't Pallieterke van 6 april 2023

KAMERFRACTIELEIDER VLAAMS BELANG INTERVIEW

Barbara Pas wordt weleens de ‘leading lady’ van het Vlaams Belang genoemd. Ze staat tevens bekend als een van de communautaire scherpslijpers van haar partij. In dat kader bracht ze recent ‘Bodemloos’ uit. Dat boek wil de transfers tussen Vlaanderen en Wallonië opnieuw onder de aandacht brengen. Zelf wil Pas het bij de verkiezingen vooral over de centen hebben. “Ik wil duidelijk maken wat een opoffering Vlaanderen eigenlijk doet. Want als je over de centen zou beschikken die nu via de transfers wegvloeien…”

RUZIES IN DE PARTIJEN

ANTI-WOKE CONFERENTIE IN BRUSSEL

GROEN NAAR DE KIESDREMPEL?

De twee opvallendste resultaten van de peiling van vorige week (in opdracht van VTM en HLN), waren het herstel van cd&v, waarschijnlijk ten gevolge van de stikstofruzie, en het verder wegdeemsteren van de groenen. De Vlaamse groenen kregen de slechtste score in een peiling sinds de verkiezingen: 7,4 procent.

HOE HEIDENS IS PASEN?

3 16 12

HET COMMUNISTISCH MANIFEST IS 175 JAAR OUD

Als je ook weet dat Groen het altijd beter doet in peilingen dan bij verkiezingen, begrijp je dat er stilaan paniek in de rangen heerst. De rel rond een onbezonnen tweet van Jong Groen (zie verder in dit blad) sprak boekdelen.

Waarom is het een wetmatigheid dat Groen altijd slechter scoort bij verkiezingen dan in peilingen? Zelf vermoed ik dat het oppervlakkige, maar onjuiste imago van Groen als een partij van de natuur en de beestjes het een goede restkeuze maakt voor iemand die nog niet echt nagedacht heeft over zijn stem. Wie in de aanloop naar de verkiezingen kennismaakt met de standpunten van die partij of nog eens een groene politicus ziet afgaan in een televisiedebat, verandert van mening.

Er zijn nog drie andere wetten over groene partijen. De tweede is dat die het (bijna) altijd slecht doen nadat ze aan de macht zijn geweest. Toen de dioxinecrisis Aga-

lev in 1999 grote winst opleverde, kwam de partij in de regering. In 2003 volgde een zelden geziene afstraffing. Vooraleer de kiezer weer bij Groen uitkomt, heeft hij blijkbaar enkele legislaturen nodig om te vergeten waarom je groenen uit de regering moet houden.

Het is niet gemakkelijk groen te zijn

De derde wet is dat groene partijen nooit volkspartijen worden. De meeste westerse groene partijen scoren onder de 10 procent. Aan de rechterzijde zie je nochtans dat niet-traditionele partijen wel degelijk grote partijen kunnen worden. Denk aan het Vlaams Belang, het Rassemblement national, de partij van Meloni of de Echte Finnen (die vorige week ei zo na de grootste partij van hun land werden). Het waren zelfs antigroene gevoelens die de BBB vori-

ge maand tot de grootste partij van Nederland maakten. Groen zelf wordt nooit groot.

De vierde wetmatigheid blijkt uit een studie die in januari uitkwam: groene partijen doen het goed in periodes van economische groei. Die bevestigt eerdere studies die zeggen dat een stem voor groen een ‘luxury goods vote’ is. Mensen stemmen eerder voor groen wanneer ze denken dat de economie zich de kost van een ‘groen’ beleid kan permitteren, niet alleen op gebied van klimaat, maar ook wat bijvoorbeeld migratie of postmoderne, woke waarden betreft. Het is dan ook geen toeval dat Groen een partij van de rijkeren is. Politiek groen is een luxeproduct, een duur snufje, dat een samenleving zich enkel kan veroorloven als ze wat welvaart wil opofferen.

Geen van die wetten speelt op dit ogenblik in het voordeel van groene partijen. Ecolo deed het in de peiling van vorige week trouwens ook slecht. De Vlaamse groenen voegen daar ook nog eens flaterminister Van der Straeten aan toe en boegbeelden met het charisma van een geranium. “Het is niet gemakkelijk groen te zijn”, zong Kermit de Kikker al een halve eeuw geleden.

JURGEN CEDER

INTERVIEW TOMAS

ROGGEMAN

KAMERLID N-VA

“Als ik de peilingen mag geloven, wordt het draagvlak voor onafhankelijkheid groter en groter”

BARBARA PAS

“De manier waarop wij werkloosheid subsidiëren, is onverdedigbaar”

Een Vlaamse restauratie?

In het midden van de 19de eeuw bevond Japan zich in een weinig benijdenswaardige positie. Het Aziatische land had zich eeuwenlang afgesloten van de rest van de wereld, had een ontzettend regressief, verlammend samenlevingsmodel en werd routineus vernederd door westerse grootmachten.

Rond het fin de siècle, of een viertal decennia later, was de toestand radicaal anders. Het land, dat aanvankelijk voor bijna 90 procent uit rijstboeren bestond, werd op een generatie tijd van een feodale samenleving naar een industriële grootmacht gekatapulteerd.

In plaats van nog vernederd te worden door het Westen, vernederde het Land van de Rijzende Zon (met behulp van een gemoderniseerd leger en een gemoderniseerde marine) in 1905 zelfs de grootmacht Rusland. De prestatie sloeg heel wat westerse waarnemers met verstomming. Japan bevond zich plots in een ander tijdperk.

De radicale ommezwaai staat bekend als de ‘Meiji ishin’, of Meiji-restauratie (Meiji is de keizer die toen opnieuw een centralere positie kreeg als staatshoofd). Ishin wordt dus doorgaans vertaald als ‘restauratie’. Restauratie, omdat Japan ‘opnieuw zijn rechtmatige plaats tussen de grootmachten’ verwierf, maar het woord betekent tegelijkertijd net zoveel als ‘innovatie’, ‘renovatie’ of ‘regeneratie’.

Roer omgooien

Waarom dit verhaal over het 19de-eeuwse Japan? Om aan te tonen dat met een gezonde dosis lef en visie zelfs de meest uitzichtloze koers radicaal omgegooid kan worden. Zo’n transformatie is allesbehalve pijnloos, maar de nood is hoogdringend: de economische en fiscale toestand van België (en bij uitbreiding Vlaanderen) is rampzalig en ons Vlaamse onderwijs gaat de dieperik in, maar ook het Westen in zijn geheel dreigt stilaan zijn leidende positie op het wereldtoneel te verliezen. Het hedendaagse, stagnerende Japan zou trouwens ook iets uit zijn eigen geschiedenis kunnen leren, maar dat geheel terzijde.

Ook Vlaanderen heeft dus dringend nood aan een eigen ‘ishin’, een restauratie, een innovatie, een renovatie, een regeneratie. Maar wie het huidige politieke landschap bekijkt, blijft een beetje op zijn honger zitten. In het beste geval proberen de partijen tegemoet te komen aan de verzuchtingen van ‘de mensen’, of stellen ze gezondverstandmaatregelen voor. Dit terwijl men eigenlijk op jacht zou moeten gaan naar wereldwijde ‘best practices’, iets wat ook ten tijde van de Meiji-restauratie gebeurde.

Mikken op de sterren

De politiek is reactief, niet proactief. Maar ook de druk van belangrijke maatschappelijke actoren, zoals de industrie of academici, is teleurstellend. Het volstaat niet langer om aansluiting te zoeken bij de middenmoot. Het volstaat evenmin om te reageren op crises en de klap ervan proberen te verlichten. Men moet op de sterren durven te mikken, zodat ook de volgende generaties de vruchten van het beleid kunnen plukken.

TOOGPRAAT

HOEVEEL KINDEREN WORDEN BESCHADIGD DOOR HET GENDERTEAM VAN HET UZ-GENT?

Voor politieke commentatoren als mezelf is terugkijktelevisie een godsgeschenk. Ik voel me niet meer verplicht om de vele actualiteitsprogramma’s te bekijken die meer ergernis dan informatie opleveren. Wanneer iets de moeite waard is, kom ik het achteraf wel te weten. De Pano-uitzending van 29 maart over ‘trans-tieners’ was zo een uitzondering.

Vorig jaar heeft de Britse overheid besloten de genderafdeling van Tavistock te sluiten. Die instelling was de grootste kliniek ter wereld voor geslachtsveranderende behandelingen voor minderjarigen. Een vernietigend onderzoeksrapport had uitgewezen dat daar honderden kinderen onomkeerbaar zijn beschadigd door behandelingen die meer ingegeven werden door ideologie dan door zorg voor hun mentale en fysieke gezondheid.

Met uitzondering van één artikel in DS, is voor het overige over deze kwestie, een van de grootste medische schandalen van deze eeuw, in de Vlaamse pers geen letter verschenen. Het is de verdienste van Pano dat het programma voorzichtige vragen stelt over de manier waarop tieners die denken in een verkeerd lichaam te zitten, worden behandeld door het genderteam van het UZ-Gent.

Het genderteam van UZ-Gent blijft volharden in de boosheid: ook depressieve kinderen krijgen er puberteitsremmers

‘Waanzin’

ten om de sfeer in de kliniek te beschrijven: ‘madness’. De landen die voorop liepen in medische transitie waren ook de eerste om er, door dramatische ervaringen, een rem op te zetten. Zweden laat puberteitsblokkers alleen nog toe in uitzonderlijke gevallen. Frankrijk volgde.

Depressie is geen goede raadgever

sche zorg - in plaats van medische transitie - zijn jonge homoseksuelen. Jonge mensen die gevoelens ontwikkelen voor mensen van hetzelfde geslacht zijn extra vatbaar voor de suggestie dat ze misschien in een verkeerd lichaam zitten. Het is ironisch dat de belangen van homo’s en transgenders vaak onder dezelfde vlag en door dezelfde verenigingen worden verdedigd. Voor jonge homo’s komt geslachtsverandering immers neer op geforceerde heteroseksualiteit.

Factor cultuur

www.palnws.be

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net

Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland:

3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de

6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen

1 jaar: 208 euro op de kantoren.

Steunabo 1 jaar: 300 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend

rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs:

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020)

Kernredactie:

Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur), Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (hoofdredacteur), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Foto's: Belga, Photonews

Vorige maand verscheen het boek ‘Time to Think’ van BBC-journaliste Hannah Barnes. Uit haar gesprekken met tientallen mensen die in de genderkliniek van Tavistock hebben gewerkt, komt een huiveringwekkend verhaal naar boven. Labiele, kwetsbare kinderen kregen al op basis van één of twee gesprekken puberteitsremmers toegediend, die hen op een onomkeerbaar pad hebben gezet, inclusief geslachtsoperaties. Zeer velen betreuren achteraf wat hen is aangedaan en zullen tegen de kliniek procederen.

De genderafdeling van Tavistock begon voorzichtig, maar na verloop van tijd gaf ze steeds meer toe aan de druk om een ‘genderbevestigend beleid’ te voeren. In mensentaal: als het kind denkt dat het in een verkeerd lichaam zit, dan moet aan de vraag voor transitie tegemoet gekomen worden. ‘Mermaids’, een groep van radicale transactivisten, speelde een belangrijke rol in de politisering van de kliniek. Wie voorzichtig kritiek durfde te uiten, werd buitengewerkt. Het viel Barnes op dat verschillende van de zorgverstrekkers van Tavistock in hun gesprekken met haar hetzelfde woord gebruik-

In de uitzending van Pano vertelt de Finse kinderpsychiater Kaltiala dat de kinderen die in haar land de diagnose ‘genderdysforie’ kregen, meestal ook andere mentale problemen bleken te hebben. De Finse aanpak bestond er veel te lang in de andere aandoeningen als secundair te beschouwen, terwijl het omgekeerde het geval was: het gevoel van genderdysforie was het gevolg van de andere mentale problemen. Die problemen bleven na de geslachtsverandering. Ook in Finland leidde dat tot een radicale ommekeer. In 2011 kreeg nog 80 procent van de jonge mensen die zich bij de genderkliniek aandiende puberteitsremmers. Nu is dat nog slechts 20 procent. Kaltiala legt uit dat depressiviteit niet alleen het gevoel van genderdysforie kan uitlokken, maar dat depressieve mensen zeer slecht in staat zijn weloverwogen beslissingen te nemen. Het genderteam van UZ-Gent blijft echter volharden in de boosheid. Ook depressieve kinderen krijgen er puberteitsremmers. Volgens Pano kregen 74 procent van de kinderen er tussen 2011 en 2017 puberteitsremmers en/of hormonen. In dit land mogen jongeren tot hun 18 jaar geen whisky in hun cola doen of deelnemen aan verkiezingen, maar worden depressieve 12-jarigen al wijs genoeg geacht om te kiezen voor een pad dat in de praktijk definitief leidt naar een ander geslacht dan dat waarmee ze geboren zijn.

“Experiment op kinderen”

Patrick Vankrunkelsven, ooit behorend tot de linkervleugel van de Volksunie en daarna van de VLD, is nu voorzitter van het Belgisch Centrum voor Evidence-Based Medicine. Hij wijst erop dat de werking van puberteitsremmers nooit aan ernstig wetenschappelijk onderzoek is onderworpen. Zijn oordeel is vernietigend: “Wat jullie doen, is een puur experiment op kinderen, zonder dat je daar wetenschappelijke evidentie voor hebt.” Voormalige patiënten van Tavistock ervoeren bijvoorbeeld vaak groeiremming en osteoporose. Een van de groepen die het meeste baat heeft bij therapeuti-

In alle landen ziet men een explosieve stijging van het aantal kinderen dat medische transitie aanvraagt. In de uitzending van Pano wordt meermaals de vraag meermaals gesteld naar de reden. Niemand blijkt het antwoord te kennen. Of eerder, niemand blijkt bereid het antwoord te geven. Vankrunkelsven speculeert dat er misschien vandaag meer kans is om zich te ‘outen’, maar geeft onmiddellijk toe dat er ook andere dingen spelen.

De door niemand uitgesproken factor is cultuur. Deze samenleving is niet gewoon tolerant voor mensen die op een of andere manier tussen de mannelijkheid en de vrouwelijkheid terechtkomen, maar is ze beginnen te vieren, als moderne helden die de krachten van conservatieve achterlijkheid hebben overwonnen, in een triomf van de ultieme betrachting van deze tijd: ‘jezelf zijn’. Denk aan de maatschappelijke ovatie voor de transitie van Bo Van Spilbeeck. Denk aan Hollywoodsterren die met hun ‘non-binaire’ kinderen pronken. Denk ook aan het onderwijs waarin organisaties als Çavaria de leugen mogen verspreiden dat gender en geslacht slechts weinig met elkaar te maken hebben. Extreme ideologie

Zoals steeds blijkt het moeilijk om in het stadium van nuance en verdraagzaamheid te blijven. De slinger slaat altijd extreem door. Het zegt iets dat geen enkele grote uitgeverij het nochtans zeer evenwichtige boek van Hannah Barnes, gerespecteerde journaliste van de openbare omroep, durfde uit te geven. De ideologische krachten die daar aan het werk zijn, zijn dezelfde als degene die via sociale media labiele kinderen laten geloven dat hun mentale problemen opgelost kunnen worden door van lichaam te veranderen. Het zijn ook dezelfde krachten die binnen klinieken als Tavistock voor een sfeer van ‘madness’ hebben gezorgd. Hoeveel kinderen moeten in ons land nog mismeesterd worden voor het moment van bezinning komt?

Patrick Vankrunkelsven uitte felle kritiek op de praktijken van het ziekenhuis in Gent

SPANNINGEN BINNEN VERSCHILLENDE POLITIEKE PARTIJEN

De jongerenafdeling van Groen die de partijtop de wacht aanzegt. Een gevecht in regel bij de Brusselse afdeling van Open Vld. Ex-partijvoorzitter Marc Van Peel die cd&v de rug toekeert. Sommige politieke partijen hebben het niet gemakkelijk dezer dagen. De interne spanningen zijn niet existentieel, maar wijzen wel op een toenemende zenuwachtigheid in de aanloop naar de verkiezingen van volgend jaar.

Laten we beginnen bij de jongerenafdeling van Groen. Blijkbaar is men daar wat opgewonden door de slechte resultaten van de peilingen van vorige week. Maar vooral is er intern ergernis over het gebrek aan zichtbaarheid van de partij in de federale Vivaldi-coalitie. Het beeld overheerst dat de Vlaamse groenen niet kunnen wegen op het beleid, ook al is de huidige paars-groene+-coalitie de enige constellatie waarin de partij echt kan functioneren en zou moeten scoren. Het zijn echter de socialisten die de regering domineren. Onder andere de tweestrijd aan Franstalige kant tussen Georges-Louis Bouchez (MR) en Paul Magnette (PS) zet de andere partijen in de schaduw. De flipflops rond kernenergie deden de rest.

Jonge (Gr)oenen

Dat leidde tot een gefrustreerde re actie van Jong Groen. De jongerenafde ling van de partij is van mening dat de partijtop en het parlement de maat schappij niet genoeg weerspiegelen. “Een deel van de groep witte mensen, vaak ook te oud, die daar nu zit maakt foute inschattingen”, luidde het. Een uitspraak die op heel wat kritiek botst, ook binnen de eigen rangen. Een aan tal parlementsleden reageerde met de boodschap dat ze niet gediend waren met de kritiek. Het is eigen lijk grappig om volgen. De groene partijen die steevast op de barricaden staan om de woke-ideologie te propageren, vallen met deze wapens nu de partijtop aan.

Na een paar dagen excuseerde Jong Groen zich

Het is een ecologistische versie van de revolutie die haar eigen kinderen opeet. Het interne conflict - als we daar al over mogen spreken - sleepte niet lang aan. Na een paar dagen trok de jongerenafdeling haar staart in en bood ze haar excuses aan voor de uitspraak. “We zijn allemaal vrijwilligers en maken soms al eens fouten, want Jong Groen is een leerschool. (...) We beseffen dat we onze woorden beter hadden moeten kiezen.”

Zaak gesloten dus. Maar het toont wel aan dat de zenuwen binnen de partij gespannen blijven. Het is gewoon zo dat een aantal jongeren met de nodige ambitie beseft dat ze volgend jaar naast een zetel in een van de parlementen zullen grijpen als Groen effectief zwak scoort. De partijtop is in deze trouwens nog niet buiten schot. De militanten hebben in die partij meer dan eens de neiging

slachtofferde. Men was niet tevreden over het resultaat in de stembus en over het regeerakkoord. Calvo greep naast een ministerpost.

De buikspreekpop Van Peel

Over naar cd&v. Daar lijken er minder spanningen te zijn. Men zou voorzitter Sammy Mahdi toch een kans willen geven en de harde houding in het stikstofdossier moet de partij winst opleveren. Maar niet iedereen is tevreden. Ex-voorzitter en voormalig Antwerps havenschepen Marc Van Peel verlaat de partij. Nu zou je kunnen zeggen: wat is hier de relevantie van? De man is 73 jaar en heeft zijn loopbaan achter de rug. Bovendien was in Antwerpse kringen al langer te horen dat hij zijn partijkaart had teruggestuurd.

Er zit echter meer achter. Van Peel is wellicht een soort van buikspreekpop van iemand anders die het echte woord neemt. En dat is dan de stedelijke groep cd&v’ers die met lede ogen moet aanzien hoe de christendemocraten zich hebben omgetoverd tot een plattelandspartij. Zij wegen electoraal weliswaar steeds minder, maar weten dat de nieuwe focus van Sammy Mahdi en co als resultaat dreigt te hebben dat ze in het najaar van 2024 in veel stedelijke coalities uit de boot vallen. Daar tekenen zich meer dan eens paarse coalities aangevuld met N-VA af.

Nu heeft Van Peel inhoudelijk wel een punt dat cd&v in het verdedigen van de belangen van de landbouwers een soms irrationele aanval op de Vlaamse industrie heeft ingezet. Hij verwees daarbij naar de kritiek op de massa-investering van Ineos in de Antwerpse haven. “Terwijl ikzelf de belangen van de Antwerpse haven heb verdedigd”, zegt hij. Dat klopt, maar Van Peel nu zien als de grote rechtse verdediger van de ondernemingsbelangen? De Antwerpenaar komt uit de christelijke arbeidersbeweging en maakte zich in 1995 hopeloos belachelijk toen hij met een aantal collega-parlementsleden per boot naar de Stille Oceaan trok om daar te protesteren tegen Franse kernproeven.

Brusselse krabbenmand

Over zich belachelijk maken… Dat geldt zeker ook voor die andere partij waar interne spanningen opduiken, namelijk de Open Vld. Of beter gezegd: de Brusselse afdeling van Open Vld. Die afdeling is al enige tijd een echte krabbenmand. Intern is er een pijnlijke machtsstrijd aan de gang. Enerzijds is er de clan rond Brussels minister Sven Gatz, ooit een VU’er en nu een ideologisch leeghoofd geworden, aan de andere kant de oude garde met getrouwen van Freddy Neyts en woelwater Els Ampe. De interne oorlog escaleerde dermate dat er bij lokale voorzittersverkiezingen gewag werd gemaakt van nepleden die stemden en andere kuiperijen.

