Geweldplegingen om en rond de scholen komen steeds meer voor, maar alleen wanneer er filmpjes opduiken op sociale media, worden ze ook een nieuwsfeit. Dat de scholen liefst niet geassocieerd worden met negatieve berichtgeving over het gedrag van de eigen leerlingen, kan niet verbazen. Ook pers en politiek lijken echter allesbehalve happig om een maatschappelijk debat te voeren over het toenemende geweld tussen minderjarigen.
ambulance in Antwerpen allochtone jongeren waren, kan ook nu niemand verrast zijn. Dit soort geweld wordt meestal gepleegd door leden van jeugdbendes, waarin allochtone jongeren duidelijk oververtegenwoordigd zijn. De slachtoffers zijn overigens even vaak andere allochtonen. Hoelang nog voor het probleem ernstig genomen wordt?
Deze week gebeurde het in Herk-deStad. Op de beelden zie je hoe een jongen van 15 nabij de school wordt geconfronteerd door twee leeftijdgenoten. Zonder zichtbare aanleiding haalt een van de twee hard uit naar de jongen. Geen duwtje, geen schermutseling die geleidelijk ontaardt, maar uit het niets een harde vuistslag in het gezicht. De jongen valt en krijgt nog eens drie doodschoppen op zijn hoofd. Zo vechten normale scholieren niet. Voor de dader is dit duidelijk niet de eerste keer. Volgens Het Laatste Nieuws stond hij reeds bekend bij het gerecht. In de filmpjes zie je ook dat het slachtoffer een blanke jongen is en de twee daders allochtonen. Indien dat omgekeerd was geweest, zou dat zijn opgemerkt door de pers. Mogen we dat dan nu ook doen? En ons afvragen of er ook niet een beetje racisme in het spel is?
TIPS VOOR RECHTSE BESTUURDERS
Net zoals Bart De Wever twee weken geleden niet verrast was dat de dieven van de
De kaak van het jonge slachtoffer werd gebroken en hij is enkele tanden kwijt. Ook zijn 14-jarige vriendin werd aangevallen en hield er een ontwrichte schouder aan over. Het meisje had nochtans op voorhand de Sint-Martinusschool, waar zowel dader als slachtoffers schoollopen, verwittigd dat het geweld was aangekondigd in een WhatsAppgroep. De school lijkt het probleem intern te hebben besproken, maar vond het niet nodig de politie in te schakelen.
De dag voordien is iets gelijkaardigs gebeurd in het stadspark van Poperinge. Op die beelden zie je hoe een jonge psychopaat een 14-jarige die op de grond ligt verschillende keren met alle kracht tegen het hoofd schopt. In tegenstelling tot het geweld van Herk-de-stad, is de afkomst van dader en slachtoffer niet duidelijk. Is het toeval dat zoiets twee dagen na elkaar gebeurt? Neen, daarvoor is de frequentie van dit soort geweld al te hoog.
Dit soort geweld wordt meestal gepleegd door leden van jeugdbendes, waarin allochtone jongeren duidelijk oververtegenwoordigd zijn
We kunnen niet genoeg benadrukken dat we van deze daden van zwaar geweld tussen minderjarigen alleen kennis krijgen als er een filmpje van wordt gemaakt en verspreid. In hoeveel procent van de gevallen gebeurt dat? Zelfs maar 10 procent?
We hebben deze verhalen het laatste jaar al veel te vaak moeten brengen om de duidelijke tendens nog te kunnen negeren. Wanneer wordt het probleem ernstig genomen door het onderwijs en de politiek?
JURGEN CEDER
RIK TORFS
KERKJURIST & OUD-RECTOR (KU LEUVEN)
“Paus Franciscus is een gewiekste politicus”
Oorlog blijft een mannenzaak
De naam Ecaterina Teodoroiu doet waarschijnlijk geen belletje bij u rinkelen. De dame was ook mij volslagen onbekend tot ik tijdens een recente trip naar Boekarest in het Nationaal Historisch Museum een historische schoolplaat van haar zag. Voor de wat jongere lezers: historische schoolplaten zijn afbeeldingen van sleutelmomenten uit de vaderlandse geschiedenis. Toen ik op de schoolbanken zat, had de leerkracht geschiedenis telkens zo’n schoolplaat mee om zijn verhaal te illustreren. In Vlaanderen zijn vooral de schoolplaten van Edmond Van Offel gekend.
Teodoroiu was afgebeeld met het geweer in de hand en stond aan het hoofd van een groep soldaten. Ik leerde dat ze in de WO I diende als verpleegster. Toen drie van haar broers sneuvelden, besloot ze hun plaats in de loopgraven in te nemen. Ze werd bevorderd tot officier. Ze vond de dood in een heroïsch gevecht tegen de Duitsers in 1917. Het verhaal van Teodoroiu kwam goed van pas om aan de volgende generaties Roemenen duidelijk te maken wat vaderlandsliefde en opofferingsbereidheid waren.
Het concept van een jonge vrouw aan de frontlijn is niet exclusief Roemeens. Het voorbeeld van de Franse Jeanne d’Arc is vanzelfsprekend bekend. Tijdens de Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijd bediende Molly Pitcher het kanon van haar gesneuvelde echtgenoot. De Spaanse Agustina de Aragon deed hetzelfde tijdens het beleg van Zaragoza door de troepen van Napoleon. De Duitse Johanna Stegen droeg bij aan de overwinning door op gevaar voor eigen leven Pruisische soldaten van nieuwe munitie te voorzien. De Russische tsaar mobiliseerde in 1917 zelfs een heel bataljon vrouwen. Het verhaal van die strijdlustige dames werd in 2015 overigens verfilmd in ‘Battalion’. Recenter waren er de vrouwelijke Koerdische strijdsters tegen IS en ook in de frontlijnen van Oekraïne duikt er geregeld een straffe soldate op. Oorlog is sinds het ontstaan van de mensheid echter vooral een mannenzaak geweest. Daar zijn minstens twee goede verklaringen voor. Mannen zijn doorgaans fysiek sterker. Zo lang oorlogen werden uitgevochten met een speer of een knots, hadden vrouwen dus een belangrijk nadeel. Er is nog een meer doorslaggevend argument om vrouwen van de frontlijn weg te houden. Kinderen zijn het belangrijkste bezit van een stam of volk. Een groep zonder kinderen is tot verdwijnen gedoemd. Het is een biologische wetmatigheid dat enkel vrouwen zwanger kunnen worden en dat een zwangerschap negen maanden duurt. Enkel vrouwen kunnen moedermelk geven aan pasgeborenen. Bovendien kan een vrouw maar één keer tegelijk zwanger zijn, terwijl één man volstaat om verschillende vrouwen zwanger te maken. Vanuit het standpunt van de stam of groep was het duizenden jaren lang logisch dat mannen opgeofferd werden om vrouwen en kinderen te beschermen. De verhalen van Ecatarina, Molly en Agustina dienden dan ook niet om aan te geven dat vrouwen hun rechtmatige plek hadden aan de frontlijn. Integendeel. De voorbeelden waren maar waardevol door hun uitzonderlijk karakter. Ze moesten vooral de mannen tot grotere heldhaftigheid inspireren. Immers, als dergelijke frêle en delicate wezens tot zoveel dapperheid in staat waren, dan mochten de stoere binken toch niet achterblijven?
Ondertussen is niet alleen het rollenpatroon, maar ook de oorlogsvoering drastisch veranderd. Speren en knotsen hebben plaatsgemaakt voor automatische geweren, raketten en drones die evengoed door vrouwen kunnen worden bediend. Toch blijft oorlog vooralsnog een mannenzaak. Veel feministisch protest heb ik daar overigens nog niet over gehoord.
Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Simon Segers, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock
PVDA/PTB aast op meerdere gemeentebesturen
De communisten van PVDA/PTB zitten in het gemeentebestuur van Zelzate en de districtsraad van Borgerhout. Komt de partij van Raoul Hedebouw na 13 oktober in verschillende andere steden of gemeenten aan de macht? De focus ligt op een paar grote steden, maar misschien is de kans op beleidsverantwoordelijkheid het grootst in een aantal kleinere randgemeenten. En liggen de kaarten beter in Brussel en Wallonië, en meer bepaald in het Luikse dan in Vlaanderen? Er moeten daarvoor natuurlijk wel voldoende lijsten worden ingediend.
Als konijnen op een lichtbak. Zo is de pers momenteel aan het staren naar een mogelijke tweestrijd om het Schoon Verdiep tussen uittredend burgemeester Bart De Wever (N-VA) en PVDA-kandidaat Jos D’Haese. Voor De Wever komt dat goed uit, want hij kan zowaar het oude doembeeld bovenhalen: het is Rome versus Moskou. Maar alle gekheid op een stokje, weinigen achten het realistisch dat de communisten aan de macht komen in Antwerpen. De partij van Raoul Hedebouw zou dan een coalitie moeten sluiten met onder andere Vooruit. Het is gewoon ondenkbaar dat Conner Rousseau beslist om die stap te zetten.
Een scenario zoals
Vlaams Belang op 9 juni?
Bijkomend element: in de voorspellingen wordt vaak een extrapolatie gemaakt van de uitslagen van de parlementsverkiezingen van 9 juni. En de goede resultaten van PVDA zouden zomaar in dezelfde omvang worden doorgetrokken naar de lokale verkiezingen. Dat is natuurlijk een gevaarlijke premisse. Het kleinste kind weet dat men bij de gemeenteraadsverkiezingen minder op een partij en meer op een kandidaat als persoon stemt, waardoor bepaalde PVDA-kiezers van 9 juni op een andere linkse partij gaan stemmen.
Het is gewoon ondenkbaar dat Conner Rousseau beslist om die stap te zetten
Het is iets dat aan de rechterzijde Vlaams Belang in het verleden al meermaals parten heeft gespeeld. Het zou dus best kunnen dat PVDA op 13 oktober minder sterk scoort dan nu voorspeld. Zoals Vlaams Belang op 9 juni weliswaar de verkiezingen won, maar niet overal in Vlaanderen de eerste politieke kracht werd en een soort van pyrrusoverwinning behaalde.
Na Zelzate nog een paar kleinere gemeenten
Betekent dat dat de communisten nergens aan de macht zullen komen en dat het bij Zelzate en Borgerhout blijft? Dat zullen we
natuurlijk pas op 13 oktober weten, om een cliché te gebruiken. Als men in Vlaanderen meer communisten in het bestuur zal krijgen, dan zal dat via een aantal kleinere gemeenten moeten gebeuren. De vraag is echter waar de partij sterk genoeg kan zijn om zich als coalitiepartner van de leidende politieke formatie te profileren. In Vlaanderen is dat gewoon ondenkbaar. Ook en vooral omdat er marsorders zullen komen van het nationale hoofdkwartier van verschillende partijen. Met de duidelijke boodschap: niet met de troepen van Raoul Hedebouw.
Waar Hedebouw op hoopt, is dat de Brusselse PS overstag gaat
Als er dan toch meer gemeentebesturen zullen zijn met PVDA’ers in het schepencollege, dan zal het eerder via de Franstalige PTB gebeuren. Het is bekend dat Hedebouw daarop aast en zijn kansen groter acht. Maar ook hier rijst de vraag: met welke partij samenwerken? De PS is nog altijd de wonden van 9 juni aan het likken. Bij de Franstalige socialisten gaat men ervan uit dat er tijdens de campagne voor de parlementsverkiezingen een strategische fout is gemaakt door te veel te focussen op de communisten, waardoor de opgang van MR uit het oog werd verloren. En vooral: waarbij ook de electorale boost van de centristische Les Engagés totaal werd onderschat. Gaat men dan zoete broodjes beginnen bakken met de communisten? En wil de PS dat wel?
In Brussel zijn de socialisten anders
Waar Hedebouw op hoopt, is dat de Brusselse PS overstag gaat. Met de sterkere invloed van de pro-moslimconnectie in die partijafdeling is het te denken dat die gemakkelijker met de communisten wil samenwerken. PVDA/PTB is zoals bekend een partij met een sterke allochtone aanhang. Dan wordt in eerste instantie gekeken naar Molenbeek, waar de PS en PTB bij de parlementsverkiezingen even goede scores hebben gehaald.
De meerderheid in Molenbeek, onder leiding van burgemeester Catherine Moureaux, is vechtend
uit elkaar gevallen en de communisten willen van die zwakte gebruikmaken om in te breken. Ook gemeenten als Sint-Gillis en Anderlecht zouden in het vizier komen, maar de kans dat de communisten daar schepenen zullen leveren, is een stuk kleiner. Het wordt dus Molenbeek en dat zou voor Hedebouw al een grote overwinning zijn. Moureaux zelf heeft verklaard dat ze er geen graten in ziet om met de communisten te gaan samenwerken. Uiteraard, want dat is wellicht de enige manier om haar sjerp te redden.
Onvolledige of afwezige lijsten in de Luikse rand
In Wallonië ligt alles een stuk moeilijker. Bij de PS hopen ze hun sterke positie te kunnen behouden in Luik en Charleroi, en zullen ze daarvoor eerst naar Ecolo kijken. En naar MR van Georges-Louis Bouchez als het niet anders kan. Een ‘inbraak’ van PTB/PVDA wordt dan weer wél mogelijk in een aantal gemeenten van de oude industriële rand. Zo zou Frédéric Daerden (PS) in Herstal open staan voor een coalitie, al blijft hij voorzichtig. Ook in Seraing leven Hedebouw en co met hoop.
Moureaux heeft verklaard dat ze er geen graten in ziet om met de communisten samen te werken
En eigenlijk zouden er nog meer opties moeten zijn, zij het in theorie. Als we terugkeren naar de vorige gemeenteraadsverkiezingen van 2018, dan blijkt dat PTB in Luikse randgemeenten als Flémalle (18 procent), Grâce-Hollogne (16 procent) en in iets mindere mate Visé (10 procent) sterke scores haalde. Neem daarbij dat de PS het in die gemeenten moeilijk heeft om een absolute meerderheid te halen en de kans neemt toe dat de socialisten in de verleiding komen om te gaan voor een PS-PTB-coalitie. Alleen zijn daar twee hinderpalen: de PS hoopt dankzij de lokale kandidaten die over een grote naambekendheid beschikken toch een absolute meerderheid te behouden. En vooral: PTB slaagt er zowaar niet in om in de voornoemde gemeenten een volledige lijst met kandidaten in te dienen. De communisten mogen dan wel populair zijn bij de Waalse kiezer, het ligt een stuk moeilijker om zich openlijk te bekennen tot de groep van Raoul Hedebouw.
Raoul Hedebouw, Peter Mertens en Jos D’Haese
EERST EEN PIEP, DAN EEN KNAL: ISRAËL LAAT HEZBOLLAH WETEN
DAT DE SPEELTIJD VOORBIJ IS
Laat het ons eerst over het juiste woord hebben. In de kranten las ik veel over ‘beepers’ en ‘biepers’, maar volgens Van Dale is ‘pieper’ het enige correcte synoniem voor ‘semafoon’ (draagbaar elektronisch apparaatje waarmee personen kunnen worden opgeroepen). ‘Pieper’ is een klanknabootsing of onomatopee. Het Engels kiest met ‘beeping’ voor een ‘b’ vooraan, in tegenstelling tot het Nederlands, dat ‘piepen’ hoort.
‘Piep’ was niet het enige geluid dat kaderleden van de terreurbeweging Hezbollah hoorden op 17 september. De knal die werd voorgebracht door 20 gram exploderende pentriet, verstopt in hun semafoon en vanop afstand tot ontploffen gebracht, doodde tegelijk minstens 12 terroristen en verwondde duizenden anderen. De vermoedens over de verantwoordelijkheid gingen onmiddellijk richting Mossad, voor een keer wellicht terecht. De reputatie van de Israëlische inlichtingendiensten had een serieuze knauw gekregen na de slachtpartij die Hamas kon aanrichten op 7 oktober, maar vorige week hebben ze opnieuw getoond hoe (dodelijk) efficiënt ze kunnen zijn.
Spookbedrijven
In het Westen worden semafoons nog nauwelijks gebruikt, maar voor Hezbollah was die stap terug een bewuste keuze. Piepers ontvangen enkel signalen en zenden er geen uit, zodat ze niet kunnen gebruikt worden om de ontvanger te lokaliseren, zoals bij een gsm. Ze kunnen ook niet gehackt worden om informatie te verzamelen. In maart had sjeik Nasrallah, het opperhoofd van Hezbollah, zijn militanten nog in een videoboodschap gewaarschuwd voor het gebruik van mobiele telefoons: “De spionageapparatuur van Israël zit in je zakken. Als je op zoek bent naar de Israëlische spion, kijk dan naar de telefoon in je handen en die van je vrouwen en kinderen.”
Een eerste onderzoek naar de ontplofte piepers liet veronderstellen dat ze van Taiwanese makelij zijn. Het gebruikte type is een kopie van een toestel van het Taiwanese bedrijf Apollo Gold. Daar liet men echter snel weten de toestellen niet gemaakt te hebben en de merklicentie al in 2022 te hebben
Voor de leiding van Hezbollah is dit vernedering bovenop verwonding
doorverkocht aan het Hongaarse BAC Consulting. Vandaar leidt het spoor naar de wereld van lege vennootschappen en spookbedrijven. Het vestigingsadres van het Hongaarse bedrijf is een leeg gebouw met een postbus. De CEO is de mysterieuze Cristiana Barsony-Arcidiacono. Haar internetprofielen wijzen duidelijk op een progressieve levensbeschouwing. Barsony zegt veel belang te hechten aan het milieu, aan ‘diversiteit’ en ‘biodiversiteit’ en bij voorkeur te werken in een ‘multiculturele omgeving’. Ook haar bedrijf dicht zichzelf in esoterische termen een missie toe om de wereld te verbeteren vanuit een multicultureel perspectief.
Made in Israël
Barsony ontkent niet dat ze de piepers heeft geleverd, maar zegt dat ze enkel tussenpersoon was. De Hongaarse overheid bevestigt dat op Hongaars grondgebied geen enkele productie heeft plaatsgevonden. Voor wie was Barsony dan tussenpersoon? Wie heeft de semafoons dan wel gemaakt?
Mijn eigen verklaring is op dit moment nog speculatief, maar ik zag ze wel al bevestigd door wat ik las in The New York Times: Israël heeft de piepers zelf gemaakt, mogelijk zelfs op eigen grondgebied, en ze dan via Barsony verkocht aan Hezbollah en verscheept naar Libanon.
Nieuwsblad heeft Israël met deze actie “grenzen verlegd die enorme gevolgen kunnen hebben”. Dat is niet alleen een grammaticaal zwakke zin, maar ook inhoudelijk onjuist. Deze operatie was, in vergelijking met de alternatieven, net erg chirurgisch van aard. Israël is erin geslaagd voorbij het menselijke schild te raken, waarachter Hamas en Hezbollah zich graag verschuilen, om met een ongeziene efficiëntie een reeks verantwoordelijken van een terreurorganisatie uit te schakelen. Ja, er vielen enkele burgerslachtoffers, zoals het dochtertje van een capo van Hezbollah, maar hun aandeel lag vele malen lager
Voor de leiding van Hezbollah is dit vernedering bovenop verwonding. Vele kaders van de terreurorganisatie zijn dood of voorgoed uitgeschakeld (velen zijn blind). En nu blijkt ook nog eens dat Hezbollah aartsvijand Israël geld heeft gegeven om de wapens voor de eigen terechtstelling te leveren. De ezel stoot zich twee keer
Alle details van operatie ‘Grim Beeper’ of ‘Piepertje de Dood’ zijn nog niet gekend, maar het is duidelijk dat ze al jaren is voorbereid en nu foutloos is uitgevoerd. Marc Polymeropoulos, een voormalige antiterrorismespecialist van de CIA: “Dit is waarschijnlijk de meest indrukwekkende kinetische inlichtingenoperatie die ik ooit heb gezien.” Dit is inderdaad van het niveau van het paard van Troje, en dat is alleen maar fictie. Eén element ontbreekt trouwens nog in de analyse van deze gedurfde schaduwactie: hoe is de Mossad erin geslaagd om Hezbollah die ontploffende semafoons te doen kopen? Je kan daar geen theorie over opzetten zonder vast te stellen dat de terreurorganisatie grondig moet zijn geïnfiltreerd.
dan wanneer dat het geval zou zijn bij een militaire operatie met hetzelfde doel. Hezbollah zorgde zelf ongewild voor de selectie van de doelen.
