't Pallieterke van 2 januari 2025

80 JAAR TEGENGIF VOOR DE TRADITIONELE MEDIA

In 2025 viert dit weekblad zijn 80ste verjaardag. Vermoedelijk zou oprichter Bruno De Winter in 1945 nooit hebben kunnen geloven dat zijn geesteskind het zo lang zou volhouden. Maar zie: ook 80 jaar later is de nood aan een blad dat tegen de schenen van de gevestigde orde en -media durft te schoppen nog altijd even groot.

In 1945 en de jaren nadien, terwijl de repressie volop woedde, was ’t Pallieterke het blad voor de vele Vlamingen die vervolgd werden omwille van hun Vlaamsgezindheid of vermeende collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 2025 is ’t Pallieterke nog altijd het blad dat opkomt voor diezelfde ‘kleine’ Vlaming die telkens weer het kind van de rekening is en nog altijd in zijn identiteit wordt bedreigd.

En ook als blad blijft het vechten om vrank en vrij onze mening te kunnen blijven uiten. Tot op vandaag ziet men ons het liefst van al verdwijnen. De lezers bij wie ’t Pallieterke onlangs nog met een Hitlersnorretje opgekrabbeld werd afgeleverd, weten dat het over hen gaat. De Delhaize-uitbater tegen wie een klacht werd ingediend bij zijn broodheer wegens het te koop aanbieden van ’t Pallieterke eveneens. Of nog de verschillende winkeliers waar week na week ’t Pallieterke door klanten onderaan een stapel wordt verborgen of massaal wordt gestolen, zodat het in speciale tegen diefstal beveiligde doosjes aangeboden moet worden. De lijst van tegenkantingen is lang, van alle tijden en zeker ook nog actueel.

“Bart De Wever is de meest getalenteerde politicus van de voorbije 20 jaar”

Gelukkig is er één constante, en dat is de steun die we al die jaren van u, lezer, koper en abonnee van dit blad, hebben mogen ontvangen. Soms was u blij, soms ontroerd en soms ongenadig boos. Maar nooit liet het u onberoerd en altijd wisten we wat we aan elkaar hadden.

Hoewel we dit jaar een nieuwe mijlpaal bereiken, mogen we niet blind zijn voor de uitdagingen – verminderde postbedeling, verdwijnende dagbladhandel en ontlezing – waar we voor staan om als blad te overleven. We prijzen ons echter gelukkig dat we als een van de laatste Vlaamsgezinde media standhouden.

Op 17 mei mag ’t Pallieterke officieel 80 kaarsjes uitblazen. In afwachting van de festiviteiten komen we alvast in de stemming door ons historische weekoverzicht om te vormen tot het historische weekoverzicht van ’t Pallieterke, vol citaten en cartoons. We wensen u veel leesplezier en een fantastisch 2025!

IMMIGRATIE EN INTEELT “ NIET ALLE CULTUREN ZIJN EVEN VER GEGAAN IN UITBANNEN INCEST ”

Bart, het lukt niet

Een van mijn favoriete kerstfilms is ‘Groundhog Day’. Het gaat over een man die telkens weer op dezelfde dag wakker wordt. Elke keer ik ’s morgens het nieuws doorneem en daar lees dat De Wever bij de koning is langsgeweest en daar verlenging van zijn opdracht als formateur heeft verkregen, heb ik ook het gevoel dat ik vastzit in een tijdlus. Twee weken geleden was dat al de zestiende keer. Het patroon van overleg, ruzie en mislukking herhaalt zich telkens weer.

Het lijkt erop dat De Wever deze keer de cyclus wil doorbreken. Als er eind januari geen akkoord is, wordt Arizona doodverklaard. Ik zal daar niet rouwig over zijn. Beter geen regering, dan een zwakke regering. Beter een systeemcrisis, dan het verder aanmodderen met een systeem dat niet werkt. Nieuwe verkiezingen mogen niet uitgesloten worden.

In de kranten schiet men meestal op Bouchez. Hij zou te onverzettelijk zijn en met weinig diplomatische uitlatingen zijn coalitiepartners op de zenuwen werken. Ik begrijp hem wel. Rechts heeft een historische overwinning in het Franstalige landgedeelte behaald. Bouchez hamert er telkens op dat die uitslag moet worden gerespecteerd en zichtbaar moet gemaakt worden in het beleid. Het frustreert hem dat een klein links partijtje uit Vlaanderen erin slaagt om alles wat een beetje te rechts klinkt uit het economische luik te houden en er zelfs een meerwaardebelasting aan toe te voegen.

Vooruit onmisbaar door het cordon Rousseau beseft dat hij in een zetel zit. Hij heeft nu zomaar even 500 amendementen ingediend op de nota-De Wever. Het blijft nodig eraan te herinneren waarom Vooruit zo onmisbaar is. Ook Vlaanderen heeft rechts gestemd, maar het onzalige cordon schakelt een belangrijk deel van de Vlaamse rechterzijde uit. Daar is ook de N-VA mee verantwoordelijk voor. De N-VA en het Vlaams Belang bezetten sinds de verkiezingen de helft van de zetels in het Vlaams Parlement. De N-VA heeft met die uitzonderlijke onderhandelingspositie niets aangevangen. We kregen een kleurloos, weinig ambitieus Vlaams regeerakkoord. Voorlopig het enige opmerkelijke wapenfeit van deze regering is de belofte van Melissa Depraetere om het minst productieve deel van de Vlaamse bevolking 250 euro te geven voor de aankoop van een koelkast. Het andere deel zal daar moeten voor opdraaien en nog eens evenveel moeten bijleggen om de administratie van die Stevaert-operatie bij te houden. Als de Vlaamse regering wilde bewijzen dat ze nog steeds niet begrijpt welke de echte problemen van dit land zijn, was dat de ideale maatregel. Waarop kunnen we dan nog de illusie baseren dat de federale regering meer gestalte zal geven aan ‘de kracht van verandering’, op economisch, communautair of enig ander vlak? Ik behoor tot de groep van mensen die steeds bewondering heeft gehad voor het talent van Bart De Wever. Dat respect is er nog steeds, maar ik behoor nu ook tot de snel groeiende groep die zich afvraagt wat we daar mee kopen. Met deze onderhandelingen heeft De Wever zich ingeschakeld in het idee dat je binnen het Belgische regime nog steeds betekenisvolle hervormingen kan doorvoeren, terwijl de oude De Wever steeds het tegendeel heeft beweerd. Het zal blijken dat de oude De Wever gelijk zal hebben gehad. Arizona kan er nog steeds komen, betekenisvolle hervormingen niet.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen

Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be

Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wart Van Schel (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Simon Segers, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

De Wever

Wetstraatwatchers zaten er in 2024 goed naast

Na de parlementsverkiezingen van 9 juni 2024 voorspelde zowat het hele heir aan Wetstraatjournalisten een federale regering tegen het najaar. Fout dus, want in het beste geval is er eind deze maand een Arizona-coalitie. De Wetstraatpers sloeg de bal mis omdat ze de sociaaleconomische meningsverschillen heeft onderschat, net als het feit dat er geen tijdsdruk is. Plus: Bart De Wever blijft een voorzichtige Vlaams-nationalist.

Niets ergers dan als journalist over iets te moeten schrijven wanneer er amper nieuws is. Het moet in 2024 een kwelling zijn geweest voor de vele Wetstraatjournalisten toen de federale formatie telkens weer vooral leek op een processie van Echternach. Wie in de krantenarchieven duikt, merkt dat er een overtal aan nietszeggende artikels is verschenen. De politieke journalisten waren extra gefrustreerd omdat, zeker na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober, duidelijk werd dat er niet snel een federale regering zou komen, ondanks hun voorspelling dat het nu snel zou gaan. Een regering tegen september of zeker eind oktober, dat was de optimistische boodschap die ze verspreidden. Het legertje aan Wetstraatjournalisten zat er in 2024 dus goed naast. Omdat ze in hun bubbel een aantal zaken onderschat hebben, of niet hebben zien aankomen. Coalitie neigt meer naar links dan gedacht

De boodschap die na juni snel urbi et orbi werd uitgestuurd was dat er sprake zou zijn van sociaaleconomische coherentie binnen de coalitie. N-VA, MR, Les Engagés, cd&v en Vooruit zouden een centrumrechts herstelbeleid voeren. Dat Conner Rousseau wat tegenstribbelde, was te voorspellen, maar uiteindelijk zouden de Vlaamse socialisten waar voor hun geld kiezen, zo was de voorspelling. Niet dus.

DE WEVER IS EEN VOORZICHTIGE POLITICUS

Volgens de recentste berichten blijft Vooruit een uitgebreide meerwaardebelasting eisen en was er recent zelfs sprake van het afzwakken van het beperken van de werkloosheidsuitkeringen tot twee jaar. Vooruit bleef dus links druk zetten, en dat was niet bevorderlijk voor de gesprekken. Maar de Wetstraatjournalisten hebben nog iets anders onderschat: sociaaleconomisch neigt de zogenaamde Arizona-coalitie meer naar links dan algemeen wordt aangenomen. Les Engagés zien besparingen in de gezondheidszorg niet zitten. En cd&v blijft op fiscaal vlak maatregelen op tafel leggen die aansluiten bij de eisen van de christelijke arbeidersbeweging: meer fiscale herverdeling, meer lasten op vermogenswinsten. Dat is geen positionering in het centrum, wel op centrumlinks om niet te zeggen gewoon links. En dat maakt een compromis moeilijk voor MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez die beloond wil worden voor zijn 30 procent stemmen in Wallonië. De N-VA is dan weer bereid om de communautaire eisen nog maar eens in de koelkast te stoppen, wel op voorwaarde dat er echte sociaaleconomische hervormingen die naam waardig komen. Hier een evenwicht vinden, blijft een ingewikkelde opdracht.

Geen druk van buitenaf

Tweede misvatting: zowat alle Wetstraatjournalisten gingen ervan uit dat de Europese Commissie dermate grote druk zou zetten op België dat men wel snel met een regeerakkoord annex begroting zou komen. Maar nu blijkt dat men vanuit het Brusselse Berlaymontgebouw toch wat respijt geeft aan de onderhandelaars. Een begroting tegen maart is al oké. Feit is dat de Europese Commissie de financiële markten niet te veel wakker willen schudden nu ook Frankrijk als tweede grootste economie van de Europese Unie in budgettair slecht weer zit.

Met die druk van de financiële markten, die de rente op de staatsschuld snel zouden doen toenemen als er geen regering komt, valt het nogal mee. Ex-premier Yves Leterme verklaarde vorig weekend in De Tijd dat

internationale beleggers het niet hebben over België, maar wel over de slechte Franse overheidsfinanciën. Kortom, betreffende de Belgische formatiestilstand treedt een zekere gewenning in. Uiteraard kan de situatie snel wijzigen. Een plots stijgende rente en/of risicopremie op staatspapier komt vaak onverwacht. En niemand is 2011 vergeten, toen de rente op Belgische overheidsobligaties steeg naar 5 procent, wat de vorming van de regering-Di Rupo versnelde.

SOCIAALECONOMISCH NEIGT DE ZOGENAAMDE ARIZONA-COALITIE MEER NAAR LINKS DAN ALGEMEEN WORDT AANGENOMEN

Maar die datum is van groot belang. Toen was er nog sprake van een eurocrisis. Een goed half jaar later, in de zomer van 2012, liet Mario Draghi als voorzitter van de Europese Centrale Bank (ECB) weten dat hij er alles aan zou doen om de eurozone te redden, de beroemde “whatever it takes”-speech. Lees: als een land in de financiële problemen komt, zullen we het te hulp snellen. Voor België ligt dus nu al een reddingsboei klaar. Bart De Wever heeft niets met België

De grootste onderschatting van de Wetstraatpers heeft te maken met het figuur van formateur Bart De Wever (N-VA). We hebben het in deze rubriek al meermaals geschreven: hij heeft meer zin om burgemeester van Antwerpen te blijven dan om de Wetstraat 16 in te nemen. Het zou een vergissing zijn te denken dat men van gedacht verandert zo dicht bij de macht. Vandaar dat De Wever geen haast maakt, laat staan bereid is het gros van zijn programma te laten vallen voor een functie. Iets dat de zelfverklaarde insiders nog altijd onderschatten, is dat De Wever niets met België heeft en een Vlaams-nationalist blijft. De verkiezingsuitslag van 9 juni zal hem niet op andere gedachten hebben gebracht. Akkoord, men kan ervan uitgaan dat Wallonië met de MR en Les Engagés als winnaars nu stemt zoals Vlaanderen, maar in de film ‘BDW Politiek Beest’ maakte de N-VA-voorzitter de juiste analyse dat er in België twee landen zijn want “Waar sta je als de PS binnen vijf jaar plots de Waalse verkiezingen wint?”.

DE DRUK VAN DE FINANCIËLE MARKTEN VALT NOGAL MEE

Tenslotte is De Wever een voorzichtige politicus. Ook al is hij een nationalist, geen avonturen blijft de boodschap. Dat betekent dat hij bij een politieke patstelling niet van plan is om een aantal zaken te bruuskeren en pakweg het Vlaams Parlement door een algemene verklaring de weg van het confederalisme te laten inslaan. Zelfs op federaal niveau overheerst de voorzichtigheid. De Wever kon de voorbije maanden zonder Vooruit maar met de andere partijen naar de Kamer zijn gestapt met de vraag - zeker richting Open Vld - om een aantal sociaaleconomische noodmaatregelen goed te keuren. Daarmee zat een minderheidsregering voor een tijdje op de sporen. Maar dat ziet De Wever als te risicovol, want in strijd met de Belgische politieke traditie en dus geen optie. Voorlopig toch.

JURGEN

Immigratie en inteelt

Op zijn internetpagina’s legt Fedasil aan asielzoekers uit aan welke beperkingen ze zich dienen te houden bij het afsluiten van een huwelijk: “U mag niet altijd huwen wanneer uw partner familie is. U mag niet huwen met uw broer of uw zus, neef, nicht, oom of tante.” Zo geformuleerd, blijft het misverstand bestaan. De lezer krijgt de indruk dat hij/zij niet kan trouwen met zijn volle neef of volle nicht, wat onjuist is. Ik weet niet of Fedasil met die verwarrende formulering vreemdelingen bewust wil aanzetten om toch maar niet te trouwen met een volle neef of nicht, ook al mag dat. Die huwelijken binnen de familie komen immers bij inwijkelingen uit islamitische landen zeer vaak voor. Zo vaak zelfs dat een aantal Europese landen nu aan wetgeving werkt om die verbieden.

Jocasta en Oedipus

Noorwegen trok het spoor. Sinds de zomer van 2024 zijn huwelijken tussen volle neven en nichten er verboden. Denemarken en Zweden hebben al aangekondigd het voorbeeld te zullen volgen. In die landen wordt het geplande verbod vooral verdedigd met argumenten rond de vrouwonvriendelijkheid die schuilgaat achter de praktijk. Huwelijken binnen de familie zijn bijna allemaal gedwongen huwelijken, gearrangeerd door ouders of clanhoofden, vaak dan nog met de bedoeling om familieleden te kunnen overbrengen in de vorm van gezinshereniging. Ook eremoorden komen bij intrafamiliale huwelijken vaker voor, bijvoorbeeld wanneer een vrouw zich probeert te onttrekken aan de greep van familie

HET INTEELTPROBLEEM IS IN HET VK GROTER DAN IN ENIG ANDER EUROPEES LAND, OMDAT DE PAKISTANEN ER STERK VERTEGENWOORDIGD ZIJN

Alle culturen ter wereld hebben regels tegen incest. Met uitzondering van het zoroastrisme, verbieden ze bijvoorbeeld allemaal seksuele relaties tussen ouders en hun kinderen. Jocasta en Oedipus huwden, zonder te weten dat ze moeder en zoon waren. Wanneer de waarheid aan het licht kwam, hing Jocasta zich op en stak Oedipus zijn eigen ogen uit. De oude Grieken lachten niet met incest.

Bij verdere verwantschappen lopen de culturele wegen wat uiteen. Weinig culturen kijken positief naar huwelijken van een oom met zijn nichtje, maar de meeste hebben geen probleem met huwelijken tussen volle neef en nicht. Vaak worden die zelfs aangemoedigd.

De Kerk versus het tribalisme

In het Westen zijn nicht-neefhuwelijken altijd taboe geweest. Ze zijn nu wel wettelijk toegelaten, maar worden nog steeds als abnormaal beschouwd. Net als op zoveel andere terreinen onderschatten we hoe apart de westerse cultuur is. De Katholieke Kerk, die door velen wordt gezien als een factor van verstarring en conservatisme, heeft in de Europese beschavingsgeschiedenis vaak net een progressieve rol gespeeld. Al sinds de vroege middeleeuwen voerde de Kerk campagne tegen incest. Ze viseerde zelfs bloedverwantschappen verder dan de vierde graad. Fukuyama stelt dat strijd van de Kerk tegen huwelijken binnen de clan een belangrijke rol heeft gespeeld in de afbraak van het tribalisme en de promotie van het individualisme, dat een uniek beschavingskenmerk van het Westen is geworden. In de renaissance zou dat uitmonden in wat Karl Deutsch de ‘Romeo en Julia-revolutie’ noemde, het idee dat een individu bij de keuze van een partner de liefde mag voorrang geven op het belang van de clan. Bij ons is dat idee een vanzelfsprekendheid geworden, maar we vergeten dat we daarmee op deze planeet sterk in de minderheid zijn. Joseph Henrich, antropoloog aan Harvard, gaat nog een stap verder en stelt dat het verbod op intrafamiliale huwelijken zelfs de belangrijkste factor in de evolutie van het Westen naar de dominante beschaving is geweest.

Genetische code

Naast alle culturele, ethische en feministische argumenten tegen huwelijken tussen mensen met een te nauwe bloedband, is er een argument dat te weinig aan bod komt. Er is een heel goede reden waarom incest in alle culturen taboe is. Het is evolutionair namelijk dodelijk. Onze afkeer voor seksuele relaties met bloedverwanten zit dan ook in onze genen. Voortplanting tussen bloedverwanten leidt veel vaker tot genetische afwijkingen, verminderde weerstand en zelfs cognitieve en neurologische problemen. In de harde strijd om te overleven, verdwenen de stammen die aan incest deden. Die met een taboe op inteelt overleefden. Die evolutie bracht ons tot wat men het Westermarck-effect noemt: omdat we niet in

Niet dat ik het van plan ben, maar van de Belgische wetgever mag ik trouwen met mijn nicht. ‘Nicht’ en ‘neef’ zijn echter verwarrende begrippen. Ze verwijzen zowel naar een verwantschap van de derde graad (met de kinderen van een zus of broer) als naar een verwantschap van de vierde graad (met de kinderen van een oom of tante). Voor de wet is dat verschil echter essentieel, want die verbiedt huwelijken tussen verwanten in de derde graad, maar niet in de vierde graad.

staat zijn om bloedverwantschap op zicht te herkennen, ontwikkelen we geen seksuele interesse voor alle mensen waar we mee opgroeien.

Hoe het niet moet: de Habsburgers

De instincten van onze voorouders komen goed overeen met wat kan aangetoond worden in de moderne wetenschappen. Hoe dichter de bloedverwantschap, hoe meer kans op aangeboren afwijkingen. De genetica werd pas een wetenschap door het werk van priester Gregor Mendel, maar eigenlijk bestonden ook al voordien vermoedens over de nadelen van inteelt

IN HET WESTEN ZIJN

NICHT-NEEFHUWELIJKEN ALTIJD TABOE GEWEEST

De Habsburgers waren bijvoorbeeld een af schrikwekkend voorbeeld. De adel kon zich permitteren de regels van de Kerk naast zich neer te leggen, maar moest daar de gevolgen van dragen. Bij Karel II van Spanje had de over generaties opgestapelde inteelt van de Habsburgers al een coëfficiënt van 0,25 bereikt, wat betekent dat zijn vader en moeder evengoed broer en zus hadden kunnen zijn. Hij was angstaanjagend lelijk, had een tong zo groot dat hij niet meer behoorlijk kon spreken, leed aan epilepsie en was onvruchtbaar.

nichten best kunnen. Mohammed trouwde met zijn nicht. Hij huwelijkte zijn dochter uit aan haar neef. Het resultaat zie je in vrijwel alle islamitische landen. De World Population Review van 2023 vergeleek het niveau van inteelt in 73 verschillende landen. De top 20 wordt volledig ingenomen door landen met een islamitische meerderheid.

