BRUZZ actua - editie 1649 by bruzz.be

#1649 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X P303153

L E V E N

I N

D E

S TA D

N I E U W S

A C H T E R G R O N D

O P I N I E

13 | 02 | 2019

‘Wij zien de verschillen niet, de maatschappij wel’ LEONARDO & ALAN

EEN KOPPELAARSTER GETUIGT

‘Een vrouw zoekt

vooral charisma’

CHEMSEKS IN OPMARS

‘De badkamerdeur moet altĳd open blĳven’

LIEFDE IN DE STAD

EXPO: Dag van de academies Op zaterdag 23 februari 2019 organiseren de academies van het Deeltijds Kunstonderwijs in Vlaanderen een actiedag! Iedereen welkom! - De deuren staan open van de 19 afdelingen van de ABKA van 10 tot 17 u. voor alle kijklustigen. - Tijd voor kunst - Kaïros-tentoonstelling in de wandelgangen van de ABKA met werken van de 10 afdelingen Beeldende kunsten: Audiokunst, Beeldhouwen en ruimtelijke kunst, Digitale fabricatie, Fotokunst, Grafiekkunst, Grafisch ontwerp en illustratie, Keramiek, Schilderkunst, Tekenkunst, Videokunst Opening om 16 u. in cafetaria ‘De Koer’. Einde expo op 30/3 Academie Beeldende Kunsten Anderlecht - Dapperheidsplein 17 1070 Anderlecht - Tel. 02 523 03 71 - info@academieanderlecht.be www.academieanderlecht.be

Chou de Bruxelles

BRUZZ | VOORAF

Fotograaf Ivan Put trekt wekelijks door de stad voor een portret

CHRISTIAN UGAS TEJEDA ( 20 ) , OLIVETENHOF "Drie jaar geleden bezocht ik voor de laatste keer Cuba, mijn geboorteland. Ik was vijf jaar oud toen we in BelgiĂŤ aankwamen. Eerst woonde ik met mijn moeder en mijn oudere zus in Vilvoorde, daarna in Mechelen en nu woon ik in Brussel. Momenteel loop ik stage in een restaurant, in het kader van mijn opleiding tot hulpkok. Als ik mijn diploma heb behaald, hoop ik dat ik kan verder studeren: vastgoedrecht. Kok zijn is heel zwaar werk, met lange uren, maar ik kook graag, omdat er geen grens staat op wat je kan doen."

13 FEBRUARI 2019

HUM FEST AN (A IVAL SCIE RT ) ART NCE IST - PE - VA IC R F O LU E S RM - C

ANC ON ES - CERT TALK S S

HUISVANDEMENS BRUSSEL I.S.M. VRIJE UNIVERSITEIT BRUSSEL PRESENT

BEU

WED RSS T H U NESD CH FUL R S AY OU L PR D A MA W OG Y M RCH BUR RA ARC 20 G M& H T TIC 21 S H SALIA BRU Fac K T S S ebo ET S FRA AN SE PI

ok:

O S TE DE N S CA -A UT ER H M -F ED EM KE G KA A Ins LA U LIN ta g I( G TN ram FR ) EK :@ S hu m (N L) an

W THE (BF) - C S ana W YS HO BR rtis .H tic U U S MA SELS KRI BEN NA HIP CHI RTI HOP KHA ST LA art IC. DIES isti OR cfe G stiv a

LIE VE N

Edito / Inhoud

EDITO

LIEFDE IN DE STAD

Trots en scepsis

— STEVEN VAN GARSSE

“Door de hoofdstad een eigen parlement te geven, kreeg de Brusselaar een eigen stem” wijken moesten eraan geloven. De bruxellisation heeft diepe wonden geslagen. Die behoort nu tot het verleden. Door de hoofdstad een eigen parlement te geven, kreeg de Brusselaar een eigen stem. Brussel nam gaandeweg zijn eigen toekomst in handen en is nu een te duchten partner in nationale dossiers die de Brusselaar aanbelangen. Vandaag staat de levenskwaliteit van de Brusselaar voorop en dat is geen slechte zaak. Of het nu over luchtkwaliteit of vliegtuiglawaai gaat. Brussel heeft tegelijk zijn economische toppositie in ons land kunnen behouden, mede dankzij de aanwezigheid van de Europese instellingen. Maar niet alles is zo rooskleurig. De Brusselse bevolking is in diezelfde periode zienderogen verarmd. Het

volstaat om de gemiddelde inkomens te nemen over die hele periode. Was de Brusselaar vroeger rijker dan de Vlaming, dan schoof hij in de jaren tachtig naar de tweede plaats. Halfweg de jaren negentig werd de Brusselaar ook door de Waal ingehaald. Met dit feestjaar is het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het aan zichzelf verplicht om zich hierover te beraden: hoe kan het dat het Gewest in die drie decennia de welvaart niet in Brussel heeft kunnen houden, hoewel het steeds meer bevoegdheden in handen heeft gekregen, en de uitgaven in dit gewest in die periode spectaculair zijn gestegen. De verklaringen komen niet altijd op conto van het Gewest: er is de globalisering en de internationale migratie, de stadsvlucht, de schaalgrootte ook, of het feit dat Brussel geen volledige bevoegdheden heeft. Onderwijs in Brussel is bijvoorbeeld problematisch, maar daar heeft Brussel niet veel over te zeggen. Er moet echter ook mea culpa worden geslagen. De versnippering van de bevoegdheden en het oneindige gerommel tussen lokaal bestuur en Gewest, hebben zeker niet bijgedragen tot de slagkracht van het beleid. De oude politieke cultuur, die na de Samusocialaffaire hopelijk echt tot het verleden behoort, ook niet. Zaterdag publiceerde de Nationale Bank een rapport dat hoopvol is voor Brussel. Het netto beschikbaar inkomen is in Brussel tussen 2015 en 2016 met 4,8 procent gestegen. In Vlaanderen slechts met 2,9 procent. Ook in Wallonië is de stijging minder groot dan in Brussel. Dat kan op een kentering wijzen. Brussel lijkt aan een inhaalbeweging bezig. Dat is niets te vroeg.

10 Spreektĳd Een koppelaarster getuigt

BRUZZ | VOORAF

Het Brussels Gewest bestaat dit jaar dertig jaar. Dat wordt woensdag in het Brussels parlement feestelijk gevierd. Het is een moment om terug te blikken. Met trots, maar ook met een gezonde dosis scepsis. Aan de positieve kant heeft de hoofdstad in die dertig jaar het juk kunnen afgooien van een nationale overheid die nauwelijks rekening hield met de belangen van de inwoners zelf. Er werden voordien autosnelwegen gepland en hele

Portretten Bĳzondere liefdes in Brussel

22 Reportage Chemseks wint aan populariteit

En ook: een tinderspecialist p14, de taal van bloemen p15, en onze man op huwelĳkscursus p20 03

Chou de Bruxelles

Edito

Cultuur Brusselse jazz als exportproduct

In beeld

Nick Trachet

De week

Beeldspraak

Enfant Terrible

Big City

Mogelijk valt door de nationale vakbondsactie van woensdag, onder meer bij Bpost, uw magazine later dan normaal in de bus. U kunt het magazine intussen al online lezen via www.bruzz.be

13 FEBRUARI 2019

BRUZZ | DE WEEK

In beeld

Protest

In Haren zijn maandagmorgen tachtig actievoerders gearresteerd. Op de site van de toekomstige ‘megagevangenis’ ketenden ze zich vast om de bouwwerf te blokkeren. De auditeur van de Raad van State adviseert de vernietiging van de vergunningen voor de gevangenis, maar een uitspraak van de rechter is er nog niet. Dan nemen we het heft maar in eigen handen, dachten de actievoerders. Intussen gaan de voorbereidende werkzaamheden verder en zijn zo goed als alle bomen op de Harense Keelbeeksite gekapt. Tegen 2022 moet de gevangenis, met plaats voor 1.190 gedetineerden, er staan, tenzij de vergunningen nietig worden verklaard. KVDP 13 FEBRUARI 2019

De week

Terugblik op het nieuws

Schoolfiches

Economische groei

51.000

De politiezone Montgomery (Etterbeek en beide Woluwes) maakt steekkaarten van 230 instellingen, hoofdzakelijk scholen, crèches en academies. De gegevens moeten in nood snellere interventies vergemakkelijken.

In een nieuw rapport geeft de Europese Commissie een trager dan verwachte groei voor België aan. De Belgische economie trekt in 2019 met 1,3 procent aan. Eerst was 1,5 procent voorspeld. Oorzaken zijn de brexitsaga en de groeivertraging in China.

De politie van Brussel Hoofdstad-Elsene heeft vorig jaar 51.000 GAS-boetes uitgeschreven. Van de 51.000 boetes, gingen er 41.000 naar foutparkeerders. Een hoog cijfer, maar wel eentje dat al jaren daalt. In drie jaar tijd gingen er 28 procent minder foutparkeerders op de bon.

A12 EN E40 WORDEN BOULEVARDS IN BRUSSEL

BRUZZ | DE WEEK

Doodsstrijd van de stadssnelweg Twee snelwegen worden op Brussels grondgebied omgebouwd tot boulevards. Een symbolisch belangrijke ingreep die vooral in Vlaanderen de gemoederen verhit. Nochtans hebben ook pendelaars belang bij een meer leefbare stad. — LAURENT VERMEERSCH

e Brusselse regering besliste vorige week dat delen van de A12 en E40 hun statuut van snelweg verliezen. Dat maakt de weg vrij om op deze belangrijke invalswegen de maximumsnelheid te verlagen tot 50 kilometer per uur en rijvakken te schrappen. De aankondiging lokte vooral buiten Brussel hevige reacties uit. “De vrees bestaat dat Pascal Smet de Brusselse files cadeau doet aan Vlaanderen,” klonk het bij Vlaams minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA). Werkgeversorganisatie Voka waarschuwde voor wegtrekkende bedrijven en automobilistenvereniging Touring had het over een “catastrofe”. Eerst moeten de autopendelaars waardige alternatieven krijgen, is de redenering. Het klopt dat de uitbouw van die alternatieven vaak lang op zich laat wachten, zoals de realisatie van pendelparkings, het voorstadsnet

13 FEBRUARI 2019

van de NMBS of de beloofde intergewestelijke trams van het Brabantnet. In veel gevallen zijn Vlaanderen en het federale niveau echter minstens mee verantwoordelijk voor die dossiers. Belangengroepen en andere beleidsniveaus weten ook al langer waar Brussel mee bezig is. Al in 2010 sprak toenmalig ministerpresident Charles Picqué (PS) de intentie uit om de E40 op dieet te zetten. Dat die versmalling er bijna een decennium later nog altijd niet is, heeft te maken met de Brusselse besluiteloosheid, maar ook met het tunneldebacle van enkele jaren terug.

RENOVATIE Een geplande proefopstelling op de E40 werd eerder geannuleerd om voorrang te geven aan de renovatie van de afbrokkelende autotunnels. Voor de eerste veranderingen op het terrein is het nog altijd wachten op

het einde van de werf aan het Reyerscomplex, vermoedelijk deze zomer. Aan de A12 zullen pas aanpassingen gebeuren als de geplande overstapparking Esplanade er komt. Hebben de pendelaars meteen ook een alternatief. De vraag is ook of de ingrepen zo ingrijpend zijn als ze lijken. In totaal gaat het om drie kilometer snelweg die van statuut en vorm verandert. Er zullen minder rijstroken zijn, maar tussen Kraainem en het Reyerscomplex gaat de snelweg vandaag van zes naar twaalf stroken. In de toekomst zullen er nog altijd acht zijn. Daarnaast kan een verlaging van de snelheid de capaciteit van een weg net verhogen. Specialisten verwachten dan ook

eerder een verplaatsing dan een toename van de verkeershinder. “Het verkeer dat vandaag via de A12 tijdens de ochtendspits Brussel binnenkomt, rijdt zich verderop vast aan de kruispunten bij Van Praet en De Trooz,” stelt Hajo Beeckman, verkeersanker bij de VRT. Door de A12 te versmallen zal de file eerder beginnen. Maar omdat het verkeer al eerder wordt afgeremd, zullen de opstoppingen bij Van Praet en De Trooz net korter worden. “De totale reistijd tussen de Ring in Strombeek en de binnenstad zal gelijk blijven,” aldus Beeckman. Hetzelfde geldt voor de E40, waar de vertragingen tussen de Ring en Evere gecompenseerd kunnen worden door een betere doorstroming verder in de stad. Kortom, iets minder file in de

Generaal Jacques

Intimidatie

Bert Anciaux

De grote werken aan de Generaal Jacqueslaan hervatten na vijf maanden. Na de aanpak tussen de Emile de Bécolaan en het Sterreplein is het nu de beurt aan het deel tussen de Jaargetijdenlaan en de Kroonlaan, richting VUB. De werken duren tot april. Nadien volgt de andere rijrichting.

Het Brussels parlement beraadt zich samen met de MIVB, De Lijn en Plan International over seksuele intimidatie in het openbaar vervoer. PS-parlementslid Hassan Koyuncé doet een voorstel van ordonnantie om ‘afstappen’ tussen twee haltes te faciliteren.

Amper enkele weken nadat hij werd aangeduid als lijsttrekker voor het Vlaams Parlement voor SP.A in Brussel, zet Bert Anciaux een stap opzij. Brussels parlementslid Hannelore Goeman zal hem vervangen. “Het is aan de jeugd nu,” zegt Anciaux.

Jongeren uit het Erasmusziekenhuis met psychische problemen vergezellen onze schapen soms: het contact is blĳkbaar heilzaam SCHAAPHERDER DAVID D’HONDT BRUZZ | DE WEEK

(over grazersprojecten in Vogelenzang, Anderlecht, in ‘La Libre’)

Cartoon Wauter Kim Duchateau en Wauter Mannaert wisselen elkaar af voor hun kijk op de week In Brussel verliest de E40 het statuut van snelweg, maar daardoor zouden er in de stad net minder files zĳn. © PHOTONEWS

stad, iets meer in de Rand. Much ado about nothing? In elk geval een dankbaar onderwerp voor alle actoren om nog eens hun punt te maken in aanloop naar de verkiezingen in mei. Tegelijk gaat het echter ook om iets fundamenteels. De stukken snelweg in de stad staan symbool voor de stedenbouwkundige visie die de tweede helft van de 20e eeuw domineerde. Hun ombouw tot boulevards is een nieuwe stap in de ombouw van Brussel, van een stad op maat van auto’s en pendelaars, tot een stad op maat van mensen. Dat is ook goed nieuws voor wie buiten de stad woont. Want hoe meer mensen beslissen om in de stad te (blijven) wonen, hoe minder pendelaars in de file staan. 13 FEBRUARI 2019

LIEFDE IN DE STAD BRUZZ | DE VERHALEN

In elke grootstad toont de liefde zich in vele gedaanten. Single, polyamoreus of diepchristelijk? Wie helpt om de ideale match te vinden? En welke taal spreekt het boeket dat je cadeau doet? Deze valentijnsspecial loodst u door Brussel als liefdesstad. — ILLUSTRATIE NINA VANDEWEGHE

“Ik wil alleen in zee gaan met mensen voor wie ik echt iets denk te kunnen betekenen, liefst binnen het jaar,” zegt private matchmaker Myriam Dassonville.

