75ste jaargang • nummer 12 • donderdag 21 maart 2019
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“De EU ondermijnt momenteel de Europese waarden” Professor rechtsfilosofie Paul Cliteur heeft een naam als een klok in Nederland. Zo verdedigt hij regelmatig klassiek-liberale standpunten in het maatschappelijk debat, onderzocht en onderzoekt hij het fenomeen ‘theoterrorisme’ en begeleidde hij Thierry Baudet bij zijn proefschrift ‘De aanval op de Natiestaat’. Tevens is Cliteur bij FvD voorzitter van het wetenschappelijk bureau. Een gesprek.
Lees het volledige interview met Paul Cliteur op blz. 11
Kristof Calvo: kwaken en tateren Naar verluidt zou Kamerlid Bert Wollants van N-VA, energie- en klimaatspecialist, eens in debat willen gaan met collega-Kamerlid Kristof Calvo, groene klimaatprofeet, over diens klimaatprogramma en vooral over de technische kant ervan alsook over de cijfers in verband met de kostprijs en dergelijke meer. Verbindende Kristof geeft echter niet thuis, net zoals twee weken geleden bij Van Gils en Gasten, toen Peter De Roover (N-VA) ook aan tafel zat. Steeds meer wordt duidelijk hoever de groene dromen staan van realiteitszin en nuchter inzicht in de dingen. Bovendien wil hij zo weinig mogelijk bij de burgers in zijn kaarten laten kijken over de torenhoge kostprijs die die burger zal moeten ophoesten. Kwaken en tateren in de Kamer en voor de
bevriende televisiezenders zonder tegenspraak, dat wel. Maar eens een serieus klapke doen? Ho maar! In De Afspraak van vorige vrijdag kreeg zelfs Ivan De Vadder het zichtbaar zwaar op zijn heupen toen Calvo niet wilde toegeven of ontkennen dat het Groenplan een verlies van 500 euro per maand betekent voor honderdduizenden rijders met salariswagens. Zelden zagen we een politicus zo rond de hete brij draaien.
Groen klimaatcommunisme Stilaan wordt duidelijk wat de klimaatplannen zijn van Groen in een volgende regering. Ze vallen samen te vatten in een paar woorden: meer belastingen, extreme herverdeling en eigenlijk klimaatcommunisme. En de klimaatfactuur zal vooral door de Vlamingen worden betaald. Eerst was er het pijnlijke debat tussen de partijvoorzitters Bart De Wever (N-VA) en Meyrem Almaci (Groen) op Terzake, waar duidelijk werd dat de Vlaamse groenen voor een milieubeleid kiezen dat de factuur van de bedrijven, onder andere de voor Vlaanderen zo belangrijke chemiecluster in de Antwerpse haven, via CO -taksen aanzienlijk zal ² verhogen. Ontluisterend werd het pas toen Almaci tijdens Van Gils & Gasten zei dat 500.000 woningen met 600.000 euro per jaar zouden kunnen worden gerenoveerd op basis van de milieuplannen van Groen. Voor 1,2 euro per woning dus. Econoom Geert Noels zette Almaci op haar plaats door kalm te verklaren dat ze wellicht 500 miljoen euro als bedrag voor de renovatie van die woningen moest vermelden. Maar het dieptepunt moest nog komen. Kristof Calvo mocht aanschuiven voor De Afspraak op Vrijdag. Het Groen-Kamerlid dacht wellicht een thuismatch te spelen op de VRT, die de voorbije weken een supportersclub voor Groen én de klimaatbetogers was geworden. Bovendien was Standaard-journalist Bart Brinckman een van de panelleden en die krant stond ook positief tegenover het huidige klimaatactivisme.
