't Pallieterke van 29 augustus 2024

“Als verkiezingen écht ergens over gaan, zullen mensen wel gaan stemmen”

DE WEVER MOETC

WAT MEER BOUCHEZ ZIJNC

3 4

In Duitsland is immigratie een belangrijk politiek thema geworden, nog meer na de aanslag in Solingen. In Frankrijk is het dat al vele jaren. In het VK heeft de onvrede over het zwakke migratiebeleid tot een nooit geziene afstraffing van de Conservatieve Partij geleid en zelfs tot zware rellen in de straten. In Nederland werd de partij van Wilders zo groot dat ze de premier mag leveren. In het kleine landje ertussen doet de pers, bij de commentaren over de regeringsonderhandelingen, alsof het thema niet bestaat.

Over dat luik van de onderhandelingen is weinig bekend, behalve dat het idee op tafel ligt om asielzoekers in sommige gevallen slechts tijdelijk te erkennen. Voor de rest mogen we vermoeden dat de grote stilte geen goed nieuws is voor wie hoopt op een wezenlijke ommekeer. De stilte over een staatshervorming is nog oorverdovender. Verder in dit blad (p. 5) herinnert Julien Borremans er terecht aan dat De Wever het confederalisme omschreef als “het eerste en meest essentiële doel van onze politieke actie”. De onderhandelaars hebben het thema echter afgesplitst van de rest van de besprekingen naar een werkgroep onder leiding van Sander Loones, die nu dreigt een vergeetput te worden.

N-VA had na de verkiezingen een ijzersterke positie. VB en N-VA behaalden de helft van de zetels in het Vlaams Parlement. Niet genoeg om te regeren, wel genoeg om elke andere regering onmogelijk te maken. Omdat de Brus-

selse verkozenen niet mogen meestemmen over gewestmateries, hebben de twee partijen voor die bevoegdheden zelfs een meerderheid. Dat is een zeer sterk wapen, maar N-VA is al bezig het uit handen te geven. Diependaele lijkt niet van plan om met zijn regering te wachten op de federale. Daarmee maakt zijn partij dezelfde fout als in 2019. Vlaanderen en Wallonië hebben allebei duidelijk rechts gestemd. De reden waarom men toch toegevingen moet doen aan een links partijtje, dat net de slechtste verkiezingsuitslag uit zijn bestaansgeschiedenis heeft neergezet, is een structurele miskenning van de democratie, waaraan N-VA zich medeplichtig maakt. Mark Elchardus in De Morgen: “Een succesrijke, grote partij wordt a priori van regeringsdeelname uitgesloten. Met het gevolg dat een meerderheid moet worden gevonden in slechts een deel van het parlement.”

Het tweede wapen van N-VA is haar sterke positie in het federaal parlement. Vivaldi I is

zo zwaar afgestraft dat Vivaldi II (met Les Engagés) alleen nog een theoretische mogelijkheid is. N-VA zat in een goede positie om eerst een afspraak over de staatshervorming te eisen, vooraleer de rest van de besprekingen aan te vatten. Het omgekeerde is gebeurd. De kans dat Sander Loones meer krijgt dan een symbolisch geschenkje, is nu nihil.

De belgicist die niet bang is van een crisis

Voor ongeveer iedereen in de pers is Bouchez de grote boeman, die met zijn onredelijke houding een voor de hand liggende regering tegenhoudt. Bouchez heeft nochtans geen ongelijk als hij opmerkt dat een rechtse regering nu fiscale maatregelen uitwerkt - het gaat niet alleen over de meerwaardebelasting - die er zelfs onder Vivaldi niet doorkwamen, alleen om het partijtje van Rousseau tevreden te stellen. Het paradoxale is dat Bouchez een belgicist is. Hij heeft er alle belang bij om België te doen werken, maar hij lijkt bereid een crisis te riskeren ten bate van zijn programma. Daartegenover staat de Vlaams-nationalist De Wever, die toch zo bang lijkt verantwoordelijk gesteld te worden voor een Belgische systeemcrisis. Hij zou wat meer Bouchez mogen zijn.

JURGEN CEDER

“Ik denk dat het doel van Bart De Wever regelmatig verandert”

De grove onrechtvaardigheid van de erfbelasting

Vorige week schreef ik - een beetje provocerend - dat belastingen diefstal zijn. En dat klopt, want belastingen zijn de gedwongen overdracht van eigendom van individuen naar de staat. Maar wat ik zeker niet schreef, is dat ik als burger niet bereid zou zijn om financieel bij te dragen aan onze maatschappij. Integendeel zelfs, want als Vlaams-nationalist wil ik ons volk helpen om vrijer en welvarender te zijn. Via een erfbelasting zal dat alvast niet gebeuren en de grove onrechtvaardigheid ervan wil ik hier toch eens aankaarten.

De Vlaamse overheid omschrijft het als volgt: “De erfbelasting is de Vlaamse belasting op nalatenschappen. Ze wordt berekend op de waarde van alle roerende en onroerende goederen (in binnen- en buitenland) waarvan de overledene op de datum van overlijden eigenaar was (de nalatenschap), verminderd met de kosten van de begrafenis en andere eventuele schulden van de overledene.” Er zijn verschillende tarieven “die afhankelijk zijn van de verwantschap met de overledene en de omvang van de erfenis”. Overigens, er zijn ook “enkele verlaagde tarieven”. Joe-pie.

Deze absurde belasting moet wellicht de meest onrechtvaardige zijn die er is. Hier gaat het immers om geld dat al eens belast is. “Afhankelijk van het perspectief kan men hier zowel een inkomstenbelasting als een vermogensbelasting in zien. Hoe eerlijk is het om geld dat al minstens eenmaal belast werd - en vaak zelfs al twee of drie keer - opnieuw te gaan belasten?”, vertelde jurist Roan Asselman onlangs nog in één van onze gesprekken.

Maar het wordt nog erger volgens Asselman: “Het principe van de erfbelasting gaat ervan uit dat vaders, moeders, zonen en dochters in feite vreemden zijn voor elkaar. Dat is een manier om gezinsbouw te ondermijnen. Het getuigt van een zeer individualistische en negatieve visie op het gezin.” De erfbelasting is in feite een straf voor mensen die hun leven lang hard hebben gewerkt, gespaard en vermogen hebben opgebouwd om door te geven aan hun kinderen of andere erfgenamen.

Matthias Diependaele (N-VA) verdedigde de erfbelasting vorig jaar als Vlaams minister van Begroting, ondanks dat hij beseft dat die belasting als onrechtvaardig kan worden ervaren: “Het gaat om een belasting op centen die men gespaard heeft en die men wil doorgeven aan naasten. Die centen zijn al eens belast”, zei hij in een interview met Radio 2. “De grote uitdaging is dat we het geld van die erfbelasting als overheid ook nodig hebben om andere dingen mee te doen, zoals de lonen van leerkrachten betalen of het systeem van de dienstencheques financieren.”

Dat argument is niet correct. Het erfbelastinggeld zou helemaal niet nodig mogen zijn om dergelijke zaken te financieren. Er bestaan al belastingen genoeg. Bovendien is geld verwisselbaar, dus men zou de redenering kunnen maken dat het erfbelastinggeld helemaal niet naar de lonen van leerkrachten gaat, maar naar absurde subsidies zoals ecoducten voor bosmieren of tuincoaches. Zaken waarnaar uiteraard geen belastinggeld zou mogen gaan. Nu is Diependaele Vlaams formateur en zijn onderhandelingsnota besteedt in elk geval aandacht aan de gehate erfbelasting. Hij streeft volgens De Tijd “naar een algemene verlaging voor alle erfgenamen, ongeacht de graad van verwantschap, zowel voor kleine als voor middelgrote vermogens”. Ik heb echter een beter idee: schaf de erfbelasting af en scoor daarmee bij de Vlamingen.

STIJN DERUDDER

EDITORIAAL

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be

Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 58,5 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 117 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 234 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 350 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs:

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Simon Segers, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Niets was wat het leek bij de formatie

De algemene teneur in de media is dat de federale formatiegesprekken vastliepen op de botsing tussen de ego’s Georges-Louis Bouchez en Conner Rousseau, plus onenigheid over een meerwaardetaks. Maar dat is maar een deel van het verhaal. De media die met hun blik enkel op de formatie zaten, hebben een aantal zaken niet opgevangen. Dat de hele formatie nu wellicht over de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober wordt getild, klopt wel en komt velen goed uit.

“Nadat Laura Palmer is vermoord, arriveert FBI Special Agent Dale Cooper in Twin Peaks, een klein voorstedelijk stadje waar niets is wat het lijkt.” Zo wordt de Amerikaanse tv-cultreeks van eind jaren 1980 en begin jaren 1990 vandaag nog aangekondigd voor wie ze op een platform als Streamz wil (her)bekijken. Wel, in de voorlopig mislukte federale formatiegesprekken was niets wat het leek. Zoals in Twin Peaks dus. Dat de werkelijkheid anders is dan zoals ze in de media wordt voorgesteld, heeft verschillende redenen.

Bouchez was de boeman en dat terwijl voor het eerst een Waalse politicus problemen had met hogere belastingen

Het algemene verhaal is dat MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez lange tijd meeging in de maatregelen, zoals die in de supernota van Bart De Wever zijn opgenomen, en altijd ja zei, ook op een meerwaardebelasting op aandelen. Maar uiteindelijk weigerde toen Vooruit-voorzitter Conner Rousseau akkoord ging met de nota. En volgens het gros van de Vlaamse media was Bouchez dus de boeman. Rousseau kon volgens De Standaard, De Morgen en co niets verkeerds doen. De werkelijkheid is een stuk genuanceerder.

Men was verder gevorderd dan aangenomen werd

Het klopt dat de gesprekken vastliepen op een aantal fiscale maatregelen, zoals een meerwaardebelasting op aandelen en een hogere btw op een aantal basisproducten als vlees, melk en eieren. Bouchez is van oordeel dat hij op fiscaal vlak niet te veel moet toegeven, aangezien zijn partij de verkiezingen in Wallonië met brio heeft gewonnen. Daar valt natuurlijk iets voor te zeggen. Maar er is iets waar de mainstreammedia totaal geen oog voor hadden. Die belastingen zouden er niet komen om het begrotingstekort weg te werken, zoals velen aanvankelijk dachten. Neen, ze maakten deel uit van een belastingverschuiving waarbij lagere lasten op arbeid werken aantrekkelijker moest maken. Dat zou dan gecompenseerd worden door inkomsten uit een meerwaardebelasting op aandelen. En uit hogere consumptiebelastingen, zoals btw.

Dat de socialisten van Vooruit in dat laatste meegingen, verdient een pluim, want dat ligt voor de achterban van Conner Rousseau extreem moeilijk. De Waal Bouchez was de boeman en dat terwijl voor het eerst ooit een politicus bezuiden de taalgrens problemen had met hogere belastingen, die nota bene vooral door de Vlamingen moeten worden betaald. Geen journalist die die analyse maakte. Nochtans was dat de grote bocht van de partij. Neen, het zogenaamde ‘staatsmanschap’ van Rousseau zou zich op een ander niveau situeren volgens de Wetstraatkenners, namelijk het feit alleen al dat Vooruit als enige linkse partij in een centrumrechtse Arizona-coalitie zou stappen.

Niet coherenter met Open Vld erbij

Met een oefening waar enkel Wetstraatjournalisten het geheim van kennen, werd al geopperd dat Bouchez eigenlijk een andere agenda had. Namelijk ervoor zorgen dat Vooruit werd ingeruild voor Open Vld. Het was gewoon wachten op de nieuwe voorzitter van de Vlaamse liberalen. Maar zo eenvoudig ligt dat niet. Akkoord, een Zweedse regering bis heeft een meerderheid van één zetel. En volgens politicoloog Bart Maddens (KU Leuven), tijdens een interview met Kanaal Z, is dat gewoon voldoende voor een meerderheid. Volgens hem staat nergens geschreven dat een regeringsmeerderheid rianter moet zijn. Klopt, maar hij vergeet dat de meerderheid dan afhangt van Jean-Marie Dedecker, die als onafhankelijke verkozen werd op de West-Vlaamse Kamerlijst. En zelfs als we van dat woelwater abstractie maken: kan een nieuwe regeringsmeerderheid in de Kamer afhankelijk zijn van de stem van uittredend eerste minister Alexander De Croo?

Dat de formatie nu wellicht over de lokale verkiezingen wordt getild, komt alle partijen goed uit

Een bedenking die evenmin werd gemaakt, was dat er geen reden is om te denken dat een regering zonder Vooruit en met de Vlaamse liberalen stabieler en coherenter zou zijn. Met zo’n samenstelling zouden cd&v en Les Engagés automatisch naar links

opschuiven en op die manier de formatie, of later, het regeringswerk niet vergemakkelijken.

Alle aandacht naar de lokale verkiezingen

Wat wel klopt, is dat het met deze crisis extreem moeilijk zal worden om nog voor de lokale verkiezingen van 13 oktober een regering te kunnen vormen. Iedereen zit nu in campagnemodus en op dit moment te veel toegevingen doen, zou zich bij de gemeentelijke en provinciale stembusslag wel eens kunnen wreken.

Rousseau kon volgens De Standaard, De Morgen en co niets verkeerds doen

Dat de formatie nu hoogstwaarschijnlijk over de lokale verkiezingen worden getild, komt zowat alle partijen goed uit. Ze kunnen zich ondertussen distantiëren van de voor henzelf gevoelige passages in de supernota van De Wever. Om er over anderhalve maand weer over te praten. Het zou best kunnen dat de finale federale landing wordt ingezet kort na 13 oktober. Het zou trouwens eveneens kunnen dat de reden waarom Bouchez uiteindelijk het been stijf hield, ook gerelateerd is aan die verkiezingen. Hij merkte dat de goede politieke relatie tussen Bart De Wever en Conner Rousseau te veel woog op de onderhandelingen. Of beter gezegd: hoe beiden aan tafel zaten met de blik deels gericht op mogelijke coalities in een aantal steden. Want het blijkt dat N-VA en Vooruit zich niet enkel federaal, Vlaams en in Antwerpen aan elkaar hebben vastgeklikt. Ook in een aantal centrumsteden hopen ze straks samen te regeren. Die alliantie - of dat voorakkoord - maakte dat Bouchez vond dat hij geen vat kon krijgen op de onderhandelingen. Zijn aversie voor Conner Rousseau versterkte dat.

Eigenlijk redeneert men nu bij alle Arizona-partijen als volgt: we gaan rustig verder praten de komende weken zonder te veel gevoelige thema’s aan te kaarten. Indien dat lukt, dan kan er over een zeven- of achttal weken écht een versnelling hoger worden geschakeld. Want ook dat is iets dat de Wetstraatjournalisten, met hun veelal linkse vooroordelen, moeilijk kunnen aanvaarden: er is geen alternatief voor de huidige coalitie. Met pakweg de Waalse socialisten, die tegen de winter zouden terugkomen, zit men in een ander politiek universum.

Bart De Wever verlaat het paleis donderdagavond 22 augustus

DE ARRESTATIE VAN DOEROV IS GEEN FAIT DIVERS

Zaterdag werd Pavel Doerov, toen hij van het vliegtuig stapte, gearresteerd op de luchthaven van Le Bourget. De aanhouding heeft voor heel wat opschudding gezorgd in de tech-sector, want Doerov is de topman van Telegram, een platform voor sociale media met bijna een miljard gebruikers, vooral in Rusland, Wit-Rusland, Oekraïne, India en Iran.

Doerov wordt er door het Franse gerecht van beschuldigd zijn medewerking te verlenen aan fraude, het verspreiden van kinderpornografie en terrorisme. Wat hem in feite wordt verweten, is dat Telegram te weinig wordt gemodereerd. Bij Doerov is dat geen nalatigheid, maar een filosofie. Hij gelooft in de vrijheid, vooral in de vrijheid van meningsuiting, en wil zo weinig mogelijk censureren. Het is dat profiel dat Telegram groot heeft gemaakt. Het is geen toeval dat het medium vooral populair is in landen waar de vrijheid van meningsuiting het meest in de verdrukking komt.

Tussen Russische opposanten en het regime

Doerov is een Rus. Hij bouwde in 2006 zijn eerste platform, Vkontakte, als een Russische versie van Facebook. Dat bracht hem snel in botsing met het regime. Doerov was toen voor het Westen nog het juiste type van vrijheidsstrijder. Hij weigerde tegemoet te komen aan de eis van de Russische overheid om de gegevens van de gebruikers door te spelen. Doerov wilde ook de toegang van opposant Navalny niet schrappen. Ook wanneer de opstandelingen van Maidan zich bedienden van zijn netwerk, plooide hij niet toen het Russischgezinde bestuur van Oekraïne de persoonsgegevens opeiste. Nadat de mannetjes van Poetin zijn bedrijf opkochten, werd Doerov buitengewipt. Hij ontvluchtte Rusland en richtte in 2013 een nieuw platform op. Telegram is meer Whatsapp dan Facebook, maar de uiterst grote groepen die er gevormd kunnen worden, doet het uitstijgen boven een app voor privéberichten. Telegram is, om juridische redenen, gevestigd in Dubai, maar bestrijkt de hele wereld. De relatie van Doerov met Rusland is sindsdien ingewikkeld. Aan de ene kant wordt Telegram veel gebruikt door opposanten van Poetin, voor wie het de voornaamste bron is van nieuws is dat niet wordt gecontroleerd door het regime. Aan de andere kant is het ook populair bij Russische imperialisten en aanhangers van Poetin. Dat verhindert niet dat het kanaal ook veel wordt gebruikt in Oekraïne, onder andere door Zelensky en zijn staf.

Een open doel voor de vrienden van Poetin

De aanhang van Poetin liet deze week niet na te wijzen op de ironie van een man die zei de censuur van Rusland te ontvluchten, maar nu in West-Europa is gearresteerd omdat hij niet voldoende censureert. Medvedev maakte zich - op Telegram trouwens - vrolijk over de arrestatie van Doerov: “Hij

wilde een briljante ‘wereldburger’ zijn, die goed kon leven zonder vaderland... Hij heeft zich misrekend.”

Een woordvoerder van het Russische departement voor Buitenlandse Zaken verklaarde: “We weten allemaal heel goed hoe liberale democratieën - of beter gezegd, liberale dictaturen - dingen aanpakken wanneer het hen uitkomt of voordeel oplevert. Dit is niet de eerste keer. Eerdere gevallen hebben de slechtste kant van de zogenaamde verdediging van de mensenrechten door het Westen laten zien.” De actie van het Franse gerecht geeft nu een open doel aan de vrienden van Poetin. De liefde voor de vrijheid die Doerov ooit tot een held voor het Westen maakte, wordt hem nu schijnbaar aangerekend als een misdrijf.

Het is ingewikkeld

Ik begrijp dan ook de reactie van een deel van de rechterzijde om Doerov als een martelaar voor de vrije meningsuiting te zien. In feite ligt het wel iets ingewikkelder voor om het even wie zich een democraat of nationalist noemt. Een zichzelf respecterende natiestaat mag niet aanvaarden dat multinationale giganten de nationale wetten aan hun laars lappen. Er moet wel degelijk kunnen ingegrepen worden tegen fraude, drughandel, verspreiding van kinderporno en rekrutering door terreurgroeperingen. In deze geglobaliseerde wereld wordt het steeds moeilijker om de nationale wetten af te dwingen ten aanzien van moeilijk grijpbare, weinig wortelvaste multinationals. Bij ondernemingen die immateriële producten aanbieden, is dat nog lastiger. Zelfs China, waar men het eigen internet volledig afschermt van de buitenwereld, staat machteloos tegen de VPN’s (Virtuele Particuliere Netwerken), die er steeds populairder worden.