De stedelijke groep cd&v’ers moet met lede ogen aanzien hoe de christendemocraten zich hebben omgetoverd tot een plattelandspartij

Aan het einde van de rit werd de knoop doorgehakt via door de partijtop gepatroneerde interne verkiezingen die moesten uitmaken wie de echte baas van de afdeling zou worden. En het werd Frédéric De Gucht, zoon van Karel en broer van Jean-Jacques. De connectie-Gatz had met goedkeuring van de partijtop de macht genomen. Wellicht mag Els Ampe beschikken. Zijn er de voorbije jaren partijen geweest waar er meer mandatarissen naar de uitgang werden begeleid dan de Open Vld?

Het verhaal van de oorlog in de Brusselse afdeling heeft louter electorale bedoelingen. Wie daar de macht grijpt, weet dat hij door de gegarandeerde vertegenwoordiging van de Vlamingen in de Brusselse regering kan rekenen op een ministerpost. Daar zijn zelfs maar een paar voorkeurstemmen voor nodig. De inkomsten als Vlaming in de Brusselse regering zijn dan ook welkom voor sommigen. Misschien niet voor Frédéric De Gucht zelf. Ooit uitbater van een VUB-café in Etterbeek en nu succesvol ondernemer in Wallonië, heeft hij de centen niet nodig. Anders dan zijn broer Jean-Jacques in het Vlaams Parlement.

Socialisten winnen begrotingscontrole

Op een goed jaar van de verkiezingen viel weinig meer te verwachten van de begrotingscontrole 2023. Het resultaat is een deficit dat boven de 4 procent van het bbp blijft. En socialisten die winnen. Geen besparingen, amper ingrepen in de pensioenen en extra belastingen uit de fiscale hervorming zijn al verworven.

laatste fase van de verhoging van de minimumpensioenen in 2024 te schrappen of minstens uit te stellen. Dat gebeurde niet. De stijging wordt gewoon iets minder dan gedacht, maar het gaat om een cijfer na de komma. Een socialistische overwinning.

De premier en de liberalen pochen dat deze regering 1,7 miljard euro saneert om het begrotingstekort van meer dan 4 procent van het bbp onder controle te houden. Alleen bestaat die sanering uit het minder snel doen stijgen van de uitgaven. Er zijn geen of nauwelijks besparingen. De linkerflank van Vivaldi juicht.

Meer nog, een aantal belastingverhogingen uit de fiscale hervormingsplannen van Vincent Van Peteghem (cd&v) zijn nu al verworven. Na de hogere auteursrechten bij de begrotingsopmaak vorig jaar, nu de minimumbelasting voor multinationals. De afspraak was dat deze golden als compensatie voor lagere lasten op arbeid. Die laten op zich wachten. Komt er wel een verhoging van het belastingvrije minimum en een aantrekkelijkere aanpassing van de belastingschalen? Dat is twijfelachtig. De minister van Financiën heeft zich laten rollen door groenen en socialisten. Bijkomend probleem in dit geval is dat de eerder ‘rechtse’ lobbyisten te verdeeld zijn om weerwerk te leveren.

Werkgeversorganisaties

Wanneer het over zo’n grote fiscale hervorming gaat, dan schieten werkgeversorganisaties als het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) in actie om bij te sturen. Maar binnen deze organisatie staan de sectoren niet op één lijn en ook de werkgeverorganisaties onder elkaar niet. Kmoen zelfstandigenorganisatie Unizo heeft geen probleem met een hogere belasting op multinationals, VBO wel. De bankensector staat wantrouwig tegenover de hervorming van de DBI-aftrek (Definitief Belaste Inkomsten), een vrijstellingsregeling die van toepassing is op vennootschappen die beleggen in aandelen van andere vennootschappen. Handelsfederatie Comeos wil dan weer geen hogere btw. Links ziet een verdeeld rechts front en is tevreden.

De begrotingscontrole 2023 heeft nog maar eens bewezen wat de sociaaleconomische erfzonde van deze regering is: het bij de formatieonderhandelingen in de herfst van 2020 tegemoetkomen aan de socialistische eis om de minimumpensioenen op te trekken naar 1.500 euro. Het is in deze rubriek al ontelbare keren gezegd dat vanaf dat moment er voor de Parti Socialiste (PS) van Paul Magnette geen enkele behoefte meer was om sociaaleconomische hervormingen die naam waardig door te voeren. Dat men een aantal maatregelen van de vorige regering niet meer kon terugdraaien zoals de hervorming van de vennoot-

WOKE VAN DE WEEK

schapsbelasting of de strengere wet op de loonnorm, nam men er dan maar bij.

Europese Commissie

De PS zette de hakken in het zand en dat werd tijdens de begrotingscontrole nog maar eens duidelijk. Eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) zwaaide met de waarschuwing van de Europese Commissie dat er voldoende bespaard moest worden omdat de pensioenhervorming te veel geld kostte. En dus pleitte De Croo ervoor om de

Verder moeten we meegeven dat de socialisten bij de liberalen duwen waar het pijn doet, zelfs met kleine maatregelen. Zo wordt de bijdragevermindering in sociale lasten voor ondernemingen die hun eerste aanwervingen doen beperkt. Dat is een nederlaag voor de liberalen. Ook slaagden ze er niet in om wat strengere regels die naam waardig op te leggen voor werkonwillige werkzoekenden. Een magere oogst voor Open Vld en MR. Zoals bij zowat elk vorig begrotingsconclaaf van Vivaldi. Hooguit kunnen ze zich troosten met het feit dat een hogere taks op effectenrekeningen is afgevoerd. Maar uitstel is hier zeker geen afstel.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Racistische groenen

Consternatie in groene kringen toen vrijdag bleek dat Groen in de jongste peiling van HLN zijn slechtste resultaat sinds de verkiezingen van 2019 behaalde. Binnen de partij ging men dan ook naarstig op zoek naar een verklaring voor hoe het zo ver is kunnen komen. Lag het misschien aan de kernuitstap en het weinig sierlijke bochtenwerk in dat dossier? Of lag het aan de zo mogelijk nog wereldvreemdere voorstellen van zusterpartij Ecolo?

Niets van dat alles natuurlijk, maar bij de jongerenafdeling van Groen had men al snel de echte verklaring gevonden: het lag aan de vermaledijde oude witmensen. “We willen een betere weerspiegeling van de maatschappij”, tweette Jong Groen. “Een deel van de groep witte mensen, vaak ook te oud, die daar nu zit maakt foute inschattingen.”

Voor de duidelijkheid: moederpartij

Groen heeft een jonge, vrouwelijke covoorzitter met migratieroots (Nadia Naji), terwijl het bestuur van de jongerenafdeling uitsluitend uit noordse witmensen bestaat - al zijn ze wel zo attent om op hun website al hun gendervoornaamwoorden

mee te delen, een initiatief dat ongetwijfeld electoraal zal lonen.

Binnen de moederpartij was niet iedereen gelukkig met de racistische en ‘ageïstische’ verklaring van de blauwogige lebensborners van de jongerenafdeling. “Jullie vallen mij nu aan op basis van mijn huidskleur en mijn leeftijd. Mag ik zeggen dat ik verontwaardigd ben?”, vraagt Kamerlid Dieter Van Besien.

Tweet offline gehaald

Jong Groen besefte uiteindelijk dat men iets te woke uit de hoek was gekomen en haalde de bewuste tweet even later offline. “We willen diversiteit op het vlak van afkomst, inkomen, opleidingsniveau, gender, geloof, leeftijd, medische realiteit, seksualiteit..., want vinden die te weinig terug in het parlement”, verduidelijkten de groene jongeren nadien.

“Steeds meer jongeren en mensen in het algemeen brengen proteststemmen uit in de vorm van extreemrechtse stemmen of ongeldige stemmen”, klinkt het nog. “Volgens ons ligt dat aan het feit dat ze zich niet gerepresenteerd voelen en we willen dit dus anders zien!” Samengevat: volgens Jong Groen stemmen transgenders en migranten op het Vlaams Belang omdat er te weinig transgenders en migranten in het parlement zetelen.

Ook moederpartij is woke

Kunnen we spreken van een strijd tussen redelijken in de moederpartij en ‘wokes’ in de jongerenafdeling? Niet echt. Schrijver en Amerikakenner Roan Asselman lichtte de website van Groen door op Twitter en daaruit blijkt dat ook de moederpartij erg woke is. Zo wil de partij

“genderpatronen en heteronormativiteit doorbreken” en “seksuele diversiteit, genderdiversiteit en diversiteit van families” opnemen in de eindtermen op school. “Geen #pride, geen diploma”, concludeert Asselman.

Andere leuke voorstellen op de website van Groen: meer soepelheid in het bepalen van je gender en/of geslacht, minder “schreeuwerige mannen die meten wie de grootste heeft” in de politiek en diversiteitsopleidingen in de politieschool.

PIETER VAN BERKEL

© TWITTER

De PS trok aan het langste eind

met de Vlaamse identiteit”

Droom of illusie?

Vlaamsgezinde jongerenorganisaties dienen collectief klacht in na oproepen tot geweld aan UAntwerpen

In Doorbraak Magazine pleit Bart De Wever voor een “synthese” van de gematigde islam met de Vlaamse identiteit. Hoe die synthese moet verlopen, is niet meteen duidelijk, maar op het moment dat de N-VA-voorzitter zich laat interviewen, radicaliseren duizenden moslimjongeren, niet alleen in Sint-Jans-Molenbeek, maar zelfs “tot in de kleinste gemeente”.

“Zo’n proces moet je uiteraard vanuit de ‘res publica’ begeleiden en sturen”, laat hij nogal vaag verstaan. “Iedereen moet tot ‘égalité’ en ‘liberté’ worden gebracht”, liet hij zich voordien al eens ontvallen. Maar de realiteit staat toch nog mijlenver af van het romantisch beeld dat Bart De Wever schetst.

Nieuwe lichting jihadi’s

Vorige week werden acht moslimjongeren opgepakt die de intentie hadden om Bart De Wever te vermoorden. De reden was onder meer het hoofddoekenverbod dat geldt voor loketbedienden in Antwerpen. Eén van de potentiële moslimterroristen was twee jaar geleden al eens opgepakt omdat hij een aanslag op een politiebureau beraamde. Bij de terreurverdachten die vorige week werden ingerekend, zijn er zeker twee die ook al in vroegere dossiers werden vernoemd. Volgens HLN zat er zelfs één al achter de tralies en raakte een andere geradicaliseerd door een eerder veroordeelde oom.

Volgens de veiligheidsdiensten maakt een nieuwe lichting zich klaar om de jihadistische fakkel over te nemen. Het gevaar wordt nog acuter door het hoge aantal jihadisten dat opnieuw op vrije voeten komt. Wie denkt dat geweld en haat vanuit moslimhoek stilaan afneemt omdat veiligheidsdiensten “ongelooflijk goed hun werk hebben gedaan” - aldus Bart De Wever op VTM - heeft het mis. De ronselaars zijn nog steeds actief, al hangen ze daarvoor niet meer rond in bepaalde wijken. Heel wat jongeren worden via sociale media - zoals Telegram - of via chats van games bereikt. HLN onderzocht hoe zelfs jongeren van twaalf jaar voor de ‘heilige oorlog’ tegen de ongelovigen worden geprepareerd.

Ilyas Zarhoni - die geradicaliseerde jongeren begeleidt - laat duidelijk verstaan dat er een nieuwe lichting jihadi’s klaarstaat. “Nog extremer.” Via diverse Telegramkanalen worden tienduizenden moslims bereikt, onder wie tal van jongeren. Volgens Zarhoni komen de nieuwe lichting jihadi’s niet enkel uit kansarme gezinnen, maar wordt er ook actief in welgestelde en goed opgeleide kringen geronseld. De periode van de lange baarden en dito gewaden is voorbij. “We worden

geconfronteerd met jongeren uit alle uithoeken van Vlaanderen. Tot in de kleinste gemeente radicaliseren ze van thuis uit”, getuigt Ilyas Zarhoni in HLN.

Integratie is zondig

De radicalisering van jongeren is geen kwestie van enkele weken, maar verloopt gestaag en is een veelgelaagd proces. De Franse onderzoeker en Midden-Oosten-kenner Bernard Rougier wees er al verschillende keren op dat radicalisering via een cluster van moskeeën, sportclubs, kebabzaken, scholen, halalslagers, markten… verloopt. Er wordt een fundamenteel religieus discours gebracht, met daaraan een politieke boodschap gekoppeld. Integratie in de “vijandige” samenleving wordt als zondig beschouwd. Deze eenzijdige religieuze indoctrinatie leidt tot uitwassen die haaks staan op de verlichtingswaarden van onze westerse samenleving.

In ‘De Tafel van Vier’ getuigde onlangs een moslim dat seksuele andersgeaardheid in zijn gemeenschap gewoon taboe is. Jarenlange aandacht in media, cultuur en onderwijs voor de LGBTQ+-gemeenschap heeft daar amper iets aan veranderd. Abdellah Bijat getuigde onlangs hoe hij als homo door zijn eigen familie verstoten werd. De Marokkaans-Nederlandse auteur Abdelkader Benali - voorstander van massa-immigratieschreef in zijn Trouw-column dat “de omvolking van het Westen” wat hem betreft “niet snel genoeg kan gaan”.

Illusie en filtering

De ontwikkeling van een gematigde islam die in harmonisch samengaat met de Vlaamse identiteit is toch wel heel erg broos. De illusie wordt vooral door de media gekoesterd. Onderzoek naar radicalisering binnen de islam in het Westen worden door de media gefilterd. Ruud Koopmans - hoogleraar sociologie en migratie aan de Berlijnse Humboldt-universiteit en onderzoeksdirecteur aan het Wissenschaftzentrum - getuigde onlangs dat de publicatie van zijn onderzoek over “de rol van religieuze schriften bij de legitimatie van geweld” jarenlang werd tegengehouden. Koopmans wordt voor lezingen niet meer uitgenodigd. Kritisch onderzoek wordt gecanceld of helemaal niet meer gefinancierd.

De Wever pleit voor een inclusief, herbergzaam en emancipatorisch burgerschapsmodel dat de verschillende etniciteiten met de Vlaamse identiteit moet verbinden, maar de bittere realiteit leert ons dat dit niet zonder slag of stoot zal gaan. De radicalisering zet zich door en het cordon in de media en de academische wereld is stuitend. Als de gematigde islam deel wil uitmaken van de Vlaamse identiteit, dan zal er meer dan één barrière moeten worden opgeruimd.

JULIEN BORREMANS

De Vlaamsgezinde (jongeren)organisaties NSV, KVHV-Antwerpen, VBJ en VVB leggen collectief klacht neer nadat er aan de Universiteit Antwerpen flyers verspreid zijn die opriepen tot geweld tegen “fascisten”. Volgens een bestuurslid van de VVB was UAntwerpen al langer op de hoogte van de flyers, maar weigerden ze vooralsnog actie te ondernemen.

“Fascists get attacked on sight” en “Fight your enemy and their symbols”, verwijzend naar de logo’s van NSV, Vlaams Belang en de Vlaamse Leeuw. Deze flyer werd aan de Universiteit Antwerpen verspreid. “Het gaat over honderden exemplaren over de verschillende campussen heen.” Volgens de organisaties NSV, KVHV-Antwerpen, VVB en VBJ roept de flyer op tot geweld. Daarom dienen ze een collectieve klacht in. “Ten eerste willen wij niet dat de Vlaamse Leeuw gelinkt wordt met het fascisme”, reageert Dominic Potters namens de Vlaamse Volksbeweging. “Ten tweede dienen we klacht in tegen onbekenden. Dit is intimidatie.”

Flyers en Dennis Tyfus

“Wij hebben het bestaan van deze flyers al meerdere keren aangekaart bij de UAntwerpen”, vertelt Potters. “Zonder resultaat.” Potters verwijst ook naar het schilderij van Dennis Tyfus, dat de - weliswaar onafhankelijkekunstcommissie van de UAntwerpen kocht. Daarop martelt Tyfus in hoogsteigen persoon leden van de rechtse, Vlaamsgezinde studentenverenigingen KVHV-Antwerpen en NSV. “Blijkbaar vindt de universiteit het normaliseren van geweld tegen rechtse of Vlaamsgezinde studenten geen probleem.”

Dat merkt ook Antwerps Vlaams Belang-politicus Sam van Rooy op. “Mocht op deze affiche het omgekeerde staan (…), dan ontplofte Twitter bij journalisten en werd het voorpaginanieuws.” De studentgerichte diensten hadden nog geen klacht ontvangen, maar de dienst lokaal bestuur van de UAntwerpen had wel weet van het bestaan van de flyers. Ze hadden er ook al enkele van de muur gehaald.

“Flyers uitdelen op de campus mag niet, maar heel vaak gebeurt dat op de stoep voor de campus”, legt de woordvoerder van UAntwerpen, Peter De Meyer, uit. “Ik zie niet goed in hoe de universiteit

hierin betrokken is.” Volgens hem moet de politie uitzoeken hoe ze de klacht die de organisaties neerleggen zullen behandelen. “Maar als er effectief opgeroepen wordt tot geweld tegen bepaalde studenten, zullen we uiteraard zelf ook de nodige stappen zetten.”

ANTON SCHELFAUT

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Stijn Derudder is uw gastheer van al onze podcasts.

Stijn Derudder is uw gastheer van al onze podcasts.

Elke week kan u de podcastversie van een of meerdere van onze interviews beluisteren. In andere podcasts komen ook onderwerpen die niet in ’t Pallieterke verschenen aan bod of gaan we net dieper in op zaken die nog wat meer aandacht verdienen.

Elke week kan u de podcastversie van een of meerdere van onze interviews beluisteren. In andere podcasts komen ook onderwerpen die niet in ’t Pallieterke verschenen aan bod of gaan we net dieper in op zaken die nog wat meer aandacht verdienen.

Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

Een “synthese van de gematigde islam

Bart De Wever

© PHOTONEWS

De bewuste flyer

halveert verlies, Groen zakt naar laatste plaats

Klein links vreest voor de kiesdrempel

De communisten van de PVDA doen het deze keer weer wat beter, maar komen nog steeds niet in de buurt van de tien procent. Groen daarentegen krijgt een dreun, want met 7,4 procent van de stemmen is dit voor haar de slechtste peiling sedert de verkiezingen en zakt ze bovendien naar de allerlaatste plaats van de parlementaire partijen. Met deze score is het niet zeker dat de partij voor de federale Kamer nog in elk van de vijf Vlaamse kieskringen een zetel zal halen.

Bij Jong Groen meende men dat het slechte resultaat aan het te “witte” en te oude profiel van Groen lag. We willen die stelling niet bij voorbaat afwijzen, maar vragen ons dan toch af naar welke partij het segment van de diversiteit zoekende kiezers de afgelopen maanden gevlucht zou zijn. Een verklaring voor de winst van cd&v, die de laatste weken de verdediging opnam van de landbouwers en de ouderen, geeft die stelling alvast niet.

Betaalt Groen de stikstofrekening?

Vorige week vrijdag kwam ze dan toch, de voorjaarspeiling van Het Laatste Nieuws en VTM. Wat Vlaanderen betreft, lijken de resultaten een doorslagje van de peiling van november van vorig jaar, met één grote uitzondering: de stijging van cd&v. Dat betekent nog niet dat de christendemocraten terug op winst staan, maar met deze peiling halveren ze wel hun virtueel verlies en spelen ze weer mee in het parlement.

Bij Vlaams Belang mogen ze tevreden zijn met hun resultaat in deze peiling. Vergeleken met vorige keer gaat er weliswaar een half procentpunt af, maar met exact een kwart van de stemmen staat de partij afgetekend op de eerste plaats en mag ze rekenen op stevige winst. De N-VA blijft met meer dan twintig procent op de tweede plaats staan en ziet die tweede plaats ook niet bedreigd. Waarschijnlijk zijn ook zij al bij al tevreden met dit resultaat, ondanks de lichte achteruitgang vergeleken met november.

Vooruit stabiliseert

De partij van Conner Rousseau haalt iets meer dan vijftien procent, goed voor een derde plaats. Dat blijft een mooie winst van iets meer dan vijf procentpunt vergeleken met de verkiezingen

van 2019, maar Vooruit lijkt wel over een hoogtepunt heen te zijn. De socialisten trappelen al meer dan een jaar ter plaatse rond de vijftien procent en van doorgroeien om op termijn de tweede plaats van de N-VA te bedreigen is er voorlopig geen sprake.

Cd&v maakt sprong voorwaarts

De grote ‘winnaar’ van deze peiling is ongetwijfeld cd&v, met een winst van iets meer dan twee procentpunten tegenover eind vorig jaar. Het verlies tegenover 2019 bedraagt daarmee nog steeds meer dan twee procentpunten, maar we kunnen ons toch voorstellen dat partijvoorzitter Sammy Mahdi uiterst tevreden is met dit resultaat. De partij zit weer boven de psychologische drempel van de tien procent en vergeleken met de barslechte resultaten

van het laatste anderhalf jaar zal het waarschijnlijk moeite kosten om zich al niet opnieuw bij de winnaars te rekenen.

