't Pallieterke van 31 oktober 2024

“Tekort omdat artsen minder uren werken dan vroeger”

8-9

GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN

IN GENT

EN IZEGEM TRIOMFEREN

Tegen het advies van de kopstukken in, hebben de socialisten van Gent de coalitie met N-VA weggestemd. Niet omdat men daar niet tevreden is over de verdeling van de mandaten. Niet omdat er iets in het coalitieakkoord staat, dat overigens erg progressief is, waarmee Vooruit het niet eens kan zijn. Neen, alleen omdat de partijmilitanten een dusdanige afkeer voor N-VA hebben dat ze een samenwerking principieel afwijzen. Noem het maar een cordon. WAAROM LIBERALEN

2 3 KAMALA OF TRUMP?

DE HAAT EN DE ONVERDRAAGZAAMHEID

rije. Hier kan het gewoon. Pers en politiek zullen even plichtmatig hun afkeuring uitspreken en daarna overgaan tot de orde van de dag.

Links had zich in Gent de voorbije weken al van zijn onverdraagzame kant laten zien. Razende aanhangers van Groen hadden al enkele malen betoogd tegen de ontwijding van de heilige Gentse grond door de beleidsdeelname van een niet-linkse partij. N-VA-lijsttrekker Anneleen Van Bossuyt werd zelfs bespuwd. Groen vindt dat het als tweede partij van de stad niet zomaar opzijgeschoven mag worden. Vertel dat maar aan Vlaams Belang, dat zelfs als eerste partij uitgesloten kan worden en daar nergens is gaan tegen betogen. Vergeleken met de ‘Groene Khmer’, zijn de Vlaams Belangers eigenlijk heel brave mensen. Nu hebben ook de socialisten besloten dat de nazilaarzen van N-VA nooit door de gangen van het Gentse stadhuis zullen dreunen. Voor De Wever kan het een les zijn. Hij gaat nu regeren met een partij die eigenlijk in het diepste van haar ziel N-VA haat. Wat in Gent is gebeurd, is geen

ontsporing, maar ligt in de aard van links, waar men van nature de neiging heeft rechtse tegenstanders niet te zien als gewoon mensen met een andere opinie, maar als kwaadaardige wezens. Voor links is een N-VA’er een Vlaams Belanger die nog niet ontmaskerd is.

En de spuwers zullen weer winnen

Als de onverdraagzaamheid van links nog verder bewezen moest worden, volstaat het te kijken naar wat zich ongeveer tegelijkertijd in Izegem heeft afgespeeld. Lokale stadslijst STIP+ is teruggekomen op de afspraak om met Vlaams Belang te besturen. STIP+ deed dat nadat verschillende van haar bestuursleden werden bedreigd. Sommigen kregen zelfs te horen dat ze hun job zouden verliezen. Het zijn walgelijke toestanden die België als eerste zou aanklagen als ze zich zouden voordoen in Honga-

De bedreigingen komen uit linkse, mogelijk socialistische hoek, vermoedt voormalig N-VA-burgemeester Bert Maertens. N-VA heeft daar zelf niet aan meegedaan, maar we kunnen er moeilijk naast kijken dat zijn partij er nu mogelijk wel de vruchten zal van plukken. Maertens zal nu het initiatief verwerven en wellicht weer in het bestuur terechtkomen, mogelijk opnieuw als burgemeester. Hij heeft al gezegd dat hij niet met Vlaams Belang wil besturen, in navolging van de koers van zijn partij om tegen het cordon te zijn, maar het wel radicaal toe te passen. De Wever zou nu een verstandige, moedige geste kunnen doen. Hij zou kunnen zeggen dat hij niet aanvaardt dat de democratie wordt verkracht door het intimideren van verkozenen - waar hij zeker toe in staat is - en daarom Bert Maertens de instructie geeft om deze keer net wel met Vlaams Belang onderhandelingen te beginnen, opdat de onverdraagzamen niet krijgen wat ze willen. Maar dat zal te veel gevraagd zijn. Net als in Gent, zullen de spuwers, de haters hun doel bereiken.

JURGEN CEDER

INTERVIEWS

Vlaamse regering aan vriendjespolitiek?”

Diversiteit in reclame

Het moet u ongetwijfeld ook al opgevallen zijn: de afgelopen jaren is de zogenaamde ‘diversiteit’ in de reclamespots in West-Europa sterk toegenomen. Of er nu pizza’s, auto’s of doucheproducten worden aangeprezen, je vindt geen filmpje meer waar er niet minstens één zwarte man of vrouw in beeld komt.

Er wordt opgeworpen dat de bedrijven hopen om meer consumenten aan te spreken door acteurs in te schakelen met wie de mensen zich kunnen identificeren. De getoonde diversiteit zou immers een afspiegeling van de samenleving vormen. Dat is echter manifest niet het geval. De getoonde diversiteit beperkt zich tot mensen van een ander ras of van een verschillende seksuele geaardheid. Alle acteurs voldoen aan de strakke normen van fysieke schoonheid en materieel succes. De nogal corpulente dames met hoofddoek, de grimmig kijkende kerels of de slonzige jonge moeders in trainingspak die ik op straat wel eens ontmoet, duiken verdacht zelden op in de reclamespots.

Ik vrees dat de waarheid elders ligt. Mensen hebben de neiging om zich te conformeren aan de heersende ideologie. De reclamespots die we vandaag zien, zijn geen afspiegeling van de werkelijkheid, maar tonen een maatschappelijk ideaalbeeld. Bedrijven willen laten zien dat ze hier actief aan bijdragen.

Ongetwijfeld speelt er ook een negatieve motivatie. Een reclamecampagne die niet in lijn is met de heersende normen, kan kritiek krijgen van activisten. Bedrijven willen dergelijke controverses graag vermijden. Driewerf helaas: het pad van de diversiteit is even glibberig als een met bruine zeep ingesmeerde loopplank. Onlangs kwam ketchupproducent Heinz in de problemen met een affiche in de Londense metro waarop een multiraciaal koppel te zien is. Centraal zat een knappe zwarte bruid die spaghetti op haar vork had gedraaid. De bruidegom was blank. Het koppeltje was omringd door drie oudere personen, namelijk een blanke dame, een zwarte dame en een blanke heer. De reclamejongens van Heinz zullen wel gedacht hebben dat ze daarmee alle vakjes afgevinkt hadden. Was de affiche geen perfecte weergave van hoe het moderne, multiculturele en diverse Verenigd Koninkrijk moest zijn?

Helaas voor de ketchupmakers kwam de affiche in het vizier van een aantal activisten die - zoals altijd - verontwaardigd en gekwetst waren. De reden: er stond geen zwarte vaderfiguur afgebeeld! Zo werd het stereotype denkpatroon versterkt dat zwarte mannen wel kinderen verwekken, maar er daarna niet meer naar omkijken. Het kwam bij de activisten duidelijk niet op dat, afgaande op de gangbare tafeletiquette, de blanke man ook wel de partner van de moeder van de bruid kon zijn. Of nog: dat de reclame misschien een weergave van een veel voorkomende werkelijkheid was: 51 procent van de zwarte kinderen in Engeland en Wales groeien immers op in eenoudergezinnen. In de antiracistische lynchpartijen hebben rationele argumenten natuurlijk geen belang. De vrolijke affiche kon alleen maar een platte racistische aanval zijn. Het gevolg was voorspelbaar. Heinz ging meteen door de knieën en verontschuldigde zich voor de “onbedoelde bestendiging van negatieve stereotypen”. Heinz beloofde “te blijven luisteren, leren en verbeteren om te voorkomen dat dit in de toekomst weer gebeurt”. Die nare ervaring zal Heinz er vanzelfsprekend niet van weerhouden om verder op de gladde loopplank te schuifelen. Het is alleen maar wachten op het volgende incident. Voor de diversiteitsactivisten is het immers nooit goed.

KARIM VAN OVERMEIRE

EDITORIAAL

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen

Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Simon Segers, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Waarom ex-Open Vld’ers gemakkelijker met Vlaams Belang in zee gaan

Ex-Open Vld’ers die in Ranst een coalitie sluiten met het Vlaams Belang. Liberalen die hun lidkaart terugsturen naar het hoofdkwartier nadat ze via een lokale lijst in Izegem met het Vlaams Belang in zee gaan, tot intimidatie een einde maakt aan de alliantie. Een voormalige Open Vld-schepen die in Ninove bestuursverantwoordelijkheid opneemt voor Forza Ninove. Het doorbreken van het cordon sanitaire gebeurde niet door malcontente N-VA’ers, wel door lokale politici met een liberaal tintje. Daar zijn meerdere redenen voor.

Aan Franstalige journalisten is het niet gemakkelijk uit te leggen. Bezuiden de taalgrens hield men er wel rekening mee dat het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang eerder vroeger dan later doorbroken zou worden op lokaal niveau. En dan dacht men aan één of andere N-VA-afdeling. Omdat de partij van Bart De Wever het cordon niet onderschreven had, zou men daar gemakkelijker de Rubicon oversteken. Ook omdat het om twee Vlaams-nationalistische partijen gaat.

Groot was de verbazing dan ook dat het Vlaams Belang in Ranst aan de macht kwam om de weg te versperren voor een N-VA-burgemeester. En in Izegem was de tijdelijke STIP-coalitie met het VB tot stand gekomen tegen N-VA. Net als in Ranst had een aantal onder hen een cd&v- en vooral een Open Vld-lidkaart. Franstalige journalisten vermeldden wel dat het hier om dorpspolitiek, lokale spanningen en persoonlijke vetes ging (‘politique du clocher’ of ‘politiek van onder de kerktoren’), maar men vond het toch vreemd dat N-VA’ers de oproep van De Wever respecteerden en nergens met de partij van Tom Van Grieken in zee gingen. Men had beter moeten weten.

De Wever beseft goed dat elk soort akkoord met VB voor problemen zorgt bij de federale regeringsformatie

De Wever beseft goed dat elke alliantie of zelfs halfslachtig akkoord van een verkozene namens N-VA, inclusief de ‘onafhankelijke’ Jean-Marie Dedecker, voor problemen zorgt bij de federale regeringsformatie. Een coalitie met VB, of zelfs een systeem van gedoogsteun, zou niet aanvaard worden door de Franstalige partijen. De Wever krijgt daarvoor veel kritiek uit Vlaamsgezinde kringen en dat is zeer goed te begrijpen, zeker als men ziet dat hij van de andere partijen er bij de federale regeringsonderhandelingen nog niets voor terug heeft gekregen. Maar goed, N-VA staat bekend als een partij met een sterke interne discipline

en dus was er het wensdenken om te hopen dat die partij ‘het cordon ging doorbreken’.

De partijdiscipline is weg De lokale mandatarissen die het er toch op waagden om met het Vlaams Belang een coalitie te vormen, waren dus (ex-)cd&v’ers en vooral voormalige Open Vld’ers. Ere wie ere toekomt: in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen was het een analyse in het weekblad Knack die de juiste voorspelling maakte en dit bij monde van de Gentse politicoloog Bram Wauters: “Als het cordon echt ergens wordt doorbroken, zal het misschien eerder door een of meer liberale lijsttrekkers zijn in plaats van N-VA’ers. Nationaal stelt hun partij niet veel meer voor, en Open Vld zit niet in de regeringen waarmee VB-coalities bruggen zouden verbranden. Het zal op verkiezingsavond lang niet alleen over Ninove gaan.”

Het gezag van de Open Vld-top is weg, de partijdiscipline quasi onbestaande

Inderdaad. De combinatie van Open Vld als oppositiepartij en verzwakte politieke formatie maakt dat men gemakkelijker de oekazes van de partijtop opzij kan schuiven. Voorzitter Eva De Bleeker mag dan wel alle leden die in een coalitie met VB stappen uit de partij zetten, dat heeft weinig effect. Het gezag van de top is weg, de partijdiscipline quasi onbestaande. Dat er lokaal amper nog lijsten waren met de naam ‘Open Vld’ heeft dat nog enkel versterkt. De defenestratie van de Open Vld’ers zoals in Ranst, wordt op hoongelach onthaald. “Straks heeft De Bleeker geen leden meer”, was een schampere reactie.

De positieve kant van het individualisme

Een tweede reden waarom mandatarissen van liberale signatuur geen graten zien in een samenwerking met het Vlaams Belang, is omdat ze… welja, liberaal zijn. In de betekenis van ‘de verdedigers van individuele vrijheid’. Het uitsluiten

van potentiële politieke partners gaat in tegen dat principe. En Open Vld’ers zijn altijd individualisten geweest. Ze zoeken hun eigen weg en voelen zich minder gebonden door een specifieke partij. Dat is de positieve kant van hun individualisme. Rudy Corijn, één van de schepenen in Ninove, was in het verleden schepen voor Open Vld. Hij stapte later over naar Lijst Dedecker om uiteindelijk bij Forza Ninove terecht te komen.

En als men zich ondanks deze analyse nog altijd verbaast over het samengaan van Vlaams Belang en ex-Open Vld’ers: keer eens terug naar 2018 en de Vlaams-Brabantse gemeente Grimbergen. Daar kon Open Vld met Chris Selleslagh tussen 2019 en 2022 de burgemeester leveren dankzij een coalitie met de lijst Vernieuwing van ex-Vlaams Belang-parlementslid Bart Laeremans. Bedreigingen en intimidaties door de liberale partijtop hielpen niet. Het was een voorbode voor meer.

Kloof tussen top en basis

Ten slotte is het logisch dat liberalen met radicaal-rechts besturen, omdat ze gewoon de linkse koers die de partijtop de voorbije kwarteeuw heeft gevaren zo beu als koude pap zijn. Eigenlijk volgt nu gewoon de opgeheven middelvinger. In het sociaaleconomisch beleid voerde de partijtop constant een linkse koers, samen met de PS. De postjes waren het belangrijkste. De kloof met de basis werd alleen maar groter, ook op andere thema’s. Denk maar aan de tweespalt binnen de partij rond het migrantenstemrecht dat zich in 2004 kristalliseerde in een onthutsend partijcongres waar oudgediende Willy De Clercq de jankende premier Guy Verhofstadt moest redden. Wat nu gebeurt met ex-Open Vld’ers die beste maatjes worden met Vlaams Belangers, is nog een verre echo van dat congres. Er is in elke partij wel een kloof tussen de basis en de top, waarbij de militanten en lokale mandatarissen vaak radicaler zijn. Voor Open Vld betekende dat ‘rechtser’. Maar nergens was die kloof zo groot als bij de Vlaamse liberalen. Dat werd nog versterkt door de invloed van de vrijmetselarij op de liberale partijtop. Op die manier werd niet alleen elke ruk naar rechts tegengegaan, maar ook de Vlaamse reflex van veel liberale leden moest worden onderdrukt. Maar vandaag doet een groeiende groep van militanten ‘gewoon zijn goesting’.

Rudy Corijn

Tim Peeters (links) en Bart Goris (rechts)

VERKIEZINGEN VERENIGDE STATEN

HEEFT KAMALA HARRIS HET TOCH NOG VERPRUTST?

De opiniepeilers van de VS hebben een slechte reputatie als het erop aankomt de resultaten van een presidentiële verkiezing te voorspellen waarin Donald Trump meedoet. In 2020 zou Joe Biden het gemakkelijk halen van Donald Trump, maar het werd uiteindelijk zeer nipt. In 2016 zaten ze er nog verder naast. Hillary Clinton was al zo goed als president en de verkiezing was enkel nog een formaliteit. Opiniepeiler Sam Wang had toen op Twitter geschreven: “Het is helemaal voorbij. Als Trump meer dan 240 kiesmannen behaalt, eet ik een insect op.” Een week na de verkiezingen heeft Wang voor de camera van CNN een krekel opgegeten.

De peilingbureaus zeggen uit hun fouten te hebben geleerd en doen nu aan ‘weging’ van groepen die over- of ondervertegenwoordigd zijn in de metingen. Dinsdag zullen we weten of die methode heeft gewerkt. Wie er gaat winnen, durven ze deze keer niet te zeggen. Vrijwel alle peilers zijn het erover eens dat het een zeer spannende race wordt. In de meeste peilingen lag Harris tot vorige week lichtjes voorop in de ‘popular vote’, het aantal stemmen dat ze over het hele land zal vergaren, maar dat maakt haar nog geen president. Trump kan nu al min of meer zeker zijn van 219 kiesmannen, tegen 226 voor Harris. De andere 94 worden verdeeld in de ‘swing states’: Arizona, Michigan, Nevada, Georgia, Pennsylvania, Wisconsin en North Carolina. Het slechte nieuws voor Harris is dat Trump nu al een kleine voorsprong heeft in 5 van die 7 beslissende staten.

De verf bladdert af

Is Harris er dan toch nog in geslaagd het te verprutsen? Toen Joe Biden uit de race stapte, slaakte progressief Amerika een zucht van verlichting. De pers en de Democratische Partij hebben jarenlang de intredende seniliteit van hun president proberen te negeren, maar na het rampzalige debat met Trump lukte dat niet meer. Na zijn uitvallen werd Harris met zoveel enthousiasme als messias binnengehaald dat er zelfs geen voorverkiezing meer aan te pas kwam. Begin september lag ze bijna 5 procent voor op Trump in de peilingen, wat een veilige marge leek. Sindsdien is de verf snel aan het afbladderen.

In het optimisme over de eerste vrouw, een gekleurde vrouw bovendien, die president van de VS zou worden, werd vergeten hoe slecht Harris had gepresteerd in de Democratische voorverkiezingen van 2020. Vooral zwakke debatten hadden er toen toe geleid dat ze al moest opgeven voor de eerste stem werd uitgebracht. Indien Harris het in 2024 ook van voorverkiezingen had moeten hebben, is het niet waarschijnlijk dat ze had gehaald tegen Gavin Newsom, Gretchen Whitmer of Josh Shapiro. Harris had echter het voordeel dat ze vicepresident was. Vooral haar geslacht en etnische afstamming maakten het echter in linkse kringen onbetamelijk haar nog uit te dagen.

Afgang bij een bevriende zender

In de nochtans korte campagnetocht die Harris nog moest afleggen, heeft ze nu al verschillende keren bewezen waarom ze geen goede kandidaat is en ook geen geschikte president zou zijn. In interviews blijkt ze niet in staat een samenhangend antwoord te geven op zelfs gemakkelijke en voorspelbare vragen. Het dieptepunt was haar verschijning op het CNN-programma Town Hall van vorige week. CNN is een linkse zender die meest-

al weinig moeite doet om zijn afkeer voor Trump te verbergen. Presentator Anderson Cooper behandelde haar dan ook met veel respect, maar durfde toch een paar keer door te vragen. Wellicht ging hij ervan uit dat ze een antwoord klaar zou hebben op voor de hand liggende vragen. Een fragment:

• Vraag: “Dit jaar zijn een aantal maatregelen genomen om de massale immigratie tegen te gaan. Waarom gebeurde dat niet veel vroeger?”

• Antwoord: “Wel, er moest veel gedaan worden, maar er is nog veel meer dat gedaan moet worden. Ik wijs alleen op dingen die gedaan moeten worden, die niet gedaan zijn, maar die wel gedaan zouden moeten worden.”

• Vraag: “Wat gaat u doen met het geld dat was vrijgemaakt om de muur aan de grens met Mexico verder te bouwen?”

• Antwoord: “Ik ga een wetsvoorstel indienen voor een samenhangend beleid dat het momenteel defecte immigratiesysteem zal oplossen... We hebben een president met gezond verstand nodig die dit probleem zal oplossen. Laat het ons gewoon oplossen.”

• Vraag: “Maar ga je die muur dan nog bouwen?”

• Antwoord: “Ik wil onze grens verstevigen.”

• Vraag: “Heb je de laatste jaren fouten gemaakt, waarvan je iets hebt geleerd?”

• Antwoord: “Ik heb vele fouten gemaakt. Als ouder maak je veel fouten (noot: Kamala Harris heeft tijdens de campagne verschillende keren haar ervaring als ouder aangehaald, maar was enkel stiefmoeder van twee kinderen, waarvan de jongste al 15 was bij het begin van haar relatie). Als vicepresident heb ik er altijd voor gezorgd dat ik op de hoogte ben van mijn dossiers. Het is een fout je dossiers niet goed te kennen.”

