't Pallieterke van 8 april 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

SAM BROKKEN Onderzoeker

INTERVIEW

“Sinds wanneer mogen we niet meer ziek zijn?”

Onderzoeker Sam Brokken werd vorige week ontslagen door de PXL Hogeschool in Hasselt. Brokken had het aangedurfd om in te gaan tegen het coronabeleid van de federale overheid. Hij slikt zijn woorden ook vandaag nog niet in.

“Jaarlijks sterven er wereldwijd tussen de 650 000 en 1 miljoen mensen aan de griep, afhankelijk van een endemisch of epidemisch seizoen en dit al honderd jaar lang”, vertelt hij aan onze redactie.

“En zo hebben we nog duizenden ziektes.

Er sterven wereldwijd jaarlijks 65 miljoen mensen aan ziekte. Ziekte hoort bij het leven. Sinds wanneer mogen we niet meer ziek zijn? Als we daarvoor kiezen als maatschappij, dan moeten we Michael Jackson-gewijs onder een stolp gaan leven, in een zuurstoftent.”

DE POLITIEKE GEVOLGEN VAN SIHAMEGATE

2&3

BOEKENBEURS

Horeca wil op 1 mei open EN NIET ALLEEN DE TERRASSEN Iets meer dan de helft van alle horecabazen heeft geen nood aan een vroegtijdige heropening van alleen de terrassen. Dat blijkt uit een rondvraag van Horeca Vlaanderen. De horeca eist wel dat de openingsdatum van 1 mei gerespecteerd wordt. Is dat niet het geval, dan dreigt de boosheid in de sector om te slaan in woede. “Veel mensen zien hun levenswerk kapot gaan. Dit kan niet blijven duren.”

“Mathematisch kan het nog dat de horeca op 1 mei opent.” Die woorden van televisieviroloog Marc Van Ranst zijn bij menig café- en restaurantuitbater hard aangekomen. Nog drie weken liggen er tussen vandaag en de beloofde heropeningsdatum. “Wij wilden oorspronkelijk de horeca al op 1 april heropenen, maar de regering heeft anders beslist”, zegt Matthias De Caluwé van Horeca Vlaanderen. “Onze ondernemers zijn nu al zo lang gesloten. Sommige zaken, zoals discotheken, zijn al meer dan een jaar dicht. Er is enorm veel boosheid. Begrip voor corona eindigt als de rekeningen in het rood gaan.”

Eenzelfde reactie valt op te meten bij FedCaf, een belangenorganisatie die vooral de cafés vertegenwoordigt. “Als we op 1 mei niet mogen heropenen, vrees ik dat we onze troepen nog moeilijk onder controle gaan kunnen houden”, zegt afgevaardigd bestuurder Eric Beunckens. “De horecasector heeft zich altijd heel gedisciplineerd gedragen, zeker in Vlaanderen. Maar als de cafés ook na 1 mei dicht moeten blijven, zou dat wel eens kunnen

veranderen. In Wallonië en Brussel was het lontje bij de horecamensen vaak wat korter, ook al omdat de financiële ondersteuning daar minder goed is.”

"Meer dan de helft van de horecamensen wil niet dat alleen de terrassen opengaan" Burgemeester Jean-Marie Dedecker van Middelkerke eiste vorige week al dat de terrassen opnieuw zouden openen.

Zijn collega’s Bart De Wever (N-VA) van Antwerpen en Bart Tommelein (Open Vld) van Oostende willen dat ook. Volgens Dedecker verdedigen de horecafederaties onvoldoende de belangen van café- en restauranteigenaars. Dat de terrassen niet opengaan, is volgens Dedecker de fout van Horeca Vlaanderen. “Wij willen de terrassen openen, maar Horeca Vlaanderen wil dat ze dicht blijven. Dat krijg je

toch niet meer uitgelegd”, vraagt Dedecker zich af. “Het is sowieso al moeilijk om zelfstandige ondernemers te verenigen, maar hier stel ik vast dat Horeca Vlaanderen vooral zichzelf vertegenwoordigt, niet de sector.”

Onterechte kritiek, vindt Matthias De Caluwé dan weer. Hij pakt deze week uit met de resultaten van een bevraging bij 2.000 horecamensen. En wat blijkt? “Meer dan de helft van de bevraagde ondernemers, zo’n 55 procent, wil niet dat alleen de terrassen opengaan”, luidt het. “Een heropening van alleen de terrassen is gewoon niet rendabel. Slechts 5 procent is voorstander.”

Ook bij FedCaf is men geen voorstander van een heropening van de terrassen.

“Wat moet er dan gebeuren met horecazaken die geen terras hebben? Wij snappen wel dat die terrassen in toeristische of grote steden een praktische oplossing kunnen bieden. De mensen verspreiden zich wat meer en ze kunnen in een horecazaak ook naar het toilet. Dus begrijpen we ook die burgemeesters wel. Maar voor de meeste zaken is alleen een terras heropenen echt geen oplossing. Bovendien willen we ook geen gespreide opening van restaurants en cafés. Ofwel mogen alle horecazaken open, ofwel blijft iedereen dicht. Ik hoop op het eerste, maar vrees voor het laatste.”

WIM DE SMET

Lees meer op blz. 4 INTERVIEW

ALAIN MOUTON EN DIDIER PAQUOT

"DE MYTHE VAN DE OMGEKEERDE TRANSFERS"

TE KOOP 5

FRANKRIJK

MAAKT ZICH KLAAR VOOR OORLOG

10

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 14 • donderdag 8 april 2021

€ 3,00

12 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

8 APRIL 2021

De paniekzaaier

Anuna De Wever heeft aangekondigd dat ze in oktober terug spijbelmarsen, oeps, klimaatmarsen gaat organiseren voor de schoolgaande jeugd. ’t Is nodig, zegt ze, want niemand in Vlaanderen ziet de klimaatcrisis aankomen.

Er is een afspraak bij de radicale klimaatactivisten om niet te spreken over een klimaatverandering, maar altijd te spreken over een klimaatcrisis. Zo ook Anuna De Wever die steevast het woord ‘crisis’ in de mond neemt. Blijf dat woord herhalen, dan zullen de mensen het op den duur geloven. Dankzij een interview in De Morgen het voorbije weekeinde, komen we te weten dat Anuna altijd oplet ‘hoe ze overkomt’. Zo lezen we: “Ik wil niet glimlachend op de foto staan en ik draag bewust volwassener kleding.” Anuna is immers nog maar 19 jaar oud en wil niet overkomen als een hysterische puber.

Van hysterie gesproken. Noteer deze uitspraak van Anuna: “Er zal ook een nieuwe soort hittegolf komen: een combinatie van hitte en vochtigheid waardoor gezonde mensen zoals jij en ik binnen de zes uur dood kunnen zijn. Dat komt eráán. Maar de mensen beseffen nog altijd niet hoe ernstig het is.”

Anuna haalt de mosterd voor haar bewering uit een artikel dat op 9 juli 2017 verschenen is in New York Magazine (niet te verwarren met de New York Times), van de hand van de journalist David Wallace-Wells, een klimaatjournalist. Het was, wat met noemt, een ‘doomsday-article’. Vrij vertaald: een heel donker deprimerend artikel dat de dag des oordeels aankondigde. Het artikel vond uiteraard zijn weg naar gelijkgezinde media in Europa. Alleen, de dagen nadat het artikel verschenen was in het New York Magazine, poneerden allerlei professoren en wetenschappers dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen met het klimaat. Alleen, hun tegenovergestelde boodschap kreeg nauwelijks of geen aandacht.

Twee elementen zijn daarbij belangrijk. 1. de mogelijk hittegolven zullen zich voornamelijk voordoen in delen van Azië en Afrika.

Dat aspect vergeet Anuna even te vermelden. 2. de bewering dat miljoenen mensen binnen de zes uur doodgaan klopt alleen voor die mensen die geen mogelijkheid hebben om zich te beschermen tegen de zon. Maar mensen passen zich echter wonderwel ook aan. Als het te warm wordt, zoekt men de schaduw op. Of, denk aan Spanje, waar iedereen de koelte en rust opzoekt tijdens de warmste uren van de dag en een siësta houdt. En ook: de ene mens kan beter tegen de hitte dan de andere. Laat een Eskimo niet rondlopen in Timbuktu (gemiddeld 40°) en zet een Keniaan niet op de Noorpool (gemiddeld -16°).

De boude bewering van Anuna dat u en ik binnenkort “binnen de zes uur dood kunnen zijn” door de extreme hitte, kan ik dus enkel klasseren onder de noemer “paniekzaaierij”.

Ik sta open voor discussie over het klimaat, maar dan zal Anuna toch met betere argumenten moeten afkomen om mij te overtuigen van haar ‘groot’ gelijk.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

In de gebakkenluchtindustrie van de diversiteit is misbruik onvermijdelijk Het probleem is niet Sihame El Kaouakibi. Het debat mag niet vernauwd worden tot het onethisch gedrag van één persoon. Het probleem is nog minder dat ze van Marokkaanse afkomst is: in financieel gesjoemel zijn autochtonen minstens even sterk als allochtonen. Het probleem is de virtuele realiteit die is gecreëerd rond diversiteit, een wereld waarin het aankopen van illusies wordt gestimuleerd en alles wat de illusies kan verstoren – zoals controle – wordt ontmoedigd.

Het was niet haar eigen ondernemingslust die El Kaouakibi heeft gelanceerd. Ze rukte zich niet “helemaal op eigen kracht los uit de Boomse klei”, zoals Het Nieuwsblad poëtisch schrijft. Open Vld-politica Marleen Van Ouytsel zag El Kaouakibi in 2008 aan het werk als (betaalde) danslerares op een project voor allochtone jongeren van de stad Antwerpen en bracht haar in contact met burgemeester Patrick Janssens. Die startte rond haar het project Let’s Go Urban. Eind 2011 wordt een gelijknamige vzw opgericht. Volgens de statuten is Sihame dan nog gedomicilieerd in Boom.

Het doel was, volgens El Kaouakibi, “het empoweren van kwetsbare jongeren via dans en urban culture”. Het klinkt geweldig, maar niets in die zin heeft enige substantie. Alles was gebakken lucht van bij de oprichting. Allochtone jongeren hebben opleiding, jobs, duidelijke regels en hulp bij aanpassing nodig, geen ideologische viering van hun ‘anders zijn’ via hiphop en andere onzin.

Het klagende idool Sinds haar lancering regent het geld, lof en prijzen op ‘het godenkind’. El Kaouakibi was een ‘donor darling’, zoals Ruud Goossens haar in De Standaard omschrijft. Al in 2012 werd ze door burgemeester Janssens uitgeroepen tot “Antwerpenaar van het jaar”. El Kaouakibi is intelligent, aantrekkelijk en charismatisch. Haar uiterlijk en levenswandel zijn die van een vrijgevochten, westerse vrouw. Daarmee was ze hét symbool van de geïntegreerde en succesvolle allochtoon.

De Vlaamse regering kende haar hetzelfde jaar een cultuurprijs toe.

El Kaouakibi werd ook uitgeroepen tot erebachelor van de Karel De Grote Hogeschool. Die verering verhinderde niet dat ze in elk interview maar bleef klagen over de discriminatie die ze, als allochtoon én als vrouw, moest ondergaan.

De vele lauwerkransen kunnen alleen begrepen worden als daden van geloofsbelijdenis in de mythe van de succesvolle allochtoon. Wat El Kaouakibi eigenlijk presteerde, naast het binnenrijven van subsidies, was nooit duidelijk.

“Haar shows waren topkwaliteit en Sihame bleek een fantastische madam.”; verder geraakte Jan Denys van sponsor Randstad niet tegenover De Tijd. Als je ziet met hoeveel voordelen El Kaouakibi werd overstelpt, is het eerder een mirakel dat ze er in slaagde het te verprutsen. Zelfs in fraude was ze niet erg goed.

Ondernemingen en hun ethische profileringsdrang In het vorige nummer had ik het over de subsidiestromen van de overheid, die, zonder controle en zonder oog voor resultaat, naar de integratie-industrie gaan. Ook de zakenwereld blijkt echter veel geld te hebben gestoken in de illusie rond El Kaouakibi. Zoek daar geen filantropie achter. Ethische profilering maakt steeds meer deel uit van de imagoschepping van grote bedrijven. Onder andere wat bioproducten, Fairtrade,

‘duurzaamheid’ en de strijd tegen plastic betreft, hebben die virtuele pretenties weinig of geen verband met resultaten in de werkelijkheid. Dat interesseert de bedrijven ook niet: wat ze willen is het imago.

Bij het keurmerk van de ‘diversiteit’ is het niet anders.

Net zoals de overheid gooit de zakenwereld met financiële steun zonder verdere controle of vraag naar concrete resultaten. Toen El Kaouakibi “Wannawork” oprichtte, een rekruteringsbedrijf voor jonge allochtonen, kreeg ze onmiddellijk een pak geld van topmensen van Melexis, Ackermans en van Haaren en KBC. Ook Peter De Keyzer, Geert Noels en Karel Van Eetvelt toonden zich enthousiast. Grote ondernemingen als Coca-Cola werden klant. Zeker bedrijven waar de politiek een stevige voet in huis heeft, zoals Proximus, bpost en Brussels Airport, voelden zich verplicht een beroep te doen op ‘the offer you can’t refuse’ van Wannawork. Wanneer iemand ‘diversiteit’ tegen betaling aanbiedt, is het gevaarlijk dat aanbod af te slaan.

Twee zaken verhinderden klokkenluiders om naar de pers te gaan: niemand was happig op de onthulling van de eigen naïviteit en niemand wilde versleten worden voor racist Geert Noels, die even wou helpen om een financieel deficit te dichten, voelde snel dat er iets onfris aan de gang was. In 2016 trok hij zich terug, toen hij de ongewone geldstromen tussen Let’s Go Urban en de vampierbedrijven van El Kaouakibi opmerkte.

Ook Randstad en andere ondernemingen haakten een voor een af. De vraag is waarom niemand openlijk aan de alarmbel trok.

Een topmanager verklaart aan De Tijd: “Er waren al jaren zoveel geruchten over slecht beheer dat ik me afvroeg waarom dat niet in de pers kwam en waarom Open Vld nog het risico nam om haar binnen te halen. Maar ja, iedereen is verblind geraakt door het topverhaal dat El Kaouakibi was.”

De misbruiken konden dus nog jaren voortgaan nadat al redelijk wat mensen vermoedden dat er een serieus probleem was. Twee zaken verhinderden klokkenluiders om naar de pers te gaan: niemand was happig op de onthulling van de eigen naïviteit en niemand wilde versleten worden voor racist. Een zakenman uit Antwerpen: “Als je kritiek gaf, schil-

derde El Kaouakibi je binnen haar ruime netwerk af als een racist.”

Vijf regels In dat kader mag je ook de opvallend lange stilte van de N-VA over de kwestie El Kaouakibi zien.

Het was immers N-VA-schepen Nabilla Ait Daoud die drie miljoen euro uittrok voor de renovatie en nieuwbouw van het ‘urbancentre’ van Let’s Go Urban. De aankoop van de beruchte keukens gebeurde trouwens onder de druk om dit grote budget tijdig op te krijgen.

De Brusselse vzw van El Kaouakibi, WeLoveBXL, kreeg dan weer 200.000 euro door tussenkomst van Jan Jambon, die haar had leren kennen op een conferentie in Parijs. De Wever verdedigt zich: “Niemand is immuun voor oplichterij.” Dat is waar, maar als een gans systeem vastbesloten is te investeren in luchtkastelen en zich daarna inspant om de misbruiken niet te zien, dan organiseer je de oplichterij. De N-VA heeft zichzelf ingeschakeld in dat systeem. De partij wijst de veel te vrijgevige subsidiecultuur in dit land met de vinger, maar ondernam er nooit een initiatief tegen.

Vijf regels om systematisch misbruik van subsidies te vermijden: 1. Hou op met geld te geven aan vage, ideologisch gestuurde projecten rond woorden als “empowerment”, “urban culture” en “diversiteit”.

2. Eis concrete resultaten (bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt, niet in aangeleerde hiphop-dansen).

3. Laat NOOIT toe dat vzw’s zaken doen met bedrijven van mensen die ook in de vzw actief zijn. Het is bizar dat niemand onmiddellijk opmerkte dat er een principieel probleem van belangenvermenging ontstaat wanneer een beheerder van gemeenschapsgelden zaken kan doen met haar eigen bedrijven.

4. Onderwerp alle terugkerende subsidies regelmatig aan de vraag: zouden we ze vandaag opnieuw toekennen? Geen enkele subsidie mag routine of een vanzelfsprekendheid worden.

5. Controleer. Controleer. En controleer dan nog eens.

JURGEN CEDER

Actueel

8 APRIL 2021

Sihamegate zet partijpolitieke spanningen op scherp

DE WEEK

Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne wil dat prostitutie gelegaliseerd wordt zodat misbruiken kunnen worden tegengegaan. “Sekswerk is het oudste beroep ter wereld, het bestaat en iedereen weet dat. Toch zijn we bijzonder hypocriet, want volgens het strafwetboek is het strafbaar, maar in de feiten wordt het gedoogd”, aldus Van Quickenborne.

© PHOTONEWS

De wielerklassieker Parijs-Roubaix, die normaal op 11 april werd gereden, wordt afgeblazen. De wedstrijd wordt verplaatst naar het weekend van 2 en 3 oktober. De organisatoren vreesden dat er te veel mensen, ondanks corona, toch naar het parcours zouden afzakken.

© RVF

1 APR

2021

3

© RVF

Het als grap bedoelde festival "La Boum" in het Ter Kamerenbos in Brussel loopt uit de hand.

De aanwezigen raken slaags met de ordediensten. Een politiepaard loopt er een vrouw omver. Tijdens de opstootjes raken 26 politiemensen gewond. Er worden 22 arrestaties verricht.

2 APR

2021

De stad Antwerpen laat alle vastgoedbezittingen van Sihame El Kaouakibi in beslag nemen. Op die manier hoopt ze de schuldeisers te beschermen.

Mocht er een proces komen, waaruit blijkt dat El Kaouakibi schuldig is, kunnen die schuldeisers hun geld nog terugzien.

In Washington komt een agent om het leven bij een aanrijding op een controlepost aan het Capitool. Een tweede politieagent raakt gewond. De aanvaller werd door agenten neergeschoten toen hij met een mes op hen afrende.

Bart Somers met Sihame El Kaouakibi in betere tijden. Volgens ingewijden krijgt El Kaouakibi alle schuld om de clan-Somers uit de wind te zetten.

De zaak Sihame El Kaouakibi doet de spanningen tussen Open Vld en N-VA opnieuw oplopen. Het subsidieschandaal wordt plots gretig politiek gebruikt. Al zullen er niet veel winnaars zijn. Linkse partijen als Groen en Vooruit zijn blij dat ze niet direct aan die subsidiefraude worden gelinkt. Vlaams Belang is voorlopig de enige winnaar.

Het subsidiegesjoemel van Sihame El Kaouakibi was een te zware last geworden voor Open Vld. De partij wilde een proces afwachten, maar de ene onthulling na de andere bleef de partij beschadigen.

En dus is de procedure opgestart om het Vlaams Parlementslid uit de partij te gooien. Rijkelijk laat trouwens. Toen in de gloriejaren van paarsgoen en paars een Ward Beysen of Jean-Marie Dedecker hun stem lieten horen, gebeurde de defenestratie van de partijtop veel sneller.

Binnen Open Vld is te horen dat er een versnelling hoger werd geschakeld om de linkerflank af te dekken. El Kaouakibi zou alle schuld krijgen en de clan-Somers moet uit de wind worden gezet.

Een deel van de onthullingen in de pers zou trouwens met de hulp van het Open Vld-hoofdkwartier zijn gebeurd. “De korte pijn is beter”, zou voorzitter Egbert Lachaert hebben gedacht.

