Scholieren kopen valse ziektebriefjes via TikTok
Brugse hooligans en wraakaanvallen in Molenbeek
Bourgeois foodies herontdekken de charcuterieplank
Openbaar vervoer
Geen geld meer voor bouwwerf van de eeuw
Sofa Sessions at Bozar
5 june’25
BELGA
12
Na geweld tussen Club Brugge-supporters en buurtbewoners in Brussel pakte de politie 63 mensen op.
OP DE COVER
34Mobiliteit De kerende kansen van metro 3
ACTUALITEIT
03Vooraan ‘Handhaaf eindelijk dat stadionverbod’
18Interview Meron Knikman van Save Our Schools: ‘Er zullen nog klassen sluiten’
RWDM staat op een zucht van promotie naar de hoogste voetbalklasse.
20Onderwijs Zelfs via Instagram zijn valse ziektbriefjes te koop
VERHALEN
06Het gesprek Caroline Mancel (Actiris): ‘We zullen niemand verplichten om in Vlaanderen te gaan werken’
OP DE COVER
32Interview Brusselse pornoactrice Gigi
14Veiligheid Amper kwart van de Brusselse agenten woont in Brussel
Max wint sectorprijs
12Fenomeen van de week Slachtoffer van Brugse hooligans getuigt
13Cartoon Kim Duchateau
16Opinie ‘Brussel heeft net meer gentrificatie nodig’
in klimop in Alhambrawijk
30 Sporting Flagey Lindyhop leeft
31Big City Wat heeft Schaarbeek met ezels?
31Meer BRUZZ Wat is er te doen op de andere BRUZZ-kanalen?
32Hang-out Mohamed
15Debatteer mee Voel jij je veilig in het Brusselse nachtleven?
26Buurtleven Lokale bemiddelaars helpen buren bij conflicten
ACTUALITEIT
03Vooraan ‘Maak medische screening verplicht’
16Geopolitiek Is Brussel een doelwit voor Russische aanvallen?
ELKE WEEK
06Het gesprek Jeugdrechter Tine Suykerbuyk en journaliste Phara de Aguirre over Mijn jeugdrechter
12Fenomeen van de week Platform
17Debatteer mee Ga jij je huurprijs aanvechten?
COLOFON
VERHALEN
24Horeca Brasserieën tonen zich creatief in tijden van crisis
10In beeld Heleen Rodiers: An Icon Turns 70 16 Stadsleven Kringloop
Better koppelt bedrijven en goede doelen
ELKE WEEK
10In beeld Emiel Viellefont: 25 Joêr Gardevils
25Beestig Brussel Sperwer strijkt neer
14Stadsleven Merci
38Column ‘Mijn beroep maakt het niet moeilijker om de liefde te vinden’
28Sporting Flagey ‘Alles met wieltjes is welkom’
SELECT
29Big City Waarom was er ooit een Schaarbeekse school in Blankenberge?
29Meer BRUZZ Wat is er te doen op de andere BRUZZ-kanalen?
39 Carolina Bianchi onderzoekt in The brotherhood het verband tussen seksueel geweld en theater
30Hang-out Eléonore
36Column Tussen godin en dikke koe
43Klein onderhoud Jan Verstraeten
13Cartoon Kim Duchateau
14Opinie ’Maak van het Noordplein een ontmoetingsplaats voor politiek debat’
23Botanisch Brussel Natuurboomgaard in Laarbeekbos krijgt opfrisbeurt
45Eat & Drink Le 17.45
SELECT
46Inzichten Walter Verdin
37 Filmmaker Mathijs Poppe slaat een brug tussen Jette en Shatila
41 Klein onderhoud Ilyas Mettioui
43Eat & Drink Fish Tank
44Inzichten Lubiana
BRUZZ Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80 Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België: 29 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw, een abonnement binnen Europa kost 162 euro per jaar, buiten Europa 192 euro per jaar OPLAGE 50.000 exemplaren ADVERTEREN? Angela Mngongo 02-650.10.81 angela.mngongo@brusselmedia.be DISTRIBUTIE Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE Dirk De Clippeleir ALGEMEEN HOOFDREDACTEUR Klaus Van Isacker COÖRDINATOR MAGAZINE Maarten Goethals ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier EINDREDACTIE Karen De Becker, Kurt Snoekx WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER Eva Christiaens, Bettina Hubo, Jasmijn Post, Sophie Soukias, Tom Zonderman (redacteurs); Uma Barrea, Michaël Bellon, Elian Coussement, La Morrigasme, Michiel Leen, Tom Peeters, Niels Ruëll, Emmanuel Vanbrussel, Freya Van Nieuwenhuysen, Bram Van Renterghem, Michel Verlinden (medewerkers) VERTALING Frédérique Beuzon, Gregory Blauwers, Sam De Ryck, Aurélien Garcia, George Holmer FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE Bart Dewaele, Kim, Delphine Frantzen, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Emiel Viellefont VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Dirk De Clippeleir, Flageyplein 18, 1050 Elsene.
angela.mngongo@brusselmedia.be DISTRIBUTIE Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE Dirk De Clippeleir ALGEMEEN HOOFDREDACTEUR Klaus Van Isacker COÖRDINATOR
Maarten Goethals ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier EINDREDACTIE Karen De Becker, Kurt Snoekx WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER Eva Christiaens, Kris Hendrickx, Sophie Soukias, Tom Zonderman (redacteurs); Uma Barrea, Michaël Bellon, Maya Callizaya, Jasper Croonen, Astrid De Bois, Emilia De Feyter, Andy Furniere, Michiel Leen, Tom Peeters, Niels Ruëll, Kevin Van den Panhuyzen, Michel Verlinden (medewerkers) VERTALING Frédérique Beuzon, Gregory Blauwers, Sam De Ryck, Aurélien Garcia, George Holmer FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE Bart Dewaele, Kim, Delphine Frantzen, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Emiel Viellefont VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Dirk De Clippeleir, Flageyplein 18, 1050 Elsene.
BRUZZ is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw wordt gedrukt bij Printing Partners Paal-Beringen en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie
BRUZZ is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw wordt gedrukt bij Printing Partners Paal-Beringen en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie
Het gesprek Caroline Mancel (Actiris) over de beperking van de werkloosheid in de tijd
certificaat of attest hebben. Dat is nieuw, eerder waren dat alleen de jongeren onder 21 jaar. Verder worden de werkloosheidsuitkeringen beperkt tot één jaar, maximaal twee jaar.
Het wordt dus een pak strenger en dat zal impact hebben op onze werking. Intensievere begeleiding, een toestroom van werkzoekenden vanaf 1 juli, mensen die hun uitkering zullen verliezen en hard op zoek zullen gaan naar een baan tegen 1 januari … Tot nu toe was alles op afspraak, in de toekomst komen er permanenties in onze lokale agentschappen. Ook wie zijn uitkering dreigt te verliezen, zal, als die dat wil, begeleid worden naar de arbeidsmarkt. Niemand blijft aan de kant staan.
Jullie zullen uiteindelijk wel minder werkzoekenden moeten begeleiden. Zullen jullie het met evenveel personeel blijven doen?
MANCEL: Uiteraard. Vergeet niet dat er al een moratorium is op het personeel. Wie weggaat wordt niet vervangen (een besparingsmaatregel van de Brusselse regering, red.). We zullen onze werknemers vooral anders moeten inzetten. Een voorbeeld: we begeleiden vandaag zeshonderd langdurig zieken naar de arbeidsmarkt, maar door de nieuwe federale maatregelen zijn er dat tegen maart 2026 zesduizend. Het is een grote nieuwe doelgroep die Actiris erbij krijgt.
Wie een opleiding volgt voor een knelpuntberoep kan vandaag een uitkering krijgen.
“Er wordt weinig over de werkgevers gesproken in dit verhaal, ook zij zijn een belangrijke speler om de werkgelegenheidsgraad verder op te krikken”
Behalve voor de zorgopleidingen, zal ook dat recht verdwijnen. Heeft dat een impact?
MANCEL: Wij pleiten ervoor om alle opleidingen mee te nemen in die vrijstelling. Ons publiek is erg kwetsbaar, vaak hebben ze geen diploma, of geen erkend diploma, ze spreken de taal niet, kunnen soms niet eens lezen of schrijven. Een taalopleiding bijvoorbeeld is essentieel voor wie nadien wil beginnen met een beroepsopleiding. Als hiervoor de vrijstelling wegvalt, wordt het heel moeilijk om die werkzoekenden naar de arbeidsmarkt te begeleiden.
Hoe vervelend is het dat er in deze omslag in het arbeidsmarktbeleid geen Brusselse regering is?
MANCEL: We doen voort, we kunnen heel wat zonder regering, maar op een bepaald niveau wordt het wel moeilijk. Er zal nieuwe wetgeving nodig zijn bijvoorbeeld. Op korte termijn lukt het, maar het is een handicap. De federale regering heeft bij de andere gewesten een volwaardige gesprekspartner, in Brussel is het een minister van een regering in lopende zaken (Bernard Clerfayt, red.), zelfs al behartigt die wel degelijk onze belangen. En er is de aanwervingsstop bij Actiris, op een
Caroline Mancel van Actiris: “Ik heb geen glazen bol, maar ik geloof niet dat de kenmerken van de langdurig werkzoekenden in Brussel van vandaag op morgen zullen wijzigen.”
“Zestig procent van de werkzoekenden is laaggeschoold of heeft een buitenlands diploma, maar de vacatures zijn vooral voor hooggeschoolden”
moment dat we voor heel wat nieuwe uitdagingen staan.
De federale regering zet het mes in de werkloosheidsuitkeringen. Ligt er ook geen verantwoordelijkheid bij Actiris? Als er geen dertigduizend langdurig werklozen waren in Brussel had de federale regeling die beperking in de tijd misschien niet moeten invoeren.
MANCEL: De Brusselse realiteit is wat ze is. Er zijn jobs beschikbaar, maar vooral voor hooggeschoolden. Dat aanbod komt niet overeen met wat het kwetsbare Brusselse publiek nodig heeft. Zestig procent van de werkzoekenden is laaggeschoold of heeft een buitenlands diploma. (Fel) En niet te vergeten: het is een periode van laagconjunctuur. In april waren er dertig procent minder vacatures dan in dezelfde maand vorig jaar, er zijn heel veel collectieve ontslagen gevallen, en niet alleen bij Audi. Het aantal faillissementen ligt hoog. De jongeren en de laaggeschoolden zijn daar het eerste slachtoffer van.
Had Actiris niet meer moeten duwen, wat strenger zijn?
MANCEL: Ik denk dat we mooie cijfers kunnen voorleggen. De werkloosheid is in tien jaar tijd gedaald van twintig naar tien procent. De werkgelegenheidsgraad is sterk gestegen. We zitten op het hoogste niveau sinds de oprichting van het Brussels Gewest, op 66,5 procent, en dat terwijl de bevolking in die periode fors is toegenomen. Actiris slaagt wel degelijk in zijn opdracht.
