J1 N6

Onafhankelijk Maandblad voor de vrije Wetteraar Jaargang 1lNR 5lmei 2008lâ‚Ź 2,5

Lien De Greef ooit eens op Rock Werchter staan

Remi Van Bellegem Ik wil iets gerealiseerd hebben

Wetteren

mobiliteit?

Inhoud

7

10-11

kwets.be

mei 2008

4-5

7

8 10-11 12-14 16-18 20-23 24-27 30-32 34-35 36-37 38-39

40

41

42

Beeldspraak: Kwetsuur: Waarom staat het vliegtuig van Govaert er nog?

Nieuw in Wetteren - De winkeltas deel 1 Ouderenbeleidscoördinator - Davy Vandeputte Kan Wetteren stad worden?

Lien De Greef - Lady Linn Uit de Kwetsstraat: Remi Van Bellegem Mobiliteit in Wetteren Kampioenenmatch - Edeboys Volksopbeuring is superieur Varili Gepeperd - column W. uit W Kwetswoordraadsel Balderop Agenda

Hoofdredactie Eric bracke Redactiecoordinatie peter dirix, ann veeckman, VEERLE DE GUSSEM vormgeving cadero druk de canck advertenties Raf de graeve 0495/5214664 verantwoordelijk uitgever Piet de Keulenaer info info@kwets.be FOTOREDACTIE DIDIER VERBAERE CARTOONS Geert braeckman REDACTIEADRES VICTOR VAN SANDELAAN 134-9230 WETTEREN-REDACTIE@KWETS.BE ABONNEMENTEN DIDIER VERBAERE 0477/97.26.46-DIDIER@KWETS.BE-WWW.KWETS.BE (€ 25 voor 12 nrs). verkrijgbaar bij wetterse dagbladhandels.

A B O N N E M E N T E N DIDIER VERBAERE 0477/97.26.46 DIDIER@KWETS.Be WWW.KWETS.BE (€ 25 voor 12 nrs). verkrijgbaar bij wetterse dagbladhandels.

24-27

30-32 ¿kwets • mei 2008 • 3

¿kwets • mei 2008 • 4

beeldspraak xxx xxx Foto Ber t Ydiers

¿kwets • mei 2008 • 5

Edito Beste Lezers, Toen we een paar maanden geleden het nakend verkeersinfarct in Wetteren ter sprake brachten, ontlokte dat veel getuigenissen over de dagelijkse verkeersellende. De redactie vatte dan ook het plan op om een mobiliteitsdossier op te maken als aanzet tot een mobiliteitsdebat op 5 juni. Eén ding is bij de samenstelling daarvan alvast duidelijk geworden: het kan de komende jaren alleen maar slechter worden.

Hoe graag we ook zouden willen geloven dat het elders niet beter is, de huidige miserie van en naar de E40 is nog maar een begin. Ook de bevoegde schepen, Remi Van Bellegem, en de specialisten van zijn dienst houden hun hart vast. Zij voorspellen nu al dat de geplande verkeerslichten aan Mariagaard het verkeer op de rotonde zullen doen vastlopen. En ze raden aan een kaars te branden opdat we in de komende twee jaren gespaard zouden blijven van een ongeval op de E40 in de richting van Gent. Als de automobilisten de afrit Wetteren moeten nemen, vrezen ze dat heel het centrum overspoeld zal worden.

Blijkbaar toont het hogere beleidsniveau dat over onze verkeersinfrastructuur beslist slechts minachting voor ons geweeklaag. En blijkbaar beschikt Wetteren niet over de politieke zwaargewichten die onleefbare maatregelen kunnen verhinderen. Moeten de moegetergde burgers dan zelf in opstand komen? Een verenigd front zal moeilijk te bereiken zijn: er is het kamp dat om den brode de weg op moet en zij die dat niet meer moeten, waarbij de laatsten weinig begrip opbrengen voor de uitwegen die de eersten zoeken.

Een magere troost: het openbaar vervoer zal er wel bij varen. Tenminste, als aan het tekort aan parkeerplaatsen aan het station snel verholpen zal zijn en als de politie de wijsheid heeft om in afwachting een gedoogbeleid te voeren. Dat laatste durven we te betwijfelen.

Eric Bracke

¿kwets • mei 2008 • 6

MENSEN-MENSEN Jeugdschrijver Paul De Moor, stelde op donderdag 17 april zijn jongste boek voor in het Design museum in Gent. De locatie was niet toevallig gekozen: En iedereen ging op zijn mieren zitten (Lannoo) vertelt namelijk het verhaal van de stoel. In het museum is ook een kleine expositie met illustraties uit het boek van Sabien Clement en stoelen uit de collectie l l l De Wetterse schlagerzanger Aliën heeft met Laat mij met rust zijn eerste cd uit. Aliën wordt een kruising van Sergio en Wolter Kroes genoemd. Hij debuteerde met rock en country en is naar verluidt ook een veelzijdig muzikant. Het meest succes op zijn optredens oogst hij met Vlaamse schlagers.

De meezinger Laat me met rust is een eigen compositie. l l l De Koninklijke Maatschappij Boom- en Bloemteeltkring Wetteren zette afscheidnemend ondervoorzitter Vital Van Assche (94) in de bloemetjes. Van Assche, die zestig jaar geleden in het bestuur kwam, was ook vijftig jaar ondervoorzitter van de Wetterse Boom- en Bloemteeltkring. De vereniging zelf viert op 16 juni zijn 132ste verjaardag. l l l Standaard Wetteren heeft zich voor volgend seizoen versterkt met Nico Blondeel (22), een verdediger van bevorderingsclub SK Maldegem, en Jan De Langhe (24), een spits bij reeksgenoot KSV Oudenaarde die eerder bij SK Beveren, Westerlo, SK Deinze en Eendracht Aalst speelde. l l l ‘Officieel woon ik net op grondgebied Wetteren maar ik blijf tegen iedereen zeggen

dat ik in Schellebelle woon. Schellebelle is zoveel sympathieker.’ Aan het woord is Herman Van de Velde (53), gedelegeerd bestuurder van het bekende lingeriebedrijf Van de Velde. (Interview Het Laatste Nieuws) l l l Onder de 4700 deelnemers aan de Canvascollectie werden twee leerkrachten van de Tekenacademie geselecteerd.

Manu Van Hove, leraar in het filiaal te Massemen, kon de jury bekoren met twee digitale prints, opgewerkt met collage. Jan Dheedene, leraar in het filiaal Overmere, raakte door de selectie met een schilderij.

Zowel gevestigde namen als onbekend artistiek talent kon meedingen aan de door de VRT georganiseerde wedstrijd. Per provincie werden vijftig creaties gekozen waaruit zal worden geput om in mei de expositie de Canvascollectie in Bozar samen te stellen. l l l Een delegatie van de Congregatie van Scheppers, onder leiding van algemene overste Paolo Barolo, was op 16 april te gast in Wetteren. Broeders uit Argentinië, Canada, Ecuador en Italië kwamen de onderwijsinstelling aan de Cooppallaan bezoeken. In Vlaanderen zijn de Broeders van Scheppers vooral actief in het onderwijs. In totaal hebben ze 7.500 leerlingen, van wie meer dan duizend in Wetteren. l l l Dinsdag 29 april toonde en besprak Roland Patteeuw (Kunsthalle Lophem) in de Poort video’s van de Duitse kunstenares Anke Schäfer (1962) Schäfer was voor die gelegenheid ook naar Wetteren afgezakt.

Kwetsuur

Waarom staat het vliegtuig van Govaert er nog?

eerder uitvoeriger beschreven in Kwets.

In de week van 7 maart is het vroegere pronkstuk van de République Populaire de Bénin even verrold, maar van afbraak of transport is geen sprake. Inmiddels is Respect-kopstuk Walter Govaert als raadsman van de bvba Econ in beroep gegaan bij het Hof van Beroep in Gent. Dat beroep zou nog voor het einde van dit jaar gepleit worden.

Vliegtuig weg op 7/3?, kopte de voorpagina van Kwets in maart. Het antwoord op de vraag is intussen bekend: nee, dus.

Waarom staat het vliegtuig van Govaert, ondanks het vonnis van de rechtbank, nog altijd waar het staat. En hoelang zal de soap nog duren?

Eind vorige eeuw wijst het gemeentebestuur van Wetteren tot tweemaal toe een bouwaanvraag af van de bvba Econ, een van de bedrijven van de broers Govaert. De vergunning heeft betrekking op het vliegtuig dat naast Expo Gowalt geparkeerd staat, en dat een opleidingscentrum moet worden voor luchtvaartpersoneel. Daarbij wordt vooral gedacht aan schoonmaak, een activiteit waarmee het bedrijf ASBO van de Govaert-groep al jaren ervaring heeft op de nationale luchthaven. Het gemeentebestuur hecht geen geloof aan de oprechtheid van deze bestemming en blijft weigeren om een vergunning af te leveren.

Nadat een eerste beroep van de bvba Econ onontvankelijk is verklaard, tekent het bedrijf in juni 2003 hoger beroep aan bij de bestendige deputatie. Daarop gaat het schepencollege in de tegenaanval en dagvaardt de bvba. Na heel wat perikelen vonnist de Rechtbank van Eerste Aanleg in Dendermonde op 7 maart 2007 dat Econ de terreinen naast Expo Gowalt binnen het jaar in zijn oorspronkelijke staat moet herstellen. Dat betekent dat de Boeing 707 weg moet, anders is per dag een dwangsom van 500 euro verschuldigd. Tot daar is het verhaal

Soap Het manoeuvre van Govaert verrast en heeft op het eerste gezicht veel weg van een zwanenzang. Het vonnis van de Rechtbank van Eerste Aanleg vermeldt immers dat het uitvoerbaar bij voorraad is. Dat betekent dat Govaert geen tijd wint door beroep aan te tekenen omdat de tegenpartij Econ toch kan dwingen om te betalen.

‘Ik heb inderdaad beroep aangetekend in Gent’, zegt Govaert. ‘Dat het nutteloos is, klopt niet, anders zou ik dat als jurist niet doen. Maar dit in mensentaal uitleggen, is haast onmogelijk. Waarom ik deze zet doe? Daar kan ik niet over uitwijden, ik kan niet in mijn kaarten laten kijken. Feit is dat dit juridische steekspel nog niet ten einde is en ik ook niet kan voorspellen wanneer die einddatum zal zijn. Zolang er geen uitspraak is, zal het vliegtuig wellicht blijven staan.’

Zal Econ dan gedwee de dwangsommen betalen die van hen geëist worden? ‘Nogmaals, ik kan niet iedereen in het dossier laten kijken.

Maar het spreekt voor zich dat een bedrijf als Econ niet zomaar over zich heen laat lopen. Ach, de kern van de zaak blijft dat dit een persoonlijke afrekening is van onze burgemeester jegens mijn persoon. De Boeing staat daar volledig legaal, van bestemmingsstrijdigheid is geen sprake. Waarom heeft Stedenbouw altijd positieve adviezen gegeven? Alleen

Het beroep van het Respect-kopstuk heeft op het eerste gezicht veel weg van een zwanenzang de gemeente houdt het been al tien jaar stijf en wil het vliegtuig koste wat het kost weg.

Beschamend hoeveel geld dat al heeft gekost, terwijl recent in Kwets nog duidelijk werd dat het geld beter besteed zou worden aan drugsbestrijding of het mobiliteitsprobleem.’

Volgens een welingelichte bron zou een deurwaarder kort na de deadline van dit artikel het bevel om het vliegtuig te verwijderen hebben aangeboden, wat dus nog niet eerder was gebeurd. Als de bvba Econ doet alsof zijn neus bloedt, kan het schepencollege het vliegtuig nog altijd op kosten van de bvba laten weghalen. Maar vindt maar eens een firma die daar wil aan beginnen.

Een tweede zet van Govaert is een nieuwe aanvraag voor een bouwvergunning op hetzelfde terrein. Dit keer niet van de bvba Econ maar van de vennootschap die eigenaar is van het vliegtuig. De soap is nog niet afgelopen.

Eric Bracke & Peter Dirix / Foto Sander Frank

¿kwets • mei 2008 • 7

Nieuw in Wetteren overweldigend zondagsgevoel. Taarten, noten- en chocoladebroodjes op dinsdag? Bij het buitengaan krijg ik een winkeltas, zo een stevige tas ter bescherming van het milieu.

‘Die heb jij denk ik nog niet’, zegt de winkeldochter, waarop de klanten in mijn richting kijken. Mijn nieuw zijn is bevestigd.

De winkeltas: deel 1 Een woning in de Warandelaan. ‘Doe het niet’, zegt men, ‘die treinen enzo’.

Eigenwijsheid is betrouwbaar en ik betrek de woning. Goed dat ik als nieuwe inwoner de kans krijg die enzo zelf in te vullen.

‘Ik woon sinds gisteren in Wetteren’, verklaar ik aan de dame van loket 5 in het gemeentehuis. Meteen krijg ik haar mooiste glimlach.

‘Welkom in de gemeente Wetteren’, zo begint het. Het standaardformaat van de tekst die hier op volgt overtuigt mij minder van het welkom zijn maar de dame is hartelijk en ik vergeet de tekst. Met een welkomstdoos vol informatie en een rol vuilniszakken van de gemeente Wetteren onder de arm begint een nieuw hoofdstuk in mijn leven.

Vanaf vandaag kan ik het bewijzen, mijn identiteitskaart zegt Wetteraar. ¿kwets • mei 2008 • 8

Mijn kinderen kijken bedenkelijk wanneer ik telkens weer vraag wat het postnummer van Wetteren is. Deels waren ze al Wetteraar: school, scouts, vrienden, alles met de beruchte Wetterse è.

‘Dus je woont nu in de Hekkerstraat’, vraagt iemand mij. Een eerste ontnuchtering. Wààr woon ik? Meteen neem ik de achteruitgang van mijn woning en zoek het bordje met de straatnaam. Inderdaad: Hekkerstraat.

