J2 N6

Onafhankelijk Maandblad voor de vrije Wetteraar Jaargang 2lNR 6lmei 2009lâ‚Ź 2,5

Vlaams Parlement de Wetterse kandidaten voor de Vlaamse verkiezingen

Daisy De Coen stopt na een kwarteeuw met topvolleybal

Wetterse Leeuwen naar tweede klasse

POETSHULP met dienstencheques @domus

Waarom zou u poetshulp willen?

Omdat

Bel : 09 366 56 00 Ad Domus bvba Hoge Landweg 10 l 9260 Schellebelle www.domuscleaning.be

- poetsen op zaterdag niet leuk is, - strijken op zondag geen hobby is, - je meer tijd wil met de kinderen, - je dan eindelijk meer tijd hebt voor je hobby, - je gezin die levenskwaliteit verdient!

Welke VOORDELEN geeft @domus jou?

-

je mag zelf uw voorkeurdag bepalen, je hebt steeds dezelfde poetsdame op hetzelfde moment, wij zorgen voor vervanging bij afwezigheid en vakantie, wij geven ondersteuning aan de poetsdame op de werkvloer, wij onderwerpen al onze medewerkers aan een grondige screening, met meer dan 100 medewerkers garanderen wij een grote flexibiliteit, een korte wachttijd door een constante wervingsreserve!

Uw huidige poetsdame is niet ingeschreven?

Welke TAKEN mag de poetsdame doen?

- alle huishoudelijk poetswerk, - de ramen lappen, binnen én buiten, - kleine naaiwerkjes doen, - strijken en de was doen, - zij mag zelfs boodschappen doen.

wij kunnen uw ‘zwarte poetsdame’ inschrijven en regulariseren, de poetsvrouw is dan verzekerd tegen ongevallen en schade, je betaalt GEEN € 8 of € 10 meer maar slechts € 7,5 per uur. na 30% belastingsvermindering betaal je nog slechts € 5,25!

Indien er een ideale poetshulp in jou schuilt en je wenst een betere levenskwaliteit? Contacteer ons dan zo snel mogelijk.

Bel : 09 366 56 00 of 0477 96 37 35 - Je krijgt een vast contract van onbepaalde duur - Je hebt vaste klanten - Je hebt recht op vakantiegeld en je krijgt een eindejaarspremie

12-14

20-22

Kijk nu ook op kwets.be

10-12

Inhoud

MEI 2009

4-5

6

7

8-9

10-12 14-15 16-17

19 20-22 24-25 26-27 28-31

32-34 36-38

39

40

41

42

Beeldspraak: De Ronde raasde door het dorp Edito – Winnaar en Verliezer van de maand Kwetsuur: waarom lagen de werken aan het station stil?

Geen nieuwe kandidaten voor de concessie van De Warande Erfgoed: Louise Mieghem Jonge Wetterse topsommeliers Daisy De Coen stopt na kwarteeuw met volleybal Wetteren Toen en nu: het station van Kwatrecht Dossier Groen in Wetteren Is Standaard Wetteren klaar voor de sprong naar 2e?

Het Kunstkabinet: SuperVlieg in Massemen Kwetsstraat: de Wetterse kandidaten voor de Vlaamse verkiezingen Toeleveringsbedrijf Van Landuyt kaapt prijs weg Wetterse drummers slaan er op los Kwetswoordraadsel Wordt Elisabeth Herman de nieuwe Maria?

Wetterzooi Balderop

Hoofdredactie peter dirix Redactiecoordinatie Eric bracke, ann veeckman, GUY JOoRIS, ANKE VERSONNEN vormgeving cadero druk de canck advertenties Raf de graeve 0495/5214664 verantwoordelijk uitgever Piet de Keulenaer info info@kwets.be FOTOREDACTIE DIDIER VERBAERE CARTOONS Geert braeckman REDACTIEADRES VICTOR VAN SANDELAAN 134-9230 WETTEREN-REDACTIE@KWETS.BE ABONNEMENTEN piet de keulenaer 0496/572609-piet@KWETS.BE-WWW.KWETS.BE (€ 25 voor 12 nrs). verkrijgbaar bij wetterse dagbladhandels.

26-27

36-38 ¿kwets • mei 2009 • 3

beeldspraak WE WAREN EEN MOOI DORP VAN DE RONDE Op 5 april passeerde de misschien wel mooiste aller wielerklassiekers door de straten van het centrum.

Wetteren werd tot Dorp van de Ronde uitgeroepen en had dat voor een heel groot deel te danken aan de figuur van Achiel Buysse. Onder ruime belangstelling van nationale pers, gemeentelijke prominenten en nieuwsgierige liefhebbers overhandigde Vlaams minister-president Kris Peters in motardvermomming een ruiker bloemen aan Maria Buysse, weduwe van wijlen Achiel.

Foto D idier Verbaere

¿kwets • mei 2009 • 4

¿kwets • mei 2009 • 5

Edito Beste lezer, Fouten zijn niet goed te praten, maar menselijk.

In de Kwets van vorige maand zijn onnauwkeurigheden geslopen in het stuk rond De Rechtvaardige Rechters, en daarbij is het als auteur maar normaal mea culpa te slaan. Het verhaal van Maria De Roo is zeer complex, doch verdient een exacte weergave. Op onze website vindt u een reactie van Maria. Want ja, mevrouw De Roo is springlevend. Het weekblad Humo meende nochtans anders te vermoeden. Ook een foutje.

Intussen kabbelt het leven verder en komen de verkiezingen naderbij. Ik ben geen opiniepeilingmens en weiger doorgaans vellen te verkopen voor beren zijn geschoten. Je zal mij nooit strooifolders zien uitdelen voor ik weet dat mijn fuifje zeker doorgaat, laat staan dat ik affiches zou plakken met mijn tronie op voor ik zeker weet dat ik die tronie in de strijd zal mogen werpen. Walter Govaert wel. Fier zoefde zijn rode bus door het Wetterse, getooid met plakkers waarop hij als een soort Wetterse Ulla poseert aan de zijde van copain Jean-Marie Dedecker. Maar wat bleek?

Jean-Marie gooide zijn Wetterse poulain zonder al te veel respect van de tatami. Heeft hij misschien een privé-detective aan het werk gezet?

Berlare-Wetteren, twee vliegen in één klap? De verwarring werd nog groter toen bleek dat JeanMarie ons Wetters stemmenkanon dan toch op zijn verkiezingslijst zou opnemen. Enfin, op 9 mei moeten de definitieve verkiezingslijsten worden ingediend. Dan pas zullen we weten of Govaert een plaatsje krijgt. En of hij is gezwicht om zijn Respect te laten sterven en helemaal LDD te worden. Want dat vraagt Jean-Marie. ’t Is trouwens te hopen dat Walter niet in hetzelfde hokje moet stemmen als Boudewijn Bouckaert, de aangespoelde Wetteraar die de LDD-lijst trekt. Het is namelijk een publiek geheim dat beide liberalen moeilijk door één deur kunnen. Stel u voor: een vechtpartij aan de poorten van een stemlokaal tussen Boudewijn en Walter! Spektakel verzekerd. Verdorie, ik begin zowaar uit te kijken naar 7 juni.

Peter Dirix ¿kwets • mei 2009 • 6

Winnaar en Verliezer van de maand Winnaar:

Verliezer:

Wetteren heeft haar titel van Dorp van de Ronde met verve gedragen. De doortocht van de Ronde van Vlaanderen verliep in een uiterst aangename sfeer. De Wetteraars zetten allerlei initiatieven op zoals tentoonstellingen, optredens op de Markt, het coureursbrood van bakkerij Braeckman en het rondelied van CBS, Snowhites en Joris Van Heddeghem. Achiel Buysse keek vanop de kerk toe en zag dat het goed was.

Kwets verfilmde de dood van Dimi Thompson en coverde de ronde voor wielertoeristen. Beide filmpjes zijn te zien op onze website (www.kwets.be).

Het Wetters stemmenkanon Walter Govaert (ex-Respect, nu Lijst Dedecker) ziet nieuwe Wetteraar Boudewijn Bouckaert voorgaan op de Oost-Vlaamse lijst voor de Vlaamse verkiezingen. Toen Jean-Marie Dedecker de lijstvorming tijdens het paasweekend na een modderinterview in De Standaard naar zich toetrok, bleek van Govaert zelfs geen sprake meer op de lijst. Nochtans hangt Wetteren al sinds weken vol met affiches van Govaert en Dedecker met als slogan: Respect voor uw vertrouwen. Zou het ontbreken van Govaert op de Vlaamse kieslijst iets te maken hebben met de dagvaarding van de Wetterse zakenman waarover bericht werd in Kwets 17?

Bij het ter perse gaan was het nog niet duidelijk of Govaert nu wel of niet een plaats krijgt op de lijst.

Lady Linn & Her Magnificent Seven Lien De Greef, zangeres van het jazzgezelschap Lady Linn & Her Magnificent Seven, zei vorig jaar in Kwets nummer zes dat ze droomde van Rock Werchter. Exact een jaar later is het al zover. Lady Linn & Her Magnificent Seven staan dit jaar op de affiche van Rock Werchter. De carrière van het gezelschap neemt zo een hoge vlucht.

De groep maakt eigen nummers in de stijl van jazz uit de jaren ’30. U kent dit gezelschap zeker van zijn laatste radiohit Love Affair van zijn debuutalbum Here we go again. Naast Werchter kunt u hen deze zomer ook aan het werk zien op Gent Jazz, Maanrock en Kneistival.

De horecauitbaters van de Markt van Wetteren konden hun terrassen dit jaar al op 17 maart buitenzetten, in plaats van pas op 1 april. Dit werd door het briefnieuws Groot Wetteren gezien als een jaarlijkse vervroeging van de terrasperiode. Maar het gemeentebestuur zette daags nadien al de puntjes op de i.

De vervroeging was een eenmalige beslissing naar aanleiding van het goede weer in maart dit jaar. De weg naar een paradijs van terrassen zoals de Gentse Korenmarkt, waar je het hele jaar door kan buitenzitten, is nog lang.

Wannes Haghebaert / Foto’s Didier Verbaere

Waarom lagen de werken aan het station stil?

Veel Wetteraars hadden het al gemerkt: ook aan het station lagen de werken voor geruime tijd stil. Het oponthoud werd veroorzaakt door een discussie tussen de NMBS en de provinciale Cel Onroerend Erfgoed (COE) over het gebruik van materialen en de manier van restaureren. Volgens de COE zou de restauratie niet genoeg het originele gebouw weergeven. De NMBS vindt dat overdreven, maar heeft het fiat van de COE nodig.

Christiane Van Rijckeghem, districtsdirecteur NMBS: ‘De Cel Onroerend Erfgoed van de provincie Oost-Vlaanderen wil dat we het stationsgebouw in zijn meest authentieke vorm restaureren. Wij hadden daarvoor een aantal materialen en plannen voorzien, maar zij stelde haar veto. De discussie ging over twee zaken: dakbedekking en dakramen enerzijds en buitenschrijnwerk (ramen en deuren) anderzijds.

Voor de dakbedekking wilden wij natuurlei, maar van de COE moeten we ruitvormige zinken leien leggen. Dit is allemaal maatwerk, en zelfs Umicore, het vroegere Union Minière, moet dat eerst eens bestuderen. Dat vergt dus tijd (cynisch).

In het dak moeten we kleine, houten raampjes steken, zoals dat vroeger was.

Ze mogen ook niet uitsteken uit het dak.

Wij hadden boogramen voorzien om meer lichtinval te krijgen, want we willen die bovenverdieping echt gebruiken! Maar we hebben dus moeten kiezen voor klikramen.

Het enige waaraan de COE uiteindelijk wél

toegaf, zijn iets grotere ramen aan de kopzijde van het gebouw.

Ook het metalen schrijnwerk met dubbel glas dat wij gepland hadden, was een probleem. Hoewel dubbel glas heel goed isoleert, moeten we enkel glas steken. De NMBS zal dat doen, maar wij betreuren dit ten zeerste in tijden waarin zo gehamerd wordt op energiebesparend renoveren.

Blijkbaar kan dit niet voor beschermde stationsgebouwen.

Het stalen schrijnwerk hadden we voorzien omdat dit onderhoudsvriendelijk is.

aan de slag met materialen die we wel nog mogen gebruiken. Al het maatwerk dat opnieuw besteld moet worden, zal nog even op zich laten wachten. En wat al besteld of klaar was, is rijp voor de schroothoop.

De werkzaamheden zullen dus met een dikke drie maanden vertraging worden beëindigd. Daarbij komt dat we deze winter ook al vertraging opgelopen hadden door de vele vorstdagen. Financieel is dit evenmin een lachertje. Zo ramen wij de extra kost voor de zinken dakbedekking op €12.000 en dat kan nog oplopen. Ook voor het andere maatwerk moet de aannemer een nieuw bestek maken.

Gezien er in de vergunning zwart op wit staat dat wij het akkoord met de COE nodig hebben, zullen we ons aanpassen.

Hoezeer we hun beslissingen ook betreuren.

Maar de werken moeten vooruit en het is zo al duur genoeg. Temeer omdat we met belastinggeld werken.

Paul Matthys van de Cel Onroerend Erfgoed is aan de telefoon heel karig met commentaar. ‘Wij kunnen en mógen over die werken niet telefonisch communiceren. Ik kan alleen zeggen dat het onze taak is te waken over de authenticiteit van monumenten. Ook wanneer het gaat over enkele of dubbele beglazing, want zelfs dat soort beslissingen bepaalt het uitzicht van een monument. Wie meer informatie wil, kan ons altijd aanschrijven.

Dan mogen wij wel schriftelijk en formeel antwoorden.’

Christiane Van Rijckeghem (NMBS): ‘Zelfs in tijden van energiebesparing verplicht men ons enkel glas te steken’ Maar neen, het moet houtwerk uit een inheemse houtsoort zijn. Ook dat hebben we dus moeten veranderen.’

Vertraging ‘Eind februari hebben we de werken voor zes weken moeten schorsen. Tijdens die periode waren er vele vergaderingen met de COE om te weten wat we dan wel mochten gebruiken. Na die inactieve periode, op dinsdag 7 april, kon de aannemer herbeginnen. Maar hij kan natuurlijk enkel

Arne Prové / Foto Didier Verbaere

¿kwets • mei 2009 • 7

Niemand wil het Kasteeltje van

Woekerprijs schrikt toekomstige concessiehouders af.

De zoektocht naar een nieuwe uitbater voor het Kasteeltje, de druk bezochte taverne in ons sportcomplex dat momenteel wordt verbouwd, is een regelrechte ramp. Op 20 april konden kandidaatconcessiehouders zich aanmelden, maar er daagde niet één geïnteresseerde op.

jaren trouw werd uitgebaat door André Paeleman. Toegegeven, een pareltje van orde en gezelligheid was het Kasteeltje al lang niet meer. Her en der was er ook kritiek op de aanpak van de huidige concessiehouder, maar bon, de infrastructuur was er tenminste.

Het Kasteeltje De Warande was de ideale plek voor verenigingen om er kostenloos hun bijeenkomsten te plannen. De vergaderzalen waren dan ook constant bezet door allerlei gezelschappen. Achteraf napraten kon in de taverne, die de laatste

Vertraging verbouwingen Maar de geplande verbouwingen van het Kasteeltje kwamen er eerlijk is eerlijk geen minuut te vroeg. Tijdelijk onderkomen werd voorzien in een soort van containerpark.

Einddatum van de werken was gepland op

¿kwets • mei 2009 • 8

30 april. Het is nu al duidelijk dat de werken ernstige vertraging oplopen. Maar samengaand met de renovaties, ging Wetteren ook op zoek naar een geschikte concessiehouder voor het opgesmukte pand. De nieuwe waard zou vanaf de eerste dag van de grote vakantie zijn nieuwe onderkomen kunnen uitbaten en dat voor een periode van negen jaar.

Op drie maart van dit jaar werd het lastenboek van het pand reeds goedgekeurd en lag het ter inzage en ter afhaling in het binnenzwembad. Geïnteresseerden en kandidaten konden daar hun exemplaar

de Warande uitbaten van het boek afhalen en zodoende hun kandidatuur indienen aan het Autonoom Gemeentebedrijf (AGB) dat gevestigd is in het Wetterse gemeentehuis. Het Kasteeltje De Warande is eigendom van het AGB. Zo is ook het sport- en recreatiecentrum De Warande en Theaterzaal Nova eigendom van het AGB. Het beheer hiervan gebeurt door het directiecomité en de raad van bestuur.

Op 20 april jongstleden vond de opening van de aanbiedingen voor de overname plaats in de trouwzaal van het gemeentehuis. De kandidaat-uitbaters werden om 16 uur op de Markt verwacht. Groot was de ontsteltenis toen bleek dat er niemand – lees ‘nul kandidaten’ – kwam opdagen. Enkel de huidige concessiehouder André Paeleman was van de partij. Uit nieuwsgierigheid, want ook hij diende zijn kandidatuur niet in.

Een bijeenkomst van de directieraad drong zich op. Schepen Lieve De Gelder bleef na die bijeenkomst vaag en liet weten dat er nog niks is belsist omtrent de concessie.

Peperduur en niet leefbaar We legden ons oor dan maar te luisteren bij André Paeleman, de huidige

concessiehouder, die dus geen kandidaatovernemer is. Of toch niet onder de huidige voorwaarden. ‘Ik blijf voorlopig in de containers, zelfs tot na de renovatie van de gebouwen’, zegt André. ‘Wat er daarna gebeurt, zien we wel. Ik wil mijn kandidatuur wel stellen maar niet aan de huidige voorwaarden. De vraagprijs ligt gewoon te hoog en bovendien moet je als uitbater ook nog het hele interieur bekostigen. Dat is echt te gek voor woorden.’