13 FEBRUARI 2019

Special Valentijn

Private matchmaker zoekt mee naar naald in de hooiberg

Cupido voor de upper class BRUZZ | DE VERHALEN

Myriam Dassonville is private matchmaker, koppelaarster voor de rijken, zo u wil. Ze begeleidt vermogende singles op een heel persoonlijke en intensieve manier bij hun zoektocht naar een liefdespartner voor het leven. “Ik voel me een tegengewicht voor het onlinegebeuren.” — BETTINA HUBO, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

assonville ontvangt me in een prestigieus flexkantoor aan de Louizalaan. De vergaderzaal oogt chic, met witte muren en een grote witte tafel die opgevrolijkt wordt met een geraffineerd boeketje bloemen. Zelf ziet ze er, in haar witte blouse, zeer vrouwelijk en stijlvol uit. Dassonville, van opleiding economiste, werkte bijna twintig jaar als communicatieverantwoordelijke voor Kinepolis. Op een gegeven moment wilde ze iets anders, een job die meer zin gaf, een baan met meer maatschappelijke relevantie. Tijdens een cocktailfeestje raakte ze in gesprek met de twee dames die de Belgische afdeling van het Britse Berkeley International runden, een exclusief relatiebureau. “Ze waren net op zoek naar een overnemer,” vertelt Dassonville. Een oud plan schoot haar te binnen. “Als studente had ik een vriendin van wie de vader overleed. Haar moeder vond een nieuwe partner via een huwelijksbureau, zoals dat toen nog genoemd werd. Het fascineerde ons geweldig en we spraken af dat we zelf zo’n bureau

zouden beginnen als we geen werk vonden. Maar we vonden werk.” Inmiddels leidt ze Berkeley België bijna twee jaar. “Ja, ik ben nu koppelaarster, een heel oud beroep, zeer mooi en zingevend.”

Hoe gaat u te werk? MYRIAM DASSONVILLE: Ik help

mensen een duurzame relatie te vinden. Om te beginnen is het dan zaak de persoon in kwestie zo goed mogelijk te leren kennen. Eerst is er een telefoongesprek, waarin we onze manier van werken en voorwaarden duidelijk uitleggen. Daarna hebben we een vrijblijvend gesprek, liefst bij de persoon thuis. Dat gesprek neemt een kleine halve dag in beslag en bestrijkt zowat alle domeinen van het leven: jeugd, opvoeding, studententijd, waarden, interesses, hobby’s, het relationele parcours, ja, ook de zaken die misgegaan zijn.

Weigert u weleens mensen? DASSONVILLE: Dat gebeurt een enkele keer. Soms word ik gecontacteerd door ouders. “Mijn kind is dertig en nog niet gesetteld.” Daar ga ik natuurlijk niet op in, behalve als die

13 FEBRUARI 2019

Een koppelaarster vertelt

zoon of dochter akkoord gaat en gemotiveerd is. Ik wil alleen in zee gaan met mensen voor wie ik echt iets denk te kunnen betekenen, liefst binnen het jaar. Anders laten we hen geen contract tekenen, dat zou niet ethisch zijn. Soms blijkt uit het gesprek dat iemand emotioneel niet klaar is voor een nieuwe relatie omdat hij of zij nog te veel vasthangt aan zijn of haar ex. Dat zeg ik dan. Voorts moet ik ook het gevoel hebben dat die persoon behoort tot de groep die ik wil en kan bedienen. Soms blijkt al na het eerste telefoongesprek dat er geen vruchtbare samenwerking mogelijk is vanwege onze tarieven.

Wat kost een private matchmaker dan? BRUZZ | DE VERHALEN

DASSONVILLE: We werken met een lidmaatschap. Een jaar begeleiding kost een kleine tienduizend euro. Dat is niet gering, maar onze begeleiding is heel intensief en persoonlijk. Vergelijk het met een private bank of een private coach. Wij voelen ons een jaar lang verantwoordelijk voor het liefdesleven van die persoon. Wij zijn een soort van vertrouwensfiguur. Alle leden hebben mijn persoonlijk gsm-nummer. Je kan het zien als een investering. Mensen investeren in een huis, in een boot, waarom dan niet in de liefde? Een fijne partner is misschien wel het dierbaarste wat een mens kan hebben. Ook toont het hoge bedrag de motivatie en fungeert dat voor ons als filter.

U mikt op een select en vermogend publiek? DASSONVILLE: Ik werk inderdaad met een high-endpubliek, mensen die maatschappelijk succesvol zijn, die een bepaalde status hebben, professioneel, financieel of artistiek. Het gaat om ondernemers en managers, vrije beroepen als artsen

en advocaten, maar ook om politici, BV’s en kunstenaars. Die mensen willen niet omwille van hun status gekozen worden, terwijl ze anderzijds wel graag binnen hun leefwereld en levensstandaard willen blijven.

Waarom kloppen die mensen bij u aan? DASSONVILLE: Sommige van onze leden lopen erg in de kijker. Een politicus of topadvocaat kan zich niet permitteren om met zijn foto online te gaan staan of in bars of op fuiven rond te hangen. Bij ons staan discretie en vertrouwelijkheid voorop. Een tweede groep heeft een erg druk professioneel leven, met veel reizen. Ze hebben niet de tijd om zelf de naald in de hooiberg te zoeken en besteden de preselectie uit aan ons. En dan zijn er de mensen die het online daten beu zijn. Ze hebben twee, drie jaar lang hun liefdesgeluk via apps en websites gezocht, op die manier misschien een paar kleine relaties gehad, maar beseffen op een gegeven moment dat ze die ene levenspartner nog altijd niet gevonden hebben. Dan bellen ze ons.

Als je geen tijd hebt om zelf een relatie te zoeken, heb je dan wel tijd voor een relatie? DASSONVILLE: Wij geven de mensen natuurlijk de boodschap dat ze een zekere beschikbaarheid moeten creëren. Anderzijds zijn we soepel: als een ondernemer midden in een overname zit, kan het contract met ons een tijd on hold gezet worden. Mijn ervaring is dat als mensen elkaar vinden, ze tijd maken voor elkaar. Als er geen vonk is, is het veel moeilijker om tijd vrij te maken.

Na het gesprek gaat u op zoek naar een match. Hoe pakt u dat aan? DASSONVILLE: Bij ons geen algoritmen. Wij gaan op zoek binnen ons bestand. Dat bestaat uit 850 leden. De jongste is een meisje van 25, de

“Dames van boven de 55 komen op een wachtlĳst. De kans dat we hen kunnen helpen is te klein” MYRIAM DASSONVILLE PRIVATE MATCHMAKER 12

13 FEBRUARI 2019

oudste een heer van 73. Maar we kunnen ook over de landsgrenzen kijken. Internationaal telt Berkeley 7.000 leden. We zoeken niet extern, maar blijven binnen het lidmaatschap waar iedereen door dezelfde filter is gegaan en dus ook een bepaalde financiële status geniet. Vervolgens maken we een shortlist, gebaseerd op vier aspecten: wie is hij en wat zoekt hij, wie is zij en wat zoekt zij. Het is niet nodig dat man en vrouw precies dezelfde interesses hebben, maar het is wel belangrijk dat ze dezelfde waarden delen.

Zijn de klanten veeleisend? DASSONVILLE: Toch wel. De wensenlijstjes zijn soms complex, af en toe ook onredelijk, met twintig punten of meer: blond, minstens 1m80 en ga

zo maar door. Wij werken echter niet op voorschrift. Ik zal dan proberen de blik van die persoon te verruimen.

Hebben vrouwen doorgaans andere desiderata dan mannen? DASSONVILLE: Mannen zijn iets fysieker georiënteerd, meer op het uiterlijk. Een vrouw zoekt vooral charisma en persoonlijkheid.

Wie doen het vaakst een beroep op Berkeley, vrouwen of mannen? DASSONVILLE: Ons bestand bestaat uit zestig procent dames en veertig procent heren. Dat is redelijk evenwichtig. Bij de ouderen, vanaf 55 jaar, is er wel een tekort aan heren. We hebben op zich voldoende mannen tussen de vijftig en zestig, maar die kiezen doorgaans voor jongere dames. En we hebben weinig

Hoe verloopt de eerste ontmoeting? DASSONVILLE: Het is een semi-blind

date. De partners in spe kennen op voorhand alleen elkaars voornaam, leeftijd en beroepsgroep. Maar ze zijn niet googlebaar. We geven geen familienaam en geen foto. Dat heeft met de privacy te maken, sommige leden zijn publieke figuren. Bovendien vinden we dat ze de meest persoonlijke aspecten zelf moeten vertellen.

“Spontane ontmoetingen zĳn heel romantisch, maar ze geven niet altĳd de garantie op een duurzaam verhaal” MYRIAM DASSONVILLE PRIVATE MATCHMAKER

Wat is de beste plek voor een eerste date? DASSONVILLE: We geven de raad om

als eerste afspraak voor een dinner date te gaan. Een etentje met verschillende gangen in een niet te druk restaurant zodat men helemaal gefocust kan zijn op de ander. Snel een koffietje drinken, zoals bij online dating, vinden wij te beperkt.

Geeft u tips mee voor die eerste afspraak? DASSONVILLE: Weinig, de meesten willen niet te veel betutteld worden. Ik probeer hen vooraf wel op hun gemak te stellen. En als ik weet dat een man heel erg veel belang hecht aan vrouwelijkheid, dan zeg ik soms tegen de dame: trek je mooiste jurkje aan. Afspraak is ook dat de heer betaalt voor de eerste date.

Myriam Dassonville: “Ja, ik ben koppelaarster, een mooi en zingevend beroep.”

Wat is het slaagpercentage? DASSONVILLE: Zeventig procent binnen het jaar. Wij spreken van een succes als twee mensen minstens zes maanden samen zijn. Sommigen trouwen uiteindelijk en er zijn ook al verschillende Berkeley-kindjes.

Waarin verschilt uw aanpak van online dating? DASSONVILLE: Ik wil de datingapps niet afbreken, maar bij ons heb je meer kans op duurzame liefde. Alles verloopt ook eenvoudiger dan in de complexe wereld van het online daten. Om daar de ware te vinden, moet je eerst een enorme massa aan kandidaten doorploegen, met alle ontgoochelingen van dien. Wij doen de preselectie en pakken dat heel serieus aan. Onze leden weten: er is over mij nagedacht. Als ze iemand ontmoeten, gaat het er nog alleen om of er een klik is tussen de twee. De rest hebben wij allemaal al gescreend. Online gebeurt het ook vaak dat mensen tegelijkertijd met verschillende partners daten. Dan kan je de indruk hebben dat je een geweldige avond hebt gehad en plots laat die ander niets meer van zich horen. Wij werken serieel, geen parallelle ontmoetingen dus. We kiezen exclusieve partners. Dat geeft onze leden een gerust gevoel. Achteraf kunnen ze bij mij ook terecht voor een uitgebreide feedback. Hoe is de date verlopen? Wat vond je ervan? Ik voel me een tegengewicht voor het hele onlinegebeuren.

BRUZZ | DE VERHALEN

heren van 60-plus. Dat is een generatie die heel mannelijk en stoer opgevoed is. Ze huilen niet en willen geen hulp in de liefde. Het gevolg is wel dat dames van boven de 55 op een wachtlijst komen. We kunnen hen niet zomaar aannemen. De kans dat we hen kunnen helpen is te klein.

Wat met de mensen die ook wel een persoonlijke matchmaker zouden willen, maar het niet kunnen betalen of niet de juiste status hebben? DASSONVILLE: Wij werken inderdaad met een exclusief publiek, maar we zijn natuurlijk niet het enige kanaal om een partner te vinden. Er zijn ook relatieagentschappen met een breder publiek en andere tarieven. In elk geval is het belangrijk dat je niet bij de pakken blijft neerzitten. Je moet je relationele leven in handen nemen en er een levensproject van maken. Wacht niet op Godot, want stel dat hij niet komt. Wees ook niet te romantisch. Spontane ontmoetingen zijn heel romantisch, maar ze geven niet altijd de garantie op een duurzaam verhaal. 13 FEBRUARI 2019

Interview

Elisabeth Timmermans bestudeert datingapps

Liefde zoeken in Tinderland Online dating is geen voorbijgaand fenomeen, zegt onderzoekster Elisabeth Timmermans, die zopas het boek ‘Liefde in Tijden van Tinder’ publiceerde. “Sterker nog, in de toekomst sturen we onze avatar op date.” — BETTINA HUBO, ILLUSTRATIE NINA VANDEWEGHE BRUZZ | DE VERHALEN

immermans, die tot vorig jaar in Brussel woonde, onderzoekt aan de Erasmus Universiteit Rotterdam de werking en invloed van Tinder en andere datingapps. Of er vandaag nog een taboe rust op online dating? “Vroeger werd al vlug gedacht dat online daten iets was voor computernerds en zielenpoten die zelf geen partner konden vinden. Tinder is erin geslaagd dat stigma weg te nemen door er een spelletje van te maken. Links swipen, nee, rechts swipen, ja,” zegt Timmermans. “Mede dankzij een uitgekiende marketingstrategie met blitse feestjes werd de app in korte tijd heel populair, iets voor de coolkids. En dan waren er de succesverhalen: ‘hij heeft een lief gevonden dankzij Tinder.’” Ondertussen gebruiken bijna alle singles de app, zegt Timmermans. “Jong en oud zitten erop, ook mensen met een relatie. Het is nog altijd de populairste datingapp, ook al gebruiken veel mensen daarnaast ook Bumble, OKCupid of een van de andere drukbezochte datingsites.” In Brussel doet Happn het bijvoorbeeld goed, weet Timmermans. “Die app werkt met je gpsgegevens. Je ontmoet er mensen die letterlijk jouw pad gekruist hebben.” Ook het chique Inner Circle, de app voor de crème de la crème van de singles waar je alleen op uitnodiging toegelaten wordt, is in opkomst. Volgens Timmermans werken populaire apps als Tinder en Grindr (voor homo’s) beter in een grote stad als Brussel dan op het platteland. “In de stad zijn er sowieso meer singles, maar de mensen wonen er ook veel dichter op elkaar. Als je opgeeft dat je binnen een radius van een kilometer zoekt, krijg je meteen een hele resem kandidaten gepresenteerd. Op het platteland zijn dat er misschien maar drie of vijf.” Timmermans onderzocht ook waarom mensen tinderen. “Iedereen denkt dat de gebruikers in de eerste plaats op zoek zijn naar liefde of seks. Blijkt