Nog nooit woonde ik in twee straten tegelijk. Hier begint mijn verkenningstocht.

De Hekkerstraat is lang en loodst mij door Wetteren.

Mijn kieskeurigheid voor wat brood betreft, dwingt mij elke plaatselijke bakkerij aan te doen. Ik kom van op den buiten: weekdag brood, zondag koeken. Hoewel het dinsdag is krijg ik in de eerste bakkerij een

Zes dagen lang krijgen de kinderen een gevarieerd ontbijt. De zevende dag valt het eerste verdict: een lichtbruin blokje gesneden van bij de kruidenier op de hoek, nog geen honderd meter van mijn achterdeur, in de Hekkerstraat.

Bij een tweede bezoek aan mijn buurtwinkeltje valt de warme, menselijke omgang met elkaar mij op. Naast het zorgzaam en efficiënt bestellen, worden de grote en kleine dagelijkse zorgen hier gedeeld. Nee, dit is geen opboksen tegen de grote winkelketens, dit is puur natuur. Ik lees de prangende vragen op de mensen hun lippen, wie ben jij, waar woon jij, maar ze worden niet gesteld. Het beetje thuisgevoel vervaagt de grenzen van het nieuw zijn en ik wijs fier mijn achterdeur aan. ‘Daar woon ik’. ‘Naast Jacky?’ vraagt één van de klanten. Ik voel dat het schaamrood kleur zal gaan bekennen en ik antwoord stilletjes: ‘Ja, ik vermoed van wel’. Ik bedenk dat ik de namen van de buren dien te kennen, wil ik een echte Wetteraar worden. Bij het buitengaan krijg ik een welgemeende goeiendag en een winkeltas, zo een stevige tas ter bescherming van het milieu.

Tine Roaen / Foto Koen Bracke

¿kwets • mei 2008 • 9

Davy Vandeputte

De nieuwe ouderenbeleidscoördinator van de gemeente, Davy Vandeputte (33), kreeg de opdracht een ouderenbeleidsplan te schrijven. Hij maakte eerder al beleidsplannen, maar dan voor de jeugd in Opwijk. Nu komt de Opwijkenaar de oudere inwoners van Wetteren dus ter hulp gesneld. Ocheere, die arme oudjes? ’Niets arme oudjes’, lacht Davy Vandeputte.

‘Ouderen zijn geen afgeschreven sukkelaars boven wier hoofd je alles moet beslissen.

De bedoeling van het moderne ouderenbeleid is juist om ouderen meer inspraak te geven. Wetteren heeft op dat vlak trouwens een traditie. Het is één van de weinige gemeenten die al sinds 1983 een seniorenraad heeft, vrij zeldzaam in Vlaanderen!’

Het moderne ouderenbeleid spreekt trouwens ook niet meer over senioren maar over ouderen, ook al klinkt dat veel... ouder. ¿kwets • mei 2008 • 10

Oudere ben je vanaf 55 jaar. In Wetteren gaat dat over 7.000 mensen, of 30 procent van het totaal aantal inwoners, of 1 op 3 Wetteraars. Van die 7.000 is 30 procent 75 jaar of ouder. De gemiddelde leeftijd ligt op 71 jaar. Dat biedt veel mogelijkheden of problemen, zoals je het wil bekijken.

Eenzaamheid en thuis vallen, behoren tot de grootste problemen Eenzame valpartijen Uit het in 2006 gevoerde behoeftenonderzoek bij de oudere Wetteraars blijkt dat veel senioren graag nog iets actiefs willen doen, maar niet weten wat. Ze willen bijvoorbeeld wel bij een vereniging aansluiten, maar

vinden de weg niet. Bovendien willen ze zich wel engageren, maar veeleer à la carte.

Dus niet de hele week hetzelfde vrijwilligerswerk, maar wel verschillende dingen die hen boeien.

Tot zover de mogelijkheden. Hoe zit het met de problemen? ‘Het behoeftenonderzoek geeft aan dat eenzaamheid en thuis vallen, tot de grootste problemen behoren’, zegt Davy Vandeputte. ‘Een duizendtal mensen gaf aan zich regelmatig eenzaam te voelen. Een groot probleem dus. Dat kan ook worden gezegd van de toestand van de woning van de ouderen, van wie 95 procent nog thuis woont. Dertig procent van hen zegt dat hun woning ernstig onaangepast is. Vijftig procent vindt dat hun huis licht onaangepast is. Dat gaat dan bijvoorbeeld over trappen, de inrichting van het sanitair of het bed. Dat kan leiden tot valpartijen die bij ouderen doorgaans ernstige gevolgen hebben, zoals heupfracturen. Daarna

Ouderenbeleidscoördinator weeft valnet moet de oudere vaak naar een rusthuis.

Maar de meeste ouderen willen in hun eigen huis blijven! In het slechtste geval kan een valpartij zelfs de dood veroorzaken.

Valpreventie is dus erg belangrijk.’

Van mijn erf!

Om tegemoet te komen aan die twee grote problemen besliste de ouderenraad om voorrang te geven aan de 80-plussers. Het plan is om met vrijwilligers de geïnteresseerde 80-plussers te bezoeken, een goed gesprek te hebben en contact op te bouwen en intussen ook de toestand van het huis te bekijken op valrisico’s. Vaak kunnen vrijwilligers nuttige tips geven, zoals het verwijderen van een omgekrulde vloermat of wijzen op trapbekleding die wat los zit. Probleem is wel dat 80-plussers niet meteen geneigd zijn om zomaar iedereen binnen te laten. Je leest wel eens over geboefte dat er, verkleed als politieman of als elektriciteitscontroleur, met de Chinese vaas vandoor gaat. Sommige 80-jarigen geven het onomwonden te kennen aan het gemeentebestuur. Bij mij moet ge niet komen, hoor! Vort, van mijn erf!

Davy Vandeputte kent de weerstand, maar is ervan overtuigd dat het project zin heeft.

De ouderenraad wil ook samenwerken met wijkmeesters, die problemen kunnen detecteren en een sociaal netwerk

opzetten. ‘In andere gemeenten bestaat een telefooncirkel, waarbij mensen elkaar regelmatig opbellen en een sociaal netwerk scheppen.’

Voet tussen de deur Zou een degelijke buurtwerking niet veel beter zijn, dan een beetje caritatief met vrijwilligers de eenzaamheid te gaan wegpraten? Misschien wel, geeft Vandeputte toe, maar is dat per se slecht? Het is ook niet zijn bedoeling om overal een voet tussen de deur te wringen. ‘We willen niet pamperen. Er zijn senioren die zich helemaal niet eenzaam voelen thuis. Er zijn er die hoegenaamd niet bij een vereniging willen. En er zijn er die zich eenzaam voelen omdat hun partner gestorven is.’

Misschien zijn er ook ongezond nieuwsgierige vrijwilligers die hun neus graag in andermans zaken steken? ‘De vrijwilligers worden grondig gescreend’, zegt Vandeputte. ‘Het is ook niet de bedoeling dat die vrijwilligers alleen bij de oudere op bezoek gaan. We streven ernaar dat er altijd een familielid of buur aanwezig is. Dat moet het wantrouwen wegnemen bij de oudere en de vrijwilliger de kans geven een band op te bouwen. Zo ontstaan misschien mooie vriendschappen.’

Hilde Van Durme / Foto’s Didier Verbaere

Kan Wetteren stad worden? steden een eigen identiteit, een gemeenschap van vrije burgers met eigen bestuur en eigen rechtspraak. De meeste steden werden omgeven door muren en wallen, met wachttorens en poorten die belangrijk waren voor de verdediging. Ze gaven eveneens de scheiding tussen stad en platteland aan. Plaatsen die in de twaalfde en dertiende eeuw stadsrechten hebben verkregen, zijn onder meer Aalst (1174), Antwerpen (1221), Brugge (1128), Brussel (1229), Damme (1180), Dendermonde (1223), Eeklo (1240), Gent (1178), Leuven (1211) en Nieuwpoort (1163).

De modale Wetteraar spreekt over het stadhuis, nooit over het gemeentehuis.

Uit overlevering? Uit gewoonte? Of uit hooghartigheid, zoals onze buren wel eens durven te beweren? In de jaren tachtig kandideerde Wetteren voor de stadstitel. Het antwoord bleef uit. Volgt nu de herkansing?

Uit onze geschiedenislessen hebben we onthouden dat de meeste steden ontstaan zijn in de middeleeuwen op plaatsen waar handel gedreven kon worden: bij een kruispunt van wegen, langs waterwegen.

Ook waar mensen bescherming vonden, bijvoorbeeld in de buurt van een kasteel.

Een stad is eerst een dorp geweest. Een hertog, een graaf of koning kon een plaats stadsrechten geven. Via keuren, wetten, privileges en voorrechten kregen de ¿kwets • mei 2008 • 12

Stadstitel Na 1789 werd in de Franse periode het voorrecht afgeschaft en omgezet in een stadstitel. Een aantal steden verloor ook zijn stadstitel. Onder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) kregen sommige gemeenten hun verloren stadstitel terug. Op 30 mei 1825 verscheen een Koninklijk Besluit waarin alle steden vermeld zijn die toen de stadstitel droegen. Gedurende meer dan 150 jaar bleef de lijst ongewijzigd. Na de gemeentelijke herindeling van 1977 kregen de fusiegemeenten de kans om de stadstitel aan te vragen om historische redenen (steden die de stadstitel verloren tijdens de Franse periode of gemeenten die een toonaangevende rol speelden in de middeleeuwen) of wegens hun huidige centrumfunctie.

Tussen 1982 en 2000 verkregen heel wat gemeenten, zoals bijvoorbeeld Zottegem (1985), Mesen (1985) en Genk (1999), de stadstitel door een Koninklijk Besluit.

Ons land telt 133 gemeenten die zich stad mogen noemen. Welke criteria worden in acht genomen? Historische achtergronden alleszins, maar ook de sociaaleconomische functie en het geografische aspect zijn van groot belang. Het aantal inwoners en de oppervlakte van een gemeente spelen niet mee bij de toekenning

van de stadstitel. Zowel in Vlaanderen als in Wallonië - onder meer Durbuy, Spa, Bouillon en Saint-Hubert - zijn er verschillende kleine steden. Het West-Vlaamse Mesen, een gemeente met faciliteiten voor de Franstaligen, is een speldenkop groot, het telt amper 24 straten en net geen duizend inwoners.

Mesen is de kleinste stad van België. Het was in de middeleeuwen een knooppunt in de lakennijverheid. In de Eerste Wereldoorlog sneuvelden er soldaten van verschillende nationaliteiten. Vijf monumenten en begraafplaatsen herinneren eraan. Damme kreeg de stadsrechten van graaf Filips van de Elzas. Het was een belangrijke voorhaven van Brugge. Door de verzanding van het Zwin viel die economische factor weg.

Maar Damme heeft ook literaire pijlen op haar boog om de stadstitel in de verf te zetten: de Middelnederlandse auteur Jacob van Maerlant leefde er en Charles De Coster schiep er zijn Tijl Uilenspiegel.

Nieuwpoort bekwam de stadsrechten op grond van de novus portus, de nieuwe

Stad zijn heeft een symbolische betekenis: een stadstitel is niet meer dan een eretitel. haven. Genk kon terugvallen op de mijnbouwontwikkeling in Limburg, het behoud van haar landelijke karakter en de huidige centrumfunctie. Zottegem had heel wat historische troeven in handen. Vooral de betekenis van graaf Lamoraal van Egmont was doorslaggevend.

Heerlijkheid Wetteren kon in de middeleeuwen geen aanspraak maken op stadsrechten.

Kronieken van voor 1580 refereren aan geen enkel feit van historisch belang. Tot aan het einde van de achttiende eeuw bleef Wetteren een dorp dat bestuurlijk deel uitmaakte van een heerlijkheid. De heerlijkheden stamden uit de feodaliteit, het leenstelsel. Het waren gebieden met eigen bestuurders en beperkte rechtspraak.

De heer, vrijheer of erfheer (of vrouwe, vrijvrouwe of erfvrouwe) was de bezitter van de heerlijke rechten. De heren traden op als leenman van een heer van hoger aanzien.

Dat kon een edelman zijn, die op zijn beurt als leenman optrad uit naam van een vorst.

De leenmannen waren vertrouwelingen, politieke en militaire medestanders die als beloning voor bewezen diensten het bestuurlijk en juridisch recht over een regio in leen kregen. Vele heerlijkheden waren in handen van de adel of van steden.

Oorspronkelijk behoorde het heerlijk gebied van Wetteren toe aan de heeren

van Dendermonde. De vroegste vermelding dateert van 1216 ‘de heerelyckhede ende prochie van Wetteren, geseyt het Dendermondsche’. In het midden van de veertiende eeuw ging een deel van het heerlijk gezag over op de graven van Vlaanderen. De heerlijkheid werd nog enkele malen verpand en bleef uiteindelijk onder de heerlijke bezittingen van de familie Vilain tot aan het einde van de achttiende eeuw. Toen maakte de Franse revolutie komaf met het Ancien Régime.

De heerlijkheden ruimden naderhand plaats voor een lokaal bestuursmodel, de gemeenten.

Van gemeente tot stad Op 11 juli 1985 ontving burgemeester René Uyttendaele een telex van Charles-Ferdinand Nothomb, minister van Binnenlandse Zaken en Openbaar Ambt. Betreft: titel van stad. Daaromtrent werd op 22 mei een wetsvoorstel door de heer De Sutter in de Kamer van Volksvertegenwoordigers ingediend. Dit

voorstel was gesteund op socio- economische criteria, ontwikkeld door de subcommissie stedenaardrijkskunde van de atlas van België. Ook Wetteren kwam hiervoor in aanmerking. De commissie die zich over het wetsvoorstel boog, vroeg de betrokken gemeenten zo vlug mogelijk te reageren op de vraag of ze de titel van stad wensten.