We hebben enorm geïnvesteerd om moeilijke doelgroepen naar de arbeidsmarkt te begeleiden. In Europa is Actiris een van de weinige tewerkstellingsagentschappen die mensen begeleiden die zich gediscrimineerd voelen. We zijn hierin een voorloper. De jongerengarantie heeft haar vruchten afgeworpen. Niemand kan zeggen dat Actiris het heeft laten betijen.
Toch zijn er nog altijd dertigduizend langdurig werkzoekenden. Waar liep het mis?
MANCEL: Dit is een gedeelde maatschappelijke verantwoordelijkheid. Van Actiris misschien, maar ook van de werkzoekenden, het onderwijs, en niet te vergeten: de werkgevers. Iedereen draagt daaraan bij.
Wie een job in Vlaanderen weigert, wordt daar bij Actiris niet voor bestraft. Is dat nog te verantwoorden op een moment dat daar een krapte is op de arbeidsmarkt?
MANCEL: De samenwerking met de VDAB verloopt steeds beter. Elk jaar vinden altijd meer Brusselse werkzoekenden een baan in Vlaanderen, maar natuurlijk, als de werkzoekende geen Nederlands spreekt, of hij raakt ’s nachts niet op de luchthaven omdat hij geen wagen heeft, dan kunnen we niet bestraffen. Dat is geval per geval te bekijken, maar iemand verplichten om in Vlaanderen te werken, dat doen we niet.
Moet dat niet veranderen?
MANCEL: Dat is een politieke vraag. Actiris kan dat niet beslissen.
Actiris sanctioneert in het algemeen minder dan VDAB. Is Brussel niet te laks geweest?
MANCEL: Actiris sanctioneert wel degelijk. Die cijfers zijn stabiel, maar dat is geen doel
ACTIRIS EN ARIZONA
op zich. Controle is belangrijk, maar die dient om mensen te activeren. Niet om te straffen. En dat lukt ook wel.
Het klopt wel dat de controleprocedure zwaar is, met een jury van drie personen (onder wie vertegenwoordigers van vakbond en werkgevers, red.). Wij zijn er voorstander van om dat te vereenvoudigen, maar ook dat is een politieke beslissing.
Wat wel een plan is, is om het taalgebruik in de communicatie met de werkzoekenden te veranderen. Die is te complex en moet duidelijker, zodat de werkzoekende zijn rechten én plichten beter kent. Is er sprake van een ‘convocatie’, dan zullen we zeggen dat het verplicht is. Bij een ‘evaluatie’ zullen we dat een controle noemen. Laten we een kat een kat noemen. De werkzoekende moet weten waar hij of zij aan toe is.
Gelooft u dat de beperking van de werkloosheid in de tijd op termijn de arbeidsmarkt gezonder zal maken?
MANCEL: Ik heb geen glazen bol, maar ik geloof niet dat de kenmerken van de langdurig werkzoekenden in Brussel van vandaag op morgen zullen wijzigen. De cijfers van Vivalis (Brusselse administratie van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, red.) zijn duidelijk: ze schat dat van de dertigduizend langdurig werkzoekenden 21 procent een job zal vinden, 32 procent naar het OCMW zal gaan, 5 procent naar het Riziv voor een ziekte-uitkering, en 42 procent zal helemaal geen inkomen meer hebben uit de sociale zekerheid. Dat gaat over tienduizend mensen. Dat zegt genoeg. En zoals ik daarnet al zei: het is een gedeelde verantwoordelijkheid. Ik vind dat er weinig over de werkgevers gesproken wordt in dit hele verhaal, want ook zij zijn een belangrijke speler om de werkgelegenheidsgraad verder op te krikken.
FR Actiris fait face à un défi majeur : 30 000 chômeurs de longue durée pourraient perdre leurs allocations dès le 1er janvier, selon le calendrier fédéral. L’organisme devra adapter rapidement sa politique envers les jeunes et les chercheurs d’emploi de longue durée. Interviewée, Caroline Mancel assure qu’Actiris est prêt, rejette toute accusation d’une politique trop indulgente, et souligne que le chômage à Bruxelles est une responsabilité partagée : Actiris, chercheurs d’emploi, écoles… et employeurs.
ACTIRIS IN ARIZONA
EN Actiris faces a colossal task: if everything goes as the federal government hopes, 30,000 longterm jobseekers will lose their benefits on 1 January and Actiris will have about six months to completely change its policy. Caroline Mancel says Actiris is ready to absorb the shock, denies that it has been too soft in recent years, and underlines that the relatively high unemployment rate in Brussels is the shared responsibility of Actiris, jobseekers, education, and employers.
In beeld door Heleen Rodiers
An Icon Turns 70
Meer dan 70 Citroën DS’s verzamelden zich afgelopen zondag aan Autoworld Brussels voor de 70ste verjaardag van het model. De DS staat bekend om haar revolutionaire design, Franse elegantie, baanbrekende technologie en wordt beschouwd als een van de meest comfortabele auto’s ooit. De auto heeft een gestroomlijnd, aerodynamisch ontwerp met een smalle neus, vloeiende lijnen, een kunststof dak en in latere modellen dubbele koplampen achter glas. In 1999 werd de Citroën DS door een panel van twintig topdesigners uitgeroepen tot mooiste auto aller tijden. De auto wordt ook wel ‘La Bombe Citroën, ‘Snoek’ en ‘Godin van de weg’ genoemd (DS wordt als déesse uitgesproken, Frans voor godin). De Tentoonstelling ‘Citroën DS – An Icon Turns 70’ loopt van 25 april tot 29 juni. UB
Amper kwart Brusselse agenten woont zelf in
Van de bijna 2.000 agenten in de politiezones Noord en Zuid woont driekwart buiten het Brussels gewest. “Te veel agenten hebben geen voeling met de wijkbewoners,” zegt parlementslid Ilyas Mouani (Vooruit.brussels).
door Emmanuel Vanbrussel
Korpschefs Jurgen De Landsheer (politiezone Zuid) en Olivier Slosse (politiezone Noord) bevestigden het onlangs in een hoorzitting van het Brussels parlement: slechts 25 procent van hun medewerkers woont in het Brussels gewest. Onderzoek van socioloog Jan Hertogen kwam enkele jaren geleden tot hetzelfde percentage voor alle Brusselse politiezones samen. De overgrote meerderheid van de Brusselse agenten woont dus in Vlaanderen of Wallonië.
Daarmee verband houdend is er een tweede probleem qua afspiegeling, zegt onder anderen Brussels parlementslid Ilyas Mouani (Vooruit.brussels): er is veel te weinig kleur bij de Brusselse politie. Het komt daardoor voor dat een zeskoppige patrouille aan de Naamsepoort en de Afrikaans getinte Matongewijk voor honderd procent wit is.
“Bij andere openbare diensten in Brussel is er qua diversiteit een positieve evolutie te zien, maar bij de politie helaas niet,” zegt Mouani, die nog iets anders vaststelt. “De relatie tussen de politie en de Brusselse jongeren is de voorbije jaren niet verbeterd. De
Brussel
negatieve clichés blijven leven, en dat aan beide kanten.”
Een uiting van die moeilijke relatie: het is schering en inslag dat tijdens manifestaties politiesymbolen geviseerd worden. Op een 1 meibetoging in Brussel en Sint-Gillis werd niet alleen met stenen en flessen gegooid naar de politie, er raakten ook twee politievoertuigen beschadigd.
Inlevingsvermogen
De korpschefs nuanceerden tijdens de parlementaire hoorzitting het belang van de domicilie voor het inlevingsvermogen van een agent. Het komt geregeld voor dat hun agenten eerst in Brussel wonen en daarna naar de Rand rond Brussel verhuizen, zo klonk het. Voor de korpschefs is het vooral essentieel dat hun wijkagenten de grootstedelijke context begrijpen en kunnen omgaan met de vele culturen in de hoofdstad. Waar ze wonen, is bijzaak, is hun redenering.
De Landsheer vertelde nog dat er veel kandidaten zijn om voor zijn politiezone te werken, maar dat er vaak een probleem is van talenkennis of van attitude. Lang niet elke kandidaat blijkt een van de landstalen goed te beheersen. “Van tweetaligheid spreken we nog niet eens.”
Voor Mouani is het gebrek aan representativiteit wel degelijk een groot probleem. “Hoe is het mogelijk dat een stad met ruim een miljoen inwoners niet genoeg kandidaten vindt voor haar eigen politie? Met taal heeft het zeker niets te maken.”
Hij legt eerder de link met het slechte imago van de Brusselse politie bij jongeren met een migratieachtergrond. “De realiteit is dat wanneer een jongere uit pakweg een wijk in Anderlecht kenbaar maakt dat hij Diverse
“Hoe is het mogelijk dat een stad met ruim een miljoen inwoners niet genoeg kandidaten vindt voor haar eigen politie?”
Ilyas Mouani
Brussels parlementslid Vooruit
Opinie
‘Brussel
heeft net meer gentrificatie nodig’
Te veel bouwprojecten in Brussel stuiten op protest uit angst voor gentrificatie. “Laten we stoppen met gentrificatie als scheldwoord te gebruiken,” zegt René Konings, directeur van Voka Metropolitan.
René Konings
• Directeur Voka Metropolitan
• Woont in Schaarbeek
• Was eerder woordvoerder en manager voor technologiefederatie Agoria
Wie de lijdensweg van heel wat Brusselse bouw- en renovatieprojecten volgt, heeft vast al over gentrificatie horen spreken. Die wordt door zogenaamde stadsbewegingen gretig gebruikt als stopwoord om zowat elk ambitieus vernieuwingsproject in de kiem te smoren. Nieuwe woningen of renovaties van ons bestaande patrimonium zouden volgens hen te veel mikken op middenklasse en zogenaamd armere bewoners de stad uitduwen. Maar terwijl het spookbeeld van gentrificatie luidkeels wordt opgeroepen, zien talloze Brusselaars en ondernemers hun buurten achteruitgaan. Meer nog, de middenklasse verlaat de stad en van gentrificatie is amper sprake. Als gentrificatie betekent dat een wijk leefbaarder, veiliger, properder en aantrekkelijker wordt, dan is dat iets om toe te juichen. Niet weinig Brusselse buurten kampen met een schrijnend tekort aan kwaliteitsvolle woningen, slecht onderhouden openbare ruimte, criminaliteit en een verouderd gebouwenbestand. Bijna
Stadsleven Kringloop
door Bavo G. Leenknegt
Ik daal de keldertrap af van het gebouw waar mijn vriendin en ik een appartement huren. Het is een oud, slecht onderhouden rijhuis tegenover het Josaphatpark in Schaarbeek. Onze zekering is gesprongen. Ik duw tegen de kelderdeur. Opeens beweegt er iets in de pikzwarte duisternis. Op onze reservematras ligt een man; hij draait zich op zijn zij, wrijft in zijn slaapogen.
zeventig procent van de woningen dateert van voor 1945. Slechts negen procent haalt een C+-energielabel.
