't Pallieterke van 10 april 2025

Acid verkracht rechten van veroordeelde student

Youtuber Nathan Vandergunst, beter bekend als Acid, heeft weer van zich laten horen – en niet in positieve zin. Hij publiceerde vorige week een video waarin hij de identiteit van de student gynaecologie die werd veroordeeld voor de verkrachting van een medestudente, maar opschorting van straf kreeg, onthult.

Acid heeft vorige week bewezen dat hij geen ezel is. Amper een jaar geleden werd de 25-jarige youtuber veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van drie maanden en een boete van 800 euro omdat hij in een video de namen, foto’s en jobs van veroordeelde Reuzegommers had onthuld. Hij openbaarde ook de namen van twee oud-leden die helemaal niks met de zaak te maken hadden. Het resultaat van deze heksenjacht? Het restaurant van de ouders van een van de onschuldige Reuzegommers werd overspoeld met negatieve recensies. Wie zou verwachten dat Acid zijn lesje had geleerd en voortaan iets omzichtiger te werk zou gaan, kwam vorige week bedrogen uit. De gevangenisstraf van drie maanden die hem boven het hoofd hangt als hij binnen de drie jaar opnieuw veroordeeld wordt voor elektronische belaging, schrikt hem kennelijk niet af. Dat gaf hij ook zelf aan in de bewuste video. Acid zal allicht tot de conclusie zijn gekomen dat een nieuwe veroordeling hem geen windeieren zou leggen. Het scenario van zijn volgende video ligt ongetwijfeld al klaar. In die video zal Acid –spoiler alert – zijn verontwaardiging uitschreeuwen over het feit dat zijn voorwaardelijke celstraf wordt omgezet in een effectieve. Terloops zal hij appelen met peren vergelijken door te verwijzen naar de opschorting van straf die de gynaecoloog kreeg, terwijl hij drie maanden naar de cel moet. Dat hij door de overbevolking in de Belgische gevangenissen en de korte duur van zijn straf allicht nooit de binnenkant van een cel zal zien, zal hij allicht niet vermelden. Aan nuance hebben de jonge fans van Acid geen boodschap, aan emotie des te meer. In De Afspraak haalde Vlaams minister van Justitie Zuhal Demir (N-VA) keihard uit naar Acid. Ze noemde de acties van de youtuber “walgelijk”. “Ik denk niet dat het

slachtoffer zit te wachten op een mediageile puber die dit wil commercialiseren”, klonk het onder meer. “Hij zit niet in met betere justitie of betere slachtofferrechten. Hij is vooral bezig met zijn volgers of weet ik veel wat.”

Demir slaat de nagel op de kop. Niet gespeend van enige kennis ter zake, organiseert Acid eigenhandig een heksenjacht op de veroordeelde gynaecoloog in spe. Hij baseert zich niet op het vonnis van de rechtbank, maar op krantenartikels. Als Acid had opgelet tijdens de lessen geschiedenis op de middelbare school, had hij nochtans geweten dat het aangewezen is om steeds de primaire bron – in dit geval het vonnis – te raadplegen. En dat vonnis schetst een veel genuanceerder beeld dan de media aanvankelijk deden. Dat gaven hun opiniemakers zelf toe.

Heksenjachten en schandpalen hebben geen plaats in een democratische samenleving als de onze. Er zijn elegantere oplossingen om conflicten te beslechten. Hoe imperfect ze soms ook mag lijken, een rechtsstaat biedt nog steeds de beste garantie op een eerlijk proces. De macht om te oordelen over schuld of onschuld ligt bij rechters, niet bij de bevolking. En om de geschikte strafmaat te bepalen, beweegt de rechter zich binnen de grenzen die die andere macht (de politieke) in de wetgeving heeft uitgezet. Het is dus aan onze heren en dames volksvertegenwoordigers om te bepalen of de straf van verkrachters kan worden opgeschort, zoals in de Leuvense verkrachtingszaak is gebeurd. Als zij van oordeel zijn dat dat in de huidige samenleving niet meer kan, moeten ze de wetgeving in die zin aanpassen. Maar een heksenjacht openen op daders die na een eerlijk proces, rekening houdend met de volledige context, opschorting van straf krijgen, is niet de oplossing.

ANTON SCHELFAUT

“Europese innovatie? Dat de dop niet van een fles mag vallen?”

IN GESPREK

Verder in dit weekblad (p. 8-9) kan u een interview met Kamerlid en voormalig minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) lezen. Daarin erkent de ‘oude krokodil’ dat ‘iedereen die deel uitmaakte van de ploeg’ – dus ook hijzelf – verantwoordelijk is voor de neergang van de partij. “Maar ik heb vaak gewaarschuwd voor die daling: het verlies dat we lijden, is omdat onze partij te vaak het compromis heeft opgezocht, te veel is opgeschoven naar links en het economisch rechtse discours verlaten heeft”, analyseert Van Quickenborne.

Verder hekelt de zelfverklaarde li bertariër wat hij onze ‘staatsverslaving’ noemt. Die is vooral tijdens de coronacrisis aan de oppervlakte gekomen. Vol gens Van Quickenborne zijn onze af hankelijkheid van de staat en de overre geluring die daar het gevolg van is niet zonder gevolgen. Europa stond vroeger bekend als hét continent van de inno vatie. “Maar wat is dat vandaag nog,

OPINIE JURGEN CEDER

Bardella 2027?

Tenzij het hof van beroep de veroordeling van Marine Le Pen afzwakt, zal ze niet kunnen deelnemen aan de Franse presidentsverkiezingen in 2027 (lees p. 3). Haar onverkiesbaarheid past in een gevaarlijke trend om oppositieleiders via de rechtbank uit te schakelen. Men heeft het geprobeerd met Trump. Men is er zelfs in geslaagd bij Câlin Georgescu. Zijn verkiezing tot president van Roemenië is geannuleerd. Hij mag ook niet deelnemen aan een nieuwe verkiezing. Europa is blijkbaar vastbesloten om J.D. Vance gelijk te geven.

Zal de veroordeling van Le Pen wegens ‘verduistering’ haar partij electoraal schaden? Het omgekeerde is waarschijnlijk. Het Vlaams Blok behaalde zijn hoogste score ooit na de veroordeling wegens racisme. De vele processen tegen Trump hebben zijn herverkiezing meer geholpen dan bemoeilijkt. De Fransen zijn niet dom. Le Pen heeft niets in eigen zak gestoken. Ze heeft alleen de bureaucratische regels van het Europees Parlement geschonden door het haar toegewezen personeel voor de partij te gebruiken. Veel Fransen zullen het vonnis van de rechtbank zien als een poging van het regime om de oppositie uit te schakelen. Blijft het feit dat Le Pen momenteel onverkiesbaar is. Bij presidentsverkiezingen speelt de persoonlijkheid van de kandidaat uiteraard een grote rol. Een recente peiling wijst uit dat Le Pen al in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen 37 procent van de stemmen zou behalen, wat ongewoon veel is.

Het wegvallen van het boegbeeld zou dus een probleem kunnen zijn. Het Rassemblement National heeft echter het geluk dat een dauphin klaar staat. Jordan Bardella is haar reeds opgevolgd als partijvoorzitter en zou dat nu ook kunnen als presidentskandidaat. Hij scoort in de peilingen bijna even hoog als Le Pen. Bij aanhangers van het RN doet hij het zelfs beter: 60 procent van de militanten verkiest hem boven Marine.

Een Franse Meloni?

Of Bardella die rol aankan, valt af te wachten. Hij is de ‘ideale schoonzoon’, maar is dat misschien net iets te veel. Zijn strakke pakken en onderkoelde stijl leverden hem al de bijnaam ‘le cyborg’ op. Niet iedereen in de partij is overtuigd van de diepgang van zijn politieke opvattingen. Bardella, momenteel 29 jaar, is misschien ook te jong om het staatsmanschap uit te stralen dat geassocieerd wordt met een president. Laten we ook het nichtje van Marine Le Pen maar in het oog houden. Marion Maréchal lag in onmin met haar tante sinds ze voor ze Zemmour had gekozen, maar heeft diens partij intussen weer verlaten. Ze lijkt zich weer richting de oude stal te bewegen. Marion heeft deze week zeer duidelijk haar steun uitgesproken voor haar tante en zegt dat die ook moet kunnen deelnemen aan de verkiezingen. Indien dat echter niet kan, is het niet uitgesloten dat zij zichzelf zal proberen te lanceren als de Franse versie van Giorgia Meloni, met wier partij zij trouwens een fractie vormt in het EP. Volledig terzijde: de N-VA zetelt in dezelfde Europese fractie. Vorige week had dat tot gevolg dat De Wever op een foto verscheen in het gezelschap van Maréchal en Meloni. Alleen in Wallonië kan dat nog politieke verontwaardiging opleveren. Olivier Mangain van DéFI mocht op RTBF zijn verontwaardiging komen uitspreken over een Belgische premier die zich laat fotograferen aan de zijde van ‘extreemrechtse figuren’. Welkom in de wereld van morgen, Olivier.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen

Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be

Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

GEEN SABOTAGE BINNEN DE ARIZONA-REGERING

Er waren de voorbije weken genoeg redenen om de regering-De Wever in verlegenheid te brengen. De discussie over de invulling van de meerwaardetaks, meer geld voor defensie en justitie, de uitspraken van de eerste minister over een mogelijke arrestatie van zijn Israëlische collega Benjamin Netanyahu: ze veroorzaakten amper een rimpeling. Laat staan dat er van een ruzie sprake was zoals ten tijde van de regering-Michel (2014-2018) met cd&v-ruziestoker Kris Peeters.

Op het kabinet van minister van Financiën Jan Jambon (N-VA) zijn het drukke dagen. De experts moeten er nu de precieze modaliteiten van een meerwaardebelasting op aandelen vastleggen. Het gaat om een technische materie en onder andere bij de Vlaamse socialisten van Vooruit bekijken ze dat alles met enige argwaan. Zal zo’n belasting wel genoeg opbrengen? Dat zal sowieso in het begin minder zijn dan verwacht, want door de handelsoorlog die VS-president Donald Trump lijkt te lanceren, staan de beurzen onder druk. Ze gaan regelmatig in het rood. Snel meerwaarden realiseren op aangekochte aandelen is in de huidige omstandigheden financieel-economische fictie. Dat zal de socialisten zenuwachtig maken.

Vandaar dat ze binnen de regering-De Wever al hebben duidelijk gemaakt dat het uitrollen van de beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen (na twee jaar verliest men zijn ‘dopgeld’) pas kan gebeuren als er over de meerwaardetaks een akkoord is. Dat zal voor het nodige politieke gekissebis zorgen, maar het ziet er niet naar uit dat iemand binnen de regering voor saboteur zal spelen.

Geen Kris Peeters aan boord

Een verschil met de regering-Michel, waar vicepremier en minister van Werk Kris Peeters (cd&v) tussen 2014 en 2018 stokken in de wielen stak waar en wanneer hij maar kon. Arbeidsmarkt- en pensioenhervormingen probeerde hij af te zwakken. Maanden - ja zelfs jarenlang - probeerde hij een vermogensbelasting op de regeringstafel te krijgen. En hij maakte zich belachelijk door via een bezoek aan de markt en een ‘beulingkraam’ de aanwezigheid van militairen op straat te minimaliseren. Die werden na een reeks islamitische aanslagen ingezet voor de beveiliging. Peeters zou zich balorig gedragen hebben omdat hij het premierschap was misgelopen. En omdat hij van toenmalig cd&v-voorzitter Wouter Beke de opdracht had gekregen om de ‘bad guy’ te spelen, de N-VA nerveus te maken en er zo voor te zorgen dat de Vlaams-nationalisten zich kapot zouden regeren. Het draaide overigens niet volledig uit zoals Beke had gehoopt. Cd&V verloor in 2019 de verkiezingen. Dat de N-VA ook achteruit ging, was maar een magere troost

DE VERSCHILLENDE PARTIJEN HEBBEN ER GEEN BELANG BIJ DAT DE WERKING VAN DE REGERING STOKT

Anno 2025 is de situatie anders. Er zit geen partij in de regering die eropuit is een coalitiepartner kopje onder te duwen. Eerder zijn partijen als cd&v en Vooruit, die moeten vechten om boven de 10 procent te blijven, vooral bezig met het eigen overleven. Dan zijn ruzies niet op hun plaats. Want zoals politici vaak zeggen: “In een café waar ruzie wordt gemaakt, lopen de klanten weg.”

Arizona is rechtser dan de Zweedse coalitie Een andere factor waarom de regering-De Wever vooralsnog geen kibbelkabinet is, heeft te maken met de manier waarop een aantal politieke partijen zijn geëvolueerd. Ten tijde van de regering-Michel waren de Franstalige liberalen van de MR eerder een centrum tot centrumrechtse partij. Dat woog op de werking van

de regering. Wanneer toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) op wat toen nog Twitter heette, pochte dat hij een aantal vluchtelingen het land had uitgezet, dan leidde dat vaak tot crisisberaad in de regering. Soms werd een dag lang niets anders gedaan. Nu is de MR veel meer naar rechts opgeschoven en zouden zo’n situaties zich niet meer voordoen. Zelfs met de sociaaldemocraten van Vooruit in de regering.

ER VALT VOOR DE PARTIJEN WEINIG TE WINNEN OM ZICH IN HET BRUSSELSE POLITIEK, ECONOMISCH EN BUDGETTAIR GEVAARLIJKE MOERAS TE BEGEVEN

Even leek er vorige week een begin van ruzie nadat premier Bart De Wever had gesteld dat hij de kans klein achtte dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in België zou worden opgepakt, ondanks een arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof in Den Haag. Bij cd&v en Les Engagés waren ze er niet gelukkig mee, maar van een politieke storm was geen sprake. Dat dit net voor het reces van de paasvakantie gebeurde, was wel goed meegenomen. Maar feit is gewoon dat de verschillende partijen er geen belang bij hebben dat de werking van de regering stokt door de sabotage van een of andere minister.

Niemand is bezig met verkiezingen

Ander element: men weet ook dat de hervormingen die nu op tafel liggen noodzakelijk en wenselijk zijn. Er zit ook ‘eten en drinken’ in voor alle partijen. Dat wil men niet verkwanselen. Een vaak vergeten element is dat we ver verwijderd zijn van nieuwe verkiezingen. Het zou anders zijn indien de gemeenteraadsverkiezingen die in oktober 2024 plaatsvonden bijvoorbeeld dit jaar gepland stonden. Of dat er ergens regionale verkiezingen op de agenda zouden staan. Dat zou in federale staten geen invloed mogen hebben op het beleid op andere niveaus, maar België is daar zoals gekend een uitzondering op.

Veronderstel dat we bijvoorbeeld dit jaar een lokale stembusslag hadden, dat kon je verwachten dat de christendemocraten een zeer vervelende coalitiepartner zouden zijn. En dan zouden ze het harder gespeeld hebben wanneer minister van Justitie Annelies Verlinden (cd&v) meer geld eist voor veiligheid en justitie als compensatie voor het optrekken van het defensiebudget naar 2 procent van het bbp. Nu is dat geen halszaak, want niemand is bezig met verkiezingen.

Zelfs de extreem stroef lopende Brusselse coalitiegesprekken hebben weinig invloed op de cohesie van de federale regering. Nochtans, een paar keer zag het ernaar uit dat men de N-VA aan Vlaamse kant zou laten vallen om de PS tegemoet te komen. Cd&v zou dan de plaats innemen. Maar die piste liep meer dan eens dood. Wat natuurlijk helpt, is dat er voor de partijen weinig te winnen valt om zich in het Brusselse politiek, economisch en budgettair gevaarlijke moeras te begeven.

EDITORIAAL

JURGEN CEDER

De Wever en Maxime Prévot tijdens hun eerste ministerraad

Trumps ‘logica’ achter de commerciële atoombom

De geschiedenis leert dat de Verenigde Staten naast de wereldeconomie vooral zichzelf raken met het opleggen van torenhoge invoerheffingen. Toch is de beslissing van Donald Trump meer dan een impulsreactie. Het Amerikaanse handelsdeficit is een groot probleem, de dollar staat eigenlijk te sterk en hij hoopt straks met bijsturingen van de heffingen zijn rol als machtige dealmaker te versterken. De vraag is of dat echt via strak protectionisme moet gebeuren.

Eerst was er de verbazing. Dat de Amerikaanse president Donald Trump zware importheffingen zou aankondigen, was te verwachten. Maar met heffingen van 34 procent op Chinese, 20 procent op Europese, 49 procent op Cambodjaanse en 46 procent op Vietnamese goederen die richting de VS komen, gaat Trump wel echt ver. Gekoppeld aan die verbazing hadden economen heel wat bedenkingen bij de berekeningsmethode van die tarieven.

Na de verbazing kwam gelukkig de humor. Onderbouwd cynisme op sociale media wanneer een vergelijking werd gemaakt tussen de hogere Amerikaanse groeicijfers van de voorbije jaren in vergelijking met de Europese. Daar zal nu verandering in komen, want de geschiedenis leert dat rabiaat protectionistische maatregelen groei kosten. Voka-hoofdeconoom Bart Van Craeynest stelde het op X als volgt: “De Amerikaanse economie groeide de voorbije 25 jaar dubbel zo snel als de Europese. Toch mooi dat Trump daar iets probeert aan te doen.”

