J1 N5

Onafhankelijk Maandblad voor de vrije Wetteraar Jaargang 1lNR 5lapril 2008l€ 2,5

Drugsepidemie in Wetteren

Piet De Moor

XXX

XXX

Inhoud

8-9

10-12

kwets.be

april 2008

4-5 6 7 8-9 10-12 13 14-15 16-18 22-26 28-30 32-33 34 36-37 38-39 40 41 42

Beeldspraak, paarden in de mist Edito - Wetteraars in de kijker Kwetsuur: de waarom-vraag Ann-Sophie De Cloedt Ronde Van Vlaanderen Wetteren dorp van De Ronde Achiel Buysse Uit de Kwetsstraat: Wouter Bracke Drugsepidemie in Wetteren Piet De Moor Maurits Verstuyft The Horny Horses Dagenham in Massemen Gepeperd - Column Kwetswoordraadsel Balderop Agenda

Hoofdredactie Eric bracke Redactiecoordinatie peter dirix, ann veeckman, VEERLE DE GUSSEM vormgeving cadero druk de canck advertenties Raf de graeve 0495/5214664 verantwoordelijk uitgever Piet de Keulenaer info info@kwets.be FOTOREDACTIE DIDIER VERBAERE CARTOONS Geert braeckman REDACTIEADRES VICTOR VAN SANDELAAN 134-9230 WETTEREN-REDACTIE@KWETS.BE ABONNEMENTEN DIDIER VERBAERE 0477/97.26.46-DIDIER@KWETS.BE-WWW.KWETS.BE (€ 25 voor 12 nrs). verkrijgbaar bij wetterse dagbladhandels.

kwets ben jij niet

de webmaster die wij zoeken? mail: piet@kwets.be

16-18

32-34

A B O N N E M E N T E N DIDIER VERBAERE 0477/97.26.46 DIDIER@KWETS.Be WWW.KWETS.BE (€ 25 voor 12 nrs). verkrijgbaar bij wetterse dagbladhandels. ¿kwets • april 2008 • 3

¿kwets • april 2008 • 4

beeldspraak P A A R D E N XXX. Foto Ber t Ydiers

¿kwets • april 2008 • 5

Edito Beste Lezers, Verdient Wetteren het om het Dorp van de Ronde te worden? Als we de vraag een paar weken geleden aan wielerliefhebber Rik Ost hadden gesteld, zou hij wellicht ontkennend hebben geantwoord. De voorzitter van Wielerclub Wetthra is namelijk bitter gestemd.

Eerder had zijn club jubelend gemeld dat de vijfde editie van het TV-Oost Dernyfestival Wetteren Run & Race niet zou starten op het Stationsplein, maar aan het ‘het stemmige Zeshoekplein’. De reden voor de verhuizing was het niet beschikbaar zijn van de kiss-andride-zone tijdens het kermisweekend (werken aan stationsgebouw), plus de kritiek van de lokale middenstandsraad op het afsluiten van het centrum voor de wedstrijden. WC Wetthra heeft met plezier zijn biezen gepakt want de wielerclub was misnoegd over de geringe steun van de horeca in de stationsbuurt.

Het persbericht meldde voorts dat Ost en zijn ploeg na een periode van onzekerheid zeer blij zijn dat de burgemeester groen licht gaf voor de nieuwe omloop. Blijkbaar is dat groene licht nu op oranje gesprongen. Ondanks de schritelijke toestemming oordeelde de burgemeester achteraf dat de doortocht aan de Wegvoeringstraat niet veilig is vanwege de scholen. Commissaris Patrick Pevenage bracht Wielerclub Wetthra hiervan officieus op de hoogte.

De enthousiastelingen van WC Wetthra voelen zich voor schut gezet. Misschien kunen ze de burgervader overtuigen dat de scholen geen probleem hoeven te zijn, maar met een kermis zonder de wieler- en loopwedstrijden verdient de gemeente de troostprijs Dorp van de Ronde niet. Trouwens, de doortocht van Omloop Het Volk in Wetteren was pas echt problematisch..

De karavaan achter de kopgroep werd de verkeerde kant opgestuurd en een autobus kwam het peloton aan het Stationsplein tegemoet gereden.... Wetteren, altijd vol verrassingen.

Eric Bracke ¿kwets • april 2008 • 6

MENSEN-MENSEN De directeur van de Wetterse Academie, Fritz Van Damme (48), werd tweede in 26-ste prijs voor Beeldende Kunsten, discipline Tekenkunst en Grafiek, van de stad Harelbeke 2008. Laureaat werd de Japanse Kanako Murakami die in Antwerpen verblijft. Twee jaar geleden eindigde Van Damme in de discipline schilderkunst ook al tweede. l

l

l

Pieter Bracke (30), die in deze kolommen al eens opdook als talentrijk duatleet, is aangesteld als directeur van het gemeenschapscentrum Spikkerelle in Avelgem.

Hij zal er de culturele programmatie uitwerken. l

l

l

Zijn ploeg met Eric Vanderaerden als ploegleider is opgedoekt, maar toch denkt Peter Bauwens niet aan stoppen. Bauwens brengt dit seizoen een amateurteam in koers met zes Belgen en vier buitenlanders.

Blikvangers zijn Marc Streel, Devi Vervaeke en ex-kampioen van Groot-Brittannië Hamish Haynes. Bauwens zelf baat sinds kort het Badhuis O’Pure in Wetteren-tenEde uit. l

l

l

Anna Duquet vierde op 2 maart haar honderdste verjaardag. ‘Meetje Anna’ is goed te been en heel alert. Ze kookt dagelijks haar eigen potje. Van een rusthuis wil de Wetterse eeuwelinge nog niet weten.

Schaatser Frank Fiers kreeg op 14 maart in De Poort de trofee voor sportverdienste bij de individuele sporters uitgereikt. Op het Belgisch kampioenschap ijsschaatsen haalde hij zilver in de 5.000 en de 3.000 meter en brons op de 1.500 meter. Hij plaatste zich ook voor deelname aan de wereldbekerwedstrijden.

Damesvolleybalclub Brantano Real Wetteren, tweede in tweede divisie, ontving de trofee bij de clubs. De Trofee Maurice Osselaer voor beste belofte ging naar de 17-jarige volleybalster Jasmien Biebauw (VDK Gent) die met de nationale ploeg het EK in Tsjechië en het WK in Mexico speelde. De Sportraad reikte ook een trofee uit aan Hugo Droessaert, die op de lokale radiozender de sport in Wetteren al jaren op een positieve manier belicht.

Tijdens de uitreiking van de trofeeën voor sportverdienste werd ook Freddy De Kerpel gehuldigd. De bokslegende, die afkomstig is van Wetteren-Overbeke, kreeg de Lifetime Award. De Kerpel begon zijn carrière in Los Angeles in 1970 en haalde de Europese top. Op 1 september verschijnt een boek over zijn carrière. l

l

l

Met 150 teams en 600 wandelaars is de eerste editie van de Oxfam Trailwalker 2008 op 30 en 31 augustus volzet. Wetteraars Roos Coppens en Axel Vanderhaeghen doen ook mee. Met het vierkoppige team Het Voetvolk zullen ze 100 km wandelen in de Hoge Venen ten voordele van OxfamSolidariteit. U kan sponsoren via www. oxfamtrailwalker.be

Kwetsuur

De gemeente Wetteren legt momenteel een stadstuin aan tussen de bibliotheek, het jeugdcentrum en het cultureel centrum Nova. Het moet een groene en levendige open plek worden voor iedereen. Maar waarom zal de tuin ’s avonds sluiten?

Het idee van de stadstuin ligt al lang op tafel. Meer dan tien jaar geleden groeide vanuit de bibliotheek het idee van een literaire tuin. Er werd achter de bibliotheek alvast een kleine, gezellige tuin ingericht.

De bibliotheek organiseerde hier de afgelopen jaren al een aantal geslaagde culturele activiteiten.

Schepen Lieve De Gelder (CD&V): ‘Na de werken aan het jeugdcentrum moest de tuin opnieuw worden aangelegd. De tuin deed dienst als werfdoorgang en werd totaal verwoest. De mogelijkheden werden groter als de tuinen van het jeugdcentrum verbonden werden met de bibliotheektuin.’

Waarom gaat de stadstuin ’s avonds dicht?

In de Werkgroep Bibliotheektuin werkte een groepje van ambtenaren, vertegenwoordigers van jeugdverenigingen en andere betrokkenen samen aan een ontwerp voor de tuin.

‘Het uitgangspunt was dat de stadstuin in het hart van de gemeente een oase van groen moest worden waar mensen ’s middags hun boterhammen kunnen opeten’, zegt De Gelder. ‘En een doorsteek op het handelscircuit. Daarnaast moet het ook een bruisende plek worden. De tuin ligt op het kruispunt van de cultuur- en de jeugddiensten, een ideale plek om allerlei activiteiten te organiseren. Daarom maken we de tuin zo open mogelijk. Stroom en water worden voorzien, en het niveauverschil tussen het stuk aan het jeugdcentrum en het stuk aan de bibliotheek zullen we gebruiken bij optredens. Schoolklassen zullen les kunnen volgen op een soort van kleine tribune bij de bibliotheek.’

‘Poëzie en kunst zijn ook belangrijke elementen van de tuin. Het gedicht van Roland Jooris wordt vrijgemaakt van klimop en het beeld De Eenzame Man van Christophe Van de Velde krijgt een nieuwe plaats. Tenslotte moet de tuin ook een plek worden voor jongeren. Op de muur aan de kant van het jeugdcentrum komt er professionele graffiti.’

nemen. ’s Avonds sluiten we de tuin om veiligheidsredenen. Omdat de tuin ingesloten ligt tussen de bibliotheek, cc Nova, het jeugdcentrum en allerlei woningen, is er nauwelijks sociale controle. We zouden niet graag worden geconfronteerd met vandalisme en inbraken.’

‘De nieuwe stadstuin wordt ook afgesloten van de tuin van het Jongerenontmoetingscentrum (JOC).

Een eerste reden hiervoor is dat we geen eigenaar zijn van dit pand. We huren dit.

Maar we willen ook niet dat er fuivende jongeren tijdens een fuif in het JOC in de tuin vertoeven. Er komt wel een paniekhek zodat het JOC bij brand gemakkelijk via de tuin kan worden geëvacueerd.’

De stadstuin wordt dit voorjaar aangelegd.

Hij zal openen samen met het nieuwe seizoen van cc Nova in september 2008.

Wannes Haeghebaert / Foto Koen Bracke

‘Het gemeentebestuur wil geen risico’s nemen’ De tuin moet een plek worden voor iedereen, maar waarom gaat de tuin dan ’s avonds dicht?

Schepen De Gelder: ‘De tuin moet zoveel mogelijk open zijn voor iedereen. Het moet een plek worden waar geleefd wordt. Maar het gemeentebestuur wil ook geen risico’s ¿kwets • april 2008 • 7

Ann-Sophie De Cloedt

Vroeger kende ze Wetteren alleen van in de trein van Gent naar Aalst. Nu is ze hier gemeentelijk adviseur lokale economie en huisvesting en moet ze ons handelscentrum in de verf zetten.

‘Wetteren heeft zeker potentieel’, vindt Ann-Sophie De Cloedt. “Maar het kan veel aantrekkelijker.

De adviseur lokale economie onderneemt ‘alles wat ten goede komt aan het handelscentrum en de ondernemers in Wetteren’.

Voor wat dat precies inhoudt, kan AnnSophie De Cloedt terugvallen op – nog maar eens – een studie om de Wetterse handelskern aantrekkelijker te maken. Op de website van de gemeente staat de ‘missie’ van de dienst lokale economie netjes omschreven met meteen ook een zogenaamde SWOTanalyse met Wetterens sterke en zwakke punten terzake. Maar wat vindt de kersverse adviseur er nu zelf van? ¿kwets • april 2008 • 8

‘Wetteren heeft iets te bieden maar het kan beter’, zegt De Cloedt. ‘Er is veel leegstand, er zouden wat meer grotere winkels moeten komen, het parkeren lijkt een

Ik hou wel van de smalle straatjes, zoals dat straatje naar beneden, de Van Cromphoutstraat probleem en het handelscentrum kan veel aantrekkelijker.’

Ze denkt alvast de aantrekkingskracht van het handelscentrum te kunnen

aanzwengelen met enkele maatregelen op korte termijn. ‘Een jaarlijks terugkerende bebloeming zal Wetteren fleur geven en er zouden wat meer dingen georganiseerd mogen worden.’ Ze denkt dan onder andere aan een maandelijks terugkerende koopzaterdag, elke derde zaterdag van de maand, met extra activiteiten. De eerste zou al voor april zijn. Dan wordt de rode loper uitgerold voor het winkelende publiek. Er wordt ook gedacht aan themadagen zoals Halloween of moederdag, met evenementen die verder gaan dan gewoon de winkeldeur openzetten.

Ziet De Cloedt enige evolutie in de aanpak van de middenstand, die de laatste jaren niet altijd even vernieuwend of creatief is geweest? ‘Er waren in het verleden wel een aantal mooie initiatieven zoals de Topdagen en de Kerstmarkt. Ze konden op een ruime belangstelling rekenen ook uit de omliggende gemeenten, maar verbetering is

rolt rode loper uit voor shoppers natuurlijk altijd mogelijk. Een eerste aanzet daartoe zijn de koopzaterdagen’, zegt De Cloedt.

Binnenkort komt er ook een nieuw adviesorgaan, de raad voor lokale economie, waarin de oude middenstandraad zal opgaan. De samenstelling gaat breder dan bij de middenstandsraad, met betrokkenheid van de industriëlen, de landelijke raad, UNIZO of VOKA. Verkeersarme straten Ann-Sophie De Cloedt ziet het zelf ook ruimer. Wetteren-aan-de-Schelde, toerisme en economie kunnen elkaar een hand geven.

En de handelaars zouden kunnen nadenken over verkeersarme straten tijdens de koopzaterdagen.

