BRUZZ - editie 1556

van 2 tot 8 februari 2016

N° 1556 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

+ UIT IN BRUSSE

L | VOS SORTIES

À BRUXEL LES

| OUT AND

ABOUT IN BRUSSE

LS

UIT IN BRUSSEL SORTIR À BRUXELLES OUT AND ABOUT IN BRUSSELS 3

9 | 2 | 2017

#1556

LES | AFGIFTEKANT

OOR BRUSSEL

X P702124

NL FR EN

WEEKBLAD |

EEN UITGAVE

VAN VLAAMS-BRU

SSELSE MEDIA

VZW | FLAGEYPLEIN

18 PLACE FLAGEY,

1050 ELSENE/IXEL

BORIS TELLEG EN FREDY MASSAMBA DAVID MURGIA BRUTU NICOLAS KUMM S ERT BORIS LEHMA N LIZZIE BORDE N BENOIT+BO

1556_01

Beirut, here an

d no

MOUSSEMw C

_cover.in

dd 1

ITIES 30-01-17

19:12

Haute finance GEEFT gevels PRIJS De bouwput van BNP Paribas tussen Centraal Station en Warande zorgt momenteel voor een impressionant vergezicht

op de achtergevels van de neoklassieke huizen in de Koningsstraat. Een moment om even vast te houden, want straks

komt hier een nieuw bankgebouw. De strakke gevelrij - façadisme tussen twee haakjes - verdwijnt dan achter een reusachtig

bouwwerk van zwierig beton van het Oostenrijkse architectenbureau Baumschlager-Eberle.

SVG

utopia aan het kanaal

Thurn en Taxis zoals u het nooit eerder zag

Joost Vandecasteele en Pieter Van Hees over Generatie B

‘Loon naar werk, ook in de politiek’

‘In Brussel moet je foefelen om te overleven’

p6-7

p8-9

p 10 - 11

ELKE ROeX

© SASKIA VANDERSTICHELE

2 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

EDITO Draagvlak

Steven Van Garsse Chef Weekblad “Het Eurostadion is in een moeras beland waar vriend noch vijand nog een uitweg in zien”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw.

Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Ineke Le Compte, Ute Otten: sales@bruzz.be 02-650 10 63 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns HOOFDREDACTIE Klaus Van Isacker WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Karen De Becker ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier REDACTIE Jean-Marie Binst, Bettina Hubo, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn MEDEWERKERS Hilke Andries, Michaël Bellon, Hanne De Valck, An Devroe, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Het dossier van het Eurostadion is goed op weg om een Belgenmop te worden.

Bouwheer Ghelamco liet afgelopen vrijdag onder het oog van de camera’s een graafmachine aanrukken op zoek naar een buurtweg die alleen nog op papier bestaat. Die moet worden afgeschaft om het stadion te kunnen bouwen. Binnen de gemeenteraad van Grimbergen is daar geen meerderheid voor. Het Eurostadion is in een moeras beland waar vriend noch vijand nog een uitweg in zien.

Minister Guy Vanhengel had het zich ongetwijfeld anders voorgesteld toen hij, met journalisten in zijn zog, de verschillende stadions ging bekijken in Europa: Berlijn, Parijs. Het deed dromen over iets moois voor Brussel: een state-of-the-art voetbalstadion voor de hoofdstad van Europa.

Stad en gewest hebben niet de makkelijkste weg gekozen. Ten eerste door de locatie. Parking C is op het eerst gezicht ideaal: het is in handen van de stad, ligt er verloren bij en kan snel aangesloten worden op Ring en op openbaar vervoer. Het ligt echter in Vlaanderen.

De bouwvergunning moet daar worden aangevraagd. Een Brussels stadion in de Vlaamse rand? Een klein kind kan voorspellen dat hier bonje van komt.

Ten tweede omdat al vrij snel duidelijk werd dat het een Anderlechtstadion zou

WAUTER MANNAERT

worden. Daardoor verloor het stadion zijn aura van nationaal stadion, waar de verschillende deelstaten en de federale zich achter hadden kunnen scharen.

Ten derde omdat er altijd beloofd is dat het project de belastingbetaler niets zou kosten. Die belofte is in de onderhandeling met de bouwheer gesneuveld. Het geeft de oppositie alle voedsel om het project aan te vallen. Zo blijft de indruk dat Ghelamco een mooi cadeau is gedaan voor een project waarmee politici electoraal hun voordeel kunnen doen.

Er is al veel geschreven over het draagvlak dat grote projecten bij de bevolking moeten hebben, vóór de realisatie. Dat is een fausse bonne idée. Op een bepaald moment moet er beslist worden, en dan zijn er in dit land genoeg checks and balances om projecten bij te sturen, of desgevallend tegen te houden.

Wat wel klopt, is dat het project van het Eurostadion door alle bovenstaande redenen en cours de route enthousiaste publieke verdedigers is verloren. Vanhengel heeft zich daar, in al zijn voluntarisme, op verkeken. Uiteindelijk blijven hij en schepen Alain Courtois, de enigen die er nog voluit voor durven te gaan.

Er is een mirakel nodig willen Vanhengel en Courtois er in die constellatie nog als winnaar uitkomen. Of het stadion nu gebouwd wordt of niet.

“

Moslims op weg naar de VS gestrand in Brussel neem contact op, wij geven jullie graag een plek om te overnachten” Laila Ben Allal, Journaliste reageert op het inreisverbod van president Trump (op Twitter)

“

De recente muurschilderingen zijn honderd keer meer waar dan een Pompidoumuseum” Luckas Vander Taelen, Columnist in het BRUZZ-programma ‘De Kenners’

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 3

STAD Anderlecht dient kandidatuur in voor wijkcontract Fatima Mernissi.

Vernieuwende feminstische stem binnen het moderne islamdebat.

ONDERWIJS Ook plannen voor master rond islamwereld

Godsdienst niet langer taboe voor VUB BRUSSEL - De Vrije Universiteit Brussel heeft plannen voor een leerstoel rond religie en voor een master Middle East and North Africa Studies. “Daar is absoluut nood aan in deze stad,” zei rector Caroline Pauwels donderdag op de lancering van de Fatima Mernissileerstoel.

De leerstoel Fatima Mernissi, genoemd naar de eind 2015 overleden Marokkaanse sociologe en feministe, werd door de VUB opgericht om kennis te vergaren rond de islam, met name rond het verband tussen islam, macht en gender. Leerstoelhoudster is Iman Lechkar, doctor in de sociale en culturele antropologie.

De leerstoel, een idee van Vlaams parlementslid Yamila Idrissi en Saïda Sakali (Koning Boudewijnstichting), werkt voorlopig niet met geld van sponsors van buitenaf, zoals gebruikelijk. “We vonden het zo belangrijk in een stad als Brussel, die zoveel moslims telt, dat we er niet mee wilden wachten,” zegt rector Pauwels. Wel zouden er middelen op komst zijn van Vlaams minister voor Brussel Sven Gatz (Open VLD).

Daarnaast bereidt de VUB ook een leerstoel rond religie en levensbeschouwing voor. Volgens Pauwels kan religie zeker een plaats hebben aan een vrijzinnige universiteit. “Ik ga er niet van uit dat die zaken niet combineerbaar zijn, tenminste als je religie als studiedomein bekijkt en er geen dogma van maakt. We moeten afstappen van de gedachte dat religie en vrijzinnigheid altijd in oppositie zouden zijn. Er zijn ook

vrijzinnigen onder de religieuze denkers.”

Vroeger doceerde de bekende professor Hubert Dethier een aantal vakken rond religie aan de VUB. Sinds hij met emeritaat is, is het allemaal een beetje verwaterd, geeft Pauwels toe. “Maar er zijn hier en daar toch nog mensen met religie bezig. We willen dat beter structureren zodat we onze stem in het debat kunnen laten klinken.” Ook het vorig jaar in de schoot van de VUB opgerichte Alviella-institute, een soort eenmansinstituut van religiewetenschapper Werner de Saeger, wordt erbij betrokken.

“We moeten afstappen van de gedachte dat religie en vrijzinnigheid altijd in oppositie zouden zijn” Caroline Pauwels Rector VUB Op den duur zouden de twee leerstoelen moeten uitmonden in een Engelstalige master Middle East en North Africa Studies.

“Dat is iets anders dan Arabistiek zoals aan de KU Leuven,” zegt Pauwels. “Daar ligt het accent op de taal. Bij ons zou het een mix worden van religie, geschiedenis, politiek, Bettina Hubo literatuur en recht.”

Miljoenen wenken voor Peterbos ANDERLECHT - Het gemeentebestuur van Anderlecht dient bij het gewest een dossier in om een wijkcontract binnen te halen voor de Peterboswijk.

De investeringen moeten onder meer gebruikt worden om de openbare ruimte aantrekkelijker te maken en werklozen op te leiden.

In het kader van een wijkcontract trekt het gewest geld uit voor uiteenlopende projecten binnen een vastgelegde perimeter. De gemeente houdt de interventiezone deze keer bewust klein. “Zo kunnen we met een paar miljoen euro grote veranderingen zien,” zegt schepen Elke Roex (SP.A). “In het verleden werd vaak een te groot gebied genomen voor de wijkcontracten. Op die manier zijn de investeringen te verspreid en is de impact uiteindelijk onzichtbaar.”

Peterbos staat bekend als een moeilijke wijk. Er zijn veel sociale woningen en de werkloosheid bedroeg er enkele jaren ge-

MOBILITEIT Parkeercapaciteit blijft behouden

Bockstaelplein wordt half autovrij

LAKEN - Het Bockstaelplein wordt in twee gesplitst. Het gedeelte dat grenst aan de trambaan, de zonkant, wordt autovrij, terwijl de kant van het oude gemeentehuis een parking wordt voor tachtig auto’s. Dat is volgens Brussels schepen Ans Persoons (SP.A) de uitkomst van de discussies met de bewoners in het kader van het wijkcontract Bockstael.

De omwonenden waren volgens Persoons verdeeld. “De helft wilde een autovrij plein.

Dat had ook ik het liefste gezien. Maar de parkeerdruk in de buurt is heel hoog. De bewoners raken hun auto niet kwijt. Dat is een andere situatie dan in het centrum

RELIGIE Kerkfabriek Sint-Katelijne verbouwt huis op Oude Graanmarkt

Priesters in soutane krijgen pastorij BRUSSEL – De kerkfabriek van de Sint-Katelijnekerk begint volgende week met de verbouwing van een pand op de Oude Graanmarkt tot pastorij. Die is bedoeld voor de vijf priesters van de conservatieve Fraternité des Saints-Apôtres, die de kerk sinds 2014 openhouden.

In het pand tegenover het Atlas Hotel zat meer dan twee decennia lang Pax Christi International. Vorig jaar verbrak de kerkfabriek, die eigenaar is, het huurcontract. “We hadden het huis nodig om de priesters van de Fraternité een onderkomen te geven,” zegt Yvan Nobels, voorzitter van de kerkfabriek. Beneden komt er een ruimte waar de kerkfabriek

leden nog bijna vijftig procent. Ook qua bevolkingssamenstelling is de wijk bijzonder. Er wonen relatief veel ouderen (23 procent). Als de buurt in het nieuws komt, is het meestal met criminaliteit. Ook zijn de voorzieningen er beperkt en zijn de verbindingen met de omliggende wijken niet optimaal.

De Peterboswijk kan met andere woorden wel enkele investeringen gebruiken. De uiteindelijke projecten zullen worden opgezet in samenspraak met de bewoners, maar de gemeente schuift al enkele pistes naar voor. Een deel van het geld kan gebruikt worden om werkzoekenden op te leiden. Daarnaast zouden de gebouwen gerenoveerd worden om de energieprestaties en de sanitaire voorzieningen te verbeteren. Verder kunnen onder meer de winkelruimtes, lokalen voor senioren en het speelplein een opwaardering krijgen.

Laurent Vermeersch

kan vergaderen. Boven krijgen de vijf priesters elk hun eigen vertrek.

Nobels: “Ze zullen er als het ware met zicht op de kerk wonen.” Pax Christi is intussen verhuisd naar de Vooruitgangsstraat.

Met de nieuwe pastorij wil de kerkfabriek de jonge priesters, die nu in de Lakensestraat wonen, een steuntje in de rug geven. Ze hebben

waar je ook veel bezoekers van buitenaf hebt die met de wagen komen. Die moet je ontmoedigen.” Persoons vroeg haar collega Marion Lemesre (MR) een tijd geleden al om alternatieve parkeerplekken te zoeken in de buurt, maar die zijn er nog altijd niet.

“Ik wilde niet meteen in conflict gaan met de bewoners. Daarom is beslist de parkeerplekken zo te groeperen dat de helft van het plein vrij komt. Maar het is een nuloperatie.”

De vrije zone wordt afgebakend met lange houten banken. Voorts wordt de verlichting - waarover veel klachten waren - vernieuwd en wordt er een kunstwerk geplaatst van Nathalie Joiris: een scheve boom met een verlichtingselement.

Ook de omgeving rond het plein wordt door het wijkcontract aangepakt. Fietsers en voetgangers krijgen hun eigen oversteektrajecten. Voor het oude gemeentehuis zullen geen auto’s meer rijden. De aanpalende Lanneaustraat wordt heraangelegd met een speeltuintje en een heuse sprintbaan en de Strijderssquare, aan de overkant, wordt een groter, groen pleintje.

Tegen eind 2019 moet alles klaar zijn.

het volgens Nobels niet makkelijk sinds de vorige aartsbisschop André-Joseph Léonard in 2015 met pensioen ging. Léonard haalde de jonge religieuzen in 2014 van de door hem in Marche-les-Dames opgerichte Fraternité des SaintsApôtres naar Brussel. Bedoeling was om de noodlijdende Katelijnekerk, die sinds eind 2011 dicht was en waarvoor de Stad andere plannen begon te maken, nieuw leven in te blazen. Al vlug wisten de priesters, die gekleed zijn in een zwarte soutane, veel volk te trekken voor hun misvieringen, rozenkransen en biechtmomenten. Dat leidde tot

Bettina Hubo

een nieuwe dynamiek in de buurt.

Met het vertrek van Léonard verloren de broeders hun beschermheer.

Vorige zomer besloot zijn opvolger, Jozef De Kesel, om het Broederschap te ontbinden en de eenentwintig - vooral Franse - seminaristen terug te sturen, officieel omdat Frankrijk kampt met een tekort aan jonge religieuzen. De vijf priesters, die in Brussel gewijd waren, mochten blijven. Ze krijgen nauwelijks ondersteuning van de Brusselse kerkelijke autoriteiten. “Dat is jammer,” zegt Nobels. “Gelukkig heeft de buurt hen wel goed ontvangen.”

Bettina Hubo

4 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

DE WEEK

ZINKGAT Zaterdag dook een geparkeerde auto plotsklaps de ondergrondse hell city in. Het gapende zinkgat was tien bij twee meter en vier tot vijf meter diep. Even zat de straat zonder water, de leiding bleek geraakt.

JMB

in het NIEUWS Loonplafonds mandatarissen

Een ordonnantie van 2006 voorziet in de transparantie van de lonen voor Brusselse mandatarissen. Die mogen niet meer verdienen dan 150 procent van wat een federaal parlementslid krijgt. Volgens ‘La Libre Belgique’ komt dat overeen met zo’n 143.000 euro per jaar. Schaarbeeks burgemeester Bernard Clerfayt (DéFI) stelt dat er te weinig gedaan wordt om de loonplafonds van mandatarissen te controleren. Dat werk moeten de gemeentesecretarissen doen en het gewest. Het jaarlijkse rapport blijft steevast uit en de verslagen van gemeentesecretarissen worden gewoon gearchiveerd. “Het lijdt geen twijfel dat tientallen mandatarissen aan het loonplafond ontsnappen,” geeft de burgemeester mee.

Amerikaanse ambassade

zijn, maar de Brusselse Commissie voor Monumenten en Landschappen moet hiertoe haar fiat geven. Het pand is niet beschermd.

Fietsbrigade over 2016

Minder rijbewijzen

Kompany voor burgemeester De Verenigde Staten van Amerika kochten in 2016 het voormalige Axagebouw (opgericht door Royale Belge in 1970) aan de Vorstlaan. De ambassade zou naar dat gebouw moeten verhuizen.

Intussen blijkt echter dat de Amerikaanse veiligheidsvereisten moeilijk te halen zijn in het pand. Zo zou al het glas kogelvrij maken - volgens sommigen zou zelfs sprake zijn van bescherming tegen tanks - de hele structuur veel te zwaar maken. Platleggen zou een nieuwe optie

Pierre Kompany, de vader van Vincent Kompany, trekt in 2018 de lijst van ProGanshoren. Afhankelijk van de verkiezingsuitslag kan Kompany burgemeester worden. MR en ProGanshoren zetten daarmee een nieuwe stap in het uitbouwen van hun alliantie.

gebruik van de tram- en busbanen, driemaal meer dan in 2015.

De twaalfkoppige fietsbrigade van de Brusselse politiezone Brussel HoofdstadElsene heeft 40.882 overtredingen vastgesteld en pv’s en inningen opgesteld in 2016. Er werden 8.745 autobestuurders betrapt die de fietspaden niet respecteerden, 2.731 wagens die op het trottoir stonden, 923 wagens die te dicht bij een zebrapad stonden en 10.765 bestuurders die de voetgangerszones niet respecteerden. Daarnaast stelde de fietsbrigade 13.794 overtredingen vast voor het

In het Brussels Gewest is de uitreiking van rijbewijzen significant gedaald. Sinds 2000 is er een daling van dertig procent.