Het is uiteraard zo dat het doorsluizen van de subsidiegelden naar de privérekeningen van El Kaouakibi niet direct gelinkt kan worden aan haar partijpolitieke activiteiten. Maar haar uitgebreide vastgoedvermogen zou bijvoorbeeld toch een belletje moeten hebben doen rinkelen. Niet dat je van een partij kan vragen dat ze de totale vermogensstaat van een belangrijke kandidaat opvraagt, maar de tamtam zou er toch moeten voor gezorgd hebben dat men bij de Antwerpse Open Vld op de hoogte was van de royale levenswandel van de Let’s Go Urban-mevrouw.

Het Nederlands politiekorps moet binnen vijf jaar minstens 35 procent agenten tellen met een niet-westerse achtergrond. Dat staat te lezen in een nieuw nationaal actieplan. Het politiekorps moet zo meegroeien met de diverser wordende samenleving.

3 APR

2021

In Nederland blijft het rommelen bij de regeringsformatie. De ChristenUnie (CU) meent dat Mark Rutte had gelogen over de nieuwe functie voor de omstreden CDA’er Pieter Omtzigt. De partij sluit daarom een coalitie met de VVD van Rutte uit.

Frankrijk voert opnieuw strengere maatregelen in om de verspreiding van corona tegen te gaan. Volgens president Macron is de verstrenging noodzakelijk om de controle te behouden. De avondklok vanaf 19 uur wordt uitgebreid over het hele land. Niet-essentiële verplaatsingen verder dan 10 kilometer zijn ook verboden.

Winkelen op afspraak blijkt een drama voor veel modehandelaars. Volgens de belangenorganisatie 4 APR Mode Unie werd een negatief omzetcijfer van 58,4 2 0 2 1 procent geboekt in vergelijking met een normaal verkoopjaar. “De moed zakte de modehandelaars deze week compleet in de schoenen”, luidt het.

5 APR

2021

6 APR

2021

N-VA plots nieuw doelwit © RVF

Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) wil dat de terrassen en de scholen opnieuw open mogen. “Als we niet heropenen wordt de remedie op den duur erger dan de kwaal”, zegt hij in VTM Nieuws. Volgens De Wever is het ook een “ongelooflijke blunder” dat het onderwijs moest sluiten.

De Gentse schepen Filip Watteeuw (Groen) vindt de uitspraken van De Wever “onverantwoord”. De Oostendse burgemeester Bart Tommelein treedt de N-VA’er dan weer bij.

Aan de universiteit van Winchester wordt een standbeeld ingehuldigd voor de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg. Het standbeeld krijgt veel kritiek, onder meer van de studentenraad. Het project kostte 27.958 euro.

De Britse premier Boris Johnson kondigt een reeks versoepelingen aan. Terrassen mogen weer openen, net als fitnesscentra, kappers en niet-essentiële winkels. Op 17 mei zouden ook cafés en restaurants opnieuw de deuren mogen openen.

Lachaert probeerde tegelijk de aandacht af te leiden van het gesjoemel door de focus te verleggen naar het Antwerpse stadsbestuur en de N-VA als grootste partij de schuld te geven voor een te gul subsidiebeleid. De partij van Bart De Wever zit er uiteraard verveeld mee dat ze zelf meedeed aan het uitbouwen van de zogenaamde integratie-subsidie-industrie en er miljoenen euro’s naartoe liet stromen. Maar het is een beetje flauw om de N-VA

hier als belangrijkste doelwit te nemen. Open Vld zit zelf ook in het Antwerpse stadbestuur. En het gebrek aan controle op de financiën van Let’s Go Urban kan niet als verzachtende omstandigheid voor het gesjoemel van El Kaouakibi dienen.

Hier is een politieke instrumentalisering aan de gang die voor de zoveelste keer de frustratie van Open Vld, en Lachaert in het bijzonder, ten aanzien van de N-VA duidelijk maakt. Het wordt extra pijnlijker als we weten dat de Vlaamse liberalen in de stad Antwerpen nog amper iets voorstellen. Na de zaak El Kaouakibi is het eigenlijk boeken toe voor Open Vld in ’t Stad. Het is dan ook hallucinant dat sommige vroegere fans van het Vlaams Parlementslid tot voor kort bleven stellen dat zij een ideale kandidaat zou zijn voor het burgemeesterschap van Antwerpen en Bart De Wever naar de kroon zou kunnen steken. In de pers bracht niet alleen De Morgen zo’n verhaal, zelfs Het Laatste Nieuws ging hierin gretig mee. Excuseer? De vergelijking

Bij de linkse partijen is het devies: wachten tot alles overwaait

tussen Vlaamse en lokale verkiezingen gaat natuurlijk niet echt op, maar bij de parlementsverkiezingen van 2019 haalde N-VA-voorzitter Bart De Wever meer dan 240.000 voorkeurstemmen. Sihame El Kaouakibi 10.704. Om het in sporttermen te zeggen: de tweede stond niet op de foto.

Geen winnaars ter linkerzijde De groen-rode linkerzijde zwijgt ondertussen. Nochtans zou je verwachten dat ze zich hier graag op profileren. Subsidies aan de integratie-industrie is hun corebusiness. Maar dat model heeft

een serieuze imagodeuk gekregen. Bij Vooruit en Groen zijn ze vooral blij dat het schandaal niet in hun kringen losbarst. Bij de partij van Meyrem Almaci is er zelfs een zucht van verluchting geslaakt: “Stel u voor dat Sihame bij ons op de lijst had gestaan.”

Vooruit is wat blij dat Sihamegate de aandacht afleidt van een ander schandaal, bij de Limburgse mutualiteit De Voorzorg om precies te zijn. Daar is kopstuk Tony Coonen uit Hasselt vorige week opgepakt bij een onderzoek naar corruptie en witwaspraktijken.

Dat kreeg in de pers weinig aandacht. Behalve dan in Limburg zelf waar de Vlaamse socialisten nog altijd het sterkst staan. Bij de linkse partijen is het devies: wachten tot alles overwaait.

Vlaams Belang moet opnieuw gewoon afwachten Een partij die zich wel in de handen kan wrijven is het Vlaams Belang. Partijvoorzitter Tom Van Grieken kan voor de zoveelste keer afwachten en eerst in de peilingen en later in de stembus de winst boeken. De partij scoort op verschillende fronten. Het kan de linkse multicultuur-industrie aan de kaak stellen. En vooral: de N-VA, die gretig in dat narratief meestapte, wordt in een moeilijk parket gebracht. De laatste tijd ontstond de indruk dat er een limiet was gekomen aan de electorale communicerende vaten tussen VB en N-VA. Daar kan nu verandering in komen. De groep gefrustreerde N-VA-kiezers zal misschien nog toenemen en de overstap maken.

Op dit moment is het zelfs zo dat het cordon sanitaire, dat het VB lange tijd uit het beleid hield, een bonus is geweest, toch in deze specifieke situatie. Want met het Vlaams Belang aan de knoppen in steden en gemeenten zou die partij ook controle hebben gekregen over grote subsidiebudgetten. Niet uiteraard om geldstromen naar de integratie-industrie te laten vloeien. Maar wanneer er overheidsmanna wordt verdeeld, is het sowieso moeilijk om 100 procent zeker te zijn van een betrouwbare aanwending ervan, of het nu over partijmandatarissen of ambtenaren gaat.

Binnenland

Vanop afstand bekeken Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Woke, woker, wokest De woke-heid vloog ons vorige week weer rond de oren. Eerst was er het bericht dat de Amerikaanse afdeling van de PEN-club, de internationale vereniging van schrijvers, niet akkoord was met PEN-international over een passage in hun manifest “The democracy of Imagination”.

Enkele leden van PEN America vinden namelijk dat er een grens is aan de verbeelding en dat schrijvers niet zomaar eender wat mogen verzinnen. Bijvoorbeeld: een schrijver die pakweg niet transgender én Chinees én éénbenig is, mag niet schrijven over eenbenige transgender Chinezen, want dat is culturele toe-eigening. Het doet denken aan de rel vorige maand rond de vertaling van de poëziebundel van Amanda Gorman, die op de inauguratie van president Biden haar gedicht voordroeg. Haar bundel zou naar het Nederlands vertaald worden door Marieke Lucas Rijneveld, een witte, nochtans non-binaire – eh - dinges. Niet zwart genoeg, vonden de wokies, en dus werd Marieke Lucas afgevoerd, niet zonder zich eerst uitgebreid te hebben verontschuldigd voor haar witheid.

De inkt van de PEN-rel was nog niet droog of er kwam al een andere aanzetten. “Belgen hakten vroeger de handen van uw kind af. Tegenwoordig verkopen ze ‘chocolade hand’-snoepjes. Als jullie niet vinden dat dit absoluut diabolisch is, dan weet ik niet wat ik jullie nog kan zeggen”, klonk het in een tweet van Africa Archives. Antwerps burgemeester Bart De Wever haastte zich om te zeggen dat de Antwerpse handjes al terug gaan tot het jaar 1239 en de stedelijke vrijheden en rechten symboliseren.

Qua op eieren lopen kan dat allemaal tellen, zeker in de deze paasdagen, en ik stel dan ook voor om nog een stapje verder te gaan, want je kan niet voorzichtig genoeg zijn tegenwoordig. Ik wil hier pleiten voor het verbannen van: alle zwart-wit films, want ik wil de gevoelens niet kwetsen van mensen van kleur; de Venus van Milo, want ik wil de gevoelens niet kwetsen van mensen zonder armen; de mosselpot van Marcel Broodthaers, want ik wil de gevoelens niet kwetsen van mensen met schaaldierallergie; de zonnebloemen van Van Gogh, want die zouden de gevoelens van mensen met een allergie kunnen kwetsen; het melkmeisje van Vermeer, want ik wil de gevoelens van lactose-intolerante mensen niet kwetsen; de liedjes van vader Abraham, want ik wil de gevoelens van kleine blauwe wezens met een witte muts noch die van gróte cafés aan de haven kwetsen; de passies van Bach, want ik wil de gevoelens van de andere godsdiensten niet kwetsen (volledige lijst verkrijgbaar op aanvraag).

Op die manier wil ik de gevoelens van dikke, dunne, lange, korte, blanke, zwarte, gele, bruine, mannen, vrouwen, homo’s, biseksuelen, transseksuelen, non-binairen, blinden, doven, mindervaliden, katholieken, moslims, joden, boeddhisten, atheïsten en alle combinaties daartussen niet kwetsen zodat we in een wereld kunnen leven waarin alles is opgetrokken uit zoete koek en melk en honing. Maar van zoete koek kan je diabetes krijgen en aan melk word je intolerant en honing is gestolen van de bijen, dus dat schrap ik dan ook maar.

En als ik alles heb geschrapt, dan blijft er een wereld over van niets.

Zonder boeken, zonder cultuur, zonder geschiedenis. Alles is geofferd op het altaar van de gevoeligheden. Een wereld met alleen maar onze dagelijkse arbeid en de door de specialisten van de overheid goedgekeurde ontspanning. En de eeuwige angst om fouten te maken, want de arm der wet en zijn camera’s en drones houden je in het gareel.

Weggestopt in mijn portefeuille, tussen mijn identiteitskaart die bevestigt dat ik wel degelijk besta en mijn vaccinatiepaspoort dat mijn recht tot menselijke interactie regelt, heb ik op een verfomfaaid papiertje nog een citaat uit 1984 van George Orwell gevonden: “Alle documenten waren vernietigd of vervalst, alle boeken herschreven, alle schilderijen overschilderd, alle straten, gebouwen en standbeelden waren van naam veranderd, elke datum veranderd.

De geschiedenis is gestopt. Niets bestaat nog behalve een eindeloos heden waarin de Partij altijd gelijk heeft.”

Toen ik dat las dacht ik: laten we maar helemaal niks afschaffen en schrappen, want het leven moet schuren en schudden en roeren en razen, moet vibreren en scheren en bijten en knijpen. Want het is niet omdat je gevoelens gekwetst zijn dat je ook gelijk hebt.

8 APRIL 2021

HORECA

Jean-Marie Dedecker neemt horecafederatie onder vuur Het zit er bovenarms op tussen burgemeester Jean-Marie Dedecker van Middelkerke en Horeca Vlaanderen. De reden: de heropening van de terrassen.

“In de plenaire vergadering van 14 dagen geleden heb ik al gevraagd om de terrassen te heropenen”, zegt Dedecker. “Zelfs minister Verlinden kwam me nadien melden dat de horeca en de belangengroepen zelf geen vragende partij zijn om die terrassen te heropenen. Ik heb Matthias De Caluwé persoonlijk opgebeld.

Dat gesprek is geëindigd in een halve scheldpartij. Ja, ik heb hem verweten dat hij zich klaarstoomt voor een ministerpost bij Open Vld. En ik heb ook gezegd dat hij niets kent van horeca. Blijkbaar is zijn eigen carrière belangrijker dan het welzijn van de horeca.”

Volgens Dedecker vangt Horeca Vlaanderen jaarlijks 470.000 euro van de Vlaamse overheid.

“Voor dat geld zouden de belangen van de horeca iets beter verdedigd mogen worden”, meent hij. “De standpunten van Horeca Vlaanderen worden niet gedragen door hun achterban. In Middelkerke ken ik één zaakvoerder die lid is van Horeca Vlaanderen.

Maar die man gaat vaak al niet akkoord met wat die belangenorganisatie beslist. Oh ja, ik ken ook nog iemand in Oostende die lid is. Maar dat is een vriend van De Caluwé.”

“Terrassen konden openen, maar Horeca Vlaanderen hield dat tegen” openen zonder extra steunmaatregelen, dan stevenen we af op een drama. Wij willen niet dat de heropeningsdatum van 1 mei in gevaar komt. We hebben eerder al gepleit om op 1 april zelfs te openen, niet alleen de terrassen, maar de volledige horeca. We hadden daarvoor zelfs een Safe Spring-programma op tafel gelegd.”

“In juni vorig jaar hebben onze mensen hun zaak gedeeltelijk

kunnen heropenen”, vervolgt De Caluwé. “We hebben als federatie gezorgd dat er een btw-verlaging kwam. Maar zelfs met die maatregel heeft de horeca toch 30 procent minder omzet gedraaid.”

Dat de horecasector het water aan de lippen staat, is intussen meer dan duidelijk. Daarover zijn Dedecker en De Caluwé het eens.

“Naast de financiële zorgen is er ook de bekommernis om het horecapersoneel”, weet De Caluwé.

“Zij staan al maanden op technische werkloosheid. In de horeca verdienen mensen hun boterham door overuren te kloppen. Maar als je op 70 procent van een geplafonneerd brutoloon terugvalt, dan zien veel horecabazen hun personeel ook vertrekken. Mensen zijn bezorgd om hun toekomst. De horeca is de ‘living’ van de samenleving. Wij vormen eigenlijk een vaccin tegen de grimmigheid die nu heerst.”

WDS

© PHOTONEWS

4

Drama Bij Horeca Vlaanderen zit men verveeld met de uitspraken van Dedecker. “Wij hebben al veel aanvallen moeten terugkaatsen, maar uiteindelijk zijn wij constant in de weer voor onze ondernemers”, zegt De Caluwé. “Kijk, als we morgen de terrassen her-

Jean-Marie Dedecker

GENT

Gentse subsidiepolitiek bindt verenigingen aan het stadsbestuur Astrid De Bruycker (Vooruit), schepen van Participatie, bestelde een onderzoek naar het Gents ‘sociaal middenveld’. Een hele reeks organisaties werden bevraagd. Wat vinden ze van het Gents beleid? Wat verwachten zij van het stadsbestuur?

Het antwoord was niet verrassend. Het middenveld heeft nood aan meer geld, meer infrastructuur en meer ‘macht’ (zij willen meer wegen op het beleid). De schepen komt hen tegemoet met 750.000 euro extra subsidies per jaar voor ‘basiswerk’, met een nieuwe ‘stedelijke broedplaats voor startende burgerinitiatieven’ en een ‘middenveldparlement’ dat twee keer per jaar zal bijeenkomen.

Het onderzoek naar het sociaal middenveld heeft meer dan vijfhonderd vzw’s en verenigingen opgespoord die in Gent actief zijn met een sociaal doel.

Van die verenigingen hebben er uiteindelijk honderdvijftig gereageerd op de bevraging. Op een handvol na zijn ze allemaal door de stad gesubsidieerd. “Het Gentse bestuur is een belangrijke (of zelfs de belangrijkste) financier van nogal wat lokale sociale middenveldorganisaties”, besluit het onderzoeksrapport. Echt onafhankelijke verenigingen, die niet afhangen van stedelijke subsidies en zich kunnen veroorloven kritisch te zijn voor het stadsbestuur, zijn er weinig. De stad heeft nauwe banden met heel wat organisaties. De onderzoekers verklaren dit door het feit dat Gentse schepenen veel medewerkers hebben, de Gentse kabinetten zijn gemiddeld een heel stuk groter dan in andere centrumsteden. Die kabinetten zijn de tussenpersonen tussen middenveld en schepenen. Burgers of organisaties met een rechtstreekse lijn naar een kabinet, krijgen meer gedaan dan wie de officiële administratieve weg volgt. Ook dat blijkt uit het onderzoek.

Cliëntelisme mag wat kosten Stad Gent is de Vlaamse subsidiekampioen. Van het miljard euro dat de stad dit jaar zal uitgeven, gaat 300 miljoen euro naar subsidies. Daar zitten enkele grote bedragen in voor Ivago, politie, brand-

weer en cultuurhuizen en verder een lange lijst van honderden vzw’s en verenigingen die geld krijgen voor hun werking.

Het onderzoek naar het sociaal middenveld (gevoerd door een groep academici van verschillende universiteiten) kostte de stad 135.000 euro. Daarnaast kregen elf organisaties, die elk een andere doelgroep vertegenwoordigen, een jaar lang extra personeel om aan het onderzoek mee te werken. Zo kregen de federaties van allochtone verenigingen samen 60.000 euro, drie verenigingen van mensen in armoede kregen elke 30.000 euro, voor Casa Rosa was er 50.000 euro.

Dit is een nieuwe vorm van subsidies, ingevoerd door het Vivaldi stadsbestuur. Naast het bedrag dat verenigingen krijgen voor hun eigenlijke doel, kunnen ze ook steun krijgen om mee te werken aan inspraak of participatie georganiseerd door de stad.

Zo ook bij het wijkbudget. Daar gaat een kwart miljoen euro naar dit soort begeleiding. Onder meer samenlevingsopbouw krijgt extra personeel om sociale huurders warm te maken om mee te doen met het wijkbudget. Een andere vereniging wordt dan weer betaald om de Turkssprekende bewoners in de wijk Dampoort erbij te betrekken.

In Gent gaan de subsidies vooral naar personeel.

Het kluwen van gesubsidieerde organisaties is goed voor heel wat jobs. Hoeveel precies, dat weet niemand. Eens een organisatie subsidies krijgt, is het bijna een verworven recht. Zelden worden subsidies geschrapt. Zelfs in coronatijd blijven de Gentse politici gul het middenveld bedienen.

MATHILDIS

Binnenland

8 APRIL 2021 © SHUTTERSTOCK

ECONOMISCHE ZAKEN

5

MEDIA

VRT analyseert: Kaouakibi-corruptie schuld van N-VA Misschien dacht u wel dat Sihame El Kaouakibi zelf verantwoordelijk is voor haar daden en dat de Open Vld zich met haar witte konijnen-praktijken een ferm corruptieprobleem gekocht heeft?

Dan is er gelukkig openbare omroep VRT nog om u op ‘betere’ gedachten te brengen.

Want wat analyseerde VRT-journalist Fabian Lefevere verleden week dinsdag op hun webstek onder de titel “Had de politiek vroeger kunnen ingrijpen in zaak rond Sihame El Kaouakibi?” Dat de politiek inderdaad veel vroeger had kunnen ingrijpen. Met name

de N-VA draagt volgens hem een zware verantwoordelijkheid voor de persoonlijke verrijking waar Sihame El Kaouakibi uiteindelijk het slachtoffer van werd. Die partij heeft immers via de stad Antwerpen en de Vlaamse Regering het arme kind jarenlang overladen met allerlei subsidies.