De bespreking van het wetsvoorstel zou immers in een van de eerstvolgende vergaderingen van de commissie beëindigd worden. Het College van Burgemeester en Schepenen gaf in zitting van 19 juli gunstig advies, op voorwaarde dat de titel van stad steeds volgens dezelfde normen toegekend zou worden. Het gemeentebestuur heeft achteraf niets meer vernomen over de procedure om de stadstitel te verkrijgen en het heeft ook geen stappen meer gedaan. Tot vandaag blijft het windstil. De gemeentelijke overheid heeft nog geen nieuwe aanvraag overwogen.

Toch heeft burgemeester Marc Gybels er oren naar. Op de vraag: ‘Zou u niet liever afzwaaien als burgemeester van een ¿kwets • mei 2008 • 13

Kan wetteren stad worden? stad?’, pikt hij gretig in. ‘Gemeente of stad.

Eigenlijk maakt dat niets uit. Een stad is een gemeente die de stadstitel draagt. Een stadstitel is een eretitel. Er is prestige mee gemoeid. Er zijn geen voordelen of kosten aan verbonden. Akkoord, we zouden administratieve aanpassingen moeten doen, onder meer het wijzigen van het briefhoofd op het briefpapier. Of naamsveranderingen invoeren, bijvoorbeeld Stedelijke in plaats van Gemeentelijke Tekenacademie.

Dit laatste zou dan nog facultatief zijn. Heb je al gehoord van een stadsraad? Welnee, in elke stad zetelt de gemeenteraad.’

‘Wanneer kan een gemeente zich stad noemen? Als ze uitstraling heeft. Als ze wat te bieden heeft. Het is een kwestie van aanvoelen. Veel bezoekers kijken verwonderd op als ze horen dat Wetteren geen stad is. Ze zijn onder de indruk van onze grote Markt. Blijkbaar hebben we de allure van een stad. Op het plan van het

¿kwets • mei 2008 • 14

gemeentehuis stond in vetjes ‘Hôtel de Ville’, stadhuis! Toegegeven, door de eeuwen heen was Wetteren een plattelandsgebied. maar toch heeft onze gemeente in de negentiende eeuw een hoge economische vlucht genomen. De buskruitfabriek Cooppal gaf er op het einde van de achttiende eeuw de aanzet toe. Adolf Papeleu startte de boomkwekerij in de Boskant op.

De textielindustrie bloeide met Beernaerts en Pipijn. De handelsbedrijvigheid rond het spoorwegstation en de Schelde floreerde.

Die trend zette zich in de eerste decennia van vorige eeuw door en gaandeweg is onze gemeente wat verstedelijkt.’

‘Volgens het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen zijn we kleinstedelijk gebied op provinciaal niveau. En we hebben zeker een centrumfunctie: een uitgebreid onderwijsaanbod, culturele centra, een centrale bibliotheek en filialen, sport en recreatie met een sporthal, een overdekt

en een openluchtzwembad, speelpleinen, een kliniek, industrieparken, een brandweerkorps, politie, vredegerecht. Het lijstje is nog ver van volledig. Ja, ik zou net als elke rechtgeaarde Wetteraar fier zijn, mocht onze gemeente de stadstitel kunnen bekomen.’

Intussen is het toekennen van de titel geen federale aangelegenheid meer.

Deze materie valt onder de bevoegdheid van de gewesten krachtens de wet van 13 juli 2001, aangenomen ingevolge de Lambermont-akkoorden. Alles wat de organisatie en de werking van de gemeentelijke en provinciale instellingen betreft, behoort tot de bevoegdheid van de gewesten met ingang van 1 januari 2002.

Slaat de gemeentelijke overheid haar vleugels uit?

Guy Jooris / foto’s Sander Franck

¿kwets • mei 2008 • 15

Lien De Greef

Ik heb de groep opgericht om jazz te kunnen zingen Lien De Greef mag met haar band Lady Linn and Her Magnificent Seven proeven van het succes. Na een geslaagde debuutplaat is het nu bevestigen geblazen. ‘Eigenlijk maak ik gewoon muziek voor mezelf, muziek die ik mooi vind’, zegt de zangeres uit Serskamp.

Lien De Greef groeide op in Serskamp en liep school in Wetteren. Later ging ze naar het conservatorium in Gent waar ze haar grote liefde voor jazz opvatte. Dat ¿kwets • mei 2008 • 16

de cd Here we go again vol swingende jazznummers staat is dus allerminst een verrassing, ook al waagde ze zich eerder met de Gentse band Bolchi aan dansbare elektropop en met Skeemz aan hiphop met een soulkantje.

De debuut-cd van Lady Linn and Her Magnificent Seven kwam meteen binnen op plaats tien in de Ultratop. Toch kwam dat succes bij Lien De Greef, die veel van de nummers zelf schreef, niet helemaal onverwacht. ‘Als de cd af is, laat je die al eens horen aan wat mensen. Ik

merkte dat hij bij mensen van alle leeftijden aansloeg. Ik had natuurlijk gehoopt dat het grote publiek de plaat zou appreciëren, maar je kan nooit zeker weten wat het gaat worden. En al helemaal niet bij een debuutplaat.’

Had je er ook al een goed gevoel over toen je de plaat maakte?

Ja toch wel, het is mijn eerste cd waarover ik helemaal tevreden ben. Ik stond bij Bolchi en Skeemz ook wel achter elke cd, maar ik had soms mijn twijfels bij enkele nummers. Pas op, ik vind de nummers

over haar band en haar jeugd in Wetteren. van Jeroen (De Pessemier, van Bolchi) supermooi maar dat is anders. Van deze cd ben ik tevreden van het begin tot het einde. Nu had ik ook een centralere positie in de groep en nu ik wat ouder ben (26, SDG), en meer ervaring heb, weet ik beter wat ik echt wil.

Bestaat Skeemz, de groep waarmee je eerder doorbrak, nog?

Ja, Skeemz bestaat nog, we zijn zelfs bezig aan een nieuwe cd. Veel mensen denken dat we gestopt zijn omdat het heel lang geleden is sinds er iets geüpdatet werd op onze website.

Er zijn nu dertien nummers af en we proberen het uit te brengen na de zomer.

Het zal wel iets anders zijn dan vroeger, meer pop en electro in plaats van hiphop.

Maar ik ga nog niet te veel verklappen.

Je maakt muziek voor alle leeftijden, is dat bewust?

Totaal niet, ik denk daar niet echt veel bij na. Eigenlijk maak ik gewoon muziek voor mezelf (lacht), muziek die ik mooi vind. Ik hoopte natuurlijk wel dat mensen de cd mooi zouden vinden, maar ik had gewoon zelf behoefte aan het maken

van die plaat. Ik maak muziek voor het plezier en eigenlijk is de groep ook voor de lol begonnen. Ik heb hem ook opgericht omdat ik anders geen jazz meer zou kunnen zingen. Ik was toen afgestudeerd aan het conservatorium als jazzzangeres en ik wou daarin voortgaan.

‘Mijn grote droom is om ooit eens op Rock Werchter te staan’ Vind je het niet raar dat je muziek voor jezelf maakt en er in het begin vooral oudere mensen kwamen kijken?

Eigenlijk klopt dat niet. Dat stond eens in De Morgen, maar die journalist heeft dat helemaal verkeerd begrepen. Naar onze eerste optredens kwamen vooral jongeren kijken. Na een jaar spelen begonnen ook culturele centra ons te vragen voor seniorenmiddagen. We hebben dat dan af en toe gedaan. Aangezien we covers

brachten uit hun tijd kenden die mensen alle nummers nog. Sommige mensen waren echt ontroerd omdat dat de muziek was waar ze eigenlijk mee opgegroeid zijn. Ik vond dat echt tof. En die mensen vonden dat ook leuk, dat iemand die jong is hun muziek brengt.

Vanaf welk ogenblik hadden jullie door dat deze groep het kon maken?

Vanaf het eerste optreden in de Charlatan eigenlijk. Het publiek reageerde erg enthousiast. We hadden geen hoge verwachtingen, maar het draaide erg goed uit. Een vriend van mij kwam ook kijken en die is dan plotsklaps onze manager geworden. Schertsend zei hij: Ik ruik hier geld, ik word jullie manager. We hebben hem een sigaar en een plastron gekocht en hij is nog steeds onze manager Eerst speelden jullie covers, hoe reageerde het publiek in het begin op jullie eigen nummers?

Vrij goed, we hebben dan ook maar langzaamaan onze eigen nummers in de optredens verwerkt. We hebben de set niet van de ene op de andere dag veranderd. Zo kon het publiek eraan wennen.

¿kwets • mei 2008 • 17

Lien De Greef Sinds de cd uit is spelen we natuurlijk heel de cd en brengen we bijna geen covers meer. In de culturele centra spelen we die wel nog. Daar staan we nog aangekondigd als een groep die oude jazzcovers brengt. Meestal hebben we dan ook iets meer tijd.

Willen jullie op enkele festivals spelen deze zomer?

Er is sprake van drie festivals, maar dat is allemaal nog niet zeker en ik mag er dus nog niks over zeggen. Wat wel al vastligt zijn de Gentse Feesten, daar spelen we op het Sint-Jacobs. Mijn grote droom is om ooit eens op Rock Werchter te staan.

Het liefst op de main stage. Voor een grote massa spelen, ik moet dat gewoon eens meemaken.

Heb je plannen om nog eens op te treden in Wetteren?

De laatste keer was in de Nova, in november. We krijgen van overal veel aanvragen maar vanuit Wetteren eigenlijk niet. We hebben al twee keer in de Nova opgetreden, maar voor de rest zijn er niet zoveel mogelijkheden voor optredens in Wetteren. Voor cafés zijn we soms te duur, we passen onze prijs wel aan natuurlijk, maar toch. We treden vooral op rond Gent en in West-Vlaanderen.

Je bent naar school gegaan in het

¿kwets • mei 2008 • 18

Sint-Gertrudiscollege waar je moeder lesgeeft, hoe vond je het om van haar les te krijgen?

Eigenlijk ging ik eerst naar het SintGertrudisinstituut, dus voor het gemengd was. Maar ik vond het wel tof om van mijn moeder les te krijgen. Ze is een vrij goede lerares en zeker niet te streng,

Onze manager is een vriend die we een sigaar en een das gekocht hebben dus spraken mijn medeleerlingen mij daar ook niet op aan. Ik zat eens bij haar in de les toen iemand die wat stiller sprak een vraag stelde. Ze kon hem niet verstaan en die leerling heeft tot drie keer zijn vraag herhaald, waarop ik spontaan mamma riep, alsof ik thuis was. Dat is me wel maar één keer overkomen.

Wat is je bijgebleven van je jeugd in Wetteren?

Het grootste deel van mijn vrije tijd bracht ik eigenlijk in Serskamp door, waar ik woonde en naar de Scouts ging.

Maar na school ging ik vaak nog iets drinken in Wetteren. Vooral dan in de Flex in de Kerkstraat, in het jeugdhuis of de Staminee op de markt. Ik ben wel blij dat ik daar naar school gegaan ben en niet te snel naar een grote stad als Gent gegaan ben.

Verschilt Gent veel van Wetteren als het op uitgaan aankomt?

Ik vind eigenlijk dat de plaats waar je uitgaat niet veel uitmaakt, het belangrijkste voor mij is dat ik me amuseer met mijn vrienden. In welk café dat dan is, dat kan me niet zoveel schelen. In Gent ga ik wel meestal naar de Charlatan. Vooral omdat ik daar tot voor kort rechtover woonde en omdat ik daar al veel opgetreden heb.

In en rond Wetteren gingen we meestal naar fuiven, van een of andere Chiro of Scouts. Wetteren is de laatste jaren wel wat hipper geworden, lijkt me. Er zijn veel leuke eethuisjes bijgekomen, en natuurlijk is er nu ook de Nova. Zo gebeuren er ook meer dingen in Wetteren.

Sander De Graeve / Foto’s Arian Christiaens & Hanne Lamon

D\lc\e_f£ s DXek\Xl cXXk l ^\e`\k\e mXe \\e C`k\iX`i\ C\ek\ MX[\icXe[# \\e fem\i^\k\$ c`ab\ ifdXe fm\i mX[\ij \e qfe\e# fm\i mX[\icXe[\e \e fm\i [\ ^\jZ_`\[\e`j mXe [\ <lifg\j\ Af[\e k`a[\ej [\ mffiY`a\ kn\\$ _fe[\i[ aXXi%

@J9E1 0./0'/,+)(*++ s ))#,' ö

If[XXe 8c >Xc`[` m\ik\ck nXk n`a e`\k `e _\k e`\lnj blee\e q`\e# nXk \i XZ_k\i [\ jZ_\id\e `e @iXb ^\Y\lik% @e ;fijk`^\ i`m`\i ^\\]k [\ c`k\iXklli \\e jk\d XXe [\ jcXZ_kf]]\ij mXe [\ ^\jZ_`\[\e`j%

Jk`ck\ \e d\cb mffi `\[\i\\e `j \\e Zfe]ifek\i\e[\#

@J9E1 0./0'/,+)(*/) s ))#,' ö

`ek\cc`^\ek\ \e jfdj _`cXi`jZ_\ ifdXe# fm\i i\cXk`\j# j\bjlXc`k\`k \e _\k m\icXe^\e fd k\ nfi[\e n`\ n\ qfl[\e df\k\e q`ae%

@J9E1 0./0'/,+)(()) s )+#0, ö

El k\ bffg Y`a ln Yf\b_Xe[\c ¿kwets • mei 2008 • 19

Uit de Kwetsstraat Na de zoveelste chemotherapie kijkt schepen Remi Van Bellegem (Open-VLD) niet ver meer vooruit. Dagelijks trekt hij zich op aan zijn ambt om nog ‘iets voor de mensen te kunnen doen’. Zo hoopt hij onder meer dat hij eind dit jaar het eerste deel van het fietspad langs de spoorweg vanaf Kwatrecht zal kunnen inwijden.