Woordsalades

Als u in een van die uitspraken een antwoord kunt ontwaren op de gestelde vraag, bent u een betere analist dan ik en maakt u kans om vanaf volgende week aan de slag te gaan bij ’t Pallieterke. Haar stilaan beruchte ‘woordsalades’, onsamenhangende aaneenschakelingen van woorden en zinnen, zijn een vast ingrediënt in alle interviews. Het is daarbij zeer moeilijk haar te betrappen op een politiek standpunt of een eigen inzicht.

De grote leegheid die Harris nu tentoonspreidt, ontgoochelt de ene en is een bron van hilariteit voor de andere

Toen haar werd gevraagd of zij soms andere beslissingen zou genomen hebben als Joe Biden, kon ze daar geen voorbeeld van geven, maar een week later zei ze wel kordaat dat haar presidentschap geen voortzetting van dat van Biden zou zijn. Wat zou er dan anders zijn? “Ik ga mijn eigen levenservaring en professionele kennis meenemen naar de job.” Welk beleid die ervaring en kennis zouden voortbrengen, kwam de onbesliste kiezer niet te weten.

Harris had kunnen wegraken met een of twee slechte prestaties, maar haar systematisch ontwijken van vragen met onbegrijpelijk woordsalades begint karikaturale vormen aan te nemen. Het kleeft stilaan aan haar imago, zoals je kan merken in de toenemende spot op sociale media.

McDonald’s

Een van haar vaste niet-antwoorden is het verhaal, dat ze te pas en te onpas bovenhaalt, dat ze opgegroeid is in een familie uit de middenklasse en het niet altijd gemakkelijk had. Haar vader was een economieprofessor en haar moeder een kankeronderzoeker, maar daar gaan we niet over vallen. Ze ging echter net iets te ver in dat narratief door te beweren dat ze nog in een McDonald’s had gewerkt om haar studies te betalen. Helaas kan niemand zich dat herinneren. Ze kan ook geen loonbriefje voorleggen of de naam van een collega geven die het verhaal kan bevestigen. McDonald’s zelf zegt geen personeelsdossier bij te houden uit die periode en heeft zelfs, merkwaardig toch, zijn personeel verboden iets te zeggen over de kwestie.

Trump heeft een kleine voorsprong in 5 van de 7 beslissende staten

Trump is het niet het soort man dat zulke kansen laat liggen. Hij beschuldigde Harris te liegen over haar verleden om een betere band met de gewone man te krijgen. Trump trok dan zelf naar een McDonald’s en liet zich filmen terwijl hij frietjes bakte voor zijn supporters. McDonald’s probeerde het evenwicht te herstellen met een aanbod voor Harris om hetzelfde te komen doen, maar zij liet niets van zich horen. Mogelijk moet iemand haar eerst nog leren hoe een friteuse werkt en welke saus op de Big Mac hoort. Als Kamala Harris verhalen over haar verleden begint te verzinnen, treedt ze overigens helemaal in de voetsporen van haar mentor Joe Biden. Heeft Trump dan geen fouten begaan of domme dingen gezegd tijdens de campagne? Natuurlijk wel. Trump is Trump. Iedereen weet echter al lang dat Trump Trump is. Weinig verbaast nog. Harris was voor velen een onbekende, rond wie de media en haar partij hoge verwachtingen hebben gecreëerd. De grote leegheid die ze nu tentoonspreidt, ontgoochelt de ene en is een bron van hilariteit voor de andere.

Geen optreden van Beyoncé

Er was niet alleen haar ontluisterende verschijning op CNN. Harris heeft een slechte week achter de rug. De linkse krant Los Angeles Times, die al drie verkiezingen na elkaar officieel haar steun uitsprak voor de Democratische presidentskandidaat, heeft nu geweigerd dat te doen voor Harris, op bevel van de eigenaar. Een dag later volgde een nog belangrijkere krant. The Washington Post, de krant die ooit Nixon ten val bracht en die al een halve eeuw elke Democratische kandidaat steunt, weigert stemadvies in het voordeel van Harris te geven. Ook hier werd de beslissing genomen door de eigenaar, in dit geval Jeff Bezos, tegen de zin van de linkse redactie. Bezos is de stichter van Amazon. Het lijkt erop dat de ondernemer rekening houdt met een overwinning van Trump en geen zin heeft in een oorlog met hem. Harris heeft wel de steun van een aantal vedetten uit de popmuziek, zoals Beyoncé, Taylor

Swift, Bruce Springsteen en Billie Eilish. Of dat haar kan helpen, is de vraag. Hillary Clinton had die steun ook, maar verloor. Bij de meeting van Harris in Houston stond ook Beyoncé op de affiche. Blijkbaar hadden sommige fans begrepen dat de popdiva ook zou optreden. De verschijning van Beyoncé beperkte zich echter tot het aflezen, met weinig overtuiging, van een steunboodschap met behulp van een teleprompter. In het lyrische stuk van Greet De Keyser over de meeting wordt niet vermeld dat Kamala Harris tot vier keer toe werd uitgejouwd door fans die eigenlijk op een optreden van Beyoncé hadden gehoopt. De meeste mensen kunnen muzikale bewondering en politieke sympathie blijkbaar goed van elkaar scheiden.

Het slechtste nieuws kwam van The Wall Street Journal, die deze week een peiling publiceerde waarin Trump nu ook al landelijk twee procent voor zou liggen. Anderen houden het nog op een gelijke stand. Voor Harris is dat zorgelijk nieuws, want Clinton had in deze fase nog 4 procent voorsprong, maar verloor toch tegen The Donald.

Trump = Hitler

Aan Democratische kant groeit de onrust. Harris probeerde het in de eerste weken van de campagne niet te veel over Trump hebben, maar is nu voluit aan het schelden geslagen. In de Vlaams pers schrijft men regelmatig in verontwaardigde tonen over de beledigende taal van Trump ten aanzien van Harris, maar daar vindt men het blijkbaar normaal dat zij hem een ‘fascist’, een ‘fan van Hitler’ en ‘geestesgestoord’ noemt. Trump hield deze week een succesvolle bijeenkomst in Madison Square Garden in New York. De Democraten, onder wie kandidaat vicepresident Walz, gingen zover die te vergelijken met een meeting die de nazipartij van Amerika daar in 1939 hield. Het lijkt allemaal wat op paniek. Het probleem met die verwijten is dat Trump al eens 4 jaar president is geweest en toen geen fascistische dictatuur heeft gevestigd. Integendeel, alle huidige peilingen zeggen dat de Amerikanen zijn ambtsperiode beter beoordelen dan die van Biden. Dat zou dinsdag wel eens een doorslaggevende factor kunnen blijken.

JURGEN CEDER

Trump aan het werk in een McDonald’s in Pennsylvania, 21 oktober

Kamala Harris en Barack Obama in Georgia, 24 oktober

CO₂-uitstootrechten zijn nieuwe aflaten Falende maatschappij drijft mensen naar drugs

739 miljoen dollar: dat is het bedrag dat concurrerende autobouwers, zoals de Volkswagen-groep, Stellantis en Ford, in het derde kwartaal hebben opgehoest om de CO₂-uitstootrechten van Tesla te kunnen overkopen. Ze doen dat om Europese miljardenboetes te vermijden.

De Europese Unie (EU) legt autobouwers strenge CO₂-uitstootnormen op. Volgend jaar mag de gemiddelde uitstoot per wagen - berekend op basis van het totale aantal wagens dat een autoconcern verkoopt - niet hoger zijn dan 95 gram per kilometer. Aangezien Tesla enkel elektrische wagens verkoopt, heeft Elon Musk de uitstootrechten die hij van Europa krijgt niet nodig en kan hij ze verkopen aan zijn concurrenten.

Autobouwers moeten betalen om vergiffenis te krijgen voor hun ‘zonde’

Autobouwers die hun gemiddelde CO₂-uitstoot willen verlagen, kunnen dus best massaal elektrische wagens verkopen, aangezien die geen CO₂ uitstoten. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan: de prijs van elektrische wagens is vaak hoger dan die van wagens met een verbrandingsmotor, waardoor particulieren vooral voor die laatste modellen zullen kiezen. Voor autobouwers zit er dus weinig anders op dan met kortingen te zwaaien en hun elektrische modellen desnoods met verlies te verkopen. En dat allemaal om de gemiddelde uitstoot van hun vloot te reduceren en zo miljardenboetes te vermijden.

21ste-eeuwse aflaten

Uitstootrechten zijn de 21ste-eeuwse variant van middeleeuwse aflaten. Autobouwers moeten betalen om vergiffenis te krijgen voor hun ‘zonde’. Want dat is wel degelijk hoe Europa de productie van wagens met een benzinemotor beschouwt: als een zonde die financieel kan worden afgekocht. Het is maar zeer de vraag of uitstootrechten hun doel niet voorbijschieten: het geld dat autobouwers moeten ophoesten om hun zonde af te kopen, kan immers niet naar onderzoek en de ontwikkeling van milieuvriendelijkere technologie gaan. De autobouwers zijn slechts de kanarie in de koolmijn. Vanaf 2027 - wanneer het bestaande emissiehandelssysteem (ETS) wordt aangescherpt - zijn ook u en ik aan de beurt. Aan de pomp en via onze energiefactuur zullen ook wij binnenkort aan Europa nog meer moeten betalen voor de CO₂ die

ECONOMISCHE ZAKEN

onze auto en woning uitstoten. In de praktijk zullen dus vooral mensen die niet met een Tesla rondrijden of niet de financiële middelen hebben om een warmtepomp te installeren, het gelag betalen. Wie voldoende middelen heeft, zal het zich ook kunnen permitteren om met een benzine- of dieselwagen te blijven rijden. In die zin brengen uitstootrechten helemaal geen gedragsverandering teweeg.

Op 31 oktober 1517 spijkerde Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de poort van de slotkerk in de Duitse stad Wittenberg en gaf daarmee het startschot voor de protestantse reformatie. Vooral het systeem van aflaten was hem een doorn in het oog. Hij beschouwde het als immoreel, omdat het vooral armere mensen - die met hun zuurverdiende geld verlossing wilden bekomen - benadeelde. Wie spijkert binnenkort 95 stellingen aan de ingang van het Berlaymontgebouw, de hoofdzetel van de Europese Commissie, in Brussel?

ANTON SCHELFAUT

De Tijd berichtte de voorbije week over de aanzienlijke stijging van het drugsgebruik onder Belgen. Vorig jaar zou er in België voor maar liefst 1,2 miljard euro aan illegale drugs zijn geconsumeerd. Maar dat indrukwekkende cijfer is niet eens het meest opvallende: de vorige schatting was slechts 647 miljoen euro, ongeveer de helft dus. Conclusie: het drugsgebruik in België is veel hoger dan eerst gedacht.

Dat België steeds meer vervlochten raakt met illegale drugs, kan u dagelijks in de krant lezen. Van opgerolde drugslabs in Limburg tot grote cocaïnevangsten in de haven van Antwerpen en drugsgerelateer-

Op 5 november wordt ‘Bidenomics’

Als de Democratische presidentskandidate Kamala Harris er op 5 november niet in slaagt Donald Trump te verslaan, dan zal dat in belangrijke mate te wijten zijn aan het dubbelzinnige beleid van uittredend president Joe Biden. Zijn ‘Bidenomics’ zorgde via een origineel aanbodbeleid voor een oplevende industrie en arbeidsmarkt. Maar tegelijk kenden de Verenigde Staten de hoogste inflatie en de snelste rentestijging sinds de jaren 1980. Dat aanvaardt de gemiddelde Amerikaanse consument niet.

Het legioen aan ‘Amerika-kenners’ in onze Vlaamse media reduceert de tweestrijd om het VS-presidentschap tot een duel tussen de ‘reactionaire/fascistische/misogyne/ dictatoriale’ Donald Trump en de Democratische presidentskandidate Kamala Harris die zou staan voor ‘openheid, democratie, inclusie, diversiteit’, kortom ‘licht en liefde’ om het Gentse bobo-vocabularium te gebruiken. Maar de bepalende factor bij de presidentsverkiezingen zou wel eens weinig te maken kunnen hebben met deze ‘cultuurstrijd’.

Het geld dat Biden in de Amerikaanse economie heeft gepompt, heeft de inflatie nog bestendigd

Wel zou het resultaat een evaluatie kunnen worden van het economische beleid van de voorbije vier jaar. “It’s the economy, stupid!” Het adagium dat door Bill Clinton in de jaren 1990 bekend is geworden, is actueler dan ooit. In dat geval liggen de kaarten gunstiger voor Donald Trump, want Kamala Harris zal als uittredend vicepresident verant -

woordelijk worden gesteld voor de economische keuzes van Joe Biden. Van de ‘Bidenomics’ zullen vooral de negatieve aspecten worden onthouden, zeggen economen.

Big Mac

Dat kan op het eerste gezicht vreemd klinken, want de Amerikaanse economie doet het relatief goed. Joe Sixpack, zoals de Amerikaanse consument wordt genoemd, kan het geld laten rollen. Even wat cijfers. Laten we beginnen met de Big Mac-index. Dat is het aantal Big Mac-hamburgers dat een Amerikaan met zijn jaarloon kan kopen. Welnu, over de grote plas zitten ze aan 14.000. Het hoogste aantal in de wereld. De koopkracht van de Amerikanen is dus gegarandeerd. Ter info: Zwitserland is nummer twee met 13.000, België staat op een vijfde plaats met 12.000 Big Macs. Anno 2024 ligt de productie per inwoner in de VS 30 procent hoger dan in de Europese Unie. Het inkomen van een Amerikaan die in Mississippi woont, de armste staat van de VS, is hoger dan in Duitsland. Nemen we het bbp van de G7, de grootste zeven industrielanden van de wereld, dan is de VS goed voor de helft ervan.

‘Bidenomics’ is voor een deel groei die gedopeerd is

Het land is dus welvarend, wat de vraag doet rijzen waarom men dan voor Donald Trump zou kiezen. De arbeidsmarkt draait op volle toeren. Ook met de industrie is het relatief gezien oké. Recent was er wel een stagnatie, maar de investeringen in de Amerikaanse industrie zijn sinds 2022 hoog. De investeringen in de industrie bedroegen de voorbije twee decennia gemiddeld ongeveer 0,30 procent van het Amerikaanse bbp. Ze stegen in 2023 naar 0,75 procent van het bbp. Met dank aan het beleid van Joe Biden. Officieel krijgt het de naam van ‘Bidenomics’ en staat het gelijk met een origineel aanbodbeleid. In de jaren 1980 kende men iets vergelijkbaars onder Ronald Reagan, maar dat aanbodbeleid dat voor meer productie van goederen en diensten moest zorgen, kwam er via belastingverlagingen en deregulering. Deze keer gaat het om overheidsinvesteringen en subsidies voor de industrie. De Chips Act en de Inflation Reduction Act hebben ervoor gezorgd dat er miljarden dollars in groei-industrieën werden ge-

de liquidaties in Brussel. Vaak wordt met een beschuldigende vinger naar het buitenland gewezen en wordt ons eigen land als slechts een onschuldige tussenstop op de route naar andere landen aangeduid. Maar heel wat Belgen blijken zélf vragende partij te zijn voor illegale drugs.

Illegale economie: 0,5 procent van het bbp

Het is geen geheim dat de sociale en de economische gevolgen van illegaal drugsgebruik enorm zijn, a fortiori op een dergelijke schaal. Van geweldsdelicten en bomaanslagen in onze steden tot drugsgebruik in het verkeer. Zowat elke grote en kleine stad in België worstelt met de overlast die veroorzaakt wordt door drugsgebruik. Maar wie is eigenlijk ‘de schuldige’ in deze hele affaire? De criminelen, de overheid, of toch de consumenten? Feit is dat de nieuwe cijfers eens te meer aantonen dat er niet alleen naar de overheid moet worden gekeken in de strijd tegen illegale drugs, maar ook naar het individu en de bredere samenleving. Het is immers de consument die de illegale drugshandel in stand houdt, maar tegelijkertijd is het de falende maatschappij die mensen steeds meer in de richting van drugsgebruik drijft. Elke vorm van structuur en zingeving is volledig zoek in onze huidige samenleving, en zowel jongeren als volwassenen zien vaak geen andere uitweg dan af en toe weg te vluchten in verboden middelen.

Die vlucht is zo aanzienlijk dat ze zelfs kan worden waargenomen in het bruto binnenlands product van België. Volgens een schatting van De Tijd is de illegale economie goed voor ongeveer 0,5 procent van het Belgische bbp, of ongeveer 3 miljard euro. Naast illegale drugs geven de Belgen namelijk ook gemiddeld 1,1 miljard euro per jaar uit aan prostitutie. Weinig bemoedigende cijfers dus. Het lijkt dan ook onwaarschijnlijk dat het drugsprobleem en alle problemen die hieruit voortvloeien, snel zullen worden opgelost.

afgestraft

stoken (chipproductie, batterijen,…) waardoor de VS ook concurrentieel een stuk sterker stonden tegenover de Europese Unie. Inflatie

Maar dat verhaal heeft ook een keerzijde en zou Harris op 5 november wel eens zuur kunnen opbreken. ‘Bidenomics’ is voor een deel groei die gedopeerd is. Door het expansieve beleid is het begrotingstekort in de VS opgelopen tot 7 procent van het bbp. Dat vinden ze daar weliswaar niet zo erg, want met de dollar als internationale reservemunt kan men zich een lange reeks deficits permitteren. Wat wél een structureel probleem is, is dat het expansieve beleid mee de inflatie heeft aangejaagd. Het herstel na de coronapandemie en de energiecrisis van 2022 (na de Russische inval in Oekraïne) hebben de prijzen toen de hoogte ingejaagd. Ook de VS kende op een bepaald moment een inflatie van 10 procent. Het geld dat ‘Bidenomics’ in de Amerikaanse economie heeft gepompt, heeft die inflatie nog bestendigd. Tijdens de termijn van de uittredende president zijn de prijzen van de producten in de VS met meer dan 20 procent gestegen. Voor de consument is dat onaanvaardbaar en dat zal men onthouden in het stemhokje. Men onderschat al te vaak dat veel Amerikanen die hoge inflatie nooit hebben meegemaakt. De laatste periode van hoge inflatie dateert van begin jaren 1980, bijna 45 jaar geleden. En de frustratie is dubbel. De inflatie is ondertussen relatief onder controle zonder een zware recessie te veroorzaken - een huzarenstukje -, maar dat

is enkel gekomen door een stringent rentebeleid van de Federal Reserve, de Amerikaanse Centrale Bank. Sindsdien trok de Federal Reserve de rente in verschillende stappen op van 0 tot 5,5 procent. De laatste renteverhoging dateert van juli 2023. Toen ging de rente omhoog naar 5,5 procent. Dat was het hoogste peil sinds 2001. Ondertussen is men begonnen aan een reeks van renteverlagingen waarbij men richting 4,7 procent gaat. Dat is een verstandige keuze, maar de renteschokken van een paar jaar geleden zijn bij de Amerikanen blijven hangen. Het was de voorbije jaren eigenlijk onmogelijk voor bepaalde groepen om door de gestegen rente een hypotheek af te sluiten.

Zwarte mannen

Een groep die het meest geraakt is door de negatieve aspecten van het Biden-beleid is deze van de zwarte mannen. Ook al volgden de lonen na enige tijd de gestegen inflatie, zij merken dat hun koopkracht is gedaald. Bovendien heeft de krapte op de arbeidsmarkt ervoor gezorgd dat er meer goedkopere werkkrachten in de VS aan de slag gingen, vooral latino’s. Zij duwen de jonge zwarte mannen uit de arbeidsmarkt. Politieke waarnemers verwachten daarom dat veel mannelijke zwarte kiezers thuis zullen blijven. Of desnoods met de neus dichtgeknepen voor Donald Trump zullen stemmen. Tijdens een aantal meetings wees oud-president Barack Obama die groep met de vingers. Vraag is of die reprimandes geen averechts zullen hebben.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

PEPIJN DEMORTIER

De Waalse ziekte van Jean-Marie Dedecker

Vorige week maakte Jean-Marie Dedecker met gierende banden een U-bocht. Even voordien behoorde een bestuursakkoord in Middelkerke met Vlaams Belang nog tot de mogelijkheden. Maar enkele dagen later maakte hij toch een deal met de plaatselijke N-VA-afdeling van, volgens Jean-Marie Dedecker zelf, “de aangespoelde Antwerpenaar en zielenpoot” Marc Descheemaecker. Uiteindelijk kwam het opportunisme bovendrijven.