Uiteraard staat het zo niet letterlijk in de ‘analyse’, maar de teneur is er wel.

Nog goed dat de VRT - op uw kosten niet aan complottheorieën bedenken doet!

FVL

De Duitse minister van Financiën Olaf Scholz.

Geen begrotingsevenwicht meer in Duitsland Ook in Duitsland gaat de begroting door corona op een zelden geziene manier in het rood: men verwacht een deficit van 7 procent van het bbp. Geobsedeerd door budgettaire orthodoxie zou men verwachten dat er alles aan wordt gedaan om zo snel mogelijk terug te keren naar een begrotingsevenwicht.

Neen dus. Tot 2025 blijft de begroting in het rood en stijgt de schuld. Duitsland kan het zich in tegenstelling tot België wel veroorloven.

Gedaan dus met de “Schwarze Null” of het begrotingsevenwicht in Berlijn. De Duitse regering trekt alle registers open om de negatieve impact van de coronacrisis tot een minimum te beperken. In totaal is tijdens de coronacrisis 114 miljard euro steun naar de bedrijven gevloeid voor tijdelijke werkloosheid, garanties voor leningen of directe subsidies. Dat was nodig om een gigantische faillissementsgolf en massale ontslagen tegen te gaan. De crisis heeft aan de Duitse economie 250 miljard euro gekost door hogere uitgaven, dalende fiscale inkomsten en steunmaatregelen. Het gat van 7 procent van het bbp is een blijver.

Begrotingsevenwicht De Duitse regering verwacht dat de schuld tot 2025 zal stijgen en het deficit maar langzaam zal afnemen. Er wordt dit jaar massaal geleend om de economie te steunen: 240 miljard euro of 60,4 miljard euro meer dan aanvankelijk gedacht. Er komt niet snel een einde aan. Voor volgend jaar verwacht men 81,5 miljard euro nieuwe schulden aan te gaan. Dat gaat in tegen de Duitse regel dat men elk jaar niet meet dan 0,35 procent van het bbp mag lenen. Volgens minister van Financiën en vice-premier Olaf Scholz (SPD) is dat de enige mogelijke piste die kan worden bewandeld. Men wil in Duitsland niet de fout maken die sommige landen na de financiële crisis van 20082009 hebben begaan: snel opnieuw besparen. Dat verstoorde het herstel.

Duitsland stapt dus af van de budgettaire orthodoxie om zo snel mogelijk tot een begrotingsevenwicht te komen. Dat is een breuk met het beleid van de voorbije decennia. Duitsland wou zich een goede huisvader tonen, zette door de spaarzaamheid andere landen onder druk en vermeed zo ook infl atie-opstoten wat altijd een risico is bij aanhoudende hoge tekorten.

Schulden De huidige aanpak is volgens Berlijn de enige manier om tot een duurzaam herstel te komen. Dat de overheidsschuld 75 procent van het bbp bedraagt de komende jaren en niet zal dalen, ziet men niet als een probleem en dat om verschillende redenen.

In verhouding tot het bruto binnenlands product of de totale economie behoort die schuld nog altijd tot de laagste van de eurozone. In België gaat ze naar 115 procent, in Italië naar 160 procent. Duitsland kan zich een expansiever beleid permitteren.

Bij de oosterburen rekent men er nu op dat de miljarden die in de economie worden gepompt (onder andere 50 miljard euro voor overheidsinvesteringen) voor een sterkere productiviteit en meer banen zullen zorgen. Daarmee trekt de groei aan, zal er meer worden geconsumeerd en stijgen de overheidsinkomsten uit sociale bijdragen, BTW en andere belastingen. In de verhouding of de breuk van de schuld tegenover het bbp, stijgt de noemer of de totale economie. Zo wordt de schuld zonder al te veel problemen afgebouwd.

Maar de schulden die nu zijn aangegaan moeten worden afgelost. 18 miljard euro per jaar is te horen. Hopelijk voor Duitsland valt de groei na de hersteljaren 20212022 niet stil. Want het is ook de motor van de Europese economie.

België kan niet hetzelfde expansieve beleid voeren met een staatsschuld die voor lange tijd rond de 120 procent van het bbp blijft hangen. Het herstel hier zal zoals zo vaak afhangen van wat er tussen Aken, München en Berlijn gebeurt.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

ANTWERPEN

Wil er iemand de Boekenbeurs kopen?

Het worden spannende dagen voor de Antwerpse Boekenbeurs. Wordt er een overnemer gevonden of niet?

De Boekenbeurs wordt jaarlijks georganiseerd door de vzw Boek.be en gaat begin november door in het Antwerpse Bouwcentrum, nu Antwerp Expo. Gemiddeld komen er zo’n 120.000 bezoekers naar afgezakt. De vzw draait een omzet van zo’n 2,2 miljoen euro. Niettemin zit de vzw zit al enige tijd in moeilijke financiële papieren en sleept ze een zware schuldenlast mee. In 2019 was de schuldenlast al opgelopen tot zo’n 1,4 miljoen euro. Men was bezig met het zoeken naar oplossingen. Maar dan kwam er bovenop nog eens het onverwachte en plotse overlijden van de gelegeerd bestuurder van Boek.be, Alexis Dragonetti, in mei 2019. Hij stierf in een auto-ongeval.

De annulering van de jongste Boekenbeurs in 2020, omwille van corona, was de finale druppel die de emmer deed overlopen.

En zo dreigt binnen twee weken het faillissement, tenzij er tegen dan een overnemer wordt gevonden. Alleen, de voorbije weken heeft zich geen enkele overnamekandidaat aangeboden. Er was wel interesse, maar tot op heden hapte niemand toe en nadert de ultieme datum van 19 april. Niemand staat te springen, zelfs niet voor een symbolische euro, om de Boekenbeurs over te nemen of, meer bepaald, het handelsfonds met de expertise en het personeel om zo’n beurs te organiseren. Volgens ingewijden, zowel boekuitgeverijen als auteurs, is het concept van de Boekenbeurs achterhaald. Pogingen om de Boekenbeurs een nieuwe dimensie en een nieuwe invulling te geven, kenden maar een beperkt succes. En dan was er nog het feit dat de Boekenbeurs ferm

gepolitiseerd was, met bijvoorbeeld een zurige Jos Geysels die een viertal jaar voorzitter was van de vzw. Zo kon bijvoorbeeld uitgeverij Egmont van het Vlaams Blok/Belang geen stand krijgen op de Boekenbeurs. Het zorgde ervoor dat heel wat ‘rechtse’ mensen de Boekenbeurs ‘links’ lieten liggen. Wie geïnteresseerd is om de Boekenbeurs over te nemen: u kan nog een bod doen tot 19 april. Niet wringen aub.

KARL VAN CAMP

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

6

Politiek

8 APRIL 2021

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Een wortel voorhouden

Russische adviseurs Forse commentaar kwam er vanuit zowat de ganse oppositie naar aanleiding van het vonnis van de Brusselse rechtbank betreffende de coronamaatregelen, waarin gesteld werd dat de regering binnen de 30 dagen een wettelijke basis voor de maatregelen moet voorzien. Peter De Roover (N-VA) stelde dat het voor een regering die graag een progressief etiket draagt, het toch bijzonder pijnlijk moet zijn via de rechtbank tot de orde te worden geroepen door de Liga voor de Mensenrechten.

Verder wees Barbara Pas (VB) er op dat de regering al lang gewaarschuwd was, maar het probleem altijd bleef ontkennen en – straffer nog: dat zelfs nu, na de uitspraak, minister Vandenbroucke zei niet onder de indruk te zijn.

De Croo kon niet anders dan aan te geven dat de regering de uitspraak van de rechtbank zal respecteren en een wettelijke basis zal creëren voor de maatregelen die weliswaar overeind blijven: “Wat moet deze regering nu doen? Sta me toe om daarvoor een Russisch spreekwoord te gebruiken, dat als volgt gaat: bid tot God, maar roei toch altijd naar de oever. Vrij vertaald: heb vertrouwen, maar werk ondertussen toch maar oplossingen uit.” Hierop kwamen volgende gevatte replieken die de spanwijdte tussen meerderheid en oppositie beeldrijk illustreerden.

Pas: “U hebt een slechte Russische tolk. Het echte gezegde is: bid tot God, maar vertrouw op uw gezond verstand. En laat dat net zijn waaraan het de regering lijkt te ontbreken.” Waarop de uitsmijter van De Roover: “Ik heb ook een Russisch spreekwoord: als de uitdaging op de Wolga ligt, maak dan eerst uw schuit waterdicht.”

Sekswerkers Sekswerkers noemt men ze tegenwoordig. Dat klinkt beter en het schept voor het oudste beroep ter wereld een sfeertje van normaliteit. Omdat minister van Justitie Van Quickenborne alweer eens had gezegd dat hij voor de naar verluidt 25.000 ‘vrouwen, mannen en transpersonen’ die aldus ‘actief’ zijn een wettelijk initiatief wil nemen, moest het natuurlijk ook ter sprake gebracht worden in de Kamer. In een een-tweetje met Marianne Verhaert van zijn eigen Open Vld, die de kwestie aanbracht met de vraag wat de minister zou ondernemen, kon hij dan vrijuit zijn verhaal brengen. Hij wil sekswerken - dat in realiteit gedoogd wordt - dus legaliseren om betrokkenen sociaal te beschermen en de uitbuiting door pooiers tegen te gaan, maar ook om mensenhandel en kinderprostitutie tegen te gaan. Los van het feit dat mensen sociaal beschermd moeten worden en dat men inderdaad tegen uitwassen en criminele feiten moet in gaan, was dit een klassiek georkestreerd parlementair trucje om iets te lanceren. Verhaert nog: “Ik dank u omdat u op onze oproep wil ingaan.” Als beloning mag Marianne misschien binnenkort spreken over de ‘wet-Verhaert’.

Vlaams-nationale tweestrijd Donderdag was er ook de begrotingsbespreking. Meestal is dit een vette kluif voor de oppositie. En het was ook deze keer niet anders. Vooral Sander Loones (N-VA) putte zich uit in een gedegen analyse die meer was dan het leegschieten van een Stalinorgel in de richting van de regering. Loones kende zijn dossier en pakte daar goed mee uit. En ook zijn Vlaams-nationalistische pendant Wouter Vermeersch (VB) weet waarover hij spreekt. Maar toch is het bizar dat de twee Vlaams-nationale partijen het in de federale context altijd nodig lijken te vinden elkaar daar op de huid te zitten, tot groot jolijt van de traditionele partijen.

Minister Gilkinet (Ecolo) kop van jut na mislukking met kusttreinen Minister van Mobiliteit Georges Gilkinet (Ecolo) wordt niet alleen door de oppositie aangevallen, maar botst ook met NMBS-baas Sophie Dutordoir.

NMBS-baas Sophie Dutordoir ligt op ramkoers met de federale regering - en de groene minister van Mobiliteit Georges Gilkinet (Ecolo) in het bijzonder – over de beslissingen van het Overlegcomité. Maatregelen als de ‘raamregel’, gepaard met de voorspelde drukte van toeristen die naar de kust willen gaan, dreigen de NMBS volgens Dutordoir in een “onbeheersbare” situatie brengen. Concreet houdt de raamregel in dat volwassen reizigers naar de kust van zaterdag 3 tot en met zondag 18 april, en tijdens het weekeinde van 24 en 25 april, enkel zouden kunnen plaatsnemen aan het raam.

De NMBS-baas stelde de regering een ultimatum.

Ofwel komt er een noodbesluit dat de NMBS toelaat om al de beschikbare transportcapaciteit te mobiliseren, ofwel komt er een dringende maatregel om het reizen met de trein naar de kust strikt te beperken. Indien de regering daar niet op ingaat, dreigde Dutordoir ermee het verkeer naar de kust stil te leggen. Ze gaf wel aan dat ze dit scenario wil vermijden.

Registratiesysteem Tijdens het vragenuurtje in de Kamer van Volksvertegenwoordigers was Gilkinet kop van jut. “U hebt er een jaar lang voor gekozen om helemaal niets te doen rond corona op de trein”, wierp Kamerlid Tomas Roggeman (N-VA) hem voor de voeten “Zelfs de halfbakken raamregel is doorgedrukt door schaduwpremier Vandenbroucke omdat u die zelf opnieuw niet wou.”

Ondanks de kritiek wil Gilkinet niet afstappen van de raamregel: “De maatregel zal worden toegepast op de treinen naar de kust.” De minister van Mobili-

© PHOTONEWS

De coronacrisis is een wekelijks terugkerend thema tijdens het vragenuurtje in de Kamer. En dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat het een van de weinige momenten is om de regering aan te spreken op haar gevoerde of niet-gevoerde beleid ter zake. Als eerste was Reccino Van Lommel (VB) aan de beurt met een vraag naar de exit-strategie voor de handelaars, die de eerste minister en zijn regering volgen. Hij wees op het grote omzetverlies en de faillissementen, maar ook op de onbegrijpelijke maatregelen waarbij elke logica zoek is. Zo vroeg hij zich af waarom winkelen op afspraak wel kan en kapperszaken ondanks inachtneming van strenge coronamaatregelen de deuren opnieuw moesten sluiten. Waarom zoveel onduidelijkheid die alleen maar tot verwarring leidt bij de burgers, waardoor zij veel vertrouwen in ‘zijn ploeg’ verliezen, zo vroeg hij zich af.

Alexander De Croo kwam met het klassieke riedeltje dat hij alle begrip had voor de frustraties en dat de moeilijke maatregelen niet het zoeken naar evenwicht zijn, maar echt kunnen gecatalogeerd worden onder de noemer ‘crisisbeheer’, ook als dat betekent dat hij soms moet terugkomen op eerdere beloftes. Van Lommel was niet echt overtuigd en vroeg waarom men zich niet baseert op maatregelen die een duidelijke wetenschappelijke basis hebben. “Het wordt tijd dat u stopt met de bevolking een wortel voor te houden en die dan weg te trekken als het doel bijna bereikt is”, zo stelde hij nog. Verder vond hij het hoog tijd dat hij de communicatie niet langer aan de virologen overlaat, maar ze in eigen handen neemt om een echt exit-plan uit te werken.

teit liet wel weten een reservatiesysteem, iets waar ook Roggeman voor pleitte, te laten onderzoeken.

Dutordoir liet evenwel verstaan geen heil te zien in een registratiesysteem. "In deze fase is dat niet uitvoerbaar in het Belgische spoorverkeer, dat daar niet voor ontworpen is, en nooit dat doel voor ogen had”, klinkt het.

“De minister heeft gisteren gemeld dat hij het idee van reservatie zal laten onderzoeken, en dat er tijdens deze paasvakantie een proefproject komt voor de treinen na de kust”, reageert Roggeman.

“We zijn meer dan een jaar na de eerste lockdown en men gaat dus binnenkort eens ‘stillekesaan’ beginnen met onderzoeken en proefprojecten. Het idee van reservatie werd trouwens al gelanceerd in april 2020.”

“Heel jaar verloren” “Als er geen maatregelen genomen worden om de circulatie in de stations te regelen, voorspel ik dat dezelfde problemen zullen terugkeren in de paasvakantie en/of de zomervakantie”, aldus de N-VA’er. “Elk bedrijf en elke winkel, van de bakker over het bankkantoor tot de supermarkt, moest al in maart 2020 het maximum aantal mensen berekenen dat tegelijk binnen mag. De maximumcapaciteit van perrons en stations daarentegen werd nog steeds niet berekend, laat staan toegepast.”

“Over gezondheidsmaatregelen op de trein is een heel jaar verloren”, besluit hij. “Dus neen, ik ben absoluut niet gelukkig met het antwoord van de minister, of met zijn beleid in het algemeen.”

PIETER VAN BERKEL

Staking legt opnieuw communautaire breuklijn bloot Het aantal werkwilligen in essentiële functies bij de NMBS lag tijdens de nationale staking van vorige week heel wat lager in Wallonië dan in Vlaanderen. Dat blijkt uit cijfers die Roggeman opvroeg bij minister Gilkinet.

Socialistische vakbond ABVV en christelijke vakbond ACV legden vorige maandag het werk neer omdat de lonen de komende jaren maar met 0,4 procent mogen stijgen, terwijl de uitgekeerde dividenden van aandeelhouders van bedrijven toenemen. De vakbonden eisten dat de werknemers mogen delen in die dividenden. Ook de spoorbonden riepen op tot staken, hoewel de dividendeneis niet van toepassing is op werknemers van de NMBS. De draagwijdte van de staking was - traditiegetrouw - groter in Wallonië dan in Vlaanderen. Zo was 73 procent van het essentiele spoorpersoneel in het noorden van het land aan het werk. In het zuiden van het land was dit slechts 51 procent.

“Alles is communautair, ook stakingen bij het spoor”, zegt Roggeman. “ Dat de werkwilligheid in Vlaanderen tijdens stakingen hoger ligt dan in Wallonië behoeft geen betoog, maar dit verschil is significant.”

Spoor in Wallonië minder gebruikt, maar wel meer en duurdere gebouwen Roggeman wijst daarnaast ook op andere communautaire verschillen bij het spoor. Zo ligt het aantal personenkilometers – de som van de afstanden die alle passagiers op de treinen samen afleggen - in Vlaanderen, met 6,53 miljard kilometer in 2018, een pak hoger dan in Wallonië en Brussel, met 4,18 miljard kilometer in datzelfde jaar.

Hoewel het spoor in Vlaanderen dus heel wat meer gebruikt wordt dan in Wallonië, bezit Infrabel heel wat meer gebouwen in Franstalig België. De spoorwegbeheerder bezat in 2019 zo’n 360 gebouwen in Vlaanderen, tegenover 493 in Wallonië en 84 in Brussel. De onderhoudskost van deze gebouwen ligt in Franstalig België dan weer meer dan dubbel zo hoog. Terwijl dit in Vlaanderen 1,7 miljoen euro bedroeg in 2019, bedroeg het 3,2 miljoen euro in Wallonië en 1,4 miljoen euro in Brussel. Veel heeft te maken met peperdure vastgoedprojecten - zoals het intussen beruchte station in Bergen - die niet gebouwd worden op basis van rationele noden, maar veeleer het gevolg zijn van politiek cliëntelisme.

Politiek

8 APRIL 2021

CITAAT VAN DE WEEK

N-VA-Kamerfractieleider Peter De Roover:

Eigenlijk zou het Vooruit op dit ogenblik voor de wind moeten gaan: de partij beschikt over een vlotte jonge voorzitter, heeft net een naamsverandering ondergaan op een bruisend partijcongres, zorgt met een ervaren minister van Volksgezondheid voor een houvast in woelige coronatijden, terwijl concurrerende partijen getroffen worden door een corruptieschandaal. Mis poes: het enige wat van het voorgaande klopt is dat de partijvoorzitter jong van leeftijd is.

Dat Conner Rousseau de partij geen inhoudelijke vitaminespuit kon geven, dat stond al van in het begin vast. Maar misschien had men toch mogen hopen dat de oppervlakkige jongen tenminste voor een succes op het vormelijke vlak zou kunnen zorgen. Dat blijkt echter erg tegen te vallen.

Welke naamsverandering?

Een partij van naam doen veranderen is een dure affaire. Of de naam ook zal aanslaan bij het grote publiek, dat kan je uiteraard niet voor de volle honderd procent op voorhand weten. Maar een bevriende cultuurorganisatie al meteen de kast opjagen is ongetwijfeld een slechte start.

Eén zaak waar je wel controle over hebt, is dat je er tenminste voor kan zorgen dat de naamsverandering op een spetterend partijcongres bekendgemaakt of bekroond wordt. Niets daarvan bij Vooruit, want door de derde golf van de coronacrisis moest alles virtueel verlopen. Geen partijcongres dus waar de militanten nog eens hun hartje kunnen ophalen en waar ze zes maanden later nog eens op kunnen terugblikken. En buiten de partij herinnert niemand zich nog de naamsverandering, want wat nog restte aan interesse voor politiek ging de jongste weken verloren aan Sihame-gate.

