't Pallieterke van 9 januari 2020

76ste jaargang • nummer 01 • donderdag 9 januari 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Veel Vlaamse journalisten zijn kuddedieren” In de Vlaamse pers, bij de debatten over het milieu, de regeringsvorming, de belastingen, de genderkwestie blijft het politiek correcte denken boven water. Het Vlaams Forum voor Democratie verweert zich tegen dat verstikkende eenheidsdenken. De nieuweling rust op de schouders van mensen die verwant zijn met N-VA en het liberale denken en handelen. Een gesprek.

Lees het volledige interview met Werner Niemegeers en Bart De Meulenaer (Vlaams FvD) op blz. 11

Verering en wraak De liquidatie van de Iraanse generaal Qassem Soleimani was voor vele moslims weer eens een kans om te bewijzen dat zij terrorisme goedkeuren, toejuichen en bewonderen. In het Canadese Toronto werd op straat een geïmproviseerd schrijn gebouwd ter ere van Soleimani.

In het Islamic Centre van Maida ze “An entire world will avenge Vale in Londen was er een heryou”. En het adres: rue de Bonne denkingsplechtigheid, waarin hij 101, Molenbeek. Op dit adres een “geëerde bevelhebber” werd is een feestzaal gevestigd waar genoemd. De zaal zat stampvol. elk weekend moslim-trouwfeesAllemaal verdraagzame, zachtten plaatsvinden (met de nodige moedige moslims natuurlijk. overlast voor de omwonenden).

Maar zij kwamen wel eer bewijWe herinneren hier terloops zen aan een massamoordenaar. even aan een artikel in De MorEn natuurlijk kon ook Molenbeek gen uit 2017 over een onderzoek niet achterblijven. Daar werd een in Molenbeek, waarbij 8.600 huiaffiche verspreid voor een herzen en 22.668 inwoners waren denking op 3 januari, met een gegecontroleerd. Van de 1.600 orgaïdealiseerde foto van Soleimani. nisaties en bedrijfjes hadden er De tekst was volledig in het Ara102 verdachte bindingen met het bisch en het enige wat we konden misdaadmilieu en 51 met terreurlezen was de vredelievende leugroepen.

Basis voor Vlaamse regering N-VA-Vlaams Belang is al gelegd De aanvallen van Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten op Vlaams minister-president Jan Jambon lijken de Vlaamse regering minder te raken dan gedacht. Toch was vorige week een keerpunt. De N-VA is de Open Vld meer dan beu. Nu al wordt duidelijk dat een Vlaamse meerderheid van N-VA en Vlaams Belang in 2024 de basis zal vormen voor een Vlaamse regering. Ook de evolutie op federaal vlak kan helpen.

Gwendolyn Rutten gebruikt sinds december haar Twitteraccount niet meer. Het is ook tevergeefs zoeken naar de Open Vld-voorzitter op de belangrijke eerste recepties van het nieuwe jaar. Het lijkt erop dat ze vanuit Aarschot enkel nog haar Facebook-profiel gebruikt. Om de klassieke belegen links-liberale standpunten in te nemen. Holle frasen zoals “verbinden”, “tegen polarisering”, “voor solidariteit”,…

En dan was er die virulente nieuwjaarsbrief waarin ze Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) frontaal aanviel. De aanleiding is bekend. In een reportagegesprek voor De Tijd liet Jambon zich ontvallen dat het toekennen van kindergeld met terugwerkende kracht aan asielzoekers een probleem is. Dat bedrag kan oplopen tot tienduizenden euro’s, waardoor men in principe een woonst of minstens een deel ervan kan financieren. ‘Fake news’ volgens Gwendolyn Rutten, die de N-VA in de hoek van het Vlaams Belang duwde. Ondertussen liet Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) wel weten dat het in extreme gevallen wel degelijk mogelijk is dat asielzoekers een gigantisch bedrag aan kindergeld kunnen binnenrijven.

Jan Jambon gooide daarna olie op de golven en het lijkt erop dat de uithaal van Rutten weinig gevolgen heeft voor de Vlaamse regering.

Voorlopig toch. Want op het niveau van de partijen is er iets gebroken tussen N-VA en Open Vld.

Vlaamse as N-VA-CD&V wordt sterker Herinner u vorige zomer. Toen was het alle hens aan dek bij de CD&V. Het gerucht deed de ronde dat N-VA-voorzitter en Vlaams informateur Bart De Wever werkte aan een Vlaamse Bourgondische coalitie van N-VA, Open Vld en sp.a, net als in Antwerpen. N-VA en Open

Vld, sociaaleconomisch op dezelfde lijn, hadden zich aan elkaar vastgeklikt. Uiteindelijk zorgde een te krappe Bourgondische meerderheid er toch voor dat er een Vlaamse doorstart kwam van de Zweedse coalitie met CD&V. Snel kwam er echter een haar in de boter. Gwendolyn Rutten had beloofd toe te treden tot de Vlaamse regering, maar besloot het uiteindelijk niet te doen. Ze zag immers de kans schoon om federaal premier te worden van een paars-groene coalitie. Door intern liberaal verzet en het lekken van de radicaal-linkse nota van Paul Magnette, draaide het anders uit. Bart De Wever was echter woest en de aanhoudende links-liberale kritiek op de N-VA door figuren als Bart Somers en Mathias De Clercq maakten dat het tweespan van Vlaams-nationalisten en liberalen uiteen viel. Rutten, die blijkbaar zwaar gefrustreerd is, gaf vorige week de genadeslag. Het is ‘af’ tussen N-VA en Open Vld. In de Vlaamse regering zal Jan Jambon wel nog een goede professionele relatie onderhouden met de liberale excellenties, maar dat is het dan.

Gevolg is dat de Vlaamse as N-VA-CD&V plots sterker wordt.

Wouter Beke viel Jambon niet af. En Vlaams minister Hilde Crevits, niet direct de rechterzijde van de christendemocraten, kwam de minister-president ook te hulp met een oproep het geruzie te stoppen. Het ziet ernaar uit dat N-VA-CD&V de nieuwe as van de Vlaamse regering voor de komende vier jaar wordt.

Met Open Vld als aanhangsel.

Bart De Wever en Co zijn Open Vld meer dan beu, en die wederzijdse aversie kan nu al de basis zijn voor een Vlaamse regering van N-VA en Vlaams Belang in 2024. Politiek is dat nog een eeuwigheid, maar binnen de N-VA is meer en meer te horen dat men de sprong zal moeten en willen maken om met

het Vlaams Belang te regeren. De herhaaldelijke signalen van een Jan Jambon, die zegt zich geërgerd te voelen door het Vlaams Belang dat in een comfortabele oppositiezetel zit, wijzen daarop. Men verwacht de komende jaren ook positieve signalen vanuit het Vlaams Belang. Concreet: het harde discours wordt wat bijgevijld, wat nu al het geval is. En de figuren waarmee N-VA gemakkelijker door een deur kan (Chris Janssens, Barbara Pas,…) treden meer op de voorgrond.

Een federaal cadeau De toenadering N-VA en Vlaams Belang zal ook een handje geholpen worden door de evoluties op federaal vlak. In de Wetstraat lijkt men wat suf geworden van de vele aftastrondes, het is tijd om te beginnen aan een echte formatie. Bij Open Vld zou het verzet tegen een paars-groene of regenboogcoalitie afnemen. Een meer naar het centrum gerichte nota zou de partij over de streep trekken. Idem met de CD&V. Nu Paul Magnette niet langer formateur is en als PS-voorzitter wat meer naar de achtergrond is verschoven, zou een doorbraak niet langer uitgesloten zijn. Zo’n federale regering is slecht voor het land, maar kan niet anders dan een cadeau zijn voor Vlaams Belang en N-VA. Zij kunnen de verhoopte oppositie voeren tegen een regering die sowieso een reeks anti-Vlaamse maatregelen zal nemen, namelijk meer en nieuwe belastingen.

Dat federaal oppositiefront kan het embryo van een Vlaamse regering worden. Zeker als het federale beleid met de dominante linkse-liberale sekte van Open Vld zal leiden tot het saboteren, ja zelfs lamleggen van het werk van de Vlaamse regering.

2

Actueel

9 JANUARI 2020

Tijd voor nieuwe partij? Honderden Vlaamse gezinnen laten Karel Van Eetvelt, voormalig topman bij Unizo en vandaag voorzitter van Febelfin (belangenorganisatie van de financiële sector), heeft zich de voorbije dagen in de kijker gewerkt.

Van Eetvelt verklaarde in een interview in De Morgen te denken aan een nieuwe burgerbeweging. “Want,” aldus Van Eetvelt, “in de Wetstraat leeft men nog in 1980.” Op termijn zou de ‘burgerbeweging’ kunnen evolueren naar een nieuwe partij. De Franse beweging “En Marche” wordt daarbij een beetje als voorbeeld gebruikt. De nieuwe partij zou dan het antwoord moeten zijn op de populistische partijen zoals PvdA en Vlaams Belang.

Mocht Van Eetvelt inderdaad een aantal mensen rond zich krijgen die mee de kar willen trekken voor een nieuwe partij, dan is dat eerder slecht nieuws voor de traditionele partijen, denk ik zo. Overigens, in een niet zo ver verleden werd Karel ook al eens gepolst om op een verkiezingslijst te staan. Zowel CD&V, N-VA als Open Vld trokken aan zijn mouw. In september vorig jaar werd zijn naam nog genoemd als mogelijke kandidaat-voorzitter van CD&V. En dit zegt Van Eetvelt nog in De Morgen: “De man in de straat moet weer het gevoel krijgen dat hij meetelt, door hem expliciet zijn mening te vragen. Het oude middenveld heeft afgedaan. Echte inspraak moet het antigif tegen het populisme worden.” Tja, er zijn natuurlijk ook nog verkiezingen, nog altijd de beste afspiegeling van wat er leeft bij de bevolking. Maar ja, als dan 800.000 mensen duidelijk aangeven dat ze een ander beleid willen, dan wordt dat straal genegeerd door de andere partijen. Was de verkiezingsuitslag van 26 mei niet ‘expliciet’ genoeg soms?

Als Van Eetvelt pleit voor “echte inspraak” en voor “meetellen van alle burgers”, waarom pleit hij dan niet voor de afschaffing van het cordon sanitaire? Denkt hij echt dat hij met een wollige burgerbeweging die misnoegde en boze Vlaams Belang-stemmers naar zijn kant kan trekken?

Mag ik trouwens de heer Van Eetvelt aanraden om het interview met hem te herlezen dat het VVB-blad Doorbraak publiceerde in februari 2012: “Ik ben niet Vlaamsgezind opgevoed, integendeel, er was altijd veel respect voor het federale België in mijn familie.

Ik ben flamingant geworden door mijn job bij Unizo. Ik ben altijd zeer geïnteresseerd geweest in de sociale zekerheid, de pijler van ons welzijn. (…) In de jaren van het overleg tussen de Groep van Tien en de federale regering ben ik veel Vlaamsgezinder geworden. Ik zag hoe de dynamiek van Vlaanderen werd afgeremd door de federalen.”

Het interview is acht jaar oud, maar is ook vandaag nog actueel. Ja, Van Eetvelt maakt juiste analyses, maar ik betwijfel of zijn burgerbeweging de juiste antwoorden gaat leveren…

kinderbijslag onterecht liggen Na de leerrijke discussie over de kinderbijslag voor asielzoekers, stelt een andere maar aanverwante vraag zich.

Krijgen Vlaamse gezinnen die recht hebben op kinderbijslag, wel allen die toelage? Het lijkt op het eerste zicht een evidentie, maar dat is het niet.

Een recente studie van Federaal Agentschap voor de Kinderbijslag of kortweg Famifed (“De kinderen in België zonder Belgische kinderbijslag”) uit 2017 geeft immers een duidelijk antwoord: er zijn inderdaad Vlaamse kinderen die de kinderbijslag onterecht niet ontvangen. Famifed is ondertussen Famiris geworden.

filteren, komen de onderzoekers tot een groep zonder kinderbijslag van 11.169 kinderen. Maar deze groep bestaat volgens de onderzoekers nog wel voor een deel uit kinderen die geen recht hebben op kinderbijslag “omdat ze niet voldoen aan bepaalde voorwaarden”. De werkelijke restgroep zal dus nog kleiner zijn.

Grote verschillen tussen de gemeenschappen

Minstens 5.461 kinderen onterecht zonder bijslag

Er waren wel grote verschillen qua verdeling over de deelentiteiten. In de Duitstalige Gemeenschap had bijna 1 op de 4 kinderen geen Belgische kinderbijslag en in Brussel (correcter: de GGC of Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie van Brussel) was dat op dat moment 1 op de 10. In de andere deelentiteiten waren de percentages volgens Famifed kleiner. Toch waren er dus ook in Vlaanderen op dat ogenblik gezinnen die geen kinderbijslag kregen terwijl ze er recht op hadden. Dat deze kinderen geen Belgische kinderbijslag krijgen, betekent niet dat ze helemaal geen kinderbijslag krijgen. Zo is uit de studie gebleken dat een deel van deze kinderen kinderbijslag ontvangt uit een buitenlandse regeling en anderen uit een internationale regeling.

Door deze laatste groep kinderen uit de oorspronkelijke groep weg te

Een ondergrens volgens de studie van Famifed is zeker 5.461 kinderen. Anders gesteld: zeker 5.461 kinderen hebben recht op kinderbijslag (omdat ze voldoen aan alle wettelijke voorwaarden), maar krijgen deze niet. Famifed: “Men kan ervan uitgaan dat de effectieve restgroep (kinderen die recht hebben op kinderbijslag, maar ze niet ontvangen) in realiteit tussen de beide waarden zal liggen, dus tussen 5.641 kinderen en 11.169 kinderen.” Deze restgroep is de zogenaamde nontake-up: er is wel degelijk recht op kinderbijslag, maar dit recht wordt niet opgenomen.

Als we de helft van deze twee parameters nemen, komen we hypothetisch uit op 8.405 kinderen die de kinderbijslag zouden moeten ontvangen. De werkelijke groep kan iets hoger of lager liggen. De mogelijke verklaringen voor dit fenomeen kunnen onder andere zijn

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Een belangrijk punt is dat de studie gemaakt werd toen de kinderbijslag nog een federale materie was. Vandaag is deze bevoegdheid overgeheveld naar de deelstaten. Op 1 mei 2015 - de momentopname - waren er liefst 96.231 kinderen jonger dan 18 jaar en gedomicilieerd in België die geen (Belgische) kinderbijslag ontvingen. Dit komt neer op 4,14 procent van het totale aantal 0- tot 18-jarigen dat toen gedomicilieerd was in België. dat de ouders niet op de hoogte zijn van het recht op kinderbijslag of dat ze het administratief te complex vinden om de kinderbijslag aan te vragen. Een deel van deze duizenden kinderen woont in Vlaanderen.

Volgens extrapolatie zal het dus om enkele honderden Vlaamse kinderen gaan die onterecht geen kinderbijslag ontvangen.

Vlaams onderzoek wenselijk Aangezien de kinderbijslag nu een bevoegdheid is van Vlaanderen, kan het interessant zijn om deze studie opnieuw uit te voeren op Vlaams niveau. De vraagstelling is dezelfde: Zijn er Vlaamse kinderen die recht hebben op kinderbijslag, maar deze niet krijgen? Ik kijk uit naar de resultaten. Indien er daadwerkelijk Vlaamse kinderen zijn die nog steeds geen Vlaamse kinderbijslag zouden ontvangen, dan moet het de politieke wil zijn om deze groep zo snel mogelijk naar nul te brengen.

Dat zou pas goed beleid zijn.

THIERRY DEBELS

ECONOMISCHE ZAKEN

Krijgsgevangenen en de heropbouw na 1945 De snelle economische heropleving na WO II in België is vooral te danken aan het Marshallplan dat voor een Amerikaanse financiële injectie zorgde. Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Het economisch herstel is ook een gevolg van het spotgoedkoop inzetten van Duitse krijgsgevangenen in de koolmijnen. In die tijd was de steenkoolsector nog een van de pijlers waarop de nationale economie steunde.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

De economische geschiedenis van België kort na WO II is gemeenzaam bekend. Net als tal van West-Europese landen genoot het via het Marshallplan snel van de miljardeninjectie uit de Verenigde Staten. Daarnaast telde vooral Vlaanderen veel goedkope arbeidskrachten, wat van de regio een aantrekkelijk investeringsgebied voor Amerikaanse multinationals maakte. De Antwerpse haven was net als de rest van de economische infrastructuur minder zwaar uit de oorlog gekomen dan die in de buurlanden. Samen met de opstart van het sociaal overleg zorgde de invoering van een systeem van sociale zekerheid voor sociale stabiliteit. Bovendien kon het land rekenen op de inkomsten uit de kolonie Congo, die grotendeels buiten het conflict bleef. Ook de steenkoolmijnen waren relatief ongeschonden uit de oorlog gekomen, waardoor de zogenaamde “Kolenslag” mogelijk werd, het versneld opvoeren van de steenkoolproductie om zo de energetische basis te leggen voor de economische heropbouw. België kwam de tweede wereldbrand sneller te boven dan de buurlanden.

Kolenslag Eén aspect van die relatief snelle economische heropbouw is de voorbije decennia bijna onder de tafelmat geveegd: het inzetten van Duitse krijgsgevangenen voor de Kolenslag. De socialistische premier

Achiel Van Acker was de drijvende kracht achter de kolenslag. Zijn bijnaam Achiel Charbon kwam er niet toevallig. In de economische historiografie heeft men het vooral over het verbeteren van de arbeidsvoorwaarden om de Kolenslag mogelijk te maken. En over het aantrekken van Italiaanse gastarbeiders.

Maar cruciaal was de rol die Duitse ex-soldaten speelden, zo blijkt uit een onderzoek van twee UCL-vorsers, Pierre Muller en Olivier Descamps.

Duitse krijsgevangenen werden na 1945 tewerkgesteld in de mijnen van de Borinage en Limburg. Vooral in de provincie Henegouwen werd een beroep gedaan op deze mankracht. Het toeval wou dat het grootste Belgische interneringskamp voor Wehrmacht-krijgsgevangenen zich in Erbisoeul in de Borinage bevond. Van de 64.000 Duitse krijgsgevangenen passeerden er 52.000 via dat kamp. Zij werden dus de nieuwe mijnwerkers. Wie te zwak was om onder de grond te werken, ging aan de slag in de metaalsector en in de Ardense bossen.

De UCL-onderzoekers namen de voorbije jaren interviews af van de laatste getuigen van deze gedwongen tewerkstelling. Ook afstammelingen van de krijgsgevangenen werden bevraagd. Een aantal van de Wehrmacht-soldaten bleef achteraf in België en trouwde hier zelfs.

Aanvankelijk was het wantrouwen

tussen de Duitse Wehrmacht-mijnwerkers en de lokale arbeiders groot, maar er groeide al snel een solidariteit tegenover strenge oversten.

Minder eten, minder loon Mulle en Descamps stellen zich in hun studie “Les barbelés de la vengeance?” (“De prikkeldraad van de wraak?”, Ed Weyrich) de vraag of deze verplichte tewerkstelling niet in strijd was met de internationale conventies rond krijgsgevangenen. Het antwoord is dat België op de limiet zat, maar niet diametraal inging tegen deze akkoorden. (Onder)officieren moesten bijvoorbeeld niet werken.

Wel was de huisvesting ondermaats en kregen ze minder te eten dan de andere mijnwerkers. Aangezien ze gevangenen waren, ontvingen ze geen gewoon loon. De helft van het salaris ging naar de regering, de andere helft was gewoon zakgeld. Sommige bedrijven betaalden te laat of onvoldoende. Er was dus wel zeker sprake van een zekere vorm van uitbuiting. Eind 1948 vertrokken de Duitse krijgsgevangenen naar huis en de Belgische economie had hier een bonus gerealiseerd. Van alle Europese landen kende België tussen 1945 en eind 1946 de sterkste economische groei. Met dank aan de Wehrmacht-soldaten die deelnamen aan de Kolenslag.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

9 JANUARI 2020

3

Australische branden: wat u moet weten

Het was te denken. Telkens wanneer er iets scheefloopt op deze wereld, zijn er die een verband zien met klimaatverandering, de hedendaagse vervanger van God en de duivel als verklaring voor elk onheil dat de mensheid treft. In 2019 werd het klimaat onder andere verantwoordelijk geacht voor obese paarden, kleinere trekvogels, depressie bij kinderen en de aanvallen van ijsberen op dorpen in Siberië. Dat de branden in Australië voer zouden zijn voor klimaatalarmisten, was dus vreselijk voorspelbaar.

Toegegeven, op het eerste gezicht is het verband voor een keer minder vergezocht. Warmte en droogte zijn wel degelijk bevorderlijk voor vuur. Helaas, voor allen op zoek naar simpele verklaringen, is de werkelijkheid, zoals steeds bij de relaties tussen klimaat, weer en natuurrampen, heel wat complexer.

Geen enkel record gebroken Ten eerste - we hebben er ook al moeten op wijzen naar aanleiding van de klimaatklaagzangen over de branden in het Amazonegebied - zijn er nu niet meer bosbranden dan een eeuw geleden. Er zijn er zelfs veel minder. Alleen al sinds 2013 is de jaarlijks door branden verwoeste oppervlakte afgenomen met 25 procent. En dat is niet omdat er minder bomen te verbranden vallen: de globale beboste oppervlakte neemt al 35 jaar toe, vooral door menselijk toedoen.

Ten tweede is de droogte in Australië niet uitzonderlijk, eerder integendeel.

De gemiddelde neerslag in het land ligt een stuk hoger dan een eeuw geleden.

De jongste jaren waren wel de droogste in enkele decennia, maar vallen onder de normale variaties die elke klimaatzone ondergaat. Ook de gemeten temperatuur bereikte dit jaar geen record: de gemeten 48,9 graden Celsius in Penrith moet het nog steeds afleggen tegen de 51,7 graden van 1909 (1889 was mogelijk nóg warmer, maar de toenmalige meetapparatuur was minder betrouwbaar).

Het is, ten derde, ook niet evident om de temperaturen als hoofdschuldige aan te duiden wanneer de branden zich helemaal niet voordoen in de ongewoon warme gebieden van Australië, het zuiden en het westen, maar in het noorden en oosten, waar gewone seizoenstemperaturen van kracht zijn.

Tenslotte zijn de branden van dit jaar dan wel zwaarder dan de afgelopen jaren, maar nog steeds niet zo catastrofaal als Zwarte Zaterdag in 2009, toen 173 Australiërs omkwamen (tegen 24 in de huidige branden) of zo omvangrijk als het vreselijke inferno van brandseizoen 1974-75, toen minstens tien keer zoveel hectaren bos in de vlammen opgingen.

Waarom krijgt u deze info, die wat nu gebeurt in perspectief plaatst, nergens te horen? Omdat spectaculair nieuws verkoopt en omdat op simplistische klimaattheorieën in onze pers geen enkele rem meer lijkt te bestaan.

De schuldige mens De waarheid is dat bosbranden het resultaat zijn van een complexe veelheid van factoren, zoals temperatuur, windkracht, windrichting, vegetatie, droogte, oceaantemperaturen en de El Niño-cyclus. Als die allemaal gaan samenspannen, krijg je de ‘perfecte’ vuurstorm. Dan hebben we het nog niet over de meest variabele factor, die ook al niets met klimaat vandoen heeft: de meeste branden zijn aangestoken.

Dat de klimaatverandering geen verklaring kan bieden voor de Australische ‘bushfires’, betekent dus helaas niet dat de mens geen schuld treft. De ergste brandstichters zijn echter niet de pyromanen, maar zitten tussen de Australische beleidsmakers.

De Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië, wisten al dat ze elk jaar zelf kleine branden moesten

aansteken om hun woongebieden te beschermen en grotere, spontane branden te voorkomen. Abel Tasman, de Nederlandse ontdekkingsreiziger, rapporteerde al in de 17e eeuw over de brandlucht en het zwartgeblakerde landschap dat hij overal aantrof.

De methodes van de Aboriginals werden overgenomen en verfijnd door de kolonisten, die op gecontroleerde wijze de grassen en het lage struikgewas afbrandden of door vee lieten afgrazen, om zich zo te beschermen tegen grote, ongecontroleerde branden. Recentelijk werden deze praktijen echter ernstig aan banden gelegd onder groene druk.

Ecologisten beklaagden zich erover dat de gecontroleerde kaalslag negatieve gevolgen zou hebben voor de “fragiele ecosystemen” en vonden met hun wereldvreemde theorieën gehoor bij het beleid.

Protest van de boeren en zeer duidelijke waarschuwingen van gespecialiseerde brandbestrijders werden genegeerd.

Een Australische boer kreeg zelfs een boete van 100.000 pond omdat hij toch de ‘bush’ rond zijn huis had afgebrand.

Een jaar later ging de hele regio in de vlammen op. Slechts één boer werd gespaard: zijn boete bleek een goede investering.

Overal in Australië konden plantaardige brandversnellers welig tieren.

De gevolgen van het groene fanatisme zijn vandaag zichtbaar. Het is bepaald wraakroepend dat precies vanuit ecologistische hoek met een beschuldigende vinger naar klimaatverandering wordt gewezen.

De onzin regeert Het totale gebrek aan achtergrondinformatie over de Australische branden in onze media en het belachelijke gemak waarmee een complex gegeven wordt gekoppeld aan klimaatverandering, zeggen opnieuw veel over de belabberde staat van het debat over dat laatste.

