't Pallieterke van 20 februari 2025

ONGECONTROLEERDE IMMIGRATIE BLIJFT SLACHTOFFERS MAKEN

De waarheid durft zijn tragische, maar betekenisvolle momenten soms goed te kiezen. De dag voordat J.D. Vance een toespraak hield in München (lees verder op p. 3), waarin hij de Europeanen waarschuwde voor de gevaren van ongecontroleerde immigratie, was in dezelfde stad een Afghaanse asielzoeker ingereden op een betoging. Er vielen twee doden en tientallen mensen raakten gewond. Hij riep voor alle zekerheid nog ‘Allahu Akbar’, om zeker geen misverstand te laten bestaan over de aard van de haat die hij voelt voor zijn slachtoffers.

De betoging was georganiseerd door de Duitse vakbond Ver.Di. Die is in het verleden altijd opgekomen voor het recht op asiel, heeft gestreden tegen racisme en heeft zelfs het recht opgeëist om zuiver politieke stakingen te organiseren tegen ‘extreemrechts’. In één jaar tijd is dit de derde aanslag van zijn soort in Duitsland. In mei vielen er doden en gewonden in Mannheim, en in augustus gebeurde hetzelfde in Solingen. In beide gevallen waren Afghaanse asielzoekers verantwoordelijk

JE MOET BLIND ZIJN

OM HET VERBAND

NIET TE ZIEN

Wie misschien vond dat Vance overdreef met zijn kritiek op de ongebreidelde immigratie, werd de dag na zijn toespraak opnieuw brutaal met de neus op de feiten gedrukt. In het Oostenrijkse Villach stak een Syriër zes mensen neer, van wie één overleed. Opnieuw handelde de dader in naam van de islam. Gerhard Karner, de minister van Binnenlandse Zaken, zei dat er geen enkele waarschuwing was dat de dader was geradicaliseerd. Hij wil nu een algemene doorlichting van alle asielzoekers, ook zonder aanwijsbare reden. De meest voor de hand liggende oplossing, namelijk het afschaffen van het asielrecht voor niet-Europeanen, kwam niet uit zijn mond.

Elias

Het federaal regeerakkoord voorziet het ‘strengste asielbeleid ooit’. Maar wat zal minister van Asiel en Migratie Anneleen Van Bossuyt (N-VA) kunnen veranderen? “Er staan op het eerste gezicht een aantal interessante kundige en demograaf dr. Jan van de Beek over het regeerakkoord-De Wever. Volgens hem zet België net als Nederland in op de ‘race to the menteel niets aan het asielrecht. lijke humanitaire taak opgelegd”, aldus Van de Beek. “Maar wat ik heel goed vind, is dat men in het regeerakkoord de aandacht ook vestigt op het dige Europese asielsystemen helemaal niet zo humaan

“Laat ons toch aan één zeel trekken”

Op zondag 9 maart 2025 vindt in de Lotto-Arena in Antwerpen de 85ste editie van het Vlaams Nationaal Zangfeest plaats. Hoewel de jaarlijkse hoogmis voor Vlaams-nationalisten de pensioengerechtigde leeftijd dus al ruim overschreden heeft, is het Zangfeest volgens Bart Fierens, de voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond, nog lang niet versleten. “Op het Zangfeest zingen we schouder aan schouder voor de toekomst van ons volk.”

LEES HET INTERVIEW MET BART FIERENS

OOSTENRIJK WIL EEN ALGEMENE DOORLICHTING VAN ASIELZOEKERS

De dag voor de aanslag in München had iemand een handgranaat gegooid naar een café in Grenoble, waarbij 14 gewonden vielen. Het ging over een afrekening tussen Noord-Afrikaanse drugsbendes. Frankrijk was nog niet bekomen van de moord op de 14-jarige Elias die vorige maand werd doodgestoken door twee jongeren die zijn gsm wilden. De media deden er toen alles aan om de Afrikaanse afkomst van de daders te verzwijgen. Zo werd er gezegd dat Elias met een mes was omgebracht, omdat het werkelijke moordwapen, een machete, te evident op de afkomst van de daders zou wijzen. De trieste waarheid is dat we het niet zover meer moeten gaan zoeken. Met de afrekening binnen het door Noord-Afrikanen gedomineerde drugsmilieu in Brussel halen we nu zelf het internationale nieuws. Op 10 dagen tijd zijn er al vijf vuurgevechten geweest, zaterdag nog met een dodelijk slachtoffer tot gevolg. Het is alleen nog een kwestie van tijd voor ook politieagenten en andere onschuldigen omkomen.

Islamitisch terrorisme en geweld tussen drugsbendes zijn inderdaad niet hetzelfde, maar je moet al blind zijn om het verband met ongecontroleerde migratie niet te zien. Wat daarbij opvalt, is de succesvolle rekrutering van zowel gangsters als terroristen in de middens van asielzoekers. Massamigratie ontwricht onze samenlevingen, waarvan dodelijk geweld uiteindelijk alleen het meest zichtbare resultaat is. Waarom hadden we een Amerikaan nodig om ons dat te vertellen?

JURGEN CEDER

Schietpartij aan Clemenceau

Gedaan met Waalse straatdiktatuur!

In 1961 blokletterde de Volksunie op een verkiezingsaffiche: ‘Baas in eigen huis. Gedaan met Waalse straatdiktatuur!’. Anno 2025 is die verkiezingsslogan weer brandend actueel. Vlamingen zijn immers de eerste slachtoffers van de sociale onlusten in Wallonië die zowel bpost als de NMBS gegijzeld houden.

Terwijl in Vlaanderen alle postbodes aan het werk zijn, protesteren hun Waalse collega’s al meer dan een week tegen een reorganisatie van de lokale postrondes. Meer dan 800.000 pakjes geraakten daardoor niet tijdig op hun bestemming. Er kwam zelfs een deurwaarder aan te pas om de stakingsposten aan de sorteercentra van bpost in Luik en Charleroi op te breken. In Brussel gebeurde dat vrijwillig. De gevolgen van de staking in het zuiden van het land laten zich ook voelen in Vlaanderen. Sommige inwoners van Vlaams-Brabant en Limburg kregen dagenlang geen post in de brievenbus, omdat ze worden bediend vanuit Brussel en Luik. Ook de bezorging van uw geliefde weekblad loopt daardoor op heel wat plaatsen vertraging op. Ook bij dat andere overheidsbedrijf, de NMBS, is de sociale onrust voelbaar. Vrijdag 21 februari begint de spoorvakbond OVS aan een negendaagse staking. Die is vooral gericht tegen de pensioenhervorming van de regering-De Wever. Daardoor zouden treinbestuurders en -begeleiders niet langer op 55-jarige leeftijd met pensioen kunnen gaan, na een loopbaan van 30 jaar. Een dergelijke pensioenregeling valt tegen de achtergrond van een begrotingstekort dat de 5 procent van het bbp nadert, de budgettaire inspanning van 20 tot 25 miljard euro waar we voor staan en sociale uitgaven die de pan uit rijzen niet meer te verantwoorden.

Sociale druk

Men zou zich kunnen afvragen waarom de stakingsbereidheid in Wallonië zo hoog is. Slechts 40 procent van de postbodes was er maandag aan het werk, terwijl dat in Vlaanderen en Brussel respectievelijk 100 en 80 procent was. In 1984 en 1985 vonden in het Verenigd Koninkrijk grote mijnwerkersstakingen plaats tegen de regering van Margaret Thatcher. Die zouden diepe wonden slaan in de lokale gemeenschappen. Werknemers die ondanks de stakingen toch aan de slag gingen - de zogenaamde stakingsbrekers of ‘scabs’ - werden door hun collega’s en buren als verraders beschouwd. Ze werden vaak het slachtoffer van pesterijen of geweld en raakten samen met hun gezin totaal geïsoleerd. Laat ons hopen dat de werkwillige postbodes in Wallonië niet op dezelfde manier onder druk worden gezet. Een staking is een chantagemiddel dat enkel in extreme omstandigheden gerechtvaardigd is. Tenzij je Raoul Hedebouw bent, die door middel van een ‘Waalse straatdiktatuur’ - zoals de Volksunie dat in 1961 zo mooi verwoordde - enkel de bedrijven wil schaden om uiteindelijk het kapitalistische systeem omver te werpen. De regering-De Wever hoeft niet te buigen voor deze chantagepoging van de vakbonden die steeds meer door de communisten geïnfiltreerd worden. Een sociaal paradijs bouw je niet op een economisch kerkhof.

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be

Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs:

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Misschien toch meevallers voor de regering-De Wever

De geopolitieke onzekerheid en de dreigende handelsoorlog met Donald Trump zijn slecht nieuws voor onze exportgerichte Vlaamse economie. Ze kunnen de federale regering geld kosten en dus het werk van premier Bart De Wever (N-VA) bemoeilijken. En toch mag de federale ploeg rekenen op economische meevallers: een minder streng optredende Europese Commissie voor landen met een te groot begrotingstekort, de kernuitstap terugdraaien, wat de energiefactuur voor bedrijven verlaagt, en - wie weet - een nieuwe Duitse regering die de industrie aanjaagt.

“Tegenwind en geen klein beetje. Dat is het economisch ongunstig gesternte waaronder de regering-De Wever op het eerste gezicht aan de slag moet. Internationaal dropte VS-president Donald Trump een bom door over de Europese hoofden heen met de Russische president Vladimir Poetin te willen onderhandelen over vrede in Oekraïne. We staan voor een periode van internationale onzekerheid en turbulentie en dat is slecht nieuws voor het consumentenvertrouwen en de investeringsbereidheid van de bedrijven. Gevolg: minder economische groei en dus minder belastinginkomsten voor de overheid. En dat terwijl de federale regering op zoek moet naar vele miljarden

DE IMPORTTARIEVEN VAN DE VS ZOUDEN NIET ZO ZWAAR DOORWEGEN ALS DE BREXIT

Ondertussen dreigt ook een handelsoorlog tussen Europa en de Verenigde Staten. Onder andere met België hebben de VS een handelstekort en president Donald Trump wil daar een einde aan maken. Volgens hem is de protectionistische weg de kortste. Er is sprake van een tarief van 5 tot 15 procent op Europese goederen. Dat kan onze export fnuiken. Veel Belgische en zeker Vlaamse bedrijven zijn actief op de mondiale markt van chemie, farma, gespecialiseerd textiel en machinebouw. Een handelsoorlog zal geld kosten. Ook dat is slecht nieuws voor de regering-De Wever.

Minder erg dan de Brexit

Al moet hier al een eerste nuance aan worden toegevoegd. Voor alle duidelijkheid: handelsconflicten zijn nooit goed, maar economen hebben berekend dat de negatieve impact van de VS-tarieven voor de Vlaamse economie wel eens minder groot zou kunnen zijn dan gedacht. En zelfs niet zo zwaar zou doorwegen als de Brexit. De export van België naar het Verenigd Koninkrijk is daardoor gedaald met 13 procent en dat heeft hier tot 30.000 banen gekost. Welnu, een Amerikaans tarief van 5 tot 15 procent zou hier tot maximum 5.000 banen kosten. Uiteraard 5.000 jobs te veel, maar geen economisch drama. Het is misschien iets waar de Arizona-regering zich aan kan optrekken

WE STAAN VOOR EEN TOTALE INSPANNING DIE NIET ROND DE 20 TOT 25 MILJARD EURO SCHOMMELT, MAAR RICHTING 50 MILJARD EURO GAAT

Ander aspect: minister van Defensie Theo Francken (N-VA) kondigde aan dat de aankoop van extra F-35gevechtsvliegtuigen gepland staat. Dat men gaat winkelen bij het Amerikaanse Lockheed, is een argument dat de regering-Trump moet overtuigen om niet te veel te zagen over de ondermaatse defensie-investeringen. Al is dat geen garantie. Van Trump en co weten we dat ze sneller van gedacht veranderen dan van onderhemd. 3 procent deficit is geen obsessie

Het is dus niet allemaal kommer en kwel. Meer nog, het zou zowaar kunnen dat de regering-De Wever een paar economische duwtjes in de rug krijgt. Ten eerste op begrotingsvlak. De opdracht is gigantisch. Het Belgische begrotingsdeficit nadert de 5 procent van

het bbp en moet dringend omlaag. Dat betekent een sanering van 6 procent van het bbp of zelfs 8 procent als we onder andere de uitgaven voor defensie en klimaattransitie in rekening nemen. Nu is dat laatste de komende jaren minder urgent en kan er nog wat afgepingeld worden, maar eigenlijk staan we hier voor een totale inspanning die niet rond de 20 tot 25 miljard euro schommelt, maar richting 50 miljard euro gaat, zo berekende de Europese Centrale Bank (ECB). Hoe kan je dan in godsnaam richting de Maastricht-norm van 3 procent afzakken? Wel: goed nieuws voor België is dat de kans reëel is dat de Europese Commissie een stuk minder streng zal toezien op dat saneringstraject. Gewoon omdat Frankrijk als tweede grootste economie van de Europese Unie en met een deficit van 5 procent in veel slechtere papieren zit. Kortom, we kunnen ons verschuilen achter de Franse buur. Als de Europese Commissie België publiek terechtwijst, dan moet ze dat eigenlijk ook voor Frankrijk doen. Met als risico dat de financiële markten in paniek schieten. Dat wil men in het Brusselse Berlaymontgebouw vermijden. Bovendien heeft de Franse president Emmanuel Macron verklaard dat het streven naar 3 procent deficit geen obsessie mag zijn. Dat geeft ook België ademruimte.

Met dank aan de kernenergie

Er is nog veel onduidelijkheid rond, maar het verder terugdraaien van de kernuitstap is ook goed nieuws. De Europese bedrijven en de industrie in het bijzonder kampen momenteel met twee grote concurrentiële nadelen. De eerste is de overdreven regelgeving. De Europese Commissie zegt daar iets aan te willen doen, maar dat blijft flou. Het tweede probleem is de hoge energiefactuur

WE KUNNEN ONS VERSCHUILEN ACHTER DE FRANSE BUUR

De gasprijzen zijn de voorbije jaren sterk gedaald, maar blijven dubbel zo duur als voor de energiecrisis van 2022. Europese industriebedrijven betalen vier keer meer voor gas dan hun Amerikaanse concurrenten. Meer focus op kernenergie kan die factuur verlagen. Dat zou vooral goed nieuws zijn voor de vele bedrijven in de Antwerpse haven.

Wat doet Duitsland?

Cruciaal is ten slotte de uitslag van de stembusslag in Duitsland op zondag 23 februari. Of meer specifiek: hoelang het zal duren vooraleer er een nieuwe Duitse regering komt, want de coalitiegesprekken zullen sowieso stroef verlopen. Hoe sneller er een Duitse regering is, hoe sneller er ook een ploeg komt die economisch orde op zaken kan stellen en de drie jaar durende recessie kan keren. Een Duits regeerakkoord dat de industrie bij onze oosterburen een nieuwe impuls geeft, is cruciaal.

Dat zou ook goed nieuws zijn voor onze bedrijven. In 2023 was Duitsland de grootste handelspartner van België voor de uitvoer, met 58,6 miljard euro. Wat Vlaanderen betreft, is Duitsland goed voor bijna 20 procent van de export. Een nieuwe schwung voor de Duitse economie - meer bepaald via de defensie-industrie? - kan onze bedrijven meer orders opleveren en dankzij onder andere meer winsten en dus meer vennootschapsbelasting de staatskas ten goede komen.

ANTON SCHELFAUT

Minister van Begroting Vincent Van Peteghem

J.D. VANCE VERTELT EUROPA DE WAARHEID

“Ik ga naar begrafenissen en ik ga naar aardbevingen.”

Nelson Rockefeller, vicepresident onder Gerald Ford, was ontgoocheld over het gebrek aan belang van zijn functie. De Amerikaanse vicepresidenten moeten vooral protocollaire taken uitvoeren waarvoor de president geen tijd of zin heeft. Zonder de dementie van Biden zou ook Kamala Harris al een voetnoot in de geschiedenis zijn. Haar opvolger blijkt van een heel andere kaliber.

Hij was twee toen zijn vader hem in de steek liet. Zijn moeder was een drugsverslaafde. De jonge James moest haar ooit een urinestaal geven waarmee ze dan een drugstest probeerde te vervalsen. Het ergste waren de vele stiefvaders. “Van alle dingen die ik haatte aan mijn jeugd, was niets te vergelijken met de draaideur van vaderfiguren”, gaf hij later toe. James werd uiteindelijk opgevoed door zijn grootmoeder, zijn ‘mamaw’. Die was hard, maar haar strengheid en waarden zetten de jongen wel op het juiste pad.

Klaagzang der hillbillies

James Donald Bowman had geen geld om verder te studeren. Hij werd soldaat bij het Marine Corps en diende in Irak. Met zijn soldij kon hij zich inschrijven bij de Ohio State University. Hij deed het daar zo goed dat hij naar de Ivy League kon doorstoten, meer bepaald naar Yale. Wanneer hij trouwde, nam hij de familienaam van zijn ‘mamaw’ over. Dat is ook de naam waaronder wij hem kennen en we nog veel van hem zullen horen: J.D. Vance. Hij verwierf bekendheid met de publicatie van zijn memoires over zijn harde jeugd. ‘Hillbilly Elegy’ werd verfilmd door Netflix en is daar nog te bekijken. ‘Hillbilly’ is een denigrerende benaming voor laagopgeleide blanken in het gebied van de Appalachen

DE MASSA-IMMIGRATIE IS NIET UIT HET NIETS GEKOMEN, MAAR IS HET RESULTAAT VAN BEWUSTE KEUZES, GEMAAKT DOOR DE POLITICI VAN DIT CONTINENT

J.D. VANCE

Via zijn vrouw Usha, een advocate van Indische afkomst, kwam Vance in contact met de Republikeinse Partij, waar hij oorspronkelijk het kamp koos van de ‘never-Trumpers’. Hij veranderde zijn mening toen hij Trump begon te zien als de vertegenwoordiger van de verarmde arbeidersklasse waar hij zelf uit voortkwam. De rest van het verhaal kennen we. Trump heeft geen echte vrienden, maar heeft een opvallend goede relatie met zijn vicepresident.

Vrijdag sprak de man die zich loswrikte uit de armoede van de Rust Belt een zaal vol Europese politici en generaals toe op de Veiligheidsconferentie in München. Het werd geen toespraak gevuld met saaie platitudes en de protocollaire vriendelijkheden die gebruikelijk zijn bij dit soort toespraken. Ik moet de lezer aanraden het filmpje te bekijken op YouTube. De toespraak duurt minder dan 20 minuten, maar is nu al historisch te noemen.

Weg met de politieke cordons

Na enkele beleefdheden ging Vance naar de kern van de zaak. De NAVO-alliantie is gebouwd op waarden die Europa en de VS delen, stelde hij. Vance maakt zich zorgen over de ideologische zwenking van Europa naar onvrijheid: “De dreiging waar ik me de meeste zorgen over maak ten opzichte van Europa, is niet Rusland, niet China of een andere externe actor. Waar ik me zorgen over maak, is de dreiging van binnenuit. De terugtrekking van Europa uit een aantal van zijn meest fundamentele waarden, waarden die het deelt met de Verenigde Staten van Amerika.”

Hij verwees onder andere naar de vernietiging van de Roemeense presidentsverkiezingen, omdat iemand was verkozen van de ‘verkeerde’ strekking. Vance haalde ook uit naar de vrijheidsberoving van mensen in Duitsland en het VK alleen omdat ze een foute mening hadden geuit op sociale media. Hij stelde dat achter de Europese strijd tegen ‘desinformatie’ eigenlijk een poging schuilt gaat om afwijkende meningen te censureren.

Vance sprak zich uit tegen alle ‘brandmuren’ en politieke cordons: “De organisatoren van deze conferentie hebben parlementsleden van zowel linkse als rechtse populistische partijen verboden om deel te nemen aan deze gesprekken. Nogmaals, we hoeven het niet eens te zijn met alles wat de kiezers zeggen. Maar wanneer politieke leiders een belangrijk deel van het kiespubliek vertegenwoordigen, is het onze plicht om op zijn minst met hen de dialoog aan te gaan.”