’Ik wil iets gerealiseerd hebben, al weet ik niet hoeveel tijd me nog rest’

¿kwets • mei 2008 • 20

Aan het eind van het gesprek geeft Remi Van Bellegem me een bezem. De actie van een drietal maanden geleden, waarbij inwoners een straatveger konden verkrijgen om hun trottoir schoon te houden, typeert hem. Van Bellegem is geen bevlogen filosoof maar iemand die de handen uit de mouwen wil steken. En als schepen van Openbare Werken, Mobiliteit en Patrimonium frustreert het hem dat het zo traag gaat om iets te realiseren. De ongelijke strijd tegen de kanker maakt hem er extra gevoelig voor.

Remi Van Bellegem werkte veertig jaar bij de intercommunale watermaatschappij TMVW (Tussengemeentelijke Maatschappij der Vlaanderen voor Watervoorziening). Aan het eind van zijn carrière leerde hij, als afdelingschef coördinatie van hoge drukleidingen, dat de administratieve molen tergend langzaam maalt. ‘Intern bij TMVW verliep alles vlot. We maakten keurige dossiertjes om op de vergadering uit te delen, maar in Brussel werd je vaak vanwege futiliteiten teruggezonden.’

Als schepen vindt hij nog meer hindernissen op zijn weg. Zo bleek de Administratie Wegen en Verkeer (AWV) niet altijd rekening te willen houden met pertinente opmerkingen, zoals in het dossier van de verkeerslichten aan Mariagaard en de ontsluiting van het industrieterrein Vantegem (zie verder).

‘Het was machtspolitiek van de directeur van AWV die liever halsstarrig vasthield aan zijn oorspronkelijk ontwerp dan de geldigheid van onze opmerkingen te erkennen. Met de nieuwe directeur zal de communicatie wellicht vlotter verlopen.’

Remi van Bellegem, van dag tot dag schepen van Openbare Werken, Mobiliteit en Patrimonium Hoe bent u eigenlijk in de gemeentepolitiek verzeild?

Na de fusie in 1976 vroeg dr.Capiau me om kandidaat te zijn op de lijst van Nieuw Wetteren. Ik heb dat toen maar gedaan en ben van 1982 tot 1988 OCMW-raadslid geweest. Vanaf 1988 tot 2006 zat ik drie termijnen na elkaar in gemeenteraad, de laatste twee voor de liberale partij.

Hugo Capiau speelde graag in op de weerstand van de Massemenaars tegenover de grote broer. Leeft dat gevoel nog?

Dat is sterk afgezwakt. Maar het wil niet zeggen dat Massemen geen eigen identiteit meer heeft, integendeel. Massemen is verre van dood, maar de achterdocht tegenover Wetteren is weggeëbd. De jeugd gaat naar de middelbare scholen in Wetteren en voelt zich daar thuis. En de gemeente heeft ook

Massemen is verre van dood, maar de achterdocht tegenover Wetteren is weggeëbd geïnvesteerd in Massemen, zoals de aanleg van het Dorpsplein, de riolering, de kinderopvang,... Veel reden tot klagen is er niet.

Nieuw Wetteren heeft na de fusie ingespeeld op de angst dat Massemen zou overrompeld worden door Wetteren. Vanuit het standpunt van Capiau, die veertien jaar burgemeester was geweest, was het ook begrijpelijk. Zonder de fusie had hij er misschien nog een termijn kunnen bij doen.’

Massemen leeft maar kan dat ook worden gezegd van Westrem?

Jammer genoeg niet. Vroeger waren er drie cafés nu geen een meer. Een dorpscafé blijft

in het sociale leven toch belangrijk. Ook het schooltje is al een tijd weg en er zijn nu ook geen misvieringen meer. Afgezien van de kaartmiddagen in het buurthuis is er geen verenigingsleven. Er is nog een beenhouwerij, maar geen krantenwinkel of een bakker zoals in Massemen. Nieuwkomers hebben dus nauwelijks gelegenheid elkaar te ontmoeten. Het voetbal misschien, maar Westrem doet het nu spijtig genoeg niet goed. Tja, het zijn problemen van de moderne tijd...

Uzelf bent al lang actief in het fanfareorkest Volksopbeuring dat recent een plaats in superieure afdeling heeft afgedwongen. Was dat engagement belangrijk voor uw 795 voorkeurstemmen?

Als me dat stemmen heeft opgeleverd, dan zeker niet omdat ik bij de fanfare reclame heb gemaakt. Volksopbeuring is politiek onafhankelijk en telt mensen van alle politieke gezindheden. Het zou niet goed zijn voor de fanfare als ik trouwe leden met andere politieke overtuigingen op die manier zou provoceren.

Dat we ons geplaatst hebben in superieure is prachtig. Maar er is een andere kant: zullen de muzikanten de drie repetities per week om moeilijke stukken aan te leren, blijven slikken? Repetities van acht tot half elf met amper tien minuten pauze, mag je niet onderschatten. Een andere probleem is het vinden van jonge koperblazers. Via onze opleiding de ‘kopernootjes’ proberen we jonge muzikanten te rekruteren.

Wat zijn uw ambities als schepen?

Ik wil iets gerealiseerd hebben, al weet ik niet hoeveel tijd me nog rest. De voorbije vernieuwing van de Fortstraat stemt me tevreden, net zoals de aanleg van het fietspad op de de Massemensteenweg (N264), van de Zuidlaan tot het Strop. Ik ben ook blij met de komende vernieuwing van de Smetledesteenweg, met verhoogde fietspaden tot de grens met Smetlede. En ik zou eind dit jaar de eerste fase van het

lange afstandsfietspad langs de spoorweg van Kwatrecht tot Schellebelle willen inwijden. Dankzij de gemeente zal het fietspad verlicht zijn. Volgend jaar zal in de tweede fase het traject door de Huisvenne, vanaf het tunneltje tot Schellebelle-station worden uitgevoerd. De onteigeningen zijn daar in de eindfase.

Met Aquafin als partner wil ik werk maken van gescheiden rioleringsstelsels in de straten.

De frustratie daarbij is vaak het tijdsverlies.

Kijk, het ontwerp voor de Smetledesteenweg was klaar op 5 april maar ingevolge allerlei wettelijke bepalingen kan het nog een hele tijd duren voor de werken aanvangen.

Daarnaast geeft het me grote voldoening om tegen de mensen te kunnen zeggen dat het probleem dat ze gemeld hebben, een voetpad in slechte staat of een put in de weg, opgelost is.

In uw situatie zouden velen hun politieke ambt als een hinderlijke verplichting zien. Het lijkt alsof u zich eraan optrekt?

Ik probeer het. Ik wil de mensen tevreden stellen. Maar gezondheid is het belangrijkste.

Je moet de moed hebben om iets te realiseren maar als de gezondheid je in de steek laat, kun je niet presteren.’ ¿kwets • mei 2008 • 21

Uit de Kwetsstraat

Wanneer de mobiliteit ter sprake komt, krijgt schepen Van Bellegem versterking van zijn medewerkers Nico D’Haese en Erna Dhondt. Ze zijn het er over eens dat we de komende jaren lijdzaam zullen moeten toezien hoe het steeds moeilijker wordt om in en uit Wetteren te geraken.

Wetteren is niet bepaald fietsvriendelijk. Waarom is in de Gentsesteenweg bijvoorbeeld geen fietsverkeer mogelijk in beide richtingen zodat de Post makkelijker te bereiken is?

Nu oordeelt u toch te streng. De gemeente heeft de laatste tijd veel inspan¿kwets • mei 2008 • 22

ningen gedaan voor meer en veiliger fietspaden. Momenteel worden fietspaden aangelegd op de Oordegemsesteenweg, ongeveer anderhalve kilometer.

Op de Massemensesteenweg zijn de voorbereidingen in de voortuinstroken bezig. In een eerste fase van de Zuidlaan tot de N9 en dan van de N9 tot de gemeentegrens, wat een traject is van totaal vier kilometer. De Smetledesteenweg zit in de pijplijn. Het college heeft beslist om vanaf de A.Papeleustraat tot de grens met Smetlede verhoogde fietspaden aan te leggen. En in het smalle deel van de Serskampsteenweg zal het ontwerp van rooilijn in openbaar onderzoek komen, zodat ook daar plaats kan voorzien worden voor fiets- en voetpaden. Er gebeurt dus wel iets voor de fietsers.

Het tweerichtingsverkeer voor fietsers geldt al lang voor de gemeentelijke wegen, en de uitzonderingen hebben te maken met veiligheid. Het zijn bijvoorbeeld smalle straten met een grote hellingsgraad, zoals de Hoenderstraat. De Gentsesteenweg is dan weer een gewestweg die onder de verantwoordelijkheid valt van de Administratie Wegen en Verkeer. Maar we zullen uw opmerking noteren.

Hoe zit het met de op til zijnde overdracht van de provinciewegen aan de gemeente?

Daar weten we nog niets concreets over.

We zien alleen dat de ingenieurs die bij de provincie verantwoordelijk zijn voor de wegen het hazenpad kiezen om elders te gaan werken.

Waarom is het fietspad naar Schellebelle op de rechter-Scheldeoever niet

mogelijk? Meer dan honderd schoolkinderen fietsen dagelijks naar Wetteren...

Omdat de Zeeschelde, dat de bouwheer is, privacy blijkbaar belangrijker acht dan de veiligheid van schoolkinderen.

Het is spijtig maar de bewoners van de Jabekestraat van wie de tuinen aan de dijk grenzen, hebben hun slag thuis gehaald zodat fietsers de Scheldedijk zullen moeten verlaten in Jabeke. De Zeeschelde heeft het trouwens over een dijkpad, geen fietspad. Fietsers worden alleen maar gedoogd. Voor meer details verwijs ik naar de burgemeester.

‘Als de lichten aan Mariagaard tijdens de spits op rood springen, zal het verkeer op de rotonde bijna onmiddellijk tot stilstand komen’ Van de fiets naar de auto. Moeten we echt toekijken terwijl het steeds moeilijker wordt om in en uit Wetteren te geraken?

Zeker zolang de Brusselsesteenweg in Melle openligt, is er geen hoop op verbetering van en naar de E40. Een rotonde aan het Bourgondisch Kruis is ook niet voor morgen, via het informele circuit hebben we vernomen dat de Vijfhuizen in Erpe-Mere eerst zal worden aangepakt.

Dat wordt beslist op een hoger niveau waar wij geen inspraak hebben.

Na de werken in Melle zal het wegdek van de N42 van het Bourgondisch Kruis naar de viaduct over de spoorweg in twee fa-

Verkeersinfarct moeilijk te vermijden sen worden vernieuwd en er zal een dubbel rioleringsstelsel worden aangelegd.

Tijdens de werken zal één richting openblijven voor het verkeer. En eind dit jaar wordt ter hoogte van het Frunpark een ventweg of afslagstrook aangelegd om daar de verkeershinder op te vangen. In dezelfde periode worden ook de werken aanbesteed aan de spoorwegbruggen ter hoogte van Mariagaard.

Is er dan geen alternatief om op de E40 te geraken? De weinig gebruikte Smetledesteenweg via de Vijfhuizen misschien?

Daarover is geen overleg geweest, maar een dergelijk tracé zal voor de gemeente Lede onbespreekbaar zijn. En dat is te begrijpen, want je zou dan door het dorp van Smetlede moeten passeren.

Sommige mensen rijden nu via de Oude Heerbaan maar daar is nu al een petitie rondgegaan. Mensen zijn met pensioen en kunnen niet verdragen dat er een auto voorbij hun deur passeert, terwijl die automobilisten alleen proberen om tijdig op hun werk te geraken.

Is Wetteren gelukkig met de verkeerslichten aan Mariagaard?

Het zullen gestuurde lichten zijn die reageren op aankomende voertuigen van Mariagaard en de Vantegemstraat, en op bussen van de Lijn. Wij hebben inderdaad een drietal keren onze bedenkingen daarover geuit. We vrezen dat de spits van het huiswaartskerende verkeer van de E40 naar Wetteren gedeeltelijk zal samenvallen met de spits van de mensen die vanuit het industriegebied Vantegem vertrekken zodat, wanneer het licht op rood springt, het verkeer op de rotonde van de E40 bijna onmiddellijk tot stilstand zal komen. AWV wimpelt dat af als een bijkomstigheid. Naar de vraag van DDS voor een ontsluiting van Vantegem die, via De Witte en de afslag van de E40, rechtstreeks op de rotonde uitgeeft, had men ook geen oren.

Wij houden ons hart vast als er binnen de twee jaar een probleem is op de E40 tussen Wetteren en Melle zodat het verkeer de afrit Wetteren moet nemen. De normale calamiteitenroute, de Brusselsesteenweg, is versperd, zodat het overgrote deel van het verkeer Wetteren zal binnenstromen.

Hoe zit het met de circulatie in Wetteren zelf? Moet dat bijgesteld worden als het administratief centrum naar Cordonnier gaat?

Over de circulatie zijn ons geen klachten bekend.

Waar het administratief centrum zal komen, moet voor 1 juli beslist zijn, maar er zijn nog altijd drie opties. Als het Cordonnier in de Schoolstraat wordt, spreekt het vanzelf dat de verkeerscirculatie herbekeken moet worden. Dan zullen we zeker een Mobiliteitseffectenrapport opstellen.

Tot slot: de roep om een tweede Scheldebrug klinkt steeds luider. Wordt dit onderzocht?

Er zijn terzake geen politieke initiatieven genomen. Het frustrerende is dat het in het beste geval tien jaar zal duren voor die brug er is. Toen ik twintig jaar geleden

voor de tweede brug pleitte, was er weerstand van milieugroepen. Maar nu zitten we met de gebakken peren. Ook de mogelijkheid van een rechttrekking is op onduidelijke wijze van het gewestplan verdwenen...