Open Vld: historisch slecht resultaat

In november haalden de Vlaamse liberalen reeds een historisch slecht resultaat en daar gaat deze keer nog eens 0,1 procent af. Met 9,2 procent blijft de partij onder de drempel van de tien procent, en vergeleken met de laatste verkiezingen is ze ongeveer een derde van haar kiezers kwijt. Merk echter op dat Open Vld in de peiling van La Libre Belgique van twee maanden geleden nog 12,1 procent van de stemmen haalde, waardoor het slechte resultaat van november weer snel vergeten was. Vandaag zijn de rollen tussen Open Vld en cd&v weer omgekeerd.

Een sociologisch onderzoek van de bewegingen in deze peiling hebben we niet gezien, maar onze eigen, oppervlakkige stelling gaat toch wel in een andere richting. Het was immers het stikstofdossier dat de politieke actualiteit domineerde in de weken voor deze peiling, een bij uitstek groen thema. Zou het kunnen dat bij een aantal plattelandsecologisten, wel bekommerd om het milieu, maar niet zo fanatiek dat ze er de Vlaamse landbouw voor zouden willen afschaffen, de schellen van de ogen gevallen zijn? Het verklaart niet alleen het verlies van Groen en de winst van cd&v, maar ook waarom N-VA weinig verliest en Vlaams Belang uiteindelijk geen winst maakte.

Cd&v speelt weer mee in het parlement

Een meerderheid voor Vlaams Belang en N-VA zit er met deze resultaten in het Vlaams Parlement net niet in, of maar heel nipt. Jambon en Vivaldi kan je in Vlaanderen vergeten, maar N-VA en Vooruit samen met cd&v is mathematisch een mogelijkheid. Door de slechte score van Open Vld lijkt ‘Bourgondisch’ onwaarschijnlijk, maar met cd&v erbij wordt Open Vld mathematisch overbodig in een coalitie van vier. Dat wordt dus lastig. Federaal noteren we dat de PS in Wallonië een kwart van de stemmen haalt, maar in Brussel zowel MR als PTB voor moet laten gaan. Vivaldi verliest acht zetels en komt op 80 uit, wat nog steeds een werkbare meerderheid is. Ook hier haalt een Bourgondisch coalitie wellicht geen meerderheid meer en speelt cd&v dus weer mee.

FILIP VAN LAENEN

Cd&v wil recht op niet-digitale dienstverlening wettelijk verankeren

Cd&v pleit ervoor om het recht op niet-digitale dienstverlenging wettelijk te verankeren. Concreet wil de partij dat overheidsdiensten, ziekenhuizen, banken, postkantoren, energieen telecomdiensten, openbaarvervoerbedrijven en mutualiteiten hun dienstverlening ook steeds offline aanbieden.

Het raadplegen van ons persoonlijk medisch dossier, het invullen van onze belastingbrief of informatie inwinnen over ons pensioendossier: volgens cd&v zijn we voor basisdienstverlening steeds vaker aangewezen op digitale aanvragen. Maar daardoor kunnen mensen die niet over de nodige digitale vaardigheden beschikken, zoals ouderen, mensen in armoede of laaggeletterden, moeilijker een beroep doen op basisdienstverlening.

Door het recht op niet-digitale dienstverlening wettelijk te verankeren, wil cd&v de digitale uitsluiting tegengaan. Voor de christendemocraten moet menselijk contact hét uitgangspunt blijven. “Het is niet omdat het digitaal kan, dat het digitaal moet”, klinkt het.

Landelijk Vlaanderen

Volgens Vlaams Parlementslid Katrien Schryvers (cd&v) kwam de digitalisering tijdens de coronacrisis in een stroomversnelling. “Plots werd het heel gewoon om een afspraak met een hulpverlener of een bankbediende digitaal te laten plaatsvinden”, schetst ze. “Hierdoor gaan ouderen ofwel in toenemende mate een beroep doen op anderen, ofwel gaan ze bepaalde zaken niet meer doen.”

Ook cd&v-voorzitter Sammy Mahdi waarschuwt dat het niet voor iedereen evident is om mee te zijn met de digitalisering. Daarom mag de niet-digitale basisdienstverlening volgens hem niet worden afgebouwd.

Mahdi wijst erop dat vooral landelijk Vlaanderen geconfronteerd wordt met de gevolgen van de digitalisering, zoals het verdwijnen van loketten in treinstations. “Digitalisering is uiteraard goed, maar mag niet dienen als lapmiddel op plaatsen in landelijk Vlaanderen waar de basisdienstverlening er al op achteruit gaat”, besluit hij.

ANTON SCHELFAUT

Katrien Schryvers

IN DE KIJKER

Karine Lalieux

Al jarenlang is ze hondstrouw aan het partijestablishment van de PS en voert ze gewillig de oekazen van de grote bazen uit. PS’ers van de harde lijn als Onkelinx, Eerdekens, Di Rupo, Flahaut, Mayeur en vandaag Magnette hebben altijd op haar kunnen rekenen. Ook al heeft de partij in de Vivaldi-regering een aantal nieuwe, dynamische krachten als Dermagne en Dermine die wel eens nieuwe ideeën durven lanceren, toch is als puntje bij paaltje komt Karine Lalieux (58) de hoedster van de partijbelangen en degene die de anderen moet afblokken als de standpunten van de partij in het gedrang komen. Het was vorige week tijdens de begrotingscontrole niet anders.

Ze begrijpt Nederlands, maar vertikt het van de taal van de meerderheid te spreken. Meer nog: ze houdt helemaal niet van de Vlamingen. Dat valt altijd weer op, al sinds de tijd dat ze in de gemeenteraad van Brussel - ze is geboren in Anderlecht - werd verkozen (sinds 2001) en ze er schepen (2006-2018) en zelfs OCMW-voorzitter (2018-2020) werd. Veel Vlamingen vergeleken haar houding heel vaak met die van Olivier Maingain van het toenmalige FDF, met wie ze het op dat vlak overigens altijd best kon vinden. In 2000 kwam ze ook in de Kamer van volksvertegenwoordigers terecht, maar ze werd niet herverkozen in 2019. Hoewel ze bestemd was om de machtige OCMW-voorzitter te blijven, werd ze beloond voor bewezen diensten en werd ze waakhond/minister van Pensioenen, Sociale Integratie, Armoedebestrijding, Personen met een Handicap en Beliris.

Pensioenen

Al vele jaren vindt iedereen dat er met het pensioendossier iets moest gebeuren om de vergrijzing op te vangen en dus betaalbaar te houden. Jarenlang waren het socialisten, zowel Vlaamse als Franstalige, die het departement beheerden en er klaarblijkelijk een punt van maakten om gewoon niéts te doen, de boel te bevriezen en niet te raken aan verworven rechten. Nadien kwam de regering-Michel die wel een hervorming doorvoerde, onder meer door het verhogen van de pensioenleeftijd. Nu is Karine Lalieux de bevoegde minister en al haar pensioenvoorstellen lopen vast wegens niet realiseerbaar en onbetaalbaar. Velen vermoeden er een bewuste strategie achter. Alleen de verhoging van de minimumpensioenen - dus meer uitgaven - tot 1.500 euro was het doel bij de aanvang van de legislatuur en dat is binnengehaald. Door de opeenvolgende indexeringen lopen die zelfs op tot al 1.600 euro. Concreet: doel bereikt en voor de rest kan men de boom in. De socialisten in het algemeen en de PS in het bijzonder kunnen naar de verkiezingen met een mooie trofee waarmee ze de linkse concurrentie van PVDA/PTB de loef kunnen afsteken.

Nog trofeeën

Het was een hele klus, de begrotingscontrole. De Croo zette alles op alles om zo’n 1,8 miljard te besparen. Met een mengelmoes van maatregelen - voor elke Vivaldi-partij wat - werd dat zo goed als bereikt. Tot groot genoegen van de socialisten kon ervoor gezorgd worden dat voortaan ook de multinationals en grote bedrijven een maximaal verhoogde minimumbelasting moeten betalen. Ook dat is een mooie zet tegen de linkse concurrentie die altijd te koop loopt met de slogan “Laat de rijken betalen!”.

Toen vorige donderdag Pieterjan De Smedt van Terzake Lalieux interviewde over de activering van werklozen en werkonwilligen om de werkzaamheidsgraad op te krikken en daarbij vroeg waarom de financiële sanctie voor werkweigeraars - door hen bijvoorbeeld tijdelijk te schorsen voor een uitkering - er toch niet komt, ook al waren zowat alle partijen het erover eens, draaide ze rond de hete brij. “Er waren relevantere maatregelen”, zo zei ze. En om er zich helemaal uit te praten: “De regio’s hebben die mogelijkheid al. Men wilde de werkgelegenheid regionaliseren, laat dus de regio’s hun werk doen.” Vrij vertaald betekent dat dat aan de Waalse werklozen helemaal niks zal worden verplicht vanuit het federale beleid en dat als ze in Vlaanderen mensen willen sanctioneren, dat ze dat dan maar doen.

Structurele ‘non’

Nadien bleek overduidelijk dat de PS bij monde van Lalieux tijdens het conclaaf had gezegd dat het ‘non’ was, vooral omdat de andere grote concurrent, Bouchez van de MR, daar wél voor was. Mocht men daar op zijn ingegaan, dan zou dat als een nederlaag voor de PS zijn uitgelegd… Het feit dat ze met een brede, triomfalistische lach op het gelaat naast de premier zat tijdens de persconferentie, was een teken dat ze alweer geslaagd was in haar opdracht. De PS is haar eeuwig dankbaar. Structurele beleidsmaatregelen? ‘Mon oeil!’

CITAAT VAN DE WEEK

Alexander De Croo:

“Ik heb wel vaker gelijk”

Voormalig staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker (Open Vld) voorspelde dat ons begrotingstekort op het rampzalige cijfer van 6,1 procent van het bbp zou uitkomen, waarna zij moest opstappen uit de regering. Na de jongste begrotingscontrole is het tekort uitgedraaid op het iets minder rampzalige (maar nog altijd rampzalige) 4,6 procent. Premier Alexander De Croo (Open Vld) blikt in een interview met De Tijd tevreden terug. “Ik haal geen revanchegevoelens uit gelijk krijgen. Ik heb wel vaker gelijk.”

Francken (N-VA) wil leefloon van 1.500 euro voor Oekraïners minstens halveren

In navolging van Nederland wil N-VA-Kamerlid Theo Francken ook in België het leefloon voor Oekraïense vluchtelingen drastisch verminderen. Uit cijfers van de POD Maatschappelijke Integratie blijkt immers dat in 2022 in totaal 442 miljoen euro aan leeflonen werd uitgekeerd aan buitenlanders, waarvan 218 miljoen euro aan Oekraïners. Dat is een verdubbeling ten opzichte van het jaar voordien en een absoluut record.

Volgens N-VA-Kamerlid Theo Francken is die stijging te wijten aan de Russische invasie in Oekraine en het “vreselijk naïeve en verspillende beleid” van de federale regering. Van het totaalbedrag van 442 miljoen euro was 218 miljoen euro bestemd voor Oekraïense vluchtelingen.

Voor Francken is het evident dat België Oekraïense vluchtelingen helpt, maar dat neemt niet weg dat hij ons land “te gul” vindt. Oekraï-

ners krijgen meteen een leefloon van 1.500 euro netto per maand, waardoor slechts 2 op de 10 van hen aan het werk is. Ter vergelijking: bij onze noorderburen is dat 8 op de 10.

Grondige correctie

Daarom pleit Francken ervoor om in navolging van Nederland ook in België het leefloon voor Oekraïners te halveren of zelfs met twee derde te verminderen. Daartoe diende het N-VA-Kamerlid donderdag opnieuw een wetsvoorstel in, nadat er een jaar geleden al een werd weggestemd. De aanpak waarbij Oekraïense vluchtelingen meteen een leefloon van 1.500 euro krijgen, heeft volgens hem “compleet gefaald”. “Wij willen zo snel mogelijk naar het veel minder gulle en meer activerende Nederlandse systeem”, besluit Francken. “Het is tijd voor een grondige correctie.”

ANTON SCHELFAUT

MEEST GELEZEN OP

Ondanks negatief advies wil Kamer pensioenextra’s terugvorderen: moeilijke en dure procedure volgt

Transgenders voelen zich bedreigd na ‘school shooting’ Nashville

“Xi Jinping bereidt China voor op oorlog”

Eerste aflevering ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ haalt bijna miljoen kijkers in Nederland

Conner Rousseau (Vooruit) wil burgemeester van Sint-Niklaas worden

“België is te gul”

Theo Francken

© BELGA

Karine Lalieux

EEN LEUGEN DIE MOET STOPPEN

Sinds 1992 en de ‘Top van de Aarde’ in Rio leeft het Westen in de ban van een ‘klimaatnoodtoestand’ die telkens wordt vernieuwd, maar nooit wordt bereikt. Sinds 1992 heeft het Westen - het enige Westen - zich als belangrijkste, metafysische, bijna ontologische doelstelling gesteld de CO2-uitstoot (en andere broeikasgassen die verder in dit artikel zullen worden geïmpliceerd) terug te brengen.

HET IS NU 2023 EN TIJD VOOR EEN EERSTE EVALUATIE, IN VIER DELEN

blijven groeien

Sinds 1992 is de wereldwijde CO2-uitstoot blijven stijgen. Nu China twee nieuwe kolencentrales per week opent en India meer dan ooit vastbesloten is zijn ontwikkelingscurve voort te zetten, net als de hele niet-westerse wereld, is het dus een gegeven dat de mondiale CO2-uitstoot zal blijven toenemen, en wel in de nabije toekomst.

Deze toename van de mondiale CO2-uitstoot - laten wij dit met klem opmerken omdat het belangrijk is - zou onvermijdelijk zijn, zelfs indien het Westen zou volharden in zijn pogingen om de uitstoot te verminderen. De westerse reducties worden immers meer dan tenietgedaan door de toename van de emissies in de rest van de wereld en dat zal ook zo blijven.

1 3

Zelfs als het meest pessimistische opwarmingsscenario van het IPCC zou uitkomen, zouden de economische gevolgen te verwaarlozen zijn

Zal de doelstelling van 1,5° opwarming (Akkoord van Parijs) worden gehaald?

Het bereiken van de doelstelling van het Akkoord van Parijs vereiste een drastische vermindering van de CO2-uitstoot. Dat is niet gebeurd, we liggen niet op schema en die wereldwijde vermindering zal niet plaatsvinden. Daarom zal het doel van het Akkoord van Parijs - zelfs als het wetenschappelijk zinvol is, wat twijfelachtig is - niet worden bereikt. Dat is nu een zekerheid of, in de woorden van het IPCC, een projectie met een zeer hoge mate van betrouwbaarheid. Een feit, met andere woorden.

De westerse reducties worden meer dan tenietgedaan door de toename van de emissies in de rest van de wereld en dat zal ook zo blijven

Zal de EU-doelstelling

4 2

Nog extremer dan het Akkoord van Parijs is de koolstofvrije doelstelling van de EU. Zoals ik al eerder stelde, zelfs als de EU zou ophouden te bestaan, zou de wereldwijde CO2-uitstoot blijven stijgen. Vanuit dat oogpunt is de vermindering van de Europese emissies, die natuurlijk alleen zin heeft als ze deel zou uitmaken van een effectief mondiaal kader - quod non - gespeend van iedere rationaliteit. Evenals “een voorbeeld stellen” aan regimes en landen in de wereld die ons vaak haten. Geloven wij echt dat China, Rusland en India zich door het Westen hun economische omstandigheden en CO2-uitstoot zullen laten dicteren? Dat is niet serieus. Dit weerhoudt de EU-‘elites’, die gevangen zitten in een ontkennende benadering van de werkelijkheid, er niet van om te handelen en te decreteren alsof de wereld zijn CO2-uitstoot wel vermindert. Europees commissaris Frans Timmermans, waarschijnlijk de ergste extremist die in Europa aan de macht is gekomen sinds 1945 - wiens kabinetschef de voormalige leider is van de antikernenergiecampagne van Greenpeace -, vermenigvuldigt maatregelen, initiatieven en verklaringen die erop gericht zijn de Europese CO2-uitstoot drastisch te verminderen. Zelfs als dat zorgt voor de economische verwoestijning van Europa, ten koste gaat van vrijheid, en zorgt voor een wrede toename van Europa’s afhankelijkheid van China’s zeldzame aardmetalen als koper, nikkel, kobalt en lithium.

Dit alles zonder rekening te houden met de ontwikkeling van de wereldwijde CO2-uitstoot - alsof deze parameter er niet toe doet. Het is duidelijk dat Frans Timmermans noch het klimaat, noch Europa, noch Azië kent, en dat niets wat Europa op dit gebied doet ook maar enige zin heeft zolang de vermindering van de uitstoot niet wereldwijd gebeurt.

Zouden de economische gevolgen van zelfs het meest pessimistische IPCC-opwarmingsscenario ertoe doen?

Een interessant feit dat de natuurkundige Steven Koonin, voormalig klimaatdeskundige van Obama, in zijn laatste boek ‘Unsettled’ opmerkt, is dat zelfs als het meest pessimistische opwarmingsscenario van het IPCC zou uitkomen, de economische gevolgen te verwaarlozen zouden zijn.

In zijn vijfde en laatste (volledige) rapport schat het IPCC dat een opwarming van 3° - tweemaal de doelstelling van het Akkoord van Parijs - de wereldwijde economische groei met 3 procent zou doen afnemen. Drie procent per jaar? Nee, 3 procent tegen het jaar 2100. Dat is een vermindering van de wereldwijde economische groei van 0,04 procent per jaar, een feit dat statistisch gezien nauwelijks meetbaar is. Dit, laten we het benadrukken, is het pessimistische scenario van het IPCC!

In de meer ‘optimistische’ scenario’s zullen de economische gevolgen van de opwarming vrijwel onbestaande zijn. Ik citeer het IPCC, AR5, hoofdstuk 10: “Voor de meeste economische sectoren zal het effect van klimaatverandering klein zijn in vergelijking met het effect van andere oorzaken (...). Veranderingen in bevolking, leeftijd, inkomen, technologie, relatieve prijzen (...) en vele andere aspecten van sociaaleconomische ontwikkeling zullen een effect hebben op vraag en aanbod van economische goederen en diensten, dat groot is in verhouding tot het effect van klimaatverandering.”

Anders gezegd, en vanuit een strikt feitelijk oogpunt, worden de economische groei en het welzijn van de Europeanen oneindig veel meer bedreigd door een extremistisch en waanzinnig milieubeleid dan door de opwarming van de aarde. Het is niet ik die dit betoogt: het zijn de IPCC-gegevens.

De les van dit alles is eenvoudig: toekomstige generaties zullen ons streng veroordelen omdat we extremistisch milieuactivisme hebben laten begaan. In plaats van de CO2-uitstoot trachten te bestrijden, zouden we ons moeten ‘aanpassen’ aan de klimaatverandering, want de wereldwijde uitstoot en de geaccumuleerde voorraad CO2 in de atmosfeer zullen niet afnemen. Dat is een feit.

De CO2-uitstoot is niet gestopt met groeien en zal

“koolstofvrij in 2050” worden gehaald?

Frans Timmermans © PHOTONEWS

WAT ALS VLAAMSE BEDRIJVEN ZOUDEN BESLUITEN OM NAAR

HET BUITENLAND TE TREKKEN?

EN HOE KUNNEN WE DAT VOORKOMEN?

België - en zeker Vlaanderen - moet er te allen tijde voor zorgen dat er geen exodus van Vlaamse bedrijven komt. Dat zou, veel meer dan het weghalen van het spaargeld van de Vlamingen, een desastreuze impact op de overheidsfinanciën hebben. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat dat niét gebeurt? En doen de Vlaamse en Belgische regeringen genoeg om een aantrekkelijk bedrijfsklimaat te creëren?

“Minder tewerkstelling, minder belastingen, minder parafiscaliteit…” Volgens professor overheidsfinanciën Herman Matthijs (UGent) zou een exodus van Vlaamse bedrijven desastreus zijn. “Dat heeft zich in het verleden al voorgedaan. Ik denk aan Ford, Opel…” Als er niet snel stappen worden gezet op vlak van onder andere werkzaamheidsgraad, vrezen onder andere de havens dat bedrijven zullen delokaliseren.

Petrochemie

Op 18 december 2014 liep in Genk de laatste Ford Mondeo van de band en sloot de fabriek definitief. Uiteindelijk verloren zo’n 4.000 mensen rechtstreeks hun baan, maar het wegvallen van dit bedrijf had grotere gevolgen. De slechtste voorspellingen spraken destijds van een impact op de jobs van 12.000 mensen en een gat in de federale begroting van een half miljard.

“Voor meer dan de helft van de vertrokken bedrijven zou het interessant zijn om terug te keren”

werpse petrochemie zou wegvallen, één van de grote pijlers van onze economie… Dat zou dramatisch zijn.” Volgens Matthijs moeten Vlaanderen en België er daarom alles aan doen om dergelijke sectoren in Vlaanderen te houden.

Reshoring

Herman Matthijs

Volgens Herman Matthijs is het moeilijk om te zeggen hoeveel of welke bedrijven naar het buitenland zouden willen verhuizen. “Maar ja, als bijvoorbeeld de Ant-

“En dat gebeurt gelukkig ook. In het verleden hebben we al dikwijls buitenlandse ondernemingen naar hier gehaald met interessante fiscale projecten en dergelijke.” Dat klopt, zegt professor economie Rudy Aernoudt (UGent). “Er is trouwens nu ook een beweging bezig waar ik veel reclame voor probeer te maken: de reshoring.” Bedrijven die in het verleden uit België wegtrokken - vanwege de hoge loonkosten en hoge belastingen - lijken nu terug te keren. Voornamelijk naar Vlaanderen, dat moeite lijkt te doen om dergelijke bedrijven terug te halen.

