't Pallieterke van 15 december 2022

10-11

BART SOMERS VLAAMS VICEMINISTER-PRESIDENT INTERVIEW

je wil discrimineren, positief of negatief, ben ik niet meer je bondgenoot”

Bart Somers (Open Vld) is als Vlaams viceminister-president bevoegd voor Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Gelijke Kansen en Inburgering. Ook is hij burgemeester van Mechelen, dat bij zijn aantreden beschouwd werd als een van de meest verloederde en onveilige steden van Vlaanderen. “Integratie veronderstelt van iederéén een inspanning. Sommigen ervaren dat als provocerend, maar ik zou mezelf verraden als ik het niet zou zeggen.”

In 1998 wist een zekere Marc Dutroux kortstondig te ontsnappen uit het gerechtsgebouw in Neufchâteau. Onze ‘public enemy number one’ werd gelukkig snel - na enkele uren - weer bij de kraag gevat. Het is maar de vraag of ministers van Binnenlandse Zaken Johan Vande Lanotte en Justitie Stefaan De Clerck zelf echt iets hadden kunnen doen om deze schertsvertoning te voorkomen, maar toch hielden ze de eer aan zichzelf en namen ze uit eigen beweging ontslag.

Zondebok

‘Politieke verantwoordelijkheid’ is een niet onbelangrijk principe. Het is het idee dat men verantwoordelijkheid draagt en dat men - als het vertrouwen tussen de gezagsdrager en de burger zoek is - zijn conclusies trekt, of de persoon in kwestie nu iets te verwijten valt of niet. Het zorgt

ervoor dat beleid verdergezet kan worden, signaleert dat een politicus niet alleen met zijn eigen zelfbehoud bezig is en houdt het vertrouwen in de politieke functie - niet de persoon die die functie uitoefent - en instellingen op een gezond peil.

In Nederland vliegen ministers wel nog aan de lopende band de laan uit. Toch vrezen waarnemers zelfs daar een erosie van politieke normen en waarden. Het contrast met België kan niet groter zijn. Politieke verantwoordelijkheid en ministers die ontslag nemen, lijken hier bijzonder zeldzaam geworden.

Er was één uitzondering, niet zo heel lang geleden. Staatssecretaris Eva De Bleeker nam haar verantwoordelijkheid en nam ontslag nadat ze fouten in haar begroting had gemaakt. Grapje natuurlijk, want ze nam ontslag nadat ze haar begroting correct opstelde. Dat die begroting daardoor minder rooskleurig uitviel,

Dubbele leugen

Een leugen zou in een normale democratie tot het ontslag leiden van de verantwoordelijke minister, in casu premier De Croo. De leugen heeft trouwens een dubbele bodem, zo blijkt deze week uit berichtgeving van Knack. Het weekblad pakte uit met WhatsApp-verkeer tussen de Wetstraat 16 en het kabinet-De Bleeker. Daarin gaf het kabinet-De Croo zijn fiat voor de begroting die zijn staatssecretaris de kop kostte. Zelf heeft De Croo het bestaan van die berichten steeds ontkend. De affaire illustreert de totale normvervaging van de Belgische politiek, een parodie van een democratie. Het is een bizarre omgekeerde circuswereld waar boven beneden is, waar politici die de waarheid spreken de laan uitgestuurd worden en diegenen die liegen op post blijven.

PIETER VAN BERKEL

“Zodra

zette haar partijgenoot premier Alexander De Croo voor schut. De Bleeker werd als zondebok geofferd omdat ze weigerde te liegen.

Socialisme en corruptie gaan hand in hand

Wat is het toch met socialisten? Toen enkele dagen geleden de eerste berichten binnenliepen over de corruptie in het Europees Parlement (EP), hoefde je niet voorbij de titels lezen om te weten dat er socialisten bij betrokken zouden zijn. Griekse socialisten, Italiaanse socialisten en, uiteraard, Waalse socialisten. Bronnen binnen het gerecht verwachten dat er nog meer boven water komt.

Meestal is corruptie subtiel, sluipend: voordelen, geschenken, plezierreisjes, overdreven onkostenvergoedingen, enzovoort. Dat is het profitariaat dat de Waalse socialist Marcourt, voorzitter van het Waals Parlement, deze week ten val bracht. 20.000 euro voor een reisje naar Dubai was zelfs in de politieke cultuur van Franstalig België te veel.

De omkoperij in het Europees Parlement was eerder van het type dat je in films of stripverhalen tegenkomt: koffers vol met contant geld. Ook bij die omkoperij is de PS vertegenwoordigd. Er waren al huiszoekingen bij EP-lid Marc Tarabella en bij medewerkers van Marie Arena. Corruptieschandalen in twee parlementen in één week is geen geringe prestatie voor een partij. Alleen een affaire op het federale niveau ontbrak om de hattrick vol te maken.

De wijsheid van Helmut Kohl blijkt nog even geldig als 30 jaar geleden: “Het is gemakkelijker een hond voorbij een hotdogkraam te loodsen dan een socialist voorbij een berg geld.” In alle politieke strekkingen is er affairisme, maar bij socialisten lijkt die eerder systemisch dan uitzonderlijk. Alle socialistische staten ten tijde van het IJzeren Gordijn waren uitermate corrupt. Dergelijke staten die nog overblijven, zoals Venezuela en Noord-Korea, bengelen ook helemaal achteraan op de corruptie-index (CPI).

Chassez le naturel

Is het de afgunst die inherent is aan de ideologie? De afwijzing van meritocratie? Ik ben ervan overtuigd dat de manier waarop socialisten omgaan met overheidsfinanciën de echte reden is waarom ze zich laten verleiden tot persoonlijke verrijking. Als je enerzijds de inkomsten, de belastingen, niet meer ziet als het geld van andere mensen, maar als een abstracte, oneindige bron en anderzijds nonchalant en kwistig omgaat met de uitgaven, is het gemakkelijker jezelf te overtuigen dat het niet verkeerd is daarvan een graantje mee te pikken. Er zijn ook binnen de socialistische familie gradaties. De Waalse socialisten zijn een klasse op zich. Van Leburton tot Magnette is de geschiedenis van de PS een aaneenschakeling van schandalen. RTT, Imbramco, Agusta, UNIOP, Sotegec, de affaire-Van Cau, la Carolorégienne, de affaire-Mathot, Publifin, Samusocial en nu Qatargate: de Vlaamse socialisten zaten er soms tussen, maar de Waalse elke keer. Met de moord op André Cools zat je zelfs helemaal in de sfeer van de Camorra. Di Rupo had in 2005 aangekondigd dat hij een einde ging maken aan de corruptie - “Il n'y a plus de place pour les parvenus au PS!” -, maar het is weer zover. Om het in zijn taal te zeggen: chassez le naturel et il revient au galop. Het is weer gebeurd. En zolang de Waalse kiezers de PS de grootste partij blijven maken, zal het blijven gebeuren.

JURGEN CEDER

HERNIEUWBARE ENERGIE IS EEN DURE ILLUSIE

“Hernieuwbare energie al in 2025 belangrijkste bron elektriciteit”: De Standaard (DS) vulde vorige week met dat nieuws de hele voorpagina. Er werd meteen de hoop aan gekoppeld dat de opwarming van de aarde hiermee betekenisvol verminderd zou worden. Die berichtgeving is misleidend als je niet uitlegt dat elektriciteit niet hetzelfde is als energie en hernieuwbaar niet hetzelfde als klimaatvriendelijk.

Slechts 20 procent van de energieproductie van de wereld wordt immers verbruikt als elektriciteit. De rest gaat naar transport, verwarming, productie, enzovoort. Dat hernieuwbare energie een belangrijk aandeel in elektriciteitsproductie heeft, maakt niet zoveel verschil voor de totale CO2-uitstoot. 80 procent van de globale energie komt nog steeds van fossiele brandstoffen. Zelfs indien alle landen zich houden aan de klimaatakkoorden van Parijs, zal het aandeel van fossiele brandstoffen in 2040 nog steeds 73 procent uitmaken.

Twee derde van de ‘hernieuwbare energie’ in de wereld komt trouwens van houtverbranding. Ook in de EU wordt 60 procent van de hernieuwbare energie opgewekt met biomassa. Verbranding van hout stoot meer CO2 uit dan verbranding van kolen, leidt tot meer luchtvervuiling en draagt bij aan ontbossing.

Dunkelflaute

Het klopt dat de oorlog in Oekraïne en de daaruit voortvloeiende energiecrisis voor een toenemende vraag naar energie uit zon en wind leiden. Ik merk dat zelfs in mijn directe omgeving. Mijn ene buur heeft dit jaar zonnepanelen laten leggen. De andere is offertes aan het opvragen. Het is uiteraard een verschijnsel op wereldschaal. Heel wat landen zoeken naar energiebronnen die hen minder afhankelijk van het buitenland maken.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 208 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 300 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke

week op donderdag in uw

Oud-hoofdredacteurs:

krantenwinkel

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur), Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (hoofdredacteur), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews

Ondanks alle propaganda is energie uit zon en wind echter geen oplossing. De landen die daarop het meest ingezet hebben, kennen de hoogste energiefacturen en de laagste bevoorradingszekerheid. Het grootste probleem zijn de periodes wanneer ze geen energie opwekken. België en Duitsland kenden de vorige weken opnieuw een ‘Dunkelflaute’, dagen met nauwelijks wind of zon, waardoor de elektriciteitsprijzen pieken en de reserves aangesproken moeten worden.

In het artikel van De Standaard worden zonnepanelen de goedkoopste manier genoemd om elektriciteit op te wekken. Dat is alleen waar als je vergeet dat de onbetrouwbare aanvoer altijd verplicht een andere bron achter de hand te houden. Die bron maakt zonne-energie duur. Het is trouwens geen toeval dat producenten van fossiele brandstoffen zelf wind en zon promoten. De huidige kernreactoren kan je niet zomaar aan- en uitzetten om de periodieke tekorten op te vangen. Die soepelheid hebben alleen centrales die draaien op fossiele brandstoffen.

Duitsland heeft al 500 miljard geïnvesteerd in de ‘Energiewende’, maar kon vorig jaar slechts een miezerige 5,2 procent van zijn energiebehoeften dekken met wind en zon. De Duitse versie van het Rekenhof moest al bitter besluiten dat er een “extreme wanverhouding tussen de kosten en resultaten” bestaat. Waarom zijn onze beleidsvoerders zo vastbesloten dezelfde blunder te maken?

Terug naar het verleden

Er zit een rode draad in de problemen van hernieuwbare energie. De energiebronnen van de mensheid zijn in de loop van de geschiedenis geëvolueerd van lage energiedichtheid naar hoge dichtheid. De holbewoners verwarmden zich door het verbranden van hout en mest. Vandaar gingen we naar steenkool. Vandaar naar olie en aardgas. Vandaar naar uranium.

De ideologisch gestuurde energietransitie bestaat uit een terugkeer naar energiebronnen van lage densiteit, met de nadelen van dien. Er zijn kolossale windmolens nodig, die de nachtmerrie zouden moeten zijn van liefhebbers van natuur en landschap, om wind om te zetten in bruikbare energie. Er zijn grote zonnepanelen nodig om de zwakke energie van de zon te verzamelen. Zonne-energie vereist per opgewekt kilowattuur honderden keren meer ruimte dan kernenergie.

Twee derde van de ‘hernieuwbare energie’ in de wereld komt van houtverbranding

Afvalprobleem

Het woord ‘hernieuwbaar’ is bedrog, om meerdere redenen. Ten eerste zijn sommige andere energiebronnen alleen theoretisch niet hernieuwbaar. Er is nog genoeg exploiteerbare olie en gas om ons minstens twee eeuwen gaande te houden en genoeg steenkool voor twee millennia. Met nucleaire energie uit onder andere thorium spreken we zelfs over miljoenen jaren.

Ten tweede is het inderdaad zo dat zon en wind oneindig zijn, maar de apparaten waarmee ze worden opgevangen zijn dat niet.

Bij de productie van windturbines worden 4 van de 17 zeldzame aardelementen gebruikt. Zonnepanelen worden geproduceerd met materialen uit vervuilende mijnbouw. Allebei gebruiken ze fossiele brandstof voor ontginning,

productie en vervoer.

Vooral het afval van zonne-energie wordt een gigantisch probleem. Tot nu toe merken we daar nog weinig van omdat de eerste generatie zonnepanelen nog in gebruik is, maar in de komende jaren zal een tsunami van miljoenen afgedankte panelen verwerkt moeten worden. Recyclage is duur en moeilijk. Het is niet onwaarschijnlijk dat een flink deel in de derde wereld zal belanden, net als nu al het geval is met elektronisch afval.

Zonnepanelen zijn uitzonderlijk vervuilend. Ze bevatten zware metalen die bij beschadiging door regen meegevoerd worden in de grond. Vanuit groene hoek hoor je vaak het argument dat kernenergie een afvalprobleem heeft. Amerikaanse wetenschappers hebben berekend dat zonne-energie per geproduceerde eenheid van energie 300 keer meer giftig afval veroorzaakt. Over zonne-energie hangt een groen aureool die ons blind maakt voor haar milieuonvriendelijke aard.

Kernuitstap was een vergissing

De bezwaren tegen zon en wind als energiebronnen werken de nadelen van fossiele brandstoffen uiteraard niet weg. Het belangrijkste is de afhankelijkheid van het buitenland. Wat moeten we dan wel doen? Het getuigt van de impact van ideologie op het energiebeleid dat we die vraag zelfs moeten stellen. Onze beleidsvoerders hebben in een vlaag van zinsverbijstering de meest betrouwbare en meest milieuvriendelijke vorm van energieopwekking afgeschaft: kernenergie.

In De Afspraak herhaalde Tinne Van der Straeten wel tien keer dat de Franse kernenergie momenteel met tekorten kampt, maar ze zei er niet bij dat die het gevolg zijn van de desinvestering onder de eerste regeerperiode van Macron, dezelfde Macron die nu in ijltempo weer in kernenenergie investeert.

Voor de volgende jaren zal dat tot stroomtekorten in de winter leiden, zodanig zelfs dat een regering met groenen paniekerige plannen moet maken om afgeschreven reactoren toch nog langer open te houden. Nederland kondigt aan kerncentrales te bouwen in Zeeland. Hoelang blijven onze beleidsvoerders aanmodderen met wind en zon voor ze beseffen dat ze hetzelfde moeten doen?

Tinne Van der Straeten

EN OPEENS SPREEKT MEN OVER EEN REGERING ZONDER DE PS

De zoveelste reeks schandalen bij de Parti Socialiste en het negationisme van voorzitter Paul Magnette wanneer de nood aan hervormingen ter sprake komt, veroorzaken ergernis bij de andere partijen. In die mate dat men hardop denkt aan een federale coalitie zonder de PS in 2024. Al wordt het moeilijk om zo’n meerderheid te vormen.

Zegt de naam Arizona-coalitie u nog iets? Het is één van de pistes die men in de vroege zomer van 2020 in de Wetstraat dacht te kunnen bewandelen. De verkiezingen van 2019 waren toen al een jaar voorbij. Een herhaling van het Zweedse experiment was niet mogelijk, want die meerderheid was afgestraft. En toen lag de huidige ‘paars-groene+’-regering nog niet bovenaan in de schuif. De verschillende formateurs wilden eerst nagaan of er een regering kon worden gevormd die wél een Vlaamse meerderheid had. Een regering met de N-VA en de PS als centrale as was toen evenmin volledig uitgesloten. Maar de liberalen waren terughoudend. De Franstalige socialisten zouden niet willen besparen en zouden de overheidsuitgaven extreem doen oplopen, hetgeen met Vivaldi trouwens volop aan het gebeuren is. Een radicaal-linkse nota van PS-voorzitter Paul Magnette hing toen nog altijd als een schaduw over de gesprekken.

uitkeringen. N-VA en liberalen zijn voor, cd&v nu ook, les Engagés zijn niet tegen en een meer naar rechts overhellende Vooruit wellicht ook niet. Een embryo voor een federale regering in 2024? De afkeer van de groenen zou een extra argument zijn.

DE ALTIJD TERUGKERENDE SCANDALITIS

Paul Magnette is een speelbal van clans en afdelingen

niet

In

Vandaar dat sommigen een gewaagd alternatief voorstelden: waarom geen regering van N-VA, libera len, christendemocraten en Franstalige ‘centristen’ van cdH (ondertussen Les Engagés)? En aangevuld met de Vlaamse socialisten om tot een meerderheid te komen. De coalitie is vernoemd naar de vlag van de Ameri kaanse staat Arizona en is een toespeling op de kleuren van de politieke families in deze coalitie. Er bleek ech ter niet genoeg steun voor.

EEN CONSENSUS VOOR EEN ECONOMISCHE HERVORMING

Maar zie, vorige week werd in de Franstalige pers geopperd dat zo’n Arizona-coalitie wel eens opnieuw ter sprake zou kunnen komen na de verkiezingen van 2024. La Libre Belgique zag als eerste reden de erger nis bij de andere partijen over het totale gebrek aan be reidheid tot hervormen bij de PS. De passage van Paul Magnette in De Afspraak op Vrijdag waarin hij eigenlijk stelde dat er niet werd hervormd in deze regering en dat er ook geen beleid meer zal worden gevoerd tot 2024, deed bij velen die nog iets zagen in de Vivaldi-re gering de moed in de schoenen zakken. Een conclusie zoals in 1981 en 2014 drong zich op: met deze socialis ten valt niet te regeren.

Het is een conclusie die politieke waarnemers maak ten net wanneer blijkt dat verschillende partijen zich bereid tonen het Belgische werkloosheidsstelsel te ver strengen met desnoods een beperking in de tijd van de

Tweede argument om het eens zonder de PS te doen: de schandaalsfeer waaraan de partij maar niet kan ontsnappen. De Franstalige socialisten zijn er zo straf in dat er nu in twee parlementen problemen opduiken. Er is Luiks kopstuk Jean-Claude Marcourt die als voorzitter van het Waals Parlement een stap opzij zet omwille een luxereis naar Dubai, verpakt als zakenreis. Het corruptieschandaal in het Europees Parlement rond mogelijk Qatarees smeergeld zou niet compleet zijn indien erbij geen Franstalige socialisten betrokken waren. Marc Tarabella, Europees Parlementslid voor de PS, kreeg vorig weekend speurders over de vloer en zet een stap terug als verkozene. Net als zijn collega Marie Arena, omdat een medewerker bij de zaak betrokken zou zijn. Dassault, Agusta, de moord op André Cools, Samusocial, Publifin en nu dit: de altijd terugkerende scandalitis is voor de partij een groot probleem. Des te meer omdat voorzitter Magnette niet echt hard schijnt op te treden. De Henegouwer kan net als zijn voorganger Elio Di Rupo maar geen greep krijgen op een aantal

naar de zolder

Het aanpakken van de “parvenus” zoals Di Rupo ze ooit noemde, is geen prioriteit. Paul Magnette is een weifelaar die niet zoals vroegere voorzitters André Cools of Guy Spitaels de partij met strenge hand konden leiden. Hij is een speelbal van clans en afdelingen. Zoals de Brusselse PS die steeds vaker afstand neemt van de voor haar ‘te rechtse’ Waalse vleugel.

De angst voor de radicaal-linkse PTB/PVDA maakt Magnette nóg banger. Op andere partijhoofdkwartieren maakt men dan maar snel de rekening. Een verstarde PS kan tot 2024 niet meer bewegen en zal het daarna, opgejaagd door de nog sterker worden communisten, ook niet kunnen doen. Dus waarom geen regering zonder Magnette en co proberen…

ZOEK DE MEERDERHEID

Probleempje: we zijn niet meer in 2014 of 2019. Het blijft uiteraard opletten met peilingen, maar de sterkte

ders die

trouw in de leer waren naar het schavot stuurde.

de figuurlijke betekenis van het woord heeft Magnette de guillotine nu

verplaatst.

Jean-Claude Marcourt

De vennootschapsbelasting: een vergeten communautaire belasting

dan 82 miljoen. Maar het is een andere passage in het artikel dat de aandacht trekt. Het totale bedrag aan vennootschapsbelasting dat naar de staatskas vloeide bedroeg in 2021 ruim 16 miljard euro. De Vlaamse bedrijven betaalden meer dan 10,5 miljard euro aan belastingen, de Waalse 2,9 miljard en de Brusselse 2,6 miljard. Dit zijn aanzienlijke regionale verschillen en het is dus zeker niet verkeerd te stellen dat we hier te maken hebben met een communautaire belasting.

