76ste jaargang • nummer 15 • donderdag 16 april 2020
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Geen enkele strategie of visie in België Verschillende landen hanteren verschillende strategieën om de coronacrisis het hoofd te bieden, van ingrijpende ‘lockdowns’ tot zeer beperkte maatregelen. Jurgen Ceder wijst er op dat men in veel opzichten in het duister tast. “Het is een beangstigend idee dat die experten misschien ook weinig weten en dit tot gevolg heeft dat onze leiders een beleid uitstippelen dat niet veel meer dan gokwerk is.”
Lees het artikel op blz. 5 Geen geld meer voor VOS Op 8 september 2019 vierde de vereniging VOS, wat staat voor Verbond van Vlaamse Oudstrijders, zijn 100ste verjaardag. De organisatie kende zijn ontstaan onmiddellijk na het einde van de Eerste Wereldoorlog en verenigde de Vlaamsgezinde soldaten aan het IJzerfront. VOS had niet enkel tot doel de Vlaamse gesneuvelden te herdenken en de rechten te verdedigen van de oudgedienden. Ook het streefdoel “Nooit meer oorlog” werd een belangrijk actiepunt. VOS profileerde zich dan ook van in het begin als Vlaamse Vredesvereniging. De voorbije jaren kon VOS rekenen op subsidies van de Vlaamse regering, maar daar komt nu een einde aan. Vanaf 1 januari 2021 krijgt VOS geen subsidies meer, en het is maar de vraag of het Verbond dat gaat overleven. De toekomst voor de drie vaste werknemers ziet er in ieder geval niet goed uit. Nog meer dan vroeger zal de vereniging een beroep moeten doen op zijn steeds ouder wordende vrijwilligers. Het voor-
bije jaar heeft men intern bij VOS heel hard gewerkt aan het verplichte beleidsplan, maar blijkbaar was dat niet voldoende voor de visitatiecommissie. Of heeft een artikel op Apache.be, met de titel “Hoe extreemrechts de Vlaamse Vredesvereniging VOS infiltreert” meegespeeld in de beslissing? Wie VOS kent, weet dat dit helemaal geen extreemrechtse vereniging is. In de Vlaamse Beweging is er tandengeknars te horen. Het is namelijk de bevoegdheid van een N-VA minister om te beslissen over deze subsidies. Dat een Vlaamsgezinde minister zijn handtekening moet zetten onder de doodsteek van Verbond VOS, dat moet pijn doen… KVC
Na de coronacrisis, de politieke crisis Het coronavirus veroorzaakt een gezondheidscrisis die ondertussen ook een zware economische crisis aan het worden is. Aan het einde van de rit volgt een politieke crisis. Men neemt zelfs geen risico als men voorspelt dat dit een regimecrisis kan worden. Daar is meer dan één reden voor. Coronamoeheid. Wordt dit een van de woorden van 2020? Aan het einde van het verlengde paasweekend gingen bij politici, beleidsmakers en veiligheidsdiensten de bellen af. Er werden veel meer overtredingen van de anti-coronamaatregelen geregistreerd. Vooral samenscholingen en niet-essentiële verplaatsingen bleken een ernstig probleem. In die mate zelfs dat virologen aan het einde van de maand een nieuwe piek verwachten. De kritiek op het ‘free riders’-gedrag is terecht. Maar of de impact even groot zal zijn als de lockdownfeestjes van half maart valt af te wachten. De ‘coronamoeheid’ en de gevolgen zijn uiteraard in eerste instantie het gevolg van een gebrek aan discipline bij een deel van de bevolking. Maar er is meer aan de hand. Deze gezondheidscrisis is via een economische crisis ook aan het overgaan in een politieke crisis waarvan we de impact nog niet volledig beseffen. Een – niet-exhaustieve - lijst van argumenten bevestigt die indruk.
