't Pallieterke van 27 januari 2022

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

© BELGA

8-9

PAUL-HENRY GENDEBIEN STICHTER VAN RASSEMBLEMENT WALLONIE-FRANCE

INTERVIEW

“Men mag niet onderschatten in welke deplorabele staat Wallonië zich bevindt” Paul-Henry Gendebien is oprichter van Rassemblement Wallonie-France, een rattachistische partij die een aanhechting van Franstalig België met Frankrijk bepleit. Als alles op het federale niveau vastloopt is Frankrijk volgens hem “de enige rationele oplossing”. “Er is sowieso geen Belgische natie en de idee van Waalse onafhankelijkheid is te gek voor woorden”, klinkt het.

JOE BIDEN EEN JAAR VOL MISLUKKINGEN POLITICI ONDERSCHATTEN ONGENOEGEN VAN BEVOLKING

2 3

BELGIË INTERNATIONAAL ZORGENKIND EEN KANS VOOR VLAANDEREN?

6

DE CORONAPAS WERKT NIET De federale regering lijkt het te zijn vergeten, maar het Covid Safe Ticket was eigenlijk ontworpen door de EU om controle te kunnen uitoefenen op in- en uitreizen. Het is geleidelijk aan ontaard in een instrument om mensen onder druk te zetten zich te laten vaccineren. Op de verspreiding van het virus heeft het in de praktijk het omgekeerde effect.

Toen het CST werd uitgevaardigd, leefde de illusie nog dat vaccinatie ongeveer gelijk stond aan niet-besmetbaarheid en niet-besmettelijkheid. Dat idee is intussen onjuist gebleken. De vierde golf van Covid-19 heeft vooral Vlaanderen getroffen, een regio met een van de hoogste vaccinatiegraden ter wereld. Op intensieve zorgen begonnen de gevaccineerden de niet-gevaccineerden in aantal te overtreffen. Vaccins werken wel degelijk, maar ze bieden niet de zekerheid waarop we een jaar geleden nog hoopten.

Dat is ook het standpunt van weten-

HOE KIJKEN DE VLAAMSE PARTIJEN NAAR HET CST?

schappers als Luc Bonneux (epidemioloog) en Zeger Debyser (viroloog). Allebei geloven ze in het nut van vaccins, maar beseffen ze dat die geen absolute bescherming bieden en dat een coronapas mensen een onterecht gevoel van immuniteit biedt. Debyser: “Een vaccinatie bewijst namelijk niet meer of mensen al dan niet besmettelijk zijn. De hoogte van de vierde golf is wellicht meer veroorzaakt door dat vals gevoel van veiligheid dat mensen kregen door die coronapas, maar door ook de boosterprik die te laat werd gezet.”

Deze regering heeft nooit de moed

gehad om te kiezen tussen vrijwillige en verplichte vaccinatie. Het CST werd ingevoerd met het argument dat het de samenleving kon beveiligen, maar werd eigenlijk gebruikt als een compromis, als tussenoplossing: een manier om vaccinweigeraars onder druk te zetten door hun sociaal leven onmogelijk te maken.

Het CST is mislukt in beide doelstellingen. De coronapas verleidde gevaccineerden tot het organiseren en bijwonen van activiteiten waar ze de besmetting opliepen, maar waarvoor ze zich veilig waanden. Niet-gevaccineerden zagen dan weer een discriminerende en vrijheidsberovende overheid aan het werk en zijn zich politiek beginnen organiseren in het verzet tegen vaccinatie.

Het wordt tijd te erkennen dat het CST niet werkt, dat het zelfs schade berokkent.

Luc Bonneux: “Het enige wat je kan doen met de coronapas, is hem afschaffen.” Ook ons idee.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

RECCINO VAN LOMMEL KAMERLID & ENERGIESPECIALIST VAN VLAAMS BELANG

“We hebben de 5de duurste energie ter wereld. Dat wil zeggen dat er iets mis is in dit land”

13 OPINIE 2 / BINNENLAND 4-5 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 78ste jaargang • nummer 4 • donderdag 27 januari 2022

€ 3,00

12

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

27 JANUARI 2022

Covidbeleid: de frustratie groeit Voor de vijfde maal in enkele maanden tijd werd er in Brussel betoogd tegen de coronamaatregelen. In casu: een bonte mengeling mensen van verschillende rangen, standen, families, kinderen, bejaarden, Franstalig, Nederlandstalig en anderstalig. Kortom: een perfecte afspiegeling van onze maatschappij.

Er zijn betogers die niet geloven dat het Covid-19-virus bestaat. Er zijn er die gevaccineerd zijn, maar tegen het Covid Safe Ticket (CST) zijn. Er waren ouders die gevaccineerd zijn, maar nu op straat komen tegen de verplichte vaccinatie van hun kinderen. En er zijn betogers die tegen het algemene coronabeleid zijn, de maatregelen moe zijn en, vooral, onze regeringsleden totaal onbekwaam vinden.

En wat is dan de reactie van Marc Van Ranst, denk je? Die twitterde: “De nauwe verbondenheid tussen antivaxers en extreemrechts was weer eens duidelijk op de coronamanifestatie in Brussel. En ja, er waren ook wat andere mensen.” Daarmee bewees Van Ranst dat hij er niets van begrijpt. Hij snapt niet dat hij - ideologisch aan de extreemlinkse kant staande - met zulke beweringen zich steeds verder verwijdert van de rechtsdenkende mensen. De mediageile ‘Grootviroloog’ vindt zichzelf o zo interessant en slim, maar de realiteit is dat hij België van in het begin met een bedenkelijk coronabeleid heeft opgezadeld. Een beleid van ‘trial and error’: we proberen wat en we zien wel wat het geeft, of ‘we zien eerst wat er in andere landen gebeurt’… De geloofwaardigheid van Van Ranst is ondertussen tot onder het niveau nul gedaald.

Autonomen en anarchisten Terug naar de betoging van zondag, die in alle peis en vree van start ging. Ik was zelf niet in Brussel, maar ik heb ondertussen meerdere mensen gesproken die er wel waren. En op de sociale media zijn er voldoende filmpjes gepost die duidelijk maken dat er door de politie hardhandig is opgetreden tegen de betogers terwijl dat absoluut niet nodig was.

Ter hoogte van het Jubelpark ging het mis, toen een groep anarchistische amokmakers - een 500-tal - de confrontatie opzocht met de politie.

En wat meteen opviel: de politie kon die bende niet in toom houden.

Meer nog, in plaats van deze relschoppers te isoleren, werden ze richting Jubelpark gedreven, waar op dat ogenblik enkele tienduizenden mensen braaf stonden te luisteren naar de eerste toespraken. Resultaat was dat honderden ‘gewone’ manifestanten, bejaarden en kinderen, last kregen van het traangas. En erger nog: vanuit zijn commandopost gaf burgemeester Close (PS), in overleg met minister Verlinden (CD&V), bevel om het Jubelpark vroeger dan voorzien te ontruimen.

Tot verbazing van de aanwezigen werd door de organisator meegedeeld dat alles op bevel van hogerhand werd stopgezet. Luttele minuten later begon de oproerpolitie met waterkanon en matrak de massa uit elkaar te jagen. Totaal onnodig, maar ja, kloppen op gewone burgers is gemakkelijker dan te moeten vechten tegen het ‘Zwarte Blok’ van getrainde en goed voorbereide anarchisten en autonomen. En de politiekers? Die merkten alleen de 500 relschoppers op, maar negeerden de boodschap van de 49.500 andere betogers. Typisch. Maar ondertussen groeit de frustratie.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Joe Biden

Een jaar vol mislukkingen Op 20 januari was het een jaar geleden dat Joe Robinette Biden werd ingezworen als 46e president van de VS. Symbolisch viel die verjaardag samen met een pijnlijke nederlaag in de Senaat, de zoveelste voor de president. Zijn plan om het filibusteren af te schaffen kwam er niet door.

Ik las in The Huffington Post dat het in het Engelse taalgebied gebruikte woord ‘filibuster’ afgeleid is van het Franse ‘flibustier’.

Dat is juist, maar dat woord komt dan weer, zoals veel termen uit de zeevaart, van het Nederlandse ‘vrijbuiter’. ‘Filibustering’ is de praktijk waarmee een minderheid in de Amerikaanse Senaat het debat kan rekken door lange tussenkomsten. Het moet een aanzienlijke minderheid zijn, want met een quorum van 60 op 100 kan de stemming toch afgedwongen worden. De filibuster wordt gezien als een rem op lichtzinnige beslissingen van kortstondige meerderheden.

Voorheen was de partij van Biden groot voorstander van dit instrument: de partij filibusterde er bijvoorbeeld flink op los tegen het plan van Trump om een muur te bouwen aan de grens met de Mexico. Nu de Democraten echter zelf over een nipte meerderheid beschikken, willen ze verhinderen dat Republikeinen hetzelfde kunnen doen. Dat plan lukte echter niet, omdat Democratische senatoren Manchin en Sinema over genoeg fatsoen beschikten om de regels niet te veranderen tijdens het spel.

“Joe gaat zichzelf voor schut zetten” Het ongenoegen over de zwakke president groeit. 57 procent van de Amerikanen had in januari 2021 nog vertrouwen in de nieuwe president. Vandaag is dat nog slechts 40 procent en de bodem is nog niet bereikt. In rangen van de Democraten groeit de ongerustheid over de tussentijdse verkiezingen van eind dit jaar.

Biden aan de kant schuiven ten voordele van Kamala Harris is geen optie. De vicepresident van de diversiteit heeft intussen ook haar onbekwaamheid bewezen en slaagt er bovendien in nog minder geliefd te zijn dan de president. De linkse pers in de VS lijkt er zich intussen pijnlijk van bewust geworden dat het presidentschap van Biden een mislukking wordt. Ook in de Vlaamse pers dringt dat besef met vertraging door.

Voor rechtse commentatoren is Biden een godsgeschenk, een onuitputtelijke bron van munitie en vermaak

“Kleine invasie” Het gefaalde offensief tegen het gefilibuster is slechts een detail in een algemeen verhaal van presidentiële mislukking. Alles wat Biden aanraakt, gaat stuk. Ook zijn andere hervormingsplannen voor het kiessysteem kwamen er niet door. Het koninginnenstuk van zijn beleid, het grootschalige Build Back Better-plan, was al eerder in de Senaat gesneuveld. De doorslaggevende tegenstemmen kwamen telkens uit zijn eigen partij.

De terugtocht uit Afghanistan werd een catastrofe. De migratiedruk op de zuidgrens, uitgelokt door Biden zelf, was nooit eerder zo groot. De inflatie steeg van 1,6 naar 7 procent, de koopkracht daalt. Bidens coronabeleid stokte halfweg vorig jaar, met nu al meer doden dan er vielen in dezelfde periode onder Trump. Joe Biden heeft slechts één verwezenlijking op de teller: het infrastructuurplan dat met steun van de Republikeinen werd goedgekeurd.

De publieke communicatie van Biden verloopt intussen rampzalig.

Tenzij de president zich letterlijk houdt aan de tekstjes voorbereid door zijn medewerkers, monden zijn perscontacten uit in het beste geval in onsamenhangend gebazel, in het slechtste geval in gevaarlijke flaters. Zijn blunders inzake de nochtans gevoelige communicatie over het door China bedreigde Taiwan hebben we hier al eerder aangehaald. Deze week, toen Biden even door zijn medewerkers van de leiband werd gelaten, was het weer prijs.

Terwijl de zenuwen van de wereld gespannen staan over een mogelijke Russische aanval op Oekraïne, improviseerde hij dat een “kleine invasie” van Rusland misschien niet zo erg zo zijn. Zelfs de VRT merkte op dat hij dit later moest rechtzetten door een papiertje opgesteld door zijn administratie af te lezen.

Wat blijft bevreemden is dat de ongeschiktheid van Biden al vooraf evident was, voor iedereen die het wilde zien en tenminste niet verblind was door afkeer voor Trump. Hij toonde zich nooit het scherpste mes in de lade. Hij had in zijn lange loopbaan geen enkel teken gegeven van leiderstalent of sterke persoonlijkheid.

Zijn verzonnen verhalen over zijn eigen leven, waarvan het moeilijk is uit te maken of hij ze zelf is gaan geloven of niet, waren algemeen bekend. Zijn mentale aftakeling was ook al voor de verkiezingen duidelijk. Verschillende bronnen bevestigden aan The New York Times dat Obama daarom had geprobeerd Biden te overtuigen om niet te kandideren. “Joe gaat zichzelf voor schut zetten”, had Obama gewaarschuwd. Obama had gelijk.

“Permanente obstructie” Ik beken dat ik al een jaar benieuwd uitkijk naar hoe de Vlaam-

© SHUTTERSTOCK

2

Joe Biden

se buitenlandpers zou omgaan met haar groeiende cognitieve dissonantie tussen het beeld dat ze bij zijn aantreden schetsten van Biden en de werkelijke Biden.

Sommigen blijken intussen bereid, zoals verstandige beleggers, om hun verlies te nemen: “Slechts één belofte kon hij waarmaken” (Het Nieuwsblad), “Allemansvriend oogst alleen maar verdeeldheid” (De Tijd).

Meestal erkennen ze de mislukking van Biden, maar wijten ze die aan sabotage door de perfide Republikeinen. “Door een mix van fouten en vooral permanente obstructie is Biden tot hiertoe vooral een president van mooie intenties”, probeert Steven Defoer in De Standaard. Niemand drijft de fantasie van Biden als een bekwame president vol goede bedoelingen verder dan Defoer en hij is in daarvoor best bereid de waarheid flink wat geweld aan te doen. Met zijn hoop dat Kamala Harris misschien dit jaar het tij kan keren voor de Democraten, zit hij zelfs in helemaal in ‘Neverland’.

Een terugkerend thema in de verontschuldigingen voor het falen van Biden is dat van de gepolariseerde samenleving die het arme Joe onmogelijk maakt om nog behoorlijk te regeren. De dekselse Republikeinen verhinderen Biden om te doen wat het meest van hem werd verwacht: een verzoenende president zijn.

Het is altijd boeiend om in de pers oproepen tot politieke verzoening te lezen. Die blijken in de praktijk altijd te bestaan uit een vraag aan rechts om aan zijn ideeën en kritiek te verzaken. Je leest nooit een oproep tot verzoening gekoppeld aan de vraag om het immigratiebeleid te verstrengen, wat redelijker te worden over het klimaat of op te houden onzichtbaar blank racisme verantwoordelijk te stellen voor alle problemen van minderheidsgroepen.

Een bijzonder element in de onredelijkheid van Republikeinen is volgens de commentatoren “the Big Lie”, het idee dat Biden de verkiezingen eigenlijk heeft gestolen. Ze vergeten dat de originele Big Lie al van 2016 dateert, toen Democraten de overwinning van Trump het resultaat verklaarden van Russische manipulatie en hem later zelfs hebben pogen af te zetten op grond van wat achteraf een valse beschuldiging is gebleken. Trump was hooguit de katalysator van de politieke stammentwisten, niet de oorzaak.

“Ik zie dat je geen ziel hebt” Een van de stoere vertelsels van Biden gaat over een ontmoeting in 2011 met Poetin, maar waar de laatste zich niets van herinnert. “Mijnheer Poetin,” zou hij toen gezegd hebben, “ik kijk je in de ogen en ik zie dat je geen ziel hebt.” Het zou een geweldige scène in een Hollywoodfilm zijn.

Voor rechtse commentatoren zoals ikzelf, is Joe Biden een godsgeschenk, een onuitputtelijke bron van munitie en vermaak. Het wordt allemaal wat minder grappig als je overweegt dat zijn geloofwaardigheid het belangrijkste is dat staat tussen ons en een conflict om Oekraïne dat heel Europa kan meeslepen.

JURGEN CEDER

De man die met een brandenfakkel voor het huis van Ne19 JAN de derlandse politica Sigrid Kaag 2 0 2 2 (D66) stond, is veroordeeld tot zes maanden cel. De politierechter in Den Haag veroordeelde de vrouw die alles filmde en rechtstreeks uitzond, tot vier maanden cel. Ook krijgen ze een contact- en gebiedsverbod voor onder andere Kaag en andere leden van de Nederlandse regering.

© PHOTONEWS

DE WEEK

Het federaal parket heeft het onderzoek naar de sabotage van de kernreactor Doel 4 in 2014 zonder gevolg afgerond. “Helaas is het onmogelijk gebleken om een verdachte te identificeren. We hebben onvoldoende bewijs om iemand te kunnen vervolgen”, klinkt het bij het parket.

Politici en pers onderschatten het ongenoegen van het volk

3 © BELGA

Actueel

27 JANUARI 2022

De Amerikaanse rockzanger Loaf is op 74-jarige leef21 JAN Meat tijd overleden. Hij scoorde met 2 0 2 2 het album ‘Bat Out of Hell’ en de daaruit getrokken single ‘Paradise by the Dashboard Light’. Hij was ook acteur in onder andere ‘Fight Club’ (1999).

© PHOTONEWS

Zeventig mensen met de Belgische nationaliteit en die na de machtsovername door 20 JAN rechthebbenden de taliban Afghanistan wilden ontvluchten, worden 2 0 2 2 naar ons land gerepatrieerd. De groep was op 6 januari de grens tussen Afghanistan en Pakistan overgestoken en van daar naar hoofdstad Islamabad gebracht. Het gaat om mensen met de Belgische en Afghaanse nationaliteit, voornamelijk mensen die voor Defensie hebben gewerkt en mensenrechtenverdedigers die onder onze bescherming vallen.

Het Overlegcomité heeft een akkoord bereikt over de invoering van een coronabarometer. De barometer zal drie codes tellen, van geel over oranje tot rood. Daaraan zijn telkens een reeks maatregelen gekoppeld. “De coronabarometer moet transparantie en voorspelbaarheid bieden”, zei premier De Croo.

De topman van de marinecomponent van het Duitse viceadmiraal Kay-Achim Schönbach, heeft 22 JAN leger, zaterdagavond ontslag genomen. Eerder op de dag 2 0 2 2 was een diplomatieke rel ontstaan tussen Duitsland en Oekraïne nadat een video was uitgelekt waarin Schönbach zegt dat de vrees voor een Russische inval in Oekraïne “onzin” is, dat de Russische president Vladimir Poetin gerespecteerd moet worden en dat de Krim nooit meer in Oekraïense handen zal komen. Ook zei hij dat Oekraïne niet aan de criteria voor NAVO-lidmaatschap beantwoordt.

23 JAN

2022

24 JAN

2022

Vooruit-voorzitter Conner Rousseau blijft in Sint-Niklaas wonen. Gent, de stad waarvan de jongste maanden gezegd werd dat hij naar daar zou verhuizen, is volgens hem in goede handen.

De Belgische defensie houdt haar eenheden ‘in staat van maximale paraatheid’. De Russische dreiging aan de Oekraïense grens “baart ons veel zorgen en raakt ons politiek, diplomatiek, maar ook militair”.

Dat zegt legerchef Michel Hofman.

Bij een schietpartij in een aula van de universiteit van Heidelberg zijn een dode en drie gewonden gevallen. De dader, een 18-jarige student, pleegde nadien zelfmoord. De politie heeft nog geen uitsluitsel over de motieven van de dader.

Aleksej Navalny, de voornaamste Russische opposant die al een jaar in de cel zit, is 20 2 2 toegevoegd aan de Russische lijst met ‘terroristen en extremisten’. Dat blijkt uit de lijst van de Russische financiële inlichtingendienst Rosfinmonitoring.

© SHUTTERSTOCK

25 JAN

De betoging tegen de coronamaatregelen in Brussel bracht 50.000 mensen op de been

Dat meer dan 50.000 mensen op een winterdag naar Brussel afzakken om te betogen tegen het coronabeleid wordt door de beleidsmakers al te snel weggelachen. De manifestatie toont nochtans aan dat er een breder ongenoegen is bij de bevolking.