Grote regionale verschillen

Vlaanderen domineert omdat het ook de economische motor van het land is. Uit de cijfers kunnen we dan ook verschillende interessante sociaaleconomische, maar ook politieke conclusies trekken. De hervorming van de belasting die de Zweedse regering doorvoerde met een verlaging van het nominale tarief naar 25 procent was een pro-Vlaamse maatregel omdat in dat gewest de meeste taksen op bedrijfswinsten worden betaald. Dat de inkomsten voor de staatskas de voorbije jaren ondanks het lagere tarief zijn gestegen, is te danken aan de hogere winstmarges van de bedrijven.

onaal bepaald veel hoger liggen omdat het gewest veel hoofdkwartieren van multinationals telt. Dat klopt dus niet. Het is nochtans een argument dat diezelfde Brusselse beleidsmakers aanhalen om te pleiten voor het regionaal toekennen van de vennootschapsbelasting. Dat kan een hele reeks extra inkomsten betekenen voor het Brussels Hoofstedelijk Gewest. Dat zou dus wel eens kunnen tegenvallen.

Regionaliseren

Overigens moet men opletten met die redenering. In andere federale staten, zoals Canada bijvoorbeeld, die een gesplitste vennootschapsbelasting kennen, worden de bedragen aan die deelstaat toegekend waar zich de meeste tewerkstelling van het bedrijf situeert. Niet waar de hoofdzetel is. En dus kan het voor Vlaanderen interessant zijn om de vennootschapsbelasting te regionaliseren. Het is opvallend dat een werkgeversorganisatie als Voka daar tamelijk stil over is.

Als we denken aan de soorten belasting die aan de basis liggen van de Vlaams-Waalse transfers, dan komt in eerste instantie de personenbelasting in het vizier. Dat is logisch. In Vlaanderen zijn er meer mensen aan de slag dan in Wallonië, en dus hebben ze een hoger inkomen en betalen ze meer belastingen. Ook de btw-inkomsten liggen verhoudingsgewijs anders. Vlamingen hebben meer koopkracht en consumeren dus meer. En over de inkomens uit vermogenswinsten is bekend dat ze ook vooral door Vlamingen worden gegenereerd. Vandaar dat de Franstalige partijen bij elke regeringsvorming maar wat graag zoeken naar nieuwe vermogenstaksen. Het zijn toch vooral de Vlamingen die hier het gelag betalen.

Trends

In dit fiscaal debat wordt één belangrijke belasting over het hoofd gezien: de vennootschapsbelasting of de taks op bedrijfswinsten. Ook die is nochtans uitgesproken communautair. Het financieel-economisch magazine Trends vulde hier een hiaat op en bracht in kaart hoeveel vennootschapsbelastingen de multinationals hier ophoesten. Een oefening die werd ingegeven door de vaak terugkerende kritiek van links en extreemlinks dat buitenlandse bedrijven hier amper of geen taksen betalen. Wat uit de Trends-cijfers duidelijk niet klopt. MasterCard Europe betaalt hier bijvoorbeeld 344 miljoen euro aan vennootschapsbelasting, BASF 239 miljoen euro en

Tweede vaststelling: het verschil tussen Vlaanderen en Brussel is ook groot. Brusselse politici beweren vaak dat de inkomsten uit de vennootschapsbelasting er regi-

WOKE VAN DE WEEK

Dat was vroeger anders. Goed 20 jaar geleden pleitte wat toen nog het Vlaams Economisch Verbond (VEV) heette voor een splitsing van “de vennootschapsbelasting, die de gewesten de mogelijkheid moet geven eigen stimuli of kortingen toe te kennen”. Tijd om dit voorstel vanonder het stof te halen, om zo deze vergeten communautaire taks te regionaliseren.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Het wokeste gezin van Vlaanderen

Terwijl de discussie in Nederland nog in alle hevigheid woedt, lijkt het zwartepietendrama hier in het mooie Vlaanderen stilaan overgewaaid. In héél Vlaanderen? Neen, enkele voorstedelijke bakfietsers bieden dapper weerstand.

Maak kennis met Valentine en Sylvain, een (Franstalig) gemengd koppel uit Wilrijk. De brave Sylvain, die Afrikaanse roots heeft, lijkt niet echt door het activistische vuur gebeten. Hier lijkt vooral zijn gemalin Valentine een voorstrekkersrol te spelen, zo blijkt uit hun getuigenis in De Standaard. “Ik had een oorbel laten schieten, maar op het werk mocht ik die niet dragen. Ik moest die dus afdekken met een pleister, maar een beige pleister op een donkere huid valt enorm op. Zelf was ik dat wel gewend, maar Valentine wilde absoluut donkere pleisters kopen”, klinkt het.

Sinterklaas

In het verleden ving het gezin vluchtelingen uit het Maximiliaanpark op. Ook hebben ze “heel wat diverse, inclusieve boeken en films in huis”. “Toen ik voor het eerst hoorde over de ‘Kick Out Zwarte Piet’-acties in Nederland, ging er echt een wereld open”, zegt Valentine. “De actievoerders werden zwaar aangepakt en ik voelde dat ik mijn steentje wilde bijdragen.” Opgelet: de daaropvolgende getuigenis zou verward kunnen worden met satire, maar is het voor alle duidelijkheid niet. Toen hun dochter naar school ging, koos het koppel “voor een schooltje dat bekendstond als progressief”. “Maar blijkbaar primeerden hun eigen nostalgische gevoelens op het welzijn van alle kinderen”, gaat Valentine verder. “Er was wel een leerkracht die haar best deed om het sinterklaasfeest inclusiever te maken, maar zij werd door de andere leerkrach-

ten gepest. We hebben onze dochter daar toen weggehaald.”

Daarop liet het gezinnetje de schoolkeuze niet afhangen van de onderwijskwaliteit, maar van het woke-gehalte van de school. “Bij elk kennismakingsgesprek vroegen ze hoe het sinterklaasfeest werd gevierd, als graadmeter voor inclusiviteit”, dixit De Standaard. “'De reacties waren niet echt bemoedigend. In één school werden we na die vraag gewoon weggestuurd. We waren ten einde raad: moesten we verhuizen, of thuisonderwijs geven?”, zegt Valentine.

Inclusieve webshop

Valentine runt daarnaast “een inclusieve webshop”, “met onder meer kleurpotloden en poppen in allerlei huidtinten, maar ook beken over racisme, feminisme, migratie, lgbti ...” “We willen samen de wereld veranderen”, vertelt Valentine.

“Dat mensen bij ons stiften of poppen met een donker kleurtje kopen is mooi, maar het is slechts een eerste stap. Als iedereen zijn eigen school en bibliotheek aanspreekt over het feit dat bepaalde kinderboeken echt niet meer oké zijn, en als iedereen aan de bakker vraagt om geen stereotiepe chocoladefiguren meer te verkopen, worden er steeds meer zaadjes geplant. Ik probeer mensen vooral goed te informeren - door bijvoorbeeld te verwijzen naar de website hetiseenkinderfeest.be, over een inclusief sinterklaasfeest - én door te activeren.”

PIETER VAN BERKEL

Het verschil in welvaart tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel, en dus in de omvang van de belastingen dat ze elk betalen, is gemeenzaam bekend. Dat is een van de oorzaken van de geldstromen tussen noorden en zuiden. Recent onderzoek leert dat de verschillen in inkomsten uit de vennootschapsbelasting behoorlijk groot zijn.

De Haven van Antwerpen

© PHOTONEWS

Na illegale prijsafspraken laat Dirk Tirez bpost in de grootste ontreddering achter

Op nog geen twee jaar tijd moet bpost op zoek naar een nieuwe topman. CEO Dirk Tirez wordt de laan uitgestuurd en laat het bedrijf in de grootste verwarring achter. Naast Dirk Tirez werd ook de samenwerking met Nicolas Meire (directeur distributie brieven en pakjes) en met Tom Vermeirsch (chief commercial officer bij AMP) stopgezet.

Anderhalf jaar nadat Dirk Tirez bij bpost als grote man in het zadel werd gehesen, wordt hij de laan uitgestuurd zonder ontslagvergoeding. Hij wordt van mogelijke illegale afspraken voor de toekenning van de overheidsconcessie voor de krantenbedeling beschuldigd. Tirez propageerde een stijlbreuk. Hij ging als postbode de toer op en proclameerde een duurzaam bedrijf. Maar nu hij de Belgische staat en zijn aandeelhouders oplichtte, ligt zijn imago aan diggelen. Bovendien incasseerde bpost de laatste maanden minder goede kwartaalcijfers, waardoor de koers van het beursgenoteerde bedrijf kelderde.

Illegale samenwerking

Waarover gaat het? Er zouden illegale prijsafspraken gemaakt zijn tussen bpost en mediagroepen om de kosten voor de verdeling van kranten en magazines te hoog in te schatten, om zo meer federale subsidies te krijgen. Een interne audit bracht aanvankelijk niets aan het licht, maar de raad van bestuur van bpost schakelde externe hulp in en kwam tot de conclusie dat de hele zaak maar beter naar de Belgische Mededingingsautoriteit (BMA) kon worden doorgeschoven. Collusie is bij wet verboden en er staan straffen op die financieel kunnen oplopen tot 10 procent van de jaaromzet. Door zelf initiatief te nemen hoopt Bpost op een milde straf. N-VA-kamerlid Michael Freilich bond eerder dit jaar in het parlement de kat de bel aan.

Intussen werden er huiszoekingen verricht bij DPG - de grootste krantenverdeler van het landen PPP, een kleine speler die bladen verdeelt. Ook Mediahuis lijkt bij de zaak te zijn betrokken. PPP, bpost en de grote krantenverdelers verdeelden de markt onder elkaar, waarbij PPP afhaakte omdat de verdeler het voorstel kreeg om te bedelen in een aantal grootsteden die buiten de concessie vallen. Er hangt bpost mogelijks een gerechtelijke vervolging boven het hoofd omdat het overheidsbedrijf de overheid vele jaren heeft opgelicht.

Hoorn des subsidieovervloeds

Bij de laatste begrotingscontrole lag het krantencontract al onder vuur. “De liberalen wilden het schrappen. De PS vocht als een leeuw om het te behouden. Vanuit de mediabedrijven werd keihard gelobbyd”, laat Wouter Verschelden weten. Ook cd&v heeft hard gelobbyd voor het gesubsidieerd verspreiden van Kerk & Leven. Bpost houdt met het krantencontract zo’n 2.000

krantenbedelers mee in dienst. Zo kunnen de uitgevers van de papieren kranten de prijs van hun abonnementen artificieel laag houden. Uiteindelijk wordt het krantencontract van 175 miljoen euro per jaar vanaf 2024 verminderd tot 50 miljoen euro. Vraag is of deze subsidies wel nodig zijn. DPG - uitgever van onder andere De Morgen, Humo en HLN - boekte in 2021 een omzet van 1,9 miljard euro, aldus Business AM. De krantenuitgeverij zag haar nettowinst met 28 procent toenemen tot 228 miljoen euro. Het is duidelijk dat deze groep de bedeling van de kranten zelf kan betalen. Nu de digitalisering van de kranten zich doorzet en de papieren abonnementen teruglopen, kregen DPG en Mediahuis de laatste jaren zo’n miljoen euro subsidies boven op de copieuze overheidssteun die ze reeds incasseerden.

‘Grote kuis’

Achter de schermen van bpost voltrekken zich een aantal machtspelletjes. Grote winnaar van deze ontwikkelingen vormt ongetwijfeld Audrey Hanard. Hanard is de voorzitster van de raad van bestuur en is van PS-signatuur. Ze duwde de interne audit erdoor en begeleidde Dirk Tirez naar de uitgang. Maar er blijven toch wel enkele onbeantwoorde vragen. Zo liet Dirk Tirez vrijdag nog verstaan: “Ik heb altijd geweigerd, zolang er onduidelijkheid was, om dat krantencontract te tekenen.” Het is duidelijk dat Tirez en Hanard elkaar de zwartepiet willen toeschuiven. De bevoegde minister Petra De Sutter gaf in een reactie Dirk Tirez een stevige veeg uit de pan en vraagt volledige transparantie. Michael Freilich wil Audrey Hanard zo snel mogelijk in de Kamer horen.

Business AM meldde vorig weekend dat het onderzoek van zowel bpost als de concurrentiewaakhond BMA niet enkel over het nieuwe contract loopt, maar ook over de vorige gunning uit 2015. Daarnaast loopt nog een onderzoek naar de verkoop van zo’n 220 vestigingen van krantenwinkels Press Shop en Relay aan het gokbedrijf Golden Palace. De vraag rijst in hoeverre de verkoop volgens de regels verliep. Vorig jaar moest Jean-Pierre Van Avermaet vertrekken na illegale prijsafspraken in zijn vorige job bij veiligheidsbedrijf G4S.

Verschillende partijen - zoals de Open Vld, de N-VA en het Vlaams Belang - vragen om de stopzetting van het krantencontract. Het Vlaams Belang pleit voor ‘een grote kuis bij bpost’.

JULIEN BORREMANS

Maandag reikte de socialistische vakbond ABVV de eerste “zure prijs” uit aan de VDAB. De Vlaamse arbeidsdienst krijgt die prijs van de vakbond omdat die het niet eens is met de manier waarop er omgegaan wordt met oudere werkzoekenden en mensen in SWT (het vroegere brugpensioen). “Absurd”, vindt N-VA-jongerenvoorzitter Jeroen Bergers. ABVV zetelt immers zelf in de raad van bestuur van de VDAB.

Het Vlaams ABVV vindt dat de begeleiding van oudere werkzoekenden dringend aan herziening toe is. “Een aanpak op maat, met respect voor het afgelegde traject, de opgedane ervaring en aandacht voor de reële arbeidswensen en -kansen is meer dan nodig”, klinkt het. “Het aantal signalen dat wij krijgen van absurde opdrachten voor oudere werkzoekenden swingt de pan uit”, aldus algemeen secretaris Caroline Copers. “Er zijn mensen die voor hun eigen vroegere job moeten solliciteren of die een half jaar voor pensionering nog een opleiding van drie maand moeten volgen. Wij willen af van dit soort pestgedrag.”

“Haal vakbonden uit raad van bestuur”

Maar het ABVV heeft zelf vier zetels in de paritair samengestelde raad van bestuur van de VDAB. Er zetelen tien vertegenwoordigers van werkgevers en tien afgevaardigden van de vakbonden in, waarvan ABVV er vier heeft.

“Met deze actie bewijst het ABVV dat het zich totaal niet constructief opstelt binnen de VDAB”, reageert Jong N-VA-voorzitter Jeroen Bergers. De jongerenbeweging van N-VA ging daarom actievoeren op de actie van de vakbond aan de VDAB.

Vakbonden worden gefinancierd op basis van het aantal uitkeringen die ze uitbetalen aan werklozen. De VDAB moet echter net mensen aan het werk helpen.

“Die belangenvermenging zorgt ervoor dat broodnodige hervormingen niet gebeuren. Daarom pleiten we er met Jong N-VA voor om de vakbonden uit het bestuur van de VDAB te halen”, zegt Bergers. “Het ABVV probeert zich met deze actie sociaal te profileren voor oudere werkzoekenden, maar in realiteit zijn ze gewoonweg asociaal. We mogen SWT’ers niet afschrijven. Het is net goed dat de VDAB hen jobs blijft voorstellen. Als we willen dat hun pensioenen betaald kunnen worden, is het, naast meer begrotingsdiscipline van de federale regering, namelijk noodzakelijk dat we meer mensen aan een job helpen.”

Tijdens een gesprek in De Zevende Dag verklaarde eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) dat er van de federale rege-

ring weinig verwacht moet worden inzake arbeidsmarktbeleid. Hij gaf aan dat er geen consensus te vinden was om de werkloosheid in de tijd te beperken en verwees vervolgens door naar de VDAB. “Ik viel net niet van mijn stoel toen ik de premier in de Zevende Dag hoorde”, reageert Kamerlid Björn Anseeuw (N-VA). “In het federaal regeerakkoord staat dat we moeten gaan naar een werkzaamheidsgraad van 80 procent.”

WANNES NEUKERMANS

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Stijn Derudder is uw gastheer van al onze podcasts.

Elke week kan u de podcastversie van een of meerdere van onze interviews beluisteren. In andere podcasts komen ook onderwerpen die niet in ’t Pallieterke verschenen aan bod of gaan we net dieper in op zaken die nog wat meer aandacht verdienen.

Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

ABVV reikt “zure prijs” uit aan VDAB voor behandeling oudere werkzoekenden “Absurd, want ABVV heeft vier zetels in raad van bestuur”

Betogende ABVV'ers

Demir wil samenwerken met Nederland bij bouw van nieuwe kerncentrales

Vlaams minister van Energie Zuhal Demir (N-VA) zal verkennende gesprekken opstarten met haar Nederlandse collega Rob Jetten (D66) met het oog op een Vlaams-Nederlandse samenwerking bij de bouw van twee nieuwe kerncentrales in Nederland. Ze hoopt op die manier de Vlaamse energiebevoorrading voor de lange termijn te versterken. Coalitiepartners Open Vld en cd&v zijn niet gewonnen voor het voorstel.

De Nederlandse regering besliste vrijdag over de bouw van twee nieuwe kerncentrales op de site van Borssele in Zeeuws-Vlaanderen, dicht bij de Vlaamse grens. Ze start nu een onderzoek naar de financiering en modaliteiten ervan. Tegen 2024 wil ze ook alle mogelijke alternatieve financieringspistes onderzocht hebben.

De beslissing van de Nederlandse regering biedt vol gens Demir ook opportuniteiten voor Vlaanderen. Ze maakt zich sterk dat niets Vlaanderen in de weg staat om binnen zijn bevoegdheden samen te werken met de Ne derlandse regering. Dat kan onder meer door middel van een co-investering in kernenergie via Nederland.

Gezamenlijk energieplan

Het voorstel van Demir vertrekt naar eigen zeggen van uit een bezorgdheid over de Belgische energiebevoorra ding en de vaststelling dat een locatie nabij de Vlaamse grens de voorkeur van de Nederlandse regering geniet. Concreet wil de minister verkennende gesprekken opstarten met onze noorderburen over een moge lijke samenwerking of participatie in het Neder landse nucleaire project. Op die manier hoopt ze tot een gezamenlijk energieplan voor de Lage Landen te komen. Dat moet de energie bevoorrading in Vlaanderen voor de toekomst versterken.

“Energie is een basisvoorziening en daar kan je niet omzichtig genoeg mee omsprin gen”, zegt Demir in een persbericht. “Sa men met de Nederlandse collega’s willen we het gesprek aangaan over de lange termijn, waarbij een Vlaams-Nederland se samenwerking of co-investering bij de bouw van nieuwe kerncentrales in Nederland tot de opties behoort. We moeten noodgedwongen op meer dere paarden wedden om onze energievoorraad te versterken voor de toekomst en onze fossiele energieafhankelijkheid af te bou wen.”

Tot slot verwijst de minister ook naar de kennis over kernenergie die Vlaanderen rijk is. Het Studie Centrum Kernenergie (SCK) in Mol en de kerncentrale van Doel zijn daarvan de belangrijkste ex ponenten. Die kennis dreigt door het federale beleid echter verloren te gaan, waarschuwt Demir. Zij wil die net ten volle valoriseren als het tot een samenwerking met Nederland zou komen.

Oude generatie

Een uitgave van de onvolprezen uitgeverij Polemos: • ‘De Guldensporenslag. Het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis’ (Karim Van Overmeire) • ‘Herinneringen aan Hechteniskamp Lokeren’ • ‘De man van het Wilhelmus of de rekkelijkheid van de tolerantie’ (Luk Sermeus)

Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi wijst erop dat de twee Nederlandse kerncentrales van de oude generatie zijn. “In plaats van onze centen zomaar te investeren in Nederlandse kerncentrales van de oude generatie, moeten we maximaal inzetten op onderzoek en ontwikkeling van kerncentrales van de nieuwste generatie in eigen land”, reageert hij. Hem lijkt het beter om - met de in Vlaanderen veelvuldig aanwezig nucleaire kennis - te investeren in de nieuwe, kleinere modulaire reactoren.