De jaarlijkse renovatiegraad schommelt onder één procent. En toch blokkeren die stadsbewegingen keer op keer projecten die net die uitdagingen willen aanpakken. Een gebouw van drie verdiepingen wordt door hen al als ‘toren’ weggezet. Enige architecturale ambities worden door bepaalde stadsbewegingen bij de start in de kiem gesmoord. Enkel vierkante, met crepi bezette dozen lijken nog door de ideologische zeef te raken. Stadsvernieuwing lijkt verdacht
“In Brussel lijkt zich een ideologische verheerlijking van stilstand te hebben genesteld”
Even blijft het stil, terwijl we elkaar aanstaren, dus vraag ik maar: “Ça va?” “Oui oui.”
“Ah oké, desolé.” Ik sluit de deur. Pas halverwege de trap dringt het tot me door wat er net gebeurd is (op de koop toe heb ik de zekering niet aangeschakeld!).
geworden, net als private investeerders. Maar wat is het alternatief? Vastgoedprijzen rijzen de pan uit, er is een nijpend tekort aan aanbod, en de weinige energiezuinige woningen zijn voor de doorsnee-Brusselaar onbetaalbaar geworden. Verzet tegen nieuwe investeringsprogramma’s werkt die negatieve spiraal alleen maar verder in de hand.
Braakliggend terrein
In Brussel lijkt zich een ideologische verheerlijking van stilstand te hebben genesteld. Het protest tegen het Lake Sideproject op de Thurn & Taxis-site is hierbij erg symbolisch. Er is niets ecologisch of sociaals aan het blokkeren van stedelijke verdichting, zeker niet op braakliggend terrein midden in de stad.
‘s Avonds ga ik er opnieuw langs; onze matras staat keurig rechtop tegen de muur, het beddengoed steekt netjes opgevouwen in de versleten ladekast. Onze fiets blijkt verdwenen. Het enige dat door me heen schiet is: “T’inquiète, fietsen deden we toch niet.” Ik schakel de zekering
weer aan, slenter fluitend de kamer uit en sluit de deur.
In Stadsleven vertellen redacteurs en lezers in maximaal 1000 tekens een verrassende anekdote over Brussel. Insturen kan via redactie@bruzz.be
In de kanaalzone is er sprake van gentrificatie. “Dat zegt René Konings van Voka Metropolitan.
Willen we echt dat mensennaarde randwordenverdrevenomdegroene Randverder te betonneren?Zijn werkendeBrusselaarsdiebelastingenbetalen,plotsnietmeerwelkom? Alsof het beterisomineenwijk te blijvenwonenwaar het openbaar domeinverloedert,dewoningen energieverspillenendrugsdealersde straatovernemen,dangewoon te aanvaarden dat ergebouwdwordt vooreengezondemix van inkomens. Alsofjemensenuitkwetsbarewijken vooruithelptdoorhunbuurtstil te zetten. Dat isgeensolidariteit, dat is immobilisme.En het lost nietsop. Gentrificatiehoeftgeensynoniem te zijnvoorverdringing– dat wordt het pasals het beleidfaalt.Daarom moeten we investereninde vernieuwing van onswoningbestand,
inclusiefsocialewoningen,én eigenaarsaanmoedigenom te renoverenrichtingklimaatdoelen. Denkaanfiscalemaatregelen,lagere registratierechten,uitgebreide klimaatleningen,ensnellertoegekendevergunningen.
Geen tijd voor sabotage
Maarvooral:geefruimteaanwiewil investeren,renoveren,bouwen– zolangdekwaliteitgewaarborgdis. Automatisch verzet tegenelkproject leidtniet tot meerbetaalbare woningen,maar tot schaarsteen torenhogeprijzen. We moeten investerenineengoedemix van socialewoningen,middenklassenwoningenen–ja–ookwoningen voormensen met eenhoger inkomen.
Brusselheeftgeennoodaan blokkades,maaraaneenpartnerschaptussenburgers,beleidsmakers eninvesteerders.Actieveburgersdie opkomenvoorspeelpleintjes, verkeersveiligheidendiversiteitzijn onmisbaar.Maarnietwiedestatus quo fetisjiseert enelkontwikkelingsprojectsaboteert. Want zo maken we destadonleefbaarvooriedereen. Laten we stoppen met ‘gentrificatie’ alsscheldwoord te gebruiken. Wat Brusselnodigheeft,iseendoordacht enambitieusplanvoorvernieuwing. Nietomdestadelitair te maken –maar wel leefbaar.Vooriedereen.
Reageren of zelfeenopiniestuk insturen?Mailnaarredactie@bruzz.be
Ik was vrij saai. Ik was, ondanks mijn reputatie, een serieuze sportman: ik ben nooit doorgezakt wanneer het niet mocht”
Debatteer mee
Ga jij je huurprijs aanvechten?
Verhuurders mogen geen huurprijs meer voorstellen, die meer dan 20 procent boven de referentiehuurprijs ligt.
Ja
Iktwijfel
Nee 63 %
Resultatenonlinebevraging,op2mei2025viaRhetoric(22reacties)
Ja
Deglobalemaandelijksekostenwordenoverdreven aangerekendaandehuurder.Erisgeen of weinig controlehieropenikverdenkerdevastgoedmakelaar van hiermee te sjoemelen. PaulA.
Het heeft te langgeduurd.Veelverhuurderslachen dehuurderrechtin het gezichtuit,zonderzichzorgen te maken over deimpact van dehogehuurprijzendie ze vragen.Nietallemaal,maargenoeg. Titus D.
Ik twijfel
Ikwildegoederelatie met dehuisbaasnietaantasten. Simon P.
Nee
Ikheb het geluk dat mijnhuisbaaszichalseenmens gedraagtennietalseenbedrijf, of eenandersoort marktfundamentalist.Doorzijnmenselijkheid kom ik nieteensvooraanvechteninaanmerking. Het iseen goeie wet inlijn met onzehumanistischenormenen waarden. Maarten V.
Dehogeprijzenkomendooreentekortaanwoningen,nietdooreigenaarsdie te hogeprijzenvragen. Brusselmoetduswerkmaken van meerbouwenen ookmeerdehoogteinbouwen.Thurn&Taxiskrijgt kritiek.Stedenbouwdraagtverantwoordelijkheid met (te) langeproceduresenregels. Olivier D.
Deprijsmoetwordenbepaalddooreenmarkt van vraagenaanbod.Huurprijsbeperkingenhebbennog nooitergensgewerktenmaken het probleemalleen maarerger. Luc D.
JAN MULDER over zijnjaren alsvoetballerbij RSC Anderlecht endeverlokkingen van de grootstad Humo, 29april2025
hoeft geen synoniem te zijn voor verdringing,”
turele problemen in het Nederlandstalige onderwijs in Brussel, zoals het lerarentekort.
“In Brussel leeft bijna de helft van de bevolking onder of net boven de armoedegrens. Die context bepaalt mee de sfeer in de klas”
Meron Knikman
Medeoprichter Save Our Schools
daar moeilijk bij – is dat de officiële reactie?
Ook als er mismanagement zou zijn of andere lokale problemen, uiteindelijk is het de minister die verantwoordelijk is voor waar middelen naartoe gaan en waar in wordt geïnvesteerd. Als je hier je handen van af trekt, wat is dan wél je rol als minister?
Minister Zuhal Demir pleitte ook voor ‘voorbeeldscholen’. Heeft een dergelijk initiatief zin?
KNIKMAN: Veel scholen doen enorm hun best, en ook heel wat directies en leerkrachten zetten zich dagelijks met hart en
ziel in. Toch loopt het op de ene plek vlotter dan op de andere – en dat hangt samen met de leerlingenpopulatie, de thuissituatie van kinderen, en de beschikbare infrastructuur.
Je kunt een school dus niet zomaar kopiëren. Elke school is anders: in Schaarbeek hebben we bijvoorbeeld een mooi, groen schoolplein. Daarvoor zijn investeringen nodig, net als voor fruit, warme maaltijden of creatieve vakken zoals muziek of wereldoriëntatie, of een leeshoekje of ruimte om te spelen ... Zeker, good practices bestaan, maar er zijn heel wat andere factoren
Wat is Save Our Schools?
Save Our Schools is ontstaan na de sluiting van meerdere klassen aan de Hendrik Conscienceschool in Schaarbeek door het vertrek van enkele leerkrachten in maart 2024. Kinderen moesten abrupt afscheid nemen van hun vrienden, terwijl ouders in een al overvol schoolsysteem halsoverkop een alternatief moesten zoeken. Een groep ouders richtte vervolgens een actiecomité op. Volgens hen is de sluiting geen op zichzelf staand probleem, maar een teken van diepere structurele problemen in het Nederlandstalige onderwijs in Brussel. Het comité ‘Save our schools’ verenigt ouders, leerkrachten, directies en andere betrokkenen met één doel: actie eisen van de bevoegde ministers.
die meespelen in het succes van een school.
Welke plannen heeft Save Our Schools voor de toekomst?
KNIKMAN: Rond 1 september willen we acties organiseren, waarin we duidelijk maken dat ouders zich zorgen maken. De focus ligt op Brussel, maar dezelfde problemen spelen in Vlaanderen. We willen de twee regio’s verbinden, want het lerarentekort is geen exclusief Brussels probleem – het is ook een Vlaams probleem.
We overwegen een bevraging of enquête om in kaart te brengen hoeveel ouders met dreigende klassensluitingen te maken hebben. Zo meten we niet alleen het lerarentekort, maar ook wie die ouders zijn en welke ondersteuning zij nodig hebben.
We werken op verschillende sporen: we voeren enerzijds overleg met scholengroepen, beleidsmakers en ministers. Tegelijk denken we na over hoe we als ouders leerkrachten beter kunnen ondersteunen. Want hoewel zij zich elke dag met volle inzet smijten, krijgen ze lang niet altijd de erkenning of middelen die ze nodig hebben en verdienen.
arts uit Sint-Gillis eruit springt, circuleren binnen de hele scholengemeenschap van Sint-Gorik, die negentien katholieke Nederlandstalige secundaire scholen in Brussel verenigt. Imelda is daar een van. Precieze cijfers kan coördinerend directeur Kris Bauwens niet op het fenomeen plakken. “In een behoorlijk deel van onze scholen komen briefjes aan van diezelfde paar artsen, van wie we – op basis van de grote aantallen briefjes en leerlingen die bij die arts gaan – de indruk krijgen dat het geen normaal voorschrijfgedrag lijkt te zijn.”
Bauwens ziet de laatste jaren systematisch veel attesten binnenkomen, maar geeft toe dat het vroeger ook voorkwam. Wat is dan het verschil met nu? “De attesten lijken voor langere periodes te gelden, en worden steeds weer verlengd.”
Uitzoomend naar alle secundaire
Nederlandstalige Brusselse scholen, is inderdaad een toename te zien van het aantal leerlingen dat vaak afwezig is door ziekte. Dat blijkt uit cijfers van Dataloep, de databank van Onderwijs Vlaanderen. Het percentage leerlingen dat ‘meer dan dertig halve dagen’ afwezig was, nam de afgelopen tien jaar toe van 6,6 naar 9,9 procent. Het percentage leerlingen dat geen enkele dag afwezig was door ziekte, daalde van 19,5 naar 13,9 procent. Bij de tussenliggende categorieën lijkt de tendens telkens dezelfde: het percentage leerlingen met veel ziektedagen stijgt gestaag, dat met minder ziektedagen daalt.