Kampioen is Pakistan. Meer dan 61 procent van de huwelijken wordt afgesloten tussen mensen met een bloedverwantschap van minstens de vierde graad. Daarna volgen drie oliestaten. Plaats 5 is voor Soedan, met nog steeds 50 procent. Bij de Maghreblanden schommelt het percentage tussen 20 en 30 procent.

België bengelt met 1 procent achteraan. Zelfs die lage score is vrijwel uitsluitend op het conto van immigratie te schrijven. Bij de laatste studie waar ik kennis van heb, bedroeg het aandeel nicht-neefhuwelijken 22 procent bij de Turkse gemeenschap in België en 28 procent bij de Marokkaanse. Een aantal medische statistieken weerspiegelen de resultaten. Professor Schulpen, specialist kindergeneeskunde, berekende dat het sterftecijfer van zuigelingen in Nederland dubbel zo hoog ligt bij allochtonen. Bij Turken en Marokkanen is dat het gevolg van genetische factoren, stelt hij.

Bradford: klein Pakistan

Ook in het VK is het debat over inteelt en immigratie eindelijk begonnen. Het probleem is daar groter dan in enig ander Europees land, omdat de Pakistanen, recordhouders van de inteelt, er sterk vertegenwoordigd zijn. Alleen al in het stadje Bradford is 30 procent van de aangeboren afwijkingen een rechtstreeks gevolg van inteelt. De kosten voor de reeds geplaagde National Health Service zijn navenant.

In december diende Richard Holden, parlementslid voor de Conservatieve Partij, een wetsvoorstel in om nicht-neefhuwelijken te verbieden. Veel kans maakt het niet. 20 jaar geleden was het nog een socialistisch parlementslid, Ann Cryer, die de kat de bel aanbond over de problematiek. Haar huidige partijgenoten vrijen echter al enkele jaren de islam op en hebben dan ook het vrijzinnige beginsel opgegeven van de voorrang van wetenschap op godsdienst

DE IDEOLOGISCHE WEERSPANNIGHEID TEGEN HET ERKENNEN VAN DE CULTURELE ACHTERLIJKHEID IN BEPAALDE MIGRANTENGEMEENSCHAPPEN IS GROOT

Die wetenschap zegt dat de waarschijnlijkheid van een aangeboren afwijking dubbel zo groot is wanneer de ouders neef en nicht zijn. Die kans neemt verder toe wanneer de ouders zelf reeds het product van inteelt zijn. Door opstapeling van de genetische last wordt het risico op afwijking dan vele malen groter, zoals bij de Habsburgers. Niemand ontkent nog dat inteelt de kans op medische problemen voor het nageslacht vergroot, maar de ideologische weerspannigheid tegen het erkennen van de culturele achterlijkheid in bepaalde migrantengemeenschappen is te groot om die wetenschap in beleid om te zetten.

Charles Darwin, de stamvader van de evolutieleer, had ook beter moeten weten dan te trouwen met zijn nicht. Het staat vast dat hij niet vertrouwd was met het werk van Mendel. Drie van zijn tien kinderen stierven kort na de geboorte. Van de overlevenden hadden drie een kinderloos huwelijk. Het causale verband met de bloedverwantschap staat niet wetenschappelijk vast, maar het is een plausibele verklaring.

De factor islam

Helaas zijn niet alle culturen even ver gegaan in het uitbannen van incest. De Koran verbiedt huwelijken met een oom of een tante, maar zegt expliciet dat huwelijken tussen neven en

Moeders van 35

De tegenstanders van het verbod werpen tegen dat ook moederschap boven de leeftijd van 34 de kans op afwijkingen vergroot. Volgens hen is ook dat een culturele keuze. Er zijn heel wat redenen waarom die gelijkstelling niet opgaat. De toename van geboortegebreken bij ouder moederschap is nog altijd een stuk kleiner en betreft ook een kleiner spectrum van aandoeningen. Maar ook dat is bijzaak. Het is uiteindelijk een kwestie van proportionaliteit. Het medische risico is slechts één van vele argumenten tegen de neef-nichthuwelijken, waarvan geen enkel toepasselijk is op ouder moederschap. Ouder moederschap is een vrije keuze, een huwelijk met een kozijn uit Afghanistan is gedwongen. Het gaat over vrouwenrechten, over de afbouw van de clangerichte achterlijkheid die integratie bemoeilijkt, over de strijd tegen het misbruik van gezinshereniging.

Het verbieden van nicht-neefhuwelijken heeft vele voordelen, maar, vanuit het standpunt van onze samenleving, geen enkel nadeel. Het is zelfs een bonus als we hiermee het duidelijke signaal uitzenden dat we geen geduld hebben met ingevoerde achterlijkheid of praktijken die ingaan tegen de waarden van onze beschaving, ook wanneer die verpakt zijn als religie of cultuur.

JURGEN CEDER

Gustave Moreaus voorstelling van de ontmoeting tussen Oedipus en de sfinx

Karel II van Spanje

De sociale zekerheid van 2025 is niet meer die van 1944

Het Belgische systeem van sociale zekerheid bestaat 80 jaar. Links en de vakbonden, maar ook de werkgevers zijn vol lof over dit systeem van sociale bescherming. Maar de sociale zekerheid is de voorbije decennia fel veranderd: sociale bijdragen van werkenden zijn onvoldoende om ze te financieren, het verzekeringsprincipe is afgebouwd en de Vlaams-Waalse kloof is onhoudbaar geworden.

Op 28 december 1944 werd de ‘Besluitwet betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders’ ondertekend. Op het moment dat in de Ardennen nog volop strijd werd geleverd tussen geallieerde en Duitse troepen, werd de basis gelegd voor de Belgische sociale zekerheid. Het systeem was ontwikkeld door Achiel Van Acker. Er bestonden voor WO II al systemen voor sociale bescherming in België, maar 80 jaar geleden werd de basis gelegd voor een stelsel dat mensen financieel beschermde tegen bepaalde ‘risico’s’ (werkloosheid, ziekte en ook leeftijd via het pensioen), waarbij werkenden op basis van bijdragen op hun loon rechten opbouwden voor het geval ze met het risico werden geconfronteerd. Wie zijn baan verloor, kon terugvallen op een vangnet. Het systeem was gebaseerd op een evenwicht tussen solidariteit en het verzekeringsprincipe. Werkenden bouwden voor zichzelf sociale rechten op, maar waren ook solidair met wie het moeilijk had.

Systeem onder druk

Tot in de jaren 1970 werkte het systeem als een goed geoliede machine, wat mee te danken was aan de industrialisering van grote delen van Vlaanderen door de komst van buitenlandse multinationals. De vele jobs die toen gecreëerd werden, financierden de sociale zekerheid via sociale bijdragen. Maar daarna volgden er verschillende zware economische schokken: de oliecrisissen, de globalisering die bedrijven deed wegtrekken naar goedkopere productielanden, de welvaartskloof tussen Vlaanderen en Wallonië die uitdiepte, periodes van werkloosheid in de jaren 1970 en 1980 die maken dat we vandaag met 73 procent werkzaamheidsgraad nog onder het Europees gemiddelde blijven en ver van de 80 procent doelstelling, de toenemende kost van de vergrijzing nu de babyboomers (geboren tussen 1945 en 1965) massaal met pensioen aan het gaan zijn,... En het is daarom inderdaad een hele prestatie dat de sociale zekerheid anno 2025 nog bestaat. Naar aanleiding van de 80ste verjaardag eind vorig jarig, staken de socialisten, maar ook de vakbonden en zelfs de werkgevers daarvoor een pluim op hun hoed. Akkoord, de werkloosheidsuitkeringen worden betaald, net als de pensioenen en de ziekte-uitkeringen.

wing mee bij monde van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO): de sociale zekerheid staat er anno 2025 niet zo goed voor. In 2024 bedroeg het socialezekerheidstekort voor de werknemersregeling zo’n 6,2 miljard euro, een situatie die zal verergeren tot een tekort van meer dan 7,6 miljard euro in 2025. “Zonder aanpassingen zou dat onevenwicht in 2029 een piek kunnen bereiken van meer dan 14 miljard euro, waardoor de duurzaamheid van het systeem in gevaar komt”, aldus het VBO.

De sociale zekerheid mag dan wel 80 jaar oud zijn en nog functioneren, ze is enorm duur. Dat komt omdat het systeem niet meer aangepast is aan de moderne tijd. Uiteraard is het gemakkelijk te zeggen dat men de werkzaamheidsgraad moet optrekken - richting de al vermelde 80 procent - om op die manier de financiering op orde te krijgen. Maar dat is een al te gemakkelijke conclusie.

De problemen zijn breder.

Dat de sociale zekerheid zo diep in het rood gaat en niet meer te vergelijken is met het stelsel dat in 1944 boven de doopvont werd gehouden, heeft te maken met drie mankementen waar dringend iets aan gedaan moet worden.

Werknemer krijgt weinig waar voor zijn geld

Ten eerste is het solidariteitsprincipe doorgeslagen en is er weinig aandacht voor het verzekeringsprincipe. Wie amper rechten heeft opgebouwd - zoals migranten - kan desondanks tamelijk snel rekenen op tal van uitkeringen en tegemoetkomingen. Anderzijds betalen de werkenden hoge sociale bijdragen

HISTORISCH WEEKOVERZICHT

©

en belastingen, maar krijgen ze er weinig voor terug. Het gemiddelde brutopensioen van een werknemer (1.600 euro) en van een zelfstandige (1.150 euro per maand) is volgens experts relatief laag ten opzichte van de bijdragen die men op het loon betaalt. Dat komt omdat men vanaf een bovengemiddeld loon sociale bijdragen blijft ophoesten, maar daar geen extra rechten voor bijvoorbeeld een hoger pensioen mee opbouwt. Er is dus nood aan een beter evenwicht tussen solidariteit met de zwakkeren en verzekerde rechten voor werknemers

HET IS INDERDAAD EEN HELE PRESTATIE DAT DE SOCIALE ZEKERHEID ANNO 2025 NOG BESTAAT

Tegelijk moet men zich vragen stellen bij de financiering in het algemeen. De sociale zekerheid wordt nog maar voor 60 procent gefinancierd met sociale bijdragen. De rest komt van de gewone begroting met belastinginkomsten die eigenlijk voor andere taken (veiligheid, justitie) bestemd moeten zijn. Ook dat is niet houdbaar. Een debat over een andere financiering van de sociale zekerheid wordt nergens gevoerd. Waar we de laatste tijd amper nog iets van horen, zijn de verschillen tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het is niet omdat men erover zwijgt, dat er geen miljardentransfers zijn van noord naar zuid, vooral in de sociale zekerheid: een onevenwicht dat gegroeid is door te veel uitgaven in de Waalse ziekteverzekering en een gebrek aan responsabilisering bij de ziekenhuizen aldaar. En een gevolg van de minderinkomsten die Brussel en Wallonië voor de sociale zekerheid genereren. Die regionale onevenwichten blijven te groot, zijn onhoudbaar en zetten de legitimiteit van de sociale zekerheid constant onder druk.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

4 januari 1980: Leven zonder dokter Wynen! Onder leiding van dokter André Wynen ontstond er in 1980 een grote staking van het artsensyndicaat, waar ook het communistische Geneeskunde voor het Volk zijn steun aan toezegde. Geen paniek, want ’t Pallieterke vond de remedie. “Blijven de doktoors van Wynen staken, dan ligt de oplossing voor de hand: allen terug naar de natuurgeneeswijze van Dr. Bilz.”

5 januari 2005: Het vel van Di Rupo PS-politica Marie Arena werd begin 2024 verhoord in het onderzoek naar Qatargate. 20 jaar eerder, toen ze minister-president van de Franse Gemeenschap was, lag ze al onder vuur vanwege een duur uitgevallen prijskaartje voor de renovatie van haar kabinet.

“Marie Arena is dus de schietschijf, maar niet de roos. Dat is wel Elio Di Rupo”, wist de auteur, die doorhad dat dit een manier was om de PS pijn te doen. “Met hem heeft de MR een eitje te pellen.” Verder in het nummer werd met Di Rupo opnieuw de spot gedreven, vanwege het arrest van de Raad van State dat de geldigheid van de omzendbrief-Peeters bevestigde

6 januari 1955: Erger dan de waterstofbom

Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ’t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ’t Pallieterke in het verleden bracht.

8 januari 1995: De toegevingen zijn weer in aantocht De regering was in 1987 al eens gevallen omwille van de Happartkwestie, maar ook in 1995 leefde de kwestie nog. “Hoe is het in godsnaam mogelijk?”, vroeg ’t Pallieterke zich af. “Wat men in Vlaanderen niet begrijpt, is hoe het mogelijk is dat er zelfs maar één Vlaamse politieker bereid gevonden wordt om met de Walen te praten.” De redactie pleitte toen om ‘demandeur de rien’ te spelen, aangezien de Nederlandsonkundige José Happart volgens de geldende wetgeving gewoonweg geen burgemeester kón worden. “Waar maken de Vlamingen zich druk over? Ze moeten alleen maar stilzitten, hun mond houden en één woord spreken: neen.”

9 januari 1975: De geleerde, de bloten en de tricolore hoeren In de rubriek ‘Kroniek der dode zielen’ wist men het al vijftig jaar geleden: “Bij de index van de Belgische waanzin kunnen altijd nog wel enkele punten bij.” Daarin omschreef de auteur hoe in het casino van Knokke het festival van de experimentele film mocht doorgaan. “Een aantal keetschoppers lopen poedelnaakt rond.” Enkele dagen voordien verboden de Belgische autoriteiten een gespreksavond met prof. dr. Rob van Roosbroeck, georganiseerd door de Orde van den Prince. “Voor de kultuurloosheid en de wansmakelijkheid schreit men Belgische krokodikketranen”, klaagde auteur r. Sch. aan. “Tegen de Vlaming Van Roosbroeck mag en moet de repressie voortgezet worden. Dan hebben de Belgische vrijemeningsuitelaars geen belangstelling.”

10 januari 2015: Vlaamse solidariteit of een slaapmiddel voor Wallonië? In de tweede editie van de 70ste jaargang schenkt ’t Pallieterke aandacht aan de miljardentransfers van Vlaanderen richting Wallonië. Het Vlaams Belang had met Tom Van Grieken net een nieuwe voorzitter en reed in navolging van de N-VA tien jaar eerder, nog eens met bestelwagens vol geld naar Strépy. Destijds moest de Waalse regering een besparing van 800 miljoen euro doorvoeren. Er is sindsdien niet veel veranderd. “Onze boodschap is duidelijk: Gedaan met geven en toegeven!”, schreef ’t Pallieterke toen. “Die slogan dateert van 1977. Laten we er 38 jaar later eens eindelijk werk van maken.” Is het 48 jaar later dan wel van dat? ECONOMISCHE

14 miljard tekort

Tussen de feestelijke reacties van socialisten en vakbonden in, gaven de werkgevers ook een waarschu-

“Talrijk zijn de mensen die onrustig slapen als ze in de loop van de dag een beetje te veel aan de atoombom of de waterstofbom gedacht hebben.” Tien jaar na de Tweede Wereldoorlog bevond de wereld zich midden in de Koude Oorlog. Ook ’t Pallieterke schreef over de angst voor de bom, in het eerste nummer van 1955. Toch kon toenmalig hoofdredacteur Bruno de Winter ook relativeren. “Ik zei u dat reeds vroeger, alle moordmiddelen voor mij in dezelfde zak te steken zijn en ge even dood zijt van een abuus van de weerstand als van een waterstofbom.”

7 januari 1965: Indonesië trok er uit! Ook in 1965 al een Diplomatieke Valies, die in het nieuwjaarsnummer van 1965 berichtte over het vertrek van Indonesië uit de UNO, toen de courante naam voor de Verenigde Naties (VN). Het maakte weinig indruk op de auteur, dat is duidelijk: “Het raakt onze kouwe kleren niet of er in de algemene UNO-vergadering 120 vangers zitten, of 110, of 130.” ’t Pallieterke was duidelijk tegen de organisatie. “Met of zonder Indonesië: de supranationale operette gaat door en iets anders dan geluidsgolven worden er niet voortgebracht.”

Stempelen in de jaren 1970 in Brussel

Remedies

Opkomen voor de rechten van het Nederlands is niet bekrompen

Binnen de Belgische context blijft het Nederlands onder druk staan. Vooreerst is er de ongebreidelde internationalisering van Vlaanderen, waardoor het Nederlands steeds meer de derde in plaats van de tweede taal wordt. Daarnaast blijft de taalwetgeving in Brussel dode letter. In Wallonië heeft het grootste deel van de leerlingen nooit Nederlands op school geleerd. Als het Nederlands niet de plaats krijgt die het verdient, kan Vlaanderen maar beter uit de Belgische context stappen.

De Taalbarometer stelde recent vast dat het Nederlands in de Vlaamse Rand er weer eens op achteruitgaat. Volgens het Agentschap Opgroeien spreekt de grote meerderheid van de moeders in de Vlaamse Rand (71 procent) met hun pasgeboren baby een andere taal dan het Nederlands. In het volledige Vlaams Gewest is dat ‘slechts’ 31 procent. Het grote drama is dat anderstalige moeders en vaders in de Vlaamse Rand geen taalcursus moeten volgen omdat ze doorgaans vanuit Brussel zijn verhuisd.

Onderwijscrisis

De internationalisering van Vlaanderen gaat intussen aan een rotvaart. Dat is niet alleen in de Vlaamse Rand het geval, maar ook in de meeste centrumsteden. Dat die ongebreidelde toename van diversiteit voor de nodige groeipijnen zorgt, is duidelijk zichtbaar in het onderwijs.

HET WORDT DRINGEND TIJD DAT DE VLAAMSE REGERING VAN HAAR BRUSSELSE AMBITIES WERK MAAKT

Het gebrek aan kennis van het Nederlands bij de ouders zorgt voor een ongeziene schoolachterstand bij de leerlingen. Bijna een op vier 15-jarigen haalt het referentiepunt voor leesvaardigheid niet. Dat aandeel is sinds 2009 toegenomen met meer dan 10 procent. Ook de ouders missen kansen op de arbeidsmarkt, want voor 80 procent van de vacatures bij de VDAB is een grondige kennis van het Nederlands vereist. Daardoor nemen de kansen van de kinderen nog meer af, waardoor de schoolse achterstand en de ongekwalificeerde uitstroom nog verder toenemen. De druk op het onderwijs is zo groot dat we stilaan van een onderwijscrisis kunnen spreken.

In Wallonië is er een hele generatie jongeren opgegroeid die op school amper Nederlands heeft geleerd. Georges-Louis Bouchez heeft op RTL Matin de ambitie uitgesproken dat Nederlands leren op school in de hele ‘Fédération Wallonie-Bruxelles’ verplicht moet worden. Een lichtend voorbeeld vormt de

MR-voorzitter geenszins, maar nu hij zelf aan de knoppen zit, beseft hij dat als het zuiden van het land uit de ongeziene crisis wil kruipen, het zeker aangewezen zal zijn op Vlaanderen. Intussen wordt de wettelijke tweetaligheid in Brussel al decennia met de voeten getreden. Recent raakte bekend dat meer dan de helft van de Brusselse agenten geen Nederlands kent en minder dan 10 procent van de nieuw aangeworven agenten tweetalig is. “We kiezen voluit voor een assertieve aanpak om de basisrechten van de Vlamingen in onze hoofdstad te verzekeren”, staat in het Vlaams regeerakkoord te lezen. Het wordt dringend tijd dat de Vlaamse regering van die ambitie werk maakt.