En dan waren er de grappen over de Australische Heard- en McDonald-eilanden in de lijst van ‘gestrafte’ landen. Deze vulkanische eilandengroep in de buurt van Antarctica is onbewoond. Je vindt er enkel pinguïns, zeehonden en wat vogels. Het is enkel bereikbaar na een boottocht van twee weken vanuit het Australische Perth. De lijst van Trump bevat nog een aantal absurde zaken, zoals 10 procent heffingen voor het Verenigd Koninkrijk maar 40 procent voor de Falkland-eilanden: Brits gebied dus. Franse goederen krijgen een EU-importtarief van 20 procent opgelegd, maar die uit Frans-Guyana 10 procent. Alleen: Frans-Guyana is deel van de EU.

Tegenreactie

Na de grappen was er dan tijd voor een ernstige reactie. De Chinezen konden er niet mee lachen en komen op de proppen met een heffing van 34 procent op Amerikaanse producten. Het is nu wachten op wat de Europese Commissie, bevoegd voor handelsbeleid, doet. De tarieven ook nog eens fors optrekken betekent een regelrechte handelsoorlog. De geschiedenis van eind 19de eeuw en de jaren 1930 van vorige eeuw hebben aangetoond dat een extreme vorm van protectionisme nooit werkt. Dat er op bepaalde producten een tijdlang tarieven moeten worden betaald om gedurende een beperkte periode de eigen markt te beschermen, valt te begrijpen. Maar dat is dan à rato van heffingen van 3 tot 4 procent. Niet het tienvoudige en meer. De economische literatuur is het erover eens:

importheffingen treffen in eerste instantie de consumenten van het ontvangstland, die meer moeten betalen voor bepaalde geïmporteerde goederen. Bovendien is het een regressieve belasting, waarbij de lagere inkomens relatief zwaarder worden geraakt.

Waarom dan die keuze van Donald Trump? Wie voorbij de wat oververhitte reacties van de voorbije dagen kijkt, merkt dat er in zijn analyse een zekere logica zit. De commerciele atoombom wordt niet zomaar gedropt. Ten eerste kampen de VS inderdaad met een gigantisch handelstekort. In 2024 voerden de VS voor 1.200 miljard euro meer goederen in dan uit. Dat is 4,3 procent van het bbp en relatief gezien zeer hoog. Die situatie verbetert er niet op door de sterke dollar. Een sterke munt maakt import goedkoper en export duurder. Economen vinden trouwens dat de dollar wat overgewaardeerd is.

DE CHINEZEN KONDEN

NIET LACHEN MET DE INVOERHEFFINGEN

Na de aankondiging van de nieuwe heffingen verzwakte de dollar en dat is op termijn goed voor de export en kan het handelstekort doen dalen. Maar de vraag is of dit de goede methode is. Het handelsdeficit is anno 2025 een teken van een gezonde Amerikaanse economie met een lage werkloosheid en Amerikanen die volop consumeren. Veel van die producten komen uit het buitenland. Door de handelsbarrières denkt Trump dat bedrijven die producten nu in de VS zelf zullen produceren. Klinkt logisch, maar hier duiken redeneerfouten op. Ten eerste duurt het een tijd vooraleer bedrijven die elders goederen produceren zich opnieuw in de VS kunnen vestigen. En de producten zullen uiteraard niet zo goedkoop kunnen worden geproduceerd als in

China en Vietnam. Een voorbeeld: 98 procent van de Amerikaanse sportschoenen wordt ingevoerd. Gaat men in de VS Nikes produceren aan een uurloon van nog geen 5 dollar? Bovendien ligt de werkloosheid in de VS zeer laag: men zal daar geen mensen voor vinden. Je kan je handelstekort ook verminderen door kwaliteitsvolle goederen en diensten op de markt te gooien. Dat doen de VS trouwens al met hun ICT-spelers als Google, Meta-Facebook en met AI-chipbedrijf Nvidia. Maar dat is natuurlijk slechts een deel van de economie.

Nu, voor de zwaardere industrie is het terughalen van bepaalde productiesites geen oplossing. Veel Trump-kiezers in de vroegere industriële Rust Belt vinden dat fijn, maar men vergeet dat er voor die industrie ook grondstoffen nodig zijn die de VS niet heeft. Internationale handel zal altijd blijven bestaan. De importtarieven worden door de regering-Trump ook gezien als belangrijke belastinginkomsten die het begrotingstekort moeten doen dalen. Er is sprake van een opbrengst van 700 miljard dollar per jaar. De vraag is of er geen andere, minder groeiverstorende belastingen zijn om de put te dempen. Een laatste aspect dat de - tussen aanhalingstekens - ‘logica’ van Trump moet helpen verklaren, is zijn dealmaker-gedrag. Minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio zei het vorige week trouwens bij een bezoek aan Brussel aan premier Bart De Wever (N-VA): wat de VS doet is een openingszet. Met andere woorden: er valt over te onderhandelen. De douanetarieven zijn dus een drukkingsmiddel en de VS wil ze verlagen als de andere landen of de EU ‘toegevingen’ doen. Zoals de aankoop van extra Amerikaans legermaterieel. Of door niet-tarifaire regels bij te sturen, zoals minder strenge milieu- en gezondheidsregels voor producten die de VS verlaten.

Men kan er gif op innemen dat staatshoofden en regeringsleiders de komende weken de deur van het Witte Huis zullen platlopen. Dat men Trumps ring komt kussen, daar kickt de president op. De vraag is wie voor de EU langs zal komen. Een gok: niet Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, niet Frans president Emmanuel Macron, maar wellicht de Italiaanse premier Giorgia Meloni. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.

12 april 2006: Joe Van Holsbeeck In Brussel werd Joe Van Holsbeeck neergestoken door twee Poolse Roma-jongeren, tijdens het spitsuur in het station Brussel-Centraal, omdat hij weigerde om zijn mp3-speler af te staan. “Voor Brussel-Centraal geinterviewd, verklaarde een ‘jongere’, mét mp3, dat hij het niet normaal vindt dat Joe Van Holsbeeck zijn mp3-speler niet meteen had afgegeven”, schreef lezer Willy Meusen toen. Een soortgelijke reactie gaf een overvaller toen hij tegengehouden werd door omstaanders: “Een normaal mens zou zijn geld gewoon afgeven.” “Het is dus normaal dat mensen worden overvallen”, aldus Meusen. “Het is normaal dat ze braaf en gedienstig alles afgeven.”

13 april 1970: Houston, we have a problem Iedereen kent dit wereldberoemde citaat, dat werd uitgesproken tijdens de Apollo 13-missie. Maar wist u dat dit niet het juiste citaat is? Nadat er aan boord van het ruimtevaartuig op weg naar de maan een explosie plaatsvond, meldde ruimtevaarder Jack Swigert: “Okay Houston … we’ve had a problem here.” “We hadden hier een probleem”, dus. De tv-recensent van ’t Pallieterke was ontevreden over de gebeurtenissen. “Het verliep zo gemakkelijk, dat het de doodgewoonste zaak van de wereld scheen”, schreef hij. “Kon nu eens echt niemand ervoor zorgen dat een of ander fout liep, zodat het ten behoeve van de tv-kijkers een beetje spannender zou zijn verlopen?” Het liep echter wel op een haar na fout. “En dan moeten we toch wel respekt hebben voor de openheid van de Amerikanen, die terzake van de informatie toch wel de wereldkampioenen zijn.”

14 april 2010: Die ene vreemde vulkaan Kent u de naam van de vulkaan die vijftien jaar geleden uitbarstte en het Europese vliegverkeer flink verstoorde? Een populaire vraag op quizzen (kan u de naam ook juist uitspreken?), maar de uitbarsting zorgde ook voor politiek ophef in ons land. “Want het kan niet ontkend dat een uitbarsting van een voordien volkomen onbekend vulkaantje hoogst merkwaardige zaken aan het licht kan brengen.” Kamervoorzitter Patrick Dewael en zijn fractieleiders zaten door de vulkanische stofwolk immers vast in Singapore. “Zonder de IJslandse vulkaanwolk was dit tripje onopgemerkt voorbijgegaan.” De uitbarsting vormde ook een ideaal moment om de luchtvaartindustrie in vraag te stellen. “Wij vinden het doodnormaal dat we op eender welk moment een ijzeren vogel kunnen instappen om mee te vliegen naar alle mogelijke en onmogelijke uithoeken van onze planeet”, schreef uw weekblad. “Tot dan plots een vulkaan roet in het luchtruim strooit. Hoe durft de natuur ons dit aandoen!”

15 april 2003: Rustige veganist met wapen Voor de moord op Pim Fortuyn wordt de Nederlandse milieuactivist Volkert van der Graaf veroordeeld tot

18 jaar gevangenisstraf. “De man die beschuldigd wordt van de moord op Pim Fortuyn, Volkert van der Graaf, wordt voorgesteld als een stille, rustige jongen, een radicale vegetariër of veganist, volledig bij zijn verstand, intellectueel zelfs en helemaal geen gek of verwarde geest”, schreef ’t Pallieterke destijds. “Voorts is hij afkerig van iedere vorm van geweld. Toch had deze principieel geweldloze man een illegaal wapen in huis. En toch slaagt hij erin om Pim Fortuyn met vijf gerichte schoten af te maken.”

16 april 1955: To Collard or not to Collard “Het is een bewijs dat de cevepe dus denkt dat ze, net als met de koningskwestie, aan de schoolkwestie een chantage-middel heeft om op de Vlaamse extremisten een morele dwang uit de oefenen die hen er toe brengen zal als gedweeë schapen achter P.W. Segers aan te lopen.” ’t Pallieterke berichtte over de anti-Collard-betogingen tegen de socialistische onderwijshervormingen van minister Léo Collard. Volgens Bruno De Winter gebruikte de CVP de kwestie van het vrije onderwijs vooral voor politieke winst en machtsbehoud, en dat dit de steun van Vlaams-nationalistische kiezers ondermijnt.

17 april 1961: Amerikaanse bommen op Cuba Op deze dag voerden rechtse Cubaanse ballingen, gesteund door de Amerikaanse CIA, een mislukte invasie uit in de Cubaanse Varkensbaai. “Fidel Castro heeft in dit bladje nooit een goede pers gehad”, schreef de auteur van de Diplomatieke Valies toen. “Maar dat veegt het pad niet schoon van de V.S.A.-kapitalisten die ginder op Cuba voor de zoveelste keer de moraal, het internationaal recht en ik weet niet hoeveel andere schone principes aan hun zolen lappen.”

18 april 1983: Salut en Merci! In april 1983 werd de Schaarbeekse burgemeester Roger Nols uit het FDF gezet. “Dat heengaan van Roger Nols kan het FDF alleen maar zure oprispingen bezorgen, want die partij wás al overduidelijk op haar retour”, schreef ’t Pallieterke toen.

Trump stelt zijn importtarieven voor

50.000 asielaanvragen in 2025: “Tsunami die onze samenleving niet aankan”

Minister van Asiel en Migratie Anneleen Van Bossuyt (N-VA) voorspelt in HLN dat er in 2025 maar liefst 50.000 asielaanvragen zullen zijn. Dat is een verdubbeling ten opzichte van 2021. Van Bossuyt luidt de noodklokken: “Dat is een tsunami die onze samenleving niet aankan.” Zo wordt België stilaan het OCMW van Europa.

Het registratiecentrum in de Belliardstraat in Brussel wordt zowat overrompeld. In januari en februari kwamen er tot 200 mensen per dag asiel aanvragen. Met de ramadan was het wat rustiger, maar nu hervat de kolkende stroom aan gelukszoekers zich. Dan is er nog de enorme achterstand van 56.000 dossiers die nog moet worden weggewerkt. De laatste vier jaar waren er 138.000 asielaanvragen. “Zo wordt het strengste asielbeleid geen keuze, maar een bittere noodzaak.”

Het systeem bezwijkt

We zitten midden in een instortend systeem. Het asielrecht is verworden tot een internationaal georganiseerde gokmachine: asielzoekers reizen naar het land met het ruimste vangnet en wagen hun kans. België is inmiddels het mekka geworden voor deze gelukzoekers. Geen wonder, met onze gulle sociale zekerheid, tragere procedures en een nauwelijks afgedwongen terugkeerbeleid. Het resultaat is een administratie die kreunt onder het gewicht van haar eigen onvermogen.

Bij de massa zitten duizenden mensen die al elders asiel aanvroegen, maar via de achterdeur België binnenwandelden. Wie erin slaagt zes maanden onder de radar te blijven, heeft automatisch recht op een procedure in ons land. Dat is geen fout in het systeem. Het ís het systeem.

In plaats van het Dublin-akkoord toe te passen - terugsturen naar het eerste Europe-

se land van binnenkomst -, moedigt België onbedoeld aan tot asielshoppen. Wie het langst uit het zicht blijft, wint.

De paradox van de gastvrijheid

De impact van deze instroom reikt verder dan opvangplaatsen. Onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg, het OCMW, de arbeidsmarkt en veiligheidsdiensten worden systematisch overbelast. Gemeentebesturen schreeuwen om hulp, sociale woningen zijn onvindbaar en OCMW’s raken uitgeput

ZONDER SELECTIE EN ZONDER GRENZEN IS ER GÉÉN BESCHERMING, ENKEL CHAOS

Ondertussen zien we hoe conflicten uit het Midden-Oosten en Afrika geïmporteerd worden: interetnische spanningen, religieuze intolerantie en patriarchale familiecodes. De verlichtingswaarden staan onder druk. Democratische rechtsprincipes zoals gelijke rechten voor vrouwen, LGBTQIA+-personen of vrijheid van meningsuiting botsen frontaal met religieus geïnspireerde tegenwaarden die nieuwkomers met zich meebrengen. De recente vechtpartij waarbij een meisje door enkele moslima’s in Aarschot in elkaar werd geslagen, spreekt boekdelen. Ook in Borgerhout kwamen tientallen allochtonen op straat en blokkeerden de straat terwijl ze

‘Allah Akbar!’ naar de politie riepen. Dan zijn er de dagelijkse bedreigingen van ordeen hulpdiensten, tram- en buschauffeurs, politieagenten,… en de organisatie van drugscircuits en openlijk bendegeweld. De overvolle gevangenissen en de vele tienduizenden illegalen tonen het failliet van het systeem aan.

Wie alles en iedereen binnenlaat, helpt niemand. Zonder selectie en zonder grenzen is er géén bescherming, enkel chaos. De paradox is schrijnend. Taalachterstand, gebrekkige scholing, onaangepaste culturele overtuigingen en afhankelijkheid van clans maken de kloof haast onoverbrugbaar.

Van naïviteit naar realisme

België is dringend toe aan een migratie beleid met een ruggengraat. We kunnen leren van Denemarken, dat bewust inzet op sobere opvang, actieve terugkeer en een stop op hervestiging tijdens crisismomen ten. Nederland schrapte de opvang voor al leenstaande mannen om gezinnen te kun nen blijven beschermen.

Het regeerakkoord is dui delijk: hervestiging van vluchtelingen wordt op geschort, er komt enkel nog materiële opvang (bed, bad, brood), spreidingsplannen verdwijnen uit de wetgeving. Criminelen en haat -

Trump en NAVO zetten

predikers worden uitgewezen. En er wordt onderzocht om - net als in Denemarken - gevangenen in illegaal verblijf hun straf te laten uitzitten in buitenlandse gevangenissen. Wie Belg wil worden, moet voortaan slagen voor een burgerschapsexamen en een taaltest op niveau B1. Integratie wordt geen automatische uitkomst meer van verblijf, maar het resultaat van inspanning en aanpassing. Gastvrijheid kan niet langer betekenen dat onze normen, wetten en verworvenheden onderhandelbaar worden, en dat onze gemeenschap uiteenvalt in een lappendeken van elkaar bestrijdende clans. Laat deze crisis daarom eindelijk het moment zijn waarop de federale regering durft kiezen voor een streng, rechtvaardig en duidelijk migratie- en asielbeleid. Niet uit hardvochtigheid, maar uit verantwoordelijkheidszin. Niet tegen mensen, maar vóór onze gemeenschap. Wie alles openlaat,

Belgische staatsstructuur onder druk

In de loop van de komende maanden hoopt de federale regering de Belgische uitgaven voor defensie op te kunnen trekken tot twee procent van het bruto nationaal product (bnp), de beruchte NAVO-norm. Het is ondertussen vrijwel zeker dat die twee procent niet meer zal volstaan en dat de NAVO de norm zal optrekken tot minstens drie procent. Maar “België kan dat niet betalen”, lazen we onder meer bij de VRT, alsof daarmee voor de andere NAVO-landen de kous af zal zijn.

Bij die VRT lazen we een eerder technische verklaring voor waarom België niet meer dan drie procent van zijn bnp aan defensie zou kunnen uitgeven. Voor zover de media tussen de lijnen al een politieke verantwoordelijke voor de toestand willen aanduiden, dan gaat de beschuldigende vinger in de eerste plaats naar de ‘regionalisering’ - lees: Vlaams-nationalisten met hun communautaire eisen. Die regionalisering heeft er immers voor gezorgd dat het federale niveau te weinig geld heeft om meer aan defensie te kunnen uitgeven. Maar hou de technische verklaring even tegen het licht, en je ziet snel dat de schuldigen in een heel andere hoek gezocht dienen te worden.