Een wantrouwen waarvan de oorzaak niet enkel bij de pandemie ligt, maar ook bij het jarenlange stilzwijgen en wegkijken door politici van problemen zoals immigratie, criminaliteit, koopkracht en betaalbare pensioenen.

Het is een ongeschreven regel of principe: ontvang je als krant een lezersbrief of krijg je als politicus een mail van een geërgerde burger, dan zijn er minstens tien die overwegen een brief of mail te schrijven, maar het toch niet doen.

Hetzelfde geldt voor deelnemers aan een betoging. Voor 10.000 manifestanten zijn er evenveel sympathisanten die thuisblijven.

En dus valt opkomst van vorige zondag op de betoging tegen het coronabeleid niet weg te lachen.

Ook niet vergeten dat mensen die van plan waren te komen wellicht afgeschrikt werden door vroegere geweldplegingen op vorige manifestaties. De beelden van zondag tonen aan dat ze geen ongelijk hadden.

In de analyses die van de betoging worden gemaakt, gaat het vaak over de organisatoren en over de vraag of het nu radicaal-rechtse of radicaal-linkse groepen zijn die infiltreren en keet schoppen. Of wie de organisatoren zijn en wat hun agenda is. Waarbij het geen belediging is voor de betogers te stellen dat een aantal van de figuren achter de manifestatie tot een rariteitenkabinet behoren. Als men beweert dat de coronavaccins als doel hebben aan bevolkingsbeperking of controle van de nataliteit te doen, dan is er toch iets mis.

Het verzwijgen of minimaliseren van problemen Het zou echter al te gemakkelijk zijn om de mensen die deelnemen aan de betoging te beschouwen als een bende idioten die door allerlei complottheorieën niet meer helder zouden kunnen nadenken.

Dat er een wantrouwen gegroeid is ten opzichte van het coronabeleid en zelfs de vaccinatie is het gevolg van wat in het verleden is gebeurd. Het gaat dan over het verzwijgen en minimaliseren van problemen. Neem nu de ellende die een ongebreidelde immigratie al met zich heeft meegebracht.

Het leidde tot meer criminaliteit en toestanden waarbij vrouwen

niet meer veilig over straat kunnen lopen. Niet enkel ’s nachts, zelfs overdag.

Wie het probleem aankaartte werd weggelachen. In het beste geval tenminste. Vaak kreeg men het verwijt racist te zijn en volgde een proces. Ook vandaag nog.

Kijk maar naar de paternoster aan processen en aanklachten waarmee de Franse presidentskandidaat Eric Zemmour te maken heeft.

Een wantrouwen is gegroeid ten opzichte van het coronabeleid door het verzwijgen en minimaliseren van problemen in het verleden Welnu, wanneer mensen zien dat een probleem als immigratie verzwegen of geminimaliseerd wordt, dan is het een kleine sprong naar het vermoeden dat men in deze coronacrisis de bevolking voorliegt, of het nu over de strenge coronaregels gaat of over de vaccinatiecampagne. Het is ook opmerkelijk dat politici en pers het zeer moeilijk hebben om dat ongenoegen te vatten en te kaderen. Alsof ze in een parallel universum leven.

Geen visie op lange termijn over onze welvaart De frustratie bij de bevolking is trouwens niet alleen ingegeven door het feit dat beleidsmakers opzij kijken bij ergernissen als immigratie en criminaliteit. Wat politici zelf vaak onderschatten is de boosheid over niet nageleefde beloftes. En dan gaat het niet over wat men tijdens een verkiezingscampagne doet. Neen, het gaat over de indruk die politici wek-

ken dat ze de grote welvaartsuitdagingen de baas kunnen, zoals het behoud van de koopkracht en de betaalbaarheid van de pensioenen. De voorbije 20 jaar werd meer dan eens de indruk gewekt dat de pensioenen betaalbaar waren. Maar steevast bleek het bedrog te zijn. Over het Zilverfonds moet men niet meer beginnen, want iedereen weet wat voor een vorm van volksverlakkerij dat was. Andere pensioenhervormingen werden met veel poeha aangekondigd, maar stelden weinig voor.

Het overige economische beleid voedde het wantrouwen eveneens, zoals de sanering van de begroting. Al 40 jaar heeft men het over besparingen. Door een ‘stop and go’-beleid werd het ene jaar gewerkt aan die sanering en het jaar erop niet meer. De bevolking krijgt echter de indruk dat men echt elk jaar met besparingen en hogere belastingen om de oren wordt geslagen.

Politieke merken zijn ‘op’ Ondertussen wordt duidelijk dat de klassieke politieke partijen geen antwoord meer klaar hebben op al die uitdagingen. Dat is niet nieuw, maar wordt nu wel pijnlijk duidelijk. De nieuwjaarstoespraken van de partijvoorzitters hebben dat nog maar eens aangetoond. Egbert Lachaert van Open Vld begint voor de elvendertigste keer over vernieuwing.

En over lagere belastingen. Dat voor een partij die al 20 jaar in de regeringen zit… Blijkbaar heeft men bij Open Vld nog altijd niet door dat het politieke merk gewoon op is. Het feit dat er over een paar jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen steeds meer burgemeesters van traditionele partijen zullen zijn die niet onder de eigen partijnaam wensen op te komen, is een duidelijk signaal.

Mogelijk nog pijnlijker dan het betoog van Lachaert was dat van CD&V-voorzitter Joachim Coens.

Een recyclage van typische christendemocratische gemeenplaatsen, zoals ‘de mensen centraal stellen’. En de partijvoorzitter diepte zelfs nog het thema van het ‘ongebreidelde kapitalisme’ op.

Waar hij dat vandaan haalt en wat de bedoeling hiervan is, blijft onduidelijk. Op gemeenplaatsen als deze zit de Vlaming nu echt niet te wachten.

4

Binnenland

27 JANUARI 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

Ageas en het nieuwe economisch dirigisme De federale overheid neemt wat onverwacht een participatie in verzekeraar Ageas. Blijkbaar wil de staat op die manier een overname tegengaan. Daarnaast is elke overheidsparticipatie in een bedrijf ook welkom voor de schatkist dankzij inkomens uit dividenden op de aandelen. Wat hier gebeurt sluit ook aan bij een Europese trend richting meer economisch dirigisme.

Chinese invloed counteren Het verankeringsdebat is ondertussen terug. Zij het nu niet met een Vlaams, maar een Belgisch sausje over. Koen Van Loo, topman van FPIM, geeft het in de weinige interviews met de pers ook grif toe. Men wou vermijden dat het aandeelhouderschap en de beslissingsmacht bij Ageas te veel naar het buitenland zou verschuiven.

Ageas heeft een zeer versnipperd aandeelhouderschap met een belangrijke Chinese inbreng. Holding Fosun heeft 10 procent in handen, verzekeraar Ping An 6 procent. Om te vermijden dat de Chinezen te veel wegen op de beslissingen en zelf op zijn minst een sturende invloed te hebben, was de overheidsparticipatie welkom. Wie Van Loo hoort, begrijpt tussen de regels ook dat dit niet de laatste nieuwe participatie van FPIM zal zijn.

Er is tenslotte ook een Europees proces aan de gang waarbij overheden steeds © BELGA

Dat de federale overheid aandeelhouder is van een telecombedrijf als Proximus of het postbedrijf bpost zullen velen nog begrijpen. De 100 procent aandelen in staatsbank Belfius en de participatie in BNP Paribas zijn nog overblijfselen van de financiële crisis van ondertussen 13 jaar geleden. Maar wat te denken van de 6,5 procent aandelen die de Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij (FPIM), het investeringsvehikel van de federale regering, van verzekeraar Ageas kocht? Een operatie van 600 miljoen euro. Niet weinig in budgettair moeilijke tijden.

Blijkbaar is de participatie ingegeven door de nood aan verankering van nationale bedrijven. Een debat dat in de jaren ’90 van vorige eeuw in Vlaanderen werd gevoerd in de tijd dat grote Belgische bedrijven door Franse giganten werden overgenomen. De beslissingscentra van de zogenaamde kroonjuwelen verdwenen naar het buitenland.

meer aandelen van bedrijven overkopen.

Om ze inderdaad te beschermen tegen buitenlandse inmenging. In Frankrijk is zoiets al decennialang een traditie. Dat dirigisme waait nu over naar andere EU-lidstaten. Zoals Ageas aantoont, zien regeringen het als een manier om de opkomende Chinese economische invloed in het bedrijfsleven te counteren. Het feit dat sinds de coronacrisis minder wantrouwig gekeken wordt naar overheidsoptreden in de economie helpt daar zeker ook bij.

Etatisme Bovendien heeft het klimaatdebat dat etatisme een nieuwe schwung gegeven. De klimaatplannen met regels, subsidies en overheidsinvesteringen hebben heel wat weg van een industriële planeconomie. Waarbij niet voor jaren, maar voor decennia een pad wordt uitgetekend. In dat verband kan het voor regeringen geen kwaad om in veel bedrijven een vinger in de pap te hebben.

Nu leert de geschiedenis dat de overheid die zich in het bedrijfsleven waagt niet altijd de beste resultaten haalt, om het zacht uit te drukken. Zware besparingen in moeilijke tijden - via ontslagen bijvoorbeeld -

liggen politiek zeer gevoelig. Winstgevendheid staat in zulke bedrijven niet altijd voorop omdat men weet dat de regering kan bijspringen als het echt nodig is.

De geschiedenis leert dat de overheid die zich in het bedrijfsleven waagt niet altijd de beste resultaten haalt Dat is voor de huidige generatie politici dus geen beletsel om voor meer economisch etatisme te kiezen. De federale regering ziet zelfs een bijkomend, typisch Belgisch voordeel: die overheidsparticipaties leveren elk jaar steevast honderden miljoenen euro’s aan dividenden op. En die zijn zeer bruikbaar om de begrotingstekorten te beperken. Bovendien levert een verkoop van de participatie geld op dat mag worden gebruikt om de staatsschuld te doen dalen. Al is het de vraag of het wel gezond is dat economisch dirigisme deels wordt gestuurd door budgettaire behoeftes.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

WOKE VAN DE WEEK Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Het effect van Forer

“Je bent geen moeilijk persoon, maar van onrecht kan je boos worden. Je bent een onafhankelijke denker die de beweringen van anderen niet zonder bewijs aanneemt. Je bent sociaal, maar af en toe wil je eens alleen zijn om tot rust te komen. Je vindt het belangrijk dat anderen je waarderen. Mensen op wie je kan rekenen, kunnen ook steeds op jou rekenen. Je hebt de neiging te kritisch te zijn voor jezelf. Soms voel je je onzeker, ook al laat je dat niet blijken. Een recente gebeurtenis baart je zorgen.” Vind je dat die tekst jou vrij goed beschrijft? Dan onderga je het effect van Forer.

Psycholoog Bartram Forer nam een persoonlijkheidstest af van zijn studenten. Achteraf liet hij hen het resultaat lezen in een tekst vergelijkbaar aan die van hierboven. De studenten wisten het niet, maar Forer had geen enkele rekening gehouden met de test en iedereen precies dezelfde persoonsbeschrijving meegegeven. Toch gaven zijn proefpersonen die ontleding een juistheidsscore van gemiddeld 85 procent.

Barnum Forer besefte dat het gemakkelijk is om mensen te doen instemmen met vage beschrijvingen. Iedereen is wel eens onzeker, iedereen heeft een of andere zorg en bijna iedereen vindt het fijn als hij door anderen op prijs wordt gesteld. Zolang je die algemeenheden vleiend genoeg maakt, zijn mensen bereid ze te zien als toepasselijk op zichzelf. We denken graag dat we speciaal en uniek zijn, maar helaas is dat niet het geval.

Het Forer-effect verklaart waarom mensen in horoscopen geloven en zo gemakkelijk bedot kunnen worden door handlezers, kaartleggers en parapsychologen. Het wordt ook gebruikt in reclame en marketing: de films die Netflix jou aanraadt of de muzieksuggesties van Spotify zijn heus niet zo gepersonaliseerd als je denkt.

Deze psychologische neiging wordt ook soms ‘het effect van Barnum’ genoemd. P.T. Barnum, de grote showman die van schijn en manipulatie zijn broodwinning had gemaakt, zei ooit: “Elke minuut wordt een sukkel geboren.”

JURGEN CEDER Circusmagnaat P.T. Barnum

De woke-beweging weet steeds meer harten te veroveren en dat is maar goed ook, luidde het oordeel van Nina, de onvolprezen vrouwenrubriek van Het Laatste Nieuws.

We Need Diverse Books

cent van de leraars geloofde dat kinderen enthousiaster zouden zijn over lezen als ze boeken hadden waar ze zichzelf in herkenden. De helft van de kinderen uit de Verenigde Staten is daarbij ‘non-white’ geboren, terwijl slechts tien procent van de kinderboeken divers zijn”, klinkt het verder. “En bij ons is dat niet anders.

Toch blijft het literair landschap vrij eentonig. Hoofdpersonages in boeken zijn meestal wit, hetero en cisgender.”

Daarbij wordt de loftrompet gestoken over de Amerikaanse organisatie We Need Diverse Books en de nieuwe roman van de Nederlandse medeoprichter Marieke Nijkamp. “Het hoofdpersonage uit het boek is non-binair. Dat is iemand die zich niet thuis voelt in de binaire gendercategorieën man of vrouw en zich beter voelt bij een andere, niet-binaire genderidentiteit”, klinkt het in het Nina-artikel.

“Nijkamp is zelf non-binair, verkiest de voornaamwoorden ze/haar of die/hun en heeft een handicap. Ze maakt er dan ook haar persoonlijke missie van om (jeugd) boeken diverser te maken. Dat doet ze onder andere door zelf te kiezen voor lgbtqia-hoofdpersonages of personages met een handicap.”

“Uit een grootschalig Amerikaans onderzoek bleek dat bijna negentig pro-

PIETER VAN BERKEL

Nina is het vrouwenmagazine van Het Laatste Nieuws en is de lezer ongetwijfeld welbekend omwille van begeesterende literatuur over onder meer seks en relaties, lichamen, magie en hekserij, en allerlei pseudowetenschappelijke ‘gezondheidstips’, met ronkende titels als ‘Body-hair activiste breekt taboe rond lichaamshaar bij vrouwen: “Het is wél sexy’’’ en ‘Auteur (42) over hoe cannabis haar een betere moeder maakt: “Mijn kinderen associëren cannabis met een kalme, aanwezige mama’’’.

Het magazine is tevens de vergaarbak van de laatste woke-trends die van de andere kant van de Atlantische Oceaan komen overwaaien, zoals blijkt uit een artikel over woke-jeugdboeken. “Dat de maatschappij inclusiever wil worden, laat zich ook voelen in de literatuur. De wokebeweging is al een paar jaar in opmars en weet steeds meer harten te veroveren. Hoofdpersonages uit (jeugd)boeken worden diverser, en dat is maar goed ook”, steekt het artikel van wal, schijnbaar zonder enig spoor van ironie.

© WIKIMEDIA

Waarom je zo gemakkelijk gelooft dat een beschrijving op jou toepasselijk is

© WIKIMEDIA

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Koen Van Loo, minister van Financiën Vincent Van Peteghem en Pascal Lizin

Nina (HLN) steekt de loftrompet over ‘woke-literatuur’ voor kinderen

Marieke Nijkamp

Binnenland

27 JANUARI 2022 © BELGA

GENT

5

Hafsa voor burgemeester?

Na het aantreden van Hafsa El-Bazioui (Groen) als schepen kijken vriend en vijand toe wat ze ervan maakt. Het is duidelijk dat haar partij hoge verwachtingen in haar stelt. Wordt zij in 2024 de nieuwe kopvrouw van Groen?

Operatie Propere Handen

Hafsa El-Bazioui

Schepen El-Bazioui heeft een pak troeven om het te maken in de politiek. Ze is een mondige en assertieve dame met een mening. Ze heeft ook een kleurtje en draagt een modieuze hoofddoek. Nog voordat ze de eed aflegde als ‘eerste schepen van Vlaanderen met een hoofddoek’ kreeg ze al ruim aandacht in de media en was ze tot ver buiten Gent bekend. De andere vrouwelijke schepenen van Groen, allebei al oudgedienden, Elke Decruynaere en Tine Heyse, kunnen niet tippen aan de uitstraling van hun nieuwe collega. Het is dan ook niet denkbeeldig dat Hafsa bij de volgende verkiezingen de eerste vrouw wordt op de lijst.

Het valt op dat Hafsa als nieuwkomer meteen een zwaar pakket aan bevoegdheden krijgt. Een bewijs dat haar partij vertrouwen in haar heeft. Zij wordt verantwoordelijk voor ‘Facilitair beleid’, het beheer van alle stadsgebouwen, eigendommen, voertuigenvloot… Dat pakket neemt ze over van aftredend schepen Annelies Storms. Daarnaast staan twee partijgenoten een deel van hun portefeuille af. ‘Personeel’, een belangrijke bevoegdheid, neemt ze over van schepen Van Braeckevelt en ‘internationale solidariteit’ van schepen Heyse. Dat laatste geeft haar de kans om in de kijker te lopen op fairtrade-festivals, solidariteitsacties enzovoort, en om contacten te leggen met de vele organisaties die in Gent actief zijn. Ze krijgt daarmee volop de kans om zich te bewijzen en om kiezers te winnen.

Eerst groeien als schepen Hafsa doet met volle overtuiging aan ‘identiteitspolitiek’. Overal loert racisme

© BELGA

Advocaat Kris Luyckx en spijtoptant Dejan Veljkovic

en discriminatie en dat wil zij, overtuigd van het eigen gelijk, met alle middelen bestrijden. Zelf zegt ze dat ze graag wat provoceert. Kritiek vanuit de oppositie heeft haar tot nu toe niet geraakt. Integendeel, het sterkt haar in de rol van ‘underdog’ die zij zich aanmeet. Wie haar bekritiseert, wordt weggezet als onverdraagzaam of racistisch.

Niet kritiek van buitenaf, maar wel haar eigenzinnigheid en doctrinaire standpunten zouden wel eens het grootste struikelblok kunnen zijn voor haar politieke loopbaan. Als raadslid bleef ze weg bij stemmingen wanneer zij het niet eens was met haar partij. Als schepen zal zij bereid moeten zijn om water in de wijn te doen en compromissen te aanvaarden. Het is afwachten of ze dat kan en of ze in haar rol als schepen groeit.

Huidig boegbeeld Filip Watteeuw heeft al laten aangekondigd dat Groen na de volgende verkiezingen de burgemeester van Gent wil leveren. Hijzelf mag dan al veel ervaring hebben en intellectueel een stuk zwaarder wegen dan Hafsa, Watteuw heeft het nadeel een man te zijn van (West-)Vlaamse afkomst die straks zestig jaar oud wordt. Hij is ook een pak minder fotogeniek dan Hafsa. En ja, dat speelt in verkiezingstijd mee. Bovendien is Watteeuw een omstreden schepen met vurige supporters, maar ook hevige tegenstanders. Hafsa heeft voor Groen het ideale profiel. Als ze niet te veel fouten maakt en zich niet te veel vijanden op de hals haalt, bestaat de kans dat niet Filip Watteeuw, maar Hafsa in 2024 uitgespeeld wordt als lijsttrekker en als kandidaat-burgemeester.

MATHILDIS

Sinds 2019 vertelde spijtoptant Veljkovic over de onwettelijke praktijken in het voetbal. Recent werden tientallen dossiers en 19 profclubs door het gerecht geviseerd voor onregelmatigheden, zoals het zwartgeldcircuit bij de handel met voetballers en belastingontduiking. Men noemde dat ‘Operatie Propere Handen’.

Het gerecht startte toen bij ons ook een onderzoek naar wedstrijdmanipulatie, want de voetbalbond deed ter zake niets. Nu al staat vast dat veel voetbalbonzen, onder wie respectabele bedrijfsleiders, na de processen niet meer met de gebruikelijke propere handen aan de slag kunnen gaan.