De vraag is in welke mate Telegram verantwoordelijk kan worden gesteld voor het onwettelijke gedrag van sommige van zijn gebruikers. We zullen moeten wachten op de concrete inhoud van het strafdossier om dat te weten te komen.

Twee maten en twee gewichten

Een belangrijkere vraag is of criminaliteitsbestrijding de enige, zelfs maar de belangrijkste, reden is voor de arrestatie van Doerov. Net als Musk wordt hij er ook al een tijd van beschuldigd een podium te geven aan ‘rechts-extremisme’, ‘haatspraak’ en ‘desinformatie’, wat meestal codetaal is voor ‘opinies waar we niet van houden’. Telegram viel vorige maand nog onder vuur omdat ook Tommy Robinson, de belaagde leider van het verzet van autochtone Britten

tegen de massa-immigratie, er terecht kan. Doerov zou hiermee, net als Musk op X, de rellen hebben aangewakkerd. Elon Musk reageerde fel op de arrestatie van zijn concurrent en geestesgenoot Doerov, vooral omwille van de politiek van twee maten en twee gewichten. Hij verwees naar Instagram, waar pedofilienetwerken vrij spel kregen, zonder ooit door justitie lastiggevallen te worden. Vorig jaar bracht een onderzoek van de universiteit van Stanford en The Wall Street Journal aan het licht dat Instagram op grootschalige wijze wordt gebruikt door pedofilienetwerken. De accounts die kinderpornografie verspreiden, worden er met elkaar in contact gebracht door de algoritmes van het netwerk. Het bedrijf kan zich niet verstoppen achter de onbedoelde gevolgen van computerprogramma’s. Wanneer personeelsleden van Instagram klaagden over het probleem, kregen ze weinig gehoor bij de leiding. Ook wanneer uit een intern rapport bleek dat niet minder dan 500.000 accounts elke dag ‘ongepaste’ transacties deden, bleef het bij maatregelen die gemakkelijk te omzeilen zijn.

Waarom het verschil in behandeling? Instagram en Facebook zijn eigendom van Mark Zuckerberg. Beide platformen censureren tot in het absurde alles wat maar enigszins als ‘haatspraak’ kan gezien worden en blijven daarmee in de gratie van de EU. Musk: “Geen aanhouding voor Zuck, omdat hij de vrijheid van meningsuiting beteugelt.” Op 21 augustus sloot Instagram, in wat duidelijk een gecoördineerde actie was, 7 Franse, rechtse accounts, met duizenden volgers, tegelijk af. Ook enkele feministes die te kritisch waren geweest voor een transgendercultuur die toelaat dat mannen zich uitgeven voor vrouwen, werden verbannen van het platform. Zemmour en enkele vertegenwoordigers van Rassemblement National protesteerden, maar dat maakte weinig indruk.

Horen, zien, zwijgen

Deze week kregen we nog een mooi voorbeeld waarom vrije sociale media nodig zijn. Op het ‘Festival van de diversiteit’ in Solingen werden verschillende mensen neergestoken, van wie er al drie overleden zijn. De aanslag had plaats rond 22 uur en vóór middernacht wist ik al via Reddit dat vele getuigen hadden verklaard dat de dader er ‘Arabisch’ uitzag en ook een ‘Arabisch’ klinkende taal sprak. De reguliere media, tien keer beter geïnformeerd dan ik, bleven doen alsof er niets geweten was over de dader.

Ook de overheid speelde dat spel meer. Hoewel de man een tijd voortvluchtig was en duidelijk gevaarlijk, weigerde de politie elke persoonsbeschrijving te geven die kon helpen bij de opsporing. Wanneer Bild dan toch vroeg of het klopte dat de dader een vreemde taal sprak, antwoordde de politiechef dat dat niet vaststond en dat “specu-

latie over de dader verboden is”. Indien de terrorist, een vluchteling uit Syrië, zichzelf niet had aangegeven en de aanslag niet was opgeëist door IS, zou die kluchtige omerta nog tot op vandaag volgehouden zijn. Zoek daar geen complot achter, alleen het besef bij elk radertje in het apparaat dat een beschuldiging van racisme gevaarlijker is dan het vergemakkelijken van terrorisme. Denk aan de bewakingsagent bij het concert van Ariana Grande in Manchester, die niet durfde ingrijpen tegen de zich verdacht gedragende Salman Abedi, omdat hij bang was dat dat hem als racist zou brandmerken. Een half uur later waren 22 mensen dood. Het is een extreem voorbeeld, maar het illustreert goed de werking van dat mechanisme.

Waarom de alternatieve wereld zo aantrekkelijk is

Ik heb in vorige bijdragen al voorbeelden gegeven van moordpartijen waarbij men erin geslaagd was de gegevens over de dader zo lang achter te houden dat de aandacht voor het gebeuren al was weggeëbd. In nog meer gevallen halen incidenten in de sfeer van de falende multiculturele samenleving slechts de pers nadat ze eerst viraal gaan op sociale media, bijvoorbeeld door het delen van filmpjes.

Een zichzelf respecterende natiestaat mag niet aanvaarden dat multinationale giganten de nationale wetten aan hun laars lappen

Vrije sociale media vullen de gaten in de informatieverstrekking die worden geslagen door politieke correctheid. Ja, daar wordt ook foute informatie verspreid en geloofd, zoals bij de kindermoorden in Southport, maar dat soort wilde speculatie kan alleen maar gedijen wanneer de traditionele media hun werk niet doen en daarom alle geloofwaardigheid hebben verloren bij berichtgeving over gebeurtenissen met enige ideologisch inzet.

Dat is de wereld waarin Telegram en andere sociale media die niet gecontroleerd worden, zo interessant zijn voor jonge mensen. In essentie is er niet zoveel verschil tussen de nieuwsgierigheid, de opstandigheid en de drang naar avontuur die een Chinese jongere aanzette om VPN te gebruiken, om zo te ontsnappen aan de verstikkende saaiheid en censuur van de regimepers, en een westerse jongere die in een verborgen, alternatief universum waarheden ontdekt die hem door zijn gevestigde pers worden ontzegd (en daarmee ook vatbaar wordt voor de onwaarheden). De arrestatie van Doerov zal diens heldenstatus in die wereld alleen nog groter maken.

JURGEN CEDER

Pavel Doerov

Hoe academici het debat over de meerwaardetaks verstoorden

De federale regeringsonderhandelingen sprongen af omdat de Franstalige liberalen van MR een aantal belastingverhogingen niet zagen zitten. Onder andere een hogere btw, maar de discussie draaide lange tijd rond de meerwaardebelasting op aandelen. Op een bepaald moment leek dat een onvermijdelijke en noodzakelijke taks, maar dat is het niet. In dit debat speelden een aantal academici een nefaste rol.

Het was De Morgen-commentator Bart Eeckhout die de cijfers in zijn zaterdagse analyse bovenhaalde. Voor de verkiezingen van juni leerde een opinieonderzoek in Trends dat 72 procent van de Vlamingen gewonnen is voor een vermogenstaks. Conclusie: waarom dan veel ruzie maken over een nieuwe meerwaardebelasting op aandelen, zoals die de voorbije week op de tafel van de federale regeringsonderhandelaars lag? Bovendien zou die belasting amper 500 miljoen euro opleveren, wat in het kader van de totale sanering van 27 tot 28 miljard euro best meeviel.

De Wevers toegiften

Georges-Louis Bouchez, voorzitter van de Franstalige liberalen, vond het niet kunnen dat die belasting door - op dat moment nogformateur Bart De Wever (N-VA) naar voren werd geschoven. Het was een toegift richting de socialisten van Vooruit en voorzitter Con ner Rousseau. De regeringsonderhandelingen sprongen erop af en Bouchez kreeg de zwarte piet doorgespeeld, vooral door de Vlaamse mediacommentatoren.

Achteraf bleek dat MR ook problemen had met een aantal andere belastingverhogingen, zoals een verschuiving in de btw-tarieven, maar uiteindelijk werd veel energie gestoken in de meerwaardebelasting op aandelen. De Wever probeerde nog de meubelen te redden door het voorstel van de taks aan te passen. Wie lange tijd aandelen aanhield, zou die be lasting niet moeten betalen en er zou een hoog plafond aan vrijstellingen komen. Tevergeefs. Belastingen op vermogenswinsten

Academici hebben het debat, wellicht door een gebrek aan macro-economische kennis, in een verkeerde richting gestuurd ECONOMISCHE

Dat zijn taksen op iets dat verworven is met inkomsten uit arbeid, die daarvoor al werd belast. Waarom er nog een taks aan toevoegen waarbij de winst bij de verkoop van aandelen nog eens belast wordt?

Stijn Baert doet een pleidooi voor een standpunt dat enkel door extreemlinks en groenen wordt verdedigd

Op zo’n moment zou je van academici als

ten van het hierboven vermelde Trends-onderzoek wellicht niet hebben gemaakt. Het probleem van dit debat is dat academici het door hun stellingnames hebben verstoord. Meer nog, wellicht door een gebrek aan macro-economische kennis, in een verkeerde richting hebben gestuurd, waardoor een hogere of nieuwe vermogenswinsttaks of zelfs nog zwaardere belastingen de evidentie zelf zouden zijn. En dat terwijl België met 32,6 procent al de op vier na hoogste impliciete belasting op kapitaal ter wereld heeft. Uiteraard geen top drie zoals bij de lasten op arbeid (44,3 procent impliciete belasting, de verhouding tussen de belastinginkomsten en de belastbare basis).

Baert

50 procent. Dat is de globalisering van de inkomsten en is eigenlijk een standpunt dat enkel door extreemlinks en groenen wordt verdedigd. In de praktijk zou dat betekenen dat bepaalde vermogenswinsten opgeteld aan 70 procent of zelfs 80 procent worden belast. Dat is geen taks meer, maar een confiscatie. Het is zeer pijnlijk dat een gerespecteerde econoom dat verdedigt. Wellicht kent Baert het verschil niet tussen zijn voorstel en het meer realistische systeem van de zogenaamde ‘dual income’-taks, zoals van toepassing in een aantal Scandinavische landen. Inkomen uit arbeid wordt er progressief belast, maar kapitaalinkomsten aan één tarief. En dat tarief is lager dan de Belgische roerende voorheffing van 30 procent.

Maus

Ondertussen was er in de pers en ook op sociale media wel een sfeertje gecreëerd dat zo’n meerwaardetaks onvermijdelijk zou zijn, ondanks de relatief lage verwachte opbrengst en ondanks het feit dat er in België al heel wat belastingen op vermogenswinsten zijn, zoals roerende voorheffing op dividenden, erfbelas tingen, schenkingsrechten, registratierechten en onroerende voorheffing op een woning.

Nemen we eens een X-bericht van arbeidseconoom Stijn Baert (Universiteit Gent) op 20 augustus: “Je kunt alleen maar hopen dat de fiscale hervorming van de regering-De Wever niet beperkt blijft tot draaien aan wat knopjes, maar leidt tot een eenvoudiger dashboard. Bijvoorbeeld via een gelijke belasting van alle winsten uit arbeid (loon) en vermogen (huur, sparen en beleggen).”

Men moet goed beseffen wat dat betekent. Niet alleen is dat een pleidooi voor een meerwaardebelasting op aandelen, dat gaat veel verder. Baert wil dat alle inkomsten in één pot worden gegooid en, zoals hij stelt, gelijk worden belast. Welnu, dat betekent dat het loon zoals vroeger progressief wordt belast (hoe meer inkomen hoe meer aanslagvoeten), maar ook inkomsten uit kapitaal, dus meerwaarden van aandelen, dividenden en rente-inkomsten van spaarboekjes. Gevolg: bepaalde ka pitaalwinsten die al vroeger belast zijn, worden nu aan een stijgend tarief belast dat zoals in de personenbelasting kan oplopen tot een marginale voet van

Een blik op Franstalig België

De Waalse regering zit al lang in het zadel, terwijl er Vlaams nog geen witte rook is en federaal de schoorsteen gewoonweg verstopt is. “Georges-Louis Bouchez is slim genoeg geweest om niet te wachten op de vorming van de federale regering om Waals aan de slag te gaan”, vertelt Drieu Godefridi tijdens een gesprek over de politiek in Franstalig België.

Drieu Godefridi kwam bij de verkiezingen van 9 juni op voor N-VA in Waals-Brabant en haalde er een dikke 2 procent van de stemmen binnen. De grote overwinnaar in Franstalig België was MR, waar Godefridi ook nog goede banden mee onderhoudt.

As MR - Les Engagés

Na de verkiezingen was het binnen de week duidelijk dat MR en Les Engagés samen een Waalse regering en een Franse Gemeenschapsregering zouden vormen. Amper een maand later stelden ze de regeerakkoorden voor. De komende vijf jaar leidt Adrien Dolimont (MR) de Waalse regering, Elisabeth Degryse (Les Engagés) neemt de regering van de Franse Gemeenschap voor haar rekening. Die snelheid van handelen heeft beide partijen veel lof opgeleverd, maar er is ook een keerzijde. “De regeerakkoorden zijn namelijk geschreven in erg algemene termen. Het is wachten op de uitvoering ervan om een definitief oordeel te vellen over deze samenstelling.”

Voor Godefridi is het geen verrassing dat MR en Les Engagés elkaar na de verkiezingen zo snel vonden. “Dé grote verrassing was de verkiezingsuitslag: PS verloor heel wat stem-

men en zetels, MR haalde een fenomenale score en ook Les Engagés scoorde goed.”

Paul Magnette

Het is wat Godefridi betreft dan ook logisch dat de Franstalige socialisten zowel federaal als in Franstalig België nooit mee aan tafel hebben gezeten. “Paul Magnette heeft PS in handen gekregen met 40 procent, nu scoren ze nog 23 procent. Bart De Wever zei voor de verkiezingen nog dat Wallonië volledig in de greep van PS zat, maar dat is nu gelukkig niet meer het geval.”

Rond de fiscale hervorming stonden MR en Les Engagés lijnrecht tegenover elkaar - Drieu Godefridi -

“We kregen klappen van alle kanten”, gaf Magnette na de verkiezingen ook toe. Aan de rechterzijde snoepte MR heel wat stemmen af van PS, aan de linkerkant zette de opmars van PTB zich door, ten koste van de Parti

Socialiste. Ondanks die forse verkiezingsnederlaag, weigerde het partijbestuur daags na de verkiezingen het ontslag van de Carolo, terwijl quasi iedere andere partijvoorzitter na zo’n verkiezingsnederlaag zou moeten vrezen voor zijn baan. Bart De Wever en Tom Van Grieken zijn wellicht de uitzondering op die regel.

Volgens Godefridi spelen de Franstalige media daar een belangrijke rol in. “Net als in Vlaanderen zijn die overwegend links en zien ze in Magnette een bondgenoot.” Toch is de figuur Paul Magnette in Wallonië niet meer zo populair, mede dankzij Cumuleo, een databank van alle mandaten die bekleed worden door Belgische politici en hoge ambtenaren. “Paul Magnette spreekt altijd over de rijken, maar mensen kunnen zien hoeveel hij verdient. Hij is voor veel mensen geen geloofwaardige socialist.”

Wat met de federale regering?

MR en Les Engagés besloten vlak na de verkiezingen ook om samen richting de federale onderhandelingstafel te stappen. Toch is er van een echt Waals blok geen sprake. “Ze hebben inderdaad de intentie om samen in de regering te stappen. Maar bijvoorbeeld rond de fiscale hervorming stonden de partijen lijnrecht tegenover elkaar.”

Dat Georges-Louis Bouchez (MR) nu de zondebok is voor de mislukte formatie, klopt volgens Godefridi ook niet. “Ik volg de redenering van Bouchez, die zegt dat de verkiezingsuitslag gerespecteerd moet worden.”

In dat verband sloeg ook fiscaal expert Michel Maus hier de bal flink mis bij een passage in Terzake vorige week. In het debat rond de meerwaardetaks herhaalde hij steevast dat je moet uitgaan van het draagkrachtbeginsel, en dus mogen vermogenswinsten, zoals meerwaarden op aandelen, meer worden belast. En waarom niet progressief, zoals inkomen uit arbeid? Maus vergeet daarbij dat veel van die aandelenwinsten eigenlijk opbrengsten zijn voor ondernemers en zelfstandigen met een vennootschap die hard gewerkt hebben. Dat zijn geen speculatie-

Ten slotte maakt Maus een redeneerfout: de reden waarom opbrengsten uit vermogen aan een vast tarief belast worden, is om rekening te houden met inflatie. Dat heeft eigenlijk niets te maken met het draagkrachtbeginsel. Van academici en fiscale experts mocht in dit debat wat meer intellectuele volwassenheid en technische bagage worden ver-

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

De MR-voorzitter richtte zich in de media tot Vooruit-voorzitter Conner Rousseau. Bouchez vindt dat het “normaal is dat partijen die 30 procent halen meer van hun standpunten in het akkoord terugvinden dan partijen met 13 procent”.

“Bart De Wever mag dan wel zijn ontslag aangeboden hebben als formateur, de andere partijvoorzitters hebben al aangegeven met hem aan het roer door te willen. Les Engagés-voorzitter Maxime Prévot werd door de koning aangesteld als bemiddelaar en moet de plooien proberen glad te strijken. Dat Prévot die specifieke opdracht kreeg, was voor onder andere cd&v-voorzitter Sammy Mahdi een teken dat de Arizona-coalitie nog mogelijk is. Volgens hem is het aan Prévot om ervoor te zorgen dat Bart De Wever opnieuw aan de slag kan als formateur.”

WANNES NEUKERMANS

Lees met een gerust hart Pal.be met Cyberbeveiliging van FBW.be

Michel Maus

Stijn Baert

De confederale omwenteling lag nog niet eens op tafel…

De formatiegesprekken verzandden in persoonlijke vetes tussen twee tenoren die ook tijdens Vivaldi de dienst uitmaakten. Intussen is ook het zicht op het grote doel troebel geworden: structurele hervormingen en de confederale ommezwaai. Dreigt N-VA met lege handen te komen zitten en de rekening te betalen?

“Dit is zonder meer de grootste politieke ontgoocheling uit mijn leven”, liet Bart De Wever zich ontvallen na de mislukte formatiegesprekken. Of die gesprekken nog kunnen worden gedepanneerd en De Wever alsnog premier van België kan worden, zal de komende weken blijken.

Confederale omwenteling

Ook zal de komende maanden blijken of Bart De Wever werk zal maken van een grondige verbouwing van de federale architectuur. Dat lijkt nu op de achtergrond te verdwijnen. Enkel op lange termijn kunnen belangrijke hervormingen worden doorgevoerd die de welvaart van dit land kunnen garanderen. De Grondwet zal dus grondig moeten worden herschreven. Dat is ook voor De Wever duidelijk, want op 9 juni zei hij fors: “Vlaanderen heeft meer dan ooit gekozen voor autonomie… Dat is onze democratische plicht.”

N-VA past voor “de zoveelste onvolledige staatshervorming… waarbij de Vlamingen enkel stukjes en brokjes van bevoegdheden krijgen in ruil voor een grote zak geld aan Wallonië en Brussel”. Veel geld zal er niet op tafel kunnen worden gelegd, want de geldpotten zijn leeg en Vlaanderen staat ook voor grote uitdagingen wil het als regio aansluiten bij de Europese top, wat ook geld kost. Het is goed om er even aan te herinneren dat N-VA het confederalisme omschreef als “het eerste en meest essentiële doel van onze politieke actie”. Momenteel wordt daar met geen woord over gerept. Het confederale mo-

del zal niet zonder slag of stoot op de onderhandelingstafel komen te liggen en als zoete koek door alle partijen worden geslikt.