Denk aan het Aartselaarse technologiebedrijf Nobi. Dat opende onlangs een nieuwe fabriek waarin slimme lampen voor senioren met valdetectie en -preventie gemaakt zullen worden. Voordien pro-

AXEL RONSE, VLAAMS PARLEMENTSLID (N-VA)

“Ondanks forse federale tegenwind, doet Vlaanderen er alles aan om bedrijven te versterken en er nieuwe aan te trekken. Samen met mijn collega Maaike De Vreese bezoek ik elke vrijdag een West-Vlaams bedrijf. We zitten nu al boven de 100 bezoeken. Niet covid, niet de energiekost of ook niet Brexit zet een rem op de groei. Wél het tekort aan personeel. De bevoegdheden voor Vlaanderen zijn op dat vlak vrij beperkt. We hebben geen enkele hefboom om langdurig zieken te activeren. We mogen de werkloosheidsuitkering niet in de tijd beperken. Per 100 euro die iemand als loon ontvangt, belast Vivaldi 54 euro weg. Het enige wat Vlaanderen daartegenover kan zetten is de jobbonus waardoor de laagste lonen er 600 euro netto per jaar op vooruitgaan. Daarmee maken we werken alvast aantrekkelijker. Vlaams zelfbestuur is de enige manier om echt doortastende maatregelen

“Naast voldoende personeel is de beschikbaarheid van kapitaal ook cruciaal voor onze economie. De voorbije decennia investeerde Vlaanderen fors in een sterk financieel ecosysteem. De belastingen op investeerders die minister Van Peteghem nu wil invoeren, leggen een bom onder de Vlaamse welvaart. Bovendien gaan ze compleet in tegen onze principes van rechtszekerheid. Retroactief zal wat overeengekomen werd via ‘rulings’ worden genegeerd. Zoiets jaagt investeerders weg. De komende weken worden cruciaal en ik zal elke seconde gebruiken om minister Brouns aan te jagen de alarmbel te laten luiden bij federaal minister Van Peteghem.”

duceerde het bedrijf zijn lampen in China. Tussen 2000 en 2010 zijn veertig procent van de bedrijven vertrokken, zegt Aernoudt. “En als je nu alle parameters ziet, zou het voor meer dan de helft van die bedrijven interessant zijn om terug te keren. Ik zou eerder als hypothese nemen dat ze terugkomen. Dat zou een positieve impact hebben.”

Jobs, Jobs, Jobs

Ook in de Antwerpse haven is men ervan overtuigd dat de toekomst van de industrie ook in Vlaanderen kan liggen. “Ik zie veel opportuniteiten in de productie van de brandstoffen van de toekomst voor de scheep- en luchtvaart, zoals biogas en synthetische brandstoffen zoals e-methanol”, vertelde Daan Schalk, de havenbaas van North Sea Port in De Standaard eind vorig jaar (19/11/2022). Het enige waar Schalk voor vreest, is de stijgende werkgelegenheid. Tegen 2050 zouden er 40.000 extra arbeidsplaatsen kunnen komen in de havens.

“Niet covid, niet de energiekost, maar het tekort aan personeel zet een rem op de groei van bedrijven”

Axel Ronse

“De vraag is of we de mensen gaan vinden voor die bijkomende jobs. De werk-

CHRIS JANSSENS, FRACTIELEIDER

zaamheidsgraad moet omhoog. Arbeidsmigratie vanuit omliggende regio’s wordt onvermijdelijk. (…) Gebeurt er niets, dan zullen we geen nieuwe activiteiten kunnen aantrekken. Erger nog, dan riskeren we dat bedrijven delokaliseren.”

“Blijft Vlaanderen ook in de toekomst aantrekkelijk?”

Chris Janssens

De beide professoren hopen dat bedrijven zo veel mogelijk in Vlaanderen blijven, omdat de negatieve gevolgen van een grote exodus onoverkomelijk zouden zijn. Ten eerste zou de vennootschapsbelasting wegvallen”, zegt Aernoudt. “En dat is een vrij groot bedrag. Dat gaat grosso modo over 20 miljard euro per jaar. Ongeveer 65 procent daarvan is Vlaams, ongeveer 13 miljard euro. In de hypothese dat álle Vlaamse bedrijven zouden verdwijnen, zou er dus ongeveer 7,5 procent van de begrotingsinkomsten verdwijnen.” Bovendien zou ook de werkgelegenheidsgraad fors zakken. “Als je ziet dat de industrie nog altijd 16 procent van de werkgelegenheid vertegenwoordigt, 500.000 mensen ongeveer. Als die werkgelegenheid daalt, zou dat natuurlijk wel enorme budgettaire implicaties hebben”, besluit Aernoudt.

WANNES NEUKERMANS

VLAAMS PARLEMENT (VLAAMS BELANG)

“Alhoewel ik soms de indruk krijg dat men er in Wal lonië en in linkse partijen anders over denkt, vullen schatkisten zich niet vanzelf. Een gezond land vereist een dito economie en investeringsklimaat. In 2022 oogden de cijfers inzake buitenlandse investeringen in Vlaanderen best goed. Maar blijft Vlaanderen ook in de toekomst aantrekkelijk? Er doemen wel wat ge varen op.”

“België is nog steeds recordhouder inzake het belasten van arbeid. Recenter komt daar nog bij dat door het lamentabele en versnipperde energiebeleid de energiekost hier hoger ligt dan in onze buur landen. De Belgische constructie is een fors concurrentieel nadeel. Ook over ons onderwijs maak ik me grote zorgen. Het algemene niveau daalt en de juiste pro fielen worden niet afgeleverd. Een groot probleem voor bedrijven.”

“Nog een toenemende dreiging: de overregulering. Wat Vlaanderen zelf doet, doet het met méér regeltjes. Het Vlaamse politieke establishment wil ook in het afdwingen van de door de EU opgedrongen normen steeds haantje de voorste spelen. Zullen bedrijven nog wel de ruimte krijgen om hier te kunnen ondernemen? Als het van het Vlaams Be lang afhangt, moet het antwoord op deze vraag uiteraard ‘ja’ zijn.”

“Wat Vlaanderen zelf doet, doet het met méér regeltjes”

“Vlaams zelfbestuur is de enige manier om echt doortastende maatregelen te nemen”

“Als bijvoorbeeld de petrochemie zou wegvallen, zou dat dramatische gevolgen hebben”

Rudy Aernoudt

BARBARA PAS

“Nergens ter wereld worden achtergestelde regio’s beter van

Uw verslaggever ontmoette Barbara Pas de dag nadat ze haar boek ‘Bodemloos’ opnieuw ging voorstellen, deze keer in Wijnegem. Zij wil het bij de verkiezingen vooral over de centen hebben. “Ik wil duidelijk maken wat een opoffering Vlaanderen eigenlijk doet. Want als je over de centen zou beschikken die nu via de transfers wegvloeien…” Een gesprek over de transfers, de verkiezingen en de asiel- en migratiecrisis.

as is al sinds 2007 Kamerlid en zetelt graag in dat federale parlement, ook al had ze als Vlaams-nationalist liever gehad dat de Kamer werd afgeschaft. “Helaas zitten daar nog altijd de belangrijkste bevoegdheden”, zegt Pas. “Migratie, justitie, veiligheid en natuurlijk de centen.” Tegen de verkiezingen van 2024 wil de Vlaams Belang-ondervoorzitter het communautaire vuur weer aanwakkeren en het opnieuw over de transfers hebben.

Is dat hét thema waarmee u naar de verkiezingen van 2024 wil gaan?

“Het is alleszins de reden waarom ik heel Vlaanderen al doorkruist heb om er in zaaltjes over te spreken. Over die transfers wordt amper gesproken. En eigenlijk is dat onvoorstelbaar in een periode waarin winkelkarren duurder worden, waarin er koopkrachtproblemen zijn, waarin de energiefacturen hoog oplopen… Bij elke maatregel die je voorstelt, krijg je het antwoord dat er geen centen voor zijn. Maar over die miljarden wordt niet eens gesproken.”

Wordt er minder over gesproken dan vroeger?

“Minder? Er bestaat precies een omerta over. Vroeger had de Vlaamse regering nog de ambitie in het regeerakkoord om die transfers af te bouwen. Maar - zeer opmerkelijk - sinds de N-VA de minister-president levert, eerst met Bourgeois en nu met Jambon, is die ambitie er zelfs op Vlaams niveau niet meer. Recent liet Theo Francken nog in een debat met MR-voorzitter Bouchez verstaan dat een splitsing van de sociale zekerheid voor hem en zijn partijvoorzitter niet hoeft. Dus dat communautaire vuur levend houden, dat is iets waar we veel tijd in steken.”

het politieke systeem zelf, migratie… zonder discussie miljarden gaan.”

Volgens staatssecretaris Thomas Dermine (PS) zijn die transfers eigenlijk een politieke fabel. Zo zouden ze in andere landen tussen bepaalde regio’s hoger liggen en zijn de transfers niet interregionaal, maar interpersoonlijk. Overdrijven jullie soms niet als het over die transfers gaat?

“Absoluut niet. Als het toch maar een fabeltje is en ze verwaarloosbaar klein zouden zijn, waarom raken ze dan niet afgeschaft? Maar er zijn natuurlijk transfers tussen de provincies. Zo zal er meer pensioen naar West-Vlaanderen gaan, waar veel gepensioneerden aan de kust wonen. Maar de essentie van het verhaal is: de transfers zijn wél interregionaal. Hij vergelijkt graag met de provincies, maar ten eerste gaan de bijdragen aan bijvoorbeeld Limburg over miljoenen euro’s, niet over de miljarden die naar Henegouwen en Luik gaan. Ten tweede kunnen die provincies daar niets aan veranderen. Die hebben geen bevoegdheden om een ander sociaaleconomisch beleid te voeren. En de gewesten hebben dat wel. Het Waalse financieel wanbeleid, het niet-activerende arbeidsmarktbeleid, het slechte onderwijssysteem, de duurdere gezondheidszorg… Mij allemaal niet gelaten, maar niet met de centen van de Vlamingen. En het perverse van het systeem is dat de transfers de oorzaak van het falende beleid zijn.”

Omdat regio’s dan te afhankelijk blijven?

“We hebben die studies bekeken: nergens ter wereld worden achtergestelde regio’s daar beter van. Bijvoorbeeld het implementeren van nieuwe technologieen: dat gaat allemaal veel trager omdat het niet moet. Het wordt toch door iemand anders betaald. Die eigen beleidsverantwoordelijkheid, de splitsing van de bevoegdheden: die heb je juist nodig om Wallonië er weer bovenop te helpen.”

Laat je Wallonië dan niet in de steek?

“Integendeel. Wij hebben er alle belang bij dat onze buur het goed doet. De Walen hebben die splitsing ook nodig om aan hun renaissance te kunnen beginnen. Voor Vlaanderen is het uiteraard een enorm welvaartsverlies, maar ook voor Wallonië zijn de transfers niet goed.”

Mensen liggen inderdaad wakker van wat hun portemonnee raakt.

“Klopt. Ik vind het wraakroepend dat je in de krant moet lezen dat een mindervalide twintig jaar moet wachten op een zorgbudget, terwijl er naar andere zaken, niet alleen Wallonië, maar ook

POLITIEKE VERSNIPPERING

In Vlaanderen is er nu ook iemand die een boerenpartij wil oprichten. Is dat concurrentie waar u voor vreest?

“Media en sommige partijen doen alsof wij de landbouw nu pas ontdekken, maar nu is er aandacht voor. Wij hebben altijd al de kaart van de boeren getrokken. Ik denk niet dat er in Vlaanderen nood is aan een boerenpartij, omdat wij die al zo goed vertegenwoordigen. Maar uiteraard is het ieder zijn recht om op te komen met alternatieven. Te veel versnippering is nooit goed, denk ik.”

De slechte financiële situatie in Franstalig België baart ook Europa en de ratingbureaus zorgen. Een probleem volgens u?

“Het probleem vandaag is dat Vlaanderen er mee voor opdraait. De begroting wordt

Voor versnippering is België goed beschermd door de kiesdrempel die dergelijke initiatieven tegenhoudt.

“Waar ik geen voorstander van ben. Ik vind dat iedereen die denkt een stroming te moeten vertegenwoordigen, dat ook moet kunnen doen. En diegenen die het hardst stonden te springen voor het invoeren van de kiesdrempel, moeten er nu misschien zelf voor beginnen te vrezen.”

Als ik de peilingen mag geloven, wordt het draagvlak voor onafhankelijkheid groter en groter

6 APRIL 2023 11 Interview

KAMERFRACTIELEIDER VLAAMS BELANG

VIND

als één grote entiteit bekeken door ratingbureaus en Vlaanderen is de enige regio die het niet zo desastreus doet. Bijvoorbeeld de kinderbijslag: die is destijds in Vlaanderen niet geïndexeerd, wat ik een jammere zaak vind. De reden was officieel dat er geen geld voor was. Wallonië heeft die centen zeker niet, maar zij indexeren de kinderbijslag wel. Die bouwen gewoon schulden op, wetende dat Vlaanderen het wel oplost. Je moet die banden doorknippen. Anders gaan we echt op een faillissement afstevenen. Dan is het Vlaanderen dat wordt meegesleurd.”

te sporen. Dat gebeurt hier niet. Zowel onder Francken, als onder Mahdi en De Moor gebeurde dat niet. De Franstaligen blokkeren dat volledig. En dat is het probleem met alle thema’s die nog federaal zitten. In Vlaanderen is er een grondstroom die rechts stemt. Voor een strenger justitie- en migratiebeleid. Maar in Franstalig België wordt er omgekeerd gestemd, en in de federale regering zwaaien de Franstaligen de plak.”

Even vooruitblikken naar de verkiezingen. Net zoals voor het confederalisme, is er in België slechts één partij te vinden voor Vlaamse onafhankelijkheid. Waarom zou onafhankelijkheid meer kans maken?

“Daar zitten positieve zaken in die eigenlijk de logica zelve zijn. Bijvoorbeeld het feit dat nu iemand wiens asielprocedure is afgelopen, niet meer in de asielopvang kan blijven door 27 andere procedures op te starten. Ik begrijp niet dat je daarover maandenlang moet onderhandelen.”

“Nicole de Moor zegt dat dat 1.000 plaatsen in de opvang gaat vrijmaken. Eerst zien en dan geloven. Ze heeft vorige keer gezegd dat asielzoekers die financieel op eigen benen kunnen staan uit opvangcentra weghalen 2.000 plaatsen zou vrijmaken. Het zijn er uiteindelijk een driehonderdtal geworden. En het is niet omdat je ze uit asielcentra haalt, dat ze ook uit het land zijn.”

Maar dat kan toch wel de opvangcrisis waarin we momenteel zitten minstens gedeeltelijk oplossen?

“Neen, want in diezelfde asieldeal zegt ze dat ze nog duizenden opvangplaatsen bij gaat creëren. We zitten al aan een historisch hoog aantal opvangplaatsen. Die asieldeal gaat geen soelaas brengen, omdat men aan de essentie niets doet. Men beperkt de instroom niet en er gebeurt niets fundamenteels met het terugkeerbeleid.”

Het aanklampend terugkeerbeleid wordt wel wettelijk verankerd.

“De medewerkingsplicht. Maar dan zet je voornamelijk in op de vrijwillige terugkeer. Ik heb daar niets tegen, maar als je daar geen gedwongen terugkeer tegenover plaatst, weten we uit ervaring dat dat niet werkt. Dus in de meest welwillende interpretatie van die asieldeal worden er enkele achterpoortjes gedicht, maar de voordeur blijft wagenwijd openstaan. En men maakt zelfs een aantal nieuwe bressen in de dijk.”

U doelt hier op de maatregel die verbiedt om gezinnen met kinderen in gesloten terugkeercentra onder te brengen?

“Dat is de boodschap aan de hele buitenwereld geven dat hier geen enkel gezin met kinderen ooit gedwongen zal moeten terugkeren. Dat zorgt alleen maar voor extra aanzuigeffecten.”

Als je kijkt naar de uitspraken en ambities van de vorige vier staatssecretarissen voor Asiel en Migratie: is het wel mogelijk om een streng migratiebeleid te voeren?

“Zoals Zweden doet: gezinshereniging verstrengen. Of bijvoorbeeld woonstbetredingen toelaten om illegalen op EN ANDERE ZAKEN ZONDER DISCUSSIE MILJARDEN GAAN

Nicole de Moor heeft besloten om de bijkomende opvangplaatsen in Kampenhout niet verder te onderzoeken. Waarom vindt men nergens anders plek en leek Kampenhout de enige optie, waardoor er meer dan 1.000 opvangplaatsen in één politiezone dreigden te komen?

“Wij hebben van bij aanvang geprotesteerd, samen met N-VA trouwens, tegen die extra plaatsen in Kampenhout. Niet alleen tegen die locatie, maar in het algemeen. Er is een enquête geweest bij lokale besturen en die zien het écht niet meer zitten om extra opvangplaatsen te voorzien. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Theo Francken, die ook heel hard tegen die plaatsen in Kampenhout was, maar in de Kamer vertelde geen probleem te hebben met extra asielopvang, heb ik wél een probleem met extra asielopvang. Dat is symptoombestrijding. Je moet de instroom beperken.”

Maar die mensen zijn hier nu en ze hebben wettelijk recht op opvang. Je moet ze toch ergens kunnen onderbrengen?

“Dan moet je in de opvang eerst plaats maken door diegenen die daar niet horen te zitten weg te sturen. Zes op de tien heeft geen recht op bescherming. Men moet werk maken van een deftig terugkeerbeleid. Want De Moor en haar voorgangers hebben altijd meer capaciteit voor terugkeercentra beloofd. Ook dat is een processie van Echternach.”

Maar is het dan beter om meer dan 280 miljoen euro aan dwangsommen te betalen?

“Als je de instroom beperkt, dan los je het opvangprobleem op en zit je niet met dwangsommen. Het enige wat vooruitgaat zijn het aantal opvangplaatsen en het budget voor opvang. Het ligt nu op 703 miljoen euro en allicht gaan ze er daar niet mee geraken. Plus: de vertaalkosten, juridische kosten, enzovoort, die zijn daar allemaal nog niet in meegerekend. Dus de werkelijke kost van heel dat asielwanbeleid ligt voor de Vlamingen nog veel hoger dan 703 miljoen euro. Ze durven het niet transparant bundelen, maar het is hallucinant. Die dwangsommen bewijzen dat het hele asielbeleid failliet is.”

“Francken, Mahdi… Stoere dingen zoals woonstbetredingen aankondigen, veel tweets… Maar in de praktijk hebben we geen ommekeer gezien. En die zal er met De Moor en de Vivaldi-regering ook niet komen. Enkel met het Vlaams Belang kunnen we het roer echt grondig omgooien.”

Stel dat Vlaams Belang morgen in de federale regering komt, met Barbara Pas als staatssecretaris voor Asiel en Migratie. Dan zal u toch ook akkoorden moeten sluiten en zullen ook niet alle stoere aankondigingen effectief beleid worden?

“Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te weten dat het makkelijker is om in Vlaanderen aan een meerderheid te komen, dan om in Belgische context een tweederdemeerderheid én een meerderheid in elke taalgroep te behalen. Dus dat een soevereiniteitsverklaring in het Vlaams Parlement als startpunt van de onderhandelingen over een splitsing van het land de enige logische en realistische weg is, lijkt duidelijk.”

“Voor elk ander plan, of het nu confederalisme of een zoveelste staatshervorming is, heb je altijd de goedkeuring van de Franstaligen nodig. En dan vraag ik mij af of je in de belgicisten van MR of de communisten van PTB of de klimaatfundamentalisten van Ecolo een partner gaat vinden.”

“We verklaren ons soeverein vanuit ons legitiem Vlaams Parlement en geven de Franstaligen tot 2029 om met ons rond de tafel te zitten over de boedelscheiding. Want nu gebruiken Vlamingen dat zelfs nog niet als stok achter de deur. Het lijkt me niet logisch dat je alleen maar een echtscheiding kan krijgen door te wachten op de goedkeuring van de andere.”

Als we de duur van de laatste regeringsvormingen bekijken, kunnen we ervan uitgaan dat er tijdens de gemeenteraadsverkiezingen (oktober ’24) nog geen nieuwe federale regering gevormd zal zijn. Als het al niet gebeurt in het parlement, wordt het cordon lokaal doorbroken?

“De fase van de onderhandelingen zal zeker zijn invloed hebben op de lokale resultaten. Daar ben ik van overtuigd. Stel, want het vel van de beer… Onze ambitie is om in Vlaanderen de grootste partij te zijn, zodanig dat we het initiatiefrecht hebben. Stel dat men ons meteen arrogant aan de kant schuift, dan zal dat zijn weerslag hebben bij heel wat boze kiezers op lokaal niveau.” “Als je er de meest recente verkiezingen en peilingen op nagaat, wil een heel deel van de Vlamingen dat wij de kans krijgen om mee te besturen. Als de andere partijen dat pertinent blokkeren, zullen ze dat aan de kiezer moeten uitleggen. En zal dat lokaal zeker zijn effect hebben.”