Verkeersarm of verkeersvrij?! Het is een idee waar de haren van de Wetterse middenstand altijd van recht kwamen te staan. Misschien dat het als een in de tijd beperkte ingreep wel verteerbaar wordt. De Cloedt: ‘Tenslotte zijn de straten smal met weinig plaats op de voetpaden. Zo kunnen de winkelaars gewoon op straat lopen.’

Het zogenaamde parkeerprobleem in Wetteren kan wellicht verholpen worden door aan de invalswegen aan te duiden op welke grote parkings nog plaats over is.

Nog een teer punt bij de Wetterse handelaars zijn de ‘grotere winkels’, die sinds

kort heel actueel zijn met het Frunpark.

‘We hopen dat het ook mensen naar het centrum haalt’, zegt De Cloedt daarop. Het Frunpark wil in elk geval een bord plaatsen met verwijzing naar het handelscentrum en is ook bereid om ‘iets’ te sponsoren dat het handelscentrum ten goede komt. Wat dat wordt in Wetteren is nog niet duidelijk, ook voor De Cloedt niet. (In sommige steden is dat bijvoorbeeld een ijspiste, HVD).

Toch kennen de ‘grotere winkels’ aan de rand ook hun problemen, hoewel Wetteren traditioneel wordt afgeschilderd als ‘bijzonder goed gelegen aan de spoorweg en aan alle snelwegen’. De ondernemers daar hebben, zo dicht bij de snelwegen, namelijk veel last van diefstallen. Het is een probleem dat de adviseur lokale economie ook op haar bord krijgt gegooid.

Betere huizen voor arme mensen Ann-Sophie De Cloedt is ook adviseur huisvesting – een bevoegdheid van een andere schepen - en ziet op dat terrein nog hopen werk liggen. Niet alleen in het adviseren en informeren van Wetteraars met vragen, maar ook op het gebied van woonoverleg.

Wetteren wil namelijk, samen met Laarne en Wichelen, beginnen met het project Woon+.

Men zal in elk van de drie gemeenten op één centraal punt terecht kunnen voor alles wat met wonen, huren, kopen en verhuizen

te maken heeft. Het informatiepunt zal dezelfde dienstverlening aanbieden in elk van de drie gemeenten. En het project moet het ook mogelijk maken om problemen gezamenlijk aan te pakken en als gemeente een actiever beleid te voeren naast bijvoorbeeld Eigen Dak of het Sociaal Verhuurkantoor.

‘Wetteren heeft een oud patrimonium’, zegt De Cloedt. ‘En het zijn altijd de zwakkeren die daarin terechtkomen. Een betere samenwerking tussen alle diensten die daarmee te maken hebben, kan hun woonsituatie alleen maar verbeteren.’

Hilde Van Durme / Foto Bert Ydiers

Ronde Van Vlaanderen

1959 Rik Van Looy wint op de markt Van 1928 tot 1961- met een onderbreking van 1942 tot 1944 - was Wetteren de aankomstplaats van Vlaanderens grootste wielerevenement. Stichter Karel Van Wijnendaele, pseudoniem van Karel Steyaert, en burgemeester Joseph Pierre Marie Du Château hadden een nauwe vriendschapsband. Wetteren plukte er de vruchten van en werd jaarlijks het decor van een massale toeloop.

Met duizenden zakten ze naar de gemeentekom af. Te voet, met de tram, de bus, de trein.

Het populairste vervoermiddel was de fiets.

Wie dicht bij het centrum woonde, richtte zijn voortuin of remise in als fietsenstalling en verdiende er nog een aardig centje mee. Op de lokale omloop kon men over de koppen lopen. Achter de afsluitingen vormde zich een haag van mensen, op sommige plaatsen tien rijen dik!

Allerlei leurders prezen hun waren aan: ¿kwets • april 2008 • 10

macrons, gepofte boontjes, noga, pistolets met hesp. Negers verkochten escarabouja, zwarte spekken, goed voor de ademhaling en de valling. ‘Lakalaka’, schaterden ze. Een’Afrikaans’ woord dat lekker zou betekenen.

De toeschouwers kregen een wielermenu met verschillende gangen aangeboden: criteriums voor nieuwelingen en liefhebbers, en de aankomst van de Ronde voor onafhankelijken. Er stonden zelfs motorkoersen en dernyfestivals op de affiche. Een eenmalige reuzenparade naar aanleiding van 25 jaar Ronde van Vlaanderen in Wetteren was een eclatant succes. Kortom, genoeg afwisseling in afwachting van de intrede van de geadoreerde Rondehelden.

Via luidsprekers bleven de fans op de hoogte van het wedstrijdverloop. Een beeldverslag kwam in de eerste jaren van de zwart-wit tv de dinsdag erna op het scherm, dankzij de medewerking van het tv-station Rijsel. Op het lokale circuit lag de eindstreep van 1928

tot 1951 op de Jan Broeckaertlaan, van 1952 tot 1957 op de Warandelaan, rechtover het sportcentrum De Warande, van 1958 tot 1960 op de Markt en voor de laatste uitgave in 1961 weer op de Warandelaan. De Wetteraars hadden al een voorsmaakje gekregen in 1927 toen de Ronde door het centrum toerde. Via de Gentsesteenweg, de Dries, de Nieuwstraat, het Stationsplein, de Stationsstraat, de Hoogstraat (met premiespurt van 50 frank), de Markt, de Benedenstraat en de Brugstraat reden de renners over de Scheldebrug richting Kalken.

Sportminnende burgemeester De familie Du Château behoorde tot de Gentse bourgeoisie. Vader was zenuwarts en hoofdarts aan het instituut Caritas te Melle.

Joseph kreeg een Franstalige opvoeding en doorliep de humaniora in de colleges St.-Pierre en Ste-Barbe. Als jonge officier in het Belgisch leger was hij na de wapenstilstand in 1918

was een hoogmis in Wetteren gelegerd en leerde er Simonne Adelaïde Celestine Schepens kennen. Na hun huwelijk werd hij lid van de raad van bestuur van de ‘Molens van Wetteren’ die toebehoorden aan de families Buysse- Schepens.

In 1926 stond hij op de katholieke lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Dankzij een klinkende verkiezingsuitslag volgde hij op 1 januari 1927 Florimond Leirens op als burgemeester. Tussen 1936 en 1946 was hij eveneens volksvertegenwoordiger. De sport lag hem na aan het hart. In het voetbal klom hij op tot lid van het nationaal bestuur van de KBVB. In het wielrennen bracht hij het tot voorzitter van de Belgische Wielrijdersbond ( BWB) en de Fédération Internationale du Cyclisme Professionnel ( FICP).

Als intimus van ‘Koarle’ Van Wijnendaele kon hij de aankomst van de Ronde van Vlaanderen reeds in zijn tweede beleidsjaar naar Wetteren brengen. Hij was sinds 1925 voorzitter en later erevoorzitter van Sport en Nering, een vereniging die zijn initiatieven ten volle steunde.

Tot eind jaren 40 verliepen de verkenning van de omloop,de toegangskaartenverkoop en de aankomstorganisatie rimpelloos. Sportief

Wetteren stond in lichterlaaie na de zege van de hier geboren en getogen Jozef Dervaes in 1929 en de drievoudige triomf van de ingeweken Achiel Buysse in 1940,1941 en 1943. Latere wielermonumenten zoals Rik Van Steenbergen (1946) en Briek Schotte (1948) stoffeerden de erelijst. Toeval of niet, in de periode dat de burgemeester ondergedoken was tijdens de Duitse bezetting, kwam de Ronde in ’t Kuipke aan.

Woelige jaren vijftig Tussen 1949 en 1951 deed Fiorenzo Magni nog beter dan Achiel Buysse: hij won driemaal op rij. Zelfs het barkoude weer met sneeuwbuien en hagelstenen deerde hem niet. De weermaker was echter een spelbreker voor de organisatoren. Veel supporters lieten verstek gaan. In 1952 verraste Roger De Cock vriend en tegenstander. In 1953 steeg het kostenplaatje voor de aanwerving van sommige ploegen aanzienlijk. De duurdere toegangsprijzen hielden veel mensen thuis. Bovendien ontstond er bijna een ‘communautaire’ rel: de Wetterse kassiers en controleurs werden vervangen door Brusselaars. Sommigen spraken zelfs geen Nederlands. Het belette Wim Van Est niet om zijn slag thuis te halen.

In 1954 - het jaar van Raymond Impanis - werd met Frans Grimonpont van Het Nieuwsblad, hoofd van de organisatie, geruzied over de centralisatie van de toegangsgelden. Sport en Nering hield het been stijf, de toegangsgelden bleven in Wetteren en zoals voorheen werd de afrekening gemaakt nadat alle kosten waren betaald. Het ging echter van kwaad tot erger. De toekenning van de aankomstplaats werd rijkelijk laat meegedeeld, zodat men onder meer over de reclamecampagne in aller ijl moest beslissen. De kosten voor de tribunes moesten door Sport en Nering opgehoest worden en op de eretribune was geen plaats voor Wetteraars. Kop omhoog, in 1955 ter gelegenheid van 25 jaar Ronde van Vlaanderen in Wetteren staken de organisatoren een tandje bij. De totale kostprijs bedroeg 300.000 frank.

De afgevaardigden van de gebuurtedekenijen gingen van deur tot deur met familiekaarten (30 fr.) en steunkaarten (100 en 200 fr.).

De entree was 20 fr. De grote massa tekende weer present en genoot van de schitterende parade van meer dan honderd reuzen op de omloop. Het jubileumjaar kreeg een spetterende sprint tussen wielergoden als afsluiter.

Louison Bobet gaf Hugo Koblet en Rik Van Steenbergen het nakijken.

Jean Forestier bevestigde in 1956 zijn beloftenstatus. In 1957 zette buurman Fred De Bruyne orde op zaken. Maar in de lokale politiek rommelde het. Op het einde van de gemeenteraadszitting van 29 november nam Joseph Du Château ontslag als burgemeester om familiale redenen. Was onenigheid in de eigen partij dé reden? Hij verdween van het politieke toneel, verliet Wetteren en werd van 1965 tot aan ziin dood in 1968 voorzitter van de Belgische Wielrijdersbond. Dat zijn ontslag zwaar woog op de verdere toekomst van Wetteren als aankomst van de Ronde, staat buiten kijf. Zijn opvolger dr.Vuylsteke had die uitstraling op sportief vlak niet.

Van 1958 tot 1960 was de Markt het eindpunt.

Respectievelijk Germain Derijcke, Rik Van Looy en Tuur De Cabooter triomfeerden er onder enorme belangstelling, een zee van uitgelaten mensen die tot laat in de nacht feestten.

Bijna iedereen bleef in Wetteren plakken. Na het sportieve evenement volgden traditioneel concerten en op de Dries werd vuurwerk afgestoken. Het bestuur van Sport en Nering bleef opvallend nuchter. Had het na ¿kwets • april 2008 • 11

Ronde Van Vlaanderen de aankomst in 1958 Frans Grimonpont niet horen verklaren dat de Ronde het volgende jaar in Gent zou aankomen? Ook in 1959 bleven de pesterijen aanhouden. De auto van oud-burgemeester Du Château werd op De Dries tegengehouden. Geen enkele volgauto mocht achter de renners naar de Markt rijden.

En omdat voor hen geen plaats was in de eretribune, hadden de bestuursleden van Sport en Nering er ostentatief een kleine privétribune naast geplaatst. Dat bestuur had allang het vermoeden dat er iets op til was, maar het putte vertrouwen uit de woorden van Karel Van Wijnendaele: ‘Zolang ik leef, komt de Ronde in Wetteren aan’. Zo geschiedde het.

Jaar van de onverschilligheid Mooi weer, een select deelnemersveld, de grote massa weer op post en een verrassende ontknoping waarin machtmens Tuur De Cabooter Jean Graczyck en de gedoodverfde favoriet Rik Van Looy vloerde: Sport en Nering mocht een pluim op haar hoed steken, maar de voorbereiding was allesbehalve vlekkeloos verlopen. Het bestuur had de gebuurtedekenijen, de neringdoenden en de caféuitbaters uitgenodigd op een algemene vergadering van 28 februari in haar thuishaven café- hotel Comte d’Egmont, bij Edgard, bijgenaamd ‘de Groenen’, en Judith Groeninckx aan het Stationsplein. Van de 230 uitgenodigde cafébazen waren er drie aanwezig en van de 33 gebuurtedekenijen waren er zeven vertegenwoordigd.

In 1961 nam Het Nieuwsblad-Sportwereld de organisatie volledig in handen. Sport en

¿kwets • april 2008 • 12

Nering voelde zich gepasseerd. De aankomst had weer op de Warandelaan plaats. Later geboekstaafd als het jaar van de spandoekaffaire. Laten we liever over een klucht, slapstick à la Laurel en Hardy spreken. Het spandoek hing veertien dagen vooraf aan de aankomst uit publicitaire overwegingen.

Bij de start was het ronduit slecht weer en er stak veel wind op. In de voormiddag hadden werklieden in dienst van uurwerken Longines enkele draden voor de versteviging van het spandoek doorgeknipt om hun reclame beter te kunnen ophangen. Het spandoek begaf het. Twee gemeentewerklieden losten het karwei op, maar kort na de middag werden de koorden weer doorgeknipt en verdween het spandoek. Gone with the wind? Dan maar de rode vlag ingeschakeld. De streep was moeilijk in te schatten voor de renners.

Karel Van Wijnendaele ’ zolang ik leef, komt de ronde in wetteren aan’ In een millimeterspurt richtte Nino Defilippis zich te vroeg op, Tom Simpson won. Voer voor eindeloze discussies.

Het einde van het Ronde-avontuur was voor het moegestreden Sport en Nering in zicht.