Belgische Titanic

In 2011 liet De Wever in een dubbelinterview zich al ontvallen dat de natie als middel moet worden gezien om problemen aan te pakken waar grote groepen van wakker liggen. Dat is onder meer een betaalbare sociale zekerheid, eerlijke en billijke fiscaliteit, een stringenter tewerkstellingsbeleid, strengere migratie, defensie,… Dat zijn dossiers die stuk voor stuk op het federale niveau moeten worden aangepakt.

Bovendien is er nog de budgettaire realiteit, waarop dringend moet worden ingegrepen, wil Vlaanderen financieel niet mee de dieperik worden ingetrokken. Moeten we België depanneren? “België mist de politieke daadkracht om de grote uitdagingen van de toekomst aan te pakken”, geeft Bart De Wever als antwoord op die vraag. Maar het is wel op dat niveau waar de belangrijkste hervormingen moeten worden doorgevoerd, wil Vlaanderen zich loskoppelen van de Belgische Titanic. De euforie in N-VA-rangen is intussen al behoorlijk afgezwakt. Zowat iedereen had verwacht dat het communautaire luik een volwaardig onderdeel van de onderhandelingen ging uitmaken. Maar de ‘verkenningsmissie’ van Sander Loones lijkt als een stuurloze schuit die in de dichte ochtendmist afgedreven is van het moederschip. Sander Loones kan roepen en zeggen wat hij wil, niemand die hem nog hoort.

Ook De Wever zwijgt in alle talen over ‘het eerste en meest essentiële doel’ van N-VA. Misschien heeft hij nog een snood plan dat ons de komende maanden met verstomming zal slaan. Maar De Wever moet beseffen dat er geen weg terug is. Volgens Miroslav Hroch zitten we immers in de fase waarin de voltooiing van de nationale ontvoogding zich voltrekt.

Belgisch labyrint

Voor de Tsjechische historicus was er eerst de fase van de herwaardering van taal en cultuur. Vervolgens is er een periode van politieke agitatie, waarin de verwerkelijking van de eigen natie naar voren wordt geschoven. In de laatste fase voltrekt zich de nationale ontvoogding. Uiteraard gebeurt dat niet zonder slag of stoot. Vlaanderen zal zich uit de Belgische constructie moeten ontworstelen door

grote thema’s en dossiers op tafel te gooien waar de Vlamingen wakker van liggen. Gezien de dissociatieve identiteitsstoornis van de Belgische constructie, liggen daar zeker niet de oplossingen van die sociaaleconomische uitdagingen, maar wel bij de gemeenschappen.

De Wever mag zich niet in slaap laten wiegen door het Belgische pacificatiemodel, gericht op het stabiliseren van België door allerlei grendels en blokkeringsminderheden. Dat pacificatiemodel botst op zijn grenzen en in Vlaanderen heeft zich intussen een ongeziene groep van mensen uitgesproken voor Vlaamse autonomie.

Misschien is het ook wel goed dat een aantal mensen van hun roze Arizonawolk is gedonderd. Als dat bonte gezelschap zich tot een volwaardige hervormingsregering wil smeden, dan zal het eveneens moeten gaan over de Belgische architectuur. Anders blijven we gevangen in het Belgische labyrint waar we steeds weer stoten op dezelfde problemen, en die steeds groter en groter worden. Hervormingen doorvoeren zonder aan de Belgische architectuur te raken, is als cirkels trekken in het water. Ze verdwijnen.

JULIEN BORREMANS

Wanneer een groene schepen de vervuilers verdedigt

Een opmerkelijk fragment deed verleden week de ronde op de sociale media: de Oostendse schepen van Groen, bevoegd voor onder meer natuur en milieu, nam de verdediging op van vervuilende dagjestoeristen. Zoiets wekt verbazing en bij velen zeker ook ergernis. Maar het heeft wel het voordeel dat het elke twijfel over het profiel van de vervuilers wegnam.

Stel je immers voor dat een zekere Jan, Piet, Joris en Corneel voor een dagje naar het strand van Oostende waren afgezakt en daar een berg aan afval achtergelaten zouden hebben. In dat geval denken we dat schepen Silke Beirens net de eerste zou zijn met de eis om beperkingen op te leggen aan wie nog naar het strand mag komen, met daarbovenop een oproep tot strenge controles en GAS-boetes voor wie het zou aandurven nog maar het klokhuis van een appel achteloos in de duinen te werpen.

“Met het strand omgaan”

Het taalgebruik alleen al van de Oostendse groene schepen Beirens verraadt haar mentaliteit. We citeren een uitspraak om van te smullen: “Sommige bezoekers zijn het niet gewoon om met het strand om te gaan.” We moeten eerlijk toegeven dat we niet eens wisten dat dat iets was ‘om mee om te gaan’, het strand.

Het taalgebruik alleen al van de Oostendse groene schepen Beirens verraadt haar mentaliteit

In al onze naïviteit hebben we immers altijd gedacht dat je je op het strand op precies dezelfde manier gedraagt als in het bos, in het park, op straat en elders in de openbare ruimte: je gedraagt je redelijk en respectvol tegenover de andere bezoekers en je laat er geen afval achter.

Laat het overigens duidelijk zijn: wat dat betreft, is ook het gedrag van de Vlamingen vaak nog voor verbetering vatbaar. Maar die observatie gaat dan wel gepaard met een collectieve schaamte, al dan niet plaatsvervangend. Dat een groene schepen zich geroepen voelt om de verdediging op te nemen voor de vervuilers, terwijl het oorverdovend stil blijft uit de hoek van de vervuilers zelf, spreekt alweer boekdelen over het succes van de integratie en de superdiversiteit.

Eb en vloed

Nog straffer is haar uitspraak dat diezelfde bezoekers “bijvoorbeeld het fenomeen eb en vloed niet goed kennen”. Je kan je toch afvragen wat Beirens hier werkelijk mee bedoelt. Is de kwaliteit van het Brusselse onderwijs dan werkelijk zo laag dat het niet eens elementaire geografische begrippen blijvend weet bij te brengen bij haar leerlingen? Het alternatief is dat ze de dagjestoeristen uit Brussel voor volslagen idioten houdt, aan wie je dus op school niet eens de getijdenwerking uitgelegd krijgt. Merkwaardig is wel dat het niet de eerste keer is dat eb en vloed ingeroepen worden als de werkelijke boosdoeners wanneer het nog maar eens fout loopt met dagjestoeristen uit Brussel. Vier jaar geleden vlogen in Blankenberge tijdens een vechtpartij op het strand de parasols en de koelboxen in het rond, wat toen volgens de VRT ook een gevolg was van het opkomende tij. Noem het een vorm van geografisch racisme, dat merkwaardig genoeg wel Brusselaars, maar bijvoorbeeld nooit Limburgers treft, ook al wonen die laatsten nog verder weg van de kust.

Afvalberg

Ondertussen lezen we wel dat de stad Oostende behoorlijk wat extra inspanningen geleverd heeft om zwerfvuil op het strand tegen te gaan. Maar liefst 26 mensen zouden dagelijks instaan om het strand proper te houden, terwijl er 170 extra vuilnisbakken geplaatst zijn die tot vijf keer per dag leeggemaakt worden. Vrijwilligers haalden daarbovenop op één dag tijd 4.000 liter afval op. Dan is het hemeltergend dat een schepen van een partij die het verbod op plastieken rietjes vierde als een kolossale overwinning voor het milieu, de vervuilers staat te verschonen. Op andere plaatsen zijn het trouwens bollebozen van het slag van Beirens die de vuilnisbakken uit de openbare ruimte juist verwijderen om zwerfvuil tegen te gaan. Op die manier worden bezoekers verplicht hun afval mee naar huis te nemen, in plaats van het nonchalant naast de vuilnisbak te werpen. Thuis moet je het afval dan wel in een vuilniszak van je gemeente gooien, extra belast om de afvalberg tegen te gaan.

Maar liefst 26 mensen zouden dagelijks instaan om het strand proper te houden

Het spreekt voor zich dat die 26 mensen en 170 extra vuilnisbakken er niet alleen voor de dagjestoeristen uit Brussel zijn, maar ook voor die uit de rest van het land. Maar het is toch merkwaardig dat de problemen van zwerfvuil vooral aan één bepaald type dagjestoeristen gelinkt worden.

‘Marrakesh-beach’

Eén voordeel heeft de tussenkomst van schepen Beirens natuurlijk wel. Het was een

andere Oostendse schepen, Maxim Donck van N-VA, die eerder al de kat de bel aanbond door erop te wijzen dat de afvalproblemen zich vooral voordoen op één bepaald deel van het Oostendse strand. In de Oostendse volksmond zou dat deel bekend staan als ‘Marrakesh-beach’. Maar ook elders aan de Vlaamse kust zijn er problemen met een bepaald profiel van bezoekers, zoals nogal plastisch verwoord werd door Jean-Marie Dedecker. Maar terwijl enkele dagen eerder de vraag misschien vooral was of Dedecker en anderen niet aan het overdrijven waren en hun uitspraken misschien zelfs een vorm van ‘haatspraak’ waren, is er vandaag niemand nog in Vlaanderen die twijfelt aan het exacte profiel van de vervuilers. De verkiezingscampagne van Vlaams Belang kon niet gesmeerder van start gaan.

FILIP

Silke Beirens in Oostende, augustus 2021

Eva De Bleeker moet Open Vld terug op de rails krijgen

In de tweede ronde van de voorzittersverkiezingen haalde Eva De Blee ker het nipt van tegenkandidaat Vincent Verbeecke. Een duidelijk ver deelde score en minder dan 8.000 leden die hun stem uitbrachten, ma ken de reeds loodzware opdracht voor De Bleeker nog wat moeilijker.

Vorige week haalde De Bleeker in de eerste ronde al de meeste stemmen binnen. In het rechtstreekse duel met Vincent Verbeecke wist de voormalige staatssecretaris 56 procent van de stemmen binnen te halen, tegenover 44 procent voor Verbeecke. Een nipte score en daarbij komt nog eens dat van de 40.000 mensen met een partijlidkaart, er minder dan 8.000 hun stem uitbrachten.

Met een nieuw liberaal partijprogramma wil ze voornamelijk met N-VA de concurrentie aangaan

Volgens Eva De Bleeker is het “tijd om de bladzijde om te slaan, de rangen te sluiten

en als een eensgezinde partij naar buiten te komen”. Met een nieuw liberaal partij programma wil ze de concurrentie aan gaan met de overige partijen, voornamelijk N-VA. De eerstvolgende opdracht is echter imagoherstel richting de gemeenteraads verkiezingen.

Opvallend: omdat Eva De Bleeker voorzit ter wordt, is ontslagnemend premier Alex ander De Croo automatisch ondervoorzit ter van de partij. Bij de verkiezingen voor het partijbestuur haalde hij immers de meeste stemmen binnen na De Blee ker. De rol van een ondervoorzitter hoeft evenwel niet groot te zijn, want vooral de vicevoorzitters, die De Bleeker zelf kan aanstellen, heb ben een rol van betekenis binnen Open Vld.

Als ex-formateur kan De Wever als kandidaat-burgemeester naar

Antwerpse kiezer stappen

Nu zijn opdracht als formateur (minstens tijdelijk) stopgezet is, kan N-VA-voorzitter Bart De Wever opnieuw als volwaardig kandidaat-burgemeester naar de kiezer trekken. Met Els van Doesburg op de tweede plek op de Antwerpse stadslijst staat zijn opvolger al klaar, mocht De Wever alsnog in ‘de 16’ belanden.

Dat de formatie omwille van een ‘kleine’ discussie mislukte, hoeft vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen niet per se te verbazen. Het is voor al die nationale kopstukken comfortabel om met volle focus naar de lokale kiezer te kunnen stappen. Conner Rousseau (Vooruit) is kandidaat-burgemeester in Sint-Niklaas en nu hij geen formateur meer is, kan ook Bart De Wever weer als volwaardige kandidaat-burgemeester opkomen voor de verkiezingen in Antwerpen. Voor het overige zijn er geen grote verrassingen op de Antwerpse stadslijst van N-VA. Schepen voor Wonen en Onderwijs Els van Doesburg wordt al maandenlang getipt als natuurlijke opvolger van De Wever en staat op een logische tweede plek. Twee andere schepenen, Koen Kennis en Nabilla Ait Daoud, volgen op de derde en vierde plek. De laatste twee schepenen van N-VA, Peter Wouters en Annick De Ridder, duwen de Antwerpse lijst. De Ridder zit mee aan de Vlaamse onderhandelingstafel en zal wellicht minister worden.

Belandt Open Vld toch nog in regering?

De federale regeringsonderhandelingen zitten in een impasse en op hetzelfde moment heeft Open Vld een nieuwe voorzitter. Vooruit uit de regering wippen en vervangen door de rechtsere Open Vld, is echter niet aan de orde, zweert iedere betrokkene.

De regeringsonderhandelingen sprongen minstens tijdelijk af door een discussie tussen Vooruit en MR over de meerwaardebelasting. Daarom werd meerdere malen het idee geopperd om de Vlaamse socialisten in de federale regering te vervangen door Open Vld. Mathematisch is dat mogelijk en het zou ook om een ideologisch meer coherente regering gaan, maar in de praktijk lijkt die optie niet werkbaar.

Wat is er mogelijk?

Een regering met N-VA, cd&v, Open Vld, MR en Les Engagés zou in de Kamer één zetel op overschot hebben

Een regering met N-VA, cd&v, Open Vld, MR en Les Engagés zou in de Kamer één zetel op overschot hebben. Bij afwezigheid van één parlementslid van de meerderheid en als er een overloper zou zijn, is die meerderheid al weg. Bovendien zou er in de helft van de parlementaire commissies geen meerderheid zijn. Dat N-VA zelf een regering zonder meerderheid langs Vlaamse zijde in het zadel zou helpen of zelfs zou leiden, lijkt ook onwaarschijnlijk. Een heruitgave van Vivaldi is in theorie ook mogelijk. PS heeft echter voor de oppositie gekozen.

Oranjegekte bij cd&v: ‘1 miljard stappen’

Afgelopen vrijdag trapte cd&v, op exact 50 dagen voor de verkiezingen, de lokale campagne af. De christendemocraten, momenteel nog de partij met de meeste burgemeesters in Vlaanderen, wil die “oranje footprint” behouden. Met alle lokale afdelingen wil cd&v een miljard stappen zetten.

Met 121 burgemeesters, een bestuursmandaat in 203 gemeentes en 2.451 lokale mandatarissen is cd&v vooralsnog dé lokale partij bij uitstek. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 kreeg N-VA er de meeste burgemeesters bij, maar verloren de christendemocraten hun marktleiderschap op het platteland niet.

Niet uit Brussel

“Vlaanderen draagt onmiskenbaar een oranje footprint”, reageerde voorzitter Sammy Mahdi. Volgens hem blijft het lokale bestuursniveau belangrijk. “Goed lokaal beleid voer je niet van achter een computer of in het verre Brussel. Dat maak je door met de mensen in je buurt te spreken, door te luisteren naar hun bezorgdheden en die krachtdadig aan te pakken.”

De komende weken wil cd&v vooral inzetten op huis- en marktbezoeken en lokale campagneactiviteiten. In totaal zou het ‘Oranje-legioen’ een miljard stappen moeten zetten tegen 13 oktober. “Wij stappen Vlaanderen oranje in de volgende weken en zullen dat ook blijven doen na 13 oktober”, besloot Mahdi.

Forza Ninove zet alles op alles voor absolute meerderheid

Op zondagavond 13 oktober zal Ninove een van de gemeentes zijn die iedereen in de gaten houdt: slaagt Guy D’haeseleer erin om met Forza Ninove een absolute meerderheid te behalen en wordt hij burgemeester, of houden de andere partijen hem van die meerderheid? Met achttien nieuwe kandidaten hoopt D’haeseleer de Ninovieters te overtuigen van zijn project.

Op de Ninoofse lijst staan drie Vlaams Belang-volksvertegenwoordigers: Vlaams Parlementslid Ilse Malfroot en Kamerlid Werner Somers staan op plek twee en drie op de lijst, na D’haeseleer zelf. Verder staan een aantal lokale bekende figuren op prominente plaatsen.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 strandde Forza Ninove op twee zetels van een absolute meerderheid. Volgens Guy D’haeseleer is Ninove “klaar voor een nieuwe bestuursploeg”, om verzet te bieden “tegen verfransing en vervreemding”.

Eva De Bleeker

Bart De Wever en Els van Doesburg

‘Het Vrije Westen’, fabel of geschiedenis?

“De Russische president vroeg mij de privégegevens van Oekraïners die tegen hem protesteren op mijn sociaal medium VK. Dat was in 2013. VK was toen het grootste sociaal medium in Rusland (vergelijkbaar met Facebook). Ik weigerde hem dat te geven, want ik doe niet mee aan verraad. Daarom werd ik ontslagen uit mijn eigen bedrijf en moest ik Rusland verlaten.”

Dit is het verhaal van Pavel Doerov. Doerov weigerde ook om de VK-pagina van Russisch oppositieleider Navalny te censureren. Door zijn principiële houding kan Doerov niet meer terug naar zijn thuisland Rusland. Wie in Rusland enkel staatstelevisie kijkt, kent dat verhaal niet, want de Russische autoriteiten vertelden iets anders.

Eerst verklaarden ze dat Doerov een “problematische managementstijl” had en daarom ontslag moest nemen uit VK. Hij werd zogezegd door andere aandeelhouders gedwongen zijn aandelen te verkopen. Die ‘karaktermoord’ is een klassieke politieke tactiek om tegenstanders uit te schakelen, maar niet genoeg om iemand op te sluiten. Daarom kwamen ze in 2014 met een nieuw verzinsel: Doerov zou tijdens protesten een politieagent hebben omvergereden. Dat Doerov op dat moment op een andere plaats was, verborg Rusland voor de publieke opinie. Doerov vluchtte naar Frankrijk. ‘Toevallig’ kwamen Doerovs aandelen terecht bij Kremlingetrouwen.

Zou jij bereid zijn jouw huis en bedrijf op te geven voor de vrijheid van anderen?

Het verhaal dwingt ons tot reflectie: zou jij bereid zijn jouw huis en bedrijf op te geven voor de vrijheid van anderen? Sommigen denken dat ons land ons nooit voor zo’n keuze zou plaatsen. Dat dergelijke schendingen van de privacy en vrije meningsuiting onmogelijk zijn in een westers land. Maar, het is niet de eerste keer dat een westers land het tegendeel bewijst.

Deze keer gaat het om Frankrijk. Op 24 augustus arresteerde men Doerov op het tarmac in Le Bourget. De Franse aanklacht leest als de Russische: “Telegram is een broeihaard van criminaliteit.” Opnieuw wordt van Durov een crimineel gemaakt, omdat hij weigert private data van Telegramgebruikers te lekken aan de overheid. Autoriteiten wereldwijd weten dat ze onder het label ‘criminaliteitsbestrijding’ overal mee wegkomen. Zelfs volksvertegenwoordigers laten begaan.

De regering-Meloni

Dat de Vlaamse pers weinig lovende woorden heeft voor de rechtse regering van de Italiaanse premier Giorgia Meloni (Fratelli d’Italia), mag niet verbazen. Haar partij haalde bij de meest recente Europese verkiezingen nochtans meer stemmen dan bij de federale anderhalf jaar voordien. Hoofdredacteur Stijn Derudder ging daarom in gesprek met Vlaamse opiniemaker Philip Roose om haar beleid eens vanuit het perspectief van een in Italië woonachtige kenner te benaderen.