Rentelasten en sociale zekerheid

Wat zijn de grootste uitgavenposten van de federale regering? Inderdaad: met grote voorsprong die van de sociale zekerheid, ruim 140 miljard euro per jaar, die zelfs bij benadering niet gedekt wordt door de inkomsten ervan, nog geen 90 miljard euro. Tweede grote slokop: de rentelasten, ondertussen goed voor meer dan 10 miljard euro. Blijft nog over: een kleine 40 miljard euro waar de federale overheid wat beleid mee kan voeren. Iets minder dan 12 miljard euro daarvan zou naar defensie moeten gaan om de norm van 2 procent te kunnen halen, en iets minder dan 18 miljard euro om aan 3 procent te raken. Het kleinste kind ziet in dat op die manier 3 procent al bijzonder hoog gegrepen is voor de federale regering en dat 5 procent zuivere fictie is. Of zou het? Ten eerste moeten we vaststellen dat als de federale regeringen van de jongste decennia de begroting wat beter beheerd hadden, een groot deel van de 10 miljard euro aan rentelasten vandaag beschikbaar zou zijn voor defensie. Laten we er daarbij ook heel duidelijk over zijn dat de verschillende golven van regionaliseringen zeker niet aangeduid kunnen worden als de schuldigen voor die torenhoge rentelasten van vandaag. Wel integendeel zelfs, zo durven we er aan toe te voegen, want het liet alvast de Vlaamse Regeringen toe de rekeningen wat beter te doen kloppen dan anders vermoedelijk het geval was geweest. Maar kijk vooral toch naar het gapende gat van maar liefst 50

miljard euro dat zit tussen de inkomsten en de uitgaven in de sociale zekerheid. Als de Belgische media menen dat ze daarvoor ook maar één concrete regionalisering kunnen aanduiden als de grote schuldige, dan vragen we ons af waarop ze wachten. De lezer kent natuurlijk het antwoord al, want net het omgekeerde is het geval. De Vlaamse Beweging vraagt immers al jaar en dag dat de sociale zekerheid eindelijk gesplitst zou worden, precies om op die manier de respectievelijke gemeenschappen te verplichten hun financiële verantwoordelijkheid op te nemen en de misbruiken en de tekorten te bestrijden. Het is dan ook absoluut geen toeval dat partijvoorzitter Raoul Hedebouw van PTB/PVDA er afgelopen week nog maar eens op hamerde dat de verhoogde uitgaven voor defensie niet in de sociale zekerheid gezocht mogen worden. Het is net die weigering om de augiasstal van de sociale zekerheid uit te mesten, en dan

zeker telkens wanneer de PS in de federale regering zat, die ons land vandaag in een uiterst penibele situatie gebracht heeft. Ziedaar een zeer concrete minwaarde van België, want als men op NAVO-bijeenkomsten niet meer de moeite neemt om naar België te luisteren, of ons land op Europees niveau zelfs niet meer uitnodigt als men dringend overleg wil plegen over defensie, dan worden ook de Vlaamse belangen op die fora niet meer verdedigd. Defensie asymmetrisch splitsen?

Ondertussen is het toch wel aandoenlijk om te zien hoe de Vlaamse Regering binnen de kortste keren een Defensiefonds van maar liefst 1 miljard euro bijeen weet te rapen, echter zonder dat dat zou kunnen meetellen in de berekeningen van de NAVO. Die instelling is immers ‘blind’ voor wat regio’s of andere beleidsniveaus zouden bijdragen tot defensie, wat trouwens ook begrijpelijk is. De vraag is echter waarom dit niet op federaal niveau opgelost zou kunnen worden, met een vorm van asymmetrische splitsing van defensie, waardoor Vlaanderen wel zijn steentje zou kunnen bijdragen, ook als de Franstaligen niet meewillen. We zouden het echt wel eens willen zien gebeuren dat de NAVO pertinent zou weigeren een F-35 mee te tellen enkel en alleen omdat die betaald wordt door de Vlaamse Regering, en niet de federale.

DE WEIGERING OM DE AUGIASSTAL VAN DE SOCIALE ZEKERHEID UIT TE MESTEN HEEFT BELGIË IN EEN UITERST PENIBELE SITUATIE GEBRACHT

Dat laatste is meteen ook een suggestie waar men misschien toch maar eens ernstig over zou moeten nadenken. Voorwaarde is natuurlijk wel dat er over zo’n asymmetrische splitsing van defensie duidelijke afspraken gemaakt worden, zodat Vlaanderen bij een eventuele boedelscheiding geen tweede keer hoeft te betalen voor een F-35, een kazerne of wat dan ook, als het die al een eerste keer gefinancierd heeft.

Ondertussen kunnen we niet om de vaststelling heen dat Poetin met zijn oorlog in Oekraïne, en Trump met zijn eis tot hogere defensie-uitgaven binnen de NAVO, de Belgische staatsstructuur onder druk zetten Wie had dat enkele jaren geleden durven te voorspellen?

Van Bossuyt

Doemberichten over ‘extreem weer’ moeten

Europees klimaatbeleid rechtvaardigen

Aan het dozijn intergouvernementele organisaties dat vandaag al actief is, hebben de Europese Commissie, de Verenigde Naties en Frankrijk er recent nog eentje toegevoegd: Mercator Ocean International. Een peperduur computermodel genaamd Mercator System moet het beleid rond de Atlantische Oceaan aansturen. Verwacht u naast nieuws over ‘extreem weer’ voortaan ook regelmatig aan dramatisch nieuws over de Atlantische Oceaan.

In Parijs vond op 30 en 31 maart een internationale top plaats, onder de noemer ‘SOS Océan’. Het ging om een ambitieus initiatief van de Franse president Emmanuel Macron ter voorbereiding van een andere internationale top, met name de derde VN-conferentie over de Oceaan of UNOC-3 in juni 2025 te Nice. Voor de gelegenheid gaven de president van de EU, António Luís Santos da Costa, en zijn landgenoot en partijgenoot António Guterres, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, ronkende speeches. Naast de Franse overheid en de Verenigde Naties sponsorden klimaat-ngo’s, zoals Oceano Azul en Bloomberg Philantropies, de conferentie. Wie nam deel? Opiniemakers, wetenschappers, milieuactivisten en uiteraard politici uit de ganse wereld.

De plaatsen waar dit selecte gezelschap confereerde, waren de musea ‘Musée de l’Homme’ en het ‘Musée national de la Marine’. De musea werden uitzonderlijk gesloten omwille van de conferentie. President Macron nam in hoogsteigen persoon deel aan de discussies. In aanloop naar de VN-top in juni had Macron 2025 al uitgeroepen tot ‘Jaar van de Zee’.

Propaganda over klimaatverandering

Voor de gelegenheid werd op 28 maart een nieuwe intergouvernementele organisatie boven de doopvont gehouden. Mercator Ocean International moet ijveren voor biodiversiteit en strijden tegen klimaatverandering en plasticvervuiling. De nieuwe organisatie moet de speerpunt worden van de internationale politieke agenda. De nieuwe instelling blijkt in de

praktijk al meer dan een jaar actief. In die periode publiceerde ze al veel propaganda over klimaatverandering of de opwarmende oceanen, om maar enkele voorbeelden te noemen. De rol van de nieuwe organisatie is vooral om op de politieke agenda te wegen en voor voorspellingen te zorgen die de politieke agenda van de EU ondersteunen. De deelnemende landen zullen dit doen met technologie. Ze zullen met andere woorden een computermodel uitwerken dat het ‘tweelingbroertje’ moet worden van de Atlantische Oceaan. Dat model moet de politieke beslissingen en het internationale beleid aansturen. Het computermodel kreeg de naam Mercator System. Het is eigenlijk een bedenksel van de Europese Commissie dat al even in de steigers staat. De missie van Mercator Ocean International is om onze oceanen en wateren tegen 2030 te herstellen. Het is een programma van de Europese Commissie, maar de aandeelhouders zijn verschillende nationale meteorologische en hydrografische diensten, plus de Spaanse havenbedrijven.

Het doel van dit alles is natuurlijk het kanaliseren van belastinggeld naar de diverse deelnemers, waaronder vooral de meteorologische instituten. Hetzelfde verhaal dus als bij het IPCC en de klimaatconferenties.

‘Extreem weer’ als verdienmodel

Het beste smeermiddel voor al die extra financiering is nieuws over zogenaamd ‘extreem weer’.

Dat brengen ze zelf in hun weerberichten, maar ook via omwegen zoals de Britse ngo World Weather Attribution (WWA). Die organisatie

Europese Commissie geeft met tegenzin verborgen lobbypraktijken toe

De Europese Commissie heeft vorige week toegegeven dat ze zich schuldig heeft gemaakt aan wanpraktijken, zoals lobbyen in de schaduw. Alleen minimaliseert ze de feiten en schuift ze de schuld af op individuele ambtenaren. De bekentenis komt onverwacht, want amper enkele dagen voordien kelderden enkele christendemocraten een stemming die de Commissie moest verplichten om klare wijn te schenken. Blijkbaar noopte een audit van de Europese Rekenkamer (ECA) de Commissie tot een plots mea culpa.

van klimatologen, afkomstig van meteorologische diensten, voorziet de internationale pers bijna dagelijks van informatie over ‘extreem weer’.

Het ECMWF (Europees Centrum voor Weersverwachtingen op Middellange Termijn) doet niet aan weersvoorspellingen. De supercomputers die de deelnemers samen aankochten, verwerken de weergegevens en doen klimaatvoorspellingen op basis van computermodellen. Het ECMWF geeft ook opleidingen aan weermannen om de klimaatverandering onder de aandacht te brengen. Telkens wanneer in het nieuws wordt gesproken over de warmste dag, de warmste week of het warmste jaar sinds het begin van de metingen, dan blijkt de vaak anonieme bron ECMWF. Dat bleek een formule die werkt om de publieke opinie te bespelen. In die mate zelfs dat Mercator Ocean International eigenlijk al bijna een jaar actief was voor de formele oprichting en doemberichten de wereld instuurde. Het doel is om vooral zeer veel doemberichten de wereld in te sturen die het klimaatbeleid van de Europese Commissie en voortaan ook haar oceaanbeleid moeten rechtvaardigen.

De echte agenda is minder fraai. Het doel van de Europese Commissie is immers niet zozeer om meer te investeren in nationale meteorologische diensten, maar eerder om miljarden euro’s te mobiliseren voor de Europese ruimtevaartindustrie. Vooral dat laatste is de echte drijfveer. Tegelijk vergroot de Europese Commissie zo haar macht in de lidstaten, daarbij gesteund door de weermannen.

LODE GOUKENS

Wat gebeurde er vorige week? Nadat eerst de Europarlementsleden van het Nederlandse CDA onverwacht hadden tegengestemd en zo de Europese Commissie uit de wind hadden gezet, kwam tegen ieders verwachting in de Europese Commissie zélf met een bekentenis. De Commissie gaf toe dat zij onterechte lobbyactiviteiten van sommige ngo’s heeft gefinancierd met geld van de Europese belastingbetaler. De verklaring door de Commissie kreeg wel een cryptische titel mee: ‘Commission statement on the LIFE Programme’. In de zeer eufemistisch opgestelde verklaring staat alinea na alinea wollig goedpraten. “Het financieren van ngo’s is expliciet voorzien in de regelgeving voor LIFE”, om de betrokkenheid van de ‘stakeholders’ te stimuleren. Alleen was er iets mis mee, zo gaf de Commissie toe. In sommige gevallen waren aan de forse bedragen geheime overeenkomsten verbonden die specifiek activisme en ongepaste lobbyacties oplegden. De Commissie geeft met andere woorden toe dat ze zich bezondigde aan schaduwlobbyen bij zichzelf en andere Europese instellingen via daarvoor betaalde lobbygroepen.

Met dank aan Nederlandse Europarlementsleden

De publieke biecht was ogenschijnlijk te danken aan enkele Nederlandse Europarlementsleden die de kat de bel aanbonden. Dat laatste gebeurde al eind januari. Slechts enkele media durfden het aan dit als nieuws te brengen, maar op sociale media ging het schandaal viraal. De meeste media bleven ondanks een spoeddebat in het Europees Parlement het onderwerp negeren. De Europese Commissie erkent het probleem en verbindt zich ertoe verdere actie te ondernemen om dergelijke schandalen in de toekomst te voorkomen en de

transparantie te versterken. De vraag is hoe oprecht dat schuldbewustzijn is.

Individuele ambtenaren?

Opvallend daarbij is dat een partijgenoot van Commissievoorzitster Ursula von der Leyen straffe uitspraken deed. De Duitser Peter Liese, woordvoerder van de EVP-Fractie voor Milieu, legde de schuld bij ‘individuele EU-ambtenaren’. Dat is behoorlijk onwaarschijnlijk, aangezien jarenlang en op grote schaal geld gekanaliseerd werd naar groene ngo’s. De bedragen namen astronomische dimensies aan toen de socialistische Nederlander Frans Timmermans de portefeuille van Leefmilieu kreeg en als kabinetschef Diederik Samson aanstelde. Samson was eerder topman van Greenpeace in Nederland en nadien kopstuk van de PvdA. Het doel was om de Green Deal van Timmermans te promoten en zelfs aan te dringen op nog drastischer beleid. Een tiental grote klimaat-ngo’s draaide daarbij bijna uitsluitend op EU-geld. Ze kregen lijstjes met de te organiseren acties en lijstjes met aan te pakken politici (waaronder leden van het Europees Parlement).

Geheime contracten

Het grote verschil met de bekende jarenlange subsidiëring aan ngo’s om bij de EU te lobbyen, zit in het feit dat de Commissie blijkbaar ook begon aan te geven hoe, waar en bij wie er moest gelobbyd worden. Dat goten ze zelfs in geheime contracten. De Europese Commissie beloofde voortaan “belangenconflicten op personeelsniveau” te voorkomen. Tegelijk beloofde de Commissie om de transparantieregelingen te herzien.

Actie voor het Europees Parlement in Brussel

Ursula von der Leyen

Politici die nu nog geloven in vredestroepen onder VN-bevel kennen de geschiedenis niet, of zij luisteren naar de verkeerde adviseurs.

HET BESTE RECEPT VOOR EEN

BLOEDBAD:

EEN VN-VREDESMISSIE

De vijf permanente leden van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties zijn de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, Rusland en China. Zij hebben vetorecht en zelfs als een voorstel wordt goedgekeurd door de Algemene Vergadering van de VN, kan dat door een veto geblokkeerd worden.

De enige keer dat de VN een effectieve vredesmacht op de been hebben gebracht, was in 1950, bij het begin van de Koreaanse oorlog. De afgevaardigde van de USSR had toen woedend de vergadering verlaten en in zijn afwezigheid werd de vorming van een internationale troepenmacht van VN-Blauwhelmen goedgekeurd, waaraan 21 landen deelnemen. De VS leverden 90 procent van de troepen, die drie jaar lang een bittere defensieve oorlog voerden tegen Noord-Koreaanse en Chinese grondtroepen met luchtsteun van de USSR. De Blauwhelmen vochten toen dapper en ondanks zware verliezen konden ze bijna heel Zuid-Korea bevrijden. Het was een echte oorlog, niet onmiddellijk wat men zich van een ‘vredesmacht’ voorstelt.

SINDS 1978 (!) ZIJN ER UNIFIL-TROEPEN GESTATIONEERD IN ZUID-LIBANON. ZE ZIJN AL DIE TIJD VOLKOMEN NUTTELOOS

China had toen ook al een zetel in de Veiligheidsraad, en dus vetorecht, maar… toen werd Taiwan nog beschouwd als de enige wettige vertegenwoordiger van de Chinese staat en niet de regering van de communistische massamoordenaars van Mao. Het is duidelijk dat zo’n uitzonderlijke situatie zich nooit meer zal voordoen.

Sinaï

Na de Suezoorlog van 1956 waren er Blauwhelmen gestationeerd op strategische punten bij het Suezkanaal, in de Sinai en in Gaza. Israël trok zich daarop uit die gebieden terug. Maar toen Nasser zich in 1967 voorbereidde op een nieuw aanval op Israël, eiste hij de terugtrekking van die Blauwhelmen om de weg voor een invasie vrij te maken en… de VN trok die troepen gewoon terug. Als u zich nog afvraagt waarom geen enkele volwassen, niet-waanzinnige Israëli nog gelooft in de bescherming of de garanties van de VN… Toen lanceerde Israël de meest geslaagde preventieve aanval uit de militaire geschiedenis: de Zesdaagse Oorlog. Gaza en de Sinaï werden opnieuw bezet. Die bufferzone redde hen in de Yom Kippoer-oorlog van de totale vernietiging. Libanon

Sinds 1978 (!) zijn er UNIFIL-troepen gestationeerd in Zuid-Libanon. Ze waren volkomen nutteloos. In die periode ging de Libanese burgeroorlog verder zijn bloedige gang en volgde er een Israëlische invasie in een poging de terreurbases van de PLO in Libanon op te ruimen. Dan kwam er een Syrische invasie, werden Libanese christenen afgeslacht door moslims, braken gevechten uit tussen het Libanese leger en Fatah-al-Islam, vuurde Hezbollah met tussenpozen honderden raketten af op Israël en in 2024 volgden de voorlopig laatste Israëlische aanvallen om Hezbollah uit Zuid-Libanon de verdrijven… Allemaal zonder dat de UNIFIL-troepen ook maar iets konden, mochten of durfden doen.