In de leeftijdsgroep 18 tot 21 jaar haalden tot 48 procent minder jongeren een rijbewijs in 2016 tegenover 2000, en een kwart minder 22- tot 26-jarigen. Voor verklaringen is meer onderzoek nodig.

Jean-Marie Binst

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© AMINE GHCHIOUA

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 5

UITGELICHT Groenen groeien verder naar elkaar toe ondanks twist in Molenbeek

Boek is geen breekpunt BRUSSEL - In Molenbeek mag er dan een haar in de groene boter zitten, de toenadering tussen Ecolo en Groen gaat gewoon verder. Dinsdag was er een gezamenlijke nieuwjaarsreceptie en beide partijen staan ook op het punt om samen een gebouw te kopen. Tegelijk zijn er thema’s waarbij het water tussen de twee zusterpartijen nog diep is.

Op de laatste gemeenteraad in Molenbeek bleek dat ‘Entretien à Molenbeek’, het veelbesproken boekje van Annalisa Gadaleta, nog steeds de relaties tussen de Groen-schepen en haar Ecolo-collega Sarah Turine bemoeilijkt. Voor Gadaleta moest het boek, waarin ze onder meer het integratievraagstuk aansnijdt, het gesprek met inwoners en verenigingen voeden. “Het was niet de bedoeling om te kwetsen of te choqueren, maar om dialoog op te wekken,” zegt Gadaleta.

Turine had eerder aangedrongen op excuses en nam geen genoegen met die uitleg. Ze uitte haar ontgoocheling in een post op Facebook. “De dagelijkse strijd die we voeren voor het samenleven in Molenbeek is te belangrijk om de gemeenschappelijke relatie met Groen opnieuw op te nemen alsof er niets gebeurd is,” klonk het. Tegelijk laat Turine echter verstaan dat de samenwerking op termijn opnieuw kan worden opgepikt. De stukgelopen relatie in Molenbeek hoeft dan ook geen einde te maken aan de toenadering die enkele jaren geleden is ingezet. “Er is absoluut geen impact op onze samenwerking met Ecolo,” zegt regionaal voorzitter Veerle Vandenabee-

le. “Het gaat om een probleem tussen twee schepenen over de perceptie van een boek, niet over de principes of de programma’s van onze partijen. Gadaleta benoemt sociologische feiten om er dan oplossing voor te zoeken. Sommigen struikelen blijkbaar over dat benoemen.”

Het is de bedoeling dat Ecolo en Groen opnieuw met gemeenschappelijke lijsten komen bij de gemeenteraadsverkiezingen eind volgend jaar. In 2012 bleek die electorale alliantie succesvol. Of dat in Molenbeek opnieuw zal lukken, is nog niet duidelijk. “Het is te vroeg om daarop vooruit te lopen,” zegt Vandenabeele. “We willen de betrokkenen de tijd geven om de plooien glad te strijken.”

Om de toenadering in de verf te zetten, hielden de Brusselse afdelingen van Ecolo en Groen dinsdag voor het eerst een gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie. Eerder op de dag lekte ook uit dat de partijen samen een pand zullen kopen op het Barricadenplein. Daarvoor gaan ze bij de notaris op 14 februari.

Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Een echte fusie is voorlopig niet aan de orde. Ten eerste omdat dat wettelijk

(nog) niet kan, maar ook omdat er toch nog thema’s blijven waar de twee partijen van mening verschillen, zoals de Vlaamse zorgverzekering of de fusie van de politiezones.

De verschillende gevoeligheden verklaren waarom het participatietraject voor het gemeenschappelijke programma van Ecolo en

“Het probleem gaat over de perceptie van een boek, niet over de principes van onze partijen” Veerle Vandenabeele Regionaal voorzitter Groen

Groen (via de website samensemble.brussels) beperkt is tot thema’s waar het raakvlak wel groot is, zoals economie, gezondheid en gezin.

Laurent Vermeersch

De spraakmaker Gunther Broucke, intendant van Brussels Philharmonic en het Vlaams Radio Koor, werd door de Vlaamse Vereniging voor Bestuur en Beleid verkozen tot overheidsmanager van het jaar 2016. Omwille van “het boeiende, moeilijke, maar ook innovatieve parcours dat in tien jaar afgelegd werd met orkest en koor”. Daarmee staan ook de muzikanten en zangers, betoelaagd door de Vlaamse overheid, in de kijker. Want het veranderingsparcours dat het voormalige VRT-orkest en -koor uit het dal moest trekken, heeft heel wat voeten in de aarde gehad.

Pensioen- en ontslagvergoedingen, verhuisperikelen van de hoofdstad van Vlaams-Brabant, Leuven, naar

de francofiele Belgische hoofdstad Brussel. Zich inkapselen in het Flageygebouw in Elsene, een pakketboot in een woelige cultuurzee, internationaal gefocust op Bozar als concertpaleis. Een ploeg motiveren van negentien nationaliteiten. De toevoeging van een jeugdorkestenstructuur voor talent. De ‘evenementiële’ aankleding van nieuwe concertconcepten, met medewerking van de privé dankzij networking. Gunther Broucke heeft er zestien jaar over gedaan om te voorkomen wat een Nationaal Orkest van België moest meemaken, een fusie om het hoofd boven de subsidiedoopvont te kunnen houden. Broucke krijgt plots meer subsidies, en een ‘erkenning’

GUNTHER BROUCKE

voor een vzw die als culturele instelling in “geen geteisterde stad, maar eerder een blijvende stad van plezier blijft”. Broucke deed het op zijn eigengereide manier: die van de modernisering van het repertoire, naast de overheidsopdracht

van ‘volksverheffende concerten’.

Die van de marketing-actualisering met oog voor het digitale, met een eigen cd-label en met uitdagingen op het vlak van filmmuziek (Oscar voor de filmmuziek van The Artist, 2012) en een in huis gespeeld muziekaanbod voor ringtones. Met nieuwe internationaal erkende dirigenten ook, wat gewaagde keuzes zelfs, als de controversiële Michel Tabachnik en de theatrale wonderboy Hervé Niquet, respectievelijk als dirigent van het orkest en het koor. En sinds 2015 met Stéphane Denève, om het orkest alweer op een hoger echelon te trekken. De ‘overheidsinstelling’ komt van ver: op een bepaald kritisch punt was de vraag: overleven, met maximale

efficiëntie en minimale neveneffecten, zoals een zware ziekte die men mentaal het hoofd biedt. En alles dankzij pertinente corrigerende en herstellende behandelingen die hij voor het huis ontwikkelde. Enige vraag die bij die erkenning als overheidsmanager nog tot het visionaire aanzet, is: zou Broucke zijn combinatiemodel van ‘strategisch inzicht, politiek overleg, innovatie, netwerking en managementtalent’, kunnen verkopen aan Trump? Zijn antwoord: “Zeker, deze managementerkenning in de cultuursector is heel symbolisch voor het jaar 2016.” Het zal de laatste nazaat van het NIR-INR-orkest en koor uit 1935 des te competitiever maken op de wereldpodia. Jean-Marie Binst

6 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

POLITIEK Elke Roex gaf parlementswedde op om zich te concentreren op schepenambt

‘Wie cumuleert, doet oppervlakkig aan politiek’ ANDERLECHT - Met de Kazachgate en het Publifinschandaal vers in het geheugen lanceren verschillende partijen (opnieuw) voorstellen om het combineren van postjes en bijverdiensten aan te pakken (zie kader). Anderlechts schepen Elke Roex (SP.A) treedt de roep om meer transparantie bij, maar waarschuwt ook voor overtrokken reacties. “We moeten hardwerkende mensen correct verlonen en dat niet constant in vraag stellen.”

E

lke Roex heeft recht van spreken als het gaat over cumuleren en bijverdiensten. In 2011 stapte ze uit een intercommunale omdat ze vond dat ze er te veel verdiende. En vorig jaar besloot ze om haar parlementszitje op te geven om zich te concentreren op haar schepenambt in Anderlecht.

Daar is ze onder meer bevoegd voor Netheid. Een belangrijke taak, die niet langer te combineren was met het parlementswerk, vond ze zelf.

“Het was superhard werken,” vertelt Roex.

“Geen enkele dag begon ik na 8 uur te werken en zonder uitzondering waren ook alle avonden bezet. Ik ging door op adrenaline en bij momenten voelde ik mij zelfs de koning te rijk, maar steeds vaker botste ik op mijn limieten.

De werkdruk was niet vol te houden en ik voelde dat ik niet meer à fond kon gaan. Ik ben een dossiervreter, maar ik vond de tijd niet meer om alles zelf door te nemen en voor te bereiden. Daarvoor zat ik niet in het parlement, dus moest ik kiezen. Toen ik op een dag in regen en wind richting parlement fietste, heb ik beslist om te stoppen.”

liever een uitvoerend mandaat. Ook de opvolging speelt een rol. Hannelore Goeman bereidde al de antwoorden voor die ik voorlas in het parlement, zodat ze het naar mijn gevoel even goed zelf kon gaan uitleggen. In de gemeente was het minder duidelijk wie mij zou vervangen. Dat betekent niet dat ik vasthoud aan mijn job. Vandaag bestaan de gemeenten en maak ik daar het beste van. Als de gemeenten morgen verdwijnen, zal Elke Roex blijven bestaan.

Ik ben meer dan mijn functie.

De vraag is niet alleen of het haalbaar is, maar ook of het wel goed is voor de democratie.

Ondanks de zesde staatshervorming kunnen de gemeenten nog altijd dwarsliggen als het gaat over mobiliteit of parkeerbeleid.

ELKE ROEX: Ik wil niet oordelen voor een ander,

maar ik denk niet dat je dan de tijd hebt om je dossiers allemaal te bestuderen. Je moet terugvallen op je medewerkers. Natuurlijk is je mening daarin vervat, en hak je zelf knopen door, maar mensen die zoveel combineren, doen op een oppervlakkige manier aan politiek. Als schepen wil ik erbij kunnen zijn als de inspectie langskomt op een school zodat ik kan horen wat zij zeggen. Zonder die contacten mis je een deel van de rijkdom van de job.

U pleit al jaren voor een sterker Gewest. Is het niet vreemd dat u voor het gemeentelijke niveau koos?

ROEX: Na twaalf jaar in het parlement, zowel in de oppositie als in de meerderheid, had ik

“Jongere politici zijn ervan overtuigd dat het rationeler moet” Elke Roex Schepen in Anderlecht

waarvan je gelooft dat het niet de eigen zaak is, maar het collectieve belang. Dat is mijn drijfveer. En natuurlijk verdien ik daar mijn boterham mee. Hoeveel? 3.000 euro na alle afdrachten. Dat is ongeveer 300 euro meer dan wat ik nu zou krijgen op de administratie waar ik veertien jaar geleden ben weggegaan.

Maar ik werk veel meer.

En toen u cumuleerde?

ROEX: In de cumul verdien je wel veel. Ik ben

gegaan van een loon dat ik niet opkreeg, naar een loon dat ik wel kan opmaken. Door jobs te cumuleren, heb je meerdere inkomens, maar het loopt vooral op door de extra functies. Dat moeten we aanpakken. We moeten niet beschaamd zijn dat een gemeenteraadslid 90 euro bruto krijgt om aanwezig te zijn.

Als je alle bals, mosselfestijnen en steakkermissen afloopt om verkozen te raken, betaal je veel meer. Het is normaal dat je een vergoeding krijgt. We moeten hardwerkende mensen correct verlonen en dat principe niet constant in vraag stellen. Zonder zou ik mijn job niet kunnen doen en mij niet op dezelfde manier kunnen inzetten.

Is het een goed idee om te snoeien in het aantal gemeenteraadsleden en schepenen?

ROEX: Ik zie toch een beweging in de richting van centralisatie. Met Anderlecht heeft een van de grootste gemeenten nu zijn parkeerbeleid overgeheveld. Gemeenten kunnen nog altijd tegenstribbelen, maar naar mijn gevoel is er een switch, zeker bij de nieuwe generatie politici. Op dat punt is er duidelijk een kloof met de oude generatie. Jongere politici zijn ervan overtuigd dat het rationeler moet. Als wij het parkeerbeleid overhevelen vanuit een meerderheid met PS en MR geven we toch een signaal.

ROEX: Het aantal gemeenteraadsleden fluc-

Minister-president Rudi Vervoort heeft gezegd dat Publifin ondenkbaar is in Brussel.

Zou u dat ook durven te zeggen?

Zoals u zei: het zijn vaak de bij-jobs waarmee grof geld verdiend wordt.

Ondertussen is het beeld van politici als zakkenvullers opnieuw actueel…

ROEX: De schaal van dat schandaal is heel

van ik vond dat de vergoeding niet in verhouding stond met het werk. Bij Sibelgas (voorloper van Sibelga, red) kreeg ik 13.000 euro per jaar voor vier vergaderingen per jaar. Dat is

ROEX: Dat is heel vervelend. Ik doe aan politiek

uit een soort idealisme. Je gaat voor een zaak

tueert. Dat is vorm van basisdemocratie. Die mensen zijn er één avond per maand. Daar gaat het grote geld niet naartoe, daarover moet de discussie niet gaat. Binnen de colleges mag men wel kijken naar het aantal schepenen en hun bevoegdheden. Dat mag geen taboe zijn.

groot. Ik denk niet dat hier mandaten zijn waarmee je 55.000 euro verdient om drie keer per jaar naar een vergadering te gaan.

Er zijn wel mandaten waar ik vragen bij heb.

Daar moeten we klaarheid in scheppen.

ROEX: Ik heb ook zo’n mandaat gehad, waar-

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 7

“Ik kreeg 13.000 euro per jaar voor vier vergaderingen” Elke Roex Schepen in Anderlecht

ELKE ROEX - 1974 Geboren in Ukkel - Opgegroeid in Anderlecht - Studeerde sociale pedagogiek in Leuven - 2004-2009 Vlaams parlementslid - 2009-2016 Brussels parlementslid - Sinds 2012 Schepen van Netheid en Nederlandstalige aangelegenheden in Anderlecht

gen stellen we en wat voor debatten willen we houden? Willen we voor de zoveelste keer de minister vragen of hij een fietspad zal leggen op een stukje Poincarélaan? Of voeren we een debat over de grond van de zaak? Volgens mij zijn sommige belangrijke debatten onvoldoende gevoerd. Zoals over de kinderbijslag, of over het beheer van de publieke ziekenhuizen. In plaats van over de algemene problematiek gaat het dan meteen over één probleempje in één ziekenhuis.

Ligt dat aan het parlement of zet de regering het parlement buitenspel?

ROEX: Het is veel moeilijker om een parle-

ment buitenspel te zetten in grote debatten dan bij kleine thema’s. Dan kan de minister de vraag negeren of weglachen. Zowel op het niveau van de gemeenten als van het gewest moeten we daarover nadenken: hoe zorgen we dat het lokale niveau echt over het lokale gaat, en het parlement over meer fundamentele zaken? Dat kan voor een stuk met een decumul, maar er zal meer nodig zijn.

U gaat niet akkoord met de kritiek dat de regering weinig transparant te werk gaat?

ROEX: Het klopt wel dat nog te veel politici

vrezen dat openheid zal leiden tot het in vraag stellen van hun beleid. Ligt die pudeur alleen aan een gebrek aan regeltjes over welk document openbaar moet? Neen, dat heeft te maken met een basishouding. Te veel politici zijn bang om de dingen op tafel te leggen.

Terwijl ik denk: hoe meer je op tafel legt, hoe transparanter en hoe interessanter het debat.

Toegegeven, het was een moeilijk jaar met de aanslagen en de tunnels, maar de Brusselse regering maakt een weinig daadkrachtige indruk. Akkoord?

ROEX: Welke knopen zijn niet doorgehakt?

Er is toch een plan gekomen rond de tunnels en de analyse is openbaar gemaakt?

Dat kunnen we van de vorige regering niet zeggen. Op het vlak van jeugdwerkloosheid is er vooruitgang. Je kan erover discussiëren of de daling voldoende sterk is, maar de minister staat tenminste open voor debat. Dat weerwoord ontbrak heel vaak in de vorige legislatuur. Ook dat is daadkracht: gestaag je weg volgen.

Laurent Vermeersch en Steven Van Garsse

GOED BESTUUR OPENHEID. Voor Elke Roex heeft transparantie meer te maken met een basishouding dan met regeltjes. “Veel politici zijn bang dat openheid zal leiden tot het in vraag stellen van hun beleid.” © BART DEWAELE

hallucinant. Ik vond dat erover, zeker omdat het beheer niet oké was. Maar niet elke intercommunale is zo. Het voorzitterschap kan soms een harde job zijn. We mogen er geen eenzijdig verhaal van maken.

U pleit voor meer transparantie over vergoedingen, maar volgens velen zit transparantie niet in de Brusselse politieke cultuur.

ROEX: Ik weet niet of het in Vlaanderen zoveel

beter is. Uiteindelijk is het een Belgisch fenomeen. Vraag om het even wie naar zijn loon en de kans is groot dat het antwoord uitblijft.

Het gaat niet alleen niet over verloning. Parlementsleden klagen bijvoorbeeld dat ze geen inzage krijgen in de regeringsbeslissingen.

ROEX: Ik merk niet veel verschil met de tijd toen

ik in het Vlaams parlement zat. De vraag is ook hoe een parlement functioneert. Wat voor vra-

Zowel binnen de meerderheid als in de oppositie werden de voorbije weken voorstellen gelanceerd om het Brussels bestel transparanter te maken en goed bestuur te promoten. De regering nam al enkele maatregelen. We zetten de belangrijkste op een rijtje.

Maatregelen van de Gewestregering - Het aantal gemeentemandatarissen plafonneren (na een studie).

- Kadaster van intercommunale en paracommunale structuren.

- Plafonnering van de bezoldigingen in pararegionale structuren.

Voorstellen minister-president Rudi Vervoort (PS) - In 2018: het aantal gemeenteraadsleden verminderen met 30 procent, in elke gemeente twee of drie schepenambten schrappen.

- In 2024: algemeen cumulverbod en gelijkschakeling van de gemeentelijke en gewestelijke legislatuur.

SP.A - Wil decumul koppelen aan een kerntakendebat. Bevoegdheden zoals mobiliteit moeten volledig naar het Gewest worden overgeheveld.

- Daarnaast moet overheidsinformatie beter toegankelijk zijn. Agenda’s en beslissingen van de regering en colleges moeten bijvoorbeeld automatisch gepubliceerd worden.

Groen en Ecolo - Pleiten voor een decumul vanaf 2019.

- Beperking van de publieke en private inkomsten van mandatarissen tot hoogstens 150 procent van het loon van een parlementslid.

- Oppositie opnieuw vertegenwoordigd in raden van bestuur.

LV

8 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

INTERVIEW Joost Vandecasteele en Pieter Van Hees maakten met Generatie B een reeks over jongeren in Brussel

‘Eigenlijk is Brussel een punkstad’ BRUSSEL – Jongeren worden genegeerd, zowel door de media als door de politieke partijen. Dat vinden schrijver Joost Vandecasteele en filmmaker Pieter Van Hees. Daarom hebben ze Generatie B gemaakt, een absurde comedy over Brusselse jongeren die proberen te overleven in een apocalyptische hoofdstad.

H

et satirische Generatie B is vanaf woensdag 8 februari zes weken lang op Canvas te zien. Vorige week ging de sitcomreeks, naar Vandecasteeles debuut Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij, in première op het Filmfestival van Rotterdam. Daar klonk het zo: “Generatie B drijft de spot met de generatiekloof, consumentisme en apathische millennials. Ouderwetse rebellie is veranderd in een mix van neurotische berusting en komische actie.”

Generatie B. is vooral een afrekening met de generatie van jullie eigen ouders, de babyboomers. Kan een Brusselse twintiger, die zijn ouders toch vaak ook hip vindt, zich daar in herkennen?

VAN HEES: De reeks is voor een stuk een

afrekening met de generatie die ervoor gezorgd heeft dat we zijn waar we nu zijn. Het is de generatie die parkings heeft gebouwd, de boost in files, in dronken rijden, die de milieuproblemen mee heeft veroorzaakt en die nu zegt: ‘We hadden er iets meer aan moeten doen, maar we hadden zo een goed leven, dus we hebben er niet bij stilgestaan.’ De jongeren van nu moeten dat bekopen. Die

“Brussel is toch zo hard aan het trappelen, terwijl andere steden al lang aan het zwemmen zijn” Joost Vandecasteele Schrijver

© IVAN PUT

28 I BRUZZ 1547 I DonDerDag 17 november 2016

ontevredenheid daarover voel je bij hen.

VANDECASTEELE: Dat voel je even hard bij twintigers als bij ons. Het is niet per se een afrekening met onze ouders, maar een afrekening met wat ook elke politieke partij heeft geïncorporeerd: jongeren negeren. In Nederland heb je de politieke partij 50PLUS. Dat is een lobbygroep voor vijftigplussers. In Vlaanderen hebben we dat niet nodig want elke partij is een vijftigpluspartij.

VAN HEES: In de media zie je dat ook.

De meeste tv-programma’s, zeker op de vrt, zijn gericht op de interesse van vijftigplussers. Zij worden bediend en de rest moet maar meelopen.

Veralgemenen jullie nu niet?

VANDECASTEELE: We doen comedy, man, maar we praten wel met twintigers. Wat er van hen verwacht wordt en hoe weinig ze terugkrijgen, dat is hallucinant. Ons werd nog wijsgemaakt dat we hard moesten studeren, dan moest je niet aan de band gaan staan. Nu is het gewoon hard studeren en hopelijk kom je aan de band terecht. Twintigers worden echt aan hun lot overgelaten. Zeker in Brussel voel je dat. De Vijf hoek is voor hen onbetaalbaar geworden. De voetgangerszone is gericht op de toerist en niet op de inwoner. Brussel is toch zo hard aan het trappelen, terwijl andere steden al lang aan het zwemmen zijn.

VAN HEES: De meeste crewleden waren ook twintigers. Omdat het de enigen waren die we konden betalen. Zo zijn wij even erg, want ook wij buiten hen uit. Maar ze herkenden er zich helemaal in. Hopelijk is Generatie B voor hen wat The Young Ones voor ons was.

VANDECASTEELE: We tonen twintigers die eerst allerlei shit over zich heen krijgen en zich vervolgens verzetten. Die tegenreactie voel je ook bij jongeren in Brussel. Ik word altijd lastig van de idee dat de jongeren niet meer betogen. Er zijn al zoveel trucs door machthebbers verzonnen om straatbetogingen niet legitiem te maken dat je nu meer bereikt door via internet een actie te voeren dan door op straat te komen. De generatie van nu weet heel goed wat ze niet wil en ze staat op haar strepen. En dan zegt men dat het een verwende generatie is. Niet akkoord. Ze weigeren te aanvaarden wat hen aangeboden wordt en dat is een groot verschil. Ik vind net dat de generatie van babyboomers enorm met zichzelf bezig is. Omdat ze de luxe hebben om met zichzelf bezig te zijn. Terwijl de twintigers van nu gewoon aan het overleven zijn. In de serie gebeurt dat vaak volgens het Brecht-idioom ‘Erst das Fressen, dan die Moral.’ Dat is ook fel in Brussel aanwezig. Je moet hier foefelen om te overleven.

Hoe vielen de opnamen in Brussel mee?

VAN HEES: Het was heftig. Ik was ge-

woon vergeten hoe hard deze stad is en wat je allemaal tegenkomt, zeker

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 9

leggen hoe het komt dat mensen op als je ’s nachts draait. Er is zelfs op oppervlakte, met zoveel verschillen- de serie voor jullie ook een soort de grond zitten, ook als het koud is. ons geschoten. De serie gaat over de culturen en complexe problemen, wake-upcall?

Brussel en al die shit die men naar tot mislukken is gedoemd. We heb- VANDECASTEELE: Nee, we moeten de Dat is niet gemakkelijk. Los daarvan ons hoofd heeft geslingerd, is op een ben zelfs bommen gehad een jaar serie niet beladen met goede bedoe- heb je in Brussel een onwaarschijnof andere manier in de reeks geslo- geleden en dan nog lukt het. Je kunt lingen. Er is niets zo erg als goede lijke dynamiek. Omdat iedereen, pen. Er gaat zoveel energie van de dat naïef noemen, sommigen zullen bedoelingen. We hebben een humo- ondanks al de problemen die er zijn, stad uit. We hebben geprobeerd die dat zelfs politiek correct noemen, ristische reeks gemaakt, dat is de een soort fuck it-houding heeft. Er is in de serie door te laten zinderen, maar als Brussel eens een bestuur enige verantwoordelijkheid die ze hier een levende street-artcultuur, je net zoals in de grote Amerikaanse verkiest dat bereid is om risico’s te heeft. Ik beschouw me niet als een hebt jongerenbewegingen. Die enerstadsfilms van de jaren zeventig. Er nemen, dan zie ik het allemaal goed kunstenaar, ik doe maar wat. Ik be- gie wilden we ook in de serie steken. is veel woede, armoede, vandalisme komen. Ik ben een sciencefiction- schouw mezelf als een pulpschrijver. We hebben er geen klaagzang van en we moeten geen fake bloed op de geek. In die betekenis geloof ik dat Maar ik wil niet dat men laf doet met willen maken. De generatie van nu grond leggen, want het ligt er, maar de vooruitgang gebeurt met of zon- mij. Als het Vlaams Belang van de blijft niet bij de pakken neerzitten.

Ze proberen de problemen op hun het helpt om de reeks een echtheid manier op te lossen. Onze referentie te geven.

VANDECASTEELE: De stad wordt zo was The Young Ones: humor vermengen met sociale kritiek. stiefmoederlijk behandeld door haar eigen land, haar eigen hoofdstad nota bene, zelfs een Europese De humor in Generatie B is vaak hoofdstad, en ondanks dat alles provocerend, absurd ook. Dat lukt het nog. Eigenlijk is Brussel een sluit aan bij deze quote van u, punkstad. En dat heeft zijn voor- en Joost Vandecasteele: ‘We moeten nadelen. De agressie die er aanwezig fundamentalistisch worden in onze is, helpt natuurlijk niemand. Aan de absurditeit.’

VANDECASTEELE: Humor is per defiandere kant voel je een tegenbeweging tegen die agressie. Maar wat nitie provocerend. Of je het nu over mannen, vrouwen, verkeer, voeding mij het meest stoort, is dat we de Pieter Van Hees of politiek hebt, het haalt de vastgeperceptie van een stad laten afhanFilmmaker gen van de ergste en niet van de besroeste ideeën onderuit. Ik had het te of zelfs de onzichtbare mensen die zelf niet kunnen voorspellen, maar er wonen. Daarom vind ik expats zo we leven nu in wat sommigen een intrigerend. Die zitten in hun eigen der de mensen. Technologie is haar kunstensector zegt dat het elitaire, post proof-periode zijn gaan noemen: wereld, maar ze zijn met zovelen. weg aan het volgen en wacht niet politiek-correcte en wereldvreemde leugens zijn alternatieve feiten. FeiKijk naar de bacchanale toestan- totdat iedereen mee is. Tien jaar ge- naïevelingen zijn, dan laat ik dat eti- ten maken geen indruk meer, ook © den die daar elke donderdag aan het leden kon je nog zeggen: ‘Ik neem ket niet op mij plakken. Dan neem al klampen sommigen zich daar terzelfgenoegzaam het project en was ervast. vorigDe jaar k vind dat jeplaatsvinden, als jonge gastdat voor- geen aire hoorde hoe sommige spelers ging met ups en downs.

Luxemburgplein e-mailadres.’

Dat zou“Ik nuherinner niet ik mijn verantwoordelijkheid op nogal aan graag bij geweest, maar hij had al moet spelen, niet op de bank me mijn eerste wedstrijd nog goed: niet betaald werden, of dat ze thuis is Pasolini op een plein. Dat is het meer aanvaard worden. De keuze is en ga ik daartegenin, door bijvoor- adviseur van Poetin komt uit de getekend Hij bij Pepingen.

“Tijdens Daarom ik snap Ander- uit thuis tegengenomen.

Doornik.IkWe wonnen ineens geen warm te water meer publiek in debat treden methad-avant-garde. schonezitten. aan Brussel, datheb ik niet je handen vind het beeld gebruikt verwareerste match die ik bijwoonde, teg lecht op mijn veertiende verlamet 1-0 dankzij een goal van Luden, heeft ook wel een rol gespeeld. hoe de stad functioneert. net optimistisch en fijn dat het niet Vlaams Belang-voorzitter Tom Van ring als een politiek middel. Ameten,” vertelt Maeyens. “Ik kwam aantula.

Een fantastische herinnering. Grieken.

Ik had het geluk dat Vermeersch merika,Sterrenbeek, met Trump,dacht heeft ik: dat‘Op nu dat ookve de mens is om de vooruitgang wil ikIkstaan.’

Spelenvan voor bij dat FC Brussels terecht, speelde te bepalen, Je debuutdatmaken het Edmond VAN graag had en ik tijddan werd betaaldontdekt.

Het beeld we van Brussel krijHEES: ik woon alop meer twinhou sowieso deeen ver-pa het deinvooruitgang duizendimpact man is van veel verwarring. leuker dan vo er ophoopvol. mijn zestiende bijude re- zelfMachtensstadion tochgeloof wel wat.” (lacht).” in Brussel. Of je negeert de woestende gen, is niet En tochal ziet is. Ergens heb ik is meer in tig jaar man.” maakte zeventien- robotten “Ik was maar sommige stadDe turnleraar in of tocht je laatvan ze de binnenkomen in la-Als vijftig de machthebbers verwarring Brusselserven als de en stad van deals toekomst. dan in degedurende mens.

“Het is overdreven omvolk te zeggen jarige mijn debuut in tweede klasse. periodes een titularis.

Bij het begin gere divisies begon goed, want na wat je doet. Als ik met mijn kinde- mogen gebruiken om het te on- d Hoe verklaart u die paradox? tekenen bij RWDM een droom Mijn keuze was dus de juiste.” van mijn derde seizoen kreeg ik van twee en een half seizoen bij WoluVANDECASTEELE: Ik ben optimistisch.

U hebt van uzelf gezegd dat u ren naar het grootwarenhuis ga, dan derdrukken, dan is het even legitiemwa Metverwarring die ploeg inals eerste klasse spel Het eenverklaard ploeg metdat onder Michel Dewil Wolf minder speelge- telt mijn we-Zaventem, dwonghet deaantal ploeg deom ook Er is al is zoinvaak Brus-an- zichzelf zoon onderweg protest te gebeter maken als woordzou dat is natuu Le Postollec, en Vese- voerder legenheid en ben ikde over mijn promotie af naar tweede klasse.bruiken. sel,deren met zoveel mensenLutula op een kleine wel zijn. Maar hetLuc Joris Je moet aan een kind uitin wording van stad.

Is toe- bedelaars. lijk fantastisch om terug te keren linovic dat de jonge Maeyens zijn komst beginnen na te denken. Ik Zijn contractverlenging lag achteraf voor zo’n enthousiast publiek besliste opnieuw te studeren en in eerste stappen bij de grote jongens klaar, maar door een misverstand spelen. Voor die mensen wil je all zette. Twee seizoenen lang maakte een lagere divisie te spelen, bij Woging dat niet door. Uiteindelijk trok kapot spelen. Ik ben supporter v hij deel uit van de eerste ploeg. Dat luwe-Zaventem. Dat ik in de vestihij naar Waterloo. “Daar werd aan de club, ja, maar dat maakt ge een mooi project gebouwd, maarADVERTENTIE het ADVERTENTIE ADVERTENTIE verschil op het veld. Ik geef alti werd een raar seizoen, waar de best alles voor mijn club.” betaalde spelers op het einde geen cent meer kregen. De voorzitter was nogal speciaal, in de stijl van Vermeersch.”

VOETBAL – meer dan alleen titelambities met rWDm

‘nu ben ik een man op het veld’

“Er gaat zoveel energie van SINT-JANS-MOLENBEEK – voetballers de stad uit.dieWe hebben ook supporter zijn van hun club worden die in de serie geprobeerd schaarser, maar nicolas maeyens door te(24) laten zinderen” is er nog zo een. hij maakte zijn debuut bij FC brussels en keert nu terug naar rWDm. een keuze van het hart, maar ook met titelambities.

I

S OCIALE V ERHUURKANTOREN (SVK) V E R H U U R U W G O E D ZO R G E LO O S Het SVK garandeert : = een stipte huurbetaling = een degelijk verhuurbeheer = het ouderhoud van uw woning = hulp bij renovatie = fiscale voordelen

www.fedsvk.be - 02 412 72 44

Vier rode kaarten

“Onze supporters zijn het voorbeeld van een twaalfde man”

“Vorig seizoen speelde ik voor Pepingen. Daar had ik een mooi contract. Dat stop ik niet weg, maar de mentaliteit viel tegen. Ze zijn er zeer Vlaamsgezind. Ik ben niet Nicolas Maeyens, voetballer RW perfect tweetalig, maar het lukt me meer dan behoorlijk. Dat ik dat seizoen ook nog eens vier rode kaarten Maeyens is als middenvelder de lin pakte, hielp uiteraard niet. Al bij al tussen de verdediging en de aanv heb ik er wel een degelijk seizoen Hij staat veel aan de basis van a gespeeld. Daarom vind ik het niet ties, is belangrijk in balrecuperat erg om in lagere divisies te spelen. en heeft een goede trap. Met d Ik word nog altijd beter. Door veel te kwaliteiten is hij een van de troev spelen, krijg je veel zelfvertrouwen, van een ploeg die niet onder stoel neem je meer verantwoordelijk en of banken steekt dat ze voor de ti durf je te ondernemen. Bij Brussels gaat. “We willen kampioen worde werd me verweten dat ik te lief was dat is duidelijk. Daar praten we m op het veld. Wel, nu ben ik een man Vraag informatiemekaar en advies over, maar dat betekent ni op het veld.” dat we denken dat we er al zijn. W Maeyens was vorig seizoenbij eenHome-Info. paar onderschatten niemand.” keer te zien in het Edmond MachMet dezalGGC. “Deze en ploeg een paar seizoen tensstadion.

Nietde alssteun speler, van maarde VGC als supporter. Hij stond meteen achstandhouden. Er zullen wel wat sp

U zoekt een rusthuis of een andere woonvorm voor ouderen?

10 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

Architectuur Vincent Callebaut doet dromen met groene toekomstvisie

FUTURISTISCH PLAN VOOR THURN & TAXIS

BRUSSEL - De Gare Maritime omtoveren tot een gigantische binnentuin met plaats voor werk en ontspanning, en daarnaast drie groene woontorens aan een grote vijver. Dat is de visie voor Thurn & Taxis voorgesteld door architect en toekomstdenker Vincent Callebaut.

Het gaat om een utopische denkoefening op vraag van ontwikkelaar Extensa.