‘Mensenrechtenexperts’
Koen Vidal van De Standaard had het nog moeilijker zijn nijd te verbergen over de geslaagde operatie van Israël. Volgens hem zouden ‘mensenrechtenexperts’ deze zet alleen kunnen omschrijven als “inbreuk op het oorlogsrecht en een vorm van terrorisme”. Dezelfde ‘mensenrechtenexperts’ die al een tijd worden opgevoerd om alles te veroordelen wat Israël doet om zich te verdedigen, wel ja. Terrorisme is het doden van onschuldigen, terwijl de actie van Israël net uitermate gericht was. Het oorlogsrecht is niet meer toepasselijk op het vuile conflict aan de grenzen van Israël dan de regels van capoeira in een cafégevecht. Proportionaliteit is de enige maatstaf. Wat Israël deed, was uitermate proportioneel.
De mensen die Barsony kennen of het ongeluk hadden met haar te hebben gewerkt, beschrijven haar als intelligent, maar wereldvreemd en ongeschikt voor de zakenwereld. Haar profiel maakt het zeer onwaarschijnlijk dat ze bewust haar diensten zou hebben verleend aan de Mossad, maar het is niet uitgesloten dat ze wel wist dat de piepers voor Hezbollah bestemd waren. Barsony leeft nu ondergedoken en wordt beschermd door de Hongaarse geheime dienst. De vele jihadisten in het ‘multiculturele’ Europa, dat haar voordien zo dierbaar was, zullen niet allemaal geloven dat ze van niets wist. Barsony mag verwachten de rest van haar leven in een bunker door te brengen. Waarom weten we nog steeds niet welk bedrijf de semafoons dan wel heeft gemaakt? Hoe heeft Israël de piepers onderweg kunnen onderscheppen? Hoe kon de Mossad 20 gram pentriet en een ontstekingsmechanisme verborgen houden in kleine toestellen die daar niet voor ontworpen zijn?
De vernedering van Hezbollah was daarmee nog niet ten einde. De terreurorganisatie liet onmiddellijk alle piepers vervangen door een nog ouder communicatiemiddel: walkietalkies (minder kinderlijk ‘portofoons’ geheten). De ezel stootte zich daarmee twee keer aan dezelfde steen. Een dag later ontploften ook de walkietalkies, kwamen nog eens 20 militanten om het leven en werden er honderden gewond. Ik vermoed dat iedereen met een lidkaart van Hezbollah voor de rest van de week zelfs geen haardroger of staafmixer meer heeft durven gebruiken.
Ook het spoor naar de oorsprong van die walkietalkies loopt snel vast in een web van schimmige netwerken van verkoop en productie. De toestellen droegen het merk Icom, maar dat Japanse bedrijf zegt die al tien jaar niet meer te maken. Grote bedrijven leveren best wat inspanningen om hun recente producten tegen namaak te beschermen, maar dat is lastig en vooral te duur bij oude modellen. Je kan de IC-V82, de portofoon van Hezbollah, nu nog steeds kopen bij het Chinese Alibaba. Ik raad het u evenwel af. Het toestel zal waarschijnlijk niet ontploffen, maar het is zeker niet gemaakt door Icom, hoewel het wel zo wordt geadverteerd.
Terroristische organisatie
Bij VRT, waar Israël voortaan de baarlijke duivel is, heeft men nu de gewoonte ontwikkeld om vijand Hezbollah te omschrijven als een ‘radicaal-islamitische organisatie’. Dat is ze zeker, maar ze is ook, en vooral, een terroristische groepering. Hezbollah staat op de terreurlijst van zowel de EU als de VS. Ook bij andere Vlaamse media blijkt men de aard van Hezbollah vergeten te zijn. Volgens Peter Mijlemans van het
Vidal meent ook dat de ‘beeperoorlog’ vanuit militair-strategisch oogpunt een ‘fiasco’ is: “Wie denkt dat de Hezbollah-leiders nu snel door de knieën zullen gaan en een staakt-het-vuren zullen onderhandelen, dwaalt.” Vidal vergist zich als hij denkt dat dat het oogmerk was. Israël wilde Hezbollah verzwakken en is daar ongetwijfeld in geslaagd. Vele kaders zijn voorgoed uitgeschakeld. De leiding van Hezbollah is belachelijk gemaakt en ontmaskerd als onbekwaam. Binnen de organisatie zal dat ongetwijfeld tot wantrouwen en demoralisering leiden. Welke escalatie?
De tweede denkfout van Vidal is fundamenteler en wordt helaas gedeeld door velen van zijn vakgenoten: “Ongetwijfeld zijn Hassan Nasrallah en zijn medestanders dezer dagen geschrokken en verward. Maar wat bij hen uiteindelijk zal overheersen, zijn gevoelens van vernedering en wraak. Die emoties zullen niet tot vredesinspanningen leiden, maar tot gewapende vergelding en escalatie.” Wraak? Escalatie? Sinds 7 oktober heeft Hezbollah al 8.000 raketten op Israël afgevuurd. Wat gaan ze nog meer doen?
Hezbollah zal altijd het maximale doen om Israël te vernietigen, wat ook de aanleiding is. Al sinds 1985 staat in het manifest van de organisatie: “Onze strijd zal alleen eindigen wanneer Israël wordt vernietigd. We erkennen geen verdrag, geen staakt-het-vuren en geen vredesakkoorden.” Dat streven werd herhaald in het manifest van 2009. Sjeik Nasrallah noemde Israël vorig jaar nog een “kankergezwel dat moet weggesneden worden”. Hoe ‘escaleer’ je vandaar? Wat Vidal en zijn geestesgenoten in het Westen maar niet willen begrijpen: de jihadisten haten de Israëli’s niet om wat ze doen, maar om wat en wie ze zijn.
JURGEN CEDER
Screenshot ontploffende pieper
Directeur van Mossad David Barnea
Over de beste en de slechtste ministers van Werk
In een nieuw boek kijkt arbeidsmarktspecialist Jan Denys (Randstad) terug op de manier waarop de jobmarkt en de werkgelegenheid de voorbije halve eeuw zijn geëvolueerd. Daarbij speelden de ministers van Werk een belangrijke rol. Denys geeft goede en slechte punten. De ondertussen vergeten Michel Hansenne (PSC), die het herstelbeleid van de jaren 1980 mee uittekende, staat bovenaan. Zowaar Frank Vandenbroucke krijgt ook goede punten. Dat is veel minder het geval voor de PS-ministers en voor Kris Peeters (cd&v).
De titel van het boek van Jan Denys is een boodschap op zich: ‘Iedereen aan ’t werk’ (Uitgeverij Ertsberg, 388 p., 34,95 euro) verwijst naar de maximaal haalbare werkzaamheidsgraad waar we zeker in Vlaanderen niet ver van verwijderd zijn met 77 procent. Het einde van een lang proces en eigenlijk de afronding van een periode die begon na de oliecrisissen van de jaren 1970. In die periode gingen tot honderdduizenden banen verloren en babyboomers die toen op de arbeidsmarkt kwamen, konden maar geen job vinden. Een beleid gericht op liberalisering, concurrentiebevorderende maatregelen, loonmatiging en een flexibelere arbeidsmarkt, plus recent de bonus van vergrijzing waardoor veel arbeidsplaatsen vrijkomen, hebben de werkzaamheidsgraad omhooggestuwd. Daarin speelden een reeks ministers van Werk een belangrijke rol. Jan Denys geeft aan een aantal van hen goede punten. Een andere groep ministers is grandioos gebuisd.
Michel Hansenne
Terugblikkend op de voorbije halve eeuw, zet Denys Michel Hansenne (PSC), die van eind 1981 tot mei 1988 minister van Werk was, bovenaan. Wie is dat, zal u zeggen? Hij is inderdaad een excellentie die in de nevelen van de geschiedenis is verdwenen. Nochtans kan de impact van die Franstalige christendemocraat niet onderschat worden. Denys daarover in zijn boek: “Hansenne
Proces
“Ditzelfde hof van beroep in Antwerpen pleitte een activiste van de terreurgroep DHKP-C destijds vrij van terreurdaden terwijl haar organisatie in Turkije tientallen moorden heeft gepleegd. En dan wilt u dit groepje wapenliefhebbers wél veroordelen voor terrorisme?” Advocaat Jos Vander Velpen haalt tijdens het proces tegen Igor G. en andere vrienden van Yannick Verdyck de vergelijking aan met eerdere terreurprocessen in ons land.
De uiterst linkse Turkse organisatie DHKP-C werd in december 2009 vrijgesproken van terrorisme, na een proces dat tien jaar aansleepte. In 1999 werd de Turkse militante Fehriye Erdal in Knokke samen met haar handlangers opgepakt. In hun appartement vonden de speurders wapens, een ontstekingsmechanisme voor een bom en valse identiteitspapieren.
Vrijspraak
Erdal en co maakten deel uit van DHKP-C, het Turks Revolutionair Volksbevrijdingsleger. Die communistische organisatie vermoordde enkele Amerikaanse legerofficieren, doodde een luchtmachtofficier als protest tegen de Golfoorlog, schoot raketten af op een Amerikaans consulaat en pleegde aanslagen op verschillende Turkse ondernemers.
In 2006 werd Erdal veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf voor bendevorming, valse paspoorten en het bezit van illegale wapens. Voor het Antwerpse hof van beroep werd ze echter vrijgesproken. Het hof oordeelde dat er geen bewijs was voor haar lidmaatschap of plannen voor een terroristische aanslag. Bovendien oor-
is de eerste minister van Werk die zijn traditionele rol van notaris van het sociaal overleg overstijgt en de sociale partners uitdaagt met nieuwe voorstellen.” Inderdaad, daarvoor was een minister van Werk iemand die vooral de beslissingen van de sociale partners moest ondergaan.
Maar in de loop van de jaren 1980 is er sprake van het primaat van de politiek. Dat was op het vlak van sociaaleconomisch beleid ook nodig. België was toen de zieke man van Europa en een devaluatie plus herstelbeleid moesten de economie opnieuw op het spoor krijgen. Daaronder vielen ook arbeidsmarkthervormingen, want de werkloosheid was aan het pieken richting 15 procent en meer. Hansenne nam maatregelen die nu evident zijn: flexibelere werkuren, werken op zaterdag en zondag. De vakbonden waren daar tegen, maar moesten inbinden toen bleek dat de werknemers zelf vragende partij waren. Onder de PSC’er werden ook stappen gezet richting loopbaanonderbreking en werd het PWA-systeem ingevoerd om mensen via het niet-klassieke arbeidscircuit, zoals klusjes, toch aan een baan te helpen.
Miet Smet
Na Hansenne volgde in de jaren 1990 Miet Smet (CVP), die duidelijk een agenda had die door de christelijke vakbond ACV was geschreven: een focus op gelijke kansen voor man en vrouw. Die
deelde het hof dat het “niet bewezen was dat de organisatie in België een criminele of terroristische organisatie zou zijn”. Frappant, aangezien DHKP-C door de EU, de VS en Turkije geclassificeerd is als terroristische organisatie.
Moord
Voor een andere rechtbank in West-Vlaanderen werd Fehriye Erdal overigens wel schuldig bevonden aan (politieke) moorden gepleegd in Turkije. Ook in Turkije werd ze daarvoor bij verstek veroordeeld, maar omdat de doodstraf toen nog bestond in het land, weigerde België een uitleveringsverzoek. Bij verstek werd ze tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Erdal staat nog steeds op de ‘most wanted’-lijst van de federale politie. Speurders houden er rekening mee dat ze dood is, maar gingen in 2017 toch opnieuw actief naar haar op zoek.
Het arrest van het hof van beroep zou ervoor zorgen dat er “een einde gesteld wordt aan de poging tot misbruik van de terrorismewet door het federaal parket”, klonk het destijds. “De grote limiet aan de terreurwet is dat, zolang de mensen zelf geen blind geweld gebruiken waarbij onschuldige burgers omkomen, die wet niet kan worden toegepast”, legde advocaat Raf Jespers destijds uit bij VRT.
WANNES NEUKERMANS
gendergelijkheid - al werd dat toen zo niet genoemd - was voor Smet belangrijker dan het arbeidsmarktbeleid. Het klopt dat de tewerkstelling van de vrouwen in die periode sterk gestegen is, maar uit de analyses van Jan Denys kan men niet opmaken dat dat haar verdienste is. Het was ook een tijd dat je geen kritiek mocht uiten op het brugpensioen.
Vandenbroucke en Peeters
Ere wie ere toekomt: ook Frank Vandenbroucke (Vooruit) krijgt goede punten. Niet zozeer voor zijn jaar (2003-2004) als federaal minister van Werk, maar wel voor de daaropvolgende periode in de Vlaamse regering. Zoals bekend was de PS op federaal niveau Vandenbroucke liever kwijt dan rijk. Onder zijn ‘bestuur’ werd er eindelijk werk gemaakt van de activering van werklozen door de VDAB en werd het systeem van poetshulp via dienstencheques ingevoerd. Een succes: men hoopte op 25.000 banen, het werden er 150.000.
Wat geen succes was, waren de jaren van de Zweedse regering-Michel (2014-2018) met Kris Peeters (cd&v) als minister van Werk. Er werden wel wat maatregelen genomen richting meer flexibiliteit (annualisering van de arbeidstijd bijvoorbeeld), maar het beleid ging alle richtingen uit volgens Denys en “Peeters was soms ook iets meer met het beleid van andere ministers bezig dan met het eigen beleid”. Dat is nog zeer vriendelijk uitgedrukt, want Peeters was eigenlijk een regelrechte saboteur van het regeringswerk.
Denys geeft trouwens een anekdote mee die Peeters volledig typeert. In 2019 brengt Randstad een rapport uit over de evolutie van de Belgische arbeidsmarkt. Conclusie: de Belgische arbeidsmarkt heeft wel vooruitgang gemaakt inzake werkzaamheidsgraad, zij het in beperkte mate. Denys: “Minister Peeters is zeer ontstemd over het rapport, dat ruime weerklank krijgt in de media, en laat dat ook blijken. Ik word gesommeerd om mij te verantwoorden bij de minister. Het wordt een moeilijk gesprek. Mijn verweer is simpel: ik heb enkel wat data op een rij gezet. ‘Ik heb opdracht gegeven aan mijn diensten om de cijfers van het rapport te onderzoeken’, is het antwoord van de minister. Het klinkt als een dreigement, maar ik ben er gerust in.”
Aanpak van stilstand
De slechtste ministers van Werk waren - zal het verbazen?PS’ers. Niet omdat ze het beleid saboteerden, maar omdat hun aanpak er gewoon een was van stilstand. Kan iemand zich een relevante beleidsmaatregel van uittredend minister Pierre-Yves Dermagne (PS) herinneren? Jan Denys daarover: “Op geen enkele manier slaagde hij erin te doen geloven dat het met de 80 procent werkzaamheidsgraad echt menens was.”
Slechte punten zijn er zeker voor Laurette Onkelinx (PS, 19992003). Eén van haar eerste beleidsdaden was het beperken van de gedwongen controle door de RVA op de thuissituatie van werklozen. Zij wilde ook de 35 urenweek invoeren, maar ving bot. En dan was er haar ‘Rosettaplan’, dat bedrijven verplichtte om startbanen aan te bieden aan jongeren. Een gedateerde tewerkstellingsmaatregel die dateerde uit de jaren 1970. In dat tijdperk was en is het denken van de PS over de arbeidsmarkt ook blijven steken.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
In aanloop naar de verkiezingen van 9 juni 2024 pakte Visie, het ledenblad van CM, ACV en beweging.net, uit met een anti-Vlaams artikel. Toch zijn nog steeds 54 procent van de N-VA-kiezers en bijna 45 procent van de Vlaams Belang-kiezers lid van de Christelijke Mutualiteiten.
In het bewuste artikel ‘onderzoekt’ journalist Dominic Zehnder, die ook een auteurspagina heeft op de extreemlinkse website DeWereldMorgen.be, wat een meerderheid van N-VA en Vlaams Belang zou betekenen voor België. Zehnder lijst in het artikel verschillende redenen op waarom Vlaamse onafhankelijkheid volgens hem geen goed idee is. De conclusie luidt dat de Vlaamse welvaart samen met België zou verdwijnen. Het is niet aan ons om een ziekenfonds te verbieden om actief campagne te voeren tegen bepaalde politieke partijen. Maar dat nog steeds 54 procent van de N-VA-kiezers en bijna 45 procent van de Vlaams Belang-kiezers aangesloten zijn bij een ziekenfonds dat anti-Vlaamse artikels publiceert, is eigenlijk onvergeeflijk. Zeker omdat er wel degelijk een alternatief bestaat in de vorm van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (VNZ).
Dat brengt ons meteen bij de kern van de zaak: hoewel er vaak meerdere alternatieven bestaan voor bedrijven die de Vlaamse zaak op z’n zachtst gezegd geen warm hart toedragen, blijven Vlaamsgezinde consumenten hen hun zuurverdiende centen toestoppen. Dat getuigt van een politieke naïviteit die we ons niet langer kunnen permitteren. Enkele recente voorbeelden tonen immers aan dat consumenten de politieke koers van bedrijven wel degelijk in de juiste richting kunnen sturen.
Positief is dat er verschillende kmo’s zijn die hun nek uitsteken voor de Vlaamse zaak, onder meer door te adverteren in de programmabrochures van de IJzerwake en het Zangfeest, maar daar financieel onvoldoende voor worden beloond. Integendeel zelfs. Door dergelijke advertenties lopen ze een groter risico om klanten te verliezen dan er te winnen. Daarom zou het de plicht moeten zijn van iedereen die de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte een warm hart toedraagt, om de daad bij het woord te voegen en Vlaams-nationaal te kopen. Nu een V-meerderheid dichterbij is dan ooit tevoren, zullen ziekenfondsen zoals de CM niet aarzelen om hun duivels te blijven ontbinden tegen alles wat Vlaams is. Dat zulke lastercampagnes mede mogelijk wor den gemaakt door de financiële bijdrage van een aanzienlijk deel van het electoraat van N-VA en Vlaams Belang, zou moeten aanzetten tot introspectie.
ANTON SCHELFAUT
Michel Hansenne (links) is de beste minister van Werk volgens Jan Denys
Fehriye Erdal en Jos Vander Velpen
Wordt Bart De Wever de Hannibal van de Wetstraat?
Denktank Itinera stelde vorige week in een onthutsend rapport vast dat België vastloopt. “Over alle domeinen heen kregen we opvallend vaak hetzelfde geluid te horen”, stelt professor Marc De Vos vast. Formateur Bart De Wever zal met resultaten moeten thuiskomen, wil hij niet eindigen als Hannibal.
Volgens de auteurs van dat rapport valt België ten prooi aan ‘kratocratie’. In België behoort de macht toe aan degenen die weinig tot geen rekenschap afleggen voor hun daden en privileges. Partij- en eigenbelangen verzwakken de democratische instellingen. Regeringen zijn ‘beheerscomités’ geworden, zonder veel ambitie om te hervormen. In de internationale ranking van The Economist is België een democratie in verval geworden. Een flink deel van de samenleving keert zich van het publieke debat af.
Onze ‘pacificatiedemocratie’ is erop gericht om de verschillende maatschappelijke breuklijnen te overbruggen door een onontwarbaar kluwen van organisaties, instellingen en structuren te subsidiëren en allerlei
macht toe te kennen. Daardoor treedt er niet alleen verstarring op. Onder de korst van verdeel- en heerspolitiek broeien de maatschappelijke tegenstellingen verder tot wanneer de onvrede zich vertaalt in een eruptie van ongenoegen.
