76ste jaargang • nummer 04 • donderdag 30 januari 2020
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“Politici maakten Pim Fortuyn slachtrijp” Het rechts-conservatieve Forum voor Democratie (FvD) scheert hoge toppen in Nederland. Bij de provinciale verkiezingen van 2019 werd de partij zelfs de grootste. Een van de meest opvallende persoonlijkheden in de partij is Tweede Kamerlid en voormalig strafpleiter Theo Hiddema. SCEPTR-redacteur Pieter Van Berkel ging met hem in gesprek over Pim Fortuyn, de Mocro-maffia, wapenbezit en wat boreaal is.
Lees het interview met Theo Hiddema, Nederlands Tweede Kamerlid, op blz. 11
Prehistorisch vehikel Maandag kwam het ‘adviescomité voor gelijke kansen’ bijeen in de Senaat voor een hoorzitting met experten, meer bepaald over de strijd tegen partnergeweld. Het organiseren van hoorzittinniks, dus. Ondertussen verdedigt gen is zoiets om de indruk te weksp.a-senator Bert Anciaux haast ken dat men met heel serieuze met passie het voortbestaan van dingen bezig is en dat de verkode Senaat, want dat is een kamer zenen des volks wel oren hebben van reflectie, studie en ontmoeting tussen de gemeenschappen naar wat ernstige vakmensen te die z’n geld waard is. Maar als er vertellen hebben. Van de 22 senatoren die lid zijn van dat adviescodan eens gereflecteerd wordt, dan mité, kwamen er echter slechts 6 sturen hij en vele anderen gewoon (zes) opdagen. Van de zetelende hun kat. Alleen als het om politieke benoemingen gaat – onlangs Vlamingen waren Freya Perdaens, nog toen Zakia Khattabi werd Mark Demesmaeker (beide N-VA) voorgedragen voor het Grondweten Fouraty Ben Chikha (Groen) telijk Hof – is de Senaat voltallig aanwezig. Freya Perdaens kon er aanwezig. Heren en dames politiniet mee lachen en voor haar is het ci, laat deze hilarische en geldvernu wel overduidelijk dat de Senaat slindende klucht stoppen en doek nergens meer toe dient, zeker nadat dezelfde hoorzitting al eens dit prehistorische vehikel gewoon had plaatsgevonden, maar dan op. Net als België zelf dient het tot in de Kamer. Dubbel werk voor niets meer.
Hoelang houdt het N-VACD&V-kartel stand? Of er later dit jaar vervroegde federale verkiezingen komen of niet, hangt af van één zaak: laat CD&V de N-VA los of niet? Van christendemocraten is bekend dat ze op het einde hun kar keren. Maar de signalen die de partij uitzendt, wijzen erop dat dit momenteel niet aan de orde is. We gaan even zes maanden terug in de tijd, begin augustus 2019. Bij de CD&V heerst grote paniek. De partij, die een zware verkiezingsnederlaag leed, vreest buiten de Vlaamse regeringscoalitie te vallen. Bij de N-VA zijn ze de christendemocraten kotsbeu. De Zweedse coalitie heeft niet kunnen leveren wat verwacht werd omdat vooral vice-premier Kris Peeters constant stokken in de wielen stak. Bovendien blijkt de Antwerpse coalitie van N-VA, Open Vld en sp.a goed te draaien. Veel N-VA’ers willen dit Antwerpse experiment naar het Vlaamse niveau exporteren. Dat zou de N-VA ook de kans geven om het onderwijsdepartement in te palmen en af te rekenen met de steeds linkser wordende Guimardstraat, de koepel van het katholiek onderwijs. Topman Lieven Boeve en uittredend minister van Onderwijs Hilde Crevits worden gezien als de doodgravers van het kwaliteitsvolle Vlaamse onderwijs. De wraakoefening kon beginnen. Een CD&V uit de Vlaamse regering zou het einde betekenen van de Vlaamse christendemocratie. Want in de oppositie tussen Vlaams Belang en Groen zou CD&V worden platgedrukt. Het draaide anders uit. Een Vlaamse Bourgondische coalitie was te krap, zeker met een paar balorige sp.a’ers als Bruno Tobback. En dus bouwde men zonder veel enthousiasme aan een Zweedse coalitie bis op Vlaams niveau.