Te gek? De gemeente wil voor de huidige concessie drieduizend euro per maand vangen, en dat schrikt de kandidaten af. Hoe moet je nog deftige winst maken met zo’n dure huurprijs? De gemeente zal zich moeten buigen over een nieuwe formule. Ofwel schrijft Wetteren een tweede, goedkopere, oproep uit. Ofwel wordt er aan tafel gezeten met de enige officieuze kandidaat. Het AGB buigt zich eerstdaags over het dossier.

Wordt hopelijk vervolgd.

Lieselotte Roelandt en Peter Dirix Foto’s Raf De Graeve ¿kwets • mei 2009 • 9

Erfgoed: Louise Mieghem, We schrijven 1921. Er valt een politieke bom in onze gemeente. Voor het eerst mogen vrouwen op de gemeentelijke kieslijsten staan, en meteen raakt Louise Mieghem verkozen. Bij de destijds verketterde socialisten dan nog wel!

Gemeentearchivaris Jeroen Trio, schepen Lieve De Gelder en historicus-archiefvrijwilliger Toon De Decker schetsen het leven van deze opmerkelijke politica.

Een speurtocht naar de handel en wandel van een politica die 88 jaar geleden stof deed opwaaien in onze gemeente: waarom?

Jeroen Trio licht toe. ‘Vorig jaar wilden we iets doen rond de viering van 60 jaar vrouwenstemrecht’, zegt de archivaris. ‘Maar eigenlijk is dat niet helemaal correct: vrouwenstemrecht werd al ingevoerd in 1921, zij het dan op gemeentelijk niveau. Dit was het zogeheten passieve stemrecht. ‘ ‘Hoewel eerst andersom wilden de katholieken in die tijd vrouwenstemrecht, maar socialisten en liberalen lagen dwars uit schrik voor te veel kerkelijke invloed op de vrouwen’, licht historicus Toon De Decker toe. ‘Vandaar kwam men tot een compromis: vrouwenstemrecht werd ingevoerd, maar dan uitsluitend op gemeentelijk vlak.’

Trio: Zowel schepen De Gelder wilde de thema’s cultuur en gelijke kansen aan elkaar koppelen voor Erfgoeddag. Natuurlijk vond ik dit een goed idee. Zo kwamen we bij Louise Mieghem uit, want zij was de eerste die in ‘21 als vrouw deelnam aan de Wetterse verkiezingen. En ze werd op de koop toe ook onmiddellijk verkozen.

Louise Mieghem was dus een echte politieke pionier?

Trio: ‘Absoluut. Je zag ook aan de wetgeving dat dit een pioniersverhaal is. Bij die verkiezingen in 1921 haalden zes vrouwen zó veel stemmen, dat ze prompt burgemeester werden. Probleem: er bestond nog geen wettelijk kader voor die politieke constructie. Men heeft de wet dus snel moeten aanpassen om ¿kwets • mei 2009 • 10

Trio: Het man-vrouwevenwicht in de politiek is nog altijd niet geslaagd. Wetteren is hierin misschien een uitzondering in de streek die vrouwen in hun ambt te laten treden.

Het passieve stemrecht had nog een ander absurd kantje: vrouwen mochten zich verkiesbaar stellen op de nationale en provinciale kieslijsten, maar ze mochten zelf niet naar de stembus trekken.

De Gelder: Tot ver na de Tweede Wereldoorlog moesten vrouwen zelfs toestemming vragen aan hun echtgenoot om bepaalde beroepen te mogen uitoefenen, ook om aan politiek te doen. We komen dus van ver.

Wat voor iemand was Louise Mieghem eigenlijk?

De Decker: Een textielvrouwtje.

De Gelder: Een echte Overbeekse arbeidster die in de fabriek van Felix Beernaerts heeft

gewerkt.

Trio: Ze werd geboren in Melle, maar haar ouders verhuisden al snel naar MassemenWestrem. Op haar twintigste trok ze naar Wetteren, waar ze een buitenechtelijk kind kreeg, een zogenaamd ‘voorkind’. Dat is trouwens een van de weinige punten die ze gemeen had met toenmalig burgemeester Leirens. (lacht) Later ging ze aan de Gentsesteenweg wonen en ze opende er een bazaarke waar je zowat alles kon kopen. Ze deed per tram ook een ronde om kleren op bestelling te verkopen tot in Vlierzele. Door die economische activiteiten was ze in heel Overbeke en zelfs daarbuiten heel bekend.

Ze zou ook spectaculair gestorven zijn?

De Decker: Dat klopt. Ze is letterlijk ontploft tijdens een bombardement. Op 21 mei 1940 werd Overbeke geattaqueerd, door de Belgische troepen dan nog wel. Er was een soort schuilkelder in de fabriek van Beernaerts, maar Mieghem was thuis en durfde niet tot daar te vluchten. In de tuin had haar man een onderstand gemaakt, een put in de grond met graszoden erbovenop. Mieghem ging schuilen in de put, terwijl haar man in het centrum van Wetteren was voor boodschappen. Een obus viel recht in haar put en zo overleed ze, weliswaar door verstikking. Dat is een eerste raadsel.

Dus er zijn nog meer bizarre feiten?

De Decker: Er is inderdaad nog een tweede mysterie. In een editie van weekblad De Schelde vonden we terug dat ze pas op 27 augustus 1940 werd begraven. Een andere bron, het gedachtenisprentje dat koster Verbaere van Overbeke bewaarde, bevestigt dit tijdstip.

We hebben geen idee waarom haar begrafenis ruim drie maanden na haar overlijden plaatshad. Kreeg ze haar echte begrafenis pas in augustus omdat het niet eerder mogelijk was? We weten het écht niet. Maar goed, omdat ze een burgerlijk slachtoffer van de oorlog was, ligt ze in het ereperk op het Parkkerkhof begraven. Zo konden we gelukkig vrij makkelijk haar graf terugvinden.

vrouwelijke pionier in de Wetterse politiek

Hoe begin je zo’n zoektocht?

Trio: Dat was niet zo evident, daar we in het archief enkel dossiers over schepenen en niet over gemeenteraadsleden terugvonden. Bij de Wetteraars zelf vonden we wel nog info over haar uiterlijk, maar slechts weinigen wisten nog iets over haar leven. Gelukkig kwam Toon toen op het goede spoor.

De Decker: In een editie van Het Gouden Blad van de jaren 70 vond ik een foto van de voorzitster van de socialistische vrouwen, Fernande Van Herzeele. Zij was een collega van mij in het Wetterse Atheneum. Toen ik mijn oor bij haar te luisteren legde, bleek ze nog behoorlijk wat oude socialisten te kennen. De dag nadien gaf ze me een papier (zie foto rechts) met daarop twee getuigenissen over Louise Mieghem. Eén ervan kwam van Marie-José Michem, moeder van de Wetterse actrice Magda Cnudde.

Louise bleek de groottante van Marie-José te zijn. Pas dan ontdekten we de link tussen Mieghem en Cnudde. Wat Marie-José schreef over Louise klopte voor bijna honderd procent. Ze was dus heel goed op de hoogte. Toch twijfelde ik nog even, want Van Herzeele schreef Miechem met ‘ch’. Ik dacht dat het niet klopte, maar het kan wél: foutje bij de burgerlijke stand. Mieghem wordt ook in andere documenten nu eens met ‘g’, dan weer met ‘gh’ of ‘ch’ geschreven. Dit was de ontluisterende tip die ons naar het archief doen stormen heeft.

De Gelder: Dat mag je trouwens vrij letterlijk nemen.

Trio: We hebben ook het boek van Karel Van Bever gebruikt. In zijn boek over Overbeke komt Mieghem een paar keer voor. Ook in het boek van René Uyttendaele wordt ze omschreven als ‘het eerste vrouwelijke gemeenteraadslid’. Logisch dat er over haar geschreven werd, want ze was een grote uitzondering: voor het volgende vrouwelijke gemeenteraadslid was het –zo vermoeden wij- wachten tot Rachel De Saedeleer in 1958! Maar liefst 37 jaar later!

Hoe kwam zo’n simpel volksmeisje op het idee om in de politiek te stappen?

Trio: Mieghem zat in de beheerraad van de Samenwerkende Maatschappij De Zon en ook haar man was een zeer overtuigd socialist. In Overbeke heeft Mieghem samen met haar echtgenoot en twee andere arbeiders gevochten voor één frank loonopslag. Dat was waarschijnlijk het prille begin van haar politieke carrière. Toch is ze ietwat kunstmatig en op beslissing van de Algemene Bestuursvergadering naar die vierde plaats

Trio: Het was voor de Kerk een regelrechte schande dat een vrouw op de lijst van die godslasteraars ging staan gepiloteerd. Ze werd –in tegenstelling tot de anderen- niet eerst onderworpen aan een poll. De partij wilde haar dus echt op dié plaats hebben. Dit had veel te maken met

haar enorme bekendheid in Overbeke en de behoefte om iets te doen voor de vrouwen.

Met welke domeinen hield ze zich bezig nadat ze verkozen was?

Trio: Mieghem wordt twee keer vermeld in De Werker, een socialistische krant van het arrondissement Dendermonde. Een eerste keer wanneer ze ervoor pleit dat de ouderlingen dagelijks in plaats van wekelijks een wandeling kunnen maken. Haar tweede vermelding heeft ze te danken aan het gevecht dat ze leverde voor meer hygiëne in het ziekenhuis.

Ouderen en zieken waren dus haar beleidsdomeinen, hoewel het partijbestuur dat waarschijnlijk voor haar beslist had. Maar dat geldt voor alle gemeenteraadsleden in die tijd.

De Decker: Heel typerend voor die tijd is dat er in de gemeenteraadsverslagen in De Schelde enkel wordt gesproken over Crombeen, de leider van de Wetterse socialisten. Diezelfde Crombeen schreef ook een boek over 25 jaar socialisme (1900-1925)… maar Mieghem komt er nergens in voor. Een vrouw werd niet als vol aanzien.

Maar toch stond ze op de vierde plaats bij de socialisten?

De Decker: Ja, maar enkel en alleen omwille van het vrouwenstemrecht dat net goedgekeurd was natuurlijk.

Trio: Het man-vrouwevenwicht is nog altijd niet geslaagd. Het Wetterse schepencollege is hierin misschien een uitzondering in de streek.

De Gelder: Wij hebben daarin zoals blijkt een vrij lange traditie. Ik denk dat er hier een ongeschreven regel bestond dat je in een schepencollege minstens één persoon van het andere geslacht moet hebben. Voor adviesraden is er sowieso een verplicht tweederdenprincipe, voor de kieslijsten is dat fifty-fifty. Maar voor de gemeenteraad bestaan er geen quota.

Was dit onderzoek naar Mieghem een eerste stap naar de Erfgoeddag, waar het vooral rond sterke vrouwen leek te draaien? ¿kwets • mei 2009 • 11

Erfgoed: Louise Mieghem Trio: Neen, eigenlijk was het thema ‘Mieghem’ voorzien voor Vrouwendag in maart, maar we hadden toen te weinig informatie over haar.

Ik besloot dan om zelf op zoek te gaan en met de stukken die ik daarbij vond, kunnen we toch met iets uitpakken. Maar hierbij stopt het niet: we zouden ook graag nog iets doen over de andere sterke vrouwen in Wetteren.

De Gelder: Dan denk ik eventueel aan een portretboek om die vrouwen te vereeuwigen: niet enkel politica’s, maar ook de la mamma’s van de wijken. Als afsluiter van Erfgoeddag kozen we voor een panel van vrouwen uit vrouwenbewegingen. Uiteindelijk zijn zij het die –weliswaar samen met de feministen- voor meer mogelijkheden gevochten hebben.

Trio: Ik dacht eerst aan lezingen. Gelukkig kwam schepen De Gelder aanzetten met dat moderne idee van een panel, kwestie van het

¿kwets • mei 2009 • 12

wat minder statisch te maken.

Is alle onderzoek naar Mieghem nu afgelopen of zijn er nog pistes?

De Decker: We moeten nog één bron onderzoeken via de deken. Hij heeft ons toelating gegeven om het Liber Memorialis van zijn voorganger, deken Noterman, in te kijken.

Hopelijk heeft die in zijn Liber geschreven over die verkiezingen.

Trio: De kans is vrij groot, gezien er in die tijd ook een onderpastoor was die de socialisten liever niet in de Kerk zag. Noterman moet dus zeker iets over Mieghem geschreven hebben, want het moet binnen de Kerk een schande geweest zijn dat een vroúw op de lijst van die godslasteraars ging staan! We hopen dus op nog een openbaring van informatie.

Arne Prové / Foto’s Didier Verbaere - Jeroen Trio

De nieuwe erfgoedactie die van start gaat na Erfgoeddag draait rond het Dahliakamp.

Archivaris Trio is dan ook op zoek naar informatie of tips over dit thema. Al wie hier meer over weet, kan dat melden via archief@wetteren.be of op het nummer 09/369.34.15. De archivaris schenkt een dichtbundel over den Beeck weg aan de eerste twintig tipgevers.

Ook met tips over Louise Mieghem kan u nog steeds bij de archivaris terecht.

¿kwets • mei 2009 • 13

Dorp van de goede smaak : Toeval bestaat niet. Net zoals door de wol geverfde wielerliefhebbers richting Wetteren wijzen bij het horen van de namen Achiel Buysse, Paul De Brauwer en Luc Colyn zullen binnenkort vinologen aller landen ons wijndorp weten te vinden als ze iets opvangen over Jan Rots en Sven Temmerman. Twee ‘netgeen-twintigers’ die op overtuigende wijze hebben bewezen dat ze een gulden neus/tong/verhemelte hebben voor lekkere wijn…

Jan is negentien, Sven achttien, allebei wonen ze in Wetteren en allebei zijn ze ingeschreven in de vermaarde hotelschool Ter Groene Poorte in Brugge. Jan volgt een zevende specialisatiejaar drankenkennis en Sven is zinnens dat volgend jaar ook te doen. Vanuit die interesse voor drank, meer bepaald wijn, lieten zij zich begin dit jaar overhalen om deel te nemen aan een wedstrijd uitgeschreven door de Gilde van de Belgische Sommeliers. De bedoeling daarvan: op zoek gaan naar ontluikend talent inzake het kiezen en beoordelen van wijn.

Jan Rots: Ik werd na een uitgebreid theoretisch en praktisch parcours uitgeroepen tot Junior Sommelier 2009 en zag meteen na mij een klasgenote tweede eindigen. Er was nochtans geen gebrek aan concurrentie, want er waren afvaardigingen van meer dan tien Belgische hotelscholen, waaronder kleppers als Ter Duinen (Oostende), Spermalie (Brugge) en PIVA (Antwerpen).

Sven Temmerman: Ik nam op hetzelfde moment deel aan de wedstrijd voor beste Commis Junior Sommelier en eindigde tweede, ook na een klasgenote uit Ter Groene Poorte. De aanloop naar zo’n wedstrijd wordt door onze coaches dan ook erg serieus genomen. Het devies alhier is Winnen is belangrijker dan deelnemen en dat werpt blijkbaar zijn vruchten af. Het staat nu al bijna vast dat ik volgend jaar ook het ¿kwets • mei 2009 • 14

specialisatiejaar drankenkennis volg.

En dat allemaal omdat jullie graag wijn drinken?

Jan: Ja en nee: Uiteraard moet je een beetje een fijnproever zijn maar op school geldt een erecode dat je de geproefde wijnen altijd weer uitspuwt. Het smaken- en geurenpalet kan je perfect beoordelen zonder dat je de wijn inslikt. Dat moet ook als je weet dat een proeverij gemakkelijk 10 à 15 wijnen kan beslaan. Als je dan alles met volle teugen binnenslikt…

Soms krijg je beoordelingen voorgeschoteld waarvan je zegt: dit kan niet.

‘Aroma’s van aardbei en vlier, met een vleugje hars en zoethout. Dit alles gecompleteerd met een nazingende afdronk, houtachtig en licht geoxideerd met een nasmaak van tannine.’ Wie kan nu zoiets smaken?

Jan: Eén van de dingen waar wij tijdens de opleiding doelgericht op werken is het fijnstemmen van alle zintuigen. Je kunt wel degelijk je geur- en smaakzin trainen en verfijnen. Veel van de gebruikte termen zijn overigens alleen maar richtinggevend, verwijzingen naar geuren en smaken die dicht aansluiten bij wat er echt in je mond gebeurt.

Sven: De opleiding drankenkennis heeft overigens wel nog wat meer om handen dan alleen maar wijn proeven. Er is de theorie over de wijnverbouwing, er zijn lessen stockbeheer, serveermethodes, bartechnieken,… Wie hier buitenkomt kan naast decanteren ook een perfecte koffie serveren en meer dan een zinnig woordje uitleg geven bij één of ander aperitief.

Is het winnen van een dergelijke wedstrijd een belangrijke stap vooruit?

Jan: Binnen het besloten wereldje van de wijnkenners wel. De wedstrijd zelf heeft in eigen land een goede weerklank en op termijn zal je misschien zelfs gevraagd worden om mee te dingen naar de titel van Beste sommelier van België of van de wereld.

Daar regeren momenteel de Fransen en de Japanners, maar wat niet is, kan komen hé…

Als ik in de plaatselijke Colruyt rondwandel kan ik kiezen tussen tientallen wijnen gaande van vier tot veertig euro.

Maar is goede wijn noodzakelijkerwijs ook dure wijn?