Autoriteiten wereldwijd weten dat ze onder het label ‘criminaliteitsbestrijding’

Beeld je in dat Doerov in 2013 alle private data van de Russische oppositie of Oekraïense steun had doorgegeven aan Poetin. Dan had hij op zijn geweten dat Russen werden opgesloten, omdat ze via VK aan een vriend een privéberichtje stuurden met steun voor de oppositie. Zou jij daarmee kunnen leven? Doerov niet. Ook Elon Musk weigert lekken en censuur op X. Dat verdient respect. Wie komt trouwens op voor de privacy van Messenger-gebruikers? Geen enkel westers land nam het in 2014 op voor de opgesloten VK-gebruikers. Het was het jaar dat Rusland de Krim binnenviel. Ook president Obama keek de andere kant uit. President Trump ging nog een stap verder. Bij elke ontmoeting met Poetin haalde hij de wierook boven waardoor de arrogantie van Poetin groteske proporties aannam. Een nieuwe inval van Oekraïne in 2022 leek voor het Westen te gek voor woorden. Toen de Russische politie jaren geleden aan zijn deur stond, postte Doerov spottend een hond met een tong uit zijn mond. Hij was ze te slim af geweest, bewust voor het gevaar van de Russische dictatuur. Heeft hij de arrestatie door Frankrijk niet zien aankomen, verblind door de fabel van het ‘Vrije Westen’? Behoren privacy en vrije meningsuiting definitief tot onze westerse geschiedenis? Halen die waarden onze westerse toekomst niet? Ik blijf hopen van wel. Wie zijn waarden niet eert, zal zichzelf verliezen in de chaos.

Aangezien de regering-Meloni nog maar een derde van de legislatuur heeft doorlopen, blijft het vroeg om reeds een grondige beoordeling van haar verwezenlijkingen te maken. “De realiteit is dat veel Europese landen gebukt gaan onder inflatie. Italië heeft sowieso historisch een schuldenprobleem”, kadert Roose.

Hij is van mening dat Meloni’s regering vooral gedefinieerd wordt door de beleidsdaden die ze niet stelt, waarmee ze zich onderscheidt van de westerse wereld. “Er komt geen homohuwelijk of adoptie voor homoseksuele stellen, geen genderideologie of LGBT-propaganda in het onderwijs. Dat is al een overwinning op zich.” In een regering met de linkse Elly Schlein, voorzitster van de Partito Democratico, aan het hoofd zouden dergelijke maatregelen immers niet ondenkbaar zijn. “Hoewel ook in die partij daar niet iedereen mee akkoord gaat”, nuanceert hij.

Migratie

Betreffende de beloofde aanpak van immigratie ziet Roose momenteel voornamelijk invloed op het Europese niveau. “We zien hoe de Europese standpunten verstrengen en zich veel minder laten leiden door de mensenrechtenretoriek. Heeft Meloni concreet al migranten in boten teruggestuurd? Neen, maar dat mag ook niet volgens zowel de Italiaanse als de Europese

wetgeving. Politiek is natuurlijk altijd veel retoriek, en dat vertaalt zich niet steeds in de praktijk.” Hij is desondanks van mening dat er toch al gesproken kan worden van een gering succes.

Meloni’s regering wordt vooral gedefinieerd door de beleidsdaden die ze niet stelt - Philip Roose -

Zoals alle Europese landen lijdt Italië aan te lage geboortecijfers om de populatie op peil te houden. Met een gemiddelde van 1,24 kinderen per vrouw is de situatie daar echter bijzonder precair; enkel Spanje doet het slechter. “De regering is bezig met wetsvoorstellen. Een daarvan is om vrouwen met drie kinderen of meer een basisinkomen te geven. Verder is er ook een voorstel om vrouwen die geen abortus plegen van een financiële bijdrage te voorzien. Dat is toch eens een andere visie op ongewenste zwangerschap.” Roose spreekt van positieve alternatieven voor ongewenste gebeurtenissen.

Wat brengt de toekomst?

Alvorens Fratelli d’Italia de onbetwist grootste partij was aan de rechterkant van het politieke spectrum in Italië, droeg huidige coali-

tiepartner Lega van Matteo Salvini de kroon. “Ik zie een zekere rivaliteit tussen Meloni en Salvini in de regering. Fratelli d’Italia is uiteindelijk gegroeid ten koste van Salvini’s partij en dat probeert hij nu te keren. De regering is daardoor wel zwakker dan ze zou kunnen zijn, volgens mij.”

Hoe die dynamiek zal evolueren, valt moeilijk te voorspellen. “Ik denk dat Meloni vooral vijf jaar wil besturen en tegelijk wil tonen dat zij een degelijke partij kan vormen waarmee te praten valt. Een partij die haar succes wil stabiliseren en niet opnieuw tot een vijftal procent gereduceerd wil worden”, aldus Roose. Hij spreekt van een partij die zich wil uitbouwen tot een soort van rechtse CDU. “Een rechts-conservatieve partij met een solide electorale basis, dat is haar bedoeling. Dat kan als ze nu vijf jaar lang kunnen aantonen dat ze in staat zijn tot besturen, dat ze degelijke mensen aan boord hebben. Hoe langer Fratelli d’Italia aan de macht blijft, hoe meer mensen zich ermee zullen willen verbinden.”

We zien hoe Europa zich veel minder laat leiden door de mensenrechtenretoriek op vlak van migratie - Philip Roose -

Indien de populariteit van Salvini’s Lega opnieuw zou toenemen, kan het verhaal natuurlijk anders uitdraaien. “Als Salvini opnieuw stijgt in de peilingen, zal hij dat misschien proberen verzilveren.” Roose noemt hem een “onbetrouwbare partner” en is naar eigen zeggen dan ook geen bewonderaar van de politicus. “Hij is ook nogal opportunistisch. Als er bijvoorbeeld in de actualiteit verschijnt dat een migrant een jong meisje verkracht heeft, zal hij daar meteen opspringen. Politiek moet over ideologie gaan, niet voortdurend proberen scoren met nauwkeurig geselecteerde nieuwsfeiten.”

Giorgia Meloni

Giorgia Meloni in het Italiaanse parlement tussen

HERWIG REYNAERT

“In Ninove is de inzet van de verkiezingen erg duidelijk”

Ze zeggen allemaal dat je je niet mag baseren op de uitslag van 9 juni om vooruit te blikken op de lokale verkiezingen van 13 oktober. Maar stiekem doet iedere politicus het toch een beetje. Na een helse verkiezingsstrijd tot zondag 9 juni volgde een periode van bezoeken aan de koning, formatiegesprekken en gelekte nota’s, teksten en verklaringen in het ‘wetstratees’ en een ‘semaine familiale’. Nu volgt een periode waarin politici - óók de nationale kopstukken - de boer op moeten om hun dorps- of stadsgenoten te overtuigen van hun kunde. Op jaarmarkten, braderijen en dorpsfeesten duiken in een verkiezingsjaar, na vijf jaar afwezigheid, plots weer kandidaten op, getooid in truien en polo’s van hun lokale partij. “Ik denk dat de lokale campagne nu echt van start kan gaan”, zegt professor Herwig Reynaert van het Centrum voor Lokale Politiek (UGent).

Hoe doet Annelies Verlinden het in een rechtstreeks duel met Tom Van Grieken in Schoten? Blijft in de grote stad ernaast Bart De Wever burgemeester, of verhuizen Jos D’Haese of Filip Dewinter naar ’t Schoon Verdiep? Breekt Vlaams Belang definitief door en leveren ze een burgemeester in de Denderstreek of in de Kempen? Wordt Conner Rousseau burgemeester en dus baas van het politiekorps in Sint-Niklaas, of steken Lieven Dehandschutter of Filip Brusselmans daar een stokje voor? Bevestigt Zuhal Demir haar Limburgse populariteit bij de Genkse verkiezingen? En houden de christendemocratische burgemeesters stand in West-Vlaanderen?

Allemaal vragen waar niemand vooraf een sluitend antwoord op kan geven. De impact van het veranderende kiessysteem is moeilijk te voorspellen. Want ja, ook in oktober gaat het om historische verkiezingen. Voor het eerst valt de opkomstplicht weg, wordt de populairste politicus van de grootste lijst van de coalitie automatisch burgemeester en krijgt de grootste partij het initiatiefrecht. Maar welke impact zal dat hebben? Dat vroegen we aan professor Herwig Reynaert (UGent), die gespecialiseerd is in lokale politiek. “In vergelijking met nationale en internationale politiek was het lokale een thema dat weinig behandeld werd aan onze universiteit toen ik begon”, legt Reynaert uit. “Terwijl het toch belangrijk is om onderzoek te doen naar de bestuurslaag die het dichtst bij de mensen staat.”

Er verandert heel wat voor de komende verkiezingen op 13 oktober. Eerst over het initiatiefrecht: de politicus met de meeste stemmen op de grootste lijst krijgt twee weken lang de tijd om een meerderheid te vormen.

“Als het de politicus van de grootste lijst niet lukt om een meerderheid te vormen, is het aan de politicus met de meeste stemmen van de op een na grootste lijst en zo gaat men het rijtje af. Het zal na-

tuurlijk wel snel moeten gaan, want de nieuwe legislatuur start al de eerste week van december, in plaats van op 1 januari. Op lokaal niveau slaagt men er in vergelijking tot op andere niveaus sneller in om een coalitie te vormen. Ik weet dus niet of men in alle 285 gemeenten tegen december een meerderheid zal hebben, maar in de meeste zal dat wel lukken.”

Bedoeling is om voorakkoorden tegen te gaan. Maar zal die regel op veel plekken gesloten voorakkoorden niet gewoon met twee weken vertraging doen ingaan?

“Dat weet ik niet. In wezen ben ik als politicoloog niet tegen voorakkoorden, al begrijp ik dat politici daar anders over denken. Als twee partijen voor de verkiezingen communiceren dat ze een akkoord hebben met elkaar en dat na de verkiezingen ook honoreren, dan heb je als kiezer bijkomende informatie gekregen. We zijn nog altijd gedwongen om op één politieke partij te stemmen, dus als je op voorhand weet met wie die partij wil samenwerken, is dat alleen maar handig.”

Als de verkiezingen écht ergens over gaan, zullen mensen wel gaan stemmen

“In de praktijk werden die voorakkoorden niet in het openbaar gesloten en dat zal volgens mij voor een stuk zo blijven. Als partijen A en B een voorakkoord sluiten en na de verkiezingen ook een meerderheid hebben, maar partij C is de grootste politieke partij, dan heeft de politicus met de meeste voorkeursstemmen van partij C het initiatiefrecht. Als A en B niet plooien, hebben zij binnen de kortste keren een nieuwe coalitie. In die zin ben ik benieuwd in hoeveel gemeen-

ten de grootste politieke partij uiteindelijk toch in de oppositie zal terechtkomen. Aan de andere kant is het zo dat 75 tot 80 procent van onze Vlaamse burgemeesters de stemmenkampioen van hun gemeente is. Ik verwacht dus geen spectaculaire veranderingen door die nieuwe regel.”

Is een gevolg van die nieuwe regel de toename van kartellijsten, omdat burgemeesters op die manier hun sjerp willen veiligstellen?

“Die kartellijsten hebben een aantal redenen. De belangrijkste is inderdaad dat je de grootste partij moet zijn om het initiatiefrecht te krijgen en, als men in de meerderheid geraakt, de burgemeester te leveren. Dan ligt het voor de hand dat je al vooraf met een aantal partijen een lijst gaat vormen, terwijl er vroeger misschien een voorakkoord gesloten zou zijn. In dat opzicht houdt men wel rekening met die nieuwe regels.”

“Een ander element is het gegeven dat een aantal politieke partijen die het minder goed doen op de andere politieke niveaus, ook lokaal niet meer onder eigen naam naar de kiezer trekken. Dat is geen nieuw gegeven, maar ik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat we bij deze verkiezingen meer zogenaamde ‘lokale’ lijsten zullen hebben.”

Wat bedoelt u met ‘zogenaamd lokaal’?

“Als je die lokale lijsten bekijkt, gaat het in veel gevallen om partijen die nog banden hebben met de nationale partij, maar onder een eigen naam opkomen. Eigenlijk is dat ook het geval voor de stadslijst in Gent: dat zijn Open Vld en Vooruit die onder een andere naam samen opkomen.”

Denkt u dat er ooit weer meer lokale lijsten onder nationale naam zullen opkomen, als de traditionele partijen het beter doen?

“Als burgemeesters die nu met een lokale naam opkomen ooit merken dat ze er meer

baat bij hebben om onder de naam van de nationale partij op te komen, zullen ze niet nalaten om dat te doen. Aan de andere kant zou het wel vreemd zijn om nu met een lokale naam op te komen, burgemeester te worden en dan binnen zes jaar toch weer met de nationale partijvlag te zwaaien. Lokale lijsten die straks in de oppositie belanden, zullen daarentegen niet aarzelen om bij een heropleving van de nationale partij terug met die naam op te komen.”

Lokale verkiezingen vlak na de bovenlokale: dat is erg uitzonderlijk. Kunnen de nationale resultaten als voorspelling dienen?

“Voor zover ik weet, is het van 1958 geleden dat we nog eens twee verschillende verkiezingsdagen in hetzelfde jaar hebben gehad. Het is altijd gevaarlijk om het woord ‘historisch’ in de mond te nemen, maar ik vind het hier wel van toepassing. Vorige keer waren het in 2018 lokale en provinciale verkiezingen en in 2019 de parlementsverkiezingen. Zeker de provinciale verkiezingen vormden toen een voorbode voor de Vlaamse en federale verkiezingsresultaten van 2019.”

Het is inderdaad zo dat bepaalde bevolkingsgroepen proportioneel gezien minder gaan stemmen

“Ik vind dan ook dat we eerder de provincieraadsverkiezingen dan de gemeenteraadsverkiezingen moeten vergelijken met de resultaten van 9 juni. Bij de gemeenteraadsverkiezingen stemmen kiezers op mensen die ze kennen, eerder dan dat ze ideologisch stemmen. Voor de provincieraad wordt eerder ideologisch gestemd. Dus als we een trend willen bepalen, zullen

CENTRUM VOOR LOKALE POLITIEK (UGENT)

PERSOONLIJK ZOU IK

PAS VOORSTANDER VAN

STEMRECHT WORDEN

VAN ZODRA JE EEN REPRESENTATIEF STAAL

VAN JE BEVOLKING HEBT DAT ZIJN STEM UITBRENGT

we eerder naar de provincieraadsverkiezingen moeten kijken. Niet iedere partij die opkwam op 9 juni, zal in elke gemeente een lijst indienen. Alleen al daardoor krijg je een vertekend beeld. Voor de provincieraadsverkiezingen dienen ze wel allemaal een lijst in.”

Het zal ook voor het eerst zijn dat de opkomstplicht niet meer geldt. Niemand lijkt de gevolgen daarvan te kunnen of willen inschatten.

“Dat is ook zeer moeilijk te voorspellen. Er zijn in het verleden exitpolls geweest met de vraag of kiezers gestemd zouden hebben, mocht de opkomstplicht niet bestaan hebben. Alle sympathie voor die onderzoeken, maar je kan de impact van de campagnes nooit inschatten. Vandaar dat ik tegen politici en partijen de afgelopen tijd al vaak gezegd heb dat de campagne uit twee delen moet bestaan. Aan de ene kant ga je mensen moeten overtuigen om hun stem uit te brengen op 13 oktober en ten tweede moet je mensen overtuigen om op je eigen politieke partij te stemmen.”

Maar dat gebeurt weinig: partijen lijken daar - nog - niet mee bezig te zijn.

“Dat is mij ook al opgevallen. Mocht ik in de politiek zitten, wat uiteraard niet het geval is, dan zou ik dat mobiliseren veel meer op de kaart proberen te zetten. Ik zou bijna hopen dat men er de komende tijd werk van maakt om mensen te overtuigen om hun stem uit te brengen.”

Een gemeentefusie is niet de alleenzaligmakende oplossing

“Het is de afgelopen periode voor lokale mandatarissen natuurlijk moeilijk geweest om de boer op te gaan wegens die verkiezingen van 9 juni. Nadien begon de vakantie quasi onmiddellijk, maar ik denk dat de verkiezingsborden de komende dagen en weken alsmaar meer zullen verschijnen en dat de lokale campagne nu echt van start zal gaan.”

Denkt u dat er nog veel mensen zullen gaan stemmen?

“Wat uit onderzoeken uit landen waar het stemrecht al langer bestaat blijkt, is dat er veel meer mensen gaan stemmen als er een grote inzet is bij de verkiezingen. Als de verkiezingen écht ergens over gaan, zullen de mensen wel naar de stembus trekken. Ik denk dat we dat recent gezien hebben in Frankrijk en in Nederland. We zullen straks ongetwijfeld kijken naar het opkomstpercentage voor heel Vlaanderen, maar ik ben benieuwd naar de verschillen tussen de verschillende gemeentes. Ik vermoed dat veel mensen uit gewoonte nog zullen gaan stemmen, zeker omdat we op 9 juni nog een verkiezing met opkomstplicht gehad hebben.”

Dergelijke mobilisatiecampagnes zouden vanuit de nationale partij kunnen komen, maar dat blijkt niet echt het geval.

“Nee, men laat dat blijkbaar liever over aan de lokale afdelingen. Ik weet niet of dat zo verstandig is. Het is op zich goed als lokale politici de burgers oproepen om te gaan stemmen, maar de partijhoofdkwartieren zouden daar een grote rol in kunnen spelen. De partijen zouden ook gezamenlijk een oproep kunnen doen om te gaan stemmen. Ik denk ook dat de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) en het Agentschap Binnenlands Bestuur het belang van die verkiezingen op 13 oktober moeten kunnen aanstippen.”

Het zouden vooral de kwetsbare of kansarme bevolkingsgroepen zijn die minder gaan stemmen.

“Dat klopt en daarom heb ik samen met andere collega’s altijd gepleit voor het behoud van de opkomstplicht. Ik wil daarmee niet zeggen dat er in landen waar geen stemplicht is, geen democratie is, verre van. Maar persoonlijk zou ik pas voorstander van stemrecht worden van zodra je een representatief staal van je bevolking hebt dat zijn stem uitbrengt. Stel

dat 60 procent van de bevolking in een gemeente gaat stemmen en het stemresultaat is hetzelfde als wanneer 100 procent van de mensen gestemd zou hebben, dan maakt het geen verschil meer. Maar het is inderdaad zo dat bepaalde bevolkingsgroepen proportioneel gezien minder gaan stemmen.”

Kan dat in Ninove in het voordeel spelen van Guy D’haeseleer, waar de buitenlandse bevolkingsgroepen, die sowieso niet op hem stemmen, nu misschien minder zullen komen opdagen?

“Ik weet niet of dat per se in het voordeel van Guy D’haeseleer zal spelen. Het zal ook zaak zijn voor de andere politieke partijen die in Ninove opkomen om ervoor te zorgen dat ze zoveel mogelijk van hun potentieel kiespubliek naar de stembus krijgen. De inzet van de verkiezingen zal voor een stuk de opkomst bepalen. En in Ninove is die inzet erg duidelijk: wordt het Forza Ninove of worden het de andere politieke partijen. De inzet is duidelijk, zowel voor voorstanders van Forza Ninove als voor tegenstanders. Daarom zullen alle partijen daar de kiezer moeten overtuigen om te gaan stemmen.”

