73ste jaargang • nummer 19 • donderdag 11 mei 2017
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,20
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
De eenzame Charles Michel
Vrijheid, gelijkheid en broederschap! Maar niet voor Marine Le Pen
Nu de federale regering ter plaatse blijft trappelen, houdt premier Charles Michel zich onledig met Europese dossiers. Op een Europese top zijn er geen kibbelende Vlaamse partijen. En het is goed voor het imago van de Waalse liberaal: hij kan zich zo in eigen gouw profileren als staatsman. Wie dacht dat de regering-Michel na de officiële verzoening tussen de N-VA en CD&Vvoorzitters opnieuw op volle kracht zou draaien, is eraan voor de moeite. De beleidsploeg blijft ter plaatse trappelen. Getuige daarvan het nietszeggende interview dat minister van Financiën Johan van Overtveldt (N-VA) vorig weekend aan De Tijd gaf. Hervorming vennootschapsbelasting? Begrotingsevenwicht? Het kan vriezen, het kan dooien, was de teneur bij de minister, die een beetje uitgeblust oogde. Hij kon zich een beetje optrekken aan de beslissing om een deel van de staatsparticipatie in BNP Paribas Fortis te verkopen. Neen, de federale regering wekt nog altijd de indruk in lopende zaken te zijn. En die indruk wordt met de dag sterker. Zeker nu een aantal N-VA-toppers hun communautair programma van onder het stof hebben gehaald. Voorzitter Bart de Wever herhaalt zijn confederaal credo in een boek. Mathias Diependaele en Sander Loones deden hetzelfde in verschillende media. Ook aan Franstalige kant. Sander Loones ging het confederalisme nog eens verdedigen op de Franstalige televisie. Waar hij naar goede gewoonte op een muur botste. En waar al snel het gelijkheidsteken werd geplaatst tussen de N-VA en extreemrechts. Voor de Franstalige media was het een gelegenheid om premier Charles Michel daarover aan de tand te voelen. Maar de MR-premier liep niet in de val daarover veel los te laten en te fulmineren tegen de communautaire plannen van de Vlaams-nationalisten. Hij blijft op eieren lopen. Ook toen bekend raakte dat de begroting die de federale regering bij de Europese Commissie heeft ingediend niet de steun kreeg van Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA). De ingediende begroting bevatte minder besparingen omdat de Vlaamse regering die weigerde door te voeren als compensatie voor de kosten van de Antwerpse Oosterweelverbinding. Die infrastructuurwerken worden buiten de begroting gehouden, zegt Bourgeois. De Europese Commissie is een andere mening toegedaan en neemt die uitgaven wel op in de begroting van federale regering en deelstaten. Gevolg is dat België net niet de besparingsdoelstelling van 0,6 procent van het bbp haalt.
Vluchten naar de Europese wijk Charles Michel weet echter dat hij de komende maanden steeds meer vragen zal krijgen over de communautaire strategie van de N-VA. Vandaar dat hij de aandacht probeert af te leiden van de verkiezingsthema’s voor 2019. En dat kan volgens de Waals-Brabander het best door Europese thema’s aan te snijden. Op die manier ontwijkt hij ook de Wetstraat waar de Vlaamse partijen nog
altijd op gespannen voet staan met elkaar. In de Wetstraat 16 of de Lambermont wordt Michel meer dan eens overvallen door een gevoel van eenzaamheid en machteloosheid. Een vlucht naar de Europese wijk biedt redding. Naar verluidt voelt Charles Michel zich als een vis in het water tijdens de Europese topontmoetingen in Brussel. Michel heeft het voordeel dat hij een Waal is die meerdere talen beheerst. Bovendien is zijn relatie met de Duitse bondskanselier Angela Merkel zeer goed. En zij blijft nog altijd de echte baas van Europa. Op het niveau van de Europese Unie kan Michel het klassieke Belgische Europaverhaal brengen: als sommige landen niet verder willen gaan met een sterkere en meer geïntegreerde Europese Unie, dan moeten de kernlanden dat maar doen. En daar hoort België dus bij. Een boodschap die Michel graag vertolkt in de Europese kringen. Ook rond andere thema’s wordt naar hem geluisterd. Het was een opvallend straffe uitspraak van Charles Michel, dat Turkije niet moet proberen om hier voor Turkse Belgen een referendum te organiseren over de invoering van de doodstraf. En Michel was ook zeer duidelijk over de onderhandelingen over het EU-lidmaatschap met Turkije: wat hem betreft, mogen die definitief worden stilgelegd. Met deze profileringsdrang hoopt Michel ook in Wallonië te scoren. Hij wil zich de status van een staatsman aanmeten. Misschien kan dit helpen in de peilingen. Ondertussen blijft de MR in Wallonië ter plaatse trappelen. Als de MR straks groter wordt dan de PS, zal dat vooral te danken zijn aan de opmars van de PTB/PVDA van Raoul Hedebouw.