Heel die naamsverandering kan dus afgeschreven worden als een dure pr-flop, die niet één nieuwe kiezer aangebracht heeft.

Vande Lanotte trekt Vooruit in Sihame-bad Over Sihame El Kaouakibi gesproken: wat voor advocaat schaf je je aan als je schuldig bent aan corruptie? Inderdaad, een socialist. Maar als de beschuldigingen nog maar het topje van de ijsberg hebben blootgelegd, dan neem je niet zomaar een socialist aan, dan ga je uiteraard voor Johan Vande Lanotte. Toen hij opdook wist heel Vlaanderen dat Sihame El Kaouakibi niet alleen schuldig was, maar dat wat er voorlopig nog maar uitzag als rook, de voorbode was van een

Een Brusselse rechter oordeelde woensdag dat de juridische basis van de coronamaatregelen tekortschoot. De federale overheid hangt nu een dwangsom van 5.000 euro per dag boven het hoofd. De Roover, die al langer waarschuwt voor het systeem waarbij men via ministeriële besluiten coronamaatregelen oplegt, kon het donderdag niet nalaten wat zout in de wonde te strooien: “Ik heb het toch gezegd?! Aangezien het uw verantwoordelijkheid is, komt u nu in de ellende terecht, maar dat is wel het minste van mijn zorgen. Dat de coronamaatregelen over zeer afzienbare tijd wegvallen betekent de totale chaos, waarvoor wij hebben gewaarschuwd.”

Meryame Kitir

hevig uitslaande corruptiebrand.

Gevolg: dankzij de soloslim van Johan Vande Lanotte zat ook Vooruit zichtbaar voor iedereen en zelfs rechtstreeks op antenne mee in het corruptiebad. Nog goed dat zowat de voltallige pers ook bevriende pers is, anders zou men de lezer er al lang aan herinnerd hebben dat die hele integratie-industrie altijd al een uitvinding van rood in concurrentie met groen is geweest. Voor zover de doorsnee-Vlaming daar al een expliciete herinnering aan nodig heeft.

© PHOTONEWS

“Ik heb het toch gezegd?!”

IN DE KIJKER

Sophie Dutordoir

De grote baas van de NMBS heeft het niet gemakkelijk, zeker nu ook blijkt dat de coronacrisis de resultatenrekening nog dieper in de rode cijfers duwt. Dat is natuurlijk niet haar fout, maar zij moet wel weer zorgen dat alles weer ‘op de sporen’ wordt gezet. Sophie Dutordoir (58) verwacht dan ook dat het nog enkele jaren zal duren vooraleer men weer kan vergelijken met de resultaten van voor de crisis. Maar ze weet van aanpakken en is voor geen kleintje vervaard.

Ter Kamerenbos: opstand tegen Vandenbroucke

Kenschetsend voor haar karakter en stijl was wat ze zei toen ze eind 2016 werd voorgesteld als de nieuwe CEO van de NMBS: “Ik vraag geen jaar, maar neem enkele weken om met meer diepgang een idee te vormen van de uitdagingen.” Daarmee was de toon gezet. Het stond in de sterren geschreven dat de politiek met haar rekening zou moeten houden.

En dan is er nog Frank Vandenbroucke, het persoonlijke witte konijn van Conner Rousseau. De man geeft in zijn beleid evenveel blijk van empathie als een kapotte boiler op een tochtige zolder. Ik vermoed dan ook dat de sympathie van de gewone mens eerder uit zal gaan naar Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts dan naar de federale minister van Volksgezondheid. De taferelen in het Ter Kamerenbos waren trouwens een poging tot opstand tegen de coronajunta, in de eerste plaats Frank Vandenbroucke dus.

Een jongerenopstand dan nog wel, waardoor het mogelijk is dat dit beleid een hele generatie aan het afstoten is van Vooruit.

Ronkende carrière en grote ambities Na haar studies kwam ze in het begin van de jaren ’80 meteen terecht op een aantal CVP-(nu CD&V) kabinetten en werd er voordvoerster en adviseur van de toenmalige topministers Martens, Eyskens en Coens. In 1990 stapte ze over naar het bedrijfsleven en met een korte tussenpauze van 2007 tot 2009 als gedelegeerd bestuurder van Fluxys doorliep ze alle topjobs bij Electrabel om er van 2009 tot 2013 de functie van CEO op te nemen. Dat gaf ze zelf op om iedereen te verrassen door een winkel in Italiaanse delicatessen te starten in Overijse. Ondertussen bleef ze wel zetelen in verschillende raden van bestuur, zoals BNP Paribas Fortis, bpost, Voka en de Franse autoleverancier Valeo. In het voorjaar van 2016 kwam daar nog het Raadgevend Comité van Toerisme Vlaanderen bij. Einde 2016 werd ze dan door de regering aangeduid als grote baas van de NMBS. Een topjob die CD&V opeiste, maar waar ze zelf nooit iets van liet merken. Ze stond daar ver vanaf. Haar enige ambitie was altijd van de gescleroseerde NMBS een dynamisch, klantvriendelijk en goed functionerend bedrijf te maken na zoveel jaren van politisering en rigide staatsbeheer. Ze zou er haar handen ruim mee vol hebben om de tanker te keren.

Die andere federale minister van Vooruit Bij al die miserie zou men bijna vergeten dat Vooruit nog een tweede minister in de federale regering telt. Bent u ook al vergeten wie dat was? Een tip: zij is minister van Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedenbeleid en luistert naar de naam Meryame Kitir. Het is waarschijnlijk al maanden geleden dat u nog iets van haar gehoord hebt. Erger: dat is misschien nog het meest positieve dat er op dit moment over Vooruit te melden valt.

Om maar te zeggen: het loopt op dit moment echt niet lekker bij Vooruit.

Geen blad voor de mond Besturen moet doortastend zijn en dat moet te merken zijn in het beleid, zo vindt ze.

Aan politieke schoonmoeders, die haar bij het handje proberen te houden, heeft ze dan ook geen boodschap. Zo hekelde ze in 2018 en 2019 publiek in de media dat de politiek geen visie heeft op mobiliteit en spoorwegen, laat staan een investeringsplan en geld, “terwijl van mij verwacht wordt dat ik diepgaande hervormingen doe richting een modern spoorbedrijf. Het spijt me, maar in deze context kunnen NMBS en Infrabel niet meer doen dan werken in de marge."

In juni 2020 kraakte ze de eenzijdigheid van de beslissing van de regering-Wilmès om in het kader van de coronacrisis een gratis reispas aan alle burgers te geven. Ze eiste dringend overleg. Sinds oktober 2020 kwam ze ook al enkele keren in aanvaring met Ecolo-voogdijminister Gilkinet. In februari jl. kreeg ze zo de wind van voren van hem omdat de NMBS had beslist om tegen einde 2021 zo’n 44 loketten te sluiten. Dutordoir liet zich niet uit haar lood slaan en herinnerde Gilkinet eraan dat het dossier al maanden voordien bekend was en dat zijn kabinet geen enkel bezwaar had aangetekend.

Ze gewaagde van een vertrouwensbreuk. Gilkinet moest met de staart tussen de benen afdruipen. En vorige week dreigde ze ermee om de treinen naar de kust af te schaffen als er niets werd gedaan aan de ‘raampjesmaatregel’ in treinen naar de kust. Zo’n vaart liep het voorlopig (nog) niet. Maar het is duidelijk dat ze niet met zich laat spotten. Haar oude scoutstotem “ondeugende zeemeeuw” indachtig, kan ze het niet laten van tegen de wind in te vliegen.

FILIP VAN LAENEN

“Zo lang men mij verdraagt”

© PHOTONEWS

© PHOTONEWS

Het loopt niet lekker bij Vooruit

7

Sophie Dutordoir is anders dan de vorige CEO’s, zoveel is duidelijk. Ze gedraagt zich niet als een ongekroonde koningin. Als ze naar de Wetstraat komt voor overleg zit ze zelf achter het stuur van een doorsneewagen. Ze is een vrouw met cultuur en een diep inzicht in het maatschappelijke leven.

Toen men haar in de beklijvende tv-uitzending “Alleen Elvis blijft bestaan” vroeg hoelang ze nog aan het hoofd van de NMBS zou blijven staan, antwoordde ze: “Ik blijf zolang men mij verdraagt.

Ik ben gul en leuk, maar ook hard. Mocht men mij dingen vragen die ik niet gezond vind, zal ik die niet implementeren. Dan staat het zij die mij hebben aangeduid vrij afstand van mij te nemen." Pak vast! De Vivaldi-regering houdt toch maar best rekening met haar, zeker nu bekend werd dat Thibaut Georgin - partijgenoot van Gilkinet - de opvolger wordt van vertrekkend NMBS-voorzitter Fontinoy. Hij zal met twee woorden mogen spreken.

8

Interview

8 APRIL 2021

SAM BROKKEN

Sam Brokken (46), onderzoekshoofd Gezondheidswetenschappen aan de PXL Hogeschool, werd vorige week ontslagen. Brokkens kritiek op de aanpak van de coronacrisis werd niet gesmaakt en de zo vaak geroemde academische vrijheid van lectoren en professoren ging op de schop.

We spraken Brokken de dag na zijn ontslag, terwijl op zijn telefoon en mail de steunbetuigingen binnenstroomden. s uw ontslag het rechtstreekse gevolg van recente uitspraken die u hebt gedaan?

“Ik kan dat alleen maar vermoeden, veel duiding heb ik niet gekregen. Na mijn passage bij De Zevende Dag ontstond er veel commotie en werd me sterk aangeraden om niet langer in de reguliere pers te verschijnen. De dag van het ontslag was er het maandelijkse directiecomité en ik veronderstel dat ik daar een agendapunt was.”

Na De Zevende Dag riep onder andere filosoof Maarten Boudry dat je anti-vaxxer was en dat het onverstandig was om mensen als u op te voeren op tv.

“Ik ben zelf voor van alles en nog wat gevaccineerd en ook mijn kinderen zijn dat. Ik ben zéker niet tegen vaccins. Ik heb het nut van vaccins ook nooit in twijfel getrokken. Ik probeerde in De Zevende Dag ook uit te leggen dat het een en-en-verhaal is. We moeten de groep van zwakkeren en ouderen, die toch 30 procent van de samenleving uitmaakt, op vrijwillige basis een vaccin aanbieden. Maar parallel moeten we de rest van de samenleving loslaten opdat het virus de kans krijgt om te circuleren, wetende dat onder de leeftijd van 70 jaar slechts 0,05 procent van de mensen overlijden. En dat zijn dan nog de mensen met onderliggende aandoeningen.”

“We zien ook in de studies dat een natuurlijk verworven immuniteit sterker is dan die via vaccinatie. Als we de jonge bevolking hadden losgelaten en tegelijk de ouderen hadden beschermd, dan had iedereen een individuele immuniteit kunnen opbouwen en waren we nu al lang uit de problemen geweest.”

Die lockdowns zijn er natuurlijk niet voor niets gekomen. Ze moesten de capaciteit van de spoed afdelingen in de ziekenhuizen vrijwaren.

“Dat wordt altijd maar herhaald. Dan vergeet men dat we in het jaar 2017 en in het jaar 2018 geconfronteerd zijn geweest met een griepepidemie. De artsen deden toen een oproep aan de politiek om hen te helpen omdat ze het niet konden bolwerken. De afdelingen intensieve zorgen lagen vol en ze moesten de grieppatiënten in de gang leggen. Het is dus geen nieuwe situatie.”

“De vraag is of het een probleem is van het SarsCov2-virus of van een onderfinanciering van de ziekenhuizen, die al jaren bezig is. Het is niet voor niets dat er al twintig jaar een ‘witte woede’ heerst. Er wordt al twee decennia lang gevraagd naar meer middelen en meer personeel. De jongste internationale studie daarover dateert van 2012 en daar zijn ze gaan kijken naar de bezettingsgraad van de afdelingen intensieve zorgen op jaarbasis. Gewoon, in een normaal standaardjaar met een normale sterfte. Toen bleek al dat België een verzadigingsgraad van de ic’s (intensive care) had van 81 procent, zonder dat er een epidemie was. Ondertussen hebben ze de ziekenhuizen nog verder afgebouwd, de ic-capaciteit is zelfs nóg afgenomen sinds 2012. Daarbij komt dat de overheid heeft bepaald hoeveel

bedden er in welke fase moeten vrijgehouden worden voor Covid-19-patienten. Dan komen de specialisten in de media verkondigen: ‘Onze bedden liggen vol.’ Waardoor iedereen de perceptie heeft dat het hele ziekenhuis vol ligt of minstens toch alle ic’s. Dat klopt niet.

Wat zij eigenlijk zeggen is: ‘De voorziene bedden die we van de overheid moeten vrijhouden, liggen vol.’ Dat is een enorme nuance, want dat hangt af van de fase waarin we zitten. Daar wordt dus constant het angstparadigma gevoed.”

“Ten derde: er zijn mensen die worden opgenomen in het ziekenhuis en mensen die op de intensive care terechtkomen. Op een bevolking van 11,5 miljoen mensen, liggen er 3.000 mensen in het ziekenhuis waarvan 800 op de ic. De mensen op de ic hebben het inderdaad moeilijk, met complicaties zoals we die ook kennen van een ernstige griep. Dat is drie of vier dagen hoge koorts waarbij je zelfs hallucineert. Van die 800 die op ic liggen, is maar een heel klein percentage van 5 procent die effectief kunstmatig beademd worden.”

Hoe kan je de mensen toch zoveel blaasjes blijven wijsmaken?

Dit virus kan je niet platslaan. We gaan daar moeten mee leren leven Toch erg als het je moeder of je vader is.

“Dat is zo, maar met griep hebben we dat ook elk jaar voor. Jaarlijks sterven er wereldwijd tussen de 650 000 en 1 miljoen mensen aan de griep, afhankelijk van een endemisch of epidemisch seizoen en dit al honderd jaar lang. En zo hebben we nog duizenden ziektes. Er sterven wereldwijd jaarlijks 65 miljoen mensen aan ziekte. Dit hoort bij het leven. Sinds wanneer mogen we niet meer ziek zijn?

Als we daarvoor kiezen als maatschappij, dan moeten we Michael Jackson-gewijs onder een stolp gaan leven, in een zuurstoftent.”

In de cijfers valt ook op dat de problemen van de ziekenhuizen zich altijd in dezelfde centra voordoen, waar er blijkbaar te weinig handen aan de bedden zijn?

“Dat is eerder een socio-demografisch gegeven. In Brussel zit je met een grote allochtone gemeenschap van meer dan 180 nationaliteiten en met een culturele achtergrond die verschilt van de onze.

Mensen die vaak in precaire omstandigheden leven en met drie of vier generaties samenhokken in één huis, gaande van kleine kinderen tot de grootmoeder.

Uit onderzoek weten we dat de ‘household transmissions’ de belangrijkste bron zijn van overdracht van het virus.

Vandaar natuurlijk dat je in de centrumsteden vaker en meer besmettingen hebt.”

Even terug naar uw ontslag: vroeger moest je in academische kringen heel kritisch zijn en die botsing van ideeën was vruchtbaar om tot nieuwe inzichten te komen. Dat is niet langer het geval?

“Ik denk dat daar verschillende redenen voor zijn. Er is druk, al dan niet politiek of netwerk-gewijs. Ook bij artsen zie je dat nu: wie kritiek levert, wordt door de Orde geschorst.

Iedereen heeft angst en die angst waait ook over naar de instellingen. We kunnen ons de vraag stellen waar dat naartoe gaat: ook in het Verenigd Koninkrijk hebben een rist professoren dit voorgehad. Die zeggen ook dat dit wel eens het failliet van de onafhankelijke wetenschap kan zijn. De wetenschap heeft altijd een maatschappelijke rol gehad. We hebben de drie machten.

We hebben de vierde macht, de pers, maar die mag blijkbaar geen kritische stemmen meer aan het woord laten. Dus is de wetenschap het laatste bastion dat overblijft. Maar nu wordt het wetenschappers moeilijk gemaakt om nog naar buiten te komen met hun mening. Het gekke is: historisch gezien waren het vaak linkse mensen en progressieven die de overheid in vraag durfden te stellen en die van daaruit maatschappelijke druk legden. Daar zie je in deze crisis absoluut niets van terug.

De academische onafhankelijkheid, die toen zo belangrijk was, is dat vandaag blijkbaar niet meer.”

Los van de politieke druk zien we de voorbije jaren ook andere spelers

“Elk vaccin dat op de markt komt, hinkt achter op de realiteit”

Interview

8 APRIL 2021

9

Onderzoekshoofd aan PXL Hogeschool Hasselt, na zijn ontslag moment stapte Donald Trump op uit de WHO. Hij zei: ‘Ik ben hier weg met mijn geld.’ Toen is Bill Gates gekomen en die heeft met zijn privécenten het gat opgevuld bij de WHO. Hij zat daar al met de Bill en Melinda Gates Foundation in als tweede grote sponsor en met de GAVI-alliantie (de door Gates opgerichte vaccinalliantie, nvdr) op de zesde plaats als donor. Gates zit dus drie keer in de top tien van belangrijkste sponsors van de WHO. Vroeger kon je die lijst trouwens in alle transparantie zien op de site van de WHO, maar die is nu verdwenen.

Dat maakt me bezorgd.”

Ik dacht voor deze pandemie eerlijk gezegd dat de WHO onafhankelijk was.

“De WHO is dat niet. Het is geen onafhankelijke instelling. Je moet al van slechte wil zijn om niet te zien dat er allerlei belangenvermengingen aan de gang zijn op dat niveau. Dat ontkennen zou zeer naief zijn. De WHO wordt gesponsord door staten en filantropische organisaties. Die filantropische organisaties sponsoren ook de farma-industrie en hebben daar ook aandelen in. Ik ben dat eens gaan opzoeken: een en dezelfde persoon (Bill Gates, nvdr) zit in twaalf van de veertien multinationale farmaceutische bedrijven via zijn hefboomfondsen.”

“Ik denk niet dat onze instellingen rechtstreeks onder druk staan, maar je zit wel met een verwevenheid. En dan krijg je politici die zeggen: ‘Wij willen niet de verantwoordelijkheid nemen als het misloopt.’ Dus volgen wij de krijtlijnen die van bovenaf worden uitgetekend. En dat zijn die supranationale instellingen zoals de WHO, de Wereldbank en de VN. Ze vallen daar op terug, want dan kan de paraplu open als het misloopt. De experten doen net hetzelfde. Zo verzeil je in een systeem waar je nog heel weinig mogelijkheden hebt om een alternatief naar voren te schuiven.”

De vaccins werden naar voor geschoven als de ultieme oplossing, maar nu zegt zelfs professor Herman Goossens dat de vaccins alleen niet-zaligmakend zijn.

opduiken in de universiteiten: grote tech-bedrijven, farma-reuzen, chemische multinationals en organisaties zoals de Bill and Melinda Gates Foundation die met veel geld wapperen. Zet dat de objectiviteit onder druk?

“Dat is al decennia aan de gang. Tot de jaren ’60 investeerde de overheid nog veel in onderzoek en ontwikkeling aan de universiteiten. Op een gegeven moment werd op die investeringen bezuinigd en toen kwamen de bedrijven en de filantropische instellingen met geld.

Uiteraard ontstaat er dan een verwevenheid. Pas op, daar is ook zeer goed werk mee geleverd. De diensten van de huidige Covid-experten draaien daar al jaren op en die mensen hebben ook doctoraatstudenten en post-doctoraten die in leven moeten gehouden worden.

Daar zijn veel goede ontwikkelingen uit voortgekomen.”

“Wat we nu in deze crisis zien is dat de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) sinds maart vorig jaar ineens heel andere standpunten begon in te nemen: alles wat voordien door hen werd weggehoond als onnuttig, zoals mondmaskers, werd plots verplicht. De definitie van een pandemie werd aangepast en de definitie van groepsimmuniteit ook.