Eric Bracke / foto’s: Bert Ydiers ¿kwets • mei 2008 • 23

Ervaringsdeskundigen over Wie zijn de experts als het op de bestaande verkeerssituatie aan komt?

Dat zijn de mensen die dagelijks naar hun werk rijden. Vijf Kwetslezers getuigen over de knelpunten waar ze in Wetteren op stuiten.

Een tevreden pendelaar Stijn Vandeplas woont in Laarne. Hij werkt voor de gemeente Wetteren.

Ik rij via de Laarnesteenweg en Kapellendries en ga dan de Schelde over via de Nieuwe Brug. Daarna volg ik de Zuiderdijk en de Aard naar de Scheldekaai.

De Scheldebrug is een knelpunt op mijn pendelroute. Maar voor mij persoonlijk is dat geen probleem. Ik moet de brug ‘s ochtends rond kwart voor negen over en dan valt het nogal mee. Ik sta slechts een paar minuten in de file. ’s Avonds sta ik zelden in de file.

Ik parkeer steeds aan de Scheldekaai. Ik heb altijd plaats en bovendien is het daar gratis.

Ergernis van Kapellendries tot IJzeren Brug Peter Cornelis woont in de Zavelstraat en geeft les in Lede. Zijn vrouw en dochters fietsen dagelijks naar het centrum.

Mijn dagelijks traject loopt van de Zavelstraat via de Scheldebrug en het station naar de IJzeren Brug. Daar kies ik

¿kwets • mei 2008 • 24

mobiliteit

richting Lede.

Kapellendries mijd ik als de pest. Vanaf café ‘t Verloren Gat begint het aanschuiven. Geheel de verkeersinfrastuctuur van Kapellendries is overigens - volgens de familie Cornelis - een aanfluiting van een doordachte en veilige inplanting. En dan heb ik het vooral over de heikele situatie waarin dagelijks honderden fietsers zich moeten storten. Onverantwoord, wat zich elke dag op deze plaats afspeelt.

Dochters en vrouwlief gebruiken deze weg fietsend naar school en werk. Ik raad m’n vrouwen aan het voetpad te gebruiken op drukke momenten, zodat ze zich niet tussen de vrachtwagens en auto’s moeten wringen. Een brief aan de burgemeester van mijn vrouw Chris over dit fietsgevaarlijk punt werd laconiek van tafel geveegd door de verkeersdeskundige van onze stede. De heer politiecommissaris argumenteerde dat er nog geen ernstige ongevallen waren opgetekend. Chris nodigde de burgemeester ook uit om samen ’s ochtends en ’s avonds dit traject af te fietsen. Is nog niet gebeurd…

Mijn dochter werd wel ooit staande

Wat wij maar niet kunnen vatten, is de arrogantie van de politiek verantwoordelijken die de problemen op Kapellendries wegwuiven. gehouden door een agent omdat zij op het voetpad fietste. Helaas maakte hij geen PV op, zodat we ook niet de kans kregen om de zaak uit de doeken te doen tegenover de politierechter.

Geen Kapellendries dus voor mij. Langs de Stookte en Cooppallaan gaat het naar de Scheldebrug en dat loopt vrij vlot. Bij heel druk verkeer is het wel aanschuiven in de Cooppallaan om de rotonde aan de voet van de brug op te draaien. Een alternatief om dit punt te naderen is de Peperstraat .

En dan zijn er nog de vrachtwagens van +3.5 ton die het centrum niet in mogen maar toch met de regelmaat van een klok het Stationsplein en de Nieuwstraat blokkeren.

Ach, het fileleed, we maken er ons niet al te druk meer over. Maar wat wij hier thuis maar niet kunnen vatten, is de arrogantie van de politiek verantwoordelijken die de problemen op Kapellendries wegwuiven.

Nochtans hoorden we in de verkiezingstijd andere stemmen… Misschien moeten alle fietsende linkeroevermensen op een mooie lentemorgen de remmen maar ’s dichtknijpen op Kapellendries.

Fietsen langs de Schelde, ver van iedereen....

Om de grootste drukte te vermijden, vertrek ik om kwart voor acht. Na half negen gaat het ook weer vlotter aan de brug om opnieuw te beginnen rond half vier.

Een tijd lang al staan de verkeerslichten aan de Renault-garage tijdens het spitsuur op knipperstand - met toezicht van een agent - en het moet gezegd, het verkeer naar het centrum verloopt vlotter.

Hemeltergend zijn vrachtwagens die auto’s leveren aan de VW-garage en zich op de brug stationeren, of kloef op de rotonde, liefst tijdens het spitsuur. Nochtans is om het hoekje, in de Peperstraat veel plaats beschikbaar om ongestoord te lossen en laden.

Toen ik deze toestanden meldde bij de ambtenaar mobiliteit van de gemeente, kreeg ik het advies me rechtstreeks tot de politie te wenden. Maar zoals ik al vaak vaststelde, negeren politiecombi’s de verkeersellende die dergelijke vrachtwagens veroorzaken. Ook de vuilophaaldienst die uitgerekend rond acht uur de Jan Broeckaertlaan, Nieuwstraat en Astridlaan moet aandoen, is doffe ellende.

Jo De Graeve woont in de Drabstraat op de grens van Schellebelle en Wetteren. Hij werkt bij Recticel.

Wanneer was het ook alweer dat de Wegvoeringstraat werd heraangelegd?

Alleszins al een behoorlijke tijd geleden.

Toen waren we verwonderd over het ontbreken van een fietspad in een straat met twee drukbezochte scholen. Geen

nood, verzekerden de politici ons, er komt een fietsstrook tussen Wetteren en Schellebelle langs de rechteroever van de Schelde. Geweldig, vonden we dat.

Intussen is de Wegvoeringstraat alweer versleten, maar de eerste klinker van het fietspad langs de Schelde moet nog

worden gelegd. Toen onze oudste zoon in 1998 aan de humaniora begon in Wetteren, waren we bezorgd over het uitblijven van de veilige fietsweg. Maar we bleven hopen. Intussen zit onze tweede in het laatste jaar en loopt onze jongste dochter ook al vier jaar school op het college, maar veilig op de Scheldedijk fietsen zit er nog altijd niet in.

Waar zit dan toch het probleem ? Eerst was er het njet van de Zusters Apostolinnen, dan was het de bureaucratie van de diensten van de Zeeschelde. En toen de Zeeschelde zich toch achter het project schaarde, waren het bewoners van de wijk Jabeke die vreesden voor hun privacy.

Privacy is mooi, maar toch niet tegen elke prijs?!

Intussen volgen we het dossier niet meer van dichtbij. Mijn schoonvader die uit bezorgdheid voor zijn fietsende kleinkinderen de deuren van het Wetterse gemeentehuis heeft platgelopen, heeft de strijd ook gestaakt. We hebben genoteerd dat het fietspad een programmapunt was van ongeveer elke politieke familie tijdens de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen. We nemen ook akte van de alinea missing links van het rapport Strategisch beleidsplan voor recreatie en toerisme in Scheldeland (2007-2011), gemaakt in opdracht van Toerisme Oost-Vlaanderen en Toerisme Antwerpen. (zie uittreksel). Dus blijven we hopen, zonder veel illusies.

Uit Strategisch beleidsplan voor recreatie en toerisme in Scheldeland (blz. 211, mei 2006): Het fietsroutenetwerk is recent gerealiseerd in het Antwerpse deel van de regio Scheldeland. Er moet wel werk gemaakt worden van een aantal bestaande ‘missing links’. (...) Langs de hoofdassen - in Scheldeland zijn dat de rivieren en kanalen - zijn bepaalde delen niet volledig fietsvriendelijk verhard of ontbreken ze volledig.

Voorbeelden hier zijn de verbindingen tussen Zele en Dendermonde, tussen Wichelen en Schellebelle en tussen Wetteren en ¿kwets • mei 2008 • 25

Ervaringsdeskundigen over

mobiliteit

Schellebelle. Er bestaan met de actualisatie van het SIGMA plan belangrijke opportuniteiten om deze missing links weg te werken.

De nachtmerrie genaamd Kwatrecht Steve De Moor woont in het Gemoedsveld.

Als software consultant heeft hij verschillende werkbestemmingen: Brussel, Gent, Kortrijk, Ghislenghien, ...

Wonende in de wijk Bourgondisch Kruis geniet ik het voordeel dat belangrijke verkeersaders dichtbij zijn: de

Eén van de belangrijkste oorzaken van het verkeersinfarct is de slechte synchronisatie van de verkeerslichten aan het kruispunt van de Brusselsesteenweg met de Zuidlaan en Oosterzelesteenweg.

Brusselsesteenweg (N9), de Zuidlaan (N417) en de Oosterzelesteenweg (N42) die aansluiting geeft op de E40 en de richting Geraardsbergen. Toch is het elke ochtend, tussen acht en negen uur, een frustrerende onderneming om 1 kilometer - de afstand tussen het Gemoedsveld en de oprit van de E40 - af te leggen.

Twintig minuten heb ik daarvoor nodig, wat overeenkomt met een gemiddelde snelheid van 3 km/u. Te voet gaat veel vlugger, dus misschien kan ik mijn wagen ¿kwets • mei 2008 • 26

beter nabij de oprit E40 parkeren? Het zou een oplossing kunnen zijn ware het niet dat je op de Oosterzelesteenweg geen idee hebt waar je moet lopen wegens ontbrekende voetpaden. Vraag maar na bij de leerlingen van Mariagaard!

Eén van de belangrijkste oorzaken van het Kwatrechtse verkeersinfarct is de slechte synchronisatie van de verkeerslichten aan het kruispunt van de Brusselsesteenweg met de Zuidlaan en Oosterzelesteenweg.

Weggebruikers komende van de Zuidlaan

hebben amper 40 seconden groen licht, een equivalent van 12 tot 15 wagens die de grote oversteek kunnen maken. Maar de overstekers die als bestemming het tuincentrum Aveve, het Frunpark of het benzinestation van Texaco hebben, moeten meteen weer linksaf, door de file op de Oosterzelesteenweg richting Wetteren.

Dat lukt niet meteen waardoor ze op hun

beurt de file achter zich in de richting van de E40 ophouden.

Wie de oversteek niet haalt, kan een volgende groen licht verwachten na 3 minuten. Deze situatie geeft files op de Zuidlaan die variëren van 200 tot 800 meter. In het slechtste geval bevindt de de staart van de file zich aan DWF Drinks. Wie achteraan in de file geparkeerd staat, mag ruim 20 minuten aan zijn reistijd toevoegen.

De file resulteert ook in het beruchte sluipverkeer: menig automobilist zoekt een alternatief via de Biezeweg en het industriepark om vervolgens via de Brusselsesteenweg (richting Aalst) het kruispunt te naderen met het hoopvolle vooruitzicht dat het licht hier 1 minuut op groen blijft. Een gelijkaardig alternatief bestaat erin het kruispunt vanaf de overkant te trotseren, via de sluipwegen Moeregem, Heidestraat en Lambroekstraat, wat in een luttele tijdswinst resulteert.

Een alternatief dat aan populariteit wint, is om via de Kleine Wetterstraat, via de wijk Blauwe Paal en de aanpalende wijk Bourgondisch Kruis naar de Voorheide te rijden. Vanuit de Voorheide, amper 100 meter van het kruispunt, probeert men dan in de kop van de file te penetreren wat gepaard gaat met veel obscene gebarentaal en agressief bumperkleven van bestuurders die wel netjes in de file bleven.

Dagelijks rij ook ik vanaf het Gemoedsveld naar de Voorheide, wat de enige logische weg is om de wijk te verlaten, om zo de Zuidlaan te dwarsen en me in de file naar de Oosterzelesteenweg te voegen. Krijg je de opportuniteit van een meevoelende bestuurder om in te voegen, wat zelden voorkomt, dan smelt je kans als sneeuw voor de zon als het verkeer van de Oosterzelesteenweg komt aangestormd.

Als je het er niet op waagt, dan klinkt een nerveus claxonconcert van diegenen die achter jou staan aan te schuiven.

Uiteindelijk ben ik met mijn werkgever

overeengekomen dat ik pas tussen 9 en half 10 ’s morgens naar het werk vertrek om zo het grootste fileleed op de Zuidlaan te vermijden, of dat ik van thuis uit werk.

Ik besef dat niet iedereen zich zo gelukkig mag prijzen.

Maar ondertussen blijft de ellende niet beperkt tot werkdagen. Door de uitbreiding van de commerciële activiteiten aan de Oosterzelesteenweg, is het ook op zaterdagnamiddag een zenuwslopende onderneming geworden om in of uit de wijk Bourgondisch Kruis te komen.

Verkeersdrukte wordt probleem voor hulpdiensten Hendrik De Rijcke woont in Massemsesteenweg.

Hij is zelfstandig fotograaf voor onder andere Het Nieuwsblad, maar ook brandweerman in Wetteren.

houden als ik opdrachten vastleg. Al sta ik natuurlijk wel vaak stil op een dag. Als ik kan, mijd ik de rotonde aan de N42, net als de richting naar de E17. In en uit Wetteren geraken is gewoon niet meer te doen met de wagen.

Maar het verkeer baart me toch de meeste zorgen als lid van de vrijwillige brandweer van Wetteren. De files dreigen namelijk een probleem te worden voor het algemeen belang. Als ik een oproep krijg in de spitsuren, tussen 16 en 18 uur, moet ik al veel geluk hebben om van mijn oprit te geraken. De auto’s staan hier op de Massemsesteenweg aan te schuiven vanaf de Maelbroekstraat. Als ik er eenmaal tussen geraak, kost het me nog dertien minuten om in de kazerne te geraken. Zelfde probleem

voor de brandweermannen die over de Scheldebrug moeten komen - terwijl we bij een acute interventie verwacht worden op zeven minuten ter plaatse te zijn.