WE BELEVEN DE GROOTSTE POLITIEKE HERSCHIKKING SINDS HET EINDE VAN DE KOUDE OORLOG

Migratie was een politieke keuze

Vandaar stapte Vance naar het thema dat Europese kiezers het meest beroert. “Van alle dringende uitdagingen waar de hier vertegenwoordigde landen voor staan, is er volgens mij niets dringenders dan massale migratie. Vandaag is al bijna een op de vijf mensen die in dit land wonen vanuit het buitenland hierheen verhuisd(...) De massa-immigratie is niet uit het niets gekomen, maar is het resultaat van bewuste keuzes, gemaakt door de politici van dit continent”. Vance verwees ook naar de brutale aanslag die de dag ervoor had plaats gehad in de stad waar hij nu het woord voerde. Een Afghaanse asielzoeker was ingereden op een vakbondsbetoging en had daarbij een vrouw en een kind van twee gedood en tientallen anderen verwond. “Hoe vaak nog, voor we een andere koers kiezen?”, vroeg Vance aan de aanwezigen. Je moet naar de kiezers luisteren, meent hij. “Ik geloof dat het negeren van mensen, het wegwuiven van hun zorgen of, erger nog, het stilleggen van de media, het stilleggen van verkiezingen of het buitensluiten van mensen uit het politieke proces (...) de meest zekere manier is om de democratie te vernietigen. (…) Geen enkele democratie, Amerikaans, Duits of Europees, kan overleven, als we miljoenen kiezers vertellen dat hun gedachten en zorgen, hun aspiraties, hun smeekbeden om hulp, ongeldig zijn of het zelfs niet waard zijn om in overweging genomen te worden.”

Een ongemakkelijke stilte

Op dat moment kon je al een speld horen vallen in de vergaderzaal van Hotel Bayerischer Hof. De aanwezigen beseften duidelijk de ernst van wat er aan het gebeuren was. Een buitenstaander was Europa de onverbloemde waarheid aan het vertellen. Niemand durfde te applaudisseren, maar niemand lachte hem ook weg. Er was zelfs geen afkeurend gemompel. In een ijzige stilte luisterde iedereen met aandacht naar elk woord.

Vance sloot af: “We mogen niet bang zijn van onze mensen, ook niet wanneer ze meningen uitdrukken die tegen die van hun leiders ingaan.” Enkele aanwezigen applaudisseerden enthousiast. De meesten durfden echter niet verdergaan dan een beleefdheidsapplaus, hoewel velen in hun hart moeten beseft hebben dat Vance gelijk heeft.

Inmenging

Vance heeft nergens het AfD genoemd, maar alle andere Duitse politieke partijen waren achteraf razend over zijn suggestie dat ook in hun land de mogelijkheid bestaat dat ondemocratische middelen zullen kunnen ingezet worden tegen een dissidente partij. Bondskanselier Scholz liet weten dat Vance zich niet moet mengen in Duitse verkiezingen. Dat is wel dezelfde Scholz die in de aanloop naar de Ameri-

kaanse verkiezingen zei dat hij liever Kamala Harris zou zien winnen. Heeft de Spaanse premier Sanchez niet zijn ‘volle steun’ uitgesproken voor Biden en Harris in hun strijd tegen ‘reactionair populisme? En heeft onze eigen premier, Alexander De Croo, in de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen niet gezegd dat Trump ‘een bedreiging voor de vrijheid’ is? De regeringspartij van premier Starmer van het VK heeft meer dan 100 medewerkers naar de VS gestuurd om daar campagne te voeren voor Harris. De Europeanen kunnen maar beter hun mond houden over inmenging.

Welk Europa?

Ik lees nu in heel wat commentaren dat dit het einde van de NAVO is, dat dit Amerika zelfs een vijand van Europa is geworden en dat Europa zich nu duidelijker moet afzetten tegen de VS. Over welk Europa denken ze het eigenlijk nog te hebben? Aan welke kant denken ze dat Meloni, Orbán en enkele andere Centraal-Europese leiders staan? Waar zal Frankrijk, dat nog één verkiezing weg is van een machtsovername door het RN, zich plaatsen? In het VK is Reform nu al de grootste partij in de peilingen. Het AfD zal volgende week zondag nog niet zo ver staan, maar stevent wel af op een overwinning die Duitsland zal doen daveren.

De grond zinkt weg onder de voeten van de oude, noodlottige politieke generatie en hun vrienden in de pers. Degenen die eraan komen, vinden allemaal dat Vance groot gelijk heeft. De vicepresident kreeg in Frankrijk niet alleen lof van Jordan Bardella van het RN, maar ook van Alexandre Avril van de centrum-rechtse UDR, die, met wat Latijnse overdrijving, het had over “de toespraak van de eeuw”.

De president van Zwitserland, Karin Keller-Sutter, loofde ook de redevoering van Vance. Ze noemde die “heel Zwitsers”, omdat de vicepresident “de vrijheid verdedigt, vooral de vrijheid van meningsuiting”.

DE EUROPEANEN KUNNEN MAAR BETER HUN MOND HOUDEN OVER POLITIEKE INMENGING IN ANDERE LANDEN

In ons land hebben Theo Francken en Bart De Wever zich onthouden van commentaar. Partijgenote Assita Kanko durfde iets verder gaan. Vance heeft in München ongemakkelijke waarheden uitgesproken, schrijft ze. Ze meent dat Europese politici grossieren in holle woorden, terwijl de bevolking op daden wacht. Kanko: “Wat Vance zegt - en wat almaar meer Europeanen intussen zelf ook beseffen - is dat te veel Europese leiders de wil van hun volk negeren.”

De EU heeft niets meer te bieden

Tom Van Grieken was uiteraard nog duidelijker: “Vance houdt Europa een spiegel voor. … Ik heb me echt in m’n arm moeten knijpen dat dit echt het officiële standpunt is van het machtigste land ter wereld. … We beleven historische tijden.”

Dat is ook wat ik hier al schreef in de weken na de verkiezingen. We beleven de grootste politieke herschikking sinds het einde van de Koude Oorlog. Het Europese bestel leek dat tot nog toe niet goed te beseffen. Het krankzinnige idee dat je Europa nog op één lijn zou kunnen krijgen in een verzet tegen de nieuwe koers van de VS, is kenschetsend voor dat zelfbedrog. De traditionele pers en politiek tonen zich ongerust, boos ook op wat er aan het gebeuren is, maar ik zie geen samenhangende reactie vorm krijgen.

Op welke wervende boodschap zou Europa zich ook kunnen baseren? Op het verdwijnen van onze industrie? Op onze groeiende economische achterstand op de VS? Op ons web van klimaatregeltjes? Op onze energie-armoede en onze hoge consumententarieven? Op onze verwaarloosde legers? Op onze gezwollen overheidsapparaten? Op onze hoge belastingdruk? Op onze beperkingen op de vrije meningsuiting? Op onze internationale machteloosheid die ons zelfs een plaats ontzegt bij de vredesonderhandelingen over een oorlog in onze eigen achtertuin? De EU heeft geen antwoorden meer.

JURGEN CEDER

Hoe het legioen langdurig

Op het vlak van arbeidsmarktbeleid en activering kreeg de passage in het regeerakkoord over de beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen veel aandacht. Terecht. Maar even belangrijk, zo niet belangrijker, zijn de maatregelen om de langdurig zieken opnieuw aan het werk te krijgen.

Naast de pensioenhervormingen en de flexibilisering van de arbeidsmarkt, moet ook de beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen de komende legislatuur voor voldoende terugverdieneffecten zorgen. 1,4 miljard euro in totaal, zo staat in de tabellen van de Arizona-regering. Bij dat cijfer kan terecht een reeks vraagtekens worden geplaatst. Terugverdieneffecten worden vaak overschat. Maar ze zijn er wel. Dat werklozen na twee jaar hun uitkering verliezen, zal sowieso een besparing zijn. Alleen mag die impact niet overdreven worden. Het totale budget voor werkloosheid bedraagt 5 miljard euro en dat is maar een beperkt deel van de 152 miljard euro die naar sociale bescherming gaat. Het blijft natuurlijk een belangrijke maatregel. Daarmee sluit België zich eindelijk aan bij andere EU-landen.

dus de stijging van het aantal langdurig zieken een halt toeroepen en terugdringen. Om daarvoor te zorgen, zal een reeks maatregelen worden genomen die iedereen responsabiliseert. De vorige regering-De Croo had al pogingen ondernomen om naar oplossingen te zoeken met bedrijven, werknemers zelf, de artsen, de ziekenfondsen en de regionale arbeidsbemiddelingsdiensten zoals de VDAB. Maar in de praktijk kwam er niets van in huis.

Met de regering-De Wever wordt dat duidelijk anders. Om te beginnen worden de bedrijven er zelf toe aangezet om een personeelsbeleid te voeren dat preventief is en moet vermijden dat de medewerkers langdurig ziek worden. Nu krijgt een zieke werknemer één maand lang zijn loon uitbetaald door de werkgever. Daarna valt hij terug op

TERUGVERDIENEFFECTEN WORDEN

VAAK OVERSCHAT, MAAR ZE ZIJN ER WEL

Toch zijn een aantal andere hervormingen die in de steigers staan belangrijker. Of zullen ze meer impact hebben. Het gaat over de maatregelen om de groep langdurig zieken terug te dringen. Hun aantal is al jaren aan het stijgen. In 2017 waren 380.000 Belgen meer dan een jaar ziek en dus niet aan de slag. Ondertussen zijn er dat al 500.000. Kostprijs: 10 miljard euro. Dat aantal zal volgens projecties stijgen tot meer dan 600.000 aan het einde van de legislatuur. Bij ongewijzigd beleid, uiteraard.

Communicerende vaten

In die groep zitten natuurlijk veel mensen die effectief (zwaar) ziek zijn, maar feit is dat we hier sinds een aantal jaren te maken hebben met de zogenaamde communicerende vaten van vervroegde uittreding. Het vervroegd pensioen en het brugpensioen werden versterkt en dus zoeken mensen naar andere vormen van vervroegde uittreding. Dat is geen mythe. In een studie stelt de werkgeversorganisatie Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO): “Meer dan driekwart van de langdurig zieken is 45 jaar of ouder. Hoewel er een toename is in elke leeftijdscategorie, was die het sterkst in de oudere leeftijdscategorieën (60-64 en 55-59). Psychische stoornissen (37,54 procent) en ziekten van het bewegingsapparaat en bindweefsel (31,88 procent) zijn de belangrijkste oorzaken van invaliditeit.” De Arizona-regering wil

een uitkering van het RIZIV. In de toekomst zullen bedrijven - kmo’s uitgezonderd - 30 procent van de uitkering moeten betalen tijdens de eerste twee maanden van de langdurige ziekteperiode. Plus een reïntegratietraject op poten zetten tijdens de eerste zes maanden. Doet men dat niet, dan dreigen er (financiële) sancties. Om tegemoet te komen aan de bedrijven, wordt het wel mogelijk om een langdurig zieke al na zes maanden wegens medische overmacht te ontslaan. Nu is dat negen maanden. De langdurig zieken zelf worden ertoe aangezet een traject te volgen dat de terugkeer naar de arbeidsmarkt verge-

makkelijkt. Doen ze dat niet, dan kunnen ze een deel van hun uitkering verliezen.

Ook wil de regering een halt toeroepen aan wat ‘slim profitariaat’ wordt genoemd. Een truc die onder andere vaak bij overheidsdiensten en in het onderwijs wordt gebruikt, en waar het ontslag van vastbenoemde ambtenaren veel moeilijker is. Het gaat om langdurig zieken die terugkeren en enkele dagen werken, waarna ze opnieuw ‘ziek vallen’. Zo blijven ze hun gewoon loon behouden. Nu zal het loon bij een terugkeer pas gegarandeerd zijn als je acht weken lang ononderbroken aan de slag bent. De regering wil hier wortel en stok hanteren: het combineren van een ziekte-uitkering en deeltijdse beroepsactiviteit zou gemakkelijker worden.

Dokters op controle

Verder komt er meer toezicht op artsen die kampioen zijn in het uitschrijven van attesten voor langdurige ziekte. Ook hier zijn financiële sancties niet uit te sluiten, al moet dat nog geconcretiseerd worden. De artsen zouden ook de taak krijgen om de zieke intensiever te begeleiden.

Ten slotte is er ook een rol weggelegd voor de ziekenfondsen. Zij krijgen concrete doelen opgelegd om mensen opnieuw aan de slag te krijgen. Behalen ze die niet, dan zullen de mutualiteiten minder middelen krijgen.

Een responsabilisering die onderdeel uitmaakt van een breder besparingsplan van de regering bij de ziekenfondsen, want sowieso worden de vergoedingen die de ziekenfondsen van de federale overheid krijgen voor hun administratiekosten, verlaagd. Dat bedrag - nu 1,4 miljard euro - zou in 2029 1,150 miljard euro bedragen. De kans is wel groot dat daardoor de ledenbijdrage stijgt…

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

DEZE WEEK IN DE GESCHIEDENIS VAN ’T PALLIETERKE

Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.

22 februari 1982: De index, heilige koe van ons politiek bestel Tijdens de regeringsonderhandelingen werd opnieuw gesproken over het aanpassen van de automatische loonindexering. En opnieuw besloot men uiteindelijk niet te zullen morrelen aan de automatische koppeling van de lonen aan de index. In 1982 had Martens al eens een voorstel gedaan om het systeem aan te passen, tot grote woede van de vakbonden.

“Er ging een homerisch gelach op toen men vernam dat de liberale vakbond zich tegen de index-aftopping van Martens-Gol verzette”, schreef ’t Pallieterke toen. “Het kon de mop van de week geweest zijn, was het allemaal niet zo tragisch en zo’n duidelijk bewijs van de egoïstische reflexen die men zich in onze welvaartstaat heeft aangekweekt.”

23 februari 1950: De Grote Mogendheden en Leopold III

De Vlaams-nationalistische inslag van ’t Pallieterke kwam er mede door de afwikkeling van de koningskwestie. Bruno De Winter was duidelijk voor de terugkeer van Leopold III na de Tweede Wereldoorlog en bekritiseerde zowel binnenlandse als buitenlandse tegenstanders. Volgens De Winter had Leopold III het leed van de Belgen proberen te voorkomen. “Welnu, de Grote Mogendheden houden niet van zulke koningen. Zij houden er niet van dat België geregeerd wordt door een koning die zo kinderachtig is het leven van zijn onderdanen en de vrede in zijn land hoger te stellen dan bijvoorbeeld de belangen van het Britse Imperialisme.”

24 februari 2005: De Lange Wapper(brug): een Antwerpse kwelgeest In de ‘Rubriek voor maatschappelijke, staatkundige en economische belangen’ schreef ’t Pallieterke enkele dagen na de voorstelling van de Lange Wapperbrug al dat de brug er beter niet zou komen. “Een maquette moest de zaak aanschouwelijk voorstellen, onder meer voor de zeepzieders van het Vlaamse parlement”, schreef Pagadder. Na een referendum en toen er een miljardenbedrag geraamd werd voor de kosten, werd het Lange Wapperproject - genoemd naar een Antwerpse kwelgeest - in 2010 definitief afgeschoten. ’t Pallieterke voorspelt de toekomst.

25 februari 2020: Joden vergissen zich van doelwit

In 2020 was er heisa rond de aanwezigheid van Joodse stereotypes op Aalst Carnaval. Volgens Jurgen

Ceder ten onrechte. Volgens hem deed de reactie van onder andere Israël zelfs meer kwaad dan goed. “Door de Israëlische reactie op Aalst Carnaval wordt in de wereld ten onrechte het beeld versterkt van antisemitisme als een algemeen Europees probleem”, aldus Ceder. “De aandacht wordt nog maar eens afgeleid van de specifieke groepen waar de Jodenhaat wel degelijk welig tiert. Dat is niet alleen onrechtvaardig, het is ook dom. Als de verdedigers van de Joodse gemeenschap niet de moed hebben man en paard te noemen, doen ze meer kwaad dan goed.”

26 februari 1997: Dehaene klampt zich vast aan de macht “Hoelang gaat het nu nog duren voordat een aantal goede Belgen de koppen bij mekaar steken en oordelen dat dit land naar de bliksem gaat door de schuld van één koppigaard en dat daar een einde aan moet komen?” De Belgische economie kampte met stijgende werkloosheid en er waren stevige saneringen nodig om tot de eurozone toe te treden, tot ongenoegen van veel burgers. Heel wat mensen eisten nieuwe verkiezingen, maar Dehaene bleef vasthouden aan zijn positie, deels omdat hij mogelijk ambities had om voorzitter van de Europese Commissie te worden

27 februari 1981: Bij de moppentappers De moppenrubriek was jarenlang een vaste waarde in ’t Pallieterke. Onder andere over voormalig premier Wilfried Martens werden er geregeld grappen ingestuurd. Een voorbeeld: “Jef vraagt aan Piet of hij de nieuwe vijffrankstukken al gezien heeft. Zegt Piet hierop: - Nee, en ik weet zelfs niet dat er nieuwe uitgekomen zijn. Daarop schiet Jef in zijn broekzak, haalt er een geldstuk uit en legt het in de palm van zijn hand. - Maar dat is maar ene frank, jong, roept Piet!

En daarop Jef weer: - Da’s juist, maar die andere vier heeft Martens!”

28 februari 1963: Het zwarte virus beloert u ’t Pallieterke schonk op deze datum aandacht aan een initiatief van het Nationaal Aktiekomitee voor de eenheid van het Land en de Taalvrijheid. “Men rekende erop dat miljoenen vaderlandsminnaars als één man naar Brussel zouden trekken om met fiere borst een levende dam op te werpen tegen de landverraders”, schreef ’t Pallieterke. “Tot hiertoe hebben nog maar 3 Vlaamse landgenoten uit Geel gemeld dat zij op 31 maart naar Brussel zullen gaan.” Daarnaast deelden de ‘fraternellen’ ook vaccins uit, tegen het separatisme. “Bij wijze van proef werden te Leuven reeds verscheidene personen aan deze inenting onderworpen. Resultaat: de totale verfransing van de universiteit is bijna een voldongen feit.”

Tot woede van actiegroepen wil de federale regering langdurig zieken terug aan het werk krijgen.

DE INTEGRATIEPARADOX

Dominante cultuur steeds meer

in vraag gesteld

Volgens Patrick Loobuyck domineert het kuddedenken het politieke debat. Daaronder valt ook het identiteitsdenken of ‘het tribalisme’. We moeten meer openstaan voor de andere. ‘Combinatiedenken’ noemt hij dat. “Bij integratie denken mensen vaak in termen van culturele aanpassing.” Dat is volgens Loobuyck een typisch symptoom van groepsdenken en dat is fout. Het is goed om tijdens schoolfeestjes halal aan te bieden. “Zo bevorder je interactie en dus integratie.”

Volgens Loobuyck moeten we ook inzetten op ‘diversiteitsmanagers’, want “drempels wegwerken voor minderheden is goed”. Nieuw is zijn verhaal niet. De pamperintegratie is al jaren aan de gang. Zeker in Brussel. Laatst was er een kerstfeestje in een Nederlandstalige school waar er uitsluitend halal werd geserveerd. Ook het verbod op religieuze symbolen - de hoofddoek dus - wordt er niet strikt toegepast.

Tijdens de ramadan is de groepsdruk zo groot dat zelfs kinderen van twaalf jaar eraan deelnemen. De directie en de diversiteitsmanager kijken dan even de andere kant uit. En als er protest ontstaat door de leerstof over de biologische evolutie of over het ontstaan van het heelal tijdens de les, dan is het van belang dat de leerkracht op zoek gaat naar de juiste pedagogische aanpak en werkvormen om de leerlingen niet voor het hoofd te stoten. Zou het kunnen dat de slinger naar de andere kant is doorgeslagen, beste mijnheer Loobuyck?

Integratie mag niet doorslaan in diversiteitsdwang en het negeren van de gedeelde waarden en normen, gebaseerd op het verlichtingsdenken. Maar ook de import van hardnekkige conflicten die de ongebreidelde migratiepolitiek met zich heeft meegebracht, mag niet worden ontkend

WELDRA VORMEN

AUTOCHTONE VLAMINGEN EEN MINDERHEID

In Apeldoorn werd Roshin (28) door haar broer - met goedkeuring van de vader - op straat vermoord. Ze werd met 28 messteken om het leven gebracht. Roshin - een jonge moeder - zat immers in ‘een verkeerde’ re-

Waar is Groen?