Soms stelden de moslims hun raketwerpers vlak naast een observatiepost van UNIFIL op om vandaaruit Israël te beschieten. De Blauwhelmen stonden erbij en keken ernaar. Als dan bij Israëlische luchtaanvallen op raketwerpers Blauwhelmen gedood of gewond werden, kwam de politieke fall-out natuurlijk op Israël neer… In 1982, toen de Israëli’s de PLO eindelijk omsingeld hadden in Beiroet, werden de terroristen door een internationale vredesmacht overzee geëvacueerd, onder andere naar Tunis, waar zij een nieuwe basis konden opbouwen. Maar in tegenstelling tot wat er soms wordt beweerd, was dit geen operatie van de VN. Dit keer niet. Die ‘vredesmacht’ was samengesteld uit Italiaanse, Amerikaanse en Franse troepen. Een van de weinige echte stommiteiten waarvoor Ronald Reagan - anders een zeer bekwame president - medeverantwoordelijk was.

Rwanda

Maar de verschrikkelijkste mislukking van een VN-vredesmacht was wel de genocide in Rwanda. De vredesmacht bestond uit 440 goed getrainde Belgische para’s. De troepen uit Bangladesh, uitgerust met Russische pantservoertuigen die een Snelle Interventie Macht - Quick Reaction Force of QRF in het jargonhadden moeten vormen, waren zo goed als nutteloos en de pantservoertuigen waren voortdurend defect. Die eenheid is nooit operationeel geweest. De para’s hadden enkele lichte patservoertuigen, maar ze mochten hun zware wapens niet meenemen. Geen antitankraketten, geen mortieren. Dat zou te ‘provocerend’ zijn geweest.

Die keiharde para’s werden zo geïndoctrineerd in die straathoekwerkersmentaliteit van ‘non-agressie’, ‘de-escalatie’ en ‘conflictbeheersing’ dat zij hun normale militaire reflexen verloren. Een officier zegde tijdens een getuigenis voor de parlementaire Rwanda-commissie botweg: “Als troepen gebruikt zijn voor vredesoperaties van de VN, is er daarna geen fluit meer mee te beginnen.” Tien para’s die de gematigde premier Agatha Uwilingiyimana moesten beschermen, werden omsingeld door Hutu-militairen. In plaats van te proberen zich eruit te vechten, gaven ze hun wapens af en probeerden ze zich eruit te palaveren. De premier werd vermoord, de para’s werden op een gruwelijke manier afgeslacht. Natuurlijk. Het is op een griezelige manier symbolisch voor de mentale ontwapening die toen heel Europa begon te verzieken

DE BLAUWHELMEN IN RWANDA MOCHTEN NIET SCHIETEN, ZELFS NIET ALS DE HUTU-MILITIES MENSEN VOOR HUN NEUS AFSLACHTTEN

Een informant wees de Blauwhelmen verschillende wapendepots aan met AK-47-geweren, die volgens hem bestemd waren voor de Interahamwe. Identieke wapens, met bijbehorende munitie. Niet het ratjetoe van verschillende types vuurwapens dat men dikwijls aantreft bij geïmproviseerde terreur- of verzetstroepen. De motieven van deze informant zijn nog steeds onduidelijk en zelfs verdacht. Zijn bewering dat ze bestemd waren voor de Interahamwe kon natuurlijk ook niet bevestigd of ontkend worden. Maar de wapens waren er en de Blauwhelmen hadden ze in beslag moeten nemen. Generaal Dallaire besloot binnen de 36 uur tot de actie over te gaan, maar… hij kreeg geen toelating van de Africa

Desk in New York. Viel dat wel binnen het mandaat van de VN? Was die informant wel wie hij beweerde te zijn? Dallaire werd aan het lijntje gehouden tot het te laat was. De depots werden leeggehaald en de wapens werden gebruikt voor de genocide.

De Blauwhelmen mochten niet schieten, zelfs niet als de Hutu-milities mensen voor hun neus afslachtten. Ze mochten alleen de straathonden doodschieten die achteraf aan de lijken kwamen vreten. Zelfs toen een scherpschutter van de para’s door zijn telescoopvizier een Hutu zag die een uniformvest van een van de vermoorde para’s als trofee droeg, mocht hij niet schieten. De Rwandese genocide duurde slechts drie maanden. Maar in die periode maakten de Hutu’s gemiddeld per dag met geweren, hakmessen en knotsen meer mensen af dan de nazi’s ooit tijdens de Holocaust hadden gedaan.

Beloning

Een van de vele verantwoordelijken voor het falen van de VN-vredesmissie in Rwanda was de Ghanees Kofi Annan, die toen de leiding had over de Africa Desk van de VN en dus ook over de vredestroepen in Rwanda. De militaire bevelhebber van die troepen, de Canadese generaal Dallaire, was zijn ondergeschikte. Generaal Dallaire pleegde later zelfmoord, achtervolgd door de gruwelen waarop hij passief had moeten toekijken. Maar met Kofi Annan liep het beter af. Als beloning voor zijn briljante leiderschap over de Africa Desk werd hij later benoemd tot… secretaris-generaal van de VN. Eén miljoen vermoorde Afrikanen? Dat is toch geen probleem? Een beginnersfoutje. Een detail in de geschiedenis. Een ‘accident de parcours’. Je wordt tot opperhoofd benoemd.

Irak

Bij de speurtocht naar de verborgen massavernietigingswapens in Irak bleken de wapeninspectieteams van UNSCOM, onder bevel van de VN, al even nutteloos als de Blauwhelmen in Rwanda, Libanon, de Sinaï en Srebrenica (zie verder). Ze werden geleid door Scott Ritter, een Amerikaan, inderdaad, maar… een pedofiel die door de Iraki’s gechanteerd werd. Dat kwam natuurlijk pas later aan het licht. Typisch voor de corruptie binnen de VN…

BLAUWHELMEN WERDEN DOOR DE SERVIËRS AAN VERLICHTINGSPALEN GEKETEND, ALS GIJZELAARS GEBRUIKT EN MEESTAL GEWOON GENEGEERD

De inspecties werden op voorhand aangekondigd, dus de Iraki’s hadden alle tijd om de betreffende ministeries of militaire installaties te ontruimen. De Amerikanen zagen dat met hun verkenningsvliegtuigen en satellieten, maar… ze mochten niet tussenkomen, want het was een VN-missie. Bij één notoir incident moesten de UNSCOM-inspecteurs door het getreuzel van de VNdenk aan de wapendepots in Rwanda! - dagenlang staan wachten op de parking voor een ministerie, terwijl bij de achteruitgang vrachtwagens werden volgeladen met bezwarende documenten. Toen UNSCOM eindelijk werd binnengelaten, vond men natuurlijk niets meer. Scott Ritter maakt overigens nog steeds grote sier met anti-Amerikaanse propaganda op het internet.

Srebrenica

Men zou hetzelfde verhaal kunnen vertellen over de Blauwhelmen in ex-Joegoslavië, die ook werkloos moesten toekijken. Ze werden door de Serviërs aan verlichtingspalen geketend, als gijzelaars gebruikt en meestal gewoon genegeerd. De moslimenclave Srebrenica stond officieel onder bescherming van de VN en er lag een bataljon Nederlandse Blauwhelmen. Maar toen de Serviers de enclave binnenvielen, deden die Blauwhelmen opnieuw… niets. 8.000 mannen en jongens werden vermoord omdat zij op de bescherming van de VN hadden vertrouwd. Als je massamoorden wil stoppen, moet je gevechtstroepen sturen met ‘shoot to kill’-orders om de moordenaars af te maken. Geen ‘vredestroepen’ onder bevel van de corrupte oelewappers in de VN. PAUL BÄUMER

Belgische Blauwhelmen in Libanon in 2011

Bloemen voor de vermoorde para’s in Kigali © BELGA

VINCENT VAN QUICKENBORNE KAMERLID (OPEN VLD)

“We hebben een Zwitsers model nodig waarbij de deelstaten verantwoordelijk worden voor hun inkomsten en voor hun eigen beleid”

Afgelopen week ontstond er veel ophef over het vonnis van een 24-jarige student gynaecologie. De man werd schuldig bevonden aan de verkrachting van een studente, maar kreeg geen straf opgelegd. De uitspraak leidde tot heel wat maatschappelijke verontwaardiging. Het parket in Leuven gaat ook in beroep tegen de opschorting van de straf. “Als je zulke titels leest, ben je als mens onmiddellijk gechoqueerd”, geeft Vincent Van Quickenborne (51) toe, die als minister van Justitie mee de hand legde aan de verstrenging van het seksueel strafrecht.

Tijdens een gesprek in zijn kantoor in de Kamer van volksvertegenwoordigers legt hij uit dat - in tegenstelling tot wat veel mensen denken - verkrachting niet altijd met geweld gepaard gaat. “Zodra er geen toestemming is, is er verkrachting”, legt Van Quickenborne uit, die vandaag namens Open Vld oppositie voert tegen de federale regering-De Wever. “En als je beschonken bent, kan je nooit toestemming geven. Ik vraag me af hoeveel studenten in Leuven zich bewust zijn van dat gegeven. Hoeveel seks is er al niet geweest in Leuven, of op andere plaatsen, in beschonken toestand? Hetgeen de feiten uiteraard nooit relativeert.”

Dat zorgt volgens Van Quickenborne voor een vertekend beeld van een verkrachter. “Als we dat woord horen, denken we al snel aan een man die uit de bosjes springt en zich met geweld vergrijpt aan een dame. In dit geval was er geen sprake van geweld, maar er was geen toestemming en dus is het volgens de wet verkrachting.” Volgens hem moet de rechterlijke macht veel meer uitleg geven over strafzaken, maar ook over wetgeving, “Desnoods via TikTok.”

De heisa ontstond vooral door dat ene zinnetje dat de dader omschreef als een “getalenteerde jongeman”. Moet Justitie dergelijke zaken beter kaderen, om commotie te voorkomen?

“Toen ik minister van Justitie was, hebben wij het initiatief ‘Just Judgement’ genomen: een databank waarin alle vonnissen en arresten geanonimiseerd gepubliceerd worden. Dat heeft vertraging opgelopen omdat de digitale ontwikkeling van de ondertekening op zich liet wachten, maar normaliter zal de databank er nog dit jaar komen. Ik vind dat een heel goede zaak, zeker als je ziet hoe mensen vandaag publiekelijk aan de schandpaal genageld worden. Dat is strafbaar en dat kan met iedereen gebeuren, zelfs als je nog maar verdacht wordt en niet veroordeeld bent. Ik vind dat het parket op dat vlak consequent de wet moet toepassen om mensen hun privacy te beschermen.”

Laten we het over uw partij hebben. Maakt u deel uit van de 150-koppige WhatsApp-groep van het Liberaal Vlaams Verbond (LVV), die op 13 mei een ‘StatenGeneraal van het Vlaams liberalisme’ organiseert?

“Ik ben lid van veel WhatsApp-groepen, maar niet van die. Wij hadden zaterdag (29/3, red.) een vergadering met de West-Vlaamse leden van Open Vld. Het is goed dat we op dit moment het debat aangaan. Het ergste zou zijn dat we ons nu plots in stilzwijgen hullen, dus ik vind het een goed initiatief.”

Komt het eigenlijke congres van de partij in september niet te laat?

“Nee, dat is het juiste moment. Toen Eva De Bleeker partijvoorzitter werd, was het haar bedoeling om een jaar lang de tijd te nemen om de basis te consulteren. Dat moet in september resulteren in een nieuwe start, met een nieuwe naam.”

STICHTINGSCONGRES ZAL GEEN ALLESBEPALEND MOMENT WORDEN

Het gaat om een stichtingscongres. Wat betekent dat voor de partij?

“Dat congres zal geen allesbepalend moment zijn. Het is wel een nieuw startpunt met een nieuwe naam en met een statement waarom het liberalisme in de wereld vandaag nodig is. En om dat te doen, moeten we nog eens duidelijk stellen wat het betekent om liberaal te zijn. De handelstarieven die Trump nu oplegt, zijn het bewijs dat liberalisme nodig is. Wij geloven in sterke individuen en de individuele vrijheid in alle betekenissen van het woord. Dat betekent dat we ons moeten verzetten tegen invoertarieven, tegen te hoge belastingen, tegen te veel staatsinmenging, tegen te veel regulering en tegen betutteling.”

“Maar het gaat ook om individuele vrijheid, iets wat vandaag ook een actueel thema is.

We zijn vandaag (moment van het interview, red.) 35 jaar na de legalisering van abortus in ons land, waardoor vrouwen kunnen beschikken over hun eigen lichaam. Een verdienste van de liberalen. Dat maakt ook deel uit van persoonlijke vrijheid. In die zin zijn wij een atypisch element in het politieke spectrum. Normaal worden partijen geklasseerd als links of rechts. Op economisch vlak zijn wij een rechtse partij, maar op ethisch vlak een progressieve partij. In een wereld waarin de zaken ofwel als links ofwel als rechts worden geklasseerd, is het niet altijd makkelijk je daarin te profileren.”

In gesprekken over het verval van Open Vld valt geregeld de term ‘oude krokodillen’. Voelt u zich verantwoordelijk voor die neergang?

“Iedereen die deel uitmaakte van de ploeg, is mee verantwoordelijk voor de neergang van de partij. In 2003 haalden we 23 procent, vandaag staan we op 6 procent in de peilingen. Daar ben ik ook verantwoordelijk voor. Maar ik heb vaak gewaarschuwd voor die daling: het verlies dat we lijden, is omdat onze partij te vaak het compromis heeft opgezocht, te veel is opgeschoven naar links en het economisch rechtse discours verlaten heeft. De fameuze Burgermanifesten van Verhofstadt hebben in de jaren 1990 veel mensen overtuigd, maar de uitvoering was daarmee niet altijd in lijn.”

Terwijl het wel om dezelfde mensen ging.

“Dat klopt. Maar er zijn ook goede zaken die we gerealiseerd hebben. We hebben de vennootschapsbelasting verlaagd van 40 naar 25 procent. In de personenbelasting hebben we de drie tarieven afgeschaft, waarvan de twee hoogste. Er zijn goeie dingen gebeurd, maar het algemene beeld van de te hoge belastingdruk en het veel te grote overheidsbeslag is blijven bestaan. Dat doet pijn aan de ogen. Die economisch rechtse koers hadden we al veel sneller terug moeten varen.”

Is er eensgezindheid over welke richting de partij uit moet? Er zijn verschillende stromingen.

“In elke partij heb je verschillende stromingen. Bij Groen heb je de geitenwollensokken en de pragmatici. Bij de N-VA heb je de separatisten, maar ook meer dan ooit de belgicisten, als je kijkt hoe enthousiast ze deel uitmaken van deze regering. Dat hoeft geen probleem te zijn, zeker niet voor een liberale partij. Als alle mensen exact dezelfde kopie waren van elkaar, zou je niet meer spreken van een vrijheidspartij, maar

van een communistische of stalinistische partij. Dat zijn we gelukkig niet.”

Ik kan me voorstellen dat niet elke Open Vld’er zichzelf een libertariër noemt.

“Wel, dat is een accent dat ik graag aan mijn ideologie toevoeg. In het Europa waar we vandaag in leven, is er zoveel regulering en reglementering, en is het staatsbeslag zo groot. Tijdens de coronacrisis hebben we gezien hoe staatsafhankelijk we wel niet zijn. De wereld stond op zijn kop en plots moest alles gered worden door de staat. Van mondmaskers over uitkeringen tot hulpverlening. De mensen zijn verslaafd geraakt aan de staat en we moeten onszelf genezen van die staatsverslaving. Als er problemen zijn op de scholen, moet de staat het oplossen. Als er problemen zijn bij de opvoeding, moet de staat het regelen. Er moet gesensibiliseerd worden, er moeten hulplijnen komen, maar nergens spreekt men over individuele verantwoordelijkheid, ouderlijke verantwoorde-

Een bijzonder gedreven Van Quickenborne tijdens de regeerverklaring

©BELGA

DE MEERWAARDEBELASTING IS

lijkheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid.”

N-VA HEEFT TOCH AL ZIJN COMMUNAUTAIRE EISEN INGESLIKT? WAT BLIJFT DAAR NOG VAN OVER?