Vlaams Parlementslid Willem-Frederik Schiltz (Open Vld) vindt dat beslissingen inzake nucleaire energie beter aan het federale niveau worden overgelaten.

“Samenwerken is altijd goed, maar dan liefst met het hele land”, klinkt het. “Vlaanderen is bevoegd om ervoor te zorgen dat wij allemaal zonnepanelen op ons dak leggen. Het federale beleidsniveau is

Halve kilo Maes Koffie meestermengeling (gemalen of ongemalen) in een mooie bewaardoos

IN DE KIJKER

Alexia Bertrand

Neen, ze werd niet door een Nederlandstalige gevraagd naar het exacte bedrag van het begrotingstekort, wat een reden zou kunnen zijn om rond de hete brij te draaien. Ja, het was de journalist Martin Buxant van het ochtendprogramma van de Franstalige duidingszender LeNews24 die het haar op de vrouw af vroeg. “Dat moet ik nakijken”, was het antwoord van de nagelnieuwe staatssecretaris van Begroting Alexia Bertrand (43). Enkel “Het is veel” en “In de miljarden” kon of wou ze zeggen nadat ze al vier weken op de stoel zat waarvan de onfortuinlijke Eva De Bleeker was verdreven door een chagrijnige, eigengereide en zich halfgod wanende eerste minister.

Iedereen die de jongste weken de actualiteit aangaande het begrotingsdebat nog maar een beetje gevolgd heeft, weet dat het - afhankelijk hoe je het bekijkt inzake de al dan niet financiële neutraliteit van de btw-verlaging op gas en elektriciteit - om zo’n slordige 35 miljard gaat, waarmee ‘ons land’ de slechtste leerling van de Europese klas is. Het enige dat Bertrand wist te zeggen was dat het totale begrotingstekort 5,9 procent van het bbp bedraagt. Toen Buxant meer dan eens aandrong met de vraag om hoeveel euro’s het dan eigenlijk ging, zei ze dat ze hem dat cijfer schuldig moest blijven. En ook: “Het is veel, maar ik werk dag en nacht om dat bedrag naar beneden te halen” en “Dat moet ik nakijken, zodat ik geen fouten zeg.” Zowat iedere waarnemer stond verstomd bij deze antwoorden… In de Gloria 2.0!

Gewoon blauw konijn

Alexia Bertrand werd enkele weken geleden plots opgevoerd vanuit een rituele liberale toverdans waarbij eerst Eva De Bleeker was geslachtofferd. Zij verscheen aan het firmament alsof de alchemisten Egbert en Georges-Louis samen wilden tonen aan de goegemeente dat zij eindelijk ‘goud’ hadden kunnen maken en dat er vanaf dan niks verkeerds meer zou kunnen gebeuren met het beheer van het geld van ons allen. Helaas voor hen geloofde dat nauwelijks iemand en het witte konijn bleek algauw een gewoon blauw konijn te zijn dat de aandacht moest afleiden van het hallucinante schouwspel dat zich even voordien in de Kamer had afgespeeld. De peiling die kort nadien volgde, wees uit dat Open Vld verder in de draaikolk naar beneden gezogen werd. ‘Operatie Bertrand’ zit gewoon onder een slecht gesternte en bewijst het ‘rien ne va plus’ van deze casino-regering van gokken en gissen is missen. Razend ambitieus

Ze is een vertegenwoordiger van het haast voorhistorische MR-belgicisme van bijna uitgestorven dino’s, het ‘Belgique à papa’ dat ook door Georges-Louis Bouchez wordt aanbeden, hoewel deze nog een puntje kan zuigen aan haar voortreffelijke twee- en zelfs meertaligheid. Geboren in Wilrijk in een steenrijke familie, groeide ze op in het buitenland en kwam ze uiteindelijk in Brussel terecht. Ze studeerde rechten aan de UCL en aan Harvard in de VS. Nadien werd ze verdediger van de ‘haute finance’ als advocaat handels- en vennootschapsrecht, en assistent handelsrecht aan de UCL en de KUL. Via haar vader en diens connecties leerde ze ook de wereld van het geld en het zakenleven perfect kennen. De stap naar de (liberale) politiek was derhalve klein en in 2012 kwam ze niet alleen in de gemeenteraad van Sint-Pieters-Woluwe terecht, maar ook op het kabinet van Didier Reynders. Van 2015 tot 2019 werd ze zelfs zijn kabinetschef Algemeen Beleid. In 2019 werd ze verkozen in het Brussels Parlement - waar ze bikkelhard oppositie voerde, vooral tegen de groene ministers - en in het Parlement van de Franse Gemeenschap. Het werd duidelijk hoe ambitieus ze wel was toen ze het openlijk betreurde dat Bouchez haar niet had gevraagd om Sophie Wilmès op te volgen als minister van Buitenlandse Zaken. Vorige zomer trapte ze zo ook op zijn teen door in een interview te zeggen dat ze kandidaat minister-president voor Brussel was… En nu neemt ze zonder verpinken een partijlidkaart van Open Vld naast die van de MR om staatssecretaris te worden. Bouchez stond erbij en keek ernaar… Omerta?

Het interview met LeNews24 doet toch flink wat wenkbrauwen fronsen. Waarom verzwijgt Alexia de cijfers die ze maar al te goed kent? Waarom verspreidt ze zoveel rook en stilzwijgen over de begroting? Creeert ze hier ruimte voor De Croo om met een tactische aanval uit te pakken na zoveel geleden schade? De naam Alexia betekent ‘helper’, ‘verdediger’ of ‘beschermer’. Nomen est omen? En zijn we getuige van een Grieks drama in de Wetstraat? Het zou leuk zijn om te weten wat Eva de Bleeker denkt bij dit slecht theater…

CITAAT VAN DE WEEK

Heel wat mensen zijn bezorgd over de gas- en elektriciteitsbevoorrading bij een strenge winter. Minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) maakt zich alvast geen zorgen over deze winter of de volgende. Over die daarna? Dan is er “wellicht, hoogstwaarschijnlijk, misschien, een bijkomend probleem van 500 megawatt”.

Cd&v wil arbeidsmarkt hervormen met ‘jobsdeal 2.0’

klinkt het. Daarom willen de christendemocraten de werkloosheidsuitkering in de eerste maanden verhogen, zodat werkzoekenden meer ruimte krijgen om op zoek te gaan naar een duurzame job.

Om te vermijden dat mensen langdurig werkloos worden, wil de partij de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen versterken. Wie na 3 jaar nog steeds werkloos is en geen 20 jaar anciënniteit kan voorleggen, verliest zijn uitkering. Ook een werkloze die de streektaal niet wil leren, zou geen recht meer hebben op een werkloosheidsuitkering.

Tijdens een persconferentie op het cd&v-hoofdkwartier in de Wetstraat hebben voorzitter Sammy Mahdi, Vlaams Parlementslid Robrecht Bothuyne en Kamerlid Nathalie Muylle vorige week de zogenaamde ‘jobsdeal 2.0’ voorgesteld. Die omvat 15 concrete punten om de arbeidsmarkt te hervormen, waaronder een versterkte degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen, een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd en verplichte taalcursussen voor anderstalige werkzoekenden.

Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi lichtte eerder al een tipje van de sluier op over de ‘jobsdeal 2.0’. Hij onthulde in De Zevende Dag dat zijn partij het recht op een werkloosheidsuitkering na drie jaar wil kunnen stopzetten voor werkonwilligen, iets waar de christendemocraten zich in het verleden steeds tegen hebben verzet. Ook toonde hij zich een voorstander van verplichte taallessen voor werkzoekenden die het Nederlands niet machtig zijn.

15 puntenplan

Enkele dagen later vervolledigden Vlaams Parlementslid Robrecht Bothuyne en Kamerlid Nathalie Muylle het 15 puntenplan waarmee hun partij de arbeidsmarkt wil hervormen. Mahdi benadrukte dat cd&v niemand aan zijn of haar lot wil overlaten, maar dat er wel degelijk inspanningen mogen worden gevraagd. “In een solidaire en welvarende gemeenschap draagt iedereen zijn steentje bij, geheel

volgens zijn eigen mogelijkheden”, legde hij uit.

In eerste instantie wil cd&v dat werken meer loont dan niet werken. “Vandaag leeft bij veel mensen het gevoel dat dat niet zo is en het huidige systeem van uitkeringen en sociale tarieven kan een werkloosheidsval in de hand werken. Dat moet veranderen”, aldus Bothuyne. Hij rekent onder meer op de fiscale hervorming van minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) om de lasten op arbeid structureel te verlagen. Daarnaast mogen uitkeringen nooit sneller stijgen dan de lonen en moeten werknemers meer fiscaalvriendelijke overuren kunnen presteren bij de eigen werkgever.

Werkloosheidsuitkering

Cd&v pleit voor een aanklampend activeringsbeleid dat durft te sanctioneren, zonder mensen los te laten. Mensen die hun job verliezen of een tegenslag hebben in het leven, mogen niet afgestraft worden,

Tot slot moet wie een job in een andere sector of regio wil uitoefenen daarbij de nodige ondersteuning kunnen krijgen. “Wie wil leren, bijscholen of werken, verdient alle kansen. En wie moeilijkheden ondervindt op de arbeidsmarkt, moeten we blijven vastpakken”, stelde Muylle.

ANTON SCHELFAUT

Minister

Magnette

Rellen

Bontkraagje bedreigt treinconducteur: “Ik boks al je tanden eruit”

Somers maakt voorakkoorden bij lokale verkiezingen onmogelijk: “Veel democratischer”

Viktor Orban steekt de draak met Europees Parlement na corruptieschandaal

wil niet meer spreken met N-VA als ze met Vlaams Belang in zee gaat

in Belgische, Nederlandse, Franse en Spaanse steden na Marokko-Spanje

MEEST GELEZEN OP

Jo Brouns stelt de jobsdeal voor

Tinne Van der Straeten:

“We hebben wellicht, hoogstwaarschijnlijk, misschien een bijkomend probleem”

Geur van corruptie rond PS-Europarlementsleden

Verleden vrijdag werd Europees Parlementslid Eva Kaili van de Griekse PASOK-partij aangehouden op beschuldiging van corruptie. De Griekse socialiste is als vicevoorzitter van het Europees Parlement niet bepaald een kleine garnaal. Maar in de nasleep van de arrestatie werden ook de kantoren van twee medewerkers van twee PS-parlementsleden gesloten, en op zaterdag volgde zelfs een huiszoeking bij één van die twee PS’ers.

Socialisten en corruptie, ze lijken bij elkaar te horen als groenen en incompetentie. Dat er ook in het Europees Parlement corruptie blijkt te zijn, en dan nog wel bij de socialistische S&D-fractie, hoeft dus eigenlijk niemand te verbazen.

Heterdaad

Dat de vicevoorzitter van het Europees Parlement gearresteerd werd, is wel een verrassing. Europees Parlementsleden genieten immers onschendbaarheid… tenzij ze op heterdaad betrapt worden. En hoe betrap je iemand op heterdaad op corruptie? Wie nu aan bruine enveloppen denkt is duidelijk niet weggelegd voor het vicevoorzitterschap van het Europees Parlement. In het geval van Eva Kaili zou het gaan om plastic zakken met geld, in totaal voor ongeveer 600.000 euro.

Eén ding staat vast: de Qatari’s hebben hun huiswerk gedaan. Hadden ze bij ons komen aankloppen voor advies (uiteraard tegen een bescheiden vergoeding), dan zouden ook wij hen aangeraden hebben om in de eerste plaats in de S&D-fractie naar omkoopbare parlementsleden te zoeken. En binnen die fractie zouden inderdaad de Griekse, de Italiaanse en de Waalse socialisten de top drie gevormd hebben.

De douche van Arena

Op het ogenblik dat we dit schrijven nog niet rechtstreeks betrokken in het schandaal, maar dus wel via een van haar medewerkers: Marie Arena. Haar naam zal bij lezers die niet pas uit het ei gekropen zijn wel een belletje doen rinkelen. Dochter van Italiaanse migranten, in 2000 door Elio di Rupo uit het niets in de Waalse regering geparachuteerd, om er tussen 2004 en 2008 zelfs minister-president

van te mogen zijn. Maar bij het begin van dat minister-presidentschap dreigde het even fout te lopen, toen bleek dat ze het op kosten van de Waalse belastingbetaler nogal breed had laten hangen bij de renovatie van haar kabinet. Haar communicatie daarover was niet meteen “volledig transparant”, zoals dat dan heet. Alsof de mogelijke betrokkenheid van PS’ers bij een Europese corruptiezaak en de aan de gang zijnde affaire rond de voorzitter van het Waals Parlement Jean-Claude Marcourt nog niet voldoende zijn, wordt het geheugen van de Waalse kiezers dus ook nog eens opgefrist over een douche-affaire van jaren geleden.

gesloten werd, heeft vroeger nog voor Fight Impunity gewerkt.

De link tussen Panzeri en de andere PS’er lijkt sterker te zijn. Wat de precieze achtergrond is voor de huiszoeking van zaterdag bij Marc Tarabella is op het ogenblik dat we dit schrijven niet duidelijk. Maar we noteren wel dat de man (toeval of niet: net zoals Marie Arena kind van Italiaanse inwijkelingen) niet alleen een lidkaart van de PS op zak heeft, maar sinds januari 2021 ook een van het Italiaanse Articolo Uno. Je kan dus zonder meer stellen dat Panzeri en Tarabella partijgenoten van elkaar zijn, en dan nog wel van een Italiaans minipartijtje met het electora-

le gewicht van hoogstens een procent of twee à drie, en zonder verdere vertegenwoordiging in het Europees Parlement.

Koren op de molen van de PTB?

Echt vrij van schandalen is de PS nooit geweest, maar het was toch weer een tijdje geleden dat de partij verstrikt raakte in een schandaal van nationale proporties.

De partij zit al enkele weken geplaagd met de affaire-Marcourt in het Waals Parlement, en daar kan de komende dagen en weken dus ook nog eens betrokkenheid bij een corruptiezaak in het Europees Parlement bijkomen.

Zoiets lijkt in de eerste plaats koren op de molen van de PTB, en dat op een moment dat de communistische concurrent van de PS het in Wallonië wat laat afweten in de peilingen. Volgens Paul Magnette werd Vivaldi ontworpen om minstens twee legislaturen mee te gaan, maar erg veel marge heeft de federale regering niet meer in de peilingen. Als de PS meegezogen wordt in een internationaal corruptieschandaal, dan zou het wel eens kunnen dat confederalisme voor de PS alsnog bespreekbaar zal moeten zijn om in 2024 in een federale regering te kunnen stappen.

‘Fight Impunity’

De spin in het corruptieweb zou een zekere Pier Antonio Panzeri zijn. Van 2004 tot 2019 zat de Italiaan in het Europees Parlement, eerst voor de socialistische PD, maar vanaf 2017 voor Articolo Uno, een linkse afsplitsing daarvan, maar nog steeds binnen de S&D-fractie. Hij is de oprichter van ‘Fight Impunity’, een ngo die wereldwijd de straffeloosheid voor schendingen tegen de mensenrechten wil bestrijden. De medewerker van Marie Arena van wie het kantoor verleden week door het gerecht

FILIP VAN LAENEN

Abou Jahjah en Rik Torfs willen nieuwe partij oprichten

Een groep rond onder andere schrijver en leraar Dyab Abou Jahjah, kerkjurist Rik Torfs en grondwetspecialist David D’Hooghe zouden aan het nadenken zijn over de oprichting van een nieuwe Vlaamse partij. Hun doel zou zijn om het succes van de extreme partijen in te dijken.

De voorbije maanden zou een groep rond Abou Jahjah, Torfs en D’Hooghe de verzwakking van het politieke centrum hebben zien gebeuren. Ze vinden dat het nu tijd is voor een nieuwe kracht die centrumkiezers kan overtuigen om niet te stemmen op partijen aan de uiteinden van het politieke spectrum.

Centrumaanbod ontoereikend

Het gerucht dat er een nieuwe partij zit aan te komen klopt, vertelt Abou Jahjah aan De Morgen. “Ik ben al even in gesprek met een grote groep mensen, onder wie Rik Torfs en David D’Hooghe. We delen het gevoel dat het huidige centrumaanbod ontoereikend is. We bespreken nu wat de mogelijkheden zijn om dit te veranderen.” Volgens hem kan het gaan om een partij, een burgerbeweging of een drukkingsgroep.

De partij zou een combinatie van de huidige centrumpartijen zijn, al zouden er ook groene accenten in de standpunten zitten. De liberale vrijheidswaarden van Open Vld zouden gecombineerd moeten worden met de solidariteit van Vooruit, het rentmeesterschap van cd&v en de duurzaamheid van Groen. De groep zou haar concrete plannen rond Nieuw-

jaar willen bevestigen, aangezien in het voorjaar van 2024 de grote verkiezingen op de agenda staan. “Natuurlijk spelen de verkiezingen een rol in onze timing”, laat D’Hooghe weten.

Politieke avonturen

Dyab Abou Jahjah en Rik Torfs hebben allebei al een politiek avon-

tuur achter de rug. In 2003 was Abou Jahjah het boegbeeld van de Arabisch-Europese Liga en kwam hij op voor Resist, in samenwerking met de communistische PVDA. In 2019 kwam hij zonder succes op in Brussel. Torfs was tussen 2010 en 2013 senator voor cd&v, maar vond zijn draai nooit echt bij de christendemocraten.

WANNES NEUKERMANS

Marie Arena

Eén ding staat vast: de Qatari’s hebben hun huiswerk gedaan

GROENE POLITIEK

Kou doodt. Dat zijn we vergeten in onze regio's die sinds 1945 gespaard zijn gebleven van oorlog, in onze landen die gewend zijn geraakt aan energieovervloed. Het feit blijft dat kou doodt.

De explosie van de energieprijzen, na de oorlog in Oekraïne, maar vooral het gevolg van het krankzinnige ‘groene’ energiebeleid dat de afgelopen twintig jaar in Europa is gevoerd, heeft ertoe geleid en zal ertoe leiden dat honderden miljoenen Europeanen hun energieverbruik, met name voor verwarming, beperken.

UNIVERSELE WAARHEID

DOODT

Het wordt vaak vergeten, maar niet iedereen woont in de stad - zelfs niet in Vlaanderen. Op ons platteland is het moeilijker om warm te blijven omdat er niet het warmte-effect is van de stad (hogere bevolkingsdichtheid). Terwijl u deze regels leest, zitten gezinnen al met 15 graden (!) in hun huiskamer.

En de winter is nog niet begonnen. De talloze beperkingen op verwarming en elektriciteit die de berooide Europeanen zichzelf moeten opleggen - ze hebben geen keuze -, zullen verwoestende gevolgen hebben. Dit is de conclusie van een robuust statistisch onderzoek dat vorige week door het Britse tijdschrift The Economist is gepubliceerd.

MEER STERFTE

Als gevolg van de huidige waanzinnige energieprijzen, aldus The Economist, zullen 147.000 Europeanen meer sterven dan het jaarlijkse gemiddelde (jaren 2015-2019). Als de winter zacht is, daalt dit volgens de simulatie van het Britse tijdschrift tot 79.000 extra doden. Bij een strenge winter is het aantal 185.000 ‘overtollige’ doden, volgens The Economist.

In Oekraïne zijn tot nu toe naar schatting 60.000 soldaten gesneuveld. Anders gezegd, zelfs in het beste geval

The Economist is terecht voorzichtig, aangezien de explosie van de energiekosten in het afgelopen jaar geen recent precedent kent in Europa. Bij de statistische simulatie moet rekening worden gehouden met het nationale beleid inzake energieprijsplafonds en ‘afvlakking’. Vanuit een strikt epistemologisch standpunt is het altijd gezond om op je hoede te zijn voor wiskundige toekomstmodellen - denk aan de modellen in de IPCC-rapporten en de recente coronasimulaties van sterfgevallen.

Er blijft deze universele waarheid, in tijd en ruimte: de kou doodt. De kou doodt rechtstreeks degenen die de verwarming opgeven, degenen die op straat omkomen.