De opkomstplicht is dan wel afgeschaft, maar in de praktijk verandert er niet zo veel. Niet komen opdagen aan het stemhokje werd al lang niet meer vervolgd.

“Dat is zo en dat is ook een van de argumenten die men gaf voor de afschaffing van de opkomstplicht. Het absenteïsme was al reëel en werd al niet vervolgd. Maar ik denk dat de reden waarom er nu voor stemrecht gekozen is, eerder een ideologische is. Vanuit liberale hoek wordt daar al decennialang voor gepleit. Dat was dan ook een trofee voor de liberalen in 2019, waar zeker cd&v het moeilijk mee had in die Vlaamse regering.”

Zou die opkomstplicht ooit heringevoerd kunnen worden?

“Zeg nooit nooit. Ik verwacht dat eerlijk gezegd niet onmiddellijk. Als de afschaffing ervan nu tot grote verschuivingen zou leiden, kan dat ervoor zorgen dat partijen die sowieso al tegen de afschaffing waren, voor de herinvoering zullen pleiten. Maar ik vang daar momenteel geen signalen over op. Het is nu natuurlijk bizar dat je voor bepaalde verkiezingen stemrecht hebt en voor andere verkiezingen opkomstplicht. Dat is niet duidelijk naar de kiezers toe.”

Het vertrouwen in de politiek staat op een laag pitje. Burgers hebben nog het meeste vertrouwen in het lokale niveau, maar ook daar kreeg het een knauw.

“Zeker in vergelijking met de andere niveaus valt dat gebrek aan vertrouwen nog mee, dat blijkt ook uit de Gemeente-Stadsmonitor. Maar je ziet ook zeer duidelijk dat in gemeenten waar er de voorbije jaren in de bestuursmeerderheid heisa is geweest, dat vertrouwen proportioneel lager ligt dan bij andere lokale besturen. In gemeentes waar er bijvoorbeeld constructieve moties van wantrouwen zijn geweest, of waar bepaalde politici in een lastig parket terechtkwamen, ligt het vertrouwen lager. De boodschap is en blijft dus: als je goed bestuurt, ook op de andere niveaus, zien de mensen dat.”

De gemeentefusies waren één van de discussiepunten: denk aan de heisa in Borsbeek dat met Antwerpen fuseerde en de compleet onlogische fusieplannen van Boortmeerbeek en Mechelen. De ambitie is nog steeds om tegen 20 september een Vlaamse regering te hebben: zal het gegeven of er in het regeerakkoord over (verplichte) gemeentefusies gesproken wordt, impact hebben op de uitslag van 13 oktober?

“Tijdens de campagne voor 9 juni is het eigenlijk duidelijk geworden dat er over de partijgrenzen heen consensus is dat er niet meteen verplichte gemeentefusies zullen komen. Voor mij is een gemeentefusie trouwens niet de alleenzaligmakende oplossing. Er moet een grondig intellectueel en politiek debat komen over bestuurskracht. Als individuele gemeenten vaststellen dat ze niet meer in staat zijn om de taken die ze geacht worden uit te voeren te volbrengen, lijkt het mij logisch dat je overweegt om te fusioneren.”

“Aan de andere kant zien we dat sommige kleine gemeenten tot op vandaag in staat zijn om te doen wat ze moeten doen in het belang van hun inwoners. Diegenen die voorstander zijn van fusies wijzen te vaak enkel op de positieve effecten ervan. Er zijn nochtans een aantal minder positieve zaken aan fusies, zoals blijkt uit onderzoek uit Nederland.”

Ik weet niet of het verstandig is van de partijen om de mobilisatiecampagnes over te laten aan de lokale afdelingen

“Ik wil er één element uitpikken: na een fusie wordt de kloof tussen burger en politiek alleen maar groter. We hadden het daarnet over het vertrouwen in de politiek. Als de schaal zelfs voor de gemeentepolitiek te groot wordt, zal de burger ook daar de voeling met de politiek kwijtraken. Zeker in combinatie met de afschaffing van de stemplicht: in de grotere steden heeft amper 35 tot 40 procent van de kiesgerechtigden een stem uitgebracht bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in Nederland. Dat komt enerzijds omdat men de politieke partijen niet meer kent, maar anderzijds ook omdat men de kandidaten op de lijsten niet meer kent. Het hoeft niet noodzakelijk zo te zijn dat grotere steden leiden tot meer wantrouwen in het bestuur. Maar ik denk toch dat men met het verhaal van benaderbare en nabije politiek, dicht bij de mensen, op een zorgzame manier moet omspringen.”

Wat wordt volgens u hét thema van de gemeenteraadsverkiezingen?

“Er wordt gestemd in 285 verschillende gemeenten, dus krijgen we bij wijze van spreken 285 verschillende verhalen. Eén allesomvattend thema vinden is dus moeilijk: de ‘hot topics’ zullen lokaal bepaald worden. Ik denk ook dat het antwoord afhangt van aan wie je die vraag stelt. Voor ouders van schoolgaande kinderen zal verkeersveiligheid erg belangrijk zijn. Bij jongeren zal betaalbaar wonen een thema zijn.”

WANNES NEUKERMANS

Betaalt jouw ziekenfonds brillen tot 100 euro terug?

Herwig Reynaert

Eenheidspartij Trump-Kennedy

Vorige week vond de conventie van de Democratische Partij plaats in Chicago. Doorgaans is zo’n conventie een hoogtepunt. De partij stelt de eigen topleden voor via speeches, hun programma wordt in de kijker gezet en de kandidaat aanvaardt officieel de nominatie. De conventies markeren het einde van de voorverkiezingen en het begin van de eigenlijke verkiezingsstrijd voor het presidentschap. Het was bedoeld een orgelpunt te vormen om Kamala Harris en Tim Walz te lanceren.

Maar dat was buiten Robert Kennedy jr. gerekend. Nog tijdens de conventie van de Democraten klonken er geruchten dat Kennedy Trump zou steunen. Op donderdag diende hij een verzoek in om zijn campagne in de staat Arizona op te doeken. Vrijdag diende hij een gelijkaardig verzoek in Pennsylvania, met de vermelding dat hij in plaats van zijn eigen campagne daar voort te zetten, Trump zou steunen. In een toespraak later die dag in Arizona legde Kennedy uit waarom. Kennedy legde uit hoe hij, net als zijn illustere familieleden, altijd al een Democraat was. Hij had scherpe kritiek en wees erop hoe de Democratische Partij de partij “van oorlog, ‘big pharma’, ‘big tech’, ‘big agriculture’, ‘big money’, censuur en corruptie” was geworden. Hij poogde dat van binnenuit te veranderen en stelde zichzelf kandidaat voor het presidentschap. De onmiddellijke tegenwerking van het DNC (het Democratisch Nationaal Comité, het hoogste bestuursorgaan van de Democratische Partij, red.), dat schier

onmogelijke regels oplegde en via hun eigen advocaten hem het leven zuur maakte via dure en tijdrovende rechtszaken, was hem te veel. Hij verliet het DNC en begon zijn eigen campagne als onafhankelijke kandidaat.

Lawfare

Zelfs als onafhankelijke kandidaat bleef het DNC hem (en Trump) volop tegenwerken via ‘lawfare’. In een eerlijke en open voorverkiezing had Kennedy misschien Biden kunnen verslaan, misschien ook Trump, en was de hele verkiezingsstrijd heel anders verlopen. Kennedy benadrukte uitdrukkelijk de hypocrisie van de ‘Democraten’, die allesbehalve democratisch te werk waren gegaan om eerst Biden te laten ‘winnen’, en daarna, zonder echte verkiezing, Harris aan te duiden. Hij kondigde aan zijn kandidatuur in 10 felbevochten staten in te trekken, om zo te vermijden dat de verdeelde stemmen Harris zouden helpen.

Illegale migratie naar Italië met 62 procent verminderd

De illegale migratie naar Italië kende dit jaar een ongeziene daling. Het afradingsbeleid van de conservatieve regering van Giorgia Meloni lijkt met andere woorden eindelijk vruchten af te werpen, dat meldde de Italiaanse krant Il Giornale. Volgens recent gepubliceerde officiële gegevens registreerde men 37.000 illegale migranten die in 2024 (tot 12 augustus) op de kusten van Italië landden, een daling met 62 procent ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar.

2023 was een echt rampjaar op vlak van van illegale instromers. Vooral het eiland Lampedusa werd zwaar getroffen. Ongeveer 120 boten die in totaal tussen de 6.000 en 7.000 migranten vervoerden, landden er op één enkele dag in september, wat de overheden ertoe bracht te spreken over “een invasie”. Terwijl Italië nu opgelucht ademhaalt, lijken andere staten langs de Middellandse Zee wel vaker de bestemming van illegalen. Zo registreerde Spanje een stijging van illegalen van 155 procent dit jaar en Griekenland zelfs van 222 procent. Het probleem is niet verdwenen, maar heeft zich enkel verplaatst. Ook meer uitzettingen

Italië onder Meloni doet het ook beter in de begeleide uitzettingen. Migranten die vrijwillig kiezen om naar hun land van oorsprong terug te keren, krijgen administratieve, logistieke en financiële ondersteuning. Tijdens de eerste maanden van dit jaar slaagde Italië erin meer dan 9.000 migranten terug te sturen naar Libië en Tunesië, terwijl het totaal aantal terugkeerders in 2023 slechts 3.200 personen betrof. Het lijkt er dus op dat, na de eerste maanden van inefficiëntie, de regering-Meloni erin slaagt door ontrading en diplomatieke stappen het begin van een oplossing aan te reiken voor de migratiegolven. De asielprocedures werden ingekort, leeftijdscontroles werden in efficiëntere protocollen gegoten en detentie werd langer en strenger, zodat illegalen niet kunnen verdwijnen. Ook enkele juridische achterpoortjes werden gesloten, zodat oeverloze procedures worden vermeden.

Hij blijft op het stembiljet in alle andere staten, waar die aanwezigheid Harris meer stemmen zou kosten. Daarmee houdt hij ook de hoop in leven om 5 procent van de stemmen te halen, wat hem officiële erkenning (en fondsen) zou opleveren voor zijn eigen onafhankelijke partij. Zoals Kennedy benadrukte, zonder zo de kansen van Trump om te winnen rechtstreeks te bedreigen. Schijn en bedrog

“Het DNC en hun mediaorganen hebben een toename in populariteit voor vicepresident Harris georkestreerd op basis van niets. Geen beleid, geen interviews, geen debatten, alleen schijn en bedrog en luchtballonnen in een uiterst vooraf gepland Chicago-circus. Ze zijn in Chicago en alleen al op de eerste dag vermeldden een reeks van Democratische sprekers Donald Trump maar liefst 147 keer. Ach, wie heeft een beleid nodig wanneer je Trump kunt haten? In tegenstelling daarmee werd president Biden tijdens de RNC-conventie (van de Republikeinen, red.) in de loop van vier dagen slechts tweemaal vermeld.”

Zelfs als onafhankelijke kandidaat bleef het DNC Kennedy volop tegenwerken

“Tijdens zijn 10 maanden durende presidentscampagne in 1992 gaf Ross Perot 34 interviews in de voornaamste media. Contrasteer dat met de slechts twee live interviews die ABC, NBC, CBS, MSNBC en CNN samen hadden met mij in de 16 maanden sinds mijn kandidatuur. Die netwerken publiceerden een continue vloedgolf van stukken met onnauwkeurige, vaak smerig negatieve en lasterlijke beschuldigingen. Sommige van diezelfde netwerken werkten samen met het DNC om me uit de debatten te weren.”

Drie hoofdredenen

Kennedy sprak over drie hoofdredenen die hem ertoe dreven zich kandidaat te stellen. “Vrije meningsuiting, de oorlog in Oekraïne en de oorlog tegen onze kinderen.” Zijn standpunten over vrije meningsuiting werden al besproken in zijn uiteenzetting over hoe het DNC en de media samenwerkten om hem monddood te maken en

zijn campagne onmogelijk te maken. Over de oorlog in Oekraïne had hij het volgende te zeggen: “De oorlog is Ruslands voorspelbare reactie op het roekeloze neocon-project om NAVO uit te breiden en Rusland te omcirkelen, een vijandige daad.” Kennedy wees erop dat voor Biden het doel van de Amerikaanse inspanningen een regimeverandering in Rusland was. Minister van Defensie Lloyd Austin legde uit dat het doel was om het Russische leger uit te putten om hun strijdvaardigheid elders in de wereld te ondermijnen. Die doelstellingen, zei Kennedy, hebben niets te maken met wat ze het Amerikaanse volk vertelden over Oekraïense soevereiniteit.

De oorlog is Ruslands voorspelbare reactie op het roekeloze neocon-project om NAVO uit te breiden en Rusland te omcirkelen

Een laatste reden was gezondheid in de VS. Corruptie binnen de belangrijkste agentschappen die gezondheid en geneeskunde reguleren, zouden volgens hem hebben geleid tot een epidemie van chronische ziekte onder de Amerikaanse jeugd. Dat is een onderwerp dat veel belangrijker is dan gelijk welk probleem in de ‘cultuurstrijd’ of de vele andere punten waarmee we geobsedeerd zijn. Dit, de gezondheid van onze kinderen, is het meest belangrijke probleem, zei een emotionele Kennedy. Daarom heeft dat de kans om ons bijeen te brengen.

Make America Healthy Again

Een paar uur later stond Kennedy naast Trump op het podium tijdens een Republikeinse rally. Onder donderend applaus riep het publiek ‘USA’ en ‘Bobby’, en omarmden niet alleen Kennedy, maar ook zijn oproep om, ondanks de onenigheden, samen te werken rond wat hen samenbracht. Vrije mening, echte democratie, vrede en een gezonde toekomst voor onze kinderen. Observatoren spreken van een zeer belangrijke kentering in de Amerikaanse politiek, waar de enfants terribles van zowel rechts als links de handen in elkaar slaan om de status quo te doorbreken.

WIM VANRAES

80 procent zwendel sociale uitkeringen in Zweden

Personen in het buitenland geboren, maken 80 procent uit van de onterechte betalingen door het Zweedse Agentschap voor Sociale Verzekeringen. Migranten ontvangen acht keer zoveel onterechte betalingen dan de Zweden zelf. Dat blijkt uit een recent rapport van het genoemde agentschap. In dat rapport worden de incorrecte betalingen in twee categorieën onderverdeeld: de opzettelijke vervalsingen (inbreuken op de wetgeving op de uitkeringen) en de niet-opzettelijke fouten.

Ook de offshore-asielcentra in Albanië deden hun werk, waar de controle en de uitzetting van illegalen sneller en efficiënter werd georganiseerd. En tot slot zette Meloni verschillende succesvolle diplomatieke missies op in verschillende Afrikaanse herkomstlanden - vooral dan in Tunesië.

PIET VAN NIEUWVLIET

In verband met de opzettelijke vervalsingen en inbreuken schrijft het Agentschap voor Sociale Verzekeringen onder andere het volgende: “In het buitenland geboren personen, vertonen de neiging buitenproportioneel vertegenwoordigd te zijn in de groep van opzettelijke inbreuken, en dat is het geval bij ongeveer alle voorgestelde sociale uitkeringen. Die buitenproportionele aanwezigheid is bijzonder in het oog springend bij de toewijzingen van hulp, van familiale bijstand en van ouderlijke bijstand.”

Intern document

Wat de hulpbijstand betreft, waren er acht keer meer fouten bij in het buitenland geboren personen dan bij autochtone Zweden, aldus het agentschap. Het agentschap identificeerde vooral familiale netwerken als een grote risicofactor, die men dus veel beter moet gaan analyseren. Volgens het rapport moet men een deel van de verklaringen voor het hoge fraudeniveau bij migranten zoeken in het feit dat zij in vele gevallen ervoor kiezen om de uitkeringen uitbetaald te krijgen terwijl ze nog in het buitenland verblijven. Het rapport van het Zweedse Agentschap voor Sociale Verzekeringen was een intern document. Het werd uiteindelijk publiek gemaakt na druk door de belangenvereniging Verifiera. Het idee achter die vereniging, die in 2016 werd opgericht, is dat men informatie van de publieke sector bekend moet kunnen maken aan journalisten, onderzoekers en zelfs privépersonen, als het om informatie gaat die een algemeen belang betreft.

Het agentschap identificeerde vooral familiale netwerken als een grote risicofactor

Kennedy en Trump

Een nieuw nucleair verhaal

Wie hoopte dat het einde van de Koude Oorlog ook de zwanenzang van de nucleaire bedreiging zou worden, is eraan voor de moeite. Even zag het ernaar uit, dat klopt, maar anno 2024 heeft zich een strategische realiteit afgetekend waarin kernwapens een steeds prominentere rol zullen spelen. Een nieuw tijdperk van nucleaire proliferatie is aangetreden.

We hadden het enkele weken geleden al over de nucleaire ambities van China. Voor Peking was het destijds belangrijk tot het clubje van ‘haves’ te behoren, maar de uitbouw van het nucleaire arsenaal was daarna geen prioriteit. Parallel met de economische groei, nam de uitbouw van het militair apparaat spectaculaire vormen aan. En hierbij lag de nadruk vooral op de marine, wat logisch is voor een land dat ruime regionale aspiraties heeft. Sinds kort wordt de nadruk meer op het nucleaire gelegd, met als gevolg dat - we laten de exacte cijfers even voor wat ze zijn - het land tegen 2035 over een arsenaal zal beschikken dat in omvang vergelijkbaar is met het Amerikaanse van vandaag. Dat gegeven is zowel oorzaak als symptoom voor het nieuwe nucleaire tijdperk waarin we beland zijn.

Strategische Visie

Zopas raakte bekend dat in de nieuwe ‘Strategisch Visie’ van de VS, een vierjarig document dat de specifieke Amerikaanse zienswijze op de nucleaire realiteit samenvat, voor het eerst China als bedreiging nummer één vernoemd wordt. Dat lekte zopas uit, maar naar verluidt zette president Biden in maart zijn krabbel onder het werkstuk. En wat denkt men dan van Rusland?

Het is misschien vrij paradoxaal dat ondanks de oorlog in Oekraïne en de dreigingen vanuit Moskou, de VS net die verschuiving richting ‘het Rijk van het Midden’ maken. Absoluut zeker is men natuurlijk nooit, maar in het Westen gaat men ervan uit dat Rusland geen kernwapens zal inzetten. Niet alleen zou de NAVO-reactie hevig zijn (zij het conventioneel; de intentie ook in een dergelijk scenario niet naar kernwapens te grijpen, is geen geheim meer), het zou de goede relaties tussen Moskou en Peking helemaal ondergraven, wat de belangrijkste

Internationale

Russische levensader zou doorknippen en het land op alle vlak - economisch en (dus ook) militair - de dieperik doen induiken. Hoelang dat conflict nog zal duren, is koffiedik kijken, maar dat het zonder kernwapens beslecht zal worden, beschouwt men als een zekerheid, voor zover zoiets bestaat in internationale relaties.

Wereld van gisteren

China is een belangrijke factor in het mondiale nucleaire gegeven, wat Seoel en Tokio erg onwennig maakt. Maar er zijn ook actoren als Noord-Korea en Iran. Er is de gespannen situatie in het Midden-Oosten, waar zich één kernmacht bevindt: Israël. En om nog even naar China terug te keren: de kwestie Taiwan. Volgens menig analist kunnen de VS slechts één antwoord formuleren op die onzekere context: het eigen arsenaal verder uitbouwen. Daar bestaat een woord voor: proliferatie.