“Om daar echt vanaf te geraken, moet je libertariër zijn. Ik ben nooit fan geweest van de Brexit, maar ik begrijp wel waarom Boris Johnson zich wilde verzetten tegen de almacht van Europa. Men spreekt van Europa als hét continent van de innovatie. Gelukkig klopt dat ook deels, al zetten we het nog te weinig om naar ondernemerschap. Maar wat is dat vandaag nog, onze innovatie? Dat de dop niet van een plastieken fles mag vallen? Of dat er minstens drie bananen aan je tros moeten hangen? Dat zijn twee kleine voorbeelden, maar denk aan al die verplichte duurzaamheidsrapporten en dergelijke. Om die overreglementering in Europa tegen te gaan, is ook daar meer nood aan liberalisme en libertarisme.”

groot acht. Het is ook niet zo dat er zoveel mensen bij ons staan te springen voor een overstap.”

Aernoudt zelf sprak van een tiental burgemeesters. Ook Tim Vandenput bijvoorbeeld.

“Goh, de grootspraak van Rudy Aernoudt is ons intussen welbekend. Ook Tim Vandenput heeft gezegd dat als onze partij onder een nieuwe naam kiest voor een duidelijke rechtse koers, hij daar deel van wil blijven uitmaken. Wij moeten op dat vlak duidelijkheid scheppen, maar om nu een soort unitaire partij terug te brengen in een land dat federaal in elkaar zit: dat lijkt me niet de juiste keuze.”

MR is van oordeel dat ze een partner nodig hebben aan Vlaamse zijde. N-VA is het niet door de communautaire ambities, Open Vld is het niet omdat ze te klein en te links zijn geworden.

“Dat vind ik een vreemd argument. N-VA heeft toch al zijn communautaire eisen ingeslikt; wat blijft daar nog van over? Artikel één van hun statuten is toch de facto ingetrokken? Het is de tweede keer dat ze deelnemen aan de federale regering en het is al de tweede keer dat ze dat inslikken. Dat kan dus niet het argument zijn.”

Vindt u het logisch dat er ook in deze regering weinig stappen gezet worden op communautair vlak?

“Ik ben niet gebiologeerd door het communautaire. Maar als ik vandaag zie welke uitdagingen er op ons afkomen, zie ik wel dat er iets moet gebeuren. Tegen 2030 moeten we 3 procent van het bbp besteden aan Defensie. Dat is meer dan 10 miljard euro extra op jaarbasis en zorgt ervoor dat ongeveer de helft van wat we federaal vandaag uitgeven, los van de sociale zekerheid, naar Defensie zou gaan. De helft! Terwijl we ook nog politie, justitie, financiën,… moeten betalen. Dan is het toch duidelijk dat er een probleem is met de financieringswet van ons land. Wij leven in een consumptiefederalisme, waarin de deelstaten zwemmen in het geld. Die moeten quasi niks van inspanningen doen en hebben geld om frigocheques uit te delen en opnieuw windmolens te subsidiëren. Hoe absurd kan het zijn?”

WAT IS DAT VANDAAG NOG, ONZE INNOVATIE? DAT DE DOP NIET VAN EEN PLASTIEKEN FLES MAG VALLEN?

“Wat er volgens mij nodig is, is een Zwitsers model waarbij de deelstaten verantwoordelijk worden voor hun inkomsten en voor hun eigen beleid. Als zij dat niet doen, moeten ze daar ook financieel voor gepenaliseerd worden. Er is een gezegde over in het Frans: Chassez le naturel, il revient au galop. Dus die discussie komt vroeg of laat terug. Nogmaals: ik ben niet gebiologeerd door het communautaire. Maar ik denk dat er een constructiefout zit in ons land en dat we moeten gaan naar het Zwitsers model, waarin de deelstaten veel meer bevoegdheden hebben en de concurrentie met elkaar moeten aangaan, met een federale scherprechter.”

Had die meerwaardebelasting er met jullie in de regering niet gekomen?

(fel) “Nooit, jamais! De socialisten hebben dat jaar na jaar gevraagd. Wij hebben altijd neen gezegd. Om zoiets in te voeren, moet je alle vennootschappen in ons land naar waarde schatten. Dat wordt totale chaos. Bovendien ga je de meerwaarde moeten aangeven, wat dus betekent dat er een vermogenskadaster komt. In Vlaanderen wil men de prijs van de kinderopvang afhankelijk maken van het verruimde inkomen. Renovatiepremies, watertarieven, elektriciteitsfacturen,… misschien wordt binnenkort zelfs naar de bakker gaan afhankelijk van uw vermogen. Wat betekent het op de duur nog om succes te hebben in een land? De N-VA ziet geen graten in een vermogenskadaster. Daar maak ik me zorgen over.”

‘De N-VA gaat te veel mee in het linkse discours in deze federale regering.’ Dat is duidelijk de oppositiestrategie van Open Vld.

“Het is in elk geval duidelijk dat er veel linkse elementen in zitten en dat partijen zoals Vooruit die meerwaardebelasting echt wel als trofee zien. In The Economist staat deze week een erg interessant artikel over de Henry’s. Dat zijn koppels die meer dan 100.000 pond per jaar verdienen in Engeland, een groep die men snel vergeet en door niemand verdedigd wordt. Dat zijn niet de miljonairs of miljardairs van deze wereld, maar wel mensen die met twee werken of ondernemen en goed boeren, en misschien wel een bedrijfswagen hebben. Gelukkig zijn er wel wat van dat soort mensen in Vlaanderen. En die willen wij vertegenwoordigen, want die betalen vandaag het gelag door Arizona. De kleine belastingverlaging is er vooral voor mensen met lagere inkomens.”

Zijn die Henry’s dan het doelpubliek van Open Vld?

“Onder meer. Ons doelpubliek zijn in ieder geval de hardwerkende mensen, maar ook de mensen die hard gewerkt hebben. Gepensioneerden, spaarders,… De 30 procent van de mensen die vandaag 80 procent van de belastingen betaalt. Voor hen komen we op. Voor mensen die aan het leefloon zitten, niet. Ik heb onlangs een vraag gesteld over de Syriërs in ons land. Van de 30.000 Syriërs die hier verblijven, geniet 13.000 van een leefloon of een equivalent leefloon: dat is toch niet aanvaardbaar? En al die zaken worden betaald door de Henry’s van deze samenleving.”

Als ik u hoor spreken, lijkt het alsof ik met een Kamerlid van de N-VA aan het spreken ben van tijdens de vorige legislatuur.

Rudy Aernoudt liep hier daarnet rond in het federaal parlement. Wat vindt u van zijn aanstelling als kabinetschef van Georges-Louis Bouchez (MR)?

“Ik heb ook een aantal kabinetschefs gehad, een van hen is trouwens later als minister bekend geworden. Maar als uw kabinetschef zelf de media begint op te zoeken… Boer, let op uw ganzen! Ik vind dat een totaal verkeerde aanpak. Rudy Aernoudt staat ten eerste graag in de kijker, maar daarnaast is zijn parcours op z’n zachtst gezegd nogal bochtig. Da’s een intelligente man, daar niet van. Maar het is ook een heel belgicistisch iemand, want moest het van hem afhangen zou hij alle regionale niveaus afschaffen. Ik denk niet dat Bouchez daar een goede zaak mee doet, want ik denk dat hij het omgekeerde zal bekomen van waar hij op doelt.”

Het past nochtans in de ambitie van Bouchez om met MR richting Vlaanderen uit te breiden.

“Rudy Aernoudt heeft al zoveel partijen opgericht dat ik de kans p succes met hem niet zeer

Vindt u het jammer dat Open Vld niet in deze regering zit, die duidelijk rechtser is dan de vorige?

“Dat wordt gezegd. Wat er op papier staat, kan interessant zijn. Maar gaan ze het ook realiseren? De eerste economische daden van deze regering wijzen alvast niet in de juiste richting. Men wou het brugpensioen afschaffen bij de ingang van het regeerakkoord, maar nu wordt het al uitgesteld. De maatregelen worden op die manier dus uitgehold. Men legt de lat wel hoog, maar de vraag is of men over die lat zal geraken. Daarnaast zijn er zaken die wij 25 jaar lang hebben kunnen tegenhouden en die men nu wel invoert, zoals de meerwaardebelasting. Dat is een aanslag op klein en groot ondernemend en sparend Vlaanderen.”

“Als jij voor jouw kinderen maandelijks 200 euro aan de kant zet en dat twintig jaar lang in een belegging stopt, maak je 20.000 of 30.000 euro winst. Dat is niet fantastisch veel, maar in de ogen van Arizona ben je dan een schandalig rijke mens. Keer op keer heeft men dat proberen in te voeren, wij hebben ons daar altijd tegen verzet. Wij zijn nog maar net verdwenen uit de federale regering en nu voert men dat in.”

“Ja, met het verschil dat wij toen tegen de meerwaardebelasting waren en dat nu nog altijd zijn, terwijl N-VA de meerwaardebelasting gaat invoeren. Want laat ons eerlijk zijn, die zal vooral de gewone mensen raken. Een bakker of een beenhouwer met een kleine vennootschap of iemand die belegt of aan pensioensparen doet. Het gaat niet over de Marc Couckes, want die mensen hebben andere constructies. Die gaan geen euro meer betalen. Het gaat over de gewone, natuurlijke personen die die belasting zullen betalen. Dat is het verschil tussen ons en de N-VA.”

WANNES NEUKERMANS

Betaalt jouw ziekenfonds tandkosten tot 1.200 euro terug?

DIPLOMATIEKE VALIES

Het gevaar van de Israëlische hoogmoed

Er was iets onvermijdelijks aan de Israëlische reactie op de Arabische pogrom van 7 oktober. Inmiddels zijn we anderhalf jaar later; de gebeurtenissen van die periode zijn gekend, maar wat nu? Een van de lessen die Israël trok, was het eenzijdig herdefiniëren van de eigen veiligheidspositie in de regio. Best begrijpelijk, maar trapt men zo niet in de val die Hamas op die noodlottige dag voor hen gespannen heeft?

De rampspoed was op het appel die 7de oktober 2023 in Israël. Niet alleen zorgde de Arabische agressie vanuit Gaza voor de meest moorddadige dag uit de geschiedenis van het land, het voorval was meteen ook het grootste falen van de toch gereputeerde informatiediensten ooit. Men zag het niet aankomen, de waarschuwingssystemen werkten niet, en bovenal: men achtte Hamas ook helemaal niet in staat een aanval van dergelijke omvang uit te voeren. Bovendien zat er stevige ruis op de relatie met de VStoch een onontbeerlijke bondgenoot wanneer het Israëlische leger ten strijde trekt. Herwonnen vertrouwen

Anderhalf jaar later oogt het plaatje helemaal anders. Zoals verwacht, keerde Israël met de grove borstel door Gaza, met alle gevolgen van dien. Hamas incasseerde, maarzoals de meeste experts voorspelden - kon niet van de kaart geveegd worden. Dat ze opnieuw de ‘soevereiniteit’ over Gaza herstelden tijdens het staakt-het-vuren, was een belangrijke reden voor Israël om hier komaf mee te maken

HET GEMOBILISEERD

HOUDEN VAN HET LEGER LEGT EEN STEEDS GROTER GEWICHT OP DE SAMENLEVING

In het Witte Huis vond een voor de Joodse staat gunstige paleisrevolutie plaats en de Israëlische strijdkrachten werden ook op andere plekken in de regio erg bedrijvig. In Zuid-Libanon worden beschietingen (vooral gericht tegen Hezbollah) gekoppeld aan een daadwerkelijke inname van cruciale stellingen, onder meer voormalige VN-zones, waaronder ook stukken van de Golanhoogten. Ook in Jemen was er activiteit; alleen wat Iran betreft, lijken ze de kat uit de boom te kijken.

VERENIGD KONINKRIJK

En het vertrek van Assad aan het hoofd van Syrië - toch een tegenstander van Israël - betekent niet dat men de nieuwe machtshebbers in de armen sluit. Eerder zet men in op het bestendigen van de chaos en het creëren van een bufferzone - het woord is gevallen.

Buffers creëren

Israël - of toch de coalitie die er de plak zwaait - lijkt twee belangrijke lessen uit de gebeurtenissen van het voorbije anderhalf jaar getrokken te hebben. Een eerste is het gevoel dat een ruwe militaire politiek, zoals gevoerd, rendeert, ook al hangt daar een aanzienlijke collaterale schade aan vast. Een tweede is dat het land een nieuwe veiligheidsrealiteit moet creëren die verder reikt

Breekt Farage ook in Schotland door?

dan de eigen landsgrenzen - de buffers dus. Op zich is dit gegeven inherent aan het bestaan van de staat en overstijgt het de politieke tegenstellingen.

Het volstaat een blik op de kaart te werpen om zich een beeld te vormen van de kwetsbaarheid van het land. In essentie draait het om verdedigbare grenzen en het creëren van territoriale diepgang, wat terugplooimogelijkheden biedt. Dit was aan de orde na de Zesdaagse Oorlog, toen het Allon-plan voorstelde om strategische delen van de Westelijke Jordaanoever onder controle te houden en zo de kwetsbaarheid ten aanzien van aanvallen uit het Oosten te verminderen. Uiteindelijk bleef het plan dode letter, maar de achterliggende idee kan niet los gezien worden van de gevoerde nederzettingenpolitiek. Ook na Yom Kipoer kwam

De Britse politicus Nigel Farage van de rechtse Reform-partij is niet onmiddellijk iemand die je met Schotland associeert. Hij heeft geen raakpunten met het Schotse nationalisme, hij heeft weinig op met de verzuchtingen van de Schotse nationalisten en ook omgekeerd leek het tot voor kort dat Schotland immuun was voor conservatieve en voor rechtse denkbeelden. Komt daar verandering in, nu uit een recente peiling van Survation blijkt dat Reform UK in Schotland zou uitgroeien tot de derde belangrijkste politieke macht?

Weinig verbazend is het te lezen dat de Schotse nationalisten van de SNP weliswaar de grootste politieke formatie zouden blijven met 34 procent van de stemmen, maar dat ze een belangrijk segment van hun kiespubliek verliezen. In 2021 haalde de Scottisch National Party immers nog 48 procent van de stemmen. Labour, steeds sterk ingebed in Schotland, zou de tweede partij blijven met 23 procent van de stemmen. Reform Party zou kunnen rekenen op 17 procent van de stemmen, de Conservatieven vallen terug op 12 procent. Liberaal-democraten moeten genoegen nemen met 8 procent en de Groenen zelfs met 4 procent.

Partijpolitiek landschap wijzigt

Tot hiertoe had je in Schotland een sterke vertegenwoordiging van de Schotse nationalisten, een sterke inplanting van Labour en een beperkte invloed van de Conservatieven. Volgens professor Nicola McEwen (Universiteit Glasgow) wordt Reform UK van Farage een blijver in Schotland: “De opmars van Reform UK in het Verenigd Koninkrijk was één van de opmerkelijke nieuwsfeiten

van het afgelopen jaar. Tot op vandaag maakte Schotland hierop een uitzondering, maar deze peiling lijkt aan te geven dat hierin verandering komt.”

Deze uitstekende peilingen versterken de ambities van Farage om op nationaal niveau nog door te groeien. Een eerste kans dient zich aan op 1 mei, met de gemeenteraadsverkiezingen in het Verenigd Koninkrijk. Reform UK kon nooit écht doorbreken op lokaal niveau, allicht omdat er voldoende geschoold politiek personeel ontbrak. Dit blijkt nu anders en Farage wil later minstens 200 zitjes veroveren in het Parliament. Reform UK trekt ontgoochelde kaderleden van de Conservatieven, van Labour en van de Liberaal-democraten aan. Afgelopen week stapten nog 29 raadsleden over naar Reform UK. Conservatieven en Reform UK strijden om de leidersplaats aan de rechterkant van het partijpolitieke spectrum. Tezelfdertijd lijkt het partijpolitieke landschap ook in het Verenigd Koninkrijk steeds meer versnipperd te worden.

PIET VAN NIEUWVLIET

het thema weer op tafel te liggen - en nu ook weer. De ingestelde Morag-corridor heeft als doel Rafah te isoleren van de rest van Gaza. Geen toevallige naamkeuze trouwens, want Morag was een Joodse nederzetting die onder dwang in 2005 ontruimd werd toen Israël zich uit Gaza terugtrok. De zogenaamde Netzarim-corridor zorgt dan weer voor een (verzwakkende) scheidslijn in het noorden. Val van Hamas

Vanuit een puur strategisch oogpunt bekeken, kan er misschien wel wat gezegd worden over deze aanpak. Veel andere elementen spelen mee en men kan zich de legitieme vraag stellen of Israël zijn hand niet dreigt te overspelen. Er mag dan een herwonnen vertrouwen zijn na de mokerslag van 7 oktober, punt is dat het gemobiliseerd houden van een leger dat in grote mate op reservisten steunt een steeds groter gewicht op de samenleving legt. Het punt is ook dat premier Netanyahu de dingen militair scherp houdt om zijn coalitie en (dus) zijn eigen politiek overleven veilig te stellen; het is een ergernis die bij steeds meer reservisten te horen valt

HAMAS WILDE EEN TEGENREACTIE UITLOKKEN OM DE RELATIE TUSSEN ISRAËL EN DE ARABISCHE STATEN TE HYPOTHEKEREN

In tweede instantie is er die cruciale Amerikaanse steun. Op langere termijn moet met een post-Trumpperiode rekening worden gehouden, maar ook met de wispelturigheid van deze laatste. En dan is er de ‘populaire’ Arabische stem die hevig klinkt en niet door de leiders van de respectieve landen genegeerd kan worden. Een belangrijke reden van Hamas om te doen wat ze deden, was een tegenreactie uit te lokken die de relatie tussen Israël en de Arabische staten zou hypothekeren. Met lede ogen zagen ze de totstandkoming van de Abraham-akkoorden (onder auspiciën van Trump), waarbij hun zaak steeds meer in de marge terechtkwam. Met een Israël dat zich opstelt zoals vandaag, zouden ze wel eens hun slag thuis kunnen halen - toch op dat punt. GDD

FRANKRIJK

5.400 euro voor ophalen afval

Onder de paraplu van ‘ecologische transitie’ en ‘de strijd tegen de klimaatopwarming’ worden sommige zelfstandigen in Frankrijk geconfronteerd met een explosie van kosten. En die stijgende kosten ondergraven de economische leefbaarheid en toekomst. Zo is er het geval van bakker Fabrice Houel, gevestigd in Yffiniac, een Bretoens dorp van nog geen 5.000 inwoners. Hij zag de kosten voor het ophalen van afval stijgen van 300 euro naar meer dan 5.400 euro per jaar.