De hoge financiële eisen, de toenemende organisatorische druk, de lusteloosheid bij de gebuurtedekenijen en de cafébazen wogen zwaar. Het waren ook altijd dezelfde mensen die de kar trokken. Op 5 april had Arthur Moerenhout, bestuurslid van Sport en Nering een telefonisch onderhoud met Karel Van Wijnendaele die voor de eerste maal zijn ontevredenheid uitte. Hij stelde dat Wetteren, in tegenstelling tot vroeger, te onverschillig stond tegenover de Ronde. Op 21 september verklaarde zoon Guido Van Wijnendaele, die zich in café Edelweiss op de Markt gevestigd had, dat de aankomst in 1962 in Gentbrugge

zou plaatsvinden. Volgens zijn artikel van 26 november in De Schelde trof Sport en Nering alle schuld voor het verlies van de Ronde en hij beweerde de aankomst in Wetteren al vier jaar gered te hebben.

Het doek viel op 3 december. De heer De Smaele, directeur-generaal van De StandaardHet Nieuwsblad, gaf in een brief mee dat de Ronde van Vlaanderen 1962 niet te Wetteren zal kunnen toekomen. ‘Enkele jaren geleden deelden we reeds mede aan de bestuursleden van Sport en Nering dat propagandamiddelen ons ertoe aanzetten de aankomst te verplaatsen.Toen werd deze beslissing uitgesteld omdat juist de uitgaven werden gedaan voor het aankopen van een tribune met zitplaatsen. Gevraagd werd dat gedurende twee jaar de aankomst van de Ronde nog te Wetteren zou geschieden. Meer dan twee jaar zijn sindsdien verlopen. Steeds hebben wij geaarzeld omwille van de traditie en de goede betrekkingen.’ En hij besloot: ‘Dit betekent vanzelfsprekend niet dat wij Wetteren in de toekomst definitief zouden uitschakelen.

Wij menen integendeel dat ons blad er voordeel zou bij hebben de plaats van aankomst regelmatig te wijzigen. Deze beschouwing is trouwens de reden van ons tijdelijk afscheid van Wetteren.’

Guy Jooris / foto’s: Daniel De Mol - familie Buysse - Marc Barbieux Bronnen: A.Rawoens ‘Sport en Nering in het goud, 1922 – 1972’ Davidsfonds -Wetteren

Wetteren Dorp van De Ronde 2009?

Enkele wielerminnende Wetteraars hebben zich onder de vleugels van sportschepen Alain Pardaen (CD&V) verenigd onder de noemer ‘de dorpelingen’. Hun bedoeling is Wetteren Dorp van De Ronde Van Vlaanderen 2009.

Voorwaar een nobel streven.

Dorp Van De Ronde is een nevenorganisatie van de legendarische Ronde Van Vlaanderen. Sinds 2000 kunnen steden of gemeenten zich kandidaat stellen om voor één jaar de titel Dorp Van De Ronde te dragen. Jaarlijks zijn er een vijftiental kandidaten. Afwisselend wordt gekozen voor een West- en Oost-Vlaamse gemeente of stad.

De man die met zijn bedrijfje ‘Pinguin Productions’ instaat voor nagenoeg alle randanimatie rond De Ronde is Geert Vandenbon (1957) uit Balegem.

Vandenbon stond ook aan de wieg van het belevingsmuseum Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde.

Wat moet een gemeente doen om het predikaat Dorp Van De Ronde te verdienen?

‘Eerst en vooral heel veel goesting hebben.

Een zekere vorm van een prettige stoornis helpt. Het maakt niet uit of je een grote stad of klein dorp bent, ’t is de inzet die telt.

Belangrijk is dat de hele gemeente, samen met het lokale bestuur, erachter staat. Elke

inwoner moet als het ware wielergek worden. Het mag geen aparte club of vereniging zijn die alles bepaalt of regelt.

Voor we uitmaken wie Het Dorp wordt hebben we sowieso een onderhoud met de burgemeester. We willen absoluut zeker zijn van een ongebreideld enthousiasme en vooral veel werklust’.

Oei. ‘Wees maar zeker. De gemeente betaalt 5000 euro en wij adviseren en begeleiden.

Vergeet niet dat Het Dorp in kwestie geruime tijd in the picture staat. Wereldwijd is weinig overdreven als je weet dat er al eens een Amerikaan naar De Ronde kijkt ’.

Of course. Wetteren op CNN volgend jaar?

‘Als er een vliegtuig in jullie kerktoren vliegt, zeker en vast. Wat De Ronde Van Vlaanderen betreft: Wetteren is zeker een valabele kandidaat. Jarenlang aankomstplaats geweest tijdens de bijna prehistorische jaren van het wielrennen, Achiel Buysse drie maal gewonnen en misschien moeten jullie fameuze

rechtvaardige rechters eindelijk eens dat dopingprobleem oplossen.

Worden de Wetteraars volgend jaar gewekt met ro-da-ni-a?

‘Het is bijlange geen gewonnen match. Veel factoren spelen een rol: er zijn andere kandidaten, de parcoursbouwer moet zijn werk kunnen doen, noem maar op. Omstreeks 1 juni maken we bekend wie volgend jaar Dorp Van De Ronde wordt. We kiezen in eer en geweten.’

J.V.H.

¿kwets • april 2008 • 13

De rondes van

Achiel Buysse

Achiel Buysse werd geboren in Lochristi in 1918. Tien jaar later verhuisde het gezin naar Wetteren-Ten Ede om er een bloemisterij uit te baten. De zwijgzame Achiel was gebeten door het fietsen. Maar deelnemen aan koersen voor min-11-jarigen, zoals dat elke zondag in de Melhoek te Heusden gebeurde, botste op het veto van moeder. Toen op Ten Ede-kermis zo’n koers werd georganiseerd, omzeilde hij haar verbod en won glansrijk… op een geleende damesfiets! Fier als

een pauw gaf hij zijn prijs van 20 frank aan zijn moeder en hij kreeg terstond een klap om de oren! Later mocht Achiel zijn sport wel naar hartenlust beoefenen. In 1935 verhuisde het gezin Buysse naar Wetterenstation en begon een café- restaurant De stad Gent.

Drie jaar later, in 1938, werd Achiel Buysse beroepsrenner. Tijdens zijn hele wielercarrière behaalde hij 160 overwinningen. In 1939 eindigde hij, door twee bandbreuken

teruggeslagen, 28-ste in zijn eerste Ronde van Vlaanderen. In 1940 was zijn vierde demarrage de goede en hij won met 20 seconden voorsprong op kleppers als Georges Christiaens, Briek Schotte en Marcel Kint.

Een jaar later versloeg hij Staf Van Overloop en Odiel Van de Meerschaut in de sprint en in 1943 was hij vlugger dan Albert Sercu en Cyriel Beeckman. Een drievoudige zege waarmee hij nog altijd gedeeld recordhouder is met coryfeeën als Fiorenzo Magni, Eric Leman en Johan Museeuw.

In 1948 maakte hij deel uit van een selecte kopgroep van achttien renners. Iedere Wetteraar stak al vier vingers in de lucht, maar Achiel zat stikkapot en bleef steken op de dertiende plaats. In 1951 zegde hij na een ongeval in Sleidinge de wielersport vaarwel.

Hij kon terugblikken op een schitterend palmares met onder meer overwinningen in De Scheldeprijs (1939 en 1948), de Omloop der Vlaamse Gewesten (1940 en 1947), Kuurne-Brussel-Kuurne (1948) en het kampioenschap van België (1948).

Hij was een renner met koersintelligentie. Hij wist zijn krachten te doseren en toe te slaan op het gepaste moment. Waar worden de prijzen gedeeld? Aan de meet. Een oeroude wielerwijsheid! Achiel Buysse overleed in 1984.

Freddy De Geest: ‘Het Dorp Van De Ronde binnenhalen zou de max zijn!’

Al maanden is een uitgebreide werkgroep in de weer om de toekenning ‘Het dorp van de Ronde’ af te dwingen. Freddy De Geest, gepokt en gemazeld in de wielersport en sportjournalist bij Het Nieuwsblad, kreeg van het gemeentebestuur de opdracht om te onderhandelen met de organisatoren. Hij gaf de voorzet en ‘de dorpelingen’, de verzamelnaam voor de leden, pikten er laaiend enthousiast ¿kwets • april 2008 • 14

op in.

Behoort het opzet om de aankomst van Vlaanderens Mooiste in Wetteren te organiseren definitief tot het verleden?

Dat is, mijns inziens, niet meer te verwezenlijken. Wetteren ligt in de finale nu eenmaal te ver van de bergzone. Oudenaarde bijvoorbeeld zou één van de geschikte kandidaten zijn, als de Ronde Meerbeke verlaat.

De ambities worden bijgesteld ?

Nee, we moeten realistisch zijn. Waarom zouden we in de nabije toekomst niet in aanmerking kunnen komen om de aankomst van de Ronde van Vlaanderen voor junioren of beloften te organiseren ?

De organisatie van het ‘Dorp van de Ronde 2009’ kan een springplank zijn.

Precies. We moeten onze nek durven uit te

steken. We beschikken over een uitstekend team van medewerkers. De schepen van

Sport,de sportraad, de cultuurraad, de dienst voor toerisme, de middenstand: ze trekken allemaal aan hetzelfde zeel. Onze kandidatuur is stevig onderbouwd. We kunnen echter nog geen details prijsgeven over de manier waarop wij de organisatie zullen aanpakken.

Er zijn nog kapers op de kust,hé. Wie, daar hebben we voorlopig geen zicht op. Ook de gemeente Zwalm zou in de running zijn. We dienen ons volledig op onze creativiteit te focussen.

Uiteraard is de figuur van Achiel Buysse het boegbeeld...

Vast en zeker. We leggen drie doorwegende argumenten in de weegschaal: de aankomst van de Ronde in Wetteren tussen 1928 en 1961, de drievoudige triomf van Achiel Buysse en in 2009 is hij 25 jaar overleden. We worden eveneens voluit gesteund door onze lokale oud-wielervedetten, Pascal Elaut, Paul De Brauwer, Luc Colyn en Michel Vaarten en

met de toezegging van Johan Museeuw en Laurent De Backer, voorzitter van de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond (KBWB), die volgend jaar 50 jaar in onze gemeente woont, hebben we twee ambassadeurs die nog meer uitstraling aan ons initiatief kunnen geven.

Zouden jullie ontgoocheld zijn, mocht de organisatie niet aan Wetteren toegewezen worden?

Tja, die mogelijkheid zit erin. Welke criteria zullen doorslaggevend zijn? Maar een eventueel mislopen zal onze geestdrift niet temperen.

Dan hernieuwen we in 2011 ( in 2010 komt een West-Vlaamse gemeente aan de beurt, GJ.) onze kandidatuur. Onderschat de impact van zo een gebeuren niet: duizenden wielertoeristen doen de dag voordien de gemeente aan. Wetteren leeft! zou geen ijdele slogan zijn.

Guy Jooris

¿kwets • april 2008 • 15

Uit de Kwetsstraat

‘Zoals het nu is, kan je de Warande beter sluiten’ Het is niet omdat we zijn stem nauwelijks hebben gehoord in de gemeenteraad, dat Wouter Bracke (28) niet actief is geweest.

Zo richtte hij enkele weken geleden een afdeling van de Vlaams Belang Jongeren op in Wetteren. ‘Heel veel jongeren vragen me hoe ze lid kunnen worden van onze partij’, zegt het op een na jongste gemeenteraadslid.

Bij het afscheid vraagt Wouter Bracke me zijn antwoorden niet af te zwakken. Het mág hard klinken, hij is tenslotte een VB’er. En alsof hij wil bewijzen dat hij inderdaad van geen ¿kwets • april 2008 • 16

kleintje vervaard is, voegt hij eraan toe dat hij een paar vrienden moet ophalen om in Gent te gaan betogen met de Nationalistische Studentenvereniging (NSV).

Zelf is Bracke geen student. Op de website van het VB staat te lezen dat hij dancinguitbater is. Dat is niet onwaar, op zaterdag baat hij met een vriend de Bokkestory in Oordegem uit. Maar in de week werkt hij in een bedrijf in Gent.

Wouter Bracke werd verkozen met 350 voorkeurstemmen, die naar hij vermoedt vooral van jongeren komen. Zijn campagne draaide dan ook om de beperkte fuifmogelijkheden

in Wetteren en meer nog om het openluchtzwembad de Warande, waar de sfeer te lijden heeft onder het intimiderende gedrag van grote groepen Franstalige probleemjongeren.

Bracke besloot zich politiek te engageren nadat hij het twee jaar geleden aan de rand van het zwembad zelf niet meer kon aanzien.

Twee jongens van vreemde origine vielen toen een redster lastig, de twee aanwezige politieagenten schoten haar te hulp, maar moesten zelf vluchten toen een hele meute op hen afkwam. Daarbij werd de vrouwelijke agente op een vernederende manier betast.

Wouter Bracke bepleit nultolerantie voor probleemjongeren openluchtzwembad De verwachte politieversterking kwam niet opdagen en onder de amokmakers ontstond een vechtpartij. ‘Wetteraars en bezoekers uit de streek waren toen al lang verdwenen’, zegt Bracke. ‘Ik heb mijn boeltje gepakt en een email gestuurd naar het Vlaams Belang.’

Laat ons het over Wetterse jongeren hebben. Waar loopt het volgens u fout in Wetteren?

Wetteren is dood, er is geen uitgaansleven.

Tien jaar geleden draaide de horeca nog een beetje, maar sindsdien is het steil naar beneden gegaan. De jeugd die zelf iets wil ondernemen, wordt geboycot: van burgemeester Gybels en de politieleiding ondervinden ze alleen maar tegenkanting. In plaats van pestpolitie te spelen, zouden de agenten beter de identiteit controleren van de groepjes die hier in Massemen en Westrem elke dag voorbijkomen.

Berokkenen die groepjes vluchtelingen u of iemand anders last?

Dat durf ik niet zeggen. Maar de mensen voelen zich er toch minder veilig door. Een vriend heeft eens een groepje aangetroffen aan zijn achterdeur. Of die mensen behoren tot de groepjes die hier voorbijlopen, weet ik niet. Maar met mensen die niets te verliezen hebben, ben je nooit zeker. Pas op, ik ben geen racist. Soms ga ik met Turkse vrienden zwemmen in de Warande, het zijn de enigen die nog willen.