Op 19 december van vorig jaar werd Bart Dhondt tot voorzitter van Groen verkozen. Sindsdien hebben we niet veel meer van hem gehoord. Ook van de rest van de partij hebben we de laatste weken of zelfs maanden niet veel meer gehoord, behalve dan dat Kamerlid en fractieleider Petra De Sutter zich begin dit jaar kandidaat stelde om rector van de UGent te worden.

We zijn er ons van bewust dat je een nieuwe voorzitter wat tijd moet gunnen om zich te orienteren over de toestand van de partij en hoe hij zich in de pers en tegenover de kiezers wil profileren. Bovendien is midden december, aan de vooravond van de kerstvakantie, niet bepaald het ideale tijdstip om er als partijvoorzitter meteen in te vliegen. Maar ondertussen heeft Groen, net als alle andere partijen, wel al een nieuwjaarsreceptie gehad, en die bood dan wel weer een uitstekende gelegenheid om zich te laten opmerken in de nationale media. We hebben er echter geen spoor van kunnen terugvinden in de geschreven media.

Wikken en wegen

In een interview met De Zondag liet Dhondt een paar weken geleden optekenen dat hij de boodschap van Groen scherper en offensiever wil, en dat het over meer zal moeten gaan dan alleen maar klimaat. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk uit de mond van een pas verkozen voorzitter van een ecologische partij die een half jaar eerder de verkiezingen verloren heeft. Maar wat wel opvalt, is dat de rest van het interview een nogal tamme en eerder defensieve indruk nalaat.

VOORZITTER BART DHONDT LIET OPTEKENEN DAT HIJ DE BOODSCHAP VAN GROEN SCHERPER EN OFFENSIEVER WIL

Dat laatste geldt ook voor de reactie van Groen op het federale regeerakkoord. Net als de andere oppositiepartijen is de partij kritisch voor het regeerakkoord, en net als bij de andere oppositiepartijen is die kritiek ook

latie en hanteerde een ‘verkeerde’ (westerse) levensstijl. “Ze verdient het om in twee stukken weggegooid te worden”, schreef de 27-jarige neef van Roshin in een groepschat. De familie is afkomstig uit Syrië. De moord was een familiale aangelegenheid. Vier verdachten staan terecht. Tijdens het proces gaven de verdachten een heel erg nonchalante indruk. Een ervan werd door de rechter aangesproken omdat hij steeds zat te geeuwen

BINNEN DE MOSLIMWERELD BESTAAT EEN STERKE AFWIJZING VAN DE WESTERSE CULTUUR

Binnen de moslimwereld bestaat een sterke afwijzing van de westerse cultuur. Uit een peiling bij Britse moslims blijkt dat 52 procent vindt dat het tonen van een afbeelding van de profeet Mohammed strafbaar moet worden gesteld. Het grootste deel staat achter het strafbaar stellen van homoseksualiteit. Een derde is te vinden voor de invoering van de shariawetgeving en van de islam als de nationale godsdienst. Le Figaro deed een gelijkaardige peiling in Frankrijk en kwam tot dezelfde conclusies. In Duitsland onderschreef 64 procent van 15-jarige moslimleerlingen de stelling dat de regels van de Koran belangrijker zijn dan de Duitse wetten. Jan van de Beek omschreef deze feiten in ‘Migratiemagneet Nederland’ als een uiting van ‘zelfsegregatie’. De superdiversiteit neemt in een sneltreinvaart toe. Volgens Dirk Geldof komt dit niet zozeer door de nieuwe vluchtelingen, maar voltrekt er zich een onomkeerbare demografische transitie. Weldra vormen autochtone Vlamingen een minderheid. Het enige antwoord dat volgens de auteur overblijft, is ‘pluralisme’, ‘openheid’ en ‘wederzijdse dialoog’.

Integratieparadox

Mensen zoals Loobuyck voeden de illusie dat integratie een kwestie van goede wil is, die steeds weer van de ontvangende gemeenschap moet komen. En als migrantenjongeren dan eens boos worden, zoals Sven Gatz ooit stelde, dan komt dat door de vele ‘uitslui-

tingsmechanismen’. Hoe meer nieuwkomers zich integreren, hoe meer ze geconfronteerd worden met racisme en discriminatie. In het sociologisch jargon wordt dit als ‘de integratieparadox’ omschreven, of het ontwaken van het onderdrukte klassenbewustzijn. Maar volgens Jan van de Beek is er weinig animo bij de nieuwkomers uit ‘het Afrikaans-islamitische cultuurcluster’ om te integreren. Dat heeft voornamelijk te maken met het lage opleidingsniveau en de grote culturele afstand. “Die maximale cultuurafstand vertaalt zich in slechte integratie van de tweede generatie.” Wie kijkt naar de ongekwalificeerde uitstroom, de werkloosheids- en de criminaliteitscijfers ziet de stelling alleen maar bevestigd worden. In feite worden we met een totaal andere integratieparadox geconfronteerd: hoe meer we inzetten op integratie, hoe meer de dominante cultuur in vraag wordt gesteld. Of hoe meer nood we hebben aan een stevige integratiepolitiek, hoe meer de media en de academische wereld op de rem staan

VLAANDEREN ZIT NOG

STEEDS VAST IN ZOWEL DE BELGISCHE ALS DE EUROPESE FUIKEN

De Vlaamse Regering is euforisch over haar integratiepolitiek. Voor Arizona betekent de migratiepolitiek een trendbreuk. Maar vreugdedansjes zijn misplaatst, want Vlaanderen zit nog steeds vast in zowel de Belgische als de Europese fuiken. De instroom van nieuwkomers vanuit Brussel neemt in Vlaanderen alsmaar toe. Het Europese asiel- en migratiepact zorgt ervoor dat “de mensenhandel gewoon blijft verder draaien”, aldus Bart De Wever. In ‘De afspraak op vrijdag’ eind 2023 trok de premier nog zwaar van leer tegen het EU-migratiepact en pleitte hij voor het Australische model. Nu vormt het pact de hoeksteen van de migratiepolitiek van Arizona.

Vicepresident J.D. Vance waarschuwde de EU voor de massamigratie als een gevaar van binnenuit. De recente schietpartij in de buurt van metrostation Clemenceau in Anderlecht vormt daar het zoveelste bewijs van.

JULIEN BORREMANS

erg voorspelbaar. Dat laatste is op zich geen probleem, maar wat Groen gemeen heeft met die andere grote verliezer van de laatste verkiezingen, Open Vld, is dat de kritiek eigenlijk niet blijft plakken. “Er komt een tegenbeweging en daar zullen wij de trekker van zijn”, zo schreef Dhondt nog op 1 februari als reactie op het federale regeerakkoord. Maar op links zijn het voorlopig toch vooral de vakbonden die aan het zeel trekken. We gokken dan ook dat Vlaamse kiezers aan de linkerzijde van het politieke spectrum die niet tevreden zijn over de aangekondigde Arizona-maatregelen eerder naar de PVDA zullen uitwijken dan naar Groen. Leegloop houdt aan

Extra pijnlijk is dat Groen sedert de verkiezing van Dhondt twee maanden geleden eigenlijk nog maar één keer echt in het nieuws is geweest, en dan nog wel omdat de fractieleider van de partij in de Kamer een andere baan ambieert. Nadat ze iets meer dan vier jaar vicepremier en minister is mogen zijn voor Groen, liet De Sutter de partij in verwarring achter toen ze tegen alle verwachtingen in en relatief laat in de race aankondigde toch geen kandidaat te willen zijn om partijvoorzitter te worden. En enkele weken geleden raakte daarbovenop nog bekend dat ze liever rector van de UGent wil worden dan haar mandaat in de Kamer uit te oefenen. Kristof Calvo kan in ieder geval een puntje zuigen aan de manier waarop De Sutter de partij weet te gebruiken om haar eigen carrière verder uit te bouwen.

In een reactie verklaarde Dhondt dat hij de kandidatuur van De Sutter wel slecht nieuws vond voor de partij, maar dat hij anderzijds wel trots zou zijn als een partijgenoot het tot rector van de UGent zou schoppen. En neen, volgens hem pleegde De Sutter hiermee helemaal geen kiezersbedrog. Wat had hij ook anders kunnen

OP HET SOCIAAL-ECONOMISCHE VLAK STAAN DE COMMUNISTEN VAN DE PVDA ER VEEL BETER VOOR DAN GROEN

zeggen, nadat De Sutter hem eerst ondersteund had tijdens de voorzittersverkiezingen? Bovendien heeft geen enkele partijvoorzitter er zin in openlijk een conflict aan te gaan met zijn eigen fractieleider in de Kamer, of, inderdaad, de toekomstige rector van de UGent.

Diep dal

Het is hiermee echter wel duidelijk dat Groen op dit ogenblik door een bijzonder diep dal gaat. Na amper een paar maanden moet de fractie in de Kamer al op zoek naar een nieuwe leider. Zelfs als De Sutter tegen de verwachtingen in toch niet verkozen zou raken tot rector, is het waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd voor ze ergens anders een prestigieus postje vindt.

We moeten wel toegeven dat we er natuurlijk geen zicht op hebben hoe het er binnenskamers aan toe gaat bij Groen. Het is best mogelijk dat er daar naarstig gewerkt wordt aan een

stevige ideologische heroriëntatie met bijhorend uitgekiend plan om de media te bespelen en de kiezers te overtuigen. We vrezen echter dat men er minstens evenzeer voortdurend rondkijkt wie de volgende zou kunnen zijn die aankondigt het schip te willen verlaten. Internationaal is het ook duidelijk dat de kernthema’s van Groen - klimaat en wokeerg op hun retour zijn. Wat dat betreft heeft Dhondt de tijdsgeest goed begrepen wanneer hij zegt dat Groen over meer zal moeten praten dan klimaat alleen. Het zal echter vechten tegen de bierkaai worden, want de federale regering is duidelijk van plan om de komende jaren de focus te zetten op het sociaaleconomische, en dat is nooit de sterkste kant geweest van Groen. Wat dat betreft, staan de communisten van de PVDA er veel beter voor. En tot slot is er dus de figuur van de nieuwe partijvoorzitter zelf, al is het uiteraard te vroeg om nu al een definitief oordeel over hem te vellen. Maar De Sutter liet de kelk aan zich voorbij gaan omdat de partij volgens haar nood had aan een ‘straatvechter’. Als Dhondt wel aan dat profiel beantwoordde, dan heeft hij zijn straatvechtersreflexen de voorbije twee maanden toch bijzonder goed onder controle weten te houden.

Groen-voorzitter Bart Dhondt

Patrick Loobuyck

EU-LEIDERS WEIGEREN

UITLEG OVER 132 MILJOEN EURO VOOR ‘BEVRIENDE’ MEDIA

Volgens de Italiaanse links-progressieve krant Il Fatto Quotidiano deelden de Europese Commissie en het Europees Parlement 132,83 miljoen euro uit om de Europese verkiezingen van afgelopen juni te beïnvloeden. De betalingen, geregeld via een Frans reclameconcern van een controversiële miljardair, zouden weinig transparant zijn gebeurd.

Europees Parlementsvoorzitter Roberta Metsola en Commissievoorzitter Ursula von der Leyen zouden de geldstroom richting bepaalde media georganiseerd hebben. Zij behoren tot de christendemocratische politieke familie. De Franse reclame- en marketinggroep Havas Media die de miljoenen mocht uitdelen, wordt gecontroleerd door de als erg katholiek bekendstaande miljardair Vincent Bolloré

DE BETALINGEN

WERDEN VIA EEN FRANS

RECLAMECONCERN

UITGEDEELD

Die steun aan mediabedrijven via het plaatsen van advertenties of het betalen voor berichtgeving – want daar draait het hoofdzakelijk om – krijgen al jaren kritiek van kleine mediabedrijven en media met een politieke strekking die blijkbaar niet kunnen rekenen op de welwillende plaatsing van advertenties of campagnes door Europese instellingen.

Zo discreet mogelijk

132 miljoen euro is een hele som, maar het gaat vooral om de manier waarop. Volgens Il Fatto zetten Von der Leyen en Metsola een constructie op poten om de betalingen zo discreet mogelijk te organiseren. Allereerst kwam er geen openbare aanbesteding, nochtans een wettelijk verplichte procedure om corruptie te vermijden en deugdelijk bestuur te bevorderen. De opgezette constructie moest er bovendien voor zorgen dat de ontvangers van de mediasteun geheim bleven. Ze deden dit via een raamcontract, waarbij Havas Media France werd ingeschakeld. Deze Franse reclamegroep fungeerde vervolgens als zogenaamde ‘media buyer’. Havas verdeelde dus het geld onder mediabedrijven, zonder openbare controle.

Zowel Metsola als Von der Leyen weigeren inlichtingen te verstrekken over die 132 miljoen euro aan uitgaven. Ze deelden evenmin mee wie de ontvangers waren van dit geld. Het enige wat tot dusver bekend

is, is dat het om kranten, radio- en televisiestations in de hele EU gaat. De woordvoerder van Von der Leyen verschool zich de afgelopen dagen achter het feit dat Havas Media als bedrijf de commerciële belangen van alle betrokkenen niet mag schaden. Dat laatste is natuurlijk een vreemde redenering. Het gaat hier niet om competitieve voor- of nadelen, noch om bedrijfsgeheimen of producten die verkocht moesten worden. De Europese Commissie en het Europees Parlement verkopen immers geen producten. Zij ‘verkopen’ beleid en politiek.

Betalen voor nieuws

Il Fatto vraagt zich daarom af waarom er geen klaarheid wordt gegeven over welke EU-organen bij welke media betaalden om hun boodschap uit te dragen. Nu heeft Il Fatto wel een vermoeden. En dan gaat het natuurlijk niet meer over specifieke reclame of over informatiecampagnes, maar over geldstromen naar bepaalde mediabedrijven.

In het verleden kregen alleen al in Italië grote mediagroepen zoals de staatszender Rai en de privézenders Mediaset en Sky veel geld van de Europese Unie, net als de kranten Corriere della Sera en La Repubblica. Het

gaat zelfs verder. De linkse krant La Repubblica, die tegenwoordig eigendom is van de familie Agnelli (de oprichters van FIAT en grootaandeelhouders van autoconcern Stellantis), sloot zelfs een partnerschap met zowel de Europese Commissie als het Europees Parlement. Dat is de zogenaamde ‘smoking gun’ hier.

Daarbij voorzagen de EU-instellingen een betaling voor berichtgeving over de Europese verkiezingen, maar dit laatste (een bedrag van 62.000 euro) ging niet door omdat de afspraak plotseling onder het raamcontract via Havas viel. De sporen waren dus niet gewist en zo kwam de zaak alsnog aan het licht. Dat het juist de zeer pro-EU-krant La Repubblica betreft, is vervelend. Des te meer omdat de familie Agnelli bijvoorbeeld ook The Economist Group, de uitgever van weekblad The Economist, controleert – niet toevallig het favoriete weekblad van menig EU-ambtenaar.

Problematische keuze

Waarom juist Havas Media gekozen is, is niet duidelijk, maar de manier waarop het bedrijf werd gekozen, is op zich al problematisch. Want ook die opdracht had via een openbare aanbesteding moeten verlopen. In het officiële publicatieblad van de EU worden alle aanbestedingen gepubliceerd, maar hierover is niets te vinden. De meest recente aanbesteding aan Havas Media is een contract ter waarde van 3 miljoen euro door een Ierse universiteit. Verder haalde Havas Media in 2023 en 2024 contracten binnen voor de Franse spoorwegen, enzovoort. De meeste van dergelijke

contracten schommelen tussen de 3 en de 6 miljoen euro, aanzienlijk minder dan de 132,83 miljoen euro. De keuze voor Havas Media valt misschien op een andere manier te verklaren. Het reclamebedrijf behoort tot de Franse holding Vivendi. Die groep wordt gecontroleerd door de familie Bolloré. De topman, miljardair Vincent Bolloré, heeft de reputatie een zeer conservatieve katholiek te zijn. De EVP, de partij van Von der Leyen, profileerde zich voor de Europese verkiezingen iets conservatiever omdat zij onder druk stond van rechts, dat duidelijk de Europese verkiezingen won.

Beursgang

En dan is er natuurlijk nog een reden. De groep, bestaande uit uitgeversconcern Hachette en tv-groep Canal+, wordt momenteel geherstructureerd. De reclametak Havas Media krijgt daarom binnenkort een notering op de beurs van Amsterdam. Zoon Yannick Bolloré leidt Havas Media. Net voor een beursgang zijn goede groeicijfers en omzetcijfers natuurlijk belangrijk

ZOWEL METSOLA ALS VON DER LEYEN WEIGEREN INLICHTINGEN TE VERSTREKKEN OVER DIE 132 MILJOEN EURO AAN UITGAVEN

Het totale gebrek aan transparantie over de media die het geld ontvingen, voedt de speculatie dat het een initiatief was om media te manipuleren, zodat zij positief zouden berichten over de EU en dan vooral over Ursula von der Leyen en haar leiderschap. Dat laatste zou tevens wijzen op een enorm gebrek aan journalistieke deontologie bij de betrokken media. Los daarvan gaat het om belastinggeld dat wordt doorgegeven aan bevriende media. Als blijkt dat politici op het hoogste niveau betrokken zijn bij inmenging in de Europese verkiezingen via ‘gekochte’ media, zou dit een explosief verhaal kunnen worden. Het is daarom opvallend dat bijna geen enkele krant of tv-zender berichtte over het schandaal dat Il Fatto Quotidiano aan het licht bracht.

LODE GOUKENS

Roberta Metsola en Ursula von der Leyen

Waarom niemand de ‘Palestijnen’ wil

Trump heeft in enkele weken tijd veel schitterende maatregelen genomen, die positief afstralen op Europa. Maar andere landen dwingen ‘Palestijnen’ uit Gaza op te nemen, is onverantwoordelijk. De historische precedenten bewijzen dat.

Libanon I

In 1949, tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog, vluchtten zo’n 100.000 Arabieren naar Libanon. Zij kwamen terecht in vluchtelingenkampen die toen nog gecontroleerd werden door het meedogenloze en efficiënte ‘Deuxième Bureau’, zoals de inlichtingendienst van het toen nog christelijke Libanon steeds werd genoemd. Politieke agitatie of terroristische complotten werden er in de kiem gesmoord. Een deel van die vluchtelingen vestigde zich ook in islamitische wijken. Door een absurditeit van UNRWA werden de nakomelingen van die oorspronkelijke 100.000 vluchtelingen ook als vluchtelingen beschouwd, zelfs als zij in Libanon geboren waren en niet in vluchtelingenkampen woonden maar in gewone huizen. Dezelfde onzinnige regeling geldt nog altijd voor de nakomelingen van Arabische vluchtelingen in andere buurlanden van Israël. Daarmee werd het ‘vluchtelingenprobleem’ vereeuwigd.

De christenen in Libanon behandelden die vluchtelingen meestal menselijker dan de moslims. Ze werden daar niet voor beloond. Tijdens de Libanese burgeroorlog zouden die Arabische vluchtelingen en hun nakomelingen, nu onder leiding van de PLO van Yasser Arafat, meedogenloos jacht maken op christenen.

Terzijde: de 150.000 Arabieren die na 1949 wél in Israël bleven, kregen vanaf 1966 de Israëlische nationaliteit, volledige burgerrechten en stemrecht in een echt parlement. Iets waar Arabieren in Arabische landen alleen maar van kunnen dromen…

Zwarte September in Jordanië

Het Jordaanse - toen officieel nog Transjordaanse - leger had onder het bevel van een Britse generaal en met de hulp van Britse officieren in 1949 Judea, Samaria - de zogenaamde Westelijke Jordaanoever - en Oost-Jeruzalem bezet. In 1950 werd het ge-

DE 150.000 ARABIEREN

DIE NA 1949 IN ISRAËL BLEVEN, KREGEN VANAF 1966 DE ISRAËLISCHE NATIONALITEIT EN VOLLEDIGE

bied officieel geannexeerd en de Arabische inwoners - de Joden waren verdreven of vermoord - kregen de Jordaanse nationaliteit.

Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 hadden de Jordaniërs op verzoek van Nasser een aanval op Israël uitgevoerd om de Egyptenaren te ondersteunen. Zij zouden het zich bitter beklagen. Toen Egypte enkele dagen later verslagen was, veroverden de Israëli’s Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem. Zij stelden de bruggen over de Jordaan open voor alle Arabieren die naar Jordanië wilden. Tussen 310.000 en 350.000 Arabieren maakten daarvan gebruik.

gebeuren… In 1969 brak een revolte uit waarbij het Deuxième Bureau en de Libanese politie uit de kampen werden verjaagd. Toen Arafat daar in 1971 met zijn groepen fedayeen aankwam, kon hij het machtsvacuüm in de kampen onmiddellijk opvullen. Die kampen werden omgebouwd tot versterkte vestingen, van waaruit terreuraanvallen op burgers in Noord-Israël werden uitgevoerd.

Toen de Libanese burgeroorlog uitbrak, sloot de PLO zich aan bij de Libanese moslims. Dat de meeste fedayeen soennieten en/ of marxisten waren en de meeste Libanese

ARABISCHE VLUCHTELINGEN EN HUN NAKOMELINGEN ZOUDEN LATER IN LIBANON MEEDOGENLOOS JACHT MAKEN OP CHRISTENEN

Vanaf 1964 had de KGB de term ‘Palestijnen’ geïntroduceerd om de diverse groepen Arabische ‘vluchtelingen’ van Transjordaanse, Syrische, Saoedische of Egyptische afkomst in het Nabije-Oosten te kunnen voorstellen als een echt volk. Maar dat ‘volk’ was even kunstmatig als het Sovjetvolk, het Belgische volk of het EU-volk.

De komst van al die ‘Palestijnen’ verstoorde het demografische evenwicht in Jordanië en Yasser Arafat, een Egyptenaar voor wie de KGB een ‘Palestijnse’ stamboom en dito biografie had bedacht, rook zijn kans. Met zijn fedayeen, zoals de terroristen van de PLO zichzelf toen noemden, probeerde hij in 1971 de macht te grijpen in Jordanië en de Hasjemietische dynastie van koning Hoessein omver te werpen. Arafat kreeg onmiddellijk hulp van een Syrische tankkolonne die oprukte naar de Jordaanse stad Irbil, die door de PLO was ‘bevrijd’ en die nu omsingeld werd door het Jordaanse leger. Maar de troepen van koning Hoessein, voornamelijk bedoeïnen, bleven hem trouw. Zij hakten de Syriërs en de PLO in de pan en doodden ongeveer 25.000 fedayeen. Nee, de Jordaniërs zullen echt niet staan springen om dat experiment nog eens te herhalen met de Gazanen en Hamas.

Het verschrikkelijkste wat de Jordaniërs toen deden, was echter dat zij de restanten van de PLO de kans gaven mét hun wapens naar Libanon te trekken. De christenen in Libanon zouden daar een hoge prijs voor betalen.

Libanon II

In de vluchtelingenkampen had UNRWA scholen gebouwd en een generatie van leraars opgeleid die met hun revolutionaire mentaliteit een opstand ontketenden. Ach, hoezeer lijkt dat op wat er later in Gaza zou

moslims sjiieten, was geen probleem. Ze waren verenigd in hun genocidaire haat tegen Israël en de christenen. Zonder de PLO zou de burgeroorlog in Libanon misschien nooit zijn begonnen en zou hij zeker niet geleid hebben tot de totale vernietiging van Libanon als christelijke staat.

De massamoord die de PLO in het christelijke stadje Damour pleegde, was slechts één van de vele. De meeste inwoners waren op tijd kunnen vluchten, maar er werden tussen 150 en 582 mensen vermoord. Op twintig gewapende Falangisten na, waren alle slachtoffers burgers. Hele families werden afgeslacht, kinderen en baby’s inbegrepen. Meisjes en vrouwen werden door meuten moslims verkracht. De lichamen op het christelijke kerkhof werden opgegraven en de botten en de schedels werden overal rondgestrooid. Zo zijn de ‘Palestijnen’ waar we nu medelijden mee zouden moeten hebben.

Wie is er idioot genoeg om zo’n bloeddorstige fanatici in zijn land op te nemen? Er is zelfs geen enkel Arabisch land dat hen wil. Alleen de politieke gekken die Europa nu besturen, waren stom of kwaadwillig genoeg om 200.000 ‘Palestijnen’ op hun grondgebied toe te laten. Zelfs ik schrok toen ik dat cijfer vorige week in een artikel van Jurgen Ceder las. Er staan ons misschien nog vele Damours te wachten… Egypte

Is Egypte misschien een geschiktere kandidaat om Gazanen op te vangen? Oppervlakkig gezien wel. Het regime van president Sisi lijkt heel stabiel te zijn. In 2023 haalde Sisi bij de presidentsverkiezingen bijna 67 procent van de stemmen. In 2018 was dat zelfs 97 procent. Kan het nog stabieler? Maar iedereen weet dat die verkiezin-

gen een farce waren. Als men in Egypte ooit echt vrije verkiezingen houdt, dan wint het Moslimbroederschap die met vlag en wimpel.

DE EGYPTISCHE MILITAIREN ZIJN

NIET BETROUWBAAR

De Moslimbroeders zijn waarschijnlijk geen absolute meerderheid van de bevolking, maar ze zijn wel de enige goed georganiseerde politieke macht. Dat werd bewezen in 2012, toen de fundamentalist Mohamed Morsi met bijna 52 procent van de stemmen de verkiezingen won van een meer seculiere tegenkandidaat. Na massale straatprotesten van voor- en tegenstanders van Morsi werd hij afgezet door een militaire staatsgreep van generaal al-Sisi, de huidige president. Oef!

Technisch gesproken waren die verkiezingen correct verlopen. Maar iedereen wist dat er daarna een islamitische dictatuur naar Iraans model zou volgen. Goed, maar… is het regime dan niet stabiel omdat het op het leger kan rekenen? Een leger dat is uitgerust met moderne Amerikaanse wapens? Ja, maar zoals tijdens de Iraanse revolutie van 1979 of tijdens de ineenstorting van de Afghaanse regering in 2021 werd bewezen, is zelfs het modernste wapentuig nutteloos als de militairen niet betrouwbaar zijn. En de Egyptische militairen zijn niet betrouwbaar.

Voor Erdogan aan de macht kwam, kon het min of meer seculiere Turkse leger de fundamentalisten onder de duim houden door een subtiele selectie van de officieren. Wie verdacht werd van fundamentalistische neigingen, slaagde niet in zijn toelatingsproeven, of hij werd nooit bevorderd. Een kandidaat-officier die nooit alcohol dronk, zelfs niet als er een toost werd uitgebracht op Ataturk, werd als verdacht beschouwd

VANAF 1964 HAD DE KGB DE TERM ‘PALESTIJNEN’ GEÏNTRODUCEERD OM DE DIVERSE GROEPEN ARABISCHE ‘VLUCHTELINGEN’ TE KUNNEN VOORSTELLEN ALS EEN ECHT VOLK

Het Egyptische leger heeft niet zo’n selectiemechanismen. Statistisch gezien, gebaseerd op de resultaten van de verkiezingen van 2012, bestaat het voor de helft uit aanhangers van de Moslimbroeders. En waarschijnlijk nog meer, want er zijn buitenproportioneel veel militairen uit de lagere klassen - bijvoorbeeld uit de zwart-Afrikaanse minderheid - die waarschijnlijk vatbaarder zijn voor fundamentalistische demagogie dan de middenklasse. Vergeet niet dat president Sadat in 1981 door zijn eigen troepen werd vermoord en dat Egyptische troepen al sinds 2011 tevergeefs proberen om de Sinai weer volledig onder controle te krijgen en IS daar te verdrijven. Nu al leidt Trumps plan tot grote politieke spanningen en dreigend militair vlagvertoon met honderden Egyptische tanks aan de grens met Gaza. Nee, ook de Egyptenaren zijn echt niet bereid om er nog een zootje fundamentalistische fanatici bij te nemen.

PAUL BÄUMER

Vluchtelingenkamp met Palestijnen in Gaza

Egyptische president Sisi

Yasser Arafat

“Er staan op het eerste gezicht wel een aantal interessante zaken in”, erkent Van de Beek. “Uiteindelijk blijft het vluchtelingenrecht zoals het nu is in stand. En dat snap ik wel, want het is natuurlijk een compromis. Maar er zijn erg veel potentiële asielzoekers in de wereld, die zouden willen emigreren naar Europa, of specifieker naar België of Nederland. Ik heb dat in mijn boek ‘Immigratiemagneet Nederland’ uitgerekend; voor mijn land kom je al snel op 4 miljoen mensen. Zolang je het asielrecht in stand houdt, zal een deel van die mensen altijd proberen richting ons land te komen. Wat ik heel goed vind, is dat men in het regeerakkoord de aandacht ook vestigt op het feit dat de huidige Europese asielsystemen helemaal niet zo humaan zijn.”

Wat bedoelt u daarmee?

“Je ziet toch dat er veel doden vallen? We lokken mensen naar hier met het asielrecht, maar we laten ze niet komen met het vliegtuig of met de veerboot. Daardoor verdrinken heel veel mensen, omdat ze met gammele bootjes de Middellandse Zee oversteken. Men heeft daar oog voor en dat is goed.”

Een van de opvallendste passages uit het regeerakkoord: we moeten waken over ons asielbeleid, dat niet ruimer mag zijn dan dat van onze buurlanden.

“Inderdaad. En dat vinden wij in Nederland ook. En in Zweden denken ze dat ook. Dus wat je heel duidelijk ziet, is dat al die landen samen met een ‘race to the bottom’ bezig zijn. Ze kunnen het fundamentele asielrecht niet zonder meer aanpassen, omdat ze dan met de Europese Unie in conflict komen. Dus probeert men het asielrecht op andere manieren

“België

zet mee in ‘race to the bottom’”

Toen de Nederlandse regering in mei 2024 haar ‘Hoofdlijnenakkoord’ voorstelde, beloofden de PVV, de VVD, het NSC en toelatingsregime voor asiel en het meest omvangrijke migratie ooit’. De Belgische minister van Asiel en Bossuyt (N-VA) moet in ons land ook voor het strengste gaan. “Er is een race to the bottom bezig”, erkent Met de Nederlandse wiskundige en demograaf asiel- en migratieluik in het federale regeerakkoord.

in te perken. Die race to the bottom wordt op deze manier vrij expliciet benoemd.”

Zijn er concrete maatregelen in dit akkoord die opvallend zijn volgens u?

“Wel, de Dublin-regels worden benoemd, het uitlezen van gsm-toestellen wordt ook toegelaten. En wat wij in Nederland nu ook aan het proberen zijn, is het beperken van verblijfsvergunningen in de tijd. Men wil systematische periodieke evaluaties van de veiligheidssituaties doen in de landen van herkomst, zodat mensen kunnen terugkeren, in plaats van permanente verblijfsvergunningen te geven aan mensen. Dat is natuurlijk iets waar Denemarken en andere landen al veel langer succes mee boeken. Want als je dat doet, zullen mensen sneller geneigd zijn om in een ander land asiel aan te vragen. Denemarken voerde dat als eerste in, dus voor hen was de impact het grootst. Als iedereen die tijdelijke verblijfsduur invoert, zijn we allemaal even onaantrekkelijk. Dan gaat het totaal aantal migranten waarschijnlijk naar beneden, maar heb je niet het enorme voordeel dat Denemarken en Zweden in het begin hadden.”

België wil het verblijfsrecht nu koppelen aan een bindende inburgerings- en taaltest.

“Dat deden we in Nederland ook al, en dat helpt om een land minder ‘gemakkelijk’ te maken voor asielzoekers. Maar vooral het tijdelijk maken van de verblijfsstatus, is niet leuk voor migranten. Dat gaat België nu ook proberen: ‘Vluchtelingen krijgen in eerste instantie enkel een verblijf van beperkte duur in België. Is de reden van hun verzoek om internationale bescherming niet langer van toepassing, kunnen ze het grondgebied verlaten. Dat moet

Asiel en Migratie in het regeerakkoord

› Bij aankomst zullen gsm’s en andere toestellen van asielzoekers uitgelezen worden om fraude op te sporen

› Beperkte verblijfsvergunning wordt toegepast: als situatie in herkomstland verandert, kunnen asielzoekers teruggestuurd worden

› Woonstbetredingen en grenscontroles worden mogelijk

› Opsluiten van gezinnen met kinderen blijft uitgesloten

› Enkel nog “sobere” collectieve opvangplaatsen

› Nieuwkomers krijgen pas na 5 jaar sociale bijstand

› Enkel permanente verblijfsvergunning na taaltest en niet voor leefloners

› Wie Belg wil worden, moet slagen voor nationaliteitsexamen

ook effectief bewerkstelligd worden. Een systematische periodieke evaluatie van de veiligheidssituatie in de herkomstlanden, alsook van de individuele vrees tot vervolging van erkend vluchtelingen en subsidiair beschermden wordt wettelijk verankerd.’”

Uitgeprocedeerde asielzoekers terugsturen blijkt nochtans niet altijd evident.

“Dat klopt. Denemarken verklaarde op een gegeven moment dat de omgeving van Damascus weer veilig genoeg was. Mensen konden in een gesloten uitzetcentrum terechtkomen, maar Syriërs daadwerkelijk terugsturen, bleek moeilijk. Als Nederland en België dat ook gaan doen, schrikt dat daardoor mogelijk minder af.”

ZOLANG HET ASIELRECHT BESTAAT, ZULLEN MENSEN ALTIJD PROBEREN RICHTING ONS LAND TE KOMEN

“Het valt me dus wel op dat jullie enthousiast inzetten op de race to the bottom, maar het fundament van het asielrecht niet aanpakken. Waardoor je maar heel beperkt invloed kan hebben op de instroom, daar ben ik van overtuigd. Als je niets aan dat asielrecht doet, of mensen niet systematisch in derde landen gaat opvangen - zoals Australië doet -, zullen mensen gewoon blijven komen.”

Dat asielrecht valt binnen de Europese context toch niet in twijfel te trekken?

“Heel moeilijk, want het zit verankerd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, in het VN-Vluchtelingenverdrag van 1951, het Protocol van New York uit 1967 en allerlei Europese verdragen. Je kan het asielrecht dus enkel veranderen als een voldoende groot aantal landen in de EU dat wil. En dan liefst nog wat grote landen: als enkel België en Nederland dat eisen, zullen ze weinig indruk maken. Een stap in die richting is het initiatief van Polen om het VN-Vluchtelingenverdrag te herzien.”

“Volgens de huidige regels heeft elke vluchteling die het nodig heeft, recht op opvang. Dat betekent dus in theorie dat als er 100 miljoen vluchtelingen zijn, België en Nederland ze ook gaan opvangen. Ik denk dat dat niet kan en vind dat we met z’n allen eens wakker moeten worden en moeten zeggen: ‘Joh, dat is onmogelijk.’

Eigenlijk moeten Frankrijk en Duitsland dat asielrecht ook willen aanpassen. Ofwel omdat de electorale druk toeneemt - iets wat vandaag aan het gebeuren is -, ofwel omdat de autoriteiten het zelf willen.”

Denkt u dat die Europese ruk naar rechts voornamelijk met migratie te maken heeft?

“Ik geloof van wel. Bij jullie is de premier iemand van een partij die kritisch is over het idee van België. In Duitsland rukt het AfD op, in Nederland heb je de PVV. Zweden was altijd een erg links land, nu is er een centrumrechtse regering. Le Pen zou zomaar president kunnen worden, Meloni regeert in Italië,… Die rechtse stemmen hebben zeker iets met migratie te maken.”

“Er zijn natuurlijk veel meer problemen, maar migratie is ongetwijfeld een belangrijke component in kiesgedrag. Je ziet dat ook in onderzoeken. Rechtse kiezers, die in Nederland veruit in de meerderheid zijn, zijn bijna allemaal migratiekritisch. Maar ook van de kleinere, linkse groep kiezers, is de helft migratiekritisch. Ik weet niet hoe het in België zit, maar dat is volgens mij vergelijkbaar.”

In Vlaanderen stelt de socialistische partij Vooruit zich ook kritischer op tegenover migratie dan vroeger.

“Die partijen moeten dat ook doen om niet al hun kiezers te verliezen. Je ziet in Duitsland de opkomst van de migratiekritische Sahra Wagenknecht. Frans Timmermans van de PvdA in Nederland zegt ook al dat hij wat kritischer wil gaan kijken naar migratie. Als je dat niet doet, houd je als progressieve partij een kleine groep kosmopolitische linkse kiezers over. Maar de niet-kosmopolitische linksen, bijvoorbeeld de arbeiders die in een sorteercentrum werken, die bescherming willen tegen de gesel van de wereldmarkt en hun sociale rechten in stand willen houden, die zullen niet snel meer op die linkse partijen stemmen als die zich niet kritisch opstellen tegenover migratie.”

Iets wat tijdens de onderhandelingen tot discussie leidde, was de regel dat gezinnen met kinderen niet in gesloten centra geplaatst mogen worden. Die regel houdt stand.

“Dat is altijd een gevoelig punt. Maar wat humaan lijkt, is dat niet altijd. In Nederland zie je bijvoorbeeld dat de verhoogde bescherming voor minderjarigen wordt misbruikt. Ouders sturen hun minderjarige kinderen vooruit om asiel aan te vra-

in op de bottom’”

‘Hoofdlijnenakkoord’ de BBB ‘het strengste omvangrijke pakket voor grip op en Migratie Anneleen Van strengste asielbeleid ooit erkent dr. Jan van de Beek. demograaf hebben we het over het regeerakkoord.

gen: hoe humaan is dat, om een kind zo’n gevaarlijke reis te laten maken? Hetzelfde geldt voor het oogluikend toestaan van illegaliteit, waardoor kinderen opgroeien als derderangsburgers.”

Waar wel een akkoord over bereikt werd: toekomstige nieuwkomers zullen 5 jaar moeten wachten voordat ze recht hebben op sociale bijstandmet uitzondering van mensen die om medische redenen niet in staat zijn om te werken.

“Dat is in Nederland al 30 jaar een heikel punt. Eigenlijk is de vraag al lang: hoe kunnen we migratie hebben zonder de verzorgingsstaat te veel onder druk te zetten? Er zijn toen verkennende studies over geweest van economen, sociologen en juristen. De slotsom was dat je, door zoiets in te voeren, een scheiding zult krijgen tussen gewone burgers en tweederangsburgers. Of tweederangsingezetenen, want die mensen hebben nog geen paspoort.”

“Alhoewel zo’n maatregel erg logisch lijkt, vermoed ik dat dat wel eens zou kunnen gaan oprispen op de lange termijn. Ik snap zeker dat België het wil proberen, maar ik weet niet of het ingaat tegen het Europees recht. Maar ik ben natuurlijk geen jurist.”

Wat is volgens u een alternatief voor het huidige asielrecht?

“We hebben onszelf een onmogelijke humanitaire taak opgelegd. Wij zijn in laatste instantie als Noordwest-Europa ver-

antwoordelijk voor de rechten van een paar miljard mensen, in het ruime Mid den-Oosten en een groot deel van Afrika. Je ziet dat dat asielrecht door veel mensen misbruikt wordt en langs juridische weg blijkt het ook vreselijk moeilijk te zijn om te bepalen wie nu echt vluchteling is en wie niet, want er zijn ook veel echte vluchtelingen.”

HET IS GOED DAT HET

REGEERAKKOORD AANDACHT

VESTIGT OP HET FEIT DAT EUROPESE ASIELSYSTEMEN HELEMAAL NIET HUMAAN ZIJN

“We moeten dat asielrecht dus vervangen door iets anders. Ik denk dat wij ons verantwoordelijk moeten stellen voor vluchtelingen binnen geografisch Europa. De Arabische Liga moet hetzelfde doen voor het Midden-Oosten - geld genoeg in de oliestaten, zou ik zeggen - en de Afrikaanse Unie moet zich verantwoordelijk stellen voor Afrika. Dat zou een veel gezondere situatie zijn dan vandaag.”