Onstuitbare arrogantie

Uiteraard kunnen we niet om de intellectuele en multiculturele elite heen die er alles aan doet om het belang van het Nederlands te minimaliseren. In De Tafel van Gert kregen de panelleden de vraag voorgeschoteld of ‘de Franstalige landgenoten beter Nederlands moeten leren’. De meerderheid stemde ‘nee’. Jan Verheyen: “Als je Franstalig bent, dan heb je veel meer aan Engels of Spaans - Chinees desnoods - als tweede taal.”

Enkel medisch kolonel en arts An Van Rompay vond dat Franstaligen Nederlands moeten leren. Ze stelde vast dat steeds meer officieren in het leger niet kunnen worden aangeworven bij gebrek aan kennis van het Nederlands. “Dat geldt ook voor de ambtenaren”, getuigde ze. Ook de kennis van hun moedertaal gaat er op achtruit. Stijn Baert vindt ook niet dat elke Waal Nederlands moet leren, maar stelde wel vast dat zowat de helft van de Franstalige werkzoekenden werkloos zijn, terwijl in Vlaanderen duizenden vacatures openstaan

ENKEL CONNER ROUSSEAU

PROTESTEERDE TEGEN BOUCHEZ: “HET IS HIER WEL DE VLAAMSE TV.”

Ook tijdens het programma Het Conclaaf was het even naar adem happen. Toen Georges-Louis Bouchez de kamer binnenkwam, was het opmerkelijk hoe snel de aanwezigen overschakelden naar het Frans. De enige die enigszins protesteerde, was Conner Rousseau: “Het is hier wel de Vlaamse tv.” Waarop de MR-voorzitter repliceerde: “In Wallonië.” Alsof Bouchez zich ooit eens de moeite heeft getroost om in Vlaanderen één woord Nederlands te spreken. Bij veel Franstaligen leeft nog steeds de onstuitbare arrogantie dat de taal van Molière de universele, superieure wereldtaal is. Even later kwam ook Bart De Wever binnen en schakelde gezwind over naar het Frans. Assertief

Om de ongeziene achteruitgang van het Nederlands in de Vlaamse Rand een halt tot te roepen, schuift voogdijminister Ben Weyts binnenkort een ‘Totaalplan Nederlands’ naar voren. Intussen moeten we volgens Weyts zelf meer Nederlands tegen anderstaligen spreken.

Van onderwijsminister Zuhal Demir mag enige hoop worden verwacht. Ze groeide op in de steenkoolbekkens van Waterschei en begrijpt als geen ander dat een goede kennis van het Nederlands van cruciaal belang is. Kinderen die onvoldoende Nederlands kennen, zullen drie uur bijles per week moeten volgen. Ouders moeten hun verantwoordelijkheid nemen.

De Vlamingen zullen assertief de plaats van het Nederlands in dit land moeten opeisen die het toekomt. We moeten af van het complex dat opkomen voor de rechten van het Nederlands bekrompen is.

JULIEN BORREMANS

Uitdagingen voor de Vlaamse politieke partijen in 2025

Ieder huisje heeft zijn kruisje, en voor de Vlaamse politieke partijen is dat niet anders. Sommige partijen gaan vandaag door een crisis, maar ook de partijen die het bij de verkiezingen goed deden, hebben hun problemen. We geven een overzicht op de drempel naar het nieuwe jaar.

N-VA: federale formatie

De N-VA bleef bij de verkiezingen van 2024 een beetje onverwacht de grootste partij. Maar door het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang stond het hoe dan ook in de sterren geschreven dat de N-VA de spelverdeler zou blijven in het Vlaams Parlement en de dominante partij in de Vlaamse regering. Zo geschiedde ook. De zorgen van de N-VA bevinden zich echter op het federale niveau. Arizona is een onverhoopte kans om zowel aartsvijand PS als directe concurrent Open Vld federaal in de oppositie te houden. Het probleem is echter dat het gemakkelijker lijkt water met vuur te verzoenen dan Conner Rousseau en Georges-Louis Bouchez samen in een regering te krijgen. Daarna is het nog maar de vraag hoe lang die regering stand zal kunnen houden. Een federale coalitie op de been brengen, liefst al in de loop van de eerste weken van 2025, is zonder twijfel op dit ogenblik de grootste uitdaging voor de N-VA. Volgende uitdaging: die regering bij mekaar houden, en dat allemaal zonder zelf te veel te moeten toegeven op de inhoud. Maar er is ook nog de Vlaamse regering, die het risico loopt in de verdrukking te raken als de federale regering te lang te veel aandacht blijft opeisen. 2025 wordt voor de N-VA echt geen jaar om op de lauweren van 2024 te rusten.

Vlaams Belang: besturen zonder ongelukken

Vlaams Belang is erin geslaagd mee aan de macht te komen en in Ninove slaagde men er zelfs in een absolute meerderheid te halen in de gemeenteraad. De partij zal zich in 2025 moeten bewijzen als een bestuurspartij en heeft daarbij alvast twee zekerheden. Ten eerste zal ze op alle mogelijke vlakken tegenwerkt worden door de

andere politieke partijen. Maar ten tweede zal elk probleem in een gemeente waar de partij mee in het bestuur zit, meteen opgevolgd en uitvergroot worden door de nationale media. Dit geldt natuurlijk a fortiori voor Ninove.

Voor de partij was het een lichte tegenvaller dat ze alleen bij de Europese verkiezingen de grootste werd. We kunnen ons inbeelden dat men er intern al naar snakt in de peilingen snel weer de koppositie te kunnen innemen.

Vooruit: stempel drukken

De onwaarschijnlijke comeback van Rousseau en zijn goede relatie met Bart De Wever zorgen ervoor dat Vooruit veel meer bestuursmacht wegkaapt dan anders het geval zou zijn. Het komende jaar komt het er echter op aan ook volop de stempel te kunnen drukken op de vele bestuursniveaus, zodat de linkse kiezer die voor Vooruit heeft gekozen ook waar voor zijn geld krijgt

Cd&v: vechten voor relevantie

Cd&v is voor het eerst in haar geschiedenis de kleinste partner in de Vlaamse Regering en dat wordt wennen. Als Arizona er komt, zal ze ook in de federale regering de kleinste zijn. Voor de partij komt het erop aan in 2025 een balans te vinden tussen betrouwbaarheid voor de andere regeringspartners zonder relevantie te verliezen voor haar kiezers. Vooral federaal dreigt ze onzichtbaar te worden tussen de twee kemphanen Rousseau en Bouchez. Wat die laatste betreft, moet de partij al bijna dankbaar zijn dat hij onlangs in aanvaring kwam met hun onderhandelaar Vincent Van Peteghem, want anders waren we bijna vergeten dat ook cd&v mee aan de onderhandelingstafel zit!

Open Vld en Groen: herbronnen

Voor zowel Open Vld als Groen was 2024 een rampjaar, al mag de crisis voor Open Vld toch iets groter genoemd worden dan voor Groen. Beide partijen zullen in 2025 een nieuwe adem moeten vinden, allebei trouwens met nieuwe partijvoorzitters die zich ongetwijfeld zullen willen bewijzen. Slagen ze daar niet in, dan dreigt voor beide partijen de kiesdrempel, met voor Open Vld zelfs het risico dat dit wel eens

het einde van de partij zou kunnen betekenen. Zich tegen de tweede helft van het jaar terug opwerken richting de tien procent in de peilingen, is voor beide dan ook de boodschap. Federaal zal het echter lastig worden op een geloofwaardige manier oppositie te voeren zonder meteen zelf afgerekend te worden op de eigen beleidsdaden uit de vorige regering(en).

PVDA: besturen in Brussel en Bergen De uitdaging voor de PVDA loopt opvallend parallel met die van het Vlaams Belang: zich een betrouwbare bestuurspartij tonen in de Brusselse gemeenten en in Bergen, waar de partij mee aan de macht zit. Gezien de financiële toestand van de betrokken gemeenten kan dat nog een hele uitdaging worden, maar in tegenstelling tot het Vlaams Belang staat de PVDA er tenminste niet alleen voor.

Een coalitie met de PS en Ecolo is immers nog iets anders dan een met een lokale lijst; en bovendien hoeft de partij ook het vergrootglas van de media niet te vrezen. Maar de partij zal haar achterban er wel van moeten overtuigen dat ze het verschil weet te maken, zonder haar coalitiepartners te bruuskeren en zonder potentiële nieuwe kiezers af te schrikken.

FILIP VAN LAENEN

Dit moet ook de strategie zijn om op links het marktleiderschap te kunnen blijven opeisen, ook al is het onwaarschijnlijk dat Vooruit al in 2025 in de peilingen bijgebeend zou worden door linkse concurrenten als de PVDA of Groen. Het gat dat met die twee laatste partijen bij de verkiezingen geslagen werd, is daarvoor te groot. De algemene derde plaats vasthouden is misschien geen absolute must, maar maakt het natuurlijk wel gemakkelijker om druk te kunnen zetten op regeringspartners.

ASIELSTOP VAN NICOLE DE MOOR AFGEVOERD DOOR RAAD VAN STATE

Staatssecretaris Nicole De Moor (cd&v) kreeg vrijdag 27 december een stevige veeg uit de pan van de Raad van State. Niet alleen schorste die haar maatregel om een asielstop in te voeren voor wie al asiel aanvroeg in andere EU-landen, maar de Franstalige rechters noemden haar maatregel ‘onzorgvuldig uitgewerkt’. De rechters wezen subtiel op een aantal flaters.

Waar ging die asielstop of opvangstop juist over? Eigenlijk ging die over Palestijnen en Syriërs die asiel kregen in Griekenland en Bulgarije, maar nu al maanden massaal opnieuw asiel aanvragen in België. De betrokken vluchtelingenorganisatie Vluchtelingenwerk Vlaanderen beweerde dat ze dat doen omwille van de ‘grote ontberingen’. Ze voelen zich daarin gesteund door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVV), die eerder te kennen gaf dat de sociale voorzieningen in Griekenland ontoegankelijk en ontoereikend blijken.

Eigenlijk draait alles om het feit dat tijdens de procedure na een aanvraag die asielzoekers recht krijgen op opvang en materiële steun. De staatssecretaris liet in een reactie op het arrest van de Raad van State al weten dat ze nieuwe stappen zal ondernemen om de opvangstop toch mogelijk te maken. “Hier leg ik me niet bij neer”, schreef De Moor in een persbericht. “De Raad van State heeft gezegd dat we op voorhand de beslissing hadden moeten voorleggen. Dat zal nu moeten gebeuren met een wetswijziging.”

HIER LEG IK ME NIET BIJ NEER - NICOLE DE MOOR -

Dat persbericht is leuk, maar het Franstalige arrest is een pak duidelijker om te begrijpen waarover het gaat. Eerst een beetje context. Tussen januari en september vroegen 4.404 mannen asiel aan in België, terwijl ze al erkend asiel in een andere lidstaat van de Europese Unie genoten. Dat waren hoofdzakelijk alleenstaande mannen die beweerden Palestijn of Syriër te zijn en afzakten vanuit Griekenland. De federale regering wou die praktijk onmogelijk maken, maar de Raad van State besliste daar dus anders over. De Raad van State, afdeling bestuursrecht spraak, schorste immers de maatregel die De Moor aankondigde in november.

Europees Hof

Die maatregel van De Moor bestond uit het weigeren van de aanvragen van wie al een asielstatus kreeg in een ander EU-land. Op zich zijn dergelijke aanvragen niet verboden. Het wordt alleen ontzettend moeilijk ze te weigeren. Het Hof van Justitie van de EU in Luxemburg besliste in februari immers dat opnieuw asiel aanvragen als een ‘volgend verzoek’ moet worden bekeken. Daarmee vergroot de kans aanzienlijk dat een asielzoe ker in aanmerking komt voor de vluchtelin genstatus of voor subsidiaire bescherming (een verblijfsvergunning van één jaar). De be slissing van het Europees Hof van Justitie be tekende vooral dat alle EU-landen voortaan een ‘volgend verzoek’ inhoudelijk moeten behandelen en niet meteen niet-ontvankelijk mogen verklaren. Die rechterlijke beslissing kwam na een vraag van een Duitse rechter in een zaak van

een Syrische vluchteling die in Duitsland zijn asielaanvraag geweigerd zag. E.Z. beweerde dat hij gevlucht was in 2014 om geen dienstplicht te moeten doen. Hij kreeg aanvankelijk subsidiaire bescherming, maar geen asielstatus, omdat hij niet vervolgd werd. De Syriër vroeg opnieuw asiel aan omwille van de betere voorwaarden van de asielstatus. De Duitse rechter vroeg een advies aan het Hof van Justitie over de weigering zijn volgende verzoek te behandelen. De EU-rechter besliste dat inhoudelijke behandeling moest. Op zich veranderde dat EU-recht weinig in België qua opvang. Het ging immers enkel over behandeling van aanvragen. De huidige opvangwet in België laat al toe om bij volgende verzoeken na individuele beoordeling opvang te weigeren. Het probleem is dat al die extra individuele beoordelingen een gigantische bureaucratische achterstand opleveren en de opvangkosten daardoor de pan uit swingen. De Moor probeerde met andere woorden meerdere problemen tegelijk aan te pakken.

In het arrest staat te lezen dat de staatssecretaris ‘een einde [wou] maken aan de asielaanvragen door erkende vluchtelingen’ en ze ‘wenste alvast enkele delen van het Europese Migratiepact toe te passen om zo de opvang te weigeren van aanvragers van asiel die al genieten van het statuut van erkende vluchteling in een ander Europees land’. De Moor had dat in november in een persbericht meegedeeld.

Het verzoekschrift bij de Raad van State werd ingediend door vijf vzw’s die actief zijn in de asielsector, hetzij als organisator van opvang, hetzij als lobbygroep. Het gaat om Coordination et initiatives pour les refugiés et les étrangers (CIRE), Vluchtelingenwerk Vlaanderen, la Ligue des droits Humains

In die bewuste e-mail stond dat de staatssecretaris besloten had maatregelen te nemen in verband met de procedure en de opvang van personen die een asielaanvraag indienen in België en die al beschikken over een geldige verblijfsvergunning in andere EU-landen: “Voortaan zullen alleenstaande mannen een mededeling krijgen van het Agentschap met een beslissing van de beperking van materiële steun.” Vertaald in mensentaal: Fedasil moet die alleenstaande mannen met een verblijfsvergunning in een ander EU-land meedelen dat ze opvang noch steun zullen krijgen.

Klein detail: het is enkel aan Fedasil om onafhankelijk te oordelen over het beperken van het recht op materiële steun, zoals opvang voor de aanvrager. Geval per geval. Dat verklaart wellicht het zenden van die bewuste e-mail naar de vzw’s. De advocaat van de federale regering stelde wel in vraag wat het ‘belang’ was van de vzw’s “om de schorsing met uitzonderlijke urgentie van de aangevallen beslissing te vragen aangezien deze schorsing enkel Fedasil belemmert om de opvangwet toe te passen”.

DE MOOR IS OVERTUIGD DAT HAAR BESLISSING OP ZICH NIET SLECHT BEVONDEN WERD

Volgens het persbericht (uit november) van de staatssecretaris wou ze geen dossiers meer behandelen van wie elders al erkend was als vluchteling. Nu beperkte ze blijkbaar bovendien de steun voor de aanvragers. De vzw’s noemden dat een aanpassing van de wet. De advocaat van de federale regering reageerde daarop dat het geen bestuurshandeling was. Uiteraard omdat de Raad van State, afdeling bestuursrechtspraak, zich enkel met bestuurshandelingen bezighoudt. De rechters trapten alvast niet in dat laatste argument. Advies inwinnen

Kortom, de beslissing van De Moor bevat een wijziging aan het wettelijk kader. Daardoor moest de regering eerst advies vragen aan de Raad van State. De staatssecretaris deed dat niet. Terechte kritiek dus van de Raad van State

NU BLIJKT DAT FEDASIL DE VLUCHTELINGEN-VZW’S VIA E-MAIL INLICHTTE OVER WAT DE STAATSSECRETARIS ZINNENS WAS

De regering beriep zich ook nog op de vertrouwelijkheid van een diplomatieke brief van de Europese Commissie. Het arrest stelde dat die vertrouwelijkheid moest behouden worden en dat de uitvoering van de beslissing van de staatssecretaris voor Asiel en Migratie onmiddellijk moest geschorst worden. Dat het arrest twee dingen oplegt, is niet zomaar een detail. Het lijkt erop dat de vzw’s probeerden om via de procedure inzage te krijgen in de inhoud van het Migratiepact van de Europese Raad onder het Belgische voorzitterschap in juni en de communicatie van de regering met de Europese Commissie hierover. De vraag is of dat een list was of puur toeval. De enige andere verklaring is dat De Moor die vertrouwelijke brief van de Europese Commissie liet gebruiken als gezagsargument. De bekende tactiek: het moet van Europa. Daarmee dreigde vertrouwelijke diplomatieke correspondentie openbaar te worden.

Een goede verstaander snapt meteen dat de Raad van State hier twee flaters onder de neus van de regering en vooral van Nicole De Moor wrijft.

Ontkenning

Nicole De Moor zelf verkeert in een staat van ontkenning. Volgens haar moet men het arrest op een wel zeer bijzonder wijze lezen. De Moor is overtuigd dat haar beslissing op zich niet slecht bevonden werd, maar dat enkel de manier waarop niet deugde volgens de Raad van State. Door de normale procedure te volgen - dus door een wetswijziging voor te leggen aan de afdeling wetgeving van de Raad van State - zou de regering een advies kunnen ontvangen. Om zo uiteindelijk erkende vluchtelingen te kunnen weigeren die enkel afkomen voor de sociale of financiële voordelen, terwijl ze elders bescherming genieten. De Moor legt zich dus niet neer bij de schorsing. De vraag is of de vzw’s en zelfs haar eigen agentschap Fedasil even vastberaden blijven. Het lijkt vanzelfsprekend dat de asiel-vzw’s die subsidies ontvangen van allerhande overheden en betaald worden voor de opvang van asielaanvragers, tijdens de procedure dezelfde koppigheid aan de dag zullen leggen. Bovendien lijkt het niet zo verstandig om de twee tikken die de Raad van State uitdeelde te negeren. In het licht van het EU-recht dat ontstond na het advies van het Hof van Justitie afgelopen februari, zou dat enkel de volgende nederlaag bij de Raad van State of het Grondwettelijk Hof opleveren.

LODE GOUKENS

Afghaans protest voor de RVV

Nicole de Moor tijdens een officieel bezoek aan Marokko

Don’t

Cry for Me Argentina

Het eerste jaar dat ik aan de universiteit studeerde, zong Madonna ‘Don’t Cry for Me Argentina’. Dat deed ze in de film ‘Evita’, een biografie over de Argentijnse first lady in de jaren 1940: Eva Peron. Eva startte haar leven als ‘bastaardkind’ van een arme familie. Ze werd verliefd op een politicus van even bescheiden komaf: Juan Peron. In haar radioshow promootte ze hem tot hij president werd en zij first lady. Tijdens hun regime richtten ze een stichting op ‘om de armen te helpen’, maar in werkelijkheid plunderden ze de staatskas

VOLGENS MIJ IS NIET TRUMP, MAAR MILEI DE PERSOON VAN 2024

Je kan het nauwelijks geloven, maar voor de peronisten aan de macht kwamen, was Argentinië één van de rijkste landen ter wereld. In plaats van hun belofte om het geld van de ‘rijken aan de armen te geven’, stalen ze geld van de middenklasse en verdeelden ze het onder twee armen: de linker- en de rechterarm. Ze wierven een massa ambtenaren aan, incompetente vrienden eerst. De Argentijnen stonden erbij en keken ernaar. Wie durfde zo’n nobel doel als ‘armen helpen’ tegenspreken? Bovendien hadden de Perons ook armoede gekend! Het peronisme werd een politieke stroming die 80 jaar de plak zwaaide, tot de Argentijnen even berooid als wanhopig werden. Pas dit jaar kwam er een einde aan die socialistische waanzin dankzij de verkiezing van Javier Milei, de eerste libertarische president ter wereld. Straf hoe hij als outsider een legende uitschakelde. Volgens mij is niet Trump, maar Milei de persoon van 2024

ALS DE STAAT BROOD ZOU BAKKEN, ZOU HET EVEN SMAKELOOS ZIJN ALS DE BEGROTING

Elke ‘kwaliteitskrant’ noemde Milei bij zijn verkiezing een zot, fasco, wacko of wappie, maar die professor economie deed in negen maanden wat hij had aangekondigd: positieve cijfers voorleggen. Hij verminderde de inflatie, verhoogde het bbp en bereikte een begrotingsoverschot. Hoe? Hij sloot tien ministeries, schafte prijsreguleringen en subsidies af en verminderde het staatsapparaat met 30.000 ambtenaren. Hij doet dat niet omdat hij ambtenaren minacht, maar omdat hij weet dat ze meer rijkdom creëren in handel, diensten, industrie of landbouw dan door taksen en regels te bedenken in het staatsapparaat. Staatsvermindering is het credo van Javier Milei, omdat Argentinië die nodig heeft.