500 euro per maand loonverlies Alleen werd Calvo vakkundig de grond ingeboord toen de discussie op één van de centrale punten van het Groen-verkiezingsprogramma kwam: de afschaffing van de tankkaart (in 2020) en de bedrijfs- of salariswagens (in 2022). Brinckman maakte de terechte bedenking dat dit fiscaal voordelig systeem van verloning inderdaad kan worden afgeschaft, maar dat dit per werknemer al snel 500 euro per maand loonverlies betekent. De winst die een werknemer dan weer krijgt via het groene mobiliteitsbudget (geld vrij te besteden voor auto, openbaar vervoer, fiets,…) zou amper 100 euro… per jaar bedragen. Gewoon omdat groen de opbrengst van de afschaffing van de salariswagens over de hele werkende bevolking
wil verdelen. De salariswagen is indertijd immers ingevoerd omdat de lasten op loon zo hoog zijn en de personenbelasting sterk progressief is, waardoor iemand met een middeninkomen al snel in de hoogste belastingschaal van 50 procent terechtkomt. Vandaar dat het voordelig is een deel van het loon in de vorm van een bedrijfswagen toe te kennen. Als men dit systeem afschaft, dan moet daar loon tegenover staan. Alleen zou dat bedrijven zwaar op kosten jagen. Door de hoge fiscale druk op arbeid zou die 500 euro cash in plaats van de bedrijfswagen voor de werkgever bruto zo’n 1.300 euro kosten. Met Groen wordt zo de concurrentiepositie van de bedrijven aangetast. Bovendien beweren Calvo en consorten dat het geld dat in de plaats van de salariswagens komt geen loon is, maar een ”budget” of een “subsidie”. Kortom, het is geld dat de overheid toekomt, die het dan naar eigen goeddunken kan herverdelen. Dit is klimaatcommunisme. Ook in de redenering die sommige Groen-studaxen op sociale media gebruiken: voor hen is elk fiscaal voordeel een subsidie, “want bijna alles wordt belast”. In die redenering is alles wat geproduceerd wordt eigendom van de overheid en is een “subsidie” een geste waarbij de overheid iets teruggeeft.
Belastinglawine voor iedereen Nu zou het natuurlijk kunnen dat Groen in deze afgunstmaatschappij stemmen hoopt binnen te halen van mensen die geen salariswagen hebben. Tenslotte rijden er maar 500.000 rond in België op een werkende bevolking van 4,6 miljoen. Alleen blijkt nu dat Groen de factuur voor iedereen zal laten stijgen. Er is sprake van rekeningrijden bovenop bestaande belastingen, wat de gewone burger in totaal meer dan 1 miljard euro kost. Er is de aanval op de zogenaamde “vervuilende” industrie. Dat betekent tot 2 miljard euro extra belastingen, waardoor het risico groot is dat ze naar het buitenland verhuizen met massaal banenverlies als gevolg. En dan hebben we het nog niet over de
kostprijs van het vervangen van alle kernenergie door hernieuwbare energie tegen 2025. Een belastinglawine voor iedereen, dat wordt het beleid van Groen. Of beter: een belastinglawine die vooral de Vlamingen zal raken. We hebben het al vaker benadrukt: het gros van de salariswagens - zo’n 80 procent - rijdt in Vlaanderen rond. Een aanval op dat fiscaal voordeel betekent vooral een Vlaamse belastingverhoging. In Wallonië zouden ze enkel in Waals-Brabant iets merken van een afschaffing van dit systeem. En de aanval op de industrie met CO -taksen is vooral voor ² Vlaanderen een harde noot om kraken.
Niet meer de partij van de malcontenten uit de christelijke zuil Als Ecolo, de zusterpartij van Groen, met voorstellen komt als basisinkomen en openbaar vervoer voor alle werklozen, dan zijn het opnieuw de Vlamingen die deze factuur betalen. De belastingengoudmijn en de uitbreiding van de staat die Groen vooropstelt, toont aan dat deze partij verder naar links is opgeschoven. In het verleden zag men binnen Agalev en later Groen nog de invloed van de malcontenten van de christelijke zuil of de linkerzijde van de christendemocratie. Denk maar aan pater Versteylen of een Jos Geysels. Hun ideeën waren al niet verteerbaar, maar ze waren links zonder meer. Vandaag is het duo Ecolo-Groen een amper afgezwakte vorm van het neocommuniste van de PVDA/PTB. Niet verwonderlijk, want één van de architecten van het Pact 2030 van Groen, dat een aanslag op de welvaart betekent, is Tarik Fraihi, hoofd van de studiedienst van de partij. Geen weggelopen linkse tsjeef zoals zo vaak bij de ecologisten. Neen, een voormalig trotskist, voormalig activist van de Socialistische Jonge Wacht (SJW), de jongerenorganisatie van de toenmalige Revolutionaire Arbeiders Liga (Ral). Roder dan dit kan bijna niet meer.