China zou tegen 2035 over een nucleair arsenaal beschikken vergelijkbaar met het Amerikaanse van vandaag

De Koude Oorlog was de periode van de zogenaamde ‘mutual assured destruction’ (MAD), met de VS en de USSR als dé twee hoofdrolspelers. Een aanval van de ene, zorgde voor een tegenaanval van de andere; een situatie waar deze aardkloot bijzonder gehavend uit zou komen. Het zorgde voor een evenwicht dat werkte. Niet zonder slag of stoot tekende zich ook een zekere veiligheidsarchitectuur af, met ook hier de VS en de USSR als belangrijkste

bende

mensensmokkelaars opgerold in Spanje

Op vrijdag 8 augustus maakte de Spaanse politie bekend dat ze een internationaal crimineel netwerk heeft ontmanteld, met structuren in Spanje en Italië. Die mensensmokkelbende verhandelde illegalen uit India, Pakistan en Bolivië en er werden 77 arrestaties verricht. De organisatie ontwikkelde twee circuits: een eerste om Pakistaanse en Indiase illegalen naar de Verenigde Staten en Canada te brengen, een tweede om Boliviaanse illegalen naar Spanje te brengen (waarvoor de illegalen tussen 8.000 en 10.000 euro moesten betalen).

In het persbericht meldde de politie dat er 77 arrestaties werden verricht in verschillende Spaanse steden. Het gaat om verdachten met verschillende nationaliteiten: Spaanse en Italiaanse, maar ook Libische, Boliviaanse en Mexicaanse criminelen werden opgepakt. De top van de bende, zes leiders, werd eveneens gearresteerd. Meer dan 200 politiemensen uit Europa en de VS waren betrokken bij de actie.

Vast scenario

Bij de inval in meer dan 10 plaatsen werd meer dan 500.000 euro in beslag genomen. De illegalen kregen valse visa om de grens over te steken en een veilig onderkomen in verschillende steden. Tijdens de reis gebruikten de illegalen valse paspoorten, gebaseerd op een fysieke gelijkenis met andere personen. In Spanje leverden reisagenten documenten af zodat ze naar verschillende steden in Mexico konden worden overgebracht, waar ze met helpers de Verenigde Staten werden binnengebracht.

Tijdens de reis gebruikten de illegalen valse paspoorten, gebaseerd op een fysieke gelijkenis met andere personen

Hetzelfde scenario volgden Boliviaanse illegalen: via reisagenten in Bolivia werd een reis naar Turkije of Egypte geboekt, waar de illegalen Spaanse paspoorten kregen van Boliviaanse burgers die al in Spanje waren genaturaliseerd.

Draaischijf Spanje

Sinds in 2023 meer dan 56.000 illegale migranten naar Spanje kwamen, lijkt de EU-lidstaat de draaischijf te zijn geworden van criminele internationale bendes, gespecialiseerd in mensensmokkel, zoals al eerder bleek uit de ontmanteling van een bende begin augustus. Door hen werden minstens 750 Syriërs en 250 Algerijnse illegale migranten op Spaanse bodem afgezet.

De top van de bende werd eveneens gearresteerd

Zowel de omvang van de organisatie als de actieradius van die internationale bendes lijken toe te nemen. Tijd om de strijd tegen mensenhandel op te voeren. PIET VAN NIEUWVLIET

protagonisten. Het einde van de Koude Oorlog leek een periode van nucleaire afbouw te worden. Zo bleek ook uit de cijfers. Alleen is de wereld van vandaag, meer dan drie decennia na de val van de muur en de Sovjet-implosie, complexer geworden. Tegelijk moet de realiteit van een nieuw nucleair gegeven in dit tijdperk erkend worden. Hoewel, misschien toch niet zo nieuw?

Gedachtegang van toen… en nu

De situatie na WO II was er een van het Westen dat het conventionele onderspit moest delven voor de grote Sovjet-antagonist. Wellicht, zo was toch de achterliggende gedachte, om een eventuele aanval uit het oosten te stoppen en te voorkomen, dienden kernwapens gebruikt te worden. Kleinere tactische bommen om de realiteit op het terrein rechtstreeks te beïnvloeden, niet van het grotere werk dat voor de afschrikking aangewend werd. Maar zie, ook Moskou begon voorraden uit te bouwen, wat het gebruik van kernwapens toch wel hachelijk maakte.

In het Westen gaat men ervan uit dat Rusland geen kernwapens zal inzetten

Toch bleef men inzetten op die gok. Landen die zich verdedigen, hebben een andere motivatie dan de agressor, zo dacht men. Een bom op de Russen zou dan ook andere effecten teweegbrengen dan eentje die op onze troepen terecht zou komen. Begrijp: de verdedigingsdrive zou hier groter zijn dan bij die Russische hordes. En daar werd op verder gebouwd. Geeft dat u een wat onwennig gevoel? Denk dan maar niet te veel aan het mutatis mutandis toepassen van een dergelijke gedachtegang op de toestand in pakweg Taiwan, Israël of Oekraïne.

GDD

Solingen, of de zware prijs van naïviteit

Van alle slechte dingen die mij kunnen overkomen, is neergestoken worden op een ‘diversiteitsfestival’ wellicht het laatste. In de Duitse stad Solingen, ironisch genoeg bekend om haar kwalitatieve messen, werden afgelopen vrijdag niettemin 11 mensen het slachtoffer van een dergelijke gruweldaad. De balans laat zich raden: 3 doden, 8 gewonden en een 26-jarige Syrische dader.

Het ‘Festival van de Diversiteit’, dat werd georganiseerd ter gelegenheid van de 650ste verjaardag van de stad, heeft voor de zoveelste keer de kinderlijke naïviteit blootgelegd die nog steeds in de hersenen van menig Europeaan resideert. Dat doet echter niets af aan het drama. Geloven in een betere, inclusieve wereld is allicht zelfs een nobele karaktertrek, maar het is tegelijk een karaktertrek die nog al te vaak eindigt in absolute drama’s. Realistisch of xenofoob?

Na een tijd vraag ook ik mij af wat er nog over dit onderwerp te schrijven valt. Iedereen weet ondertussen welke de problemen zijn, al kiezen sommigen er bewust voor om hun hoofd in het zand te blijven steken. Statistieken worden genegeerd of ‘genuanceerd’, de mainstreammedia weigeren objectief te rapporteren en landen als het Verenigd Koninkrijk belonen kritiek op massamigratie tegenwoordig zelfs met een flinke gevangenisstraf. Talloze keren op dezelfde nagel blijven slaan, is vermoeiend, quasi hersendodend

en simpelweg frustrerend. En terwijl Europa zich als een Perzische huiskat tussen een roedel gehaaide hyena’s nestelt, geven steeds meer mensen de strijd om een leefbare samenleving op. De initiële naïviteit heeft als een paard van Troje ook het nihilisme en relativisme met zich meegevoerd. “Het is nu zo”, “alle culturen zijn gelijk” en “er is gewoon niets aan te doen”, zijn maar enkele van de veelgehoorde dooddoeners. Toch worden deze posities nog in dwaasheid overtroffen door de naïeve optimisten.

Naïviteit komt namelijk altijd met een zware prijs. Immanuel Kant en Isiah Berlin wisten al dat “uit het kromme hout van de mensheid nog nooit iets recht geschapen is”. Wantrouwig en kritisch zijn, zijn goede eigenschappen, wat de EU-elite u ook wil doen geloven. Ze zijn gegrond in de sociale psychologie, de evolutietheorie en de geschiedkunde. U bent niet xenofoob als u wantrouwig tegenover anderen bent, u bent verstandig… en bovenal: nog in leven.

PEPIJN DEMORTIER

Plaats delict in Solingen

Europol was betrokken bij de arrestaties

“Wij hebben 30 jaar naar het schouwspel in Antwerpen gekeken en gedacht:

‘Die zijn zot!’”

Na omzwervingen als politieagent en in de media komt Bart Van Opstal (49) in het Vlaams Parlement terecht. “Al van mijn zestiende heb ik een lidkaart van Vlaams Blok”, verduidelijkt Van Opstal. In de Kempen scheert Vlaams Belang vandaag hoge toppen. Vanop de achtste plaats werd Van Opstal, die in 2000 deelnam aan de eerste Vlaamse editie van Big Brother, verkozen in het Vlaams Parlement.

Bijna 8.000 voorkeursstemmen. Had u dat verwacht?

“Ik wist wel dat we goed gingen scoren, maar ik kon er op voorhand geen getal op plakken. 8.000 voorkeursstemmen, of op zeven na 8.000, lijkt wel goed te zijn. Als je daarbij stilstaat: die ochtend hebben 8.000 mensen mijn naam gezocht en aangeduid. Da’s wel indrukwekkend, hé. Ik ben heel vroeg gaan stemmen en ben nadien terug in mijn bed gekropen. Dan kwamen plots die eerste foto’s binnen van mensen die op mij gestemd hadden. Ik kreeg de ene na de andere ‘stemfie’ binnen. Ook mensen van wie ik het niet onmiddellijk verwacht had, stuurden door dat ze op mij gestemd hadden. Dat was een speciale dag. Het is nog de hele dag spannend geweest, maar we zijn er bij (lacht).”

Hoe verliep de campagne hier?

“Ik had voor de Kempen geen schrik en heb dat in Brussel ook steeds gezegd: je mag zenuwachtig zijn over van alles, maar voor de Kempen is dat niet nodig. Ik wist dat we hier met Vlaams Belang gingen doorbreken. In Westerlo waren er wijken waar ik deur na deur na deur een stem ging binnenhalen. Dat voelde je gewoon. Daar haalden we dertig procent. In Olen ook dertig procent, dat voelde ik ook op voorhand. In Meerhout en Hulshout zijn we bijna naar 35 procent gegaan. Ik ben tijdens de campagne in de Kempen bijna overal geweest en waar het voor mij minder aanvoelde, bleek achteraf onze score ook wel iets minder spectaculair.”

In welke gemeentes was dat het geval?

“In Hoogstraten en Grobbendonk had ik geen supergevoel: daar kregen we van iets minder mensen goeie reacties. En we hebben daar ook iets lager gescoord (in Grobbendonk scoorde VB 27,1 procent voor het Vlaams Parlement, in Hoogstraten 22,6 procent, red.).”

Hoe komt het dat Vlaams Belang zo hoog gescoord heeft in de Kempen?

“Wij hebben in de Kempen 20, 30 jaar in onze zetel gelegen, de televisie opgezet, naar het schouwspel in Antwerpen gekeken en gedacht: ‘Die zijn zot. Hoe is het mogelijk dat ze dat allemaal toelaten?’ Wij hebben die grootstedelijke problematiek hier nooit ervaren. Maar vandaag de dag sijpelt die niet alleen binnen: het is er nu al. En de Kempenaars zijn wakker geworden en willen dat niet.”

“Al die verstandige mensen in Brussel die zeggen dat we van die multiculturele samenleving dolgelukkig gaan worden… Dat krijg je aan de mensen hier niet wijsgemaakt. Mensen zien hun buurten veranderen. Ze zien op het openbaar vervoer dat de bevolkingssamenstelling verandert. En dat op zich

speelt voor een Kempenaar geen rol. Maar dat brengt een problematiek met zich mee en dat voelen wij wel.”

Over welke problematiek gaat het dan concreet?

“Onveiligheid. In uitgaansbuurten en op scholen. Iedereen kent de filmpjes die gedeeld worden, waarin ze zich als een groep hyena’s op een blank kind storten. Het gaat ook over de manier van leven. Als er in een wijk van 50 huizen 25 families met een andere origine wonen, dan leef je niet meer op de manier van zoveel jaar geleden. De verandering gaat gewoon te snel en dat brengt criminaliteit en een onveiligheidsgevoel met zich mee.”

Uit de gemeente-stadsbarometers blijkt dat in de Kempen heel wat gemeenten kampen met een groot onveiligheidsgevoel, terwijl de criminaliteitscijfers in de grootsteden veel hoger liggen. Wordt het probleem niet wat overdreven?

“Wie kent er in zijn vrienden- of familiekring niemand waarbij er is ingebroken? Bij mij zaten ze al twee keer binnen. Dat was dertig jaar geleden niet zo, hé. Dertig jaar geleden stond de achterdeur bij iedereen los. De voordeur werd bijna niet gebruikt, want je kwam langs achter binnen. Je kon bij mensen binnenspringen en het was bijna onbeleefd om langs voren te komen. Dat is hier voorbij. We durven dat niet meer. Als ik alleen thuis ben, zijn alle deuren vast.”

Een 25-tal jaar geleden was u zelf politieagent. Zou u dat beroep vandaag nog willen uitoefenen?

“De job is nog steeds dezelfde en die deed ik erg graag. Maar men heeft intern de werking wel wat moeilijker gemaakt. Bijvoorbeeld in Antwerpen rijden collega’s drie weken lang met elkaar in de combi rond en nadien moeten ze een verslag over elkaar schrijven. Dat vind ik wel link, want er wordt wel eens iets verteld en er wordt wel eens gelachen. Je moet elkaar controleren… Dan kweek je wantrouwen.”

Mensen zien op het openbaar vervoer dat de bevolkingssamenstelling verandert

“Van de twintig agenten met wie ik vroeger samenwerkte, waren er vijftien met wie ik nooit op vakantie zou willen gaan. Maar als we aan het werk waren, stonden we schouder aan schouder en gingen we door het vuur voor elkaar. Maar nu is het ook daar achteromkijken.

Voor ons resultaat in de Kempen was ik niet bang

Ze hebben het dus moeilijk gemaakt. Maar het werk op zich zou ik nog erg graag doen, want dat is het enige in mijn leven dat ik echt goed kon.”

Wat bedoelt u daarmee?

“Op school was ik geen hoogvlieger, verre van. In het voetbal was ik een middenmoter en dat was met alles zo: Bart was middenmoter. Dan werd ik agent en dat kon ik goed.”

En nu parlementslid. Hoe word je daarop voorbereid?

“We zullen zien hoe dat loopt (lacht). Nu is het reces, maar nadien worden er vanuit het Vlaams Parlement workshops gegeven en de partij zelf zal ons ook klaarstomen. En dat zal nodig zijn, want ik begin van nul, hé.”

Wat verwacht u te verwezenlijken in het Vlaams Parlement?

“We dreigen in de oppositie terecht te komen doordat men opnieuw de kiesuitslag volledig naast zich neerlegt. Dat vind ik, samen met een meerderheid van de Vlamingen, echt onaanvaardbaar. Oppositie betekent dat je niet aan de knoppen van het bestuur zit, maar je kan wel de problemen blijven aankaarten en druk uitoefenen zodat ze niet overal mee wegkomen. De problemen die ik hoor in de bruine kroeg, zal ik in Brussel altijd blijven aankaarten.”

Bestaat in Olen de mogelijkheid om mee te besturen? 30 procent van de Olenaren stemde op Vlaams Belang voor het Vlaams Parlement.

“Er zijn mogelijkheden. We moeten realistisch zijn: 30 procent zal misschien niet het resultaat van de gemeenteraadsverkiezingen zijn. Mensen die nu met volle overtuiging op Vlaams Belang hebben gestemd, zullen straks misschien N-VA stemmen omdat de nonkel of buurman op de lijst staat. Maar met 20 tot 22 procent kan je de grootste partij worden.”

U bent dan ook kandidaatburgemeester. Zijn er mogelijkheden om samen te werken met andere partijen?

“Dat weet ik nog niet. Er is een lokale lijst, maar daar is nog niet mee gesproken. Ik heb geen idee hoe zij naar ons kijken. Ik heb ook een goede band met lokale

N-VA’ers, maar dat is voorlopig eerder persoonlijk dan politiek. Ik weet ook niet of zij naar de ‘keizer’ in Antwerpen gaan luisteren, of dat ze hun goesting gaan doen. Dat zou heel belangrijk zijn. Lokaal het cordon breken, dat is de poort openbeuken voor de vrijheid van Vlaanderen. Lokale N-VA-afdelingen moeten beseffen dat zij de echte afspraak met de geschiedenis hebben na 13 oktober.”

Zijn er mogelijkheden voor Vlaams Belang om ergens in de Kempen een burgemeester te leveren?

“Ik sluit dat niet uit. Ik zie wel dat De Wever zijn lijsten heel tactisch heeft samengesteld. Hij weet waar de gevaren zitten. In gemeentes waar het ‘tricky’ is en een V-meerderheid mogelijk is, heeft hij mensen nationaal goede plaatsen gegeven.”

Waarom zou dat het doel van De Wever zijn?

“Ik denk dat het doel van Bart De Wever regelmatig verandert. Volgens mij is er nu, maar ik heb geen glazen bol, een afspraak om de regeringsvorming uit te stellen tot na 13 oktober, om op zoveel mogelijk plaatsen een coalitie te maken met cd&v, N-VA en Vooruit. Dan zijn de lokale afdelingen zoet gehouden. Als de tweede nota opnieuw te geel is: N-VA schrijft die nota toch zelf? Volgens mij willen ze die regeringsvorming op die manier rekken.”

Zijn er nooit eerder voorstellen geweest om de politiek in te gaan?

“Jawel, maar nooit van Vlaams Belang, tot nu. Na mijn mediacarrière heb ik zelf een aantal keer een lijntje uitgeworpen naar Vlaams Belang. Ik had al van mijn zestiende een lidkaart, hé. Maar ik was bekend vanop tv en kende toen iemand binnen de hogere regionen van de partij. Ik vertelde hem toen dat ik graag iets zou doen voor de partij, maar het is toen uiteindelijk niets geworden.”

De verandering gaat te snel, en dat brengt criminaliteit en een onveiligheidsgevoel met zich mee

“Els Van Weert heeft mij voor Spirit gevraagd. Ik heb tegen haar gezegd: ‘Els, ik kan dat niet doen. Ik ben zo rechts als maar kan. Ik kan dat niet maken.’ Ook Open Vld heeft mij destijds gevraagd.” WANNES NEUKERMANS

Vlaamse schoolstrijd moet onderwijs klaarstomen voor de toekomst

In een vlaag van zinsverbijstering pleitte Conner Rousseau onlangs voor de afschaffing van de vrijheid van onderwijs. Volgens de sociaaldemocraat zou het efficiënter en goedkoper zijn mocht alleen de overheid het onderwijs organiseren. Daarmee komt Rousseau frontaal in botsing met de realiteit. N-VA wil daarentegen onder meer de vleugels van de onderwijskoepels knippen en de kennis van het Nederlands als prioriteit naar voren schuiven. Ook willen de Vlaams-nationalisten sancties voor ouders die hun verantwoordelijkheid niet nemen en staat de schrapping van de brede eerste graad op de agenda.

Door de formatieperikelen op federaal niveau, zou je haast vergeten dat er ook nog koortsachtig wordt gewerkt aan een Vlaamse regering. Ook daar liggen uitdagingen van formaat op de onderhandelingstafel. Eén daarvan vormt zeker het onderwijs, dat de laatste jaren - eufemistisch gezegd - door woelige wateren vaart.

Het niveau is al twintig jaar tanende. Dat komt mede door een aantal socialistische ‘wonderdokters’ met hun bedenkelijke bezweringsdansen voor gelijke kansen, terwijl dat in de praktijk betekende dat het niveau dermate moest zakken zodat de achterstand van de zwakke leerlingen op een artificiële wijze werd weggewerkt.

Ook in het katholiek onderwijs deed die ontwikkeling zich voor. Naar aanleiding van de invoering van de eindtermen van de eerste graad, maakte toenmalig directeur-generaal Lieven Boeve van Katholiek Onderwijs Vlaanderen de opmerking of het niveau van de eindtermen niet te hoog lag: “Laat ons na de invoering heel goed onderzoeken of de eindtermen wel goed zitten. Als ze te ambitieus zijn, moeten we ze ook weer durven aan te passen.” Als de inrichtende macht al niet meer de ambitie heeft om leerlingen te laten excelleren, waarom zouden scholen en directies die nog moeten hebben?