Momenteel offeren zelfs een aantal ambulanciers hun rust op als ze van permanentie zijn. Een uur voor de spits zitten ze ’s morgens reeds in de kazerne te wachten.

Zo zijn ze zeker dat ze geen kostbare minuten verliezen als ze moeten uitrukken.

Ik hou mijn hart vast als ze aan de werken op de Massemsesteenweg beginnen en de files hier nog langer worden.

De knelpunten in Wetteren zijn gekend, dus daar kan ik als fotograaf rekening mee ¿kwets • mei 2008 • 27

+%5+%.3 s $2%33).'3 s )."/57+!34%. s 4/4!!,).2)#(4).'

KEUKENS Paepestraat 117 9260 Wichelen Tel. 052.42.85.99 Fax 052.42.85.93

.5 25 ./' )KE %2% UZ E grote baan LEDE-WICHELEN Open alle dagen van 9.30 - 12 u. en van 13.30 - 18 u.

Gesloten op woensdag en zondag

N Zéér sterke prijs/kwaliteit N Zéér vriendelijk onthaal N Totaal vrijblijvende prijsofferte N Alle topmerken toestellen N Duizenden mogelijkheden N Alle maatwerk voor schuifdeurkasten, badkamermeubelen, bureau, enz...

N Eigen plaatsingsdienst

Volledige afdeling DRESSINGS & SCHUIFDEURKASTEN K UNIE E IN D EK E STR ¿kwets • mei 2008 • 28

www.qualitas-keukens.be

¿kwets • mei 2008 • 29

Kampioenenmatch op

In de Veldakkerwegel ligt de parel van ten-Ede, het rood-gele epicentrum waar FC Edeboys de kampioenstitel in vierde provinciale B vierde. Begin april kreeg de ploeg zekerheid over de titel, uitgerekend na een overwinning tegen Westrem. Een onderdompeling in het feestgedruis.

Dat 7 april een speciale dag is in Wetteren ten-Ede zie je aan de rijen geparkeerde auto’s rondom de Veldakkerwegel. ‘Ik ben er zeker van dat commissaris Vercruyssen vandaag zal controleren’, klinkt het laconiek. Tweehonderdzeventig betalende toeschouwers zijn er die middag. Met de spelersvrouwen, bestuursleden en sponsors bij, komt het toeschouwersaantal in de buurt van 350. Een imposante opkomst voor een vierde provincialer. ¿kwets • mei 2008 • 30

ten-Ede

De spelersvrouwen, een vrolijke en giechelende bende die zich voor de gelegenheid heeft uitgedost als cheerleaders, verwelkomen de toestromende toeschouwers. Ze hebben ook spandoeken gemaakt en als je dat wil schminken ze je. Stuk voor stuk acties die op touw gezet zijn door Agnes van café ‘t Safierken, Punaise voor de vrienden.

Onder de tribune aan het veld verzamelt de spionkop van de Edeboys. Vele jonge supportertjes hangen over de omheining om hun favoriete spelers aan te moedigen. De ouderen staan wat verder, tegen de achterste wand. Op een horizontale steunbalk die op schouderhoogte over de hele lengte van de tribune loopt, staat al menig leeg bierflesje. Dan komen eindelijk de spelers het terrein opgelopen, de supporters verdrijven de immense spanning al toeterend, ratelend, trommelend en roepend.

28 minuten lang gaan de boys vruchteloos op zoek naar een doelpunt maar dan is het raak. Fredje Bogaert scoort. De tribune davert, de harde kern wordt bedolven onder confetti en de spelers rennen naar hun fans. Volgens voorzitter Peter Van Hoecke is Bogaert een bepalende speler: ‘Fred kan het verschil maken. Hij scoorde al zo’n 25 keer dit seizoen, hoewel ook Hanssens (21 treffers) en De Lassasie (19 goals) er al een pak maakten!’

Er hangt feest in de lucht maar voor een ontlading is nog te vroeg. De schrik voor een gelijkspel stelt de zenuwen op de proef. Het nagelbijten en roken gaan in overdrive. De Edeboys zijn in de eerste helft een paar keer in buurt van de 2-0, maar stoten steeds op de sterke keeper van Westrem. Het drijft vele rood-gele supporters tot radeloosheid. Stoemen uil is het

enige publiceerbare scheldwoord. Ook op het veld neemt de nervositeit toe en beide ploegen verzamelen onnodige kaarten.

‘Het is dan ook nog een jonge bende hé’, klinkt het vergoelijkend op de tribune.

Angst, frustratie en verlossing Tijdens de rust slaat de harde kern pils in.

De supporters speculeren en discussiëren over het vervolg van de match, maar iedereen blijft optimistisch. De spelers komen de kleedkamer uit voor waarschijnlijk de langste 45 minuten van hun carrière. TenEde blijft aanvankelijk de betere ploeg, maar Westrem komt steeds gevaarlijker opzetten. Met de frustratie groeit de rij lege pilsjes op de steunbalk van de tribune. Er hangt een doelpunt in de lucht, maar dan wel voor de bezoekers.

Supporters beginnen te morren, spelers twijfelen. Er wordt bij beide ploegen verbeten gespeeld, wat resulteert in twee uitsluitingen voor Westrem. De rood-gele supporters onthalen de rode kaarten op luid applaus. Met twee man meer op het veld is Edeboys terug baas. Een paar grote kansen worden tot wanhoop van alles wat rood en geel is, gemist. Vijf minuten voor het eindsignaal scoort Stefan D’Hollander de verlossende goal: zijn elfde van het seizoen. De spelers gaan door het dak en vieren de goal van de zekerheid voor de tribune. Het volksfeest barst in alle hevigheid los: flesjes breken, toeters knallen en confetti vliegt in ‘t rond. De laatste vijf minuten worden een zegetocht voor de rood-gele cavalerie. Het eindsignaal van de scheidsrechter is het beginsignaal van een volksfeest zoals dat alleen in Ten-Ede kan.

Supporters en spelersvrouwen vliegen hun helden om de hals. Enkele fans steken een klein Bengaals vuurwerk af, rookbommen

worden op het veld gekegeld en het sneeuwt confetti. De champagneflessen knallen en de spelers trakteren iedereen op een douche van sprankelend schuim.

‘FCE’ weergalmt het tot ver over de velden van Ten-Ede. De spelers hijsen trainer Peter Ringoet op de schouders en geven hem een ererondje voor de tribune. De supporters roepen luidkeels felicitaties.

Bescheiden Weer met de voeten op de grond blijft Ringoet bescheiden over zijn aandeel in het kampioenschap. ‘De trainer is maar een kleine schakel in de volledige kern die een ploeg vormt.

Ik heb een jonge en voetballend sterke ploeg in handen gekregen. Mijn taak was om die goed te laten functioneren en daar ben ik voor de volle honderd procent in geslaagd, mede door mijn ervaring van bij de jeugd van Lokeren.

Daar ligt dan misschien mijn verdienste.’

Maar ook ook voor Ringoet was het bibberen tot het einde: ‘Ik ben er eigenlijk nooit gerust in geweest, voetbal blijft onberekenbaar. Een gelijkspel was hier ook mogelijk geweest, want Westrem is komen strijden met alle middelen die het heeft, waarvoor mijn felicitaties. En net omdat we een heel jonge groep hebben, was door de druk onze terugronde van dit kampioenschap net iets minder.’

Dan wordt het feestgewoel plots even onderbroken door een moment van stilte voor de eind vorig seizoen overleden ploegmakker, Bruno Bekaert. ‘We waren vorig jaar al heel dicht bij de titel, maar naar het einde toe was het allemaal wat minder, de lust was weg’, vertelt voorzitter Van Hoecke. ‘Het plotse overlijden van Bruno heeft heel zwaar op deze groep gewogen.’

In de kantine gaat het feest verder, er is bijna geen doorkomen aan. Iedereen wil zijn

Triomferend FC Edeboys wil met jeugdopleiding beginnen

¿kwets • mei 2008 • 31

Kampioenenmatch op

helden feliciteren. Het gerstenat vloeit en het clublied wordt ingezet. De dj vermaakt het publiek met gouwe ouwe platen en ondanks het drukke gewoel zien sommigen de kans om even het beste van zichzelf te geven op de dansvloer. Er wordt omhelsd en gekust, gelachen en ... geschoren.

Kaalkoppen Eén voor één druppelen de spelers de kantine binnen met een kale kop. Een weddenschap zo blijkt. Met hun glad geschoren schedels lijken ze nog meer te stralen van geluk.

¿kwets • mei 2008 • 32

ten-Ede

Volgend seizoen zullen de jongens er de al dan niet kale hoofden moeten bijhouden, want de ambitie van de voorzitter is niet min: ‘Komend seizoen willen we rond de zevende plaats eindigen, of toch op zijn minst in de linkerkolom, om zo uit de degradatiezone weg te blijven. Met ons huidige potentieel en met onze zeven versterkingen is dat zeker haalbaar’, verduidelijkt hij.

Ook volgens trainer Ringoet gaat Edeboys een rustig seizoen in derde provinciale tegemoet. De voorzitter kijkt steeds naar boven, maar hij beseft toch dat derde

provinciale het maximum is voor deze club.

‘Voor tweede zitten we té beperkt qua financiële middelen, accommodatie en jeugd’, weet Van Hoecke.

Edeboys heeft namelijk enkel een duiveltjesploeg. ‘Andere streekploegen hebben het voordeel dat ze ieder jaar zo’n twee spelers kunnen laten doorstromen naar het eerste elftal, wij hebben dat voordeel niet.’

Toch wordt daar volgens Van Hoecke aan gewerkt, met onlangs nog een jeugdstage en een info-avond.

Werken, dat zullen de meeste Edeboys en hun trouwe supporters maandag niet doen, want Punaise nodigt via de geluidsinstallatie iedereen uit voor een kampioenenparty in haar café. Het rood-geel zal schitteren in de nacht en zelfs om het hoofd van Felix Beernaerts. Enkele kinderen spelen in de confetti en trappen nog een balletje.

Binnenkort begint de club een nieuwe jeugdopleiding. Dat Standaard zich maar al schrap zet.

Arne Prové & Wannes Verstuyft / Foto’s Didier Verbaere

¿kwets • mei 2008 • 33

Volksopbeuring is superieur Koninklijk Fanfare-Orkest Volksopbeuring Massemen behaalde op zondag 6 april in cc Nova de superieure graad in het Provinciaal Subsidietoernooi. Deze titel bewijst de uitzonderlijke capaciteiten van deze landelijke muziekorganisatie, maar is ook belangrijk op financieel gebied.

Toch gaat de gemeente niet meteen dieper in de buidel tasten.

Volksopbeuring bevindt zich momenteel als enig Oost-Vlaams fanfare-orkest aan de top. De glans van hun prestatie werd onderstreept door een staande ovatie op het toernooi, waarmee de talrijk aanwezige muziekkenners hun waardering tot uiting brachten.

Gelukstranen stroomden overvloedig.

Groot, groter, grootst Om de superieure graad te behalen moesten twee muziekstukken uitgevoerd worden, waarvan één verplicht en één keuzestuk.

Niflheim, een begrip uit de Germaanse mythologie dat Dodenrijk betekent, werd gecomponeerd door Wouter Lenaerts. Het gedicht, waarop de muziek werd gebaseerd, vertelt het verhaal van een apocalyps veroorzaakt door een nucleaire ramp. De enige overlevende zoekt tevergeefs naar lotgenoten, maar ook naar het waarom…

In de vibrafoon klinken doodsklokken.

Uiteindelijk herhaalt de muziek het klagende hoofdthema en als een onafwendbaar noodlot stevent ze af op een furieus slot.

Als keuzestuk opteerde Volksopbeuring voor Excalibur van Jan Van Der Roost. De titel verwijst naar het zwaard van de legendarische Koning Arthur. Inhoudelijk is het stuk veeleer sfeerscheppend dan verhalend.

Muzikaal-technisch eist het veel van elke instrumentengroep door de wisselende ritmiek. Het stelt ook meer dan eens het uithoudingsvermogen van de uitvoerders op de proef .

Volksopbeuring mocht zich eerder al ¿kwets • mei 2008 • 34

Nationaal Kampioen in ere-afdeling (Leuven, 2003) en Vice Wereldkampioen 2de divisie Wereld Muziek Concours (Kerkrade, Nederland, 2005) noemen. In juli 2009 zijn ze kandidaat voor het wereldkampioenschap te Kerkrade, tenminste als ze door de selectie geraken.

Klein naast groot Voor een dergelijke prestatie zijn drie ingrediënten van onschatbare waarde: de professionele aanpak van dirigent Diederik De Roeck, het koppig organisatietalent

In juli 2009 is het fanfare-orkest kandidaat voor het wereldkampioenschap te Kerkrade, tenminste als ze door de selectie geraken. van voorzitter Remi Van Bellegem en zijn bestuursleden, en de passie voor muziek van alle muzikanten. Volksopbeuring telt momenteel zo’n 70 muzikanten, van wie sommigen heel wat kilometers rijden om in Massemen te musiceren. De familie Laveren komt uit Zelem bij Diest. Vader is professor economie aan de Antwerpse universiteit en speelt bugel, Annelies euphonium, Frederik, tevens webmaster, solo-bugel, en hun moeder Margot, die vorig jaar overleed, speelde bariton.

Voor de lange-afstandsmuzikanten ligt de aantrekking van Volksopbeuring in het kwalitatief hoge niveau van het fanfare-orkest.

Meestal verloopt de kennismaking via internet, maar wie ooit lijfelijk verzeild geraakt in de gezellige sfeer van het Massems

repetitielokaal, blijft er hangen. Muziek mag dan wel de passie zijn, de familiale sfeer staat garant voor de eenstemmigheid waarmee amateurs en professionelen de noten en achteraf de drankjes laten klinken.

