't Pallieterke van 4 april 2024

Elke dag zijn gemiddeld zes medewerkers van de NMBS het slachtoffer van agressie, zo blijkt uit een vraag van Kamerlid Tomas Roggeman (N-VA) aan federaal minister van Mobiliteit Georges Gilkinet (Ecolo). Het is een duizelingwekkend cijfer, maar helaas een bevestiging van een trend naar meer geweld in de samenleving, in het bijzonder tegen personen die gezien worden als vertegenwoordigers van de overheid.

Ik vind het goed dat men op zoek gaat naar de idioten die bier gooiden op Mathieu van der Poel tijdens de Ronde van Vlaanderen. Zou men dit beleid van nultolerantie echter ook kunnen uitbreiden naar feiten die zich niet voor de televisiecamera’s afspelen? Media-aandacht mag niet de doorslaggevende factor zijn bij de beslissing om op te sporen of te vervolgen. In dat verband: waarom halen die feiten zo weinig het dagelijkse krantennieuws en moeten we wachten op een vraag in het parlement om te ontdekken hoe erg het is gesteld? Wat zijn de trouwens de cijfers over geweldplegingen tegen medereizigers? Ik ken zelf een man die voor de NMBS werkt. Hij is er niet fier op, maar hij zei me dat hij, net als verschillende van zijn collega’s, geleerd heeft de potentieel agressieve klanten te herkennen en te vermijden. Hij zou het liefst

zijn job goed doen en wil daarvoor zelfs risico’s nemen, maar hij zegt dat dit zinloos is zolang de daders niet opgespoord of vervolgd worden. Dat heeft als pervers gevolg dat de tickets van de ‘brave’ reizigers meer worden gecontroleerd dan die van degenen die het liefst nooit betalen.

Menselijke drama’s

De stijgende lijn is steil. In 2022 waren er 60 procent meer meldingen van agressie tegen spoormedewerkers dan drie jaar ervoor. Vorig jaar startte de NMBS daarom een campagne tegen die evolutie. We mogen vandaag vaststellen dat die niet het gewenste resultaat heeft. Van vijf agressies per dag zitten we nu al aan zes. Achter die cijfers gaan menselijke drama’s schuil. De daden van agressie leidden

in 2023 tot de arbeidsongeschiktheid van 348 medewerkers van de spoorwegmaatschappij.

Sophie Dutordoir, baas van de NMBS, zei onlangs nog hoe geschrokken ze is door de toename van het aantal gevallen van verbale of fysieke agressie. Die zorgen trouwens ook elke dag voor vertragingen. Dutordoir vroeg aan de regering om ten minste de veiligheidsagenten van Securail uit te rusten met bodycams. Dat is niet alleen nuttig voor de opsporing, maar heeft ook een sterk ontradend effect op daders die weten dat ze gefilmd worden. De regering vond dat nog niet nodig. ‘L’ensauvagement’

Eigenlijk mogen de cijfers geen verrassing zijn. Ze zijn immers helemaal in overeenstemming met een evolutie die we overal zien. Ook de frequentie van het aantal daden van geweld en bedreiging tegen buschauffeurs, dokters en verplegend personeel, brandweerlui, politiemensen en ambulanciers neemt verontrustende vormen aan. In Frankrijk heeft men een woord voor die evolutie, namelijk l’ensauvagement, de verwildering.

JURGEN CEDER

Georges Gilkinet en Sophie Dutordoir

Typisch Vlaamse sport

Afgelopen zondag vond de 108ste editie van de Ronde van Vlaanderen plaats. Wereldkampioen Mathieu van der Poel won voor de derde keer en komt daardoor in het rijtje met onder anderen Museeuw, Boonen en Cancellara terecht. Dat deze wielerwedstrijd bekendstaat als ‘Vlaanderens mooiste’ zegt veel over hoe populair de sport is en de Ronde van Vlaanderen in het bijzonder. Zowel in Vlaanderen als in het buitenland staat wielrennen dan ook bekend als de enige sport die ‘typisch Vlaams’ is.

Het wielrennen kreeg dan ook een plaatsje in de ‘Canon van Vlaanderen’, namelijk als ‘venster 39’. De ‘Canon’ bestaat uit zestig onderwerpen, vensters genoemd, die chronologisch geordend zijn. Elk venster bestaat uit een iconisch beeld, een thema en twee focuspunten. Duizenden jaren aan geschiedenis samengevat in 60 onderwerpen en een daarvan is een wielerwedstrijd. Dat kan wel tellen als teken van hoe belangrijk de Vlamingen de Ronde Van Vlaanderen vinden.

Om te begrijpen waarom juist, moeten we - uiteraard - gaan zoeken in het verleden, meer specifiek in het prille begin van de vorige eeuw. Zoals zo goed als altijd waren het eerst de rijkere mensen die zich konden bezighouden met sport, in dit geval wielrennen. De etymologie van het woord ‘sport’ maakt al deels duidelijk waarom dat zo is: het Oudfranse ‘desport’ (Latijn: disportare) betekent immers ‘zich amuseren, zich vermaken, zich laten meeslepen’. En wie had daar toen tijd voor? Juist, niet degenen die 14 uren op een dag moesten werken. Bovendien waren fietsen in het begin ook duur.

Maar daarna werden fietsen minder duur en begonnen werkomstandigheden te verbeteren. Wielrennen brak door bij de brede bevolking. Op vele plaatsen organiseerden verenigingen allerlei wedstrijden en die trokken heel wat kijklustigen. Kijken was immers gratis. Wielrennen raakte diep verankerd in het leven en veel jonge sporters waagden hun kans als renner.

De pers speelde ook een rol in de populariteit van de sport, vooral de Vlaamse krant ‘SportWereld’. Léon Van den Haute was de initiatiefnemer en de krant werd in 1912 medeopgericht door onder anderen Karel Van Wijnendaele. In 1913 organiseerde Léon Van den Haute - geen familie van huidige Ronde-baas Wouter Vandenhaute - voor de eerste keer de Ronde van Vlaanderen. Het is ondertussen al lang een bekend fenomeen dat mediabedrijven wedstrijden organiseren om hun merk te promoten. Meer dan honderd jaar geleden was de Ronde van Vlaanderen daar al een voorbeeld van.

Hoofdredacteur Van Wijnendaele was “Vlaamsgezind en wilde de identiteit van Vlamingen versterken”, lezen we op de website van de Canon. “Hij schreef over wielrennen als een echte volkssport, waarin Vlamingen het beste van zichzelf toonden. Zijn woorden hadden invloed, velen gingen wielrennen als een ‘Vlaamse sport’ zien.” Toen Vlaamse wielrenners talrijke successen begonnen te boeken, werd dat idee nog versterkt. Maar, stel, puur hypothetisch, dat u écht niet geïnteresseerd bent in de Ronde van Vlaanderen of écht niets kent van wielrennen, maar u wil in een gesprek de volgende keer toch overkomen alsof u er iéts van kent, dan kunt u deze uitspraak in het ‘schoon Vlaams’ gebruiken: “Amai, die is bezig aan een chasse patate!” Veel plezier ermee!

STIJN DERUDDER

TOOGPRAAT

EDITORIAAL

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be

Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen

1 jaar: 208 euro op de kantoren.

Steunabo 1 jaar: 300 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs:

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020)

Kernredactie:

Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp

Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Vooruit bolt achteruit

Een half jaar geleden leken de Vlaamse socialisten verzekerd van een sterke score bij de verkiezingen van 9 juni. Maar na het vertrek van voorzitter Conner Rousseau is de partij in chaos aan het vervallen. De nieuwe voorzitster Melissa Depraetere raakt niet uit de schaduw van haar voorganger. De ooit machtige Antwerpse federatie staat op instorten. Het zullen de socialisten zijn die bij de lokale verkiezingen van oktober sterk scoren die de macht naar zich toe zullen trekken binnen de partij.

Even terug in de tijd, 30 jaar geleden. De Vlaamse socialistische partij is in chaos. Een aantal kopstukken van SP zijn betrokken bij een omkoop- en smeergeldschandaal rond de aankoop van Agusta-legerhelikopters. Ook Franstalige zusterpartij PS wordt midscheeps geraakt in 1994. Een zware verkiezingsnederlaag lijkt in mei 1995 onvermijdelijk.

Het gebeurt niet. SP kan onder aanvoering van Louis Tobback standhouden. Het geheim? Een campagne rond het thema ‘uw sociale zekerheid’. De Vlaamse socialisten zetten zich in de markt als tegenstanders van de harde lijn van de toen nog rechts-liberale Guy Verhofstadt (VLD).

Depraetere doet niets anders dan zeggen dat ze niet meer over Rousseau zal praten

Vandaag slagen de Vlaamse socialisten van Vooruit er niet in zo’n campagneslogan te lanceren en zich in de markt te zetten als geloofwaardige beleidspartij. Sinds het vertrek van partijvoorzitter Conner Rousseau krijgt de partij slaag in de peilingen. Niemand spreekt nog van de 16 procent van een aantal maanden geleden. De partij zakt richting 11 procent. Het verschil met de verkiezingen van 2019 lijkt zeer klein te worden.

Melissa Depraetere niet uit de schaduw

De schaduw van Conner Rousseau blijft over de partij hangen. Het lijkt wat overdreven, maar de cartoons van Erik Meynen in Het Laatste Nieuws en Knack schieten raak. Huidig voorzitter Melissa Depraetere doet niets anders dan zeggen dat ze niet meer over Conner Rousseau zal praten. De aanhoudende geruchtenmolen over een mogelijk lijstduwerschap van de ex-voorzitter doet de aandacht wegschuiven van de inhoudelijke campagne. Melissa Depraetere slaagt er niet in uit de schaduw van Conner Rousseau te stappen. Wanneer het dan toch om de inhoud gaat, raakt Depraetere niet

verder dan een aantal gemeenplaatsen. Door bijvoorbeeld te benadrukken dat de koopkracht zonder Vooruit in gevaar komt. Een beetje vreemd om dat te beweren als we weten dat de koopkracht in dit land door de automatische loonindexering gegarandeerd is.

De tijd dat Vooruit samen met N-VA een sterke as ging vormen in de Vlaamse regering is voorbij

Een ander voorbeeld is het debat rond de vermogenstaksen. Hier woedt een strijd tussen PS en PVDA/PTB, die beide de eigendom claimen van dat thema. Depraetere houdt er zich buiten en zegt zelfs tegenstander te zijn van zo’n belasting. Helemaal hilarisch wordt het wanneer de Vooruit-kandidaten oreren dat ze van ‘de strijd tegen extreemrechts’ hét verkiezingsthema willen maken. En dat na de anti-Roma uitspraken van Rousseau? De partij is duidelijk de pedalen kwijt.

De Antwerpse chaos

Ook andere kopstukken lijken geobsedeerd door Rousseau. In VTM Nieuws zei Antwerps schepen Jinnih Beels dat ze hoopt dat Rousseau zich kandidaat stelt. “De partij heeft hem nodig.” Overigens was ‘la Beels’ daar te gast om te komen spreken over haar beslissing geen kandidaat te zijn bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Het is bekend dat haar ambities zich op Vlaams niveau situeren. Haar goede relatie met N-VA in Antwerpen beschouwt ze als een springplank richting een mogelijk Vlaams ministerschap. Alleen is de tijd voorbij dat Vooruit samen met N-VA een sterke as gaat vormen in de volgende Vlaamse regering. Gezien de peilingen zal het eerder zo zijn dat de Vlaamse socialisten de huidige Vlaamse coalitie mogen ‘depanneren’. Dan kan je niet wegen op het beleid. Toch zou een vlucht naar het Vlaamse niveau Jinnih Beels goed uitkomen. Persoonlijk toch. De

Antwerpse Vooruit-afdeling is in chaos aan het vervallen. Deels omdat de socialisten zich lokaal kapot hebben geregeerd. Maar ook door de interne ruzies die geleid hebben tot het ontslag van schepen Tom Meeuws. Die verklaarde “moegestreden te zijn door de brutaliteit van N-VA”. Hij haalde er weinig voordeel uit en kwam zelfs in een storm terecht. Want na zijn vertrek lekte uit dat collega’s hadden geklaagd over racistisch taalgebruik van Meeuws. De ooit zo machtige Antwerpse Vooruit-afdeling staat op instorten. Als dat zich vertaalt in een slechte provinciale score (in Antwerpen zijn veel zetels te verdelen) zal dat de positie van Melissa Depraetere als voorzitter verzwakken. De kans op een slecht resultaat wordt nog vergroot door het gedrag van minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez die door haar obsessie voor Hamas en Gaza veel kiezers afschrikt.

John Crombez op vinkenslag

Kortom, de kans is reëel dat Vooruit op 9 juni ter plaatse trappelt. En dan staan er figuren klaar om in de partij het heft in handen te nemen. Waarom niet ex-voorzitter John Crombez die in 2019 baan moest ruimen na een zware nederlaag. Het is wellicht de enige die vertrekkende van een lokale sterke score nationaal hoopt terug te keren. Een Mohamed Ridouani, momenteel Vooruit-burgemeester in Leuven, heeft die ambities bijvoorbeeld niet. Voor Crombez zou een nationale terugkeer een zoete wraak zijn na de nederlaag van 2019. Maar daarvoor moet wel nog eerst een belangrijke voorwaarde worden vervuld, namelijk een sterke score in Oostende bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober.

Voor Crombez zou een nationale terugkeer een zoete wraak zijn na de nederlaag van 2019

Crombez is daar hard campagne aan het voeren tegen de bonte coalitie van Open Vld, cd&v, N-VA en Groen, en hoopt te profiteren van de tanende populariteit van burgemeester Bart Tommelein. Het zou symbolisch zijn dat Vooruit de kuststad herovert nadat het in 2018 uit het bestuur werd verdreven. Het gezag van Crombez zou toenemen en zijn nationale ervaring in de politiek kan een bonus zijn.

Melissa Depraetere

VERBIED MOBIELTJES OP DE SCHOLEN A.U.B

Technologische vooruitgang heeft al vaak verontrust. In de meeste gevallen bleek de vrees onterecht. Denk maar aan vaccins, genetisch gemanipuleerde gewassen of kernenergie, die uiteindelijk allemaal onze levens verbeterd hebben. Misschien is er nu wel meer aan de hand. Het schadelijke effect van de verslaving van kinderen aan mobieltjes en sociale media is stilaan een wetenschappelijke zekerheid. De politiek is, zoals steeds, traag met de gepaste reactie.

Televisieverslaving was in mijn tijd een bezorgdheid. Als kinderen zouden we te veel tijd voor het tv-scherm doorbrengen en daardoor de normale ontwikkeling missen die spelende kinderen vroeger doormaakten. Helemaal onterecht was die vrees misschien niet, maar de maatschappelijke gevolgen van die passieve uren zijn uiteindelijk beperkt gebleven. We hadden die tijd inderdaad zinvoller of creatiever kunnen doorbrengen, maar niemand is ooit permanent beschadigd door te veel naar Dallas of - in mijn geval - naar Monty Python en westerns met John Wayne te kijken.

‘De angstige generatie’

Voor je in een nieuwe technologie de ondergang van het Westen ziet, is het dan ook raadzaam even af te wachten en intussen bereid te zijn er ook de voordelen van te zien. Wat het effect van smartphoneverslaving op kinderen betreft, mogen we nu stilaan de wachtperiode beëindigen. De resultaten zijn binnen en die zijn niet goed, om het zacht uit te drukken

Het is veiliger je kinderen ’s avonds op straat te laten spelen dan ze los te laten op sociale media

Sociaal psycholoog Jonathan Haidt is een van de interessantste denkers van vandaag. Enkele weken geleden verscheen zijn nieuwste boek: ‘The Anxious Generation. How the Great Rewiring of Childhood Is Causing an Epidemic of Mental Illness’. Het boek onderzoekt de gevolgen van het gebruik van smartphones en sociale media op minderjarigen. Hoewel een deel van die kennis al een hele tijd circuleert, is het boek ingeslagen als een bom, omdat alles wordt gebundeld en de besluiten zo vernietigend zijn. ‘De angstige generatie’ staat momenteel op nummer 4 bij de non-fictie op Amazon.

De grote kentering situeert Haidt tussen 2010 en 2015. Vanaf dat ogenblik treedt er een snelle stijging op van het aantal depressies, gevallen van zelfverminking en zelfmoorden bij jonge mensen, vooral bij meisjes. Correlatie betekent niet altijd causaliteit, maar men kan moeilijk negeren dat in die periode de ‘smartphone’ en sociale media snel doorbraken.

Kwalijker voor meisjes

Het verband tussen die twee verschijnselen kon een tijd afgedaan worden als speculatie, maar intussen zijn de door wetenschappelijk onderzoek geleverde bewijzen zo overweldigend, dat twijfel niet meer op zijn plaats is: de verslaving aan smartphones is zeer schadelijk voor de ontwikkeling en het mentale welzijn van jongeren.

Tussen 2010 en 2020 verdrievoudigde het aantal gevallen van zelfverminking bij meisjes. Het zelfmoordcijfer steeg in

de VS bijna even snel. Jongens zijn verre van immuun, maar meisjes hebben het nadeel dat ze gemakkelijker hun gevoelens delen (op het internet), meer de neiging tot perfectionisme hebben en vaker het slachtoffer worden van belaging en roofdiergedrag. De neiging om de goedkeuring te zoeken van onze gelijken en de pijn die we voelen wanneer we die niet krijgen, zijn van alle tijden, maar op sociale media wordt alles uitvergroot. Je kan bijna meten hoe onpopulair je bent of onvolmaakt je lichaam is. Alle vernederingen gebeuren er ook publiek. Het is veiliger je kinderen ’s avonds op straat te laten spelen dan ze los te laten op sociale media.

Digitale drugs

Sommige sociale media blijken ook extreem verslavend. Je kan het bijna letterlijk met drugs vergelijken. Bij elk filmpje van een kat die schattige dingen doet of van iemand die staat te ‘twerken’ (ik heb het woord ook moeten opzoeken), maken de hersenen van de tiener een dosis dopamine vrij. ‘Digitale crack’ noemt Forbes het verschijnsel. Die verslaving zorgt er uiteindelijk voor dat vele jongeren met de smartphone opstaan en ermee gaan slapen. Onderzoek van Pew Research zegt dat 46 procent van de Amerikaanse kinderen vrijwel permanent online zijn. Ze zijn, zoals sociologe Sherry Turkle het uitdrukt, “altijd ergens anders”.

Facebook, Instagram en Snapchat houden heel wat kinderen in de ban, maar veruit de grootste boosdoener is TikTok, waar de korte filmpjes elkaar snel opvolgen. Terwijl het kind compulsief ‘swipet’ en ‘scrollt’, kunnen honderden fragmenten verschijnen in een uur tijd. Het proces lijkt bijna ontworpen om de aandachtsspanne te vernietigen. Dat is waarschijnlijk enkel een kwalijk neveneffect, maar de algoritmen van de app zijn wel degelijk ontworpen om tot verslaving te leiden

De verschillende manieren waarop scholen omgaan met het gebruik van mobieltjes, hebben niets te maken met hun onderwijsfilosofie

De cijfers zullen bij ons niet veel verschillen. Vorige maand bleek uit de Digimeter van onderzoekscentrum Imec dat Vlaamse jongeren vooral heel veel op TikTok zitten, gemiddeld zelfs 82 minuten per dag. Dat is krankzinnig veel.

