76ste jaargang • nummer 03 • donderdag 23 januari 2020
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
PVDA int evenveel lidgeld als PS, MR, N-VA en CD&V samen PVDA/PTB int abnormaal veel ‘lidgelden’. Hoe valt dat te verklaren? Barbara Pas (VB) gooide deze week de knuppel in het hoenderhok: ze diende een klacht in bij de federale controlecommissie op de partijfinanciering tegen het systeem van ‘lidgelden’ van de communistische partij. Loopt dat af met een sisser, of is het integendeel een tijdbom onder het hele PVDA/PTB-systeem, waarvan we nog véél gaan horen?
Lees het hele artikel over de twijfelachtige PVDA-financiering op blz. 4
Ambras in Gent Grote commotie in de Gentse gemeenteraad voorbije maandag. Probleem: schepen Sofie Bracke (Open Vld) wil met VOKA op handelsmissie naar Israël. Niet zozeer de kostprijs van de reis (zo’n 7.000 euro) is het struikelpunt, wel het land van bestemming. De reis richting Israël is niet naar de zin van twee coalitiepartners in het college, met name sp.a en Groen. De beide partijen, die dus samen in het bestuur zitten met Open Vld en CD&V, dienden zelfs een motie in om de deelname aan de VOKA-reis te annuleren. De uiteindelijke stemming bracht een verrassing: de gemeenteraadsleden van sp.a en Groen onthielden zich terwijl Sofie Bracke wel steun kreeg van haar eigen partij en CD&V, versterkt met de stemmen van twee oppositiepartijen, Vlaams Belang en N-VA die samen zo voor een wisselmeerderheid zorgden. Nog nooit waren er zoveel beteu-
terde gezichten te zien op de banken van Groen. Er staan de komende weken en maanden nog andere onderwerpen op de agenda waar nu al een breuklijn te merken valt tussen Open Vld en de andere coalitiepartners. Denk maar de Lage Emissie Zone, waar Groen zot van is, maar waar de Open Vld niet ongevoelig blijft voor de druk van de handelaars en zelfstandigen in de binnenstad. Maar het is duidelijk dat een eerste barst in het Gentse college zichtbaar is. Tja, en dan te zeggen dat burgemeester Mathias De Clercq dé grote voorstander is om een federale regering te vormen met de…groenen.
Sp.a en Groen als bijhuis van de Franstaligen De weinig inspirerende tot nietszeggende nieuwjaarstoespraken van de voorzitters van Groen en sp.a maken duidelijk dat die partijen niet meer zijn dan een bijhuis van hun Franstalige zusterpartijen Ecolo en PS. Als ze ooit in een regering stappen, is het om voor de nodige stemmen te zorgen. Voor de rest zullen de Vlaamse groene en rode excellenties vooral ‘de hoop vullen’. We zijn nog maar in de tweede helft van januari, maar nu al bestaat er zekerheid over dat sp.a-voorzitter Conner Rousseau kwistig zal worden geciteerd wanneer eind 2020 een lijst zal worden opgemaakt van de meest onnozele politieke uitspraken van het jaar. Het “mateke” wordt winnaar met de vingers in de neus. Volgt u even mee. Tijdens de nieuwjaarsreceptie vond Rousseau er niets beter op dan zijn oproep tot het snel vormen van een federale regering te vertalen in de slogan “Get shit done”. Waarbij we ons meteen de vraag kunnen stellen welke partijen ons de voorbije jaren in deze drek hebben doen terechtkomen. De sp.a in elk geval, herinner u de paars-groene en paarse regeerperiodes waarvan nu de lijken uit de kast vallen. Zoals de hoge huurfactuur voor de Financietoren in Brussel, die door de belastingbetaler wordt opgehoest en nog een erfenis is van de sale-and-lease-backoperatie van Guy Verhofstadt (Open Vld) en Johan Vande Lanotte (sp.a). Overheidsgebouwen werden toen verkocht en opnieuw gehuurd om geld in het laatje te krijgen. Maar ondertussen liggen de gecumuleerde huurprijzen een stuk hoger dan de oorspronkelijke aankoopprijs. Rousseau ziet zich nochtans als een nieuwe versie van wijlen Steve Stevaert als hij zegt dat veiligheid een links thema moet zijn. Hij werd daar vorige zondag nog eens bij geholpen door VRT-anker Martine Tanghe, die met enig enthousiasme aankondigde dat “het socialisme gezellig zou zijn”, gezien de zangstonde op het nieuwjaarcongres. Maar terug naar de onnozele uitspraken. Rousseau verklaarde bijvoorbeeld dat “ikzelf beslis dat we geen traditionele partij zijn”. Tja, je kan ook als student die geen 50 procent meer haalt zeggen dat je niet gebuisd bent. Dan ben je de enige die zelf je leugens gelooft.