Branden zijn natuurlijk spectaculair en het is normaal dat de media er veel aandacht aan besteden. Wie echter de indruk geeft dat bosbranden over de hele wereld toenemen, misleidt. Wie zonder grondige studie een oorzakelijk verband legt tussen natuurrampen en klimaatverandering, is een charlatan.

Eén ongeïnformeerde stem klonk vorige week wat luider dan de rest: die van acteur Russel Crowe. Deze inwoner van Australië liet er zondag in een boodschap op de uitreiking van de Golden Globes geen misverstand over bestaan: de branden waren het gevolg van klimaatverandering. De geloofsbelijdenis van Crowe en de prachtig gespeelde droefheid over de bosbranden vanwege andere acteurs maakten geen indruk op een nog radicalere collega die op het evenement het woord kreeg: Joaquin Phoenix noemde zijn collega’s hypocrieten die veel te weinig deden voor het klimaat. Het opbod van deugdvertoon onder filmsterren kan ongenadig zijn.

Ik vergeef het Crowe. De man man die zo schitterde als Maximus Decimus Meridius in Gladiator mag van mij al eens klimaatonzin verkopen. Het hoort tegenwoordig bij de beroepsvereisten. Op termijn komt de waarheid over klimaatverandering wel naar boven, Russel, “in this life or the next”.

JURGEN CEDER

BRIEFJE AAN BART SOMERS

In stilte gehuld Mijnheer de samenlever, Medio november brandde in Bilzen een toekomstig asielcentrum af. Gij waart in alle staten en gij tempeestte dat het geen naam had.

Zonder enig bewijs richtte gij heel gemakkelijk en goedkoop uw beschuldigende vinger in de richting van uw politieke aartsvijanden, die zich op zijn allerzachts gezegd vragen stellen bij de immigratiepolitiek die de regeringen van dit land voeren, maar die hun protest weliswaar altijd verbaal en democratisch ventileren. Mag het nog, ja?! Gij hadt bloed geroken en gij kwaamt in de media en in de Vlaamse Koepelzaal - als opperste ‘deuger’, Gutmensch en moraalridder - orakelen dat zij op zijn minst de verantwoordelijkheid daarvoor dragen en onbehouwen refereerde gij indirect naar de Rijksdagbrand in Duitsland in 1933.

Een slechte en ongelukkige vergelijking als ge ’t mij vraagt, want heel wat historici zijn het erover eens dat het regime toen zelf de boel in de fik stak om zo zijn politieke tegenstrevers te treffen… Verbinden, leren samenleven, kansen geven, tolerantie, respect,… en nog een hele vracht van goedkope slogans werden rond de oren van de ‘onverdraagzamen’ geslingerd.

Tot op vandaag is er evenwel nog steeds geen dader gevonden en stellen zich meer en meer mensen de vraag of er niets anders aan de hand is… Maar gij hadt uw punt gemaakt in de welwillende linkse media en genadeloos ingehakt op uw critici. Hoewel, veel Vlamingen vinden dat uw reactie er ver over was en zelfs buiten alle proportie.

Maar gij zijt ziende blind, zoveel is duidelijk. Want dezer dagen zijt gij stil, heel stil als men in Brussel, Gent, Antwerpen, Berlijn, Parijs, Straatsburg en nog andere Europese steden de wonden likt na de honderden brandende auto’s van onschuldige mensen tijdens de nieuwjaarsnacht, het grauwe spoor van vernielingen en ruig vandalisme. Beleefdheidshalve naamt gij daar afstand van en daar bleef het bij, zo in de zin van “loere, loere, dat is niet flink en dat mag niet”. Geen tirades en beschuldigingen aan het adres van de zichtbare en vaak herkenbare daders - of spreken we beter over kansenparels? - die onze samenleving echt verzieken en om zeep aan het helpen zijn. Geen vingerwijzigingen naar al die jonge gasten met een migratieachtergrond die de haat tegen het Westen uit hun thuislanden hier gewoon overnemen, ook nadat ze uit onze gulle hand alle mogelijke sociale voorzieningen krijgen. Geen kritiek op de negatieve balans van de migratie en het buitenlands asielcrapuul - en ik wil absoluut niet veralgemenen, verre van! - dat partijen als de uwe hier ongehinderd op onze samenleving losgelaten hebben. Geen herhaling van uw uitspraak in het Vlaams parlement vanuit uw ivoren en multiculturele walhalla-toren: “Als we het ernstig menen met onze humane waarden en de beschaving met de westerse waarden, dan staan we op het moment dat die worden aangevallen samen recht en verdedigen we die.”

Niets daarvan. Het was en is oorverdovend stil.

Gij kijkt de andere kant uit en laat u niet zien.

Bewust. En dus: medeplichtig aan de multiculturele ellende die onze eigen mensen treft.

Enkele weken geleden was er in het Vlaams parlement een interpellatie van het jonge

nieuwe parlementslid Sam van Rooy waarin hij u onder meer waarschuwde voor de nieuwjaarsnachtrellen van de ‘jongeren’ die gij zo stevig pampert. Gij zat erbij en haalde uw schouders op. Meer nog: gij lachte de jongeman in zijn gezicht uit alsof hij populistische fabeltjes stond te verkopen. Hij had gelijk en gij wist dat ongetwijfeld. Maar ja, zult gij gedacht hebben, ik heb daar geen last van, het zal niet mijn auto zijn die ze in brand zullen steken, want op oudejaarsnacht laat ik mij niet zien in de multiculwijken, laat staan in buurten die al helemaal ‘omvolkt’ zijn.

In Bilzen waart gij er als de kippen bij om ter plaatse te gaan, om met de burgemeester te gaan praten en zelfs een soort ‘verbindingsofficier’ aan te duiden. Zijt gij ondertussen al in Molenbeek geweest en met uw collega Moureaux gaan praten? Hebt gij vanuit de Vlaamse regering al stappen ondernomen ten aanzien van uw Brusselse collega’s om hen te overtuigen van het verbindende heilsmodel van de beste burgemeester ter wereld? De vragen stellen, is ze beantwoorden.

Ik kan u zeggen, mijnheer de minister van Samenleven, dat Vlaanderen de migratieoverlast en de daaraan gepaard gaande kosten die in de miljoenen lopen, beu is. Vlaanderen wil dat het stopt en dat wie hier keet komt schoppen, met zijn klikken en klakken buitenvliegt, en onze nationaliteit verliest. Jawel, er zijn vele inwijkelingen die zich voorbeeldig gedragen, die onze taal leren, die hun lot aan het onze verbinden en een respectabele bijdrage aan onze samenleving leveren. Zo doen de Vlamingen dat ook in het buitenland; en zo hoort het ook.

Het wordt dan ook hoog tijd dat gij uw oogkleppen gaat afdoen en niet meer op de boodschapper ‘schiet’, maar wel op het janhagel dat onze steden onveilig maakt, onze eigendommen vernielt, ons besteelt en voor het minste een mes trekt of anderszins agressief is.

Leer hén maar eens samenleven met ons.

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

4

Dossier

9 JANUARI 2020

Space Force en NAVO voeden spanningen tussen Oost en West Rusland en China zijn niet echt gelukkig met de creatie van een Space Force door de VS en de beslissing van de NAVO om nu ook de ruimte als afzonderlijk actiedomein te beschouwen. Bovendien kondigen zich in Europa vanaf februari grootschalige manoeuvres aan waarbij meer dan 20.000 Amerikaanse militairen zullen versast worden naar vooral Polen en de Baltische landen. Wie provoceert wie eigenlijk? En is zoveel militaire beweging volledig vrij van risico’s? ’t Pallieterke was wellicht het eerste blad in dit land dat berichtte over het idee van president Trump om een Space Force op te richten (’t Pallieterke van 13 juni 2018). Wat aanvankelijk een grap leek, is amper anderhalf jaar later een feit. Het Amerikaans congres keurde de nodige wetten goed en de rekrutering van 16.000 militairen is gestart, die de overgang zullen maken vanuit het burgerleven en de Air Force naar de Space Force. Wie behoort tot andere Amerikaanse strijdkrachten kan voorlopig de overgang niet maken.

Noodzaak Volgens de Amerikanen was de oprichting van die zesde gewapende macht een noodzaak, vooral nadat China in 2007 onaangekondigd een eigen afgeleefde satelliet in de ruimte vernietigde. Daarbij werd trouwens een hoop ruimtepuin gecreëerd. De voormalig staatssecretaris voor Defensie, Jim Mattis, stelde nog vorig jaar dat de VS de absolute superioriteit in de ruimte willen behouden en dat het land niet kan toelaten dat andere landen aanvalscapaciteit ontwikkelen om satellieten uit de ruimte te halen. Trump herhaalde die boodschap bij de ondertekening op 20 december 2019 van de wet die de oprichting van Space Force toelaat en de financiële middelen daartoe vrijmaakt. Die andere landen zijn dan voornamelijk China en Rusland. De VS willen niet alleen militaire satellieten beschermen, maar ook gps- en weersatellieten, communicatiesatellieten en alle ander ruimtetuig met belangrijke economische en/of wetenschappelijke waarde. De Amerikaanse autoriteiten benadrukken wel dat het niet de bedoeling is om de ruimte te militariseren of om (nucleaire) wapens in de ruimte te brengen.

Suprematie Toch heerst bij China en Rusland – en deels ook in Europa – de vrees dat het ruimteavontuur tot een nieuwe wapenwedloop kan leiden. Niet ongegrond, want in november 2019 kondigde NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg aan dat ook de NAVO de ruimte gaat beschouwen als operationeel terrein, naast het land, de zee, de lucht en de cyberruimte. Niet minder dan de helft van alle satellieten zou afkomstig zijn van NAVO-landen, met uiteraard de VS op kop. De beslissing van de NAVO lijkt in die zin logisch en sluit aan de bij de bekommernissen van de Amerikanen. China en Rusland beschouwen de intenties van de VS en de NAVO echter als een bedreiging en een regelrechte inbreuk tegen eerder gemaakte internationale afspraken om de ruimte als een vredevolle plek voor iedereen te beschouwen, niet militair te exploiteren en zeker wapenvrij te houden. De vraag kan gesteld worden wie hier provoceert.

Het is namelijk geen geheim dat de drie grootmachten ondertussen over de mogelijkheid beschikken om schade toe te brengen aan elkaars ruimtetuigen in vlucht. Op alle vlakken hebben de VS blijkbaar nog steeds de suprematie, maar de technologie ontwikkelt zich met rasse schreden. Poetin dweept er ondertussen mee nummer één te zijn met hypersonische raketten, die meer dan 30.000 km per uur halen, uiterst wendbaar zijn en daardoor een onvoorspelbaar ballistisch traject kunnen volgen. Bovendien is de

explosiekracht exponentieel in vergelijking met klassiek wapentuig en de gekende kernwapens, zonder gevaar evenwel voor radioactief afval of straling.

De Russen ontplooiden naar verluidt een eerste dergelijke raketteneenheid rond de jaarwisseling in het Oeralgebergte.

Volgens Poetin is geen enkel ruimteschild bestand tegen deze technologie.

Citaat van de week > Bart Maddens (KUL)

“Het einde van België komt dichterbij.”

Professor Bart Maddens van de KU Leuven liet zijn licht schijnen over de aanslepende federale regeringsvorming en kwam tot enkele rake vaststellingen. Hij ziet dat het einde van België nadert: “Met elke stembusgang komt het einde van België dichterbij, weet de politieke elite. En dat klopt ook. Het zijn de kiezers die, via een perfect democratische dynamiek, België steeds verder doen barsten.” En nog: “Het is twijfelachtig of de noodzakelijke systemische hervorming van België nog mogelijk is van binnen uit, langs een constitutionele weg. Wellicht zal men dat enkel kunnen doen buiten de bestaande Grondwet om.” En dan komt het Vlaams parlement in beeld… Als de Vlaams-nationale partijen daar in 2024 een overtuigende meerderheid kunnen halen en even buiten de grondwettelijke lijnen kleuren door te dreigen met soevereiniteit, ligt het einde binnen handbereik. Zijn visie sluit overigens naadloos aan bij wat ex-VB’er en nu N-VA’er Karim Van Overmeire samen met VB’ers Gerolf Annemans en Luk Van Nieuwenhuysen in hun “Project Vlaamse Staat” al veel jaren geleden vooropstelden: de sleutel ligt in het Vlaams parlement en bij de Vlaamse regering.

Defender-Europe 20 Terwijl Rusland en China een vermanende vinger opsteken naar de VS, kondigde de NAVO voor de komende maanden grootse manoeuvres aan in Europa. Vanaf februari start de militaire oefening ‘Defender-Europe 20’ waaraan 18 NAVO-lidstaten deelnemen. De oefening geldt als de belangrijkste sinds 25 jaar en brengt 37.000 militairen en meer dan 13.000 voertuigen in beweging in Europa. Het doel is het testen van snelle ontplooiingsmogelijkheden van grotere Amerikaanse eenheden via Duitsland naar Polen en naar de Baltische staten.

Een volledige Amerikaanse divisie, goed voor 20.000 soldaten met tanks en voertuigen, zal tussen februari en juli heen en terug de oversteek van de Atlantische Oceaan maken. Ze zullen aan land gaan in zes verschillende Europese havens, waaronder wellicht ook Antwerpen en Zeebrugge. Maar vooral aan Duitsland zal een sleutelrol worden toebedeeld tijdens de feitelijke manoeuvres in april en mei 2020. Het land zal een belangrijke transitieplek zijn van het militair verkeer, maar ook een groot logistiek steunpunt en een plek waar zich – althans volgens het manoeuvrescenario - mogelijk gevechten ontwikkelen. Gedurende de eerste helft van 2020 zullen bovendien andere militaire oefeningen in ‘Defender-Europe 20’ worden geïntegreerd. We hebben het hier dan over simulaties van cyberoorlog, stafoefeningen en – wie weet – ook ruimteoorlog.

Zenuwachtig Kremlin Vooral op het digitale slagveld is het volgens kenners niet uitgesloten dat Rusland, en mogelijk ook China, een beetje mee zal oefenen met de NAVO. Niet toevallig organiseert Rusland tegelijk ook enkele militaire oefeningen langs de Poolse grens en de grenzen van de Baltische staten. Dit alles is niet van aard om de spanningen tussen de NAVO-landen en Rusland te milderen. Sinds de Russische aanhechting van de Krim in 2014 zijn er regelmatig incidenten en provocaties langs Oost-Europese grenzen. Hier wijzen de NAVO-landen voornamelijk met een beschuldigende vinger naar Rusland.

Tijdens een toespraak in december 2019 beschouwde generaal Valery Gerasimov, chef van de Russische generale staf, de komende NAVO-manoeuvres dan weer als voorbereidingen op een langdurig conflict, waarbij een misverstand soms tot ernstige crisissituaties of zelfs tot oorlog kan leiden. Volgens hem baart de uitbreiding van de militaire structuur van de NAVO naar het Oosten het Kremlin zorgen, en een zenuwachtig Kremlin kan nooit goed zijn voor Europa of voor de vrede in het algemeen. Wellicht zullen de manoeuvres aan beide zijden ‘hoffelijk’ verlopen, maar uit de krijgsgeschiedenis blijkt genoegzaam dat dergelijke oefeningen nooit risicovrij zijn.

RIRO

HOMOPROTEST IN GENT Eind december kregen twee jonge homo’s rake klappen tijdens een avondje uit. Plaats van het gebeuren: Gent, hoofdstad van linkse tolerantie. Naar eigen zeggen werden de twee aangevallen door drie mannen. Die laatsten worden wel opgespoord, maar zijn nog niet gevonden.

Voorbije zaterdag kwamen een kleine 500 mensen aan de Kouter in Gent bijeen om te protesteren tegen alle vormen van geweld tegen andersgeaardheid. De actie kwam er naar aanleiding van de agressie tegen een homokoppel vorige week. In de toespraken werd meerdere keren uitgehaald naar de rechterzijde. “Mensen roepen op tot ‘gay-free zones’, zoals in Polen, en de rechtse partijen bij ons verzetten zich daar niet tegen”, luidde het onder meer.

Dat zijn straffe uitspraken, want wij hebben nog nergens zo’n oproep voor homovrije zones in Vlaanderen gehoord. Bovendien is er tot heden geen bewijs dat de kloppartij werd uitgevoerd door rechtse of rechtsradicale mannen.

Als de daders inderdaad uit die hoek kwamen, dan waren ze al lang opgepakt. Maar waar men ook nu weer zedig over zwijgt: in één bepaalde bevolkingsgroep is men zeer intolerant tegenover homo’s. Men wil die het liefst vanop hoge gebouwen naar beneden smijten. We zijn benieuwd of er ook in die richting gezocht wordt…

ASIELZOEKERS IN KOKSIJDE In 2015 vroeg Fedasil aan de verantwoordelijken van de legerbasis in Koksijde of er plaats was om circa 300 asielzoekers onder te brengen. Na onderzoek en onderhandelingen kon en mocht Fedasil twee leegstaande blokken en een polyvalent gebouw in gebruik nemen voor asielzoekers. Defensie heeft toen kunnen voorkomen dat ook andere voorzieningen werden afgestaan, aangezien deze actief gebruikt worden door de gekazerneerde militairen.

Er kwam tevens een nieuwe afsluiting dwars door de kazerne evenals een aparte ingang voor het asielcentrum. Een asielcentrum op grond van een militaire basis, dat zorgt voor

een extra veiligheidsprobleem en dus werden ook andere maatregelen genomen en betaald door Defensie. De aanwezigheid van honderden asielzoekers leidde in 2015 reeds tot een zeker ongenoegen onder het personeel van de legerbasis. Daar waar investeringen in de kazerne reeds jaren tot een minimum herleid waren vanwege de onzekerheid over de toekomst van de legerbasis, werden plots kosten noch moeite gespaard om het gedeelte dat in concessie aan Fedasil werd gegeven, weer tiptop in orde te brengen. Een aantal militairen werd door sommige asielzoekers gefotografeerd aan de ingang, wat door hen als intimiderend werd aangevoeld.

Nu wilde minister De Block er 400 asielzoekers onderbrengen, dus een honderdtal meer dan in 2015. Dit leidde wederom tot groot ongenoegen van de lokale bevolking en van haar Open Vld-partijgenoot, burgemeester Vanden Bussche; Het gedeelte van de kazerne dat in concessie aan Fedasil wordt gegeven valt immers niet onder de militaire bevoegdheid; bij problemen wordt de lokale politie ingeschakeld. Het is tekenend dat een Open Vld-burgemeester in verzet gaat tegen een beslissing van een Open Vld-minister. Na onderhandelingen tussen gemeentebestuur en ministerie werd het aantal uiteindelijk op 300 asielzoekers gezet.

5 minuten persoonlijke moed!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

Actueel

9 JANUARI 2020

5

Vlaamse autonomie vergt vastberadenheid, maar ook souplesse De verkiezingen dateren al van 26 mei. De Belgische boot is vastgelopen. Of het nu gaat over mobiliteit en verkeer, klimaat en milieu, veiligheid, migratie, energie, economische aanpak, vergrijzing, mobiliteit, begroting, enz… Het klopt dat dit land niks meer geregeld krijgt. Allemaal dossiers met een communautaire kleur. Het Vlaams Parlement moet zijn taak vervullen.

derale regeringsvorming in slaapmodus was gegaan. Over de informateurs Coens en Bouchez werd gezegd dat ze met hun babbeltjes met het middenveld niet meer deden dan wat rondjes draaien.

Ondertussen fantaseerden de Franstaligen voort over de regenboogcoalitie, waarmee CD&V volgens hen zou moeten collaboreren.

De Vivaldi-coalitie, noemen ze dat vierspan, naar de vier seizoenen (met rood, blauw, groen en oranje). Daarop volgde een voorspelbaar en niet eens subtiel applaus van veel Vlaamse opiniemakers. Wanhoop. Dat orkest zal niet spelen, tenzij ze bij CD&V hun Vlaamse achterban willen verjagen.

Benieuwd wat ze daar denken over het dilemma waarover hoogleraar Herman Matthijs (UGent, VUB) het had in Knack: “Er zijn maar twee pistes: een harakiri-regering of nieuwe verkiezingen”. Voor CD&V zou die regenboogcoalitie “een zeer moeilijke race worden om te besturen tegen de nummer één en twee in Vlaanderen, tegen N-VA en Vlaams Belang.”

Gwendolyn Rutten heeft met haar paarsgroene ‘move’ haar achterban al op de kast gejaagd. En dat met voorzittersverkiezingen voor de boeg. Dat komt wellicht niet meer goed. De kans is klein dat Joachim Coens ook CD&V in het moeras stuurt.

Afkoeling De vervelende verschillen tussen noord en zuid – cultureel, sociaal-economisch en politiek - werden in dit surrealistische land al bijna twee eeuwen lang verdrongen of weggestopt, onder meer in trage wetgeving, kromme compromissen en (zes) staatshervormingen, die al achterhaald bleken toen ze werden doorgevoerd.

De kloof werd alleen maar groter. Vlaamsgezinde partijen gingen resoluut voor meer Vlaanderen. Over snelheid en einddoel waren die het vaak oneens, maar de Vlaamse trein reed. Vooruit. Zo wilden het ook de traditionele partijen. Het probleem voor de stoet van federale formateurs is dat dit vandaag ook voor CD&V en een aanzienlijk deel van Open Vld de essentie blijft.

De kloof leidt in crescendo tot conflicten en geruzie, vooral bij verkiezingen en regeringsonderhandelingen. Regeringsvormingen (na de jongste wereldoorlog gemiddeld zo’n drie maanden) werden almaar moeilijker (194 dagen in 2007 met Leterme, 541 in 2010 met Di Rupo, 139 in 2014 met Michel… en we naderen de 250 na de verkiezingen van mei 2019).

“De tendens is dat het zwaartepunt verder naar de gemeenschappen en de gewesten verschuift, waar efficiënter kan worden bestuurd”, bevestigde Yves Leterme de visie van velen in zijn partij. Voor zover we weten sprak CD&V zich zelden of nooit uit voor het herfederaliseren van bevoegdheden. Dit ge-

PROTEST TIJDENS NIEUWJAARSRECEPTIE Tijdens de traditionele nieuwjaarsreceptie van de stad Antwerpen was er ook protest te horen. Activisten van Youth For Climate, Students for Climate Antwerpen, Extinction Rebellion Antwerpen, Make Noise For Climate, RedFox Antwerpen, Animal Resistance en Antwerpen Schaliegasvrij ontrolden vanop de voetgangersbrug over de Plantinkaai, waar op hetzelfde moment de nieuwjaarsreceptie van de stad doorging. Volgens Het Laatste Nieuws waren er een 50-tal activisten, maar dat was zeer ruim geteld… Wij telden er alvast een pak minder. Het protest richt zich tegen het Amerikaans chemiebedrijf Ineos dat in de Antwerpse haven een nieuwe productie-eenheid wil opstarten. Een investering van 3 miljard euro, goed voor een 400-tal nieuwe jobs in de toekomst. Ineos is echter de boeman van dienst, want de fabriek gaat schaliegas gebruiken.

Wat opvalt: zeven (7!) milieu-organisaties krijgen amper 30 man op de been voor een protestactie op een zondagvoormiddag.

O ja, RedFox is de jongerenafdeling (14 tot 18 jaar) van de PvdA en Antwerpen Schaliegasvrij wordt geleid door Pieter Lievens, eveneens een Pvda’er. Deze laatste kwam in september jl. in het nieuws toen hij als docent van de Karel de Grote Hogeschool zijn

reutel hoorden we alleen van sommige jongeren of een of andere oude krokodil (Martens, Eyskens …)

Franstaligen Kort voor Nieuwjaar veinsden de Franstaligen in een eindejaarsgesprek met Le Soir dat ook zij een staatshervorming wilden. Toonden ze zich hiermee plots vatbaar voor zoiets als voortschrijdend inzicht? Natuurlijk niet.

Met titels als “Franstaligen willen staatshervorming, maar eentje die N-VA niet lust”, probeerden de kwaliteitskranten de argwaan te minimaliseren. Alsof alleen de partij van De Wever tegendraads was. Maar de geoefende lezer weet dergelijke heuglijk nieuws meteen wel te plaatsen. Die leest bij nader toezien dat de Waalse partijpresidenten in hun bede niet veel meer doen dan het minimaliseren van de eigen problemen (door links gestuurd federaal en regionaal beleid (onderwijs, (jeugd) werkloosheid, financiën, economie, handel, migratiekost, sociale zaken…) en vooral pleiten voor meer België (herfederalisering van bevoegdheden).

De lezer kan dit met ons decoderen: de Franstaligen willen meer België, punt. Die boodschap zit ook nu weer verpakt in het dictaat “Solidariteit!”. “Moderniser l’Etat, ce n’est pas plus régionaliser encore”, zo dicteerde het MR-informateur Georges-Louis Bouchez.

Confederalisme Tijdens de kerstvakantie bleek dat de festudenten beloofde dat zij goede punten zouden krijgen op voorwaarde dat zij met allerlei klimaatacties druk zouden uitoefenen op Bart De Wever…

NIEUWE REGIONALISERING Voka, het netwerk van Vlaamse ondernemers heeft nog eens duidelijk taal gesproken. Tijdens de nieuwjaarsreceptie vorig weekend pleitte Wouter De Geest, voorzitter van Voka, voor een vergaande staatshervorming in 2024. Zo moeten de regio’s bevoegd worden voor de arbeidsmarkt en gezondheidszorg. De ambitie om verder te regionaliseren is vooral ingegeven door de ingewikkeldheid van de huidige bevoegdheden die dikwijls versnipperd zijn. Die staatshervorming is noodzakelijk “Niet om de solidariteit te ondermijnen, wel om ze veilig te stellen en te vermijden dat solidariteit liefdadigheid wordt”, aldus voorzitter De Geest. De bedoeling is een plan klaar te hebben tegen de nieuwe legislatuur in 2024. De Geest stelt trouwens vast dat er aan de andere kant van de taalgrens ook stemmen in die richting opgaan. Tot slot werd opgeroepen om werk te maken van een regeringsvorming op federaal niveau. Tja, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. We kunnen ons moeilijk voorstellen dat veel Voka-leden achter de linkse nota van PS’er Magnette staan.

