76ste jaargang • nummer 27 • donderdag 9 juli 2020
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
deze week: 4 blz. extra
“Niemand beschermt ons” In 640 na Christus werd het oeroude Alqosh, in het noorden van Irak, het centrum van het oosterse christendom. Vandaag zitten de christenen in de regio geprangd tussen de jihadisten van Islamitische Staat, sjiitische milities uit het zuiden van Irak en een imperialistische Koerdische Autonome Regio. We spraken met Athra Kado, voormalig woordvoerder van de “Nineveh Plain Protection Units”. Die Assyrisch-christelijke gewapende organisatie probeert de inwoners van de regio te beschermen tegen de verschillende bedreigingen. “Steun wordt meestal misbruikt voor de politieke agenda van de Koerden, die ons hier overheersen.”
Lees het volledige interview met Assyriër Athra Kado op blz. 5
Waals communisme Volgens Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank, staat Wallonië “dichter bij een communistisch regime dan bij het neoliberalisme’. Voor het begrotingsjaar 2021-2022 zullen de uitgaven in de publieke sector maar liefst 70 procent van het Waalse bruto binnenlands product opslokken. Hij deed deze uitspraak in het hetzelfde. Wallonië is niet arm tijdschrift van de Franstalige unidoordat het voortdurend door versiteit UC Louvain. Hij wees natuurrampen getroffen wordt en er ook op dat Wallonië zijn bijdus permanent ontwikkelingsna-communistische economie alhulp nodig heeft. Wallonië is een leen draaiende kan houden dank economisch rampgebied omdat zij de transfers vanuit Vlaanhet hardnekkig voor het marxisderen. PS en Ecolo reageerden me van de PS en de PTB kiest. Ze woedend. Natuurlijk. Il n’y a que doen maar. Maar niet meer op la vérité qui blesse. In de Oostonze kosten. We moeten geen bloklanden werd het communisenkel schuldgevoel hebben over me met geweld opgelegd, maar het stopzetten van de transfers. de Walen hebben uit vrije wil We moeten geen Noord-Korea voor hun parasitaire socialisme aan de Maas blijven bekostigen. gekozen. Wunsch noemde dat Voor een uitgebreidere “niet zelfdragend” in plaats van analyse, lees blz. 7 parasitair, maar dat is natuurlijk
11 JULI
Federale leegheid en Vlaamse stilstand deze week: 4 blz. extra
Valt er straks op 11 juli veel te vieren? De feestbons van 180 euro die de regering-Jambon ter beschikking stelt voor wie in de straat een feest met de buren organiseert zal daar niet veel aan veranderen. Dat de federale formatie blijft stokken, bewijst nog maar eens de zinloosheid van het Belgische feit. Alleen is het jammer dat de Vlaamse regering dit vacuüm niet heeft ingevuld. De gesprekken tussen de voorzitters van CD&V, Open Vld en MR enerzijds en sp.a-voorzitter Conner Rousseau anderzijds hebben niet veel opgeleverd. Een paar weetjes en dat was het. Dat Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert vorige zaterdag jarig was. Dat Joachim Coens bij zijn oesters een flesje cola drinkt. En dat de socialistische mutualiteiten in Nieuwpoort een vakantiewoning, de Barkentijn genaamd, heeft. Een overblijfsel van de verzuilde samenleving toen de jongeren van elke partij apart met vakantie gingen. Het was de locatie die Rousseau had uitgekozen voor de ontmoeting, maar omdat de pers naar de kust was afgezakt verkaste men naar een discrete locatie in Oostduinkerke. Wie dacht dat hier de aanzet werd gegeven voor een zogenaamde Arizone-coalitie zonder de PS had het mis. “Mateke” Rousseau, een aanhangsel van de PS van Paul Magnette, durft niet te springen zoals men in het Wetstratees zegt? En zo zijn zo goed als alle regeringscoalities getest, zelfs de meest onmogelijke. Rousseau, de lieveling van de media, heeft zich ondertussen wel hopeloos belachelijk gemaakt. Overal luid komen verkondigen dat hij wil praten op basis van de inhoud maar van zodra er een tekst klaarligt om te bespreken, trekt hij zijn staart in. De stijging in de peilingen van minder dan 10 procent bij de verkiezingen van 2019 naar goed 12 procent zal bij een volgende bevraging snel teniet worden gedaan.