Zoals andere zelfstandigen in de agglomeratie Saint-Brieuc, stelde Fabrice Houel vast dat de afvalcontainers in mei 2024 werden voorzien van chipkaarten. Men wil de handelaars en zelfstandigen responsabiliseren door hen aan te zetten hun afvalberg te verminderen. De bakker schikte zich naar de raadgevingen die hem werden overgemaakt. Hij vroeg een privéfirma om zijn karton op te halen, om zo de gemeentefactuur te verminderen.

Zelfstandigen op het tandvlees

Eind december kwam de gemeentelijke eindafrekening, en onze bakker viel waarachtig omver van verbazing: voor de laatste zes maanden van 2024 moet hij een factuur van 2.005 euro betalen. Meer dan 4.000 euro op jaarbasis, te verhogen met de factuur van 1.400 euro voor het ophalen en verwerken van het karton. Deze kosten komen bovenop de gestegen energiekosten en de kosten door de gestegen inflatie.

De reactie van Fabrice Houel: “Beseffen de overheden wel hoeveel baguettes ik moet verkopen om dit allemaal te betalen?” Het meest absurde in deze zaak is de manier van berekening van de kosten. De afvalcontainers zijn uitgerust met chipkaarten. Men zou kunnen veronderstellen dat de gemeente een proportionele factuur zou opmaken, gebaseerd op het reële gewicht van het afval. Niet dus. De agglomeratie koos voor een tariefsysteem gebaseerd op het aantal containers dat ter beschikking wordt gesteld en niet op de hoeveel effectief afval. Resultaat? Zelfs al worden de 10 ter beschikking gestelde containers niet gevuld, dan nog betaalt de bakker op deze basis. De woede bij zelfstandigen is groot: de maatregelen werden ingevoerd zonder voorafgaande dialoog met hen. Op die manier worden zelfstandigen niet ‘begeleid’ in de ecologische transitie, maar wordt hen het werken onmogelijk gemaakt. PIET VAN NIEUWVLIET

Isreëlische troepen in de Golanhoogten

IJZEREN RIJN OF 3RX

Wallonië en Nederland leiden verzet tegen spoorwegverbinding tussen Vlaanderen en Duitse Ruhrgebied

Op dinsdag 1 april vond in de Boekentoren in Gent de zevende editie – en de eerste van deze legislatuur – van de Vlaams-Nederlandse regeringstop plaats. De ministers uit de Vlaamse en Nederlandse regering kwamen er bijeen voor overleg over industrie, stikstof en North Sea Port, het resultaat van de fusie tussen de havens van Gent, Vlissingen en Terneuzen. Een ander dossier dat op de agenda stond, was dat van de IJzeren Rijn of de 3RX.

De Vlaamse en Nederlandse regering komen sinds 2011 om de twee jaar bij elkaar voor strategisch overleg. Minister Hilde Crevits (cd&v) is de enige die sindsdien alle edities bijwoonde. Namens de Vlaamse regering waren naast Crevits ook ministers Zuhal Demir (N-VA), Annick De Ridder (N-VA), Jo Brouns (cd&v) en Melissa Depraetere (Vooruit) aanwezig. Minister-president Matthias Diependaele (N-VA) was de gastheer. Nederlands minister-president Dick Schoof kon er door de ‘lintjeskwestie’ in eigen land niet bij zijn. Hij werd vervangen door minister Sophie Hermans (VVD).

De keuze voor Gent als locatie van de zevende Vlaams-Nederlandse top was allicht niet toevallig. De Arteveldestad bleef na de scheiding tussen België en Nederland in 1831 immers een orangistisch bolwerk. Daar zat vooral de economische politiek van koning Willem I voor iets tussen. Die stelde Gent in staat om economisch te floreren. Gent kreeg in de periode tussen 1815 en 1830, toen België en Nederland samen het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden vormden, een verbinding met de Noordzee in de vorm van het kanaal Gent-Terneuzen. In 2017 werd op De Reep in Gent nog een standbeeld opgetrokken ter ere van de koning der Nederlanden. In zijn toespraak merkte Diependaele op dat Gent ook zijn universiteit te danken heeft aan Willem I. Hij blikte met enige zin voor nostalgie terug op de periode van samenwerking tussen België en Nederland, en zei dat het jammer was dat er “een gebeurtenis is komen tussenfietsen”. Daarmee doelde hij op de Belgische Revolutie van 1830.

IJzeren Rijn

Vlaams minister van Mobiliteit Annick De Ridder (N-VA) had op voorhand al aangekondigd dat ze onder meer het dossier van de IJzeren Rijn of 3RX met haar Nederlandse collega’s wilde bespreken. Ze wil hen overtuigen van het economische en militaire nut van een dergelijke corridor tussen de haven van Antwerpen en het Duitse Ruhrgebied via Limburg en over Nederlands grondgebied.

Bijna 34 jaar geleden, op vrijdag 31 mei 1991, reed de laatste goederentrein van het Duitse Ruhrgebied naar Antwerpen via de IJzeren Rijn. België probeert de spoorwegverbinding sinds 1999 te reanimeren, maar voorlopig zonder succes.

De IJzeren Rijn kent een lange geschiedenis. Ze wordt zelfs expliciet vermeld in het Scheidingsverdrag dat België en Nederland in 1839 hebben afgesloten. “Eén van de bijkomende waarborgen voor het jonge België was dat het een spoorverbinding mocht aanleggen tussen Antwerpen en Duitsland over Nederlands grondgebied. Die waarborg is verankerd in het Scheidingsverdrag”, legt maritiem expert Eric Van Hooydonk uit.

Er zijn in feite twee IJzeren Rijnen. De eerste is onmiddellijk na de onafhankelijkheid aangelegd door de Belgen, omheen Nederlands-Limburg en door Wallonië, omdat ze niet afhankelijk wilden zijn van Nederland. Dat is de zogenaamde Montzenroute. Maar door de hoogteverschillen in Wallonië is die moeilijker te exploiteren: het laadgewicht van de treinen moet beperkt blijven om de hellingen op het traject te kunnen oprijden.

De tweede IJzeren Rijn, die wel door Nederland loopt en die de Vlaamse regering wil heropenen, is er pas later gekomen, meer bepaald in 1879. Het traject is vlakker en korter dan dat van de IJzeren Rijn via Wallonië. Maar in de jaren 1990 is de treinverbinding in onbruik geraakt, net omdat er een alternatief over Belgisch grondgebied voorhanden was. Waals en Nederlands verzet

Vooral door verzet vanuit Nederland en Wallonië ligt een heropening van de IJzeren Rijn vandaag zo moeilijk. “De Walen hebben natuurlijk liever dat de treinen door Wallonië blijven rijden, want dat zorgt voor meer economische activiteit en tewerkstelling. Op federaal niveau hebben ze zich daarom steeds verzet tegen een heropening van de IJzeren Rijn via Nederland”, duidt Van Hooydonk. Ook de Nederlanders staan er niet voor te springen om de IJzeren Rijn te heropenen.

Lokale buurtbewoners en milieuactivisten verzetten zich, omdat het historische traject ten oosten van Roermond dwars door natuurgebied De Meinweg loopt. Luide dieseltreinen zijn er sinds 1994 niet meer welkom, omdat Nederland er een stiltegebied van heeft gemaakt. Daarmee heeft het een eventuele heropening van de IJzeren Rijn blijvend bemoeilijkt. Er is nog een andere reden waarom de Nederlandse regering geen vragende partij is. De IJzeren Rijn zou een cadeau aan de concurrerende Antwerpse haven zijn, terwijl de haven van Rotterdam zelf via een volledig geelektrificeerd dubbelspoor – de zogenaamde Betuweroute – verbonden is met Duitsland. De Nederlanders beschikken dus over een eigen IJzeren Rijn. 200 jaar na de scheiding is de (haven)concurrentie tussen Vlaanderen en Nederland dus nog niet helemaal verdwenen.

ANTON SCHELFAUT

met de camerabeelden. De studente kuste hem meermaals uit zichzelf. Hij was beschonken, zij straalbezopen. Ze kroop zelf in zijn hoogslaper en stemde in met seks waar ze zich de volgende dag niets meer van herinnerde.

Maar volgens ons Strafwetboek kan ze geen toestemming gegeven hebben omdat ze stomdronken was. Wie seks heeft met iemand die niet kan toestemmen, is een verkrachter. Dat is de wet, gestemd in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Je moet wel een grote eikel zijn om te slapen met een stomdronken vrouw. Tot zover zijn ‘gunstige karakter’. Mensenkennis is niet het sterkste talent van de rechter. Beeld je in dat je wakker wordt naast een naakte man die je niet herkent!

Acid vroeg zich af wie bij een gynaecoloog zou gaan die vrouwen verkracht en zijn straf ontloopt omwille van talent. Wie het vonnis had gelezen, zou het zo formuleren: “Zou je bij een gynaecoloog gaan die in een zatte bui met stomdronken vrouwen slaapt die zich nadien niets herinneren?” Mijn antwoord is hetzelfde: neen. Maar het is een ander verhaal dan wat de opgehitste journalisten door primeurdruk hadden bijeengekrabbeld. De framing was gebeurd.

Zoals gewoonlijk ontlopen de klassieke media alle verantwoordelijkheid. Wie krijgt de zwarte piet? Acid. Zijn domste fout: krantenartikels als bewijsstukken citeren. Daarmee bewijst Acid dat zijn video ‘gazettenpraat’ is. Als de krantenarti-

“Verkrachtende gynaecoloog in spe niet gestraft, want getalenteerde jongeman”. Dat kopten de media op 1 april. Is dit de slechtste 1 aprilgrap ooit? Leven we in een land waar criminelen vrijuit gaan omdat ze ‘talenten’ hebben? Zelfs voor ons land is dat moeilijk te geloven. Er waren drie mogelijkheden. Optie 1: de rechter heeft een vijs los. Optie 2: ons rechtssysteem is corrupt. Optie 3: het is fake news van de klassieke media. Wie de optie van fake news negeerde, uitte terechte verontwaardiging. Op een betoging, op café of in een video, zoals Acid. Een dag later kwam de aap uit de mouw, nadat magistraten ervoor hadden gepleit om het vonnis online te zetten. Dan weet je hoe laat het is: ‘straf ontlopen omwille van talent’ bleek fake news van de klassieke media. Zelfs HLN-columniste Isolde Van den Eynde gaf het schoorvoetend toe: “Ik was boos op de geniale gynaecoloog, maar toen las ik het vonnis.” In het vonnis staat nergens dat de gynaecoloog in spe geen straf krijgt omdat hij talentvol is. Er staat dat de rechter rekening houdt met ‘zijn jonge leeftijd, blanco strafblad en gunstige persoonlijkheid’. Bovendien blijkt zijn verhaal te matchen

kels correct waren, had Acid lof geoogst. Ondanks zijn hedendaagse lynchpartij, waarbij hij de naam van de verkrachtende ‘talentvolle’ gynaecoloog deelde. Het is over ’t randje, maar ik heb begrip voor het opzet. Niemand wil per ongeluk bij een verkrachtende gynaecoloog terecht komen. Nog een woordje voor de gynaecoloog in spe: kap ermee! Wie vrouwen zo respectloos behandelt, blijft er best ver van weg.

ELS AMPE

De IJzeren Rijn loopt ten oosten van Roermond dwars door natuurgebied De Meinweg

Els Ampe

Diependaele poseert voor een selfie met zijn Vlaamse en Nederlandse collega’s © EIGEN REDACTIE

DE VAL VAN PHNOM PENH

Begin van het bloedig schrikbewind van Pol Pot

Op 17 april 1975 - deze week exact 50 jaar geleden - namen de communistische Rode Khmer de Cambodjaanse hoofdstad Phnom Penh in. Het was het begin van een gitzwarte periode waarin de meedogenloze dictator Pol Pot en zijn trawanten een bloedig schrikbewind voerden waarbij naar schatting 2 miljoen van hun landgenoten over de kling werden gejaagd.

Hoe het zover kon komen, had veel te maken met de gebeurtenissen in buurland Vietnam. Daar vocht het Zuid-Vietnamese leger, met steun van de Amerikanen, al jarenlang tegen het communistische Noord-Vietnam. De Vietcong, de Vietnamese communistische guerrilla en het Noord-Vietnamese leger gebruikten Cambodja als uitvalsbasis voor hun acties. Nadat de ambitieuze generaal Lon Nol het staatshoofd prins Norodom Sihanouk in 1970 na een staatsgreep had afgezet, brak er een bloedige burgeroorlog in Cambodja uit. Sihanouk had er alles aan gedaan om de neutraliteit van Cambodja te handhaven, maar Lon Nol zocht en vond steun bij de Verenigde Staten. Hij koos daarmee duidelijk voor de VS en het Zuid-Vietnamese leger. Lon Nol richtte op verzoek van zijn Amerikaanse en Zuid-Vietnamese bondgenoten zijn pijlen op de Rode Khmer, de communistische guerrillabeweging in eigen land. Zwakke veiligheidsperimeter

Door het manifeste wanbestuur van de door en door corrupte Lon Nol, de zware bombardementen door de Amerikaanse luchtmacht en de onophoudelijke schermutselingen tussen Cambodjanen en het Zuid-Vietnamese leger, werden veel Cambodjanen in de armen van de Rode Khmer gedreven. Toen de Verenigde Staten in 1975 Vietnam met de staart tussen de benen verlieten, trokken ze ook hun handen af van Cambodja. De machtsbasis van Lon Nol werd daardoor meteen sterk verzwakt en de Rode Khmer kon hierdoor vrij snel terrein winnen. Begin maart 1975 hadden de regeringsgetrouwe troepen een veiligheidsperimeter rond Phnom Penh ingesteld, maar het werd al snel duidelijk dat die niet lang houdbaar zou zijn

DE VEROVERAARS BEGONNEN

BIJNA ONMIDDELLIJK HUN WARE

BEDOELINGEN TE ONTHULLEN

Op 1 april trad Lon Nol af als president. Hij vloog diezelfde dag nog met zijn gezin naar Thailand om van daaruit in ballingschap naar de VS te vertrekken. Amper een paar uur na zijn vertrek viel - na een beleg van drie maanden - het belangrijke militaire steunpunt Neak Luong aan de Mekong in handen van de Rode Khmer. Hiermee lag de weg vanuit het zuiden naar de hoofdstad open. In het noorden viel de Rode Khmer intussen vrijwel dagelijks de posities van de regeringstroepen aan en wisten ze op 4 april ook hier een doorbraak te forceren. Dat de situatie helemaal uit de hand begon te lopen, werd duidelijk op 12 april. Toen begon de Amerikaanse ambassade met de evacuatie van haar personeel en een aantal Cambodjanen die met hen hadden samengewerkt, waaronder Saukham Khoy die Lon Nol was opgevolgd als president. Vergeefse onderhandelingen

Diezelfde dag vormden een aantal politici en de legertop een comité dat tevergeefs probeerde te onderhandelen met de Rode Khmer over een bestand. Terwijl honderdduizenden vluchtelingen, ondanks de bombardementen, Phnom Penh binnenstroomden, rukte de Rode Khmer op 14 april vanuit het noorden en het westen op tot aan de stadsrand. In de nacht van 16 op 17 april werd het overduidelijk dat het slechts een kwestie van uren zou zijn vooraleer de Rode Khmer het stadscentrum zou bereiken.

Een deel van het voorlopige regeringscomité koos het zekere voor het onzekere en ontvluchtte per helikopter de stad, terwijl veel inwoners de Khmer op straat kwamen verwelkomen, in de hoop dat de vrede na vijf jaar bloedvergieten terug zou keren. De veroveraars

begonnen echter bijna onmiddellijk hun ware bedoelingen te onthullen. Binnen enkele uren begonnen ze hun radicale plan uit te voeren om Cambodja te transformeren tot Democratisch Kampuchea, een op het communisme gestoeld ‘Paradijs voor Boeren en Arbeiders’ dat met de openlijke steun van de Chinese Volksrepubliek een agrarisch en klasseloos etnisch zuiver maatschappijmodel nastreefde, waarin alle individuen in dienst van de staat werden gesteld. Tegen de middag van die allereerste dag begonnen soldaten met megafoons de twee miljoen inwoners van de stad naar het platteland te sturen waar ze in werkkampen, de infame Killing Fields, zouden worden opgevangen. Huizen en scholen werden manu militari ontruimd en er werd geschoten als mensen niet snel genoeg vertrokken. Zelfs ziekenhuizen werden niet gespaard en patiënten - waaronder naar schatting 20.000 gewonde militairen - werden gedwongen de straat op te gaan.