Jan: Niet noodzakelijk. De bedoeling als sommelier is altijd om een lekkere wijn te kunnen aanbieden die past bij het gekozen gerecht en het voorziene budget. Als een klant hier in het restaurant (Jan werkt in het Geuzenkasteel in Massemen, nvdr.) bijvoorbeeld 25 euro per fles voorop stelt, probeer ik die limiet zo strikt mogelijk te hanteren.

Er zijn natuurlijk ook topwijnen die altijd en overal hoge prijzen halen. Een Château Pétrus zal je bijvoorbeeld zelden voor minder dan 1000 euro over de toog zien gaan, maar dan zit je meteen in middens van beleggers en verzamelaars. Sommige flessen zijn op termijn meer veiling- en/of

Sommeliers in Wetteren serieuze beperking. Het leuke aan werken in een Belgisch restaurant (Sven werkt in Bistro Onder den Toren in Gijzenzele – nvdr.) is dat je qua wijnkeuze zo goed als helemaal vrij bent. Chili, Italië, Zuid-Afrika, het mag allemaal.

verzamelobject dan wat anders.

Is het uiteindelijk jullie bedoeling om door te groeien naar een functie in één van de meersterrenrestaurants in het buitenland?

Sven: Dat mag, maar het moet niet echt. Als je in een Frans sterrenrestaurant werkt moet je bijna noodgedwongen teruggrijpen naar alleen maar Franse wijnen, en dat is een

Als om de daad bij het woord te voegen worden twee flessen witte wijn ontkurkt, allebei afkomstig van een Zuid-Afrikaans domein waar Jan als laatstejaarsstudent van Ter Groene Poorte vorige zomer stage liep.

Met een voor hun leeftijd ongekende flair worden de kurken door Jan en Sven uit de halzen gerukt en wat volgt is een exposé over terroirs, druivenvariëteiten en de balans tussen zuur en zoet. De kurk wordt besnuffeld, het gouden vocht word in het tegenlicht gekeurd op zijn viscositeit en met de neus diep in het glas wordt gepeild naar de

allerfijnste aroma’s. Daarna wordt een zuinig sipje druivenvocht gepalpeerd, gewalst en geroerd in de mond om alle smaakfinesses te ontsluieren. Uitspuwen is voor deze ene keer niet aan de orde. Het verdict: eerlijke, jonge maar karaktervolle wijnen waarvan de zuren en zoeten mooi in balans zijn met elkaar. De ene is meer gericht op het pure fruitige aspect van de druif, de andere is iets nadrukkelijker gevinifieerd door eiken staven in de vaten onder te dompelen.

Wij zitten erbij, kijken en luisteren ernaar en bestellen ineens zes flessen van de Chardonnay Stellenbosch Fleur du cap. Of dacht u nu echt dat we een hele namiddag op pad gingen om alleen over wijn te práten?

Dirk Gossye/ Foto’s Sander Franck

¿kwets • mei 2009 • 15

Daisy De Coen houdt er na een kwarteeuw

Amper één meter achtenzestig, maar een grootse carrière ’Op mijn achtentwintigste zat ik mentaal in de put en zette ik een stap terug’, zegt Daisy De Coen (37). ‘Had ik toen doorgebeten, ik had een nog mooiere carrière gehad.’ Maar met drie Belgische titels, vijf bekers en tal van selecties bij de nationale ploeg, blikt Daisy vooral tevreden terug. ‘Trainster worden? Nee, het is gedaan, ik wil nu genieten van het leven en van mijn gezin.’

Wetteren heeft recent opnieuw een grote sportvrouw uitgezwaaid. Adresgewijs is Daisy De Coen al enkele jaren weg uit onze gemeente, ze volgde de liefde naar het Brabantse Grimbergen. Maar sportief zit nu ook de carrière van de topvolleybalster er op.

‘En ik ben enorm gelukkig dat ik dat in mijn Wetteren heb kunnen doen’, glundert Daisy.

‘Ik volleybal al van mijn elfde, maar ik heb in heel mijn loopbaan nooit bij een team uit onze gemeente gespeeld. Toen ik drie jaar geleden de kans kreeg om Real Brantano te versterken, heb ik niet getwijfeld. Het zou toch jammer geweest zijn om als geboren en getogen Wetterse nooit onze kleuren te ¿kwets • mei 2009 • 16

hebben verdedigd? We zijn dit seizoen ook in de top van de eerste divisie geëindigd, dat maakt het nog mooier.’

Maar het is over en uit nu. Je bent zevenendertig: is je bobijn helemaal af?

Niet echt. Mentaal werd het soms wat zwaar, vooral tijdens de donkere wintermaanden, maar ik beleefde nog veel plezier aan het spelletje. Onderschat het niveau van Real Brantano maar niet, hoor. Eerste divisie in volleybal komt overeen met derde klasse in het voetbal, maar het niveauverschil met de hoogste eredivisie is niet zo heel groot. Als passeur heb ik zeker mijn steentje kunnen bijdragen dit seizoen, en ik zou dat misschien nog een jaar kunnen doen, maar ik moet stoppen om medische redenen.

Wat is er precies aan de hand?

Mijn knieën zijn versleten. In november vorig jaar speelde ik met ontzettend veel pijn en was mijn mobiliteit beperkt. Onderzoek wees uit dat het kraakbeen in mijn goede knie grotendeels was weggesleten. Een hard verdict. Als ik niet voor de rest van mijn leven problemen wil hebben, stopte ik er volgens

de arts beter mee. Zo’n advies sla je als jonge moeder niet zomaar in de wind.

Gezond, hé, topsport.

Zeg wel. (lacht) Nu, ik heb altijd ontzettend hard moeten trainen om hoog niveau te halen. Ik meet maar één meter achtenzestig, wat enorm klein is voor topvolleybal, zelfs als spelverdeler. Vandaag zou ik waarschijnlijk niet eens meer aan de bak komen op het allerhoogste niveau, de toppers van nu zijn bomen van vrouwen. Maar om mijn handicap te compenseren, heb ik jaren zware sprongtrainingen gedaan en heb ik uren in het krachthonk gesleten. Ik vrees dat ik nu de tol betaal voor dat harde labeur.

Sneu dat je verhaal op deze manier moet eindigen, niet?

Ergens wel. Ik zou er nog een jaar aan kunnen breien, maar moet ik mijn gezondheid hypothekeren? En moet ik het risico lopen om Real Brantano plots zonder passeur te zetten? Op een lager niveau spelen, zie ik niet zitten, dus zet ik er beter nu een punt achter.

Nee, het is zeer mooi geweest. Ondanks mijn beperkingen heb ik het uiterste uit mijn carrière gehaald.

Vrees je het zwarte gat?

Ik weet al een paar maanden dat ik er mee ga stoppen, ik ben dus voorbereid op het einde. Maar ik zal het missen, dat is zeker.

Volleybal is een kwarteeuw mijn leven geweest, alles stond in het teken van mijn sport. Mijn sociale leven hing onlosmakelijk vast met de bal en het net. Maar er is een tijd van komen en één van gaan, dus is het beter enkel positief terug te blikken.

Ambieer je een carrière als trainer?

Nee, ik heb dat enkele jaren geleden geprobeerd, eerst als speler/trainer bij Grembergen, na mijn zwangerschap puur als coach. Dat lag me niet zo, vandaar mijn terugkeer als pure speelster. Nee, ik laat de sport voor wat ze is, mijn besluit is definitief.

Er komt geen comeback meer en de eerste jaren zal je me ook nergens als trainer aan het werk zien.

topvolleybal mee op

Hoe komt het eigenlijk dat jij als rasechte Wetteraar pas in je nadagen hier bent komen spelen?

Ik begon op mijn elfde bij Merelbeke.

Waarom? Ik weet dat niet zo goed meer, eigenlijk. Omdat er daar destijds een betere structuur was dan bij de Wetterse teams?

Ik bleek meteen over het juiste talent te beschikken als passeur. Ik dwong al jong nationale selecties af en ben op mijn zestiende naar de Belgische top doorgestoten.

In Wetteren zitten goede ploegen, maar niet op het allerhoogste niveau.

Je speelde in eredivisie bij Temse, Gent, Herentals en Charleroi, was tot je zevenentwintigste incontournable bij de nationale ploeg en won drie Belgische titels en vijf bekers. Wat beschouw je zelf als je absolute hoogtepunt?

De eerste keer dat ik de Belgische beker won. Ik was pas achttien en net eerste passeur geworden bij Temse. Herentals werd onklopbaar geacht, maar wij slaagden er als underdog in hen te verslaan. Ik speelde een topmatch en dat ging niet onopgemerkt voorbij, want ik dwong een transfer af naar Herentals. Hoger kon je destijds in België niet geraken, het was de enige ploeg in ons land die vrij professioneel werkte. Ik won er de dubbel, titel en beker, ook iets om nooit te vergeten.

Zag je ook de keerzijde van de medaille?

Op mijn toppunt bij Herentals kreeg ik af te rekenen met een zwaar meniscusletsel en was ik maanden buiten strijd. Dat was een zware opdoffer. Na mijn avontuur bij Herentals trok ik naar Charleroi, ook eredivisie, maar op mijn achtentwintigste verzeilde ik in een dalletje.

Hoe kwam dat?

Ik was nog jong en lang niet versleten, maar mentaal was ik wat volleymoe. Mijn echtscheiding deed er ook geen deugd aan. Die patat deed me besluiten een stap terug te zetten en ik stapte over naar Grembergen, waar ik speler-trainster werd. Ik beleefde er mooie jaren en loodste het team naar een

hoger niveau. Maar als ik van één ding spijt heb, is het dat ik al zo jong het hoogste niveau vaarwel heb gezwaaid, want toen ik die mentale dip had, wilde Herentals me eigenlijk terughalen. Maar ik weigerde. Jammer.

Spijt is wat een ezel schijt, zeggen ze in Wetteren Daisy. ’t Is eigenlijk waar, het heeft geen zin daar lang bij stil te staan. Ik heb het hoogste niveau gehaald, heb altijd Europees gespeeld en zo een stuk van de wereld gezien. Niemand pakt me dat nog af.

Als echte Wetterse heb ik nooit in onze gemeente gespeeld. Dat ik mijn carrière kan afsluiten bij Real Brantano, maakt het dubbel mooi Mannelijke topspelers als Kristof Hoho en Wout Wijsmans verdienen stukken van mensen in het buitenland. Heeft men nooit van buiten de landsgrenzen naar jou gelonkt?

Nee, het vrouwenvolleybal stelt in België internationaal gezien niet zo veel voor. Virginie De Carne is zowat de enige Belgische speelster die goed haar boterham heeft verdiend met volley. Ik heb heel mijn carrière ook gewerkt, vergeet dat niet. Wat ik met volleybal verdiende, was een klein toemaatje, maar voor de centen moest ik het zeker niet doen.

De nationale vrouwenploeg bij de –17-jarigen werd recent Europees kampioen. Er zit muziek in de toekomst, niet?

Wat die dames hebben verwezenlijkt, is schitterend. Ze hebben grootmachten als Italië en ploegen uit het Oostblok verslagen.

Ongezien voor België. Hopelijk kunnen ze die lijn bij de seniores doortrekken, al heb ik ook

mijn bedenkingen. Men heeft het beproefde systeem van de Nederlanders gebruikt om een topteam te smeden. Dat wil zeggen: die jonge meisjes zijn altijd samen en spelen exclusief voor de nationale ploeg.

Hoe bedoel je?

Ze spelen niet bij een club, maar trainen volgens een speciaal programma altijd samen. Hopelijk werpt dat vruchten af, want op die manier hypothekeer je wel het clubgebeuren. Als alle topspeelsters worden weggetrokken naar de nationale ploeg, hoe hou je de competitie dan op niveau? En als de competitie niet veel voorstelt, wie wil dan nog sponsoren? Snap je, het is gevaarlijk. Bij de Nederlanders heeft het gewerkt, zij hebben door die quarantaine-aanpak veel titels gewonnen, hopelijk lukt dat de Belgische meisjes ook.

Jij speelde als Wetterse bij Herentals en Charleroi. Jij hebt wat kilometers gevreten in je carrière, niet?

Mijn auto was op een gegeven moment zo’n beetje mijn tweede huis, ja. Zeker in die periode bij Charleroi was het heel zwaar. Ik werkte toen voltijds als secretaresse in het UZ van Gent. Ik had een crème van een baas, die me een half uur vroeger liet vertrekken om op tijd op de training te zijn. Rond middernacht was ik weer thuis. Dat was enorm zwaar. En net in die periode was ik de sport een beetje moe. Maar bon, ik ademde volleybal, ook al verdien je er geen knijt mee, als de passie er is, ga je ver voor je sport, hé.

Maar nu is het gedaan, genieten is de boodschap.

En dat ga ik doen. Al heeft mijn lichaam sport nodig. Nu helemaal platvallen, zou niet goed zijn, dat gaat mijn gestel niet kunnen verdragen. Blijven fitnessen en de conditie onderhouden is nodig. Maar het kan allemaal zonder druk nu. En wees maar zeker, ik ga genieten, hoor.

Peter Dirix/ Foto’s Didier Verbaere

¿kwets • mei 2009 • 17

¿kwets • mei 2009 • 18

Wetteren Toen en nu Volgende halte: Wetteren-West

Nu het stationsgebouw van Wetteren Centraal een welverdiende facelift krijgt is het gepast om ook de tweede ijzerenwegstilstandplaats - zo stond het geschreven op een oude briefkaart! - op ons grondgebied te belichten. En dit brengt ons met deze ‘Toen en nu’-rubriek voor een tweede maal op rij in Kwatrecht, zeg maar Wetteren-West.

Op de foto ziet u het station van Quatrecht aan de Brusselsesteenweg richting Aalst.

De spoorlijn Mechelen-Gent werd in dienst genomen op 30 september 1837. Twee jaar eerder, op 5 mei 1835, werd het allereerste spoortraject Brussel-Mechelen ingehuldigd.

Mechelen was trouwens hét knooppunt van het nieuwe ijzeren weg-tijdperk. Het stationsgebouw van Kwatrecht ging open op 1 mei 1866 wat ongetwijfeld dezer dagen een feestelijk 143-jarig bestaan had opgeleverd, ware het niet dat het begin 1937 werd bedolven onder een plots oprukkende hoge berm waar later dan maar de treinsporen werden opgelegd.

De waarheid is dat er in het station van Kwatrecht meer en meer treinen halt hielden, waaronder heel wat goederentreinen die in het rangeerstation, dat door de Duitsers tijdens WOI was aangelegd, werden gelost.

Doordat deze zware mastodonten tijdens het lossen de slagbomen van de overweg beneden hielden, zorgde dit voor heel wat hinder op de drukke staatsbaan Brussel-Oostende.

Zo gebeurde het dat de koninklijke escorte van Leopold III voor de slagbomen stond te wachten. De chauffeur vond dat het te lang duurde en vroeg aan de wachter Victor Van der Schueren om de bareel te openen. Maar plichtsgetrouw negeerde de brave man het verzoek en de koning bleef braaf voor de overweg wachten.

De bezetter was tijdens de oorlog al begonnen met het aanleggen van een berm met de bedoeling de treinen op een verhoogde bedding te laten rijden. Ze hadden daarvoor in de Kalverhage reeds drie bruggen klaargelegd. Het duurde nog tot 1937 eer de werken voor de spoorwegberm aan de Brusselsesteenweg werden gestart en daarom moest het stationsgebouw worden afgebroken. Het werd tijdelijk vervangen door een stationnetje ter hoogte van de Kalverhage waar men enkel een ticket kon kopen. Tijdens de werken bleef de trein gewoon in de benedenbedding rijden. Tijdens het weekend van 4, 5 en 6 maart 1939 werd het viaduct met bijhorende nieuwe statie plechtig ingehuldigd. De ijzeren constructie die de Brusselsesteenweg overspande woog vijtig ton en had een breedte van 4,45 en een lengte van 18,93 meter. In 1944 werd nog een derde en definitief stationsgebouw opgetrokken maar door het dalende belang van de halte in Kwatrecht, ten voordele van het station van Merelbeke, werd dit gebouw samen met de goedereninfrastructuur in 1965 gesloten en afgebroken.

In 1989, een halve eeuw na de aanleg van het viaduct, werd de constructie vervangen door een nieuwe oversteek, deze keer uit beton en staal.

De treinhalte Kwatrecht heeft ook mij destijds zijn dienst bewezen. Toen ik tijdens mijn school- en legertijd in Brussel ’s avonds moegestudeerd of sufgemilitariseerd op de trein in slaap dommelde, schoot ik regelmatig wakker net toen de garde de portieren in Wetteren terug dichtfloot. Gelukkig was er WetterenWest zodat ik na een fikse wandeling, en liefst met een autostopvriendelijke chauffeur, toch nog op een deftig uur thuiskwam (lees: in de Kneut belandde).

Manke Peteut (alias Noël De Roose) woonde in een woonwagen aan de dreef naast het Kasteel de Bueren. Hij ging bedelen bij de stilstaande auto’s aan de overweg.

Kwade tongen beweren dat hij zijn opbrengst deelde met de bareelwachter die de spoorwegovergang daarom met opzet langer gesloten hield.

Raf De Graeve Bron: van Quaet-Atrecht tot Kwatrecht (Roland Van Heden) Foto’s: Wetteriana 1882-1982 (Daniël De Mol) ¿kwets • mei 2009 • 19

Niet minder maar meer bos in Den Blakken

De Milieu- en Natuurraad van Wetteren maakte op 25 maart kennis met een studie van de bebossings- en vergroeningsmogelijkheden in onze gemeente. Tegen eind april werden de opmerkingen van de leden van de MiNa-raad over de haalbaarheid van de voorstellen verwacht.