Zijn bezoekers met donkere huidskleur welkom in uw dancing?

Absoluut. Als ze zich maar normaal gedragen, zoals we trouwens van iedereen verwachten.

Wat houdt u als gemeenteraadslid nog bezig, behalve fuiven en het openluchtzwembad?

Ik maak me zorgen over de mobiliteit. Tijdens de spitsuren duurt het een halfuur om over de Scheldebrug te geraken. En als ik na mijn werk van de E40 kom, sta ik op de autosnelweg al stil. Met de verkaveling Diepenbroek zullen er weer zoveel mensen bij komen die uit en in Wetteren moeten geraken. Ook het

Frunpark is allesbehalve ideaal gelegen. Als dat rond punt op het Bourgondisch Kruis er ooit komt, hoop ik dat het een gróte rotonde wordt.

De problemen signaleren is één ding, ze oplossen een ander. Wat wilt u concreet doen?

De verkozenen houden veel te weinig rekening met jongeren, en daarmee bedoel ik de groep van 12 tot 30 jaar. Dat gaat van een aangepast programma op de Topdagen - waarom als afsluiter geen groep die ook jongeren aanspreekt? - tot het ontbreken van een geschikte fuifzaal.

Dat laatste probleem kwam opnieuw aan het

‘Xanadu in Overbeke staat te koop: de ideale fuifzaal voor de Wetterse jeugd.’ licht met de 100-dagenfuif, die dit jaar geweigerd werd in Gowalt. Ook in Dassenveld konden de feestvierders niet terecht, zodat ze uiteindelijk naar de gemeentelijke feestzaal zijn afgezakt. Maar daar mogen maximaal 450 personen binnen, terwijl de 100dagenfuif meer dan 1.500 bezoekers telde.

Voor carnaval, dat weer op meer bijval kan rekenen, was de gemeentelijke feestzaal trouwens ook maar net groot genoeg. En de ligging is sowieso ongelukkig voor fuiven: in een doodlopende straat en met veel huizen errond.

Wat is de oplossing?

Er staat een ideale fuifzaal te koop: Xanadu in Overbeke. De verkoopprijs is de prijs van de bouwgrond, en de zaal zelf - die in uitstekende staat is - krijg je er gratis bij. Het is dus een goede investering. Je kunt er een multifunctionele zaal van maken die ook geschikt is voor optredens of een groot eetfestijn. ¿kwets • april 2008 • 17

Uit de Kwetsstraat Ook het jeugdhuis zou er onderdak kunnen vinden, want waar ze nu zitten, regent het binnen.

De gemeente trekt voor de renovatie van het kasteeltje de Warande een half miljoen euro uit. Is het dan te veel gevraagd om het dubbele in een nieuwe fuifzaal te investeren? Nog beter zou zijn om in de naburige loods van Bierhandelaar De Winter de nieuwe sporthal onder te brengen. Het kan één site worden met gemeenschappelijke parkeerplaatsen.

Leg uw voorstel voor aan de werkgroep die met het masterplan de Warande bezig is: zij zoeken een plaats voor een bijkomende sporthal...

Dat is het juist, wij zitten daar niet in. Piet Van Heddeghem is de enige van de oppositie die er deel van uitmaakt. Hij moet mijn suggesties overmaken, maar wie garandeert me dat hij dat op een ernstige manier zal doen?

‘De gemeenteraadsleden zouden eens op hun handdoek aan het zwembad moeten gaan liggen, dan zouden ze weten wat probleemjongeren zijn’ We hebben je anders nog niet veel gehoord in de gemeenteraad.

Het is fractieleidster Kathy Mertens die commentaar geeft als een agendapunt wordt ingeleid. Andere partijen doen dat ook zo.

Tijdens de discussie die volgt, komen dan eventueel andere raadsleden van de fractie tussen. Maar het is zoals Van Heddeghem in Kwets zei: als je inhoudelijk niet heel goed voorbereid bent en geen sterke argumenten ¿kwets • april 2008 • 18

hebt, word je belachelijk gemaakt. Dus gun me nog wat tijd om te leren. Ik wil ook geen muggenzifter zijn zoals Van Heddeghem, dat is een crack in het rekken van debatten.

Liever concreet en efficiënt.

In vergelijking met de verkiezingsuitslag van zes jaar geleden zit er geen groei in de VBachterban in Wetteren...

Dat komt omdat er de jongste zes jaar te weinig voor gedaan is. De mensen vonden de weg niet. Maar nu duwen jonge en nieuwe elementen aan de kar. We hebben sinds kort een eigen website en twee weken geleden hebben we de Vlaams Belang Jongeren in Wetteren opgericht. In totaal tellen we nu bijna honderd leden. Jongeren, zelfs van vijftien, zestien jaar, komen mij vragen wat ze moeten doen om lid te worden. Wees gerust, we zullen van ons doen spreken.

Op welke manier?

Met harde acties. Kijk, in het Autonoom Gemeentebedrijf wordt gesproken over de verbetering van de infrastructuur van de Warande. Maar dat is niet het echte probleem, de Warande heeft in de eerste plaats te lijden van probleemjongeren. Daar wordt niet over gerept, ook de andere oppositiepartijen verdoezelen het probleem. Alle gemeenteraadsleden zouden eens een dag op hun handdoek aan het zwembad moeten gaan liggen, zodat ze weten waarover ze spreken. Zoals het nu is, kan je de Warande beter sluiten. Daarom eisen wij een heel seizoen nultolerantie. Herrieschoppers moeten eruit worden gehaald en mogen er daarna nooit meer in. We zullen daarvoor mobiliseren met pamfletten, affiches, een betoging en een ander actiemiddel dat ik nog niet wil

verraden.

Wedt u niet op het verkeerde paard? Is Lijst Dedecker geen betere keuze voor iemand die geen racist is?

LDD is een eenmanspartij. Neem Dedecker weg en de partij stort in. Trouwens, het Vlaams Belang is ook geen racistische partij.

Nee? In het openbaar letten de kopstukken meer op hun woorden dan vroeger, maar denkt u dat er in de geesten iets is veranderd?

Luister, ik kan alleen oordelen over nu. Over wat er tien of vijftien jaar geleden is gezegd of geschreven, kan ik me niet uitspreken.

VB-kopstukken hebben zelf toegegeven dat ze aan hun plafond zitten.

‘Bijna’ aan hun plafond, hebben ze gezegd, en dat slaat alleen op Antwerpen. Op andere plaatsen zijn er wel groeimogelijkheden. Kijk maar naar het succes van het Vlaams Belang in Ninove en Aalst, waar ze rond de 23 procent van de stemmen halen. Als we een goede werking uitbouwen, kan dat succes naar Wetteren overwaaien. Mijn ambitie voor over vier jaar? Drie zetels moet mogelijk zijn, maar mijn persoonlijk streefdoel is vier. En zoals je weet, praat Walter Govaert van Respect - misschien dan van LDD - met iedereen.

Onze standpunten liggen dicht bij elkaar.

Eric Bracke / foto’s: Sander Franck

+%5+%.3 s $2%33).'3 s )."/57+!34%. s 4/4!!,).2)#(4).'

Volledige afdeling

KEUKENS Paepestraat 117 9260 Wichelen Tel. 052.42.85.99 Fax 052.42.85.93

K UNIE E D IN EK E STR

DRESSINGS & SCHUIFDEURKASTEN

grote baan LEDE-WICHELEN

Open alle dagen van 9.30 - 12 u. en van 13.30 - 18 u.

Gesloten op woensdag en zondag

Op ons kun je rekenen...

Als je je dromen najaagt en een eigen zaak begint, is het altijd een sprong in het ongewisse.

Gaat het lukken? Gaan we genoeg klanten hebben? Ook wij zaten zes jaar geleden met zoveel vraagtekens in ons hoofd maar hebben toch de grote stap gezet. En wat zijn we daar blij om!

Dankzij ons fantastisch kliënteel is onze zaak op zes jaar tijd uitgegroeid tot iets waar we trots op zijn. Zonder pretentieus te zijn mogen we zeggen dat QUALITAS keukens één van de toonaangevende keukenwinkels van de streek is.

We beschikken over de allerbeste medewerkers

die je je als werkgever maar kan voorstellen: onze plaatsers behoren tot de top van België en onze mensen op de bureau zijn werkelijk buiten categorie.

Waarschijnlijk is dat de reden waarom jullie, lieve klanten, zo massaal de weg naar ons vinden. Liefst meer dan 80% van ons kliënteel komt op referentie. Maar we doen er dan ook alles aan om jullie vertrouwen niet te beschamen.

Wij zijn geen keukenzaak zoals de meeste andere.

Bij ons staat de klant centraal. Als je bij ons langskomt, mag je ongestoord rondkijken zoveel je wil.

Als je wil, maken we je totaal vrijblijvend een gratis fantastisch ontwerp, met kleurentekening van uw keuken. Daarbij is ons niets te veel, als het moet maken we 100 voorstellen, met de glimlach, tot uw droomkeuken gerealiseerd is. Bij ons geen opdringerige verkopers

alles mee huiswaarts zodat u alles rustig kan afwegen en vergelijken. Als u dan onze schitterende prijs-kwaliteit, unieke service en oprechte klantvriendelijkheid vergelijkt met andere keukenzaken, is er veel kans dat u voor ons kiest.

Dat onze prijzen zéér scherp zijn wordt bewezen door het feit dat ook alsmaar meer aannemers en projectontwikkelaars de weg naar ons vinden.

Onze afdeling dressings en inbouwkasten is ook voor hen een aangename aanvulling want ook daar geldt onze zelfde filosofie over kwaliteit

die eens vlug-vlug uw prijs gaan maken, maar echte vakmensen die met liefde voor het vak, samen met u de tijd nemen uw droomkeuken op

en service.

papier te zetten. Trouwens, ook bij de prijsofferte zijn we totaal niet opdringerig. Bij ons geen op

en met dank voor het vertrouwen.

voorhand bijgerekende “monsterkortingen” of “gratis” gouden bergen. Maar keihard onze beste prijs, zonder tierlantijntjes. Bij ons krijgt u ook

Kom en overtuig uzelf

Tom en Sonja Burssens-De Keulenaer en medewerkers

www.qualitas-keukens.be

¿kwets • april 2008 • 19

Drugsepidemie in Wetteren

’Het beleid meer toespitsen op de slachtoffers’ Begin februari legde de politie in Wetteren een drugsnetwerk bloot. Tien personen werden ingerekend, samen met 21 kilogram speed, 35.000 xtctabletten, 40 gram cocaïne, 4 kilogram weed, 250 gram MDMA, 5 LSD-trips en 30.750 euro cash geld. De drugs werden onder meer gedeald aan minderjarigen. Wie gebruikt in Wetteren en hoe doen ze het?

‘Drugs zitten overal in Wetteren’, zegt Peter, ex-gebruiker van vooral speed. ‘En ze zitten in alle milieus. Vroeger beperkte druggebruik zich hoofdzakelijk tot het alternatieve milieu, het muziekpubliek van rock en blues dat jointjes rookte. Nu vind je drugs ook bij deftige, welopgevoede jongens en meisjes. Andere jongeren ¿kwets • april 2008 • 20

denken: Zo erg zal het wel niet zijn, als die gasten het ook doen.’

Druggebruik begint steeds jonger.

Gebruikers van 16 jaar zijn geen uitzondering en ze vinden hun drugs steeds gemakkelijker. ‘Als je vroeger een lijntje wou leggen, ging dat niet zomaar. Iemand had een paar grammetjes en die werden verdeeld. Nu kan je het overal vinden.

Iedereen heeft zijn grammetje op zak. Ik ken in Wetteren een dealer die je zijn autosleutels toesmijt als je coke nodig hebt.

‘Neem maar en doe mijn auto weer op slot, hé!’’

Gebruikers gaan ook anders om met drugs. ‘Nu is het gewoon om twee of drie jongemannen samen uit een toilet te zien komen in een café. Die hebben daar een lijntje gelegd. Over het risico maken

ze zich niet druk. Er is zelfs een cafébaas die af en toe roept: Allez, gasten. Zit uw neuzeke nog niet vol? Er zijn hier mensen die echt naar het toilet moeten, hé!’

Peter rookte zijn eerste jointjes in de laatste jaren van de humaniora, op fuiven. Met speed begon hij op café. Hij viel bij een paar jonge gasten die met speed bezig waren. Ze boden het hem al eens gratis aan of hij betrapte hen, toen ze met twee uit het toilet kwamen ‘Dan vragen ze of je ook wat moet. Je denkt Tiens, die gasten reageren toch vrij normaal. En je snuift een lijntje. Je hebt al wat gedronken maar met de speed voel je je weer nuchter worden.

Dus eigenlijk valt het geweldig mee. Je wordt heel sociaal van speed, alle remmen los, je tetter staat niet stil. En je voelt je niet verslaafd. Tot je het meer en meer

gaat gebruiken, en je er steeds minder vat op hebt.’

Vuile drug Peter gebruikte in het weekend. In het begin legde hij één lijntje per avond, daarna drie. ‘Je krijgt vertrouwen in hoeveel je aankan.’ Tot de dag erna. Dan komen de afkickverschijnselen. ‘Ik voelde mij altijd heel erg vuil de dag nadien. Ik wou constant onder de douche staan. Ik had vaak een slechte maag, maar misschien kwam dat omdat ik ook meer dronk. Het koud zweet brak mij uit, ik sliep slecht en ik liep veel nijdiger. Boos op de drug en boos op mijzelf!’

Van speed krijg je een slechte smaak in je mond, je gaat smakken en je neus zit dikwijls verstopt. Je ogen staren, je krijgt tics en trekkingen in je gezicht en je ontwikkelt een bitter rocheltje. Van speed, en ook van cocaïne, ga je veel minder eten. Meisjes gebruiken het zelfs om te vermageren.’

Het duurde twee à drie jaar, waarvan één intensief. Ook cocaïne kwam er wel eens aan te pas. Tot Peter vond dat het genoeg was. Hij voelde zich slecht, zijn sinussen waren de hele tijd ontstoken en op sportgebied ging het steil bergaf. Ook de relatie

Cafébaas: Zit uw neuzeke nog niet vol?