“De slager, de brouwer en de bakker leveren ons geen maaltijd uit vrijwilligerswerk, maar uit eigenbelang”, zei de klassiek-liberaal Adam Smith. Gelukkig maar. Als de staat brood zou bakken, zou het even smakeloos zijn als de begroting, De Lijn of de NMBS. Inclusief het uitschakelen van alle concurrenten. Libertariër Ludwig von Mises ging nog wat verder: “Het aanbidden van de staat is het aanbidden van de macht.” Mochten de journalisten van de ‘kwaliteitskranten’ ooit een boek van Von Mises of Smith gelezen hebben, dan hadden ze wel kunnen inschatten welk vlees ze met Milei in de ‘Scientiae vincere tenebras’ is het motto van mijn alma mater. Bewezen theorieën zijn altijd de beste. Toeval of niet, ons land was ook ooit een van de rijkste ter wereld. Daarom is mijn nieuwjaarsbrief voor onze vele regeringen kort. Ik heb zelfs maar twee woorden nodig: kopieer Argentinië.

ELS AMPE

De computerkaste

Vrijwel alle westerse landen hebben de verwerking van de verkiezingsresultaten toevertrouwd aan een kleine kaste van informatici. Dat is een gevaar voor de democratie.

Deelstaat Saksen

In een eerste versie van de zetelverdeling die ’s morgens vroeg op 2 september 2024 bekend was gemaakt, had de CDU 42 zetels behaald, de AfD 41, de SPD 9 en Die Grünen 6. Daarmee zou de AfD een zogenaamde ‘Sperminorität’ hebben behaald, een blokkeringsminderheid die de partij in staat had gesteld een veto uit te spreken tegen beslissingen waarvoor een tweederdemeerderheid vereist is. Maar enkele uren later maakte de verkiezingscommissie bekend dat er door een computerfout een vergissing was gemaakt in de berekening van de zetelverdeling: de CDU en de AfD kregen elk een zetel minder en SPD en de Groenen elk een zetel meer. Geen blokkeringsminderheid meer! Hoera, de democratie was gered.

DE DEMOCRATIE

STAAT OF VALT MET DE GELOOFWAARDIGHEID

VAN DE VERKIEZINGSRESULTATEN

Moeten we dat geloven? Ik geloof niet in zo’n toevalligheden. Maar of we dat geloven of niet, we moeten dat wel slikken, want de informatici hebben het gezegd en misschien, heel misschien zouden alleen andere informatici nog kunnen controleren of er echt een computerfout in het spel was, of gewoon bedrog. Dat was allemaal vóór de terreuraanslag in Maagdenburg en bij de komende verkiezingen op 23 februari zal de AfD bijna zeker incontournabel worden. Maar het fundamentele probleem blijft. Er is misschien geknoeid met de computertelling en niemand kan dat bewijzen. Zoals ook niemand kan bewijzen dat er níét geknoeid is. Dat is een gevaarlijke en potentieel explosieve situatie, en echt niet alleen in Duitsland.

Intussen zijn de computers én de programma’s toch spectaculair verbeterd, nietwaar? Ja, zeker wel. De informatici hebben héél veel bijgeleerd. Maar zijn zij ook eerlijker en onpartijdiger geworden? Natuurlijk niet. Integendeel, ze zijn nog meer dan vroeger vervreemd van de ‘gewone’ mensen die geen informatica hebben gestudeerd, en die meestal véél harder moeten werken voor een véél lager loon.

Amerika

Als we Amazon, Microsoft en Alphabet als voorbeelden nemen, de drie grootste ‘tech companies’ in de Verenigde Staten, dan zien we een duidelijk beeld van de politieke voorkeuren binnen die kaste van informatici. Werknemers van Alphabet en hun familieleden doneerden bijna 40 keer meer voor de campagne van Kamala Harris dan voor die van Trump. Bij Amazon was dat 10 keer meer, bij Microsoft 11 keer meer. Bij Meta, de eigenaar van Facebook, was het 33 keer meer, bij Apple 20 keer meer. Elon Musk staat natuurlijk aan de kant van de vrijheid, maar dat geldt niet voor de werknemers van zijn bedrijven Tesla, SpaceX en X. Die doneerden respectievelijk bijna twee keer, vijf keer en 26 keer meer voor Harris dan voor Trump.

Zou het toeval zijn dat bij Tesla en SpaceX de verschillen kleiner zijn dan bij X of de andere ‘tech compagnies’? Ik denk het niet. Bij Tesla en SpaceX werken naast informatici ook nog veel mensen uit andere beroepsgroepen: ingenieurs, technici en raketspecialisten die veel meer met twee voeten op de grond staan. Zij behoren niet tot dezelfde kaste. Kun-

Nederlands

nen we van die kaste verwachten dat zij neutraal en goudeerlijk is? Kunnen we er zeker van zijn dat zij hun oncontroleerbare macht niet zullen gebruiken en misbruiken om hun politieke agenda door te drukken? Als men de gretigheid ziet waarmee al die bedrijven ‘ongewenste’ berichten op internet censureren, dan is het toch duidelijk dat wij de tellingen van verkiezingsresultaten níét aan hen mogen toevertrouwen. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat het bij informatici in Europa anders ligt. Er is waarschijnlijk geen enkele andere beroepsgroep waar één bepaalde politieke strekking zo dominant is. Zelfs bij journalisten - horresco referens! - zijn er nog meer dissidenten. Hogeropgeleide mensen behoren in westerse landen meestal ook tot de hogere inkomensklassen en daar is niets mis mee. Maar bij huisartsen, chirurgen, ingenieurs, kankerspecialisten of sterrenkundigen vinden we mensen met de meest diverse ethische, religieuze en politieke opvattingen. Al die mensen vormen geen kaste en zeker geen politiek gelijkgezind blok. De informatici wel.

Terug naar potlood en papier

De democratie staat of valt met de geloofwaardigheid van de verkiezingsresultaten. De tellingen moeten niet alleen eerlijk verlopen, maar de overheid moet kunnen bewijzen dat ze eerlijk zijn verlopen. Dat is anders dan bij een rechtszaak waarbij het vermoeden van onschuld geldt en het Openbaar Ministerie moet bewijzen dat de beklaagde schuldig is. In de oude pre-computerverkiezingen kon men bij een ernstige betwisting desnoods de juten zakken met stembiljetten opensnijden en een hertelling uitvoeren, met getuigen uit alle lagen van de bevolking. Alleen al de mogelijkheid van zo’n hertelling was een effectief en afschrikwekkend middel om fraudeurs te ontmoedigen. Gooi de stem- en telcomputers op de schroothoop en ga terug naar het stemmen en tellen met potlood en papier, zodat het ook door gewone mensen kan gecontroleerd worden: schoolmeesters, meisjes die in de supermarkt aan de kassa zitten, winkeliers, timmerlieden en leraars. Dat is echte democratie. En je moet nooit meer bang te zijn dat buitenlandse mogendheden de verkiezingen zullen hacken.

PAUL BÄUMER

België

Als u denkt dat computers geen domme fouten kunnen maken bij het tellen van stemmen… Bij de sociale verkiezingen van 1995 werd een coderingsfout gemaakt, waardoor sommige uitslagen verkeerd werden weergegeven. Die fout werd pas vijf jaar later ontdekt. De ergste blunder werd natuurlijk in 2000 in Veurne gemaakt: daar moesten de provincieraadsverkiezingen overgedaan worden omdat de programmeurs van Binnenlandse Zaken de lijst van het Vlaams Blok ‘vergeten’ waren. Niet een paar duizend stemmen, maar een volledige lijst! En niemand had dat opgemerkt tot de dag van de verkiezingen zelf. Is uw vertrouwen in de informatici van Binnenlandse Zaken misschien toch een beetje aan het wankelen gegaan? Ja, dat is lang geleden. Misschien waren dat beginnersfouten.

Engels is de lingua franca van de wereld geworden en nergens is dat zo sterk het geval als op het internet. Wie geen Engels kent of het niet minstens vlot kan lezen, mist een heleboel informatie. Toch zijn er enkele politiek incorrecte websteks die volledig of minstens gedeeltelijk Nederlandstalig zijn. Bijvoorbeeld platformraam.nl, het vroegere Raam op Rusland, dat zijn werkdomein heeft uitgebreid tot Wit-Rusland, Oekraïne en de vroegere Sovjetrepublieken. Wynia’s Week moeten we hier niet meer voorstellen. U kon in een vorig nummer met Syp Wynia kennismaken in een groot interview. De webstek BNR.nl en het YouTubekanaal ervan komen soms scherp uit de hoek, maar u moet het irritante Hollandse accent van sommige medewerkers er wel bijnemen. Ook de webstek en het YouTubekanaal van de bekende krant De Telegraaf brengen ander en beter nieuws dan de gewone politieke correcte onzin. De heel degelijke Amerikaanse webstek Gatestone Institute is een buitenbeentje in die reeks. De voertaal is het Engels, maar men kan ook artikels aanklikken in veertien verschillende talen, waaronder het Nederlands. Niet alle artikels zijn in alle talen vertaald en de vertalingen zijn niet altijd schitterend. Maar men probeert tenminste de niet-Engelstalige lezers tegemoet te komen. Dat is zeker een vermelding waard. Laat u niet afschrikken door de vele medewerkers met Arabische namen: de meesten zijn christenen. PB

Demonstratie stemcomputer in 2018

“Het ongeluk van De Wever is dat de PS de verkiezingen in Wallonië niet gewonnen heeft”

Begin november zwaaide Johny Vansevenant (66) af als Wetstraatjournalist. Hij verzorgde ruim 35 jaar de binnenlandse politieke verslaggeving voor de nieuwsbulletins op Radio 1.

Daarmee is hij zowat de bekendste stem uit de Wetstraat. Voor ’t Pallieterke blikt hij onder meer terug op de val van Johan Sauwens, het einde van de CVP-staat en de machtsovername door de N-VA.

In ‘De strijd om de macht’ vertelt Vansevenant in net geen duizend bladzijden de politieke geschiedenis van de voorbije drie decennia, zoals hij die vanop de eerste rij beleefde. In de leeszaal van het Vlaams Parlement neemt Vansevenant uw verslaggever mee voor een politieke tijdreis. Het startpunt is mei 2001. De hoofdrol is weggelegd voor toenmalig Vlaams minister Johan Sauwens (Volksunie). Vansevenant was destijds een van de journalisten die in het kantoor van Flip Dewinter (Vlaams Belang) naar de beelden kon gaan kijken die een einde zouden maken aan Sauwens’ ministerschap. Die episode uit de Vlaamse politieke geschiedenis komt in het boek uitgebreid aan bod. “Johan Sauwens was in mei 2001 onder vuur komen te liggen omdat hij een bijeenkomst van het Sint-Maartensfonds, een vereniging van oostfrontstrijders, had bijgewoond”, steekt Vansevenant van wal. “In de zaal in Berchem hingen allerlei nazisymbolen aan de muren. De Morgen was op een maandag in mei 2001 met het nieuws naar buiten gekomen. Maar op dezelfde dag kondigde het Paleis aan dat prinses Mathilde zwanger was, waardoor het nieuws over Sauwens een beetje naar de achtergrond verdween.”

Maar dat was van korte duur?

“Ja, een dag later kwam de zaak opnieuw bovendrijven. Vooral linkse en liberale politici wilden op de zere plek blijven duwen. De kopstukken van de socialisten en de liberalen, Steve Stevaert en Patrick Dewael, waren net als Sauwens uit Limburg afkomstig. Misschien hadden zij wel hun kans geroken om een rechtstreekse concurrent uit te schakelen.”

“De Volksunie zette alle zeilen bij om Sauwens te redden. Hij is in het Vlaams Parlement door het stof gegaan. Ik vertelde in het radionieuws van 13 uur dat ik dacht dat hij zijn vel had gered en de andere regeringspartijen zich daarbij hadden neergelegd. De zaak-Sauwens leek een afgesloten hoofdstuk te zijn.”

Maar daar kwam door de beelden verandering in?

“Mijn collega bij VTM, Dirk Van den Bogaert, was beelden gaan bekijken bij Filip Dewinter. Daarop was te zien hoe Sauwens zich gedragen had. De beelden waren een ‘gamechanger’. Daarom heb ik contact opgenomen met Dewinter, met de vraag of ook ik de beelden kon komen bekijken. In zijn kantoor gidste hij mij door de videobeelden: hij gaf uitleg bij de beelden

JE HOEFT MAAR TE KIJKEN NAAR

HET TRICOLORE VLAGJE OP DE REVERS

VAN GEORGES-LOUIS BOUCHEZ OM TE WETEN DAT ER COMMUNAUTAIR NIET VEEL ZAL GEBEUREN

en vertelde welke symbolen te zien waren, welke liederen werden gezongen en welke gedichten werden opgevoerd, zoals ‘Die Glocken von Stalingrad’. Dat was vrij ijzingwekkend. Ik heb in het radionieuws van 15 uur voor het eerst de beelden beschreven. De hele verdediging van Johan Sauwens lag door de beelden in duigen. Je voelde wel dat ze hem te grazen wilden nemen, want de camera was tijdens de bijeenkomst voortdurend op hem gericht geweest.”

Wat was er precies te zien op de beelden?

“Op de beelden is bijvoorbeeld te zien dat het lied van de Vlaamse SS wordt gezongen. Sauwens staat recht, applaudisseert en zingt mee. Dat had hij niet verteld in het parlement. Misschien kon hij ter plekke ook niet anders? Bruno De Wever vertelde in een interview alleszins dat Sauwens vertrouwd was met het Limburgse Sint-Maartensfonds. Dat is gematigder dan dat uit Antwerpen, waar de bijeenkomst plaatsvond. In zijn thuisstad Bilzen, dat ook wel Klein-Berlijn wordt genoemd, woonden heel wat kiezers die hun wortels hadden in het Limburgse Sint-Maartensfonds. Dat waren potentiële kiezers voor de Volksunie.”

ER IS BIJ DE VRT SLECHTS KORT NAGEDACHT OVER EEN CORDON MÉDIATIQUE

“Dewinters video was voor Sauwens de doodsteek. ’s Avonds volgde een persconferentie waarop die laatste zijn ontslag heeft aangekondigd, onder meer onder druk van Sven Gatz.”

Heeft u in de kaart van het Vlaams Blok gespeeld door over de beelden te berichten?

“Humo verweet mij inderdaad dat ik zou hebben meegeholpen om het paars-groe-

ne project in duigen te doen vallen. Ik wilde weten wat er gebeurd was. Ik wilde de beelden zien. Ik had tot dan alleen de woorden van Sauwens gehoord. De beelden konden op zich niet liegen. Ik vond dat ik gewoon mijn werk deed. Ik mag mij informeren.”

Waarom lag dat toen zo gevoelig?

“In die periode werd bij de openbare omroep nagedacht over een ‘cordon médiatique’ rond het Vlaams Blok. De EBU (European Broadcasting Union, die de Europese openbare omroepen groepeert, red.) had een nota over de democratische maatschappij uitgestuurd. Op basis daarvan werd geconcludeerd dat het Vlaams Blok geen partij was als alle andere. Maar mijn taak was en is nieuws brengen. Als de feiten geverifieerd en waarachtig zijn, en ze belangrijk zijn in een politieke discussie, dan breng ik ze ook. Ik heb gewoon mijn job gedaan.”

Was dat meteen ook de laatste keer dat de VRT een cordon médiatique heeft overwogen? Of is dat later nog gebeurd?

“Siegfried Bracke was rond de eeuwwisseling erg machtig op de redactie van de VRT. Hij presenteerde toen het politieke praatprogramma ‘Bracke & Crabbé’. Dat duo heeft ervoor gekozen om het Vlaams Blok te behandelen zoals elke andere partij, ook in de luchtigere formats. Ze zijn bijvoorbeeld met Gerolf Annemans naar een Turkse kapper geweest. De keuze tégen het cordon médiatique is toen gemaakt. Niemand is daartegen ingegaan. Ook de andere Vlaamse media hebben ervoor gekozen om geen cordon médiatique in te voeren. In Wallonië bestaat dat natuurlijk wel: Vlaams Belangers worden er nooit rechtstreeks uitgezonden. Wallonië is op dat vlak een andere wereld. Wat ik gedaan heb in de zaak-Sauwens, is iets wat iedereen vandaag zou doen. Er is slechts kort nagedacht over een cordon médiatique.”

VOORMALIG WETSTRAATJOURNALIST

Hoe verklaart u dan dat het Vlaams Belang nog steeds minder aan bod komt in duidingsprogramma’s van de VRT?

“Het Vlaams Belang heeft het nadeel dat het geen beleidspartij is. In de berichtgeving is het altijd zo dat de regeringspartijen het initiatiefrecht hebben. De oppositiepartijen kunnen pas daarna kritiek geven. Tenzij ze zelf een ophefmakend voorstel op tafel leggen, komen de oppositiepartijen pas later aan bod. Ik heb talloze verslagen gemaakt vanuit de Kamer waarin ook Barbara Pas (fractieleider van het Vlaams Belang, red.) haar mening mocht geven. Ik heb het Vlaams Belang steeds als een gewone oppositiepartij behandeld. Toen de Vlaamse socialisten ten tijde van de Zweedse regering nergens aan de macht waren, kwamen ze ook niet veel aan bod, behalve als ze een congres organiseerden, deelnamen aan een debat of kritiek gaven op regeringsmaatregelen. Oppositiepartijen zijn steeds op achtervolgen aangewezen.”

IK VERWACHT TEN VROEGSTE IN FEBRUARI EEN NIEUWE FEDERALE REGERING

“In verkiezingstijd zijn de verhoudingen helemaal anders, want dan houden we rekening met de zetelverdeling in het Vlaams Parlement. De grote partijen komen bijvoorbeeld dichter bij de verkiezingen aan bod in de programma’s. We hanteren als het ware een weegschaaltje. Wie tegen het Vlaams Belang is, komt dan met de kritiek dat het ‘toch wel erg is dat het Vlaams Belang zoveel aan bod komt op de VRT’. Maar we passen simpelweg de verhoudingen in het Vlaams Parlement toe.”

Wat had Dewinter te winnen bij de val van Sauwens?

“Hij wilde de Volksunie doen ontploffen. Dat is uiteindelijk ook gebeurd. De

Vlaams-nationalisten bij de Volksunie waren potentiële kiezers van het Vlaams Blok. Dewinter kon op dat moment ook niet voorspellen dat er een N-VA zou ontstaan. Hij had ook een viscerale afkeer van paars en dus van Bert Anciaux. Hij heeft het rijk van Anciaux kapotgemaakt. Kort na de val van Sauwens is de Volksunie ontploft. Dewinters bedoeling was drieledig: paars doen ontploffen, Anciaux een pad in de korf zetten en een pak Vlaams-nationalistische stemmen voor het Vlaams Blok binnenhalen.”

Is de overstap van Marie-Rose Morel naar het Vlaams Belang een van de redenen waarom de relatie tussen Bart De Wever en Vlaams Belang vandaag nog steeds zo verzuurd is?

“Nee. De Wever heeft gekozen om niet in zee te gaan met VB omwille van twee andere redenen. Ten eerste heeft hij niet veel affiniteit met de standpunten van Tom Van Grieken. Ten tweede zou een coalitie met het Vlaams Belang ervoor zorgen dat N-VA geen deel kan uitmaken van een federale regering. Daardoor zou ze de hervormingen die veel van haar kiezers hebben geëist, niet kunnen doorvoeren.”