De kou bevordert de dodelijke ziekten die in de winter gedijen (virussen, bloeddruk).

De kou doodt degenen die zich met alternatieve, geïmproviseerde middelen proberen te verwarmen (met name in het geval van stroomuitval en afschaffing van de belasting).

De grootste Europese milieubewegingen zijn massaal gefinancierd door Gazprom

Tegenwoordig wordt de Europese Commissie gedomineerd door fanatieke milieuactivisten als Frans Timmermans, geleid door een technocraat zonder aanzien, om nog maar te zwijgen van het Europees Parlement. De afkeer van de enige duurzame, continue en werkelijk Europese energiebron - kernenergie - is grotendeels te wijten aan de dictaten van de Europese Unie. Onder Duitse overheersing en het hyperactivisme van milieu-ideologen is de haat van de EU tegen kernenergie even antiwetenschappelijk als economisch (menselijk) suïcidaal.

CATASTROFALE GEVOLGEN

EUROPESE COMMISSIE

Deze tragedie kwam niet uit de lucht vallen. Het is het rechtstreekse gevolg van het groene energiebeleid dat de afgelopen twintig jaar in Europa is gevoerd. De opbouw van Europa, dat nog geen ‘Unie’ was, was grotendeels gebaseerd op de wens om de productie van overvloedige en goedkope energie in Europa te bevorderen. Twee van de drie oorspronkelijke middelen - kolen, staal en atoomenergie - beantwoordden aan deze wens.

Dit ontslaat onze staten niet van hun verantwoordelijkheden. De eerste Macron vernielde de Franse nucleaire vloot, die de tweede Macron in allerijl probeert op te lappen. België is het enige land in het Westen dat volhardt in het sluiten van perfect operationele kernreactoren sinds het uitbreken van de Oekraïense oorlog. Duitsland is gekocht door Rusland en zijn gas. De grootste Europese milieubewegingen zijn massaal gefinancierd (gekocht, omgekocht) door Gazprom, zeg maar de Russische regering.

Het gevolg van dit toegepaste milieudenken is dat wij, de arrogante Europeanen, de winter ingaan als een stelletje te weinig uitgeruste aardbewoners. Tienduizenden mensen, de meest kwetsbare, zullen sterven van de kou, als de eerste directe slachtoffers van het toegepaste ecologisme.

DRIEU GODEFRIDI

DE HARDE CIJFERS VAN THE ECONOMIST

“De enige harde conclusie van ons model is dat als de patronen van 2000-19 in 2022-23 blijven gelden, het Russische energiewapen zeer krachtig zal blijken. Als de elektriciteitsprijzen dicht bij hun huidige niveau blijven, zouden in een typische winter ongeveer 147.000 mensen meer sterven (4,8 procent meer dan gemiddeld) dan wanneer deze kosten terugvallen op

het gemiddelde van 2015-19. Met zachte temperaturen - waarbij voor elk land de warmste winter van de afgelopen 20 jaar wordt gebruikt - zou dit cijfer dalen tot 79.000, een stijging van 2,7 procent. En met vriestemperaturen, waarbij de koudste winter voor elk land sinds 2000 wordt gebruikt, zou het aantal stijgen tot 185.000, een stijging van 6,0 procent.”

Tegenwoordig wordt de Europese Commissie gedomineerd door fanatieke milieuactivisten als FRANS TIMMERMANS

(zachte winter) zullen volgens The Economist de exploderende energieprijzen meer Europeanen doden dan de oorlog in Oekraine soldaten heeft gedood.

Lange tijd werd het Europese energiebeleid bepaald onder auspiciën van onder meer deskundigen als Samuele Furfari, visionairs en humanisten die zich bewust waren van het feit dat energie ten grondslag ligt aan het menselijk bestaan in al zijn verschijningsvormen.

Op het platteland is het moeilijker om warm te blijven

Als de elektriciteitsprijzen dicht bij hun huidige niveau blijven, zouden in een typische winter ongeveer 147.000 mensen méér sterven

p 27 november - daags voor uw verslaggever minister Somers trof voor dit interview - braken na de overwinning van Marokko tegen België op het wereldkampioenschap voetbal rellen uit in Brussel en Borgerhout. Die onlusten zouden zich na de volgende wedstrijden van de ‘Leeuwen van de Atlas’, die in de halve finale van het WK Frankrijk treffen, steeds herhalen. Volgens Somers moet tegen de relschoppers “heel kordaat” worden opgetreden. “Een belangrijke voorwaarde om van samenleven een succes te maken, is ervoor zorgen dat de spelregels worden nageleefd en afgedwongen waar nodig”, legt hij uit. “Daarom heb ik in Mechelen steeds ingezet op het creëren van een veilige stad. Daarvoor is niet alleen repressie en nultolerantie nodig, maar ook preventie. Iedereen draagt een verantwoordelijkheid om een stad veilig te maken, ook ouders ten opzichte van hun kinderen. Mechelen is geen paradijs, verre van. Er zijn ook dingen die foutlopen. Maar je merkt daar toch wel een structurele verbetering.”

“Als Vlaams minister heb ik natuurlijk geen gezag over politie en justitie, en moet ik het doen met de instrumenten die Vlaanderen heeft. Een van de pijlers van het Plan Samenleven is hoe we met de beperkte bevoegdheden die we hebben steden en gemeenten kunnen ondersteunen om wijken of buurten waar vandaag veel overlast, criminaliteit of verloedering is veiliger te maken.”

Heel wat van de relschoppers lijken zich vooral met Marokko te identificeren, en niet met België. Hoe verklaart u dat?

“Vaak is de gemakkelijkste identificatie die met het lokale niveau: die is heel concreet. ‘Dat is mijn kerktoren, mijn plein, mijn school…’ Maar als men zich daar helemaal niet mee identificeert, is dat voor mij inderdaad problematisch. Mensen hebben veel identiteiten. Ik ben zelf Vlaming, Mechelaar, Europeaan, Belg, jurist, liberaal… Enerzijds bakenen al die identiteiten iets af - ze creëren een ‘wij’ -, maar anderzijds zorgen ze ook voor verbinding met de mensen die tot die ‘wij’ behoren.”

“Het is geen goede zaak dat mensen zich geen deel voelen van de samenleving. Daarom is het belangrijk om gettovorming en segregatie tegen te gaan, en ervoor te zorgen dat mensen mét elkaar samenleven. Zo creëer je één gemeenschap. Die gemeenschap ís divers, dus zorg ervoor dat ook mensen met wortels buiten Vlaanderen deel kunnen en willen uitmaken van die samenleving. Op sommige plaatsen lukt dat beter dan op andere. Een en ander heeft te maken met het gefaalde beleid dat daar in het verleden is gevoerd. In Brussel heeft men heel lang van de problemen weggekeken en voert men een beleid dat het probleem onvoldoende aanpakt.”

Is de multiculturele samenleving een realiteit? De verschillende gemeenschappen lijken eerder naast elkaar dan met elkaar te leven…

“Als je kijkt naar onze samenleving, leven wij vaak nog in een archipel van monoculturele eilanden. (op dreef) Vlaanderen is geen samenleving van mensen met diverse achtergronden. Ik geloof heel sterk dat het verrijkend kan zijn om in je omgeving iemand te hebben met andere roots of een andere geloofsovertuiging, omdat je uit die confrontatie kan leren. Je bouwt zo aan één Vlaanderen en één diverse Vlaamse samenleving. Maar in de realiteit zijn we daar nog niet.”

“Integratie veronderstelt van iederéén een inspanning. Sommigen ervaren dat als provocerend, maar ik zou mezelf verraden als ik het niet zou zeggen. Tegen jongens of meisjes die hier geboren en

“Integratie veronderstelt iederéén een inspanning. Sommigen ervaren provocerend, maar mezelf verraden het niet zou

opgegroeid zijn, kan je niet blijven zeggen dat ze eigenlijk buiten onze samenleving staan. Die zijn deel van onze samenleving. Dat is de realiteit waarin we leven.”

Wat is uw visie op identiteit?

“Mensen hebben verschillende identiteiten. Ik heb er verschillende, en ik zou niet graag hebben dat men in mijn plaats definieert wat het betekent om Vlaming te zijn. Ik heb het recht om dat zelf te bepalen. Als andere mensen gaan bepalen wat het betekent om Vlaming te zijn, creeren die voor mij een gevangenis. Ik wil de ruimte hebben om zelf inhoud te kunnen geven aan mijn identiteiten. Natuurlijk moet ik dat doen binnen het kader van fundamentele rechten en vrijheden. Want als ik die niet respecteer, dan neem ik andermans vrijheid af. Dat is de dynamiek van onze samenleving.”

“Ik geloof niet dat identiteit gestold is, onder een stolp zit of gedefinieerd kan worden. Die is voortdurend in beweging. De fundamenten waarop ons samenlevingsmodel gebouwd is, moeten streng bewaakt worden: de gelijkheid tussen man en vrouw, de vrijheid van meningsuiting, het recht om te geloven of uit een religie te stappen… Dat zijn voor mij fundamentele principes, omdat die onze vrijheid garanderen. Mensen die niet willen dat er iets verandert aan hun leefwereld, verlaten zelf onze evolutieve identiteit.”

Zal de hoofddoek op termijn deel uitmaken van de Vlaamse identiteit?

“We zijn daar te veel op gefocust. Ik zoek altijd naar dingen die ons kunnen verbinden. Toen ik jong was, was het leven eenvoudig. Toen at iedereen bij de jeugdbeweging spek met eieren en dronk men bier. Vandaag zijn er die geen bier drinken. Anderen eten geen spek omdat ze vegetarisch zijn. Veganis-

ten eten dan weer spek noch eieren. Er zal ongetwijfeld ook een moslim tussen zitten die geen spek eet en geen bier drinkt. Misschien is er ook een joods kind dat iets anders niet eet. Sommige mensen vinden dat vervelend, maar dat is nu eenmaal de prijs van de vrijheid. Die biedt heel veel mogelijkheden. We

VERPLICHT GEMEENTEFUSIES

U pleit ervoor om gemeenten na 2024 gedwongen Waarom is dat nodig?

“Vlaanderen staat voor een grote uitdaging. Het is ons beheren lokale besturen 13 procent van de overheidsmiddelen den, terwijl dat Nederland en Denemarken respectievelijk daag botsen we op maatschappelijke problemen die omdat we te veel vanuit de Wetstraat of het Martelaarsplein door kunnen we te weinig aan maatwerk doen. Deze dat we meer bevoegdheden naar de lokale besturen Maar de reden waarom we dat niet doen, is dat we zitten die dat eigenlijk niet aankunnen. Daardoor blijven sturen en blijven we heel ver weg van de mensen en “Op een bepaald moment zal je niet anders kunnen laag aantal inwoners te zeggen dat ze twee jaar de te zoeken, zoals men in Denemarken heeft gedaan. in hun plaats die beslissing moeten nemen. Dat zou zijn.”

Bent u een voorstander van het subsidiariteitsbeginsel, hogere instanties niets moeten doen dat door kan worden afgehandeld?

“Ik geloof heel sterk in de lokale democratie en in besturen. Je ziet overal ter wereld dat steden en gemeenten aangepast om in een snel veranderende maatschappij te spelen en antwoorden te bieden op maatschappelijke Er kunnen veel meer bevoegdheden naar het lokale

Hoe valt dat te rijmen met een Europese Unie meer bevoegdheden naar zich toetrekt?

“Sommige problemen moeten op een bovenlokale gepakt. Voor veiligheidsproblemen, klimaatuitdagingen je een sterk Europa nodig. Die kan je niet vanop een Ook op economisch vlak moet je aan schaalvoordelen niet dat je alle bevoegdheden op Europese schaal

Bart Somers (Open Vld) is als Vlaams viceminister-president Bestuur, Bestuurszaken, Gelijke Kansen en Inburgering. wisseling burgemeester van Mechelen, dat bij zijn aantreden van de meest verloederde en onveilige steden van Mechelen ook vandaag nog “geen paradijs” rele verbetering. Met zijn Plan Samenleven Vlaams integratiebeleid voor jarenlange ervaring als burgemeester

Het is geen goede zaak dat mensen zich geen deel voelen van de samenleving

viceminister-president bevoegd voor Binnenlands Daarnaast is hij sinds de eeuwaantreden beschouwd werd als een Vlaanderen. Somers erkent dat paradijs” is, maar ziet toch een structuSamenleven wil Somers ook in het een radicale breuk zorgen. Zijn burgemeester is daarbij de rode draad.

veronderstelt van inspanning.

ervaren dat als maar ik zou verraden als ik zou zeggen”

gaan daar soms te verkrampt mee om. Soms gaan we zelfs op zoek naar het conflict.”

“Neem nu de idiote discussie over de kerstmarkt in Leuven: niemand wou die afschaffen of het woord ‘kerstmarkt’ niet meer gebruiken. In Mechelen organiseren we ook een kerstmarkt. Ik heb

GEMEENTEFUSIES

gedwongen te doen fuseren.

een erg centralistische regio. Bij overheidsmiddelen en bevoegdherespectievelijk 30 en 60 procent is. Vandie we moeilijk kunnen oplossen Martelaarsplein willen organiseren. Daar Deze Vlaamse regering heeft gezegd besturen zouden moeten overhevelen. we met te veel kleine gemeenten blijven we heel centralistisch be en hun concrete problemen.” kunnen dan tegen gemeenten met een tijd krijgen om een fusiepartner gedaan. Als ze dat niet doen, zullen we zou een mogelijk model kunnen

subsidiariteitsbeginsel, waarbij door lagere instanties

de kracht van lokale gemeenten beter zijn maatschappij kort op de bal maatschappelijke problemen. lokale niveau.”

Unie die almaar schaal worden aan klimaatuitdagingen en migratiestromen heb een klein eilandje aanpakken. schaalvoordelen werken. Maar ik geloof moet uitvoeren.”

daarover nog nooit iemand horen klagen, over de kerststal evenmin. Ik leef in een superdiverse stad, maar nog nooit heeft één moslim tegen mij gezegd dat de kerstmarkt hem stoort. Een aantal atheïsten die zich beroepen op de scheiding tussen kerk en staat, heeft dat wel gedaan. Maar voor de rest nog niemand. Sommige mensen zijn voortdurend op zoek naar het conflict.”

“Er zijn samenlevingsproblemen, diversiteit is geen ‘walk through the park’, maar we moeten niet alles problematiseren. Laat ons focussen op de dingen die écht belangrijk zijn. Zorg ervoor dat we niet in getto’s naast elkaar leven, maar met elkaar. Zorg ervoor dat mannen en vrouwen écht gelijk zijn. En als vrouwen gediscrimineerd worden, moeten we daar een vuist tegen maken. Maar probeer niet op zoek te gaan naar conflicten waar er geen zijn.”

VLAAMS-NATIONAAL VERLEDEN

U was vroeger lid van de jongerenbeweging van de Volksunie. Hoe blikt u op die periode terug?

“Ik ben vandaag 58 jaar. Als ik exact hetzelfde zou denken als toen ik 16 was, zou ik een groot probleem hebben. Gedachten evolueren. De maatschappij is totaal veranderd. Ik ben opgegroeid in een Vlaanderen zonder gsm’s en internet. Het is evident dat ik geëvolueerd ben. Ik kom uit een Vlaams-nationaal gezin en heb heel veel respect voor het engagement van mijn vader en dat van mijn familie. Ze hebben mij altijd de vrijheid gelaten om zelf op zoek te gaan. De Volksuniejon-

geren waren een heterogeen gezelschap. Op heel jonge leeftijd ben ik in liberaal vaarwater terechtgekomen. Maar ik voel mij ook een Vlaming die goed in zijn vel zit, met een open blik op de wereld.”

Beschouwt u het Vlaamsnationalisme nog steeds als een ziekte waarvan u genezen bent?

“Dat is een grapje dat ik gemaakt heb. En de mensen tegen wie ik dat gezegd heb, weten dat ook. Het was een reactie op een plaagstoot over mijn Vlaams-nationaal verleden. Ik heb respect voor alle democratische Vlaams-nationalisten.”

Ergert u zich aan de zwartepietendiscussie die recent weer is opgelaaid?

“Alsof een samenlevingsmodel daarmee staat of valt. De Sinterklaas van vandaag is een andere dan vroeger. Dat is een typisch voorbeeld van hoe een traditie verandert. In mijn tijd was Sinterklaas een gezagsfiguur. En Zwarte Piet was zijn knecht. We leefden toen in een hierarchische samenleving waarin leerkrachten gezag hadden. Ouders gingen ook anders om met hun kinderen. Maar of Zwarte Piet nu zwart is of niet, hij houdt Sinterklaas voor de gek. Die figuur evolueert. Zwarte Piet is veranderd van een knecht in een speelvogel. In mijn tijd waren de kinderen bang van Zwarte Piet. Vandaag is dat een grappig figuur.”

“Sommige mensen willen dat niet zien, maar ook tradities evolueren. Het zijn ijkpunten die ons verbinden en onze samenleving bij elkaar houden, maar ook die zijn voortdurend in beweging. Gelukkig maar, want anders waren we een verstarde samenleving zonder vrijheid.” Ook werk is een prioritaire doelstelling in het Plan Samenleven. Momenteel is er echter sprake van een versnippering van bevoegdheden: Vlaanderen kan bijvoorbeeld werkzoekenden wel controleren, maar kan niet zelf bepalen wat een passende betrekking is voor een specifieke werkzoekende. Moet het arbeidsmarktbeleid volledig op gewestelijk niveau terechtkomen?

“Dat is zeker een gesprek waard. Daar zeg ik niet op voorhand ‘nee’ tegen. Maar de grote uitdaging waar we vandaag voor staan, is het activeren van mensen die verder van de arbeidsmarkt staan. Denk bijvoorbeeld aan vrouwen met migratieroots, die geen uitkering krijgen en die ook niet vragen, maar er simpelweg voor kiezen om thuis te blijven. Dat is het recht van die persoon, maar als we de activiteitsgraad willen optrekken naar 80 procent, moeten we ook die groepen bereiken. Het probleem is dat de VDAB daarin momenteel niet slaagt. We moeten een deel van die taken overhevelen naar de lokale besturen, omdat

BROEDERTWIST BINNEN DE LIBERALE FAMILIE

Hoe kijkt u naar de broedertwist binnen de liberale familie?

“Ik word daar niet enthousiast van. Alexander De Croo vervult zijn opdracht in een heel moeilijke context, met zeven partijen en in een wereld waarin we van de ene crisis in de andere zijn gedonderd. Je moet die beheren, en hij doet dat met heel veel zin voor verantwoordelijkheid. Dat een zusterpartij ervoor kiest om oppositie te voeren binnen de meerderheid en de hele tijd stokebrand te spelen, maakt het voor Alexander niet gemakkelijker.”

Getuigt het van veel verantwoordelijkheidszin om 1,5 miljard euro niet in te schrijven in de begroting?

“Dat is een vraag die je aan Alexander De Croo en de federale collega’s moet stellen. Maar zoals ik het begrepen heb, zullen er wel degelijk inspanningen staan tegenover de permanente btw-verlaging op gas en elektriciteit. Alle overheden worden geconfronteerd met budgettair moeilijke tijden. Ook Vlaanderen heeft de voorbije jaren zijn schuld zien oplopen. Dat was onvermijdelijk door de inspanningen die we hebben moeten leveren om de inkomens van de mensen te beschermen.”

“Ons land heeft in de afgelopen crisisjaren de inkomens van de mensen beschermd. De oppositie verwijt ons dat we dat te genereus hebben gedaan, maar zegt niet waarop we dan wel hadden moeten besparen. Iedereen weet dat je in tijden van totale destabilisering de bedrijven moet ondersteunen en de inkomens van de mensen moet beschermen.”

In De Zevende Dag zei professor Jonathan Holslag dat de verkeerde persoon is opgestapt na de begrotingsperikelen binnen de federale regering. Deelt u zijn analyse?

“Nee, helemaal niet. Eva De Bleeker is een goede partijgenote en een waardevol iemand. Ook onze voorzitter heeft gezegd dat ze zeker nog een toekomst in de politiek heeft. Ik geloof dat ook. Maar onze voorzitter heeft een juiste keuze gemaakt. Het heeft geen zin om ons land op dit moment in een nieuwe crisis te storten. Het is belangrijk dat de federale regering verder blijft hervormen. Er liggen nog verschillende dossiers op tafel: het pensioendossier, de openbare financiën, de arbeidsmarkt… Daarin moeten nog verdere stappen worden gezet.”

die beter in staat zijn om de mensen te activeren.”