Hoe moet het dan verder? Er zijn voorwaarden. We herhalen ze graag: alleen mits een goede verstandhouding tussen CD&V en N-VA kan politiek Vlaanderen sterk spelen.

Als de twee voormalige kartelpartijen hun Vlaamse ruggengraat rechten, zal de exodus van hun kiezers naar Vlaams Belang temperen. En zullen ze een deel van de proteststemmers zien weerkeren naar hun stal.

Verstandige VB-toppers, voor wie de belangen van Vlaanderen prioritair zijn, zullen wel inzien dat enige terugval in dit geval onvermijdelijk is. De partij heeft het al meegemaakt, zo’n vijftien jaar geleden. Een potje dat té snel opwarmt, kan overkoken. De partij van Van Grieken kan bij een volgende peiling of verkiezing eindigen in de buurt van de mooie verkiezingsscore van mei vorig jaar (om en bij de 20 procent). Zou dat een ramp te zijn voor Vlaams Belang?

Aanspreekbaar Daarna is het aan Tom Van Grieken om zijn Vlaamse rol te spelen. Kan en wil hij ervoor zorgen dat zijn partij zo snel mogelijk aanspreekbaar wordt voor andere partijen met wie hij op de Vlaamse weegschaal wil gaan staan?

We weten het wel, dit inzicht zal niet op applaus worden onthaald bij de radicaalste achterban. Maar moet hij die blijven meesleuren in een eeuwige oppositie? Wie in de droom niet verdwaast, weet wel beter.

Kunnen de Vlaams-nationalisten een absolute meerderheid halen in 2024, zoals de jong-

ste tijd wel vaker wordt gezegd? In Vlaanderen misschien. Maar de weg is lang. Misschien te lang. Nu het Vlaamse ijzer heet is, moet het gesmeed worden. Dat is belangrijker dan stoer doen achter de hekkens van de politiek.

Vindt Van Grieken een eigen weg, dan kan zijn VB mogelijkerwijze ooit mee denken en praten over de grote thema’s die de partijpolitiek van vandaag beroeren: staats(her) vorming, begroting, fiscaliteit, migratie, veiligheid, werk en arbeidsmarkt, defensie, abortus, euthanasie enzovoort. En dan kan hij mee sleutelen aan de Vlaamse toekomst. Met vallen en opstaan, en met compromissen, want ook dat is politiek.

Op tafel De Vlaamsgezinde partijen zouden nu – in het parlement of daarbuiten - dringend kunnen overleggen over een strategie voor onvermijdelijke confederale gesprekken met Wallonië. Streng, maar rechtvaardig. En zonder onderling gekrakeel, liefst. Ook liever met verstand dan met emotie of rancune. De Franstaligen moeten uit hun angst worden bevrijd en over de streep worden getrokken.

Elk overleg zal vooral gaan over de knikkers. Dus over naar de hamvraag, zoals Herman Matthijs ze stelt in Knack: “Hoeveel alimentatie wil het rijkere Vlaanderen geven aan de twee armere deelstaten?”.

Op dezelfde dag hoorden we hetzelfde signaal vanuit Waalse hoek: “Zoals bij een scheiding moet er een vorm van alimentatie komen voor de financieel zwakste partij in het koppel. Als die financiële kwestie geregeld is, kan er volgens mij voor de meeste Franstaligen over alles worden onderhandeld”, aldus Claude Demelenne, essayist en kenner van de PS. “Het zou verstandig zijn als de N-VA zich wat harder zou inspannen om de Franstaligen uit te leggen dat een bijna-onafhankelijk Vlaanderen Wallonië heus niet de nek wil omdraaien. Zelfs diehard flaminganten weten dat Vlaanderen niets te winnen heeft bij een straatarm Wallonië.”

Die vragen moeten nu worden gesteld, en de antwoorden erop moeten snel op tafel worden gelegd. Over de hoofdprincipes zeker.

Dat zou zelfs voor mogelijks vervroegde verkiezingen kunnen worden geregeld. Willen de nieuwe voorzitters van Open Vld of sp.a met hun partij in dit scenario mee, waarom niet?

Maar zonder kan ook.

Met een sterker Vlaams draagvlak, met gezond verstand, met sympathie voor de Walen en met een zekere autonomie voor het Brussels stadsgewest kunnen dan aan de Franstaligen de Vlaamse besluiten worden getoond. Te nemen of te laten. Zoniet rest er alleen nog het Vlaams Parlement waar een meerderheid de Vlaamse staat dan maar vleugels moet geven.

ANJA PIETERS

In het kader van 75 jaar weekblad ’t Pallieterke, organiseert Pro Flandria, Netwerk van Vlaamse ondernemers en academici, een

Academische zitting

De media in Vlaanderen Vlaanderen in de media Brussel Donderdag 26 maart 2020 om 20 u Houd de datum vrij!

Meer informatie in volgend nummer.

6

Dwars door Vlaanderen

Kleinzoon schreef boek over grootvader-oorlogsburgemeester

9 JANUARI 2020

ER ZIJN WEER KOOPJES TE DOEN…

Dictus Van den Maegdenberg Ludo, kleinzoon van Dictus Van den Maegdenberg, schreef een boek over zijn grootvader. Dictus was burgemeester van Zandvliet voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was in 1939 verkozen, niet op de lijst van het VNV, maar op deze van de Katholieke Vlaamsche Volkspartij.

Benedictus, die in de volksmond “Den Dikke” werd genoemd, was ongemeen populair. Als oorlogsburgemeester bezorgde hij honderden Zandvlietenaren een kostwinning op zijn 90 hectaren grote landbouwgronden, in zijn boerderij en in de conservenfabriek die hij tijdens de oorlog oprichtte.

Door omstandigheden geraakte Dictus evenwel verstrengeld in een conflict dat hem na de bevrijding voor het gerecht zou brengen. Een bombardementsvliegtuig van de geallieerden werd afgeschoten en stortte neer in de polder. Boeren ontfermden zich over de piloot die met zijn parachute uit het vliegtuig gesprongen was. Hij kreeg onderdak bij de gemeentesecretaris. Kort daarop werden een aantal personen die een rol in deze zaak hadden gespeeld door de Duitsers aangehouden en via de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen naar Duitsland gevoerd.

Sommige boeren werden langdurig ondervraagd en geslagen, maar klikten niet.

Bij de bevrijding werd “Den Dikke” als de schuldige aangeduid door het gepeupel. Dictus werd beschuldigd van verraad.

Bij hem thuis werd alles kort en klein geslagen en gestolen. Zij die heel de oorlog eten van hem hadden gekregen waren de ergsten. Toppunt was dat hij enkelen nadien terug tewerk heeft gesteld. Hij kreeg een straf van 12 jaar maar kwam vervroegd vrij (na 5 jaar). Toen men hem zijn burgerrechten terugbezorgde scheurde hij de brief in 100 stukken en zegde: “Ze moeten ze op een gouden schoteltje ko-

men aanbieden, want ik heb niets gedaan en niemand verraden.”

Historisch onderzoek Zijn kleinzoon en auteur heeft alles nagegaan om zeker te zijn van alle zaken die hij in zijn boek zou schrijven. Dit boek luidt het eerherstel van zijn grootvader in. Ondergetekende heeft “Den Dikke” goed gekend. Hij was een grote boer die ver vooruitzag. Hij stichtte niet alleen het “fabriekske” zoals de mensen in Zandvliet dat noemden. Maar hij liet de Keizerstraat tijdens de oorlogsjaren tergend langzaam aanleggen, zodat de jonge Zandvlietenaren die eraan werkten, niet naar Duitsland gevoerd werden om er te gaan werken. Hij was de eerste kweker van grove groenten.

Hij beheerde de Nieuwe Westlandpolder die ingedijkt werd door de Vrijwillige Arbeidsdienst voor Vlaanderen. Hij had in het hoogseizoen 300 mensen in dienst. En doorlopend zo’n 80-tal. Hij heeft honderden gezinnen tijdens de oorlog gevoed.

Het is goed dat districtsburgemeester Geeraerts (N-VA) het boek van Ludo Van den Maegdenbergh liet voorstellen op het gemeentehuis van Zandvliet, dat volgelopen was met belangstellenden. Geeraerts is dezelfde die er in slaagde een bestuur samen te stellen van N-VA en CD&V met behulp van het Vlaams Belang, zonder opdringerige socialisten.

STAF DE LIE Het boek “Benedictus Van den Maegdenberg 1905-1991” (306 blz.) is te bestellen via VdM.Maes@telenet.be, prijs 40 euro.

’t Pallieterke wordt 75 Volgende week worden drie nieuwe paletten Catalaanse cava geleverd. U kunt nog volop cava bestellen. Bestellen kan via www. klauw.be of telefonisch: 03 232 14 17. Ondertussen hebben al verschillende mensen gemeld dat het hele lekkere cava is (dat kunnen we op de redactie proefondervindelijk bevestigen) en ook ontvingen we de eerste foto’s van lezers die klinken op de gezondheid van ’t Pallieterke. Mag ik wederzijds aan al onze lezers eveneens een gelukkig, gezond en strijdbaar 2020 wensen. Op 17 mei 2020 vieren we de verjaardag van ’t Pallieterke. In het volgend nummer onthullen we ons feestprogramma.

KARL VAN CAMP

Een brandje met grote gevolgen Zoals we u in het laatste nummer van vorig jaar nog op de valreep konden meedelen, heeft het in het gebouw met ‘onze weelderige kantoren’ gebrand. Oorzaak was een kortsluiting in de elektrische installatie van onze onderbuur, in de kelder, met uiteraard ook schade aan onze elektrische installatie. Gevolg: geen elektriciteit meer, geen internet, geen computers, geen water, geen telefoon, geen verwarming. De herstellingswerken zijn in handen van de onderbuur en diens verzekering, dus zelf hebben we voorlopig geen zicht op de datum waarop onze kantoren weer terug beschikbaar zijn.

Ondertussen: - Kunt u nog steeds brieven opsturen per post. Een medewerker/ster komt regelmatig de brievenbus ledigen.

- Zijn we opnieuw telefonisch bereikbaar op de vaste lijn 03 232 14 17, want u wordt doorgeschakeld.

- Blijven we bereikbaar via e-mail (zie colofon op blz. 2).

Gelukkig is ’t Pallieterke een modern bedrijf dat met zijn tijd meegaat. Zo werken we al een tijdje ‘in de cloud’. Zet ons ergens op een eiland met een goede internetverbinding en we kunnen ook van daaruit werken. Niet alles aan internet is slecht…

KARL VAN CAMP

WISSELS IN ANTWERPEN De Antwerpse gemeenteraad gaat er binnenkort anders uitzien. Om te beginnen neemt Filip Dewinter afscheid van zijn functie als fractieleider van zijn partij om deze over te dragen aan Sam Van Rooy. Symbolisch gebeurde dat tijdens de voorbije nieuwjaarsreceptie van het VB in Antwerpen, officieel komt de wissel er tijdens de volgende gemeenteraad einde januari.

En dan was er nog Ludo Van Campenhout, schepen voor de N-VA en al jaren “sukkelend met zijn gezondheid” zoals dat heet. Ludo kampt

BRUSSEL

“Ça va encore...”

Over de hele lijn was oudejaar in Molenbeek (en elders in Brussel) voorspelbaar. Net als de reacties achteraf. Het zou voor sommigen een goed voornemen kunnen zijn in 2020 om sommige zaken met naam en toenaam te vernoemen, eerder dan ze kapot te relativeren.

Hoe bracht u oudejaarsavond door? Persoonlijk deden we dat op een, zeg maar, kleinburgerlijke manier. Binnen de grenzen van de redelijkheid, maar voldoende ‘haram’, als u begrijpt wat we bedoelen. En wat waren we blij ‘s morgens om nog met de wagen te kunnen vertrekken. In Molenbeek (en daarbuiten) hadden sommigen minder geluk, zij het dat hun vehikel zich in een andere prijscategorie bevindt dan het stalen ros van ondergetekende. Zo’n twintig stuks werden het voorwerp van een vreugdevuur op Sylvester. Daags voor oudejaar ondervroeg een ploeg van VTM een ‘local’ in het wereldberoemde Molenbeek. “Oudejaar zal rustig verlopen”, benadrukte hij. Waren er dan vorig jaar geen problemen?, luidde de vraag. “Niet zoals in Frankrijk”, antwoordde het individu lichtjes verontwaardigd. “Een auto of twee werd in brand gestoken, ça va encore...”

“Vlaamse obsessie” Het is maar waar men de norm legt natuurlijk. Eigenlijk zette die man, hij had zo dat verraderlijk lamme goedzak-voorkomen, de norm voor wat zou volgen. Relativering troef, althans toch in de communicatie. Akkoord,

er gingen wat auto’s in vlammen op. Er werd blijkbaar 200 man aangehouden (hoeveel zouden er ook vervolgd worden?). Maar kijk, de Brusselse politiezone’s werkten wonderwel samen onder één commando. OKW Brüssel, het kan. Hoewel. Toen minister van (lopende) Binnenlandse Zaken die wonderlijke ervaring aangreep om te pleiten voor een fusie van de zes politiezone’s, gingen de poppen aan het dansen. “Een Vlaamse obsessie”, klonk het aan Franstalige zijde. Alsof daarmee alles beter zou gaan? We durven er geld op inzetten, voor zover dit kader althans een stevige invulling krijgt. Maar dan blijft de vraag wie wordt ‘hoofd van de politie’.

Niet onterecht omschrijft men Brussel wel eens als een amalgaam van 19 baronieën. Je kan daar makkelijk 19 Pretoriaanse garde’s aan toevoegen, want zo is het precies hoe burgemeesters dat eigen korps zien. Enkele jaren geleden verklaarde Louis Tobback dat Charles Picqué, de eerste minister-president van de Brusselse regering, voor het idee van een gefuseerde politie gewonnen was voor zover die onder zijn controle zou komen te staan. Tobback was toen minister van Binnenlandse Zaken. Maar alvorens hij zijn schouders eronder zou zetten, moest hij

al jaren met een alcoholverslaving en ondanks enkele afkickbehandelingen, lijkt het maar niet te lukken. Al lang geleden had burgemeester De Wever duidelijk gemaakt aan Van Campenhout dat het zo niet verder kon. Na overleg zou Van Campenhout in oktober vervroegd stoppen met zijn schepenambt, maar alles is nu onverwacht in een versnelling geraakt. En zo moet Van Campenhout niet alleen af geraken van zijn drankprobleem, hij moet ook nog eens op zoek naar een nieuwe job. Hij wordt als schepen opgevolgd door Peter Wouters. Die kennen we nog als Vlaams parlementslid, maar hij raakte in mei jl. niet meer herkozen. Mogen we van hieruit Ludo al het beste wensen, want hij is en blijft een toffe knul…

KERSTSTALLEN

wel die garantie krijgen. ‘Se non è vero, è ben trovato.’ (‘Als het niet waar is, is het toch goed gevonden.’) En waarom zou het niet kloppen? Het is het Pretoriaanse verhaal, zij het op een ander niveau.

Diep probleem Maar terug naar Molenbeek, de gemeente waar zelfs een rode loper die op de stoep werd uitgerold in brand gestoken is. Gelukkig was de het onvolprezen De Standaard dat de moeilijkheden op oudejaarsavond in verband bracht met... alcoholmisbruik. Zonder twijfel een gesel op zo’n avonden, maar deze kwelling van Pelt tot Oostende lag in Molenbeek toch wat anders. Het is eerder een uitdaging om in het centrum van de gemeente überhaupt een vers getapte pint te vinden.

Eigenlijk is oudejaar in Molenbeek een soort cumulatiepunt, een moment waarop men oogst wat men gezaaid heeft, of op zijn minst gedoogd heeft. Het is een eruptie van een diep maatschappelijk probleem. De toestanden van 31 december trachten te relativeren door ze op conto van een bepaalde feeststemming, al dan niet gesublimeerd door drank of drugs, te schrijven is optisch bedrog. Rien ne vas plus… Dát is de werkelijkheid. En als we nu eens in 2020 de dingen bij naam noemen? Het zou alvast een mooi begin zijn.

KNIN.

De afgelopen weken werden kerststallen gevandaliseerd en of in brand gestoken in Vilvoorde, Ieper (3 keer beschadigd), Londerzeel, Watermaal-Bosvoorde, Marke, Herne, Duffel, Zondereigen. In de meeste gevallen werden de beelden beschadigd, maar in Zondereigen en Vilvoorde stonden de kerststallen in lichterlaaie. In Zondereigen ging het zelfs om een kerststal met levende dieren. In Vilvoorde scheelde het maar een haar of de Onze-Lieve-Vrouw van Troost, die er vlak naast ligt, was mee in vlammen opgegaan.

In Nederland gebeurde hetzelfde: in Moergestel, Dubbeldam (bij Dordrecht), in het Limburgse Vaal,… Wie maakt er eens een oplijsting? Het fenomeen is niet nieuw, maar waar het jaren geleden eens uitzonderlijk gebeurde, is er nu een tendens vast te stellen. Veel kerststallen worden ondertussen beveiligd met bijvoorbeeld plexiglas en bewakingscamera’s.

Bedenking van Dries van Langenhove op Facebook: “Mocht hetzelfde zo systematisch gebeurd zijn met moskeeën, het hele land stond in rep en roer.”

STEUN

SCEPTR machtig nieuws BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

Onze naaste buren

9 JANUARI 2020

Wie beschermt u tegen de rechters?

Net voor Kerstmis gingen regering en Tweede Kamer met vakantie. Dat was het moment voor de Hoge Raad - Nederlands hoogste rechtscollege - om een bom onder de democratie te leggen.

U kunt alles met veel juridische bijzonderheden lezen op de interessante webstek van journalist Syp Wynia, maar u krijgt hier een verkorte versie. In 1994 kreeg het kabinet Lubbers-Kok een zoveelste slag van de progressieve molen en liet een wet goedkeuren die stelde dat iedere vereniging, die volgens eigen zeggen het algemeen belang voor ogen had, een proces kan voeren tegen de staat. Indertijd was er kritiek omdat de grondwet stelt dat alleen de overheid dat algemeen belang voor ogen heeft.

Rechters op de stoel van de politici De rechter moet uitspraak doen in een concreet geschil tussen twee partijen, maar mag niet op de stoel van de wetgever zitten en oekazes uitvaardigen die heel Nederland moet gehoorzamen. Nochtans is dat gebeurd. De milieuvereniging Uganda stapte met succes naar de rechter met de eis dat eind dit jaar Nederland de broeikasuitstoot met ten minste 25 procent moet verminderen vergeleken met 1990. Zowel de Haagse rechtbank als het Haagse Gerechtshof en tenslotte de Hoge Raad gaven hun fiat en verwierpen het beroep van de Nederlandse overheid.

Dat Uganda is een vereniging van twee klimaatfanatici die verder geen leden heeft, maar geld ontvangt van progressieve bazen van de bekende Postcodeloterij, die met een

overheidslicentie loterijen organiseert. Wat zijn de wijde juridische achterpoorten waardoor de linkse niet-verkozen rechters in Nederland marcheren om de politiek op het strafbankje te zetten? De mensenrechten natuurlijk, die tot plezier van rechters en duurbetaalde advocaten almaar groter belang krijgen, want alles wordt tegenwoordig herleid tot een mensenrecht. Recht op een gezond leven is volgens het desbetreffend Europees verdrag inderdaad een mensenrecht. Maar zelfs het beruchte Europees Hof voor de rechten van de mens heeft zich alleen in concrete gevallen uitgesproken en rept niet over algemeen dwingende regels voor iedereen.

Die horde nemen de Nederlandse rechters schaamteloos wel en met een beroep op dat bindend Europees verdrag verklaren ze dat heel Nederland in gevaar is en zetten ze de politiek opzij. Linkse hotemetoten eisten zelfs dat de regering overleg pleegt met die twee activisten. Dat cijfer van 25 procent komt overigens uit de klimaatkoker van het klimaatpanel van de Verenigde Naties, maar is een suggestie. De Hoge Raad maakt er doodleuk een verplichting van.

Van niet-bindend naar bindend Natuurlijk schenden die vonnissen de scheiding der machten, maar rechters zijn onafzetbaar en kinderen van hun tijd.

Velen onder hen zijn politiekcorrecte klonen. Denk aan het

7

NEDERLAND

proces tegen Wilders, dat in een fatsoenlijke rechtstaat niet eens op rol zou gezet zijn. Ook Nederlandse rechters zijn kuddedieren die willen dat Nederland weer een voorbeeld is voor de rest van de wereld en gidsland speelt. Zij maken daarbij gebruik en misbruik van het grondwetsartikel dat onnozele politici indertijd goedkeurden en dat stelt dat internationale verdragen boven de Nederlandse wet en zelfs boven de eigen grondwet staan, want oh wat is Nederland deugdzaam en kosmopolitisch.

Nu is er buiten Nederland ‘voorlopig’ nog geen andere staat in Europa waar rechters zich ook boven de wet stellen om hun persoonlijke klimaatvoorkeuren door te drukken, maar in andere zaken is die ‘voorlopig’ al lang definitief. Denk maar aan de Europese (voor)rechten die asielbedriegers genieten waardoor politici geen maatregelen meer kunnen nemen om dat profitariaat direct aan de deur te schoppen. Denk aan de criminele politici in het Belgisch federale parlement, die zoals de schandknaap van Macron “aan de goede kant van de geschiedenis” gingen staan en daar in tegenstelling tot marionet Michel geen beloning voor kregen, maar een rammeling op 26 mei 2019. Het Nederlandse voorbeeld bewijst dat er rechters zullen te vinden zijn die eerlang het zogenaamd niet-bindend pakt van Marrakesh wel bindend verklaren. Die zullen mensen veroordelen die asielbedriegerijen niet aanvaarden, want volgens die schandtekst moet er positief gesproken worden over de invasie van gelukszoekers.

WILLEM DE PRATER

Lage emissiezone brengt miljoenen op voor de stadskas Vanaf 1 januari is het centrum van Gent een Lage Emissie Zone (LEZ). Na de forse verhoging van het parkeergeld en de boetes van het circulatieplan is dit een nieuwe bron van inkomsten voor het stadsbestuur. Er wordt verwacht dat de verkoop van vergunningen dit jaar meer dan zeven miljoen euro zal opbrengen.

Het parkeergeld, de boetes aan de knips en de vergunningen voor de LEZ samen zullen in 2020 vijftig miljoen euro opbrengen voor Stad Gent. Een mooi voorbeeld van hoe vele kleintjes samen een groot maken, of hoe ideologie en profijt hand in hand gaan. Het anti-auto-beleid van de groene schepenen is goed voor de stadskas.

De grootste verliezers aan de LEZ zijn natuurlijk de mensen die ofwel hun (niet zo oude) dieselauto moeten wegdoen en het verder zonder wagen moeten stellen, ofwel verplicht zijn een nieuwe te kopen om nog tot aan hun woning of hun werk te geraken. Binnen de zone gaat het om vierduizend bewoners en meer dan zeshonderd bedrijven die voertuigen hebben die te oud zijn. Bij de autohandelaars wordt niet geklaagd…

groen-blauw-rood-oranje stadsbestuurders grote plannen voor de toekomst. Tot nu toe ging alle aandacht naar het centrum. De ‘lusten’ (minder verkeer, schonere lucht) waren voor de binnenstad en de ‘lasten’ voor de rest van Gent. De hinder werd vooral verschoven naar de R40. Die ringweg waarlangs het verkeer omrijdt door het circulatieplan is ook de grens van de LEZ. Het stadsbestuur wil haar beleid uitrollen over heel het grondgebied van Gent. Als het lukt om de LEZ te vergroten, zullen niet duizenden maar tienduizenden Gentenaars hun auto moeten verkopen of betalen voor vergunningen. Ook het circulatieplan wordt in heel Gent ingevoerd. Elke wijk en deelgemeente krijgt een eigen miniversie.

Stad Gent is zelf niet klaar Het is de stad niet gelukt om haar wagenpark op tijd in orde te krijgen voor de LEZ. Ze kopen (bij zichzelf) vergunningen aan voor honderdvijftig wagens. Het gaat om wagens van zowat alle diensten: onderwijs, cultuur, welzijn, stadsontwikkeling, de fietsambassade en zelfs het dienstvoertuig van een schepen. In antwoord op de kritiek hierop zegt het stadsbestuur dat zij van plan zijn om hun wagenpark “verder te verduurzamen en te reduceren. Dit door het maximaal delen van de vloot door onze medewerkers en gebruik van duurzamere alternatieven zoals (bak)fietsen, …”. Daarmee weten ze op het stadhuis alvast wat met de extra miljoenen van de LEZ te doen. Zeven miljoen euro, dat wordt voor de schepen met de vervuilende dienstauto een hele mooie bakfiets.

Partijen in verkiezingsmodus Bij de partijen bezuiden de taalgrens luidt het officieel dat er de komende weken eindelijk een doorbraak moet komen in de federale formatie. Toch blijft voor de Franstalige partijvoorzitters de piste van vervroegde verkiezingen de meest realistische.