Kinderen moeten spelen

Mentale problemen zijn de voornaamste vorm van schade. Haidt wijst echter op nog andere nadelige effecten. Smartphoneverslaving leidt tot slaapgebrek en aandachtsstoornissen. Er is ook minder tijd voor activiteiten die wel gunstig zijn voor kinderen, zoals sociaal contact (60 procent minder sinds 2010), waaronder spelen met andere kinderen. Dat laatste is een bijzondere bekommernis van Haidt. Hij is van

mening dat de huidige generatie ouders haar kinderen over het algemeen te veel beschermt. Kinderen krijgen te weinig de kans vrij te spelen en spannende dingen te doen. Ik moet schuldig pleiten. Ik weet zeker dat mijn ouders mijn broer en mij graag zagen, maar ze grepen niet in wanneer we uren verdwenen om de omliggende velden en bossen te verkennen, wanneer we elkaar naar het leven stonden met houten zwaarden of voor de lol in metershoge bomen klommen. Zelf ben ik al ongerust als mijn 10-jarige zoon met vrienden naar de speeltuin 100 meter verderop gaat

Een overgrote meerderheid van de leraars ervaart het gebruik van de gsm op school als problematisch

Haidt besluit zijn boek met drie dringende adviezen die nuttig zijn voor zowel ouders als verantwoordelijken in het onderwijs. Eerste regel: geen smartphones voor de leeftijd van 14 jaar. Ik heb al vaak gewenst dat ik mijn zoon kon bereiken om bijvoorbeeld te melden dat ik wat later zal zijn omdat ik vastzit in een file. Of dat hij mij zou kunnen bellen wanneer hij een probleem heeft. Voor dat type ouder bestaat een alternatief: de domme telefoon. De domme telefoon is wat wij vroeger hadden: een mobiele telefoon waarmee je alleen kan bellen en berichtjes sturen. De grote spelers op de markt hebben gemerkt dat klanten recentelijk op zoek zijn naar oude modellen. Ze spelen nu in op die vraag. Sinds 2022 boekt Nokia weer recordcijfers met de verkoop van het toestel dat ik 25 jaar geleden gebruikte.

Collectieve actie

Tweede regel: geen sociale media vóór 16 jaar. Op 16 jaar zijn jongeren nog steeds beïnvloedbaar, maar tegelijk ook kritischer. Het is ook niet realistisch dat je mensen die al seksueel meerderjarig zijn, gin-tonic mogen bestellen op café en kunnen stemmen voor het Europees Parlement, weghoudt van wat stilaan het belangrijkste communicatiemedium is geworden. Het probleem voor ouders is: hoe hen daarvan weghouden tot ze 16 zijn? Ik ben het helemaal eens met mensen die vinden dat het in de eerste plaats aan de ouders en niet aan de overheid is om te bepalen hoe een kind moet opgevoed worden. Smartphones en sociale media zijn echter een bijzonder probleem. Als alle kinderen van de klas op Instagram zitten, moet je al van staal zijn om je eigen kind dat te verbieden. In een dergelijke situatie heb je collectieve actie nodig, zegt Haidt. Dan heb je hulp nodig van de overheid. En dat brengt hem tot de laatste regel.

Regel drie: verbied de smartphone op school. In onze buurlanden is men al zover. In Franse scholen is ‘le portable’ al verboden sinds 2019. In Nederland is dat sinds 1 januari ook het geval. In het VK kondigde de regering in februari aan dat het de smartphone ook gaat verbannen van de school. Waar wacht Vlaanderen op?

In Vlaanderen overheerst vooralsnog de typische vrees om als ouderwets aanzien te worden. Toen Frankrijk het voortouw nam, weigerde onderwijsminister Crevits een gelijkaardig verbod in Vlaanderen, daarin later gevolgd door Weyts. Beiden verschuilen zich achter de autonomie van de scholen.

Het komt er toch

Ze ontlopen daarmee hun verantwoordelijkheid. De verschillende manieren waarop scholen omgaan met het gebruik van mobieltjes, hebben niets te maken met hun onderwijsfilosofie. Sommige scholen verbieden mobieltjes niet op de speelplaats, maar wel in de klas, omdat ze daar de les verstoren. Klinkt goed. Andere verbieden ze op de speelplaats, maar niet in de les, omdat ze educatief kunnen gebruikt worden in de klas, maar sociaal contact op de speelplaats belemmeren. Klinkt ook geweldig als uitleg, maar die aanpak is wel precies het tegenovergestelde van de eerste

Vlaamse jongeren zitten vooral heel veel op TikTok, gemiddeld zelfs 82 minuten per dag

De waarheid is dat de schooldirecties geen idee hebben van wat ze moeten doen. Ze voelen wel aan dat ze het gebruik moeten beperken, maar het ontbreekt hen aan een voldragen visie en de moed om een kordate beslissing te nemen. Onderzoek van vorig jaar wees uit dat een overgrote meerderheid van de leraars het gebruik van de gsm op school als problematisch ervaart, maar niet weet wat de beste aanpak is. “De gsm verbieden zou een oorlogsverklaring zijn”, zegt leraar Johan aan Radio2. Hij gaat ook naar de kern van het probleem: “Als de regels overal gelijk zouden zijn, was het probleem een pak kleiner.” Scholen zijn ook bang voor de reactie van (sommige) ouders en vrezen leerlingen te verliezen. Allemaal goede redenen waarom de overheid moet optreden en ophouden zich te verstoppen achter ‘de autonomie van de scholen’, die in dit geval synoniem is voor directies die er maar wat op los improviseren, zonder ruggensteun of samenhangende visie.

Tip voor VB en N-VA: zet de eis tot een verbod op mobieltjes op school in jullie verkiezingsprogramma. Je kan er enkele stemmen mee verliezen, maar tien keer meer leraars en ouders zullen jullie erg dankbaar zijn. Het komt er toch. Je zal maar beter de eerste zijn om het voor te stellen.

Jonathan Haidt

© JONATHANHAIDT.COM FOTO DOOR JAYNE RIEW

Inflatie lijkt onder controle, de gevolgen nog niet

De inflatie bedraagt momenteel 3,2 procent. Meer dan de doelstelling van 2 procent van de Europese Centrale Bank, maar de zeer hoge niveaus na de coronamaatregelen en de energiecrisis behoren blijkbaar tot het verleden. De gevolgen nog niet. De iets hogere inflatie dan normaal drukt het consumentenvertrouwen en zadelt de bedrijven met een concurrentiehandicap en gekrompen marktaandelen op.

Het was Gentse arbeidseconoom Stijn Baert die als lid van de Indexcommissie de cijfers vorige week bekendmaakte op sociale media. De Indexcommissie is het orgaan dat de evolutie van de levensduurte opvolgt en op basis van de prijsstijgingen van een korf van producten en diensten het inflatiecijfer bepaalt. Eind maart keurde die Indexcommissie het inflatiecijfer van 3,2 procent goed. De inflatie blijft daarmee stabiel. Gedaan dus met grote schokken en het hoge peil dat in 2021-2022 de 10 procent naderde, niet meer gezien sinds de oliecrisis van de jaren 1970.

Burgers reageren sterker op stijgingen van de prijzen dan dalingen

De reden daarvoor was bekend: een herstel van de vraag na de coronamaatregelen, waardoor het aanbod (onder andere door verstoorde internationale aanvoerlijnen van producten) niet volgde, wat tot prijsstijgingen heeft geleid, en de sterk gestegen energieprijzen door de Oekraïne-oorlog. Dat verhoogde ook de factuur voor energie-intensieve bedrijven die die extra kost ook moesten doorrekenen in de eindproducten. De gestegen inflatie leidde ook tot zware brutoloonstijgingen via de automatische loonin-

dexering (tot 10 procent). Dat hebben de bedrijven ook gevoeld, want ze verloren door hun hogere kosten marktaandeel.

Dat de inflatie nu een stuk lager ligt, is goed nieuws. De 3,2 procent betekent dat de korf van goederen en diensten die een gemiddeld gezin verbruikt, in maart 3,2 procent duurder was dan een jaar geleden. Wat toen 100 euro kostte, kost nu iets meer dan 103 euro.

Voor op schema?

Op X analyseert Stijn Baert de evolutie en het niveau van de inflatie. Het percentage ligt nog altijd boven de doelstelling van de Europese Centrale Bank, zijnde 2 procent: “Het goede nieuws is dat de inflatie niet verder doorstijgt, zoals dat de vorige 5 maanden het geval was. Het slechte nieuws is dat de inflatie hiermee (opnieuw) hoger ligt dan de 2,8 procent die het Planbureau verwachtte voor deze maand. Het Planbureau verwachtte voor maart eigenlijk een dip, om tussen april en juni richting de 4 procent te gaan. De vraag is: zitten we gewoon een

beetje voor op schema, of trekt de inflatie sneller aan en is ze minder onder controle dan verwacht?”

Een technische discussie, maar die heeft haar relevantie voor gezinnen en bedrijven. Dat de inflatie iets hoger ligt dan voorspeld, zou kunnen betekenen dat er toch zogenaamde tweederonde-effecten optreden: de naweeën van de energie- en coronacrises. In andere landen zijn bijvoorbeeld de lonen recenter aangepast, wat nu doorgerekend kan worden in de buitenlandse producten die we kopen. Kortom, de inflatieopstoot van maanden geleden laat zich nu voelen. De gevolgen van de inflatiecrisis zijn dus nog niet weggeëbd.

Concurrentiekracht

Voor de bedrijven stellen we hier verschillende evoluties vast, die samengeteld niet zo positief zijn. Zoals gezegd, hebben de ondernemingen in België in de periode 20222023 door de automatische indexaanpassing de loonkostenhandicap zien stijgen tot 10

N-VA stelt defensieplannen voor:

“Defensie is een noodzaak, geen luxe”

Op een persconferentie heeft N-VA vorige week donderdag haar defensieplannen voorgesteld. De partij pleit onder meer voor de oprichting van een ‘defensiefonds’ en een investeringsaftrek voor bedrijven die investeren in cyber- en defensieonderzoek.

N-VA-Kamerlid Theo Francken legde op de persconferentie uit waarom het volgens hem noodzakelijk is dat de investeringen in defensie worden opgeschroefd. Hij argumenteerde dat defensie en koopkracht twee zijden van dezelfde munt zijn. Daarbij verwees hij onder meer naar de Europese operatie tegen de Jemenitische Houthi-rebellen in de Rode Zee, die sinds november aanvallen uitvoeren op commerciële schepen. Ook België neemt met het fregat de Louise-Marie deel aan de missies.

“Dat doen we om ervoor te zorgen dat de wereldzeeën vrij zijn”, aldus Francken. “Nu varen heel wat schepen noodge-

dwongen rond de Kaap de Goede Hoop. Die grote omweg heeft meteen een effect op de prijzen in de supermarkt. No shipping, no shopping.”

Investeringen in (cyber)defensie zijn volgens Francken dus allesbehalve weggegooid geld. “Het gaat over heel concrete dingen in een mensenleven. Geen defensie, geen Duvel. Een cyberaanval op brouwerij Duvel Moortgat heeft een direct effect op de productiecapaciteit en de prijs.”

NAVO-norm

Na de Russische invasie van Oekraïne engageerde België zich om tegen 2035 twee procent van zijn bruto binnenlands product (bbp) te besteden aan defensie, maar dat is volgens N-VA niet snel genoeg. Daarom stelt de partij een groeipad voor om uiterlijk tegen 2029 de NAVO-norm te halen. Momenteel komt België slechts aan 1,21 procent. Een van de maatregelen die N-VA in functie daarvan voorstelt, is een investeringsaftrek van 10 procent voor bedrijven die investeren in cyber- en defensieonderzoek.

Verder pleit N-VA voor de oprichting van een nieuw ‘defensiefonds’. Op die manier wil ze de toegang tot groeikapitaal voor de defensie-industrie optimaliseren. Om dat fonds te spijzen, wil de partij onder meer een beroep doen op de publieke investeringsinstrumenten Participatiemaatschappij Vlaanderen (PMV) en de Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij (FPIM).

Gold-plating

Daarnaast wil de partij ook de belemmerende voorwaarden voor de defensie-industrie wegwerken. Vandaag gaat Vlaanderen vaak verder bij de omzetting van Europees recht dan de Europese regelgeving vereist. Francken wil dat die zogenaamde ‘gold-plating’ stopt. “Vlaanderen wil altijd de beste leerling van de klas zijn. Daardoor hebben we onze defensie-industrie compleet versmacht. De tijden zijn veranderd, dus we zullen daarmee moeten stoppen.”

procent, waardoor de concurrentiekracht is verzwakt en er marktaandeel is verloren. Nu zijn de lonen in de buurlanden eveneens gestegen, waardoor die handicap is afgenomen, maar er is nog altijd een concurrentiekloof. Nu is het wel zo dat de Belgische bedrijven de gestegen kosten niet volledig hebben doorgerekend en zo hebben ingeteerd op hun winstmarges. Men kan dat een tijd doen, maar niet gedurende jaren. Het verstorende effect van de iets te hoge inflatie heeft zo ook de buffers aangetast voor bedrijfsinvesteringen. Die zullen nu dalen. Dat ondermijnt de toekomstige groei. Door de tweederonde-effecten stijgen ook de kosten van buitenlandse leveranciers aan onze bedrijven, waardoor zij die op hun beurt deels moeten doorrekenen in de eigen eindproducten, wat de inflatie dus niet doet dalen.

Om de inflatie te counteren, heeft de Europese Centrale Bank (ECB) - terecht - de rentevoeten verhoogd, met als gevolg dat de schuldenlast van de bedrijven is opgelopen. Dat de inflatie geen hoge toppen meer scheert, zou ook betekenen dat de ECB erover nadenkt om in de herfst de rentevoeten opnieuw te verlagen. Dat kan echter leiden tot een nieuwe minder controleerbare inflatie, en onzekerheid bij de bedrijven.

Verlies-averse burgers

Ook de gezinnen zijn onzeker. Eerste vraag bij de huidige inflatievoet van 3,2 procent: gaan de lonen weer stijgen? De gezondheidsindex (de index zonder tabak, benzine, diesel enzovoort, die de echte loonaanpassingen bepaalt) stijgt inderdaad. In sectoren die regelmatig indexeren is 1 tot 1,5 procent loonsverhoging volgende maand zeker realistisch, stelt Stijn Baert. De lonen bij de overheid en uitkeringen gaan voorlopig nog niet omhoog. Dat komt omdat de groei van 2 procent in de gezondheidsindex net niet bereikt is. De kans is erg groot dat dat volgende maand wel zo is en dat de spilindex in april of mei wordt overschreden.

Toch denken economen dat dat niet geruststellend is voor het koopgedrag van de consumenten. De inflatie blijft relatief gezien te hoog en dat is ongunstig, want burgers zijn verlies-avers: ze reageren sterker op stijgingen van de prijzen dan dalingen. Kortom, men zal meer geneigd zijn om de vinger op de prik te houden, omdat het gevoel overheerst dat alles duurder wordt. Dat weegt op de groei. Dat gedrag zal pas veranderen als de inflatie duurzaam stabiel blijft rond de 2 procent of iets hoger.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Francken vindt dat ook de gewone Vlaming moet kunnen investeren in defensie, bijvoorbeeld via de uitgifte van defensie-obligaties. “De grote fondsen en onze banken weigeren vanuit ethische overwegingen investeringen in defensie. Dat is allemaal goedbedoeld, maar bijzonder naïef. Er moet meer soepelheid aan de dag gelegd worden.”

N-VA-Kamerlid Peter Buysrogge lijstte op zijn beurt vijf concrete zaken op waarin volgens hem geïnvesteerd moet worden. Hij pleitte onder meer voor de aankoop van een derde fregat en twaalf bijkomende F-35’s, de creatie van een tweede brigade, de bewapening en uitbreiding van onze dronevloot en de uitbouw van onze cyberdefensie.

Kamer weigert 75ste verjaardag NAVO te vieren

Op donderdag 4 april mag de NAVO 75 kaarsjes uitblazen. Dan is het precies 75 jaar geleden dat het Verdrag van Washington werd ondertekend. Hoewel België een van de stichtende leden is en het hoofdkwartier in Brussel gevestigd is, staan er in de Kamer geen festiviteiten gepland, tot ongenoegen van de N-VA.

Peter Buysrogge, N-VA-Kamerlid en voorzitter van de commissie Landsverdediging, had naar eigen zeggen aan de ‘conferentie van voorzitters’ en Kamervoorzitster Eliane Tillieux (PS) gevraagd om de verjaardag van de NAVO niet geruisloos te laten passeren, maar zijn verzoek viel op een koude steen. “Zij vinden het blijkbaar niet belangrijk dat de 75ste verjaardag van de NAVO, de hoeksteen van onze veiligheidsarchitectuur, gevierd wordt”, hekelt hij.

Darya Safai, Theo Francken en Peter Buysrogge op de persconferentie

Wokisme en islamosocialisme bepalen steeds meer de politieke agenda

Toen Darya Safai in Brussel als vluchtelinge aanspoelde, schrok ze van het aantal vrouwen dat ook toen al een hoofddoek droeg. Wat in Iran een element van verdrukking en onderwerping is, wordt in Brussel door de progressieve kerk gezien als een onderdeel van de uitdrukking van de identiteit van islamitische vrouwen en een symbool van vrijheid om die identiteit tot uitdrukking te brengen.

Wie daaraan twijfelt, wordt als een vazal van Vlaams Belang geklasseerd. Kritiek leveren op die ontwikkeling, is op eigen risico. In een rel rond hoofddoeken is een Franse schooldirecteur afgetreden. Hij kreeg doodsbedreigingen te verduren nadat hij een leerlinge vroeg om haar hoofddoek af te nemen. Voor zijn eigen veiligheid en die van de school koos de schooldirecteur ervoor om enkele maanden voor zijn pensioen op te stappen. Hij werd immers vals beschuldigd van hardhandig op te treden tegen het meisje.

Tientallen Parijse scholen werden bedreigd. Het regende bommeldingen. Onlineleerplatformen werden gehackt. Leerlingen kregen beelden van onthoofdingen van ‘ongelovigen’ te zien. De doorgeslagen tolerantie van de progressieve zijde en de afkeer van de eigen identiteit, ondergraven de fundamenten van het verlichtingsdenken.

Theologische kaart

In het islamosocialisme werkt wokisme als een brandversneller. Het marxistische binaire denken van onderdrukker en verdrukte leidt tot morele obsceniteiten. Wokisme is het instrument om de culturele meerderheid van een land het zwijgen op te leggen door de westerse cultuur te vergiftigen met leugens en verdachtmakingen, waardoor schaamte voor de eigen cultuur ontstaat.

Ook in Brussel wordt meer en meer de theologische kaart getrokken. Een paar weken geleden kreeg een imam de kans om in het Brussels Parlement antisemitische, islamitische gezangen te brengen. Steeds meer bedrijven, winkels en scholen laten het dragen van de hoofddoek toe.

De inhoudelijke inbreng van Melissa Depraetere bestaat erin om net het omgekeerde te zeggen van wat Vlaams Belang naar voren schuift

Ook scholen waar het dragen van religieuze en ideologische symbolen verboden is, laten het steeds meer toe. In het gemeenschapsonderwijs stapelen de incidenten zich op. Heel wat leerkrachten durven zelfs de leerlingen niet meer aan te spreken wanneer zij tijdens een schoolmoment een hoofddoek dragen. Ze vrezen niet alleen de heftige reacties van de andere leerlingen, maar ook berispt te worden door directie of collega’s.