IK HEB HET VLAAMS

BELANG STEEDS ALS EEN GEWONE OPPOSITIEPARTIJ BEHANDELD

“De komst van Marie-Rose Morel heeft wel het triumviraat bestaande uit Dewinter, Gerolf Annemans en Frank Vanhecke doen ontploffen. Morel stond voor een gematigder en zachter Vlaams Belang, terwijl Dewinter net Jean-Marie Dedecker wilde binnenhalen. Morel heeft dat verhinderd. Sommigen zeggen dat zij de Yoko Ono (die door sommigen verantwoordelijk wordt geacht voor het uiteenvallen van The Beatles, red.) was van het Vlaams Belang. Zij heeft het triumviraat, dat jarenlang goed werkte, uit verband gespeeld.”

Hoe schat u de federale regeringsvorming in? Hebben we een federale regering tegen Driekoningen? Of zal het toch eerder Pasen worden?

“Januari is de maand van de nieuwjaarsrecepties, waarop iedere partijvoorzitter nog eens stoer wil doen. Dat is niet meteen het geschikte klimaat om tot een akkoord te komen. Daarom verwacht ik ten vroegste in februari een nieuwe federale regering. Ik heb gehoord dat Europa tot april tijd wil geven. Maar ik heb ook gehoord dat er in februari nieuwe rapporten van de ratingbureaus zullen verschijnen. Als Standard & Poor’s onze rating zou verlagen, moeten we meer interestlasten betalen op onze staatsschuld. Dat was in 2011 ook voor de regering-Di Rupo dé ultieme zweepslag. Ze hebben 541 dagen moeten onderhandelen, maar na de ratingverlaging was de regering er plots in anderhalve dag. Het zou toen onverantwoord zijn geweest om te blijven onderhandelen. De ultieme zweepslag zal ook deze keer van de ratingbureaus komen.”

U heeft in de loop van uw carrière de CVP-staat zien afbrokkelen. Leven we vandaag in een N-VA-staat?

“De CVP-staat is inderdaad verdwenen. N-VA is nu de dominante partij. Het intussen afgezwakte katholieke geloof lag aan de basis van de CVP-staat. Verschillende groepen werden door het cement van het geloof bij elkaar gehouden: de arbeidersbeweging ACV, de middenstandsbeweging UNIZO, de Boerenbond, de christelijke werkgevers,… Hun belangen waren totaal verschillend, maar het christendom bond hen aan elkaar.”

Wat houdt de N-VA vandaag bij elkaar?

“De N-VA heeft de hele rechtervleugel van cd&v en Open Vld binnengehaald. Het is vooral een verzameling van donkerblauwe liberalen en Vlaams-nationalisten, met hier en daar ook wat conservatieven.”

De Wever is dus niet het enige bindmiddel dat N-VA bij elkaar houdt?

“Op haar hoogtepunt organiseerde de CVP een grote nieuwjaarsreceptie in de Concert Noble, een zaal van de Boerenbond. Daar waren elk jaar enorm veel aanwezigen: alle medewerkers, kabinetschefs, lokale mandatarissen,… Ik ga nu al vele jaren als verslaggever naar de nieuwjaarsreceptie van de N-VA in de Nekkerhal in Mechelen.

Daar is ook altijd enorm veel volk. De N-VA is net als de CVP destijds uitgegroeid tot een machtspartij die eigenlijk incontournabel is. Dat zorgt ook wel voor stabiliteit.”

“Bart De Wever is de meest getalenteerde politicus van de voorbije twintig jaar. Hij heeft de macht afgenomen van cd&v. Hij is een enorm sterk figuur. Of er nog zo iemand te vinden zal zijn? Dat zal moeilijk worden.”

Waarom gaat De Wever al zo lang mee?

“Ieder politicus heeft een houdbaarheidsdatum. Maar De Wever is nog nooit gesprongen naar het allerhoogste niveau, zijnde het premierschap. Bij de verkiezingen van 2010 had hij al een sterk resultaat neergezet, net als Elio Di Rupo. Die laatste wilde een deal sluiten met de N-VA, maar dat zag De Wever niet zitten. De N-VA had de zesde staatshervorming mee kunnen vormgeven, maar ze heeft dat niet gedaan.”

“Vande Lanotte zegt daarover in het boek dat de N-VA nog wilde groeien. De partij stond toen nog nergens op lokaal vlak. De Wever was zelfs nog geen burgemeester van Antwerpen. De N-VA wilde door stevig oppositie te voeren nog sterker en groter worden. De kelk om effectief aan de macht deel te nemen, heeft De Wever daarom aan zich voorbij laten gaan. Dat heeft hij ook in 2014 gedaan. Hij had toen het premierschap kunnen opeisen, maar heeft het aan Charles Michel (MR, red.) gelaten. Er werd toen niet in de Wetstraat 16 beslist, maar op ’t Schoon Verdiep. Maar De Wever moest zijn handen niet vuilmaken.”

BART DE WEVER IS DE MEEST GETALENTEERDE POLITICUS VAN DE VOORBIJE TWINTIG JAAR

“Ik heb in mijn carrière wel vastgesteld dat premiers het slechts twee termijnen volhouden. Dat was zo met Jean-Luc Dehaene en Guy Verhofstadt. Martens is langer premier geweest, maar zijn laatste regering was een moeilijk geval. Maar aangezien een premier doorgaans twee legislaturen meegaat, zal de N-VA nog lang kunnen genieten van De Wever.”

De Wever zegt altijd dat wie de Wetstraat 16 binnenwandelt, er weer buitengaat met 16 procent. Is dat zo?

“Een premier moet de man van de grootste en machtigste partij zijn: Martens, Dehaene, Verhofstadt,… Bij Michel en De Croo was dat niet het geval. Maar als de grootste en machtigste partij de premier levert, verwachten de andere partijen dat ze wat toegevingen zal doen. Je moet dus opofferingen doen om de ploeg bijeen te houden. Dat betekent dat je bepaalde principes moet inslikken, ook de dure eden die je tijdens de campagne hebt gezworen. Je raakt altijd beschadigd door het premierschap. Dat is de prijs die je ervoor moet betalen. De Wever beseft ook wel dat hij niet de

eeuwige rebel kan zijn. Hij moet ook eens iets doen met zijn macht, ook federaal.”

Momenteel hebben we nog geen enkele staatshervorming te danken aan N-VA. Ziet u daar snel verandering in komen?

“Nee. Je hoeft maar te kijken naar het tricolore vlagje op de revers van Georges-Louis Bouchez. Er zal communautair niet veel gebeuren. Het ongeluk van De Wever is dat de PS de verkiezingen in Wallonië niet gewonnen heeft. Hij rekende daarop. Als hij met de PS communautaire zaken had kunnen doen, had hij het zich kunnen permitteren om sociaaleconomisch minder liberaal te zijn.”

“Iedereen weet dat het zeer moeilijk is om nog aan een tweederdemeerderheid te geraken. Daar zitten de versplintering van het partijlandschap, de neergang van de klassieke partijen en de opmars van het Vlaams Belang en de PVDA voor iets tussen. Daarom is De Wever op zoek gegaan naar een andere methode.”

Hoe ziet die eruit?

“Zes jaar geleden lag een plan van de N-VA en de PS op tafel om de federale budgetten te splitsen en een bicefaal beleid (met een Nederlandstalige en Franstalige minister, red.) te voeren, onder meer op het vlak van gezondheidszorg en arbeidsmarktbeleid. Bij de N-VA droomden ze zelfs van justitie, maar dat zag cd&v helemaal niet zitten. De Wever heeft altijd gezegd dat zodra je de tandpasta uit de tube duwt, je die er niet meer opnieuw in krijgt.”

De Wever wilde na 9 juni dus afmaken waar de N-VA en de PS in 2019 aan begonnen waren?

“De Wever hoopte op een communautaire deal met de PS. Vooruit wilde daar volop aan meewerken, net als de vorige keer. De ‘bromance’ tussen De Wever en Rousseau is ontstaan omdat die laatste Magnette mee heeft proberen te overtuigen van de deal met de N-VA. Maar de voorzitter van de Brusselse PS, Ahmed Laaouej, is toen op de rem gaan staan. En plots vonden de MR, Ecolo, Open Vld en Groen elkaar. Een coalitie met de groenen was voor de PS gemakkelijker te slikken dan een met de N-VA.”

“De tegenslag voor De Wever is dat de MR in Wallonië de grootste partij is gewor

Betaalt jouw ziekenfonds brillen tot 100 euro terug?

van het VNZ.

Meloni haar strijd met pro-migratie-ngo’s

Een overwinning voor Giorgia Meloni op het migratiefront. Rome verbergt zijn tevredenheid niet nadat Artsen Zonder Grenzen op 13 december aankondigde de reddingsacties met haar boot Geo Barents stop te zetten. Het schip was sinds 2021 actief met het redden van migranten op de Middellandse Zee. De ngo kondigde haar beslissing aan omdat het juridisch kader volgens haar “onhoudbaar” was geworden, vooral door het decreet-Piantedosi uit 2023 dat het mogelijk maakt reddingsschepen aan de ketting te leggen.

Door het decreet lag Geo Barents van AZG 160 dagen aan de kade tijdens een periode van twee jaar, dikwijls in afgelegen havens. Volgens AZG wil Rome de reddingsacties bemoeilijken, wat Meloni niet tegenspreekt. Er steekt een duidelijke strategie van de Italiaanse regering achter, waardoor het aantal migranten dat Italië via de zee bereikte fors verminderde: in 2024 waren er 64.846 tegenover 153.585 in 2023. Een daling die door de Italianen naar waarde wordt geschat, want 67,7 procent van de bevolking vroeg een beperking van het aantal migranten in Italië.

Een wetgevend kader dat ontradend werkt

Het decreet-Piantedosi legt ontschepingen op in ver afgelegen havens en verhoogt kosten en wachttijden voor de ngo’s die met schepen migranten opvissen in de Middellandse Zee. In juni 2023 moest de Geo Barents zo 1.000 kilometer afleggen om 13 migranten in de haven van La Spezia af te zetten. Het decreet heeft de bedoeling om de opdrachten van die ngo’s economisch en logistiek lastiger te maken. De ngo’s vinden het nieuwe juridische kader “beklemmend”, maar Italië stelt dat de maatregelen nodig zijn om de migratiestromen te beheersen. Door de activiteit van de pro-migratie-ngo’s te beperken, wil Italië het aantal nieuwkomers beperken.

SURINAME

Meloni heeft daarnaast ook bilaterale akkoorden afgesloten met herkomst- en transitlanden, zoals Tunesië. Dat land belooft maritieme controles en intercepties op te voeren, en Italië investeert in ruil in Tunesische infrastructuur en in de strijd tegen mensensmokkel. Meloni zorgde er tevens voor dat honderden migranten in Albanië worden opgevangen en wil verder wegen op de onderhandelingen over het Europese migratie- en asielpact.

PIET VAN NIEUWVLIET

ZUID-AFRIKA

Focus op Stilfontein: honderden arbeiders vast

in mijncomplex

De voorbije weken heeft onwettige arbeid in Zuid-Afrika voor tragedies gezorgd. In het ondergrondse mijncomplex van Stilfontein bij Potchefstroom in de provincie Noordwes zit een onbekend aantal zama-zama’s (onwettige mijnarbeiders) in mensonterende toestanden vast. En in een aantal zwarte woonbuurten vielen er minstens 41 doden als gevolg van de consumptie van voedingsproducten uit zogenaamde spazawinkels.

Stilfontein is geen alleenstaand geval. Mijnarbeid was steeds in trek in Zuid-Afrika. Dat bracht ook heel wat arbeiders uit landen als Mozambique of Lesotho naar het land. Maar tijdens het blanke bewind was de mijnarbeid aan contracten van bepaalde duur en strikte controles onderworpen. Vandaag zijn heel wat mijnen niet langer winstgevend en daarom door de eigenaars verlaten, terwijl de overheid laat begaan.

Overname door criminele bendes

Er zit echter nog heel wat goud in de ondergrond en in dat gat werd (figuurlijk) door misdadige organisaties - onder meer uit Leso-

tho - gedoken. Al dan niet door misleiding of door het uitoefenen van druk, gecombineerd met grote armoede, zijn heel wat mensenuit de buurstaten of uit Zuid-Afrika zelf - bereid in die verlaten schachten aan het werk te gaan. Onderzoekers zijn van oordeel dat die onwettige mijnbouw - die al decennia bezig is - ongeveer een tiende van de jaarlijkse goudproductie van Zuid-Afrika vertegenwoordigt. Volgens de huidige goudprijs vertaalt zich dat naar een waarde van 15 miljard rand (775 miljoen euro). Daarnaast slaan die organisaties ook winst uit het leveren van voedsel en mijnmaterieel aan de gegadigden. Het is bovendien niet ongehoord dat er geld wordt gevraagd om in de mijn af te dalen of om ze te verlaten.

Vala Umgodi

Om dat tegen te gaan lanceerde de overheid eind 2023 Operatie Vala Umgodi, Zoeloe voor ‘maak die put toe’. Sinds de start van de operatie zouden in totaal al zo’n 15.000 personen zijn aangehouden. De gebeurtenissen rond schacht 11 in de Buffelsfonteingoudmijn bij Stilfontein heeft de hele problematiek in de volle actualiteit gebracht. De betrokken mijn is ongeveer twee kilometer diep en ontbreekt elke vorm van ventilatie. Tevens probeerde de politie de mijnwerkers te dwingen naar het oppervlak te komen door hen voedsel te onthouden. Alleszins worden aangehouden buitenlanders - die de meerderheid van de mijnwerkers uitmaken - steevast

De erfenis van Desi Bouterse

De naam van Desi Bouterse is onomstotelijk verbonden aan Suriname. De man heeft er een opmerkelijke militaire en politieke loopbaan opzitten.

Suriname werd in 1650 bezet door de Engelsen, maar 17 jaar later kwam het land in handen van de Nederlanders. Het bleef een Nederlandse kolonie tot 25 november 1975, toen het onafhankelijk werd. Maar de banden met Nederland bleven bestaan en de officiële taal is er nog steeds het Nederlands. Suriname is geassocieerd lid van de Taalunie, de instelling die het Nederlands in de wereld ondersteunt.

Desi Bouterse werd in 1945 geboren in Suriname en volgde vanaf 1968 een militaire opleiding in Nederland. Enkele weken voor de onafhankelijkheid in 1975 keerde hij terug naar Suriname om er te helpen bij de opbouw van het nieuwe Surinaamse leger. Zijn verre voorouders stammen af van een Zeeuwse boerenzoon die als Nederlands soldaat naar Suriname verhuisde.

Economische crisis

Tijdens de eerste jaren van de onafhankelijkheid (1975) ging het land door een economische crisis, wat leidde tot hoge werkloosheid en onvrede bij grote delen van de bevolking. Onder leiding van Desi Bouterse pleegden zestien onderofficieren een staatsgreep (25 februari 1980) waarbij de regering werd afgezet. Uiteindelijk trok Bouterse alle macht naar zich toe.

Er was weliswaar een burgerregering waarbij vooral de partij PALU, de Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie, zowat alles te zeggen had. De partij wordt omschreven als

DE NAAM BOUTERSE IS VOOR ALTIJD VERBONDEN AAN DE DECEMBERMOORDEN IN 1982

links-radicaal en marxistisch. Ook de Revolutionaire Volkspartij, een marxistisch-leninistische partij, betuigde haar steun aan Bouterse en leverde ministers in de regering. Er waren in die tijd goede contacten met de Sandinisten in Nicaragua, met Cuba en Venezuela Bouterse verhandelde ook cocaïne voor de marxistische FARC in Colombia. De FARC, de Fuerzas Armadas Revolucionarias, voerde jarenlang een guerrillastrijd tegen de Colombiaanse regering. Bouterse importeerde vanuit Libië wapens naar Suriname die van daaruit naar de FARC verhuisden. De FARC betaalde de wapens met cocaïne. Voor die cocaïnehandel zou Bouterse later in Nederland bij verstek veroordeeld worden. In eigen land blijft de naam van Bouterse altijd verbonden aan de Decembermoorden in 1982, waarbij 15 politieke tegenstanders werden gemarteld en geëxecuteerd.

Herdemocratisering

Nog in de jaren

1980 was er ook een burgeroorlog aan de gang tussen het Surinaamse leger en het Junglecommando. De oorlog

draaide om de macht over Oost-Suriname en de controle over de drugshandel in Suriname. Beide kampen pleegden meer dan eens oorlogsmisdaden tegen de plaatselijke bevolking. Aan de zes jaar durende burgeroorlog kwam in 1992 een einde. In 1988 begon een periode van herdemocratisering. Een jaar eerder had Bouterse een nieuwe partij opgericht, de Nationale Democratische partij. Die partij leverde tussen 1996 en 2000 de president. Daarna verhuisde de partij naar de oppositie. Pas in 2010 won de partij opnieuw de verkiezingen en werd Desi Bouterse de nieuwe president. Hij zou zijn mandaat blijven uitoefenen tot 2020. Ondertussen werd hij vervolgd voor zijn aandeel in de Decembermoorden van 1982. Hij kreeg in hdecember 2023 in hoger beroep twintig jaar celstraf. Maar op de dag dat hij zich moest aanmelden bij de gevangenis, was de man spoorloos verdwenen. Vermoedelijk hield hij zich schuil in de jungle van Suriname, al zou dat met medeweten zijn geweest van de regering.

Kalmte bewaren

Zijn overlijden op 24 december 2024 op 79-jarige leeftijd brengt opnieuw veel emoties boven in Suriname en bij de Surinamers in Nederland. Moet de man een staatsbegrafenis krijgen of niet? Hij was tenslotte tien jaar lang een democratisch verkozen president. Maar ondertussen is er door de Surinaamse regering beslist dat er geen staatsbegrafenis komt. Evenmin wordt er een nationale rouwperiode afgekondigd. Enkel zullen op de dag van de uitvaart (vermoedelijk zaterdag 4 ja-

aan hun land uitgeleverd, terwijl autochtone inwoners worden vervolgd. Over het precieze aantal arbeiders in de schacht blijft men intussen in het ongewisse. Eerst was er sprake van wel 1.000, later werd de oorspronkelijke schatting tot enkele honderden teruggebracht. Er zouden in ieder geval minderjarigen bij zijn. Ook zouden gewapende mannen toezicht houden en zouden er reeds doden zijn gevallen. Onbevestigde berichten spreken zelfs over lijken die worden opgegeten.

Spazawinkels

Niet minder aandacht kregen de spazawinkels, informele bedrijfjes die alomtegenwoordig zijn in de arme zwarte woonbuurten van Zuid-Afrika en meestal ook in handen zijn van illegale buitenlanders. Het zijn winkeltjes die zich dikwijls door de verkoop van nagemaakte en zelfs gevaarlijke producten kenmerken, en waar er van hygiëne geen sprake is, met voedselvergiftigingen tot gevolg. Tot heden vielen er 41 doden, waarvan 38 kinderen. Zowel in het geval van de zama-zamas als de spazawinkels worden buitenlanders met de vinger gewezen. Maar niet enkel daar ligt de fout. Dezer dagen is een verplichte registratie afgekondigd en werd een hele reeks van die winkels gesloten. Maar te lang liet de overheid betijen en controleerde ze te weinig. Om over corruptie nog te zwijgen.

VAN AERSCHOT

nuari) de vlaggen halfstok hangen en slechts één minister zal namens de regering aanwezig zijn, maar geen toespraak houden. In Nederland deed premier Schoof een oproep aan de Surinamers om “waardig te blijven en de kalmte te bewaren”. Want ondanks het bloed aan zijn handen en zijn veroordelingen, kan Bouterse nog op heel wat sympathie rekenen bij veel Surinamers. Het wordt dus afwachten - zowel in Suriname als in Nederland - of voor- en tegenstanders van Bouterse de kalmte kunnen bewaren...

KARL VAN CAMP

JAN

Bouterse in 2018 in Panamaribo

DIPLOMATIEKE

Is chaos in Syrië nog te vermijden?