Eén conclusie is nu al onafwendbaar: dit onderzoek maakt ongewild duidelijk dat de door de tuinbouwsector gewenste ontbossing in Den Blakken beleidsmatig niet te verdedigen is.

Het initiatief om de bebossingsmogelijkheden in Wetteren onder de loep te nemen, komt van de provincie Oost-Vlaanderen.

Toen de gemeente Wetteren werd ¿kwets • mei 2009 • 20

uitgenodigd om een extra onderzoeksluik naar de vergroeningsmogelijkheden te financieren, stapte het mee in het studieproject van Econnetion, het Gentse studiebureau voor terreinbeheer en landschapsplanning. De studie die op de MiNaraad van 25 maart werd toegelicht door Paul Durinck van Econnection is dus voor ongeveer zestig procent betaald door de provincie en veertig procent door Wetteren, bevestigt Kristel Spruyt van de gemeentelijke milieudienst.

Een eerste lezing van het rapport leert dat het onderzoeksproject zijn geld waard is.

Het is geen nattevingerwerk: Econnection heeft een zinnige en doorzichtige aanpak gevolgd om mogelijke locaties te selecteren

voor een bebossing van minimum vijf hectare, hetzij in de vorm van bosuitbreiding, hetzij als buffer rond bestaande boscomplexen of als nieuwe bosentiteit.

Een eerste stap in het onderzoek was de uitsluitingsfase, waarbij gebieden die niet in aanmerking komen voor herbebossing werden afgebakend. Dat zijn de woonkernen, de open kouters, die gekenmerkt worden door een intensief tuinbouwgebruik, en ook het Scheldevalleigebied moet zijn typische open karakter bewaren. Na deze oefening kleurde Econnection op de plattegrond van Wetteren zeven overblijvende zones groen in. Deze geïsoleerde gebieden, waarvan er drie op de linkerscheldeoever liggen en vier aan de overkant, boden op het eerste

gezicht wel mogelijkheden voor bebossing.

Zone 1 is een gebied ten noorden van de woonkern van Wetteren-ten-Ede, in de buurt van het Prullenbos en de scoutsterreinen van Sint-Jan. Zone 2 strekt zich ten noorden van Bastenakkers uit tot de woonkern van Ten-Ede. Een derde, kleiner gebied op de linkeroever gaat van Giezeveld tot de Vellemeers (Zone 7). Aan de andere kant van de Schelde is het gebied met Den Blakken, het Speelbos en Molenkouter (Zone 4) groen gekleurd evenals het deel van Jabeke met Roakker en Haasakker (Zone 3). Verder naar het zuiden vormt een groot stuk rond het Hospiesbos in de Boskant Zone 5.

Tenslotte is ook de vallei van de Molenbeek en de Waalbeek als nader te onderzoeken bebossingsgebied geselecteerd (Zone 6).

Den Blakken scoort Binnen deze zeven zoekzones heeft het team van Econnection plaatsbezoeken afgelegd om de situatie van nabij te bekijken. Zo kregen de onderzoekers een beeld van de ligging, de huidig begroeiing en het actuele gebruik van percelen als weide-, akker- of tuinbouwgrond. Allerlei actuele en historische kaarten werden daarna op elkaar gelegd om het potentieel van het gebied voor herbebossing in te schatten.

Met dit materiaal kon de rangschikkingsfase van het onderzoek beginnen. Voor elk van de zoekzones werd een score gegeven voor respectievelijk de ecologische, de landschappelijke, de recreatieve en de planologische annex beleidsmatige wenselijkheid van herbebossing. Het eindresultaat was dat, volgens sommigen enigszins verrassend, Zone 4 (Den Blakken) het beste rapport kreeg, beter dan Zone 5 (Hospiesbos).

Het Hospiesbos en het nabijgelegen Koningsbos zijn gezien hun actuele boswaarden en de relatief grote bosoppervlakte wel zeer waardevol gebied, maar door de geringere recreatieve mogelijkheden en de afstand van het centrum moet deze

zone het afleggen tegen het gebied met Den Blakken. Deze laatste zone biedt in het verlengde van het stuifduinengebied dus de interessantste uitbreidingsmogelijkheid.

Vooral het gebied langsheen de spoorweg, dat bekendstaat als Huisvenne, leent zich daartoe. Volgens het onderzoeksrapport zijn er veel natte ‘graslanden met zeer hoge biologische waarden, het merendeel percelen oud-bosgronden.’ Dat hier vroeger bebossing geweest is, bevestigen oude kaarten, zoals de Ferraris-kaart uit 1775 en de Vandermaelen-kaart uit 1850. De percelen met akker- en tuinbouw zijn er op dit moment nog beperkt, al gaf een jonge plantenkweker op de MiNa-raad te kennen zijn activiteiten in deze omgeving te willen uitbreiden.

Van de andere zones blijken Molenbeek- en Waalbeekvallei (Zone 6) en GiezeveldVellemeers (Zone 7) beperkte mogelijkheden te bieden tot bijkomende bebossing.

De drie andere zones zijn veel minder interessant.

Versplintering Het tweede deel van de studie behandelt zoals gezegd de vergroeningsmogelijkheden met kleine landschapselementen in Wetteren. Het is duidelijk dat het onderzoeksbureau Econnection het met de aanpak van dit gegeven wat moeilijker heeft gehad. Het probleem is dat er in onze gemeente, afgezien van het lint aan de Scheldeoevers, geen patroon is te herkennen in het groen. Het beeld is bijzonder versnipperd en heterogeen. Een optie om daarin wat meer structuur te krijgen, zou een uniforme aanpak van de bermen kunnen zijn. Maar ook deze maatregel biedt in Wetteren geen soelaas aangezien een groot deel van de bermen niet breed genoeg is om met hagen of ander groen te beplanten.

De onderzoekers hebben dan maar de actiepunten geïnventariseerd die in diverse beleidsplannen en studierapporten naar

voor worden geschoven. Zo meldt het Milieubeleidsplan dat de groene gordel die rond Wetteren ligt naar binnen zou moeten kunnen doorgroeien. De studie van Econnection bevat een lijst van locaties waar meer groenelementen dit doel kunnen helpen verwezenlijken. Daarbij is rekening gehouden met de wens van het gemeentebestuur om al op korte termijn resultaat te boeken. De onderzoekers hebben zich toegespitst op percelen die eigendom zijn van de gemeente en op het openbaar domein.

Uit de lijst met 38 locaties waar kleine vergroeningsprojecten mogelijk zijn, sommen we er hier een aantal op: de dorpskern van Ten-Ede herinrichten met meer groen, aan de Laarnesteenweg kleine bomen aanplanten in de vakken tussen de weg en het fietspad, op de westelijke ¿kwets • mei 2009 • 21

Niet minder maar meer bos in Den Blakken berm van Kapellendries de parkeerstrook verdelen met kleine straatbomen, op de brede taluds van de Scheldebrug groepsgewijze struweel (struiken) aanplanten, straatbomen planten aan de noordkant van de Dendermondsesteenweg door op geregelde afstand verhardingen op te breken, aan de Zuidlaan bomen aanplanten aan beide zijden door op geregelde afstand de parkeerstrook op te breken (ook als snelheidsremmer), aan de hoek van de Serskampsesteenweg -ZuidlaanSmetledesteenweg: herinrichting twee overhoeken met meer groen, en aan de Massemsesteenweg op beide bermen grote bomen aanplanten. Ook de herinrichting met groen van de parkeerplaats Aard en de aanplant van enkele straatbomen aan de kant van de bebouwing aan de Scheldekaai staan in de lijst, maar het lijkt logisch om hier de ontwerpen voor de site de Witte en omgeving af te wachten.

Draagvlak Tot daar de bevindingen en suggesties van de studie. De volgende stap is de toetsing van de haalbaarheid van de voorstellen.

Om na te gaan of er een maatschappelijk draagvlak is voor actie op de gesuggereerde locaties, heeft men het rapport dus voorgelegd aan de MiNa-raad. In deze raad hebben

¿kwets • mei 2009 • 22

Studie wijst Den Blakken en het Speelbos aan als beste gebied voor bosuitbreiding niet alleen afgevaardigden van Natuurpunt en de Leefmilieucomités zitting, maar ook tuinbouwers en afgevaardigden van de boomkwekerijsector, de ondernemers en de middenstand. Zij konden dus, net zoals de andere leden, voor eind april hun bemerkingen omtrent de voorstellen overmaken. Tien dagen vooraf was dat nog niet gebeurd.

De bevinding van Econnection dat de zone waarin Den Blakken is gelegen de meest wenselijke locatie is voor bebossing, zou logischerwijs ook consequenties moeten hebben voor een ander dossier dat in de MiNa-raad op tafel ligt, namelijk dat van de uitbreiding van de promotietuin in het provinciaal domein. Zoals Kwets reeds eerder heeft geschreven, diende de vzw Studiekring Boomkwekerijschool Wetteren dienaangaande een dossier in bij het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB). Het dossier vraagt om voor een deel van Den Blakken een ontheffing op het verbod tot

ontbossing te bekomen. Maar het dossier was in maart nog onvolledig en onontvankelijk, zo bleek uit het antwoord van de bevoegde minister van Leefmilieu en Natuur, Hilde Crevits (CD&V), op een vraag van Vlaams parlementslid Bart Van Malderen (sp.a). Als het dossier wordt aangevuld met een zogenaamde passende beoordeling, waarin wordt aangetoond dat de ingreep geen aantasting zal betekenen voor het natuurreservaat Speelbos-Warandeduinen, kan het wel nog ontvankelijk worden verklaard. Dan kan de minister eventueel haar zegen geven voor de ontbossing.

Als het toch ooit tot een aanvraag voor een stedenbouwkundige vergunning tot ontbossing komt, zou het een contradictie zijn als het gemeentebestuur dit zou toestaan.

Je kunt moeilijk met de ene hand een ontbossingsvergunning ondertekenen terwijl je andere hand een dossier vasthoudt dat stelt dat het betreffende gebied het meest geschikt is voor bosuitbreiding. Wie had gehoopt dat deze bebossingsstudie ooit van pas zou kunnen komen om een mogelijk boskap in Den Blakken te vergemakkelijken, is er dus aan voor de moeite. Eigenlijk is de studie een argument voor de tegenstanders van een ontbossing in Den Blakken.

Eric Bracke / Foto’s Sander Franck

¿kwets • mei 2009 • 23

Is tweede klasse haalbaar voor Standaard

Paul Marius Tot bijna ieders verbazing heeft het vernieuwde Standaard Wetteren dit seizoen een schitterend parcours afgelegd. De nek-aan-nekrace om de kampioenstitel met Woluwe-Zaventem is ongemeen spannend en misschien is geel-groen op dit eigenste moment zelfs al kampioen.

Intussen is de raad van beheer geenszins bij de pakken blijven zitten. In het kader van een eventuele promotie naar tweede klasse zat de raad al tweemaal met kopstukken van het gemeentebestuur rond de tafel en werd een licentieaanvraag ingediend.

Laarnenaar Paul Marius(52), van beroep bank & verzekeringsmakelaar bij de AXA-groep en gehuwd met de in Wetteren geboren en getogen Lutgarde De Moor, is van jongs af gebeten door de voetbalmicrobe. Sinds 1995 is hij lid van de beheerraad van Standaard Wetteren. Na Nieuwjaar werd hij eenstemmig verkozen tot voorzitter van die beheerraad als opvolger van de ontslagnemende Johan ¿kwets • mei 2009 • 24

Braeckman. Niet talmen, maar met gezond verstand en kennis van zaken handelen, is zijn leuze. Daarom bijt hij zich al maanden vast in de voorbereiding van een mogelijke stijging naar tweede klasse en vooral in de daaruit voortvloeiende materiële en financiële consequenties.

‘Eind december vorig jaar waren we na het behalen van de eerste periodetitel al zeker van een eindrondeticket voor tweede klasse.

De symbolische herfsttitel was de kers op de taart. Als vooruitziend bestuur hebben we het licentiedossier van a tot z ontleed en afgewerkt en het gemeentebestuur gecontacteerd.’

Hoe verliepen die eerste gesprekken met de gemeentelijke overheid?

Karel Maudens en ik hadden als afgevaardigden van de beheerraad een eerste contact met de schepen van Sport Alain Pardaen.

Hij garandeerde ons de goodwill van het gemeentebestuur. Op de tweede bijeenkomst was ook burgemeester Marc Gybels aanwezig. Toen hebben we alle vereisten opgesomd waaraan we moeten beantwoorden om in tweede klasse te kunnen functioneren.

In tweede klasse zijn avond- en midweekwedstrijden schering en inslag.

Stadionverlichting is een verplichting en die heeft Standaard momenteel niet.

Inderdaad. Een volwaardige verlichting- minimaal 400, maar liefst 600 lux - is noodzakelijk. En zo’n installatie kan niet zomaar. De plannen en de prijsberekening dienen aan de Belgische voetbalbond ter goedkeuring voorgelegd. Er kan bovendien een bijkomend probleem rijzen: als de huidige elektriciteitstoevoer niet volstaat, moet er een nieuwe cabine worden geplaatst. Normaliter zit er een jaar tussen aanvraag en de plaatsing. Maar het gemeentebestuur belooft in dat geval te bemiddelen bij Eandis om de afhandeling te bespoedigen.

Waarschijnlijk zal ook de infrastructuur aan vernieuwing of verbouwing toe zijn, niet?

Er zullen inderdaad heel wat aanpassingen aan het huidige stadion moeten gebeuren.

We moeten beschikken over minimum 800 zitplaatsen. Onze overdekte tribune telt vandaag 500 zitjes. We zullen in de overdekte staantribune voor 300 extra zitplaatsen zorgen, rekening houdend met de afbakening tussen de lokale en bezoekende supportersvakken. Voor het bestuur van de bezoekende ploeg en genodigden en afgevaardigden van de Belgische voetbalbond moeten in de hoofdtribune een veertigtal privézitplaatsen voorzien worden. De bond moet eveneens over een aantal voorbehouden parkeerplaatsen en een aparte ontvangstruimte beschikken. De schutting van de overdekte staanplaatsen achter het doel aan de kant van de kantine wordt vervangen. De Corner, de kantine achteraan het doel, kant hoofdtribune, is bestemd voor de bezoekende supporters. De huidige kantine wordt verbouwd en vergroot door het verwijderen van de opslagruimte. De perstoren wordt voorbehouden aan de filmploeg van Exqi League, die instaat voor de tv-uitzending van de wedstrijden in tweede klasse. De geschreven pers verhuist naar het verhoog in de overdekte staantribune of naar de hoofdtribune.

Dienen er ingrijpende aanpassingen te gebeuren aan de grote kantine en aanpalende lokalen?

Een catering wordt overwogen. Het kantinepersoneel zal een andere dienstregeling krijgen en in shifts werken. Ingrijpend is wel dat we over een volwaardig ingericht medisch kabinet moeten beschikken. Dat kan perfect in het lokaal naast de vroegere studio van radio Apollo geïnstalleerd worden en het is dicht bij een uitgang die snel vervoer vergemakkelijkt. Op dat vlak kunnen we rekenen op de deskundigheid van onze clubdokter Rony Roelandt.

Het heikele punt blijft de veiligheid. Wat wordt er in tweede klasse vereist?

Dat is inderdaad zware kost. Het volledige stadion moet door de politie kunnen worden

Wetteren? gescand in een afzonderlijk lokaal waar de nodige monitors staan.

Hoe staat het met de inschakeling van stewards?

De stewards staan onder leiding van een hoofdverantwoordelijke, die een opleiding dient te volgen. Het kostenplaatje is niet gering. We zullen vijf tot tien vaste of in te huren stewards nodig hebben afhankelijk van het aantal in te schatten toeschouwers voor een bepaalde wedstrijd.

Voor bijna alle waarnemers verdient Standaard op basis van zijn speelstijl en spraakmakende resultaten de promotie.

Is dit Standaard voldoende gerijpt voor tweede klasse?

Ik ben er zeker van dat we op sportief gebied klaarstaan om de stap te zetten. Als we deze kern kunnen samenhouden en versterkingen inhalen waar dat nodig blijkt, kunnen we in tweede klasse ons mannetje staan.

Wat is de huidige stand van zaken in de onderhandelingen met het gemeentebestuur?

We hebben, zoals beloofd, alle vereisten op papier gezet en ze doorgestuurd. Intussen ontvingen we de melding dat de gemeente zal tussenkomen als Standaard Wetteren promoveert. Maar tot op heden zijn er geen concrete afspraken. Ik vermoed dat het gemeentebestuur het competitie-einde afwacht.

We hopen dat bij een goede afloop de gemeente klaar is om de stap te zetten en bereid is een serieuze tegemoetkoming in de schaal te werpen. We staan jaarlijks in voor de gezonde ontspanning en de sportieve opleiding van zo’n 250 jongeren, we brengen Wetteren op de kaart en verhogen op een positieve manier de naambekendheid van onze gemeente.

Verdienen we die steun dan niet? Want als het gemeentebestuur met onvoldoende middelen over de brug komt, zijn de obstakels bijna onoverkomelijk.

Meer sponsors kunnen ook meer ademruimte geven.

We zijn er ons in de beheerraad terdege van bewust en we zullen geen inspanning schuwen om ze aan te trekken. Onze hoofdsponsor ‘Doe-het-zelf SAFTI’ heeft alvast de medewerking voor de volgende vijf jaar toegezegd.