13 FEBRUARI 2019

dat de app het vaakst gebruikt wordt om de verveling te verdrijven, als tijdverdrijf dus bijvoorbeeld tijdens het wachten op de bus. Nieuwsgierigheid is een andere belangrijke reden. Sommigen zitten erop om nieuwe mensen te leren kennen of hun professioneel netwerk uit te breiden. Dat zie je bijvoorbeeld bij expats in Brussel.” Een van de grote voordelen van datingapps is dat het veel makkelijker wordt om buiten je gebruikelijke sociale kringetje te treden en mensen uit andere culturen, gemeenschappen of landen te ontmoeten. “Via je eigen vriendenkring is dat minder evident, want je vrienden lijken meestal op jou. Als je als blanke vrouw bijvoorbeeld op zwarte mannen valt, vind je die sneller via een app.” Maar daten via een app als Tinder heeft ook negatieve kanten, de zeer sterke focus op het uiterlijke bijvoorbeeld. “Het feit dat de gebruikers

“Tinder wordt in de eerste plaats gebruikt om de verveling te verdrĳven” ELISABETH TIMMERMANS ONDERZOEKER

niet allemaal dezelfde intenties hebben, kan zeer frustrerend zijn, zeker als je op zoek bent naar de ware liefde. De helft zit er voor de fun op, die wil zelfs niet afspreken. Sommigen zijn alleen uit op seks, anderen willen vooral hun ego boosten. Er zitten ook valse profielen bij en inactieve profielen, waar je dus nooit een reactie van krijgt.”

ONTGOOCHELINGEN Om een vaste relatie te vinden, ben je volgens Timmermans dan ook beter af met een app als OKCupid, die werkt met een vragenlijst, of met betalende websites als Parship. “Daar kan je meteen duidelijk maken waar je naar op zoek bent, op Tinder niet. Keerzijde is wel dat de vijver daar kleiner is, met meer desperate people. Na een week heb je soms iedereen gezien.” Wie online datet, moet ook tegen een hoop ontgoochelingen kunnen. “Als je een lief zoekt, krijgt je ego sowieso af en toe een deuk. Maar online heb je veel meer ontmoetingen en kunnen de afwijzingen zich opstapelen.” Timmermans verdiepte zich in het nieuwe fenomeen van ghosting: na een leuke chat of eerste date, laat de ander niets meer van zich horen. Het contact wordt abrupt verbroken, zonder tekst of uitleg. “Bij offline daten komt dat ook voor, maar veel minder vaak. Het is een nieuwe manier van met elkaar omgaan en heeft ook te maken met het frequente parallelle daten, iets typisch voor online: je chat of date tegelijkertijd met meerdere personen.” Timmermans merkte ook op dat mensen die online daten kritischer worden bij het zoeken naar een partner. “Het aanbod is zo groot dat je, bijvoorbeeld na een eerste ruzie, al vlug denkt: er is misschien nog beter te vinden.” Datingapps zijn er volgens Timmermans trouwens op uit de gebruikers zo lang mogelijk aan zich te binden. “De gebruikte algoritmes zorgen ervoor dat je niet te succesvol bent en niet te snel een partner vindt. Elke exclusieve relatie betekent immers dat er twee gebruikers afvallen. De hoop is dat je overschakelt op hun betalende formules. Op Tinder moet je bijvoorbeeld na honderd gelikete profielen twaalf uur wachten voor je weer iemand naar rechts kan swipen. Tenzij je betaalt.” Online dating kan zeker werken, maar niet voor iedereen, is de conclusie van Timmermans. “Sommigen zullen meer kans op slagen hebben bij een sportclub, een singlevakantie of een avondje speeddating.” Over het aantal liefdesrelaties dat in ons land online ontstaat, heeft ze geen recente cijfers. “In 2016 bleek uit onderzoek van de VRT dat veertien procent van de Vlamingen zijn partner online vindt. Dat percentage ligt ondertussen ongetwijfeld een stuk hoger. In de VS gaat het al om één op de drie.” Timmermans is er dan ook van overtuigd dat online dating geen hype is die voorbij zal waaien. “Integendeel, in de toekomst gaan we wellicht ook virtueel op date. Je stuurt je eigen avatar, een 3D-versie van jezelf, naar de virtuele afspraak, terwijl jij zelf gewoon thuis in je luie zetel zit met je oude kleren aan en een 3D-bril op. Dan hoef je dus voor je eerste date het huis niet meer uit.”

De ene bloem is de andere niet

Valentijn nadert, en zo ook het moment waarop je ondanks eerdere afspraken toch een cadeautje blijkt nodig te hebben. Misschien zeg je het wel met bloemen? Weet dan dat zelfs je voorkeur daarin communautair bepaald is. — BRAM VAN RENTERGHEM

n Wallonië leunt de stijl dicht aan bij de Franse stijl, terwijl dat in Vlaanderen minder of helemaal niet zo is. “Brussel is als multiculturele stad een mix van verschillende stijlen,” zegt Nele Ost. Zij behoort samen met haar vader Daniël Ost tot de wereldtop van de bloemenkunst, en mag onder meer het Belgische hof opfleuren. “Als ik de winkel van SintNiklaas vergelijk met die van Brussel, dan is de samenstelling van de boeketten zeker anders,”

zegt ze. “Franstaligen willen combinaties met felle keuren en abstract grote en tropische bloemen. En vooral: het mag allemaal wat weidser en losser zitten. Walen gaan voor het effect: een boeket moet groots en tonend zijn. Voor Vlamingen en Nederlanders mogen die bloemen nog dicht zijn, om zo optimaal van het boeket te genieten.” Marktkramer Stefan Van Driessche beaamt dat voor een stuk. “Hoe zuidelijker, hoe meer open de bloemen mogen staan.” Elk

weekend staat hij op het Voorplein van Sint-Gillis, maar hij heeft ook vijftien jaar bloemen naar Frankrijk uitgevoerd. “Vooral daar gaat men volop voor open bloemen. Bloemen die we hier de maandag inlaadden, werden in Zuid-Frankrijk pas het weekend daarop verkocht. Een boeket moet daar op z’n mooist zijn als je het afgeeft. In Wallonië en Brussel zie je dat wat minder. In het algemeen worden in België eerder gesloten bloemen verkocht. Maar als ik hier op de markt Fransen, Zuid-Ameri-

BRUZZ | DE VERHALEN

De Vlaming houdt het soberder dan de Waal

kanen of Marokkanen langs zie komen, dan kijken zij ongelovig. Zij willen open bloemen.” Volgens Ost speelden die regionale verschillen vroeger nog meer mee. “Maar de laatste jaren is dat door Pinterest en andere sociale media minder merkbaar,” zegt ze. “De invloed van het Amerikaanse, met een voorkeur voor dromerige, zoete combinaties met bijvoorbeeld veel pioenrozen, is niet gering. Dat is wat jammer, want het leidt tot eenheidsworst. Al zie ik dat Vlamingen daar meer door beïnvloed worden dan Franstaligen. Die laatste lopen wat achter, en blijven gaan voor het klassiek rijkelijke, het bombastische, en dus bloemen die open staan.” De regionale verschillen blijven met andere woorden bestaan. Of zoals Van Driessche het zegt: “Sociale media of niet, een gesloten bloem krijg je in Frankrijk niet verkocht.” Blijft ten slotte de vraag welke smaak er op het koningshuis heerst: de Vlaamse of de Waalse? “Ik kan daar niet veel over zeggen,” lacht hofleverancier Ost. “Maar de koningin is een stijlvolle dame, met een mooie smaak.”

13 FEBRUARI 2019

Portret

Bijzondere liefdes

Big City Love BRUZZ | DE VERHALEN

Hoe gedraagt de liefde zich in Brussel? Hoe vinden mensen elkaar, hoe houden ze van elkaar? Maakt de stadslucht ook de liefde vrij? Drie Brusselse verhalen over liefde, seks en relaties. — TIM DEVRIESE, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

Sophie (links, 33), Max (midden, 36) en Stéphane (rechts, 42): verliefd op elkaar.

13 FEBRUARI 2019

“Wat is er mooier dan elkaar vrĳheid geven?” SOPHIE, MAX EN STÉPHANE POLYAMOREUZEN

13 FEBRUARI 2019

BRUZZ | DE VERHALEN

ophie, Max en Stéphane zijn verliefd. Op elkaar, op een ander. Alleen zien hun relaties er niet zo uit als je zou denken. Ze zijn polyamoreus, ze zijn in een relatie met meerdere mensen tegelijk. “Op het platteland kon ik mezelf niet zijn. In Brussel heb ik de vrijheid gevonden.” Het is luidruchtig in Café Central, hartje Brussel. Stamgasten proberen over de muziek heen te schreeuwen, glazen klinken, de barman stommelt wat achter de barkast. Max, Stéphane en Sophie zitten stil aan een tafeltje. Sophie (33) houdt de hand van Stéphane (42) vast, Stéphane die van Max (36). “Ik heb me altijd al vreemd gevoeld in gewone relaties,” zegt Sophie. “Ik voelde me zo schuldig omdat ik interesse had in anderen. Het maakte me ongelukkig, ik had het gevoel dat ik de slechterik was, la Méchante. Maar ik wil niemand kwetsen.” Ze ontmoette Stéphane, die nog niet zo lang daarvoor de polyamorie via vrienden had leren kennen. Hij was getrouwd met Max. “Toen Stéph het me vertelde, was ik erg onzeker,” zegt Max. “Maar ik ben bijgedraaid. Het heeft echt iets geopend in onze relatie, het heeft ons bevrijd op veel vlakken. We hebben elkaar herontdekt. We denken als het op relaties aankomt vaak in termen van bezit. Jij bent van mij, ik van jou. Maar Stéphane is niet ‘mijn’ geliefde, hij is ‘een’ geliefde. Als je dat bezit uit de vergelijking haalt, dan ontstaat er veel vrijheid. Wat is er mooier dan elkaar vrijheid geven?” “Volgens mij moet iedereen nadenken over het klassieke schema huisje-tuintje-kindje,” zegt Stéph, die zijn innige liefde voor Max en Sophie niet onder stoelen of banken steekt. “Het klassieke schema is niet per se slecht, maar zeker niet zaligmakend.”

Bijzondere liefdes

“Als koppel zien we de verschillen niet meer, maar de maatschappĳ herinnert er ons constant aan” ALAN EN LEONARDO MULTICULTUREEL KOPPEL

BRUZZ | DE VERHALEN

lan De Bruyne en Leonardo Alan de Souza zijn al bijna negen jaar een koppel, sinds 2014 wonen ze samen in Molenbeek. Onder hun appartement raast het verkeer over de Leopold IIlaan, binnen vindt het paar rust, liefde en creativiteit. Het verhaal van de twee leest als een sprookje. Alan (51) komt uit het onooglijke Tollembeek, Leonardo (31) uit de miljoenenstad Sao Paolo. Toen Alan voor een werkopdracht in Sao Paolo was, zag hij Leonardo op de metro. En als bij toeval kwamen ze elkaar dezelfde avond nog eens tegen in een club. De toevallige ontmoeting draaide uit op een wervelende liefdesaffaire. Maar toen het prille liefdesgeluk was gaan liggen en Alan terug was in België, sloeg de twijfel toe. Of liever, de clichés. “Wanneer ik bij hem was, leek alles logisch. Pas toen mensen vragen begonnen te stellen, begon de twijfel,” zegt Alan. Bij Leo klinkt eenzelfde verhaal. “Ja, je vraagt je af of de relatie wel zal slagen. Je bent achterdochtig.” De achterdocht ging vlug liggen en maakte plaats voor een ongebruikelijke liefdesrelatie. Eentje die zich weliswaar moest wapenen tegen de buitenwereld. Niet alleen bij vrienden en familie, hoewel die al snel de eerlijkheid van hun liefde inzagen, maar ook bij de staat. “Het stereotype van ons leeftijds- en cultuurverschil is zodanig geïnstitutionaliseerd dat onze relatie onmiddellijk als een schijnhuwelijk werd gezien,” zegt Alan. Op de achtergrond klinken Madonna, Donna Summer en Elton

13 FEBRUARI 2019

John. De twee houden elkaars hand vast, vullen elkaars zinnen aan. “Nee,” zegt Leonardo, “de clichés gaan niet weg. Ook niet bij onszelf. We moeten eraan blijven werken. Dat is inderdaad vermoeiend.” Alan vult aan. “Als koppel zien we de verschillen niet meer, maar de maatschappij herinnert er ons constant aan.”

NICA BROUCKE SINGLE

ica Broucke is een wervelwind. Ze stapt de Ravensteingalerij in getooid in een witte jas met dito baret en helrode lippen. Enkele minuten later, vertelt ze over haar single leven, terwijl ze een kommetje pikante Thaise soep bestelt. “Waar zijn de interessante mannen? Ik kom ze gewoon niet tegen!” Broucke heeft een relatie van meer dan twintig jaar achter de rug en heeft drie kinderen. Ze geniet van het leven, “van de jacht en de pluk”. Een man heeft ze niet meteen nodig.

Of toch? “Ik ben een grote amateur van oesters, maar kan ze helaas niet zelf opendoen. Ja, áls ik al een man mis, dan om oesters te openen.” “Ik ben heel gelukkig. Er is echt geen leegte om te vullen in mijn leven. Ik kom uit een grote familie, vier zussen wonen in Brussel. Ik ben heel close met mijn kinderen, heb leuke vrienden en een leuke job. Mocht ik een nieuwe relatie hebben, zou dat een mooi surplus zijn. Niet omdat ik er zo nodig behoefte aan heb. Ik word niet bevangen door periodes van eenzaamheid.” Ze is niet de enige. “Ik merk dat er in mijn generatie van veertigers en prille vijftigers een overaanbod is van intelligente, mooie en grappige vrouwen en een onderaanbod van mannelijke singles. Bij de generatie van mijn dochters zie ik net hetzelfde,” zegt ze. “Ik heb een theorie.