Naarmate de vreugdevuren die na het vertrek van de Syrische dictator Assad werden aangestoken, doven, klinkt de vraag wie of wat in de plaats komt steeds scherper. Er kunnen de man heel veel beschuldigingen toegeworpen worden, maar feit is dat zijn vertrek richting Rusland het lange verhaal van zijn alawitische familie aan het hoofd van het land van een open einde heeft voorzien.

Dat het een drukke periode is voor Mohammed al-Jolani, de ‘rebellenleider’ die met zijn Hayat Tahrir al-Sham (HST) als een mes door de Syrische boter sneed, kan vriend noch vijand ontkennen. Zijn clubje mag dan al op menig terreurlijst pronken, op zijn eigen hoofd staat - stond? - een beloning van tien miljoen dollar. Maar zie, de man zag het licht van gematigdheid, viel in de gratie van de goegemeente en kreeg een resem diplomatieke bezoeken over de vloer. De VN-gezant, vertegenwoordigers van de EU, het Verenigd Koninkrijk, de VS; wat een drukte. En zeker in deze tijden denkt men dan aan de welgekende vreugde voor die ene bekeerling…, maar toch. Agenda’s afstemmen

Er loopt een soort van rode draad doorheen de bewogen voorbije vijftien jaar die Syrië geteisterd hebben: zowat elke actor, van binnen of buiten de landsgrenzen, heeft geprobeerd zijn eigen agenda door te drukken. President Assad om te beginnen, maar ook Rusland, Turkije, de Koerden, het binnenlands soennitisch verzet, Iran natuurlijk, en zo kunnen we nog even doorgaan. Het is in dit prille 2025 niet anders, alleen is de grote moeilijkheid dat al die agenda’s op deze nieuwe en vooral onzekere nieuwe realiteit afgestemd moeten worden.

Russische onderhandeling

Een driekleur die opnieuw aan de Franse ambassade wappert, levert een mooi beeld op, maar pertinenter is de vraag of Rusland erin zal slagen zijn militaire aanwezigheid van zowel marine als luchtmacht te

OPINIE

handhaven. Onderhandelingen zijn naar verluidt aan de gang, maar hier speelt dan weer de oorlog in Oekraïne - we komen er dadelijk op terug. Teheran moest de grootste mokerslag incasseren, nog maar eens. Er doken beelden op van Iraanse hoogwaardigheidsbekleders die hun opwachting maken voor gesprekken met kopstukken van HST, een wanhoopspoging om nog iets van de meubelen te redden.

Christenen

Een specifieke onzekerheid - uiteraard geen spek voor de bek van, laten we het simpelweg maar eens de ‘mainstreammedia’ noemen - is het lot van de christenen in Syrië. De opmars van IS zit nog vers in het geheugen. Het was een benarde periode voor de christenen in de regio, overigens niet enkel voor hen. Denk maar aan de Yezidi’s, om slechts één onfortuinlijke bevolkingsgroep te noemen. De signalen zijn gemengd op dit moment. Mohammed al-Jolani, de man die dus het licht van de gematigdheid gezien heeft, heeft beloftes gedaan. Wat IS tijdens de proloog van zijn opmars trouwens ook deed. Er zijn wat gerapporteerde incidenten, blijkbaar op conto te schrijven van Afghaanse rekruten in HST - Taliban dus -, maar de onzekerheid blijft groot.

Ondergraven soevereiniteit

Wellicht de meest pertinente vraag van het moment is welke vorm van soevereiniteit HST momenteel überhaupt kan uitoefenen? Syrië was al verdeeld en Assad had slechts de controle over een afgekalfd romp-Syrië, ook al was dat gezien de snelheid waarmee zijn troon wankelde dan nog

eens pro forma. HST zou 25.000 man onder de wapens hebben, wat niet veel is voor een land als Syrië dat meer dan de helft van de oppervlakte van Duitsland bestrijkt. En dan treedt het onvermijdelijke op: iedereen grijpt terug naar zijn agenda.

retisch kan Syrië die kopen, alleen zijn daar buitenlandse deviezen voor nodig, dollars met name. De voorraad is inmiddels onder de 200 miljoen gezakt, komende van 17 miljard dollar vóór de oorlog begon. En dan komen we terug bij de Russen. Ze hebben voorraden én belangen. Het Westen heeft deviezen én belangen. Syrië steunen is een evidentie, dat spreekt. Alleen wordt dat volgens diplomatieke bronnen gekoppeld aan een vertrek van de Russen uit het land. Washington of Moskou? Het is een interessant dossier op de schrijftafel van Mohammed al-Jola

Ondertussen dreigt een (nog grotere) humanitaire crisis. De levensader van Iran is er immers niet meer. Elke dag schonk Teheran 80.000 barrels olie (commerciële waarde: 6,4 miljoen dollar), maar vandaag dus niet meer. Theo

“Remigration”

Nu AfD oproept tot massale remigratie, ontdekt de Duitse linkerzijde plots dat dat nadelig zou zijn voor de Duitse be drijven, die immers nu al kampen met een tekort aan werk nemers.

Voor één keer snijden ze een echt probleem aan. Maar dat is een klein, tijdelijk, handelbaar probleem. Polen heeft zelfs een nog lager geboortecijfer dan Duitsland, maar de economische groei in 2024 wordt er op 3 procent geschat, zonder massale immigratie, terwijl men voor Duitsland… een krimp van 0,1 procent verwacht. De positieve effecten van massale immigratie blijken niet uit de cijfers… Het is ook héél verdacht dat dat economische argument nu wordt gebruikt door dezelfde groepen die jarenlang de Duitse landbouw én de Duitse industrie hebben

‘VLUCHTELINGEN’ EN ‘ASIELZOEKERS’ ZIJN DE TWEE MEEST BEDRIEGLIJKE, MISBRUIKTE EN GEMANIPULEERDE WOORDEN UIT DE RECENTE GESCHIEDENIS

geslachtofferd op het altaar van hun klimaatgoden. Faillissementen? Werkloos heid? Hele industriesectoren die naar de ondergang gedreven worden? Niemand mocht daarover zeuren. Het was om de wereld te redden! Zelfs áls Duitsland economisch beter af zou zijn met honderdduizenden islami tische werknemers, hoeveel mensenlevens moeten daar dan aan opgeofferd wor den? Hoeveel terreurdaden, moorden en verkrachtingen moeten de Duitsers op de koop toe nemen om hun economie draaiende te houden? Wie dat aanvaardbaar vindt, heeft echt wel een meedogenloze, roofridderachtige opvatting over econo mie. Economie über Alles! Desnoods over lijken! Met die mentaliteit kan men mis schien ook kinderarbeid opnieuw invoeren?

Car jihad

Wat ook de motieven waren van de Saoedische terrorist die een bloedbad aan richtte op de kerstmarkt in Maagdenburg, twee dingen zijn duidelijk: hij had nooit in Duitsland binnengelaten mogen worden en men had de vele waarschuwingen, ook van de Saoedi’s zelf, niet in de wind mogen slaan. Hij was niet eens een asiel zoeker. Hij heeft pas jaren na zijn aankomst asiel aangevraagd. En alleen de erg ste naïevelingen en nuttige idioten zullen nog geloven dat de honderdduizenden volksverhuizers die na Merkels noodlottige ‘Wir schaffen das!’ Duitsland en een flink deel van Europa overrompelden, echte ‘vluchtelingen’ of ‘asielzoekers’ waren. Dat zijn de twee meest bedrieglijke, misbruikte en gemanipuleerde woorden uit de recente ge schiedenis. Het heeft geen zin te focussen op die ene massamoord. Het is slechts de druppel die de emmer van islamitische terreur doet overlopen.

Vreemd dat niemand nu verwijst naar de bijna identieke aanslag op een kerstmarkt in 2016 in Berlijn, toen een islamitische terrorist met een gestolen truck 12 mensen doodreed en er 70 verwondde. Of naar een gelijksoortige aanval waarbij een Tunesiër in Nice met een truck inreed op een menigte die was samengestroomd om de Franse nationale feestdag te vieren. Of naar de vele kleinere aanslagen waarbij moslims met een gewone auto een aantal mensen verpletterden. Maagdenburg was slechts het zoveelste geval van de ‘car jihad’ die slachtoffers maakte in Canada, Israël, Frankrijk, Catalonië, Schotland, Engeland en de VS. Maar de media trachten krampachtig te beletten dat we het grotere geheel zouden zien. Dankzij de recente verkiezingsoverwinningen van AfD in Saksen en Thüringen - en dat was vóór de aanslag in Maagdenburg! - en dankzij de hulp van Elon Musk, werkt dat doodzwijgen niet meer: in de peilingen stijgt AfD spectaculair, niet alleen in het Oosten, maar in heel Duitsland. Waarom werden er wel islamitische terreuraanslagen gepleegd in België, Duitsland, Nederland, Groot-Brittannië, Frankrijk en Spanje en niet in Polen of Hongarije? En men kan de vraag ook opentrekken naar de ‘gewone’, niet-terroristische misdaad. Waarom zijn er in al die landen, én in Zweden en Italië, wel islamitische en/of Afrikaanse bendes actief die drugs verhandelen, roven, moorden en (groeps)verkrachtingen plegen, soms op grote schaal, zoals in Keulen of in ‘grooming gangs’ in Britse steden? Waarom gebeurt zoiets niet in Polen of Hongarije? Het antwoord op al die vragen is duidelijk: omdat ze daar geen moslims binnenlaten en ook maar heel weinig niet-Europese immigranten. Dat bewijst dat AfD wat betreft zijn binnenlandse kernthema’s volkomen gelijk heeft. Er is niet alleen een stopzetting van de niet-Europese immigratie nodig, maar ook een

PAUL BÄUMER

Mohammed al-Jolani

HET JAAR 2025

WAT IK HOOP, VREES EN VERWACHT

Verenigde Staten

Het team dat Trump heeft samengesteld, lijkt mij zeer veelbelovend. Ik verwacht dat zijn saneringen en hervormingen, en zijn plan voor de uitzetting van miljoenen illegalen succes zal hebben. Eén randbemerking: voorlopig lijken de Democraten nog verlamd te zijn na hun verpletterende nederlaag. Ze zijn niet meer in staat georganiseerd verzet te bieden. Maar ik houd er ernstig rekening mee dat extreemlinkse radicalen zullen proberen Trump met gewelddadige acties te saboteren. Ik heb nog steeds mijn twijfels bij de russofiele Tulsi Gabbard als hoofd van de inlichtingendiensten, maar ze heeft tenminste geen directe invloed op Buitenlandse Zaken en op de onderhandelingen met Poetin, die in handen zijn van een harde knaap als Keith Kellogg. Hij is zeker opgewassen tegen een sluw roofdier als Poetin. De Israeli’s zijn min of meer gerust in team-Trump. Hamas, Hezbollah en Iran zijn nu al bang, en dat is positief. Amerika is weer geloofwaardig. Zelensky kan nog niet meteen gerust zijn, maar met Kellogg als onderhandelaar is zijn situatie niet hopeloos.

Geen atoomoorlog

Ik geloof niet dat er in 2025 een atoomoorlog gaat uitbreken. Het kan, maar het is heel, heel onwaarschijnlijk. Maar ik houd ernstig rekening met de mogelijkheid van massale sabotageacties waarbij bijvoorbeeld de stroomvoorziening langdurig wordt lamgelegd. Het extreemste scenario is een EMP-aanval, waarbij álle elektrische apparaten met chips zullen doorbranden. (Kijk maar eens op Google.) Alle westerse landen hebben voor jaren aan voed selreserves, maar die liggen allemaal in koel huizen die elektriciteit nodig hebben. Ik heb een voorraad voedsel en drinkwater ingesla gen voor enkele maanden en elke nacht gaat mijn laptop in een stralingsbestendige hoes.

Europa

Ik verwacht heel veel van Elon Musks kruis tocht voor de vrijheid van meningsuiting en ik ben blij dat hij zijn invloed en zijn finan ciële macht ook in Europa laat gelden. X kan een instrument worden om de verstikkende internetcensuur en het quasimonopolie van de linkse media te doorbreken. Zijn financiële en morele steun voor Nigel Farage en AfD kan de bakens in de goede zin verzetten. En hier en daar ziet men nu al dat er dingen ten gunste verschuiven, maar er is nog een heel lange weg te gaan. Er zal nog heel veel moeten verande ren, ook bij rechts, om het Trump- en Musk-ef fect ook hier navolging te doen vinden.

Partijdig recht

Eén van de grootste in terne gevaren die onze de mocratie bedreigen, is ‘le gouvernement des juges’: activistische rechters op alle ni veaus die democratische beslissingen aan hun laars lappen en hun eigen linkse en woke agenda doordrukken. Hier is een grote schoon

maak nodig, een grote zuiveringsoperatie. De juridische wraakacties tegen rechtsen als Trump, Marine Le Pen, François Fillon, Steve Bannon, Jordan Peterson, Tommy Robinson, Dinesh D’Souza, Geert Wilders en AfD zijn een aanfluiting van objectieve rechtspraak. Waren ze allemaal onschuldig? Nee, niet allemaal. Maar ze werden wel allemaal vervolgd omdat ze rechts waren. Linksen of moslims die veel meer op hun kerfstok hadden, werden met rust gelaten

ER IS GEEN ENKEL EXCUUS OM ZICH NÍÉT LOS TE MAKEN UIT DE WURGGREEP VAN HET HOF IN STRAATSBURG

Er is geen neutrale en objectieve rechtsspraak meer. Alles is verziekt door de politiek. Er is een grondige zuivering nodig. Maar niemand durft zelfs nog maar na te denken over de manier waarop dat zou moeten gebeuren. Op Europees niveau is het Hof voor de Rechten van de Mens één van de ergste antidemocratische krachten, ook en vooral inzake immigratie. De Europese landen hebben hun kop vrijwillig in die Straatsburgse strop gestoken door de bevoegdheid van dat Hof bij verdrag te erkennen. Dat verdrag is opzegbaar. Maar voor zover ik weet, heeft geen enkele rechtse partij daar ooit voor gepleit. Dat is een ernstige tekortkoming. Ik begrijp dat politici bang zijn voor een radicale, maar noodzakelijke stap als een uitstap uit de EU. Maar er is geen

Nee, de aarde gaat niet in brand vliegen. Nee, we gaan niet overspoeld worden door de oprukkende oceanen. Zelfs als boeren niet tot het faillissement worden gedreven door waanzinnige milieunormen, maar gewoon worden ‘uitgekocht’, dan nog gaat er een massa kennis en vaardigheden verloren. Het is zonder al die groene zottigheden al moeilijk genoeg voor boeren om opvolgers of echtgenotes te vinden.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog konden we aan de hongerdood ontkomen doordat er nog genoeg mensen waren die wisten hoe je een moestuin moest aanleggen en er waren nog boeren die voor een levendige zwarte handel konden zorgen. Nu verdwijnen die mensen in ijltempo en een ommekeer is nog niet in zicht.

Maakindustrie

Daarmee samenhangend stevent Europa af op een massale de-industrialisering, ook grotendeels als gevolg van de klimaathysterie. Vele grote Duitse autobedrijven die al zestig jaar voor werkgelegenheid, welvaart en politieke stabiliteit zorgden, staan nu op de rand van de afgrond. Met dank aan de groene gekken. Het gaat overigens niet alleen om auto’s, en niet alleen om Duitsland, maar om heel de maakindustrie in Europa. We moeten veel te veel goederen importeren. Geen landbouw meer, geen industrie meer, alleen nog informatici, politici en juristen. Dat is een recept voor een ramp. De VS hebben dat ingezien. De EU niet. Die kijkt toe en ziet dat het goed is.

Implosie

Het is al langer een westers fenomeen, maar nu treft het bijna heel de wereld, inclusief de Arabische landen, Zuid-Amerika, China, Japan en zelfs India. Israël is een uitzondering, zelfs als men de Israëlische Arabieren niet meetelt. Alleen in zwart Afrika, Afghanistan en Pakistan is er echt nog een gevaarlijke, oncontroleerbare en explosieve bevolkingsgroei. Ik heb dat probleem al in ’t Pallieterke aangekaart in februari 2023, maar ik was een roepende in de woestijn. Misschien dat we er nu wel over gaan nadenken, nu ook Elon Musk daarop heeft gewezen. In andere culturen en in de vroegere communistische landen zijn de oorzaken van dat grote uitsterven anders, maar in het Westen zijn er duidelijk twee doorslaggevende factoren: de giftige, destructieve invloed van het feminisme, dat de natuurlijke verhoudingen tussen mannen en vrouwen grondig heeft verziekt, en het verlies van religieuze zingeving, wat heeft geleid tot het verlies van transgenerationele verantwoordelijkheid. Tot een dodelijk nu-egoïsme. Et après moi, le déluge.

Immigratie

Als Trump zijn massale uitzetting van illegalen kan doordrijven, desnoods manu militari na het uitroepen van de noodtoestand, dan zal dat in Europa zeker vele mensen aan het denken zetten. Dat kan hetzelfde psychologische effect hebben als de val van de Berlijnse Muur. Maar in Europa hebben we het al veel te ver laten komen. We zijn mentaal én materieel ontwapend. De Amerikanen zullen zichzelf nog wel kunnen redden. Maar over Europa ben ik veel pessimistischer. Het is zoals Demosthenes eeuwen geleden zegde: “Er is één oorzaak, oh Atheners, van al uw nederlagen. Het is dat uw burgers geen soldaten meer zijn.” Wij denken dat we ons overal kunnen uitpraten, dat we alles kunnen oplossen via stemmingen of onderhandelingen, dat we alles kunnen afkopen met geld. Wij zijn allicht de grootse ‘appeasers’ aller tijden. De Amerikanen kunnen nog soldaten zijn en vechten voor hun vrijheid. De Europeanen niet meer. En de Vlamingen nog het allerminst

IN ALLE WESTERSE LANDEN STERFT DE BEVOLKING UIT

Als ze de Guldensporenslag nu moesten uitvechten, zou de ene beginnen te zeuren over de dierenrechten van de Franse paarden, de andere over de juridische aspecten van het gebruik van kruisbogen en de Gentenaars zouden weigeren samen te werken met de Bruggelingen, die met hun Brugse Metten de mensenrechten hadden geschonden. Ja, dat is sarcasme. Maar het is helaas wel waar. Ik hoop nog altijd op een wonder. Maar ik ben pessimistisch over West-Europa. Pessimistischer dan bijvoorbeeld over de VS, Polen, Finland of Israël. En dat geldt helaas niet alleen voor het jaar 2025.

PAUL BÄUMER

Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg

70 JAAR GELEDEN WERD DE VOLKSUNIE OPGERICHT

Op 21 november 1954 vergaderden in het bovenzaaltje van café Sint Michiel aan de Brusselse Grote Markt enkele tientallen Vlaamsgezinden met de bedoeling een Vlaams-nationale partij op te richten. Het was een zoveelste poging om Vlaamsnationalisten opnieuw te laten deelnemen aan het politieke bedrijf in ons land, nadat het partijpolitieke Vlaams-nationalisme zwaar gecompromitteerd was geraakt door de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog en als gevolg van de repressie volledig van de kaart was geveegd. In tegenstelling tot eerdere halfslachtige pogingen besloten een aantal van de initiatiefnemers van die vergadering in Brussel te volharden in de boosheid en werden drie weken later, op 15 december - enkele weken terug 70 jaar geleden - in Antwerpen de statuten van de vzw De Volksunie goedgekeurd en getekend. De stichters en tevens leden van de beheerraad van de Volksunie waren Walter Couvreur, voorzitter, Frans Van der Elst en Herman Wagemans, ondervoorzitters, Rudi Van der Paal, secretaris en Wim Jorissen, René Proost en Ludo Sels als leden.

