22 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
Πῶς ἐξομολογεῖται κάποιος; — Ἔχω ἐξομολογηθεῖ μόνο μιά φορά στή ζωή μου, ὅταν ἤμουν παιδί. Δέν ξαναπῆγα ἀπό τότε! Κανονικά, κάθε χριστιανός πρέπει νά ἐξο μολογεῖται. Ἔτσι δέν εἶναι; Ὅμως κάτι τέτοιο μοῦ προκαλεῖ ἀμηχανία καί φόβο. Πῶς νά ἐξομολογοῦμαι; Τί νά λέω; Ἡ ἐρώτηση αὐτή στηρίζεται στό «πῶς». Τό θέμα θά λυθεῖ εὔκολα, ἄν μπορέσετε ν’ ἀπαντήσετε στήν ἐρώτηση «Γιατί». Γιατί πρέπει νά καταφεύγουμε στό «μυστήριο τῆς συγχώρησης»; Διότι ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπ’ τή συγχώρηση τοῦ Θεοῦ: «Ἄν ἰσχυριστοῦμε πώς εἴμαστε ἀναμάρτητοι, ἐξαπατοῦμε τόν ἑαυτό μας καί δέ λέμε τήν ἀλήθεια» (Α΄ Ἰω. 1, 8). Πῶς νά ἐξομολογεῖται κανείς; Ὅταν θά πᾶτε νά συναντήσετε τόν ἱερέα πού ἐμπιστεύεστε, θά σᾶς βοηθήσει. Θά σᾶς δεχτεῖ λέγοντάς σας ὅτι τό Μυστήριο εἶναι ἡ στιγμή κατά τήν ὁποία συναντᾶται ἡ ἀγάπη σας γιά τόν Χριστό μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν δέχεται νά σᾶς ταυτίσει μέ τά λάθη σας! Τό ἔλεος καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς βλέπει πάντοτε μέ τήν ποιότητα πού βγήκαμε ἀπό τά χέρια Του. Θεωρεῖ τίς ἁμαρτίες καί τά λάθη μας… ἐξωτερικούς λεκέδες! Ἀλλοίμονο σέ μᾶς, ἄν ταυτίζουμε τόν ἑαυτό μας μέ τίς ἁμαρτίες μας! Ἄν ὁμογενοποιούμαστε μέ τήν ἀρρώστια τῆς ἁμαρτίας καί τήν αὐταπάτη τῆς γοητείας μέ τήν ὁποία μᾶς δελέασε τό πάθος μας ἤ ὁ πειρασμός στόν ὁποῖο μπήκαμε! Ὁ κίνδυνος στήν ἐξομολόγηση, τόν ὁποῖον πρέπει «πάσῃ θυσίᾳ» νά ἀποφύγουμε εἶναι νά γίνει ἡ ἐξομολόγησή μας… αὐτοαπασχόλησή μας! Δηλαδή ἀνακουφιστική ἐκτόνωση, μέ τό νά διηγούμαστε προβλήματα καί θέματα τῆς καθημερινότη-
τάς μας (πραγματικά ὁπωσδήποτε) καί στίς περισσότερες φορές νά δικαιολογοῦμε τόν ἑαυτό μας καί νά μή θεωροῦμε ὅτι φταῖμε καί μεῖς οὐσιαστικά. Πρέπει διαρκῶς νά κρατᾶμε στό νοῦ μας τήν σκέψη: Ἀφοῦ δέ φταῖμε… γιατί ἐξομολογούμαστε; Πάντα τό «παιχνίδι» παίζεται ἀνάμεσα σ’ αὐτά πού κάναμε (ἐνέργειές μας) καί στά κίνητρα (τῶν ἐνεργειῶν μας) πού δέν φαίνονται πάντοτε ἤ κάνουμε «πώς δέν τά βλέπουμε»! Ἐξομολόγηση δέν εἶναι ἡ ἐνασχόληση μέ τό βρόμικο (κάθε μορφῆς) παρελθόν μας, ἀλλά ἡ ἐπιστροφή στό σπίτι τοῦ Πατέρα μας μέ ὁμολογία ὅτι δέν ἀγαπήσαμε καί δέν ἀποδεχτήκαμε τίς ὑποδείξεις Του (τό θέλημά Του) καί καταντήσαμε… γυμνοί! Τότε ὁ Χριστός, ὅπως τόν ἄσωτο, θά μᾶς ντύσει ξανά, γιατί ἀπό ἀγάπη μᾶς περιμένει χωρίς νά εἶναι θυμωμένος ἀπ’ τήν στάση μας. Θέλει νά μᾶς βοηθήσει νά καθαρίσουμε τά ἐσωτερικά μας μάτια, ὥστε νά βλέπουμε «μακρύτερα». Νά καθαρίσει ἡ καρδιά μας, ὥστε νά μή βασανίζεται ἀπό στενοκαρδία. Τά λάθη καί οἱ ἁμαρτίες δημιουργοῦν πνιγμονή. Οἱ ἀρετές τοῦ Χριστοῦ μᾶς βγάζουν σέ ἀνακουφιστική ἀνοιχτωσιά. Βοηθάει τό Εὐαγγέλιο Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι οὐσιαστικά ὁδηγός ἐξομολόγησης. Διδάσκει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί φωτίζει τόν δρόμο πρός Αὐτόν. Πρῶτα λοιπόν θά διαβάσουμε τό Εὐαγγέλιο (ἕνα ἀπό τά τέσσερα, κατά προτίμηση τοῦ Λουκᾶ) καί κατόπιν θά ὁδηγηθοῦμε στήν ἐξομολόγηση, ὥστε ἡ συνείδησή μας νά ξέρει σέ τί ἁμαρτήσαμε καί νά μή ἐπαναλαμβάνουμε ἀνοησίες τοῦ τύπου: