Een rookmelder is van levensbelang

Het werk van Mari Spanjersbergh (65) uit Hendrik-Ido-Ambacht is eigenlijk heel simpel, vindt hij zelf. ‘Als medewerker risicobeheersing bij de brandweer Zuid-Holland-Zuid hang ik rookmelders op en vertel over veilig wonen aan oudere, nog zelfstandig wonende mensen in Oud-Beijerland.’

Zijn activiteiten vloeien voort uit de resultaten van de signalerende huisbezoeken bij mensen van 75 jaar en ouder die worden afgelegd op verzoek van de Ouderenadviseur van de gemeente. ‘De mensen vullen vragenlijsten in en als blijkt dat ze geen rookmelders hebben, kom ik in actie’, vertelt Spanjersbergh.

‘Vaak weet ik dan al dat mensen slechthorend zijn. Ik vertel ze dan over de mogelijkheden van een melder met een trilfunctie. Ik moet de mensen altijd op het spoor zetten omdat ze daar niet van hebben gehoord. Er zijn ook hulpmiddelen voor de telefoon en de voordeur, evenals waarschuwingssystemen voor koken op gas en elektrische dekens. Mijn voorlichting gaat alle kanten op, maar het gaat mij uiteindelijk om de rookmelder.’

Als mensen horen dat zij voor een melder met extra functies zelf moeten betalen, maken ze vaak een terugtrekkende beweging. ‘Dan zeggen ze, ik heb er nog nooit een gehad. Of, er is nog nooit brand geweest. Gratis, dat willen de mensen wel’, aldus Spanjersbergh. Hij vertelt dan dat een mensenleven meer waard is dan een rookmelder van ongeveer 100 euro. En dat je eerder brand hebt dan dat je 100.000 euro wint in de staatsloterij.

In zijn beleving verricht Spanjersbergh ook sociaal werk. Hij neemt de tijd voor zijn huisbezoek. ‘Ik dacht met een half uur te kunnen volstaan, maar ik trek er inmiddels een uur voor uit. Binnen de kortste keren hoor ik de levensverhalen. Het is een dure vorm van huisbezoek, maar wij gaan ermee door in het belang van de veiligheid. Brandweermensen zijn ook van vlees en bloed, en als het misgaat moeten wij de mensen redden.’

‘Mensen moeten de hulpmiddelen gebruiken die beschikbaar zijn.’

Spanjersbergh zet al zijn overtuigingskracht in om mensen ervan te overtuigen dat de aanschaf van een rookmelder niet mag stranden op geld. ‘Er ontstaat ook wel eens discussie tussen echtparen. Dan heeft de een hoorapparaten en de ander niet. Die horende voelt dan niets voor een extra uitgave, maar degene die een melder niet hoort schrikt als ik hen daarmee confronteer. De kans is groot dat mensen uiteindelijk in actie komen en dan zoeken we samen een plekje.’

Eigenlijk begrijpt de brandweerman niet dat hij dikwijls zo indringend moet uitleggen dat een speciale rookmelder voor mensen met gehoorproblemen van levensbelang is. ‘Als je gehoor slecht is en je ’s nachts je apparaten niet in hebt, ben je kansloos als je kussen niet gaat trillen zodra de melder afgaat. Mensen moeten de hulpmiddelen gebruiken die beschikbaar zijn.’

Spanjersbergh beseft dat het voor mensen een drempel kan opwerpen als ze moeten betalen, maar vaak gaat het daar niet echt om. ‘Ze kunnen vastbesloten afwijzend zijn, of gewoon eigenwijs. Maar soms schrikken ze ook wakker. En als ik een situatie als risicovol of als schrijnend beoordeel dan rapporteer ik dat wel. Goede voorlichting helpt dikwijls ook. Ik ga altijd in uniform op bezoek omdat dit mogelijk het vertrouwen vergroot in wat ik vertel. En elke keer ben ik erover verbaasd dat mensen niet uit zichzelf behoefte hebben aan veiligheid.’ Zoek op internet naar de tekst “rookmelder voor mensen met gehoorproblemen”, en u krijgt informatie over rookmelders en andere voorzieningen voor slechthorenden. Of kijk op www.zhzveilig.nl of www.brandweer.nl

‘Als je gehoor slecht is en je ‘s nachts je apparaten niet in hebt, ben je kansloos als je kussen niet gaat trillen zodra de melder afgaat.’