Het blijft natuurlijk afwachten wanneer de debatten in de rechtbank gevoerd zullen worden. Ik denk hierbij spontaan aan de aanklacht in 1994 voor valsheid in geschrifte tegenover Carla Galle, socialistische baas van Bloso. Samen met andere leden van de socialistische partijtop had ze smeergeld gekregen van de helikopterbouwer Agusta. Men wist het proces te verdagen tot ze allemaal in 2003 door het hof van beroep in Brussel werden vrijgesproken wegens verjaring. Ook bij procedurefouten kan dat.

Van Holsbeeck, die door de media steeds met grote egards werd bejegend, was van 2003 tot 2018 spelersmakelaar en manager van Anderlecht. Volgens De Morgen verdiende hij maandelijks 4.600 euro en jaarlijks een bonus tussen 250.000 en 500.000 euro. Dat zijn gangbare bedragen in het door de overheid rijkelijk gesubsidieerde voetbal (vergelijk dit eens met de wedde van een universiteitsprof-topspecialist in kankeronderzoek). Hij werd vorige week naar de cel verwezen voor fraude rond makelaar Henrotay. Dat staat los van Operatie Propere Handen waarin hij ook vervolgd wordt.

Geld, veel geld In het voetbalwereldje gaat het om veel geld. In de recente ARD-documentaire ‘Miljardenspiel Amateurfussball’ wordt bevestigd dat jonge spelers alleen nog voor geld willen voetballen, zelfs vanaf 16 jaar. Per seizoen wordt in Duitsland bij de amateurs rond 500 miljoen euro zwart geld betaald.

Dat geld komt van sponsors en mecenassen. Ook in Vlaanderen worden in de provinciale reeksen bedragen van 250 tot 400 euro per wedstrijd aan een speler betaald, vaak in het zwart. Sportjournalisten weten natuurlijk wat er in het voetbalwereldje gebeurt, maar zijn zeer stilzwijgend omdat de professionele waarde van hun job grotendeels afhangt van de bereidwilligheid van de clubs om hen info te verstrekken.

Wat opvalt is dat veel voetbalbonzen ook bedrijfsleiders zijn. Die trachten uiteraard om op alle mogelijke manieren zoveel mogelijk winst te maken en willen zo weinig mogelijk geld zien verdwijnen door belastingen. Zo zijn er immobiliënmakelaars die graag een duur appartement op de zeedijk willen kopen, maar hiervoor het nodige

officiële geld niet hebben omdat ze vooral zwart geld bezitten. Dat zit diep ingebakken in onze maatschappij, gevoed door de zeer hoge belastingen. Het is dus niet verwonderlijk dat er ook in de beroepssport excessen zijn.

Gunstig financieel statuut Het blijft wel ergerlijk dat ondanks alles het profvoetbal een uitzonderlijk gunstig financieel statuut blijft behouden. Het profvoetbal van de voetbalbond is ook een nieterkende federatie omdat zij de verplichte splitsing niet wil doorvoeren. Desondanks worden zij - vooral sinds Club Brugge-supporter Dehaene - al jaren met nooit geziene voordelen door de overheid begunstigd.

Onbegrijpelijk dat Vlaamse sportministers, die exclusief bevoegd zijn voor sport, dit nog steeds laten gebeuren.

De voetbalbond beleeft nu een crisis omdat er bescheiden voorstellen zijn om eindelijk de fiscale bevoordeling van topvoetballers en clubs te beperken. Wouter Vandenhaute, de nieuwe voorzitter van het belgicistische Anderlecht, moet namens het profvoetbal het lobbyen bij de federale regering organiseren om de immense voordelen voor overbetaalde profvoetballers en frauderende clubs hoog te houden. Dat gebeurt op een moment dat tienduizenden Vlamingen kampen met onbetaalbare energiefacturen.

Politici van alle partijen zijn vaak supporter van een voetbalclub en willen dat hun club excelleert. Dat mag voor hen helaas desnoods door uitzonderlijke voordelen voor voetbalprofs te behouden, zoals talenwonder Bouchez (MR) bepleit. Hij steunt hiermee in Wallonië graag de anti-campagne van de PTB, die moet zorgen voor een verzwakking van de PS. Hopelijk dwingen de Vlaamse parlementsleden de Vlaamse en federale regeringen tot een onverbiddelijk sociaal standpunt.

GEERT GOUBERT

BETAALDE ADVERTENTIE

83

ste Zondag 20 maart 2022 14u30

Lotto-Arena Antwerpen

Info en reservatie 03 237 93 92 info@anz.be www.zangfeest.org 070 345 345 www.teleticketservice.com

6

Politiek

27 JANUARI 2022

België wankelt…

De kans voor Vlaanderen is nu “Over België worden internationaal steeds meer zorgen geuit. Het land lijkt gevangen in een structuurcrisis die zelfs zichtbaar is in het verval van de Brusselse stadstunnels”, schreef NRC Handelsblad enkele jaren geleden in een hoofdcommentaar. Intussen is het land in een structuurcrisis zonder voorgaande belandt. Vlaanderen maakt maar beter ernstig werk van ‘een ordentelijke opdeling’, wil het niet meegezogen worden in de diepe crisis waar Brussel en Wallonië zich momenteel in bevinden.

Dat de cijfers voor Wallonië dramatisch zijn, is niet nieuw. Het gewest wordt geconfronteerd met een lijvig, peperduur overheidsapparaat, gespecialiseerd in uitkeringen en subsidies. Tel daarbij nog de gevolgen van de coronapandemie en de miljardenrekening van de overstromingsramp, en de financiële situatie wordt stilaan hopeloos. Bovendien treedt vanaf 2025 de nieuwe Bijzondere Financieringswet in werking. De regio’s krijgen dan hogere federale dotaties naargelang hun inbreng in de personenbelasting. Deze regeling is uiteraard nadelig voor Wallonië en Brussel. Daarom krijgen ze een jaarlijkse compensatie die ieder jaar met 10 procent wordt afgebouwd, tot wanneer de teller in 2035 op nul staat.

België hangt in de touwen In Wallonië begint men eindelijk de ernst van de situatie te vatten en ziet men in dat dit het gevolg is van ‘een buitengewone laksheid die het Waalse begrotingsbeleid sinds jaren kenmerkt’. Etienne de Callataÿ, een van de experten in de Waalse schuldcommissie, onderschrijft de stelling dat de toestand voor Wallonië gevaarlijker is dan destijds de financiële crisis in Griekenland. Bovendien dreigen de Waalse financiën in een negatieve spiraal terecht te komen. Door het verlies aan kredietwaardigheid zal Wallonië in de toekomst voor leningen meer moeten betalen. Steeds meer rijke Walen wijken

bovendien uit naar Vlaanderen. Daardoor wordt het fragiele sociale weefsel in het zuiden van het land nog meer onder druk gezet.

België is institutioneel zo’n kluwen dat het niet meer in staat is om in te spelen op de snel veranderende internationale situatie Maar ook de onhoudbare financiële situatie in het onbestuurbare, vervallen Brussels Gewest zorgt eveneens voor de nodige onrust. De bestuurders maakten er al een put van 3,3 miljard euro. Dat bedrag zou tegen 2024 zelfs verdrievoudigen. De afbetaling van de schuld bedraagt nu reeds 184 miljoen euro per jaar. De Brusselse overheid is niet meer in staat om haar kerntaken uit te voeren.

Vorige week maakte de N-VA bekend dat de gemiddelde wachttijd voor een sociale huurwoning in Sint-Jans-Molenbeek 14 jaar en 9 maanden bedraagt. Van 2018 tot en met 2021 zijn er in de Brusselse gemeente vier sociale woningen bijgekomen, terwijl ongeveer de helft

van de bevolking in armoede leeft. Dan is er nog België dat afstevent op een begrotingstekort van 25 miljard euro en een structureel tekort dat nu al tot in de stratosfeer reikt. “Zonder bijsturing belanden we vanaf 2023 zelfs op de allerlaatste strandstoel van Club Med. Zowel de Europese Commissie als het Internationaal Monetair Fonds (IMF) voorspellen dat ons land aan het einde van deze legislatuur met het grootste tekort van de eurozone overblijft, een goede 5 procent van het bbp”, gaf De Tijd onlangs in een analyse mee. België hangt in de touwen. Het land is institutioneel zo’n kluwen dat het niet meer in staat is om in te spelen op de snel veranderende internationale situatie.

Een opportuniteit voor Vlaanderen Bovendien is er nog het probleem van de inflatie.

“De rente is laag en prijzen stijgen. Gevolg: de koopkracht neemt af”, analyseerde voorzitter Tom Van Grieken in De Zondag. Het land creëert armoede en vooral veel onrust. Met de op hol geslagen energiefacturen zouden de spanningen de komende maanden wel eens kunnen oplopen.

“De Europese Unie en de NAVO blijken zich te hebben gevestigd in de resten van een ooit tweetalige federale natiestaat, die nu bij de lasnaden uit elkaar valt”, schreef NRC in een van zijn commentaren. De federale regering van Alexander De Croo gaf zich bij haar aantreden de opdracht het pensioensysteem, de fiscaliteit en de arbeidsmarkt te hervormen, de kernuitstap en de energietransitie te regelen, en ook nog eens een begin te maken met het herstel van de ontspoorde begroting, maar krijgt geen klap meer voor mekaar.

Vlaanderen kan daar best op twee manieren op reageren. In eerste instantie moet de Vlaamse regering aantonen dat ze wat ze zelf doet, beter doet. Ze kan maar beter werk maken van de grote uitdagingen die Jambon I dreigen te ontwrichten, zoals de stikstofcrisis, de bouwshift of het PFOS-dossier. Daarnaast kunnen de schuldenbergen in dit land “de Vlaamse onafhankelijkheidsidee een nieuw momentum geven”, zoals Gerolf Annemans dit in Knack toelichtte. In 2024 is de kans groot dat er in het Vlaams Parlement een meerderheid zal zijn die gewonnen is voor meer Vlaamse autonomie.

Dergelijke politieke opportuniteit is heel schaars. Dat moeten ze toch zowel op het Madouplein als in de Koningsstraat ten volle beseffen.

Gerolf Annemans

JULIEN BORREMANS

© PHOTONEWS

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Evenwichten bij hoorzittingen Het organiseren van hoorzittingen in de Kamercommissie Volksgezondheid ging niet onopgemerkt voorbij. In het kader van debat over de vaccinatieplicht moesten immers ‘experten’ aangeduid worden die gehoord zouden worden.

Elke partij kan dan een namenlijstje indienen en dan wordt er onderhandeld over wie wel en wie niet. Uiteindelijk, na uren discussie, werden er maar liefst 32 namen weerhouden en ook hier was het Vlaams Belang eens te meer de luis in de pels gebleken. Deze partij stelde critici op het beleid voor als Sam Brokken (de onderzoeker die ontslagen werd omwille van zijn standpunten), Rik Torfs (die het wintermanifest mee ondertekende), Geert Vanden Bossche (de veearts die wil dat de vaccinaties stoppen). Niet omdat de partij tegen vaccinaties is, zo stelde ze, maar om het brede spectrum aan bod te laten komen. Commissievoorzitter Warmoes (PVDA) kon niet anders dan het oorspronkelijke aantal namen op te trekken van 18 tot 32 om alle evenwichten te bewaren. Wie door geen enkele partij was voorgesteld, ook niet door zijn vrienden van de PVDA, was Marc Van Ranst die zich hiervoor zwaar in zijn wiek geschoten voelde. De kans is groot dat hij al die hoorzittingen zal afdoen als nutteloos en zonder betekenis. Maar hij zal zijn afwezigheid beslist nog kunnen compenseren in de bevriende media…

Vervelende slordigheid De situatie in Oekraïne is dermate kritiek dat Theo Francken (N-VA) graag de eerste minister hierover had geïnterpelleerd. Maar bij de zitting vorige donderdag bleek dat de voorzitter het debat daarover naar deze week zou verschuiven. Fractievoorzitter De Roover drong tot ieders verbazing niet aan en legde zich daarbij neer. Vreemd, want gewoonlijk staat die ferm op zijn strepen. Ook Theo Francken bleef stil toen de voorzitster verwees naar het reglement om het debat te verschuiven. Ook vreemd. Bij nader toezien bleek dat de interpellatie niet tijdig was ingediend door Francken, waardoor volgens het Kamerreglement de interpellatie dus niet meer besproken kon worden. Een spijtige slordigheid die ditmaal dus niet in de schoenen van de voorzitster - de PS - geschoven kon worden…

Doorgestoken kaart Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) had nog een budgetje van 2,1 miljoen opzij staan dat ze kon aanwenden voor haar tweede bevoegdheid, namelijk Institutionele Hervormingen. En dus gaat ze wat ‘freewheelen’ door een zogenaamde ‘burgerbevraging’ op te zetten over dit thema, waaraan burgers vanaf 16 jaar kun-

nen deelnemen. Sander Loones (N-VA) wilde wel eens weten hoe een en ander in zijn werk zal gaan en welke vragen men gaat voorleggen. Dat moet nog allemaal bepaald worden, zo antwoordde ze, en ook de thema’s moeten nog strikt afgebakend worden… Tegen april zou een en ander gelanceerd worden. En om het nog allemaal waziger te maken zei Verlinden ook nog: “Het zou goed zijn als er in dit parlement de mogelijkheid wordt gecreëerd om daar verder op een participatieve manier mee om te gaan.” Niet alleen

lijkt men niet goed te beseffen waaraan men begint, maar al zeker niet hoe men zal eindigen. Voor veel critici is het eerder een verkrampte poging om via vragen over ‘samenwerkingsfederalisme’, de financiering van ‘ons federalisme’ en ‘versterking van de democratie’ munitie te verzamelen om het confederalisme en zeker het separatisme de pas af te snijden, en standpunten van partijen te ‘overrulen’ met ‘wat de burger zegt’ om het Belgische status quo te behouden.

Minister van Werk werkt niet Een van de zaken die nog niet volledig gesplitst is, is het arbeidsmarktbeleid. De reden is duidelijk: Vlaanderen denkt daar heel anders over dan het zuiden en pleit al jaren voor een fors activeringsbeleid voor tijdelijke en langdurige werklozen die de samenleving handenvol geld kosten.

Björn Anseeuw (N-VA) pakte daarom eens te meer PierreYves Dermagne (PS) aan om te vragen wanneer hij daartoe eindelijk ‘aan het werk’ zou gaan. In zijn antwoord legde hij bal in het kamp van de gewesten… Dat is vrij goedkoop, zo zei Anseeuw, want zij hebben inderdaad een aantal beperkte bevoegdheden op dat vlak, waar de minister er altijd vergeet bij te zeggen dat belangrijke sleutels nog altijd federaal zijn. “Dat is precies het probleem.” Anseeuw begrijpt dan ook niet dat er ondanks werkgelegenheidsconferenties en gesprekken met de gewesten nog steeds geen enkel initiatief van hem komt: “Als u geen inspiratie hebt, is dat geen enkel probleem. Sinds juni vorig jaar ligt er een lijst met 29 concrete voorstellen van de Vlaamse regering op uw bureau, om samen werk te maken van een versterking van het activeringsbeleid, om samen de doelstelling van een werkzaamheidsgraad van 80 procent te bereiken.”

Dermagne glimlachte eens en ‘het incident was gesloten’…

Kindermoordenaars en (krokodillen)tranen De gruwelijke moord op het kleutertje Dean door een ex-gedetineerde (voor dezelfde feiten) ging en gaat nog steeds als een schokgolf door het land. Zowat alle partijen, ook deze die al jarenlang verantwoordelijk zijn voor het justitieel beleid, beklommen dan ook het spreekgestoelte om de minister van Justitie hierover te ondervragen. Bijna alle sprekers holden achter de feiten aan en vroegen naar nieuwe maatregelen ‘over de partijgrenzen heen’ voor psychiatrische aanpak voor delinquenten, terbeschikkingstelling (tbs) na uitzitten van de straf, een beter detentiebeleid, het beschermen van kinderen,… Het kon niet op. Alles moest beter. En de minister beloofde en beloofde… Alleen Katleen Bury (VB) sprak andere taal: “Elimineer het risico van herhaling en stop die mensen weg. (…) Stop met verwijzingen naar tbs en behandelingen. Voor die gruwelijke moordenaars moet levenslang effectief levenslang worden.”

Politiek

27 JANUARI 2022

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Sofie Merckx

Yves Leterme

“Over enkele decennia zullen we met verbazing terugkijken op de kernuitstap” © PHOTONEWS

Vlaanderen kent haar nog maar oppervlakkig sinds haar intrede in de Kamer van Volksvertegenwoordigers in 2019.

Nochtans is ze geen politieke beginneling, want sinds haar jeugdjaren behoort ze tot de zogenaamde ‘gestaalde kaders’ van de maoïstisch-communistische Partij van de Arbeid. Sofie Merckx (47) kreeg het activisme en de donkerrode orthodoxie van het marxisme met de paplepel ingelepeld. Haar vader Kris Merckx is beter gekend, vooral in Vlaanderen. Hij was de voortrekker en medestichter van ‘Alle Macht Aan De Arbeiders’ (AMADA) en medeoprichter van de ‘Geneeskunde voor het volk’. Sofie Merckx hoort - hoewel niet meer piepjong - tot de nieuwe lichting communisten in de Belgische politiek.

Het valt op dat meerdere PVDA-tenoren vandaag ‘stamboekcommunisten zijn’. Jos D’Haese, haar evenknie in het Vlaams Parlement, is eveneens de zoon van een ‘oude getrouwe’, namelijk Mie Branders, ook een ‘dokter voor het volk’. Ook Raoul Hedebouw kreeg het communisme van zijn ouders mee. Omdat deze laatste onlangs partijvoorzitter is geworden, gaf hij de fakkel van fractievoorzitter in de Kamer door aan Sofie Merckx. Meteen een signaal van vervrouwelijking en eens een ander geluid in het vaak door oudere mannen gedomineerde communistische discours.

7

Voormalig premier en CD&V-voorzitter Yves Leterme vindt de nakende kernuitstap onbegrijpelijk. “Ik begrijp dat het voor de groenen delicaat is, maar met de strijd tegen de klimaatopwarming in het achterhoofd zullen we over enkele decennia met verbazing terugkijken op de kernuitstap”, zegt hij in een interview met Knack.

Rad van tong Haar expertisegebied is vanzelfsprekend volksgezondheid, want ook zij werd arts en ging aan de slag als ‘dokter voor het volk’ in de Marcinelle.

Net als Hedebouw is ze vlekkeloos tweetalig en ‘bonne Belge’ en gebruikt ze het Nederlands en het Frans spontaan door elkaar. In Charleroi zetelt ze sinds 2013 in de gemeenteraad, waar ze na Paul Magnette (PS-burgemeester) het hoogste aantal voorkeurstemmen haalde. Hoewel geboren in Wilrijk, zetelt ze in de Kamer in de Franse taalgroep. Wie haar al bezig hoorde, weet dat ze rad van tong is en zich niet zal laten doen.

Bovendien toont ze herhaaldelijk haar dossiers goed te kennen en een gewiekste tegenstander te zijn voor menig minister. Dat bewees ze in tal van tussenkomsten en interpellaties, waarin ze veel meer doet dan een voorgekauwde tekst aflezen. Ze is een gedreven militante, ook op de tribune. Vorige week volgde ze dan Hedebouw op en meteen was het duidelijk wie er voortaan met de vuist omhoog namens de donkerrode fractie spreekt.

MEDIA

Nog steeds groen, maar stilaan minder Groen?

Kopmannen als Peter Mertens, Raoul Hedebouw, Marco Van Hees en Jos D’Haese worden herhaaldelijk geconfronteerd met hun connecties met bloederige communistische regimes uit heden en verleden. Telkens blijkt dat ze een moeilijke spreidstand moeten nemen om hun uitleg min of meer aanvaardbaar te maken. Of soms zakken ze toch nog eens door de mand, zoals bijvoorbeeld toen Jos D’Haese de vraag voorgeschoteld kreeg in De Zondag of Stalin een massamoordenaar was en waarop hij prompt antwoordde: “Ik ga de historische balans niet opmaken.” Ook hun al dan niet vermeende relatie met Kim Jong-un van Noord-Korea blijft omhangen door een wazige sluier.