Mannen die uit een lange relatie komen, verwerken hun breuk door snel iemand anders en jonger te zoeken. Vrouwen lassen dan meestal een pauze in. Single zijn in Brussel als vrouw, dat is van alle generaties. Als je geen poppetje bent, is het heel moeilijk denk ik.” “Een man zou de kers op de taart zijn. Maar waar zijn de interessante, single mannen? Ofwel zijn ze bezet, ofwel zijn ze gay, ofwel zijn ze niet geïnteresseerd of ben ik te oud,” zegt ze. De hete Thaise soep is intussen op. Ze stift haar rode lippen bij. “Weet je, dat wil ik ook nog zeggen, ik ben nooit getrouwd, maar het lijkt me wel echt fantastisch om te doen.”

BRUZZ | DE VERHALEN

“Een man zou de kers op de taart zĳn. Maar zonder kers is de taart ook lekker”

13 FEBRUARI 2019

BRUZZ | DE VERHALEN

Reportage

Huwelijkslessen voor beginners en gevorderden

‘Dialoog is het cement’ Wij twee voor het leven samen. Elk koppel wenst het zichzelf toe, maar hoe weet je dat de verwachtingen dezelfde én realistisch zijn? Op vormingsweekends kunnen koppels elkaar in elk geval figuurlijk al eens aftasten. BRUZZ ging in Sint-Genesius-Rode mee op cursus. — JEAN-MARIE BINST, FOTO’S IVAN PUT

oute artikels maken er nieuws van: ‘In het Brussels Gewest, goed 1,1 miljoen inwoners groot, is in 2017 geen enkel koppel met partners die allebei het Nederlands als moedertaal hebben, getrouwd voor de Kerk.’ Slecht nieuws? Niet noodzakelijk. Als de context duidelijk wordt, kan het zelfs goed nieuws zijn, want wie

13 FEBRUARI 2019

vandaag kiest voor een kerkelijk huwelijk, doet dat meer bewust tegenover elkaar en de gemeenschap. “In Franstalig België neemt het aantal kerkelijke huwelijken opnieuw toe, in Vlaanderen blijft het dalen,” bekent pastor Jean Dewandre, die vormingsweekends voor verloofden bij vzw Vivre et Aimer animeert. “Het toont aan dat

wie niet voor de Kerk trouwt, niet hypocriet wil zijn en zelfstandiger beslist, zonder rekening te houden met wat ouders om bestwil wensen. Wie nu wél voor de Kerk trouwt, moet zelfs aan vrienden verantwoording afleggen. Voor mij is dat al bij al een goede evolutie, jongeren gedragen zich eerlijker. Nu er een niet-confessioneel alternatief bestaat

rond de engagementsverklaring van twee mensen, juich ik die eerlijkheid toe.” Dewandre is samen met twee echtparen, die als animatoren vrijwilligerswerk leveren voor Aimer et Vivre, de organisator van vormingsweekends voor verloofden. Destijds waren dat ‘voorhuwelijkslessen’, gegeven door de pastoor van de parochie. Het was een verplicht ‘nummertje’ om koppels te informeren over het Sacrament van het huwelijk. Die opdracht hoort nog steeds bij het takenpakket van de priester. In het Nederlands worden die vormingslessen niet meer gegeven in het Brussels Gewest. Tot voor kort vonden ze nog plaats in de abdij van Grimbergen, maar die deur is

Pastor Jean Dewandre (rechts) met animatoren Hélène en Antoine Brosens: “De deelnemende koppels herkennen zichzelf.”

laven. Ze zitten met vragen over hoe sterk hun relatie wel is, is ze sterk genoeg om de definitieve stap te maken naar een volwaardig engagement? “Het zijn niet allemaal gelovigen, maar ze hebben wel allemaal een gezamenlijk project: sterker worden als koppel,” zegt de pastor. “Ook een atheïst getuigt hier al eens als animator. Elk koppel moet op het eind van het weekend zijn project uitschrijven, tegenover elkaar, tegenover zichzelf en de samenleving.” “Niet dat iedereen meteen zal trouwen,” verduidelijkt Hélène. “Er zijn er wel een aantal bij, maar ze polsen zelf naar hun identiteit. Eerst komt het erop aan te weten of iedere persoon zichzelf genoeg kent. Daar moeten ze eerst zelf iets over schrijven. Dan bespreekt elk koppel dat onder elkaar en tot slot in de groep. Wie ben ik? Wat toon ik aan de andere? Waarom zeg ik alles over mijn gevoelens en wat ik denk aan de andere?”

BAKEN VAN LICHT “Zichzelf kennen is belangrijk om in al zijn breekbaarheid te durven communiceren met zijn wederhelft,” stelt Manu. “We komen altijd terug op de basis die van onze eigen relatie iets duurzaams heeft kunnen maken, de slogan: ‘Alles wat ik jou over mezelf niet zeg, verwijdert me van jou.’ Want vertrouwen en dialogeren gaan hand in hand, om een relatie te doen sterken.” “In de neerslachtigheid en wanhoop waarmee de maatschappij

“Jongeren van nu zĳn eerlĳker, ze spelen geen komedie meer” JEAN DEWANDRE PASTOR

ons omringt, zoekt iedereen naar hoop,” geeft Pitou te kennen. “Dit weekend geeft een baken van licht, gericht op hoop. En die bevestiging zoeken veel jongeren, ze zijn op hun manier goed bezig en willen er versterkt uitkomen als koppel.” De onderwerpen raken iedereen. Hélène: “De koppels herkennen zichzelf. Hun zoeken, hun terughoudendheid, hun emoties, hun zwijgen. Bedoeling is dat zij zich ook als koppel durven ‘vrij’ te geven aan elkaar. Als we praten over de stress en moeilijkheden op ons werk en hoe we daar thuis mee omgaan, vallen hun monden open. ‘Die beslommeringen aan ballast op het werk, waar ik alleen voor sta, leiden net tot blocages thuis,’ horen we de jeugd dan zeggen. Erover praten en leren luisteren is jullie bindmiddel, zeggen wij dan. ‘Ik ben je beste supporter bij de beslissingen die jij voor jezelf neemt, we staan er samen achter.’” Aan het eind van de sessies is er een eucharistieviering - voor hen die hun huwelijksmis voorbereiden - en een gezellig afscheidsmoment. Een mens verandert heel zijn leven, dus ook voor paren die bijna op pensioen gaan, doen we dit nog, krijgen we mee. Merci.

BRUZZ | DE VERHALEN

gesloten. Ook Antwerpen haakte af. Nu moeten Brusselse verloofden al naar Affligem of Gent pendelen voor zo’n weekend. Vlakbij, in Sint-Genesius-Rode, in het klooster Onze-Lieve-Vrouw van Gerechtigheid, nu een vormingscentrum, wordt wel een zestal weekends rond ‘Liefde en engagement’ per jaar georganiseerd, in het Frans. Vorig weekend - in de aanloop naar Valentijn - namen daar negentien koppels aan deel, ruim de helft uit Brussel, zelfs een Nederlandstalige zwangere vrouw. Ook Fransen (vooral) en koppels van gemengde origine schrijven zich in. De verloofden kunnen er een kamer alleen of een dubbele kamer boeken. Het weekend wordt opgebouwd rond thema’s uit het leven, gevoed door belevenissen van de animatoren-getuigen. Wat betekent verliefd zijn in de huidige maatschappij? Hoe beleef ik mijn koppel-zijn? Wat zijn mijn persoonlijke troeven en hoe steek ik die in een relatie? Welke valstrikken zitten in het begrip communicatie tussen ons twee? Hoe neem je belangrijke beslissingen in een relatie? Wat betekent seksualiteit voor mij? Antwoorden vinden de koppels zelf, getuigen animatoren Hélène en Antoine Brosens, en Pitou en Manu Dubois. Zij delen vanuit een christelijke achtergrond hun eigen ervaringen over vallen en opstaan, open en bloot. “We hebben veel aan die weekends,” getuigt Hélène. “Het bevestigt onze eigen keuze voor het huwelijk.” “Ervaren hoe jongeren zich tegenover elkaar willen en durven te engageren, geeft veel voldoening en kracht,” voegt Antoine eraan toe. “Het cement voor een lange relatie, is de dialoog. Daar geven we een heel weekend voorbeelden van.” “We getuigen alleen maar, uiteraard versterkt vanuit ons geloof,” geeft Manu mee. “Maar we zijn geen therapeuten. Of de referentie God is of een levenskracht, doet er niet toe in deze weekends, geliefden trekken elkaar vooruit. Onze voldoening ligt hierin dat we hun relatie willen doen slagen, en ons eigen model geeft daar een aanzet toe.” Beide echtparen zijn al jaren vertrouwd met het concept. Samen met de pastor praten ze honderduit over welke horden op hun levenswandel passeren, en hoe zij daarmee omspringen. Daar kunnen de jongeren, dit weekend vooral tussen 23 en 30 jaar oud, zich volop aan

INFO Vormingsaanbod voor (trouw)koppels: www.huwelijksvoorbereiding.be www.samennaarmeer.be Europese dagen Marriage Encounter (Vivre et Aimer) Centre Chant d’Oiseau, Woluwe, 14-17/2 www.vivre-et-aimer.be 13 FEBRUARI 2019

Reportage

Chemseks wint aan populariteit in Brussel

En de roes, die blijft maar duren BRUZZ | DE VERHALEN

Een groeiende groep mannen gebruikt drugs om hun seksleven te voeden. Veel mannen hebben het gebruik onder controle, maar wanneer gebruik verandert in misbruik, is professionele hulp moeilijk te vinden. — TIM DEVRIESE, ILLUSTRATIE NINA VANDEWEGHE

om binnen, maak het je gemakkelijk, welkom,” zegt een man. Hij is kaal, heeft een scherp gezicht en spreekt razendsnel. Zijn ogen staan strak, zijn hoofd is rood. In zijn kleine appartement zitten zo’n tien mannen. Ze dansen, praten, liggen op elkaar, kussen. Technomuziek davert door de flat, er speelt porno op tv. Op tafel staan bekers, elk met andere initialen op, iedereen krijgt een eigen beker. Er ligt wit poeder op een spiegel, er staan flessen frisdrank op tafel. “Om de smaak van GHB (een van de gebruikte drugs, red.) te verbergen, geen zorgen,” zegt de man. “Hou goed in de gaten welke de jouwe is. Als je iets wil nemen, dan doe je het samen met mij. Oké? En de deur van de badkamer blijft altijd open. Nooit op slot,” zegt hij bezorgd, maar zijn handen beven licht. Hij

13 FEBRUARI 2019

verdwijnt al snel in de kamer ernaast, de deur blijft open. De roes is begonnen, het is 1 uur ’s nachts. “Eigenlijk weten we nog niet hoe we hiermee moeten omgaan,” zegt Mark Sergeant van het het Vlaams Expertisecentrum voor Seksuele Gezondheid Sensoa. Dit soort van seks, chemseks, is geen nieuw fenomeen, maar wint de laatste jaren wel aan populariteit. “Sinds de opkomst van datingapps zoals Grindr en Scruff, zie ik het steeds vaker en openlijker opduiken,” zegt hij. Ook Tom Platteau, onderzoeker bij het Tropisch Instituut voor de Geneeskunde in Antwerpen, ziet ook in zijn praktijk vaker gebruikers over de vloer komen. Maar het blijft nattevingerwerk om de schaal in te kunnen schatten. “Er zijn weinig betrouwbare cijfers over chemseks in België,” zegt hij. Een Europese studie over het gebruik

van verdovende middelen tijdens seks toont wel aan dat de lage landen hoog scoren.

HALLO, HULP? “Uit informele gesprekken blijkt dat de proportie mannen die chemseks rapporteerden alleen in Amsterdam hoger was dan in Antwerpen en Brussel,” zegt Platteau. Twaalf procent van de bevraagde (homo-) mannen liet optekenen dat ze in de laatste vier weken minstens één keer seks hadden gehad terwijl ze high waren. “Ik hou van de roes, van de intensiteit, van de camaraderie van het groepsgebruik,” vertelt Jacob (*). Hij heeft een succesvol leven, privé en professioneel. Hij kwam in aanraking met chemseks toen hij begon met fisting. “Dat is zo intiem en zo intens dat ik drugs nodig heb om mijn remmingen te verliezen en van de ervaring te kun-

nen genieten. Het zou anders te raar zijn.” Hij zegt dat hij zijn gebruik onder controle heeft, dat hij weet wat hij doet en wat de risico’s zijn. “Maar ik heb me al afgevraagd waar ik naartoe kan, mocht ik hulp willen. Er is gewoon niets. Ik wil toch niet behandeld worden in een ontwenningskliniek?”

LET’S TALK Bavo (*) kwam tot dezelfde conclusie als Jacob. Hij heeft een geschiedenis van druggebruik en -misbruik tijdens seks. Toen hij twee jaar geleden hulp zocht en er geen vond, begon hij samen met een vriend de Brusselse praatgroep Let’s Talk about Chemsex. Met succes. “We zien heel veel mannen langskomen,” zegt hij. “De jongste zijn vooraan in de twintig, de oudste in de zestig. Ze hebben elk hun redenen om te komen praten,

Wat is chemseks?

