76ste jaargang • nummer 05 • donderdag 6 februari 2020
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“De man zonder scrupules als premier?” Jurgen Ceder is in zijn column hard voor de nieuwe ‘koninklijk opdrachthouder’ Koen Geens. Hij ziet hem als een “man zonder scrupules, die geen enkele reden zag om zijn nochtans duidelijke verantwoordelijkheid te erkennen bij de dood van achtereenvolgens Benjamin Herman, Christine Lenaerts en Julie Van Espen. Hij zal ook zijn hand niet omkeren voor een regering zonder meerderheid in Vlaanderen, liefst met hem als premier.”
Lees de column van Jurgen Ceder op blz. 3 Nieuw misbruikschandaal in het VK Na Rotherham, Rochdale en Telford doet een nieuw misbruikschandaal het VK opschrikken. In Manchester zijn tientallen meisjes misbruikt door ‘mannenbendes met een Aziatische achtergrond’. Nochtans hadden de slachtoffers zich reeds begin en midden het vorige decennium (!) tot de overheden gewend, maar hun hulpkreten vielen in dovemansoren. Volgens een 145 pagina’s dikke rapport was de reden voor het niet-optreden van de politie de vrees als racisten te worden weggezet. “De overheden wisten dat veel slachtoffers blootgesteld waren aan dit zwaar seksueel misbruik en uitbuiting, maar ze deden niets om hen te beschermen tegen de daders”, aldus het rapport. In 2004 werd er in Manchester nochtans een groots opgezette politieactie met de naam “Operation Augusta” ontplooid, die echter kort daarna door druk vanuit de stadsraad weer werd afgevoerd. Op dat moment waren al 57 slachtoffers bekend (meest-
al blanke meisjes tussen 12 en 16 jaar oud) en 97 verdachten. Slechts 3 van de daders moesten zich later voor de rechtbank verantwoorden. De politiechef van Manchester, Ian Hopkins, sinds 2015 in functie, heeft zich intussen voor de fouten van zijn voorganger verontschuldigd: “Ik vind het walgelijk dat niemand zich om deze kinderen heeft bekommerd en om het verschrikkelijke misbruik dat ze moesten ondergaan”, aldus Hopkins. Opnieuw wordt duidelijk dat de top van het maatschappelijk bestel jarenlang op de hoogte was van zwaar seksueel misbruik, maar ervoor koos om te zwijgen. Men zou in dat verband zelfs van schuldige medeplichtigheid kunnen spreken. En enkel om niet als ‘racist’ bestempeld te kunnen worden.
De agenda van Koen Geens CD&V-kopstuk Koen Geens leek het politieke laken vorige week naar zich toe te hebben getrokken door in een één-tweetje met het Paleis tot koninklijk opdrachthouder te worden benoemd. Hij leek versneld op weg naar de Wetstraat 16, maar kopstukken in zijn eigen partij versperren hem de weg. Voorlopig. Want het premierschap blijft bovenaan de agenda van Geens staan. Niet alleen uit persoonlijke ambitie. Ook en vooral omdat hij met een aantal collega-politici nog een eitje te pellen heeft. Zondagavond was de spanning te snijden op een topvergadering van de CD&V. Zonder iemand in de partij op de hoogte te stellen, had Koen Geens zonder verpinken de opdracht van koning Filip aanvaard om als “koninklijk opdrachthouder” op te treden en de formatie vlot te trekken. Geens kreeg daarover op de vergadering veel kritiek, onder andere van partijvoorzitter Joachim Coens. Die was niet gediend met het eigengereide optreden van de uittredende minister van Justitie. Het koninklijk paleis schakelde vrijdag een versnelling hoger of wou dat toch proberen. De informateurs Joachim Coens (CD&V) en George-Louis Bouchez (MR) hadden zich vastgereden. De christendemocraten wilden blijven werken richting een regering met de N-VA en PS als centrale as en Bouchez dacht aan een regenboogcoalitie waarbij hijzelf als preformateur het pad zou effenen. Uiteindelijk raakten verschillende partijen het erover eens dat N-VA-voorzitter Bart De Wever nog een rondje zou mogen draaien, maar dat was buiten het Hof gerekend. Dat had blijkbaar besloten om via Geens tot een versnelde formatie over te gaan. Het is duidelijk dat de entourage daar bevreesd is voor vervroegde verkiezingen die tot een verdere radicalisering en versplintering van het electoraat zouden leiden.
