coververhaal
“Het liefst haak ik diertjes. Dat heb ik van mijn oudste dochter geleerd. Toen ik haar bezig zag, dacht ik, oei, dat ziet er zo moeilijk uit. Maar ze zei: ‘jij kunt dat wél’. En kijk.”
Monika Van de bezoekers van Ons Huis is Monika misschien de trouwste. Iedereen herkent haar Duitse accent en de lieve diertjes die ze haakt. Terwijl het thuis soms moeilijk loopt, vindt ze in de Bresserdijk rust en vriendschap. Ik interviewde haar in de keuken van Ons Huis. Omdat Monika liever niet op de foto wilde, gebruikten we archieffoto’s voor de cover en als illustratie. Hoe lang kom je al bij Ons Huis?
Iedereen kent de poppetjes die je haakt.
“Dat doe ik heel graag, in de hobbyles. Het liefst haak ik diertjes. Ik leerde het van mijn oudste dochter. Toen ik haar bezig zag, dacht ik, oei, dat ziet er zo moeilijk uit. Maar ze zei: ‘jij kunt dat wél’. En kijk, nu ben ik altijd aan het haken. Het verzet mijn zinnen. Soms ziet iemand me haken, en wil graag een popje. Als iemand dan vraagt hoeveel dat kost, zeg ik: ‘daar moet ik niets voor hebben.’ Ik geef ze graag weg.”
“Oh, al heel lang. Al meer dan dertig jaar, denk ik. In het begin Doe je nog andere activiteiten? zat Ons Huis nog op de Rozenberg, samen met Actie MIN (een “Ja. In de kring spreken we over thema’s rond armoede. Als er organisatie in Mol die mensen in nood helpt). In die tijd was Ali iets is waar je wat van weet, steek je je hand op. In het begin er ook nog, misschien zijn er niet veel mensen die haar zullen durfde ik dat niet goed, maar nu wel. Ik heb in de kring heel wat kennen, want er zijn er niet veel die al zo lang naar Ons Huis bijgeleerd. Over hoe de sociale dienst werkt op de gemeente, komen als ik.” bijvoorbeeld.” 9