Onverdoofd slachten

Vorige week werd het agendapunt voor de goedkeuring van het wetboek Dieren-

welzijn voor de zoveelste keer opnieuw verdaagd binnen de Brusselse regering. De PS vreest dat er amendementen worden ingediend over het onverdoofd slachten. Ecolo riep zijn parlementsleden op om tegen eventuele amendementen over onverdoofd slachten te stemmen. Terwijl alle hoogste rechtscolleges een verbod op het rituele slachten van onverdoofde dieren meermaals en unaniem hebben goedgekeurd, keren progressieve partijen zoals PS en Ecolo zich tegen de evidentie zelve. Vorig jaar nam Fouad Ahidar ontslag omdat hij zich heel relativerend uitsprak over de aanval van Hamas op 7 oktober. Ahidar riep ook theologische argumenten in om zich tegen onverdoofd slachten te keren. Daarnaast is het is ook geen geheim dat er binnen de PS verschillende parlementsleden zijn die steun verlenen aan de AKP, de partij van de Turkse president Erdogan.

Wokesocialisme

Na de uitschuivers van Conner Rousseau tracht Vooruit zich weer een aura van morele superioriteit aan te meten. Vooruit heeft van Vlaams Belang de inzet van de verkiezingen gemaakt. De inhoudelijke inbreng van Melissa Depraetere bestaat erin om net het omgekeerde te zeggen van wat Vlaams Belang naar voren schuift. Daarnaast heeft de voorzitster van Vooruit af te rekenen met enkele demonen die ze maar niet onder controle krijgt. De uitspraken van Tom Meeuws wijzen erop dat de ideologische kuisheid van het wokesocialisme ook intern slachtoffers maakt. De synergie van wokisme en islamosocialisme ondermijnen de waarden van de vrije samenleving. Net datgene waar heel wat mensen in onderdrukte samenlevingen ons voor benijden.

JULIEN BORREMANS

Wie heeft de laatste jaren het best de Chinese belangen gediend?

Enkele linkse media deden verleden week nog maar eens een poging om de Chinese connectie met Vlaams Belang in de actualiteit te houden. Of de zaak ook in de ‘Dorpsstraat’ leeft en straks gevolgen zal hebben in het kieshokje, valt te betwijfelen. De veel belangrijkere vraag, namelijk welke politici de Chinese belangen het best verdedigen en verdedigd hebben, wordt echter consequent uit de weg gegaan.

De hele affaire is uiteraard erg vervelend voor Vlaams Belang, maar voorlopig blijven de gevolgen beperkt. Tenzij je zou willen beweren dat Vlaams Belang anders al boven de dertig procent zou scoren, hebben we tot nu toe nog geen effect gezien op de scores in de peilingen.

Wat de Chinezen in Vlaams Belang hebben gezien, blijft trouwens onduidelijk. Behalve enkele anti-Amerikaanse strekkingen en de hoop dat een Europese nationalistische partij misschien een iets grotere neiging heeft om zich afzijdig te houden bij een gewelddadige bezetting van Taiwan, heeft communistisch China weinig te zoeken bij Vlaams Belang. Integendeel zelfs.

De kameraden van de PVDA

Geen enkele grote Vlaamse partij heeft het ideologisch hoog op met de Chinese Volksrepubliek, met als grote uitzondering PVDA. Toch zal je de kameraden van Raoul Hedebouw niet gauw betrappen op veel openlijke bewondering voor het regime van Xi Jinping. Terwijl de Verenigde Staten meteen in de strengste bewoordingen veroordeeld worden wanneer er ergens in de wereld iemand onrecht aangedaan wordt, weigert de partij systematisch resoluties goed te keuren die de onderdrukking van de Oeigoeren veroordelen. Dan heet het plots dat de partij niet mee wil doen aan een opbod dat alleen maar tot een nieuwe koude oorlog kan leiden.

Zelf verwoordt de partij het zo: “Wij zijn bezorgd over het lot van de Oeigoeren, maar we willen niet dat de VS en hun bondgenoten deze situatie uitbuiten.” Vervang de Oeigoeren door de Palestijnen, en de VS door China, Rusland of Iran, en je ziet hoe de hypocrisie van PVDA van die uitspraak afspat, en wat de werkelijke prioriteiten van de partij zijn.

Maar hoewel PVDA graag de nuttige idioten van Peking zijn, is hun impact eerder beperkt.

Groene ondergraving van het Westen

Ondanks hun primaire antiamerikanisme kan je de groene beweging niet meteen beschuldigen van veel sympathie voor het communistische China. Maar gemeten naar hun impact, dienen ze wel in zeer grote mate de belangen van Peking.

Op het ideologische vlak is er in de eerste plaats de massale ondergraving van het westerse zelfbeeld via de woke-beweging. Groen speelt hier gretig haantje-de-voorste, maar ook Open Vld en Vooruit dragen graag hun steentje bij, waardoor ze stevig in de kaart van China spelen. Op dat punt zijn N-VA en Vlaams Belang precies de grootste tegenstanders van de Chinese belangen

De grootste impact in het voordeel van China is uiteraard de economische afbouw die de groene beweging nastreeft

Maar de grootste impact in het voordeel van China is uiteraard de economische afbouw die de groene beweging nastreeft. Enerzijds probeert die groene beweging elke vorm van traditionele industrie zo snel mogelijk te verbieden met de meeste onzinnige regeltjes en de strengste uitstootnormen ter wereld waar geen enkele Chinese concurrent zich ook maar iets van hoeft aan te trekken. Jammer genoeg merken we in Vlaanderen dat ook N-VA zich de laatste tijd ijverig ingeschreven heeft in die beweging.

Asymmetrische liberalisering van de wereldmarkt

Maar anderzijds hapt China ook gretig toe om elke zogenaamde groene industrie zo snel mogelijk te monopoliseren en de Europese concurrentie dood te knijpen via dumpingprijzen. Die dumpingprijzen zijn uiteraard alleen maar mogelijk dankzij enorme subsidies van de Chinese overheid, terwijl we in de Europese Unie ons eigen failliet organiseren door er nauwlettend op toe te zien dat geen enkel bedrijf ook maar één euro steun of subsidie te veel zou ontvangen. Dan nog liever voor alle zekerheid een paar extra groene belastingen invoeren voor de bedrijven die er ondanks alles toch in slagen een bouwvergunning te verwerven voor een industriële activiteit.

Zo ging het onder meer met de zonnepanelen, de windmolens en de batterijen. En terwijl de Chinezen zich nu een kriek lachen omdat BYD aan Vlaanderen elektrische bussen gaat mogen leveren, analyseren de gevestigde media erop los dat Van Hool de laatste jaren niet voldoende vooruitziend is geweest. De vraag is echter of de fabrieken van BYD aan even strenge milieunormen (en diversi-

teitsregels!) moeten voldoen als die van Van Hool, om nog maar te zwijgen over de enorme staatssteun die BYD geniet. Ondertussen let de Europese Unie er nauwlettend op dat BYD geen strobreed in de weg gelegd werd om bij ons overheidscontracten te komen winnen.

Van dat laatste zijn vooral de liberalen van Open Vld altijd grote voorstanders geweest, met in hun kielzog cd&v en N-VA. Er was een pandemie nodig die ons leerde dat we niet eens meer in staat waren om een paar mondmaskers te maken om enige kritiek op dat waanzinnige economische opengrenzenbeleid eindelijk toelaatbaar te maken. Ook hier is wellicht Vlaams Belang nog de grootste tegenstander van de Chinese belangen door voor strategische zelfredzaamheid te pleiten, niet alleen wat betreft de industrie, maar ook de voedselvoorziening.

Misschien is het wel net dat besef over hoezeer de gevestigde media en partijen de laatste jaren de belangen van China hebben gediend, dat hen vandaag zo hard doet schreeuwen over enkele restaurantrekeningen die toch geen enkele impact hadden?

Raoul Hedebouw

© BELGA © BELGA

Nawal Ben Hamou (links), Rudi Vervoort, Ahmed Laaouej en Caroline Désir

PS

Binnenland

‘extreemrechts’ en ‘dekolonisatie van de publieke ruimte’

Met een vuistdik verkiezingsprogramma van meer dan 1.200 pagina’s trekt de PS naar de kiezer. Daarin is veel aandacht voor de strijd tegen extreemrechts en de dekolonisatie van de publieke ruimte.

De toekomstige regeringen van België, Wallonië en Brussel staan voor zware uitdagingen, zoals de lege staatskas, het drugsbendegeweld en de ontsporende staatsschuld. Een van de grootste uitdagingen is volgens de PS de opkomst van extreemrechts. De partij maakt zelfs gewag van “geweldda-

dige radicalisering”. De strijd daartegen dient dan ook opgevoerd te worden met een reeks maatregelen die het speerpunt vormen van haar verkiezingsprogramma. De PS wil een wetgevend kader creëren waarbinnen het mogelijk is om de overheidsfinanciering af te nemen van partijen die zij als dis-

Els Ampe (Voor U) zoekt handtekeningen voor kieslijsten: “Meeste partijen verbieden parlementsleden om te tekenen”

Nieuwe partijen die opkomen bij de parlementsverkiezingen, moeten voor al hun lijsten een voordracht indienen. Die kan ofwel ondertekend worden door drie parlementsleden, ofwel door een 500-tal handtekeningen van burgers. Zo dient partij Blanco 11 Kamerlijsten in dankzij parlementsleden van Groen en Vlaams Belang. ‘Voor U’ van Els Ampe is nog steeds op zoek naar handtekeningen. “Wat ons het meest irriteert, is dat het onlinesysteem zo ontoegankelijk is.”

De partij Blanco dient in alle 11 kieskringen een lijst in voor de Kamerverkiezingen van 9 juni, dankzij handtekeningen van Kristof Calvo (Groen), Barbara Creemers (Groen) en Nathalie Dewulf (Vlaams Belang). Drie handtekeningen halen: dat lijkt een formaliteit voor een nieuwe partij als ‘Voor U’, zeker omdat Ampe al in een parlement zetelt. Toch weigeren de meeste partijen. “Ze zijn bang voor hun eigen voortbestaan”, stelt Ampe. “Een paar parlementsleden hebben getekend, maar nog niet voldoende”, reageert Ampe. “Vlaams

Belang, N-VA, Open Vld, cd&v en Vooruit willen geen handtekening geven.” Groen staat er wel voor open, maar verdeelt de stemmen onder verschillende ‘nieuwe’ partijen. Vlaams Belang was naar verluidt ‘not amused’ met de handtekening die Dewulf aan ‘Blanco’ gaf, omdat dat niet doorgesproken was binnen de partij.

Online handtekeningen

De voordracht van kandidaten moet ofwel ondertekend worden door parlementsleden, ofwel door kiezers uit de kieskring. Die moeten dan online handtekenen via Itsme. “We bewandelen de twee pistes”, zegt Ampe. “De mensen zijn makkelijk bereid te tekenen, maar de computer niet altijd.” Zo zijn er volgens Voor U storingen op de overheidssites en ervaart tot 1 op 3 mensen die tekenen een foutmelding. Toch maakt Ampe zich niet al te veel zorgen. “We zitten in enkele provincies al ver boven de 500, maar rekenen wat marge in voor als er geweigerd worden.” Dat kan gebeuren wanneer mensen nog verhuizen naar een andere kieskring, of bij sterfgevallen.

WANNES

criminerend beschouwt. De partij wil het Grondwettelijk Hof zelfs een algemeen verbod op ‘extreemrechtse partijen’ laten uitvaardigen om het politiek speelveld verder te vernauwen. Het cordon sanitaire, uniek in België, moet op Europees niveau toegepast worden om te vermijden dat de ID-fractie deel kan nemen aan het bestuur.

Meer aandacht voor onze koloniale misdaden

De PS wil verwijzingen naar het Belgische koloniaal verleden in de publieke ruimte reconstrueren, contextualiseren en indien nodig verwijderen, om hulde te brengen aan de slachtoffers van de kolonisatie. Een collectief herstelfonds dient gecreëerd te worden waarmee de huidige impact van de kolonisatie onderzocht kan worden. Verder dient de publieke ruimte volledig gedekoloniseerd te worden.

Dekolonisatie van de publieke ruimte

Auteurs van discriminerende commentaren op het internet zouden gemakkelijker vervolgd moeten kunnen worden. Daartoe dient artikel 150 van de grondwet aangepast te worden. Openbare aanklagers krijgen van de PS de opdracht om van de strijd tegen racisme een prioriteit te maken en krijgen daarvoor meer middelen. Naast “de plaag” van het individueel racisme, is er volgens de PS ook sprake van institutioneel racisme. Leraren en politiemensen zouden opgeleid moeten worden om zich hiervan bewust te worden. Elke school moet een nultolerantie hanteren ten aanzien van extreemrechtse uitlatingen en slachtoffers aanmoedigen om klacht neer te leggen. Om racisme, islamofobie en seksisme te bestrijden, moeten de stereotypen die ten grondslag liggen aan deze verschijnselen “vanaf zeer jonge leeftijd” worden gedeconstrueerd. De PS stelt voor om schoolboeken te zuiveren van dergelijke stereotypen. Omdat feestelijke tradities bepaalde gemeenschappen zouden schofferen, kunnen folkloristische festiviteiten slechts blijven bestaan als ze rekening houden met de culturele gevoeligheden in een veranderende samenleving.

GUUS VAN BETTEN

Jinnih Beels (Vooruit) verlaat Antwerps stadhuis op einde van legislatuur

Jinnih Beels is bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober dan toch geen kandidaat-burgemeester meer voor Vooruit. Dat heeft de Antwerpse afdeling van de partij besloten op een vergadering. Beels zal wel nog de Antwerpse Kamerlijst van de partij trekken.

“Ik draai de lokale bladzijde op het einde van mijn mandaat om”, reageerde Beels bij VRT. Ze is momenteel voor Vooruit schepen van Onderwijs, maar

stopt daar na de verkiezingen in oktober mee. “Mijn focus ligt nu op de nationale verkiezingen van 9 juni waarvoor ik met veel goesting campagne aan het voeren ben.”

Voorlopig heeft de partij nog geen nieuwe lokale lijsttrekker in Antwerpen, zeker omdat Tom Meeuws ook afscheid nam van de politiek. De huidige Vooruit-schepenen Karim Bachar en Tatjana Scheck zijn een optie, maar ook Europarlementslid Kathleen Van Brempt wordt genoemd.

WANNES NEUKERMANS

NEUKERMANS

Paul Magnette

© PHOTONEWS

Els Ampe

Jinnih Beels

© BELGA

© BELGA

“Het vaderschap heeft mij uit mijn tunnelvisie gehaald”

Tijdens mijn carrière ben ik voor het eerst vader geworden. In deze column vertel ik op welke manier het vaderschap mij heeft doen inzien dat het leven om meer draait dan enkel motorcross.

Tijdens mijn carrière zei ik steeds tegen mijn vrouw, Kelly, dat het vaderschap mij niet interesseerde. Ik wilde ooit wel vader worden, maar niet tijdens mijn carrière. Vrouwen zijn daar doorgaans vroeger klaar voor, maar ik wilde mij volledig focussen op mijn carrière. Dat veranderde op een avond in Monaco. Ik had ondertussen mijn hoofddoelen bereikt, waardoor ik het niet meer erg vond om sneller vader te worden. De zwangerschap was toen heel snel gefikst.

De dag waarop ik te horen kreeg dat Kelly zwanger was, zal ik nooit vergeten. Ik heb het allemaal op mij laten afkomen. We zouden later wel oplossingen vinden voor de problemen die zich zouden kunnen voordoen. De combinatie tussen wedstrijden, reizen en het ouderschap zou uiteindelijk verrassend vlot verlopen.

Hij wilde niet komen…

We hadden voorzien dat Liam in Monaco geboren zou worden. Tijdens haar zwangerschap ging Kelly ook op consultatie bij een gynaecoloog in het ziekenhuis van Monaco. De bevalling zou tussen enkele GP’s in, in een vrij weekend, plaatsvinden. Alles was in gereedheid gebracht: de familie zou naar Monaco overvliegen en we begaven ons vol verwachting naar het ziekenhuis met onze koffers. Maar de gynaecoloog stuurde ons opnieuw naar huis, omdat het nog veel te vroeg was. Tot onze teleurstelling was er nog geen enkele opening.

Enkele dagen later, kort voor de Belgische Grand Prix in Namen, had Liam zich nog steeds niet laten zien. Mijn hoogzwangere vrouw wilde niet alleen in Monaco blijven en vloog dus mee naar België. Toen we op het punt stonden om naar Namen te vertrekken en ze mijn teamshirt aan het strijken was, brak haar water. We haastten ons dus naar het ziekenhuis.

De gynaecoloog kon niet vertellen wanneer de bevalling precies zou plaatsvinden. Omdat ik een wedstrijd moest rijden in Namen, vroeg ik hem of de bevalling versneld kon worden. Dat was geen probleem. Kelly kreeg een pilletje om de weeën op te wekken. Binnen het halfuur hadden de stilte en de rust in de kamer plaatsgemaakt voor stress. Enkele uren later kwam Liam ter wereld.

Ik ben dat weekend enkele keren over en weer gereden tussen het ziekenhuis van Hasselt en de Citadel in Namen. Zaterdagavond, na de training en de kwalificatiewedstrijden, was ik opnieuw in het ziekenhuis. Terwijl onze pasgeboren zoon naast haar lag te slapen, was Kelly in alle rust mijn racebrillen aan het maken. Een dag later heb ik de GP van Namen gewonnen. Ondanks alle afleiding, heb ik me volledig kunnen focussen op de wedstrijd. De geboorte van Liam was voor mij een extra motivatie. Ik wilde de geboorte vieren met een overwinning en dat weekend nóg specialer maken. Twee jaar later, op de tweede verjaardag van Liam, won ik in Namen mijn tiende wereldtitel.

Tunnelvisie

Liam was voor mij steeds de perfecte ‘afleiding’ na een zware trainingsdag of wedstrijd. Er is niks beters dan na zo’n inspanning thuis te komen, je kind vast te pakken en van hem te kunnen genieten. Daarmee kan je je zinnen écht verzetten.

Malaise bij Justitie en gevangeniswezen werkt straffeloosheid in de hand

De malaise bij Justitie en het gevangeniswezen is ongezien. Vorig jaar werden er in Brussel ongeveer 7.500 zaken geseponeerd. In de gevangenissen zetten criminelen hun activiteiten gewoon verder. Die georganiseerde straffeloosheid is al jaren aan de gang en gaat van kwaad naar erger. Is er binnen de Belgische context nog wel een oplossing mogelijk?

Nadat minister van Justitie Paul Van Tigchelt (Open Vld) aankondigde om de cipiers vanaf het eerste stakingsuur te willen opvorderen, verlieten de cipiersvakbonden

VSOA, de ACOD en het ACV met slaande deuren het overleg met de justitieminister. Dat overleg was net bedoeld om de overbevolking en het personeelstekort aan te pakken. De vakbonden gaan voor onbepaalde tijd in staking. Intussen blijven de problemen in de gevangenis etteren.

