Wstęp
Konkretów naprawdę przydatnych − niewiele, a i to tylko wtedy, gdy metodami ze „sposobu na Alcybiadesa” udało nam się zboczyć z założonego tematu wykładu.[...]
http://forum.gazeta.pl/forum/w,755,31489348,31542940, Moje_spostrzezenia_z_praktyk_i_studiow.html
Oczywiście powyższych opinii nie można uogólniać, choć i „z drugiej strony” pojawiają się podobne głosy. Jeden z najwybitniejszych współczesnych teoretyków nauki o wychowaniu Wolfgang Brezinka pisał, że wykładowcy wykazują coraz mniejszą chęć i zdolność wspierania wychowawców w pełnieniu ich zawodowych obowiązków przez przekazywanie wiedzy praktycznej łatwej do zastosowania (Brezinka 2008). Warto się więc zastanowić, czy poniższa wypowiedź Aronsona, dotycząca kształcenia psychologów społecznych, nie jest trafna również w odniesieniu do kształcenia pedagogów? Studenci pytają nas, która godzina, a my na to pokazujemy im mapę przedstawiającą różne strefy czasu na całym świecie, zapoznajemy ich z historią pomiaru czasu od zegara słonecznego do najnowszych, skomputeryzowanych urządzeń pomiarowych, wreszcie szczegółowo opisujemy budowę staroświeckiego zegara stojącego (Aronson 2006).
Czy w kształceniu nauczycieli nie traktuje się podziału na teorię i praktykę jako podziału dychotomicznego, którego człony się wykluczają? Czy wykładowcy nie koncentrują się nadmiernie na przekazywaniu wiedzy wyabstrahowanej od szkolnej rzeczywistości, nie w pełni przystającej do potrzeb przyszłych nauczycieli? Czy wiedza, jaką oferują, może pomóc w rozwiązywaniu rzeczywistych dylematów wychowawczych, w tym związanych z ładem klasowym i dyscypliną? Dla już praktykujących wychowawców i nauczycieli uzyskanie odpowiedzi na te pytania ma drugorzędne 11
dyscyplina w szkole_druk.indd 11
2010-08-15 09:13:41