Pacificatie en versnippering
“Die gevestigde belangen lijken liever vast te houden aan de status quo en hopen dat het finale vastlopen van het systeem België zijn tijd nog zal duren.” België blijkt dan een verzamelbekken te zijn van elkaar bestrijdende belangengroepen en slechtwerkende, ondoorzichtige structuren, waar de grote strategische belangen op de achtergrond ver-
dwijnen. In die versplintering van belangen blijkt Vlaanderen niets meer te zijn dan een losse verzameling van administraties, waar gedeelde waarden of het gemeenschapsdenken een romantische invulling krijgen.
De overheid wordt daardoor een melkkoe van particuliere belangen. De sociale zekerheid vormt daar een schoolvoorbeeld van. Ziekenfondsen en vakbonden bewaken op militante wijze hun achtertuin en laten geen hervormingen toe.
De pacificatie en de versnippering van bevoegdheden en subsidies vormen het ultieme wapen om het uitgeleefde België in stand te houden. Het gevolg daarvan is dat we ondanks het enorme overheidsbeslag er maar niet in slagen om belangrijke maatschappelijke uitdagingen - zoals de vergrijzing, armoede, mobiliteitsvraagstukken, openbare investeringen en migratie - aan te pakken. De effectiviteit van de overheid ligt historisch laag. Wat de kwaliteit van de infrastructuur betreft, staan we slechts op de 44ste plaats. “We stevenen af op een muur.”
Vervolgens komen ze bij Itinera met een lading aan oplossingen aandraven, waarbij ze vervallen in de fouten die ze aanklagen: ze reppen met geen woord over het totaalplaatje, noch over de fundamentele architecturale hervormingen die dit land nodig heeft.
Strategische doelen
Het is tegen die achtergrond dat Bart De Wever een regering op de been moet brengen om het federale schip richting minder woelige wateren te loodsen. Een pijnlijke saneringsopdracht staat ons te wachten. Hier en daar kan nog wel wat vet worden weggesneden, maar al vlug zal men in het vlees terechtkomen.
Om u maar een idee te geven: van de 167 miljard federale inkomsten gaat de helft naar de deelstaten en de Europese Unie. 51 miljard euro dient om de sociale zekerheid te stutten en dat bedrag dreigt te exploderen. Na betaling van de rente op de gigantische schuldenberg, schiet er nog iets meer dan 19
miljard euro over om het land te besturen. Maar België heeft meer nodig, namelijk 37 miljard euro. De bewegingsvrijheid van formateur De Wever is beperkt. Via besnoeiingen en nieuwe belastingen zal hij trachten de zinkende Belgische schuit weer drijvende te krijgen. Bovendien zullen nog flink wat investeringsmiljarden voor onder meer leger en justitie moeten worden gevonden. In de sociale zekerheid kunnen vast en zeker enkele miljarden worden weggesneden zonder aan de essentie van zorgverlening en uitkeringen te raken, maar of de huidige ploeg daar de moed voor zal hebben, is zeer de vraag.
De versnippering van bevoegdheden en subsidies vormt het ultieme wapen om het uitgeleefde België in stand te houden
Bart De Wever heeft zich bij de formatie vier strategische doelen gesteld: de rekeningen moeten op orde, werken moet meer lonen, er moet een totaal ander migratiebeleid komen en het veiligheidsbeleid moet een stuk strakker.
Hannibal van de Wetstraat
Over de noodzakelijke confederale omslag rept Bart De Wever met geen woord. Een vergetelheidje of heeft de Vlaams-nationalist nog iets in de mouwen zitten? “Enkel een confederale paradigmashift kan onze Vlaamse welvaart beschermen en zorgen voor efficiënt bestuur, communautaire rust en een volwaardige democratische vertegenwoordiging van de Vlamingen”, ondertekende de N-VA-voorzitter. De Wever zal met resultaten moeten thuiskomen wil hij niet eindigen als Hannibal, die de overwinningen aan elkaar reeg, maar ten slotte het onderspit moest delven. JULIEN BORREMANS
Eerste peiling na de verkiezingen: V-meerderheid
Op de figuur met de zetelverdeling voor het Vlaams Parlement kan je er niet naast kijken: in de eerste peiling na de verkiezingen hebben N-VA en Vlaams Belang samen duidelijk een meerderheid te pakken. De twee partijen staan zelfs op de drempel van een meerderheid in stemmen, want samen halen ze nu 49,9 procent van de kiesintenties in de Ipsos-peiling, uitgevoerd in opdracht van Het Laatste Nieuws, VTM, RTL TVi en Le Soir.
Voor N-VA is dit een zeer gunstige peiling. Vergeleken met de verkiezingen van juni, gaat de partij er lichtjes op vooruit en blijft daarmee de grootste partij in Vlaanderen. Meer dan een kwart van de Vlamingen zou voor de partij van Bart De Wever kiezen als er morgen nationale verkiezingen gehouden worden. Het ziet er daarmee niet naar uit dat de Vlaamse kiezer de schuld voor de aanslepende Vlaamse en federale formatie in de schoenen van N-VA schuift, wel integendeel. Het is natuurlijk moeilijk in te schatten waar de nieuwe kiezers van N-VA vandaan komen, maar het is wel opmerkelijk dat haar winst niet ten koste van Vlaams Belang gaat. Die laatste partij stijgt immers ook. De centrumpartijen cd&v en Open Vld daarentegen verliezen wel, en dus is het misschien uit die richting dat de nieuwe N-VA-kiezers komen.
Vlaams Belang op de tweede plaats
Zoals aangehaald, maakt ook Vlaams Belang winst in deze peiling, en zelfs iets meer dan N-VA. Samen halen de twee nationalistische partijen 49,9 procent van de stemmen en in zetels zou er in het Vlaams Parlement zelfs wat marge zijn op een meerderheid. Het toont aan dat er in 2029 misschien wel mogelijkheden zijn voor de partij van Tom Van Grieken, maar toch vermoeden we dat de partij niet helemaal tevreden is met een (voorlopige) tweede plaats.
Winst voor Vooruit
Vooruit blijft de derde partij in Vlaanderen en door het lichte verlies van cd&v is die derde plaats op dit ogenblik onbetwist. De partij gaat in deze peiling met de grootste winst lopen en haalt bijna vijftien procent. Net zoals het voor N-VA blijkbaar loont om naarstig verder te blijven werken aan de Vlaamse en de federale formatie, lijkt het erop dat Vooruit er wel bij vaart
regelmatig wat tegen te stribbelen. Het wordt uitkijken hoe de trends voor deze twee partijen zich verder zullen zetten eens er eindelijk een Vlaamse en een federale regering gevormd is.
Cd&v weer een elfje
Voor de kleinere partijen valt er in deze peiling niet veel goed nieuws te rapen. Cd&v is de eerste in de reeks, met een licht verlies. De partij moet Vooruit weer wat loslaten en gaat opnieuw richting de tien procent. De manier waarop Conner Rousseau de Vlaamse en federale formaties weet te vertragen, heeft duidelijk een positiever effect voor de socialisten dan wat Sammy Mahdi weet te bewerkstelligen voor de christendemocraten. Met deze uitslag wordt het ook bibberen voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Als slechts één op negen Vlamingen nog van plan is om nationaal voor cd&v te stemmen, wordt het moeilijk om op 13 oktober op het lokale niveau de eerste plaats vast te houden. Geen verdere doorbraak voor PVDA
De marxisten van PVDA maken in deze peiling een kleine winst in Vlaanderen en in Wallonië, maar in Brussel gaat de partij achteruit. In Vlaanderen blijft de partij overigens een eindje verwijderd van de symbolische grens van tien procent. Ook al lijkt de partij straks een goede beurt te kunnen maken in Antwerpen, met zelfs een mogelijkheid op een burgemeesterssjerp, toch is er voorlopig geen sprake van een nationale doorbraak van PVDA in Vlaanderen.
Open Vld historisch laag
Na een historisch laag verkiezingsresultaat scoort Open Vld nu ook een historisch laag peilingsresultaat, met slechts 6,8 procent van
de kiesintenties. Daarmee wenkt meer dan ooit de kiesdrempel die de partij ooit nog zelf heeft ingevoerd.
Een effect dat hierin mee kan spelen, is dat de partij zo goed als onzichtbaar is in de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Lokale afdelingen schuwen immers de naam Open Vld en komen liever onder een andere naam op. Dat kan ook betekenen dat de partij haar bodemkoers nog niet bereikt heeft. Eens er nieuwe Vlaamse en federale regeringen gevormd zijn, verdwijnen ook de liberale ministers, premier Alexander De Croo incluis, uit het nieuwsbeeld.
Groen nadert de kiesdrempel
Ook voor de ecologisten gaat het in deze peiling bergafwaarts richting de kiesdrempel. In de zetelverdeling is dat niet even goed merkbaar als voor Open Vld, omdat de stemmen van Groen beter gegroepeerd zijn volgens de kieskringen. Herinner u dat Groen bij de verkiezingen in juni net zoals Open Vld negen zetels wist te behalen, ook al haalde de partij meer dan een
procent minder stemmen. Dat neemt niet weg dat zo goed als alle zetels van Groen onzeker aan het worden zijn, met uitzondering van minstens één zetel in Brussel. Over Brussel gesproken, daar lijkt Team Fouad Ahidar zich te bevestigen als levensvatbare partij, ook al moeten we in die kieskring met twee woorden spreken omdat het aantal ondervraagde Vlamingen in Brussel bijzonder klein is.
Regeringen in spe behouden meerderheid
De coalitie van N-VA, Vooruit en cd&v behoudt in het Vlaams Parlement haar meerderheid en nationaal hoeft ook Arizona zich voorlopig geen zorgen te maken. Het verlies van MR in Wallonië wordt er meer dan gecompenseerd door de winst van Les Engagés, en in Brussel doet zich precies het omgekeerde voor. Wat deze peiling betreft, hoeven de formateurs Bart De Wever en Matthias Diependaele zich dus voorlopig geen zorgen te maken. FILIP VAN LAENEN
Marc De Vos
Verkiezingen in Waalse centrumsteden
Ook de Walen trekken op 13 oktober opnieuw naar de stembus. Een overzicht van wat er op het spel staat in de belangrijkste Waalse steden. Net als in Vlaanderen willen heel wat nationale kopstukken ook lokaal hun stempel drukken.
Charleroi
In Charleroi is niet huidig burgemeester (en partijvoorzitter) Paul Magnette, maar ‘coming man’ Thomas Dermine lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Magnette staat op de derde plek op de lijst. Magnette is intussen ruim 10 jaar burgemeester, maar is momenteel Kamerlid en niet langer kandidaat-burgemeester van de Henegouwse industriestad. “In termen van politieke ethiek was dat niet mogelijk en had dat onze campagne geschaad”, legde Magnette destijds uit. Ontslagnemend staatssecretaris Thomas Dermine neemt het op tegen
MR-lijsttrekker Anthony Dufrane. Dufrane is een voormalig gemeenteraadslid en schepen, die sinds april overgestapt is naar MR.
Namen
Les Engagés-voorzitter Maxime Prévot draagt sinds 2012 de sjerp in Namen en is ook nu lijsttrekker. Als de federale Arizona-regering er komt, verwachten mensen binnen zijn partij echter dat hij een ministerfunctie opneemt. Prévot bestuurt er momenteel samen met Ecolo en MR. Huidig fractieleider in de gemeenteraad Fabian Martin trekt de lijst voor de Parti Socialiste. Voormalig Kamervoorzitter Éliane Tillieux duwt de lijst. MR-lijsttrekker Anne Barzin hoopt ook na 13 oktober in de meerderheid te blijven, meeliftend op de verbintenis die Les Engagés en MR hebben gesloten op Waals en federaal niveau.
Luik
Willy Demeyer, gesteld lichaam van de PS, is al sinds 1999 burgemeester van Luik. De 65-jarige Demeyer hoopt zijn mandaat in de Vurige Stede te verlengen. Hij neemt het op tegen Caroline Saal (Ecolo), Carine Clotuche (Les Engagés) en federaal parlementslid en schepen Gilles Foret (MR). Voor PTB trekt Sophie Lecron de lijst. Partijvoorzitter Raoul Hedebouw is lijstduwer.
Opening Vlaams Parlement zonder Septemberverklaring van Diependaele
Bergen
In Bergen (Mons) kwam er pas vorige week een eind aan de heisa rond de kandidatuur van ex-Miss België Julie Taton. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez wilde haar op zijn lijst zetten, maar in beroep kreeg ze ongelijk van de rechter, omdat ze niet kon aantonen dat Bergen haar woonplaats is. Een domper voor lijsttrekker Bouchez, die met de populaire Taton op zijn lijst hoopte om burgemeester te kunnen worden. In 2018 volgde Nicolas Martin (PS) Elio Di Rupo op als burgemeester. Door zijn sterke persoonlijke score bij de parlementsverkiezingen in juni, twijfelt de socialist echter of hij in Bergen wil blijven. Opvallend: zowel de PS als MR komen niet op onder de nationale partijnaam. Nicolas Martin trekt de ‘Liste du Bourgmestre’, Bouchez doet hetzelfde met ‘Mons en Mieux’.
Geen Septemberverklaring, maar wel een regeerakkoord dat bijna klaar is. Zondagnacht hebben N-VA, cd&v en Vooruit een overeenkomst gesloten over de begroting van de toekomstige Vlaamse regering. In de loop van de week zou de definitieve landing volgen, al moeten daar nog een aantal inhoudelijke dossiers voor opgelost worden.
Vlaams formateur Matthias Diependaele (N-VA) had 23 september, de dag van de traditionele Septemberverklaring in het Vlaams Parlement, aan het begin van de onderhandelingen als deadline gesteld. Die is niet gehaald, maar in de nacht van zondag op maandag bereikten de partijen wel een akkoord over een ‘strikt berekende budgettaire tabel’.
Inhoudelijke dossiers
Maandagnamiddag volgden nog onderhandelingen over belangrijke dossiers die geen onmiddellijke grote impact hebben op de begroting. Zo zou het gaan over de toekomst van de provincies, een interne Vlaamse staatshervorming en het stikstofdossier. Diependaele geeft zichzelf geen nieuwe deadline, maar tegen het einde van de week lijkt iedereen een nieuwe Vlaamse regering te verwachten. Als de partijcongressen tijdens het weekend het regeerakkoord goedkeuren, kan Matthias Diependaele als Vlaams minister-president zijn nieuwe regering voorstellen.
Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi gaf aan in de loop van de week nog een regering te kunnen vormen. “Ik denk dat een akkoord in de buurt is”, klonk het bij VRT. “Deze week moeten we goed gebruiken om door de tekst te gaan en de knelpunten uit te discussiëren.” Vooruit-voorzitter Conner Rousseau hoopt op een nieuwe regering tegen het weekend. “We hebben stappen in de goede richting gezet rond
onderwijs, welzijn en openbaar vervoer”, vertelde hij op Instagram na de onderhandelingen.
Begroting in evenwicht
N-VA, met Diependaele als boekhouder van de vorige regering, blijft hameren op een begroting in evenwicht. Er volgen heel wat besparingen en afschaffingen van fiscale voordelen, aan de andere kant zijn er een aantal lastenverlagingen gelekt.
De dienstencheques zouden duurder worden en de fiscale aftrek van 20 procent zou ook geschrapt worden. De verhoging van de prijs van de cheques gaat naar het salaris van huishoudhulpen, het afschaffen van de fiscale aftrek is goed voor de Vlaamse schatkist. Anderzijds zullen registratierechten en erfenisrechten omlaag gaan. Volgens de kranten van Mediahuis heeft Vooruit hierin een aantal ‘sociale accenten’ weten afdwingen. Verder gaat men de jobbonus voor werknemers met een laag inkomen schrappen, maar enkel als er op federaal vlak een fiscale hervorming komt die een gelijkaardige inkomensstijging oplevert. Het groeipakket zal op vraag van de christendemocraten opnieuw gekoppeld worden aan de index. Verder heeft de ‘plattelandspartij’ naar verluidt extra geld voor het plattelandsfonds en voor kleinere steden weten binnenhalen.
Nieuwe onderzoekscommissie naar seksueel misbruik in de Kerk
De partijen die proberen om een federale regering te vormen, hebben een akkoord over de oprichting van een nieuwe parlementaire onderzoekscommissie over het seksueel misbruik in de Kerk. Die zal zich specifiek buigen over fouten in Operatie Kelk, het grootschalige onderzoek naar kindermisbruik in de Katholieke Kerk in België
De federale commissie die vorig jaar haar werk afrondde, gaf als aanbeveling dat er een nieuwe onderzoekscommissie opgericht zou moeten worden over het verloop van Operatie Kelk. Daar was toen niet voldoende tijd meer voor.
Operatie Kelk
Operatie Kelk is de naam van het gerechtelijk onderzoek naar seksueel misbruik in de Belgische kerkprovincie. Onderzoeksrechter Wim De Troy liet huiszoekingen uitvoeren in het aartsbisschoppelijk paleis in Mechelen, het graf van kardinaal Mercier in de Sint-Romboutskathedraal, de woning van kardinaal Danneels en de gebouwen van de Commissie-Adriaenssens.
Het is opvallend dat parlementsleden zich in een commissie zullen buigen over Operatie Kelk, want het onderzoek loopt nog steeds. Het principe van het geheim van het onderzoek geldt dus nog steeds. Omdat er volgens de Hoge Raad
We zullen elke steen omdraaien
- Sophie De Wit -
voor Justitie indicaties zijn van druk vanuit de Kerk, willen de onderhan delende partijen alles uitspitten. Niet alleen N-VA, cd&v, Vooruit, MR en Les Engagés gaan akkoord met de oprich ting van een nieuwe onderzoekscom missie. Dinsdag werd het wetsvoorstel unaniem goedgekeurd in de eerste commissie Justitie van de nieuwe legis latuur. Tijdens de eerstvolgende plenai re zitting volgt een stemming.
De Wever blijft formateur tot 17 oktober
Koning Filip heeft Bart De Wevers federale formateursopdracht verlengd tot na de lokale verkiezingen. Op 17 oktober wordt de N-VA-voorzitter opnieuw op het Koninklijk Paleis verwacht om verslag uit te brengen.
Het is geen verrassing dat de opdracht van Bart De Wever verlengd is door het Paleis. Hij werd op 2 september voor de tweede keer aangesteld als formateur, na een pauze, toen Maxime Prévot zijn werk als ‘bemiddelaar’ deed.
Met de gemeente- en provincieraadsverkiezingen in het verschiet, zijn de onderhandelingen wat naar de achtergrond verschoven. Na de verkiezingen zullen De Wever en co een versnelling hoger moeten schakelen.
“Ons werk is nog niet af”, reageert voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie Seksueel Misbruik Sophie De Wit (N-VA), die in juni haar eindverslag afleverde. “Zoals beloofd, richten we nu een nieuwe parlementaire onderzoekscommissie op. We zullen elke steen omdraaien, dat is onze
Roger Vangheluwe
Gemeenteraadsverkiezingen in Wallonië
De hangdop: EU’s nieuw speeltje
Ken je de flesjes voor peuters? Met zo’n dop die eraan vast blijft wanneer een peuter drinkt. Sinds juli verplicht de Europese Unie zo’n ‘hangdop’ voor elke plastic fles. Probeer nu maar eens van een waterfles te drinken zonder dat de dop aan je neus krabt. De EU doet dat zogezegd om sluikstort te bestrijden. Maar, ik gooi mijn doppen altijd in de vuilbak. Zoals bijna iedereen in het Westen. Waarom bestraft de Unie de vervuiler niet? Waarom laat ze de voorbeeldige burger niet met rust? Dat Von der Leyen en co ons als peuters behandelen, is geen nieuws. De vraag is: wat is het volgende?