In Brussel staan illegalen rijen dik aan te schuiven om in het drugsmilieu wat bij te verdienen

Het vaderschap heeft mij uit een tunnel gehaald. Mijn leven bestond voordien enkel uit motorcross. Ik had nooit iets anders gekend. Tot de dag waarop ik papa werd. Toen besefte ik dat we ook met een ander doel op deze wereld rondlopen: een familie stichten, vader worden, jezelf voortplanten… De geboorte van Liam was voor mij de grote verandering.

De flamboyante vakminister verliest steeds meer grip op het gevangeniswezen. Recent kwam het ook al tot een botsing met de bonden nadat een gedetineerde dagenlang door celgenoten werd gemarteld en er niet werd opgetreden. Op meldingen werd niet adequaat gereageerd.

Falende structuren

Het falende gevangenissysteem maakt deel uit van een mank justitiebeleid waar de gerechtelijke achterstand en de machteloosheid om criminele feiten terug te dringen tot de verbeelding spreken. In Antwerpen worden minderjarigen ingezet om drugsdelicten te plegen. Na hun arrestatie staan ze even later weer op straat omdat er geen plaats is in de gesloten jeugdinstellingen. In Brussel staan illegalen rijen dik aan te schuiven om in het drugsmilieu wat bij te verdienen. Ook hier belanden ze na wat administratie door de politie terug op straat. Een gevangenisstraf schrikt in dat milieu al lang niet meer af.

Het doel van detentie moet zijn dat de veroordeelde er beter uitkomt dan dat hij erin gaat

Het grote probleem bij FOD Justitie is de inefficiëntie van de Belgische structuren. De Tijd berekende vorig jaar dat er in België 114 euro per inwoner aan justitie wordt uitgegeven. In slechts 6 van de 27 EU-landen ligt dat bedrag hoger. Nochtans werkt in landen zoals Denemarken, Oostenrijk en Zweden het justitieapparaat een stuk sneller. De reden vormt veeleer een slechte inzet van middelen en mensen. Ook de import van criminaliteit spreekt tot de verbeelding. 43 procent van de gevangenen be-

schikt niet over de Belgische nationaliteit. Dan is er nog de enorme achterstand van de digitalisering bij Justitie. Het symbool bij uitstek van de malaise vormt het Brusselse hof van beroep. De doorlooptijd van burgerlijke zaken bedraagt ongeveer drie jaar. Dat is twee tot drie keer zo lang als in andere steden. Terwijl andere hoven hun achterstand hebben afgebouwd, neemt die in Brussel spectaculaire proporties aan. Dat is bijzonder problematisch omdat het Brusselse hof van beroep de flessenhals van Justitie vormt. Heel wat zaken passeren vroeg of laat via Brussel.

Parketten beslissen daarom sneller om bepaalde misdrijven niet meer te vervolgen. “Dat geldt niet enkel voor financieel-economische zaken maar ook steeds meer voor drugscriminaliteit, huiselijk geweld…”, liet Brusselse procureur-generaal Johan Delmulle begin vorig jaar optekenen. Bovendien maken heel wat overheden gebruik van administratieve sancties, zoals GAS-boetes.

Inefficiënte gevangenissen

Dezelfde analyse kan voor het gevangeniswezen worden gemaakt. Ik heb gedurende enkele jaren onderwijs in de gevangenis van Oudenaarde georganiseerd en bezocht zo regelmatig andere gevangenissen. De inefficiëntie spreekt tot de verbeelding. Het recidivisme ligt op ruim 60 procent. Heel wat gevangenen kampen met psychiatrische of andere stoornissen. De verslavingsen agressieproblematieken spreken tot de verbeelding. De handel in verdovende middelen en gsm’s bereikt recordhoogtes. Eén op de drie personen in de gevangenis wacht op zijn proces.

In vele gevallen wordt de problematiek van de gevangenen gewoon bestendigd. Heel wat cipiers zijn al blij als de situatie niet escaleert. Ze zijn niet of onvoldoende opgeleid

om in dergelijke situaties te werken. Bovendien worden ze dagelijks geconfronteerd met de kwalijke gevolgen van de overbevolking en de mensonterende situaties waarin gedetineerden leven. Een van de doelen van detentie moet zijn dat de veroordeelde er beter uitkomt dan dat hij erin gaat. In heel wat gevallen is dat net het omgekeerde. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Heel wat gevangenissen hebben tewerkstellingsplaatsen. Bedrijven organiseren werkateliers waar langdurig gestraften voor een zeer mager loon bandwerk kunnen leveren. Dat gaat van naaien tot assembleren. Het gevangeniswezen draait een omzet van 7,5 miljoen euro. Momenteel brengen de meeste gevangenen zowat 23 uur per dag door in hun cel. Laat de gevangenen werken voor hun verblijf in de gevangenis en voor het vergoeden van de slachtoffers. De opbrengst kan gebruikt worden voor betere detentie. Bovendien vormt werken een zeer goede therapie als voorbereiding op een eventuele invrijheidsstelling.

Splitsing

Maar zolang het justitieapparaat in Belgische handen blijft, zal er niks veranderen. Daarom pleitte Vlaams minister van Justitie Zuhal Demir (N-VA) vorig jaar voor de splitsing van Justitie: “Eigen gevangenissen, strafbepalingen en eigen strafwetboek”. Dat idee sluit beter aan bij de federale logica. In heel wat federale landen behoren zowel justitie als politie tot de bevoegdheden van de deelstaten. Zo zou Vlaanderen alvast de mogelijkheid krijgen om het een stuk beter te doen.

JULIEN BORREMANS

© BELGA

Johan Delmulle

Zuhal Demir

© BELGA

“De islamitische cultuur heeft nooit deel uitgemaakt van de Vlaamse identiteit en als het van ons afhangt, zal dat nooit het geval zijn”

In aanloop naar de verkiezingen bindt Vlaams Belang de strijd aan met woke en werpt het zich op als de verdediger van het vrije woord. Op de redacties van de kwaliteitskranten en aan de universiteiten gingen meteen de alarmbellen af, maar is hun angst ook gegrond? Chris Janssens, ondervoorzitter en fractieleider van zijn partij in het Vlaams Parlement, doet het programma van Vlaams Belang uit de doeken.

“D

e leider van Vlaams Belang steekt er in zijn fractie bovenuit. Goede debater, politiek-strategisch scherpzinnig en een begenadigd spreker. (…) Haalt wel soms zo hard uit dat de wenkbrauwen de hoogte ingaan.” Onze gesprekspartner van deze week, Chris Janssens, behoort volgens de politieke redactie van het Nieuwsblad tot de beste Vlaams Parlementsleden van deze legislatuur. Hij kreeg maar liefst vier sterren op vijf achter zijn naam. Met zijn scherpe stellingnames tegen woke is Janssens er de voorbije weken ongetwijfeld in geslaagd om heel wat wenkbrauwen te doen fronsen. Daarmee bevestigde hij meteen het laatste deel van de beschrijving die het Nieuwsblad op hem kleefde. “In de laatste rechte lijn naar de verkiezingen moeten de inhoudelijke verschillen benadrukt worden”, zegt Janssens. “De kiezer moet weten waar Vlaams Belang precies voor staat. Als ik dat duidelijk kan maken door eens hard op tafel te slaan, zal ik dat niet nalaten. Ik vertolk een partijprogramma waar ik heel enthousiast over ben en dat ik met veel passie aan de kiezer wil overbrengen.”

Uit De Stemming, een onderzoek in opdracht van VRT NWS en De Standaard, blijkt dat de Vlaming vooral wakker ligt van migratie en de vergrijzing. Zal ook woke volgens u een verkiezingsthema worden?

“Woke is de vijand in onze strijd voor het behoud van onze Vlaamse en Europese identiteit. Als we het aan de cultuurmarxisten in de media en de politiek overlaten, dreigt onze identiteit verloren te gaan. De voorbeelden zijn legio. Sinterklaas mag niet meer vergezeld worden door Zwarte Piet en moet worden vervangen door Queen Nikkolah.”

Vlaanderen lijdt net als België aan regulitis

“Onderwijsminister Ben Weyts (N-VA, red.) introduceerde via çavaria (de koepelorganisatie van holebi- en transgenderverenigingen, red.) de ‘genderkoek’ in het onderwijs. Die stelt dat er meer dan twee biologische geslachten en tientallen

fluïde genderidentiteiten bestaan. (fel) Kunnen we onze kinderen alsjeblieft met rust laten?”

Vinden jullie in de strijd tegen de genderkoek een bondgenoot in de islam? In september vorig jaar protesteerden hoofdzakelijk conservatieve moslims tegen de goedkeuring van het Evras-decreet door het parlement van de Franse Gemeenschap.

“Radicale moslims worden gedreven door een haat tegen alles wat niet past binnen het islamitische kader. Dat betekent ook dat zij ageren vanuit een haat tegenover holebi’s. In de meeste islamitische landen doet men in het beste geval alsof homo’s niet bestaan. In het ergste geval worden ze opgesloten in de gevangenis, opgeknoopt of van gebouwen gegooid. Dat is iets waarmee ik mij vanzelfsprekend niet wens te associëren. Vlaams Belang wil conserveren wat Vlaanderen in de afgelopen eeuwen heeft opgebouwd. De islamitische cultuur heeft nooit deel uitgemaakt van de Vlaamse identiteit en als het van ons afhangt, zal dat ook nooit het geval zijn.”

Uw partij pleit voor “een onafhankelijk onderzoek naar de aanwezigheid van de woke-ideologie in het hele Vlaams onderwijs, omdat die leidt tot (zelf)censuur van studenten en personeel”. Kan u daar enkele voorbeelden van geven?

“De studentenverenigingen NSV! en KVHV worden bestraft voor de uitspraken van gastsprekers. Rechtse en Vlaamsgezinde verenigingen worden geviseerd en de universiteiten maken hun werking onmogelijk. Ofwel mogen ze geen zalen meer gebruiken, ofwel krijgen ze geen subsidies meer, zoals van Stad Gent. Voor ons is dat onaanvaardbaar. Wij willen de vrijheid van meningsuiting en de academische vrijheid aan onze universiteiten herstellen. Woke en allerlei andere ideologische

beperkingen hebben daar geen plaats. Universiteiten moeten bij uitstek oorden van het vrije woord zijn. Maar dat principe komt steeds meer onder druk te staan door woke en een doorgeslagen politieke correctheid. Wij willen niet dat er nog langer subsidies gaan naar universiteiten die aan (zelf)censuur doen.”

“Studentenverenigingen moeten kunnen uitnodigen wie ze willen. De organisator kan niet aansprakelijk worden gesteld voor wat een spreker vertelt. De vrijheid van meningsuiting moet steeds gegarandeerd zijn. Het enige wat voor mij niet door de beugel kan, is oproepen tot geweld. Voor het overige moet alles gezegd kunnen worden, zeker in academische oorden die pluralistisch moeten zijn.”

Als het van Vlaams Belang afhangt, moet een regeringscommissaris van de Vlaamse overheid toezien op de naleving van het anticensuurbeleid. Hoe ziet u dat concreet?

“In de bestuursraden van onze universiteiten zetelen vandaag al regeringscommissarissen. Wij willen dat zij erover waken dat aan de universiteiten een diversiteit van opinies bestaat en dat niet alleen het woke gedachtegoed wordt gepropageerd. Dat is heus geen revolutie of vorm van inmenging door de overheid - of toch niet meer dan vandaag al gebeurt.”

Groen en Vooruit eisten vorige week het ontslag van VRT-CEO Frederik Delaplace, omdat hij de uitzending van een docureeks over de zaakBart De Pauw had tegengehouden. Begrijpt u die heisa?

“Ik heb me geërgerd aan de hypocrisie van de linkse partijen. Als wij het gebrek aan ideologische diversiteit bij de VRT aanklagen, beschuldigen ze ons steevast van politieke inmenging. Maar nu er bij de VRT uitzonderlijk eens iets gebeurt dat de linkse partijen niet zint, eisen ze meteen het ontslag van de CEO. Dat gaat te ver. Ik wil

ONDERVOORZITTER EN FRACTIELEIDER VLAAMS BELANG

DOOR DE

MASSAMIGRATIE

VAN DE VOORBIJE

DECENNIA IS ONS

MAATSCHAPPIJMODEL

ER EEN VAN CONFLICT

EN SEGREGATIE

GEWORDEN

nooit identiteit ook

me niet opstellen als woordvoerder van Delaplace, maar het is van de pot gerukt om daarvoor zijn ontslag te eisen.”

Moet De Pauw opnieuw aan de slag kunnen gaan bij de VRT?

“De Pauw is de afgelopen zeven jaar voldoende door het stof gegaan. De rechter heeft zich ook over zijn zaak uitgesproken. Moordenaars en pedofielen verdienen volgens de politiek correcte goegemeente steeds een tweede kans, maar voor De Pauw geldt dat blijkbaar niet. Dat getuigt van een enorme schijnheiligheid. Laat die getalenteerde televisiemaker toch opnieuw zijn ding doen. De heisa rond het al dan niet uitzenden van die documentaire is een storm in een glas water.”

Een ander onderwerp dat de voorbije weken de actualiteit domineerde, is het faillissement van bussenbouwer Van Hool. Had de Vlaamse regering meer kunnen en moeten doen om het familiebedrijf te redden?

“De Vlaamse regering maakt het onze maakbedrijven onmogelijk om hier te werken en te overleven. Vlaanderen lijdt net als België aan regulitis. Steeds meer bedrijven worden daar het slachtoffer van. Van Hool had te kampen met een dubbel concurrentienadeel. Enerzijds moest het bedrijf plots concurreren met China, waar bedrijven staatssteun krijgen. Anderzijds werd het gehinderd door de Europese Green Deal. De Europese Unie stelt totaal onevenwichtige eisen aan onze bedrijven inzake klimaat en milieu.”

“Jan Jambon (N-VA’er en minister-president, red.) trok de afgelopen maanden heel Vlaanderen rond met Flanders Technology & Innovation (FTI). Wat heel cynisch is, is dat aan de ingang van zo’n evenement een elektrische bus van Van Hool stond. Dat is wel heel erg pijnlijk voor de minister-president van een regering die net een bestelling van 80 elektrische bussen bij een concurrerend Chinees bedrijf

heeft geplaatst. Daardoor komen Chinese bussen naar Vlaanderen en verhuizen Vlaamse jobs naar China.”

Is een bedrijf zoals Van Hool van strategisch belang voor Vlaanderen?

“De mobiliteitssector is absoluut van strategisch belang. De Vlaamse regering hoeft Van Hool uiteraard niet over te nemen, maar ze moet er wel alles aan doen om het bedrijf overeind te houden. Als Van Hool overheidssteun zou ontvangen, bijvoorbeeld via de Vlaamse Investeringsmaatschappij, moet het bedrijf die wel gebruiken om de tewerkstelling in Vlaanderen te garanderen, niet in Noord-Macedonië.”

“Verder valt mij ook op dat de federale regering in dit dossier totaal afwezig is gebleven. Vlaamse bedrijven dienen blijkbaar alleen als melkkoe om de federale begroting te spijzen. Toen Caterpillar uit Wallonië vertrok, was het binnen de federale regering alle hens aan dek. Maar als een Vlaams familiebedrijf overkop dreigt te gaan, geeft de federale regering niet thuis. Dat bewijst nog maar eens dat de Franstaligen op federaal niveau de overmacht hebben en ‘Vlaamse dweil’ Alexander De Croo niks in de pap te brokken heeft, zelfs niet om jobverlies in Vlaanderen te vermijden.”

Er is de voorbije maanden ook al heel wat inkt gevloeid over de Europese defensie-industrie. Welke rol kan Vlaanderen daarin spelen?

“De linkerzijde steigert steeds als het over defensie gaat, maar als Vlaanderen een weerbare natie wil zijn, moet er ruimte zijn voor de defensiesector. We maken in Vlaanderen geen wapens of granaten, maar op het vlak van defensie-innovatie moeten we een voortrekkersrol spelen. Waarom zouden we de expertise die in Vlaanderen aanwezig is niet benutten? Het enige waarover je moet waken, is dat technologie die in Vlaanderen wordt geproduceerd niet in de verkeerde handen - bijvoorbeeld die van terroristen - terechtkomt.”

Uw pleidooi voor een Vlaamse defensie-industrie zullen ze bij het Vlaams Vredesinstituut niet graag lezen.

“Ik zie geen meerwaarde in het Vlaams Vredesinstituut. Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne heeft het nog geen enkele rol van betekenis gespeeld. Ook inzake radicalisering en polarisatie, twee thema’s waarover het Vlaams Vredesinstituut het ene na het andere rapport publiceert, verlaat het nooit de platgereden paden.”

Wij willen niet dat er nog langer subsidies gaan naar universiteiten die aan censuur doen

“Het gedraagt zich vooral als een onderdeel van de antiwapenlobby, wat in mijn ogen niet de functie is van een Vlaams Vredesinstituut. Er mag zeker onderzoek naar vrede en geweldspreventie gebeuren, maar verder zie ik er weinig toegevoegde waarde in.”

Naast Orbit vzw en Hart Boven Hard zal dus ook het Vlaams Vredesinstituut op droog zaad worden gezet als Vlaams Belang aan de macht zou komen?

“In tegenstelling tot Orbit en Hart Boven Hard werkt het Vlaams Vredesinstituut met middelen van het Vlaams Parlement, niet met middelen van de Vlaamse regering. Die mogen absoluut heroverwogen worden, maar ik wil het Vredesinstituut ook niet vergelijken met extreemlinkse, activistische clubjes zoals Orbit en Hart Boven Hard. Zij maken er een strijd van om met belastinggeld actie te voeren tegen alles waar de rechtse, Vlaamse kiezer voor staat. Op dezelfde hoogte wil ik het Vredesinstituut niet plaatsen. Mijn abso-

lute prioriteit gaat uit naar het wegwerken van de subsidies aan woke, linkse en multiculturele activistische organisaties.”

Een ander onderdeel van jullie partijprogramma is dat overheidscommunicatie geen ideologische kleur mag hebben. Is dat niet per definitie het geval?

“Overheidscommunicatie moet neutraal zijn. Recent werden enkele bussen van De Lijn beplakt met overheidscommunicatie waarin vrouwen met een hoofddoek te zien waren. Dat is een kledingstuk dat symbool staat voor de onderdrukking van de vrouw in de islam. Bovendien staat de hoofddoek mijlenver af van onze cultuur. We mogen niet laten uitschijnen dat die deel uitmaakt van onze samenleving.”

Woke is de vijand in onze strijd voor het behoud van onze Vlaamse en Europese identiteit

“Daarnaast is de communicatie van sommige ministers te vaak doorspekt met persoonlijke propaganda. Wij zijn van mening dat overheidscommunicatie sec moet zijn, en geen vorm van zelfpromotie. Het belang van de samenleving en de Vlaming moeten steeds vooropstaan. Overheidscommunicatie moet ten dienste van de burger staan en niet van de tijdelijke minister.”

Daarnaast pleit Vlaams Belang voor de oprichting van een eengemaakt Vlaams nutsbedrijf voor de distributie van water, energie en gas. Waarom?

