de algemene rekening aangepast en uitgebreid op basis van eerdere aanbevelingen van het Rekenhof.” Ondanks die inspanningen zijn er nog steeds structurele tekortkomingen.

Onvoldoende controles

Het Rekenhof stelt vast dat in de huidige rapporteringsprocessen onvoldoende controles zijn opgenomen om significante fouten in de algemene rekening tijdig te kunnen vaststellen en te corrigeren.

De balans moet jaarlijks worden opgesteld op basis van de inventaris van alle bezittingen, rechten, schulden en verplichtingen. Doordat de inventaris en de waardering ervan zeer complex zijn, kan hij nog niet op een betrouwbare manier worden opgesteld en gerapporteerd. Zo formuleert het Rekenhof opmerkingen bij de waardering van de gebouwen en de terreinen, en stelt het vast dat een belangrijk deel van de fiscale vorderingen oninvorderbaar zijn en geannuleerd en afgeboekt moeten worden.

Tot slot blijft het moeilijk om de algemene rekening af te stemmen op andere begrotingsinformatie, omdat ze niet op dezelfde basis is opgesteld. De algemene rekening wordt opgesteld op basis van vastgestelde rechten, terwijl de ontvangsten op kasbasis worden opgenomen in de andere begrotingsrapportering.

Regie der Gebouwen

De Regie der Gebouwen is de vastgoedbeheerder van de federale staat. Het is een instelling van openbaar nut die instaat voor het beheer van de gebouwen en terreinen van de Belgische staat.

Bij zijn controle van de algemene rekening 2024 stelt het Rekenhof vast dat de Regie der Gebouwen inspanningen is blijven leveren om de kwaliteit van de financiële overzichten te verbeteren. Het stelt echter belangrijke tekortkomingen vast in de aankoop- en verkoopcycli, en de financiële wachtrekeningen.

Bovendien zijn er nog steeds problemen van interne beheersing. Zo ontbreekt er een interface tussen de boekhoudsoftware en de betalingsapplicatie.

Ten slotte stelt het Rekenhof vast dat de Regie der Gebouwen, als beheerder van het vastgoedpatrimonium van de federale staat, boekingen uitvoert waardoor het getrouw beeld van de geconsolideerde rekening

2024 van de federale overheid in het gedrang komt. Ook merkt het op dat de gegevens over de terreinen en gebouwen die de Regie aan het algemeen bestuur bezorgt, onvolledig zijn.

Fedasil

Fedasil (Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers) is een Belgische instelling die verantwoordelijk is voor de opvang van asielzoekers.

Na de controles van zijn collega-revisoren heeft de bedrijfsrevisor van Fedasil zekerheid verkregen dat het Agentschap de uitgaven van twee van zijn partners (Rode Kruis en Croix-Rouge) mag terugbetalen. Dat was niet het geval voor de uitgaven van de andere partners die worden vergoed op basis van hun werkelijke kosten op het moment van de afsluiting van de rekeningen.

Fedasil heeft een opvangovereenkomst gesloten met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, maar kan daarbij niet nagaan of het enkel de opvangplaatsen betaalt van personen die de voorwaarden van deze overeenkomst naleven.

Fedasil werd opnieuw veroordeeld door de arbeidsrechtbanken om, op straffe van dwangsommen, aanvragers van internationale bescherming die door de verzadiging van het opvangnetwerk niet konden worden opgevangen, te huisvesten en materiële steun te bieden. Het bedrag van de te betalen dwangsommen is echter lager dan in 2023.

Het Rekenhof heeft ook aanbevelingen geformuleerd voor een betere interne beheersing van de medische facturen, de toelagen en maaltijdcheques, en de kassen die worden bijgehouden door de centra die Fedasil beheert.

NIRAS

De Nationale Instelling voor Radioactief Afval en verrijkte Splijtstoffen of NIRAS is een overheidsinstelling die in 1980 door de Belgische overheid werd opgericht om het beheer van nucleair afval te organiseren op een veilige wijze voor milieu en bevolking.

Het Rekenhof is van oordeel dat NIRAS de specifieke vereisten en waarderingsregels van de wet van 22 mei 2003 en het koninklijk besluit van 10 november 2009 onvoldoende beheerst. De instelling rapporteert ook niet consistent over de budgettaire ontvangsten en uitgaven, wat het budgettaire resultaat kan beïnvloeden. Door diverse fouten bij de budgettaire aanrekening was een correctie van 55,9 miljoen euro nodig, waardoor het begrotingssaldo 2024 daalt van 106 miljoen euro naar 50,1 miljoen euro. De foutenmarge is mogelijk nog groter door onzekerheid over de juiste doorstroming van bepaalde kosten en opbrengsten naar de budgettaire rapportering. Voorts rekent NIRAS 31,2 miljoen euro voor grote bouwprojecten budgettair als werkingsuitgaven aan in plaats van als investeringen, wat een vertekend beeld van de rekening geeft. Samengevat toont het rapport van het Rekenhof dat de financiële rapportering van de overheid veel beter kan. Dat laatste is uiteraard een understatement gezien de benaming ‘blunderboek’.

THIERRY DEBELS

Tijd voor een leegstandsbelasting voor

de NMBS

Leegstand is zogezegd een probleem voor iedereen: het verpaupert buurten, vergroot het gevoel van onveiligheid en laat waardevolle ruimte wegrotten. Tenzij je natuurlijk de NMBS heet. Dan mag je vrolijk decennialang gebouwen en terreinen laten verkommeren zonder ook maar één cent leegstandsbelasting te betalen. Een privilege waar elke burger of ondernemer alleen maar van kan dromen.

Want ja, terwijl een bakker die zijn oude winkel leeg laat staan keurig mag dokken, en een gezin dat een vervallen pand bezit stevig belast wordt, geniet de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen – een van de grootste vastgoedeigenaars van het land – al bijna honderd jaar van een koninklijke vrijstelling. Leegstand? Verwaarlozing? Geen probleem. Zolang je de naam ‘NMBS’ op de gevel hangt, komt de belastinginspecteur niet eens kijken.

De wonderlijke inventaris

In Vlaanderen bestaat er een officiële inventaris van leegstaande en verwaarloosde bedrijfsruimten. Kom je daarop terecht, dan volgt automatisch een belasting. Een streng systeem, jawel. Voor iedereen, behalve voor de spoorwegen. Waarom? Simpel. Artikel 14 van de wet van 23 juli 1926 verklaart dat de NMBS vrijgesteld is van alle gemeentelijke en provinciale belastingen. Het resultaat: lege stations, vervallen kantoorgebouwen en verlaten spoorweggronden verdwijnen handig onder de radar. Voor de gewone sterveling geldt dat wie zijn pand laat verloederen, betaalt. Voor de NMBS luidt het dat wie zijn pand laat verloederen, ongestoord van de zonsondergang geniet boven zijn ruïnes.

Een eeuw oude vrijgeleide

Federaal parlementslid Vincent Van Quickenborne (Open Vld) vond het onlangs welletjes en diende een wetsvoorstel in om deze absurde uitzondering eindelijk te schrappen. Zijn boodschap is pijnlijk eenvoudig: burgers en ondernemers betalen, dus de NMBS hoort dat óók te doen.

Neem nu het kantoorgebouw aan de Fonsnylaan in Brussel. Al twintig jaar leeg, een monument van stilstand. Voor een gewone eigenaar zou de belasting zich intussen tot in de miljoenen hebben opgestapeld. Voor de NMBS? Geen probleem, gewoon verder negeren. De belastingvrije verloederingstoer duurt ongestoord voort.

Waarom dit wetsvoorstel logisch is

De voordelen liggen voor de hand:

1. De NMBS wordt eindelijk wakker geschud en moet iets doen met haar panden.

2. Buurtbewoners hoeven niet langer naast een spookgebouw te wonen.

3. Overlast en criminaliteit vinden minder makkelijke broedplaatsen.

4. En vooral: burgers krijgen het gevoel dat ze niet langer de enigen zijn die de rekening betalen.

Kortom: één wetswijziging en de NMBS wordt plots behandeld als een doodgewone eigenaar. Schokkend idee, nietwaar?

En de andere mastodonten?

De NMBS is trouwens niet de enige die vrolijk buiten schot blijft. Ook rijksgebouwen, gewestelijke patrimonia, de mastodonten van de EU en de NAVO, ambassades en zelfs kerken genieten van gelijkaardige privileges. Het resultaat? Een scheefgetrokken systeem waarin net de machtigste spelers hun handen proper houden, terwijl de kleine man zonder pardon wordt gepluimd. Maar goed, laten we beginnen bij de spoorwegen. Als zelfs een mastodont als de NMBS eindelijk belast wordt zoals iedereen, kunnen we misschien ooit dromen van echte rechtvaardigheid. Tot dan blijft het voor de burger simpel: betalen, betalen, betalen, terwijl de grote spelers rustig verder genieten van hun uitzonderingspositie.

PATRICK HERBOTS EN MIET DRIESSEN, ADVOCATEN

TOTALITAIR EENHEIDSDENKEN

CENSUUR IS GEVAARLIJKER DAN

VRIJE MENINGSUITING

“Ongecensureerde berichtgeving leidt tot haat, haat leidt tot moord en zelfs tot genocide.” Ja, het wordt soms wat subtieler geformuleerd. Dan staat er bijvoorbeeld ‘ongemodereerde’ als het om de sociale media gaat…

Nog korter gezegd: zelfs voorzichtige kritiek op groepen als moslims, Afrikanen, LGTBQIA+’ers, wordt als ‘hate speech’ bestempeld en… haat leidt tot moord. Dus voer maar censuur in. Het wordt nog belachelijker als men over deze bevoorrechte groepen geen grappen meer mag maken. Een grap uit de Sovjet-Unie luidde: “Wie heeft het Witte-Zeekanaal gegraven? De linkeroever is gegraven door mensen die grappen over Lenin hebben verteld, de rechteroever door mensen die ernaar hebben geluisterd.” We zijn al bijna terug op dat niveau. Er is nochtans nooit een pogrom gepleegd omdat iemand grappen over Joden had gemaakt. Grappen luchten op. Grappen nemen spanning weg. Als Duitsers maar niet zo humorloos en ernstig waren geweest… Als zij in die bittere jaren 1920 en 1930 maar wat meer grappen hadden kunnen maken, zoals de Joden dat zelfs in nog bitterdere tijden wel bleven doen. Kan het censureren van internet leiden tot eerlijkere berichtgeving? Nee, zeker niet, want de censuurregels zullen in praktijk worden vastgelegd en toegepast door de meest leugenachtige beroepsgroep ter wereld: politici.

Onzekerheid

Waarom reageren in het bijzonder transgenders zo bitsig op elke vorm van kritiek of grappen? Misschien omdat zij diep vanbinnen onzeker zijn over zichzelf? Misschien omdat zij ondanks alle uiterlijk vertoon beseffen dat zij geen échte vrouwen of geen échte mannen zijn geworden door al die hormonen en operaties? En natuurlijk reageren zij dan met wilde agressie op elke grap of elke vorm van kritiek. Zij slepen mensen voor de rechter omdat zij een verkeerd voornaamwoord gebruiken. Is dat niet een tikje… onevenwichtig?

HET IS ONVERANTWOORD EN MISDADIG TEGENSTANDERS ALS NAZI’S TE BESTEMPELEN ALS ZE DAT NIET ZIJN

En nu duiken geleidelijk de voorbeelden op van transgenders bij wie die agressie moorddadige proporties aannam, dikwijls naar aanleiding van kleinigheden waarbij evenwichtige mensen met wat meer zelfvertrouwen gewoon de schouders zouden ophalen. Is het verbazend dat linksen even agressief en met blinde haat reageren op kritiek? Ja, in dat opzicht leiden kritiek en grappen wel degelijk tot haat. Alleen…. niet bij de mensen die de opvattingen van de criticus of de grapjas delen, maar bij de politici en activisten die er het mikpunt van zijn. Zoals wijlen David Horowitz het formuleerde: “Diep vanbinnen in iedere progressief zit een totalitaire tiran,

schreeuwend om naar buiten te mogen.” En zo reageren totalitaire tirannen nu eenmaal altijd op grappen en kritiek. Met haat, woede, censuur, gevangenisstraffen en moord. Naar een strafkamp! Uit het venster! Hetzelfde geldt overigens voor moslims. Hoe waanzinnig moet je zijn om op enkele Mohammed-karikaturen of een boek als ‘De Duivelsverzen’ te reageren met boycots, wereldwijde gewelddadig manifestaties en een aantal moorden?

Denkfouten

Heel die kettingreactie van kritiek naar haat, naar moord en genocide hangt aan elkaar met foutieve veronderstellingen. Leidt kritiek tot haat? Meestal niet, tenzij bij mensen die niet tegen kritiek kunnen. Haat is een emotie. Moord is een daad. Voor normale, beschaafde mensen gaapt er tussen haat en moord een diepe kloof. Er is een joods spreekwoord dat zegt: “Tussen haat en moord ligt de Rode Zee”. De meeste mensen steken die nooit over. Ik heb veel mensen diep gehaat omdat zij mij hadden vernederd, gemanipuleerd en bedrogen. Maar ik heb nooit iemand vermoord en dat is met de meeste beschaafde mensen zo.

ten dat – of ze integendeel verborg voor het geval dat… Als ik zie hoe gedwee de Vlamingen na de zaak-Van Themsche hun wapens hebben ingeleverd en met een blind vertrouwen in de overheid napapegaaiden dat ‘alleen de autoriteiten wapens mogen hebben’, dan is dat niet hoopgevend. Hoe ontroerend! Dat blinde vertrouwen in onze onkreukbare, goedmenende politici die ons in tijd van nood zullen beschermen… In onze onpartijdige en efficiënte justitie… Lacht daar iemand? Na het “Wir schaffen das!” van Merkel lachten veel van die mensen die hun wapens hadden ingeleverd helemaal niet meer… ‘Iedereen zegt toch…’

Als er iets is dat dictators de kans geeft de verschrikkelijke excessen te plegen, dan is het wel eenheidsdenken waarin er geen tegensprekelijk debat meer mogelijk is, waarin de media allemaal dezelfde propaganda verkondigen, waar iedere kritiek in de kiem wordt gesmoord en er geen debat meer mogelijk is. De combinatie van internetcensuur en algoritmen die de internetgebruiker altijd verder in echokamers van zelfbevestiging duwen, leiden nu tot hetzelfde angstwekkende

ALS ER IETS IS DAT DICTATORS DE KANS GEEFT DE VERSCHRIKKELIJKE EXCESSEN TE PLEGEN, DAN IS HET WEL EENHEIDSDENKEN WAARIN GEEN TEGENSPREKELIJK DEBAT MEER MOGELIJK IS

De belangrijkste factor bij de Shoah – want die is in dat discours toch altijd op de achtergrond aanwezig – is niet dat zoveel Duitsers de Joden haatten. Vóór de Duitsers vanaf 1933 massaal gehersenspoeld waren, was dat alleen het geval bij de minderheid van fanatieke nazi’s. De belangrijkste factor was dat de Duitsers, nog iets meer dan andere Europese volkeren, meelopers waren die niet de mentaliteit hadden om actief of passief verzet te plegen; wat de Polen wel hadden.