Welke drugs? De drugs die het vaakst geassocieerd worden met

sommigen willen gewoon tips om een risico op een overdosis te vermijden. Anderen willen hun verhaal en hun angsten kwijt. Praten helpt.” Hij praat zelf steeds openlijker over zijn druggebruik en kon de schaamte en de schuldgevoelens pas onlangs achter zich laten en een plaats geven. “Mijn seksuele voorkeur bleef iets waar ik voor op mijn hoede was in het dagelijkse leven. Ik was tegelijk bang om die kant van mij te tonen, maar voelde de drang om die toe te laten.” Later stak de aidscrisis de kop op en werd het nog moeilijker voor mannen van zijn generatie om zorgeloos hun seksualiteit te beleven. “Misschien is de vlucht in chemseks een manier om die verloren tijd in te halen,” zegt Bavo. “We starten binnenkort met een onderzoek om te weten te komen waar de gebruikers zelf behoefte aan

hebben, om problemen met chemseks te voorkomen of om hulp te vinden voor problematische chemseks,” klinkt het bij Sensoa. Ook bij andere organisaties staan studies in de steigers. Saquib Ahmad pendelt als psychotherapeut tussen Londen en Brussel. Hij vindt het ongelooflijk dat er zo weinig hulp is. “Zeker in een stad als Brussel, waar er zoveel drugs worden gebruikt en zoveel hiv is,” zegt hij. In Londen is er net als in Brussel een grote chemseksscene, maar daar kun je sneller terecht met vragen. Ahmad begint daarom in Brussel met workshops om te peilen naar de redenen waarom vooral homo’s de vlucht nemen in drugs en seks om hun weekends te vullen. Het is tien uur ’s ochtends. Enkele mannen zijn afgedropen, er zijn er andere bijgekomen. Een man, mysterieus, knap en rank,

chemseks, zijn chrystal meth, GHB/GBL en mefedrone. Maar er is ook sprake van cocaïne- en ketaminegebruik. Let’s talk about chemsex Elke eerste dinsdag van de maand komt de groep samen, om 20 uur. De groep praat in de lokalen van Ex Aequo in de Steenstraat 29 in Brussel. Op dit moment zijn de voertalen vooral Frans en Engels. “Ik kreeg wel de vraag van een aantal deelnemers om ook met een Nederlandstalige groep te beginnen. Het blijft toch het makkelijkst als je in je moedertaal kan spreken over heel persoonlijke/ intieme zaken. Ik wil dat graag doen als er voldoende belangstelling is,” zegt initiatiefnemer Bavo. Info op: https://www. facebook.com/talchs/

“Ik hou van de roes, van de intensiteit, van de camaraderie van het groepsgebruik” JACOB

BRUZZ | DE VERHALEN

De term is bedacht door de Britse sociaal assistent en ex-druggebruiker David Stuart in 2001. Chemseks is het fenomeen waarbij verschillende mannen, voornamelijk homo’s, groepsseks plannen of hebben, en verslavende drugs gebruiken om de seks te verlengen en intenser te maken. Ook al bestaat de term al bijna twintig jaar, toch is er nog geen eenduidige Belgische definitie van chemseks. “Gaat het over de middelen, de context waarin die middelen gebruikt worden of de onderliggende factoren van het gebruik?” vraagt onderzoeker Tom Platteau van het Tropisch Instituut in Antwerpen zich af.

zoekt op datingapps naar geïnteresseerden. Hij scrolt door de profielen, schrijft ze aan, vraagt hen langs te komen. Er wordt gesnoven, drugs gedronken, gedanst, gevreeën zonder einde. De mannen blozen en worden draaierig uit vermoeidheid, maar blijven gaan. “I could fuck a tree,” keelt iemand. Iedereen lacht. Buiten is het eigenaardig stil. Een politiemacht heeft zich intussen verzameld, klaar voor de confrontatie met een groep betogers in gele hesjes. Het is een onwerkelijk schouwspel. Binnen is iedereen high en geil, buiten kookt de straat over van woede. De wereld binnen is een vluchtoord. Maar dan in een roes die blijft duren.

(*) De getuigen wilden anoniem blijven. Hun namen zijn bekend bij de redactie. 13 FEBRUARI 2019

Enfant Terrible Bijzondere mensen in een bijzondere stad

Als je je dromen tekent, komen ze ook uit Azam Masoumzadeh, visueel en digitaal kunstenaar

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Op de Zuidmarkt sta ik graag stil bij de groente- en fruitkramen. Groenten hebben best veel karakter. In de winter krijg ik bijna medelijden met de tropische exemplaren. Ze lijken te verkommeren in de ijzige kou en worden genegeerd of niet naar waarde geschat. Wist je dat pitaja of drakenfruit een belangrijke voedingsbron was voor de oorspronkelijke bevolking van Amerika? De yamswortel wordt in de tropen evenveel gegeten als aardappelen in West-Europa. De babybanaan staat aan de oorsprong van de moderne dessertbanaan. Ook vluchtelingen en mensen met een migratieachtergrond hebben elk hun eigen verhaal, al worden ze vaak over dezelfde kam geschoren. Ze hebben recht op meer begrip en maatschappelijke aanvaarding. Of ik zelf heimwee heb naar Iran? Ik mis mijn familie en mijn geboorteplaats Isfahan, een heel mooie, inspirerende historische stad. En saffraanijs is het beste ijs ter wereld (lacht). Intussen heb ik veel vrienden in België. Ik kon hier nooit terugvallen op familie, dus ik heb er zelf een gecreëerd in de loop der jaren. Ik spreek vloeiend Engels, Frans lukt ook al goed en ik heb lessen Nederlands gevolgd. Ik sla geregeld de brug tussen Franstalige en Nederlandstalige vrienden. Ik heb hier kunnen studeren en werk nu aan verschillende opdrachten. Wafels zijn trouwens ook cool. Tijdens mijn eerste jaar in België at ik ze dagelijks als ontbijt (lacht). Ik hoor vaak dat Iran een gevaarlijk land is. Ik kan dat beter in perspectief plaatsen. Het ligt sowieso in een politiek instabiele regio. Ik volg de actualiteit op de voet via vrienden en familie. Tegelijk blijft het een zonovergoten, gastvrij land met een rijke cultuur en gastronomie. Ik verdiep me nu in de Perzische

poëzie van Omar Khayyám voor een crossmediaal project. Ik werk aan de illustraties, die ik later nog zal aanvullen met toegevoegde en virtuele realiteit. Dat past goed bij Khayyám, want hij had het als positieve nihilist vaak over wijn drinken als manier om afstand te nemen van de werkelijkheid en in een nieuwe realiteit te duiken. Als kind zat ik altijd te tekenen in de klas. Ik verkocht mijn tekeningen aan klasgenoten en wist al dat ik later mijn brood wilde verdienen met kunst. Ik put vooral uit mijn fantasie. Ik ben ook heel nieuwsgierig en luister graag naar de levensverhalen van oude mensen, vol ups en downs. Als je je dromen tekent, komen ze ook uit. Daarvan ben ik overtuigd. De oermensen tekenden in grotten de dieren die ze wilden doden. Door een tekening materialiseer en visualiseer je je verlangen, zodat je erna alles in het werk stelt om het te realiseren. Een voorbeeld uit mijn eigen leven? Toen ik zestien was, tekende ik mezelf met een koffer in de hand. Sindsdien ben ik altijd onderweg (lacht). Ik ben nog een stuk avontuurlijker dan mijn twee oudere zussen en pas me gemakkelijk aan nieuwe plaatsen en mensen aan. Brussel is door zijn diverse bevolking een echte regenboogstad. Ik voelde me er heel snel thuis. Ik heb al in Schaarbeek, Watermaal-Bosvoorde en Sint-Gillis gewoond en nu heb ik een appartement in Ukkel, vlak bij Ter Kamerenbos. Ik wandel graag in de stad of ik zoek gezelschap op, bijvoorbeeld op het Flageyplein. Als er mij iets stoort in Brussel, is het de trage en niet functionerende administratie. Je weet nooit wat er met je dossier zal gebeuren. Het blijft altijd een verrassing (lacht). — TOM VAN BOGAERT

Azam Masoumzadeh (29)

komt uit Iran. Ze verhuisde in 2012 naar België om illustratie en digitale kunst aan het KASK in Gent te studeren. Ze stelt haar project ‘Homesick Vegetables’ voor op het festival Bewogen (20-24 februari), dat ontmoetingen stimuleert tussen nieuwkomers, vluchtelingen en Brusselaars. azammasoumzadeh.com, www.bewogen.brussels

13 FEBRUARI 2019

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D Â© SASKIA VANDERSTICHELE

13 FEBRUARI 2019

Cultuur

Franse Gemeenschap speelt diversiteit van de Brusselse jazz uit als troefkaart

Van de ‘Huugstruut’ naar High Street B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Een kleurrĳk gezelschap muzikanten, Brusselaars én Schotten, trok zaterdag door de hoofdstraat van Edinburgh. © GREG MACVEAN

Behalve chocolade en bier is ook jazz een sterk merk en een prima ambassadeur voor Brussel. Een tiental bands stelde zichzelf vorig weekend voor in Edinburgh. De Schotten waren enthousiast over het nieuwe exportproduct, dat veel diverser bleek dan hun eigen scene. De professionals bevestigden dat muziek meenemen in je ‘city branding’ werkt, zolang er maar een authentiek verhaal tegenover staat. — TOM PEETERS

n het midden van zijn optreden in gemeenschapscentrum St Brides, een tot concertzaal omgedoopte kerk, zegt de Brusselse saxofonist Toine Thys plots dat hij maar beter kan stoppen

13 FEBRUARI 2019

met zijn trio net een nieuw album klaar. Maar afgelopen weekend was hij, samen met de fluitiste Esinam Dogbatse, letterlijk het boegbeeld van Thrill, een jazzdriedaagse waarvoor de Franse Gemeenschap en visit.brussels de handen in elkaar sloegen met de organisatoren van het Edinburgh Jazz & Blues Festival. Affiches waarop een musicerende Thys en Dogbatse het evenement aankondigen en Jazz From Brussels als een soort van handelsmerk aanprijzen, hingen verspreid over de hele stad.

JAZZKRUISPUNT op dit hoogtepunt. “Mijn ego heeft hier in Edinburgh een wel erg speciale behandeling gekregen,” verwijst hij lachend naar zijn nieuwe carrière als posterboy. Het is natuurlijk een grap, want Thys heeft

Het programma bood een staalkaart van de huidige Brusselse scene. Er was zowel aandacht voor de traditie, met een avond rond de erfenis van Django Reinhardt, als voor nieuwkomers zoals Echoes of Zoo, dat zijn eerste ep voorstelde. Aka Moon

vertegenwoordigde de gevestigde waarden, terwijl de Ghanese roots van Esinam en het Oriental Jazz Project van de Belgisch-Marokkaanse pianiste Marie Fikry de groeiende diversiteit van de scene weerspiegelden. Die mix viel nog meer op naast enkele Schotse bands, die veel minder gedurfd uit de hoek kwamen, en sloeg van bij de eerste concerten aan. Zo zagen we alleen maar lachende gezichten bij Les Violons des Bruxelles na hun doortocht in de legendarische Queen’s Hall. Het door Tcha Limberger geleide gipsykwintet zag zijn voorraad van dertig meegebrachte cd’s in een mum van tijd uitverkopen. Hun prestatie werd zo hoog ingeschat dat Rose Room, de Schotse hoofdact van de avond, de jazzstandard ‘Avalon’ schrapte van de setlist, zo geïntimideerd waren ze door de versie van hun Belgische ‘voorprogramma’.

De wil om Brussel ook als jazzbestemming op de kaart te zetten is niet nieuw. Een dikke vier jaar geleden stelde visit.brussels in de schoot van de eerste editie van het Brussels Jazz Festival het Brussels Jazz Platform voor. De belangrijkste Brusselse jazzspelers wilden op die manier de troeven van de hoofdstad als internationaal jazzkruispunt beter uitspelen. Maaike Wuyts, die eerder het Brusselse jazzagentschap Aubergine uit de grond had gestampt, werd aangenomen als jazzexperte, en leidde nu ook de tachtigkoppige delegatie met muzikanten, journalisten en jazzprofessionals naar Edinburgh. Opmerkelijk is dat het geld dit keer niet kwam van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest of van een of andere cultuurpot, maar van de Franse Gemeenschap. Rachid Madrane, minister van Promotie van Brussel, had in totaal 200.000 euro veil voor het evenement dat hem als liefhebber - in een verleden volgde hij nog drumles bij Bruno Castellucci - na aan het hart ligt. Nadat hij eerder met dezelfde promotiepot de Brusselse hedendaagse kunsten-, dansen circussector naar Parijs, Berlijn en Italië had gevoerd, was het in het laatste jaar van zijn legislatuur de beurt aan jazz. “De cirkel lijkt rond,” zegt Madrane nadat hij net drummer Antoine Pierre omarmd heeft en diens pas afgelopen concert met Urbex monstrueus heeft genoemd. “Op mijn vijftiende ging ik met mijn Belgische vrienden naar de Mirano, maar mij lieten ze als enige niet binnen omdat ik Rachid heette en er Arabisch uitzag. Nochtans ben ik een echt Zinneke, geboren in de Huugstruut. Maar daardoor belandden we vlakbij in de jazzclub Le Travers en daar leerde ik mijn eerste drumleraar kennen. Nu is de oude baas van de Mirano grappig genoeg een vriend en ben ik hem dankbaar omdat zijn buitenwippers me de jazz deden ontdekken (lacht). Die persoonlijk ervaring sterkt mij in de overtuiging dat we haar diversiteit moeten aanwenden als een kracht en nog veel meer tonen aan de buitenwereld. Vlamingen, Walen en Brusselaars moeten leren begrijpen dat ze samen sterk zijn. Brussel is het koppelteken geworden tussen iedereen.” Een dag eerder vertelde Pierre ongeveer hetzelfde. “Muziek is voor mij per definitie grenzeloos,” klonk

“We moeten de diversiteit van onze Brusselse jazz aanwenden als een kracht” RACHID MADRANE MINISTER VAN PROMOTIE VAN BRUSSEL

het bij de drummer die het vak leerde bij Philip Catherine, met Next.Ape zopas een nieuwe band lanceerde, in het najaar vers materiaal van TaxiWars uitbrengt en in Edinburgh ook nog speelde met Brandhaard. “Mij kan het echt niet schelen of er Vlamingen, Brusselaars of Walen in mijn band zitten. Vaak is het ook een mix.” Dat laatste zie je vooral in Brussel én in de jazz, waar bands veel makkelijker dan in het rockcircuit pendelen tussen talen en culturen.