“Er is nog altijd een achterstand van mensen met migratieroots op de arbeidsmarkt, maar je ziet wel een inhaalbeweging. De voorbije tien jaar is de activiteitsgraad bij ‘Vlaamse’ Vlamingen met 3 procent gestegen, terwijl dat bij mensen met migratieroots tussen 2009 en 2019 met meer dan 9 procent was. Ook in het hoger onderwijs, waar altijd een grote kloof was tussen autochtone Vlamingen en mensen met migratieroots, zie je een inhaalbeweging.”

Voormalig VDAB-topman Fons Leroy stelt voor om “niet altijd voor de beste kandidaat te kiezen” om zo “meer mensen van nietEuropese origine in Vlaanderen aan het werk te krijgen”. Een goed idee?

“Nee, want dan doe je aan positieve discriminatie. Die houdt voor andere mensen altijd een negatieve discriminatie in. Waarom zou een zoon van een huisarts met migratieroots voorrang moeten krijgen op iemand uit een kansarm Vlaams gezin? Ik geloof in positieve acties, niet in positieve discriminatie. Zodra je wil discrimineren, ben ik niet meer je bondgenoot. Daar doe ik niet aan mee.”

In maart 2021 zei u in een interview met De Morgen dat u geen spijt had van de lancering van Sihame El Kaouakibi. U gaf toen ook aan dat u nog steeds geloofde dat de toekomst van El Kaouakibi in de partij en de politiek niet noodzakelijk ten einde is. Bent u nog steeds dezelfde mening toegedaan?

“Natuurlijk niet, en dat heb ik ondertussen ook al verschillende keren gezegd in latere kranteninterviews. Ik ben heel zwaar teleurgesteld in haar. Ze heeft veel schade aangericht aan de samenleving, in de eerste plaats voor mensen met migratieroots. Dat is heel betreurenswaardig. Het gerecht moet nu zijn werk doen.”

Betaalt jouw ziekenfonds tandkosten tot 1.200 euro terug?

Zodra je wil discrimineren, positief of negatief, ben ik niet meer je bondgenoot, want daar doe ik niet aan mee

ANTON SCHELFAUT

Phala Phala: pad in ANC-korf

gerespecteerde minister van Justitie Lamola is nog te jong en de reeds vermelde Mantashe is ongewild in ANC-kringen. De kring die men vandaag rond Ramaphosa trekt, heeft trouwens veel met eigenbelang te maken. Veel mensen danken hun job aan de president. Zijn ontslag zou hen in zijn val meeslepen. Om nog niet te spreken van de averij die de partij zelf zou oplopen, al achten kenners de kansen op een mogelijke scheuring beperkt. Een verlies van de macht zou immers ook nieuwe verkiezingen inhouden.

Klappen voor iedereen

De zaak-Phala Phala zou president Ramaphosa en regeringspartij ANC wel eens zuur kunnen opbreken. Midden dit jaar beschuldigde Arthur Fraser, ooit het hoofd van de Zuid-Afrikaanse staatsveiligheid, de president van witwaspraktijken, belemmering van het gerecht en ontvoering. Tijdens de afwezigheid van Ramaphosa werd in 2020 op zijn wildplaats in Phala Phala in het uiterste noorden van Zuid-Afrika een massa geld ontvreemd - er is sprake van miljoenen dollars - dat onder kussens in een rustbank was verstopt. De zaak werd nooit aan de politie aangegeven en er deden geruchten de ronde dat de hoofdverdachte - later in Namibië opgepakt en over de grens gezet - zwijggeld was uitbetaald.

De hele affaire werd uiteindelijk het onderwerp van een onderzoek door diverse instanties waaronder een panel onder leiding van oud-rechter Sandile Ngcobo. Dat panel was van oordeel dat er redenen genoeg waren om de president in staat van beschuldiging te stellen. Niet alleen was de diefstal niet aan de politie gemeld, het zou om veel meer geld gaan dan eerst naar buiten kwam (580.000 dollar) en er was sprake van een belangenvermenging tussen de persoon van Ramaphosa als publiek figuur en als zakenman. Ook werd de bewering dat het geld voortkwam uit de verkoop van 20 buffels aan de Soedanese zakenman Hazim Moestafa, die naar bewering zakenbelangen had met het bewind van

de afgezette Soedanese dictator Omar alBasjir, op ongeloof onthaald.

Natuurlijk sloeg de zaak in als een bom. Van diverse kanten - oppositie en tegenstanders van Ramaphosa binnen het ANC - werd het ontslag van de president geëist en het was met veel moeite dat zijn entourage hem kon overhalen te blijven. Vooral Gwede Mantashe, minister van Mijnbouw en Energie, zou daarin een belangrijke rol hebben gespeeld. Er werd uiteindelijk besloten de conclusies van het panel aan te vechten voor het gerecht. Van zijn kant sloot het Nationaal Uitvoerend Comité van de partij de rangen rond Ramaphosa. Dat terwijl de ANC-parlementsleden door verschillende kanten erop gewezen werden dat ze bij de komende stemming in

het parlement het panelverslag moesten afwijzen - wat ook gebeurde met 214 tegen 148 stemmen.

Voor zich uitschuiven

Het is duidelijk dat het ANC probeert om het probleem voor zich uit te schuiven. Door de zaak-Phala Phala voor het Hooggerechtshof te brengen - en niet voor een gewone rechtbank - zou volgens dr. Curlewis, strafrechtkenner (Universiteit Pretoria) de zaak ten vroegste in maart/april 2023 voorkomen. Dat is niet onbelangrijk gelet op de komende ANC-leidersconferentie (15-20 december). Op dit ogenblik heeft de partij immers geen pasklare opvolger mocht Ramaphosa aftreden. De

Maar ook Ramaphosa komt er niet ongeschonden uit. Niet alleen kreeg zijn reputatie een flinke knauw, ook zijn positie binnen de partij is verzwakt. Er is trouwens geen overeenstemming over hoe het Hof op het appel van Ramaphosa zal reageren. Sommigen zijn van oordeel dat het onderzoekspanel over te weinig concrete gegevens beschikte en dus geen echte bewijzen kan voorleggen. Anderen geven toe dat het ingediende verslag niet perfect was, maar de president er niettemin slecht voorstaat. Zijn hardnekkig zwijgen over de hele zaak heeft hem daarbij geen goed gedaan. En Zuid-Afrika evenmin: de rand verzwakte en de aandelen van vooral plaatselijke maatschappijen daalden. Een ontslag zou de risicostatus van het land enkel maar verhogen. Intussen blijven vele vragen onbeantwoord. Waarom ging het om zo’n grote som? Waar is het grootste deel gebleven? Waarom ging het om contant geld in een tijd van elektronische transacties?

Voor Hendrik Pretorius in het Volksblad van 6 december is er alleszins meer aan de hand. De columnist heeft immers een vermoeden dat het Phala Phalageld een schenking is van bevriende regeringen om het ANC, dat sinds 2021 praktisch failliet is, uit de put te helpen. Althans de Soedanese zakenman ontkent dat hij de verkiezingskas van Ramaphosa of die van het ANC wou spekken. Door corona heeft hij de buffels trouwens nooit gekregen.

JAN VAN AERSCHOT

Frank Furedi - Linkse sociologen worden rechts

Frank Furedi geniet binnen de academische wereld grote bekendheid als socioloog. De overeenkomsten met de Vlaamse Mark Elchardus zijn opvallend: beiden zijn ze als cultuursocioloog op de radicale linkerflank gestart om later bestempeld te worden als rechts en conservatief. Furedi staat sinds enkele weken aan het hoofd van een nieuwe Hongaarse denktank in Brussel.

Hoeveel voorbeelden zijn voldoende om een patroon te zien? Opmerkelijk is de vaststelling dat heel wat sociologen als marxist de academische wereld betreden, om na enkele decennia aan de behoudende rechterkant van het spectrum uit te komen. Het overkwam de in 2002 vermoorde Pim Fortuyn. Mark Elchardus krijgt in Vlaanderen dezelfde verwijten naar zijn hoofd geslingerd. De cultuursocioloog zou volgens criticasters tegenwoordig een nationalistisch en onfris discours eropna houden. Louis Tobback kwam, naar aanleiding van ‘Reset’, het jongste boek van Elchardus, op de proppen met een nazivergelijking. Ook VUB-professor Eric Corijn stelt dat Elchardus autoritaire denkbeelden eropna zou houden en in het sociaaldemocratische blad Sampol stellen enkele onderzoekers dat Elchardus de conservatieve revolutie van Carl Schmitt wil overdoen.

Rechtse marxisten

In het Verenigd Koninkrijk is Frank Furedi geliefd en omstreden. Reeds jaren mengt hij zich in het maatschappelijke debat. Veel gelezen zijn de werken over de

angstcultuur die het Westen in zijn greep houdt en Furedi’s kritiek op het intellectuele klimaat en de teloorgang van het onderwijs in het bijzonder. Aan het begin van zijn loopbaan was Furedi actief bij de Revolutionair Communistische Partij in het Verenigd Koninkrijk. Intellectuelen binnen deze partij gaven jarenlang een magazine uit, Living Marxism genaamd. Later vervelde dit blad tot opiniewebsite Spiked. Van Spiked wordt vaak beweerd dat het van een radicaal-links medium is verworden tot een rechts-libertair en conservatief propagandamiddel. Het hoeft niet te verbazen dat Furedi, die zelf ook schreef voor Spiked, eveneens in deze ideologische hoek wordt geplaatst.

Het imago van Furedi werd recent nog versterkt, nu hij aan het hoofd staat van MCC Brussels. MCC betreft een Hongaarse denktank. En wie Hongarije zegt, zegt vandaag vaak in een adem Viktor Orban. Ondanks dat de Europese Unie en Hongarije al geruime tijd op ramkoers liggen met elkaar, strijkt de denktank neer in de Belgische hoofdstad, waar vele EU-instellingen gevestigd zijn. Furedi stelt in een opiniestuk op de website Politico dat het hebben

van een nationale identiteit geproblematiseerd wordt. Hijzelf kwam abrupt tot deze vaststelling toen hij in 2017 na een congres werd uitgemaakt voor “fascistisch crapuul”, omdat hij als Hongaars staatsburger het migratiebeleid van Orban niet publiekelijk afkeurde. Volgens Furedi is de angst die er heerst ten overstaan van Hongarije en leider Viktor Orban totaal irrationeel van aard geworden. De socioloog breekt een lans voor een sterke nationale soevereiniteit en stelt dat Hongarije aangevallen wordt omdat de burgers daar - via democratische verkiezingen - voor politici

stemmen die waarden en normen bepleiten die in het meer liberale West-Europa niet worden aangehangen.

Polarisatie tegengaan

Furedi ontkent niet dat MCC deels gefinancierd wordt via de Hongaarse nationale overheid. Het zelfverklaarde doel is om het gepolariseerde debat te ontzenuwen en de rede terug te laten keren. Het is nog maar de vraag of MCC en zijn directeur daarin zullen slagen.

VERENIGD KONINKRIJK - HONGARIJE

©

Frank Furedi

DIPLOMATIEKE VALIES

China gebruikt ruis op SaoedischAmerikaanse lijn

Het contrast van het recente bezoek van de Chinese leider Xi aan Saoedi-Arabië, zijn tweede inmiddels, met dat van zijn Amerikaanse collega Biden in juli kan nauwelijks groter zijn. Verkiezingen naderden, de olieprijs was hoog en Biden kon wel wat hulp van Riyad gebruiken. Maar geërgerd door meer dan een jaar ‘froideur’ ten aanzien van hun regime, was de generositeit ver zoek. Vernederend stuurden ze hem met lege handen naar huis.

Helemaal anders verliep het driedaagse bezoek van ambtsgenoot Xi. Nog voor hij goed en wel geland was, stond het vast dat hij met enkele lucratieve contracten op zak kon afreizen. Dat was geheel in de lijn van hoe de relaties tussen beide landen de voorbije jaren verliepen. Maar er was meer dan het pecuniaire. Xi kon ervan uitgaan dat prins Mohammed bin Salman (doorgaans als MBS omschreven) geen vervelende vragen over de Oeigoeren zou stellen, zomin als MBS zou moeten verantwoorden wat zijn land in Jemen uitspookt. Er zijn wel wat raakvlakken. Beide leiders zien zich als exponenten van aloude beschavingen, delen een dedain tegenover het Westen (ook al is Xi’s dochter een alumna van Harvard) en zijn ze dromers die graag grootse projecten vooropstellen. Dat de bevolking onderdanig en kort gehouden wordt, helpt de praktische uitwerking hiervan wel.

Economische verstrengeling

De relatie tussen ’s werelds belangrijkste olie-uitvoerder en -invoerder is stevig in handel en energie verankerd. Nu al is China de belangrijkste olieklant voor Riyad, een rol die nog zal toenemen. En daar staan dan vergaande investeringen tegenover. Een tijdje geleden bracht het American Entreprise Institute een grondige becijfering van de Chinese investeringen in Arabische staten sinds 2005 in kaart: 223 miljard dollar! Op zich kan de VS hiermee wel leven, maar dat verandert wanneer meer strategische sectoren zich steeds meer verstrengelen, zoals de militaire sector

met de communicatiesector. Denk maar aan Huawei. Als geen ander beseffen de Saoedi’s deze frustratie, wat ons brengt bij de ambigue invulling die ze die relatie met China geven. Er is het evidente economische voordeel, maar tegelijkertijd is dit ook een instrument om druk op Washington te zetten. Of de signalen aankomen is nog maar de vraag. Drie presidenten op rij verklaarden de rol van de VS in het Midden-Oosten te zullen afbouwen, en deden dat ook. Tegelijkertijd wil men verhinderen dat alternatieve partnerschappen uitgebouwd worden.

Chinees opportunisme

Riyad mag dan al scherp uit de hoek komen, er zijn ook sussende woorden. Een topdiplomaat nuanceerde door te verklaren dat de relatie met China en de VS niet als een “zero-sum game” gezien mag worden. Anders gesteld: Peking wordt niet in een handomdraai een substituut voor Washington, en dat is precies hoe ook de Chinezen het zien. “China streeft naar he beste van twee werelden”, klinkt het bij de Foundation for Defense of Democracies, een denktank die in Washington gevestigd is. “Gebruik makend van de vergissingen van het Witte Huis en de slechte relatie met MBS, wil China handeldrijven en zijn invloed uitbreiden. Echter zonder veiligheidsgaranties te geven zoals Washington dat al decennia doet.” Eerder zien ze een rol weggelegd in ad-hocdossiers. Een Saoedische frustratie naar de VS toe is de houding ten aanzien van aartsrivaal Iran, die de Saoedi’s te zwak vinden. En is Iran nu net niet het land waar Xi vorig jaar een 25-jarig durend ‘strategisch partnerschap’ mee sloot? Het maakt van hem een van de weinige leiders die een reële invloed in Teheran kan uitoefenen. Ook in Riyad weten ze dat. Internationale relaties kunnen soms een complexe vorm aannemen. Soms is de vijand van mijn vijand een vriend, maar ook de vriend van een aartsvijand kan op zijn beurt een nuttige vriend zijn. Bent u nog mee?

MICHAËL VANDAMME

RUSLAND Ongelooflijk dappere opposanten

In onze vorige bijdrage noemden we enkele opposanten die een leidende rol zouden kunnen spelen als Poetins terreurregime ten val wordt gebracht. Hier iets meer over wie ze zijn.

Tijdens zijn oppositiejaren was Vladimir Kara-Murza ongelooflijk productief als journalist, cineast en schrijver. We geven hier slechts enkele voorbeelden. In 2003 was hij kandidaat voor de federale parlementsverkiezingen, maar hij werd gefnuikt door mediasabotage, georganiseerde verkiezingscarrousels waarbij bussen vol aanhangers van Poetin van het ene stembureau naar het andere werden gereden zodat ze meermaals konden stemmen, en fraude bij telprocedures. In 2005 was er zijn vierdelige tv-documentaire ‘They choose freedom’, over de dissidenten in de USSR. In 2011 publiceerde hij zijn historische werk ‘Reform or revolution’. Hij had een wekelijkse blog in World Affairs. In 2007-2008 steunde hij de verkiezingscampagne van Boekovsky, een dissident uit het Sovjettijdperk. En er was nog veel meer.

Vergiftiging

Maar voor het grote publiek raakte hij pas bekend toen hij in 2015 het slachtoffer werd van een vergiftigingspoging “met een onbekende substantie”. Hij raakte in coma, maar kon op het nippertje gered worden. Hij ging naar het buitenland om te herstellen en keerde toen naar Rusland terug. Onwaarschijnlijk dapper. Bijna identiek hetzelfde scenario herhaalde zich in 2017. Het Russische gerecht weigerde een onderzoek in te stellen, maar in 2021 wees een onderzoek van Bellingcat, The Insider en Der Spiegel uit dat Kara-Murza én Navalny vóór hun vergiftiging waren gevolgd door hetzelfde team van de FSB. In 2022 werd Kara-Murza opnieuw gearresteerd en beschuldigd van verraad. Hij kan daarvoor twintig jaar krijgen. Dat loopt allemaal tamelijk parallel met het lot van Navalny. Ook hij overleefde twee pogingen tot vergiftiging, ook hij keerde na zijn behandeling in een Duitse kliniek naar Rusland terug, waar hij onmiddellijk werd gearresteerd en weer opgesloten.

Chodorkovsky

Toen de oligarch Chodorkovsky zich tegen Poetin keerde, kreeg hij elf jaar cel. Hij was op een andere manier ook heel dapper. Hij hield namelijk een hongerstaking, niet voor zichzelf, maar om af te dwingen dat zijn zakenpartner in dezelfde gevangenis de nodige medicatie tegen kanker zou krijgen. Na zijn vrijlating gebruikte hij zijn overgebleven kapitaal om vanuit Londen de oppositie tegen Poetin te steunen, goed wetende hoe gevaarlijk dat was.

Yashin

Ilya Yashin begon zijn politieke loopbaan in 2001 in de sociaalliberale partij Yabloko die was opgericht in 1993, bij het begin van de enige democratische periode uit de hele geschiedenis van Rusland. Later stapte hij over naar de liberaal-democratische beweging Solidarnost, die was opgericht naar het voorbeeld van het Poolse Solidarnosc. Yashin keerde zich heel dapper tegen de door Poetin opgerichte politieke jeugdbeweging Nasji, die in vele opzichten een kopie van de Hitlerjugend is. Uit Nasji is de huidige generatie extremistische politieke fanatici voortgekomen van jongeren die sinds hun kindertijd in het poetinisme zijn geïndoctrineerd.

Yashin werd voor de eerste keer eventjes gearresteerd in 2010 tijdens de grote manifestaties voor de vrijheid van vereniging. In praktijk was het voor het recht op betogen, dat toen drastisch gekortwiekt werd. Yashin werd nogmaals gearresteerd, toen hij samen Navalny manifesteerde tegen de foltering van de opposant Leonid Razvozzayev die naar Kiev was gevlucht, maar daar was ontvoerd door de Russische geheime dienst. In 2016 stelde hij een rapport voor over de misdaden van Ramzan Kadyrov, Poetins landvoogd in Tsjetsjenië. Maar in het Westen werd hij pas echt bekend in 2015, toen hij kort na de moord op Boris Nemtsov diens rapport ‘Putin. War’ voorstelde aan de media. Daarin werden alle Russische leugens over de Donbas, de Krim en het neerhalen van MH17 ontmaskerd. Je kon tijdens die voorstelling gewoon zien dat Yashin bang was. Iedereen zou in zo’n situatie bang zijn geweest. Maar Yashin liet zich niet afschrikken. In juli 2022 werd hij opnieuw gearresteerd wegens zijn protesten tegen de Russische oorlogsmisdaden in Oekraïne. Hij zit een celstraf van acht jaar uit.