Op dat antwoord moesten we geen drie maanden wachten: de Europese Unie gaat de plastic verpakkingen rondom groenten en fruit verbieden. Eigenaardig, want de plastic verpakkingen in het Westen worden gerecycleerd. Het ‘Europa van mogelijkheden’ wordt steeds meer het ‘Europa van moeten’. Men kijkt hiermee niet verder dan de neus lang is: in plastic verpakte groenten en fruit gaan veel langer mee. Dat vermindert de afvalberg. Wist je trouwens dat plastic verpakkingen de vitamines en mineralen in groenten en fruit langer vasthouden? Wat is belangrijker voor u: uw gezondheid of Europa’s plasticfobie? Als alle landen in de wereld zouden recycleren, dan zou er geen probleem zijn.
Laat ons eerlijk zijn: we kopen eerder mooi verpakte groenten en fruit dan losse stukken vol putten en plekken. Frankrijk heeft dat zelfs bewezen, want sinds Frankrijk plastic verpakkingen verbood, is de verkoop van groenten en fruit gekelderd. Daarmee zakten de Fransen nog verder onder de aanbevolen hoeveelheid groenten eten. De Wereldgezondheidsorganisatie raadt aan om 400 gram groenten per dag te eten. Wij Vlamingen halen dat. Daar zitten voorverpakte groenten voor iets tussen. Maar, de gemiddelde Europeaan zit 15 procent onder de aanbeveling. De EU zou de verkoop van groenten en fruit dus beter aanmoedigen in plaats van aan banden te leggen. Hoe meer de Unie zich bemoeit met ons leven, hoe ongezonder.
Plasticsoep niet de schuld van het Westen
De vreselijke plasticsoep ongemoeid laten, is geen optie. De schade is enorm: bijna elke dolfijn of zeeschildpad heeft plastic in zijn maag. En dan zijn er nog de microplastics in de magen van vissen die we eten. Hoe kunnen we de plasticsoep aan banden leggen? Eenvoudig: de grootste vervuilers eerst. Dat bent u niet. Het gaat niet om Europa of Amerika. De grootste vervuilers zijn geen democratieën of westerse landen.
Het zijn staten waar geld boven gezondheid staat: China, Indonesië, Filipijnen, Egypte, Maleisië, India, enzovoort. Via de Yangtze, Pasig, Nijl, Klang, Amazone en Indus komen meer plastics in de oceaan dan via alle Europese en Amerikaanse rivieren samen. Die staten organiseren milieurampen omdat ze het belastinggeld van hun inwoners liever verdelen onder vrienden en familie dan in te zetten op afvalverwerking of proper water. Het gaat niet noodzakelijk om arme landen die uw medelijden verdienen: China telt 40 procent meer miljardairs dan Europa. Bescherm het Europese huis
De enige Europese landen die we aan de oren moeten trekken, zijn Kroatië en Albanië. Al verzinkt hun hoeveelheid gedumpte plastic in het niets tegenover wat rivieren uit Egypte, Marokko, Tunesië, Algerije, Turkije, en Libanon uitbraken in de ‘Mare Nostrum’. Waarom worden die landen daar niet op aangesproken? Als de EU het meent met de plasticsoep, begint het met de bescherming van haar eigen Middellandse Zee tegen plastic uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Dat moet bovenaan de agenda van het Europees buitenlands beleid staan. En op de agenda van de Verenigde Naties. De bescherming van onze gezondheid start met de bescherming van onze zeeën. Er is een zee van mogelijkheden om de plasticsoep te lijf te gaan. Als ik nog eens een cocktail krijg met zo’n verslenst kartonnen rietje of een metalen smaakbederver, dan denk ik aan de Europees Parlementsleden. Dat we ze erop moeten wijzen dat ze er zitten om uw belang te verdedigen. Wie de wereld wil beschermen, moet eerst zijn huis beschermen.
ELS AMPE
VIER: voetjes op de grond Tips voor rechtse bestuurders
Bij de gemeenteraadsverkiezingen wordt een nieuwe gemeenteraad gekozen. De gemeenteraad duidt dan een college van burgemeester en schepenen aan. Dat is het gemeente- of stadsbestuur. De burgemeester en de schepenen bepalen zes jaar lang het beleid.
De eerste drie zinnen van de vorige alinea zijn correct. Het vierde zinnetje is echter met een flinke korrel zout te nemen. Wie geroepen wordt tot het bestuur van een gemeente, zal al snel geconfronteerd worden met de werkelijkheid: de beleidsruimte is beperkt en koerswijzigingen zijn vaak allesbehalve evident.
Integratie is een bij uitstek een rechts thema, maar de wereld van de integratie wordt bijna uitsluitend bevolkt door links
‘Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren’, leerde Willem Elsschot ons al. Het volstaat niet om als schepen op een blauwe maandag te bevallen van een goed idee. Zelfs wanneer je erin slaagt om de eigen partijgenoten en de coalitiepartners te overtuigen, zijn er vaak heel wat obstakels te overwinnen.
Beperkingen
Er zijn de budgettaire beperkingen. Lokale besturen lijken over flinke budgetten te beschikken. Alleen blijft er van die mooie bedragen na de aftrek van de personeelskosten en de lopende engagementen niet zo gek veel meer over. Snel gerekend kom ik voor Aalst op zowat 5 procent vrije beleidsruimte. Ik neem aan dat dat voor de andere Vlaamse steden en gemeenten niet fundamenteel anders is. Een gemeentebestuur verschilt daarin niet van de meeste huishoudens: na aftrek van alle vaste kosten en afbetalingen, en nadat je een paar keer je karretje in de supermarkt hebt gevuld, blijft er altijd teleurstellend weinig over om nieuwe, leuke dingen mee te doen.
Snel gerekend kom ik voor Aalst op zowat 5 procent vrije beleidsruimte
Er zijn de wettelijke beperkingen. Een college, een burgemeester en een schepen hebben ook maar de bevoegdheden die ze hebben. Ik
kan als schepen van Vreemdelingenzaken niet bepalen wie er wel en niet in de stad komt wonen. Ik kan geen illegalen het land uitzetten. Dat is een federale bevoegdheid. En ik kan misschien wel vinden dat de stad veel te snel groeit door alsmaar nieuwe bouwprojecten, maar er moeten juridisch steekhoudende argumenten opgeworpen worden om een bouwvergunning te weigeren. Zo niet wordt de weigering in beroep ongedaan gemaakt.
Uiteindelijk zal je al tevreden mogen zijn als je een paar grote stenen hebt kunnen verleggen
Er zijn de uitdagingen om een idee in de praktijk te brengen. Zo vind ik dat het inburgeringsbeleid nog veel strenger moet, maar ik kan geen enkele nieuwkomer verplichten om aan een extra lokaal inburgeringsinitiatief deel te nemen. Je moet trouwens ook de partners kunnen vinden om een dergelijk beleid op het terrein vorm te geven. Het is een curieus fenomeen dat integratie een bij uitstek rechts thema is, maar dat de wereld van de integratie bijna uitsluitend bevolkt wordt door eerder linkse mensen en organisaties.
Als wij het niet doen… ‘Voetjes op de grond’ lijkt me dus een goed advies voor alle enthousiastelingen die na 13 oktober het beleid in hun gemeente een andere richting willen uitsturen. Je begint met de ambitie om een stuwdam te bouwen die de loop van de rivier zal veranderen. Uiteindelijk zal je al tevreden mogen zijn als je een paar grote stenen hebt kunnen verleggen.
De beleidsruimte is beperkt en koerswijzigingen zijn vaak allesbehalve evident
Dat mag niet beletten om die grote stenen toch op te tillen of te versleuren. Als genoeg mensen dat doen, gaat het water toch anders stromen. Als wij het niet doen, zullen anderen die stenen elders leggen. Vergelijk het met een tanker. Die kan ook maar een paar graden naar links of naar rechts draaien. Op korte termijn lijkt dat een futiel verschil. Na een tijd is het duidelijk dat het schip een nieuwe koers vaart.
KARIM VAN OVERMEIRE
Installatie gemeenteraad Aalst met Karim die de eed aflegt bij burgemeester
Christoph D’Haese in 2013
Karim Van Overmeire
“Men zal de provincies nooit kunnen afschaffen”
Van de aanleg van fietsostrades over het beheer van onbevaarbare waterlopen tot het dansfestival Tomorrowland op het provinciedomein De Schorre in Boom: zonder dat we het goed en wel beseffen, hebben de provincies een diepgaande impact op ons dagelijkse leven. Sinds 2012 staat Luk Lemmens als eerste gedeputeerde mee aan het roer van de provincie Antwerpen. “Zolang er kleinere gemeenten bestaan en we niet tot grote fusiegemeenten komen, zal het provinciale niveau belangrijk blijven.”
In Lemmens’ kantoor, met een adembenemend uitzicht over de stad Antwerpen, hangt het schilderij ‘De zakkennaaisters’ van Eugeen Van Mieghem. Het maakt deel uit van de collectie van het Provinciehuis, dat meer dan 2.000 voorwerpen in zijn bezit heeft.
“Het Provinciehuis organiseert niet alleen eigen tentoonstellingen, maar leent de voorwerpen uit zijn kunstcollectie ook uit aan de gemeenten”, steekt Lemmens, kunstliefhebber en voorzitter van de raad van bestuur van het KMSKA, van wal. “Toch is dat geen kerntaak van de provincie. Sinds de interne staatshervorming van 2018 hebben we door een focus op grondgebonden taken de provincie heruitgevonden, en met succes.”
We zouden het bijna vergeten door zoveel artistieke schoonheid, maar op 13 oktober vinden naast de gemeenteraadsook provincieraadsverkiezingen plaats. Voor beide niveaus is de opkomstplicht afgeschaft. Toch ziet Lemmens verschillende redenen waarom ook het provinciale niveau de Antwerpenaren zou moeten aanbelangen.
“Zolang het provinciale niveau bestaat, moet het goed bestuurd worden. N-VA heeft de voorbije twaalf jaar kunnen aantonen dat het belangrijk is om dit niveau in stand te houden”, aldus Lemmens. “De meerwaarde van het provinciale niveau is dat we de gemeenten kunnen ondersteunen in zaken die voor hen te groot zijn, maar tegelijkertijd te klein zijn voor Vlaanderen.”
Kan u enkele concrete voorbeelden geven?
“We kunnen tal van mooie verwezenlijkingen voorleggen. Op het vlak van mobiliteit hebben we met de ‘fietsostrades’ het verschil gemaakt. We hebben veel auto’s van de baan gehaald door veilige fietsinfrastructuur aan te leggen. Sinds de tellingen van 2015 meten we nu bijna 60 procent meer fietsers in de provincie.”
“Daarnaast staat de provincie ook in voor het onderhoud van onbevaarbare waterlopen en waterbeheer, een problematiek
die het gemeentelijke niveau letterlijk en figuurlijk overstijgt. We werken daarbij niet alleen aan strategische visies, maar voeren ook maatregelen op het terrein uit, zoals de aanleg van overstromingsgebieden en pompinstallaties.”
“Met ons ‘Provinciaal Beleidsplan Ruimte Antwerpen’ hebben we de gemeenten duidelijkheid verschaft over waar nog gebouwd kan worden, waar nog industrieterreinen voorzien kunnen worden en waar nog ruimte is voor recreatiedomeinen. Het is een leidraad waar de gemeenten hun beleidsplannen op kunnen enten.”
Jos D’Haese is gevaarlijk
“De provincie beheert ook verschillende domeinen, zoals het Rivierenhof in Antwerpen en De Schorre in Boom. We hebben ervoor gezorgd dat het dansfestival Tomorrowland daar elk jaar neerstrijkt. Met De Schorre in Boom hebben we Vlaanderen internationaal op de kaart gezet. Zonder de medewerkers van het provinciale niveau en de steun van de deputatie was dat niet gelukt.”
Het provinciale niveau hoeft voor u dus niet te verdwijnen?
“De provincies hebben zichzelf in het afgelopen decennium heruitgevonden. Vlaanderen heeft ervoor gekozen om de persoonsgebonden materies weg te nemen van de provincies. We hebben ons nu verder toegelegd op de grondgebonden materies. Dat is een goede taakverdeling. Met alle expertise waarover we beschikken, kunnen we op beleidsdomeinen zoals ruimtelijke ordening goed werk leveren.”
“De provincie is ook een belangrijk niveau voor vergunningverlening, zowel in eerste aanleg als in beroep. Vanuit mijn kantoor zie ik in de verte de haven van Antwerpen en haar petrochemiecluster, na Houston de grootste ter wereld. Wel,
in deze moeilijke tijden moeten wij moeilijke afwegingen maken bij het verlenen of weigeren van vergunningen. Daarvoor maken onze experten, in samenwerking met de deputatie, een economische en duurzame afweging. Daarbij staan we garant voor strakke termijnen. We spelen economisch dus een niet te onderschatten rol. Die overstijgt het lokale niveau, maar we zijn wel een belangrijke vertaler van het Vlaamse beleid.”
“Alle grote landbouwbedrijven zijn hier de afgelopen jaren over de vloer geweest. We hebben geprobeerd om hen op een zo goed mogelijke manier te helpen. In Vlaanderen bestaat een stikstofkader dat men verder aan het uitwerken is. In Nederland is dat er niet. We mogen blij zijn dat de Vlaamse regering heeft gezorgd voor een stikstofakkoord. Ik hoop dat de krijtlijnen in de onderhandelingen over een nieuwe Vlaamse regering verder duidelijk zullen worden. Dat is voor ons cruciaal om nieuwe vergunningen te kunnen blijven afleveren.”
Heel wat bedrijven stellen investeringen in Antwerpen of elders in Vlaanderen uit omdat de vergunningverlening steeds onzekerder wordt. Heeft ook de provincie boter op het hoofd?
“Ik zie dat met lede ogen aan. Dat heeft alles te maken met de juridisering van het vergunningsbeleid en de ingewikkelde regelgeving. Europa dwingt ons om regelgeving toe te passen die geschreven is op maat van grotere landen zoals Duitsland en Frankrijk, waar nog grote open ruimtes zijn. In Vlaanderen hebben we de Natura 2000-gebieden versnipperd aangeduid. Dat bemoeilijkt het voor onze bedrijven om nog vergunningen te krijgen. In de Antwerpse haven liggen ook Natura 2000-gebieden, waardoor elk bedrijf een passende beoordeling nodig heeft om een vergunning te kunnen krijgen.”
“Het is bijna een sport geworden om beroep in te stellen tegen vergunningen. Mensen gaan in beroep tegen van alles en nog wat. Dat mensen in beroep gaan, moet
kunnen. Daar heb ik geen enkel probleem mee, maar het mag geen verdienmodel worden. Mensen gaan in beroep en blijven in beroep gaan. Eén buurtbewoner kan een ontwikkelingsproject jarenlang tegenhouden. Dan moet je een afweging maken tussen het persoonlijke belang en het maatschappelijke belang. Het is de taak van politici om ze tegen elkaar af te wegen.”
“De provincie moet de decreten van de Vlaamse regering volgen. Maar het is soms wel zo dat bepaalde wetgeving redelijk kaduuk geschreven is. Daarvan maken advocaten misbruik om alle juridische registers open te trekken. Project ONE, de ethaankraker van Ineos, is een van de belangrijkste investeringen in jaren in de haven van Antwerpen. Als je dan moet vaststellen dat de deputaties van zowel Zeeland als Noord-Brabant daartegen in beroep gaan, terwijl men in Nederland wel vergunningen aflevert voor vervuilendere ethaankrakers, zijn we écht van het padje af. Voor ons leggen ze de norm blijkbaar hoger dan voor zichzelf.”
Is die beroepsprocedure dan hoofdzakelijk ingegeven door concurrentieoverwegingen?
“Ik mag dat eigenlijk niet zeggen, maar die indruk heb ik wel. Ineos kiest niet voor Rotterdam, maar bewust voor Antwerpen. Het dichtbevolkte Vlaanderen moet met Europa in gesprek gaan om een soepelere regelgeving te verkrijgen. Maar dat wil niet zeggen dat we niet naar meer duurzaamheid moeten streven, wel integendeel.”
Kan het provinciale niveau verder worden afgebouwd als er meer gemeentefusies zouden plaatsvinden?
“Zolang er kleinere gemeenten bestaan en we niet tot grote fusies komen, zal het provinciale niveau belangrijk blijven. Ik heb de indruk dat in het regeerakkoord geen duidelijke keuze wordt gemaakt. Om daar heel duidelijk over te zijn: men zal de provincies nooit kunnen afschaffen. Men
EERSTE GEDEPUTEERDE PROVINCIE ANTWERPEN (N-VA)
DE MEDIA DRAGEN EEN ENORME VERANTWOORDELIJKHEID VOOR DE OPKOMST VAN DE PVDA
zal misschien wel de politici kunnen wegnemen, maar de gouverneurs zullen nooit verdwijnen. Die laatsten zijn in principe ambtenaren die werken voor zowel het Vlaamse als federale niveau, Daardoor zal de besluitvorming op provinciaal niveau verder ‘verambtelijkt’ worden. Het primaat van de politiek zal in Vlaanderen verder worden uitgehold. Daar ben ik bang voor.”
“Bovendien hebben de gemeenten ons op dit moment nodig ter ondersteuning. Ze hebben niet de capaciteit om experten in alle beleidsdomeinen aan te werven. Niet alle gemeenten hebben ambtenaren die gespecialiseerd zijn in ruimtelijke ordening of mobiliteit in dienst. Ofwel bundelen de gemeenten hun krachten door middel van fusies, ofwel zullen ze een beroep moeten blijven doen op de provincies.”
Bent u een voorstander van verplichte gemeentefusies?
“Ik wacht af wat in het regeerakkoord staat. Maar persoonlijk ben ik geen grote voorstander van verplichte fusies. Je moet de lokale identiteit zien te bewaren. Daarom lijkt het me niet verstandig om van de ene op de andere dag een verplichting op te leggen. Je moet dat idee organisch laten groeien. Gemeenten zullen zich zeker kunnen vinden in samenwerkingsverbanden rond ruimtelijke ordening of mobiliteit, op voorwaarde dat ze hun eigen identiteit kunnen behouden. We moeten streven naar samenwerkingsverbanden tussen gemeenten, ondersteund door de provincies. Zij staan garant voor de democratische basis die nog ontbreekt in eerder arbitraire, bovenlokale samenwerkingsverbanden.”
Hoe kijkt u naar de afschaffing van de opkomstplicht?
“De campagne verloopt toch wel anders. Vroeger moest je mensen overtuigen om op N-VA te stemmen. Nu moet je ze in de eerste plaats overtuigen om te gaan stemmen. Persoonlijk ben ik geen voorstander van deze hervorming. Ik ben nog altijd
een voorstander van de opkomstplicht. Voor het stemrecht zijn mensen gesneuveld. En nu veegt Vlaanderen dat zomaar van tafel… Het blijft een bijzondere maatregel. Ik ben geen voorstander van de liberale trofee die Somers heeft binnengehaald. De vraag is nu wat het resultaat zal zijn. Welke partijen zullen winnen en welke verliezen?”
De Vlaamse regering wordt wel eens verweten dat ze te veel voor de grote steden, en vooral dan Antwerpen en Gent, zou rijden. In hoeverre is de provincie een vertegenwoordiger van álle gemeenten?
“Het provinciale niveau speelt zowel voor de steden als voor de kleine gemeenten. Elke legislatuur bezoekt de deputatie alle schepencolleges. Ik ken bijna alle burgemeesters en heel wat schepenen persoonlijk, net omdat er zoveel onderling overleg plaatsvindt. Verhoudingsgewijs doet de provincie zelfs meer voor de kleine gemeenten, omdat die vaker een beroep op ons doen. Steden zoals Antwerpen en Mechelen hebben onze expertise minder nodig, omdat ze die al in huis hebben. Tenzij het gaat om enkele specifieke projecten, zoals De Nekker in Mechelen of het Rivierenhof in Antwerpen, komen ze niet bij ons aankloppen. Voor mobiliteit en ruimtelijke ordening hebben ze ons minder nodig.”
Het eigengereide optreden van Antwerps gouverneur Cathy Berx (cd&v) tijdens de coronacrisis lijkt het imago van het provinciale niveau geen goed te hebben gedaan. Had u haar kunnen terugfluiten?