Sofie Merckx zei evenwel ooit in een interview met RTL dat PVDA “een grote kuis had gehouden om zich van de demonen van het verleden te ontdoen”. Toen ze dan weer de vraag kreeg voorgeschoteld “Cuba of de VS van Obama?”, zei ze: “Ja, als dokter kies ik dan toch voor Cuba, want daar is gratis geneeskunde.” Maar ook over steun aan terroristische ‘bevrijdingsbewegingen’ blijft het moeilijk praten met hen, want het revolutionaire zit nog sterk in hun genen en oude ‘vrienden’ lossen is niet gemakkelijk. Het is uitkijken naar nieuwe interviews met haar en hoe zij een en ander eventueel zal nuanceren of er afstand van nemen.

Ontnuchtering en leugen Bekend is dat de communistische afgevaardigden in de parlementen een fors deel van hun vergoeding aan de partij afstaan. De filosofie is dat ook zij hun job voor een gemiddeld werknemersloon moeten kunnen uitoefenen. Dat geldt ook voor de ‘dokters voor het volk’. Wat de partij dan met die centen doet, is een andere zaak. Wie echter een goed beeld wil krijgen van wat er in de hoofden en de praktijken van de ‘diehards’ van de marxistisch-leninistische partij leeft - en hoe dat fout kan lopen -, doet er goed aan het getuigenis van oud-AMADA-militant Jan Van Duppen te lezen in het boek ‘De dokter is uw kameraad niet’ van journalist Louis van Dievel. We lezen er hoe naïeve idealisten worden opgezogen in een systeem dat alleen maar tot ontnuchtering kan leiden. “Alles waarin ik geloofde berust op een leugen”, zo stelde hij.

Nachtmerries voor de PS Sofie Merckx zal zich laten horen, zoveel is duidelijk, en ze zal daarbij het oude discours ook niet schuwen, waarin uitgehaald wordt naar ‘de rijken’, de monopoliehouders en het grootkapitaal. Zij is sluw als een geruisloze slang die op het juiste moment toeslaat. Daarnaast staan in de dokterspraktijken van ‘geneeskunde voor het volk’ de tientallen PVDAdokters heel dicht bij de mensen. Dat weet de PS ook en met een ‘gestaalde’ topvrouw in de spits kan hen dat nog wel eens flink wat nachtmerries opleveren.

© PHOTONEWS

Spreidstand

Tinne Van der Straeten

Groen heeft altijd goed in de markt gelegen bij de media inVlaanderen.

Foutjes en flaters worden met de mantel der liefde bedekt, interne intriges bij Groen doodgezwegen tenzij het niet anders meer kan en verder worden hun politici de hemel ingeprezen als de meest intelligente, onbaatzuchtige en onthechte mensen die ooit op deze aardkloot rondliepen. Toch dient er zich stilaan een kentering aan.

Jazeker, de media blijven nog steeds volop groen (met kleine letter), maar de laatste tijd iets minder Groen (met hoofdletter).

Bij haar aantreden werd minister van Energie Tinne Van der Straeten nog aangekondigd als een absolute specialiste in energiedossiers.

De tijd ligt nog niet ver achter ons dat ze ook geprezen werd voor haar technocratische aanpak van het dossier van de sluiting van de kerncentrales. Geen sprake van dat een groen dogma haar zou verhinderen om een verlenging van de levensduur van de jongste centrales in overweging te nemen, zo klonk het in de media: als de minister van Energie zegt dat we beter af zijn zonder kerncentrales, dan zegt ze dat omdat het nu eenmaal zo is. Het waren de Bouchezs en de De Wevers die dwars lagen omwille van hún dogma’s, terwijl Zuhal Demir een politiek spelletje met de vergunningen van de gascentrales speelde.

Engie-top praktisch omgekocht De these dat Groen de wetenschap aan haar zijde heeft, valt ondertussen amper nog vol te houden.

Begin december vielen de media nog massaal over de uitspraak van Bart De Wever dat Tinne Van der Straeten Engie praktisch omgekocht had om de kerncentrales te sluiten.

Maar sindsdien zijn er een paar rapporten en open brieven verschenen, onder meer van de FANC en ingenieurs van Engie zelf, die de stelling van Bart De Wever alleen maar bevestigen.

De media begrijpen ook dat er veel waarheid zit in de boutade dat

het onzinnig is om je auto op fossiele brandstof te moeten vervangen door een elektrische die dan geladen moet worden met stroom van een gascentrale. Maar door de hoge elektriciteitsprijzen valt nu ook het tegenargument weg dat een elektrische auto per te rijden kilometer tenminste goedkoper is om te laden.

Dat elektrisch rijden de toekomst is, lijkt meer en meer een dystopie te zijn, waarbij alleen de elite het zich nog zal kunnen veroorloven over een wagen te beschikken.

Gazprom-verleden Bovendien spookt met de groeiende oorlogsdreiging vanuit Rusland ook Tinne Van der Straetens Gazprom-verleden op de achtergrond. Probeer toch die stelling maar eens te verdedigen, namelijk dat het strategisch slim zou zijn om je vrijwel volledig afhankelijk te maken van Russisch gas op een ogenblik dat het land de NAVO militair bedreigt. Meer zelfs, een van de redenen waarom de energieprijzen vandaag de hoogte inschieten, is precies dat Rusland al een tijdje Europa probeert te chanteren door de gaskraan gedeeltelijk dicht te draaien.

De doortocht van Tinne Van der Straeten bij De Afspraak verleden week heeft de zaak uiteraard niet verbeterd. Wanneer een politica zelf moet toegeven dat ze een onbegrijpelijke uitleg heeft gegeven, weet je hoe laat het is. Het maakt ook Groen in het algemeen in de media

maar moeilijk verdedigbaar. Meer zelfs, die media zien zich stilaan genoodzaakt ook al eens wat kritiek te leveren op Groen of al eens een (voorlopige eenzame) cartoon te laten passeren waarin met Groen de draak gestoken wordt.

Uit het hoofd rekenen Maar hebben de media Groen helemaal laten vallen? Dat nu ook weer niet. Tinne Van der Straeten gaf in dezelfde uitzending van De Afspraak ook toe dat ze procent-rekenen - stof uit de lagere school - niet onder de knie had. Stel je voor dat N-VA-minister Zuhal Demir alleen nog maar die bekentenis gemaakt zou hebben, nog los van de volkomen belabberde indruk die Tinne Van der Straeten in de rest van het gesprek maakte. Zuhal Demir zou in de pers meteen afgekraakt worden en karrenvrachten zurige cartoons over zich heen krijgen. N-VA’er Philippe Muyters maakte in het heetst van een discussie in het Vlaams Parlement één hoofdrekenfout en wordt daarop meer dan tien jaar later nog steeds afgerekend. De eerste cartoon met een Tinne Van der Straeten die geen procent kan uitrekenen, moet in de reguliere pers nog verschijnen.

Het voorval gaat trouwens om veel meer dan hoofdrekenwerk rechtstreeks voor de camera. Iemand die zijn dossiers in de hand heeft en zijn mediaoptredens enigszins voorbereidt, had de berekening op voorhand gemaakt, of desnoods laten maken. Dat is essentieel. Net zoals het feit dat presentator Bart Schols Tinne Van der Straeten niet te hulp kwam, en ook niet in de rest van het gesprek. Vermoedelijk tot grote verbazing van Tinne Van der Straeten zelf.

FILIP VAN LAENEN

8

Interview

27 JANUARI 2022

STICHTER VAN RASSEMBLEMENT WALLONIE-FRANCE (R

“Een federale patstelling zal het rattachisme bovenaan de agenda plaatsen”

Ergens is het paradoxaal dat u, komend van een geslacht dat mee België tot stand bracht, nu maar wat graag dit land zou ontmantelen.

In eerdere publicaties bent u bijzonder scherp, een heuse ontkenner van de Belgische natie. Menig Waal zal u tegenspreken…

“'heure, c'est l'heure”, zegt men in de taal van Molière.

En of het aan zijn gebeten francofilie ligt, of gewoon aan de punctualiteit eigen aan zijn generatie (geboortejaar 1939), laten we in het midden, maar feit is dat wanneer we ons Brussels restaurant van afspraak om klokslag 12 uur betreden, hij al keurig aan tafel zit. Net. Hij stond erop in Brussel af te spreken, want ons de verplaatsing naar het verre Luik (hij woont net op de grens met de provincie Luxemburg) uitspaart. “Hebt u een voorkeur voor Bordeaux of Bourgogne?”, vraagt hij wanneer de keuzes gemaakt moeten worden. Even denken we te repliceren met “liever niet-Frans”, maar niet wetend hoe de humor van de bezieler van de Mouvement WallonieFrance precies in elkaar zit, kiezen we diplomatisch voor een ‘normaal’ antwoord. Twee uur later weten we het wel zeker: het grapje had beslist geen brokken veroorzaakt.

Onze afspraak is niet toevallig, aangezien Paul-Henry Gendebien zopas zijn (politieke) memoires publiceerde. Vrij vertaald: mijn verblijf in het hol van de leeuw van de Belgische politiek. Op zich een wereldje waar zijn actieve rol drie decennia geleden al eindigde. Maar de belangstelling bleef, zij het dat hij de politiek met de nodige relativering is gaan bekijken (“Denkt u dat Vivaldi het einde van de rit haalt?”).

PAUL-HENRY GENDEBIEN

Als politicus is de tachtiger Paul-Henry Gendebien duidelijk iemand uit ‘die Welt von Gestern’, om het met de woorden van Stefan Zweig te zeggen. Hij liep jaren rond in, naar eigen zeggen, de “leeuwenkuil van de Belgische politiek”.

Maar electoraal kwam zijn RWF dat hij twee decennia geleden oprichtte nooit van de grond. Anders, zo benadrukt hij, ligt het met de idee dat het DNA van zijn partij uitmaakt: het rattachisme. Vele Walen zweren om tal van praktische redenen bij België, maar wat als het op het federale niveau plots helemaal vastloopt? “Op dat ogenblik is Frankrijk de enige rationele oplossing”, stelt hij. “Er is sowieso geen Belgische natie en de idee van Waalse onafhankelijkheid is te gek voor woorden.” Een gesprek met een icoon uit de Waalse Beweging.

het Voorlopig Bewind zetelde. Mijn moeder was dan weer de dochter van Carton de Wiart die rond 1920 even premier was. En als je verder grasduint doorheen onze stamboom, kom je tot de conclusie dat ik zowat de tiende generatie ben die politieke mandaten heeft bekleed (glimlacht). Toch is het vooral mijn eigen overtuiging, niet mijn pedigree, die me gedreven heeft.”

• Geboren in 1939 • Studeerde rechten en

economie in Leuven • Hij was parlementslid,

Europees Parlementslid en voorzitter van

“Wellicht omdat de Walen ervan overtuigd waren en zijn dat ze België gecreëerd hebben, waardoor het ook een natie is geworden. Niets is minder waar. De Waalse manier van leven en de Waalse mentaliteit zijn ontzettend door Frankrijk beïnvloed. Je ziet dat vandaag aan de belangstelling voor alles wat er in Frankrijk gebeurt. Maar er is ook een belangrijke historische band die teruggaat naar het Ancien Régime. Wallonië maakte op het einde van de middeleeuwen de keuze voor het Frans, een beslissing die ontzettend belangrijk is gebleken. Je kan iemand als Jules Destrée niet herleiden tot die ene uitspraak, “Sire, il n'y a pas de Belges”. Hij zei ook dat Wallonië een stuk van Frankrijk is. Voor mij is het zo helder als pompwater: we zijn een provincie die om historische redenen buiten ‘la mère patrie’ is gebleven. En daar is maar één oplossing voor.”

het Rassemblement Wallon • In 1988 werd hij

vertegenwoordiger van de Franse Gemeenschap in Parijs (tot 1996) • In 1999 richtte hij

het Rassemblement

De Waalse manier van leven en de Waalse mentaliteit zijn ontzettend door Frankrijk beïnvloed

Wallonie-France op

Is er voor iemand met uw stamboom een andere bestemming dan de politiek mogelijk?

“Het lijkt inderdaad wel een lotsbestemming (lacht). Ik ben een afstammeling van Jean-François Gendebien die mee de Belgische Grondwet liet opstellen, net als van Alexandre Gendebien die in

Lode Claes - en niet enkel hij - zei ooit dat de tegenstander van de Vlaamse natie niet Wallonië of de Franstaligen waren, maar de Belgische natie. Ik kan me inbeelden dat menig wallingant zich hierin kan vinden?

“Ik heb Lode Claes nog gekend in de periode dat hij nog senator voor de Volksunie was. Hij was een man wiens intellect ik altijd ten zeerste heb weten te waarde-

Interview

27 JANUARI 2022

9

RWF) PAUL-HENRY GENDEBIEN ren. Feit is dat hij hier een pertinent punt aanhaalt. De plaats van de Vlamingen binnen de Belgische constructie is fundamenteel anders geweest dan die van de Walen. Er was een begrijpelijke ontevredenheid, zowel omwille van de culturele als economische achterstelling. Dat heeft een natievorming in de hand gewerkt.

En dat is een ontwikkeling gebleken die heel anders is dan in Wallonië.”

U hebt jarenlang geijverd voor een ‘andere’ Belgische staat die, toch wat u betreft, meer tegemoet zou komen aan de Waalse verzuchtingen, niet in zijn minst op economisch vlak. Heel wat jaren geleden veranderde u het geweer van schouder: een Belgische oplossing voor Wallonië werd begraven en vervangen door de Franse optie. Wat deed u voluit de Franse kaart trekken?

“In alle eerlijkheid was het een trage evolutie, dat erken ik ruiterlijk. Twee grote factoren speelden hierbij een rol, twee mislukkingen eigenlijk. De eerste was die van het Belgisch federalisme.

Steeds was het doel het bereiken van een definitieve pacificatie, toch aan Franstalige kant. Aan Vlaamse kant zag men het als een fase, als een opstapje naar meer.

Eigenlijk heeft men de mensen een rad voor ogen gedraaid: men stelde het voor als de terugkeer naar een evenwicht dat eigenlijk nooit bestaan heeft. Het gevolg is gekend: zes staatshervormingen en permanente ontevredenheid. En terwijl men aan Vlaamse kant geërgerd was over de stappen die niet gezet waren, oreerde men aan Franstalige kant dat het land weer eens voor duizend jaar gered was. Tot de volgende etappe (lacht). Ik herinner me dat Joëlle Milquet in 2013 nog plechtig proclameerde dat het land gepacificeerd was. De jaren daarop wezen wat voor een lulkoek dit was.”

U had het over een tweede mislukking?

“Klopt, misschien niet helemaal los te koppelen van de eerste, maar toch een onderwerp op zich: het mislukken van de Waalse Beweging, of het Waals regionalisme zo u verkiest. Economisch zeer zeker, maar het is ruimer. We kunnen enkel vaststellen dat aan Waalse kant een voldoende ontwikkeld nationaal gevoel ontbrak. Men mag niet onderschatten in welke deplorabele staat Wallonië zich bevindt, en dan doel ik niet enkel op de economische parameters. De macht van de politiek is dominant en overal aanwezig, veel meer dan in Vlaanderen, lijkt me. Nu wil ik de zaken niet te zwart-wit voorstellen, maar feit is dat er in Vlaanderen nog iets als een burgerlijke samenleving bestaat. Met een vrije pers die de gevestigde orde tegen de haren in durft strijken, jullie blad is daar het beste voorbeeld van.”

Deze vraag is geen vingerwijzing noch leedvermaak, maar is de keuze voor het rattachisme geen zwaktebod? Er zijn wel meer staten die met 3,5 à 4 miljoen inwoners leefbaar zouden zijn, al dan niet binnen een confederale structuur.

De keuze voor Parijs zou ingrijpende gevolgen hebben. Bereid om die te aanvaarden?

“Ik denk dat we ter zake vooral realistisch moeten zijn. Als wallingant wil ik het beste voor mijn volk en in mijn ogen is dat aansluiting vinden bij de historische Franse lijn van dit stuk Europa.

Stel dat zich morgen een Waalse staat zou vormen, dan zou de heterogeniteit ons parten spelen. Bij een implosie van België zou Luxemburg wel eens sterk naar het Groothertogdom kunnen lonken, een van de welvarendste staten ter wereld. Waals-Brabant wordt dan weer bestuurd door uitgeweken Brusselaars.

Het gebied rond Moeskroen en Komen is dan weer erg op Rijsel gericht, die zouden ook niet opgezet zijn met de Republiek Wallonië. En zo zijn er wel meer voorbeelden. Een onafhankelijke Waalse

staat is gedoemd om gefragmenteerd ten onder te gaan nog voor hij duidelijk het licht ziet.”

ER IS SOWIESO GEEN BELGISCHE NATIE EN DE IDEE VAN WAALSE ONAFHANKELIJKHEID IS TE GEK VOOR WOORDEN

Men mag niet onderschatten in welke deplorabele staat Wallonië zich bevindt Als u het toestaat een sprongetje naar de hedendaagse politiek te maken. MR-voorzitter GeorgesLouis Bouchez ziet alles in tricolore, tot in het absurde toe. En zeggen dat hij dan de partij leidt wier studiecentrum de naam van Jean Gol draagt. Daar wordt u wellicht niet vrolijk van?

“Ofwel is Bouchez naïef, wat op zich sympathiek is, maar niet past in de politiek. Ofwel, en het een kan met het ander te maken hebben, mist hij de vereiste historische kennis van dit land. Nu, wat Jean Gol betreft, dat was een romanesk personage. Ik sprak hem voor het laatst ongeveer één jaar voor zijn dood in 1995, we hadden mekaar toen al zo'n tien jaar niet meer gezien. Er was natuurlijk veel gebeurd tussen ons. En Gol die in het zog van François Perin zijn politieke loopbaan bij het Rassemblement Wallon had ingezet, maakte daarna andere meer pragmatische keuzes.

‘De VLD heeft ons verraden, ze zijn even flamingant als de Volksunie’, zei hij me toen. Het was het moment van de liberale oppositiejaren en een Guy Verhofstadt die als een heuse stormram tekeer ging.

Het viel me op dat, toen we reflecteerden over de Waalse toekomst, hij duidelijk op de Franse lijn zat. We maakten zelfs de oefening hoeveel Waalse vertegenwoordigers we in de Assemblée Nationale gehad zouden hebben. Rekening houdend met ons demografisch gewicht in de republiek, kwamen we uit op 33. Voldoende, vonden we. En wie niet tevreden is, krijgt dan maar een ‘légion d'honneur’ opgespeld, lachten we.”

Wie pleit voor Vlaamse onafhankelijkheid krijgt steevast de vraag 'wat met Brussel?' gepresenteerd.

Waar situeert zich de hoofdstad in uw plannen?

“De vraag is of Brussel nog wel weet wat het wil? Ik heb alleszins die indruk niet.

Het is een bijzonder verpauperde stad

geworden en de situatie gaat van kwaad naar erger. Je kan ook niet naast de sociologische ontwikkeling heen. Dit merk je ook steeds meer aan de politici die het in deze stad voor zeggen hebben. Het valt me op dat mensen met, zeg maar, een allochtone achtergrond veel minder wakker liggen van met welke institutionele richting het verder moet. Het is een vaststelling.”

Uw verhaal kan intellectueel gesproken best prikkelend bevonden worden. Maar de hamvraag is wie politiek de idee van het rattachisme genegen is?

“Guy Spitaels liet enkele jaren geleden in een interview met Le Soir optekenen dat het rattachisme een ‘redelijk alternatief’ was voor hem. En zo heb ik wel meer mensen zien opschuiven. Ook iemand als oud-Kamervoorzitter Jean Defraigne zit op die lijn. Net als voormalig ministerpresident Collignon. Zich open en bloot voor het rattachisme uitspreken is voor velen een brug te ver. Alleen sluimert er wat onderhuids. Men ziet zeer goed in dat de levensvatbaarheid van Wallonië buiten de Belgische context onmogelijk is. En dus moeten alternatieven gezocht worden. Reeds in 2008 wees een door Le Soir uitgevoerde enquête een opmerkelijk resultaat op: één Waal op twee zou met aanhechting bij Frankrijk instemmen op het moment dat België zou imploderen.”