Na een gesprek met Bart De Wever en Theo Francken begreep Dedecker al vlug wie aan de knoppen van de Vlaams subsidiestroom zit en dat is zeker niet Vlaams Belang. De burgemeester wil de komende jaren onder meer een nieuw gemeentehuis, een nieuwe ring rond Middelkerke en een nieuwe zeedijk bouwen. En dat zal veel geld kosten.

In het praatprogramma De Tafel van Gert gaf hij in gezelschap van de gewezen spoorwegbaas zonder blikken of blozen toe dat in scheep gaan met N-VA zijn verlanglijstje eerder bovenaan de stapel van de vele subsidieaanvragen zou doen belanden. Jean-Marie Dedecker koos voor de centen en het prestige, net zoals hij dat deed met de bouw van het nieuwe casino. Duizelingwekkende schuld

Dat peperduur paradepaardje moet het toerisme een extra boost geven. Maar er hangen nog enkele donderwolken boven Middelkerke. De plannen dateren van het gemeentebestuur toen Open Vld nog de lakens uitdeelde. De ex-judocoach beschuldigde de burgemeester en een deel van het schepencollege ervan dat ze van bouwbedrijf Willemen steekpenningen zouden hebben ontvangen. Vorig jaar werden alle verdachten buiten vervolging gesteld. Er hangt burgemeester Dedecker een miljoenenclaim van het benadeelde bouwbedrijf boven het hoofd.

Het kostenplaatje van het nieuwe casino bedraagt ruim 70 miljoen euro. De glamour en glitter van het project is oogverblindend, maar wie door het afgeleefde Middelkerke wandelt, ziet dat de droom om de parel van de kust te worden nog heel veraf ligt. De centen zijn er bovendien niet. Middelkerke torst een duizelingwekkende schuld van 4.048 euro per inwoner, terwijl die drie jaar eerder nog op 2.270 euro per inwoner lag. Daarmee heeft Middelkerke de hoogste schuld van alle Vlaamse steden en gemeenten.

Bovendien dreigt de schuldenberg door de miljoenenclaim van Dedeckers onbesuisde beschuldigingen verder te exploderen tot Waalse proporties. Goed om weten is dat het Vlaams

gemiddelde op 1.260 euro per inwoner ligt. De totale schuld van de kuststad bedraagt ruim 80 miljoen euro.

Het zal dan ook geen toeval zijn dat Marc Descheemaecker schepen van Begroting en Financiën wordt om te vermijden dat Middelkerke daadwerkelijk niet de paria van de kust wordt. Vermoedelijk zal dat wel een onderdeel van de deal vormen die samen met Theo Francken op het Martelarenplein is afgesloten. Het was opvallend hoe meegaand de burgemeester zich opstelde. Toen Dedecker zijn spectaculaire U-bocht op Terzake aankondigde, zong hij een toonladder lager.

Curatele

Bovendien moet Descheemaecker er ook voor zorgen dat niet alle beslissingen enkel door één man in Middelkerke worden genomen, maar dat er een verstandig en uitgebalanceerd beleid op poten wordt gezet. De gemeentelijke financiën zijn zo rampzalig dat de N-VA’er pleit voor “risicobeheer”.

Dedecker heeft enkel oog voor oogverblindende en mega-

lomane projecten, zoals een “autostrade naar zee” dwars door kostbare landbouwgrond en een reeks hoge woontorens. Daarnaast wil hij een vaste toegangsbrug voor Middelkerke over het kanaal en onderhoudsinvesteringen in het wegennetwerk en de gemeentelijke infrastructuur. De impact van de reeds lopende infrastructuurwerken op de gemeentelijke financiën is nu al niet transparant en overstijgt ruim de budgettaire mogelijkheden van het kuststadje. Descheemaecker moet vermijden dat Middelkerke in de kortste keren niet onder curatele komt te staan. Dedecker omschreef de ‘Waalse ziekte’ ooit als een bedlegerige die leeft van de miljarden aan transfers vanuit het noorden. Hoe zou hij dan zijn eigen Middelkerke omschrijven?

Descheemaecker moet vermijden dat Middelkerke in de kortste keren niet onder curatele komt te staan

Maar er moet ook werk gemaakt worden van het sociaaleconomisch weefsel in zijn gemeente. De werkgelegenheid ligt met 68 procent net iets hoger dan in Wallonië. De bekende bedrijfsleider pleit daarom voor een “vakkundige en niet-emotionele aanpak” en wil investeren in meer kinderopvang en “capaciteitsuitbouw van de medische dienstverlening”. Dat klinkt natuurlijk minder spectaculair. Uitpakken met een uitgebalanceerd en motiverend personeelsbeleid, daarmee kom je niet in Terzake.

Audit

N-VA heeft uiteraard ook boter op het hoofd. Dedecker is een stemmenkanon. In West-Vlaanderen zorgde hij voor een stevige electorale bonus. Zijn strapatsen in Middelkerke werden dan ook door de vingers gezien en als vriendendienst belanden zijn dossiers bovenaan de stapel. Wie in scheep gaat met Vlaams Belang, wordt daarentegen in een pariarol geduwd. Vlaams Belang zal terecht aan minister-president Diependaele vragen om een audit te organiseren, die moet aantonen op basis van welke criteria Vlaamse centen worden verdeeld. Terecht. Want de centen van de Vlaamse burger mogen niet worden misbruikt om coalities zonder Vlaams Belang te smeden of kwakkelende burgemeesters te depanneren.

JULIEN BORREMANS

Waar moeten ontevreden kiezers in 2029 naartoe?

Bart De Wever en Conner Rousseau verdelen overal waar het kan de koek onder elkaar. Dat blijkt niet alleen op de federale en regionale niveaus zo te zijn, maar ook in de steden en de gemeenten. Die strategie geeft N-VA en Vooruit de komende vijf jaar natuurlijk veel macht op veel niveaus. De vraag is alleen wat dat in 2029 in de stembus zal opleveren.

Zowat overal waar het maar kan, stappen N-VA en Vooruit samen in een coalitie. Waar mogelijk doen ze dat met z’n tweeën, zonder een derde partner. Waar het nodig is, nemen ze er ook cd&v en/of Open Vld bij. Antwerpen illustreert het eerste geval, Gent had afgelopen zondag een illustratie van het tweede moeten zijn.

Herverkaveling

Het is geen geheim dat Bart De Wever al lang droomt van een herverkaveling van het politieke landschap in Vlaanderen. Zijn vroegere voorstellen om het kiesstelsel in Vlaanderen te hervormen hadden dat ook tot doel, maar nu lijkt het erop dat dergelijke hervormingen misschien niet eens nodig zullen zijn. De verkiezingen van 2024 hebben immers de kaarten zo gelegd dat hij kans ziet om zijn herverkaveling nu reeds grotendeels in de praktijk om te zetten.

De kaarten zijn zo gelegd dat De Wever kans ziet om zijn herverkaveling nu reeds grotendeels in de praktijk om te zetten

Zijn eigen partij, N-VA, neemt in dat herverkavelde landschap de rol op van de grote centrumrechtse partij, terwijl Vooruit de rol van centrumlinkse partij mag spelen. Het is daarbij logisch dat N-VA het grootste gewicht krijgt, conform de uitslag van de verkiezingen, want de politieke grondstroom in Vlaanderen is nu eenmaal rechts. Meteen kan N-VA de rol van spelverdeler opeisen. Ook Vooruit doet zijn voordeel met deze herverkaveling-in-de-praktijk. Op deze manier wordt Vooruit immers de dominante partij op links, en daarmee een interessantere keuze voor een politieke carrière dan de link-

se concurrenten Groen en PVDA. Bovendien, als bevoorrechte partner van N-VA, vóór cd&v en Open Vld dus, hoeft Vooruit niet zo vaak voor de oppositie te vrezen als anders het geval zou geweest zijn. Daarbovenop zorgt het cordon sanitaire er ook nog eens voor dat N-VA nergens naar rechts kijkt, nergens naar Vlaams Belang dus.

De centrumpartijen cd&v en Open Vld zitten ondertussen wel in de tang. Waar het kan, pikken ze opportunistisch een graantje mee, zoals - wellicht - Open Vld in Gent, en cd&v in de Vlaamse regering en straks misschien ook in de federale. Maar op termijn dreigen beide partijen doodgeknepen te worden tussen Vooruit en N-VA. De gemeenteraadsverkiezingen maakten dat pijnlijk duidelijk in Antwerpen, waar Open Vld helemaal uit de gemeenteraad verdween en cd&v met amper nog één zetel geen rol van betekenis meer kan spelen. Noch De Wever noch Rousseau zouden er rouwig om zijn als die twee partijen over vijf jaar een gelijkaardig lot overkomt in het Vlaams Parlement.

Krimpend centrum

Indien De Wever en Rousseau in hun opzet slagen, zitten Open Vld en cd&v de komende vijf jaar immers overal in een lastig parket. Met welk verhaal kunnen ze naar de kiezer, of ze nu mee in de meerderheid zitten of in het vagevuur van de oppositie?

Hoeveel geloofwaardige kritiek kunnen centrumpartijen zoals cd&v en Open Vld vanuit de oppositie uiten op een coalitie met daarin zowel een partij die linkser is als een die rechtser is? Als je alleen maar kan zeggen dat eerder rechtse beleidsdaden wat linkser hadden moeten zijn en linkse beleidsdaden wat rechtser, ben je het dan werkelijk fundamenteel oneens met het onderhandelde compromis van de meerderheidspartijen?

Waar ze mee in de meerderheid zitten, dreigen ze dan weer ofwel de indruk te wekken toch geen verschil te maken, behalve dan dat ze enkele postjes bezetten, ofwel af en toe

dwars te liggen om ook eens wat aandacht te krijgen, waarna ze zich uiteindelijk toch vastklampen aan de postjes. Ondertussen is cd&v zo klein geworden dat die partij ook al geen aanspraak meer kan maken op veel bestuurservaring.

Er is een tijd geweest dat cd&v comfortabel in het midden van het bed lag en kon kiezen of ze op links of op rechts een meerderheid wou vormen. Maar wanneer je lang niet meer de grootste bent, is het niet meer zo comfortabel om nog in het midden van dat bed te liggen, want dan dreig je er alleen maar verpletterd te worden.

Ontevreden kiezers

Waar moeten kiezers in 2029 dan naartoe als ze ontevreden zijn met het gevoerde beleid? Als er al N-VA-kiezers zullen zijn die over vijf jaar tot de conclusie komen dat het beleid best wat linkser mag, zullen die dan werkelijk uitwijken naar Open Vld of cd&v, in plaats van helemaal de overstap te maken naar Vooruit? Dan lijkt het waarschijnlijker dat ontevreden N-VA-kiezers vinden dat er te

veel linkse accenten gelegd werden, en dat zij overwegen uit te wijken naar rechts. Verder op rechts staat alleen Vlaams Belang die kiezers op te wachten. Hetzelfde verhaal geldt in omgekeerde zin voor de kiezers van Vooruit, met dit verschil dat ze verder op links de keuze tussen twee partijen hebben: Groen en PVDA. Het wordt uitkijken welke van die twee partijen de meeste Vooruit-kiezers zal opvangen. Oppositiepartijen hopen altijd dat de meerderheidspartijen vroeg of laat onpopulaire maatregelen nemen die kiezers in hun richting sturen. Maar door de centrumpartijen in de tang te nemen, zorgen De Wever en Rousseau ervoor dat ontevreden kiezers geen enkele andere kant op kunnen dan naar de uitersten van het politieke spectrum. De kans is niet onbestaande dat dit in 2029 niet alleen tot een blokkering op het federale niveau leidt, maar ook op het Vlaamse niveau, wanneer minstens vier partijen nodig zullen zijn om een meerderheid te vormen zonder Vlaams Belang of PVDA.

FILIP VAN LAENEN

Jean-Marie Dedecker en Marc Descheemaecker vorige week in Middelkerke

GEEN SAMENWERKING MET VLAAMS BELANG IZEGEM

“Intimidatie uit vakbonds- en mutualiteitskringen”

In Izegem zal de lokale partij STIP+ dan toch niet in zee gaan met Vlaams Belang. De lokale partijleden zouden fysieke bedreigingen gekregen hebben en werkgevers zouden ermee gedreigd hebben STIP+’ers te ontslaan, als de samenwerking met VB er zou komen. Daardoor komt huidig burgemeester Bert Maertens (N-VA) opnieuw aan zet. “Ik wacht nog op het officiële signaal dat STIP+ het initiatiefrecht doorgeeft, maar in principe is het inderdaad aan mij”, reageert hij.

Maertens was de afgelopen 12 jaar burgemeester in Izegem, maar zou zijn sjerp verliezen nadat STIP+ zaterdag samen met Vlaams Belang aankondigde dat ze een bestuursakkoord ondertekenden. Twee dagen later werd de samenwerking alweer opgeblazen. Volgens de lokale partij het gevolg van een betoging van enkele honderden tegenstanders, bedreigingen online, verbale en fysieke verbale bedreigingen, én werkgevers die hebben laten weten STIP+’ers te ontslaan

indien de samenwerking met de Vlaams-nationalisten er zou komen.

Geen verrassing

“Tijdens de campagne was het er al los over en ik ben erg blij dat mijn dertienjarige dochter Facebook ‘voor oude mensen’ vindt”, reageert Maertens. “Ik heb geen inzage in politiedossiers en ik weet dus niet of er mensen van STIP+ een klacht hebben ingediend, maar ik roep hen wel

op dat te doen. Intimidatie en bedreiging is echt een stap te ver.”

Toch zegt de N-VA-burgemeester dat hij het protest tegen de samenwerking tussen STIP+ en Vlaams Belang wel had verwacht. “Bij STIP+ zitten enkele mensen met een socialistische stamboom, die omwille van hun familie in de politiek gerold zijn. Er zijn daar mensen die bij de socialistische vakbond ABBV en de socialistische mutualiteit actief zijn. Dat er uit die kringen tegenstand komt, hoeft natuurlijk niet te verbazen.”

“Sfeer van intimidatie en broodroof”

Volgens Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken brengen de taferelen in Izegem de democratie in gevaar. “Hier is een sfeer gecreëerd van intimidatie, broodroof en zelfs fysiek geweld. Elke democraat moet vandaag spreken en dat ten strengste veroordelen. De systeempartijen die vasthouden aan het cordon en de demonisering van het Vlaams Belang zijn schuldig aan de sfeer van intimidatie”, zegt hij.

“Dit is een gitzwarte dag voor de democratie”

Tom Van Grieken

“De afgelopen weken hebben we allerlei vormen van intimidatie gezien, onder meer vanuit Open Vld, cd&v en N-VA. We verwachten van die partijen dat wat vandaag gebeurt ook door hen ten strengste veroordeeld wordt. Dat winnende partijen samen in zee gaan, zou de normaalste zaak ter wereld moeten zijn in een democratie. Dit is een gitzwarte dag voor de democratie”, sluit hij af. Gisteren organiseerde zijn partij een protest tegen (politieke) intimidatie aan het stadhuis van Izegem.

Vlaams Belang maakte bekend dat het klacht zal indienen tegen onbekenden wegens intimidatie

Vlaams Belang maakte bekend dat het klacht zal indienen tegen onbekenden wegens intimidatie. “We mogen dit niet zomaar laten voorbijgaan en toegeven aan intimidatie”, zegt lokale kopman Sam Weyts. Nationaal voorzitter Van Grieken zegt die klacht volledig te steunen. “Wat in Izegem gebeurd is, moet ons tot nadenken doen stemmen. We moeten een duidelijke lijn trekken: dit aanvaar-

Volgens onze informatie gaat het onder meer over ABBV en Solidaris, al circuleren er ook namen van grote bedrijven uit het Izegemse. De socialistische mutualiteit Solidaris reageert vooralsnog niet meer. “Ik ken een aantal mensen op de STIP+-lijst die actief zijn bij Solidaris en ABBV. Het zou me niet verwonderen dat de intimidatie uit die hoek komt”, reageert Vlaams Belang-parlementslid Stefaan Sintobin, die zelf afkomstig is uit Izegem. Cordon sanitaire blijft

Nu is het aan Maertens om een coalitie te vormen. Zijn N-VA werd de op één na grootste partij in de stad van de ‘pekkers’. Hij zegt zich niet te laten doen door intimidatie, maar zal zeker geen bestuursakkoord met Vlaams Belang sluiten. “Ik ben bij N-VA actief en binnen onze partij is er op nationaal niveau duidelijk afgesproken dat er geen samenwerking komt”, klinkt het resoluut. “Hun lijsttrekker Sam Weyts weet dat ook.” Er zal wel een gesprek volgen tussen N-VA en Vlaams Belang over de thema’s die in de West-Vlaamse gemeente leven. “Zij zijn ten slotte een van de winnaars van de verkiezingen en hebben op een aantal belangrijke nagels geklopt”, erkent Maertens, die voor N-VA ook in het Vlaams Parlement zetelt.

De N-VA-burgemeester zegt dat hij het protest tegen de samenwerking tussen STIP+ en Vlaams Belang wel had verwacht

Juridisch zijn STIP+ en Vlaams Belang echter niet meer in staat om in een andere coalitie te stappen; zij ondertekenden namelijk al een voordrachtsakte en volgens de nieuwe regels kunnen partijen slechts één akte ondertekenen. Mathematisch zijn er daardoor wellicht slechts twee mogelijkheden: ofwel gaan VB en STIP+ toch samen verder, ofwel duidt de nieuwe gemeenteraad via een geheime stemming een college van burgemeester en schepenen aan.

EMERITUS HOOGLERAAR RECHTEN BOUDEWIJN BOUCKAERT

“Bedrijven aan de schandpaal nagelen”

“Ik ken de ernst van de feiten niet, maar als het effectief om doodsbedreigingen gaat, valt dat onder belaging en dat is strafbaar”, reageert Boudewijn Bouckaert, voormalig politicus en hoogleraar (UGent). Hij vindt alleszins dat deze kwestie ernstig genomen moet worden. “Men mag dit niet zomaar laten passeren, anders gebeurt het de volgende keer gewoon opnieuw.”

Vlaams Belang kan als partij moeilijk juridische stappen ondernemen

Volgens STIP+ ging het om dreigingen, fysieke bedreigingen, mails die leiden tot ontslag en opzeg van lopende contrac ten. “Dreigementen zijn strafbaar, al ze ker als het fysieke dreigementen waren”, legt Bouckaert uit. Als het over de mails die leiden tot ontslag gaat, ligt de kwes tie juridisch moeilijker. “Als er effectief al mensen ontslagen zouden zijn, zou het duidelijk om discriminatie gaan. Bedreiging met ontslag is een pak zwakker, al is ook dat waarschijnlijk belaging.”

Bouckaert roept de slachtoffers op om klacht neer te leggen en om bekend te maken om welke bedrijven het precies ging. “Men moet die aan de schandpaal nagelen en te kijk stellen”, klinkt het. “Links zou er geen seconde aan twijfelen om die bedrijven te doxen, maar rechts is te braaf.”

Bouckaert roept de slachtoffers op om klacht neer te leggen

Vlaams Belang zelf is onrechtstreeks ook de dupe van de dreigementen tegen de STIP+-leden. Toch kan het als partij moeilijk juridische stappen ondernemen. “Maar de twee mensen die in aanmerking kwamen om schepen te worden, zouden kunnen redeneren dat er een onrechtmatige daad gesteld is waardoor ze geen schepen zijn kunnen worden”, betoogt Bouckaert. “Zij zouden een

WANNES NEUKERMANS EN ANTON SCHELFAUT

TOM VAN GRIEKEN (VOORZITTER VLAAMS BELANG)

Bert Maertens en Sam Weyts

Boudewijn Bouckaert

Tom Van Grieken

Mijmeringen bij het graf van Talleyrand

Op zo’n 250 kilometer ten zuiden van Parijs ligt het kasteel van Valençay. Het kasteel is vooral bekend dankzij één vroegere bewoner, namelijk Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord. Hij is één van de grootste politici en diplomaten die Frankrijk ooit heeft voortgebracht. Talleyrand was een tijdgenoot van Napoleon en een minstens even interessante figuur als de Franse keizer. Voor sommigen is hij het archetype van de opportunist en de verrader. Voor anderen is Talleyrand een groot staatsman die in bijzonder woelige tijden zijn ideaal bleef volgen.