Geloven de Franstalige partijvoorzitters dat dit echt zal gebeuren? Officieel wel, maar binnenskamers niet. Bezuiden de taalgrens zit men in verkiezingsmodus. Daar zijn verschillen-

De techniek gaat vooruit. Auto’s worden steeds schoner.

De luchtkwaliteit in Vlaanderen verbetert jaar na jaar. Dat blijkt uit de data van de Vlaamse milieumaatschappij (te vinden op vmm.be). Wat is het nut van een LEZ? Het ingrijpende verbod op oudere dieselwagens in zo’n klein gebied, staat dat wel in verhouding tot de milieuwinst? Brugge besliste geen LEZ in te voeren. Rotterdam laat oude dieselwagens weer toe. Is het hele idee van een LEZ niet al achterhaald?

Krijgen de Gentenaars op deze vraag een eerlijk antwoord? Of wordt het een herhaling van de goednieuwsshow over het circulatieplan? Toen werd de luchtkwaliteit vooral gemeten vlakbij de knips (waar auto’s niet meer door mogen). Een politiek bestuur mag maatregelen opleggen in het algemeen belang, dat is hun opdracht. In een democratie horen ze daar ook correct verantwoording over af te leggen.

Guy heeft opnieuw de gemeenteraad gemist. Op geen enkele van de drie avonden liet hij zich zien. Het was er nochtans best woelig. Het sprookje van onze burgemeester over “allemaal samen de stad besturen” viel er aan diggelen. Bij momenten werd er zelfs heen en weer geroepen en geschreeuwd. Een sfeer waarin hij zijn staatsmanschap had kunnen tonen. Voor de rest zijn wij van mening dat gemeenteraadsleden die niet naar de raad komen, hun mandaat moeten verliezen.

MATHILDIS

Gesterkt door hun goede verkiezingsuitslag hebben onze

Francken en het klimaat

Heeft het zin?

Guy was er weer niet

Meer van hetzelfde

Een staatshervorming in 2024: dat is wat de Franstalige partijen in een rondetafelinterview tijdens de eindejaarsperiode plechtig beloofden. Wat Vlaamse politieke waarnemers al snel deed besluiten dat een nieuwe federale regering - wellicht een regenboogcoalitie van de traditionele partijen en de groenen - er dan toch zit aan te komen. De weg zou nu eindelijk openliggen voor een klassiek regeerakkoord met aan het einde van de rit een klassieke staatshervorming. De N-VA - die enkel een evolutie richting minstens confederalisme wil - wordt daarmee buitenspel gezet en zal nooit in zo’n scenario meestappen, is te horen. Bovendien proberen de informateurs George-Louis Bouchez (MR) en Joachim Coens (CD&V) een positieve sfeer rond de federale formatie te creëren. Gedaan met “paars-groen” of de “regenboogcoalitie”. Er moet een meer opbeurende boodschap komen: de Vivaldi-coalitie, wat zou wijzen op de verschillende kleuren van de vier seizoenen.

Het vertrekpunt is een liberaal-christendemocratische as die wordt aangevuld met andere partijen tot we aan minstens 76 federale Kamerzetels zitten.

Het bestuur wil op tien jaar tijd de CO2-uitstoot door het verkeer met twintig procent verminderen. Dat gaat niet over de vrachtwagens van de haven of het doorgaand verkeer op de snelwegen (die rijden over gewestwegen en daarvoor is de stad niet bevoegd), maar over het wagenpark dat over de gemeentewegen rijdt. Ze zijn goed op weg om hun doel te halen, niet door mensen aan te moedigen of te belonen, maar door hen te verplichten, te beboeten en op kosten te jagen.

de signalen voor. Nieuwbakken MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez laat er in vraaggesprekken geen twijfel over bestaan: zijn partij moet weg van de electorale vork van 22-25 procent en moet naar 30 procent mikken.

Vraag is of zoiets mogelijk is in een overwegend linkse paars-groene of regenboog/Vivaldi-coalitie. Bouchez en zijn Franstalige liberalen kunnen enkel beter scoren door de Waalse rechterflank aan te slaan. Bouchez probeert dat nu al te doen met een discours waarbij de N-VA wordt gespaard.

Kopstukken van deze partij zoals Theo Francken zijn nog altijd populair in Wallonië en Bouchez weet dat. Door zich op het vlak van economie, veiligheid en migratie te profileren als de Waalse versie van de N-VA, hoopt Bouchez te scoren in de stembus.

Bij Ecolo denkt men ook steeds meer aan verkiezingen.

De voorkeur bij de Waalse groenen blijft uiteraard een zeer linkse federale coalitie, maar Jean-Marc Nollet en de zijnen beseffen dat het momentum rond de klimaatdiscussie langzaam maar zeker aan het wegebben is. Dus waarom niet in het voorjaar van 2020 de electorale winst nemen? Ecolo heeft zich na de bekendmaking van de informateursnota van Paul Magnette ook vastgeklikt aan de PS. In de zeer linkse nota, met tal van extra uitgaven en zonder hervormingen op het vlak van pensioenen, zit water en brood voor Ecolo.

WALLONIE PTB onder vuur En dan is er de Parti Socialiste. Het is al een tijdje bekend dat PS-voorzitter Paul Magnette niet bang is voor verkiezingen. Zich profileren als dam tegen de N-VA levert de PS altijd electorale winst op. Bovendien lijkt de extreemlinkse rivaal PTB/PVDA op zijn adem te trappen. De aanval van de Waalse linkerzijde (PS, opiniemakers en de quasi-partijkrant Le Soir) op PTB-PVDA voorzitter Peter Mertens in december moet in dat verband worden gezien. Reden was een dubbelinterview in De Zondag met Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken.

Daar was Peter Mertens zijn extreemlinkse zelve. Vol rancune, ergernis en afkeer voor Van Grieken. Inhoudelijk stond Mertens nergens en maakte hij zich belachelijk. De VB-voorzitter liet het over zich gaan. Het was niet het eerste interview in die soort. Op het einde poseerden beide voorzitters wel voor een fotosessie. Dat leidde plots tot grote verontwaardiging bij PS en Ecolo: de voorzitter van de PTB die op de foto gaat met een “fascist”. Meteen kregen de neocommunisten alle drek over zich.

Het cordon sanitaire - in Franstalig België ook een cordon médiatique - werd doorbroken en dat kon niet, zo luidde het.

Een paar dagen lang werden de neocommunisten zwaar aangepakt. Het was bijna alsof een soort van nationaal-bolsjewistisch akkoord was gesloten tussen Mertens en Van Grieken.

Door de rustige kerstperiode waaide de rel relatief snel over, maar het is duidelijk dat deze aanval van PS/Ecolo op de PTB electorale doelen op korte termijn dient.

PICARD

8

Actueel

9 JANUARI 2020

DIPLOMATIEKE VALIES

Onwaarschijnlijke escalatie De geslaagde Amerikaanse aanslag op generaal Soleimani kwam ongemeen hard aan in Iran. Dat tegenreacties volgen, lijkt onvermijdelijk te zijn, mogelijk escaleert zelfs de hele situatie. En toch blijken er voor beide kampen elementen te zijn die dit net kunnen verhinderen. Sterker nog: op langere termijn kunnen ze bijdragen tot een kader voor heuse gesprekken tussen Washington en Teheran. De komende weken zal blijken hoezeer die factoren doorwegen.

Optocht van de Quds met het portret van Soleimani in Teheran (31 mei 2019, foto Shutterstock)

Tussen het afronden van deze rubriek en het moment dat dit blad verschijnt liggen ongeveer twee etmalen. Best mogelijk dus dat wanneer u dit te lezen krijgt, de crisis tussen Iran en de VS volledig geëscaleerd is, ook al lijken de meeste analisten niet al te pessimistisch ingesteld te zijn. Anders alvast dan de Amerikaanse jeugd bij wie, zo blijkt, de hashtag WW-III, Wereldoorlog III dus, sinds het treffen van generaal Soleimani bijzonder populair is geworden.

Maar alle krasse verklaringen en bedreigingen ten spijt, ziet het er ook hiernaar uit dat deze spreekwoordelijke soep bij het eten minder heet zal uitvallen dan bij het serveren, of kunnen we in deze met wat zin voor cynisme niet beter over ‘afserveren’ spreken.

directe aanleiding toelating te geven achter Soleimani aan te gaan, het worst case scenario noemde men het in diplomatieke middens.

Misschien niet goed beseffend wat de draagwijdte hiervan kon worden, maar er rotsvast van overtuigd dat hij niet voor een bangerik versleten mag worden. Er is ook een andere reconstructie die het heeft over een toestemming die eerder gegeven werd. Wanneer precies is niet duidelijk, maar het Pentagon had eerder al instructie gekregen de man neer te halen als de opportuniteit zich voordeed. Het valt natuurlijk niet uit te sluiten dat ook in dit tweede scenario, ook al zit de timing anders dan bij de eerste hypothese, de gevolgen slecht ingeschat werden. Of misschien net niet.

Trauma van 444 dagen

Oppositie tegen het regime

De manier waarop de toestemming om Soleimani te doden tot stand kwam, is essentieel om te begrijpen hoe de vork aan de steek zit. Zelf bleek de man er nogal gerust in te zijn. Jarenlang opereerde hij ondergronds, maar de voorbije jaren dook hij steeds meer in alle openheid op, van Teheran tot Damascus. “Ze kunnen me elk moment doden”, verklaarde hij volgens ingewijden, “maar dat durven ze niet aan”. Wel dus. Iran en de VS zitten al een hele tijd in een logica van reactie en tegenreactie. En waar Washington de economische duimschroeven stevig aangespannen houdt, nam de aanslagen op onder meer Amerikaanse doelwitten in Irak de voorbije maanden toe. Een Amerikaanse tegenreactie kwam er sowieso aan, maar dan volgde de belegering van de VS-ambassade in Bagdad. De belegeraars trokken zich terug, maar meer was niet nodig om het Amerikaanse trauma (de 444 dagen durende gijzeling in het Teheran van 1979) weer brandend actueel te maken. Ook in het Witte Huis.

Volgens één bepaalde theorie was dit voor president Trump de

Wat volgde was voorspelbaar.

Dreigende taal werd gesproken en honderdduizenden kwamen op straat, van Bagdad waar hij overleed tot zijn thuisstad Kerman, 1.300 km verder op. Via sociale media gingen beelden van een rode vlag die gehesen werd de wereld rond, het Iraanse symbool voor oorlog. En dan kwam de lijst eraan met mogelijke represailles die Teheran achter de deur had staan. Raketten, ontvoeringen, het saboteren van olietankers,… en dergelijke. De herinnering aan die raketaanval enkele maanden geleden op Saoedi-Arabië waarbij in één klap tien procent van de olieproductie voor enkele dagen uitgeschakeld werd, zit nog vers in het geheugen. Het zegt iets over het militair en terroristisch potentieel van het land, maar andere elementen spelen ook een rol. Het gewicht van de economische sancties (het BBP daalde het voorbije jaar met 9 procent), om nog maar niet te spreken van de tegenstellingen binnen het regime en de groeiende aversie van de bevolking ertegen.

Bestormde consulaten Teheran is in Irak ook niet zo populair als het graag laat uitschijnen. Het land mag dan al een Sjiitische meerderheid kennen, tegelijk moet vastgesteld worden dat het protest tegen de inmenging in Iraakse aangelegenheden groeit.

Zopas nog werden om die reden twee Iraanse consulaten bestormd.

Doorheen de jaren wist Teheran zijn invloedszone danig uit te breiden, alleen wordt dit niet door iedereen op handengeklap onthaald.

Wanneer men over de mogelijke Iraanse reacties reflecteert, komen

steevast ook de verlengstukken van het regime in de kijker. Hezbollah bijvoorbeeld dat in Libanon zou kunnen optreden, maar evident is dit niet. Het land wordt geteisterd door zware sociaal-economische onlusten waardoor het zich geen oorlog kan veroorloven. En net dat dreigt als Hezbollah (ondoordacht) optreedt. Ook aan de Houthi-rebellen in Jemen hebben ze in deze weinig; die zitten eindelijk aan de onderhandelingstafel en willen die kans niet verknallen. Stuk voor stuk zijn dit elementen die reacties bemoeilijken. Beter de dingen niet laten escaleren dan? En wellicht is dat ook een vraag die Donald Trump positief beantwoordt. Over minder dan tien maanden vinden in de VS presidentsverkiezingen plaats, wat betekent dat de herverkiezing van Donald Trump wel erg afhankelijk wordt van het al dan niet ontsporen van de huidige situatie. Voor hem komt het erop aan een gulden middenweg te vinden.

Waar hij niet als een zwakke president over mag komen, is er ook die isolationistische hoeksteen van zijn verkiezingsbelofte.

Komende onderhandelingen De voorbije dagen werden gedomineerd door de vrees op escalatie, maar wat als men die onder controle kan houden? Zou dit paradoxaal genoeg niet het kader kunnen worden voor een toenadering? Vlak nadat de dood van Soleimani bekend raakte, tweette Trump dat “Iran nooit een oorlog gewonnen had, maar ook nog nooit een onderhandeling verloren had”. Een hint? Een van de eerste beslissingen van Teheran was formeel het nucleaire akkoord (dat de VS eenzijdig had opgezegd), formeel de rug toe te keren. Anderzijds, zo benadrukken experts, zijn de stappen die gezet werden sinds de Amerikanen het akkoord ten grave droegen, makkelijk omkeerbaar zijn, waardoor de Perzen de deur op een (nieuw) akkoord op een kier laten staan. Afgelopen zondag nog verklaarde buitenlandminister Zarif dat dergelijke stappen gezet konden worden als de Amerikaanse sancties opgeheven werden. “Iran zal mogelijk een akkoord sluiten als het voelt dat de erfenis van de revolutie uit de jaren zeventig bedreigd is”, liet een diplomaat ‘off the record’ optekenen.

“Net zoals toen ze het pact dat ze in de jaren tachtig met aartsrivaal Irak sloten.” Laten we het maar beschouwen als een boodschap van hoop in wat toch nog als Kersttijd beschouwd kan worden.

MICHAËL VANDAMME

Buitenlands spervuur Ursula en de wereld Ursula von der Leyen, de nieuwe Führerin van de Europese Commissie, beweerde in een vlaag van overmoed dat “de hele wereld zich op de filosofie van de Green Deal zal oriënteren”. Waarom zagen we voor ons geestesoog Icarus neerstorten omdat hij te dicht bij de zon had gevlogen? En waarom dachten we daarbij aan die andere ideologen - Robespierre, Danton, Lenin, Trotzki, Mao,… - die hun revolutionaire utopieën over heel de wereld gingen verspreiden, als ‘lichtende bakens voor alle volkeren’? Toen waren de vijanden de aristocratie, de kerk en de kapitalisten; nu fossiele brandstoffen, kernenenergie en gezond verstand. Maar de utopieën blijven even… utopisch.

“Als iedereen ontwapende, zou er nooit meer oorlog zijn. Als iedereen eerlijk was, zouden er geen gevangenissen meer nodig zijn. Als iedereen…” Men kan het lijstje met dergelijke beweringen eindeloos aanvullen. Er is alleen één piepklein probleempje: er zal nooit een moment komen dat iedereen ontwapent en eerlijk wordt. Nooit. Iets dat alleen maar werkt ‘als iedereen het doet’, dat zal nooit werken. En dat geldt ook voor het klimaat. Zelfs alle EU-landen samen zijn maar goed voor negen procent van de uitstoot. Misschien, heel misschien, kan de EU alle lidstaten meeslepen in een collectieve industriële zelfmoord. En laat ons van het hyperoptimistische scenario uitgaan dat al die landen dan helemaal geen broeikasgassen meer uitstoten. Nul komma nul.

Maar zelfs dan zal dat dus nog geen tien procent van het probleem oplossen. Of misschien zelfs nog veel minder. Want alle landen buiten de EU, die niet in de groene heilsleer geloven, zullen natuurlijk hun kans grijpen en méér gaan produceren om de afzetmarkten over te nemen die de EU braak heeft laten liggen.

Met welke middelen gaat de EU dat beletten? Met donderpreken misschien? Als de rampscenario’s van de groenen waar zijn - maar dat zijn ze natuurlijk niet!

- dan zijn er maar twee remedies mogelijk: massaal dijken en kerncentrales bouwen. Al de rest is alleen symboliek. Met windmolens in plaats van gebedsmolens.

Geslaagde liquidatie De liquidatie van de superterrorist Soleimani is natuurlijk een goede zaak en het is een schot voor de boeg van de ayatollahs, die nu al in vier landen tegelijk op veroveringstocht zijn. Vijf als men de Sinaï meerekent. Hun tentakels zijn al heel diep in Irak en Jemen doorgedrongen, Libanon is helemaal een vazalstaat geworden en Syrië grotendeels.

Soleimani was een bekwaam bevelhebber, een goed organisator en een charismatische terroristenleider. Hij zal moeilijk te vervangen zijn. Maar zoals de Midden-Oostenspecialist Daniel Pipes opmerkte: “Als het bij deze ene liquidatie blijft, zal het de machtsverhoudingen niet wezenlijk veranderen.” Pipes ergerde zich wel aan het volgens hem impulsieve en onvoorspelbare gedrag van Trump. Hij noemde die onvoorspelbaarheid in zekere zin een troefkaart, omdat ze de vijand in onzekerheid houdt. Maar dat weegt niet op tegen het negatieve effect dat die onzekerheid bij de bondgenoten veroorzaakt.

Niemand weet nog in hoeverre hij op Trump kan rekenen. Volgens Pipes waren zelfs Trumps naaste medewerkers niet op de

hoogte van de droneaanval op Soleimani. Zelfs zij waren verrast.

Dat lijkt onwaarschijnlijk, maar Pipes is meestal zeer, zeer goed geïnformeerd…

Holle reactie Dat Iran het kernwapenakkoord heeft opgezegd, is zelfs geen ‘fake news’. Het is geen nieuws. Hoe dikwijls hebben ze dat al niet opgezegd? Bovendien leefden ze het akkoord toch al niet na. Wat betekent zo’n verklaring dan nog? De reactie van de Iraakse regering lijkt substantiëler te zijn: die eiste de terugtrekking van alle Amerikaanse troepen. Maar die pro-Iraanse regering is wel demissionair, en ze werd slechts met geweld in het zadel gehouden, onder andere door de troepen van Soleimani, die honderden betogers doodschoten. Op de sociale media werd er zowel in Iran als in Irak door duizenden mensen gejuicht omdat Soleimani eindelijk dood was. De liquidatie van Soleimani zal niet tot de val van de Iraanse ayatollahs leiden. Maar misschien wel tot de val van het Iraakse regime, dat nu al zeer gehaat is.

Eenzijdige oorlog Pipes ging niet in op de mogelijkheden van een “regime change”. De Amerikaanse boycot en de financiële kosten van de Iraanse interventies in Syrië, Irak en Jemen hebben het regime economisch uitgeput. Een groot deel van de Iraniërs is het bewind van de ayatollahs spuugzat.

De ayatollahs moesten niet alleen in Irak de protesten met bruut geweld neerslaan, maar ook in eigen land. Na het debacle in Irak is het Westen geneigd alle dictators maar in het zadel te laten zitten, zaakjes met hen te doen en er het beste van te hopen. Meestal krijgt men dan het slechtste. Dat is geen beleid. Dat is passiviteit.

Heel de situatie lijkt op de ‘drôle de guerre’ van september 1939 tot mei 1940. De nazi’s veroverden Polen, terwijl de geallieerden bijna werkeloos toekeken.

Zo kijkt het Westen nu passief toe hoe de ayatollahs het ene land na het andere inpikken en overal in Europa terreurcellen installeren.

Het gaat niet om ‘spanningen’ tussen Iran en de VS, niet om ‘incidenten’ of ‘escalaties’. Dat zijn allemaal eufemismen. Iran is in oorlog met het Westen. Het heeft onze ondergang gezworen en we zouden dat beter ernstig nemen.

De terroristen van Soleimani hebben in totaal al zeker 600 Amerikaanse militairen gedood. Trump heeft eindelijk één keer teruggeschoten. Het had veel eerder moeten gebeuren. En er zou nog veel meer moeten volgen. Er zijn zinvolle doelwitten genoeg. De Revolutionaire Garde van wijlen Soleimani, de nucleaire installaties van Iran en natuurlijk… de leidende ayatollahs zelf.

Mentor met vleesbijl Herinnert u zich Lee Rigby, de Britse soldaat die in Londen door twee zwarte jihadi’s werd neergestoken en met een vleesbijl doodgehakt? Hij was toen buiten dienst en ongewapend. Een van die slachters werkt nu zogezegd mee aan de deradicalisering van andere terroristen, als mentor.

Hij is ingeschakeld in dezelfde gevangenis waar ook de moordenaar ‘gederadicaliseerd’ werd die later op Londen Bridge een deradicaliseringsambtenaar en een stagiaire vermoordde. Het klinkt tragikomisch, maar het is helaas echte, bloedige, levensgevaarlijke politiek correcte waanzin.

Het nabije buitenland

9 JANUARI 2020

DE BANALE JIHAD Vorig weekend vonden nog maar eens twee mes-aanvallen plaats in Frankrijk. Overheden en politie proberen de feiten steevast te minimaliseren door te verwijzen naar een “verwarde man” die verantwoordelijk is voor de steekpartij. Terwijl het duidelijk is dat het hier keer op keer om geradicaliseerde moslims gaat. De jihad heeft een totale banaliteit bereikt.

Metz in Lotharingen en Villejuif ten zuiden van Parijs. Twee plaatsen die kunnen worden toegevoegd aan de lange lijst van steden, gemeenten en wijken waar toevallige voorbijgangers het slachtoffer werden van een man die willekeurige mensen aanviel met een mes. Meestal een “psychisch gestoorde” of “een verwarde man”, zo laten prefect, politiecommissaris of burgemeester snel weten. Nog voor het onderzoek is afgerond. Een soort van zelfcensuur die al snel botst met de realiteit.

In Villejuif spaarde de dader een voorbijganger omdat die gezegd had moslim te zijn en een islamitisch gebed kon opzeggen. Toen dat bekend raakte, moesten de overheden bijsturen. Zo liet de procureur van de Republiek het volgende weten: “De grote psychiatrische stoornissen van de dader werden bewezen. De onderzoeken van de afgelopen uren hebben echter ook duidelijk gemaakt dat de verdachte geradicaliseerd was en zich grondig voorbereid had. Hij hanteerde een doordachte en selectieve moorddadige koers.”

De aanvallen in Villejuif en Metz zijn de zoveelste in een lange reeks. Af en toe loopt het goed af, maar meestal vallen er zwaargewonden en doden. In Villejuif overleed een man.

Een dode die men kan toevoegen aan een ondertussen lange reeks. Oktober 2017: twee vrouwen worden de keel overgesneden in een station in Marseille. Eind augustus worden

Si la France m’était contée mensen neergestoken aan een bushalte in Villeurbane. Vergeten we ook niet de moordpartij van een politiebeambte op collega’s in oktober vorig jaar in Parijs. Frankrijk houdt de cijfers bij: sinds Mohamed Merah, een zelfverklaarde jihadist, in maart 2012 zeven mensen, waaronder drie kinderen, vermoordde tijdens verschillende schietpartijen in het zuidwesten van Frankrijk, zijn er in het land meer dan 260 doden gevallen door moslimterrorisme. De bloedbaden op Charlie Hebdo begin 2015 en de Bataclan later dat jaar liggen nog vers in het geheugen. De andere kleinere steek- en moordpartijen worden sneller vergeten. Er lijkt een vorm van gelatenheid te ontstaan. En machteloosheid. De banaliteit van de alledaagse jihad. Wanneer deze gebeurtenissen volgens opiniemakers als Eric Zemmour worden gezien als een voorbode van een religieus geïnspireerde burgeroorlog, dan wordt op de boodschapper geschoten.

Geradicaliseerd in 48 uur Beleidsmakers steken hun kop in het zand. Onderzoek naar de radicalisering krijgt weinig aandacht. Nochtans komen vorsers tot interessante inzichten. Zo is er slechts 48 uur nodig voor een zogenaamde eenzame gek om een terrorist te worden.

Bovendien gaat het hier vaak om bekeerde moslims. Het zijn slechts af en toe Noord-Afrikaanse immigranten van de tweede of de derde generatie. Neen, de messentrekkers komen uit de klassieke Franse voorsteden waar er een mix is van drugs- en wapencriminaliteit. Meteen zitten we bij de essentie van het probleem: de broeihaarden van de radicale islam zijn de voorsteden. Waarbij men de invloed van armoede en achterstelling niet moet overschatten. Integendeel, veel bewoners in de banlieues zijn rijk geworden door

NIEUWJAARSWENSEN De Britse koningin, de aftredende leider van de socialistische oppositie, alsook Prime Minister Boris Johnson, alle drie kwamen ze met Kerst- en nieuwjaarswensen voor de dag. De boodschap die de drie publieke figuren brachten was nogal verschillend.

Duidelijk is dat het Verenigd Koninkrijk wederom een enerverend jaar tegemoet gaat.