Er zijn hier mensen die echt naar het toilet moeten, hé!’ met zijn ouders vertroebelde. Hij moest liegen, zaken verborgen houden en er kwam steeds meer ruzie. Toen gooide hij een zakje speed op de keukentafel en zei ‘Dit hier is het probleem’. Zijn ouders

belden de huisdokter. Smijt hem buiten, zei die, het komt toch niet goed.

Peter kwam bij het CAT terecht (Centrum voor Alcohol en andere Toxicomanieën, nvdr) maar voelde zich daar niet goed geholpen. Hij gaf zijn vriendenkring op en ging voortaan uitsluitend uit met kameraden die niet gebruikten. Af en toe herviel hij nog eens maar hij ging niet meer de dieperik in. Herbeginnen wil hij zeker niet meer. ‘Mijn partner wil het niet, het kost handenvol geld, je voelt je slecht de dagen erna en je loopt het risico gepakt te worden.’

Sociale drug Van cocaïne krijg je niet de grote waaw, de grote uitbarsting. Je voelt je een beetje euforisch. De dag erna heb je een depressieve afkick maar dat is vlug gedaan. Je voelt je een beetje moe, zoiets. Bovendien werkt C of sossa zoals cocaïne in het Gents genoemd wordt, als neutralisator van een alcoholkater. Cocaïne is een sociale, ‘propere’ drug, die vooral een psychische afkick geeft. De zogenaamde voordelen zijn zo groot dat mensen graag 50 euro per gram ophoesten.

Ingewijden herkennen de rituelen op café - handje schudden en zakje doorgeven, een lijntje snuiven op de wc-bril. Als je met je hand over de wc-bril gaat en er blijft een soort wit poeder hangen, dan weet je dat er voor jou gesnoven is. Erg in trek zijn toiletten voor gehandicapten waar genoeg plaats is om met zijn tweeën of drieën een lijntje te leggen. Dat verdelen ze mooi met een bankkaart en ze gebruiken een opgerold eurobiljet om het spul in hun neus te krijgen.

Cocaïnegebruikers vind je ook bij bemiddelde dertigers en veertigers die het zien als een weekenddrug. De politie van Wetteren is ervan overtuigd dat in 90 procent van de cafés aan het station en op de Markt geregeld een lijntje wordt

gelegd, zonder dat de cafébaas daar veel van afweet en zonder dat hij er veel kan tegen beginnen.

Politie zaagt dikke tak af ‘Met de geslaagde drugactie is in elk geval een dikke tak afgezaagd aan de drugsboom’, zeggen zonechef Germain Vercruyssen en diensthoofd recherche William Van Leuven. ‘Anderen nemen die plaats wel in maar in elk geval wordt er nu een tijdlang wat minder spul verhandeld.’ ¿kwets • april 2008 • 21

Drugsepidemie in Wetteren Vooral brown sugar doet het goed in Wetteren. ‘Bruine heroïne: éen keer geproefd, meteen verslaafd’, zegt Van Leuven.

‘Daar komt dan vandalisme en diefstal van om aan geld te geraken.’ Het spul kost zo’n 20 euro per gram, terwijl dat voor speed 10 euro is. Met een gram leg je zo’n drie lijntjes.

De politie kent tientallen heroïneverslaafden. Toch overdrijft de goegemeente soms in het spotten van drugstoestanden, meent de politie. ‘Het is niet omdat enkele jongeren samen op een bankje zitten dat ze drugs gebruiken. En het is niet omdat er veel volk over de vloer komt bij een alleenwonende jongeman dat er drugs verhandeld worden. Allemaal rap gezegd.’

Kwade tongen beweren dat de politie wel weet waar de dealers en gebruikers zitten, maar dat ze er niets durven aan doen. ‘Tja’, zuchten Vercruyssen en Van Leuven, ‘twee politiemensen werken hier in principe fulltime rond drugs. We proberen vooral

de grote vissen te vangen omdat dat het meest rendeert. We geven drugpreventie op scholen die ons daarom vragen.

Sommige scholen bellen ons ook als ze een probleem hebben met drugs. Dan stellen wij proces verbaal op en verwittigen de ouders. Dat gebeurt elk schooljaar toch een paar keer. We doen zeker niet alsof onze neus bloedt.’

Wietplantage thuis Het speurwerk werpt af en toe vruchten af. De drugsvangst van begin dit jaar of het oprollen van een cocaïnenetwerk met zo’n honderd afnemers twee jaar geleden, zijn grote vangsten. Vorig jaar ‘ontmantelde’ de politie ook een 25-tal marihuanaplantages. ‘Een nieuwe tendens’, legt Van Leuven uit. ‘Het zijn geen grote plantages, eerder een plantje of tien voor eigen gebruik. Tenslotte komt het ook duur uit om naar Terneuzen te moeten rijden.’

Thuis een kleine plantage runnen van wietplantjes is een winstgevende bijverdienste, georganiseerd door Hollanders.

‘Ze komen bij u thuis een plantageke

¿kwets • april 2008 • 22

inrichten van marihuanaplantjes. Het enige wat je moet doen is die plantjes regelmatig water geven. De rest doen zij.’

Vijf jaar geleden rolde de politie in Laarne zo’n grote wietplantage op.

Hoewel er voor minderjarigen nultolerantie geldt voor gebruik én bezit van drugs heerst er in de praktijk een soort gedoogbeleid. Jointjes zijn zeker geen prioriteit van het gerecht. Toch staat de Wetterse politie absoluut niet achter de boodschap dat ‘een jointje roken niet zo erg is’. ‘Iedereen die aan de zware drugs zit, is begonnen met een jointje! Drugpreventie is zeer belangrijk. Jammer genoeg moeten ouders ervan uitgaan dat hun kind in de middelbare school zeker met drugs geconfronteerd wordt’ Kleine vis Volgens Jonas Van Laere, projectverantwoordelijke van Habbekrats en Jeroen Merckaert, permanent verantwoordelijke van het jeugdhuis is de opgepakte dealer een kleine vis in het uitgebreide drugsnetwerk in Wetteren. Er is een preventief

¿kwets • april 2008 • 23

Drugsepidemie in Wetteren

meerjarenplan nodig om de problemen op te lossen en dan nog zal Wetteren nooit drugsvrij zijn.

Vooral Jonas komt regelmatig in aanraking met jongeren die problemen hebben met drugs. ‘Dat de politie investeert in het opsporen van dealers, daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Jammer genoeg komen er in de plaats van die ene dealer vaak twee andere. Op straat merk je niets van die ene aanhouding. Er zijn nog evenveel jongeren die problemen hebben met ‘den bruinen’, zoals de heroïne wordt genoemd.’ Jeroen: ‘‘Preventie is heel belangrijk. Veel jongeren weten in welke cafés men drugs verkoopt en vragen zich dan ook af waarom de politie niet ingrijpt, en dat doe ik samen met hen. Misschien leveren caférazzia’s niet veel concreets op, maar het heeft voor de gewone gebruiker wel een afschrikwekkend effect. De politie werkt misschien heel hard achter de schermen, maar dat is niet voldoende.’

‘Al op jonge leeftijd moeten kinderen weten welke gevolgen drugs hebben’, meent ¿kwets • april 2008 • 24

Jonas, ‘en daarom beginnen we met preventie vanaf twaalf jaar. Later is preventie niet meer voldoende. Vaak is het enige dat we dan nog kunnen doen hen doorverwijzen naar de geschikte diensten. Als jongeren langskomen met drugsproblemen dan laten we hen merken dat we hen niet veroordelen. We stellen een traject voor en begeleiden hen bij de eerste stap.’

Diensthoofd Recherche: Ouders moeten ervan uitgaan dat hun kind in de middelbare school zeker met drugs geconfronteerd wordt

Poppers ‘Een tijd geleden kregen we te maken met jongeren die Poppers gebruikten’, zegt Jeroen. ‘Poppers zijn legaal, en omdat ze nieuw zijn in Wetteren staan ze niet in ons reglement. Het enige dat we konden doen is een clausule toevoegen aan ons reglement en jongeren die ze gebruikten vriendelijk verzoeken dat niet te doen in ‘t JOC. Wij spreken jongeren terloops aan de toog aan over drugs, we behandelen hen als gelijken.’

‘De drempel naar afkicken is in Wetteren groot’, weet Jonas. ‘Wie nood heeft aan ambulante hulp bij drugsverslaving kan niet terecht in de buurt, behalve in De Sleutel in Gent. Het beleid in Wetteren moet zich meer toespitsen op de slachtoffers: de verslaafde jongeren. Zij hebben het meest hulp nodig: ze zitten thuis vaak in armtierige situaties en het enige waar ze mee bezig zijn, is overleven en dat betekent voor hen aan drugs geraken.’

‘Wetteren zou moeten investeren in een straathoekwerker’, zegt Jeroen. ‘Iemand die weet waar hij het over heeft en zo jongeren beter kan helpen. De drugsproblematiek kan je niet toeschrijven aan het huidige of het vorige bestuur. Wetteren is al jaren een draaischijf voor drugstrafiek, dat los je niet op van vandaag op morgen.

Er is een groter plan nodig dat over verschillende generaties gespreid wordt.’

Jonas sluit zich daarbij aan. ‘Men kan niet enkel de dealers elimineren. Je moet én de dealers aanpakken én preventie voorzien én verslaafde jongeren helpen. Zolang er in Wetteren jongeren zijn die smeken om drugs, zullen de dealers blijven komen en zolang er dealers zijn, zullen jongeren aan drugs beginnen.’

Hilde Van Durme & Jasmijn De Winter / Foto’s Sander Franck & Koen Bracke

’Sluit me op, koop een ketting en leg me vast’ Jan, 21 jaar, hangt zwaar aan de heroïne.

Hij probeert ermee te kappen. Het gaat met vallen en opstaan. De processie van Echternach, zegt zijn moeder. ‘Maar ik zie hem graag en schaam mij niet voor hem.’

Jan Chineest, dat wil zeggen dat hij damp van vloeibare heroïne opsnuift. ‘Het is een vuile, vuile, vuiligheid’, zegt zijn moeder, ‘en het stinkt naar kattenpis’.

Jan begon rond zijn vijftiende wiet te roken. ‘Je kent dat, ze blijven logeren bij

kameraden en ze proberen een hasj-sigaret. En van het een komt het ander. Onze Jan zegt zelf: Moe, sommige gasten houden het bij dat ene sigaretje. Andere, zoals ikzelf, niet. Die zijn verhangen. Negentig procent kan er tegen, tien procent niet. Waarom is onze Jan bij die tien procent?’

Jans moeder wil niet horen van slechte vrienden. ‘Het was een leuke kliek. Elke ouder zou zeggen goeie gasten, echt waar.

Behalve een, die steelt, liegt en bedriegt.

Onze Jan niet, dat weet ik zeker. Van die kameraden van toen zijn er enkele aan de

drugs blijven hangen, de rest niet. Waarom mijn kind wel en een ander niet? Ik weet het niet.’

‘Kameraden die samen aan de drugs zijn, dat zijn geen echte kameraden, zeg ik aan onze Jan. Die denken alleen maar aan hun gerief. Jan dealt niet. Hij is te schijterig om zelf om zijn gerief te gaan. Hij laat er iemand anders om gaan, die heeft dan ook zijn deel. Jan heeft immers geld, hij gaat werken. En als er iemand aan de deur staat te beven, wanhopig op zoek naar geld voor heroïne, zal hij hem niet laten staan.’ ¿kwets • april 2008 • 25

Drugsepidemie in Wetteren ‘In het middelbaar is het misgegaan. Onze Jan was graag gezien, een brave jongen die voor iedereen sprong. Hij was intelligent genoeg om zonder veel studeren te slagen. Maar op de lange duur wreekt zich dat. De houding van de school veranderde.

Ze gingen er macht opzetten. Maar hoe meer macht je op onze Jan zet, hoe meer hij probeert er vanonder te muizen. Hij ging in het weekend al werken om geld te verdienen en toen wou hij niet meer naar school. Ja, die grote mannen op zijn werk zeiden: Allez manneken, dat is toch niet nodig. Ge zult het hier wel leren. We hadden moeten zeggen: ‘Ge moét uw jaar opnieuw doen en uw diploma halen. Ouders moeten hun kinderen op school en in de jeugdbeweging houden.’

Opsluiten Daarna ging hij deeltijds werken. Hij werd door werkgevers zelf gevraagd, want hij was een goede werker, verstandig en creatief. Maar door dat vele werken, zelf een huisje opknappen en een ongeval, is hij zwaar onderuit gegaan. Aan de heroïne zitten, kwaad op zichzelf, bang van zichzelf. En toen is de politie bij hem binnengevallen.

Een restje heroïne hebben ze gevonden en wat wietplantjes, te weinig om een sigaret van te rollen. Hij heeft een maand in de gevangenis gezeten. Het proces, het vragen om namen zonder oor te hebben voor zijn verhaal, die rechter die dingen zei die niet klopten, het heeft hem gekraakt. Toen heeft hij zwaar aan de heroïne gehangen.’

‘Heroïne betekent voor onze Jan verdwijnen

uit de wereld. Leeg worden, wil hij. Heroïne vervlakt emoties, zuigt leeg. Eigenlijk haakt heroïne in op een doodsverlangen. Hij wil alleen met mij praten, zegt hij. Hij probeert het mij uit te leggen. Het zit in mijn hoofd, moe. Dan denk ik aan om gerief gaan. Het wordt groter en groter en groter. En ik zeg tegen mezelf: neen, doe het niet. Keer terug, dommerik. Ge gaat er niet om! Stop ermee!

Maar die gedachte aan gerief wordt groter en groter, en ik ga toch.’

‘Het maakt hem niet gelukkig, heroïne. Maar zonder is hij ook ongelukkig. En hij voelt zich schuldig tegenover mij. Moe, zegt hij, sluit mij op. Koop een ketting en leg mij vast.