De ‘Belgen’ – om die term voor één keer te gebruiken – waren geen helden in het militaire verzet, maar zij waren wel echte ‘plantrekkers’ die wisten hoe ze zich aan de autoriteiten konden onttrekken en zij hebben naar verhouding veel meer Joden gered door hen te laten onderduiken dan de gezagsgetrouwe Nederlanders. Het onderscheid tussen passieve medeplichtigheid en passief verzet tegen de Jodenvervolgingen werd toen meestal níét zozeer bepaald door de vraag ‘Ben je voor of tegen de Joden?’, maar wel door de vraag of je laf of dapper was. Of je een meeloper was of iemand die zelf nadacht. Of je kritisch was of alles geloofde wat de media van toen je voorkauwden. Of je gedwee je wapens inleverde als de autoriteiten dat eisten – en alle beginnende tirannen zonder één uitzondering eis-

resultaat. Bewegingen als Antifa, BLM en Extinction Rebellion zijn de stormtroepen van het internettijdperk.

Na 1936 konden de Duitsers tenminste nog eens stiekem op een buitenlandse zender afstemmen om een andere klok te horen. Tijdens de oorlog kon men nog heimelijk naar de BBC luisteren. Maar vóór Elon Musk Twitter overkocht en er X van maakte en vóór Trump president werd, was er ook over de grenzen geen ontsnappen aan het eenheidsdenken. Over heel de wereld schotelden bijna alle media en alle internetgiganten ons dezelfde woke-propaganda voor en censureerden zij alle dissidente stemmen. Dat leidde voor het eerst in de geschiedenis in heel de westerse wereld tot indoctrinatie, massahysterie en massapsychosen over ‘gelijkheid’, klimaat en transgenders.

Allemaal nazi’s!

Het nationaalsocialisme van Hitler en het internationale socialisme van Marx zijn de meest moordende ideologieën die de wereld de voorbije twee eeuwen hebben geteisterd. Tegenover echte nazi’s en echte communisten mogen middelen ingezet worden die tegenover andere tegenstanders onaanvaardbaar zijn. Maar daarom is het ook onverantwoord

en misdadig tegenstanders als nazi’s te bestempelen als ze dat niet zijn. Het debat wordt nog meer verziekt doordat men naar het voorbeeld van Stalin de term ‘fascisten’ gebruikt als men eigenlijk nazi’s bedoelt. Als men die zeer beladen en terecht negatieve termen ten onrechte gebruikt om rechtse tegenstanders te demoniseren, dan is dat boosaardig en dom. Om te beginnen natuurlijk omdat men dan suggereert dat tegenover zulke vijanden álle middelen goed zijn, inclusief moord. En ten tweede omdat men de termen daardoor banaliseert.

BEWEGINGEN ALS ANTIFA, BLM EN EXTINCTION REBELLION ZIJN DE STORMTROEPEN VAN HET INTERNETTIJDPERK

In ‘Het onrecht van de sterkste’ laat de auteur John Steinbeck een Californische grootgrondbezitter die tijdens de Grote Depressie honderden landloze boeren uitbuitte, te keer gaan tegen de ‘rooien’. Een van zijn niet al te slimme knechtjes vraagt hem: “Baas, wie zijn eigenlijk die rooien?” Zijn baas antwoordt: “Een rooie is iedereen die een hele dollar per dag wil verdienen als ik maar een halve dollar betaal.” Waarop de knecht: “Maar baas, dan zijn wij toch allemaal rooien?”

Het hatelijke linkse discours, waarin alle rechtsen, alle conservatieve christenen en zelfs alle Israëli’s (!) als nazi’s afgeschilderd worden, dreigt hetzelfde effect te hebben. Als men mensen nazi’s noemt omdat zij een terugkeerbeleid willen of omdat ze vinden dat abortus moord is of dat het traditionele gezin met kinderen een beter ideaal is om na te streven dan het feministisch model van eeuwigdurende klassenstrijd tegen “de mannen”, dan… zullen veel mensen zonder historische kennis beginnen te denken: “Maar dan zijn wij toch allemaal nazi’s?”

Linkse ‘hate speech’

Om maar vlak bij huis te blijven en niet opnieuw over de Koran, de PLO en Hamas te beginnen… De manier waarop Pim Fortuyn destijds door heel de linkerzijde werd ‘genazificeerd’ en gedemoniseerd, dat was duidelijk wel ‘hate speech’ die geleid heeft tot moord. De moordenaar was een linkse milieuactivist en hij loopt na een korte straf nog altijd vrij rond.

Ik herinner mij een karikatuur van een volle bladzijde in een Nederlands of een Vlaams tijdschrift, waarin bij een artikel over Pim Fortuyn de rechtervoorpoot was afgebeeld van een orang-oetan die de Hitlergroet bracht. De ontmenselijking van een rechtse tegenstander die helemaal geen nazi en geen fascist was.… Links is vanaf toen afgedaald tot hetzelfde niveau als de nazi’s die de Joden ‘Ungeziefer’ noemden. Les extrêmes se touchent…

PAUL BÄUMER

TOM VANDENDRIESSCHE

‘‘Dit

is de laatste krampachtige stuiptrekking van een regime dat stervende is”

In plaats van te focussen op de problemen die er écht toe doen – zoals het hoge aantal asielzoekers, de alarmerende budgettaire toestand van het land en de bijna wekelijkse schietpartijen in Brussel –, schetsen de media volgens Tom Vandendriessche een beeld van de wereld dat niet strookt met de realiteit. “Ze besteden liever aandacht aan Gaza, de vakantiekiekjes van De Wever of een Israëlische dirigent. De Titanic vergaat, maar het orkest blijft verderspelen.”

De politieke moord op de 31-jarige Charlie Kirk heeft ook in het Europees Parlement voor beroering gezorgd, twee weken geleden in Straatsburg. Parlementsvoorzitter Roberta Metsola had geweigerd om een minuut stilte toe te kennen, waarna een Zweeds Europarlementslid zijn spreektijd gebruikte om er alsnog een te organiseren. Maar dat was dan weer niet naar de zin van de linkse partijen in het halfrond, die de geïmproviseerde minuut stilte verstoorden door luid op hun banken te slaan en ander lawaai te produceren.

Het contrast met de reactie van het Europees Parlement op de dood van George Floyd kan haast niet groter zijn, stelt Vlaams Belang-Europarlementslid Tom Vandendriessche vast. “Een minuut stilte voor een criminele drugsgebruiker uit de Verenigde Staten was in 2020 geen enkel probleem. Er werden toen zelfs muurschilderingen gemaakt en krokodillentranen gehuild voor iemand die onder meer zwangere vrouwen met een wapen had bedreigd. Maar voor een christelijke vader van twee jonge kinderen, die niks anders deed dan met iedereen in debat te gaan en aan het spel van woord en wederwoord deel te nemen, kan er nog geen minuut stilte vanaf.”

Hoe verklaart u dat?

“Het voorzitterschap probeerde zich te verschuilen achter een zogenaamde interpretatie van het reglement dat stelt dat een minuut stilte enkel kan plaatsvinden bij de start van een plenaire sessie. Dat is een schaamteloze uitvlucht. Het incident toont vooral aan dat het hier helemaal niet om de democratie draait, maar om macht. Ze dulden gewoon geen tegenspraak.”

Op welke manier uit zich dat?

“Censuur is zo oud als de straat. Ze komt nooit van zij die in de oppositie zitten en de machthebbers willen verdrijven, maar altijd van zij die aan de macht zijn en die macht willen behouden. Ze zijn zo bang voor het woord van een tegenstander dat ze enkel nog censuur kunnen gebruiken. Dat is exact wat we nu zien. Dat het Vlaams Belang zo weinig aan bod komt in de pers, is geen toeval. De media hebben een heilige schrik voor wat het Vlaams Belang zegt, omdat het hun realiteit ontmaskert als een complete leugen.”

“Ik heb twee interviews gegeven naar aanleiding van de State of the Union van Commissievoorzitter Ursula von der Leyen in het Europees Parlement in Straatsburg: één aan de VRT en één aan de VTM. Geen van beide is uitgezonden. Nochtans heb ik een duidelijk mandaat als vertegenwoordiger van de grootste Belgische partij in het Europees Parlement. Ik heb bij de verkiezingen van vorig jaar 320.000 voorkeurstemmen gehaald. Maar blijkbaar vinden de media het niet

belangrijk genoeg om het belang van één miljoen kiezers te vertalen in een kort interview. Ondertussen krijgen de applausmachines van Open Vld en Vooruit alle aandacht.”

Tilt u daar zwaar aan?

“Politiek is een strijd tussen belangen. De rol van de media zou moeten zijn om die belangentegenstellingen te schetsen. Maar zo werken onze media jammer genoeg niet. Ze functioneren niet als het debatplatform van een civiele samenleving waarin verschillende belangen en meningen aanwezig zijn, maar als een echokamer van het regime.”

ER ZIJN IN DIT LAND ZEVEN

PARTIJEN, MAAR IN ESSENTIE SLECHTS TWEE

KEUZES: HET VLAAMS BELANG EN AL DE REST

“Enerzijds vind ik dat schandalig. Anderzijds is het ontluisterend om te zien hoe zwak en angstig ze zijn, en hoeveel schrik ze hebben van tegenspraak. Dat zegt alles. Wij hoeven de realiteit niet te verdraaien of ons met onzin bezig te houden. Het feit dat ze zo bang zijn van een vertegenwoordiger van het Vlaams Belang die kritiek geeft op de machthebbers en dat hun enige antwoord daarop censuur is, bewijst dat we aan de poorten van de macht staan. Dit is de laatste krampachtige stuiptrekking van een regime dat stervende is. Ik ben ervan overtuigd dat het Vlaams Belang, net als onze zusterpartijen in andere Europese landen, vroeg of laat ook in Vlaanderen een doorbraak zal forceren. En dat zal alleen via de kiezer gebeuren, via het stemhokje.”

U bent er dus niet meteen rouwig om dat uw politieke tegenstanders vaker aan bod komen in de media?

“Hoe meer pakweg Petra De Sutter komt vertellen dat ze een vrouw is en dat wie dat in twijfel trekt, gestraft moet worden, hoe beter. Zelfs een blinde ziet en zelfs een dove hoort dat dat een leugen is. Maar toch wordt die totale omkering van de realiteit verkocht als verdraagzaamheid en als de bescherming van onze democratische waarden. Ignorance is strength. War is peace. Een man is zogezegd een vrouw, een vrouw een man. Dat is pure nonsens.”

“Het tragische is dat onze samenleving daardoor steeds dichter bij de afgrond komt. Er is sociale en culturele desintegratie, een verruwing, een verwildering. Je ziet de vechtpar-

tijen onder jongeren en de psychologische destabilisering van jonge mensen, onder andere door de genderideologie. De oorlog tegen onszelf die via de woke politiek en politieke correctheid georganiseerd wordt, leidt enkel tot ellende, armoede en conflict.”

Wat zijn de meest onzinnige discussies die momenteel worden gevoerd in het Europees Parlement?

“Het aantal onzinnige discussies is eindeloos. In elk mogelijk dossier zie je dezelfde onzinnige stokpaardjes terugkomen. Ik ben rapporteur geweest in een dossier over de toegang van mindervaliden tot overheidsgebouwen. Dat leek me een thema waarvoor we met een dosis gezond verstand, over de fracties heen, tot een consensus zouden kunnen komen. Maar niks was minder waar, want ook daarin moesten het klimaatbeleid en de genderideologie geïntegreerd worden. In elk mogelijk dossier wordt die onzin binnengesmokkeld. Of het klimaat en gender er ook maar iets mee te maken hebben, doet er eigenlijk niet toe.”

“In dit geval ging het erover dat genderneutrale toiletten voor mensen met een beperking voorzien moesten worden, want anders zouden transgenders met een beperking ze misschien niet durven te gebruiken. Je kan je haast niet voorstellen welke absurditeiten hier allemaal op tafel komen. Het is een religie met allerlei dogma’s en eigen rituelen waaraan niemand mag twijfelen.”

Het Europees Parlement is zowat een synoniem van bureaucratie geworden, tot grote ergernis van onder meer onze ondernemers. Worden ook Europarlementsleden geplet door die bureaucratische pletwals?

“Ja, in het Europees Parlement is er zelfs een ambtenaar die bevoegd is voor de naamkaartjes op de deuren van de kantoren. Als je er een partijlogo opzet, komt er na verloop van tijd een ambtenaar langs om te zeggen dat dat niet mag. Maar wat blijkt? Bij andere fracties dan de onze mag dat wel. Maar wanneer je dat aankaart, verzinnen ze wel een nieuwe regel, bijvoorbeeld dat het logo te groot zou zijn. De administratie in het Europees Parlement is gewoon een instrument om de oppositie te bestrijden.”

U verwees daarnet al even naar Petra De Sutter. Studentenvereniging NSV! werd recent zes maanden geschorst omdat ze De Sutter als man had aangeduid. Een terechte sanctie?

“De schorsing van NSV! is puur machtsmisbruik. Zij die de macht hebben, neutraliseren keer op keer elke vorm van tegenspraak.