Guy Jooris / foto’s André en Studio De Rijcke

¿kwets • mei 2009 • 25

Massemse

jeugd waagt zich aan ambitieus cultuurproject

SuperVlieg zoeft in volle vaart door het Vlaamse land!

Op 31 mei heeft de jeugd het voor het zeggen in Massemen. Op cultuurvlak alleszins.

Die dag landt er namelijk een reuzeninsect in onze gemeente. Een wat? Een SuperVlieg.

Wetteren is namelijk één van de zeventien gemeenten die deelneemt aan dit cultuurstimulerend kinderkunstproject. En in Massemen zien ze het groots.

De Mega Brachycera, of SuperVlieg in het Nederlands, is een cultuurproject voor gezinnen met kinderen van vier tot twaalf jaar, een initiatief van de jeugdprogrammatoren van de Vlaamse cultuur- en gemeenschapscentra, dat ondersteund wordt door Cultuur Lokaal en CultuurNet Vlaanderen. De kunsteducatieve organisatie Mooss vzw coördineert het project samen met Artforum vzw. SuperVlieg onderscheidt zich van de eendagsvlieg door haar doelstelling: een langdurige en diepgaande samenwerking op het terrein van de kindercultuur. Vlaams minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel Bert Anciaux ondersteunt SuperVlieg met een projectsubsidie van liefst 90.000 euro.

‘Als publieksverbredend project beantwoordt SuperVlieg aan twee wetten uit de ¿kwets • mei 2009 • 26

cultuursociologie’, liet Bert Anciaux omtrent het initiatief weten. ‘Enerzijds toont onderzoek aan dat een positieve kennismaking met cultuur op jonge leeftijd niet alleen op zich waardevol is, maar ook de kans op een actief cultuurleven op volwassen leeftijd exponentieel verhoogt. Vindt deze kennismaking plaats in gezinsverband, dan is dit effect nog meer uitgesproken. Anderzijds speelt SuperVlieg in op de vaststelling dat het merendeel van de Vlamingen zich voor hun culturele vrijetijdsbesteding hoofdzakelijk bewegen in een straal van maximaal dertig kilometer kilometer of dertig minuten reistijd rond de eigen woonplaats. Vanuit een streven naar lokale verankering hoopt het project SuperVlieg, gespreid over drie jaar, om en bij veertig gemeenten te mobiliseren rond de kinderkunsten.’

Groeiproces van de Wetterse SuperVlieg Wetteren sprong gretig op de Supervlieg-trein en het zijn de leerlingen van de Vrije Basisschool van Massemen die de opdracht kregen het kinderkunstenfeest voor te bereiden. In februari werd er gedurende twee dagen ijverig geknutseld in tien workshops onder de deskundige leiding van een aantal externe docenten. De

kinderen konden kiezen in welke groep ze ondergebracht werden, afhankelijk van hun aanleg en creativiteit. Koen De Greef, leraar van het derde studiejaar was zeer enthousiast over het klasoverschrijdend opzet van het project: ‘Het leeftijdsverschil vormde geen hindernis.

De kleintjes werden geholpen door de grote.

Iedereen kwam aan zijn trekken en werkte naar eigen vaardigheden.’

De kinderen zijn unaniem enthousiast over het project. Sommigen trokken aan de slag om een promotiecampagne uit te werken: van winkelkar tot promobiel. Anderen ontwikkelden een propagandaspel voor de leerlingen van andere Wetterse basisscholen.

In een van de workshops werden tientallen ‘naakte’ SuperVliegen versierd en aangekleed.

Magdalena Vieren uit het vijfde leerjaar had deze optie in haar topdrie vermeld: ‘De juf had alle mogelijkheden op het bord geschreven. Wij mochten er drie uitkiezen. Ik vond het leuk om kleedjes te maken voor de oranje SuperVliegen van een halve meter groot. Een naaister kwam ons helpen. Ze had van alles meegebracht: stof, lijm, stiften, naaigerief, ook wollen haar, maar niet veel. Ik was de enige die dat heeft gebruikt.

Toen was het op. Ik maakte een muts, een sjaal en schoentjes. Die SuperVliegen worden bij de winkeliers van Massemen geplaatst. Een vlieg met een bakkersmuts is voor de bakker en een vlieg met een bh voor de lingeriezaak.’

Mats Van Mieghem uit het eerste leerjaar zat in het team dat een animatiefilm maakte en vertelt hoe die tot stand kwam: ‘In de klas stond een kist met speelgoed en daar mochten we dingen uitpakken. Ik speelde met twee peten, moest ze altijd een beetje verzetten, wel honderd keer, allé, toch wel dertig keer en dat werd gefilmd.

Er stond een computer en daar konden we zien wat ze gefilmd hadden. Er waren ook kindjes die met plasticine zelf peten hebben gemaakt.’

Waarover het verhaal ging, was hij vergeten.

Heel wat aandacht werd besteed aan de oude Massemse legenden, daarnaast werden ook nieuwe gecreëerd: De Prins de Mérode, De Baby van de Molenbeek, De Legende van de kuistrol, De legende van de drie stenen, De Heer Van Massemen.

Tijdens SuperVlieg op School verzonnen de leerlingen de oorsprong van enkele Massemse Monumenten. De Gemeentelijke Tekenacademie vereeuwigde deze

hersenspinsels op legendebordjes. Er werd ook een legendemuseum uitgewerkt.

De dansworkshop stond onder leiding van Zzzmogh en resulteerde in De Rode Draad. De filmbeelden van de dansers zullen als een rode draad door het fietsparcours van SuperVlieg flitsen. Een wegwijzer, als het ware…

SuperVlieg landt Op 31 mei wordt alle noeste arbeid van de jeugdige kunstenaars aan het publiek getoond. Dat, en nog zoveel meer: muziek, circus, grime, picknick, streetpainting… Op het programma staan niet minder dan achtentwintig items, waaruit de deelnemers kunnen kiezen. Kunst- en vliegwerk voor de SuperVliegcoördinators? Het wordt alleszins een zeer drukke dag.

Om 09.30 uur kan u aanschuiven voor een SuperVliegontbijt op het Dorp. De kunstproducten zijn verdeeld over vier verschillende festivaleilandjes in Massemen: Dorpsplein, Maelbroekmolen, Van Hauwermeirsmolen en Plantenkwekerij Braeckman-Coleman. Deze plaatsen worden onderling verbonden door een uitgestippelde fietsroute. Als bijkomende uitdaging kunnen de deelnemers de SuperVliegen

lokaliseren die zich over het gehele traject verstopt hebben. De winnaar wordt beloond met ‘De Gouden SuperVlieg’. Het deelnemingsformulier wordt samen met het plan van de fietsroute op 31 mei afgehaald aan het infopunt op het Dorpsplein. Wie wil meedoen, moet zich een polsbandje aanschaffen. Dat kost vier euro in voorverkoop en vijf euro de dag zelf. Deze bandjes zijn vooraf verkrijgbaar in cc Nova (09/365 20 20) en in de bibliotheek van Massemen.

Enkel voor De Legende van Woesterdam (Plantenkwekerij Braeckman-Coleman ) moet er vooraf gereserveerd worden aan de balie van cc Nova, omdat de voorstelling om 11 en 15 uur, gespeeld door de Kopergietery, slechts zestig personen kan huisvesten.

SuperVlieg wordt dus een roezemoezig, bontgekleurd en spectaculair KinderKunstenFestival, waaraan tal van nationale organisaties en locale verenigingen zullen meewerken. Erbij zijn is de boodschap.

SuperVlieg is een organisatie van de Bib, de Jeugddienst, cc Nova en de Cultuurdienst.

Ludwine Versporten / Foto’s Johan De Cock ¿kwets • mei 2009 • 27

Wetterse kandidaten dingen naar een plaatsje in het

Als zelfs reeds aangebrachte affiches geen zekerheid meer bieden of een politicus deelneemt aan de nakende Vlaamse stembusgang, wordt het ook voor Kwets moeilijk het bos door de bomen te zien. Nochtans zijn deze Vlaamse verkiezingen allesbehalve de ver-van-ons-bedshow. Een sterke vertegenwoordiger uit onze gemeente in het parlement, kan voor Wetteren veel betekenen, al was het maar om eens wat gewicht in de schaal te werpen in heikele ¿kwets • mei 2009 • 28

dossiers als Den Blakken of het verkeersinfarct. Wij voelden de kandidaten die bij het ter perse – de lijsten worden pas op 7 mei definitief ingevuld - zeker waren van hun stekje op lijst aan de tand.

Boudewijn Bouckaert, lijstrekker voor Lijst Dedecker ‘Wetteren moet dringend zijn toeristische troeven uitspelen’

Professor Boudewijn Bouckaert bekleedt de topplaats op LDD en zal er dus voor zorgen dat er alleszins één Wetteraar verkozen wordt. Al is Bouckaert maar een inwijkeling, toch lijkt hij zeker de belangen van onze gemeente te zullen verdedigen.

Wat is de kern van uw persoonlijk programma?

LDD pleit voor meer Vlaanderen, vooral op socio-economisch gebied. We zullen vanuit het Vlaamse parlement streven naar een drastische overdracht van bevoegdheden.

Vlaams Parlement Via onderhandelingen van gemeenschap tot gemeenschap zullen we proberen dit van het federale niveau gedaan te krijgen.

LDD schrijft de Vlaamse overheid ook een vermageringskuur voor. We zullen maatregelen voorstellen voor een drastische afslanking van het personeelsbestand, niet door ontslagen, maar door mensen die op pensioen gaan niet te vervangen. Ik sta ook voor een goed georganiseerde en betaalbare kinderopvang voor werkende ouders.

En als professor is onderwijs uiteraard een persoonlijk stokpaardje. Er moet meer nadruk komen op de zorg voor kwaliteit. We moeten weg van de aanpak van minister Vandenbroucke die per se alle kinderen in eenzelfde klas wil houden, ook al zijn de noden verschillend.

Waar denkt u dat het Vlaamse niveau meer kan doen voor een gemeente als de onze?

De mate waarin een gemeente voordeel kan trekken uit de Vlaamse bevoegdheden wordt dikwijls bepaald door de invloed en het lobby-werk van de gemeentelijke politici. Ik heb de indruk dat Wetteren op Vlaams niveau niet sterk heeft kunnen wegen. Dat blijkt uit de talrijke gemiste kansen om Wetteren uit te bouwen als een attractieve Scheldegemeente. Op Vlaams niveau kan veel meer voor Wetteren gedaan worden op toeristisch-recreatief gebied. Aan de Schelde, meer in het bijzonder rond de site De Witte, kan een combinatie van fiets- en watertoerisme worden uitgebouwd.

Hoe moet het nu verder met Den Blakken? Het is een provinciaal en gemeentelijk dossier maar de Vlaamse overheid heeft aanvraag om twee hectare bos om te hakken geweigerd.

De kwestie van de bestemming rond Den Blakken moet bekeken worden vanuit een breder streekkader. Enerzijds moet men het resterende groen vrijwaren, anderzijds de agrarisch-economische troef van Wetteren en omgeving, namelijk de boomkwekerij,

maximaal promoten. Een arboretum is daarom een goed idee maar niet noodzakelijk op de site van Den Blakken.

Wat moet er gebeuren met de N42 en de toegankelijkheid van Wetteren?

Het verkeersinfarct tussen de afrit E40 en het kruispunt met de Brusselsesteenweg moet prioritair worden aangepakt door een verbreding tot viervaksbaan. Voor het kruispunt moet onderzocht worden of een brede rotonde het verkeer niet vlotter zou laten verlopen. De toegankelijkheid van auto’s tot het Wetterse centrum zou uiteraard sterk gestimuleerd worden door de aanleg van een ondergrondse parking onder de Markt. Dat zou ook Wetteren als winkelcentrum een boost geven. Tenslotte moet er ook voor gezorgd worden dat er in het woonwerkverkeer een vlotte aansluiting auto-openbaar vervoer is.

U zal wellicht verkozen worden. Kan u zo’n mandaat combineren met uw job?

Er is een regeling op de universiteit dat professoren die een politiek mandaat opnemen, halftijds kunnen werken met de garantie dat ze gedurende zes jaar kunnen terugkeren naar hun job. Aan ministerschap heb ik nog niet gedacht. Eerst verkozen raken en dan zien of we in een regering kunnen treden waarin ons programma goed aan bod komt. Als kind wou ik minister van Justitie worden maar dat is niet mogelijk op het Vlaamse niveau. Minister van Onderwijs spreekt mij dan het meest aan.

Anne Marie Hoebeke, tweede opvolger voor Open VLD ‘Er zullen er twee moeten vertrekken, maar ik hoop opnieuw te zetelen’ Het had wat voeten in de aarde, even werd er zelfs gesproken dat ze de politiek om familiale redenen zou verlaten, maar kijk,

Anne Marie Hoebeke komt wel op en is strijdvaardig.

U bent tweede opvolger op de Vlaamse lijst voor Open Vld, zal u campagne voeren?

Ik zal uiteraard campagne voeren, en wil daarbij als uittredend Vlaams parlementslid het algemeen partijstandpunt voor Vlaanderen volgen. Voor mij is het belangrijk dat Vlaanderen wint aan belangrijkheid, en uitgebouwd wordt als zelfstandige regio binnen de federale staat. Maar ik kreeg pas het programma van zeventig bladzijden, en wil dit eerst grondig doornemen voor ik mijn accenten uitkies. Deze liggen natuurlijk in het verlengde van mijn parlementair werk.

Op welk dossier bent u als uittredend Vlaams parlementair het meest trots?

Ik hou me bezig met welzijn, onder meer met jeugdzorg en intrafamiliaal geweld. Minder gekend is het buitenlandse werk binnen het parlement. Zo was ik deze maand nog in Kurdistan in Irak. De rechters daar vragen om hulp om overgangsvonnissen te maken, omdat de wetgeving op korte tijd enorm veranderd is. Een eremoord wordt nu beschouwd als een gewone moord, geweld binnen de familie wordt veroordeeld.

Wat zijn de zwaktes van het Vlaamse niveau, als het gaat over een gemeente als de onze?

De plannenlast voor gemeenten binnen Vlaanderen is te groot, administratieve vereenvoudiging is een noodzaak. Hiervoor moeten we het warm water niet uitvinden, Schotland is een koploper op dit gebied.

Binnen de commissie Benchmarking proberen we het instrumentarium van andere Europese regio’s in kaart te brengen om het ook bij ons te kunnen gebruiken. Op gebied van mobiliteit moet er een draaiboek komen, om de communicatie tussen de gemeenten te verbeteren. Hierin kan dan staan welke werken gepland zijn binnen de zes maanden. ¿kwets • mei 2009 • 29

Wetterse kandidaten dingen naar een plaatsje in het

Hoopt u opnieuw te zetelen?

Ik hoop zeker om opnieuw te kunnen zetelen, maar daarvoor moeten er twee andere vertrekken, hè! Wie dat zullen zijn? Ik weet het niet, daarvoor is het wachten op de uitslag. Die bepaalt welke coalitie er komt en welke partijgenoten minister kunnen worden. Ik kan dus geen uitspraak doen over mijn kansen om terug te zetelen, maar hoop wel om als opvolger in het parlement te raken. Ik denk trouwens ook aan het federale niveau. Als jurist kan ik binnen twee jaar gaan voor een verkiesbare plaats op de federale lijst van Open Vld. Ik ben nog lang niet uitgeblust!

Piet Van Heddegem, vierde plaats op de Groen!-lijst ‘Het moet van Jacques De Graeve geleden zijn, dat Wetteren zich op Vlaams niveau nog eens liet horen’ Wetters Groen-boegbeeld komt bij elke verkiezing op. Op een mandaat hoopt hij niet, maar hij klinkt daarom niet minder strijdvaardig. ‘Groen! heeft in Vlaanderen twee zetels en die worden ingenomen door een Gentse kandidaat en een collega uit Oudenaarde’, aldus Van Heddegem.

‘Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat zij meer gewicht in de schaal kunnen leggen dan ik. Maar het is niet omdat ik waarschijnlijk niet verkozen zal raken, dat mensen niet voor me moeten stemmen. Elke stem die ik krijg, is heel belangrijk voor Groen!, een partij die je toch niet kan wegdenken in het Vlaams Parlement.’

Wat zijn de kernpunten van uw programma?

Ik volg het programma van de partij en dat steunt op drie belangrijke peilers. Enerzijds blijft groen en natuur uiteraard belangrijk. Ik pleit dus voor een goeddraaiende, ¿kwets • mei 2009 • 30

maar groene en gezonde economie op mensenmaat. Afvalverwerking, recycleren, werkdruk: dat zijn aandachtspunten. Voorts streven wij naar een aangenamer leven voor iedereen, waarbij alle mensen hun talenten kunnen benutten en op alle vlakken gelukkig zijn. En het derde punt is een politiek voeren waarbij de hele bevolking gelijke kansen, rechten en plichten heeft, binnen het engagement dat een persoon aangaat.

Een oplossing van het verkeersinfarct zou voor extra geluk kunnen zorgen, en daar is lobbywerk op Vlaams niveau voor nodig, niet?

Klopt. Ik ga een voorbeeldje geven. Op mijn bureau ligt een brief van minister Stevaert uit 2001 waarin hij schrijft dat de werken aan het fietspad op de rechteroever van de Scheldedijk nog dat jaar zouden aanvangen. We zijn acht jaar verder en er is nog niks gebeurd. Dat typeert de politiek van onze gemeente op hoger niveau. Ik vrees dat de mensen die de afgelopen vijf jaar in het parlement zaten daar geen enkele aandacht aan hebben besteed. Tja, zo ga je niet vooruit natuurlijk.

Conclusie: Wetteren weegt totaal niet op Vlaanderen?