Volksopbeuring houdt de blik ook voortdurend op de toekomst gericht. Drie jaar geleden begon een project om de kleinste muziekliefhebbers van jongs af de toonladder te laten bestijgen, en hen enthousiast te maken voor blaasmuziek. Francine Van Alboom maakt hen in het eerste jaar warm voor notenleer, Inge Leys en Cindy Van Caelenberghe verzorgen op een speelse wijze de eerste initiatie en daarna komt dirigent De Roeck zef lesgeven.

Superieur of middelmatig, iedereen gelijk Maar behalve doorstroming van jong muzikaal talent, zijn ook centen belangrijk.

Een goede klassering op provinciale toernooien levert een evenredige subsidie van de provincie op. Naast de twee briefjes van 50 euro, de jaarlijkse basissubsidie die het fanfare-orkest ontvangt van de gemeente Wetteren en die door één zachte ademtocht van de bugelsessie worden weggeblazen, ligt voortaan dus een iets guller bedrag van de provincie. De gulheid van de bestendige deputatie is afhankelijk van het aantal punten. 120 is het maximum, net als op de Belgische snelwegen. Als beste fanfare-orkest van Oost-Vlaanderen kan Volksopbeuring dat maximum helaas niet overstijgen, zelfs al geeft het plankgas.

Dat elke erkende culturele organisatie in Wetteren over dezelfde kam wordt geschoren voor de basissubsidie van 100 euro (tweemaal een boete voor een kleine snelheidsovertreding), lijkt op het eerste zicht een eerlijk principe. Dat elke vereniging daarnaast ook gebruik kan maken van een aantal faciliteiten en dat bijzondere projecten in aanmerking komen voor extra financiële steun, is lovenswaardig. Maar als we de

vergelijking maken met de gemeentelijke subsidiëring van sportclubs stuiten we toch op een merkwaardig verschil, zo merkt voorzitter Remi Van Bellegem fijntjes op.

Van Bellegem, tevens Open-VLD-schepen: ‘Ik heb met schepen Lieve De Gelder het probleem al eens besproken, maar concrete voorstellen zijn nog niet geformuleerd. Toch hoop ik ook in Wetteren op erkenning als beste fanfare van Oost-Vlaanderen en een navenante subsidiëring. De kruik van ongenoegen loopt over als ik het vergelijk met de subsidies aan de sportverenigingen.’

Lieve De Gelder, schepen van cultuur (CD&V), spreekt haar appreciatie uit voor de prestaties van Volksopbeuring. ‘Maar subsidie koppelen aan appreciatie is momenteel niet mogelijk binnen ons subsidiereglement. Er bestaat terzake een reglement dat na advies van de raad voor cultuur door de gemeenteraad is gestemd. Een eventuele bijsturing moet de geëigende weg volgen en de toepasbaarheid moet worden getoetst. Aangezien de raad voor cultuur pas in januari opnieuw is samengesteld is dit nog niet ter sprake gekomen.

Momenteel krijgen de door de raad voor cultuur erkende organisaties behalve de basissubsidie ook zeer veel faciliteiten, zoals het gebruik van gemeentelijke infrastructuur, gratis fotokopies en een uitleendienst met gedifferentieerd tarief. Vorig jaar ging ook nog eens 12.500 euro subsidie naar uitzonderlijke projecten ingediend door de erkende verenigingen. Niettemin moet er mijn inziens naar een mogelijkheid gezocht worden om uitmuntendheid te honoreren.

Daarom zal ik dit op de agenda brengen van de raad voor cultuur.’

Ludwine Versporten / Foto’s Didier Verbaere Op 17 mei zetten de Kopernootjes om 19.30 uur de deuren van het muzieklokaal op het Dorp van Massemen open voor alle geïnteresseerden. ¿kwets • mei 2008 • 35

Varili gaat de hardere toer op met extra gitarist

Varili, een stel jonge muzikanten uit Laarne en Wetteren, was één van de bands die het mooie weer maakten op het Oost-Vlaamse Rock Concours.

Ze serveren frivole pop, sedert kort overgoten met een spicy gitaarsausje.

Na hun live opname in d’Oude Wasserij spraken we met Sam en Bert Van Renne, het muzikale hart van de band, en hun nagelnieuwe gitarist, Sam Van Heddeghem.

Varili live at the Oude Wasserij. Het lijkt toch wat vroeg voor een nog prille band. Een groot live-project blijkt ook niet meteen de ambitie van Varili te zijn. ‘We gaan binnenkort een full cd uitbrengen, waaraan ¿kwets • mei 2008 • 36

we eventueel enkele live nummers gaan toevoegen als bonus tracks’, legt Bert Van Renne uit. ‘We hebben ook behoefte aan promotiemateriaal voor organisators. En vooral, we wilden zelf ook wel eens horen hoe we live klinken. Het is gewoon een nieuwe stap in het bestaan van de band.’

‘We willen nu vooral veel spelen, zonder iets te forceren’, voegt Sam Van Renne daar aan toe. ‘We zien wel waar we uitkomen.

Volgende week nemen we op in de Hype Studio in Mechelen (veelbelovende ‘subtoppers’ doen hun recordings daar, PDK), en we gaan ook nog een videoclip opnemen.’

Jullie songs zijn vrij speels opgebouwd en moeten het hebben van leuke refreintjes en fragiele rustmomenten. Al eens

aan een producer gedacht om dit wat in te tunen?

Sam VR: (overtuigd) Nee, niet echt, we doen alles zelf. Er is niemand die zegt wat we mogen of kunnen spelen en wat niet. We willen dat niet. We gaan de cd ook in eigen beheer uitbrengen, en gaan proberen hier en daar een klein festival mee te pikken.

Jullie zijn een buitenbeentje in rocklandschap. Jonge bands kiezen meestal voor het serieuze, geladen werk. Varili gaat daarentegen voor het betere levenslied?

Sam VR: Ja, eigenlijk wel. We springen er wat tussenuit. Maar die melodietjes spoken gewoon door mijn hoofd en ze moeten er uit. Het leunt ook aan bij de invloeden die

we van thuis meekregen, van Daddy Varili, onze grote sponsor trouwens. The Beatles, Randy Newman, Neil Young en dergelijke.

De atmosfeer die rond dat soort muziek hangt is thuis steeds latent aanwezig. Het is absoluut niet uitzonderlijk dat iedereen daar voortdurend loopt te zingen! Ikzelf luister nu vooral naar Death Cab for Cutie en vooral ook Jack Johnson. De muziek van deze laatste beschouw ik momenteel als mijn grootste inspiratiebron.

Bert: Vroeger was ik meer met punk of hardere rock bezig. Genre Blink 182 of Pinback.

Maar toen ik een paar jaar geleden op reis vertrok, heb ik mijn broer eerst nog een sms gestuurd met de vraag om samen eens iets te doen. Toen ik terug kwam, zijn we begonnen. Aan ons tweede project trouwens, want we zaten vroeger samen in het kinderkoor!

Dus ja, levensliedjes. Vooral over vrouwen.

Of alweer over vrouwen, zoals Sam soms zegt. Onlangs deed ik zelfs mee aan Schrijf er maar één, de Radio 2-wedstrijd voor nieuw singer-songwriterstalent in de provincie.

Sam VR: Maar we zijn geen Tien-om-teZien-band, hé, laat dat duidelijk zijn.

De breekbaarheid van jullie songs wordt perfect ingevuld door de ritmesectie, de piano van Sam en jouw gitaar. Waarom dan toch nog die tweede gitaar?

Bert: Wel, ik zag het eerst ook niet echt zitten. Maar ik moest wat te veel met mijn bakjes en knopjes bezig zijn op het podium.

Dat brak de sfeer. Met een extra gitarist kan ik me meer toeleggen op de zang. En het mocht allemaal wel wat vuiler klinken, zo leunen we ook meer aan bij het iets hardere werk dat vooral op Studio Brussel aan bod komt. Ook voor ons imago op de podia van de kleinere festivals zal het geen kwaad kunnen.

Sam VR: We misten live de overtuigingskracht die we op cd wel hadden. Zo mochten er wat meer riffs in, zonder de essentie van de melodie te verliezen. Dus zochten we een creatieve geest die complementair is, zowel

met de songs als met de bandmembers.

Sam, ging je direct akkoord om naast Miss Steak aan een tweede project te beginnen?

Sam Van Heddeghem: Weet je, bij Miss Steak ben ik de spilfiguur en doe ik mijn goesting zonder met veel andere factoren

rekening te houden. Bij Varili voel ik me freelancer. Ik moet me aanpassen aan wat er reeds is neergezet, de songstructuren die Sam en Bert creëren. Maar dit voelt absoluut niet aan als een nevenproject, ik beschouw het zelf als twee evenwaardige delen.

En is jouw invloed al voelbaar?

Sam VH: De songs klonken soms wat te braaf. Het feit dat ze zeer melodisch zijn, deed ze soms goedkoop overkomen. Voor mij was dit een ander genre, ik kan het nog steeds vanop afstand bekijken. Bij Varili stel ik mezelf voortdurend de vraag wat Mauro met zo’n nummer zou aanvangen. Het hoekige, meer gewrongen gitaarspel kan een meerwaarde zijn voor de songs.

En nu kiezen: live op Werchter met Miss Steak of met Varili?

Sam VH: (lacht geforceerd) Smerige vraag!

Het zal haalbaarder zijn met Varili, vanwege de toegankelijkheid en het gevoel van de songs, maar live kan Miss Steak een publiek wel in vuur en vlam zetten. Dat kan Varili niet. Nog niet.

Daar heb je je mooi uitgepraat.

Piet De Keulenaer / Foto’s Sander Franck

¿kwets • mei 2008 • 37

Gepeperd

Column

Symfonie met eersteklas ingrediënten

Wetteren,

Naar eigen zeggen kan men in Bistro ‘t Giezeveld terecht voor ‘de betere pasta’s, salades en de fijnere gerechten zoals fetuccine met scampi, stoofvlees op grootmoeders wijze, kabeljauwhaasje of lamskroon’.

Waar of niet waar, feit is dat deze zaak zich van bij haar opening kan verheugen in een zeer loyaal cliënteel. Feit is ook dat Wetteren-Noord verstoken is van een toegankelijke brasserie.

De nagelnieuwe bistro staat plompverloren in een woonwijk hetgeen de nodige parkeeroverlast met zich meebrengt. Het gebouw in L-vorm oogt ruim en modern met grote vensters, donkere plavuizen en de obligate chocoladekleuren. Vooraan zit men tamelijk dicht op elkaar. Hier koketteren dames uit de betere kringen, bij een salade en een fles spuitwater, met onderwerpen als de BMW-parkeerhulp, botox en brasilian wax. Achteraan zit men iets ruimer en vinden vaak feestjes plaats.

Hoewel bistro een Russisch leenwoord is dat snel betekent (een erfenis van de Russische bezetting van Parijs in 1813), duurde het geruime tijd vooraleer we bediend of zelfs maar opgemerkt werden.

Grif, de zaak zat stampvol en het personeel bleek uiteindelijk de vriendelijkheid zelve.

Tussen de voorgerechten troffen we onder meer een Glaasje Cava met hapjes en Zacht gerookte zalm met toast aan, maar onze keuze ging uit naar de huisbereide garnaalkroketten (€ 9). Terecht, want deze schotel stelde geheel tevreden, al had wat meer gefrituurde peterselie wel gemogen.

Als hoofdgerecht kozen we de salade van het huis (€ 18), een symfonie van lekkere maar ongezonde luxe-producten zoals ganzenleverpastei en gamba’s. ¿kwets • mei 2008 • 38

Merkwaardigerwijze werden deze en andere salades standaard opgediend met frieten, hetgeen de zelfverloochening van de burgervrouwen van daarstraks in een ander perspectief plaatst. De salade zelf was voortreffelijk en men had duidelijke eersteklas ingrediënten gebruikt. Ook de côte à l’os aan de tafel naast ons oogde bijzonder smakelijk hetgeen desgevraagd bevestigd werd.

De wijnkaart is no-nonsense met een selectie voornamelijk onbekende wereldwijnen die geen pijn doen in de portemonnee, een algemene trend in de horeca. Inzake wijnadvies en -etiquette kan het jonge bedieningspersoneel wel nog enige scholing gebruiken, maar een kniesoor die daarover zeurt.

Met dergelijke sterke troeven gaat Bistro ‘t Giezeveld een succesvolle toekomst tegemoet, vooropgesteld dat veldwachter en boze buitenlieden de links en rechts gedumpte karossen ongemoeid blijven laten.

Hannah Cremer Bistro ‘t Giezeveld, Gransveldestraat 8, 9230 Wetteren (T 09/330 94 32). Woensdag en donderdag gesloten.

Als Eiffel zijn toren op de Vennemansdriesch had gezet, of als de Mayflower gestrand was in de meander van den Ham, dan was het Wetteren wellicht anders vergaan. Niet bescheidenheid maar eerlijkheid dwingt ons te erkennen dat onze gemeente niet echt een mondaine metropool geworden is.

Daar kunnen excuses voor ingeroepen worden. Nauwelijks natuurlijke troeven: een markant gemis aan edele metalen in de ondergrond, nikske olie, nikske gas. Daarnaast heeft onze streekte niet echt trekpleister-allures: een schrijnend gebrek aan palmstranden, watervallen, koraalriffen, vulkanen, canyons, gletsjers, jungles en woestijnen springt hierbij in het oog.

Dat Wetteren ooit een heerlijkheid geweest is kan alleen aan de bedenkelijke smaak des heeren te wijten zijn. Voor een kuuroord of vakantiebestemming is het klimaat té klote en bedevaarders hebben hier sowieso niets verloren. Geen roemrijk verleden, de groten der aarde werden steevast elders geboren en de legendarische handelsroutes die vele grote steden tot welvaart en aanzien brachten lagen ver hier vandaan. De eerste kameel met oosterse kostelijkheden moet hier nog passeren. Zelfs TomTom weet de weg hierheen nauwelijks te vinden.