De woke agenda van mensen als Petra De Sutter en het hele establishment aan de universiteiten is daar een voorbeeld van. Zij zijn van mening dat machtsstructuren moeten worden afgebroken om tot een egalitaire samenleving te komen. Maar in werkelijkheid misbruiken ze hun macht om fundamentele rechten van burgers, studenten en medewerkers van de universiteit met de voeten te treden. Het is een pure schande. De N-VA leverde in de vorige legislatuur de minister van Onderwijs. Dat doet ze ook deze legislatuur. Maar hebben we de voorbije jaren al iets gehoord van de N-VA over het vrijwaren van het vrije woord aan de universiteiten? Of over de bescherming van verenigingen van conservatieve of nationalistische studenten? Nee.”

Sluit u uit dat het politieke geweld uit de VS ook overwaait naar Vlaanderen?

“Wat verontrustend is, zijn de signalen die het regime – zowel vanuit de politiek als vanuit de media – geeft aan activisten, kiezers en extremisten. Er wordt vaak gesuggereerd dat de politieke moord op Charlie Kirk eigenlijk niet het einde van de wereld is. De reacties spreken voor zich: ‘Zou Charlie Kirk het misschien toch niet een beetje zelf gezocht hebben met zijn provocaties? Moeten we de moord niet nuanceren? Of ligt het aan het feit dat er te veel wapens in omloop zijn in de VS?’ Maar bij een politieke moord, of ze nu door de linkerzijde of de rechterzijde wordt gepleegd, moet de reactie unaniem zijn: geweld kan en mag niet getolereerd worden.” “De politiek is een strijd tussen belangen. In een democratie aanvaarden we dat er een meerderheid kan zijn die jouw belang niet

EUROPEES PARLEMENTSLID (VLAAMS BELANG)

HET SYSTEEM GEEFT STRAATCRAPUUL EN ANTIFA-BENDES VRIJ SPEL. ZE WORDEN NOOIT VERVOLGD OF GESTRAFT

dient. Maar je behoudt altijd het vrije woord, de vrijheid van meningsuiting en het recht om te vergaderen, zodat je je belang kan verdedigen en zij die aan de macht zijn eventueel van de macht kan verdrijven. Maar wanneer die rechten verdwijnen, kiezers de mond gesnoerd worden en het recht op vergadering met de voeten wordt getreden, dan gaat er iets fundamenteels mis. Denk maar aan het verbod op bepaalde politieke bijeenkomsten in Brussel.”

LINKS DENKT IN MORELE TERMEN: POLITIEKE TEGENSTANDERS VERGISSEN ZICH NIET, MAAR ZIJN SLECHTE MENSEN

“Het systeem geeft straatcrapuul en Antifa-bendes vrij spel. Ze worden nooit vervolgd of gestraft. Hoe vaak is het hoofdkwartier van Vlaams Belang al niet gevandaliseerd? Maar als we dat vandalisme aan de hand van camerabeelden aanklagen, hebben wij een klacht aan ons been omdat we de openbare ruimte filmen. Dat zijn gevaarlijke signalen. De diabolisering van een politieke tegenstander is niet zonder risico.”

Bezondigt ook de rechterzijde zich daaraan?

“Politiek geweld kan van twee kanten komen. Wanneer het protestvermogen van mensen wordt afgenomen of hun mogelijk-

is ook exact wat Charlie Kirk deed. Hij wilde in debat gaan omdat hij oprecht geloofde dat hij betere argumenten had. Hij was niet bang om het gesprek aan te gaan. Maar links denkt niet in termen van argumenten. Zij denken in morele termen: politieke tegenstanders vergissen zich niet, maar zijn slechte mensen.”

“Daarom moeten zij de realiteit ontkennen. Want de realiteit van hun opengrenzenmodel leidt op elk mogelijk vlak tot miserie. Als ze dat zouden erkennen, zouden ze meteen ook moeten toegeven dat de rechterzijde misschien toch wel een punt heeft, bijvoorbeeld over het beperkte absorptievermogen van een samenleving. Dat kunnen ze mentaal niet aan.”

“Daarom willen ze met zogenaamde ‘haatspraakwetten’ de vrije meningsuiting inperken. Ze leggen aan de universiteiten een intellectuele terreur op via het woke beleid, zodat er geen ruimte is voor tegenspraak. Ze kunnen niet verdragen dat iemand hen tegenspreekt, want dan wordt zichtbaar dat hun utopie niet werkt en uiteindelijk zal imploderen.”

“Ook De Wever ontkent het resultaat van de verkiezingen. Vlaanderen heeft niet gestemd voor een ‘Nieuwe Vooruit Alliantie’. Vlaanderen heeft, voor de zoveelste keer op rij, gestemd voor nationalistische, conservatieve en rechtse partijen.”

“Maar wat zien we? Dat De Wever, om zijn eigen carrièreplanning en partijpolitieke belangen te dienen, de belangen van het Belgische regime boven die van zijn volk plaatst. Dat is exact hetzelfde mechanisme dat we ook in de Europese Unie zien.”

“Sinds De Wever premier van België is, krijgen we het ene na het andere onzindossier voorgeschoteld door de regimepers. Tijdens de zomervakantie ging het twee maanden lang over Gaza of over de vakantiekiekjes van De Wever met een olifantenslurf. Nu gaat het over een Israëlische dirigent. Neem nu de reconstructie in Het Laatste Nieuws over hoe De Wever precies bij die dirigent terechtkwam. Dat is pure onzin. De regimepers blijft de bevolking een wereld voorspiegelen die niet strookt met de realiteit.”

Welke realiteit is dat?

HET AANTAL ONZINNIGE DISCUSSIES IN HET EUROPEES PARLEMENT IS EINDELOOS

“Maar precies die realiteit is de grootste bondgenoot van partijen als de onze. We willen niet enkel benoemen hoe slecht het gaat, maar duidelijk maken dat er een andere keuze mogelijk is. En die keuze ligt bij de burger. In een democratie is het de kiezer, en niemand anders, die beslist over het beleid dat hij krijgt. Alleen moet die kiezer wel beseffen dat er zeven partijen zijn, maar in essentie slechts twee keuzes. Zo ziet de politiek eruit in België, in Vlaanderen en zelfs in het Europees Parlement.”

Welke zijn die twee keuzes?

heden om zich te mobiliseren, te verenigen en hun stem te laten horen worden gefnuikt, dan groeit er frustratie. Denk aan de censuur op sociale media, het verbieden van bijeenkomsten of het vrij spel dat Antifa-bendes krijgen. We hebben het ook gezien tijdens corona: het wegnemen van burgerrechten leidde tot enorme frustraties. Dan heb je maar één gek nodig die overgaat tot geweld, zoals Jürgen Conings.”

“Geweld komt niet alleen van de linkerkant. Ook vanuit een frustratie en de onmogelijkheid om de eigen belangen te verdedigen, kan er aan de rechterkant iets gebeuren. Maar het Vlaams Belang is daar altijd duidelijk in geweest: onze strijd is democratisch en vreedzaam, maar weerbaar. Dat is het signaal dat wij voortdurend geven.”

“Maar als je je tegenstanders constant demoniseert door hen af te schilderen als nazi’s, fascisten en racisten, dan zet je hen weg als het ultieme kwaad, verantwoordelijk voor de dood van miljoenen mensen. En als dat beeld zich vastzet in de samenleving, waarom zou geweld tegen hen dan niet gerechtvaardigd zijn? Dat is exact de logica van de Antifa-beweging.”

“Wie zit er eigenlijk achter die Antifa-beweging? Wie steunt en financiert dat allemaal?

Waarom is Antifa nog niet aangemerkt als een terreurorganisatie? Welke connecties bestaan er met bijvoorbeeld de magistratuur? Hoe komt het dat zij steeds vrij spel krijgen?”

Waarom is dat zo?

“Links haat ons. Dat onderschatten wij vaak aan de rechterzijde. Wij denken fundamenteel dat progressieven zich gewoon vergissen en dat wij betere argumenten hebben. Dat

“Er zijn in dit land zeven partijen, maar in essentie slechts twee keuzes: het Vlaams Belang en al de rest. Alle andere partijen besturen ergens wel met elkaar. Neem nu de N-VA: die partij bestuurt in tal van gemeenten zelfs samen met Groen. De traditionele partijen dienen allemaal in verschillende mate dezelfde agenda. Het enige verschil is dat de N-VA de radicale hervormingen – denk aan woke op de universiteiten – misschien iets trager laat verlopen. De trein dendert dan wel iets trager voort, maar wel in exact dezelfde richting. De richting zelf wordt nooit betwist.”

“De conclusie is dat we het klassieke idee van keuze in onze democratie tussen partijen op een andere manier moeten definiëren. In werkelijkheid zijn er twee keuzes. Ofwel kies je voor een ander beleid, waarbij onze mensen op de eerste plaats staan en hun belangen worden verdedigd. Dat is de keuze die het Vlaams Belang maakt. Ofwel kies je voor het regime zoals het nu bestaat. Dat regime biedt slechts een schijnkeuze, want Groen, Vooruit, cd&v, Open Vld en de N-VA bieden in essentie allemaal meer van hetzelfde: meer migratie, meer onveiligheid, meer Green Deal, meer woke, meer genderideologie en noem maar op. Dat is de keuze die de kiezer heeft. En daarin schuilt ook de opdracht van het Vlaams Belang: we moeten onze deuren en vensters wagenwijd openzetten, en een coalitie bouwen met de samenleving en niet met de andere partijen.”

Als ik dat zo hoor, moet u toch blij zijn dat Bart De Wever kort voor de verkiezingen de deur voor een samenwerking met het Vlaams Belang heeft dichtgedaan. Met deze N-VA lijkt samenwerken voor jullie onmogelijk.

“De Wever heeft zichzelf opgesloten in een cordon sanitaire. Hij verkiest een alliantie met Vooruit boven een samenwerking met het Vlaams Belang. Ik geloof niet dat wij ooit een coalitie kunnen vormen met iemand die zijn eigen carrièreplanning en het belang van zijn partij boven het belang van onze Vlaamse natie plaatst.”

“We zijn dit jaar goed op weg naar 50.000 asielzoekers en 40 miljard euro extra staatsschuld. De wagen van een Pools Europarlementslid werd op klaarlichte dag beschoten in Brussel. Het narcoterrorisme infiltreert in de hoogste regionen van onze samenleving en ondermijnt ons hele bestel. Maar daar kijken de kranten nauwelijks nog van op. Nee, zij wijden pagina’s aan een dirigent die niet op het Festival van Vlaanderen mag spelen. Misschien is zelfs dat illustratief: de Titanic vergaat, maar het orkest blijft verderspelen. Zelfs een zinkend schip heeft een bar waarin men zich kan amuseren.”

Stemmen het presidentschap van Trump en iniatieven als ‘Unite the Kingdom’ en ‘Raise the Colours’ uit het Verenigd Koninkrijk u hoopvol over de toekomst? Zullen die initiatieven ook hun weerklank vinden in Vlaanderen?

“Wat er nu in de Verenigde Staten gebeurt, beschouw ik als een startschot. Dat zal onvermijdelijk ook bij ons een impact hebben. Kijk maar naar het herstel van de vrije wetenschappen en de vrije meningsuiting aan de Amerikaanse universiteiten. Dat beleid is bijna een kopie van wat het Vlaams Belang voor ogen heeft, zonder dat we dat van elkaar wisten. We komen tot dezelfde conclusies, omdat we dezelfde evoluties zien.”

“Die evoluties zien we niet alleen in de VS, maar ook bij ons, in Frankrijk, Italië, Groot-Brittannië en in de hele westerse wereld. Denk aan de woke agenda, sociaaleconomische declassering, het vermalen van de middenklasse door hoge belastingen en regulering, de Green Deal, het verdwijnen van onze identiteit door massamigratie,... Dat zijn allemaal motoren van eenzelfde politieke vernieuwing die niet tegen te houden is. Als in de rest van de wereld deze politieke dynamieken dankzij de kiezer tot een verandering van beleid zorgen, zal dat onvermijdelijk ook in Vlaanderen zo zijn. De andere partijen klampen zich vast aan het verleden en de macht. Ze ontkennen de realiteit en wat de kiezer wil. Het Vlaams Belang is de politieke en intellectuele voorhoede die het hele politiek systeem zal herdefiniëren bij ons in Vlaanderen.”

Betaalt jouw ziekenfonds tandkosten tot 1.200 euro terug?

ANTON SCHELFAUT

VERENIGD KONINKRIJK

Heksenjacht op piepjonge ‘racistjes’

Het Verenigd Koninkrijk kent een explosie van het aantal leerlingen die gesanctioneerd werden wegens zogenaamd ‘racistische’ feiten. Volgens officiële cijfers werden in 2024 meer dan 15.000 leerlingen geschorst, twee keer zoveel als in 2021, toen er 7.400 schorsingen werden geregistreerd.

In die cijfers bevinden zich 2.500 schorsingen van kinderen in de lagere school en zelfs vijf leerlingen tussen 4 en 5 jaar! Op die leeftijd moeten kinderen nog goed leren spreken en schrijven, en een taal leren beheersen. En toch worden bepaalde onhandige uitspraken van kinderen meteen geïnterpreteerd als racistisch. Zo werd een leerling geschorst wegens deze ‘racistische’ uitspraak: hij had de huidskleur van een medeleerling beschreven als ‘chocoladekleur’. Een ander kind gebruikte een term die zo uit supportersmiddens in het Engelse voetbal lijkt te komen. Maar kan men een kind ‘racistische’ opmerkingen aanrekenen als het met moeite kan spreken, laat staan een taal beheerst?

Journaliste Georgina Mumford heeft in elk geval haar bedenkingen: “Zelfs heel jonge kinderen worden vaak behandeld als volwassenen. Hun onhandig taalgebruik wordt ten onrechte vaak verklaard door verkeerde intenties. Hoe kan dit bij zo’n jonge kinderen?”

