75ste jaargang • nummer 27 • donderdag 4 juli 2019
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“Afrika bloeit zalig open, Congo klapt verder dicht” Mathieu Zana Etambala (AfricaMuseum) studeerde met Bart De Wever aan de KUL en is bevriend met de huidige Congolese president. Momenteel schrijft hij aan een derde boek over Congo. In de betrekkingen tussen België en Congo is er immers meer dan alleen roofkunst, de afkeer van blanken die nu witten moeten heten, gejammer over slachtofferschap en de puur negatieve kijk op de kolonisering. Een gesprek.
Lees het volledige interview met Mathieu Zana Etambala van het AfricaMuseum op blz. 11
‘Homoseksuele’ Pakistaan randt twee meisjes aan Hebt u dat ook, dat gevoel dat onze westerse maatschappij elke dag een stukje gekker wordt dan ze al was? Het volgende verhaal werpt een belangrijke vraag op: waar stopt asiel en waar begint het misbruik? En vooral: wat doen onze overheden? Zíén ze het misbruik? In Pakistan is homoseksualiteit maar ook niet meer dan dat. Het verboden. Een jonge Pakistaan onderzoek naar de ware achterdie omwille van zijn homoseksugrond van de Pakistaan startte aliteit asiel had aangevraagd in eigenlijk pas nadat de ouders van Italië en het op basis van allerlei de twee meisjes klacht tegen de internationale verdragen ook had man hadden ingediend. gekregen, heeft onlangs twee jonOok in Italië blijken rechtbange meisjes van 14 jaar verkracht. ken vaak losgeslagen te zijn, mijEen agressie die veel emotie lenver van de werkelijkheid verheeft losgemaakt in Italië. wijderd, beslissingen nemend die Deze seksuele agressieveling op geen enkele democratische kreeg een verblijfsrecht (internamanier zijn onderbouwd. Het tionale bescherming) omdat hij draagvlak voor dit soort rechterhad verklaard homoseksueel te lijke uitspraken wordt bij de bezijn en voor zijn leven te vrezen volkingen van alle West-Europese in zijn herkomstland. Niet minder, staten steeds kleiner. PVN
De arrogantie van Open Vld Onbegrip en kritiek ook omdat (in)formateur Bart De Wever (N-VA) niet doorzet met de Vlaamse formatie. Weinig waarnemers hebben het echter over de recente nefaste rol van één partij: Open Vld. De arrogantie, infantiliteit en postjespakkerij maakt dat het vertrouwen in de Vlaamse liberalen op een laag pitje staat bij de N-VA. Komt daar nog het ergerlijke belgicisme en het linkserige gedrag van de partijtop bij. Het was een pijnlijke vertoning maandagavond op Terzake. Pieterjan De Smedt, de pitbull van de openbare omroep VRT, ging aan het Brusselse hoofdkwartier van Open Vld postvatten om wat meer te weten te komen over de Vlaamse formatie. En over de Vlaamse en federale strategie van Open Vld. Naast het feit dat we te weten komen dat oude krokodillen als Annemie Neyts nog altijd in het partijbestuur zitten, vluchtte zo goed als iedereen voor de camera’s. Ook tijdelijk Kamervoorzitter Patrick Dewael, die vorig weekend nochtans gesteld had dat een federale regering zonder Vlaamse meerderheid een mogelijkheid was. Wat dus betekent dat de Vlaamse liberalen in een federale regering zouden stappen van socialisten, liberalen en groenen, eventueel aangevuld met CD&V of DéFI (ex-FDF) om een comfortabele meerderheid te hebben. Een anti-Vlaamse of anti-V-coalitie dus. Anderen, zoals Bart Tommelein, lieten weten dat een federale regering zonder N-VA geen optie is. Wat niet geweten is, is dat hij na die uitspraak vanuit Oostende door een woedende partijvoorzitster naar Brussel werd geroepen. Door Gwendolyn Rutten, die half mei zowaar beweerde met plezier terug te kijken op de paars-groene regeerperiode van 1999-2003.
Rutten begrijpt het niet Redenen genoeg voor Vlaams informateur Bart De Wever (N-VA) om te temporiseren. Want het kan voor hem niet dat er een Vlaamse regering komt van N-VA, CD&V en Open Vld, waarna de twee coalitiepartners van de Vlaams-nationalisten vrolijk in een paars-groene (eventueel aangevuld met christendemocraten of DéFI) regering stappen om dan een anti-Vlaams belastingbeleid te voeren. Vandaar de Vlaamse temporisering. We hebben het hier vorige week al gesteld: inhoudelijk is dat Vlaams uitstel geen drama, want een regionaal regeerakkoord is wellicht op een week of twee klaar.
