73ste jaargang • nummer 3 • donderdag 19 januari 2016
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,20
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Ceci n’est pas une populiste?
S.O.S. Gwendolyn
Rutten gaat de boer op Gwendolyn Rutten geeft dus haar stekje in het Vlaams Parlement op om zich onder den volke te begeven ‘om te luisteren’. Ze gaat zoals dat heet ‘de boer’ op om de polsslag van ons Vlaanderland te voelen. Afgaande op de lezersbrieven in de gazetten en de reacties op de sociale media zal het voor La Rutten een eerder koele ontvangst worden. De meeste mensen vragen zich terecht af hoe het mogelijk is dat een politica - een partijvoorzitster dan nog – die al twintig jaar bezig is, pas nu besluit haar oor te luisteren te leggen bij het volk dat ze wordt geacht te vertegenwoordigen. Vermoed wordt dat de verkiezingen van 2018 en 2019 er voor iets tussen zitten, al ontkent ‘Kwekkelien’ Rutten dat in alle toonaarden.
Gerede twijfel Ach, zo’n ‘luisterrijke’ ronde van Vlaanderen kan natuurlijk nooit kwaad, maar de vraag is of hij ook resultaat gaat opleveren. Beleidsdaden die een beetje in de lijn liggen van de verzuchtingen van een meerderheid van de Vlamingen, bedoelen wij daarmee. Sta ons toe daarover gerede twijfel uit te spreken. Het zou immers veronderstellen dat Rutten alvast op sommige punten haar wereldbeeld zal moeten bijstellen, en daar zijn politici, en zeker die van de progressieve soort, doorgaans bijzonder slecht in. Een voorbeeld. We kunnen ervan uitgaan dat Kwekkelien meer dan haar lief is zal geconfronteerd worden met ongezouten kritiek op het immigratiebeleid in dit land. Dat er in de ogen van veel mensen ‘te veel vreemdelingen’ naar hier zijn gekomen, en maar blijven komen. Dat het vooral met de moslims nogal vooruit gaat, zodanig zelfs dat we kunnen spreken van ‘islamisering’. Om het met John Crombez te zeggen: Rutten mag zich ‘vasthouden aan haar bretellen’. Maar zal zij daardoor het licht zien, zelfs maar een klein beetje? Zullen zij en haar partij naar
Aanval op Romanie is aanval op Vlaanderen De Vlaamse Romanie Schotte werd dit weekend Miss Belgium 2017. Een paar weken geleden kreeg ik een telefoontje van een gemeenschappelijke vriend. Hij vroeg me om haar aan bod te laten komen in een weekblad. Dat heb ik toen ook gedaan. Meer was het niet. Ze stuurde me een vriendelijk dankwoordje. Ook voor mij was het een verrassing dat de niet om al dan niet vermeend racisme - daar wordt trouwens niet door hen over geoordeeld Brugse won. Ze stond niet eens in de top 5 - maar om het feit dat een Vlaamse schone van favorieten. Maar de Walen waren woest. heeft gewonnen. Opnieuw geen Waalse Miss Belgium. Daarom zonnen ze op wraak.
Bewuste heksenjacht Ik werk al een tijdje samen met de grootste Waalse persgroep, en van een journalist heb ik vernomen dat ze dit weekend, na haar overwinning, de oorlog hebben verklaard aan de Vlaamse Romanie. Het is uiteraard geen toeval dat haar Instagram-geschiedenis werd onderzocht. Ook andere sociale media van Romanie zoals Facebook werden door redacteurs op zondag 15 januari doorzocht om bezwarend materiaal te vinden. De heksenjacht was geopend. Als je alle berichten van een persoon doorzoekt, dan zal je altijd wel iets vinden om die persoon aan te vallen. In de duizenden berichten van Romanie hebben de Walen één emoticon gevonden op Instagram. Die beruchte ‘kaka’-emoticon is uiteraard op geen enkele wijze goed te praten. De enige correcte reactie van de jongedame is om verontschuldigingen aan te bieden. Dat heeft ze ondertussen gedaan. Kous af zou je dan denken? Uiteraard niet. De Waalse pers heeft bloed (of stront?) geroken en heeft Romanie vogelvrij verklaard. Want het gaat de Franstaligen
Vlaamse pers doet gretig mee