“De intercommunales zijn vooral opgericht om lokale politieke baronnen nog een extra inkomen te verschaffen. Wij vinden dat er bespaard moet worden op het politieke systeem en de vele ‘postjes’. Schaf daarom de intercommunales af en haal die bevoegdheid weg bij de lokale besturen. We hebben slechts één Vlaams nutsbedrijf nodig. Men heeft met Fluvius geprobeerd om tot één nutsbedrijf voor energie te komen, maar het is niet meer dan een façade waarachter nog altijd heel wat intercommunales schuilgaan. Elke politisering van de overheid, ook via intercommunales, bemoeilijkt verandering. Alle begunstigden zullen de hakken in het zand zetten om hun postje niet te verliezen.”

Vorige week doken ‘nieuwe’ bewijzen op van betalingen door organisaties met banden met de Chinese autoriteiten aan uw partijgenoot Filip Dewinter. Hoe kijkt u daarnaar als ondervoorzitter van Vlaams Belang?

“Heel wat politici ter linkerzijde hebben opnieuw geprobeerd om een populaire politieke tegenstander te treffen via oud, opgewarmd nieuws dat door het federaal parket, de Staatsveiligheid én de deontologische commissie van het Vlaams Parlement eerder al onderuit werd gehaald. Onze tegenstanders zullen alles uit de kast halen om Vlaams Belang in diskrediet te brengen. Maar ik ben ervan overtuigd dat de Vlaming zich daardoor niet laat afschrikken. Vlamingen weten dat er maar één geloofwaardig alternatief is als ze écht een ander beleid willen. Ze hebben de keuze tussen meer migratie, meer belastingen en een hogere staatsschuld, of échte verandering dankzij Vlaams Belang. De Vlaming laat zich niet afschrikken door kunstmatige, politieke spielerei die al dan niet gelanceerd werd met de hulp van de gepolitiseerde Staatsveiligheid en minister van Justitie Paul Van Tigchelt.”

Het geweld tussen groepen van Koerdische en Turkse origine laaide vorige week hoog op, onder meer in uw thuisprovincie Limburg. Was u daardoor verrast?

“Dat was de kroniek van een aangekondigde botsing. Als je vreemdelingen importeert, zal je ook vreemde conflicten impor-

teren. Als je de derde wereld importeert, word je uiteindelijk zelf de derde wereld. En als je de islam met al zijn sektarische conflicten importeert, beland je uiteindelijk in de islamwereld. Ik vrees dat de incidenten van vorige week slechts het topje van de ijsberg waren en dat de situatie alleen maar zal escaleren. Door het opengrenzenbeleid worden nu ook Tsjetsjenen, Afghanen, Palestijnen en Syriërs, elk met hun eigen conflicten, geïmporteerd.

Dat is ook een van de redenen waarom wij pleiten voor een migratiestop uit moslimlanden. Wij willen een rem zetten op geimporteerde conflicten. Door de massamigratie van de voorbije decennia is ons maatschappijmodel er een van conflict en segregatie geworden.”

Kan de afschaffing van de dubbele nationaliteit een eerste stap zijn om dergelijke conflicten te ontmijnen?

“De eerste stap is een migratiestop. Ten tweede moet iedereen die op dit moment in Vlaanderen woont meer verplicht worden om zich te integreren. Daartoe zullen we moeten stoppen met het subsidiëren van etnisch-culturele organisaties en links-activistische vzw’s die allochtonen liever in een slachtofferrol duwen dan integratie en zelfredzaamheid te promoten. Ook de afschaffing van de dubbele nationaliteit is een vanzelfsprekendheid: je kan slechts één heer dienen.”

Bij de Turkse presidentsverkiezingen van vorig jaar bleek Recep Tayyip Erdogan veel populairder te zijn in Vlaanderen dan in Turkije. Hoe verklaart u dat?

“Dat heeft te maken met de oorsprong van de Turken die naar Vlaanderen verhuisd zijn. Zij zijn vooral afkomstig uit de economisch achtergestelde en ultraconservatieve streken. Door een totaal gebrekkige integratie kijken ze vooral naar de Turkse televisie. Ook de loyaliteit van de tweede en derde generatie ligt in eerste instantie bij Turkije, niet bij Vlaanderen. Dat moet ons sterk verontrusten. Dat een islamitische dictator zoals Erdogan een dergelijke aanhang kent in Vlaanderen, bewijst het failliet van het dure inburgeringsbeleid.”

U heeft net als veel collega’spolitici een boek uitgebracht in de aanloop naar de verkiezingen. Wat onderscheidt het uwe, ‘Land in crisis’, van al die andere?

“Mijn boek gaat niet over mijn ego en mijn persoon, maar over het belang en de toekomst van Vlaanderen. Het boek van Zuhal Demir, om er maar één te noemen, gaat enkel over haar persoon en over hoe zij zich als mijnwerkersdochter heeft opgewerkt tot minister. Wie is daar in hemelsnaam in geïnteresseerd? Als je een politiek boek schrijft, moet het toch ten minste gaan over de Vlamingen? Hoe geraken we uit de Belgische, institutionele crisis? Hoe zullen we de strijd voeren tegen woke, groene regelneverij en massamigratie? Dat zijn de vragen waarop ik in mijn boek een antwoord probeer te formuleren.”

ANTON SCHELFAUT

VERENIGDE STATEN

Politieperikelen in Pittsburgh

Enkele weken geleden kwam de politieafdeling van Pittsburgh, de op een na grootste stad in de staat Pennsylvania, in het nieuws. Politiechef Larry Scirotto had een reeks aanpassingen aangekondigd die als doel hadden het aantal telefoonoproepen naar de politie te verminderen van 200.000 tot 50.000 per jaar. Wat in het oog sprong, was de beslissing om de dienstverlening van de verschillende politiedistricten te verminderen tussen 3 uur ’s nachts en 7 uur ’s ochtends. De reden was de ernstige onderbemanning van het politiepersoneel. Men zou enkel reageren op ‘aan de gang zijnde noodsituaties’, en voortaan diefstal, intimidatie, crimineel wangedrag en inbraak negeren.

De reacties logen er niet om, want onmiddellijk werden vergelijkingen gemaakt met de filmreeks ‘The Purge’. In die reeks wordt een ogenschijnlijk normale wereld getoond, maar met een bijzondere traditie: elk jaar is er een periode van 12 uur waarin alle misdaad legaal wordt. Moord, diefstal,… alles kan, alles mag, eenmaal per jaar, gedurende die korte periode.

Inwoners lieten hun ongenoegen blijken en meldden dat de politiekantoren niet enkel tussen 3 en 7 onderbemand of zelfs onbemand zijn, maar dat dat de hele dag door zo is. Anderen vragen sarcastisch waarom het stadsbestuur van Pittsburgh met belastingvoordelen bedrijven terug naar de binnenstad tracht te lokken. “Vraag nu maar eens waarom die bedrijven vertrokken waren?”

Democratisch wanbeleid

De realiteit is echter minder zwart-wit dan het lijkt. Wanbeleid in steden zoals Los Angeles, Detroit, New York en Baltimore, niet

toevallig allemaal steden waar de Democraten al decennia de plak zwaaien, wordt elke dag schrijnender en duidelijker. In New York zijn de metro’s opnieuw gevaarlijk aan het worden, ondanks ronkende verklaringen en programma’s van de burgemeester en de gouverneur. De New York Post schreef: “Bijna twee jaar na het begin van een gezamenlijke inspanning van de burgemeester en de gouverneur om de metro te beveiligen, is het er nog steeds tweemaal zo gevaarlijk, per passagier, als in 2019.” Toch lijken de andere misdaadstatistieken een daling aan te geven. Experts praten over een ‘perceptieprobleem’. Laks beleid, procureurs die eenzijdig beslissen om bepaalde types misdaad niet langer te vervolgen en hervormingen die de misdadigers lijken te bevoordelen, helpen niet om die perceptie te veranderen.

In Pittsburgh was de realiteit echter anders. Inwoners merkten een duidelijke daling in misdaad, omwille van extra straatverlichting en toegenomen politiepatrouilles.

De politieleiding was zich niet alleen bewust van een tekort in de eigen rangen, maar ook van het belang van ‘blauw op straat’, samenwerking met de inwoners en het opbouwen van goede relaties met de gemeenschap. Het nieuwe plan verving politiepersoneel achter burelen met een civiele helpdesk, om minder agenten te moeten inzetten tijdens de meest rustige periode ’s nachts. De oproepen voor ‘diefstal, intimidatie, crimineel wangedrag en inbraak’ zouden dus niet genegeerd worden, maar gewoon niet beantwoord worden door

agenten, wel door een helpdesk, die die gevallen dan doorgeeft aan agenten op patrouille.

Debat over rol politie

Er is in de VS een debat gaande over de rol van politie, wetgeving en orderhandhaving in de samenleving, zeker sinds de dood van George Floyd en de opmars van de BLM-beweging, maar niet alles is vanuit die hoek te bekijken, zoals Pittsburgh laat zien.

DUITSLAND

Stasipraktijken in Duitsland

In de Duitse deelstaat Mecklenburg-Vorpommern werd een 16-jarige studente door drie politieagenten uit de les gehaald. Bereidde ze een islamitische aanslag voor? Had ze wapens bij om haar klas uit te moorden? Neen, ze verspreidde een bericht op TikTok dat Duitsland haar vaderland was en niet zomaar een plaatsnaam op een landkaart. De studente werd ‘aangegeven’ door haar eigen directeur. De moeder is ontzet.

Die ‘verschrikkelijke’ vorm van radicalisme speelde zich af op 27 februari. Terwijl het meisje in haar klas (het Richard-Wossidlo-Gymnasium in Ribnitz-Damgarten) les volgt, belt schooldirecteur Jan-Dirk Zimmermann de politie op “om een mogelijk strafrechtelijk feit te melden”, aldus woordvoerder Marcel Opitz van de politie van Stralsund. “Er circuleerde dat een 16-jarige studente opzettelijk ‘grondwetsvijandige’ inhoud via sociale media verspreid zou kunnen hebben. Er werd daarom een politiewagen naar de school gestuurd.”

Als een crimineel behandeld

Schooldirecteur Zimmermann, die recent op de website van de school had opgeroepen zeker de tentoonstelling van de Friedrich-Ebert-Stiftung (leunt bij SPD aan), met als titel ‘Demokratie stärken’, in de schoolaula te bezoeken, had op sociale media ontdekt dat het meisje iets over de ‘heimat’ had geplaatst. Enkele maanden eerder had het meisje van 16 jaar op TikTok een smurfenvideo gepost. Daarop stelde ze dat smurfen en Duitsland iets gemeenschappelijks hebben: de smurfen zijn blauw en Duitsland kleurt ook blauw. Als je weet dat blauw de kleur is

waarmee AfD wordt aangeduid, dan wordt alles duidelijk, natuurlijk. Een andere keer had ze gepost dat Duitsland niet enkel een plaatsnaam is, maar ook een vaderland. En de stoppen van onze arme directeur sloegen dus door.

De moeder deed haar verhaal in het conservatieve weekblad Junge Freiheit: “Mijn dochter vertelde mij dat drie politieagenten met de directeur plots aan het scheikundelokaal stonden en haar kwamen ophalen. Dit maakt mij woedend (…). Ik ben ontzet, dit is zo’n verschrikkelijke - vergeef mij het woord - Stasi-stront. Ik had het niet voor mogelijk gehouden wat ze mijn dochter hebben aangedaan.”

Ze weten het niet

Welke strafrechtelijke inbreuken het meisje heeft gepleegd, weet momenteel niemand te zeggen. Zelfs de politie, bij monde van woordvoerder Opitz, verklaarde achteraf: “Verdachte indicaties van een strafbaar feit konden niet worden vastgesteld.” Verontschuldigingen van de schooldirecteur mochten de ouders tot nu toe niet ontvangen.

FRANKRIJK

Persvrijheid onder druk in Frankrijk

Dankzij ’t Pallieterke-auteur Jurgen Ceder kennen we het ‘Streisand-effect’, genoemd naar de gelijknamige Amerikaanse zangeres die een foto van haar woning van het internet wou laten verwijderen uit privacyoverwegingen en zo paradoxaal genoeg wereldwijde aandacht genereerde voor de bewuste afbeelding. In Frankrijk zou men dat fenomeen stilaan het ‘Bolloré-effect’ kunnen noemen. ‘Bolloré wie?’, vraagt u zich ongetwijfeld af. Vincent Bolloré is de hoofdaandeelhouder van Vivendi, dat Canal+, CNews en C8 in portefeuille heeft. Hij is al jaren de gebeten hond van links, dat maar niet verdragen kan dat rechtse nieuwszenders succesvol zijn en een bedreiging vormen voor de gevestigde mediakanalen.

Vincent Bolloré nam het familiebedrijf van zijn vader over en staat intussen 40 jaar aan het hoofd. Het aantal werknemers groeide van 800 naar 80.000, waarmee het een van de 500 grootste multinationals is. De man heeft nooit een geheim gemaakt van zijn afkomst en overtuiging: “Ik heb het geluk gehad in een katholieke, Bretoense, rijke en gekende familie te zijn geboren en opgegroeid.” Dat zijn economische successen ook nog eens verzilverd konden worden in de mediawereld, zit blijkbaar veel linkse landgenoten dwars. Vooral bij La France Insoumise, de partij van Luc Mélenchon.

‘Bedreiging’ voor het pluralisme

Omdat de zenders CNews en C8 succesvol zijn, was een linkse reactie te verwachten. De partij La France Insoumise organiseerde in het Franse parlement in het kader van TNT (Télévision Numérique Terrestre, of de controle op de vergunningen van televisie-

zenders) een onderzoekscommissie. Op donderdag 14 maart werd Vincent Bolloré gedurende twee uur op de rooster gelegd en werd gepoogd hem te kraken, want Bolloré zou een gevaar voor het pluralisme in de media betekenen. Hij zou immers door journalisten te ontslaan, geprobeerd hebben anderen in een bepaalde politieke richting te duwen. Vincent Bolloré stond meer dan zijn mannetje en antwoordde op alle vragen rustig en vriendelijk. Veel commentatoren moesten achteraf de woorden van Laurent Jacobelli herhalen, RN-parlementslid voor de Elzas, die zei: “Ik had de indruk op een proces te zijn beland, een proces tegen één persoon.”

Het is duidelijk dat het perspluralisme onder druk staat in Frankrijk. Het is even duidelijk dat Vincent Bolloré net een garantie is voor meer pluralisme in de media. En dat de druk op de vrijheid van meningsuiting uit één bepaalde hoek komt.

WIM VANRAES

Larry Scirotto (derde van links)

DIPLOMATIEKE VALIES

Iran staat in de schaduw van Gaza

Sinds maanden is de oorlog in Gaza niet uit de belangstelling weg te krijgen. Op zich best begrijpelijk, maar tegelijkertijd is die focus ook misleidend, want eerder dan het verdere verloop van de machtsverhoudingen in het Midden-Oosten te sturen, zal het niet meer dan een storingsfactor zijn in een bredere beweging, al veel eerder ingezet. Oorlog in het Midden-Oosten? Correcter is te spreken over... twee oorlogen.

Het bleef misschien wat onder de Europese radar, maar enkele weken geleden werd er een heuse Biden-strategie voor het Midden-Oosten gelanceerd. Drie prioriteiten kent het plan, in extenso bewierookt door de bevriende pers. Steun aan een Palestijnse staat, het normaliseren van de Saoedisch-Israëlische relaties en - last but not least - het opvoeren van de druk op, jawel, Iran. Los van het feit dat er misschien wat tegenstellingen in dat globale plaatje zitten, trekt vooral het onderwerp Iran de aandacht. Zeker wanneer men dat beoordeelt in het licht van een interessante grafiek van onderzoekscentrum FDD (Washington). Nauwkeurig brengen ze in beeld hoe het verrijken van uranium door Iran de laatste jaren verliep. Even voor de duidelijkheid: voldoende verrijkt uranium bezitten, is onontbeerlijk om een kernbom in elkaar te steken. Tot een ruim tien jaar geleden een ‘deal’ werd gesloten, ging dat proces dus crescendo. En toen viel het stil. Zelfs de intrede van Trump in het Witte Huis en het eenzijdige opzeggen van dat akkoord brachten daar geen verandering in.

Iran heeft vandaag een peil bereikt waardoor het zich tot kernmogendheid kan kronen

Maar toen kwam Biden en schakelde Teheran enkele versnellingen hoger. Een typische Iraanse test, maar reactie bleef uit. En dus ging de curve steeds scherper naar boven pieken. In die mate dat Iran vandaag een peil bereikt heeft waardoor het zich door de uitbouw van een concreet wapenprogramma tot kernmogendheid kan kronen. De voorbije jaren waren gekenmerkt door een ontbrekend Iran-beleid van de VS. Officieel volgde men de lijn van Obama die destijds het nucleaire akkoord liet onderhandelen, maar dat bleef dode letter. Trump volgde dan weer de harde lijn ten aanzien van Teheran, overigens niet zonder succes. Joe Biden had echter geen lijn, buiten dan die voormelde curve die hij moest ondergaan…

SPANJE

Epos van twee oorlogen

Er woeden twee oorlogen in het Midden-Oosten, die op zich niet van elkaar losgekoppeld kunnen worden, maar waarvan de verstrengeling ook weer niet uitvergroot mag worden. Oorlog 1: Gaza, een direct gevolg van de slachtpartijen van 7 oktober. Met lede ogen moest Hamas aanzien hoe de ‘Palestijnse kwestie’ de voorbije jaren aan belang verloor in de Arabische wereld. Eerder gaf men de voorrang aan het normaliseren van de relaties met Israël. Er waren in dat verband de Abraham-akkoorden, maar ook vergaande gesprekken met Riyad, wat een belangrijk keerpunt zou teweegbrengen. Door Gaza weer op de agenda te plaatsen, kon roet in het eten gegooid worden, maar voor hoelang?

De Financial Times omschreef de Saoedisch-Iraanse gesprekken als een veiligheidsklep voor de hele regio

Oorlog 2: de strijd van Iran om een zo groot mogelijke invloed als regionale mogendheid te verwerven, net als de strijd tegen Israël en het demonische Westen, zoals de retoriek van het regime dat voorschrijft. Sinds de oorlog in Irak ruim twee decennia geleden begon, werd die strijd van Iran steeds succesvoller. Via een complex netwerk van ‘proxy’s’ allerhande, groeide de invloed van Teheran in landen als Syrië, Irak en natuurlijk Libanon, waar het zwaartepunt van Hezbollah ligt. Net omwille van het belang van oorlog 2 wordt de nodige voorzichtigheid aan de dag gelegd om niet betrokken te raken bij oorlog 1. Er zijn reacties en tegenreacties op Israël. Net zoals er de steun is aan het adres van de Palestijnen en hun zaak, welke invulling men daar ook aan geeft, steun aan Hamas incluis. De voorbije vier maan-

41 Spaanse soldaten worden opeens ‘vrouw’

De woke-hysterie bezorgt ons niet alleen kopzorgen, er zitten ook best hilarische verhalen tussen, die tegelijk wijzen op de ‘lege doos’ die woke eigenlijk is.

Neem nu het Spaanse leger, waar onlangs twee nieuwe voorschriften het daglicht zagen: een eerste wijziging laat militairen toe om met een eenvoudige verklaring ‘van geslacht te veranderen’ - dus zonder behandeling of operatie. Een ander voorschrift kondigt maatregelen aan om jonge vrouwelijke militairen aan te trekken: positieve discriminatie betreffende promoties naar leidinggevende functies, een soldij die 15 procent hoger ligt dan bij mannen en aparte kamers, en dat in tegenstelling tot de (gemeenschappelijke) slaapzalen voor militairen van het mannelijk geslacht. Genoeg voordelen om enkele mannelijke soldaten aan het denken te zetten - en tot handelen.