Callebaut vertrekt van een uitgeklede Gare Maritime. Dat immense gebouw langs de Picardstraat, goed voor een grondoppervlakte van 40.000 vierkante meter, is belangrijk industrieel patrimonium uit het begin van de 20ste eeuw. De draagstructuren vertonen florale elementen uit de art nouveau.

De architect tovert het gebouw, momenteel in renovatie, om tot een gigantische binnentuin, inclusief wa-

terpartijen. Tussen de natuur en stadslandbouw ziet hij plaats voor een hotel, cafĂŠs, kantoren, ateliers, coworkingspaces, sport- en andere voorzieningen.

De verschillende functies krijgen een plek in allerlei containers, serres en ronde structuren (geodes). De vele kleine ruimtes moeten ontmoeting, uitwisseling en innovatie stimuleren.

Het geheel zou een biocampus worden, met vernieuwende bedrijven uit bijvoorbeeld de circulaire economie.

BIOCAMPUS

ZONNECELLEN De site van Thurn & Taxis gezien vanaf de Havenlaan.

Linksonder het Koninklijk Pakhuis en daarachter exporuimte The Sheds. Verder zien we de hertekende Gare Maritime, met zonnecellen en windmolentjes op het dak.

ALLE TEKENINGEN Š VINCENT CALLEBAUT

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 11

H

et voormalige rangeerstation en douanecomplex van Thurn & Taxis is de grootste grondreserve vlak bij de binnenstad. De site moet uitgroeien tot een nieuwe stadswijk, maar de vrees bestaat dat het terrein bijna helemaal gebetonneerd wordt met woningen en kantoren. Een massieve bebouwing zou het al grotendeels gerealiseerde park degraderen tot een veredelde binnentuin.

Dat het niet zo hoeft uit te draaien, blijkt uit

de visie van Vincent Callebaut. De in Brussel opgeleide en in Parijs gebaseerde architect ontvouwde onlangs uitgewerkte plannen voor de site van Thurn & Taxis. Callebaut ziet er plaats voor een futuristisch ogende ecowijk met energieproducerende gebouwen vol groen rond een centrale waterpartij.

Energie Alles aan het plan ademt ecologie. De gebouwen hebben niet alleen ‘natuurlijke’ vormen, maar zijn ook opgetrokken uit natuurlijke materialen. Met zonnepanelen en kleine windmolens voorzien de gebouwen in hun eigen

energiebehoefte. Meer zelfs, ze kunnen extra produceren voor de buurt.

Realistisch toekomstbeeld of onhaalbare utopie? Navraag leert dat ontwikkelaar Extensa zelf is gaan aankloppen bij Vincent Callebaut.

“Wij hebben hem gevraagd om met onze site aan de slag te gaan, en hij kon daarbij zover gaan als hij wilde,” zegt CEO Kris Verhellen.

“Het resultaat is eerder utopisch dan realistisch, maar er zitten zeker elementen in die we kunnen meenemen. We hebben in elk geval de ambitie om een project voor de 21ste eeuw te bouwen. Het is belangrijk om te kunnen dromen. Dit kan misschien anderen inspireren.”

Callebaut is met het plan niet aan zijn proefstuk toe. Hij tekende al veel futuristische projecten in samenwerking met wetenschappers uit verschillende domeinen. Hij maakt zich sterk dat alles wat hij ontwerpt ook te realiseren is. Wel zijn er een belangrijke meerkosten in vergelijking met klassieke bouwmethoden, maar de extra investering zou al in tien jaar terugverdiend kunnen zijn door onder meer de opwekking van energie.

Hoewel de meeste van Callebauts projecten (nog) niet concreet werden, staan ondertussen wel door hem ontworpen gebouwen in de steigers in Taipei en Caïro. Laurent Vermeersch

Terrassen Langs de oude treinperrons in het park kunnen terrassen komen.

Ten noorden van de vijver ziet Callebaut plaats voor drie begroeide, schansvormige woontorens, samen goed voor 85.000 vierkante meter huisvesting. De appartementen beschikken er over een privétuin. Dat moet zelfs de meest overtuigde plattelandsbewoners overhalen om naar de stad te trekken. Zo kunnen we komaf maken met onze energieverslindende verkavelingen met de bijhorende files, is de redenering.

85.000 m2 huisvesting KANTOREN De woontorens zouden in het verlengde liggen van de kantoorgebouwen van Leefmilieu Brussel en het Herman Teirlinckgebouw (momenteel in aanbouw).

Buiten de Gare Maritime tekent Callebaut een grote vijver met in het midden een paviljoen in de vorm van een waterlelie.

VIJVER

“Het resultaat is eerder utopisch dan realistisch” Kris Verhellen CEO Extensa

12 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE

INGE uit SCHAARBEEK:

Waarom moeten tramconducteurs nog zo vaak uitstappen om wissels manueel te veranderen?

O

nze Wikipediater moet wel even het licht opsteken bij een zo liederlijke vraag die veel kinderen interesseert. De eerste paardentram reed van de Naamsepoort naar het Terkamerenbos in 1869. Nadien volgde de stoomtram (1877) en wat later de elektrische tram (1894). Van in den beginne waren er wissels om met een flauwe bocht een zijstraat te kunnen inrijden. “Vandaar dat het tramspoornet vandaag, in de negentien Brusselse gemeenten samen, wel 850 wissels telt, wissels in de stelplaatsen inbegrepen,” zo telde An Van hamme van de MIVB. Maar hoe wordt een wissel bediend? Op het metro- en premetronet en ook bij treinen gebeurt dat elektronisch en vanop afstand, dus niet door de conducteur. Bij de tram berust het hele manoeuvre om een wisselspoor in te rijden op de logica dat de tram meestal rechts afslaat. Dus ligt de wisseltong (het bewegend spooronderdeel) standaard ingesteld om rechts in te draaien - pas op, waarde reiziger, (onder meer) in Zuid-Afrika is dat links.

Gelukkig kan de conducteur de wissel vanuit de tram bedienen. Dat gemak - warmpjes en droog vanop zijn stoeltje - heeft hij te danken aan de automatische wissel, die al een honderdtal jaar bestaat, en in de loop der tijden elektrisch werd uitgerust. De tongverbindingsstang wordt in werking gezet door een elektromotor onder het spoor, een aantal meter voor de wissel. Onder de tram hangt een transponder, een elektronische zender en ontvanger van signalen, waarmee bijvoorbeeld ook een verkeerslicht kan worden aangestuurd. Die

“Tramlijnen 7, 25 en 81 tellen de meeste wissels op het Brusselse net” An Van hamme MIVB

Er bestaan veiligheidsprocedures voor het uitstappen uit de tram als een wissel moet worden verlegd. © FLICKR

transponder bedient de tramwissel vanop veilige afstand al. Want als de wissel niet werkt, kan de tram ontsporen. Wees gerust, de MIVB laat de wissels door een nachtploeg onderhouden. Want de wisselbediening kan het in onze contreien nog laten afweten door grote temperatuurverschillen (in Scandinavië wordt de wissel bij grote vorst verwarmd). Of door afwateringsproblemen: vuil en obstructies als steentjes of een drankblik tussen de wisseltongen. Of door een probleem met de wisselmotor zelf. Als dat euvel zich onverwacht tijdens de tramrit voordoet, kan de conducteur nog altijd zelf ingrijpen. Tot zolang, geen trams zonder bestuurder. De conducteur stapt dan uit en gebruikt een ‘wisselstang’ (een ijzeren staaf ) om de wissel manueel te herleggen. Opgelet: op tramlijn 81 maakten we eens mee dat de conducteur in Sint-Gillis niet uitstapte om een wissel te verleggen, maar om zijn pizza af te halen. Die had hij handig vanuit zijn tram via gsm tien minuten eerder besteld. Moet kunnen, niet? “Sowieso bestaan er personeelsprocedures over het uitstappen uit de

tram, het aantrekken van een veiligheidshesje en het sluiten van de stuurpost,” geeft Van hamme mee.

De grote kosten zijn dus het continu proper en rijvaardig houden van de wissels, zodat de conducteur zo min mogelijk moet stoppen om de wissel manueel te bedienen. Want tijdverlies kan de reiziger missen als kiespijn. Een kleine kansberekening leert ons dat dat het meest kan voorvallen op de tramlijnen 7, 25 en 81. “Die lijnen delen de eerste plaats in het hoogste aantal wissels,” bevestigt Van hamme. “Ze hebben er elk een twintigtal op hun traject liggen.” En mocht u zin hebben om zelf met de wisselstang te experimenteren, is dat een interactief ideetje voor de MIVB, want over twee jaar bestaan de tramsporen mét wissels 150 jaar Jean-Marie Binst in Brussel.

VOLGENDE WEEK Mijn telefonisch netwerk valt altijd weg als ik in Laken voorbij het koninklijk paleis kom. Toevallig of niet?

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

Reactie Guy Vanhengel

Minister Guy Vanhengel (Open VLD) wil reageren op het artikel “Drie onwaarheden in drie minuten tijd” in Bruzz 1555.

Bruzz gaf hem die kans bij de opmaak van het artikel vorige week, maar omwille van de complexiteit kon dat niet in detail.

Vanhengel zegt dat hij heel al zoveel nonsens heeft gelezen over het Eurostadion, dat hij er geen acht meer op slaat: “Ik wil me op het dossier concentreren, niet op het circus errond. Maar in dit geval wordt mijn reputatie te grabbel gegooid. Ik word van leugens beschuldigd. Dat kan ik niet over mijn kant laten gaan.” Volgens parlementslid Arnaud Verstraete (Groen) vertelt Guy Vanhengel een eerste onwaarheid als hij in Terzake zegt dat hij geen brief gekregen heeft van de Commissie voor de Open-

baarheid van Bestuur en dat hij de gevraagde documenten dus niet kon opsturen. Uit de chronologie die de minister aan Bruzz voorlegt, blijkt dat hij in eerste instantie inderdaad een brief heeft gekregen en daarop heeft geantwoord.

Maar nadien zijn er wel degelijk latere brieven verstuurd door de Commissie voor de Openbaarheid van Bestuur die Vanhengel nooit ontvangen heeft, omdat ze naar de stad Brussel zijn gestuurd. “Ik heb hier dus geen onwaarheid verteld. Bovendien had ik het in het Terzake-interview voordien al over het administratief kluwen.”

De tweede onwaarheid die Arnaud Verstraete Vanhengel aanwrijft, gaat over de uitspraak: “Verstraete wil inzage in alle mogelijke commerciële contracten.” Verstraete zegt dat hij alleen een verzoek heeft gedaan bij de vrederechter om inzage te krijgen in contracten

tussen overheden. Dat zijn geen commerciële contracten. Vanhengel: “Uit de parlementaire verslagen en artikels in de media blijkt dat Verstraete wel degelijk wil dat alle overeenkomsten en contracten in verband met het Eurostadion openbaar worden gemaakt. Ik heb hier dus geen onwaarheid verteld.”

De derde onwaarheid die Verstraete in het Terzake-interview hoorde, was die over het commerciële risico voor de bouw van het Eurostadion.

Vanhengel zei in Terzake dat het volledige risico bij de investeerder ligt. Volgens Verstraete is afdoende bewezen dat de overheid heel wat (financiële) garanties geeft die het risico voor de investeerder verminderen. Vanhengel: “Dat gaat over relatief kleine bedragen in vergelijking met de bouw van het hele stadion. Het risico dat de privé-investeerder neemt is dus wel degelijk zeer groot.”

Over het tegensprekelijk debat dat Vanhengel uit de weg zou gaan, wil de minister nog dit zeggen: “Ik heb al uren in het parlement over deze kwestie gedebatteerd. Ik ga het debat dus niet uit de weg.”

SVG

Kalkrijk water

Een belangrijke tip werd niet vermeld: gebruik regenwater als je een put hebt. Dat bevat geen kalk en is niet alleen geschikt voor de toiletspoeling, maar ook voor de wasmachine. Als je een beetje

handig bent, zijn de eenmalige installatiekosten snel terugverdiend. Ik kocht bij een tuincentrum een elektrische pomp en een paar meter soepele leiding. Dat werkt inmiddels al 40 jaar, zonder problemen. Zelfs de wasmachine is er dankbaar voor en werd even oud. Sommigen gaan nog verder, zoals een gepensioneerde prof van de université de Mons: zijn woning is water-autonoom, het regenwater wordt met een eenvoudige bacteriefilter drinkbaar gemaakt.

Jo Verwimp, Asse

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bruzz.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

VERKEN DE STAD

Schrijf in voor een WOONTOUR en ontdek de wijken van BRUSSEL. WWW.WONENINBRUSSEL.BE

WAAR WIL JE WONEN? IN BRUSSEL. Op zoek naar een plek in Brussel om te huren of te kopen?

Alleen, met z’n tweeën of met je gezin en de hond?

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bestaat uit 19 gemeenten en 118 wijken. Van rustige buitenwijken tot het levendige centrum. Ontdek je stad.

© VBJK, CAROLINE BOUDRY

ADVERTENTIE

Zoek je Nederlandstalige

? r

Surf naa

ADVERTENTIE

Thuis je MOBIB-kaart herladen, da’s easy!

Klik, herlaad en reis dankzij goeasy.mivb.be

MIJN GEDACHT

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 15

KORVEN. Naar schatting hangen er nu al duizend bijenkorven in het gewest.

Al die bijen moeten ook voedsel zien te vinden.

© VIRGINIE SCHREYEN

‘Teveel aan bijenkorven bedreigt ecosysteem’

E

r zijn veel te veel bijenkorven in Brussel,” zegt Marc Wollast van Apis Bruoc Sella, een organisatie die de natuur in de stad wil bevorderen. “Het is een echte hype. Ze kapen het voedsel weg voor de neus van de honderd soorten wilde bijen in de stad, die levensbelangrijk voor de biodiversiteit zijn.”

Wat hebben het gemeentehuis van Jette, de Senaat, City 2, de krant Le Soir en concerttempel AB gemeen? Allemaal hebben ze bijenkorven op het dak. Een populaire zet, maar zo helpen we de natuur niet, zegt Marc Wollast van Apis Bruoc Sella. “Wij zijn tegen grootschalige professionele bijenteelt in Brussel. Vaak is het greenwashing. Het is een manier voor de opdrachtgever om zich een groen imago aan te meten. Potjes honing van het eigen dak worden een visitekaartje.”

In 2014 vertelde Wollast aan Bruzz dat hij elke dag minstens één aanvraag kreeg van een bedrijf of publieke instelling die eigen bijenkorven wil. “Een aantal bijenkorven kan zeker, maar we schatten dat er nu al duizend hangen in het gewest. Al die honingbijen moeten ook voedsel zien te vinden: nectar en stuifmeel van bloemen. En dat is er lang niet genoeg. De Koningsstraat is een klassiek voorbeeld: drie bijenkorven op het dak van Le Soir, drie op het dak van de Senaat, en nog eens twee of drie bij de Fortisbank. En dat allemaal op een plek waar je alleen de Kruidtuin en het Warandepark als groene zones in de buurt hebt. Dat is veel te weinig.”

“Een korf met daarin 40 à 50.000 honingbijen heeft jaarlijks 30 à 40.000 appelbomen met bloesems nodig om te kunnen overleven. Het precieze aantal hangt af van de plantensoort, maar zeker is dat het heel veel is. Imkers in de stad weten dat en voederen hun bijen bij met suikerstroop. Maar ze verjagen de wilde bijen in de buurt, en daardoor sterven die.”

Wilde bijen Want niet alleen honingbijen leven van stuifmeel en nectar, ook honderden soorten wilde bijen. “Zij produceren geen honing, maar zijn wel uiterst nuttig voor de biodiversiteit. De perenboom bijvoorbeeld is de eerste boomsoort die tot bloei komt. Bij temperaturen onder 12 graden komen honingbijen niet buiten, en dus zijn het wilde

MARC WOLLAST Apis Bruoc Sella

“Hobby-imkers zijn vaak van goede wil.

Maar je moet geen kippen kweken om vogels te redden”

bijen die de perenbomen bestuiven, zodat wij later kunnen genieten van peren.”

“Een ander voorbeeld zijn tomaten. Hommels zoemen niet zomaar, maar zenden een zwaar ultrasoon geluid uit om het stuifmeel van tomatenplanten te oogsten. Zo krijgen we tomaten. Er zijn ook minuscuul kleine bloemetjes waar honingbijen niet in kunnen, en die worden dan bestoven door minuscuul kleine wilde bijtjes. Enzovoort.”

Veel kleinschalige, hobby-imkers zijn van goeie wil, zegt Wollast. “Ze weten dat de bijen het moeilijk hebben, houden van de natuur en willen iets goeds doen. Maar je moet geen kippen kweken als je vogels wil redden.

In de natuur is alles met elkaar verbonden.”

Vijf thesisstudenten van professor in de agro-ecologie Nicolas Vereecken (ULB) hebben vorig jaar voor het eerst onderzocht welke soorten bijen in Brussel leven. De resultaten werden vorige week voorgesteld op een conferentie. Wollast: “De studenten ontdekten dat er minstens honderd wilde soorten in Brussel leven. Niet alleen in de natuurgebieden in de stad, ook de volkstuintjes bleken veel wilde bijen te trekken.”

Wilde bijen leven in groepen van enkele tientallen, hommels hokken met enkele honderden samen. Ze zijn dus niet opgewassen tegen het oprukkende honingbijgeweld.

“Apis Bruoc Sella vraagt daarom dringend dat minister van Leefmilieu Fremault (CDH) een telling en kadaster organiseert van alle bijenkasten in het gewest, en een telling van de wilde bijensoorten in de stad.”