Strenger ingrijpen
De vraag is waarom het aantal binnengebrachte ziektebriefjes zo stijgt. Volgens Manshoven ligt de oorzaak bij de Vlaamse overheid die strenger ingrijpt op ongewettigde afwezigheden. Die staan geregistreerd als B-codes, afwezigheden van minstens een halve dag, waarvoor de wettiging ontbreekt of in vraag wordt gesteld. De ‘B’ staat voor ‘begeleiding’. Ouders kunnen de
schooltoelage (niet te verwarren met het kindergeld) van hun kind verliezen als dat twee jaar na elkaar telkens meer dan 29 halve dagen afwezig is.
“Het aantal ongewettigde afwezigheden is bij ons het afgelopen jaar gedaald,” zegt hij, “terwijl het aantal afwezigheden met doktersattest explosief toenam. Ouders gaan op zoek naar een dokter om die afwezigheden te wettigen.”
In zekere zin zetten scholen daar ook onrechtstreeks toe aan, klinkt het her en der. De scholen vragen soms zelf een ziektebriefje aan de leerlingen, omdat de instellingen bij te veel B-codes een negatief rapport kunnen krijgen van de inspectie. In die redenering gaat Manshoven niet mee. “We vragen om hun afwezigheden te wettigen. Dat is iets anders dan naar de dokter gaan om een vals attest te vragen.”
Over alle Brusselse scholen heen, lijken de ongewettigde afwezigheden en afwezigheden wegens ziekte trouwens minder op de communicerende vaten die ze in Imelda zijn. Zowel het aantal leerlingen met veel ziektebriefjes áls het aantal leerlingen met veel ongewettigde afwezigheden gaan de laatste jaren (licht) omhoog.
Orde op zaken
Kan er paal en perk gesteld worden aan de veelschrijvende artsen? Federaal minister van Gezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) heeft het “afwijkende voorschrijfgedrag” van artsen alleszins in het vizier. In het Paasakkoord, een tijd terug afgeklopt, staat dat artsen die heel erg veel voorschrijven, geïdentificeerd, aangesproken en desnoods beboet zullen worden. Er komt zelfs een ‘kliklijn’, een meldpunt waar artsen kunnen worden aangegeven van wie vermoed wordt dat ze frauduleuze attesten voorschrijven.
Maar, zo laat het kabinet-Vandenbroucke weten, die nieuwe regels gelden enkel
“Het verlies aan binding met de school begint vaak met ziektebriefjes”
Charlie Verpoort CLB-arts
voor werknemers en niet voor scholieren. Artsen die valse doktersattesten geven, dat blijft puur een zaak voor de Orde der Artsen.
Net daar vinden de scholen geen gehoor, klaagt coördinerend directeur Bauwens. “Twee scholen, waaronder Imelda, zijn naar de Orde gestapt, zonder gevolg. Ze blijven ziektebriefjes schrijven zoals voorheen.”
Dat de Orde niet zou ingrijpen, ontkent ondervoorzitter Michel Deneyer. “Er worden wel degelijk artsen gestraft, maar de burger weet dat niet. De orde is gebonden aan beroepsgeheim, ook over de tuchtprocedure. Zelfs als de patiënten een of twee weken niet bij de arts terechtkunnen omdat die tijdelijk geschorst is, kunnen ze denken dat hij of zij gewoon met vakantie is. Bovendien kan die procedure lang aanslepen, want het duurt een tijd voor die behandeld wordt, en het beroep – bij de Orde zelf of bij Cassatie – werkt opschortend.”
Toen een BRUZZ-reporter twee weken na de RTBF-reportage bij de bewuste arts langsging, en zei dat hij zich wat moe voelde, kreeg hij snel een maand ziekteverlof voorgeschreven. De arts vroeg wel naar zijn werk, zijn thuissituatie, zijn bloeddruk, en gaf een formulier mee voor een bloedafname. Hij kreeg dus gemakkelijk een briefje, maar – toegegeven – hij belazerde de boel zelf ook. Dat is tevens de stelling van Deneyer. “Ook de patiënt is verantwoordelijk als hij valse attesten vraagt.”
De artsen treft dus niet zomaar alle schuld. Meer zelfs: er zijn ook heel wat ziektebriefjes in omloop die via Instagram of TikTok zijn aangekocht. Volgens Deneyer is goed een jaar geleden flink gewied in het aantal accounts dat daarin handelt. Maar
Les Nuits
ONE DAY, ONE TICKET ● G ES: ALL ACCESS TEN DAYS, EACH A DIFFERENT TOUCH
AZEALIA BANKS • THE JESUS LIZARD • MICHELLE G UREVICH
OSEES • ZEAL & ARDOR • OI VA VOI • G REENTEA PEN G
PALLBEARER • JENNY HVAL • WU LYF • ALABASTER DEPLUME
JAY-JAY JOHANSON • RALPHIE CHOO • VENDREDI SUR MER
YUKIMI • KRISY • TIM BERNARDES • EFTERKLAN G • OI VA VOI
ADÈLE CASTILLON • PALLBEARER • SOCCER MOMMY • ELDER
WIE G EDOOD • ESINAM & SIBUSILE XABA & THE BOTA BY NI G HT andmanymore 15—25 MAY 2025 • BRUSSELS
MCLUSKY • THE EX • MARTHA DA’RO • STEREOLAB • PEUK
PO i SON GiRL FR i END • SLIFT • DRESSED LIKE BOYS
& TICKETS — LESNUITS.BE
Praten helpt, klinkt de boutade dan. En in Brussel groeit die aanpak. Meerdere gemeenten pakken de laatste tijd uit met promotiecampagnes voor hun lokale bemiddelaars. “Een conflict? Laten we erover praten,” tipte het gemeenteblad van Anderlecht deze winter de lokale bemiddelingsdienst als uitweg voor allerhande conflicten. Op de illustratie staat een buurjongen met drumstel, ruziënde koppels en een opdringerige huisbaas. “Et si on s’écoutait?” zo publiceerde de tegenhanger uit Elsene deze maand een advertentie online en in het straatbeeld.
Gratis dienst
“De Elsense bemiddelingsdienst kreeg onlangs een extra jurist. Veel burgers
weten niet dat de gemeente deze gratis dienst aanbiedt, daarom is er elk jaar een nieuwe campagne,” zegt schepen van Preventie Nevruz Unal (PS) uit Elsene. Dit voorjaar plant ze een actie om de inwoners te wijzen op de sociale en herstelbemiddelingsdiensten in de gemeente, die licht verschillen van de lokale bemiddelaars. Die laatste sussen vooral problemen tussen burgers onderling, zoals buren, gezinnen of huisbazen en hun huurders, bijvoorbeeld. Het is bij dat type bemiddelaars dat zowat overal in Brussel het aantal dossiers stijgt. “Bemiddeling vormt een belangrijk onderdeel van preventie. Kleine conflicten los je best op vooraleer die verergeren. Zo anticiperen we op grotere problemen,” zegt Unal daarover.
Is er dan ook meer conflict? “Nee, conflict is er altijd geweest. Door in te zetten op promotie van de diensten, raken die bekend, en dat loont,” zegt Nathalie Philippart. Zij is al vijftien jaar vertrouwenspersoon in Molenbeek, maar ook expert bij het overkoepelende, Brusselse netwerk van openbare bemiddelingsdiensten voor interpersoonlijke conflicten. Dat bestaat sinds 2005, toen de federale overheid een wetgevend kader lanceerde voor dat soort bemiddelaars. Elke gemeente in België heeft sindsdien minstens één bemiddelaar in dienst, al kan de naam variëren: lokale bemiddelaars, wijkbemiddelaars of nog iets anders. Soms zit de sociale bemiddeling, die mensen bijvoorbeeld naar het OCMW leidt of helpt bij het
aanvragen van een nieuwe identiteitskaart, mee in de dienst inbegrepen, soms helemaal niet. En in enkele gevallen, onder meer in Brussel-Stad, werken de bemiddelaars voor een externe vzw, zoals preventiedienst Bravvo.
Het maakt de uniformiteit van hun beroep er niet makkelijker op, maar toch vinden burgers de weg naar de bemiddelaars steeds gemakkelijker. “In 2017 waren er in het hele gewest zo’n tweeduizend bemiddelingsdossiers per jaar. Vandaag is dat zeker het dubbele,” schat Nathalie Philippart. “De promotie werkt, maar ook de mond-tot-mondreclame. Hoe meer burgers tevreden zijn over de bemiddeling, hoe meer zij de dienst als tussenpersoon zullen aanraden in hun eigen netwerk.”
Dat er sinds twee jaar een samenwerking is met de Brusselse vredegerechten, helpt om extra dossiers naar de bemidde-
laars door te verwijzen. “Wij wonen de zittingen van de vrederechter live bij, zodat de betrokken partijen ons vrijblijvend kunnen aanspreken voor opvolging,” zegt Philippart.
Dat blijkt te werken: alleen al in Molenbeek zijn vorig jaar 422 dossiers bij de lokale bemiddelingsdienst afgehandeld, of bijna de helft meer dan in 2023. Ruim de helft van al die dossiers ging over huisvesting. Denk daarbij aan geschillen tussen huurders en verhuurders, tussen medeeigenaars en hun syndicus of tussen buren die bijvoorbeeld niet kunnen slapen van elkaars lawaai. Een kwart van de conflicten vond plaats binnen gezinnen, de rest ging over handelszaken, kraakpanden of zelfs een keer een vriendenruzie. Ook in Sint-Lambrechts-Woluwe ging het aantal dossiers met 47 procent de hoogte in sinds de samenwerking met de vrederechter.
“Vaak voelen mensen zich minder gehoord bij justitie: sommigen komen zelfs naar ons wanneer ze hun rechtszaak al hebben gewonnen”
Sandra Lopo
Bemiddelaar in Sint-Pieters-Woluwe
“Het gaat om relaties. Je stapt niet naar de politie of rechter omdat je buurman je geen goeiedag zegt, al kan dat wel een teken zijn van diepere spanningen. Een bemiddelaar helpt om dat soort frustraties uit te spreken. We willen eerst en vooral de communicatie weer herstellen,” zegt Philippart.
Vredige buurt
Toch stijgt het aantal dossiers niet in elke Brusselse gemeente in dezelfde mate. In Sint-Agatha-Berchem daalt het aantal lokale bemiddelingszaken bijvoorbeeld al acht jaar lang, meldt die gemeente. Veel van die dossiers zijn overgeheveld naar hun sociale bemiddelaars of de lokale politie.
Ook in de stad Brussel is vorig jaar een lichte daling opgetekend: preventiedienst Bravvo behandelde toen 279 dossiers, een zesde minder dan het jaar ervoor. Grofweg
gevallen
Sandra Lopo (links) en Nathalie Philippart zijn lokale bemiddelaars. “In zowat zeven op de tien
bereiken de partijen via bemiddeling onderling een akkoord,” zegt Lopo.