Op de basis van Ceuta

Op de legerbasis van Ceuta (gelegen in Marokko, aan de Straat van Gibraltar) verklaarden niet minder dan 41 soldaten zich ‘vrouw te voelen’. De 41 moesten even langs het secretariaat passeren, en hop, de klus was geklaard. Velen veranderden niet eens hun naam. Sommige verklaringen kenden duidelijk een humoristische ondertoon.

“Aan de buitenkant voel ik mij een heteroseksuele man, maar aan de binnenkant ben ik lesbisch”, aldus korporaal Perdigones. Sindsdien is het leven voor Perdigones een stuk gemakkelijker. Een hogere soldij, maar ook interessante carrièremogelijkheden, en die aparte kamer met eigen douche. De jonge meid met baard daarover: “Dat is omdat ik niet met mannen kan samenwonen, omdat ik een vrouw ben. Ik vond het ook ongepast met biologische vrouwen te zijn uit respect voor hen.” Geen operatie nodig, de nieuwbakken ‘vrouwen’ moeten zich zelfs niet scheren.

Vrouwen aan de top

Die positieve discriminatie, gekoppeld aan de gendertheorie, biedt voor veel Spaanse (mannelijke) soldaten dus aardige perspectieven. En wat kunnen woke-activisten trouwens inbrengen tegen mannen die ‘van geslacht veranderen’? Zitten we straks met een Spaans leger dat voor 100 percent uit ‘vrouwen’ bestaat?

den vonden 170 aanvallen van door Iran gesteunde actoren plaats op Amerikaanse stellingen in Irak en Syrië. Er werden door de VS raketten afgevuurd, waarna het wat kalmeerde. Kortom, een typische Iraanse strategie.

Via een netwerk van proxy’s allerhande, groeide de invloed van Teheran in landen als Syrië, Irak en Libanon

Achter de hevigheid van Teherans acties zit echter meer subtiliteit dan men zou denken. Zo maakt het Iraanse nucleaire programma deel uit van de Perzische strategie die niet noodzakelijk het verwerven van de bom als einddoel heeft. Eerder is het een schroef die ze te pas en te onpas aanspannen om dan weer te lossen. Verbatim: reeds in 2005 verklaarde oud-president Rafsanjani dat “zolang we uranium kunnen verrijken en de hele nucleaire cyclus beheersen, hebben we niets meer nodig, iedereen zal er wel zijn conclusies uit trekken”. Of zoals een Saoedi’s diplomaat het een tijdje geleden ‘off the record’ zei: “We zijn niet bang van een Iraanse kernbom, wel van die wapens (begrijp: raketten, drones,…, red.) die ze dagelijks gebruiken”

Essentiële gesprekken

Alle beschuldigingen ten spijt, vonden de voorbije maanden verschillende geheime gesprekken plaats tussen de VS en Iran. Onderwerp was steeds hoe die Houthi-rebellen, bewapend en gefinancierd door Teheran, onder controle te houden. Op zijn minst zo opmerkelijk zijn de ettelijke gesprekken tussen datzelfde Iran en Saoedi-Arabië sinds de oorlog in Gaza losbarstte. Zelfs tot op de hoogste echelons. Zaligmakend zijn die niet, maar in de diplomatie is praten sowieso beter dan het niet te doen. Volkomen terecht omschreef de Financial Times de Saoedisch-Iraanse gesprekken als een veiligheidsklep voor de hele regio. En impliciet wordt hiermee erkend dat de ‘Palestijnse kwestie’ de komende jaren niet de rol zal spelen die Hamas op 7 oktober trachtte te claimen.

GDD

NEDERLAND

Migranten massaal in dure hotels

Asielcentra zitten overvol. Soms is de overlast die hiermee gepaard gaat, zoals in het aanmeldcentrum in het dorpje Ter Apel, niet meer te overzien. Migranten mogen daarom de jongste tijd steeds massaler verblijven in comfortabele hotels. De gigantische rekening is voor de belastingbetaler.

De afgelopen jaren heeft de Nederlandse regering de deur wagenwijd opengezet voor een ongekende toestroom aan migranten. Economische gelukzoekers dan wel echte vluchtelingen, allen zijn ze opzoek naar permanente verblijfsvergunningen. Per jaar komen er in overbevolkt Nederland gemiddeld zo’n 200.000 zielen vanuit het buitenland bij.

In het verleden berichtten wij reeds over de schrijnende toestanden in Ter Apel, een dorpje in de provincie Groningen. Daar werd een groot centrum gevestigd, waar toegekomen asielzoekers zich dienen aan te melden. Ter Apel telt zo’n 10.000 inwoners. Daar zijn 2.500 asielzoekers bovenop gekomen. Vorige week nog werd beslist dat de gemeente extra veiligheidspersoneel krijgt toegewezen vanuit de stad Groningen, om de boel enigszins onder controle te houden.

Probleem doorgeschoven

Omdat de grenzen open blijven staan, wordt binnen Nederland de hete aardappel voortdurend doorgeschoven. De ontslagnemende regering - waarvan het overgrote deel van de partijen zware verliezen leed bij de jongste verkiezingen - interesseert zich al lange tijd geen moer voor de problematiek. Buurtbewoners klagen vervolgens bij lokale besturen omwille van het onveiligheidsgevoel en de overlast. De gemeente Westerwolde - waar Ter Apel onder valt - trok op haar beurt de juridische kaart. Een rechter besliste in kortgeding dat het zogenaamde Centraal Orgaan voor de Opvang van Asielzoekers, het aantal asielzoekers in het Ter Apelse aanmeldcentrum moet beperken tot

maximaal tweeduizend. In realiteit zijn het er structureel meer. Gevolg? Steeds meer migranten slapen nu doodleuk op straat.

Andere gemeenten vrezen intussen dat het probleem zich verplaatst en weigeren bijgevolg mee te werken aan de verplichte opvang van buitenlanders. Zo liet het gemeentebestuur van Westland, een stad tussen Rotterdam en Den Haag, weten de zogenaamde ‘spreidingswet’ naast zich neer te leggen. De burgemeester van Westland stelt dat er voor de eigen jongeren en ouderen amper betaalbare huisvesting te vinden is. Daar kunnen onmogelijk zevenhonderd migranten bij, zo valt te horen.

Vakantie, vol pension

Verspreid over heel Nederland vertoeven steeds meer asielzoekers in keurige hotels (van ketens als Fletcher en Van der Valk) alsook vakantieparken. In de afgelopen maanden zijn al meer dan vijftig contracten tussen de overheid en spelers binnen de hotelsector afgesloten. Die laatste verdient er grof geld aan. Alle asielzoekers mogen immers verblijven aan vol pension. Uiteindelijk is het natuurlijk de belastingbetaler die de kosten mag ophoesten.

Steevast valt bij politici te horen dat de hotels in kwestie niet de meest luxueuze zijn en dat sommige ervan aan renovatie toe zijn. Hoe dan ook proeft de situatie erg wrang, want ongetwijfeld zijn er heel wat gezinnen met werkende ouders in Nederland die zich überhaupt geen vakantie met hun kinderen in een bungalowpark of eenvoudig hotel kunnen veroorloven.

“We zijn terechtgekomen in een realiteit van straffeloosheid en dat moet dringend opnieuw veranderen”

Plots dook de naam van N-VA-Kamerlid Koen Metsu op in een onkostennota die Filip Dewinter (Vlaams Belang) liet terugbetalen door organisaties van de Chinese spion Shao Changchun. “Een administratieve vergissing”, noemde Dewinter het nadat Metsu een rechtzetting eiste. Ondergetekende sprak wél echt af met de burgemeester van Edegem, al zal de rekening van één koffie en één bruiswater beter meevallen dan de 131,10 euro bij restaurant Zaowang.

Maar waarom zou Filip Dewinter uw naam vermelden op een onkostennota die hij liet terugbetalen door de Chinezen, als die lunch nooit heeft plaatsgevonden?

“Geen idee. Twee weken geleden werd ik gebeld door HUMO, omdat ik genoemd werd in die onkostennota. Ik heb toen onmiddellijk gezegd dat ik nooit met Filip Dewinter geluncht heb en dat er ook nooit een afspraak gepland stond. Intussen heeft Dewinter dat bij ATV ook bevestigd.”

Dit jaar zullen wij 11,5 miljard euro rente op onze openstaande staatsschuld betalen. Dat is meer dan justitie, politie en defensie samen zullen krijgen

“Misschien wilde hij zich wat serieuzer voordoen door ook een lunch met een N-VA’er te vermelden? Bovendien was ik toen voorzitter van de tijdelijke commissie Terrorismebestrijding in het federale parlement, een interessante titel voor buitenlandse mogendheden. Feit is: hij heeft mijn naam en titel misbruikt en dat is schriftvervalsing. Helaas zijn die feiten verjaard.”

Hoe ernstig is dit hele verhaal?

“Beïnvloeding van buitenaf is niet ver te zoeken en het is aan elke politicus om daar voorzichtig mee om te gaan. Ik denk dat we kunnen spreken van een soort naïviteit. Ik heb Dewinter horen zeggen dat zijn contacten en etentjes kaderden in een poging om stemmen te winnen bij de Chinese gemeenschap, een etnisch-culturele groep die ‘goed ingeburgerd is en de taal spreekt’. Dat is een uitleg als een andere, verder spreek ik me daar niet over uit.”

“Ik kom heel vaak in contact met buitenlandse vertegenwoordigers, in mijn tijd als voorzitter van de tijdelijke commissie Terrorismebestrijding nog meer. Dat gaat van ambassades over denktanks tot ngo’s, noem maar op. Luisteren kan wat mij betreft nooit kwaad, maar alert blijven, is de boodschap.”

Parlementsleden die negatieve resoluties over bijvoorbeeld China stemmen, kunnen zich verwachten aan kritische zaken in hun mailbox - of erger?

“Niet zo lang geleden waren we met een delegatie van de Kamer in Taiwan. Ik heb één laptop die ik zowel voor mijn parlementair werk

als voor mijn werk als burgemeester gebruik. Na die reis heeft de ICT-dienst van Edegem mij gemeld dat mijn mailbox vanuit China werd aangevallen.”

Is de Belgische politiek daar voldoende tegen bestand?

“Ik vrees dat België daar ‘tout court’ niet tegen bestand is. Dat zelfs Defensie en Staatsveiligheid gehackt worden en dat de mailbox geen dagen of weken, maar maandenlang niet werkt, dan zegt dat genoeg. We zijn daar niet tegen gewapend, maar dat is ook erg moeilijk. Hackers vechten zonder wettelijk kader, terwijl wij ons daar wel aan moeten houden. ‘Cyber’ wordt de vijfde component binnen Defensie en wij moeten daarin de vlucht vooruitnemen. Technologisch en op vlak van innovatie hebben wij de capaciteit om daarin een voortrekkersrol op te nemen. Hier lopen enorm verstandige koppen rond en er zijn een aantal bedrijven die werkelijk meedoen aan de wereldtop.”

Vorige week werden de aanslagen in Maalbeek en Zaventem herdacht. Ook u organiseerde opnieuw een herdenkingsmoment in de Kamer.

“Van alle keren dat ik ze mocht organiseren, vond ik dit de meest emotionele herdenking. De sprekers die we deze keer hadden, waren op één persoon na allemaal zelf slachtoffer.”

“De zin die mij het meest bij zal blijven, is de volgende: ‘De strijd tegen terrorisme win je in de eerste plaats door er te zijn voor zijn willekeurige slachtoffers.’ Want dat hadden wij ook kunnen zijn: die terroristen hebben niet geselecteerd, maar hebben onze hele samenleving aangevallen door willekeurige slachtoffers te maken. We moeten er dus vanaf dag één zijn voor die slachtoffers, door aan ontzorging te doen: financieel via een slachtofferfonds en administratief door de hele verzekeringskwestie op te lossen. Acht jaar na datum zeggen de slachtoffers nog steeds dat ze in de steek gelaten worden door de overheid.”

Niet alleen in de steek gelaten, maar zelfs actief tegengewerkt. Wat wint een overheid daarbij?

“Daar heb ik geen antwoord op, dat weet ik echt niet. Ik weet dat minister van Justitie Paul Van Tigchelt nu zegt dat we meer vanuit het slachtoffer moeten denken. Ik ben blij dat dat inzicht er is, want zijn voorganger, waar Van Tigchelt nota bene kabinetschef van was, heeft het garantiefonds afgeschoten. Nu proberen ze dat idee te rehabiliteren via de minister van Economie, maar dat is nog steeds niet door

het parlement geraakt, omdat het niet voldoet aan de verwachtingen van de erkende slachtofferverenigingen.”

Het Internationaal Centrum voor Counterterrorisme vindt dat België jihadisten te zwak aanpakt.

“De manier waarop de terroristen in Rusland nu worden toegetakeld, is het ene uiterste. In België gebeurt het andere uiterste. En het juiste zal ergens in het midden liggen. Ik heb het terreurproces mogen volgen in het oude NAVO-gebouw: het eerste debacle was dat die terroristen, die honderden doden en gewonden op hun kerfstok hebben, niet achter plexiglas wilden getuigen, omdat ze zich als dieren behandeld voelden. In de raadszaal stond een man van het Snelle Respons Team, die in zijn hals en hand geraakt was door kogels, plots oog in oog met de persoon die hem wilde vermoorden. Die man was volledig vrijgesproken na enkele maanden… Dat zijn mensen die zich met agressie, via terreurdaden, hebben afgezet tegen onze samenleving en ik vind dat die een repressief beleid verdienen. Ik denk dat wij terechtgekomen zijn in een realiteit van straffeloosheid en dat moet dringend opnieuw veranderen.”

Moeten ook wij vrezen voor nieuwe aanslagen?

“Ik parafraseer graag de minister die zegt dat we niet in angst moeten leven, maar we mogen het probleem ook niet miskennen of onderschatten. Tijdens corona hebben we gemerkt dat er veel mensen online geradicaliseerd zijn. Gisteren las ik dat veel jihadisten afstand genomen hebben van hun radicale gedachtegoed. Ik ben bijzonder benieuwd hoe men dat gemeten heeft. Afgelopen week werden scholen in Frankrijk geteisterd met boodschappen als: ‘We’re coming for you!’ Als het regent in Parijs, dan druppelt het in Brussel; dus de problemen wegdenken, minimaliseren of onderschatten zou de grootste fout zijn die we kunnen maken.”

Er was ook de schietpartij in Lodelinsart, waarbij een agent van de Directie Speciale Eenheden om het leven kwam. Het team dat werd ingezet, was op normale getalsterkte en had zich goed voorbereid, maar nadien kwamen er opnieuw berichten naar buiten over onderfinanciering en personeelstekort.

“Ik denk dat je het risico kan minimaliseren, maar honderd procent uitsluiten kan je dat niet doen. Die speciale eenheden, de ‘superflikken’, hebben een enorm gevaarlijk beroep. Zij worden ingezet op het ogenblik dat hun specialisatie echt nodig is. Ik wil niet beweren dat gekwetsten, of zoals nu een dode die enorm te betreuren valt, voorkomen hadden kunnen worden met bijvoorbeeld meer budget.”

“De DSU is wel al lang een thema in het federale parlement. Zij vragen 11 tot 12 miljoen euro per jaar om operationeel te kunnen blijven, maar hun budget was de afgelopen jaren 7,7 miljoen euro. Toen Jan Jambon minister van Binnenlandse Zaken was, lag dat budget op 10,8 miljoen euro. Tegelijkertijd neemt de criminaliteit toe in omvang en in brutaliteit.”

Hoe komt het dat die criminaliteit toeneemt?

“Ik wijt dat aan de straffeloosheid. Ik heb de politieteams in Brussel-Zuid eens mogen volgen: die mensen gaan erg gemotiveerd op pad en halen het tuig van de straat, maar morgen moeten ze datzelfde tuig opnieuw van de straat halen. Dat is gewoon dweilen met de kraan open. De criminaliteit neemt toe, maar het aantal celplaatsen volgt niet, waardoor het probleem niet opgelost raakt. De gevangeniscapaciteit moet omhoog, zo simpel is het.”

“De gevangeniscapaciteit moet omhoog, zo simpel is het”

“Wij handelen in België helaas altijd erg reactief: de aanslagen gebeuren en nadien is er wat meer budget voor de veiligheidsdiensten. Maar helaas ebt dat ook weer snel weg. Die 11 tot 12 miljoen euro is noodzakelijk om operationeel te blijven, maar die is er dus niet. Het ministerie van Binnenlandse Zaken benadrukte nog eens het personeelstekort. Je moet hun huisvesting in Antwerpen eens gaan bekijken… De takken groeien door het dak heen, ze moeten hun eigen thermos koffie meenemen ’s ochtends. Onze schreeuw is om het nodige budget en personeel te geven aan die superflikken. Helaas staat veiligheid niet bovenaan de agenda van Vivaldi.”

Er worden interventies uitgesteld en opdrachten worden geweigerd, de politie moet werken met aftands materiaal… Kan je spreken van een falend veiligheidsapparaat?

“Het apparaat an sich faalt niet: alle hulde aan de veiligheidsdiensten, want zij roeien met de riemen die ze krijgen. Het is wel tijd om politiek te bepalen waaraan wij middelen willen geven. Dit jaar zullen wij 11,5 miljard euro rente op onze openstaande staatsschuld betalen. Dat is meer dan justitie, politie en defensie samen zullen krijgen. Daar is alles mee gezegd, denk ik.”

Meer politiepersoneel, de achterstand bij justitie wegwerken, overbevolking in de gevangenissen: allemaal dure werven. Waar haal je het geld vandaan?

“Met het afschaffen van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd, besparingen op asiel en migratie en het verminderen van het overheidsbeslag kunnen we al heel wat geld vrijmaken.”

“We overwinnen de coronacrisis, we overwinnen de energiecrisis, we overwinnen de Oekraïnecrisis… Wanneer het nodig is, vinden we de middelen en kunnen we erg snel schakelen. Wel, ik vind dat deze veiligheidscrisis een even pertinent probleem is, waarvoor even snel gehandeld moet worden. Veiligheid moet prioriteit nummer één zijn voor de overheid. De economie, onze welvaart, onze gezondheid lijden schade door een onveilige samenleving.”

VERKIEZINGSPROGRAMMA’S DOORGELICHT: V-PARTIJEN WILLEN MEER VLAANDEREN, MAAR HOE?

Van de twee V-partijen is het intussen duidelijk wat het communautaire doel is: zoveel mogelijk Vlaanderen, zo weinig mogelijk België. Vlaams Belang wil dat doen via een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring en N-VA via het confederalisme. We bekijken de communautaire hoofdstukken van hun verkiezingsprogramma’s.

Vlaams Belang: “Rechtvaardig en haalbaar”

In tegenstelling tot bij andere partijen, is het niet lang bladeren in het verkiezingsprogramma vooraleer je de staatskundige standpunten tegenkomt. Vlaams Belang valt met de deur in huis en opent zijn verkiezingsprogramma met het hoofdstuk ‘Vlaamse onafhankelijkheid: onze toekomst in eigen handen nemen’.