Kritiek uit bepaald hoek

Experts wijzen in dit verband op het smoesje van de administratie: leraars meldden aan de lopende band dit soort incidenten omdat ze zichzelf willen indekken tegen mogelijke kritiek en willen de controlediensten tonen dat ze directieven strikt opvolgen. Het resultaat laat zich raden: sommige schoolinstellingen houden lijsten bij van ‘racistische’ leerlingen in de lagere school. 9 lagere scholen op de 10 geven trouwens aan dat ze voorstander zijn van lessen betreffende ‘raciale gevoeligheid’, met andere woorden: om deze zo-

INTERNATIONAAL

genaamde micro-agressie te vermijden. Dit cijfer, 9 op de 10 lagere scholen, verontrust verschillende commentatoren omdat dit volgens hen alleen kan leiden tot nog meer absurde meldingen. In bepaalde gevallen werd de politie in lagere scholen opgeroepen voor zogenaamde Non-Crime Hate Incidents (feiten dus die geen inbreuk zijn, maar moeten worden geregistreerd omdat ze ‘verdacht’ zijn). Kinderen van 5 jaar, kleuters die net leren praten, als ‘racisten’ bestempelen: hiermee tuimelt de Britse justitie in een absurd theater en ondermijnt het tezelfdertijd haar eigen geloofwaardigheid.

Christopher McGovern, voorzitter van de pressiegroep Campaign for Real Education, waarschuwt voor een ‘gedachtepolitie’, zo typerend voor totalitaire regimes.

PIET VAN NIEUWVLIET

VERENIGD KONINKRIJK

Britse universitairen willen Engelse platteland ‘diversifiëren’ via halal en inclusie

Een studie gepubliceerd door de universiteit van Leicester, zet het debat over de relatie tussen migratie, multiculturalisme en het Engelse platteland op scherp.

Volgens de studie, met de welsprekende titel ‘How Can We Make the Countryside More Inclusive’, is het Engelse platteland ‘te wit’ en ontbreekt er onder andere halalvoeding. Tijd dus om dringend in te grijpen! Want, stellen de onderzoekers, veel mensen met een migratieachtergrond ervaren een ‘malaise’ en een ‘psychologische druk’ als ze op wandel gaan op het Engelse platteland. Neen, het is geen droge Britse humor, helaas. De onderzoekers gaan nog verder: de cultuur van dorpscafés en lokale gewoonten wordt door vreemdelingen beleefd als ‘monocultureel’ en sluit op die manier de minderheden uit. En dan volgt een resem maatregelen om ook dit ‘probleem’ op te lossen: het halalaanbod op het Engelse platteland ontwikkelen, gebedsruimtes voorzien en lokale handelszaken aanzetten om voortaan meer

ZUID-AFRIKA

Antifa is internationale terreurgroep

Ondanks de decentralisatie en het gebrek aan openlijke structuren, is Antifa wel degelijk een internationale terreurgroep. De afdelingen in de VS, Canada, Australië en de verschillende EUlanden nemen steeds dezelfde standpunten in en voeren steeds gecoördineerde acties.

Op 24 juni probeerde de transgender Julie Mila Winters, voorheen Christopher, een brandbom te laten ontploffen in een gebouw van de Amerikaanse immigratiedienst ICE in Portland. Tijdens haar arrestatie bedreigde zij de politie met een machete. Op 4 juli, in Alvarado, Texas, beschoten tien Antifa’s vanuit een hinderlaag agenten van ICE en van de lokale politie. Eén politieman kreeg een kogel in de nek, maar bleef als bij wonder in leven. Alleen al in 2025…

Hongarije, Duitsland en Italië

Op 17 augustus 2023 publiceerde Hungary Today foto’s van een groep Antifa’s, op een na allemaal gemaskeerd, met helmen en zwarte zonnebrillen. Zij behoorden tot een groep die op 11 februari in Boedapest vier onschuldige voorbijgangers in de rug had aangevallen met ijzeren staven en pepperspray, omdat de Antifa’s op basis van hun kledij dachten dat zij neonazi’s of rechtse extremisten moesten zijn. Geen van de slachtoffers had banden met neonazi’s of extreemrechts, maar zij droegen de ‘verkeerde’ kledij. Zij kwamen van hun werk of van een concert op de dag dat er elders in de stad inderdaad een extreemrechtse manifestatie plaatsvond. Twee van de arrestanten bleken tot de Duitse Hammerbande te behoren. Zij waren in Duitsland al veroordeeld wegens soortgelijke aanvallen, waarbij dertien mensen gewond raakten, sommigen heel ernstig. Ilaria Salis, een van de daders van

de aanslagen in Boedapest, geniet diplomatieke immuniteit. Zij is een Europarlementslid van de Italiaanse groenen. En dat zijn dan alleen nog maar de aanslagen waarbij de daders gearresteerd konden worden. In veel gevallen van aanvallen tegen AfD’ers wilde de politie geen onderzoeksdaden stellen. Als de slachtoffers parlementsleden of politici van het AfD zijn, haalt dat soms nog de media. Als ze gewone militanten of medewerkers zijn, niet… en blijven de vermoedelijke Antifa-daders buiten schot.

Verstrengeling

Antifa kan maar functioneren dankzij de politiek-maatschappelijke en ‘culturele’ bovenwereld. Hannah Schiller, een prominent lid van de Hammerbande, kreeg onlangs de prestigieuze Federale Prijs voor Kunststudenten voor een ‘kunstwerk’ bestaande uit… een deurmat van mensenhaar. Zij krijgt daarvoor bijna 41.000 euro, uitbetaald door het Federale Ministerie van Onderwijs en Research. Op 18 juli meldde het AfD dat dat Thomas J. uit Königs Wusterhausen, die de Hammerbande had getraind in lijf-aanlijf-gevechten, in Syrië had gevochten. Hij was in Brandenburg gearresteerd bij een verkeerscontrole, maar kon ontsnappen… Of de politie liet hem ontsnappen. En overal ter wereld heeft Antifa zijn pionnen (m/v/x) in de media.

PAUL BÄUMER

rekening te houden ‘met culturele gevoeligheden’. U leest het goed.

Multiculturele gedragscodes

Het onderzoek berust op 115 getuigenissen die werden bijeengebracht door het Centre for Hate Studies (ja, ook dat bestaat dus écht!) van de universiteit. De auteurs stellen dat “het verwelkomen van minderheden op het Engelse platteland zich niet mag beperken tot louter tolerantie”, maar dat het nodig is “om plattelandsgebruiken en -gewoontes aan te passen”. Met andere woorden: zich aan te passen aan de multiculturele codes van de grootsteden. Een van de auteurs stelt zelfs dat het overleven van het Engelse platteland afhangt van de inplanting van “de meest diverse gemeenschappen”. De reactie van verdedigers van het platteland liet niet op zich wachten. Tim Bonner, directeur van de Countryside Alliance, toonde aan de hand van officiële statistieken aan dat haatmisdrijven veel minder voorkomen op het platteland dan in de grootsteden. “Diegenen die het idee aanvoeren van een racistisch platteland, projecteren in die studie op die manier hun eigen vooroordelen tegenover ons.” De studie is vooral een illustratie van de diepgaande culturele breuk tussen universitaire elites en de plattelandsbevolking. De meerderheid van de Britten ziet in het platteland net een vluchtheuvel, een ruimte van identiteit en continuïteit, terwijl de academici er een terrein in zien dat moet worden ‘heropgevoed’ in naam van de diversiteit. Mag men de publieke ruimte nog beschermen als dé plaats van culturele, historische identiteit?

PIET VAN NIEUWVLIET

ANC opnieuw in vrije val?

Het gaat verder bergaf met het ANC in Zuid-Afrika. Volgens een in augustus vrijgegeven peiling van de Democratische Alliantie (DA) zou de partij van Mandela nog amper 29 procent halen. En in verscheidene grote steden zou ze zo zwaar achteruitgaan dat ze na de lokale verkiezingen volgend jaar uit het bestuur kan worden geweerd.

Uiteraard gaat het om een onderzoek in opdracht van de concurrentie. Maar in het verleden bleken de DA-peilingen steeds zeer accuraat. Met 29 procent der stemmen zou het ANC opnieuw zwaar verlies lijden. In de nationale verkiezingen van 2024 haalde het immers 40,2 procent, in 2019 zelfs 57,5 procent. Ook Zuma’s MKP (11 procent, in 2024 14,5 procent) en Malema’s EFF (8 procent, in 2024 9,5 procent) moesten volgens de peiling inleveren.

Daarentegen zou de DA zelf – steeds in vergelijking met 2024 – van 21,8 naar 28 procent stijgen. Meer nog, volgens het Zuid-Afrikaanse Mapungubwe Instituut voor Strategische Reflectie zou het ANC nog slechts in de noordelijke provincie Limpopo en de Oost-Kaap een meerderheid behouden. Interessant hierbij is dat de gevreesde combinatie van ANC, MKP en EFF niet meer zou volstaan om een meerderheidsregering te vormen. Maar een anti-ANC-coalitie haalt het evenmin. Tevens is het een feit dat de steun voor het ANC in het verleden steeds toenam eens een verkiezingscampagne echt van start ging. Grootstedelijk verlies

Dan liggen de vooruitzichten voor de DA beter. De partij zou niet alleen nationaal, maar ook lokaal er fors op vooruitgaan: Johannesburg 40 procent (winst 14 procent), Tshwane (Pretoria) 48 procent (+ 16), wat een coalitie met het gematigd rechtse Vrijheidsfront Plus (9 procent) mogelijk maakt, Ekurhuleni (OostRand) 41 procent (+ 13), eThekwini (Durban) 44 procent (+ 18). In Kaapstad vergroot de partij haar meerderheid nog (61 procent).

Het ANC daarentegen zou overal achteruitboeren: Johannesburg 23 procent (-10), Tshwane 27 procent (-8); Ekurhuleni 19 procent,

een halvering, en eThekwini 14 procent (-28). De vooruitzichten voor de lokale verkiezingen in 2026 zijn dus voor deze partij allesbehalve gunstig.

Ledenaantal krimpt

En er is meer dan de peiling. Volgens het jaarverslag 2024 van het ANC zelf kromp het ledenaantal van de partij van augustus 2022 tot december 2024 met meer dan 107.000 (van 691.000 naar 584.000). Eind 2017 lag dat aantal zelfs nog rond het miljoen. Vooral in de provincies West-Kaap en de Vrijstaat waren de verliezen groot. De partij zou nog de meeste steun genieten op het platteland en onder werklozen en arbeiders. Ten dele is de verminderde populariteit te wijten aan de concurrentie van MKP en EFF. Maar de ingebakken corruptie in het land, waarbij hooggeplaatsten betrokken zijn, het gebrek aan basisdiensten en de zwakke economische vooruitzichten spelen uiteraard ook een rol. Een situatie die er niet beter op wordt door de nu geldende hoge douanetarieven voor Zuid-Afrikaanse goederen in de VS. En terwijl de ANC-top onverminderd blijft vasthouden aan haar linkse buitenlandse politiek en de rassenwetten, wordt, zoals de krant Die Burger schreef, met de vinger gewezen naar de DA, het Vrijheidsfront, de vakbond Solidariteit en AfriForum die “een lagermentaliteit koesteren en de blanken ontmoedigen om in het gedeelde Zuid-Afrikaanse project te geloven”. Intussen raakte bekend dat president Trump de G20-vergadering op 22 en 23 november in Johannesburg niet zal bijwonen. Vicepresident Vance vervangt hem.

JAN VAN AERSCHOT

DIPLOMATIEKE

De tikkende tijdbom van Peking

Enkele jaren geleden piekte de Chinese bevolking, maar vanaf dan zette zich een systematische daling in. En dat wordt de realiteit voor de komende decennia. Het plaatst de Chinese leiders van vandaag en morgen voor torenhoge uitdagingen. Ze zijn als de dood voor sociale onlusten, maar de premissen van morgen lijken precies hét ultieme recept te zijn dat hiernaartoe leidt. Afwendbaar of niet, de toekomst zal het uitwijzen. Net zoals zal moeten blijken welke weerslag deze binnenlandse uitdagingen op hun houding ten aanzien van Taiwan zullen hebben.

Oud-Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov had het naar verluidt (historici kibbelen over de authenticiteit van de uitspraak) ooit over “één miljard gele rotzakken” toen hij het over de Chinezen had. Feit of fictie, het zegt heel wat over de gespannen relatie in die jaren tussen beide landen. Met zijn aantal zat hij er alleszins wat over, want toen hij van het toneel verdween, waren er zo’n 723 miljoen, maar zie: een halve eeuw later verdubbelde dat aantal tot 1,4 miljard inwoners vandaag. Meer zullen het er niet worden, aangezien enkele jaren geleden de piek bereikt werd. Sinds april 2023 zou China trouwens niet langer de titel van ‘meest bevolkte land ter wereld’ dragen; die eer valt inmiddels India (1,464 miljard) te beurt. Sterker nog, een toenemende achteruitgang wordt een certitude voor de komende decennia, met alle gevolgen van dien. Demografen hebben het over een derde krimpjaar op rij. De nataliteit is laag, gemiddeld nauwelijks meer dan één kind per vrouw, maar de overlijdens blijven hoog, wat voor 2024 een bevolkingsafname van anderhalf miljoen zorgde. Een tijdje geleden noemde Le Monde de Chinese vergrijzing nog een “bombe à retardement”, een tikkende tijdbom dus.

Culturele problemen

De oorzaken van deze trend zijn divers. Heel wat moet op conto geschreven worden van de jarenlang gevoerde éénkindpolitiek. Die zorgde voor een situatie waarbij een krimpende actieve bevolking de lasten van een steeds groter wordende groep bejaarden moet dragen. En, dit even terzijde, door de in die periode selectief uitgevoerde vruchtafdrijvingen kent China een verstoorde m/v-verhouding en een overaanbod aan man-

nen, wat het huwelijksquotiënt ondergraaft (-20 procent in 2024). Deze zwakke nataliteit heeft een aantal economische verklaringen. Het is simpelweg voor heel wat mensen te duur geworden om meerdere kinderen op de wereld te zetten.