“Nee. De gouverneur is voorzitter van de deputatie, maar heeft daarin geen zeggingsrecht. Ze kan alleen wijzen op zaken die juridisch niet zouden kloppen. Ze heeft een protocollaire functie als vertegenwoordiger van het Hof en van zowel de federale als de Vlaamse regering. Ze krijgt een aantal opdrachten van de Vlaamse regering. De gouverneur staat onder meer in voor het crisisbeheer. Als het provinciale rampenplan wordt afgekondigd, moet zij ervoor zorgen dat de brandweer, politie en civiele bescherming centraal worden aangestuurd. Maar politiek heeft de gouverneur niks te zeggen. Zo zijn het de gedeputeerden die bepalen hoe de budgetten van de provincie worden besteed. Maar dat is moeilijk uit te leggen.”
Het is bijna een sport geworden om een beroep in te stellen tegen vergunningen
“Op een bepaald moment was de relatie met de gouverneur toch wel conflictueus te noemen. De eenzijdige beslissing om in de provincie Antwerpen de horeca nog eens te sluiten, heeft tot heel wat bezorgde reacties in de sector geleid. Maar in crisissituaties heeft de gouverneur nu eenmaal de macht om dat te doen, destijds tot grote verbazing van ontslagnemend Vlaams minister-president Jan Jambon.”
Moet de macht van de gouverneur worden ingeperkt?
“Dat is een goede vraag. Het is belangrijk om op bovenlokaal niveau een crisisverantwoordelijke te hebben. Maar de coronacrisis was natuurlijk zo uitzonderlijk dat er op voorhand geen enkel plan op tafel lag. Als je daar vandaag op terugblikt, zie je wat voor foute beslissingen toen genomen zijn. Maar op dat moment wist niemand hoe het verder moest. Men wilde een gezondheidscrisis indijken en men heeft daarom beslissingen genomen waarvan je je achteraf kan afvragen of ze wel nodig waren. Maar achteraf is het natuurlijk gemakkelijk praten. De profeet van achteraf staat altijd als eerste recht.”
In een lokale peiling voor de stad Antwerpen haalt PVDA bijna een kwart van de stemmen. Kijkt u al uit naar uw samenwerking met burgemeester Jos D’Haese?
“Met de communisten zal ik nóóit samenwerken. Nooit. De media voeren PVDA op als een democratische partij. Ze worden overal uitgenodigd en krijgen een enorm podium. We moeten aan de mensen uitleggen dat PVDA een communistische partij is, zeker aan de jongeren. Maar dat is moeilijk, omdat ze niet meer beseffen wat het communisme wereldwijd heeft aangericht. PVDA belooft de mensen de hemel op aarde, maar zal het economische weefsel van de stad Antwerpen alleen maar vernietigen. We moeten ons daar écht voor hoeden. We moeten elke dag opnieuw, van deur tot deur, waarschuwen voor het grote gevaar dat PVDA is. Bart De Wever heeft gelijk wanneer hij zegt dat we een gele muur moeten opwerpen tegen het rode gevaar. De Antwerpenaar staat voor de keuze tussen Rome en Moskou. Als je ziet wat de totalitaire communistische regimes in Noord-Korea, China, Rusland en Cuba hebben aangericht… Vraag maar eens aan de inwoners van die landen hoe het met hun vrijheid gesteld is.”
Legt u de schuld voor het succes van PVDA bij de media?
“Ik neem het de media bijzonder kwalijk dat ze de PVDA niet als een communistische partij betitelen, maar hen behandelen als een gewone linkse partij. Jos D’Haese is gevaarlijk. Ik heb het IJzeren Gordijn nog meegemaakt. Ik heb gezien wat het communisme in Oost-Europa heeft aangericht. Dat zou dramatisch zijn voor een stad als Antwerpen. Ik geloof niet dat de peilingen bewaarheid zullen worden: het gezond verstand zal zegevieren. Antwerpen is dankzij N-VA ten goede veranderd: daar hopen we electoraal voor beloond te worden. Het is angstaanjagend om te zien hoe Jos D’Haese bepaalde mensen opzweept en het conflict uit Gaza importeert. Ik maak mij daar grote zorgen over.”
In Borgerhout bestuurt Vooruit, de toekomstige coalitiepartner van N-VA op Vlaams niveau, met PVDA. Moet uw voorzitter, Bart De Wever, elke samenwerking met Vooruit opzeggen als de partij van Conner Rousseau opnieuw met de communisten in zee gaat? De andere partijen verwachten immers ook van N-VA dat ze niet met Vlaams Belang bestuurt.
“Het is bijzonder dat men PVDA beschouwt als een normale partij. Wij zijn nooit een voorstander geweest van het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang. Maar aan de andere kant stel ik vast dat een communistische partij wel meebestuurt in Zelzate en Borgerhout. Het is bijzonder dat de media daar geen vragen bij stellen. De media dragen een enorme verantwoordelijkheid voor de opkomst van PVDA. Maar ik ga mij niet uitlaten over hoe onze voorzitter daarmee moet omgaan. Daarover zal het partijbestuur zich moeten buigen. Maar mijn persoonlijke visie is dat ik nooit met de communisten wil besturen.”
In 2022 legde de Vlaamse regering 15 referentieregio’s vast. Hoe kijkt u naar die liberale trofee?
“Op verzoek van Bart Somers, de minister die nu opnieuw burgemeester is geworden, heeft de Vlaamse regering besloten om het provinciale niveau te vereenvoudigen. Maar wat heeft ze gedaan? 15 regio’s opgericht. U moet mij eens uitleggen waarom dat een vereenvoudiging zou zijn. Sterker nog: voor al die regio’s zal men volk moeten aanwerven, wat de factuur voor de burger verhoogt. Schaf die regio’s onmiddellijk af. Samenwerkingsverbanden tussen gemeenten zijn een goede zaak. Maar samenwerkingen groeien organisch op het terrein. Die kan je niet van bovenaf opleggen of verplichten. Ik zie geen enkele van de 15 regio’s goed werken. Ze zijn ook niet democratisch gelegitimeerd. Ik geloof er niet in.”
Een van de speerpunten in de provinciale campagne van N-VA is de afschaffing van de provinciebelasting voor gezinnen en alleenstaanden. Is dat financieel haalbaar?
“Dat is toch wel tekenend voor onze partij: overal waar N-VA bestuurt, zet ze de financiën op orde. We hebben in 2012 een provincie met 160 miljoen euro schulden geërfd. We hebben die schuldenberg teruggebracht tot 38 miljoen euro en gaan ervoor zorgen dat die - als we na de verkiezingen opnieuw de kans krijgen - volledig verdwijnt. Omdat we de schuldenlast hebben afgebouwd, komt er financiële ruimte vrij. De gezinnen moeten daarvan kunnen genieten. Door nog verder te besparen, zullen we zonder de 30 miljoen euro inkomsten uit de provinciebelasting kunnen. Het werk dat we hier met N-VA hebben geleverd, is een geschenk aan de inwoners van de provincie Antwerpen. Als je bepaalde middelen als overheid niet nodig hebt, moet je ze ook niet zomaar opsouperen.”
Heeft u een uitgesproken mening over de Vlaamse Beweging?
“Ik heb de Vlaamse Beweging op haar hoogtepunt meegemaakt, onder meer in Schaarbeek, de Voerstreek en Komen, en toen er nog 50.000 mensen naar de IJzerbedevaart gingen. N-VA heeft de Vlaamse Beweging leeggezogen. Dat zeg ik met alle respect voor de mensen die nu keihard werken bij de VVB. Maar het is niet meer zoals vroeger. Vroeger streed de Vlaamse Beweging voor macht. Die hebben we nu verworven. Daardoor is de Vlaamse Beweging op een lager pitje komen te staan. Maar het is goed dat ze er nog is. Het is fantastisch wat de VVB vandaag doet. Het is indrukwekkend hoeveel mensen ze voor de bevlagging van de Ronde van Vlaanderen nog op de been kunnen brengen.”
Het is verschrikkelijk hoezeer Vlamingen op hun eigen cultuur neerkijken
“Veel Vlamingen zijn hun identiteit verloren. Ik probeer als eerste gedeputeerde, ondervoorzitter van het Peter Benoit Fonds en lid van de raad van bestuur van het Studiecentrum voor Vlaamse Muziek, de Vlaamse cultuur te ondersteunen. De linkse pers kijkt sterk neer op de Vlaamse identiteit. We moeten er dus voor vechten. Het is verschrikkelijk hoezeer Vlamingen op hun eigen cultuur neerkijken. Als we de Vlaamse Beweging op een of andere manier kunnen ondersteunen, zullen we dat blijven doen. Ik blijf een Vlaamse Beweger in hart en ziel.”
Geen woorden maar daden! Splits zelf de sociale zekerheid!
ANTON SCHELFAUT
Illegale immigratie en verkiezingen: een bewuste politiek
In mijn vorig artikel werd al terloops aangehaald dat illegale stemmen een reële zorg blijven. Verschillende ‘factchecks’ en media geven geruststellend aan dat dit eigenlijk geen probleem is, omdat er ‘geen bewijs is’ van dergelijk misbruik van het stemrecht door illegalen. De belangrijkste studie die wordt aangehaald om Trumps claim dat reeds in 2016 illegalen meestemden, te ontkrachten, werd in 2017 uitgevoerd door het Brennan Center for Justice: door illegalen uitgebrachte stemmen maakten 0,0001 procent van het totaal uit! Die afwezigheid van fraude bevestigt, aldus het Brennan Institute, “dat stemfraude van gelijk welke aard, inclusief stemmen uitgebracht door niet-burgers, zeldzaam is”.
Het probleem met die studie is dat het de verkiezingsverantwoordelijken in de kieskantons ondervroeg. Die hebben nagenoeg geen enkel middel ter beschikking om zelfs maar de identiteit van kiezers te controleren, laat staan hun status als burger. Een academische studie uit 2014 kwam echter tot de bevinding dat reeds ten tijde van de presidentsverkiezingen van 2008 ruwweg een kwart van de niet-burgers waarschijnlijk geregistreerd was op kieslijsten en dat 6,4 procent ervan ook daadwerkelijk gestemd had (81,8 procent daarvan op Barack Obama). Reeds in 2008 hebben illegale stemmen waarschijnlijk belangrijke uitslagen beïnvloed, waaronder stemmen in het kiescollege en cruciale senaatszetels.
Voter ID
Een nieuwe studie, die ook de cijfers uit 2020 en 2022 bekeek, met verfijnde methodologie en betere brongegevens, kwam tot dit schokkende besluit: in 2024 zullen tussen 1 en 2,7 miljoen niet-Amerikanen een stem uitbrengen tijdens de presidentsverkiezingen in november (en zo meebepalen wie president zal worden, en wie zetels krijgt in het parlement of in de senaat). Hoewel de federale en de staatswetgevingen vereisen dat men Amerikaans burger is om te kunnen stemmen in federale verkiezingen en verbieden om valselijk te verklaren een burger te zijn, zijn maatregelen om dat af te dwingen of zelfs maar te controleren heel beperkt en vaak gewoon afwezig.
Momenteel is het voldoende om een winkellidkaart te tonen om zich te registreren als kiezer
Het absoluut furieuze verzet tegen ‘voter ID’ door Democraten past in dat kader. Elk voorstel om bijvoorbeeld kiezers zich te laten identificeren met een door de overheid
uitgereikt identificatiedocument, zou ‘racistisch’ zijn en stuit op enorm verzet. Momenteel is het voldoende om het nummer van een rijbewijs of zelfs een winkellidkaart of een ontvangstbewijs dat de huur betaald is te tonen om zich te registreren als kiezer.
Twee voormalige functionarissen in het Amerikaanse ministerie van Justitie, Hans von Spakovsky en Christian Adams, trokken aan de alarmbel en wezen erop dat bijna geen enkele staat verifieert of personen die zich als kiezer registreren Amerikaanse staatsburgers zijn en dat de federale overheid, “zowel de rechtbanken als de uitvoerende macht, significante barrières hebben opgetrokken tegen dergelijke verificatie. We weten gewoon niet hoeveel niet-staatsburgers, zowel legaal als illegaal, zich registreren en stemmen”. “Stem voor Biden”
Suzan Rice, onder Obama adviseur inzake staatsveiligheid en nu onder Biden adviseur binnenlands beleid, was belast met de uitvoering van een besluit van president Biden om ‘kiezersdeelname te promoten’. Congreslid van de staat New York Claudia Tenney liet weten dat Rice een memo had verstuurd die onder meer vermeldde dat “we moeten bekijken hoe we illegalen kunnen laten stemmen”. De procureur-generaal van Texas, Ken Paxton, verklaarde dat de toestroom van illegalen “zonder twijfel” georkestreerd werd om die illegalen te doen stemmen. Hij onderzoekt momenteel in zijn staat verslagen die stellen dat ngo’s op onwettige wijze niet-burgers registreren om te stemmen. Die organisaties reiken Spaanstalige pamfletten uit aan illegalen waarin aangemoedigd wordt om te gaan stemmen, evenals voor wie: “Stem voor Biden, we hebben hem nogmaals 4 jaar nodig om de grens open te houden!” Het totale gebrek aan controle op staatsburgerschap en verkiezingen is geen onachtzaamheid, maar een bewuste strategie. In 2016 stelde Barack Obama illegalen gerust. Op de vraag of illegale immigranten, als ze gaan stemmen, moeten vrezen dat de immigratiediensten weten wie ze zijn en hen gaan deporteren, antwoordde hij: “Niet waar! En de reden is eerst en
Frankrijk krijgt nieuwe, ‘rechtse’ regering
Frankrijk heeft een nieuwe regering en die is een stuk rechtser dan de vorige. Ongeveer twee maanden geleden hield Frankrijk vervroegde parlementsverkiezingen. Die verkiezingen eindigden toen in een relatieve teleurstelling voor Marine Le Pens Rassemblement National (RN) en een onverwachte overwinning voor Jean-Luc Mélenchons extreemlinkse Nouveau Front Populaire (NFP).
Michel Barnier, de nieuwe Franse premier, heeft vorige week de namen van zijn ministers bekendgemaakt. De meeste ministers komen van centrumrechtse partijen zoals Renaissance, de partij van Macron, of Les Républicains. Die laatste partij krijgt maar liefst tien banen binnen de kabinetten toebedeeld. Van een écht rechtse regering, waar ook het Rassemblement National deel van uitmaakt, is dus geen sprake.
De Franse begroting is een puinhoop en dus moet Macron ingrijpen
vooral dit. Wanneer je stemt, ben je zelf een staatsburger. En er is geen enkele situatie waarin de kiezerslijsten worden overgedragen en mensen die beginnen te onderzoeken, enzovoort.” Met een toename van verslagen over illegalen op stemlijsten in meer en meer staten, over hoe staten illegalen rijbewijzen uitreiken en hoe de overheid in meerdere staten honderdduizenden illegalen binnenbrengt (voornamelijk ‘Republikeinse’ staten’ en ‘swing states’), wordt duidelijk dat de explosie van illegale immigratie onder Biden inderdaad bewust was.
Inadmissible Aliens
Cijfers van de CBP, de Amerikaanse grenswacht, laten zien, naast een enorme stijging in illegale immigratie toen Biden president werd, hoe in mei 2023 plots geen illegalen meer buitengezet werden. In plaats daarvan is er een stijging in ‘Inadmissible Aliens’. Onontvankelijke niet-burgers. Die komen uit Cuba, Nicaragua, Venezuela en Haïti, en werden gewoon het Amerikaanse hinterland binnengevlogen. Twee vliegen in één klap: zo dalen de cijfers van illegalen aan de grens en worden grote aantallen illegalen ingezet in staten waar men - Democraten - die ‘kiezers’ broodnodig heeft. Dat omvat Ohio en gemeenten zoals Springfield, overal in de VS.
De procureur-generaal van Texas, Ken Paxton, verklaarde dat de toestroom van illegalen “zonder twijfel” georkestreerd werd om die illegalen te doen stemmen
En zonet kwam een bericht binnen dat ‘speaker’ Mike Johnson - onder zware druk van onder andere de regering-Biden/ Harris - een nederlaag bekent, en een belangrijke budgetresolutie in zal dienen zonder de ‘Save Act’, een wetsvoorstel om de integriteit van de verkiezingen te versterken. Het omvatte bijvoorbeeld de verplichting dat staten bewijs van burgerschap moeten eisen bij registratie van kiezers. De cijfers omtrent immigratie en die wel zeer hardnekkige weigering om de eigen verkiezingen op zeer rudimentair niveau te beschermen, werpen een heel ander licht op de problematiek aan de grens en in steden zoals Springfield. Het gaat niet om naastenliefde, maar om puur politiek eigenbelang: het importeren van nieuwe kiezers.
WIM VANRAES
Een van de absolute sleutelposities gaat naar Bruno Retailleau. De 63-jarige Fransman wordt de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, een portefeuille die ook het migratiebeleid omvat. Retailleau is een veteraan van Les Républicains en zal naar verwachting de teugels kunnen aansnoeren op het gebied van asiel en migratie. De nieuwe regering moet Frankrijk opnieuw op de rails krijgen en vooral de politieke stabiliteit herstellen. Frankrijk maakt momenteel de zoveelste turbulente periode in zijn lange geschiedenis door. De samenleving lijkt soms op barsten te staan en de diepe sociale conflicten werden nogmaals pijnlijk duidelijk tijdens de parlementsverkiezingen van 7 juli, waarbij uiterst links en rechts het centrum zwaar
Cordon sanitaire zwaar onder druk na verkiezingen in Brandenburg
De voorbije deelstaatverkiezingen in Thüringen en Saksen zorgden al voor hoogspanning bij de Duitse federale regeringspartijen van de links-liberale Ampelcoalitie door het succes van AfD. Niet alleen verdwenen de liberalen uit de deelstaatparlementen, terwijl Die Grünen plaats moesten ruimen in één deelstaatparlement, maar de Ampelcoalitie kon in die deelstaten nog amper rekenen op 10 tot 13 procent van de kiezers. Vandaar de grote nationale en internationale belangstelling voor de verkiezingen in een derde oostelijke deelstaat, in Brandenburg, omdat volgens de meest recente peilingen ook hier AfD wel eens de sterkste partij zou kunnen worden
Bij de jonge kiezers is AfD afgetekend de grootste
Een van de absolute sleutelposities gaat naar
Bruno Retailleau
Bovendien werd Frankrijk, net als België, onlangs op de vingers getikt door de EU. De Franse begroting is een puinhoop en dus moet Macron ingrijpen. De Europese Unie hanteert een tekortlimiet van 3 procent. Maar het Franse overheidstekort zal dit jaar naar verwachting oplopen tot ongeveer 5,6 procent van het bbp. In 2025 zou het overheidstekort zelfs boven de 6 procent uitkomen. Tijd voor verandering dus.
PEPIJN DEMORTIER
Brandenburg is vooral belangrijk voor de Duitse kanselier Olaf Scholz (SPD). Sinds de val van de Berlijnse Muur in 1989 was SPD erin geslaagd onafgebroken aan de macht te blijven en leverde de partij ook steevast de minister-president. Dietmar Woidke (SPD) regeerde nu eens met Die Linke (waartegen géén ‘Brandmauer’ werd opgetrokken), dan weer met CDU en Die Grünen. Woidke had al laten verstaan dat hij zou stoppen, mocht blijken dat AfD de verkiezing zou winnen. Het is niet zeker dat Bondskanselier Olaf Scholz (SPD) die nederlaag overleeft. AfD heeft blokkeringsminderheid
SPD is met de hakken over de sloot, met 30,9 procent van de stemmen, erin geslaagd de grootste te blijven. De polariseringscampagne van Dietmar Woidke was de juiste gok, al is de prijs bijzonder zwaar: de linkse partijen Die Linke en Die Grünen, en de liberale FPD, werden leeggezogen en verdwijnen uit het deelstaatparlement. En CDU, dat met 12,1 procent van de stemmen haar slechtste resultaat in Brandenburg ooit haalde, werd slechts de vierde partij. CDU verloor niet alleen stemmen aan SPD, maar ook tienduizenden aan AfD, dat met 29,2 procent van de stemmen nipt de tweede partij wordt.