Talleyrand begon zijn carrière als bisschop onder de Bourbon-koning Lodewijk XVI. Hij slaagde erin om zowel fysiek als politiek te overleven en relevant te blijven tijdens de verschillende fasen van de Franse Revolutie, Napoleon, de Bourbon-restauratie en de Julirevolutie van 1830. Talleyrand bekleedde verschillende functies. Altijd bleef hij door zijn sluwheid en bekwaamheid een bijzonder invloedrijk figuur.

Zijn relatie met Napoleon was stormachtig. Tijdens één van de vele conflicten schold de Franse keizer hem uit: “U bent een drol in een zijden kous.” Waarop Talleyrand onderkoeld reageerde: “Het is jammer dat zo’n groot man zo’n slechte opvoeding heeft genoten.” Talleyrand voorspelde dat Napoleon door zijn eigenwaan en zijn zucht naar roem uiteindelijk zijn hand zou overspelen. Achter de rug van Napoleon begon Talleyrand contacten te leggen met de Russische tsaar. Het was mede hierdoor dat Frankrijk na de val van Napoleon uiteindelijk zeer milde vredesvoorwaarden kreeg opgelegd.

Trouw en verraad

Voor het graf van Talleyrand moet u naar een eenvoudige kapel wat verder in het dorp. Er is geen betere plek om te mijmeren over begrippen als trouw en verraad. In zowat alle culturen staat trouw hoog aangeschreven. De wereld is immers een plek vol chaos en onaangename verrassingen. Een trouwe partner, een trouwe vriend, sterke familiebanden en andere vormen van loyaliteit brengen rust en zekerheid. Ook in de politiek is trouw een belangrijke waarde en wordt opportunisme terecht verafschuwd. Als mensen zijn we overigens bijzonder creatief in het vergoelijken van het eigen gedrag en het brandmerken van anderen.

De laatste realisatie van Talleyrand betrof - helaas voor ons - de oprichting van België

De vraag is echter aan wie of wat men trouw moet zijn. Trouw aan een persoon? Hondse trouw aan een leidersfiguur schakelt elk persoonlijk denken uit en maakt van volgelingen loutere instrumenten van soms gewetenloze leiders. Trouw aan een idee? Maar wat als we in de loop der jaren oprecht tot andere inzichten komen? Ik hoop dat u in deze korte column geen sluitende antwoorden verwacht. Talleyrands loyaliteit lag in elk geval niet bij individuele leiders of de regimes die elkaar in sneltempo afwisselden. Hij diende Frankrijk en de Franse belangen, ongeacht wie er in Parijs aan de macht was.

La Belgique

De laatste realisatie van Talleyrand betrof - helaas voor ons - de oprichting van België. Hij was toen de Franse ambassadeur in Londen. Na de val van Napoleon hadden de overwinnaars Frankrijk omringd met sterke bufferstaten, waaronder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden van Willem I. Toen de rebellen in Brussel de macht grepen, wilde Talleyrand de crisis in het voordeel van Frankrijk laten uitdraaien zonder dat de andere Europese landen weer een front gingen vormen tegen Frankrijk. Hij stelde eerst voor om het huidige België gewoon op te delen tussen Frankrijk, Groot-Brittannië, Nederland en Pruisen. Uiteindelijk kozen de Europese mogendheden voor een neutraal België met als koning een in Engeland wonende Duitse prins die met een Franse prinses zou trouwen.

Overigens, Talleyrand geloofde niet in de levensvatbaarheid van de Belgische constructie: “Les Belges? Ils ne dureront pas. Ce n’est pas une nation, deux cents protocoles n’en feront jamais une nation. Cette Belgique ne sera jamais un pays, cela ne peut tenir.” Na bijna tweehonderd jaar mag die voorspelling wel eens gaan uitkomen...

KARIM VAN OVERMEIRE

‘Those About to Die’ in historische context geplaatst

‘Those About to Die’ is een nieuwe televisiereeks op Amazon Prime die zich afspeelt in het oude Rome van 79 na Christus. Samen met professor oude geschiedenis Christian Laes kadert hoofdredacteur Stijn Derudder de serie in historische context en bespreken ze de thema’s die de televisiemakers aankaarten.

De serie, geregisseerd door bekend rampenfilmcineast Roland Emmerich, volgt de Romeinse keizer Vespasianus, gespeeld door Anthony Hopkins, en zijn zonen Titus en Domitianus. Om de bevolking van Rome in toom te houden, organiseren ze bloederige wagenrennen en gladiatorengevechten. Het is een tijd van vrede in Rome, maar een burgeroorlog loert steeds om de hoek.

Vespasianus kon de troon tien jaar voor de gebeurtenissen in Those About to Die bestijgen, in het zogenaamde ‘Vierkeizerjaar’ 69. Het Romeinse Rijk besloeg in die periode 35 tot 40 hedendaagse staten, waarin 60 tot 70 miljoen onderdanen woonden. “In die periode stond Rome als exclusief machtscentrum onder druk”, kadert professor Laes. “Enkele maanden voorafgaand aan dat Vierkeizersjaar pleegt Nero, de laatste telg van de Julisch-Claudische dynastie, zelfmoord en zo ontstaat er een machtsvacuüm. Dat werd deels ingevuld door de machtshebbers in de grensgebieden en provincies.”

Vervolgens treden achtereenvolgens drie verschillende keizers - Galba, Otho, Vitellius - aan in een met moorden en veldslagen gevulde periode. “In het oosten is sinds 66 de fameuze Joodse opstand gaande en een kwart van alle Romeinse troepen - ongeveer 120.000 man - wordt naar Judea gezonden. Dat leger roept op zijn beurt een nieuwe keizer uit, een persoon gepokt en gemazeld in de militaire milieus: Vespasianus.” Op het einde van het jaar wordt de op dat moment heersende keizer Vitellius vermoord en kan Vespasianus Rome met zijn troepen innemen. “De Senaat heeft dat moment geen andere keuze dan hem als keizer te erkennen”, aldus Laes.

Titus

Those About to Die begint in 79, het jaar waarin Vespasianus komt te overlijden. Zijn 39-jarige zoon Titus bestijgt op zijn beurt de troon. “Op het moment dat Titus keizer wordt, zijn de verwachtingen groot. Hij heeft namelijk een voortreffelijk militair parcours afgelegd. Zo maakte hij een de facto einde aan de Joodse opstand door Jeruzalem in te nemen in het jaar 70.”

De bouw van het beroemde Colosseum of Flavisch Amfitheater, vernoemd naar de keizerlijke dynastie waar Titus deel van uitmaakte, werd

gefinancierd met de oorlogsbuit van die slag. “Volgens de overlevering zouden kilometers aan Joodse krijgsgevangenen verplicht geholpen hebben met de constructie”, zegt de professor. “Maar in 79 barst de vulkaan de Vesuvius uit, waarbij steden als Pompeï en Herculaneum ten onder gingen. In 81 wordt de jonge keizer bovendien ziek en overlijdt hij totaal onverwacht. Hierna gingen geruchten de ronde dat zijn jongere broer Domitianus, nooit voorbestemd om ooit op de troon terecht te komen, een hand zou hebben in het overlijden.”

Domitianus

Professor Laes noemt Domitianus “een fascinerende figuur” en “een opmerkelijke keizer”. “We kunnen hem als keizer vergelijken met Nero. Best wel geliefd bij het volk, sterk gericht op culturele en architecturale initiatieven, maar tegelijkertijd bijzonder onpopulair bij de Senaat.” Onder Domitianus nam het belang van het Colosseum toe en verder organiseerde hij een soort van Romeins equivalent van de Olympische Spelen, de Agonalia. “Hij heeft wel wat verwezenlijkt gedurende zijn vijftienjarige regime, maar hij wordt slecht afgebeeld in de bronnen. Zo wordt verteld over zijn ‘paranoïde karakter’. Hij zou spiegels in zijn paleis hebben laten plaatsen en voortdurend gevreesd hebben om vermoord te worden. Dat was misschien niet helemaal onterecht, want in 89 zal hij een samenzwering overleven”, aldus de professor.

In die periode stond Rome als exclusief machtscentrum onder druk

Christian Laes

Those About to Die stelt Domitianus voor als een soort vreemde snuiter, maar met een groot oratorisch talent. Een erg sluwe en bekwame politicus, meedogenloos en machtsbelust. “Die eigenschappen stemmen overeen met wat de bronnen uit die periode ons leren. Men heeft het daarin ook over zijn vreemde gedrag en zijn wreedheid. Zo zou hij er als kind al plezier aan beleefd hebben om vliegen te vangen en te spiesen op zijn stilus (een puntvormige schrijfstift, red.). Daaruit zouden grapjes als ‘de keizer doet geen vlieg

kwaad’ voortgekomen zijn tijdens zijn regeerperiode.”

De pretoriaanse garde Ondanks zijn vermeende achterdocht zou ook Domitianus geen natuurlijke dood kennen. Zijn eigen pretoriaanse garde, de keizerlijke lijfwacht, bracht hem in het jaar 96 om het leven. “Die garde had een zeer grote invloed vanaf de regeerperiode van keizer Augustus tot de 4de eeuw”, duidt Laes. Concreet bestaat de pretoriaanse garde uit enkele duizenden soldaten, een garnizoen dat instaat voor het welzijn van de keizer zelf. Zij zijn ook, in tegenstelling tot de andere legioenen, gelegerd in Rome.” Het was met andere woorden een macht om rekening mee te houden, en dat gold evenzeer voor de keizer. “Indien de keizer niet langer op goede voet staat met de garde, moet hij voor zijn leven vrezen.” De professor kan naar eigen zeggen een hele podcast vertellen over Romeinse keizers die door de pretoriaanse garde zijn afgezet of vermoord.

Kijktips

Those About to Die besteedt heel wat middelen om het Rome van de eerste eeuw na Christus met veel glans en spektakel tot leven te wekken. Professor Laes is eveneens fan van dergelijk entertainment, met equivalenten als ‘Ben Hur’ (1959) en ‘Gladiator’ (2000), maar houdt vooral van die meer intieme fictie waarin het dagelijkse leven van de Romeinse bevolking belicht wordt. Hij raadt de lezer en luisteraar de BBC-reeks ‘I, Claudius’ (1976) aan. Ook het iets recentere ‘Rome’ (2005) van HBO beveelt de professor warmhartig aan. Voor de liefhebbers van documentaires raadt Laes ‘Meet the Romans’ van de Britse classica Mary Beard aan. “Ze gaat hierin verder dan het oprakelen van de bekende verhalen en kijkt eveneens naar de sociale context en wat er nu net geweten kan zijn over de keizers, evenals hoe het leven precies geweest moet zijn om die rol in te vullen”, besloot Laes.

SIMON SEGERS STIJN DERUDDER

Beluister het volledige gesprek via de QR-code

Karim bij de tombe van Talleyrand

JAN VAN MEIRHAEGHE

“Vandenbroucke wil aan inkomen én praktijkvoering van artsen raken”

“Als chirurg ben ik in 2022 op mijn 65ste moeten stoppen in het AZ Sint-Jan in Brugge, maar ik werk vandaag nog steeds in de verzekeringsgeneeskunde”, vertelt Jan Van Meirhaeghe (68). Daarnaast zetelt

Van Meirhaeghe voor N-VA in de gemeenteraad van poldergemeente Damme. “We haalden met 18,4 procent een goed resultaat, maar moeten helaas opboksen tegen de monsterlijst van burgemeester Joachim Coens”, vertelt hij. Daarenboven is Van Meirhaeghe provincieraadslid in West-Vlaanderen, maar daar loopt zijn mandaat binnenkort af.

Ziezo. Alles waar het niét over zal gaan, staat hierboven vermeld. Jan Van Meirhaeghe is voorzitter van het Vlaams Artsenverbond (VAV) en onderstaand interview gaat vooral daarover. “Het Vlaams Artsenverbond is ruim honderd jaar oud en is in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog en de Frontbeweging ontstaan in het Antwerpse. Een aantal Vlaamsgezinde geneesheren hebben dat toen opgestart als tegenreactie op alle Franstalige organisaties, zoals de Cercle médical d’Anvers”, legt Van Meirhaeghe uit. “Tot aan de Tweede Wereldoorlog nam het VAV, toen nog het AVGV (Algemeen Vlaamsch Geneesherenverbond), veel beroepsbelangen op zich en tijdens WO II was het zelfs de oorlogsorde. Daardoor zijn er heel wat bestuurders na de oorlog veroordeeld en in de repressie terechtgekomen. Uiteindelijk was het professor Jan Fransen, die na WO II ook voorzitter werd van het IJzerbedevaartcomité, die de organisatie terug rechtgetrokken heeft. Tot in de jaren 1960 heeft het VAV alsmaar meer leden aangetrokken. Maar toen de artsensyndicaten de beroepsbelangen overnamen, slinkte het aantal leden. Als het niet meer om de centen gaat, haken jammer genoeg veel mensen af.”

Wat doet het VAV vandaag dan nog?

“Wij zijn een louter socio-culturele vereniging geworden. We blijven voorvechter van het toewijzen van de gezondheidszorg aan de deelstaten en organiseren daarrond activiteiten. Daarnaast bieden we cultuur aan wanneer het past voor artsen: avondnocturnes, weekendvoorstellingen,…”

Is het voor artsen zelf dan zo belangrijk door welke overheid de gezondheidszorg georganiseerd wordt?

“Veel artsen zijn bij ons lid omdat ze achter onze standpunten daaromtrent

staan. Bovendien is het ook zo dat artsen Vlaams stemmen: dat zie je aan de verkiezingsuitslagen. Onderzoeken van het weekblad Artsenkrant wijzen dat iedere keer uit.”

Wat doet VAV concreet?

“In 1999 heeft het Vlaams Parlement vijf resoluties over de staatshervorming aangenomen. Eén daarvan ging over het toewijzen van de gezondheidszorg aan de deelstaten. Vanaf dan zijn wij die toewijzing beginnen te onderzoeken en te onderbouwen met studies, studiedagen, lezingen en colloquia door experts.

We doen dat tweejaarlijks, waardoor we druk op de politieke ketel kunnen houden. Als er discussies in de parlementen zijn over de communautarisering van de gezondheidszorg, zien we op onze website dat er veel naar ons studiewerk gezocht wordt.”

Is er veel overlap met het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ)?

“Wel, jullie hebben onlangs Karel Vermeyen (’t Pallieterke van 10 oktober 2024, red.) geïnterviewd. Hij is sinds enkele jaren lid van ons bestuur en is recent voorzitter geworden van het AKVSZ. Karel is een van de mensen die veel studiewerk verricht; hij heeft op kabinetten gezeten en is al lang met die materie bezig. Er is dan ook enige overlap.”

“Het gaat vaak over die transfers en daar worden regelmatig studies naar uitgevoerd, maar het was eigenlijk het VAV dat die transfers mee op de politieke agenda heeft gezet, samen met de Vereniging van Vlaamse Ziekenfondsen (nu het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds). Op 14 september 1989 organiseerde het VAV een persconferentie onder de titel ‘Waalse zieken duurder dan Vlaamse’, in aanwezigheid van onder meer André Lerminiaux en Robert de Beule. Daar werd

voor het eerst met cijfers aangetoond dat de medische consumptie in Vlaanderen en Wallonië erg verschillend was en is. Om een sprekend voorbeeld te geven: het kleinste ziekenhuisje in Wallonië schreef meer labowerk voor dan UZ Leuven.”

Vervrouwelijking en worklifebalance spelen rol in artsentekort

“Vlaanderen is meer op de huisarts gericht, terwijl Franstalig België meer hospitalocentrisch is. Dat heeft ook financiële gevolgen en wij vinden dat de deelstaten die zelf moeten dragen. We zien dat er veel inefficiëntie is, omdat de bevoegdheidspakketten niet homogeen zijn. De erkenning van de ziekenhuizen is Vlaams, maar de financiering is federaal. Preventie is Vlaams, het curatieve blijft federaal. Die inefficiëntie heeft financiële gevolgen, maar ook gevolgen voor de kwaliteit van de zorg. Voor ons gaat het om responsabilisering, want door het gebrek daaraan zijn die transfers er: ‘Ce sont quand même les Flamands qui paient’.”

“Ons volgende symposium organiseren we samen met het AK-VSZ en waarschijnlijk zal het over invaliditeit, langdurige werkloosheid en het misbruik daarvan gaan. We hebben al gezien dat de cijfers ook daar sterk verschillen in Vlaanderen en Wallonië.”

Hoe los je dat probleem op?

“Dat is een moeilijke kwestie. In de eerste nota van Bart De Wever stond dat hij dat probleem wilde aanpakken, door ervoor te zorgen dat je niet enkel bij je huisarts langs zou moeten gaan. Misschien lost dat iets op. In de geneeskunde en in de gezondheidszorg zie je geregeld nieuwe mo-

deverschijnselen van ziekten die moeilijk objectiveerbaar zijn en de poort openzetten voor misbruik. Van een burn-out was dertig jaar geleden nog geen sprake, maar toen was er wel een andere aandoening die tot inactiviteit leidde. Toen ik in opleiding was, hadden mensen die aan de kant wilden blijven staan zeer vaak rugklachten. Later is het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) opgekomen en vandaag zijn er burn-outs. Er is geen duidelijke verklaring voor het opkomen van die ziektebeelden, maar ik heb tijdens mijn carrière toch een aantal aandoeningen die op de rand van de twijfelachtigheid staan, zien verschijnen.”

Dokters schrijven die ziektebriefjes wel: waarom gaan zij daarin mee?

“Ja, dat is een probleem. Ik doe nog altijd veel verzekeringsgeneeskunde en mijn vrouw ziet als revalidatiearts die burnouts ook veel. Zij zegt altijd: ‘Je kan enkel een echte burn-out krijgen als je effectief gebrand hebt.’ Wie echt een burn-out krijgt, loopt op de toppen van zijn tenen, heeft het gevoel dat hij moet presteren en gaat daar té ver in. Maar het is tegenwoordig erg gemakkelijk om te zeggen dat het moeilijk gaat op je werk, dat je slechte collega’s hebt en dat je het niet meer volhoudt. Dat is al voldoende om de diagnose van burn-out te krijgen.”

Ik vrees dat er geen splitsing van de gezondheidszorg gaat komen

“Dat is dan weer het nadeel van ons systeem dat dokters per prestatie betaalt. Vaak hoor ik: ‘Als ik het niet voorschrijf, gaan ze naar een andere arts in de buurt. En dan ben ik mijn patiënt en dus mijn in-

VOORZITTER VLAAMS ARTSENVERBOND (VAV)

is het daar afgetrapt omdat er met de Franstaligen geen land te bezeilen viel. Hij heeft een aantal pistes voorgesteld waarin je zonder tweederdemeerderheid een splitsing van de gezondheidszorg kan realiseren.”

IK HEB TIJDENS

MIJN CARRIÈRE

EEN AANTAL

AANDOENINGEN DIE

OP DE RAND VAN DE TWIJFELACHTIGHEID STAAN, ZIEN VERSCHIJNEN.

Mag Frank Vandenbroucke (Vooruit) wat u betreft beginnen aan een tweede legislatuur als minister van Volksgezondheid?

(Schiet in de lach) “Ik denk dat je bij de artsen weinig enthousiastelingen zal vinden om de kandidatuur van Vandenbroucke te steunen. En ik begrijp dat ook. Toen hij student was, zat hij bij RAL (Revolutionaire Arbeiders Liga); dat waren de maoisten en de communisten. En dat zie je nu ook in zijn beleid. Maar ik denk dat Gezondheidszorg en Sociale Zaken niet naar een N-VA’er zullen gaan in de federale regering, dus ik vrees dat hij wel kans maakt op een tweede legislatuur.”

Waarom is hij zo onpopulair bij de artsen?

komen kwijt.’ Maar goed, in landen waar dat systeem niet in voege is, bestaan burnouts ook.”