Wat vorige week gebeurd is, toont aan hoe groot het wantrouwen is van Bart De Wever ten opzichte van de Open Vld-top. De Vlaamse liberalen waren de voorbije jaren - zeker op sociaaleconomisch vlak - nochtans vaak een N-VA-bondgenoot in de verschillende regeringen. Wat is er nu veranderd? Zeer simpel: de arrogante houding van de Open Vld en haar voorzitster, Gwendolyn Rutten. Een arrogantie die vele gezichten heeft. Ten eerste begrijpt de Vlaams-Brabantse niet dat ze een nederlaag heeft geleden - 8 verkozenen minder - en wil ze niet bewegen. Rutten hoopt nog altijd op een zware ministerpost. Ja, zelfs de Wetstraat 16 is een optie. En daarmee zitten we bij het tweede probleem: de Vlaamse liberalen gedragen zich als hautaine postjespakkers. De tijd van Guy Verhofstadt is volledig terug. De Open Vld ziet een unieke kans om boven het eigen gewicht te boksen. Ze weten in de partij immers dat de PS bereid is een zware prijs te betalen voor een federale regering zonder N-VA. Niet inhoudelijk. De volgende federale ploeg moet er voor de PS een zijn van het tweespan belastingverhogingen en open grenzen. De PS wil de Vlaamse liberalen over de brug krijgen en belonen met topfuncties. En Di Rupo en co weten dat de Open Vld daar gevoelig voor is. In de vorige federale regering had die partij als kleinste partner weinig te eisen. Nadat Maggie De Block de topfunctie Sociale Zaken kreeg, bleven er enkel nog kruimels over, met een Alexander De Croo die zich tevreden moest stellen met de post van Telecommunicatie, Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking. Dat mag geen tweede keer gebeuren. En de Open Vld verwacht veel cadeaus. Desnoods moet Patrick Dewael Kamervoorzitter blijven.
Een Vlaamse D66 Die machtshonger van de liberalen wordt nog eens overgoten met een anti-Vlaamse en belgicistische saus. Waarbij af en toe de oude libe-
ralen opduiken als we het discours van de Open Vld mogen geloven. Het begint met het recycleren van het oude belgicisme van de PVV en het eindigt met het anti-Vlaamse credo van de oude liberalen die in veel flaminganten halve nazi’s zien. Als het van Patrick Dewael, wiens grootvader stierf in een concentratiekamp, afhangt, moet straks elke nationalist op heropvoedingstrip in de Dossin-kazerne. Over Dewael gesproken: de man werd als Kamervoorzitter aangeduid, terwijl er met Valerie Van Peel (N-VA) een vrouw tegenkandidaat was. “De eeuw van de vrouw”, schreef Alexander De Croo in een boek. Maar enkel als die uit de eigen partij komt. Ander element is dat de kloof tussen de top en de basis bij de Open Vld steeds groter wordt. De militanten en de kiezers zijn veel rechtser dan de kaders. Dat was onder Guy Verhofstadt zo en dat is anno 2019 niet veranderd. Kamerlid Egbert Lachaert is een van laatste rechtse liberale parlementsleden. Voor de rest is de connectie-Dewael-Somers dominant. Inhoudelijk een Vlaamse D66. Economisch voor een vrije markt, maar sociaal-cultureel elitair links. Niets ergers dan dat. Het zijn de aanhangers van de liberale sharia. Wie kritiek heeft op bepaalde ‘ethische’ verworvenheden zoals abortus en euthanasie, of het gejoel van de LGTB-lobby, is een halve nazi. Tegelijk wordt een nieuw stedelijk multiculturalisme van de gearriveerde loftbobo gecultiveerd; links-liberaal elitair gedrag dat veel Vlamingen doet kokhalzen. En inhoudelijk weinig voorstelt. De exponenten daarvan zijn nieuwkomers als Goedele Liekens en Sihame El Kaouakibi. Hun betoog is van een ongeziene leegheid, maar het is wel dat van de Open Vld van de komende jaren. Begrijpelijk dat Bart De Wever op zijn hoede is voor dat zoo tje ongeregeld, aangestuurd door Gwendolyn Rutten die naar verluidt de voeling met de realiteit is verloren.