WAT DE OVERHEID

VANDAAG OP TAFEL LEGT, IS NIET VEEL MEER DAN EEN PLEISTER OP EEN HOUTEN BEEN

Maar er speelt ook een cultureel element. In een bijdrage voor Foreign Policy heeft Yale-professor Emma Zang het over hoe ze tijdens een recent bezoek aan China vaststelde

dat heel wat jongeren geen meerwaarde zagen in het ouderschap als dusdanig. Een onzekerheidsgevoel over de toekomst heeft zich van hen meester gemaakt, waardoor ze deze kelk aan zich voorbij laten gaan. Een fiscaal en financieel stimuleringsbeleid moet deze trend ombuigen, maar zowat elke expert is het erover eens dat wat de overheid vandaag op tafel legt, niet veel meer dan een pleister op een houten been is.

Dominostenen

De toekomstpuzzel wordt door heel wat stukken gelegd, ook al oogt het ruimere plaatje meer als een rij vallende dominostenen. Want een krimpende actieve bevolking en een stijgende niet-actieve bevolking, dat betekent meer kosten in de gezondheidszorg die door steeds minder schouders gedragen worden. Dit betekent ook, in combinatie met die dalende huwelijken, minder vraag naar woningen, en dit terwijl de bouw een erg belangrijke factor is geweest in het Chinese ‘Wirtschaftswunder’. Hier ligt een recept voor sociale onrust op tafel, en net daar is Peking als de dood voor.

Kwestie Taiwan

Maar los van de kwestie van het sociale gekletter waar de leiders van morgen mee ge-

Historische bevolking van India en China sinds 1100 met projecties tot 2100

confronteerd zullen worden, houdt ons – zo’n 8.000 km van Peking verwijderd – de vraag bezig of dit alles een weerslag zal hebben in de kwestie-Taiwan. Anders gesteld: zal dit ertoe leiden dat China zich scherper gaat opstellen in dit dossier – of net niet? Het moet gezegd dat de meningen van academici, onderlegde analisten en dergelijke uiteenlopen.

ZAL DIT ERTOE LEIDEN DAT CHINA ZICH SCHERPER GAAT OPSTELLEN TEGENOVER TAIWAN?

Men zou durven aannemen dat het economische vernuft de bovenhand krijgt. Een conflict zou een nog zwaardere molensteen rond de regeringsnek hangen: kosten bovenop die welke door de vergrijzing en de sociale instabiliteit gecreëerd worden. De basis waaruit het leger bevolkt moet worden, zou ook systematisch kleiner worden. Net zoals een treffen voor de ‘chipparadox’ zou zorgen. Het belang van Taiwan op het vlak van chipontwikkeling zou net ook de eigen Chinese industrie hard treffen. Alleen is dit slechts één kant van het verhaal. Sommige argumenten kan men net omdraaien.

Uitstellen kan ook betekenen dat men over enkele jaren met zwakkere kaarten moet spelen (het ‘window of opportunity’-denken). Uitstellen betekent ook dat het risico op een permanente scheiding groter wordt; wat in het jargon de ‘onomkeerbaarheidslogica’ wordt genoemd. Het dossier Taiwan bovenaan de agenda plaatsen, kan ook de aandacht van deze andere problemen afleiden (de ‘bliksemafleiderstheorie’). Punt is, en nu plagiëren we academici Hal Brands en Michael Beckley in hun boek ‘Danger Zone: The Coming Conflict with China’, dat de Chinese demografische vooruitzichten enerzijds de strategische tijdsdruk vergroten, maar anderzijds ook de kosten van een misrekening groter maken. “Peaking powers… are the most dangerous kind of country”, voegen ze er nog fijntjes aan toe… GDD

Trump opent jacht op drugskartels en Antifa

President Trump heeft eindelijk een echte ‘war on drugs’ ontketend en daar kwamen geen advocaten en geen eindeloze juridische procedures aan te pas.

Twee kleine vaartuigen waarin drugs van Venezuela naar de VS werden gesmokkeld, werden aan flarden geschoten. Er vielen elf doden. Een derde vaartuig werd geënterd en doorzocht, maar het werd daarna weer vrijgegeven. Ik weet niet of men met gesofistikeerde apparatuur vanuit de lucht kan zien of een vaartuig drugs aan boord heeft, maar dat is ook niet nodig. De normale procedure die men in oorlogstijd, of in de strijd tegen terreurgroepen en wapen- of drugsmokkelaars toepast, is het ‘terugspoelen’ van beelden die vanuit satellieten of verkenningsvliegtuigen zijn gemaakt om te zien waar een schip of een voertuig vertrok en welke lading daar aan boord is gebracht. En soms heeft men ook informanten in een haven…

Voor de twee vernietigde scheepjes was er dus geen twijfel, voor het derde verdachte vaartuig wel, en dus werd het eerste doorzocht… en daarna weer vrijgegeven. Zoals het hoort. Of dat allemaal volgens de letter van de internationale wetgeving is… “Frankly, my dear, I don’t give a damn.”

Marxistische zon

De Venezolaanse drugkartels, de zogenaamde ‘cartels of the sun’ en het regime van de marxistische dictator Maduro werken op alle niveaus intensief samen. De benaming verwijst niet naar het zonnige Venezolaanse klimaat, maar naar

de zon op de insignes van Venezolaanse generaals. De Venezolaanse regering, de strijdkrachten – zowel het leger, de luchtmacht en de marine en de Nationale Garde –zitten vol kartelleden. In 2015 arresteerden agenten van de Amerikaanse DEA een adoptiefzoon en een neef van de extreemlinkse advocate en politica Cilia Flores met 800 kilogram cocaïne. Klein detail: Flores is de echtgenote van president Maduro.

HET ZOU NIEMAND MOGEN VERBAZEN DAT LINKSE REGIMES ZOIETS DOEN

Als u de Amerikanen er misschien van verdenkt een voorwendsel te zoeken om Maduro ten val te brengen – wat overigens dringend nodig is –, dan zijn hier twee Europese voorbeelden: in september 2013 hadden leden van Maduro’s Nationale Garde 31 koffers met in totaal 1,3 ton cocaïne aan boord gesmokkeld van een Air France-vliegtuig. De vracht werd pas ontdekt bij de landing op het vliegveld Charles de Gaulle. Het was toen de grootste inbeslagname van drugs op het Franse grondgebied. In 2014 werd een commandant van dezelfde Nationale Garde nabij het Spaanse Valencia tegengehouden met 554 kilo cocaïne.

Drugsprofeten

Het zou niemand mogen verbazen dat linkse regimes zoiets doen. De Chinezen spelen hetzelfde smerige spelletje door de VS te overspoelen met fentanyl. Je vergiftigt de vijand en je slaat er nog winst uit ook. Ook in de VS zelf en in Europa hebben linkse partijen en actiegroepen een ziekelijke fascinatie voor drugs. Daar houden ze zich niet bezig met drugshandel zelf, maar zij hebben wel miljoenen mensen in het verderf gestort met hun desinformatiecampagnes om drugs als onschadelijk en ongevaarlijk voor te stellen, en om drugs en coffeeshops te legaliseren. Zij zijn altijd al de afdelingen

‘Marketing, Promotion and Advertisement’ van de drugshandelaars geweest.

Antifa

Trump wil Antifa laten registreren als een binnenlandse terreurorganisatie. Volkomen terecht. Denk maar aan de herhaaldelijke mishandelingen van en de moordpoging op de rechtse journalist Andy Ngo, de auteur van het boek ‘Unmasked - Inside Antifa's Radical Plan to Destroy Democracy’. Denk aan de vele soms dodelijke aanslagen op politiemensen in 2019 en 2020, aan de brandstichtingen in bewoonde gebouwen terwijl de nooduitgangen gebarricadeerd werden, aan de krachtige lasers waarmee men agenten en piloten van politiehelikopters probeerde te verblinden. Trump heeft gelijk. Maar eenvoudig zal het niet zijn. Antifa is heel gedecentraliseerd en het heeft machtige beschermers in de media, de politieke wereld en het door links tot op het bot geïnfiltreerde justitieapparaat. En dat is echt niet alleen in de VS zo.

PAUL BÄUMER

Het Amerikaans leger gaf beelden vrij van de operatie tegen de drugsboten

EIWITSHIFT 2.0: VLAAMSE OVERHEID BEMOEIT ZICH NU OOK MET UW AVONDETEN

In haar grenzeloze bemoeizucht duikelde de Vlaamse overheid afgelopen week een soort monster van Loch Ness op: de eiwittransitie. Een plan van de Europese Commissie en het Departement Omgeving. Deze keer gaven ze de nieuwe campagne een bizarre slogan mee: de ‘Green Deal Eiwitshift op ons bord 2.0’. De boodschap is dat de Vlaming geen vlees meer mag eten of toch zeker een pak minder.

Amper drie maanden geleden fulmineerde de Vlaamse minister van Landbouw Jo Brouns (cd&v) nog tegen de bedilzucht en de aanval op de “sappige biefstuk”. Onder druk van de Europese Commissie en van zijn eigen administratie Omgeving moet hij nu de boer op om zaken te verkondigen zoals ‘vleesproductie is erg milieubelastend’.

WIE BEDENKT EEN SLOGAN ALS ‘EIWITSHIFT 2.0’?

Het glijmiddel van het hele verhaal bestaat uit statistieken, namelijk dat de Vlaming nog maar 42,6 procent van zijn eiwitten haalt uit plantaardige voeding, terwijl de Vlaamse doelstelling 60 procent is tegen 2030. De Vlaamse ambtenarij heeft dus een willekeurig percentage opgesteld om te bepalen hoeveel procent van de geconsumeerde eiwitten in de voeding van de Vlamingen van plantaardige oorsprong moet zijn.

Dierlijke eiwitten scoren beter

Het zal u verbazen, maar in 1951 schreef de Schotse professor R.C. Garry al dat de vergelijking van de voedingskundige merites van plantaardige en dierlijke proteïnen of eiwitten een stokoude discussie is. Een wetenschappelijke discussie “beduveld door vooroordelen en sentimenten”. Op die opmerkingen volgde een studie die bewees dat vis, eieren, melk, lever en vlees een veel hogere biologische waarde en een veel hogere chemische score hadden. Dat heeft vooral te maken met aminozuren en in mindere mate met vitamines.

Van medelijden naar schuldgevoel: de nieuwe strategie

Daarom koos de veggielobby enkele jaren geleden voor een andere aanpak. Voortaan zouden ze niet vlees, maar dieren demoniseren. In plaats van op de emoties in te spelen rond het slachten van dieren om ze op te eten, moesten die dieren weg. Dat kon door die dieren de schuld te geven van de klimaatrampspoed. De burgers moesten geen vegetariër meer worden uit medelijden of dierenleed, maar uit schuldgevoel. De runderen werden immers uitgeroepen tot verspreiders van broeikasgassen en monsters die klimaatverandering veroorzaken.

DE OVERHEID BESEFT WEL DEGELIJK DAT MENSEN EIGENLIJK LIEVER NIET HEBBEN DAT IEMAND ZICH BEMOEIT MET WAT ZE OP HUN BORD LEGGEN © X

In de bijna 75 jaar die volgden, is ontzettend veel wetenschappelijk werk gedaan, met een eindeloze stroom publicaties als gevolg. Niet in het minst door rabiate vegetariërs en veganisten, want die moesten steeds opboksen tegen de wetenschappelijke bewijzen dat dierlijke eiwitten effectiever en gezonder waren.

Dat laatste is volgens biochemici pure nonsens, want runderen produceren geen CO2 en methaan. Het gaat om een biologische cyclus waarin die basiselementen uit voeding omgezet worden. Er komt nooit iets bij en er verdwijnt nooit iets. Het is een continue cyclus van opbouw en afbraak van basiselementen. Maar op basis van de hoge aantallen dieren voor de voeding van steeds meer mensen beweren de veggies dat die basiselementen telkens versneld in de atmosfeer komen. Via stikstofdeposities, via CO2, via methaan... Kortom, de veggielobby surft mee op het klimaatveranderingsbeleid om haar levensstijl te promoten en op te leggen.

Plantaardige ballen

Vorige week maandag mocht Vlaams minister van Omgeving Jo Brouns (cd&v) bloempot van de dag spelen in de gebouwen van de Vlaamse overheid. Daar stond chefkok Wim Ballieu van Balls & Glory zijn ‘vegte-ball’ klaar te maken: een vegan groentebal op basis van bloemkool, kidneybonen en oesterzwammen. Die kookdemonstratie

dat ambtenaren met ons belastinggeld bezig zijn om de bevolking minder vlees doen eten. Waar bemoeien ze zich mee?

Het vijfjarenplan à la Stalin

Hun uitgangspunt is dat minder vlees eten beter is voor het klimaat en voor de gezondheid. En daarvoor hebben ze een heus vijfjarenplan klaar, zoals Stalin destijds in de Sovjet-Unie. Toen moesten de koelakken of boeren staal gaan produceren. Nu is de Vlaamse doelstelling om binnen vijf jaar — dus tegen 2030 — van 60 procent dierlijke naar 60 procent plantaardige eiwitten te evolueren.

Brouns, die tevens minister van Landbouw is, zei daarover als handpop van zijn administratie het volgende: “Inzetten op een duurzame eiwitconsumptie blijft belangrijk, met het oog op de uitdagingen waar we voor staan.”

Op de redactie van Radio 1 ontkurkten ze bijna de champagne. Ze nodigden de landbouweconome Tessa Avermaete uit voor een interview. De vraag was of die plantaardige eiwitten wel hier geteeld werden. Het antwoord was ‘neen’, kikkererwten of soja telen in Vlaanderen is er niet bij. “Een boer is een ondernemer. Als het economisch niet rendabel is, gaat hij er niet in investeren”, aldus de professor die wel niet durfde om het hele concept in vraag te stellen. Erger zelfs, ze beweerde dat het eten van dierlij-

ke eiwitten het risico op kanker verhoogt. Gezondheidsadvies van een landbouweconome…

“Mensen worden niet graag in hokjes geduwd”

Opmerkelijk in het hele verhaal is dat de Vlaamse overheid expliciet de tip gaf aan haar ‘partners’ om zich in de communicatie vooral te richten op ‘de omnivoren en de flexitariërs’ en daarbij liefst het gebruik van de woorden ‘vegetariër, veggie en veganist’ te vermijden. “Want mensen worden niet graag in hokjes geduwd.”