“Daarnaast willen we ook dat in de parken de juiste planten en bloemen worden geplant, zodat bijen er meer voedsel kunnen vinden. We hebben Brussel Mobiliteit bijvoorbeeld overtuigd om op de Woluwelaan aan het Trammuseum een bloemenweide op de middenberm in te richten. Bij de laatste telling zoemden er 25 wilde bijensoorten rond! Dat doet Leefmilieu Brussel ook goed in de eigen beheerde parken. Het probleem is alleen dat veel parken in handen zijn van de autonome Brusselse gemeenten, die niet altijd bezig zijn met het redden van wilde bijen.”

Burgers met tuin of terras die Brusselse bijen willen helpen met een paar sappige geschikte bloempjes, kunnen terecht op de website van Apis Bruoc Sella (www.apisbruocsella.be) voor Sara De Sloover meer informatie.

16 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

VADROUILLE FESTIVAL Eerste editie ‘Ceci n’est pas une pipe-Orgelfestival’

De vlam in de pijp Op orgel spelen is als dansen met handen en voeten tegelijk. Dat het instrument zich tot meer dan Bach en Buxtehude leent, en een volledig orkest kan vervangen, bewijst het nieuwe orgelfestival in Brussel. Van 3 tot 6 februari opent ‘Ceci nest pas une pipe-Dit is geen pijp’ alle registers van theater-, koffer- en kerkorgels.

Maar het Bozarorgel dat al actief is voor privéconcerten, doet nog niet mee.

H

et is een kruisttocht. Een orgelfestival kan je maar van de grond krijgen met mensen voor wie muziekbeleving tot hun idealen behoort,” begint Cindy Castillo, organist en organisator van het nieuwe orgelfestival. Het moet tien jaar vzw Bruxelles ses Orgues (BSO) vieren. In vier dagen tijd wordt een eclectisch repertoire van zeventiende-eeuwse muziek tot elektronica gespeeld, op een twintigtal orgels in de stad. Samen goed voor zeventien evenementen met dertig organisten en hedendaagse componisten van heinde en ver.

Met groot modern werk ook van Benoît Mernier en toporganisten als oud-Muntdirecteur Bernard Foccroulle. “Het patrimonium van 165 orgels in de stad mag wel wat belangstelling krijgen,” zegt Castillo.

Inderdaad, wie orgel zegt, denkt misschien aan het instrument van 38 ton dat 15 meter hoog in de kathedraal hangt. En andere kerkorgels die voor een select publiek van connoisseurs bespeeld worden: in de Zavel-, RijkeklarenFinisterrae- en Dominicanenkerk. Maar de concertorgels in zalen, zoals het holle fronton van het buffetorgel in Studio 4 van Flagey (dat ontmanteld werd en nochtans Brusselaars voor WO II naar de zaal trok) of het imposante orgel in de Henry Le Boeufzaal in volle restauratie (zie kaderstuk) staan niet op de festivalaffiche.

Hertogelijk hof

ORGELMUZIEK Cindy Castillo, organisator van het festival én organiste.

De festivaldagen staan in het teken van de evolutie van de orgelmuziek, tot de hedendaagse composities en improvisaties. Het begint bij de zeventiende-eeuwse muziek, omdat de Brusselse muziek toen een schatkamer aan kwaliteit en originaliteit concentreerde. Het Bourgondische hertogelijk hof, in het kasteel op de Coudenberg, werd als de moederschoot van de Noord-Europese kunst beschouwd. Jean Ferrard uit Elsene - zowat dé archivaris van orgelinformatie over Brussel - doet zijn bronnenverhaal in de publicatie die bij de festivalopening

Bozarorgel bijna klaar “Het verhaal van het concertorgel in Bozar, mag dan wel droevig zijn, de energie die al in de restauratieaanpak is gestoken getuigt van veel idealisme en enthousiasme,” vindt Cindy Castillo van vzw Bruxelles ses Orgues (BSO). “Iedereen wil het instrument doen bruisen, maar er moest veel overwonnen worden om het instrument gebruiksklaar te maken.” De sobere orgelkast op het podium van de Henry Leboeufzaal

staat er al sinds 1930, toen Victor Horta zijn kunstenpaleis aankleedde. De orgelbouwer was Joseph Stevens. Het positief heeft dienst gedaan voor recitals en zelfs voor improvisatiemuziek van organist Pierre Froidebise (Conservatorium van Brussel) voor de film Visite à Picasso (1950). Op duistere wijze is het instrument ontmanteld eind jaren 1960 na een brand. In de jaren 1980 wordt de opdracht

gegeven om het instrument weer uit te rusten - een opdracht voor de Luxemburgse orgelbouwer Georg Westenfelder. Het nieuwe pijpwerk wordt uitgetekend door Bernard Foccroulle, Jean Ferrard, Kamiel D’Hooghe en Joris Verdin.

Wateroverlast door stormschade in 2000 remt het project echter af. Als Benoît Mernier (°1964) ‘componist in residentie’ in Bozar wordt (2002-2003), slaat ook het virus

om het instrument weer te doen klinken, op hem over. “Nadien zijn er andere prioriteiten gekomen,” stelt Mernier. Waarmee hij doelt op de infrastructuurwerken die gepland werden, en die na afloop met nieuwe projecten jaar na jaar ingeschreven worden in het budget. Dankzij het fonds Inbev Baillet-Latour kon de restauratie van het orgel vorderen, en is het sinds midden 2016 voor zeventig procent gebruiksklaar. In

september 2016 mocht Mernier al een privaat ‘demonstratieconcert’ voor de sponsors opluisteren. Op 31 januari 2017 vond een kort privaat ‘demonstratieconcert’ plaats door Yoann Tardivel (°1982), die Foccroulle assisteert in het Conservatorium. Het vond plaats tijdens de Brussels Ambassadors Night, ingericht door Brussels minister Guy Vanhengel en Laurette Onkelinx, als voorzitster van Visit-Brussels - “om

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 17

verschijnt. De hertogelijke kapel stond bekend als een ontmoetingskruispunt voor uitheemse musici of Engelsen die verbannen werden en in Brussel onderdak vonden. Brussel had een enorm internationaal cachet toen, het was een begeerde plek voor kruisbestuiving van orgelervaring voor buitenlandse scholen. De publicatie bladert ook over la petite histoire door de eeuwen heen. Met onder meer aandacht voor een orgel dat voor een Wereldtentoonstelling werd gebouwd, nadien naar het Conservatorium ging om uiteindelijk in een paleis te belanden.

De oorsprong van het instrument gaat terug tot de derde eeuw voor Christus. De verscheping van een keizerlijk Byzantijns orgel naar het Westen, was maar een nieuw startpunt van de continue hertimmering en verbetering

“Brussel blijft wachten op een kwaliteitsinventaris van orgels” Cindy Castillo Festivalorganisator van het instrument. De ingenieurs van de ‘muziekmachine’ bleven anoniem. Monniken probeerden het oude instrument te begrijpen, te herstellen, te moderniseren en te kopiëren.

Het werd - van straatorgel tot zaalorgel - een deelgenoot van het volksvermaak. Eerst als heidens feestinstrument, later als kathedraalorgel, om de valse stemmen in de kerk wat te ‘overroepen’ en muziektempi bij te leren.

“Meer dan tien eeuwen bestond het orgel al als volksinstrument vooraleer de kerk het zich wou toe-eigenen,” stelt Castillo. “Zodra het geen duivels instrument meer was, werd het een kunstobject in Gods huis. De meubels die

DRIE FESTIVALTIPS

zich aan de stijl en de architectuur van het gebouw aanpasten, deden ware dynastieën van orgelbouwers ontstaan. Daar heeft Brussel zijn deel van gehad. Het rijke patrimonium in deze stad moet sowieso in de 21ste eeuw zijn nut blijven bewijzen.” Temeer daar er wel een repertorium van de orgels in het Pajottenland werd uitgegeven (zie info), maar “voor Brussel blijft het wachten op een inventaire de qualité”, geeft Castillo mee.

Cine-concert

Modern stadsfestival “De a priori zijn intriest en negatief als het woord orgel wordt uitgesproken. Jonge organisten staan te popelen om de miskende kwaliteiten van het orgel te promoten,“ zegt Castillo. “Vandaar dit festival gedragen door vrijwilligers en met een zeer breed muziekprogramma (zie drie tips en website). “Of het nu in open masterclasses met organist Maurizio Croci (Italiaanse zeventiende-eeuwse muziek) en Bernard Foccroulle (Rijkeklarenkerk) is, met een lezing van Thomas Kientz over de orgels in Brussel, concertpromenades (langs drie kerken), een gidsbeurt in het Muziekinstrumentenmuseum of een concert in samenwerking met de muziekacademie van SintLambrechts-Woluwe, nooit is de link met het erfgoed ver weg.”

De focus om nog meer improvisatiewerk en hedendaagse composities tentoon te spreiden vinden we in het intimistische concertaanbod.

Een atypische locatie als café Walvis leent zich voor (her)ontdekking van andere klaviertypes: de Korg Kronos-ms20 en de Fender Rhodes.

De nieuwsoortige elektronische muziek die erop gespeeld kan worden, wordt vreemd genoeg regelmatig in combinatie gebracht met een kerkorgel. Het klassieke orgel inspireert dus de elektroscene, en die evolutie, gestoeld op historische muziek, wil de Brusselse improvisator-componist Martin Daniel hier tonen. Samen met de jazzy tenorsax van Pierre Spataro, die ook het elektronische blaasinstrument EWI inzet. Ofwel ga je de wind voelen, ofwel ga je ze horen vibreren, luidt de Jean-Marie Binst boodschap.

>

© FRANÇOIS SCHUITEN

Dit is geen Pijp-Orgelfestival van 3 tot 6/2 diverse locaties in de stad.

Programma: www.brusselscityorgans.org

Nieuwe publicaties: Une histoire de l’orgue à Bruxelles, Jean Ferrard, Ed. Sic, 80 blz., 12 euro (vanaf 3/2) Orgels in het Pajottenland, Ghislain Potvlieghe, uitg. De Draak, 328 blz. met cd, 35 euro

Bij stomme films werd destijds in bioscoopzalen de livemuziek verzorgd door een pianist, een orkest of een cinemaorgel. Als de film triest was, werd geïmproviseerd rond de Dodenmars van Chopin. Bij een heldenepos werd eerder Liszt gespeeld. De Zweedse Hampus Lindwall, die sinds enkele maanden in Brussel woont, komt van de rockscene en staat van de VS tot China bekend om zijn composities. Hij werkte onder meer met elektrolegende John Duncan en is titularis-organist van Saint-Esprit in Parijs. Lindwall improviseert op een mobiele kofferorgel, het kleinste model dat bestaat.

Uit het orgeltje met grote, houten pijpen haalt hij te gekke klanken: een combinatie van elektronica en akoestische muziek. Via zijn iPad sluit hij het ding aan op de surroundinstallatie van de Flagey-cinemazaal en schept daarmee een aparte magie bij Die Abenteuer des Prinzen Achmed, uit 1926. Filmregisseur Lotte Reiniger werkte drie jaar aan papierknipwerk om Chinese schaduwfiguren te maken waarmee ze een feeëriek verhaal bracht. Cinematek brengt de film in 35mm.

5/2, 20-21.30u, Die Abenteuer des Prinzen Achmed, Hampus Lindwall op kofferorgel met iPad in Cinematek/Flagey, 5 & 7 euro, www.flagey.be

Reisorgel in Sint-Goriks De Sint-Gorikshallen van 1881 worden voor een avond de caféconcertzaal voor groot reisorgel. Het instrument heeft drie klavieren en een woud aan pijpen die in groepen worden neergezet. Het dient om te reizen langs scholen en markten, waar het als een echt orkest impact heeft op de toehoorders. De titularis-organist van de abdij van Saint-Ouen in Rouen, Jean-Baptiste Monnot (23 jaar), gaat een rits aan repertoirestukken spelen, om te tonen wat het reisorgel allemaal in zijn mars heeft. Hij belooft de markthal met zijn eclectische etalage van muziekstukken als vuurwerk te doen branden.

6/2, 20-21.30u, Het reisorgel, Tsjaikovski, Vivaldi, Schumann, Bach,... door Jean-Baptiste Monnot, in Sint-Gorikshallen, gratis, www.brusselscityoforgans.org

Elf organisten in Stadhuis

sponsors nog een laatste keer warm te maken om het resterende budget op tafel te leggen,” zegt ook Castillo.

Verschillende restaurateurs hebben zich al gewaagd aan het project.

“Maar de grootste moeilijkheid zijn de werkomstandigheden voor de orgelbouwer,” stelt Mernier. “De zaal moet prioritair voor concerten beschikbaar zijn, dus er kan alleen op rust- en vakantiedagen en ‘s nachts gewerkt worden. Dat leidt

tot enorme meerkosten.”

Op dit moment kan al het werk van Bach al op het instrument gespeeld worden, maar de zaaluitbater wil het grote publiek laten wachten tot het orgel alle registers kan opentrekken.

Dat is voorlopig voorzien voor het concertseizoen 2017-2018 van het Nationaal Orkest van België, dat de primeur is beloofd. “De laatste aanpassingen die nodig zijn, zijn de technische transmissie, ontbrekende

stukken installeren, harmonisatie en de sonoriteit van de drie klavieren afstemmen op de zaal. Als die zaal, zoals gepland is, andere akoestische waarden krijgt door het weghalen van zetelrijen, dan scheelt dat een stuk op de diversiteit aan sonoriteit,” zegt Tardivel. “Voor ons festival was het te vroeg voor het Bozarorgel, maar als het af is, vragen we zeker om mee te doen,” zegt Castillo.

Jean-Marie Binst

Vier kofferorgels van het fabrikaat Thomas Casson (1847-1910) worden met positief in het centrum van de Gotische Zaal van het Brusselse Stadhuis geplaatst.

Daar zet zich een kamerensemble van elf organisten in duo, trio en meer aan, iets unieks, want doorgaans spelen organisten alleen. Het zijn de directeurs van het netwerk ECHO, The European Cities of Historical Organs (ECHO). Ze vertegenwoordigen de steden Toulouse, Lissabon, Innsbruck, Fribourg (Zwitserland), Freiberg (Duitsland), Trondheim, Treviso, Alkmaar en Brussel, die allemaal kostbare historische orgels bezitten. Ze brengen ook masterclasses tijdens de festivalweek, maar dit concert is hun visitekaartje. Ook Xavier Deprez, titularis-organist van de Sint-Michiels en Sint-Goedelekathedraal en festivalorganisator Cindy Castillo spelen mee.

3/2, 20u, kamermuziek door 11 organisten op 4 orgels, Gotische Zaal van het Stadhuis, Brussel, 10 euro voorverkoop, www.brusselscityoforgans.org

18 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

ARCHITECTUUR MAD Brussels huldigt nieuw gebouw op 20 april in

Een gigantische, witte puzzel bouw er eigenlijk ongeveer hetzelfde moest uitzien als de bestaande volumes. Daarom hebben we ervoor gekozen om te vertrekken van de bestaande volumes. Paradoxaal genoeg heeft die keuze ons achteraf gezien net meer mogelijkheden gegeven.”

“Onder meer dat behoud van de oorspronkelijke gebouwen heeft bij de jury de doorslag geven,” vertelt Dieter Van Den Storm, designspecialist bij Bozar en lid van de jury. “Bovendien was wat Rotor toen voorstelde qua hergebruik ook erg vernieuwend.”

Aantrekkelijk terras

MAD BRUSSELS. Het Brusselse architectuurbureau V+, dat een samenwerking met het collectief Rotor was aangegaan, ontwierp het open en luchtige gebouw, dat twee buurten met een verschillend gezicht wil verbinden.

BRUSSEL - Binnenkort krijgt de Dansaertwijk er met het nieuwe mode- en designcentrum een creatief baken in de stad bij. Eén constante in het amalgaan van materialen en architecturale typologieën: de kleur wit, in haar meest diverse vormen.

O

p 20 april opent het nieuwe gebouw van MAD Brussels, het Brusselse expertiseen promotieplatform voor mode en design, off icieel de deuren. Oorspronkelijk moest het gebouw eind 2015 af zijn, maar onvoorziene problemen tijdens de renovatie, administratieve beslommeringen en het hoge aantal betrokken partijen leidden tot vertraging.

Even recapituleren: in 2011 werd er een openbare architectuurwedstrijd uitgeschreven. Uit die 37 (inter)nationale inzendingen koos een jury onder leiding van voormalig bouwmeester Olivier Bastin een vijftal laureaten. In een tweede fase kwam

het Brusselse architectuurbureau V+, dat een samenwerking met het collectief Rotor was aangegaan, als winnaar uit de bus. V+ bestaat al twintig jaar, en specialiseerde zich de laatste jaren in openbare gebouwen. Een eerste voorbeeld daarvan is de Cinema Sauvenière in Luik, onlangs opende Divercity in Vorst de deuren en binnen enkele jaren zal de

RTBF in een ontwerp van V+ huizen.

Rotor bestaat iets langer dan tien jaar, en bouwde vooral een reputatie op in verband met het hergebruik van bouwmaterialen (zie Bruzz van 19 januari 2017).

Voor het project werd oorspronkelijk in 7 miljoen euro voorzien. Het grootste deel daarvan komt van de Stad Brussel (3,8 miljoen inclusief extra budget voor het interieur en de signalisatie) en een cofinanciering van 1,75 miljoen van het gewest en 1,75 miljoen van EFRO, het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling.