Didier Reynders in de schaduw De Europese profileringsdrang van Charles Michel is ook een revanche op zijn eeuwige rivaal Didier Reynders. Die had als minister van Buitenlandse Zaken het internationale toneel helemaal voor zich. Maar de reputatie van Reynders heeft de voorbije weken een stevige knauw gekregen. Er is het aanhoudende verhaal over zijn rol in Kazakhgate. Bijna iedereen is ervan overtuigd dat Reynders op zijn minst op de hoogte was van de Franse hand-en-spandiensten om de Oezbeekse zakenman Patokh Chodiev de Belgische nationaliteit aan te bieden. Rond de steun van België voor de opname van SaoediArabië in de VN-Vrouwenrechtencommissie maakte Reynders ook al geen goede beurt. Bij de MR beseffen ze dat die zaken negatief afstralen op de partij. Het is voor de Franstalige liberalen dan ook welkom dat het eerder Charles Michel is die in internationale dossiers meer op de voorgrond treedt. Reynders mag wat in de schaduw blijven.
Deze week Het kindermenu van Macron GeenStijl gecensureerd Mentale secessie in Frankrijk Op de praatstoel: Jan Honinckx en Werner Niemegeers
2 3 9 11
Graaien in lege pensioenkas Het aanvullend pensioen van zo’n duizend voormalige Europarlementsleden wordt niet verlaagd, ook al kampt hun pensioenfonds met zeer grote tekorten. Het fonds van de Europarlementsleden heeft een dekkingsgraad van slechts 37 procent. Dit is een veel te lage verhouding. De dekkingsgraad is een (globale) indicator voor de vermogenspositie van een pensioenfonds: hierbij wordt de actuele waarde van de beleggingen gedeeld door de contante waarde van de pensioenverplichtingen.
Doorschuiven De rekening wordt nu doorgeschoven naar het Europees Parlement: op de begroting is 270 miljoen opzijgezet om het gat te dichten. Volgens de Nederlandse pensioendeskundige Theo Kocken hebben de gepensioneerde parlementariërs veel te weinig premie betaald voor het aanvullend pensioen dat ze krijgen. ‘Het is een absurde pensioenregeling met veel te veel toezeggingen voor veel te weinig premie’, vertelde hij aan de NOS. In Nederland mogen fondsen met een dekkingsgraad onder de 105 procent de pensioenen niet verhogen. Bij een veel lagere dekkingsgraad worden de pensioenen zelfs verlaagd. Niet zo in Brussel. Voor de Europarlementsleden zijn de pensioenen vorig jaar ondanks het tekort - opnieuw verhoogd. Theo Kocken bestudeerde de jaarrekening van het parlement en noemde deze in Nieuwsuur van de NOS “helemaal een lachertje”, want volgens Kocken geeft het fonds geen duidelijke inzage in de financiële risico’s.
Wat is het fonds? In de praktijk spaarden de leden van het Europees Parlement in korte tijd een riant
tweede pensioen bij elkaar zonder dat ze zelf een cent inlegden. Want een deel werd betaald uit de onkostenvergoeding en twee derde werd betaald uit de begroting van het parlement. De inleg kostte het parlement ieder jaar zo’n tien miljoen euro. In vijf jaar tijd spaarden parlementariërs volgens de berekeningen van de NOS op die manier een pensioen bij elkaar van 1.276 euro per maand. Na tien jaar 2.552 euro en na vijftien jaar sparen hebben de leden recht op een aanvullend pensioen van 3.829 euro per maand. Dat komt dus bovenop het pensioen dat ze in eigen land krijgen.
Kritiek in Nederland Nederlandse Europarlementariërs spraken in 1999 af dat ze niet langer gebruik zouden maken van de regeling. In 2005 werd dat opnieuw afgesproken. Toch blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur (NOS) dat twee Europarlementariërs die deze verklaring hebben ondertekend, nu wel pensioen ontvangen. Oud-Europarlementariërs Ria Oomen-Ruijten (CDA) en Hans Blokland (ChristenUnie) zijn lid gebleven van de omstreden aanvullende pensioenregeling, terwijl hun fracties in 1999 en 2005 hadden toegezegd dat ze er geen gebruik van zouden maken. De vraag dringt zich op: hebben ook voormalige Belgische Europarlementsleden gebruik (of misbruik) gemaakt van deze lucratieve regeling? Eigen onderzoek op basis van de door de EU gepubliceerde documenten leverde niets op. Europa en transparantie gaan nog steeds niet echt samen.
Thierry Debels