N-VA is de leidende partij in deze federale regeringsvorming. Gelooft u dat een splitsing, of tenminste een betere bevoegdheidsverdeling van de gezondheidszorg, er nu kan komen?

“Wij hebben een memorandum opgesteld en hebben dat bezorgd aan iedereen die na 9 juni betrokken was bij de federale en Vlaamse formatie en we hebben van veel politici antwoord gekregen. Maar of het effectief gaat gebeuren, daar vrees ik een beetje voor.”

“Op ons laatste symposium stelde Jürgen Vanpraet alternatieven voor. Vanpraet werkte als grondwetsspecialist op het kabinet van Annelies Verlinden om een staatshervorming voor te bereiden, maar

“Omdat hij niet alleen aan het inkomen van de artsen wil raken, maar ook aan hun manier van praktijkvoering. Hij wil meer naar een staatsgeneeskunde, zoals het NHS-systeem in het Verenigd Koninkrijk, waarin artsen loontrekkenden worden.”

Wat is er mis met zo’n systeem?

“Ik heb zelf in het Verenigd Koninkrijk in dat systeem gewerkt en heb gezien hoe erg het daar gesteld was met onder andere de wachtlijsten. Als chirurg plande ik operaties in over erg lange periodes: er waren mensen die twee jaar lang moesten wachten op een nieuwe heup. Dat is een ramp, want die moeten twee jaar lang leven met pijn, zonder goed te kunnen stappen.”

“In het systeem waar we vandaag in werken worden we vergoed per prestatie. Daardoor moeten we voor elke patiënt werken en zorgen als een klant, zowel op vlak van geneeskunde als op vlak van service. Je moet goede kwaliteit leveren om rond te blijven komen. In dat Engelse systeem is er

ook goede geneeskunde, maar de service is er onbestaande. De wachtlijsten, de bereikbaarheid en de toegankelijkheid…”

Met N-VA erbij in de komende federale regering komt dat NHS-systeem er wellicht niet.

“Ik zou het programma van N-VA nog eens goed moeten uitpluizen, maar ik denk het niet (lacht). Zij zullen het systeem van betaling per prestatie niet helemaal willen afschaffen. Maar sommige veranderingen zijn misschien wel nuttig, om de efficiëntie en de kwaliteit te verbeteren. Denk aan die referentiecentra voor kankerbehandelingen. Het is logisch en goed dat de expertise gebundeld wordt.”

Cd&v verzet zich daar nochtans tegen.

“Terwijl onderzoeken uitwijzen dat meer dan 90 procent van de kankerpatiënten bereid is en mensen het zien zitten om een uur te reizen naar zo’n referentiecentrum. Een ander voorbeeld zijn de materniteiten. Een paar jaar geleden was er sprake van om alle materniteiten met minder dan 400 bevallingen te sluiten. Ook dat is juist, want het is bewezen dat er veel meer complicaties en slechte aflopen zijn in materniteiten die niet aan die ‘kritische massa’ voldoen. In de geneeskunde is routine en ervaring belangrijk en als je onder die drempel raakt, gebeuren er meer fouten.”

“Maar cd&v zegt hier in West-Vlaanderen dan bijvoorbeeld: ‘Het kan toch niet zijn dat iemand van Torhout naar Brugge of Roeselare moet rijden.’ Het gaat ocharme over 15 kilometer. In Engeland kwamen ze van 250 kilometer verder voor een behandeling en dat vonden ze doodnormaal.”

Een ander actueel probleem vandaag: de wachtlijsten en het huisartsentekort.

“De eerste lijn, waar Vlaanderen veel meer op inzet, moet uitgebouwd worden. Ik heb die wachtlijsten bij tand- en huisartsen zien ontstaan tijdens mijn eigen loopbaan. In het begin van mijn carrière was het zo dat als iemand belde, zelfs voor iets dat niet echt dringend was, die mensen nog dezelfde dag, of maximaal twee dagen later, mochten langskomen voor een raadpleging. Nu is het vaak een afspraak voor zes weken later.”

Het VAV heeft de transfers op de politieke agenda gezet

“Enerzijds is de maatschappij daarin veranderd: mensen willen op een bepaalde dag, op een bepaald tijdstip op afspraak komen. Ze willen dan ook niet nog een uur in de wachtzaal moeten zitten. Vroeger kon je als arts tot 20 uur ’s avonds patiënten ontvangen in het ziekenhuis. Nu gaat alles om 17 of om 18 uur dicht. Zodra je enkel op afspraak begint te werken, creëer je op de duur wachtlijsten.”

“Wat ook meespeelt, is de vervrouwelijking van ons beroep en het feit dat de huidige generatie artsen meer aan hun work-lifebalance denken. De moderne arts werkt niet meer van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, iedere dag. Toen ik assistent was, was het courant dat je een huisarts ging vervangen als die met vakantie was. Ik begon om 7.30 uur en was iets voor middernacht klaar. Nu werkt een huisarts van 9 tot 17 uur en nemen ze ’s middags een pauze.”

Is het een probleem dat artsen meer met hun privéleven bezig zijn dan vroeger?

“Op zich niet. Maar vroeger werkte men alle patiënten af die vroegen om te komen, nu is dat niet meer het geval. Er is een relatief artsentekort en dat zorgt voor wachtlijsten. Maar dat is er eerder omdat artsen minder patiënten behandelen dan vroeger. Ik zeg niet dat 120 uren per week werken goed is, maar vroeger werkten dokters alleszins meer uren.”

Om dat op te lossen kunnen we de artsenquota toch verhogen?

“Die numerus clausus is er destijds gekomen om de kwaliteit van de zorg te verzekeren. Meer artsen leidt bovendien tot overconsumptie die niet nodig is: dat is één van de problemen in Wallonië. Er zijn minder patiënten, maar die verbruiken wel meer gezondheidszorg. Een bevriende orthopedisch chirurg deed een deel van zijn opleiding in Wallonië. Op het moment dat wij kijkoperaties voor de knie al in dagziekenhuis deden, was dat in Wallonië nog altijd met vijf dagen hospitalisatie. Een ligdag brengt voor het ziekenhuis geld op.”

“Ik vind de artsenquota dus een goede zaak, omdat je de overconsumptie tegengaat en de kwaliteit verzekert. De artsen die een ingangsexamen moesten doen, waren beter opgeleid, al is dat nu al een beetje aan het verwateren. Het tekort oplossen door meer artsen toe te laten, is een gevaarlijk idee. Vroeger deed je als arts ook ervaring op door bijvoorbeeld 80 uur per week te werken. Als je nog slechts 40 uur per week draait, kan je niet dezelfde ervaring en expertise opbouwen.”

Zijn er nog zaken die u tijdens uw loopbaan heeft zien veranderen?

“De medische technologie ontwikkelt zich razendsnel: betere apparaten, betere medicijnen enzovoort. Maar dat kost ook allemaal veel geld. Daarom is het belangrijk dat je je eigen potje kan gebruiken en betalen.”

Vroeger werkten dokters meer uren

“Dat is een goede evolutie, maar wat niet goed geëvolueerd is, is de rol van de dokter. Vroeger was de dokter soms een biechtvader, maar door in die hokjes, in die afspraken en met die tijdslimieten te werken, valt dat weg. We moeten nu werken volgens het biopsychosociaal model, waarin dokters niet enkel aandacht hebben voor de medische aandoeningen, maar ook voor de psychologische en sociale factoren die meespelen. De geneeskunde is een klein beetje te technisch geworden. Ik zou zeggen: je krijgt vijf euro meer voor de consultatie, maar je moet ook vijf minuten langer met de patiënt spreken. Vandaag is het te veel ‘binnen-buiten’. Je lost niet alle aandoeningen op door enkel naar de technische kant te kijken. Ik heb enorm veel mensen met rugklachten behandeld. Dikwijls hadden ze rugpijn door spierspanning of stressfactoren. Als chirurg is het gemakkelijk een kleine hernia te opereren, maar als arts moet je ook naar de onderliggende oorzaak zoeken en mee een oplossing zoeken om die stress beter te verwerken.”

WANNES NEUKERMANS

Marseille stevent af op een complete ‘mexicanisering’

Het interview van de procureur van Marseille, Nicolas Bessone, op France 2 begin oktober is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Hij kwam er de dramatische ontwikkelingen op het vlak van drugs in de tweede stad van Frankrijk uit de doeken doen. Aanleiding van het interview waren twee zware incidenten in de havenstad, waarbij één jonge huurdoder van een drugsclan, een jongen van 15 jaar, werd vermoord met tientallen messteken en daarna in brand werd gestoken, en een ander incident, waarbij een andere huurdoder, een jongen van 14 jaar, een bestuurder die hem weigerde af te zetten op de plaats van een bestelde moord, in zijn wagen doodschoot.

De toestand in Marseille kan je in twee woorden omschrijven als ‘uiterst alarmerend’. Volgens de magistraat telt Marseille niet minder dan 128 officieel gekende drugsverkooppunten, “werden niet minder dan 2.000 personen in verdenking gesteld van feiten die gelieerd zijn met drugshandel en bevinden 795 personen zich in voorlopige hechtenis”. Het gaat over “een grootschalige problematiek”.

Maffialogica

De maffiaclan DZ Mafia ontkende in de moorden betrokken te zijn, wat Bessone een “normale reactie” vindt. Immers, “als je in een maffialogica zit, heb je de controle over het grondgebied, beheers je de lokale bevolking en moet je die dus enkele kruimeltjes in de schoot werpen om de sociale consensus minstens in stand te houden”. De ontkenning van de maffia zit in die logica, want “je moet de revolte van het volk kunnen tegenhouden”. De bestuurder die door een huurmoordenaar van de maffia werd vermoord, had met de drugshandel niets te maken en werd toch vermoord. “Hij was een bijzonder graag geziene figuur en was actief in het verenigingsleven in de wijk.” Dodelijk voor het imago van de maffia in de wijk.

De toestand in Marseille kan je in twee woorden omschrijven als ‘uiterst alarmerend’

Marseille stevent af op een complete mexicanisering. De bijzonder jeugdige leeftijd van de huurmoordenaars is één belangrijke indicatie, aldus Rudy Manna, woordvoerder van het politiesyndicaat ‘Alliance police’: “De eerste keer dat

ik erover sprak, was ongeveer twee jaar geleden (…). Ik heb het over mexicanisering, omdat het over netwerken gaat van multimiljonairs. Ze kopen de sociale vrede in de wijken, ze kopen werknemers in de haven om, politiemensen misschien, gevangenispersoneel, rechtbankpersoneel, advocaten en rechters. Alles is mogelijk, zelfs corruptie bij gekozenen des volks.”

De drugshandel in Marseille heeft een zodanige omvang genomen dat een grote, drastische opkuis zich opdringt.

PIET VAN NIEUWVLIET

Analfabetisme

stijgt fors in Zweden

Zweden, eens een model op het vlak van sociale zekerheid en onderwijs, wordt geconfronteerd met een analfabetismegolf. Volgens projecties zou het aantal analfabeten in Zweden binnenkort 1 miljoen mensen bedragen, een cijfer dat nauw samenhangt met massamigratie, vooral dan uit regio’s met een lage alfabetiseringsgraad. De Zweedse sociale zekerheid en de sociale cohesie staan onder zware druk.

Volgens recente gegevens van Statistics Zweden telt het Scandinavische land momenteel 780.000 personen die analfabeet zijn. Dat cijfer stijgt nog steeds, wat ook leraars in hun klassen vaststellen. Rita Sommarkrans, lerares in Västeras, vertelt dat er elke maand nieuwe analfabeten in de scholen bijkomen. “Als een persoon niet kan lezen of schrijven, zal dat voor zware problemen zorgen in het dagelijkse leven: bij het vinden van een woonst, bij het betalen van facturen of bij het vastleggen van een medische afspraak.”

De Zweedse autoriteiten erkennen het probleem, want de ministers van Onderwijs, Johan Pehrson en Lotta Edholm, drukten onlangs hun bezorgdheid uit over deze hele generatie analfabeten in Zweden. De Zweedse onderzoekster Fria Tider herinnerde in een recente publicatie

dat de meerderheid van migranten uit landen komt met een lage alfabetiseringsgraad.

Schoolklimaat verslechtert

Sinds 2015 verleende Zweden de nationaliteit aan meer dan 660.000 migranten, waarvan het grootste deel uit islamitische landen kwam. Vooral uit Somalië en Syrië, twee landen met een hoog percentage analfabeten (62 en 78 procent bij de volwassenen), kwamen migranten naar Zweden. In 2020 brak een schandaal los toen bleek dat men buitenlandse kinderen met zwakke taalcompetenties uit de PISA-selecties schrapte om het Zweedse resultaat artificieel te verhogen. Men probeert dit analfabetisme te bestrijden door de schoolplicht te verlengen van 9 naar 10 jaar. Maar resultaten blijven uit. In 2024 zullen 20.000 van de 120.000 leerlingen geen diploma middelbaar onderwijs behalen. Daardoor zakken bijvoorbeeld ook hun kansen op de arbeidsmarkt en hangt een dreiging van sociale uitsluiting boven hun hoofd, aldus Anna Castberg, verantwoordelijke voor het Agentschap van Onderwijs. Het groeiende analfabetisme is slechts één groot probleem. Men stelt een algemene teloorgang vast in Zweedse scholen: meer geweld bijvoorbeeld. Het syndicaat van Zweedse leraars (Sveriges Lärare) stelde in 2023 een stijging van zware incidenten vast van 38 procent ten opzichte van het jaar daarvoor. Leraars worden bedreigd, het lesgeven wordt moeilijker en de onderwijssfeer is absoluut negatief.

Behalve het groeiende analfabetisme is ook méér geweld in en rond scholen een groot probleem

Migrantenkinderen geraken ‘verloren’ in de VS

Iets dat keer op keer naar boven komt tijdens de verkiezingen, is het lot van kinderen. Tijdens campagnebijeenkomsten spraken presidentskandidaat Trump en zijn vicepresidentskandidaat Vance over meer dan 320.000 kinderen die ‘verloren’ zijn geraakt door het Department of Homeland Security (DHS). Het gaat dan over niet-begeleide kinderen die illegaal de grens overgebracht worden. Het is een deel van wat het openbare debat over illegale immigratie zou moeten bespreken, maar wat te weinig aandacht krijgt.

Niet-begeleide kinderen zijn kinderen die zonder ouders of andere volwassen familieleden het land proberen binnen te komen. Agenten van de grensdiensten beschrijven situaties waar ze zelfs kinderen van 3 jaar oud aantreffen, zonder enige familie. De mentale tol op die agenten, die vaak zelf kinderen hebben, is enorm. Een rapport van DHS van 19 augustus 2024 luidde de alarmbel: “Waarschuwing: de immigratiedienst kan niet alle niet-begeleide kinderen die uit voogdij van DHS en het ministerie van Gezondheid zijn vrijgegeven onder toezicht houden.” Het rapport beschrijft een urgent probleem dat ontdekt werd tijdens een lopende audit.

Het aantal ‘verloren kinderen’ dat in dit rapport beschreven werd, bestaat uit 32.000 niet-begeleide kinderen

Het aantal ‘verloren kinderen’ dat in dit rapport beschreven werd, bestaat uit 32.000 niet-begeleide kinderen die niet kwamen opdagen voor rechtszaken over hun immigratiestatus, en een grotere groep van 291.000 kinderen die nog geen datum voor een dergelijke rechtszaak hadden gekregen, samen goed voor de 320.000 waarover de Republikeinen spraken. Het gaat dus niet over exact 320.000 kinderen die verloren geraakt zijn. Dat aantal geeft aan over hoeveel kinderen onzekerheid bestaat.

Gebrek aan middelen

Het rapport beschrijft hoe agenten van ICE (de immigratie- en douanewacht in de VS) slechts beperkt kunnen en mogen reageren, zelfs als ze dergelijke kinderen aantreffen in onveilige situaties. In gevallen waar men wel weet waar de kinderen zijn, melden ICE-agenten de bezorgdheid dat ze geen actie kunnen ondernemen, zelfs niet als de sponsor van een dergelijk niet-begeleid kind laat weten dat het kind in een ongepaste relatie was met een familielid.

Er heerst ook een gebrek aan voldoende manschappen en middelen, en de communicatie tussen de verschillende diensten loopt dikwijls heel stroef. Zonder het vermogen om toezicht te houden op de locatie en de status van niet-begeleide kinderen, kan ICE niet garanderen dat die kinderen veilig zijn en geen risico lopen op mensenhandel, dwangarbeid of andere uitbuiting. Dit probleem is echter niet nieuw, en in 2019-2023 werden bijna een half miljoen kinderen zonder familieleden door ICE-agenten overgedragen aan de dienst voor hervestiging van asielzoekers.

Klokkenluiders

De claim van Trump en Vance dat er 320.000 ‘verloren geraakte’ kinderen zijn, wordt afgedaan als “geen probleem van ‘verloren kinderen’, maar van ‘verloren papierwerk’”. Een artikel in The New York Times in april 2023 sprak echter al over 85.000

niet-begeleide kinderen waar het Amerikaanse ministerie voor Gezondheid alle contact mee had verloren. Agenten die gevallen van misbruik en dwangarbeid hadden gemeld, werden genegeerd of soms zelfs bestraft door hun leiding. Daarnaast komen er berichten van klokkenluiders zoals Clarissa Rippee. Zij was een Senior Contract Specialist bij de General Services Administration, een agentschap dat de federale overheid ondersteunt bij het uitvoeren van basistaken. Na een promotie naar een afdeling verantwoordelijk voor transport, ontdekte ze contracten voor het transport van niet-begeleide kinderen doorheen de Verenigde Staten, goed voor 347 miljoen dollar. Voor haar voelde het aan als een kaakslag: waar gaan al die kinderen naartoe?

Werknemers van opvangtehuis Southwest Key werden ervan beschuldigd de kinderen in hun zorg seksueel te hebben misbruikt

De kinderen komen dan terecht in opvangtehuizen zoals Southwest Key. Dat is een vzw die miljarden dollars in contracten met de Amerikaanse overheid binnenhaalt voor het huisvesten van kinderen in een van hun 29 opvanghuizen. Werknemers van Southwest Key werden ervan beschuldigd de kinderen in hun zorg seksueel te hebben misbruikt. Er zijn meer dan honderd klachten sinds 2015 van dergelijk misbruik, en verhalen over het toedekken van dergelijk gedrag door collega’s van de daders.

Senator Chuck Grassley diende een wetsvoorstel in om bepaalde regels van het ministerie van Gezondheid tegen te gaan. Deze regels omvatten bijvoorbeeld lakse of optionele controle van sponsor van niet-begeleide kinderen, weigering om de immigratiestatus

van een sponsor te delen met ordediensten, zwakke normen voor bepaling van de veiligheid van kinderen na plaatsing bij een sponsor en beperkingen van de rechten van klokkenluiders om misbruik en wangedrag binnen het programma te melden bij parlementsleden en senators.

“Waarom nemen jullie onze kinderen af?”

Een groot deel van die kinderen komt uit Guatemala. In een recent interview zei de president van Guatemala: “Waarom nemen jullie onze kinderen af? Hun ouders zijn hier, in dit land!” Journalisten die dieper graven, komen dan op getuigenissen over kartels die kinderen wegvoeren, verkopen en uitbuiten. Deze mensenhandel gebeurt met medeweten van overheidsfunctionarissen en wordt betaald met miljarden dollars aan overheidsfondsen. Lakse regels en gebrek aan toezicht maken van misbruik de regel. Alle kritiek wordt verzwegen en zelfs bestraft.

Deze mensenhandel gebeurt met medeweten van overheidsfunctionarissen en wordt betaald met miljarden dollars aan overheidsfondsen

De miljarden aan overheidsdollars die te verkrijgen zijn voor ‘immigratie’, verklaren waarom topfunctionarissen zoals generaal John Kelly nu kritiek uiten op Trump: hun inkomsten hangen af van die ongebreidelde toestroom, ook van kinderen. Trumps belofte om de grens te sluiten, bedreigt immers die inkomsten.