Het vertrekpunt voor de opdracht was een amalgaan van drie zeer verschillende gebouwen. Van een modernistisch gebouw uit de jaren zestig aan de Nieuwe Graanmarkt over een depot in het binnengebied tot een pastichegebouw aan de Papenvest. Samen vormden die een winkel voor decoratie. “Eerst dachten we aan een volledige tabula rasa,” vertelt Jörn Aram Bihain van V+. “Maar al snel merkten we dat onder meer door de dense bebouwing rondom - de uitwijkmogelijkheden erg beperkt waren, en dat een nieuw-

“We hebben ervoor gekozen om te vertrekken van de bestaande volumes” Jörn Aram Bihain, V+

TRAP Wat meteen opvalt aan het middelste deel, is de witte metalen sculpturale buitentrap, een nieuw element.

Het resultaat is een open, luchtig gebouw dat twee buurten met een verschillend gezicht wil verbinden.

In plaats van de benauwende, donkere ruimtes met hun lage plafond kwam een opengewerkte verdieping, die in het midden zelfs dubbel zo hoog werd gemaakt door de kelders open te breken. “De oorspronkelijke gietijzeren zuilen, die op de verdieping erboven werden hergebruikt, vervangen door nieuwe betonnen pijlers was een van de moeilijkste momenten van de werf,” vertelt Jörn Aram Bihain.

Dankzij die ingreep krijgt de gelijkvloerse verdieping de nodige ademruimte, en worden bezoekers uitgenodigd het hele gebouw te doorkruisen. Bovendien is aan de kant van de Papenstraat het terras vrij toegankelijk vanop de stoep, waardoor het een aantrekkelijk stuk extra publieke ruimte wordt. “Via het gebouw maken we extra duidelijk dat de Dansaertstraat niet stopt aan de Nieuwe Graanmarkt, maar verder loopt tot aan het kanaal. We kunnen ons perfect inbeelden dat er op hetzelfde moment aan twee kanten van het gebouw een activiteit is, die zelfs in het gebouw doorloopt,” vertelt Maarten Gielen van Rotor.

Doordat het gebouw het volledige huizenblok doorkruist, beschikt het over twee ingangen die elk een eigen gezicht hebben. Aan de Nieuwe Graanmarkt werd de oorspronkelijke gevel uit de jaren zestig behouden, maar er werd een extra houten volume aan toegevoegd. “Het is een mooie vergaderruimte met een prachtig uitzicht over Brussel, maar het hielp ons ook bij de circulatie,” vertelt Bihain. “Die circulatie verbeteren was, samen met de lichtdoorstroming bevorderen en het gebruik van de tussenruimtes optimaliseren, een van onze eerste zorgen.”

Aan de andere zijde werd net het omgekeerde gedaan: de oorspronkelijke puntdaken verdwenen. “Op die manier konden we terrassen maken en het vrij zicht op het middelste deel van het gebouw vrijwaren. Anders dan in de eerder smalle gevel aan de Nieuwe Graanmarkt zijn de ramen hier echt opgevat als een vitrine,” vertelt Bihain.

Wat meteen opvalt aan dat middelste

DonDerDag 2 februarI 2017 I BRUZZ 1556 I 19

deel, is de witte metalen sculpturale buitentrap en het kleine huisje op het dak. De trap is een nieuw element, het huisje niet. “Het huisje bevat de liftkamer. Daarom staat het dwars op het gebouw. Het fungeert nu als een klein embleempje voor het gebouw, maar hadden we het moeten bedenken, dan was dat wellicht nooit zo mooi gelukt,” vertelt Gielen. “Oorspronkelijk wisten we niet of we de lift zouden kunnen behouden, omdat hij veel licht wegnam. Maar dat hebben we opgelost.

Want zo’n unieke lift in een bakstenen koker, dat moesten we vieren.”

Nieuw gebouw, nieuwe werking In 2010 richtten de Stad Brussel en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest samen MAD Brussels op. Na een jarenlang nomadisch bestaan komt de ploeg in het nieuwe hoofdkwartier in de Dansaertwijk eindelijk thuis.

“MAD moet een referentie worden voor de Brusselse designwereld, en moet ontwerpers helpen om hun brood te verdienen met hun creativiteit.

Daarnaast moet het centrum zich integreren in de multiculturaliteit van de stad, samenwerkingen opzetten en de Brusselse mode en design internationaal meer visibiliteit geven,” zei

Subsidies uit vier hoeken

Nieuw is ook dat MAD Brussels voortaan kan rekenen op een financiële inbreng van de drie gewesten.

“Via het Brusselfonds krijgen we van minister Sven Gatz (Open VLD) een subsidie, bij de Fédération Wallonie-Bruxelles komt de financiering van het departement cultuur en de promotie van Brussel. Al komt de grootste bijdrage van de Stad Brussel en het Brussels Gewest, onder meer van de departementen economie en imago,” vertelt algemeen directrice Alexandra Lambert.

Terwijl MAD Brussels in 2015 op een subsidie van

Wit als verbindend element Dat de bestaande gebouwen grotendeels bewaard zijn gebleven, en als vertrekpunt dienden, leidt ertoe dat er enorm veel verschillende typologieën in het gebouw aanwezig zijn.

Dat noemt Bihain net een rijkdom.

“Eigenlijk is dit niet één ontwerp, maar zijn het er drieduizend. Alles is verschillend, maar dankzij die rijkdom kan de ploeg kiezen in welke context ze een bepaalde stoel of silhouet tonen.”

Oud en nieuw lopen overal in elkaar over. Zo is er in de expositieruimte aan de Papenvest vooraan voor gekozen om de oude vloer op te polieren, zodat de witte kiezels zichtbaar werden. Terwijl Rotor vlak ernaast voor een nieuwe, gelijkaardige vloer heeft geopteerd. “In de vloer zijn regelmatig sporen te zien van bijvoorbeeld de vroegere verwarmingsleidingen. We hopen dat de fi losofie zich zal doorzetten. Het gebouw staat ten dienste van de mode en het design,” vertelt Gielen. “Goede architectuur mag niet begrenzen, maar moet genereus zijn en opportuniteiten bieden,” vult Bihain aan.

Om het geheel toch een eenheid te geven, koos het architecten- en ontwerpersteam voor wit als verbindende kleur. Zo zijn alle gevels met een witte crepi bezet. “Al is er op bepaalde plaatsen wel voor een andere, makkelijker te onderhouden afwerking gekozen,” vertelt Gielen. “Of hebben we op de gevel van het middendeel witte glaspastilles geplaatst, die op termijn meer dieptespel zullen genereren. Want we zijn er ons van bewust dat het gebouw niet zo mooi wit zal blijven.

Maar dat hoeft ook niet.”

Voor de binnenzijde vroeg Rotor bij meer dan honderd fabrikanten hun gamma witte afwerkingsmaterialen op. Dat resulteert in een bonte mix van banale materialen zoals de typisch rubberen vloerbedekking, die je in heel wat metrostations vindt, of de ruwe bakstenen liftkoker, en exclusieve materialen zoals het spiegelende inox van de nieuw geïntegreerde lift en marmer van Carrara. Ook de uiteenlopende tegelafwerkingen in de trappenhal vormen een speelse knipoog naar de Brusselse metro. Dat uitgebreide materialengebruik en de mix van oude en nieuwe typologieën maken van een bezoek aan het gebouw een boeiende ontdekkingstocht. Het is als een puzzel, waarvan alle stukjes nu in elkaar zijn gevallen.

Elien Haentjens

“We vragen de jonge designers die een atelier hebben in ruil een sociaal project te ontwerpen” Elke Timmerman, MAD

van subsidies blijft werken, zoals nu het geval is.

“Op termijn rekenen we voor ongeveer twintig procent van onze inkomsten op privébedrijven,” stelt Lambert.

Ook de verhuur van de ruimtes in het nieuwe gebouw moet inkomsten genereren. “Op dit moment hebben we nog geen prijslijst, aangezien we het gebouw zelf nog moeten ontdekken. Het is de bedoeling dat de stad iemand zal aanwerven voor de regie van het gebouw,” vertelt Lambert.

Of de ontwerpers dan niet meer moeten betalen voor de activiteiten, zoals nu het geval is? “Neen, want we geloven dat een bepaald bedrag betalen een engagement inhoudt. Maar aangezien we nu zelf geen huur meer moeten betalen, zal de gevraagde bijdrage wel verlagen en worden de nieuwe tarieven aangepast aan de verschillende doelgroepen. Bovendien zullen ontwerpers onze ruimtes kunnen gebruiken. We willen geen log instituut zijn dat boven iedereen staat,” besluit Timmerman.

Elien Haentjens

>

Openingsweekend Philippe Close, voorzitter van MAD Brussels en schepen van Toerisme, tijdens de voorstelling van het nieuwe gebouw.

Om die doelstellingen waar te maken, is het organigram van MAD Brussels uitgebreid van een tiental mensen in 2015 naar twintig nu, en opgedeeld in drie polen: research & development, program & image en business & career. Met Dominique Junne, die onder meer voor de MIVB en het kabinet van minister voor Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) werkte, krijgt MAD er een adjunct-directrice bij. “Voor het onderdeel ecodesign werken we nauw samen met Leefmilieu Brussel, en om mensen in hun zoektocht naar een job in de creatieve sector beter te begeleiden komen twee mensen van Actiris bij ons werken,” vertelt Elke Timmerman, die zelf het departement Business & Career zal leiden.

Als focus trekt MAD de kaart van het sociaal innovatief design dat een link heeft met de bredere gemeenschap. “Die invalshoek is ons niet opgelegd vanuit de stad, maar is de laatste jaren uit onze werking gegroeid. Zo vragen we de jonge designers die een atelier hebben bij MAD in situ in ruil om een sociaal project te ontwerpen. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de drinkwaterfonteinen voor Vivaqua.

Hopelijk kunnen we ook in de modewereld de komende jaren een dergelijke visie ontwikkelen.”

Een andere nieuwigheid is het toekennen van individuele beurzen aan jonge en gevestigde talenten. “Sinds 2016 kunnen we vijf designers en vijf modeontwerpers een bedrag tussen 10.000 en 20.000 euro geven. Zo kreeg Annemie Verbeke financiële steun om haar internationaal netwerk nieuw leven in te blazen, en krijgt Niyona middelen om de designtak verder uit te bouwen. Bovendien zoeken we voor hen steeds professionele coaches die hen in dat proces begeleiden, waardoor het veel sneller gaat.”

Daarnaast staat de oprichting van een Europees instituut, dat de veranderingen in de modewereld moet bestuderen en ontwerpers moet begeleiden, op de planning. “Momenteel wachten we op nieuws over een mogelijke Europese subsidie.

Het instituut is een vervolg van de European Fashion Summit, die we al drie keer voor onze Europese collega’s organiseerden,” vertelt Timmerman.

1,5 miljoen euro kon rekenen, is dat voor 2016 en 2017 dankzij die extra partners respectievelijk 2,1 en 2,3 miljoen euro per jaar. Al is het niet de bedoeling dat MAD Brussels 100 procent op basis

20 april: officiële VIP-inhuldiging.

21-23 april: feestweekend. Ook de eerste tentoonstelling opent op dat moment de deuren. www.mad.brussels

ADVERTENTIE

ODYSSEUS Door Michael De Cock

Live stream op BRUZZ.be Do 02/02, deel 1: van 20u tot middernacht.

Vr 03/02, deel 2: van 16u tot middernacht.

Za 04/02, deel 3: van 11u tot 18u.

Za 04/02, deel 4: van 19u tot middernacht.

20 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

ENFANT TERRIBLE Enzo Smits

filmmaker, stripscenarist, skater, hangtwintiger

Ik zoek gewoon een excuus om uit een hoop non-momenten een verhaal te puren”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Ik ben meer voor de school naar Brussel gekomen dan voor de stad, maar intussen ben ik hier al ruim acht jaar thuis. De stad zindert van de energie, ook op cultureel gebied. Het gekke is dat wanneer ik iets maak, ik meteen de stad verlaat en naar de verkaveling trek. Het is een automatische reflex, die terugkeer naar de basis in Mol. Ik ben heel beschermend over hoe je Brussel hoort af te beelden en op die beeldvoering loopt het vaak spaak. Brussel is veel meer dan een skyline. Misschien speelt het feit dat de stad zo complex is, dat er al zoveel interpretaties overheen liggen, dat ik schroom heb om er zelf één te vertolken. Ik heb het gevoel dat ik dat nog niet mag, dat ik nog niet Brusselaar genoeg ben.

Al van mijn veertiende speelde het idee in mijn hoofd om iets met film te doen. Vanuit een aparte invalshoek: in die jaren was ik voortdurend met skateboarden bezig. Ik was er heel slecht in, besefte ik snel, maar het gaf mij wel

het perfecte excuus om aan de kant te zitten filmen of foto’s te nemen. De skatecultuur is een spiegel gebleken voor latere dingen. Het is een superreferentiële subcultuur waar een bijzondere groepsdynamiek heerst en waar de ene impuls leidt naar een andere. Je leert regisseurs kennen als Harmony Korine en Spike Jonze, fotografen als Ari Marcopoulos die een katalysator worden voor je eigen werk. Die optelsom heeft me nooit meer losgelaten.

Wolven, mijn eerste beeldverhaal, wortelt daar ook in. Ward Zwart kende ik omdat we naar dezelfde optredens gingen. Ik gebruikte zijn DIY-posters vaak in de moodboards voor mijn films en was al langer fan van zijn zines. Tegelijk gaven ze mij altijd honger naar meer.

Omdat hij vaak vastliep op het verhaal en ik veel ideeën had, die ik niet zo interessant vond om te verfilmen, hebben we de handen in elkaar geslagen. Heel organisch, zonder groots plan. Ik ben geen stripfanatiekeling, in mijn

ENZO SMITS (28)

“Voor mij is rondhangen, nietsdoen een enorme bron van inspiratie” kast staan er hooguit tien strips. Het referentiekader bestond eerder uit fotografie en film.

En fotoboeken: de manier waarop daarin fragmentarisch, van beeld naar beeld een verhaal wordt opgebouwd, sprak me aan. Voor Wolven was Story, no story van Tobias Zielony bijvoorbeeld een belangrijke inspiratiebron. Hij fotografeerde over de hele wereld hangjongeren en wist op de meest banale plekken toch nog een

zekere poëzie te vinden. Het zijn die non-momenten die ook de kern vormen van Wolven.

Ik word graag getriggerd, maar voor mij is rondhangen, nietsdoen een enorme bron van inspiratie. Mijn grootste vrees is dat we niet langer doelloos zouden kunnen rondwandelen. Voor Home van Fien Troch heb ik zo, door eindeloos rond te hangen, locaties gezocht. Ik zie er graag de romantiek van in: er is niets, en dus kan er veel ontstaan. Alles wat gebeurt, hoe klein ook, wordt dan een gebeurtenis. Net zo voor de strip: ik vind het belangrijk om vijf pagina’s te kunnen vrijmaken voor een discussie over Snickers, en of die beter is met pure dan wel melkchocolade. Het lijkt zowat de rode draad in alles wat ik doe: ik zoek gewoon een excuus om uit een hoop non-momenten een verhaal te puren. Niemand herinnert zich zijn leven in de vorm van verhalen. Herinneringen put je uit sferen, muziek, momenten Kurt Snoekx waarop niets gebeurt.

kwam ruim acht jaar geleden in Brussel terecht voor een studie audiovisuele kunsten aan Sint-Lukas.

Voor het Canvas-programma 4x7 maakte hij onlangs de kortfilm It won’t be long now, en recent outte hij zich als stripscenarist met het van tienermelancholie en inspirerend nietsdoen doortrokken Wolven, een samenwerking met tekenaar Ward Zwart en uitgegeven bij Bries.

DonDerDag 2 februarI 2017 I BRUZZ 1556 I 21

NICK TRACHET bruSSeL en De WereLD CuLInaIr onTDeKT Het is vandaag, 2 februari, pannenkoekendag. Dat is een oude gewoonte die er - gelukkig - in onze contreien nog goed in zit. Ik merk zelf in supermarkten dat ze in de voorbije weken extra koekenpannen stockeerden, soms tegen belachelijk lage prijzen.

Volgens de canonieke kalender is het Lichtmis. Dat is veertig dagen na kerstdag en wel het allerlaatste feest van het seizoen dat daarmee te maken heeft. Hierna wordt het carnaval, waarmee het aftellen naar Pasen dan weer begint. De roomse traditie geeft meerdere invullingen voor deze dag, waaruit ik kan afleiden dat ze er in den beginne niets mee te maken heeft.

Newagers herinneren er mij aan dat dit het feest is van Imbolc. Dat is het moment halverwege winterzonnewende op 21 december en lente-evennacht op 21 maart.

Een oud Keltisch feest, dus. De kerk heeft wel vaker oude festivals gerecupereerd, naast bomen en waterputten en dergelijke meer.

Maar wat heeft dat nu allemaal met pannenkoeken te maken? Weinig uiteraard, al zijn er neopaganisten die in een pannenkoek een symbool voor de zon herkennen. Wat was het verhaal ook weer van die Amerikaanse mama die het gezicht

Pannenkoeken

van Jezus in een toast zag verschijnen? Dat is toen de duurste toast aller tijden geworden. Als ik naar een pannenkoek kijk, zie ik eerder de maan. Maar ja, ik ben dan ook geen neopaganist.

Pannenkoeken krijgen hun vorm door het uitgieten van een viskeuze vloeistof op een vlakke oppervlakte.

Dat is bijna een natuurwet.