AUTHENTIEK Maar werkt het ook echt om een regio te koppelen aan een scene, en voldoende return on investment te krijgen? De minister beweert op basis van zijn vorige promotieprojecten in de dans-, circus- en kunstensector van wel. In de muziek bleek het voorbeeld van de Noorse of Scandinavische jazzscene, die ook door staatsfondsen uitgroeide tot een waarmerk, alvast aanstekelijk. Maarten Van Rousselt, jazzcoördinator van Flagey, organiseerde ooit het festival Danish Delight. “Zonder de extra fondsen van JazzDenmark hadden we dat nooit gedaan, want ons programma zat al eivol, maar het werkte wel, want alle concerten waren uitverkocht.” Saxofonist Soweto Kinch, die voor het invloedrijke BBC-radioprogramma Jazz Now in Edinburgh enkele Brusselse collega’s kwam interviewen, zegt dat je een bepaalde stijl natuurlijk niet echt kan definiëren binnen de grenzen van een regio of een stad. “Maar het kan wel helpen om weerklank en zo ook nieuwe afzetmarkten te vinden, zolang het bredere plaatje authen-

tiek is. Dus het is zeker nuttig om over Belgische of Brusselse jazz te spreken als een verhaal. Zelf hoor ik er met al die Marokkaanse, Afrikaanse en gipsy-invloeden een

sterk gevoel voor gemeenschap in. De diversiteit van de Brusselse jazz is internationaal zeker een troefkaart.” Edouard Notte, die Laurent Blondiau van Mâäk voor een masterclass ontving aan de University of Edinburgh, beaamt dat bredere perspectief. “Behalve de Belgische brasstraditie hoorde ik ook gekke Afrikaanse geluiden en Zuid-Amerikaanse klanken, maar ik hoorde vooral dat Brussel deel uitmaakt van de wereld.” Hetzelfde verhaal zaterdag in High Street op de Royal Mile. Op de belangrijkste toeristische straat van de Schotse hoofdstad deden Marokkaanse percussie en blazers van Brusselse en Schotse muzikanten de stad gezamenlijk vibreren. Rodger Spence, CEO van het Edinburgh Jazz & Blues Festival, had toen al genoeg gezien. Hij wil deze zomer minstens drie Brusselse jazzbands terugzien op zijn festival.

BARNILL BROTHERS BILLIE KAWENDE PRESENTATIE: PETER PYPE

ILLIA VASIACHKIN

THE BRUSSELS CONCERTBAND

O.L.V.: GUIDO DE RANTER

BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST

Nick Trachet

Brussel en de wereld culinair ontdekt

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Pompoen Op de markt liggen voorverpakte stukken pompoen te wachten op klanten. Waarom nu? Pompoenen zijn er toch in de herfst en de nazomer? Omdat pompoenen wel goed bewaren, maar het einde van hun tijd in de kelder nu toch in zicht is. Dus moeten ze nog snel verkocht. Waarom eten wij pompoenen? Dat doen we nog niet zo lang. Als kind verblijdde mij het zien van reusachtige citrouilles en potirons op markten in Frankrijk. Maar bij ons zag je ze nooit in de handel. Ze zijn hier pas beginnen te verschijnen met de Halloweenrage die Europa trof vanaf 1991. Dat begon eerst in Duitsland, als gevolg van de Golfoorlog. De pompoen kwam uit Amerika, in het kielzog van de grote ‘Columbiaanse uitwisseling’ die al maïs, paprika en tabak had opgeleverd. Minder opvallend waren de pompoenen, aardperen en vanille. Tomaten en aardappelen braken pas later door. De pompoen bleef een curiosum in de tuinbouw. Niemand teelde er op grote schaal, wel vooral voor eigen gebruik. Een boerengroente. Pompoen hoorde in onze kindertijd bij het sprookje van Assepoester, een verhaal van Charles Perrault, geschreven voor het hof van Louis XIV. De plant groeit vrij makkelijk en de vrucht is heel groot, smakelijk zoet en bovendien: goed bewaarbaar! Ik bezocht ooit een kloostertuin waar in het schuurtje tientallen oranje reuzenvruchten lagen te wachten: een hele winter lang. Zolang ze niet op een vochtige grond liggen, kunnen ze maandenlang goed blijven. “Die zijn er voor de soep,” zei de non van wacht. Ik keek aan tegen een hele schuur vol potentiële soep.

Want daar schuilt het grote probleem met de pompoen. Wat doe je ermee … behalve soep maken? Pompoensoep is heerlijk, maar na twee dagen heb ik het wel gehad. Even zoeken op het internet, want in de tijd van de kookboeken werd er nog niet veel geschreven over

“De pompoen kwam uit Amerika, in het kielzog van de grote Columbiaanse uitwisseling” deze Cucurbitaceae. Je zag ze vaker in architectuurbladen dan in kookrubrieken. De meeste pompoenen zijn wat melig en slap van textuur wanneer ze gekookt zijn. Butternut is een uitzondering, maar dat is geen echte pompoen (Cucurbita moschata in plaats van

C. maxima), de courgette (C. pepo) ook niet. In Frankrijk is men er brood mee gaan bakken. Pompoen is een culinair vulmiddel. Mijn allereerste lezersbrief ooit voor deze krant kwam van een dame van Italiaanse oorsprong. Ze gaf me een huisrecept van haar familie: Gnocchi van pompoen. Ook hier is de pompoen een vulmiddel, maar dat is aardappel in gnocchi ook. Steek een stuk pompoen in een oven van 200 °C tot het vruchtvlees helemaal zacht is. Naargelang de staat en soort pompoen kan er nogal wat vocht uit komen. Dat moet zoveel mogelijk weg. Schraap de massa uit de schil. Pureer de pompoen, weeg die en voeg ongeveer een derde gewicht huishoudbloem toe, één ei en een snuif zout. Begin te mengen in een grote kom. Het wordt een griezelige plakboel, maar met wat moed en zelfopoffering zal een deeg ontstaan. Er mag nog meer bloem bij, tot het deeg gewillig van de vingers gaat en zich laat kneden. Rol stukken deeg tot vingerdikke worsten en snij die in korte stukjes (hoe kleiner, hoe beter). Plons ze onder in kokend gezouten water en laat zieden tot ze naar de oppervlakte komen. Schep ze er dan uit met een schuimspaan en laat ze wachten op een doek. Als alle deeg tot gnocchi (het woord komt van het Duitse ‘knödel’) is gedraaid, gesneden en gekookt, meng ze dan in een kom met boter, peper en fijngesneden salie. Romeinen eten gnocchi op donderdag. Dat is bijna spreekwoordelijk zo. Het komt, zei men mij, omdat velen ze bij de pastawinkel halen en die maken ze allemaal op donderdag. Een ‘gecreëerd verwachtingspatroon’ heet zoiets, denk ik. Smakelijk. De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/trachet

VACATURE

Lerian (www.lerian.be) is een dynamische talenschool met kantoren in Antwerpen, Brussel, Gent en Luik. Al meer dan 20 jaar biedt Lerian een waaier van kwaliteitsvolle taaldiensten aan bedrijven aan. Voor de regio Brussel werft Lerian dynamische, gemotiveerde en creatieve freelance taaltrainers Nederlands aan

TAAK het geven van privé, duo- en/of groepsopleidingen (drie tot zes cursisten) aan volwassenen in professionele context. De opleidingen zijn functioneel en interactief met focus op communicatie.

AANBOD - Een freelance contract met degelijke vergoeding, een job vol uitdagingen in een multiculturele omgeving - Een doorgedreven opleiding door onze pedagogen, didactische onder-

steuning met inhouse ontwikkelde syllabi - Een zeer goed geoliede organisatie. Samen met de planner stel je zelf je uurrooster samen in functie van je beschikbaarheden

Geïnteresseerd? Mail je cv naar conny. awouters@lerian.be. We ontmoeten je graag voor een gesprek! Tot binnenkort.

Beeldspraak

Elke week voorziet Michaël Bellon een oude persfoto van een nieuw onderschrift

Suiker Schaarbeek 1 februari 2008, portret van Christophe Castellano, de jongen die in de jaren tachtig op de verpakking van Cassonade Graeffe stond. © PHOTONEWS

De verhalen die zich rond deze foto kristalliseren zijn al eens verteld. Het zijn Brusselse verhalen. Dat van de Duitse inwijkeling Karl Graeffe, de suikeroom die in 1858 in La Raffinerie in Molenbeek zijn raffinaderij opstartte. En dat van Christophe Castellano, die in de jaren tachtig van de twintigste eeuw als klein jongetje op de verpakking van de kinnekessuiker stond afgebeeld. Castellano werd in 2008 na een oproep van

tv-kok Jeroen Meus in het programma De Laatste Show opgespoord in Schaarbeek. Typisch iets voor Meus, die als jongetje zelf zoveel aan grootmoeders gastronomie gerelateerde gezelligheid gewaar is geworden, dat hij er genoeg energie uit gepuurd kreeg voor een oneindig aantal seizoenen dagelijkse goesting. Zo’n goudgeel pak Graeffe cassonade straalt bij uitstek de gezellige warmte uit die calorieën

uit de streekeigen keuken ons moeten verstrekken. Al staat het bij de meeste mensen wel vaak maandenlang onaangeroerd in de kast te wachten tot er nog eens pannenkoeken, rijstpap of een restje spekvet op tafel komen. Tegen dan is de stuifsuiker steevast samengeklonterd tot een massieve baksteen, waarop je stevig met de lepel moet inhakken om een brokje te kunnen loswrikken. Niet zelden bezeer je bij dat proces al eens je handpalm, of scheur je de verpakking, maar dat kan de feestvreugde dan toch niet drukken. Zodra je een lepelvol bruine suiker verpulverd hebt, bezorgt de zanderige textuur je weer die vertrouwde kleine rilling in je nek, en tref je met wat geluk een paar van die donkerbruine kandijbolletjes aan die je er alvast tussenuit haalt om zo op te eten. Maar om even verder in te gaan op de beroemde verpakking: zou iemand zonder de serveersuggestie van het schattige jongetje ooit op het idee zijn gekomen om een hele boterham met alleen maar bruine suiker te eten? Dat doet wat denken aan de borstelbreed uitgeknepen overdosissen tandpasta die we in tv-reclames te zien krijgen. Misschien is onze suikerverslaving wel met deze belegde boterham begonnen. Wat echter vooral opvalt aan de fotoreconstructie waarop de ouder geworden Castellano de bijtgrage pose uit zijn jeugd opnieuw aanneemt, is dat de originele verpakking er niet eens op te zien is. Ook suf. Vind je na veel speurwerk de jongen terug die dertig jaar eerder met zijn suikerkleurige Jommekeskapsel voor

de iconische foto poseerde, blijkt er geen ene kilo meer te vinden waar die foto nog op staat. Al wat rest is de inmiddels gerestylede zak suiker met het getekende gezicht van een geslachtsloos leeftijdsgenootje. Ook Castellano zelf heeft dus waarschijnlijk geen vintage exemplaar bijgehouden. Als kind dat het nooit anders had geweten vond hij het misschien maar normaal dat naast elke pannenkoek een pak suiker met zijn foto stond. Zoals de customizende kids van vandaag het ook maar normaal vinden dat hun naam op een pot choco of een paar voetbalschoenen gedrukt staat. Nooit heeft de Schaarbekenaar de reflex gehad om in de Sarma zo’n gepersonaliseerd goudklompje extra te kopen en voor het nageslacht te bewaren. Nu is het te laat, en zou het zomaar kunnen dat van die honderdduizenden legendarische verpakkingen er geen één meer over is. Misschien moeten we ons voortaan maar eens wat eerder afvragen welke graag geziene goederen die ons dagelijks vergezellen we voor later willen bewaren. Zelfs Google Afbeeldingen geeft maar één zoekresultaat met het bewuste pak van ons hart. Die laat toe de oude en de jonge Castellano te identificeren aan de hand van het gebit, dat de eeuwige boterham met suiker betrekkelijk goed heeft overleefd. Voorts is er eerlijk gezegd weinig gelijkenis, en zouden we vandaag misschien geneigd zijn iets minder suiker te eten mocht Graeffe bij de restyling de volwassen Christophe als gezicht van het merk hebben gehandhaafd.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Een pak van ons hart

— MICHAËL BELLON

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/beeldspraak 13 FEBRUARI 2019

Big City

Stel zelf je vraag en stem op BRUZZ.be

Om veilig te kunnen sporten moet je gemakkelĳk van punt A naar Punt B raken.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Hoe kan je veilig sporten op de openbare weg in Brussel?

die soms haaks staan op de ontspanningsmogelijkheden in de publieke ruimte.

AN UIT GANSHOREN

WALKABILITY

oe interpreteer je een vraag? En hoe lees je een antwoord? Het zijn de eeuwige queestes van de vraagsteller en de antwoordgever. Ook hier weer bestaat geen eenduidig antwoord. Wat is veilig sporten? En hoe doe je dat in een stad met vervuilde lucht? Beginnen kan bij de locatie: waar zijn in Brussel de publieke speel- en sportterreinen, de parken met voldoende veiligheid - verlichting, parkwachters? Waar zijn de pleinen met speel- en sportwaarde, zoals

13 FEBRUARI 2019

het Jubelpark met zijn fitness- en yogasessies, en de uitdagende loopparcoursen? Waar zijn zelfs de (onderhouden?) GR-routes door Brussel? Een eerste aanzet: Belfius publiceerde in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen 2018 een update van de typologie van de gemeenten. Een gezonde publieke ruimte zet in op kernversterking en geeft ruimte aan functionele natuur, leert de studie. Het bevestigt de wetenschap dat Brussel uit totaal verschillende wijken bestaat, elk met zijn gradaties in veiligheid,

Basis voor de mogelijkheid tot beweging en sporten in het algemeen in de stad is de walkability. Het Vlaams Instituut Gezond Leven zet sterk in op wijken met een hoge walkability-score (ook in Brussel). Daar kan je je beter - lees actiever - verplaatsen. Wandelen, zelfs flaneren langs winkels, is sporten met de stappenteller op zak, maar ook joggen, fietsen en steppen kunnen. Bewoners in een buurt met hoge walkability-score hebben een betere bloeddrukwaarde en een gezonder gewicht, poneert het instituut. Daarvoor is stratenconnectiviteit nodig,

zodat gemakkelijk en veilig van punt A naar punt B gewandeld of gefietst kan worden. Het is met andere woorden zaak om eerst in te schatten of de openbare weg in de buurt en de zones waar je zou gaan sporten, een gevoel van veiligheid afstralen. Dat houdt heel wat in: een stabiel voetpad, vlotte oversteekplaatsen, een veilig fietspad, autoluwe of -arme straten, propere voet- en fietswegen, een groene trajectomgeving, beperkte concentratie aan luchtvervuiling en aan geluidsoverlast door verkeer in de wijk ... het zijn allemaal criteria. Die criteria tellen mee om het welbehagen te verhogen voor wie denkt aan bewegen en sporten in de buitenlucht. De structurele achteruit-

gang, met nog meer appartementsblokken, en de sociale wanorde in het straatbeeld verhogen het onveiligheidsgevoel. Het Vlaams Instituut Gezond Leven ontwikkelde een ondersteuningsaanbod voor lokale besturen en verenigingen om hen te helpen een gezonde en veilige publieke ruimte te realiseren. In afwachting van een ideale toepassing ervan in de Brussel, kan elke fietser en jogger alvast beginnen met zichzelf goed zichtbaar te maken, met lichtjes en een hesje, op de openbare weg en zo zelf een voorbeeld te zijn van veilig sportgedrag.