Was het Europese asielrecht volgens u ooit een goede zaak?

“Ja, want het was ooit voornamelijk bedoeld om de mensen die door de Tweede Wereldoorlog op drift waren geraakt, met name binnen Europa, in de Palestijnse gebieden en in Turkije, op te vangen. Dit gold ook expliciet enkel voor mensen die als gevolg van gebeurtenissen vóór 1 januari 1951 op de vlucht waren geraakt. Er was dus een geografische beperking, alsook een beperking in de tijd. Iemand die door de Syrische burgeroorlog op de vlucht was geraakt, was daar nooit onder gevallen. Totdat men in 1967 in het Protocol van New York zei: ‘We moeten iedereen opvangen.’ Maar dat was natuurlijk vóór de uitvinding van de gsm, toen vliegtickets nog voor de happy few waren en een groot deel van de wereld nog maar net gedeko-

ne consequentie dat heel wat mensen het asielrecht ge- of misbruiken om naar een rijk land te komen.”

“Dat asielrecht is een volwaardige migratieroute geworden. Iemand die te laag is opgeleid voor werk of er geen familie heeft, heeft enkel de asielroute om naar Europa te komen. Zolang die er is, gaan mensen die ook gebruiken. Als je kijkt naar de emigratiewens van mensen in Afrika en het Midden-Oosten, is die gigantisch. Ruwweg een derde zegt te willen emigreren. En als je de vraagstelling verandert, door te vragen of ze het geld en de middelen hebben om naar Europa te komen, dan wil in een bevolkingsrijk land als Nigeria driekwart van de volwassenen emigreren. Dat is ook logisch, want als je jong bent en je ziet dat je elders meer kans maakt op welvaart, waarom zou je het dan niet doen? En als je het niet voor jezelf doet, doe je het misschien voor je kinderen die daardoor kans maken op goed onderwijs en goede gezondheidszorg. Daar nemen mensen levensgevaarlijke risico’s voor. En dat toelaten is eigenlijk erg inhumaan. Maar omdat die mensenrechten een heilig huisje zijn, blijft men het in stand houden.”

Hoeveel impact hebben de maatregelen van nationale regeringen op de migratie-instroom?

“Het blijft gerommel in de marge. Mensen die gespecialiseerd zijn in migratierecht, zeggen dat je misschien 5 procent van de instroom direct kan beïnvloeden met maatregelen, maar het meeste ligt vast. Je moet dus ook geen wonderen verwachten. Uiteraard kan je de aantallen wat naar beneden brengen, zeker als je eerder maatregelen neemt dan andere landen. Maar ik denk eerlijk gezegd dat wat Giorgia Meloni doet door op een of andere manier toch mensen in Tunesië te houden, meer doet voor België en Nederland dan onze eigen maatregelen.”

Onze landen blijven dus voornamelijk afhankelijk van de Europese wetgeving voor hun asielbeleid?

“Ja, daar bots je gewoon op. Maar je botst ook op andere verdragen, zoals je in het Verenigd Koninkrijk ziet. Zij zijn, mede vanwege immigratie, uit de Europese Unie gestapt. Maar zij botsen nog steeds op het EVRM. Als je daar geen afstand van wil doen, blijf je met dezelfde uitdagingen zitten.”

“Een andere piste om uit deze ellende te raken, is om rond het asielrecht heen te werken. Dat is wat Australië heeft gedaan. Zij kozen ervoor om mensen die met een bootje in Australië aankwamen, elders op te vangen. Dit drong de instroom van migranten terug en dat laat zien dat veel migranten niet voor hun veiligheid naar Australië kwamen, maar om economische redenen. Mensen die écht op de vlucht zijn voor oorlog of vervolging, maken niet zo-

Migratiemagneet

Nederland

Jan van de Beek

• 2024, Blauwburgwal

• 480p

• 23,50 euro

• ISBN 9789493340121

maar een levensgevaarlijke boottocht. Waarom zou iemand bijvoorbeeld vanuit Frankrijk naar Engeland varen voor

“Datzelfde geldt voor bootvluchtelingen die van Tunesië naar Italië reizen. Je brengt jezelf in groot gevaar en veel mensen komen daarbij om het leven. In Australië begrepen ze dat veel migranten vooral op zoek waren naar een beter leven, niet naar veiligheid. Daarom werd opvang geboden op eilanden, niet op het vasteland. Veiligheid en welvaart werden dus van elkaar gescheiden. Toen dat beleid werd ingevoerd, nam de migratie sterk af.”

WAT MELONI DOET, HEEFT TOT NU TOE MEER IMPACT OP DE INSTROOM DAN ONZE EIGEN MAATREGELEN

“Misschien dat Europese landen uiteindelijk ook zo’n model zullen invoeren. Het volledig afschaffen van asielrecht is een grote stap, maar ze kunnen wel maatregelen nemen om migratie te beperken, zoals het Britse Rwanda-plan. Als de EU dit zou ondersteunen, zou het veel effectiever kunnen worden. Natuurlijk is het asielrecht vandaag een heilig huisje, maar in de politiek geldt vaak: zodra de druk groot genoeg wordt, zijn dingen ineens niet meer heilig.”

“Als je de scheiding duidelijk maakt tussen veiligheid en economische kansen, los je een groot deel van het probleem op. Mensen die écht in levensgevaar zijn, zullen alsnog vluchten. Bijvoorbeeld een Turk die door Erdoğan wordt vervolgd, zal alsnog proberen Bulgarije te bereiken. Maar je kunt een systeem bedenken waarbij die gevallen apart worden beoordeeld.”

“Onze samenleving zou minder onder druk komen te staan en de migranten die wél komen, zouden een betere kans op integratie hebben. Nu heeft migratie een negatief imago in landen als Nederland en België. Maar als ze beter wordt gereguleerd, zou dat beeld kunnen veranderen.”

WANNES NEUKERMANS

Betaalt jouw ziekenfonds het lidgeld

minister van Asiel en Migratie Anneleen Van Bossuyt (N-VA)

Buitenland

Herrie

Het botert niet tussen de Trump-regering en Zuid-Afrika. De Amerikaanse president beschuldigde Pretoria ervan bepaalde groepen slecht te behandelen naar aanleiding van de recente ondertekening van de onteigeningswet. De uitnodiging aan de Afrikaners om naar de VS te komen, bracht de betrekkingen tussen beide landen naar een dieptepunt. Ook in Zuid-Afrika leidde het tot grote verdeeldheid.

Amerikaans ongenoegen

In de VS is er al enige jaren ongenoegen over de buitenlandse politiek van de ANC-regering. Het aanleunen bij Rusland, China en Iran (wat zich uitte in gemeenschappelijke vlootmanoeuvres), de houding tegenover het Oekraïens-Russisch conflict, het lidmaatschap van de antiwesterse BRICS-organisatie en recent nog de geleidelijke overschakeling naar het Chinese GPS-systeem (BeiDou) hebben zeker kwaad bloed gezet.

Dat Zuid-Afrika Israël dagvaardde voor het Internationale Gerechtshof omwille van de oorlog in Gaza, gaf de doorslag. De voormalige Amerikaanse president Joe Biden bleef relatief afstandelijk, ook al waren er toen al verschillende Amerikaanse volksvertegenwoordigers die opriepen om op te treden, zeker omdat er veel samenwerkingen zijn tussen beide landen.

Zo is er Zuid-Afrika’s deelname aan AGOA, het handelsakkoord waarbij 32 Afrikaanse landen heel wat producten vrij naar de VS kun-

OOSTENRIJK Expliciete

nen uitvoeren. Tot 76 procent van ’s lands export naar Amerika valt hieronder. Biden heeft dit akkoord met een jaar verlengd, maar er is geen zekerheid voor de toekomst. Daarnaast geeft Washington voor allerlei economische, sociale en gezondheidsdoeleinden grootschalige financiële steun (in 2024: 440 miljoen dollar) die steeds kan worden geblokkeerd.

Onteigeningswet

Dat laatste zit er dik in, zeker na de recente ondertekening door president Ramaphosa van de onteigeningswet die de overheid toelaat grond te onteigenen ‘voor het openbare nut’. In sommige gevallen zou zelfs geen vergoeding worden uitbetaald. De wet werd indertijd goedgekeurd in het Zuid-Afrikaanse parlement. Maar de meerderheid die het ANC er had, ging verloren na de verkiezingen in 2024. Terwijl de huidige partners in de Regering van Nationale Eenheid, die destijds tegen die wet waren, nu voor schut werden gezet.

Hoe dan ook heeft de hele discussie rond de wet en de tussenkomst van de Amerikaanse president tot heel wat verdeeldheid in Zuid-Afrika zelf geleid. Terwijl aan de ene kant gewezen werd op de niet bepaald pro-westerse buitenlandse politiek van Pretoria en de mogelijke economische gevolgen, waarbij bij de VS werd aangedrongen op sancties tegen het ANC en zijn topfiguren, wezen anderen naar de ‘nefaste’ houding van de brede Solidariteit Beweging (die onder meer voor de Afrikaners opkomt) die Trump verkeerd zou informeren

DAT ZUID-AFRIKA ISRAËL DAGVAARDDE

VOOR HET

INTERNATIONALE

GERECHTSHOF, GAF DE DOORSLAG

Met als gevolg dat én een officiële delegatie (met inbegrip van zakenlui) én een afvaardiging van Solidariteit van plan zijn naar de VS af te reizen om hun visie bekend te maken. Een compromis dringt zich dus op. Zeker is dat een harde Amerikaanse houding Pretoria nog meer in de richting van Rusland en China kan duwen. Anderzijds wordt Zuid-Afrika’s houding nog te zeer door emotionele motieven beïnvloed (getuige de positieve houding tegenover weinig democratische landen ook in zuidelijk Afrika). Al bij al eens te meer het zoveelste bewijs dat het land een veelvoud van naties blijft en dat een andere aanpak in 1994 een en ander had kunnen voorkomen.

JAN VAN AERSCHOT

ZWITSERLAND

Geen ontwikkelingssamenwerking meer met Eritrea

Na jarenlange steun houdt Zwitserland ermee op Eritrea ontwikkelingssamenwerking te verlenen. De redenen hangen deels met migratie samen. De woordvoerder van het Zwitserse ministerie van Buitenlandse Zaken, Michael Steiner, gaf aan dat aan de Zwitserse beslissing twee vaststellingen voorafgingen, twee verwachtingen die door Eritrea niet werden waargemaakt.

De eerste: Eritrea heeft steeds geweigerd (en weigert nog steeds) om afgewezen Eritreeërs terug te nemen, aldus de Schweizer Radio und Fernsehen (SRF). In 2016 had Zwitserland tot deze financiële samenwerking besloten, om daarmee het Oost-Afrikaanse land tot een sterkere samenwerking op het vlak van migratie te bewegen. Om financiële steun te krijgen, moest Eritrea afgewezen en uitgewezen inwoners terugnemen. Steiner gaf aan dat op dit vlak “bijzonder weinig vooruitgang werd geboekt”. Concreet neemt Eritrea enkel migranten terug die bereid zijn vrijwillig terug te keren. De regering van Eritrea leek totaal niet geïnteresseerd in een migratiedialoog met Zwitserland. In Zwitserland verblijven momenteel 200 Eritreeërs die een uitzettingsbevel hebben gekregen.

Ook inzake beroepsopleiding boekte Eritrea geen enkele vooruitgang

Ook de tweede voorwaarde werd door Eritrea niet waargemaakt.

De Zwitserse steun was met name bedoeld om perspectieven en beroepskansen voor jonge Eritreeërs te verbeteren. Eritrea aanvaardde

FRANKRIJK

Een kinderdagverblijf dat vooral kinderen van werknemers van de openbare Österreichischer Rundfunk (ORF) opvangt, heeft twee kinderen uitgesloten omdat hun ouders kritiek hadden geuit op affiches die ze ongepast voor een schoolse omgeving vonden. De zaak veroorzaakte een politieke en mediastorm, en doet het debat over seksuele opvoeding van zeer jonge kinderen en de educatieve vrijheid van de ouders weer losbarsten.

Alles begon met het inschrijven van twee kinderen in een kinderdagverblijf van Kinder in Wien (KiWi), een van de belangrijkste organisatoren van educatieve centra in de Oostenrijkse hoofdstad. Het zoontje van 4 jaar vertelde thuis op dat er “vreemde affiches aan de klasmuren hangen”. De vader gaat op onderzoek uit en merkt affiches op met naakte lichamen, inbegrepen van transgenders, met de tekst: “Naakte lichamen, ongekunsteld: vagina,

SEKSUELE OPVOEDING

VAN KINDEREN VANAF 1

JAAR IS NODIG

DIRECTEUR KINDERDAGVERBLIJF

penis, borsten en billen. Jij beslist zelf! Lichamen zijn cool!” Affiches stellen een naakte man onder de douche met een kind voor, andere gaan in dezelfde richting.

Ongepast of noodzakelijke opvoeding?

De ouders vragen dat de affiches worden verwijderd, want ze vinden die ongepast. De directie organiseert een discussie met Thomas-Peter Gerold-Siegl, directeur van KiWi. De directeur staat achter de affi-ches en stelt dat hij genderdiversiteit blijft verdedigen. Hij benadrukt de noodzaak om kinderen vanaf de leeftijd van

1 jaar seksuele opvoeding te geven. Even later worden de kinderen geschrapt uit deze KiWi en uit alle 93 KiWi’s in de Oostenrijkse hoofdstad. De ouders zijn ontzet: “We hebben alleen onze legitieme kritiek uitgesproken op affiches die we ongepast vinden voor kleine kinderen.”

De affiches werden overgenomen uit een werk van de Amerikaanse Tyler Feder, ‘Bodies Are Cool’. Het boek is bedoeld om “de diversiteit van lichamen en de zelfaanvaarding te promoten” en wordt in veel schoolinstellingen gebruikt. Merkwaardig is in elk geval dat de meest controversiële illustraties uit de Amerikaanse editie verdwenen zijn, allicht omdat ze ook daar tot controverse hadden geleid. Op de kaft van het boek staat een transgender met littekens van een mastectomie (borstamputatie) en een baard.

de opgelegde voorwaarde, maar al snel bleek dat Eritrea hieraan totaal niet tegemoetkwam, want uit het bericht van het Zwitserse ministerie bleek dat er in Eritrea geen sprake is van een vrije beroepskeuze, zodat beroepsmogelijkheden voor afgestudeerden zo goed als afwezig zijn. Vanaf mei stopt de financiële samenwerking met Eritrea, maar de Zwitserse regering sluit niet uit dat kleine projecten misschien nog wel individuele steun zullen krijgen. Eritrea noemt zichzelf een democratie, maar de facto is het een dictatuur die geleid wordt door een eenheidspartij. In het buitenland lieten Eritreeërs zich vaak opmerken in allerlei gewelddadige conflicten tussen voor- en tegenstanders van het Eritrese regime. In de Duitse stad Stuttgart kwam het naar aanleiding van een Eritrea-festival in september 2023 tot zware rellen, met gewelddaden tegen de Duitse politie. In augustus 2023 deden zich gelijkaardige incidenten voor in de Zweedse hoofdstad Stockholm. 400 Eritreeërs vernielden de binnenstad, vernietigden tenten en staken auto’s in brand.

Gedetineerde verdient 300.000 euro vanuit zijn cel

‘Mowgli’ (zijn roepnaam) werd in de gevangenis van Béziers in 2018 opgesloten voor zwaar geweld en allerlei criminele activiteiten. Hij was veroordeeld tot 25 jaar opsluiting. Nu meldt de Franse krant La Dépêche du Midi dat deze 28-jarige crimineel tijdens zijn opsluiting bijkomend in verdenking wordt gesteld wegens ‘lidmaatschap van een criminele organisatie met het oog op het plegen van een moord’. Het ging om een roofoverval en de moord op de 15-jarige Dylan. Het zaakje werd geor-ganiseerd binnen de gevangenismuren.

Deze Mowgli zette vanuit zijn cel in Béziers een netwerk van prostitutie van meestal minderjarige meisjes op, een netwerk dat hem op een periode van 8 maanden 300.000 euro opleverde, aldus de Franse justitie. Maar omdat verschillende jonge rekruten achter zijn rug besloten om zelfstandig hun criminele activi-teiten voort te zetten, zonder controle en toezicht van Mowgli, organiseerde deze laatste, opnieuw vanuit zijn cel, een wraakactie. Tijdens de actie werd de 15-jarige Dylan vermoord. Justitie en het Franse gevangeniswezen lijken zo lek als een gieter.

Zwaar banditisme zet activiteiten gewoon verder in de cel

September laatstleden publiceerde de Franse krant Ouest-France over een drugsnetwerk dat georganiseerd was door een gedetineerde die al vijf jaar in de gevangenis van Nantes verbleef. Vijf personen, waaronder enkele familieleden, werden veroordeeld voor mede-

plichtigheid (stockage van de drugs tot en met de levering en het innen van de gelden). De gedetineerde organiseerde zijn zaakjes in de cel via het platform Telegram en via verschillende gsm’s die hem tijdens gevangenisbezoeken werden overhandigd.

Een andere krant, La Dépêche du Midi, berichtte in februari 2024 over de arrestatie van 12 personen die drugs vanuit Spanje naar het departement Haute-Garonne smokkelden. Ook daar organiseerde de ben-deleider zijn zaakjes vanuit de gevangenis. De net benoemde minister van Justitie, Gérald Darmanin, kondigde in december 2024 een ‘Opération place nette dans les prisons’ aan, een vervolg op een eerdere actie in oktober 2023 en april 2024. De bedoeling was om gsm’s in gevangenissen te onderscheppen. In 2023 werden 53.000 toestellen aangeslagen, in 2024 waren dat er 40.000.

PIET VAN NIEUWVLIET

Deze affiche hing in de klas

Biden en Ramaphosa tijdens de G20-top in november

Wanneer Trump de onzekerheid voedt

Hebben de Amerikanen de voorbije dagen Oekraïne de doodsteek toegediend of zullen de komende weken of maanden toch niet zo dramatisch zijn? Punt is dat de recente demarches van Trump en co dat ene conflict overstijgen. Op de agenda van Washington prijkt China bovenaan, waaraan Oekraïne ondergeschikt is. Dit besef moet een Europese zekerheid in onzekere tijden zijn.

Als reactie op de Amerikaanse demarche rond de oorlog in Oekraïne had Michael McFaul, voormalig Amerikaans ambassadeur in Rusland, het op X over enkele diplomatieke basisregels. Hij beperkt zich tot drie: (i) geef nooit iets weg zonder dat je er iets voor terugkrijgt, (ii) onderhandel niet in het publiek en (iii) onderhandel niet over Oekraïne zonder eerst met hen je positie af te stemmen. En dat is dus precies het omgekeerde van wat president Trump zonet deedtoch op het eerste gezicht. President, vicepresident, minister van Defensie, allen leken ze een ander discours te hanteren. Bilaterale gesprekken tussen Washington en Moskou, of toch weer niet? Geen betrokkenheid van Oekraïne, of wel? Interim-zege

De champagne werd in Moskou ontkurkt. Want hoorden ze niet iets wat hen als muziek in de oren klonk? Als grote mogendheid behandeld te worden? Territoriale toegevingen krijgen? Het is eens iets anders dan het lot van internationale paria te moeten ondergaan. Een heleboel vragen blijven overeind. Dat Trump net na zijn verklaringen met Oekraïne een deal rond die begeerde grondstoffen in het oosten van het land wou sluiten, zou toch een indicatie moeten zijn voor Moskou dat de buit nog lang niet binnen is. “Dit is een interim-zege”, verklaarde Alexander Gabuev, directeur van het Carnegie Russia Eurasia Center in Berlijn. “De ultieme zege zal zijn dat Oekraïne niet in het westelijke kamp uitkomt.”