PAUL BÄUMER

Dat de Chinese leider Xi zopas door de Saoedi’s met de nodige egards ontvangen werd, wekt ergens de indruk dat Peking goed en wel bezig is de rol van Washington als historische bondgenoot van Riyad over te nemen. Quod non. De economisch Chinees-Saoedische verstrengeling is indrukwekkend, de resultante van vele jaren, maar nu ook meer strategische sectoren aangesneden worden, is het een groot punt van bekommernis voor de Amerikanen. Toch lijken de Chinezen vooral pragmatisch van twee walletjes te willen blijven eten.

Michail Chodorkovski

Iran begint tegenstanders te executeren

De onrust in Iran na de dood van Mahsa Amini, de Koerdische jonge vrouw die haar hoofddoek niet ‘correct’ droeg, blijft aanhouden. Ordetroepen gebruiken veel geweld om de bevolking in toom te houden en nu beginnen ze ook mensen te executeren.

Mohsen Shekari werd donderdagochtend opgehangen nadat hij door een revolutionaire rechtbank schuldig was bevonden aan “vijandschap tegen Allah”, meldden staatsmedia. Hij werd ervan beschuldigd een “relschopper” te zijn die in september een hoofdweg in Teheran blokkeerde en een lid van een paramilitaire strijdmacht verwondde met een machete. Een activist zei dat hij werd veroordeeld na een “oneerlijk showproces”. Maandag was er

een tweede executie. Een man is in het openbaar opgehangen in de stad Mashhad.

Angst creëren

Iran heeft tot nu toe aangekondigd dat zeker 10 andere mensen ter dood zijn veroordeeld door revolutionaire rechtbanken op beschuldiging van “vijandschap tegen Allah” of “corruptie op aarde” in verband met de protesten. De identiteit van de verdachten is niet bekendgemaakt. Amnesty International zegt dat de doodvonnissen zijn ontworpen om “de volksopstand verder te onderdrukken” en “angst bij het publiek in te boezemen”. Zo zou zeker een van de geëxecuteerde mannen een bekentenis hebben afgelegd nadat hij door de politie was gemarteld.

Groot-Brittannië in de ban van rebelse royals

Prince Harry en zijn vrouw Megan Markle zijn nu te zien in hun lang aangekondigde Netflix-reeks. En die reeks doet heel wat stof opwaaien. Harry en Meghan rekenen af met hun koninklijke familie en het Verenigd Koninkrijk. Onterecht, zo vinden velen.

In hun show op Netflix maken de hertog en hertogin van Sussex zich niet populair bij het brede publiek. Alles en iedereen lijkt volgens het woke koningskoppel gemotiveerd te zijn door racisme.

Zelf voelen ze zich grote slachtoffers en willen naar eigen zeggen “valse informatie” de wereld uit helpen. Een vreemde houding voor een bevoorrecht koppel waarvan de ene letterlijk een Engelse prins is en de andere een tv-ster die prinses geworden is. Hun contracten met Netflix en

Spotify zijn bovendien meer dan honderd miljoen pond waard. Er zijn mensen met grotere problemen.

Koninklijke titels afpakken

Al sinds 2021, toen de Duke of Edinburgh in het ziekenhuis lag, zorgt het koppel voor heibel en beschuldigen ze de Engelse koninklijke familie van alle zonden en vooral van racisme. Na de dood van koningin Elizabeth doen ze gewoon voort.

De maat is voor veel Britten dan ook vol. Bob Seely, een conservatief parlementslid, stelde daarom voor om hun koninklijke titels in te trekken, op basis van een wet uit Wereldoorlog I om Duitsgezinde leden van de koninklijke familie te straffen. Het is een idee dat op veel bijval kan rekenen.

‘Twitter Files’ zorgen voor veelzeggende reacties

Sinds miljardair Elon Musk de macht heeft overgenomen bij Twitter, houdt hij er een grote kuis. Daarbij brengt hij ook interne documenten naar buiten, de zogenaamde ‘Twitter Files’. Die tonen aan hoe erg de situatie was in het socialemediabedrijf.

Musk schakelde enkele vooraanstaande journalisten in om te tonen wat er allemaal achter de schermen is gebeurd bij Twitter. In een reeks van publicaties brachten die nu enkele zware feiten naar buiten.

In feite bevestigen ze alle beschuldigingen die conservatieven maakten tegen Twitter. Er was sprake van vooringenomenheid, censuur, schaduwbannen, het niet respecteren van de eigen regels, het inperken van de vrije meningsuiting en massale manipulatie van feiten. Daarbij speelden Amerikaanse geheime diensten een bedenkelijke rol.

Pedofilie nu harder aangepakt

Ook blijkt dat verantwoordelijke figuren er heel foute meningen op nahielden. Zo zag het voormalige hoofd ‘veiligheid’ van het techbedrijf geen graten in de aan-

wezigheid van minderjarigen op seksapps voor volwassenen. Het nieuws van de Twitter Files werd echter nauwelijks of niet vermeld door de reguliere media. Dat de voormalige bazen van Twitter onder ede hebben gelogen is ook geen nieuws, maar het verdwijnen van de arbitraire censuur is volgens journalisten problematisch.

In feite heeft Musk de bestaande regels van Twitter zelfs nog niets eens veranderd. Hij past ze immers enkel consequent toe en hij pakt enkel pedofilie veel harder aan.

CARL DECONINCK

DUITSLAND

Regeringscrisis? FDP

wil geen aanpassing nationaliteitswet

Opnieuw is het alle hens aan dek in Duitsland nu blijkt dat de liberale regeringspartij zich verzet tegen de plannen van de minister van Binnenlandse Zaken, Nancy Faeser (SPD), om de nationaliteitswet te hervormen en te versoepelen.

Minister Faeser wil naturalisatie vergemakkelijken en wil daarom het burgerschap toegankelijker maken. “Nu is niet het moment om het verwerven van onze nationaliteit gemakkelijker te maken. Een devaluatie van de Duitse nationaliteit: daar bedanken wij bij de FDP voor”, aldus algemeen secretaris van de FDP, Bijan Djir-Sarai, in de krant Rheinische Post.

Aanleiding voor deze stellingname van de Duitse liberalen is de aankondiging van minister Faeser om de naturalisatie aan te pakken, zoals het in de coalitieovereenkomst was voorzien. Migranten zouden in de toekomst al na 5 jaar verblijf in Duitsland een Duits paspoort moeten krijgen in plaats van nu na 8 jaar. Daarnaast zouden ook de mogelijkheden worden uitgebreid voor dubbele en meer nationaliteiten.

FDP ziet kiesdrempel wenken - liberalen in linkse regering

Het verzet binnen FDP kwam vrij snel op gang. Djir-Sarai liet bijvoorbeeld verstaan dat er “op het

FRANKRIJK

vlak van uitzettingen tot hiertoe geen enkele vooruitgang werd geboekt”, en dat hetzelfde resultaat (géén dus) blijkt op het vlak van “de strijd tegen de illegale migratie”. Hij herinnerde de andere partners in de Ampelcoalitie aan dat ándere punt in de coalitieovereenkomst, namelijk het met veel aplomb aangekondigde “uitzettingsoffensief”. Het is met andere woorden al te lichtzinnig om de Duitse nationaliteit weg te schenken en tezelfdertijd niet de huidige gaten in het beleid te dichten, aldus de FDP.

De SPD reageerde al bij monde van parlementsfractievoorzitster Katja Mast. Zij stelde dat “wie goed geïntegreerd is eigenlijk vroeger en gemakkelijker de mogelijkheid moet hebben om Duitser te worden. Dat is niet alleen fair, maar ook zinvol”. Günter Krings (van oppositiepartij CDU) heeft het niet begrepen op de hervorming: “Als illegale migranten nu zomaar een verblijfsrecht ontvangen en daarenboven nog eens de nationaliteitsverwerving gemakkelijk wordt gemaakt, is dat hét fatale vergif voor de acceptatiegraad van migratie bij onze bevolking.”

Intussen hebben al meer dan 33.000 burgers een petitie van het conservatieve weekblad Junge Freiheit getekend, met als titel “Asielcrisis stoppen = illegale migratie doen eindigen”.

PIET VAN NIEUWVLIET

Rechtse feministen klagen “incoherentie van het hedendaagse feminisme” aan

Militeerden de vrouwen vroeger voor hun eigen rechten, dan probeert de feministische beweging nu typisch feministische thema’s te verbinden met nieuwe, zoals het transgenderthema. Op een van de spandoeken kon men lezen: “De straat behoort ook toe aan vrouwen en genderminderheden”. In augustus zorgde de organisatie ‘Planning familial’ nog voor opzien door affiches te verspreiden met daarop een zwangere man. “De antitransbeweging is de weerspiegeling van een reactionair, conservatief klimaat gecombineerd met de opmars van uiterst rechts”, aldus Maëlle Noir, lid van het organiserend collectief ‘Nous toutes’.

Rechtse feministen infiltreerden de betoging

Het (rechtse) feministische collectief ‘Némésis’ nam opnieuw deel aan die jaarlijkse feministische optocht. Voor de gelegenheid hadden ze zich vermomd als islamitische vrouwen (gesluierd, met donkere maskers, die het hele lichaam bedekten zoals bij salafistische moslima’s). Met een cynische knipoog naar de feministische slogan “Mon corps, mon choix”, droegen zij spandoeken met

daarop “Ma burqa, mon choix”, “Feministe et islamiste” en “Mon coran, mes lois”.

De vermomming lukte uitstekend, niemand van het rechtse feministische collectief werd hardhandig aangepakt. Dat was wel even anders tijdens andere feministische demonstraties en betogingen waarbij deze rechtse, Franse feministen door antifascistische militanten zwaar werden aangepakt en zelfs uit de betoging gekegeld.

In het persbericht van ‘Némésis’ lezen we: “Met deze actie hebben we de incoherentie van het hedendaagse feminisme willen aanklagen, dat dus blijkbaar wel religieuze eisen in haar betoging aanvaardt, onder het voorwendsel minderheden te beschermen.” Intussen, aldus Alice Cordier, voorzitster van ‘Némésis’, “zien wij op onze stranden, in onze faculteiten en op straat dat een echte ideologie van de politieke islam wordt gepropageerd”. En om af te sluiten: “Als we op de manifestatie verschijnen met feministische eisen, worden we aangevallen, als we met islamitische eisen op de proppen komen, worden we gelukgewenst.”

PIET VAN NIEUWVLIET

Elon Musk

© PHOTONEWS

Op zaterdag 19 november blies de Franse feministische beweging ‘Nous toutes’ verzamelen voor een traditionele feministische betoging op de Place de la République in Parijs. In de massa waren veel vrouwen, vooral studentes en jonge activisten. Allen droegen de paarse kleur, de traditionele kleur van het feminisme in Frankrijk. De betoging vond plaats onder het teken van de intersectionaliteit.

Nancy Faeser

aat me meteen met de deur in huis vallen: waarom is Afrika arm?

“(lacht) Vroeger vond ik dat een bijzonder moeilijke vraag om te beantwoorden. Rond die vraag bestaat namelijk heel wat ruis en de essentie gaat verloren. Het is ook een vraag die ik mezelf stelde sinds ik klein was. Van warm douchen tot fatsoenlijk aangelegde straten, het levenscomfort was zoveel hoger dan bij ons. In plaats van waarom wij dat niet hadden, begon ik mezelf af te vragen waarom sommige landen arm zijn en andere rijk. Wat doen die rijke landen anders?”

“Ik hoorde verschillende zogenaamde redenen: kolonialisme gaf ons een niet te overkomen achterstand, zwarten zouden een lager IQ hebben, ondervoeding, gebrek aan onderwijs, … Ga dat laatste trouwens maar eens gaan zeggen aan de pas afgestudeerden van de universiteit van Dakar, die straatverkoper moeten worden, dat ze nog een diploma nodig hebben. Er is iets anders aan de gang. De helft van de academici in ons continent vindt geen job.”

“Er doen heel wat nonsens de ronde die geen steek houden. Als zelfs maar één van die punten waar was, waarom kunnen Afrikanen die naar rijke landen gaan daar wél hun potentieel aanboren? De belangrijkste variabele is niet de persoon, maar de plaats.”

“De belangrijkste variabele om iemands potentieel aan te boren, is niet de persoon, maar de plaats”

Wat doen wij dan anders?

“Ik begon daarover na te denken terwijl ik bezig was mijn eigen bedrijf op te richten. Ik werkte aan twee zusterbedrijven, namelijk eén in de VS en één in Senegal, en ik merkte iets bizars op. In de VS moest ik naar een website en in een kwartier was alles geregeld. Ik moest een paar honderd dollar betalen en de kous was af. In Senegal daarentegen kostte het me twee jaar en vele duizenden dollars om iets op poten te zetten. Wanneer ik later een tweede en een derde zaak begon, leerde ik veel bij. Ik wilde iets teruggeven aan mijn land en een stichting oprichten voor vrouwelijke ondernemers van Afrikaanse afkomst. Ik begon te bestuderen wat er nodig was om te slagen en waar ze steun nodig hadden. Sommige zaken lagen voor de hand, zoals marketing, kapitaal, enzovoort. Maar er is ook een omgeving waarin mensen zaken moeten doen. En ik begon vrijemarkteconomen te lezen, want zij beschreven in wetenschappelijke taal wat ik heb ervaren. Wat ze toonden was zo vernietigend. Mijn ervaring was geen anekdote: het was systemisch voor het hele continent.”

“Economen houden dit bij via indexen rond economische vrijheid; daar meten ze hoe vrij mensen zijn om te ondernemen in een land. Daar zie je dat je in Afrika de vrijheid niet hebt om te ondernemen. En dan begint alles natuurlijk wel steek te houden: we zijn armer omdat het veel moeilijker is om zaken te doen, vergele-

ken met Scandinavië. En ik gebruik hier bewust Scandinavië omdat zelfs de meest ondernemingsvijandigen daar positief over zijn en omdat men daar ook veel meer kapitalistisch is dan gelijk waar in Sub-Sahara-Afrika. Alle indexen ter zake tonen dat ook duidelijk aan. De realiteit kent bepaalde consequenties: als ondernemers niet mogen ondernemen, komen er geen bedrijven en geen jobs bij, en komt de welvaart die ze genereren er niet, en dus blijft iedereen arm. Wanneer ik lezingen geef, merken sommigen in het publiek op dat de overheid ook werk kan verschaffen. Maar het geld van de overheid komt van de belastingbetaler, de private sector.”

Waarom kiezen Afrikaanse leiders dan dat noodlottig pad?

“Dat is een vraag die ik al veel hoorde. Mensen vertrekken altijd vanuit slavernij en kolonialisme, maar de geschiedenis van ons continent is veel rijker. Als we kijken naar prekoloniaal Afrika, zien we gevallen waar er vrij ondernemen bestond en waar er zeer geavanceerde handelsroutes waren. Er bestonden centra van kennis en uitmuntendheid zoals Timboektoe waar oude manuscripten zijn gevonden of Zimbabwe waar geavanceerde stenen gebouwen stonden. Dat is toch wel een heel eind verwijderd van de hutjes van modder die iedereen zich inbeeldt. De rijkste man ooit op aarde was trouwens ook een Afrikaan, Mansa Moussa.”

“In de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw kwam er dekolonisering. Rond die tijd is er iets cruciaals veranderd. Terwijl mensen vochten voor de onafhankelijkheid van Afrikaanse landen, was er ook een ideologische strijd bezig: kapitalisme versus socialisme. Het westerse blok droeg vrijheid en kapitalisme uit en het oosten socialisme. Mensen die de vrije markt verdedigden in Afrika pasten allemaal in een telefoonhokje. Onze leiders geloofden in het socialisme. De Sovjet-Unie zat ondertussen te liegen over haar vermeende economische successen. Afrika nam afstand van de vroegere kolonisatoren en hun waarden onder het motto ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’. Zo maakte het continent een grote historische fout door het socialisme te omarmen. Maar ideeën hebben consequenties. Leiders zetten die om in beleid.”

een vorm van neokolonialisme: zo houden ze macht over Afrika, dat afhankelijk blijft.”

“Iedereen klaagt over onze corrupte leiders en ik begrijp dat. Maar zelfs indien ze geen cent zouden stelen en halve heiligen zouden zijn, maar toch hun debiele economische beleid zouden aanhouden, dan nog zouden we maar een zeer beperkte vooruitgang boeken. Het leven zou aangenamer zijn, maar niemand zou welvaart creëren.”

“De mensen zijn erg boos over corruptie, diefstal, onze geschiedenis en noem maar op, maar in feite is dat niet meer dan een afleiding. Onze jeugd zou een koerswijziging van het beleid moeten eisen zodat er een beter ondernemingsklimaat komt. We zouden ook beter gewoon overstappen naar de Britse ‘common law’ in plaats van binnen het Franse systeem te blijven. Dat laatste is nefast voor onze economie.”

Wat is de rol van corruptie?

“Er valt heel wat te zeggen over onze leiders, maar dat krijg je als je 60 jaar lang socialisme laat doen. Er is een rode draad en dat is dat we op de indexen van economische vrijheid erbarmelijk scoren. Socialisme wantrouwt de bedrijfswereld en daarom zijn er zoveel regels tegen de ‘hebzucht’ van zakenmensen. Economisch sta je daar dan met lege handen. De rest van de wereld zendt dan humanitaire hulp en ontwikkelingssteun. We weten trouwens dat heel wat van die steun verduisterd wordt en nooit de mensen bereikt. Enkel de corrupte leiders en westerse consultants worden er beter van. De leiders hebben er zo geen enkel belang bij om het status quo te veranderen. Het is

Hoe kijkt u dan naar de massamigratie van Afrika richting Europa?

“Opnieuw, de grondoorzaak is de armoede en dat moeten we aanpakken door ondernemersvriendelijker te zijn. Als mensen hier in armoede leven en zien dat het elders beter is, trekken ze naar daar. Je kan niet verwachten dat ze hier blijven als er niks is. Als Europa dan een zak geld geeft om migranten tegen te houden, is men bezig met een schijnoplossing. Ik voorspel het al jaren en we zien het ook gebeuren: er komt een stijging van antimigratiepartijen in Europa die verkiezingen gaan winnen gebaseerd op de belofte om immigratie, vooral uit Afrika en het Midden-Oosten, tegen te houden. Mensen die er anders uitzien en een andere cultuur hebben zijn minder welkom en veroorzaken de angst voor omvolking. De Europese demografie zakt ineen en de mensen zijn bang. Ze zijn sterk tegen migratie. Dat is perfect voorspelbaar met een minimum aan logica.”

“Maar omgekeerd zijn jonge Afrikanen bereid hun leven te riskeren om maar naar Europa te kunnen emigreren. Nog liever dat dan in armoede te leven. Onze leiders praten hen dan een schuldgevoel aan, maar dat helpt ook niet. Ik ben de eerste die wil dat ze blijven, maar ik kan ze niet tegenhouden. Zelfs mijn eigen ouders zijn gemigreerd naar Europa. Als je wil dat het stopt, moet je samen met mij de strijd aangaan om de economie hier zuurstof te geven.”

“Dan zou de enige migratie die je ziet een mix van toeristen en topwetenschappers en topondernemers zijn die willen investeren of bijleren in Europa. Die zullen met open armen ontvangen worden. Zij zullen niet aanspoelen in rubberbootjes. Eerlijk gezegd denk ik ook dat het racisme sterk zou afnemen, want wat mensen nu zien, zijn gewoon enorm negatieve stereotypen van zwarte mensen. Dat imago kan echter zeer snel omslaan, kijk maar naar China.”

CARL DECONINCK

MAGATTE WADESENEGALESE ONDERNEEMSTER:

Magatte Wade is een is Senegalese onderneemster die na een carrière bij Amerikaanse multinationals haar eigen bedrijf oprichtte in haar geboorteland om ook daar welvaart te creëren. Ze is ook een gevierde spreekster die uitlegt waarom haar geboorteland en bij uitbreiding Afrika zo arm zijn.

