3 minute read
Hoorapparaten vergroten kwaliteit van leven
from Boekje Hoorwinst
by gemeente-hw
Niet zo lang nadat hij zijn eerste hoorapparaten had gekregen hoorde Nico de Pijper (60) uit Maasdam een enorme herrie. Hij dacht dat de wasmachine kapot was. ‘Mijn vrouw zei toen tegen me dat dit het normale geluid was. Buiten hoorde ik de vogels fluiten en andere geluiden in de natuur. Ik had het niet gemist omdat ik van jongs af aan hoorproblemen had.’
De Pijper is directeurbestuurder van zorginstelling Zorgwaard. Zijn slechthorendheid kreeg hij bij zijn geboorte mee. ‘Het is een familiekwaal, iedereen in mijn familie is slechthorend. Schaamte over dit gebrek heb ik nooit gekend’, vertelt hij.
Toen De Pijper jong was had hij er niet zo’n last van, maar tegen zijn 30ste, toen hij sociaal en maatschappelijk erg actief was, merkte hij dat zijn hoorproblemen hem beperkten. ‘Als je dingen niet begrijpt doe je net alsof je het niet hoort. Je praat maar wat mee, maakt gebaren en lacht. Maar als je kwaliteit van leven wilt, moet je er iets aan doen. Ik wilde aanvankelijk ook niet aan hoorapparaten, maar zowel privé als in mijn werk werd het lastig, het werd een enorme inspanning om gesprekken te volgen.’
In zijn werk heeft Nico de Pijper te maken met complexe problemen die belangrijke beslissingen vergen en hij ervoer zijn slechthorendheid als een risico. ‘Ik kon geen dingen missen, want als je de verkeerde vertaling maakt en niet scherp weet waar het over gaat, kun je niet de goede dingen doen. Als je slechthorend bent en je doet er niets aan dan beperk je jezelf in je mogelijkheden.’ Hij heeft zijn ijdele periode achter de rug en constateert: ‘De hoorapparaten zijn mijn instrument. Ze horen bij mij. ’s Morgens doe ik ze onmiddellijk in, zoals een ander zijn bril opzet. Ik vond het als jonge vent ook niet gemakkelijk en ik heb een zekere schroom moeten overwinnen, maar de voordelen van het gebruik wegen ruimschoots op tegen het gevoel dat het dragen ervan niet sexy is.’
Waarom mensen met hoorproblemen zichzelf tekort doen begrijpt De Pijper niet. ‘Ze treffen er ook
de mensen in hun omgeving mee. Als je partner alles vijf keer moet herhalen is die dat snel zat. Ik heb dat ook wel eens gehad. Het is ook belangrijk dat mensen dat tegen je zeggen en je niet mijden. Als ik die hoorapparaten niet had gehad, zou ik nooit hebben kunnen doen wat ik nu doe.’
De technische ontwikkelingen zijn enorm, weet De Pijper. Hij herinnert zich dat hoorapparaten 35 jaar geleden enorme knotsen waren. Nu zijn ze veel kleiner, vernuftig en vele malen beter. ‘Als er niets aan je hoorprobleem is te doen, dan is dat erg. Maar voor de meeste mensen is hun probleem oplosbaar. En waarom zou je het laten. Hoorapparaten maken de communicatie met anderen gemakkelijker, je wordt voor vol aangezien omdat niets je ontgaat. Maar, en dat is nog belangrijker, waarom zou je het probleem van je slechthorendheid bij een ander leggen. Doe iets, los het op. Het is sociaal zoveel leuker.’
Hoorproblematiek is vaak ook een psychisch probleem, heeft De Pijper gemerkt. Mensen ervaren het als een handicap en voelen zich dikwijls achtergesteld. De Pijper: ‘Het is ook een handicap, maar die is beïnvloedbaar. De kwaliteit van mijn leven is groot dankzij het structureel dragen van hoorapparaten. En als ik ook maar één iemand kan helpen met mijn verhaal in het kader van het project ‘Hoorwinst’, ben ik tevreden.’