‘Lindyhop verbindt en dat heeft Brussel nodig’
Na een dipje door corona lijkt lindyhop populairder dan ooit in Brussel. “Energie op de dansvloer uitstralen is belangrijker dan perfectie nastreven,” zegt lesgever Morgane Borra.
door Elian Coussement
Lindyhop ontstond eind jaren 1920 in Harlem, New York. “Het is een zwarte kunstvorm, ontstaan in de Afro-Amerikaanse gemeenschap,” legt Morgane Borra uit. Zij is leerkracht bij de Apollo Swingclub, die lessen aanbiedt in Etterbeek, Elsene en Sint-Gillis, en die een harde kern van dansende enthousiastelingen aantrekt. De club is ook actief in Antwerpen, Vlaams-Brabant en Wallonië.
“Vandaag wordt de dans over de hele wereld beoefend. Eigenlijk spreekt het iedereen aan, vooral omdat lindyhop een sociale dans is. Je danst met twee, maar je kunt het ook alleen doen. Dan neigt het meer naar solojazz, wat daar goed bij aansluit.”
Lindyhop combineert – onder de klanken van Count Basie, Duke Ellington, Benny Goodman, Louis Armstrong en andere jazzartiesten – elementen van jazzdans, met tapdans en de charleston, en laat ook improvisaties toe.
Morganes liefde voor lindyhop komt niet uit de lucht vallen. Thuis klonk altijd Amerikaanse muziek: haar vader zong blues, rhythm-and-blues en rock-’n-roll. “Als kind wist ik al snel wat jazz was. Die sound is me altijd bijgebleven.” De vonk sloeg definitief over toen ze de film Hellzapoppin’ zag, waarin er enkele legendarische dansscènes te zien zijn. “Ik wist toen: dát wil ik later ook doen.”
Toch duurde het nog even voor ze zich inschreef bij een club. De drukte op haar werk liet het lange tijd niet toe, maar op haar
negenentwintigste kon ze het verlangen niet langer negeren. Ze zocht via Google naar Brusselse lindyhopclubs en vond er, tot haar verbazing, meerdere. “Voor corona kon je bijna elke avond ergens gaan dansen, specifiek ook lindyhop. Daarna viel het wat stil, maar ik zie dat de community zich stilaan heropbouwt. Mensen zien anderen lachen op de dansvloer en denken: ‘Daar wil ik ook bij horen.’”
“Mensen zien anderen lachen op de dansvloer en denken: ‘Daar wil ik ook bij horen’”
“Anderhalf jaar nadat ik me had ingeschreven bij Apollo Swing, vroegen ze me of ik zelf les wilde geven. Ik was wat verrast, maar ik zei meteen ja. De tijd vliegt: ondertussen doe ik dat al zo’n zeven jaar. Ik verlaat de danszaal altijd met een positief gevoel, het idee dat ik mensen iets heb bijgebracht.”
“Bij ons kan iedereen starten, met of zonder ervaring,” zegt Morgane. “De lessen zijn laagdrempelig waardoor iedereen op zijn
eigen tempo begint. We werken in semesters, met één les per week van een uur. Je leert niet alleen de passen, maar ook het ritme en de muziek te begrijpen. De energie is belangrijker dan perfectie.”
Het leukste aan lesgeven in lindyhop? Volgens Morgane Borra is dat de diversiteit aan leeftijden. De meeste beoefenaars zijn tussen de 30 en 40 jaar, maar haar oudste leerling is een zeventiger. “Dat is net heel leuk,” zegt ze. “Jong en oud dansen in een ander tempo. Dat daagt mij als leerkracht uit. Ik moet me aanpassen, maar leer er zelf ook telkens iets van bij. Het werkt in twee richtingen. Met workshops en internationale lesgevers probeer ik lindyhop levend te houden. De dans verbindt en net dat heeft Brussel nu nodig.”
In Sporting Flagey zoekt BRUZZ een interessant verhaal uit de Brusselse sportwereld.
Big City
zoekt elke week een antwoord op een lezersvraag, deze week van Cindy uit Schaarbeek.
door Freya Van Nieuwenhuysen
Wat heeft Schaarbeek met ezels?
Vraag De aanwezigheid van ezels in Schaarbeek is opvallend. Daarom vraagt Cindy uit die gemeente zich af wat Schaarbeek met ezels heeft. Antwoord Wandelend door Schaarbeek vallen de verwijzingen naar ezels op, onder andere op het Colignonplein. Daar prijkt een ezel, opgebouwd uit een metalen frame en kleurrijke bloemen. Op de Haachtsesteenweg staat het standbeeld van de Turkse filosoof Nasreddin Hoca, achterstevoren zittend op zijn ezel. Vroeger was de Josaphatstraat bekend als de Ezelsweg. Zelfs enkele restaurants, zoals L’Âne Vert en L’Âne Fou, verwijzen trots naar het dier. Als kers – of liever Schaarbeekse kriek op de taart grazen er in het Josaphatpark zelfs twee échte exemplaren. En dan is er nog de bijnaam zelf: Schaarbeek, de ezelstad.
Het antwoord ligt ver in het verleden. In 1136 gaf de hertog van Brabant de Schaarbeekse molenaars het recht om Brussel binnen te trekken. In de middeleeuwen was het hertogdom Brabant een feodaal gebied, en steden zoals Brussel hadden allerlei privileges, tolrechten en marktrechten die zorgvuldig werden beschermd. Door dat middeleeuwse systeem van rechten en macht hadden de Schaarbeekse molenaars (of andere ambachtslui/ boeren) dus de toestemming nodig van de hertog van Brabant om Brussel binnen te komen.
In de achttiende eeuw kende de gemeente een opvallend groot aantal ezels: in 1786 maar liefst 1.158. Op een bepaald moment – zo gaat het verhaal – zouden er zelfs evenveel ezels als mensen in Schaarbeek gewoond hebben. Elke ochtend trok een karavaan zwaarbeladen ezels over de kasseien richting Brussel. De Brusselaars werden ‘s ochtends wakker met het gekletter van de ezelhoefjes, deden hun raampje open en riepen dan: “Hei! Doë zên d’êzels van Schoerebeik!”
– Hee, daar zijn de ezels van Schaarbeek!” Wat begon als een plagerige uitroep groeide uit tot een bijnaam die de inwoners – nu nog altijd – met trots dragen.
Vandaag leeft die geschiedenis voort in het straatbeeld. Ezels zijn niet alleen te zien in kunst en namen, maar ook in het Josaphatpark.
In de Ezelchalet daar wonen op dit moment twee ezels, die helpen bij het onderhoud van het terrein. Ook nemen ze deel aan educatieve projecten. Ze zijn het levende bewijs van Schaarbeeks band met dit dier.
BRUZZ ICE
De coolste tracks, de chillste moods, de hotste jams. Op een zilveren schoteltje aangeboden door Gailor Kiaku. Van maandag tot donderdag om 19u
KETPORTRET
Deze maand staat Lotte in de kijker. Zij doet artistiek zwemmen en won al veel medailles. Haar ultieme doel? De Olympische Spelen.
Neem een kijkje in het leven van deze straffe ket via BRUZZKet.be
Omdat ze geen paarden konden betalen, gebruikten ze ezels om hun producten naar Brussel te vervoeren. Later vervoerden ook groenteboeren hun oogst – waaronder de beroemde Schaarbeekse krieken – via dezelfde weg, de huidige Josaphatstraat. Die route stond toen bekend als de Ezelsweg
Conclusie Wat begon als plagerij groeide uit tot een bron van trots en identiteit. De ezel werd een symbool van werklust, eenvoud en verbondenheid met het verleden. Geen karikatuur, maar een icoon van een gemeente die haar bijnaam met humor en eer draagt.
Ook een vraag?
Stel je vraag en stem op BRUZZ.be Bekijk en lees antwoorden op BRUZZ.be/bigcity
BRUZZ IN JE BUS
BRUZZ magazine bij je thuis geleverd? Dat kan. Neem nu een abonnement en het magazine valt elke week in je brievenbus. Ga naar BRUZZ.be/abo
Sneakers
BIO
Naam: Mohamed
Leeftijd: 22 jaar
Woont samen met: mama, broer en vier zussen
Vrijwilligerswerk: gids voor FMDO, begeleidt een nieuwkomer via het CoNnect-buddyproject
Studeert: Verpleegkunde aan de Erasmushogeschool in Jette
The hang-out
‘Ik ben intussen zelf buddy van een Oekraïner’
Elke week deelt een straffe Ket zijn of haar favoriete plek in Brussel. Deze keer neemt Mohamed (22) uit Evere BRUZZ mee naar het terras van De Markten, de plek waar hij Nederlands leerde en die hem doet denken aan een café in zijn geboortestad.
door Jasmijn Post foto Saskia Vanderstichele
Waarom wilde je afspreken op het terras van De Markten?
Hier had ik mijn eerste Nederlandse les. NT2, Nederlands voor anderstaligen. Ik begon in 2022, net toen ik hier aankwam. Eerst de basics: “Ik ben Mohamed, ik kom uit Somalië.” We hebben acht boeken behandeld, elk boek duurde twee maanden. Mijn moeder was al sinds 2013 in België en had hier asiel aangevraagd. Na twee jaar in een opvangcentrum kreeg ze een verblijfsvergunning. Na vijf jaar zijn wij gekomen: mijn vier zussen, broertje en ik. Ik ben de oudste. We moesten eerst naar Nairobi, want Somalië heeft geen Belgische ambassade. We hebben bijna een jaar gewacht op onze visa. Toen we hier aankwamen, ben ik meteen begonnen met de taal te leren.
Was het je moeder die je naar De Markten heeft gestuurd?
Nee, mijn moeder is een typische Afrikaanse moeder: lief, maar zeker niet zo betrokken als ik. In het begin hielp ze me wel, we gingen samen naar het Huis van de Nederlands.
Weet je nog waarom je Nederlands koos en geen Frans?
Op Google las ik dat het makkelijker is dan Frans. En ik kreeg ook tips van andere Somaliërs. We lezen niet veel, maar we vertellen elkaar veel verhalen. Zo wist ik dat Vlaanderen economisch welvarend is en dat ik meer kansen zou hebben als ik Nederlands sprak.
Je bent actief bij verschillende verengingen?
Twee jaar geleden had ik een buddy via Connect Brussel. België is best ingewikkeld voor nieuwkomers – zoveel talen en gemeenschappen. Een buddy kan helpen om je de weg te wijzen. Nu ben ik zelf buddy
van een Oekraïner. We oefenen samen Nederlands en spreken af. Laatst zaten we nog samen op het terras van De Markten.
En je bereidt een rondleiding voor. Ja, de rondleiding ‘Twee (t)huizen Eén gids’, door de vereniging FMDO. Ze vragen om een plek te kiezen in Brussel waar je je verbonden mee voelt en die te vergelijken met een plek uit je land van herkomst. Ik koos voor De Markten, die me doen denken aan de cafetaria dicht bij de Goodir Mall in Beledweyne. Daar is een soort plein onder grote bomen waar mensen samenkomen om te praten en chillen. Net zoals hier. Verder gaan we ook naar het Klein Kasteeltje, waar mijn moeder is aangekomen. En langs de Erasmushogeschool, waar ik studeer.
