75ste jaargang • nummer 14 • donderdag 4 april 2019
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
4 BLZ. EXTRA!
“Grijp mensen liefdevol bij hun nekvel” Antwerps N-VA-schepen Fons Duchateau (47) was een nobele onbekende toen hij in 2014 Antwerps superschepen en OCMW-voorzitter werd. Nochtans stond de Antwerpse Truienaar aan de wieg van de N-VA en werd hij geboren en getogen in de Vlaamse Beweging. “En ik ga er ook in sterven,” lacht hij, “maar nu nog even niet.” Een gesprek met een man die zijn stempel heeft gedrukt op het beleid in Antwerpen.
Lees het volledige interview met Fons Duchateau, schepen in Antwerpen (N-VA), op blz. 13
Christenen in Europa In 2016 heeft Hongarije als enig Europees land een instelling opgericht voor hulp aan vervolgde christenen ‘in het Midden-Oosten en Europa’. In Europa, inderdaad. Toen al bleek dat 88 procent van de christenen in Duitse asielcentra het slachtoffer was van vervolging door de moslims. Dat ging onder andere om doodsbedreigingen, fysiek geweld en seksuele aanrandingen. Er was toen in heel Duitsland niet één asielcentrum waar christenen niet met zulke vervolgingen geconfronteerd werden. En intussen heeft die antichristelijke haat zich ook in de brede samenleving buiten de asielcentra verspreid, zoals blijkt uit verschillende rapporten uit 2018, waarin ook antichristelijke discriminaties worden aangeklaagd in universiteiten, ziekenhuizen en bij het
toekennen van asielaanvragen, naast natuurlijk ook vandalisme tegen kerken en christelijke symbolen. Ook het aantal beperkingen van de vrijheid van meningsuiting van christenen is enorm toegenomen. En in die gevallen zijn de daders natuurlijk ‘seculiere’ overheden, geen moslims. Zie bijvoorbeeld de webstek van “Observatory on Intolerance and Discrimination Against Christians in Europe”.
De coalitiemarkt ligt open Meer en meer geruchten doen de ronde over mogelijke coalities na de parlementsverkiezingen van 26 mei. In Vlaanderen wordt gesproken van een Bourgondische coalitie zoals in Antwerpen. In Wallonië zou het een Jamaicacoalitie zijn van liberalen, centristen en groenen. Maar eigenlijk zijn er geen voorakkoorden; de coalitiemarkt ligt volledig open. “Er is een zwijgende meerderheid die weg wil van de extremen.” Dat zei CD&V-voorzitter Wouter Beke maandagochtend op Radio 1. Het is een riedeltje dat we al een hele tijd horen. De klassieke truc van de christendemocratische partij is zich voor coalities “in het midden van het bed te leggen” en dan te kunnen kiezen met wie ze in zee wil gaan. Alleen, een meerderheid vinden “weg van de extremen” wordt niet gemakkelijk. Beke hoopt op 20 procent van de stemmen voor zijn CD&V en dat betekent dat men nog 30 procent nodig heeft om een meerderheid los van de zogenaamde extremen te vinden. Met extremen bedoelde Beke zowel Groen als N-VA als Vlaams Belang. Besluit: een Vlaamse meerderheid bestaande uit een klassieke tripartite zou de droomcoalitie in het centrum zijn. Blijkbaar beseft Beke niet dat de kans zeer klein is dat die een meerderheid haalt.