© BELGA

Op basis van enkele internationale verdragen en uitspraken oordeelt Vlaams Belang dat Vlaanderen gewoonweg recht heeft op een eigen staat. Zo haalt de partij het Verdrag van Montevideo (1933) aan inzake de ‘Rechten en Plichten van Staten’. Dat verdrag omschrijft vier kwalificaties die een gebied moet hebben om als staat beschouwd te worden: een permanente bevolking, een afgebakend territorium,

een eigen regering en de bekwaamheid om internationale betrekkingen te onderhouden. Vlaanderen voldoet aan die vier kwalificaties. Een vijfde voorwaarde, namelijk de afwezigheid van onrechtmatige handelingen bij de totstandkoming van de staat, hoeft volgens Vlaams Belang ook niet voor problemen te zorgen.

Een tweede document dat wordt aangehaald, is het Handvest van de Verenigde

N-VA: “Als politieke wil er is, gaat het snel”

N-VA kiest voor het confederalisme, omdat zij het streven naar een onafhankelijk Vlaanderen ziet als een evolutie, in plaats van een revolutie. Volgens N-VA is er vandaag geen democratische meerderheid voor een onafhankelijk Vlaanderen. “Met het confederale model doet N-VA een oprecht voorstel om uit de impasse te geraken waarin we momenteel zitten”, legt de partij uit op haar website.

Het confederalisme is volgens N-VA veel meer dan een gewone staatshervorming. In het ideale scenario beslissen de deelstaten samen welke bevoegdheden ze toewijzen aan het confederale, Belgische niveau. Dat zijn volgens de partij van Bart De Wever vooral defensie, de coördinatie van het buitenlandbeleid en de afbouw van de staatsschuld. “We voorzien ook een confederale veiligheidscel waarin wordt samengewerkt om grote criminaliteit te bestrijden.”

Besparen op de politiek

De Belgische regering en het Belgische parlement (één Kamer, geen Senaat meer) zouden nog wel bestaan in het confederale scenario. Toch wordt er daar ook fors bespaard. Naast de afschaffing van de Senaat, zal ook de rechtstreekse verkiezing in de Kamer afgeschaft worden. 50 niet-rechtstreeks verkozen parlementsleden, de ene helft leden uit het Vlaams Parlement, de andere helft leden uit het Waals Parlement, zullen voortaan zetelen in de Kamer. N-VA voorziet een gewaarborgde vertegenwoor-

diging van Brussel en de Duitstalige Gemeenschap.

In het confederalisme is er ook geen volwaardige federale regering meer. Naar het voorbeeld van de Europese Unie, voorziet de partij een systeem van samenwerking via een ‘Belgische Raad’. “Daarin zetelen de Vlaamse

Naties, hoofdstuk 1, artikel 1 (1945). Dat artikel heeft onder andere als doelstelling “vriendschappelijke betrekkingen” te ontwikkelen tussen landen, “gegrond op eerbied voor het beginsel van gelijke rechten en van zelfbeschikking voor volken”. Voorts vermeldt de partij nog twee arresten van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en een arrest van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag dat van oordeel was dat de eenzijdig uitgeroepen onafhankelijkheid van Kosovo geen inbreuk vormde op het internationaal recht. Oorsprong en lokalisatie

“Vlaams Belang wil de Vlaamse regering als voortrekker van de Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring.” Dat is onmiddellijk het grootste verschil met de strategie van N-VA, die België vanuit het federale niveau wil hervormen. Daar later meer over. Vlaams Belang wil “een ordelijke en vreedzame bestuurlijke opdeling van België”, te beginnen met een soevereiniteitsverklaring vanuit het Vlaams Parlement. Nadien moeten onderhandelingen volgen met Wallonië over de praktische boedelscheiding. De huidige taalgrens wordt als landsgrens genomen voor een onafhankelijk Vlaanderen en Brussel maakt volgens de partij “integraal en onlosmakelijk” deel uit van het Vlaamse grondgebied.

De partij van Tom Van Grieken wil het land splitsen op basis van een scheidingsverdrag, gebaseerd op twee criteria. De staatsschuld moet worden gebaseerd op het oorsprongsprincipe en het onroerend patrimonium op basis van het lokalisatieprincipe. Aangezien Wallonië verantwoordelijk is voor het overgrote deel van de

Akkoord van de politiek

Omdat er voor een staatshervorming een tweederdemeerderheid nodig is, stelde Bart De Wever al voor om de bevoegdheden eerst ‘bicefaal’ te splitsen. In dat scenario worden bevoegdheden eerst functioneel gesplitst, zodat asymmetrisch beleid mogelijk is. Zo zou het arbeidsmarktbeleid al deels asymmetrisch uitgevoerd kunnen worden volgens het huidige regeerakkoord, al komt daar niet veel van in huis. Deze methode werd onder andere gebruikt bij de defederalisering van het onderwijs. Ook toen de Franstaligen wapens wilden blijven exporteren naar Saoedi-Arabië, werd die bevoegdheid eerst de facto gesplitst.

schuld, dreigt voor onze zuiderburen een faillissement. Toch toont Vlaams Belang zich bereid compensaties te leveren: “Hierbij verdedigen wij de Vlaamse belangen met de nodige welwillendheid ten aanzien van ons nieuwe buurland Wallonië.” De verdeling van de staatsschuld moet volgens VB “rechtvaardig en haalbaar” zijn. Zolang België nog niet volledig gesplitst is, vraagt de partij de afschaffing van de transfers door de prioritaire splitsing van sociale zekerheid en fiscaliteit. De facto komt dat neer op een splitsing van België.

De huidige taalgrens wordt als landsgrens genomen voor een onafhankelijk Vlaanderen en Brussel maakt volgens de partij “integraal en onlosmakelijk” deel uit van het Vlaamse grondgebied

In een onafhankelijk Vlaanderen moet de regeringsleider een duidelijk democratisch draagvlak hebben. Vandaag hebben enkel inwoners van Oost-Vlaanderen de kans gehad om te stemmen op Alexander De Croo, de federale eerste minister. Vlaams minister-president Jan Jambon, die dan nog op de federale lijst stond, kon enkel stemmen krijgen van Antwerpenaren. Dat wil Vlaams Belang verhelpen door rechtstreekse verkiezingen voor een Vlaamse minister-president te organiseren.

De EU erkent enkel staten als lid, maar die staten zijn wel vrij om te kiezen wie ze als vertegenwoordiger afvaardigen om te onderhandelen

Daarom zegt N-VA dat het confederalisme ingevoerd kan worden zonder dat de betrokken grondwetsartikelen voor herziening vatbaar zijn verklaard. “Elke fundamentele shift in België werd doorgevoerd buiten de grondwet om”, schrijft de partij. “Als de politieke wil er is, kan het snel gaan.”

Europa belangrijk

In het confederalisme is er geen volwaardige federale regering meer ©

De Europese Unie erkent enkel staten als lid, maar die staten zijn wel vrij om te kiezen wie ze als vertegenwoordiger afvaardigen om te onderhandelen. Vandaag is dat vaak de federale minister, terwijl volgens de Vlaams-nationalisten de regionale vakminister vaak meer expertise heeft. In de ‘Confederatie België’ wordt dat opgelost. “De vertegenwoordiging van de Confederatie België in de Europese ministerraden gebeurt deels door Vlaanderen, deels door Wallonië. Daarbij worden de bevoegdheden thematisch evenwaardig verdeeld, waarbij Vlaanderen de ene helft voor zijn rekening neemt en Wallonië de andere helft. De verdeling geldt voor de hele legislatuur, zodat de verantwoordelijkheden duidelijk bepaald zijn en dossierkennis kan worden opgebouwd”, schrijft de partij.

WANNES NEUKERMANS

Bart De Wever

Tom Van Grieken

De Tiroolse volksopstand van 1809

‘Zu Mantua in Banden / Der treue Hofer war / In Mantua zum Tode / Führt ihn der Feinde Schar…’ Het Andreas Hoferlied - sinds 1948 de officiële landshymne van het Oostenrijkse Bundesland Tirol - behoort tot de liederschat van heel wat Vlaams-nationalisten. Het bezingt de tragische dood van Andreas Hofer, de tot mythische proporties uitgegroeide leider van de Tiroolse volksopstand die deze maand precies 215 jaar geleden uitbrak.

Na de klinkende overwinning van Napoleon Bonaparte op de Oostenrijkers en de Russen bij Austerlitz op 2 december 1805, scheidde hij Tirol af van het Habsburgse Rijk en voegde het bij het koninkrijk Beieren, destijds één van de Franse bondgenoten. De zelfbewuste en behoorlijk conservatieve Tirolers zaten niet bepaald te wachten op de verlichtingsidealen die de Franse en Beierse bezetters aan hen wilden opdringen. Administratieve en kerkelijke hervormingen, hoge belastingen en als klap op de vuurpijl de invoering van de dienstplicht, leidden tot openlijk verzet. Verzet dat vanuit Wenen werd aangemoedigd door Joseph Freiherr von Hormayr, een vertrouweling van het hof, die in het grootste geheim met een aantal Tiroolse opposanten had onderhandeld over een volksopstand die tegelijkertijd met een nieuwe militaire campagne van de Oostenrijkers tegen Frankrijk moest samenvallen. Zo zouden de Fransen verplicht worden om op twee fronten strijd te voeren, wat in de kaart van Wenen zou spelen.

TIROL OOSTENRIJKS

Op 9 april 1809 verklaarde Oostenrijk de oorlog aan Frankrijk en zijn bondgenoten. Terwijl de Oostenrijkse divisies de Drau en de Inn overstaken, Linz innamen en richting München marcheerden, ondertekende aartshertog Johann een verklaring waarin hij Tirol uitdrukkelijk weer tot Oostenrijks bezit verklaarde en elke vechtende Tiroler beschreef als lid van een officieel militair contingent, niet als rebel. Toen het nieuws van het uitbreken van de oorlog bekendraakte, kwamen overal in Tirol gewapende bendes van boeren in opstand, zetten de gehate functionarissen af en overweldigden of verdreven de Beierse militaire eenheden

DE MEESTE MILITAIRE

ACTIES TIJDENS DE OPSTAND

VONDEN PLAATS ZONDER OPPERBEVELHEBBER

De meeste militaire acties tijdens de opstand vonden plaats zonder opperbevelhebber. De enige uitzonderingen waren de bevrijding van Hall en Volders, waarin Josef Speckbacher een sleutelrol speelde en de strijd om Sterzing, die werd geleid door volksmenner Andreas Hofer, een charismatische herbergier en herenboer uit Sankt Leonhard. De zwaarste gevechten vonden op 11 en 12 april 1809 plaats rond Bergissel, net ten zuiden van Innsbruck, waarbij de Beierse troepen, ondanks het feit dat ze zich hardnekkig verdedigden, het onderspit moesten delven. Een dag later marcheerde een Beiers detachement van 4.600 man vanaf de Brenner naar Innsbruck, maar ook die troepen werden door Hofer gedwongen zich over te geven.

BEIERSE OPMARS

Joseph Freiherr von Hormayr werd aangesteld als vertegenwoordiger van het burgerlijke gezag in het herwonnen land, terwijl de in de Zuidelijke Nederlanden geboren veldmaarschalk Johann Gabriel von Chasteler, de markies van Courcelles, de militaire leiding overnam. Napoleon, die intussen de Oostenrijkers uit Beieren had verdreven en nu richting Wenen marcheerde, wilde alle risico op een vijandelijke aanval in zijn rug uitsluiten en stuurde maarschalk François-Joseph Lefebvre, een van zijn meest bekwame officieren, met twee Beierse divisies - in totaal goed voor 10.000 man - over de Strubpas bij Lofer naar Tirol om het land opnieuw te onderwerpen. De bergpas werd ingenomen, maar de Beierse opmars werd aanzienlijk vertraagd door guerrilla-acties die

werden uitgevoerd door de mannen van Andreas Hofer. Het Oostenrijkse legerdetachement leed op 13 mei een zware nederlaag op de vlakte voor Wörgl. Bij de ingang van het Zillertal braken opnieuw gevechten uit. Schwaz werd in brand gestoken, net als Vomp en andere omliggende dorpen. Om aan omsingeling te ontkomen, besliste Von Chasteler om zich met het grootste deel van zijn aangeslagen troepen terug te trekken naar Hongarije, want Wenen was al op 9 mei bezet door Napoleon. Terwijl Innsbruck door Lefebvre werd ingenomen, riep Andreas Hofer opnieuw op tot verzet in Tirol. Met een leger van boeren, gesteund door een klein contingent Oostenrijkse troepen, trok hij opnieuw naar berghellingen van Bergisel. Op de ochtend van 25 mei 1809 vond daar de tweede Slag bij Bergisel plaats. Hoewel die veldslag onbeslist eindigde, evacueerden de Beierse troepen de volgende dag de stad. Op 29 mei 1809 verzekerde de Oostenrijkse keizer Franz I dat hij geen ander verdrag zou ondertekenen dan een verdrag dat Tirol voor altijd aan het Habsburgse Rijk zou binden. Maar na zijn nederlaag in de Slag bij Wagram op 5 en 6 juli 1809, stemde hij in met een wapenstilstand op 12 juli, die onder meer voorzag in het terugtrekken van alle Oostenrijkse troepen uit Tirol en Voralberg.

FRANSE NEDERLAGEN

Vrijwel meteen trok nog eens 20.000 man, onder leiding van maarschalk Lefebvre, Tirol binnen en bezetten het grootste deel ervan. Alleen in Zuid-Tirol bestond er nog een verzetsbeweging onder leiding van Andreas Hofer, die Lefebvre koste wat kost moest vernietigen. Vanuit Innsbruck stuurde hij een sterk detachement door het Oberinntal en de Vinschgau, en een ander over de Brennerpas naar Brixen. Ze moesten zich verenigen met de Fransen die vanuit het zuiden en vanuit het Pustertal oprukten. Op veel plaatsen kwam de plattelandsbevolking opnieuw in opstand. De Fransen leden zware nederlagen in gevechten bij de Lienz Klause, bij de Ehrenberger Klause, bij de Pontlatzerbrug bij Landeck en in de Eisack-kloof. De opmars van 7.000 man onder persoonlijk bevel van Lefebvre mislukte ook kort voorbij de Brenner. Tijdens de achtervolging van de Fransen, vond er opnieuw een slag plaats bij Bergisel (12/13 augustus 1809), die op zijn beurt resulteerde in een Franse terugtocht

NA AMPER TWEE MAANDEN KWAM ER EEN ABRUPT EINDE AAN HOFERS BEWIND

Andreas Hofer nam vervolgens het bestuur van het land over. Hij liet eigen Tiroler munten slaan en concentreerde zich op de nationale verdediging en de grensversterking. Na amper twee maanden kwam er echter abrupt een einde aan Hofers bewind. In het vredesverdrag van Schönbrunn deed Franz I afstand van de Habsburgse aanspraken op Tirol. Napoleon gaf daarna het bevel aan zijn stiefzoon, Eugène de Beauharnais, de vicekoning van Italië en schoonzoon van de koning van Beieren, om Tirol meteen te bezetten. De Fransen hakten tijdens de Derde Slag bij Bergissel op 1 november de laatste weerstand biedende Tiroolse troepen in de pan. Geconfronteerd met de overmacht, trok Hofer zich terug naar Zuid-Tirol, waar hij een guerrillaoorlog voerde tot hij verraden werd en de Fransen hem op 28 januari 1810 in de Mähderhütte van de Pfanderalm arresteerden. Hij werd in Mantua opgesloten en ter dood veroordeeld door een Franse militaire rechtbank. Napoleon weigerde hem genade te verlenen en op 20 februari werd hij in de citadel van Mantua gefusilleerd.

JAN HUIJBRECHTS

LEZERSBRIEVEN

Relatief begrip

Pallieterke, Nu de verkiezingsperiode stilaan nadert, zal het begrip, of liever het scheldwoord, ‘extreemrechts’ weer vaker opduiken in de media, partijen en instellingen. Het wordt hoog tijd dat wij dat eenzijdig scheldwoord beantwoorden met ‘extreemlinks’ en dit voor alle woke instellingen, organisaties, partijen en personen zoals Unia, 11.11.11., PVDA, politieke rechters enzovoort. Dan wordt de middellijn weer in het centrum geplaatst en verliest het begrip extreem zijn eenzijdige betekenis. Dan wordt het hoogstens een wederzijds scheldwoord of misschien zelfs een eretitel zoals destijds ‘geuzen’ en ‘brigands’.

Eugeen S’heeren, Sint-Truiden

Onkosten politici

Pallieterke,

Ik las dat Filip Dewinter een onkostennota van 3.000 euro had aangegeven voor een aantal etentjes. Nu had ik graag ook wel eens willen weten wat onze ‘politiek correcte’ politici uitgeven aan allerlei etentjes. Die zullen wel aanmerkelijk hoger liggen, want die eten alleen maar in de chiquere restaurants.

Leo Haest, Herentals

Pion van de spion

Pallieterke,

In Humo verscheen een reportage over ‘China Gate’ van Filip Dewinter. Op de cover moest hij zijn halve gezicht delen met dat van Wout Van Aert. “Filip Dewinter werd betaald door de Chinese overheid” stond in grote letters boven het artikel. Nu gaan we het weten, dacht ik. Groot was mijn verbazing dat ik aanvankelijk (drie bladzijden lang) geen woord over Dewinter te lezen kreeg. Wel over zijn zogezegde ‘Chinese vriend’, ene Changchun Shao. In de aanhef van het artikel (vette letters) werd Shao vernoemd als spion van de Chinese Communistische Partij. Even verder in de tekst: “Was de vriend van Dewinter een spion?” Wat is het nu? Weten ze het niet? Shao (die geen woord Engels kent) krijgt verder alle aandacht, niet als spion maar als zakenman, kunstkenner, organisator van culturele uitwisseling, muzikant, restaurantbezoeker enzovoort… Filip komt veel later aan bod. Uitvoerig wordt zijn aanwezigheid op verschillende foto’s besproken, zijn contacten met buitenlandse politici, zijn reizen naar China, Griekenland, Syrië, zijn etentjes (met prijzen van bijhorende kasbonnetjes). Dingen die we dus al lang wisten. Geboeid zat ik te wachten op bewijzen van zijn ‘spionage’. Wat kon het zijn? Wat had hij Shao ingefluisterd? De schoenmaat van koningin Mathilde? De reikwijdte van de katapulten van het Belgische leger? De ingrediënten voor de bereiding van ‘nen echte Vlaamse boelie?’ Ik vernam dus, gespreid over acht bladzijden, niets over enige vorm van spionage. Nu, kwaad zullen ze daar bij Vlaams Belang en bij Dewinter niet over zijn. Integendeel. Twijfel heerst. Niets is bewezen. Gratis reclame is mooi meegenomen.

Wim Menheer, Tienen

Een lezersbrief insturen?

Panoreportages

Pallieterke,

Wat mij het meest verbaast bij dit hele proces van Dries Van Langenhove is: wat met het briefgeheim? Vallen privéberichten tussen leden van een groepering niet onder het briefgeheim? Ik doe zelfs de brieven aan mijn echtgenote niet open zonder haar toestemming. Wat had Pano te zoeken in de privécorrespondentie van Schild & Vrienden? Is dit niet strafbaar?

