Van Etterbeek naar Bozar met de rolstoel
‘Geen pretje, maar beter dan in Londerzeel’ Met zijn hobbelige voetpaden en hoogtes en laagtes is Brussel op het eerste gezicht niet bepaald een toegankelijke stad. Toch koos rolstoelgebruiker Erik De Velder (47) er acht jaar geleden voor om naar Brussel te verhuizen. Om zich te verplaatsen gebruikt hij voornamelijk het openbaar vervoer. BRUZZ volgde hem een dag op zijn weg door Brussel. — VERA TYLZANOWSKI, FOTO’S IVAN PUT
A
fspraak aan de tramhalte VUB in Etterbeek, vlak bij zijn huis. Het plan: samen naar de Bozar gaan. Hij wil er graag tickets kopen voor een concert. Het is de start van een tocht die bijna twee uur zal duren. Om aan de tramhalte te geraken, moeten we een deel van de Generaal Jacqueslaan oversteken. Omdat de rand van de stoep aan het zebrapad te hoog is, nemen we een kleine omweg. “Met een rolstoel oversteken is hier levensgevaarlijk,” zegt De Velder. Het is de eerste van vele omwegen. De Velder kreeg tien jaar geleden een auto-on-
16
“Zeg niet personen met beperkte mobiliteit, maar wel personen met extra kilometers” ERIK DE VELDER ROLSTOELGEBRUIKER
geluk en raakte verlamd. Hij moest zijn carrière als leraar Nederlands opgeven en verhuisde van het landelijke Londerzeel naar de hoofdstad. Dat lijkt een opmerkelijke keuze, maar hij had daar zijn redenen voor. “Wat kon ik in hemelsnaam op het platteland doen? In Brussel valt er tenminste wat te beleven. Hier zie je de wereld op kleine schaal voorbijkomen, dat is toch geweldig?” De toegankelijkheid van de stad had De Velder wel verkeerd ingeschat. “Ik moet toegeven dat ik niet wist hoe moeilijk het zou zijn,” zegt hij. “Gelukkig merk ik de laatste jaren langzaamaan verbetering. Er zijn bijvoorbeeld meer liften in de metrostations en