Maar opsluiten helpt niet. Ik zie het aan zijn mond, aan zijn gezicht dat trekt, aan zijn ogen, dat hij om gerief gaat.’

‘Ik heb van alles geprobeerd, praten, een psycholoog, een ontwenningskuur zoeken in een instelling waar toch geen plaats is.

Nu is hij bij een huisarts in begeleiding, voor een methadonkuur. Het gaat wat beter.

Maar ik ken gasten die aan het maximum van methadon zitten, en aan het maximum van heroïne. Tezamen, ja.’

‘Mensen zeggen: bij mij zou dat niet waar zijn, ik zou hem buitensteken. Maar het kan overal gebeuren. Onze Jan was een lief, intelligent en leuk kind, expressief, de ster van het veld. Gespeeld dat we hebben, kampen gebouwd, voorgelezen, plezier gemaakt! Zijn we misschien te los geweest?

Als ouder vraag je je dat af. Maar ik denk het niet. Het heeft niet met de opvoeding te maken, het gebeurt in de beste families.’

‘Ik blijf hem steunen. Ik weet niet hoe het hem zal vergaan. Ofwel geraakt hij er van af ofwel vind ik hem eens dood. Maar ik zie hem graag en schaam mij niet voor hem. Ik zou hem niet willen ruilen.’

Hilde Van Durme/ Foto’s Sander Franck

¿kwets • april 2008 • 26

Gespot in Wetteren: Poppers Een getuige: ‘Iemand kwam op een middag op de proppen met een bruin flesje.

Poppers, zei hij, iets dat bekend is in de homoscene om tijdens het vrijen de anusspier te ontspannen. Maar het zou ook ‘lekker’ zijn om te snuiven. Een van de jongens opende het flesje en snoof voorzichtig.

Zijn gezicht werd bloedrood. Na ongeveer 30 seconden was het spul uitgewerkt. Hij vertelde dat zijn hart sneller was beginnen slaan en dat hij heel even weg was van de wereld. Enkele dagen later had meer dan de helft van de jongens die er bij waren zo’n flesje.’

De vloeistof, die bestaat uit nitrietverbindingen, werd vroeger gebruikt door hartpatiënten van wie het hart te weinig bloed toegevoerd kreeg. Vanwege de korte werking, raakte het als medisch product in onbruik.

Als je het inhaleert verwijden je bloedvaten en daalt de bloeddruk. Daarom is de combinatie met middelen tegen erectieproblemen is levensgevaarlijk. Het versterkt de werking van XTC maar de combinatie met andere drugs geeft onvoorspelbare effecten. De drug is niet lichamelijk verslavend, je kan er wel geestelijk afhankelijk van worden. Vroeger werd het product in capsules verkocht, die een licht plofgeluid maken bij het breken, vandaar de naam Poppers.

In Wetteren kost een flesje Poppers ongeveer 20 euro. In sommige jeugdcafés gaan de flesjes van hand tot hand. (JDW) Meer over drugsbeleid op www.kwets.be

D\lc\e_f£ s DXek\Xl cXXk l ^\e`\k\e mXe \\e C`k\iX`i\ C\ek\ MX[\icXe[# \\e fem\i^\k\$ c`ab\ ifdXe fm\i mX[\ij \e qfe\e# fm\i mX[\icXe[\e \e fm\i [\ ^\jZ_`\[\e`j mXe [\ <lifg\j\ Af[\e k`a[\ej [\ mffiY`a\ kn\\$ _fe[\i[ aXXi%

@J9E1 0./0'/,+)(*++ s ))#,' ö

If[XXe 8c >Xc`[` m\ik\ck nXk n`a e`\k `e _\k e`\lnj blee\e q`\e# nXk \i XZ_k\i [\ jZ_\id\e `e @iXb ^\Y\lik% @e ;fijk`^\ i`m`\i ^\\]k [\ c`k\iXklli \\e jk\d XXe [\ jcXZ_kf]]\ij mXe [\ ^\jZ_`\[\e`j%

Jk`ck\ \e d\cb mffi `\[\i\\e `j \\e Zfe]ifek\i\e[\#

@J9E1 0./0'/,+)(*/) s ))#,' ö

`ek\cc`^\ek\ \e jfdj _`cXi`jZ_\ ifdXe# fm\i i\cXk`\j# j\bjlXc`k\`k \e _\k m\icXe^\e fd k\ nfi[\e n`\ n\ qfl[\e df\k\e q`ae%

@J9E1 0./0'/,+)(()) s )+#0, ö

El k\ bffg Y`a ln Yf\b_Xe[\c ¿kwets • april 2008 • 27

Interview met schrijver

Piet De Moor

Een roman(ce) Wetteraar/wereldburger Piet de Moor was tot op heden vooral bekend als auteur van non-fictie boeken, om zijn hoofdredacteurschap van het links Vlaams weekblad De Nieuwe (‘80’85), als fervent blogger bij Knack (Moorkoppen) en als leverancier van opiniërende stukken bij media allerhande. De kans is bijzonder groot dat u hem in de komende weken veelvuldig tegen het lijf zal lopen in de kranten- en tijdschriftrubrieken gewijd aan ‘de literatuur’. Hij heeft namelijk een roman klaar: Hotel Silesia. Een romance. Een ¿kwets • april 2008 • 28

gesprek over boeken naast, voor, achter, en bijna op en onder duizend ander boeken.

Na een zestal non-fictie boeken, waaronder Grimmig heden, Schemerland en De Gelaarsde God, schreef Piet de Moor zijn eerste roman.

Toch is hij al meer dan 30 jaar actief als journalist en schrijver. Voelde hij het schrijven van Hotel Silesia als een noodzaak aan? ‘De aanleiding voor het uitbrengen van dit boek is onbelangrijk’, zegt de auteur. ‘Mijn roman zou geen enkel bestaansrecht hebben als het in mijn ogen geen kunstwerk was. De

enige reden waarom ik het schreef is dat ik het maken van dit boek als existentieel noodzakelijk ervoer, maar een autobiografische component moet je er niet in zoeken.

Dat zou ook geen enkele meerwaarde bieden, en dat is nu net wat ik als schrijver wil geven. Ik stond zelf versteld toen ik achteraf vaststelde dat de roman zowat alle al bestaande genres bevat. Zo kan je Hotel Silesia omschrijven als een ietwat boosaardig sprookje, een liefdesroman, een reisverhaal, een ontwikkelingsroman, een horrorverhaal, een passieverhaal, zelfs als een nieuwer testament. Voor mij persoonlijk

is het vooral een ballade. Het boek is als een zwart gat waarin het hele universum verdwijnt, terwijl het toch doordrongen is van het echte leven.’

Bij het lezen van de drukproef op computer moest ik constateren dat mijn leesboog soms aan de korte kant bleek. De waterval van beelden, indrukken en stellingen noopt je als lezer de zinnen traag en aandachtig te ontleden, te proeven…

Was dat de bedoeling?

Ja, het is soms een beeldenstorm, maar de beelden zijn functioneel. De lange zinnen zijn als meanders in een rivierlandschap en dat past in een verhaal waarin het onafgebroken regent. De lectuur eist soms

Je kunt de schrijver vergelijken met iemand die tot aan zijn middel in het water staat: hij loopt niet en hij zwemt niet. een inspanning van de lezer, maar daar is op zich toch niets mis mee? Het laatste waar ik zit op te wachten is een recensie genre ‘…leest als een trein’. Ik wilde een boek schrijven dat toont wat literatuur híer en nú kan zijn, voortbouwend op de pijlers en de denkbeelden van de grote schrijvers uit de canon van de wereldliteratuur. In die zin schreven zij ook voor een stuk mee aan dit boek: Melville, Homerus, Cervantes, Flaubert, Hoffmann, Dante, Kafka…Zij zaten als vogels op mijn schouder en fluisterden me allerlei dingen in.

Het verhaal gaat ruw geschetst over een man en een vrouw die een lange verregende autotocht van Zelzate naar

het Duits-Poolse grensstadje Görlitz maken. Hoe belangrijk is die setting in je roman?

De namen op zich doen er niet echt toe, het is immers geen realistische roman – voor mij een contradictio in terminis. Wel belangrijk is dat veel van de plaatsnamen die in het boek genoemd worden – Zelzate, Görlitz, Mitrovica, Oostende, Königsberg, Nicosia...

– grenssteden zijn, plaatsen die scheiding, afscheiding en dus ook pijn uitdrukken. Dat hanteren van uitersten, van tegenstellingen en ambivalenties heeft ook te maken met de thematiek van het boek, met de intensiteit van de innerlijke wereld van de verteller, het met woorden en beelden oproepen van de onuitsprekelijke onmacht en de eenzaamheid die in de verteller woekeren.

Die verteller is een eeuwige twijfelaar, maar tegelijkertijd een controlefreak, een dweper en een overdrijver, die overal problemen ziet opduiken. In feite gaat het om een verloren, lijdende ziel. Dat maakt Hotel Silesia ook tot een passieverhaal. Maar ik houd er niet erg van om mijn eigen werk te analyseren. Dat loopt altijd op misverstanden uit.

Had je – aangezien dit je eerste roman is – op voorhand zicht op het wordingsproces van dit boek?

Zodra ik de eerste twee blaadjes geschreven had, wist ik dat ik potentieel het hele boek in mijn hand had. Ik zag het hele verhaal voor me en wist dat ik ongeveer een maand nodig had om het in te vullen en uit te schrijven. Ik hield me rigoureus aan een schema van 4 à 5 uur schrijven in de voormiddag en lezen in de namiddag. Ik ben eigenlijk wel wat bijgelovig van aard, en ik heb er alles aan gedaan om te voorkomen dat die routine, die cadans, werd doorbroken. Het opmerkelijke was dat ik tijdens die periode als vanzelf de boeken, de ideeën en de teksten vond die me in de juiste sfeer brachten voor het schrijven van mijn roman, die veeleer een lange novelle is.

Het moeilijkste was het afwerken en polijsten van de zinnen. Vergelijk het gerust met

een kat die net een paar kittens ter wereld heeft gebracht. De worp zelf is kort en essentieel, maar het schoon- en drooglikken van het kroost vergt veel meer tijd en zorg.

Dat beeld is overigens van Vergilius. Feit is dat ik zelden met meer plezier aan een boek heb gewerkt, wat niet betekent dat het een licht karwei was.

En nu? Een heel jaar lang lezingen, een uitputtende promotoer?

Nee nee, daarvoor doe ik het niet en daar hou ik niet van. Ik heb geen enkele behoefte aan roem, maar ik ben wel gevoelig voor de kritiek van de kenners die ik waardeer. Ik weet dat dit mensen zijn die met verstand van zaken spreken. Ik doe mijn uitgever een plezier door op 4 april acte de présence te geven op Zogezegd in het kader van de Literaire Lente in de Gentse Vooruit. Misschien stel ik het boek later in beperkte kring voor in mijn stamcafé Den Bouw in Kalken, gewoon omdat dit inmiddels een traditie is geworden ¿kwets • april 2008 • 29

Piet De Moor en omdat dit estaminet de ideale plaats is om iets wat voor mij veel betekent op een pretentieloze en toch stijlvolle manier te presenteren. Ik houd niet van de mythologisering van het schrijverschap en probeer me niet opvallender dan iemand anders te gedragen. Als schrijver ben je veel beter af wanneer je anoniem ergens in een hoekje of aan een tafel kan luisteren en observeren, of gewoon mee kan discussiëren met de rest van het gezelschap. Je kunt de schrijver daarom vergelijken met iemand die tot aan zijn middel in het water staat: hij loopt niet en hij zwemt niet. Hij neemt maar half deel aan het leven. Hij is een beetje een spook.

Voor mij is het café een uitstekende plaats om dat gevoel tegelijk te relativeren en het te cultiveren.

Zonder goede cafés bestaat er overigens geen cultuur, dat is zeker. Daarom behoren

¿kwets • april 2008 • 30

cafés altijd tot de eerste slachtoffers van een dictatuur. Dat komt omdat daar iedereen zijn hart gaat luchten. Op café kunnen de mensen op een andere manier thuis zijn dan echt thuis, het is een soort tussenruimte die het midden houdt tussen publiek en privé.

Wijze woorden, waarvoor dank...

Dirk Gossye / Foto’s Bert Ydiers Hotel Silesia. Een romance, Uitgeverij Van Gennep, Amsterdam.

ISBN-: 978 90 5515 883 6, nur: 301.

¿kwets • april 2008 • 31

Afscheid van een duizendpoot

Maurits Verstuyft overleed op 27 februari 2008. Hij was 82 lentes jong. Ook in de herfst van zijn leven behield hij de gedrevenheid, de hunker naar creatie.

Zijn werkijver, zijn verbeeldingskracht: ze waren onuitputtelijk. Hij was standbouwer, tekenaar, kunstschilder, affichemaker, decor- en etalageontwerper, poppenkastspeler, organisator van benefietavonden, goochelaar, hypnotiseur, rolschaatser en coach.

Tekenen zat hem in het bloed. De dromerige jongeling kon zich niet verdiepen in saaie schoolmaterie en tijdens de lessen orneerde hij zijn handboeken en schriften met sierlijke motieven en illustraties. Tot ergernis van zijn gestrenge leraren die hem met menige strafstudie opzadelden. Op zestienjarige leeftijd gaf hij er de brui aan en begon als zelfstandige. Hij maakte affiches voor cinema’s, toneeldecors, pancarten en etalageontwerpen. Zijn werk viel in de smaak van Fernand Westendorp die hem in zijn kunstatelier Publi-West inhaalde. Hij was er verantwoordelijk voor het uitwerken van ¿kwets • april 2008 • 32

circus-, toneel- en cinemadecors, gevelversieringen, kermis- en toneelattributen.

Maurits wou echter weer op eigen benen staan en richtte in 1949 ‘Studio Verstuyft’ op.

Hij liet zich naast zijn vroegere activiteiten in met de belettering van spandoeken, beschildering van auto’s en werd een gerenommeerde standbouwer.