Dat is een understatement. Het moet van Jacques De Graeve, of misschien burgemeester Uyttendaele, geleden zijn dat Wetteren zich nog heeft laten horen in het parlement. Ik kan de laatste tien, vijftien jaar geen enkel dossier opnoemen waarvoor een politicus van onze gemeente gevochten heeft. Dat wijst op onmacht van de mensen uit onze streek en dat is bijzonder jammer. Want bijvoorbeeld in het verkeersdossier, een puur gewestelijke kwestie, hadden we al meer gensters kunnen breken.

Komt daar nu verandering in? Ik hoop het.

Bij monde van Vera Dua heeft Groen wel al Wetterse heikele punten op de agenda gebracht. Dat moet beter kunnen voor een grote gemeente met zo’n mogelijkheden.

Sterke figuren die hun dossiers kennen,

moeten echt iets kunnen verwezenlijken.

Dan is er nog Den Blakken. Dat moet Groen wel aanbelangen, maar er zal alweer geen Wetterse verkozene zijn.

Vera Dua heeft het dossier Den Blakken al aangekaart en met enig succes, want er is nog niet gekapt. Ik heb niks tegen een arboretum en al zeker niks tegen planteurs, maar er moet niet aan Den Blakken worden geraakt. En om nogmaals op de plantensector terug te komen. Ik wil die niet kapot, integendeel. Wetteren is en moet een plantengemeente blijven. Maar promoot het dan. Heb je de twee triomfbogen voor het Dorp van de Ronde gezien? Dat was een kans om Wetteren als plantengemeente te tonen, maar er hingen enkele takjes aan die bogen. En waarom was de Markt niet weelderig versierd? Alweer een gemiste kans om onze echte troeven te tonen.

Lieve De Gelder, elfde plaats voor CD&V ‘Hopen dat ingeweken Wetteraar Boudewijn Bouckaert ook onze dossiers verdedigt’ Huidig CD&V-schepen van Cultuur, Toerisme en zoveel meer Lieve De Gelder prijkt op de elfde plaats van de lijst van haar partij. Verkozen worden lijkt een utopie, maar je weet nooit. ‘Het kratel CD&V-N-VA had zes zetels bij de vorige stembusgang, nu staan we er alleen voor. Ik kan de uitslag niet voorspellen. Maar stel dat ik word verkozen, dan zal ik zetelen. Maar ik blijf realistisch en ook al haal ik het niet, dan zal ik met man en macht de Wetterse belangen behartigen op hoger niveau.’

Welke accenten zal je daarbij leggen?

Ik fixeer me natuurlijk op mijn huidige vakgebied en die behelsen de zachte sectoren als cultuur en toerisme. Maar ik ben de politiek

Vlaams Parlement ingestapt als schepen van Financiën, en ook die eerste liefde blijft mijn stokpaardje. Op cultureel, maar ook sportief en creatief vlak, wil ik voor een blijvende ondersteuning van het verenigingsleven zorgen. Daarbij is toegankelijkheid een zeer belangrijk punt.

Echt op Wetteren gericht wil ik natuurlijk de kerndossiers zoals de ontsluiting van onze gemeente niet uit het oog verliezen.

Enkel door op Vlaams niveau sterk te lobbyen en het infarct op de agenda te krijgen, lijkt een oplossing haalbaar, niet?

Absoluut. Ik zie een tweede Scheldebrug ook niet als de absolute redder in nood, er moet structureler gedacht worden. De mobiliteit - trouwens geen exclusief Wetters probleem, maar bon - op één-twee-drie raakt dat niet opgelost. Onze gemeente heeft zich ietwat vergaloppeerd en heeft er geen rekening mee gehouden dat we een bloeiende industriezone zouden worden.

Daarbij komt dat op cruciale momenten, er geen Wetterse politiekers belangrijke posten bekleedden. Onze regio heeft dringend nood aan een vertegenwoordiger op Vlaams niveau. De laatste van onze partij was wijlen John Taylor.

Het ziet er niet naar uit dat dat nu zal gebeuren. De enige verkozene lijkt professor Bouckaert te zullen worden, dan nog een aangespoelde Wetteraar.

Wie hier geboren en getogen is, heeft een speciale, niet te verklaren band met de gemeente. Inwijkelingen doen er doorgaans lang over om datzelfde Wetterengevoel te krijgen. Maar ik twijfel er niet aan dat de professor belangrijke dossier als mobiliteit, die ook hem aanbelangen, zal aankaarten.

Wetteren moet verkocht worden als centrum van Oost-Vlaanderen, want in se zijn we dat. Jammer genoeg vallen we politiek soms tussen de plooien. We behoren tot arrondissement Dendermonde en qua kieskring worden we tot het Waasland gerekend. En ik merk dat de stad Gent ons ook

niet altijd het licht in de ogen gunt.

Hoe bedoel je?

Neem nu de uitbouw van een hotelwezen.

Gent is er niet happig op dat Wetteren een netwerk van logementen zou uitbouwen voor zakenmensen en ze zo uit Gent zou wegtrekken. Meer slagkracht op Vlaams niveau zou daarbij handig zijn.

Eén van uw gebieden is toerisme.

Wetteren heeft de Schelde, het wordt tijd dat we daar iets mee doen, niet?

Met de aankoop van de site van De Witte gaan we toch de goede richting uit. En er beweegt heel wat om de regio rond de Schelde te verfraaien. Want eerlijk gezegd: den Aard is nog altijd dezelfde Aard van in mijn kinderjaren. Dat kan toch eigenlijk niet.

We werken er aan.

Kathy Mertens op plaats 25 voor Vlaams Belang ‘Ik neem mijn politieke verantwoordelijkheid op voor het welzijn van mijn kinderen’ Op 7 juni kan u ook een rood bolletje kleuren voor de Massemse Kathy Mertens , die op plaats 25 staat op de lijst van Vlaams Belang. Kathy heeft geen persoonlijk programma. ‘Ik onderschrijf het programma van mijn partij met een bijzondere vermelding van de Vlaamse onafhankelijkheid omdat de Belgische constructie niet meer werkt. Onze staat in zijn huidige vorm verslindt te veel geld: zeven regeringen met vijfduizend kabinetsmedewerkers! We moeten de jaarlijkse transfer van tweeduizend euro van elke Vlaming naar Wallonië stopzetten, een halt toeroepen aan de immigratie. Verder moeten werkloze en criminele vreemdelingen naar hun land van herkomst terugkeren, moet de opgang van de islamisering afgeremd worden en moeten er leefbare pensioenen gecreëerd

worden. Pak ook de schuldigen van de bankencrisis aan. Mijn persoonlijke belangstelling gaat uit naar landbouw, sierteelt en zelfstandigen.

Hoe moet het nu verder met Den Blakken?

Alles wat in Den Blakken de gemeentelijke plantenindustrie bevordert, moet worden gesteund. Wij willen evenwel het behoud van de inheemse bomen.

Wat moet er gebeuren met de N42 en de toegankelijkheid van Wetteren voor auto’s?

Het is van het allergrootste belang dat de N42 een veilige weg is, vooral voor de schoolgaande jeugd van Mariagaard.

Daarom kunnen alle wegaanpassingen die de verkeersveiligheid en een vlotter verkeer voor automobilisten en zwakke weggebruikers bevorderen, rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de Vlaams Belangmandatarissen. Ik doel daarbij onder andere op de aanleg en het onderhoud van fiets- en voetpaden, die afgescheiden zijn van de rijweg.

U zal waarschijnlijk niet verkozen worden. Waarom doet u mee?

Ik sta op de lijst van het Vlaams Belang omdat ik mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid wil opnemen. Ik wil dat mijn kinderen kunnen leven in hun eigen veilig en welvarend land dat Vlaanderen heet.

En ik hoop dat de islamisering van Europa teruggedrongen wordt. Elke naamstem die op mij wordt uitgebracht, is een persoonlijke steun voor mij om aan het noodzakelijk maatschappelijk project van mijn partij mee te werken.

De Vlaamse verkiezingen, wat zit er in voor onze streek?

Kwets debatteert op 26 mei in cc Nova om 20u Gratis toegang Meer info: www.kwets.be ¿kwets • mei 2009 • 31

Toeleveringsbedrijf

Het bedrijf TVL uit Overschelde ging onlangs lopen met de belangrijke Unizo-prijs Sant in eigen land. Maar wat doét TVL eigenlijk? Geert Van Landuyt, bedrijfsleider van dit buitenbeentje in de industriewereld, gidst u rond.

Even voorbij Kapellendries rijdt men op de Kalkensesteenweg, in de volksmond De Langen End, de moderne bedrijfsgebouwen van TVL voorbij. Veel Wetteraars associëren de naam Van Landuyt met de productie van blikken dozen, maar dat blijkt niet het soort producten te zijn waar de achtentwintig arbeiders en vier bedienden bij TVL dagelijks mee bezig zijn.

¿kwets • mei 2009 • 32

Van Landuyt

We vielen meteen met de deur in huis: wat wordt hier gemaakt?

Tandwielkasten. Dat is de behuizing die rond de tandwielen zit. De ruwe gietstukken komen van overal ter wereld naar ons toe, waarna wij ze bewerken en dan doorsturen naar onze klant. Die stellen met de stukken de feitelijke tandwielkast samen. Wij draaien, frezen en boren dus het ruwe materiaal tot het een afgewerkt product is dat geassembleerd kan worden.

In de streek staat Van Landuyt bekend als een expansief bedrijf. Kan u de groei van het bedrijf eens schetsen?

Alles begon in 1860 bij mijn over-overgrootvader: hij was de lokale loodgietersmid. Daarna begon men blikken dozen te

maken voor buskruitfabriek PRB (waar nu Omnichem gevestigd is, AP). In die blikken dozen werd het buskruit vervoerd naar bijvoorbeeld Congo.

Mijn grootvader was de persoon die de matrijzen (gietvormen) voor de blikken dozen begon te maken. Met de komst van de staalindustrie, begin de jaren zestig, zochten Sidmar en soortgelijke bedrijven naar personen die onderdelen voor de productie konden maken. Wij hebben toen de overstap gemaakt van de matrijzen naar staalindustrie.

Met de komst van Volvo naar Gent, begin de jaren 70, werd de vrachtwagen Medium in België ontworpen en geassembleerd. Zo zijn wij ook voor de auto-industrie beginnen te werken.

gigastukken op maat Toen was het nog altijd één bedrijf?

Dat is tegelijk ongeveer het moment waarop we de firma gesplitst hebben: Van Landuyt Konstructiewerkhuizen werken nog altijd voor de staalindustrie. Toeleveringsbedrijf Van Landuyt (TVL) werkte toen enkel voor wat tot de automobielsector behoorde: Volvo, Scania, en later ook Van Hool, Atlas Copco en Caterpillar. Ook onderdelen voor motoren en compressoren kwamen erbij.

Begin de jaren 2000 ging het economisch wat minder door de aanslagen van 11 september op de Twin Towers in New York.

Omdat we op zoek moesten naar nieuwe klanten, kwamen we bij de windenergiesector terecht: we hadden de juiste machines om grote, moeilijke stukken toch heel nauwkeurig af te werken. Intussen vertegenwoordigt windenergie wel al zestig procent van onze omzet, wat die sector voor ons belangrijker maakt dan alle vroegere activiteiten: het is een soort van verzekering voor onze toekomst.

Bekroonde precisie Onlangs won u met uw bedrijf de Unizoprijs Sant in eigen land. Wat houdt die prijs eigenlijk in?

Het is een prijs die Unizo uitreikt aan bedrijven die heel bekend zijn in het buitenland, maar weinig of niet in de eigen streek. Dat is ook zo bij ons, want ongeveer 95% van onze omzet halen we uit export. Als we dan toch aan bedrijven in België leveren, zijn hun eindproducten ook dikwijls voor de export bestemd. Denk maar aan de bussen van Van Hool of de vrachtwagens van Volvo.

En waren alle Vlaamse bedrijven in de running?

Neen, het is een prijs voor de regio Dender en Waas, van deze streek tot de Antwerpse haven zeg maar. Er was een prijs voor beste bedrijf en een prijs voor beste bouwproject.

Wij wonnen de categorie beste bedrijf.

Unizo roemt de professionaliteit in dit bedrijf. Werken andere bedrijven dan

niet professioneel? Wat maakt het hier zo bijzonder?

Ik denk niet dat de professionaliteit hier zo speciaal is, want iedereen kan zijn zaak professioneel leiden. Wat dit bedrijf speciaal maakt, is zijn precisie. Wij hebben speciale, nauwkeurige en grote machines die je bijna nergens anders vindt. De bewerkte stukken zijn soms gigantisch groot: tot negen ton.

Maar ook de nauwkeurigheid is enorm. Alles wordt bewerkt met een correctheid van twee à drie honderdsten van een millimeter.

Ter illustratie: een gewoon blaadje papier is al gauw een tiende van een millimeter dik.

Meten doen we zelfs tot op duizendsten van millimeters. Die extreme nauwkeurigheid voor die toch heel grote stukken is onze sterkte: er zijn niet veel bedrijven die dat kunnen. Je hebt er misschien drie à vier zoals ons in heel Europa. Voor de écht grote stukken zijn we zelfs de enigen.

Wat betekent de prijs voor u persoonlijk?

Voor mij betekent het dat al onze werknemers zeer professioneel bezig zijn, zowel wij hier op het bureel als de werknemers aan de CNC-machines. Het betekent voor mij dat we de goede richting zijn ingeslagen en dat we ook in dezelfde richting moeten verdergaan. Natuurlijk is er de crisis. Maar op het moment dat de economie weer zal aanzwengelen, staan wij wel heel sterk, want we zijn een bevoorrechte partner: als er qua tandwielkasten nieuwe ontwikkelingen zijn, komt men eerst bij ons. Concreet betekent het dat wij als eerste weer de bestellingen zullen krijgen bij economisch herstel.

Onlangs werd een grote hal bijgebouwd aan het bedrijf. Waarom was dat nodig?

Het nieuwe gebouw is volledig bestemd voor de windenergieproducten. Omdat er in de oude hal nieuwe machines kwamen, moesten we een nieuw plekje zoeken voor een deel van de stukken. Een nieuwe hal voor stockage was ook nodig omdat de windenergiesector steeds meer op de manier van de automobielsector begint te werken: met just-in-time-leveringen. Gezien zo’n stuk nogal groot is om te stockeren, heb je ook een grote hal nodig.

Heeft u de ambitie om met dit bedrijf nog door te groeien en kan dat op deze locatie? Het lijkt erop alsof dit bedrijf in een soort niemandsland ligt.

Wel, om te beginnen is het een zeer complexe en langdurige zaak geweest om alles ruimtelijk in orde te krijgen: wij waren hier vóór het gewestplan, maar het gewestplan had ons zonevreemd verklaard. Het was duidelijk dat er gewoon een fout was gemaakt op het plan, maar probeer dat maar eens aan te vechten. Goed, intussen is dat allemaal opgelost en nu zitten we hier in een lokale industriezone. Bij de nieuwe hal die we nu gezet hebben, mogen we nog twee hallen van dezelfde afmeting bij bouwen. Er is dus nog behoorlijk wat ruimte om te groeien. ¿kwets • mei 2009 • 33

Toeleveringsbedrijf

Jullie leveren bijvoorbeeld aan Volvo en Scania: dat zijn bedrijven die het momenteel wat moeilijker hebben…

(Onderbreekt) Héél moeilijk hebben.

Hoe voelt u dat hier?

Rechtstreeks. Wij maken assen voor vrachtwagens, maar als een vrachtwagen niet verkocht geraakt, moeten wij geen as meer maken. Simpel. Volvo zit nu aan min zeventig procent tegenover vorig jaar, dus is dat voor ons ook zo bij de producten die wij aan hen leveren. En hetzelfde geldt voor heel wat bedrijven: Atlas-Copco is gehalveerd, Van Hool is gehalveerd en ga zo maar door.

Die sectoren zijn echt volledig ten onder gegaan.

Ook windenergie begint het nu moeilijk te krijgen: er wordt minder in nieuwe projecten geïnvesteerd, want de investeerders krijgen geen kredieten meer. Een voorbeeld: wij maken alle onderdelen van de tandwielkasten voor het windmolenpark in zee, op de Thorntonbank. Zes van de zestig molens zullen er nu al komen, maar voor de overige weten ze nog niet eens of de banken hen al dan niet zullen financieren. Op die manier ligt het project stil en moeten wij voorlopig geen stukken meer maken.

Wat zijn de gevolgen van de crisis op de vloer?

Wij moeten voor heel wat mensen economische werkloosheid invoeren. Afhankelijk van de sector waarvoor we produceren, gebeurt dat veel of weinig.

Eigenlijk valt het nog mee dat het maar

¿kwets • mei 2009 • 34

Van Landuyt bij economische, tijdelijke werkeloosheid blijft?

Ja. We zijn ook wat inventief: we hebben veel mensen van de automobiel- of industrieafdeling doorgeschoven naar windenergie.

Hoe groot is de marge voor u meer drastische maatregelen zal moeten nemen?

Dat hangt af van de klanten. An sich hebben we wel nog marge: voor de windenergie werken onze mensen nog steeds ongeveer vier dagen per week… indien nodig kan je ze ook maar één dag per week laten werken, maar ik moet ook aan die mensen zelf denken. Als ze slechts één dag per week kunnen werken, verdienen ze verre van het normale loon, dus ideaal is het niet. Toch is het probleem ook dat ze momenteel nergens anders heen kunnen, want er is geen enkel industrieel bedrijf dat ontsnapt aan de crisis.

