Donderdag 23 februari 2017 I BRUZZ 1559 I 13
grafen rond die volle zalen trekken. Waarom zou het Kaaitheater dan niet uitgenodigd worden in een verhaal dat zich naast hun deur zal afspelen?
Terug naar Wiels. Aan jullie aanwezigheid wordt ook een flink deel van de bloei van de kunstmarkt in Brussel toegeschreven. Steekt u die pluim op uw hoed? SNAUWAERT: Ik zal in april dertig jaar
in deze sector actief zijn, maar op het vlak van hedendaagse kunst hollen de publieke instellingen nog al-
dat we zonder blikken of blozen kunnen zeggen dat we met ons inventieve team van de beste tentoonstellingen in Europa maken. Misschien niet met de meest klinkende namen, maar wel met opkomende namen. Daardoor, en door onze spaarzin, zijn we in zo’n goede gezondheid dat we dit jaar een nieuwe banklening zijn aangegaan om een aantal dingen te kunnen afwerken. Zoals de verlichting op tweede verdieping, het auditorium, het meubilair in het café, en het dakterras, waarvoor Bas Smets groenruimte
“Met de tentoonstelling ‘Het afwezige museum’ wijzen we naar het feit dat Wiels de rol van het afwezige museum in het gewest aan het spelen is” Dirk Snauwaert Directeur Wiels
tijd de dynamiek van de kunstmarkt - van de galeries, de verzamelaars, de beurzen en de kunstenaars - achterna. Dat is trouwens al lang zo. Wij hebben met Wiels wel geluk dat de Vlaamse Gemeenschap, het Brussels Gewest, en voor een deel de Franse Gemeenschap hier een duurzaam project hebben mogelijk gemaakt. Die duurzaamheid betekent dat ook privépartners en mecenaat hier een grote inbreng hebben gehad en blijven hebben. Het enige dat verbaast, is dat de directe fiscale aftrekbaarheid voor Wiels nog altijd niet is ondertekend. Verschillende ministers hebben er zich over gebogen en alles is goedgekeurd, maar in dit land duren de zaken soms zo lang dat de patiënt al lang is overleden eer hij kan worden behandeld.
Bent u financieel helemaal uit de zorgen?
DIRK SNAUWAERT. “Als er geen museum is, dan heb je ook geen ijkpunt voor het publiek, de kunstenaars en de professionals in de kunstwereld. En als je geen ijkpunt hebt, kan eender wie eender wat beweren.” © IVAN PUT
ge brouwerij Wielemans bespelen. Om te tonen dat we met kunst en sociocultuur ook aan de heropleving van deze buurt meewerken. Ik geloof dus in de rol die een kunstcentrum kan spelen bij de verbetering van sociale omstandigheden in een buurt. Ik geloof alleen niet dat je met wat prestigieuze signatuurarchitectuur de lokale economie er bovenop gaat helpen. Dat is
een vals argument, dat een ander doel dient. Maar vooral vreemd is dat blijkbaar niemand uit de sector in Brussel over dit project mag meedenken. Niemand werd geraadpleegd, zelfs de directeurs van de grote instellingen niet. Als het klopt dat een architectuurinstelling als het CIVA mee kan verhuizen, dan is dat een goede
zaak. Op voorwaarde dat het niet de bedoeling is om alleen wat art nouveau en modernisme van voor 1958 mee in het toeristisch pakket met de Grote Markt en het Atomium te stoppen. Want onze identiteit is wel wat complexer dan dat. Denk ook aan dans. Daarin hebben we een ononderbroken traditie van Béjart tot Anne Teresa De Keersmaeker. Er lopen hier verschillende choreo-
SNAUWAERT: We kunnen door de subsidies, ticketverkoop en het mecenaat zwarte cijfers schrijven, terwijl we onze schulden van het tumultueuze verbouwingsdossier verder af betalen. Het breekpunt in de beginperiode wordt best geïllustreerd aan de hand van een anekdote. Op een moment was de situatie zodanig dat we in paniek naar twee kunstenaars zijn gestapt om te vragen of ze in Wiels geloofden – Luc Tuymans en Ann Veronica Janssens. Met de boodschap dat het zonder hen afgelopen zou zijn. Tuymans heeft toen meteen toegezegd, ook al kon ik hem niet garanderen dat we licht en elektriciteit zouden hebben voor zijn tentoonstelling. Op dat moment hing het voortbestaan van Wiels echt aan een zijden draadje.
Ondertussen hebt u er al een vijftigtal tentoonstellingen opzitten. SNAUWAERT: Ik reis veel, en ik denk
ontwerpt, en Ann Veronica Janssens als eerste in een reeks een daksculptuur maakt.
Ondertussen hebben ook uw buren bouwplannen waarover wel wat commotie is ontstaan. Voor de woontorens moet onder meer het ‘moeras’ naast Wiels wijken. SNAUWAERT: Ik heb nooit gedacht
dat deze site niet verder zou ontwikkeld en bebouwd worden. Op kantoren waren we niet zo happig. Dat het woontorens zijn geworden, is dus een grote verbetering. Als de geruchten kloppen dat ook het Insas er een plek zou kunnen vinden, zou dat natuurlijk mooi zijn. En voor het derde gebouw, de Metropool, willen we graag een gedeelte voor onze educatieve dienst en hiervoor meeschrijven aan het scenario voor de renovatie. Wat dat ‘moeras’ betreft, moeten we bij de feiten blijven: dat is grondwater dat een parkeergarage overspoelde, en het braakland is vooral een magneet voor zwerfvuil. We hopen wel dat er bij de herontwikkeling voldoende groenruimte aanwezig blijft. We hebben met Brass en de gemeente mee de moestuinen ontwikkeld. Na een aarzelende start loopt dat nu als een trein. Zestig families hebben daar een tuin. Dat moeten we kunnen bewaren. We houden er ook het openingsfeest van het Kunstenfestivaldesarts, en het sluitingsfeest dat samenvalt met onze officiële tiende verjaardag. Met het Kunstenfestivaldesarts doen we trouwens nog vier projecten, en dan hopen dat we die intense samenwerking om de drie jaar kunnen herhalen om tot een soort Brusselse Festspiele voor hedendaagse kunsten in de lage landen te komen. Michaël Bellon