In de Wetterse academie was José Goedertier zijn leermeester in de schilderklas. Van Herman Verbaere kreeg hij aanvullende lessen in publiciteit- en letters schilderen.

Maurits vervolmaakte zich in Sint-Lucas te Gent in het specialisatiejaar decoratie-sierkunsten en volgde gedurende drie jaar de openluchtschilderklassen aan de academie van Gent onder leiding van Victor De Budt.

Later, in de schildersclubs De Roos en ’t Keitje (Laarne) spaarde hij tijd noch moeite om zijn eigen discipelen zo goed mogelijk te begeleiden.

Veelzijdige artiest Tijdens zijn carrière heeft hij enorm veel verwezenlijkt., te veel om allemaal op te noemen. Hij tekende present voor de drie

producties van het massaspel Wetthra. In 1948 voerde hij het decor uit in opdracht van Publi-West. In 1951 werkte hij samen met Cyriel De Winne en in 1992 maakte hij de maquette, ontwierp hij de affiche en had hij de leiding over de decorbouw en –schildering. Hij werkte mee aan de Vuurstoet en was mede-oprichter van Taptoe.

Hij had iets met reuzen. Als lid van het reuzencomité maakte en schilderde hij de Wetterse reuzen voor de reuzenfeesten.

De sociaal bewogen Maurits was oprichter en voorzitter van de gebuurtedekenij Begijneweide en creëerde er de reuzin Begga. Hij restaureerde ook de handen en de hoofden van het Wetterse reuzenpaar.

Affiches voor Taptoe, de Oogststoet, de Wetterse opendeurdagen waren van zijn hand. Hij stond in voor Het spel met de draak en hij ontpopte zich als een gedreven organisator van onder meer kerstmarkten, shows ten voordele van Kom op tegen kanker en het Spel zonder grenzen voor de jeugd op de Markt. Met zijn zelfgemaakte poppenkast en poppen trad hij op onder de schuilnaam Maurison.

Redstar Ook op sportief vlak liet hij zich niet onbetuigd. Als tiener sloot hij zich in 1939 aan bij de rolschaatsclub Redstar en werd in datzelfde jaar tweede in het kampioenschap van Vlaanderen. In 1942 veroverde hij in zijn eigen gemeente de Belgische kampioenstitel en in 1944 vestigde hij het wereldrecord op de 500m stilstaande start in 44” 7/10. Helaas, door de oorlog zag hij de homologatie aan zijn neus voorbijgaan.

Maurits klom later op tot nationaal voorzitter van de rolschaatsbond, internationaal koersrechter en ondervoorzitter van het Europees Comité. Twintig jaar lang was hij een gewaardeerde nationale trainer. Met Annie Lambrechts en vooral met Willy Raes, ettelijke malen Belgisch kampioen en viermaal wereldkampioen, had hij raspaardjes

in zijn renstal. In Mar del Plata (Argentinië) werd hij vereremerkt met het ereburgerschap. Daarenboven gaf hij Wetteren internationale uitstraling. In 1964 organiseerde hij de Europabeker rolschaatsen en in 1965 het wereldkampioenschap op het Felix Beernaertsplein. In 1970 volgden de Europese kampioenschappen op de Markt.

De fantast Deze roepnaam had hij niet gestolen.

Entertainment was hem op het lijf geschreven. Van kindsbeen af wist hij de mensen te boeien. Passanten in de Kerkstraat vergaapten zich voor het ouderlijk huis aan het ukje dat achter het winkelraam op een kleine ronde tafel gracieuze pirouettes op zijn rolschaatsen maakte. Hij was de prille tiener die in de Scala Belge bij Petakker aan het Stationsplein over stoelen jumpte. Hij was de jongeling die in 1944 in het Brusselse ABCtheater voor het Amerikaanse leger optrad en er op een verhoog op een plankenvloer van 6 meter lang en 1 meter breed tussen brandende kaarsen met een tussenafstand van 30 cm zijn behendigheid op rolschaatsen etaleerde. Een staaltje acrobatie dat hij later in Anwerpen, in de Gentse Ancienne Belgique en in de revues van het Wetterse College overdeed.

Maurits kende ook veel goocheltrucs en was onderlegd in de hypnose. Hij bezat zelfs de gave van de zelfhypnose en slaagde erin zijn verstijfd corpus in horizontale stand op twee stoelruggen te laten rusten.

Kortom, Maurits was van alle markten thuis. Zijn werkijver en verbeeldingskracht waren onuitputtelijk. Hij was ook een fiere man, maar deed nooit blufferig. Een man die steeds in de bres sprong en op de bres stond. Het woord ‘nee’ stond niet in zijn vocabularium. Wetteren is geen ambassadeur armer geworden: Maurits leeft verder in zijn werk.

Guy Jooris / foto TDM (archief Vilain) ¿kwets • april 2008 • 33

The Horny Horses Mean Dirty And Wild

The Horny Horses, het vierkoppig collectief dat pure rock’n roll ademt, is al een tijdje actief in Wetteren. Nu leveren ze met Mean Dirty and Wild een eerste cd af. Wie ze live al aan het werk heeft gezien, weet dat het plaatje klopt.

Kwets was benieuwd hoe het plaatje klinkt.

Toen Brian Setzer in het begin van de eighties even de hitparade teisterde met zijn Stray Cats, was ik er niet bepaald wild van. Zeg nou zelf, het hollow body gejengel van dit vetkuif-ensemble tussen de toen heersende trend van alternatieve zwartzakkerij? Een mens moest kiezen in die tijd. Rock ‘n roll was een vies woord geworden, de Top 30 op Radio 2 nog meer.

In die zelfgeschapen sfeer van anarchie en maatschappijkritiek had ik bijzonder weinig boodschap aan titels als Stray Cat Strut, Gene and Eddie of Summertime Blues (jawel, uit La Bamba). Ernstig, doodernstig blijven was de boodschap.

Ootmoedig zal ik vandaag toegeven dat de mens Setzer een monument is. De tijd achterhaalt de jeugdige waanbeelden. En zie, zelfs de ‘Rockabilly and Roll’ is de laatste jaren terug in. Cruisen in een convertible V8 van echt Amerikaans plaatstaal, met een lederen jekker en een veel te grote zonnebril ¿kwets • april 2008 • 34

achter het stuur, het heeft iets. De Tough Looking Streetguy’s kennen er wat van.

Net zo met deze Horny Horses. Nieuw is het allemaal niet, de prijs van de originaliteit kunnen we ze niet geven, maar het ding klopt. Van voor naar achter in twaalf songs voor de volle 24 minuten, compleet met retro cd-inlay, foto’s, en een schijfje als een 6” lp.

Een ode aan de working class, brand new Cadillacs, lange nachten en foute, te veel zuipende vrouwen. Die laatste krijgen trouwens enkel een eervolle vermelding als ze met hun fikken van die Cadillacs afblijven. Een man en zijn trots, nietwaar.

De road trip start met Workin’ like a dog, up tempo contrabas en Gretsch gaan samen de nacht in. Halt houden doen ze pas als de LPG-tank leeg is. Ondertussen heeft ook Elvis zijn ding gedaan in Crazy ‘bout my baby, en tilt de sax in Don’t make me het niveau een beetje hoger. Aanstekelijk refreintje in The devil made me do it, maar dat geldt eigenlijk voor veel tracks. Restless meets Cash.

Dit nummer noopt me dan ook veelvuldig de naald op die 6” lp terug te zetten, want het vraagt naar iets meer dan die 1 minuut en 54 seconden. In My kinda heaven ontwaar ik zowaar Shakin’ Stevens, dus fast forward, maar Baby threw up is pure rockabilly lifestyle melancholie. Toch wel het betere nummer van de plaat. Met She’s wild sluiten de Horses af met sax en stijl. Aan het einde van zo’n rit kan ik me levendig voorstellen wat je op de warme motorkap van zo’n Cadillac nog kan doen, maar dat mogen de heren vetkuiven me zelf vertellen op hun volgende cd.

O ja, Setzer is bezig aan zijn Farewell Tour. Als hij naar België komt, koop ik me die lederen jekker en véél te grote zonnebril!

Piet De Keulenaer

¿kwets • april 2008 • 35

Dagenhamse vijgen na pasen Tijdens het paasweekend logeerden 17 Engelsen uit Dagenham in Massemsen gastgezinnen. De verbroedering vond voor de 45-ste keer plaats. Wat brengt die Britten jaarlijks naar het lindedorp?

En hoe zijn ze er ooit verzeild geraakt?

In de jaren 60 vlogen heel wat Engelse voetbalteams met clubleden en aanverwanten naar het vasteland. Hun paasweekend duurde immers één dag langer dan op het continent, de vliegtickets waren democratisch en an onze kust lonkte het Belgisch bier. Om ‘s anderdaags de kater te sussen, zochten ze andere teams om tegen te voetballen. Het Katholiek Vlaams Sportverbond bemiddelde om hen in contact te brengen met Vlaamse ploegen.

Van toen tot nu en straks Op zondag 14 april 1963 voetbalt Brixton School of Building, een Londens elftal, tegen VV Eendracht Massemen. God save the Queen! Toss… fwieieietttttt… plok!!!

De aftrap is gegeven! De aftrap voor een eerste helft, niet van 45 minuten, maar van minstens 45 jaar!

Het jaar daarop valt Pasen op 29 maart en het lot stuurt Dagenham Sports Footballclub, eveneens afkomstig uit de Londense periferie naar Massemen. In 1965 wordt dezelfde ploeg toevallig weer aangeduid als tegenspeler van blauw-geel. Op 26 september van hetzelfde jaar vertrekken twee autobussen vanuit Massemen voor een eerste tegenbezoek. Vanaf dan wordt elk jaar over en weer gependeld: met Pasen naar Massemen, het weekend van 15 augustus naar Dagenham.

De bezoeken krijgen een innig kameraadschappelijk karakter. Aan leuke en trieste familiale bijeenkomsten wordt wederzijds deelgenomen, zodat de gesmede banden onverbreekbaar verstrengeld blijven.

Maar In 2003 wordt voor het laatst gevoetbald. FC Dagenham Sports geraakt in moeilijkheden en houdt op te bestaan. Het bestuur van VVE Massemen is ondertussen ¿kwets • april 2008 • 36

ook aan een generatiewissel toe. De verbroedering komt in het gedrang. De 21-ste eeuw maakt de samenleving individualistischer en heeft weinig oog voor groepsamusement.

Toch richt Massemen een Dagenhamcomité op dat bestaat uit een tiental actieve leden.

Zij staan momenteel in voor de organisatie van de tweede helft (van 45 jaar) van de interland Massemen-Dagenham, zonder voetbalmatch weliswaar.

De ziel van het eerste uur De verbroederingen waren maar mogelijk dankzij de werkkracht van Marcel Coppens, de morele steun van dokter Hugo Capiau en het duwtje in de rug van Richard Keppens.

Deze laatste was de goedlachse gastheer van het zogenaamde ‘Hotel Pomphrett’, waar maar liefst zeven leden uit het gelijknamige gezin ondergebracht waren.

Tijdens de gloriejaren telde de Britse visite een veertigtal deelnemers. Een goedgevuld en gevarieerd programma stond garant voor een onderhoudend verblijf. Naast de traditionele kroegentocht op donderdagavond, de receptie op het gemeentehuis,

’Hij is al zo zat en hij vraagt nu nog een liter cognac’ het vriendenbal in feestzaal Parking en het Breughels varken aan ’t spit, waren er culturele en/of economisch getinte uitstappen.

Steden als Gent, Brugge en Brussel vielen zeer in de smaak van de ladies. Een rondleiding in een Vlaamse brouwerij ontlokte dan weer enthousiaste yes-kreten aan de mannelijke bezoekers.

Op dezelfde wijze werden de Massemenaren ginder ondergedompeld in Angelsaksische hoogcultuur zoals Stonehenge, Bath, Cambridge, Leeds Castle en alle mogelijke hoeken en kanten van Londen.

Maar het hoogtepunt van elke vriendschappelijke paastournee was de internationale voetbalwedstrijd. In de beginperiode werd die zelfs voorafgegaan door een match tegen het personeel van de Britse ambassade.

De Koninklijke Fanfare Volksopbeuring stond in voor de muzikale toonzetting op het plein en Volksdansgroep Lien danste tijdens de receptie op het gemeentehuis tussen de glazen schuimwijn. Of men nu voetbalfan was of een complete leek op sportgebied, iedereen beleefde plezier aan deze extra kermis.

Of het peil van dit sportief treffen hoge toppen scheerde, is twijfelachtig. Het alcoholgehalte van dat verdomde Belgisch bier werd elk jaar onderschat, al konden de Engelse magen wel enkele liters incasseren.

Kwaliteit en kwantiteit streden jaarlijks om de eerste plaats en de gevolgen waren nefast.

Soms kwam de logé ‘s nachts niet opdagen, en had hij ergens anders onderdak, of liever, een bed gevonden. Gevulde ontbijttafels bleven onaangeroerd, activiteiten werden slaperig, halfbewust volbracht. Toch werd alles met de mantel der liefde toegedekt.

Babylonische splaakverwalling Natuurlijk zijn in de Massemse kronieken onvergetelijke verhalen opgetekend. In 1993 staat een bezoek aan de Vlaamse Ardennen op het programma. De IJzerkotmolen in de Zwalmstreek is de eerste stopplaats. Daar worden boterhammen met hesp geserveerd. Maar om zeven uur ’s avonds zitten ze er nog en wordt de rest van het geplande programma afgelast.

Na het zoveelste rondje zet Ron Clark de koksmuts op en bedient iedereen als een volleerde Engelse butler. Voordat hij een klant een schuimende pint bier overhandigt, zet hij zijn lippen aan het glas, proeft en kucht bescheiden: ‘It’s a good one’.

De butleracts van Ron, de blote-billenshow van Kevin Moore, de ouderen herinneren het zich nog goed. Mooi is ook de anekdote rond Georges Impey, die intens

kon genieten van een glaasje cognac. Laat op de avond komt hij het café binnen bij Flore en Elza en bestelt aan de toog a little cognac. Elza, een beetje van streek, fluistert tegen Flore: ‘Is dat nu niet wreed? Hij is al zo zat en hij vraagt nu nog een liter cognac.’