Uitgebluste opa “’t Is goed in ’t eigen hart te kijken, nog even voor het slapen gaan”, zo leerde ons de Antwerpse schrijfster en dichteres Alice Nahon. Als er één volkje is dat kampioen is in het van zich afschuiven van verantwoordelijkheden, dan is het wel de sociale kaste der politici. Jeremy Corbyn leed onlangs als Labour-partijleider een verpletterende nederlaag. Van de 242 zetels in het Lagerhuis bleven er na de jongste stembusslag nog slechts 202 over. Corbyn stuwde in de jongste jaren zijn partij richting “hard-links” en verloor aldus de gematigde kiezer. Al snel toen de uitslag op 12 december bekend raakte, kondigde de leider aan dat hij de volgende verkiezingen zijn partij niet meer zal aansturen.

Dat was midden december. Amper twee weken later klonk de nieuwjaarsboodschap van Corbyn al heel anders. Hij kwam niet verder dan: “2019 was me het jaartje wel, voor ons land en voor de Labour-beweging.” Ja, dat kan je wel zeggen.

Criticasters ontvlamden toen ze de nieuwjaarsboodschap zagen. De uittredende socialistische partijleider leek niet de minste verantwoordelijkheid op zich te nemen voor het fiasco dat op 12 december plaatsgreep. In plaats van een mea culpa te slaan, begon Corbyn meteen met het waarschuwen voor zaken als klimaatverandering en de groeiende armoede. “Wij zijn de enige weerstand tegen Boris Johnson.

Waarheid en leugen Meer optimisme viel er te bespeuren bij Boris Johnson.

In zijn nieuwjaarsboodschap riep de Prime Minister de bevolking op om de tegenstellingen achter zich te laten. “2020 biedt een kans om het Verenigd Koninkrijk weer verenigd te laten zijn”, aldus Johnson. Al beseft de regeringsleider maar al te goed dat het Verenigd Koninkrijk sterk verdeeld blijft. Vooral in Noord-Ierland en Schotland is de weerstand tegen de Brexit groot. Toch benadrukte Johnson in zijn toespraak nog maar eens dat Groot-Brittannië tegen het einde van deze maand de Europese Unie formeel zal hebben verlaten. “Wij zullen als soevereine natie vanaf dan weer zelf beslissen over ons geld, onze grenzen, onze wetgeving en ons handelsbeleid.” Hier gaat de Conservative wel heel sterk met de waarheid op de loop.

Johnson doet alsof er geen overgangsperiode met de EU bestaat. Het Verenigd Koninkrijk blijft na februari wel degelijk nog gebonden door de Europese wetgeving inzake de interne markt voor goederen, diensten en personen. Ook

GROENE PEDOFIELEN

Bei uns in Deutschland

De Grünen zijn gevaarlijke gekken. En echt niet alleen inzake islam, immigratie en klimaat… Het ging verloren in de euforie rond Merkels “Wir schaffen das”, maar in 2015 kwam aan het licht dat partijleden van de Grünen, vooral in Berlijn, jarenlang pleidooien hadden gehouden voor pedofilie. Drie mannen werden daarbij met naam en toenaam genoemd: Hartmann, Ullmann en Karst.

dofielen dus, en er kon over alle meningsverschillen gediscussieerd worden, zonder dat de leiding ingreep. Daardoor kregen de georganiseerde pedofielen vrij spel om hun perversies te verkondigen en nieuwe ‘volgelingen’ te ronselen.

Wolfgang Wieland, een medestichter van AL die later voor de Grünen werd verkozen in de Bundestag en burgemeester en senator werd in Berlijn, gaf later toe dat er aan de slachtoffers van pedofielen nooit werd gedacht…

Zij waren actief bij de Grüne groeperingen van homo’s ‘schwulen’ in het jargon - en probeerden daar steun te werven voor het legaliseren van pedofilie. De meeste homo-organisaties waren toen voorstander van het verlagen van de leeftijdsgrens, zodat volwassenen ongestraft seksuele relaties konden hebben met jongere tieners (m/v). In die context leek de stap naar de legalisering van pedofilie slechts een kwestie van gradatie. Moest de leeftijdsgrens op veertien liggen? Op twaalf? Of nog lager? Ullman en Karst mochten deze perverse discussies aansturen, hoewel men wist dat zij allebei al in de gevangenis hadden gezeten wegens seksueel misbruik van minderjarigen.

In 1981 stond Ullman als onafhankelijke op de lijst van de Grünen in Neukölln. Karst sloot zich in 1983 aan bij de West-Berlijnse “Alternativen Liste”, een voorloper van de Grünen, terwijl hij nog in de gevangenis zat wegens seksueel misbruik. In 1992 richtte hij de groep “Jung und Alt” op, die zich binnen de homobeweging bezighield met het bespreken van seksuele relaties tussen jongeren en volwassenen. Op nationaal niveau hielden de Grünen enigszins afstand van de pedofiele beweging, maar in Berlijn niet. Dat paste volledig in het tweeledige wereldbeeld van de Grünen en AL. Volgens hen heeft iedere minderheid het recht te bestaan, ook de pe-

Seks met kinderen Renate Künast, die voor de Grünen fractieleidster en minister is geweest, beweert nu met goed geacteerd berouw: “Ik kan er alleen met afgrijzen aan denken, wat wij mensen aangedaan hebben door überhaupt debatten over strafvrijheid voor seks met kinderen toegelaten te hebben. […] We hebben niet ingezien dat daarbij taboes opengebroken werden die men niet mag openbreken. Er was een tekort aan gevoel voor wie bescherming nodig had.”

Gewone mensen vinden seks met kinderen instinctief weerzinwekkend, maar Grünen duidelijk niet. Hun natuurlijke gevoelens en morele oordelen zijn duidelijk afgestompt. Daniel Wesener, parlementslid voor de Grünen in Berlijn, bevestigde dat er in groene homokringen een zeker ‘opportunisme’ bestond tegenover pedofielen. Alleen een vrouwengroep uit Kreuzberg wilde niets weten van ‘seksualiteit met wederzijdse goedkeuring’ tussen volwassenen en kinderen. Dat was in die jaren trouwens niet alleen in Berlijn zo. In andere landen was het algemene patroon binnen de homobeweging heel dikwijls ook dat mannelijke homogroepen positief stonden tegenover de legalisering van pedofilie, maar lesbiennes niet.

In 1985 stelde de “Landesarbeitsgemeinschaft Schwule und

FRANKRIJK

allerlei lucratieve criminele activiteiten. En via die misdaadnetwerken komen ze terecht in wat men de “islamitische ecosystemen” noemt. Daar verscheen recent een interessant boek over: “Les Territoires conquis de l’islamisme” (PUF).

Daarin wordt uitgelegd hoe de radicale islam zich eerst verspreidt in de misdaadbendes en daarna doorsijpelt naar scholen, moskeeën, sportclubs en handelszaken. De zwakke schakels in de samenleving worden snel gedetecteerd. Vooral de stroming van het salafisme speelt hier een belangrijke rol. Die leidt direct naar het jihadisme. Er wordt een wij-zij en antiwesters discours gehanteerd. De voormalige minister van Binnenlandse Zaken, Gérard Collomb, was één van de weinigen die de feiten durfde benoemen: “De bevolking in bepaalde wijken leeft meer en meer naast elkaar en straks tegenover elkaar.”

De olifant in de kamer In deze tijden dat het Midden-Oosten opnieuw in brand staat, kan het geen kwaad te verwijzen naar de zeer concrete oorzaken van deze radicalisering en de zaken te benoemen zoals ze zijn: salafistische imams die gefinancierd door buitenlandse mogendheden hun haatboodschap prediken.

Buitenlandse zenders verspreiden haatboodschappen richting niet-moslims. De Franse politici weten waar die vandaan komen en wie de financiers zijn: vermogende figuren uit Saoedi-Arabië en Qatar. Maar blijkbaar durven president en regering de olifant in de kamer niet te benoemen. En durven ze niet in te gaan tegen landen die belangrijke afzetmarkten zijn, onder andere voor de Franse wapensector. Bovendien heeft Qatar via aandeelhouderschap van onder andere haar staatsfonds al jaren een voet tussen de deur bij tal van Franse bedrijven.

SALAN

Right or wrong Wij zullen iedere dag op straat en in het parlement aan de frontlinie staan (…) ons gevecht gaat onverminderd voort”, aldus Corbyn. Het grappige nu is dat er uit de videoboodschap van de neo-marxist niet de minste geloofwaardigheid of weerbaarheid uit ging. We zagen een makke, uitgebluste opa. De woorden en het beeld konden niet sterker aan elkaar tegengesteld zijn. Dat ontging ook Michael Dugher niet, een voormalig parlementslid voor Labour: “Corbyn gedraagt zich als een Japanse soldaat in 1945 die maar niet wil toegeven dat hij de oorlog verloren heeft.” Van je partijgenoten moet je het hebben. Intussen kondigt de ene na de andere socialist aan om een gooi te doen naar het partijleiderschap.

9

ENGELAND wacht er nog een echtscheidingsfactuur die de Britse belastingbetaler miljarden zal kosten. “2020 is het jaar zonder verkiezingen, zonder referenda”, zo vervolgde de Prime Minister zijn nieuwjaarswensen. In Schotland hoort de nationalistische Nicola Sturgeon en tevens First Minister van de deelstaat het alvast donderen. Sturgeon en haar partij de SNP roepen steeds luider om een nieuw onafhankelijkheidsreferendum. Johnson drukt de hoop op een legaal referendum dus meteen de kop in. Gaan de Schotten zich aan Catalaanse toestanden wagen met een sprong in het duister?

Hobbelig jaar Niet alleen Jeremy Corbyn is goed in het toepassen van verbloemend taalgebruik. Ook koningin Elizabeth kent er wat van. In haar boodschap stelde zij dat “2019 een nogal hobbelig jaar was”. Dat kan je wel zeggen. Er was niet alleen het gedaas over de Brexit, maar ook in haar eigen familie zijn vorig jaar de nodige problemen aan de oppervlakte gekomen. Er is de heisa rond het misbruik van een minderjarige door prins Andrew, maar ook rond Meghan Markle, de vrouw van prins Harry, is er het een en ander te doen geweest. Markle zou zich allerminst goed in haar vel voelen, te midden van alle media-aandacht. Opvallend detail: op het bureau waaraan de koningin haar landgenoten toesprak, stonden foto’s van leden van de koninklijke familie. De foto van Harry en Meghan ontbrak. Volgens de woordvoerder van het paleis moet hier niets achter gezocht worden en wilde Queen Elizabeth enkel de foto’s van de eerste troonopvolgers tonen.

De koningin hoopt alvast dat de rust mag terugkeren in 2020. Ze maakte dit duidelijk door te stellen dat duurzame maatschappelijke verandering er altijd komt door vele kleine stapjes, niet door grote sprongen.

LVS

DUITSLAND Päderasten der Grünen“ het document “Sexualität und Herrschaft“ voor. Daarin stond letterlijk: “Seksualiteit met wederzijds toestemming is een vorm van communicatie tussen mensen van alle leeftijden, geslachten, religies of rassen, en moet tegen iedere inperking beschermd worden. […] Geweldloze seksualiteit moet voor alle mensen vrij zijn.” Deze tekst werd door de Grünen in Nordrhein-Westfalen goedgekeurd met 76 stemmen voor en 53 tegen. Er kwam echter protest vanwege de basis en de tekst werd teruggetrokken. Niet uit principe, maar uit vrees voor stemmenverlies.

Nog in 1988 schreef Volker Beck dat “een decriminalisering van pedoseksualiteit gezien de huidige algemene criminalisering ervan dringend noodzakelijk is”. Toen hij daar kritiek op kreeg, probeerde hij zich eruit te liegen door te beweren dat de uitgever zijn tekst had vervalst. Tot het oorspronkelijke manuscript teruggevonden werd. Er was niets vervalst. Officieel distantieerde hij zich van zijn vroegere standpunt, maar hoe geloofwaardig was dat na zijn vorige leugens? Beck is nog steeds parlementslid voor de Grünen en hun voorman inzake de holebirechten.

En tenslotte zijn er de beschrijvingen van Cohn-Bendit over zijn pedofiele activiteiten in een ‘antiautoritaire’ crèche. Later beweerde hij dat het slechts een provocatie was en dat hij nooit écht seksuele handelingen met kinderen had gepleegd.

Moeten we dat zomaar geloven? Cohn-Bendit heeft zijn archiefmateriaal laten onderbrengen in de afdeling “Grüne Gedächtnis” van de Heinrich Böll-Stichting. Volgens de Frankfurter Allgemeine zitten daarbij 40 partijdocumenten onder het trefwoord “kindermisbruik”. Twee daarvan zijn nog ontoegankelijk tot in 2031. Een van die twee gaat over Cohn-Bendit.

PAUL BÄUMER

10

Beeldspraak

9 JANUARI 2020

MEDIALAND

FILM Een mens zou dan denken: al die politicologen en commentatoren, die er zo snel bij waren om Walter De Donder te veroordelen voor zijn ‘uitschuiver’, gaan die er nu ook even snel bij zijn om Dalilla Hermans meteen te corrigeren en haar op haar plaats te zetten? Het zal de lezer wellicht niet verbazen, maar op de uitspraak van Dalilla Hermans kwam zo goed als geen enkele reactie. En al zeker in De Standaard niet, die nochtans, als ze als zelfverklaarde kwaliteitskrant consequent zou zijn, haar eigen kerst-essayiste genadeloos had moeten afkraken als iemand die tot de buik sprak.

Waarom het verschil in behandeling? Eenvoudig: Walter De Donder betreurde de omvolking, terwijl Dalilla Hermans ze bejubelde. Walter de Donder had ongelijk omdat hij de omvolking betreurde, en precies omdat hij de omvolking betreurde, werd die omvolking meteen ook in alle toonaarden door de media ontkend. Wanneer Dalilla Hermans diezelfde omvolking triomfantelijk bejubelt als een overwinning op de ‘witte man’, hoeft de omvolking natuurlijk ook niet ontkend te worden.

Jojo Rabbit Het jaar goed beginnen? De gevierde regisseur Taika Waititi geeft ons na afloop van al die gezellige feestdagen toch nog iets om naar uit te kijken: de release van zijn satire “Jojo Rabbit”, in België gepland op 29 januari.

Oudejaarsrellen Ruzie bij de VRT houdt aan 2020 belooft een interessant jaar te worden voor de VRT. In het laatste nummer van vorig jaar hadden we het in deze rubriek nog over de ruzie aan de top ervan. Kort samengevat willen algemeen directeur Paul Lembrechts en de rest van de directie Peter Claes, directeur media en productie, zo snel mogelijk de laan uitsturen wegens een ‘deloyale houding’. De raad van bestuur wil echter niet volgen, en Luc Van den Brande heeft ondertussen zelfs een externe bemiddelaar aangesteld om de zaken onder controle te brengen.

Kwatongen beweren dat Luc Van den Brande met die bemiddelingspoging alleen maar tijd probeert te winnen. En we kunnen eigenlijk alleen maar stellen dat, als dat inderdaad het geval zou zijn, hij groot gelijk heeft. In tegenstelling tot de rest van de directie heeft Peter Claes immers niet zo’n grote problemen met de nieuwe koers die de Vlaamse regering zou willen varen met de openbare omroep. Bovendien zal de samenstelling van de raad van bestuur er over enkele weken helemaal anders uitzien, met een veel groter gewicht voor Vlaams Belang. Het is geen geheim dat die partij de openbare omroep nogal sceptisch benadert, en dus wel brood ziet in een afgeslankte VRT met strengere eisen tot neutraliteit en objectiviteit, net zoals de huidige Vlaamse regering.

Luc Van den Brande zou dan ook goed gek zijn als hij de enige in de VRT-directie die tot samenwerking met de Vlaamse regering bereid is, net nu zou laten ontslaan. Het zijn eigenlijk net de anderen die zich over enkele weken zullen moeten schikken naar het beleid van de nieuwe raad van bestuur en op hun tellen zullen moeten passen. En dat Luc Van den Brande hiermee misschien ook zijn eigen voorzitterszitje zou weten veilig te stellen, door punten te scoren bij de N-VA? Et alors?

Maar zal de VRT ook echt neutraler en objectiever worden?

Het is echter niet omdat de raad van bestuur opnieuw samengesteld zal worden, en de partijen die meer neutraliteit en objectiviteit van de openbare omroep eisen beter vertegenwoordigd zullen zijn, dat er ook veel verandering zal komen in de feitelijke politieke lijn van de VRT. En zeker niet op korte termijn, want daarvoor is het systeem veel te log.

Maar zelfs op lange termijn is het lang niet zeker dat het mogelijk zal zijn eindelijk paal en perk te stellen aan de duidelijke rood-groene voorkeur van het journalistendom aan de Reyerslaan. Daarvoor zit het rot waarschijnlijk veel te diep.

Eigenlijk volstaat het al om vandaag naar de reacties van de directie en de (linkse) vakbonden te kijken: die reageren immers als twee handen op één buik op de maatregelen van de Vlaamse regering. Dat de directie en de werknemers van een openbare dienst zo gemene zaak maken om zich te verzetten tegen een regering en daarbij ook een-tweetjes spelen met politici van de bevriende oppositiepartijen en journalisten van bevriende media, is geen goed voorteken.

Het toont bovendien duidelijk aan welke belangen er in het spel zijn. We wensen de Vlaamse regering en de nieuwe raad van bestuur van de VRT dan ook alle sterkte toe in 2020 en de komende jaren.

Dalilla Hermans bejubelt omvolking Kerstmis 2019 was een drukke periode voor Dalilla Hermans. Voor De Standaard mocht ze dit jaar het zogenaamde ‘Kerstessay’ schrijven. Dat ‘essay’ was zoals altijd vooral een langdradig en zoals besteld vreselijk moraliserend stukje, de moeite van het lezen of het beluisteren niet waard. U had het al geraden: de ‘witte’ man is een onverbeterlijke racist, maar dat wist u natuurlijk al. Maar verder gaf Dalilla Hermans ook nog een interview aan De Morgen. En in dat interview deed ze toch wel een straffe uitspraak, die we de lezer niet willen onthouden: “Je kunt dan misschien wel luid lopen toeteren dat Vlaanderen aan de Vlamingen is, als 65 procent van de min-25-jarigen in Antwerpen migratieroots heeft, dan heb je verloren, klaar.”

Op zich zegt Dalilla Hermans eigenlijk niets anders dan wat Walter De Donder einde oktober ook al eens gezegd heeft: “Er zijn wijken in Antwerpen die volledig ontvolkt zijn van onze eigen mensen en die ingenomen zijn door andere groepen. Dat is ook in Brussel een stedelijk probleem.” De man werd er toen volledig voor verketterd. We citeren een kop uit Het Nieuwsblad van 30 oktober: “Politicoloog Carl Devos over ‘ontvolking’-uitspraak van Walter de Donder (CD&V): ‘Dit lijkt op goedkoop scoren’”, en de kop boven een analyse in De Standaard van 31 oktober: “‘Naïeve burgemeester’ spreekt tot de buik”.

“Hoe kun je mensen laten feesten zonder dat het ontaardt in vernielingen en geweld?” We zagen het als ernstige vraag geformuleerd staan op de webstek van De Standaard op 1 januari en de dag erna herhaald op de voorpagina van de krant. Reden waren – alweer- de oudejaarsrellen, die stilaan een traditie beginnen te vormen in Brussel en Antwerpen.

Enig verband met de triomfantelijke vaststelling van Dalilla Hermans over de etnische samenstelling van de feestvierders in Brussel en Antwerpen is er uiteraard niet. Ook enige reflectie over hoe het toch zou komen dat men in de jaren vijftig, zestig, zeventig, tachtig, negentig en tweeduizend wel oudjaar kon vieren in Antwerpen en Brussel zonder dat er auto’s in vlammen opgingen, konden we nergens bespeuren. Volgens sommigen lag het aan de alcohol. Zal wel zijn. En komt de traditie overgewaaid vanuit Nederland en Frankrijk. Jazeker. Waarom ligt het niet aan de globale opwarming, of het fijn stof? Of hoe de media bijna letterlijk in een kramp gingen liggen om de echte oorzaak van het probleem toch maar niet te hoeven benoemen voor hun lezers.

Mist spuien over aanslagen in Villejuif en New York De afgelopen weken vonden er twee aanslagen plaats waarover onze nationale media volop mist meenden te moeten spuien. Nu ja, de twee aanslagen pasten absoluut niet in het gekende narratief, en dus zat er niet veel anders op dan verzwijgen, om niet te zeggen liegen.

Zo viel in New York een zwarte neonazi het huis van een chassidische rabbijn binnen en verwondde er vijf aanwezigen van een feest naar aanleiding van Chanoeka. Een zwarte neonazi, zei u? Jawel, maar dat las u waarschijnlijk nergens. In onze krant lazen we de ene dag dat de dader een zwarte was, en de volgende dag dat hij nazistische sympathieën had, maar niet de twee elementen samen. Te lastig verhaal voor de media, want zwarten kunnen alleen maar slachtoffer van racisme zijn, weet u wel, en nooit de dader.

Ook over de aanslag in Villejuif gingen de media lelijk over de schreef. De dader was psychisch gestoord en stond niet op de Franse lijst van geradicaliseerde personen. Dat was het dan volgens de media die verder nog wisten te vertellen dat ze niets wisten over het mogelijke motief. Alleen bij Het Laatste Nieuws en SCEPTR kwam je achteraf te weten dat hij wel degelijk geradicaliseerd was, Allah Akbar riep tijdens de aanslag, een slachtoffer spaarde omdat die zei moslim te zijn en een gebed wist te reciteren en de aanslag duidelijk goed voorbereid had zoals blijkt uit een ‘testament’ dat hij bij zich had. Alweer: past allemaal niet in het narratief van de media dat de moslims in de eerste plaats toch slachtoffers zijn van islamofobie en racisme en dat het gevaar op geweld in de eerste plaats van extreemrechts uitgaat. Ga het eens vertellen aan de weduwe van de man die bij de aanslag overleed omdat hij haar in bescherming nam.

De Nieuw-Zeelandse regisseur maakte snel naam voor zichzelf door een consistente filmstijl aan te houden. Zijn films zijn vrijwel altijd een kijkje in het leven van zijn protagonisten, waarbij kameraadschap, onschuld en de natuur een belangrijke rol spelen.

Zijn geprezen horror-komedie “What we do in the shadows” (2014) en komedie/dramafilms “Hunt for the Wilderpeople” (2016) en “Boy” (2010) maken van Waititi een regisseur à la Wes Anderson. Je bent een fan van zijn maffe humor, of je bent het niet.

Johannes, ofwel Jojo (Roman Griffin Davis), is een doodgewone tienjarige jongen die zich te midden van de Tweede Wereldoorlog aansluit bij de Hitlerjugend, een jeugdvereniging die jonge kinderen klaarstoomt om in het leger te worden ingezet als onverschrokken, gewetenloos en willoos ‘kanonnenvlees’.

Want net als iedere andere tienjarige ziet Jojo niet verder dan de ideologie die hem wordt opgelegd.

Adolf is aan de macht en Jojo is een geboren nazi.

Ook niet heel raar voor een tienjarige heeft Jojo een denkbeeldig vriendje. Omdat zijn afwezige vader strijdt aan het front in Italië maar Jojo toch behoefte heeft aan vaderlijk advies, is zijn fantasievriendje niemand minder dan de Führer zelf. Dagelijks staat zijn grote nazi-held hem bij in situaties waar hij zich geen raad weet. Maar wanneer Jojo erachter komt dat zijn moeder Rosie (Scarlett Johansson) strijdt in het verzet en een Joods meisje (de charismatische Thomasin McKenzie) helpt onderduiken in de kamer van zijn overleden zus, wordt het voor Jojo steeds moeilijker om zijn grote held trots te maken.

Lachen met tranen Waititi, die tevens het script schreef (gebaseerd op het boek “Caging Skies” van de Vlaams-Nieuw-Zeelandse Christine Leunens) en ook nog zelf in de rol van Hitler kroop (naar eigen zeggen omdat niemand anders het wilde), geeft ons genoeg materiaal om te lachen terwijl de tranen over je wangen rollen. Door de ogen van een tienjarige is Hitler een puberale, jolige oom, lichtelijk manipulatief, maar toch altijd heel vriendelijk en toegankelijk, met een voorkeur voor gebraden eenhoorn op zijn bord. “Heil me, man”, zegt Hitler tegen Jojo in de openingsscène, waarna ze een potje ‘Heil-tennis’ spelen totdat ze er zeker van zijn dat het goed klinkt. Het wordt nooit gezegd, maar dat Hitler een denkbeeldige verschijning is van Jojo, daar kan geen misverstand over bestaan.

Hitler en komedie zijn een delicate combinatie maar Waititi laat zien dat Hitler-grappen perfect kunnen balanceren tussen kinderlijk-melig en smaakvol-doelbewust. De combinatie van speelse humor en wrede realiteit maken van “Jojo Rabbit” een film die zowel aanzet tot lachen als huilen, hoogstwaarschijnlijk tegelijk. Met als kers op de taart ijzersterke acteerprestaties van o.a. Waititi zelf, de jonge Davis en McKenzie, Scarlett Johansson, Sam Rockwell en Rebel Wilson. Als klein minpuntje kan er gezegd worden dat het natuurlijk altijd jammer is dat er in nazi-Duitsland Engels gesproken wordt, en al helemaal als het Duitse accent van de acteurs niet op en top is.

Maar met een satire van de aard van “Jojo Rabbit” kijk je hier al snel overheen. Gelukkig nieuwjaar!