MISSCHIEN IS MOSKOU IETS TE EUFORISCH OM HET INTERIM-KARAKTER VAN DEZE OVERWINNING JUIST IN TE SCHATTEN

Normaal legt Trump de lat erg hoog, om ze vervolgens te laten zakken. Vandaag lijkt hij het omgekeerde te doen. Hij jongleert met de premissen die de meeste analisten als obligaat beschouwen voor een compromisvrede. Alleen is dat het punt waar je uitkomt, niet waar je begint. Maar misschien heeft de Europese goedgemeente de voorbije dagen

DUITSE VERKIEZINGEN

iets te veel mokerslagen moeten incasseren om het vreemde van deze situatie in te zien. En misschien is men in Moskou iets te euforisch om het interim-karakter van deze overwinning juist in te schatten.

Suez

De voorbije zeven decennia is het woord ‘Suez-moment’ tot een begrip uitgegroeid. Toen de Egyptische leider Nasser in 1956 het gelijknamige kanaal nationaliseerde (een reactie op de beslissing van het Westen om de bouw van de Aswandam niet te financieren), werd een militaire actie van Groot-Brittannië, Frankrijk en Israël op touw gezet. Zwaar tegen de zin van de Amerikanen, en de Sovjets natuurlijk. De druk werd opgevoerd en een terugtrekking werd

DE EUROPESE ONMACHT IS EEN VERNEDERING DIE MEN HAD KUNNEN VERMIJDEN

onvermijdelijk. Toen werd duidelijk dat de VS en de Sovjet-Unie de supermachten waren geworden, maar ook dat de Britse en Franse koloniale invloed tot het verleden behoorde. Men kan niet om een zekere analogie met de huidige situatie heen. De Amerikanen wikken en beschikken en de Europe anen hebben geen andere keuze dan dit te onder gaan. Is dit een vernedering? Beslist, alleen zo een tje die men had kunnen vermijden. Merkel vs. Bush

We zijn vandaag ver verwijderd van de top van Boe karest in 2008, toen het perspectief van het Oekraïens lidmaatschap van de NAVO op tafel lag. De grote pleit bezorger was de toenmalige Amerikaanse president Bush jr. die echter botste op groot scepticisme, waarvan de Duitse kanselier Angela Merkel - toen al! - de belang rijkste vertolkster was. Het NAVO-treffen in de Roemeense hoofdstad eindigde met een zwakke compromistekst. Dat

de Amerikaanse positionering, zoals zopas vertolkt, dat lidmaatschap verder dan ooit brengt, staat buiten kijf. Net zoals de ergernis bij de oostelijke leden het grootst is, net zoals dat in 2008 met Merkels standpunt ook al het geval was.

Déjà-entendu

Wanneer we het financiële plaatje bekijken, blijkt dat de inspanningen voor Oekraïne van de VS en de Europese landen aardig in elkaars buurt beginnen te komen. Maar zonder de militaire input van de Amerikanen zou er vandaag misschien geen sprake meer zijn van een staat Oekraïne die naam waardig. Een nieuwe strategische realiteit is een feit, of men dat nu wil of niet

Alleen AfD zal geïsoleerd achterblijven

Nu de Duitse verkiezingen met rasse schreden naderen, worden ook de resultaten gepubliceerd van de opiniepeilingen naar het stemgedrag die gebaseerd zijn op bevragingen van begin dit jaar, tot en met 14 februari. Nog recenter kan bijna niet.

Het is onmogelijk om de peilingresultaten in zetels om te rekenen. Er is een nationale kiesdrempel van vijf procent, maar om ook nieuwe partijen of regionale partijen een eerlijke kans te geven, vervalt die kiesdrempel als een partij in minstens drie kiesomschrijvingen een meerderheid behaalt. De CSU komt bijvoorbeeld alleen in Beieren op en belandt dus op nationaal niveau meestal juist boven de kiesdrempel, maar ze komt toch in de Bondsdag omdat ze daar altijd met gemak in veel meer dan drie Beierse kiesomschrijvingen een meerderheid behaalt. Om het helemaal ingewikkeld te maken: CDU en CSU vormen wel één fractie in de Bondsdag. In federale bondsstaten zoals de VS en Duitsland zijn zo’n regels zinvol om ook de deelstaten de kans te geven op het beleid te wegen

ALS DE NOOD AAN DE MAN KOMT, WORDEN OOK DUUR GEZWOREN EDEN DIKWIJLS SNEL INGESLIKT

Ook de DDR-communisten van Die Linke zijn dankzij die regel in de Bondsdag gekomen, hoewel ze op nationaal niveau nipt onder de kiesdrempel vielen. Dat scenario zal zich voor Die Linke bijna zeker herhalen en misschien ook voor de BSW van Sahra Wagenknecht.

Maar voor de liberale FDP zal het met hangen en wurgen zijn. Als FDP de kiesdrempel niet haalt, is zij verloren. Zij komt in geen enkele kiesomschrijving zelfs maar in de buurt van een meerderheid. Alleen al daardoor is het vrijwel onmogelijk de resultaten van de peilingen om te rekenen naar zetels.

Wat zien we wel? De opkomst van Sahra Wagenknecht viel samen met een neergang van AfD in de peilingen, maar had nauwelijks invloed op Die Linke. Toen Wagenknecht in november over haar hoogtepunt heen was, herstelde AfD zich

weer, maar Die Linke gingen ook vooruit. BSW lijkt alleen stemmen te winnen ten koste van AfD.

Een coalitie van CDU/CSU met de SPD strandt in de peilingen tussen 45 en 47 procent. Het is mogelijk, maar onwaarschijnlijk, dat dat resultaat een meerderheid in zetels oplevert, en als dat toch gebeurt, zal het heel krap zijn. Als FDP de kiesdrempel haalt, dan zit ze op rozen. Maar anders moet er een derde partner gezocht worden en waarschijnlijk zullen dat de Groenen zijn, en zal de verrotting van de Duitse samenleving gewoon doorgaan.

Oost-Duitsland

Ziet het er anders uit in Saksen-Anhalt en Thüringen, de bolwerken van AfD? Ik vond twee afzonderlijke peilingen voor die Länder, maar die waren gebaseerd op bevragingen die tussen 21 en 29 januari 2024 waren uitgevoerd, meer dan een jaar geleden dus. Een jaar waarin heel veel is verschoven. De bevragingen zijn dus niet meer relevant.

Ik vond wel twee peilingen waarin ‘Oost-Duitsland’ afzonderlijk werd behandeld. Dat omvat waarschijnlijk Saksen-Anhalt, Thüringen, Brandenburg en Mecklenburg-Vorpommeren, hoewel dat niet duidelijk werd omschreven. De peiling van INSA werd

uitgevoerd tussen 7 en 10 februari 2025, die van YouGov van 31 januari tot 4 februari 2025. Heel recent dus. Ik baseer mij op de cijfers van INSA omdat die het recentste zijn. De verschillen zijn trouwens minimaal, meestal hoogstens 1 procent. Alleen geeft YouGov 2 procent meer voor de SPD en 2 procent minder voor CDU. Beide schatten AfD op 32 procent en CDU en SPD samen op 33 procent. INSA schat Die Linke op 8 procent, FDP op 3, de Grünen op 9 en BSW op 11

BSW LIJKT ALLEEN STEMMEN TE WINNEN TEN KOSTE VAN AFD

Het is onmogelijk om te rekenen hoe dat vertaald zou moeten worden naar stemmen en zetels in Saksen-Anhalt en Thüringen afzonderlijk. Maar het algemene beeld is wel duidelijk: zelfs met de Groenen alleen zal een klassieke CDU-SPD-coalitie tegen AfD niet in alle oostelijke Länder mogelijk zijn. Men zal ook BSW aan boord moeten hijsen. En dan heb ik het alleen nog maar over de cijfermatige mogelijkheden, niet over de vele banvloeken die sommige partijen over elkaar hebben uitgesproken. CDU wil bijvoorbeeld niet met de Groenen, Die Linke of BSW besturen. Maar als de nood aan de man komt, worden ook zulke duur gezworen eden dikwijls snel ingeslikt. Zelfs Die Linke moeten nog niet helemaal wanhopen. Alleen AfD zal geïsoleerd achterblijven. Niemand zal dat zelfgecreëerde taboe durven te doorbreken. Ik hoop dat ik mij vergis. Maar de cijfers geven geen reden tot optimisme.

PAUL BÄUMER

President, vicepresident, minister van Defensie, allen leken ze een ander discours te hanteren

Sahra Wagenknecht

“Het

Zangfeest is de hoeder van de eenheid binnen de Vlaamse Beweging”

Op zondag 9 maart 2025 vindt in de Lotto-Arena in Antwerpen de 85ste editie van het Vlaams Nationaal Zangfeest plaats. Hoewel de jaarlijkse hoogmis voor Vlaams-nationalisten de pensioengerechtigde leeftijd dus al ruim overschreden heeft, is het Zangfeest volgens Bart Fierens, de voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond, nog lang niet versleten. “Op het Zangfeest zingen we schouder aan schouder voor de toekomst van ons volk.”

Op de voorstelling van de 85ste editie van het Zangfeest veegde Fierens eind vorig jaar de twee V-partijen, de N-VA en het Vlaams Belang, de mantel uit. Hij verweet beide partijen dat ze “niet de minste inspanning doen om hun eerste programmapunt - Vlaamse onafhankelijkheid - ook maar een klein beetje dichterbij te brengen”. “De ene probeert België te redden, terwijl de andere zich met de regelmaat van de klok onmogelijk maakt met allerlei uitspraken. Zo onmogelijk zelfs dat de goegemeente er niet mee in zee wil gaan”, klonk het toen.

Of hij nog steeds achter die woorden staat? Fierens: “Aan mijn kritische boodschap is niks veranderd. Maar of ik ze ook zal herhalen in mijn toespraak, laat ik nog even in het midden. De ene partij heeft op communautair vlak weinig tot niks binnengehaald en de andere stelt zich nog steeds niet constructief op. Mijn kritische houding blijft dus behouden.”

Wat had u als Vlaams-nationalist graag in het federale regeerakkoord zien staan?

“Ik wil het Vlaams-nationalisme eens vergelijken met een paar andere ideologische stromingen. De taak van de socialisten is om economisch linkse trofeeën binnen te halen. Ze zijn daar gedeeltelijk in geslaagd. De taak van de liberalen is om economisch rechtse trofeeën binnen te halen. Ze zijn daar met verve in geslaagd. De taak van de Vlaams-nationalisten zou logischerwijze moeten zijn om een vette communautaire vis binnen te halen. Maar zij zijn daar níét in geslaagd. Sterker nog, de vis heeft niet op tafel gelegen, laat staan dat hij in de pan is gebraden.” U blijft dus teleurgesteld achter?

“Mijn grootste teleurstelling is dat Vlaamsgezinde Vlamingen geen vragende partij zijn om belangrijke communautaire verwezenlijkingen te realiseren. Het is veel te goedkoop om de afwezigheid van een tweederdemeerderheid aan te halen als reden waarom er op communautair vlak niks is gerealiseerd. Dan zal er nooit iets gerealiseerd kunnen worden, want twee derde van de stemmen en een meerderheid in elke taalgroep zullen de Vlaams-nationalisten nooit halen. Als we daarop moeten wachten, zullen we voor de rest van ons leven alleen nog maar communautaire stilstand kennen. Dat zou een enorme ontgoocheling zijn.”

HET ZANGFEEST IS NIET LINKS, NIET RECHTS EN NIET CENTRUM. HET IS NEUTRAAL, MAAR WEL HÉÉL VLAAMSGEZIND

“We hebben nood aan een andere strategie. Bij gebrek daaraan zullen we geen enkele stap in de richting van meer Vlaams zelfbestuur kunnen zetten. Ze moeten bij mij ook niet komen aandraven met het argument dat de afschaffing van de Senaat een communautaire hervorming is. Dat is het niet. Het is een budgettaire hervorming, net als de beperking van de werkloosheid in de tijd. Begrijp me niet verkeerd: ik sta volledig achter die maatregelen. Maar men moet ons niet proberen wijs te maken dat het communautaire trofeeën zijn.”

Waarmee zal de 85ste editie van het Zangfeest openen?

“Het Zangfeest opent met het ‘Gebed voor het Vaderland’. Dat is mijn expliciete wens. De rode draad moet van meet af aan duidelijk zijn. Daarna volgt mijn toespraak. Die moet niet halverwege het Zangfeest de mensen uit hun enthousiasme halen. In mijn toespraak wil ik vooral een boodschap van warmte en samenhorigheid meegeven. Laat ons toch aan één zeel trekken!”

Het Zangfeest is zowat het enige evenement waar Vlaams Belangers en N-VA’ers nog samen aanwezig zijn. Speelt het vooral in die zin een verbindende rol?

“Zeker weten. Ik betreur het dat er niet meer organisaties zijn die de beide stromingen binnen de Vlaamse Beweging vertegenwoordigen. Dat is een kritiek op de eeuwige scheuringen binnen de Vlaamse Beweging. Broedertwist zou wel eens het kernwoord van mijn toespraak kunnen worden. Wij zijn het ‘prinsenvolk’ dat niet mag ondergaan in broedertwist. Dat is de essentie van het Zangfeest.”

Op welke manier slaagt het Zangfeest erin om die broedertwist te overstijgen?

“Het Zangfeest slaagt erin om de hele Vlaamse Beweging te overkoepelen. Er hangt een bijna tastbare vorm van vrede in de lucht. De aanwezigen hebben respect voor elkaar. De ene is wat radicaler dan de andere. Maar men heeft nog altijd respect voor elkaars mening. Het Zangfeest speelt dus niet alleen op cultureel vlak een belangrijke rol, maar ook als hoeder van de eenheid binnen de Vlaamse Beweging. Ook de Vlaamse Volksbeweging (VVB) speelt die rol gelukkig nog. Ik ben zeer te spreken over de acties van de afgelopen maanden. De VVB probeert net als het Zangfeest een duidelijke Vlaams-nationale lijn aan te houden en niet uit te wijken naar links of rechts.”

Zal u Vlaams Belangers en N-VA’ers strategisch naast elkaar plaatsen op de tribune?

“Ik ga alleszins proberen ze een beetje dichter bij elkaar te zetten. Maar het lijkt me nogal voortvarend om ze te mengen. Ik denk niet dat dat goed zou komen (lacht). Maar de geest van het Zangfeest blijft wel degelijk dat we schouder aan schouder zingen voor hetgeen ons verbindt: het welzijn van de Vlaming. Dat overstijgt de partijpolitiek.”

Zijn er nog andere dingen waaraan u in uw toespraak aandacht wil besteden?

“Ik zal ook de nodige aandacht besteden aan de problemen in Brussel. Die vragen een onmiddellijke oplossing. Ze kunnen opgelost worden zonder staatshervorming. Álle Vlaamse partijen moeten daarmee bezig zijn, zowel vanuit de meerderheid als de oppositie. Ze kunnen allemaal hun steentje bijdragen aan een hoger doel.”

“In de Brusselse ziekenhuizen, bijvoorbeeld, is er sprake van wantoestanden omdat veel personeelsleden geen Nederlands kennen. Dat neem ik de individuele werknemers niet kwalijk. Maar de organisatie moet ervoor zorgen dat patiënten in het Nederlands kunnen worden opgevangen en geholpen. Wat is nog het verschil met dierengeneeskunde als patiënten niet in hun eigen taal met de artsen of verpleegkundigen kunnen communiceren?”

DE VETTE COMMUNAUTAIRE VIS HEEFT

NIET OP TAFEL GELEGEN, LAAT STAAN DAT HIJ IN DE PAN IS GEBRADEN

“Een andere misstand die ik aan de kaak zal stellen, is dat de PS een Brusselse regering wil vormen zonder Nederlandstalige meerderheid, omdat de Nederlandstalige vertegenwoordiging haar niet aanstaat. Daarmee zet de PS álle communautaire afspraken op de helling. Je zou ze om die reden eigenlijk moeten aanmoedigen (lacht). Als de PS de communautaire afspraken in

Brussel blijft schenden, moeten we misschien ook de faciliteiten afschaffen en de beschermingsmechanismen op federaal niveau afbouwen. In die zin moeten we misschien net applaudisseren voor de PS (lacht). Laat ze nog maar wat voortdoen, dan ontploft de boel misschien. Er zijn altijd mensen geweest die zeiden dat niet de Vlamingen, maar de Franstaligen het land uiteindelijk zouden splitsen.”

Kan u tot slot de essentie van het Zangfeest nog even samenvatten?

“Het Zangfeest is een culturele manifestatie met heel veel Vlaamse en Nederlandstalige liederen en gasten. Het is een feest voor álle Vlamingen. Het is niet links, niet rechts of niet centrum. Het is neutraal, maar wel héél Vlaamsgezind. Dat geldt ook voor mijn politieke boodschap. Daarin breek ik een lans voor Vlaams zelfbestuur. Dat is de essentie van het Zangfeest: we willen onszelf besturen. Die gedachte willen we samen vieren en zingen. Iedereen is welkom, zowel jong als oud. We staan op het Zangfeest schouder aan schouder voor de toekomst van ons volk.”

Win 5 duotickets voor het VlaamsNationaal Zangfeest!

Heeft u nog geen ticket voor het Zangfeest gekocht? Of wil u er graag uw naasten een plezier mee doen? Dan is dit uw kans! Het ANZ verloot onder de lezers van dit weekblad vijf duotickets. Deelnemen kan door vóór zondag 2 maart telefonisch (03 232 14 17) of per mail (secretariaat@pal.be) contact op te nemen met het secretariaat van ’t Pallieterke. Als u niet onmiddellijk een medewerker aan de lijn zou krijgen, volstaat het om een voicemailbericht met uw naam en telefoonnummer achter te laten. Op donderdag 6 maart worden de winnaars bekendgemaakt in dit weekblad. Zij zullen ook persoonlijk op de hoogte worden gebracht.

ANTON SCHELFAUT

HET DEFINITIEVE EINDE VAN DE KRUISTOCHTEN

SLAG BIJ EL-MANSOERA

Tussen 8 en 11 februari 1250, deze maand precies 775 jaar geleden, werd bij ElMansoera, in het noordoosten van Egypte, een veldslag uitgevochten die het definitieve einde betekende voor de pogingen van de Katholieke Kerk om het Midden-Oosten onder controle te krijgen. Dit geopolitieke conflict was in 1095 begonnen, toen paus Urbanus II de christelijke vorsten had opgeroepen tot de Eerste Kruistocht.

De Eerste Kruistocht was een grootschalige militaire campagne die initieel was opgezet om de Byzantijnse keizer Alexius I te helpen tegen de invallen van de Seldjoeken, maar die zich al snel richtte op de bevrijding van het Heilig Land van de moslims. Het succes van die onderneming bracht vier sterke kruisvaardersstaten in de Levant tot stand, waaronder het machtige koninkrijk Jeruzalem. Dat was voor een groot deel te danken aan de verdeeldheid die toen in de moslimwereld heerste. Toen de eenheid was hersteld, leidde dit tot meer dan honderd jaar oorlog en het langzame verlies van grondgebied door de christenen. Dat begon met de val van de stad Edessa in 1144 en culmineerde in de overwinningen van de briljante strateeg Saladin, waardoor de Latijnse koninkrijken werden gereduceerd tot enkele geïsoleerde forten, voornamelijk aan de Middellandse Zeekust.