Families raakten verscheurd toen kinderen hun ouders uit het oog verloren in de verwarring van de exodus. Duizenden mensen stierven in de chaos langs de vastgelopen wegen die van de hoofdstad naar het platteland leidden. Vrienden en familieleden moesten de lichamen achterlaten en verder sjokken, met de weinige bezittingen die ze konden meenemen. Duizenden militairen van het regeringsleger die zich in Phnom Penh hadden overgegeven, werden samengedreven en samen met een aantal politici en topofficieren die intussen waren opgepakt geëxecuteerd. Buitenlanders werden naar de Franse ambassade gebracht, vanwaar ze de tragische dodenmars voorbij de poorten zagen trekken. Ze werden later per vrachtwagen naar de Thaise grens gebracht en het land uitgezet

TOT OP DE DAG VAN VANDAAG IS HUN SEN DE ONBEDREIGDE MACHTHEBBER VAN CAMBODJA

De Rode Khmer ontruimde in de volgende dagen alle steden, sloot alle boeddhistische kloosters, scholen en fabrieken. Geld, lonen en privébezit werden afgeschaft. De vrijheid van pers, vergadering, godsdienst, organisatie en de vrije meningsuiting werden door de regering opgeschort. Daarbij waren ziekten, hongersnoden, mishandelingen en grootschalige zuiveringen endemisch. Met name intellectuelen en etnische minderheden als de Chinezen, Vietnamezen, Laotianen, Kola, Khmer Loeu en de Chams kregen het in Cambodja erg zwaar te verduren. Ongeveer 1,7 miljoen mensen - de hoogste schattingen bedragen zelfs drie miljoen - lieten het leven

TWEE MILJOEN INWONERS WERDEN NAAR DE KILLING FIELDS GESTUURD

Kort daarop raakte de Rode Khmer slaags met de Vietnamese communisten, die dat buurland net herenigd hadden. De Rode Khmer kreeg daarbij de steun van China en Vietnam kon dan weer rekenen op de Sovjet-Unie. Na het vertrek van de Amerikanen werd Indochina onmiddellijk verscheurd in een machtsstrijd tussen de twee communistische grootmachten. In de loop van 1978 escaleerden deze gevechten tot een grote Vietnamese invasie van Cambodja. Die leidde in januari 1979 tot de val van Phnom Penh en van de Rode Khmer. In de plaats kwam een ander communistisch geïnspireerd regime onder gewezen Rode Khmers die eerder na een intern conflict de kant van Vietnam hadden gekozen. Een van hen was Hun Sen, die in 1985 premier werd. Tot op de dag van vandaag is hij de onbedreigde machthebber van Cambodja.

De sprong van geo- naar astropolitiek

In 2019 voegde president Trump een nieuwe tak toe aan het Amerikaanse leger: US Space Force. Het departement beschikt over 16.000 personeelsleden en een jaarlijks budget van 26 miljard dollar. Het is onder meer verantwoordelijk voor de gps-satellieten die raketlanceringen kunnen waarnemen. Tevens beschikt het over stoorzenders om vanop de aarde signalen van vijandige satellieten te hinderen. Het visionaire karakter van deze beslissing oversteeg de waan van de dag. Nochtans hebben oorlog en vrede in de 21ste eeuw een nieuwe dimensie gekregen.

Tim Marshall is een Britse tv-journalist met een bijzondere interesse voor buitenlandse zaken en diplomatie. Na ‘De geografische factor - Tien landkaarten die de wereldpolitiek verklaren’ kiest hij opnieuw een geopolitiek onderwerp, maar een dat iets ruimer is. Dat mag u gerust letterlijk nemen. De ruimte heeft de mens altijd al geïnspireerd: van Stonehenge over de Oude Grieken tot Hollywood (James Bond, Star Wars). Maar de prometheïsche mens kan nog maar recent zijn dromen in de ruimte realiseren.

Oorlogen zijn uiteraard altijd een menselijk drama, maar we zien dat ze vaak een katalysator zijn voor technologische vooruitgang. Het boek leert ons dat de prestigieuze wedloop naar de maan ons de computerwetenschap en telecommunicatie, maar ook micro- en zonnetechnologie heeft gebracht. De Amerikaanse president J.F. Kennedy wist als geen ander de Amerikanen rond een groots project te verzamelen met zijn toespraak ‘We choose to go to the moon’ (‘Wij zullen naar de maan gaan’).

Toen de bestemming bereikt was, schroefde de latere president Nixon het maanproject terug omwille van een tanend enthousiasme bij de gemiddelde Amerikaan. Vandaag zien we dat private organisaties als SpaceX (Elon Musk), Blue Origin (Jeff Bezos) en Virgin Galactic (Richard Branson) ruimtevluchten hebben gecommercialiseerd en ze openstellen voor (vooralsnog steenrijke) ruimtereizigers.

Astropolitiek

De focus van staten heeft zich verlegd in lijn met de aardse realiteit en noden. Telecommunicatie en een rakettenschild vergen satellieten, dus die moet men in de ruimte krijgen, onderhouden en beschermen. Bij een dreigend wereldconflict is het op zijn minst mooi meegenomen dat men ook vijandige satellieten onbruikbaar kan maken.

Maar net zoals grootmachten gretig de ijspolen afschuimen op zoek naar grondstoffen, lonkt men eveneens naar andere planeten en de maan. Marshall merkt op dat de aanwezigheid van metalen op de maan ons minder afhankelijk van China kan maken. Helium-3 is een zeldzaam edelgas dat via kernfusie energie kan leveren. Vloeibare stikstof of zuurstof kunnen dan weer de nodige brandstof voor raketten leveren om vandaaruit naar andere planeten te reizen.

De menselijke aard van hebzucht en zelfbehoud houdt natuurlijk niet op aan de dampkring. De auteur verduidelijkt in dat verband het begrip astropolitiek. Net als geopolitiek wordt ze gedreven door geografische kenmerken. De ruimte is immers niet leeg, want ze herbergt gebieden vol grondstoffen, strategische corridors, gebieden met sterke straling en zogenaamde supersnelwegen (die toelaten om zich sneller tussen planeten te verplaatsen).

Verouderd wettelijk kader

Er mogen dan wel een Ruimteverdrag en Maanverdrag bestaan, het groeiende conflict met Rusland en China wekt weinig hoop op dat (omwille van het letterlijk hogere doel) alles peis en vree is. Marshall heeft dan ook een duidelijke boodschap voor de politiek: “De huidige regelgeving met betrekking tot de ruimte is niet half zo uitgebreid als op andere gebieden, zoals het zeerecht. Ze moet dringend geupdatet worden en sommige teksten kunnen zelfs het best door de versnipperaar worden gehaald om ruimte te maken voor nieuwe. De technologie is de wet voorbijgestreefd. Zonder wetten is de geopoltiiek - en nu dus ook de astropolitiek - het Wilde Westen.”

JAN HUIJBRECHTS

Hoeft het te verbazen dat ook op dat vlak Europa schromelijk achterophinkt? Er is het Europees Ruimteagentschap (ESA), maar dat vervult een louter coördinerende rol en dient bovendien enkel burgerlijke doeleinden. Daarnaast is er nog een tak binnen Airbus die zich in ruimtevaart specialiseert. Het blijft echter allemaal kleinschalig en defensief. De opkomende economische en ook militaire macht in Zuidoost-Azië en het Midden-Oosten wijzen ons continent pijnlijk op de foute beleidskeuzes van de vorige generaties politici.

Dit boek geeft ons inzichten in technologie en de astropolitiek, die sowieso de komende decennia verder aan belang zullen winnen. Gelovigen wenden hun blik naar de hemel uit ontzag voor God. Stilaan is de mens ook die ruimte aan het invullen. PIETER VANDERMOERE

Tim Marshall, ‘De toekomst van geografie - hoe de strijd om de ruimte onze wereld zal veranderen’. 2024, De Geus. 334 p., 23,99 euro, ISBN 9789044549782

Pol Pot

Zicht op Phnom Penh vanuit een Amerikaanse helikopter

Galiza nom é Espanha, Galicië is geen Spanje

Karim Van Overmeire trekt drie maanden door Spanje en Portugal in de voetsporen van de Vlaamse en Hollandse soldaten van Napoleon. Dat avontuur moet een nieuw boek opleveren. Ondertussen deelt hij zijn ervaringen en indrukken. Vandaag: de Galiciërs.

De meeste lezers van dit blad zullen wel vertrouwd zijn met de Catalaanse en Baskische strijd. Er zijn echter nog meer nationaliteiten in Spanje. Een belangrijke ‘derde’ is Galicië of Galiza. Dat is de hoek van Spanje die boven Portugal uitsteekt. De regio is bij ons wellicht vooral bekend door de stad Santiago de Compostella, die op het eindpunt ligt van een van de belangrijkste christelijke pelgrimsroutes. De ‘Rexurdimento’

Galicië heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Keltische en Romeinse tijd. In de middeleeuwen werd Galicië een deel van het koninkrijk Castilië. Die inlijving was meteen het begin van een proces waarbij de Galicische taal geleidelijk aan verdrongen werd door het Castiliaans (Spaans). In de 19de eeuw vond, naar analogie met evoluties elders in Europa, een culturele heropleving plaats die bekend staat als de ‘Rexurdimento’. Een en ander leidde in 1936 tot een zekere autonomie, geformaliseerd in het ‘Estatuto de Autonomía de Galicia’. Hetzelfde jaar brak de Spaanse burgeroorlog uit. Galicië kwam daarbij al snel onder controle van de ‘nacionales’ van Francisco Franco die weliswaar zelf uit Galicië afkomstig was, maar een sterk Spaans centralisme voorstond. In 1981 werd de autonomie van Galicië hersteld. De regio heeft vandaag bevoegdheden op het vlak van taal, onderwijs en cultuur. De autonomie gaat minder ver dan in Baskenland of Catalonië. Het Spaanse federalisme is een asymmetrisch systeem waarbij niet alle regio’s dezelfde bevoegdheden hebben.

Links nationalisme

Galicië is doorheen de geschiedenis een ruraal en relatief arm gebied geweest met veel emigratie. Dat is ook vandaag nog een probleem: verhoudingsgewijs veel jonge Galiciërs trekken weg naar Madrid of andere delen van Spanje, of naar het buitenland. Politiek

is Galicië eerder traditioneel en conservatief. Het is dan ook een van de bolwerken van de centrumrechtse Partido Popular (PP). Het is een paradox dat Galicië als een van de meest conservatieve gebieden van Spanje een nationale beweging heeft die uitgesproken links is. Het Galicisch nationalisme bestrijkt het gehele spectrum van gematigd links tot ultra-woke

de economische achterstand en de achteruitgang van het Galicisch of ‘Galego’ als voertaal. Het Galego is wel erkend als officiële taal en wordt ook op school aangeleerd, maar de teloorgang - vooral in de steden en bij de jeugd - is onmiskenbaar. Het BNG is voorstander van een doorgedreven voorrangsbehandeling voor de taal. Het Baskische voorbeeld toont dat de evolutie dan kan omgekeerd worden. De PP zweert evenwel bij taalvrijheid: de mensen zullen zelf wel beslissen welke taal ze spreken. Onze eigen Brusselse ervaring leert natuurlijk dat taalvrijheid onvermijdelijk in het voordeel speelt van de sterkere taal.

ONZE EIGEN BRUSSELSE ERVARING

LEERT NATUURLIJK DAT TAALVRIJHEID ONVERMIJDELIJK IN HET VOORDEEL SPEELT VAN DE STERKERE TAAL

links. Ter rechterzijde van het politieke centrum heb ik echter niets kunnen vinden. De Galicische nationalisten pakken dan ook graag uit met de ‘estreleira’-vlag, waarbij het wapenschild op de traditionele Galicische vlag - wit met een lichtblauwe schuinbalk - vervangen is door een rode ster. Kenners zullen direct de gelijkenis zien met de Catalaanse ‘estelada’.

Het Galicische nationalisme is minder radicaal dan in Baskenland of Catalonië, maar de beweging vormt toch een belangrijke politie ke kracht. Het ‘Bloque Nacionalista Galego’ (BNG) werpt zich op als het alternatief voor de PP die in de re gio aan de macht is. In de periode 2005-2009 nam de BNG deel aan een coalitie met de socialisten, wat tot grote interne spanningen en afsplitsingen leidde. Onder leiding van Ana Pontón werd het herstel ingezet. Bij de regionale verkiezin gen van begin vorig jaar eindigde het BNG tweede met 24 procent van de stemmen en 25 zetels tegen 48 procent en 40 zetels voor de PP en 19 procent, en 9 zetels voor de Spaanse socialisten. Voor de BNG was dit het beste resultaat ooit.

Galego als taal

Het Galicisch nationalisme staat voor belangrijke uitdagingen zoals de vergrijzing,

LEZERSBRIEVEN

Marine Le Pen

Pallieterke, Europees verkiezingsgeld gebruiken om nationaal campagne te voeren, mag niet en is strafbaar. Kan je daarom ook je politieke rechten verliezen? In Frankrijk dus wel. Zo’n uitspraak kan die Franse mevrouw de rechter zich slechts één keer in haar leven veroorloven. Wie kan zo’n bedrag hebben opgehoest opdat die mevrouw dat ook maar eens hoeft te doen? Uit de zeven landen met voldoende spaarpot weerhouden we: Saoedi-Arabië, Koeweit, de Emiraten en Qatar (Noorwegen, China en Singapore blijven buiten verdenking). Was het niet Qatar dat al zo’n honderdvijftig Europese parlementariërs had omgekocht? Of zijn we dat al vergeten? Het mag duidelijk zijn dat de Arabieren hun fondsen gebruiken om ons hun godsdienst op te leggen. In Frankrijk lukten ze een flinke overwinning. Is er dan geen middel tegen onze negentiende-eeuwse politici? De waarschuwingen van Piketty en Sandel (in ‘Gelijkheid’) verwijzen naar het Zwitserse referendummodel. We zullen onszelf moeten besturen. Is dat niet precies wat democratie betekent?

Emil Maes, Ranst

Elon Musk

Pallieterke,

Bij de beslissing om een nieuw Amerikaans ministerie te openen dat zich bezig zou houden met de controle op de efficiëntie, was reeds vooraf beslist dat de topfunctie die daarbij aan Elon Musk zou gegeven worden maar tijdelijk was. Volgens de laatste verklaringen van The Donald zou die termijn nog worden ingekort, omdat hij terecht van oordeel is dat Musk in de eerste plaats ervoor moet zorgen dat zijn eigen bedrijven blijven floreren en Musk in zijn functie van Trump-booster niet tot zijn gewenst niveau is geraakt. Voor mij is dat geen verrassing, maar gewoon een gevolg van het peterprincipe dat stelt dat ‘elke werknemer in een hiërarchie stijgt tot diens onbekwaamheid’. Als voorbeeld nam Peter daarvoor onder meer Julius Caesar, die een uitmuntend generaal was, maar ten slotte ten onder ging toen hij alleenheerser wou worden. Zijn naam ‘Caesar’ werd later een begrip als ‘Keizer’, Tsaar’ of ‘Sjah’ in diverse talen. Musk is op het punt gekomen dat hij zijn bedrijven tot ver boven hun normale niveau heeft kunnen brengen, maar niet groot genoeg is om ook uit te blinken in de politiek. ‘Doodgepromoveerd’, zeg maar. Iets wat ook Bart De Wever zou kunnen overkomen.

Guido Van Alphen, Kasterlee

Maritieme geschiedenis

Allerlei organisaties promoten het Galego, maar het aantal moedertaalsprekers neemt nog altijd af. Ik zie de eigen taal ook veel minder in het straatbeeld dan bijvoorbeeld in Catalonië of in Baskenland. Toch is de Galicische zaak verre van verloren. Als de BNG verder blijft groeien, kan ze de nu dominante PP van de macht verdrijven. Dan krijgt Madrid er nog een kopzorg bij.

geweest. Waarom mag de naam van de dader niet gekend zijn? YouTuber Acid heeft groot gelijk hem kenbaar te maken. Immers, welke vrouw zou zich nog willen laten onderzoeken door hem? Bovendien zit hij in die specialisatie bij de ‘bron’. Mevrouw de rechter, u hebt de kat bij de melk gezet. Evident dat ze ervan zal drinken.. Voor deze man is er geen excuus. Ten slotte: goed dat de universiteit hem uitsluit. Liefst definitief. Laat hem bloed, moederkoeken en nageboortes opruimen na elke bevalling. Zo geraakt hij misschien van zijn abnormale impulsen af.

Paul Roelants, Boutersem

Verkrachting?