Mogen we even aanstippen dat het om een jonge vrouw gaat die aan haar volwassen leven moet beginnen. Is het echt nodig dat de Waalse pers haar vernietigt? En is het echt nodig dat de Vlaamse pers het perfide spel van de Walen meespeelt? Want dat is het uiteindelijk. Het gaat niet om al dan niet vermeend racisme van Romanie (waarvoor al excuses werden aangeboden), maar om een regelrechte oorlogsverklaring van de Waalse pers aan Vlaanderen om hun ontgoochelde Waalse lezers te plezieren. Vandaag lezen we de grootste onzin over Romanie en de Miss Belgiumverkiezing. Er worden vergelijkingen gemaakt die geen steek houden - bijvoorbeeld over het aantal kijkers in België tegenover Frankrijk. Er worden beschuldigingen geuit die geen steek houden. Volgend jaar is er opnieuw een verkiezing. En dan is het misschien een Waalse die wint. In Vlaanderen zullen we dat aanvaarden en we zullen geen redacteurs de opdracht geven om het sociale leven van de winnende dame Stasigewijs door te lichten. Beloofd. Thierry Debels
aanleiding van de verkiezingen aansturen op een strenger immigratie- en vluchtelingenbeleid en het tegengaan van verdere islamisering en vervreemding van onze samenleving? En na 2019 eventueel het beleid voeren dat daartoe nodig is? Wij kunnen nu al met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat zulks niet het geval gaat zijn. Eerder zal Rutten zaken verkondigen als ‘er is veel angst bij de mensen’, ‘het wij-zij-denken verontrust mij’, ‘wij moeten het pessimisme tegengaan’ en dat soort overbekende holle frasen. Het beleid zal wellicht bestaan uit meer van hetzelfde: buurtbarbecues, moskeebezoeken, imamopleidingen aan onze uniefs, coaches, buurtwerkers en subsidies voor Unia.
Pose We mogen Rutten zonder twijfel rekenen tot de progressieven in Vlaanderen, ze is een echte ‘liberal’ in de Angelsaksische betekenis van het woord. Progressieven veranderen zelden of nooit hun met waarden- en cultuurrelativisme doorspekte wereldbeeld. Dat is heel simpel te verklaren: ze vinden hun visie namelijk moreel superieur aan alle andere. Die visie aanpassen, zou dus betekenen dat ze afdalen op de morele ladder en hun status van Goedmens dreigen te verliezen. Geen haar op hun hoofd dat daaraan denkt. Ruttens rondgang is niet meer dan een pose. Een pose die haar in het vooruitzicht van de verkiezingen een beetje meer geloofwaardigheid moet opleveren, wat zich dan zou moeten vertalen in (een beetje) meer stemmen. We durven hopen dat de Vlaamse kiezer zich door dat stukje theater niet laat inpakken, maar helemaal zeker zijn wij daar helaas niet van.
De inauguratie van het monster Vrijdag, 20 januari, is het dan zover. Donald J. Trump legt de eed af als president van de Verenigde Staten en wordt (vermoedelijk) vier jaar lang de machtigste man ter wereld. Voor links is de verkiezing van Trump nog steeds een nachtmerrie waaruit het maar niet kan ontwaken. toch niet zou voltrekken. Men vestigde eerst de hoop op een hertelling (Trump bleek daarna echter nog meer stemmen te hebben), vervolgens op een grootscheepse desertie van Trumps kiesmannen (het waren uiteindelijk kiesmannen van Clinton die overliepen) en tenslotte op de beschuldiging van Russische inmenging in de verkiezingen (die er wel was, maar geen belangrijke impact had op resultaten). Geen van die barricades van het laatste uur kon soelaas bieden. Het monster kwam er aan. Popster Madonna verklaarde: “Ik word wakker en denk: wacht eens even, Donald Trump is president. Dit is geen kwade droom. Dit gebeurt echt.” Zij en een aantal andere vedetten, die nog steeds in de waan verkeren dat ze meer het “echte” Amerika vertegenwoordigen dan degene die door het volk is verkozen, organiseren de dag na de inzwering een grootschalige “vrouwenmars” tegen Trump. “Mars tegen de democratie” zou een geschiktere benaming Het begon allemaal op die vreselijke avond zijn, want een betoging tegen een man die nog van 8 november. Donald Trump, het monster geen beleidsdaden heeft gesteld is zo zinvol als dat nochtans volledig kansloos werd geacht, een betoging tegen de verkiezingen zelf. bleek Hillary Clinton te hebben verslagen. De Madonna maakt reclame voor de protesteerst reactie was er een van complete verbijsbetoging met een foto van een vrouwelijke tering. Daarna ging men over naar de ontkenschaamstreek. Dezelfde artistieke arrogantie, ningsfase. die Trump tijdens de campagne onbedoeld Nachtmerrie veel stemmen heeft opgeleverd, is blijkbaar Progressief denkend Amerika klampte zich van plan om hem ook na de verkiezingen van na de verkiezing vast aan elke strohalm en elke dienst te zijn. minimale kans dat het onafwendbare zich dan Lees verder blz.3