Een oude alliantie herleeft Tijdens die Vlaamse regeringsonderhandelingen groeiden N-VA en CD&V plots meer naar elkaar toe. De ergernis bij N-VA-voorzitter Bart De Wever groeide ten aanzien van de Open Vld, op sociaaleconomisch vlak jarenlang een trouwe partner van de N-VA. Gwendolyn Rutten en Bart Somers wilden een links-liberale stempel drukken op het Vlaamse regeerakkoord. Tegelijk volgde de ene Belgicistische geloofsbelij-
denis na de andere. Beginnen over Vlaamse identiteit in een Vlaams regeerakkoord bezorgde veel Open Vld’ers een ongemakkelijk gevoel. En vooral: Gwendolyn Rutten brak haar belofte om minister te worden in een Vlaamse regering. Bart De Wever voelde nattigheid: had Rutten soms federale premierambities? Dat bleek te kloppen. In die mate zelfs dat de Open Vld-voorzitter een radicaal-links programma opgesteld door PS-voorzitter Paul Magnette wou slikken. Op dat moment kwam een oude N-VA-CD&V-alliantie tot stand, deze keer wel met de christendemocraten als ‘junior partner’. Tot vandaag beseft de CD&V-top dat in een radicaal-linkse regering stappen electorale zelfmoord is. Opvallend daarbij is dat ook de linkerzijde van de partij die mening is toegedaan. Voorzitter Joachim Coens is een typische centrumfiguur, maar de eerder linkse Hilde Crevits wil de N-VA voorlopig niet lossen. En dat denkt ook de steeds invloedrijker wordende jongerenvoorzitter Sammy Mahdi. Iedereen denkt: dat is een allochtoon en halve Brusselaar, dus het zal wel een linkse Belgicist zijn. Klopt niet. In discrete gesprekken zegt Mahdi dat hij niets moet hebben van het PS-gauchisme en dat een herfederalisering van bepaalde bevoegdheden voor hem niet aan de orde is. Vorige week viel ook op hoe koel men bij de CD&V reageerde op de oproep van Beweging.net, de christelijke arbeidersbeweging, om in een regering met socialisten en groenen te stappen. Het vroegere ACW heeft nog weinig invloed op de christendemocraten. Begrijpelijk. De linkerflank van de partij is voor een belangrijk deel overgelopen naar Groen. Sommige christelijke syndicalisten stemmen zelfs PVDA.
Koen Geens zal beslissen Men krijgt de indruk dat de
CD&V het risico wil nemen om als een soort van kartelpartner naar vervroegde verkiezingen te stappen. Met een ‘soft’ confederaal Vlaams verhaal en een rechte rug in ethische dossiers als abortus en euthanasie. Dat spreekt het oudere electoraat nog altijd sterk aan. En die groep is gewoon aan het uitsterven. Het klinkt macaber, maar bij vervroegde verkiezingen kan de CD&V in die groep nog een laatste bonus vangen. Dé vraag blijft natuurlijk hoelang de CD&V zich gaat vastklikken aan de N-VA. Het was een vraag die de Vlaams-nationalisten zich ook in 2007-2008 stelden, al waren ze toen de kleinere partner. Alles hangt wellicht af van Koen Geens. Hij weet dat de Wetstraat 16 een lokmiddel van de PS blijft. Zal hij daar de komende weken op ingaan? Om een regering te vormen die weliswaar niet het radicaal-linkse programma van de PS uitvoert, maar een soort van status-quo-regering wordt. Die eigenlijk op de winkel let tot 2024. Vraag is in welke mate zo’n situatie met een federale regering zonder N-VA en geleid door een CD&V’er zal wegen op de Vlaamse regering en haar werking. Joachim Coens heeft al meermaals duidelijk gemaakt dat het federale beleid geen impact mag hebben op de werking van de Vlaamse regering. Niet enkel door partijpolitieke spelletjes, ook omwille van de inhoud. Een van de doelstellingen van de Vlaamse regering, de werkzaamheidsgraad van Oostende tot Maasmechelen optrekken van 75 naar 80 procent, kan enkel met federale flankerende maatregelen. Het Vlaamse beleid opofferen voor een federale regering die een echte kamikazeploeg wordt, zou dan het einde betekenen van het de facto N-VA-CD&V-kartel en een garantie op het ineenschrompelen van de CD&V in 2024.