Pallieterke,

Ik geef toe dat de rechter een dubieuze uitspraak heeft gedaan met een al even dubieuze motivatie. Maar ik wil even over de gebeurde feiten schrijven. In onze studententijd waren er regelmatig cantussen en zowel student als studentin zagen op die momenten liever een volle dan een lege pint staan. Het gevolg liet zich raden! Er vormden zich (meestal dronken) koppeltjes die naar hun kot togen om daar eventueel nog wat verder te vieren. Ik kan u verzekeren dat de dronken studentinnen niet moesten onderdoen voor de mannelijke kunne als het aankwam op initiatieven nemen. De dag nadien werd er naar de les gegaan en was het wachten op een volgend feest. Zou hetzelfde niet kunnen gebeurd zijn in de zaak die nu zo over de tongen gaat? Het verschil met vroeger is blijkbaar dat sommigen plots van niks meer weten en dan klacht indienen voor verkrachting. Misschien moeten de feministen hun vriendinnen eens waarschuwen voor de gevolgen en risico’s van overdreven alcoholverbruik? En zoals uw medewerker terecht schrijft, kiest de zogenaamde vrouwenbeweging de verkeerde vijand. Raar toch dat ze nooit tegen de islam betogen die de vrouwen zowat alle rechten ontneemt?

Robert Bové, Wichelen

Trump

Pallieterke,

Jarenlang heeft de links-groene regimepers in de EU Trump afgeschilderd als een baarlijke duivel, racist en fascist, met het verstand van een dolgedraaide tiener. Hoe kunnen wij nu verwachten dat hij zoete broodjes bakt met de EU na zijn (voor dezelfde pers onmogelijke) verkiezingsoverwinning? Laat ons realistisch blijven.

Dirk Cappelier, Brugge Gasketels Pallieterke,

Pallieterke,

Uit het interview met Eric Van Hooydonk leer ik dat wij wat trotser mogen zijn op onze (maritieme) geschiedenis. Van Hooydonk heeft met deze driedelige turf een fantastisch werk neergezet. Het boek is aangenaam geschreven en heeft een overvloed aan illustraties en prachtig cartografisch werk. Van binnenvaart tot visserij, van havenarchitectuur tot havenarbeiders, alles wat met onze maritieme geschiedenis te maken heeft, komt helder en duidelijk aan bod.

Michiel Plaizier, Brussel

Straffeloosheid

Pallieterke,

Een 24-jarige student gynaecologie die een meisje heeft verkracht, krijgt geen straf, want ‘men moet hem maatschappelijk niet ontwrichten’. En dat meisje? Zelfs als ze er niet veel meer van weet omdat ze stomdronken was, is het toch vooral zij die ‘maatschappelijk ontwricht’ is? Wat bezielt mevrouw de rechter? Het zou maar eens haar dochter moeten zijn

Een lezersbrief insturen?

Nu N-VA in de federale regering zit, stel ik vast dat ze deelneemt aan de groene agenda. In 2009 begonnen we onze kangoeroewoning te bouwen. Tot net voor die datum kon men subsidies bekomen voor de installatie van gasketels. Nu wordt men vanaf 1 juli 2025 gestraft met een belastingverhoging voor het installeren van gasketels. N-VA springt mee op de groene kar die de EU geworden is, met aan het hoofd de groene Von der Leyen (vroeger in tandem met de fameuze Frans Timmermans), want tegen 2050 moet de EU klimaatneutraal zijn. Terloops: de N-VA heeft meegeholpen om het mandaat van commissievoorzitter Von der Leyen te verlengen. Hebben landen zoals India, waar lijken nog lustig in open lucht verbrand worden, ook de intentie om tegen 2050 klimaatneutraal te worden? In Kongo wordt dagelijks het eten bereid op miljoenen houtskoolvuurtjes. Zullen ook zij weldra klimaatneutraal worden? Geen nood: de EU zal aan dergelijke landen miljarden schenken om ook het groene ideaal te bereiken.

Roland Vanermen, Haasrode

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

Galicisch nationalisme is links, hier in actie voor Palestina

PAL voor Vlaanderen

De KGB is onder ons

Op zich is het geen nieuw fenomeen en ook begin 2024 was het door de vakbonden aangekondigd: de kieslijsten zouden nagekeken worden en kandidaten van het Vlaams Belang die ook lid waren van ACV of ABVV zouden het mogen komen uitleggen.

Kent u Erna Scheerlinck? Tenzij u inwoner bent van Denderleeuw, vermoed ik dat de meeste lezers nog nooit van deze vrouw gehoord hebben. Wel, Erna Scheerlinck werd ergens in de jaren 1980 actief in de Volksunie-afdeling van haar gemeente. Na de implosie van de Volksunie volgde ze de weg naar de N-VA en zetelde zelfs enkele jaren als schepen. Na wat interne strubbelingen in de plaatselijke afdeling, stapte ze een aantal jaar geleden uit de politiek. Tot ze in oktober 2024 op de lijst stond van het Vlaams Belang - weliswaar als onafhankelijke - en ook nog eens verkozen werd als gemeenteraadslid. Erna Scheerlinck heeft ondertussen de leeftijd van 69 jaar bereikt. Maar Erna was ook 51 jaar lang lid van het ACV, de christelijke vakbond. Ook daar was ze actief en vertegenwoordigde ze de vakbond als secretaris van de ondernemingsraad en als lid van het Comité Veiligheid in het bedrijf waar ze werkte. Gevaar!

Omdat Scheerlinck op de kieslijst stond van het Vlaams Belang, wordt ze als een gevaar voor de democratie beschouwd en wordt ze nu van de vakbond uitgesloten. Ik noem haar naam als voorbeeld, maar ze staat niet alleen: zo’n 300 mensen die op een kieslijst stonden van het Vlaams Belang, worden uit de vakbond gezwierd. Ze kregen allemaal de volgende brief: “Overeenkomstig de statuten van het ACV moet u een keuze maken: ofwel wenst u lid te blijven van het ACV en blijft u niet langer militant voor het Vlaams Belang. Ofwel beslist u om militant te blijven voor het Vlaams Belang en zal u worden uitgesloten als lid van het ACV.” De vakbond zegt nog bereid te zijn om in gesprek te gaan. “Bij het uitblijven van enig antwoord op deze brief, schrappen we u als lid.”

Een voorspelbaar verdict

De Vlaams Belang-leden kregen wel de kans om zich te verdedigen. Zo mocht verleden week Bart De Valck, een man met een verleden in TAK en VVB, het komen uitleggen. Hij schreef het volgende op Facebook: “Hoorzitting voor de ACV-raad afgelopen. Geen enkel antwoord op mijn pertinente vragen. Vooraan gezeten in een muisstille zaal, als ‘alien’ aangegaapt door een dertigtal nieuwsgierige ‘groene’ raadsleden, mocht ik enkel mijn mening ventileren en mag ik wachten op een definitieve uitspraak. Een voorspelbaar verdict.”

Ook nog verleden week hield het Vlaams Belang een symbolische protestactie aan de hoofdzetel van het ABVV in Brussel. Opvallend, maar niet verwonderlijk, was dat in geen enkele Vlaamse krant of tv-nieuws melding gemaakt werd van deze actie. Zie ik daar de hand in van de vakbonden? De vraag stellen, is ze beantwoorden…

Want het moet gezegd: het is verontrustend te weten dat bedienden van het ABVV en het ACV - als semi-professionele KGB-agenten - de opdracht krijgen en betaald worden om de kieslijsten te screenen op leden van het Vlaams Belang. Op zo’n moment is blijkbaar ook de wet op de privacy van geen tel. En bovenop is het even verontrustend dat het bij de andere politieke partijen muisstil blijft.

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

SFEERVERSLAG Zo kleurde de VVB de Ronde geel-zwart

Hoewel het geen Vlaming was die afgelopen zondag de Ronde van Vlaanderen won (de Sloveen Tadej Pogacar trok aan het langste eind), was het langs het parcours al Vlaanderen wat de klok sloeg. Met een geslaagde bevlaggingsactie slaagden de Vlaamse Volksbeweging (VVB) en honderden leden en sympathisanten erin om de Vlaamse Leeuwenvlag alomtegenwoordig te maken en de koers geel-zwart te kleuren. De vele vrijwilligers werden na afloop van de wielerwedstrijd – terecht – beloond voor hun harde werk met stoofvlees en frietjes. Een overzicht in enkele beelden.

HORIZONTAAL

A. Toevoegingen / B. Erg mooi - Voormalig voorzitter Open Vld / C. Germaanse oergod - Gebruikt / D. Streepjescode - Boomvruchten / E. Type Applecomputer - Dorsvloer / F. Radium - Auteur van o.m. 'Oorlog en terpentijn' / G. RacekarretjeWondvocht / H. Groente - Telwoord / I. Internet landcode van een buurland - Spaanse rivierDe oudere - Pers. vnw. / J. Straalvinnige visBestuursters van een abdij / K. Tegen - Lichaamsdeel - Aanmoedigingskreet / L. Vlaamse politieke partij - Ingehuurde personen van een ander bedrijf

VERTICAAL

1. Riolering / 2. Oppervlaktemaat - Streek in Belgisch en Nederlands Limburg / 3. Voorzetsel - En andere - Letters op een telegram - Engelse NV / 4. Minister in de Vlaamse regering / 5. Knolgewassen - Meisjesnaam / 6. Koeltas / 7. Afrikaanse hoofdstad - Punt in internetadressen / 8. Erg vertrouwelijke - Vorstentitel / 9. Nanogram - Vulkaanopeningen / 10. Deel van een provincie - Cubaanse muziek / 11. Plus - Door ouderdom geestelijk afgetakelde / 12. Daaraan gelegen - Oude verbogen vorm van één

KARL VAN CAMP

NOSTRADAMUS VAN DE WEEK

Politieke pensioenen alsnog ter

discussie

Jan Jambon, minister van Slecht Nieuws en uw pensioenen, laat er geen twijfel over bestaan: na de doortocht van Arizona zullen we het allemaal met wat minder moeten doen. De boutade dat u geen boterham minder zal moeten eten, blijft van kracht. Maar die laatste zal er wel eentje zijn zonder enige vorm van beleg.

‘Een droge boterham is ook een boterham’ is de leuze. Hoewel? Eén beroepscategorie blijft de dans ontspringen. Daar zal in de toekomst (bijna) verandering in komen. Er ging vorige week een schokgolf door ons land toen bleek dat iedereen zijn pensioen zou zien slinken, behalve dan de politici die er de schaar inzetten. “Hoe kan je mensen zoiets opleggen zonder zelf een duit in het zakje te doen?”, was een vaak gehoorde opmerking. En dat was dan nog een van de meer beleefde. U had de andere moeten zien. Maar jawel, de regering was er zeggen en schrijven in geslaagd om algemeen slecht nieuws de wereld in te sturen en zichzelf daarvan te besparen.

U moet het ze nageven: als ze er hun hartje naar zetten, kunnen ze best sociale rechten overeind houden. “Onze pensioenen zijn conform onze buurlanden!”, hoor je die van de MR roepen. De MR wil uw tering

naar de nering zetten. Niet de hunne. Nochtans zijn onze pensioenen totaal niet conform met de belastingen die we met zijn allen ophoesten tot aan onze laatste reutel.

De kruik gaat echter zolang te water tot ze barst en uiteindelijk gaat de volkswoede om zoveel zelfbediening toch voor verandering zorgen. Er komt een parlementaire commissie die de zaak gaat onderzoeken. Tot op het bot. En dat kan wel wat langer duren. Maar dan is het wel ineens deftig gedaan.

Sint-juttemis

Het onderzoek zal aanslepen tot 2030, wanneer de onderzoekscommissie de zes jaar durende onderzoeken zal kunnen samenvatten. Dat zal gebeuren in een paar lijnen die zullen luiden: “De parlementaire pensioenen blijken belachelijk veel hoger te liggen dan die van de modale Belg, zonder dat daar ook maar enige verantwoording voor mogelijk is.”

De voorstelling zal gepaard gaan met de nodige emotie en ministers die hun excuses zullen aanbieden voor de jarenlange discriminatie en de privileges die de politiek zichzelf heeft toegemeten. Meteen zullen onderzoeken opgestart worden naar opstapvergoedingen en belastingvrije toelages die politici krijgen. Zou het kunnen dat ook daar fouten zijn gemaakt?

Uiteindelijk zal het parlement unaniem de aanpassing goedkeuren, maar wel pas wanneer de andere onderzoeken binnen zijn.

“Het heeft geen zin om het vergoedingsstelsel steeds opnieuw aan te passen. We moeten het van de eerste keer goed doen. Dat verwacht de bevolking van ons”. De resultaten worden verwacht tegen sint-juttemis.

Profi ciat met je Vlaamse overtuiging!

ANNELIES EN HET VERDRAAIDE REGEERAKKOORD

“Regeerakkoorden zijn aanbevolen suggesties”

Ze zijn met meer dan 13.000, de gedetineerden in ons land. De vakbonden vierden dat met een taart voor de minister van Justitie. Waarna Annelies Verlinden meteen beloofde om nog maar eens wat criminelen op straat te zetten en de meer dan 4.000 wachtende criminelen thuis te laten zitten. “Je kan alleen maar hopen dat ze het thuis ook niet zo gezellig hebben.” de volkswil alsook de onze en de logica van de rechtsstaat zijn, waar we naar zullen blijven streven. Met andere woorden: euh… ik kan er niet opkomen.”

“Alle gevangenisstraffen, ook die onder de drie jaar, zullen uitgevoerd worden. Er moet een eind komen aan de straffeloosheid in dit land.” Onder die stelling zetten de vijf partijen hun handtekening. En even later stond het ook spijkerhard in het regeerakkoord. Dat stond evenwel in schril contrast met de eerste beleidsdaad van minister Verlinden, die meteen 700 man vervroegd vrijliet en niemand meer binnenliet die geen vijf jaar celstraf kon voorleggen.

Hoe zit dat, mevrouw Verlinden?

We gaan het niet doen…

VERLINDEN: “Precies. We kunnen het enerzijds niet volbrengen en anderzijds gaan we het niet doen. Men zegt wel van mijn persoon dat ik te veel enerzijds en anderzijds belichaam, maar in deze vallen die perfect samen. Ik had dat misschien iets helderder kunnen brengen.”

Als het maar duidelijk is, mevrouw Verlinden. Begrijpt u dat mensen het heel moeilijk hebben met dergelijke onuitgevoerde beloftes?

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal

Ziekenfonds? Splits zelf de sociale zekerheid!

“Ik ga niet rond de pot draaien of onnodig dralen om to the point te komen op uw vraag. ‘Beating around the bush’, zoals men wel eens pleegt te zeggen in de Angelsaksische wereld. Dat is geheel niet mijn stijl. Ik hoop dat u mij mijn directheid hierover vergeeft, maar in deze materie kan je maar beter meteen naar de kern gaan: we hebben er enerzijds de ruimte niet voor en anderzijds de plaats niet. Dus zijn we overgeschakeld op een nieuwe juridische aanpak die criminelen in het hart treft.”

Word lid van het VNZ.

“Het conceptorisch model dat nu op de tekentafel ligt van onze experten is een verhaal van ‘reversed homejacking’, waarbij vanuit Justitie genadeloos en zonder pardon beslag wordt gelegd op de woonsituatie van de crimineel, onverschillig als die aangetroffen wordt, precair of riant. De aldus bekomen leefruimte wordt ten dienste gesteld van het cellulair tekort binnen het penitentiair instituut waarin de misplaatste gedetineerde dient te resideren als surrogaatcel met elektronische methodes om hem voortdurend in de gaten en respectievelijke hoede van de overheid te houden.”

ChatGPT laat weten dat u ze vermoedelijk gewoon thuis wil zetten met een enkelbandje. Klopt dat? (verveeld) “Ik noem het liever ‘Justicial Reversed Homejacking & Detention’. Maar zo kan u het natuurlijk ook stellen. Ik zou daar evenwel aanvullend over willen communiceren dat dit niet altijd gebeurt onder de beste aller omstandigheden. Het kan best ongezellig zijn in JRHD-facilities. Als uw vrouw de hele tijd zaagt, laten we dat zo. En u moet niet denken dat wij daar een bloemetje op tafel zetten of zo. Bikkelhard is het.”

Maar u beloofde de Belg om straffen uit te voeren. In het regeerakkoord

“En we staan nog steeds als één man of vrouw achter die suggestie van het regeerakkoord. Maar helaas worden we geconfronteerd met een realiteit op het veld die ons niet in staat stelt het passende gevolg te geven aan de intenties, die geheel conform

VERLINDEN: “Enerzijds en anderzijds, begrijp ik dat. Echt waar! Maar anderzijds zou ik de burger toch aanmoedigen om het regeerakkoord op het vlak van aangekondigde realisaties met het nodige natriumchloride te laten begeleiden bij het lezen ervan. Ik hoop dat ik met deze uitspraak niet te zeer de mensen geschokt heb. Het was een moeilije onderhandelingsperiode.”

We moeten dus wel meer beloftes van Arizona met een korreltje zout nemen?

VERLINDEN: “Korreltje, korreltje. Ik raad iedereen aan om voldoende natriumchloride in huis te halen. Een beetje preppen kan geen kwaad.”