AMPER DRIE MAANDEN GELEDEN FULMINEERDE BROUNS NOG TEGEN DE AANVAL OP DE ‘SAPPIGE BIEFSTUK’

De overheid beseft dus wel degelijk dat mensen eigenlijk liever niet willen dat iemand zich bemoeit met wat ze op hun bord leggen.

was het startschot van de ‘Green Deal Eiwitshift op ons bord 2.0’. Een heuse propagandacampagne van de Vlaamse overheid om de Vlaming minder vlees te laten eten. Het illustreert hoever de ambtenaren afstaan van de burger. Wie bedenkt een slogan als ‘Eiwitshift 2.0’? Die vraag is misschien minder verontrustend dan het besef

LODE GOUKENS

Jo Brouns, Sammy Mahdi en Hilde Crevits

20 JAAR MOHAMMEDCARTOONS

Op30september2005–dezemaand precies20jaargeleden–publiceerdehet DeensedagbladJyllands-Postenenkele cartoonswaarindeprofeetMohammed centraalstond.Zezorgdenvoorflink wat heisa.

Het idee voor deze cartoons kwam uit de koker van de hoofdredacteur van Jyllands-Posten. Hij had ervaren dat een aantal illustratoren van (kinder) boeken zich aan zelfcensuur bezondigden omdat zij Mohammed niet durfden af te beelden. Hij nodigde daarom een aantal cartoonisten uit om in deze ‘leemte’ te voorzien.

De bekendste of beruchtste inzending was de Mohammed-cartoon van Kurt Westergaard. Hij beeldde Mohammed en face af als een zelfmoordterrorist met een bom in zijn tulband. Op de tulband stond in het Arabisch te lezen: “Er is geen andere god dan God, Mohammed is de profeet van God.”

Van stilte naar wereldwijde protesten

Aanvankelijk bleven deze cartoons nauwelijks opgemerkt. Daar kwam eind januari en begin februari 2006 snel verandering in toen ze prominente media-aandacht kregen in een aantal moslimlanden.

Dit leidde tot wereldwijde protesten die her en der escaleerden tot gewelddadige rellen met minstens 139 doden, aanvallen op Deense en andere Europese diplomatieke missies, aanvallen op kerken en christenen, en een boycot van Denemarken. De Deense premier Anders Fogh Rasmussen beschreef de ontspoorde polemiek als het “ergste incident in de internationale betrekkingen in Denemarken sinds de Tweede Wereldoorlog”.

HET PUBLIEKE DEBAT OVER DE VRIJHEID VAN MENING ÉN DE PERSVRIJHEID WERD OP SCHERP GEZET

De controverse rond de cartoons vond plaats in een context van fel toegenomen politieke en sociale spanningen tussen landen met een moslimmeerderheid en westerse landen. Deze spanningen ontstonden na verschillende radicaal-islamitische terreuraanslagen in het Westen –waaronder de aanslagen van 11 september – en westerse militaire interventies in landen als Irak en Afghanistan. De rel die de publicatie veroorzaakte, groeide uit tot een heuse ‘clash of civilisations’ tussen de open westerse cultuur en de gesloten islamitische cultuur. Het publieke debat over de vrijheid van mening én de persvrijheid werd op scherp gezet.

Terreur als vergelding

Het bleef hier niet bij. In de jaren daarna werden er verschillende jihadistisch geïnspireerde terroristische complotten gepland – en sommige uitgevoerd – als vergelding voor de cartoons. Doelwitten waren organisaties die banden hadden met Jyllands-Posten en haar medewerkers, Denemarken of kranten die de cartoons en andere karikaturen van islamitische profeten publiceerden.

Het trieste ‘hoogtepunt’ was de aanslag op het satirische Charlie Hebdo in Parijs, een publicatie die met de regelmaat van een klok religies en dus ook de islam op de korrel nam.

Op 7 januari 2015 drongen de broers Chérif en Saïd Kouachi binnen in de redactielokalen van Charlie Hebdo en doodden er twaalf mensen. Het waren twee in de gevangenis geradicaliseerde moslims. Op straat hoorden getuigen de terroristen roepen dat ze “de profeet Mohammed hadden gewroken”.

Terwijl honderden agenten een klopjacht hielden op de broers en in de regio rond Parijs de noodtoestand was

uitgeroepen, schoot Amedy Coulibaly de volgende ochtend in de Parijse voorstad Montrouge twee agenten neer die een verkeersongeluk aan het afhandelen waren. Hij was een oude bekende van de broers Kouachi en wist te ontkomen.

Hij dook de volgende dag op in een Joods warenhuis bij de Porte de Vincennes waar hij 21 aanwezigen gijzelde en vier van zijn gijzelaars doodschoot. Na vier uur van deze zenuwslopende gijzeling bestormde de politie onder het oog van de massaal toegestroomde wereldpers de supermarkt. De vluchtende Coulibaly werd gedood door politiekogels.

Vrijwel op hetzelfde ogenblik werden de broers Kouachi in een gestolen auto ten noorden van Parijs opgemerkt en zette de politie de achtervolging in. De klopjacht eindigde op een bedrijventerrein in Dammartin-en-Goële waar het moordende duo zich verschanste in een drukkerij. Beiden vonden de dood bij de politiebestorming die kort daarna volgde.

Manifestatie voor de vrijheid

Deze drie dagen van terreur veroorzaakten een schokgolf in Frankrijk en daarbuiten. Twee dagen later trok een van de grootste manifestaties die ooit in Parijs had plaatsgevonden door de Lichtstad. Ongeveer twee miljoen mensen kwamen op voor het recht op vrije meningsuiting en tegen de terreur door extremistische haatbaarden. Wie had gedacht dat het moslimextremisme na het Charlie Hebdo-drama wel zou bekoelen, was eraan voor de moeite. Het bloedbad bij Charlie Hebdo bleek slechts het begin te zijn van een hele reeks aanslagen.

In november 2015 werd Parijs immers opnieuw het doelwit van blinde terreur. 130 mensen kwamen om het leven en meer dan 350 anderen raakten gewond bij zelfmoordaanslagen bij onder meer het Stade de France en in de concertzaal Bataclan. De daders bleken de aanslagen te hebben gepland vanuit Molenbeek. Het was dan ook niet echt verwonderlijk dat ook ons land in maart 2016 werd getroffen door terroristische bomaanslagen. Op de luchthaven van Zaventem en in de Brusselse metro kwamen 35 mensen om het leven en raakten 340 mensen gewond. In datzelfde jaar vielen in Frankrijk nog eens 86 dodelijke slachtoffers en 458 gewonden toen een andere moordlustige dader uit naam van de profeet met een vrachtwagen inreed op de menigte die op de Promenade des Anglais in Nice de nationale feestdag vierde.

Leraar Samuel Paty

Dan hebben we het nog niet over de leraar Samuel Paty gehad. Hij werd op 16 oktober 2020 op straat neergestoken en onthoofd door de Tsjetsjeense vluchteling Abdoullakh Anzorov, na een dagenlange online hetze tegen hem omdat hij het had aangedurfd in de klas Mohammed-cartoons te laten zien.

Nog altijd actueel

Het houdt nog altijd niet op. Amper drie maanden geleden, op 1 juli om precies te zijn, raakte bekend dat op bevel van de procureur-generaal van Istanbul de directeur, hoofdredacteur en de grafische vormgever van het Turkse satirische magazine LeMan hardhandig waren opgepakt door de politie. Ze hadden meegewerkt aan een cartoon van een op de profeet Mohammed lijkende figuur die boven een kapotgeschoten stad de hand lijkt te schudden van Mozes.

WIE HAD GEDACHT DAT HET MOSLIMEXTREMISME NA HET CHARLIE HEBDO-DRAMA WEL ZOU BEKOELEN, WAS ERAAN VOOR DE MOEITE

Toen bekend werd dat dit onfortuinlijke trio in de boeien was geslagen, kwam het tot flinke rellen, nadat opgefokte betogers een bar in Istanbul hadden aangevallen waar het personeel van het magazine regelmatig iets ging drinken na de werkuren.

Het Openbaar Ministerie van Istanbul, dat het onderzoek naar de publicatie was gestart, liet nog diezelfde dag alle nummers van het tijdschrift uit de winkelrekken halen. De Turkse minister van Binnenlandse Zaken Ali Yerlikaya noemde de cartoon een “walgelijke tekening” en vervloekte “degenen die proberen verdeeldheid te zaaien door karikaturen van onze profeet te tekenen”. De hoofdredacteur van het magazine stelde dat de afbeelding verkeerd geïnterpreteerd werd en beriep zich op de vrijheid van meningsuiting. Deze komt in het Turkije van Recep Tayyip Erdoğan meer en meer in het gedrang. JAN HUIJBRECHTS

Van Spanjestrijder tot nazispion

Het is zoals een puzzel leggen en ontdekken dat er stukjes ontbreken. Het geheel geeft uiteindelijk wel een fraai beeld, maar het is niet af. Door er lang naar te kijken, probeer je toch een goed totaalbeeld te krijgen, en meestal lukt dat nog ook. Dat is ook het gevoel dat je hebt bij het lezen van dit boek. Niettemin zijn de auteurs er in ieder geval in geslaagd een behoorlijk ‘volledig’ beeld te schetsen van de markante persoonlijkheid die André Engwirda (1917-1944, wellicht) was.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd een aantal aanslagen op het leven van de Joegoslavische leider Tito beraamd. Een van die pogingen werd door de Nederlander André Engwirda ondernomen. De aanslag mislukte – zoals alle andere overigens – en werd Engwirda hoogst waarschijnlijk fataal. Want vanaf dan werd niets meer van hem vernomen. Het is een onderdeel van de film ‘Operatie Theodor’ uit 1982 die het einde van Engwirda’s leven daar laat eindigen.

André Engwirda zag het levenslicht in Leeuwarden op 16 december 1917. Hij heeft een ‘getroebleerde jeugd’, zoals de auteurs het omschrijven. Werkloosheid, allerhande jobs – van wafelverkoper tot kermisreiziger – van zijn vader die bovendien niet de gemakkelijkste is, drijven het gezin dat van Leeuwarden de oversteek naar Maastricht maakte, uiteindelijk uiteen. De dochters blijven bij de moeder, broer Willem is al snel het huis uit en André blijft bij zijn vader. Hij heeft het niet gemakkelijk in de woonwagen die ze betrekken, en zeker niet als zijn vader zijn frustraties met klappen van zich afslaat. Hij wordt uit de ouderlijke macht ontzet. André keert terug naar zijn moeder die een nieuwe man vond, en vindt er eindelijk wat evenwicht. Op zijn zestiende vindt hij werk als kelner, maar komt ook in contact met de Communistische Jeugdbond. De revolutionaire boodschap staat hem aan en hij gaat erin op.

Naar Spanje en de SD

Wanneer in 1936 in Spanje de burgeroorlog uitbreekt, sluit hij zich begin 1937 aan bij de Internationale Brigades en neemt deel aan meerdere veldslagen tegen de nationalistische troepen van Franco. Zijn onversaagde inzet wordt opgemerkt en hij wordt bevorderd tot luitenant. Na de nederlaag van de Republikeinen keert hij terug naar Nederland en vindt er niet echt zijn draai meer. In de meidagen van 1940 huwt hij met Clara, een linkse geestesgenote, waarmee hij later een zoontje krijgt. Wanneer Nederland bezet wordt, engageert hij zich voor de clandestiene pers. Na een tijdje in de gevangenis te hebben gezeten als voormalig Spanjestrijder, wordt hij V-Man (informant) bij de Duitse Sicherheidsdienst (SD); naar eigen zeggen om als communist te kunnen infiltreren bij de bezetter. Hij wordt een man met twee gezichten die eigenlijk weinig presteerde voor het verzet, maar ook niet voor de SD. Omdat hij zich meer en meer nogal pro-Duits profileert, heerst er latent enige argwaan bij de verzetslui.

Het zware werk

De auteurs konden achterhalen dat hij inderdaad langzaam opschoof naar de nationaalsocialistische Nieuwe Orde en daar ook het vertrouwen won. Vanaf 1943 werd hij grondig opgeleid – in Berlijn en ook in Den Haag en Diepenveen – tot nazispion om achter de vijandelijke linies inlichtingen te verzamelen. Zijn vrouw wist nooit waar hij precies zat of waar hij mee bezig was en in hun correspondentie drukte hij zich altijd cryptisch uit. Hij was dan ook maar zelden in Maastricht bij zijn gezin.

In de lente van 1944 wordt hij naar Kroatië overgebracht, officieel als medewerker van de Organisation Todt, de paramilitaire bouworganisatie die wegen, bunkers en kustversterkingen aanlegt. Zijn opdracht komt recht uit het hoofd van Adolf Hitler: Tito vermoorden. Hitler dacht de weerstand van de vele partizanen in de Balkan te kunnen breken door hun sterke leider de neutraliseren. Samen met nog een Nederlander, Leendert van Hardeveld (die niets van zijn voorgeschiedenis wist), ‘wisselen ze van kamp’ en kunnen ze zich bij de partizanen aansluiten. André doet zich voor als fel anti-Duits en zijn communistisch verleden en zijn oorlogszakboekje uit Spanje moeten het vertrouwen van de partizanen doen winnen. En dat lukt. Hij kan de partizanen overtuigen om hen naar het eiland Vis te brengen waar Tito zich schuilhoudt, want hij heeft zogezegd een boodschap voor hem. Wat er dan gebeurt, is niet meer duidelijk. Er blijven meer vragen dan antwoorden. Wordt hij ontmaskerd en, zo ja, hoe? Is het verhaal van zijn vulpen – waarin het explosief zou zitten – juist? Is hij standrechtelijk geëxecuteerd? De genoemde film is maar één interpretatie…

Boeiend is ook om aan het einde van het boek nog iets te weten te komen over de vragen die bij zijn vrouw en zoon altijd zijn blijven spelen, alsook over het proces in Nederland tegen hem in 1950, waarin hij nog veroordeeld werd voor spionage en verraad. Hij gaf nooit nog een teken van leven… Een intrigerend boek is het zonder meer.