WIM VANRAES

PIET VAN NIEUWVLIET

Oorlogspresident tegen wil en dank

Over minder dan één week weten we wie de nieuwe bewoner van het Witte Huis wordt. We laten peilers en gokkantoren stevig hun werk doen, maar wat zal de repercussie van die keuze op internationaal vlak zijn? Verschillende gevoelige conflicten staan op de agenda, maar wie staat voor wat? Onduidelijkheid is troef. En dit terwijl wellicht deze de gevaarlijkste periode is in vele jaren.

Toen de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1940 plaatsvonden, was de Duitse pletwals een feit. Niet enkel Parijs was gedrapeerd door hakenkruisvlaggen, er was ook de agressie van Japan die jaren eerder begon. Het zorgde voor een zekere ‘achtergrond’ in de VS. Aan Democratische kant - Roosevelt - was er een duidelijke wil om het land in het tumultueuze internationale gebeuren te betrekken.

Misschien minder uitgedrukt, maar hetzelfde gold aan Republikeinse kant. Kandidaat Willkie was net iemand die zijn isolationistische concurrent had kunnen overtroeven. Enzovoort, enzoverder, en dan staan we in 2024.

Roosevelt

Eén zaak stond buiten kijf in 1940: de volgende bewoner van het Witte Huis zou het predicaat van ‘oorlogspresident’ toebedeeld krijgen. Hetzelfde geldt in 2024, maar is men zich daar bewust van, in de VS en elders? Nooit eerder waren er meer gewapende conflicten dan vandaag. Volgens

het Uppsala Conflict Data Program (UCDP) waren er in 2023 wereldwijd 59 gewapende conflicten waarbij staten betrokken waren, het hoogste aantal sinds het begin van de dataverzameling in 1946. Er zit natuurlijk veel variatie in al die toestanden, maar laten we het houden bij een context die we als erg conflictueus kunnen benoemen. Sommige springen eruit, waar onmiddellijk het risico ligt.

In 2023 waren er wereldwijd 59 gewapende conflicten waarbij staten betrokken waren

Aan het toeval kan men het niet toeschrijven, maar het regent de laatste tijd aan rapporten allerhande over conflicten en mistoestanden. Denktanks zijn blijkbaar in ‘overdrive’ gegaan, wat wellicht meer zegt over de realiteit van de planeet dan de interne organisatie van die clubs. Enkele hotspots worden stilaan een vaste

Universiteit waarschuwt voor christendom

Een belangrijke Britse onderwijsinstelling doet de wenkbrauwen fronsen. Om tere zieltjes niet van slag te brengen, worden studenten in de opleiding middeleeuwse literatuur nu gewaarschuwd voor “uitingen van het christelijke geloof”.

De University of Nottingham wordt algemeen beschouwd als een van de hoogst aangeschreven academische instellingen in het Verenigd Koninkrijk. In rangschikkingen eindigt ze doorgaans in de top 10 van beste Britse universiteiten. Het dagblad The Times, doorgaans niet beschouwd als een linkse krant, omschreef de universiteit eerder als een echte werelduniversiteit en zowat het beste wat het land te bieden heeft.

In Nottingham zijn ze van mening dat ook christenen zelf beschermd moeten worden tegen het christendom

Het is ondertussen geweten dat het zogenaamde woke-virus en de pathologische politieke correctheid welig tieren binnen de academische wereld. Zo ook te Nottingham. Studenten in de taalkunde worden daar vanaf nu bij aanvang gewaarschuwd. In het vak ‘Chaucer en zijn tijdgenoten’ - Geoffrey Chaucer was een van de meest gewichtige schrijvers uit de Middelengelse literatuur - worden studenten erop gewezen dat het vak voor de nodige emotionele stress kan zorgen. Er komen in de cursus namelijk “uitingen van het christelijke geloof” voor.

In de cursus komt onder andere het boek ‘Canterbury Tales’ voorbij. Kennelijk een werk met zeer gevaarlijke inhoud. Het handelt zowaar over een pelgrimstocht. Anno 2024 is dit

waarde. Oekraïne en het Midden-Oosten natuurlijk, maar ook China is een blijver. Zeker voor Washington. Synthese is dat het stuk voor stuk punten van escalatie zijn. Trouwens niet onbelangrijk: het Westen blijkt niet in staat om de handschoen op te nemen. Een mens wordt niet vrolijk van die lectuur. Gemiste kansen, verloren potentieel; het is een rode draad.

Internationale uitdaging

We maken een sprong: binnenkort wordt de nieuwe Amerikaanse president verkozen. Op zich een interessant gegeven in het licht van de tumultueuze wereld. Interessant ook in het licht van de stembusslag van 1940. Toen wist men grosso modo waar beide kandidaten voor stonden, maar vandaag? Trump, ja, is Trump. Hij verklaarde dat hij de oorlog in Oekraïne in een handomdraai zou kunnen beëindigen. Ongetwijfeld, maar daarbij zullen wel wat dolksteken toegediend worden, wat dan weer andere gevolgen op lange termijn zal hebben. Naar China toe is het wat transparanter, dat klopt. Het viseren van Trump doet soms wat vergeten wat het alternatief is. Kamala Harris dus. Over haar ‘présence’ als - laten we beleefd blijven - giechelend kuiken, bestaat geen twijfel. En verder onthouden we ons van commentaar. De Amerikaanse presidentsverkiezingen draaien om heel veel dingen. En ergens

krijgen we de indruk dat de berichtgeving in deze contreien vooral om binnenlandse kwesties gaat. Sociale tegenstellingen, tot transgenders ook, het passeert allemaal de revue. Maar waarom de berichtgeving niet internationaliseren? Ze brengen waar het toe doet - toch voor ons? Een idee, Björn? Of Romina? Een hamvraag: wat zullen de Amerikaanse presidentsverkiezing voor gevolg hebben op de internationale positie van de VS? 2024 is niet meer 1940, maar de complexiteit is er nier minder om. GDD

Van Poetin over Riyad tot BRICS: het Westen loopt achter de feiten aan

Afgelopen week vonden twee belangrijke evenementen plaats: de BRICS-top in Rusland, voorgezeten door president Vladimir Poetin, en Saoedi-Arabië dat de eerste steen legde voor wat het grootste gebouw ter wereld moet worden. Wat beide evenementen met elkaar verbindt? Torenhoge ambities. En dat op een moment dat het Westen van de ene in de andere crisis tuimelt.

onderwerp kennelijk genoeg voor studenten om in een depressie te sukkelen. De woordvoerder van de universiteit van Nottingham licht toe: “Bij ons hebben we studenten van verschillende achtergronden en met verschillende religies.” Om die diverse groep niet voor het hoofd te stoten, komt de academische instelling dus met een waarschuwing. Overigens zijn ze in Nottingham van mening dat ook christenen zelf beschermd moeten worden tegen het christendom. “Zelfs praktiserende christenen vinden het ongemakkelijk om met middeleeuwse christelijke visies te worden geconfronteerd”, aldus de woordvoerder nog.

Haat voor het eigene

Het voorval in het VK kadert in een veel bredere discussie die door de in 2020 overleden filosoof Roger Scruton omschreven werd als oikofobie. In het Nederlandse taalgebied werd dit begrip vorig decennium gelanceerd door politicus en denker Thierry Baudet. Oikofobie is de angst voor het eigene. Een angst die intussen is omgeslagen in afkeer en zelfs haat voor de eigen cultuur. Indien vanaf nu telkenmale gewaarschuwd dient te worden wanneer een christelijk element in cultuur of maatschappij voorbijkomt, dan komen we in een tragikomische toestand terecht. Dan moeten klassieke radiozenders namelijk continu de luisteraar alarmeren: van de Mattheus-passie van Bach over Händels Messias tot Elia van Mendelssohn.

Overigens herinneren wij ons een opleidingsonderdeel aan de Universiteit Antwerpen, bij de ‘studie’ communicatiewetenschappen. Daar werden in niet minder dan acht van de elf lessen telkens marxistische theorieën naar voren gebracht en gepresenteerd als zogenaamd objectieve inhoud. Vreemd dat studenten daar nooit voor werden gewaarschuwd.

Dat de oliestaten, met Saoedi-Arabië voorop, inderdaad torenhoge ambities koesteren, is al langer beweten. Toch doet het nieuwe paradepaardje, ‘Mukaab’ genaamd, terecht heel wat monden openvallen. Het goudkleurige, kubusvormige gebouw in Riyad moet maar liefst 400 meter hoog, breed en diep worden. Om die afmetingen tastbaar te maken: dat is groot genoeg om 20 keer de Empire State Building, ooit het hoogste gebouw ter wereld, te omsluiten. En ook het prijskaartje is indrukwekkend: het project zal om en bij de 46 miljard euro kosten.

BRICS-top in Kazan

Op hetzelfde moment ontving Vladimir Poetin de leiders van de BRICS-landen, het verbond van opkomende, geïndustrialiseerde machten dat tegenwicht probeert te bieden aan de westerse G7. Onder meer Xi Jinping, Recep Erdogan en de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa tekenden present in het Russische Kazan.

Wat onder meer opviel, was de toespraak van Vladimir Poetin over de oorlog in Oekraine. Poetin gaf aan winsten te boeken op het slagveld en niet van plan te zijn snel te zullen terugdeinzen. Wat de speech echter vooral illustreert, is dat Rusland lang niet zo geïsoleerd staat als de EU en de Verenigde Staten ons willen doen geloven. Moskou heeft nog steeds machtige bondgenoten, een economie die het helemaal niet zo slecht doet en goede vooruitzichten in de oorlog met Oekraï-

ne. Kortom: de toekomst van Rusland ziet er momenteel een pak rooskleuriger uit dan die van Oekraïne.

Kruispunt

Volgens politieke waarnemers hoeven we ons echter nog niet al te veel zorgen te maken over de BRICS-landen. “Te turbulent en niet coherent genoeg.” Dat kan wel zo zijn, maar tegelijk zou het een gigantische vergissing zijn om dit monsterverbond te onderschatten.

Rusland staat lang niet zo geïsoleerd als de EU en de VS ons willen doen geloven

De machtsverhoudingen in de wereld zijn de afgelopen jaren steeds meer verschoven en zullen dat naar alle waarschijnlijkheid ook de komende jaren blijven doen. Het Westen staat nu op een kruispunt: vormt het gezamenlijk een blok tegenover de rest van de wereld of probeert het de band tussen de BRICS-landen te verbreken door zelf meer met hen samen te werken? Feit is dat de tijd dringt en de rest van de wereld niet op Europa zal wachten. Het is ondertussen al vijf ná twaalf.

PEPIJN DEMORTIER

University Park, de hoofdcampus van de universiteit

Franklin Delano Roosevelt in 1944

Interview

Doet de Vlaamse regering aan vriendjespolitiek of niet?

Vlaams Belang wist zich de afgelopen twee weken te verzekeren van bestuursdeelnames in Ninove en Ranst. Maar of het voor de lokale inwoners een goede zaak is dat Vlaams Belang er de komende zes jaar mee aan de knoppen zit, zal nog moeten blijken. Verschillende lokale politici en politicologen waarschuwden al dat de Vlaamse regering gemeentebesturen met een ‘ongewenste’ politieke samenstelling wel eens zou kunnen benadelen.

Hoewel Jean-Marie Dedecker (LDD) zichzelf steeds een principiële tegenstander van het cordon sanitaire noemde, koos hij na lang aarzelen toch voor een samenwerking met N-VA. Hij durfde niet met Vlaams Belang in zee te gaan omdat hij vreesde dat Middelkerke “er schade door zou kunnen ondervinden”. “Het systeem is zich aan het opmaken om terug te slaan”, zei hij daarover in een interview met HLN.

PHILIPPE MUYTERS (N-VA

“Dossiers beoordeel je op hun inhoud, niet op hun indiener”

“Voor mij is het heel duidelijk: een dossier beoordeel je op basis van de inhoud, niet op basis van de indie ner. Dat is de reden waarom we dossiers beoordelen op basis van criteria die op voorhand zijn vastgelegd. Ik heb als minister áltijd zo gewerkt, tien jaar aan een stuk. Daar waar er geen criteria waren, heb ik ze laten uitwerken. Dan pas kan je een beoordeling uitvoeren. Ik ben er zeker van dat vandaag nog altijd op dezelfde manier wordt gewerkt. Ik heb de oude politieke ons-kent-onscultuur nooit in de praktijk waargenomen.”

Dedecker verwees onder meer naar de projecten die hij de komende zes jaar wil realiseren, zoals de herinrichting van de zeedijk en de ontsluiting van de ring, maar waarvoor hij de provincie, de administraties en bepaalde ministers nodig heeft. Of Dedecker ook de nodige vergunningen en financiering zou hebben gekregen als hij het cordon sanitaire had doorbroken, zullen we allicht nooit te weten komen.

U bent het dus niet eens met uw lokale partijgenoot die beweert dat dossiers uit Ranst niet meer in de bovenste schuif zullen komen te liggen?

“Nee. Het is mogelijk dat ze zulke uitspraken doen om indruk te maken of de indruk te wekken dat ze nog iets kunnen regelen. Maar in de praktijk kan dat niet. En gelukkig maar dat dat niet meer kan.”

Bij Johan De Ryck (N-VA), uittredend burgemeester van Ranst, was een gelijkaardig geluid te horen als in Middelkerke. Hij noemde de coalitie tussen PIT, Vrij Ranst en Vlaams Belang in De Zondag “geen goede zaak voor Ranst”. “Het is duidelijk dat Ranst zijn banden met de hogere overheid voor een groot deel doorknipt. (…) Dossiers uit Ranst zullen bij de Vlaamse regering niet bepaald boven op de stapel terechtkomen.” Vlaams Belang-fractieleider Chris Janssens legde bovenstaande uitspraken tijdens het wekelijkse vragenuurtje in het Vlaams Parlement voor aan minister-president Matthias Diependaele (N-VA) en pleitte voor een audit. Ook Philippe Muyters (N-VA), Brecht Warnez (cd&v) en Mieke Schauvliege (Groen) kwamen vanop de banken tussen. ’t Pallieterke vroeg hen om een reactie.

CHRIS JANSSENS (VB)

“Dit land is een schijndemocratie”

Waarom bezondigt de Vlaamse regering zich volgens u aan vriendjespolitiek?

“Wat we de voorbije dagen en weken gehoord hebben van lokale mandatarissen, is in een democratie totaal onaanvaardbaar. Verschillende lokale politici hebben gezegd dat ze geen coalitie met het Vlaams Belang zullen vormen, maar wel met partijen die in de Vlaamse regering zitten, omdat ze anders geen aanspraak kunnen maken op subsidies. Blijkbaar wordt er dus Vlaams belastinggeld aan lokale besturen gegeven op basis van vriendjespolitiek. Dat chantagebeleid willen wij absoluut niet. In een democratie kan alleen de kiezer beslissen welke coalitie gevormd moet worden.”

Zijn er volgens u A- en B-gemeenten?

MIEKE SCHAUVLIEGE (GROEN)

“Elke gemeente moet op dezelfde manier behandeld en gesubsidieerd worden”

Zijn er volgens u A- en B-gemeenten?

“We hebben alleszins gehoord dat Vooruit-voorzitter Conner Rousseau op de markt in Sint-Niklaas tegen de marktgangers zei dat de socialistische minister van Cultuur (Caroline Gennez, red.) wel eens aan hun stad zou denken. Daarmee gaf hij zelf aan dat het belangrijk is om goede banden te hebben met de Vlaamse regering. Het lijkt mij geen goed idee om dat zo expliciet uit te spreken. Want wat stellen we nu vast? Dat we op lokaal niveau heel wat afspiegelingscoalities van de Vlaamse regering

BRECHT WARNEZ (CD&V)

krijgen. Dat kan geen toeval zijn. We zullen er dus heel goed op moeten toezien dat lokale besturen niet bevoordeeld worden als ze uit cd&v, N-VA en Vooruit bestaan.”

Als het waar is wat u zegt, was het voor Gent eigenlijk beter geweest dat N-VA de plaats van Groen in het stadsbestuur had ingenomen?

“(lacht) Dat is goed gevonden. Nee, ik zeg niet dat het waar is dat bepaalde lokale besturen bevoordeeld worden. Maar als partijen met die belofte campagne voeren, moeten we er grondig op toezien dat ze niet wordt ingelost. Het gaat dan niet alleen over een grondige evaluatie van het subsidieregister, maar ook over uitgaven voor openbare werken. We moeten grondig bekijken of steden waar cd&v, N-VA en Vooruit in het bestuur zitten bevoordeeld worden ten opzichte van andere besturen. Dat zou ondemocratisch zijn.”

Ook Ninove en Ranst moeten dus niet benadeeld worden omdat Vlaams Belang er aan de knoppen zit?

“Wij vinden absoluut niet dat lokale besturen gestraft of op droog zaad gezet moeten worden. Elke gemeente moet op eenzelfde manier behandeld en gesubsidieerd worden, ook als het gaat over openbare werken.”

“Subsidies worden toegekend op basis van criteria”

Kunnen gemeenten waar de Vlaamse regeringspartijen aan de macht zijn meer gedaan krijgen?

“Nee, dat is puur populisme. De subsidiestromen naar steden en gemeenten zijn nog nooit zo transparant in kaart gebracht als in het Vlaams subsidieregister. Iedereen kan dat raadplegen. Subsidies worden toegekend op basis van criteria, niet op basis van de burgemeester of schepenen die er aan de macht zijn. Dat neemt natuurlijk niet weg dat we moeten discussiëren over die criteria. Ik heb daar zelf ook soms kritiek op.”

Waarom is het volgens u populistisch om te zeggen dat de Vlaamse regering aan vriendjespolitiek doet?

“Omdat het niet over de inhoud gaat. Voor mij gaat het over de vraag of we de juiste criteria hanteren om steden en gemeenten te financieren. Er zouden veel meer middelen mogen

gaan naar bijvoorbeeld het noodzakelijke onderhoud van wegen, bermen of de openbare ruimte in landelijke gemeenten. Dáár moeten we over discussië ren. Niet over de vraag wie in welk schepen college zit.”

Zijn er dan geen A- en B-gemeenten?

“Ik vind van wel. De ene gemeente krijgt meer geld dan de andere. Maar dat geld wordt toegekend op basis van criteria, niet op basis van welke burgemeester of schepen ergens aan de macht is.”

“Er lijken inderdaad A- en B-gemeenten te zijn. A-gemeenten zijn gemeenten die bestuurd worden door partijen die ook in de Vlaamse regering zitten. In B-gemeenten heeft de kiezer toevallig voor andere partijen gestemd. Zij moeten blijkbaar gestraft worden. Scholen krijgen er minder investeringen en onveilige verkeerssituaties moeten er blijkbaar niet worden aangepakt, enkel en alleen omdat de inwoners op de ‘verkeerde’ partijen hebben gestemd. Dat is hallucinant en totaal onaanvaardbaar in een democratie. Dit land is een schijn-

Vlaams Belang en Groen zijn het zowaar eens over dit

“Groen is natuurlijk hypocriet. De partij vond het onaanvaardbaar dat ze in Gent aanvankelijk aan de kant werd geschoven, omdat het een van de weinige steden is waar ze nog een beetje overeind blijft. Maar dat een partij van meer dan 1 miljoen kiezers wordt uitgesloten uit de Vlaamse regering, vindt men bij Groen blijkbaar normaal.”

Bekijk onze video via de QR-code

Chris Janssens

Brecht Warnez

Mieke Schauvliege

Philippe Muyters

HOE MAKEN WE HET VLAAMS PARLEMENT AANTREKKELIJKER?

Het Vlaams Parlement wordt wel eens een saai genoemd in vergelijking met het federaal parlement. Maar waar komt dat imagoprobleem vandaan en hoe kan het verholpen worden? ’t Pallieterke houdt drie mogelijke verklaringen tegen het licht.

Moet het Vlaams Parlement komaf maken met de tussenkomsten vanop de banken?

Als het van uittredend parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA) afhangt, is het straks gedaan met de vele afgelezen tussenkomsten vanop de banken tijdens de wekelijkse plenaire vergadering. Een reglementswijziging moet resulteren in scherpere een-op-eendebatten tussen parlementsleden en ministers.