Ligt men überhaupt wakker van een komst van de Walen in de Republiek? Je kan dit koppelen aan de aloude geopolitieke obsessie van Parijs voor de Rijn, maar daartegenover staan tal van praktische moeilijkheden?

“Het voordeel van mijn jaren in Parijs is dat ik er heel wat contacten kon leggen.

‘Off the record’ erkent men zeer zeker belangstelling te hebben, maar zelfs officieel schuwt men het onderwerp niet.

Er is zelfs in de schoot van de Franse

EUROPA IS HYPOCRIET “Ik voel me Europeaan in hart en nieren, en precies om die reden betreur ik de manier waarop de EU evolueerde”, benadrukt Paul-Henry Gendebien.

“Terecht wordt de hypocrisie rond Catalonië gehekeld. Geen woord hoor je over wat niet minder dan politieke gevangen zijn. Het moest maar eens in landen als Hongarije of Polen gebeuren (lacht). Maar dit verhaal gaat verder.

Men heeft destijds vanuit ‘Europa’ ook Joegoslavië laten uiteenvallen. En wat men ervan gemaakt heeft is gekkenwerk. Ik ben voorzichtig, maar over enkele jaren zie ik Bosnië uiteenvallen en zal de Republica Srpska volwaardig deel uitmaken van Servië.

Maar stel dat Schotland onafhankelijk zou worden. Lang zou het niet duren voor men deze nieuwe staat lid zou laten worden van de EU. Je zou kunnen opwerpen dat de vergelijking Schotland-Catalonië niet helemaal opgaat, wat strikt genomen ook klopt. De Brexit is nu eenmaal een realiteit. Maar de opportuniteiten die men Schotland zou geven, vinden hun oorsprong in de ergernis rond het verrek van de Britten. Komt Glasgow objectief in aanmerking?

Dat is irrelevant, de Britten jennen, daar gaat het om. Zeker tegen deze Europese achtergrond is het rattachisme interessant. Wallonië geraakt niet tussen schip en wal, hengelend naar internationale erkenning. Het gaat gewoon op in een bestaande lidstaat. Ook het ‘plan N’ van Matthias Storme waarover ik een tijdje geleden las, is gebouwd op het besef dat zo'n demarche heel wat praktische toestanden kan doen vermijden.”

Assemblée een specifieke commissie opgericht die zich over de toekomst van België en mogelijke rattachistische scenario’s buigt. Er waren ook contacten tussen de Franse en Belgische PS die bekend raakten en nooit geloochend werden. En ook ter rechterzijde liet men verstaan dat het toekomstverhaal van België geen exclusiviteit van de linkerzijde mag zijn. Over het enthousiasme van de Fransen maak ik me heus geen zorgen. En niet onbelangrijk: die bescheiden uitbreiding die het land zou kennen, is niet van dien aard om de Europese evenwichten te verstoren.”

Robert Houben, de laatste partijvoorzitter van de unitaire CVPPSC, zei ooit dat mocht België op een dag uiteenvallen dit niet het gevolg zou zijn van een afscheidingsbeweging, maar van de onmogelijkheid nog een nationale regering te kunnen vormen. Denkt u dat ook?

“Wat Robert Houben een hele tijd geleden schreef, wordt steeds meer bewaarheid. Met hoeveel zitten ze inmiddels in Vivaldi, zeven dacht ik?

Wat wordt het volgende keer? Stel u voor dat zich een meerderheid van VB en N-VA aftekent? Wat gaat men dan doen? Heel veel vragen rijzen in deze situatie die niet ondenkbeeldig is. In zo'n scenario doet zich een feitelijke situatie voor, ‘une situation de fait’. Of we het willen of niet, maar België zal dan de facto verdwijnen.

Op zich zijn er wel meer voorbeelden van vreedzame splitsingen. Tsjechoslovakije is hiervan een prima voorbeeld.

Ook toen stelde men vast dat het geheel simpelweg niet meer werkte. Paradoxaal genoeg waren het vooral de Slovaken, het armste deel van het land, die het sterkst ijverden om er de stekker uit te trekken. En vergeten we de scheiding van Noorwegen en Zweden destijds niet. Weet u, ik ben niet antiBelgisch uit plezier om het te zijn. Het is eerder een bepaalde redenering die me tot dit punt heeft gebracht. Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat de dingen in een stroomversnelling kunnen komen. Niet bewust, maar als gevolg van bepaalde omstandigheden.”

MICHAËL VANDAMME

Geen woorden maar daden! Splits zelf

de sociale zekerheid!

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

10 Buitenland

27 JANUARI 2022 © SHUTTERSTOCK

DUITSLAND In Dresden is een proces aan de gang dat door waarnemers het belangrijkste proces tegen extreem-links genoemd wordt sinds de vervolging van de RAF-terroristen in de jaren ’90. De hoofdbeklaagde heeft een onverwacht profiel: een jonge vrouw van amper 26 jaar, Lina E. Zij was de aanvoerster van een criminele bende. Hun kenmerkende wapen: een klauwhamer, waarmee ze in ware maffiastijl rechtse mensen op het hoofd sloegen of de knieschijven verbrijzelden. Het mag een wonder heten dat er geen doden vielen.

Proces tegen Lina E. (26), leidster van de Antifa-hamerbende We schrijven 3 november 2019. Het is een normale, donkere winteravond in een rustige wijk van Leipzig. Een 34-jarige jonge vrouw, werkzaam in een immobiliënkantoor, is rustig thuis. Aan politiek doet ze niet en heeft ze nooit gedaan. Om 19 uur wordt er aangebeld, ze gaat naar de deur en doet nietsvermoedend open. Tot haar verbijstering stormen twee volledig in het zwart geklede, onherkenbaar vermomde gedaanten haar woning binnen. Ze duwen haar tegen de grond en nemen dan rustig de tijd om haar met zware vuistslagen te bewerken. Willen ze haar aanranden, willen ze geld? Nee hoor. Het doel is niet louter crimineel, maar politiek: “De groeten van Antifa”, zo klinkt het.

Verzet tegen het kapitalisme Kort daarna volgt een opeisingsbrief op het linkse platform indymedia.org, een brief die duidelijkheid brengt. Wat blijkt? In een ander stadsdeel van Leipzig, Connewitz, wordt in de Wolfgang-HeinzeStraße een stuk land illegaal bezet door linkse aanhangers van Antifa. Het bedrijf waar het slachtoffer werkte, Wassermühle Immobilien, investeert een enorm bedrag om dat deel van de stad te herwaarderen en bouwt er een complex met 40 nieuwe woningen voor gewone Duitsers. Maar extreemlinks vindt dat maar niets: “Connewitz is een plek van verzet tegen het kapitalisme, tegen racistische uitsluiting en staatsterreur”, zo klinkt het in typisch jargon. “Dit bouwproject is een bedrei-

ging voor Connewitz als politieke ruimte.

Daarom hebben wij besloten de verantwoordelijken voor dat bouwproject te treffen daar waar het hen echt raakt: op hun gezicht.”

Een jonge vrouw werd dus thuis in elkaar getimmerd louter vanwege haar beroep. De publieke opinie is geschokt, de politie van Saksen veel minder. Zij zitten al maanden met de handen in het haar.

Een golf van driest geweld rolt over Saksen. Steeds weer worden rechtse mensen overvallen en met het grofst mogelijke geweld toegetakeld. Tegelijk worden aanvallen met brandbommen uitgevoerd op bouwwerven en worden ook politiekantoren aangevallen. Er is een speciale ‘Soko LinX’ opgericht: een Bijzonder Onderzoeksteam tegen Links. Maar het onderzoek vordert niet. In het linkse milieu heerst de omerta.

Doorbraak in Eisenach Maar op 14 december 2019 hebben de speurders geluk. Een rechtse Duitser, Leon E., verlaat zijn stamcafé in het stadje Eisenach in de naburige deelstaat Thüringen en rijdt met enkele vrienden naar huis.

Twee auto’s achtervolgen hem, rijden hem knel en de in het zwart geklede inzittenden overvallen hem. Eén van zijn vrienden wordt zwaar toegetakeld: zijn knieschijven worden met hamers verbrijzeld.

Maar Leon E. is zelf ook geen doetje: hij verdedigt zichzelf met een mes en een bus pepperspray. Wellicht daardoor duurt de

aanval langer dan gepland, en dat geeft de politie een kans: met man en macht wordt gejaagd op de vluchtende auto’s van Antifa. Met succes, want de twee wagens worden gepakt. In één ervan zit Lina E., in de andere een groep extreemlinkse geweldenaars uit Berlijn en Leipzig.

In de brede politiek en media van Duitsland blijft het over het hamerbende-proces opmerkelijk stil De speurders leggen alle puzzelstukjes samen en gaan dezer dagen dus over tot vervolging. De aanklacht: Lina E. en haar extreemlinkse vrienden hebben een criminele organisatie opgezet, die vanaf augustus 2018 minstens 13 slachtoffers zwaar verwond heeft, soms met levensgevaarlijke verwondingen.

Ruime linkse steun Wie nu zou denken, dat zelfs binnen de linkse scene het in elkaar rammen van jonge vrouwen van een immobiliënkantoor misschien wat te ver gaat, die is eraan voor de moeite. Een golf van sympathie voor Lina en haar hamerbende rolt over links Duits-

De Duitse politie gaat over tot de arrestatie van extreemlinkse activist.

land. Spandoeken ‘Free Lina’, graffiti, steunbetuigingen: ze zijn nauwelijks te tellen. In september trokken duizenden in het zwart vermomde linkse extremisten door Leipzig, achter de slogan ‘Wir sind alle linX’ - een verwijzing naar de onderzoekseenheid van de politie. Het kwam tot zware rellen en aanvallen met brandbommen op de politie.

In de brede politiek en media van Duitsland blijft het over het hamerbende-proces opmerkelijk stil. Een verklaring kan zijn dat het overheersende narratief dat van het ‘gevaar van extreemrechts’ is. Dat extreemlinks een minstens even grote dreiging vormt, past niet in dat plaatje.

Een uitzondering vormen de programmamakers van de omroep NDR, de Norddeutsche Rundfunk, die uitzonderlijk dan toch een uitzending aan de hamerbende wijdden. Ze gaven hun reportage de erg voorzichtige titel: ‘Linksextrem und brutal?’, mét vraagteken. Ze gaven ook het woord aan de leden van Antifa zelf, die anoniem maar duidelijk uitlegden hoe ze te werk gaan: “We rijden niet zomaar naar een dorp om daar iemand uit te pikken om in elkaar te slaan, nee. We bespioneren personen, documenteren grondig waarmee ze bezig zijn, en als ze dan een gevaar blijken te zijn, dan pakken we ze aan. En dat doen we opzettelijk op die plaats waar ze het kwetsbaarst zijn: voor of in hun eigen huis.” Waarbij het meewerken aan een bouwproject dus blijkbaar een ‘gevaar’ is dat moet en mag bestreden worden met grof links geweld.

HDG

FRANKRIJK

Colloquium tegen woke aan de Sorbonne Rare tijden! Zo werd er op 7 en 8 januari aan de gerenommeerde Franse universiteit Sorbonne door het seminarie Filosofie en het ‘Observatoire du décolonialisme’ een colloquium georganiseerd met als titel ‘Na de deconstructie moeten we onze wetenschappen en onze cultuur heropbouwen’ (of met een Franse woordspeling ‘après la déconstruction, reconstruire les sciences et la culture’).

Een honderdtal academici (juristen, sociologen, filosofen, historici) met klinkende namen als Jacques Julliard, Pierre Manent, Pierre-André Taguieff, Pascal Bruckner, Mathieu Bock-Côté, Philippe d’Iribarne, ging met elkaar in discussie over de impasses van de cancelcultuur en op al datgene wat uiteindelijk een dodelijk gevaar voor onze cultuur blijkt te zijn.

Even daarvoor had Pierre-André Taguieff aan FigaroVox woke en deconstructie als volgt uitgelegd: “Deconstructie is het intellectuele wapen dat wordt verondersteld de verborgen kant van het Westen bloot te leggen, te weten het racisme en het seksisme, die beiden worden beschouwd als een culturele erfenis die men moet aanklagen, en uitein-

delijk afschaffen. De logische conclusie van de deconstructietheorie is dat men uiteindelijk de westerse beschaving moet afschaffen. (…) Het ordewoord van de ‘déconstructeurs’ is simpel: alles kan en moet worden gedeconstrueerd. Dit is bedrieglijk, want alleen de westerse beschaving maakt het voorwerp uit van systematische deconstructie.” De toon was gezet.

Onderwijsminister Blanquer Op dit colloquium was dus heel wat interessant volk. Op zijn minst even opmerkelijk was dat de inleidende toespraak werd verzorgd door JeanMichel Blanquer, Franse minister van Onderwijs. Hij riep de aanwezigen in

volgende bewoordingen op: “We moeten de deconstructie deconstrueren, er wacht ons een belangrijke strijd en de ganse wereld zal ons aandachtig volgen.” Misschien kan men hem best de woorden van zijn eigen Franse president Macron onder de aandacht brengen, die een tijd geleden opmerkte dat we onze eigen geschiedenis dringend moesten deconstrueren.

Een bepaalde linkse pers schreeuwde intussen moord en brand over de aanwezigheid van de minister in functie. Terwijl Blanquer eigenlijk niets anders deed dan in naam van de rede (steeds met een grote R geschreven in Frankrijk) en het humanisme op te roepen om de cancelcultuur een halt toe te roepen. Waarom werden er niet meer woke-activisten uitgenodigd, wilde de Franse, links-liberale Libération weten.

“De weinige bekende woke-activisten die op het colloquium aanwezig waren, kregen veel te weinig kans om tussen te komen”, was een andere commentaar.

PIET VAN NIEUWVLIET

Frans minister van Onderwijs Jean-Michel Blanquer verzorgde de inleiding op het omstreden colloquium.

Buitenland

27 JANUARI 2022

11

DIPLOMATIEKE VALIES

Neutraliteit Oekraïne als uitweg voor ontmijning Het risico op escalatie rond Oekraïne is wellicht kleiner dan sommigen het graag voorstellen. Toch zal het gevaar pas geweken worden als het conflict ontmijnd wordt. Steeds vaker klinkt het idee van een neutraal Oekraïne als piste voor een mogelijke uitweg.

Mazloum Abdi, pseudoniem voor Ferhat Abdi Sahin.

SYRIË

Aanhoudend geweld in ISIS-gevangenis © SHUTTERSTOCK

Sinds 20 januari zijn er in Syrië tussen Islamitische Staat Irak en Syrië (ISIS) en de Syrische Verdedigingskrachten (SDF) hevige gevechten gaande. ISIS probeert al dagenlang gevangen jihadisten uit de al-Sina-gevangenis te bevrijden.

Donderdag 20 januari waren er in de gevangenis en de directe omgeving daarvan twee explosies.

de in Belgrado bijna een kwarteeuw geleden door NAVO-bommen werd getroffen (hun confuciaans tijdsbesef staat haaks op de westerse vluchtigheid). Lukyanov ziet de rommelige terugtrekking uit Afghanistan dan weer als de (symbolische) afsluiting van dat unipolaire tijdvak.

In de al-Sina-gevangenis zouden duizenden jihadisten gevangen worden gehouden.

Zogenaamde 'slapende cellen' van ISIS proberen hen te bevrijden. Het is het grootste aantal gevangenen van de terreurgroep dat in deze gevangenis wordt vastgehouden.

Binnenin de gevangenis zouden er volgens de North Press Agency Syrië ook gevechten zijn uitgebroken. Zeven jihadisten die probeerden zich over te geven aan de SDF werden vermoord door hun medegevangenen die nog altijd trouw zijn aan ISIS. De Syrische Verdedigingskrachten proberen de controle terug te krijgen zowel binnen als buiten de gevangenis.

Neutraliteit door soevereiniteit

Luchtaanvallen

Nu kan men het getouwtrek rond Oekraïne als symptomatisch zien voor een nieuw strategisch tijdsgewricht waarin we beland zijn. Louter met die vaststelling raakt de kwestie echter niet opgelost. En zeggen dat het allemaal niet zo'n vaart had moeten lopen. Stephan Walt schrijf de escalatie in Foreign Policy toe aan ‘westerse hoogmoed’. Te veel beloftes werden aan Kiev gedaan. En onvoldoende besefte men welk effect dat op Rusland heeft gehad.

Walt gaat zo ver dat een andere aanpak zelfs had kunnen vermijden dat de Russen de Krim zouden aanhechten. Hij reflecteert echter ook over een uitweg. Oekraïne zou zich neutraal moeten verklaren, wat Moskou garanties zou geven, zonder dat de economische betrekkingen met het Westen in het gedrang komen. Ook professor Sven Biscop (UGent en verbonden aan het Egmont Instituut) ziet in die neutraliteit wel een uitweg, zij het dat hij daaraan een belangrijke voorwaarde koppelt: “Rusland moet van zijn kant staken om de Oekraïense soevereiniteit te ondergraven en regelrecht te destabiliseren, zoals vandaag in het oosten van het land gebeurt”.

Neutraliteit in ruil voor soevereiniteit als oplossing. De komende weken zal blijken of dat idee van de tekentafel naar de praxis geraakt.

MICHAËL VANDAMME

Door tegelijkertijd autobommen in de nabijheid van de gevangenis te laten ontploffen en opstand van binnenuit, probeert men de al-Sina-gevangenis te bestormen.

Op deze wijze werden reeds een aantal jihadisten uit de gevangenis bevrijd. Volgens de leider van de SDF, Mazloum Abdî, maakt de terroristische organisatie gebruik van boobytraps en zelfmoordaanslagen.

Ondertussen hebben de SDF en politieeenheden van gebieden die autonoom worden bestuurd in het noorden van Syrië (ASAYISH) een cordon rond de gevangenis gelegd. De SDF zegt meer dan honderd opstandelingen opnieuw gevangen te hebben genomen en deze elders te hebben vastgezet. Mazloum Abdî claimt op zijn Twitter-account dat de SDF in samenwerking met de internationale coalitie erin is geslaagd de opstand af te weren.

Ook de internationale coalitie die als doel heeft ISIS te verslaan, is inmiddels begonnen met ondersteunende luchtaanvallen. Een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Defensie bevestigde dit.

Russische tanks worden via het spoor naar de Oekraïense grens vervoerd.

Zetten we de feiten even op een rij dan zijn er heel wat indicaties dat Rusland niét tot een massale invasie, laat staan bezetting, van Oekraïne zal overgaan. Veruit de belangrijkste reden is dat de collaterale schade simpelweg te groot zal zijn. Zoals vorige week aangestipt, draait het Russische spierballengerol in belangrijke mate rond de tanende populariteit van President Poetin.

Welnu, het draagvlak voor zo'n conflict is quasi onbestaande in Rusland, en dat is een gegeven waar zelfs een autocraat niet omheen kan. Om de aanwezigheid aan de grenzen mogelijk te maken, werden heel wat reservisten opgeroepen. Een terugreis in een lijkzak kan fatale gevolgen hebben voor Poetins positie. Op zich is Oekraïne geen partij voor Rusland, maar hun capaciteit is groter dan enkele jaren geleden, net zoals de vechtlust groot is.

Een bezetting zou steevast in een vervelende guerrillaoorlog uitmonden.