Bogdanovic

Amedy Coulibaly nam enkele dagen voor de aanslagen een video op waarin hij zijn loyaliteit aan IS bevestigde

Van klimaat naar Palestina

Het klimaatverhaal is het afgelopen jaar als een mislukte soufflé in elkaar gezakt, nadat uit de cijfers en de realiteit bleek dat de voorspelde catastrofes van de mislukte klimaatmodellen maar uitbleven en het tot overmaat van ramp uitkwam dat EU-commissaris Frans Timmermans de klimaatprotesten met geld van de Europese burger steunde, om het belang van zijn portefeuille groter te maken. Overigens meldt het recente rapport AR 6 van het International Panel on Climate Change (IPCC) dat er geen gemeten toename is van weerextremen, maar dat zal u vast niet hebben gelezen in de hoofdstroommedia.

Het beschadigen van kunstwerken en het zichzelf vastkleven op het asfalt van autosnelwegen en de media-aandacht die ze daarmee kregen van de bevriende pers, blijkt echter verslavend te zijn voor deze jongeren, meestal kinderen van begoede ouders uit een stedelijke omgeving die zich in de hogere klasse of in elk geval de

ale strijd via een sterk antikolonialistisch discours en een diepgeworteld antikapitalisme, waarbij de termen ‘vrije markt’ en kapitalisme vaak met weinig kennis van zaken door elkaar gehaspeld worden. De bereidheid om hiervoor tot gewelddadige actie over te gaan, roept beelden op van de jaren 1970, toen de Rote Armee Fraktion (RAF)

ALS DE LOFT-JEUGD ZICH VERVEELT, KAN DE EERSTE GASPIJPLIJN IN ONS LAND ONTPLOFFEN

hogere middenklasse situeren, zoals de ouders van Greta Thunberg, waarvan de moeder een operazangeres is en de vader een acteur en tv-producer. Een socio-demografisch profiel dat sterk doet denken aan Martha, de klimaatactivistische dochter van het Vlaamse mediakopppel Nic Balthazar en Lieve Blancquaert, die in een column in Knack pleitte voor gewelddadige acties en letterlijk stelde: “Het is nog zo gek niet, een pijplijn opblazen.” Nederlands onderzoek uit 2024 linkt de demonstranten vaak aan stedelijke jongeren uit academische milieus.

Ecologie en kolonialisme

Of Martha zich inmiddels, in het spoor van Greta Thunberg, ook tot de zaak van Hamas heeft bekeerd, is niet duidelijk, maar dat rector De Sutter van de Universiteit Gent in deze de ‘danse macabre’ leidt, begint wel stilaan duidelijk te worden. Wat het klimaatactivisme en Palestina inhoudelijk bindt, is het linken van de ecologische en soci-

met hun marxistisch-leninistische ideologie, anti-imperialisme en de protesten tegen de Vietnam-oorlog de strijd aanbond met de Duitse civiele maatschappij. Oprichtster Ulrike Meinhof was de dochter van de kunsthistoricus en museumdi-

recteur Otto Meinhof en de lerares Renate Meinhof, en was vóór haar terroristencarrière journaliste en later hoofdredactrice bij het linkse weekblad Konkret. Het bewijst dat de radicalisering van dit gedachtegoed nooit ver weg is, vooral wanneer ze zich gesteund voelen door de academische, de politieke en de mediawereld. In Spanje, waar ik woon, escaleerden de pro-Palestina protesten tijdens de Vuelta pas echt nadat premier Sánchez openlijk zijn steun had verklaard aan de demonstranten en hen zo de foutieve indruk gaf dat ze uit de wind werden gezet voor vervolging. In het laatste rapport van de Belgische staatsveiligheid (VSSE) van 14 januari 2025, werd de radicalisering van de klimaatbeweging genegeerd en keek men qua primaire dreiging nog naar het jihadisme, met name van Islamitische Staat (IS) en de Centraal-Aziatische tak ISKP. Benieuwd of het samengaan van pro-Palestina, pro-Hamas en anti-Joods, antikapitalistisch klimaatactivisme zich tot een ‘perfect storm’ zal ontwikkelen en de analisten bij de VSSE de ogen opent nog voor de eerste gaspijplijn in België de lucht ingaat, als de loftjeugd zich verveelt. Maar het zal dan wel de schuld van de Russen zijn in plaats van die van de klimaatneutrale ‘jeunesse dorée’.

ALAIN GROOTAERS

Cieltje Van Achter (N-VA):

David Leisterh (MR) heeft zes partijen uitgenodigd om het samen met hem te hebben over de meerjarenbegroting van het Brussels Gewest. Aan Franstalige zijde zijn dat MR, PS en Les Engagés, aan Nederlandstalige zijde Groen, Open Vld en Vooruit.

Cd&v en vooral N-VA blijven uitgesloten. “Voor het eerst starten onderhandelingen zonder

Vlaamse meerderheid over een begroting en dus ook over een regering”, reageert Cieltje Van Achter (N-VA), Brusselminister in de Vlaamse Regering. “Als dit het begin is van een zogenaamde hervormingsregering hou ik mijn hart vast. Wie de dubbele meerderheid opgeeft, geeft Brussel zelf uit handen”, aldus Van Achter. De Franstalige socialist Ahmed Laaouej verzet zich al sinds de dag na de verkiezingen tegen een N-VA-deelname aan de Brusselse regering. “De PS wint de uitputtingsslag”, besluit ze.

LEZERSBRIEVEN

Nafi Thiam Pallieterke, Is er een communautaire rel in de maak, vroeg men zich af in het VRT-journaal.FeitisdatonzeBelgischevaandeldraagsterna10jaar nog steeds geen plat woord Nederlands over haar lippen krijgt. Nochtans staan andere Franstalige topsporters zoals Philippe Gilbert, Michel Preud’homme en Arnaud De Lie de Vlaamse pers uit respect wel in het Nederlands te woord. Als gewezen loketbediende bij de NMBS kwam ik veel in contact met zwarte medemensen. De meesten spraken Frans of Engelsenwildenookindietaalte woord gestaan worden, alhoewel ik daar niet voor betaald werd. En bij de minste discussie over een vervoerbewijs viel steevast het woord ‘racist’.

Dirk Van Hemeledonck, Lier NafiThiam(2) Pallieterke, Ik ben persoonlijk geen grote fan van Thiam. Ze heeft nooit moeite gedaan om een woordje Nederlands te leren of te spreken. Wat nu met haar gebeurt, is echter typischvoorBelgië:ditlandheeftop alle niveaus een serieus probleem met persoonlijke verdiensten en kwaliteiten, meer bepaald dus met meritocratie. In onze snel veranderende, competitieve wereld is deze ingebakken instelling een groot nadeel. Het is dan ook geen verrassing dat het verschil inverloningtussenhoog-enlaaggeschoolde arbeid bijna nergens zo klein is als in dit land. Overigens bengelen we bij de OESO ook helemaal onderaan wat betreft concentratie van vermogen, met wel dus de laagste concentratie. In tegenstelling tot wat sommige linkse partijen ons willen aanpraten,isBelgiëduseentypischvoorbeeld van een egalitaire samenleving met als einddoel: allemaal even arm!

Walter Van Rompaey, Duffel

NafiThiam(3)

Pallieterke, Ik vind dat die trainer van Thiam overdrijft door de zwakke prestatie van zijn atlete toe te schrijven aandeonenigheidmetdeatletiekbond. De waarheid is dat Thiam het laatste jaar zeer weinig aan competitie deed (het was altijd weliets)endatzezelfsgeenenkele wedstrijd 200 meter in competitieverband heeft gelopen, alhoewel ze in dat nummer al jaren een zwak figuur slaat. De trainer is er duszekernietingeslaagdhaarwat rapper te laten lopen. Als ze dan toch eens een wedstrijd meedeed, dan kon je voelen dat het niet te fameus was. Ze heeft mooie prestaties geleverd, maar het liedje is nu uit en dat is niet abnormaal. Daarvoor moeten geen zondebokken worden gezocht. Ten slotte nogdit:ikvondhetzeerflauwvan Thiam dat ze nooit één woordje Nederlandsheeftgesproken.

Robert Bové, Wichelen

Caroline Gennez Pallieterke,

In ‘t Pallieterke van 18 september wordt minister van OntwikkelingssamenwerkingCarolineGennez op pagina 14 vermeld voor, onder andere, haar subsidies aan de Palestijnse zaak ten bedrage van meer dan 120 miljoen euro. Watikeraankantoevoegen,isdat

Caroline ook bijzonder trots kan zijn op de meisjesschool in Gaza

waarvandebouw,inhetverleden, doorhaarhuidigeministeriewerd gefinancierd. Deze is vernoemd naar de Palestijnse heldin Dalal al-Mughrabi als rolmodel voor allePalestijnsemeisjes.Wantop11 maart 1978 liet deze dappere martelaresmethaargroepindebuurt van Tel Aviv een bus ontploffen met38dodeIsraëliërs,waaronder 13kinderen,totgevolg.

Gunter Deleyn, Mariakerke 1,5miljardtekort Pallieterke,

In het nieuws werd gezegd, en ik citeerletterlijk,“dathetministers vandeVlaamseRegeringveelpijn zaldoen1,5miljardeurotevinden omhetgatindebegrotingtekunnen opvullen”. Dat is een brutale leugen. Ministers en ambtenaren zullen niets inleveren van hun inkomens en van de onfatsoenlijke privileges waarvan zij genieten. Het zal zoals altijd de bevolking zijn die van hun netto-inkomens en minipensioentjes zullen moeten inleveren... Is het ooit anders geweest?

Marc Bertrand, Edegem DeAfspraakopvrijdag Pallieterke, Vrijdag 19 september werd tijdens de wekelijkse aflevering van De Afspraak onder toezicht van Ivan DeVadderhetAmerikaansebeleid omschreven als ‘regimebeleid’. Met deze term, die normalerwijze voorbehouden wordt voor dictatoriale, niet zelden derdewereldlanden, verlegt de moderator, die zichzelf wel als normenbepalend beschouwt, een duidelijke grens. Niet elk beleid valt in de smaak en in Europa zelf komen bepaalde ongewenste krachten, die de idyllischewereldvanhetlinksepatronaatdreigenteverstoren,meeren meer opzetten. Maar de heldhaftige redactie van de VRT heeft bij monde van deze onvolprezen verslaggever het finale oordeel uitgesproken: het huidige beleid in de VS is niet langer democratisch. Dehuidigepresident,wiensnaam alleen al de democratische wereld doet huiveren, voert een beleid dat vanaf heden enkel nog als een ‘regimebeleid’ omschreven kan worden.Weddendatditvoorbeeld navolging zal krijgen in de volksdemocratischepers?

Hendrik Neetens, Antwerpen Festival van Gent Pallieterke, Blijkbaar eiste Gent Festival van VlaanderendatdeJoodsedirigent een expliciet politiek statement aflegde en ondertekende waarin de Israëlische actie in Gaza sterk werd veroordeeld. Mag ik ervan uitgaan dat zij (en de overige hypocriete zeloten in de cultuursector) ook zoiets zullen eisen van de moslims, ter sterke veroordeling van de Hamas-aanval in oktober 2023opIsraël,dewreedhedenvan Islamitische Staat, 9/11, de gruwel van Boko Haram, de islamitische aanslagen in Brussel, enzovoort, vooraleerzemogenoptreden?

Carl Kins, Kortrijk

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pal.be. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30•tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

De slotrit van de Vuelta werd geneutraliseerd door aanhoudend pro-Palestinaprotest

Vlaming, let op uw zaak

Twee nieuwsfeitjes van vorige week wil ik u niet onthouden. Beide hebben te maken met de taalproblematiek en het feit dat op de taalgrens het Nederlands onder druk staat.

Laat me beginnen met een mailtje van een lezer uit Dilbeek. Hij moest aldaar een pakje ophalen in een ophaalpunt. Zo komt hij terecht in een groezelige winkel uitgebaat door Pakistanen, al is hij van de nationaliteit niet 100 procent zeker. Wat wel duidelijk is: geen mogelijkheid om in het Nederlands te communiceren. Nochtans is Dilbeek een Vlaamse gemeente, zonder faciliteiten. Maar ja, taalwetten hebben alleen betrekking op overheidsinstellingen (gemeente, OCMW, enzovoort). Private handelszaken vallen dus niet onder de taalwetgeving.

Assertiever zijn mag

Sinds 1 september heeft Dilbeek een nieuwe burgemeester: Stijn Quaghebeur (N-VA) in opvolging van partijgenoot Willy Segers die sinds 2013 burgemeester was, maar al in 1994 verkozen was in de gemeenteraad. Wanneer er een melding kwam dat een firma of een winkel enkel in het Frans communiceerde, dan stuurde Willy Segers een brief met het vriendelijke verzoek om Nederlands te spreken. En daar bleef het dan bij. Zijn opvolger heeft nu aangekondigd om in persoon deze handelszaken een bezoekje te brengen met de vraag om het Nederlandstalig karakter van Dilbeek te respecteren. “Dat het Nederlandstalig karakter van de gemeente onder druk staat, is duidelijk”, meldt de nieuwe burgemeester. “Maar we mogen dat allemaal niet zo maar laten gebeuren. We moeten met z’n allen consequent blijven in het gebruik van het Nederlands als verbindende taal. Iedereen moet er zijn schouders onder zetten: politici, burgers, ondernemers. Op het werk, aan de schoolpoort, in de handelszaak.”

Stijn Quaghebeur draagt niet de stempel van een Vlaamse radicale nationalist. Maar hij is geboren en getogen in Dilbeek en kent dus de problematiek van de verfransing wel degelijk. Quaghebeur is al sinds 2013 schepen in Dilbeek en werkte ook enkele jaren op het kabinet van Vlaams minister Ben Weyts. De Vlaamse Regering heeft in

haar regeerakkoord beloofd dat er ‘assertiever’ zal opgetreden worden. Blijft natuurlijk de vraag wat te doen met handelaars die hardleers blijven weigeren om Nederlands te spreken met hun klanten. Overigens beperkt deze problematiek zich niet tot Dilbeek. De vraag is dan: hoe ‘assertief’ zijn al die Vlaamse burgemeesters in die andere gemeenten in de rand rond Brussel? ‘Mag het ietske meer zijn!?’