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

9 JANUARI 2020

11

Werner Niemegeers en Bart De Meulenaer (Vlaams Forum voor Democratie)

“Veel Vlaamse journalisten zijn kuddedieren” De greep van mei 68 op de samenleving is niet voorbij. In de Vlaamse pers, bij de debatten over het milieu, de regeringsvorming, de belastingen, de genderkwestie blijft het politiek correcte denken boven water. Het Vlaams Forum voor Democratie verweert zich tegen dat verstikkende eenheidsdenken. Het twijfelt aan het heil van de Europese Green Deal, het uitwissen van het man-vrouw-feit, het behoud van België. De nieuweling rust op de schouders van mensen die verwant zijn met N-VA en het liberale denken en handelen.

Zij zijn jonge vijftigers met gezonde CV’s en een gedeelde inzet voor de samenleving. Werner Niemegeers is Gentenaar, fiscaal advocaat, centrum-rechtse activist sedert een kwarteeuw en vandaag ex-militant van N-VA - bij de jongste verkiezingen trok hij de lijst in Lierde. Bart De Meulenaer is Waaslander, sedert 17 jaar zelfstandig ondernemer in Roeselare, na jarenlange omzwervingen in Europa als kaderlid van internationale bedrijven, en is gemeenteraadslid voor N-VA in Roeselare. Zij stallen hun meningen luidkeels uit, getuige de soms verbaasde blikken van de tooghangers in het café aan het Gentse St-Pietersstation waar wij praten. De consumpties hebben er niks mee te maken, want die zijn thee en tot slot een appeljenever.

Na de uitval van hoofdredacteur Bert Bultinck in Knack over de Vlamingen die het racisme in hun genen zouden hebben zitten, ontstond De Vijfde Macht, een observatiepost voor de Vlaamse media.

Werner Niemegeers: “Naast de klassieke driedeling van Montesqieu - de rechterlijke, de wetgevende en de uitvoerende macht - is de pers uitgegroeid tot de vierde macht. De vierde macht meent zich alles te kunnen veroorloven, incluis beschuldigingen zonder grond van waarheid, en De Vijfde Macht wil die vijandigheid en de vervalsingen tonen.” Bart De Meulenaer: “Werner en ik leerden mekaar kennen langs Twitter en onze berichten en reacties liepen gelijk. Naast dat huwelijk van de ideeën zijn wij met De Vijfde Macht, dat ik met een kleine schare medestanders ben gestart, en de nieuweling, het Vlaams Forum voor Democratie, met de poten in het slijk gaan staan. Slimme reacties delen in een bubbel van gelijkgezinden gaat voor ons niet ver genoeg.”

‘t Pallieterke: Vlaams Forum voor Democratie, u leende de verpakking bij Thierry Baudet en zijn Forum voor Democratie in Nederland?

Niemegeers: “Het is een fijne naam voor een denktank, wat wij zijn, dus noch beweging, noch partij. We hebben onze keuze hoffelijk gemeld in Den Haag en Thierry was in zijn nopjes.”

Beiden heeft u banden met N-VA, waarom dat Vlaams Forum voor Democratie?

De Meulenaer: Forum voor Democratie wil een forum zijn voor democratie. Dat wil dus zeggen dat wij

Werner Niemegeers

ideeën in de schijnwerpers willen plaatsen. Los van een partijpolitiek kader. Niet WIJ gaan die ideeën allemaal formuleren. Wij sprokkelen partners en stellen een raad van wijzen samen. Wie akkoord is met het feit dat particratie verstikkend werkt, kan niet anders dan dit partij-ongebonden initiatief, een ideeëntank, verwelkomen. En niet Werner of ikzelf zullen degenen zijn die de ideeën ontwikkelen. We willen net een forum bieden, waar die ideeën een onderkomen krijgen en waar ze kunnen geraadpleegd worden.

Niemegeers: “Ik militeer al 25 jaar als donkerblauwe in centrum-rechts en heb van nabij beleefd hoe de knappe Burgermanifesten van Guy Verhofstadt nooit tot politieke verwezenlijkingen hebben geleid. Verhofstadt verkocht zijn ziel en zijn ideeën om Belgisch premier te kunnen zijn. Bart en ik vrezen dat N-VA de communautaire stilstand van de voorbije regering zal verder zetten en de ‘Kracht van Verandering’ een wassen neus blijft.”

De Meulenaer: “Jaarlijks storten de Vlamingen 12 miljard euro in de bodemloze putten van Wallonië en deels Brussel. Met die 12 miljard euro in eigen beheer is zo ontzettend veel mogelijk. N-VA heeft als sterkhouder in de regering Michel de transfers niet op tafel gegooid. Ik vind dat jammer. De Vlaamse onafhankelijkheid staat in de partijstatuten, in de voorbije vier jaar heb ik daar evenzeer niks over gehoord.

Werner noch ik willen een begrafenis eerste klas van die thema’s.”

Het Forum betreurt dat ook N-VA zich achter het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang schaart?

De Meulenaer: “Na de jongste gemeenteraadsverkiezingen had N-VA zich niks kunnen aantrekken van het ondemocratische cordon sanitaire en het aanbod van gedoogsteun formeel kunnen aanvaarden.

In Ninove was de situatie schrijnend. Die stad wordt vanuit Brussel overspoeld met gelukzoekers die het traditionele gemeenschapsweefsel aantasten, wat zich vertaalt in de kiesurnes tot stemmen voor het VB en dat signaal wordt door de andere partijen veronachtzaamd, en soms is ook de N-VA daar wat medeplichtig.”

Niemegeers: “In een peiling van Het Laatste Nieuws gaf 65 procent van de ondervraagde Vlamingen te kennen dat zij van het cordon sanitaire af wilden. Deze peiling was voor het Forum een belangrijke aanzet om een petitie op te stellen tegen het cordon sanitaire. Het cordon sanitaire schendt formeel niet de spelregels van de democratie. Naast het respect voor deze formele regels is er echter ook de noodzaak om een democratische houding aan te nemen ten aanzien van het signaal dat de kiezer geeft met de verkiezingsuitslagen. Door bij voorbaat een partij uit te sluiten, die een aanzienlijk deel van het electoraat vertegenwoordigt, bij de jongste nationale verkiezingen 18 procent, schendt men deze democratische houding. Burgers, die op

een wettelijk toegelaten partij stemmen, wordt bij voorbaat het recht ontnomen hun voorkeuren in een bestuursakkoord omgezet te zien.

Respect voor de democratie staat bij het Forum op de eerste plaats. Wij kunnen begrijpen dat de pro-cordon sanitaire-partijen bezorgd zijn over waarden als geen racisme, geen discriminatie, maar desondanks kan veel besproken en gegoten worden in een bestuursakkoord.

Behandel het Vlaams Belang als een volwaardige speler in het democratisch gebeuren en geef de partij een kans in onderhandelingen en een deelname aan het bestuur.”

Paul Magnette, informateur, kon het niet laten, meer belastingen heffen die in de eerste plaats de Vlamingen betalen?

Niemegeers: “Tegen alle mooie beloftes van 2014 in is er geen begroting in evenwicht maar een groeiend en hallucinant tekort. Tel bij de budgettaire put de uitgaven voor de vergrijzing, de bestrijding van de opwarming en de noodzakelijke infrastructuurwerken - veel wegen zijn broussepaden in het welvarende Vlaanderen - dan bereik je snel tientallen miljarden die noodzakelijk zijn. Nieuwe belastingen heffen is geen optie, we zijn al recordhouders. Besparen en de doelmatigheid van de overheid verhogen zijn des te meer noodzakelijk. Eveneens hoort daarbij een discussie over de kerntaken van de overheid.”

De Meulenaer: “Bijkomend pleiten wij voor een rechtvaardig aandeel in het betalen van de belastingen door de nieuwe multinationals die de sociale media beheersen. Zij geraken er vandaag te goedkoop vanaf. Je kan hen belasten door het IP-nummer van computers in ons land als maatstaf te nemen zodat zij niet ontsnappen achter de fiscale grenzen.”

Vindt de vlaktaks genade in de ogen van het Forum?

Niemegeers: “Ik ben daar reeds jarenlang een grote voorstander van en schreef een boek over die thematiek. Een vlaktaks vereenvoudigt het aanslagbiljet van de burger, doet de fiscale administratie afslanken en stimuleert het ondernemen en de zelfredzaamheid. De Belgische fiscaliteit is Kafka, en ik kan het weten want het is voor mij, als fiscaal advocaat, reeds ruim een kwarteeuw mijn werkgebied. Een voorbeeld: het uitgavenboekje van de Belgische overheid toont hoe gek wij bezig zijn. In de periode 2014-2015 keerde de overheid 13,7 miljard euro subsidies uit aan de ondernemingen, tegelijkertijd haalde zij in datzelfde tijdvak 13,2 miljard op als vennootschapsbelasting. Met een vlaktaks van 0 procent of ietsje daarboven kan het ene het andere uitwissen.

Er is bovendien efficiëntiewinst en mogelijkheid om de administratie te saneren. Landen waar een vlaktaks geldt, zie de Baltische republieken, zijn daardoor snel gemoderniseerd en welvarend geworden.”

Het milieu gaat naar de verdoemenis en alleen wind en zon zijn de redding, aldus het hedendaagse politieke geloof?

De Meulenaer: “Wij zijn pragmatici en willen een gezond milieu en betaalbare recepten om dat te bereiken. Het Vlaams Forum voor Democratie verdedigt daarom nieuwe vormen van kernenergie, ten eerste, thorium als brandstof, dat heeft gevaarloos afval en kan kleinschalig ingezet worden, ten tweede, de klassieke kerncentrales in hun vierde gedaante, waaraan gewerkt wordt middels het project Myrrha in het atoomcentrum in Mol. Myrrha ontwikkelt centrales met minder kernafval en meer nuttige producten, zoals radio-isotopen voor de behandeling van kanker.”

Niemegeers: “Weinig mensen beseffen dat thorium in het begin van de kernenergie evenzeer overwogen werd als uranium dat nu synoniem is van atoomcentrales. Uranium werd verkozen omdat, denk aan de Koude Oorlog van toen, het in aanmerking komt voor wapens.

Thorium heeft niet die dualiteit in zich. Het Forum verdedigt, tot in het kabinet van Zuhal Demir, minister voor Milieu, de ontwikkeling van een Vlaamse thorium-economie.

Beeld je in, je bouwt een thoriumcentrale die 1 MEW voortbrengt op een vrachtwagen, daar ga je mee in serieproductie en je hebt een nieuwe Vlaamse industrietak die performanter is, en internationaal unieker, dan onze baggerbedrijven die meesters werden in het bouwen van windparken op zee. Thorium functioneert dag en nacht, kan kleinschalig zijn, terwijl windparken vaak stilvallen en de batterijtechnologie onvoldoende ontwikkeld is om de opgewekte energie, als de wind krachtig is, te stockeren voor later gebruik.”

Wie heeft baat bij die overgang, met het stadhuiswoord, die transitie?

De Meulenaer: “De belastingbetaler want stel u voor dat er in feite gebeurt wat Anuna De Wever voor enkele maanden uitriep: “Druk meer bankbiljetten om de duurzame economie te betalen”. Het dubbel subsidiëren van de schone energie van vandaag, dus zon en wind, is het drukken van de bankbiljetten van Anuna De Wever. Wie investeert in windmolens ontvangt subsidies en wie ze nadien, omwille van een overaanbod aan stroom uit wind op bepaalde ogenblikken, stil legt - dat gebeurde onder meer begin december 2019 - passeert opnieuw langs de kassa, die gevuld wordt door de belastingbetaler. De Green Deal waartoe de Europese Unie de burgers en de bedrijven verplicht, zal onze energie onbetaalbaar maken en de maakindustrie op middellange termijn uit Europa verdrijven. Met diensten alleen zal ons continent het niet halen naast de grootmachten VS en China.”

Werner Niemegeers: “Bij de Europese Commissie en op de milieuconferentie in Madrid klinkt één mening, die van het klimaatpessimisme tot klimaathysterie. De pers is niet de waakhond van de macht, ik zie haar als de schoothond van het politiek correcte denken. Veel Vlaamse journalisten zijn kuddedieren. Een ecomodernistisch geluid is voor veel van hen onbekend of een

Bart De Meulenaer vloek. Overigens is die top, na al het gedaas dan toch geëindigd met een vrij bescheiden resultaat. Wat natuurlijk alweer tot emotionele reacties leed, die het over ‘teleurstelling’ hadden.

Vlaams Forum voor Democratie en Europa, hoe is de visie?

Niemegeers: “De Europese eenwording heeft de vrede bevorderd in West-Europa en vandaag ook in Midden-Europa. Wij zijn echter niet blind voor het feit dat deze eenwording en het multiculturalisme de nationale staten hebben verzwakt. De soevereiniteit van de nationale parlementen, en dus de invloed daarvan op het leven van de burgers, is steeds verder ondergraven en de nationale identiteit verwatert. De linkse naoorlogse elite is reeds 75 jaar bezig met een sluipende aanval op de natiestaat.”

De Meulenaer: “Nationale soevereiniteit geeft volkeren de kans om zichzelf te besturen in overeenstemming met hun eigen waarden en opvattingen. De natiestaat houdt voor zoveel als mogelijk een nationaal rechtssysteem in stand en dat contrasteert met het beleid van vandaag, en zeker in de toekomst, dat de burger opscheept met een veelvoud van gezagsstructuren boven zijn hoofd. Een natiestaat is overzichtelijk, heeft een mensenmaat en is een goed huis. De Europese Unie heeft het in zich om een onaantastbare reus te zijn, met een democratische controle die flinterdun is. Ik geloof in het beeld dat Bart De Wever schetst in zijn interessante boek ‘Over identiteit’. Hij ziet de burger als een persoon die omringd wordt door concentrische cirkels die hem maken tot wie hij is. Van buiten naar binnen breekt politiek correct en zijn sympathiserende partijen de ene na de andere beschermende cirkel af zodat er op het einde een vacuüm is tussen de burger en de superstaat Europa. Recent raadde een ultra-feministe aan om jongetjes bij hun geboorte te castreren om het gender-verschil letterlijk uit te roeien. Het huwelijk is voor die extremisten een pest en moet weg voor losse verbindingen. De burger wordt zo een atoom, een verdwaalde en dat past perfect bij autocratische machtsstructuren.”

Niemegeers: “Soms voel ik de EU inderdaad aan als een autocratische staat in wording. Met gezichtsherkenning, toezicht, controles, strafpunten, zoals in China vandaag.

Denk ook aan de onteigening van het spaargeld van de burger door de rentepolitiek van de Europese Centrale Bank. Een zelfde weg gaat het eigendomsrecht van ieders woning, de CO2-verlaging brengt mee dat je daar ingrepen moet toestaan, en betalen, die ondemocratisch zijn tot stand gekomen.”

FRANS CROLS

12 Cultuur

9 JANUARI 2020

GESCHIEDENIS

Stille getuigen

Salazar

Dankzij het magazine History Today leerde ik dat de winnaar in 2007 van de televisiewedstrijd “De grootste Portugees” dictator Antonio de Oliveira Salazar (1889-1970) was, nog voor Portugese ontdekkingsreizigers als Vasco da Gama.

Hij slaagde erin Portugal uit de Tweede Wereldoorlog te houden. Officieel was Portugal neutraal. Maar hij ging in 1943 akkoord met geallieerde basissen op de Portugese Azoren, al leverde Portugal ook tot in 1945 het voor de oorlog onmisbare wolfram aan de Duitsers. Iedereen in Europa die in die jaren aan de Duitse greep wilde ontsnappen, koos de Portugese route. Minstens enkele honderdduizenden (Joden al in de jaren dertig) vluchtten via Portugal naar de vrijheid. Onder andere de ministers van de Belgische regering Pierlot.

Dat diplomatiek kunststuk maakte Salazars positie sterker dan ooit in eigen land. Dankzij hem behield Portugal zijn koloniaal rijk, want de Britten hadden voor de oorlog in informele gesprekken Angola en Mozambique (en Belgisch-Congo) voor de Duitse neus opgehangen als compensatie voor de verliezen na de Eerste Wereldoorlog.

Ouderwets na de oorlog António Salazar (r) met president Óscar Fragoso Carmona Foto Estúdio Horácio Novais

Salazar!! Ik was de man bijna vergeten, maar ooit liepen we storm tegen de drie ‘fascistische’ dictators die toen aan de macht waren: Salazar, Franco en de Griekse kolonel Papadopoulos. ‘Fascist’ was toen al een dooddoener, want geen van de drie had veel gemeen met Mussolini en zijn partij, en Salazar nog het minst van al.

Onomkoopbare ascetische economist De man was een droge, ascetische, sobere, katholieke en niet te corrumperen economieprofessor. Hij was een aanhanger van de encycliek “Rerum Novarum” van paus Leo XIII, die zowel het kapitalisme als het socialisme veroordeelde en de klemtoon legde op de samenwerking van de sociale klassen en een rechtvaardig loon voor arbeid.

Salazar had een afkeer van de Portugese monarchie, die in 1910 vervangen werd door een republiek waar rijke liberale vrijmetselaars de teugels in handen namen. Er volgde toen een periode van corruptie, politieke instabiliteit met 44 regeringen op 16 jaar tijd, politieke moorden, anarchie en harde antikerkelijke maatregelen. Salazar hield er een bloedhekel aan de democratie aan over.

Het leger maakte met een staatsgreep een einde aan die eerste chaotische Portugese republiek. Salazar was ooit vijf dagen minister van Financiën in een van die korte regeringen, maar begreep dat hij machteloos was en keerde weer naar zijn universiteit. In 1928 deed de president (een generaal) weer een beroep op Salazar en die aanvaardde, op voorwaarde van volmachten. Als minister van Financiën balanceerde hij op korte termijn de begroting door drastische bezuinigingen. De ene na de andere militair werd eerste minister, maar Salazar bleef op post. Tenslotte begreep de president dat hij de echte sterkhouder van het regime regeringsleider moest maken.

Neutraal in de oorlog In 1932 begon Salazar aan zijn loopbaan als verlichte dictator.

Heel de tijd bezat Portugal ook een president, maar iedereen wist wie de echte machthebber was. Salazar deed een beroep op technocraten en slaagde erin een elite van gematigde katholieken, republikeinen, monarchisten en nationalisten voor zich te winnen. Verkiezingen bleven bestaan, maar hij bepaalde wie er kandidaat was. Een fascistische massabeweging wilde hij niet.

In 1934 wees hij het totalitarisme waarin “de staat alles zonder uitzondering zou onderwerpen aan het idee van een natie of een ras” af. In zijn “Estado Novo” moesten kapitaal en arbeid samenwerken en waren onafhankelijke vakbonden verboden.

Hij moedigde binnenlandse investeringen in de economie aan, want Portugal moest zichzelf bedruipen. De overheid hield altijd een voet tussen de economische deur. Salazar steunde de strenge katholieke moraal van de tijd, die hij overal in de scholen liet propageren, maar liet niet toe dat bisschoppen zich met de politiek moeiden. Hij was een nationalist die de Portugese grootheid predikte en het communisme, dat hij met een keiharde geheime politie beteugelde, verafschuwde. Gearresteerde communisten werden tot 1954 in strafkampen op de Kaapverdische eilanden opgesloten.

Tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936-1939) koos hij logischerwijze de zijde van de opstandige nationalistische generaals en via de Portugese havens werden massaal wapens en materieel aangevoerd voor de troepen van Franco. Zelf vermeed hij zoveel als mogelijk het direct contact met de Spaanse ‘caudillo’, zeker nadat het een ogenblikje leek dat die de zijde van Duitsland en Italië zou kiezen. Salazar vond dat gevaarlijk voor zijn land, dat al eeuwen de beste relaties had met het Verenigd Koninkrijk.

Het prestige van Salazar was groot na de oorlog, ook in Europa. De communistische dreiging werd na de staatsgreep in Tsjechoslowakije in 1948 altijd sterker en men kon een anticommunist goed gebruiken.

Het Spanje van Franco was een paria, maar het Portugal van Salazar werd zonder veel problemen aanvaard als medestichter van de NAVO. Ook door landen waar links regeerde als in het Verenigd Koninkrijk en Nederland of coalitiepartner was in de regering zoals in België.

Einde de jaren vijftig waren de wittebroodsweken echter voorbij. In Portugal rommelde het, want de generatie die de anarchie van de eerste republiek had meegemaakt verdween en de dankbaarheid voor de oorlogsneutraliteit smolt weg. De democratieën in West-Europa hadden hun inzinking overwonnen. Salazar had een hekel aan de moderne mentaliteit, aan consumptie die het sociale weefsel volgens hem verstoorde. Hij verbood zelfs de verkoop van Coca Cola. Zijn gesloten staatshuishouding verhinderde de komst van buitenlands kapitaal en economische innovatie in Portugal, en zijn landgenoten keken verbaasd en tenslotte jaloers naar Spanje, waar Franco de levensstandaard liet opkrikken door Amerikaans kapitaal en stromen toeristen toe te laten.

De gemiddelde Portugese familie had een inkomen dat maar 40 procent van de West-Europese norm bedroeg. Vanaf 1961 werden de kolonies daarenboven de molensteen rond de Portugese nek. Het leger slaagde er wel in de guerrilla’s in Angola en Mozambique onder de duim te houden, maar de kosten aan levens en geld waren hoog. Toch gaf Salazar geen duimbreed toe.

In 1968 maakte hij een val die hem een hele tijd uitschakelde.

Na zijn herstel deed zijn omgeving alsof hij nog de touwtjes in handen hield, terwijl hij in werkelijkheid niets meer te zeggen had. Hij stierf twee jaar later en liet een relatief verarmd, ongelukkig en ontevreden land achter dat vier jaar later ontplofte tijdens de Anjerrevolutie.

JAN NECKERS

Deze winter focust PARCUM in de Abdij van Park in Heverlee op één werk uit de collectie: het schilderij “Aanbidding van de herders” van Theodoor Van Loon.

Het is stillaan een trend: musea die de bezoeker lang(er) laten stilstaan bij één werk.

Het nieuwe collectiepaviljoen van het openluchtmuseum Middelheim in Antwerpen, bijvoorbeeld, doet dat. Achterin is een ruimte voorbehouden voor één collectiestuk, dat regelmatig zal wisselen. Het museum biedt een ‘rondleiding’ aan waarbij een uur of langer wordt gepraat over dit ene kunstwerk. De voorbije zomer was er “Vlaamse Meesters in Situ”, een ontdekkingstocht doorheen Vlaanderen naar kunstwerken die na vele eeuwen nog steeds op hun oorspronkelijke plek, vooral in kerken, te bewonderen zijn.

Ook hier ging het in al die sites om één werk dat in woord en beeld volledig uit de doeken werd gedaan. In deze tijd van almaar sneller en vluchtiger is het goed dat we uitgenodigd worden wat trager en beter te kijken.

Dramatisch licht en intense kleuren PARCUM, het museum voor religie, kunst en cultuur, zet nu een recent gerestaureerd topstuk uit de verzameling in de kijker. Het past helemaal in de kerstsfeer. Theodoor Van Loon (1581/82-1649) schilderde deze “Aanbidding van de herders” in het tweede kwart van de zeventiende eeuw. We zijn, samen met enkele eenvoudige herders, de stille getuigen van een uniek schouwspel. In een verlaten stal ligt een boreling in een voederbak, teder ontfermen zijn ouders zich over hem. Een van de herders is zodanig overrompeld dat hij zich op de knieën heeft geworpen en nog wat achterover deinst, alsof hij maar niet kan geloven wat er zich voor zijn ogen afspeelt. Verschrikt en bezorgd kijkt zijn zoon naar hem op.

Van achter de schouder van de man proberen een herderin en haar dochter een glimp van het tafereel op te vangen.

Dieper in de stal wordt deze bijzondere gebeurtenis druk besproken. Gelukzalig heft een man in een boerenkiel de armen ten hemel. Dit moet wel een wonder zijn.

Met een intens kleurgebruik en met krachtige en levendi-

ge figuren weet Van Loon ons op een meesterlijke wijze bij het tafereel te betrekken. De “Aanbidding van de herders” in PARCUM is een schitterend voorbeeld van de stijl van Theodoor Van Loon. Door de dramatische lichteffecten, de geaffecteerde gebaren en de eenvoudige aankleding wordt Van Loon beschouwd als een caravaggist (naar Caravaggio), en wel degene die als eerste deze stijl van Italië naar de Lage Landen bracht.

Uit de schaduw van Rubens In zijn tijd was Theodoor Van Loon een ronkende naam. Met zijn vernieuwende stijl genoot hij grote faam in Italië en bij ons. De kunstenaar kreeg belangrijke opdrachten van het hof en de Kerk, zoals de prestigieuze cyclus met taferelen uit het leven van Maria in de basiliek van Scherpenheuvel, in opdracht van de aartshertogen Albrecht en Isabella, en de monumentale schilderijen in de Sint-Jan Baptist ten Begijnhofkerk in Brussel. Toch is deze barokschilder door de lange schaduw van Rubens onderbelicht geraakt.

De tentoonstelling “Theodoor Van Loon, een caravaggist tussen Rome en Brussel” in BOZAR (oktober 2019 - januari 2019) heeft de kunstenaar uit de vergetelheid gehaald. Met de dossierexpo over de “Aanbidding van de herders” draagt ook PARCUM daar een steentje toe bij. Het museum heeft trouwens nog meer topstukken van ondergewaardeerde meesters in huis, onder andere een paneel met een intieme en emotionele “Bewening van Christus”, toegeschreven aan Maarten Van Heemskerck (tweede kwart zestiende eeuw) en een “Kruisdraging” van Michiel Coxcie (1575-1599), die bepalend was voor de introductie van het Italiaanse maniërisme in onze gewesten.