Vroeger heette het dat je groepsimmuniteit kon krijgen door de ziekte door te maken of door vaccinaties. Nu wordt alles ingezet op vaccinnatie. Dat is een merkwaardige evolutie. Op een bepaald

“Ik heb altijd al gezegd dat vaccins niet de enige oplossing gingen zijn en dat we moeten gaan naar een omgekeerde lockdown. Ik werd toen weggehoond. Later kwam er dan internationaal de Great Barrington Declaration, waarin onder andere professoren Gupta, Bhattacharya en Kulldorff van de universiteiten van Oxford, Harvard en Stanford, samen met professor Levitt, Nobelprijswinnaar chemie, ook opriepen om voor een omgekeerde lockdown te gaan. Intussen hebben wereldwijd 13.796 academici uit de medische wetenschappen en 41.890 artsen deze verklaring ondertekend.”

“We zaten eind vorig jaar al rond de 30 procent groepsimmuniteit. Als de kwetsbare groepen, die ook 30 procent uitmaken, de vaccins krijgen, dan hebben we samen al een totale groepsimmuniteit van 60 procent. We weten dat we 70 tot 80

procent moeten halen om de virulentie te laten afnemen. Als we toen alles hadden losgelaten, dan hadden we die 10 of 20 procent extra binnen de actieve gezonde bevolking binnen de twee maanden gehad. En dan hadden de festivals kunnen doorgaan en waren de cafés en restaurants al lang open geweest. Dan hadden we dat virus nog altijd onder ons gehad, net zoals met de seizoensgriep, maar konden we er normaal mee omgaan.”

Er sterven wereldwijd jaarlijks 65 miljoen mensen aan ziekte.

Dit hoort bij het leven. Sinds wanneer mogen we niet meer ziek zijn?

Hebben de seizoenen, het weer dus, zo’n grote impact op het virus?

“Er zijn inmiddels al een tiental studies die zeggen dat de temperatuur in onze contreien een belangrijke rol speelt, en ook uv-licht. We zien een toename van het virus tussen de 0 en 10 graden. Ik heb op sociale media ook altijd de golven voorspeld, alleen aan de hand van de weersvoorspelling. We zaten eind januari, begin februari met die vriesperiode gedurende enkele weken. En toen zei ik al dat we drie weken later een stijging in de besmettingen gingen zien en dat die er voor gingen zorgen dat we terug strengere maatregelen gingen krijgen. Dat is een ‘self fulfilling prophecy’ geworden voor de overheid. Als het opnieuw goed weer wordt, zien we zo dat de cijfers drie weken later gaan dalen.

En dan zegt de overheid: ‘Zie je wel, onze maatregelen hebben gewerkt.’”

“Dit virus krijg je nooit weg. Er loopt op de radio nu een spot van de overheid waarin ze zeggen: ‘We gaan het virus platslaan.’ Hoe kan je de mensen toch zoveel blaasjes blijven wijsmaken? Dit virus kan je niet platslaan. We gaan daar moeten mee leren leven. Studies in Nature en The Lancet zeggen nu al dat de stammen die gebruikt werden voor de vaccins nog maar tot 50 procent efficiëntie hebben. Nu, al werkt een vaccin minder goed, dan nog kan dat voldoende zijn om te voorkomen dat je ernstig ziek wordt. Twintig procent bescherming is beter dan niets. Maar je mag de bevolking niet voorliegen met cijfers die zeggen dat het 95 procent efficiënt is, want dat is het al lang niet meer omdat we intussen 7.000 mutaties verder zijn. Elk vaccin dat op de markt komt, hinkt achter op de realiteit.”

dan 70 het vaccin al heeft gekregen. Waarom beweegt daar niets?

“De virologen zijn in moeilijke omstandigheden van start moeten gaan.

Ze hebben krijtlijnen moeten uitzetten op basis van bijzonder weinig informatie. Er waren geen data, we wisten niet hoe we dit moesten aanpakken. Intussen zijn er veel meer data en weten we dus veel meer. Maar naarmate het onderzoek vorderde, zagen we dat er niks werd aangepast in functie van de nieuwe wetenschappelijke inzichten. Ik denk dat het daar ook op internationaal vlak fout loopt: dat het heel moeilijk is om alles wat je de mensen hebt gezegd terug te draaien en te zeggen: ‘Sorry, we hadden het anders kunnen aanpakken.’ Ook politiek krijg je dat niet verkocht. Zowel voor experten als voor de politici is het zeer moeilijk om van standpunt te veranderen. Ze hebben zich in de hoek geschilderd.”

Tot slot: waarom bent u deze strijd aangegaan? U had ook gewoon kunnen zwijgen. Bent u van nature tegendraads?

“Dat zou je aan mijn ex-medewerkers moeten vragen. Maar ik denk het niet.

Ik heb een groot gevoel voor rechtvaardigheid en heb altijd een probleem gehad met ongelijkheid. En ik zie dat de manier waarop deze epidemie is aangepakt voor heel veel ongelijkheid zorgt. Ik had al vrij snel na de uitbraak van SarsCoV2 door dat het op sociaaleconomisch vlak compleet fout zou lopen. Na meer dan een jaar zie ik trouwens ook bij mijn eigen dochter hoe moeilijk zij het heeft. Dat is als vader verschrikkelijk om te zien. Een kennis heeft juist ontdekt dat haar dochter zich al sinds november automutileert. Haar armen zijn helemaal kapot gekrabd en het meisje belandt nu in de psychiatrische hulpverlening. Wat we nu aan het opbouwen zijn bij de jongeren, daar gaan we jaren later nog de psychologische gevolgen van dragen. Binnen 20 jaar gaan we daar de miserie van zien.

Ik krijg dit niet uitgelegd. Ik snap níet dat er niet meer ouders zijn die in opstand komen. En om eerlijk te zijn, als vader ga ik daar zelf aan kapot. En dát is de enige drijfveer die ik heb. Als het mij mijn job kost, dan is dat maar zo.”

“Ik heb verschillende rapporten van ngo’s gelezen, dat is waanzin. 360 miljoen kinderen sukkelen door de maatregelen in de armoede, waarvan er 20 miljoen om die reden kunnen sterven.

20 miljoen! En dan hebben wij het over 2 miljoen mensen die - mogelijks - zouden overleden zijn aan Covid-19, waarvan het grootste deel ouder is dan 80.

Enfin, ik weet niet welk gewicht men in de schaal wil gooien, maar ik heb hier heel moeilijk mee.”

ALAIN GROOTAERS

Intussen zijn we al een jaar van lockdown naar lockdown aan het sukkelen en blijven de virologen dezelfde remedies naar voor schuiven, ook nu zowat iedereen ouder

Wat we nu aan het opbouwen zijn bij de jongeren, daar gaan we jaren later nog de psychologische gevolgen van dragen. Ik snap níet dat er niet meer ouders zijn die in opstand komen. En om eerlijk te zijn, als vader ga ik daar zelf aan kapot

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

8 APRIL 2021 © PHOTONEWS

FRANKRIJK

De oorlogsklokken luiden Onlangs kon u in de Diplomatieke Valies lezen dat de Britten hun atoomarsenaal gaan uitbreiden en dat ze hun nieuwe nucleaire vliegdekschip naar het Verre Oosten sturen. Het is een van de vele aanwijzingen dat zij zich niet alleen politiek, maar ook mentaal losmaken uit het keurslijf van het EU-denken, dat gebaseerd is op utopieën over ‘soft power’, een mengsel van economische kracht en ‘morele superioriteit’.

‘Soft power’ was niet alleen het credo van Merkel, maar van heel de EU, die zich moreel verheven achtte boven landen als Israël, Hongarije, Polen en – toen nog – de VS, die een realistischer buitenlands beleid voerden, waarbij gewapende macht van legers en politiediensten als een onmisbare factor werd beschouwd tegenover buitenlandse vijanden, zowel staten als terreurgroepen, of bij het bewaken van de eigen grenzen.

Echte oorlog Sinds begin dit jaar onderzoekt de Franse generale staf in welke mate het land voorbereid is op een intensieve oorlog. Meestal bedoelt men daarmee een oorlog tegen een vijandelijke staat. Iets dat veel grootschaliger is dan de operaties tegen islamitische terreurgroepen die het Franse leger al heel lang in de Sahel uitvoert. Dat de Fransen zich voorbereiden op een échte grootschalige oorlog, blijkt uit een rapport, waarin men zich afvraagt of de burgers “bereid zijn het grootste aantal slachtoffers te aanvaarden dat we sinds de Tweede Wereldoorlog hebben gezien”.

Dat het de Fransen ernst is, blijkt ook uit de financiële kant van het verhaal: tegen 2030 zal het budget voor de strijdkrachten met 46 procent stijgen in vergelijking met 2018. Vreemd genoeg doet men heel vaag over de potentiële vijand. Nergens kan men eruit afleiden welke staat de Fransen in gedachten hebben.

Realistische Macron?

Er zijn nog twee kleine, maar misschien betekenisvolle aanwijzingen dat Macron ook inzake de islam zijn geloof in de politiek correcte EU-dogma’s heeft verloren. Het eerste is de ontbinding van de organisatie CCIF die een van de aanstichters was van de moord op Samuel Paty. Zelfs na de aanslagen op Charly Hebdo en Bataclan werd geen enkele islamistische mantelorganisatie ontbonden.

Het tweede lijkt misschien nog kleiner: het ‘Secrétariat Général du Comité interministériel de prévention de la délinquance et de la radicalisation’, een orgaan van de regering dus, heeft het gebruik van de term “islamophobie” in overheidspublicaties verboden, omdat daarmee verwarring wordt gesticht tussen “islamkritiek en stigmatisering van gelovigen”. Verder lezen we dat “de term 'islamophobie'” werd opgedrongen door islamisten met de bedoeling iedere vorm van kritiek op de radicale islam te verbieden” en zelfs “om het delict van godslastering in te voeren, dat in ons land niet bestaat.”

Pierre de Villiers Dat is héél ongewone taal voor een Franse overheidsdienst.

Politici gebruiken heel vaak drogredenen om hun ware bedoelingen te verbergen. Bereidt het Franse leger zich echt alleen voor op een conflict met een buitenlandse mogendheid?

Of is de vijand die men niet durft vernoemen misschien de islamitische “staat in de staat” die nu in de banlieus al stevig is verankerd? Voormalig opperbevelhebber van het Frans leger, Pierre de Villiers, broer van politicus Philippe, liet zich in het verleden al insinuaties in die richting ontvallen.

Als men de demografische evoluties in heel West-Europa onder ogen durft zien, dan beseft men dat dat conflict onvermijdelijk is. Frankrijk zal dan tenminste tanks hebben. België heeft er geen enkele meer. En als de Fransen op het fatale ogenblik dan ook nog een president (m/v) hebben die dapperder is dan de president uit de cult-roman “Le Camp des Saints” van de gevierde schrijver Jean Raspail die het reddende vuurbevel niet durfde geven…

PAUL BÄUMER

Voormalig opperbevelhebber van het Frans leger Pierre de Villiers insinueerde in het verleden al dat het leger wel eens aangewend zou kunnen worden om de ongecontroleerde toestand in de banlieus te bedwingen. Hier bij zijn ontslag in 2017 omwille van ontevredenheid over het defensiebudget.

MOZAMBIQUE

Climax in Noord-Mozambique Met de recente verovering van de eerder kleine maar niet onbelangrijke havenstad Palma door jihadisten is de strijd in het noorden van Mozambique tot een nieuw hoogtepunt gekomen. Temeer omdat er nog heel wat onzekerheid bestaat over het lot van een aantal Zuid-Afrikanen en Europeanen die daar verbleven. uit de VS, het VK, Japan, Maleisië en China bij betrokken. In Palma verbleven dan ook zo’n 1.600 Zuid-Afrikaanse en andere buitenlandse technici. Hoe dan ook, vrij snel trok het leger van Mozambique zich terug waardoor het buitenlands personeel aan zijn lot werd overgelaten. Een 180-tal zocht zijn toevlucht in een hotel waar een aantal door helikopters van de Dyckgroep kon worden geëvacueerd. De Dyck Advisory Group is een paramilitaire beveiligingsfirma die contractwerk doet voor de politie en het leger van Mozambique. Ze staat onder leiding van kolonel Lionel Dyck, een veteraan uit de Rhodesische anti-guerrillaoorlog. Die helikopters konden aanvankelijk een aanval van de rebellen afweren en een 16-tal personen ontzetten, maar moesten wegens brandstofgebrek hun

Achtergrond De aanval op Palma begon kort nadat Total en de regering van Mozambique hadden aangekondigd dat het grote gasproject weer zou worden opgestart zodat de eigenlijke productie in 2024 kan beginnen. Dit is voor het land zeer belangrijk, want Mozambique is een der armste landen ter wereld. De waarde van het in 2011 ontdekte gas voor de kust van de noordelijke provincie Cabo Delgado wordt op 50 miljard euro geschat, zijnde 4 maal de economie van het land. Het

© SHUTTERSTOCK

De vergeten oorlog in Mozambique, die in 2017 begon, gebeurde aanvankelijk op kleine schaal. Het geweld was vooral tegen regeringsdoelwitten gericht en dorpen werden niet blijvend bezet. In augustus vorig jaar viel echter de havenstad Mocimboa da Praia in rebellenhanden. Sindsdien ging het van kwaad naar erger. Sedert 2017 zijn al meer dan 3.000 mensen gedood, terwijl meer dan een half miljoen op de vlucht sloeg. De recente aanval op het stadje Palma, op 30 km van de grens met Tanzania, door zo’n 200 opstandelingen bracht het conflict weer onder de aandacht. Palma is inderdaad het middelpunt van een multimiljardenproject rond de ontginning van LNG (vloeibaar natuurlijk gas) aan de Mozambikaanse kust.

Daar zijn zowel het Franse Total als bedrijven

vluchten staken. Een beroep op Total werd daarbij door deze firma afgewezen omdat men verkoos zich niet in de strijd te mengen.

Een aantal van de belegerden probeerde dan ’s nachts in een konvooi van 17 voertuigen te ontsnappen, maar viel in een hinderlaag. Anderen konden via de zee vluchten. In het hotel zouden zich alleszins geen buitenlanders meer bevinden. Hoe dan ook, zeker 50 Zuid-Afrikanen worden nog vermist.

behoort tot de grootste drie gasvelden van die aard in Afrika. Met dit project zou Mozambique volgens waarnemers tot de 10 belangrijkste wereldproducenten van LNG kunnen behoren. Probleem is dat deze afgelegen noordelijke provincie, waar indertijd de strijd tegen het Portugese koloniaal bewind begon en waar de verzetsbeweging Frelimo steeds kon steunen op het Makondevolk, na de onafhankelijkheid in 1975 sterk werd verwaarloosd omdat alle geld naar het zuiden ging. Daarvan maakte de jihadistische terreurbeweging, bekend onder namen als Ansar al-Sunna, Al-Sunna wa Jama’ah en Al-Shabaab, gebruik om onder de islamitische bevolking ontevredenen te rekruteren en met harde hand - talrijke slachtoffers waren onthoofd - de sharia in de provincie in te voeren.

Buitenlands ingrijpen Alhoewel Mozambique duidelijk niet in staat is het gevaar te keren, werd tot heden elk aanbod tot steun van de Zuidelijk Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenschap (SAOG) afgewezen. De regering deed wel een beroep op buitenlandse huursoldaten, maar de Russische Wagnergroep hield het in 2020, na 3 maanden, voor bekeken en het contract met Dyck loopt begin april af. Wel worden nu Mozambikaanse soldaten door Amerikaanse en Portugese instructeurs opgeleid, terwijl op het eiland Mayotte (een Frans overzees gebied bij de Comoren) Franse troepen aanwezig zijn. In Zuid-Afrika werd gepleit voor de inzet van de Recces, de speciale eenheden. Intussen werd gemeld dat het leger helpt bij repatriëring en in het noorden zou zijn ontplooid. Anderzijds heeft Isis, de islamitische terreurgroep die beweert achter de opstand te staan, Pretoria al gewaarschuwd voor de gevolgen van een gebeurlijk ingrijpen. Ook Zuid-Afrika heeft immers zijn moslimminderheden. Voor de mensen in Noord-Mozambique blijft intussen onzekerheid troef.

JAN VAN AERSCHOT

Inmiddels raakte bekend dat het Zuid-Afrikaanse leger ontplooid is om te helpen bij de repatriëring in het Noorden.

Buitenland

8 APRIL 2021

Met historische parallellen moet omzichtig omgesprongen worden, maar tegelijkertijd kunnen ze ook inspirerend zijn. En misschien moet men voor de machtsverhoudingen van de 21ste eeuw naar het verleden kijken. Tal van antwoorden liggen in de 19de eeuw voor het rapen.

Door de Russische President Poetin als “moordenaar” te bestempelen, wil Joe Biden het verschil maken met zijn voorganger Trump.

Er zijn zo begrippen die hun plaats in het politieke lexicon gaan opeisen. Gedurende jaren ging het vaak over “internationale orde”, inmiddels won de term “great-power competition” duidelijk terrein. Als we Foreign Policy mogen geloven, is die term zelfs aan een exponentiele opmars bezig. Het past in het optreden van de Amerikaanse president Biden op de jaarlijkse Veiligheidsconferentie in München (“we're back”). Hij beloofde er een “harde” rivaliteit met China en wat later zou hij zijn Russische evenknie Poetin “een moordenaar” noemen. Het past natuurlijk in een bepaalde sfeervorming. Een beeld van Biden als de man van de (liberale) idealen op het wereldtoneel moet gepromoot worden, een contrast met de platte ‘commerçant’ Trump. Nu goed, in een historisch perspectief geplaatst is die rivaliteit tussen “great powers” trouwens van alle tijden.

Pragmatische allianties Er is die bekende uitspraak van Irving Kristol, die stelt dat een neoconservatief eigenlijk een “liberal” is “mugged by reality”, een idealist die door feiten realiteitszin kreeg, zeg maar. Men doelde onder meer op George Bush jr., ook al was daar toch een stevige brok naïef idealisme blijven steken. Het brengt ons bij de hamvraag: welke invulling geeft Biden aan dit idealistisch appel van zijn land? Het plaatst de Amerikanen sowieso tegenover China en Rusland, de belangrijkste opponenten.

Geldt een zelfde gestrengheid dan ook voor de noodzakelijke bondgenoten in deze rivaliteit? Vergelijkingen nopen tot voorzichtigheid, maar zijn vaak informatief. De koude oorlog draaide toch ook om die waarden? Maar er waren wel pragmatische allianties met Griekse kolonels, Pakistaanse generaals en heel wat bedenkelijk volk in Latijns-Amerika.

Bekeken door een kritisch democratisch diafragma kan heel wat aangemerkt worden op landen als Thailand, de Filippijnen en ook India, maar ze zijn wel schakels in de rivaliteit met China.

Wenen Academici Richard Haass (voorzitter van de Council on Foreign Relations) en Charles Kupchan maken een interessante vergelijking tussen de 21ste en de 19de eeuw. Toen was er “een concert van staten”, dat elkaar op een erg visuele manier trof op het Congres van Wenen.

Een slakkengang van tien maanden (“Der Kongress tanzt, aber er kommt nicht vorwärts”, schreef Prins de Ligne aan Talleyrand). Twee grote machten (Rusland en Groot-Brittannië) en drie staten van iets minder gewicht: Frankrijk, Pruisen en Oostenrijk. Een globaal concert vandaag zou zes leden tellen: China, de EU, Indië, Japan, Rusland en de VS, samen goed voor 70 procent van de wereldeconomie. Het concert van toen had als doel de vrede te bewaren, wat gedurende decennia ook lukte. Het kan tot ad hoc-allianties leiden (zoals het p5+1 akkoord rond het Iraans kernprogramma), maar steeds met die vrede als einddoel. 'Idealistisch' misschien ontgoochelend, maar dat is dan weer een kwestie van prioriteiten stellen.

MICHAËL VANDAMME

Frankrijk en de schaduw van de Rwandese genocide Frankrijk draagt een verantwoordelijkheid in de Rwandese genocide van 1994, zo concludeert een wetenschappelijk rapport dat aan president Emmanuel Macron is overhandigd. De steun van toenmalig president François Mitterrand aan het Hutu-regime dat aan de basis ligt van de volkerenmoord wordt veroordeeld, al is er geen sprake van directe medeplichtigheid van Frankrijk aan de slachtpartijen.