Vrijheid van onderwijs

Opmerkelijk is dat Conner Rousseau pleit voor de afschaffing van de vrijheid van onderwijs. “Ik ben voor onderwijs door de overheid, niet door de kerk of moskee”, schreef hij op Instagram. De overheid moet het onderwijs dan maar alleen organiseren. De vrijheid van onderwijs is sinds het bestaan van België steeds de ideologische afspiegeling geweest van de maatschappelijke breuklijn tussen katholieken en vrijzinnigen. Dat is stilaan aan het verschuiven. Het afschaffen van die vrijheid vraagt een grondwetswijziging. Vrijheid van onderwijs is immers grondwettelijk verankerd. Iedereen heeft het recht om een school op te richten (actieve vrijheid) of zijn kind naar een school van keuze te laten gaan (passieve vrijheid). De Grondwet laat ook toe dat ouders kunnen kiezen tussen thuisonderwijs (privéonderwijs), gemeenschapsonderwijs (ingericht door de Vlaamse gemeenschap), gesubsidieerd officieel onderwijs (ingericht door de steden en gemeenten) en gesubsidieerd vrij onderwijs (katholiek onderwijs vormt de grootste groep). In België bestaat er bovendien leerplicht, geen schoolplicht. Ook in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens staat het recht op vrijheid van opvoeding en onderwijs gestipuleerd.

Vrijheid doorgeslagen

De vraag is of de vrijheid van onderwijs niet te fel is doorgeslagen. Ze zorgt voor een vergaande versnippering van middelen. Of je nu haartooi organiseert voor vrijzinnigen of katholieken, het blijft haartooi. Het optimaal inzetten van middelen is voor het zeer dure Vlaamse onderwijs geen overbodige luxe. De middelen die vrijkomen, kunnen dan op een andere manier worden ingezet. Ook worden de diverse koepels dan verplicht om met elkaar samen te werken. Bovendien kampt het onderwijs met een groeiend tekort aan

leerkrachten. Het ontvetten van het aantal opleidingen en richtingen, en het gericht samenwerken over de netten heen, vormen voor dat tekort één van de oplossingen. Vrijheid van onderwijs is en blijft een afspiegeling van ons democratisch bestel. Scholen mogen hun eigen pedagogisch project kiezen, maar de almacht van de koepels en netten moet worden doorbroken. Daarvoor is geen grondwetswijziging nodig. Naast de scholen kunnen ook de pedagogische begeleidingsdiensten, centra voor leerlingenbegeleiding en de opleidingen voor directeurs over de netten heen samenwerken. Wat niet meer dan logisch is.

Ook ouders zullen hun verantwoordelijkheid moeten opnemen

Vrijheid van onderwijs dient waarvoor ze in de grondwet geschreven werd, voor ouders en kinderen, maar niet voor de uitbouw van de machtsbasis van de koepels en netten. Wil de overheid meer grip krijgen op het onderwijs, dan zal het de vrijheid moet inperken. Dat kan natuurlijk ook averechts werken. Kijk maar naar Spanje en Frankrijk, waar de traditie aan overheidsbemoeienissen het onderwijs zeker niet naar een hoger niveau heeft getild. Vrijheid is essentieel voor ons Vlaams onderwijs, maar het mag niet doorslaan naar laksheid.

Financiële sanctie voor ouders

Ook de ouders zullen hun verantwoordelijkheid moeten opnemen. In een vertrouwelijke nota - die momenteel al circuleert - blijkt duidelijk dat ook de ouders op hun verantwoordelijkheid moeten worden aangesproken. Ouders van wie de kinderen steeds te laat komen of regelmatig afwezig zijn, niet over het juiste lesmateriaal beschikken of geen gezonde voeding meekrijgen, kunnen zich aan een financiële sanctie verwachten. Maar ook ouders die onvoldoende of geen Nederlands spreken of niet naar het oudercontact komen, zullen gesanctioneerd worden.

Hoe dat in zijn werk moet gaan, is allerminst duidelijk. Volgens HLN zouden de ouders een GAS-boete krijgen, maar het lijkt onwaarschijnlijk dat stedelijke of gemeentelijke ambtenaren zich daarmee zullen bezighouden. Hoogstwaarschijnlijk wordt het wel een financiële sanctie, maar in welke vorm dat moet gebeuren, is nog niet duidelijk. Heel wat ouders nemen hun verantwoordelijkheid niet. Kwetsbare, anderstalige leerlingen en leerlingen met achterstand worden thuis veel te weinig opgevolgd. Heel wat scholen leveren al bijzondere inspanningen door te differentieren, te remediëren en door een huiswerkklas te organiseren, maar daar blijft het in heel wat gevallen bij. Ouders zijn soms te weinig betrokken, zijn in vele gevallen te laag geschoold om ondersteuning te bieden, leven in een financieel precaire situatie of spreken onvoldoende of geen Nederlands. In veel gevallen zullen ondersteunende diensten van onder andere het OCMW hun handen vol hebben om de ouders te begeleiden en financieel te ondersteunen.

De kennis van het Nederlands blijft bij heel wat nieuwkomers onvoldoende en daar moet worden op ingezet. Een op de drie kleuters begrijpt niet wat de Antwerpse leerkracht zegt. Dat zegt genoeg over de thuissituatie. Kinderen lopen daardoor grote achterstand op, met grote maatschappelijke gevolgen. De Koalatest is een taalvaardigheidstest die de taalachterstand bij kleuters moet detecteren. Die kinderen krijgen dan extra begeleiding. Enkel al om die reden is het van groot belang dat de leerplicht wordt verlaagd tot drie jaar. Maar ook de ouders moeten aangesproken én aangezet worden om beter Nederlands te leren. Dat is één van de succesfactoren om betere resultaten op school te halen en één van de fundamenten voor de hechte gemeenschap die Vlaanderen moet zijn.

Essentie

Het onderwijs zal zich in de toekomst strikter moeten toeleggen op de essentie van zijn opdracht en dat is leerlingen en cursisten grondig opleiden. Daar hoort bijvoorbeeld niet het aanbieden van gratis maaltijden bij. Uit een bevraging van HLN blijkt amper drie op de tien respondenten voorstander van het bedelen van gratis maaltijden.

Ook zullen de smartphones steeds meer uit de klassen en scholen worden gebannen. De wetenschap wijst op ernstige ontwikkelingsstoornissen, psychologische problemen en leerachterstand bij overconsumptie. In Frankrijk zijn tegen het gebruik van sociale media en smartphones al drastische maatregelen genomen. In het Vlaams onderwijs volgen steeds meer scholen dat voorbeeld. Het Vlaams onderwijs zal daar ook duidelijke richtlijnen moeten uitvaardigen. Want leerlingen moeten ook aangeleerd worden om op een zinvolle manier met onder meer smartphones om te gaan.

Mislukt socialistisch experiment

De afschaffing van de brede eerste graad staat gelukkig ook op de agenda. Het ging om een socialistisch experiment van Pascal Smet, waarbij de premisse was dat als je kinderen van diverse intellectuele pluimage bij elkaar zet, iedereen daar cognitief beter van wordt. Uitstel van studiekeuze zou ook de sociale ongelijkheid tegengaan. Nu wordt algemeen ingezien dat de resultaten van dat experiment eerder negatief zijn en dat de brede eerste graad leidt tot slechter lezen en rekenen. Uit de Vlaamse Toetsen bleek dat 10 procent van de leerlingen quasi ongeletterd uit de eerste graad komt.

Is Vlaanderen aan een nieuwe schoolstrijd toe? Zeer zeker. Theo Francken liet in 2019 al duidelijk verstaan waar het voor N-VA op aankomt: “Meer kennis van het Nederlands, meer uitdagingen voor de sterkste leerlingen, meer leerkrachten voor de klas en minder in de ondersteunende diensten.” Er moet ook aandacht zijn voor ‘de Vlaamse identiteit en geschiedenis’. Ook pleitte Francken voor ‘een absoluut hoofddoekenverbod’. Dat zou alvast een goede inleiding zijn voor de volgende ‘beleidsnota onderwijs’.

Uittredend minister van Onderwijs Ben Weyts tijdens de eerste Vlaamse toetsen in maart

Vlaams-Brabants icoon en vriend

Johan Laeremans overleden

Op donderdag 22 augustus overleed Johan Laeremans op 87-jarige leeftijd. Zijn hele leven samenvatten is onmogelijk. Hij was onbetwistbaar een icoon voor de Vlaamse strijd in Vlaams-Brabant.

Johan Laeremans zag het levenslicht op 9 juni 1937 te Londerzeel. Hij studeerde klassieke filologie aan KU Leuven en startte in 1958 als leraar aan het Sint-Jan Berchmanscollege te Brussel. Hij zou er les blijven geven tot 1993. Tussendoor was hij daar ook 12 jaar lang directeur van het Brussels Knapenkoor.

Maar Johan Laeremans kennen we natuurlijk het beste door zijn jarenlange inzet voor de Vlaamse zaak. Dat begon al in 1959, als medeoprichter van de Komitees der Randgemeenten. Hij nam er verschillende bestuursfuncties in op. Zo was hij penningmeester van het Vlaams Aktiekomitee Brussel en Taalgrens en organiseerde hij in de jaren 1960 mee de befaamde marsen op Brussel. Niettemin vond hij tijd voor de liefde en huwde hij Godelieve Wouters, dochter van VU-politicus Leo Wouters. Johan werd actief in de Volksunie en vanaf 1964 was hij penningmeester van de Volksunie-nationaal. Enkele jaren lang was hij ook ondervoorzitter van de partij en werkte in die hoedanigheid samen met voorzitter Frans van der Elst. FACILITEITEN

Het Egmontpact in 1977 was voor hem onverteerbaar en hij stapte uit de Volksunie. Het betekende voor hem het einde van de partijpolitiek, want nadien zal hij bij geen andere partij aansluiten. Wel werd energie gestoken in de anti-Egmontbetogingen. Johan Laeremans woonde in Grimbergen, een gemeente in de Vlaamse Rand rond Brussel en dus onderhevig aan verfransingsdruk. Logischerwijze vinden we Johan terug bij de organisatie ‘Waar Vlamingen thuis zijn’, de ‘zachte’ bewustwordingscampagne die haar oorsprong vindt in Dilbeek. De problematiek van de zes faciliteitengemeenten rond Brussel lag hem na aan het hart. Zo’n dertig jaar geleden startte hij met het tijdschrift ‘De Zes’ dat in Vlaanderen ruim verspreid wordt en gratis naar duizenden (soms tienduizenden) adressen verstuurd wordt. De titel van het blad verwijst naar de zes faciliteitengemeenten. Hoofdredacteur Johan Laeremans zorgde niet enkel voor het merendeel van de artikels, maar hij lette erop dat de uitgave financieel gezond bleef. Iedereen in Vlaanderen, zo vond hij, moest weten wat er zich afspeelt in de faciliteitengemeenten en hoe de verfransing te werk gaat. Tot enkele maanden geleden bleef hij ‘De Zes’ coördineren en het is maar de vraag wie zijn plaats gaat innemen.

CULTUUR

Ook in de eigen gemeente zat hij niet stil, want in 1969 vinden we hem terug als medeoprichter van volkskunstgroep Nele. Een jaar eerder is hij al actief bij Volleybal Tijl. In beide verenigingen is hij jarenlang bestuurslid. Maar verenigingen kunnen maar bestaan als er wat geld in kas zit. In 1982 ging hij van start met de Tweedehands Boekenbeurs die vanaf dan jaarlijks georganiseerd werd in het Cultureel Centrum van Strombeek-Bever. Duizenden boeken gingen door de handen van Johan die alle exemplaren nakeek, taxeerde en eventueel herstelde. De Tweehands Boekenbeurs werd een begrip in Vlaanderen. En de opbrengst? Die ging steevast naar allerlei Vlaamse verenigingen. Samen met zijn echtgenote Lieve zette Johan zich ook in voor de jaarlijkse marsepeinverkoop ten voordele van Eigen Thuis, een tehuis voor personen met een handicap in Grimbergen.

VLAAMSE ZAAK

Johan Laeremans heeft zich zijn hele leven ingezet voor de Vlaamse zaak. Zijn inzet en betrokkenheid bij tientallen organisaties en verenigingen, zowel plaatselijk als nationaal, is nauwelijks samen te vatten. Ik vermeld nog zijn betrokkenheid bij de Vlaamse Volksbeweging, het Halle-Vilvoorde Komitee, het Aktiekomitee voor de Splitsing van de Sociale Zekerheid, het Aktiekomitee Vlaanderen ’90, enzovoort. Hij nam altijd zijn verantwoordelijkheid als bestuurslid. Op elke Vlaamse manifestatie - Zangfeest, betogingen, de Voer, Lambermont, bedevaarten, de Gordel - was hij aanwezig en meestal was hij dan nog aan het colporteren of bemande hij een stand.

Stilzitten was een woord dat hij niet kende. Zijn werklust was niet te omschrijven. Gelukkig kon hij al die jaren rekenen op de steun van zijn echtgenote Lieve, die hem drie zonen schonk: Jan, Bart en Dirk. Ook zij vonden elk hun weg naar de Vlaamse Beweging en ook dat is een verdienste!

SCHIJNWERPERS

Het is onmogelijk om alle initiatieven waarbij hij betrokken was, in dit artikel op te lijsten. Voor zijn jarenlange inzet kreeg hij in 2018 de Orde van de Vlaamse Leeuw overhandigd door Matthias Storme. Die vermeldde in zijn laudatio nog enkele kwaliteiten van Johan Laeremans die “zelf nooit in de schijnwerpers ging staan, maar liever vanuit de schaduw anderen in het licht liet”. Minzaam en met een tikje ironie, nooit scheldend of klagend, zo typeerde hij Johan Laeremans. Een goede vriend ook van ’t Pallieterke. De Vlaamse Beweging verliest met Johan Laeremans een vrijheidsvechter, een militant, een steunpilaar, een vriend, een monument.

Bedankt Johan, voor al die uren en energie die je aan onze strijd besteed hebt. Nu is het tijd om te rusten. Aan Lieve, Jan, Bart, Dirk en familie biedt onze redactie haar oprechte deelneming aan.

KARL VAN CAMP

De uitvaartplechtigheid vindt plaats in de Abdijkerk van Sint-Servaas te Grimbergen op woensdag 4 september 2024 om 10 uur, gevolgd door de teraardebestelling op de begraafplaats van Grimbergen.

LEZERSBRIEVEN

Johan Laeremans

Pallieterke, Johan Laeremans was al van in zijn jonge jaren een Vlaams-nationaal woelwater, die zich engageerde in allerhande culturele groepen, zoals een zangkoor, een volkskunstgroep, een sportgroep en noem maar op. Bovendien was hij een leraar zoals ze er nu geen meer maken, die in de gloed van zijn verhalen aan honderden leerlingen de smaak van Vlaanderen inlepelde. Hij was een cultuurflamingant in de meest positieve zin van het woord. Het ‘Alles voor Vlaanderen’ gaf hij gestalte in zijn ganse doen en laten en hij leidde zijn gezin mee op die weg. Niet zonder resultaat, want als we naar zijn zonen kijken, dan is de appel nooit ver van de boom gevallen.

Toen hij de Orde van de Vlaamse Leeuw kreeg, was dat dik verdiend. En bovendien werden door hem eigenlijk tegelijk al die stille, koppige en onversaagde werkers gelauwerd. Zijn zoon Dirk schreef dan ook zó juist en onnavolgbaar ooit al: “Een paar soldaten meer zoals Johan Laeremans en een paar minder generaals en tafelspringers, en Vlaanderen was al tien keer onafhankelijk geweest.” Hartelijk dank voor alles, Johan!

Karel Van de Pol, Lille (Midden-Brabant)

Belastingen zijn diefstal (1) (via pal.be)

Pallieterke, Zulke teksten zouden veel vaker en veel wijder moeten worden gepubliceerd, want het is de spijker op de kop. Kijk wereldwijd eens wat ‘roverheden’ met belastinggeld aanrichten. Kom mij dan nog eens vertellen dat belastingen nodig of zelfs moreel zijn. Dan zal ik je vertellen om nog eens goed te kijken. Weg met de roverheden en allerhande subsidieslurpende instituties! Bart

Belastingen zijn diefstal (2) (via pal.be)

Pallieterke, Belastingen zijn vooral diefstal wanneer ze niet gebruikt worden voor het algemeen belang, maar verbrast worden voor de privéprojecten van politici. De discrepantie tussen wat de burger betaalt en wat hij terugkrijgt, bijvoorbeeld op gebied van sociale bescherming, gezondheid, onderwijs en infrastructuur, wordt almaar groter. Dat is onaanvaardbaar. Katharina

Roan Asselman

Pallieterke, Een blijkbaar competente (voor zijn leeftijd) Roan Asselman beseft niet wat euthanasie juist inhoudt. “Eenzame en zieke ouderen worden aangemoedigd om euthanasie te plegen.” Hallo? Dat heeft er in de verste verte totaal niets mee te maken. Terminale en uitbehandelde doodzieke patiënten vragen zélf - dikwijls tegen de wil van de familie in - om verlost te worden uit hun uitzichtloos fysiek en psychisch lijden: “Het is genoeg geweest, ik kan het niet meer aan, ik wil geen mensonwaardige behandelingen meer, ik wil niet verder leven als een plant”, enzovoort. Enerzijds heb ik veel mensen gekend die in alle eenzaamheid - en dan heb ik het nog niet over de schrijnende en onaanvaardbare toestanden in de coronaperiode - en in doodsstrijd overleden zijn. Anderzijds ken ik er veel die in alle rust en sereniteit in aanwezigheid van hun dierbaren een vreedzame overgang hebben mogen

Een lezersbrief insturen?

meemaken. In de katholieke godsdienst staat nochtans: “Laat de kinderen tot mij komen!” Maar als de volwassen kinderen dit willen doen, botsen ze op tegenkanting van precies die zelfden die zich op die godsdienst beroepen. Blijkbaar wil die jonge denktank niet beseffen dat niet de lengte van de levensjaren telt, maar wel de kwaliteit. Dirk Simoens, Oostende

Belastingen zijn diefstal (3) Pallieterke, Wat een vreemd editoriaal in ’t Pallieterke van 22 augustus... Gescherm met ‘fundamentele rechten en vrijheden’. Heb ik iets gemist? Is mijn weekblad plots vaandeldrager van het liberalisme geworden? Wat lezen we volgende week? Dat gevangenisstraffen ook de schop op moeten? De veroordeelde heeft immers ook geen uitdrukkelijke toestemming gegeven voor zijn opsluiting... Erik De Boeck

Taxshift

Pallieterke, Beste Angélique, uw artikel over de taxshift (Pallieterke 15/08) heeft me werkelijk teleurgesteld. Over de belangrijkste mogelijkheid van belastinghervorming, met ‘rechtvaardigheid’ als inspiratie wordt overal gezwegen, ook door u. Om welvaart te creëren zijn altijd drie elementen nodig: arbeid, kapitaal en natuur (grond). In het huidige Belgische systeem wordt de natuur (onroerend aspect) voor minder dan 3 procent belast, kapitaal voor 26 procent (uitgenomen de vennootschapsbelasting) en arbeid voor veel meer dan 50 procent, hoewel bij wet in de jaren 1970 (Dequa) was aangenomen dat ‘geen enkele belasting hoger dan 50 procent’ zou mogen. Door het ‘patronale bijdrage’ te noemen, werd daarnaast die wet al meer dan 80 keer aangepast! Een echte taxshift, die tegelijk ook de rijken wil bereiken, zal de belasting van arbeid ‘shiften’ naar de belasting op grond. Henry George met ‘On social progress and poverty’ (1894) bepleit de belasting op grond als de enige rechtvaardige belasting. The Economist vindt dat een van de drie belangrijkste economische werken, en ik ook. Emil Maes, Ranst Rode Kruis

Pallieterke,

Alle respect voor de vrijwilligers, die elk jaar onbezoldigd de kruispunten overal onveilig maken, maar de vraag welke ik gemist heb in desbetreffend interview, is de verloning van de CEO van Rode Kruis België. Meestal is de info online heel onduidelijk: ‘marktconform’. Een enkele gevonden website spreekt van 167.000 euro. Rode Kruis Nederland is iets duidelijker, en spreekt van 155.000 euro. Hiermee betaalt men wel heel veel vrijwilligers.