MMMV Dossiertentoonstelling “Aanbidding van de herders door Theodoor Van Loon”, nog t.e.m. 2 februari 2020, PARCUM, Abdij van Park, Heverlee, www.parcum.be.

Actueel

9 JANUARI 2020

Het brandde overal Hongarije wil meer geboortes

13

Vond ‘onze eigen’ VRT eerst dat het allemaal nog meeviel en dat er wat beperkte opstootjes waren in Brussel, dan moest ze dat beeld al snel aanpassen. Maar de VRT heeft nog altijd niet door dat het ook buiten Brussel brandde. En merkwaardig genoeg - of net niet - beperkte het fenomeen van de uitgebrande auto’s zich tot… West-Europa.

Een beperkt overzicht uit Frankrijk, om onze gedreven en neutrale collega’s van de VRT wat bijkomende informatie te geven. En neen, we willen het niet hebben over de gekende Franse brandhaarden, zoals Parijs, Marseille, en Straatsburg, waar elke oudejaarsnacht honderden auto’s in de fik gaan.

Auto’s branden in alle steden In Nantes bijvoorbeeld werden in de Malakoffwijk alleen al minstens 15 wagens in de fik gestoken. Een politiebron verklaarde aan de lokale krant Ouest-France: “Deze brandjes zagen we eigenlijk een beetje overal in de stad.”

Hetzelfde beeld in Limoges, waar tussen 26 en 36 wagens in de vlammen opgingen, aldus de krant Le Populaire du Centre, die verder meldde dat “heel wat politiediensten en de brandweer hun werk niet konden doen omdat ze gehinderd werden door groepen die met stenen gooiden.”

In Bordeaux hetzelfde: “Spanningen in Bordeaux duurden een ganse nacht. Wagens en vuilnisbakken uitgebrand.” Ook daar werden

brandweer en veiligheidstroepen door groepen ‘jongeren’ belaagd. In Angoulème, en zoveel andere Franse steden dezelfde criminaliteit. Le Monde gaf hierover het volgende cryptisch commentaar: “Het aantal (van uitgebrande wagens) is een symptoom dat er wel iets gaande is, maar we weten eigenlijk niet wat. In elk geval verklaart het aantal niets en vertelt het aantal ons niets.”

Onze aandachtige lezers zal het intussen wel al opgevallen zijn hoe omzichtig de media dit thema benaderen. Steeds weer wordt de oorzaak van het geweld met bijzondere creativiteit in hoekjes gezocht waar er niets te vinden is: eerst werden auto’s in brand gestoken omdat de gemeente geen feesten voor jongeren organiseerde, dan weer ontstonden de brandjes door overmatig alcoholgebruik.

Vandaag is het stoerdoenerij in de sociale media. Maar één typisch kenmerk bij al deze spontane autobranden wordt steeds uit de weg gegaan, wordt nooit genoemd. Alsof er in West-Europa geen massa-immigratie is gepasseerd.

PIET VAN NIEUWVLIET

In tegenstelling met de nataliteitspolitiek van West-Europa zet het Hongaarse beleid in op maatregelen om het aantal geboortes in eigen land te stimuleren. Viktor Orban gaat hierin zover dat hij zelfs een aantal gespecialiseerde ziekenhuizen wil nationaliseren, zodat die kennis in zijn beleidsplan kan worden ingezet.

Het is een plan dat reeds enkele jaren oud is, maar nu wordt het stilaan in reële maatregelen omgezet. Een van de prioriteiten van de Hongaarse president Orban is om de nataliteit in eigen land te stimuleren en zo om te gaan met de demografische daling. In West-Europa verkiest de overheid de migratie te stimuleren om de demografische uitdagingen aan te gaan, Hongarije zet in op meer eigen geboortes. De toekomst zal duidelijk maken wat de verstandigste keuze is.

Viktor Orban, zowat de boeman van Progressivië (ongeacht of ze sociaaldemocratisch dan wel liberaal of groen is), maakte jaren geleden al van demografie een “kwestie van nationaal strategisch belang”. Het aankopen en nationaliseren van 6 hooggekwalificeerde ziekenhuizen, privéziekenhuizen met een specialisatie in de ‘in-vitrofertilisatie’ stond dan ook al jaren op de regeringsagenda.

Het is lang niet de enige maatregel. De

OOK IN KROATIË IS EU-FORIE VOORBIJ Zes jaar na de toetreding tot de Europese Unie is de EU-forie ook in Kroatië stilaan voorbij, zo lijkt het. De populaire zanger Miroslav Skoro, die een coalitie van populistische en nationalistische partijen leidt, haalde in de recente Kroatische presidentverkiezingen bijna uit het niets 24,45 procent van de stemmen. Een belangrijk signaal, want de uittredende presidente, Kolinda Grabar-Kitarovic (rechts liberaal-conservatief) haalde amper 26,85 procent, en de sociaaldemocratische kandidaat Zoran Milanovic bleef steken op 29,55 procent. De EU was in het verleden bijzonder gul omgesprongen met de subsidies aan deze nieuwe EU-lidstaat: elk jaar ontving Kroatië ongeveer 11 miljard euro. Een belangrijke som die echter een galopperende corruptie in het leven riep.

ZUID-AFRIKA

Goede voornemens?

Lijder of vechter?

Zoals zowat overal op onze aardkloot, is in Zuid-Afrika 1 januari hét moment om een vuurwerk van goede voornemens af te steken. De gedegen journalist Herman Toerien schreef bij het prille jaarbegin boven zijn Nuuskommentaar: “Is ek ’n lyer of vegter in 2020?” Zowat iedereen spuit bij dit jaarbegin toekomstvoorspellingen, gaat Toerien van start, en sommige vakmensen weten daarbij spijkers met koppen te slaan, terwijl anderen de toekomst proberen te voorspellen door voor politiek profijt kluitjes in het riet te smijten.

Het zal de Vlaamse lezer beslist bekend in de oren klinken, dacht ik zo. De schrijver stelt zich voorts de vraag of er veel landen zouden zijn waar de regeringsleiders grotere ‘kluitjiebakkers’ kunnen zijn dan die van Zuid-Afrika en hij geeft zelf direct het antwoord: stellig nee. Hij noemt de ‘post-1994-presidenten van Zuid-Afrika’ op dat gebied ‘presteerders’, te beginnen bij wijlen Nelson Mandela, die iedereen zowaar een wasmachine beloofde, maar gemakshalve het ‘detail’ over het hoofd zag dat niet iedereen elektriciteit en lopend water in huis had, als daar al een huis was. Ik herinner mij nog het grapje dat in die dagen onder Afrikaners mondgemeen was. Dat ging over vogels die ondersteboven vlogen uit angst dat zij al die wasmachines op hun kop zouden krijgen.

Mandela ging, Mbeki kwam en vertelde voor waarheid dat VIGS (aids) niks met dat virus te maken had. Mbeki werd opgevolgd door de ‘kaptein-kluitjiebakker’ Jacob Zuma, die over Afrika sprak als het grootste continent, waar alle andere werelddelen in konden passen. En tóch moesten ‘swart mense’ voor lief nemen dat hun grond was opge-

drongen in de droogste en onvruchtbaarste delen van het land. Intussen waren Zuma’s ‘kluitjies’ al zo afgezaagd dat ze geen nieuws meer waren. Aldus Herman Toerien, die het verder heeft over de grote leugen dat ‘wit mense’ de grond van ‘swart mense’ hebben gestolen.

De neus van Ramannochio Sinds Cyril Ramaphosa het bewind heeft overgenomen als president van de ‘Grote Hoop’, is zijn neus aanzienlijk gegroeid, spot onze commentator. Als een van ’s mans merkwaardigste ‘prestaties’ noemt de journalist dat de president moest worden wakker geschud door een Amerikaanse president die zich kwam bemoeien met de ‘plaasaanvalle’ die Ramaphosa als puur verzinsel probeerde weg te wuiven. En al het tweede jaar op rij heeft hij Verzoeningsdag (16 december) misbruikt om de veldtocht bij Bloedrivier af te doen als een expeditie van de Voortrekkers om grond en vee te gaan stelen bij de vreedzame Zoeloes, wier wettige zelfverdediging daar in bloed gesmoord is. Hij heeft van de Voortrekkers indringers gemaakt en

de Zoeloekrijgers heeft hij opgevoerd als heuse vrijheidsstrijders. Niet bepaald een lovend portret van 25 jaar post-1994-bewind, lijkt mij.

Moet de Afrikaner daarom pessimistisch zijn? Als man die al zo’n vier jaar in een strijd tegen twee kankers verwikkeld is, noemt de journalist zich goed geplaatst om het verschil te onderkennen tussen een kankervechter en een kankerlijder. Verre van hem om als vechter op de lijder neer te kijken, maar als gelovige denkt Herman Toerien aan Jezus’ gebed om die beker voorbij te laten gaan, “niet omdat ik het wil, maar zoals U het wil”. En dan die brandend actuele zedenles van de realistische commentator: “Elkeen in Zuid-Afrika gaat 2020 in als een lijder of een vechter. Voor velen wordt de ‘keuze’ bepaald door omstandigheden als, bij voorbeeld, een familielid dat al slachtoffer van een ‘plaasmoord’ was, anderen zijn van nature pessimist. Zij die als ‘vechter’ gezegend zijn, moeten de ‘lijders’ bijstaan en bemoedigen, want die kunnen een stevige ruggensteun best gebruiken.”

Tja, lieve Vlaamse lezeres en weerbare lezer, mochten jullie ook bij ons in Vlaanderen al eens geschrokken zijn van lange tot héél lange neuzen in de verkeerde richting, moge de vrijheidsstrijd van de Afrikaner minderheid in het verre Zuid-Afrika een forse aansporing zijn om 2020, een jaar waar niet op gerijmd kan worden, te beginnen met het ferme voornemen om ‘nie te pleuje’.

HECTOR VAN OEVELEN

Hongaarse regering voorzag reeds in een pakket fiscale maatregelen, goedkope leningen voor mensen die op gezinsuitbreiding mikken en andere actiepunten. Zo worden medicamenten die gebruikt worden in de behandeling van vruchtbaarheidsproblemen vanaf 1 januari gratis verstrekt. En zijn er ook forse financiële staatstussenkomsten voorzien voor in-vitrofertilisatieprogramma’s. Feit is evenwel dat West-Europeanen bijna nooit objectief, neutraal en zonder vooroordeel kennis krijgen van Hongaarse overheidsmaatregelen.

Vandaag bedraagt het geboortecijfer in Hongarije 1,48 kind per vrouw. De meest recente bevolkingsprojecties voorzien dat de Hongaarse bevolking op die manier zou krimpen van 9,7 miljoen tot 6 miljoen tegen het jaar 2070. De Hongaarse regering streeft naar een geboortecijfer van 2 kinderen per vrouw.

PIET VAN NIEUWVLIET

Tezelfdertijd lukte het de overheid niet om Kroatië een solide, nieuwe economische basis te geven. Kroatië verloor de voorbije jaren veel van zijn industriële vestigingen en ging zich steeds intenser op het toerisme richten.

Jonge academici komen steeds minder aan de bak en trekken massaal naar het buitenland. Kroatië bevindt zich tevens op de eerste lijn waar het de vluchtelingentsunami vanuit Turkije richting Duitsland betreft. Het gebrek aan actie door de Europese Unie zorgt voor onrust bij de lokale Kroatische bevolking, die al heel lang aandringt op controles, controles en nog eens controles. En actie. Skoro wist de muziekscène in Kroatië een jonger gezicht te geven. Datzelfde jonge gezicht trok hij door in de electorale strijd en dat heeft geloond.

VERKEERDE PROBLEMEN Bij het begin van het nieuwe jaar voorspelde CNN grote problemen voor de EU. Natuurlijk. Dat is een even veilige voorspelling als aankondigen dat na de winter de lente zal komen. Maar als voorbeeld van een verschrikkelijke bedreiging voor de EU noemt CNN… “de inperkingen van de rechtsstaat in landen als Polen en Hongarije door hun eigen regeringen, en de achteruitgang van de persvrijheid in Griekenland, Bulgarije en Kroatië”. Alsof men in 1939 zou beweren dat het milde autoritaire bewind in Polen het grootste gevaar voor de wereldvrede was, en niet de regimes van Hitler en Stalin. Tenzij we iets gemist hebben. Is het misschien aan onze aandacht ontsnapt dat we overspoeld worden door Hongaarse volksverhuizers, terroristen en misdadigers, terwijl de Polen heimelijk atoomwapens bouwen en een nieuwe holocaust voorbereiden?

EEN LAATSTE HOERA! The Economist sloeg - helaas! - de spijker op de kop met de titel “Germany’s last Hurrah in a changing world”. Dat was een verwijzing naar de film “The Last Hurrah” van John Ford, met Spencer Tracy in de hoofdrol. Hij speelt daar een oude Iers-Amerikaanse burgemeester, die op het einde van zijn politieke carrière nog één allerlaatste keer herkozen wil worden. Maar zijn tijd is onherroepelijk voorbij… Het artikel stipt enkele echte politieke en economische problemen aan, maar negeert ook enkele essentiële aspecten van de naderende Duitse catastrofe: het véél te lage geboortecijfer bij echte Duitsers, de verregaande islamisering en de opzettelijke ontmanteling van de industrie als offer aan de klimaatgoden. Een symbolisch offer.

Iets zoals een schietgebedje, want het Duitse aandeel in de uitstoot van CO2 bedraagt slechts… twee procent. Zelfs een volledige economische zelfmoord zal de aangekondigde jaarlijkse stijging van de zeespiegel dus maar een héél klein beetje afremmen.

Een paar millimeter per jaar misschien. Maar goed, vroeger geloofde men zelfs dat mensenoffers echt werkten. Nu zijn we moderner.

We geloven in industrieoffers.

14

Brieven

9 JANUARI 2020

SCHULDIG VERZUIM

DHIMMI-AMBTENAAR

Pallieterke, In zijn kerstboodschap pleitte kardinaal De Kesel voor meer menselijkheid en solidariteit. Wij moeten meer genegenheid tonen voor mensen die het gevoel hebben er niet bij te horen en hij verwijst daarbij naar vluchtelingen en vreemdelingen. Angst is volgens De Kesel een slechte raadgever. Klinkt als een afgezaagd liedje. Wij moeten gastvrij zijn, genereus zijn, verbinden, tolerant zijn. Kortom, wij moeten ons aanpassen aan wildvreemde gelukszoekers. Geen woord over de grote gevaren voor onze samenleving die massa-immigratie vanuit moslimlanden met zich meebrengt. Geen woord van mededogen voor de vele Vlamingen die het altijd maar moeilijker hebben om de touwtjes aan mekaar te knopen. En van een kerkleider zou je op zijn minst mogen verwachten dat hij tijdens zijn kerstboodschap ook de wereldwijde vervolging van christenen te berde zou brengen.

Maar niets daarvan. De Britse premier daarentegen had het in zijn kerstboodschap wel daarover. Van contrast gesproken. Volgens Open Doors, een organisatie die zich wereldwijd inzet voor vervolgde christenen, is er in 73 landen, voor het grootste deel moslimlanden, sprake van zware tot extreem zware vervolgingen. In het begin van de 20ste eeuw vertegenwoordigden de christenen in het Midden-Oosten nog 25 procent van de bevolking, nu is dat nog amper 4 procent. Christenen werden er gediscrimineerd, vervolgd, verdreven of vermoord. Dat alles is blijkbaar een fait divers voor de kardinaal. Of durft hij gewoon niet opkomen voor zijn eigen geloofsgenoten?

Inderdaad, meneer de kardinaal, angst is een slechte raadgever. Met andere woorden, hij vergeet niet alleen zijn hulpbehoevende landgenoten, maar laat ook zijn verre geloofsgenoten volkomen in de steek. Schuldig verzuim! Van dergelijke kerkleiders verlos ons Heer. Graag een kerkleider die wat meer oog heeft voor de noden van zijn eigen geloofsgenoten.

Maar ook in onze leugenpers geen woord over de wereldwijde vervolging van christenen.

Waarschijnlijk is men ook hier bang om de waarheid te vertellen en wil men islamcritici geen wind in de zeilen geven. Ook hier schuldig verzuim. Van dergelijk journaille verlos ons Heer. Graag een objectieve, onpartijdige pers zonder subsidies waar elke Vlaming gehoord wordt.

Willy Van der Meulen - Ternat

Pallieterke, We begonnen met integratie. Die zullen zich wel aanpassen, nietwaar? Dat dachten onze lakse politiekers, maar ze doolden. Ze pasten zich niet aan. Wij pasten ons reeds gedeeltelijk aan.

Onze politieke vertegenwoordigers deden er alles aan om hen te pamperen, zodat ze zich helemaal niet moesten aanpassen. Politiek draait om macht, en dus om stemmen. Daarom werd ook de fameuze regularisatie uitgevonden.

Nu erkent iedere politieker grootmoedig dat de integratie mislukt is en heeft men het over diversiteit. Iedereen is toch anders, met een verschillende cultuur en achtergrond. Eigenlijk zijn we allemaal divers, wat dus inhoudt dat we allemaal wat water in onze wijn moeten doen. En we moeten verbindend zijn hé, mooie verkiezingsslogan. Wie kan daar nu iets tegen inbrengen?

Alleen zien we dat er diverse gemeenschappen zijn ontstaan die zich op zichzelf keren en waar moeders die hier al meer dan vijf jaar zijn nog geen woord Nederlands spreken. En dan jammeren dat die kinderen op school achteraan bengelen. Alleen wij zullen divers worden. We halen er zelfs ons onderwijs voor naar beneden, tot en met het hoger onderwijs.

Let op mijn woorden: In de toekomst gaan we geen diversiteitsminister en -ambtenaar meer nodig hebben. Binnen een generatie zullen er voldoende niet-geïntegreerde buitenlanders zijn, zodat ze het voor het zeggen zullen hebben en zullen wij als minoriteit in ons eigen land door hen als dhimmi’s worden gecatalogeerd met de daarbij horende verplichtingen.

En onze politiekers zullen weeral jammeren van “dat hadden we niet verwacht”. Einde verhaal!

N.R. - Belsele

KINDERGELD Pallieterke, Bij een illegaal werden 32 smartphones, 38 tablets en 5 laptops in zijn huis gevonden. Jambon en Rutten indachtig, zei hij tegen de politie: “Ik had die nodig om mijn kindergeld te tellen.”

Wim Peeters - Turnhout

Kruisende woorden oplossing 1195

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 F R A C T E

I

I

E L E D E N

S E R X R X R A N

D E P R

I

I M E R E N D E

E T E R N

I

E T X S E T

R X R A

L

S X M M L X

I

A L X D D X C A X A D E L X S O A P O P E R A X I

E T X D O R P X

I

R A

S L A K X P T X T E M X T

I

R O L X E R

I

K X A

E T X O O G X O P E N T N E O P L A S T

I

S C H

LEZ EN DE LIJN Pallieterke, Onze groene ‘vrienden’-arrogantelingen die altijd gelijk hebben, in de stad wonen en nog nooit van hun leven een koebeest gezien hebben, zijn weer eens een stap verder gegaan in hun onverdroten ijver om gans onze maatschappij naar de verdoemenis te helpen. Vervuilende lijnbussen die rondrijden in hun heilige groene compound (LEZ-zone) moeten doodleuk een boete betalen. De arrogantie voorbij!

Dus binnen de LEZ-zone moet er om de 10 minuten aan elke halte een hypermoderne lage-uitstoot-bus passeren. Want de mobiliteit binnen hun habitat moet gegarandeerd zijn. De keerzijde van de medaille - waar blijkbaar niemand over valt - is dat alle ouwe-brol-bussen dus maar op het platteland moeten rondtuffen.

De dienstverlening hier is reeds sterk verminderd omdat men 'niet rendabele' lijnen (zijn er eigenlijk wel rendabele lijnen?) ofwel afschaft ofwel in frequentie vermindert. Daarnaast mogen de 'boerkes' ook nog eens meerijden op versleten zetels van aftandse rijtuigen. En dat de kinderen van deze niet-LEZ-bewoners wat meer fijn stof, CO2 en allerhande vuiligheid binnenkrijgen, is in deze niet belangrijk. Zij mogen ook eens weten wat astma en zo is.

Daarbovenop, klantvriendelijkheid ten top, worden cash-betalingen op de bus zelf onmogelijk. Een safari naar Kenia heeft binnenkort minder om het lijf als een busrit naar Brugge.

Mag ik voorstellen dat die weekdieren van de Lijn-directie beslissen om die boetes niet meer te betalen? Het uitgespaarde geld kunnen ze dan gebruiken voor consultaties bij van die sex-change-artsen om zichzelf wat ballen te laten aannaaien. Daarna kunnen ze overgaan tot een van boven opgelegde actie van De Lijn. Het moet niet altijd de ACOD zijn. Vervuilende bussen rijden tot aan de grens van de LEZ-zone en stoppen daar. De reizigers mogen uitstappen en krijgen een folder met het telefoonnummer van de bevoegde milieuschepen. “Die zal u vanaf hier verder helpen.” Eens kijken hoelang de arrogantie dan nog duurt.

Jan Cappelier - Ruddervoorde

SANCTA ANUNA, ORA PRO NOBIS Pallieterke, Lichtgewicht Anuna de Wever / ontregelt alsmaar meer mijn lever, / Host van hot naar her / Nog het liefst heel ver / Wie sponsert er die ‘ambraskever’?

Jan Vermeir - Grimbergen

‘PAPA FRANCEXIT’

KINDERGELD

Pallieterke, Zo zouden we de huidige paus Franciscus kunnen noemen, althans volgens de Milanese krant Libero (22/12/2019). In enkele bijdragen wordt daarin uitgebreid ingegaan op het reilen en zeilen in het Vaticaan en de Romeinse Curie. In het licht van de kerstperiode werd er vooreerst gewezen op de slappe (of volledig ontbreken van) reactie van de kerkelijke overheid op blasfemische berichten in diverse media (o.a. Jezus als homo op Netflix, de Madonna omringd door condooms,...).

Verder wordt dieper ingegaan op het recent verschenen boek “Che cosa è l’Uomo?” (Wat is de mens?). Naar verluidt heeft Franciscus uitdrukkelijk opdracht gegeven aan een groep jezuïeten (Pontificale Bijbelse commissie) om de inhoud en teksten van de Bijbel opnieuw onder de loep te nemen en er eventueel nieuwe duiding aan te geven. Dat blijkt soms heel verrassende resultaten op te leveren. Zo wordt het verhaal van Sodom en Gomorra hertekend in die zin dat het plegen van sodomie haast verschoond wordt en helemaal ondergeschikt gemaakt wordt aan het ‘zondige gedrag’ van de stedelingen, die enkele binnenkomende vreemdelingen onheus zouden verwelkomd hebben. Dat blijkt allemaal te kaderen in de maniakale obsessie van de paus ten aanzien van immigratie.

Zelfs de emeritus president van de Italiaanse Senaat zou woordelijk verklaard hebben: “Questo pontificato è uno scandalo in senso biblico…” En ondertussen blijft het schaarse kerkvolk verweesd achter.... Hoe lang nog?

R aymond Bries - Heist-op-den-Berg

Pallieterke, Minister-president Jan Jambon ligt onder vuur, omdat hij tijdens een lezing beweerde dat “een familie asielzoekers zoveel kindergeld had verzameld dat ze er een huis mee kon kopen”. Dat is onmogelijk, beweren insiders. De Gezinsbond berekende een zeer uitzonderlijk maximumscenario van een gezin met vijf kinderen dat een asielprocedure van vijf jaar doorliep. Als de vijf kinderen ouder zijn dan 18 jaar en allen hogere studies volgen, zou de kinderbijslag oplopen tot 87.375 euro. Welnu, op het internet kan je lezen dat in Tanger een huis 40.000 tot 70.000 kan kosten. Hoeveel Marokkaanse Belgen zijn er niet die hier van de sociale zekerheid genieten en in Marokko huizen verhuren? Pas op, OCMW’s die dat willen achterhalen worden door de plaatselijke autoriteiten tegengewerkt!

Ondertussen doen hier verhalen de ronde over onbetaalbaarheid van de pensioenen…

Guy Van Rysseghem - Lochristi

VLAAMSE CANON Pallieterke, Met veel aandacht heb ik het interview met kunstenaar Harold Van de Perre gelezen. Een grote meneer, mij tot mijn schande onbekend. Een artikel dat meerdere nagels met koppen slaat.

Alleen reeds het drukken van dit artikel zou de aankoop van uw weekblad ten volle rechtvaardigen.

W-M A rthur - Leuven

LINKSE GROEPSDRUK Pallieterke, In het interview met regisseur Jan Verheyen was er één opvallend (maar niet verrassend) punt: toen hij bij de Stemtest op de VRT uitkwam bij de N-VA, vroeg men of hij dat niet wilde laten aanpassen. Blijkbaar mag een publiek figuur niet bij N-VA uitkomen. Twee anderen lieten hun uitslag pro N-VA wel aanpassen. Broekschijters! Hoeveel BV’s, publieke figuren, professoren, enzovoort durven niet voor hun rechts (en nog niet eens extreemrechts!) gedachtegoed opkomen uit schrik niet meer aan de bak te kunnen komen? Met dank aan onze linkse pocomedia, die daar de schuld van zijn en eigenlijk een grote minderheid vormen als ge de uitslag van de laatste verkiezingen bekijkt.

Leo H aest - Herentals

Hotels en en Hotels restaurants waar Hotels en restaurants restaurants waar Vlamingen thuis zijn zijn waar Vlamingen Vlamingen thuis Verliefd op de dezijn natuur-? thuis Verliefd op natuur-?