Enkele landen hebben pannenkoeken uitgeroepen tot plat national, zo bijvoorbeeld Frankrijk, maar dat is het zich toe-eigenen van een fundamenteel erfgoed van de hele mensheid. Er is niet één land op aarde waar geen pannenkoeken worden gebakken! Van Maleisië tot Noorwegen en van de oerwouden van Zuid-Amerika tot de toendra van Rusland is er ‘geen vrouwke nog zo arm, of ze maakt haar panneke warm’.

En dat wordt bestudeerd, er bestaat zoiets als crêpologie!

Aan het University College van Londen (UCL) heeft men de eigenschappen onderzocht van veertien verschillende recepten.

Dat gebeurt uiteraard wetenschappelijk. Pannenkoeken worden

stoom niet weg en vormt zo kraters (vandaar de maan, de zon heeft geen kraters). De bovenkant van de pannenkoek komt pas in contact met de pan wanneer de koek gekeerd wordt.

Wanneer door de kraters de dikte van de pannenkoek ongelijk is, gaat de koek daar sneller verbranden en vormt zo de ‘eilandjes’ op de achterkant van de maan, sorry, pannenkoek.

Dus: hoe dunner of hoe kleiner een p-koek, hoe egaler het uitzicht van het baksel. Bij de kleine, omdat de stoom zijdelings weg kan. Bij dunne, omdat het water door het deeg heen verdwijnt. Die laatste ontwikkelen vaak een donkere ring bij de rand. Eén en ander werd verleden jaar gepubliceerd in het vakblad ‘Mathematics Today’, even na Lichtmis. Het was een samenwerking tussen wiskundigen en oftalmologen, want pannenkoeken zijn hier een model voor de oogwand: men hoopt in de pannenkoek een oplossing te vinden tegen glaucoom (staar).

Als u nog twijfelt wat te eten van-

“Men hoopt in de pannenkoek een oplossing te vinden tegen glaucoom” gekenmerkt door twee getallen.

De aspect ratio is de verhouding tussen de derde macht van de diameter van de pannenkoek en het volume deeg. Die verhouding is 30 bij Hollandse poffertjes en tot 300 bij Franse dentelles. Een ander cijfer is het bakkerspercentage, dat is de verhouding vloeistof tot bloem. Hoe breder en dikker een pannenkoek is, hoe meer kraters en eilandjes er op ontstaan. Wanneer het deeg in contact komt met de hete pan, wordt er water uit het deeg afgestoten. Onder dikkere en bredere pannenkoeken kan die

avond, experimenteer maar mee.

Met pannenkoeken is zeer veel variatie mogelijk. Eigenlijk hoeft er geen ei in, er zijn recepten zonder. Anderzijds hoeft er ook niet noodzakelijk melk in, water is ook goed, en verder kunt u variëren met bloem, herinner u de gram-bloem van verleden week, maar uiteraard ook boekweit, wat in Bretagne gebruikt wordt voor hartige pannenkoeken: galettes. Die heten zo omdat ze - naar het schijnt oorspronkelijk werden gebakken op verhitte strandkeien (galets). Dat herinnert aan de Welshe bakestone, waar men ook pannenkoeken op bakt.

Haal dus uw pannen vanavond boven. Maak een deeg. Eieren hoeven er dus niet in, maar zijn wel een bindend gegeven, u gaat er makkelijker succes mee hebben. Bak pannenkoeken, zet er de potten bruine suiker, esdoorn- of kandijsiroop, choco naast. Of maak een vulsel met paddenstoel, hesp en kaas, gebruik dat als vulling voor opgerolde pannenkoeken die nog even in de oven gaan. Goedkoop, makkelijk en feestelijk. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

ADVERTENTIE

OPEN LESWEEK

>15-2-2017<

13 TOT 18 FEBRUARI 2017

Eternal Youth

TECHNOPOLITICS 3 DNA CHANGES

GENOME EDITING

GRATIS PROEFLESSEN !

SCHRIJF JE SNEL IN OP WWW.SYNTRABRUSSEL.BE LEER SYNTRA BRUSSEL KENNEN VAN OP DE EERSTE RIJ www.syntrabrussel.be

TECHNOPOLITICS 3

www.technopolitics.eu

15 February 2017 19:00 Aula Brouwer VUB Jette Laarbeeklaan 103

Introduction: Els Ampe Founder Technopolitics

Maggie De Block

Minister of Social Affairs and Public Health “Perspectives on future healthcare”

Jo Bury

Scientist-Director VIB, “The future of genome editing”

Marc Noppen

CEO University Hospital Brussels “Medical revolutions through DNA changes”

Followed by a networking drink Free admission, please register: info@elsampe.be - 02.549.65.22

22 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

MODERNISME. Voor haar valorisatieproject viel de keuze van Linsy Raaffels op de modernistische woning uit 1924 van Louis Herman De Koninck in Ukkel. “Je zou het huis waar hij zestig jaar gewoond heeft een autobiografie kunnen noemen.”

Architectuur 252 eigen woningen van architecten opgelijst

Architectenwoningen ontrafeld

© WWW.ARCHITECTENWONING.BE

BRUSSEL - Veel kans dat u bij het huis van een architect in Brussel aan dat van Victor Horta in Sint-Gillis denkt, het is ook het enige dat te bezoeken is.

Linsy Raaffels bracht voor haar masterproef nu alle 252 architectenwoningen van het gewest in kaart. Voor de modernistische woning van Louis Herman De Koninck in Ukkel tekende ze ook een huismuseum uit.

D

e Directie Monumenten en Landschappen heeft tot nog toe de officiële inventaris van het bouwkundig erfgoed van het Brussels Gewest voor vier van de negentien Brusselse gemeenten volledig en voor vier gedeeltelijk afgewerkt. Raaffels focuste zich voor haar Bruface masterproef ingenieurswetenschappen aan de VUB-ULB op de architectenwoning en stelde hiervoor de eerste volledig gebiedsdekkende inventaris van het gewest op. Zo zocht ze uit of lesgevers van de architectuuropleidingen in Brussel voor zichzelf gebouwd hadden, waarna ze haar definitie van architect verfijnde, want bijvoorbeeld Henry Van de Velde was officieel geen architect, maar maakte van huizen bouwen wel zijn hoofdactiviteit. In de Almanakken telde ze de jaren dat ze er effectief woonden.

Met haar masterthesis Architects’ houses in Brussels: from the late 18th until the 20th century won Raaffels eind vorig jaar de eerste Student Thesis Award van het BSI (Brussels Studies Institute). Dat kwam onder meer omdat Raaffels haar inventaris online plaatst, al ontbreken hier (om auteursrechtelijke redenen) nog de plaatjes. Begin dit jaar ontving Raaffels een Innovaris-Doctirisbeurs

waarmee ze de komende vier jaar bij het Architectural Engineering Lab aan de VUB restauratiemogelijkheden voor dit type woning zal uitdiepen in nauwe samenwerking met de experten van Barbara Van der Wee architecten.

Brussel lijkt wel een referentiestad met zijn 252 architectenwoningen, Jo Braeken telde er vorig jaar in Antwerpen slechts 101. Van de Brusselse architectenwoningen is slechts twee procent in ere gehouden, en één woning toegankelijk voor het brede publiek. Raaffels ziet echter ook voor andere architectenwoningen een rol weggelegd: “Zo kan de lijn die we in deze woningen vinden, doorgetrokken worden naar het oeuvre van de architect, maar ook naar Brussel zelf, wanneer in deze woningen bijvoorbeeld een nieuwe constructiemethode werd uitgetest.

Met de verwachte bevolkingsgroei en de al heersende druk op de beschikbare ruimte in onze hoofdstad, is het net nu dat het documenteren van die architecturale parels cruciaal is, vooraleer het erfgoed samen met alle kennis die ermee samenhangt, verdwijnt.”

Autobiografie Uit Raaffels’ onderzoek bleek dat een architectenwoning - niet ge-

hinderd door de wensen van een klant - veel vaker aanleiding gaf tot experimenteren en excelleren. Vanaf 1890 wordt de eigen woning het visitekaartje van de architect, Paul Hankar tekent op zijn gevel zelfs met architecte novateur. Ruim de helft van alle architectenwoningen stamt uit de twintig jaren die daarop volgen. Ze bevinden zich straalsgewijs rond de Vijfhoek met als twee uitzonderingen Villa Bloemenwerf van Henry van de Velde in Ukkel

te ongeveer gelijktijdig met Elsene, maar het gebied ten zuiden van de Winston Churchilllaan, lonkte in het interbellum nog met grote stukken grond. In Anderlecht en Evere werd dan weer niet één architectenwoning gevonden.

Voor haar valorisatieproject viel de keuze van de ingenieur-architect in spe op de modernistische woning uit 1924 van Louis Herman De Koninck (Vroneredelaan 105, Ukkel).

“Je zou het huis waar hij zestig jaar gewoond heeft een autobiografie kunnen noemen. Het was een voortdurend experiment waarin telkens nieuwe materialen en technieken getest werden, een voorbeeld van Existenzminimum ook, kwalitatief wonen op beperkte oppervlakte, en het getuigt van ongeveer de volledige carrière van De Koninck. De originele woning uit 1924 blijft herkenbaar en vrijwel intact, ondanks de toevoeging van een veranda in 1930,

“Met de verwachte bevolkingsgroei en de druk op de beschikbare ruimte is documenteren van die architecturale parels cruciaal” Linsy Raaffels , Onderzoekster

en de woning van Hyppolite Jaumot die als eerste noordwaarts naar Schaarbeek trok. De meest progressieve woningen zijn de vrijstaande en halfvrijstaande woningen uit het interbellum. Daarbij valt Ukkel op.

Het noorden van Ukkel verstedelijk-

een garage in 1950 en twee appartementen erbovenop, steunend op vier kolommen, in 1968.” De inventaris laat zien dat ook architect Paul Caulier datzelfde jaar zijn duplexwoning met architectuurpraktijk in Koekelberg ontwierp boven op een rijhuis.

De Konincks kubuswoning van acht bij negen meter noemt Raaffels alvast niet minimaal op het gebied van innovatie. “Betonnen metselwerk gebruikte hij in 1924 voor het eerst als constructiemateriaal in de woningbouw. Hij introduceerde een plaatsbesparend centraal verwarmingssysteem rond een holle kolom (met kolenkachel aan de voet) waarlangs warme lucht verspreid werd in heel het huis. Ingebouwde boekenkasten, verstelbare tafels, stoelen en de modulaire Cubex-keuken maakte hij zelf. Geen millimeter ging verloren. Zijn hoekvensters en bandramen zien we enkele jaren later terugkomen bij Villa Lenglet, die De Koninck voor zijn buurman ontwierp.”

Boekcafé Een huismuseum zou dit alles grotere bekendheid kunnen geven.

Raaffels tekende een artist in residence unit en een plek voor lezingen en workshops in de appartementen, een bezoekerscircuit dat de trap vol licht en kleur aandoet, een hydraulische lift voor rolstoelgebruikers en de mogelijkheid om de sfeer te proeven in dit sojourn museum. “Een verblijfplek met andere woorden.

Door er een boekcafé in te verwerken, kunnen bezoekers niet alleen het huis doorlopen, maar elke keer weer een nieuw detail ontdekken, omdat ze zelf een tijdje in de woning doorbrengen. De beleving wordt niet beperkt tot een rondleiding.” Raaffels ruikt de koffie uit de Cubex-keuken al.

>

linsyraaffels.wixsite.com/ architectshouses

An Devroe

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 23

ADVERTENTIE

Laptopia

Investeer in een exclusief project in de Europese wijk, inclusief privépark.

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

Ernest The Park.

Exclusieve appartementen tussen de Europese wijk en de

Yeti Ski

Brusselse Louizalaan.

donderdag 12 januari, 21u

hebben gedaan om met het betalen van dit kleine voorschot straks veel meer rendement te halen uit hun echte sneeuwvakantie. Midden op de piste staat een kleine schans voor de waaghalzen, maar de leerlingen houden het bij ploegen en ploeteren, en temperen het tempo op het bergafje door af te remmen met hun angst. Je voorovergebogen naar beneden storten is dan ook eerder iets voor op een bergwand met een zekere reputatie, dan op een staketsel uit een bouwpakket dat misschien al een tijdlang niet meer geïnspecteerd is door het Belgisch Controleorgaan voor Sneeuwvrije Skipistes. Niet vallen is voor de ridders van de koude grond belangrijker dan wel skiën. En parallelskiën is al zeker iets voor een volgende lesmodule. Of zelfs voor dag drie in Chamonix.

Nochtans is het visionair, dat skiën in virtuele sneeuw. Je hebt geen skibril nodig en keert dus niet met panda-ogen terug naar huis.

Vriestemperaturen zijn niet noodzakelijk, en er is maar een beperkt lawinegevaar. De klimaatopwarming maakt van droogskiën ook een goede investering. Bobsleeën kunnen de Belgen al, dus niets sluit uit dat wij na de Grote Dooi ook een natie van de reuzenslalom, de afdaling en de Super G kunnen worden.

Alleen op het vlak van de après-ski valt er nog heel wat te leren. De chalet aan de voet van de piste heeft een overtuigend houten puntdak, en aan de weren te zien zijn de houten tafels op het terras uit het juiste dennenhout gesneden. Maar er is geen sprake van hartverwarmende feestjes op basis van raclette en Jägermeister. De bar is leeg. Na hun marsexpeditie op aarde stappen de deelnemers met zware tred recht naar de kleedkamer.

AG ZOND UARI R 12 FEB

DAG R U E D OPEN n 14u tot 17u AAT 33 RTSTR E E B L A PRINS 1050 ELSEN va

Niet contractueel beeld

Wie ter hoogte van Anderlecht over de rand van het Brussels Gewest wil kijken, moet opletten dat hij er niet afglijdt. Iedereen weet dat Anderlecht, zeker in de omgeving van de Bergensesteenweg en de Edelweisslaan, onherbergzaam gebied is met veel hoogtes, laagtes, pieken en kloven.

Maar weinigen zijn ooit tussen Cora en Decathlon durven te varen om dan de lange bergpas van de Schollestraat door te steken naar het gebied waar de yeti zich ophoudt. Nochtans is dat een fascinerende plek. Enerzijds den bled, anderzijds een besloten sportoase waar de Anderlechtse voetbal-, hockey- en golfclubs ballen van verschillend formaat beroeren.

Daar is ook een skioord gelegen.

Eén van minder mondain allure, maar wie nog nooit groene sneeuw heeft gezien, moet er zeker eens naartoe.

De accommodatie maakt vooral indruk in het donker, wanneer de schijnwerpers in het niemandsland een soort schuin opgetild voetbalveld uitlichten dat de piste blijkt te zijn.

Het groene veld wordt besproeid met tientallen geisertjes die de borstels glad houden, ook wanneer er door de strakke motregen al genoeg water valt. Het is vier graden, het waait, en de natte skipakken van de dappere enke- en beginnelingen glimmen als duikpakken. De nagenoeg lege skilift klingelt zachtjes in het plastic alpenlandschap.

Als een draaimolen met lusteloze diertjes die uit hun natuurlijk habitat zijn geplukt om in een ver land te korte rondjes te komen draaien voor een stel marsmannetjes met een rare hobby.

Naast de kunstmatige piste glooit een natuurlijke heuvel waar de yeti zich vermoedelijk verschanst. Als je de ogen sluit terwijl de latten over de borstels schuren, dan zou je zweren dat je de sneeuw kan horen. Enthousiast maar niet bepaald met doodsverachting laten de gladjanen met sneeuwvoorpret en nieuwe valhelm zich naar beneden glijden. Fier dat ze de moeite

“Als je de ogen sluit terwijl de latten over de borstels schuren, dan zou je zweren dat je de sneeuw kan horen” Michaël Bellon

• prestigieus project op voormalige Solvay site • op maat van kapitaalkrachtige expats • eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats • moderne architectuur, hoogwaardige afwerking • tussen de Europese wijk en de Louizalaan • meer info op www.ernest-the-park.be of 02/201 00 01

powered by

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

24 I BRUZZ 1556 I Donderdag 2 februari 2017

ICE CROSS DOWNHILL Gwenaël Van Aken gaat mee in de professionalisering van zijn sport

‘Het is meer dan fun geworden’ ETTERBEEK – Of het nu ijshockey of autoracen is, Gwenaël Van Aken (27) is een man van vele sporten. Maar in ice cross downhill vindt hij alles terug wat hij zoekt. De Brusselaar draait al zeven jaar mee en wil nu een stap verder gaan. Volgend jaar hoopt hij semiprof te worden. “Ik droom van de Olympische Winterspelen.”

GWENAËL VAN AKEN. “Het is een sport die mensen samenbrengt.

In Marseille waren er 120.000 toeschouwers.”

te stoppen. Hij had er niet zoveel plezier meer in. Vorig seizoen herbegon hij, maar de resultaten waren niet zo denderend, aangezien hij dat zonder echte voorbereiding had gedaan. Daar leerde hij uit. “Ik heb de knop omgedraaid, want ice cross downhill is echt wel geprofessionaliseerd. Het is nu meer dan fun. Ik let op wat ik eet en drink, heb een physical coach om me voor te bereiden, train specifiek. Mijn start moet bijvoorbeeld beter. Ik train regelmatig op de ijspiste van Poseidon om mijn houding te stroomlijnen. Je moet je lichaam optimaal gebruiken om geen kracht te verliezen. Dat moet je allemaal doen om een kans te maken.”