Belangrijker is de vaststelling dat AfD in het deelstaatparlement met 30 van de 88 zetels over een belangrijke blokkeringsminderheid beschikt.
“Zonder ons kan de grondwet niet worden veranderd, noch het huishoudelijke reglement. We kunnen voortaan zélf een onderzoekscommissie oprichten betreffende de openbare televisiezender”, aldus Dennis Hohloch, woordvoerder van de AfD-fractie. Bovendien zijn de stemmen van AfD nodig bij de verkiezing van de rechters van het Landesverfassungsgericht. Om af te sluiten, is er nog goed nieuws voor AfD: bij de jonge kiezers is de partij afgetekend de grootste.
AfD speelt stilaan mee met de grote jongens
Deze deelstaatverkiezingen zullen niet zonder gevolg blijven voor de Ampelcoalitie, waar liberalen en Die Grünen minder inschikkelijk zullen worden. En AfD speelt stilaan mee met de grote jongens. Bij CDU/CSU zal de druk toenemen om de Brandmauer tegen AfD op te blazen, want als CDU/CSU het cordon sanitaire niet opbreekt, zou de kiezer het wel eens zélf kunnen doen.
PIET VAN NIEUWVLIET
Strategische shift naar het noorden
Over een kleine twee weken is het precies één jaar sinds de Hamas-hordes hun uitval tegen Israël deden. De Israëlische reactie in Gaza was onvermijdelijk, maar ook in het noorden van het land begon het over en weer schieten met Hezbollah in Libanon. Inmiddels is net die strijd in een stroomversnelling beland; in die mate dat experts het hebben over het verschuiven van het strategisch zwaartepunt naar het noorden. Of een totale escalatie nog vermeden kan worden, is dé hamvraag.
Abstractie makend van de voorgeschiedenis en de mogelijke gevolgen, kan de Mossad-operatie met ploffende piepers enkel als een loepzuiver succes omschreven worden. En tot op zekere hoogte ook een rehabilitatie voor de steken die ze lieten vallen door de virulente aanvallen van 7 oktober vorig jaar niet te hebben zien aankomen. Twee vragen blijven pertinent: waarom en waarom nu? Beide kunnen ook niet los van elkaar gezien worden.
Plof-piepers
Er bestond de vrees aan Israëlische zijde dat Hezbollah ging ontdekken dat er met hun piepers geknoeid was. Die ontmaskering zou de hele operatie op een sisser doen aflopen, en dus moest ingegrepen worden. Idealiter gebeurt dit aan de vooravond van een massale inval. Door de vijand een stevig mokerslag toe te dienen, creëert men voor zichzelf een strategisch voordeel. Maar dat gebeurde nu dus niet, ook al mag de hevigheid van de toegediende tik niet onderschat worden. Laten we ook niet vergeten dat bovenop de tientallen doden en honderden (zwaar) gewonden van deze plof-piepers, Israël het voorbije jaar naar schatting zo’n 460 Hezbollah strijders richting Allah begeleid heeft. De retoriek die op de operatie volgde, werd kracht bijgezet door het afvuren van tientallen raketten. Dat men zich beperkte tot doelwitten in het noorden van Israël is veelzeggend. Het toont aan dat Hezbollah wellicht geen volledige escalatie wenst, of aankan. Mutatis mutandis kan hetzelfde van Israël gezegd worden. De operatie in Gaza is het voorbije jaar slopend geweest voor heel wat reservisten. Zij kunnen niet in een handomdraai ingezet worden in Libanon. En dus focust men zich op bommen en raketten.
Libanese doelen
Door alle aandacht die Gaza sinds oktober vorig jaar kreeg, werd minder geïnformeerd over hetgeen zich in het noorden van het land onafgebroken afspeelt. Vrijwel onmiddellijk ging Hezbollah over tot beschietingen van Israëlische doelen; inmiddels zouden er al 8.500 projectielen afgevuurd zijn. Direct gevolg hiervan is de noodgedwongen verhuis van Israëlische burgers die nu al maanden om veiligheidsredenen elders in ballingschap wonen. Omgekeerd beschoot Israël al zo’n 7.600 sites in Libanon, wat die honderden doden verklaart, 460 dus volgens de raming van een denktank gespecialiseerd in defensie-gerelateerde thema’s.
Dat Hezbollah zich beperkte tot doelwitten in het noorden van Israël is veelzeggend
Mogelijk zal de intensieve beschieting van de voorbije weken nog wat aanhouden, maar daar hangt een prijskaartje aan, financieel en politiek ook. Het feit dat Tel Aviv de veiligheid van het eigen grondgebied niet kan garanderen, een vereiste voor die terugkeer, weegt op de positie van premier Netanyahu. Ondertussen dikt de factuur van de luchtverdediging verder aan. Die onderscheppende systemen mogen dan al spectaculaire beelden opleveren, ze zijn ook peperduur. En is een robbertje vechten met Hezbollah niet de geschikte manier om het eigen politieke overleven te bewerkstelligen? Anders dan Gaza dat aanleiding geeft tot heel wat controverse (de gijzelaars!), is een consensus over een strijd tegen Hezbollah makkelijker te bereiken.
‘Allahoe Akbar!’: teken van blijdschap?
Rotterdam werd recent opgeschrikt door een ernstige steekpartij waarbij een dode viel. De 22-jarige dader, een moslim, schreeuwde tijdens zijn terroristische aanslag voortdurend ‘Allahoe Akbar’. De burgemeester van de Nederlandse havenstad, de zelfverklaarde salafist Ahmed Aboutaleb, stelde vervolgens doodleuk dat hij zelf tot wel tien keer per dag die kreet loslaat.
Tal van getuigen meldden dat de man die de aanslag pleegde, voortdurend ‘Allahoe Akbar!’ schreeuwde. Het Openbaar Ministerie neemt dit element mee in zijn onderzoek en stelt dat het motief van de dader dus mogelijk door een extremistische ideologie was ingegeven. Officieren van Justitie stelden een onderzoek in voor poging tot moord met een terroristisch oogmerk. Ayoub M. was gekend bij de politie en zou eerder al veroordeeld zijn voor geweldsdelicten.
Burgemeester Rotterdam minimaliseert aanslag
Generaal voorspelt
Wat nu te verwachten? Oud-generaal Haimovich waagde zich in The Jerusalem Post aan een voorspelling. “Tussen deze beschietingen en een volledige invasie bestaat een middenweg”, legt hij uit. Eerst en vooral moet deze interventie van Gaza losgekoppeld worden. De link wordt gelegd, maar het zijn twee afzonderlijke problemen, ook al wordt Hamas Iraans geld toegestopt. Zijn gok? Een interventie in Libanon die zich beperkt tot het zuiden van het land, waarbij Beiroet en de Bekavallei buiten schot zouden blijven. Dat gebied bevat voldoende doelen om Hezbollah enkele stevige tikken te verkopen. Idealiter vindt deze grondoorlog plaats, zo vervolgt hij, na 5 tot 6 dagen intensieve beschietingen. “Intensiever dan wat we vandaag hebben”, benadrukt hij. De komende weken zullen we zien hoe goed de glazen bol van de oud-generaal gewerkt heeft. En ondertussen is het afwachten of dat schieten daadwerkelijk nog gaat intensifiëren, een prelude voor een nieuwe fase...
Anders dan Gaza is een consensus over een strijd tegen Hezbollah makkelijker te bereiken
Europa krijgt er binnenkort een ‘Vaticaanstad voor moslims’ bij. Die primeur is weggelegd voor de Albanese hoofdstad Tirana, waar de nieuwe islamitische microstaat zal worden opgericht. De staat, die ongeveer 10 hectare zal beslaan, zal echter een liberale invulling krijgen. Alcohol is toegestaan, vrouwen mogen dragen wat ze willen en van de sharia is geen sprake.
Screenshot dader Ayoub M. die tegengehouden wordt door omstaanders
Aan de voet van de bekende Erasmusbrug vond vorige week donderdag een zware steekpartij plaats. Ayoub M., een jongeman van Marokkaanse afkomst, liep met twee grote kapmessen een plein op en begon er vervolgens aan een slachtpartij. Een 32-jarige man uit Rotterdam kwam bij de moordaanval om het leven. Een ander slachtoffer - een Zwitser - werd zwaargewond naar het ziekenhuis afgevoerd. Ook de dader belandde uiteindelijk op de spoedeisende hulp.
Het waren hysterische taferelen. De moslimfundamentalist liep namelijk tijdens zijn moorddadige tocht ook nog richting een horecazaak. Daar begonnen personen, die op het terras zaten, zich te verdedigen met tafels en stoelen. Vervolgens wilde de dader nog bijkomende slachtoffers gaan maken in een museum. Aan het geweld kon op die plek een einde worden gemaakt, doordat een omstander die erg bedreven is in gevechtssporten, de terrorist kon uitschakelen. De sportinstructeur die heldhaftig ingreep, wordt algemeen beschouwd als ‘de held van Rotterdam’.
In de nasleep van de aanslag liet de burgemeester van Rotterdam van zich horen. Ahmed Aboutaleb, reeds vijftien jaar aan het hoofd van de Zuid-Hollandse stad, deed een wel erg bizarre uitspraak. Volgens de socialistische burgemeester - die overigens lang geleden al aankondigde deze week zijn mandaat te zullen beëindigen - hoeft het brullen van ‘Allahoe Akbar’ helemaal niets van doen te hebben met een terroristisch motief. Sterker nog, Aboutaleb deelde droogjes mee dat hij de kreet zelf tot wel tien keer per dag uitspreekt.
Burgemeester Aboutaleb deelde droogjes mee dat hij de kreet zelf tot wel tien keer per dag uitspreekt
Toch hoeft de opvatting van de Rotterdamse burgervader niet te verbazen. Wie dieper graaft, stoot al gauw op een interview dat Aboutaleb in 2017 hield met het Nederlandse Radio 1. Daarin zei hij dat de samenleving zich geen zorgen hoeft te maken over het oprukkende salafisme. Sterker nog, “iedere moslim is een beetje salafist”, zo klonk het toen.
PVV-leider Geert Wilders spreekt alvast schande en vindt Aboutaleb met zijn recente uitspraak “burgermeester-onwaardig”. Heel wat Rotterdammers delen die mening en vinden dat de linkse bestuurder de aanslag van afgelopen week erg minimaliseert. In een persbericht sprak Aboutaleb slechts over “een nare daad”. Het deed journalist Jan Dijkgraaf in zijn column besluiten: “Als je een terroristische aanslag op toevallige voorbijgangers weet terug te brengen tot een nare daad, dan ben je of knettergek of een kwaadaardige wegkijker.” LVS
De Albanese premier Edi Rama kondigde afgelopen weekend in de New York Times aan een nieuwe microstaat te zullen oprichten aan de rand van de Albanese hoofdstad. Die nieuwe stadstaat zal toebehoren aan de aanhangers van het bektashisme, een meer liberale stroming van de islam. De kleinste staat ter wereld zal slechts één vierde van de oppervlakte van het Vaticaan beslaan, en zal binnenkort als de ‘Soevereine Staat van de Bektashi-orde’ door het leven gaan.
Tolerant imago
Volgens premier Rama moet de nieuwe moslimstaat het tolerante imago van Albanië promoten, maar of daar daadwerkelijk de oprichting van een microstaat voor nodig is, inclusief eigen paspoorten, grenzen en administratie, is dan weer een andere vraag. De premier van de Socialistische Partij van Albanië denkt alleszins van wel, en zei daarover het volgende: “We moeten zorg dragen voor deze schat, die religieuze tolerantie is, en die we nooit als vanzelfsprekend mogen beschouwen.”
Gezien hoe liberaal de Soevereine Staat van de Bektashi-orde zal zijn, lijkt het onwaarschijnlijk dat die erkend zal worden door andere, meer conservatieve moslimlanden zoals Saoedi-Arabië, Koeweit of Iran. Met deze stap probeert Rama dus vooral de EU te paaien, door Albanië in de markt te zetten als een flexibel, ruimdenkend en inclusief land. Albanië aast namelijk al lang op het begeerde lidmaatschap van de Europese Unie. Het land, dat grofweg 2,8 miljoen inwoners telt, is al sinds 2014 kandidaat-lid van de EU. Of de inspanningen van Rama, die eerder dit jaar nog in opspraak kwam omdat hij politieke tegenstanders het zwijgen oplegde, veel zoden aan de dijk zullen brengen, zal de toekomst moeten uitwijzen.
PEPIJN DEMORTIER
Als alles volgens plan verloopt, landt paus Franciscus donderdagavond op de luchtmachtbasis van Melsbroek en maakt hij zich op voor een vierdaags bezoek aan ons land. De 87-jarige Franciscus reist ter ere van de 600ste verjaardag van de KU Leuven en UCLouvain af naar ons land, maar maakt ook tijd voor gesprekken met onder andere de koning, de eerste minister en slachtoffers van seksueel misbruik in een pastorale context.
“Het bezoek van de paus is ook een aanleiding om de vragen rond zingeving en geloof aan te wakkeren”, vindt Rik Torfs. Met de kerkjurist en voormalige rector van de Leuvense universiteit die in de bloemetjes gezet wordt, blikken we vooruit op het bezoek van paus Franciscus aan ons land.
Gaat u de paus zelf ontmoeten?
“Ik ben ingeschreven als toeschouwer voor de meeting in Leuven, maar ik weet nog niet met zekerheid of ik aanwezig ga zijn, omdat ik niet zo’n fan ben van massabijeenkomsten en grote plechtigheden. Ik vind het heel fijn dat dat pausbezoek er is, maar het is niets voor mij.”
Paus Franciscus bezoekt ons land ter ere van de zeshonderdste verjaardag van de KU Leuven en UCLouvain. Bestaat er nog een nauwe band tussen het Vaticaan en de universiteiten?
“Ik denk niet dat er nog een belangrijke band is, maar er is wel nog een beleefdheidsband. Er zijn natuurlijk wel nog contacten: voor de faculteiten theologie en kerkelijk recht is het noodzakelijk dat die banden op een of andere manier aangehaald blijven worden. Voor kerkelijk recht is het bijvoorbeeld zo dat iedereen die een ‘Licentia Juris Canonici’ behaalt, een diploma behaalt dat zowel naar Vlaams recht als naar kerkelijk recht erkend wordt.”
Pausbezoek kan discussie over religie, zingeving en geloof aanwakkeren
“Voor het overige is het vooral een kwestie van beleefdheid. Heel veel mensen aan de universiteit vandaag zijn niet meer katholiek, zoals dat elders in Vlaanderen ook het geval is. Daar komt nog eens bij dat het businessmodel van de universiteiten vandaag eerder op publicaties is gericht. Daardoor verdwijnt stilaan de specificiteit van de universiteiten in ons land, maar ook elders.”
Betekent het label van katholieke universiteit of instelling vandaag nog iets?
“Wel, het feit dat de paus komt, betekent dat ook hij daar nog belang aan hecht. Dat die twee oude universiteiten in Leuven en
Louvain-la-Neuve nog de K of de C in het label dragen, zegt ook iets. Aan de andere kant is de situatie helemaal anders dan bijvoorbeeld in 1985, toen er allerlei discussies werden gevoerd over wat de K van KU Leuven precies betekent. Die zal men nu zeker niet meer op die manier voeren. Dat bewijzen ook de thema’s die in Louvain-la-Neuve en Leuven gekozen zijn.”
Wat bedoelt u?
“In Louvain-la-Neuve gaat het over klimaat, in Leuven over migratie en vluchtelingen. Dat zijn twee thema’s waar het denken van de paus niet zo ver afwijkt van het progressieve, geseculariseerde Westen. Men heeft duidelijk gekozen om daar geen geloofsthema’s te behandelen. Ook van de morele issues die moeilijker liggen in ons land, zoals het celibaat en het homohuwelijk, blijft men weg. In die zin denk ik dat het om een wederzijdse beleefheidsverhouding gaat.”
Naast het bezoek aan de universiteiten is er ook de eucharistieviering in het Koning Boudewijnstadion. Wat kan dat betekenen?
“Zo’n viering in een stadion of op een open vlakte hoort er vaak bij wanneer de paus een buitenlands bezoek doet. Dat wordt sterk opgevoerd sinds Johannes Paulus II, die daar erg mee bezig was. Zo’n massabijeenkomst kan voor mensen zeker een gevoel van verbondenheid betekenen. Het laat hen toch ook zien dat ze niet alleen staan als katholiek in Vlaanderen, in tegenstelling tot wat je soms zou denken als je de media volgt. Die viering kan opmonterend en positief werken, zeker ook voor de jongeren die sterk betrokken worden bij de organisatie ervan. Het is een kans om de religieuze en zingevingsvragen aan de orde te stellen.”
Is het in die zin een kans voor de Vlaamse bisschoppen om opnieuw meer mensen naar de kerk te krijgen?
“Je weet nooit hoe duurzaam zo’n bezoek is. Maar het is alleszins een kans om die thema’s bespreekbaar te maken en je merkt dat dat toch gebeurt. Ik moet zeggen dat ik nog steeds een beetje sceptisch ben over hoe het programma in elkaar zit. Rond seksueel misbruik zal de groep rond Rik Devillé veel ‘in the picture’ blijven komen. Aan de andere kant komen die twee redelijk formele thema’s aan de universiteiten aan bod.”
“Je zou je kunnen afvragen of religie en spiritualiteit dan wel aan bod komen. Dat is mijn punt van kritiek geweest, maar ik merk de laatste dagen toch dat meer en meer mensen daar gewag van beginnen te maken. Het bezoek van de paus is denk ik wel een aanleiding om te laten zien dat die vragen ook nog leven en om een discussie over religie, zingeving en geloof aan te wakkeren in de samenleving.”
Zal het aantal katholieken verder blijven dalen?
“Vroeger leek in Vlaanderen iedereen katholiek, maar het geloof zat niet diep. Nu lijkt in Vlaanderen bijna niemand nog katholiek. Maar ik denk dat het ongeloof ook veel minder diep zit dan wij vaak denken. Het is niet omdat de huidige culturele elite bijna homogeen seculier is, dat het geloof helemaal niet meer leeft bij mensen. Net zoals het algemene katholicisme van vroeger een mythe was, geldt dat vandaag voor het algemeen aanvaarde ongeloof.”
Denkt u dat mensen zichzelf vandaag minder snel gelovig noemen?
“Dat zou ook kunnen, omdat ze vaak de achtergrond om daarmee bezig te zijn missen. Er is zeker sprake van een religieus analfabetisme bij veel Vlamingen. De kennis over geloof is bij veel mensen blijven steken op het niveau van een kind. Er zijn vandaag nog mensen die op basis van de confrontatie tussen het scheppingsverhaal en de evolutieleer iedere religiositeit van de hand wijzen. Het is heel moeilijk om met die mensen een gesprek aan te gaan, omdat er gewoon een basiskennis over het religieuze ontbreekt.”
Als u carte blanche gekregen had over het programma van het pausbezoek: wat had u er zeker ingestopt?
“Ik zou zeker aan de universiteit geprobeerd hebben om een bredere discussie over bijvoorbeeld geloof en wetenschap te voeren. Er wordt wel wat gesproken over ‘onze katholieke wortels’, maar ja. De wortels kunnen ergens zitten, maar de takken zien er helemaal anders uit. Ik had het dus wat vrijmoediger aangepakt. Ook zou ik een discussie laten plaatsvinden over de rol van de universiteit. Kunnen we niet opteren voor een universiteit waarbij niet enkel het puur wetenschappelijk-technische, maar ook de zingeving en de persoonsvorming van studenten, belangrijk is?”
“Rond die onderwerpen kan een echte dialoog en een grondig debat ontstaan, waarbij de universiteit kritiek kan uiten op de Kerk. Ook andersom kan de Kerk misschien ook op onze westerse manier van leven kritiek uiten. Wij zijn ook niet het voorbeeld voor iedereen, dus ik had voor iets meer discussie gekozen. Heel belangrijk is wel dat mensen in de Kerk bemoedigd worden; dat zou in Koekelberg moeten gebeuren.”
