76ste jaargang • nummer 32 • donderdag 20 augustus 2020
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
BLM: van Castro tot Noord-Korea We besteedden reeds uitvoerige aandacht aan de marxistische ideologie die ten grondslag ligt aan de Black Lives Matter-beweging. Maar ook de buitenlandse bondgenoten van BLM doen de wenkbrauwen fronsen. Van Castro in Cuba en Maduro in Venezuela, tot zelfs het Stalinistische Noord-Korea. De vrienden en voorbeelden van BLM zijn niet de minsten.
Tom Van Grieken zit in een zetel Lees deel III van de artikelreeks over de ideologie van Black Lives Matter op blz. 13
De dictatuur van minderheden Leden van minderheden hebben recht op een eerlijk proces. Zij hebben recht op bescherming tegen geweld en op bescherming van hun privébezit. Zij hebben het recht openlijk te zeggen dat zij over sommige zaken anders te denken dan de meerderheid. Maar zij moeten blijven beseffen dat in een democratie de wetten gemaakt worden door de meerderheid. Minderheden mogen niet eisen dat de meerderheid zich zou schikken naar hun wetten of normen. Niemand heeft het recht te eisen dat de meerderheid haar taalgebruik, haar tradities, haar onderwijs en haar feesten, zoals Kerstmis of Sinterklaas of carnaval, zou aanpassen aan de gevoeligheden van een minderheid. Dat is gewoon niet democratisch. Of die minderheid nu bestaat uit holebi’s, transgenders, ve-
getariërs, Afrikanen of moslims, dat heeft daarbij geen belang. Salman Rushdie, een ervaringsdeskundige op dat terrein, zegde ooit: “Als er zoiets bestond als het Recht om Niet Beledigd te Worden, dan zouden we allemaal moeten zwijgen.” En dat is nu op alle terreinen aan het gebeuren. Rechten en plichten moeten gebaseerd zijn op objectiveerbare feiten. Niet op iets subjectiefs en onmeetbaars als “zich beledigd of gekwetst” voelen. Dat zet de poort wijd open voor willekeur. Dat is het einde van de vrijheid.
Grote rivaal N-VA die zich bereid toont een verregaand compromis te sluiten met aartsvijand PS. De andere Vlaamse partijen die de antipolitiek voeden. Een hittegolf die vooral mensen van buitenlandse origine ‘over de rooie’ doet gaan. De politie die het slachtoffer is van geweldplegingen. Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken moet dezer dagen geen campagne voeren. Zijn partij zit op het balkon te kijken naar weinig fraaie vertoningen en heeft electoraal interessante vooruitzichten. Is het de eerste gok van N-VA-voorzitter Bart De Wever die verkeerd uitdraait? Zijn poging om met de PS de as van een federale regering te vormen met als steunbalken een ruil tussen linkse economische maatregelen en een staatshervorming, lijkt te mislukken. Het duo botst op een njet van de liberalen. Bart De Wever heeft in het verleden vaak gegokt en gewonnen. In 2014 brak hij federaal in door een regeerakkoord te sluiten zonder staatshervorming, maar met een reeks rechtse sociaaleconomische maatregelen (de taxshift, later de hervorming van de vennootschapsbelasting,…). In 2018 slaagde hij er in Antwerpen in om de socialisten aan boord te krijgen. Een partij waar de N-VA jarenlang op had ingehakt. Nu was hij klaar voor een nieuwe gok die ook moest slagen. Een ruilakkoord sluiten met de Franstalige aartsvijand PS. De N-VA zou een aanzet tot staatshervorming krijgen met de splitsing van justitie, gezondheidszorg en arbeidsmarktbeleid. Wat die laatste twee bevoegdheidsdomeinen betreft, zou het budget wel federaal blijven. De PS zou sociale cadeaus krijgen zoals hogere uitkeringen en pensioenen. Te linkse maatregelen zoals een arbeidsduurverkorting of de verlaging van de pensioenleeftijd werden uit de deal gehaald. Er werd ruimte vrijgemaakt om de Open Vld op het vlak van arbeidsmarktbeleid eigen accenten te laten leggen. Maar de liberale voorzitter Egbert Lachaert hapte niet toe. Hij klikt zich vast aan MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez, die met zijn overtal aan ministers verder wil gaan. Magnette en De Wever staan nu met lege handen. Voor de N-VA is er imagoschade waarvan politieke tegenstanders als Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken kunnen profiteren. Men hoeft maar de boodschap
te verkondigen dat de N-VA niet verschilt van de andere traditionele partijen. Van confederalisme is geen sprake meer. De mogelijke staatshervorming na 2024 is hoogst onzeker. En een rechts economisch beleid is voor de N-VA ook al geen prioriteit meer.