Dirk Cappelier, Brugge

Bart De Wever ontgoochelt Pallieterke

Zolang meneer De Wever blijft kiezen voor de heer Rousseau als voorkeurspartner, zal hij van de ene ontgoocheling naar de andere gaan. Ook gezien wie er met de heer Rousseau mee onderhandelt? Een notoire witteboordencrimineel die niet aan zijn proefstuk toe is en die zopas nog voor tweehonderdmiljoen euro aan covidmateriaal wilde laten vernietigen (Medista/FOD Volksgezondheid). Met zo iemand aan de onderhandelingstafel loop je uiteraard een extra risico.

Luc Neels, Lommel

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

In memoriam: Louis Van Craen

Op maandag 26 augustus namen we in Kontich afscheid van Louis Van Craen, jarenlang medewerker van dit weekblad.

Het leven van Louis begon in Mechelen op 26 januari 1936. Als kind liet hij zich al gauw opvallen door twee passies: schrijven en sport. Hij sloot zich aan bij ‘de Malinois’ als voetbaljeugdspeler. Bij KV Mechelen speelde hij in alle geledingen, maar haalde de eerste divisie net niet. Als veldhandbalspeler bij dezelfde club speelde hij op internationaal niveau. Een knieblessure maakte een einde aan zijn sportieve loopbaan. Ondertussen was hij als sportjournalist aan de slag, eerst bij Gazet van Mechelen, daarna bij Gazet van Antwerpen. Bij die laatste krant klom hij op tot chef sport. Tijdens zijn actieve loopbaan volgde hij liefst 17 maal de Ronde van Frankrijk ter plaatse en was hij aanwezig op de Olympische Spelen van onder andere München, Moskou en Seoel. De sportwereld kende voor hem dan ook geen geheimen.

Boeken

Zijn hart klopte echter nog het meest voor de wielrennerij. Dat vertaalde zich

onder andere in meerdere boeken. Zijn debuut verscheen in 1967 en dat boek handelde over Eddy Merckx. Jaren later werkte hij mee aan de biografie van Ludo Coeck (1986) en in 2003 verscheen het boek ‘Voetbal een feest’, in samenwerking met Freddy Van Gaever. Niet onbelangrijk om te vermelden is dat Louis mee aan de basis lag van het invoeren van het driepuntensysteem in het voetbal in de jaren negentig. Daar was hij bijzonder trots op. Enigszins afwijkend van zijn sportinteresses, schreef hij in 1999 het boek ‘Hugo, Jacky, Raoul, Ward en de anderen’ op basis van de onthullingen van PR-man Raoul Stuyck. Het boek handelde over de Antwerpse financiële wereld, waar valse facturen en zwart geld in omgang waren en deed in die tijd nogal wat stof opwaaien.

Roskammen

In 1996 startte hij zijn medewerking bij ’t Pallieterke en had er jaren een aantal vaste rubrieken, waaronder ‘Roskammen’ op onze sportpagina. Louis gaf er elke week blijk van een grote kennis van zaken. Hij had een scherpe en kritische pen, en hanteerde een foutloos Nederlands. En hij was stipt en correct: elke week stuurde hij op vaste momenten zijn redactionele bijdragen door, ik kon er - bij wijze van spreken - mijn klok op gelijk zetten. En als hij al eens een weekje met vakantie ging, dan zorgde hij voor voldoende kopij om die weken te overbruggen.

In april 2020, nog volop in coronatijd, kwam er een einde aan de samenwerking. Ik kreeg de moeilijke opdracht om Louis te melden dat de sportrubrieken in ’t Pallieterke zouden verdwijnen, wat meteen ook betekende dat er geen bijdragen meer van hem verwacht werden. Ik weet dat Louis - alhoewel 83 jaar oud ondertussen - het daar zeer moeilijk mee had. Hij vond dat hij nog niet uitgeschreven was en nog zoveel te vertellen had. Hoe dan ook, met het overlijden van Louis nemen we afscheid van een rasechte beroepsjournalist. En dat schrijf ik met heel veel respect.

Aan zijn echtgenote, zoon en familie betuigt onze redactie haar diepste medeleven.

PAL voor Vlaanderen is een project van PAL Academie vzw. Met die vzw zetten we onze kennis, kunde en netwerk in om het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid te effenen. De vzw beschikt over ideeën en mensen, maar met uw financiële steun op rekening KBC BE39 7390 1640 4519 zouden we nog veel meer kunnen doen.

23ste IJzerwake lokt 2.000 Vlaams-nationalisten naar Ieper

Afgelopen zondag was het voor de Vlaamse Beweging verzamelen geblazen aan het standbeeld van de gebroeders Van Raemdonck in Steenstrate bij Ieper voor de jaarlijkse IJzerwake, samen met het Zangfeest een van de grootste Vlaams-nationale manifestaties. De VRT telde 1.500 aanwezigen, de regionale zender Focus-WTV 2.000. De organisatie zelf spreekt eveneens over 2.000 aanwezigen.

Onder de aanwezigen waren enkele prominente Vlaams Belangers. Onder meer voorzitter Tom Van Grieken, Vlaams Parlementsleden Bart Claes, Frédéric Erens, Tom Lamont en Dries Devillé, en Kamerlid Ortwin Depoortere woonden de IJzerwake bij. Prominente N-VA’ers waren niet aanwezig. Johan Laeremans, die amper vier dagen voor de IJzerwake op 87-jarige leeftijd was komen te overlijden, kreeg een passend eerbetoon. De beeltenis van het icoon van de Vlaamse strijd in Vlaams-Brabant werd tijdens de heldenhulde getoond op de grote beeldschermen naast het podium. In tegenstelling tot de voorbije twee jaar was in de aanloop naar de 23ste editie van de IJzerwake geen heisa ontstaan in de media. In 2022 zorgde Frontnacht, een muziekfestival aan de vooravond van de eigenlijke IJzerwake, voor ophef. Vorig jaar was het de komst van Dries Van Langenhove als gastspreker die het Ieperse stadsbestuur en burgemeester Emmily Talpe (Open Vld) in het bijzonder niet zinde. Voorzitter Wim De Wit werd na afloop van het officiële gedeelte naar eigen zeggen overladen met positieve reacties. Zelf loofde hij vooral de muzikale begeleiding van de Oekraïense violiste Natalia. “Ze is er opnieuw in geslaagd om alle liederen - ook de strijdliederen - op onnavolgbare wijze te begeleiden”, aldus De Wit. Illegitieme Belgische revolutie

In zijn toespraak toonde De Wit zich bijzonder kritisch voor oud-formateur Bart De Wever (N-VA). Dat de N-VA-voorzitter nog voor de stembusslag van 9 juni een samenwerking met Vlaams Belang had uitgesloten, is volgens De Wit “onbegrijpelijk en onvergeeflijk voor een historicus die zich Vlaams-nationalist noemt”.

De confederale omslag die De Wever en N-VA nastreven, noemde De Wit dan weer “totaal onvoldoende om Vlaanderen te geven waar het recht op heeft”. “Het is dus tijd om de platgetreden paden te verlaten. Enkel eenzijdige stappen vanuit het Vlaams Parlement kunnen de weg effenen naar de finale oplossing: een onafhankelijke Vlaamse staat”, oordeelde hij. De vaakgehoorde kritiek dat een dergelijk scenario ongrondwettelijk zou zijn en er geen draagvlak voor bestaat, wijst De Wit van de hand. Hij herinnerde eraan dat ook België niet is voortgekomen uit een legitieme hervorming. “Een opstand gesteund door een Franse militaire interventie en door de Engelse diplomatie heeft ons Verenigd Koninkrijk der Nederlanden doen uiteenvallen. Een draagvlak voor een Belgische afscheiding was er toen evenmin. Zelfs de muiters van 1830 dachten aanvankelijk alleen aan een administratieve scheiding”, merkte hij fijntjes op. Michael Discart, de voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), was dit jaar de gastspreker van dienst. In zijn toespraak - waarvan u een groot deel vorige week al kon lezen in zijn column in ’t Pallieterke - herinnerde hij eraan dat de V-partijen nooit eerder een beter gezamenlijk resultaat konden neerzetten dan op 9 juni. Hij riep de nieuwe volksvertegenwoordigers op om rekening te houden met de verkiezingsuitslag en “een beleid uit te stippelen dat in de mate van het mogelijke overeenstemt met de democratische wens van onze gemeenschap”. Volgens Discart is het aan de Vlaamse Beweging om de Vlaamse volksvertegenwoordigers de komende vijf jaar op hun democratische plicht te wijzen. “We hebben nood aan een nieuwe generatie ‘Fronters’: bewuste Vlamingen met ambitie, moed en durf die, meer dan vandaag het geval is, bereid zijn om telkens wanneer nodig uit hun veilige loopgraven te komen en samen met de VVB in de vuurlinie te gaan staan”, klonk het. Afsluiten deed Discart met een niet mis te verstane boodschap aan het adres van de Vlaamse ministers in de Vlaamse en federale regeringen. “Weet dat wij uw doen en laten scherp in de gaten zullen houden en dat wij niet van plan zijn om onze Vlaamse zaken op hun beloop te laten”, citeerde hij oud-VVB-voorzitter Bart De Valck. “Het Vlaamse volk heeft lang genoeg gebeden en gebedeld aan de poort.”

ANTON SCHELFAUT

HORIZONTAAL

A. Bevoegdheid van Ben Weyts

B. Nog een keer - Bovenzinnelijke

C. Tafelden - Meitnerium - Onder andere

D. Lidwoord - YouTuber, veroordeeld voor zijn onthulling in de zaak-Reuzegom

E. Achterhouden

F. Zwaar en traag - Seleen

G. Voorgaand - Muzieknoot - Algemene vergadering

H. Vlaamse Cultuurprijzen - Veilingsite op internet

I. Rooms-katholiek - Graag willen hebben

J. Grondsoort - Spuitbussen

K. Wenk - Scholing - Uiting van afkeuring

L. Een schip aanklampen - Akkersleep

VERTICAAL

1. Toestand waarin men het gevoel heeft steeds weer dezelfde handelingen te moeten verrichten

2. Een weinig - Allen

3. Hertensoort - Toertje

4. Kippenverblijf - Lichtbeeldje - Neon

5. Erbium - Lastige keus

6. Markante

7. Kleur - GewichtsmaatAmerikaanse tv-serie met o.m. zeemeerminnen

8. En dergelijke - Internetlandcode voor AngolaVlaams wetenschappelijk weekblad

9. Voormalig hoofdredacteur van ’t Pallieterke

10. Strooide kleine korreltjes uit - Viseer

11. Dun van lucht - Internetlandcode van een buurland - Talent

12. Fatsoenlijk - Amerikaanse zeemachtDuits pers. vnw.

KARL VAN CAMP

Louis Van Craen

X van de week!

Oh, rampspoed! Hij was de motor van de hoop, de reddingsboei van de democratie, de rots waarop de politiek zijn kerk bouwde. Maar helaas, ook hij heeft vandaag zijn geloof verloren in een goede en sterke regering. Hoe het nu verder moet, mag Joost weten. Maar als zelfs Kristof Calvo geen nieuwe positieve impulsen kan geven aan de regeringsvorming, dreigen we hopeloos te verzuipen.

Op de politieke theatervloer is hij bijna helemaal verdwenen. Een bewuste keuze van de groenen tijdens de verkiezingen. En het is een absoluut succes geworden. Door Calvo tijdens de verkiezingscampagne samen met minister Tinneke op te sluiten en geen publieke verklaringen te laten afleggen, slaagde Groen erin om boven de kiesdrempel te blijven. Kristof had ook al besloten om zelf geen parlementaire rol meer te spelen. Onder luid gejuich van zijn partijgenoten. Maar hij was nog steeds een kritische volger van hoe het verder moet met dit land.

Na het sneuvelen van Arizona I was het dan ook bang afwachten hoe hij zou oordelen over de staat van de unie. “Heel even was ik optimistisch over de politieke situatie. Maar de discretie en de positieve energie waren blijkbaar van korte duur. Als we geen afscheid nemen van (model)spektakelvoorzitters, blijft dit land voor altijd instabiel en moeilijk bestuurbaar”, oordeelde Calvo op X. De Arizona-partijen keken naar hun schoenen uit diepe schaamte. Het is één zaak als Ivan De Vadder of Carl Devos lelijke dingen

over je werk zegt. Als Calvo het doet, is het toch van een ander kaliber. Over de inhoud van het geflopte akkoord, loste hij geen woord. In de wereld van Kristof gaat politiek over politiek.

Moedige Calvo

Het is in zekere zin een afscheid van Calvo. De man oogstte met zijn post een reeks scheldpartijen, zonder één medestander. Zoals hij altijd doet. En dat maakt Kristof een moedig man of een volslagen idioot zonder een gram politiek gevoel. Maar het was wel ‘onze’ Calvo. Je merkt het zelfs in de commentaren. Mensen zijn blij om nog eens te kunnen uithalen naar Calvo, maar ze voelen ook dat zijn tweets steeds zeldzamer worden en ze straks iemand anders gaan moeten zoeken om te pesten. Je voelt de weemoed in iedere ‘pipo’, ‘prutser’ en ‘landverrader’. Ze missen hem nu al een beetje.

Mensen zijn blij om nog eens te kunnen uithalen naar Calvo, maar ze voelen ook dat zijn tweets steeds zeldzamer worden

Als politicus beperkt Calvo zich voortaan tot zijn geliefde Mechelen waar hij onder de vleugels van Bart Somers hoopt nog aan de bak te komen. Calvo heeft een carrière gebouwd op foute keuzes en domme uitspraken. Maar hij was het weinige zout in de groene partij. Het ga je goed, Calvo. Alleen echt beloven van niet in het onderwijs te stappen, want die mensen hebben het al moeilijk genoeg.

Profi ciat met je Vlaamse overtuiging!

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds? Splits zelf de sociale zekerheid! Word lid van het VNZ.

George-Louis: “Conner is een narcist-je! Ik ben een veel grotere”

Arizona ofte de regering-De Wever I sneuvelde nog voor ze in de steigers kon worden gezet. Het probleem lag niet zozeer bij ‘meerwaardebelastingen’ of ‘besparingen’, maar wel bij ‘Conner’ en ‘Georges-Louis’. De partijvoorzitters legden samen een potje en stuurden de twee naar een prominente huwelijkstherapeut, wiens zogenaamde ‘windbuilnota’ lekte naar onze redactie. Wij willen u die niet onthouden.

Heren, zeg het eens.

CONNER: “Hij wil niet erkennen dat ik de grootste politicus ben sinds mensenheugenis en dan gebeuren er ongelukken natuurlijk. De hele wereld weet dat ik de messias ben waar dit land op zich te wachten. En dan is het toch jammer dat het door één man wordt tegengehouden.”

GEORGES-LOUIS: “Maar enfin, heeft u al een messias gezien met 13 procent van de stemmen? Nee, de ware messias waarop het land wacht, heeft 30 procent en dat wil Conner niet erkennen. Ik vraag niet veel, hé. Alleen mijn

Ontdek meer

Was Bart De Wever niet de messias van het moment. Zijn N-VA is toch een kop groter dan u beiden?

“Johannes de Doper was een groot profeet die door velen gezien werd als de messias, tot de echte langskwam. Johannes doopte Jezus en zei: kijk eens allemaal naar hier! Dit is hier de man die we nodig hebben. Ik zie Bart meer als Johannes. Ook belangrijk hoor. Daar niet van. Hij is de eerste die mijn ongelooflijk talent heeft erkend. Daar zou die baardaap een voorbeeld aan kunnen nemen.”

“Baardaap? Zie je nu waar ik mee moet werken? Persoonlijke relaties zijn belangrijk in de politiek. Vraag het maar aan de idioten van commentatoren. Maar dat lijkt die mislukte Ken & Barbie-pop niet te begrijpen. Een ziekelijk narcistje met het syndroom van Gilles de la Tourette, dat is Conner helemaal. Ik laat mensen in hun waarde en geef ze het respect dat ze verdienen. Dat is het geheim

Heren, hou het netjes. Met beledigingen gaan we er niet komen. Meneer Bouchez, narcisme is een ernstige mentale aandoening. U kan dat niet als scheldwoord gebruiken.

“Scheldwoord? Ha, ik dacht dat hij mij een complimentje maakte. Maar ik ben een narcist, hoor. Ik ontken dat niet. Maar volgens mijn therapeut kan ik daar zelf niks aan doen. Het is niet mijn schuld dat er geen mensen zijn die mooier, slimmer en grappiger zijn dan ik! Ik moet wel narcist worden als ik iemand wil bewonderen. Ik ben de enige met wie ik een gesprek op niveau kan voeren. Maar dat hij mensen respecteert en in hun waarde laat, is nonsens, hoor. Die roept de hele tijd lelijke dingen naar de mensen.” “Ik zei dat dat ik mensen het respect geef dat ze verdienen! Nu gaat het hier nog mijn schuld zijn dat de andere mensen zo’n waardeloze, schurftige honden zijn dat ik ze zo wel moet behandelen. Ik ben daarvoor in therapie geweest en de conclusie is dat ik daar niks aan kan veranderen. Mensen zijn nu eenmaal achterlijk als ik ze moet vergelijken met mezelf. Conner is dan misschien een narcistje,

maar ik ben een veel grotere. Zo’n 120 procent groter om precies te zijn.”

De andere partijen vonden het akkoord evenwichtig. Kan dat geen van u beiden inspireren tot een compromis? De stok in twee…

CONNER EN GEORGES-LOUIS: “Maar het is mijn stok!”

We proberen even wat anders. Zeg eens iets vriendelijks over mekaar.

CONNER EN GEORGES-LOUIS: “Hij eerst!”

We doen het alfabetisch. Conner dus eerst.

CONNER: “Zie je nu wel!? Zelfs alfabetisch kom ik eerst. Just saying, bro! Maar ik zal iets positiefs zeggen. We zijn bij Georges-Louis thuis geweest. Die man heeft echt geen smaak. Waalse kutkitsch. Maar zijn spiegels zijn prima. Ik heb daar heel mooie dingen in gezien.”

GEORGES-LOUIS: “En ik heb mijn programma bij Conner zien liggen. Dat was heel mooi. Mijn foto had een beetje groter gemogen. Dat wel. De drukker was waarschijnlijk een rooie.”

Met deze kleine doorbraak zie ik u graag volgende week terug. Wie van jullie mag ik het laatste woord geven?

CONNER EN GEORGES-LOUIS: “Mij natuurlijk!”

Dat is dan geregeld. Tot binnenkort, heren.

CONNER EN GEORGES-LOUIS PROBEREN DE BROKKEN TE LIJMEN