Franciscus werd in 2013 verkozen en is dus al ruim 10 jaar paus. Wat voor een paus is hij?
“Hij is in ieder geval een gewiekste politicus. Hij heeft bijvoorbeeld gezorgd voor een ‘upgrade’ van de vrouw in bepaalde posities, maar zonder ze toe te laten om echte bestuursmacht uit te voeren. Kort gezegd heeft hij de curiekardinalen een beetje gedegradeerd, de vrouw wat gepromoot en daardoor zijn eigen positie versterkt. Paus Franciscus is iemand die op de politieke onderwerpen van vandaag op dezelfde lijn als bepaalde westerse seculiere denkers zit. Dan denk ik bijvoorbeeld aan klimaat, migratie met poreuze grenzen en dergelijke.”
“Anderzijds worstelt hij wat met sommige oudere thema’s. Een voorbeeld daarvan is de zegening van homokoppels, waar hij eerst ‘nee’ over zegde via de Congregatie voor de Geloofsleer. Later heeft hij dat dan toch wat herzien, door zijn dubbelzinnig toelaten van zegeningen als die niet al te ritueel waren. De priesterwijding is door Johannes Paulus II serieus dichtgetimmerd voor vrouwen en ook Franciscus is daar blijkbaar niet voor te vinden, hoewel hij er twee commissies voor heeft ingesteld. Hij gebruikt dus geregeld politieke trucs.”
Wordt hij door iedereen binnen de Kerk gesteund?
“Het is zo dat er een grote spanning is tussen de verschillende landen en continenten. Wij denken vaak ten onrechte dat andere landen ons voorbeeld zullen volgen op alle terreinen. Dat is een vorm van zelfoverschatting en zelfs neokolonialistisch denken op intellectueel vlak.”
Een groep conservatieve bisschoppen uit de VS noemt paus Franciscus zelfs een ketter omwille van sommige standpunten.
“Ik zie dat als niet veel meer dan een fait divers. Er zijn vaak meningsverschillen binnen de Kerk en het beschuldigen van elkander van ketterij kent ook een lange traditie in de Kerk. Ten tijde van Johannes Paulus II stonden de progressieven wat buitenspel. Nu zijn dat misschien de conservatieven. Maar wat misschien het meest opvalt, is dat er vandaag misschien te weinig theologen van hoog niveau zijn, toch zeker minder dan in de periode onmiddellijk na het Tweede Vaticaanse Concilie. Dat vind ik veel zorgwekkender dan de wederzijdse beschuldigingen van ketterij en dergelijke.” “Die grote spanningen tussen de verschillende mensen binnen de Kerk is er altijd geweest. Ik hoop dat die ruimte voor discussie er zal blijven, ook al doen beschuldigingen van ketterij af aan de kwaliteit van de discussie. In het huis van de Heer zijn vele kamers; ik hoop dat er in de toekomst plaats blijft voor die verschillende strekkingen.”
WANNES NEUKERMANS
KERKEN KWETSBAAR VOOR PLUNDERING EN VANDALISME
Reeds in het jaar 280 werd in het huidige Vlaanderen het eerste bisdom gesticht, maar het zou nog enkele eeuwen duren voordat alle inwoners bekeerd waren tot het christendom. De confrontatie met de moderniteit leidde later - en vooral de jongste decennia - tot een geleidelijke ontkerstening en een leegloop van de kerken. Terwijl de kerkgangers wegblijven, slaan vandalen en dieven genadeloos toe.
De bekering van de Vlamingen was het werk van verschillende missionarissen die er met steun van de Frankische adel in slaagden om het christendom te verspreiden. Kerken vormden hier algauw het middelpunt van het leven, ook letterlijk, want veel dorpen ontstonden rondom een kerk. Het luiden van de kerkklokken zorgde voor een tijdsindeling van de dag, terwijl de kerkelijke kalender bepaalde wanneer er gewerkt of gefeest werd. Imposante kathedralen werden symbolen van de macht van het christendom. In de kloosters werd door ijverige monniken de basis gelegd van de westerse wetenschap.
Vriend en vijand erkennen dat de gloriedagen van het christendom achter ons liggen, maar ook vandaag nog telt België een 4.000-tal kerken, waarvan ongeveer 1.750 in Vlaanderen. Die krijgen in toenemende mate af te rekenen met diefstal en vandalisme.
Razendsnelle ontkerkelijking
Nadat achtereenvolgens het humanisme en de verlichting inbeukten op haar dogma’s, zag de Katholieke Kerk haar invloed en maatschappelijke relevantie in de 19 de eeuw verder wegkwijnen onder invloed van het liberalisme, het marxisme en het darwinisme. In de 20ste eeuw zette de ontkerkelijking zich verder toen velen ook in hun privéleven religie afzwoeren. Waar in 1976 nog 36 procent van de Vlamingen wekelijks naar de mis ging, daalde dat aantal tot 5 procent in 2010. De afgelopen jaren daalde het aantal wekelijkse kerkbezoekers in België verder tot amper 1,5 procent van de bevolking.
Herbestemmingen materialiseren de beschavingsbreuk waarin aardse verlangens belangrijker zijn dan het stillen van de geestelijke honger
Ook het aantal pastoors neemt af. Gemiddeld is een pastoor in België verantwoordelijk voor drie parochies. De pastoors zijn doorgaans ook ouder dan 75 jaar, dus een kentering zit er niet meteen aan te komen. Het tekort aan lokale roepingen wordt deels gecompenseerd door buitenlandse priesters. Volgens het jaarrapport van de Katholieke Kerk is 20 procent van onze priesters van buitenlandse komaf. In Nederland gaat het al om 30 procent.
Klagen over kerkklokken
Terwijl kerken dienen voor de verkondiging van het evangelie en de viering van de liturgie, behoren die gebouwen nu vooral tot het cultureel-historische patrimonium. Het zijn in de eerste plaats (beschermde) monumenten die meer toeristen dan gelovigen aantrekken. Voor veel omwonenden mag het dan ook wat minder zijn. Steeds vaker klagen buren over het geluid van de kerkklokken en gaan er stemmen op om de gebouwen voor andere doeleinden te gebruiken. Door de toenemende druk op de huizenmarkt zijn die grote leegstaande gebouwen in het centrum van dorpen en steden voor velen een doorn in het oog. Zo ook voor de Vlaamse regering, die sinds 2011 lokale besturen aanspoort om na te denken over de toekomst van kerkgebouwen.
Holy Cow en het kerkenbeleidsplan
Vanaf 1 januari 2025 is elke gemeente verplicht om over een actueel kerkenbeleidsplan te beschikken als voorwaarde om bepaalde subsidies te krijgen. Rooms-katholieke eredienstgebouwen die beschermd zijn als monument en in aanmerking willen komen voor een verhoogde erfgoedpremie, moeten vanaf dan ook een multifunctionele invulling krijgen, zoals concerten en tentoonstellingen. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat veel kunstenaars die gelegenheid zullen aangrijpen om eens flink hun gal te spuwen over het christendom en de kerk. Kunstenaar Tom Herck gaf in 2017, met de tentoonstelling ‘Holy Cow’, alvast een satanisch voorproefje van wat ons in de toekomst wellicht nog meer te wachten staat. In de
Sint-Jan-de-Doperkerk van Kuttekoven hing toen maandenlang een gekruisigde koe voor het altaar. Het protest van misnoegde katholieken werd in de kiem gesmoord met boetes en werkstraffen. Herbestemming van kerkgebouwen
Terwijl er steeds minder praktiserende christenen zijn, lopen de onderhoudskosten van kerkgebouwen op. Dat leidt tot een toename van het aantal herbestemmingen van kerken. Volgens de jaarrapporten van de Katholieke Kerk werden tussen 2012 en 2022 206 kerken onttrokken aan de katholieke eredienst. Voortaan huizen in die gewezen heiligdommen bibliotheken, culturele centra, restaurants of hotels. Binnenkort komt er zelfs een Delhaize in de voormalige Sint-Annakerk te Gent, terwijl brokkenpiloot Nick Bril het restaurant ‘The Jane’ uitbaat in een voormalige kapel. In Mechelen werd een franciscanenkerk dan weer omgebouwd tot het viersterrenhotel ‘Martin’s Patershof’.
Die herbestemmingen materialiseren de beschavingsbreuk waarin aardse verlangens, zoals lekker eten en comfortabel slapen, belangrijker zijn geworden dan het stillen van de geestelijke honger. Dat leidt echter zelden tot emotionele reacties. De Russisch-Gentse violist Mikhail Bezverkhny was eerder de uitzondering. Hij bracht maandenlang een muzikaal protest ten gehore toen de plannen van Delhaize met de Sint-Annakerk in de openbaarheid kwamen, maar staakte zijn verzet omdat hij zich onvoldoende gesteund wist door de Gentenaars. Het is niet uitgesloten dat sommige kerken herbestemd zullen worden als moskee. In Nederland werden de voorbije decennia reeds tientallen christelijke gebedshuizen omgebouwd tot moskeeën.
Beeldenstormers en grafschenners
De kerkgebouwen en hun kostbare kunstschatten lijken de folkloristische restanten van een vervlogen tijd. Terwijl gemeenten zich beraden over wat ze kunnen aanvangen met de gebouwen, wachten sommigen het oordeel van de kerkenbeleidsplannen niet af om er een eigen invulling aan te geven. In de kerk van Bree-centrum nam een koppeltje een pornofilm op, maar minder ludiek zijn de talrijke feiten van vandalisme en plundering, van grafschennis en brandstichting in en rond kerkgebouwen. Deze maand nog sloegen koper- en bronsdieven toe op de stedelijke begraafplaats van Mechelen. Hun doortocht had
de allure van een heuse beeldenstorm. Tal van sculpturen en decoraties werden er gestolen en niet minder dan 50 grafzerken raakten beschadigd. Op de Breese kerkhoven zijn dieven zo een plaag geworden dat het stadsbestuur er camera’s wil installeren. Het ’s avonds afsluiten van de toegangspoorten volstond niet, omdat de diefstallen bij klaarlichte dag plaatsvinden. In Sint-Gillis-Waas en Nossegem overweegt men eveneens de inzet van camera’s op begraafplaatsen. In Wevelgem en Hasselt is dat nu al het geval.
De voorbije jaren steeg het aantal vandalenstreken en diefstallen
Naast hebzucht, drijven ook haat en vernielingsdrang sommigen tot grafschennis. In tientallen steden en gemeenten, waaronder Willebroek, Zottegem, Meise, Duffel en Beringen, kunnen ze daarvan meespreken. De politie moest er de laatste jaren extra toezicht houden nadat er sierstukken, gedenkstenen en bloempotten werden stukgeslagen. Oostends burgemeester Bart Tommelein mobiliseerde in zijn stad zelfs een leger van politieagenten en GAS-ambtenaren om de golf van vandalisme op de kerkhoven in te dammen. In Koersel, waar vorig jaar 30 graven in brand werden gestoken, maar ook in Geel en Winksele wekte de schaal van de ravage de indruk dat de Noormannen terug van weggeweest waren.
Kerken vaker slachtoffer dan moskeeën
Niet alleen kerkhoven zijn dikwijls slachtoffer van vandalisme en diefstal, ook de kerken zelf vormen al te vaak het doelwit, zo concludeerde een audit van een aangestelde expertengroep vorig jaar. Kostbare beelden, schilderijen en liturgische voorwerpen liggen er immers voor het oprapen. De voorbije jaren steeg het aantal vandalenstreken en diefstallen ten aanzien van eredienstgebouwen, die vaak slecht beveiligd zijn, tot meerdere misdrijven per dag. In de kerk van Merchtem ging het eerst nog om schunnigheden, misschien in navolging van Tom Herck, maar algauw werden ook losgewrikte kasseien naar de kerk gegooid. In Dendermonde koelden vandalen enkele maanden geleden hun woede op de communieboekjes en versieringen in de Sint-Apolloniakerk, nadat ze een week eerder al tekeer waren gegaan op het aanpalende kerkhof. In de iconische Basiliek van Koekelberg moesten de ruiten al meermaals vervangen worden nadat ze waren ingegooid door vandalen.
Het tekort aan lokale roepingen wordt deels gecompenseerd door buitenlandse priesters
Het is nog niet zo erg als in de Verenigde Staten, waar antikerkelijk vandalisme de voorbije vijf jaar is verachtvoudigd. Toch loopt het ook hier zodanig de spuigaten uit dat de voormalige minister van Justitie Vincent Van Quickenborne en minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden een veiligheidsdraaiboek uitwerkten om de veiligheid van eredienstgebouwen te verhogen. In theorie gaat het om gebouwen van alle erkende erediensten, maar uit cijfers die voormalig Brussels parlementslid Dominiek Lootens-Stael (VB) opvroeg bij Brussels minister-president Rudi Vervoort, blijkt dat kerkgebouwen ruim 50 keer vaker slachtoffer zijn van vandalisme dan moskeeën. Parcum, het expertisecentrum voor religieuze kunst en cultuur in Vlaanderen, raadt kerken aan om een ‘calamiteitenplan’ uit te werken, waarin onder meer een risicoanalyse vervat zit en waarmee preventieve maatregelen worden genomen. Uit angst voor diefstal en vandalisme blijft meer dan de helft van de Vlaamse parochiekerken gesloten buiten de eredienst, en zo werken dieven en vandalen de ontkerkelijking nog wat verder in de hand.
Martin’s Patershof
Sint-Annakerk in Gent
Stedelijke begraafplaats Mechelen
Vliegveld Grimbergen: Camp White Tie herdacht
Het vliegveld van Grimbergen heeft vandaag een bescheiden functie als recreatieve uitvalbasis voor twee verschillende vliegclubs. Dat was ooit anders. Randy Buelens (26), Grimbergenaar, student en liefhebber van lokale militaire geschiedenis, bracht met zijn metaaldetector het een en ander aan het licht over de Amerikaanse aanwezigheid op het vliegveld tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij bundelde zijn vondsten met archiefwerk van luchtvaartjournalist Frans Van Humbeek in het geïllustreerd boek ‘Vliegveld Grimbergen: Van Aanleg tot White Tie, Archiefwerk en Metaaldetectie’.
Toen eind de jaren 30 van de vorige eeuw de agressie van het Duitse nazibewind vorm begon te krijgen, besloot de Belgische staat om verschillende militaire hulpvliegvelden aan te leggen ter ondersteuning van de luchtmacht. Een van die vliegvelden kwam in Grimbergen te liggen, tot ergernis van de lokale boeren van wie kostbare landbouwgrond onteigend werd.
Het mocht echter niet baten, want de Duitse oorlogsmachine kreeg het terrein al in mei 1940 in handen. “Enkele maanden voorafgaand aan de invasie van Polen hebben de Belgen hier een reservevliegveld aangelegd, maar het bleek als snel dat de luchtmacht niet opgewassen was tegen de Duitse Luftwaffe”, schetst Buelens. Het oorspronkelijke vliegveld was erg klein, maar werd meteen uitgebreid door de bezettende mogendheid. “De Duitsers hebben infrastructuur aangebracht en wegen op en rond het vliegveld verhard.”
VAN DE ROYAL AIR FORCE TOT REPATRIËRINGSKAMP
De Duitsers behielden de controle over het vliegveld tot september 1944, tot aan de bevrijding. “Wanneer de Duitsers gevlucht zijn, hebben ze onder meer het Prinsenkasteel, op dat moment gebruikt als munitiedepot, in brand gestoken om de geallieerden die kostbare voorraden te ontzeggen.”
ALVORENS BUELENS HET TERREIN MET ZIJN METAALDETECTOR VERKENDE, WAS ER WEINIG DUIDELIJKHEID OVER DE OMVANG VAN DE AMERIKAANSE AANWEZIGHEID
Toen de bezetter verdreven was, kreeg de Royal Air Force, de Britse luchtmacht, het vliegveld in handen. “Onder meer Poolse en Noorse wings van de Royal Air Force waren hier toen gestationeerd, tot in mei 1945 de Amerikanen hier zijn gearriveerd. Zij hebben het vliegveld dan een nieuwe bestemming gegeven als repatriëringskamp”, aldus Buelens.
11.000 TROEPEN
Alvorens de Grimbergenaar het terrein met zijn metaaldetector verkende, was er weinig duidelijkheid over de omvang van die Amerikaanse aanwezigheid. “Zowel in de lokale gemeentelijke als in de Amerikaanse archieven was er bijna niks terug te vinden over Camp White Tie. Velen dachten dan ook dat het kamp nooit bestaan had, tot wij zes jaar geleden met metaaldetectie begonnen zijn.”
Coauteur Van Humbeek beschreef in een eerder werk al het vliegveld tijdens de oorlogsjaren en vond tijdens het bronnenonderzoek enkele vermeldingen van het kamp. “Het zou om één bataljon met enkele honderden soldaten gegaan zijn. Metaaldetectie wees uit dat dat niet klopte en het veel meer troepen betrof. Aan de hand van de identiteitsplaatjes die ik hier heb teruggevonden, kon ik bewijzen dat hier verschillende divisies hebben gezeten. Hier was plaats voorzien voor zo’n 11.000 Amerikaanse soldaten.” Momenteel zijn er geen documenten opgedoken die de effectieve bezettingsgraad van White Tie kunnen bevestigen.
VLIEGTUIGONDERDELEN EN CONDOOMVERPAKKINGEN
Het begon allemaal toen Buelens in 2018 met een rudimentaire metaaldetector het vliegveld en omliggende bos begon te verkennen. “In het begin vond ik kogelhulzen en oorlogsmunten. Toen heb ik een betere metaaldetector aangeschaft en begon ik helmen en identiteitsplaatjes van Amerikaanse soldaten terug te vinden, evenals insignes van Duitse krijgsgevangenen en Coca-Cola-flesjes uit 1945. Ook onderdelen van vliegtuigen en militaire jeeps, zelfs condoomverpakkingen.” Dankzij zijn nauwe contacten met het gemeentebestuur kreeg Buelens toestemming om de vondsten in zijn privécollectie te bewaren, op voorwaarde dat hij tentoonstellingen organiseert.
NOG NIET TEN EINDE
Voor het onderzoek namen de auteurs ook contact op met de beheerders van de Amerikaanse oorlogsarchieven. “Onder andere met het archief van Saint Louis in de staat Missouri. Zij hebben ons uitstekend bijgestaan, maar ook in hun documentatie is weinig terug te vinden over Camp White Tie. Begin de jaren 1970 hebben ze wel een hevige brand gehad in de archieven, waardoor vele documenten uit de Tweede Wereldoorlog verloren zijn gegaan”, vertelt Buelens. Het gros van de verzamelde informatie is daardoor vooral afkomstig van getuigenissen van de, op basis van de identiteitsplaatjes opgespoorde, nabestaanden. 17 van die familieleden en de Amerikaanse ambassadeur in Brussel kwamen vorige maand nog een gedenkplaat met informatie over de geschiedenis van het vliegveld inhuldigen. Buelens blijft alvast verder zoeken met zijn metaaldetector. “Er zal altijd nog meer gevonden kunnen worden. Ik heb al heel wat opgegraven de laatste zes jaar, maar het verhaal is zeker nog niet ten einde.”
LEZERSBRIEVEN
Pausbezoek
Pallieterke,
Wat de VRT in ‘De zevende dag’ van het nakende pausbezoek gemaakt heeft, tart alle verbeelding. Men had het hoofdzakelijk over de misbruiken in de kerk en de houding van de kerk tegenover homoseksualiteit. In het debat voerde de VRT Mister Gay en een transvrouw op. Welkom bij de superwoke VRT. De paus komt naar België voor de 600ste verjaardag van de KU Leuven. Hoeveel leden van het academisch, administratief en technisch personeel van die ‘katholieke’ universiteit zijn er die nog een voet in een kerk zetten? Over de studenten wil ik het nog niet hebben. Ik had veel liever dat de paus niet naar dit apenland zou komen. Wij verdienen zo’n bezoek niet.