Kom ze ze eens eens proev proeven te Achouffe-!

Kom

HOTEL HOTEL

KAT- EN MUISSPEL Pallieterke, Volgens de media spelen brandstichtende schurken een kat- en muisspel met de politie.

Niet waar natuurlijk, want als een kat met veel geduld een muis kan vangen, dan komt ze die doodgebeten tonen. Als de politie enkele van die schurken en de kraag kan vatten, dan laat men er 70 procent na een paar uur weer vrij.

Voor de overige 30 procent staan er al een leger advocaten en enkele rechters te springen om die ook vrij te pleiten. Dus de kat, hier de politie, zal volgende week weer achter Mustafa B. en Hamed A. aanlopen. De autochtonen hier zijn dat kat en muis spel kotsbeu en zullen bij de volgende verkiezingen de rekening presenteren.

M arcel Strobbe - Merelbeke

Een lezersbrief insturen?

DeAchouffe keuken is enkel hotelgasten 19 - open 6666voor Houffalize Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik Wij zijn vlamingen

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 www.lespine.be (Wij zijn Nederlandstalig-!)

Tel. 061-28 81 82

Heerlijk aan aan de de kust kust nu! nu!

Heerlijk

HOTEL DIE DIE PRINCE PRINCE HOTEL

zal u u extra extra verwennen. verwennen. zal Albert I-Wandeling I-Wandeling 41-42 41-42 -- OOSTENDE OOSTENDE Albert Tel. 059-70 059-70 65 65 07 07 Tel.

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

9 JANUARI 2020

Zebra van de eeuw overleden

Op zondag 23 december 2019 overleed Georget Bertoncello op 76-jarige leeftijd aan de gevolgen van een beroerte. Voor de aftrap van de thuiswedstrijd tegen Oostende werd een minuut stilte in acht genomen. Het was indrukwekkend!

Berto, zoals hij werd genoemd, was met twee straten voorsprong de populairste speler van Charleroi ooit. Hij werd dan ook verkozen als Zebra van de Eeuw.

Hij debuteerde als 16-jarige in het eerste elftal van Charleroi. Hij was 1,67 meter groot en woog 82 kilogram. Niet direct de ideale maten voor een voetballer, maar hij was een dribbelwonder. Hij kreeg het publiek op de banken en verzorgde steeds de show! Soms, voor een grote wedstrijd, weigerde hij met de ploeg op te warmen. Twee keer de trap oplopen in de kleedkamer volstond voor hem. Iedereen in de tribunes was dan ongerust. Hij maakte het nog wat spannender voor de supporters door tien meter achter de ploeg het veld op te sjokken. De opluchting was dan ook groot in het stadion en er werd dan spontaan gezongen “Le gros est la.”

Frisco tijdens de match Voor de in zijn ogen kleinere matchen durfde hij weleens vlak voor de aftrap twee hotdogs naar binnen te werken. In een uitwedstrijd tegen Beveren was het snikheet.

Tijdens de match vroeg hij een frisco aan een ijsventer die langs de lijn liep. Hij stuurde de man naar de trainer van Charleroi, die betaalde. Maar de meeste publiciteit kreeg hij in Molenbeek. Na een betwist tegendoelpunt weigerde hij opnieuw af te trappen en bleef op de bal zitten tot hij rood kreeg. De supporters van RWDM moesten er ook mee lachen.

Als speler van Charleroi kon men maar beter goed staan met ‘le gros’ en daar waren

slechts twee middelen voor. Eén, hem constant trakteren als je met hem op café ging, en twee, je te pletter lopen in zijn dienst, de bal recupereren en hem dan braafjes aan hem geven. Deed je dat niet, dan was de kans zeer klein dat je carrière lang zou duren in Charleroi. Zijn wil was wet!

De trainers waren dan ook zijn beste vrienden niet. Toen de nieuwe trainer, Sobotka, werd voorgesteld aan Bertoncello, vroeg hij Berto of hij de masseur van de ploeg was?

Die man tekende daar zijn doodvonnis. Na hem kwam Ward Volckaert. Hij was van Mechelen en bracht altijd witloof mee voor de spelers. Ze noemden hem ‘Chicon’. Hij begon op Berto zijn zenuwen te werken. Die zei hem in het Waals: “Steek je witloof in je kont!” Volckaert verstond er natuurlijk geen bal van.

Bertoncello noemde mij ‘le méchant Van Binst’ omdat hij vond dat ik hem te hard aanpakte. Ik heb nog een interview met hem gemaakt voor Sport-Voetbalmagazine.

Hij heeft voor mij gekookt, we waren opnieuw vrienden...

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

ROSKAMMEN

Rode draad en empathie

Victor Campenaerts is werelduurrecordhouder, zeg maar over een vol uur de snelste wielrenner ter wereld. In het piepkleine België slaagde het sportjournaille er nochtans in om hem geen enkele eindejaarstrofee toe te kennen. Hij greep naast de Kristallen Fiets, naast de Vlaamse Reus en, erger nog, naast de titel “sportman van het jaar”.

Jean-Marie Dedecker, de beste sportanalist in Vlaanderen, zei fijntjes: “Als in de zesdaagse van Gent een renner een enkel rondje rijdt aan 55 kilometer per uur, krijgt hij een staande ovatie. Campenaerts hield die snelheid een uur lang vol.” Meer hoefde hij niet te zeggen over het gebrek aan inlevingsvermogen voor bepaalde prestaties van een te groot deel van de huidige generatie sportjournalisten. Campenaerts had de brute pech om op de grootste Belgische wielerbelofte sinds het tijdperk Eddy Merckx te stuiten.

Remco Evenepoel is de naam. Samen met Wout Van Aert was die te gast in de eindejaarsaflevering van Vive le vélo. Alles toekomstgericht en niks anders was de door Karl Vannieuwkerke gehanteerde rode draad doorheen de ganse uitzending.

Die draad verklaart meteen waarom het enige beeld over het uurrecord van Campenaerts er pas in de eindgeneriek kwam.

Samen met dat van de gewonnen spurt van Philippe Gilbert op de piste van Robeke (Roubaix). Van olympisch kampioen Greg Van Aevermaet zelfs geen spoor bij het begin van een olympisch jaar waarin Evenepoel zijn focus voluit op Tokio richt.

Zoals hij met de laconieke vraag “een olympische medaille zal ook wel goed zijn zeker?” een realistische antwoord gaf op de zegekansen allerhande die analist Eddy Planckaert hem anno 2020 toedichtte.

Het is een zegen dat Evenepoel en zijn entourage een evenwichtige kijk op de uitbouw van een mogelijk indrukwekkende loopbaan niet laten verstoren door overtrokken mediagedoe. Hopen maar dat het zo blijft. Hetzelfde geldt ook voor Wout Van Aert. Ook hij liet na om veel over zichzelf te praten. Zoals generatiegenoot Remco hield hij zich vooral aan empathie voor de prestaties van de afwezigen op een rondetafelgesprek over de vedetten van wielerjaar 2019.

daar zit te doen. Al zal dat nauwelijks opvallen binnen de Pro League, waar nog meer zwierbollen zitten die geen klap uitvoeren.

Handel in kinderen

Optimisme troef 2020 wordt zonder meer een spetterend sportief jaar. Het doet deugd aan een mensenhart te horen dat de vaderlandse delegatie op de Olympische Spelen in Tokio op zijn minst tien medailles gaat halen. Dat de specialisten die voorspelling met hun natte vinger doen, is bijkomstig. Belangrijker is dat de kans op succes er wel degelijk in zit. Er zijn enkele zekerheden en het volstaat dat Nafi Thiam een tandje bijsteekt in het lopen, de hockeyploeg haar reputatie eer blijft aandoen en een koppel coureurs een extra ‘efforke’ leveren om in de buurt van de vooropgestelde tien trofeeën te eindigen. Om over de wenkende kansen in het boogschieten, de vrouwenboks en het pétanque nog te zwijgen. Was het maar al juli 2020.

Alles dik in orde Hoelang is het geleden dat Operatie Propere Handen de voorpagina’s van de kranten haalde? We zijn meer dan een jaar later en wat is er intussen veranderd? Weinig of niks. Het toppunt is dat de peetvader van de sjoemelende voetbalmakelaars, Mogi Bayat, vrij en vrolijk zijn gangen gaat. Hij was onlangs zelfs te gast als spreker op een sponsorfeestje van Waregem, hebben we ons laten vertellen. Zijn ze aan de Gaverbeek nu helemaal van naatje betoeterd? De broer van Mogi Bayat is dan weer voorzitter van de voetbalbond. Als het maar in de familie blijft. En de CEO van de Pro League, Pierre François, staat erbij en kijkt er-

naar met een blik alsof hij het heilig paterke in persoon is. Voor het overige is er geen vuiltje aan de lucht bij de Pro League en bij de beste aller voetbalbonden.

15

De uitzonderingen bevestigen de regel.

Werk op de plank voor Johan Vande Lanotte.

Sportief manager van AA Gent Peter Verbeke stelt een aantal concrete maatregelen voor om te vermijden dat clubs elkaar nog langer jeugdspelers afsnoepen. Dan hebben we het niet over gasten van pakweg zestien jaar. In sommige gevallen worden zelfs knaapjes van om en nabij tien jaar geviseerd. Of de maatregelen die Verbeke voorstelt ook gehoor gaan vinden? Als het van Vande Lanotte afhangt liever vandaag dan morgen. Of hoort ge niet goed?

Hamvraag Goed nieuws is dat her en der toch al enige empathie voor ‘anders en beter’ in sportanalyses opduikt. Zo was merkbaar in de hamvraag die de media al weken voor de winterstop bezig hield en dat na die stop nog vele weken zal blijven doen: wordt play-off 1 met of zonder Anderlecht gespeeld? Gazet van Antwerpen en zusterkrant Het Nieuwsblad stelden die hamvraag zowaar al een tik kritischer: “Zal recordkampioen Anderlecht ontsnappen uit de greep van play-off 2, de troosteloze verzamelbak (sic) van de losers?” Tien eersteklassers verzameld in een troosteloze bak losers, met daar bovenop het “kerkhof voor de acht profclubs in 1B”. Aldus genoemd en beschreven door, toegegeven, nog te weinig journalisten die iets verder kijken dan hun neus lang is. Als hun aantal hopelijk verhoogt, zou dit fenomeen stilaan een vurige tong moeten doen ontbranden boven de koppen van de architecten van dat competitieformat, de Gentse uitvinders van het onding op de eerste rij.

Omdat het hemd echter nader blijft dan de rok, ook bij al die zelfverklaarde kenners van het moderne profvoetbal, blijft de kans eerder klein dat 2020 voor een ommekeer in hun vrij beperkt denkwereldje zal zorgen.

Met als gevolg dat de meeste profclubs, voetballers én, ‘last but not least’,supporters die terug naar een normale competitie willen, eerder hopen dat Anderlecht aan het eind van de reguliere competitie in de troosteloze verzamelbak zal verzeilen dan zich bij het puik van zes op zestien ‘uitverkorenen’ te kunnen scharen. De al jaren gedoodverfde “ambassadeur van het Belgische clubvoetbal” in een nacompetitie die geen hond interesseert? Het zou de echte aanzet kunnen zijn om een halt toe te roepen aan een competitievorm die nergens in Europa navolging kreeg. Sterker bewijs dat die niet deugt is moeilijk te leveren. We gaan er dus ook niet naar op zoek. plaats Club Brugge, maar ook PSV en Ajax, veel voetbalplezier bij een temperatuur van veertig graden en meer. In de hoop dat ze ‘s avonds bij het klaverjassen niet op de blaren moeten zitten.

Succes gewenst Het voorbije jaar was ook de uitgelezen periode voor Kim Clijsters om haar comeback aan te kondigen. Het is haar van harte gegund, maar mogen we onze wenkbrauwen even fronsen? Niemand die beter kan weten dan Kim zelf dat tennis op het hoogste niveau blessuregevoelig is. Ze wordt er ook niet jonger op en ze heeft al meer kwetsuren gekend dan haar lief was. Maar, laat het ons herhalen, we zullen de eersten zijn om te applaudisseren als ze haar droom kan waarmaken.

Zonnekloppers

Spektakel verzekerd

Wat uiteindelijk het jaar van zijn terugkeer en zijn triomf bij Anderlecht moest worden, is uitgedraaid op een flop voor Vincent Kompany. Moeten we daar nu een traan voor laten?

Dat is wat veel gevraagd. Het snotteren laten we over aan voorzitter Marc Coucke. Die brave mens loopt er de laatste tijd maar zielig bij.

Het is ooit anders geweest. Bij Oostende weten ze er alles van. Als ze in het Lotto Park de hoop nog niet hebben opgegeven om alsnog bij de eerste zes te eindigen, zullen ze zich moeten reppen. Dan nog is de kans klein en vermits de haring van hun reddende engel, Kompany, niet wil braden, zal Frankie Vercauteren de assistentie van de heilige Rita, patrones van de hopeloze gevallen, goed kunnen gebruiken.

Het is de tijd van de winterstages. Omdat ze ons altijd hebben ingeprent dat we reizen om te leren, kunnen we de ploegen die in exotische oorden gaan overwinteren geen ongelijk geven. Wie het breed heeft, mag het breed laten hangen. Alleen KV Kortijk speelt het spelletje niet mee en zet wijselijk de tering naar de nering. Wat we, verbazingwekkend genoeg, van Cercle Brugge en van Waasland-Beveren niet kunnen zeggen. Beide clubs rekenen erop dat de zon van San Pedro del Pinatrar en van Malta de meegereisde spelers zodanig deugd gaat doen dat ze na de winterstop hun supporters - alle vierentwintig - aangenaam gaan verrassen. Het mag wel eens, na de bangelijke degradatieperikelen van de voorbije maanden.

Zeg nu nog dat de organisatoren van het veldrijden geen overschot aan fantasie hebben. Volgend weekeind staat het BK cyclocross op het programma en mag de Antwerpse Sint Annaplage op de linkeroever nog eens dienst doen als decor. Tot zover geen opmerkingen. Dat wordt anders als we het parcours onder ogen nemen. Iemand is op het idee gekomen om de crossers op een ponton over de Schelde te sturen. Tot groot genoegen van de VIP’s, die smullend vanop een nabijgelegen cruiseboot het spektakel van dichtbij kunnen volgen. In de heimelijke hoop één of meerdere renners in het Scheldewater te zien tuimelen? Het leven van een VIP is één groot feest.

Vrolijke vrienden

Veel voetbalplezier

Hoop doet leven

Van horen zeggen hoort ge veel liegen, maar de geloofwaardige bron die er ons aan herinnert dat Johan Vande Lanotte in een triumviraat zit van de Pro League, heeft ons nog nooit op stoopjes getrokken. Waarvoor dank.

Wat zit Vande Lanotte daar in ‘s hemelsnaam uit te spoken? Is hij, naast al zijn tijdrovende bezigheden, nu ook al erkend voetbaldeskundige geworden? Anderzijds is het in dat milieu geen overbodige luxe dat ze er een specialist bij hebben waarvan niemand weet wat hij

Club Brugge trekt naar Qatar en gaat daar in de woestijn een balletje trappen in het gezelschap van PSV en Ajax. Dat worden gezellige onderonsjes, waarbij weggekeken wordt van het hardvochtige, verwerpelijke regime dat er heerst in het dwergstaatje van de kamelendrijvers. Vermits het WK 2020 werd toegewezen aan Qatar, zal al het negatieve dat er over verteld wordt fel overdreven zijn, redeneren ze bij Club. Waarmee het gewetensprobleem van de baan is. We wensen in de eerste

VDP Negentien overwinningen op twintig.

“Daar zijn geen woorden voor” hoorden we iemand mompelen. Kom nu, lees mee: meesterlijk, subliem, klasse, weergaloos, groots, indrukwekkend, vitaal, kras, bovenmaats, beresterk, en zo kunnen we nog vier bladzijden vullen. Over wie hebben we het eigenlijk?

Over de Nederlander die er, gelukkig voor het BK, niet bij zal zijn volgende zondag in Antwerpen, waardoor we nog eens een echte wedstrijd mogen verwachten. Wij mogen hem Mathieu noemen.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

9 JANUARI 2020

ABSURDISTAN Koekenstad

Traditie

Wie woont er nu niet graag in Antwerpen? Sinds geruime tijd ook een Rus, ene Chamil Malikov, recent veroordeeld tot vijf jaar cel. De kerel noemt zich een missionaris van de islam en verspreidde haatboodschappen en geweldoproepen. Ja, in Antwerpen huist de hele wereld. Zeker een zegening van het ‘inclusief nationalisme’.

Eén van de redenen waarom het in Brussel zo onrustig is op Oudejaarsavond, is blijkbaar dat de jongeren, wie dat dan ook mogen zijn, zich vervelen. Wij geven het graag toe: toen wij ons vroeger verveelden, was het eerste dat wij deden ook vuilnisbakken en auto’s in brand steken.

Behalve die van onze pa, uit vrees voor een pakje slaag.

Profetische naam Tijdens de Antwerpse nieuwjaarsreceptie werd er onverwacht betoogd door de goede en toevallig ook nog eens extreemlinkse lieden van Extinction Rebellion. Gelukkig zorgde de Antwerpse politie snel voor een ‘extinction’ van die ‘rebellion’.

De collega’s Naar wij vernemen uit onbevoegde bron, zijn de drie koningen bij hun collega te Lakense paleize op bezoek geweest. Tot treurnis van onze vorst hebben zij echter geen oplossing voor de regeringsformatie kunnen brengen. Mirakels zijn immers de afdeling van het kind waarnaar zij op zoek waren.

Stopzetten In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest komt er een globale zone 30. Het werd tijd, en gepast is het ook. Immers, het land waar alles stil staat en niet meer beweegt, dat heeft toch nood aan een hoofdstad die een afspiegeling van de realiteit is?

Het rode geweten Weer heeft de mensheid een beslissende stap vooruit gezet! In de Brusselse gemeente Elsene mogen schoolklassen niet meer op uitstap naar de dierentuin, want daar worden dieren gevangen gehouden!

In Elsene is een rood-groene coalitie aan de macht, met PS, sp.a, Groen en Ecolo.

Hoezo, dat kon u raden?

1196

Buurtperikelen In zogenaamde probleembuurten - dat is codetaal voor buurten met een etnisch afwijkende populatie - wordt soms gewerkt met buurtvaders om probleemjongeren binnen de perken te houden. Zo ook in het Nederlandse Ede. De buurtvaders werden daar op oudejaarsavond nu zelf getart door vuurwerkterroristen. De oplossing volgens ons? Buurtgrootvaders.

Echt.

De president Je kan veel kwaad spreken over Carles Puigdemont, wat trouwens een grote Spaanse hobby is geworden, maar gevoel voor humor heeft de man wel. Zo circuleert er sinds kort een filmpje van hem, waarop hij gitaar speelt en het bekende “Take me home, country roads” van wijlen John Denver zingt. Eerstdaags nodigen wij hem graag uit voor een concert in de weelderige kantoren.

Ongewenst effect In Antwerpen haken vrijwillige ambulanciers af, omdat ze voor hun oudere wagens in de lage emissiezone moeten betalen om nog tot op hun standplaats te geraken. Ach ja, doodgaan bij gebrek aan tijdige hulp is gelukkig een pak minder erg als men ondertussen schone lucht inademt.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. De praktijk van staten om gebieden te bezetten uit economische en/of strategische overwegingen B. Wat je elkaar belooft C. Radium - Duits pers. vnw. - Nanoseconde D. Druk en geanimeerd pratende Aansporing E. Groente - Uit Perzië afkomstige F. Aanhoudend - Bijbels priester G. Kenbaar maken - Europees kampioenschap H. Codering die aan boeken wordt toegekend - Europeaan I. Machthebbers J. Indruk naar buiten - Glibberige stof Pers. vnw.

K. Voormalige benaming van onze nationale omroep - Telwoord Muzieknoot L. Uitgenodigde redenaars

1. Oorzaak van veel woningbranden 2. Eivormig - Bestaat - Hit van Gorki 3. Frans lidwoord - Lichamelijks 4. Behoorlijke schikking - Voorzetsel 5. Neon - Nederlandse jongens/meisjes naam - Schok 6. Elke - Pers. vnw. - Numerieke code waar mee netwerkapparaten worden geïdentificeerd 7. Jonge klimaatactiviste 8. Maanstand - Kledingstuk - Godin van de vrede 9. Elektrisch geladen deeltjes - Maakt een kunstwerk 10. Elektronisch bericht - Natuurlijk geslacht - Renium 11. Aandoening van het centraal zenuwstelsel - Haarverzorgingsmiddel Neem aanstoot 12. Italiaanse vulkaan - Van een bepaald Europees land

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1195 VINDT U OP BLZ. 14

Het nieuwjaarsbriefje van Kristof Calvo Beste koning Filip, Ik beloof van een hele flinke minister te zijn in uw nieuwe regering. Ik zal verbinden, verbinden en nog eens verbinden tot we allemaal paars-groen zien van zoveel verbondenheid. Maar niet alleen natuurlijk. In het woord verbinden zit niet voor niets het woord ‘samen’. Dat zit er niet echt in, maar ik ben zeker dat u begrijpt waar ik heen wil. Het had erin kunnen zitten.

Samen dus. Samen met alle Belgen en alle buitenlanders die niet kunnen wachten om in liefde en genegenheid mee te bouwen aan de eendracht in dit land. Zoals de Rode Duivels, Sire. Ik word er altijd warm van om met een Belgische vlag om mijn nek geknoopt, mijn hand op het hart en de Brabançonne brullend naar hun matchen te kijken. En u mag er zeker van zijn dat ik het meen als ik dit wondermooie land de kracht en het bloed in mijn aderen aanbied. Op mij kan u rekenen, Sire. Ik droom in zwart, geel en rood.

Voor vorst, voor vrijheid en voor recht. Klaar om te sterven voor het vaderland als u me dat vraagt. Maar als het voor u hetzelfde is, is een tof mandaat waar je niet aan dood gaat ook goed. Ik ben er voor u en tegen al die vuile smerige nationalisten!

We gaan het dus zonder de nationalisten moeten doen, maar dat weet u natuurlijk al.

Een nee tegen nationalisme is een nee tegen polarisering. Nee tegen die van N-VA. Nee tegen die van Vlaams Belang. En alle Open Vld’ers die niet Bart Somers heten, die tweezakken van de sp.a en mijn buurvrouw die altijd “Ha, daar is dat vervelend ventje weer”, zegt als ik het huis uitkom.

En uiteraard ook ‘nee’ tegen autochtonen, automobilisten en stakende autobuschauffeurs. Maar samen met al die anderen die het beu zijn om langs de zijlijn te staan, moeten we nu zonder verwijl kiezen voor een radicaal progressief alternatief voor België. Of toch niet, misschien moeten we de polariserende Polen ook negeren. En die klootzak van een Wouter Van Besien die vond dat ik te veel aandacht kreeg bij de verkiezingen.

Het was trouwens niet mijn schuld dat we de verkiezingen verloren ondanks de eindeloze VRT-campagne van “De groenste maand”.

Het was de schuld van Anuna! Eerlijk waar, Sire. De eerste keer dat ik ze op tv zag dacht

ik van: hoera voor de groene jeugd. De tweede keer was dat al iets minder. En de derde keer vond ik dat ze harder kon zagen dan ik. Almaci, de stomme trut die ook niet mee mag doen aan mijn positief project, zei het zelf. “Djeezes,” zei rondborstige Meyrem, “zoals dat kind kan zagen, is het Regenwoud binnen het kwartier omver. Nog erger dan onze kakker met zijn hoofd dat alleen goed is om compost op te sorteren.” Alsof ze zelf niet zaagt. Toen ze vorige week een speech ging geven bij onze Australische zusterpartij van The Greens, is de helft spontaan een bosbrand in gelopen.

En als we helemaal eerlijk zijn, moeten we toch zeggen dat niet alle CD&V’ers geheel polarisatievrij zijn. Ik noem geen namen Sire, maar Pieter De Crem? We weten allemaal dat die het niet zal nalaten om te polariseren als er niemand kijkt. Hendrik Bogaert? Walter De Donder? Nu ik er zo over nadenk... Ik vrees dat polariseren en racisme de Vlamingen in het bloed zit. Misschien moeten we de moed van onze overtuiging hebben en gewoon ‘nee’ zeggen tegen de Vlaming. Als we er in slagen om de Vlaming te tonen hoe mooi een verbindende samenleving kan zijn, zal hij volgende keer misschien wel op een verbindende partij stemmen.

Ik hoop, Sire, dat ik u er niet moet aan herinneren dat ik eigenlijk niks met dat rotvolkje te maken heb en dus best wél minister kan worden. Mijn papa komt uit Barcelona in Catalonië. Daar hebben ze helemaal niks te maken met polariseren en nationalisme. Integendeel, we worden er voortdurend lastig gevallen door Spaanse nationalisten die er niet tegen kunnen dat we beter kunnen voetballen.

Van mijn mama moet ik nog vragen of Elisabethje nog geen vrijer heeft. Ze las in de Story dat het zeer moeilijk is om voor een kroonprinses een geschikte man te vinden, omdat die altijd de tweede viool moet spelen. Mama zegt dat het voor mij ook moeilijk is om een geschikte vrouw te vinden omdat ik een irritant manneke ben. Misschien kunnen we mekaar helpen?

Hopelijk tot snel op het paleis, liefste schoonpapa, Je kapoen, Kristof

STEUN ’T PALLIETERKE

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

BESTEL CAVA VIA WWW.KLAUW.NET

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be