73ste jaargang • nummer 36 • donderdag 7 september 2017
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
De N-VA controleert het migratie- en integratiedebat
Rode Rudy blijft met de treintjes spelen
De voorbije week werd het debat rond migratie en integratie opnieuw aangezwengeld. N-VA-politici speelden daarin een cruciale rol. Het is duidelijk dat dit thema ook bij de verkiezingen van 2018 en 2019 zal worden uitgespeeld. Ondertussen is het hierover bij het Vlaams Belang opvallend stil. Het begon allemaal met Vlaams minister van Gelijke Kansen Liesbeth Homans, die een wervingscampagne voor de Vlaamse overheid bijstuurde toen bleek dat er een beeld werd gebruikt van een vrouw met een hoofddoek. Het zegt veel over Homans dat ze niet vroeger ingreep. Het is volgens insiders een bewijs dat ze haar departement niet echt in de hand heeft. Maar de minister wist het debat in haar voordeel en dat van de partij om te buigen: bij de overheid moet levensbeschouwelijke neutraliteit centraal staan. Applaus op de N-VAbanken. Toen al opvallend: de afwezigheid van het Vlaams Belang in dit debat. Nochtans behoren islam en hoofddoeken tot het DNA van de partij. En het is niet dat de Belang-mandatarissen hier door de media genegeerd worden. Als het erop aankomt om op de VRT de N-VA aan te vallen, dan heeft men er geen probleem mee Filip Dewinter even zijn zeg te laten doen.
N-VA alleen tegen de bobo’s van Borgerhout Het incident bij een politie-interventie in Borgerhout was opnieuw een open doel voor het Belang. Maar wat gebeurt er? Het debat wordt volledig gekaapt door de N-VA. Burgemeester Bart de Wever zorgt zelfs voor een één-tweetje met minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon. Eerst komt De Wever op het VTM-journaal zeggen dat politieagenten gemakkelijker bodycams mogen dragen. Op die manier is er achteraf geen discussie mogelijk over de manier waarop de arm der wet zou hebben gehandeld. Nu is het dragen van zo’n camera enkel mogelijk in uitzonderlijke gevallen. Kort daarna laat Jan Jambon weten dat hij daarover een wetsontwerp klaar heeft. Intussen kreeg De Wever de steun van een belangrijk deel van de rechterzijde. Reden: hij verwachtte een signaal uit de buurt aan de Turnhoutsebaan waar er meer en meer signalen zijn dat de allochtonen er een no-gozone voor de politie van willen maken. De reactie was niet wat De Wever had verwacht, want buurtbewoners betoogden zondag tégen De Wever, die te veel zou polariseren. De actie waaraan amper 100 bobo’s deelnamen, was te gek voor woorden. De N-VA won hier wel de perceptieoorlog. En het Vlaams Belang? Dat zweeg, of kon niets anders doen dan De Wever gelijk geven. Op sociale media was er wat gedoe met onder meer Sam van Rooy, die stelde dat de herriemakers in Borgerhout door het immigratiebeleid van de N-VA het land waren binnengekomen. Niemand nam dit ernstig. Het erge aan Borgerhout is dat het gaat om spanningen met allochtonen van de derde of de vierde generatie. Niets te maken met een recente migratiegolf dus.