En welke invloed heeft de metaalprijs op uw activiteiten?

Geen enkele. Het materiaal dat wij hier bewerken, krijgen we aangeleverd. Ofwel

moeten we het aankopen bij een leverancier aan door onze klant opgelegde en vastgestelde prijzen. Daarmee wordt er voor ons dus een heel zwaar risico uitgesloten, in tegenstelling tot veel bedrijven die wél zelf hun materiaal moeten aankopen en dan geconfronteerd worden met prijsstijgingen die ze niet betaald krijgen. Of wanneer de grondstofprijs zakt: dan zitten bedrijven met stoffen die ze duur aangekocht hebben, terwijl de klant niet meer zo veel wil betalen voor producten omdat ze weten dat de grondstofprijs gedaald is. Voor ons zijn die schommelingen er dus gelukkig niet.

Lokale, goed draaiende bedrijven worden dikwijls verkocht of overgenomen door grotere spelers. Hebt u plannen in die richting?

Ik denk nog niet aan mijn pensioen en mijn kinderen zijn nog te klein (lacht). Bovendien weet ik niet eens of ze wel geïnteresseerd zullen zijn om het bedrijf over te nemen.

Indien niet, tja goed… dan wordt het later verkocht.

Maar u zou het wel leuk vinden als de lijn wordt doorgetrokken?

Goed, maar de persoon in kwestie moet het nog altijd zélf willen. En uiteindelijk moet je ook denken aan het bedrijf zelf, niet aan je kinderen. Want als het bedrijf verkocht moet worden, zullen mijn kinderen ook inkomsten hebben. Maar het is natuurlijk altijd leuk om het te kunnen doorgeven.

Arne Prové / Foto’s Didier Verbaere

¿kwets • mei 2009 • 35

Christophe

Claeys en Philippe Crombeen

Twee drummers op een hoopje De kans is groot dat wanneer je heupwiegend voor een podium staat de maat wordt aangegeven door die kerel achter de batterie. Zelden echter kent men de man bij naam, laat staan dat de slagman zelf op de voorgrond wil treden. Een drummer zit en hoort bijna vanzelfsprekend op het achterplan. Reden genoeg om wat Wetters slagtalent even in de spotlights te zetten.

Christophe Claeys moet in Wetteren en omstreken momenteel zowat de meest begeerde drummer zijn. De bekendere bands waarin hij actief is zijn Balthazar – die vorig jaar met This is a flirt een dikke nationale hit te pakken ¿kwets • mei 2009 • 36

had - en Kawada, maar daarnaast speelt hij ook bij tal van andere projecten zoals The Douglas Firs of locaal Look ‘n Trees. Philippe Crombeen van zijn kant staat al jaren bekend als Muppet Shows’ Animal van Crumb. Een gesprek met een jonge veelzijdigaard en een ouwe rot in powerdrummen.

In een band heeft de zanger doorgaans het grootste ego, is de gitarist de mierenneuker, de bassist de eenzaat en de drummer het vijfde wiel aan de wagen, niet?

Christophe: Zonder de drummer heeft de band geen wagen.

Philippe: In het genre dat ik vroeger speelde

was de ritmesectie in elk geval enorm belangrijk. Dus niet akkoord.

Jullie hebben twee totaal verschillende stijlen. Tegenover het frivole soms haakse drumwerk van Christophe, staat de ijzerstakke stijl van Philippe.

Christophe: Dat hangt er eigenlijk van af. Wat we bij Balthazar met de ritmesectie doen, is rechttoe rechtaan. Dat ligt op voorhand bijna volledig vast en is vrij bepalend voor de structuur van de nummers die we brengen. Anders is het dan weer bij Look ‘n Trees, waar we samen op zoek gaan naar de uiteindelijke song. Maar wat je ook speelt, het moet gemeend en goed geplaatst zijn. Ook in de popmuziek. Niet elke

geven er lappen op

boem-tsjak is dezelfde. Je maakt nog steeds muziek, ook al ben je de drummer. Nu ja, ‘ook al’, je bent muzikant, punt aan de lijn.

Philippe: Bij Crumb ging het vaak om de zoektocht naar het bulldozer-effect, om een kracht te ontwikkelen die de eerste vijf rijen voor het podium wegblies. Wat niet wil zeggen dat de versterkers daarvoor op tien moeten staan. En ook daar is niet elke boem-tsjak dezelfde. Soms denk je van ‘Goed, hij slaat op zijn snare, so what?’.

Heeft de drummer een essentiële bijdrage in de song? Of wordt de song meer gemaakt door de andere muzikanten in de band?

Christophe: Het hangt er van af hoe een song tot stand komt. Als er een kant-en-klaar product op tafel ligt, voeg je vanuit je eigen bagage en kennis iets toe dat in de bestaande structuur tot zijn recht komt. De functie van elk instrument, zeker in de pop- en rockmuziek, ligt dan op voorhand vast. Dit heet functioneel spelen.

Ook al ligt er geen partituur voor je neus zoals in de klassieke muziek, de bewegingsvrijheid is beperkt. Maar het uiteindelijke resultaat wordt altijd bepaald door wat je samen doet. Als een ander groepslid iets speelt waar je van denkt ‘Wat is dat in godsnaam?’, dan ga je dat toch ook zeggen?

Philippe: Ik probeerde in het drumwerk altijd voldoende gevoel te steken. Ik luister ook niet enkel naar mezelf, maar speel verschillende instrumenten. Ik was zot van drummen van kleins af, maar synthesizer heeft me ook altijd enorm aangesproken. Momenteel speel ik zelfs meer synth dan drum, omdat je er veel meer emoties en gevoel kan uithalen. Bij Crumb had een synth in sommige periodes echt een meerwaarde kunnen bieden daar we nooit een full metal band zijn geweest. Kijk naar wat Faith No More deed met andere instrumenten, zoiets was bij ons ook mogelijk geweest. Het had de muziek in elk geval warmer gemaakt.

Christophe: Om de song te begrijpen en er als drummer een inbreng aan toe te voegen, is het essentieel dat je verstaat waar de andere muzikanten naar toe willen. Je mag je nooit

beperken tot het drumwerk alleen. Het helpt dus inderdaad dat je ook andere instrumenten beheerst.

Philippe: ‘Geef hier die gitaar, dat ik het voorspeel!’, terwijl je eigenlijk geen gitaar kunt spelen. Verschillende keren heb ik ook gezongen om te tonen waar ik naartoe wilde. Of cassettes meegebracht om een bepaalde stijl of gevoel te laten horen dat de song ten goede zou komen. Maar je moet wel vertrouwen hebben in de persoon die de nummers maakt. Uiteindelijk moet die ook weten waar de overige muzikanten kunnen of willen naartoe gaan.

Christophe: Ook om die reden worden de muzikanten voor een band gekozen.

Christophe: ‘Zonder de drummer heeft de band geen wagen.’

Is het in sommige bands niet zo dat er ontzettend lang aan bepaalde songs wordt gewerkt, terwijl het nummer eigenlijk vanaf het begin moet goed zitten?

Christophe: Een song is vooral werken. Je voelt wel dat er iets is, of dat er iets kan zijn, en dan maak je ettelijke partijen om te kijken welke de beste optie is. Het mooiste voorbeeld daarvan is toch Look ‘n Trees, daar zitten we soms uren te kauwen op eenzelfde idee. We vertrekken van de song zonder dat er ook maar iets van arrangementen vastligt. En soms lukt dat op drie minuten, soms duurt het zes maanden eer we de juiste feel hebben.

In een band kunnen de meeste muzikanten elkaars instrumenten bespelen. De zanger vrijwel altijd gitaar of piano, de gitarist kan een basslijn spelen en omgekeerd, maar enkel de drummer kan drummen. Bizar gegeven, eigenlijk.

Christophe: Toch vind ik hun mening vaak de meest interessante. Als instrumentalist bekijk ik meer de technische dan de instrumentale

kant van mijn instrument. Hun input is dan ook veel leerrijker omdat ze niet nadenken of iets sowieso kan gespeeld worden. Dat opent nieuwe denkpistes. Maar je moet het wel kunnen aanvaarden natuurlijk.

Philippe: Ik heb me tegen andere meningen ook nooit verzet en heb dan ook alles geprobeerd. Behalve als je voelt dat het er langs geen kanten gaat op trekken, dat zeg je dan natuurlijk van in het begin.

Zijn jullie beïnvloed door bepaalde bands of genres?

Philippe: Ik moet opletten wat ik zeg, want als je dat opschrijft gaat het misschien belachelijk overkomen. Maar zeker Magazine en Gang of Four. In elk geval had ik toch graag de drummer geweest van verschillende bands die ik live ging bekijken.

Christophe: Maar dan wou je toch gewoon iemand anders zijn? Ik vind een groep pas goed als ik hem niet door de ogen en oren van een muzikant aan het bekijken en beluisteren ben. Als ik er volledig kan van loskomen, en me niet aan het fixeren ben, want dan erger ik me te veel. Mijn grootste invloed is zeker Tortoise.

Die zijn zo eclectisch, post rock-pioniers als het ware. Hun muziek is muzikaal vrij complex, ook instrumentaal, maar ze zit zo goed en functioneel in elkaar. Bepaalde melodielijnen die door verschillende muzikanten tegelijk worden gespeeld en in stukken gekapt en dan weer samenvloeien. Die band heeft me echt de ogen geopend, want daarvoor was ik me te veel op enge paden aan het concentreren.

Welke momenten of muzikanten waarmee je hebt gespeeld zijn jullie bijgebleven? ¿kwets • mei 2009 • 37

Christophe

Claeys en Philippe Crombeen

Philippe : ‘Drummen was voor mij altijd meer inspanning dan ontspanning.’

Christophe: Sowieso alle muzikanten met wie ik samenspeel. Alle projecten en de mensen waarmee ik ze doe, zijn zeer leerrijk.

Philippe: Het voorprogramma van Dinosaur Jr. in het Luna Theater, of dat van Slash’s Snakepit in de Vooruit. Ook al omdat de recensies dan aangaven dat we beter waren dan Slash. In de tent op het Dour festival met die zanger van Biohazard op ons podium? Dour was nogal hectisch. Je wist daar niet eens waar je je instrumenten moest zetten want achter het podium was er gewoon een wei. Echt genieten was dat niet. Niet alleen daar, maar ook op andere momenten was het voor mij meer een inspanning dan een ontspanning. Ook op repetities trouwens. Ik had als drummer bijna nooit het gevoel dat het goed zat. Sommigen zeiden na een optreden dat het fantastisch was. Maar dan dacht ik: ‘Wat weet jij nu van muziek?’. Ik stond altijd stil bij de mensen die kwamen kijken en de verwachtingen die ze er van hadden. Ik was veel te streng voor mezelf en speelde daardoor

¿kwets • mei 2009 • 38

veel te krampachtig.

Christophe: Dat gevoel heb ik ook. Bij de kleinste fout, ook van de andere muzikanten, heb ik het gevoel dat het optreden al over is.

En dan begin je zelf ook wat minder te spelen.

Gelukkig maken we enorm veel opnamen, zodat ik ze achteraf kan beluisteren en vaststel dat het toch wel goed was. Want je hebt daar achteraan op het podium nooit de klank die vooraan uit de speakers komt. En dan moet je een grotere inspanning doen en ben je constant aan het denken wat er volgt of wat er beter kan. Je komt moeilijk in een bepaalde flow waar je op den duur gaat in meedrijven.

En dat zijn de betere optredens, waar je weinig moet nadenken.

Philippe: Daarom is een goede backstage nooit een overbodig comfort. Je moet je kunnen ontspannen voor een optreden, even aan iets anders denken en de stress van het moment loslaten.

Christophe: Dat zijn inderdaad de beste optredens. Als je het podium opkomt en alles staat klaar.

Wat zou je anders doen indien je opnieuw kon beginnen?

Philippe: Een totaal ander genre spelen.

Alhoewel ik zoveel stijlen leuk vind dat de keuze moeilijk zou zijn.

Christophe: Je kan misschien in zeven verschillende groepen spelen? De reden waarom

ik dat doe, is omdat ik nog aan het zoeken ben wat ik precies wil. Na twee jaar conservatorium had ik het wel gezien. Je wordt in een bepaalde richting geduwd waarin je eigenlijk niet wil geduwd worden. Moest ik het kunnen overdoen, ik zou er vroeger aan beginnen. Eerst muziekschool volgen en dan op mijn achttiende naar het conservatorium trekken. Maar misschien was ik dan meer de drummer die gevormd was volgens een ander zijn wetmatigheden, en met veel minder eigenheid. Het huidige proces duurt langer, maar binnen pakweg tien jaar zal ik er misschien wel heel tevreden over zijn.

Een uitsmijter?

Philippe: Ken je het verschil tussen een drumcomputer en een drummer? Een drumcomputer heeft een geheugen.

Piet De Keulenaer/ Foto’s Sofie Verstraeten

Kwetswoordraadsel 018/2009 Horizontaal 1. Wetterse straatnaam – machinepistool • 2. eenkleurig – ongeldig • 3. erotologische term (Fr) – scheikundig element • 4. meer (Duits) – motormerk • 5. antimoon – pelt • 6. godin – nihil • 7. senior – Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité – anno elapso • 8. snelle trein – handvat • 9. het bestaan (Italiaans) • 10. toneel (Wachten op …) – tangens • 11. verlang hebzuchtig – kruistitel • 12. loterijterm – dorp aan de Edersee • 13. geluid van een scheurende beweging • 14. leer van het vinden

Verticaal 1. Wetterse straatnaam (J. …) • 2. Vlaamse zangeres – victorie • 3. Europees land – borstel • 4. gevangenis • 5. beschrijvend woordenboek • 6. nikkel - uitroep - zoon van Aeson - Red Star • 7. Wetterse straatnaam • 8. muzieknoot – Cassius Clay – aartsbisschop (Lat. afk) – code in de bouwsector • 9. ansicht – achtervoegsel • 10. International Gay Rodeo Association – land in Afrika

Bezorg voor 15/05/2009 het sleutelwoord via onderstaande KWETS-strook aan : Klem De Gussem, Cooppallaan 32 Wetteren en win een boekenbon van 30 euro (DAGBLADHANDEL ‘T CENTRUM, Florimond Leirensstraat 5) Als abonnee kunt u het sleutelwoord telefoneren (09/369.35.44) of e-mailen (klem@kwets.be). De winnaar wordt geloot uit de juiste inzendingen.

Oplossing (kwetswoordraadsel én sleutelwoord) en naam van de winnaar in het volgende nummer.

Sleutelwoord 1

2

3

4

5

6

7

Samenstelling Klem De Gussem

Oplossing kwetswoordraadsel 17/09 Hor. 1.BIEZEWEG 2.ODIER – NELE 3.MEERKAT – OM 4.MERKEL – BEI 5.REBORN 6.LOET – ARR 7.STERK – EDIK 8.GENEVE 9.EX – FAVISME 10.KFC – AG 11.TEKST – DE 12.BUGEL 13.OER – DAUER 14.BRUGSTRAAT Ver. 1. BOMMELSREDE 2.IDEE – OT – IER 3.EIERDEEG – KT – RU 4.ZERK – TREFFEN 5.ERKER – KNACK – DS 6.ALEA – EV – SBAT 7.ENT – BREVIATUUR 8.GE – BORDES – GEA 9.LOER – MADERA 10.EEMINCKWEGEL Sleutelwoord: CELADON Winnaar : Toon De Decker, Reuzenlaan 7 - 9230 Wetteren

Sleutelwoord kwetswoordraadsel 18/2009: Naam: ...................................................................................................................................................

in samenwerking met DAGBLADHANDEL

BVBA

‘T CENTRUM

Adres: ...................................................................................................................................................

LOTTO-PERSWINKEL

Telefoon: .............................................................................................................................................

Florimond Leirensstraat 5 9230 Wetteren Tel. Fax 09 368 24 34

¿kwets • mei 2009 • 39

Elisabeth Herman jeugdauteur Marc De Bel. Maar hoe kwam Elisabeth erbij om via een tv-talentenjacht haar carrière een boost te geven?

‘De musicalrollen zijn niet dik gezaaid in Vlaanderen en maar al te vaak kiezen de producenten voor bekende koppen. Ergens logisch, want die brengen nu eenmaal meer volk op de been’, zegt Elisabeth. ‘Dat je een specifiek diploma hebt, wordt daarbij al eens over het hoofd gezien. Bovendien is er veel concurrentie uit Nederland waar meer musicalopleidingen zijn dan in Vlaanderen Maar voor deze musical is vtm evenwel op zoek naar nieuw en jong talent, iemand die nooit eerder een hoofdrol speelde.’

Ik wil de nieuwe Maria worden Elisabeth Herman (26) is na drie afleveringen nog steeds in de running in het vtm-programma ‘Op zoek naar Maria’. De winnares van het format krijgt dit najaar de hoofdrol in de musical ‘The Sound Of Music’. Is die eer voor de Wetterse nachtegaal weggelegd?

Presentator Koen Wauters opvrijen of omkopen heeft geen zin, het is de kijker die sms-gewijs beslist welk meisje in het najaar liefst tachtig keer de hoofdrol van Maria mag vertolken in The Sound Of Music in de Antwerpse Stadsschouwburg.

Elisabeth Herman uit Wetteren is één van de dames met een gouden stem. Tijdens de eerste aflevering belandde Elisabeth op de gevaarlijke pijnbank, maar ze overleefde. Bij het ter perse gaan maakte ze nog steeds kans om de rol van haar leven weg te kapen. Maar wie is die Elisabeth Herman eigenlijk?