Ronse tweetalig

Dat brengt ons bij het tweede bericht. De stad Ronse gaat in beroep tegen haar veroordeling voor het niet toepassen van de taalfaciliteiten. De stad was veroordeeld na een klacht van een aantal (vijf) Franstalige inwoners van Ronse die onder meer steun kregen van een gemeenteraadslid van Vooruit. In de voorbije jaren was Ronse op de rem gaan staan om bijvoorbeeld straatnaambordjes tweetalig te maken. De stad moet nu volgens het vonnis de eentalige straatnaamborden, eentalige infoborden bij de politie, OCMW en bibliotheek, het stadsmagazine, eentalige affiches enzovoort aanpakken. Als dat niet gebeurt, moet de stad een dwangsom van 1.000 euro per week betalen.

Integratiebevorderend

De stad Ronse gaat dus in beroep tegen dit vonnis, maar zal zich ondertussen wel schikken naar de veroordeling van juni. Dat de stad in beroep gaat, zorgde voor wrijvingen in het schepencollege, want de partij Vooruit was tegen de beroepsprocedure. Oorspronkelijk waren faciliteiten bedoeld om integratiebevorderend te werken. Daarbij kunnen gemeenten bepaalde overheidsdiensten in een andere taal aangeboden worden naast de officiele taal van het taalgebied. De realiteit is dat Franstaligen helemaal niet integreren, maar de faciliteitenwetgeving misbruiken om volledige tweetaligheid te eisen. De verfransingsdruk zal de komende jaren nog toenemen, want nog meer dan vroeger zullen Franstaligen ‘hellhole’ Brussel ontvluchten om zich in de Rand (en verder) te vestigen. Om over de instroom van nieuwkomers nog te zwijgen, die niet beter weten dan dat België een Franstalig land is. Kortom, er is werk aan de winkel.

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

In navolging van Verenigd Koninkrijk: Vlaamse

Leeuwenvlaggen duiken op aan snelwegbruggen

Op verschillende snelwegbruggen in Vlaanderen zijn vorige week Vlaamse Leeuwenvlaggen opgedoken. Na het Verenigd Koninkrijk lijkt de ‘Raising the Colours’-beweging nu ook in Vlaanderen voet aan de grond te krijgen.

De ‘Raising the Colours’-beweging heeft in het Verenigd Koninkrijk de wind in de zeilen. Al maandenlang wordt het Britse straatbeeld gedomineerd door de Engelse vlag, een rood kruis (het Kruis van Sint-Joris) op een witte achtergrond. De vlag is een symbool van steeds luider verzet geworden tegen de massamigratie en de afbraak van de eigen identiteit. Vorige week vroeg ondergetekende zich in zijn wekelijks opiniestuk af of deze beweging ook zal overwaaien naar Vlaanderen. Het antwoord op die vraag kennen we intussen.

De Nationalistische Studentenvereniging NSV! gaf twee weken geleden al een eerste voorzichtige aanzet. In universiteitssteden Antwerpen, Gent en Leuven hadden NSV!’ers Vlaamse Leeuwenvlaggen opgehangen. De NSV! verwees in een persbericht expliciet naar de gebeurtenissen in het Verenigd Koninkrijk.

Snelwegbruggen

Nog geen week later zijn aan verschillende snelwegbruggen in Vlaanderen Vlaamse Leeuwenvlaggen opgedoken. Het gaat onder meer om de E403 tussen Brugge en Kortrijk, de E17 tussen Gent en Antwerpen, de A19 tussen Kortrijk en Ieper, en de E40 in Nevele. Ook

HORIZONTAAL

A. Bijna nooit / B. Innerlijke waarde - Bepaalde / C. Nikkel - Europees gebergte - Afkorting voor het percentage van de situaties waarin de gebruiker een fout-negatief resultaat krijgt / D. Speellijst - Ierse stoofschotel / E. Bewegingsleer / F. Dopheide - Borstelig zoogdier / G. Geestelijke vader van 'Nero' / H. JeansmerkSint / I. Mandataris / J. Onaangenaam - Lucht (voorvoegsel) - Rechteroever / K. Gebied aan de westkust en deelstaat van India - FamilielidIn acht nemend / L. Kermisattracties

VERTICAAL

1. Prominente schilder van de Vlaamse Primitieven / 2. Smeersel - Joodse rechter / 3. Oosterlengte - Dolfijnensoort / 4. Doelpunt - Ongeveer - Argon / 5. Mutualiteit - Per adres / 6. Beetje dronken - Onverzettelijk / 7. Alles wat betrekking heeft op de eigen identiteit van een bevolkingsgroep / 8. TelwoordDus (Lat.) / 9. Natuurlijk logaritme - Beestenstal / 10. Eerbiedwaardige - Frans lidwoord / 11. Een beoordelend verslag schrijven / 12. Tandwalvis - Fier

op een brug over de gewestweg N16 tussen Temse en Bornem, ter hoogte van de Scheldebrug, werd afgelopen weekend een Leeuwenvlag gespot. Die was zondagavond alweer verwijderd.

Het is voorlopig onduidelijk van welke organisatie de actie uitgaat. De bevlaggers haalden waarschijnlijk de mosterd bij de ‘Raising the Colours’-beweging uit het Verenigd Koninkrijk.

Nationale trots

Ook MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez lanceerde vorige week zijn eigen versie van ‘Raising the Colours’. Als reactie op het gewelddadige Antifa-protest tegen leden van zijn partij tijdens een bijeenkomst in Luik, pleitte hij voor meer Belgische vlaggen in het straatbeeld. Die moeten een tegengewicht vormen voor de vele Palestijnse vlaggen. Door via een wet het aantal Belgische vlaggen in de publieke ruimte te verhogen, wil hij de nationale trots versterken.

Wie wil vermijden dat de Belgische driekleur straks het straatbeeld domineert na de oproep van Bouchez, wacht dus best niet te lang met het uithangen van zijn Vlaamse Leeuwenvlag.

KARL VAN CAMP

ANTON SCHELFAUT

Leeuwenvlaggen boven de N16 in Temse

NOSTRADAMUS VAN DE WEEK

Hulp

bij het hebben van een mening

Donald Trump slaagde er vorige week in een tweede talkshow te cancelen van de Amerikaanse televisie. Iets wat hij op voorhand aankondigde om er zeker van te zijn dat er geen misverstand zou bestaan over wie dat zo geregeld had. ‘The land of the free and the home of the brave’ is niet zo heel erg in goeden doen. Maar hoe zit dat eigenlijk bij ons? En waar gaat dat eindigen? Nostradamus heeft dat gezien.

Dat ze in de VS al eens een discussie beslechten met wapengeweld, is oud nieuws. Maar dat free speech overduidelijk aan banden wordt gelegd door de overheid? Dat ruikt toch een beetje naar Europa. Dubieuze definities over wat ‘aanzetten tot haat’ of ‘racisme’ precies betekent, waardoor mensen op hun tong bijten? Dat kennen wel hier al veel langer.

Deze week deed Petra De Sutter daar nog een schepje bovenop in haar rol als rector van de Gentse universiteit. Hoewel de gewezen politica van Groen had gezworen om haar ideologie achter te laten op de banken van het parlement, liet ze toch weten dat iedereen die de genocide in Gaza ontkende, daar moest “op aangesproken worden”. Dat is ‘groens’ voor ‘uw biezen pakken en pensioenrechten ontnomen worden na een rituele verwijdering van uw tong’. En dat geldt ook voor wie daarbij niet roept: “Goed gedaan, mevrouw!” Het kunnen nog wat stuiptrekkingen zijn van de politica Petra, maar om die quote de pers in te gooien

vlak voor je eerste werkdag als rector? Het stemt tot nadenken.

Ook Georges-Louis Bouchez lijkt met de dag meer de mening toegedaan dat wie het niet met hem eens is, maar beter zijn klep kan houden. Hoe rijmen we dat allemaal met die fameuze ‘vrije meningsuiting’ waar we met zijn allen zo trots op zijn? Hulp is onderweg.

De Grote Meningtest

In de nabije toekomst zal de onrust over de ‘mening’ alleen maar toenemen. Mensen zullen hun job verliezen, publiekelijk te schande worden gebracht en zelfs in de gevangenis vliegen voor opmerkingen als “tiens, die Clément trekt nogal op prins Laurent en die Laurent op Aldo Vastapane”.

Om de bezorgdheid het hoofd te bieden, zal de overheid een abonnement ‘meningtest’ introduceren. Die kunt u raadplegen voor u iets op Facebook post voor slechts 8 euro per maand. Meteen krijgt u ook een aanvaardbaar alternatief aangeboden in geval van weigering. Het goede nieuws is dat u dat niet zelf moet betalen. Het wordt standaard van uw loon afgehouden. U zal dus geen enkel excuus hebben om de expertise van de ‘Unia-Opinie-Service’ niet te gebruiken alvorens een mening te lossen. Doet u dat wel? Geen nood, dankzij AI-technologie wordt een foute mening automatisch beboet, opnieuw via uw loon. U hoeft zelf geen actie te ondernemen, noch moet u zich voor de rechter verantwoorden. Dat heet vooruitgang!

Profi ciat met je Vlaamse overtuiging!

LINKS?

Conner Rousseau: “Heeft u me nu een denktank genoemd?”

Vlaams minister van Cultuur Caroline Gennez deed een antisemitische oproep volgens veel van haar collega’s. Verder liggen ze er niet wakker van, want ze mag gerust blijven zitten. In Wallonië worden ondertussen MR-leden aangevallen door de linkse Antifa-beweging.

Is links aan het radicaliseren?

Georges-Louis Bouchez heeft het gehad met links geweld en wil organisaties als Antifa verbieden. Hij noemt het een paramilitaire organisatie die extreemlinks en zeer gevaarlijk is. Net als bijvoorbeeld de oproep van zijn minister Gennez voor een culturele boycot tegen alles wat Israëlisch is. Is Vooruit dan een denktank van links geweld? Een vraagstuk voor Vooruitvoorzitter Conner Rousseau. “Maar ik wil het over de begroting hebben.” je. (pakt gsm en belt moeder) Hallo mama, zeg die mannen van de pers hier zeggen dat Vooruit een denktank is. Ja, we worden zo stilaan serieus genomen. Groetjes!” “Maar om op uw vraag terug te komen. Uiteraard zijn wij een denktank. Wat dacht u nu? Dat ze op onze studiedienst alleen maar foto’s van mij uitknippen en buikspieren op mijn buik fotoshoppen? We doen veel meer, hoor.”

CONNER: “Radicaliseren? Links? Ik denk niet dat dit een vraag voor mij is. Ik zit in een regering die de middenklasse aanpakt, sukkelaars hun dop afpakt, medische zorg duurder maakt en tegelijk wat belastingen schrapt. Heeft u het Arizona-beleid gezien? Niks links aan, hoor. Ik ga graag naar Marbella enzo. Kunnen we het over de begroting hebben?”

Een ‘denktank voor links geweld’, meneer Rousseau. De oproep van Gennez, het plooien naar gewelddreigingen in Gent…

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds?

Zo dadelijk. We stellen u de vraag omdat er toegenomen geweld is vanuit de linkerhoek. Kijk naar de haat tegen de MR bij een herdenking van Jean Gol en de moord op Charlie Kirk. De kogels komen steeds van links. En nu is minister Gennez beschuldigd van antisemitsime.

CONNER: “Ah, je denkt dat Gennez een denktank is? (teleurgesteld) Pfff, alweer die dikke. Ons Caroline ziet er misschien uit als een tank, maar veel denkt ze toch niet, hoor. Komaan, die heeft die brave meneer Spaghetti van het Munchens filharmonisch orkest zitten pesten. En altijd maar Gaza, Gaza, Gaza. De Palestijnen si, de Israëli’s la. Kunnen we het eindelijk eens over mij hebben? Ik ben toch de oppersos!”

Splits zelf de sociale zekerheid! Word lid van het VNZ.

CONNER: “Ik vind dat onze begroting in evenwicht moet zijn. Zodat we onze kinderen en Deborah van kassa 4 een betere toekomst kunnen geven. Dat werken weer loont… (geeuwt) Sorry hoor, late nacht gisteren. (knipoogt) Vult u de rest in met het gebruikelijke gezever over kinderen en weduwen en zo? Ik ben het beu om altijd hetzelfde te zeggen. Sluit maar af met: ‘Het moet een evenwichtige begroting zijn met ernstige inspanningen van de sterkste schouders’.”

Meneer Rousseau, dit is voor de geschreven pers. Gewoon antwoorden op een vraag die niet gesteld is, werkt beter op televisie en radio.

CONNER: “Godverdomme, daar heeft u gelijk in. Maar we kunnen dat toch gewoon oplossen door de vraag te veranderen? Zet er gewoon boven ‘Hoe pakken we de begroting aan, meneer Rousseau?’. Bespaart ons beiden werk.”

Dat pakt misschien bij De Standaard meneer Rousseau, maar ik zou toch graag een antwoord op de vraag hebben. Is Vooruit een denktank voor links geweld geworden?

CONNER: (veert helemaal op) “Heeft u nu ‘dénktank’ gezegd? Wauw! Dat vind ik een interessante piste. U moet weten, ik ben de voorbije jaren al veel genoemd, maar nog nooit een ‘denktank’. Meestal zeggen ze dat ik een leeghoofdig ververlend ventje ben dat vooral heel opportunistisch alles aangrijpt om een personencultus rond zijn mooie naveltje te bouwen. Maar denktank! Ogenblik-

Klopt! En ook u hebt nog niet eens zo heel lang geleden opgroepen tot geweld tegen de Roma. Dat kwam ook hard aan.

CONNER: “Ah ja, dat is juist. Dat was het betere denkwerk, hoor. Dat gaan ze mij niet meer nadoen. Dus ik ben wel degelijk een denktank. Dat is toch wat u zegt?”

Van geweld dus.

CONNER: “Al was het een denktank van de hond zijn kloten. Denktank is denktank. Merci, hé mannen!”

KOMT HET GEWELD VAN