Een paarsgroen doodvonnis Tom Van Grieken en zijn entourage kunnen ondertussen vanop het balkon ook toekijken hoe de andere Vlaamse partijen zich in de prak rijden. CD&V lijkt een aanhangsel van de N-VA. Open Vld is een krabbenmand, ondanks het aantreden van een nieuwe voorzitter. Egbert Lachaert werd op het schild gehesen omdat hij zich verzette tegen een zeer linkse paarsgroene regering. Maar nu komt die coalitie, mogelijk aangevuld met de CD&V tot Vivaldi, via een achterdeur opnieuw aankloppen. Hoe kunnen liberalen en christendemocraten in zo’n constellatie zonder Vlaamse meerderheid overleven? In de Kamer zijn ze met een gezamenlijke oppositie van N-VA en Vlaams Belang een vogel voor de kat. Sommige politicologen zoals Dave Sinardet beweren dat Open Vld in een regering zonder N-VA aan de linkse partijen een zware prijs kan vragen en dus de garantie krijgt op een rechtser economisch beleid. Kan best zijn. Maar hoe zit het met veiligheid, justitie en migratie? Een zelfverklaarde centrumrechtse Open Vld zit dan in een coalitie met opengrenzen-partijen als PS en Ecolo/Groen. Tom Van Grieken wrijft zich al in de handen. Er doet trouwens een hardnekkig gerucht de ronde dat Open Vld volgens interne peilingen een stuk onder de 10 procent zakt.
Brussel breidt zich op een andere manier uit En dan waren er de beelden
aan onze kust en in de Brusselse gemeente Schaarbeek. Waar de focus tot voor kort lag op vechtende allochtonen, is de aandacht nu verschoven naar de politiemensen die voor een zeer moeilijke taak staan. Een van de Blankenbergse relschoppers werd een paar dagen later opgepakt bij opstootjes in Schaarbeek. Een politieagent zou zelfs een messteek in een kogelvrije vest hebben gekregen. Op TikTok doet een filmpje de ronde waarin de Oostendse politie een balorige Noord-Afrikaan klem houdt. De Marokkaanse familie errond begint hysterisch te krijsen. Mondmaskers zijn een zeldzaamheid. Ondertussen hebben de strandredders aan zee een soort van korte staking gehouden. Ze worden constant beledigd door strandgangers. “Nique ta mère” is het vaak voorkomende scheldwoord dat jonge Brusselaars uiten. Het zal wel niet uit de mond komen van Tanguy uit Ukkel. Politieagenten spreken van constante beledigingen. Het heeft lang geduurd, maar Vlaams minister Zuhal Demir probeert de zaken te benoemen: Brussel heeft de problemen met de eigen allochtonen niet onder controle. Tijdens andere zomers breidde Brussel zich uit tot plassen in Vlaams-Brabant, het Gentse en in de Kempen. Nu gaat het janhagel massaal naar zee. Mensen die het goed voor hebben, blijven weg. De horeca kreunt, maar krijgt weinig gehoor. Ook hier kapitaliseert het Vlaams Belang. Tom Van Grieken zit electoraal in een zetel. Nu nog een campagne op sociale media ter ondersteuning van de horeca-uitbaters en kleine zelfstandigen met het water aan de lippen en er komen bij de volgende verkiezingen nog een paar procentpunten bij voor het Vlaams Belang.