Wanneer Frankrijk worstelt met zijn verleden, dan gaat het meestal over het collaboratieregime van Vichy tijdens de Tweede Wereldoorlog of over de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. Nu werpt ook de Rwandese genocide op 800.000 Tutsi’s en gematigde Hutu’s in 1994 een schaduw over de zelfverklaarde bakermat van de mensenrechten.

Een rapport, opgesteld door verschillende historici, komt tot het besluit dat het Elysée en de Quai d’Orsay (de zetel van het ministerie van Buitenlandse Zaken) een verantwoordelijkheid dragen voor wat toen in Centraal-Afrika is misgelopen. De studie, eind maart overhandigd aan president Emmanuel Macron, heeft het over “een intellectuele nederlaag” van Frankrijk, ook al is het land niet verantwoordelijk voor de slachtpartijen.

Slachtpartij De belangrijkste bevinding van het rapport is dat Parijs het Hutu-regime van president Juvénal Habyarimana heeft gesteund, terwijl het bekend stond voor zijn racistisch beleid ten opzichte van de Tutsi-minderheid. Toen het vliegtuig van de president op 6 april 1994 werd neergehaald en Habyarimana omkwam, was dat de aanleiding voor radicale Hutu’s om een etnisch geïnspireerde slachtpartij te beginnen. “Frankrijk was blind voor de voorbereidingen van de genocide”, aldus de historici. Ook al had Frankrijk geen historische banden met Rwanda, dit land behoorde als ex-Belgisch mandaatgebied tot de francofone invloedssfeer in Afrika. En Franstalige Afrikaanse landen zijn altijd de vrienden van Parijs geweest. Zo ook dus het Hutu-regime in Kigali.

buurland Oeganda probeert om het Hutu-regime te destabiliseren, stuurt Frankrijk troepen naar het land. Ze zien de Tutsi’s van het FPR niet als een rebellenbeweging, maar als een geopolitiek paard van Troje. De Tutsi’s met hun leider Paul Kagame zouden de Angelsaksische belangen in de regio behartigen. En dus moet het francofone regime van Hutu Habyarimana gesteund worden.

Met wapens en munitie, terwijl de kaders van het Rwandese leger door Franse militairen worden opgeleid. De Engelstalige Paul Kagame van het FPR was de baarlijke duivel. Uit het 1.200 bladzijden tellende rapport blijkt dat Frankrijk snel wist dat het om genocide ging, maar het beleid ten opzichte van de Hutu-regering geenszins bijstuurde. Het officiele Parijse standpunt was er een waarbij beide kampen met de vinger werden gewezen. Tussen juni en augustus 1994 lanceerde president François Mitterrand overigens “Opération Turquoise”, een militair-humanitaire inter-

ventie onder VN-mandaat. Toen al beschouwden critici dit als een sluikse manier om het Hutu-regime te steunen. Hier is het rapport genuanceerd: de Franse militairen staan vijandig tegenover het FPR van Kagame maar “hebben wel degelijk geprobeerd om Tutsi’s te beschermen”.

Relatie met Frankrijk De historici wijzen tenslotte op de hechte banden tussen Mitterrand en president Habyarimana (overigens ook een vriend van wijlen koning Boudewijn). “Op de bezorgdheid van ministers, parlementsleden, ambtenaren en intellectuelen over deze relatie werd met onverschilligheid gereageerd.” Het kritische rapport dient om de relaties tussen Frankrijk en Rwanda te verbeteren, die sinds de genocide onder het nulpunt waren geraakt met zelfs een verbreking van de diplomatieke betrekkingen. President Macron zou in mei een bezoek brengen aan Rwanda. In elk geval zal het in een ondergeschikte positie zijn.

Paul Kagame is al 20 jaar president van Rwanda en sindsdien behoort het “land van de duizend heuvels” tot de Angelsaksische invloedssfeer.

SALAN © PHOTONEWS

19de eeuw als inspiratiebron

FRANKRIJK

Kagame Wanneer tussen 1990 en 1993 de Tutsi-rebellenbeweging vanuit

VERENIGDE STATEN

Etnisch afstuderen In naam van antiracisme en ‘woke culture’ organiseert de prestigieuze Amerikaanse universiteit van Columbia (New York) de uitreiking van universitaire diploma’s voortaan op etnische en sociale basis. Niet als enige, want ook Harvard, Yale en John Hopkins volgen het voorbeeld.

In een hysterische omkering van principes en waarden wordt deze bijzonder verfijnde discriminatie uitgevoerd in het kader van respect voor de vrijheden en verschillen. De universiteit Columbia © SHUTTERSTOCK

© PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

11

De universiteit van Colombia gaat voor een “multiculturele uitreiking van diploma's.

maakte de agenda van de uitreiking van de diploma’s bekend. “We zijn fi er deze plechtige multiculturele uitreiking van diploma’s aan te bieden, om studenten, die zichzelf in verschillende identiteiten herkennen, een intiemer kader voor het vieren te verschaffen.”

De agenda van de uitreiking ziet er als volgt uit: op verschillende dagen of tijdstippen wordt een 'black', 'native' of nog 'latinx' Graduation Celebration georganiseerd. Alle grote raciale groepen in de VS krijgen binnenkort dus een eigen plechtige uitreiking. Men zal noteren dat er geen categorie voor blanken is voorzien. Er is wel een categorie lavender, die slaat op “lesbische, homoseksuele, trans, queer en aseksuele” studenten. Er is ook FLI, wat slaat op First Generation and/or Low Income, een categorie voor studenten met een laag inkomen, of voor ouders waarvan het kind het eerste in de familie is dat naar de universiteit trekt. De reden? Studenten die zich in verschillende identiteiten thuis voelen kunnen dan deelnemen aan verschillende plechtigheden. Officieel zijn de reacties geweldig. Feit is dat kritiek binnenskamers blijft. Toch een slotbemerking: men noemt deze plechtigheden multicultureel, maar ze zijn net het tegenovergestelde.

PIET VAN NIEUWVLIET

oen professor Juul Hannes zijn 'transfer-boek' publiceerde (voluit: “De mythe van de omgekeerde transfers tussen Vlaanderen en Wallonië sinds 1830”), had het land net de calamiteiten van Paars II achter de rug, zat de N-VA nog in kartel met de CD&V en stroomden er jaarlijks ettelijke miljarden van noord naar zuid. We schrijven 2007 en die transfers – zo bleek alvast uit zijn boek – waren er eigenlijk altijd al geweest. Of hij erin geslaagd was om door gedegen wetenschappelijk werk deze mythe de wereld uit te helpen betwijfelen we, maar Hannes had de verdienste het onderwerp op een zakelijk-rationale manier benaderd te hebben.

Het verschijnen van zijn boek was toen de aanleiding voor een uitgebreid interview in dit blad. Het regende pijpenstelen, het verkeer in de Arteveldestad lag lam, wat ons deed besluiten de laatste kilometers te voet af te leggen. We verwittigden hem van de onvermijdelijke vertraging, waar-

“Door de transfers verliezen we essentiële middelen voor het Vlaanderen van morgen” Spraakmakend boek DE MYTHE VAN DE OMGEKEERDE TRANSFERS opnieuw uitgegeven

VEROUDERDE FISCALITEIT Hoe verklaart u die mythe dat de transfers, zoals we die vandaag kennen, eigenlijk niets anders zijn dan het vele geld dat in de Belgische geschiedenis richting Vlaanderen zou gestroomd zijn?

Alain Mouton

Bijna 15 jaar na de initiële publicatie werd “De mythe van de omgekeerde transfers” van professor Juul Hannes opnieuw uitgegeven.

Het boek werd intussen aangevuld met enkele extra bijdragen. We spraken over de problematiek met twee onder hen: Trends-redacteur Alain Mouton en chiefeconomist van het Institut Jules Destrée Didier Paquot.

8 APRIL 2021

© RVF

12 Interview

op hij prompt in zijn wagen sprong om uw dienaar te zoeken. Dat lukte alsnog, waardoor we voor de laatste honderd meter van de trip van de aangeboden lift gebruik konden maken. “Every inch a gentleman.”

Juul Hannes overleed in 2012.

Dat bijna 15 jaar na datum zijn werk opnieuw werd uitgegeven, zegt veel over de actualiteitswaarde van het onderwerp.

We spraken met een van die auteurs: Trends-journalist Alain Mouton.

“In de 19de eeuw waren Wallonië en Brussel beduidend rijker dan 'Arm Vlaanderen', zoals de titel luidde van het spraakmakende boek dat August De Winne in die jaren schreef. Er was zoveel armoede dat de mensen letterlijk van de honger crepeerden. Maar daartegenover stond een fiscaliteit die niet afgestemd was op de economische evolutie die zich had voorgedaan. Deze was opgesteld in de periode van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en nooit meer fundamenteel aangepast. De focus lag op de belasting van onroerend goed, terwijl mijnexploitatie en de fors oprukkende industrialisering grotendeels buiten schot bleven. Vlaanderen werd met andere woorden op zijn verleden belast, Wallonië niet op de nijverheden die floreerden.”

kenen, zoals Frans Crols het ooit schreef.

Hij is gewoonweg gaan kijken naar de beschikbare cijfers. Die gegevens waren vrij beschikbaar, dat leverde geen enkele moeilijkheid op. Laten we ook niet vergeten dat het fiscaal kader toen beduidend eenvoudiger was. Er was in die jaren ook nog geen sprake van sociale zekerheid, vandaag toch een belangrijk kanaal van overdracht. Een ander element was het cijnskiesrecht, waardoor enkele een gegoede klasse stemrecht had. En die gegoede klasse zorgde heel goed voor zichzelf...”

WELVAART AFROMEN Laten we de link naar vandaag leggen. Hoe groot zijn die transfers nu uiteindelijk?

Op welke manier ging Juul Hannes te werk in zijn onderzoek?

“U moet weten dat hij van opleiding historicus was, maar een die erg goed kon re-

DIDIER PAQUOT

Didier Paquot is chief-economist van het Institut Jules Destrée, een instelling met een traditie. Genoemd naar de gelijknamige Waalse politicus (bekend van zijn open brief aan de Koning uit 1912 “Sire, il n'y a pas de Belges”), is het geëvolueerd tot een onafhankelijke denktank die zich buigt over politiek, economie en sociale verhoudingen. Hij schreef in eigen naam een bijdrage in deze heruitgave van het boek van Juul Hannes.

objectieve economische verklaring voor de achterstand, maar daar kan je je niet voor eeuwig achter blijven verschuilen. Er zijn verschillende plannen uitgewerkt in het verleden. Op zich ook goede plannen, maar de implementatie verliep gebrekkig. De boost waar sommigen op hoopten, kwam er niet. Je zou kunnen zeggen dat de genomen maatregelen ervoor gezorgd hebben dat de situatie niet verslechterd is.”

Is het grote probleem van de transfers, los nog van de discussie over de precieze omvang ervan, niet het feit dat emotionele argumenten (egoïsme, gebrek aan solidariteit,…) zich hebben genesteld in wat eigenlijk een rationeel onderzoek zou moeten zijn?

Wat is het belang van het onderwijs in dit alles?

Wallonië uit het slop halen lijkt de beste – enige? – manier om de politieke angel eruit te halen?

“De heropleving van Wallonië is zonder twijfel hét probleem. Op zich is er wel een

“Dat men daar de voorbije 20, 30 jaar cruciale steken heeft laten vallen, is onmiskenbaar. En dat is een vaststelling waarvoor op geen enkele manier de eigen verantwoordelijkheid kan ontlopen worden. Net zoals in Vlaanderen is de Franse Gemeenschap nu eenmaal exclusief bevoegd. Het is een vaststelling dat de kwaliteit en efficiëntie van het onderwijs al 30 jaar achteruit gaan.”

Hoe optimistisch bent u in het licht van de zonet geschetste voorgeschiedenis?

“Hoopgevend is alvast dat zich een nieuwe generatie aanbiedt, zowel in de politiek als in het bedrijfsleven. Mensen die ondernemender denken en zich ervan bewust zijn dat het zo niet meer verder kan.

Anderzijds mag men zich qua timing geen illusies vormen.

Een economisch herstel zal niet in handomdraai gebeuren.

Echte tastbare resultaten op transfers zullen pas na een jaar of 10 te zien zijn. Minstens.”

Hoe kijken de Franstaligen naar het verschijnsel?

Didier Paquot

“Het klopt dat beide wel eens vermengd worden, waardoor twee aparte discussies door elkaar beginnen te lopen. Naar mijn mening is het feit dat transfers überhaupt als een probleem worden gezien, vooral in Vlaanderen dan (glimlacht), symptomatisch voor een land waar een aantal politieke tegenstellingen spelen. Je kan de vergelijking maken met een aantal landen. In Italië zijn de middelen die van noord naar zuid gaan een politiek onderwerp. Maar niet in Frankrijk of Nederland, waar tussen bepaalde regio's onderling ook wel behoorlijke transfers plaatsvinden. In Duitsland ontstond op een zeker moment wel wat gemor rond de kostprijs van de eenheid en de vele toen nog Duitse marken die naar het oosten stroomden, maar ook niet meer dan dat. En vergeet ook niet dat we hier over gigantische bedragen spreken.”

© RVF

“Voor de relance van Wallonië is minstens 10 jaar nodig”

“Er zijn verschillende onderzoeken die telkens op wat afwijkende bedragen uitkomen, maar gek ver liggen die niet uit elkaar. Men zou vandaag op ongeveer 12 miljard zitten, waarvan een kleine 5 miljard via de sociale zekerheid. Maar absolute cijfers zeggen niet alles. De transfers zouden goed zijn voor 6 procent van het Vlaams Bruto Regionaal Product. Ter vergelijking: in Duitsland was dat nooit meer dan 4,8 procent op een moment dat de eenmaking en de heropbouw van de DDR hopen geld kostten. Je kan dat natuurlijk vertalen in een bedrag per capita, maar ik zie het liever anders: dit zijn middelen voor de zorg, infrastructuurwerken, schoolgebouwen, noem maar op.

Het draait niet zozeer rond persoonlijke verarming of verrijking, maar over de publieke werkingsgelden die het Vlaanderen van morgen gestalte moeten geven.”

“Er bestaat wel eens discussie over het werk van de Leuvense economen Willem Sas en André Decoster. Zij relativeren en zien eerder interpersoonlijke transfers tussen rijke en arme burgers. Maar dat interregionale aspect is echt wel van belang. Het is een relevant beleidsniveau en je kan niet ontkennen dat de transfers de ontvangende regio niet aanzetten tot een verantwoordelijk beleid. Zij gebruiken soms trucs van de foor om de Vlaamse transfers te relativeren of te verlagen.

Bijvoorbeeld door de opbrengst van de vennootschapsbelasting toe te kennen aan de regio met de hoofdzetel van een bedrijf, vaak Brussel in dit geval. Een beetje flauw. De winst wordt in veel gevallen gegenereerd in afdelingen of productiesites buiten Brussel. In andere federale landen zoals Canada houdt men daar bij transferanalyses wel rekening mee.”

“Sinds een aantal jaren is er aan Franstalige kant een grotere bewustwording over de transfers. Ze worden niet meer weggelachen of gerelativeerd. Onder andere het onderzoeksinstituut CERPE van de Universiteit Namen heeft degelijk werk geleverd hierover. Men wijst in die studie naar de gebrekkige Waalse fiscale en parafiscale inkomsten voor de sociale zekerheid als oorzaak van de transfers.”

MICHAËL VANDAMME

Juul Hannes, “De mythe van de omgekeerde transfers”, Doorbraak, 2021, 176p. (Met extra bijdragen van Geert Jennes, Alain Mouton en Didier Paquot)

Onderzoek

8 APRIL 2021

13

Maakte El Kaouakibi zich schuldig aan ‘prijsbewimpeling’? © PHOTONEWS

VTM Nieuws maakte bekend dat het geschorste Open Vld-parlementslid Sihame El Kaouakibi in 2016 een villa in de Hovestraat in Edegem kocht voor 400.000 euro. De aangrenzende percelen grond zou ze voor een half miljoen euro gekocht hebben. Vooral de aankoopprijs van die villa, met zwembad, blijkt een koopje, zo zeggen kenners uit de vastgoedsector. Zit ook daar een geurtje aan?

In de omgeving van El Kaouakibi vernam VTM dat ze dringend op zoek was naar een koper voor haar vastgoed.

Die informatie dwong de stad Antwerpen tot een beslissing die ze al langer had kunnen nemen. Ze meldde zich aan als schuldeiser en belanghebbende partij bij curator Philippe Termote die het faillissement van El Kaouakibi’s vennootschap Point Urbain afhandelt. Die vennootschap eindigt met een put van bijna een half miljoen euro. Merkwaardig, want die zelfde vennootschap had al 475.000 euro gekregen.

Terug naar de villa in Edegem. Die zou volgens VTM in 2013 aangekocht zijn door de vorige eigenaar voor 750.000 euro. El Kaouakibi kocht het huis drie jaar later echter 350.000 euro goedkoper. Voor 400.000 euro dus.

Dat is opmerkelijk.

Onder de marktwaarde

nisstraf. In geval van tekortschatting is de boete enkel ten laste van de koper en wordt zij verminderd al naargelang de mate en de omvang van de tekortschatting.

De mogelijkheid bestaat natuurlijk ook dat er niets aan de hand is. Maar in de gegeven context zou het naïef zijn daarvan uit te gaan. Het huis kan ook legaal onder de marktwaarde zijn aangekocht. Maar in dat geval moet er in de verkoopakte een extra verklaring staan, waarin de werkelijke waarde van het goed vermeld staat, zodat de fiscus op deze waarde registratierechten had kunnen heffen.

Fiscale fraude en ‘prijsbewimpeling’

Kabinet Vincent Van Peteghem (CD&V): “Fiscus beschikt over voorrechten op invorderingsvlak”

Als die 400.000 euro effectief de werkelijk betaalde verkoopprijs is, zoals in de notariële akte staat vermeld, en de echte verkoopwaarde van de villa zou bijna tweemaal hoger liggen, is er wellicht meer aan de hand dan tekortschatting of onderwaardering van de verkoopprijs. Voorlopig is onduidelijk of de administratie of de notaris bezwaar hebben gemaakt. Waarom dit niet gebeurde dient zeker verder onderzocht.

Als het ging om ‘weloverwogen verzwijgen’ van de werkelijke prijs, en wanneer de koper zo hoopt op die manier hogere aktekosten te vermijden, is er zelfs sprake van ‘prijsbewimpeling’ en dat is fiscale fraude. Het zou dan ook logisch zijn dat het gerechtelijk onderzoek ook nagaat of er in hoofde van El Kaouakibi en mogelijk ook in hoofde van de vorige eigenaar eventueel sprake was van fiscale fraude bij deze transactie.

In beide gevallen had de koper, in dit geval El Kaouakibi, bijkomende registratierechten moeten betalen, verhoogd met een boete. In het eerste geval van ‘prijsbewimpeling’ is er sprake van een fiscaal misdrijf. In het tweede gaat het enkel over ‘een verschillende opvatting over de waarde van het goed’.

Bij ‘prijsbewimpeling’ zullen koper en verkoper beiden aan een boete worden onderworpen en stellen zowel koper en verkoper zich bloot aan correctionele straffen onder de vorm van strafrechtelijke geldboeten of gevange© TSCHELDT

El Kaouakibi maakte zich mogelijk ook schuldig aan fiscale fraude. In vastgoedtermen spreekt men over ‘prijsbewimpeling’, of minstens aan ‘tekortschatting’. Bijkomende onderzoeksvragen dringen zich op. Verkocht de vorige eigenaar echt zijn eigendom aan die prijs? En zo ja, waarom?