— JEAN-MARIE BINST VOLGENDE WEEK Zijn er nog huizen op de Grote Markt bewoond?

COLOFON

lezersbrieven@bruzz.be

Analyse

COLLOQUIUM Welke grondwet na 2019? 15 februari van 14 tot 17 uur. Paleis der Academiën, Hertogsstraat 1, 1000 Brussel

Nieuw voorstel van jonge onderzoekers

‘Geef Brussel meer bevoegdheden en fuseer de gemeenten’ Komt er een zevende staatshervorming? En vooral: hoe moet die eruitzien? Het is een vraag die wetenschappers de afgelopen weken bezighield in het Paleis Der Academiën. De jonge onderzoekers Johan Lievens en Karel Reybrouck lanceerden er een nieuw voorstel voor Brussel, zorgvuldig grondwettelijk afgetoetst. “Hevel de gemeenschapsbevoegdheden over naar het Gewest en fuseer de gemeenten.” — STEVEN VAN GARSSE

et colloquium valt wat ongelukkig. De academici gingen ervan uit dat er een verklaring tot herziening van de Grondwet zat aan te komen, maar toen viel de regering. Grote institutionele hervormingen in dit land lijken nu moeilijker. Dat zeggen Johan Lievens, docent staatsrecht in Amsterdam en aan de Universiteit van Namen (hij vervangt er professor Hendrik Vuye) en Karel Reybrouck, doctorandus grondwettelijk recht aan de KU Leuven. Een zevende staatshervorming valt nochtans niet helemaal uit te sluiten. “Er moet in principe eerst een lijst worden gemaakt met artikels die voor herziening vatbaar worden verklaard,” zegt Lievens. “Daar is een meerderheid voor nodig in de Kamer, de Senaat en het moet ook door de regering bij consensus worden goedgekeurd. Zodra één partij binnen die regering, de MR bijvoorbeeld, geen wijziging wil, zal dat ook niet gebeuren.” “Er zijn anderzijds ook wel precedenten,” vult Reybrouck aan. “De vijfde staatshervorming is

6 FEBRUARI 2019

zonder herziening van de grondwet gebeurd. En ook in de zesde staatshervorming zitten elementen zonder voorafgaande grondwetsherziening. Je moet het geval per geval bekijken. Neem nu aspecten van de sociale zekerheid. Die kunnen in principe overgeheveld worden naar de deelstaten zonder grondwetsherziening.”

federaal land, dan kom je vanzelf bij Brussel terecht. Ik ben ervan overtuigd dat het met vier deelstaten (Vlaanderen, Wallonië, Brussel, Duitstalig België, red.) beter zou werken dan met twee maal drie, zoals vandaag (drie gemeenschappen en drie gewesten, red.). De vraag is dus: hoe kan je van Brussel een volwaardige deelstaat maken, zonder de Vlamingen in Brussel in de kou te laten staan en zonder dat Vlaanderen Brussel loslaat? Onze tweede bezorgdheid: Brussel is niet transparant. En ook niet altijd even efficiënt. Er is te veel versnippering. KAREL REYBROUCK: We hebben een hart voor Brussel (Reybrouck woont er ook, red.) en het is als grondwetsexpert academisch interessant. Brussel is de Gordiaanse knoop van het Belgische staatsrecht.

een aparte regeling. De eerste reeks zijn cultuur, onderwijs, media, sport et cetera. Die worden door de Vlaamse Gemeenschap beheerd, met de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) als ondergeschikt bestuur. Aan Franstalige kant zijn de Franse

Gemeenschap en de Franse Gemeenschapscommissie (Cocof) bevoegd. Voor zaken die niet bij de ene of de andere gemeenschap thuishoren - de biculturele zaken - blijft de federale overheid bevoegd. Voor de persoonsgebonden gemeenschapsbevoegdheden geldt opnieuw dat de unicommunautaire zaken respectievelijk door de Vlaamse Gemeenschap en de VGC, of de Franse Gemeenschap en de Cocof worden geregeld. Voor andere (bi-)persoonsgebonden bevoegdheden is de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) verantwoordelijk: de tweetalige rusthuizen, ziekenhuizen, de kinderbijslag, et cetera. Om te vereenvoudigen, gaan we met die gemeenschapsbevoegdheden aan de slag. Daartoe is al een aanzet gegeven in de zesde staatshervorming. Beroepsopleiding, biculturele aangelegenheden - zoals Kanal en de Zinnekeparade maar ook de gemeentelijke

sportinfrastructuur zijn naar het Gewest overgeheveld. Dat is op zich vreemd, want het zijn geen gewestbevoegdheden. De deur is op een kier gezet, en we willen die verder openen. We stellen voor om de huidige GGCbevoegdheden én de biculturele federale bevoegdheden naar het Gewest over te hevelen. Bovendien zou het Gewest ook aanvullend moeten kunnen optreden met tweetalige initiatieven wanneer de

JOHAN LIEVENS: Als je de vraag stelt:

hoe kan België beter werken als

waar je weinig mee verliest, en veel mee wint. Voor het Gewest is het makkelijk: de bevoegdheden zijn plaatsgebonden. Niemand stelt die nog in vraag. De gemeenschapsbevoegdheden zitten complexer in elkaar. Er zijn twee soorten, met elk

GEWEST Plaatsgebonden bevoegdheden

gemeenten een belangrijke rol in Brussel. Ze zijn het enige beleidsniveau dat een geïntegreerd beleid

JOHAN LIEVENS GRONDWETSPECIALIST

GEMEENSCHAP Culturele bevoegdheden

Persoonsgebonden bevoegdheden

Ruimtelijke Ordening, Economie, Leefmilieu, Mobiliteit,...

Cultuur, Onderwijs,... Eentalig

Tweetalig

Eentalig

Tweetalig

> Brussels Hoofdstedelijk Gewest

> Vlaamse Gemeenschap

> Federale Overheid

> Vlaamse Gemeenschap

Bejaardenzorg, Kinderbijslag,...

> GGC

> Franse Gemeenschap

Voorstel GEWEST

GEMEENSCHAP

Plaatsgebonden bevoegdheden

Culturele bevoegdheden

Ruimtelijke Ordening, Economie, Leefmilieu, Mobiliteit,... Tweetalige Gemeenschapsbevoegdheden

Cultuur, Onderwijs,...

> Brussels Hoofdstedelijk Gewest

> Vlaamse Gemeenschap

Eentalig

Persoonsgebonden bevoegdheden Bejaardenzorg, Kinderbijslag,...

Tweetalig

Eentalig > Vlaamse Gemeenschap

KAREL REYBROUCK GRONDWETSPECIALIST

REYBROUCK: Momenteel spelen de

Brussel vandaag

Hoe Brussel vereenvoudigen?

“Brussel is de Gordiaanse knoop van het Belgische staatsrecht”

Jullie gaan nog een stap verder in de vereenvoudiging door de gemeenten te fuseren.

“Brussel een gemeenschapskeuze opdringen, is het koloniseren van Brussel vanuit Vlaanderen. Niet meer en ook niet minder”

LIEVENS: We hebben een voorstel

Jullie zijn over institutioneel Brussel gaan nadenken. Dat is geen eenvoudige kwestie. De hoofdstad zit op het snijvlak van gemeenschap en gewest. Vanwaar die interesse?

gemeenschappen hun werk niet doen. Als toemaatje zou het Brussels Gewest ook de coördinatie van tweetalig onderwijs op zich kunnen nemen.

> Franse Gemeenschap

Tweetalig

kan voeren, los van het onderscheid tussen federale, gewesten gemeenschapsbevoegdheden. De lokale besturen zijn bevoegd voor alles wat van lokaal belang is. Dat ligt grondwettelijk vast. Tegelijkertijd staat die lokale autonomie van de negentien gemeenten een coherent en doortastend bestuur voor Brussel in de weg. Daarom stellen wij voor om de gemeenten te laten opgaan in het Gewest. Dan krijgt het Gewest meteen ook de bevoegdheid voor alles wat van lokaal (Brussels) belang is. Zo maken we komaf met de versnippering. LIEVENS: Ons voorstel kan als compromis fungeren. Als het Gewest de volle bevoegdheid krijgt door met de GGC samen te vallen, dan vervaagt de nood aan het voortbestaan van de gemeenten in Brussel. REYBROUCK: Je ziet het verschil in Franstalige en Nederlandstalige media. Iedereen is het erover eens dat het in Brussel efficiënter en transparanter moet. Alleen zeggen Vlamingen steevast dat een fusie van de gemeenten de oplossing is. Franstaligen zeggen dan weer: haal Vlaanderen weg uit Brussel, maar

vooral: geef het Brussels Gewest meer bevoegdheden. Ons voorstel komt tegemoet aan beide verzuchtingen.

De Nederlandstaligen zijn in de GGC vandaag goed beschermd. Blijft dat in jullie voorstel behouden? LIEVENS: Daar spreken we ons niet over uit. Het is inderdaad een heikel punt. Als de Vlaamse partijen met ons voorstel naar de onderhandelingstafel trekken, dan gaan de Franstaligen de dubbele meerderheid en de gewaarborgde vertegenwoordiging mogelijk in vraag stellen. Het klopt dat de Nederlandstaligen in Brussel zeer goed beschermd zijn, zeker vergeleken met het aantal eentalig Nederlandstalige gezinnen in Brussel. Daarom denk ik dat de Vlamingen hier geen al te stugge houding moeten aannemen. Tegelijk kan er bekeken worden hoe de Brusselse instellingen echt tweetalig gemaakt kunnen worden. Zo moeten de Vlamingen niet bevreesd zijn voor een door Franstaligen overheerst Brussel. REYBROUCK: Hoe dan ook zal een en ander deel moeten uitmaken van het grote compromis.

BRUZZ | DE VERHALEN

Ik wil graag reageren op de uitspraak van Johan Lievens (BRUZZ 1648) over het koloniseren van Brussel door Vlaanderen. Zijn uitspraak is natuurlijk lichtjes van de pot gerukt. Ik denk maar aan de kolonisering van Brussel door de Franstaligen, te beginnen bij de annexatie in de naamgeving: la Fédération Bruxelles-Wallonie. Was dat grondwettelijk? Hoe de Brusselse instellingen echt tweetalig gemaakt kunnen worden is vrijwel ten volle toe te schrijven aan de belabberde kwaliteit van het Franstalige onderwijs, meer bepaald wat het taalonderwijs (NL) betreft. Het is eigenlijk simpel: als Brussel zo graag de hoofdstad van België wil

zijn/blijven, waarom doen de Brusselaars niet wat meer hun best om het de Vlamingen wat aangenamer en leefbaarder te maken? Of is het dat wat net niet kan om dan

BRUZZ | DE VERHALEN

Brussel hervormd

Jullie gaan hier uit van een vierledig België. De andere optie om te vereenvoudigen is die van de N-VA en ook wel CD&V: een tweeledig België met Vlaanderen en Wallonië als twee deelstaten. LIEVENS: De dag dat een meerderheid

van Brusselaars zegt: ‘fantastisch idee’, wil ik daarover nadenken. En dan moeten we het voorstel ernstig bekijken. Maar het klinkt vandaag erg als een voorstel dat in Antwerpen wordt bedacht. Het is mijn stellige indruk dat er bij Franstaligen volstrekt geen meerderheid voor gevonden kan worden, er bij anderstaligen in Brussel totaal geen interesse is en er bij Nederlandstalige Brusselaars een verdeeldheid heerst. REYBROUCK: De Gordiaanse knoop waar Brussel mee opgezadeld zit, is nu al niet door de Brusselaars gekozen. Om opnieuw boven de hoofden van de Brusselaars te beslissen over hun institutionele toekomst, is een brug te ver. LIEVENS: Ik zou zeggen: Brussel een gemeenschapskeuze opdringen, is het koloniseren van Brussel vanuit Vlaanderen. Niet meer en ook niet minder. 6 FEBRUARI 2019

maar te kunnen bewijzen dat er eigenlijk maar een fractie Vlamingen of half-Vlamingen of nieuwe Vlamingen in Brussel wonen en die wettelijke oververtegenwoordiging maar beter op de schop kan? Gelukkig zijn er ook nog behoorlijk

wat anderstaligen in Brussel die hun best doen om Nederlands te gebruiken en te oefenen (in conversatietafels bijvoorbeeld), al was het maar als minimaal respect. Het lijkt echter altijd heel moeilijk om die mensen te verenigen tot een krachtig antwoord aan subtiele of hardleerse Vlamingenhaters en hun subtiele zelfhatende Vlaamse medeburgers. En zo is de cirkel weer rond en denk ik aan een oude kennis van mij die mij dertig jaar geleden zei: ‘t is de schuld van de Vlamingen zelf. Als ik vertel aan internationale collega’s dat in Vlaanderen de verplichte tweede taal Frans is, maar in Wallonië niet het Nederlands, dan vallen ze achterover. Chris Claus, Brussel/Gent

BRUZZ

Soukias, Tom Zonderman

Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65

VORMGEVING

ABONNEMENTEN

VERTALING

Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België: 25 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw Buiten België: 30 euro per jaar. OPLAGE : 62.609 exemplaren. ADVERTEREN?