“Wie het federale parlement gewend is, kijkt liever naar drogende verf dan naar een debat in het Vlaams Parlement”, schreef Quinten Jacobs, advocaat grondwettelijk recht en praktijkassistent aan de KU Leuven, begin oktober in een opiniestuk in De Tijd. Daar wil parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA) iets aan doen. Ze overweegt om in het Bureau van het Vlaams Parlement een wijziging van het reglement voor te stellen. Die moet komaf maken met de vele tussenkomsten vanop de parlementsbanken.

Negatieve invloed op spontaniteit en kwaliteit

Moet het verboden worden om vragen af te lezen?

Vlaams Parlementslid Els van Doesburg (NVA) kreeg vorige week tijdens de plenaire vergadering een compliment van parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA) omdat ze haar eerste actuele vraag uit het hoofd kon stellen. “Dat kan niet van iedereen gezegd worden”, merkte Homans op. Nochtans staat in het reglement dat “de vraagsteller en het betrokken lid van de regering geen gebruik mogen maken van enige tekst”.

Parlementsleden kunnen tijdens de wekelijkse plenaire vergadering een actuele vraag stellen aan een minister. Na het antwoord van de minister mogen de oorspronkelijke vraagsteller en één parlementslid uit elke fractie (behalve die van de vraagsteller) nog een extra vraag stellen. Nadat de minister ook de bijkomende vragen heeft beantwoord, krijgt de oorspronkelijke vraagsteller nog één minuut om te repliceren. Die slotrepliek mist vaak de nodige scherpte, net omdat die zo lang op zich laat wachten, merkt Jacobs terecht op in zijn opiniestuk. Bovendien kan de minister steeds kiezen op welke tussenkomsten hij of zij reageert en zo het debat met de vraagsteller ontwijken. Dat is jammer voor parlementsleden die goed van de tongriem gesneden zijn en een minister écht het vuur aan de schenen willen leggen in een rechtstreeks debat.

Een mogelijke reden waarom het debat in de Kamer wat levendiger is dan in het Vlaams Parlement, zou kunnen zijn dat in de federale koffiekamer wél nog alcoholische dranken te verkrijgen zijn. Sinds februari 2023 wordt in het Vlaams Parlement geen alcohol meer geserveerd. Een voorstel van Groen om een alcoholverbod in te voeren, werd toen unaniem goedgekeurd in het Uitgebreid Bureau. Het was toenmalig Kamervoorzitter Herman De Croo (Open Vld) die alcohol eind jaren 1990 introduceerde in de Kamer. Op die manier wilde hij vermijden dat parlementsleden in afwachting van de stemmingen naar de etablissementen in de omgeving van het parlement zouden trekken, waar minder sociale controle is. Het Vlaams Parlement kon

Dat is ook Homans niet ontgaan. Zij zou de tussenkomsten vanop de banken graag zien verdwijnen. “Ze beïnvloeden de spontaniteit van het debat tussen de minister en de vraagsteller, en ook de kwaliteit van de antwoorden, in negatieve zin”, oordeelt ze. Daarnaast hekelt Homans dat de parlementsleden die vanop de banken tussenkomen hun vragen simpelweg aflezen van een papier of computerscherm. “Meestal stellen ze niet eens een vraag. Ik denk dat ze gewoon tussenkomen om in de kranten een extra streepje achter hun naam te krijgen.”

Homans betwijfelt evenwel of alle partijen haar voorstel zullen steunen. “Ze vinden het waarschijnlijk een goede zaak dat parlementsleden die niet zo graag achter het spreekgestoelte gaan staan of dat niet durven, al zittend hun vraag kunnen aflezen van een computerscherm. Maar dat is niet de bedoeling van een parlement”, benadrukt ze.

Homans ziet nog een ander voordeel: “Als de onderbrekingen vanop de banken wegvallen, zou je de tijd die daardoor vrijkomt, kunnen toevoegen aan de spreektijd van de vraagsteller of de minister. Het debat zal alleszins spitser zijn dan vandaag het geval is”, besluit ze.

In Chris Janssens, de fractieleider van Vlaams Belang, lijkt Homans alvast een bondgenoot te hebben om de reglementswijziging te realiseren. “In het Vlaams Parlement kan het best wat snediger”, zegt hij. “We moeten vooral de vragen inkorten. Er zijn heel veel tussenkomsten vanop de banken. In de Kamer kunnen de andere fracties zich niet aansluiten bij een vraag, waardoor er meer debat is tussen de vraagsteller en de minister. De fracties hebben daardoor ook recht op méér vragen. Het Vlaams Parlement heeft nood aan meer en kortere debatten in plaats van de ellenlange debatten die er vandaag plaatsvinden.”

Moeten er opnieuw bier en wijn geserveerd

natuurlijk niet achterblijven en serveerde sinds het einde van de jaren 1990 evenzeer bier en wijn. Maar daar kwam vorig jaar dus een einde aan. De reden waarom in de Kamer nog geen alcoholverbod van kracht is, is communautair van aard: vooral de Franstalige fracties zijn tegen zo’n verbod.

Voor koffie en water hoeft in de Kamer niet betaald worden, maar voor frisdranken en alcoholische dranken wel. Het maakt niet uit hoeveel een individueel

worden?

parlementslid drinkt: op het einde van het jaar wordt de totale kostprijs gedeeld door het aantal parlementsleden. Elk parlementslid moet volgens onze informatie zo’n 16 euro per maand ophoesten. Aangezien er 150 Kamerleden zijn en een jaar vooralsnog 12 maanden telt, moet de totale drankfactuur zo’n 28.800 euro per jaar bedragen (koffie en water niet inbegrepen). De fracties kunnen zelf beslissen of ze de kosten op zich nemen of die verhalen op hun parlementsleden.

De reden waarom parlementsvoorzitter Homans voorlopig nog redelijk coulant is voor parlementsleden en ministers die toch een papier mee naar voren nemen, is dat veel van hen nog nieuw zijn. “Normaal gezien ben ik heel streng”, zegt ze. “Maar ik snap wel dat parlementsleden die voor het eerst verkozen zijn een beetje zenuwachtig zijn wanneer ze hun eerste vraag stellen. Dat is een speciaal moment. Ik heb dat twintig jaar geleden zelf ook mogen ervaren.” Homans heeft een tip voor nieuwe parlementsleden: “Stel je eerste actuele vraag in het begin van de legislatuur. Dan is de kop er meteen af en hoef je geen stress meer te hebben.”

Toch moet het volgens Homans uiteindelijk de bedoeling zijn dat parlementsleden hun vragen uit het hoofd kunnen stellen. “Ze moeten dat leren. Er zijn collega’s die dat na twintig jaar nog steeds niet kunnen. Als je in twee minuten de essentie van je vraag niet voor de vuist weg kan vatten, vraag ik me af of je wel geschikt bent om parlementslid te zijn.”

Inspiratiebron

Van Doesburg was alleszins verheugd over het compliment van de voorzitter. Ze hoopt dat haar tussenkomst haar collega’s kan inspireren. “Het is heel lief dat de voorzitter mij een compliment heeft gegeven. Ik zag onmiddellijk enkele collega’s hun papier een beetje wegmoffelen. Het zou fijn zijn als we op een spontanere manier met elkaar kunnen debatteren. Ik begrijp natuurlijk dat sommige collega’s een aantal kernwoorden of dingen die ze zeker gezegd willen hebben, opschrijven. Maar het aflezen van een volledig uitgeschreven tekst, komt de debatcultuur niet ten goede.”

Mieke Schauvliege, de fractieleider van Groen in het Vlaams Parlement, ziet dat enigszins anders. Zij is van mening dat parlementsleden zélf moeten kunnen kiezen of ze al dan niet pen en papier gebruiken om een vraag te stellen. Van een verbod is ze dus geen voorstander. “Dat is spierballengerol. Parlementsleden hebben er alle belang bij om hun vraag zo goed en zo duidelijk mogelijk te stellen. Er zijn er die dat goed doen zonder papier. Andere gebruiken liever wel een papiertje. Een verbod is voor mij niet nodig.”

Ook haar collega-fractieleider van Vlaams Belang, Chris Janssens, pleit voor een flexibele aanpak. “Vaak nemen parlementsleden wat notities, citaten of cijfers mee. Het is aan hen om te bepalen hoe ze met het gebruik van papier omgaan.”

Voor Vlaams Parlementslid Brecht Warnez (cd&v) primeert de kwaliteit van een vraag boven de manier waarop ze wordt gesteld. “Een vraag moet gebaseerd zijn op feiten. Als ze zonder papier kan worden gesteld, is dat natuurlijk goed. Ook ik vind niet dat een vraag ‘verbatim’ moet worden afgelezen. Maar voor mij is de kwaliteit belangrijker dan de manier waarop.”

Of de parlementsvoorzit ter er strenger op moet toe zien dat parlementsleden hun vragen niet aflezen? “De parlementsvoorzitter moet vooral zijn of haar rol in alle neutraliteit vervullen”, al dus Warnez. “Het is aan de parlementsleden zelf om de kwaliteit van hun vragen te garanderen.”

ANTON

SCHELFAUT

Liesbeth Homans

Herman De Croo in 1999

Els van Doesburg

Jackie verloor een been bij de Kemmelberg

Deze week herdenken we op 11 november naar jaarlijkse gewoonte de Wapenstilstand die een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog. Eén van de meest tot de verbeelding sprekende slachtoffers van de Grote Oorlog was Jackie, de bergbaviaan die de mascotte was van het 3rd Regiment South African Infantry (3rd RSAI).

Al sinds de 18de eeuw houden legereenheden dieren als mascottes: honden, geiten, pony’s, een tijger, kangoeroes, springbokken. Je kan het niet gek genoeg bedenken welke dieren in aanmerking kwamen om als geluksbrenger te fungeren of het moreel van de troepen te versterken. Zo trokken de Royal Welsh Fusiliers in de 18de eeuw het liefst ten strijde met een geit aan hun zijde, adopteerde het Royal Regiment of Scotland een Shetland pony of woonden de leeuwen Whisky en Soda in de kwartieren van de piloten van het Amerikaanse Lafayette Eskadron tijdens WO I. Deze mascottes stonden symbool voor de eenheid die hen had geadopteerd en hadden meestal een zuiver ceremoniële functie. Doorgaans werden deze mascottes ver van het front gehouden, maar er was één uitzondering op deze regel: Jackie, de baviaan. Hij diende in de loopgrachten en kwam - bijna - aan zijn einde in Vlaanderens velden.

ZUID-AFRIKA

Het wonderlijke avontuur van Jackie begon op de Cheshire Farm in Villiera, een dorpje dat nu een buitenwijk is van Pretoria. Albert Marr, de zoon van het boerengezin, vond tijdens een wandeling een jonge en erg nieuwsgierige baviaan. De ouders van de baviaan waren wellicht gedood door premiejagers die door de regering van Transvaal werden betaald om bavianen neer te schieten die de onhebbelijke gewoonte hadden gewassen te plunderen in de Moot Valley. Albert Marr sloot vriendschap met het dier en gaf de baviaan zelfs een naam: Jackie. Vanaf dat moment waren de twee haast onafscheidelijk.

AANVANKELIJK WERD JACKIE DOOR ZIJN MEDESOLDATEN MET VREEMDE OGEN BEKEKEN, MAAR AL SNEL WIST DE ENTHOUSIASTE BAVIAAN OOK HEN VOOR ZICH TE WINNEN

In augustus 1914 sloot Zuid-Afrika zich, bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, aan bij de geallieerden en riep vrijwilligers op om dienst te nemen. In 1915 werd het 3rd South African Infantry Regiment gevormd als een onderdeel van de South African Overseas Expeditionary Force. Albert Marr bood zich vrijwillig aan bij dit regiment, maar verzocht uitdrukkelijk om niet gescheiden te worden van zijn geliefde baviaan. Luitenant-kolonel Edward Francis Thackeray, commandant van het regiment, stemde er - wellicht tot verbazing van Marr - mee in om Jackie toe te laten treden als regimentsmascotte. Vanwege zijn opmerkelijke vermogen om te imiteren en te leren, leidde Jackie het leven van een voltijdse soldaat. In het trainingskamp in Potchefstroom oefende hij met de mannen, droeg een houten geweer en gebruikte zijn maaltijden met behulp van legerborden en bestek. Na zijn opleiding werd hij officieel geregistreerd in het stamboek van de eenheid als soldaat en kreeg hij een militair identiteitsnummer, een loonboekje, een bonnenkaart voor voedsel en een speciaal passend uniform en een legerpet, compleet met koperen regimentsinsignes.

Aanvankelijk werd Jackie door zijn medesoldaten met vreemde ogen bekeken, maar al snel wist de enthousiaste baviaan ook hen voor zich te winnen. Hij marcheerde mee op oefeningen, vermaakte zijn strijdmakkers met vrolijke dansjes en was zelfs bereid hun

sigaretten aan te steken. Zelfs bij de hogere officieren viel Jackie goed in de smaak, want Marr had hem geleerd om altijd in de houding te springen en netjes te salueren telkens wanneer zij passeerden.

TALRIJKE VELDSLAGEN

In het voorjaar van 1916 werd de eenheid van Albert Marr voor het eerst ingezet tijdens de Britse Senussi-campagne in Egypte. De Senussi-bedoeïenen waren bondgenoten van het met de Duitsers collaborerende Ottomaanse Rijk, die in opstand waren gekomen tegen het Britse gezag en het strategisch erg belangrijke Suezkanaal bedreigden. Plichtsgetrouw ging ook

Jackie mee naar het oorlogsfront en hij wist zich daar al vrij snel te bewijzen. Zo bleek de baviaan met zijn goede oren en zijn scherpe reukvermogen een uitstekende wacht. Meermaals wist hij zijn kameraden te behoeden voor een hinderlaag. De Zuid-Afrikanen gingen in het offensief tegen de Senussi tijdens de slag om Agagia op 26 februari 1916. Albert Marr werd tijdens die confrontatie in zijn schouder geschoten en Jackie weigerde van zijn zijde te wijken. In een poging zijn gewonde vriend te helpen, bleef de baviaan om hulp krijsen en de wond likken tot de hospikken arriveerden en hem - met Jackie aan zijn zijde - naar een veldhospitaal brachten.

DE BAVIAAN BLEEK

MET ZIJN GOEDE OREN EN ZIJN SCHERPE REUKVERMOGEN EEN UITSTEKENDE WACHT

Marr wist volledig te herstellen van zijn schotwonde en samen met Jackie werd hij niet veel later opnieuw naar het front gestuurd, ditmaal in Frankrijk. Daar overleefden ze in juli 1916 de verschrikkelijke gevechten in Delville Wood. Van de 3.000 Zuid-Afrikanen die hier werden ingezet, overleefden er slechts 140 zonder kleerscheuren de strijd. Het aangeslagen regiment kwam opnieuw in actie tijdens de Slag om Arras in april 1917, het Ieper-offensief in september en de bittere strijd rond Passendale in november 1917.

JACKIE WERD BEVORDERD TOT KORPORAAL EN KREEG HIJ EERVOL

ONTSLAG UIT HET LEGER MET EEN VOLLEDIG MILITAIR PENSIOEN

In april 1918 lanceerden de Duitsers een massaal ‘lenteoffensief’ met de bedoeling de geallieerden terug te drijven voordat het langverwachte Amerikaanse leger zich bij de oorlog zou aansluiten. Onder meer bij de Kemmelberg dreigden ze door de geallieerde linies te breken en het 3rd RSAI moest dat samen met in allerijl aangevoerde Franse troepen verhinderen. Ergens tussen Reningelst en Kemmel kwamen ze in het Duitse trommelvuur terecht en de mannen probeerden zich zo goed als mogelijk in te graven. Jackie imiteerde hen en stapelde gejaagd stenen toen hij werd geraakt door granaatscherven. Eén voorpoot raakte gewond en zijn rechterbeen was bijna doorgesneden. In pijn en angst vocht hij tegen de brancardiers die hem te hulp kwamen, maar liet uiteindelijk toe dat Albert hem tussen de granaatinslagen door wegdroeg. Hij werd behandeld door kapitein Woodsend van het Royal Army Medical Corps, die bang was voor het toedienen van chloroform aan een dier. Maar Jackie overleefde de verdoving en de amputatie van zijn been en herstelde snel.

LEZERSBRIEVEN

Hongersnood in zuidelijk

Afrika

Pallieterke, Het zal zeker niet uitgebreid aan bod komen in onze media. Ze zullen zeker om de oorzaken heen fietsen. Als het enigszins kan, zal het wel aan de klimaatverandering liggen. In heel zuidelijk Afrika heeft de politiek z’n werk gedaan. Zimbabwe is helemaal verknoeid door Mugabe, Mozambique heeft een communistisch regime en Zuid-Afrika heeft het ANC. De slogan ‘kill de boer’ heeft langzaam, maar zeker z’n werk gedaan. Nog altijd worden met de regelmaat van de klok boeren en hun families vermoord. De overheid doet zo goed als niets. Dat een jaar later het onkruid op de getroffen boerderijen een meter hoog staat, is voor de politiek geen probleem. Maar loontje komt om z’n boontje. Het motto ‘go woke, get broke’ is ook hier van toepassing. Het ANC is er met zijn corrupte politiek in amper dertig jaar tijd in geslaagd de Zuid-Afrikaanse rand zowat zes keer minder waard te maken dan de euro. Louis Lavrysen, Schoten

Uitsluiting

Pallieterke, Ik heb de stemresultaten even bekeken en stel vast dat Vlaams Belang er in zeer veel steden en gemeenten op vooruit is gegaan. Bijna iedere verkiezing boekt het winst! Hoe sterk het signaal van de burger ook mag zijn, de andere partijen blijven koppig hun hoofd wegdraaien. Hoelang gaat deze onderdrukking (van nu al meer dan 30 jaar) nog aanhouden? Ooit heeft de (extreem)linkse VRT gezegd, en ik citeer: “In dictatoriale landen worden mensen en groeperingen uitgesloten van het maatschappelijke leven.” VRT en DPG Media bezondigen zich daar zelf aan door Vlaams Belang systematisch uit te sluiten. Ze kunnen eens beginnen met zichzelf in vraag te stellen. Didier Van Haver, Geraardsbergen

Jacob Kats Pallieterke, Het was aangenaam om het uitstekend artikel over Jacob Kats van Jan Huijbrechts in uw laatste editie te mogen lezen. Graag voeg ik hieraan toe dat er reeds meer dan 50 jaar een Marnixring in Brussel bestaat met als patroon Jacob Kats. In 1973 werd in Brussel de 13de Marnixring opgericht. De stichters gingen op zoek en besloten voor Jacob Kats, Vlaming, Brusselaar en democratisch agitator te kiezen. Een andere kandidaat was Jan Verlooy (1746-1797), advocaat en de eerste flamingantische burgemeester van Brussel. De andere kandidaat was Pieter Breughel de Oude (1525-1569), die zijn laatste levensjaren in de Brusselse Marollen doorbracht en begraven is in de Kapellekerk. Gedurende al die jaren is en blijft Marnixring Brussel Kats actief in de geest van Jacob: Vlaams, sociaal en rebels. Jacob Kats was inderdaad een wegbereider van het socialisme, maar zeker niet voor het socialisme dat wij heden ervaren.

leggen,… De linkse meute deinst er niet voor terug om fysiek geweld te gebruiken, bedreigingen te uiten, de democratie te saboteren,... Waar zitten de syndicaten om hun werknemers te beschermen als werkgevers ermee dreigen om partijleden van Vlaams Belang of degenen die met hen samenwerken te ontslaan? Dany Bauwens, Erps Kwerps

Volkswagen

Pallieterke,

Met ontzetting verneem ik dat drie Volkswagen-fabrieken in Duitsland zullen sluiten: meer dan 10.000 mensen zullen hun job verliezen. Proficiat aan Europa met zijn Green Deal en de promotie van elektrische wagens waaraan ook het Nieuwsblad, de andere Vlaamse kranten en tv-zenders gretig meedoen. De Chinezen met hun aanbod van elektrische wagens zullen voldaan in hun handen wrijven. Het is vreemd dat belangrijke autoconstructeurs zoals Toyota en Honda niet volop meedoen aan de elektrificatie van hun wagenpark. De Europese Unie, met de forse steun van de extremistische groenen, is bezig een kerkhof van bedrijven te worden. Dat is onder meer te wijten aan het ontelbare aantal pietluttige regels en wetten.