Nog geen tien jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog was het Belgische politieke klimaat niet echt gunstig voor een Vlaams-nationale politieke partij. De koningskwestie en schoolstrijd hadden tot sterke polarisatie geleid en de links-rechts tegenstellingen in ons land op de spits gedreven. De drie grote traditionele partijen met hun vakbonden, ziekenfondsen en pers leken onaantastbaar. Bovendien zou, bijna onvermijdelijk, aan een nieuwe Vlaams-nationale partij het odium van de collaboratie kleven. De politieke tegenstanders zouden zonder twijfel niet nalaten om op een dergelijke partij het etiket van ‘zwarten’ en incivieken te kleven. Bovendien had de repressie diep op het Vlaams-nationalisme ingehakt. Duizenden hadden hun politieke rechten verloren en de schrik zat er bij velen in, waardoor het bijzonder moeilijk was om voldoende kandidaten te vinden om de lijsten te vullen. De tijd leek dan ook niet echt rijp om opnieuw aan Vlaams-nationale politiek te doen

HET POLITIEKE KLIMAAT

WAS NIET GUNSTIG VOOR EEN VLAAMS-NATIONALE PARTIJ

Voor de oprichting van de Volksunie in de winter van 1954 waren er een aantal moeizame en bij nadere beschouwing ook vrijwel nutteloze pogingen tot Vlaams-nationale partijvorming geweest. De benaming Volksunie was al een eerste keer opgedoken in 1949, toen een bont gezelschap, gaande van de oud-Dinaso Juul Declercq over de oud-studentenleiders Wim Jorissen en Herman Wagemans tot de toekomstige CVP’er Herman Todts een halfslachtige poging tot partijpolitieke formatie deed die vrijwel meteen met een sisser afliep. In datzelfde jaar werd door ingenieur Alex Donckerwolcke – eveneens een oud-Dinaso – de Vlaamse Concentratie opgericht

Die partij nam dat jaar deel aan de parlementsverkiezingen, behaalde iets meer dan 100.000 stemmen maar geen verkozene. De verkiezingen van 1950

stonden volledig in het teken van de koningskwestie. De Vlaamse Concentratie probeerde te onderhandelen met de CVP over het indienen van kartellijsten maar die gesprekken draaiden op niets uit, waarna de amateuristisch georganiseerde en geleide Vlaamse Concentratie besliste geen lijsten in te dienen. In april 1954 was het een nieuwe Vlaams-nationale formatie, de Christelijke Vlaamse Volksunie (CVV), die aan de verkiezingen deelnam. Het idee voor de CVV was ontstaan in de kringen rond het Vlaams Comité voor Federalisme. Achter de CVV gingen, naast de restanten van de Vlaamse Concentratie, ook een aantal vertegenwoordigers van middenstands- en boerenorganisaties en een deel van de mensen die enkele maanden later de Volksunie zouden oprichten schuil. Ondanks het feit dat de Antwerpse advocaat Herman Wagemans verkozen werd, was de globale uitslag van de CVV met slechts 113.632 stemmen voor de Kamer (2,20 procent) en 106.974 voor de Senaat (2,09 procent) ontgoochelend voor al wie gehoopt had dat na de afwikkeling van de koningskwestie de weg naar electorale successen voor de Vlaams-nationalisten open zou liggen

ONDER DE INITIATIEFNEMERS

WAREN ER GEEN MET EEN ‘ZWART’ VERLEDEN

Nadat op 15 december 1954 de statuten van de vzw ‘De Volksunie’ waren ondertekend, begon het moeizame werk van de uitbouw van de nieuwe partij. Dat was geen sinecure. Onder de initiatiefnemers waren er geen met een ‘zwart’ verleden. Toch kwamen de eerste jaren bijna alle Volksuniemensen uit middens die met de repressie in aanraking waren geweest. De partij wilde zich losmaken van dat verleden, maar is hier nooit echt volledig in geslaagd. Ideologisch wilde ze - en dat was een verdedigbare en begrijpelijke tactische keuze - geen verantwoordelijkheid dragen voor het verleden; ze was overtuigd dat een andere weg nodig was. En die andere weg lag volgens de oprichters in het federalisme. Frans ven der Elst, die al snel Walter Couvreur zou opvolgen als voorzitter van de kersverse partij, omschreef in zijn in 1985 verschenen memoires ‘De Bewogen Jaren’ de motieven van de oprichters als volgt: “Wij werden, meen ik, gedreven door een ideologische overtuiging, door ons geloof in de Vlaams-nationalistische gedachte, door een gekwetst rechtvaardigheidsgevoel omdat wij de repressie en de benadeling van het Vlaamse volk in de Belgische staat als een onrecht aanvoelden. Wij wilden en wij konden ons niet neerleggen bij de nederlaag van het Vlaams-nationalisme of bij de onderdrukking ervan door de repressie (…) De idee die zovele generaties voor ons bezield had, die de Vlaamse Beweging gedurende meer dan een eeuw voortgestuwd had, behield ondanks het avontuur van de collaboratie, haar aantrekkingskracht op ons.”

Pas in 1965 brak de VU electoraal door en kon de partij 12 volksvertegenwoordigers naar Brussel sturen. Op haar hoogtepunt, bij de verkiezingen van 1971, behaalde de VU 18,8 procent van de stemmen wat resulteerde in 21 volksvertegenwoordigers en 19 senatoren. Ideologische heroriënteringen en verruimingsoperaties, het Egmontpact en drie federale regeringsdeelnames eisten echter hun tol. Na een lang aanslepende interne verdeeldheid viel de VU na een intern referendum op 13 oktober 2001 uiteen in drie groepen: ‘Vlaams-Nationaal’, ‘de Toekomstgroep’ en ‘Niet Splitsen’. Geen van de drie groepen behaalde de absolute meerderheid, zodat de naam Volksunie niet kon worden overgedragen. De ‘Toekomstgroep’ transformeerde tot Spirit terwijl uit de grootste groep, zijnde ‘Vlaams-Nationaal’, de N-VA ontstond. Het belang en de politieke erfenis van de Volksunie kan niet worden ontkend: Mede door de electorale opgang van de VU werden ingrijpende staatshervormingen doorgevoerd, waarbij de bevoegdheden van gemeenschappen en gewesten in dit land steeds verder werden uitgebreid. En dat was te danken aan het handvol dwarsliggers dat in de winter van 1954 met de moed van hun overtuiging uit de catacomben was getreden, de vertrapte leeuwenvlag had opgeraapt en de strijd had voortgezet.

De geschiedenis van een kathedraal ‘ruikend’ verkennen

Voor wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van Antwerpen en ernaar op zoek gaat, is de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal een ijkpunt. Een fysiek bezoek leidt je de geschiedenis in en menigeen is geïmponeerd door de grootsheid, het binnenvallende licht, de feilloze Brabantse gotiek en de bijna 124 meter hoge toren, de hoogste in de Nederlanden.

Evenwel goed om te weten: er is zo goed als niets bewaard van het oorspronkelijke interieur. En dat is logisch, want sinds de 16de eeuw verstoorden oorlogen en godsdienstconflicten geregeld en vaak gewelddadig het ritme van het dagelijkse leven. Het rooms-katholicisme stond nu en dan zwaar onder druk en moest het ontgelden door hervormingsgezinden of antikerkelijke regimes en heersers. De ‘inboedel’ verdween, maar het huis bleef - gelukkig - overeind. Het meest bekend zijn de protestantse Beeldenstorm die in de 16de eeuw door de Nederlanden en dus ook door de Antwerpse kathedraal raasde, maar ook de Franse Revolutie aan het einde van de 18de eeuw. Praalgraven, glasramen, heiligenbeelden, biechtstoelen, reliekschrijnen, schilderijen, altaren enzovoort werden vernietigd of gestolen. Slechts enkele op stenen wanden geschilderde fresco’s bleven over. Telkens de tijden weer rustiger werden en de Katholieke Kerk zich kon herstellen, vervingen nieuwe de verdwenen monumenten of gebruiksvoorwerpen, en ontstond er een nieuwe dynamiek die later zo goed als uitsluitend gericht was op de liturgie van de sacramenten. Zoals vandaag dus. De specifieke sfeer en de omvattende dynamiek van de 16de eeuw kwamen nooit meer terug. Wendy Wauters is geïntrigeerd door hoe de kerkgangers in de periode van circa 1352 - de start van de bouwwerken aan de gotische kathedraal - tot 1566 - het jaar van de Beeldenstorm - ‘de religieuze ruimte’ beleefden. Ze schreef er een doctoraal proefschrift over, wat onder meer resulteerde in voorliggend boek. Het geeft de lezer een erg bevattelijk en leesbaar relaas over haar vaak verrassende bevindingen.

Een slagader van de stad

Waar vandaag kerkgebouwen die (nog) niet ontwijd zijn, bijna exclusief voor erediensten en als stilteplek voor mediterenden dienen, was dat in vorige eeuwen anders. Het was er nooit stil en Jan en alleman passeerde er, vaak om heel diverse redenen. Lijken begraven, schuilende armoedzaaiers, doortrekkende handelaars, rondlopende dieren, vrome liturgische diensten badend in wierook, koorgezang en orgelspel, hardop biddende pelgrims die van verre kwamen, rinkelende bellen bij de talloze altaren (ruim dertig!) die eigendom waren van allerhande genootschappen of ambachten,… Het bracht allemaal kleur, maar ook geur met zich mee, alsook een intensief gebruik ervan. Gelukkig was er de wierook die dat wat kon onderdrukken en ook deed herinneren aan het gewijde karakter van de locatie. Wauters slaagt er magistraal in om die sfeer, die mengeling van geuren, de gebruiken en gewoontes gedetailleerd te beschrijven, zodat we ons het allemaal haast levendig kunnen voorstellen. De rijke illustraties in kleur, waarnaar je best gaat kijken wanneer er over gesproken wordt, geven een uitstekend ondersteunend beeld bij het verhaal. Overigens, tal van gebruiken en daarbij horende voorwerpen zijn nog zeer herkenbaar voor de oudere generatie onder ons, want vele zaken bleven gehandhaafd en in gebruik tot in de jaren 1960, tot het Tweede Vaticaans Concilie een interne modernistische beeldenstorm uitlokte. Niettemin doet een meesterlijke reconstructie op basis van ‘geuren allerhande’ de lezer werkelijk aanvoelen hoe de Antwerpse kathedraal in de 16de eeuw een verzamelplaats van de goegemeente was. Maar ook wordt ze geschetst in haar groeifasen, telkens aangepast aan de vereisten van een groeiende stad met steeds meer mensen en bezigheden.

Vingerafdruk

JAN HUIJBRECHTS

Het uitgebreide bronnenapparaat bewijst dat de auteur zich niet enkel gebaseerd heeft op ‘louter aanvoelen’ of vrijblijvende hypotheses. Zoals Wauters het zelf zegt: de kathedraal is een unieke vingerafdruk van de plaats en de gemeenschap waar ze gebouwd werd… Die vingerafdruk heeft ze meesterlijk kunnen reconstrueren in dit monumentale werk. Je wandelt zo mee de 16de eeuw in. Meer nog: je zou het boek moeten gelezen hebben voordat je de kathedraal (nog) eens bezoekt.

Wendy Wauters ‘De geuren van de kathedraal – De overweldigende 16de eeuw in Antwerpen’.

Geert Bourgeois als winnaar na de splitsing

Filip Dewinter opent deuren van VB-hoofdkwartier om

nieuwe rellen te voorkomen

Op oudejaarsavond zakte een twintigtal moslimjongeren af naar het hoofdkwartier van het Vlaams Belang in Antwerpen. Daar speelden ze samen met kopstuk Filip Dewinter allerlei spelletjes, waaronder een cultklassieker uit de oude doos: ‘Minder, minder, minder’.

Dewinter zocht en vond de inspiratie voor de spelletjesavond bij de Antwerpse moskee El Fath & Nassr. Om te vermijden dat jongeren van het Kiel het net als in 2023 te bont zouden maken, organiseerde de moskee op oudejaarsavond onder meer FIFA-wedstrijden en quizzen. Op die manier hoopten de organisatoren hen weg te houden van de straten. Ook Dewinter deed op oudejaarsavond zijn duit in het zakje. Hij ontving op het hoofdkwartier

Dwangvoederen

van het Vlaams Belang in Antwerpen een twintigtal moslimjongeren uit de buurt. Speciaal voor de gelegenheid haalde Dewinter zijn videospel ‘Minder, minder, minder’ uit 2014 nog eens vanonder het stof.

De opzet van het spel is simpel: zoveel mogelijk moslimterroristen of criminelen met een vliegenmepper uit de lucht slaan. Ook moskeeën met een verbodsteken op zijn in het spel nooit veraf. De jongere met de hoogste score

mocht samen met Dewinter enkele vuurpijlen afschieten, al dan niet in de richting van een voorbijrijdende politie- of brandweerwagen. In 2015 werd ‘Minder, minder, minder’ al na amper enkele maanden offline gehaald, omdat het videospel racistisch zou zijn. Maar daaruit heeft Dewinter naar eigen zeggen lessen getrokken. “De servers waarop het spel draait, bevinden zich nu in China. Dankzij mijn goede contacten daar kon ik daar voor een spotprijsje een website openen. De Belgische overheid zal heus geen diplomatieke rel riskeren om mijn spel offline te halen”, zegt hij. Net als de jongeren die nieuwjaar vierden in de El Fath & Nassr-moskee, werd ook van de jongeren die de avond doorbrachten bij het Vlaams Belang verwacht dat ze na de festiviteiten meteen naar huis gingen. Daarvoor schakelde Dewinter zijn ‘Go Back’-bus uit 2017 in. Het is onduidelijk of de jongeren zich momenteel nog op Belgisch grondgebied bevinden.

ANDY D.

LEZERSBRIEF

Ik voel mij soms als een gans in Frankrijk. Maar ganzen krijgen er tenminste nog maïs te eten. Door de media, opiniemakers en de reclamesector worden er wel andere dingen door mijn strot geduwd: windmolens, elektrische auto’s, thuisbatterijen, lgtbq+, transgenders, tatoeages, enzovoort. Trop is te veel en te veel is trop.

Erwin Strobbe, Zellik

ZOEKERTJES

GEZOCHT: Waar kan ik bij voorkeur kristallen (!) likeurglaasjes van max. 3 x 8 cm laten maken en graveren? GEZOCHT: Scouts-beloftekentekens: 1 (of 2) metalen kentekens van +/- 1 cm grootte die in het knoopsgat van een revers van een korte (of lange) jas kan gestoken worden? – TE KOOP (prijs o.t.k.): Ik bezit de éérste 12 BELEZEN jaargangen van het WEEKBLAD Kuifje. De eerste drie zijn VOLLEDIG; van de volgende ontbreken hier en daar enkele nummers. – GSM Jozef : 0492-64 15 14. Ook uw bericht in ’t Pallieterke?

LEZERSBRIEVEN

Sven Pichal

Pallieterke,

Een pedofiel monster loopt nu terug vrij rond, terwijl de kinderen getraumatiseerd achterblijven. De dader lacht, terwijl het systeem (de politiek en het gerecht) zwijgt. Verkrachters gaan vrijuit of schrijven als straf een opstelletje, terwijl de slachtoffers mogelijk nooit meer een aangenaam seksleven zullen hebben. Illegalen lopen jarenlang vrij rond en leven van OCMWsteun, zwartwerk of diefstal. Gangsters en drugdealers krijgen belachelijke lage straffen. Het systeem sluit zijn ogen voor allerlei zware misdaden. Maar als je zelf durft te reageren, dan word je door diezelfde rechters disproportioneel zwaar bestraft. Wat is nog rechtvaardig als het recht niet meer rechtvaardig is? De verkeerden worden hier veel te zwaar aangepakt met 101 pestmaatregelen en torenhoge boetes voor niks. Lang leve de linkse democratie-dictatuur!

Didier Van Haver, Geraardsbergen

EHRM

Pallieterke, Zelfs Piet van Nieuwvliet heeft het verkeerd voor, want voluit moet het zijn: Europees Hof voor de Rechten van de Moslims. Dat is zeer terecht, want het zijn die mannen die vrouwenrechten, homorechten, kinderrechten, dierenrechten, enzovoort hebben uitgevonden. Één voorbeeldje per ‘recht’: het recht van de vrouw om zich te laten besnijden, het homorecht ter defenestratie, het kinderrecht op pre-puberaal huwen, het dierenrecht op halalslachting,… Om alles in evenwicht te houden, is er nog het exclusief mannelijke recht op vier vrouwen en een toemaatje van 72 maagden achteraf. Ja, wij blanke cisgender mannen zouden wat meer respect moeten opbrengen voor andermans cultuur en eigenheid.

Frederik Maeyens, Kalmthout

Wat als?

Pallieterke,

Wat als het cordon opgeheven wordt en de V-partijen een ruime meerderheid behalen? Wat als de Kamer bij een tweederdemeerderheid over een grondwetswijziging en een herziening van het kiesstelsel beslist (bij voorkeur naar Zwitsers model)? Wat als de particratie en verzuiling verdwijnen? Dan zal naar de kiezer geluisterd worden en dit landje democratischer zijn.

Hubert Hauman, Knokke

De taalwet is geen vodje papier

Pallieterke,

Het jarenlange gedoogbeleid van twee generaties Anciaux hebben geen spatje veranderd aan de mistoestanden in het Brusselse en de Rand. Vele malen erger dan de ongewenste tweetaligheid die met de mantel der liefde toegedekt wordt, is de stuitende onwil en vooral onkunde die patiënten in Brusselse ziekenhuizen treffen door het gebrek aan een minimale functionele tweetaligheid van de zorgverleners in de uitoefening van hun beroep. De spoeddiensten die Dilbeek en Lennik bedienen, blinken uit in hun onkunde om de taal van de patiënt te spreken. Het gaat hier niet om een exotisch dialect, maar om de taal van de meerderheid van de voorlopig nog Belgische bevolking. Het niveau van de communicatie hoeft niet hetzelfde te zijn als dat van de advocaat of de notaris. Over sommige Franstalige ministers en partijvoorzitters zwijgen we voorlopig, maar ook hun kennis van het Nederlands is bedroevend. Dat dokters, verplegers en andere hulpverleners die Nederlandsonkundig zijn in onze regio’s de dienst mogen uitmaken in zulke vitale beroepen, tart

elke verbeelding. Patiënten voelen zich in de meest kwetsbare situaties als runderen in een slachthuis, onbegrepen en niet in staat te communiceren met het verzorgende personeel. Frank Vandenbroucke wil alle toeters en bellen op medisch gebied voorzien, maar met Nederlandsonkundigheid is hij voorlopig niet bezig. Dat de inwoners van Vlaanderen dat moedwillig ondergaan, is hun eigen domme schuld. Ze verstoppen zich steeds achter iemand anders, en dit is het resultaat. Het lijkt me de logica zelve dat, omdat we onze plaats in Brussel niet innemen, wij Brussel kwijt zijn. In de feiten is dat al jaren zo, maar we hebben nagelaten de kwestie op de agenda te zetten. Dat Bart De Wever zonder vis thuis zal komen, stond in de sterren geschreven. Hopelijk zullen de banken de beslissingen nemen om ons op het rechte spoor te zetten, want zelf hebben wij er de moed niet toe.

Jan Jacobs, Vollezele

Hoop

Pallieterke,

“De Vlaming blijft niet bij de pakken zitten”, beweerde Zuhal Demir, onze N-VA-minister, in ons wekelijkse krantje van 26 december. Ze wenst ons vooral een hoopvol 2025. In de positieve tekst van ondergetekende, een ex-LSP’er, staat: “Ik ken geen hoop en geen wens. Maar alleen het vurig verlangen dat ik in alles wat ik onderneem de verwachtingen overtref.” Is het niet door het ontbreken van dat ‘vurig verlangen’ dat we nog steeds geen regering hebben? Is het niet door het ontbreken van dat ‘vurig verlangen’ dat we nog ver verwijderd zijn van Vlaamse onafhankelijkheid?

H.V. Van Der Heyden, Geraardsbergen

Taalincident

Pallieterke,

Als bijna 91-jarige Vlaamse Beweger (°12 januari 1934) ben ik een vurige lezer van ’t Pallieterke, in de mate van mijn mogelijkheden. Karl Van Camp lees ik altijd volledig. In nummer 52 schrijft hij over het taalprobleem op de trein: een overtreding van de taalwet. Hij meldt de buitengewone aandacht bij ons, in Wallonië, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en zelfs Canada. Alles negatief. Vlaanderen zorgt voor meer dan 80 procent van de Belgische uitvoer, levert 60 procent van de bevolking, is sterk in wetenschappelijk onderzoek, is buitengewoon veeltalig,… Waarom worden deze eigenschappen niet wereldwijd verspreid? Wat gebeurt er in de ambassades? Zijn die evenredig bezet? Hoe kwam dat negatief nieuws de wereld rond? Waarom zetten onze uitvoerders niet ‘Made in Flanders, motor of Belgium’ op hun producten?