Een onmogelijke verzoening Waarom heeft Geens de opdracht aanvaard? De verschillende regeringspistes zijn eigenlijk doodgelopen, al durft niemand het zeggen. Joachim Coens liet op de vergadering van de christendemocratische kopstukken verstaan dat het een PS-N-VA-regering wordt of verkiezingen. Dus is de deur naar Vivaldi of de regenboogcoalitie gesloten. Dat wist men al lang. Soms krijgt men de indruk dat enkel een aantal politici
en Wetstraatjournalisten het zich nog aantrekken en optimistisch blijven. Het verzoenen van de verschillende standpunten is onmogelijk. PS en N-VA staan lijnrecht tegenover elkaar. Er wordt gesproken over het regionaliseren van justitie en politie met als compensatie hogere uitkeringen. Laten we eerlijk zijn: dit of andere compromissen zijn doodgeboren. Een PS-N-VAregering haalt nooit de vereiste meerderheid op de respectievelijke partijcongressen. Met een regenboogcoalitie is het niet anders. We hebben het hier al tot in den treure herhaald: Open Vld en CD&V gaan nooit aanvaarden dat het sociaaleconomisch beleid van de regering-Michel wordt teruggedraaid. Bij de Vlaamse liberalen lijkt Egbert Lachaert een aardige kans te maken op het voorzitterschap. Zijn eerder rechts sociaaleconomisch profiel maakt dat gesprekken met de PS zeer moeilijk zullen verlopen. En zelfs als de onmogelijk gewaande verzoening of het ondenkbare compromis toch wordt bereikt en door de partijcongressen raakt: een federale regering moet een ploeg zijn. Zo’n positieve sfeer is in de huidige omstandigheden ondenkbaar.
Afrekenen met CD&V’ers en de MR Kan Koen Geens die rol vervullen? Weinig realistisch. Hij zou als premier niet voor het nodige vitalisme zorgen. Het zal eerder een regering zijn die op de winkel let. De rustige vastheid van Herman Van Rompuy (2008-2009), die op die manier terug komt. Wat niet belet dat de Wetstraat 16 de ultieme ambitie van Koen Geens blijft. En hij zit er al een tijdje mee in het hoofd. Verschillende signalen wijzen daarop. Het is gewoon geen toeval dat Vincent Houssiau kabinetschef is van de koning. De oud-kabinetschef van Koen Geens
zit daar met één opdracht: zijn vroegere baas vooruithelpen. Geens weet zelf ook dat zijn perfecte tweetaligheid in zijn voordeel spreekt. Een andere punt is dat er weinig figuren zijn in de Wetstraat die het premierschap ambiëren. Als de Vlaams-Brabander de post binnenrijft, is dat ook revanche of zelfs een afrekening met een aantal politici. Binnen de CD&V heeft Geens nog een eitje te pellen met Kris Peeters. Geens was diens kabinetschef toen Peeters Vlaams minister-president was. Geens werd in die periode altijd onder de knoet gehouden, ook al was hij een stuk intelligenter dan Peeters. Als minister van Financiën (onder Elio Di Rupo) en Justitie (onder Charles Michel) kreeg Geens vaak kritiek. Ook en vooral uit Franstalige liberale hoek, die deze departementen als hun geliefkoosde terrein zag. Didier Reynders heeft nooit aanvaard dat hij Financiën moest verlaten en onder de regering-Michel had de MR echt op Justitie gehoopt. Geens is dat niet vergeten en wil nu revanche nemen op de MR. Het premierschap als politieke wraak dus. Alleen is men in zijn eigen partij zo ver gegaan in het zich vastklikken aan de N-VA dat een weg terug electorale zelfmoord is. Maar niet getreurd voor Koen Geens. Hij heeft zichzelf in alle mogelijke scenario’s in een zetel gezet. Als de voorliggende coalities niet lukken, dan kan Geens misschien een interim-regering of een noodregering leden. En ook na vervroegde verkiezingen heeft hij de beste kansen. Al bestaat de kans dat de CD&V een nieuwe oplawaai krijgt. Anderzijds is het voor de christendemocraten misschien beter om in 2020 naar de stembus te gaan dan in 2024. Vandaag lijkt de partij heel even vast te houden aan haar principes. Voorlopig toch.