Roland Vanermen, Haasrode

Jean-Marie Dedecker

Pallieterke, Jean-Marie Dedecker heeft mij in het verleden vaak bekoord met zijn boude uitspraken. Maar de prostaatleeftijd waarover hij de jongste tijd regelmatig spreekt, begint hem nu toch parten te spelen. Een eerste vaststelling is dat hij tijdens de bestuursformatie in zijn gemeente (hij komt één zetel tekort voor een absolute meerderheid) een coalitie vormt met een van zijn felste opposanten bij N-VA, Marc Descheemaecker. Voor de verkiezingen zei Dedecker nog dat hij met hem niet door dezelfde deur kan. Die man wordt zelfs eerste schepen. Na de verkiezingen zei hij dat hij liever een parel wil zijn in zijn gemeente in plaats van een paria, waarmee hij bedoelt niet scheep te kunnen gaan met Vlaams Belang. Dat getuigt niet van standvastigheid. En wat de parel betreft, zijn casino is dat absoluut niet. Een tweede ontgoocheling is dat hij tijdens een recent tv-debat verklaarde voorstander te zijn van een herinvoering van de algemene kiesplicht. Ik dacht dat die man een libertijn was, maar blijkbaar niet in alle opzichten. Kiesrecht moet bij de uitoefening ervan een vrije keuze blijven. Dat is een libertijnse visie. Eddy Verpoten, Mechelen

Logica van moderne wetgeving

HELDEN

Bij terugkomst in Zuid-Afrika werden Albert Marr en Jackie ontvangen als helden. De baviaan werd onder meer onderscheiden met één gouden mouwstreep voor zijn oorlogswond en drie blauwe voor zijn drie dienstjaren. Daarnaast werd hij bevorderd tot korporaal en kreeg hij eervol ontslag uit het leger met een volledig militair pensioen. Jackie kwam op 22 mei 1921 om bij een brand in de boerderij in Villeira. Albert Marr overleefde zijn vriend en strijdmakker Jackie nog geruime tijd en stierf in augustus 1973 op 84-jarige leeftijd.

JAN HUIJBRECHTS

Guido Van der Maat, voorzitter Marnixring Brussel Kats

Fascistisch links

Pallieterke, De linkse meute heeft het dus gehaald in Gent. Zou het de media nog niet zijn opgevallen dat het links is dat neigt naar fascisme? Tegenstanders uitjouwen, uitschelden en bespuwen, krijsende vrouwen die je eerder ergens in Bagdad zou verwachten, rechtse vergaderingen stil-

Pallieterke, Baby Santiago werd teruggevonden: de ouders riskeren een veroordeling voor het in gevaar brengen van het leven van hun vroeggeboren zoontje. Direct daarna in dezelfde nieuwsuitzending: zangeres Beyoncé wil Kamala Harris steunen en verklaart vanop de tribune dat ze voor abortus is. Gejuich alom. Een baby in de baarmoeder mag gedood worden. Eens geboren wordt zijn leven door de wet beschermd. Maken die enkele weken echt zo’n groot verschil? Ook vóór de geboorte is de baby al een mens. Ik snap er niets meer van! Is dat mijn leeftijd? Is er iets niet in orde met mijn logica?

André Lannoo, Heverlee

Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

n Jackie de baviaan in zijn officieel uniform

Nieuwe voorzitter N-VA

De ene verkiezing is nog niet voorbij of de volgende verkiezing komt al in het vizier. Althans, als u lid bent van N-VA. Volgend jaar moet er immers een nieuwe voorzitter komen in opvolging van Bart De Wever. Er is een gedoodverfde kandidaat.

Bart De Wever werd voorzitter in 2004 en werd in 2008 herverkozen. In 2011 had er in principe een andere voorzitter moeten verkozen worden, want de statuten laten maar twee opeenvolgende termijnen toe. Maar er werd door de partijraad geopteerd om van de statuten af te wijken. En zo kon De Wever herverkozen worden in 2014, 2017 en 2020.

Zijn huidig mandaat liep in principe tot eind 2023, maar opnieuw werden de voorzittersverkiezingen door de partijraad uitgesteld. Dit met het oog op de voorbereidingen van de belangrijke verkiezingen in juni en oktober 2024. Maar nu is het zover: binnen enkele maanden - in het voorjaar van 2025 - wordt een verkiezing georganiseerd waar de nieuwe voorzitter van N-VA wordt aangeduid. De Wever heeft de voorbije maanden al meerdere keren in de media verklaard geen nieuwe termijn te ambiëren, of hij nu eerste minister wordt of niet. Opvolger

Bij N-VA is het dus uitkijken naar een geschikte kandidaat die de aartsmoeilijke opdracht krijgt om De Wever op te volgen. Of men nu voor of tegen De Wever is, ontegensprekelijk is hij de man die de partij heeft grootgemaakt en aan de basis ligt van de successen.

De gedoodverfde naam die telkens opduikt, is die van Sander Loones. Hem kennen we als kersvers (juni) verkozen lid van het Vlaams Parlement. Daarvoor was hij Kamerlid en heel even ook nog minister van Defensie. Maar Loones heeft in het niet zo verre verleden al duidelijk gemaakt dat hij geen ministerpost nastreeft. In de huidige onderhandelingen op federaal niveau kreeg hij wel de opdracht om het communautaire luik voor te bereiden. Het blijft voorlopig afwachten of hij iets kan forceren bij de andere Arizona-partijen.

Burgemeester

Maar bovenal koesterde hij de wens om burgemeester te worden van Koksijde-Oostduinkerke. Dat is op 13 oktober gelukt. De lijst ‘Samen met Sander’ behaalde 44,7 procent van de stemmen en de absolute meerderheid met 14 zetels. Sander Loones treedt daarmee in de schoenen van zijn grootvader en grootmoeder die beiden ook burgemeester zijn geweest van Oostduinkerke. Honoré was oorlogsburgemeester en werd daarvoor ook gestraft. Onder meer zijn burgerrechten werden hem voor twintig jaar ontnomen, wat het hem onmogelijk maakte om nog op een lijst te staan. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1952 was het daarom zijn echtgenote die de lijst ‘Gemeentebelangen’ aanvoerde en verkozen werd als burgemeester. Zij was overigens een van de eerste vrouwelijke burgemeesters van ons land. Haar man bleef als haar privésecretaris op de achtergrond mee de gemeente besturen. In 1964 kreeg hij zijn burgerrechten terug en won opnieuw de gemeenteraadsverkiezingen. Hij bleef burgemeester tot 1977.

Stamboek

In 1983 deed zoon Jan Loones zijn intrede in de gemeenteraad van Koksijde. Hij was er ook 23 jaar lang eerste schepen. In 2018 werd de N-VA uit de bestuurscoalitie gekieperd door ‘Lijst Burgemeester’. Die oppositiekuur heeft maar één termijn geduurd. Op 5 december zal Sander Loones de eed afleggen als burgemeester. Samengevat: politiek zit in de genen van de familie Loones. Sander Loones is wat men noemt een stamboekflamingant, overtuigd dat België geen toekomst heeft en Vlaanderen moet streven naar onafhankelijkheid. Maar hij is ook een trouwe partijsoldaat, want hij was er al bij sinds de oprichting van N-VA in 2002. Het is logisch dat hij nu door het N-VA-partijbestuur naar voren wordt geschoven als opvolger van De Wever. Hoogstwaarschijnlijk zullen er pro forma nog wel andere kandidaten opduiken, maar alleen Sander Loones zal de steun genieten van de N-VA-top.

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

Voorpost verkoopt peperkoeken hartjes ten voordele van Huizen van Vlaamse Solidariteit

Traditiegetrouw organiseren de Huizen van Vlaamse Solidariteit (HVS), de sociale werking van Voorpost, tijdens de eindejaarsperiode een kerstpakkettenactie. Dat is dit jaar niet anders. Om de actie te financieren, verkoopt Voorpost de komende weken peperkoeken hartjes van 4 euro per stuk.

Onder de noemer ‘een hart voor eigen volk’ delen de Huizen van Vlaamse Solidariteit elk jaar kerstpakketten uit aan minderbedeelde Vlamingen. Die bevatten niet alleen een basispakket voeding, maar ook een fles wijn, koekjes en zelfs een nummer van dit weekblad. Zo kunnen de begunstigden zichzelf tijdens de feestdagen trakteren op een extraatje.

Voorpost-militanten bezoeken eveneens eenzame Vlamingen of helpen ouderen en zieken te verhuizen

De HVS zijn niet alleen tijdens de eindejaarsperiode actief, maar delen ook doorheen het jaar op regelmatige basis voedselpakketten uit. Het uitdelen van voedselpakketten is slechts een van de vele initiatieven van de hulporganisatie. Ze geeft bijvoorbeeld ook financiële steun en renteloze leningen aan Vlamingen die de eindjes moeilijk aan elkaar kunnen knopen.

HORIZONTAAL

A. Revalueren

B. Melkklier - Internetverbinder

C. Periodieke inkomsten

Wie de actie wil steunen met een financiële bijdrage, kan dat doen door peperkoeken hartjes te kopen

Niet alle steun is financieel van aard: Voorpost-militanten bezoeken eveneens eenzame Vlamingen of helpen ouderen en zieken te verhuizen. Bovendien beschikken de HVS over S.O.S.-ploegen om Vlamingen die getroffen worden door brand, overstromingen of andere calamiteiten te ondersteunen.

700 pakketten

Dat steeds meer Vlamingen in armoede leven, blijkt uit de stijgende vraag naar kerstpakketten. Die vraag neemt jaar na jaar toe: in 2022 werden er nog 470 verdeeld, terwijl dat er dit jaar al 700 zullen zijn. Door de stijgende voedselprijzen moet de hulporganisatie bovendien elk jaar dieper in de buidel tasten om de pakketten gevuld te krijgen. De hulp van de HVS gaat grotendeels naar mensen die actief zijn of waren in de Vlaamse Beweging, al wordt die breed geïnterpreteerd. Onder meer (oud-)leden van pakweg de VVB, NSV!, Vlaams Belang of N-VA komen in aanmerking.

Huizen van Vlaamse Solidariteit geven ook financiële steun en renteloze leningen aan Vlamingen die de eindjes moeilijk aan elkaar kunnen knopen

Wie de actie wil steunen met een financiële bijdrage, kan dat doen door peperkoeken hartjes te kopen. Die kosten 4 euro per stuk en zijn verkrijgbaar bij militanten van Voorpost. U kan onder anderen kopman Luc Vermeulen een privébericht sturen via Facebook om uw bestelling door te geven. Als u tien of meer hartjes bestelt, worden ze aan huis geleverd. Op zondag 10 november staat Voorpost ook met een kraampje op de Vogelenmarkt in Antwerpen om de hartjes te verkopen.

ANTON SCHELFAUT

D. Hoevedier - Drie azen bij het wiezen - Oost-Vlaams dorp

E. Gezondheid - Afwijzing - Afkorting op telegrammen

F. Onbeschofte - Voormalige afkorting van Okra - Een type batterij

G. Zedelijk bederf

H. Zijrivier van de Donau - Amerikaanse inlichtingendienst - Seleen

I. Natuurlijke logaritme - Weer goed maken

J. Rangtelwoord - Gezichtskleur

K. Greenwichtijd - Internetlandcode voor Azerbeidzjan - Namelijk

L. Door iets heen geleiden

VERTICAAL

1. Boegbeeld van de Volksunie (1927-2006)

2. Vogelproduct - Kwel - Windrichting

3. Deel van een fiets - Voormalige energieleverancier op de Belgische markt - Zelfbewustzijn

4. Eeltachtige uitwassen - Uitspraak waarmee je een voorstel tegenhoudt

5. Oppervlaktemaat - Manier van lopen

6. Oostendse rocker (1949-2022) - Bazige vrouwMadrileense voetbalclub

7. Voorman van de vroege Vlaamse beweging (1856 - 1880) - Aldus

8. Monumentaal kanon in het centrum van Gent

9. Ethyleenoxide - Minder wordend

10. Jongsensnaam - Kunstmatige intelligentieBiersoort 11. Gloriekronen 12. Valse ordehandhaver

KARL VAN CAMP

X van de week!

Hoe zou het zijn met Mathias De Clercq? Maak u vooral niet te veel zorgen om de man. Zolang hij zijn Voor Gent samenhoudt, blijft hij zeker van de sjerp. Hij heeft zijn neus, oren en lippen verbrand aan wat al eens schertsend ‘politieke stratego’ wordt genoemd. Maar dat was in de volle wetenschap dat hij hoe dan ook altijd een tricolore sjerp om het buikje zou mogen spannen.

Deze keer is het niet de X van déze week. Deze X is net iets ouder, maar in de huidige context wel de moeite waard om er nog even bij te halen. De Clercq retweet een quote van De Clercq, de enige quotes die hij zelf van belang vindt. Hij gaat er prat op dat zijn stad al 25 jaar investeert in burgerparticipatie via allerlei kanalen. “Gentenaren weten het best wat goed is voor Gent en wat nodig is om het nog beter te maken. Dit is hoe we Gent samen maken.”

De tijd van nuttige idioot Mathias is voorbij

Laat ons die quote van een dikke maand geleden eens linken aan wat er deze week gebeurd is. Volgens zijn eigen theorie laat het zich samenvatten als volgt: Gentenaren hebben in alle liefde en verbinding gekozen dat ze het liberale schaamlapje dat Mathias is, niet meer hoeven. En dat ze nog steeds Gent willen kneden naar hun ideaalbeeld, maar zonder de politieke erfgenaam van Verhofstadt. Niks ‘samen’, want de tijd van de nuttige idioot is voorbij.

Dat is hard voor arme Mathias. Hij heeft werkelijk alles opgegeven om die sjerp. Hij kwam niet op bij de parlementsverkiezingen, halveerde het aantal verkozenen van Open Vld en maakte van het liberalisme een ‘lege doos’-ideologie die naar believen ingevuld kan worden door wie de macht wil hebben in ruil voor zijn sjerp. Nee, je kan echt niet beweren dat Mathias ‘er’ niet voor gaat. En ‘er’ is Mathias.

Frankenstein

Misschien, heel misschien, had Mathias na deze als overwinning verkochte nederlaag voor zijn partij, het gevoel dat het anders moest. Dat hij dringend versterking nodig had aan liberale kant, bij N-VA. Dat was echter gerekend buiten het groene monster van Frankenstein, dat hij zelf had laten groeien en bloeien in naam van ‘verbinding’. Het monster sprak van ‘liefde’ en verenigd links zegde zijn vertrouwen in de stropop op. Dat zijn select clubje ‘liberalen’ vol enthousiasme ‘ja’ had gezegd, kon daar niks aan verhelpen.

De Clercq retweet een quote van De Clercq, de enige quotes die hij zelf van belang vindt

Het soortelijk gewicht van De Clercq ligt op de Gentse straten en kan bij de minste bries wegvliegen. De kans dat hij de sjerp nog kan omgorden, is nog steeds heel groot. De kans dat hij iets anders gaat betekenen dan een jaknikker, is nul. En in 2030 verdwijnt het liberalisme volledig uit de stad. Mooie erfenis. Laat ons desondanks bidden voor Gent.

Profi ciat met je Vlaamse overtuiging!

“Stik in onze liefde, meneer Pallieter!”

Wie zich afvroeg waar die gigantische stedelijke schuld van Gent vandaan komt, kent nu het antwoord. Die is volledig en integraal geïnvesteerd in liefde, licht en hoop. En dat merk je. De kinderarmoede is er dubbel zo groot als in de rest van Vlaanderen en de kwaliteit van de sociale woningen is vergelijkbaar met een tentenkamp. Maar de liefde, daar wordt iedereen beter van. “En ik ben daar het gezicht van”, zegt Groen-kopstuk Filip Watteeuw. Zijn medekopstuk Hafsa is het daar bijna mee eens.

We spreken Watteeuw en El-Bazioui vlak nadat Vooruit-leden de coalitie met N-VA met 56 procent van de stemmen hebben afgewezen. Mathias De Clercq gaf ruiterlijk zijn onkunde toe en gaf het groene duo meteen het initiatief om zelf een coalitie te smeden met zijn partij ‘Voor Gent’. Maar wat gaan ze hiermee doen? Wij konden het hen vragen.

WATTEEUW: “We gaan daar zeer liefdevol en verlicht mee omgaan. Het feit dat wij bijvoorbeeld aan uw fascistisch vod dat bomenlevens kost een interview geven, bewijst hoe inclusief wij wel zijn. Zelfs met kutvolk. Ja

“Ik dacht het wel, Filip. Maar er zijn diepe wonden geslagen. Beschuldigingen over en weer gevlogen. Nu moeten we

van dat 1 op 4 Gentenaars voor een Vlaamsgezinde partij heeft gestemd. Zelfs met de hulp van uw vriend Poetin is dat te veel. Als het aan mij lag, deporteerde ik jullie allemaal naar het ‘Tinnekes energie-eiland’ van 7 miljard.”

EL-BAZIOUZI: “Filip! Stop daarmee! Dit vind ik dus echt schandalig! Dit is totaal niet ver bindend.”

WATTEEUW: “Excuses, ik liet me even gaan. Ons licht en onze liefde zijn er natuurlijk voor iedereen. Ook voor de verdwaalde schapen.”

EL-BAZIOUI: “Dat bedoel ik niet, jongen. Ik bedoel: heb je enig idee hoeveel schade dat tuig kan toebrengen op ons mooi energie-eiland? En ook wel: jij hebt niet het gezicht van de liefde. Ik heb het gezicht van de liefde. Daar is over gestemd en ik heb 400 stemmen meer dan jij. Sukkel! Jij bent het tweede gezicht van de liefde. Willen we dat afspreken?!”

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds?

Splits zelf de sociale zekerheid!

“En licht van ledlampen die energie krijgen van windmolens en zo. Daar staan wij voor. Ik vind het vreselijk hoe Gent, met al zijn verbinding, toch verdeeld is geraakt. Voor wie werken wij hier eigenlijk? Toch niet voor die verzuurde rechtse rakkers! Dat ze het maar goed beseffen. Hier is een cordon sanitaire tegen N-VA, Vlaams Belang en

WATTEEUW: “Wat een weinig verbindende, koude, donkere uitspraak is dat. Ik trok de lijst toch wel zeker. Jij hebt alleen meer stemmen omdat onze kiezers om een of andere vreemde reden denken dat een handdoek over uw haar doen, verbindend is. Bullshit natuurlijk! Nergens kunnen parkeren, dat is verbindend!”

Word lid van het VNZ.

Als het aan mij lag, deporteerde ik jullie allemaal naar Tinnes eiland

U spreekt over diepe wonden, maar u heeft die toch zelf geslagen met te beweren dat Vooruit schijnonderhandelingen voerde met Groen?

“Dat leefde zo bij onze achterban. Zij vreesden een fascistische golf in onze warme stad. Maar ik denk dat we die wonden moeten helen en liefdevol vooruitkijken. Ik zal iedereen uitnodigen voor een gesprek. Behalve dan die partijen die niet willen verbin-

“Luister Dolf, dat vind ik weer zo’n typische extreemrechtse vraag. We moeten het verleden nu laten rusten. Maar meneer kan het niet laten om te stoken met leugens. Ik heb veel goesting om uw bandrecorderke zo diep in uw strot te rammen dat je stikt in onze liefde. Ik haat u. Ik haat u. Ik haat u!”

“Wat Filip eigenlijk bedoelt, is dat je een klootzak bent die waarschijnlijk niet genoeg liefde kreeg van die teef van een moeder die je had. Maar hij verwoordt het

Dank voor de rechtzetting, Hafsa. Ik neem het niet persoonlijk hoor.

“Kijk eens diep in mijn ogen! Kijk eens in het gezicht van de liefde! Wel, het is zeer persoonlijk, makker. Ik word er ziek

Rustig maar. Al wil ik wel opmerken dat Anneleen Van Bossuyt van N-VA nog meer voorkeurstemmen haalt dan u beiden.

WATTEEUW: “Omdat er zo veel mongolen zijn in deze stad!”

EL BAZIOUI: “Goed gezegd, Filip!”

LIEFDE HEEFT EINDELIJK EEN GEZICHT GEKREGEN