Marthe Paklons, 02-650 10 61 sales@bruzz.be DISTRIBUTIE

Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE

Jo Mariens HOOFDREDACTIE

Kristof Pitteurs (algemeen hoofdredacteur), Kim Verthé, Steven Van Garsse NIEUWSMANAGEMENT

Johan Arblaster, Martin McGarry, Laura Jones FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE

Bart Dewaele, Kim, Wauter Mannaert, Noémie Marsily, Steve Michiels, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Wide Vercnocke, Voer uw evenement in op Encodez votre événement sur Enter your event on www.agenda.brussels VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Kristof Pitteurs Flageyplein 18, 1050 Elsene. Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van Eco Print Center (De Persgroep) en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Bram Van Renterghem, Sara De Sloover, Mathias Declercq CULTUUR & UIT

Gerd Hendrickx REDACTIE

Jean-Marie Binst, Filip De Rycke, Tim Gatzios, Kris Hendrickx, Bettina Hubo, Stefanie Nijs, Jasmijn Post, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Vera Tylzanowski, Roan Van Eyck, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn, Tom Zonderman MEDEWERKERS

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bruzz.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, - manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Heleen Rodiers (art director), Ruth Plaizier

Nicolas Alsteen, Gilles Bechet, Michaël Bellon, Jasper Croonen, Céline Emmerechts, Patrick Jordens, Tom Peeters, Véronique Rubens, Niels Ruëll, Tim Schoonjans, Nick Trachet, Tom Van Bogaert, Michel Verlinden EINDREDACTIE

Meld nieuws

Hebt u nieuws uit Brussel, dan kunt u ons dat melden via het WhatsApp-nummer 0489-988.988 Persberichten kunnen via nieuws@bruzz.be

Karen De Becker, Kurt Snoekx, Sophie

DB579318B9

DB579609B9

DB374215D7

OCMW MACHELEN

Miele is een Duits familiebedrijf met een groepsomzet van € 4,1 miljard en 46 filialen verspreid in de hele wereld. Het Miele-merk is een premiumspeler in de markt van elektrische huishoudtoestellen en professionele installaties voor de verzorgingssector en horecabedrijven. Miele België realiseert met 205 medewerkers een omzet van € 127 miljoen en heeft een marktleiderspositie in de meeste productcategorieën. We zijn momenteel op zoek naar een (m/v) technicus. Interesse? Stuur vandaag nog je sollicitatiebrief en cv met vermelding van ’Technicus’ naar: Miele, t.a.v. Mieke Van den Steen Z5 Mollem 480, 1730 Mollem e-mail naar jobs@miele.be www.miele.be Je sollicitatie wordt snel en discreet behandeld.

Gemeente en OCMW Machelen zijn in volle verandering en zoeken enthousiaste collega’s (m/v)

GEDREVEN KLANTGERICHTE PERSOON MET PASSIE VOOR TECHNIEK

Teamcoach Ruimte A4a-A4b – statutair Functie: • Je coördineert de diensten stedenbouw en ruimtelijke ordening, milieu, mobiliteit, lokale economie,

woon- en grondbeleid, burgerzaken, technische dienst, gemeenschapswachten, veiligheid en preventie en GIS. • Als lid van het management team vertaal je de organisatiestrategie, het dienstverleningsmodel en beleidskeuzes naar de dagelijkse werking binnen het team en over de verschillende diensten heen.

We zijn op zoek naar meerdere nieuwe collega’s met als uitvalsbasis Oost-Vlaanderen Brussel Antwerpen Limburg Wallonië Groothertogdom Luxemburg

Profiel: • Je beschikt minstens over een masterdiploma • Je hebt minstens 4 jaar ervaring in een

leidinggevende functie • Je hebt een rijbewijs B.

Teamcoach Organisatie A4a-A4b – vervangingscontract

Je functie:

Functie: • Je coördineert de onderliggende diensten onthaal, organisatiebeheersing, ICT, facility en

Je profiel:

Profiel: • Je beschikt minstens over een masterdiploma • Je hebt minstens 4 jaar ervaring in een leidinggevende functie • Je hebt een rijbewijs B.

beheert het projectmatig werken van de organisatie • Als lid van het management team vertaal je de organisatiestrategie, het dienstverleningsmodel en beleidskeuzes naar de dagelijkse werking binnen het team en over de verschillende diensten heen.

Als Technicus bij Miele verzorg je in jouw regio de installatie en herstelling van de Miele toestellen. Na een grondige opleiding word je uitgerust met een wagen en het nodige materiaal en ben je klaar om deze boeiende en veelzijdige job op een zelfstandige manier aan te vatten. Je genoot een technische opleiding en hebt bij voorkeur een eerste werkervaring als technicus. Verder ben je contactvaardig en gedreven om klanten een excellente service te bieden. Je kunt zelfstandig en nauwgezet werken en je bent in het bezit van een rijbewijs B. De kennis van de tweede landstaal is een plus.

Diensthoofd Technische Dienst A4a-A4b – statutair

Ons aanbod:

Profiel: • Je beschikt minstens over een bachelordiploma • Je hebt minstens 5 jaar relevante beroepservaring in een leidinggevende functie of in projectmanagement binnen een technische functie • Je bent een echte people manager en kan mensen enthousiasmeren om samen resultaten te bereiken • Affiniteit met bouwkunde en openbare werken zijn pluspunten • Je hebt een rijbewijs B.

Functie: • Je coördineert een team van een 40-tal medewerkers in de verschillende disciplines (wegenwerken, gebouwbeheer, groenonderhoud, reiniging,...) • 2 projectleiders ondersteunen je op vlak van technische expertise (gebouwen/openbaar domein).

Je maakt deel uit van een dynamisch bedrijf, waarvan de dienst-na-verkoop een uitstekende reputatie geniet. Je vertegenwoordigt een sterk merk en een stabiel familiebedrijf dat klantentevredenheid hoog in het vaandel draagt. De tevredenheid en lange anciënniteit van de Mielemedewerkers zijn het bewijs dat het er aangenaam werken is. Je werkt in eigen streek en kunt zo een goede balans vinden tussen je werk en je vrije tijd. Je kunt rekenen op een competitief salaris, aangevuld met extralegale voordelen, een firmawagen en een dagvergoeding.

Wij bieden: • Een mooie work-life balance • Flexibele arbeidstijden • Maaltijdcheques • Fietsvergoeding • Gratis abonnement openbaar vervoer woon-werkverkeer • Meerekenbaarheid relevante dienstjaren. Interesse: Solliciteren kan tot uiterlijk 3 maart via personeelsdienst@machelen.be Meer info op www.machelen.be.

www.machelen.be

DB576165A9

Gemeentebestuur Wezembeek-Oppem

personeels-

werft aan voor een statutaire voltijdse indiensttreding met een wervingsreserve van 2 jaar:

advertentie

1 administratief medewerker

hier?

administratie secretariaat • voltijds • statutair

Voorwaarden en examenprogramma te bekomen op de personeelsdienst: 02 783 12 40. Voornaamste taken: algemene administratie + administratieve ondersteuning van de algemeen directeur. Minimum / maximum brutosalaris per maand salarisschaal C1: 1.927,37 / 3.122,20 euro (nuttige anciënniteit wordt gevalideerd).

contacteer ons snel op

Uiterlijke inschrijvingsdatum: 27 februari 2019. Je stuurt je gemotiveerde kandidatuur, samen met

rrs@roularta.be of 051 26 67 89

een curriculum vitae en een afschrift van je Nederlandstalig diploma (of een Franstalig - met bewijs van schepenen, Louis Marcelisstraat 134 te 1970 WEZEMBEEK-OPPEM of via e-mail aan

DB486303C8

DB501395D8

DB437817J7

dirk.vansever@wezembeek-oppem.be.

DB579406B9

Nederlandstalige taalkennis afgeleverd door Selor (art. 7 )), per brief naar het college van burgemeester en

One team, one family, one mission #EenJobMetPassie

ANTIQUAIR ZOEKT

Joachim De Geyter

VOOR 2 ANTIEKWINKELS

Alle kwaliteitsbeelden, Chinese vazen, klokken, bronzen…

Accountmanager Nationale Regie

OB69107

Ontdek je carrièrekansen op

mijntoekomstbijroularta.be

HOGE PRIJZEN, CASH GELD VRIJBLIJVENDE SCHATTING

0494 26 21 47

ostantix@hotmail.com

De reis van je leven!

Hong Kong, Sydney / Australië & Nieuw-Zeeland Groepsreis met Blauwe Vogel-begeleiding vanuit Brussel inbegrepen vliegreis, knappe hotels, excursies, luxe cruise met VP, fooien & balkonkajuit! infodag in Oostende zaterdag 2 maart om 11u gratis toegang, wel even online reserveren, aub

eenmalige afreis

vr 8/11/2019

Reisfamilie Carlier

17 fijne dagen

¤4.599

www.deblauwevogel.be

Luikersteenweg 62 • St-Truiden • T 011 70 55 00

DB578044A9

DB374216D7

Deeltijdse of voltijdse poetshulpen Thuiszorg E1-E3 deeltijds of voltijds (36u) contract voor onbepaalde duur

GEMEENTE HULDENBERG

Ben je een bezige bij? Hou je van netheid? Ben je verantwoordelijk, eerlijk en betrouwbaar? Hou je van werken dichtbij huis? Solliciteer dan als de bliksem als poetshulp Thuiszorg bij Gemeente & OCMW Zemst.

werft aan (m/v):

Functie Als poetshulp Thuiszorg ga je poetsen bij de mensen thuis. Je krijgt een aantal vaste klanten waar je allerlei dagelijkse huishoudelijke taken uitvoert zoals schoonmaken, strijken, verstelwerk en hulp bij het bereiden van maaltijden.

2 Toezichters D1-D3

deeltijds (10/38)

in contractueel verband

onbepaalde duur

Functie: Je staat in voor de middagbewaking in de gemeentelijke basisscholen Je zet de eetruimte klaar: eten verzorgen (soep + warme maaltijden opdienen) Je houdt toezicht Je ruimt na het eten de eetruimte op Indien nodig verleen je hulp of pas je EHBO toe Je helpt mee bij plaatselijke activiteiten en recepties.

Profiel Je bent vriendelijk, eerlijk en betrouwbaar. Je kan zelfstandig werken en je taken goed plannen. Verder neem je initiatief en vraag je je klanten naar hun verwachtingen. Flexibiliteit is je grote troef! Heb je reeds ervaring in een gelijkaardige functie? Heb je een eigen wagen? Dan heb je een streepje voor.

Je werkt graag in teamverband, je bent stressbestendig en hebt zelfvertrouwen minimumleeftijd is 18 jaar Er zijn geen diplomavereisten.

Jouw

Aanbod: Een boeiende en gevarieerde functie in een dynamische werkomgeving, een aantrekkelijk salaris waarbij relevante ervaring (max. 6 jaar) overgenomen wordt en extralegale voordelen (maaltijdcheques, …) Geïndexeerde brutomaandwedde van minimum € 497,85 en maximum € 774,84.

Aanbod Een deeltijdse of voltijdse (36u) contractuele functie voor onbepaalde duur, 26 dagen jaarlijks verlof, maaltijdcheques (4€ per dag), fietsvergoeding (€0,1735 per km), 100% tussenkomst abonnementen openbaar vervoer woon-werkverkeer, hospitalisatieverzekering, tweede pensioenpijler.

DB578823B9

Kijk voor een volledige functiebeschrijving op vacatures of contacteer de personeelsdienst: 02 302 43 21 of via e-mail:

en klik door naar de rubriek

DB578670B9

Stuur jouw sollicitatie met een cv en uittreksel uit het strafregister per aangetekend schrijven of per gewone brief (de poststempel dient als bewijs) naar de gemeente Huldenberg t.a.v. College van Burgemeester en Schepenen, Gemeenteplein 1, 3040 Huldenberg. Zij kan eveneens tegen ontvangstnaar bewijs worden afgegeven op de personeelsdienst of per e-mail worden verzonden . Sollicitaties na 08/03/2019 zullen niet meer aanvaard worden.

Interesse? Solliciteren kan via volgende link: https://www.jobsolutions.be/register/3437, of per post, aan team P&O, OCMW Zemst, Hoogstraat 69, 1980 Zemst.

ISB Building Technics is gespecialiseerd in de installatie en het onderhoud van technieken in gebouwen, zoals HVAC, regeltechniek, elektriciteit en sanitair. Ons bedrijf is gevestigd in Drogenbos, maakt deel uit van de groep Engie Axima en stelt zo’n 150 mensen tewerk. We hebben een familiale cultuur en zijn gericht op flexibiliteit.

Voor onze projecten in Vlaams-Brabant en de Brusselse regio zijn we op zoek naar gemotiveerde medewerkers met technisch talent: • • • • • • •

Heb je interesse in één van deze functies? Stuur dan je CV naar work@isbbt.be. Meer informatie over onze vacatures vind je op onze website (www.isbbt.be/NL/jobs) of via www.jobs.engie.com, waar je ISB als zoekterm invult.

ONDERHOUDSTECHNIEKER CENTRALE VERWARMING MONTEUR HVAC LASSER - MONTEUR KOELTECHNIEKER PROJECTLEIDER MONTAGE HVAC PROJECTLEIDER COGENERATIE - VERWARMING PROJECTLEIDER E&I

ISB Building Technics nv/sa Humaniteitslaan 231 1620 Drogenbos tel. +32 2 533 26 11 www.isbbt.be

DB578607B9

Technisch talent krijgt alle kansen.

Werken in een aangename omgeving in een gloednieuwe infrastructuur, een leuke werksfeer en met toffe collega’s?

Woonzorgcentrum Parkhof Machelen staat garant voor de warmste thuis en de beste zorg voor haar bewoners. -

Functieomschrijving unctieomschrijving - taken: • Je functioneert binnen de technische dienst van het Sociaal Verhuurkantoor, als ploegbaas van de klusjesmannen. • Samen met je collega’s sta je garant voor de goede technische staat van de woningen in ons beheer. • Tot je taken behoren onder meer: het zorgen voor een goede uitvoering van de werkplanning door het aansturen van de klusjesmannen, regelmatig kleine herstellingen of depannages uitvoeren bij onze huurders, vooral op het vlak van verwarming en sanitair, de organisatie van het verhuurklaar maken van de woningen na het vertrek van een huurder, het oplossen van eventuele problemen op de werkvloer.

VERPLEEGKUNDIGEN ANIMATOR

• Je bent vertrouwd met het technische beheer en de lichte renovatie van woningen; • Je hebt ervaring in het oplossen van vaak voorkomende problemen in huis (mbt. sanitair, verwarming, • Je hebt sterke elektriciteit, …); • leidinggevende en pedagogische kwaliteiten; • in Brussel en de doelgroep van het Sociaal Verhuurkantoor, alleenstaanden en gezinnen met • Je bent vlot tweetalig, Frans en Nederlands; • Je kan communiceren met mensen met verschillende sociale achtergronden; • Je hebt een rijbewijs B; •

Aanbod: anbod:

Beschik jij over het gepaste diploma en wil je ons team versterken? Solliciteer dan tot 24/02 via onze website: www.machelen.be DB576173A9

DB579550B9

• een voltijdse opdracht van onbepaalde duur • een boeiende baan in een dynamisch team • opleidingsmogelijkheden • arbeidsduurvermindering in functie van de leeftijd • loonbarema B1c van PC 319.10 • maaltijdcheques