Gaat de afschaffing van de opkomstplicht in jullie nadeel spelen? Of net niet?

“Allicht was de bedoeling daarvan om veel Vlaams Belang-kiezers thuis te laten blijven. Ik heb geen glazen bol, maar ik denk niet dat dat op plaatsen zoals Ninove, waar het er zo op elke stem aankomt, dat enig verschil zal maken. Integendeel. Ik ben ervan overtuigd dat men wel eens kan schrikken wie er wél thuisblijft.”

Het wordt sowieso een andere manier van campagne voeren.

Wat zeker nodig is voor onafhankelijkheid, is draagvlak. Doet uw partij genoeg om dat draagvlak te vergroten? We horen vaak genoeg dat België niet werkt, maar het ‘Vlaams gevoel’, dat lijkt wat weg te zijn.

“Die analyse deel ik niet. Daar zetten wij nog altijd hard op in. Nu zelfs meer, want als grote partij heb je meer middelen. Wij hebben altijd hard gewerkt om dat draagvlak op te bouwen. Ik herinner mij dat ik als student actief werd en dat we de campagnes met VL-sleutels en leeuwenvlaggen deden. Dat hebben we stelselmatig opgebouwd, maar we zijn in het opbouwen van dat draagvlak enorm teruggeslagen in 2014.”

Door de communautaire koelkast?

“Ja. Je moet het je voorstellen: een Vlaams-nationale partij die met een Vlaams-nationaal programma beloftes voor een grote staatshervorming doet. Die halen 33 procent en beslissen dan om ‘eerst sociaaleconomisch orde op zaken te stellen en dan pas stappen voor Vlaanderen te zetten’. Als je dan doet alsof die communautaire problemen niet meer bestaan, dan sla je dat draagvlak eigenhandig stuk. En wij waren toen ook heel klein.”

“Wat dat draagvlak betreft, daar zijn ooit peilingen naar geweest. In 2007 was meer dan 40 procent gewonnen voor een onafhankelijk Vlaanderen. In 2017, te midden van de communautaire stilstand en met een klein Vlaams Belang, schoot er van die 40 procent nog 5 procent over.”

“Iets wat we ook vaak horen, is dat mensen niet voor een onafhankelijk Vlaanderen op Vlaams Belang stemmen. Ik ben daar zo zeker niet van. Wij steken dat echt niet onder stoelen of banken. Mensen die voor ons stemmen, om gelijk welke reden, zijn dan op zijn minst onverschillig. Want ze weten dat wij daar ons eerste streefdoel van maken. En als ik de peilingen mag geloven, wordt dat draagvlak groter en groter.”

“Niet alleen voor ons, maar voor alle partijen. We gaan niet alleen de boodschap moeten brengen waarom ze op ons moeten stemmen. Nee, we gaan ze ook moeten overtuigen óm te gaan stemmen. En als enige partij die echt voor verandering kan zorgen, kunnen wij de mensen beter overtuigen om op ons te stemmen. Ze weten dat als ze niet gaan stemmen of op die andere partijen stemmen, er geen verandering zal komen.”

Vindt u de afschaffing van de opkomstplicht vanuit democratisch oogpunt een goede zaak?

“Ik ben geen voorstander van stemplicht. Het is een recht en uiteraard moet je de mensen motiveren om zoveel mogelijk van dat recht gebruik te gaan maken. Maar zoals het hier vandaag geregeld is… Er zijn nog maar een aantal landen waar er stemplicht is, waaronder Noord-Korea en Thailand. Maar als je in een situatie zit waarin mensen steeds minder gaan stemmen en de minister van Justitie op voorhand omzendbrieven stuurt waarin staat dat er toch geen gevolg aan gegeven wordt als je niet gaat stemmen… Wat is dan de waarde van die stemplicht?”

WANNES NEUKERMANS

Betaalt Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

jouw ziekenfonds tandkosten tot 1.200 euro terug?

ID-fractie organiseert conferentie over woke “Oude marxistische wijn in nieuwe zakken”

De fractie Identiteit en Democratie (ID) in het Europees Parlement, waar het Vlaams Belang deel van uitmaakt, organiseerde een conferentie rond woke.

Vlaams Belang-Europarlementslid Tom Vandendriessche organiseerde een academische conferentie over woke. De ID-fractie haalde erg vooraanstaande critici over woke naar Brussel. Paul Boonefaes schreef een boek over de materie dat veel weerklank kreeg in Vlaanderen, maar vooral de internationale sprekers professor Frank Furedi en dr. James Lindsay zijn bijzonder prominente namen.

Lindsay werd wereldberoemd wanneer hij samen met enkele collega’s valse artikelen schreef die het postmoderne woke-gedachtegoed tot het absurde doortrokken en daar prijzen mee won. Met de zogenaamde ‘Grievance Studies Affair’ herschreven ze bijvoorbeeld stukken van ‘Mein Kampf’ van Hitler, maar met een woke, postmodern sausje. Een ander voorbeeld ging over de verkrachtingscultuur door honden in speelweides en hoe dit een spiegel was voor verkrachting bij mensen. De moderne sociale wetenschappen slikten het als zoete koek, want het was een bevestiging van het eigen denken. Een deel van de academische wereld was in zijn hemd gezet.

Bijzonder ernstig

Maar hoe luchtig en grappig het project was, het probleem van woke is bijzonder ernstig volgens Lindsay, die zich meer en meer verdiepte in het denken rond woke. En dat is geen modegril van verveelde jongeren, maar een nieuwe uiting van het oude marxistische denken, aldus Lindsay. “Marx was geen econoom, maar een theoloog”, zo klinkt het. “Marx zocht namelijk naar de sociale aard van de mens. Het draaide niet per se om de productie, maar controle over de economische productie was net een middel om de aard van de mens te vervolledigen.”

Vandaag is de machtsrelatie rond klasse simpelweg vervangen door die van intersectionaliteit, rond ras, gender enzovoort. Men eist het bezit op van het culturele kapitaal. Het verklaart het wereldwijde succes van de beweging. De Amerikaanse thema’s waaien met sprekend gemak over de oceaan, net omdat er geen binding met de realiteit is, on-

VERENIGDE STATEN

danks de eigen beweringen. Het gaat om wrok tegen onze beschaving en cultuur, en een greep naar de macht. Men eist via woke de normerende bevoegdheid op: Wie bepaalt wat goed is? Wie bepaalt wat normaal is? Het behelst een visie van de ene groep als een inherente onderdrukker en de andere als inherent onderdrukt, een intrinsiek collectivistische en autoritaire visie.

Alle culturele artefacten zijn een bewijs van die onderdrukking geworden, net omdat ze deel zijn van het zelfbeeld van de mens. Het is kapitaal in de socioculturele marxistische strijd. De marxistische verschuiving kwam er nadat bleek dat hun verhaal enkel aansloeg in primitieve en feodale landen, niet in Europa en de VS. Daarom kwam men met de ‘Kritische Theorie’, waar men nadacht over de cultuur. De marxisten keken naar de minderheden, de outsiders. Het verklaart ook waarom links de werkende klasse heeft verlaten. Ze veroverden in plaats daarvan de cultuurinstituten en eliteposities van waaruit ze agiteren. Ze gebruiken de westerse openheid en vrijheid tegen het

Donald Trump eerste oud-president ooit die strafrechtelijk vervolgd wordt

Westen zelf. Vervolgens maakte Lindsay de vergelijking tussen wat het Westen vandaag overkomt en China onder Mao, maar ook nu met de uitgebreide sociale controle. Niet laten berusten

Na dr. Lindsay was het de beurt aan professor Furedi. De Hongaars-Canadese academicus stelt zich de vraag hoe woke zo sterk kan zijn, terwijl de meeste mensen het uitspuwen en het duidelijk fout is. Hij wijst daarbij vooral naar de brede bevolking zelf, die te veel laat betijen, te veel berust en de eigen verantwoordelijkheid niet opneemt. Volgens de professor wordt wokisme van bovenaf opgelegd en blijken sectoren waarvan men weerstand verwachtte, zoals de sportwereld of de bedrijfswereld, net activistisch woke. Furedi ziet parallellen met Amerika onder Nixon. Een adviseur van de president stelde vast dat de cultuuroorlog was verloren op basis van agitatie van activisten, maar Nixon kon de morele en culturele basis van de bevolking beroeren en haalde de grootste verkiezingsoverwinning tot dan.

De kapitalisten en de bourgeoisie gaven echter altijd toe. Sociologen en linkse academici hebben zo een generationele buitensporige invloed ontwikkeld en hun denkwijze geïnstitutionaliseerd. Bijvoorbeeld bij films en series lepelden ze hun eigen stereotypen in, zoals de lompe blanke vaderfiguur, de slimme stijlvolle homo en de sterke praktische moeder.

‘Gentlemen’

Ook Furedi stelt vast dat internationale en Europese instellingen die denkbeelden hebben geïnternaliseerd en nu uitdragen. Volgens de professor moeten mensen die een alternatief willen voor woke, dat ook actief uitstralen. Bijvoorbeeld mannen die de rol van ‘gentlemen’ opnemen als antwoord op de riedel van toxische mannelijkheid. “We moeten eigenlijk niet naar woke wijzen, we moeten het zelf doen. In plaats van te klagen over linkse leerkrachten moet de rest ook leerkrachten aanbrengen.”

FINLAND

Verkiezingen: naar nieuw

Scandinavisch model?

Oud-president en Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump werd door een ‘grand jury’ in Manhattan, New York aangeklaagd in verband met zogenaamde zwijggeldbetalingen aan pornoactrice Stormy Daniels (Stephanie Clifford) in 2016. Trump zelf maakt gewag van een “politieke vervolging” en “verkiezingsinmenging”.

en meineed. Cohen beweert dat Trump hem gevraagd heeft om dat geld te geven aan Daniels. Er was echter nooit een bewijs van die betaling in de boekhouding van de Trump-verkiezingscampagne.

Reactie Trump

“Dit is politieke vervolging en verkiezingsinmenging op het hoogste niveau in de geschiedenis”, reageerde Trump afgelopen vrijdag al. Hij verwijt “de radicaallinkse democraten” een heksenjacht tegen hem te organiseren, vanaf het moment dat hij enkele jaren geleden zijn presidentskandidatuur aankondigde. “Nu heb-

ben ze het ondenkbare gedaan: een volledig onschuldige persoon aanklagen in een daad van flagrante inmenging in de verkiezingen”, beweerde Trump. “Nooit eerder in de geschiedenis van onze natie is dit gedaan.”

“Openbare aanklager van Manhattan Alvin Bragg, die uitgekozen en gefinancierd werd door George Soros, is een schande”, aldus nog Trump. “In plaats van de ongekende misdaadgolf die New York City overspoelt te stoppen, doet hij het vuile werk van Joe Biden en negeert hij de moorden, inbraken en aanvallen waarop hij zich zou moeten concentreren.” De ex-president voorspelde dat hij gelooft dat “deze heksenjacht” een averechts effect zal hebben op de Democraten. De meeste van zijn Republikeinse partijgenoten, ook zijn rivalen in de aanloop naar 2024, schaarden zich intussen achter Trump

STIJN DERUDDER

Verschillende politieke peilingen in Finland gaven uitzicht op zeer spannende parlementsverkiezingen. Finland, dat net de goedkeuring op zak heeft om toe te treden tot de militaire verdragsorganisatie NAVO, zou wel eens de bevestiging kunnen brengen van een evolutie in Scandinavische landen: uitgesproken rechtse partijen die ofwel deelnemen aan de macht ofwel middels gedoogsteun een centrumrechtse regering aan de macht helpen. De aanklacht werd volgens The New York Times verzegeld ingediend door de openbare aanklager van Manhattan, namelijk Alvin Bragg. De voormalige president werd dinsdag kort gearresteerd (een formaliteit) toen hij de aanklachten vernam in de rechtbank. Het gaat om 34 beschuldigingen van vervalsing van bedrijfsgegevens in de eerste graad. In theorie staat daar een maximumstraf van 136 jaar gevangenis op. Al zal de soep, zelfs al zou Trump veroordeeld worden, zo heet niet gegeten worden. De zakenman pleitte “niet schuldig” en vertrok na de hoorzitting terug naar zijn thuisbasis in Florida. Hij is nu de eerste voormalige president in de Amerikaanse geschiedenis die ooit strafrechtelijk is vervolgd.

Stormy Daniels beweerde een affaire te hebben gehad met Donald Trump in 2006, maar hij heeft dat altijd stellig ontkend. De aanklacht tegen Trump zou daarmee te maken hebben, maar zeker is dat nog niet. Trumps advocaat Michael Cohen betaalde vlak voor de campagne van de presidentsverkiezingen voor 2016 130.000 dollar aan Stormy Daniels. Daarmee zou mogelijk een inbreuk gepleegd zijn op de wetten rond campagnefinanciering. Cohen werd in de zaak al veroordeeld voor het overtreden van wetten rond campagnefinanciering, belastingontduiking

“Democratie blijft steeds een wonderlijk ding”, aldus de zetelende eerste minister, de sociaaldemocrate Sanna Marin, op verkiezingsavond toen het duidelijk werd dat ze zichzelf niet zou opvolgen. Uiteindelijk werd het een zege voor rechts en radicaal rechts. De Nationale Coalitie of KOK kwam op 20,7 procent, en de uitgesproken rechtse Ware Finnen op een forse 20,1 procent. Marins SDP moest zich tevreden stellen met 19,9 procent. Een overwinningsnederlaag voor Marin, een bittere pil voor de

voormalige premier van Finland. Stilaan wordt een nieuw Scandinavisch model duidelijk, waarbij uitgesproken rechtse partijen, met vooral een migratiekritisch programma en met een electorale inbedding in de maatschappij, aan de macht deelnemen of met gedoogsteun een centrumrechtse regering ondersteunen. Dit was zo in het verleden in Denemarken, dit is zo in Zweden, en nu dus wellicht ook in Finland.

Zetelend premier Sanna Marin moest nipt de duimen leggen tegen centrumrechts © PHOTONEWS

James Lindsay op de conferentie

DIPLOMATIEKE VALIES

Is oorlog om Taiwan onvermijdelijk?

China mag dan al zijn best doen Taiwan diplomatiek te isoleren (en hier de nodige visibiliteit aan te geven), in wezen raakt dat niet de essentie van de plaats die het eiland bekleedt. Een Chinese invasie zou veel eigen schade veroorzaken, maar of dat Peking ervan zou weerhouden, is nog maar de vraag. Essentieel, en dit kan het verschil maken tussen een ‘go’ en ‘no-go’ voor de Volksrepubliek, is de houding van de VS. Tot waar reiken de veiligheidsgaranties die de VS Taiwan toegezegd heeft? Dát is de vraag van één miljoen.

En nog eentje die van kamp wisselt: Honduras. Zopas besliste het niet langer Taiwan als het officiële China te erkennen, dan wel de Volksrepubliek. Het is een beslissing die op opportunisme berust, niet op principes. Het Latijns-Amerikaanse land draagt een pak schulden als een molensteen rond zijn net, maar kijk, Peking springt te hulp. ‘Paris vaut bien une messe’, en dus op de schop met de erkenning van Taipei. Het is een trend van jaren. Sinds 1990 verbraken minstens vijftien landen hun diplomatieke betrekkingen met het eiland. Gaat men verder naar 1970 dan staat de teller zelfs op vijftig. Ziehier de vrucht van de zogenaamde ‘checkbook diplomacy’ van Peking: geld op tafel leggen, wat zich al dan niet als regelrechte omkoperij vertaalt, in ruil voor erkenning.

Soms biedt Taiwan weerwerk. Zoals in het geval van Micronesië dat wel eens de omgekeerde beweging kan maken, alleen is dit eerder de uitzondering die de regel bevestigt. Het land bestaande uit een rits eilanden kent al bij al niet veel meer dan 100.000 inwoners, wat het al snel financieel behapbaar maakt voor Taipei. Punt is dat vandaag nog slechts dertien landen Taiwan als staat erkennen. Kleine landen als Haïti of Belize bijvoorbeeld. Slechts één Europese staat komt in dit rijtje voor: Vaticaanstad. Interessanter voor Taiwan dan deze officiële erkenning, is de officieuze diplomatie die het bedrijft.

Rol Amerika

De relatie met de VS is cruciaal voor de Taiwanezen, net zoals Taiwan een sleutelrol speelt in de Amerikaans-Chinese betrekkingen. De Nixon-Kissinger-politiek van weleer speelde dan wel de kaart van Peking, tegelijkertijd is er een Amerikaans engagement garant te staan voor de Taiwanese soevereiniteit en veiligheid. Met argusogen wordt gekeken naar het bezoek van de Taiwanese president deze week aan de VS, niet in het minst in China zelf. Eén zaak staat immers buiten kijf: een afkeurende reactie uit die hoek komt er steeds. Maar de hevigheid ervan is ook een graadmeter van hun ergernis. Washington legt dan ook de nodige

voorzichtigheid aan de dag voor dat bezoek van de Taiwanese presidente, dat officieel een ‘transfer’ is, geen ‘bezoek’, laat staan een ‘officieel bezoek’. Ze komt, doet New York en Los Angeles aan, waarna ze verder reist naar Guatemala en Belize, niet toevallig twee landen uit het voormelde rijtje van dertien dat Taipei officieel erkent. Haast belangrijker dan waar ze gaat, is wie ze in de VS ontmoeten zal. Geen topfiguren, laat staan ambtsgenoot Biden zelf. Wel de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden McCarthy, de opvolger van Nancy Pelosi die zelf met haar bezoek aan het eiland heel wat stof deed opwaaien. Het incident zal wellicht snel koelen zonder veel te blazen.

Militaire opbouw

Belangrijker dan dergelijke bezoeken die goed gecontroleerd worden om escalatie te vermijden, is de opbouw van mensen en middelen tussen beide China’s (en de VS). Xi is geen Poetin en de Chinese aanpak is anders: geleidelijker, rationeler, maar daarom niet minder doelloos. Bekijkt men de dingen rationeel, dan onthoudt China zich van een openlijke confrontatie. Tal van factoren zullen ervoor zorgen dat de collaterale schade groot zou zijn. De te overbruggen afstand, het tekort aan schepen om afdoende troepen ter plaatse te brengen, de Taiwanese verdedigingslijnen en hun vechtlust. En de factor Amerika, wellicht de grootste gok voor Peking. Hoe ver zullen de veiligheidsgaranties gaan? Is het aangewezen bij een invasie ook de VS rechtstreeks te viseren, een scenario met een hoog Pearl Harbor-gehalte? Het klinkt gek, maar experts zijn het erover eens dat het militair-strategisch zo dom nog niet is, ook al is de gok gigantisch. Ondertussen hebben de Amerikanen in Okinawa net manoeuvres achter de rug, opgezet in het licht van een oorlog met China, en timmert China rustig verder aan de ontwikkeling van zijn strijdkrachten, wat dan weer een verdere militarisering van Japan teweegbrengt. Bekeken tegen deze achtergrond, zal het Tapei worst wezen dat slechts dertien landen hen erkennen.

MICHAËL VANDAMME

OPINIE Terug naar de USSR

Een Russisch meisje uit het zesde leerjaar had een tekening gemaakt tegen de oorlog in Oekraïne. Haar tekenleraar verklikte haar bij de politie. Haar vader werd gearresteerd en op 28 maart 2023 veroordeeld tot twee jaar gevangenis. Het kind moet naar een tehuis. Inderdaad, in de échte USSR onder Stalin zou de vader twintig jaar gekregen hebben. Maar toch is dit kleine, menselijke drama een teken aan de wand. Het is niet Chuck Berry’s ‘Back to the USA’ uit 1959. Rusland anno 2023 is ‘Back to the USSR’.