Plots was ook Zweden een gidsland. Niet omdat er daar in vergelijking met België meer mensen werken (meer dan 80 procent versus 70 procent). Wel omdat het Scandinavische land volgens Rousseau een voorbeeld is van geslaagde integratie van migranten. Ja, hallo? Bepaalde wijken in de grootsteden worden daar gecontroleerd door stadsbendes. Jongedames verven hun haar donker omdat ze niet meer met een blond kapsel op straat mogen.
De PS zet de toon De hoofdvogel werd afgeschoten in een interview waarbij Rousseau doodleuk verklaarde dat “verkiezingen het einde van België zijn”. Wat een onzin. Maar om tactisch-politieke redenen kon de sp.a-voorzitter niets anders zeggen. De banden met grote broer PS moesten worden aangehaald nadat een aantal Vlaamse socialistische kopstukken de PSsp.a-as hadden gerelativeerd. De partij van Paul Magnette, de levenslijn voor de Vlaamse socialisten. Rousseau, Crombez, Tobback en co weten dat de PS er tussen 2008 en 2011 geen probleem mee had om federaal zonder de Vlaamse zusterpartij te regeren. Het was de voorbije dagen duidelijk: binnen de socialistische familie blijft de PS de toon zetten. De eendracht wordt naar buiten getoond, maar Magnette en co domineren electoraal en inhoudelijk. Als er een nieuwe federale regering komt, dan zal de sp.a er bij zitten om de nodige stemmen in de Kamer te leveren. Maar binnen de regering zullen de rode ministers - maximum twee - er vooral zijn om de hoop te vullen. Zware departementen zullen ze niet moeten verwachten. Dat PS zal als eerste partij aan de kassa passeren. De sp.a is gewoon een bijhuis van de Franstalige socialisten geworden. Dat is een levensverzekering voor de carrièristen, maar kondigt straks de zoveelste verkiezingsnederlaag aan.
De marginalisering van Groen Bij die andere linkse partij, Groen, is het niet anders. Tijdens haar nieuwjaarstoespraak viel voorzitter Meyrem Almaci niet op door onnozele uitspraken, maar wel door haar nietszeggend discours. Net als Kristof Calvo komt men niet verder dan holle frasen als “verbinden” en “de mensen zijn het beu”. Een inhoudelijk argument heeft men de voorbije maanden bij Groen niet gehoord. Het klopt dat Groen tijdens de voorbije informatierondes relatief discreet bleef. Wordt het straks anders bij een echte formatie? Het lijkt erop dat we voor de partij van Almaci naar een vergelijkbaar scenario gaan als bij de sp.a. De Vlaamse groenen zijn goed om stemmen te leveren die een meerderheid mogelijk moeten maken. Voor de rest zijn ze het aanhangsel van een veel sterker Ecolo. Binnen het Vlaamse politieke landschap raakt Groen echter meer en meer gemarginaliseerd. De grote verkiezingsoverwinning kwam er niet. En het is meer dan symbolisch dat de nieuwe kiezers voor het eerst vooral naar Vlaams Belang gingen dan naar Groen. Bovendien lijkt het ecologische thema wat uit het centrum van het politieke debat weggehaald. De Anuna De Wevers en Greta Thunbergs roepen vooral aversie op. Kortom, Groen en sp.a lijken de nuttige idioten te worden van de Franstalige partijen, die nog altijd hopen op een regenboogcoalitie. De sleutel ligt meer dan ooit bij CD&V. Met tsjeven weet je nooit, maar de partij van Joachim Coens en Koen Geens heeft zich dermate aan de N-VA vastgeklikt dat het met de dag moeilijker wordt om de overstap te maken naar een Vivaldi-coalitie. En zelfs als dat gebeurt, is een regeerakkoord niet voor morgen. De regering van lopende zaken zal nog een tijd op post blijven.