Of is er meer aan de hand en is een deel van de aankoopprijs op andere wijze betaald? En hoe komt het dat een notaris die de verkoopakte opmaakte, net zoals de fiscale administratie, zoiets niet opmerken of (on)bewust laten passeren?

Veel vragen die een beetje op de achtergrond dreigen te geraken door de spectaculaire onthullingen over de inmiddels bijna 1 miljoen euro die El Kaouakibi via diverse kanalen aan zichzelf zou uitgekeerd hebben. Burgemeester Bart De Wever omschreef het als ‘leegzuigen’ van haar vzw LGU via ‘vampierenbedrijven’.

Als de verkoop van de villa effectief zwaar onder de marktprijs gebeurde, zoals VTM beweert, dan kost dit de notaris bijna 20.000 euro aan gemist ereloon. Bovenop het ereloon moet de notaris 21 procent btw inhouden, die hij vervolgens moet overmaken aan de federale overheid.

Ook de federale overheid en de Belgische fiscus zijn benadeeld.

De notaris is deontologisch verplicht om wettelijke barema’s na te leven. Op hem rust ook de verplichting om onregelmatigheden te melden. Het is hem niet toegestaan bepaalde kortingen te geven of een hoger honorarium aan te rekenen. Daaruit volgt ook de vraag of de administratie de bijkomende registratierechten heeft opgeëist onmiddellijk na de verkoop, dan wel of men daar pas in actie is geschoten naar aanleiding van de mediaberichten.

Bij het kabinet van minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) kan men geen informatie prijsgeven over de afhandeling van individuele dossiers. “Niet alleen zou dat de betrokken fiscale ambtenaren in een lastig parket brengen, omdat zij gebonden zijn aan het beroepsgeheim," luidt het daar, "maar ook vanuit gegevensbeschermingsrechtelijk oogpunt is het niet mogelijk om persoonsgegevens zonder meer bekend te maken daar waar dat buiten de fiscale bevoegdheid ligt die in deze de gegevensverwerking beheerst.”

Ook de FOD Financiën en de BBI kunnen geen informatie over individuele dossiers of onderzoeken meedelen, zegt Miet Decker, woordvoerster van de minister: “In het algemeen is het zo dat de BBI inzage kan krijgen in gerechtsdossiers, bijvoorbeeld faillissementsdossiers, en de eventueel bijkomende belastingschulden kan berekenen.

De fiscus beschikt over een bijzonder vorderingsrecht en over bepaalde voorrechten op invorderingsvlak.”

Volgens Deckers is het “niet nodig om zich systematisch aan te melden als benadeelde persoon of burgerlijke partij wanneer er een strafprocedure loopt. Wat betreft eventueel ontdoken registratierechten ligt die bevoegdheid bij VLABEL”.

Dat de Bijzondere Belastingsinspectie (BBI) een onderzoek heeft geopend “is de normale gang van zaken”, bevestigt ook de intussen gepensioneerde fraudejager Karel Anthonissen. “Als er ook een gerechtelijk onderzoek is, betekent dat vooral daar inzage in vragen en afwachten.

Zo heb ik meer dan tien jaar gewacht op het gerechtelijk onderzoek naar de fraude bij de Boelwerf.”

Anthonissen benadrukt dat vooral het gerecht zijn werk zal moeten doen. “In het geval van de Boelwerf liet de procureur die zaak eindeloos aanslepen. Hij is beloond met een benoeming tot procureur-generaal van Gent. Daar ligt de sleutel in dit soort onderzoeken, niet bij de BBI”, besluit hij.

KRISTOF LUYPAERT

Het pand van El Kaouakibi en haar partner in de Hazelarenstraat 10, Antwerpen

LOPEND ONDERZOEK SKY ECC: Diverse verdachten blijven in de cel op beschuldiging van ‘bendevorming’ De 24-jarige ziekenhuismedewerkster Femke G. uit Borgerhout moet van de Raadkamer een maand langer in de cel blijven. Femke G. zocht in het rijksregister het privé-adres van een havenmedewerker op en bezorgde het aan een 26-jarige kennis uit Zandhoven. De havenmedewerker had een bijzonder interessante functie en kreeg op zijn privéadres bezoek van een bendelid. Het Antwerpse parket beschuldigt haar van schending van haar beroepsgeheim, misbruik van vertrouwen en ook van lidmaatschap van een criminele organisatie. Haar advocate Chantal Vandenbossche tekende beroep aan. Intussen is ze door

het Ziekenhuis Netwerk Antwerpen (ZNA) op staande voet ontslagen.

De voorbije weken zijn ook al een speurder van de Antwerpse lokale politie, twee advocaten, een parketmedewerkster en haar neef aangehouden. Allen zouden vertrouwelijke informatie hebben bezorgd aan het criminele milieu. Ook zij worden allemaal verdacht van lidmaatschap van een criminele organisatie.

De ‘gaybashing moord’ op David Polfliet blijkt wellicht een slecht afgelopen roofoverval Op donderdag 24 maart doorzocht de politie een aantal grachten en vijvers in het park Hof

ter Welle in Beveren. De speurders zochten het mes waarmee drie minderjarigen David Polfliet drie weken geleden neerstaken.

Het moordwapen blijk een groot mes te zijn geweest. Waar aanvankelijk de mainstreammedia, daarin blind achternagelopen door hoofdzakelijk linkse politici, de feiten voorstelden als een moord geïnspireerd door homohaat, blijkt de realiteit anders te zijn.

Momenteel vermoedt men dat David Polfliet via een datingapp naar het park is gelokt om hem te beroven. Dat de jongeren een homo als slachtoffer kozen lijkt meer een ‘modus operandi’ te zijn geweest dan een haatmotief.

Intussen weten we dat tijdens de schermutseling Polfliet in het dijbeen zou zijn gestoken.

Daarbij is een slagader geraakt, waarna het slachtoffer doodbloedde. Dat maakt de theo-

rie van een doelbewuste poging tot moord al veel minder waarschijnlijk.

Of de zoekactie verder nog iets opgeleverd heeft, blijft onduidelijk. Het parket van Oost-Vlaanderen kondigde intussen een informatiestop af waardoor bepaalde media de zaak ineens ‘minder’ aantrekkelijk vinden.

De minderjarige verdachten blijven alle drie opgesloten in de gesloten instelling van Everberg. Wellicht zullen de drie minderjarigen dan ook niet vervolgd worden wegens moord met voorbedachten rade. Ook ‘roofmoord’ zal het parket wellicht niet weerhouden omdat de intentie om te doden om het misdrijf te vergemakkelijken wellicht onvoldoende zal kunnen aangetoond worden. Veel kans dus dat het bij onopzettelijke doodslag blijft.

14 Cultuur

8 APRIL 2021

CULTUUR

FILM

Zingend papier en gesloten zalen © PHOTONEWS

Godzilla vs. Kong © WARNER BROS.

In de langverwachte “Godzilla vs. Kong” slaan een torenhoge hagedis en een reusachtige aap elkaar helemaal kreupel.

“Godzilla” zag in 1954 het levenslicht in het land van de rijzende zon. “Gojira”, zoals de film in het Japans heet, verschilde op een aantal punten sterk van latere films in de reeks. Naast het feit dat de eerste telg in het zwart-wit gefilmd was, was de toon een stuk serieuzer dan latere Godzilla-films. Gojira verscheen in een Japan dat getraumatiseerd was door de atoombommen die een tiental jaar eerder op Nagasaki en Hiroshima waren gedropt. Het monster dat uit de oceaan opduikt en Tokyo in as legt is dan ook een weinig subtiele metafoor voor kernwapens.

Kaiju Het succes van Gojira gaf niet alleen het startschot van de langst lopende filmreeks ooit, maar ook een heus nieuw filmgenre: Kaiju- en tokukatsu-films.

Kaiju - Japans voor ‘vreemd beest’ - zijn Japanse films of televisiereeksen met reusachtige monsters die steden aanvallen of vechten met andere reusachtige monsters.

Dit genre is op zijn beurt een subgenre van tokukatsu: Japanse ‘special effect’-films. Deze films kenmerken zich door acteurs in monsterpakken, miniatuursteden die door hen platgetrapt worden en een heleboel explosies. Een bekend voorbeeld hiervan is de Power Rangers-televisiereeks.

Het is niet de eerste keer dat Hollywood een Amerikaanse ‘remake’ van Godzilla probeerde te maken. In 1998 was er al eens geflopte poging van rampenfilmregisseur Roland Emmerich. De ‘remake’ uit 2014 was een groter succes en week, zeker in het ontwerp van de nucleaire hagedis, minder af van de originele Japanse films. Ook het feit dat er, naar Japans voorbeeld, wel knokpartijen tussen Godzilla en andere monsters te zien waren, droeg ongetwijfeld bij tot het succes van de film.

In navolging van het succes van superheldenfilms van Marvel en DC, leidde de jongste Godzilla-remake tot de opstart van een nieuwe filmfranchise: MonsterVerse. Naast Godzilla kreeg ook een ander bekend filmmonster daarbij een remake: King Kong. De reuzenaap draait nog langer mee dan de Japanse hagedis.

De eerste King Kong-film dateert uit 1933 en vormde op zijn beurt zelfs een inspiratiebron voor Ishirō Honda, de regisseur van de eerste Godzilla-film. Het is evenmin de eerste keer dat King Kong en Godzilla met elkaar op de vuist gaan. Dat gebeurde al eens in 1962, in King Kong vs. Godzilla.

Dolle pret Er werd reikhalzend naar Godzilla vs. Kong uitgekeken, al was het maar omdat het door toedoen van corona een van de eerste echte ‘blockbusters’ in lange tijd is. De film verscheen inmiddels in alle landen waar de bioscopen nog open zijn en wist daar al aardig wat potten te breken.

De vraag of de verwachtingen werden ingelost, hangt er natuurlijk van af wat die verwachtingen zijn.

Wie hoogstaand drama verwacht, of een enigszins slim verhaal, kan niet anders dan teleurgesteld worden. De film heeft dan wel enkele menselijke personages, maar wat ze doen, wat ze denken of wat hen drijft is eigenlijk van geen tel. Hun enige rol is de kijker te begeleiden van het ene gevecht tussen Godzilla en Kong naar het andere.

Wie echter naar deze film kijkt om twee torenhoge monsters elkaar compleet kreupel te zien slaan en daarbij Hongkong in as te zien leggen - een compleet legitieme manier om van een film te genieten -, wordt op zijn wenken bediend. De speciale effecten zijn werkelijk adembenemend en de gevechten tussen de twee titanen zijn dolle pret.

PIETER VAN BERKEL

De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel kondigden aan dat ze de afdeling Oude Meesters voor een half jaar sluiten. Tegelijk opende er een nieuwe tentoonstelling rond Pierre Alechinsky.

De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (KMSKB) sluiten tot 15 oktober de afdeling Oude Meesters, “met oog voor de veiligheid van zowel de bezoekers als het personeel”, zo is te lezen in de verklaring. Door de coronacrisis, waardoor het museum vorig jaar 90 procent minder bezoekers telde, zijn er strikte protocollen van toepassing. Eenrichtingsverkeer en handontsmettingen organiseren vereist meer zaalpersoneel dan het museum beschikbaar heeft. Waarom moesten precies de oude meesters achter slot en grendel? Hier zijn toch toppers en publiekstrekkers te zien zoals Van der Weyden, Bouts, Memling, Bosch, Pieter Bruegel de Oude, Rubens, Van Dyck en Jordaens? Allicht heeft het museum nog eens zeer heftig aan de alarmbel willen trekken.

De KMSKB maken deel uit van de tien musea en instellingen die onder de bevoegdheid vallen van het Federaal Wetenschapsbeleid. Ook bijvoorbeeld het Koninklijk Museum Kunst & Geschiedenis in het Jubelpark zit in die weinig benijdenswaardige positie. Decennialang worden deze federale instellingen stiefmoederlijk behandeld. Zo moesten de KMLSKB in 2013 de prestigieuze tentoonstelling over de erfenis van Rogier van der Weyden vroegtijdig sluiten om-

dat er water door het dak sijpelde. Gerenommeerde buitenlandse musea, die kostbare stukken in bruikleen hadden gegeven, konden er niet om lachen. De federale overheid mismeestert al jarenlang 'haar' musea, die over schitterende collecties beschikken. Wanneer nemen de Vlaamse en de Franstalige Gemeenschap het initiatief om samen deze musea in handen te nemen? Zou het geen mooie test zijn om het confederalisme in werking te zien?

Carta canta Met de deuren van de oude meesters dicht, heeft het museum de handen vrij voor een nieuwe tentoonstelling. Recent schonk Pierre Alechinsky (°1927) 45 werken aan de KMSKB, waardoor de collectie werken van deze kunstenaar aangroeide tot ongeveer 270 tekeningen, aquarellen, etsen, litho’s en schilderijen, die bijna allemaal te zien zijn op de expo. Ze zijn gemaakt tussen 1948 en 2020.

Alechinsky’s oeuvre overspant driekwart eeuw. Op het einde van de jaren ‘40 behoorde hij tot de pioniers van de Cobra-beweging, die hij altijd trouw is gebleven. Hij maakte in de jaren 1950 kennis met Japanse kunstenaars die de kalligrafie vernieuwden en met Chine-

se kunstenaars die speels omgingen met de Oosterse schildertechniek. De nieuwsgierige Alechinsky experimenteerde er op los en kwam tot een eigen herkenbare stijl die oud en nieuw verenigt, die niet figuratief en niet abstract is, die zowel uitbundig als ingetogen oogt.

De kunstenaar werkt bij voorkeur op papier dat hij op de ateliervloer legt om er dan met vlugge, spontane bewegingen lijnen op aan te brengen, maar hij doet dat tegelijk bedachtzaam en afgemeten. “Van groot belang,” zegt Alechinsky, “is de lijn die van snelheid wisselt, die versnelt en afremt. Onbeweeglijk. De onveranderlijke lichte vlek, de onveranderlijke zwarte vlek.

Het wit, alle tinten grijs, het zwart. Tergend traag en razendsnel.” De kunstenaar weet zijn kunst op een perfecte manier te beschrijven. Dat de negentiger Alechinsky nog niet uitgetekend is, bewijzen zijn jongste werken die op de tentoonstelling te zien zijn. Gaandeweg heeft hij alle ballast van zich afgegooid.

Met de jaren is hij meer en meer gaan vereenvoudigen. Zijn ideaal: schilderen als een kind, zoals Cobra het destijds al voorhield.

MMMV

Tentoonstelling “Alechinsky. Carta canta”, nog t.e.m. 1 augustus 2021, KMSKB, Brussel, www.fine-arts-museum.be

IN MEMORIAM

Tine Balder (1924-2021) Zondag 4 april ontviel ons deze grote actrice die samen met haar echtgenoot Fred Engelen van grote betekenis geweest is voor de Vlaamse en tevens Zuid-Afrikaanse theater- en filmwereld.

Tine Balder (artiestennaam voor Clementine Cobbaut) volgde toneelopleiding aan het Hoger Instituut voor Toneel en Regie en debuteerde bij het toenmalige Jeugdtheater. In 1944 trouwde ze met acteur Fred Engelen. Bij de KNS werkte ze tot 1961.

In 1955 vertolkte ze een rol in de eerste Vlaamse film die eindelijk internationale allures had: “Meeuwen sterven in de Haven”, waarin ze de rol van schippersvrouw vertolkte en o.a. Julien Schoenaerts en Dora van der Groen haar medespelers waren.

Bruno De Winter, oprichter van ’t Pallieterke, was een van de financiers en producers van deze film. Later speelde ze nog in andere films en tv-reeksen.

Met haar man en het KNS-gezelschap toerde ze in de jaren '50 door toenmalig Belgisch Kongo en Zuid-Afrika. Misschien is toen al de droom ontstaan om in het land van de suikerbossies aan de slag te gaan.

Hoe dan ook, in 1961 verhuisde het gezin naar Zuid-Afrika. Fred Engelen kreeg een leerstoel drama aan de

Universiteit van Stellenbosch. Ook Tine Balder kon aan de slag als actrice en speelde hoofdzakelijk klassieke stukken, in het Afrikaans en in het Engels. Ze was tevens actief als

regisseur. Voor haar vertolking van de hoofdrol in “Christine” van Bartho Smit kreeg ze in Zuid-Afrika de “Gallery Club Trophee” toegekend. Onder andere dit werk werd door haar in het Nederlands vertaald.

Haar man overleed onverwacht en veel te vroeg (1967) toen hij op reis was in Duitsland. Toch bleef ze met haar drie kinderen nog zes jaar in Zuid-Afrika verder werken in de nieuwe theaterwereld aldaar. Ze beheerste trouwens het Afrikaans uitmuntend. Eens terug in Vlaanderen werd ze opnieuw actief in het Vlaamse acteerwereldje en speelde ze onder andere in een aantal films en ook op televisie was ze te zien. Daarnaast werd ze geregeld gevraagd om teksten voor te dragen, zo onder meer op het Vlaams Nationaal Zangfeest van 1977. Ze had dan ook een hekel aan slordig taalgebruik. Zelfs bij informele bijeenkomsten declameerde ze eerder dan ze sprak…. Met strikte aandacht voor correct Nederlands taalgebruik. Tine was een gedreven vrouw die positief in het leven stond, beide voetjes stevig op de grond. Goede reis, Tine.

ROGER BRYSSINCK

Brieven

8 APRIL 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

In het jaar 1961 © WIKIMEDIA

WAT EEN REGERING en Rijkswacht) Vlaamsgezinde manifestaties met bruut geweld te verhinderen. Het gevolg was de oprichting van de Vlaamse Militanten Orde (een referentie naar het vooroorlogse Verdinaso) door Bob Maes, die de meetings beschermde. In 1954 probeerde men het opnieuw met een Christelijke Vlaamse Volksunie en deze keer zond men de Antwerpse advocaat Herman Wagemans naar de Kamer: één zetel. Vier jaar later was dat “Christelijke” verdwenen, maar het resultaat bleef hetzelfde: één zetel voor Frans Van der Elst die de zwakke Wagemans verving.

De rol van de televisie

Rechts in beeld: Premier Théo Lefèvre (CVP/PSC) in 1961

Juist zestig jaar geleden veranderde ik van partij. Ik mocht nog niet stemmen, maar zo raar was het niet dat een 17-jarige al geïnteresseerd was in politiek.

De verrassing Op zondag 26 maart 1961 trokken de mensen naar de stembus voor vervroegde verkiezingen nadat de regering Eyskens-Lilar (unitaire christendemocraten en liberalen) ondermijnd was door intriges uit de eigen rangen.

Vooral PSC-CVP-voorzitter Theo Lefèvre verkoos een coalitie met de socialisten om de gemoederen na de gewelddadige stakingen tegen de Eenheidswet van Eyskens wat te kalmeren. Iedereen verwachtte dat de socialisten een hoge factuur zouden krijgen voor die zware rellen met vier doden.

De uitslag viel heel anders uit. De socialisten behielden al hun zetels en wonnen zelfs nog wat stemmen bij en de communisten gingen van twee naar vijf zetels. Maar de verrassing waren de vijf zetels van de Volksunie, ten koste van de Vlaamse christendemocraten. De Vlaams-nationalisten waren toch niet dood en begraven zoals men 16 jaar lang na de oorlog dacht.

Ze hadden zich lelijk verbrand met hun collaboratie en de drie traditionele partijen deden er onder andere via het onderwijs alles aan om voortaan goede Belgen te maken van de Vlamingen.

Herinneringen Wij zijn niet zo talrijk meer, de mensen die zich dat België herinneren waar Vlamingen werden gehersenspoeld (en daar zelf flink aan meehielpen). Ieder heeft zo zijn eigen herinneringen aan die tijd. Ik ging naar een Mechelse kleutertuin in een gemeenteschool waar de socialisten burgemeester en schepen van onderwijs leverden. Sinterklaas kwam op bezoek en de onderwijzeres drukte ons op het hart dat de heilige uiteraard alleen Frans sprak, kwestie van de arbeiderskinderen de realiteit van het land bij te brengen. Mijn vader was chauffeur bij de NMBS en daverde met een oude vrachtwagen over de gruwelijke Vlaamse wegen.