De plaatsing van Russische kernwapens in Wit-Rusland, vlak bij de Poolse grens, past helemaal in dat patroon. Toen de USSR nog bestond, was Wit-Rusland de facto ook al bezet gebied. Na de val van de USSR werden alle nucleaire en chemische wapens uit het juist onafhankelijk geworden Wit-Rusland overgebracht naar Rusland. Maar nu komt de USSR de facto terug, en dus ook de kernwapens. Plus ça change, plus ça reste la même chose … Militair gezien leidt deze plaatsing tot een verkorting van de waarschuwingstijd bij een nucleaire aanval. Voor Polen zal de waarschuwingstijd vrijwel nihil zijn. Geen enorme machtsverschuiving, maar toch… De Wit-Russische dictator Loekasjenko kan dan wel rondbazuinen dat die atoomwapens er zijn om de onafhankelijkheid van zijn land te garanderen, maar in praktijk zal het omgekeerde gebeuren. De Russen zullen die atoomwapens zeker niet laten bewaken door de onbetrouwbare Wit-Russische troepen. Zij zullen die kernwapens stationeren in militaire bases, met Russische troepen. Dat zal de positie van Loekasjenko tegenover het Kremlin verzwakken, en de Russische wurggreep op Wit-Rusland versterken. Zoals in de USSR. Plus ça change… Zinkjongens

“Ongeoefende dienstplichtigen werden op de vijand afgestuurd nadat ze één keer negen kogels hebben afgevuurd tijdens één schietoefening en één handgranaat hebben gegooid. Hun rantsoenen bestonden uit blikvoedsel waarvan de vervaldatum al vele decennia in het verleden ligt. Voedsel, medicijnen, zelfs wapens en munitie worden door corrupte en/of kortzichtige soldaten en officieren verkocht aan de Afghanen. Zelfs de Afghaanse strijders hadden beter materiaal om gebroken ledematen te spalken of bloedtransfusies op het slagveld uit te voeren dan de Sovjetsoldaten.” Ik wed dat u hier twee keer het woord ‘Oekraïners’ had verwacht en niet ‘Afghanen’. Maar in-

derdaad, dat is samengevat uit het boek ‘Zinkjongens’ van de Wit-Russische schrijfster Svetlana Alexijevitsj over de Sovjetinvasie in Afghanistan. Plus ça change… Seksslavinnen

Was u ook verontwaardigd en verbaasd toen u onlangs in de media las dat Russische verpleegsters en vrouwelijke militairen door de officieren als seksslavinnen worden gebruikt? Er bestaat zelfs een informeel systeem om die vrouwen ‘eerlijk’ te verdelen: zoveel naar de infanterie, zoveel naar de artillerie... Wie weigert, wordt als kanonnenvoer naar het front gevoerd voor stormaanvallen waarbij de overlevingskansen vrijwel nihil zijn. Ik was natuurlijk ook verontwaardigd, maar helemaal niet verbaasd. Ik had vrijwel identieke getuigenissen gelezen van Wit-Russische meisjes en vrouwen tijdens de Afghaanse oorlog. Vrouwelijke militairen waren toen nog een zeldzaamheid. Veel van die meisjes waren uit socialistisch idealisme vrijwillig naar Afghanistan vertrokken omdat ze dachten dat ze daar als artsen, verpleegsters, onderwijzeressen of ontwikkelingshelpers zouden kunnen werken. Een groot aantal van hen wist niet eens dat het daar nog volop oorlog was. Plus ça change…

Spionnen

Sinds Poetin aan de macht kwam, werden talrijke Russische journalisten en dissidenten vermoord, in elkaar geslagen of gearresteerd wegens spionage. Maar eind maart werd de Amerikaanse journalist Evan Gersjkovitsj aangehouden op beschuldiging van spionage. Dat was sinds de ondergang van de USSR nooit meer gebeurd. Men moet al teruggaan tot de arrestatie van Nicholas Daniloff om een vergelijkbaar voorbeeld te vinden. Dat was in september 1986. In de USSR, inderdaad. Plus ça change…

PAUL BÄUMER

Aan communistische symbolen geen gebrek op de jaarlijkse parades in Moskou

De beslagrechter oordeelde vorige week dat het kabinet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) spullen openbaar moet verkopen om dwangsommen te betalen aan asielzoekers. Op enig medelijden van N-VA-Kamerlid Tomas Roggeman moet de geplaagde staatssecretaris echter niet rekenen, want door in een regering met de PS, Ecolo en Groen te stappen, heeft cd&v zichzelf een asielcrisis op de hals gehaald, oordeelt hij. “Wie zijn gat brandt, moet op de blaren zitten.”

TOMAS ROGGEMAN - N-VA-KAMERLID

Vorige week kwam na 14 dagen een einde aan de bezetting van de toekomstige kantoren van het Nationaal Crisiscentrum nabij het Brusselse Noordstation. Een 70-tal asielzoekers werd overgebracht naar twee tijdelijke opvangplaatsen en kreeg een garantie op permanente opvang. Dat de politie het pand niet sneller heeft ontruimd, is volgens N-VA-Kamerlid Tomas Roggeman te wijten aan de terughoudende houding die veel lokale besturen in Brussel nog steeds aannemen. Toch merkt hij op dat men ook in de hoofdstad stilaan genoeg heeft van de opvangcrisis en de bijhorende overlast op straat. “Dat is niet onlogisch, want de incidenten volgen elkaar in sneltempo op”, schetst Roggeman. “Zodra het ene kraakpand wordt ontruimd, trekken de mensen die geen onderdak vinden gewoon naar het volgende. Iets doet mij vermoeden dat ze een lijstje hebben klaarliggen met panden die nog in aanmerking komen om te kraken.”

“Ik vind het zorgwekkend dat bepaalde advocaten het patrimonium van de federale staat viseren”, vervolgt hij. “Ze menen dat asielzoekers recht hebben op onderdak in de gebouwen van de federale staat zolang ze geen opvang krijgen en ze proberen ook de vrederechter daarvan te overtuigen. Ngo’s misbruiken die tactiek om de overheid onder druk te zetten om extra opvangplaatsen te creëren.”

Als de PS een pleitbezorger is van open grenzen, moet ze maar asielzoekers opvangen in Wallonië

Wat vindt u ervan dat er gaten worden geboord in de daken van kraakpanden om asielzoekers weg te jagen?

“Dat is een laakbare praktijk en bovendien een vorm van symptoombestrijding. Men bestrijdt de gevolgen van het beleid in plaats van de problemen ten gronde aan te pakken. Het kalf ligt gebonden bij de Belgische migratiewetgeving. De regering weigert om uitgeprocedeerde asielzoekers het land uit te zetten en met buitenlandse overheden te onderhandelen over terugname-akkoorden omdat de socialisten het daar ideologisch moeilijk mee hebben. Ook ontradingscampagnes hebben in het verleden hun nut al bewezen, maar de regering weigert principieel om daarvan gebruik te maken omdat die niet passen bij haar imago van zelfverklaarde wereldverbeteraar.”

De zoektocht naar extra opvang-plaatsen verloopt moeizaam. Van de 189 lokale besturen die vorige maand deelnamen aan een bevraging van De Standaard, zeggen er 143 dat ze geen extra asielzoekers willen opvangen. Begrijpt u dat?

“De bereidheid om de gevolgen van de federale beleidskeuzes te dragen, smelt op het terrein weg als sneeuw voor de zon. Lokale besturen willen geen bijkomende faciliteiten openen op hun grondgebied. Ook Wallonië en Brussel staan op de rem. De regering heeft bij monde van staatssecretaris De Moor de lokale besturen tot tweemaal toe opgeroepen om bijkomende lokale opvanginitiatieven (LOI’s) te openen voor asielzoekers: van de meer dan 500 steden en gemeenten die dit land rijk is, zijn er slechts 21 op die oproep ingegaan. In geen enkele van die 21 gemeenten zit Groen in het bestuur. Je hebt in Wallonië honderden PS-burgemeesters, maar daarvan is er slechts een tiental dat zijn verantwoordelijkheid wil nemen. Dat getuigt van een enorme hypocrisie. Als de PS een pleitbezorger is van open grenzen, moet ze maar asielzoekers opvangen in Wallonië.” Is de asieldeal van de federale regering een druppel op een hete plaat?

“De asieldeal zet op sommige vlakken de poort nog verder open. Het budget voor asielopvang is in drie jaar tijd meer dan verdubbeld en bedraagt nu 600 miljoen euro op jaarbasis. Hoewel dat een recordbedrag is, wordt de chaos alleen maar groter. Zolang de regering niet ten gronde ingrijpt met ontradingscampagnes en een gedwongen terugkeerbeleid, zal ze de tanker niet kunnen keren. Het probleem wordt ook deels veroorzaakt door onze sociale zekerheid: België heeft een van de meest uitgebouwde socialezekerheidsstelsels ter wereld. Uiteraard moeten we mensen met financiële problemen helpen, maar we moeten ons stilaan de vraag stellen of we niet té genereus zijn.”

Uw partijgenoot en collega-Kamerlid Theo Francken wil het leefloon van Oekraïense vluchtelingen drastisch verminderen. Oekraïners krijgen meteen een leefloon van 1.500 euro per maand en slechts 2 op de 10 is aan het werk.

“Ik ben zelf voorzitter van het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst (BCSD) in Dendermonde. Het wettelijk kader dwingt mij soms om schandalige bedragen uit te keren. Recent kreeg ik een alleenstaande mama met drie kindjes over de vloer die aanspraak kon maken op een leefloon,

eens. (fel) Maar als je aan het einde van de maand meer overhoudt door niks te doen dan door te gaan werken, is er een serieus probleem.”

De Moor betreurt “dat er politici zijn die denken te kunnen scoren met het tegenhouden van opvang, die enkel nog maar wordt onderzocht”. Voelt u zich aangesproken?

“(lacht) Het is altijd gemakkelijk om naar iemand anders te wijzen. N-VA komt met concrete maatregelen om het probleem ten gronde aan te pakken, maar de Vivaldi-regering kiest ervoor om die allemaal weg te stemmen. Dat is het spel van meerderheid en oppositie, maar als je onze voorstellen niet wil aannemen, moet je het probleem zelf oplossen. Dat is de logica zelve. Toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA, red.) heeft in zijn eigen gemeente, Lubbeek, een asielcentrum geopend. Hij nam de verantwoordelijkheid voor zijn eigen beleid. Deze regering slaagt daar niet in. Ze presenteert zichzelf als wereldverbeteraar, maar zodra het gaat over opvangplaatsen, hanteert ze het ‘nimby’-principe (‘not in my backyard’ - ‘niet in mijn achtertuin’, red.) en moet de Vlaamse Rand het probleem maar oplossen. Dat is verschrikkelijk hypocriet.”

Als je aan het einde van de maand meer overhoudt door niks te doen dan door te gaan werken, is er een serieus probleem

Maakt De Moor er een puinhoop van? Of wordt ze gegijzeld door haar linkse coalitiepartners?

“De inhoudelijke stellingen van De Moor en haar partij stemmen niet altijd overeen met die van N-VA, maar ik denk wel dat ze tot op een zekere hoogte de noodzaak inziet van grondige hervormingen. De opvangcrisis is voor een deel te wijten aan haar coalitiepartners die elke hervorming afblokken. Ik heb weinig medelijden met haar. Cd&v is zelf in de Vivaldi-regering gestapt en heeft de voorkeur gegeven aan een coalitie met PS, Ecolo en Groen boven een coalitie met N-VA. Dan weet je waaraan je begint. Wie zijn gat brandt, moet op de blaren zitten.”

KADUKE WETGEVING

Hoe kijkt u naar de juridische procedures van asielzoekers die opvang proberen af te dwingen via de rechter?

“Je kan het die mensen eigenlijk niet kwalijk nemen dat ze hun rechten uitputten. Ze maken gewoon gebruik van het systeem dat wij gecreëerd hebben. De wetgeving is kaduuk en het is aan de federale overheid om die te wijzigen. N-VA dient op regelmatige basis wetsvoorstellen in om de achterpoortjes in de Opvangwet te sluiten en tot een waterdicht asiel- en migratiebeleid te komen, maar die worden systematisch weggestemd door de meerderheid. Dat is jammer.”

ANTON SCHELFAUT

“De manier waarop wij werkloosheid subsidiëren, is onverdedigbaar”

POL DEMAN WON 110 JAAR GELEDEN DE EERSTE EDITIE VAN DE RONDE VAN VLAANDEREN

Op zondag 2 april vond de 107e editie van ‘Vlaanderens mooiste’ plaats. Voor het eerst sinds 2016 vertrok men opnieuw vanuit Brugge om via Beernem, Aalter, Izegem en Zulte naar de Vlaamse Ardennen te trekken.

De eerste editie werd gereden in 1913, georganiseerd door de krant Sportweekend. De Ronde viel samen met de toen al belangrijke wedstrijd Milaan-Sanremo. Vandaag maken die twee wedstrijden samen met Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije deel uit van de vijf wielermonumenten.

Deman

In het begin was de Ronde van Vlaanderen vooral een wedstrijd die renners trok van eigen land. De eerste winnaar was de West-Vlaming Pol Deman. De Ronde was al van bij het begin erg populair. Bij een interview aan een krant vertelde Deman: “In mijn hele leven zag ik nooit zoveel mensen samen als op die dag van de eerste Ronde van Vlaanderen. Overal langs de wegen stonden ze samengetroept, duizenden en nog eens duizenden sportliefhebbers.”

De Rekkemnaar had al een reputatie opgebouwd door onder meer uitstekende prestaties in de Ronde van België, als amateur. Deman had in 1911 gedebuteerd in de Ronde van Frankrijk, zonder ploeg. Dat type renners noemde men “de onverzorgden”. Hij won alle ritten in die categorie en werd dertiende in het eindklassement. Na de eerste overwinning van de Ronde van Vlaanderen won hij in 1914 ook nog Bordeaux-Parijs, maar datzelfde jaar werd hij levenslang geschorst. Deman had namelijk meegereden met een wagen. De organisatie in die tijd stond nog niet helemaal op punt.

Verzet

Maar 1914 is natuurlijk ook het jaar waarin de Grote Oorlog uitbrak. Deman gebruikte zijn fiets om als deel van het verzet informatie - verstopt in een gouden tand - naar Nederland te brengen. De Duitsers konden hem echter pakken en stuurden hem naar de dodencel. De dag van zijn executie was 11 november 1918. Hij kwam dus met de schrik vrij. De heldenmoed van Deman wordt in binnen- en

buitenland erkend. De Franse overheid geeft hem het ‘Croix de Guerre’ voor buitengewone moed. Men beslist ook om zijn levenslange schorsing op te heffen gezien zijn voorbeeldige daden. Met succes, want Deman wint in 1920 Parijs-Roubaix en in 1923 Parijs-Tours.

Het peloton herkent de renner aan zijn zwaar stemgeluid en sterk West-Vlaams accent. Zijn bijnaam was dan ook “de bas”. Hoewel Deman een mooi palmares bijeen heeft kunnen rijden, is het natuurlijk maar de vraag wat het zou zijn geweest indien de oorlog niet was uitgebroken. Leeftijdsgewijs viel die tijdens zijn beste jaren.

Na het wielrennen kiest Deman ervoor om fietsenmaker te worden. Hij kocht een huis in Outryve en woonde er samen met zijn vriendin, zonder ermee getrouwd te zijn. Iets wat niet evident was in die tijd in het katholieke Vlaanderen. Deman overlijdt op 31 juli 1961 op 72-jarige leeftijd.

Verplaatsingen

De Ronde zelf ging altijd door na de Eerste Wereldoorlog. Zelfs tijdens de Tweede Wereldoorlog reden de renners. Ook in volle coronagekte ging Vlaanderens mooiste door, al verplaatste men de Ronde naar het najaar. De start en de aankomst werden wat vaker verplaatst. In den beginne lagen start en aankomst in Gent en Mariakerke. Later was de start 20 jaar lang in Sint-Niklaas en 18 jaar in Brugge. In 2017 nam Antwerpen het over. Vanaf 2022 werd het afwisselend Antwerpen en Brugge. Vanaf 1972 was de aankomst in Meerbeke en sinds 2012 in Oudenaarde.

Het parcours ten slotte verandert het meest van al, met natuurlijk het zwaartepunt in de Vlaamse Ardennen, waar de ‘bergen’ het verschil maken.

Dit jaar vond de beslissende aanval eveneens daar plaats. De eerste editie was de langste, met 324 kilometer. Nu is dat een goede 50 kilometer minder.

Tadej Pogacar wilde al een tijdje de Ronde van Vlaanderen winnen. Vorig jaar was hij er al zeer dichtbij, maar hij liet zich toen strategisch in de luren leggen. Dit jaar wilde de Sloveen tonen dat hij en hij alleen de beste is.

De E3 had al een zeer genietbaar voorproefje gegeven van wat we nu mochten verwachten: de grote drie zouden het onder elkaar uitvechten. Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar. Bij die laatste is dat wel heel bijzonder, want Pogacar is tweevoudig Tourwinnaar. Renners van dat kaliber zakken doorgaans af naar de Ronde van Vlaanderen als toerist. Maar door zijn exploot van afgelopen zondag hijst Pogacar zich nu naast illustere namen zoals Eddy Merckx en Louison Bobet, oude wielergoden.

SPANNING

Iedereen wist dat het een strijd zou worden tussen de grote drie, maar dat maakte de koers saai noch voorspelbaar. Deze editie was er een om in te kaderen en bracht alles wat het wielrennen te bieden heeft. Eerst en vooral de snelheid, want dit jaar was het de snelste koers ooit, met een gemiddelde van 44,1 km per uur. Dit kwam mede dankzij een stevige wind over het Vlaamse landschap, een wind die zorgde voor problemen. Zo raakte Van der Poel achterop en moest hij zwaar werken om weer in positie te komen. Pogacar zag zich ernstig gehinderd door een valpartij en ook Van Aert raakte betrokken in een tuimeling. Het drieste maneuver van Filip Maciejuk van Bahrain Victorious schakelde op 141 km van de eindmeet enkele grote namen uit. De Pool werd meer dan terecht uit de koers gezet. Intussen werd er gejaagd op een kopgroep die zich eerder had losgereden. In de heuvels werden de jongens gescheiden van de mannen. Pogacar toonde zijn vorm en klasse toen hij versnelde op de Oude Kwaremont, op 30 km van het einde. Van Aert en Van der Poel gingen mee, maar niet veel later reed de Sloveen gewoon weg van alles en iedereen. Hij leek van een andere planeet te komen. “Mijn seizoen is nu al geslaagd.” Pogacar grapte dat hij nu op pensioen kan, want hij heeft nu ongeveer alles al gewonnen. En dan te bedenken dat Pogacar nog maar 24 jaar is.

NIEMAND LAAT STEKEN VALLEN VOOR TOP 4, AL SCHEELDE HET NIET VEEL

In de laatste rechte lijn voor de Champions’ play-offs is de foutenmarge klein geworden voor ploegen bovenaan het klassement. De top hield zich recht.

Antwerp moest zich als eerste tonen en had de handen vol aan het nochtans weinig indrukwekkende Zulte Waregem. Pas in de 85e minuut konden de jongens van Van Bommel het verschil maken. Alderweireld scoorde twee keer. Dankzij deze zege is Antwerp zeker van de Champions’ play-offs. Door de nederlaag wordt de degradatie voor Zulte Waregem bijna onafwendbaar.

Gent begon met de handrem op tegen Seraing, maar naar de rust maakten ze het af. De Walen kregen 0-5 op de tanden. Gift Orban scoorde ook nu weer twee keer en gaf een assist. Gent scoorde nu 18 doelpunten in vier wedstrijden. Het is nog niet zo heel lang geleden anders geweest. Genk had alle moeite van de wereld tegen OHL. Pas in de 87e minuut kon Mike Trezor de winnende goal maken via een vrije trap. Genk breekt zo de ban van een reeks snertwedstrijden waarin ze veel te weinig punten raapten, maar zal toch beter moeten beginnen doen. OH Leuven zat vooral met een ei van wat zich ver van het veld afspeelde. Hun speler Sofian Kiyine ging de wereld rond met zijn waanzinnig auto-ongeval. Hij vloog (letterlijk!) aan hoge snelheid over een rond punt heen een sporthal binnen, waar kinderen aan het sporten waren. Een ramp werd nipt vermeden.

LANG NOG NIET UITGESCHAKELD

Club Brugge heeft zich na enkele trainerswissels precies wat heruitgevonden en won makkelijk van KV Mechelen. Uitblinker was Noa Lang die twee keer kon scoren. Mechelen lijkt vooral het seizoen te willen redden in de bekerfinale van volgende maand. Brugge maakt nog kans op plaats 4, want Gent staat maar 2 punten voor en moet nog tegen Union.

Union dat bijna zijn broek scheurde tegen STVV. Pas in de 89e minuut kwam het winnende doelpunt tegen de Limburgers. Zo blijft het verschil met leider Genk 3 punten. Iedereen won dus, maar het heeft niet veel gescheeld. Plaats 1 en plaats 4 worden nu wel erg duur.

Pogacar

Hoe heidens is Pasen?

Met Pasen staat de belangrijkste (in religieus opzicht dan toch) christelijke feestdag voor de deur. Rond deze periode zal u er ongetwijfeld aan herinnerd worden dat heel wat aspecten van deze en andere feestdagen, zoals paaseieren, de kerstboom of de data van deze feestdagen, een heidense oorsprong hebben. Maar klopt dat ook?

Op Pasen vieren christenen de verrijzenis van Jezus Christus uit de dood. Die gebeurtenis is de centrale pijler waarop het christelijke geloof rust en Pasen is bijgevolg de belangrijkste feestdag van het christendom - in religieus opzicht tenminste, want in onze seculiere consumptiemaatschappij wordt tegenwoordig doorgaans meer belang gehecht aan de beleving van Kerstmis.

Lentefeest

In het Engels en het Duits wordt Pasen respectievelijk ‘Easter’ en ‘Ostern’ genoemd. Die term komt van de oud-Germaanse lentegodin Eostre, van wie april de feestmaand was. Velen zien daarin een bewijs dat de Katholieke Kerk Pasen doelbewust rondom april heeft laten vallen, om zo aan te knopen bij een oude heidense traditie. Dat getuigt van een nogal ‘germanocentrische’ visie op de geschiedenis, want men gaat er daarbij van uit dat men ten tijde van het vroege christendom in de hele christelijke wereld de klok gelijk zette met de Germaanse wereld, toen nog een marginale uithoek van het christelijke rijk.