André Lannoo, Heverlee

Drieu naar N-VA

Pallieterke,

Ik vind het pijnlijk, en van de man misplaatst, dat nu de aap uit de mouw komt en de heer Godefridi plots op een N-VA-lijst opduikt. Al wekenlang (maandenlang?) steekt hij in zijn - naar mijn smaak veel te pathetische - columns de loftrompet af over N-VA. En nu, nadat hij al die tijd op dezelfde nagel heeft mogen kloppen, voegt hij de daad bij het woord. Is ’t Pallieterke hier niet misbruikt? En dat dan nog voor een partij die Vlaanderen en de Vlamingen helemaal niet vooruithelpt, zoals duidelijk blijkt uit de jaren dat N-VA aan de knoppen zit, en het grote niets dat dat heeft opgeleverd voor Vlaanderen en de Vlamingen.

Erik De Boeck, Pulle

Antwoord redactie: Het lijkt ons dat Drieu vaak net heel erg kritisch uit de hoek kwam. Het was voor ons dan ook een grote verrassing en we voelen ons niet misbruikt. Het is bovendien niet de eerste keer dat medewerkers de stap naar de partijpolitiek zetten.

Partijfinanciering

Pallieterke,

Bij cd&v: zolang wij de grootste slokop waren bij de federale partijfinanciering, was er natuurlijk geen probleem. Als wij nu eens naar voren brachten dat enkel die partijen, of beter die families, die in beide landsdelen opkomen 100 procent van het basisbedrag krijgen. De anderen bijvoorbeeld 50 procent of nog minder. Ze vertegenwoordigen immers niet de hele natie! Goed gevonden, hé! Bij N-VA: verdorie mannen als ze ons dat zouden lappen... Opkomen in Wallonië!!!

Jef Nelis, Boechout

Lumumba

Pallieterke,

De Standaard stelde een film voor over Lumumba - Lumumba de Congolese held -, gedood door België!! In een land waar niemand ooit een politieke rol had gespeeld, werd een agitator in enkele dagen eerste minister..., werd onmiddellijk terrorist in zijn eigen land in plaats van zijn rol van staatshoofd te spelen, en dit tot grote verwondering van alle Congolezen, behalve die van zijn stam. Zijn uitspraken en beslissingen deden de terreur groeien bij de bevolking! In drie maanden kon hij de dood van 80.000 mensen organiseren!!! Moet men verwonderd zijn als het Westen en de meeste Congolezen samengewerkt hebben om hem te elimineren? Nee, ik kan echt niet begrijpen dat zoveel mensen zo weinig weten van de geschiedenis.

Mia Vossen, Rochefort

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

Andreas Hofer

Vlaanderen in de kijker

Geen wielerwedstrijd die zo tot de verbeelding spreekt als de Ronde van Vlaanderen. Het is de gelegenheid om Vlaanderen internationaal op de wereldkaart te zetten. Het blijft me verbazen dat duizenden mensen - van de Verenigde Staten tot Japan - speciaal naar Vlaanderen afzakken om er de Ronde bij te wonen. En als het even kan, mee te rijden met de liefhebbers.

Geen land ter wereld dat zoveel toprenners heeft voortgebracht. In andere sporten heeft Vlaanderen wel af en toe eens een uitschieter, denk aan Kim Clijsters of Nina Derwael, maar bij het wielrennen gaat dat echt van de ene generatie naar de volgende. Binnen de wereld van het wielrennen neemt de Ronde van Vlaanderen dan nog een speciale plaats in als koers. Het was wijlen Ivan Mertens die het idee lanceerde binnen de VVB om allerlei sportwedstrijden te gaan ‘bevlaggen’ met een Vlaamse Leeuwvlag. In feite was de aanleiding de doortocht van de Ronde van Frankrijk door Vlaanderen in 2001. Ivan Mertens had de beelden gezien van de doortocht door Baskenland van de Ronde van Frankrijk. De sfeer van de vlaggenzwaaiende Basken wilde hij naar Vlaanderen brengen. Een jaar later werd groots uitgepakt bij de Ronde Van Vlaanderen. Daarna volgden andere wielerwedstrijden in binnen- en buitenland. Kortom, bij elke aankomst van een wielerwedstrijd was de kans heel groot dat een Vlaamse Leeuwvlag in beeld kwam.

VL2

Na zijn kortstondige doortocht als voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging, ging Ivan verder met zijn eigen organisatie, Vlaanderen Vlagt, afgekort VL2. De keuze om vooral wielerwedstrijden te bevlaggen, was bewust. Hij vermeed om te gaan vlaggen tijdens voetbalmatchen, omdat daar een meer agressieve sfeer hangt. Ook het binnenbrengen van vlaggenstokken in de stadions was een bijkomende moeilijkheid. De mensen rond Ivan Mertens hadden daarbij ook strenge richtlijnen gekregen. Nooit ingaan op agressie van andersdenkenden en het nuttigen van alcohol mocht pas na het einde van de wielerwedstrijd. En er werden duidelijke afspraken gemaakt met de televisieregisseur van dienst: zijn mensen mochten in het zicht van de camera’s staan zolang het zicht op de wedstrijd en de renners zelf niet gehinderd werd. En wielerwedstrijden in Wallonië werden ook vermeden, want Ivan Mertens wilde vooral incidenten vermijden. De Vlaamse Leeuw moest op een positieve wijze de boodschap - Vlaanderen wordt Staat - uitdragen.

Succes

Toch werd zijn initiatief bijna het slachtoffer van zijn eigen succes. Vlaanderen Vlagt verkocht ook Vlaamse Leeuwvlaggen. Duizenden vlaggen veranderen zo van eigenaar. Op den duur begonnen ook ‘gewone’ wielersupporters massaal een Vlaamse Leeuwvlag mee te brengen en ermee te zwaaien. Op zich een goede zaak, maar het gebeurde niet altijd even gedisciplineerd als bij de militanten van Ivan. Met een paar spijtige incidenten tot gevolg. Ook na het schielijke overlijden van Ivan Mertens in 2010, bleven enkele van zijn medestanders moedig vlaggen bij wielerwedstrijden. Maar het is vooral de VVB die zich nu concentreert op de Ronde van Vlaanderen en Joris De Kerpel die de bevlagging coördineert. Het is dan ook een hoogdag waar de vlaggenzwaaiers van de twee V-partijen voor één keer broederlijk naast elkaar staan. Ook Vlaamsgezinden van de meest uiteenlopende organisaties (van Marnixring tot Voorpost) staan die ene dag schouder aan schouder om ons Vlaams symbool kenbaar te maken. En de gretigheid waarmee ‘gewone’ supporters de kleine papieren vlaggetjes aannemen, maakt duidelijk dat niet iedereen allergisch is voor de Vlaamse Leeuw. Er is nog hoop.

ANZ

viert 75ste verjaardag met ‘Jubileumconcert’ in de Opera

Op vrijdag 19 april viert het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ) zijn 75ste verjaardag met een ‘Jubileumconcert’ in de Opera van Antwerpen. Door middel van een campagne met verschillende prominente gezichten uit de Vlaamse Beweging wil het ANZ zoveel mogelijk mensen warm maken voor zijn ‘verjaardagsfeest’.

Op het programma staan diverse werken van Vlaamse componisten, onder wie Marcel Poot, Peter Benoit en Frits Celis. Die worden uitgevoerd onder leiding van dirigent en artistiek leider Edwig Abrath. Het grote vocale werk is ‘Proverbia Brugeliana’ van Marinus de Jong. Dat is gebaseerd op het schilderij ‘Nederlandse Spreekwoorden’ van Pieter Bruegel de Oude.

Het koor Fine Fleur verzorgt de koorpartij. Sopraan Fleur Strijbos, tenor Jan Caals, bariton Joris Derder en Louise Waeterschoot op dwarsfluit zullen dan weer het orkest Sinfonietta Vlaanderen bijstaan.

Prominente figuren

Om zoveel mogelijk feestvierders op de been te krijgen, verzamelde het ANZ verschillende getuigenissen van prominente figuren uit de Vlaamse Beweging. Jürgen Constandt, voorzitter van het Vlaams

HORIZONTAAL

A. Angstig

B. Loofboom - Autogas - Zwitserse rivier

& Neutraal Ziekenfonds (VNZ), dankt in zijn videoboodschap alle vrijwilligers die de voorbije 75 jaar een bijdrage hebben geleverd aan het succes van het ANZ. Hij werpt ook de “inspirerende” oud-voorzitters Hugo en Valeer Portier, Bruno Valkeniers en Erik Stoffelen, en huidig voorzitter Bart Fierens, een bloemetje toe.

Paul Becue, de voorzitter van het Overlegcentrum voor Vlaamse Verenigingen (OVV), roept iedereen op om het Jubileumconcert bij te wonen en zo “de rijke geschiedenis van het ANZ eer aan te doen”. “Het ANZ heeft steeds geijverd voor de promotie van het Nederlandstalige lied en een zo ruim mogelijk Vlaams zelfbestuur. Het heeft steeds gefungeerd als een forum van de Vlaamse Beweging.”

Om zoveel mogelijk feestvierders op de been te krijgen, verzamelde het ANZ verschillende getuigenissen van prominente figuren uit de Vlaamse Beweging

Ook Michael Discart, de voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), deed zijn duit in het zakje. “Al 75 jaar zet het ANZ zich in voor het Nederlandstalige lied. Een welgemeende ‘dankjewel’ aan alle vrijwilligers die zich daar dag in dag uit voor inzetten.”

Unieke kans

Het Jubileumconcert biedt volgens Wart Van Schel, voorzitter van PAL Media, “een unieke kans om het prachtige operagebouw te bezoeken en tegelijk het ANZ te steunen”.

Wim De Wit, voorzitter van de IJzerwake, merkt op dat vandaag nog maar twee écht Vlaams-nationale manifestaties plaatsvinden: de IJzerwake en het Vlaams Nationaal Zangfeest, dat wordt georganiseerd door het ANZ. “De verdienste van het ANZ is uiteraard groter, want het bestaat ook al veel langer dan de IJzerwake”, aldus De Wit. “Het Zangfeest is een jaarlijkse hoogdag van de Vlaamse identiteit die ik aan iedereen die een beetje Vlaamsgezind is kan aanraden.”

Wilt u het Jubileumconcert graag bijwonen?

Bestel dan nu uw tickets via anz.be of 03 202 10 20.

C. Smalle strookjes van geroosterd lamsvlees

D. Incisie - Nikkel - Mangaanoxide

E. Franse NV - En dergelijke - Voormalige Chinese munteenheid

F. Vermeldt - Europese Unie

G. Geweldig goed - Toegankelijke

H. Bijbelse reus - File - Vette vloeistof

I. Loofboom - Verzamelnaam voor aandelen, obligaties enz. - Broom

J. Kwamen tot wasdom - Drooginrichting

K. Maanstand - Roep op bij gevaar

L. Pak - Bodystyling

VERTICAAL

1. Zware karweien

2. Bolgewassen - Aantrekkelijke

3. Intellectuele zelfervaring - Socialistische partij

4. Eerstgeschapene - Afgericht

5. Rivier bij Hamburg - Besluiteloosheid

6. Rechtspersonenregister - Onvolkomen

7. Vergaderterm - Route impériale

8. Vogelproduct - Jong kind - Speelt een bordspel

9. Afgebeten stuk - Natuurgebieden

10. Toeristische trekpleister in India

ANTON SCHELFAUT

KARL VAN CAMP

Jürgen Constandt Michael Discart

16

Wat niet

lachend kan gezegd worden, is de waarheid

niet

X van de week!

De flexibiliteit van het liberale denken in Vlaanderen is legendarisch. Ze kiezen hun standpunten graag in functie van de dag, niet noodzakelijk gestoeld op enige ideologische achtergrond of politieke overtuiging. Paul Magnette zat zich onlangs nog vrolijk te maken in ‘De afspraak op vrijdag’ over hoe uitgerekend een liberale premier hem zo veel geld had laten verkwanselen. Voor Vivaldi II hoopt hij tenminste op een beetje weerwerk. Maar het flipfloppen zit nu eenmaal in het Open Vld-bloed.

Nee, onze X van de week is niet bepaald gisteren gepost. Die komt van 12 september 2018. Bijna zes jaar geleden dus. Maar de - toen nog - tweet is wel heel verhelderend voor de manier waarop Open Vld aan politiek doet. Gwendolyn Rutten klopte zich toen op de borst dat ze een einde had kunnen maken aan het penitentiaire verlof dat gedetineerden één week thuis en één week in de cel hield. Dat vond ze een echt rotsysteem. Ze had er vurig en lang voor gepleit en eindelijk haar zin gekregen. En dat mocht de kiezer best weten. Haar initiatief, haar verdienste. “Overbevolkte gevangenissen tegengaan, ja. Maar niet ten koste van onze veiligheid.” Stoere taal. Well done, Gwendolyn.

Even ‘fast forward’ naar oktober 2023. Gwendolyn verlaat de nationale politiek definitief, omdat ze geen minister van Justitie mag worden. Een paar dagen later wordt ze alsnog minister in de Vlaamse regering en blijft ze in de nationale politiek. Bij die gelegenheid drukt ze haar steun uit voor de nieuwe minister van Justitie, Paul van Tigchelt, als de juiste man op de juiste plaats. Twee flipflops in één.

Maandje thuis?

Maar terug naar de tweet van 2018. Hoe is het ondertussen verlopen met haar verwezenlijking dat ‘een week thuis, een week in de cel’ niet meer bestaat? Wel, dat werd gewoon behouden. Niemand had echt rekening gehouden met haar bezorgdheid voor onze veiligheid.

De man die Gwendolyns job stal, is de nieuwe superheld van de partij

En Paul Van Tigchelt heeft het systeem echt aangepakt. Voortaan is het niet meer ‘week om week’, maar ‘maand om maand’. Een maand thuis dus. Leve de veiligheid. Waarom doet Paul dat? Juist, om de overbevolking in de gevangenis tegen te gaan. Wat overigens niet echt helpt. En Gwendolyn klapt in de handjes voor zo’n doortastende maatregel. De man die ‘haar’ job stal, is de nieuwe superheld van de partij. Of hoorde u haar protesteren?

En het is zelfs nog veel erger. De gevangenissen zitten zo overvol dat er voor pas betrapte criminelen zelfs geen plaats meer vrij is. Die mogen dus gewoon naar huis. Soms met een enkelbandje. Soms met een strenge vermaning om het niet meer te doen. Open Vld is als een doos pralines. Bij iedere chocolaatje dat je vastpakt, weet je nooit wat er precies in zit.

VOORZITTER VOORUIT EN OPEN VLD DELEN HUN LEED

Melissa: “Kom nu toch eens uit de kast, Conner!”

“Of we misschien wilden bijdragen aan zijn bekendheid?”, wou de woordvoerder weten. Dat zorgde wel voor een beetje verwarring, omdat we dachten dat hij de woordvoerder was. Maar na enige uitleg, waren we er wel voor te vinden om Tom Ongena te interviewen in het kader van de verkiezingen. De sympathieke man blijkt niemand minder te zijn dan de voorzitter van Open Vld. “Als voorzitter wil ik vooral andere mensen doen scoren, maar ze mogen toch wel weten wie ik ben.” Ook waar! Voor het gemak nodigden we ook Melissa Depraetere uit. Ook voorzitter.

Nog een kleine twee maanden en we mogen met zijn allen weer democratie spelen. Een ritueel dat zich in principe om de vijf jaar eens voordoet in ons landje. Voorzitters van politieke partijen spelen dan in principe een voorname rol. Maar voor Vooruit en Open Vld ligt dat wat moeilijker. Ze gaan het spel spelen met onbekendere voorzitters. Niet helemaal, natuurlijk. U kent ze vast als ‘die mooie blonde van Vooruit’ en ‘die goedlachse knakker die naast Alexander De Croo staat’. Een dubbelgesprek.

Mooie blonde. Knakker. Hoe vervelend is het eigenlijk om in de schaduw te staan van de echte bazen in de partij?

TOM: “Ik denk dat u zich daarin vergist. Bij Open Vld zetten de voorzitters altijd de bakens uit en wijzen ze de weg naar de toekomst van de partij. Het klopt dat ik er pas gekomen ben nadat Egbert gaan lopen is, maar sindsdien heb ik duidelijk mijn stempel gedrukt.”

Echt waar?

TOM: “Echt waar. Ik heb die speciaal op kosten van de partij laten maken. Zelf heb ik er geen euro ingestoken. Mijn naam staat erop. En mijn functie. En ik druk die iedere avond op officiële communicatie. En dan zet ik mijn handtekening eronder.”

MELISSA: “Ik ga hier niet flauw over doen. Ik vind het heel vervelend. Iedereen wil mij interviewen als voorzitter om te vragen wanneer de echte voorzitter terugkomt. En peiling na peiling vragen ze het een beetje luider. Ik vind dat heel vrouwonvriendelijk.”

Tom

TOM: “Jij zit tenminste in het parlement. Ik ben gemeenteraadslid van Sint-Katelijne-Waver. De enige reden waarom ik voorzitter werd, was omdat ik in slaap gesukkeld was tijden het partijbureau en Alexander vroeg: ‘Iedereen die geen voorzitter wil worden om mijn geklungel recht te praten, mag nu zijn hand opsteken.’ Ik vind dat nog altijd niet eerlijk. En iedereen maar lachen. Ik had de avond ervoor nog moeten opdienen op een mosselsouper en was heel moe.”

MELISSA: “Bij mij was Conner naast me komen zitten en hij had gezegd: ‘Melissa, meisje, ik moet even met mijn bevallige kont op de blaren gaan zitten. Allemaal de schuld van die bruin mannen! Neem jij even over? Ik kom terug tegen de verkiezingen.’ En het enige wat ik mocht zeggen tijdens al die maanden, was dat wij de enige dam gaan zijn tegen

het Vlaams Belang. En dat ik blij zou zijn als Conner terugkeert.”

TOM: “Gelukzak! Ik droom van zoveel verantwoordelijkheid. Jij hebt tenminste nog partijleden die willen dat Conner terugkeert. Die van mij willen Alexander opknopen aan de hoogste boom. En ik moet gewoon nazeggen wat hij zegt. Terwijl het zo’n gigantische nonsens is. Die man lult maar wat uit zijn nek! Hij wil letterlijk het tegenoverstelde doen van wat hij tot nu gedaan heeft. Dat gelooft toch geen kat.”

MELISSA: “Maar waarom moet ik eigenlijk zijn shit opkuisen? Meneer is bi? Prima, maar ik kan er niks aan doen. Meneer vindt dat Roma van de matrak moeten krijgen. Opnieuw, niet mijn schuld. Ik geloof er trouwens niks van. Dat hij die Roma in mekaar wil kloppen, wil ik nog wel geloven. Maar bi? Ik heb hem niet één keer zien kijken naar een andere vrouw. Komt nu toch gewoon eens uit de kast, man. Dit is 2024!”

TOM: “Precies, zeg. En Alexander, kruip terug in die kast van een villa die je van papa hebt gekregen. En laat de mensen gerust. Ik heb wel al gekeken hoor, Melissa. En jij bent echt een toffe madam, wat Rousseau ook mag beweren.”

MELISSA: “Merci Tom, en jij bent echt een toffe peer. Als ze je niet meer vragen op het mosselsouper van Open Vld, mag je altijd bij ons komen. Maar had u nog vragen?”

Nee hoor. Succes.

Ongena: “Kruip terug in uw kast, Alexander!”