74ste jaargang • nummer 24 • donderdag 14 juni 2018
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Identiteit en migratie zijn gevaarlijke thema’s voor N-VA
John schrijft een boek
De N-VA lijkt in de komende verkiezingscampagnes de nadruk te leggen op veiligheid en migratie. Een gevaarlijke gok, blijkt nu. De linkerzijde is vastbesloten hierover een moralistische oorlog te voeren. Aan de andere kant van het spectrum komt het Vlaams Belang met cijfers die wijzen op een laks asielbeleid. N-VA zit tussen hamer en aambeeld. Het was al in 2014 bij het aantreden van de huidige regeringen duidelijk. De N-VA zou aan het einde van de legislatuur uitpakken met een sterk economisch rapport. Lukt dat niet, dan kiest men voor thema’s als veiligheid, identiteit en migratie. Aangezien de jobcreatie onder deze legislatuur gemakkelijk de kaap van de 200.000 zal overschrijden, leek het voor de hand te liggen dat Bart de Wever en co het economische palmares zouden uitspelen. Meteen zou dat de voorbode zijn van de regeringMichel II, die dan een aantal sociaaleconomische hervormingen verder zou doorvoeren.
Moraliserende oppositie van links Maar de voorbije maanden is duidelijk geworden dat de N-VA toch voor het thema identiteit/veiligheid/migratie zal kiezen. Dat is vooral te danken aan de nooit geziene populariteit van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) en zijn partijgenoot en staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken. Vooral deze laatste profileerde zich sterk in de media. Het leidde tot een polarisering met links die de N-VA leek te winnen. ‘Leek’, want het tij is blijkbaar aan het keren. Gesteund door een militante pers kiest politiek links steevast voor een moreel of moraliserend discours. Iedere kritiek op migranten of asielzoekers wordt intrinsiek slecht genoemd. Ondertussen hebben academici het over ‘dehumanisering’ van de migranten. Links krijgt amper tegenwind. Tenzij van de filosoof Maarten Boudry, die de vrije tribunes van academici afdoet als slecht geschreven, “brol” eigenlijk. Zeker in Wallonië wordt een versnelling hoger geschakeld. De N-VA is een “extreemrechtse” partij en “Theo Francken wil dat de migranten verdrinken op zee” (dixit PS-voorzitter Di Rupo). Men kan dit wegwuiven als electoraal opbod, maar wie in de Wetstraat zijn oor te luisteren legt, merkt dat er wat aan het veranderen is.
Uitgespuwd door rechts Door in te spelen op het thema migratie lijkt de geest uit de fles en wordt het zeer moeilijk om die er terug in te krijgen. N-VA dacht lange tijd de regie in handen te kunnen houden, maar dat is steeds minder het geval. Er is niet alleen het morele bashen van links, ondertussen krijgt ook het Vlaams Belang een nieuwe impuls. Via een immigratie-app levert ze een pak cijfers die aantonen dat het migratiebeleid onder deze regering allesbehalve verstrengd is. Zo kwamen in de eerste twee jaar van deze regering alleen al 32.683 niet-Europeanen het land binnen na gezinshereniging. Het aantal asielaanvragen bleef vorig jaar met 20.000 relatief hoog. Komt de N-VA tussen hamer en aambeeld terecht? Uitgespuwd door zowel de linkerzijde als de rechterzijde? Migratie en identiteit zijn blijkbaar moeilijke thema’s voor de partij. Zal dit de N-VA schade toebrengen tijdens de verkiezingen? De campagne is nog lang en het is geweten dat De Wever en co een sterke laatste spurt kunnen lopen.
Anti-N-VA-coalities Tegelijk doen verhalen de ronde waaruit blijkt dat een operatie aan de gang is om de N-VA van de macht te verdrijven. De eerste aanzet zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Daar zou Wouter Beke van CD&V ervoor willen zorgen dat zo veel mogelijk coalities worden gevormd met Open Vld, sp.a en Groen. Desnoods met de PVDA, als het nodig is. Dat moet dan de springplank zijn naar een antiN-VA-coalitie op federaal en Vlaams niveau in 2019. Hoe sterker het Vlaams Belang (en de PVDA), hoe realistischer zo’n coalitie zou zijn. Desnoods één van christendemocraten, socialisten, liberalen en groenen. Bezuiden de taalgrens is men ervoor gewonnen. Een Waalse MR-PS-coalitie lijkt nu al de enige realistische.
Requiem voor een voormalige rebel Lang geleden was Eric van Rompuy nog het ‘enfant terrible’ van de CVP. Met zijn artistieke kop vol krullende haren leek hij een geboren rebel. Als jongerenvoorzitter zei hij zelfs dingen die hard, duidelijk en ondubbelzinnig waren. In een partij van weekdieren en intriganten was dat revolutionair. We herinneren ons hoe hij in een vraaggesprek met ’t Pallieterke ooit verklaarde: “Ze zeggen altijd dat wij mosselen zijn, wel, laat ze het maar eens zonder ons proberen.” Toen was de CVP nog zo groot dat dat serieus klonk. Maar zoals prehistorische dieren verstenen in de diepste aardlagen, zo is Eric van Rompuy in de diepe partijstructuren volledig vertsjeefd. Uit de manier waarop hij spreekt, zou je kunnen afleiden dat er nog iets van het oude vuur in hem brandt. Maar wat hij zegt, bewijst dat hij het soort mossel is geworden dat hij vroeger zo verachtte. In een vraaggesprek met De Zondag noemt hij Dehaene zelfs de beste premier die hij ooit heeft gekend. Hoe diep kan een mens vallen? Hoe ver kunnen oude mannen van hun jeugdidealen afdwalen?
Mossel in Tsjeeftsjenië Van Rompuy gebruikt nu alle tsjeventrucen en -streken om de N-VA af te maken. Hij vindt dat de N-VA over immigratie en islam een “ongepast en brutaal taalgebruik” hanteert, en hij zegt: “Ik ben als christendemocraat voor tolerantie en verdraagzaamheid. Dat wil niet zeggen dat ik voor open grenzen ben. Toch worden wij in die hoek geduwd. Als wij de islam een plaats willen geven in het onderwijs, worden we een moslimpar-
tij genoemd.” Tiens, wij dachten dat dat ook was omdat de tsjeven nu ramadankalenders uitgeven, naar iftarmaaltijden gaan, moslims op hun lijsten zetten en bij elke gelegenheid hun hielen likken. Of nog: “Ik hoor de N-VA pleiten om mensen in de gevangenis te houden tot de oorlog in Syrië voorbij is. Dat kan niet. Dat druist in tegen de basis van onze rechtsspraak. N-VA weet dat heel goed, maar doet dat toch om Koen Geens te beschadigen.” Let op het zoetsappige en sluwe tsjeeftsjeense taalgebruik. Niet “terroristen” of “IS-rekruteerders”, maar “mensen”. O God, O Allah, die arme “mensen”! En Francken “wil de mensenrechten aan de kant schuiven”. Het is duidelijk. Van rebel Van Rompuy is niets meer over. Hij is een partijcreatuur geworden dat de taal van zijn meesters spreekt. Hij is tot op het bot vertsjeefd. Als hij tenminste nog botten heeft. Mosselen zijn immers ongewervelden. Het is een triest einde, maar misschien hangt er als beloning wel ergens een mandaatje aan vast. Met zitpenningen. Zo gaat dat in Tsjeeftsjenië.