Nieuwe wereldorde De wereld - door voormalig secretarisgeneraal van de NAVO de Hoop Scheffer het afgelopen weekend in De Tijd nog als “verdraaid hard” omschreven - is volgens menig waarnemer in een nieuw tijdperk beland. Steeds meer wordt duidelijk dat de verhoudingen tussen landen, en dan in het bijzonder Rusland, China en de VS, anders wordt dan de voorbije drie decennia het geval was. De Russische analist Fyodor Lukyanov ziet de Golfoorlog in 1991 als het begin van een periode van ‘unipolariteit’. Verschillende interventies zouden volgen, met name op de Balkan, een die diepe sporen naliet. In Peking is men trouwens niet vergeten dat net hun ambassa-

Slapende cellen ISIS In november van vorig jaar werd al gewaarschuwd dat ISIS nog altijd niet verslagen is en zich probeerde te hergroeperen in Irak en Syrië. Tussen januari 2020 en september 2021 eiste ISIS gemiddeld 90 aanvallen per maand op in Irak, waar het overigens meer aanslagen pleegde dan in Syrië het voorbije jaar.

Volgens een rapport van de Verenigde Naties uit 2021 zijn er nog altijd naar schatting 10.000 ISIS-strijders actief in zowel Syrië als Irak. De huidige tactiek van ISIS wordt door experts omschreven als een laagdrempelige guerrilla-opstand of oorlog die zeer effectief is. In de vluchtelingenkampen in het noordoosten van Syrië zou ISIS actief bezig zijn met het radicaliseren en intimideren van de bewoners daar.

In een verklaring op 22 januari stelde de woordvoerder van de SDF dat volgens een aantal bekentenissen van gevangen genomen jihadisten de leiders en de bedenkers van deze recente aanslagen zich zouden bevinden in gebieden vlak bij de Turkse grens. De gevangen terroristen die waren ontsnapt, probeerden juist die gebieden te bereiken. Hij noemt het geen toeval dat juist nu de SDF en de internationale coalitie bezig waren om de situatie rondom de al-Sina-gevangenis weer onder controle te

krijgen in het aanhoudende gevecht met ISIS, Turkije en zijn huurlingen (lucht)aanvallen pleegden op de SDF in de omgeving van Ain Issa. Hierbij zouden drie mensen van de SDF om het leven zijn gekomen. Turkije zou ook aanslagen hebben gepleegd in Tal Tamir en Abu Racine in het noordoosten van Syrië. “Er is een hecht verband tussen deze aanvallen en de opstand en aanslagen in en rondom de al-Sina-gevangenis door terroristen”, aldus de SDF.

Strijd tegen PKK Turkije voert al bijna een jaar aanvallen uit op delen van Syrië en Irak in het kader van een gewapend conflict dat het land al zeer lange tijd voert met de Koerdische PKK. In augustus 2021 werd dezelfde omgeving, rondom de stad Hasakah door Turkije bestookt met mortier- en granaatvuur, maar ook met bombardementen. Hierbij raakten tientallen mensen gewond.

De Turkse aanvallen begonnen omstreeks april 2021 en houden sindsdien aan.

Volgens bronnen zou Turkije in het noorden van Irak proberen de eigen militaire basis uit te breiden. Inwoners uit deze gebieden, veelal christenen en jezidi’s, zijn naar elders moeten vertrekken vanwege het aanhoudende geweld. Turkije zelf zegt dat de grootscheepse militaire aanvallen in het gebied dienen om terrorisme in de Koerdische regio tegen te gaan. De betreffende gebieden in de beide landen worden semiautonoom bestuurd door de Koerden. De christenen aldaar hebben alvast gevraagd om internationale interventie in de regio.

Volgens een woordvoerder van de SDF, Kino Gabriel, vond er in mei 2020 ook een opstand plaats in dezelfde gevangenis. Destijds betrof het ook een opstand van ISISstrijders binnenin de gevangenis, die een deel van het gebouw bezet hielden. Die uitbraak van geweld werd na een dag gestopt.

Wordt vervolgd.

SONJA DAHLMANS

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview an Lommel benadrukt dat zijn partij niet tegen hernieuwbare energie is.

“Het Vlaams Belang is een absolute voorstander van hernieuwbare energie en energie-innovatie. Daar mag geen onduidelijkheid over zijn”, zegt Van Lommel. “We worden soms in dat hoekje geduwd, maar dat is niet zo. We moeten wel realistisch zijn en het debat eerlijk voeren.

Met zon en wind alleen gaan we er niet raken. Als je ’s avonds thuiskomt van je werk en je steekt je elektrische wagen in het stopcontact en gaat aan het fornuis staan, dan schijnt de zon niet meer.

Er zijn wetenschappelijke studies die voorspellen dat de windsnelheid de komende jaren zal afnemen. Als je doet alsof dat allemaal niet van toepassing is, dan maak je de mensen iets wijs. In 2030 zal onze kustlijn vol offshore-windmolens staan. Dat is een goede zaak, maar we zien nu al dat in het binnenland de mogelijkheden voor windenergie beperkt zijn. We weten dus dat dat ergens zal ophouden. Ons elektriciteitsnet loopt tegen zijn limieten aan. Volgens voorspellingen zal onze energiebehoefte in 2050 verdubbeld zijn. Anderzijds duiken er nu al een hele hoop problemen op, zoals te veel huizen in dezelfde straat die op een zonnige zomerdag energie opwekken met zonnepanelen.”

“Je kan je ook de vraag stellen hoe hernieuwbaar die windmolens en zonnepanelen allemaal zijn. Ook zij hebben een levensduur, zijn niet allemaal recycleerbaar of klimaatneutraal. Ook de OESO zegt dat we er met zon en wind alleen niet zullen geraken. Kernenergie wordt overal ter wereld hoe langer hoe meer gezien als een noodzaak om de onvoorspelbare hernieuwbare energie aan te vullen. In Europa is een alliantie ontstaan van ondertussen meer dan tien landen, waar men zegt dat we moeten inzetten op kernenergie en zelfs kernenergie als groene energie moeten gaan bestempelen, omdat kerncentrales geen CO2 uitstoten.”

“Het is onbegrijpelijk dat Vivaldi net op gascentrales inzet, als je ziet wat er nu allemaal met gas gebeurt in de wereld en terwijl ze het klimaat o zo hoog in het vaandel dragen.

Geloven de groenen echt wel in de apocalyptische

RECCINO VAN LOMMEL • Geboren op 30 mei 1986, te Turnhout • Handelsingenieur, UHasselt • 2013-heden Zaakvoerder van consultancybureau Fibonacci • 2006-2013 voorzitter Vlaams Belang Turnhout • 2012-heden Gemeenteraadslid Turnhout • 2014-2016 Voorzitter Vlaams Belang Jongeren • 2019-heden Kamerlid

27 JANUARI 2022

Op dit moment kibbelt de federale regering over het al dan niet doorzetten met de kernuitstap. Het Federale Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) concludeerde onlangs dat er alvast geen problemen waren met de veiligheid bij een verlenging van de levensduur van de twee jongste kernreactoren in ons land. Het jongste rapport van de nucleaire waakhond gaf daarmee munitie aan de tegenstanders van de kernuitstap, zoals Reccino Van Lommel (35), Vlaams Belang-Kamerlid en energiespecialist van de partij.

RECCINO VAN LOMMEL (VLAAMS BELANG) KAMERLID EN ENERGIESPECIALIST klimaatscenario’s die ze schetsen, als ze kerncentrales zonder CO2-uitstoot willen vervangen door vervuilende gascentrales?

We moeten ook durven kijken naar onderzoek en ontwikkeling en de industrie. Bepaalde bestaande technologieën kunnen ook groener worden. Men gooit verbrandingsmotoren als technologie gewoon opzij, terwijl de industrie ook daarop antwoorden heeft. Door zulke dingen uit te sluiten, gooit men het kind met het badwater weg.”

Tegenstanders van kernenergie wijzen op het probleem van kernafval, of het gevaar van kernrampen zoals Tsjernobyl of Fukushima.

“Het debat rond kernafval wordt heel vaak misbruikt. Slechts twee procent van het kernafval is hoogradioactief en slechts 60 procent van het kernafval is afkomstig uit kerncentrales. Al de rest heeft te maken met bijvoorbeeld onderzoek en ontwikkeling.”

“De onveiligheid is het stokpaardje van de groenen in het debat. Het rapport van het FANC bevestigt nochtans dat onze kerncentrales voldoen aan de meest moderne veiligheidsvereisten. Onze centrales worden heel goed onderhouden. Natuurlijk zal er bij een levensduurverlenging geïnvesteerd moeten worden in extra veiligheidsmaatregelen, maar dat was Engie Electrabel ook heel duidelijk van plan. Dat budget van 700 miljoen euro dat zij hadden ingeschreven bij een levensduurverlenging was onder meer bedoeld voor de veiligheid.”

“Waarom kunnen kerncentrales over de hele wereld verlengd worden? Dat is niet omdat ze onveilig zijn. Ik ben het een beetje beu geworden dat anderen het debat intellectueel oneerlijk voeren. De kerncentrale in Tsjernobyl was heel slecht onderhouden en werd beheerd door de communisten van de USSR. Fukushima was dan weer een uitzonderlijke natuurramp met een zeer moderne kerncentrale.

Alle veiligheidslampen zijn

daar afgegaan en de veiligheidsmechanismen hebben ook gewerkt. Daardoor is slechts één persoon aan straling gestorven.

Alle andere doden die daar vielen hadden te maken met de natuurramp op zich. Die vergelijking met onze kerncentrales gaat niet op.”

“Geloven de groenen echt in de klimaatapocalyps, als ze CO2-vrije kerncentrales willen vervangen door vervuilende gascentrales?”

“Dat FANC-rapport had er al lang moeten zijn. Het is onbegrijpelijk dat men tot na de deadline in november heeft gewacht om een onderzoek te doen naar de veiligheid.

Ongetwijfeld hadden die dogmatici schrik van de uitkomst. Terecht, want het spreekt in hun nadeel. De inkt van het rapport was nog niet droog en onmiddellijk gingen de groenen in de aanval. Men doet er ook gewoon alles aan om die kerncentrales te sluiten. Het enige argument dat de groenen nu nog hebben, is het gedrag van Engie Electrabel. De groenen trekken aan het kortste eind bij alle andere elementen: technische mogelijkheden, haalbaarheid, veiligheid en dergelijke.”

Hoe kijkt u naar die nieuwe generatie kerncentrales, de zogenaamde kleine modulaire reactoren (SMR’s)?

“Ik geloof echt in de zogenaamde SMR’s, die klein, modulair en veilig zijn. Als legoblokjes kan je die modules uitbreiden tot 300 MW. Volgens de tegenstanders van kernenergie bestaat er vandaag de dag nog niks concreets, maar dat klopt niet. Als ik zie wat Frankrijk, de VS, Canada, GrootBrittannië, Rusland en bijvoorbeeld China op dat vlak bereiken, ben ik toch stikjaloers.”

“Er zijn al SMR’s draaiende en in de komende 10 jaar zullen er zeer veel worden gecommercialiseerd. Het gaat zelfs zo ver dat die modules in fabrieken gebouwd zullen kunnen worden, waardoor je standaardisatie kan garanderen en de prijs lager zal worden. Het maakt de installatie uiteindelijk zeer eenvoudig.

Er wordt momenteel ook volop gewerkt aan de technologie van SMR’s op basis van de kerntechnologie van de 4de generatie, dat zelfs ons kernafval zou kunnen recycleren. Dat zijn de zogenaamde geavanceerde SMR’s. Men doet alsof dat projecten zijn van 30 en 40 jaar, maar dat is dus niet zo.”

“Ik was de eerste die in het parlement pleitte voor deze nieuwe centrales, omdat ik sterk geloof in deze technologie en aan de juiste kant van de geschiedenis wil staan. Ik hoop dat de geesten rijpen en ook anderen zullen inzien dat we deze nieuwe kerncentrales nodig hebben om de betaalbaarheid en bevoorradingszekerheid van onze energie te garanderen.”

Wat is de oorzaak van die stijgende energieprijzen?

“Ze zijn vooral veroorzaakt door de sterke economische ontwaking na de coronastilstand. Dat is een fenomeen dat we zien op wereldvlak en die hoge energieprijzen wakkeren op dit ogenblik de inflatie grotendeels aan. Maar onze elektriciteit is de 5de duurste van de wereld en dat zegt alles over het energiebeleid in dit land. De energietransitie die men wil doorduwen en het ondoordachte regeringsbeleid zullen de energieprijzen alleen maar verder de hoogte injagen.”

“De stijgende gasprijzen worden voor een stuk bepaald door de geopolitieke situatie. Daar speelt Rusland een belangrijke rol in. Ook al zijn we maar voor 4 procent van ons aardgas afhankelijk van Rusland, door hun toedoen stijgen de aardgasprijzen fenomenaal. Ik sta dan ook met grote ogen te kijken naar de vreugde die Vivaldi uitstraalt om in 2025 gascentrales te openen.”

“Het feit dat we zulke dure elektriciteitsfacturen hebben, wil zeggen dat er iets mis is in ons land. De elektriciteitsfactuur hier is een verkapte belastingbrief.

Slechts een derde van wat je daarin betaalt, heeft te maken met de opwekking van elektriciteit. Bij aardgas is dat de helft. Al de rest is btw, accijnzen en distributiebijdragen. In geen enkel land is dat het geval. De mensen kunnen hun facturen niet betalen en het feit dat intussen 1 miljoen gezinnen kunnen genieten van het sociaal tarief, maakt dat er grondig iets mis is met die factuur.”

PIETER VAN BERKEL

Wat stelt het Vlaams Belang voor om de energiefactuur te drukken?

“Alles wat niet in die factuur hoort, moet eraf gehaald worden. Het wordt ook hoog tijd dat we de btw op energie opnieuw verlagen naar 6 procent. Het is niet verdedigbaar om energie te blijven zien als een luxe.

En zeker nu energieprijzen zo hoog zijn, rinkelt de kassa van de overheid, want de btw-inkomsten zijn ook aanzienlijk gestegen daardoor.”

“Die hoge energieprijzen

wakkeren de inflatie grotendeels aan.

Cynisch genoeg zorgt dit ervoor dat het spaargeld van de mensen minder waard wordt. Een btw-verlaging zorgt voor een bijkomend gunstig effect, want het impliceert een verlaging van de energieprijs, wat de inflatie zou doen afremmen, waardoor het leven minder duur wordt en we de koopkracht van de mensen kunnen beschermen.”

“Als mensen mij zeggen dat ze alle knopjes van hun elektrische toestellen

uitschakelen en de verwarming op 16 graden zetten omdat ze schrik hebben voor hun eindafrekening, dan vraag ik mij af hoe dit mogelijk kan zijn in een ontwikkeld land als het onze. Dit maakt mij ontzettend boos.”

“Dat Vivaldi de mensen zo in de kou laat, zal hen duur komen te staan. Nu is er misschien de dure eindafrekening voor de consument thuis, maar de dure eindafrekening voor de regering zal er in 2024 komen. De mensen pikken dit niet. En terecht.”

“We hebben de 5 duurste energie ter wereld. Dat wil zeggen dat er iets mis is in dit land” de

Dossier

27 JANUARI 2022

13

VERPLICHTE VACCINATIE, VERSTRENGD CST OF GEEN VAN BEIDE? Verplichte vaccins, een coronapas die enkel nog werkt bij een twee- of drievoudige vaccinatie, of geen van beide? Speciale hoorzittingen met 32 verschillende experts in de Kamer moeten de komende weken bepalen in wat voor samenleving we binnenkort leven.

DIT ZEGGEN DE VLAAMSE PARTIJEN

De situatie is veranderd, want tot enkele maanden geleden zou er van een verplichte vaccinatie in ons land geen sprake zijn. Voorbeelden uit andere landen werken echter inspirerend op onze ‘staatshoofden’. Waar elke systeempartij het over eens is, is dat de vaccinatie nog sterker aangemoedigd moet worden. Hoe dat juist gedaan moet worden, daar bestaat nog twijfel over.

“Mensen op een stoel vastbinden en het vaccin onder dwang toedienen zullen we nooit doen”, vertelde eerste minister Alexander De Croo ooit. Een verplichte vaccinatie zal er dus komen door de vrijheden van niet-gevaccineerden zo veel mogelijk in te perken of door te werken met een boetesysteem. Al lijken verschillende politicologen ervan overtuigd dat het zo ver niet komt, want het draagvlak voor een vaccinatieverplichting lijkt te verminderen en dankzij de mildere omikronvariant lijkt de coronasituatie endemisch te worden.

Steeds meer landen werken met een vaccinatieplicht voor het coronavaccin. Die verplichting is te vergelijken met de verplichte inenting tegen onder andere polio. In ons land geldt er een vaccinatieplicht voor het zorgpersoneel, vanaf 1 april.

In Griekenland is die verplichting in de zorg er al. Ook mensen die ouder zijn dan zestig jaar moeten verplicht gevaccineerd zijn. Wie weigert, betaalt een maandelijkse boete van 100 euro die automatisch geïnd wordt. Oostenrijk gaat een stap verder en verplicht het vaccin voor iedereen boven de veertien. Weigeraars riskeren boetes van 3.600 euro elke drie maanden. In verschillende andere landen gelden er al verplichtingen voor bepaalde beroepsgroepen als politieagenten, zorgmedewerkers, onderwijspersoneel en dergelijke. In Costa Rica is het coronavaccin dan weer toegevoegd aan de lijst van verplichte kindervaccinaties.

In verschillende landen werkt men ook al met

een vaccinatiepaspoort. Dat is een verstrenging van het Covid Safe Ticket, waarmee men van 3G (Gevaccineerd, Genezen, Getest), naar 1G (Gevaccineerd) gaat. Zo wordt het sociale leven van niet-gevaccineerden in Frankrijk fel aangetast. Voor hen wordt zo goed als alles onmogelijk, behalve de écht essentiële zaken zoals de supermarkt of de apotheek. Verschillende partijen in ons land lijken ook daar voorstander van te zijn.

WANNES NEUKERMANS

FREYA SAEYS

N-VA

FILIP BRUSSELMANS

PETER DE ROOVER

“Ik denk dat ons standpunt van in het begin al vrij duidelijk is: wij zijn absoluut vóór de vrije keuze. Tegen het CST protesteren wordt vandaag de dag gelijkgesteld met ‘antivaccinatie’ te zijn, maar dat zijn we uiteraard niet, want wij zijn voor de vrijheid van keuze. Die keuze kan natuurlijk enkel vrij zijn als u geen hel van maatregelen over u heen krijgt als men de keuze maakt om zich niet te laten vaccineren, of, in dat stadium zijn we vandaag aanbeland, om geen booster meer te laten zetten.

Dat is voor ons onaanvaardbaar.”

“Wat het CST betreft, dat moet uiteraard onmiddellijk verdwijnen. Ik ben blij dat bij andere partijen, of toch delen van andere partijen, stilaan ook de geesten beginnen te rijpen. Los van het feit dat het op vlak van vrijheid en privacy een enorm ingrijpende maatregel is, zien we ook dat het gewoon niet werkt. Er zijn virologen die gesteld hebben dat het CST tot meer besmettingen heeft geleid. Die ‘Safe’ zou er tenminste al uitgelaten moeten worden. Met de coronabarometer is het duidelijk dat ze dat systeem altijd in stand willen blijven houden. In bepaalde fases zal het niet meer gebruikt worden, maar het systeem zal altijd blijven bestaan, en dat is iets waar ik van huiver.”

“Ons standpunt over verplichte vaccinatie is nogal duidelijk, namelijk dat het uitgangspunt altijd moet zijn: je doet dat niet. Met een verplichte vaccinatie raak je de fysieke integriteit van mensen. Het is slechts in heel grote uitzondering dat je zoiets kan overwegen. Na lang debat heeft men dat ooit gedaan voor polio, dus op zich kán het wel. Maar de vergelijking tussen het poliovaccin en dit vaccin is moeilijk te maken, want dat zijn duidelijk vaccins die anders werken. Dat wil dus zeggen dat de voorstanders van een verplichte vaccinatie zullen moeten gaan aantonen welke hun argumenten zijn, maar ik zie ze op dit ogenblik niet.”