Theo Francken was niet nodig En het was nog niet gedaan. Het meest hilarische verhaal is dat van de met bruin papier en karton overplakte tekeningen van dames in bikini op de kermis van Sint-Agatha-Berchem. De cdH-burgemeester haastte zich om te zeggen dat dit gedaan werd om kinderen niet te doen schrikken, waarna alles verwijderd werd. Men moet het hier niet ver zoeken: dit was een preventieve maatregel om de steeds radicaler wordende moslimgemeenschap niet te schofferen. Het was N-VA’er Karl Vanlouwe die de kat de bel aanbond. Vlaams Parlementslid Kris van Dijck had een prachtige reactie; hij stelde dat “vroeger de boerenbuiten achterlijk werd genoemd, terwijl het nu de stad is.” Ook hier schitterde het Vlaams Belang door afwezigheid. Opvallend is dat de N-VA nu in het migratie- en integratiedebat kan scoren zonder dat ze staatssecretaris Theo Francken moet laten opdraven. Francken is de ‘bad guy’ die bij de kiezers eventuele twijfelaars tussen N-VA en Vlaams Belang naar de N-VA moet doen overhellen. Bij het Belang zijn ze terecht bezorgd om het electorale goudhaantje Francken. Maar nu blijkt hij in de communicatie rond die rechtse thema’s zelfs niet meer onmisbaar te zijn. Ook en vooral omdat de Vlaams Belangmandatarissen ingedommeld lijken. En dat op een moment dat het steeds duidelijker wordt dat migratie, integratie en veiligheid dé thema’s worden van de verkiezingen van 2018 en 2019. De N-VA probeert het debat te monopoliseren en slaagt daar wonderwel in. Ze jaagt daarover niet enkel de linkse oppositie maar ook de regeringspartijen in de gordijnen. De Open Vld probeert het imago hoog te houden van de partij die niet probeert te polariseren, maar de kopstukken zijn duidelijk geërgerd door de manier waarop de N-VA het debat monopoliseert. Bij de CD&V is de frustratie nog een stuk groter. De partij probeert de allochtonen aan zich te binden door zich op te werpen als de verdediger van de godsdienstvrijheid, daarin gesteund door de topman van het katholiek onderwijs Lieven Boeve. De echte bedoeling van de CD&V is de steeds sterker religieus geïnspireerde moslims aan te trekken. De N-VA kan dat gemakkelijk counteren door te stellen dat de CD&V haar christelijke wortels verloochent. De Vlaamsnationalisten worden daarbij geholpen door een paar ongeleide projectielen aan de rand van de CD&V, zoals Youssef Kobo, die de ene domme uitspraak na de andere doen. De N-VA zit met de discussie rond migratie en islam op die manier op rozen.
Treinstaking op 10 oktober
Gewettigd of niet? Er was wat te doen over het feit dat niet overal het schooljaar startte op 1 september. Sommige scholen met veel moslimleerlingen besloten pas op maandag 4 september te starten, omdat het aantal afwezigen vanwege het Offerfeest te groot zou zijn. Maar hoe zit dat precies met afwezigheden voor religieuze feestdagen? Voor katholieke feestdagen is er uiteraard geen probleem, want dat zijn wettelijke feestdagen voor iedereen. Bovendien zijn er maar enkele die op een schooldag vallen, zoals pinkstermaandag en Hemelvaart. Kinderen die een andere erkende godsdienst aanhangen, mogen op hun feestdagen als die op een schooldag vallen afwezig zijn. Dat is geregeld in besluiten van de Vlaamse regering uit 1997, en werd duidelijk omschreven in diverse omzendbrieven. Voor anglicanen en orthodoxen vallen die feestdagen meestal samen met de katholieke. Voor de joden zijn het er maar liefst 15, maar ook die vallen niet allemaal op een schooldag. Bovendien gaat het om een zeer gering
Weggevaagd door de wind
aantal leerlingen. Voor moslims zijn er twee feestdagen, maar omdat het om een demografisch sterk groeiende groep gaat, wordt het probleem jaar na jaar groter. Let wel: de gewettigde afwezigheid is een individueel recht en geen automatisme. Ze moet vooraf worden gemeld en er moet een schriftelijke verklaring zijn van de ouder(s). En daar wringt dikwijls het schoentje, want nogal wat ouders lappen die regel aan hun laars, waardoor scholen alle moeite moeten doen om achteraf de papierwinkel alsnog in orde te brengen. Ook voor het afgelopen Offerfeest werden in concentratiescholen al in juni voorgedrukte formulieren rondgedeeld, maar was de respons eerder pover. Het was voor sommige scholen dan ook veel gemakkelijker om niet op 1 september te starten: zo was meteen iedereen in regel. Die truc werkte deze keer prima, maar het onderliggende probleem blijft natuurlijk. De discussie zal bij elke moslimfeestdag ongetwijfeld weer opduiken.
blz. 3