Je studeert verpleegkunde. Hoe gaat dat? Ik zit in mijn eerste jaar. In januari had ik voor het eerst examens, over drie weken heb ik opnieuw examens. Het is best moeilijk voor iemand zoals ik, die nog niet zo lang in België is. De taal is lastig, en de lessen en leerstof zijn ingewikkeld. De docenten zijn streng. Je moet niet alleen Nederlands kennen, maar ook Latijnse termen begrijpen. En tijdens je stage moet je echt alles goed kunnen uitleggen. Ik spreek geen Frans, wat soms moeilijk is in Brussel. Na de examens ga ik stage lopen in het UZ Brussel. Daar kan ik me gelukkig in het Nederlands redden. Ik heb er echt zin in. Ik kijk ernaar uit om de theorie in de praktijk te brengen.
Wil jij ook je favoriete plek tonen?
Dat zou heel leuk zijn. Stuur een mailtje naar ket@bruzz.be en een journalist neemt contact met je op.
Favoriete muziek
Om Nederlands te leren luisterde ik veel naar Nederlandstalige rap: Boef, Ronnie Flex, Lil’ Kleine, Lijpe. Ook heb ik veel naar André Hazes geluisterd. ‘Het is een nacht’ van Guus Meeuwis was een van de eerste liedjes die ik probeerde te begrijpen. Sommige mensen zeggen dat ik een Nederlands accent heb overgehouden aan mijn muzieksmaak, haha
Somalisch gerecht
Halwa. Er is een nieuw Somalisch restaurant aan de Stalingradlaan waar je het kunt krijgen. Het is een zoet dessert met veel suiker, het is rood van kleur. Je kunt het bestellen wanneer je maar wilt. Want in Somalië eten we gewoon waar we zin in hebben: niet per se eerst een hoofdgerecht en dan een dessert.
Tiktok
Via @mohamedabdikarin43 vertaal ik het Vlaamse nieuws naar het Somalisch en geef ik uitleg. Veel Somaliërs werken of studeren in België, maar voelen zich niet echt verbonden. Met mijn video’s probeer ik hen dichter bij het land te brengen.
Toekomst van ondergrondse verbinding naar Evere staat op losse schroeven
De kerende kansen van metro 3
Jarenlang stond het als een paal boven water: ergens aan het begin van de jaren 2030 zou metro 3 naar Evere rijden. Exploderende kosten en geldzorgen van het Gewest doen de kansen echter keren, in die mate dat zelfs liberalen voor een jarenlange pauze pleiten. Meteen putten ook de echte tegenstanders moed. “Het Zuidpaleis kan nog steeds behouden blijven.”
door Kris Hendrickx
Even het geheugen opfrissen: het Brussels Gewest besliste in 2010 om een metrolijn te bouwen die Albert in Vorst met Bordet in Evere verbindt. De eerste fase omvat de omvorming van de huidige premetro tot metro, tussen Albert en Noordstation. Ter hoogte van het Zuidpaleis en het Noordstation zitten die werken muurvast door problemen met de ondergrond. De tweede fase bestaat uit een splinternieuwe tunnel vanaf het Noordstation en heeft nog geen vergunning.
Wie de discussie over metrolijn 3 de voorbije jaren wat volgde, kreeg al eens de indruk dat het om een steriel debat ging. De tegenstanders hadden wel argumenten, maar leken toch vooral te roepen in de woestijn. Op politiek niveau was alles immers al lang beklonken. Het Gewest zou de nieuwe metrolijn bouwen en basta, staat in het Brusselse regeerakkoord dat zelfs door de meest metrokritische partij – Ecolo – werd ondertekend.
De voorbije weken en maanden staat de toekomst van de metro echter op steeds lossere schroeven. Daar zijn verschillende redenen voor. Zo blijft de Brusselse begroting zonder volwaardige regering in
sneltreinvaart ontsporen. Het Gewest stevent dit jaar af op een tekort van 1,6 miljard euro op een begroting van minder dan acht miljard euro. Hoe langer die situatie aanhoudt, hoe minder de volgende regering zal kunnen uitgeven, ook aan de metro. Alsof dat nog niet genoeg is, schroeft de federale overheid haar bijdrage via investeringsfonds Beliris, dat een deel van de metro financiert, terug.
Ondertussen blijven de kosten van de metro zelf stijgen. Alleen al fase één, de omvorming van premetro tot metro, verdubbelde in vier jaar tijd in prijs, onder meer door de problemen met de moerasondergrond aan het Zuidpaleis: 700 miljoen euro werd ruim 1,3 miljard. Het prijskaartje voor de hele metro inclusief nieuwe tunnel naar het noorden? Dat wordt momenteel op 4,7 miljard euro becijferd, ook al een verdubbeling tegenover 2021.
Ten slotte loopt het regeerakkoord dat de uitbouw van de metro vastlegt op zijn laatste vermoeide benen. Als er een moment is voor partijen om hun standpunt te veranderen, is het nu wel. Met name Ecolo stelt zich de voorbije maanden steeds kritischer op. Ondertussen rijzen ook in de oppositie altijd luider vragen bij het
kostenplaatje, met name bij CD&V en ook bij Les Engagés, dat voorbestemd is om in de volgende regering te stappen.
Stroomversnellend interview
Twee weken geleden kwam daar plots een zwaarwegende stem bij. In een interview met BRUZZ zei minister van Binnenlandse Zaken Bernard Quintin (MR), die bevoegd is voor Beliris, dat er maar best een pauze komt in de metrowerken. “Ingenieurs vertellen me dat je de werken die al gebeurd zijn, kan bevriezen. Ik stel voor om dat te doen en vervolgens de draad van die werken weer op te pikken als de begroting op orde is.” Dat laatste kan volgens Quintin al snel vijf tot tien jaar duren.
De uitspraken van Quintin brengen het debat vandaag in een stroomversnelling. De liberalen waren tot nog toe immers de grootste pleitbezorgers van de metro, maar zelfs die onvoorwaardelijke steun ebt nu weg. In het kielzog van Quintin stelt ook Brussels minister van Begroting Sven Gatz (Open VLD) voor om de uitbreidingsplannen naar het noorden even te pauzeren, maar wel de eerste fase af te werken.
“Dat kan tellen als liberale koerswijziging,” zei Brussels parlementslid Benjamin
Dalle (CD&V) daarover in de plenaire vergadering. Dalle stelde vorig jaar al voor om het hele metroproject te heroverwegen. En ook minister van Mobiliteit Elke Van den Brandt (Groen) geeft aan dat Quintins uitspraken veel hebben losgeweekt.
Wat betekenen al die obstakels nu voor de toekomst van de metro? Het uitstel dat Quintin bepleit zou alvast betekenen dat volledige metro eerder rond 2040 zou afgewerkt raken, tenminste als Brussel erin slaagt om zijn financiën in zeven tot acht jaar op orde te krijgen. Tenzij het metroproject wordt afgevoerd of voor decennia de koelkast in gaat. Want de enige zekerheid in het hele metrodossier lijkt wel dat elke timing die genoemd wordt minstens jaren naar achteren schuift.
Een lastige korte lijn
Een nieuw en jarenlang uitstel voor de uitbreiding naar Evere werpt meteen ook vragen op voor de eerste fase. Het oorspronkelijke plan voorzag in een relatief korte periode van een vijftal jaar waarin de eerste
fase tussen Albert en het Noordstation al in dienst ging.
Hoe langer die overgangsfase wordt, hoe langer de MIVB en de reizigers moeten leven met een aantal nadelen: zonder rechtstreekse verbinding met een stelplaats zouden de metro’s ’s nachts aan de eindhaltes gestald worden. Dat betekent een beperkte groeimarge qua frequentie. Afhankelijk van hoe groot het succes is, kan de lijn zo al relatief snel verzadigd raken.
Zonder stelplaats op de lijn is het noodzakelijke onderhoud van de metrostellen omslachtiger,” geeft MIVB-woordvoerder Laurent Vermeersch aan. “Die voertuigen moeten dan buiten de spitsuren via lijn 2/6 naar een depot gereden worden. En als er een defect is, wordt het complexer om een voertuig weg te halen.”
Komt daar nog bij: voor sommige reizigers van trams 4 en 10 zou de metro een nieuwe overstap creëren, terwijl mensen in Schaarbeek en Evere langer moeten wachten op hun rechtstreekse lijn met de binnenstad.
“Brussel heeft gewoon de financiële schouders niet voor een project van deze omvang”
Alain Maron
Milieuminister
Als fase één wordt afgewerkt en fase twee uitgesteld, zou die overgangsperiode met veel nadelen plots veel langer kunnen worden. Meteen rijst de vraag of het niet beter is om zowel fase één als fase twee uit te stellen en de timing dichter op elkaar te laten aansluiten. Zo kan de regering op korte termijn een pak geld besparen. Want ook voor fase één moet vandaag nog een 1,1 miljard euro uitgegeven worden. Bijkomend voordeel: in dat scenario moet het Zuidpaleis niet meteen tegen de grond en kan de Stalingradwijk snel heropgebouwd worden.
“Als deel twee voorlopig wordt begraven, moeten we op zijn minst eens nadenken over wat dat voor de eerste fase betekent,” vindt alvast Elke Van den Brandt. “De volgende regering moet zich daar grondig over buigen. In afwachting zou het niet logisch zijn dat we bijvoorbeeld het Zuidpaleis al afbreken onder een regering in lopende zaken. Stel dat daar een vergunning voor komt, dan zal ik dat onderwerp aankaarten binnen de regering in lopende zaken.” Mogelijk zal die vergunning niet lang meer op zich laten wachten. Er is immers al een gunstig advies (met voorwaarden) van de overlegcommissie.
‘Stop alle metrowerken’
Milieuminister Alain Maron (Ecolo) reageert scherper op Quintins uitspraken. “We moeten stoppen met alle metrowerken, ook die van fase één. Dat is de enige mogelijke conclusie als je alle puzzelstukken bijeenlegt, waar nu nog die onzekerheid op federaal niveau bijkomt. Ook voor die eerste fase moeten we 700 miljoen euro extra
Voor de buurt rond het Zuidpaleis zou de metrowerken stoppen perspectieven openen. “Dan kun je de openbare ruimte daar teruggeven aan de bewoners en gebruikers van de wijk,” zegt Chloé Vercruysse van IEB.
betalen en dat geld hebben we niet. Tegelijk moeten we het bovengrondse openbaar vervoer versterken, dat is vele malen goedkoper.” Maron wijst erop dat zijn collega Gatz alle ministers oproept om met besparingsinitiatieven te komen, ook in de investeringen. “Ook in de metro dus.”
Quintin pleitte voor een metropauze van vijf tot jaar, tot het Brussels Gewest zijn begroting opnieuw op orde heeft, maar zelfs met een gezonde begroting ziet Maron het Gewest niet in staat om een metro te bouwen, toch niet met het huidige financieringsmodel. “Brussel heeft gewoon de financiële schouders niet voor een project van die omvang. Om een nieuwe metro haalbaar te maken, zou de federale overheid véél meer moeten bijdragen.”