“Over het Covid Ticket, want de ‘Safe’ is er uitgehaald, is ons standpunt ook duidelijk. Wij geloven niet in de effectiviteit van die maatregel. Uit de zogenaamde gele fase op de coronabarometer is dat pasje al verdwenen, wat een goede zaak is.

Daarnaast is het de opdracht van het parlement om het epidemiologische nut van zo’n CST te bekijken. Want ook hier gaat het over een vrijheidsbelemmering.”

“We hebben hier dus te maken met twee ‘waarden’ die met elkaar in balans moeten liggen: vrijheid en gezondheid. Je kan het ene niet volledig uitsluiten voor het andere. Het is dan ook al maandenlang mijn stelling dat die oefening dringend gemaakt moet worden voor het CST: wat zijn de kosten, wat zijn de baten? En ik denk helaas dat het weinig baten heeft en slechts iets symbolisch is. In extreme omstandigheden kán een beperking van vrijheden zin hebben, maar dan moet het eerst wetenschappelijk aangetoond worden. En niet, zoals er nu is gebeurd, met de gedachte: ‘baat het niet, dan schaadt het niet’.

Want het schaadt duidelijk wel.”

PVDA

PVDA is tegen een verplichte vaccinatie. “Het vaccin is een belangrijk instrument voor de bescherming van de bevolking, maar er is een probleem van draagvlak en vertrouwen. Je kan dat niet oplossen door het vaccin te verplichten. Dat zou het wantrouwen en de polarisatie alleen maar doen toenemen. Overtuigen en niet verplichten, is de boodschap”, aldus de partij van voorzitter RAOUL HEDEBOUW.

VLAAMS PARLEMENTSLID

FEDERAAL PARLEMENTSLID

GROEN

Het standpunt van de Groenen is niet helemaal duidelijk. Ze staan niet happig op een uitsluitend beleid tegen nietgevaccineerden.

De partij zegt vooral het debat in de Kamer te willen afwachten.

De christendemocraten zijn expliciet voor verplichte vaccinatie. Zij stellen dat het met lockdowns, vrijwillige vaccinatie en de coronapas niet is gelukt om tot groepsimmuniteit te komen. Een verplichting blijft dus als enige optie over voor de partij. “Uit cijfers blijkt ook dat de vaccins werken”, stellen Kamerleden Nathalie Muylle en Nawal Farih. Iemand die onder de verplichting uit probeert te raken, moet worden beboet, volgens de partij.

Ze willen niet-gevaccineerden dus niet per se de toegang ontzeggen tot het sociale leven.

OPEN VLD

VLAAMS BELANG VLAAMS PARLEMENTSLID

CD&V

VOORUIT

“Wat betreft de vaccinatieplicht denk ik dat we de nota van Pedro Facon, die een 1G- of 2G-beleid verkiest boven een verplichte vaccinatie, wel volgen.

Ik denk wel dat je steeds moet kijken naar de epidemiologische situatie. Momenteel zitten we met een iets minder ziekmakende variant, omikron, maar we gaan de situatie in het oog moeten houden. Het CST is een systeem geweest dat nooit op zichzelf werkte, maar samen met andere maatregelen ‘een schelletje was in de volledige kaas’. Mogelijk wordt dat CST nu gekoppeld aan de barometer. In het Vlaams Parlement zullen we dan moeten bekijken hoe we dat gaan gebruiken. Het lijkt er meer en meer op dat we na deze golf eerder zullen gaan naar een jaarlijks fenomeen met meer besmettingen in de winter. Dan lijkt het CST volgens mij nutteloos.”

CONNER ROUSSEAU, voorzitter van de socialistische partij, pleit ronduit voor een algemene vaccinatieplicht. “Verplichte vaccinatie is het belangrijkste wapen voor onze collectieve vrijheid en tegen het vergroten van de ongelijkheid”, zegt hij daarover.

In tegenstelling tot de CD&V geen boetesysteem voor vaccinweigeraars, maar wel een vaccinatiepas die hen uitsluit van sociale activiteiten, maar ook winkels, behalve supermarkten en apothekers.

14 Cultuur

27 JANUARI 2022

KUNST

FILM

Vrouwen in de Bourgondische Librije

Don’t Look Up Dat grote kaskrakers vandaag niet noodzakelijk nog gebonden zijn aan bioscopen, dat bewezen films als ‘The Irishman’ en ‘Mulan’ al in het verleden. ‘Don’t Look Up’ is een interne productie van Netflix en verscheen dan ook rechtstreek op de streamingdienst. De satirische komedie heeft een sterrencast met onder andere Leonardo DiCaprio, Meryl Streep, Jennifer Lawrence en Jonah Hill. Regisseur Adam McKay brengt een uniek en absurd staaltje cinema, dat desondanks weinig inspirerend is.

Het Museum van de Koninklijke Bibliotheek toont prachtige handschriften uit de Librije van de Bourgondische hertogen. Nu loopt er een focusexpo die een boeiende inkijk biedt in het verrassend veelzijdige vrouwbeeld tijdens de middeleeuwen.

De middeleeuwen krijgen nog te vaak het etiket ‘donker’ opgeplakt. Wanneer we aan de vrouw in de middeleeuwen denken, duikt dikwijls het beeld van heksen op de brandstapel op. Ten tijde van de Bourgondiërs was hekserij nochtans een vrij zeldzaam fenomeen in de Nederlanden. Wel doken op het einde van de vijftiende eeuw traktaten op, zoals de beruchte ‘Heksenhamer’, die de vrouw demoniseerden. Ook dan bleven grote vervolgingen uit, tot de zeventiende eeuw, toen op aansturen van Filips II de heksenjacht hoog oplaaide in de Lage Landen.

Waldenzen en boterzalf Doctoraatsstudente astronomie Kate Dibiasky (Jennifer Lawrence) en haar professor Dr. Randal Mindy (Leonardo DiCaprio) ontdekken een grote komeet die binnen zes maanden zal inslaan op de aarde en hierbij al het leven zal vernietigen. Met de steun van NASA trekken ze naar president Janie Orlean (Meryl Streep) en haar zoon Jason (Jonah Hill), de stafchef van het Witte Huis. Dibiasky en Mindy realiseren zich echter snel dat de president eerder bekommerd is om de nakende verkiezingen. Ze beslissen daarom om de ontdekking van de komeet te lekken aan de pers, maar dat heeft niet de verwachte uitkomst.

Klimaatverandering Het is duidelijk aangegeven dat de komeet een allegorie vormt voor de actuele problematiek van de klimaatverandering. De film legt treffende gelijkenissen in de hindernissen gevormd door hebzucht en gebrekkige competentie van machtshebbers in de bestrijding van dergelijke existentiële problemen. De voorstelling van een relatief eenduidige oplossing bemoeilijkt echter het kritische aspect van deze vergelijking.

Democraat of Republikein?

Don’t Look Up poogt ook om politiek neutraal te blijven. In een ogenblik valt de president te zien op een intieme foto met Bill Clinton, wat impliceert dat president Orlean een fictieve versie is van Democrate Hillary Clinton. Vele andere hints suggereren dat het hier echter gaat om een Republikeinse president, bijvoorbeeld door een kandidaat-rechter in typische zuiderse kledij, die grote voorstander is van vrije wapendracht.

McKays sterk gekleurde vorige film ‘Vice’ over de Republikeinse vicepresident Dick Cheney vormt hier een bijkomend argument.

De sociale satire werkt echter bijzonder goed, met name de rol van Mark Rylance die de ongemakkelijke techmiljardair Peter Isherwell speelt. Hij vormt een soort combinatie van Elon Musk, Steve Jobs en Jeff Bezos, en het werkt meesterlijk. Dit personage vormt het ankerpunt voor alle aanklachten tegen de excessen van het moderne leven, zoals connectiviteit en een blind vertrouwen in de wetenschappelijke kennis en vooruitgang.

McKay levert een entertainend staaltje cinema dat bezwijkt onder zelfingenomenheid. Maatschappijkritiek in een verpakking van excentrieke personages kan werken, maar door een gebrek aan focus komt de film niet verder dan een pseudo-aanklacht tegen het moderne leven.

Don’t Look Up is nu beschikbaar op Netflix

SIMON SEGERS

In de Bourgondische middeleeuwen kwamen dergelijke grootschalige vervolgingsgolven niet voor. Een uitzondering is het proces tegen de ketterse Waldenzerbeweging dat in 1459 plaatsvond in Artesië. Een groep vrouwen én mannen, sommigen van aanzien, werd beschuldigd van deelname aan sabbatvieringen. Twaalf van hen belandden op de brandstapel.

De expo illustreert dit met een Brugse miniatuur uit die periode waarop Waldenzen een bok, de belichaming van de duivel, aanbidden terwijl in de lucht vrouwen en mannen demonen berijden, op weg naar de sabbat.

De Bourgondiërs waren dus vertrouwd met het concept hekserij, maar vormen van bijgeloof, zoals waarzeggerij, werden oogluikend getolereerd en vrouwen met een medische kennis waren nog niet al te verdacht.

Alhoewel, het was een dubbelzinnige situatie. Een miniatuur uit het vijftien-

dezelfde basisopleiding als jongens, wat te zien is op een miniatuur uit ‘Le Livre du chevalier de La Tour Landry’ (ca. 1460). Bij ons konden vrouwen zelfstandig handelen en economische activiteiten ontplooien. Die vrijgevochten positie van vrouwen was voor sommige mannen een doorn in het oog. In de Bourgondische Librije zitten nogal wat satirische teksten die de vrouw degraderen tot perverse wezens en lustobjecten. Een voorbeeld daarvan is het tweede deel van de ‘Roman de la Rose’ (1269), een bestseller tot ver in de vijftiende eeuw.

Als reactie op de vrouwonvriendelijke stereotypen schreef Christine de Pizan omstreeks 1460 ‘Le Livre de la Cité des Dames’. Ze schrijft een lofzang op mythologische, historische en eigentijdse vrouwen die een belangrijke rol hebben gespeeld in wetenschap, politiek en kunst.

Veelzijdig vrouwbeeld

de-eeuwse ‘Boek van de gewone geneesmiddelen’ toont een vrouw die butirum bereidt, een medicijn op basis van boter. Dergelijke keukenmiddeltjes waren in die tijd doodgewoon, maar op de tekening zien we een donkere kat bij de ketel zitten, een symbool van het kwade en een voorbode om vrouwen ver weg te houden van kennis.

Vrijheid, vooroordelen, verzet In vergelijking met andere Europese regio’s genoten vrouwen in de Bourgondische Nederlanden opmerkelijk veel vrijheden. Meisjes kregen

In de bibliotheek van de Bourgondische hertogen zijn heel wat handschriften bevolkt met verzonnen vrouwen, zoals sibillen en sirenen. Er zijn natuurlijk ook de vrouwelijke heiligen en de Maagd Maria. In een bundel met vrome verhalen, geschreven in Brabant in de eerste helft van de veertiende eeuw, staat een miniatuur met de uitbeelding van het wonder van Maria die een bedlegerige monnik de borst geeft.

Het is een veelzijdig vrouwbeeld tijdens de Bourgondische periode dat de focusexpo laat zien: positief en negatief, religieus en erotisch, mythisch en historisch.

MMMV

Focusexpo ‘Heksen avant la lettre’, nog t.e.m. 24 april 2022, KBR Museum, Brussel, www.kbr.be

BOEK

Het groeiend racisme in linkse kringen Ruim een halve eeuw geleden klonken de toespraak ‘I have a dream’ van Martin Luther King en het dromerig-radicale lied ‘Imagine’ van John Lennon. Beide vormen samen een bescheiden poging om de geest van toenmalig links te vatten: rassengelijkheid, een algemene aversie van godsdienst en racisme. O ironie, wat blijft vandaag nog over van deze agenda?

De beweging ‘Black Lives Matter’ zette de Nederlandse publicist Ton Nijhof aan een aantal bekende en minder bekende schrijvers op te zoeken.

De moord op een zwarte man in de Verenigde Staten leidde immers tot complete hysterie, ook in Europa. Allerhande sportlui knielen tegen racisme, maar incasseren tegelijk geld uit dictaturen als Qatar en China.

Beide landen behandelen hun immigranten en minderheden ronduit schandalig. Over hypocrisie gesproken.

Geen pessimisme De veelheid van auteurs geeft het boek diverse invalshoeken en ook verschillende opinies. Zo zijn sommige medewerkers duidelijk van klassiek-liberale huize. Deze gruwen van het idee dat onze samenleving ‘tribaliseert’. Daarmee bedoelen ze dat niet langer de individuele burger zich verhoudt tot de staat, maar meer en meer ‘stammen’ de politieke arena betreden. Men heeft het over etnische minderheden, maar ook over bijvoorbeeld het ganse gender-alfabet. Niet langer de natie telt als referentiepunt

om iemands identiteit te bepalen, maar vooral diens etnische afkomst of geslachtskeuze. Links dat de etnische afkomst bepalend acht voor iemands identiteit. O quae mutatio rerum! Zolang geen blanke Europeaan deze kans aangrijpt om zijn tradities te bewaren, uiteraard.

Bijzonder lezenswaardig is het stuk van de Waalse professor-historicus David Engels, waarin hij doordringt tot de kern van de klassieke, westerse en islamitische beschavingen. Hij ziet het Franse antwoord van laïcisme op de mohammedaanse opkomst in Europa als een dood spoor. Het christendom heeft dringend nood aan een tweede adem om de spiritueel te heropleven. In een symbiose tussen westerse traditie en islam gelooft Engels niet.

Net zomin als de Waalse historicus is Sid Lukkassen per se pessimistisch gestemd. Wel roept Lukkassen op tot actie. De autochtone Europeaan moet zich organiseren, los van nationale structuren. In eerdere werken noemde hij een ‘Nieuwe Zuil’ als de meest efficiënte manier om aan de linkse dominantie en bemoeizucht te ontsnappen.

Een brede coalitie tegen woke Een ideaal waarbij ook Lex Cornelissen zich lijkt aan te sluiten. In zijn bijdrage maakt hij een vergelijking tussen de manier waarop politieke partijen in Denemarken en Nederland het immigratiedebat hebben omarmd. Terwijl in de Lage Landen socialistische en groene partijen het cultuurmarxisme en bijhorende oikofobie omarmen, loopt de Deense socialistische regeringspartij voorop in het uitvoeren van een krachtdadig en kordaat immigratiebeleid. Dé uitdaging bij uitstek voor de nationalistische partijen in Nederland en Vlaanderen is om hun immigratiebeleid ook bij de machtspartijen ingang te doen vinden en/of het cordon te doorbreken.

Het boek toont aan dat de extremistische agenda van woke-links zo ver afwijkt van de realiteit en de opinie van Jan Modaal dat klassiek-liberalen, conservatieven, nationalisten en zelfs socialisten van de oude stempel meer en meer raakvlakken vinden. Toch enkele sprankels hoop in deze donkere dagen…

PIETER VANDERMOERE

Ton Nijhof, ‘Tegen de tribalisering de terugkeer van de stammencultuur in de moderne wereld’ Aspekt, 2021 - 210 bladzijden 19,95 euro - ISBN9789464242072

Brieven

27 JANUARI 2022

GESCHIEDENIS

© WIKIMEDIA

De VTB bestaat 100 jaar! technische vakbladen en ANV-lid was, Frits Henderickx, Antwerps stadhuisbediende en actief lid van de Frontpartij en Stan Leurs, ingenieur-architect en kunsthistoricus die één van de pioniers van de monumentenzorg in ons land was. Zowel De Does als Leurs waren bij diegenen die in 1914 al geprobeerd hadden om in de schoot van het ANV een alternatief voor de TCB op te richten.

Schot in de roos

Portret van Lieven Gevaert door Georges Van Raemdonck

Het interbellum, de periode tussen de twee wereldoorlogen, werd gekenmerkt door een nooit eerder vertoonde graad van verzuiling en ideologische versplintering. Tal van organisaties vochten om hun deel van de koek.

Denken we bijvoorbeeld maar aan de meer dan vijftien overkoepelende oud-strijdersorganisaties die kort na de Grote Oorlog als paddenstoelen uit de grond schoten en die een kleurrijke ideologische waaier vormden.

Die waaier ging van het pacifistische en uitgesproken Vlaamsgezinde Verbond van Vlaamsche Oudstrijders (VOS) over de sociaaldemocratische veteranen van de Socialistische Oudstrijders tot de met het autoritarisme flirtende en belgicistische Union des Fraternelles d'Anciens Combattants (UFAC). Men mag de impact van die verzuiling niet onderschatten, want men vindt er, mits enige nuancering, de grote breuklijnen in terug die ons land getekend hebben: cultureel, taalkundig, sociaaleconomisch en levensbeschouwelijk.

Vaak lag polarisatie aan de basis van het ontstaan van die organisaties. Een van de nieuwkomers die typerend was voor deze ‘scheiding der wegen’ was de Vlaamsche Toeristenbond (VTB) die werd opgericht als een Vlaamsgezind alternatief voor de exclusief francofone en unitaire Touring Club de Belgique (TCB), het huidige Touring.

De TCB was al in 1895 gesticht door een aantal Brusselse wielerfanaten die hun hobby wilden combineren met hun interesse in het ontluikende toerisme. Zowel wielersport als toerisme stonden indertijd nog in de kinderschoenen en waren in de belle époque nog bezigheden waaraan enkel de ‘happy few’, lees de gegoeden (meestal Franstalige bourgeoisie), zich bezondigden. In de periode 1908-1909 werd het blad van de TCB op vraag van een aantal Vlaamsgezinde leden ook in het Nederlands gepubliceerd. Dat initiatief was echter geen lang leven beschoren, want na één jaar werd het al opgedoekt, kwestie van ‘pour les flamands la même chose’.

Hippoliet Meert Die stopzetting was één van de redenen dat er vanuit flamingantische kringen stemmen opgingen om dan maar een eigen initiatief

op poten te zetten. Het AlgemeenNederlands Verbond (ANV) was het idee van een Vlaamse Touring Club niet ongenegen. Maar zoals dat wel vaker binnen de Vlaamse Beweging gebeurde, had het nog behoorlijk wat voeten in de aarde vooraleer dat geconcretiseerd kon worden.

Het was uiteindelijk ANV-secretaris Hippoliet Meert die het voortouw nam om binnen de schoot van het ANV een toeristische afdeling op te richten. De bedoeling was dat alle geïnteresseerden op 2 augustus 1914 in het Vlaams Huis op de Grote Mark in Brussel bijeen zouden komen om de oprichting voor te bereiden. Twee dagen later vielen de Duitsers echter ons land binnen en stierf dit initiatief een stille dood.

De VTB werd opgericht als een Vlaamsgezind alternatief voor de exclusief francofone en unitaire Touring Club de Belgique Na de oorlog, toen de Touring Club een vliegende (herop)start kende, gingen er al snel opnieuw stemmen op voor een Vlaamse evenknie. Het toerisme onderging in die jaren een democratiseringsproces en vrijetijdsbesteding groeide al snel uit tot een massagebeuren. In dit proces speelden onder meer zuilenorganisaties zoals mutualiteiten, vakbonden en sociaal-culturele verenigingen een sleutelrol en veel Vlaamsgezinden meenden dan ook dat zij niet achterwege konden en mochten blijven.

De stichting van de VTB moet op conto worden geschreven van Vlaamsgezinde Leuvense studentenkringen. Op 9 juni 1921 gebeurde de officieuze stichting van de VTB. Aan de basis daarvan lagen drie personen: Christiaan De Does, een in Brussel wonende Nederlander die uitgever van

Opnieuw moest er heel wat gepalaverd worden vooraleer er van start kon worden gegaan.

De officiële stichting van de VTB volgde op 29 januari 1922. Dat gebeurde op eerder bescheiden schaal, want er waren amper 56 aanwezigen. Het - voorlopig - bestuur bestond uit 10 leden, onder wie Edward Léonard (voorzitter), Frans Neyes (penningmeester) en Leurs (redactiesecretaris). Het statutair doel van de vereniging was “op alle wijze het toerisme onder de Vlamingen en het reizen in het Vlaamse land te bevorderen, alsook de algemene culturele belangen van het Vlaamse volk behartigen”.