Antwerpen als laboratorium Of is hij gefrustreerd omdat hij beseft dat de CD&V niet langer de bepalende factor is bij een regeringsformatie? In het verleden koos de CVP afwisselend voor socialisten en liberalen. In de aanloop naar de verkiezingen en de regeringsformatie van 2014 slaagde Beke erin om boven zijn gewicht te boksen door een soort alliantie aan te gaan met de MR van Charles Michel. Nu moet de CD&V-voorzitter eerder lijdzaam toezien. Al een jaar doen er geruchten de ronde dat de N-VA eraan denkt de christendemocraten in een volgende Vlaamse regering te dumpen, om een coalitie aan te gaan met liberalen en socialisten. Eigenlijk zouden de Vlaams-nationalisten enkel met de liberalen willen regeren, maar de kans is klein dat hiervoor een Vlaamse meerderheid wordt
gehaald. Daarom kunnen de fel verzwakte socialisten aan boord worden gehaald om de CD&V een hak te zetten. De Bourgondische coalitie in Antwerpen bevestigde dat vermoeden. Ondertussen doen geruchten de ronde dat er aan Vlaamse kant in de Brusselse regering eveneens gewerkt wordt aan een as N-VA-Open Vld-sp.a. Dat lijkt absurd, gezien de aversie van Guy Vanhengel voor de N-VA, maar naar verluidt is zijn afkeer voor de Brusselse groenen nog groter. Vorige week liet Vlaams Parlementslid Peter Van Rompuy (CD&V) zich ontvallen dat er al een voorakkoord zou bestaan tussen de partijvoorzitters Bart De Wever en John Crombez. Wat door de betrokkenen in alle toonaarden werd ontkend. Er is inderdaad geen voorakkoord, maar feit is dat tal van kopstukken van de N-VA zo’n Bourgondische coalitie wel zien zitten. Wat in het Antwerpse laboratorium bekokstoofd werd, lijkt voor herhaling vatbaar. Een bijkomend argument is het gedrag van Lieven Boeve, topman van het katholiek onderwijs. Die laat niet na in gesprekken neerbuigend te doen over de N-VA. Daar komt nog bij dat Boeve nog amper verbergt dat hij kiest voor een nivellering van het katholieke net. Een clash met de Guimardstraat: bij de N-VA zijn er velen die dat wel zien zitten in de volgende legislatuur. Alleen, iedereen beseft dat het blijft wachten op de uitslagen om te weten welke coalities mogelijk zijn. Het blijft een torenhoog cliché, maar het is de kiezer die beslist. Tenslotte is de electorale markt veel instabieler geworden sinds enkele jaren. Het kan nog alle richtingen uit. De coalitiemarkt ligt open. Zelfs een Zweedse coalitie, tenminste op Vlaams niveau, blijft realistisch. Al worden tussen CD&V en N-VA, bijvoorbeeld in het onderwijsdossier, opnieuw diepe wonden geslagen.
De onderschatte afkeer voor de PS Federaal wordt een Zweedse herhaling een stuk moeilijker, tenzij cdH erbij komt en de liberalen zich aan de centristen vastklikken. Echter, de meeste politieke waarnemers bezuiden de taalgrens gaan ervan uit dat men ook daar in eerste instantie denkt aan het vormen van regionale coalities vooraleer men federaal aan de slag wil gaan. Ook in Wallonië ligt de coalitiemarkt open. De polarisering en de versnippering gebeurt daar altijd wat later dan in Vlaanderen, maakt lijkt onvermijdelijk. Volgens de jongste berichten zou een alliantie van MR-cdH-Ecolo de meeste kans maken. De Waalse partijen zijn van oordeel dat Ecolo zich nog maar eens kapot moet regeren. Daarna verliest die partij steevast de verkiezingen. Dat zou meer kans maken dan een klassieke coalitie van PS en MR of een linkse alliantie met PS, Ecolo en cdH. Bij de PS zijn ze de arrogantie van de zegezekere groenen beu. Bij de MR blijft de afkeer voor de PS zeer groot, maar ook hier is het de verkiezingsuitslag die bepalend zal zijn. Misschien halen de gewenste coalities geen meerderheid en zijn MR en PS tot elkaar veroordeeld. Het kan nog erger, namelijk dat zelfs de twee grote Waalse partijen samen geen meerderheid halen. Nu, ze zullen er op deelstaatniveau ook bezuiden de taalgrens uitkomen. Een ander paar mouwen wordt de federale coalitievorming. Dat wisten we al lang. Nu al wordt rekening gehouden met nieuwe aparte federale verkiezingen aan het einde van het jaar, want meer dan 500 dagen stilstand zoals in 2010-2011 ziet niemand zitten.