“We zouden beter overstappen naar de Britse ‘common law’ in plaats van binnen het Franse systeem te blijven”

“Afrika maakte een grote historische fout door het socialisme te omarmen”

“Enkel de corrupte leiders en westerse consultants worden beter van de ontwikkelingshulp”

Sonita Muluh verovert Europa en mikt op de wereld

Uniek

Zondag 4 december werd Muluh Europees kampioene klassiek powerlifting. Ze was de beste in haar gewichtscategorie en in het algemeen klassement. De Boomse van Kameroense afkomst brak een reeks persoonlijke en Europese records

En dat is niet alles, want Muluh is de eerste vrouw die de Europese titel haalt in de categorie +84 kg én overall kan winnen, op zogenaamde goodlift-punten. Nochtans sprak ze een tijdje terug over pijn in haar voorarm en tendinitis. Aan PAL NWS noemt ze het een “overuse injury”. “Die overbelasting komt en gaat wel vaker tijdens het pieken. Na de wedstrijd ging het opnieuw beter en tijdens de voorbereiding voor het Europees kampioenschap heb ik er gelukkig geen last van gehad.”

“Na de wedstijd had ik het gevoel alsof er een vrachtwagen over me gereden was! Maar dat is normaal, aangezien ik zo diep gegaan ben. De spieren en pezen krijgen een grote piekbelasting te verwerken, en de zenuwbanen naar de spieren zijn uitgeput.”

Entourage erg belangrijk

De vorige wedstrijd klonk het nog hoe moeilijk het squatten was. Nu won ze. “Qua training is er niets veranderd. Op dat moment was ik in een piekfase. Het doel daarvan is om een veel hoger gewicht te doen op de competitie zelf. Toen ik 240 kg gedaan had, zat er veel vermoeidheid op mijn lichaam, maar zelfs dan zat er wel wat marge op. Uiteindelijk kon ik zo het Europees record verbeteren naar 253 kg. Het breken van records geeft Muluh veel voldoening. “Maar ik zie ze als een stap naar mijn ultieme doel om het open wereldrecord totaal te verbreken.” Daar is ze slechts 10,5 kg van verwijderd.

Hoewel de atlete alles zelf moet doen op het platform, is de entourage volgens Muluh erg belangrijk. “Ik heb een internationale coach (Joey Flexx, red.) die me in staat stelt mijn techniek te perfectioneren en met de juiste trainingsschematisering zo sterk mogelijk te zijn. Hij neemt de stress rond mijn training weg door goede communicatie en bijsturing. Vervolgens is er mijn platformcoach (Kristof De Coninck, red.) die elke wedstijd meegaat. Hij is belangrijk want we trainen altijd samen, hij kent mijn stijl, weet hoe de gewichten moeten bewegen tijdens de opwarming en helpt de pogingen te kiezen. Tijdens

BOEKEN

de wedstijd zelf helpt hij met werkelijk alles. Op belangrijke wedstrijden neem ik een extra ‘handler’ die mijn platformcoach helpt. Ten slotte wijst Muluh op Steve Ringoot en Stef Storme “die me vanaf het begin ondersteunden en zorgden dat ik in goede omstandigheden op competitiemateriaal kan trainen in de beste outfit, en mijn belangen ondersteunen”.

Muluh is de eerste vrouw die in de +84 kg overall kan winnen, en dat is uniek. Ze wijst erop dat het boven 70 kg moeilijk is om nog effectieve spiermassa op te bouwen. “Maar hoger lichaamsgewicht op dezelfde spiermassa geeft een licht voordeel aangezien vet in intramusculaire holtes de spier over een betere hoek aanspant, en dat geeft een extraatje bij squat en vooral bankdrukken. Omdat er geen limiet is, kan elke extra kilo dat beetje meer geven. Maar dit maakt het

erg moeilijk op punten tegen lagere gewichtsklassen. Aangezien ik de overall op punten kan winnen, wil dat zeggen dat ik elke kilo boven de 84 nog steeds efficiënt gebruik, en nog spiermassa kan bijbouwen. Maar ik ben wel een van de lichtere dames in de open klasse.”

De prestaties op het EK geven haar de moed om op 17 juni in Malta voluit voor de wereldtitel te gaan, zeker nu ze zo dicht staat bij het wereldrecord totale punten.

CARL DECONINCK

Onze redactie selecteerde voor u de 12 beste boeken van 2022, ideaal voor onder de kerstboom.

WO II

‘Voor profeet en führer. De islamitische wereld en het derde rijk’, David Motadel

Een op het eerste gezicht bizar bondgenootschap waarvan tot vandaag Europa - in andere gedaanten - de nefaste gevolgen ondervindt.

Biografie

‘Het Adelaarsjong’, Eric Bauwens

Hoe ‘het Adelaarsjong’ - de jong gestorven zoon van Napoleon - als het ware weer tot leven wordt gewekt, perfect in zijn tijdskader geplaatst en met een verbluffend oog voor detail.

Politieke filosofie

‘Het bewaren waard’, Frank Judo

Geestige, uitdagende stellingen die helpen het conservatisme te omschrijven en tegelijk uitdagen te overpeinzen.

Literatuur - Hedendaags

‘Weesland’, Joachim Pohlmann

Is het vandaag nog enkel mogelijk om via een roman nuance in ‘gevoelige’ thema’s als kolonialisme te brengen? Pohlmann geeft ook de patriottische Fransman een stem, die have en goed in Algerije moest achterlaten. Verlaten en bedrogen door politiek Parijs.

Vlaamse Beweging

‘Biografie

Amerika

‘De betutteling van de Amerikaanse geest’, Greg Lukianoff en Jonathan Haidt

Met

geslaagde biografie vult Johan Vanhecke een leemte op, wat overige biografieën van Conscience overbodig lijkt te maken of op zijn minst magistraal aanvult.

Wetenschap

‘De psychologie van totalitarisme’, Mattias Desmet

Een blijvende waarschuwing tegen de overheid en ‘de’ wetenschap, die in naam van zogenaamde hogere doelen onze vrijheid willen beknotten. Leve het debat.

Taal

‘Atlas van het dialect in Vlaanderen’, Johan De Caluwe e.a.

Een ode aan en tegelijk wetenschappelijke studie over de diverse streektalen die Vlaanderen rijk is. Naast het Algemeen Nederlands blijft de Vlaming ook het dialect koesteren.

Ideologie

‘Geschiedenis, Antropologie & Schuld’, Koenraad Verrycke

Filosofische beschouwing van het boek ‘Het opmerkelijke einde van Europa’ (Douglas Murray). Het boek plaatst Murrays cultuurpessimisme in een cultuurhistorisch kader en toont treffend aan hoe links de christelijke erfschuld misbruikt voor zijn woke agenda.

Een karrenvracht casussen om te staven hoe het vrije denken aan de Amerikaanse universiteiten in sneltempo achteruitgaat. Overgevoelige dramatisering verlamt uiteindelijk elk academisch debat. Woke-denken leidt iedereen naar de schrale woestijn van het eenheidsdenken.

Europese geschiedenis

‘Franse revolutie - Deel I en II’, Johan Op de Beeck

Binnengluren in de chique salons én de verpauperde ‘faubourgs’ van Parijs. Inzicht verwerven in de drijfveren en de bloederige gevolgen van de Franse Revolutie. Johan Op de Beeck is uw gids van dienst.

Literatuur - Canon

‘Boerenpsalm’, Bart Van Loo

Het verhaal van Boer Wortel dreigde in de nevelen der tijden te verdwijnen, ware het niet dat Bart Van Loo het herontdekte als een verborgen parel.

Cultuur

‘De botten van Bach’, Jan Huijbrechts

Van Afrika tot Amerika, van de Parijse catacomben tot universiteitslabo’s. Overal vindt de schrijver aanknopingspunten om zijn steeds boeiend en vaak ook luguber verhaal te brengen over de menselijke schedel.

Sonita Muluh (26) behaalde haar tweede Europese titel in het Poolse Skierniewice. Ze bevestigt daarmee de hoge inschatting die velen in de wereld van powerlifting over haar hebben.

Sonita Muluh

Hendrik Conscience’, Johan Vanhecke

deze

Hoogbouw in de Lage Landen

den getoond mogen worden. In de VS kwamen begin twintigste eeuw kantoortorens, die eveneens macht en status uitstralen, en wat later verrezen in de steden de woontorens. Ook die zijn op de expo te zien.

Gent versus Rotterdam

LEZERSBRIEVEN

GLEN DE BOECK

Het STAM in Gent presenteert een tentoonstelling over de silhouetten van steden. Vertrekkend van voorbeelden uit de Lage Landen toont de expo hoe steden zich op de kaart zetten en de skyline in hun beeldvorming uitspelen als troef, wereldwijd en door de eeuwen heen.

De recente heisa over de nieuwe plannen voor de Antwerpse Boerentoren illustreert dat raken aan de skyline van een stad bijzonder gevoelig ligt. Oude beelden van deze toren en ook vele andere exemplaren zijn te zien op de expo in het STAM.

De tentoonstelling opent met een introductie over onze fascinatie voor de skyline. Opwarmers zijn een maquette van de Burj Khalifa in Dubai, met 828 meter het hoogste gebouw van de wereld, en een diagram uit 1884 met de belangrijkste hoge gebouwen van toen. Centraal piekt de marmeren obelisk van het Washington Monument (152 meter), omringd door heel wat kerktorens, met uiteraard de Sint-Pietersbasiliek in Rome (137 meter) en ook de Antwerpse kathedraal (124 meter) en die van Sint-Rombouts in Mechelen (97 meter). Onderaan zijn de kleintjes verzameld, zoals Griekse en Romeinse tempels en monumenten.

Beeldige stad

De expo maakt duidelijk dat een skyline meer is dan de optelsom van gebouwen. Het is een visueel geheel dat ons beeld van een stad mee bepaalt. In de renaissance brak het portretteren van steden helemaal door, dankzij de drukkunst en de honger naar kennis van de wereld. Maar een herkenbaar portret van een stad maken is een hele opgave. Wat toon je en wat niet? Welke hoek kies je? Kunstenaars sleutelden

aan hun compositie en het resultaat is zelden neutraal. Tussen de prachtige oude stadsgezichten van onder andere Antwerpen en Gent valt ‘Gandavum in Flandern’ op. Johan Haffner smukte in 1720 de Gentse skyline op. Hij gaf de Sint-Michielskerk een fraaie spits die ze nooit heeft gehad. Kunstenaars schrikten er inderdaad niet voor terug om een beeld naar hun hand te zetten en een boodschap uit te dragen.

Torens als symbolen

Waarom bouwen we in de hoogte? Is het een functioneel en architectonisch antwoord op bepaalde stedelijke noden? Of moeten we de keuze voor torens zien als een statement, doordrongen van symbolische betekenissen? Zaal per zaal diept de tentoonstelling dit thema uit. De spitsen van de gotische kerken lijken tot aan de hemel te reiken. Ze benaderen het goddelijke en sacraliseren zo de stedelijke ruimte. De monumentale kerktorens waren lange tijd de hoogste gebouwen in een stad. In de Lage Landen is dat vaak nog steeds zo.

Naarmate in de middeleeuwen de omvang, macht en welvaart van steden toenamen, drukten ook burgerlijke gebouwen hun stempel op de skyline. Bij ons zijn dat de robuuste belforten die staan voor het zelfbewustzijn van middeleeuwse steden. De expo illustreert dit met mooie maquettes en oude tekeningen die omwille van hun kwetsbaarheid zel-

Het Gentse stadsmuseum werkt voor deze tentoonstelling samen met Museum Rotterdam en er wordt ingezoomd op beide steden. Door beelden en maquettes van de twee havensteden naast elkaar te plaatsen, krijg je een verhaal waar in het begin nog gelijkenissen te vinden zijn. Na de Tweede Wereldoorlog, toen Rotterdam nagenoeg volledig platgebombardeerd was, splitsten de wegen. Gent bleef de ‘stad met de drie torens’, een middeleeuws Manhattan. Rotterdam werd het moderne Manhattan aan de Maas. Andere keuzes, andere beeldvorming.

MMMV

Tentoonstelling ‘Skyline, hoogbouw in de Lage landen’, nog t.e.m. 21 mei 2023, STAM, Gent, www.stamgent.be

Pallieterke, Het WK 2022 loopt lekker en hoewel het begon met een heisa over iets dat niet belangrijk is, worden de echte kampioenen meer en meer zichtbaar. De Rode Duivels hebben gefaald en daardoor zitten de echte supporters in zak en as. Voor de Rode Duivels is dat minder erg: zij zijn ondertussen thuis of op vakantie, met een royaal loon en fiscaal bevoordeeld, zonder zich verder nog te moeten uitsloven. De heer Glen De Boeck liet ook zijn licht schijnen over het reilen en zeilen van het Belgische voetbal. De man heeft overschot van gelijk om met de vinger te wijzen naar het absurde verhaal om een ploeg samen te stellen met de helft Vlamingen en de helft Walen. Niet alleen is dat krankzinnig en sportief geklungel, maar waar is het evenwichtige aandeel Afrikanen? Dat is toch puur racisme? Zo kan je natuurlijk geen wereldkampioen worden, of wel soms? Zolang het over voetbal gaat, is de heer De Boeck een kenner, maar zijn gedachtegoed over armbandjes en gekleurde shirts zit helemaal scheef. Een hoge borst opzetten en zeggen dat hij dat armbandje wel had gedragen, is ‘bullshit’. Mijnheer De Boeck, u had dat armbandje NIET gedragen, punt uit. De man heeft blijkbaar niet opgelet toen het volledige Duitse voetbalteam op het scherm verscheen met de hand voor de mond. Dat was een duidelijk een niet mis te verstane boodschap: “Ophouden met zeiken, wij zijn hier om te sjotten.” Ja toch? RogeR gielens, BR edene

WAALSE ARROGANTIE

Pallieterke, In De Afspraak op Vrijdag zei PS-voorzitter Paul Magnette dat de werkloosheid in Wallonië niet kan dalen, omdat er geen werk is. Als repliek kreeg hij te horen dat veel Fransen de grens oversteken om in West-Vlaanderen te komen werken door de werkloosheidsuitkering die in Frankrijk beperkt is in de tijd. Veel kon Magnette daar niet op zeggen. Hij besloot zijn verdediging met: “Dan moeten de Vlaamse fabrieken, die te weinig volk hebben, maar naar Wallonië verhuizen.” Over Waalse arrogantie gesproken!

guy Van R ysseghem l och R isti

DUBBELE NATIONALITEIT

Pallieterke, Na al de reclame die recent werd gemaakt voor de tijdelijke tentoonstelling op 3 en 4 december in het KBR museum van het handschrift op zwart perkament uit een dansboek van Margaretha van Oostenrijk, wil ik opmerken dat een Vlaamse historische dansgroep onder leiding van Gerda van den Bos al op 31 juli 1988 tijdens de Europeade dansen bracht met begeleiding van blokfluit en luit. Het Pallieterke bracht hier wel verslag over uit, net als de GVA, maar de toenmalige BRT heeft het hele evenement doodgezwegen. Nu schijnt niemand dat nog te weten, want in Amuz werd er onlangs een concert met die dansen gebracht door een groep van de

OPMARS VAN HET VLAAMS BELANG

Pallieterke, We concluderen uit het artikel van Jurgen Ceder dat Vlaanderen echt rechtsgezind is en al jaren een totaal ander beleid wil dan hetgene dat ons nu al zoveel jaar wordt opgedrongen, echt door onze strot geramd door de linkse politici. Ik zou Jean-Marie Dedecker willen bijtreden, bij zijn laatste vertrouwensstemming voor de start van de Vivaldi-bende. Ik citeer: “In feite zou deze regering een afspiegeling moeten zijn van wat de kiezer besliste bij de laatste verkiezingen. Ze is er zelfs geen afspiegeling van, maar het tegenovergestelde van wat de kiezer beslist heeft.” Tot slot spelen de media, VTM en VRT op kop, hierin ook een smerige rol. Conner Rousseau heeft op de VRT zijn bed geplaatst, geloof ik. Hij krijgt constant een goddelijke status en wordt opgehemeld als was hij de redder van Vlaanderen. Alles wat enigszins rechts is, moet op het kapblok. Uitgerekend alle traditionele partijen roepen luidkeels dat het alleen maar in dictatoriale landen kan dat groeperingen worden uitgesloten. Nochtans worden hier in België al meer dan 30 jaar lang een politieke partij en haar aanhangers uitgesloten.

DEMIR

Pallieterke,

We hebben allemaal al gelezen over ‘Op zwier met Demir’. Het volgende hoofdstuk is: ‘Een maand in de koeienstal met Zuhal’. Ze zal dan leren dat de veehouderij niet te koop is, vermits die het hart is van de fokker. Een hart koop je niet met geld.

Wa R d Van deR a a h asselt

RUDY DEMOTTE

Pallieterke,

Na afloop van zijn mandaat als voorzitter van de Franse Gemeenschap zou deze voorbeeldige socialist de politiek verlaten. Zo kwam in het nieuws. Mogen wij weten welke uittredingsvergoeding en welk pensioen hij zal krijgen? “Een politieke carrière is niet interessant”, zei Louis Tobback destijds, “vanwege de onzekere toekomst”. Wij zouden dat graag kunnen vergelijken met wat de mensen in de privésector krijgen, die evenveel jaren écht gewerkt hebben. Zonder cumuls. Zonder uittredingsvergoeding. m a Rc Bet R and, edegem

TINNE

Pallieterke, Waarom geen petitie opstarten die het ontslag vraagt van Tinne Van der Straeten wegens voorkennis en schuldig verzuim? Wachten tot de Vivaldi-pers haar in vraag stelt, is wachten op Godot. hu BeRt h auman, K noKK e

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Schola Cantorum Basel, met als enige Vlaming Wim Becu, alsof het de eerste uitvoering sinds eeuwen was.

gR eet schamp edegem

d idieR Van h aV eR, geR aa R ds BeRgen

n de zomer van 1567 was de hertog van Alva met volle militaire bevoegdheden in de Nederlanden aangekomen om het steeds sterker wordende verzet tegen de Spaanse kroon de kop in te drukken. Nadat Willem van Oranje en zijn medestanders in 1568 een eerste - mislukte - invasie van de Nederlanden op poten hadden gezet, waagden ze, na de val van Den Briel, in de lente van 1572 een tweede poging. Na de inname van een aantal steden stokte de aanval en keerden de krijgskansen voor de opstandelingen als gevolg van het tegenoffensief dat Alva en zijn zoon Don Frederik meteen hadden opgestart. Nadat de Spanjaarden Valencijn, Leuven en Bergen hadden heroverd, stelde Alva aan zijn zoon voor een meedogenloze strafcampagne op te zetten om zo de overige opstandige steden af te schrikken en opnieuw in het Spaanse gareel te dwingen.

‘SPAANSE FURIE’ IN MECHELEN

se troepen aan de noordkant hun kans schoon en trokken ze over het ijs van de brede stadsgracht en door de bres die zij in de Nieuwstadspoort hadden geslagen de stad binnen. Moord, onnoemelijke wreedheden en massale plundering waren opnieuw het lot van de stad, alhoewel de Spanjaarden het vooral voorzien hadden op het grotendeels Waalse garnizoen. De krijgsgevangen genomen Waalse huurlingen werden in groepen vastgebonden en in de wakken van de IJssel verdronken.

Spaanse bloedbaden in de Nederlanden

NAARDEN

Don Frederik vertrok op 30 september met zijn troepen, de beruchte ‘tercio’s de Flandes’, vanuit Brussel en de eerste stad op zijn weg was Mechelen dat amper een maand eerder, op 29 augustus om precies te zijn, de poorten had geopend voor de geuzen. Het kleine garnizoen, dat geen schijn van kans had tegen de Spaanse overmacht, had op 1 oktober de Dijlestad verlaten, op de voet gevolgd door duizenden inwoners. De volgende dag openden de aan Spanje trouw gebleven inwoners de stadspoorten en zongen ze katholieke hymnen om Don Frederik te verwelkomen. Die had daar echter geen oren naar. In Mechelen moest en zou een voorbeeld worden gesteld. Drie dagen en drie nachten liet hij zijn mannen de vrije hand in een plunder- en slachtpartij die als de Spaanse Furie in Mechelen geboekstaafd werd. Niets of niemand werd ontzien, honderden inwoners werden zonder genade over de kling gejaagd, er werd naar hartenlust verkracht en op een nooit eerder vertoonde schaal geplunderd. Vooral dat laatste was niet echt verwonderlijk, want de mannen van Don Frederik hadden al maanden geen soldij ontvangen en Alva had hen, na de inname van Bergen, formeel verboden deze stad te plunderen.