Dat het federale niveau op de rem gaat staan, is de tegenstanders van metro 3 niet ontgaan. “De kansen keren wel degelijk, toch zeker voor het nieuwe, noordelijke deel van de lijn,” ziet Tim Cassiers, die het dossier opvolgt bij stadsvereniging Bral. “Alleen zien veel politici die twee fases van het project nog altijd als losstaande delen. Terwijl fase één zonder fase twee meer nadelen heeft dan voordelen.”
Bral blijft net zoals evenknie InterEnvironnement Bruxelles (IEB) of Arau een fervent tegenstander van de nieuwe lijn. Net zoals Maron pleiten de stadsverenigingen voor een versterking van het bovengrondse vervoersnet, met name naar Schaarbeek. “De MIVB deed lang alsof het onmogelijk was om de lange T4000-trams op lijn 55 te laten rijden, maar dat kan wel degelijk met kleine aanpassingen,” betoogt
Cassiers. “Je ziet dat die trams nu bijvoorbeeld al langs Verboekhoven raken.”
Metrozwembad
Voor de buurt rond het Zuidpaleis zou de metrowerken stoppen perspectieven openen, of het nu om een tijdelijke of een definitieve stop gaat. “Dan kun je de openbare ruimte daar eindelijk teruggeven aan de bewoners en gebruikers van de wijk,” zegt Chloé Vercruysse van IEB. “De omvang van de werf is daar momenteel bovenmaats, het had kleiner gekund.”
De kans dat de volgende regering de metroplannen definitief begraaft lijkt klein, al was het maar door de sunk cost fallacy Dat is de neiging om verder te gaan met een plan omdat er al aanzienlijke kosten of inspanningen zijn gedaan. Behalve de
MÉTRO 3, RETOURNEMENT DE SITUATION
liberalen zijn ook de socialisten gehecht aan de metro naar Evere. Mocht het metroplan toch in de prullenmand belanden, rijst de vraag wat er met de grote ondergrondse ruimte van station Toots Thielemans moet gebeuren, onder de Stalingradlaan. Een ideeënwedstrijd van de stadsverenigingen leverde voorstellen voor een exotisch zwembad, een museum of een speeltuin op.
Dat het Gewest maar beter alle werken stopt, vindt ook Herman Matthijs, professor overheidsfinanciën (UGent/VUB). “Quintin zegt dat Brussel keuzes moet maken en dat klopt, vrees ik. Brussel leeft al jaren boven zijn stand en heeft nog andere katten te geselen, kijk bijvoorbeeld naar de puinhoop bij Vivaqua (de intercommunale voor water met een miljard euro schulden en een bouwvallig riolennetwerk, red.).”
Matthijs ziet hoe Quintin in Brussel vooral de politiefusie als prioriteit heeft en veel minder de metro. “Het federale geld zal daarnaartoe gaan. Als het Gewest echt wil doorgaan met de metro, zal het moeten gaan bedelen bij de federale regering en die zal iets in ruil willen. Een serieuze besparing in de administraties bijvoorbeeld.” Een publiekprivate samenwerking (PPS), het recept dat minister van Begroting Sven Gatz voorstelt, lijkt Matthijs geen goede piste. “Dan moet je het geld op termijn toch betalen en wordt het nog eens duurder ook.”
En de MIVB? Die geeft aan dat ze blijft geloven in metro 3. “Wij blijven overtuigd van de pertinentie van dit project. Door meer capaciteit, meer comfort en meer regelmaat te bieden, kunnen we een kwaliteitssprong maken en het openbaar vervoer aantrekkelijker maken.”
TITEL SAMENVATTING
UP AND DOWN WITH METRO LINE 3
EN Bodytekst samenvatting
FR Longtemps considérée comme acquise, l’arrivée du métro 3 jusqu’à Evere en 2030 est désormais incertaine, la flambée des coûts et les tensions budgétaires poussant même les libéraux à réclamer une pause. Le ministre de l’Intérieur Bernard Quintin (MR) a relancé le débat en exprimant cette position dans BRUZZ, suivi par Sven Gatz (Open VLD), ministre bruxellois du Budget, qui plaide pour suspendre l’extension vers le Nord tout en achevant la première phase. Une prise de position qui redonne espoir aux opposants, pour qui « le Palais du Midi peut encore être sauvé ».
EN It was a foregone conclusion for years, metro 3 would run to Evere sometime in the early 2030s. Exploding costs and the worrying financial situation of the Region, however, are turning the odds around, to the extent that even liberals are proposing to pause the project for a few years – like Interior Minister Bernard Quintin (MR) did recently in BRUZZ. Quintin was followed by Brussels’ Budget Minister Sven Gatz (Open VLD) who also suggested pausing the northern expansion plans but to finish the first phase. That gave the die-hard opponents hope. “Maybe we can still save Zuidpaleis/Palais du Midi.”
Fase één, de omvorming van premetro tot metro, verdubbelde in vier jaar tijd in prijs: 700 miljoen euro werd ruim 1,3 miljard.
‘Mijn
beroep maakt het niet moeilijker om de liefde te vinden’
Ik ben erotisch performer in cabarets, op festivals, privéfeesten, clubs ... Daar kleed ik me uit en verleen ik diensten die soms fysiek contact inhouden om zo onbekenden een erotische ervaring te bezorgen.
Ruim zes jaar geleden gaf ik voor het eerst een nagenoeg naakte erotische performance voor een publiek. Dat is kort op een mensenleven, maar lang genoeg om te weten welke impact het heeft op mijn intieme relaties.
Een van de vooroordelen die ik het vaakst tegenkom, is dat het heel moeilijk of zelfs onmogelijk zou zijn om met dit beroep de liefde te vinden, met andere woorden iemand te vinden “die zou accepteren dat zijn of haar partner dat doet”.
Mijn antwoord? Nee, mijn beroep maakt het niet moeilijker om de liefde te vinden. Ik zou zelfs het tegendeel durven te beweren. En eigenlijk vind ik die vraag best vreemd, omdat ze de situatie maar van één kant belicht.
Zelf voel ik me niet aangetrokken tot iemand die mijn beroep niet zou accepteren. Het gaat niet
“Ik weet dat ik sterk genoeg ben om alle oordelen te kunnen verdragen”
alleen om gedeelde politieke waarden. Ik voel me romantisch noch seksueel tot zulke mensen aangetrokken, en dat is logisch (gelukkig maar!), want zo’n dynamiek zou me op lange termijn nooit gelukkig maken.
Ik voel me van nature veel meer aangetrokken tot zelfverzekerde mensen die zichzelf en anderen de vrijheid gunnen om over hun eigen lichaam te beschikken. Mijn persoonlijke en artistieke vrijheid van expressie staat centraal in mijn professionele leven als artiest. Het is dus niet verwonderlijk dat ik kies voor partners die me daarin steunen in plaats van me tegen te werken.
Door open te zijn over mijn beroep kan ik bij nieuwe ontmoetingen meteen het kaf van het koren scheiden.
Dan is er nog mijn oude kring, de mensen die deel uitmaakten van mijn vorige leven en getuige waren van mijn carrièreswitch.
Veel sekswerkers kiezen ervoor hun beroep niet met hun omgeving te delen, om redenen die hen aangaan. In mijn geval zijn al mijn naasten op de hoogte van wat ik doe en heb ik het geluk een bijzonder begripvolle omgeving te hebben.
Aan kinderen vertellen we het met woorden die bij hun leeftijd passen: ze weten dat ik artiest-danseres ben en hoeven niet meer te weten. Terzijde: ik speel niet alleen in voorstellingen voor volwassenen, maar ook geregeld in familievriendelijke shows waar erotiek geen rol speelt. Alles heeft zijn context.
Het feit dat ik openlijk voor mijn beroep uitkom, is een persoonlijke keuze die me de angst bespaart om ongewild ontmaskerd te worden. Ik weet dat ik sterk genoeg ben om alle oordelen te kunnen verdragen.
La Morrigasme
is een erotisch performer, paaldansdocent en in hun vrije tijd ook domina. Hen treedt op in burlesque- en dragcabarets, op culturele festivals, undergroundraves en privéfeesten, in nachtclubs en stripclubs, en dat zowel in België, Brussel als het buitenland. Hun is altijd geëngageerd, fel feministisch en fier queer, met als slogan ‘Le cul au service de l’ARTivisme’. Instagram: la.morrigasme
Het is echter wel voorgekomen dat iemand van wie ik hou, vernederd werd vanwege onze relatie. Dat verdraag ik niet. Het kan me niet schelen als men oordeelt over mijn keuzes, maar het raakt me als men het gemunt heeft op de mensen van wie ik hou.
Zeggen dat je dit beroep moet vermijden om oordelen te voorkomen, is een kortetermijnoplossing die niet standhoudt. De echte oplossing ligt in het doorbreken van de stigmatisering.
Daarom is het cruciaal om eraan te herinneren dat wij, voordat we sekswerkers zijn, dochters en zonen zijn, zussen, buren, vrienden, ouders, grootmoeders, echtgenoten, nichten, broers, schoonmoeders, tantes en andere liefhebbende en geliefde mensen.
Reeks nalezen? Wie alle columns van BRUZZ wil herlezen, kan de teksten terugvinden op bruzz.be/column
agenda 9 > 15/5
‘Na de hel van de verkrachting wacht het vagevuur’
De Braziliaanse Carolina Bianchi verblufte en verontrustte in 2023 het theaterfestival van Avignon door zichzelf in The bride and the goodnight Cinderella in slaap te drinken met een verkrachtingsdrug, waarna de andere performers zich aan haar ‘vergrepen’. Op het Kunstenfestivaldesarts stelt ze deel twee van haar Cadela força trilogy voor: The brotherhood. door Michaël Bellon
09.25 > 01.26
Ch’eza Street Battle
Hendrickx Ntela
Collusiion
Jérôme Michez
POETIK BAZAR
Void Joshua Serafin
Viciosa x Gelatina
Frames
Alexander Vantournhout / Not Standing
Lundynamite
Dambudzo
nora chipaumire
(le) Pain
Jean-Daniel Broussé
Si tu continues comme ça
Remi Faure-El Bekkari
Leftfield Listen Festival
Playlabel Listen Festival
Pink Night
PINK SCREENS
MDLSX Motus
Queer Future Club
Gounouj
Leo Lerus
Lullaby for Scavengers
Kim Noble
Projet Collectif
Esac x Élodie Doñaque
HONDA ROMANCE
Vimala Pons
The Great He-Goat
Cie Mossoux Bonté
Dispak Dispac’h
Patricia Allio
Suzanne : une histoire du cirque
A.Tauber & F.Gehlker
Les Halles de Schaerbeek|22a, rue Royale Ste-Marie 1030 BXL|reservation@halles.be|+32 (0)2 218 21 07
Art & Lit Film
Achter het behang
Het interbellum wordt weleens het laatste gouden tijdperk van ornamenten genoemd. Een ongebreidelde creativiteit bracht in die periode tussen de twee wereldoorlogen zowel weelderige als klassiekere motieven en kleuren voort. (G)een motief, een tentoonstelling die het Hortamuseum organiseert in het kader van de honderdste verjaardag van de art deco, toont die glorieuze pracht in behangpapier, tapijten en meubeltextiel.