Ondanks het geringe aantal aanwezigen en de concurrentie door de TCB bleek de VTB een schot in de roos. Na drie maanden telde de organisatie al 1.117 leden, een cijfer dat reeds eind 1922 was opgelopen tot 5.520. Als het aantal lokale afdelingen een graadmeter zou zijn, dan bleek ook hieruit dat de VTB een gat in de markt wist in te vullen, want in het eerste werkingsjaar werden er niet minder dan 58 afdelingen opgericht.

Lieven Gevaert In 1923 werd de wetenschapper Berten Pil VTB-voorzitter. Hij bleef dit tot 1928 toen hij werd opgevolgd door Leurs. Pil was de rechterhand van de industrieel Lieven Gevaert en het was bijgevolg niet vreemd dat de op 30 september 1924 onder de vleugels van Gevaert gestichte Vlaamsche Automobielbond, na een niet geheel vlekkeloze start, fusioneerde met de VTB. De VTB ontwikkelde intussen een erg brede waaier aan activiteiten: landdagen, congressen, binnen- en buitenlandse groepsreizen, publicatie van Nederlandstalige kaarten, toeristische publicaties, oprichting van de eerste Vereniging voor Vreemdelingenverkeer, de uitbouw van wandelpaden en dergelijke meer.

Inmiddels bleef het aantal VTBleden steil de hoogte ingaan: in 1930 werd het 100.000ste lid ingeschreven. Jozef Van Overstraeten, die in 1926 redacteur was geworden van het bondsblad, promoveerde in 1929 tot hoofdredacteur.

In 1931 werd hij algemeen secretaris en twee jaar later afgevaardigd beheerder. De feitelijke leiding van de vereniging kwam zo grotendeels in zijn handen te liggen. Vooral na de Tweede Wereldoorlog bepaalde hij eigenmachtig decennialang de koers die de VTB diende te varen.

Partijpolitiek bleef de VTB ongebonden, maar dat belette niet dat de organisatie heel lang financiële en morele ondersteuning bood aan tal van uitgesproken Vlaamsgezinde initiatieven waaronder de IJzerbedevaarten, de Taalgrensaktie van Flor Grammens en het Vlaams Nationaal Zangfeest. Een aspect van de VTBwerking dat de huidige directie blijkbaar stilaan vergeten is…

JAN HUIJBRECHTS

15

LEZERSBRIEVEN DE PERRONDUWER VAN DE VRT Pallieterke, De bijna fatale duw op het metroperron in Brussel door een ‘onbekende’ liep gelukkig goed af. In New York had een dame minder geluk en kwam te overlijden. Bevoegde mensen moeten nu onderzoeken welke motieven beide opgepakte daders hadden. Terrorisme, perronfobie of ‘ontspoorde geesten’?

Die perronincidenten op iemands leven herinnerden me meteen aan een interview met Radio 1-icoon Koen Fillet in Libelle waarbij die op de vraag ‘Wat is de gemiste kans in je leven geweest?’ antwoordde: “Ik heb op het perron van Berchem-station eens zeer dicht bij Gerolf Annemans gestaan, maar ik heb me toen net kunnen inhouden.” Lees: hem op de rails te duwen…

Bij mijn weten werd Koen Fillet nooit op de vingers getikt door de VRT voor zijn uitspraak. Ook vandaag hoor je Fillet nog steeds op VRT-radio. Vraag! Hoort zo’n potentiële perronduwer wel thuis in de openbare omroep?

R eddy De Mey – Oostende

BAROMETER Pallieterke, Halleluia! We hebben een barometer en nu weten we precies wat we wanneer, wel en niet mogen. Duidelijker kan het niet. Alleen komt dat gedrocht van een zootje ongeregeld, met name de Vivaldi-regering, dus een beetje voorzichtigheid dringt zich op. Eender wanneer, en naar goede gewoonte zonder overleg met de betrokkenen, zal diezelfde regering zich het recht toe-eigenen om naar goeddunken aanpassingen aan de barometer door te voeren, en dat door evaluatie van de toestand op het moment. Ja, maar er is toch... nee, laat maar...

Openlijk en met trots kondigen Bart De Wever en Egbert Lachaert aan dat, alles wel overwogen, het CST zo snel als mogelijk afgevoerd moet worden, zelfs de regeringsdweil van dienst liet zich bescheiden uit het daarmee eens te zijn. Dat was zeer tegen de zin van zijne excellentie de kwelduivel, voor nietingewijden de federale minister van Volksgezondheid, en stelde meteen een krachtig veto: CST afschaffen? Over mijn lijk! Het kan toch niet zijn dat al die slapeloze nachten om het verzinnen van een perfide pestregel zomaar te grabbel worden gegooid. Bart De Wever, Tom Van Grieken en een paar anderen krijgen nog steeds ongecontroleerde lachbuien, want hoe langer en hoe meer het Vivaldi-clubje zich in de vernieling rijdt, hoe beter het hen uitkomt.

Roger Gielens - Bredene

OEKRAÏNE-RUSLAND Pallieterke, ‘Maakt Rusland zich klaar voor een aanval op Oekraïne?’ Zo klonk titel van het artikel van Jurgen Ceder (Pallieterke 20 januari) Meer toepasselijk zou zijn: ‘Maakt het Westen zich klaar voor een aanval op Rusland?’ Tot begin jaren ’90 hield de NAVO zich alleen bezig met West-Europa. Toen kwamen Reagan en Gorbatsjov. Die laatste dacht de spanningen met het Westen te verminderen met de ‘Wiedervereinigung’ van Duitsland die door de VS en de BRD werd aangemoedigd (vandaag betalen de ‘West’Duitsers nog altijd een ‘Wiedervereinigungsbelasting’ voor de kosten van de DDR, meestal pensioenkosten).

Onder Jeltsin begon het inpalmen van de ex-Warschaupact-landen en enkele Sovjetrepublieken, alhoewel Gorbatsjov de garantie van de VS had gekregen dat de NAVO zich niet zou uitbreiden. Met president Poetin was dit anders, hij laat z’n land niet overrompelen door het Westen en beschermt de Russen in de Krim en Oost-Oekraïne. Uiteraard tegen de zin van het Westen dat Oekraïne graag als NAVO-lid had gezien, misschien ook wel als EU-lidstaat.

Mensen, hoe zouden jullie erover denken als jullie buren rond jullie woning tot de tanden gewapend rondlopen, zou je je

ook niet bedreigd voelen? Wel, in die situatie zit Rusland ook. Er zijn kernwapens in de meeste NAVO-landen… Kleine Brogel is een voorbeeld, daar zitten een 150-tal Amerikanen die kunnen besluiten wanneer die kernwapens op scherp worden gesteld. Waarom kan of mag Rusland niet hetzelfde doen? Rusland heeft nooit een land aangevallen. Het werd aangevallen over de honderden jaren heen en sloeg ook terug. Napoleon, Hitler, maar ook anderen kunnen er een liedje over zingen. De anti-Ruslandpropaganda beweert het omgekeerde, maar de Krim was altijd Russisch. Het werd door Nikita Chroesjtsjov in 1954 aan Oekraïne gegeven, weliswaar illegaal, want er was geen stemming gehouden bij de ‘Opperste Sovjet’.

Wat belachelijk is in het artikel is “dat de Oost-Europese landen angst hebben van Rusland en dat dat de reden zou zijn om NAVO-lid te worden”. De eigenlijke reden is de druk die de VS op deze ‘kleine’ landen uitoefenden en de beloftes die gemaakt werden. Als er in Oekraïne een oorlog zou uitbreken, waar NAVO en de VS op wachten, zal het zeker niet door Rusland zijn. Russen kunnen veel verdragen, maar ooit is de maat vol. Ik heb meer dan 20 jaar in de USSR en later in Rusland geleefd en gewerkt, en heb me nergens anders beter gevoeld, spijtig dat m’n vrouw niet wil verhuizen. Laat je door de westerse media niet hersenspoelen.

Luc Lefever - Leopoldsburg

DE BLABLABLA VAN QUICKY Pallieterke, Jurgen Ceder slaat andermaal de nagel op de kop inzake de moord (kan men dat zelfs nog een moord noemen) op kleine Dean. ‘Waarom kon dit monster opnieuw toeslaan?’ Het is duidelijk dat men na Dutroux nog niets geleerd heeft. De ‘rechtbank’ (in de zaak Miguel) oordeelde dat Dave De Kock niet de bedoeling had het kind te vermoorden. Is dit een grap of is dit om te huilen? Maar dan is er nog dit: sinds 1999 zijn de liberalen onafgebroken aan de macht. Hoeveel maal heeft een liberaal sindsdien het departement van Justitie beheerd? Wat hebben ze ervan gemaakt? Er is in dit land geen justitie. Het is veel gevaarlijker om uw mening te uiten over de islam dan een onschuldig kind te vermoorden. En het ergste is dat wij ‘mensen’ als Dutroux en De Kock nog eten moeten geven.

Ik ben de blablabla van Quicky hartsgrondig beu.

Frank M asschelein - Poperinge

WAAR EINDIGT DAT? Pallieterke, De drie boeken van Pippi Langkous verschenen in de jaren veertig. Kinderen van vandaag staan versteld van dat kind. In die tijd waren ‘negers’ mensen met een zwarte huidskleur die in een ander werelddeel woonden. In het noorden woonden geen zwarte mensen en tv was er niet. Een ‘neger’ was iets exotisch.

Rond 2000 kreeg het woord een bijklank, zodat de uitgeverij van de boeken van Pippi Långstrump zich gedwongen zag zich te bezinnen en zich afvroeg of ze het woord moesten vervangen overal waar het voorkwam. Pippi mocht bijvoorbeeld tegen Tommy en Annika niet meer zeggen: “Mijn mama is een engel en mijn papa is een negerkoning.” Tja, wat moest ze dan zeggen, vroeg men zich af.

De zaken zijn niet zo eenvoudig als ze lijken. Het spreekt toch vanzelf dat Pippi niet kon handelen zoals een kind van onze eeuw. En het was al altijd onmogelijk voor haar om zich gepast te gedragen en zelfs aan haar oneerbiedig toontje tilde niemand! Maar bevooroordeeld is ze nooit! In ‘Aan de lezer’ van de Zweedse uitgave (2009) van ‘Pippi Långstrump går ombord’ staat: “Wij als de rechthebbenden na haar (Astrid Lindgrens) dood laten geen modernisering toe van haar boeken over Pipi Langkous.”

Sommige jonge Vlaamse academici zien dat anders, jammer!

Johan Corveleijn - Oostende

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

27 JANUARI 2022

Tweets van de week En dan nu is het even tijd voor de meest aandoenlijke post in de geschiedenis van de politiek. Een post die de eenzaamheid in de politiek rauw en zacht illustreert.

De auteur is niemand minder dan Egbert Lachaert, de meest geplaagde partijvoorzitter sinds in 1875 te Molokaï de Verenigde Lepra Dutskes (VLD) werd opgericht.

Maar voor ik u die kan meegeven, moeten we toch even een sfeer scheppen.

Voelt u op de achtergrond al enige violen die een dramatische, maar niettemin intimistische sfeer oproepen? In de kamer zit Egbert gebogen over zijn toetsenbord, steunend op zijn rechterhand. In het licht van het computerscherm ziet de afwezige toeschouwer de ene pijnlijke grimas na de andere op het gezicht van de Open Vldvoorzitter verschijnen.

Hij leest. Hij leest de stroom aan reacties op Facebook onder zijn nieuwste boude plan. Luttele uren eerder had hij in zijn nieuwjaarstoespraak opgeroepen om ‘radicaal’ liberale ideeën te lanceren. Radicaal is het nieuwe modewoord bij de Open Vld. Noël Slangen had het hem verkocht voor een vriendenprijsje van een paar tienduizenden euro.

En dan eens zoveel voor het begrip ‘Liberaal Vuur’. En dan nog eens zoveel om het gebruik van de arm van het vrijheidstandbeeld te suggereren. Maar dat was inclusief ontwerp. Een echt koopje. “Dat gaat gegarandeerd werken. Jullie worden weer

heel groot”, had Noël gezegd vlak voor hij Egbert liet zitten met een peperdure restaurantrekening. Egbert betaalde met de glimlach en rekende zich rijk. Wie zoveel investeert, moet wel oogsten.

Gespierde armpjes Het bleek ijdele hoop. De ene reactie na de andere was een scheldtirade tegen de Open Vld. Werkelijk niemand leek onder de indruk van de jongste marketingstunt.

Niemand? Toch wel. Uit pure miserie postte Egbert dan maar zelf een positieve reactie.

Niet met woorden. “Woorden”, had hij geleerd, “daar kunnen ze je op betrappen”.

En dus beperkte Egbert zijn reactie tot die gespierde armpjes. Hij kreeg er meteen de uitlachers mee op zijn hand. Eén persoon had nog “succes voorzitter” gepost, maar verwijderde de reactie meteen. Uit oprechte schaamte.

Maar Lachaert is er de voorzitter niet naar om zich zomaar uit het lood te laten slaan. Meteen kroop hij in de rol van de partijmoderator. Hij beantwoordde zijn drie gespierde armpjes hoogstpersoonlijk met een uitslaand brandje. Liberaal vuur. En dat had kunnen werken. Ware het niet dat de moderator in kwestie bij naam wordt genoemd.

De bezoeker zag Egbert drie armpjes sturen die Egbert met naam en toenaam beantwoordde met een vlammetje. Lieve lezer, eenzamer wordt het niet in de politiek.

B

Gelukkig Nieuwjaar premier!

Wat wenst u uw landgenoten?

C

De Croo: Een goede gezondheid uiteraard en veel liefde. Want dat hebben we toch allemaal nodig. Er is te weinig liefde in dit land.

En dan heb ik het niet over het soort liefde dat je bijvoorbeeld kan kopen bij een Italiaanse gezelschapsdame, maar echte liefde.

Het soort dat niet te koop is. Ik zou dat ook graag willen voor mijn regering. Want laat ons eerlijk, de Vlaming ziet ons nog onvoldoende graag. Nochtans zijn we één team.

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

E F G

Een team dat het wat koud heeft terwijl de energiefactuur de pan uit swingt. Uw criticasters zeggen dat het ver gekomen is wanneer uitgerekend een liberaal zich verzet tegen belastingverlagingen, zoals de btw op gas en elektriciteit.

H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. B. C. D.

1. Nederlandse zanger van o.m.

‘Afscheid nemen bestaat niet’ 2. Italiaans Formule I-circuit - Ingenieur 3. Zwaarlijvig - Bodembedekking in een stal - Kloosteroverste 4. Europeaan - En andere - Grappig en een beetje stout 5. Lastig worden - Neon 6. Hallucinerende drug - Gorsachtige zangvogel 7. Mengsels van vet en water 8. Voor de middag - Woorduitgang die handeling aanduidt - Romeinse getal 51 9. Friemelden 10. Afkorting voor de Italiaanse lire Internetlandcode voor Bulgarije Wederom 11. Afrikaan - Van een bepaalde kleur 12. Zwemvogel - Minpunten

H. I. J.

K. L.

Waar zijn ze in de Wetstraat mee bezig? Het is een vraag die menig burger bezighoudt en waar niemand echt een antwoord op heeft. “Momenteel zijn we bezig met de energiefactuur te doen dalen”, repliceert premier De Croo gevat, “en we zijn uiteraard bezig aan ernstige belastingverlagingen voor iedereen.

Vooral de Vlamingen zullen daar extra op rekenen. Paul Magnette heeft daarop aangedrongen! Vriendelijke man”.

A

1

D

F. G.

De Croo: “2022 wordt een dikketruienjaar”

Het is een vrolijke premier die ons begroet in zijn ambtswoning. Het jaar 2022 is voor hem dan ook goed begonnen.“Het was een beetje tegen de verwachtingen in, maar zoals u kan zien: ik zit hier nog steeds hé”.

1300

E.

KRIJGT VIVALDI DE ENERGIEFACTUUR OMLAAG?

Modale Noord-Franse stad - Engels lidwoord Dampende - Eierpudding Inhoudsmaat - Heden Minimumindeling van het algemeen rekeningenstelsel - Neodymium Organisatie van Amerikaanse Staten Website waar je allerlei video’s kunt bekijken Dobbelstenen Geneesheren met een welbepaalde specialiteit - Franse NV End Of Interrupt - Item Muzieknoot - Belabberde Deels opgedroogd zoetwatermeer in Centraal-Azië - Limburgse gemeente - Aardgeest in Noorwegen Vrijwel - Kernspreuk Loocheningen

De Croo: Ja maar, dat is boerenbedrog. We kunnen dat doen hoor. Daar niet van. Maar u kent ons toch? Enerzijds verlagen we de btw naar zes procent, maar om dat dan te compenseren, gaan we het op een andere manier uit uw zakken kloppen. Je moet de mensen geen blaasjes wijsmaken. Een btw-verlaging ziet er leuk en aardig uit op papier, maar uiteindelijk koop je daar als burger niks voor.

Boerenbedrog zeg ik u. En ik zal het u bewijzen: we hebben dat al eens gedaan met Vande Lanotte. Voilà, bewezen.

Oplossing 1299 1299

1

2

A

S

P O N T

3

B

C A

P

C

H A

P

D

A R

E N

E

A D R

F

M

M R

G

T

R A D

H

E

I

L

C

4 R

5

7

8

9 10 11 12

A N

6

I

T

E

A N IJ

S

I

M A G

I

D E

T

E N A P I

T

I

N E

E H A V R

J

O R

T H O

K

O

I

L

S

I

L

E

G A R

S

T

N E

E

I

E L

T

E

I

E N

R O

J

E F

E V E

A K L

E

I

V E N Z

T U

H U N

I

E

I

E N T

Z

I

E N

B O R G

Dat is toch wat een beetje een rare redenering. Tenslotte heeft u dat toch zelf in de hand. U kan de btw verlagen zonder vervolgens op een andere manier in de mensen hun portefeuille te zitten.

De Croo: In theorie heeft u daar een punt.

Maar wat zal ik zeggen… Het is de aard van het beestje. En uiteindelijk moeten we de rekening toch doen kloppen. Op een paar miljarden na, tenminste. Zo nauw steekt dat nu ook weer niet. Nee, 2022 is een dikketruienjaar.

Nochtans koos uw voorzitter radicaal voor belastingverlagingen in zijn nieuwjaarsboodschap. Is dat dan ook boerenbedrog?

De Croo: Nee, dat is serieus. Maar dat is dan weer een vorm van psychologische communicatie. Paul Magnette heeft dat goed uitgelegd. Het feit dat we in dit land altijd geld tekort hebben, is echt wel een zware belasting voor deze Vivaldi-regering. Echt waar, dat weegt op ons. Als iedereen nog een beetje extra zou afstaan, wordt die belasting een beetje minder. Dus als Eggietje het heeft over een verlaging van de belasting is dat eigenlijk voor de regering. En omdat wij nu eenmaal deel uitmaken van een team van 11 miljoen, is dat dus ook een belastingverlaging voor iedereen. Begrijpt u?

Dat lijkt me een perfide logica premier.

Dus als Egbert zegt dat niemand meer belasting mag betalen dan 50 procent van zijn loon…

De Croo: Dan bedoelt hij eigenlijk dat 50 procent van zijn loon zuivere belasting mag zijn en dat dan nog eens 10 à 20 procent bestaat uit een investering in een belastingverlaging voor het team van 11 miljoen, zijnde de Vivaldi-regering en dus hemzelf. Dat is natuurlijk wat technisch om uit te leggen aan de mensen.Vandaar dat we dat wat eenvoudiger voorstellen. In dat licht moet u toch toegeven dat de btw op energie verlagen toch enigszins boerenbedrog zou zijn. Niet?

Ja, daar heeft u een punt.

De Croo: Blij dat u het ook ziet. En de Vlaming mag overigens op zijn twee oren slapen. De belastingverlaging in het noorden van het land zal beduidend hoger zijn dan in Wallonië en Brussel. Daar kan u op rekenen.