Door gewestplannen veroordeeld tot woon-werkzone in de schaduw van Gent, Aalst en Dendermonde, mogen we nog van geluk spreken dat niet iedereen gevlucht is. Kansarmoede heet dat. Tot de volgende ijstijd zijn onze contreien gedoemd tot de middelmaat. Jan met de Pet en Marie Modaal. Een Mekka voor werkvolk, kleine zelfstandigen, ambtenarij, steuntrekkers, kansarmen, grijze muizen, bergvolk, noem maar op.

Statistieken bevestigen: lage inkomens, hoge werkloosheid, vergrijzing.

zijn cafés, zijn sozzen Dit oord is voorbestemd tot het herbergen van het proletariaat. En laat het nu net de herbergen en proletariërs zijn die het vandaag laten afweten. Cafés vallen als vliegen, en aan de de malaise bij de socialisten te zien is het proletariaat ver te zoeken. Deze poesta is de kweekbodem bij uitstek voor donkerrode revoluties, de natte droom van Fidel. Op onze markt had het Kremlin kunnen staan. En zie: de sozzen hebben welgeteld één (1) vertegenwoordiger in de gemeenteraad.

Toegegeven, sedert Jaak is er nog nauwelijks charisma in de rangen geweest. Een soz met kloten had wat verschil kunnen maken. Een Van Acker, een Di Rupo, Spitaels of een Mathot, daar mag al een reukje aan zijn, desnoods een rooie Gybels.

Maar dat excuus, noch de opkomst van groen, donkerblauw en pikzwart kan de linkse afgang niet verklaren. Er is meer aan de hand.

Ik heb er lang over nagedacht en volgens mij zaten die sozzen in die cafés. In Kneuten en Knoesels, Volkshuizen, Volksmachten en Werkmanshuizen (wat kan dáár ooit anders gezeten hebben?), in Unkerzakken en Houtekieten, Reisduiven en Geheimen, kantines van voetbalclubs, bars van cinema’s, Sportarena’s en Breugels, Zot’nHonden en Romantica’s, Zoete Citroenen en Luksafleksen, Jublamirs en Mimosa’s, Bascuuls, Blommekes, Reynaerden, Petakkers en VHW’s. Met krot en mot werden ze gesloopt.

Welke misdadig mastermind zit daar achter? De sozzen zijn er in gebleven of opgesloten in de grijze appartementjes die in de plaats kwamen. Maar sozzen hebben cafés nodig om soz(iaal) te zijn. Ze worden daar gevormd, ze planten zich daar voort. Lidl’s en Aldi’s deugen daar niet voor.

Je zal zien, op ‘de schonen dag van den eersten mei’. De rode drapeaus en de genoffels in de revers zullen alweer op twee handen te tellen zijn. Zeg nu zelf: waar naartoe voor en na de stoet, waar te schuilen voor zon en regen, waar bekomen van dorst en emotie, waar lief en leed delen, waar tsjeef en kapitaal verguizen en plannen smeden voor betere tijden.

Waar te dromen, waar te vieren? ...Wat te vieren?

W. uit W.

¿kwets • mei 2008 • 39

Kwetswoordraadsel 006/2008 Horizontaal 1. lekker baksel - gewicht • 2. Oostvlaming • 3. filmmonstertje – kleine of middelgrote onderneming • 4. rode kleurstof – International Bureau of Education • 5. Bijbelfiguur – Opus Dei Awareness Network • 6. van een Europese hoofdstad – scheikundig element • 7. jongensnaam • 8. lof – verkoping van boeken bij opbod • 9. muzieknoot – vestdeel • 10.getijde – scheikundig element • 11.Wetterse straatnaam • 12.Nederlandse gemeente – terbium (afk) • 13.haakspijker • 14.administratie (afk) - dwergchimpansee

Vertikaal 1. Wetterse schepen – havenonderdeel • 2. muzieknoot – elp – voorstelling • 3. geschiedkundige figuur – kaasstad • 4.

Piëmontse stad – lidwoord – mannelijk dier • 5. informatietechnologie (afk) – Bijbelse figuur – pers.vnwd – wereldbeker (afk) • 6. Zeelands dorp – stoot – Di Rupo • 7. de onbekende – dier – paardehaar – voegwoord • 8. populairste website in Nederland – terreurorganisatie – gedorste halmen • 9. giftige slangen – Engelse voornaam • 10.Wetterse straatnaam nachtspiegel

Bezorg voor 15/04/2008 het ‘sleutelwoord’ via onderstaande KWETS-strook aan : Klem De Gussem, Cooppallaan 32 Wetteren en win een boekenbon van 30 euro (STANDAARD BOEKHANDEL Stationsstraat 8) Als abonnee kunt U het sleutelwoord telefoneren (09/369.35.44) of e-mailen (klem@ kwets.be). De winnaar wordt geloot uit de juiste inzendingen.

Oplossing (kwetswoordraadsel én sleutelwoord) en naam van de winnaar in volgend nummer.

1

2

3

4

5

1

2

3

7

8

9

10

1 2

3

3 4

7

5 6 7 8

2

4

9 10

5

11 12

Sleutelwoord

6

1

13 4

5

6

7

14

6

Oplossing kwetswoordraadsel 05/08 Hor. 1. AFDASSEN 2. ARAR – TE – II 3. RESTAURANT 4. DASSENVELD 5. EKE – RTO – OO 6. NAAMLOOS 7. ES – UPS 8. PERNOD 9. DEMON – EIN 10. EIDEREEND 11. IN – NAHON 12. KOK – NOOI 13. EREN – ELK 14. MOLEN - SK Ver. 1. AARDEKEN – EIKEM 2. FREAK – DI 3. DASSEN – PEDIKEL 4. ARTS – ADEMEN – RE 5. AERA – ROR – EEN 6. STUNTMANNEN 7. EERVOL – EAN 8. AE – OUDENHOEK 9. INLOOP – IDOOL 10. UITDOSSEN - NIKS Sleutelwoord: PARVENU Winnaar: Carl De Clercq, Liefkenshoek 9, Wetteren

in samenwerking met Sleutelwoord kwetswoordraadsel 05/2008: Naam: ...................................................................................................................................................

Adres: ...................................................................................................................................................

Telefoon: .............................................................................................................................................

Stationsstraat 8, 9230 Wetteren - tel: 09/366.46.25 - fax: 09/366.70.23 e-mail: sb.wetteren@standaardboek.com ¿kwets • mei 2008 • 40

Balderop reuzegom Balderop, de buitenwipper.

‘Van de nieuwe zaken heb ik gehoord’, om maar eens een gewezen paus te citeren.

Rerum novarum, de talrijke katholieken onder onze lezers hadden het ongetwijfeld reeds begrepen, de classici ook wel. De klassieken, iedereen kent ze. Wie ze niet kent haakt nu beter af, of zegt minstens zijn Kwetsabonnement op. Balderop gaat choqueren.

1 mei. ‘Ontwaak, verworpenen der aarde’.

En dat op rerum novarum. Ontwaken is voor mij sowieso een hele opgave. Maar ik doe mijn best, verworpen als ik ben. Een koude douche en dan de straat op. In mijn rechterhand een paternoster en een groene vakbondswimpel, links een gebalde vuist de hoogte in. Dit is de finale strijd.

Geen liberaal die daar iets kan tegenover stellen, of ‘t zou het Frunpark moeten zijn.

Waar trouwens ook nieuwe zaken zijn, heb ik gehoord. Een seksshop onder meer.

Welke encyclieken gaan daarover geschreven worden?

Hoe dan ook, terdege vermomd struin ik door het Frunpark. Louter journalistiek, laat dit duidelijk zijn. Om niet al te zeer een vieze oude man te lijken, heb ik mijn wettelijke eega meegenomen. Op mijn verzoek om samen eens naar het nieuwe shoppingcenter te gaan, had ze me vreemd aangekeken. Ze vermoedde ofwel overspel

ofwel enige dementie. Om dit te ontkrachten, zei ik dat het om die nieuwe seksshop ging. Mijn liefste haalde haar schouders op en informeerde vervolgens naar de stand van mijn bankrekening. ‘Geen enkel probleem’, pochte ik, ‘Kwets betaalt de factuur’.

Wilde nachten ontrolden zich aan mijn door computerpixels geteisterd netvlies.

Eens aangekomen in het walhalla van de modale koopverslaafde ben ik mijn partner fluks kwijt. Terwijl zij een nieuw genre laarsjes staat af te rekenen, ben ik wanhopig bezig een of andere trillende tarzan tot bedaren te brengen.

Het vrije ondernemerschap, probeer dat maar eens een halt toe te roepen.

In de buurt van dit pretpark voor volle portemonnees en lege hoofden gaat een projectontwikkelaar een hotel laten oprijzen. ‘Otus’ gaat dit onding heten. Volgens de ondernemer in kwestie betekent ‘otus’ uil. Gelijk heeft hij. ‘Een uil staat voor wijsheid’, vervolgt die man in een lokaal blad.

Niemand die hem daarin tegenspreekt, we kennen onze klassieken, ik schreef het reeds.

Maar dan wordt het lachen: ‘Een uil zorgt ook voor de nachtelijke rust’, beweert die beunhaas. Sorry, doch hahaha! Een uil is een nachtdier, mijn beste. Een nachtelijke rover.

Geen muis is veilig op zo’n moment. Enfin, onze Brusselsesteenweg zal gouden zaken doen. En alsof dit nog niet volstaat is Otus

tevens een figuur uit de Griekse mythologie.

Otus was een goddelijke reus – in Wetteren kent men iets van reuzen - die zich onkwetsbaar waande en zich voorgenomen had de maagdelijke Artemis te verkrachten. Doch via allerlei vrouwelijk vernuft delfde onze vriend Otus het onderspit. Volgt er nog

iemand? In elk geval, de kans is klein dat ik ooit als verworpene der aarde in dat hotel zal ontwaken. God beware me.

Over God en zijn dienaars gesproken: een drietal uit Wetteren hield zich bezig met pastoors te overvallen. Alsof er uit een offerblok nog iets te rapen valt. Een beduimelde knoop en een overjaarse fles in de kelder, daarvoor doe je het toch niet. Ga eens naar mijn Frunpark, raad ik die kerels aan. Koop een paar propere schoenen, een deftig kostuum en ga solliciteren. Hoogste tijd voor een nieuwe encycliek annex revolutie.

Iedereen aan het werk, toch?

Balderop had beloofd te choqueren. Welnu, hier gaan we: onze reuzin weegt 79 kilo, volgens die ontluisterende wist je datjes. Zoiets zet je toch niet in een Wetterse Nieuwsbrief. Het gewicht van een vrouw is een groot geheim, ook van een reuzin.

In de volgende Kwets lees je het gewicht van onze vrouwelijke schepenen. Wist je dat onze breedbeeldfotograaf een en ander pijnlijk zal vastleggen.

Wordt vervolgd. Hopelijk niet gerechtelijk.

J. uit W. ¿kwets • mei 2008 • 41

Agenda Rerum-Novarum-toneel Zucht naar Kunst brengt een stuk over de gevolgen van spelen met vuur: Een ogenschijnlijke toevallige samenloop van omstandigheden. cc Nova om 20 u. (Ook nog op 2 en 3 mei)

Jamsession jonge bands Onder de titel confituur in de schuur wagen een zestal jonge muziekgroepjes zich aan een akoestische jamsession. Vanaf 14 u in de tuin van Kultuurschuur, Overbeke. Gratis

Open repetitie Kopernootjes De Kopernootjes, de jongerenopleiding voor koperblazers van Volksopbeuring, zetten om 19.30 uur de deuren van het muzieklokaal op het Dorpsplein 5A in Massemen open.

Jabeke-kermis Een heel weekend feest rond Den Angaar in de Lege Weg. Zaterdag om 14 u fietstocht met ‘s avonds barbecue. Zondag om 10 uur haantjeskaarting en American Cars Meeting, na de middag optreden Cocktail Trio en kinderactiviteiten.

Film Atonement Verfilming van Ian McEwans geniale roman door Joe Wright, met Keira Knightley en James McAvoy. 20 u in cc Nova. Toegang: € 6 . Wie voor de aanvang van de film een abonnement op Kwets betaalt (€ 25 voor 12 nrs), krijgt gratis een duoticket.

Volkse liederen uit Europa 5 Het Sint-Gregoriuskoor en het 04/0 mannenkoor Sint-Barbara uit Heusden brengen volksliederen uit de EU in de oorspronkelijke taal. In de kapel van Scheppers om 16 u

Sla het hele jaar De Volkstuin houdt om 20 u in het Kasteeltje de Warande een uiteenzetting over sla telen het hele jaar door. Alles vanaf het zaaien tot de oogst, ook over ziektes en ongediertebestrijding. Gratis

Bluesconcert The Mighty Bluetones, met frontman en zanger Hoboken Slim (Serge Roegiest), gitarist Little Jim Fenderix (Jimmy Hontelé), drummer Uncle T (Ken Hontelé) en (contra)bassist Tumblin Pete (Peter Roelofs), zijn te gast in d’Oude Wasserij.

Aanvang 21 uur. gratis

5 01/0

5 03/0

¿kwets • mei 2008 • 42

5 04/0

08/0

5

5 09/0

5 17/0

5 17/0

Film Ben X Vlaamse film over een autistische 2 jongen. Debuut van Nic Balthazar als filmregisseur, mat als acteurs onder anderen Greg Timmermans (Ben), Marijke Pinoy, Pol Goossen, Titus De Voogdt, Tania Van Der Sanden, Johan Heldenbergh, Jakob Beks en Peter De Graef. cc Nova om 20 u (€ 6)

9/05

OST BESTAAT 50 JAAR Volvo. for life

AUTOBEDRIJF OST Volvo erkend hersteller Zuidlaan 296, 9230 Wetteren, 09/369.16.21, karine@garageost.be WWW.VOLVOCARS.BE

¿kwets • mei 2008 • 43