Leger in slechte omstandigheden

In 1244 was Jeruzalem voor de tweede keer opnieuw in de handen gevallen van de Saracenen, die de stad vakkundig plunderden en voor een groot deel met de grond gelijk maakten. De wijd en zijd om zijn vroomheid bekendstaande Franse koning Lodewijk IX kon de val van Jeruzalem niet verkroppen en beschouwde het als zijn persoonlijke missie om de stad opnieuw te bevrijden. Hij formeerde een internationaal samengesteld expeditieleger dat op 25 augustus 1248 vanuit de haven van Aigues-Mortes koers zette naar Cyprus. Onder meer door logistieke problemen en de verslechterende weersomstandigheden duurde het verblijf op Cyprus langer dan verwacht. De kruisvaarders waren uiteindelijk verplicht daar te overwinteren

SLECHTS VIJF TEMPELIERS KONDEN UIT DE STAD ONTKOMEN

Pas eind mei 1249 zette het kruisvaardersleger, dat op dat ogenblik uit ongeveer 25.000 manschappen, waaronder 2.500 ridders, bestond, zeil naar Egypte. Lodewijk had immers besloten om niet rechtstreeks het Heilig Land binnen te vallen, maar Egypte als uitvalsbasis te gebruiken. Zo konden de christelijke strijdkrachten de controle over de vaarroutes in de oostelijke Middellandse Zee ten volle benutten. En met Egypte in handen zouden ze een sterke onderhandelingstroef hebben om hun claim op Jeruzalem kracht bij te zetten. Egypte was de rijkste moslimprovincie en stond onder zwakke politieke controle van de Ajjoebiden – de dynastie die de macht had in de regio. Bijgevolg was het een plaats waar ze potentieel het meest kwetsbaar waren. De christelijke vloot arriveerde op 4 juni voor de delta van de Nijl. Ondanks het feit dat zijn raadgevers

gevochten op het strand, hoewel het geen samenhangende veldslag was. Individuele gevechten waren wijdverbreid, omdat de schepen van de kruisvaarders op wanordelijke wijze troepen lieten landen. Daarbij werden ze aangevallen door verschillende moslimcontingenten toen ze de kust bereikten. Deze aanvallen konden relatief gemakkelijk worden afgeslagen. Sterker nog, toen de emir die deze tegenaanvallen leidde, sneuvelde, trokken de Saracenen zich in paniek terug en ontruimden ze – tot verbazing van de kruisvaarders – ook Damiata, waar ze grote voorraden in de steek lieten. De stad werd op 6 juni zonder slag of stoot door de kruisvaarders ingenomen. Na de inname van Damiata zou het verstandig zijn geweest gebruik te maken van de wanorde in het leger van de sultan en onmiddellijk de opmars verder te zetten, maar Lodewijk koos voor uitstel tot de herfst. Hij wilde proviand en versterkingen afwachten. Bovendien moest er sowieso worden gewacht totdat de overstroomde Nijl was teruggetrokken. Vast tussen de Nijl

De volgende weken en maanden werd in het christelijke kamp flink gediscussieerd over de te volgen strategie. De meeste christelijke legeraanvoerders waren voorstanders van een aanval op Alexandrië, de belangrijkste Egyptische havenstad. Lodewijk verkoos echter, op aandringen van zijn broer Robert van Artois, om de Egyptische hoofdstad Caïro aan te vallen. De opmars naar Caïro begon in november, maar die liep meteen ernstige vertraging op door de onophoudelijke aanvallen van de Saracenen. Eind januari kwam de opmars tot stilstand voor de vestingstad El-Mansoera aan de Ashmun-Tannah, een zijarm van de Nijl. Het christelijke leger zat er vast tussen twee takken van de Nijl.

Op 8 februari stak Robert van Artois met zijn cavalerie, bestaande uit tempeliers, hospitaalridders en een contingent Engelse ridders, de Ashmun over en viel het Saraceense kamp in Gideila, op 3 km van El-Mansoera, aan. Ze drongen gemakkelijk het kamp van de verraste Saracenen binnen en reden in galop naar El-Mansoera, waarvan tot hun verbazing de poorten geopend waren. De kruisvaarders stormden er binnen, denkend dat de stad verlaten was, maar het bleek een dodelijke val te zijn. De kruisvaarders, die in de smalle stegen niet konden manoeuvreren, werden vanuit alle richtingen aangevallen en afgeslacht. Slechts vijf tempeliers konden uit de stad ontkomen. De volgende drie dagen wisten de kruisvaarders, van wie het kamp nu massaal werd aangevallen, dankzij hun boogschutters en infanterie, die intussen over een inderhaast gebouwde brug de Ashmun waren overgestoken, met grote moeite stand te houden, maar het was duidelijk dat er niets meer te winnen, maar alles te verliezen was.

De terugtocht was rampzalig. Het leger werd onophoudelijk aangevallen en verloor bovendien vele tientallen schepen. Het zwakke, door ziekte geteisterde leger werd uiteindelijk op 6 april 1250 tegengehouden bij de stad Fariskur. De doodzieke Lodewijk werd er samen met het grootste deel van de achterhoede gevangengenomen. Door langdurige onderhandelingen, waarbij nog veel meer kruisvaarders stierven, werd uiteindelijk besloten dat Damiata zou worden teruggegeven aan de sultan, samen met een aanzienlijk bedrag van 400.000 gouden munten in ruil voor de vrijlating van Lodewijk en de rest van de ridders die nog steeds in handen waren van de Egyptenaren.

Lodewijk ging door naar Akko in Syrië in een poging een nieuwe kruistocht te organiseren, maar keerde uiteindelijk terug naar Frankrijk. Toch gaf hij niet zomaar op. In 1270 lanceerde hij een expeditie tegen Tunis in een nieuwe poging om via de zuidoostelijke flank naar het Heilige Land op te marcheren, maar hij bezweek kort na de landing aan dysenterie, die zijn leger decimeerde. Met deze gebeurtenis kwam een definitief einde aan de kruistochten, waarmee de Kerk met de steun van de vorsten uit het Avondland het Midden-Oosten wilde veroveren.

“Historici geven het jaar 1848 niet het belang dat het verdient”

Wie bij een bezoek aan Zagreb door de historische binnenstad kuiert, botst vroeg of laat op een groots standbeeld dat het voornaamste plein van de stad vult. Josip Jelačić was in het midden van de 19de eeuw ban (landvoogd) van Kroatië. De man geldt als symbool van de Kroatische onafhankelijkheid en eenheid. De figuur intrigeert vooral omdat hij ook als generaal van het Oostenrijkse leger dienst deed. In die hoedanigheid hielp hij de Hongaars-nationale opstand in maart 1848 neerslaan. Een misschien vreemde politieke keuze die om verheldering roept.

Historici geven het jaar 1848 niet het belang dat het nochtans verdient. Zie bijvoorbeeld hoe het 175-jarig jubileum in 2023 met de minste rimpeling voorbijgleed. Ik meen me enkel een podcastreeks van Peter De Roover over het onderwerp te herinneren. Hulde dus aan de Australische historicus Christopher Clark om dat hiaat in de Europese geschiedenis grondig te plamuren. Met werken als ‘Slaapwandelaars’ (over het ontstaan van WO I) en ‘IJzeren Koninkrijk’ (over de geschiedenis van Pruisen) al op de teller, mag ook dit lijvig boek eigenlijk niet ontbreken in uw bibliotheek.

Wanneer Clark in zijn inleiding enkele hoofdrolspelers van dat jaar oplijst, denk je - met alle respect - aan tweederangsfiguren in de wereldgeschiedenis: Sándor Petőfi, Louis Blanc, George Sand. Maar het boek roemt de revolutie eerder omwille van de wijde impact: van Noorwegen over Zwitserland tot de Ionische Eilanden. “Dit was de enige werkelijk Europese revolutie in de geschiedenis”, klinkt het. De schrijver maakt zelfs een wetenschappelijke vergelijking: “Het is alsof we getuigen zijn van het splijten van een atoom, waarbij de vrijwel gelijktijdige explosies elkaar op een onnavolgbare manier lijken te versterken.”

De kracht van het nationalisme

De schrijver dicht het nationalisme een belangrijke rol toe in de ontwikkelingen van dat jaar. Tot frustratie van linkse ideologen als Karl Marx, slaagde het erin om de sociale verschillen tussen adel, burgerij en boeren te overbruggen door een gemeenschappelijke droom na te streven: zelfbestuur. De voorbeelden zijn legio: Oekraïne, Polen, Italië, Duitsland, Kroatië,... Clark werpt de lezer daarvoor een spitse verklaring voor de voeten: “De bijzondere kracht van het nationalisme lag daarin dat patriotten het altijd ervoeren als het terugveroveren of herstellen van iets van vroeger, als een erfenis uit het verleden. Het nationalisme bracht vaak een schok teweeg, maar het was nooit de schok van iets nieuws of onbekends.”

Wel merkt de auteur op dat de feiten achteraf in een nationale mal zijn gegoten, terwijl vele gebeurtenissen eerder een pan-Europese stempel dragen: de instabiele leiding, het geimproviseerde en veelvormige verzet, de soms tegenstrijdige strijdpunten. Hij ziet zelfs parallellen met recente opstanden tegen de ‘elite’: van de gele hesjes tot de bestorming van het Capitool.

Leren uit hun fouten

Er is wel de belangrijke opmerking dat de ideologische programma’s veelal nog in hun kinderschoenen stonden, van rechts over liberaal tot links. Zowel inhoudelijk, tactisch als praktisch leerden de revolutionairen van hun ervaring op het spreekgestoelte en de barricades.

De verdeeldheid tussen linkse en liberale opstandelingen, waarbij de laatsten contrarevolutionaire eieren voor hun geld kozen toen ze dreigden hun bezittingen en de maatschappelijke orde te verliezen in het revolutionaire gewoel. Of het gebrek aan succes ter linkerzijde om boeren en arbeiders mee te krijgen in hun socialistische verhaal. Of tenslotte de noodzaak voor nationalistische rebellen om de staatsmacht (lees: het leger) mee te krijgen wanneer ze de buitenlandse onderdrukker willen uitdagen. Zowel in Duitsland als Italië lukt het pas wanneer patriotten de brug slaan met respectievelijk de koning van Pruisen en Piëmonte. En uiteraard wil iedereen leren hoe de grondwet en de nieuwe massamedia (kranten) naar hun hand te zetten.

Politieke herkansing

In Oostenrijk en Frankrijk krijgen de jonge keizers een nieuwe kans om de orde te herstellen. In die zin is 1848 geen losse flodder, maar eerder een waarschuwingsschot. Slimme bewindvoerders mikken op meer welvaart en het invoeren van allerhande politieke en sociale rechten om de rust te doen terugkeren. Het succes van latere revoluties toont aan dat niet elke monarch hierin slaagt.

De kracht en waarde van dit boek is meerlagig. Het aantal bladzijden verraadt een berg aan informatie, verspreid over diverse anekdotes, onbekende streken en ondergesneeuwde feiten. Maar vooral is dit werk gelardeerd met rake analyses, die hun relevantie behouden voor de politieke situatie vandaag.

PIETER VANDERMOERE

Christopher Clark, ‘Europese lente - de strijd voor een nieuwe wereld, 1848-1849’, 2023, De Bezige Bij. 894 p., 59,99 euro ISBN 9789403128856

JAN HUIJBRECHTS

Franse ridder verdedigt zich tevergeefs tegen Saracenen in nauwe straten van El-Mansoera

VLAANDEREN 2070

Onmiskenbaar veranderende bevolking

Het Federaal Planbureau heeft een nieuwe prognose gemaakt van de demografische evolutie. Dit soort projecties zijn onvermijdelijk een stuk nattevingerwerk. Het is immers moeilijk te voorspellen welke gebeurtenissen en trends de komende decennia invloed zullen hebben op de evolutie van het aantal inwoners.

De levensverwachting blijft stijgen van 82 jaar vandaag naar 89 jaar in 2070. Dat is vanzelfsprekend goed nieuws. Het groeiend aantal gepensioneerden moet echter ondersteund worden door een actieve bevolking en dat segment groeit niet mee. Waar er nu nog 3,6 werkenden zijn voor elke gepensioneerde, zakt dit in 2070 naar 2,4. Het huidig gesleutel van Arizona aan de pensioenregels is dus onvermijdelijk nog maar de voorbode van veel drastischere maatregelen die nodig zullen blijken.

Meer mensen op de Vlaamse kluit

Het aantal inwoners van België zou volgens het Planbureau stijgen van 11,5 miljoen vandaag naar 12,8 miljoen in 2070. Deze groei zou zich bijna volledig in Vlaanderen situeren, terwijl Brussel en Wallonië demografisch zouden stagneren. Het economische en politieke gewicht van Vlaanderen binnen België zal dus verder toenemen, al hoop ik vanzelfsprekend dat er tegen 2070 al lang geen sprake meer zal zijn van ‘België’. Deze cijfers betekenen echter ook dat we met nog meer mensen op de Vlaamse kluit zullen moeten leven, terwijl het hier nu al soms benauwend druk is

HET GESLEUTEL

VAN ARIZONA AAN DE PENSIOENEN IS ONVERMIJDELIJK NOG

MAAR DE VOORBODE

VAN VEEL DRASTISCHERE MAATREGELEN

De studie gaat uit van een jaarlijkse toename van ongeveer 25.000 inwoners. Dat is de helft van vandaag. Wacht nog even met de champagne te ontkurken omdat u denkt dat deze cijfers een afname in de immigratie tonen. Dat is niet het geval. De massa-immigratie blijft aanhouden met 165.000 inwijkelingen per jaar, die bovendien steeds vaker van buiten Europa zullen komen. Als de totale

bevolking dan toch trager groeit, dan is dat omdat er bij de autochtone bevolking meer mensen sterven dan er kinderen geboren worden

HET ECONOMISCHE EN POLITIEKE GEWICHT

VAN VLAANDEREN

BINNEN BELGIË

ZAL VERDER TOENEMEN

De verandering in de samenstelling van de bevolking is dus onmiskenbaar. De autochtone bevolking verdwijnt en wordt vervangen door immigranten. Anders dan de adepten van de Great Replacement-theorie zie ik ‘omvolking’ echter als een fenomeen en niet als een bewust beleid, omdat ik denk dat regeringen gewoon niet in staat zijn om een grote impact te hebben op de demografische veranderingen. Massa-immigratie is iets wat de huidige regeringen in West-Europa overkomt en dat ze ondergaan. Ook het zeer lage geboortecijfer bij de autochtone bevolking kan bezwaarlijk worden toegeschreven aan een doelbewust beleid. Er patrouilleert geen politie in de slaapkamers om de Vlamingen te beletten om kinderen te maken.

Geboortecijfer

Rond 1840 hadden vrouwen in Vlaanderen gemiddeld 5 kinderen. In de jaren 1960 viel dit terug naar 3. We zitten ondertussen al lang onder het vervangingscijfer van 2,1. Deze spectaculaire daling van het geboortecijfer is overigens geen Vlaams, maar een bijna wereldwijd fenomeen dat onderbelicht blijft, maar veel grotere gevolgen zal hebben dan de klimaatverandering. Kort door de bocht: in bijna alle landen worden er te weinig kinderen geboren om de huidige bevolking in stand te houden. Zelfs in een conservatief islamitisch land als Iran krijgt een vrouw nu gemiddeld nog maar 1,7 kinderen. Zuid-Korea is de slechtste leerling van de klas

met minder dan 1 kind per vrouw. Dat is een dramatisch cijfer en de Zuid-Koreaanse regering slaagt er niet in om de trend te keren. De grote uitzondering in deze wereldwijde trend is Zwart Afrika waar vrouwen gemiddeld nog altijd 4 of meer kinderen op de wereld zetten. Het zwarte continent lijkt dus de grote leverancier van immigranten te worden. Ik eindig deze column echter zoals ik begonnen ben: demografische projecties zijn onvermijdelijk een stuk nattevingerwerk. Het is immers moeilijk om vijftig jaar vooruit te kijken. Dat Vlaanderen in 2070 er demografisch helemaal anders zal uitzien dan Vlaanderen vandaag, is echter een zekerheid.

KARIM VAN OVERMEIRE

ZOEKERTJES

TE KOOP:

Zeilboot ‘Orania’ weg wegens gezondheidsredenen

• Jeanneau Sun Oddysey (1993) – zeiklaar!

• 2 nieuwe batterijen en omvormer

• Splinternieuwe genua

• Alles blijft aan boord: radio, kombuisgoed,…

• Liggeld betaald tot april ‘25 aan Oosterschelde, btw aantoonbaar betaald, volledig gedocumenteerd, etc.

Geïnteresseerd? Bel 0475 39 15 53

Ook uw bericht in ’t Pallieterke?

In 250 tekens kunt u zoekertjes plaatsen, dingen te koop aanbieden, geboortes en overlijdens melden enzoverder. Met de 50 euro die we ervoor vragen, steunen jullie bovendien ’t Pallieterke, want de kostenverhogingen van vooral de post hakken er momenteel stevig in. Berichten insturen kan via secretariaat@pal.be. De prijs van 50 euro per berichtje kan worden betaald via rekeningnummer BE07 7370 5149 9666 van ’t Pallieterke. Stuurt u liever een briefje met betaling ineens bij, dan kan dat naar Uitgeverij ’t Pallieterke, Lagesteenweg 5/1 te 1850 Grimbergen.

LEZERSBRIEVEN

J.D. Vance

Pallieterke, J.D. Vance, de vicepresident van de Verenigde Staten, heeft de Europese leiders vorige week in München een donderpreek gegeven. Die heeft mij doen watertanden. Hij noemde man en paard. Hij had het onder meer over de inperking van de vrijheid en de vrije meningsuiting, en de miskenning van de wil van de kiezer. Daarbij verwees hij naar het cordon sanitaire en de verziekte massa-immigratie. De Europese leiders waren niet gelukkig. Vance, een rechtse rakker, verdient een enorm applaus. De relatie tussen Amerika en Europa komt begrijpelijkerwijze op een laag pitje te staan. Europa is een zootje geworden, met zijn veelvoud aan dwingende dictaten op alle mogelijke terreinen, waar de kiezer niet van houdt. Het gevolg is een miskenning van de vrijheid. En waar het geld van de Europese belastingbetaler allemaal naartoe gaat, is voor de kiezers ook koffiedik kijken. Transparantie is ver zoek bij die instelling. De Europese leiders en ambtenarij genieten alleszins van een rijkelijke beloning. In feite is het een schande.

Eddy Verpoten, Mechelen

1.470 leerkrachten

Pallieterke, Momenteel zijn er 1.470 leerkrachten gedetacheerd. Dat betekent dat ze niet meer als leerkracht werken, maar wel hun statuut en loon behouden. Ze zijn aan de slag in meer dan 200 organisaties, zoals de Belgische Voetbalbond, een padelclub in Mol, het miljardenbedrijf Ackermans en Van Haaren, Sport Vlaanderen, Broederlijk Delen, Bisdom Hasselt, 11.11.11, Familiehulp, Secretariaat Katholiek Onderwijs, Secretariaat GO!-onderwijs, Vlaamse Jeugdraad… N-VA-minister Zuhal Demir wil al deze leerkrachten terug voor de klas. Leerkrachten moeten terug lesgeven. Terug voor de klas.

Swa Cauwenbergh, Antwerpen

Vakbonden

Pallieterke, Ik heb altijd gedacht dat de vakbonden er waren om vooral de belangen van de werknemers te vrijwaren en te verdedigen. Maar wat ik nu vaststel, is dat ze er vooral voor de niet-werkenden zijn. Dat mensen met een laag loon eindelijk meer nettoloon zullen krijgen, daar zwijgen ze in alle talen over. Maar dat de niet-actieven aangemoedigd worden om eindelijk terug werk te zoeken, vinden ze schandalig. Ik heb zelf 47 jaar gewerkt, waarvan de laatste 44 jaar in een volcontinu arbeidssysteem (zogezegd een zwaar beroep) en ben op 65-jarige leeftijd met pensioen gegaan. Raymond Arens, Aartselaar

N-VA

Pallieterke, Ik wil even reageren op de lezersbrieven van de heren Geens en Gielens in ‘t Pallieterke van vorige week. Beide heren zijn duidelijk onkritisch positief voor Bart De Wever en de N-VA. Ze spreken van een meesterlijke zet en van nieuwe winden die waaien, wat slechts gedeeltelijk juist is. Maar Annemans afschilderen als een sluwe verzuurde, is klinkklare onzin. Het is immers zo dat de N-VA de belofte om niet in een regering te stappen zonder confederalisme, niet heeft ingelost en voor de tweede keer de diepvries bovenhaalt, ondanks het feit dat de statuten van de partij de kiezers voorspiegelen dat de onafhankelijkheid van Vlaanderen wordt nagestreefd. Voor mij is dat niet alleen een meesterlijke zet voor de persoonlijke carrière van BDW, maar een verraad van de

Een lezersbrief insturen?

Vlaamse zaak. Annemans wijst terecht op deze bochten van 180 graden, met als gevolg dat een aantal N-VA’ers (zijn dat nog Vlaams-nationalisten?) boos wordt. De waarheid kwetst… Als Bart De Wever zijn heil blijft zoeken bij rode leiders in plaats van een natuurlijke coalitie na te streven met het Vlaams Belang, zal het eerste punt van de partijstatuten nooit verwezenlijkt worden. Vraag is of hij dat wel wil en niet eerder als een baron zijn politieke carrière wil afsluiten.