Remi Schillewaert, Damme

Smartphoneverslaving Pallieterke,

Ik zit op een terras in de stadsfeestzaal in Antwerpen. Naast mij komen drie meisjes zitten. Ze beginnen natuurlijk direct op hun smartphone te kijken. En nu komt het toppunt. Ze beginnen berichtjes naar elkaar te sturen over wat ze gaan drinken. De berichtjes vliegen over en weer. Na vele berichtjes hebben ze besloten wat ze gaan drinken. Eén van de meisjes geeft de bestelling door aan de ober. Ik kan me niet meer inhouden en zeg: “O juffertjes, ik dacht dat jullie de bestelling gingen doormailen naar de ober.” Ze kijken me verbaasd aan. Daarna beginnen ze weer op hun smartphone te tokkelen. Gelukkig zal N-VA-minister Zuhal Demir een smartphoneverbod invoeren in het onderwijs. Dan gaan ze misschien terug met elkaar leren praten.

Swa Cauwenbergh, Antwerpen

‘Waar tafelen een

hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties

Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout

03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

In 250 tekens kunt u zoekertjes plaatsen, dingen te koop aanbieden, geboortes en overlijdens melden enzoverder. Met de 50 euro die we ervoor vragen, steunen jullie bovendien ’t Pallieterke, want de kostenverhogingen van vooral de post hakken er momenteel stevig in. Berichten insturen kan via secretariaat@pal.be. De prijs van 50 euro per berichtje kan worden betaald via rekeningnummer BE07 7370 5149 9666 van ’t Pallieterke. Stuurt u liever een briefje met betaling ineens bij, dan kan dat naar Uitgeverij ’t Pallieterke, Lagesteenweg 5/1 te 1850 Grimbergen.

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

Filip Dewinter demonstreert zijn videospel

Kennis is macht

Begin juni van dit jaar werd een jonge vrouw het slachtoffer van verkrachting in Brussel. De vrouw zocht hulp bij een Zorgcentrum na Seksueel Geweld (ZSG). Er zijn sinds 2017 zo’n tien gespecialiseerde hulpcentra in België en het dichtstbijzijnde (en enige) in Brussel was dat van het ziekenhuis UMC Sint-Pieter.

Slachtoffers van seksueel geweld kunnen op één plek terecht voor psychologische en medische zorg en voor forensisch onderzoek, en dit 24 uur op 24 en zeven dagen op zeven. Pech voor de dame in kwestie: er was in het UMC Sint-Pieter niemand aanwezig om haar in het Nederlands te helpen. Ja, ze kon geholpen worden mits dat ze... of Frans of Portugees zou spreken. Of ze kon ook nog op een later moment terugkomen. Het tweede dichtstbijzijnde ZSG bevindt zich in Leuven. Uiteindelijk is het slachtoffer naar daar getrokken om zich te laten helpen. In 2022 werden in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zo’n 644 verkrachtingen door de politie geregistreerd. Daarnaast zijn er zowat evenveel klachten voor aanranding ingediend. De voorbije jaren is het aantal aanrandingen en verkrachtingen enkel gestegen. En, niet te vergeten, de cijfers hebben enkel betrekking op geregistreerde zaken. Onbekend is het aantal slachtoffers dat geen aangifte doet.

Nieuwe zorgcentra

Al eind 2023 maakte de federale regering extra budgetten vrij om zes bijkomende zorgcentra te openen. Zo zou er ook een nieuw Zorgcentrum na Seksueel Geweld beschikbaar zijn voor Nederlandstaligen uit Brussel en Halle-Vilvoorde. Oorspronkelijk was het plan om dat centrum al in 2024 te openen, maar nu vernemen we dat alles wordt opgeschoven naar 2026. Vanaf januari dit jaar vallen de zorgcentra onder de bevoegdheid van de minister van Volksgezondheid, Frank Vandenbroucke. Deze maand zal een oproep gelanceerd worden voor kandidaat-ziekenhuizen waar een nieuw ZSG kan geopend worden. Voor Brussel zou dat logischerwijze het UZ in Jette kunnen zijn, maar dat is absoluut nog niet zeker.

Het huidige Brussels zorgcentrum in het UMC Sint-Pieter beweert bij hoog en laag dat iedereen welkom is en in eigen taal geholpen wordt. Alleen is het moeilijk om aan personeel te geraken dat ook het Nederlands beheerst. Ik raad u aan om even de Nederlandse versie van de website van het UMC Sint-Pieter te bezoeken: www.stpierre-bru.be. U kan er kennis maken met de ‘cheffe dienst’ van het ZSG. In het Nederlands noemt men zo iemand ‘diensthoofd’.

In het Vlaamse UZ Jette daarentegen doet men er alles aan om het gezondheidspersoneel te motiveren een andere taal te leren. Er zijn taaltrainingen en er is ook zoiets als UZBabbel, waarbij op een informele manier Frans en Nederlands geoefend wordt.

Diplomaten

De voorbije weken kwam de taalproblematiek regelmatig aan bod in de media. Er was het incident op de trein in Vilvoorde en er was ook de aankondiging van Bouchez dat lessen Nederlands verplicht worden in het middelbaar in Wallonië. Dat laatste zou een realiteit moeten worden in september 2027. De grote moeilijkheid blijft het vinden van voldoende aantal leerkrachten Nederlands. Als Bouchez oproept om opnieuw de taallessen Nederlands verplicht te maken in het middelbaar onderwijs in Wallonië, dan zegt hij dat niet voor de schone ogen van de Vlamingen. Hij beseft maar al te goed dat de Franstaligen stilletjesaan hun macht in België aan het verliezen zijn door het gebrek aan kennis van het Nederlands. En die macht verliezen in België is voor elke Franstalige een nachtmerrie.

Zo vernamen we ook nog dat onlangs het examen Nederlands voor onze toekomstige Belgische diplomaten werd aangepast en gemakkelijker gemaakt. Er waren immers te weinig Franstalige kandidaten die nog in de proef Nederlands slaagden. Zo kan het ook natuurlijk. Maar de lat steeds lager leggen, zorgt op termijn enkel voor problemen.

Bouchez beseft het maar al te goed: ‘Kennis is macht’.

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

“Promotie Vlaamse onafhankelijkheid blijft ook in 2025 belangrijk speerpunt”

2025 begin ik als nationaal voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging vzw graag met goed nieuws: voor het eerst sinds jaren kon de VVB haar ledenaantal in 2024 weer doen groeien door de komst van niet minder dan 500 nieuwe leden. Onze impactvolle initiatieven hebben velen duidelijk gemaakt dat een lidmaatschap bij de VVB ook in deze tijden van ogenschijnlijke communautaire stilstand wel degelijk de moeite waard is.

Het vorige jaar begonnen we met een geslaagde nieuwjaarsreceptie, gevolgd door een VVB-jongerencongres in maart en onze traditionele bevlaggingsactie tijdens de Ronde van Vlaanderen. De lancering van de onafhankelijkheidsbarometer in Mechelen en Aalst was een ander hoogtepunt. Lokale VVB-afdelingen helpen dit project ook dit jaar verder te promoten. De zomer bracht onze nationale 11 juliviering in Brussel en grote media-aandacht dankzij onze verschijning op de IJzerwake. Internationaal lieten we onze stem horen tijdens de Diada in Catalonië en een congres in Schotland, waarmee we onze reputatie als betrouwbare partner binnen het ICEC-collectief verstevigden. Onze acties hadden ook een militant karakter. Samen met TAK ondernamen we een blitzactie in Brussel tegen de aantasting van het Nederlandstalige karakter van Vlaamse gemeenten. Vorige maand nog maakten we samen met het OVV onze communautaire verzuchtingen over aan het nationaal secretariaat van de grootste federaal onderhandelende partij van Vlaanderen. Het betreft hier misschien niet steeds aangenaam, maar wel noodzakelijk werk voor een drukkingsgroep als de onze.

De VVB streeft naar een Vlaanderen waar samenleven centraal staat, ondersteund door vernieuwende sociaal-culturele initiatieven. Een belangrijk speerpunt blijft in dit kader de pro motie van de Vlaamse onafhankelijkheid. Onze jaarlijkse bevlaggingsactie tijdens de Ronde van Vlaanderen is hiervan een perfect voorbeeld. Daarnaast zoeken we intensievere samenwerking met gemeenschappen die in hun landen van herkomst eveneens strijden voor zelfbestuur, zoals het Koerdisch Instituut in Brussel.

Ook hebben we geïnvesteerd in hernieuwde contacten met officiële instanties en gelijkge stemde organisaties. Deze in spanningen beginnen vruchten

af te werpen, onder meer in de vorm van een door de Vlaamse overheid ondersteund project rond de taalproblemen in Brusselse ziekenhuizen. Met dit project wil de VVB klachten verzamelen van Nederlandstaligen die in dringende nood verkeerden en in een Brussels ziekenhuis niet in hun moedertaal geholpen konden worden. Door met betrekking tot deze problematiek concrete stappen te ondernemen, bewijst de VVB haar rol als verdediger van de Vlaamse belangen, vooral wat Brussel en de Vlaamse Rand betreft.

De uitbreiding en de bestendiging van onze werking is natuurlijk enkel mogelijk dankzij de inzet van vele vrijwilligers. Ik ben alle betrokkenen in dit kader bijzonder dankbaar, want zo wordt gevoelig bijgedragen aan de verdere wederopstanding van onze vereniging.

Aan het begin van deze tekst verwees ik al naar ons groeiend ledenbestand. We zijn hier zeer blij mee, maar er mag altijd nog wat meer bij. Daarom lanceer ik hierbij graag een oproep om al uw familieleden, vrienden en kennissen bij de start van dit nieuwe jaar aan te raden om lid te worden van onze vereniging. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Ook in 2025. Hier klinken we graag op met al onze leden en sympathisanten. Iedereen is dan ook meer dan welkom op onze nationale nieuwjaarsreceptie in de prachtige Garemijnzaal in het belfort van Brugge op zaterdag 18 januari 2025. Deuren open om 18 uur, aanvang om 18.45

Deelname aan de nieuwjaarsreceptie is gratis, maar inschrijven is verplicht. U kunt zich inschrijven via het inschrijvingsformulier op onze webstek of door rechtstreeks contact op te nemen met ons secretariaat via secretariaat@vvb.vlaanderen of

HORIZONTAAL

A. Voormalig Vlaams minister-president / B. Suiker in koemelk - Internetlandcode voor Roemenië / C. Op het genoemde - Rummerk / D. Verband van voormalige Sovjetstaten - Deel van een dag / E. Voegwoord - Sportterreinen / F. Pers. vnw.Beschermende verflaag / G. Woonboot - RadonOnderwijsvorm / H. Cerium - Zeestraat tussen Denemarken en Zweden / I. Fervente - Nederlandse jongensnaam / J. Europese hoofdstad / K. Hulp vragend - Ginds / L. Aanbod van kinderopvang in de schoolvakanties

VERTICAAL

1. Onbeschoft / 2. Broer van Mozes - Ankerplaats - Nummer / 3. Vroegere benaming van 11.11.11. (afk.) - Pers. vnw. - Britse detective-politieserie / 4. Daar ter plaatse - Germanium - Kadastraal inkomen - Siberische rivier / 5. Nederlandse omroep - Italiaanse rivier - Europese hoofdstad / 6. Nationale Strijdersbond - Lucas - Voorzetsel - Internetlandcode voor Peru / 7. Kunstmanifestatie aan onze kust - Ordeverstoring / 8. Bewoners van een Caraïbisch eiland - Neptunium / 9. Armeense stad en provincie - Meisjesnaam / 10. Strafinrichting - Italiaans renner. tourwinnaar 2014 / 11. Geschikte / 12. Bijbelse hogepriester - Niet-gouvernementele organisatieTreitert

KARL VAN CAMP

MICHAEL DISCART

NOSTRADAMUS VAN DE WEEK

Feest van diversiteit, ecologie en veiligheid

Volgend nieuwjaar wordt een absoluut knalfeest. De strijd of burgemeesters in naam van de veiligheid gevaarlijke, gewelddadige pubers huisarrest mogen geven, is dan beslecht. In het kader van gelijkheid, de strijd tegen wat racisme genoemd wordt en het recht om een mening te uiten op eigen wijze, zullen die arresten helemaal geschrapt worden. Een triomf voor de inclusieve maatschappij.

In Frankrijk zijn ze er al veel langer mee vertrouwd. Nieuwjaar is daar niet zomaar een feestje. Het is ook een actie voor meer ecologische mobiliteit. Duizenden eigenaars van vervuilende wagens worden hierbij warm en liefdevol aangemaand om zich een elektrisch exemplaar aan te schaffen. Om die aanmaning enige kracht bij te zetten, worden hun wagens op het publieke domein in brand gestoken. Winkels krijgen dan weer een volledig gratis inspectie van de veiligheidsmaatregelen die ze doorheen het jaar hebben genomen. Cruciale vragen, zoals of een winkelpand al dan niet onrechtmatig betreden en beroofd kan worden en voldoende brandveilig is, worden zonder morren beantwoord.

De burgemeesters in België die die evolutie liever niet zien overwaaien, werden reactionair bevonden door de Raad van State en

moeten inbinden. “Dit is exact hetzelfde verhaal als dan van Zwarte Piet”, zal de voorzitter van Groen zeggen. “Tradities moeten evolueren. Dat is niet anders met Nieuwjaar”. Het verdict zal in sommige kringen gezien worden als de democratische waarborg voor het recht op vereniging en vrije meningsuiting. Anderen zullen het dan weer zien als een recept voor chaos en vernieling. Die laatsten zullen beschouwd worden als polariserende elementen.

Warmste Week

Oudjaar 2025 wordt dus ook in België een feest van diversiteit, ecologie en veiligheid. Huisarrest voor gewelddadige jongeren wordt vervangen door subsidiëring van zogenaamde initiatiefnemers voor een ‘Warmste Week’. Die term is minder stigmatiserend en wordt algemeen beschouwd als een positieve ondersteuning voor gevoelens die anders negatief kunnen worden ervaren door de buitenwereld.

Uiteraard zal de politie nog kunnen optreden bij uitwassen van geweld en vernielingen, maar ze zal zich eerst moeten afvragen of het geweld niet kadert in een oprechte maatschappijkritiek die gewoon een beetje onwettig wordt geuit, maar daarom niet minder verbindend is. Daarvoor zullen ze een beroep kunnen doen op een ethische commissie die hierover een advies kan formuleren. En dat nog voor de ochtendstond. Eigenaars van winkels en wagens die in de fik gaan, zullen worden aangemaand om hun verantwoordelijkheid te nemen voor het jaar daarop. In eerste instantie zonder boetes.

“Ja maar, ik heb nog niet moeilijk gedaan”

Kijk eens aan. Net nu iedereen het stilaan begint op te geven, komen de Arizona-onderhandelaars af met een dure belofte: “Als we er niet uitraken tegen het einde van de maand, hoeft Bart De Wever niet meer naar de koning. Dan houden we ermee op.” Daar heeft één man het heel erg moeilijk mee. De voorman van cd&v, Sammy Mahdi, vindt dat een opgave op het eind van de maand te vroeg is. “Het is gewoon niet eerlijk. Ik heb nog niet duidelijk kunnen maken waar wij voor staan.”

Het kan nog moeilijk ontkend worden: terwijl Conner Rousseau en George-Louis Bouchez al maanden vechtend over straat rollen, blijft Sammy Mahdi volledig buiten de aandacht van de Wetstraatwatchers. Een mens kan zich afvragen of ze bij cd&v nog wel meedoen aan het politieke pokerspel. Het zit Mahdi heel erg hoog. Voor de verkiezingen begon hij een vreemde bromance met Bouchez. Ze wilden de as worden van de volgende regering. Vandaag is duidelijk dat Mahdi voor die as alleen een overbodige vijs mag leveren.

Wat is er aan de hand, meneer Mahdi?

SAMMY: “Kijk hé, zo hoeft het voor mij niet. Ik heb me tijdens de onderhandelingen steeds constructief opgesteld. Het enige wat ik al eens opperde in de pers, was dat we harder moeten onderhandelen. Wat mij betreft iedere dag. Maar nu lijkt het wel alsof alles in kannen en kruiken is als Conner en Georges-Louis het met mekaar vinden. Ik heb ook ideeën hoor. Wij zijn cd&v, dé beleidspartij bij uitstek.”

En u hebt niet het gevoel dat uw inbreng gewaardeerd wordt?

SAMMY: “Niet gewaardeerd? Ze vragen er niet eens naar. Wij hebben ook opmerkingen over de supernota. De pers heeft er geen oren naar en de onderhandelingspartners negeren ze compleet. De Wever zei letterlijk tegen me: ‘Dat is allemaal heel flink, Sammy. Als de grote mensen uitgepraat zijn, is het zeker aan jou.’ En nu willen ze er al op het einde van de maand mee ophouden? Wanneer is het dan aan mij?”

Bouchez wil geen extra belastingen, Rousseau wil een socialer akkoord. Dat zijn duidelijke standpunten. Wat wil cd&v?

SAMMY: “Ja maar, wij willen dat ook allemaal! Wij willen ook een sociale partij zijn zonder te veel extra belastingen. Wij zijn het moedige midden. Het lijkt me niet meer dan redelijk dat wij ook de kans krijgen om eens van onze oren te maken. Wij zijn nodig in de regering.”

Dat is waar. En waarover wilt u van uw oren maken dan?

SAMMY: (gezicht licht helemaal op) “Wel, wij vinden dus dat er meer sociale accenten moeten komen, zonder dat de burger zich daar blauw aan moet betalen. En als dat niet kan, zal het zonder ons zijn. Dat ze dat maar heel goed beseffen! Wij zijn het motorblok van de regering.”

Flink hoor, maakt u het eens concreet…

SAMMY: “We gaan niet onderhandelen in de pers. Dat is niet constructief.”

Dan wordt het niet makkelijk om u te profileren, meneer Mahdi.

SAMMY: “Ja maar, wij wilden wachten tot op het einde van de onderhandelingen. Nadat Rousseau en Bouchez uitgevochten waren. Begrijpt u? Dan leken wij constructiever.

Maar om dat allemaal te doen voor 30 januari? Nu lijkt het wel alsof mensen er van uitgaan dat cd&v het met alles eens zal zijn. Als ze er maar bij zijn. Wij hebben ook de verkiezingen gewonnen!”

Nee, u heeft ze verloren.

SAMMY: “Maar we leggen ons niet zomaar bij alles neer.”

Jawel.

SAMMY: “U liet mij niet uitspreken. Wij leggen ons niet zomaar bij alles neer, zonder ook eens in beeld te zijn geweest.”

U zal zich dan toch echt moeten haasten.

SAMMY: “Net daarom stel ik voor om de regeringsformatie wat te rekken. De Wever is 16 keer naar de koning geweest. Wij eisen 24 keer of geen deal. Voilà, kaarten op tafel! Ik doe echt meer dan koffie schenken bij de onderhandelingen.”

U brengt ook koekjes mee, heb ik gehoord.

SAMMY: “Het spijt me. Ik ga dat niet bevestigen. De onderhandelingen moeten geheim blijven. Als u maar weet dat wij ook een stem hebben. En die moet gehoord worden.”

Hoeveel aanpassingen heeft u gemaakt aan de originele tekst? Conner heeft er 500 gemaakt. Is het probleem van cd&v niet dat het gewoon geen standpunten heeft?

SAMMY: “Ik heb wel standpunten! Keiveel standpunten. Vanmorgen had ik er nog één. Maar ik had het moeten opschrijven. Begrijpt u nu dat er meer tijd nodig is?”

Glashelder.

SAMMY MAHDI, DE TROEFKAART VAN ARIZONA