1. De viroloog wordt politicus Op sociale media is iedereen ondertussen viroloog geworden. Dat is begrijpelijk, maar ook jammer. Het toont aan dat het respect voor experts bij de bevolking een stuk lager is dan vroeger. Dat zou kunnen omdat de burger mondiger geworden is dan vroeger. Maar ook de experts moeten de hand in eigen boezem steken. Hun taak is de situatie te analyseren en adviezen te geven. Maar sommigen gedragen zich meer en meer als politicus. Ze verschijnen natuurlijk om de haverklap in de media en krijgen vragen die ze niet kunnen blijven ontwijken. Erika Vlieghe, de voorzitster van de expertengroep, laat vaak nog eerder dan de politici weten in welke richting het anti-coronabeleid gaat. Met Marc Van Ranst is het pas erg gesteld. De viroloog van de KU Leuven maakt van zijn optreden in de media ongegeneerd gebruik om de eigen politieke agenda te ver-
kondigen. De drama’s in de woonzorgcentra zouden een gevolg zijn van teveel besparingen in de gezondheidssector, aldus Van Ranst. Het tv-journaal is niet de plaats en het moment om zo’n standpunten in te nemen. Ondertussen blijft Van Ranst tussen zijn optredens door N-VA’ers en Vlaams Belangers frontaal aanvallen en belachelijk maken op sociale media. Vaak zijn het wat kinderachtige woordenwisselingen, maar enige terughoudendheid is hier op zijn plaats. Dat er van die vreemde acties worden ondernomen, zoals de lokale politie die gaat applaudisseren voor het huis van Van Ranst, helpt niet. De eigen communicatie van Van Ranst al evenmin. Daar waar hij de situatie eind februari relativeerde en iedereen gerust op skivakantie mocht, dreigt hij nu met een “Wuhan-style lockdown” als de regels onvoldoende worden gerespecteerd.
en de lakse reactie van de autoriteiten wanneer illegalen met de coronamaatregelen worden geconfronteerd. Welke richting het politiek uit zal gaan, is koffiedik kijken. Elke traditionele partij zal nog verder slaag krijgen. En voor de N-VA ziet het er evenmin rooskleurig uit. Uit de federale regering gehouden, slagen Bart De Wever en Co er maar niet in om zich als goede crisismanagers in de markt te zetten. Aanvankelijk dacht men dat de Vlaamse regering de federale regering qua communicatie zou overvleugelen, maar dat lukt niet. De partij zal nog van haar pluimen verliezen. Maar omdat ze groter is dan de andere beleidspartijen, zal dit minder opvallen. Hoe dan ook wordt de legitimiteit van de huidige generatie politici zwaar ondermijnd.
2. De premier als notaris
Vergeet het eendrachtig gevoel dat de media ons proberen op te dringen. Wie de moeite doet om de kranten aan beide kanten van de taalgrens te lezen, merkt de grote verschillen in perceptie en berichtgeving. Volgens de Franstalige media is de regering Wilmès zeer goed bezig en volgt er na de crisis een beleid waarbij de geldkranen royaal worden opengezet en Vlaanderen de factuur mag betalen. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez komt zelfs parmantig verkondigen “dat er in Franstalig België geen politieke crisis is, enkel in Vlaanderen”. De eentalige Bouchez beseft niet dat zijn pedant gedrag en narcisme de Vlamingen mateloos ergert. De Vlaams-Waalse tegenstellingen zullen ook na de crisis opduiken, en we weten welke partijen er daar het beste garen bij spinnen. De Franstalige partijen zullen misschien sneller dan gedacht met een Tom Van Grieken rond de tafel moeten zitten. Want na corona is er géén enkele zekerheid meer.
Een ander element dat een rol speelt in de coronamoeheid is de zwakte van het politiek personeel. De federale premier Sophie Wilmès (MR) is daar een exponent van. Ze komt op een afgemeten toon en met weinig enthousiasme haar boodschap aflezen. Ze straalt geen gezag uit. Het is een notaris. Waarbij het feit dat de regering niet eens een meerderheid heeft niet helpt. Ook Wouter Beke (CD&V) valt als minister van Welzijn op door zijn zwakheid. Zijn echtgenote vond het nodig hem in de media te steunen nu de ramp in de woonzorgcentra totaal is. Ze had beter gezwegen. Het is duidelijk dat de huidige generatie politici niet in staat is haar opdracht naar behoren uit te voeren. Dit gebrek aan gezag en leiderschap zal niet zonder gevolgen zijn. Dit draagt de kiemen in zich van een zware politieke crisis wanneer we deze gezondheidscrisis en economische crisis hebben doorgesparteld. Het politiek onvermogen werd de voorbije dagen duidelijk met de beelden van de rellen in Anderlecht
3. De Vlaams-Waalse tegenstellingen duiken ook na een coronacrisis op