Dat café, het huidige Pleintje, heette ooit, toen het werd uitgebaat door Daniel Ydiers, Dagenham.

Ludwine Versporten/ Foto’s Didier Verbaere

¿kwets • april 2008 • 37

Gepeperd Merci Eddy, merci Christine, merci Een van de meest ergerlijke ontsporingen van deze vormeloze tijd is de inflatie van platitudes zoals Huis van Vertrouwen en De Max, gewoon.

Nochtans kunnen we niet genoeg de voortrekkersrol prijzen van Eddy van Wesemael (chef-kok) en zijn echtgenote Marie-Christine Segers (gastvrouw) die tot 16 maart jongstleden Restaurant-Salons-Brasserie Geuzenhof openhielden.

In 1982 had de Nouvelle Cuisine - nadruk op verse ingrediënten, natuurlijke smaken, bordstilisme - al enige tijd de klassieke keuken van Escoffier in de verdediging gedrongen. Toch was het Wetterse hartland, door Le Soir naar aanleiding van een beerputmoord ooit als la Flandre profonde betiteld, van deze trend verstoken gebleven.

Het succes van de nieuwe aanpak was meteen overweldigend. Eddy die de nodige ervaring opgedaan had bij Michel Guérard, de Cuisine Minceurtovenaar uit de Landes, verbaasde met de verrassende eenvoud van zijn creaties. Weg roomsausen, weg roux, weg marinades.

In de plaats kwamen lokale kwaliteitsproducten (hoppescheuten, asperges, tong en kabeljauw toen er nog kabeljauw was), vaak toebereid met een Mediterraan accent (taboulé, olijven, herbes de Provence). Achter de zaak lag een geheime kruiden- en moestuin. Aldus werd witte wijn met onzelievevrouwbedstro een zomerklassieker. Qua presentatie overheersten eenvoud, orde en netheid. De voorbijgaande trends naar kalligrafie, ¿kwets • maart april 2008 2008• 38 • 38

ingenieurswetenschap en scheikunde bleven in Massemen netjes buiten.

In de gastronomische menu’s werd deze huisstijl tot de laatste week toe consequent bewaard. Het afscheidsmenu De Grote Geus (€ 70 met aangepaste wijnen) bestond uit hoppescheuten, kabeljauw, melklam uit de Pauillac en een Ode aan de chocolade.

In het glas kwamen een onbekende Pouilly Fumé en een Margaux troisième cru, met name Château Marquis d’Alesme Becker uit 1988.

Bij ons tweede bezoek op de valreep proefden we de brasserie-kaart: verse garnaalkroketten (€ 15) en hoppescheuten met kalfszwezerikken (€ 35).

Dit brengt ons bij de laatste troef van 26 jaar Geuzenhof: de prijs-kwaliteitsverhouding. Gewis, goedkoop is anders en stellig kon men elders meer overdonderd worden maar in het tijdloos mooie kader van de Lambroekstraat 90, Christines hoogstpersoonlijk visitekaartje, heeft men zesentwintig jaar lang de geborgenheid van twee, drie uur perfectie gekend. Ook zonder Michelin-ster was Restaurant Geuzenhof een heuse reisinvitatie want, om het met Baudelaire te zeggen, Là, tout n’est qu’ordre et beauté / Luxe, calme et volupté.

Hannah Cremer Restaurant-Salons-Brasserie Geuzenhof heropent onder nieuw management op 2 april. In het meinummer bieden we een interview met Eddy en Christine.

Column

¿kwets • april 2008 • 39

Kwetswoordraadsel 005/2008 Horizontaal 1. met de daskwast wegwerken • 2. Algemeen Rijksambtenarenreglement (afk) – voorzetsel – industrieel ingenieur (afk) • 3. eethuis • 4. Wetterse straatnaam • 5. postnummer 9810 – Rijkstechnisch Onderwijs (afk) – onderofficier (afk) • 6. anoniem • 7. vlagzalm – tegenovergestelde van ‘downs’ • 8. sterke drank • 9. boze geest – Duits getal • 10. vogel • 11. voorzetsel – dichteres (Alice …) • 12. beroep – verzoek uit beleefdheid • 13. loven – ieder • 14. maalinrichting – sportkring (akf )

Vertikaal 1. Wetterse straatnaam – Wetterse straatnaam • 2. fan – Lady .. (Diana) • 3.kledingstukken – houten verhoging • 4.beroep – lucht inzuigen en uitdrijven – muzieknoot • 5. tijdrekening – Ruby on Rails (afk) – getal • 6. film-kamikazes • 7. lof verschaffend – Europese code • 8. aartsbisschop (Lat.afk) – Wetterse straatnaam • 9. plaats waar men binnenloopt – afgod • 10. feestelijk kleden - nihil

1

3

1

4

5

6

7

2

8

9

10 7

2 3 4

4

5 6 7 8

Bezorg voor 15/04/2008 het ‘sleutelwoord’ via onderstaande KWETS-strook aan : Klem De Gussem, Cooppallaan 32 Wetteren en win een boekenbon van 30 euro (STANDAARD BOEKHANDEL Stationsstraat 8) Als abonnee kunt U het sleutelwoord telefoneren (09/369.35.44) of e-mailen (klem@ kwets.be). De winnaar wordt geloot uit de juiste inzendingen.

Oplossing (kwetswoordraadsel én sleutelwoord) en naam van de winnaar in volgend nummer.

2

5 1

9 10

3

11

6

12

Sleutelwoord 1

2

3

13 4

5

6

7

14

Oplossing kwetswoordraadsel 04/08 Hor. 1. INAMBOE – OB 2. LISEEN – IBO 3. IEP –OE – ZEE 4. CRIN – RA – RK 5. CURARE 6. ME – RINK 7. ONTIEGELIJK 8. BS – BWANA 9. LOKI – AAR 10. IR – ERD – SX 11. ARA – EX 12. AARDEKEN 13. PORTIE – BIS 14. DOOFT - EI Ver. 1. ILICO – OBLIE – PO 2. NIER – ENSOR – AO 3. ASPIC – AARD 4. ME – NUMIBIE – RTO 5. BEO – REEW – RADIO 6. ONERA – GASDREEF 7.ARREN – AK 8. IZ – EILAAS – EB 9. OBER – NY – AXENIE 10. BOEKAKKER - SI Sleutelwoord: EXTREEM Winnaar: Paul Raemdonck, Helverdinkstraat 13 Massemen

in samenwerking met Sleutelwoord kwetswoordraadsel 05/2008: Naam: ...................................................................................................................................................

Adres: ...................................................................................................................................................

Telefoon: .............................................................................................................................................

Stationsstraat 8, 9230 Wetteren - tel: 09/366.46.25 - fax: 09/366.70.23 e-mail: sb.wetteren@standaardboek.com ¿kwets • april 2008 • 40

Balderop in Wetteren is het goed sterven Balderop, de buitenwipper.

Afgelopen maand trok ik for old times’ sake de deur open van de Zot’n Hond. De tapkraan is er nog steeds even vlot en gewillig, net als een bepaald segment van het cliënteel. De muziek klonk van boenke-boenke.

Gezien mijn leeftijd durfde ik te vragen of het niet wat stiller kon. Eigenlijk een belachelijke vraag als je zonder gesprekspartner aan de toog zit, ik weet het. De waard zei me dat het geboenk van de brekers kwam die de bovenverdieping aan het slopen waren.

Toen pas begreep ik de gele helmpjes van het stampubliek. Het was dan toch geen hallucinatie geweest.

Ik heb in dat café al veel zien gebeuren, meestal zaken die zich niet nopen tot publicatie. Ach ja, er vloog al eens een barkruk door de gezellige gelagzaal, iemand belandde via het raam op de straatstenen, hier en daar sneuvelde wel iets (meestal een huwelijk).

Een fijn optreden van een bandje dat er de pannen van het dak speelt, bleek niet meer nodig. Tijdens mijn korte aanwezigheid moest de volledige bovenverdieping er aan geloven. De tapkraan stond immer pal en de stamgasten gebaarden van niks. Misschien had een en ander met elkaar te maken.

Sterk toch wel, de Galliërs waren bang dat de hemel op hun hoofd ging vallen, in de Zot’n Hond zit men er onverschrokken op te wachten. De dappersten van allen, bij Toutatis.

Ook op een andere wijze blijft men in Wetteren in nauw contact met de allerhoogste: er zijn GSM-antennes geplaatst op de kerk. Veel hoger in Vlaanderen kan je niet gaan. Vreemd is dat als ik een zeldzame vriend op zondagochtend bel om het verloop van de vorige avond te reconstrueren, ik er een sermoen van E.H. Deken tussendoor krijg. Handig maar vermoeiend. Op de zevende dag wil ik naar goede gewoonte

rusten.

Net als onze vriend Schatteman blijkbaar.

‘Bij de KSA hield ik het maar één dag vol’, zegt hij in een krant die dat nieuwswaardig vindt, ‘(…) de opgelegde regels konden me gestolen worden’. Geef toe, harde taal. Ik zie de Johan al punkgewijs uithalen. Anarchy in the KSA. De link lijkt misschien vergezocht, maar toch. Vals wisselen voor echt. Doen alsof het leven een soundmixshow is. Valse rechtvaardige rechters die de echte moeten vervangen. We zijn daar

sterk in, alles verdwijnt hier. Zelfs ons moederhuis. Een identiteitskaart met vermelding ‘Wetteren’ als geboorteplaats is fleus een collector’s item.

Het kerkhof daarentegen wordt heringericht.

Qua vooruitkijken kan dit tellen, gestorven wordt er sowieso. Nochtans, in een zeldzame filosofische bui zou ik al eens durven te poneren dat als er niet meer geboren wordt de sterfgevallen ook zullen afnemen. Lang termijndenken, heet zoiets. Voor iemand als mij die uit de no future-generatie komt een hele stap.

Groen&co wil op het vernieuwde knekelveld

uiteraard een afdakje waar treurende nabestaanden kunnen schuilen terwijl hun dierbare onder de modderige aarde wordt geschoffeld of blij verast. Ik vind, wie echt positief en vooruitziend wil deelnemen aan het beleid zorgt voor propere asbakken aan de deuren van een moederhuis.

Zenuwachtige jonge vaders zouden dit zeer op prijs stellen.

Trouwens, een gemeente die investeert in het kerkhof en niet in een moederhuis straalt weinig vertrouwen uit.

En plots zie ik dan in de gemeentelijke nieuwsbrief het volgende staan: Wist je dat-jes. Tjonge. Uitslovers! Wist je dat je alvast preterminaal kan sparen voor een familiegraf? Inclusief schuildakje.

Feit is, mijn kinderen zijn op de wereld gezet door eerwaarde Zuster Bonaventura.

Of druk ik mij in deze verkeerd uit?

De moeder aller vroedvrouwen die mij tot rust bracht, een glibberig aapje in mijn onhandige armen legde, me discreet op mijn verantwoordelijkheid wees en me toen vriendelijk verzocht buiten een sigaretje te gaan roken.

Hoogste tijd om eens te bellen en haar te bedanken. Via die mast op onze kerktoren moet dit zeker lukken.

J. uit W.

¿kwets • april 2008 • 41

Agenda Varili Laat je samen met deze WettersLaarnse jongens vereeuwigen tijdens de opname van een live-cd.

Enthousiast krijsend publiek welkom. d’Oude Wasserij, Kapellendries, 20.30u; gratis.

4 05/0

The Rechnics Company Expositie Nikolaas Eeckhoudt in de t/ kapel van het Scheppersinstituut.

Ma-za 15-20u, zo 11-18u; gratis.

Ook in de Kultuurschuur is werk te zien van Eeckhoudt: zo 11-18u; gratis. / 04 m 06

Sophie Scholl, die letzten Tage München, 1943. Bij het verspre0 iden van vlugschriften worden Sophie en Hans Scholl, jonge leden van de verzetsgroep De witte Roos, opgepakt.

Er volgt een showproces. cc Nova, 20u, € 6.

8/04

10/0

4

Vogelzang rond huis en tuin Deel I van vijfdelige cursus van Natuurpunt over vogeldeterminatie en vogelzang. Cafetaria

¿kwets • april 2008 • 42

Hommelveld (OCMW), van 19:30 tot 22:30, € 30 niet-leden, € 20 leden Chocolat Micheline van Hautem serveert muzikale pralines in een passend jasje: een Frans chanson, een Engelse original, een Nederlandse vertaling, een anderstalige verrassing. cc Nova, 20u, € 12

4 11/0

Foto’s Marc Van Gysegem De gewezen directeur van de t/ Wetterse Academie stelt foto’s en landschapsinstallaties tentoon in Galerie William Wauters in Oosteeklo. Vr, za, zo 14-18u en na afspraak; gratis. / 04 m 13

4 20/0

Miss Steak Vijf jonge gasten en één meisje uit Wetteren, terug van nooit echt weggeweest. cc Stroming Berlare.

19.30 u.

Aperitiefconcert Hans Memling Trio Romantische kamermuziek: Trio nr. 2 op. 131 van Ryelandt, Trio nr.

4 KV 502 van Mozart en Trio op. 90 van Dvorak. cc Nova, 11u, € 10.

4 20/0

American Gangster Een drugskoning profiteert van de Vietnamoorlog om drugs te smokkelen. Een politieagent krijgt lucht van zijn winstgevende zaakjes en ook een corrupte agent toont interesse. Met Denzel Washington, Russell Crowe, Josh Brolin cc Nova, 20u, € 6.

4 24/0

2

7/04

Ik vou van U Theaterproductie voor kleuters van Le Mal du Siècle. cc Nova, 15 u, € 6.

OST BESTAAT 50 JAAR Volvo. for life

AUTOBEDRIJF OST Volvo erkend hersteller Zuidlaan 296, 9230 Wetteren, 09/369.16.21, karine@garageost.be WWW.VOLVOCARS.BE

¿kwets • april 2008 • 43