3 minute read
Een doof mens die er niets tegen doet wordt heel erg eenzaam
from Boekje Hoorwinst
by gemeente-hw
Inmiddels is Bas van de Merwe (75) uit Oud-Beijerland toe aan zijn derde hoorapparaat. ‘Dat is dringend aan vervanging toe”, zegt hij. ‘Een jaar of acht geleden kreeg ik steeds meer commentaar van mijn omgeving. Ze zeiden: koop toch zo’n ding, dan hoor je beter. Ik heb toen een hoorapparaat aangeschaft en het hielp. Eerst wilde ik er niet aan. Ik dacht dat het wel meeviel. Maar dat was natuurlijk niet zo. Je moet wel reëel zijn in je denken en nu kan ik het niet meer missen, ik heb het altijd in.’
Enkele maanden geleden is Van de Merwe gestopt als muzikant bij muziekvereniging De Bazuin, waar hij 65 jaar geleden begon op de bugel en sindsdien van alles heeft gespeeld, zoals de trombone, de bariton, de besbas en de trompet. ‘Ik heb wel een half jaar toegeleefd naar dat stoppen. Ik hoor slecht en dan is het moeilijk om actief te blijven in het verenigingsleven. Het spelen ging nog wel, maar ik hoorde niet meer wat de dirigent zei.’ Van de Merwe schetst hoe de wereld ‘knapjes kleiner wordt’ als je slechthorend bent. ‘Ik ga eigenlijk niet meer naar vergaderingen. Dat heeft geen zin als er geen ringleiding is. Als er een man of 15 bij elkaar zitten, kan ik niet meedoen aan het gesprek, ik hoor het dan gewoon niet. Ik hoop dat het met een nieuw apparaat weer iets verbetert. Zonder ringleiding zou ik ook niet meer naar de kerk kunnen.’
Toen die ringleiding werd aangelegd in de Open Hofkerk was Van de Merwe erbij. Hij heeft lang gezocht naar het ideale plekje. ‘Ik heb dat gevonden en zit daar nu altijd, bovenop de ringleiding’, vertelt hij. Ook bezoeken aan de schouwburg en concertzalen met ringleidingen zijn voor hem ideaal. ‘Ik kan daardoor samen met mijn vrouw op stap naar concerten en voorstellingen en functioneer nog. Mijn vrouw was het eerste slachtoffer van mijn slechthorendheid.’
Voor Van de Merwe is het van groot belang dat hij maatschappelijk nog actief kan zijn, dat hij mensen kan ontmoeten en het leven niet hoeft te laten lopen. Zo rijdt hij nog als vrijwilliger voor Zorgwaard met de koeriersauto en trekken hij en zijn vrouw er vooral ’s zomers graag met de fiets op uit. ‘Ik heb er eigenlijk nooit moeite mee gehad. Ik zeg niet dat ik het leuk vind, maar er is voor mij geen drempel. Als het nodig is moet je het doen, hulpmiddelen zijn er niet voor niets. Eerlijk gezegd zou ik meer moeite hebben met een rollator, maar daar geldt natuurlijk hetzelfde voor.’
Terugblikkend op zijn activiteiten in het verenigingsleven zegt Van de Merwe: ‘Op het laatst ging het niet meer. Ik verstond dingen niet goed. Ik kwam op rare vragen en gaf zelf rare antwoorden. Voor anderen was het wel lollig, die konden er wel om lachen, maar dat was natuurlijk wel een minpunt. Als je omgeving zegt dat je doof wordt, moet je dat niet willen ontkennen. Het was vervelend voor anderen, maar vooral ook voor mezelf. Een doof mens die er niets tegen doet wordt heel erg eenzaam.’
Bas van de Merwe heeft een boodschap voor iedereen die een hulpmiddel nodig heeft: ‘Schroom niet, je hoeft je nergens voor te generen, als je denkt dat je het nodig hebt moet je niet aarzelen. Er zijn veel hulpmiddelen en je moet aanschaffen wat je nodig hebt. Dat is voor iedereen in je omgeving beter. En, je moet jezelf vooral niet opsluiten.’