Wie een beetje van de christelijke traditie kent, weet natuurlijk dat Pasen gewoon een christelijke herinvulling is van het joodse Pesach. Die feestdag valt net als Pasen rondom april, al besliste het concilie van Nicea in 325 expliciet dat de viering van het christelijke Pasen los moest staan van de joodse kalender. En daarom volgde men de stand van de maan: Pasen valt op de zondag na de eerste volle maan van de lente dus altijd van 22 maart tot 25 april.

Paaseieren en paashazen

Ook bij de traditie van paaseieren schilderen, eten en rapen, iets wat op het eerste gezicht weinig te maken heeft met de verrijzenis van Christus, gaat men vaak op zoek naar een heidense oorsprong. De theorieën over het ontstaan ervan zijn velerlei: komt het uit het middeleeuwse gebod om geen eieren te eten tijdens de vasten? Komt het uit het jodendom, dat het net als zovele van zijn tradities ontleende uit het Perzi-

BOEK

Tijdgeest

sche zoroastrisme? Of hebben de vroege christenen in het Midden-Oosten het overgenomen van de oude Egyptenaren en Mesopotamiërs, waarbij ze de link legden tussen wederopstanding en het feniksei? Vast lijkt te staan dat als paaseieren al een verre, vergeten heidense oorsprong

kennen, deze wellicht nog ouder is dan het jodendom en niet zomaar door christenen werd gecoöpteerd, maar uit een ver verleden werd overgeleverd.

En wat dan met de paashaas? Die komt toch zeker uit het Germaanse heidendom?

Wat is er immers Germaanser dan het an-

Een heldere geest in onze beroerde tijd

Bondig, gevat en welbespraakt iets zeggen, het is niet velen gegeven. Zeker niet als je er dan bovendien nog in slaagt om er de lezer over te doen nadenken alvorens met een repliek af te komen. Rik Torfs heeft het helemaal in de vingers. Op Twitter legt hij in korte gedachten zijn meningen over diverse toestanden, gebeurtenissen, feiten en personen, die hem applaus ople veren van mensen die vaak vinden dat ze het niet beter hadden kunnen zeggen, of tegenstand opwekken van mensen die het er niet mee eens zijn. Sommigen van die laatsten gaan wel eens over in platte, denigrerende en op de man spelende reacties. Maar ook dan is Torfs geheel zichzelve en kaatst hij de bal ontwapenend, zichzelf relativerend en met de glimlach terug tot alle kritiek verstomt.

Jawel, hij gaat in tegen de taboes van deze tijd, tegen woke en betutteling, tegen de cancelcultuur en de pogingen om de meningen van mensen te stroomlijnen of te onderdrukken. “De tijdgeest herkent men aan zijn taboes. Dat zijn de onderwerpen waarover een redelijk gesprek onmogelijk is zonder op morele verontwaardiging te stoten of maatschappelijk uitgesloten te worden. U kunt zelf invullen welke onderwerpen dat in deze tijd zoal zijn”, zei hij op Twitter. Uiteindelijk doet hij dat laatste zelf in voorliggend boek dat niet onopgemerkt voorbijgaat aan de aandacht van de meningmakers van deze tijd en meer herdrukken beleeft dan hij ooit had durven hopen. En hij wordt overal te lande uitgenodigd om erover te vertellen. Want, inderdaad, wie hem leest, hoort hem ook graag vertellen. Want dat kan hij, helder en ontwapenend.

Vermenging recht en moraal

Elf hoofdstukken doet hij erover om gevat de lezer aan het nadenken te zetten over onze tijd die bedreigd wordt door tal van gevaren die de vrijheid in het algemeen en de vrijheid van denken en spreken van de mensen in het bijzonder bedreigen. Als katholiek weet hij waarover hij spreekt als

hij stelt dat er gelukkig tal van taboes verdwenen zijn, ook in en door het instituut waarvan hij deel uitmaakt en loyaal lid blijft. Maar tegelijk ziet hij er na de bevrijdende jaren 60, 70 en 80 tal van nieuwe ontstaan die opnieuw het geweten en de intellectuele vrijheid van mensen aan banden trachten te leggen, vaak gedoogd en aangemoedigd door de linkerzijde: “Vandaag komt de moralistische invulling van het recht niet langer van de Kerk, maar van progressieve krachten in de samenleving die haar een generatie voordien terecht bestreden.” En daar zet hij zich tegen af, ook al weet hij dat elke vrijheid pas binnen redelijke grenzen het best gedijt. De vermenging en vervanging van recht door moraal die gevoed wordt door emoties en gevoelens is wellicht een van de grootste bedreigingen, wat op een gevaarlijke manier leidt naar een cancelcultuur, het uitwissen van ideeën en tastbare overblijfselen uit het verleden, en bovenal: het versmachten van de vrije meningsuiting.

Concrete stellingen

Rik Torfs kent zijn klassiekers als ‘homo universalis’, maar hij is ook thuis in het geestesleven van vooral de 20ste eeuw. Dat geeft hem een uitstekende uitvalsbasis om

de periode van zijn eigen actieve, professi onele leven goed in te schatten en dat tegen de huidige tijd van zijn eigen weliswaar nog anders-actieve, maar eerder beschouwende leven te plaatsen. Zo analyseert hij de evo lutie die de universiteiten doormaakten op vlak van openheid of net het gemis ervan, maar ook over de toenemende spanning tussen exacte en humane wetenschappers, en de wil van de universiteit om deugdzaam te zijn, waarbij de strijd tegen ongelijkheid een speerpunt is. Daarnaast is het hoofdstuk over ‘slachtofferschap’ erg indringend om te vatten hoe het overdreven en emotioneel uitvergroten van slachtofferschap vaak elke verdere inhoudelijke discussie onmogelijk maakt. En dat alles wordt geïllustreerd met kleine voorbeelden die Torfs zelf meemaakte of ervaarde. Het maakt zijn stellingen erg concreet en tastbaar, en door hun duidelijkheid ook aanvaardbaar.

Humor om te verbinden

Hoe om te gaan met de tijdgeest is het onderwerp van zijn laatste hoofdstuk, waarin hij pleit voor een verruiming van de gedachten. “Een belangrijk middel daartoe, zeker in wat benepen tijden met hevige emoties en tot wapen omgesmede kwetsbaarheid,

tropomorfiseren van dieren? ‘Stimmt, der Osterhase ist so deutsch wie Knackwurst und Apfelstrudel’, maar verscheen pas vele eeuwen na de laatste Germaanse heidenen op het toneel, ergens in de 17de eeuw. Pas in de 19de eeuw won de viervoeter pas echt aan belang. De paashaas is wat men in het historische vakjargon een ‘invented tradition’ noemt.

Vanwaar komen deze opvattingen?

De meeste van deze theorieën komen voort uit de romantiek in de 18de en 19de eeuw. De periode het ontluikende nationalisme en geschiedwetenschap: men ging op zoek naar de oorsprong van volkeren in het verre verleden en men vond die oorsprong het liefst vóór het christendom op het toneel verscheen. Gelijklopend daarmee ging men ook tradities ‘uitvinden’, zoals de paashaas dus.

Maar ook de oude, heidense, prechristelijke tradities die men in deze periode ‘herontdekte’, zijn vertekend door een christelijke lens. De meeste geschreven bronnen over het oude heidendom zijn immers opgetekend door christenen. We zien het heidendom zoals christenen dat zagen. Wat kwam er eerst, de kip of het paasei?

Is er dan geen spoor van het heidendom terug te vinden in onze christelijke tradities? Natuurlijk wel, al moeten we die veel vroeger zoeken dan het Germaanse of Romeinse heidendom. Zo ontstond het jodendom, waaruit het christendom ontstond, op zijn beurt uit het kanaänitische heidendom en werd het sterk beïnvloed door Egyptische, Babylonische en zoroastrische tradities.

Het is bovenal waarschijnlijker dat de meeste gelijklopende heidense en christelijke tradities parallel met elkaar ontstonden, en niet dat het ene het andere coöpteerde. Zonnewendes en lentefeesten zijn van diep symbolisch belang voor de mens, maar dat belang hoeft niet voort te vloeien uit het feit dat er op die dag al een heidense feestdag gevierd werd. Dat het vroege christendom aansluiting zocht bij heidense praktijken, is algemeen bekend, maar de reikwijdte hiervan wordt fel overdreven.

is humor.” Voor hem is humor de beste methode om de tijdgeest te relativeren, want “een grap is nooit dogmatisch. Daarom zijn dogmatische mensen niet grappig”. Meer nog: “Alleszins kunnen ironie en humor de weg openen naar een breder gesprek dat niemand uitsluit, naar een herbergzaam meningsverschil.”

In dit sprankelende boek is nog veel meer te lezen, over de nieuwe invulling en interpretatie van de zeven hoofdzonden, bijvoorbeeld. De lezer zal niet moedeloos worden bij het lezen van dit toch wel filosoferende boek. Integendeel, het zal menigeen zelfs inspireren. KVDP

Rik Torfs, ‘Tijdgeest. Een perspectief op mens en tijd.’ Uitgeverij Ertsberg, 2023. 197 p., 23,23 euro, ISBN 9789464369885

PIETER VAN BERKEL

De verrijzenis door Piero della Francesca

Hans Op de Beeck in Musée de Flandre

LEZERSBRIEVEN DE RIJKE NEDERLANDEN

Musée de Flandre in Kassel heeft het parcours van de permanente opstelling hertekend en nodigde Hans Op de Beeck uit voor een ontmoeting tussen zijn werk en dat van de oude Vlaamse meesters in de museumcollectie.

Musée de Flandre in Kassel is trots op de Vlaamse wortels van de streek. Het bezit een mooie collectie oude Vlaamse meesters en heeft onlangs ook werken van onze hedendaagse kunstenaars aangekocht. Die laatste kregen een plaats in de vernieuwde presentatie van de permanente tentoonstelling. In het verlengde daarvan nodigde het museum Hans Op de Beeck, een van de bekendste Vlaamse actuele kunstenaars, uit voor een expo. Het is een logische keuze, want het werk van Op de Beeck is doordrongen van referenties naar de Vlaamse kunst, zodat er als van nature banden ontstaan met de museumcollectie. De tentoonstelling is zo uitgetekend dat het toevallige ontmoetingen lijken tussen de werken van Op de Beeck en die van de oude meesters, waarbij we tegenstellingen opmerken, maar ook hechte verwantschappen.

Landschappen en portretten

De expo ‘Rust en Resonantie’ start in de zalen die het landschap in de Vlaamse kunst belichten. Hier gaat ‘Op de oceaan’ (2018), een grote aquarel van Op de Beeck, in dialoog met Joachim Patinir (1475/1480-1524), de uit-

vinder van de landschapsschilderkunst. Patinir gebruikt kleur als een essentieel instrument bij het tot stand brengen van het perspectief. Op de Beeck doet dat anders en creëert zijn schuimend-golvende oceaan in zwart en wit, met grijstinten. In een andere aquarel, ‘Sneeuwlandschap’ (2019) neemt hij het op tegen een specialist ter zake, Gijsbrecht Leytens (1586-1642/1657). Voor beide kunstenaars is wit een volwaardige kleur. Leytens bevolkt zijn doeken steeds met jagers, honden of vogels. Bij Op de Beeck is er geen levende ziel te bekennen omdat maagdelijke landschappen volgens hem universeel zijn en meer mensen kunnen aanspreken.

Verder langs het parcours volgt een zaal die gewijd is aan de portretkunst. Er is onder andere een portret van een anoniem kind (rond 1610). Dat staat oog in oog met vier grote zwart-witfoto's die Hans Op de Beeck in 2003 maakte van even anonieme kinderen uit een multiculturele school in New York. Het zijn beelden met een intense sereniteit.

Stillevens, spel en spot

In de museumzaal met stillevens is ‘Vanitas XL’ (2021) van Hans Op

de Beeck indrukwekkend aanwezig. In dit gigantische werk zijn alle aspecten van ijdelheid vervat en is de verwantschap met de oude meesters goed voelbaar.

Een ander thema dat vaak aan bod komt in stillevens, zijn jachttrofeeën. De Vlaamse meesters behoorden tot de besten in dit genre. Hans Op de Beeck heeft een slapende hond en scharrelende kippen in het Musée de Flandre binnengebracht. De beelden hebben geen kleur nodig. Het licht dat over de dieren glijdt, volstaat om hen tot leven te wekken.

In een volgende ruimte zijn drie werken van Hans Op de Beeck samengebracht. ‘Tatiana’ en ‘Tino’ (2018) zijn levensgrote beelden van spelende kinderen. Opvallend is dat Tino is opgesteld bij het ‘Schijtmanneke’, een personage uit de werken van Bruegel. Suggereert deze confrontatie dat wij net als kinderen argeloos moeten blijven lachen en spotten zonder te denken aan de gevolgen? Subliem is het derde beeld in deze zaal, een meisje dat diep verzonken is in haar slaap.

Band met Kassel

Kassel is een stad die carnaval met passie viert, zoals te zien op een schilderij uit 1876. Hier plaatst Hans Op de Beeck zijn ‘Danseres’ (2019) in een zetel. Het lijkt een Braziliaanse die is uitgedost alsof ze even uitrust van het carnaval in Rio.

Een dramatisch moment uit de geschiedenis van Kassel is afgebeeld op een immens doek uit 1887: op 4 januari 1430, na een mislukte opstand, geven de ‘Casselois’ zich over aan Filips de Goede. Bij dit werk staat de levensgrote ‘Ruiter’ (2020) van Hans Op de Beeck. De man, met naakte borst, poseert trots met zijn enige bezittingen: zijn paard, een aapje en wat kleine spulletjes.

Op het einde van het parcours wachten de mineralogische en paleontologische verzamelingen uit 1837 waarmee alles voor Musée de Flandre begon. Ze zijn uitgestald als in een rariteitenkabinet. Hier past wonderwel de ‘Wunderkammer’ (2023) van Hans Op de Beeck, waarin diverse van zijn thema’s in miniatuurversie terugkomen. MMMV

Tentoonstelling ‘Rust en Resonantie, wanneer de kunst van Hans Op de Beeck de oude meesters ontmoet’, nog t.e.m. 3 september 2023, Musée de Flandre, Kassel, www.museedeflandre.fr

Pallieterke, In jullie editie van 30 maart vertelt Jan Jambon dat Vlaanderen en Nederland samen een ongelofelijke economische macht kunnen vormen. Dat klopt. Met havens aan de Noordzee, nota bene de meest bevaren zee ter wereld, van De Panne over Oostende, Zeebrugge, Antwerpen, Gent, Terneuzen, Rotterdam, Amsterdam tot Den Helder, kunnen wij de logistieke draaischijf worden van een welvarend Noordwest-Europa. Met daarbij nog de luchthavens van Zaventem, Deurne, Oostende, Eindhoven en Schiphol. En met een werkzaamheidsgraad van ongeveer 80 procent, niet in 2030, zoals Europa vraagt, maar nu al. In de plaats daarvan geeft Vlaanderen nog steeds elk jaar 12 miljard euro van onze welvaart weg aan een regio die dat geld niet investeert, maar uitdeelt en ‘werkt’ als een nieuwe DDR. Als onze Vlaamse minister-president daaraan een einde wil maken en van de Lage Landen een ongelofelijke economische macht wil maken, moet hij er in de eerste plaats voor zorgen dat zijn eigen partij bij de volgende regionale verkiezingen een pact sluit met het Vlaams Belang, in plaats van verder samen te heulen met de traditionele partijen die bereid blijven onze welvaart weg te geven. Zodra de Vlaamse meerderheid in het eigen parlement een feit is, moet dat parlement Vlaanderen uitroepen tot een deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dit is democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams Parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat telt.

Guido van Alphen, Kasterlee

HEEL- OF GROOT-NEDERLAND?

Pallieterke, Jan Jambon draagt naar eigen zeggen “de Heel-Nederlandse gedachte een warm hart toe” (interview in ’t Pallieterke, dd. 30 maart). Tegelijkertijd is hij ervan overtuigd dat “Vlaanderen en Nederland samen een ongelofelijke macht zouden vormen”. Hij verwart dus de Heel-Nederlandse met de Groot-Nederlandse gedachte. Heel-Nederland heeft betrekking op de oude Zeventien Provinciën, in modernere termen de Benelux, met de Franstaligen er dus bij. Een ééntalig Groot-Nederland (het huidige Vlaanderen plus Nederland) is nooit een historische realiteit geweest, ook niet onder koning Willem I. Destijds evolueerde Joris van Severen van de Groot- naar de Heel-Nederlandse gedachte. Vik Eggermont van de Werkgemeenschap de Lage Landen (Delta) heeft in diens spoor 58 jaar lang, tot november 2022, de Heel-Nederlandse gedachte hardnekkig verdedigd. Ook hij werd ooit door ’t Pallieterke geïnterviewd (3 maart 2004).

Hans Nelis, Horebeke

DELHAIZE

Pallieterke, In België worden grote privéondernemingen wettelijk verplicht de vakbond toe te laten. Hun vertegenwoordigers zeggen dan wat

nog mag en wat niet meer mag in uw eigen bedrijf. Zo wordt de vakbond uw hoofdaandeelhouder, zonder ook maar een euro te moeten investeren. Het is door die wantoestand dat in Charleroi Caterpillar gesloten werd en duizenden arbeiders op straat werden gezet. Wallonië wordt geregeerd door de FGTB en niet door de PS, die er voor haar stemmen afhankelijk van is. Daarom wilde ze liever LEGO op de Caterpillar-site in plaats van kmo’s waar ze geen vakbondsvertegenwoordiging kan opdringen. In Vlaanderen is het (nog) niet zo dramatisch, maar toch… De vakbonden hebben meer werkloze dan werkende leden, jagen ondernemers naar het buitenland en politici laten dat toe. Het gaat niet om enkele rotte appels: de hele mand is rot. Noem het gerust de ‘juridisering’ van ons land. Tot grotere glorie én inkomen van onze ‘gezagshebbers’. Ziek is het.

Marc Bertrand,

OVERBEVOLKING

Pallieterke,

Edegem

In uw blad 9 van maart 2023 lees ik: “De mens sterft uit”. Ik heb de indruk dat in het artikel propaganda wordt gemaakt om weer meer kinderen te kweken. Zijn er dan nog niet genoeg mensen op de wereld? Nu zijn er 8.000.000.000! De wereldbol is eindig. Hoe kan je, als het kweekproces exponentiëel blijft doorgaan en naar de oneindigheid streeft, al die mensen herbergen? Ik dacht dat Elon Musk, die er in het artikel voor pleit om meer te kweken, verstandiger was. Aan alle kindermakers raad ik aan het boek ‘We zijn met te veel’ van Fons Jena te lezen. Hierin wordt een fijne analyse gemaakt van de desastreuze gevolgen van de overbevolking voor de mensheid. Ten slotte: waarom is het onderwerp overbevolking nog steeds taboe?

Paul Roelants, Boutersem

BEGROTING

Pallieterke, Het begrotingsakkoord bewijst nog maar eens wie de echte baas is in dit land, namelijk de PS van Magnette. Sommige partijen willen het werklozenprofitariaat aanpakken, maar Magnette zegt “non” en de hervormingen worden van tafel geveegd. Hoog tijd dat men dit onland eindelijk splitst!

Patrick Van Cleemput, Sint-Niklaas

MOSLIMS

Pallieterke, De Vlaamse media rollen voortdurend de rode loper uit voor de moslims in ons land: ze berichten uitvoerig over de ramadan en andere islamitische feesten. In tv-programma’s zoals ‘Een jaar gratis’ en ‘De Mol’ worden de vrouwen met hun hoofddoeken heel sympathiek voorgesteld. Het katholiek onderwijsnet laat leerlingen met hoofddoeken toe. Als beloning voor de welwillende en tolerante houding ten opzichte van de moslims door de Vlaamse media radicaliseren jonge moslims. Er zijn meer geradicaliseerde moslims in België en Europa dan men denkt. Zij willen van het Westen een islamitische zone maken met de invoering van de sharia, niets minder dan dat. De moslimgezinnen hebben ook de meeste kinderen. Geloof me vrij: dat belooft voor de toekomst.

Roland Vanermen, Haasrode

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Hans Op de Beeck, ‘Danseres’, 2019

Gijsbrecht Leytens, ‘Winterlandschap’

‘Het Communistisch Manifest’ opende met het dreigende “ Een spook waart door Europa - het spook van het communisme” en eindigde met een niet mis te verstane belofte: “De communisten verklaren openlijk dat hun doel slechts bereikt kan worden door de gewelddadige omverwerping van iedere tot nu toe heersende maatschappelijke orde. Dat de heersende klassen sidderen voor een communistische revolutie! De proletariërs hebben daarbij niets te verliezen dan hun ketenen. Zij hebben een wereld te winnen. PROLETARIËRS ALLER LANDEN, VERENIGT U!”