Roland Vanermen, Haasrode
Freilich
Pallieterke,
In een ontwikkeld land is het niet de gewoonte om kandidaten van een andere lijst te stigmatiseren, te verwijten of belachelijk te maken. De ‘grote manitou’ van N-VA bracht daar verandering in door de voorzitter en kiezers van het VB te schofferen. Nu volgt de hondstrouwe Freilich kwispelend zijn baas en beschuldigt hij een Joodse kandidaat van VB ervan een nuttige idioot te zijn. Toen Freilich redacteur was van het blad Joods Actueel, werd hij actief bij N-VA. Toen was er natuurlijk geen sprake van politiek gewin en idiotie. VB heeft, in tegenstelling tot wat Freilich beweert, meermaals de agressie tegen Joden aangeklaagd en de daders ervan duidelijk benoemd. Dat kunnen we van N-VA niet zeggen, want baron BDW heeft een goede islamitische vriend. Geen slecht woord over die kerels dus! De grootste idioot is iemand die een partij adoreert die haar eigen statuten met de voeten treedt en al vele jaren aan de macht zijnde nul-komma-nul voor Vlaanderen heeft gerealiseerd… Een verloren stem dus.
Robert Bové, Wichelen
Sihame
Pallieterke, Het proces van Dries Van Langenhove werd op 19 september 2024 heropend. Wat een toeval! Hoe zit het nu met de sjoemelende politica
SIMON SEGERS
‘Vliegveld Grimbergen: Van Aanleg tot White Tie, Archiefwerk en Metaaldetectie’, 280 bladzijden, Uitgeverij Bonte, ISBN 978-94-647-7715-4
Europese maakindustrie
Pallieterke, Ik had graag kort gereageerd op het artikel van Pepijn Demortier met de titel ‘Is er nog een toekomst voor de Europese maakindustrie?’ Het artikel verwoordt perfect wat de meesten van ons in de industrie denken, maar er staat toch een foutje in. Het is een mythe dat we nog een enorm kennisvoordeel hebben. In China heeft men ook universiteiten en onderzoekscentra. Iedere keer dat Amerikanen en Europeanen een fabriek bouwen in China, passen de Chinezen trouwens hun versie van R&D toe: ‘reproduce and duplicate’, mét talloze verbeteringen. In het bedrijf waar ik nu werk, heb ik dat met mijn eigen ogen kunnen aanschouwen. En wie kan het hen kwalijk nemen? Ondertussen worden onze bedrijven nationaal kapot belast en komen er met regelmaat nieuwe oekazes vanuit de EU. De PPWR (Packaging and Packaging Waste Regulation, ofwel de Verordening voor Verpakkingen en Verpakkingsafval, red.) is een mooi voorbeeld. Alle bedrijven in de verpakkingswereld zijn nu koortsachtig op zoek naar (betaalbare) oplossingen die niet voorhanden zijn, maar die wel in het eisenpakket van de EU zitten. Uiteraard met deadlines en sancties.
Kurt Pollet, Sint-Niklaas Hoogopgeleide politici Pallieterke, Ons land zou beter af zijn met een regering van bouwvakkers en slagers met gezond verstand in de plaats van de verzameling ‘hoogopgeleiden’ die met hun wetjes, regeltjes en intellectueel gemasturbeer de boel in het honderd laten draaien. Verstandige burgers wéten wat verkeerd loopt, maar daar wordt al decennialang niets aan gedaan. De misbruiken laten bestaan wordt hier uitgelegd als ‘voor de stabiliteit van het land zorgen’. Regeren was vroeger een nobel werkwoord. Generaties rijke politici hebben er een scheldwoord van gemaakt.
Marc Bertrand, Edegem Cordon sanitaire (via pal.be) Pallieterke,
Sihame? Daarover heb ik veel vragen: wanneer verschijnt ze voor de rechter, wordt ze gestraft, moet ze de gestolen gelden terugbetalen en vooral: kreeg ze er nog een riante ontslagvergoeding bovenop? Is de oorverdovende stilte hieromtrent onderdeel van de doofpotoperatie, of is het ‘temporiseren’ tot na 13 oktober? Deze vraag is voor mij al beantwoord: dat kan enkel met de steun van onze regimepers en het gepolitiseerde gerechtsapparaat.
Dirk Cappelier, Brugge
Het cordon (een unicum in de EU) zou nu moeten opgeheven worden. Vlaanderen zou onafhankelijk kunnen zijn. Men spelt hier graag de les aan andere landen, zoals Rusland, China en Afghanistan, omwille van hun ondemocratische gedrag. Maar in dit land wordt al meer dan 30 jaar een partij uitgesloten. Hoe lang zal deze onderdrukking nog aanhouden? BDW wil zelfs niet praten met VB. Onze mening is hier niet welkom, maar ons geld des te meer. Als De Wever consequent is, moet hij het geld van een miljoen burgers ook niet willen. Maar dat zal al wat gevoeliger liggen.
Didier Van Haver, Geraardsbergen
Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.
n Buelens aan herdenkingsplaat
Randy Buelens
Op zoek naar IJzerwake 2.0
De jongste IJzerwake, die op 25 augustus in Steenstrate plaatsvond, was niet bepaald een giller inzake opkomst. Wie erbij was, kon dat met eigen ogen zien. Het bestuur van IJzerwake vzw gaat zich nu bezinnen en denkt na over de toekomst.
Tijdens de laatste algemene vergadering stond traditiegetrouw een evaluatie van de IJzerwake op het programma. Er is een consensus dat er iets moet gebeuren. Neem nu alleen het financiële luik: elk jaar maakt de manifestatie zo’n 60.000 euro verlies. Je moet geen wiskundige zijn om te beseffen dat ooit aan dat verhaal een einde komt.
Het is maar de vraag of enkele kleine cosmetische ingrepen voldoende zouden zijn om ineens een massa volk aan te trekken
De rekensom is in feite heel simpel: je zit met een aantal vaste kosten: tent, podium, geluidsinstallatie, enzovoort. Daartegenover staan de inkomsten die voor het grootste deel afkomstig zijn van de inkomgelden. Anders gerekend: om uit de kosten te komen, moeten er bij volgende edities zo’n 4.000 extra bezoekers komen. De eerste (echte) IJzerwake in 2003 lokte zo’n 4.500 mensen en dat aantal bleef de jaren nadien min of meer stabiel. Werkgroep
Sinds 2016 daalt het aantal stelselmatig, met een dieptepunt in 2024. Zeker, de hele coronacrisis heeft er geen goed aan gedaan, maar dat geldt voor het hele verenigingsleven. Corona is een factor, maar de neergang was al eerder ingezet en de pandemie heeft de situatie enkel versneld. Er is nu een werkgroep opgericht binnen IJzerwake vzw en die groep moet nadenken over de toekomst van de IJzerwake. Er liggen daarbij verschillende pistes op tafel. Ofwel gaat men nog twee edities verder om te stoppen met de symbolische 25ste IJzerwake. Daarbij zou dan het bestaande concept wat worden opgesmukt. Dat is alvast een hele uitdaging en het is maar de vraag of enkele kleine cosmetische ingrepen voldoende gaan zijn om ineens een massa volk aan te trekken.
Sinds 2016 daalt het cijfer van de aanwezigen stelselmatig, met een dieptepunt in 2024
Als ik hier en daar mijn oor te luisteren leg, vinden nogal wat aanwezigen dat de eucharistieviering afgeschaft mag worden. De toestand vandaag is dat zij die niet aan de eucharistieviering deelnemen, gewoon blijven rondkuieren tussen de infostanden, of gewoon een half uurtje later toekomen. Het al dan niet afschaffen ervan kan dus een discussiepunt worden, maar het zal niet veel veranderen aan het aantal bezoekers van de IJzerwake. Opdoeken
De werkgroep kan echter ook voorstellen lanceren om de IJzerwake op te doeken en te kiezen voor een totaal nieuw concept, waarbij ook een nieuwe locatie en een nieuwe datum mogelijk zijn. Dat laatste zou alvast een radicale ommekeer zijn en het is het maar de vraag of iedereen in de algemene vergadering zomaar bereid zal zijn om de IJzerwake (in de huidige vorm) te stoppen en de weide in Steenstrate te verlaten.
Maar dat er over een en ander fundamenteel en met open vizier moet nagedacht worden, staat als een paal boven water.
PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.
AK-VSZ heeft nieuwe voorzitter
Het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ) krijgt met Karel Vermeyen een nieuwe voorzitter. Hij volgde vorige week maandag, met de steun van het voltallige bestuur, Jürgen Constandt op, die ondervoorzitter blijft. Dat meldt het AK-VSZ in een persbericht.
Karel Vermeyen (73) wordt de vierde voorzitter van het AK-VSZ. Hij treedt daarmee in de voetsporen van Walter Peeters, Gui Celen en Jürgen Constandt.
Vermeyen heeft een rijkgevulde carrière in de medische wereld achter de rug. Als arts-specialist in de anesthesie was hij verbonden aan het UZ Antwerpen en campushoofdarts in het ZNA Middelheim. Hij was ook coördinator van het Vlaams Ziekenhuisnetwerk KU Leuven.
Het AK-VSZ mag volgend jaar 30 kaarsjes uitblazen
Binnen de Vlaamse Beweging was Vermeyen actief als bestuurslid van het Vlaams Artsenverbond en lid van het AK-VSZ. Als voorzitter van de Planningscommissie Medisch Aanbod
HORIZONTAAL
en kabinetsmedewerker bij oud-ministers Rudy Demotte (PS) en Patrick Dewael (Open Vld) kon hij ook de nodige beleidservaring opdoen.
Verjaardag in mineur
Het AK-VSZ mag volgend jaar 30 kaarsjes uitblazen, maar een uitbundig feest zal het volgens de kersverse voorzitter niet worden. “De meeste bevoegdheden inzake sociale zekerheid zijn immers nog steeds federaal. Er zijn dringend structurele hervormingen nodig om onze sociale zekerheid duurzaam te houden in het belang van de toekomstige generaties”, waarschuwt Vermeyen.
Er zijn dringend structurele hervormingen nodig om onze sociale zekerheid duurzaam te houden
- Karel Vermeyen -
Vermeyen wacht met spanning af wat de federale regeringsonderhandelingen zullen opleveren. De onderhandelaars aan Vlaamse kant zouden er volgens hem goed aan doen de Vlaamse resoluties van 1999 als leidraad te gebruiken. “Zo is het absoluut nodig dat de ziekteverzekering gemeenschapsmaterie wordt. Er is niks zo persoonsgebonden als de ziekteverzekering. Volgens de grondwet zijn persoonsgebonden materies per definitie gemeenschapsbevoegdheden”, merkt hij op.
Vermeyen heeft een rijkgevulde carrière in de medische wereld achter de rug
Ook de pensioenen, de invaliditeits- en werkloosheidsverzekeringen zouden best worden overgeheveld naar de deelstaten, aldus nog Vermeyen. “Dat zijn dringende, noodzakelijke en duurzame hervormingen. Blijven remediëren en aanmodderen zoals we dat al jaren doen, is voor ons geen optie meer”, besluit hij.
ANTON SCHELFAUT
A. Evenement in Blankenberge, iedere laatste zondag van augustus
B. Jongensnaam - Door een tussenpersoon
C. Bracht onrust teweeg - Bekende Vlaming
D. Apenstaartje - Tot het eerder genoemde
E. Hoogst ontwikkelde apensoort - Overdreven
F. Handgemeen - Citaten
G. Europese Unie - Type container gebruikt bij het intermodaal vervoer van o.a. papierBuitenaards wezen
H. Tijdrekening - Dageraad
I. Middenvelder die in augustus 2023 verkastte van Club Brugge naar Anderlecht
J. Listige - Film van Spielberg - Latijnse groet
K. Muziekgezelschappen - Reeds
L. Oude lengtemaat - Bontwerk
VERTICAAL
1. Gents recreatiegebied
2. Deponeert - Valutacode van een muntNatuurlijk logaritme
3. Melkschaap - Inhoudsmaat - Aperitiefhapje
4. Ingangen - Telefonische en online hulplijn voor Vlaamse jongeren
5. Uitgesproken afwijzing van een voorstel bij besluitvorming
6. Wilde zwijnen - Insect
7. Onze nationale omroep tussen 1930 en 1960Schildertechniek
8. Wat je zomaar krijgt van iemandOnder woorden brengen
9. Uitgaansbuurt voor studenten in GentInternetlandcode
KARL VAN CAMP
X van de week!
Er was een tijd dat we dachten dat onze royals hard wroetende mensen waren, die zich kapotwerkten voor het welzijn van het land. Koning Boudewijn was daar verdomd goed in. Niemand kon beter een frons in zijn voorhoofd leggen alsof het gewicht van de wereld op zijn schouders rustte. Zijn vroegtijdige overlijden als zestiger droeg bij tot de mythe. Net als de keuze voor Fabiola als bruid. De tijden zijn veranderd.
Ik zie hem nog zo hangen in het klaslokaal, onze Boudewijn. Naast Fabiola poserend voor een vijver met op de achtergrond het paleis van Laken. Het staatsmanschap droop ervanaf. Het was een tijd dat de koning nog een legendarisch figuur was, alleen omdat hij de koning was. Met de sociale media van vandaag is het echter heel moeilijk geworden om dat beeld vol te houden. Onder invloed van de Britse royals besloot ook de Belgische monarchie om de beeldvorming in eigen handen te houden via onder meer een X-kanaal. En dat zullen we geweten hebben.
Koningin Mathilde is op trot in New York. Prins Gabriël heeft op de militaire school een mooie hoed gekregen met pluimen op. Koning Filip maakt een ommetje met de fiets in Mechelen. Filip vliegt even over en weer naar Zuid-Frankrijk om de formateur een handje te geven. Filip vindt de koers ook mooi. Alles om vooral heel erg duidelijk te maken dat ze een heel normale familie zijn met heel veel tijd en iemand anders die de rekeningen betaalt. De pers smult ervan. Niet eens zolang geleden was een ernstig imago een voorwaarde om blauw bloed te verantwoorden. Vandaag is het een handicap.
Elisabeth, de studente
Vroeger ondersteunde zo’n koningin de hele Belgische mode-industrie in de keuze voor een kleedje. Vandaag heeft ze gewoon een nieuw kleedje aan. Ze doen maar wat, de zittende koning en koningin. Dat is niet veel, maar ze maken er wel veel foto’s van. Eén uitzondering echter: kroonprinses Elisabeth. Als zij in beeld komt, is het ‘voor de serieus’.
Als Elisabeth in beeld komt, is het ‘voor de serieus’
Zoals deze week, met foto’s uit de VS, waar ze studeert. Het kind heeft zowat alle prestigieuze universiteiten van Europa met vrucht afgewerkt in dezelfde tijd dat u in uw neus peutert. Dat dat toch een beetje vreemd is, daar ligt geen journalist van wakker. Integendeel, alle aandacht gaat naar de gewone simpele student die de foto’s mocht maken van de prinses in doodgewone jeans. Wat is het toch met de familie ‘Van België’ die alle communicatie herleidt naar het niveau van de laatste ‘Story’? Het is iets om ooit eens over na te denken.
Profi ciat met je Vlaamse overtuiging!
BURGEMEESTER JOS VEROVERT ANTWERPEN
“Leve de ABC-haven AntwerpenBrugge, maar vooral China”
Het is de nachtmerrie van iedere ondernemer en scheepsrederij in Antwerpen, maar mathematisch wordt het wel stilaan mogelijk: een stadsbestuur onder leiding van PVDA. Maar is die angst eigenlijk wel terecht? Kandidaat-burgemeester Jos D’Haese sust de gemoederen: “Ondernemers moeten nergens schrik van hebben. En de rijken ook niet. Want weet u, er is geen enkele partij in het Vlaamse politieke landschap die zo hard op hen gaat inzetten.”
‘Kim Jong Joske’ en ‘Machine Gun Jos’. Het zijn de bijnamen die D’Haese geniet bij de andere politieke partijen. Bijnamen die de man verdient aan zijn scherpe tussenkomsten in het Vlaams Parlement en zijn rabiate geloof in de communistische ideologie. Als kind van communisten die graag al eens afreisden naar China en Noord-Korea om daar de échte democratie te leren kennen, mag dat niet verbazen. “Maar dat is de PVDA-oude stijl”, verzekert hij ons.
Meneer D’Haese, u…
JOS: “Haha, zeg maar gewoon ‘Leider Jos’, hoor. Of ‘Lichtend Pad Jos’. Of ‘Genie van Borgerhout Jos’. Ik wil net een informele stijl hanteren in de politiek. En dat lukt toch best met één naam. Als je echt goed bent in je vak, heb je maar één naam nodig: Mao en Stalin bijvoorbeeld. (herpakt zich) Niet dat dat nu mijn grote voorbeelden zijn, hoor. Dat geldt ook voor Mandela. Wie kent nog de voornaam van
Die mannen weten pas wat goed voor ons is. Oh ja, we gaan overigens de zusterstad worden van Pyongyang. U gaat me nu toch niet vertellen dat dat geen stedelijke bevoegdheid is? Stop toch eens met die kapitalistische kritiek altijd. De mensen lopen daar niet meer in.”
Kan u ook de rijkere medemens geruststellen dat u hem niet gaat pluimen?
Ontdek meer voordelen
Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds?
Splits zelf de sociale zekerheid!
Word lid van het VNZ.
“Haha, dat zou ik moeten nakijken, hoor. Maar u begrijpt wat ik bedoel, hé?”
Wat worden uw prioriteiten in de Antwerpse campagne?
“Een vrij Palestina ‘from the river to the sea’, de NAVO die moet ontbonden worden, meer visa voor vrijheidsstrijders die verkeerdelijk als terroristen worden gezien, strenge straffen op polariseren, het opheffen van invoertaksen op Chinese superieure producten en als er tijd over is: propere straten of zoiets. Je moet ook niet alles vastleggen in een programma. Je moet ook ruimte laten voor de prioriteiten van de coalitiepartners. Zie je nu, dat is het soort moderne partij dat we vandaag
Ik stel toch vast dat uw Antwerpse programmapunten nogal internationaal aanvoelen. Zal u geen campagne voeren waarmee Antwerpen niks te maken heeft?
Dit zijn federale thema’s.
“Ach, federale thema’s, Vlaamse thema’s, provinciale thema’s. Daar liggen we bij PVDA niet wakker van. Als je de macht hebt, moet je die vasthouden en uitbreiden. De mensen mogen al tevreden zijn dat we deelnemen aan verkiezingen. Ieder niveau is goed om mensen dichter bij mekaar te brengen en Israël wat “Trouwens, desnoods kunnen we met Antwerpen alleen ook uit de NAVO vertrekken, hoor. Die gaan onze Antwerpse haven niet meer mogen gebruiken. Dat wordt trouwens niet meer de haven van Antwerpen en Brugge. Het wordt ABC: Antwerpen-Brugge, maar vooral China.
JOS: “Nog zo’n legende! Kan een mens niet eens meer een T-shirt aandoen met als opschrift ‘Eat the Rich’ zonder dat daar meteen conclusies aan verbonden moeten worden?! Wij houden van de rijke mensen. Er zouden er meer van moeten zijn. Die kunnen op onze onverdeelde aandacht rekenen. Mensen die beweren dat wij hen willen pluimen, overgieten met zoetzure saus en bakken in een gloednieuw culinair centrum aan de Blancefloerlaan 28 op Linkeroever, verzinnen maar wat. Dat voorstel is nog maar in een ontwerpfase. Het kan nog alle kanten uit.”
Strikvraagje misschien. Wie pleegde een genocide op zijn bevolking? Stalin, Mao of Pol Pot?
JOS: “Als moderne communist zou ik al eens moeten opzoeken wie die mensen precies zijn, hoor. Ik zal het eens langs de studiedienst sturen, maar als u het mij vraagt, zouden dat evengoed winnaars kunnen zijn van de Nobelprijs voor de Vrede. Bij PVDA kijken we liever vooruit dan naar van die vervelende bloedbaden die al dan niet hebben plaatsgevonden. Prettige dag verder!”