(G)EEN MOTIEF 15/5 > 2/11, Hortamuseum, hortamuseum.be
Kwetsbaar en krachtig
Caroline Lamarche is de schrijfster van intieme, bezielde, breekbare en krachtige romans, gedichten, korte verhalen, theaterteksten en hoorspelen, én sinds vorig jaar ook Commandeur in de Kroonorde. Minder bekend zijn haar geschriften over beeldende kunst. Bij Bozar doet ze een boekje open over haar fascinatie voor het al even intieme en krachtige universum van kunstenares Berlinde De Bruyckere.
MEET THE WRITER: CAROLINE LAMARCHE 14/5, Bozar, bozar.be
Puur natuur
Luikenaar Matthieu Litt laat zich voor zijn solotentoonstelling bij Hangar inspireren door het Ry-Ponet-natuurgebied, een bedreigde groene long van om en bij de 400 hectare en een oase voor Litt en zijn medestadsbewoners. Oasis verbeeldt vol verwondering en als een wandeling in foto’s het kleine, kwetsbare en weerloze dat pas wordt opgemerkt wanneer het voorgoed verloren is gegaan. (KS)
MATTHIEU LITT: OASIS 14/5 > 15/6, Hangar, hangar.art
What a drag
Elisa VDK draaide een bioscoopdocu over vier non-binaire artiesten die hun familie zelf kiezen om verder te komen in hun leven en carrière. Die hechte, solidaire familie moet het wat makkelijker maken om zichzelf te accepteren en de dagelijkse strijd te winnen tegen al wie hun identiteit en levenskeuzes meent te moeten becommentariëren – of erger. Onder hen soms ook bloedverwanten. Blanket La Goulue, Mama Tituba en co uiten hun vreugde, verdriet, levenslust en frustraties in hun shows.
FAMILLE CHOISIE BE, dir.: Elisa VDK
Femen maakt furore
De Franse regisseuse Charlène Favier smeet zich na haar debuut Slalom op het levensverhaal van Oksana Shachko. De Oekraïense was een van de rebellen die in 2008 Femen oprichtten. De feministische activisten maakten furore met protesten in bloot bovenlijf, vaak met bloemen in het haar en slogans op de buik. Oxana probeert in het hoofd te kruipen van Shachko, die een marteling door de Wit-Russische KGB overleefde, maar niet meer onder ons is.
OXANA FR, dir.: Charlène Favier, act.: Albina Korzh
Voor Ceaușescu’s val
De Roemeense cinema blijft terugkomen op het tijdperk van de op Kerstmis 1989 geëxecuteerde dictator Nicolae Ceaușescu. Debutant Bogdan Muresanu keert terug naar 20 december 1989 en maakt een mozaïek met de verhalen van zes Boekaresters. Een actrice wordt opgeroepen om in te vallen voor een tv-show die Ceaușescu prijst. Een vader panikeert omdat zijn zoon de Kerstman verzocht ‘Nonkel Nic’ te elimineren. (NR) THE NEW YEAR THAT NEVER CAME RO, dir.: Bogdan Muresanu, act.: Adrian Văncică, Nicoleta Hâncu
Famille choisie
(G)een motief
Klein onderhoud
Jan Verstraeten krijgt de demonen aan het dansen
‘Ook stoere zeebonken worden zeeziek’
“Ik ben bezig met het knutselen van een drie meter grote demon,” vertelt Jan Verstraeten via Zoom vanuit zijn volledig in roze kleuren opgetrokken keuken. “Ik moet nog zien of ik die in de AB Club zal binnenkrijgen.” Monsters en vreemde creaturen zijn nadrukkelijk aanwezig in zijn bitterzoete, tussen roze en zwart laverende audiovisuele universum. Op de hoes van zijn nieuwe ep Sailor gets seasick too sluit zo een zwartgeblakerd schepsel een jonge mens in de armen.
“Ik probeer er niet te veel over na te denken vanwaar die donkere wezens komen,” vertelt de zanger en kunstenaar. “Ik ben voortdurend dingen aan het maken, zowel muziek als visuele stuff. Op een bepaald moment klit dat allemaal samen.” De vonk voor deze ep was het nummer ‘Wanna sail’, een lied dat Verstraeten schreef na een droom over een jongen die naar de maan wil zeilen en afscheid neemt van de wereld. Diezelfde week zei de Amerikaans-Brusselse muzikant Matt Watts, een van Verstraetens meest dierbare vrienden, het ondermaanse vaarwel. “Bizar genoeg was het de drie volgende nachten strawberry moon. Ik heb dat nummer op zijn afscheid gespeeld.”
Ongeluk komt nooit alleen. Op de dag dat hij de tekening voor de hoes van zijn ep maakte, reed Verstraeten langs het kanaal in Gent. “Ik zag een meisje over de reling van de brug staan, klaar om te springen. Ik ben halsoverkop gestopt en heb haar net op tijd in mijn armen kunnen sluiten. Ik vertelde haar over Matt, maar ze duwde me weg. Uiteindelijk heb ik haar toch kunnen overtuigen.” Niet veel later reed hij bijna een puppy aan, “maar ik kon nog net op tijd remmen.”
Aan de poëtische titel van zijn met triphop, beats en strijkers gevulde ep, waarmee hij nu ook doorbreekt in Frankrijk, kwam Verstraeten dan weer door een nummer dat hij dertien jaar eerder had geschreven voor een vriend die bezweek aan kanker. “Mijn broer wilde die zin vereeuwigen met zijn eerste tattoo, en zo kwam ik weer bij die song terecht. Die mooie gedachte, dat zelfs de stoerste zeebonken ook wel eens zeeziek worden, sloot aan bij al die dingen die mij vorig jaar waren overkomen.” En zo had Verstraeten plots vijf even intense als broze songs in handen over afscheid en het heft in eigen handen nemen, over leven en dood. “Een reminder dat we fragiel zijn, dat we kunnen doodgaan aan kanker, maar ook aan angst of verdriet.”
TOM ZONDERMAN
De ep Sailor gets seasick too is uit bij Virgin, Jan Verstraeten speelt live op 13/5 in de Ancienne Belgique (abconcerts.be) en op 23/10 in de Botanique (botanique.be)
Inzichten
Wat weet muzikant en kunstenaar Walter Verdin van het leven?
‘Ik ben dankbaar voor pijnstillers en andere verdovende middelen’
Welke fout maak je keer op keer tijdens het creatieve proces?
Er kan niks mislopen in het creatieve proces. Fouten kan je enkel maken in de praktische uitwerking van dat proces.
Wat heeft je werk je geleerd over het leven of over jezelf?
Dat je op tijd moet kunnen stoppen.
Wat helpt jou als je creatief droog staat?
Stoppen en aan een ander project beginnen.
Welke tip kreeg je ooit van je publiek?
“Doe zo voort, Walter.”
Welke levenswijsheid kreeg je mee van je ouders?
“Het is niet omdat iedereen in een put springt dat jij er ook in moet springen.”
Met welke quote pak je graag uit?
“Interpretation is the revenge of the intellectual upon art” van de Amerikaanse filosofe en activiste Susan Sontag. Bestaat er een god?
Waar? Wanneer?
Wat kan jij dat de meeste anderen niet kunnen?
Een videoframe van een 50e van een seconde zien.
Wat was het beste persoonlijke nieuws dat je de afgelopen weken kreeg?
Dat de zoon van John Peel mijn plaat op BBC6 draaide, overladen met superlatieven. En dat de music director van WFMU, de oudste independent radio in NYC, me liet weten dat ze elke dag mijn plaat oplegt.
Wat had jij pas op erg late leeftijd door dat iedereen allang wist?
Dat er in alle beroepen, ook in de kunst, dynastieën zijn.
Kijk je vaak in de spiegel? Waarom?
Ja, om druppels in mijn ogen te doen. Ik kan dat nog steeds niet zonder spiegel na 25 jaar druppelen.
Waar kijk je naar uit in de nabije toekomst?
Naar het vinden – voor de zoveelste keer in
•Brusselaar van geboorte Walter Verdin (1953) liet in 1980 zijn debuutplaat CINEMA los op de argeloze Belgische muziekscene, en culthit ‘Rendez-vous’ van Pas De Deux (met Dett Peyskens en Hilde Van Roy) op het Eurovisiesongfestival van 1983
• Zijn videoconcert Videorhythmics luidde in 1984 een carrière in van vier decennia pionierschap in videokunst en elektronische muziek
• Recent bracht Verdin de dubbele compilatie PING PONG uit op het Cortizona-label
mijn leven – van een nieuwe opslag- en werkplek, en de rust die dat weer even zal brengen.
Bij welke historische gebeurtenis was je graag aanwezig geweest?
De big bang.
Welke wet zou je meteen afschaffen?
Het erfrecht.
Welke wet zou je meteen invoeren?
Het basisinkomen.
Doe eens een toekomstvoorspelling. Ommuurde burchten voor de rijken en een slinkende middenklasse.
Wat was er vroeger beter?
Het brood.
Voor welke breed gebezigde uitvinding ben jij bijzonder dankbaar?
Pijnstillers en andere verdovende middelen. Welke minder bekende app raad je iedereen aan?
Bloom, een muziekapp van Brian Eno en Peter Chilvers.
Typeer Brussel in drie woorden.
Arm en rijk.
Welk cliché over Brussel stoort je?
Dat Brussel een wereldstad is met al zijn voor- en nadelen. Dat lijkt me een goede drogreden om alle problemen onder de mat te vegen.
Wanneer verbaasde Brussel jou?
In de zomer. Als de mensen met vakantie zijn en de zon schijnt, is Brussel de mooiste stad. Bijna vergelijkbaar met Maputo, de hoofdstad van Mozambique, op een zonnige zondagnamiddag.
Welke andere vraag hadden we je beter gesteld?
Hoe gaat het?
MICHAËL BELLON
Met ‘Let’s play PING PONG’ doet Walter Verdin op 10/5 de Ancienne Belgique aan, abconcerts.be
E.R./V.U. Frederik Verrote, Kunstenfestivaldesarts, Quai du Commerce 18 Handelskaai, 1000 Bruxelles / Brussel
Designed by La Villa Hermosa
Ervaar Brussel als nooit tevoren
Stap in het iconische reuzenrad aan het Poelaertplein en wie weet wandel jij straks weg met de nieuwe Galaxy S25 Ultra
Een unieke belevenis met het mooiste zicht over de stad.
Voor het eerst volledig kosteloos toegankelijk – dankzij Samsung.
•Maak een adembenemende foto met zicht op de Brusselse Skyline
•Test de nieuwste AI-technologie van de Galaxy S25 Series
•Ontvang je eigen gepersonaliseerde postkaart
Wanneer
3 mei t.e.m. 18 mei Ι Dagelijks van 11u tot 20u Ι Nocturnes op 3, 13, 16 en 17 mei (tot 23u)
Toegang
Laat je barcode scannen aan de kassa voor een gratis rit.
Geldig voor je hele gezin – tot max. 6 personen