Woedend was hij toen we voor de eerste keer op vakantie gingen naar een ACW-vakantiehuis in Rendeux-Haut in 1954. Ieder half uur reed er een auto over de perfect geasfalteerde baan Hotton-La Roche. Hij werd nog bozer

15

toen einde de jaren ‘50 miljarden klaar stonden voor “La route de Wallonie” terwijl er tussen Antwerpen en Gent geen autosnelweg was. Alleen Brussel-Oostende doorkruiste Vlaanderen om “le tout Bruxelles” naar “Le Zoute” te brengen. De Brusselse francofonen noemden de snelweg “le Trans-Ménapien”. Op school werd ons voortdurend ingeprent dat we sukkelaars werden als we geen behoorlijk Frans kenden. Mijn rapport uit het derde middelbaar in het atheneum toont dat het aantal punten dat met Frans te verdienen viel gelijk was aan de punten van geschiedenis, aardrijkskunde, biologie, natuurkunde en scheikunde bij elkaar. Bij de post, de bibliotheek, het stadhuis werden loketbedienden op luide toon in het Frans geïntimideerd, hoewel de taalwetten al tientallen jaren stelden dat alleen Nederlands mocht gebruikt worden.

Veel moed nodig Af en toe klonk wat lauw protest en sommige CVP-ers zoals minister Gerard Van den Daele deden hun best, maar hij werd dan ook maar één keer minister.

Vlaams-nationalisten durfden of mochten nauwelijks hun hoofd boven het maaiveld steken. Bij de verkiezingen van 1939 haalde het Vlaamsch Nationaal Blok (VNV en andere nationalisten) nog 193.500 stemmen, maar de repressie hakte erin en veel van de vooroorlogse kiezers verloren hun stemrecht of kozen na de oorlog voor de CVP die minder fanatiek dan socialisten en liberalen echte en vermeende collaborateurs wilde straffen.

Opnieuw met een nationalistische partij beginnen was een zwaar risico. Textielbaas Alex Donckerwolcke en zijn Vlaamse Concentratie deden het in 1949 en haalden met een anti-repressiepartij 104.000 stemmen, maar geen zetel. Daar was ook moed voor nodig. Wij zijn zo gepacificeerd dat ieder incident in de media opgeblazen wordt, maar dat zijn peulschillen vergeleken met de toenmalige situaties. Heel de jaren ‘50 probeerden socialistische militanten en ‘vaderlandslievende verenigingen’ (dikwijls gesteund door gemeentepolitie

Maar in 1961 kwamen er andere tijden. De meeste Vlaamsgezinden stemden CVP in 1950 om Leopold III weer op de troon te krijgen, van wie men een milder repressieklimaat verwachtte. Ze waren meestal katholiek en bleven CVP stemmen in 1954 en 1958 om de discriminatie van het katholiek onderwijs te stoppen. Maar eind 1958 was Boudewijn al zeven jaar koning en het schoolpact maakte een einde aan de schoolstrijd. De jonge Volksunie was voor de meeste Vlamingen nog altijd de partij van “de zwètteriken”, zoals men bij mij thuis zei, en dat was dikwijls en veel te lang een realiteit. Op de amnestiebetoging van september 1959 waren grote borden te zien met “Elias vrij” alsof de belangrijkste Vlaamse collaborateur met een crimineel regime een soort Nelson Mandela was (drie maanden later werd hij vrij gelaten). Maar toch veranderde er wat.

Onderschat is de rol van de televisie. Er ging geen avond voorbij of er zaten drie buren of familieleden bij ons thuis. Avond aan avond zagen we dat er een volk woonde tussen Lommel en Oostende dat (min of meer) dezelfde taal sprak. We zagen de laatdunkende koppen van Waalse ministers die geen woord Nederlands kenden. We voelden woede toen een nobiljon een miljoenencheque van Vlaamse gevers “voor vluchtelingen” ontving en live alleen Frans sprak en uitgejouwd werd. Nog geen tien jaar eerder hadden de Vlamingen de monarchie gered en Albert en Paola en Boudewijn en Fabiola (in Eurovisie) trouwden zonder één woord Nederlands. Een jonge generatie die in de oorlog geboren was, had de angst voor arrestatie niet zelf meegemaakt en durfde meer en meer Nederlands te eisen en een correcte toepassing van de Belgische taalwetten.

Eind de jaren ‘50 verschenen daarenboven de multinationals in dat land met zijn goede havens en zijn harde werkers die altijd wel de taal van de bazen wilden spreken. “Een plaats bij de staat” was niet meer de hoogste aspiratie. De Volksunie ging met hoop en vrees naar de verkiezingen van 1961, na de debacles van 1954 en 1958. Dit was misschien de laatste kans en de partij was zo verstandig op verkiesbare plaatsen alleen jonge mannen te plaatsen zonder oorlogsverleden. De VU haalde 182.000 stemmen (nog altijd minder dan de helft van 1939 toen vrouwen nog geen stemplicht hadden) en vijf zetels. Zestig jaar geleden was de hergeboorte van het Vlaams-nationalisme. Ik was een van die christelijke jongeren die zich voornam bij de volgende verkiezingen niet meer op de CVP van zijn ouders te stemmen

JAN NECKERS

Pallieterke, Wat voor een regering hebben we hier met een Vandenbroucke en een De Croo. We mogen maar met vier personen buiten bijeenkomen. Maar renners en sporters, die mogen wel afreizen naar rode gebieden, logeren in hotels en komen bijeen met 100 mensen zonder maskers. Dat mag dan wel!

Jozef Van Damme - Edegem

WOKE-TERREUR Pallieterke, In deze coronatijden is het niet altijd gemakkelijk dat non-binaire mensen voldoende spotlichten op hen krijgen. Gelukkig is er dan "La Anuna" om onze aandacht op te eisen. Immers, in het tv-programma "Kat zonder grenzen" werd er zowaar een regelrechte doodzonde bedreven tegen het gendergeloof. Nu "La Anuna" minder in beeld komt met haar ‘klimaatstrijd’ door het Chinese virus, was dit natuurlijk dé uitgelezen kans om nog eens te scoren. Uiteraard vond zij onmiddellijk gehoor bij de pensée unique-media.

Iedereen weet dat de MSM kritiekloze en fervente supporters zijn van de woke-cultuur (of moet ik schrijven woke-terreur?).

Zou dit wicht(?), annex heel die meute journalisten, weten dat het overgrote deel van de mensen geen moment wakker ligt van dat soort non-binaire zever? Als het waar is dat de geschiedenis zich herhaalt en dat beschavingen verdwenen door o.a. decadentie, dat lijkt het mij niet uitgesloten dat de woke-terreur er een zekere voorbode van is.

Leo Van R illaer - Deurne

ANTICHRISTELIJKE WERELDREGERING Pallieterke, Ik kan lezer André Clerbout een zinnig antwoord geven betreffende het Europees certificaat. Voor mij is de coronacrisis een voorbode voor een wereldregering, misschien niet direct, misschien ook nog niet over een paar jaar, maar corona heeft een incubatietijd nodig om mensen psychologisch afhankelijk te maken van wat wereldleiders beslissen. Wie dit niet ziet, is zo blind als een mol en wie in de huidige wereldconstellatie geen poging ziet tot een antichristelijke wereldregering, heeft ook een bord voor zijn of haar kop. Een reden om zich grote zorgen over te maken. “Big Brother is watching you”. We denken hierbij niet aan onze kleine regeringsleidertjes die ons voortdurend in de gaten houden, maar aan grote wereldwijd opererende bedrijven.

Jan De Schuytener - Dilbeek

HETZELFDE LOT Pallieterke, Met een verward gevoel las ik jullie verslag aangaande de kritiek door het Vlaams Belang op de staking van maandag 29 maart die de vakbonden organiseerden voor een betere arbeidsvergoeding en dat deze het vergelijk maakten ten opzichte van de uitgekeerde dividenden van de aandeelhouders.Was deze kritiek van het Vlaams Belang er enkel op gestoeld omdat het uit Wallonië en van de vakbonden kwam of zijn zij het noorden kwijt?

Het Vlaams Belang stelt zich voor de verkiezingen voor als zijnde een conservatieve, nationalistische en volkse partij. Wij mogen als kiezer dan ook verwachten dat deze stellingen consequent doorgetrokken worden nadien.

Maar met deze kritiek is er op zijn minst gezegd een waan gecreëerd dat zij voor het ultraliberalisme opkomen en tegen de volksmens.

De neergang van de klassieke partijen komt juist doordat zij zo vervreemd geraakt zijn van hun kiezers. De socialistische partijbonzen gingen in de salons zitten. De katholieken laten hun partijstandpunten overnemen door de ideologie van het verdrag van de rechten van de mens en de liberale partijfunctionarissen zijn zo ver van hun achterban verwijderd, dat ze zelf niet meer weten wat het woord liberalisme eigenlijk inhoud.

Als volksvertegenwoordigers het volk niet meer vertegenwoordigen, maar enkel zichzelf, is de democratie zoek en zal ook het Vlaams Belang hetzelfde lot ondergaan als de andere partijen.

Wim Verriest - Moerzeke

‘WOKE’ Pallieterke, Als leerkracht Engels heb ik soms de gelegenheid om presentexemplaren van nieuwe edities aan te vragen en te beoordelen.

Zo ontving ik onlangs een nieuwe uitgave van een “Student’s book”.

De naam van de uitgeverij zal ik u besparen. Mooi gestructureerd en prachtig geïllustreerd. Maar ik was toch wel verbaasd i.v.m. de inhoud. De leerstof werd door zes studenten, waarvan drie met een andere huidskleur, gepresenteerd. De onderwerpen handelen over Britse stereotypes, vrouwenrechten, milieuvoorschriften in Australië, de verrijking van migratie in het Verenigd Koninkrijk, de verschillende vormen van discriminatie in Engeland, multiculturalisme in literatuur, NGO-campagnes, Groot-Brittannië als koloniserende grootmacht,...

Greta Thunberg staat zelfs in een apart tekstkader als illustrerende leestekst, godbetert. Het lijkt erop dat de 'woke'-golf vanuit de Verenigde Staten nog niet genoeg negatieve invloed heeft gebracht. De indoctrinatie van de jongeren is nu volop aan de beurt. Na mijn negatieve evaluatie van dit schoolboek ontving ik van de uitgeverij nog geen wederwoord.

Gie Van de Wouwer – Schriek

SIHAME Pallieterke, Advocaat - en notoir socialist Johan Vande Lanotte, die had dat toch allemaal nagekeken. Grondig gecontroleerd, en niks gevonden. Tiens? (Bij dat soort van volk is het dus blijkbaar ‘normaal’ dat overheidssubsidies voor andere doeleinden worden aangewend.)

Het is toch maar belastinggeld van de modale burger, natuurlijk. Is er in het verleden zo niet iets als “Agusta” geweest? En zat daar geen Vandenbroucke mee tussen, die dan alles maar wilde verbranden?

Naam en adres bekend op de redactie

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

8 APRIL 2021

OP GESPREK BIJ DE BELGIËKENNER

Mister Michel (2) De carrière van Michel Verschueren begon ooit bij Eendracht Aalst. Nadien trok Mister Michel naar Anderlecht, maar in 1969 zette hij de stap naar tweedeklasser Daring Molenbeek. En dan stelt zich de vraag: hoe bent u in godsnaam bij Daring terechtgekomen?

“Dat is een speciaal geval! Norberto Höfling werd de nieuwe trainer van Anderlecht, maar met Kerstmis lag hij al buiten. Een week later tekende hij bij Daring Brussel. Ik werd door Albert Roosens bij hem geroepen, die zei : 'Höfling is hier weg, maar van u zijn we tevreden. Ge kunt hier levenslang blijven, maar ik ga wel Sinibaldi terughalen.'”

Daring, maar ik begin niet als jij niet meekomt!’ Enkele dagen later was ik de fysiektrainer van Daring. Na de fusie met Racing White werd RWDM kampioen van België, natuurlijk ook door het aantrekken van Johan Boskamp, die de grote man zou worden in Meulebeek.

Maar tijdens mijn laatste jaren bij RWDM begon het bergaf te gaan, net als met het bedrijf van voorzitter L'Ecluse, en ik besloot mij op de markt te plaatsen.”

Telefoontje

Een ramp

“Een week later: telefoontje, dringende afspraak op de club met Sinibaldi.

De Corsicaan was stipt op tijd, maar van Roosens geen spoor. Ik zag de bui al hangen. Ik had er genoeg van en nam het initiatief : ‘Mijnheer Sini, we kennen mekaar al lang en we zijn geen kinderen meer, wat is er gaande?’ Sinibaldi antwoordde: ‘Wel Michel, gezien de omstandigheden heb ik besloten het eerste elftal alleen te doen. Jij kunt natuurlijk verder werken met de jeugd.' Ik ben opgestaan, heb hem geluk gewenst en ben het afgetrapt. Ik werk alleen met mensen die ik voor 95 procent vertrouw, 75 procent is te weinig!”

En zo ging het opnieuw richting Astridpark... “Na een vergadering van de Profliga stond Constant Vanden Stock voor mij. Hij keek mij recht in de ogen en zei : ‘Verschueren, gij mocht Anderlecht nooit verlaten hebben, kunnen wij eens praten?’ Drie dagen later was mijn contract bij paars-wit in orde. Tijdens mijn eerste werkdag bezocht ik het stadion… Dat was een ramp.”

“Het komt niet goed met jullie en daarom valt het allemaal wel mee” © PHOTONEWS

Volgende week: deel 3

Op de markt “Twee dagen later belde Höfling mij: ‘Michel, ik heb getekend bij

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1258

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

Professor Leonard Cowdung van de universiteit van North-Carolina is een gereputeerd België-kenner en doceert Belgische logica voor lege aula’s wegens het gebrek aan interesse bij studenten. “Dat is niet frustrerend. Het sluit in meerdere opzichten perfect aan bij mijn studiegebied. In België zou niemand dit vreemd vinden. Heb ik u al verteld van de virale beschermingsgraad van treinramen in de ene richting die stijgt naarmate de trein in de andere richting rijdt? In België is dat dus wet, he mijnheer!”. Een dieptegesprek.

Professor Cowdung schrikt even wanneer we hem niet alleen vertellen dat we op de hoogte zijn van deze regelgeving maar ook nog eens Belg zijn. “Echte Belgen? Wacht dan zet ik toch even een hoedje van zilverpapier op ter bescherming van mijn hersenen. Niet persoonlijk nemen. I love Belgium. Maar het is toch een beetje als een virus-dat-gek-maakt. Je bestudeert het liever dan dat je ermee geconfronteerd wordt. Hoe lopen de dingen in 'the land of the fatally insane'”.

Hoe wordt iemand Belgiëkenner?

COWDUNG: “Ik ga daar eerlijk op antwoorden. Ik heb een moeilijke jeugd gehad.

Druggebruik heeft mij getekend. Ook enige hersenschade. Voor de meeste studies is dat een handicap. Voor Belgische logica is het dan weer een troef. Bovendien waren alle andere landen al bezet. Ik ga daar niet flauw over doen.

B C D E G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Systematische wetenschappelijke naamgeving B. Vaccinatie C. Oppervlaktemaat - Nietgouvermentele organisaties - Dyne D. Onder gebruikelijk voorbehoud Wisselstroom - Herstart E. Grondsoort - Aziatische F. Delfstoffen - Bekort G. Nederlander van Indonesische afkomst - Landen en gebieden overzee H. Romeinse cijfer vier - Op geringe afstand - Neon I. Deel van een doel - Internationale organisatie die normen vaststelt J. Groep van organische pigmenten Roofdier K. 100 m² - Dorp in Oost-Vlaanderen L. Hel over - Suggereren

1. Australische actrice, ex van Tom Cruise 2. Wilde ezelsoort - Historische stad in Zeeland 3. Mij - Langdurige twist - Zware en compacte grond 4. Bepaalde persoon - Motorschip Pudding 5. Deel van het testament - Land omringd door water 6. Stad in Ohio 7. Vloeibaar aardgas - Internetlandcode voor Denemarken - Deel van een sportschoen 8. Pleinvrees 9. Keltische jongensnaam - Nagerecht Internetlandcode voor Montenegro 10. Muzieknoot - Iemand die niets kan Voorzetsel 11. Vormgeving - Deel van een Scandinavische munt 12. Wisselende standaarden op de geldmarkt

Dat is een tragisch beeld dat u daar schetst

COWDUNG: “De absolute waanzin op vlak van democratie, staatsvorming en openbare werken, zijn genoegzaam bekend. Wij - voorlopig ben ik dat alleen - zijn vooral geïnteresseerd in hoe België zou reageren op een epidemie. En dan moet je toch zeggen dat het land zijn waanzinnige reputatie alle eer aandoet. Zo heeft België extreem voorzichtig gereageerd met een lockdown terwijl een verstandig land als Zweden ging voor een formule met geleidelijk aan de besmettingen opvoeren en te streven naar groepsimmuniteit”.

COWDUNG: “Nee, dat ziet u verkeerd.

Ja, België gaat er prat op de beste gezondheidszorg ter wereld te hebben en bewijst dat ‘belgologisch’ door de hoogste sterfcijfers ter wereld maar anderzijds zie je nu wel dat nieuwe golven van het virus niet meer van de grond komen. Zweden streefde naar groepsimmuniteit, België vond ze dankzij zeer bezorgde politici die coronavriendelijke maatregelen nemen tégen corona. Het is dat grond-Belgisch absurdisme dat de wereld - voorlopig ben ik dat alleen - verwondert. Nog een voorbeeldje: ondanks de massasterfte in eigen land, gaat de Belg naar het buitenland op zoek naar landen waar het virus zeer hard heeft toegeslagen en linkt dat aan buitenlandse leiders. Terwijl het net de Belg is die regels opgelegd krijgt als ‘ga aan het raam zitten’. Het overstijgt het tragische hoor.

Je hebt tragisch, tragischer en dan heb je Belgisch. Maar dan is het weer grappig geworden.”

Was dat een verstandige keuze?

Hoe ziet u ons land evolueren?

COWDUNG: “Zeker wel, zeker wel. Beide strategieën hebben hun voor- en nadelen. Ik vel geen virologisch oordeel. Ik leg uit wat de Belgische strategie is. Alleen, wat zie je in de feiten? De Belgen slagen er op één of andere manier in om vanuit die isolatieformule in hun woning meer mensen te besmetten dan de Zweden op café en in

COWDUNG: “Niet! België is gedoemd om geheel zichzelf te blijven, ver weg van iedere vorm van evolutie. Vergelijk het gerust met een ‘Jurassic Park’ van de menselijke evolutie.Het komt absoluut niet goed met jullie en net daarom valt het allemaal wel mee. Ik blijf het volgen, dat wel. Have a nice day”.

Oplossing 1257

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Wat bestudeert u momenteel?

F

de winkels. Ze passen met andere woorden de Zweedse strategie toe, terwijl ze streven naar het tegenovergestelde. Dat is nu eens typisch Belgisch. De Belg is als een man die naar een orgie gaat omdat hij wel eens iets anders wil en op die orgie bij zijn vrouw terecht komt die er ook zo over dacht. Hij krijgt nooit waar hij naar streeft. Dat zie je in alle aspecten van het Belg-zijn. Ik moet u vast niet herinneren aan de verkiezingsresultaten. Fascinerend”.

1257

1

2

3

4

5

6

7

8

A

S

P

E

R

Z

I

E

B O N E N

E

E

L

P

E

R

T

U N E

S

I

E

E C T

E

B

I

R

R

E

C

G

I

T

E

D

N E O

E

A

F

L

P

G

I

R A K

H

S

A A

I

A A N V A

T

J

T

A

S

T

K

I

E N R

I

C O

L

E N T

T

T

E

Z

L

9 10 11 12

A

S

E

L

I

E

R

E

R

P

E

L

F

E

L

I

N G R

E

E

P

N A R

W E D

D E

O

E G

N E

E

R

E

I

S

R

N A

S T

K O

T

E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be