‘Ik kom uit een muzikaal nest’, zegt Elisabeth. ‘Bij ons thuis stond altijd wel muziek op en ook mijn ouders beheersen een instrument. Geen wonder dus dat ik al als piepjong meisje naar de muziekschool trok. Nadat ik de kunsthumaniora had doorlopen, belandde ik op het conservatorium en koos ik voor de musicalafdeling.’

Dat Elisabeth over het nodige talent beschikt, leidt geen twijfel. Zo kreeg ze een rol in ‘Kriegel’, een musical naar de populaire boeken van ¿kwets • mei 2009 • 40

Op reis naar Salzburg Er waren liefst 900 kandidaten voor het vtmprogramma, maar Elisabeth leverde een puike prestatie en haalde de eindstrijd. Het leverde haar een snoepreisje richting Salzburg, alias Von Trapp-land op.

‘Snoepreisjes? Het was hectisch. Opnamen en tal van workshops, het was zwaar. Tussendoor bezochten we wel de sets waar het leven van de familie Von Trapp zich afspeelde. We traden er op in het paleis en moesten ook de nummers voor de live shows instuderen. We werkten er met Frank Van Laecke de man achter ‘Daens’ die ook heel wat musicals voor Festivaria in Overmere regisseerde, Linda Lepomme en Albert Verlinde, de producent van de musical. Een heel leerrijke ervaring.’

De hoofdrol in de musical is alleen weggelegd voor een echt toptalent. De Vlaamse Maria moet niet alleen de pannen van het dak kunnen zingen, ze moet ook kunnen acteren, mensen aan het lachen brengen en fysiek sterk zijn. Al deze kwaliteiten worden week na week beoordeeld door Albert, Linda, Frank en stemcoach Peter De Smet.

‘Maar tijdens de liveshow mag het publiek kiezen wie afvalt, dus is het elke keer erop of eronder’, zegt Elisabeth. ‘Dat wordt dus elke keer nagelbijten. Ik hoop dat Wetteren me steunt.’

Didier Verbaere / Foto Didier Verbaere

Wetterzooi Het stinkt hier al lang niet meer naar zweet.

De Wetterse mens, Homo Wetthrae, die ooit met zwoegen zijn hoogste doel bereikte, zoals Wim De Craene hem bejubelde, is ver te zoeken. We weten alleen nog van horen zeggen dat onze contreien ooit werden bevolkt door noeste arbeiders en straatarme boeren die voor een haffel schijtkazzen tot stuikens toe ijzer smeedden en akkers omploegden.

Uitgebuit door pachters en bazen kwamen ze met hun schamele loon nauwelijks aan eten toe voor hun kroostrijke gezinnen.

Honger en armoe was hun lot, levenslang.

Onze regionen zullen op het gewestplan dan wel als werk- en woonzone ingekleurd zijn, van dat werken valt vandaag nog weinig te bespeuren. En de trend zet zich door.

Geholpen door de financiële crisis, automatisering, de goedkope Chinees, vergrijzing en een wildgroei van vervangingsinkomens, evolueert dit wingewest gestaag tot rustoord. Zelfs onze laatste industriële trots Recticel krijgt stuiptrekkingen: werken op vrijdag hoeft niet meer. Waar is de tijd van de zestigurenweek toen de kromgewerkte loonslaven van ‘t Poerkot vrolijk de lucht in vlogen nadat Monsieur Cooppal een restje sigaar uit de fenêtre van z’n château naar buiten scoot. Eindelijk verlost van sleur en labeur. Of toen kapotgeweefde Beernaerts-weefsters zich languit in de schering van het getouw smeten en lachend de moordende schietspoel tegemoet keken. Voorgoed verlost van honger en ellende, hun veelkoppige kroost weliswaar veroordeeld tot de bedelstaf, hoerenstand en bandieterij. Denk daar nog eens een Spaanse griep, een grote oorlog, een recessie en het spook van de drank bij…

Dat waren nog eens tijden! Vergeleken met toen is Overbeke vandaag Beverly Hills en de Gentsesteenweg Hollywood Boulevard.

Merkwaardig dat net in dit decor, anno 1921, in een epoche waar vrouwen hoegenaamd niks in de pap hadden te brokken en de maatschappelijke ordening werd

Allons Les Roses

gedicteerd door burgerij, paperij, adel en kapitaal, een arme weefster genaamd Louise Mieghem een plaats opeiste op de lijst van de socialisten. Ze wordt zelfs verkozen als gemeenteraadslid op een moment dat gemeentelijk vrouwenstemrecht amper was uitgevonden. Chapeau! De gevestigde burgerij met Leirens, Libbrecht, De Smet en consoorten op kop zal raar hebben opgekeken toen ze plots een rode weefster in de groene pluche van het stadhuis moesten dulden. Al eens wat anders dan de omhooggevallen academisch geschoolde en vetbetaalde vrouwelijke sossen die zich vandaag naast hun zitje in de gemeenteraad dankzij netwerken en pistonnerij met de equal-opportunity wind in de rug weten te wentelen in zachte ministerportefeuilles en Europese cadeaumandaten. Ik denk niet dat ons Louise destijds na haar late shift aan de poorten van de weverij met een fotogeniek wiegend snoetje betuttelende interviewtjes gaf over hoe ze door haar vele boeiende gesprekjes een beschouwend boekje had kunnen schrijven over verfrissende ideetjes binnen het social-maatschappelijk discours.

Niets voor Louise. Zwaaien met den roden

drapeau op de barricades was meer haar ding. Haar heldenstatus werd vereeuwigd toen onze Jeanne D’arc aan haar eind kwam.

Helden sterven niet, ze sneuvelen!

In haar tuintje dan nog wel, geveld door een obus van het verkeerde leger. Wanneer onze rode ministerbabes komen te sneuvelen kan het hoogstens aan een ontploffende Senseo te wijten zijn. Maar soit, opportunisme is van alle tijden. Na een tijdje hield onze heldin het bij Beernaerts namelijk voor bekeken. Vijf jaar de sos uithangen in de gemeenteraad was genoeg voor Louise. Ze ruilde de fabriek voor een boetiek rechttegenover de poorten van Beernaerts. Marx vergeve het haar.

Het is na Louise wel lang wachten geweest op een vrouw in ‘t stadhuis. Pas drieëndertig jaar later in volle koude oorlog en aan de vooravond van de expo eist Rachel De Saedeleer haar plaats op tussen de verkozenen des volks. Een tsjeef nog wel, niet echt de verhoopte Dolle Mina. Rode vrouwen op ‘t schoon verdiep zijn een zeldzaamheid gebleven.

Er zullen nog een paar jaartjes diepe economische depressie overgaan vooraleer onze Eén Mei-Stoet de ampleur haalt van de

gloriedagen van Louise. Zelfs in de Borinage krijgt Di Rupo amper vijf man en een paardenkop op straat. Achter een rose vlag wellicht.

Er is wel hoop, er zijn tekenen van herstel: zo hebben we sinds kort een ‘pomp van het volk’ op de Oosterzelesteenweg. Maar pas wanneer de failliete planteurs en rozenkwekers terug gaan boeren, de geroyeerde izemomanagers weer achter de getouwen kruipen, ondervoede kinderen terug augurken sorteren en werklozen genadeloos in den onderstand sukkelen krijgen we weer uitzicht op een fiere Rode Parade door onze boulevards op den Schonen Dag van den Eersten Mei. W. uit W.

¿kwets • mei 2009 • 41

Balderop De frigoboxtoerist Balderop, de buitenwipper.

Alles verloopt uitstekend in het dorp. De optimisten zijn dan vlug geneigd te denken dat we een nog hogere vlucht gaan nemen.

Anderen vrezen dat het beste achter de rug is. Dit is dezelfde filosofische kwestie als ‘is het glas halfvol of halfleeg?’. Het antwoord luidt: zie eens hoeveel er nog in de fles zit.

Waar we, tussen ons gezegd en gezwegen, nog het meest ogen van opentrokken is de burgemeester. Hij die vroeger omzeggens onzichtbaar was, duikt nu overal op. De brave man zagen we afgelopen maanden slag om slinger op vtm, VRT, TV Oost… enfin, noem maar op. De meerwaardezoeker kan hem in geen geval nog ontlopen. Zalvende taal horen we plots, zij het in een soort Museeuwtaaltje. Het lichaam en de status zijn te imposant om zo’n stemmetje te hanteren. Zelfs na de zonde. Een renner weet dat niet. Een burgemeester zou dit moeten aanvoelen. Hem op Ter Zake een zandbak zien blootleggen en horen debiteren dat de regelneverij te ver gaat, is mooi. Heel mooi en bovendien hartverwarmend. Die man ziet geen graten in of ruikt geen kattenpis in een zandbak. Plots is daar dat geloof in de goedheid van de mensheid, ja zelfs van de eigen onderdanen, dieren incluis. Onze burgemeester is via een inhaalbeweging van heb je me daar een schitterende fin de carrière aan het uitbouwen. Majestueus. Hij liet de vele reporters die de euvele moed hadden zijn gezwinde pad te kruisen zelfs uitspreken toen ze een vraag opwierpen.

Kijk eens aan.

Ook de collegae politici blijken bijzonder attent en hoffelijk voor elkaar. Jean-Marie ¿kwets • mei 2009 • 42

houdt de deur open voor Walter. Ben je van Wetteren of ben je het niet, domiciliëringsgewijs gesproken dan. ’t Wordt hoe dan ook nog een bitse strijd om het zitgebeuren.

Alleman wil hier dezer dagen onze vriend zijn.

Maar genoeg daarover. Ik wil hier nog lang wonen en werken in mijn geliefd Double You. En sympathie moet je om de een of andere gekke reden heel hard verdienen bij de modale meerwaardezoeker.

Ik puzzel met andere woorden onverdroten verder met mijn post-itjes en kattebelletjes die ik afgelopen maand kon vergaren en uit allerlei binnenzakken haal. Bij nader inzien duiden die op een versnipperd leven waarin ik enige samenhang tracht te krijgen. Pomp van het volk, lees ik in mijn eigen slordig handschrift. Is dit een scabreuze scene die ik mocht meemaken, of bedoelde ik pomp van Het Nieuwsblad? De koers hebben we nu wel gehad, dacht ik. Maar nee …

Wijselijk heb ik de koers thuis in de zetel gevolgd. Een Schatteman heb ik in het peloton niet zien schitteren. Kan er mij iemand vertellen wat ik gemist heb? Mogelijks ben ik even ingedommeld. Heeft hij een ontsnappingspoging uit de machtige kuiten geschud en zien we hem nooit meer terug?

God wees ons genadig.

Moe van de plaatselijke pers het vuur aan de schenen te leggen, las ik op een fijn strand tijdens de Pesach-periode het weekblad Humo. Een strand? Inderdaad.

Vastbesloten een interview voor Kwets te versieren met de herrezen en gewezen kokette omroepster van de toenmalige BRT, Boelaert Rita, resideerde ik op het

brandende zand van Knokke. De mondaine badplaats waar de diva haar stulpje heeft gepoot. Vergeefse moeite mijnentwege, zo bleek. Na een zevental telefoontjes en evenveel sms’jes zonder gehoor, ben ik moedeloos terug landinwaarts getrokken.

Het zou me niet verbazen mocht ik dra in de boekskes lezen dat mevrouw B. uit K. een jonge stalker heeft uit haar geboortedorp W. Maar ik was nog het meest verbaasd van wat ik in de Humo had gelezen:

Maria De Roo heeft 10 jaar van haar leven opgeofferd aan die lamlendige Rechtvaardige Rechters en is ondertussen overleden.

Dankzij Humo staat hier geen andere onzin is de reclameslogan van dit tv-blad. Kwets van zijn kant wenst ons Maria nog vele jaren en als ze dan toch ooit voor de rechtvaardigste aller rechters moet verschijnen een plaatsje tussen Arsène en Jan Van Eyck. Ze kan er samen met een ontketende Schatteman J. de mooiste liederen zingen, begeleid door een engelenschaar.

Het glas zal er steeds halfvol zijn en de flessen stevig gevuld. Tenzij ook Rita in de buurt is.

J. uit W.

Jazz 1.2i Limited Edition • • • • • • •

90 pk - gemengd verbruik: 5,3 l/100 km - CO2-emissie: 125 g/km ABS + EBD + remassistentie + 6 airbags “Magic Seats”: neerklapbare rugleuning achterbank, wegklapbare achterbank en opklapbare achterbank (60/40) Ruitenwisser achteraan Airco met pollenfilter Verwarmbare buitenspiegels in koetswerkkleur Radio-CD (MP3 compatibel) + aansluiting voor externe audio-apparatuur (AUX) + luidsprekers voor– en achteraan

INBEGREPEN EXTRA’S: • Lichtmetalen velgen 15 duim • Mistlichten vooraan

Nu voor slechts:

€ 13.990

BTW inclusief

Autobedrijf OST Honda hoofdverdeler in Oost-Vlaanderen

Zuidlaan 296 9230 Wetteren

www.abost.be

09 369 19 65

¿kwets • mei 2009 • 43

Geelgroene vreugdesalvo’s in het land van Adriaen Brouwer

Standaard ging onterecht onderuit (2-1) in de slag om Oudenaarde. De paal stond in de weg: liefst zesmaal werd hij gelikt.

Oudenaarde haalde het laken naar zich toe op twee stilstaande fasen. Door het verlies van de naaste concurrent konden honderden Standaard-supporters uit de bol gaan en de feestnacht inzetten om te ontwaken met een houten kop op een zotte maandag.

Voorzitter Karel Maudens: Dit is de kers op de taart!

‘Ik ben dolgelukkig. Zeven jaar geleden werd ik voorzitter van Standaard Wetteren en voor de tweede maal mag ik een kampioenstitel meevieren. Dat gevoel is onbeschrijfelijk. Wat niemand durfde te voorspellen in het begin van het seizoen, is bewaarheid!’ Dit is de vrucht van de gezonde werking van een nederige club. Toen Standaard na een dozijn seizoenen in derde klasse naar vierde klasse tuimelde, kregen de criticasters de pessimisten op hun hand: de neergang was een feit! Als kersverse voorzitter stond ik samen met het bestuur en de medewerkers voor een enorme uitdaging.

Standaard moest binnen de kortste keren weer promoveren. Het lukte al twee seizoenen later, ¿kwets • mei 2009 • 44

vooral door de inbreng en het tactische inzicht van onze trainer Wim De Corte. Dit wapenfeit heeft hij nu met een totaal vernieuwde kern herhaald. Chapeau! Voor het bestuur en onze trouwe medewerkers en supporters stond dit jaar in het teken van de rehabilitatie na het zeer matige resultaat van vorig seizoen. Verrassend toch hoe we week na week uitgroeiden tot een stabiel geheel dat nooit in een dalletje raakte.

We dragen deze titel op aan onze betreurde president Marcel De Kerpel. Hij, die ooit droomde van tweede klasse, blijft het monument en het boegbeeld van geel-groen.

Onze dank gaat eveneens naar Lena en naar Johan en Linda Braeckman-De Kerpel die de fakkel overnamen en zijn levenswerk verderzetten. Deze titel is eigenlijk de bekroning van de inzet van al wie Standaard na aan het hart ligt: van de trainersstaf en de spelerskern tot die grote schare belangeloze medewerkers, van de verschillende bestuursorganen en het jeugdbestuur,dat de fundering van de club is, tot de honkvaste supporters. Morgen wacht ons een nieuwe uitdaging : de voorbereiding van de overgang naar tweede klasse. We hopen dat iedereen zich dubbel zal plooien. Het wordt keihard werken.’

Trainer Wim De Corte: Dubbel en dik verdiend!

‘Schitterend. Enig in de annalen van Standaard Wetteren. Alle topwedstrijden hebben we in ons voordeel beslecht. We winnen de eerste periode, we worden herfstkampioen, we halen de tweede periode binnen en staan op kop in de derde periode. De logica is gerespecteerd en wij zijn de verdiende kampioen. Daar zal vriend en vijand het roerend over eens zijn.In het dode seizoen heb ik twaalf nieuwe spelers aangetrokken. Een nieuw collectief vormen is geen sinecure. Maar ik voelde van in den beginne aan dat het zou klikken. Ik heb mijn kern niet opgezadeld met gespannen verwachtingen. Dat doe ik trouwens nooit. ‘ Van match naar match toeleven en dan zien we wel hoever we raken’, dat blijft mijn leuze. Na de tweede training in de voorbereiding heb ik op het veld de groep toegesproken en meegegeven dat onze ambitie veel groter is dan de ambitie die de vereniging aankan. Ik heb mijn spelers ook individueel aangepakt. En die groep maakte week na week progressie, er zat ervaring, pit en drive in. Ik stelde een gezonde wedstrijdmentaliteit vast, die groep beschikte over een groter voetbalvermogen dan voorgaande jaren, de snelheid van uitvoering viel op. Ik heb de nadruk gelegd op de intrinsieke motivatie, het wij-gevoel aangewakkerd. Ik heb ze geleerd bij de kern van de zaak te blijven.

Niet te lang stilstaan bij een zege of een mindere prestatie, de volgende match dient zich aan. Het zelfvertrouwen groeide gaandeweg.

De manier waarop we de eerste periodetitel in de wacht sleepten op Woluwe-Zaventem spreekt nog altijd tot de verbeelding. We gingen niet gebukt onder een serieuze tegenslag zoals na de lijnrechtercapriolen in de derby tegen Zottegem. Kortom, de chemie was er, dat harmonisch met elkaar omgaan in het besef van onderlinge afhankelijkheid. We hebben iets wonderbaarlijk moois gerealiseerd.’

Guy Jooris / foto fotoburo De Rijcke Geert