IN MECHELEN MOEST EN ZOU EEN VOORBEELD WORDEN GESTELD

ZUTPHEN

De volgende stad op Don Frederiks ‘to do’-lijstje was Zutphen. Dit Gelderse vestingstadje was op 10 juni bij verrassing ingenomen door graaf Willem IV van den Bergh - een zwager van Oranje - met een legertje van ballingen en Duitse huursoldaten. Mogelijk hadden een paar inwoners hen stiekem binnengelaten, maar daar kregen ze wellicht al snel spijt van, want de mannen van Van den Bergh waren een zootje ongeregeld. Ze plunderden de Sint-Walburgiskerk, vernielden de mannenkloosters en brandschatten de vrouwenkloosters. Het franciscanenklooster net buiten de stad en het leprozenhuis werden geheel verwoest en in brand gestoken. Na het vertrek van de graaf kwam Willem van Oranje zelf met een klein leger Waalse en Duitse soldaten naar Zutphen. Ook zij richtten opnieuw veel vernielingen aan en doodden een pater op straat. Dit alles was echter klein bier vergeleken met wat de inwoners nog te wachten stond…

De Spaanse verkenners die omstreeks 10 november in het Gelderse waren aangekomen besloten dat Zutphen vanuit het noorden moest worden aangevallen omdat de grond daar het minst drassig was en daar dus de kanonnen konden worden opgesteld. De Spaanse hoofdmacht verscheen op 12 november voor de Nieuwstadspoort en

Precies 450 jaar geleden, in de late herfst van 1572, trokken de troepen van de Spaanse kroon een spoor van vernieling in de Lage Landen en richtten ze her en der verschrikkelijke bloedbaden aan in een poging om met afschrikwekkende voorbeelden het Spaanse gezag in onze gewesten te herstellen.

beschoot die vier dagen lang. Het was bitterkoud, de IJssel en de grachten waren bevroren. Een deel van de Spaanse troepen was kort na hun aankomst de IJssel overgestoken en beschoot van de overkant van de IJssel het rondeel dat voor de Marspoort lag. Tegelijk maakten soldaten vanuit het noorden zich meester van de schutsluis tussen het Marspoortrondeel en de brug om het land onder water te zetten en zo te verhinderen dat Staatse troepen hen zouden overvallen. Het werd allengs voor de verdedigers duidelijk dat het niet lang zou duren vooraleer de Spanjolen Zutphen zouden bestormen.

Op 16 november besloot de plaatscommandant, ene Christoffel van IJsselstein, met de Spanjaarden te onderhandelen. Terwijl deze onderhandelingen op de IJsselbrug gaande waren, zagen Spaan-

Don Frederik liet geen tijd verloren gaan. Terwijl een deel van zijn soldateska zich nog volop uitleefde in Zutphen, begon hij aan het beleg van het Noord-Hollandse vestingstadje Naarden. Het stadje gaf zich niet meteen gewonnen, maar veel respijt hadden de inwoners niet. De vestingmuren verkeerden in een slechte staat en de grachten waren dichtgevroren, wat het de belegeraars wel erg gemakkelijk maakte. Bovendien kon Naarden niet meteen op hulp van Oranje rekenen. Het duurde dan ook niet lang voor er onderhandelaars naar het Spaanse kamp werden gestuurd die de Spaanse bevelhebber Julian Romero duidelijk maakten dat Naarden bereid was zich over te geven op voorwaarde dat de burgers werden gespaard. Romero ging hiermee akkoord, maar al snel nadat de stadspoorten op 1 december waren geopend, liep het flink mis. Terwijl Romero en zijn officieren samen met de stadsbestuurders aan de dis zaten, werden alle mannelijke inwoners opgeroepen zich te verzamelen in de kapel van het Gasthuis, die op dat ogenblik dienst deed als stadhuis om hun eed van trouw aan de koning formeel te hernieuwen. Toen er zich een menigte had verzameld, stortten op een hoornsignaal de soldaten zich op de onbewapende mannen en werden zij om het leven gebracht. Wie niet door de kogels werd gedood, werd aan het zwaard geregen. Een aantal burgers die in het torentje hun toevlucht hadden gezocht verbrandden levend nadat de Spanjaarden de zaak in de hens hadden gezet. Vervolgens werden ook in de rest van de stad vrijwel alle mannelijke burgers vermoord. Op burgers die er als bij mirakel in geslaagd waren de stad te verlaten, werd ongenadig jacht gemaakt. Naar verluidt wisten slechts een zestigtal inwoners het bloedbad te overleven, een deel van hen mits betaling van een forse afkoopsom…

JAN HUIJBRECHTS

Zoek de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië

Elke maand snuffel ik nog eens door de berichtgeving op zoek naar de verschillen tussen noorden en zuiden, oftewel tussen Vlaanderen en Wallonië. Met de regelmaat van een klok wordt er immers geroepen dat we moeten stoppen met meer bevoegdheden te vragen voor de regio’s. Zijn we immers niet één land, één volk met één leider?

Neen dus. Onze zogezegde leider woont weliswaar in Vlaanderen, maar de bevelen komen uit het zuiden alwaar zowel Bouchez als Magnette zich de echte leiders van het land tonen. Hun doel: het behoud van de unitaire staat zodat het arme zuiden het rijke noorden kan blijven melken. Belgische ‘solidariteit’, u kent het wel.

En dus bij deze de oogst van de voorbije maand wat betreft enkele opvallende verschillen tussen de regio’s. Laten we beginnen met de werkloosheidsgraad. In België staat die met 6 procent historisch laag. Maar zoals u wellicht had verwacht, zijn er regionale verschillen. In Vlaanderen is er een werkloosheidsgraad van 4 procent, in Wallonië is dat 9 procent. Dubbel zoveel dus. Ter vergelijking: in Nederland is er op dit ogenblik een werkloosheidsgraad van 3,7 procent. De werkloosheidsuitkeringen gebeuren federaal en zodoende moet de Waalse regering (PS, MR en Ecolo) er niet voor opdraaien. Of anders gezegd: leve de transfers! Een ander stokpaardje van de PS: de pensioenen. Er is een zogenaamd zomerakkoord over de pensioenhervorming, maar vooral aan Vlaamse kant was de teleurstelling over het eindresultaat zeer groot. Nu moet alles nog eens bekeken worden in het kader van de gevraagde budgetneutraliteit. Maar ook hier houdt de PS alles tegen. De komende weken zal dat opnieuw en nog meer communautair stof doen opstuiven.

Oorlog

Twee weken na de start van de oorlog in Oekraïne werd beslist dat België zo’n 70.000 (of meer) vluchtelingen zou opvangen. Toen werd overeengekomen dat Vlaanderen daarvan 60 procent zou opnemen, Wallonië 30 procent en Brussel 10 procent. Al van in het begin werd duidelijk dat Wallonië daarbij een andere strategie zou volgen. Terwijl Vlaanderen onmiddellijk besliste om een 10-tal nooddorpen te bouwen, dacht de Waalse minister Christophe Collignon (PS) daar anders over en werden er geen nooddorpen opgesteld. De minister hoopte vooral op “Waalse solidariteit”, of vrij vertaald: hij hoopte vooral op de eigen burgers die Oekraïense vluchtelingen zouden opvangen. Niet dus.

In realiteit vangt Wallonië maar 21 procent op terwijl Vlaanderen de doelstelling van 60 procent wel gehaald heeft. Het Waalse onvermogen leidt er nu toe dat er geen doorstroming meer is vanuit Brussel richting Wallonië en dat veel Oekraïners noodgedwongen een opvangplaats moeten zoeken in het Brussels Gewest. Maar ook daar zit alles vol. In Vlaanderen daarentegen besliste de Vlaamse regering deze week om de capaciteit nogmaals uit te breiden voor 1.800 vluchtelingen uit Oekraïne…

Dementie

Tot slot nog een verschilletje: in Vlaanderen sterven er jaarlijks zo’n 94 mensen per 100.000 inwoners aan dementie. Dat is veel meer dan in Wallonië (72 sterfgevallen) en Brussel (67 sterfgevallen). Een verklaring vind ik niet onmiddellijk. Of zou het kunnen dat het Vlamingen zijn die zo rap als mogelijk willen vergeten in welke onstaat ze moeten leven? Dementie, werkloosheidsgraad, pensioenen en Oekraïense vluchtelingen? Ja, er is een verband. Namelijk dat het er in Vlaanderen anders aan toegaat dan in Wallonië. Wie had anders gedacht?

Hugo Portier, erevoorzitter ANZ, overleden

het ANZ. Er gingen stemmen op om de muziekkapel te weren uit het Zangfeest-programma. Hugo kreeg de moeilijke taak om te bemidddelen. Maar een en ander leidde toch tot een conflict met enkele medewerkers over de toekomstige invulling van het Zangfeest. Het zou een koornamiddag moeten worden zonder politieke toespraak. Maar Hugo verzette zich tegen die plannen.

Op woensdag 7 december overleed Hugo Portier, erevoorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ), de organisatie achter het jaarlijkse Vlaams Nationaal Zangfeest.

De naam van Hugo’s vader, Valeer Portier, klinkt bij oudere flaminganten nog vertrouwd. Meteen wordt duidelijk dat Hugo het Vlaams-nationalisme met de paplepel kreeg toegediend. Al op jonge leeftijd werd hij immers ingeschakeld als medewerker achter de schermen. Zelf leerde ik Hugo kennen in 1987 toen ik ter gelegenheid van het vijftigste Zangfeest door Valeer Portier werd gevraagd als medewerker. Hugo was op dat ogenblik regie-assistent en de man die de artiesten moest verwittigen en tijdens het Zangfeest moest gaan halen in de kleedkamers.

Heel wat uitdagingen

In 1991 werd hij voorzitter van het ANZ, in opvolging van Richard Celis. Er was nog een andere kandidaat voor het voorzitterschap, Jan Jambon, maar die haalde het niet. Hoe dan ook: Hugo kreeg tijdens zijn voorzitterschap tal van moeilijkheden te verwerken. Er was het faillissement van het Sportpaleis, waardoor de zaal gedurende enkele jaren niet meer beschikbaar was en het Zangfeest noodgedwongen naar Flanders Expo verhuisde. De incidenten met de VNJ-muziekkapel op de IJzerbedevaart in 1996 veroorzaakten ook spanningen in

Resultaat was wel dat een belangrijk onderdeel van het ANZ, de Koorfederatie, afscheurde en opging in Koor&Stem. En dat bleef niet zonder gevolgen, want het ANZ kreeg als koorfederatie subsidies en door het verdwijnen van die afdeling bleef het ANZ achter met het Zangfeest maar zonder veel centen en geen uitzicht op subsidies. Hugo lustte toenmalig minister van Cultuur Bert Anciaux rauw om wat die laatste het Zangfeest had aangedaan. Want Hugo, die ademde ‘Zangfeest’. Daar mocht en zou niemand aan tornen. En zo ging Hugo op bedeltocht door Vlaanderen om ‘zijn’ Zangfeest te redden, en het lukte.

Verwezenlijkingen

Het was niet allemaal kommer en kwel: tijdens zijn voorzitterschap werden de Nekka-Nachten heropgestart en was er in ’93 een unieke opvoering van ‘De oorlog’ van Peter Benoit. Op het 60ste zangfeest in 1997 lanceerde Portier zijn prioriteitenplan voor actie in de zes Vlaamse faciliteitengemeenten rond Brussel dat ondertekend werd door de voorzitter van de Vlaamse verenigingen en had hij zware kritiek op het beleid van de Vlaamse regering in Vlaams-Brabant. Hij bleef voorzitter tot 2004.

Radicaal en principieel

Hugo was zeker een koppige West-Vlaming (geboren in Gistel in 1941). Die koppigheid - anderen zouden het rechtlijnigheid noemen - maakte dat het niet altijd gemakkelijk was om met hem in discussie te gaan. Hugo had zijn mening. Hij was radicaal en principieel. Dikwijls overwon bij hem de emotie in zijn denken en dan kon hij onverbiddelijke commentaar geven op vriend en vijand. De laatste jaren kreeg hij het zelfs aan de stok met het huidige bestuur van het ANZ.

Er wordt afscheid genomen van Hugo Portier op zaterdag 17 december in de kerk van Sint-Jozef, Boekenberglei te Deurne (10 uur, groeten vanaf 9.45 uur).

KARL VAN CAMP

KARL VAN CAMP

Hugo Portier

© BELGA

Whatsappje van de week “In elk ander land zou ik ontslag nemen, maar niet in dit apenland” - Marc Eyskens

Alexander

Nu mogen wij nog met zijn allen wel vinden dat dit geen apenland is omdat wij nu eenmaal geen apen zijn, maar Alexander De Croo weet wel beter. En daar heeft hij volledig gelijk in.Want als wij geen apen waren en dit is géén apenland, hoe is zo’n leugenachtige, egocentrische, onvermoeibaar onkundige narcistische bonobo ooit premier kunnen worden? Denkt u daar maar eens over na. Omdat wij zo bezorgd zijn om de democratie en de eerbiedwaardigheid van haar instellingen? Ik dacht het niet, hé. De enige levende wezens die geloofwaardig kunnen beweren dat we geen apenland zijn en dat die stelling ronduit beledigend is, zijn niet u, ik of die andere Belgen. Het zijn de apen. Niemand anders. Er is geen enkele reden om ervan uit te gaan dat die minder zorgvuldig zouden omspringen met het organiseren van leiderschap dan de belgobo. Wel integendeel. De enige juiste reactie is: “In elk land zou ik wel moeten ontslag nemen, maar niet in België?”

Lopen Vld

Het is de tweede keer dat Flexi Lexi door whatsappjes in de schijnmiserie komt. De eerste keer had hij overheidsmiddelen aangewend om zijn favoriete pornoactrice het hof te maken. Iets wat zijn vrouw niet prettig vond, uiteraard. Maar verder waren het toch zijn zaakjes. Er zijn al overheidsmiddelen misbruikt voor ergere zaken en dat kind werkte tenminste voor haar geld. Dat kan je van het halve parlement niet zeggen. En nu dus opnieuw nadat het glashelder is dat hij loog voor het parlement, voor de pers en bij uitbreiding de hele Belgische bevolking. Alexander maakte er niet veel woorden aan vuil. Hij weigerde naar het parlement te komen en loog opnieuw alsof het gedrukt stond. Zijn mentaal minder bedeelde sidekick

Egbert tweette meteen een berisping voor de mensen die de premier weigerden te geloven. Dat zijn zowat alle mensen behalve Egbert. “Een begroting die per whatsapp afgeklopt zou zijn? Laat ons ernstig blijven. Zo werk je niet. De ‘ok’ sloeg niet eens op de begroting, wel op de socialezekerheidsaanpassing”, tweette Egbert. Waarmee hij dus gewoonweg toegaf dat een aanpassing in de sociale zekerheid wél moeiteloos per whatsappje kon worden afgeklopt. En u vraagt zich vast af waarom vrijwel niets in dit land naar behoren werkt? Dat maakt u dus een belgobo.

“Sommige mandatarissen accepteren smeergeld in

het zwart”

Corruptie is van alle tijden en van alle politieke gezindten. Geen enkele politieke strekking is er vrij van. Maar er is wel één partij die er werkelijk altijd bij is wanneer de prijzen worden uitgedeeld. En dat is onze eigenste PS. In de Vivaldi-regering noemen ze hun plundergedrag nog gewoon beleid, maar regionaal en Europees wordt er ouderwets gepikt als de raven. Wij spraken PS-voorzitter Paul Magnette die er een uitgesproken mening over heeft: “Ik ben het kotsbeu, die grijpgrage handen! Maar ook Vlaanderen moet hierin zijn verantwoordelijkheid nemen.”

De partij van de glimmende kinnen. Zo kan u de PS met enige fantasie omschrijven. Enerzijds zijn ze bourgeois genoeg om met hun kinnen in de trog van de macht te hangen en meer dan hun deel op te slokken. En anderzijds zijn ze dan weer te volks om die kin weer af te vegen vooraleer ze opnieuw onder de mensen komen. Corruptie is de tweede natuur van een Europese socialist in het algemeen en de PS’er in het bijzonder. Deze week kwamen de voorzitter van het Waals Parlement en twee Europees Parlementsleden in opspraak wegens respectievelijk zeer uitgebreid belastinggeld opsouperen voor eigen genot en het aanvaarden van steekpenningen uit Qatar. Wij vroegen Paul Magnette hoe het alweer zover kon komen.

MAGNETTE: “Onwaarschijnlijk schandalig is dat. We zijn het zo beu dat wij als hard werk vermijdende socialisten op deze manier in het nieuws komen. Ik vraag me af wie daarachter zit? Het Vlaams Belang? De N-VA? Wie profiteert van het feit dat wij op deze manier worden afgeschilderd? Dat zijn de ware boeven. U hoeft niet altijd naar ons te kijken. Trouwens, als die mensen in Qatar geld willen uitdelen, is dat toch hun goed recht, zeker?! Wat heeft iedereen toch tegen Qatar? Ik vind dat net heel correcte en fijne mensen. Vrijgevig ook. U moet niet geloven wat sommigen schrijven.”

Het zijn wel uw mandatarissen die keer op keer in de fout gaan?

MAGNETTE: “Dat ziet u fout. Het zijn mijn mandatarissen die telkens weer geld aangeboden krijgen. Maar we zijn volop bezig om hieraan paal en perk te stellen. Op ons volgend congres ga ik nultolerantie voor corruptie lanceren!”

Was dat er dan al niet?

MAGNETTE: “Er was een zeker gedoogbeleid op voorwaarde dat niemand het opmerkte. Maar dat is nu voorbij! We gaan stap voor stap naar nultolerantie voor corruptie. Niet te snel, het moet redelijk blijven. Nu is het zo dat de eerste 250.000 euro corruptiegelden per jaar vrij zijn van afdrachten. Tussen de 250.000 en 500.000 is er 50 procent afdracht aan de partij. En eenmaal boven de 500.000 wordt het beschouwd als ‘niet netjes meer’ en willen we als partij 75 procent van de buit innen. In het nieuwe systeem willen we de afdrachtvrije som verlagen naar 100.000 euro. Ook al omdat we vermoeden dat sommige mandatarissen in het zwart smeergeld ontvangen, wat uiteraard dubbel fout zit.”

Een uitdoofscenario, zeg maar?

MAGNETTE: “U mag dat zo omschrijven. En meteen een duidelijk signaal naar

de jongeren in onze partij: als het is om te graaien, vergeet dan de partij niet. Maar dit intern beleid zo drastisch omgooien vraagt ook offers van de samenleving. Dat zal u vast begrijpen. Wij kijken dus naar Vlaanderen om deze operatie ‘propere handen’ mee te financieren. Enfin, te financieren eigenlijk. De Waalse bijdrage zit ’m in de revaluatie van het huidige systeem. Tenslotte is het ook voor Vlaanderen wat gênant als België op deze manier in het nieuws komt.”

Hoe bedoelt u? U wilt geld krijgen om corruptie aan te pakken?

MAGNETTE: “Dat lijkt me evident. Ik zie niet in waarom wij als enige de gevolgen van de heksenjacht op corruptie moeten slikken. Kijk, wij zijn altijd voorstanders geweest van een billijke vergoeding in de politiek. Mensen moeten op een eerlijke wijze een loon kunnen verdienen net omdat ze anders vatbaar worden voor corruptie. Ik kan vandaag alleen samen met u vaststellen dat dit systeem niet werkt voor de PS. Een substantiële loonsverhoging voor onze mensen zou dit kunnen verhelpen. Dat weten we niet zeker, maar ik stel wel voor dat we het proberen. Of meent u dat de fascisten uit het noorden ook dit initiatief zullen blokkeren? Dat is prima. Als het voor hun mensen niet nodig is, is er meer over voor onze mensen. Dat is de solidariteit waarop België is gebouwd. Niet dan, meneer Pallieter? Meneer Pallieter, bent u er nog?”

DE PS GAAT VOOR KEIHARDE AANPAK CORRUPTIE

De Croo is de zoveelste excellentie die de doctrine-Eyskens toepast. Marc stapte niet op nadat hij internationaal gezochte terroristen een verblijfsvergunning in België toestond. Alexander stapt niet op na leugen 73 in de Kamer van volksvertegenwoordigers.