DAS KAPITAL

Het Manifest was in feite een beknopte samenvatting van de denkbeelden van de Duitse filosofische socioloog en economist Karl Marx, en zijn Engelse ‘partner in crime’ Friedrich Engels over economie, klassenstrijd en revolutie, die later verder zouden worden uitgewerkt in Marx’ magnum opus ‘Das Kapital’. Deze uiteenzetting was vervat in een ietwat bizar aandoende literaire stijl die duidelijk deed denken aan de indertijd populaire ‘gothic novel’: de industriële revolutie wordt voorgesteld als een tovenaar die de door hem opgeroepen krachten (de moderne arbeidersklasse en de explosieve bevolkingsgroei) niet onder controle kan houden, een duidelijke verwijzing naar Goethes ‘Zauberlehrling’ en Mary Shelley’s ‘Frankenstein’. De gezaghebbende econoom en socioloog Werner Sombart noemde het boekje “het geniaalste pamflet van de negentiende eeuw”. Zijn communistische collega Boris Nikolajevski noemde het zelfs met enige zin voor marxistisch-leninistische overdrijving “het geniaalste pamflet uit de gehele wereldliteratuur”. Lenin stelde dan weer dat “… dit kleine boekje opweegt tegen complete bibliotheken” en zijn opvolger, de letterlievende Jozef Stalin, sprak zelfs poëtisch over “het lied aller liederen van het marxisme”. De Franse liberale filosoof Raymond Aron was nét iets kritischer en omschreef het, Marx parafraserend, als “opium voor intellectuelen”. Wat er ook van zij, de impact van het Manifest kon niet worden onderschat. Gaandeweg beïnvloedde het niet alleen de ontluikende sociaaldemocratie, maar vooral de communisten en vormde het epistel, inmiddels meer dan een eeuw lang, de ideologische hoeksteen voor moorddadige totalitaire regimes wereldwijd.

IN BRUSSEL GESCHREVEN

Velen zijn intussen vergeten dat het Manifest tussen december 1847 en eind januari 1848 in opdracht van de Engelse Bond der Communisten in Brussel werd geschreven door Marx die in het begin van 1845 naar de Zennestad was verhuisd nadat de grond hem in Pruisen en Frankrijk te heet onder de voeten was geworden. Marx had zich in Brussel genesteld in de kringen van de Duitse diaspora. Gesignaleerd als gevaarlijke man, werd hij door de veiligheidsdiensten echter niet al te ijverig in het oog gehouden. Zolang hij in België niets verkeerds deed, liet men hem ongemoeid. Op 2 februari 1845 - de dag van zijn aankomst - schreef hij al meteen een brief aan koning Leopold I waarin hij “op de meest eerbiedige wijze de vrijheid (nam) Uwe Majesteit te verzoeken (hem) te willen toestaan zich in België te vestigen - Uwer Majesteits zeer nederige en zeer gehoorzame dienaar”. Zeer nederig was Marx echter alleszins. De eerzuchtige en van ambitie brandende zelfverklaarde leider van het ‘wereldproletariaat’ hield er een uitgesproken bourgeois levensstijl op na, die werd gefinancierd door flink in de slappe was zittende vrienden zoals Friedrich Engels - die in april 1845 ook naar Brussel was verhuisd - en de

Het Communistisch Manifest

VANDAAG TREF JE

HET MANIFEST

HOOGSTENS NOG

TWEEDEHANDS AAN

BIJ DE SLEGTE

NAAR HET CACHOT

Marx woonde onder meer in de - nu verdwenen - Verbondsstraat bij de Leuvenseweg en de Jean d’Ardennestraat in Elsene. Niet alleen breidde zijn gezin in Brussel gevoelig uit, maar hij schreef er ook - vaak samen met Engels - enkele van zijn belangrijkste werken. Het Manifest werd in een paar weken tijd door hem op schrift gesteld in het pension ‘Bois Sauvage’ aan het Sint-Goedeleplein waar het gezin tijdelijk verbleef. Hij liet zich daarbij vooral inspireren door oudere teksten van Engels, want ook plagiaat was hem

Op 21 februari was het precies 175 jaar geleden dat het ‘Manifest der Kommunistischen Partei’ of ‘Het Communistisch Manifest’ zonder auteursvermelding en in een oplage van 500 exemplaren van de persen rolde bij het drukkerijtje van de Kommunistischer Arbeiterbildungsverein in Liverpool Street, Bishopsgate in Londen. Het boekje, eerder een uitgebreid pamflet van 23 pagina’s, verscheen oorspronkelijk enkel in het Duits en vermeldde in de preambule dat het eerlang in het Engels, Frans, Italiaans, Vlaams en Deens zou worden verspreid. De verkoop van de eerste oplage leverde exact 2 pond, 30 shilling en 9 pence op. Niet meteen een bestseller dus, maar in de loop der jaren zouden er meer exemplaren van dit ‘Evangelie volgens Marx’ over de toonbank gaan dan van pakweg de Bijbel.

gespeeld in de Belgische muiterij van 1830 - huiverde sindsdien van proletarische revoluties en wilde de arbeidersklasse met wettelijke middelen verheffen uit de miserie, een schril contrast met Marx revolutionaire waanbeelden over de dictatuur van het proletariaat.

n Marx in 1875

niet vreemd. Het was in datzelfde pension dat in de nacht van 3 op 4 maart 1848 adjunct-commissaris Daxbeek met een handvol agenten binnenviel na klachten over het niet naleven van de nachtklok. Marx werd naar zijn papieren gevraagd, maar die toverde - volgens een fraaie legende - het Manifest uit zijn binnenzak. De dienaars van de wet konden er niet mee lachen. Marx en zijn vrouw werden gearresteerd en afgevoerd naar de ‘amigo’, het cachot achter het Brusselse stadhuis. Dit veroorzaakte enig ophef, want een barones die een nachtje tussen de prostituees achter de tralies zat, dat vond iedereen ongehoord en zou later zelfs nog tot parlementaire vragen leiden. Het was echter wel de gedroomde aanleiding om daags nadien de familie Marx het land uit te zetten…

DUMPEN

Vandaag tref je het Manifest hoogstens nog tweedehands aan bij De Slegte, wat de kameraden van de PVDA echter niet belette om, ter gelegenheid van de 175ste verjaardag, een herdruk uit te brengen. Blijkbaar beseffen sommigen nog steeds niet dat Marx’ oeuvre beter kan worden gedumpt op de mestvaalt van de geschiedenis waar het met andere communistische parafernalia thuishoort…

n Friedrich Engels in 1878 inkomsten van zijn adellijke echtgenote Jenny von Westphalen, een zuster van de latere Pruisische minister van Binnenlandse Zaken. En zeer gehoorzaam was hij al evenmin. Hij had weliswaar kort na zijn aankomst in ons land plechtig aan de autoriteiten beloofd alleen over filosofie te zullen publiceren, maar hij werkte meteen met trivia mee aan de Duitstalige Brüsseler Zeitung en raakte nauw betrokken bij de oprichting van de radicaal links-republikeinse ‘Association Démocratique’ van de juristen Lucien Jottrand en Karel Spilthoorn. De liberale Waalse flamingant Jottrand werd voorzitter en Marx ondervoorzitter van deze club, maar al snel botsten ze met elkaar. Jottrand - die een rol had

JAN HUIJBRECHTS

DE EERZUCHTIGE

n Titelblad van de eerste uitgave van ‘Het Communistisch Manifest’

Taalwetmisbruik

Dat we in een ingewikkeld land wonen, hoef ik de lezer van dit weekblad niet te vertellen. De opeenvolgende staatshervormingen hebben het er niet eenvoudiger op gemaakt, met als gevolg dat sommigen roepen om een versterking van de unitaire staat en het terugschroeven van de regionalisering.

In deze rubriek breng ik af en toe die verschillen tussen Vlamingen en Walen onder uw aandacht. Deze week viel mijn oog op de volgende titel in de kranten: “Criminelen gebruiken taalwet om zware straffen te ontlopen.”

Even wat uitleg. Alles begint in feite bij de splitsing van B-H-V, Brussel-Halle-Vilvoorde, in 2012. Het gerechtelijk arrondissement werd daarbij ook in twee verdeeld. Er kwam een apart ministerie voor Halle-Vilvoorde en dat is bevoegd voor de Vlaamse Rand en de westelijke helft van Vlaams-Brabant. Criminelen die in dit gebied ‘gepakt’ worden, kunnen uiteindelijk kiezen voor een Franstalige rechtbank in Brussel. Ook al woont de dader in Vlaanderen. Ook al is het slachtoffer een Nederlandstalige.

Voordelen voor criminelen

Er zijn verschillende goede redenen voor de dader(s) om van rechtbank en van taal te veranderen: het hele dossier - het onderzoek van het parket - moet dan eerst uit het Nederlands vertaald worden naar het Frans. Dat vraagt tijd, heel veel tijd. Tweede voordeel: de Franstalige rechters hanteren meestal lichtere straffen. Ook in Vlaanderen is de ene rechter soms wat strenger dan de andere, maar aan Franstalige kant is dat blijkbaar een ingebakken fenomeen. Derde voordeel: bij de Franstalige rechtbanken is er een enorme achterstand in het aantal dossiers. Een gevolg is dat de procedure lang aansleept met als bijkomend gevolg dat kleine criminaliteit soms niet vervolgd wordt. Zo ontstaat niet alleen frustratie bij het parket, maar nog het meest bij de slachtoffers. Procureur Ine Van Wymersch verwoordt het als volgt: “Het belang van de taal in het proces gaat voor op een vlotte vervolging en bestraffing. Dat leidt tot een gevoel van straffeloosheid bij slachtoffers en burger. De taalwet is ook nooit in het voordeel van de slachtoffers.” Ik zou het nog iets duidelijker willen stellen: de taalwet is in deze materie in het nadeel van het Nederlandstalige slachtoffer.

Wijziging taalwet

Het parket is zelf vragende partij om de taalwet te wijzigen. Een en ander zou vooral logischer en werkbaarder moeten worden voor alle betrokkenen. Zo zou dan bijvoorbeeld de plaats waar de (criminele) feiten hebben plaatsgevonden de procestaal bepalen. Ik citeer nogmaals procureur Ine Van Wymersch: “Dit is voor ons absoluut geen communautair verhaal, maar een oproep aan alle betrokken overheden om een toekomstvisie voor Halle-Vilvoorde te ontwikkelen.”

De N-VA zal deze week in die zin een wetsvoorstel indienen. We zijn benieuwd hoe de Franstalige partijen gaan reageren. Omdat het over een wijziging gaat van de taalwet, is het in feite een voorstel om de grondwet te wijzigen en daar is een tweederde meerderheid voor nodig in de Kamer. En u weet, beste lezer, voor de Franstaligen is de taalwet een vodje papier. Wordt vervolgd…

Hilde Heyvaerts (VVB) blikt terug op geslaagde bevlaggingsactie:

Tweevoudig Tourwinnaar Tadej Pogacar (24) won zondag de 107de editie van de Ronde van Vlaanderen. Op iconische hellingen zoals de Koppenberg en de Oude Kwaremont waren opnieuw zeeën van Vlaamseleeuwenvlaggen te zien. Hilde Heyvaerts, voorzitter van VVB Land van Aalst, kleurde samen met een tiental andere vrijwilligers de Taaienberg geel-zwart.

Hilde Heyvaerts, voorzitter van VVB Land van Aalst, neemt al jarenlang deel aan de bevlaggingsactie en nam gisteren voor het eerst de Taaienberg voor haar rekening. “Een superervaring”, reageert Heyvaerts, die naar eigen zeggen genoten heeft van de “leuke sfeer”.

Heyvaerts werd bijgestaan door een tiental bestuursleden van de Aalsterse VVB-afdeling en enkele familieleden. Op de Taaienberg deelden ze maar liefst 50 stokvlaggen en

2.000 papieren leeuwenvlagjes uit. Dat ging volgens haar heel vlot, niet in het minst dankzij het enthousiasme van de supporters. “De mensen nemen onze vlaggetjes gemakkelijk aan. Het kost bijna geen moeite om hen te overtuigen”, reageert ze.

Aandenken

In vergelijking met enkele jaren geleden zijn er volgens haar zelfs minder mensen die weigeren om

een leeuwenvlag aan te nemen. “Er waren hoogstens twee of drie mensen die expliciet hebben geweigerd. Sommigen kwamen achteraf zelfs nog extra vlaggetjes halen”, schetst ze.

Ook Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert nam een vlagje in ontvangst, al liet hij dat even later toch maar achter in de graskant.

Heyvaerts maakt zich sterk dat de VVB met haar actie Vlaanderen wereldwijd op de kaart zet. Ze verwijst daarbij naar de vele buitenlanders die spontaan een vlagje komen vragen. “Dat is een leuk aandenken om mee te nemen naar huis”, besluit ze.

HORIZONTAAL

A. Feestvarkens

B. Bovenste deel van graangewassen - Onstandvastige

C. Vlaamse jeugdbeweging - Network Interface Unit

D. Gesneden stuk vis - Egaliseren

E. Normandische stad - Europese Commissie - Rechteroever

F. Internetlandcode voor Israël - Door kracht in de hoogte verplaatsen

G. Merkteken - Voorzetsel

H. Ongevulde - Deel van een fiets

I. Meisjesnaam - Kleine uitsparing in een muur - Zangstem

J. Nederlandse politieke partij - Uitspreiding van benen - Vogelproduct

K. Vleesproduct - Huldigde

L. Prijzen ter ere van overwinningen - Deel van een toga

VERTICAAL

1. Uiting van leed

2. Bijbelse stad - Onroerende voorheffingVan dezelfde soort

3. OnweerstaanbaarheidVlaamse onderwijsvorm

4. Klaarmaken voor gebruikMuziekterm (enigzins sterk)

5. Pers. vnw.

6. Reeds - Door een ander klimaat voortgebrachte

7. Vogel - Internetlandcode voor PortugalInstemming

8. InformaticabeheerTot een federatie samensmelten

9. Iets heel makkelijks - Overdreven

10. Signaal - Familielid - Rubidium

11. Uitwassen, uitspoelen of verwijderen met een oplosmiddel - Oost-Vlaamse gemeente

12. Neon - Buiten dienst

KARL VAN CAMP

“We zetten Vlaanderen wereldwijd op de kaart”

ANTON SCHELFAUT

Hilde Heyvaerts (tweede van links, onderaan)

Tweet van de week

Teergevoeligheid heeft geen plaats in de politiek. Politici herhalen graag de quote van Mark Eyskens: “Politiek is geen stiel voor blozende maagden.” Dat was in een tijd dat je nog schaamteloos iemands seksuele activiteitsstatus mocht benoemen. Vandaag mag dat niet meer. Maar het klopt ook niet. Teergevoeligheid mag wel degelijk in de politiek.

Sterker nog, het levert memorabele scènes op. Herinner u de tranen van Joke Schauvliege die per ongeluk een geheim groen complot tegen haar beleid fantaseerde en kort daarna in tranen moest aftreden. Of recenter Wouter Beke die zelfs bij mishandelde en dode kindjes in de Vlaamse kinderopvang geen tranen uit die oogballen kreeg geperst en dus maar zijn dochter en vrouw een potje liet janken terwijl hij zelf buiten liep met het ‘Nothing to prove’-shirt dat hij het kind dwong om af te geven.

Of de oude De Croo die via zijn zoontje liet weten dat hij diep gekwetst was door het feit dat de mensen nu zouden denken dat hij een graaier zou zijn. Gewoon omdat zijn pensioen zo’n tien keer groter was dan dat van iemand die wel zijn hele leven gewerkt had. Alexander deed dat dan wel op RTBF. Op de Vlaamse televisie kreeg hij dat niet geloofwaardig afgedreund. Ze kennen de familie-De Croo dan ook beter in Vlaanderen.

Geen slechte foto aub

Emotie mag dus. Zelfs in de open opinieriool die ‘Twitter’ heet. Maar soms komt het wel uit verrassende hoek. Neem nu Raoul Hedebouw, in het diepst zijner gedachte een verre achterachterneef van zijn groot idool: Jozef Stalin. Nog nooit of te nimmer kreeg Raoul een kwaad woord over zijn lippen over de massamoorden die oompje Stalin heeft aangericht in de twintigste eeuw. Zelfs Poetin vindt hij best een toffe peer uit respect voor de Russische communistische revolutie van 1917. Nog steeds dweept hij luidop met dictators en de godsgruwelijke familie Kim uit

Noord-Korea waar zijn partij graag over de vloer komt om ideeën op te doen over staatskunde.

Maar als een krant hem godbetert afbeeldt in de pose die hij het vaakst aanneemt op betogingen en in het parlement, dan bloedt zijn hartje dat het niet schoon meer is. “Komaan HLN, de keuze van de foto...”, schreeuwt hij zijn onrechtvaardigheidsgevoel dan uit.

En dat is au fond best begrijpelijk hoor. Want Stalin, de Kims, Fidel Castro en alle lichtende paden van de PVDA mogen dan wel geen doetjes geweest zijn, er werd nooit een slechte foto van hen gemaakt. Iedereen heeft recht op een gevoeligheidje. Wel, bij Raoul ligt dat niet zo bij genocide en gruwel maar wel bij een slechte foto. Gelieve daar wat rekening mee te houden.

Lydia Peeters legt al haar eieren in één mand

Groen heeft twee voorzitters. Eentje voor de witte mensen en eentje voor de mensen van kleur. En zo is het goed. Hoewel, zoals de witte mensen als die van kleur haken massaal af in de peilingen. Bij Jong Groen werd de oorzaak van het probleem al snel gevonden: de oude, witte mensen die verkeerde beslissingen nemen. Voorzitters Jeremie van Vaneeckhout (Wit-Groen) en Nadia Naji (Gekleurd-Groen) reageren exclusief op de reactie van hun jongerenpartij. “Iedereen mag de huidskleur hebben die het best past bij hoe hij zich voelt.”

Groen heeft nog maar weinig plezier beleefd aan zijn regeringsdeelname. Net zoals voor de Vlaamse burger was het vooral dikke miserie. Uit de peilingen blijkt dat we regelrecht afstevenen op het scenario van 2003. Dat betekent de complete uitroeiing van al wat Groen is in onze parlementen en een vette socialistische partij die al die groentjes heeft opgeslokt en samen met Open Vld de bloemetjes buitenzet op uw kosten. Gent, zeg maar. Tot voor kort gingen experten ervan uit dat Groen gewoon een partij was met te weinig inhoud en het politieke inzicht van een tros druiven. Maar er blijkt iets heel anders aan de hand.

Meneer Vaneeckhout, u bent gewoon te wit.

JEREMIE: (Kijkt volledig geschokt)

NADIA: Heeft u net Jeremie te wit genoemd? Echt? Dat kan niet.

Maar, het was uw eigen jongerenafdeling die…

NADIA: Onze jongerenafdeling heeft inderdaad oude, witte mannen geviseerd maar u vergeet dat iedereen zich mag identificeren met de leeftijd en huidskleur die hij het best passend vindt bij zijn persoon. En Jeremie hier is volop in een transitieproces en is momenteel nog bicurieus wat zijn huidskleur betreft. Hij zit als het ware in de kast en we weten niet hoe hij eruit komt. Dat is een zeer kwetsbaar moment in het leven van een transkleurige. En uitgerekend nu gaat u botweg zijn huidskleur benoemen.

… (Kijkt volledig geschokt)

NADIA: Ja, meneer Pallieter. We zijn allemaal heel nieuwsgierig. Op het partijbureau hebben we een kleine weddenschap lopen. De meeste mensen zijn ervan overtuigd dat Jeremie straks als Sub-Saharaans zal herboren worden maar Cree-Indiaan is ook niet uitgesloten. Dat laatste zou wat pijnlijk zijn, want het zou zomaar een rechtstreeks gevolg kunnen zijn van het lezen van ontaarde literatuur in zijn jeugdjaren. Als puber las Jeremie namelijk de avonturen van Winnetou waarin het ene koloniale vooroordeel het andere opvolgt. Een mens zou van minder een trauma oplopen. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ook als Cree-Indiaan is Jeremie welkom bij Groen. Maar laat ons een kat een kat noemen: electoraal is dat niet zo’n beste keuze.

U maakt een grapje…

NADIA: Meneer Pallieter, in eerste instantie wou ik nog geloven dat u een eerlijke fout maakte als ongevoelige witte man! Excuseer, dat was mijn schuld. Ik mag daar niet zomaar

van uitgaan. (poeslief) Bent u een hij/hem/ wit/cis/zoogdierachtige?

Euh… Ik denk het!

NADIA: Voilà, we zijn er. De aap komt uit de mouw. U wilt peilen naar de problemen van Groen, meneer Pallieter, dan hoeft u het echt niet te zoeken bij de uitlatingen van onze jongeren hoor. En ook niet bij de mislukte kernuitstap en het wanstaltige klimaatbeleid, de asielcrisis, het begrotingstekort, het pensioendossier of wat dan ook. Als u echt wilt weten wat het probleem is van onze partij, zal ik het u zeggen. U bent het probleem van onze partij. Hoe iemand in dit tijdsgewricht nog hij/hem/wit/cis/zoogdierachtige kan zijn, is mij een raadsel. Heeft u dan niks geleerd uit de geschiedenislessen?

Ik zwem graag.

NADIA: Eens graag zwemmen maakt u echt geen amfibie, meneer Pallieter. Dat is eerder een duidelijk geval van aquatische toe-eigening en dat weet u best. En dat is zo typerend voor uw soort. U bent het verleden, meneer Pallieter. Een laatste uitwas van de donkere middeleeuwen. Jeremie, zegt het hem maar eens goed.

JEREMIE: (Kijkt volledig geschokt)

NADIA: Jeremie! Ik vraag u iets?

JEREMIE: Ugh!

NADIA: O jee!

“Bent u een hij/hem/wit/cis/ zoogdierachtige?”

WAT LOOPT ER FOUT BIJ GROEN?