Robert Bové, Wichelen

De memoires van ‘Frau’ Merkel

Pallieterke,

Op het ogenblik dat de puinhopen in Duitsland pijnlijk zichtbaar worden, is volgens ‘Frau’ Merkel het moment gekomen om haar memoires, waarin zij zichzelf de hemel inprijst, te publiceren. De Oost-Duitse Merkel heeft het samen met haar kompanen gepresteerd om, gedurende de 16 jaar dat zij Bondskanselier van Duitsland was, haar land volledig energie-afhankelijk te maken van haar vriendje Poetin, de (onontbeerlijke) nucleaire sector volledig de grond in te boren, het leger te herleiden tot een schim van zichzelf, de grenzen wagenwijd open te zetten voor de drugs en het profitariaat van heel de wereld (“Wir schaffen das”) en de industrie te laten indommelen, zonder die aan te sporen om zich op de rails van de toekomst te positioneren. Wij kunnen niet verwonderd zijn over het catastrofale verlies van macht, welvaart en aanzien van het vroegere gidsland Duitsland in Europa en in de wereld. Merkel heeft niet alleen Duitsland in de vernieling gereden, maar ook deels Europa en Oekraïne meegesleurd. ‘Ihre Memoiren sind ein echter Skandal.’ Marcel Melkebeke, Zonnegem N-VA

Pallieterke,

Dat de N-VA met deze regering een Belgische constructie ging leiden, stond vast. Ze heeft zelfs onderschreven dat er geen tweederdemeerderheden zullen gevormd worden met zogenaamde ‘extremistische partijen’. Dat is dan vooral het Vlaams Belang, want de andere partijen zijn belgicistisch. Dat houdt in dat elke uitvoering van het streefdoel van meer dan 100 jaar Vlaamse Beweging uitgesloten is. Het hele verhaal van de N-VA-regering begint trouwens met de uitgesproken campagnes pro België de laatste dertig jaar. Met behulp van de staatszenders en de media heeft men bereikt dat een klare meerderheid van de Vlamingen niet meer inziet waar het met Vlaanderen naartoe moet. Uit de goedkeuring van het akkoord en de talrijke stemmen bij de verkiezingen blijkt ook dat de N-VA-achterban en -bestuursorganen niet tot de Vlaamsgezinde onderstroom moeten gerekend worden. Aan de vruchten kent men de boom: volgens deze spreuk is duidelijk dat de N-VA al vanaf het prille begin een neoliberale partij is. Dit is een in wezen zeer materialistische stroming, die botst met het volksnationalisme. De kopstukken van de N-VA hebben hun ziel verkocht aan het Belgische project. De Franstaligen zullen hen verder meedogenloos behandelen en desnoods dumpen. Let op: van de werkzaamheidsquota en de substantiële vermindering van de meer dan 500.000 langdurig zieken, zal in Wallonië weinig terechtkomen. De niet-politieke Vlaamse Beweging is zeer belangrijk: ze moet de talloze onverschillige Vlamingen terug tot het natiebesef brengen. Met deze niet-Vlaamse regering zijn we op weg om samen met België ten onder te gaan. Jos Wouters, Boom

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

De feestelijkheden van 2030

In 2030 ‘vieren’ we 200 jaar België. Voor een doorsnee Vlaamsnationalist is die verjaardag geen reden tot vieren. 200 jaar België betekent immers 200 jaar achteruitstelling van de Vlamingen, het niet respecteren van de taalwetgeving en het jaarlijks versassen van miljarden euro’s naar Wallonië.

Even terug in de tijd: in het regeerakkoord van 2020 staat letterlijk: “In 2030, bij de viering van 200 jaar België, moet ons land er staan als toonbeeld in Europa van economisch dynamisme, doeltreffende solidariteit en duurzame ontwikkeling.” De federale Vivaldi-coalitie zag het groots… De feestelijkheden zullen zich concentreren in het Brusselse Jubelpark, bij de Vlamingen beter bekend onder de naam ‘Cinquantenaire’. Dat gebouw en dat park verwijzen naar de vijftigste verjaardag van België. Het Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis, Autoworld en het War Heritage Insitute zijn er ondergebracht. Maar zowel het park als de omliggende gebouwen zijn de laatste jaren erg verwaarloosd. Al sinds 2018 is men in fases gestart met de renovatie van de daken. Dat werk zou dit jaar moeten afgerond worden. Na de daken en de glasgevels komen de andere onderdelen aan bod en deels zal ook aan de musea een nieuwe invulling gegeven worden. Het voorlopige kostenplaatje wordt geraamd op circa 170 miljoen euro.

Parti Socialiste

In de vorige Vivaldi-regering waren het Thomas Dermine, staatssecretaris voor Relance en Wetenschapsbeleid en minister Karine Lalieux, bevoegd voor Beliris, die verantwoordelijk tekenden voor het project. Beiden zijn, hoe kan het ook anders, Franstalig en PS. Beliris is een samenwerkingsakkoord tussen de federale staat en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, met als doel de uitstraling van Brussel te verbeteren als hoofdstad van België en Europa. “Het wordt misschien wel het uitdagendste erfgoedproject in Europa”, verkondigde Thomas Dermine toen.

Al in september 2020 werd daarom een bestaande vzw, met de naam ‘Diffusion culturelle des musées d’art en d’histoire’, aangepast en voorzien van nieuwe statuten. De nieuwe naam luidt vzw Horizon 50-200. Wie publicaties van deze vzw opzoekt in het Staatsblad, zal merken dat de statuten enkel in het Frans beschikbaar zijn. Kan het nog symbolischer om de viering van 200 jaar België samen te vatten? Even symbolisch is het feit dat het bestuur van de nieuwe vzw al van bij het begin in troebel water terechtkwam. In 2023 werd een audit gevorderd met als resultaat dat de algemene directeur en de operationele directeur ontslagen werden… Dubbele opdracht

De vzw Horizon 50-200 heeft een dubbele opdracht: de 200 staat voor 200 jaar België. De 50 staat voor de verjaardag van 50 jaar federalisme in dit land. Volgens de statuten van de vzw klinkt dat als volgt: “bijdragen tot de organisatie van de festiviteiten ter gelegenheid van het tweehonderdjarig bestaan van België en de verjaardag van zijn gefedereerde entiteiten”.

In mijn column van 20 juni 2024 stelde ik me al de vraag hoe de volgende regering, met N-VA erbij, de organisatie van de festiviteiten zou aanpakken. In het Arizona-regeerakkoord lezen we hierover: “De viering van de tweehonderdste verjaardag van België en de 50ste verjaardag van het federalisme wordt voorbereid onder toezicht van de premier, in samenwerking met de deelstaten. Een revitaliseringsproject voor het Jubelpark zal worden uitgevoerd. De opportuniteit om de vzw Horizon 50-200 te behouden, zal worden geverifieerd.”

Moeilijke oefening

Hoe dan ook wordt het voor Bart De Wever een moeilijke oefening. Hij moet de feestelijkheden voor 200 jaar België en 50 jaar federalisme voorbereiden, goed wetende dat er bij zijn achterban bitter weinig enthousisme is voor die vieringen. Met mijn slecht karakter denk ik dan aan de N-VA-Kamerleden Tomas Roggeman en Frieda Gijbels, die vorig jaar in het parlement nog lastige vragen over het project stelden aan Thomas Dermine. Maar toen zaten die twee Kamerleden in de oppositie…

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

Bert Dekeyzer over vormingstijdschrijft TeKoS

Het 197ste nummer van TeKoS, voorheen ‘Teksten, Kommentaren & Studies’, verschijnt in een nieuw kleedje. Een gesprek met een van de hoofdredacteurs van het vormingstijdschrift, Bert Dekeyzer.

Hoe zou u TeKoS omschrijven?

“TeKoS is een Zuid-Nederlands en conservatief vormingstijdschrift dat driemaandelijks verschijnt. Binnenkort zijn we al aan het 200ste nummer toe. Ons motto is dat van de Engelse conservatieve denker Edmund Burke: ‘To change in order to preserve’.”

“Ons doel is om de diversiteit van de Europese volkeren, het fundament van ons duizenden jaren oude continent, te beschermen. Door zijn fundamenten intact te houden, kunnen we Europa Europees houden. Om die reden heeft TeKoS bijzondere aandacht voor tradities en gebruiken, voor de strijd van verschillende volkeren voor het behoud van hun identiteit en voor de vele maatschappelijke uitdagingen van Europa.”

Waarom is er volgens u nood aan een vormingstijdschrift voor de Nederlanden?

“Vorming is onder meer belangrijk om de Nederlandse dimensie van onze Vlaamse Beweging te onderstrepen. Die ontsnapt al te gemakkelijk aan onze aandacht, waardoor de Beweging soms in klein-Vlaams denken dreigt te verzanden.”

“Vorming biedt jongeren de nodige handvaten om de uitdagingen en problemen in de postmoderne maatschappij te kaderen. Neem nu migratie, om onmiddellijk met een geladen problematiek te beginnen. Je kan dat onderwerp emotioneel benaderen, als een invasie van Europa. Maar een vormingstijdschrift als TeKoS doet je begrijpen dat migratie ook als een logisch gevolg moet worden beschouwd van de combinatie tussen globalisering en individualisme. Het maakt de achterliggende problematieken zichtbaar.”

“De voorstanders van de multiculturele maatschappij beschouwen migranten als mensen die zonder meer vanuit hun natuurlijke habitat naar Europa kunnen worden overgebracht. Alsof deze migranten geen deel uitmaken van eigen collectiviteiten, families, clans en volkeren die hun eigenheid hebben en hun identiteit willen beschermen. Het is de ideologie van de globalisering en het individualisme die alle tussenniveaus wil schrappen, omdat ze een belemmering zouden vormen voor de ontplooiing van het indivi-

HORIZONTAAL

A. Onvergetelijk / B. Lichaamsvocht - VoorzetselLichamelijke opvoeding / C. Klein vertrek - Plechtige belofte - Boksarena / D. Modieus - Uitgezochte

E. Afrikanen / F. Deel van Wallonië - Frans zoutInternationaal persbureau / G. Beschermd monument. iconen van de stad Kortrijk / H. Wielerploeg van Tadej Pogačar - Aandoening van het centrale zenuwstelsel - Atmosfeer absoluut (Afk.) /

I. Ytterbium - Amerikaans ruimteschild - Met inspanning kijken / J. Maakte een scherp geluid - Koolstofmonoxide - Loot / K. Seleen - Militaire begraafplaats / L. Auteur van 'De Witte'

VERTICAAL

1. Vlaams winnaar van de Ronde van Frankrijk 1926 / 2. Huldigen - Volbloed paardenras / 3. Schreeuw - Loopvogel / 4. Voegwoord - Vlaamse stad - Boerenplaats / 5. Afwijzing - Bevrachters

6. Europeaan - Buitenaards wezen / 7. Op de tegenovergestelde manier - Code op een creditcard / 8. Radium - Professoraat / 9. EchteMuzieknoot / 10. Tennisterm - Woorden achteraf / 11. Opvallende tegenstellingen / 12. Riemsluiting - Ertegen

du. Voor TeKoS zijn volkeren net fundamentele bouwstenen van een cultuur.”

Welke onderwerpen liggen op jullie teken- en schrijftafels?

“Het is niet omdat we een vormingstijdschrift zijn, dat we onze vinger niet aan de pols van de realiteit houden. Het is duidelijk dat in 2024 bijzonder belangrijke verschuivingen hebben plaatsgevonden, zoals de herverkiezing van Donald Trump tot Amerikaans president. Wij willen met een Amerika-nummer opnieuw wat meer in de diepte graven. We interviewen Paul Gottfried, een van de belangrijkste stemmen van het paleoconservatisme. Ook de Franse filosoof Alain de Benoist laat zijn licht schijnen over wat ons mogelijk te wachten staat.”

“Duitsland, de grootste democratie in Europa en tot voor kort één van de belangrijkste economische machten ter wereld, kent intussen zijn eigen politieke aardverschuivingen. Ook aan de evolutie in Duitsland zullen we de komende maanden aandacht schenken, onder andere in de vorm van een interview met Dieter Stein, de hoofdredacteur van het conservatieve Duitse weekblad ‘Junge Freiheit’.” PIET VAN NIEUWVLIET

KARL VAN CAMP

NOSTRADAMUS VAN DE WEEK

Een vernederd Duitsland...

Het oude continent zit in de hoek waar de klappen vallen. Niet eens honderd jaar geleden was Europa alomtegenwoordig en almachtig op deze aardkloot. Maar dat tijdperk lijkt voorgoed voorbij. De dadendrang van onze voorvaderen heeft plaats gemaakt voor het formuleren van regeltjes over hoe het zou moeten zijn. De rest van de wereld haalt er de neus voor op.

De Russen raken er nog steeds niet over uitgelachen. Over de Amerikaanse vicepresident J.D. Vance die Europa een poepje liet ruiken bij een bezoek aan Duitsland. “De dreiging waar ik mij het meeste zorgen over maak wat betreft Europa, is niet Rusland, niet China en ook niet welke andere externe factor dan ook. Waar ik mij zorgen over maak, is het feit dat Europa zich terugtrekt uit een aantal van zijn fundamenteelste waarden, waarden die het deelt met de Verenigde Staten van Amerika”, sprak Vance. Een paar uur later kreeg Europa te horen dat het niet nodig was bij de vredesbesprekingen met Rusland. “We sturen wel een factuurtje, trek het u allemaal niet aan”, was de ondertoon. En meteen begon het huilen in de Europese hoofdsteden. Alsof de grote broer van over de oceaan net hun zandkasteel had kapotgetrapt. En dat had hij ook gedaan. Alleen waren het de luchtkastelen

waarmee Europa zichzelf relevant waande op het internationale toneel. Zonder militaire poot zijn we vooral een lopende zak geld waar iedereen naar believen in kan graaien.

De vernedering zal nog jaren nazinderen. Vooral omdat ze zich deze keer niet beperkt tot Europese leiders die al blij zijn als ze een handje mogen komen geven aan de Amerikaanse president, maar integendeel publiek werd geuit. Dat hadden ze niet moeten doen. En al zeker niet in Duitsland.

Hard ontwaken

Als de geschiedenis ons iets geleerd heeft, is het wel dat een vernederd Duitsland de neiging heeft om recht te krabbelen en muilperen uit te delen. En dit keer zijn er wel vriendjes die willen meedoen. Vrijwel in heel Europa groeit het besef dat de buitenwereld niet echt onder de indruk is van de regeltjes en wijsheden die via onze parlementen worden verspreid. Dat is vreemd genoeg een hard ontwaken voor een continent dat historisch niet zo heel sympathiek met diezelfde buitenwereld omging. Overal staan Theo Franckens op die pleiten voor de ontwikkeling van een sterke militaire arm die kan worstelen met China, Rusland en desnoods de VS. Dertig jaar geleden kregen we nog een onbehaaglijk gevoel als onze oosterburen extra soldaten onder de nieuwste wapens riepen. Vandaag staan we allemaal te applaudisseren. Het Trump-effect op korte termijn is overduidelijk. Welk effect het zal hebben op langere termijn, iets minder.

“U begrijpt dat niet, maar het is wel zo”

“He’s back bitches!” Met die woorden werd Frank Vandenbroucke door de grote poort terug de regering binnengeloodst in de Vivaldi-regering. Hij bleek geen eendagsvlieg. Zo overtuigd hij was van zijn nut in Vivaldi, dat door de kiezer zwaar werd afgestraft, zo overtuigd is hij van zijn nut in Arizona, dat de puinhopen van Vivaldi moet opkuisen. Wij mochten even gaan zitten in de klas van meester Frank om hem te bevragen over de waanzinnige bochten van zijn partij. “Wat waanzinnig is voor de gewone mensen, is voor intellectuelen als mezelf gewoon zinnig.”

Er zijn zo van die politici die overal mee wegkomen en zelfs een aureool van degelijkheid behouden als ze de blunders aan elkaar rijgen. Minister Vandenbroucke is zo iemand. Tijdens Vivaldi was hij één van de grootste verspillers van overheidsgeld. Vandaag predikt hij helemaal in de lijn van Arizona dat de overheid veel te ver boven zijn stand leeft. Hoe doe je dat?

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds? Splits zelf de sociale zekerheid! Word lid van het VNZ.

(met kenmerkend grijnsje op de mond) “Ik geloof dat ik uw vraag niet goed begrepen heb. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat u mij net een kritische vraag hebt gesteld. Ik ben dat niet gewoon van journalisten. Dat lijkt me ook niet echt een goed plan. Wil u echt met mij in discussie gaan? Ik ben professor en volgens verschillende van mijn eigen definities een absoluut genie.”

Is het niet wat gemakkelijk om een genie te zijn volgens uw eigen definities? Zo kan iedere idioot een definitie verzinnen waardoor hij een

“Ik ga u verbazen. Ik ga u daarin gelijk geven. Alleen is er een genie nodig om mijn definities van zaken zo correct te maken. Er was geen correcte definitie. Het feit dat ik die gemaakt heb en er aan voldoe alleen al, bewijst dat ik een genie ben. Laat ons nu maar gewoon een interview doen zoals het altijd gaat met journalisten. U neemt op, en ik dicteer.”

Ik wil u een eerlijke journalistieke vraag stellen. Hoe gaat u moeiteloos mee in het sinterklaasbeleid van Vivaldi in 2024 en predikt u nu dat Sinterklaas de cadeautjes opnieuw komt ophalen met

(gebeitelde grijns) “U volhardt in de boosheid. Ik ga mee in uw analyse dat er een verschil filosofie is tussen Vivaldi en Arizona. Net daarom is er standvastigheid nodig. En die lever ik dan. Of de marionet nu De Croo of De Wever heet, is van weinig belang. De poppen vertellen een verhaal, de poppenspeler schrijft het. In die zin zou u kunnen zeggen dat ik in elke regering broodnodig ben.”

Van alle partijen hebben de Vooruitkiezers het minste vertrouwen in deze regering. Is dat niet verontrustend?

“Kiezers zijn een noodzakelijk kwaad in iedere democratie. Daar kan je niet rond. Maar het zou helpen als kiezers zouden beseffen dat ze niet voldoen aan mijn definitie van wat een genie is. Ik wel. Ik kan me dus echt niet bezighouden met hen te overtuigen. We spreken ook dezelfde taal niet. Ik begrijp niet wat zij zeggen, zij begrijpen niet wat

ik zeg. Dat is één van de mindere aspecten van als genie te moeten praten met idioten. Maar dat is ook niet mijn taak. Met Conner Rousseau hebben we een voorzitter die perfect Idioots praat en het ook wel wat is. Maar zolang ik hierdoor in een regering zit, heb ik daar vrede mee.”

Over idioot gesproken. De naam Frank Vandenbroucke wordt nog steeds op het internet vooral geassocieerd met ‘geld verbranden’. Vindt u dat vervelend?

VANDENBROUCKE: “Nee, of je het nu verbrandt of je koopt er miljoenen vaccins mee die je daarna moet vernietigen? Dat verschil is niet zo groot. Belangrijk is dat ik kan verderwerken volgens mijn eigen inzichten. Begrijpt u? Nee zeker. Maak u daar geen zorgen om. We werken verder.”

Een laatste poging: u bent van een discours vertrokken dat er geld zat is naar een discours dat de overheid boven haar stand leeft. Dat is toch een bocht?

VANDENBROUCKE: “Voor de idioot wel, voor het genie niet. De overheid leeft overigens nooit boven zijn stand. Het is de bevolking die de aspiraties van de overheid niet kan invullen door zelf boven zijn stand te leven. Vandaar ook de meerwaardebelasting die de sterkste schouders moeten dragen. Sterkste? Zeg maar alle schouders. Die belastingen zouden niet nodig zijn indien de mensen dat geld spontaan zouden afstaan. Dat begrijpt u niet, maar het is wel zo.”

HOE ZOU HET NOG ZIJN MET FRANK VANDENBROUCKE?