Al 13 jaar een geblokkeerd federaal niveau Terwijl sommigen zowaar dromen van de herfederalisering van bevoegdheden zoals de gezondheidszorg, mag het nu wel duidelijk zijn dat het federale niveau niet meer werkt. En dat al sinds 2007. De gemakkelijkheidsoplossing van een klassieke tripartite werd onder de regering Di Rupo (2011-2014) voor het laatst gegrepen. Daarvoor en daarna waren er enkel zeer atypische coalities. Even was er hoop bij de klassieke partijen dat de groenen zich zouden
aansluiten bij het consortium van de machtspartijen. Maar dat bleek om twee redenen zeer moeilijk. Ten eerste was en blijft de sociaaleconomische kloof tussen Groen/Ecolo en de liberalen te groot. Ten tweede, en dat is misschien wel de belangrijkste reden, hebben de groene partijen zich laten beïnvloeden door de radicaal-linkse agitprop van Black Lives Matter en de softterroristische antifa’s. En zo zit het federaal al 13 jaar vast. De federale leegheid is ondertussen totaal. De huidige crisis leidt niet tot straatprotesten of onlusten, maar toont net als tijdens zware schokken als de Koningskwestie, de Eenheidswet of Leuven Vlaams de totale zinloosheid van België aan.
Lamme Goedzak Jan Jambon Het verschil met 70, 60 of 50 jaar geleden is er dat toen geen Vlaams beleidsniveau die naam waardig bestond. Dat is nu anders. Belgicisten hebben lange tijd gevreesd dat een sterke Vlaamse regering de federale stilstand zal gebruiken om dat niveau te overvleugelen. Door bijvoorbeeld federale bevoegdheden naar zich toe te trekken om de stilstand te counteren. Zeker wanneer er een Vlaams-nationalist de Vlaamse regering leidt. Maar op dat vlak ontgoochelt Jan Jambon (N-VA). Zeker gezien zijn palmares in de Vlaamse Volksbeweging. Was het Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken die het zei? Dat Jambon er tijdens de persconferenties van de Nationale Veiligheidsraad als een Lamme Goedzak bijzat naast federaal premier Sophie Wilmès (MR). Het federale vacuüm en geknoei kon door een slagvaardige Vlaamse regering die sterk communiceert worden opgevuld. Men heeft dit nagelaten. Akkoord, de Vlaamse regering heeft een hele reeks maatregelen genomen om het KMO-weefsel te redden van de ondergang. De Vlaamse regering heeft daarvoor ook diepe zakken, ook al zal het Vlaamse begrotingstekort straks een historische put hebben van 6 miljard euro. Alleen is het zo dat de Vlaamse regering ook kiest voor
een sinterklaaspolitiek die weinig efficiënt en verantwoord is. Waarom toch extra geld voor de Vlaamse cultuursector die spuwt op alles wat Vlaams is? En de cheques van 180 euro voor wie op 11 juli een feest in eigen tuin of straat organiseert zijn ook niet nodig. In plaats van die cadeaus uit te delen, had men beter energie gestoken in het onder druk zetten van het federale niveau tijdens de vergaderingen van de Nationale Veiligheidsraad. Bijvoorbeeld door te dreigen bepaalde federale bevoegdheden over te nemen indien de regering-Wilmès zou blijven knoeien. Dat gebeurde niet. Ook een Vlaams-nationalist als Ben Weyts moest in de discussie rond de heropening van de scholen constant fietsen en achterom kijken en kon amper iets beslissen zonder de Franstalige onderwijsministers.
De anti-Vlaamse stoorzender Open Vld Het tekent de koudwatervrees van de N-VA-excellenties. Al is er nog een andere reden voor de Vlaamse stilstand. Coalitiepartner Open Vld wil gewoon niet weten van een sterkere Vlaamse profilering. Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers loopt hier voorop. Het is een publiek geheim dat de Vlaamse liberalen niet gelukkig zijn met een regeerakkoord waarin sprake is van een Vlaamse canon en waar het versterken van de Vlaamse identiteit voorop staat. Somers speelt hier de mol op een subtiele manier. Binnen het Agentschap Integratie en Inburgering trekt hij de macht naar zich toe en plaatst er eigen pionnen. Zijn kabinet wordt steeds meer bemand door figuren die geen uitstaan hebben met de centrumrechtse economische koers van de Open Vld. Maar hij wil het links-liberale multiculturele credo huldigen. Medewerkers ook die op sociale media openlijk kritiek hebben op de regeringsdeelname met de N-VA. Hoe kan men in deze omstandigheden in vertrouwen een beleid voeren gericht op het welzijn van de Vlamingen?