“Ik zou ook meer moeten trainen op pump tracks, die gemaakt zijn voor bmx’ers. Daar leer je onder meer hoe je goed moet landen. Spijtig genoeg moet je daarvoor naar het buitenland, Straatsburg of Zürich bijvoorbeeld. Een Zwitser die hetzelfde niveau had als ik, heeft daar heel de zomer op getraind en staat nu een twintigtal plaatsen hoger.”

Demonstratiesport

“Ik let op wat ik eet en drink, heb een physical coach om me voor te bereiden en train specifiek” Gwenaël Van Aken Ice cross downhill

D

e maximumsnelheid die vorig jaar is opgetekend was 83 kilometer per uur,” vertelt Van Aken.

Ice cross downhill is niet voor doetjes: vier schaatsers dalen tegelijkertijd een ijspiste af waarin chicanes, bochten en jumps elkaar afwisselen. Het gaat er zeer snel aan toe en contact is niet uitgesloten, maar voor de Brusselaar is dat geen probleem.

“Op mijn tiende ben ik met ijshockey begonnen, in Liedekerke. Ik had toen nog maar één keer geschaatst, maar ik was meteen verkocht en ben er niet meer mee gestopt. Vandaag speel ik bij Charleroi in de hoogste divisie, al staat dat even op een lager pitje zodat ik me kan concentreren op ice cross downhill.”

“Met skiën begon ik op mijn derde.

Niet toevallig: mijn ouders zijn skimonitors. Ik heb onder meer aan het slalomkampioenschap bij de junioren deelgenomen en verbleef één winterseizoen in het Franse Ceillac om mijn eerst monitorbrevet te behalen.”

Daarbij komt nog dat Van Aken rijlessen geeft op racecircuits, onder meer met prototypes, en in het dagelijkse

leven politieman is in Brussel. Dat eerste helpt om de juiste baan te kiezen en de stress te beheren, al zal zijn job aan dat tweede ook zeker bijdragen. Dankzij al die kwaliteiten heeft de Brusselaar verschillende facetten van ice cross downhill onder de knie.

Ook ervaring heeft hij op zak.

“Ik ben er in 2010 mee begonnen, het eerste jaar dat er een wereldkampioenschap werd georganiseerd. Red Bull begon daarmee en had in België alle ijshockeyclubs aangeschreven.

De beschrijving stond me wel aan, daarom ging ik naar de selecties in Deurne. Die vonden plaats op een gewone ijspiste, waar obstakels op waren geplaatst. Ik won de selectie en stond een week later al in München, op een échte piste, voor tachtigduizend toeschouwers.”

“Ik moest even slikken toen ik de piste voor het eerst zag. ‘Wat doe ik hier?’ ging door mijn gedachten (lacht). Op dat moment was ik heel nerveus, maar zodra ik vertrok, viel het mee. Al kwam die nervositeit terug toen de kwalificaties begonnen.

Een dj zweepte het volk op en als de toeschouwers ook nog eens gaan roepen, voel je dat wel. Uiteindelijk ben ik tijdens die eerste competitie 48ste geworden op een tweehon-

derdtal deelnemers. Dat was best goed.”

Van Aken werd vanaf dan de Belgische vertegenwoordiger in Crashed Ice, de competitie van Red Bull. Hij werd volledig gesponsord door het merk en was tot 2013 een vast gezicht in het circuit. “Ik mocht onder meer naar Québec, Saint Paul in de Verenigde Staten en Moskou. Het was geweldig. Ik deed dat zonder specifieke voorbereiding, het was gewoon om me te amuseren.”

Hersenschudding “Ik herinner me een competitie in Zweden, waar ik vierde eindigde tijdens de kwalificaties. Mijn beste resultaat tot nu toe. Het was een zeer technische piste, zeer snel, en dat lag me. De dag erna volgde meteen mijn grootste ontgoocheling: tijdens de wedstrijd wou ik mijn voorganger inhalen, maar ik kwam in slecht ijs terecht en crashte. Gevolg: een hersenschudding. Dat was een jeugdfout, want ik zat in de top twee en moest die voorligger niet voorbij om gekwalificeerd te zijn. In ice cross downhill betaal je elke fout cash.”

Toen de financiële steun verminderde en zijn uitslagen wat tegenvielen, besloot Van Aken er even mee

Gwenaël Van Aken - Geboren op 19 juli 1989 - Is in 2010 begonnen met ice cross downhill - Is Belgische federatie op poten aan het zetten - Wil vanaf volgend seizoen semiprof worden

Een bijkomstig obstakel waar Van Aken vandaag rekening mee moet houden, zijn de sponsors. Hij begon onder meer een crowdfundingproject bij Rising Track. Zijn budget is rond voor dit seizoen en in de toekomst hoopt hij genoeg steun te vinden om semiprofessioneel te kunnen sporten. Zo zou hij zich zes maanden per jaar kunnen toeleggen op zijn sport. “Sponsoring zorgt voor wat druk, ja. In Marseille kwam onlangs een sponsor kijken.

Omdat ik viel tijdens mijn eerste run, had ik nog maar één kans om mij te kwalificeren. Dat lukte, maar het gaf toch stress. Ik ben in Marseille uiteindelijk 58ste geëindigd, maar eindigde in mijn run binnen de seconde achter een paar toppers.

Dat was bemoedigend.”

Van Aken wil dit seizoen elke wedstrijd in de top 64 eindigen, al hoopt hij ook stiekem op de top vijftig.

Daardoor zou hij volgend seizoen zeker zijn van zijn plaats, en het zou een andere Belg een wildcard opleveren. Hij wil de sport hier bekender maken en zet ook een Belgische federatie op. Goede resultaten zouden daarbij helpen. De komende periode zit hij in de Verenigde Staten (Saint Paul) en drie weken lang in het Canadese Québec voor competities.

“Ik kan stress nu in iets positiefs omzetten en mijn trainingen helpen, maar ook de anderen boeken vooruitgang. Ik dacht betere resultaten te kunnen behalen, maar iedereen haalt een hoger niveau. Ach, dat is goed voor de toeschouwers en voor de sport. Er werd aan gedacht om van ice cross downhill een demonstratiesport te maken op de Olympische Winterspelen in 2018, maar het lijkt erop dat het eerder voor 2022 zal zijn. Hoe dan ook, het zou mooi zijn. Het is een sport die mensen samenbrengt. In Marseille waren er 120.000 toeschouwers.

Het is mooi, er is spektakel en het is leuk. Dat willen de mensen zien.

Ik droom alvast van de Olympische Tim Schoonjans Winterspelen.”

Donderdag 2 februari 2017 I BRUZZ 1556 I 25

SPORTagenda

ESTAFETTE Onlangs deelde Brussels minister Guy Vanhengel een - al anderhalf jaar oud filmpje, vol met futuristische simulatiebeelden van het nieuwe Eurostadion. En los van alle commotie over een buurtweg en een huurder, moet er me toch iets van het hart: wat wordt dit een hondslelijk, zielloos excuus van een voetbalstadion…

Zeventien jaar geleden slaagde ons land erin om een EK voetbal te organiseren zonder er ook maar één stadion die naam waardig aan over te houden: van de lachwekkende “renovatie” van het Koning Boudewijnstadion na het Heizeldrama, over het met haken en ogen aaneenhangende Jan Breydelstadion, tot de ronduit hallucinante hellingsgraad van de tribunes in Charleroi, die reddingswerkers vooraf een verplichte cursus alpinisme kostte. Een succes was dat niet echt te noemen.

Maar nu het EK in 2020 nog eens naar België komt (of tenminste, als het stadion er tegen dan staat), wil voetbalminnend België zich niet laten kennen. Helaas slaat de slinger te veel de andere richting uit: de ontwerpers van dit stadion lijden aan de alomtegenwoordige stadionkoorts van de 21ste eeuw, waarbij de mantra lijkt te zijn dat elke nieuwe voetbaltempel een onpersoonlijk, kraaknet en bovenal doodsaai karakter moet uitstralen. Nieuwe stadions bevinden zich bij voorkeur dicht bij de autoweg en zo ver mogelijk van de stad of gelijk welk sociaal weefsel: voetbalsupporters worden immers steevast aangezien als een soort parasieten die je zover mogelijk uit je stadscentrum wil houden. Of zoals Vanhengel, niet zonder enige trots, als reactie op een kritische noot bij het filmpje postte: “Rechtstreeks van de Ring in de parking. En rechtstreeks van de parking in het stadion.”

Hoewel ik de mobiliteitsbekommernissen van de politici in deze zeker begrijp, is die opvatting net wat voetbal zo vervreemdt van de samenleving. Voor mij wordt het DNA van een voetbalstadion en -club mee bepaald door de wijk waar ze gevestigd zijn. Ooit werden voetbalstadions te midden van arbeiderswijken neergepoot, op plekken die daar helemaal niet voor voorzien zijn en die een ramp zijn om er te geraken, maar wat waren ze mooi. In Engeland schieten er nog een paar over, hoewel de rijkste competitie van de wereld tegenwoordig uitblinker is in het omruilen van charme en nostalgie voor onderling inwisselbare architectuurprojecten. Op het moment van schrijven slaan de sloophamers het mythische Upton Park van West Ham United aan gruzelementen. Tegenwoordig is het kille Olympische Stadion de nieuwe thuishaven van de Londense club. Arsenal speelt niet meer in het kolkende Highbury, maar wel in het chique en sfeerloze Emirates Stadium.

Nog zoiets: de gruwelijke tendens om stadions naar sponsors te noemen. Ik durf te wedden dat, eenmaal er een eerste steen gelegd is, het een kwestie van tijd is voor de naam “Eurostadion” ingewisseld wordt voor de naam van een groot bedrijf

met narcistische trekjes. De “Ghelamco Arena” is gelukkig geen optie meer, want die tempel voor de bourgeoisie is al opgetrokken in Gent. Vroeger konden we in België gaan kijken naar wedstrijden aan de Gestelsedijk (Lommel), het Ottenstadion (Gent), of Achter De Kazerne (Mechelen). Nu heten de sponsors ons van harte welkom in de Luminus Arena (Genk) en de Versluys Arena (Oostende).

Het stadion van KV Mechelen ligt nog altijd achter de kazerne, maar heet nu jammer genoeg AFAS Stadion.

In het simulatiefilmpje van het (voorlopige) Eurostadion zie je klinisch schoongemaakte wandelpaden, want afval kennen ze niet in de wereld van de simulatiebeelden. Verder schijnt de zon er altijd en is de autosnelweg naast het stadion opvallend leeg: benieuwd wat ze daar bij het actiecomité van zouden vinden.

En oh ja, er zal ook gevoetbald worden.

Om dat te illustreren zie je enkele schattige kinderen een balletje trappen in de nabijgelegen groene ruimte. Op enkele losse beelden na zien we echter geen ploeg op de groene mat van het stadion schitteren: het lijkt alsof de Nostradamussen bij het promotiebureau al in 2015 nattigheid voelden toen het op het vinden van een goede huurder aankwam. Het feit dat je een promofilmpje van negen minuten kan maken over een voetbalstadion zonder dat er een bal rolt, zegt genoeg. In plaats daarvan krijgen we prachtige beelden van de “Brussels Lounge”, waar ik uit het peperdure meubilair afleid dat de champagne en kaviaar er rijkelijk zullen worden geserveerd. De tribunes zijn een bijzaak: het enige wat je kan zeggen, is dat ze uit twee delen bestaan, rood kleuren en allemaal zitplaatsen tellen: supporters die een wedstrijd graag al rechtstaand bekijken, behoren immers tot de hierboven vernoemde categorie der parasieten die we graag doorsturen naar Union of RWDM. Gelukkig zien we een overvloed aan vergaderzalen, prachtige salons, skyboxen met lederen zetels, waar je met de voeten omhoog en het glaasje in de hand met een half oog naar de wedstrijd kan kijken - want dat schijnt er ook nog bij te horen, in architecturale parels als het Eurostadion. Of zoals ze bij Uplace zouden zeggen: zeg niet zomaar “voetbalstadion”, maar noem het een “belevingscentrum”. En zeg niet zomaar “voetbalsupporters”, maar zeg “consumenten”. Ik wens de heren politici en projectontwikkelaars veel plezier met hun belevingstempel waar de zon altijd schijnt. Ik zal in de tussentijd mijn voetbalplezier consumeren in de gietende regen en in aftandse barakken waar de eerste kuisploeg sinds de Tweede Wereldoorlog nog moet passeren, en waar parkeerplaatsen een zeldzaam goed zijn. Want voetbal hoort toch altijd een beetje een marteling te zijn. En oh ja: champagne staat er jammer genoeg niet op de kaart.

FILIP VAN DER ELST

Stadionkoorts

Journalist Filip Van der Elst kijkt bij het betreden van een voetbalstadion eerder naar de tribunes dan naar de grasmat

SPORT Van flyboarden tot tennissen: alles kan op de Sports Fair

Walhalla van de sportfanaat BRUSSEL – Paleis 8 is drie dagen lang dé place to be voor sporters. De tweede editie van de Sports Fair verzamelt alles wat hun hartje verlangt, van nieuwe spectaculaire disciplines tot het allerlaatste materiaal.

Meer dan tienduizend vierkante meter is van vrijdag 3 tot en met zondag 5 februari volledig gewijd aan sport. Zo wordt er een groot bad geplaatst waar u onder meer de wereldkampioen flyboard (Stéphane Prayas) aan het werk kunt zien, of waar u jetsurf kunt ontdekken.

Blijft u liever op het droge? Dan kunt u onder meer fietsen uittesten op het fietsparcours, of u kunt de trekker eens overhalen in de schietstand. Wie liever gewoon kijkt, kan trialatleten aan het werk zien op de fiets of op de motorfiets. Of de wedstrijd bijwonen tussen Joachim Gérard, onze topper in rolstoeltennis, en Dominique Monami. Er staan meer dan tweehonderd demonstraties en initiaties gepland.

Of het nu bekende of minder bekende disciplines zijn, in de verschillende stands kunt u ontdekken en uitproberen. Er komen ook

af en toe bekende sporters langs, zo zal de basketbalstand een paar Belgische kampioenen over de vloer krijgen. Bij de stands van de verschillende federaties krijgen de bezoekers al de nodige informatie om aan de slag te kunnen.

Sporters die hun discipline al hebben gevonden, kunnen dan weer de nieuwste trends en het laatste materiaal in hun sportgebied ontdekken.

Wie zijn tickets online koopt, betaalt de helft van de prijs (met het ticket kunt u ook het vakantiesalon bezoeken). Wie de Sports Fair in volledige sportoutfit bezoekt, mag gratis binnen.

Tim Schoonjans

>

www.sportsfairbelgium.be

Woensdag 1 februari Brussels Dance!

Elf culturele gezelschappen vieren de creativiteit van de hoofdstad met de tweede editie van Brussels Dance! Dansers en choreografen voelen zich thuis in Brussel en dat kunt u van 1 februari tot en met 31 maart op verschillende tijdstippen en locaties ontdekken. In die periode wordt er onder meer in de Beursschouwburg en Les Brigittines getoond hoe mooi hedendaagse dans wel kan zijn. Een volledig overzicht van de activiteiten vindt u op www.brusselsdance.eu.

Zaterdag 4 februari Bal XL Ervaren folkdanser of niet, tijdens Bal XL komt iedereen aan zijn trekken. Dit grote folkbal met livemuziek gaat zaterdag van start met een dansinitiatie (vanaf 20u). Het echte werk begint rond 21u, met Ballsy Swing. Om 23.15u is het aan DBDB. Plaats van afspraak is gemeenschapscentrum De Maalbeek in Etterbeek. Meer informatie vindt u op www.demaalbeek.be.

Inhuldiging club house Boitsfort Rugby Club heeft zaterdag een drukke dag voor de boeg. In de namiddag werken de U14, U16, U18 en de Ladies hun competitiewedstrijden af en daarna wordt het nieuwe club house ingehuldigd. Daar wordt onder meer een nieuwe muurschildering bekendgemaakt, waarop zowel de vrijwilligers als spelers uit de eerste ploegen zullen figureren. Ook wordt er hulde gebracht aan de overleden ex-voorzitter Mike Pulham. De rugbytopper tussen Engeland en Frankrijk, die naar aanleiding van het zeslandentornooi wordt gespeeld, is op twee grote schermen te zien.

Zondag 5 februari Hivernales RCB Racing Club de Bruxelles organiseert voor de 37ste keer zijn Hivernales. De deelnemers krijgen opnieuw een glooiend parcours van tien of twintig kilometer voor de voeten met het Zoniënwoud als decor. De wedstrijd begint om 10.30u aan de International School of Brussels (Vorsterielaan in Watermaal-Bosvoorde). De online inschrijvingen zijn volzet, maar er komen mogelijk nog plaatsen vrij. Informatie op www.hivernales.rcb-gal.be.

Superbowl Het American Football-seizoen is aan zijn hoogtepunt toe: zondag spelen de New England Patriots en de Atlanta Falcons de superbowl, de finale van de National Football League. Wie de wedstrijd live wil zien en de Amerikaanse sfeer in Brussel wil opsnuiven, kan onder meer terecht in het Hard Rock Café aan de Grote Markt. Daar gaan de festiviteiten rond 23u van start.

Maandag 6 februari Dansinstuif voor vijftigplussers Er wordt maandag duchtig gedanst in zaal Hanon aan de Erasmushogeschool Jette (Laarbeeklaan 121). Van 13.30u tot en met 17u kunnen zowel gevorderde als beginnende dansers er hun beste moves boven halen. De beginnelingen krijgen een apart programma en leren dansen aan die ze op het einde van de dag met anderen kunnen uitproberen. Op www.sportinbrussel.be vindt u alle informatie.

Tim Schoonjans